Dit. Het is allemaal erg herkenbaar TS.quote:Op maandag 31 december 2012 17:29 schreef Johnny-V het volgende:
Vermoedelijk is zoals je zegt de derealisatie een gevolg van de angst/stress. Probeer daarom dat op te lossen en richt je niet op de derealisatie...
Bij mij is het inderdaad allemaal nogal plotseling gebeurd. Van de ene op de andere dag merkte ik een andere staat van zijn. Ik voelde mij meer dromerig en afwezig dan normaal. Mijn dokter dacht dat dit toen kwam door mijn vitamine D deficit (ik had 5 waar je minimum 30 moet hebben). Hiervan krijg je chronische vermoeidheid en van deze vermoeidheid kunnen mensen ook derealiseren. Maar het houdt aan bij mij. Ik sta uitgeput op...quote:Op maandag 31 december 2012 22:06 schreef Tevik het volgende:
Een vriend van mij heeft precies dezelfde symptomen als jou en is ook gediagnosticeerd met dp/dr. In Rusland lijken ze een oplossing gevonden te hebben in "naloxone" (tenminste volgens wiki). Gewoon geduld hebben, en proberen liefde te vinden in het moment in/voor alles wat je overkomt, en evenzo om te gaan met je gevoelens (zoals angst). De meeste religies zien het ervaren van het leven als een droom niet als een ziekte, maar een hoge spirituele ervaring, die vaak (niet altijd) alleen door veel meditatie/bidden, en andere religieuze oefeningen, bereikt kan worden. Ik kan me voorstellen dat als je weg naar deze ervaring te snel is geweest (door een trauma, drugs, alcohol, etc) dat je dan niet weet wat je overkomt en het dan gaat zien als een probleem of ziekte.
Ik slikte Flunatop ter voorkoming van migraine. Neveneffecten waren slaperigheid en wanneer oudere mensen dit te lang innemen, kunnen er dementie-verschijnselen optreden. Ben hier na 3 maanden dan ook onmiddellijk mee gestopt.quote:Op maandag 31 december 2012 23:51 schreef zhe-devilll het volgende:
Slik je medicatie?
Misschien ben je gewoon enorm moe?
Burn out?
Ik kan wel communiceren en ik stel ook vragen enz, maar dit gaat stroef en niet zo vlot meer als een maand geleden. Zeer vreemd, precies of er wordt iets in je hoofd geblokkeerd. Je voelt echt de aanwezigheid van een muur/barrière. Ik werk nog en mijn werk kan ik ook gewoon doen, maar ik heb het moeilijk met de middagpauzes. Het vreemde is dat je je bewust bent van alles wat je meemaakt en hoe je je voelt, ook al is deze bewustzijn/alertheid een beetje verminderd.quote:Op vrijdag 4 januari 2013 08:45 schreef sinepedraap het volgende:
Klinkt wel chill eigenlijk, beetje mellow en zo, niet zo'n saai gevoel.
Maar ja lijkt me wel vervelend voor de mensen in de omgang, als je de aandacht er niet bij hebt en er valt niet met je te communiceren
Kan je derealiseren van een vitamine D tekort? Ik heb mijn bloed laten nemen en had 5.8, waar je minstens 30 moet hebben. Ben nu volop deze vitamines aan het innemen. Ook ondervind ik geen uitgeslapen gevoel meer, niet in de week en niet in de weekends. Misschien kan je van chronische vermoeidheid ook derealiseren?quote:
Alleen jammer dat ik momenteel niet zoveel op mijn paypal heb staanquote:Op woensdag 2 januari 2013 19:39 schreef 1299 het volgende:
http://www.dpmanual.com/
Klinkt als reclame, maar deze guide heeft mij superveel geholpen
Ik heb zelf 2 jaar geleden ofzo dat ding gekocht en vervolgens de audio cd in de auto gestopt en dat werkt ideaal tijdens het rijden.quote:Op vrijdag 4 januari 2013 17:42 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Alleen jammer dat ik momenteel niet zoveel op mijn paypal heb staan. In welke zin heeft het jou geholpen? Ben je er volkomen vanaf geraakt dan? Kan je mij de pdf anders doorsturen?
Het geld doet het hem niet. Ik kan gewoon geen bankkaart koppelen aan mijn paypal en heb geen VISA...quote:Op vrijdag 4 januari 2013 23:04 schreef 1299 het volgende:
[..]
Ik heb zelf 2 jaar geleden ofzo dat ding gekocht en vervolgens de audio cd in de auto gestopt en dat werkt ideaal tijdens het rijden.
Ik ben er niet volledig vanaf, maar ik kan wel stellen dat het 90% beter is geworden. Je moet iig derealisatie niet als een opzichzelfstaande stoornis zien. Het is enkel een beschermingsmechanisme van je brein.
Ik vind het een beetje lullig om een handleiding waar je relatief weinig voor hoeft te betalen gratis door te sturen sorryZie het als een goede investering!
Ik merk dat ik de laatste tijd nogal wat sociale dingen aan mij laat voorbijgaan en dat ik deze annuleer (dingen die ik vroeger supergraag deed). Ik heb altijd schrik met de interactie en zoals jij zegt, wat boeit het nog, ik besef het toch niet, omdat ik niet in the moment zit. Mijn werk enz dat doe ik nog, kapper, winkelen, fitness, maar sociale dingen in groep mijd ik.... zelfs met mijn beste vrienden...quote:Op zaterdag 5 januari 2013 14:14 schreef 1299 het volgende:
Dan neem je een prepaid creditcard
Ik heb er een paar jaar in totaal wel last van gehad. Het begon na een paar gram wiet in 1x nuttigen. Maar toen ik wist wat het was kon ik me ook wel andere momenten in mijn leven heugen dat ik er eerder last van heb gehad.
Tjah hoe je het ervaart, wat kan ik er van zeggen? Het idee dat niets meer impact heeft, alsof je achter een glazen wand naar het leven kijkt. Nooit in the moment zijn. Tamelijk fucked up dus
Ik had vooral dat wanneer ik in de auto bv naar een gebied reed waar ik nog nooit eerder was geweest dat ik echt helemaal para werd. Dus als ik voor me werk naar klanten moest rijden waar ik nooit eerder was geweest vond ik dat best wel vervelend. Maar ik heb er eigenlijk nooit iets voor gelaten, ben toch altijd gegaan. Anders blijf je bezig en kan je straks niks meer.
Ik weet dat het verzetten van je gedachten helpt tegen derealisatie, daarom dat ik echt wil blijven werken...maar ik blijf problemen hebben met sociale dingen. Had ik trouwens voor DPDR ook al, daarom dat ik denk dat ik al een vorm van depressie had nog voor ik DPDR kreeg. Ik hoor mij zo nog tegen een collega zeggen dat ik mij enorm down, futloos en depressief voelde... paar dagen/weken laten kreeg ik DPDR...quote:Op zaterdag 5 januari 2013 23:07 schreef 1299 het volgende:
Je moet voor jezelf een regime creëren waarin je zoveel mogelijk afleiding hebt en met leuke dingen bezig bent. Dus ik zou zeggen ga er juist op uit met vrienden enz. Natuurlijk is dat in het begin best wel kut maar op den duur zul je zien dat je brein leert dat er niets angstig aan is en zal het vanzelf beter gaan.
Sporten is overigens goedGewoon gezond en goed bezig zijn, op den duur zul je merken dat de periodes waarin je derealiseerd steeds minder frequent worden.
Zolang je blijft focussen op hoe je jezelf voelt en waar je allemaal last van hebt dan houd je het fenomeen zelf in stand. Het is een zelfbeschermingsmechanisme van je brein dat vast is komen te zitten. Het is niet permanent en gebeurd niets, je wordt niet gek je bent niet ziek.
Kan prima ja, net als bij B12 tekort. Vooral bij die laatste is dat een veelgehoord symptoom. Is B12 ook mee getest bij het bloedonderzoek? Zo nee, toch even doen.quote:Op vrijdag 4 januari 2013 17:39 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Kan je derealiseren van een vitamine D tekort? Ik heb mijn bloed laten nemen en had 5.8, waar je minstens 30 moet hebben. Ben nu volop deze vitamines aan het innemen. Ook ondervind ik geen uitgeslapen gevoel meer, niet in de week en niet in de weekends. Misschien kan je van chronische vermoeidheid ook derealiseren?
B12 was denk ik in orde (zou mijn bloedverslag er nog eens moeten bijnemen). Ik dacht dat de volgorde als volgt was: vitamine D tekort > chronische vermoeidheid > afwezig, somber gevoel (derealiseren). Ben nu al een maand druppels aan het innemen om mijn vitamine D weer op peil te krijgenquote:Op zondag 6 januari 2013 23:47 schreef VerseJus het volgende:
[..]
Kan prima ja, net als bij B12 tekort. Vooral bij die laatste is dat een veelgehoord symptoom. Is B12 ook mee getest bij het bloedonderzoek? Zo nee, toch even doen.
Nah, wat door huisartsen prima gevonden wordt zegt niet zoveel. Kun je de waarde nog even opzoeken? Als die waarde inderdaad in orde is denk ik toch dat je derealisatie door dat D tekort komt, 5,8 is wel heul weinig. Zit zelf trouwens aan D, B11 en B12, fantastisch natuurlijk.quote:Op maandag 7 januari 2013 15:40 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
B12 was denk ik in orde (zou mijn bloedverslag er nog eens moeten bijnemen). Ik dacht dat de volgorde als volgt was: vitamine D tekort > chronische vermoeidheid > afwezig, somber gevoel (derealiseren). Ben nu al een maand druppels aan het innemen om mijn vitamine D weer op peil te krijgen
Oei, je hebt het dan precies ook goed zittenquote:Op maandag 7 januari 2013 15:56 schreef VerseJus het volgende:
[..]
Nah, wat door huisartsen prima gevonden wordt zegt niet zoveel. Kun je de waarde nog even opzoeken? Als die waarde inderdaad in orde is denk ik toch dat je derealisatie door dat D tekort komt, 5,8 is wel heul weinig. Zit zelf trouwens aan D, B11 en B12, fantastisch natuurlijk.
En?quote:Op maandag 7 januari 2013 16:14 schreef banaantjeEE het volgende:
Ik ben nu op mijn werk nog, zal je het vanavond weten te zeggen...
Heb de papieren teruggevonden.quote:
Ja, wie weet valt er nu wel wat te zien.quote:Op maandag 4 februari 2013 18:57 schreef banaantjeEE het volgende:
Ben momenteel aan het overwegen om nog eens naar de neuroloog te gaan en misschien nog eens een scan te laten nemen?
In augustus 2012 heb ik reeds een MRI scan laten nemen i.v.m. aanhoudende hoofdpijn, hier was niets op te zien, maar toen derealiseerde ik nog niet. Derealisatie is gekomen eind oktober 2012 na langdurige stress en migraine.
Zou het nuttig zijn om een nieuwe scan te vragen of een nieuwe afspraak?
Om eerlijk te zijn, ik weet niet of wat je beschrijft typisch derealisatie is.quote:Op vrijdag 11 januari 2013 16:32 schreef banaantjeEE het volgende:
Nog iemand ervaring met derealisatie?
Hallucinaties heb ik niet, dus daar kan ik niet over oordelen. Laatste tijd gaat het wel heel wat beter. De kunst is om er zo weinig mogelijk aan te denken, komt het gevoel op, probeer het dan te negeren en positief op te nemen. Ook de gewone dagdagelijkse, sociale dingen blijf ik doen en lijken ook positief te helpen. Heb er het vaakst last van in stress -en angstsituaties. Ik probeer me zo weinig mogelijk aan te trekken wat er rondom mij gebeurt en dit lijkt te helpen.quote:Op zaterdag 28 september 2013 22:13 schreef Symn het volgende:
[..]
Om eerlijk te zijn, ik weet niet of wat je beschrijft typisch derealisatie is.
Ik associeer het zelf met iets wat nog het meest tussen een gevoel en een hallucinatie in zit.
De sensatie/gewaarwording, alsof het LIJKT dat je niet meer leeft, een onwerkelijk gevoel. Zelf krijg ik er in bepaalde (sociale) situaties last van, als ik erg moe/prikkelbaar en/of 'overloaded' ben, en bij teveel alcohol, soms als ik door de stad loop.
Gaat al een tijdje de goede richting uit. Mijn AD ben ik aan het afbouwen. Ik heb goede vrienden/collega's die het begrijpen. Ofwel ben ik gewend aan het raken aan het gevoel, ofwel maak ik echt progressiequote:Op donderdag 19 september 2013 19:40 schreef Lintsie het volgende:
Hallo Banaantjee,
Ik zie hier dat jij hetzelfde als mij hebt. Ik heb namelijk ook last van DR/DP, daarom heb ik hier snel een account aangemaakt.
Heb jij hier nog steeds last van?
Groetjes Lindsey
Jup, zo beschrijf ik het ook. Vandaar ben ik ook opzoekingen gaan doen onder de term 'brain fog', maar er zijn zodanig veel oorzaken, dat het zoeken is naar een speld in een hooiberg. Mijn vitamines zijn ondertussen op peil en het gaat wel stukken beter. Had een serieus vitamine D deficit... En de ziekte van Lyme is inderdaad een typische veroorzaker net zoals het roken van weed. Ook hyperventilatie (verkeerd ademen) kan aan de basis liggen.quote:Op zaterdag 28 september 2013 11:12 schreef pietkanarie het volgende:
@ lintsie en banaantje. Ik herken de klachten. Wordt in mijn geval veroorzaakt door neurolyme. Misschien de moeite waard om daarop te laten bloedprikken? Ik omschrijf derealisatie als: niet het besef hebben dat je deel uitmaakt van de wereld die je vaag/mistig/ver weg waarneemt.
Is dat een herkenbare uitleg? Binnenkort krijg ik twee antibiotaca-infusen en hoop er dan vanaf te zijn. Hopelijk vinden jullie de oorzaak/oplossing snel.
Hey bedankt voor je berichtje. Weed is inderdaad een gekende trigger...quote:Op zaterdag 28 september 2013 16:41 schreef slacKard.x het volgende:
Derealisatie heb ik gekregen toen ik zonder tolerantie een halve gram wiet heel snel had opgerookt door een puurpijp. Ik was toen 14 jaar. Op het moment dat het begon was het zo heftig en beangstigend, alles klonk heel zacht, en mijn eigen stem klonk keihard, dus het leek echt alsof alles heel ver weg was en ik voelde me alleen en eenzaam terwijl er een goeie vriend naast mij zat. Ik wist niet meer wie ik was, waar ik was, wie mijn familie en vrienden waren en wat ik op die plek deed. Althans, ik wist het wel, maar ik kon het niet bevatten. Daar heb ik nog een week last van gehad. Ik vond oog contact inderdaad ook heel eng want dan kreeg ik echt het gevoel dat ik naar een pop zat te kijken ofzo. Ook voelt mijn lichaam heel vreemd als ik derealisatie heb. Dat gevoel dat je voet of hand lichtjes tintelt maar dan over je hele lichaam. Als ik wat aanraakte of pakte voelde ik dat nauwelijks. Af en toe als ik een nacht heb doorgehaald of met weinig slaap een jointje heb gerookt keert het terug, van 3 dagen tot 2 weken. Ik moet eigenlijk echt stoppen met blowen want het is het niet waard. Voordat ik er 1 opsteek ben ik altijd weer nerveus omdat derealisatie echt geen pretje is, maar bijna altijd word ik gewoon normaal stoned.
Tips:
-Zorg voor een vast slaapritme van minimaal 8 uur per dag.
-Kauwgom kauwen verminderde gek genoeg mijn derealisatie
-Denk aan de leuke dingen, als je houdt van uitgaan en alcohol drinken, doe dat ook vooral. Alcohol maakt je losser en je focust je minder op de vervelende symptonen (Hoe minder je er mee bezig bent hoe sneller het weggaat, zorg voor afleiding, zowel mentaal als fysiek)
-Vertel het aan mensen die je vertrouwt en waar je veel mee omgaat
-Klinkt heel cliché maar gezond eten en minimaal 2 uur per week sporten (hardlopen door de natuur bijvoorbeeld)
Het is vreselijk, ik wens je bij deze ook veel sterkte.
Zou best kunnen, sinds ik DR/DP heb, is mijn hoofdpijn en migraine fenomenaal verminderd. Ook mede door minder stress en angst (waar ik enorm aan werk). Ik probeer alles te relativeren i.p.v. alles in vraag te stellen. Ben met momenten nog steeds dromerig, maar ik neem alles wel op wat er rondom mij gebeurt.quote:Op zondag 29 september 2013 10:30 schreef kristalhelder het volgende:
Waarschijnlijk is de derealisatie een afweringsmechanisme tegen de migraine.
Door je buiten je lichaam te voelen, voel je de migraine misschien minder.
Voelt het ook als een "out of body experience"?
Nee, maar het klonk mij in de oren als een duidelijk afweermechanisme tegen de migrainequote:Op zondag 29 september 2013 10:41 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Zou best kunnen, sinds ik DR/DP heb, is mijn hoofdpijn en migraine fenomenaal verminderd. Ook mede door minder stress en angst (waar ik enorm aan werk). Ik probeer alles te relativeren i.p.v. alles in vraag te stellen. Ben met momenten nog steeds dromerig, maar ik neem alles wel op wat er rondom mij gebeurt.
En nee, ik drink of gebruik niet, vandaar dat ik de tip van slacKard niet mee opnam i.v.m. alcoholgebruik. Maar las wel dat het op korte termijn helpt, maar de dag erna heb je het eens zo erg.
Mijn DP/DR kom van angst en stress en mede ook door migraine, maar de link tussen die laatste en DR/DP is nogal vaag en niet echt bewezen.
Heb jij er ook last van dan?
Het is eerder een afweermechanisme waarbij je hersenen de stress en de angst niet meer aankunnen. Komt voor wanneer je stress en angst hebt zonder reden dag in dag uit... Je hersenen sluiten zich af om 'op adem te komen'. Dit zorgt voor een dromerig, afwezig gevoel alsof het lijkt dat je alles vanop afstand beleefd.quote:Op zondag 29 september 2013 10:45 schreef kristalhelder het volgende:
[..]
Nee, maar het klonk mij in de oren als een duidelijk afweermechanisme tegen de migraine
Ik ken het gevoel wel, ik ben nogal een dromer en staarder. Dat heb ik als ik de hele dag bij elkaar optel ook wel een halfuur, maar ben blij dat ik het niet als stoornis heb.quote:Op zondag 29 september 2013 10:58 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Het is eerder een afweermechanisme waarbij je hersenen de stress en de angst niet meer aankunnen. Komt voor wanneer je stress en angst hebt zonder reden dag in dag uit... Je hersenen sluiten zich af om 'op adem te komen'. Dit zorgt voor een dromerig, afwezig gevoel alsof het lijkt dat je alles vanop afstand beleefd.
Hey Lintsie,quote:Op vrijdag 18 oktober 2013 12:21 schreef Lintsie het volgende:
Hee,
Sorry voor mijn late berichtje.. ik zit hier nooit op haha..
Nou ik zelf heb deze klachten nu al 2 jaar. Ik ben daarmee naar de dokter gegaan en die heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Dat hielp echt niks uit bij mij.. was zonde van het geld (vond ik zelf). Dus daar ben ik mee gestopt.
Heb nu contact met een spiritueel vrouwtje, eens zien of dat helpt
Verder slaap ik genoeg.. Maar eten doe ik niet zo goed.. ik ben vegetarier en kom veel voedingsstoffen te kort. Maar ik hoorde van mijn psycholoog dat het niet alleen daar aan kan liggen..
Dus ik vind het heel lastig.. het gaat ook niet super goed bij mij. Ik heb er nog steeds heel erg veel last van. De meeste vrienden van me weten het ook, en hebben er wel begrip voor..
Iemand behoefte om via de mail verder te praten? Groetjes Lintsie !
Ja, een zeer gekend neveneffect van hyperventileren.quote:Op zondag 5 januari 2014 20:00 schreef -Spring het volgende:
Herkenbaar. Ik heb het als ik hyperventileer.
Op basis van een gesprek met de psycholoog van hoe ik mij voelde en alles rond mij ervaarde, concludeerde hij dat ik het in de richting van dissociatie moest zoeken. Nu heb ik zelden nog last, ik hou mijn hart vast. Probeer er gewoon zo weinig mogelijk mee bezig te zijnquote:Op zondag 16 februari 2014 19:45 schreef jaykop het volgende:
Beste Banaantje,
Het klinkt misschien raar maar ik vroeg me af hoe en wanneer je zeker wist dat je derealisatie had. Ik heb namelijk 9 maanden lang precies hetzelfde en dacht dat ik me een beetje aanstelde. Na een tijdje dacht ik dat ik maar beter even op internet kon kijken en zag dat het vaker voorkwam. Kan de huisarts hier iets over zeggen, laat staan mij helpen? Misschien iets zeggen over de oorzaak?
Ben overigens blij dat ik dit forum tegenkwam. Wist niet dat ik echt iets kon hebben, dacht dat het vooral moe zijn was.
MVG,
Jaykob
Hij stelde geen diagnose, hij zei om het in die richting te zoeken.quote:
Een psycholoog heeft helemaal niet geholpen. Medicatie daarentegen wel en vooral leren omgaan met het gevoel.quote:Op maandag 3 maart 2014 20:27 schreef jaykop het volgende:
Wat zegt zo`n psycholoog voor de rest? iets zinnigs? Iets waar je iets aan hebt gehad?
Merk namelijk dat ik steeds chagrijniger word door het gevoel van niet volledig aanwezig zijn als het ware. Moet maar eens langs mijn huisarts in ieder geval...
Welke medicatie helpt dan?quote:Op maandag 24 maart 2014 19:29 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Een psycholoog heeft helemaal niet geholpen. Medicatie daarentegen wel en vooral leren omgaan met het gevoel.
Ik raad je deze site aan: http://www.dpselfhelp.com/forum/
Zit vol met lotgenoten
Als ze een diagnose denken te stellen is deze niet (rechts)geldig. Enkel een psychiater stelt diagnoses.quote:
Er is geen juridische definitie van een rechtsgeldige diagnose. GZ-psychologen zijn zelfstandig bevoegde, BIG-geregistreerde hulpverleners die prima psychologische diagnoses kunnen stellen.quote:Op maandag 24 maart 2014 21:28 schreef scoober het volgende:
[..]
Als ze een diagnose denken te stellen is deze niet (rechts)geldig. Enkel een psychiater stelt diagnoses.
Googlen kan iedereen... nu zeg je een GZ psycholoog, dat is iets anders dan een psycholoog.quote:Op dinsdag 25 maart 2014 06:48 schreef dotKoen het volgende:
[..]
Er is geen juridische definitie van een rechtsgeldige diagnose. GZ-psychologen zijn zelfstandig bevoegde, BIG-geregistreerde hulpverleners die prima psychologische diagnoses kunnen stellen.
Hangt af van persoon tot persoon. Ik heb Efexor genomen (en neem ik nog steeds: 18,5mg), voornamelijk tegen een soort sociale angst, waar ik tevens zo goed als vanaf ben. Het vlakt je emoties wat af en dit had ik juist nodig om mij van het 'nieuwe' gevoel van continue afwezig en slaperig te zijn, af te helpen.quote:
Ik dacht toch ook dat een psycholoog geen diagnoses mocht stellen. Wat ze wel deden is zeggen in welke richting je je probleem moet zoeken...quote:
Als (BIG-geregistreerd) arts hoef ik echt niet te googelen over welke hulpverleners diagnoses 'mogen' stellen en heb ik uiteraard ook ervaring in de psychiatrie. Vanzelfsprekend gaat het alleen om GZ-psychologen of GZ-psychologen in opleiding, niet-GZ-psychologen hebben geen opleiding voor individuele hulpverlening gevolgd.quote:Op dinsdag 25 maart 2014 17:46 schreef scoober het volgende:
[..]
Googlen kan iedereen... nu zeg je een GZ psycholoog, dat is iets anders dan een psycholoog.
Ben zelf werkzaam binnen de ggz psychiatrie.
Daaag
goedzo knulquote:Op dinsdag 25 maart 2014 19:59 schreef dotKoen het volgende:
[..]
Als (BIG-geregistreerd) arts hoef ik echt niet te googelen over welke hulpverleners diagnoses 'mogen' stellen en heb ik uiteraard ook ervaring in de psychiatrie. Vanzelfsprekend gaat het alleen om GZ-psychologen of GZ-psychologen in opleiding, niet-GZ-psychologen hebben geen opleiding voor individuele hulpverlening gevolgd.
Dankjewel Banaantje, aan die site heb ik wel wat denk ik. Veel wat daar staat herken ik goed. Ben pas geleden naar de dokter geweest en heb vervolgens bloed laten prikken. Hij zei dat er niks aan de hand was en dat ik met wat geduld er zo vanaf ben. Volgens hem was het dus niks. Heb ik echt volledig niks aan. Ik hoorde hier dat vitamine d een probleem kan zijn en ben dat nu gaan slikken.quote:Op maandag 24 maart 2014 19:29 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Een psycholoog heeft helemaal niet geholpen. Medicatie daarentegen wel en vooral leren omgaan met het gevoel.
Ik raad je deze site aan: http://www.dpselfhelp.com/forum/
Zit vol met lotgenoten
Hier gaat het steeds beter en beter, maar ik zat zeer diep.quote:Op zaterdag 29 maart 2014 17:25 schreef jaykop het volgende:
[..]
Dankjewel Banaantje, aan die site heb ik wel wat denk ik. Veel wat daar staat herken ik goed. Ben pas geleden naar de dokter geweest en heb vervolgens bloed laten prikken. Hij zei dat er niks aan de hand was en dat ik met wat geduld er zo vanaf ben. Volgens hem was het dus niks. Heb ik echt volledig niks aan. Ik hoorde hier dat vitamine d een probleem kan zijn en ben dat nu gaan slikken.
Nu heb ik overigens pas door hoe diep ik zat de afgelopen weken. Nauwelijks sociale interactie, kan me er nauwelijks iets van herinneren zelfs. Zo leeg zijn mijn gedachten continu waardoor ik me die momenten ook niet herinner. Ik heb wel het idee dat het weer beter gaat nu, soms heb ik het idee dat ik er gewoon weer echt ben op deze plek en plaats.
Hoe gaat het bij jou nu voor de rest?
quote:Op zaterdag 29 maart 2014 19:14 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Hier gaat het steeds beter en beter, maar ik zat zeer diep.
Naar mijn mening is DP/DR voornamelijk gelinkt aan oververmoeidheid/burn-out/depressie.
Ik ben mijn zelfvertrouwen beginnen aan te pakken, socialer proberen worden, voldoende beginnen slapen,... en het lijkt echt wel te helpen. Ik ga op mijn vaste uren slapen, ik eet gezond(er), drink geen koffie meer, maar thee,...
Mijn medicatie heeft ook goed aangeslagen vond ik. Ik nam Efexor (nog steeds, maar zeer lichte dosis) tegen lichte sociale angsten. Dit heeft mijn emoties afgevlakt waardoor ik rechter en steviger in mijn schoenen begon te staan (ik kreeg meer een karakter waarbij ik mij de dingen minder aantrok, in een positieve manier: ik analyseerde alles niet meer zo fel). Ik ben minder beginnen nadenken en de dingen gewoon beginnen doen.
Mijn tips voor jou:
- thee drinken
- beweging (fietsen)
- voldoende slapen !!
- vitaminen (zon voor vitamine D en ik eet dagelijks 2 stukken fruit)
- leer met het gevoel te leven en probeer je alles véél minder aan te trekken
Ik had wel 2 zeer goede vrienden waar ik kon op terug vallen.
Enfin de dagen dat ik mij onwerkelijk voel zijn quasi uren/minuten geworden. En als ik mij wat raar begin te voelen, probeer ik er geen belang aan te hechten en sluit ik eventjes mijn ogen.
Als ik mij dan bv. onwerkelijk voel, dan voel ik mij ook zeer moe. Vandaar, slaap en rust voldoende!
Probeer ook iets actief te doen. Daarom niet altijd met vrienden, maar je kan je ook alleen amuseren. Neem je Ipod en ga het stad eens in, maak een wandeling,.... Achteraf ben je blij dat je dit allemaal gedaan hebt...
Klinkt goed dan man! Ik denk dat je bij dat rijtje de continue stress toe kan voegen. En dan bedoel ik niet de stress van een naderend proefwerk, maar echte zorgen over bepaalde belangrijke en ingrijpende dingen.quote:Op zaterdag 29 maart 2014 19:14 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Hier gaat het steeds beter en beter, maar ik zat zeer diep.
Naar mijn mening is DP/DR voornamelijk gelinkt aan oververmoeidheid/burn-out/depressie.
Ik ben mijn zelfvertrouwen beginnen aan te pakken, socialer proberen worden, voldoende beginnen slapen,... en het lijkt echt wel te helpen. Ik ga op mijn vaste uren slapen, ik eet gezond(er), drink geen koffie meer, maar thee,...
Mijn medicatie heeft ook goed aangeslagen vond ik. Ik nam Efexor (nog steeds, maar zeer lichte dosis) tegen lichte sociale angsten. Dit heeft mijn emoties afgevlakt waardoor ik rechter en steviger in mijn schoenen begon te staan (ik kreeg meer een karakter waarbij ik mij de dingen minder aantrok, in een positieve manier: ik analyseerde alles niet meer zo fel). Ik ben minder beginnen nadenken en de dingen gewoon beginnen doen.
Mijn tips voor jou:
- thee drinken
- beweging (fietsen)
- voldoende slapen !!
- vitaminen (zon voor vitamine D en ik eet dagelijks 2 stukken fruit)
- leer met het gevoel te leven en probeer je alles véél minder aan te trekken
Ik had wel 2 zeer goede vrienden waar ik kon op terug vallen.
Enfin de dagen dat ik mij onwerkelijk voel zijn quasi uren/minuten geworden. En als ik mij wat raar begin te voelen, probeer ik er geen belang aan te hechten en sluit ik eventjes mijn ogen.
Als ik mij dan bv. onwerkelijk voel, dan voel ik mij ook zeer moe. Vandaar, slaap en rust voldoende!
Probeer ook iets actief te doen. Daarom niet altijd met vrienden, maar je kan je ook alleen amuseren. Neem je Ipod en ga het stad eens in, maak een wandeling,.... Achteraf ben je blij dat je dit allemaal gedaan hebt...
Dit.quote:Op maandag 31 december 2012 17:29 schreef Johnny-V het volgende:
Vermoedelijk is zoals je zegt de derealisatie een gevolg van de angst/stress. Probeer daarom dat op te lossen en richt je niet op de derealisatie...
Dat is inderdaad ook wat ik vaak tegenkom. Het gaat om de redenen waarom je het hebt en dat moet verholpen worden. Maar het maakt het lastig als je de oorzaken van die stress/angst niet kent. Of in ieder geval niet weet hoe je het oplost.quote:Op zaterdag 5 april 2014 17:59 schreef Onnozelaar het volgende:
[..]
Dit.
Ik heb er ook last van gehad en het is inderdaad een valkuil om je geheel op de derealisatie te richten, dit is namelijk slechts een symptoom. Door aan de achterliggende oorzaak te werken is het bij mij helemaal verdwenen en ik heb het nu al een paar jaar niet meer gehad. Het hielp bij mij ook om minder in mijn hoofd te zitten en meer met mijn lichaam te doen, dus lichamelijke beweging in plaats van mentale. Wat je uiteindelijk wil is weer je balans herstellen, dus ook de balans tussen lichaam, hoofd en geest.
Succes TS!
Ja, klopt volledig.quote:Op zaterdag 5 april 2014 20:04 schreef jaykop het volgende:
[..]
Dat is inderdaad ook wat ik vaak tegenkom. Het gaat om de redenen waarom je het hebt en dat moet verholpen worden. Maar het maakt het lastig als je de oorzaken van die stress/angst niet kent. Of in ieder geval niet weet hoe je het oplost.
Overigens is het denk ik wel belangrijk om te blijven onthouden dat het gaat om de bescherming en dus juist afkeer van deze stress/angst. Het is daarom niet alleen negatief, maar getuigt juist van een goed mentaal afweersysteem:)
Zeker waar, maar in het geval van angst, is het dan niet beter om deze juist niet te laten rusten en de angsten onder ogen te zien? Heb namelijk het idee dat juist het ontkennen van die angst je verder van jezelf afbrengt. Zit ik in de goede richting?;)quote:Op zondag 6 april 2014 11:30 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Ja, klopt volledig.
Om minder bezig te zijn met hoe je je voelt, helpt medicatie omdat deze je gevoelens en emoties afvlakt.
Er wordt gezegd dat je idd vaak naar de oorsprong moet gaan...quote:Op zondag 6 april 2014 13:48 schreef jaykop het volgende:
[..]
Zeker waar, maar in het geval van angst, is het dan niet beter om deze juist niet te laten rusten en de angsten onder ogen te zien? Heb namelijk het idee dat juist het ontkennen van die angst je verder van jezelf afbrengt. Zit ik in de goede richting?;)
ik heb het 5 jaar geleden ook gehad ja, en een half jaar geleden had ik nog een kleine terugval van een week.quote:Op maandag 31 december 2012 10:51 schreef banaantjeEE het volgende:
Ik heb sedert een maand ook de diagnose derealisatie/depersonalisatie (vervreemding) gekregen van mijn pyscholoog. Ik zei hem dat mijn klachten hiermee overeenkwamen en hij gaf mij gelijk om het in deze richting te zoeken.
Heb je ook het constant starende/dromerige gevoel? Ik kan uren voor mij uit staren zonder te denken of iets te doen en als ik dan iets doe, dan lijkt alles op automatische piloot te gebeuren zonder veel besef, zonder er echt bij te zijn. Dit is het afwezig gevoel. Het is precies of je continue aan het dromen bent, ook al ben je wakker.
Daarnaast ondervind ik ook moeite met het volgen van gesprekken en heb ik moeite met mensen aan te kijken. Alles lijkt zo onwerkelijk. Praten kan ik gewoon doen, maar in beperkte mate, 1 vs 1 is geen probleem, maar als er dan meer man bijkomt klap ik precies dicht. Het voelt alsof ik op een andere planeet rondloop en ik een poppetje in een film ben.
Mijn derealisatie komt van angst/stress en migraine.
Ook erg is dat mijn derealisatie continue aanwezig is. (ik sta ermee op en ga ermee slapen)
Kan er iemand tips geven hoe hiermee om te gaan? Op mijn werk kan ik (denk ik) wel gewoon functioneren. Bij vragen stel ik ze etc. En mijn werk is ook gewoon gedaan. Maar hoe ervaren jullie het praten tegen andere mensen?
Zijn er nog lotgenoten? Hoe hebben jullie dit gekregen? Hoe gaan jullie ermee om op het werk?
Minder zijn dat soort periodes he, maar wat ik me ben gaan realiseren is: Kop op, juist in dit soort periodes. Weet dat er weer betere tijden aan zitten te komen!quote:Op zondag 13 april 2014 21:12 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Er wordt gezegd dat je idd vaak naar de oorsprong moet gaan...
Hoe gaat het nu met je? Hier de laatste tijd weer enorm moe en heb paar dagen geleden weer een serieuze migraine-aanval gehad, waardoor ik weer enorm suf ben.
Ja, dat is het beste wat je kan doen...niet nadenken...sinds ik die Efexor neem heb ik quasi geen angsten meer en ook het droomgevoel is nog sporadisch aanwezigquote:Op dinsdag 15 april 2014 18:56 schreef jaykop het volgende:
[..]
Minder zijn dat soort periodes he, maar wat ik me ben gaan realiseren is: Kop op, juist in dit soort periodes. Weet dat er weer betere tijden aan zitten te komen!
Hoet zit het bij jou overigens met angsten en dergelijke? Nog vaak last van het droomgevoel?
Op dit moment ervaar ik het gevoel van dromen en gevoel dat alles op automatische piloot gaat meer dan ooit. Gek genoeg ben ik de laatste tijd heel erg vrolijk, kan zelfs met genot uitkijken naar een voetbalwedstrijd op tv. Verder probeer ik het zoveel mogelijk te laten gaan.
Succes!
Mag ik vragen wat voor angsten jij ervaarde?quote:Op woensdag 16 april 2014 20:44 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Ja, dat is het beste wat je kan doen...niet nadenken...sinds ik die Efexor neem heb ik quasi geen angsten meer en ook het droomgevoel is nog sporadisch aanwezig. Ook ik ben gelukkiger nu met een milde DR/DP dan vroeger (ik dacht echt te veel na, begon alles te analyseren, werd achterdochtig etc.)
Pure sociale angst.quote:Op donderdag 17 april 2014 20:09 schreef jaykop het volgende:
[..]
Mag ik vragen wat voor angsten jij ervaarde?
Zo dat moet fijn zijn dat alles weer echt is zeg. Had vandaag een vlaag waarvan ik dacht dat het er weer een beetje op begon te lijken, maar was ook gauw weer over.
Maar indd dat achterdochtig enzo heb ik ook gehad, beste is om het maar een beetje te laten gaan allemaal:)
Je hebt het vaak over efexor trouwens, werkt dat echt zo goed?
Een beetje het gevoel van onzekerheid dat het overgrote deel van de middelbare school heeft?quote:Op donderdag 17 april 2014 20:17 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Pure sociale angst.
Het is niet zo dat ik geen last meer heb van die onwerkelijkheid en dat starend, dromend gevoel. Ik kan er mij gewoon makkelijker overzetten en meteen weer gefocust zijn.
Efexor is verschrikkelijk verslavend. Ik ben momenteel aan het afbouwen en ben al twee keer moeten herbeginnen omdat het te snel gebeurde (misselijkheid, hoofdpijn, overgeven, brain zaps,...). Ik ben uiteindelijk tot 18,5mg geraakt, maar dus nog steeds niet tot 0mg (ik kom van 140mg of zoiets)
Dat is denk ik wel een goede omschrijving. Maar dat mannetje in je hoofd maakt wel weer wie je bent. Die controleert immers je gedrag, toch?quote:Op vrijdag 18 april 2014 17:19 schreef DO2 het volgende:
Het klinkt een beetje als een verschuiving in bewustzijn. In feite is er namelijk ook niemand aanwezig ( in je kop ).
Dat 'mannetje in je hoofd' zijn louter ( heel veel ) repeterende gedachten die doen alsof er iemand is.
Het is letterlijk een droom in wakkere toestand. Een centraal ik-figuur die in werkelijkheid niet bestaat.
Wellicht wordt die illusie ( half ) doorzien. En dat kan nogal bevreemdend en beangstigend zijn, ja.
Herkenbaar... dat gevoel van controleverlies. Ik werd op een gegeven moment echt een beetje bang voor mezelf. Omdat mijn lichaam/geest de controle hadden overgenomen. Ik was gewoon een speelbal van mezelf. Herken je dat? Want dat is volgens wat je bedoelt toch?quote:Op vrijdag 18 april 2014 22:53 schreef jaykop het volgende:
[..]
Dat is denk ik wel een goede omschrijving. Maar dat mannetje in je hoofd maakt wel weer wie je bent. Die controleert immers je gedrag, toch?
Wat het engste gevoel is, vooral op het begin, is dat het lijkt dat je jezelf aan het kwijtraken bent. Er lijkt een afstand tussen je lichaam en geest te zijn en dat geeft het gevoel dat je gek aan het worden bent, dat je geen controle meer hebt over de daden van je lichaam. Dat die maar een beetje zijn eigen weg zal gaan. En vaak lijkt dat ook zo, om dat een groot gedeelte op automatische piloot gebeurt.
Dit is een beetje wat ik ervaar, overigens weet ik niet eens 100% zeker dat ik dit heb, maar als ik zo eens rondkijk naar de klachten van anderen komt bijna alles overeen
Nee, het mannetje in je hoofd controleert niets. Het is een illusie, dus het heeft feitelijk geen enkele zeggenschap.quote:Op vrijdag 18 april 2014 22:53 schreef jaykop het volgende:
[..]
Dat is denk ik wel een goede omschrijving. Maar dat mannetje in je hoofd maakt wel weer wie je bent. Die controleert immers je gedrag, toch?
Wat het engste gevoel is, vooral op het begin, is dat het lijkt dat je jezelf aan het kwijtraken bent. Er lijkt een afstand tussen je lichaam en geest te zijn en dat geeft het gevoel dat je gek aan het worden bent, dat je geen controle meer hebt over de daden van je lichaam. Dat die maar een beetje zijn eigen weg zal gaan. En vaak lijkt dat ook zo, om dat een groot gedeelte op automatische piloot gebeurt.
Dit is een beetje wat ik ervaar, overigens weet ik niet eens 100% zeker dat ik dit heb, maar als ik zo eens rondkijk naar de klachten van anderen komt bijna alles overeen
Dat bedoel ik inderdaad ja. Die hebben de controle overgenomen en ik huppel er maar achteraan als het ware.quote:Op zaterdag 19 april 2014 00:00 schreef pietkanarie het volgende:
[..]
Herkenbaar... dat gevoel van controleverlies. Ik werd op een gegeven moment echt een beetje bang voor mezelf. Omdat mijn lichaam/geest de controle hadden overgenomen. Ik was gewoon een speelbal van mezelf. Herken je dat? Want dat is volgens wat je bedoelt toch?
Pfoe, die heeft even een locatie uitgekozen zeg hahaquote:Op zaterdag 19 april 2014 07:41 schreef DO2 het volgende:
[..]
Nee, het mannetje in je hoofd controleert niets. Het is een illusie, dus het heeft feitelijk geen enkele zeggenschap.
Maar zolang die illusie er is, lijkt het alsof die zeggenschap bestaat. Dat is een onderdeel van de illusie.
--
Hier wordt het redelijk goed uitgelegd:
Het mindert een beetje, maar niet spectaculair. Ik heb alleszins geen nood aan een hogere dosis...dus positief m.i.quote:Op vrijdag 18 april 2014 22:48 schreef jaykop het volgende:
[..]
Een beetje het gevoel van onzekerheid dat het overgrote deel van de middelbare school heeft?
Ik snap het, klinkt goed in ieder geval!
En de perioden dat je minderde met efexor, in hoeverre is dp dan aanwezig?
Jup, is 100% DR/DP. Nu jouw klachten kunnen ook aanwezig zijn doordat je een milde depressie/burn-out hebt en je het gewoon niet merkt of gewoonweg omdat je verkeerd ademhaalt (hyperventileert). In ieder geval, deze klachten impliceren niet dat je jezelf kwijtraakt of je hoofd. Probeer wat te aarden en er zo weinig mogelijk mee bezig te zijn.quote:Op vrijdag 18 april 2014 22:53 schreef jaykop het volgende:
[..]
Dat is denk ik wel een goede omschrijving. Maar dat mannetje in je hoofd maakt wel weer wie je bent. Die controleert immers je gedrag, toch?
Wat het engste gevoel is, vooral op het begin, is dat het lijkt dat je jezelf aan het kwijtraken bent. Er lijkt een afstand tussen je lichaam en geest te zijn en dat geeft het gevoel dat je gek aan het worden bent, dat je geen controle meer hebt over de daden van je lichaam. Dat die maar een beetje zijn eigen weg zal gaan. En vaak lijkt dat ook zo, om dat een groot gedeelte op automatische piloot gebeurt.
Dit is een beetje wat ik ervaar, overigens weet ik niet eens 100% zeker dat ik dit heb, maar als ik zo eens rondkijk naar de klachten van anderen komt bijna alles overeen
Dat er iemand bestaat die ( denkt dat ie ) voor zichzelf kan denken is de illusie.quote:Op zaterdag 19 april 2014 10:10 schreef jaykop het volgende:
Wel vind ik het nu moeilijk om te verklaren hoe je jezelf aanzet tot bepaalde gedachten. Je hebt de puzzel alleen maar groter gemaakt trouwens haha
Neen, nog steeds hetzelfde, voel wel dat het eens zo erg is wanneer ik zeer moe ben of zware inspanningen doe.quote:Op zondag 4 mei 2014 16:09 schreef jaykop het volgende:
En Banaantje,
Hoe staat ervoor? Al veranderingen op het gebied van efexor en dergelijke.
Ik heb besloten nog een keer naar de dokter te gaan, kijken wat hij ervan zegt. Als hij weer meldt dat er niks is, zal ik denk ik naar de psycholoog gaan. Dat is dan het enige wat ik kan doen denk ik. Voor de rest laat ik het allemaal er maar bij, heb het geaccepteerd en leef mijn leven
Helaas man.quote:Op zondag 4 mei 2014 16:30 schreef banaantjeEE het volgende:
[..]
Neen, nog steeds hetzelfde, voel wel dat het eens zo erg is wanneer ik zeer moe ben of zware inspanningen doe.
Efexor nog steeds aan 18,5mg en doe hetgeen ik nog over heb uit.
Hou mij op de hoogte hoe je gesprek ging!
Hoe gaat het nu met je?quote:Op zondag 4 mei 2014 16:32 schreef jaykop het volgende:
[..]
Helaas man.
Overigens is het me de afgelopen twee weken opgevallen hoeveel mensen het gevoel kennen. Alleen bij iedereen ging het na een paar dagen weg.
Maar goed, ik hou je op de hoogte!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |