GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Ben ik de enige die het niet prettig vind om te kijken bij de overledene in de kist op een condoleance? Ik had net een condoleance en keek liever niet in de kist 
Ik heb dat vroeger wel eens gedaan, maar vind het maar raar om te kijken naar iemand die je kent maar dan als een lijk
Ik heb dat vroeger wel eens gedaan, maar vind het maar raar om te kijken naar iemand die je kent maar dan als een lijk
Winnaar FOK-Eredivisie-Toto 2025
Ik heb één keer gekeken en vond het totaal niet lijken op een slapend persoon, zoals veel mensen zeggen. Vond het maar een naar gezicht. Bij iemand die me dichterbij staat zou ik het zéker niet doen, dat beeld krijg je nooit meer van je netvlies af.
Heb m'n opa zo gezien en ben zo geschrokken omdat ik 'm eigenlijk onverwachts ineens zag liggen, dat ik nooit meer naar iemand ga kijken. Heeft maanden geduurd voor ik dat beeld een beetje uit m'n hoofd had.
Ja, tot nu toe heb ik wel naar de overleden personen in de kist gekeken...
Courage is what it takes to stand up and speak; courage is also what it takes to sit down and listen.
Hier sluit ik me bij aan.quote:Op dinsdag 28 augustus 2012 19:58 schreef Flappe-du-Pomme het volgende:
Ik heb één keer gekeken en vond het totaal niet lijken op een slapend persoon, zoals veel mensen zeggen. Vond het maar een naar gezicht. Bij iemand die me dichterbij staat zou ik het zéker niet doen, dat beeld krijg je nooit meer van je netvlies af.
Dat werd mij ook verteld, dat het op een slapend persoon zou lijken. Nou dat was inderdaad niet het gevalquote:
Ik heb één keer gekeken en vond het totaal niet lijken op een slapend persoon, zoals veel mensen zeggen.
Ligt eraan wie het is en hoe hij/zij erbij ligt. Mijn nichtje was niet prettig om te zien zeiden ze, dus daar heb ik niet in de kist gekeken. Mijn opa en schoonoma lagen er wel mooi bij, dus die heb ik wel gezien.
Mijn vriend houdt er ook niet van om in de kist te kijken, die heeft dus bij zijn oma niet gekeken.
Mijn vriend houdt er ook niet van om in de kist te kijken, die heeft dus bij zijn oma niet gekeken.
Overigens moet iedereen zelf weten hoe hij/zij afscheid neemt. Als iemand liever heeft dat ze afscheid nemen met de kist dicht, dan moeten ze dat zeker doen. Ik heb er zelf geen last van gehad. Ook niet bij familieleden.
Who motivates the motivator?
Nee, ik heb wel mijn vader gezien toen hij overleden was, maar toen lag hij nog niet in een kist
Bij mijn oma heb ik het niet gedaan, destijds, was ook de enige begrafenis waar de kist open was. Bij alle andere begrafenissen die ik heb meegemaakt was de kist altijd gesloten.
Bij mijn oma heb ik het niet gedaan, destijds, was ook de enige begrafenis waar de kist open was. Bij alle andere begrafenissen die ik heb meegemaakt was de kist altijd gesloten.
Jup, ik kijk wel altijd. Soms raak ik ze nog even aan, gewoon omdat het kan en omdat ik de laatste wil zijn die hem/haar aanraakt 
.
.
Altijd 
Gewoon zomaar. Ik sta er niet bij stil of heb er geen afschuw van en wil gewoon de persoon zien waar ik afscheid van neem.
Gewoon zomaar. Ik sta er niet bij stil of heb er geen afschuw van en wil gewoon de persoon zien waar ik afscheid van neem.
Op woensdag 16 december 2009 02:31 schreef Pingwingei het volgende:
heus waar de mensheid zal gebukt gaan onder Kimsywimsy's tirannie waar enkel ik boven sta, naast Kimsywimsy _O_
heus waar de mensheid zal gebukt gaan onder Kimsywimsy's tirannie waar enkel ik boven sta, naast Kimsywimsy _O_
quote:
Jup, ik kijk wel altijd. Soms raak ik ze nog even aan, gewoon omdat het kan en omdat ik de laatste wil zijn die hem/haar aanraakt
forever mirin' - We’re not here to take part – we’re here to take over!
Bij zebrapaden, sta je dan ook alleen op de witte vlakken?quote:
Altijd
-weg-
[ Bericht 14% gewijzigd door BrandX op 01-09-2012 20:20:22 ]
Google is your friend, abuse your friends
HA hA HAhH!HHhaAH ZO GRAPPIGGZGZGZGZGZquote:
[ Bericht 6% gewijzigd door BrandX op 01-09-2012 20:20:48 ]
forever mirin' - We’re not here to take part – we’re here to take over!
1 keer gedaan, en daarna nooit meer! Vind het zo... onecht, teveel make-up e.d.,
Met als gevolg een woordewisseling met m'n tante die eistte dat ik dat wel ging doen toen m'n oma in d'r kist lag jaren later.
Mij respectloos noemen, en eisen dat ie toch ging kijken. Over respect gesproken.
Nog los van het feit dat ik de rouwkaart niet wilde waar ze ook op stond om in een plakboek te stoppen. Ik had er geen gekregen omdat m'n adres niet bekend was. En ook dat resulteerde op een stevige woordewisseling.
Het is zo jammer dat sommige mensen totaal geen respect hebben voor anderen als ze op hun eigen manier er mee om willen gaan.
Nee, ik kijk niet in een kist, einde discussie, en als je het er niet mee eens bent, prima, maar hou je commentaar voor je als je het nog enigsinds "gezellig" wil houden.
Met als gevolg een woordewisseling met m'n tante die eistte dat ik dat wel ging doen toen m'n oma in d'r kist lag jaren later.
Mij respectloos noemen, en eisen dat ie toch ging kijken. Over respect gesproken.
Nog los van het feit dat ik de rouwkaart niet wilde waar ze ook op stond om in een plakboek te stoppen. Ik had er geen gekregen omdat m'n adres niet bekend was. En ook dat resulteerde op een stevige woordewisseling.
Het is zo jammer dat sommige mensen totaal geen respect hebben voor anderen als ze op hun eigen manier er mee om willen gaan.
Nee, ik kijk niet in een kist, einde discussie, en als je het er niet mee eens bent, prima, maar hou je commentaar voor je als je het nog enigsinds "gezellig" wil houden.
Ligt eraan, bij m'n ene opa en oma wel gekeken en toen was ik een jaar of acht, bij mijn andere opa was ik veertien maar niet gekeken omdat hij na een lang ziekbed niet meer op mijn opa leek en ik dat beeld inderdaad niet als laatste herinnering wilde hebben.
Ik vond het totaal niet naar om te zien. Ze leken niet te slapen, maar ik vond het wel prettig om vooral mijn opa nog even te zien en even daag te zeggen en hem aan te raken. Bij de andere open kisten had ik dat laatste trouwens niet.
compact en kleverig.
Geen probleem mee Aanraken doe ik dan weer niet trouwens 
Overigens lijkt een persoon in de kist inderdaad totaal neit op een slapend persoon Misschien wel als hij/zij net dood is maar na 5 dagen ziet het er wel klinisch kil uit vind ik.
Aanraken doe ik dan weer niet trouwens Overigens lijkt een persoon in de kist inderdaad totaal neit op een slapend persoon
Misschien wel als hij/zij net dood is maar na 5 dagen ziet het er wel klinisch kil uit vind ik.
wat doe je dan als er na jou nog iemand het lijk aanraakt? Ga je dan een tweede ronde doen ofzoquote:
Jup, ik kijk wel altijd. Soms raak ik ze nog even aan, gewoon omdat het kan en omdat ik de laatste wil zijn die hem/haar aanraakt
Soms wel, soms niet.
Mijn oma heb ik in de kist gezien, maar daar weet ik niet veel meer van. Mijn opa jaren later ook in zijn kist gezien, maar daar vond ik eigenlijk niks raars aan. Mijn neefje, die op zijn zestiende werd geschept door een auto heb ik niet in zn kist gezien, maar lag wel thuis opgebaard. Daar heb ik hem wel gezien. Ze hadden hem wel goed opgemaakt en aangekleed, dus van het ongeluk was niets te zien. (moest er nog eens bijkomen :/ )
Mijn tante heb ik niet gezien na haar dood. Die had kanker, en woog nog maar 40-45 kilo ofzo. Dan heb ik liever de herinnering.
Mijn oma heb ik in de kist gezien, maar daar weet ik niet veel meer van. Mijn opa jaren later ook in zijn kist gezien, maar daar vond ik eigenlijk niks raars aan. Mijn neefje, die op zijn zestiende werd geschept door een auto heb ik niet in zn kist gezien, maar lag wel thuis opgebaard. Daar heb ik hem wel gezien. Ze hadden hem wel goed opgemaakt en aangekleed, dus van het ongeluk was niets te zien. (moest er nog eens bijkomen :/ )
Mijn tante heb ik niet gezien na haar dood. Die had kanker, en woog nog maar 40-45 kilo ofzo. Dan heb ik liever de herinnering.
Ok stelletje hokboeren
Ik kijk wel. Maar heb hierover wel getwijfeld. Het is namelijk toch onwerkelijk om alleen naar een kist te kijken. Daar kan dan net zo goed een ander in liggen. Condoleance is ook afscheid nemen. Maar tijdens de begrafenis is, bij mij althans, altijd de kist dicht geweest.
Gebeurt niet, want ik zorg altijd dat ik (vrijwel) achteraan de rij staquote:
[..]
wat doe je dan als er na jou nog iemand het lijk aanraakt? Ga je dan een tweede ronde doen ofzo
.
No fucking way. Heb redelijk wat begrafenissen, crematies en weet ik veel wat meegemaakt, maar ik zorg er altijd voor dat ik strategisch ver weg van de kist sta of zit.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Ik kijk bijna altijd even en mensen die ik goed heb gekend die raak ik meestal nog even aan. Niet uitgebreid aaien, maar gewoon even laatste keer de handen aanraken ofzo, even vaarwel zeggen..
en mensen die ik goed heb gekend die raak ik meestal nog even aan. Niet uitgebreid aaien, maar gewoon even laatste keer de handen aanraken ofzo, even vaarwel zeggen..
We zullen zien, zei de blinde.
Nope, om meerdere redenen:
- Ik zie een persoon als een ziel, niet als een lichaam. Ik heb dus niets met het stoffelijk restant.
- Ik herinner de persoon liever zoals hij/zij was dan als rottend, grauw restant van het transportmiddel (wat een lichaam voor mij is).
- Ik zie er de meerwaarde niet van in. In het beste geval ziet het lijk er nog redelijk herkenbaar uit. En dan? Voor het afscheidsproces is het voor mij niet nodig: ik realiseer mij direct dat ik de desbetreffende persoon niet meer in dit leven zal tegenkomen. Vrede met dat feit krijgen is iets anders: de tijd dat dat duurt verschilt tussen een paar maanden en nooit (in geval van een 'oneerlijke' dood). Hier heb ik het uiteraard over directe familie en vrienden; iedereen waar ik niet zoveel mee heb ga ik simpelweg niet naar de uitvaart.
- Ik zie een persoon als een ziel, niet als een lichaam. Ik heb dus niets met het stoffelijk restant.
- Ik herinner de persoon liever zoals hij/zij was dan als rottend, grauw restant van het transportmiddel (wat een lichaam voor mij is).
- Ik zie er de meerwaarde niet van in. In het beste geval ziet het lijk er nog redelijk herkenbaar uit. En dan? Voor het afscheidsproces is het voor mij niet nodig: ik realiseer mij direct dat ik de desbetreffende persoon niet meer in dit leven zal tegenkomen. Vrede met dat feit krijgen is iets anders: de tijd dat dat duurt verschilt tussen een paar maanden en nooit (in geval van een 'oneerlijke' dood). Hier heb ik het uiteraard over directe familie en vrienden; iedereen waar ik niet zoveel mee heb ga ik simpelweg niet naar de uitvaart.
Doet me hieraan denken overigens.
quote:
Ben net bij de memorial geweest. Indrukwekkend om dat op zijn Chinees mee te maken. Hij was overigens een Buddhist qua geloof.
We kregen allemaal een envelopje, moest je wat geld indoen, maar het moest een oneven getal zijn, dus 101, 305, 511 dollar, etc. Onder geen enkel beding mag je geld lenen daarvoor.
Dat overhandig je aan de familie (ouders, grootouders en verloofde waren er). Die condoleer je dan persoonlijk, met een grote buiging en - hoe moet ik het omschrijven - een soort van hug.
Dan langs een tafel waar voedsel aan de monikken geschonken werd (fruit e.d.) en dan via een omweg naar een soort altaar met een grote foto van JS. Daar stukjes wierook aansteken, moment berusten, weer diepe buiging en naast de foto in een soort potje steken.
Daarna had je de keus om het lichaam te bezoeken - achter de foto en een gordijntje - maar daar heb ik voor bedankt. Zie hem liever voor me zoals ik hem kende, vrijwel niemand heeft dat gedaan volgens mij. De zaal zat ondertussen al vol met collega's en vrienden (alhoewel het bij dit project heel erg naar elkaar toegroeit).
Dan ga je in de zaal zitten, zolang je wilt, haaks op de kist en de foto.
Als je weggaat krijg je een envelopje met daarin een snoepje, een zakdoekje en een muntje van 1 dollar. Het snoepje moet je meteen opeten, bij het verlaten van de zaal je gezicht 'reinigen' met het zakdoekje als teken van 'ik spoel het nu weg' en onmiddellijk weggooien. Als je buiten bent moest je meteen die 1 dollar uitgeven, maakt niet uit hoe, dus heb er maar een Mars voor gekocht.
Anyway, we berusten er min of meer allemaal in nu. Al zal hij altijd gemist worden.
RIP, buddy. You'll be sorely missed.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Ik heb het nooit gedaan. Heb hetzelfde als meerdere mensen hier. Ik wil een dierbare herinneren als levend persoon, niet als een zielloos dood lichaam.
Bij vreemden zou ik 't geen probleem vinden.
Bij vreemden zou ik 't geen probleem vinden.
Ja, ik kijk altijd. Voor mij is dat belangrijk om echt afscheid van iemand te kunnen nemen. Ik vind het dan ook erg naar als de kist gesloten moet blijven omdat de overledene niet toonbaar meer is ..
..
Ik kijk altijd, geen probleem mee... kan zo ook beter afscheid nemen.
* I intend to live forever, so far so good! *
Waarom zo'n verhaal ophangen, zeg gewoon dat je bang bent om te kijken.quote:
Nope, om meerdere redenen:
- Ik zie een persoon als een ziel, niet als een lichaam. Ik heb dus niets met het stoffelijk restant.
- Ik herinner de persoon liever zoals hij/zij was dan als rottend, grauw restant van het transportmiddel (wat een lichaam voor mij is).
- Ik zie er de meerwaarde niet van in. In het beste geval ziet het lijk er nog redelijk herkenbaar uit. En dan? Voor het afscheidsproces is het voor mij niet nodig: ik realiseer mij direct dat ik de desbetreffende persoon niet meer in dit leven zal tegenkomen. Vrede met dat feit krijgen is iets anders: de tijd dat dat duurt verschilt tussen een paar maanden en nooit (in geval van een 'oneerlijke' dood). Hier heb ik het uiteraard over directe familie en vrienden; iedereen waar ik niet zoveel mee heb ga ik simpelweg niet naar de uitvaart.
Nope, bij het overlijden van mijn oma (hoe oud was ik, jaartje of 10?) naar het mortuarium gegaan. Een grote koelkast waar de kisten naast elkaar stonden, met enkel gordijnen ertussen. Zeer slecht ervaren.
Natuurlijk zijn er ook vele mortuariums (mortuaria?) waar dit helemaal anders aangepakt wordt, maar sindsdien heb ik er geen behoefte meer aan.
Natuurlijk zijn er ook vele mortuariums (mortuaria?) waar dit helemaal anders aangepakt wordt, maar sindsdien heb ik er geen behoefte meer aan.
Tics van je petten.
Nee. Nooit gedaan ook, totaal geen behoefte aan. Ik denk niet dat ik er problemen mee zou hebben, maar ik heb liever dat ik me de persoon herinner zoals hij/zij levend was.
Bij iemand die ernstig ziek was kan het soms juist zo zijn dat het er veel vrediger uit ziet in ruste.quote:
Ik heb één keer gekeken en vond het totaal niet lijken op een slapend persoon, zoals veel mensen zeggen. Vond het maar een naar gezicht. Bij iemand die me dichterbij staat zou ik het zéker niet doen, dat beeld krijg je nooit meer van je netvlies af.
En ik kijk altijd wel. Geeft mij een afsluitend gevoel.
Ligt inderdaad hoe degene erbij ligt. Maar over 't algemeen kijk ik wel. En aanraken doe ik alleen bij dierbaren. Zoals mn oma die in februari is overleden.
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
Ik ga ook liever niet kijken. Bij mn opa wilde mn ouders graag dat ik meeging, dus even gekeken, maar had er totaal niks mee en leek ook niet op wie hij was. Later bij mn oma hoefde ik daarom ook niet te kijken, maar ontkwam er niet aan, omdat we bij de condoleance als familie bij de kist stonden die open was. Had daar ook niks mee.
Ook een keer bij de begrafenis van een collega geweest en daar mocht je naar de kamer waar ie lag. Ben daar niet heen geweest.
Ook een keer bij de begrafenis van een collega geweest en daar mocht je naar de kamer waar ie lag. Ben daar niet heen geweest.
Ik vind het niet eng, maar ik heb er evenmin behoefte aan. En dat vind ik een prima reden om geen afscheid te nemen. Ik herinner me de persoon wel zoals hij was.
Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Ik heb het tot dusver wel gedaan, behalve bij mensen die ik minder goed ken, dan vind ik het ergens weer 'opdringerig'. Maar bij mensen die wat dichter bij me staan beschouw ik die laatste blik als het definitieve afscheid, de laatste kans om iemand nog te zien, al is het dan 'koud en kil', het biedt wel vaak een vredige aanblik.
Het is hier de gewoonte om een foto bij een gesloten kist te hebben staan, waar de persoon er op staat zoals deze op zijn mooist is.
🐱
Maar een gesloten kist zie je voornamelijk bij slachtoffers van een ongeluk/zelfdoding.quote:
Het is hier de gewoonte om een foto bij een gesloten kist te hebben staan, waar de persoon er op staat zoals deze op zijn mooist is.
Dat lijkt me veel erger, dat je als familie afscheid wilt nemen maar dat niet kan.
Ik zou zelf niet willen dat mensen naar mij komen kijken als ik dood in een kist lig. Doe maar dicht.
Zielig machojochie.quote:
[..]
Waarom zo'n verhaal ophangen, zeg gewoon dat je bang bent om te kijken.
Ik heb meer lijken in mijn leven gezien dan mij lief is. Maar als jij het stoere, maar stiekem onzekere, jongetje wilt uithangen: prima. Als jij denkt dat dit bij uitstek een onderwerp is waarbij jij je zogenaamde mannelijkheid wilt tentoonstellen: prima. Ik weet wel beter, als volwassen man zijnde.
Ik gaf alleen mijn kijk op zaken; niet iedereen is zo simpel dat hij zijn ideeën en gevoelens niet onder woorden kan brengen.
dat had ik ook wel bij mijn oma.quote:
Ik ga ook liever niet kijken. Bij mn opa wilde mn ouders graag dat ik meeging, dus even gekeken, maar had er totaal niks mee en leek ook niet op wie hij was.
just give a second thought
what if we don't get caught...
what if we don't get caught...
Hangt er vanaf wie het is. Bij m'n opa's en oma's wel gedaan. Ik wilde ze gewoon toch nog even een keer zien. Het beeld dat ze in een kist liggen blijft bij mij overigens niet hangen verder, daar heb ik geen last van. Ik herinner ze gewoon zoals ze waren.
Dus bij mensen die dichtbij me staan kijk ik wel, maar bij minder goede bekenden kijk ik niet.
Dus bij mensen die dichtbij me staan kijk ik wel, maar bij minder goede bekenden kijk ik niet.
|
|
