Depressie & Angst #60

quote:

Op woensdag 4 september 2013 02:39 schreef minthy het volgende:

[..]

Jezelf een schop onder je hol geven of het een ander vragen wil nog wel eens helpen

quote:

Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 07:35 schreef Probability het volgende:
Ik heb Denk je sterk besteld (boek)
Wel interessant

quote:

Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.

En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.

Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 07:59 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ga je het ook lezen? Niet negatief bedoeld, maar ik ken wel een aantal personen die stapels met self-help boeken hebben maar intern nog steeds volledig 'lost' zijn

quote:

Op woensdag 4 september 2013 00:47 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik neem mijn familie niks kwalijk. De ene kant is fundamenti christelijk, de andere kant zakelijke ondernemers. Met beide kan ik het niet trekken. De ene laat overdreven veel empathie zien (wat mijn inziens alleen maar is om voorin de kerk te zitten bijv) de andere kant heeft geen empathie.

Wat jij zegt over; "je mag je kut voelen, je mag even huilen. Het is normaal. Dat is iets wat ik vaak bij mijn psycholoog hoor. Krijg jij dat ook te horen Lex? Dat wanneer jij zegt, ik voel me kut, hij zegt, dat snap ik, dat zou ik ook doen?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 00:47 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik neem mijn familie niks kwalijk. De ene kant is fundamenti christelijk, de andere kant zakelijke ondernemers. Met beide kan ik het niet trekken. De ene laat overdreven veel empathie zien (wat mijn inziens alleen maar is om voorin de kerk te zitten bijv) de andere kant heeft geen empathie.

Wat jij zegt over; "je mag je kut voelen, je mag even huilen. Het is normaal. Dat is iets wat ik vaak bij mijn psycholoog hoor. Krijg jij dat ook te horen Lex? Dat wanneer jij zegt, ik voel me kut, hij zegt, dat snap ik, dat zou ik ook doen?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 02:17 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik ken de rest van je verhaal niet helaas, maar wil je veel sterkte wensen. Dat kutte gevoel is naar en amper uit te leggen aan anderen. Krijg je momenteel ondersteuning door bijvoorbeeld therapie?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 09:09 schreef Panaewa het volgende:

[..]

Ik krijg geen therapie, nooit gehad. Weet niet goed of ik naar studentenpsycholoog moet gaan of naar huisarts. Ben nu wel weer iets rustiger en heb nu wel weer het idee dat ik het zelf ook wel red, maar dat is gewoon niet waar. Dat denk ik al veel te lang.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 00:38 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Kom goed en ik ga eens kritisch naar je mail kijken

quote:

Op woensdag 4 september 2013 02:32 schreef minthy het volgende:
Hier even een rotmomentje. Afgelopen nacht nachtmerries gehad die er nu voor zorgen dat ik niet durf te slapen. Ik voel me net een kind, verschrikkelijk
Ik "hoorde en zag" mensen in huis lopen, ook in m'n slaapkamer, gruwelijk eng en echt. Doodsangsten uitgestaan. Lang geleden dat ik zo gedroomd heb, zal ermee te maken hebben dat ik m'n adres aan een wildvreemde heb gegeven omdat ik m'n tv-meubel via internet heb verkocht. Tenminste; dat is de logica die ik erachter zoek. Oude tv ook te koop, mensen kunnen aannemen dat ik een nieuwe heb en inbreken. Voor anderen een irrationele angst misschien maar voor mij op het moment rete-reëel.
Voor nu maar een slaappil ingenomen, misschien helpt het

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:07 schreef aeque het volgende:
Ik kan me inmiddels ook melden in dit topic. Althans dat denk ik.

Korte situatie samenvatting:

Ik ben van het mannelijk geslacht en 25 jaar. Sinds midden mei is mijn relatie van 6,5 jaar voorbij. In die 6,5 jaar heb ik samen met mijn ex haar dochter opgevoed (ik ben dus geen biologische vader). Wat dan ook de reden is geweest dat ik vertrok uit mijn toenmalige woonplaats om zo'n 150 km verderop te gaan wonen met haar.

Nu 3,5 maand verder heb ik mijn eigen huisje waar ik sinds afgelopen zondag een soort van ben ingetrokken. Ik heb amper spullen, weinig geld om te klussen en ook te weinig klus ervaring. Mijn ouders zijn erg behulpzaam met eventuele spullen en dingen doen, maar dit gaat lastig als ze op zo ongeveer 2 uur rijden van je vandaan wonen en zelf ook hun werk hebben.

In de relatie was ik eigenlijk altijd bezig met mijn ex of met mijzelf zodat ik weinig tijd heb gestoken in goede sociale contacten opbouwen. En dat betaald zich nu uit. Daarnaast komt een hoop financieel gezeik om de hoek kijken en van alles wat geregeld moet worden.

Het voelt momenteel hulpeloos, eenzaam en ik heb geen idee of ik hier wel moet blijven. Op dit moment heb ik echt alleen mijn werk. Ik ben naar een plek verhuisd die dichtbij mijn ex is zodat ik onze dochter nog gewoon kon zien. Maar dit is inmiddels door mijn ex ook afgekapt.

Ik heb gewoon geen idee wat ik moet. Ik zit liever op mijn werk, dan dat ik naar huis ga. En zelfs de stad bevalt me niet meer. Dit had ik altijd wel een beetje, maar kon ik mee leven omdat de rest redelijk/goed op orde was.

Misschien dat er hier iemand is die dit kent of herkent en misschien tips of advies kan geven, dan hoor ik het graag.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:10 schreef Cue_ het volgende:
Je zal toch iets voor jezelf moeten zien te vinden om te doen. Wat vind of vond je altijd leuk om te doen, iets van een hobby, sportactiviteit of iets in die geest.
Vanuit daar kan je evt weer nieuwe contacten op doen, wat je ook weer goed zal doen.

Het financiele plaatje is natuurlijk lastig, maar met geduld komt dat ook wel goed lijkt me zo.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:23 schreef aeque het volgende:

[..]

Dat is dus een van de problemen, ik deed alles met mijn ex. Maar dan ook echt alles. In het weekend samen weg en doordeweeks eigenlijk weinig omdat ik een fulltime baan heb en de kleine er natuurlijk was.

Ergens is het ook, denk ik, dat ik het nog steeds niet kan accepteren dat dat leven niet meer van mij is. Terwijl ik dat wel wil. Ja er waren problemen, maar die kunnen opgelost worden vind ik. Zij vond van niet en heeft nu 'mijn' leven aan een ander gegeven.

Ik zeg nu ook vaak: "Ja dat de relatie over is, daar ben ik volgens mij wel overheen" Maar ik merk nu pas dat dat nog lang niet zo ver is.

En tnx Comp_Lex, ik zal eens even kijken daar.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:27 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Je hele leven was om hen heen. Dus dat duurt wel even voordat je weer gewend bent om alles alleen te doen.
Probeer je daarom ook te richten op wat je wel hebt of kunt krijgen en minder op wat je kwijt bent.

Nu kan je dus alles doen wat je graag zou willen doen, waar je vroeger geen tijd voor had omdat je met de kleine / relatie zat. Geen idee of je dergelijke wensen hebt hoor.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:30 schreef Cue_ het volgende:
Grumbl, had mooi gehoopt op een middag alleen op kantoor, blijkt m'n collega te blijven plakken en een andere dag vrij te nemen

Daarbij merk ik steeds meer dat hoe meer ik met m'n gedachten bij dingen zit die ik 'niet' mag/moet doen, ik het juist 'wel' doe. Lekker averechts bezig zijn dus

Wat wel goed is, is dat ik twee goede vrienden nu ook heb verteld van m'n eetstoornis. De ene zelfs via de foon.. wat best vaag is om te doen. Daar eerlijk over zijn, want is toch iets wat je liever verstopt.

Verder ben ik vandaag chagrijnig aan t worden merk ik

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:34 schreef aeque het volgende:
En dan toch mij proberen te helpen. Ik vind je nu al top. Haha

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:33 schreef aeque het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk, het klote is alleen als ik dan kijk naar wat ik heb dan denk ik tja, is ook niet bijzonder noemenswaardig.
En mijn leven 'toen' was eigenlijk wel ok. De dingen waarvan ik nu denk ja, die wil ik nog doen. Zijn allemaal dingen waar die twee bij betrokken zijn.

Ergens ben ik blij dat een hoop zaken zijn gegaan zoals ze nu zijn gegaan. Ik heb ervan geleerd. Ik weet nu wat ik zou moeten gaan veranderen. En juist daarom ben ik gaan inzien hoeveel die twee voor mij betekenen.

Ergens is het beter om het los te laten. Maar ik kan het gewoon niet.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:38 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Het hoeft ook niet gelijk, neem de tijd ervoor. Je hebt 6 jaar samen doorgebracht en bent net weer alleen. Je hebt dus eigenlijk nooit op jezelf gewoond sinds je tieneraf was. Dus dat moet je gewoon leren.

Je bent nog jong, dat scheelt, er ligt nog van alles voor je open. Het heeft allemaal wat minder haast.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 11:01 schreef aeque het volgende:

Ja dat klopt. Het is ook alles wat ineens bij elkaar komt. Normaal kun je nog wel ergens op terug vallen. En dat heb ik nu niet. Of althans weinig. Het zal al een hoop schelen als het huisje af is.

Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik niet weet of ik hier wel wil blijven. Het contact met mijn ouders is ook niet altijd top geweest en dat is het eigenlijk sinds afgelopen november weer wel. En het liefst woon ik daar ook weer dichterbij. Maar dat zou betekenen dat ik wel alles hier moet opgeven, dus werk en de lichte sociale contacten die ik heb.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 11:08 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Tis maar net waar je meer voldoening uithaalt.. contact met je ouders of contact met je vrienden.

Maar je hebt zo te lezen je ouders om op terug te vallen. Misschien niet lijfelijk, maar je kan ze altijd bellen. Je hebt nog een enkel contact zo te lezen. Je hebt je werk nog.
Bekijk het van de positieve kant
Of zoals ik gister in DWDD hoorde.. als iemand vragat hoe het gaat zeg dan "Ik mag niet klagen.. omdat......"" en noem enkele positieve zaken op

quote:

Op woensdag 4 september 2013 08:47 schreef peleetje het volgende:

[..]

Je schrijft elders dat je 80uur in de week werkt. En als je hard en slim werkt je meer vrijheden hebt.

Dat klinkt toch wel als een behoorlijk zakelijke instelling. Misschien heb je dan toch meer gemeen met die zakelijke ondernemers dan je denkt!

quote:

Op woensdag 4 september 2013 10:07 schreef aeque het volgende:
Ik kan me inmiddels ook melden in dit topic. Althans dat denk ik.

Korte situatie samenvatting:

Ik ben van het mannelijk geslacht en 25 jaar. Sinds midden mei is mijn relatie van 6,5 jaar voorbij. In die 6,5 jaar heb ik samen met mijn ex haar dochter opgevoed (ik ben dus geen biologische vader). Wat dan ook de reden is geweest dat ik vertrok uit mijn toenmalige woonplaats om zo'n 150 km verderop te gaan wonen met haar.

Nu 3,5 maand verder heb ik mijn eigen huisje waar ik sinds afgelopen zondag een soort van ben ingetrokken. Ik heb amper spullen, weinig geld om te klussen en ook te weinig klus ervaring. Mijn ouders zijn erg behulpzaam met eventuele spullen en dingen doen, maar dit gaat lastig als ze op zo ongeveer 2 uur rijden van je vandaan wonen en zelf ook hun werk hebben.

In de relatie was ik eigenlijk altijd bezig met mijn ex of met mijzelf zodat ik weinig tijd heb gestoken in goede sociale contacten opbouwen. En dat betaald zich nu uit. Daarnaast komt een hoop financieel gezeik om de hoek kijken en van alles wat geregeld moet worden.

Het voelt momenteel hulpeloos, eenzaam en ik heb geen idee of ik hier wel moet blijven. Op dit moment heb ik echt alleen mijn werk. Ik ben naar een plek verhuisd die dichtbij mijn ex is zodat ik onze dochter nog gewoon kon zien. Maar dit is inmiddels door mijn ex ook afgekapt.

Ik heb gewoon geen idee wat ik moet. Ik zit liever op mijn werk, dan dat ik naar huis ga. En zelfs de stad bevalt me niet meer. Dit had ik altijd wel een beetje, maar kon ik mee leven omdat de rest redelijk/goed op orde was.

Misschien dat er hier iemand is die dit kent of herkent en misschien tips of advies kan geven, dan hoor ik het graag.

quote:

Op woensdag 4 september 2013 20:30 schreef rednailpolish het volgende:
Ik kan me hier ook melden, helaas.

Ik ben 25, heb sinds mijn kindertijd al last van depressies en angst. Hiervoor rond mijn 20ste medicatie voor gekregen, vorig jaar gestopt, maar ik kan blijkbaar niet zonder. Ik heb het afgelopen jaar een druk jaar gehad, veel sociale verplichtingen en het laatste jaar van mijn studie (gelukkig eindelijk mijn diploma gehaald). Ik leg mezelf teveel verplichtingen op denk ik, want hoewel ik me er redelijk goed doorheen heb geslagen was ik afgelopen vakantie ondanks de leuke dingen helemaal op, en voel ik me de laatste paar weken zo verloren, eenzaam, bang en somber. Ik heb een aantal stomme en impulsieve dingen gedaan, waardoor ik o.a. bang ben dat ik een belangrijke vriendschap heb verpest, maar ik heb ook mezelf best veel schade aangebracht. Ik voel gewoon alsof ik telkens faal, en ik kan mezelf daarom gewoon niet uitstaan.

Ik ben nu onder behandeling bij een psycholoog waar ik EMDR therapie krijg, maar helaas blijkt dat niet de oplossing voor het probleem, dus morgen ga ik langs bij de dokter om medicatie te bespreken. Ik hoop dat ik hiermee een beetje vooruit kan (want ik heb nog een jaar master te gaan, en daarna komt het 'echte' volwassen leven...iets waar ik al spontaan paniek van krijg, want ik zie nu echt niet hoe ik dat zal moeten doen). Misschien gewoon faken dat het goed gaat, dat ik leuk en spontaan ben en dat ik van alles kan, want zo ben ik er tot nu toe ook doorheen gekomen

Anyway, voor nu wilde ik dit gewoon kwijt, uit een soort wanhoop. Iemand die zich herkent in het gevoel van falen en jezelf en dingen kapot maken?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 20:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Jip! En ik zal niet de enige hier zijn!

Welke medicatie hebben we het over btw?

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen

Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.

Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen

quote:

Op woensdag 4 september 2013 00:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

NY is nog steeds in the pocket. Tijdelijk vrienden overwegen idd . Dingen dit jaar hier in NL afsluiten, nog een paar maand in NL verblijven en dan er van door. Ben nu dus specifiek een studio aan het zoeken in w-nederland. Het gegeven dat de familie er geen trek meer in heeft doet pijn, maar de psycholoog heeft al eens ge-opperd met de vraag waarom ik daar nog energie in steek? Zij zijn toch echt meer het type; "Een relatie is kapot? Een nachtje huilen, kapot drinken en de volgende ochtend weer lekker aan het werk" figuren. Huilen is zwakte, depressief zijn is zwakte. Klagen is zwakte. Gewoon je mond houden en netjes van 8 tot 5 aan het werk tot je pensioen. Het leven is kut "deal with it"..

Burnouts, depressies, etc. zijn onzin-ziektes. Aldus de familie.

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen

Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.

Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen

quote:

Op donderdag 5 september 2013 12:54 schreef Murmeli het volgende:
Gaat lekker hier. Zit te janken op de bank omdat ik zo op vakantie ga en niet weg durf. Zorgen over de katten vooral. Damn ik mis mijn pillen

Maar ik ga wel hoor... Het moet. Voor mezelf, omdat ik het verdien om eruit te gaan en omdat ik het ook echt wel kan.

Volgens mij zijn de katten blij als ik weg ben, loop te zenuwen door het huis heen

quote:

Op donderdag 5 september 2013 14:48 schreef Murmeli het volgende:
Jullie zijn liev! Het gaat al iets beter. Vrienden die zelf ook katten hebben passen op mijn katten, dus dat komt ook goed.
Het ging wel echt flink mis net. Poeh! Ben nu heel moe en mellow daar door,gek hoofd

quote:

Op woensdag 4 september 2013 01:57 schreef Panaewa het volgende:
Fuck it, ik voel me kut. Rationeel super leuke dingen gebeurd, maar het doet me niks. Ik voel me gewoon kut, super kut. Rationeel een leuke dag, maar het voelt gewoon kut. Kan me niet meer concentreren, kan niks meer. Elke dag, elke dag weer.

En mijn familie en iedereen maar denken dat het zo goed gaat met me. Hoe één gebeurtenis je hele mind kan verneuken, snap me niet. Godverdomme, waarom?! Snap niks meer en blijft maar duren. Red dit niet meer alleen, als ik niks doe ga ik ooit in een bui domme dingen doen.

Godverdomme, hoe gaat mijn omgeving reageren?

quote:

Op woensdag 4 september 2013 07:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dit is ook zo'n typische no-brainer richting de familie. Ik doe wel leuke dingen, rationeel gezien, maar het doet me verder niks(!). Dat het me verder niks doet, is kut en als ik dingen zeg als, ik voel nergens meer plezier bij krijg ik een antwoord terug van; "Gast wat is er mis met je !"

quote:

Op donderdag 5 september 2013 09:49 schreef Murmeli het volgende:
Rednailpolish... klinkt wel ff echt zwaar voor je allemaal. Wel onwijs goed dat je je studie hebt afgerond!

Goed om nog weer hulp te gaan zoeken, maar probeer het misschien nog even zonder meds. Misschien wat therapie ofzo, afhankelijk van wat de oorzaak is van je depressies.

Ik ben zelf net gestopt met citalopram, ook vanwege de bijwerkingen, en ik merk ook dat het zwaar is. Ik ben weer snel bang, voel me zwaar en vaak somber, zie tegen dingen op, etc etc. Maar ik wil het echt heel graag zonder proberen. Voel me zonder meds veel beter fysiek gezien. Ik slaap weer normaal, geen rare drukke benen etc. En ik wil het gewoon kunnen.
Maar misschien projecteer ik mezelf dan teveel op jou hoor, dat kan.

En domme dingen doen we allemaal wel eens. Probeer het jezelf niet teveel kwalijk te nemen en ga werken aan een oplossing. Kijk of je de vriendschap kan redden, bied waar nodig je excuses aan. En kijk of je de andere schade ook ongedaan kan maken. Vaak kan er veel meer dan je denkt, maar je moet dan wel vechten tegen dat zware gewicht dat jou omlaag ptobeert te duwen.

Succces!

quote:

Op donderdag 5 september 2013 15:49 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Dit haat ik zo erg. Zoveel mensen denken dat je je aanstelt of maken gelijk grappen als je iets over je gevoel probeert te zeggen. Zit nu in een nieuwe klas en ben doodsbang, ik denk gelijk dat mensen me niet mogen en durf sociaal geen stappen te nemen. Verder krijg ik door vermoeidheid en kutgevoel totaal niks mee van de lessen dus ik ben maar eerder vertrokken.
Nu zit ik dus thuis + 1 oxazepam en ik voel me weer redelijk ontspannen... Ugh.
Nog een half weekje en ik kan terecht bij mijn nieuwe psych. Ik hoop ECHT dat hij er iets van kan bakken. Voor mijn part een diagnose. Dan wordt het uitleggen tenminste wat makkelijker.

[..]

Ik heb hele begripvolle ouders, mijn vader heeft min of meer hetzelfde en mijn moeder wil zoveel mogelijk helpen. Het lijkt me echt klote als ik dat niet had...
Rest van de familie betreft: Gewoon altijd leuk doen en zeggen dat het goed gaat. Dat doen ze allemaal, want zo hoort dat nou eenmaal

quote:

Op donderdag 5 september 2013 16:50 schreef rednailpolish het volgende:

[..]

Ik ken dat gevoel wel, denken dat mensen je niet mogen. Het grappige is dat ik daardoor juist er altijd voor zorg dat mensen vrijwel altijd denken dat ik arrogant ben of niks met ze te maken wil hebben. Ik denk dat als je (hoewel dat echt eng is) contact zoekt en oprecht aardig bent mensen dat ook naar jou toe doen. Of niet, en dan zijn het douchebags