GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Ben ik de enige die het niet prettig vind om te kijken bij de overledene in de kist op een condoleance? Ik had net een condoleance en keek liever niet in de kist 
Ik heb dat vroeger wel eens gedaan, maar vind het maar raar om te kijken naar iemand die je kent maar dan als een lijk
Ik heb dat vroeger wel eens gedaan, maar vind het maar raar om te kijken naar iemand die je kent maar dan als een lijk
Winnaar FOK-Eredivisie-Toto 2025
Ik heb één keer gekeken en vond het totaal niet lijken op een slapend persoon, zoals veel mensen zeggen. Vond het maar een naar gezicht. Bij iemand die me dichterbij staat zou ik het zéker niet doen, dat beeld krijg je nooit meer van je netvlies af.
Heb m'n opa zo gezien en ben zo geschrokken omdat ik 'm eigenlijk onverwachts ineens zag liggen, dat ik nooit meer naar iemand ga kijken. Heeft maanden geduurd voor ik dat beeld een beetje uit m'n hoofd had.
Ja, tot nu toe heb ik wel naar de overleden personen in de kist gekeken...
Courage is what it takes to stand up and speak; courage is also what it takes to sit down and listen.
Hier sluit ik me bij aan.quote:Op dinsdag 28 augustus 2012 19:58 schreef Flappe-du-Pomme het volgende:
Ik heb één keer gekeken en vond het totaal niet lijken op een slapend persoon, zoals veel mensen zeggen. Vond het maar een naar gezicht. Bij iemand die me dichterbij staat zou ik het zéker niet doen, dat beeld krijg je nooit meer van je netvlies af.
Dat werd mij ook verteld, dat het op een slapend persoon zou lijken. Nou dat was inderdaad niet het gevalquote:
Ik heb één keer gekeken en vond het totaal niet lijken op een slapend persoon, zoals veel mensen zeggen.
Ligt eraan wie het is en hoe hij/zij erbij ligt. Mijn nichtje was niet prettig om te zien zeiden ze, dus daar heb ik niet in de kist gekeken. Mijn opa en schoonoma lagen er wel mooi bij, dus die heb ik wel gezien.
Mijn vriend houdt er ook niet van om in de kist te kijken, die heeft dus bij zijn oma niet gekeken.
Mijn vriend houdt er ook niet van om in de kist te kijken, die heeft dus bij zijn oma niet gekeken.
Overigens moet iedereen zelf weten hoe hij/zij afscheid neemt. Als iemand liever heeft dat ze afscheid nemen met de kist dicht, dan moeten ze dat zeker doen. Ik heb er zelf geen last van gehad. Ook niet bij familieleden.
Who motivates the motivator?
Nee, ik heb wel mijn vader gezien toen hij overleden was, maar toen lag hij nog niet in een kist
Bij mijn oma heb ik het niet gedaan, destijds, was ook de enige begrafenis waar de kist open was. Bij alle andere begrafenissen die ik heb meegemaakt was de kist altijd gesloten.
Bij mijn oma heb ik het niet gedaan, destijds, was ook de enige begrafenis waar de kist open was. Bij alle andere begrafenissen die ik heb meegemaakt was de kist altijd gesloten.
Jup, ik kijk wel altijd. Soms raak ik ze nog even aan, gewoon omdat het kan en omdat ik de laatste wil zijn die hem/haar aanraakt 
.
.
Altijd 
Gewoon zomaar. Ik sta er niet bij stil of heb er geen afschuw van en wil gewoon de persoon zien waar ik afscheid van neem.
Gewoon zomaar. Ik sta er niet bij stil of heb er geen afschuw van en wil gewoon de persoon zien waar ik afscheid van neem.
Op woensdag 16 december 2009 02:31 schreef Pingwingei het volgende:
heus waar de mensheid zal gebukt gaan onder Kimsywimsy's tirannie waar enkel ik boven sta, naast Kimsywimsy _O_
heus waar de mensheid zal gebukt gaan onder Kimsywimsy's tirannie waar enkel ik boven sta, naast Kimsywimsy _O_
quote:
Jup, ik kijk wel altijd. Soms raak ik ze nog even aan, gewoon omdat het kan en omdat ik de laatste wil zijn die hem/haar aanraakt
forever mirin' - We’re not here to take part – we’re here to take over!
Bij zebrapaden, sta je dan ook alleen op de witte vlakken?quote:
Altijd
-weg-
[ Bericht 14% gewijzigd door BrandX op 01-09-2012 20:20:22 ]
Google is your friend, abuse your friends
HA hA HAhH!HHhaAH ZO GRAPPIGGZGZGZGZGZquote:
[ Bericht 6% gewijzigd door BrandX op 01-09-2012 20:20:48 ]
forever mirin' - We’re not here to take part – we’re here to take over!
1 keer gedaan, en daarna nooit meer! Vind het zo... onecht, teveel make-up e.d.,
Met als gevolg een woordewisseling met m'n tante die eistte dat ik dat wel ging doen toen m'n oma in d'r kist lag jaren later.
Mij respectloos noemen, en eisen dat ie toch ging kijken. Over respect gesproken.
Nog los van het feit dat ik de rouwkaart niet wilde waar ze ook op stond om in een plakboek te stoppen. Ik had er geen gekregen omdat m'n adres niet bekend was. En ook dat resulteerde op een stevige woordewisseling.
Het is zo jammer dat sommige mensen totaal geen respect hebben voor anderen als ze op hun eigen manier er mee om willen gaan.
Nee, ik kijk niet in een kist, einde discussie, en als je het er niet mee eens bent, prima, maar hou je commentaar voor je als je het nog enigsinds "gezellig" wil houden.
Met als gevolg een woordewisseling met m'n tante die eistte dat ik dat wel ging doen toen m'n oma in d'r kist lag jaren later.
Mij respectloos noemen, en eisen dat ie toch ging kijken. Over respect gesproken.
Nog los van het feit dat ik de rouwkaart niet wilde waar ze ook op stond om in een plakboek te stoppen. Ik had er geen gekregen omdat m'n adres niet bekend was. En ook dat resulteerde op een stevige woordewisseling.
Het is zo jammer dat sommige mensen totaal geen respect hebben voor anderen als ze op hun eigen manier er mee om willen gaan.
Nee, ik kijk niet in een kist, einde discussie, en als je het er niet mee eens bent, prima, maar hou je commentaar voor je als je het nog enigsinds "gezellig" wil houden.
Ligt eraan, bij m'n ene opa en oma wel gekeken en toen was ik een jaar of acht, bij mijn andere opa was ik veertien maar niet gekeken omdat hij na een lang ziekbed niet meer op mijn opa leek en ik dat beeld inderdaad niet als laatste herinnering wilde hebben.
Ik vond het totaal niet naar om te zien. Ze leken niet te slapen, maar ik vond het wel prettig om vooral mijn opa nog even te zien en even daag te zeggen en hem aan te raken. Bij de andere open kisten had ik dat laatste trouwens niet.
compact en kleverig.
Geen probleem mee Aanraken doe ik dan weer niet trouwens 
Overigens lijkt een persoon in de kist inderdaad totaal neit op een slapend persoon Misschien wel als hij/zij net dood is maar na 5 dagen ziet het er wel klinisch kil uit vind ik.
Aanraken doe ik dan weer niet trouwens Overigens lijkt een persoon in de kist inderdaad totaal neit op een slapend persoon
Misschien wel als hij/zij net dood is maar na 5 dagen ziet het er wel klinisch kil uit vind ik.
wat doe je dan als er na jou nog iemand het lijk aanraakt? Ga je dan een tweede ronde doen ofzoquote:
Jup, ik kijk wel altijd. Soms raak ik ze nog even aan, gewoon omdat het kan en omdat ik de laatste wil zijn die hem/haar aanraakt
Soms wel, soms niet.
Mijn oma heb ik in de kist gezien, maar daar weet ik niet veel meer van. Mijn opa jaren later ook in zijn kist gezien, maar daar vond ik eigenlijk niks raars aan. Mijn neefje, die op zijn zestiende werd geschept door een auto heb ik niet in zn kist gezien, maar lag wel thuis opgebaard. Daar heb ik hem wel gezien. Ze hadden hem wel goed opgemaakt en aangekleed, dus van het ongeluk was niets te zien. (moest er nog eens bijkomen :/ )
Mijn tante heb ik niet gezien na haar dood. Die had kanker, en woog nog maar 40-45 kilo ofzo. Dan heb ik liever de herinnering.
Mijn oma heb ik in de kist gezien, maar daar weet ik niet veel meer van. Mijn opa jaren later ook in zijn kist gezien, maar daar vond ik eigenlijk niks raars aan. Mijn neefje, die op zijn zestiende werd geschept door een auto heb ik niet in zn kist gezien, maar lag wel thuis opgebaard. Daar heb ik hem wel gezien. Ze hadden hem wel goed opgemaakt en aangekleed, dus van het ongeluk was niets te zien. (moest er nog eens bijkomen :/ )
Mijn tante heb ik niet gezien na haar dood. Die had kanker, en woog nog maar 40-45 kilo ofzo. Dan heb ik liever de herinnering.
Ok stelletje hokboeren
Ik kijk wel. Maar heb hierover wel getwijfeld. Het is namelijk toch onwerkelijk om alleen naar een kist te kijken. Daar kan dan net zo goed een ander in liggen. Condoleance is ook afscheid nemen. Maar tijdens de begrafenis is, bij mij althans, altijd de kist dicht geweest.
Gebeurt niet, want ik zorg altijd dat ik (vrijwel) achteraan de rij staquote:
[..]
wat doe je dan als er na jou nog iemand het lijk aanraakt? Ga je dan een tweede ronde doen ofzo
.
No fucking way. Heb redelijk wat begrafenissen, crematies en weet ik veel wat meegemaakt, maar ik zorg er altijd voor dat ik strategisch ver weg van de kist sta of zit.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Ik kijk bijna altijd even en mensen die ik goed heb gekend die raak ik meestal nog even aan. Niet uitgebreid aaien, maar gewoon even laatste keer de handen aanraken ofzo, even vaarwel zeggen..
en mensen die ik goed heb gekend die raak ik meestal nog even aan. Niet uitgebreid aaien, maar gewoon even laatste keer de handen aanraken ofzo, even vaarwel zeggen..
We zullen zien, zei de blinde.
Nope, om meerdere redenen:
- Ik zie een persoon als een ziel, niet als een lichaam. Ik heb dus niets met het stoffelijk restant.
- Ik herinner de persoon liever zoals hij/zij was dan als rottend, grauw restant van het transportmiddel (wat een lichaam voor mij is).
- Ik zie er de meerwaarde niet van in. In het beste geval ziet het lijk er nog redelijk herkenbaar uit. En dan? Voor het afscheidsproces is het voor mij niet nodig: ik realiseer mij direct dat ik de desbetreffende persoon niet meer in dit leven zal tegenkomen. Vrede met dat feit krijgen is iets anders: de tijd dat dat duurt verschilt tussen een paar maanden en nooit (in geval van een 'oneerlijke' dood). Hier heb ik het uiteraard over directe familie en vrienden; iedereen waar ik niet zoveel mee heb ga ik simpelweg niet naar de uitvaart.
- Ik zie een persoon als een ziel, niet als een lichaam. Ik heb dus niets met het stoffelijk restant.
- Ik herinner de persoon liever zoals hij/zij was dan als rottend, grauw restant van het transportmiddel (wat een lichaam voor mij is).
- Ik zie er de meerwaarde niet van in. In het beste geval ziet het lijk er nog redelijk herkenbaar uit. En dan? Voor het afscheidsproces is het voor mij niet nodig: ik realiseer mij direct dat ik de desbetreffende persoon niet meer in dit leven zal tegenkomen. Vrede met dat feit krijgen is iets anders: de tijd dat dat duurt verschilt tussen een paar maanden en nooit (in geval van een 'oneerlijke' dood). Hier heb ik het uiteraard over directe familie en vrienden; iedereen waar ik niet zoveel mee heb ga ik simpelweg niet naar de uitvaart.
Doet me hieraan denken overigens.
quote:
Ben net bij de memorial geweest. Indrukwekkend om dat op zijn Chinees mee te maken. Hij was overigens een Buddhist qua geloof.
We kregen allemaal een envelopje, moest je wat geld indoen, maar het moest een oneven getal zijn, dus 101, 305, 511 dollar, etc. Onder geen enkel beding mag je geld lenen daarvoor.
Dat overhandig je aan de familie (ouders, grootouders en verloofde waren er). Die condoleer je dan persoonlijk, met een grote buiging en - hoe moet ik het omschrijven - een soort van hug.
Dan langs een tafel waar voedsel aan de monikken geschonken werd (fruit e.d.) en dan via een omweg naar een soort altaar met een grote foto van JS. Daar stukjes wierook aansteken, moment berusten, weer diepe buiging en naast de foto in een soort potje steken.
Daarna had je de keus om het lichaam te bezoeken - achter de foto en een gordijntje - maar daar heb ik voor bedankt. Zie hem liever voor me zoals ik hem kende, vrijwel niemand heeft dat gedaan volgens mij. De zaal zat ondertussen al vol met collega's en vrienden (alhoewel het bij dit project heel erg naar elkaar toegroeit).
Dan ga je in de zaal zitten, zolang je wilt, haaks op de kist en de foto.
Als je weggaat krijg je een envelopje met daarin een snoepje, een zakdoekje en een muntje van 1 dollar. Het snoepje moet je meteen opeten, bij het verlaten van de zaal je gezicht 'reinigen' met het zakdoekje als teken van 'ik spoel het nu weg' en onmiddellijk weggooien. Als je buiten bent moest je meteen die 1 dollar uitgeven, maakt niet uit hoe, dus heb er maar een Mars voor gekocht.
Anyway, we berusten er min of meer allemaal in nu. Al zal hij altijd gemist worden.
RIP, buddy. You'll be sorely missed.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Ik heb het nooit gedaan. Heb hetzelfde als meerdere mensen hier. Ik wil een dierbare herinneren als levend persoon, niet als een zielloos dood lichaam.
Bij vreemden zou ik 't geen probleem vinden.
Bij vreemden zou ik 't geen probleem vinden.
Ja, ik kijk altijd. Voor mij is dat belangrijk om echt afscheid van iemand te kunnen nemen. Ik vind het dan ook erg naar als de kist gesloten moet blijven omdat de overledene niet toonbaar meer is ..
..
Ik kijk altijd, geen probleem mee... kan zo ook beter afscheid nemen.
* I intend to live forever, so far so good! *
Waarom zo'n verhaal ophangen, zeg gewoon dat je bang bent om te kijken.quote:
Nope, om meerdere redenen:
- Ik zie een persoon als een ziel, niet als een lichaam. Ik heb dus niets met het stoffelijk restant.
- Ik herinner de persoon liever zoals hij/zij was dan als rottend, grauw restant van het transportmiddel (wat een lichaam voor mij is).
- Ik zie er de meerwaarde niet van in. In het beste geval ziet het lijk er nog redelijk herkenbaar uit. En dan? Voor het afscheidsproces is het voor mij niet nodig: ik realiseer mij direct dat ik de desbetreffende persoon niet meer in dit leven zal tegenkomen. Vrede met dat feit krijgen is iets anders: de tijd dat dat duurt verschilt tussen een paar maanden en nooit (in geval van een 'oneerlijke' dood). Hier heb ik het uiteraard over directe familie en vrienden; iedereen waar ik niet zoveel mee heb ga ik simpelweg niet naar de uitvaart.
Nope, bij het overlijden van mijn oma (hoe oud was ik, jaartje of 10?) naar het mortuarium gegaan. Een grote koelkast waar de kisten naast elkaar stonden, met enkel gordijnen ertussen. Zeer slecht ervaren.
Natuurlijk zijn er ook vele mortuariums (mortuaria?) waar dit helemaal anders aangepakt wordt, maar sindsdien heb ik er geen behoefte meer aan.
Natuurlijk zijn er ook vele mortuariums (mortuaria?) waar dit helemaal anders aangepakt wordt, maar sindsdien heb ik er geen behoefte meer aan.
Tics van je petten.
Nee. Nooit gedaan ook, totaal geen behoefte aan. Ik denk niet dat ik er problemen mee zou hebben, maar ik heb liever dat ik me de persoon herinner zoals hij/zij levend was.
Bij iemand die ernstig ziek was kan het soms juist zo zijn dat het er veel vrediger uit ziet in ruste.quote:
Ik heb één keer gekeken en vond het totaal niet lijken op een slapend persoon, zoals veel mensen zeggen. Vond het maar een naar gezicht. Bij iemand die me dichterbij staat zou ik het zéker niet doen, dat beeld krijg je nooit meer van je netvlies af.
En ik kijk altijd wel. Geeft mij een afsluitend gevoel.
Ligt inderdaad hoe degene erbij ligt. Maar over 't algemeen kijk ik wel. En aanraken doe ik alleen bij dierbaren. Zoals mn oma die in februari is overleden.
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
Ik ga ook liever niet kijken. Bij mn opa wilde mn ouders graag dat ik meeging, dus even gekeken, maar had er totaal niks mee en leek ook niet op wie hij was. Later bij mn oma hoefde ik daarom ook niet te kijken, maar ontkwam er niet aan, omdat we bij de condoleance als familie bij de kist stonden die open was. Had daar ook niks mee.
Ook een keer bij de begrafenis van een collega geweest en daar mocht je naar de kamer waar ie lag. Ben daar niet heen geweest.
Ook een keer bij de begrafenis van een collega geweest en daar mocht je naar de kamer waar ie lag. Ben daar niet heen geweest.
Ik vind het niet eng, maar ik heb er evenmin behoefte aan. En dat vind ik een prima reden om geen afscheid te nemen. Ik herinner me de persoon wel zoals hij was.
Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Ik heb het tot dusver wel gedaan, behalve bij mensen die ik minder goed ken, dan vind ik het ergens weer 'opdringerig'. Maar bij mensen die wat dichter bij me staan beschouw ik die laatste blik als het definitieve afscheid, de laatste kans om iemand nog te zien, al is het dan 'koud en kil', het biedt wel vaak een vredige aanblik.
Het is hier de gewoonte om een foto bij een gesloten kist te hebben staan, waar de persoon er op staat zoals deze op zijn mooist is.
🐱
Maar een gesloten kist zie je voornamelijk bij slachtoffers van een ongeluk/zelfdoding.quote:
Het is hier de gewoonte om een foto bij een gesloten kist te hebben staan, waar de persoon er op staat zoals deze op zijn mooist is.
Dat lijkt me veel erger, dat je als familie afscheid wilt nemen maar dat niet kan.
Ik zou zelf niet willen dat mensen naar mij komen kijken als ik dood in een kist lig. Doe maar dicht.
Zielig machojochie.quote:
[..]
Waarom zo'n verhaal ophangen, zeg gewoon dat je bang bent om te kijken.
Ik heb meer lijken in mijn leven gezien dan mij lief is. Maar als jij het stoere, maar stiekem onzekere, jongetje wilt uithangen: prima. Als jij denkt dat dit bij uitstek een onderwerp is waarbij jij je zogenaamde mannelijkheid wilt tentoonstellen: prima. Ik weet wel beter, als volwassen man zijnde.
Ik gaf alleen mijn kijk op zaken; niet iedereen is zo simpel dat hij zijn ideeën en gevoelens niet onder woorden kan brengen.
dat had ik ook wel bij mijn oma.quote:
Ik ga ook liever niet kijken. Bij mn opa wilde mn ouders graag dat ik meeging, dus even gekeken, maar had er totaal niks mee en leek ook niet op wie hij was.
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
Hangt er vanaf wie het is. Bij m'n opa's en oma's wel gedaan. Ik wilde ze gewoon toch nog even een keer zien. Het beeld dat ze in een kist liggen blijft bij mij overigens niet hangen verder, daar heb ik geen last van. Ik herinner ze gewoon zoals ze waren.
Dus bij mensen die dichtbij me staan kijk ik wel, maar bij minder goede bekenden kijk ik niet.
Dus bij mensen die dichtbij me staan kijk ik wel, maar bij minder goede bekenden kijk ik niet.
Ik heb nog nooit een begrafenis meegemaakt waarbij de kist open was. Ik ben toch al flink wat ooms verloren ondertussen. Meestal staat er inderdaad een foto van de overledene op de kist.
Toen mijn oom overleed (één van mijn vaders broers, die het dichtst bij hem stond) vroeg mijn vader of ik mee ging kijken in het mortuarium, maar dat durfde ik toen echt niet. Ik was toen een jaar of 20. Toen mijn vader overleed, ik was 26, heb ik hem wel regelmatig gezien in de kist voor de begrafenis. Hij zag er toen in ieder geval een stuk beter uit dan toen hij net was overleden. Helaas ziet hij er alsnog anders uit dan je je wilt herinneren (in dit geval vanwege medicijnen/chemo). Dat beeld gaat er nooit meer uit. Ik vond het toch fijn om hem nog te zien.
Aanvulling:
Bij mensen die wat verder van mij weg staan (bijv ouders van vrienden oid) zie ik de lijken ook liever niet. Bij ooms en tantes zal ik waarschijnlijk nog wel even gaan kijken.
Toen mijn oom overleed (één van mijn vaders broers, die het dichtst bij hem stond) vroeg mijn vader of ik mee ging kijken in het mortuarium, maar dat durfde ik toen echt niet. Ik was toen een jaar of 20. Toen mijn vader overleed, ik was 26, heb ik hem wel regelmatig gezien in de kist voor de begrafenis. Hij zag er toen in ieder geval een stuk beter uit dan toen hij net was overleden. Helaas ziet hij er alsnog anders uit dan je je wilt herinneren (in dit geval vanwege medicijnen/chemo). Dat beeld gaat er nooit meer uit. Ik vond het toch fijn om hem nog te zien.
Aanvulling:
Bij mensen die wat verder van mij weg staan (bijv ouders van vrienden oid) zie ik de lijken ook liever niet. Bij ooms en tantes zal ik waarschijnlijk nog wel even gaan kijken.
Ik kijk nooit.
Zelfs bij mijn opa niet, die herinner ik liever levend. Naar om iemand die zo dichtbij je staat te verliezen.
Zelfs bij mijn opa niet, die herinner ik liever levend. Naar om iemand die zo dichtbij je staat te verliezen.
| Macbook pro i5 mid 2012 | The New iPad 64 GB cellular |
Ik heb vaak wel gekeken, en vrijwel altijd spijt van gehad. Heb maar 1 keer meegemaakt dat iemand er voor mijn gevoel rustig bijlag, maar toen was ik pas 6, en een kind kijkt er toch anders tegen aan. Bij opa kon je zien dat zijn hoornvliezen verwijderd waren (donor), afgeplatte ogen En blauwpaarse plekken van de bloedverdunners en heeeel dun nog maar met zn 43 kg Mijn dinnie heb ik bewust niet gezien, je kon, heb ik nadien gehoord, wel zien dat ze zelfmoord had gepleegd, dr hand stond nog stijf in een vreemde houding Mijn tante is doodgebloed (kanker, bloedverdunnende medicatie, gevallen..) en zag er uit als minimaal 75 in plaats van 57, ze was helemaal op en dat was heel goed te zien.
Ik weet niet wat ik zou doen als één van mijn ouders komt te overlijden, vind het 'in de kist kijken' nogal naar.
En blauwpaarse plekken van de bloedverdunners en heeeel dun nog maar met zn 43 kg Mijn dinnie heb ik bewust niet gezien, je kon, heb ik nadien gehoord, wel zien dat ze zelfmoord had gepleegd, dr hand stond nog stijf in een vreemde houding Mijn tante is doodgebloed (kanker, bloedverdunnende medicatie, gevallen..) en zag er uit als minimaal 75 in plaats van 57, ze was helemaal op en dat was heel goed te zien. Ik weet niet wat ik zou doen als één van mijn ouders komt te overlijden, vind het 'in de kist kijken' nogal naar.
Heb al jaren geen begrafenis meer gehad, maar zou mij echt niet uitmaken. Ik zie een dood lichaam niet als iets engs, maar meer als een leeg omhulsel. Klinkt misschien heel cru, maar mijn opa is met allemaal mentale ziektes nu redelijk stervende, maar hij is echt zichzelf niet meer, gedraagt zich heel vreemd, herinnert amper nog mensen, dus toen mijn ouders vroegen of ik mee wou naar hem, hoefde dat ook niet voor mij. Ik ga er niet heen om een levend mens te aanschouwen maar om mijn opa te zien, die is er allang niet meer, want het is een compleet ander persoon geworden en dan hecht ik er geen waarde aan om iemand te zien die eruit ziet als een bekende maar dat niet meer is.
It is our light, not our darkness that frightens us the most.
Our biggest fear is not that we are inadequate, our biggest fear is that we are powerful beyond measure.
Our biggest fear is not that we are inadequate, our biggest fear is that we are powerful beyond measure.
Ik heb zowel bij mijn opa als mijn oma misschien wel een half uur naast de open kist gezeten om afscheid te nemen. Denk dat ik ontzettend spijt zou hebben als ik het niet had gedaan.
[ Bericht 46% gewijzigd door DX11 op 30-08-2012 02:56:21 ]
[ Bericht 46% gewijzigd door DX11 op 30-08-2012 02:56:21 ]
Op vrijdag 4 november 2011 09:39 schreef Blik het volgende:
"Sinds wanneer is maart de derde maand van het jaar?"
61% van alle statistieken zijn nutteloos.
Vind je dat ik een internet verdien? Klik hier!
"Sinds wanneer is maart de derde maand van het jaar?"
61% van alle statistieken zijn nutteloos.
Vind je dat ik een internet verdien? Klik hier!
Ik kijk vrijwel bij niemand.
Wat naaste familieleden heb ik wel gezien, maar bij vrienden of familie wat verder weg staat kijk ik absoluut niet.
Puur om het feit dat ik er gewoon niet van hou en durf ook wel toe te geven dat ik me totaal niet op mijn gemak voel in een crematorium of kerk.
Wat naaste familieleden heb ik wel gezien, maar bij vrienden of familie wat verder weg staat kijk ik absoluut niet.
Puur om het feit dat ik er gewoon niet van hou en durf ook wel toe te geven dat ik me totaal niet op mijn gemak voel in een crematorium of kerk.
Weet wat je zegt, zeg niet wat je weet
meestal wel.
heb bij mn opa's gekeken en mn oma die wilde ze niet opbaren maar uiteindelijk toch 1 dagje gedaan zodat mensen afscheid konden nemen.
bij mn andere oma zal ik ook wel gaan kijken als de tijd daar is
heb bij mn opa's gekeken en mn oma die wilde ze niet opbaren maar uiteindelijk toch 1 dagje gedaan zodat mensen afscheid konden nemen.
bij mn andere oma zal ik ook wel gaan kijken als de tijd daar is
Wie een kuil graaft voor een ander is in ieder geval geen egoïst
Gelukkig heb ik dat nog nooit gedaan. Tot nu toe is er niemand in mijn kring overleden, maar mocht er een keer wat gebeuren, zou ik het niet willen zien.
dat lijkt me inderdaad zo naar!quote:Op woensdag 29 augustus 2012 07:50 schreef fotostarter het volgende:
Bij mijn vader en broer de kist zelfs gesloten.
kut moment. Maar dat is het sowieso.
Wel gezien hoe mn moeder dat deed bij haar ouders / mijn opa en oma. Moeilijkste moment van de begrafenis.
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
inderdaad. Moeilijker dan de begrafenis zelf.quote:
[..]
dat lijkt me inderdaad zo naar!
Sowieso vind ik rouwende familie het zwaarste aan begrafenissenquote:
[..]
dat lijkt me inderdaad zo naar!
Om je ouders, broer en opa's en oma's verdrietig te zien
Op donderdag 7 februari 2013 22:30 schreef wolfrolf het volgende:
Godsamme _O_ wat een baas ben je toch
Op dinsdag 26 februari 2013 15:53 schreef SilentChaos het volgende:
Jij begrijpt _O_
Godsamme _O_ wat een baas ben je toch
Op dinsdag 26 februari 2013 15:53 schreef SilentChaos het volgende:
Jij begrijpt _O_
quote:
[..]
inderdaad. Moeilijker dan de begrafenis zelf.
das natuurlijk ook even moeilijk...
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
Kan me maar 2 begrafenissen herinneren. Heb bij beide in de kist gekeken & er zelf 1 aangeraakt.
Moet wel zeggen dat ik het fijn vond. Bij de aanblik van zo'n dood lichaam had ik niet meer de gedachte van 'das Opa, of das mn vader'. Maar eigenlijk meteen 'oh het is dood. het is niet meer wie het was' Dat lichaam zelf had verder geen betekenis meer.
Moet wel zeggen dat ik het fijn vond. Bij de aanblik van zo'n dood lichaam had ik niet meer de gedachte van 'das Opa, of das mn vader'. Maar eigenlijk meteen 'oh het is dood. het is niet meer wie het was' Dat lichaam zelf had verder geen betekenis meer.
Mijn oma lag er wel mooi bij, dus daar heb ik even een halve minuut naar gekeken.
Mij oom daarintegen heeft een lijdensweg van een jaar gehad (kanker) hij was altijd erg vors en dik,toen ik even snel in de kist keek schrok ik toch wel even, zen hoofdje was zo klein en ingetrokken, erg vermagerd, alleen zijn buik was nog vors.
Zag er naar uit maarja...
Mij oom daarintegen heeft een lijdensweg van een jaar gehad (kanker) hij was altijd erg vors en dik,toen ik even snel in de kist keek schrok ik toch wel even, zen hoofdje was zo klein en ingetrokken, erg vermagerd, alleen zijn buik was nog vors.
Zag er naar uit maarja...
Nog nooit gekeken.. Eerlijk ik durf niet. Bang dat dat beeld altijd bij me zal blijven.
I solemnly swear i'm up to no good
Ik heb er niet zo'n moeite mee. Toen mijn opa overleed toen ik 12 was ofzo zat de kraag van zijn overhemd een beetje scheef toen hij lag opgebaard, die ging ik toen nog recht zetten En vervolgens met alle kleinkinderen de deksel erop doen en ieder een sluitpen erin draaien. Geen nare herinneringen aan overgehouden
Verder nog wel meer overledenen gezien.. ik vind het niet moeilijk om de persoon voor me te zien toen hij/zij nog leefde, het is niet zo dat het beeld van de persoon als opgebaarde de rest heeft verdrongen ofzo.
En vervolgens met alle kleinkinderen de deksel erop doen en ieder een sluitpen erin draaien. Geen nare herinneringen aan overgehouden Verder nog wel meer overledenen gezien.. ik vind het niet moeilijk om de persoon voor me te zien toen hij/zij nog leefde, het is niet zo dat het beeld van de persoon als opgebaarde de rest heeft verdrongen ofzo.
Ja, je moet toch wat te kijken hebben op zo'n begrafenis anders is het werkelijk een dodelijk saaie bedoeling.
Dit inderdaad.quote:Op dinsdag 28 augustus 2012 21:00 schreef Specularium het volgende:
[..]
Bij iemand die ernstig ziek was kan het soms juist zo zijn dat het er veel vrediger uit ziet in ruste.
En ik kijk altijd wel. Geeft mij een afsluitend gevoel.
Heb het bij mijn moeder meegemaakt, jarenlang ziek geweest en 2 jaar aan 1 stuk door in het ziekenhuis gelegen.
Ik heb bij haar wel in de kist gekeken en daar zag ze er een stuk vrediger uit dan de jaren ervoor waar ik haar alleen maar zag vechten voor haar leven.
Ik vond het toen erg fijn om haar zo vredig te zien en te zien dat ze eindelijk echt kon rusten.
Maar kan me ook voorstellen dat wanneer iemand echt plotseling overlijdt terwijl diegene daarvoor gewoon gezond was, dat het dan een stuk minder prettig is om diegene daar dan dood te zien liggen.
Vind ik niet. Begrafenis is in mijn ogen de laatste dag zeg maar. Kist sluiten deden we een dag ervoor.quote:
[..]
En dan zit ik als grote stoere jongen als een kind van 3 te janken. Althans bij mijn vader en broer.
Kist dicht is inderdaad wel een definitief einde inderdaad Daarna zul je hem/haar echt nooit nooit weder zien
Daarna zul je hem/haar echt nooit nooit weder zien
Toen mijn oma was overleden aarzelde ik een beetje en bleef ik maar op een afstand staan. Een goede vriendin van mijn moeder stierf aan ALS, dus het was wel mooi om haar weer in "normale" toestand te zien liggen. Aanraken gaat voor mij te ver. Het blijft toch een dood lichaam en dat zou ik niet kunnen.
Dit dus.quote:
Ligt eraan, bij m'n ene opa en oma wel gekeken en toen was ik een jaar of acht, bij mijn andere opa was ik veertien maar niet gekeken omdat hij na een lang ziekbed niet meer op mijn opa leek en ik dat beeld inderdaad niet als laatste herinnering wilde hebben.
Na een lang ziekbed herinner ik mensen liever zoals ik ze heb gekend.
"Charlotte Muis is een dief en heel Nederland weet het nu"
Nee, ik heb daar geen behoefte aan.
Op zaterdag 26 juli 2008 11:43 schreef Kali-Mist1 het volgende:
lucifer FTW!!!!
lucifer FTW!!!!
Ik onthou liever iemand hoe hij was dan als laatste keer het lijk van iemand te zienquote:
Kist dicht is inderdaad wel een definitief einde inderdaad
Winnaar FOK-Eredivisie-Toto 2025
Ik kijk wel, geen problemen mee. Vooral bij mensen die me erg dierbaar waren (oom en oma) nog best lang bij de open kist gebleven met familie, ik ben blij dat we dat moment nog gedeeld hebben.
Heb mijn vader heel erg onrustig en pijlnlijk dood zien gaan,
Toen hij doodging had hij zijn kunstgebit dwars door zijn mond en daardoor lag zijn mond open en raar.
Toen hij door mijn moeder en uitvaartverzorger in zijn kist was gelegd, zag hij er zo 'mooi' uit, eindelijk zonder pijn
Sinds dien kijk ik altijd wel maar raak het lichaam niet aan want het is inderdaad niet meer dan een omhulsel
Toen hij doodging had hij zijn kunstgebit dwars door zijn mond en daardoor lag zijn mond open en raar.
Toen hij door mijn moeder en uitvaartverzorger in zijn kist was gelegd, zag hij er zo 'mooi' uit, eindelijk zonder pijn
Sinds dien kijk ik altijd wel maar raak het lichaam niet aan want het is inderdaad niet meer dan een omhulsel
Nu doen en genieten, doodgaan kan altijd nog!
Zolang er alcohol verkocht wordt, heb ik geen probleem.
Je moet het leven nemen met een korreltje zout..... schijfje limoen en een shot tequilla
Zolang er alcohol verkocht wordt, heb ik geen probleem.
Je moet het leven nemen met een korreltje zout..... schijfje limoen en een shot tequilla
Begrafenis van een opa, oma en een buurmeisje meegemaakt. Ziet er zo onwerkelijk uit, geen prettige aanblik. Opa en oma was in een mortuarium met die donkere gordijnen bij de ramen en dan zo'n kaal kamertje, nee, dat was niet zo fijn. Buurmeisje was dan gewoon in de huiskamer en dat was anders, maar ook gewoon alsof je naar iets van was zit te kijken, en niet naar de 'schil' of 'slapende versie' van iemand die je ooit kende. Erg bizar allemaal.
Maar ik zou er niet graag in mijn eentje mee 'werken' ofzo, met overledenen. Dat zou ik toch best wel matig trekken.
Buurmeisje was dan gewoon in de huiskamer en dat was anders, maar ook gewoon alsof je naar iets van was zit te kijken, en niet naar de 'schil' of 'slapende versie' van iemand die je ooit kende. Erg bizar allemaal.Dit dan weer wel.quote:
Ik kijk wel, geen problemen mee. Vooral bij mensen die me erg dierbaar waren (oom en oma) nog best lang bij de open kist gebleven met familie, ik ben blij dat we dat moment nog gedeeld hebben.
Maar ik zou er niet graag in mijn eentje mee 'werken' ofzo, met overledenen. Dat zou ik toch best wel matig trekken.
Ik heb drie keer in een kist gekeken, dat was meer uit nieuwsgierigheid, duurde wel een paar dagen voordat ik het van mijn netvlies had. Realiseren dat die mensen echt dood zijn is een rot idee.
Lead, Follow or get Out of my Way !!!
Hangt er heel er van af denk ik. Alle begrafenissen waar ik ben geweest was de kist gesloten en er waren toch geen enkele ongeluk/zelfdoding gevallen bij hoor.quote:
[..]
Maar een gesloten kist zie je voornamelijk bij slachtoffers van een ongeluk/zelfdoding.
Dat lijkt me veel erger, dat je als familie afscheid wilt nemen maar dat niet kan.
Dus ook nooit bij begrafenis voor de keuze gestaan. Toen mijn oma was overleden heb ik geen afscheid meer genomen van haar, de avond ervoor hadden we samen Sinterklaas gevierd en was er niets aan de hand. Die mooie herinnering kon ik dan toch beter vasthouden.
geheelonthouder met geheugenverlies
Mensen die zeggen dat domme vragen niet bestaan stellen ze zelf.
Mensen die zeggen dat domme vragen niet bestaan stellen ze zelf.
totaal geen probleem mee , kijk altijd wel als de kist open staat .
gedeeltelijk fascinatie, anderzijds is het een onderdeel van het leven toch ...
gedeeltelijk fascinatie, anderzijds is het een onderdeel van het leven toch ...
Bij iemand die een kankervorm heeft gehad een maag/darm en daardoor veel gewicht is verloren raad ik het je echt af om te gaan kijken. 1 keer gedaan, was echt niet meer de persoon die het ooit is geweest. Vel over been, terwijl het daarvoor een redelijk fors persoon was.
Zolang dat het geval niet is ga ik wel kijken afhankelijk van de persoon, m'n oma bijvoorbeeld. Ook zelf de kist met de rest van de familie gesloten.
Zolang dat het geval niet is ga ik wel kijken afhankelijk van de persoon, m'n oma bijvoorbeeld. Ook zelf de kist met de rest van de familie gesloten.
Mijn opa was in het buitenland overleden, en ze hebben zijn lichaam moeten klaarmaken voor de vlucht naar Nederland.. Ik heb hem nog meegemaakt toen hij in het ziekenhuis lag in barcelona en toen hij overleed, en de eerste keer dat ik hem zag weer in Nederland zag hij er zo anders op. Erg opgeblazen. Donkere makeup op.. En zn gezicht was zo breed geworden. Totaal niet mijn opa..
Bij hindoes loopt iedereen aan het einde voor de crematie nog langs de kist, en dat strooien we bloemen om het gezicht heen.. Heb dat altijd gedaan omdat mijn ouders dat zo hebben geleerd, ik kijk dan ook altijd in de kist om ervoor te zorgen dat ik de bloemen netjes uitstrooi..
Bij hindoes loopt iedereen aan het einde voor de crematie nog langs de kist, en dat strooien we bloemen om het gezicht heen.. Heb dat altijd gedaan omdat mijn ouders dat zo hebben geleerd, ik kijk dan ook altijd in de kist om ervoor te zorgen dat ik de bloemen netjes uitstrooi..
Bij mijn Opa's en Oma die tot nu toe zijn overleden hebben we altijd als familie samen de kist dichtgemaakt. Ze hebben alledrie ook thuis opgebaard gelegen, ben daar iedere dag even binnengelopen.
Dus nee, ik heb er geen probleem mee bij directe familie. Andere gevallen heb ik nog niet meegemaakt in mijn leven...
Mijn opa was ook vel over been die laatste weken, maar ik vond het juíst veel prettiger om hem daarna opgebaard in een mooi pak te zien liggen. Precies zoals ik mijn opa herinnerde; vroom, netjes, altijd strak in pak.
Dat was een prettiger beeld dan mijn uitgemergelde, onverzorgde opa in een ziekenhuisbed met slangetjes in een te oude, te grote pyjama. Dat vond ik een tergend beeld...
Dus nee, ik heb er geen probleem mee bij directe familie. Andere gevallen heb ik nog niet meegemaakt in mijn leven...
Inderdaad, tenzij je de persoon (zoals in mijn geval mijn opa) in de maanden voor zijn dood al van dichtbij achteruit hebt zien gaan. Dan schrik je er ook niet meer van.quote:
Bij iemand die een kankervorm heeft gehad een maag/darm en daardoor veel gewicht is verloren raad ik het je echt af om te gaan kijken.
Mijn opa was ook vel over been die laatste weken, maar ik vond het juíst veel prettiger om hem daarna opgebaard in een mooi pak te zien liggen. Precies zoals ik mijn opa herinnerde; vroom, netjes, altijd strak in pak.
Dat was een prettiger beeld dan mijn uitgemergelde, onverzorgde opa in een ziekenhuisbed met slangetjes in een te oude, te grote pyjama. Dat vond ik een tergend beeld...
Ik kijk altijd en tot op heden geen spijt van.
PS4-tag: TJDoornbos// Origin: Toek85
Sporten voor Sophia
Sporten voor Sophia
Ligt er aan om wie het gaat. Bij mijn oma wel gekeken en mocht ook de kist sluiten en de kist naar het graf dragen samen met andere kleinkinderen. Bij andere opa's en oma's niet gekeken. Maar dat kwam omdat ik toen nog erg jong was en een opa heeft z'n lichaam aan de medische wetenschap afgestaan.
Bij andere uitvaarten niet gekeken omdat ik die mensen nauwelijks kende.
Bij andere uitvaarten niet gekeken omdat ik die mensen nauwelijks kende.
Bij ons in de familie is 'loeren in de kist' echt een no-go. Kisten gaan dicht.
Ik vind het ook helemaal niks, een beetje naar een lijk staan kijken, en daarna met een lekker bakje koffie en een plak cake keuvelen met de andere bezoekers over hoe mooi ze er bij ligt. Bah.
Ik ben trouwens wel eens geforceerd om te kijken. Opmerkelijk hoe weinig respect mensen soms kunnen hebben voor anderen, tijdens een begrafenis. Ik zou dat nu niet meer doen.
Ik vind het ook helemaal niks, een beetje naar een lijk staan kijken, en daarna met een lekker bakje koffie en een plak cake keuvelen met de andere bezoekers over hoe mooi ze er bij ligt. Bah.
Ik ben trouwens wel eens geforceerd om te kijken. Opmerkelijk hoe weinig respect mensen soms kunnen hebben voor anderen, tijdens een begrafenis. Ik zou dat nu niet meer doen.
Ik heb er 1 keer ingekeken, was bij mijn nichtje die is verongelukt. Vooraf zei men dat ze er gewoon rustig en herkenbaar bij zou liggen.
Zoiets doe ik dus nooit meer, kon niks meer herkennen aan de persoon die ik 2 dagen eerder nog levend sprak. Krijg er nu al weer de rillingen van als ik er aan denk.
Zoiets doe ik dus nooit meer, kon niks meer herkennen aan de persoon die ik 2 dagen eerder nog levend sprak. Krijg er nu al weer de rillingen van als ik er aan denk.
Zowel bij opa&oma als een oud-vriend heb ik wel gekeken ja.
Al vond ik dat laatste wel akelig, het feit dat het nog zo een jong iemand was, nog vol in het leven.
Op zijn verjaardag zijn vriendin thuisgebracht, afscheid van haar genomen en nooit meer thuisgekomen.
Rond middernacht reed hij een sloot in, kwam op de kop in de sloot en is in feite verdronken.
De volgende morgen werd hij pas gevonden.
Het duurde ook even voordat ik dat beeld (levensloos in een kist) uit mijn netvlies was.
Al heb ik er geen spijt van dat ik heb gekeken.
Al vond ik dat laatste wel akelig, het feit dat het nog zo een jong iemand was, nog vol in het leven.
Op zijn verjaardag zijn vriendin thuisgebracht, afscheid van haar genomen en nooit meer thuisgekomen.
Rond middernacht reed hij een sloot in, kwam op de kop in de sloot en is in feite verdronken.
De volgende morgen werd hij pas gevonden.
Het duurde ook even voordat ik dat beeld (levensloos in een kist) uit mijn netvlies was.
Al heb ik er geen spijt van dat ik heb gekeken.
Life is Music
Tot nu toe steeds wel gekeken eigenlijk. Deels uit nieuwsgierigheid, deels om toch bewust nog een laatste keer iemand te zien en echt afscheid te nemen. Ik heb niet zo'n moeite met lijken zien.
Toen mn oma overleden was en opgebaard in de kist lag, betrapte ik mezelf erop dat ik zat te zoeken naar zichtbare sporen van de sectie. Meen dat ze de schedel opengemaakt hebben, maar ben daar nu niet eens meer zeker van.
Als het echt te erg is, dan is de kist wel gesloten, denk ik dan en de paar dode mensen die ik nu heb gezien zagen er in die zin 'toonbaar genoeg' uit. Niet eng ofzo.
[ Bericht 59% gewijzigd door Inlognaam op 01-09-2012 16:15:10 ]
Toen mn oma overleden was en opgebaard in de kist lag, betrapte ik mezelf erop dat ik zat te zoeken naar zichtbare sporen van de sectie. Meen dat ze de schedel opengemaakt hebben, maar ben daar nu niet eens meer zeker van.
Als het echt te erg is, dan is de kist wel gesloten, denk ik dan en de paar dode mensen die ik nu heb gezien zagen er in die zin 'toonbaar genoeg' uit. Niet eng ofzo.
[ Bericht 59% gewijzigd door Inlognaam op 01-09-2012 16:15:10 ]
Ook hoi !
Ik heb tot nu toe maar 1 begrafenis gehad en daar kan ik me niks meer van herinneren... de vrouw in kwestie heb ik nooit gekend.
Kaleidoscopiklimax
Zolang de juiste persoon in de kist ligt vind ik geen probleem
Ik heb eens een omwisseling meegemaakt (andere man i.p.v. mijn opa) en dat vergeet je niet meer.
Ik heb eens een omwisseling meegemaakt (andere man i.p.v. mijn opa) en dat vergeet je niet meer.
Nee.
Ik wil iemand graag herinneren zoals ze levend waren, niet dat nare bleke gezicht dat in een kist ligt.
Ik wil iemand graag herinneren zoals ze levend waren, niet dat nare bleke gezicht dat in een kist ligt.
┌∩┐(◣_◢)┌∩┐
ja.
soms kan het mooi slapen zijn en soms niet.
dat de ouders van een vriend voor een open kist kozen na zelfmoord door verhanging heb ik niet begrepen.
hij had veel make-up, een hoge kraag maar het was nog steeds zichtbaar.
soms kan het mooi slapen zijn en soms niet.
dat de ouders van een vriend voor een open kist kozen na zelfmoord door verhanging heb ik niet begrepen.
hij had veel make-up, een hoge kraag maar het was nog steeds zichtbaar.
Mijn opa woonde vroeger bij ons in huis en lag in de achterkamer op zijn sterfbed waar hij terwijl wij zaten te eten met een luide kreet zijn laatste adem uitblies, mijn ouders hebben mij toen (als kind) naast het lijk gezet en gerust gesteld, ik raakte hem zelfs aan en heb er sindsdien niet zo'n probleem mee om lijken te zien ook niet toen later mijn moeder overleed en ze stijf als een plank van bed naar kist werd getild.
Dat lijkt me heel naar om te zien. De overledenen die ik heb gezien waren allemaal oud en gestorven door een natuurlijke oorzaak.quote:
ja.
soms kan het mooi slapen zijn en soms niet.
dat de ouders van een vriend voor een open kist kozen na zelfmoord door verhanging heb ik niet begrepen.
hij had veel make-up, een hoge kraag maar het was nog steeds zichtbaar.
Bij mij zijn er kort op elkaar 2 tantes overleden,bij de een was de kist open en had ze een wassen kleur maar was goed aan te zien,bij mijn andere tante een paar maanden erna was de kist gesloten maar die had ook de nodige medicijnen gehad.
Bij die laatste was ik er dan wel weer bij toen ze op de intensieve care lag aan de machines,we waren door de behandelende arts opgeroepen dat het niet zo goed ging en ben daar samen met mijn neef en zijn vrouw naar toe gegaan,ze was nadat ze op latere leeftijd was getrouwd over gegaan naar het katholieke geloof en ik vroeg of er een priester kon komen om haar te bedienen,helaas was de priester van haar kerk in het buitenland voor een trouwerij,na overleg met het ziekenhuis is er toen een priester opgeroepen die wel vaker inviel in dit soort gevallen.
Toen die gekomen was is er eerst een gesprek geweest (koetjes en kalfjes) daarna is ze door de priester bediend,daarna is de medicatie gestopt,terwijl we nog met de behandelende arts stonden te overleggen of we wilden dat ze erbij bleef is ze overleden.
Mijn moeder was wel bij de begravenis van haar eerste zuster geweest maar kon het niet meer opbrengen om bij nummer 2 te zijn,ik ben toen samen met mijn zuster en haar latere man erbij geweest.
Na de mis naar het huis toe,mijn tante had nog een kat,die is door mijn zuster meegenomen naar hun boerderij in Friesland daar heeft hij nog ongeveer een jaar geleefd totdat hij van ouderdom is overleden,hij heeft daar nog wel een mooi leven gehad.
Bij die laatste was ik er dan wel weer bij toen ze op de intensieve care lag aan de machines,we waren door de behandelende arts opgeroepen dat het niet zo goed ging en ben daar samen met mijn neef en zijn vrouw naar toe gegaan,ze was nadat ze op latere leeftijd was getrouwd over gegaan naar het katholieke geloof en ik vroeg of er een priester kon komen om haar te bedienen,helaas was de priester van haar kerk in het buitenland voor een trouwerij,na overleg met het ziekenhuis is er toen een priester opgeroepen die wel vaker inviel in dit soort gevallen.
Toen die gekomen was is er eerst een gesprek geweest (koetjes en kalfjes) daarna is ze door de priester bediend,daarna is de medicatie gestopt,terwijl we nog met de behandelende arts stonden te overleggen of we wilden dat ze erbij bleef is ze overleden.
Mijn moeder was wel bij de begravenis van haar eerste zuster geweest maar kon het niet meer opbrengen om bij nummer 2 te zijn,ik ben toen samen met mijn zuster en haar latere man erbij geweest.
Na de mis naar het huis toe,mijn tante had nog een kat,die is door mijn zuster meegenomen naar hun boerderij in Friesland daar heeft hij nog ongeveer een jaar geleefd totdat hij van ouderdom is overleden,hij heeft daar nog wel een mooi leven gehad.
Beloftes en uitspraken van politici gedaan in het verleden & heden bieden geen garantie voor de toekomst.
|
|
