Heb je ook het constant starende/dromerige gevoel? Ik kan uren voor mij uit staren zonder te denken of iets te doen en als ik dan iets doe, dan lijkt alles op automatische piloot te gebeuren zonder veel besef, zonder er echt bij te zijn. Dit is het afwezig gevoel. Het is precies of je continue aan het dromen bent, ook al ben je wakker.
Daarnaast ondervind ik ook moeite met het volgen van gesprekken en heb ik moeite met mensen aan te kijken. Alles lijkt zo onwerkelijk. Praten kan ik gewoon doen, maar in beperkte mate, 1 vs 1 is geen probleem, maar als er dan meer man bijkomt klap ik precies dicht. Het voelt alsof ik op een andere planeet rondloop en ik een poppetje in een film ben.
Mijn derealisatie komt van angst/stress en migraine.
Ook erg is dat mijn derealisatie continue aanwezig is. (ik sta ermee op en ga ermee slapen)
Kan er iemand tips geven hoe hiermee om te gaan? Op mijn werk kan ik (denk ik) wel gewoon functioneren. Bij vragen stel ik ze etc. En mijn werk is ook gewoon gedaan. Maar hoe ervaren jullie het praten tegen andere mensen?
Zijn er nog lotgenoten? Hoe hebben jullie dit gekregen? Hoe gaan jullie ermee om op het werk?
Dit. Het is allemaal erg herkenbaar TS.quote:Op maandag 31 december 2012 17:29 schreef Johnny-V het volgende:
Vermoedelijk is zoals je zegt de derealisatie een gevolg van de angst/stress. Probeer daarom dat op te lossen en richt je niet op de derealisatie...
Bij mij is het inderdaad allemaal nogal plotseling gebeurd. Van de ene op de andere dag merkte ik een andere staat van zijn. Ik voelde mij meer dromerig en afwezig dan normaal. Mijn dokter dacht dat dit toen kwam door mijn vitamine D deficit (ik had 5 waar je minimum 30 moet hebben). Hiervan krijg je chronische vermoeidheid en van deze vermoeidheid kunnen mensen ook derealiseren. Maar het houdt aan bij mij. Ik sta uitgeput op...quote:
Een vriend van mij heeft precies dezelfde symptomen als jou en is ook gediagnosticeerd met dp/dr. In Rusland lijken ze een oplossing gevonden te hebben in "naloxone" (tenminste volgens wiki). Gewoon geduld hebben, en proberen liefde te vinden in het moment in/voor alles wat je overkomt, en evenzo om te gaan met je gevoelens (zoals angst). De meeste religies zien het ervaren van het leven als een droom niet als een ziekte, maar een hoge spirituele ervaring, die vaak (niet altijd) alleen door veel meditatie/bidden, en andere religieuze oefeningen, bereikt kan worden. Ik kan me voorstellen dat als je weg naar deze ervaring te snel is geweest (door een trauma, drugs, alcohol, etc) dat je dan niet weet wat je overkomt en het dan gaat zien als een probleem of ziekte.
Nu weet ik zelf wel dat ik al maanden angstig, piekerig en stresserend was en misschien kon mijn psyche het niet meer aan.
Kan je wat meer vertellen over 'naloxone' Tevik?
"A recent Russian study showed that naloxone, a drug used to reverse the intoxicating effects of opioid drugs, can successfully treat depersonalization disorder. According to the study: "In three of 14 patients, depersonalization symptoms disappeared entirely and seven patients showed a marked improvement. The therapeutic effect of naloxone provides evidence for the role of the endogenous opioid system in the pathogenesis of depersonalization." (Bron: http://en.wikipedia.org/wiki/Depersonalization#Treatment)
Mijn vriend (zelf russisch/tsjetsjeens) heeft zijn huisarts ook hiernaar laten kijken, maar hij vond hem niet gewilligd om hem hiermee te helpen omdat hij zijn twijfels had. Hij zag hem liever naar de psycholoog gaan. Mijn vriend beschrijft zijn problemen 'precies' zoals jou, ik sta er echt verbaast van te kijken.
Ik wou dat ik je kon helpen, maar de oplossing, zoals het 'probleem' liggen vaak in jezelf, het is alleen een kwestie van zoeken en vinden en tussentijds geduld hebben. Op youtube zijn er ook video's te vinden van mensen met dp/dr, hun ervaringen en wat voor hen als oplossing werkte, misschien kun je daarin ook wat steun vinden.
Misschien ben je gewoon enorm moe?
Burn out?
Ik slikte Flunatop ter voorkoming van migraine. Neveneffecten waren slaperigheid en wanneer oudere mensen dit te lang innemen, kunnen er dementie-verschijnselen optreden. Ben hier na 3 maanden dan ook onmiddellijk mee gestopt.quote:
Slik je medicatie?
Misschien ben je gewoon enorm moe?
Burn out?
Chronische vermoeidheid kan zijn, maar dit kan pas na 6 maanden geconstateerd worden.
Ik merk wel op dat ik tegen sociale aangelegenheden opkijk, dus een lichte depressie sluit ik niet uit. Mijn psycholoog gaf dit trouwens ook al aan.
Trevik, ik ga vanavond eens youtuben naar persoonlijke verhalen. Bedankt voor de tip
Bedankt voor het privéberichtje ook, jeweetwelwie
Klinkt als reclame, maar deze guide heeft mij superveel geholpen
Maar ja lijkt me wel vervelend voor de mensen in de omgang, als je de aandacht er niet bij hebt en er valt niet met je te communiceren
Ik kan wel communiceren en ik stel ook vragen enz, maar dit gaat stroef en niet zo vlot meer als een maand geleden. Zeer vreemd, precies of er wordt iets in je hoofd geblokkeerd. Je voelt echt de aanwezigheid van een muur/barrière. Ik werk nog en mijn werk kan ik ook gewoon doen, maar ik heb het moeilijk met de middagpauzes. Het vreemde is dat je je bewust bent van alles wat je meemaakt en hoe je je voelt, ook al is deze bewustzijn/alertheid een beetje verminderd.quote:
Klinkt wel chill eigenlijk, beetje mellow en zo, niet zo'n saai gevoel.
Maar ja lijkt me wel vervelend voor de mensen in de omgang, als je de aandacht er niet bij hebt en er valt niet met je te communiceren
Kan je derealiseren van een vitamine D tekort? Ik heb mijn bloed laten nemen en had 5.8, waar je minstens 30 moet hebben. Ben nu volop deze vitamines aan het innemen. Ook ondervind ik geen uitgeslapen gevoel meer, niet in de week en niet in de weekends. Misschien kan je van chronische vermoeidheid ook derealiseren?quote:
Alleen jammer dat ik momenteel niet zoveel op mijn paypal heb staanquote:
http://www.dpmanual.com/
Klinkt als reclame, maar deze guide heeft mij superveel geholpen
. In welke zin heeft het jou geholpen? Ben je er volkomen vanaf geraakt dan? Kan je mij de pdf anders doorsturen?Ik heb zelf 2 jaar geleden ofzo dat ding gekocht en vervolgens de audio cd in de auto gestopt en dat werkt ideaal tijdens het rijden.quote:
[..]
Alleen jammer dat ik momenteel niet zoveel op mijn paypal heb staan
Ik ben er niet volledig vanaf, maar ik kan wel stellen dat het 90% beter is geworden. Je moet iig derealisatie niet als een opzichzelfstaande stoornis zien. Het is enkel een beschermingsmechanisme van je brein.
Ik vind het een beetje lullig om een handleiding waar je relatief weinig voor hoeft te betalen gratis door te sturen sorry
Zie het als een goede investering!Het geld doet het hem niet. Ik kan gewoon geen bankkaart koppelen aan mijn paypal en heb geen VISA...quote:
[..]
Ik heb zelf 2 jaar geleden ofzo dat ding gekocht en vervolgens de audio cd in de auto gestopt en dat werkt ideaal tijdens het rijden.
Ik ben er niet volledig vanaf, maar ik kan wel stellen dat het 90% beter is geworden. Je moet iig derealisatie niet als een opzichzelfstaande stoornis zien. Het is enkel een beschermingsmechanisme van je brein.
Ik vind het een beetje lullig om een handleiding waar je relatief weinig voor hoeft te betalen gratis door te sturen sorry
Hoelang heb jij er last van gehad en hoe heb jij dat ervaart in je werk of dagelijkse leven?
Ik heb er een paar jaar in totaal wel last van gehad. Het begon na een paar gram wiet in 1x nuttigen. Maar toen ik wist wat het was kon ik me ook wel andere momenten in mijn leven heugen dat ik er eerder last van heb gehad.
Tjah hoe je het ervaart, wat kan ik er van zeggen? Het idee dat niets meer impact heeft, alsof je achter een glazen wand naar het leven kijkt. Nooit in the moment zijn. Tamelijk fucked up dus
Ik had vooral dat wanneer ik in de auto bv naar een gebied reed waar ik nog nooit eerder was geweest dat ik echt helemaal para werd. Dus als ik voor me werk naar klanten moest rijden waar ik nooit eerder was geweest vond ik dat best wel vervelend. Maar ik heb er eigenlijk nooit iets voor gelaten, ben toch altijd gegaan. Anders blijf je bezig en kan je straks niks meer.
Ik merk dat ik de laatste tijd nogal wat sociale dingen aan mij laat voorbijgaan en dat ik deze annuleer (dingen die ik vroeger supergraag deed). Ik heb altijd schrik met de interactie en zoals jij zegt, wat boeit het nog, ik besef het toch niet, omdat ik niet in the moment zit. Mijn werk enz dat doe ik nog, kapper, winkelen, fitness, maar sociale dingen in groep mijd ik.... zelfs met mijn beste vrienden...quote:
Dan neem je een prepaid creditcard
Ik heb er een paar jaar in totaal wel last van gehad. Het begon na een paar gram wiet in 1x nuttigen. Maar toen ik wist wat het was kon ik me ook wel andere momenten in mijn leven heugen dat ik er eerder last van heb gehad.
Tjah hoe je het ervaart, wat kan ik er van zeggen? Het idee dat niets meer impact heeft, alsof je achter een glazen wand naar het leven kijkt. Nooit in the moment zijn. Tamelijk fucked up dus
Ik had vooral dat wanneer ik in de auto bv naar een gebied reed waar ik nog nooit eerder was geweest dat ik echt helemaal para werd. Dus als ik voor me werk naar klanten moest rijden waar ik nooit eerder was geweest vond ik dat best wel vervelend. Maar ik heb er eigenlijk nooit iets voor gelaten, ben toch altijd gegaan. Anders blijf je bezig en kan je straks niks meer.
Sporten is overigens goed
Gewoon gezond en goed bezig zijn, op den duur zul je merken dat de periodes waarin je derealiseerd steeds minder frequent worden.Zolang je blijft focussen op hoe je jezelf voelt en waar je allemaal last van hebt dan houd je het fenomeen zelf in stand. Het is een zelfbeschermingsmechanisme van je brein dat vast is komen te zitten. Het is niet permanent en gebeurd niets, je wordt niet gek je bent niet ziek.
Ik weet dat het verzetten van je gedachten helpt tegen derealisatie, daarom dat ik echt wil blijven werken...maar ik blijf problemen hebben met sociale dingen. Had ik trouwens voor DPDR ook al, daarom dat ik denk dat ik al een vorm van depressie had nog voor ik DPDR kreeg. Ik hoor mij zo nog tegen een collega zeggen dat ik mij enorm down, futloos en depressief voelde... paar dagen/weken laten kreeg ik DPDR...quote:
Je moet voor jezelf een regime creëren waarin je zoveel mogelijk afleiding hebt en met leuke dingen bezig bent. Dus ik zou zeggen ga er juist op uit met vrienden enz. Natuurlijk is dat in het begin best wel kut maar op den duur zul je zien dat je brein leert dat er niets angstig aan is en zal het vanzelf beter gaan.
Sporten is overigens goed
Zolang je blijft focussen op hoe je jezelf voelt en waar je allemaal last van hebt dan houd je het fenomeen zelf in stand. Het is een zelfbeschermingsmechanisme van je brein dat vast is komen te zitten. Het is niet permanent en gebeurd niets, je wordt niet gek je bent niet ziek.
Sporten doe ik (samen met mijn broer). Fitnessen. Maar ook dan heb ik momenten dat 'ik ver weg ben' dat alles plots onwerkelijk voel...Soms begin ik zelf te draaien.
Kan prima ja, net als bij B12 tekort. Vooral bij die laatste is dat een veelgehoord symptoom. Is B12 ook mee getest bij het bloedonderzoek? Zo nee, toch even doen.quote:
[..]
Kan je derealiseren van een vitamine D tekort? Ik heb mijn bloed laten nemen en had 5.8, waar je minstens 30 moet hebben. Ben nu volop deze vitamines aan het innemen. Ook ondervind ik geen uitgeslapen gevoel meer, niet in de week en niet in de weekends. Misschien kan je van chronische vermoeidheid ook derealiseren?
B12 was denk ik in orde (zou mijn bloedverslag er nog eens moeten bijnemen). Ik dacht dat de volgorde als volgt was: vitamine D tekort > chronische vermoeidheid > afwezig, somber gevoel (derealiseren). Ben nu al een maand druppels aan het innemen om mijn vitamine D weer op peil te krijgenquote:
[..]
Kan prima ja, net als bij B12 tekort. Vooral bij die laatste is dat een veelgehoord symptoom. Is B12 ook mee getest bij het bloedonderzoek? Zo nee, toch even doen.
Nah, wat door huisartsen prima gevonden wordt zegt niet zoveel. Kun je de waarde nog even opzoeken? Als die waarde inderdaad in orde is denk ik toch dat je derealisatie door dat D tekort komt, 5,8 is wel heul weinig. Zit zelf trouwens aan D, B11 en B12, fantastisch natuurlijk.quote:
[..]
B12 was denk ik in orde (zou mijn bloedverslag er nog eens moeten bijnemen). Ik dacht dat de volgorde als volgt was: vitamine D tekort > chronische vermoeidheid > afwezig, somber gevoel (derealiseren). Ben nu al een maand druppels aan het innemen om mijn vitamine D weer op peil te krijgen
Oei, je hebt het dan precies ook goed zittenquote:
[..]
Nah, wat door huisartsen prima gevonden wordt zegt niet zoveel. Kun je de waarde nog even opzoeken? Als die waarde inderdaad in orde is denk ik toch dat je derealisatie door dat D tekort komt, 5,8 is wel heul weinig. Zit zelf trouwens aan D, B11 en B12, fantastisch natuurlijk.
Ik ben nu op mijn werk nog, zal je het vanavond weten te zeggen...
En?quote:
Ik ben nu op mijn werk nog, zal je het vanavond weten te zeggen...
Heb de papieren teruggevonden.quote:
Mijn vitamine B12 lag op 233 (175-900).
Lijkt me op zich nog ok?
Het is een kleine 2 weken goed geweest (controleerbaar en van bepaalde momenten echt kunnen genieten). Maar heb nu opnieuw een migraine-aanval gehad (2 dagen en sinds vandaag over) en voel me weer zo groggy en onwerkelijk...Precies terug van 0 af aan beginnen
Zijn er nog mensen waar de derealisatie erger wordt bij hoofdpijn/migraine?
In augustus 2012 heb ik reeds een MRI scan laten nemen i.v.m. aanhoudende hoofdpijn, hier was niets op te zien, maar toen derealiseerde ik nog niet. Derealisatie is gekomen eind oktober 2012 na langdurige stress en migraine.
Zou het nuttig zijn om een nieuwe scan te vragen of een nieuwe afspraak?
Ja, wie weet valt er nu wel wat te zien.quote:
Ben momenteel aan het overwegen om nog eens naar de neuroloog te gaan en misschien nog eens een scan te laten nemen?
In augustus 2012 heb ik reeds een MRI scan laten nemen i.v.m. aanhoudende hoofdpijn, hier was niets op te zien, maar toen derealiseerde ik nog niet. Derealisatie is gekomen eind oktober 2012 na langdurige stress en migraine.
Zou het nuttig zijn om een nieuwe scan te vragen of een nieuwe afspraak?
Ik zie hier dat jij hetzelfde als mij hebt. Ik heb namelijk ook last van DR/DP, daarom heb ik hier snel een account aangemaakt.
Heb jij hier nog steeds last van?
Groetjes Lindsey
Is dat een herkenbare uitleg? Binnenkort krijg ik twee antibiotaca-infusen en hoop er dan vanaf te zijn. Hopelijk vinden jullie de oorzaak/oplossing snel.
Tips:
-Zorg voor een vast slaapritme van minimaal 8 uur per dag.
-Kauwgom kauwen verminderde gek genoeg mijn derealisatie
-Denk aan de leuke dingen, als je houdt van uitgaan en alcohol drinken, doe dat ook vooral. Alcohol maakt je losser en je focust je minder op de vervelende symptonen (Hoe minder je er mee bezig bent hoe sneller het weggaat, zorg voor afleiding, zowel mentaal als fysiek)
-Vertel het aan mensen die je vertrouwt en waar je veel mee omgaat
-Klinkt heel cliché maar gezond eten en minimaal 2 uur per week sporten (hardlopen door de natuur bijvoorbeeld)
Het is vreselijk, ik wens je bij deze ook veel sterkte.
[ Bericht 8% gewijzigd door slacKard.x op 28-09-2013 16:51:30 ]
Tips die hierboven worden aangeraden zijn goed, met uitzondering op het nuttigen van alcohol. Veel uitgaan en zuipen werkt niet. Die avond zelf is het een het leuk en zet je een kleine stap vooruit, maar de volgende dag als je wakker wordt is het grotere stap terug. Althans, dat is mijn ervaring.
Om eerlijk te zijn, ik weet niet of wat je beschrijft typisch derealisatie is.quote:
Nog iemand ervaring met derealisatie?
Ik associeer het zelf met iets wat nog het meest tussen een gevoel en een hallucinatie in zit.
De sensatie/gewaarwording, alsof het LIJKT dat je niet meer leeft, een onwerkelijk gevoel. Zelf krijg ik er in bepaalde (sociale) situaties last van, als ik erg moe/prikkelbaar en/of 'overloaded' ben, en bij teveel alcohol, soms als ik door de stad loop.
Hallucinaties heb ik niet, dus daar kan ik niet over oordelen. Laatste tijd gaat het wel heel wat beter. De kunst is om er zo weinig mogelijk aan te denken, komt het gevoel op, probeer het dan te negeren en positief op te nemen. Ook de gewone dagdagelijkse, sociale dingen blijf ik doen en lijken ook positief te helpen. Heb er het vaakst last van in stress -en angstsituaties. Ik probeer me zo weinig mogelijk aan te trekken wat er rondom mij gebeurt en dit lijkt te helpen.quote:
[..]
Om eerlijk te zijn, ik weet niet of wat je beschrijft typisch derealisatie is.
Ik associeer het zelf met iets wat nog het meest tussen een gevoel en een hallucinatie in zit.
De sensatie/gewaarwording, alsof het LIJKT dat je niet meer leeft, een onwerkelijk gevoel. Zelf krijg ik er in bepaalde (sociale) situaties last van, als ik erg moe/prikkelbaar en/of 'overloaded' ben, en bij teveel alcohol, soms als ik door de stad loop.
Gaat al een tijdje de goede richting uit. Mijn AD ben ik aan het afbouwen. Ik heb goede vrienden/collega's die het begrijpen. Ofwel ben ik gewend aan het raken aan het gevoel, ofwel maak ik echt progressiequote:
Hallo Banaantjee,
Ik zie hier dat jij hetzelfde als mij hebt. Ik heb namelijk ook last van DR/DP, daarom heb ik hier snel een account aangemaakt.
Heb jij hier nog steeds last van?
Groetjes Lindsey
Een goede website: http://www.dpselfhelp.com/forum/
Ik kom er enkel op wanneer het iets moeilijker gaat om wat geruststelling te bekomen.
Hoe gaat het met jou?
Jup, zo beschrijf ik het ook. Vandaar ben ik ook opzoekingen gaan doen onder de term 'brain fog', maar er zijn zodanig veel oorzaken, dat het zoeken is naar een speld in een hooiberg. Mijn vitamines zijn ondertussen op peil en het gaat wel stukken beter. Had een serieus vitamine D deficit... En de ziekte van Lyme is inderdaad een typische veroorzaker net zoals het roken van weed. Ook hyperventilatie (verkeerd ademen) kan aan de basis liggen.quote:Op zaterdag 28 september 2013 11:12 schreef pietkanarie het volgende:
@ lintsie en banaantje. Ik herken de klachten. Wordt in mijn geval veroorzaakt door neurolyme. Misschien de moeite waard om daarop te laten bloedprikken? Ik omschrijf derealisatie als: niet het besef hebben dat je deel uitmaakt van de wereld die je vaag/mistig/ver weg waarneemt.
Is dat een herkenbare uitleg? Binnenkort krijg ik twee antibiotaca-infusen en hoop er dan vanaf te zijn. Hopelijk vinden jullie de oorzaak/oplossing snel.
Hey bedankt voor je berichtje. Weed is inderdaad een gekende trigger...quote:
Derealisatie heb ik gekregen toen ik zonder tolerantie een halve gram wiet heel snel had opgerookt door een puurpijp. Ik was toen 14 jaar. Op het moment dat het begon was het zo heftig en beangstigend, alles klonk heel zacht, en mijn eigen stem klonk keihard, dus het leek echt alsof alles heel ver weg was en ik voelde me alleen en eenzaam terwijl er een goeie vriend naast mij zat. Ik wist niet meer wie ik was, waar ik was, wie mijn familie en vrienden waren en wat ik op die plek deed. Althans, ik wist het wel, maar ik kon het niet bevatten. Daar heb ik nog een week last van gehad. Ik vond oog contact inderdaad ook heel eng want dan kreeg ik echt het gevoel dat ik naar een pop zat te kijken ofzo. Ook voelt mijn lichaam heel vreemd als ik derealisatie heb. Dat gevoel dat je voet of hand lichtjes tintelt maar dan over je hele lichaam. Als ik wat aanraakte of pakte voelde ik dat nauwelijks. Af en toe als ik een nacht heb doorgehaald of met weinig slaap een jointje heb gerookt keert het terug, van 3 dagen tot 2 weken. Ik moet eigenlijk echt stoppen met blowen want het is het niet waard. Voordat ik er 1 opsteek ben ik altijd weer nerveus omdat derealisatie echt geen pretje is, maar bijna altijd word ik gewoon normaal stoned.
Tips:
-Zorg voor een vast slaapritme van minimaal 8 uur per dag.
-Kauwgom kauwen verminderde gek genoeg mijn derealisatie
-Denk aan de leuke dingen, als je houdt van uitgaan en alcohol drinken, doe dat ook vooral. Alcohol maakt je losser en je focust je minder op de vervelende symptonen (Hoe minder je er mee bezig bent hoe sneller het weggaat, zorg voor afleiding, zowel mentaal als fysiek)
-Vertel het aan mensen die je vertrouwt en waar je veel mee omgaat
-Klinkt heel cliché maar gezond eten en minimaal 2 uur per week sporten (hardlopen door de natuur bijvoorbeeld)
Het is vreselijk, ik wens je bij deze ook veel sterkte.
En qua tips, kan ik je volledig volgen (puur uit eigen ervaring)!!
Dus Lintsie:
- Begin te sporten (fietsen, fitness,...). Ikzelf ben beginnen fitnessen en doe het nog steeds. Wel in mindere mate dan vroeger, maar ik veronderstel dat dit komt omdat ik er 1. minder last van heb of 2. beter kan omgaan met de DR/DP.
- Zoek afleiding
- Ook deze hielp mij enorm en is een gekende therapie: probeer je echt te fixeren op de dingen die je ziet, lees een affiche onderweg, probeer met je ogen zeer snel te kijken van het ene naar het andere object (klinkt misschien vreemd, maar het hielp me te concentreren en te 'aarden').
- Vast slaapritme
DR/DP is puur een defensiemechanisme. Probeer je angst en stress te verminderen. Ik nam Efexor tegen angst, ben het nu aan het afbouwen...Let op je ademhaling. Probeer zoveel mogelijk van je omgeving in je op te nemen, bijvoorbeeld tijdens het fietsen.
Door je buiten je lichaam te voelen, voel je de migraine misschien minder.
Voelt het ook als een "out of body experience"?
Zou best kunnen, sinds ik DR/DP heb, is mijn hoofdpijn en migraine fenomenaal verminderd. Ook mede door minder stress en angst (waar ik enorm aan werk). Ik probeer alles te relativeren i.p.v. alles in vraag te stellen. Ben met momenten nog steeds dromerig, maar ik neem alles wel op wat er rondom mij gebeurt.quote:
Waarschijnlijk is de derealisatie een afweringsmechanisme tegen de migraine.
Door je buiten je lichaam te voelen, voel je de migraine misschien minder.
Voelt het ook als een "out of body experience"?
En nee, ik drink of gebruik niet, vandaar dat ik de tip van slacKard niet mee opnam i.v.m. alcoholgebruik. Maar las wel dat het op korte termijn helpt, maar de dag erna heb je het eens zo erg.
Mijn DP/DR kom van angst en stress en mede ook door migraine, maar de link tussen die laatste en DR/DP is nogal vaag en niet echt bewezen.
Heb jij er ook last van dan?
Nee, maar het klonk mij in de oren als een duidelijk afweermechanisme tegen de migrainequote:
[..]
Zou best kunnen, sinds ik DR/DP heb, is mijn hoofdpijn en migraine fenomenaal verminderd. Ook mede door minder stress en angst (waar ik enorm aan werk). Ik probeer alles te relativeren i.p.v. alles in vraag te stellen. Ben met momenten nog steeds dromerig, maar ik neem alles wel op wat er rondom mij gebeurt.
En nee, ik drink of gebruik niet, vandaar dat ik de tip van slacKard niet mee opnam i.v.m. alcoholgebruik. Maar las wel dat het op korte termijn helpt, maar de dag erna heb je het eens zo erg.
Mijn DP/DR kom van angst en stress en mede ook door migraine, maar de link tussen die laatste en DR/DP is nogal vaag en niet echt bewezen.
Heb jij er ook last van dan?
Het is eerder een afweermechanisme waarbij je hersenen de stress en de angst niet meer aankunnen. Komt voor wanneer je stress en angst hebt zonder reden dag in dag uit... Je hersenen sluiten zich af om 'op adem te komen'. Dit zorgt voor een dromerig, afwezig gevoel alsof het lijkt dat je alles vanop afstand beleefd.quote:
[..]
Nee, maar het klonk mij in de oren als een duidelijk afweermechanisme tegen de migraine
Ik ken het gevoel wel, ik ben nogal een dromer en staarder. Dat heb ik als ik de hele dag bij elkaar optel ook wel een halfuur, maar ben blij dat ik het niet als stoornis heb.quote:
[..]
Het is eerder een afweermechanisme waarbij je hersenen de stress en de angst niet meer aankunnen. Komt voor wanneer je stress en angst hebt zonder reden dag in dag uit... Je hersenen sluiten zich af om 'op adem te komen'. Dit zorgt voor een dromerig, afwezig gevoel alsof het lijkt dat je alles vanop afstand beleefd.
Sorry voor mijn late berichtje.. ik zit hier nooit op haha..
Nou ik zelf heb deze klachten nu al 2 jaar. Ik ben daarmee naar de dokter gegaan en die heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Dat hielp echt niks uit bij mij.. was zonde van het geld (vond ik zelf). Dus daar ben ik mee gestopt.
Heb nu contact met een spiritueel vrouwtje, eens zien of dat helpt
Verder slaap ik genoeg.. Maar eten doe ik niet zo goed.. ik ben vegetarier en kom veel voedingsstoffen te kort. Maar ik hoorde van mijn psycholoog dat het niet alleen daar aan kan liggen..
Dus ik vind het heel lastig.. het gaat ook niet super goed bij mij. Ik heb er nog steeds heel erg veel last van. De meeste vrienden van me weten het ook, en hebben er wel begrip voor..
Iemand behoefte om via de mail verder te praten? Groetjes Lintsie !
Hey Lintsie,quote:
Hee,
Sorry voor mijn late berichtje.. ik zit hier nooit op haha..
Nou ik zelf heb deze klachten nu al 2 jaar. Ik ben daarmee naar de dokter gegaan en die heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Dat hielp echt niks uit bij mij.. was zonde van het geld (vond ik zelf). Dus daar ben ik mee gestopt.
Heb nu contact met een spiritueel vrouwtje, eens zien of dat helpt
Verder slaap ik genoeg.. Maar eten doe ik niet zo goed.. ik ben vegetarier en kom veel voedingsstoffen te kort. Maar ik hoorde van mijn psycholoog dat het niet alleen daar aan kan liggen..
Dus ik vind het heel lastig.. het gaat ook niet super goed bij mij. Ik heb er nog steeds heel erg veel last van. De meeste vrienden van me weten het ook, en hebben er wel begrip voor..
Iemand behoefte om via de mail verder te praten? Groetjes Lintsie !
Psycholoog heeft bij mij ook weinig uitgemaakt. Ik heb er wel geleerd om alles te relativeren en dan nog, heb ik er soms moeilijkheden mee.
Ik ben de laatste tijd ook nogal moe, maar was dan ook zeer druk met de feesten. Dus morgen nog eens bellen voor een bloedonderzoek (zien dat alles nog op peil staat).
Hier gaat het ook heel wat beter ondertussen... weet niet of ik aan het herstellen ben, of gewoon aan het wennen aan het gevoel.... Als je wil mailen of praten, DM dan maar
Ja, een zeer gekend neveneffect van hyperventileren.quote:
Herkenbaar. Ik heb het als ik hyperventileer.
Ik zat aan 37.5 mg (de laagst mogelijk dosis), en ben sinds donderdag gestopt...nadat ik vertelde aan de huisarts dat ik mij weer goed voelde, stemde ze toe om gewoon het doosje op te gebruiken. Ook mijn psychiater zei om het resterende doosje gewoon op te gebruiken.
Jesus wat een hel...vrijdag was doenbaar, niets van klachten...maar deze ochtend zo ziek als iets opgestaan. Overgeven, brain zaps, weer een vreemd gevoel in mijn hoofd, misselijkheid, lusteloos, onwerkelijk...
Klachten zijn weer identiek als ik er net ben mee begonnen. Wat een vreselijke afkickverschijnselen!! Maandag bel ik mijn dokter meteen op, want dit is echt niet doenbaar.
Het klinkt misschien raar maar ik vroeg me af hoe en wanneer je zeker wist dat je derealisatie had. Ik heb namelijk 9 maanden lang precies hetzelfde en dacht dat ik me een beetje aanstelde. Na een tijdje dacht ik dat ik maar beter even op internet kon kijken en zag dat het vaker voorkwam. Kan de huisarts hier iets over zeggen, laat staan mij helpen? Misschien iets zeggen over de oorzaak?
Ben overigens blij dat ik dit forum tegenkwam. Wist niet dat ik echt iets kon hebben, dacht dat het vooral moe zijn was.
MVG,
Jaykob
Op basis van een gesprek met de psycholoog van hoe ik mij voelde en alles rond mij ervaarde, concludeerde hij dat ik het in de richting van dissociatie moest zoeken. Nu heb ik zelden nog last, ik hou mijn hart vast. Probeer er gewoon zo weinig mogelijk mee bezig te zijnquote:
Beste Banaantje,
Het klinkt misschien raar maar ik vroeg me af hoe en wanneer je zeker wist dat je derealisatie had. Ik heb namelijk 9 maanden lang precies hetzelfde en dacht dat ik me een beetje aanstelde. Na een tijdje dacht ik dat ik maar beter even op internet kon kijken en zag dat het vaker voorkwam. Kan de huisarts hier iets over zeggen, laat staan mij helpen? Misschien iets zeggen over de oorzaak?
Ben overigens blij dat ik dit forum tegenkwam. Wist niet dat ik echt iets kon hebben, dacht dat het vooral moe zijn was.
MVG,
Jaykob
Hij stelde geen diagnose, hij zei om het in die richting te zoeken.quote:
Merk namelijk dat ik steeds chagrijniger word door het gevoel van niet volledig aanwezig zijn als het ware. Moet maar eens langs mijn huisarts in ieder geval...
Een psycholoog heeft helemaal niet geholpen. Medicatie daarentegen wel en vooral leren omgaan met het gevoel.quote:
Wat zegt zo`n psycholoog voor de rest? iets zinnigs? Iets waar je iets aan hebt gehad?
Merk namelijk dat ik steeds chagrijniger word door het gevoel van niet volledig aanwezig zijn als het ware. Moet maar eens langs mijn huisarts in ieder geval...
Ik raad je deze site aan: http://www.dpselfhelp.com/forum/
Zit vol met lotgenoten
Welke medicatie helpt dan?quote:
[..]
Een psycholoog heeft helemaal niet geholpen. Medicatie daarentegen wel en vooral leren omgaan met het gevoel.
Ik raad je deze site aan: http://www.dpselfhelp.com/forum/
Zit vol met lotgenoten
[ Bericht 100% gewijzigd door dotKoen op 24-03-2014 20:51:29 ]
Jawel.quote:
Als ze een diagnose denken te stellen is deze niet (rechts)geldig. Enkel een psychiater stelt diagnoses.quote:
Er is geen juridische definitie van een rechtsgeldige diagnose. GZ-psychologen zijn zelfstandig bevoegde, BIG-geregistreerde hulpverleners die prima psychologische diagnoses kunnen stellen.quote:
[..]
Als ze een diagnose denken te stellen is deze niet (rechts)geldig. Enkel een psychiater stelt diagnoses.
Googlen kan iedereen... nu zeg je een GZ psycholoog, dat is iets anders dan een psycholoog.quote:
[..]
Er is geen juridische definitie van een rechtsgeldige diagnose. GZ-psychologen zijn zelfstandig bevoegde, BIG-geregistreerde hulpverleners die prima psychologische diagnoses kunnen stellen.
Ben zelf werkzaam binnen de ggz psychiatrie.
Daaag
Hangt af van persoon tot persoon. Ik heb Efexor genomen (en neem ik nog steeds: 18,5mg), voornamelijk tegen een soort sociale angst, waar ik tevens zo goed als vanaf ben. Het vlakt je emoties wat af en dit had ik juist nodig om mij van het 'nieuwe' gevoel van continue afwezig en slaperig te zijn, af te helpen.quote:
Het probleem van mijn derealisatie kwam van oververmoeidheid en sociale angst i.c.m. stress.
Ik dacht toch ook dat een psycholoog geen diagnoses mocht stellen. Wat ze wel deden is zeggen in welke richting je je probleem moet zoeken...quote:
Als (BIG-geregistreerd) arts hoef ik echt niet te googelen over welke hulpverleners diagnoses 'mogen' stellen en heb ik uiteraard ook ervaring in de psychiatrie. Vanzelfsprekend gaat het alleen om GZ-psychologen of GZ-psychologen in opleiding, niet-GZ-psychologen hebben geen opleiding voor individuele hulpverlening gevolgd.quote:
[..]
Googlen kan iedereen... nu zeg je een GZ psycholoog, dat is iets anders dan een psycholoog.
Ben zelf werkzaam binnen de ggz psychiatrie.
Daaag
goedzo knulquote:
[..]
Als (BIG-geregistreerd) arts hoef ik echt niet te googelen over welke hulpverleners diagnoses 'mogen' stellen en heb ik uiteraard ook ervaring in de psychiatrie. Vanzelfsprekend gaat het alleen om GZ-psychologen of GZ-psychologen in opleiding, niet-GZ-psychologen hebben geen opleiding voor individuele hulpverlening gevolgd.
Dankjewel Banaantje, aan die site heb ik wel wat denk ik. Veel wat daar staat herken ik goed. Ben pas geleden naar de dokter geweest en heb vervolgens bloed laten prikken. Hij zei dat er niks aan de hand was en dat ik met wat geduld er zo vanaf ben. Volgens hem was het dus niks. Heb ik echt volledig niks aan. Ik hoorde hier dat vitamine d een probleem kan zijn en ben dat nu gaan slikken.quote:
[..]
Een psycholoog heeft helemaal niet geholpen. Medicatie daarentegen wel en vooral leren omgaan met het gevoel.
Ik raad je deze site aan: http://www.dpselfhelp.com/forum/
Zit vol met lotgenoten
Nu heb ik overigens pas door hoe diep ik zat de afgelopen weken. Nauwelijks sociale interactie, kan me er nauwelijks iets van herinneren zelfs. Zo leeg zijn mijn gedachten continu waardoor ik me die momenten ook niet herinner. Ik heb wel het idee dat het weer beter gaat nu, soms heb ik het idee dat ik er gewoon weer echt ben op deze plek en plaats.
Hoe gaat het bij jou nu voor de rest?
Hier gaat het steeds beter en beter, maar ik zat zeer diep.quote:
[..]
Dankjewel Banaantje, aan die site heb ik wel wat denk ik. Veel wat daar staat herken ik goed. Ben pas geleden naar de dokter geweest en heb vervolgens bloed laten prikken. Hij zei dat er niks aan de hand was en dat ik met wat geduld er zo vanaf ben. Volgens hem was het dus niks. Heb ik echt volledig niks aan. Ik hoorde hier dat vitamine d een probleem kan zijn en ben dat nu gaan slikken.
Nu heb ik overigens pas door hoe diep ik zat de afgelopen weken. Nauwelijks sociale interactie, kan me er nauwelijks iets van herinneren zelfs. Zo leeg zijn mijn gedachten continu waardoor ik me die momenten ook niet herinner. Ik heb wel het idee dat het weer beter gaat nu, soms heb ik het idee dat ik er gewoon weer echt ben op deze plek en plaats.
Hoe gaat het bij jou nu voor de rest?
Naar mijn mening is DP/DR voornamelijk gelinkt aan oververmoeidheid/burn-out/depressie.
Ik ben mijn zelfvertrouwen beginnen aan te pakken, socialer proberen worden, voldoende beginnen slapen,... en het lijkt echt wel te helpen. Ik ga op mijn vaste uren slapen, ik eet gezond(er), drink geen koffie meer, maar thee,...
Mijn medicatie heeft ook goed aangeslagen vond ik. Ik nam Efexor (nog steeds, maar zeer lichte dosis) tegen lichte sociale angsten. Dit heeft mijn emoties afgevlakt waardoor ik rechter en steviger in mijn schoenen begon te staan (ik kreeg meer een karakter waarbij ik mij de dingen minder aantrok, in een positieve manier: ik analyseerde alles niet meer zo fel). Ik ben minder beginnen nadenken en de dingen gewoon beginnen doen.
Mijn tips voor jou:
- thee drinken
- beweging (fietsen)
- voldoende slapen !!
- vitaminen (zon voor vitamine D en ik eet dagelijks 2 stukken fruit)
- leer met het gevoel te leven en probeer je alles véél minder aan te trekken
Ik had wel 2 zeer goede vrienden waar ik kon op terug vallen.
Enfin de dagen dat ik mij onwerkelijk voel zijn quasi uren/minuten geworden. En als ik mij wat raar begin te voelen, probeer ik er geen belang aan te hechten en sluit ik eventjes mijn ogen
.Als ik mij dan bv. onwerkelijk voel, dan voel ik mij ook zeer moe. Vandaar, slaap en rust voldoende!
Probeer ook iets actief te doen. Daarom niet altijd met vrienden, maar je kan je ook alleen amuseren. Neem je Ipod en ga het stad eens in, maak een wandeling,...
. Achteraf ben je blij dat je dit allemaal gedaan hebt...quote:
[..]
Hier gaat het steeds beter en beter, maar ik zat zeer diep.
Naar mijn mening is DP/DR voornamelijk gelinkt aan oververmoeidheid/burn-out/depressie.
Ik ben mijn zelfvertrouwen beginnen aan te pakken, socialer proberen worden, voldoende beginnen slapen,... en het lijkt echt wel te helpen. Ik ga op mijn vaste uren slapen, ik eet gezond(er), drink geen koffie meer, maar thee,...
Mijn medicatie heeft ook goed aangeslagen vond ik. Ik nam Efexor (nog steeds, maar zeer lichte dosis) tegen lichte sociale angsten. Dit heeft mijn emoties afgevlakt waardoor ik rechter en steviger in mijn schoenen begon te staan (ik kreeg meer een karakter waarbij ik mij de dingen minder aantrok, in een positieve manier: ik analyseerde alles niet meer zo fel). Ik ben minder beginnen nadenken en de dingen gewoon beginnen doen.
Mijn tips voor jou:
- thee drinken
- beweging (fietsen)
- voldoende slapen !!
- vitaminen (zon voor vitamine D en ik eet dagelijks 2 stukken fruit)
- leer met het gevoel te leven en probeer je alles véél minder aan te trekken
Ik had wel 2 zeer goede vrienden waar ik kon op terug vallen.
Enfin de dagen dat ik mij onwerkelijk voel zijn quasi uren/minuten geworden. En als ik mij wat raar begin te voelen, probeer ik er geen belang aan te hechten en sluit ik eventjes mijn ogen
Als ik mij dan bv. onwerkelijk voel, dan voel ik mij ook zeer moe. Vandaar, slaap en rust voldoende!
Probeer ook iets actief te doen. Daarom niet altijd met vrienden, maar je kan je ook alleen amuseren. Neem je Ipod en ga het stad eens in, maak een wandeling,...
Klinkt goed dan man! Ik denk dat je bij dat rijtje de continue stress toe kan voegen. En dan bedoel ik niet de stress van een naderend proefwerk, maar echte zorgen over bepaalde belangrijke en ingrijpende dingen.quote:
[..]
Hier gaat het steeds beter en beter, maar ik zat zeer diep.
Naar mijn mening is DP/DR voornamelijk gelinkt aan oververmoeidheid/burn-out/depressie.
Ik ben mijn zelfvertrouwen beginnen aan te pakken, socialer proberen worden, voldoende beginnen slapen,... en het lijkt echt wel te helpen. Ik ga op mijn vaste uren slapen, ik eet gezond(er), drink geen koffie meer, maar thee,...
Mijn medicatie heeft ook goed aangeslagen vond ik. Ik nam Efexor (nog steeds, maar zeer lichte dosis) tegen lichte sociale angsten. Dit heeft mijn emoties afgevlakt waardoor ik rechter en steviger in mijn schoenen begon te staan (ik kreeg meer een karakter waarbij ik mij de dingen minder aantrok, in een positieve manier: ik analyseerde alles niet meer zo fel). Ik ben minder beginnen nadenken en de dingen gewoon beginnen doen.
Mijn tips voor jou:
- thee drinken
- beweging (fietsen)
- voldoende slapen !!
- vitaminen (zon voor vitamine D en ik eet dagelijks 2 stukken fruit)
- leer met het gevoel te leven en probeer je alles véél minder aan te trekken
Ik had wel 2 zeer goede vrienden waar ik kon op terug vallen.
Enfin de dagen dat ik mij onwerkelijk voel zijn quasi uren/minuten geworden. En als ik mij wat raar begin te voelen, probeer ik er geen belang aan te hechten en sluit ik eventjes mijn ogen
Als ik mij dan bv. onwerkelijk voel, dan voel ik mij ook zeer moe. Vandaar, slaap en rust voldoende!
Probeer ook iets actief te doen. Daarom niet altijd met vrienden, maar je kan je ook alleen amuseren. Neem je Ipod en ga het stad eens in, maak een wandeling,...
Ik ga je tips zeker gebruiken en vooral dat van thee viel me op. Ik drink inderdaad veel koffie en ben er ook een paar keer even mee gestopt, maar kreeg dan hoofdpijn als een malle haha.
Iets dat ik trouwens via die site wel heb geleerd is dat je geduld ermee moet hebben. Ik was het continu in mijn hoofd aan het oplossen. Probeerde echt dat gevoel van aanwezigheid te krijgen. Soms lukte dat ook wel maar de momenten dat het niet lukte wordt de puzzel echt steeds groter. Dat is echt een raar gevoel, vreselijk.
Ook ik zit met dat zelfvertrouwen en ik was dat eindelijk een beetje aan het terugwinnen. Tot gisteren. Toen ik uit de kroeg kwam, kwam een groepje jongeren langs en ik was met een maat van me die het met ze aan de stok kreeg. Vervolgens kreeg hij klappen en ik stapte ertussen om ze een beetje rustig te houden. De agressie van de jongens kreeg ik toen te verwerken en heb daar nu onder andere een dikke lip en een pijnlijke neus aan over gehouden. Dag zelfvertrouwen.
Ik ga nu gewoon weer sporten en ga straks ook wandelen inderdaad. Hoop dat vaker te gaan doen. Medicatie begin ik pas mee als al het andere niet blijkt te werken..
Heel erg bedankt voor je tips in ieder geval, ik zal er een hoop aan hebben.
Mijn psychiater zei dat mijn afwezig gevoel vooral te maken had met een gebrek aan adrenaline...
Efexor maakt deze adrenaline aan, waardoor je je wakkerder gaat beginnen voelen.
Ook oogfixatie heeft bij mij goed geholpen.
Overigens heb ik ontzettend veel aan die site, kijk elke dag wel weer even en dat geeft me ook vertrouwen op een goede afloop. Het lijkt me dat je een stuk steviger in je schoenen staat achteraf.
Dit.quote:
Vermoedelijk is zoals je zegt de derealisatie een gevolg van de angst/stress. Probeer daarom dat op te lossen en richt je niet op de derealisatie...
Ik heb er ook last van gehad en het is inderdaad een valkuil om je geheel op de derealisatie te richten, dit is namelijk slechts een symptoom. Door aan de achterliggende oorzaak te werken is het bij mij helemaal verdwenen en ik heb het nu al een paar jaar niet meer gehad. Het hielp bij mij ook om minder in mijn hoofd te zitten en meer met mijn lichaam te doen, dus lichamelijke beweging in plaats van mentale. Wat je uiteindelijk wil is weer je balans herstellen, dus ook de balans tussen lichaam, hoofd en geest.
Succes TS!
Dat is inderdaad ook wat ik vaak tegenkom. Het gaat om de redenen waarom je het hebt en dat moet verholpen worden. Maar het maakt het lastig als je de oorzaken van die stress/angst niet kent. Of in ieder geval niet weet hoe je het oplost.quote:
[..]
Dit.
Ik heb er ook last van gehad en het is inderdaad een valkuil om je geheel op de derealisatie te richten, dit is namelijk slechts een symptoom. Door aan de achterliggende oorzaak te werken is het bij mij helemaal verdwenen en ik heb het nu al een paar jaar niet meer gehad. Het hielp bij mij ook om minder in mijn hoofd te zitten en meer met mijn lichaam te doen, dus lichamelijke beweging in plaats van mentale. Wat je uiteindelijk wil is weer je balans herstellen, dus ook de balans tussen lichaam, hoofd en geest.
Succes TS!
Overigens is het denk ik wel belangrijk om te blijven onthouden dat het gaat om de bescherming en dus juist afkeer van deze stress/angst. Het is daarom niet alleen negatief, maar getuigt juist van een goed mentaal afweersysteem:)
Ja, klopt volledig.quote:
[..]
Dat is inderdaad ook wat ik vaak tegenkom. Het gaat om de redenen waarom je het hebt en dat moet verholpen worden. Maar het maakt het lastig als je de oorzaken van die stress/angst niet kent. Of in ieder geval niet weet hoe je het oplost.
Overigens is het denk ik wel belangrijk om te blijven onthouden dat het gaat om de bescherming en dus juist afkeer van deze stress/angst. Het is daarom niet alleen negatief, maar getuigt juist van een goed mentaal afweersysteem:)
Om minder bezig te zijn met hoe je je voelt, helpt medicatie omdat deze je gevoelens en emoties afvlakt.
Zeker waar, maar in het geval van angst, is het dan niet beter om deze juist niet te laten rusten en de angsten onder ogen te zien? Heb namelijk het idee dat juist het ontkennen van die angst je verder van jezelf afbrengt. Zit ik in de goede richting?;)quote:
[..]
Ja, klopt volledig.
Om minder bezig te zijn met hoe je je voelt, helpt medicatie omdat deze je gevoelens en emoties afvlakt.
Er wordt gezegd dat je idd vaak naar de oorsprong moet gaan...quote:
[..]
Zeker waar, maar in het geval van angst, is het dan niet beter om deze juist niet te laten rusten en de angsten onder ogen te zien? Heb namelijk het idee dat juist het ontkennen van die angst je verder van jezelf afbrengt. Zit ik in de goede richting?;)
Hoe gaat het nu met je? Hier de laatste tijd weer enorm moe en heb paar dagen geleden weer een serieuze migraine-aanval gehad, waardoor ik weer enorm suf ben.
ik heb het 5 jaar geleden ook gehad ja, en een half jaar geleden had ik nog een kleine terugval van een week.quote:
Ik heb sedert een maand ook de diagnose derealisatie/depersonalisatie (vervreemding) gekregen van mijn pyscholoog. Ik zei hem dat mijn klachten hiermee overeenkwamen en hij gaf mij gelijk om het in deze richting te zoeken.
Heb je ook het constant starende/dromerige gevoel? Ik kan uren voor mij uit staren zonder te denken of iets te doen en als ik dan iets doe, dan lijkt alles op automatische piloot te gebeuren zonder veel besef, zonder er echt bij te zijn. Dit is het afwezig gevoel. Het is precies of je continue aan het dromen bent, ook al ben je wakker.
Daarnaast ondervind ik ook moeite met het volgen van gesprekken en heb ik moeite met mensen aan te kijken. Alles lijkt zo onwerkelijk. Praten kan ik gewoon doen, maar in beperkte mate, 1 vs 1 is geen probleem, maar als er dan meer man bijkomt klap ik precies dicht. Het voelt alsof ik op een andere planeet rondloop en ik een poppetje in een film ben.
Mijn derealisatie komt van angst/stress en migraine.
Ook erg is dat mijn derealisatie continue aanwezig is. (ik sta ermee op en ga ermee slapen)
Kan er iemand tips geven hoe hiermee om te gaan? Op mijn werk kan ik (denk ik) wel gewoon functioneren. Bij vragen stel ik ze etc. En mijn werk is ook gewoon gedaan. Maar hoe ervaren jullie het praten tegen andere mensen?
Zijn er nog lotgenoten? Hoe hebben jullie dit gekregen? Hoe gaan jullie ermee om op het werk?
is gewoon vanzelf over gegaan het enige wat ik verschrikkelijk veel nodig had was ondersteuning op school omdat ik ontzettend laks geworden was.
Minder zijn dat soort periodes he, maar wat ik me ben gaan realiseren is: Kop op, juist in dit soort periodes. Weet dat er weer betere tijden aan zitten te komen!quote:
[..]
Er wordt gezegd dat je idd vaak naar de oorsprong moet gaan...
Hoe gaat het nu met je? Hier de laatste tijd weer enorm moe en heb paar dagen geleden weer een serieuze migraine-aanval gehad, waardoor ik weer enorm suf ben.
Hoet zit het bij jou overigens met angsten en dergelijke? Nog vaak last van het droomgevoel?
Op dit moment ervaar ik het gevoel van dromen en gevoel dat alles op automatische piloot gaat meer dan ooit. Gek genoeg ben ik de laatste tijd heel erg vrolijk, kan zelfs met genot uitkijken naar een voetbalwedstrijd op tv. Verder probeer ik het zoveel mogelijk te laten gaan.
Succes!
Ja, dat is het beste wat je kan doen...niet nadenken...sinds ik die Efexor neem heb ik quasi geen angsten meer en ook het droomgevoel is nog sporadisch aanwezigquote:
[..]
Minder zijn dat soort periodes he, maar wat ik me ben gaan realiseren is: Kop op, juist in dit soort periodes. Weet dat er weer betere tijden aan zitten te komen!
Hoet zit het bij jou overigens met angsten en dergelijke? Nog vaak last van het droomgevoel?
Op dit moment ervaar ik het gevoel van dromen en gevoel dat alles op automatische piloot gaat meer dan ooit. Gek genoeg ben ik de laatste tijd heel erg vrolijk, kan zelfs met genot uitkijken naar een voetbalwedstrijd op tv. Verder probeer ik het zoveel mogelijk te laten gaan.
Succes!
. Ook ik ben gelukkiger nu met een milde DR/DP dan vroeger (ik dacht echt te veel na, begon alles te analyseren, werd achterdochtig etc.)Mag ik vragen wat voor angsten jij ervaarde?quote:
[..]
Ja, dat is het beste wat je kan doen...niet nadenken...sinds ik die Efexor neem heb ik quasi geen angsten meer en ook het droomgevoel is nog sporadisch aanwezig
Zo dat moet fijn zijn dat alles weer echt is zeg. Had vandaag een vlaag waarvan ik dacht dat het er weer een beetje op begon te lijken, maar was ook gauw weer over.
Maar indd dat achterdochtig enzo heb ik ook gehad, beste is om het maar een beetje te laten gaan allemaal:)
Je hebt het vaak over efexor trouwens, werkt dat echt zo goed?
Pure sociale angst.quote:
[..]
Mag ik vragen wat voor angsten jij ervaarde?
Zo dat moet fijn zijn dat alles weer echt is zeg. Had vandaag een vlaag waarvan ik dacht dat het er weer een beetje op begon te lijken, maar was ook gauw weer over.
Maar indd dat achterdochtig enzo heb ik ook gehad, beste is om het maar een beetje te laten gaan allemaal:)
Je hebt het vaak over efexor trouwens, werkt dat echt zo goed?
Het is niet zo dat ik geen last meer heb van die onwerkelijkheid en dat starend, dromend gevoel. Ik kan er mij gewoon makkelijker overzetten en meteen weer gefocust zijn.
Efexor is verschrikkelijk verslavend. Ik ben momenteel aan het afbouwen en ben al twee keer moeten herbeginnen omdat het te snel gebeurde (misselijkheid, hoofdpijn, overgeven, brain zaps,...). Ik ben uiteindelijk tot 18,5mg geraakt, maar dus nog steeds niet tot 0mg (ik kom van 140mg of zoiets)
Dat 'mannetje in je hoofd' zijn louter ( heel veel ) repeterende gedachten die doen alsof er iemand is.
Het is letterlijk een droom in wakkere toestand. Een centraal ik-figuur die in werkelijkheid niet bestaat.
Wellicht wordt die illusie ( half ) doorzien. En dat kan nogal bevreemdend en beangstigend zijn, ja.
Een beetje het gevoel van onzekerheid dat het overgrote deel van de middelbare school heeft?quote:
[..]
Pure sociale angst.
Het is niet zo dat ik geen last meer heb van die onwerkelijkheid en dat starend, dromend gevoel. Ik kan er mij gewoon makkelijker overzetten en meteen weer gefocust zijn.
Efexor is verschrikkelijk verslavend. Ik ben momenteel aan het afbouwen en ben al twee keer moeten herbeginnen omdat het te snel gebeurde (misselijkheid, hoofdpijn, overgeven, brain zaps,...). Ik ben uiteindelijk tot 18,5mg geraakt, maar dus nog steeds niet tot 0mg (ik kom van 140mg of zoiets)
Ik snap het, klinkt goed in ieder geval!
En de perioden dat je minderde met efexor, in hoeverre is dp dan aanwezig?
Dat is denk ik wel een goede omschrijving. Maar dat mannetje in je hoofd maakt wel weer wie je bent. Die controleert immers je gedrag, toch?quote:Op vrijdag 18 april 2014 17:19 schreef DO2 het volgende:
Het klinkt een beetje als een verschuiving in bewustzijn. In feite is er namelijk ook niemand aanwezig ( in je kop ).
Dat 'mannetje in je hoofd' zijn louter ( heel veel ) repeterende gedachten die doen alsof er iemand is.
Het is letterlijk een droom in wakkere toestand. Een centraal ik-figuur die in werkelijkheid niet bestaat.
Wellicht wordt die illusie ( half ) doorzien. En dat kan nogal bevreemdend en beangstigend zijn, ja.
Wat het engste gevoel is, vooral op het begin, is dat het lijkt dat je jezelf aan het kwijtraken bent. Er lijkt een afstand tussen je lichaam en geest te zijn en dat geeft het gevoel dat je gek aan het worden bent, dat je geen controle meer hebt over de daden van je lichaam. Dat die maar een beetje zijn eigen weg zal gaan. En vaak lijkt dat ook zo, om dat een groot gedeelte op automatische piloot gebeurt.
Dit is een beetje wat ik ervaar, overigens weet ik niet eens 100% zeker dat ik dit heb, maar als ik zo eens rondkijk naar de klachten van anderen komt bijna alles overeen
Herkenbaar... dat gevoel van controleverlies. Ik werd op een gegeven moment echt een beetje bang voor mezelf. Omdat mijn lichaam/geest de controle hadden overgenomen. Ik was gewoon een speelbal van mezelf. Herken je dat? Want dat is volgens wat je bedoelt toch?quote:
[..]
Dat is denk ik wel een goede omschrijving. Maar dat mannetje in je hoofd maakt wel weer wie je bent. Die controleert immers je gedrag, toch?
Wat het engste gevoel is, vooral op het begin, is dat het lijkt dat je jezelf aan het kwijtraken bent. Er lijkt een afstand tussen je lichaam en geest te zijn en dat geeft het gevoel dat je gek aan het worden bent, dat je geen controle meer hebt over de daden van je lichaam. Dat die maar een beetje zijn eigen weg zal gaan. En vaak lijkt dat ook zo, om dat een groot gedeelte op automatische piloot gebeurt.
Dit is een beetje wat ik ervaar, overigens weet ik niet eens 100% zeker dat ik dit heb, maar als ik zo eens rondkijk naar de klachten van anderen komt bijna alles overeen
Nee, het mannetje in je hoofd controleert niets. Het is een illusie, dus het heeft feitelijk geen enkele zeggenschap.quote:
[..]
Dat is denk ik wel een goede omschrijving. Maar dat mannetje in je hoofd maakt wel weer wie je bent. Die controleert immers je gedrag, toch?
Wat het engste gevoel is, vooral op het begin, is dat het lijkt dat je jezelf aan het kwijtraken bent. Er lijkt een afstand tussen je lichaam en geest te zijn en dat geeft het gevoel dat je gek aan het worden bent, dat je geen controle meer hebt over de daden van je lichaam. Dat die maar een beetje zijn eigen weg zal gaan. En vaak lijkt dat ook zo, om dat een groot gedeelte op automatische piloot gebeurt.
Dit is een beetje wat ik ervaar, overigens weet ik niet eens 100% zeker dat ik dit heb, maar als ik zo eens rondkijk naar de klachten van anderen komt bijna alles overeen
Maar zolang die illusie er is, lijkt het alsof die zeggenschap bestaat. Dat is een onderdeel van de illusie.
--
Hier wordt het redelijk goed uitgelegd:
[ Bericht 19% gewijzigd door EP3 op 19-04-2014 07:49:16 ]
Dat bedoel ik inderdaad ja. Die hebben de controle overgenomen en ik huppel er maar achteraan als het ware.quote:
[..]
Herkenbaar... dat gevoel van controleverlies. Ik werd op een gegeven moment echt een beetje bang voor mezelf. Omdat mijn lichaam/geest de controle hadden overgenomen. Ik was gewoon een speelbal van mezelf. Herken je dat? Want dat is volgens wat je bedoelt toch?
Bang voor mezelf ben ik ook een tijdje geweest, gelukkig ben ik er allemaal al een beetje aan gewend:)
Pfoe, die heeft even een locatie uitgekozen zeg hahaquote:
[..]
Nee, het mannetje in je hoofd controleert niets. Het is een illusie, dus het heeft feitelijk geen enkele zeggenschap.
Maar zolang die illusie er is, lijkt het alsof die zeggenschap bestaat. Dat is een onderdeel van de illusie.
--
Hier wordt het redelijk goed uitgelegd:
Maar ik snap goed wat je bedoelt hoor en je hebt ook gelijk. Nog nooit over nagedacht overigens. Ik denk dat dit inderdaad heel toepasselijk is op dit topic, aangezien het lijkt of je dat mannetje kwijtraakt, maar zoals je zegt heb je die nooit gehad.
Wel vind ik het nu moeilijk om te verklaren hoe je jezelf aanzet tot bepaalde gedachten. Je hebt de puzzel alleen maar groter gemaakt trouwens haha
Het mindert een beetje, maar niet spectaculair. Ik heb alleszins geen nood aan een hogere dosis...dus positief m.i.quote:
[..]
Een beetje het gevoel van onzekerheid dat het overgrote deel van de middelbare school heeft?
Ik snap het, klinkt goed in ieder geval!
En de perioden dat je minderde met efexor, in hoeverre is dp dan aanwezig?
Jup, is 100% DR/DP. Nu jouw klachten kunnen ook aanwezig zijn doordat je een milde depressie/burn-out hebt en je het gewoon niet merkt of gewoonweg omdat je verkeerd ademhaalt (hyperventileert). In ieder geval, deze klachten impliceren niet dat je jezelf kwijtraakt of je hoofd. Probeer wat te aarden en er zo weinig mogelijk mee bezig te zijn.quote:
[..]
Dat is denk ik wel een goede omschrijving. Maar dat mannetje in je hoofd maakt wel weer wie je bent. Die controleert immers je gedrag, toch?
Wat het engste gevoel is, vooral op het begin, is dat het lijkt dat je jezelf aan het kwijtraken bent. Er lijkt een afstand tussen je lichaam en geest te zijn en dat geeft het gevoel dat je gek aan het worden bent, dat je geen controle meer hebt over de daden van je lichaam. Dat die maar een beetje zijn eigen weg zal gaan. En vaak lijkt dat ook zo, om dat een groot gedeelte op automatische piloot gebeurt.
Dit is een beetje wat ik ervaar, overigens weet ik niet eens 100% zeker dat ik dit heb, maar als ik zo eens rondkijk naar de klachten van anderen komt bijna alles overeen
Dat er iemand bestaat die ( denkt dat ie ) voor zichzelf kan denken is de illusie.quote:
Wel vind ik het nu moeilijk om te verklaren hoe je jezelf aanzet tot bepaalde gedachten. Je hebt de puzzel alleen maar groter gemaakt trouwens haha
De illusie gaat gepaard met het idee van vrije wil en keus.
En ook daar kan je - vrees ik - niets aan doen. Da's de catch 22.
Je zou kunnen stellen dat we allemaal 'God' zijn die doet alsof ie oneindig veel verschillende personen is.
Met allemaal een eigen leven in tijd en ruimte.
Hoe staat ervoor? Al veranderingen op het gebied van efexor en dergelijke.
Ik heb besloten nog een keer naar de dokter te gaan, kijken wat hij ervan zegt. Als hij weer meldt dat er niks is, zal ik denk ik naar de psycholoog gaan. Dat is dan het enige wat ik kan doen denk ik. Voor de rest laat ik het allemaal er maar bij, heb het geaccepteerd en leef mijn leven
Neen, nog steeds hetzelfde, voel wel dat het eens zo erg is wanneer ik zeer moe ben of zware inspanningen doe.quote:
En Banaantje,
Hoe staat ervoor? Al veranderingen op het gebied van efexor en dergelijke.
Ik heb besloten nog een keer naar de dokter te gaan, kijken wat hij ervan zegt. Als hij weer meldt dat er niks is, zal ik denk ik naar de psycholoog gaan. Dat is dan het enige wat ik kan doen denk ik. Voor de rest laat ik het allemaal er maar bij, heb het geaccepteerd en leef mijn leven
Efexor nog steeds aan 18,5mg en doe hetgeen ik nog over heb uit
.Hou mij op de hoogte hoe je gesprek ging!
Helaas man.quote:
[..]
Neen, nog steeds hetzelfde, voel wel dat het eens zo erg is wanneer ik zeer moe ben of zware inspanningen doe.
Efexor nog steeds aan 18,5mg en doe hetgeen ik nog over heb uit
Hou mij op de hoogte hoe je gesprek ging!
Overigens is het me de afgelopen twee weken opgevallen hoeveel mensen het gevoel kennen. Alleen bij iedereen ging het na een paar dagen weg.
Maar goed, ik hou je op de hoogte!
Hoe gaat het nu met je?quote:
[..]
Helaas man.
Overigens is het me de afgelopen twee weken opgevallen hoeveel mensen het gevoel kennen. Alleen bij iedereen ging het na een paar dagen weg.
Maar goed, ik hou je op de hoogte!
Goede leesvoer: http://joom.ag/79xX
Geschreven door Miss K
Ik heb er ook last van (helaas), maar bij mij kunnen ze de reden niet echt vaststellen...quote:
Ik heb sedert een maand ook de diagnose derealisatie/depersonalisatie (vervreemding) gekregen van mijn pyscholoog. Ik zei hem dat mijn klachten hiermee overeenkwamen en hij gaf mij gelijk om het in deze richting te zoeken.
Heb je ook het constant starende/dromerige gevoel? Ik kan uren voor mij uit staren zonder te denken of iets te doen en als ik dan iets doe, dan lijkt alles op automatische piloot te gebeuren zonder veel besef, zonder er echt bij te zijn. Dit is het afwezig gevoel. Het is precies of je continue aan het dromen bent, ook al ben je wakker.
Daarnaast ondervind ik ook moeite met het volgen van gesprekken en heb ik moeite met mensen aan te kijken. Alles lijkt zo onwerkelijk. Praten kan ik gewoon doen, maar in beperkte mate, 1 vs 1 is geen probleem, maar als er dan meer man bijkomt klap ik precies dicht. Het voelt alsof ik op een andere planeet rondloop en ik een poppetje in een film ben.
Mijn derealisatie komt van angst/stress en migraine.
Ook erg is dat mijn derealisatie continue aanwezig is. (ik sta ermee op en ga ermee slapen)
Kan er iemand tips geven hoe hiermee om te gaan? Op mijn werk kan ik (denk ik) wel gewoon functioneren. Bij vragen stel ik ze etc. En mijn werk is ook gewoon gedaan. Maar hoe ervaren jullie het praten tegen andere mensen?
Zijn er nog lotgenoten? Hoe hebben jullie dit gekregen? Hoe gaan jullie ermee om op het werk?
Ja gaat redelijk nu. Twee weken geleden weer flinke paniekaanvallen en identiteitsproblemen. Begint nu weer wat beter te worden. Gewoon eng was het.quote:
[..]
Hoe gaat het nu met je?
Goede leesvoer: http://joom.ag/79xX
Geschreven door Miss K
Hoe gaat het daar?
Bedankt, ga ik dit weekend even doorlezen!
Hier de gewone gang van zaken. Veel last wanneer ik moe ben en onvoldoende slaap heb gehad. Voor de rest doenbare en fijne dagen buiten (zoals de vorige 3 dagen) migraine-aanvallenquote:
[..]
Ja gaat redelijk nu. Twee weken geleden weer flinke paniekaanvallen en identiteitsproblemen. Begint nu weer wat beter te worden. Gewoon eng was het.
Hoe gaat het daar?
Bedankt, ga ik dit weekend even doorlezen!
.Dat betekent in ieder geval geen achteruitgang! Sport je nog veel? Werkt inderdaad best goed zoals je zei. En hoe sta jij tegenover het doelen stellen om je angsten te overwinnen? Wat ervaar je tijdens je migraine-aanvallen?quote:
[..]
Hier de gewone gang van zaken. Veel last wanneer ik moe ben en onvoldoende slaap heb gehad. Voor de rest doenbare en fijne dagen buiten (zoals de vorige 3 dagen) migraine-aanvallen
Ik ben er overigens achter dat mijn ademhaling heel moeilijk gehad. Veel tikken op mijn neus gehad, ben nooit zo handig dus heb vaak van die stomme ongelukken. Binnenkort langs de dokter.
De reden kan echt alles zijn. Weet je niet iets qua angsten? Veel onzekerheid misschien of ervaring met drugs? Niet dat ik het beter weet dan de specialistenquote:
[..]
Ik heb er ook last van (helaas), maar bij mij kunnen ze de reden niet echt vaststellen...
(Heb dan een emailadres nodig en dan kan ik je als het goed is toevoegen).
SPOILERIk heb er zelf overigens heel misschien last van (gehad).
Momenteel is het gelukkig niet meer de angst en paniekaanvallen en het vreselijke (nachtmerrie-achtige en/of lichamelijk depressieve) gevoel dat ik ooit gehad heb, maar vooral dat ik altijd moe en leeg ben, een verneukt ritme heb, geen hobbies of discipline heb, en minderwaardigheidsgevoelens heb. Sta al ruim tien jaar compleet stil met mijn leven. Leven bestaat vnl uit uitslapen en forummen hier of elders. Zolang ik geen werk heb/ niet werk dan.
Nooit mezelf durven zijn, altijd me aan het aanpassen aan de mensen met wie ik omga.
Mezelf ook kwijtgeraakt door iets wat gebeurd is in mijn leven, of misschien wel meerdere dingen in mijn leven. Zolang ik opgesloten zit in mezelf dat ik ook moeilijk meer daar uit kom.
Ik durf ook niet echt uit te breken van mijn cirkeltje van niks doen, niks durven en weinig voelen, o.a. omdat ik bang ben dat ik dan weer 'doordraai' in mijn hoofd en existentiele gedachtes krijg (en me dan weer ga afvragen of de wereld wel echt is, mezelf als soort van 3e persoon ga zien etc). en het gevoel dat mijn leven mislukt is en hoe nu verder zie ik ook niet graag onder ogen.
Maar heeft bij mij ook met fysieke (visuele) klachten te maken. Die ook de reden zijn dat dit alles bij mij begonnen is.
Warrig verhaal, maar ben moe en zit wijn te drinken ;p
[ Bericht 39% gewijzigd door bulbjes op 19-05-2014 05:34:46 ]
Goed dat je dit gevonden hebt!quote:
Heb zelf ook klachten die er op lijken, met name de automatische piloot. Bij mij is het 2 jaar geleden ontstaan na een lange periode van stress. Ik probeer soms meditatie/ontspanningsoefeningen te doen. Dat klinkt wat zweverig maar soms helpt het wel om weer even in het "hier en nu" te komen. Ben benieuwd wat jullie er aan doen om aan die automatische piloot te ontsnappen.
Heb je je symptomen altijd of vooral als je moe bent?
Wat ik eraan doe, en wat voor mij persoonlijk goed helpt, is er niet aan te denken. Dan heb ik er niet zo last van. Was er eerst helemaal door geobsedeerd waardoor ik er continu aan dacht.
Las laatst van iemand dat dp eigenlijk net als een blessure aan je enkel is. Als je er continu op loopt en het niet accepteert en geen rust geeft duurt het alleen maar langer. Zo probeer ik het ook te benaderen. Accepteren en laten gaan.
Er is overigens een site gepost wat als forum dient voor iedereen die er last van heeft of heeft gehad.
Een verkeerde ademhaling kan ook een oorzaak zijn. Een onwerkelijkheidsgevoel is tevens een symptoom van hyperventilatie. Tijdens mijn migraine ervaar ik vooral bonkende en zeurende hoofdpijn achter de ogen, gaat ook telkens gepaard met veranderingen in het weer en verstopte neus. Sporten (fitness) ben ik mee gestopt. Ik fiets wel elke dag 4 km...maar dat heb ik voor mijn werk (ik rijd naar het station waar ik de trein neem) altijd gedaan.quote:
[..]
Dat betekent in ieder geval geen achteruitgang! Sport je nog veel? Werkt inderdaad best goed zoals je zei. En hoe sta jij tegenover het doelen stellen om je angsten te overwinnen? Wat ervaar je tijdens je migraine-aanvallen?
Ik ben er overigens achter dat mijn ademhaling heel moeilijk gehad. Veel tikken op mijn neus gehad, ben nooit zo handig dus heb vaak van die stomme ongelukken. Binnenkort langs de dokter.
Moet je blijven doen! Wat ook helpt is oogfixatie, acceptatie en het gevoel laten voor wat het is en beweging.quote:
Heb zelf ook klachten die er op lijken, met name de automatische piloot. Bij mij is het 2 jaar geleden ontstaan na een lange periode van stress. Ik probeer soms meditatie/ontspanningsoefeningen te doen. Dat klinkt wat zweverig maar soms helpt het wel om weer even in het "hier en nu" te komen. Ben benieuwd wat jullie er aan doen om aan die automatische piloot te ontsnappen.
Je moet zeker hier eens kijken: http://www.dpselfhelp.com/forum/
Ik had het 'vroeger' vooral als ik heel moe was. De laatste tijd (1.5 jaar) heb ik het vrij frequent. Accepteren en daardoor loslaten is inderdaad een goed begin, krijg je een stuk minder frustratie van. Mijn psych zei ooit "wat aandacht geeft groeit" en dat kan ook in negatieve zin.quote:
[..]
Goed dat je dit gevonden hebt!
Heb je je symptomen altijd of vooral als je moe bent?
Wat ik eraan doe, en wat voor mij persoonlijk goed helpt, is er niet aan te denken. Dan heb ik er niet zo last van. Was er eerst helemaal door geobsedeerd waardoor ik er continu aan dacht.
Las laatst van iemand dat dp eigenlijk net als een blessure aan je enkel is. Als je er continu op loopt en het niet accepteert en geen rust geeft duurt het alleen maar langer. Zo probeer ik het ook te benaderen. Accepteren en laten gaan.
Er is overigens een site gepost wat als forum dient voor iedereen die er last van heeft of heeft gehad.
Tnx, zal ff rondkijken. Oogfixatie is dat een soort emdr?quote:
[..]
Moet je blijven doen! Wat ook helpt is oogfixatie, acceptatie en het gevoel laten voor wat het is en beweging.
Je moet zeker hier eens kijken: http://www.dpselfhelp.com/forum/
Ja, hiermee bedoelde ik inderdaad EMDR: http://nl.wikipedia.org/w(...)ion_and_reprocessingquote:
[..]
Tnx, zal ff rondkijken. Oogfixatie is dat een soort emdr?
Mag ik vragen wat voor oefeningen je doet? Kan nooit kwaad er eens naar te kijken.quote:
[..]
Tnx, zal ff rondkijken. Oogfixatie is dat een soort emdr?
Hou ons op de hoogte...quote:
Net bij de dokter geweest. Neusslijmvlies is lichtelijk opgezwollen, ben dus eigenlijk continu verkouden, maar dat heeft hoogstwaarschijnlijk geen invloed op mijn dp. Hij heeft me doorverwezen naar de psycholoog voor een kort gesprekje. Kijken wat zij kan uitrichten
Ik ben recent weer supermoe...heeft een tijdje goed gegaan tot gisteren.
Hoe komt het denk je? Doe je iets anders? Denk je weer anders?quote:
[..]
Hou ons op de hoogte...
Ik ben recent weer supermoe...heeft een tijdje goed gegaan tot gisteren.
Kop op
Nee, niet speciaal.quote:
[..]
Hoe komt het denk je? Doe je iets anders? Denk je weer anders?
Kop op
Maar de moeheid begint terug wat weg te ebben.
heb jij niet gewoon ADD?quote:
Ik heb sedert een maand ook de diagnose derealisatie/depersonalisatie (vervreemding) gekregen van mijn pyscholoog. Ik zei hem dat mijn klachten hiermee overeenkwamen en hij gaf mij gelijk om het in deze richting te zoeken.
Heb je ook het constant starende/dromerige gevoel? Ik kan uren voor mij uit staren zonder te denken of iets te doen en als ik dan iets doe, dan lijkt alles op automatische piloot te gebeuren zonder veel besef, zonder er echt bij te zijn. Dit is het afwezig gevoel. Het is precies of je continue aan het dromen bent, ook al ben je wakker.
Daarnaast ondervind ik ook moeite met het volgen van gesprekken en heb ik moeite met mensen aan te kijken. Alles lijkt zo onwerkelijk. Praten kan ik gewoon doen, maar in beperkte mate, 1 vs 1 is geen probleem, maar als er dan meer man bijkomt klap ik precies dicht. Het voelt alsof ik op een andere planeet rondloop en ik een poppetje in een film ben.
Mijn derealisatie komt van angst/stress en migraine.
Ook erg is dat mijn derealisatie continue aanwezig is. (ik sta ermee op en ga ermee slapen)
Kan er iemand tips geven hoe hiermee om te gaan? Op mijn werk kan ik (denk ik) wel gewoon functioneren. Bij vragen stel ik ze etc. En mijn werk is ook gewoon gedaan. Maar hoe ervaren jullie het praten tegen andere mensen?
Zijn er nog lotgenoten? Hoe hebben jullie dit gekregen? Hoe gaan jullie ermee om op het werk?
Psychologen steken mensen altijd in hokjes. Alle mensen zitten ergens op het spectrum "autisme".
Laat je er niet gek door maken
Volgens mijn psychiater toen niet...quote:
[..]
heb jij niet gewoon ADD?
Psychologen steken mensen altijd in hokjes. Alle mensen zitten ergens op het spectrum "autisme".
Laat je er niet gek door maken
ADD krijg je toch niet out of the blue?
Nochtans AD heeft geen effect op het gevoel zelf. Het maskeert het door je er minder te laten aan denken...quote:
Ik had periodes waarin ik er weken achtereen continu last van had. Oktober vorig jaar ben ik gediagnostiseerd met dysthymie (chronische depressie) en slik ik ad. Sindsdien is het over, geen minuut meer gehad.
nee maar het is een heel moeilijk te stellen diagnose.quote:
[..]
Volgens mijn psychiater toen niet...
ADD krijg je toch niet out of the blue?
Ik ben er zelf van overtuigd dat ik het heb, maar het is nooit bewezen
Sommige diagnoses zijn inderdaad moeilijk te stellen. Maar vroeger was ik enorm energiek en in de weer met van alles en nog wat.quote:
[..]
nee maar het is een heel moeilijk te stellen diagnose.
Ik ben er zelf van overtuigd dat ik het heb, maar het is nooit bewezen
Nu nog, maar ik voel mij toch passiever en moe-er...Heb al aan vanalles gedacht: fibromyalgie (heeft mijn moeder), ADD, CVS (heeft mijn moeder ook),... Ik loop ook constant te geeuwen.
Ik heb wel een aantal aangeboren 'aandoeningen' zoals scoliose en Bechterew, maar er is geen link tussen deze en hoe ik mij nu voel (continue moe, slapend).
Hoe gaat het met jou/jullie?
Nee, ben nooit aan de drugs geweest en heb ook geen angst ergens voor. Eerst kon het een bijwerking zijn van de epilepsie pillen, maar ben daar al twee maanden mee gestopt en heeft geen effect (gehad).quote:
[..]
De reden kan echt alles zijn. Weet je niet iets qua angsten? Veel onzekerheid misschien of ervaring met drugs? Niet dat ik het beter weet dan de specialisten
Derealisatie kan ook door epilepsie komen, hebben ze daar niet aan gedachtquote:
[..]
Nee, ben nooit aan de drugs geweest en heb ook geen angst ergens voor. Eerst kon het een bijwerking zijn van de epilepsie pillen, maar ben daar al twee maanden mee gestopt en heeft geen effect (gehad).
Ging ik ook net vermelden.quote:
[..]
Derealisatie kan ook door epilepsie komen, hebben ze daar niet aan gedacht
Hyperventilatie, epilepsie en migraine kunnen boosdoeners zijn...
Sinds een week voel ik mij weer enorm slapend, starend en ongeconcentreerd
[ Bericht 4% gewijzigd door jaykop op 10-06-2014 20:50:22 ]
Het verdween op zeker moment geheel, om terug te keren rond mijn puberteit.
Alles rondom me heen was niet werkelijk dan. Stemmen vervormden en aanrakingen waren raar.
Het verdween opnieuw.
Na de geboorte van mijn eerste kindje, kwam het in alle hevigheid terug. Ik nam vaak mijn toevlucht, om naar buiten te gaan en met mensen te praten. Het kon zomaar, middenop de dag gebeuren.
Het heeft toen maanden geduurd.
Later kwam het terug, toen ik naar een andere stad verhuisd was.
Veranderingen leverde mij blijkbaar nogal stress op.
Het fenomeen hyperventilatie kwam toen ook ineens om de hoek kijken. Zweetaanvallen, verkeerde ademhaling. In mijn paniek ging ik dan onder de douche staan. Je zoekt een oplossing.
Tijdens koortsige perioden, heb ik er nog last van. Dan heb ik het niet onder controle.
Maar ik heb niet het idee, dat ik het normaal niet onder controle heb. Ik weet precies wanneer en hoe ik het gevoel kan oproepen en wat te doen. Dat is een soort tweede natuur geworden.
Nooit laten behandelen dus, want stel je voor, dat ze me gek verklaren.
Tegenwoordig is wel een bipolaire stoornis vastgesteld, waar ik al jaren met goede medicatie voor behandeld wordt en goed mee kan leven.
Onderhuids blijft er echter een spoortje angst, want ik wil het nooit meer ervaren.
Ik schrijf nu, jaren later. Ik heb er nooit over durven praten, bang voor gek verklaard te worden.
Is al onderzocht d.m.v. een 24 uurs EEG, maar er is niets gevondenquote:
[..]
Ging ik ook net vermelden.
Hyperventilatie, epilepsie en migraine kunnen boosdoeners zijn...
Sinds een week voel ik mij weer enorm slapend, starend en ongeconcentreerd
Ja, same hier... heb ooit eens een EEG en MRI moeten doen omdat ik 2,5 weken lang hoofdpijn had (non-stop). Maar hier is niets uitgekomen... 4 maanden later heb ik DR/DP gekregen...quote:
[..]
Is al onderzocht d.m.v. een 24 uurs EEG, maar er is niets gevonden
Ik heb nog nooit over derealisatie gehoord, maar dit past wel bij wat ik heb denk ik, maar wat ik hier lees is er dus niet echt iets wat je ertegen kunt doen behalve een gezonde levenstijl?
Het zou bij mij dan trouwens idd kunnen zijn door in het verleden overmatig wietgebruik en stres.
Hou me op de hoogte!
Een goede website die ik je kan aanraden is de volgende: http://www.dpselfhelp.com/forum/quote:
Hallo! Ik lees nu een beetje mee, ik heb deze klachten al zeker 3 jaar, ik ben ook 2 jaar geleden al naar de HS geweest en en gezegd dat ik alles zo onwerkelijk voelt, precies wat julie zeggen over 'door een glazen wand alles beleven' maar ik voel me nooit echt serieus genomen..
Ik heb nog nooit over derealisatie gehoord, maar dit past wel bij wat ik heb denk ik, maar wat ik hier lees is er dus niet echt iets wat je ertegen kunt doen behalve een gezonde levenstijl?
Het zou bij mij dan trouwens idd kunnen zijn door in het verleden overmatig wietgebruik en stres.
Hou me op de hoogte!
M.i. gaat het gevoel nooit weg, maar leer je het te accepteren en leer je je eraan te wennen.
Voldoende slapen, rusten, ogen dichtdoen, laten het gevoel wat minder tot stand komen
, maar echt weggaan zal het nooit doen, vrees ik.Helpt allemaal niet... Ik heb scoliose en bechterew en moet dit regelmatig laten doen.quote:
Ik las trouwens dat het hebben van een stijve nek hier ook toe kan leiden, omdat er minder zuurstof naar de hersenen kan. Dus mochten sommigen hier nekpijn hebben dan kan het misschien helpen om dat eens goed los te laten maken.
Jammer dat het niet helpt. Dan is de oorzaak van jouw derealisatie waarschijnlijk inderdaad geen 'gewrichtsstijfheid'. Want anders zou het wel effect hebben. Bechterew is een auto-immuunziekte toch? Brainfog/derealisatie kan, volgens sommige bronnen, komen door een overactief immuunsysteem. Mijn immuunsysteem is ook behoorlijk actief, omdat ie steeds vecht tegen lyme. En heb dus ook derealisatie. Dus misschien is er een verband tussen ons immuunsysteem en de derealisatie? Maar goed... ik ben (helaas) geen arts. Heb je deze klacht neergelegd bij je behandelend arts? Of anders een afspraak met een immunoloog? Als ik je aandoeningen zo lees en dat je veel gaapt, denk ik toch eerder aan een fysieke oorzaak voor de derealisatie.quote:
[..]
Helpt allemaal niet... Ik heb scoliose en bechterew en moet dit regelmatig laten doen.
Nee, Bechterew is geen auto-immuunziekte, maar veroorzaakt gewrichtsontstekingen aan de wervelkolom. Nuja, heb ook al gelezen dat een tekenbeet, Lyme teweegbrengt en dat je er extreem moe en uitgeput van wordt. Link is dan vlot gelegd met DR/DP.quote:
[..]
Jammer dat het niet helpt. Dan is de oorzaak van jouw derealisatie waarschijnlijk inderdaad geen 'gewrichtsstijfheid'. Want anders zou het wel effect hebben. Bechterew is een auto-immuunziekte toch? Brainfog/derealisatie kan, volgens sommige bronnen, komen door een overactief immuunsysteem. Mijn immuunsysteem is ook behoorlijk actief, omdat ie steeds vecht tegen lyme. En heb dus ook derealisatie. Dus misschien is er een verband tussen ons immuunsysteem en de derealisatie? Maar goed... ik ben (helaas) geen arts. Heb je deze klacht neergelegd bij je behandelend arts? Of anders een afspraak met een immunoloog? Als ik je aandoeningen zo lees en dat je veel gaapt, denk ik toch eerder aan een fysieke oorzaak voor de derealisatie.
Op dit ogenblik valt de DR/DP wel mee, als ik voldoende rust heb, niet te fel geprikkeld wordt en leuke dingen blijf doen met de mensen waar ik graag bij ben, is er geen probleem qua stress etc. en begin ik mij dus ook niet vreemd te voelen
Wat doe jij dan om er zo goed als mogelijk mee om te gaan? Neem je medicatie?
Ik heb jaren vitamine D moeten nemen omdat ik aan een 4 zat... en neem nu enkel nog de helft van de laagst mogelijke dosis van Efexor.
Oh, ontstekingen. Vervelend! Klopt, lyme brengt vermoeidheid/uitputting met zich mee en inderdaad is dat volgens mij de oorzaak bij mij. Logische linkquote:
[..]
Nee, Bechterew is geen auto-immuunziekte, maar veroorzaakt gewrichtsontstekingen aan de wervelkolom. Nuja, heb ook al gelezen dat een tekenbeet, Lyme teweegbrengt en dat je er extreem moe en uitgeput van wordt. Link is dan vlot gelegd met DR/DP.
Op dit ogenblik valt de DR/DP wel mee, als ik voldoende rust heb, niet te fel geprikkeld wordt en leuke dingen blijf doen met de mensen waar ik graag bij ben, is er geen probleem qua stress etc. en begin ik mij dus ook niet vreemd te voelen
Wat doe jij dan om er zo goed als mogelijk mee om te gaan? Neem je medicatie?
Ik heb jaren vitamine D moeten nemen omdat ik aan een 4 zat... en neem nu enkel nog de helft van de laagst mogelijke dosis van Efexor.
. Slik er verder geen medicatie voor. Ik probeer het, net als jij, te verminderen door een goede levensstijl. Met genoeg rust maar ook (leuke) prikkels. Al heeft die derealisatie ook (negatieve) invloed op mijn sociale vaardigheden. Bijv. moeilijk een verhaallijn vasthouden. Herken je dat toevallig? Verder hoop ik (zoveel mogelijk) te genezen van lyme, ik ga er vanuit dat de derealisatie dan ook wegtrekt.Je bedoelt dat je vit. D waarde in het bloed rondom de vier was? Goed dat je nu een zo laag mogelijke dosis neemt van Efexor. het zou fijn zijn als je uiteindelijk helemaal zonder kan!
Het moeilijk vasthouden van een verhaallijn is zo herkenbaar ja. Je hebt het gevoel dat je niet aan het praten bent, ook al doe je dat wel degelijk. Heb ik nu wel al minder, dus wat dat betreft gaat het de goede richting uit. Ook had ik veel last met het volgen van conversaties. Maar ik kan je zeggen dat het er alleen maar op zal beterenquote:
[..]
Oh, ontstekingen. Vervelend! Klopt, lyme brengt vermoeidheid/uitputting met zich mee en inderdaad is dat volgens mij de oorzaak bij mij. Logische link
Je bedoelt dat je vit. D waarde in het bloed rondom de vier was? Goed dat je nu een zo laag mogelijke dosis neemt van Efexor. het zou fijn zijn als je uiteindelijk helemaal zonder kan!
.Zeer sporadisch heb ik nog last van DR/DP en dat is dan vooral in stressvolle en onzekere situaties. De reden waarom de Efexor zo laag ligt, is omdat ik bezig ben met af te bouwen. Ik kreeg enorme brain zaps doordat ik te stevig aan het afbouwen was...
Hoe gaat het nu met je?quote:
Heb inderdaad ergens een interessant stuk gevonden over hyperventilatie. Kwam er kortom op neer dat het maken van een lastige beslissing vaak een oorzaak kan zijn van hyperventilatie. Men heeft hierbij vaak niet eens door dat dit het probleem is. En uit ervaring weet ik dat dokters en psychologen hier blijkbaar ook niet verder op ingaan. Alles wat er in dat stuk tekst staat komt zo bekend voor. Geblokkeerde gevoelens, dat soort dingen.
Doorverwezen overigens door de psycholoog, naar een andere. Had heel eerlijk gezegd niet het idee dat ie me echt wilde helpen maar vooral wilde doorverwijzen.
Maar hoe gaat het nu met jou?
Vreemd dat een psycholoog je doorverwijst... Werd er een reden gegeven waarom je niet geholpen kon worden?quote:
Tsja, wel redelijk stabiel. Alleen de angsten de laatste tijd, word er helemaal gek van. Tegen het paranoïde aan. Weet niet hoe jij dat ervaart?
Doorverwezen overigens door de psycholoog, naar een andere. Had heel eerlijk gezegd niet het idee dat ie me echt wilde helpen maar vooral wilde doorverwijzen.
Maar hoe gaat het nu met jou?
De angst is vooral met momenten... kan je niets tegen doen... angstremmers innemen, maar probeer gewoon wat te relativeren.
Beetje late reactie maar herkenbaar dus. Inderdaad het gevoel alsof je niet praat, of soms dat het net lijkt alsof iemand anders (ver weg) aan het praten is, terwijl je dat in feite zelf bent. Vooral in professionele gesprekken (ik probeer mijn opleiding pedagogiek af te ronden) loop ik daar nogal op vast.quote:
[..]
Het moeilijk vasthouden van een verhaallijn is zo herkenbaar ja. Je hebt het gevoel dat je niet aan het praten bent, ook al doe je dat wel degelijk. Heb ik nu wel al minder, dus wat dat betreft gaat het de goede richting uit. Ook had ik veel last met het volgen van conversaties. Maar ik kan je zeggen dat het er alleen maar op zal beteren
Zeer sporadisch heb ik nog last van DR/DP en dat is dan vooral in stressvolle en onzekere situaties. De reden waarom de Efexor zo laag ligt, is omdat ik bezig ben met af te bouwen. Ik kreeg enorme brain zaps doordat ik te stevig aan het afbouwen was...
Maar hopelijk trekt het over een tijdje vanzelf weg. Ik wil het liefst oplossen zonder medicatie, mocht het te lang aanwezig zijn, dan toch maar eens overwegen... al weet ik niet of dat zin heeft. Medicijnen tegen derealisatie zijn vooral angstremmers dacht ik? Maar ik heb dus geen angsten (meer). Misschien dan richten op extra ontgiften, om de toxines in mijn hoofd (die er waarschijnlijk zitten) af te drijven.
Ja, of beginnen met het nemen van vitaminesupplementen (kan nooit kwaad)quote:
[..]
Beetje late reactie maar herkenbaar dus. Inderdaad het gevoel alsof je niet praat, of soms dat het net lijkt alsof iemand anders (ver weg) aan het praten is, terwijl je dat in feite zelf bent. Vooral in professionele gesprekken (ik probeer mijn opleiding pedagogiek af te ronden) loop ik daar nogal op vast.
Maar hopelijk trekt het over een tijdje vanzelf weg. Ik wil het liefst oplossen zonder medicatie, mocht het te lang aanwezig zijn, dan toch maar eens overwegen... al weet ik niet of dat zin heeft. Medicijnen tegen derealisatie zijn vooral angstremmers dacht ik? Maar ik heb dus geen angsten (meer). Misschien dan richten op extra ontgiften, om de toxines in mijn hoofd (die er waarschijnlijk zitten) af te drijven.
.Medicijnen tegen DR/DP bestaan idd niet. AD en angstremmers worden vaak voorgeschreven omdat DR/DP een symptoom kan zijn bij depressie.
Nog vergeten te noemen... vitaminesupplementen slik ik wel inderdaad. Vitamine C & D. Waren beiden wat aan de lage kant (geen ernstige tekorten). Ik vraag me af of het verschil gaat maken (omdat de tekorten dus niet groot zijn) maar inderdaad... het kan nooit kwaad en wie weet heeft het toch een positief effect!quote:
[..]
Ja, of beginnen met het nemen van vitaminesupplementen (kan nooit kwaad)
Medicijnen tegen DR/DP bestaan idd niet. AD en angstremmers worden vaak voorgeschreven omdat DR/DP een symptoom kan zijn bij depressie.
Ik had een groot vitamine D tekort, op een jaar tijd ben ik van 4 naar 14 gegaan en moet het dus nog verder blijven innemen. Ik voel er weinig van...quote:
[..]
Nog vergeten te noemen... vitaminesupplementen slik ik wel inderdaad. Vitamine C & D. Waren beiden wat aan de lage kant (geen ernstige tekorten). Ik vraag me af of het verschil gaat maken (omdat de tekorten dus niet groot zijn) maar inderdaad... het kan nooit kwaad en wie weet heeft het toch een positief effect!
Wel een wat betere waarde dus, maar inderdaad nog steeds te laag. Er is dus een jaar voor nodig om het tien 'punten' te doen stijgen. Dan heb je nog even te gaan. Wel vreemd dat je vitamine D gehalte zo laag kon zijn. Neem je vitamines/voedingsstoffen slecht op??quote:
[..]
Ik had een groot vitamine D tekort, op een jaar tijd ben ik van 4 naar 14 gegaan en moet het dus nog verder blijven innemen. Ik voel er weinig van...
Geen idee, dokter heeft er nooit een echte uitleg over gegeven. Ik kom voldoende buiten, loop in de zon etc.quote:
[..]
Wel een wat betere waarde dus, maar inderdaad nog steeds te laag. Er is dus een jaar voor nodig om het tien 'punten' te doen stijgen. Dan heb je nog even te gaan. Wel vreemd dat je vitamine D gehalte zo laag kon zijn. Neem je vitamines/voedingsstoffen slecht op??
Qua voedingsstoffen lust ik de meerderheid eigenlijk niet waar het in zit
(vis, champignons,...)... Maar daar werk ik aan En ik heb verschillende middelen gelezen in dit topic: Vitamine, slaapritme, voeding etc. Heb je al iets weg kunnen strepen?
Off. Topic:
Noem ik altijd het: "My name is Earl" lijstje. Stomme dingen uit het verleden die je recht wil zetten.quote:
malen over dingen die vroeger zijn gebeurd
Er was meer voor nodig dan wat deze kon bieden. Bij de andere konden ze het beter vaststellen wat het was en dus beter helpen. Bij deze zouden 'niet zo snel overgaan'. Heb het gevoel dat er geld mee gemoeid is, of mag ik niet zo negatief over dit soort mensen denken? Ghehe.quote:
[..]
Vreemd dat een psycholoog je doorverwijst... Werd er een reden gegeven waarom je niet geholpen kon worden?
De angst is vooral met momenten... kan je niets tegen doen... angstremmers innemen, maar probeer gewoon wat te relativeren.
Heb je ook van die zinloze angsten? Dat je achteraf denkt; waar slaat dit op? Bijvoorbeeld dat ik na het pinnen een halve dag bang was dat ik op de een of andere manier al mijn geld kwijt was.
Doe jij nog steeds aan psychologie? En hoe gaat het in het dagelijks leven?
Klinkt bekend. Oplossing zonder medicatie zou echt mooi zijn en ga daar ook niet aan beginnen. Zoals je zegt, het is geen oplossing, maar je merkt het even niet.quote:
[..]
Beetje late reactie maar herkenbaar dus. Inderdaad het gevoel alsof je niet praat, of soms dat het net lijkt alsof iemand anders (ver weg) aan het praten is, terwijl je dat in feite zelf bent. Vooral in professionele gesprekken (ik probeer mijn opleiding pedagogiek af te ronden) loop ik daar nogal op vast.
Maar hopelijk trekt het over een tijdje vanzelf weg. Ik wil het liefst oplossen zonder medicatie, mocht het te lang aanwezig zijn, dan toch maar eens overwegen... al weet ik niet of dat zin heeft. Medicijnen tegen derealisatie zijn vooral angstremmers dacht ik? Maar ik heb dus geen angsten (meer). Misschien dan richten op extra ontgiften, om de toxines in mijn hoofd (die er waarschijnlijk zitten) af te drijven.
Hoe bevalt het om de opleiding gewoon te doen? En vooral: hoe ben je van de angsten afgekomen?:o
Succes met je opleiding in ieder geval!
Nee, begrijpelijk dat je niet aan medicatie wilt beginnen!quote:
[..]
Klinkt bekend. Oplossing zonder medicatie zou echt mooi zijn en ga daar ook niet aan beginnen. Zoals je zegt, het is geen oplossing, maar je merkt het even niet.
Hoe bevalt het om de opleiding gewoon te doen? En vooral: hoe ben je van de angsten afgekomen?:o
Succes met je opleiding in ieder geval!
Het afgelopen half jaar heb ik thuis gestudeerd (doe pedagogiek), op mijn eigen tempo gewerkt aan wat schoolopdrachten. Afgelopen jaar was eigenlijk mijn stagejaar, maar dat ging dus niet. Ik wilde gewoon doorgaan, maar dat mocht helaas niet. Omdat het niet goed genoeg ging. Ook niet zo gek dat het niet liep. Wel jammer!
Nu wil ik in september een nieuwe stage gaan doen. Eén waarbij ik mijn eigen tijd in kan delen, zodat ik mezelf wat meer rust kan geven.
Mijn angst verdween op het moment dat ik de oorzaak wist (neurolyme). Toen ik dat nog niet wist, was ik bang omdat ik geen idee wat er allemaal gebeurde in mijn hoofd. Nu ik weet hoe het komt, ben ik er niet bang voor. Maar in mijn geval was er dus een concrete oorzaak en die is ook gevonden. Als dat niet zo is, lijkt het me een stuk moeilijker om van de angst af te komen.
Tja, hoe bevalt mijn opleiding... het gaat moeilijk, omdat ik informatie moeilijk opsla. Toch haal ik nog wel goede cijfers. Het gaat langzaam, maar het gaat. En in stages heb ik weinig zelfvertrouwen. Want omdat alles vaag is, heb ik te weinig houvast. Dat is tenminste mijn vorige stage-ervaring. Nadat ik antibiotica heb gekregen voel ik me iets beter, dus ik hoop met genoeg rust dit keer wel in staat te zijn om mijn stage goed te doen. Vooral die rust nemen scheelt al heel veel! Op mijn vorige stageplek kon ik niet zelf mijn tijden invullen, hier wel. Ik hoop/denk dat dat scheelt. Minder moe = helderder.
Omdat mijn lyme misschien/waarschijnlijk chronisch is, wil ik zoveel mogelijk doorgaan alsof er weinig aan de hand is. Het kan misschien wel beter worden of tijdelijk weggaan, maar echt blijvend er vanaf komen wordt moeilijk denk ik. Mocht het me lukken om de opleiding af te ronden (deze stage zal daarin doorslaggevend zijn, de rest komt wel goed) dan heb ik in ieder geval weer een extra diploma achter de hand. Opleiding kinderopvang heb ik wel afgerond.
Doe jij werk of een studie dan? Dat staat misschien al wel ergens in dit topic... maar zag het zo gauw niet.
Lang verhaal geworden
[ Bericht 5% gewijzigd door pietkanarie op 28-06-2014 16:07:18 ]
Ik heb een tijdje bij een psycholoog gelopen omwille van sociale angst omdat ik nogal onzeker was. Jammer genoeg heb ik er helemaal niets aan gehad!quote:
[..]
Er was meer voor nodig dan wat deze kon bieden. Bij de andere konden ze het beter vaststellen wat het was en dus beter helpen. Bij deze zouden 'niet zo snel overgaan'. Heb het gevoel dat er geld mee gemoeid is, of mag ik niet zo negatief over dit soort mensen denken? Ghehe.
Heb je ook van die zinloze angsten? Dat je achteraf denkt; waar slaat dit op? Bijvoorbeeld dat ik na het pinnen een halve dag bang was dat ik op de een of andere manier al mijn geld kwijt was.
Doe jij nog steeds aan psychologie? En hoe gaat het in het dagelijks leven?
Dagelijks leven heb ik niets te klagen... ik probeer positief te denken (en vooral niet te veel!), zelfzeker over te komen en de dag te nemen zoals die komt. Enige waarmee ik blijf sukkelen is migraine en sporadisch dat onwerkelijkheidsgevoel (wanneer ik mij moe voel).
Nu dat je een beetje op je eigen tempo kan werken, zal het wel allemaal goed komen!quote:
[..]
Nee, begrijpelijk dat je niet aan medicatie wilt beginnen!
Het afgelopen half jaar heb ik thuis gestudeerd (doe pedagogiek), op mijn eigen tempo gewerkt aan wat schoolopdrachten. Afgelopen jaar was eigenlijk mijn stagejaar, maar dat ging dus niet. Ik wilde gewoon doorgaan, maar dat mocht helaas niet. Omdat het niet goed genoeg ging. Ook niet zo gek dat het niet liep. Wel jammer!
Nu wil ik in september een nieuwe stage gaan doen. Eén waarbij ik mijn eigen tijd in kan delen, zodat ik mezelf wat meer rust kan geven.
Mijn angst verdween op het moment dat ik de oorzaak wist (neurolyme). Toen ik dat nog niet wist, was ik bang omdat ik geen idee wat er allemaal gebeurde in mijn hoofd. Nu ik weet hoe het komt, ben ik er niet bang voor. Maar in mijn geval was er dus een concrete oorzaak en die is ook gevonden. Als dat niet zo is, lijkt het me een stuk moeilijker om van de angst af te komen.
Tja, hoe bevalt mijn opleiding... het gaat moeilijk, omdat ik informatie moeilijk opsla. Toch haal ik nog wel goede cijfers. Het gaat langzaam, maar het gaat. En in stages heb ik weinig zelfvertrouwen. Want omdat alles vaag is, heb ik te weinig houvast. Dat is tenminste mijn vorige stage-ervaring. Nadat ik antibiotica heb gekregen voel ik me iets beter, dus ik hoop met genoeg rust dit keer wel in staat te zijn om mijn stage goed te doen. Vooral die rust nemen scheelt al heel veel! Op mijn vorige stageplek kon ik niet zelf mijn tijden invullen, hier wel. Ik hoop/denk dat dat scheelt. Minder moe = helderder.
Omdat mijn lyme misschien/waarschijnlijk chronisch is, wil ik zoveel mogelijk doorgaan alsof er weinig aan de hand is. Het kan misschien wel beter worden of tijdelijk weggaan, maar echt blijvend er vanaf komen wordt moeilijk denk ik. Mocht het me lukken om de opleiding af te ronden (deze stage zal daarin doorslaggevend zijn, de rest komt wel goed) dan heb ik in ieder geval weer een extra diploma achter de hand. Opleiding kinderopvang heb ik wel afgerond.
Doe jij werk of een studie dan? Dat staat misschien al wel ergens in dit topic... maar zag het zo gauw niet.
Lang verhaal geworden
Je hebt 100% gelijk als je zegt voldoende rust = helderder...
Heb ook al gedacht aan CVS en fibroymalgie, maar geen idee hoe deze dingen getoetst worden.
Veel succes met de opleiding nog
!Dat is inderdaad wat je vaak over psychologie hoort en dat doet me twijfelen. Maar als ik niets doe gaat het vrees ik ook niet over. Zit nu op zo'n punt dat ik vrees dat het nooit weg zal gaanquote:
[..]
Ik heb een tijdje bij een psycholoog gelopen omwille van sociale angst omdat ik nogal onzeker was. Jammer genoeg heb ik er helemaal niets aan gehad!
Dagelijks leven heb ik niets te klagen... ik probeer positief te denken (en vooral niet te veel!), zelfzeker over te komen en de dag te nemen zoals die komt. Enige waarmee ik blijf sukkelen is migraine en sporadisch dat onwerkelijkheidsgevoel (wanneer ik mij moe voel).
De rust helpt echt inderdaad, maar ritme dan weer ook. Heb jij vooral last van het droomgevoel zeg maar? Want ik heb wel ervaren dat dat minder wordt als je gaat sporten, weet niet of dat al doet. Weer geen oplossing, maar het onderdrukt het even. Zelf heb ik een wielrenfiets gekocht (jongensdroom) en dan kan je even echt weg ook.quote:
[..]
Nee, begrijpelijk dat je niet aan medicatie wilt beginnen!
Het afgelopen half jaar heb ik thuis gestudeerd (doe pedagogiek), op mijn eigen tempo gewerkt aan wat schoolopdrachten. Afgelopen jaar was eigenlijk mijn stagejaar, maar dat ging dus niet. Ik wilde gewoon doorgaan, maar dat mocht helaas niet. Omdat het niet goed genoeg ging. Ook niet zo gek dat het niet liep. Wel jammer!
Nu wil ik in september een nieuwe stage gaan doen. Eén waarbij ik mijn eigen tijd in kan delen, zodat ik mezelf wat meer rust kan geven.
Mijn angst verdween op het moment dat ik de oorzaak wist (neurolyme). Toen ik dat nog niet wist, was ik bang omdat ik geen idee wat er allemaal gebeurde in mijn hoofd. Nu ik weet hoe het komt, ben ik er niet bang voor. Maar in mijn geval was er dus een concrete oorzaak en die is ook gevonden. Als dat niet zo is, lijkt het me een stuk moeilijker om van de angst af te komen.
Tja, hoe bevalt mijn opleiding... het gaat moeilijk, omdat ik informatie moeilijk opsla. Toch haal ik nog wel goede cijfers. Het gaat langzaam, maar het gaat. En in stages heb ik weinig zelfvertrouwen. Want omdat alles vaag is, heb ik te weinig houvast. Dat is tenminste mijn vorige stage-ervaring. Nadat ik antibiotica heb gekregen voel ik me iets beter, dus ik hoop met genoeg rust dit keer wel in staat te zijn om mijn stage goed te doen. Vooral die rust nemen scheelt al heel veel! Op mijn vorige stageplek kon ik niet zelf mijn tijden invullen, hier wel. Ik hoop/denk dat dat scheelt. Minder moe = helderder.
Omdat mijn lyme misschien/waarschijnlijk chronisch is, wil ik zoveel mogelijk doorgaan alsof er weinig aan de hand is. Het kan misschien wel beter worden of tijdelijk weggaan, maar echt blijvend er vanaf komen wordt moeilijk denk ik. Mocht het me lukken om de opleiding af te ronden (deze stage zal daarin doorslaggevend zijn, de rest komt wel goed) dan heb ik in ieder geval weer een extra diploma achter de hand. Opleiding kinderopvang heb ik wel afgerond.
Doe jij werk of een studie dan? Dat staat misschien al wel ergens in dit topic... maar zag het zo gauw niet.
Lang verhaal geworden
Maar inderdaad dat moeilijk kunnen concentreren is heel herkenbaar. Net als waar je het eerder over had, dat moeilijk een verhaallijn vast kunnen houden. Hoge cijfers zijn sowieso een goed teken natuurlijk. Je slaat het dus wel op alleen lijkt het van niet.
Ik ga na de zomer beginnen met een studie. Mijn dp komt hoogstwaarschijnlijk van lange stressperioden tijdens mijn vorige studie, waar ik overigens vrij snel mee gestopt ben. Dus ik hoop dat het dit keer goed gaat. (Toen kamers nu niet)
Verder probeer ik alles bij te houden, vriendengroep waarmee ik elk weekend wel wat ga doen, sport enzo. Ben nog jong natuurlijk, dus het is, vind ik, voor mij zaak om het mijn jeugd niet te laten verpesten.
Ja, je moet zoveel mogelijk actief blijven. Ik probeer ook zo weinig mogelijk te annuleren met vrienden...quote:
[..]
De rust helpt echt inderdaad, maar ritme dan weer ook. Heb jij vooral last van het droomgevoel zeg maar? Want ik heb wel ervaren dat dat minder wordt als je gaat sporten, weet niet of dat al doet. Weer geen oplossing, maar het onderdrukt het even. Zelf heb ik een wielrenfiets gekocht (jongensdroom) en dan kan je even echt weg ook.
Maar inderdaad dat moeilijk kunnen concentreren is heel herkenbaar. Net als waar je het eerder over had, dat moeilijk een verhaallijn vast kunnen houden. Hoge cijfers zijn sowieso een goed teken natuurlijk. Je slaat het dus wel op alleen lijkt het van niet.
Ik ga na de zomer beginnen met een studie. Mijn dp komt hoogstwaarschijnlijk van lange stressperioden tijdens mijn vorige studie, waar ik overigens vrij snel mee gestopt ben. Dus ik hoop dat het dit keer goed gaat. (Toen kamers nu niet)
Verder probeer ik alles bij te houden, vriendengroep waarmee ik elk weekend wel wat ga doen, sport enzo. Ben nog jong natuurlijk, dus het is, vind ik, voor mij zaak om het mijn jeugd niet te laten verpesten.
Ik zit er dan alleen een beetje mee in hoeverre ik het moet vertellen. Ik heb niet het idee dat me iets mankeert en als ik het vertel snappen ze het toch nietquote:
[..]
Ja, je moet zoveel mogelijk actief blijven. Ik probeer ook zo weinig mogelijk te annuleren met vrienden...
Ik heb het mijn beste vriend verteld... ik ken hem nu ook wel al meer dan 20 jaar...quote:
[..]
Ik zit er dan alleen een beetje mee in hoeverre ik het moet vertellen. Ik heb niet het idee dat me iets mankeert en als ik het vertel snappen ze het toch niet
Hij steunde mij toch en vroeg mij meer dan anders of ik geen zin had om ergens mee naartoe te gaan etc.
Haptonomie een optie? Schijnt voor sommige mensen erg goed te werken.quote:
Heeft er nog iemand persoonlijke ervaringen en/of tips in het kader van ermee om te gaan op het werk bijvoorbeeld.
Bedankt voor het privéberichtje ook, jeweetwelwie
Deze week overigens geen angsten gehad. Voelde het wel opkomen, maar kon het redelijk van me afzetten.
Hoe was jullie week?
Weet je ook in welke gevallen het goed werkt?quote:
[..]
Haptonomie een optie? Schijnt voor sommige mensen erg goed te werken.
Nog nooit van gehoord in ieder geval.
Het is voor heel veel dingen, angstaanvallen bijvoorbeeld, gewoon net problemen die je bij de psycholoog ook neerlegt. Bij haptonomie is het alleen meer dat ze vanaf je lichaam gaan kijken hoe je het op kan lossen enzo. Het werkt voor veel mensen, voor sommige ook niet. Voor mij werkte het niet, maar zou het gewoon proberenquote:
[..]
Weet je ook in welke gevallen het goed werkt?
Nog nooit van gehoord in ieder geval.
Wel twijfelen aan mezelf in de zin van dat ik mezelf overal de schuld van geef. Bijvoorbeeld als ik een conflict heb met iemand. Ik denk dat het allemaal mijn fout is, omdat ik voor mijn idee door de continue waas ook gewoon dingen verkeerd begrijp/aanpak. Maar het gekke is dat je eigenlijk vaak heel normaal reageert voor de buitenwereld. Voor mij zijn er duidelijk goede en slechte dagen, maar mijn omgeving merkt de slechte dagen niet in de zin van dat ik dan raar reageer. Hooguit wat trager.quote:
Heeft een van jullie ook dat je twijfelt aan jezelf? Ben deze week daar heel erg mee bezig. Ligt het aan mij. Ben ik psychisch zo zwak? Ben ik misschien zo'n angsthaas?
Deze week overigens geen angsten gehad. Voelde het wel opkomen, maar kon het redelijk van me afzetten.
Hoe was jullie week?
Maar jij bedoelt volgens mij... aan jezelf twijfelen van: 'wat maakt dat ik wel derealisatie heb en andere mensen niet??'
Goed dat je geen angstaanvallen meer hebt gehad! Houd dat vast
Ook dat ja. Geef mezelf ook de schuld van ruzies en in discussies denk ik heel snel: diegene zal wel gelijk hebben. Dacht dat dat meer aan mijn zelfvertrouwen lag. Het gebrek daaraanquote:
[..]
Wel twijfelen aan mezelf in de zin van dat ik mezelf overal de schuld van geef. Bijvoorbeeld als ik een conflict heb met iemand. Ik denk dat het allemaal mijn fout is, omdat ik voor mijn idee door de continue waas ook gewoon dingen verkeerd begrijp/aanpak. Maar het gekke is dat je eigenlijk vaak heel normaal reageert voor de buitenwereld. Voor mij zijn er duidelijk goede en slechte dagen, maar mijn omgeving merkt de slechte dagen niet in de zin van dat ik dan raar reageer. Hooguit wat trager.
Maar jij bedoelt volgens mij... aan jezelf twijfelen van: 'wat maakt dat ik wel derealisatie heb en andere mensen niet??'
Goed dat je geen angstaanvallen meer hebt gehad! Houd dat vast
Maar inderdaad niemand valt het op. Terwijl je toch anders reageert zo lijk het.
Wat ik bedoelde inderdaad was: hoe kan het dat de mensen om me heen het niet hebben? Als ik nu al dit heb, wat moet de rest van mijn leven dan worden?
Redelijk, bij jou?quote:
Ook, heb zeer weinig last om eerlijk te zijn.quote:
Ben dan ook druk in de weer met vanalles en nog wat (huizenjacht, druk met familie en vrienden, werk,...)... Heb momenteel voldoende distractie
.Haha klinkt goed manquote:
[..]
Ook, heb zeer weinig last om eerlijk te zijn.
Ben dan ook druk in de weer met vanalles en nog wat (huizenjacht, druk met familie en vrienden, werk,...)... Heb momenteel voldoende distractie
. Huizenjacht? Reden voor? Had nog even een vraagje, ik ga binnenkort op vakantie. Veel feesten, dus veel moe. Ik denk dat ik dus zo af ent oe een paniekaanval krijg. Is valdispert daarvoor een oplossing?
Tijd om mijn vleugels te strekken héquote:Op maandag 21 juli 2014 21:17 schreef jaykop het volgende:
[..]
Haha klinkt goed man
Had nog even een vraagje, ik ga binnenkort op vakantie. Veel feesten, dus veel moe. Ik denk dat ik dus zo af ent oe een paniekaanval krijg. Is valdispert daarvoor een oplossing?
.Valdispert ken ik niet. Ben geen voorstander van kalmerings -en slaapmiddelen en ik veronderstel dat het zoiets moet zijn?
Eet gewoon genoeg fruit, drink voldoende water,... en have fun!
Lekker hoor je eigen plekkie. Niemand die op je lip zit.quote:
[..]
Tijd om mijn vleugels te strekken hé
Valdispert ken ik niet. Ben geen voorstander van kalmerings -en slaapmiddelen en ik veronderstel dat het zoiets moet zijn?
Eet gewoon genoeg fruit, drink voldoende water,... en have fun!
Valdispert is een kalmeringsmiddel maar dan op volledig natuurlijke basis. Dus geen chemische troep ofzo.
Blijf goed uitrusten. En vooral niet aan denken. Werkt nog altijd het beste. Niet negeren, maar zoals je eerder zei, zorgen voor afleiding.quote:
Ben de laatste dagen weer enorm moe...en ik heb weer prijs... heb weer met momenten last van dat onwerkelijkheidsgevoel en DR
Vakantie ging beter dan ik had gedacht, nauwelijks last van gehad. Sterker nog, was de leukste vakantie die ik heb gehad denk ik. Daarna werd het echter wel wat lastiger, wat kleine angsten, dus viel mee. Gisteren weer een flinke angstaanval/paniekaanval gehad. Eentje waarbij oude herinneringen boven kwamen.
Daarbij heb ik gekozen om me toch door te laten verwijzen. Elke dag die angsten, kan minstens iets proberen eraan te doen
Sorry voor de late reactie...quote:
Hallo daar. Hoe gaat het met je huis banaantje? En voor de rest met de dp?
Vakantie ging beter dan ik had gedacht, nauwelijks last van gehad. Sterker nog, was de leukste vakantie die ik heb gehad denk ik. Daarna werd het echter wel wat lastiger, wat kleine angsten, dus viel mee. Gisteren weer een flinke angstaanval/paniekaanval gehad. Eentje waarbij oude herinneringen boven kwamen.
Daarbij heb ik gekozen om me toch door te laten verwijzen. Elke dag die angsten, kan minstens iets proberen eraan te doen
Goed om te horen dat je er zeer weinig last van hebt gehad!
Hier alles zijn gewone gangetje. Druk, drukker, drukst... maar huisje is in orde. Akte is getekend en nu kunnen de schilderwerken beginnen en keuze van interieur. Ook net een nieuwe wagen gekocht. En wat de DP/DR betreft, de ene dag heb ik er enorm veel last van, de andere dag valt het dan weer allemaal mee. Gewoon proberen om er geen belang aan te hechten, zoals met zoveel andere dingen
.Volgende week een trouw en de avond zelf vertrekken we nog naar de zee voor een weekend
.Kan je geen medicatie nemen tegen die specifieke angsten?
Nog verdere plannen?
Ps. Ik heb een vorm van Autisme, Asperger syndroom en voel me ook vaak afgezonderd, in een soort trans of als in een droom. Ook heb ik veel moeite met gesprekken met veel details over bepaalde onderwerpen en met veel mensen. Dat is niet hetzelfde als dit maar lichtelijk vergelijkbaar.
Maakt niet uit;)quote:
[..]
Sorry voor de late reactie...
Goed om te horen dat je er zeer weinig last van hebt gehad!
Hier alles zijn gewone gangetje. Druk, drukker, drukst... maar huisje is in orde. Akte is getekend en nu kunnen de schilderwerken beginnen en keuze van interieur. Ook net een nieuwe wagen gekocht. En wat de DP/DR betreft, de ene dag heb ik er enorm veel last van, de andere dag valt het dan weer allemaal mee. Gewoon proberen om er geen belang aan te hechten, zoals met zoveel andere dingen
Volgende week een trouw en de avond zelf vertrekken we nog naar de zee voor een weekend
Kan je geen medicatie nemen tegen die specifieke angsten?
Nog verdere plannen?
Gefeliciteerd man! Wist dat helemaal niet haha. En goed om te horen dat je huisje een beetje in orde is. Klinkt goed allemaal! Goed te horen.
Medicatie doe ik vooralsnog niet aan, dat is echt iets dat ik graag wil doen als het uit de hand gaat lopen, maar het liefst heb ik eerst contact met een professioneel iemand.
Ben zelf net begonnen met een nieuwe studie, gaat allemaal helemaal goed tot nu toe. Hoop dat ik hierin een beetje structuur en rust kan vinden.
Dat geloof ik graag. Vicieuze cirkel is dat een beetje. DP verergert de angst wat op zijn beurt de dp weer verergert. Echter denk ik dat ik deze angsten ook had ervaren als ik de dp niet had gehad.quote:
Wat er op Google over gezegd wordt is dat angst voor wat je ervaart tijdens de derealisatie de klachten kan verergeren en/of in stand houden. Beter is dus om te beseffen dat er meerdere mensen met deze klachten lopen en toch misschien een beetje het maar te accepteren, hoe lastig soms ook. Hopelijk gaat het inmiddels beter want mijn reactie is best laat. Succes in ieder geval.
Ps. Ik heb een vorm van Autisme, Asperger syndroom en voel me ook vaak afgezonderd, in een soort trans of als in een droom. Ook heb ik veel moeite met gesprekken met veel details over bepaalde onderwerpen en met veel mensen. Dat is niet hetzelfde als dit maar lichtelijk vergelijkbaar.
Maar verder gaat het best goed, eigenlijk nauwelijks veranderd. Veel last van die trans die jij beschrijft.
Is denk ik wel vergelijkbaar, wat je beschrijft ervaar ik namelijk ook wel eens. Vooral die gesprekken met meerdere mensen. Vreselijk. Kan mijn concentratie er niet bij houden. Heb je veel last ervan in het dagelijks leven?
Als je zelf naar de psychiator stapt en gaat klagen, tuurlijk geeft ie je dan wel een stickertje wat mogelijk wel past om van je af te zijn.
Hoe bedoel je?quote:
tja, diagnose
Als je zelf naar de psychiator stapt en gaat klagen, tuurlijk geeft ie je dan wel een stickertje wat mogelijk wel past om van je af te zijn.
Dat je je misschien niet teveel moet vasthouden aan het idee van derealisatiequote:
Misschien ga je daardoor alles negatief zien
Snap denk wel wat je bedoelt. En dat labeltjes plakken, houd ik ook niet van. Maar denk dat je een bepaalde stoornis moet behandelen op de manier die toepasselijk is voor die stoornis.quote:
[..]
Dat je je misschien niet teveel moet vasthouden aan het idee van derealisatie
Misschien ga je daardoor alles negatief zien
[ Bericht 0% gewijzigd door jaykop op 15-09-2014 22:37:46 ]
In het dagelijks leven heb ik het door mijn Autisme en OCD het heel zwaar meestal. Die gesprekken is een klein detail maar het ligt er vooral aan wat het onderwerp is. Sommige gesprekken kunnen mijn hoofd behoorlijk in de war maken en dan heb ik echt tijd nodig om de boel op orde te krijgen en er blijven vaak negatieve gedeeltes ervan hangen om onverwacht toe te slaan.quote:
Dat geloof ik graag. Vicieuze cirkel is dat een beetje. DP verergert de angst wat op zijn beurt de dp weer verergert. Echter denk ik dat ik deze angsten ook had ervaren als ik de dp niet had gehad. Maar verder gaat het best goed, eigenlijk nauwelijks veranderd. Veel last van die trans die jij beschrijft. Is denk ik wel vergelijkbaar, wat je beschrijft ervaar ik namelijk ook wel eens. Vooral die gesprekken met meerdere mensen. Vreselijk. Kan mijn concentratie er niet bij houden. Heb je veel last ervan in het dagelijks leven?
Dat is wel een heel negatieve benadering. Als je klachten hebt, kun je hulp zoeken en dan hoop je dat die persoon je meer medisch inzicht kan geven. Niet elke psychiater zal het bekijken als "om er maar vanaf te zijn" maar meer als hulp bieden. Daar gaat het vooral om. Anders denk ik dat je als psychiater een ander beroep moet gaan zoeken. Dat soort ''hulpverleners'' zullen er zeker zijn maar gelukkig niet allemaal.quote:
tja, diagnose
Als je zelf naar de psychiator stapt en gaat klagen, tuurlijk geeft ie je dan wel een stickertje wat mogelijk wel past om van je af te zijn.
Nu, sommige mensen weten juist graag wat ze voorhebben omdat ze het op die manier een plaats kunnen geven en kunnen accepteren.quote:
[..]
Dat je je misschien niet teveel moet vasthouden aan het idee van derealisatie
Misschien ga je daardoor alles negatief zien
Heb al verschillende zaken gehoord en gelezen: ADD, Asperger, DP/DR, CVS en volgens mij is alles wel een beetje gelinkt. Ik herken mij alleszins in enkele symptomen van bovenstaande condities, vooral in de ADD.
Klinkt wel erg bekend allemaal. Ik word zelf vooral gek als er meerdere mensen tegelijk praten. En al helemaal tegelijk tegen mij. Op welke manier komt jouw ocd tot uiting?quote:
[..]
In het dagelijks leven heb ik het door mijn Autisme en OCD het heel zwaar meestal. Die gesprekken is een klein detail maar het ligt er vooral aan wat het onderwerp is. Sommige gesprekken kunnen mijn hoofd behoorlijk in de war maken en dan heb ik echt tijd nodig om de boel op orde te krijgen en er blijven vaak negatieve gedeeltes ervan hangen om onverwacht toe te slaan.
'T begint nu pas door te dringen wat je eigenlijk zegt en heb er vandaag opgelet.quote:
[..]
Dat je je misschien niet teveel moet vasthouden aan het idee van derealisatie
Misschien ga je daardoor alles negatief zien
Wat ik merkte was dat ik mezelf voorhield dat ik er compleet in zat en dat ik daardoor het idee kreeg dat ik er niet eens was. Het wordt vandaag al meer en meer dat het beeld gewoon vaag is, in de zin van dromerig, maar dat ik er wel echt ben.
Herken ik mij ook enorm in. Denk dat het een proces tot herstel is.quote:
[..]
'T begint nu pas door te dringen wat je eigenlijk zegt en heb er vandaag opgelet.
Wat ik merkte was dat ik mezelf voorhield dat ik er compleet in zat en dat ik daardoor het idee kreeg dat ik er niet eens was. Het wordt vandaag al meer en meer dat het beeld gewoon vaag is, in de zin van dromerig, maar dat ik er wel echt ben.
Vroeger was ik dromerig, slaperig én drong er niets door. Nu ben ik dromerig (met momenten), maar dringt alles perfect door en kan ik mij ook goed concentreren.
Nou ik hoop dat ik daar ook gauw naartoe ga;)quote:
[..]
Herken ik mij ook enorm in. Denk dat het een proces tot herstel is.
Vroeger was ik dromerig, slaperig én drong er niets door. Nu ben ik dromerig (met momenten), maar dringt alles perfect door en kan ik mij ook goed concentreren.
quote:
Keep it up
In welk opzicht?quote:
Verstrooid, onwerkelijk, dromerig,...quote:
Misschien door de verandering in het weer... of de drukte (huisje).
Hoe gaat het met jou verder?
Slik je vitamine D? Misschien kan dat helpen. Als het aan het weer ligt dan. En sowieso is het logisch als je soms een terugslagje hebt. Kan helaas niet in een rechte lijn omhoog gaanquote:
[..]
Verstrooid, onwerkelijk, dromerig,...
Misschien door de verandering in het weer... of de drukte (huisje).
Hoe gaat het met jou verder?
Zou zeggen: probeer het te accepteren en aan andere dingen te denken. Weet hoe lastig het is, maar vooral geen zorgen over maken.
Hoe gaat het in het huisje dan? Lekker aan het klussen enzo zeker?
Hier gaat het nog goed. Ene dag een stuk beter dan de ander. Ligt niet aan mijn slaap merk ik, maar gewoon aan de rust, niet teveel aan mijn hoofd. Denk er überhaupt vrijwel nooit aan en soms verbaast me de helderheid van mijn zicht me. Ook nog geen problemen op school, zelfs tentamens goed gemaakt
Enkel nog flink last van oogruis. Ook overdag, weet niet precies waar dit van komt.
Overigens kijk ik nog af en toe op die site die jij een keer stuurde (moet ik eigenlijk niet doen want dan ben je er alleen maar mee bezig). Hoe ik er nu over denk, heb ik ook een beetje daarvan: Zolang de dp nog niet weg is, ben ik er blijkbaar nog niet klaar voor. Ik wil het graag niet overhaasten. Levert ook wel rust op
Ja ben net terug begonnen met mijn vitamine D.quote:
[..]
Slik je vitamine D? Misschien kan dat helpen. Als het aan het weer ligt dan. En sowieso is het logisch als je soms een terugslagje hebt. Kan helaas niet in een rechte lijn omhoog gaan
Zou zeggen: probeer het te accepteren en aan andere dingen te denken. Weet hoe lastig het is, maar vooral geen zorgen over maken.
Hoe gaat het in het huisje dan? Lekker aan het klussen enzo zeker?
Hier gaat het nog goed. Ene dag een stuk beter dan de ander. Ligt niet aan mijn slaap merk ik, maar gewoon aan de rust, niet teveel aan mijn hoofd. Denk er überhaupt vrijwel nooit aan en soms verbaast me de helderheid van mijn zicht me. Ook nog geen problemen op school, zelfs tentamens goed gemaakt
Enkel nog flink last van oogruis. Ook overdag, weet niet precies waar dit van komt.
Overigens kijk ik nog af en toe op die site die jij een keer stuurde (moet ik eigenlijk niet doen want dan ben je er alleen maar mee bezig). Hoe ik er nu over denk, heb ik ook een beetje daarvan: Zolang de dp nog niet weg is, ben ik er blijkbaar nog niet klaar voor. Ik wil het graag niet overhaasten. Levert ook wel rust op
Vandaag was dan weer een zeer goede dag
.De werken aan het huisje moeten nog beginnen (schilderen, lichten,...). Net de vaste sleutel gekregen en iedereen aan het uitnodigen om eens te komen kijken...
Proficiat met je tentamens! Geen herkansingen dan?
Heb trouwens een nieuwe leuke hobby gevonden: koken
Slik al een tijdje vitamine D, maar merk er niet veel van. Nu geloof ik echter wel dat het deze dagen kan gaan helpen.quote:
[..]
Ja ben net terug begonnen met mijn vitamine D.
Vandaag was dan weer een zeer goede dag
De werken aan het huisje moeten nog beginnen (schilderen, lichten,...). Net de vaste sleutel gekregen en iedereen aan het uitnodigen om eens te komen kijken...
Proficiat met je tentamens! Geen herkansingen dan?
Heb trouwens een nieuwe leuke hobby gevonden: koken
Nog geen herkansingen, maar waren alleen deeltentamens. Maar toch, is al een goed teken natuurlijk
Koken is leuk! Heb er zelf weinig tijd voor, maar al een tijd op mezelf gewoond en deed het vaak. Lekker de tijd voor nemen.
Trouwens ik ben bezig met het afbouwen van veel verslavingen. Dat is lastig
. Heb er ook wel een paar haha.Van de vitamine D ga je niets merken hoor. Althans dat was bij zo. Ik ben van 4 naar 12 of iets dergelijks gegaan, maar heb geen verandering ondervonden. Ik heb net een week vakantie gehad, dus dan heb je inderdaad al wat tijd om te kokenquote:
[..]
Slik al een tijdje vitamine D, maar merk er niet veel van. Nu geloof ik echter wel dat het deze dagen kan gaan helpen.
Nog geen herkansingen, maar waren alleen deeltentamens. Maar toch, is al een goed teken natuurlijk
Koken is leuk! Heb er zelf weinig tijd voor, maar al een tijd op mezelf gewoond en deed het vaak. Lekker de tijd voor nemen.
Trouwens ik ben bezig met het afbouwen van veel verslavingen. Dat is lastig
. Zal wel weer minderen nu...Welke verslavingen heb je dan nog?
Jammer. Het wordt namelijk ook als mogelijke reden van dp aangedragen of zit ik dan fout?quote:
[..]
Van de vitamine D ga je niets merken hoor. Althans dat was bij zo. Ik ben van 4 naar 12 of iets dergelijks gegaan, maar heb geen verandering ondervonden. Ik heb net een week vakantie gehad, dus dan heb je inderdaad al wat tijd om te koken
Welke verslavingen heb je dan nog?
Nah eigenlijk alleen aan nicotine en caffeine. Caffeine heb ik nu teruggebracht tot 1 kop koffie in de morgen. Nicotine is mij nog niet gelukt, 3 of 4 peuken per dag. Valt nog mee dus.
Hmm een vitamine D tekort zal nooit aanleiding geven tot DP/DR...quote:
[..]
Jammer. Het wordt namelijk ook als mogelijke reden van dp aangedragen of zit ik dan fout?
Nah eigenlijk alleen aan nicotine en caffeine. Caffeine heb ik nu teruggebracht tot 1 kop koffie in de morgen. Nicotine is mij nog niet gelukt, 3 of 4 peuken per dag. Valt nog mee dus.
Hyperventilatie, aanhoudende stress, cannabis daarentegen... zijn enorme triggers.
Caffeine houd ik ook tot 1-2 kopjes/dag.
Wat wordt er nu precies bedoeld met hyperventilatie? En is dat niet zeer gerelateerd aan aanhoudende stress?
Moeite met ademhalen en brok in de keel zijn typische symptomen van hyperventileren.quote:
Momenteel heb ik echt vreselijke last van oogruis en moeite met ademhalen. Weet jij iets dat kan helpen? Overigens ook een soort brok in mijn keel...
Soms ben je je zelfs niet bewust dat je verkeerd ademt.
Heb wel al goede dingen gehoord van cognitieve gedragstherapie.
Deze therapie/programma lijkt te helpen:
http://www.hyperven.org/terms
Maar eens met mijn arts bespreken dan. Het begint er toch wel op te lijken dat verkeerd ademhalen een probleem is. Je bedoelt hiermee toch een dysfunctioneel adempatroon, las ergens dat dit de nieuwe term voor continue hyperventilatie is.quote:
[..]
Moeite met ademhalen en brok in de keel zijn typische symptomen van hyperventileren.
Soms ben je je zelfs niet bewust dat je verkeerd ademt.
Heb wel al goede dingen gehoord van cognitieve gedragstherapie.
Deze therapie/programma lijkt te helpen:
http://www.hyperven.org/terms
Weet jij ook toevallig hoe dit kan komen? Komt dit bijvoorbeeld door fysieke problemen (al vaak problemen gehad met mijn neus, zit een deuk in, maar kno vond het niet genoeg) of dat dit enkel iets is dat verkeerd aangestuurd wordt als gevolg van stress?
Natuurlijk is derealisatie vreselijk lastig in het dagelijks leven, maar door het niet meer als iets puur slechts te zien, word je er ook wat minder bang voor, en dat op zich kan de verschijnselen ook al minder maken. Op zijn tijd mag het er gewoon zijn, wat mij betreft. Maar ja, dat klinkt natuurlijk simpel, en ik weet niet of het voor anderen ook zo werkt.
haha, wat precies?quote:
Ik wil hierop reageren maar ik kan simpelweg de tijd niet vinden... vanavond nog een kansquote:
Is jullie perspectief tegenover derealisatie/depersonalisatie eigenlijk alleen maar negatief? Ik heb deze verschijnselen ook wel regelmatig, meestal in milde vorm, en mij heeft het wel geholpen om het niet meer 100% als iets 'slechts' te zien. Ik bedacht me namelijk op een bepaald moment dat het gevoel dat je hebt bij derealisatie niet heel veel 'fouter' is dan het gevoel van een normaal persoon. Het is gewoon een andere manier van naar de werkelijkheid kijken. Eigenlijk heb je als 'derealiseerder' denk ik een plusje ten opzichte van normale mensen, omdat je dat andere perspectief ook kent, en daardoor kunt inzien dat de werkelijkheid best wel relatief is. En dat verruimt je blik.
Natuurlijk is derealisatie vreselijk lastig in het dagelijks leven, maar door het niet meer als iets puur slechts te zien, word je er ook wat minder bang voor, en dat op zich kan de verschijnselen ook al minder maken. Op zijn tijd mag het er gewoon zijn, wat mij betreft. Maar ja, dat klinkt natuurlijk simpel, en ik weet niet of het voor anderen ook zo werkt.
Welk?quote:
Mijn perspectief, ik kan enkel voor mijzelf spreken, is zeker niet alleen negatief. En ook hier op het forum komt dat zo nu en dan volgens mij wel naar voren. Het is uiteraard vervelend, de brain fog, het gevoel dat je je zelf kwijtraakt. Maar uiteindelijk kom je er sterker uit dan je was.quote:
Is jullie perspectief tegenover derealisatie/depersonalisatie eigenlijk alleen maar negatief? Ik heb deze verschijnselen ook wel regelmatig, meestal in milde vorm, en mij heeft het wel geholpen om het niet meer 100% als iets 'slechts' te zien. Ik bedacht me namelijk op een bepaald moment dat het gevoel dat je hebt bij derealisatie niet heel veel 'fouter' is dan het gevoel van een normaal persoon. Het is gewoon een andere manier van naar de werkelijkheid kijken. Eigenlijk heb je als 'derealiseerder' denk ik een plusje ten opzichte van normale mensen, omdat je dat andere perspectief ook kent, en daardoor kunt inzien dat de werkelijkheid best wel relatief is. En dat verruimt je blik.
Natuurlijk is derealisatie vreselijk lastig in het dagelijks leven, maar door het niet meer als iets puur slechts te zien, word je er ook wat minder bang voor, en dat op zich kan de verschijnselen ook al minder maken. Op zijn tijd mag het er gewoon zijn, wat mij betreft. Maar ja, dat klinkt natuurlijk simpel, en ik weet niet of het voor anderen ook zo werkt.
Ik neem aan dat dit het plusje is wat je bedoelt.
Uiteindelijk is derealisatie alleen een beveiliging, net als koorts dat is, om je de ruimte te geven te herstellen en niet meer te veel stress te voelen. Dus nee het is niet alleen slecht.
Kruip er maar eens vroeg in!quote:
Overigens vandaag veel last van brain fog, onwerkelijkheidsgevoel, oogruis en snap mezelf totaal niet, maar kan daar ook weer niet over nadenken... Lastig. Goed slapen vannacht dan maar
Hier valt het al bij al mee... gewoon supermoe en telkens afgepeigerd tegen de namiddag, maar ben positief...
Ik ervaar de DR/DP ook eerder als iets goed. Door de DR/DP trek je je van alles minder aan en heb je sowieso minder stress. Je voelt echt heel weinig qua emoties.
Ga ik zeker doen, na het voetbal. Hm dat is minder, je slaapt wel gewoon goed?quote:
[..]
Kruip er maar eens vroeg in!
Hier valt het al bij al mee... gewoon supermoe en telkens afgepeigerd tegen de namiddag, maar ben positief...
Ik ervaar de DR/DP ook eerder als iets goed. Door de DR/DP trek je je van alles minder aan en heb je sowieso minder stress. Je voelt echt heel weinig qua emoties.
Ja dat klopt, op wat angsten na dan. Had vandaag weer een aanvalletje.
Mijn psycholoog zei gisteren dat je DP/DR kunt krijgen als je vermoeid bent, dus als je vermoeid bent door een vitamine D tekort kan dat wel een aanleiding geven.quote:
[..]
Hmm een vitamine D tekort zal nooit aanleiding geven tot DP/DR...
Hyperventilatie, aanhoudende stress, cannabis daarentegen... zijn enorme triggers.
Caffeine houd ik ook tot 1-2 kopjes/dag.
Ik heb een aantal jaren last gehad van DP/DR, nu nog maar sporadisch gelukkig, maar toen ik begin dit jaar een vitamine D tekort had, had ik er weer vaker last van.
Verder lees ik in je reacties dat je vitamine D waarde erg laag blijft. Is er weleens naar een opnamestoornis gekeken?
Niet dat ik weet. Bestaat zoiets dan?quote:
[..]
Mijn psycholoog zei gisteren dat je DP/DR kunt krijgen als je vermoeid bent, dus als je vermoeid bent door een vitamine D tekort kan dat wel een aanleiding geven.
Ik heb een aantal jaren last gehad van DP/DR, nu nog maar sporadisch gelukkig, maar toen ik begin dit jaar een vitamine D tekort had, had ik er weer vaker last van.
Verder lees ik in je reacties dat je vitamine D waarde erg laag blijft. Is er weleens naar een opnamestoornis gekeken?
Denk dat ik toch eens verder ga met die extreme vermoeidheid. Iedere avond val ik als een roos in slaap. Na 5 minuten zit ik al in een diepe slaap...Zit de hele dag door te geeuwen...
Hoe heb jij DR/DP gekregen?
Ja ik slaap non -stop van 22u tot 7u30...quote:
[..]
Ga ik zeker doen, na het voetbal. Hm dat is minder, je slaapt wel gewoon goed?
Ja dat klopt, op wat angsten na dan. Had vandaag weer een aanvalletje.
Gaat het vandaag wat beter?
Raar, meer dan genoeg. Wel genoeg rust dan? In de avonden bijvoorbeeld even thuis.quote:
[..]
Ja ik slaap non -stop van 22u tot 7u30...
Gaat het vandaag wat beter?
Nee vandaag gaat net als gisteren, maar moest ook zeer vroeg opstaan. Morgen vrij, dus lekker wat rust.
Het kan zo zijn dat je darmen door de een of andere reden niet goed voedingsstoffen opnemen. Zou het eens met je huisarts bespreken.quote:
[..]
Niet dat ik weet. Bestaat zoiets dan?
Denk dat ik toch eens verder ga met die extreme vermoeidheid. Iedere avond val ik als een roos in slaap. Na 5 minuten zit ik al in een diepe slaap...Zit de hele dag door te geeuwen...
Hoe heb jij DR/DP gekregen?
Geen idee waardoor DR/DP bij mij is ontstaan, het gevoel kwam gewoon op een dag opzetten en is pas 2 jaar later weggegaan. Ik ben best een stresskip dus denk dat het daar wel mee te maken heeft. Ook heb ik voordat ik DR/DP kreeg een tijdje medicijnen tegen duizeligheid gekregen (Betahistine), denk dat dat er misschien ook invloed op heeft gehad.
Hier ligt het ook aan stress, angsten etc...quote:
[..]
Het kan zo zijn dat je darmen door de een of andere reden niet goed voedingsstoffen opnemen. Zou het eens met je huisarts bespreken.
Geen idee waardoor DR/DP bij mij is ontstaan, het gevoel kwam gewoon op een dag opzetten en is pas 2 jaar later weggegaan. Ik ben best een stresskip dus denk dat het daar wel mee te maken heeft. Ook heb ik voordat ik DR/DP kreeg een tijdje medicijnen tegen duizeligheid gekregen (Betahistine), denk dat dat er misschien ook invloed op heeft gehad.
Buiten de vermoeidheid is het allemaal doenbaar.quote:
Problemen met de wagen jammer genoeg (heb hem vandaag net voor de 3e keer moeten binnen doen op 3 weken tijd)...Gelukkig heb ik 1 jaar garantie bij die garage, maar is wel telkens 150 km heen en terug. En als m'n mij aan het lijntje blijft houden, dreigen met mijn rechtsbijstand verzekering...
Hoe gaat het met jou nog? Studies etc?
Hoe lang heb je hem al dan? En hoe is het met het huis?quote:
[..]
Buiten de vermoeidheid is het allemaal doenbaar.
Problemen met de wagen jammer genoeg (heb hem vandaag net voor de 3e keer moeten binnen doen op 3 weken tijd)...Gelukkig heb ik 1 jaar garantie bij die garage, maar is wel telkens 150 km heen en terug. En als m'n mij aan het lijntje blijft houden, dreigen met mijn rechtsbijstand verzekering...
Hoe gaat het met jou nog? Studies etc?
Ja prima hoor. Nu tentamenweek dus echt flink bikkelen
Had de wagen sinds 22/9...quote:
[..]
Hoe lang heb je hem al dan? En hoe is het met het huis?
Ja prima hoor. Nu tentamenweek dus echt flink bikkelen
Zaak ligt nu bij een jurist van de verzekeringsmaatschappij om te zien wat ik kan doen.
Ik wens je veel moed! Met welk examen begin je?
Wat?! Wat mankeert er dan iedere keer? Gewoon nieuw gekocht?quote:
[..]
Had de wagen sinds 22/9...
Zaak ligt nu bij een jurist van de verzekeringsmaatschappij om te zien wat ik kan doen.
Ik wens je veel moed! Met welk examen begin je?
Dankje! Heb vandaag eerste gehad en het vak gehaald
Nee, tweedehands.quote:
[..]
Wat?! Wat mankeert er dan iedere keer? Gewoon nieuw gekocht?
Dankje! Heb vandaag eerste gehad en het vak gehaald
Maar van een garage...
Wat er aan mankeert? Geen idee. Na een aantal kilometers, geeft hij steeds aan dat ik hem moet binnen doen: 'motorsysteem service vereist'. Heb hem trouwens nog steeds niet terug.
Ben je mooi klaar mee dan. Ik heb er helaas ook geen verstand van verder. Sterkte ermee in ieder geval!quote:
[..]
Nee, tweedehands.
Maar van een garage...
Wat er aan mankeert? Geen idee. Na een aantal kilometers, geeft hij steeds aan dat ik hem moet binnen doen: 'motorsysteem service vereist'. Heb hem trouwens nog steeds niet terug.
De laatste tijd heb ik het vaak zeer benauwd en erg kortademig. Zit ik gewoon rustig stil en ben ik al buiten adem. Hiermee wil ik naar de huisarts, aangezien ik terug moest komen als het niet overging. Probleem is dat huisarts met pensioen is en ik alles weer opnieuw moet uitleggen. Dit kan ook wel weer een voordeel zijn uiteraard, aangezien ik alle bevindingen in een keer kan vertellen en ook de dingen kan vertellen waar ik in de laatste maanden achter ben gekomen.
Verder heb ik erg het idee dat de oogruis verergerd is, wat mij erop wijst dat ik nog steeds veel stress heb. Echter voel ik het nooit, uiteraard was het druk met de tentamens, maar heb niet echt stressvolle momenten gehad.
Sociaal gezien gaat het goed, heb steeds meer lef om gesprekken aan te gaan, al heb ik niet het idee dat ik daar ooit heel veel moeite mee heb gehad, wat onzeker af en toe wel.
Tot slot merk ik veel vaker dat ik existentiële vragen stel. Maar dit vind ik verder niet erg, juist wel interessant om daarover na te denken. Ook merk ik vaker dat ik hyperactief ben, wat dan weer wel irritant is aangezien ik moe van mezelf wordt.
Zo dat moest ik even van me afschrijven. Blij dat ik dit forum daarvoor heb, want het is echt bizar hoe weinig de meeste mensen snappen wat het inhoudt.
Edit: ben de brainfog nog vergeten. Wat is dat vervelend. Het ergste van allemaal. Soms hebik het idee dat ik een tijd heb bestaan omdat ik gewoon niet kan denken. Ik snap hetaf en toe gewoon helemaal niet meer.
[ Bericht 7% gewijzigd door jaykop op 13-11-2014 13:02:34 ]
Brain fog is meer, verstrooidheid, moeilijkheden bij het denken, vergeetachtig zijn en moeite met communiceren.quote:
Wat bedoel je met brainfog? Zo'n hoofd vol watten?
Grootste oorzaken van brain fog is fysieke vermoeidheid, slaapgebrek en onvoldoende drinken.
@jaykop, heb niet veel tijd om te reageren nu... ik lees je 'verslagje' morgen
Wat bedoel je hier precies mee?quote:
Wat bedoel je met brainfog? Zo'n hoofd vol watten?
Wat banaantjee hierboven zegt is eigenlijk wat het is
Haha is goed joh!quote:
[..]
@jaykop, heb niet veel tijd om te reageren nu... ik lees je 'verslagje' morgen
De kortademigheid in rust lijkt mij toch een indicatie van hyperventileren. Onbewust zal je verkeerd ademen. Meeste mensen zijn zich daar trouwens niet van bewust. Kan jouw dossier niet gewoon worden 'doorgegeven' naar jouw nieuwe huisarts?quote:
Nou, ik vond het wel weer eens tijd voor een uitgebreide uitleg.
De laatste tijd heb ik het vaak zeer benauwd en erg kortademig. Zit ik gewoon rustig stil en ben ik al buiten adem. Hiermee wil ik naar de huisarts, aangezien ik terug moest komen als het niet overging. Probleem is dat huisarts met pensioen is en ik alles weer opnieuw moet uitleggen. Dit kan ook wel weer een voordeel zijn uiteraard, aangezien ik alle bevindingen in een keer kan vertellen en ook de dingen kan vertellen waar ik in de laatste maanden achter ben gekomen.
Verder heb ik erg het idee dat de oogruis verergerd is, wat mij erop wijst dat ik nog steeds veel stress heb. Echter voel ik het nooit, uiteraard was het druk met de tentamens, maar heb niet echt stressvolle momenten gehad.
Sociaal gezien gaat het goed, heb steeds meer lef om gesprekken aan te gaan, al heb ik niet het idee dat ik daar ooit heel veel moeite mee heb gehad, wat onzeker af en toe wel.
Tot slot merk ik veel vaker dat ik existentiële vragen stel. Maar dit vind ik verder niet erg, juist wel interessant om daarover na te denken. Ook merk ik vaker dat ik hyperactief ben, wat dan weer wel irritant is aangezien ik moe van mezelf wordt.
Zo dat moest ik even van me afschrijven. Blij dat ik dit forum daarvoor heb, want het is echt bizar hoe weinig de meeste mensen snappen wat het inhoudt.
Edit: ben de brainfog nog vergeten. Wat is dat vervelend. Het ergste van allemaal. Soms hebik het idee dat ik een tijd heb bestaan omdat ik gewoon niet kan denken. Ik snap hetaf en toe gewoon helemaal niet meer.
Oogruis lijkt mij eigenlijk niet zo erg? Schenk je daar echt aandacht aan? Ik heb het enkel wanneer het donker is, dan zie ik wat sneeuw, maar storen doe ik me er hoegenaamd niet aan.
Denk trouwens dat hier weinig aan te doen is? Misschien vitamine D nemen? Heb je er overdag ook last van?
Gezien ik nog steeds Efexor inneem, gaat het op sociaal vlak hier ook goed. Ik durf gesprekken te beginnen, tussenbeide komen, discussiëren etc. Ik wil er eigenlijk niet mee stoppen
Existentieel denken heb ik nooit gehad, maar lijkt mij leuk. Beetje filosoferen met je eigen en alles in vraag stellen
.Nuja, zo te horen gaat alles goed en ben ik blij om!
Vermoeidheid is quasi weg hier. Het enige waar ik nog last van heb is de brain fog (krijg ik enorm veel last van als ik te druk bezig ben: babbel hier, babbel daar, ik heb blijkbaar soms echt nood aan 'rustpauzes' en gewoon in stilte werken) en je soms wazig voelen, niet geconnecteerd en beetje een automatische piloot.
Maar al deze zaken storen mij helemaal niet meer en heb ze geaccepteerd.
In feite geeft de DR/DP je een soort van mentale rust.
Dat overgeven van dossier zal ongetwijfeld kunnen, maar ik heb me er nog niet toegezet uberhaupt een afspraak te maken. Ik heb het ook redelijk druk de laatste tijd. Zodra ik tijd heb, ga ik dit wel doen. Hyperventilatie lijkt me inderdaad goed om eens even over na te vragen.quote:
[..]
De kortademigheid in rust lijkt mij toch een indicatie van hyperventileren. Onbewust zal je verkeerd ademen. Meeste mensen zijn zich daar trouwens niet van bewust. Kan jouw dossier niet gewoon worden 'doorgegeven' naar jouw nieuwe huisarts?
Oogruis lijkt mij eigenlijk niet zo erg? Schenk je daar echt aandacht aan? Ik heb het enkel wanneer het donker is, dan zie ik wat sneeuw, maar storen doe ik me er hoegenaamd niet aan.
Denk trouwens dat hier weinig aan te doen is? Misschien vitamine D nemen? Heb je er overdag ook last van?
Gezien ik nog steeds Efexor inneem, gaat het op sociaal vlak hier ook goed. Ik durf gesprekken te beginnen, tussenbeide komen, discussiëren etc. Ik wil er eigenlijk niet mee stoppen
Existentieel denken heb ik nooit gehad, maar lijkt mij leuk. Beetje filosoferen met je eigen en alles in vraag stellen
Nuja, zo te horen gaat alles goed en ben ik blij om!
Vermoeidheid is quasi weg hier. Het enige waar ik nog last van heb is de brain fog (krijg ik enorm veel last van als ik te druk bezig ben: babbel hier, babbel daar, ik heb blijkbaar soms echt nood aan 'rustpauzes' en gewoon in stilte werken) en je soms wazig voelen, niet geconnecteerd en beetje een automatische piloot.
Maar al deze zaken storen mij helemaal niet meer en heb ze geaccepteerd.
In feite geeft de DR/DP je een soort van mentale rust.
De oogruis boeit me in zekere zin niet, maar aangezien ik het overdag, ook heb lijkt het mij een indicatie van stress, probleem is dat ook hier niet veel over bekend is. Dat is momenteel ook de grootste barriere om een psycholoog te bezoeken. Ik heb erg het idee dat ik er meer vanaf weet dan zij dat doen. Volgens de vorige was het namelijk uitgesloten dat je niet door kan hebben dat je hyperventileert op deze manier. Terwijl ik dit ook in een studieboek gelezen had.
Ja het filosoferen vind ik lekker. Vooral door lange reistijden kan je daar lekker over na denken.
Klinkt goed! Ook goed dat je het accepteert. Heb je dan wel last van de dp en dr? Ik heb nu namelijk het gevoel dat de derealisatie een beetje over is en dat alleen de brain fog grotendeels mij wazig maakt. DR nog wel last van overigens.
Ik vrees dat je toch een keer moet stoppen met Efexor haha. Ik snap inderdaad dat het heel fijn is, maar je kan het ook zonder. Weet niet hoe lang je er nog mee doorgaat?
Bedankt in ieder geval voor je reactie!
Enige waar ik af en toe nog wat last van heb is de brain fog en de disconnectie met momenten.quote:
[..]
Dat overgeven van dossier zal ongetwijfeld kunnen, maar ik heb me er nog niet toegezet uberhaupt een afspraak te maken. Ik heb het ook redelijk druk de laatste tijd. Zodra ik tijd heb, ga ik dit wel doen. Hyperventilatie lijkt me inderdaad goed om eens even over na te vragen.
De oogruis boeit me in zekere zin niet, maar aangezien ik het overdag, ook heb lijkt het mij een indicatie van stress, probleem is dat ook hier niet veel over bekend is. Dat is momenteel ook de grootste barriere om een psycholoog te bezoeken. Ik heb erg het idee dat ik er meer vanaf weet dan zij dat doen. Volgens de vorige was het namelijk uitgesloten dat je niet door kan hebben dat je hyperventileert op deze manier. Terwijl ik dit ook in een studieboek gelezen had.
Ja het filosoferen vind ik lekker. Vooral door lange reistijden kan je daar lekker over na denken.
Klinkt goed! Ook goed dat je het accepteert. Heb je dan wel last van de dp en dr? Ik heb nu namelijk het gevoel dat de derealisatie een beetje over is en dat alleen de brain fog grotendeels mij wazig maakt. DR nog wel last van overigens.
Ik vrees dat je toch een keer moet stoppen met Efexor haha. Ik snap inderdaad dat het heel fijn is, maar je kan het ook zonder. Weet niet hoe lang je er nog mee doorgaat?
Bedankt in ieder geval voor je reactie!
Het is niet zo dat er nog zaken vreemd aanvoelen bv...
Efexor ben ik al lang aan het afbouwen hoor: 150 mg naar 17,5 mg en moet eigenlijk volgende week bellen voor nog eens de helft
Eigenlijk wat banaantjEE ook zei.quote:[img]http://i.fokzine.net/p/1s.gif[/slaapgebrekp donderdag 13 november 2014 22:09 schreef jaykop het volgende:[/b]
[..]
Wat bedoel je hier precies mee?
Wat banaantjee hierboven zegt is eigenlijk wat het is
Dat je niet goed weet of je nou wel wakker bent, niet dieper kunt denken dan de meest oppervlakkige dingen en als een soort zombie rondloopt.
Als dat inderdaad met extreme vermoeidheid/slaapgebrek in verband staat begrijp ik 't in mijn geval wel.
Ja, het ene is gelinkt met het andere.quote:
[..]
Eigenlijk wat banaantjEE ook zei.
Dat je niet goed weet of je nou wel wakker bent, niet dieper kunt denken dan de meest oppervlakkige dingen en als een soort zombie rondloopt.
Als dat inderdaad met extreme vermoeidheid/slaapgebrek in verband staat begrijp ik 't in mijn geval wel.
CVS, fibromyalgie, DR/DP, stress, paniekaanval, angst, hyperventilatie,... al deze zaken hangen zeer nauw samen.
Hoe heb jij het gekregen Gwywen? En sukkel je er nog mee? Extreem of mild?
Oke, klinkt alsof je al een heel eind de goede kant op ben. Fijn om te horen!quote:
[..]
Enige waar ik af en toe nog wat last van heb is de brain fog en de disconnectie met momenten.
Het is niet zo dat er nog zaken vreemd aanvoelen bv...
Efexor ben ik al lang aan het afbouwen hoor: 150 mg naar 17,5 mg en moet eigenlijk volgende week bellen voor nog eens de helft
Combinatie van stress en slaapgebrek, wat elkaar alleen maar versterkte, dat ging van kwaad tot erger, nu loop ik al een paar jaar met CVS-achtige klachten, en hoe ik me voel valt of staat met hoe ik geslapen heb. Ik heb totaal geen buffer meer.quote:
[..]
Ja, het ene is gelinkt met het andere.
CVS, fibromyalgie, DR/DP, stress, paniekaanval, angst, hyperventilatie,... al deze zaken hangen zeer nauw samen.
Hoe heb jij het gekregen Gwywen? En sukkel je er nog mee? Extreem of mild?
En inderdaad, derealisatie had ik in mijn slechtste perioden dus ook last van.
In de spiegel kijken en eerste gedachte: wie is dat? - daarna pas het besef: ben IK dat?
Op het moment gaat het redelijk, maar alleen omdat ik mijn nachtrust tot prioriteit 1 heb verklaard en niets toelaat in mijn leven dat daar verstorend op kan werken.
En ook bij het lezen van mijn naam op bijvoorbeeld mijn ID-kaart.
Hoe gaat het met jou nu?quote:
Zó herkenbaar wat je schrijft over het 'jezelf in de spiegel zien'.
En ook bij het lezen van mijn naam op bijvoorbeeld mijn ID-kaart.
De derealisatie is heel vervelend inderdaad. Jezelf niet herkennen, en vooral de omgeving.quote:
[..]
Combinatie van stress en slaapgebrek, wat elkaar alleen maar versterkte, dat ging van kwaad tot erger, nu loop ik al een paar jaar met CVS-achtige klachten, en hoe ik me voel valt of staat met hoe ik geslapen heb. Ik heb totaal geen buffer meer.
En inderdaad, derealisatie had ik in mijn slechtste perioden dus ook last van.
In de spiegel kijken en eerste gedachte: wie is dat? - daarna pas het besef: ben IK dat?
Op het moment gaat het redelijk, maar alleen omdat ik mijn nachtrust tot prioriteit 1 heb verklaard en niets toelaat in mijn leven dat daar verstorend op kan werken.
Hoe zit dat met die vermoeidheid? Gaat dat nog weg ofzo?
Heel verschillend. De kunst is echt wel om balans te houden. En dat is zoeken... wil niet te weinig doen (dat prikkelt niet), maar teveel werkt ook niet. Dan ben ik al snel moe, overprikkeld en speelt de derealisatie op. Gelukkig heb ik een flexibele stageplek, dus kan zelf een beetje mijn tijden indelen.quote:
Al met al is dit zeker niet mijn slechtste periode, maar het blijft op de loer liggen.
Prikkels (zoals zonlicht), vermoeidheid en fysieke inspanning kunnen het uitlokken/triggeren.
Bedankt voor de vraag!
Hoe is het bij jou dan? Want ik las dat je af en toe kortademig bent als je rustig stil zit? Is dat al wat minder aan het worden?
[ Bericht 4% gewijzigd door pietkanarie op 18-11-2014 11:06:04 ]
Dat herken ik inderdaad wel. Dat het heel erg verschilt per dag. Goed dat je daar een balans in probeert te vinden en dat het ook kan. Dat geeft rust denk ik.quote:
[..]
Heel verschillend. De kunst is echt wel om balans te houden. En dat is zoeken... wil niet te weinig doen (dat prikkelt niet), maar teveel werkt ook niet. Dan ben ik al snel moe, overprikkeld en speelt de derealisatie op. Gelukkig heb ik een flexibele stageplek, dus kan zelf een beetje mijn tijden indelen.
Al met al is dit zeker niet mijn slechtste periode, maar het blijft op de loer liggen.
Prikkels (zoals zonlicht), vermoeidheid en fysieke inspanning kunnen het uitlokken/triggeren.
Bedankt voor de vraag!
Hoe is het bij jou dan? Want ik las dat je af en toe kortademig bent als je rustig stil zit? Is dat al wat minder aan het worden?
Ben je actief bezig met die prikkels te vermijden?
't Is wat minder aan het worden, dat merk ik wel. Probeer er zelf ook een beetje aan mee te helpen door een paar flinke teugen adem te nemen en het binnen te houden. Ik ben benieuwd wat de huisarts erover zegt.
Ja dat lees ik nogal vaak. Voldoende rust en slaap lijken de belangrijkste keys om je DR/DP onder controle te houden.quote:
[..]
Combinatie van stress en slaapgebrek, wat elkaar alleen maar versterkte, dat ging van kwaad tot erger, nu loop ik al een paar jaar met CVS-achtige klachten, en hoe ik me voel valt of staat met hoe ik geslapen heb. Ik heb totaal geen buffer meer.
En inderdaad, derealisatie had ik in mijn slechtste perioden dus ook last van.
In de spiegel kijken en eerste gedachte: wie is dat? - daarna pas het besef: ben IK dat?
Op het moment gaat het redelijk, maar alleen omdat ik mijn nachtrust tot prioriteit 1 heb verklaard en niets toelaat in mijn leven dat daar verstorend op kan werken.
Wanneer dien je te gaan?quote:
[..]
Dat herken ik inderdaad wel. Dat het heel erg verschilt per dag. Goed dat je daar een balans in probeert te vinden en dat het ook kan. Dat geeft rust denk ik.
Ben je actief bezig met die prikkels te vermijden?
't Is wat minder aan het worden, dat merk ik wel. Probeer er zelf ook een beetje aan mee te helpen door een paar flinke teugen adem te nemen en het binnen te houden. Ik ben benieuwd wat de huisarts erover zegt.
Ik denk dat ik morgen ga, was het alweer vergeten dat ik zou gaan ghehe, bedankt voor het herinneren.quote:
Pfff, ik mag toch hopen van wel. Ooit.quote:
[..]
Hoe zit dat met die vermoeidheid? Gaat dat nog weg ofzo?
Als ik kijk naar bv. een jaar terug zie ik wel verbetering maar het gaat zo langzaam...
Same hier... ben je ermee al bij een dokter geweest?quote:
[..]
Pfff, ik mag toch hopen van wel. Ooit.
Als ik kijk naar bv. een jaar terug zie ik wel verbetering maar het gaat zo langzaam...
Dat langzame is af en toe frustrerend ja, maar ik probeer blij te zijn om de vooruitgang.quote:
[..]
Pfff, ik mag toch hopen van wel. Ooit.
Als ik kijk naar bv. een jaar terug zie ik wel verbetering maar het gaat zo langzaam...
Ja, uiteraard, anders was dat kleine beetje verbetering er waarschijnlijk niet eens geweest.quote:
[..]
Same hier... ben je ermee al bij een dokter geweest?
Edit: ik realiseer me nu ineens dat 's nachts wakker worden en totaal niet weten waar ik ben (dat 't raam aan de verkeerde kant zit en zo, en m'n bed met de verkeerde kant tegen de muur staat) ook DR is geweest. Heb het nu nog maar zelden gelukkig, maar wat was dat eng altijd. Echt compleet niet weten waar je bent.
[ Bericht 19% gewijzigd door Gwywen op 21-11-2014 09:32:46 ]
Of dat alles zo ver weg lijktquote:
[..]
Ja, uiteraard, anders was dat kleine beetje verbetering er waarschijnlijk niet eens geweest.
Edit: ik realiseer me nu ineens dat 's nachts wakker worden en totaal niet weten waar ik ben (dat 't raam aan de verkeerde kant zit en zo, en m'n bed met de verkeerde kant tegen de muur staat) ook DR is geweest. Heb het nu nog maar zelden gelukkig, maar wat was dat eng altijd. Echt compleet niet weten waar je bent.
Mijn eigen gedachtes ook.. die lijken soms van zover weg te komen.. alsof ik het niet zelf denk.
Sorry voor de late reactie maar gaat prima!quote:
En met jou dan?
Slechte dagen worden afgewisseld met goedequote:
[..]
Sorry voor de late reactie maar gaat prima!
En met jou dan?
.Slecht in de zin van moe, dromerig en beetje afwezig...
Hier idem.quote:
[..]
Slechte dagen worden afgewisseld met goede
Slecht in de zin van moe, dromerig en beetje afwezig...
Soms zo'n gevoel van opgesloten zitten in mezelf, weet niet goed hoe ik 't moet verwoorden. Net of ik van achter glas naar de wereld kijk.
Klinkt zo bekend in de oren. Het zitten in een bubbel...quote:
[..]
Hier idem.
Soms zo'n gevoel van opgesloten zitten in mezelf, weet niet goed hoe ik 't moet verwoorden. Net of ik van achter glas naar de wereld kijk.
overigens krijg ik aan de doktoren en psycholoog maar niet uitgelegd dat ik problemen met mijn ademhaling heb.
Ja, automatische piloot heet zoiets...heb het niet de hele dag door.quote:
Hebben jullie ook weleens dat je gewoon dagen niet nadenkt? Ik vind het moeilijk om uit te leggen, maar of je gewoon die dagen even niet bestond. Ik hoop dat jullie het begrijpen
overigens krijg ik aan de doktoren en psycholoog maar niet uitgelegd dat ik problemen met mijn ademhaling heb.
Maar sowieso lijkt het of je intelligentie of denkend vermogen met 50% achteruit is gegaan... ook al klopt dit niet... het voelt gewoon zo.
Hier dosis opnieuw met helft naar beneden... tot 9mg i.p.v. 17,5 en heb beetje zwaar hoofd en hoofdpijn
.Wat zegt de psycholoog allemaal?
Ja, dat begrijp en herken ik (helaas) heel goed. Ik weet precies wat je bedoelt.quote:
Hebben jullie ook weleens dat je gewoon dagen niet nadenkt? Ik vind het moeilijk om uit te leggen, maar of je gewoon die dagen even niet bestond. Ik hoop dat jullie het begrijpen
Waarom heb je van die ademhalingsklachten niet gemeld? Lijkt me wezenlijk in verband staan met stress/slecht slapen. Althans, dat was in mijn geval zo.
Ja als ik zo nadenk is dat het eigenlijk gewoon, maar het is wel vrij beangstigend. Hoe lang duren zulke ontwenningsverschijnselen?quote:
[..]
Ja, automatische piloot heet zoiets...heb het niet de hele dag door.
Maar sowieso lijkt het of je intelligentie of denkend vermogen met 50% achteruit is gegaan... ook al klopt dit niet... het voelt gewoon zo.
Hier dosis opnieuw met helft naar beneden... tot 9mg i.p.v. 17,5 en heb beetje zwaar hoofd en hoofdpijn
Wat zegt de psycholoog allemaal?
Huisarts dacht aan de stress die ik een tijdje heb gehad, en gaf me daarom propanolol, tegen stress is dat geloof ik. Maar een heel lage dosis. Dat was zijn reactie op dat ik dacht dat ik hyperventileer in mijn onderbewustzijn.
Ik heb het proberen te melden, maar de psychologe zei dat dat niet kon. De huisarts zei dat ik het niet deed, want dat zou ik echt wel merken. Hij dacht denk ik meer aan een korte hyperventilatie-aanval.quote:
[..]
Ja, dat begrijp en herken ik (helaas) heel goed. Ik weet precies wat je bedoelt.
Waarom heb je van die ademhalingsklachten niet gemeld? Lijkt me wezenlijk in verband staan met stress/slecht slapen. Althans, dat was in mijn geval zo.
Hoe kwam jij erachter dat dat een probleem was? En heb jij problemen met slaap door de ademhaling?
Enige updates?
Nee want anders zouden alle vegetariers hier last van hebben, maar dat kan idd de boel triggeren. Waarom maak je het jezelf hier zo moeilijk mee?quote:
Verder slaap ik genoeg.. Maar eten doe ik niet zo goed.. ik ben vegetarier en kom veel voedingsstoffen te kort. Maar ik hoorde van mijn psycholoog dat het niet alleen daar aan kan liggen..
Als het een idealistisch dingetje is dan ben je egoistisch, van de pot gerukt en verdien je wat mij betreft alle ellende die je je zo makkelijk kunt besparen. Als het dat niet is en het is van bijvoorbeeld medische aard dan zou overleggen met een dietist kunnen helpen.
Als je jezelf tegen gaat werken door niet te eten verspil je alleen maar ieders energie en tijd.
[ Bericht 20% gewijzigd door Simpel-Zat op 27-12-2014 19:28:58 ]
Eigenlijk niet, hier gaat het zijn gangetje. Gelukkig nieuwjaar trouwensquote:
Is al een tijdje geleden...
Enige updates?
En daar?
Idem ditto... Gaat beter dan 2 jaar geleden, dusquote:
[..]
Eigenlijk niet, hier gaat het zijn gangetje. Gelukkig nieuwjaar trouwens
En daar?
Ben al altijd een dromer geweest, maar dat gevoel van "er niet bij zijn", op automatische piloot leven, is begonnen door chronische rugklachten die door de artsen geminimaliseerd werden. Heb jaren zwaar werk gedaan met constante rugpijn, waarbij ik op het eind van de dag me maar voetje voor voetje meer kon voortbewegen. Artsen maar zeggen: "Blijven bewegen, da's het beste voor je rug!". Uiteindelijk toch ontslag gekregen om medische reden, maar inmiddels had ik geleerd om mijn pijn niet meer te voelen. Maar ik voel ook niets anders meer, zelfs geen blijdschap of zo, of desnoods es een paar minuten.
Momenteel ben ik opnieuw een opleiding aan het volgen, heb weinig redenen om me zorgen te maken, en de pijn is draaglijk, ook al ben ik stijf en stram en voel ik me gevangen in mijn eigen lijf. Ik moet echter op automatische piloot blijven leven en mijn structuur houden, anders vreet ik de hele dag niets uit. Maar nu ik hoor dat ik uit die roes kan komen, ga ik even arts of psycholoog raadplegen en dit vermoeden es voorleggen. Had het nl. nog niet vermeld, enkel de vermoeidheid, omdat ik dit "syndroom" niet goed onder woorden kon brengen.
Echt uit de roes komen, duurt nooit echt lang hoor... 10 minuten, dan eens 2 uur,...quote:Op zondag 4 januari 2015 21:53 schreef NikitaV het volgende:
Ik meld me ook even. Ben nieuw op dit forum, maar had gegoogled op symptomen als dromerig en afwezig, en overmatig geeuwen en gapen, en het gevoel dat hier beschreven wordt, past bij mij wel echt in het plaatje. Terwijl ik al tig keer van huisarts veranderd ben omdat ik blijf zeggen dat het niet tussen mijn oren zit.
Ben al altijd een dromer geweest, maar dat gevoel van "er niet bij zijn", op automatische piloot leven, is begonnen door chronische rugklachten die door de artsen geminimaliseerd werden. Heb jaren zwaar werk gedaan met constante rugpijn, waarbij ik op het eind van de dag me maar voetje voor voetje meer kon voortbewegen. Artsen maar zeggen: "Blijven bewegen, da's het beste voor je rug!". Uiteindelijk toch ontslag gekregen om medische reden, maar inmiddels had ik geleerd om mijn pijn niet meer te voelen. Maar ik voel ook niets anders meer, zelfs geen blijdschap of zo, of desnoods es een paar minuten.
Momenteel ben ik opnieuw een opleiding aan het volgen, heb weinig redenen om me zorgen te maken, en de pijn is draaglijk, ook al ben ik stijf en stram en voel ik me gevangen in mijn eigen lijf. Ik moet echter op automatische piloot blijven leven en mijn structuur houden, anders vreet ik de hele dag niets uit. Maar nu ik hoor dat ik uit die roes kan komen, ga ik even arts of psycholoog raadplegen en dit vermoeden es voorleggen. Had het nl. nog niet vermeld, enkel de vermoeidheid, omdat ik dit "syndroom" niet goed onder woorden kon brengen.
De ene dag heb ik er alleszins minder last van dan de andere...
Ik blijf zelf nog continue geeuwen... Ik val soms echt al in slaap om 20u of 21.30 en sta gewoon op om 7u30.
Dan loop ik nog een hele dag niet volledig wakker en geeuwend rond.
Laat je vitamine D waarden eens nakijken...
Check ook eens naar ADD, misschien dat je daar wat kan uithalen...
Ik heb het gekregen na jarenlange stress en migraine/hoofpdijn
Laat vooral iets weten hier
[ Bericht 1% gewijzigd door banaantjeEE op 08-01-2015 18:55:28 ]
. Hoe is het daar verder?
Buiten het af en toe voelen in een bubble vrij goedquote:
Al paar dagen geen enkele angst gehad
Hoe is het daar verder?
Keep up the good work jij ook
Ik vind het best lastig om er niet aan te denken. Hoe doe jij dat?quote:
[..]
Buiten het af en toe voelen in een bubble vrij goed
Keep up the good work jij ook
Nee dit ken ik niet, misschien de rest hier wel.quote:
Gaat jullie derealisatie ook gepaard met lichamelijke reacties? Ik heb altijd als ik iets aanraak of pak en ik kijk er niet naar of ik zie het niet (bijvoorbeeld mijn tas die onder een tafel ligt, een knopje indrukken van iets) krijg ik tintelingen in dat deel waarmee ik het aanraak, ook als iemand me bijvoorbeeld per ongeluk heel licht aanraakt in de trein, voel ik niks meer dan een tinteling. Best eng want hierdoor ga je bepaalde handelingen op een andere manier verrichten, je hebt geen controle meer over sommige bewegingen.. Heel lastig uit te leggen. Als ik me echt focus op mijn hand en ik pak dan iets vast voel ik het wel gewoon normaal zonder tintelingen.
Nee ik toch ook niet...quote:
[..]
Nee dit ken ik niet, misschien de rest hier wel.
Ik denk er jammer genoeg altijd wel eventjes aan... maar ik probeer het meteen van me af te schuiven... en dat luktquote:
[..]
Ik vind het best lastig om er niet aan te denken. Hoe doe jij dat?
Ja dat vind ik lastig. Ik denk telkens dat ik er niet aan moet denken en dan denk je er automatisch aan. Het lijkt wel of ik telkens even check of het er nog isquote:
[..]
Ik denk er jammer genoeg altijd wel eventjes aan... maar ik probeer het meteen van me af te schuiven... en dat lukt
Hoe gaat het hier nog?quote:
[..]
Ja dat vind ik lastig. Ik denk telkens dat ik er niet aan moet denken en dan denk je er automatisch aan. Het lijkt wel of ik telkens even check of het er nog is
Iets beter alleen met iets meer angst.quote:
En daar?
Ik had een jaar geleden op dit topic gereageerd. Maar aangezien ik nooit op deze site zit was ik het alweer vergeten.
Hoe is het bij jou Banaantje? Heb je nog veel last?
Ik nog wel, heel erg veel. Ik moet momenteel stage lopen in een erg fel gebouw, met felle lampen. Om de een of andere reden wordt mijn derealisatie daar altijd door versterkt. Heb jij dat ook? Ik denk er aan om te stoppen met de stage vanwege mijn deresalitie. Ik wil er niet voor weg lopen, maar het is ondragelijk om met dit gevoel van 9 tot 5 op stage te zitten. Al met al, weinig verbetering hier.
En bij jullie, voor degene die er last van hebben?
Groetjes Lintsie
Enkel last van bij vermoeidheid... wat de laatste tijd normaal lijkt...quote:
[..]
Iets beter alleen met iets meer angst.
En daar?
Mega problemen met de pas aangekochte wagen (Volvo C30 sport) van oktober. Staat momenteel voor de 5e keer in de garage... waarbij ik hem nu voor de 2e keer al meer dan een maand kwijt ben...
Gelukkig heb ik een rechtsbijstand en garantie, dus nog niets hoeven te betalen... Hoop dat ik hem nog weg krijg voor eind februari zodat ik nieuwe kan kopen met saloncondities.
Wat problemen met de ramen in ons nieuw duplexje... al bij al alles goed hoor
Ik herken dit enorm... vooral bij TL-verlichting... Kop in de grond en de verlichting voorbij lopenquote:
Hoi Banaantje, en de rest.
Ik had een jaar geleden op dit topic gereageerd. Maar aangezien ik nooit op deze site zit was ik het alweer vergeten.
Hoe is het bij jou Banaantje? Heb je nog veel last?
Ik nog wel, heel erg veel. Ik moet momenteel stage lopen in een erg fel gebouw, met felle lampen. Om de een of andere reden wordt mijn derealisatie daar altijd door versterkt. Heb jij dat ook? Ik denk er aan om te stoppen met de stage vanwege mijn deresalitie. Ik wil er niet voor weg lopen, maar het is ondragelijk om met dit gevoel van 9 tot 5 op stage te zitten. Al met al, weinig verbetering hier.
En bij jullie, voor degene die er last van hebben?
Groetjes Lintsie
Je moet niet opgeven, het betert uiteindelijk wel hoor...
Dat betwijfel ik. Ik lijdt al sinds mijn 19e hier aan, en ik ben nu 23. Ik weet niet zo goed meer hoe ik er mee om moet gaan en het wordt ook niet beter
Ben je al eens gaan kijken op de website http://www.dpselfhelp.com/forum/quote:
Banaantje,
Dat betwijfel ik. Ik lijdt al sinds mijn 19e hier aan, en ik ben nu 23. Ik weet niet zo goed meer hoe ik er mee om moet gaan en het wordt ook niet beter
Staan zeer veel nuttige tips.
Wat bij mij hielp was oogfixatie, zelfvertrouwen opbouwen, angst wegnemen (neem ik wat medicatie voor), ... Sommige mensen lopen hiermee jaren rond... probeer het gewoon te accepteren... Ik heb het sedert eind 2012, maar het staren, dromen, gaat steeds beter
[ Bericht 100% gewijzigd door Shaun. op 09-02-2015 22:12:00 ]
Herken je toevallig dat je jezelf hoort antwoorden maar eigenlijk geen idee hebt waar het over gaat?
Mij helpt het om véél op te schrijven... want informatie vasthouden is (in mijn ervaring dan) heel lastig als je derealisatie ervaart.
Merken mensen uit jullie omgeving de derealistie bij jullie? Ik vind het maar raar... ik denk heel vreemd over te komen, maar ik reageer in feite normaal. Maar ik weet, op slechte dagen, amper dat ík dat ben die antwoordt.
Ben sinds september onder behandeling voor een zware depressie.
Mogelijk veroorzaakt door ADD, maar dat moet nog blijken.
Wat is volgens jou de connectie tussen ADD en Depersonalisatie / Derealisatie?
Ik zag je daar eerder iets over typen.
Ik merk (sinds kort bewust) dat ik hier last van heb. Mijn vader was op bezoek, en ik had het idee of ik tegen een vreemde zat te praten. Het liedje 'we're not really here' zat vorige week al een paar keer in mijn hoofd. Ik had geen idee waarom. Ik leef in een droom, ben vervreemd van mijn omgeving en mijzelf. Het is niet echt meer. Alleen dringt dat nu pas door.
Verder slik ik voor de depressie Cymbalta. Dat is het broertje van Effexor, ook een SNRI.
Die combinatie is echt verschrikkelijk. Ik had vandaag mijn 1e dag, en ik vond het heel zwaar. Ik heb aangegeven dat ik erg last heb van de felle lampen. Speelt bij jullie licht/de omgeving ook zo'n belangrijke rol? Als er felle lampen zijn is mijn derealisatie veel erger!
Ik herken helemaal wat je zegt. Als ik praat, lijkt het net alsof ik het niet zelf zeg. Alsof ik iemand anders het hoor zeggen. Het is veel te intensief en slopend om zo op stage met cliënten met een psychisch ziektebeeld te moeten rondlopen, terwijl ik zelf geestelijk ook niet in orde ben.
Ik denk dat het komt dat er te veel prikkels zijn, en je hersenen dan in een afweersysteem gaan. Normale mensen reageren hier niet zo heftig op, maar ik denk wij wel omdat we overgevoelige zenuwen hebben, ontstaan door teveel stress. En na een tijdje loopt de emmer over, omdat je teveel stress hebt ervaren waardoor je lichaam zo gaat reageren.
Dat heb ik in een boek gelezen, iemand die over zijn derealisatie is heengekomen
Merken weet ik niet, maar krijg wel opmerkingen van sloom te zijn, zen etc.quote:
Derealisatie en stage lopen is inderdaad een hele lastige combinatie lintsie!
Herken je toevallig dat je jezelf hoort antwoorden maar eigenlijk geen idee hebt waar het over gaat?
Mij helpt het om véél op te schrijven... want informatie vasthouden is (in mijn ervaring dan) heel lastig als je derealisatie ervaart.
Merken mensen uit jullie omgeving de derealistie bij jullie? Ik vind het maar raar... ik denk heel vreemd over te komen, maar ik reageer in feite normaal. Maar ik weet, op slechte dagen, amper dat ík dat ben die antwoordt.
Dus allesbehalve actief
Geen idee, maar de gelijkenissen tussen het lijden aan DR/DP en/of ADD lijken mij identiek. Alleen de perspectie ligt wat anders.quote:
Hallo banaantje en anderen,
Ben sinds september onder behandeling voor een zware depressie.
Mogelijk veroorzaakt door ADD, maar dat moet nog blijken.
Wat is volgens jou de connectie tussen ADD en Depersonalisatie / Derealisatie?
Ik zag je daar eerder iets over typen.
Ik merk (sinds kort bewust) dat ik hier last van heb. Mijn vader was op bezoek, en ik had het idee of ik tegen een vreemde zat te praten. Het liedje 'we're not really here' zat vorige week al een paar keer in mijn hoofd. Ik had geen idee waarom. Ik leef in een droom, ben vervreemd van mijn omgeving en mijzelf. Het is niet echt meer. Alleen dringt dat nu pas door.
Verder slik ik voor de depressie Cymbalta. Dat is het broertje van Effexor, ook een SNRI.
In beide gevallen ben je weinig energiek en slaperig. Gebeurt alles wat op een automatische piloot. Veel heeft te maken met angst. Ik ben Efexor beginnen nemen tegen sociale angst en werkt verbazingwekkend goed... Zit nu aan de helft van de laagste dosis en merk ook dat de DR/DP met momenten wegtrekt. Behalve bij vermoeidheid en stress... Zelfvertrouwen is toegenomen en de durf.
Een stage in de psychiatrie schijnt heel pittig te zijn, zeker als je het geestelijk zelf ook moeilijk hebt. Hoe lang zou deze gaan duren, als je het afmaakt? En hoeveel dagen per week?quote:
Hallo pietkanarie,
Die combinatie is echt verschrikkelijk. Ik had vandaag mijn 1e dag, en ik vond het heel zwaar. Ik heb aangegeven dat ik erg last heb van de felle lampen. Speelt bij jullie licht/de omgeving ook zo'n belangrijke rol? Als er felle lampen zijn is mijn derealisatie veel erger!
Ik herken helemaal wat je zegt. Als ik praat, lijkt het net alsof ik het niet zelf zeg. Alsof ik iemand anders het hoor zeggen. Het is veel te intensief en slopend om zo op stage met cliënten met een psychisch ziektebeeld te moeten rondlopen, terwijl ik zelf geestelijk ook niet in orde ben.
Ik denk dat het komt dat er te veel prikkels zijn, en je hersenen dan in een afweersysteem gaan. Normale mensen reageren hier niet zo heftig op, maar ik denk wij wel omdat we overgevoelige zenuwen hebben, ontstaan door teveel stress. En na een tijdje loopt de emmer over, omdat je teveel stress hebt ervaren waardoor je lichaam zo gaat reageren.
Dat heb ik in een boek gelezen, iemand die over zijn derealisatie is heengekomen
Licht heeft bij mijn geen invloed (hoewel... zonlicht!) wel bewegende beelden. Dat flikkert als het ware voor je ogen.
Ik vind die overprikkelde zenuwen een aannemelijke verklaring, al zijn er misschien meerdere oorzaken.
Ik hoop dat je stage toch gaat lukken. Het zou heel jammer zijn als de derealisatie dat in de weg gaat staan. Maar het moet wel realistisch zijn. Als je het echt niet trekt en je gaat toch door, maak je het alleen maar erger!!
Zen, dat is wel een erg positieve interpretatie van iets wat eigenlijk heel vervelend isquote:
[..]
Merken weet ik niet, maar krijg wel opmerkingen van sloom te zijn, zen etc.
Dus allesbehalve actief
Geen idee, maar de gelijkenissen tussen het lijden aan DR/DP en/of ADD lijken mij identiek. Alleen de perspectie ligt wat anders.
In beide gevallen ben je weinig energiek en slaperig. Gebeurt alles wat op een automatische piloot. Veel heeft te maken met angst. Ik ben Efexor beginnen nemen tegen sociale angst en werkt verbazingwekkend goed... Zit nu aan de helft van de laagste dosis en merk ook dat de DR/DP met momenten wegtrekt. Behalve bij vermoeidheid en stress... Zelfvertrouwen is toegenomen en de durf.
[/quote]
thx,
vreemd genoeg zei mij huisarts gisteren dat mijn DR/DP juist kan komen door de verhoogde dosis AD. Eerder had ik het ook wel een beetje, maar niet zo erg als nu.
Ja klopt. Het is 4 dagen in de week, dus dat is lastig. ik ga het nog proberen.. wil er niet voor weglopen! Maar ik heb er buiten veel minder last van dan binnen. Heb jij dat niet?
Ik zat vorige week in Zuid-Afrika en daar had ik er bijna geen last van, en hier wel. Ik denk dat stress en zorgen ook een rol spelen.
Hoe gaat het nu bij jullie?
Groetjes
Zijn gangetje... Ook al heb ik er de laatste week weer meer last van...quote:
Pietkanarie,
Ja klopt. Het is 4 dagen in de week, dus dat is lastig. ik ga het nog proberen.. wil er niet voor weglopen! Maar ik heb er buiten veel minder last van dan binnen. Heb jij dat niet?
Ik zat vorige week in Zuid-Afrika en daar had ik er bijna geen last van, en hier wel. Ik denk dat stress en zorgen ook een rol spelen.
Hoe gaat het nu bij jullie?
Groetjes