W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Welkom in de Kosmos!
Ga mee op een reis door het heelal, langs de sterren, planeten, zwarte gaten en nog veel meer...
Het astronomie topic #2
Het astronomie topic #3
Het astronomie topic #4
.
Het astronomie topic #5
Het astronomie topic #6.
Een paar gerelateerde topics:
Centraal Exo-Planeten Topic
Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
MARS - De Missies! Deel 8
Astronomie in de Achtertuin #1
Verder met de laatste post uit t vorige deel:
10-04-2012
Wetenschappers zien ‘iets nieuws’ op de zon
NASA-wetenschappers hebben iets nieuws gevonden op de zon: coronale cellen. Deze coronale cellen bevinden zich in de atmosfeer van de zon en kunnen het beste vergeleken worden met kaarsjes op een verjaardagstaart.
Wetenschapper Neil Sheeley van het Naval Research Laboratory in Washington keek naar foto’s van de zon, gemaakt door het Solar Dynamics Observatorium. Hij trof een bijzondere reeks cellen aan in de atmosfeer van de zon, oftewel de corona. De cellen leken sterk op de cellen op het oppervlak van de zon. Ze hadden een heldere kern en donkere randen.
Sheeley besprak zijn vondst met collega’s en al snel werden verschillende belangrijke zonneobservatoria ingeschakeld om de vreemde cellen nader te bestuderen. Uit het onderzoek blijkt nu dat de cellen inderdaad ‘iets nieuws’ zijn. De cellen worden voortaan ‘coronale cellen’ genoemd.
Verjaardagskaarsjes?
De coronale cellen bevinden zich in coronale gaten. Dit zijn relatief koude gebieden in vergelijking met de corona. “We denken dat coronale cellen vlammen zijn die omhoog schieten, zoals kaarsen op een verjaardagstaart”, legt Sheeley uit in het persbericht op de website van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. “Van de zijkant zien ze eruit als vlammen, maar van bovenaf lijken het net cellen.” Dit is goed te zien op de foto rechts. De bovenste foto’s zijn gemaakt van boven. Hierdoor hebben de coronale cellen een celachtige structuur. Op de onderste foto’s lijken de coronale cellen juist op vlammen.
De coronale cellen gedragen zich raar. Soms verdwijnen ze voor altijd, alsof iemand het kaarsje uitblaast. Maar het komt ook voor dat de cellen plotseling weer verschijnen. De grote vraag is: wat steekt de kaars aan?
Meer onderzoek
Wetenschappers denken dat de coronale cellen zichtbaar zijn als magnetische velden gesloten zijn en niet zichtbaar zijn als de magnetische velden open zijn. Er is echter meer onderzoek nodig om meer te weten te komen over deze bijzondere structuren.
(scientias.nl)
[ Bericht 1% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-04-2012 09:16:32 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Welcome to Galaxy Zoo, where you can help astronomers explore the Universe
Galaxy Zoo: Hubble uses gorgeous imagery of hundreds of thousands of galaxies drawn from NASA's Hubble Space Telescope archive. To understand how these galaxies, and our own, formed we need your help to classify them according to their shapes ⤔ a task at which your brain is better than even the most advanced computer. If you're quick, you may even be the first person in history to see each of the galaxies you're asked to classify.
More than 250,000 people have taken part in Galaxy Zoo so far, producing a wealth of valuable data and sending telescopes on Earth and in space chasing after their discoveries. The images used in Galaxy Zoo: Hubble are more detailed and beautiful than ever, and will allow us to look deeper into the Universe than ever before. To begin exploring, click the 'How To Take Part' link above, or read The Story So Far to find out what Galaxy Zoo has achieved to date.
Thanks for your help, and happy classifying.
The Galaxy Zoo team.
Galaxy Zoo: Hubble uses gorgeous imagery of hundreds of thousands of galaxies drawn from NASA's Hubble Space Telescope archive. To understand how these galaxies, and our own, formed we need your help to classify them according to their shapes ⤔ a task at which your brain is better than even the most advanced computer. If you're quick, you may even be the first person in history to see each of the galaxies you're asked to classify.
More than 250,000 people have taken part in Galaxy Zoo so far, producing a wealth of valuable data and sending telescopes on Earth and in space chasing after their discoveries. The images used in Galaxy Zoo: Hubble are more detailed and beautiful than ever, and will allow us to look deeper into the Universe than ever before. To begin exploring, click the 'How To Take Part' link above, or read The Story So Far to find out what Galaxy Zoo has achieved to date.
Thanks for your help, and happy classifying.
The Galaxy Zoo team.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
quote:Op woensdag 11 april 2012 18:01 schreef -CRASH- het volgende:
Welcome to Galaxy Zoo, where you can help astronomers explore the Universe
Galaxy Zoo: Hubble uses gorgeous imagery of hundreds of thousands of galaxies drawn from NASA's Hubble Space Telescope archive. To understand how these galaxies, and our own, formed we need your help to classify them according to their shapes ⤔ a task at which your brain is better than even the most advanced computer. If you're quick, you may even be the first person in history to see each of the galaxies you're asked to classify.
More than 250,000 people have taken part in Galaxy Zoo so far, producing a wealth of valuable data and sending telescopes on Earth and in space chasing after their discoveries. The images used in Galaxy Zoo: Hubble are more detailed and beautiful than ever, and will allow us to look deeper into the Universe than ever before. To begin exploring, click the 'How To Take Part' link above, or read The Story So Far to find out what Galaxy Zoo has achieved to date.
Thanks for your help, and happy classifying.
The Galaxy Zoo team.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-04-2012
Kosmische 'luchtspiegelingen' bevestigen dat heelal versneld uitdijt
Een internationaal team van wetenschappers heeft nog eens bevestigd dat de uitdijing van het heelal aan het versnellen is. Dat blijkt uit een grote inventarisatie van quasars - de extreem heldere kernen van verre sterrenstelsels.
Bij het onderzoek is gekeken naar een specifieke categorie van deze objecten: quasars die door het zogeheten zwaartekrachtslenseffect meervoudig zijn afgebeeld. Dit effect is het gevolg van de zwaartekrachtswerking van een zwaar voorgrondobject - een sterrenstelsel of cluster van sterrenstelsels - dat het licht van alles wat er recht achter staat afbuigt.
De eerste van deze kosmische 'luchtspiegelingen' werd in 1979 ontdekt, en sindsdien waren al meer dan honderd 'gelensde' quasars opgespoord. Dankzij het nieuwe onderzoek, waarbij nauwkeurig is gekeken naar 100.000 quasaropnamen van de Sloan Digital Sky Survey, zijn daar nog eens vijftig exemplaren bij gekomen.
Uit het percentage quasars dat lenseffecten vertoont, kan de uitdijingssnelheid van het heelal worden afgeleid. Bij een versnellende uitdijing neemt de afstand tot elke quasar namelijk sneller toe, en dat vergroot de kans dat een quasar gelensd wordt afgebeeld.
Het waargenomen percentage van 0,05 procent is in overeenstemming met de uitkomsten van berekeningen die uitgaan van een versnellende uitdijing. De oorzaak van deze versnelling wordt, bij gebrek aan beter, 'donkere energie' genoemd. Maar wat dat precies is, weet eigenlijk niemand.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Kosmische 'luchtspiegelingen' bevestigen dat heelal versneld uitdijt
Een internationaal team van wetenschappers heeft nog eens bevestigd dat de uitdijing van het heelal aan het versnellen is. Dat blijkt uit een grote inventarisatie van quasars - de extreem heldere kernen van verre sterrenstelsels.
Bij het onderzoek is gekeken naar een specifieke categorie van deze objecten: quasars die door het zogeheten zwaartekrachtslenseffect meervoudig zijn afgebeeld. Dit effect is het gevolg van de zwaartekrachtswerking van een zwaar voorgrondobject - een sterrenstelsel of cluster van sterrenstelsels - dat het licht van alles wat er recht achter staat afbuigt.
De eerste van deze kosmische 'luchtspiegelingen' werd in 1979 ontdekt, en sindsdien waren al meer dan honderd 'gelensde' quasars opgespoord. Dankzij het nieuwe onderzoek, waarbij nauwkeurig is gekeken naar 100.000 quasaropnamen van de Sloan Digital Sky Survey, zijn daar nog eens vijftig exemplaren bij gekomen.
Uit het percentage quasars dat lenseffecten vertoont, kan de uitdijingssnelheid van het heelal worden afgeleid. Bij een versnellende uitdijing neemt de afstand tot elke quasar namelijk sneller toe, en dat vergroot de kans dat een quasar gelensd wordt afgebeeld.
Het waargenomen percentage van 0,05 procent is in overeenstemming met de uitkomsten van berekeningen die uitgaan van een versnellende uitdijing. De oorzaak van deze versnelling wordt, bij gebrek aan beter, 'donkere energie' genoemd. Maar wat dat precies is, weet eigenlijk niemand.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-04-2012
Planeten houden ring rond ster Fomalhaut in stand
De nog in aanbouw zijnde Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), onderdeel van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili, heeft voor een grote doorbraak gezorgd in het onderzoek van een nabij planetenstelsel-in-wording. Met ALMA hebben astronomen ontdekt dat de planeten die om de ster Fomalhaut cirkelen veel kleiner moeten zijn dan oorspronkelijk werd gedacht.
De ontdekking is te danken aan nieuwe scherpe opnamen van de ring van stof rond de ster, die op ongeveer 25 lichtjaar van de aarde staat. De opnamen tonen aan dat zowel de binnen- als de buitenrand van de dunne stofschijf heel scherp begrensd is.
In combinatie met computersimulaties brengt dit de astronomen tot de conclusie dat de stofdeeltjes binnen de ring worden gehouden door de zwaartekrachtswerking van twee planeten - een die zich dichter bij de ster bevindt dan de schijf en een daarbuiten. Hun berekeningen geven ook een indicatie van de waarschijnlijke grootte van de beide planeten: groter dan Mars, maar niet groter dan een paar keer de aarde. Dat is veel kleiner dan astronomen voorheen dachten.
Het ALMA-onderzoek laat zien dat de breedte van de ring ongeveer 16 keer zo groot is als de afstand zon-aarde en ongeveer zeven keer zo dun als breed - smaller en dunner dan eerder werd gedacht. De afstand van de ring tot Fomalhaut is ongeveer 140 keer de afstand zon-aarde. Ter vergelijking: in ons zonnestelsel is de afstand van Pluto tot de zon ongeveer 40 keer de afstand zon-aarde.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Planeten houden ring rond ster Fomalhaut in stand
De nog in aanbouw zijnde Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), onderdeel van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili, heeft voor een grote doorbraak gezorgd in het onderzoek van een nabij planetenstelsel-in-wording. Met ALMA hebben astronomen ontdekt dat de planeten die om de ster Fomalhaut cirkelen veel kleiner moeten zijn dan oorspronkelijk werd gedacht.
De ontdekking is te danken aan nieuwe scherpe opnamen van de ring van stof rond de ster, die op ongeveer 25 lichtjaar van de aarde staat. De opnamen tonen aan dat zowel de binnen- als de buitenrand van de dunne stofschijf heel scherp begrensd is.
In combinatie met computersimulaties brengt dit de astronomen tot de conclusie dat de stofdeeltjes binnen de ring worden gehouden door de zwaartekrachtswerking van twee planeten - een die zich dichter bij de ster bevindt dan de schijf en een daarbuiten. Hun berekeningen geven ook een indicatie van de waarschijnlijke grootte van de beide planeten: groter dan Mars, maar niet groter dan een paar keer de aarde. Dat is veel kleiner dan astronomen voorheen dachten.
Het ALMA-onderzoek laat zien dat de breedte van de ring ongeveer 16 keer zo groot is als de afstand zon-aarde en ongeveer zeven keer zo dun als breed - smaller en dunner dan eerder werd gedacht. De afstand van de ring tot Fomalhaut is ongeveer 140 keer de afstand zon-aarde. Ter vergelijking: in ons zonnestelsel is de afstand van Pluto tot de zon ongeveer 40 keer de afstand zon-aarde.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-04-2012
WISE-satelliet ontdekt honderden 'blazars'
In de recent vrijgegeven meetgegevens van NASA's infraroodsatelliet WISE hebben astronomen meer dan tweehonderd zogeheten blazars opgespoord, en waarschijnlijk zullen er nog duizenden volgen. Blazars zijn nauw verwant aan de quasars en behoren dus tot de meest energierijke objecten in het heelal.
Net als quasars ontlenen blazars hun energie aan het superzware zwarte gat in de kern van een sterrenstelsel dat bezig is materie op te slokken. Een deel van de energie die daarbij vrijkomt, wordt uitgestoten in de vorm van twee nauwe bundels of 'jets' van deeltjes die bijna de snelheid van het licht hebben.
Een blazar onderscheidt zich van een quasar doordat een van die jets toevallig recht onze kant op is gericht. Dat is uiteraard niet zo heel vaak het geval, en dat maakt deze objecten vrij zeldzaam.
Astronomen gebruiken infraroodmetingen doorgaans om de zwakke straling van relatief koele objecten op te sporen. Blazars zijn verre van koel en produceren juist veel röntgen- en gammastraling. Dat ze ook in het infrarood waarneembaar zijn, komt doordat de deeltjes in de jets bij hun versnelling deze vorm van straling afgeven.
Door de WISE-gegevens te vergelijken met die van de gammasatelliet Fermi, zijn de astronomen erachter gekomen dat meer dan de helft van de nog onverklaarde gammabronnen die deze laatste satelliet heeft ontdekt blazars zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
WISE-satelliet ontdekt honderden 'blazars'
In de recent vrijgegeven meetgegevens van NASA's infraroodsatelliet WISE hebben astronomen meer dan tweehonderd zogeheten blazars opgespoord, en waarschijnlijk zullen er nog duizenden volgen. Blazars zijn nauw verwant aan de quasars en behoren dus tot de meest energierijke objecten in het heelal.
Net als quasars ontlenen blazars hun energie aan het superzware zwarte gat in de kern van een sterrenstelsel dat bezig is materie op te slokken. Een deel van de energie die daarbij vrijkomt, wordt uitgestoten in de vorm van twee nauwe bundels of 'jets' van deeltjes die bijna de snelheid van het licht hebben.
Een blazar onderscheidt zich van een quasar doordat een van die jets toevallig recht onze kant op is gericht. Dat is uiteraard niet zo heel vaak het geval, en dat maakt deze objecten vrij zeldzaam.
Astronomen gebruiken infraroodmetingen doorgaans om de zwakke straling van relatief koele objecten op te sporen. Blazars zijn verre van koel en produceren juist veel röntgen- en gammastraling. Dat ze ook in het infrarood waarneembaar zijn, komt doordat de deeltjes in de jets bij hun versnelling deze vorm van straling afgeven.
Door de WISE-gegevens te vergelijken met die van de gammasatelliet Fermi, zijn de astronomen erachter gekomen dat meer dan de helft van de nog onverklaarde gammabronnen die deze laatste satelliet heeft ontdekt blazars zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-04-2012
Cassini vliegt door ijsfontein van Saturnusmaan Enceladus
De Amerikaanse planeetverkenner Cassini is op 14 april op een hoogte van slechts 74 kilometer langs de kleine Saturnusmaan Enceladus gevlogen. Daarbij vloog de ruimtesonde dwars door een van de ijsfonteinen van de 500 kilometer grote ijsmaan heen. Die ijsfonteinen, in het zuidpoolgebied van Enceladus, wijzen op het bestaan van ondergronds water. Met een spectrometer aan boord van Cassini zijn metingen verricht aan de samenstelling van de geiserpluim; de analyse daarvan zal nog geruime tijd op zich laten wachten. Cassini maakte tijdens de passage ook gedetailleerde foto's van het oppervlak van Enceladus.
Na de Enceladuspassage vloog Cassini ook nog op veel grotere afstand (9100 kilometer) langs de grotere Saturnusmaan Tethys. Daarbij werd de 'achterzijde' van Tethys gefotografeerd, die niet eerder zo gedetailleerd in beeld is gebracht.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Cassini vliegt door ijsfontein van Saturnusmaan Enceladus
De Amerikaanse planeetverkenner Cassini is op 14 april op een hoogte van slechts 74 kilometer langs de kleine Saturnusmaan Enceladus gevlogen. Daarbij vloog de ruimtesonde dwars door een van de ijsfonteinen van de 500 kilometer grote ijsmaan heen. Die ijsfonteinen, in het zuidpoolgebied van Enceladus, wijzen op het bestaan van ondergronds water. Met een spectrometer aan boord van Cassini zijn metingen verricht aan de samenstelling van de geiserpluim; de analyse daarvan zal nog geruime tijd op zich laten wachten. Cassini maakte tijdens de passage ook gedetailleerde foto's van het oppervlak van Enceladus.
Na de Enceladuspassage vloog Cassini ook nog op veel grotere afstand (9100 kilometer) langs de grotere Saturnusmaan Tethys. Daarbij werd de 'achterzijde' van Tethys gefotografeerd, die niet eerder zo gedetailleerd in beeld is gebracht.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-04-2012
Gele superreuzen bevestigen evolutiemodellen
Sterrenkundigen van het Lowell Observatory hebben honderden gele superreuzen ontdekt in twee naburige sterrenstelsels: de Grote Magelhaense Wolk en het Driehoekstelsel (M33). De gevonden aantallen en eigenschappen van de gele superreuzen komen nauwkeurig overeen met theoretische modellen voor de laatste evolutiestadia van sterren.
Hete, heldere blauwe sterren veranderen aan het eind van hun relatief korte leven in rode superreuzen zoals Betelgeuze en Aldebaran. Tijdens die gedaanteverwisseling vertonen ze gedurende korte tijd - slechts een paar duizend jaar - een gele kleur. Zulke gele superreuzen zijn dan ook zeer zeldzaam; de ster Canopus in het sterrenbeeld Kiel is een voorbeeld in ons eigen Melkwegstelsel.
Pas door veel gele superreuzen te bestuderen, kan een goede vergelijking worden uitgevoerd met voorspellingen van evolutiemodellen. Dat is nu gelukt met gele superreuzen in de twee nabijgelegen sterrenstelsels. De waarnemingen zijn verricht met de 4-meter Blanco-telescoop op de Cerro Tololo-sterrenwacht in Chili en de MMT-telescoop op Mount Hopkins in Arizona.
Eerdere modellen voorspelden een te groot aantal gele superreuzen (anders gezegd: een te lange gele-superreuzenfase); de nieuwe metingen zijn echter goed in overeenstemming met preciezere modellen van theoretici van de sterrenwacht van Genève.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Gele superreuzen bevestigen evolutiemodellen
Sterrenkundigen van het Lowell Observatory hebben honderden gele superreuzen ontdekt in twee naburige sterrenstelsels: de Grote Magelhaense Wolk en het Driehoekstelsel (M33). De gevonden aantallen en eigenschappen van de gele superreuzen komen nauwkeurig overeen met theoretische modellen voor de laatste evolutiestadia van sterren.
Hete, heldere blauwe sterren veranderen aan het eind van hun relatief korte leven in rode superreuzen zoals Betelgeuze en Aldebaran. Tijdens die gedaanteverwisseling vertonen ze gedurende korte tijd - slechts een paar duizend jaar - een gele kleur. Zulke gele superreuzen zijn dan ook zeer zeldzaam; de ster Canopus in het sterrenbeeld Kiel is een voorbeeld in ons eigen Melkwegstelsel.
Pas door veel gele superreuzen te bestuderen, kan een goede vergelijking worden uitgevoerd met voorspellingen van evolutiemodellen. Dat is nu gelukt met gele superreuzen in de twee nabijgelegen sterrenstelsels. De waarnemingen zijn verricht met de 4-meter Blanco-telescoop op de Cerro Tololo-sterrenwacht in Chili en de MMT-telescoop op Mount Hopkins in Arizona.
Eerdere modellen voorspelden een te groot aantal gele superreuzen (anders gezegd: een te lange gele-superreuzenfase); de nieuwe metingen zijn echter goed in overeenstemming met preciezere modellen van theoretici van de sterrenwacht van Genève.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-04-2012
Sommige sterren adopteren verweesde planeten
Een planeet die zijn moederster is kwijtgeraakt, kan soms door een andere ster worden 'geadopteerd'. Dat blijkt uit computersimulaties die op 20 april gepubliceerd worden in The Astrophysical Journal . De simulaties zijn uitgevoerd door Hagai Perets van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics en de Nederlandse astsronoom Thijs Kouwenhoven, verbonden aan Peking University.
Door zwaartekrachtsstoringen van andere planeten in hetzelfde stelsel kan een planeet soms de ruimte in geslingerd worden. Zulke 'verweesde' planeten zijn naar schatting minstens zo talrijk als sterren. In jonge, compacte sterrenhopen kunnen de stellaire weesjes echter geadopteerd worden door nieuwe ouders: ze worden 'ingevangen' door andere sterren. Perets en Kouwenhoven berekenen dat 3 tot 6 procent van de sterren in een jonge sterrenhoop wordt vergezeld door zo'n adoptieplaneet.
Kenmerkend voor de geadopteerde planeten is dat ze in zeer wijde en vaak sterk gehelde banen rond hun 'pleegmoederster' draaien - in veel gevallen op afstanden die honderden tot duizenden keren zo groot zijn als de afstand van de aarde tot de zon.
Adoptieplaneten zijn nog nooit ontdekt. Wel werd in 2006 een merkwaardig stelsel gevonden van twee reuzenplaneten die een baan om elkaar heen beschrijven. Ook zo'n merkwaardige dubbelplaneet kan zijn ontstaan door het 'invang-mechanisme'.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 18-04-2012 14:34:03 ]
Sommige sterren adopteren verweesde planeten
Een planeet die zijn moederster is kwijtgeraakt, kan soms door een andere ster worden 'geadopteerd'. Dat blijkt uit computersimulaties die op 20 april gepubliceerd worden in The Astrophysical Journal . De simulaties zijn uitgevoerd door Hagai Perets van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics en de Nederlandse astsronoom Thijs Kouwenhoven, verbonden aan Peking University.
Door zwaartekrachtsstoringen van andere planeten in hetzelfde stelsel kan een planeet soms de ruimte in geslingerd worden. Zulke 'verweesde' planeten zijn naar schatting minstens zo talrijk als sterren. In jonge, compacte sterrenhopen kunnen de stellaire weesjes echter geadopteerd worden door nieuwe ouders: ze worden 'ingevangen' door andere sterren. Perets en Kouwenhoven berekenen dat 3 tot 6 procent van de sterren in een jonge sterrenhoop wordt vergezeld door zo'n adoptieplaneet.
Kenmerkend voor de geadopteerde planeten is dat ze in zeer wijde en vaak sterk gehelde banen rond hun 'pleegmoederster' draaien - in veel gevallen op afstanden die honderden tot duizenden keren zo groot zijn als de afstand van de aarde tot de zon.
Adoptieplaneten zijn nog nooit ontdekt. Wel werd in 2006 een merkwaardig stelsel gevonden van twee reuzenplaneten die een baan om elkaar heen beschrijven. Ook zo'n merkwaardige dubbelplaneet kan zijn ontstaan door het 'invang-mechanisme'.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 18-04-2012 14:34:03 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-04-2012
Hubble maakt 'monsterfoto' van Tarantula-nevel
Ter gelegenheid van de 22ste verjaardag van de Hubble Space Telescope, die op 20 april 1990 werd gelanceerd, hebben NASA, ESA en ESO een gigantische 'panoramafoto' gepubliceerd van het centrale deel van de Tarantulanevel, een kolossaal stervormingsgebied op 167.000 lichtjaar afstand in de Grote Magelhaense Wolk. Voor de opname, die ruim 30 megapixels telt, zijn in totaal dertig foto's samengevoegd - vijftien van de Hubble Space Telescope en vijftien van de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op La Silla, Chili. Aan de totstandkoming van de Hubblefoto hebben vier Nederlandse astronomen meegewerkt. Het centrale deel van de Tarantulanevel staat bekend als 30 Doradus - het is een zeer compacte verzameling van vele duizenden pasgeboren sterren, waarvan sommige extreme exemplaren meer dan honderd keer zo zwaar zijn als de zon.
Hogeresolutieversies (incl. zoom-versie) van de foto
(allesoversterrenkunde)
Hubble maakt 'monsterfoto' van Tarantula-nevel
Ter gelegenheid van de 22ste verjaardag van de Hubble Space Telescope, die op 20 april 1990 werd gelanceerd, hebben NASA, ESA en ESO een gigantische 'panoramafoto' gepubliceerd van het centrale deel van de Tarantulanevel, een kolossaal stervormingsgebied op 167.000 lichtjaar afstand in de Grote Magelhaense Wolk. Voor de opname, die ruim 30 megapixels telt, zijn in totaal dertig foto's samengevoegd - vijftien van de Hubble Space Telescope en vijftien van de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op La Silla, Chili. Aan de totstandkoming van de Hubblefoto hebben vier Nederlandse astronomen meegewerkt. Het centrale deel van de Tarantulanevel staat bekend als 30 Doradus - het is een zeer compacte verzameling van vele duizenden pasgeboren sterren, waarvan sommige extreme exemplaren meer dan honderd keer zo zwaar zijn als de zon.
Hogeresolutieversies (incl. zoom-versie) van de foto
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Tofquote:
17-04-2012
Hubble maakt 'monsterfoto' van Tarantula-nevel
[ afbeelding ]
Ter gelegenheid van de 22ste verjaardag van de Hubble Space Telescope, die op 20 april 1990 werd gelanceerd, hebben NASA, ESA en ESO een gigantische 'panoramafoto' gepubliceerd van het centrale deel van de Tarantulanevel, een kolossaal stervormingsgebied op 167.000 lichtjaar afstand in de Grote Magelhaense Wolk. Voor de opname, die ruim 30 megapixels telt, zijn in totaal dertig foto's samengevoegd - vijftien van de Hubble Space Telescope en vijftien van de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op La Silla, Chili. Aan de totstandkoming van de Hubblefoto hebben vier Nederlandse astronomen meegewerkt. Het centrale deel van de Tarantulanevel staat bekend als 30 Doradus - het is een zeer compacte verzameling van vele duizenden pasgeboren sterren, waarvan sommige extreme exemplaren meer dan honderd keer zo zwaar zijn als de zon.
Hogeresolutieversies (incl. zoom-versie) van de foto
(allesoversterrenkunde)
19-04-2012
ESA lijkt te kiezen voor nieuwe Jupitermissie
Een adviescommissie van het Europese ruimteagentschap ESA heeft aanbevolen dat de volgende grote Europese ruimtemissie naar Jupiter zal gaan. De missie, met de grappige naam JUICE, zal vooral de grote ijsmanen Callisto, Europe en Ganymedes gaan verkennen. JUICE staat voor JUpiter ICy moons Explorer.
Of deze 1 miljard euro kostende ruimtemissie er ook echt komt, zal op 2 mei worden beslist tijdens een bijeenkomst van vertegenwoordigers van alle ESA-lidstaten. Daar zou JUICE theoretisch nog concurrentie kunnen krijgen van twee andere kandidaten: de grote röntgensatelliet ATHENA en de uit drie satellieten bestaande zwaartekrachtsgolfdetector NGO.
Het lijkt echter waarschijnlijk dat de Jupitermissie de voorkeur zal krijgen. In kringen van astrofysici, die zich vooral met zaken buiten ons zonnestelsel bezighouden, is dan ook teleurgesteld gereageerd op de voordracht.
Als JUICE definitief groen licht krijgt, vertrekt er in 2022 een Europese ruimtesonde naar de grootste planeet van ons zonnestelsel. Na aankomst zal deze een aantal scheervluchten langs Callisto en Europa maken, om uiteindelijk in een baan om Ganymedes te gaan cirkelen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
ESA lijkt te kiezen voor nieuwe Jupitermissie
Een adviescommissie van het Europese ruimteagentschap ESA heeft aanbevolen dat de volgende grote Europese ruimtemissie naar Jupiter zal gaan. De missie, met de grappige naam JUICE, zal vooral de grote ijsmanen Callisto, Europe en Ganymedes gaan verkennen. JUICE staat voor JUpiter ICy moons Explorer.
Of deze 1 miljard euro kostende ruimtemissie er ook echt komt, zal op 2 mei worden beslist tijdens een bijeenkomst van vertegenwoordigers van alle ESA-lidstaten. Daar zou JUICE theoretisch nog concurrentie kunnen krijgen van twee andere kandidaten: de grote röntgensatelliet ATHENA en de uit drie satellieten bestaande zwaartekrachtsgolfdetector NGO.
Het lijkt echter waarschijnlijk dat de Jupitermissie de voorkeur zal krijgen. In kringen van astrofysici, die zich vooral met zaken buiten ons zonnestelsel bezighouden, is dan ook teleurgesteld gereageerd op de voordracht.
Als JUICE definitief groen licht krijgt, vertrekt er in 2022 een Europese ruimtesonde naar de grootste planeet van ons zonnestelsel. Na aankomst zal deze een aantal scheervluchten langs Callisto en Europa maken, om uiteindelijk in een baan om Ganymedes te gaan cirkelen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mystery company backed by James Cameron and Google executives may be an asteroid mining project
http://www.theverge.com/2(...)james-cameron-google
Spannend!quote:By Adi Robertson on April 18, 2012 01:37 pm
MIT's Technology Review has just gotten news of a mysterious new project that claims it will "create a new industry and a new definition of 'natural resources.'" Space exploration company Planetary Resources will be unveiled in a conference call on Tuesday, April 24th. Besides the audacious announcement, which promises to "overlay two critical sectors space exploration and natural resources to add trillions of dollars to the global GDP," what makes this unique is its high-profile support group. The venture is backed by Google executives Larry Page and Eric Schmidt, director James Cameron, and politician Ross Perot's son, among others.
We're left to ponder, however, what Planetary Resources will actually do. Technology Review speculates that the project is an asteroid mining operation, reasoning that the other natural resources we need an Earth-like habitat and supply of fossil fuels aren't going to be found in space any time soon. Looking at the evidence, asteroid mining seems pretty likely at this point, especially since X Prize founder and perpetual optimist Peter Diamandis is at the head of the operation. In 2005, Diamandis appeared at TED describing an extraterrestrial environment where "everything we hold of value on this planet metal and minerals and real estate and energy" are available in "infinite quantities." He specifically singled out asteroid mining, claiming that he could finance mining a "20 trillion dollar" asteroid full of nickel-iron alloy by speculating in the precious metals market.
http://www.theverge.com/2(...)james-cameron-google
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Ik ben benieuwd of dat project winstgevend wordt. Ik kan het me namelijk niet voorstellen.
Beneath the gold, the bitter steel
Als je ziet wie er allemaal aan meewerken, hoeft dat misschien in eerste instantie niet eens. Google heeft genoeg geld om een maanbasis te bouwen voor de lol 
(is overdreven jajaja)
(is overdreven jajaja)
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Het concept moet op dat idee gebaseerd zijn inderdaadquote:Op dinsdag 24 april 2012 15:55 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Meer nieuws?:
http://www.kurzweilai.net(...)oid-to-earth-by-2025
Beneath the gold, the bitter steel
Ik ben erg benieuwd! Vooral naar de tijdsperiode waarin gedacht moet gaan worden.
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Hmm ik heb nog nergens een tijdschema kunnen ontdekken
Op de website staat wel eindelijk wat.
http://www.planetaryresources.com
Edit: Ze zijn al begonnen met het bouwen van ''hardware'' Ik denk dat ze daarmee hun satellieten bedoelen. Nog steeds geen tijdlijn genoemd though
[ Bericht 29% gewijzigd door Kirov op 24-04-2012 20:19:14 ]
Op de website staat wel eindelijk wat.
http://www.planetaryresources.com
Edit: Ze zijn al begonnen met het bouwen van ''hardware'' Ik denk dat ze daarmee hun satellieten bedoelen. Nog steeds geen tijdlijn genoemd though
[ Bericht 29% gewijzigd door Kirov op 24-04-2012 20:19:14 ]
Beneath the gold, the bitter steel
Ik volg ze al een hele poos. Op zich is uitstel niet vreemd aangezien NASA's budget op dit gebied is gehalveerd.quote:
Iemand die SpaceX volgt?
Lancering van volgende week is met 1 week vertraagd
Beneath the gold, the bitter steel
7 mei is de definitieve lanceer datumquote:
Iemand die SpaceX volgt?
Lancering van volgende week is met 1 week vertraagd
Beneath the gold, the bitter steel
Beter dat ze alles echt goed checken. Deze lancering is zo belangrijk. Eigenlijk staat of valt het hele imago van commerciele ruimtevaart bij deze eerste lancering.quote:
Iemand die SpaceX volgt?
Lancering van volgende week is met 1 week vertraagd
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Voor jullie waarschijnlijk een heel eenvoudige vraag, maargoed.. Ik heb net wat video's van Khan Academy gekeken over de intergalactic scale etc., erg interessant. Maar als ik 's nachts omhoog kijk, wat zie ik dan eigenlijk? Zie ik solar systems? Of zie ik planeten? Of zie ik superclusters van solar systems?
's Avonds een man, overdags rustig an
De felste zijn vaak planeten, verder veel sterrenclusters en sterren.quote:
Voor jullie waarschijnlijk een heel eenvoudige vraag, maargoed.. Ik heb net wat video's van Khan Academy gekeken over de intergalactic scale etc., erg interessant. Maar als ik 's nachts omhoog kijk, wat zie ik dan eigenlijk? Zie ik solar systems? Of zie ik planeten? Of zie ik superclusters van solar systems?
Beneath the gold, the bitter steel
28-04-2012
Ontstaan van bruine dwergen mogelijk ontraadseld
Astrofysici van de Western University in Canada hebben het ontstaan van bruine dwergen mogelijk ontraadseld. Bruine dwergen zijn 'mislukte' sterren: gasbollen die niet zwaar en heet genoeg zijn om kernfusiereacties van waterstof op gang te brengen. Hun bestaan werd tientallen jaren geleden al voorspeld, maar pas sinds de jaren negentig zijn er in totaal een paar honderd ontdekt. Hoe ze ontstaan is echter niet duidelijk.
In een publicatie in The Astrophysical Journal worden nu resultaten gepresenteerd van gedetailleerde computersimulaties, waaruit blijkt dat bruine dwergen kunnen ontstaan in de 'nasleep' van de vorming van gewone sterren. Pasgeboren protosterren worden vaak omgeven door een platte, ronddraaiende schijf van gas en stof, waarin uiteindelijk ook planeten kunnen ontstaan. De computersimulaties laten nu zien dat grotere verdichtingen in deze schijf door onderlinge zwaartekrachtsstoringen de ruimte in geslingerd kunnen worden, zelfs nog vóórdat ze echt volledig zijn samengetrokken tot een bruine dwerg.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Ontstaan van bruine dwergen mogelijk ontraadseld
Astrofysici van de Western University in Canada hebben het ontstaan van bruine dwergen mogelijk ontraadseld. Bruine dwergen zijn 'mislukte' sterren: gasbollen die niet zwaar en heet genoeg zijn om kernfusiereacties van waterstof op gang te brengen. Hun bestaan werd tientallen jaren geleden al voorspeld, maar pas sinds de jaren negentig zijn er in totaal een paar honderd ontdekt. Hoe ze ontstaan is echter niet duidelijk.
In een publicatie in The Astrophysical Journal worden nu resultaten gepresenteerd van gedetailleerde computersimulaties, waaruit blijkt dat bruine dwergen kunnen ontstaan in de 'nasleep' van de vorming van gewone sterren. Pasgeboren protosterren worden vaak omgeven door een platte, ronddraaiende schijf van gas en stof, waarin uiteindelijk ook planeten kunnen ontstaan. De computersimulaties laten nu zien dat grotere verdichtingen in deze schijf door onderlinge zwaartekrachtsstoringen de ruimte in geslingerd kunnen worden, zelfs nog vóórdat ze echt volledig zijn samengetrokken tot een bruine dwerg.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-04-2012
Honderden ontsnapte sterren ontdekt
Astronomen van Vanderbilt University in Nashville (VS) hebben honderden sterren opgespoord die ons Melkwegstelsel met hoge snelheid verlaten. Tot nu toe waren slechts zestien van deze 'hypersnelle' sterren ontdekt.
Het valt niet meer om een ster een snelheid van enkele miljoenen kilometers per uur mee te geven. Toch bestaan zulke sterren. Astronomen vermoeden dat ze deel hebben uitgemaakt van dubbelsterren die dicht langs het superzware zwarte gat in het centrum van de Melkweg zijn gescheerd. Daarbij kan een van beide sterren door het zwarte gat worden opgeslokt, terwijl de andere met grote snelheid wordt weggeslingerd.
De sterren die de Vanderbilt-astronomen hebben opgespoord - 677 in getal - lijken zich in de interstellaire ruimte tussen de Melkweg en het naburige Andromedastelsel te bevinden. Behalve door hun opvallende locatie onderscheiden deze sterren zich ook door hun opvallend rode kleur.
Volgens de astronomen zou het gaan om rode reuzensterren met een hoog gehalte aan zware elementen. Dat laatste zou betekenen dat ze uit het binnengebied van ons Melkwegstelsel afkomstig zijn, want sterren uit de buitengebieden bevatten doorgaans kleinere hoeveelheden zware elementen.
Dat het in 677 gevallen om hypersnelle rode reuzensterren gaat, staat overigens nog niet vast. Er zouden namelijk ook koele dwergsterren tussen kunnen zitten. Omdat deze dwergsterren veel minder licht uitstralen dan rode reuzen, zouden ze veel dichterbij moeten zijn om even helder te lijken. Nader onderzoek moet uitsluitsel hierover geven.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Honderden ontsnapte sterren ontdekt
Astronomen van Vanderbilt University in Nashville (VS) hebben honderden sterren opgespoord die ons Melkwegstelsel met hoge snelheid verlaten. Tot nu toe waren slechts zestien van deze 'hypersnelle' sterren ontdekt.
Het valt niet meer om een ster een snelheid van enkele miljoenen kilometers per uur mee te geven. Toch bestaan zulke sterren. Astronomen vermoeden dat ze deel hebben uitgemaakt van dubbelsterren die dicht langs het superzware zwarte gat in het centrum van de Melkweg zijn gescheerd. Daarbij kan een van beide sterren door het zwarte gat worden opgeslokt, terwijl de andere met grote snelheid wordt weggeslingerd.
De sterren die de Vanderbilt-astronomen hebben opgespoord - 677 in getal - lijken zich in de interstellaire ruimte tussen de Melkweg en het naburige Andromedastelsel te bevinden. Behalve door hun opvallende locatie onderscheiden deze sterren zich ook door hun opvallend rode kleur.
Volgens de astronomen zou het gaan om rode reuzensterren met een hoog gehalte aan zware elementen. Dat laatste zou betekenen dat ze uit het binnengebied van ons Melkwegstelsel afkomstig zijn, want sterren uit de buitengebieden bevatten doorgaans kleinere hoeveelheden zware elementen.
Dat het in 677 gevallen om hypersnelle rode reuzensterren gaat, staat overigens nog niet vast. Er zouden namelijk ook koele dwergsterren tussen kunnen zitten. Omdat deze dwergsterren veel minder licht uitstralen dan rode reuzen, zouden ze veel dichterbij moeten zijn om even helder te lijken. Nader onderzoek moet uitsluitsel hierover geven.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-05-2012
Fantastische foto van stoffige Oriongordel
Nieuwe waarnemingen van de APEX-telescoop laten zien hoe enorm stoffig de Oriongordel is. En wat kan stof toch mooi zijn!
Voor astronomen is het heel interessant om te weten waar stof zich precies in de ruimte bevindt. Want waar stof samen met gas dicht op elkaar gepakt is, daar ontstaan de nieuwe sterren.
Oranje
Het waarnemen van stof en jonge sterren is zo gemakkelijk nog niet. Zo is stof in zichtbaar licht heel donker en onttrekt het sterren aan het oog. Maar de Atacama Pathfinder Experiment-telescoop (APEX-telescoop) laat zich niet uit het veld slaan. De telescoop gebruikt de warmtegloed van interstellaire stofdeeltjes om precies te kunnen achterhalen waar jonge sterren ontstaan. Het stof heeft op de foto’s een oranje kleur.
Foto: ESO / APEX (MPIfR/ESO/OSO) / T. Stanke et al. / Igor Chekalin / Digitized Sky Survey 2.
Messier 78
Uit de waarnemingen blijkt bijvoorbeeld dat Messier 78 (op de foto in het midden te zien) flink wat stofwolken bevat. Uit deze stofwolken stroomt gas weg. Dat gas wordt door jonge sterren met flinke snelheid weggebonjourd. Het bewijs dat hier in deze nevel een heuse kraamkamer terug te vinden is.
De APEX-telescoop heeft de Oriongordel en dan met name het stof dat zich hierin bevindt als het ware uitgeplozen. Helemaal bovenaan de foto is de nevel NGC 2071 te zien. Deze nevel bevat niet alleen kleine, jonge sterren, maar ook een grote ster die waarschijnlijk vijf keer zwaarder is dan de zon
(scientias.nl)
Fantastische foto van stoffige Oriongordel
Nieuwe waarnemingen van de APEX-telescoop laten zien hoe enorm stoffig de Oriongordel is. En wat kan stof toch mooi zijn!
Voor astronomen is het heel interessant om te weten waar stof zich precies in de ruimte bevindt. Want waar stof samen met gas dicht op elkaar gepakt is, daar ontstaan de nieuwe sterren.
Oranje
Het waarnemen van stof en jonge sterren is zo gemakkelijk nog niet. Zo is stof in zichtbaar licht heel donker en onttrekt het sterren aan het oog. Maar de Atacama Pathfinder Experiment-telescoop (APEX-telescoop) laat zich niet uit het veld slaan. De telescoop gebruikt de warmtegloed van interstellaire stofdeeltjes om precies te kunnen achterhalen waar jonge sterren ontstaan. Het stof heeft op de foto’s een oranje kleur.
Foto: ESO / APEX (MPIfR/ESO/OSO) / T. Stanke et al. / Igor Chekalin / Digitized Sky Survey 2.
Messier 78
Uit de waarnemingen blijkt bijvoorbeeld dat Messier 78 (op de foto in het midden te zien) flink wat stofwolken bevat. Uit deze stofwolken stroomt gas weg. Dat gas wordt door jonge sterren met flinke snelheid weggebonjourd. Het bewijs dat hier in deze nevel een heuse kraamkamer terug te vinden is.
De APEX-telescoop heeft de Oriongordel en dan met name het stof dat zich hierin bevindt als het ware uitgeplozen. Helemaal bovenaan de foto is de nevel NGC 2071 te zien. Deze nevel bevat niet alleen kleine, jonge sterren, maar ook een grote ster die waarschijnlijk vijf keer zwaarder is dan de zon
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-05-2012
Europa stuurt onbemande sonde naar ijsmanen van Jupiter
De planeet Jupiter. © ap.
Het Europese ruimtevaartbureau ESA heeft gisteren bekendgemaakt een onbemande sonde naar de ijsmanen van de reuzenplaneet Jupiter te zullen sturen, om te zoeken naar mogelijke sporen van leven.
In 2022 zal de Europese Ariane-5 raket de Juice (Jupiter Icy Moons Explorer) naar de grootste planeet van ons zonnestelsel slingeren vanop de basis Kourou in Frans-Guyana De aankomst is pas acht jaar later, om dan drie jaar wetenschappelijke arbeid te verrichten.
De manen van Jupiter vormen volgens ESA een "mini-zonnestelsel". Terwijl de sonde Juice voortdurend de atmosfeer en magnetosfeer van de planeet zelf in de gaten zal houden en haar interactie met haar manen, zal Juice enkele specifieke manen van Jupiter verkennen: Callisto (met het meeste aantal kraters van ons zonnestelsel), Europa (om de dikte van de ijskorst te meten en mogelijke landingsplaatsen te zoeken), en Ganymedes om het ijsoppervlak en de interne structuur van de maan te bestuderen. Het is ook de enige maan van ons zonnestelsel met een eigen magnetisch veld, wat meteen ook een studieobject is.
Volgens directeur Fabio Favata van de wetenschappelijke planning van ESA zullen het ontwerp van Juice, de lancering en de uitbating zowat 830 miljoen euro kosten. Daarbovenop komt nog 200 tot 250 miljoen euro om de sonde een wetenschappelijk instrumentarium te geven.
(HLN)
Europa stuurt onbemande sonde naar ijsmanen van Jupiter
De planeet Jupiter. © ap.
Het Europese ruimtevaartbureau ESA heeft gisteren bekendgemaakt een onbemande sonde naar de ijsmanen van de reuzenplaneet Jupiter te zullen sturen, om te zoeken naar mogelijke sporen van leven.
In 2022 zal de Europese Ariane-5 raket de Juice (Jupiter Icy Moons Explorer) naar de grootste planeet van ons zonnestelsel slingeren vanop de basis Kourou in Frans-Guyana De aankomst is pas acht jaar later, om dan drie jaar wetenschappelijke arbeid te verrichten.
De manen van Jupiter vormen volgens ESA een "mini-zonnestelsel". Terwijl de sonde Juice voortdurend de atmosfeer en magnetosfeer van de planeet zelf in de gaten zal houden en haar interactie met haar manen, zal Juice enkele specifieke manen van Jupiter verkennen: Callisto (met het meeste aantal kraters van ons zonnestelsel), Europa (om de dikte van de ijskorst te meten en mogelijke landingsplaatsen te zoeken), en Ganymedes om het ijsoppervlak en de interne structuur van de maan te bestuderen. Het is ook de enige maan van ons zonnestelsel met een eigen magnetisch veld, wat meteen ook een studieobject is.
Volgens directeur Fabio Favata van de wetenschappelijke planning van ESA zullen het ontwerp van Juice, de lancering en de uitbating zowat 830 miljoen euro kosten. Daarbovenop komt nog 200 tot 250 miljoen euro om de sonde een wetenschappelijk instrumentarium te geven.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
For the first time, astronomers captured, from start to finish, a black hole consuming a star. This is a computer simulation of that event.
Calm down, please!
15-05-2012
Verklaring gevonden voor extreem heldere supernova's
Sterrenkundigen hebben een mogelijke verklaring gevonden voor het feit dat sommige supernova-explosies veel energierijker zijn dan andere. Een voorbeeld van zo'n extreem heldere supernova was SN 2010jl, die eind 2010 opvlamde in het sterrenstelsel UGC 5189A, op 160 miljoen lichtjaar afstand van de aarde. Zowel in zichtbaar licht als op röntgengolflengten was deze sterexplosie veel energierijker dan de gemiddelde supernova.
Waarnemingen met het Amerikaanse Chandra X-ray Observatory in 2010 en 2011 laten nu zien dat de extra lichtkracht het gevolg is van het feit dat de schokgolf van de supernova zich met grote snelheid in een omringende schil van eerder weggeblazen gas boort. Daarbij wordt dat gas sterk verhit en geïoniseerd, waarna het zelf straling begint uit te zenden.
Dat SN 2010jl inderdaad door zo'n cocon van eerder weggeblazen gas wordt omgeven, blijkt uit het feit dat de röntgenstraling van de supernova in 2011 veel minder sterk wordt geabsorbeerd dan in 2010. De röntgenstraling van de supernova breekt dus nu voor het eerst door de omhullende cocon heen - een verschijnsel dat niet eerder is waargenomen. De Chandra-resultaten zijn gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters .
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Verklaring gevonden voor extreem heldere supernova's
Sterrenkundigen hebben een mogelijke verklaring gevonden voor het feit dat sommige supernova-explosies veel energierijker zijn dan andere. Een voorbeeld van zo'n extreem heldere supernova was SN 2010jl, die eind 2010 opvlamde in het sterrenstelsel UGC 5189A, op 160 miljoen lichtjaar afstand van de aarde. Zowel in zichtbaar licht als op röntgengolflengten was deze sterexplosie veel energierijker dan de gemiddelde supernova.
Waarnemingen met het Amerikaanse Chandra X-ray Observatory in 2010 en 2011 laten nu zien dat de extra lichtkracht het gevolg is van het feit dat de schokgolf van de supernova zich met grote snelheid in een omringende schil van eerder weggeblazen gas boort. Daarbij wordt dat gas sterk verhit en geïoniseerd, waarna het zelf straling begint uit te zenden.
Dat SN 2010jl inderdaad door zo'n cocon van eerder weggeblazen gas wordt omgeven, blijkt uit het feit dat de röntgenstraling van de supernova in 2011 veel minder sterk wordt geabsorbeerd dan in 2010. De röntgenstraling van de supernova breekt dus nu voor het eerst door de omhullende cocon heen - een verschijnsel dat niet eerder is waargenomen. De Chandra-resultaten zijn gepubliceerd in Astrophysical Journal Letters .
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mensen, ik heb een vraag waar ik al enige tijd mee worstel. Hoop dat iemand hier mij kan helpen en dit topic gepast is, maar anders hoor ik het wel.
Hoe kan het dat hier licht aankomt dat daar miljarden jaren over heeft gedaan - zelfs 13,7 miljard jaar aangezien we zo ongeveer tot de oerknal kunnen terugkijken als ik het goed heb - terwijl niets sneller reist dan het licht?
Met andere woorden, hoe kunnen 'wij' al hier zijn terwijl het oeroude licht dat wij waarnemen nu pas aankomt?
Ik vermoed dat het met het uitdijende heelal te maken heeft, wat soms, zoals gisterenavond bij dat DWDD college, wordt uitgebeeld met een ballon die wordt opgeblazen. Klopt dat?
Hoe kan het dat hier licht aankomt dat daar miljarden jaren over heeft gedaan - zelfs 13,7 miljard jaar aangezien we zo ongeveer tot de oerknal kunnen terugkijken als ik het goed heb - terwijl niets sneller reist dan het licht?
Met andere woorden, hoe kunnen 'wij' al hier zijn terwijl het oeroude licht dat wij waarnemen nu pas aankomt?
Ik vermoed dat het met het uitdijende heelal te maken heeft, wat soms, zoals gisterenavond bij dat DWDD college, wordt uitgebeeld met een ballon die wordt opgeblazen. Klopt dat?
Whaaaat???? No money?
Niks nieuws geleerd, maar wel het beste college over het universum dat ik tot nu toe heb gezien. Leuk en interessant gemaakt.quote:Op vrijdag 18 mei 2012 21:42 schreef damirovic het volgende:
Leuk filmpje van Dijkgraaf (voor de leek):)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-05-2012
Maangesteente bevat sporen van oeroude planetoïden
Wetenschappers hebben kleine fragmenten gevonden van meteorieten die 3,5 miljard jaar geleden op de maan zijn ingeslagen. Het was tot nu toe onduidelijk of de talrijke objecten waarmee aarde en maan vroeg in hun geschiedenis werden bestookt voornamelijk planetoïden waren, kometen of een mengsel van beide. De nieuwe bevindingen wijzen erop dat het voornamelijk planetoïden zijn geweest (Science, 17 mei).
De meteorietfragmentjes zijn aangetroffen in oude maangesteenten die door de bemanning van de Apollo 16 zijn meegenomen. Ze zitten opgesloten in het zogeheten regolietbreccie, een verharde samenklontering van puin dat uit allerlei soorten oud gesteente bestaat. Aangenomen wordt dat de meteorietfragmentjes een goede indruk geven van de populatie van kleine hemellichamen die 3,4 tot 3,8 miljard jaar geleden door de binnenste delen van het zonnestelsel zwierven.
De microscopisch kleine fragmenten vertonen niet zo'n grote chemische en mineralogische variatie als jongere regolietbreccie van de maan of de meteorieten die in recente tijden op aarde zijn beland. Maar ze zijn ook weer niet zo gelijksoortig dat ze van één en hetzelfde hemellichaam afkomstig kunnen zijn - een uit elkaar gevallen kleine protoplaneet bijvoorbeeld. Volgens de wetenschappers is het materiaal afkomstig van een specifieke klasse van primitieve planetoïden uit één en hetzelfde brongebied.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Maangesteente bevat sporen van oeroude planetoïden
Wetenschappers hebben kleine fragmenten gevonden van meteorieten die 3,5 miljard jaar geleden op de maan zijn ingeslagen. Het was tot nu toe onduidelijk of de talrijke objecten waarmee aarde en maan vroeg in hun geschiedenis werden bestookt voornamelijk planetoïden waren, kometen of een mengsel van beide. De nieuwe bevindingen wijzen erop dat het voornamelijk planetoïden zijn geweest (Science, 17 mei).
De meteorietfragmentjes zijn aangetroffen in oude maangesteenten die door de bemanning van de Apollo 16 zijn meegenomen. Ze zitten opgesloten in het zogeheten regolietbreccie, een verharde samenklontering van puin dat uit allerlei soorten oud gesteente bestaat. Aangenomen wordt dat de meteorietfragmentjes een goede indruk geven van de populatie van kleine hemellichamen die 3,4 tot 3,8 miljard jaar geleden door de binnenste delen van het zonnestelsel zwierven.
De microscopisch kleine fragmenten vertonen niet zo'n grote chemische en mineralogische variatie als jongere regolietbreccie van de maan of de meteorieten die in recente tijden op aarde zijn beland. Maar ze zijn ook weer niet zo gelijksoortig dat ze van één en hetzelfde hemellichaam afkomstig kunnen zijn - een uit elkaar gevallen kleine protoplaneet bijvoorbeeld. Volgens de wetenschappers is het materiaal afkomstig van een specifieke klasse van primitieve planetoïden uit één en hetzelfde brongebied.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Het antwoord op je vraag is: afstand.quote:
Mensen, ik heb een vraag waar ik al enige tijd mee worstel. Hoop dat iemand hier mij kan helpen en dit topic gepast is, maar anders hoor ik het wel.
Hoe kan het dat hier licht aankomt dat daar miljarden jaren over heeft gedaan - zelfs 13,7 miljard jaar aangezien we zo ongeveer tot de oerknal kunnen terugkijken als ik het goed heb - terwijl niets sneller reist dan het licht?
Met andere woorden, hoe kunnen 'wij' al hier zijn terwijl het oeroude licht dat wij waarnemen nu pas aankomt?
Ik vermoed dat het met het uitdijende heelal te maken heeft, wat soms, zoals gisterenavond bij dat DWDD college, wordt uitgebeeld met een ballon die wordt opgeblazen. Klopt dat?
Licht heeft een snelheid. De definitie van snelheid is afstand per tijd (meter per seconde, kilometer per uur, mijl per uur ... wat je wilt).
Hele grote afstanden meten we in de tijd dat licht erover doet om die afstand af te leggen. Deze afstanden noemen we dan "licht" + een tijdseenheid, bijv. "lichtseconde" of "lichtjaar". Door de enorme snelheid van licht (ongeveer 300.000 kilometer per seconde of 3x108 m/s) zijn deze licht-afstanden echt enorm.
Licht van de zon doet er ongeveer acht minuten over om de Aarde te bereiken. We zien de zon dus zoals íe acht minuten (en 19 seconden) geleden was. We kijken dus eigenlijk acht minuten terug in de tijd. Hoe verder iets is, des te meer wij terug in de tijd kijken als we het zien.
Een beetje nieuwsgierig iemand zou nu vragen "hoe ver kunnen we terug in de tijd kijken dan?".
Da's een kwestie van proberen en dat hebben ze dus gedaan. De Hubble Deep Field image is het resultaat. Door de Hubble telescoop te richten op een "zwart" stukje hemel en de lens open te laten liet men de Hubble licht opvangen dat al miljoenen jaren onderweg was. Hierdoor konden we dus heeeel ver kijken.
Nu moet je begrijpen dat "we" over het algemeen aannemen dat de "Big Bang Theory" klopt. We gaan er dus van uit dat het heelal in een soort explosie (en vanuit één punt) is ontstaan. Een beetje streber zou nu zeggen "maar als we terug in de tijd kunnen kijken door de snelheid van het licht dan kunnen we toch ook proberen de Big Bang te zien?". En dat klopt.
Toen men dat probeerde verdwenen alle sterren en sterrenstelsels uit het beeld en kregen we een afbeelding van de "Cosmic (Microwave) Background Radiation", oftewel de temperatuurverschillen die over zijn gebleven van de Big Bang.
Omdat we niet verder kunnen kijken dan die plus-minus 13,75 miljard (licht)jaar terug in de tijd wordt er doorgaans van uit gegaan dat ons universum dus 13,75 miljard jaar oud is.
Er is alleen een probleempje met deze aanname (die van de Big Bang 13,75 miljard (licht)jaar, dus).
Een andere theorie (eentje waar ik zelf meer achter sta) zegt ons namelijk dat ons universum veel groter is dan 13,75 miljard lichtjaar en dat de sterrenstelsels die wij niet kunnen zien sneller gaan dan het licht (dingen die sneller gaan dan het licht zijn wel mogelijk, maar alleen maar relatief. Zie : http://en.wikipedia.org/w(...)#Universal_expansion ). Dit zou dus betekenen dat de grens van ons waarnemen niet de leeftijd van ons universum is maar slechts de barrière van de lichtsnelheid. Zo wordt beweert dan ons universum (ik zeg de hele tijd "ons universum" vanwege de Multiverse-theorie) velen malen groter is dan 13,75 miljard lichtjaar (misschien wel 96 miljard lichtjaar of veel meer).
Ik hoop dat e.e.a. nu wat duidelijker is
[ Bericht 3% gewijzigd door Googolplexian op 19-05-2012 11:55:33 ]
Calm down, please!
Ookal is dit niet in Japan......quote:
Over 329 jaar hebben weer een kans
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
-DUBBEL-
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
21-05-2012
Cassini kiekt mini-maantje Methone
De Amerikaanse planeetverkenner Cassini, die in een baan rond de geringde planeet Saturnus draait, vloog op 20 mei op een afstand van slechts 1900 kilometer langs het kleine Saturnusmaantje Methone - een ijsbal van drie kilometer groot. Het is voor het eerst dat er gedetaillerde foto's zijn gemaakt van Methone. Het maantje ziet er verrassend egaal en glad uit.
Vandaag vliegt Cassini op niet meer dan 955 kilometer afstand langs het oppervlak van de grote Saturnusmaan Titan. Deze en komende Titanpassages zijn ingepland om de ruimtesonde in een steilere baan rond Saturnus te brengen: de beweging van de ruimtesonde wordt bëïnvloed door de zwaartekracht van Titan. In 2013 zal Cassini daardoor weer een veel beter zicht hebben op de poolgebieden van de planeet, en zal ook het ringenstelsel onder een veel grotere hoek gefotografeerd kunnen worden.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Cassini kiekt mini-maantje Methone
De Amerikaanse planeetverkenner Cassini, die in een baan rond de geringde planeet Saturnus draait, vloog op 20 mei op een afstand van slechts 1900 kilometer langs het kleine Saturnusmaantje Methone - een ijsbal van drie kilometer groot. Het is voor het eerst dat er gedetaillerde foto's zijn gemaakt van Methone. Het maantje ziet er verrassend egaal en glad uit.
Vandaag vliegt Cassini op niet meer dan 955 kilometer afstand langs het oppervlak van de grote Saturnusmaan Titan. Deze en komende Titanpassages zijn ingepland om de ruimtesonde in een steilere baan rond Saturnus te brengen: de beweging van de ruimtesonde wordt bëïnvloed door de zwaartekracht van Titan. In 2013 zal Cassini daardoor weer een veel beter zicht hebben op de poolgebieden van de planeet, en zal ook het ringenstelsel onder een veel grotere hoek gefotografeerd kunnen worden.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-05-2012
Zonnestelsel misschien een planeet rijker
In het buitengebied van ons zonnestelsel kan een nog onbekende planeet om de zon cirkelen. Dat concludeert de Braziliaanse astronoom Rodney Gomes uit modelberekeningen die bedoeld zijn om de bijzondere omloopbanen van enkele objecten voorbij de baan van de planeet Neptunus te kunnen verklaren. De vermeende planeet zou te ver verwijderd zijn van de aarde om gemakkelijk waarneembaar te zijn.
Al geruime tijd is bekend dat enkele van de kleine, ijsachtige objecten buiten de Neptunusbaan enigszins afdwalen van de baan die ze zouden moeten volgen als de aantrekkingskrachten van alle bekende hemellichamen in rekening worden gebracht. Dat geldt onder meer voor de ijsdwerg Sedna, die een extreem langgerekte baan volgt.
Gomes kwam er achter dat de afwijkende baanbewegingen van deze objecten goed verklaarbaar zijn als hij een extra planeet aan zijn model toevoegde. Die planeet zou maximaal vier keer zo groot kunnen zijn als de aarde en in dat geval op een afstand van 225 miljard kilometer om de zon cirkelen. Maar het zou ook kunnen gaan om een veel kleiner object dat, net als Sedna, een zeer langgerekte omloopbaan heeft, maar altijd buiten de Neptunusbaan blijft.
En dan is er ook nog de mogelijkheid dat de banen van Sedna en de overige objecten al heel lang geleden verstoord zijn geraakt, toen een andere ster op relatief kleine afstand langs ons zonnestelsel trok. In dat geval is er geen extra planeet nodig om hun afwijkende banen te verklaren.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Zonnestelsel misschien een planeet rijker
In het buitengebied van ons zonnestelsel kan een nog onbekende planeet om de zon cirkelen. Dat concludeert de Braziliaanse astronoom Rodney Gomes uit modelberekeningen die bedoeld zijn om de bijzondere omloopbanen van enkele objecten voorbij de baan van de planeet Neptunus te kunnen verklaren. De vermeende planeet zou te ver verwijderd zijn van de aarde om gemakkelijk waarneembaar te zijn.
Al geruime tijd is bekend dat enkele van de kleine, ijsachtige objecten buiten de Neptunusbaan enigszins afdwalen van de baan die ze zouden moeten volgen als de aantrekkingskrachten van alle bekende hemellichamen in rekening worden gebracht. Dat geldt onder meer voor de ijsdwerg Sedna, die een extreem langgerekte baan volgt.
Gomes kwam er achter dat de afwijkende baanbewegingen van deze objecten goed verklaarbaar zijn als hij een extra planeet aan zijn model toevoegde. Die planeet zou maximaal vier keer zo groot kunnen zijn als de aarde en in dat geval op een afstand van 225 miljard kilometer om de zon cirkelen. Maar het zou ook kunnen gaan om een veel kleiner object dat, net als Sedna, een zeer langgerekte omloopbaan heeft, maar altijd buiten de Neptunusbaan blijft.
En dan is er ook nog de mogelijkheid dat de banen van Sedna en de overige objecten al heel lang geleden verstoord zijn geraakt, toen een andere ster op relatief kleine afstand langs ons zonnestelsel trok. In dat geval is er geen extra planeet nodig om hun afwijkende banen te verklaren.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-05-2012
Informatie over oerknal raakt verloren
Berekeningen door Harvard-wetenschapper Avi Loeb laten zien dat de beste tijd om het heelal te bestuderen meer dan dertien miljard jaar achter ons ligt. Vijfhonderd miljoen jaar na de oerknal waren de omstandigheden voor de nieuwsgierige wetenschapper het best. Vanaf dat moment is steeds meer informatie verloren geraakt.
Het huidige heelal, met al zijn sterrenstelsels en clusters, is 13,7 miljard jaar oud. Die grote structuren zijn begonnen als kleine rimpelingen in de materieverdeling kort na de oerknal, toen het heelal veel kleiner was dan nu. Door naar de huidige kosmische structuren te kijken, kunnen we nog veel te weten komen over de beginomstandigheden in het heelal. Maar niet zo veel als dertien miljard jaar geleden.
Dat komt door een combinatie van twee factoren, die elkaar tegenwerken. Gunstig is dat met het verstrijken van de tijd het licht van steeds verder weg gelegen delen van het heelal bij ons aankomt. Daar staat tegenover dat de kosmische materie mettertijd steeds meer is gaan samenklonteren tot sterrenstelsels en clusters. Hierdoor vertroebelt het zicht op de kleinschalige onregelmatigheden in de materieverdeling, waaruit deze grote structuren zijn ontstaan.
De berekeningen van Loeb laten zien dat 500 miljoen jaar na de oerknal het beste moment was om deze kosmische rimpelingen te bestuderen. Dat is niet toevallig het tijdperk waarin de eerste sterren en sterrenstelsels ontstonden: zij waren immers de oorzaak van de latere 'vertroebeling'.
De informatie uit die tijd is overigens nog niet helemaal verloren geraakt. De radiostraling die waterstofgas - het belangrijkste bouwmateriaal van sterren - destijds uitzond is in principe waarneembaar met de komende generatie van geavanceerde radiotelescopen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Informatie over oerknal raakt verloren
Berekeningen door Harvard-wetenschapper Avi Loeb laten zien dat de beste tijd om het heelal te bestuderen meer dan dertien miljard jaar achter ons ligt. Vijfhonderd miljoen jaar na de oerknal waren de omstandigheden voor de nieuwsgierige wetenschapper het best. Vanaf dat moment is steeds meer informatie verloren geraakt.
Het huidige heelal, met al zijn sterrenstelsels en clusters, is 13,7 miljard jaar oud. Die grote structuren zijn begonnen als kleine rimpelingen in de materieverdeling kort na de oerknal, toen het heelal veel kleiner was dan nu. Door naar de huidige kosmische structuren te kijken, kunnen we nog veel te weten komen over de beginomstandigheden in het heelal. Maar niet zo veel als dertien miljard jaar geleden.
Dat komt door een combinatie van twee factoren, die elkaar tegenwerken. Gunstig is dat met het verstrijken van de tijd het licht van steeds verder weg gelegen delen van het heelal bij ons aankomt. Daar staat tegenover dat de kosmische materie mettertijd steeds meer is gaan samenklonteren tot sterrenstelsels en clusters. Hierdoor vertroebelt het zicht op de kleinschalige onregelmatigheden in de materieverdeling, waaruit deze grote structuren zijn ontstaan.
De berekeningen van Loeb laten zien dat 500 miljoen jaar na de oerknal het beste moment was om deze kosmische rimpelingen te bestuderen. Dat is niet toevallig het tijdperk waarin de eerste sterren en sterrenstelsels ontstonden: zij waren immers de oorzaak van de latere 'vertroebeling'.
De informatie uit die tijd is overigens nog niet helemaal verloren geraakt. De radiostraling die waterstofgas - het belangrijkste bouwmateriaal van sterren - destijds uitzond is in principe waarneembaar met de komende generatie van geavanceerde radiotelescopen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-05-2012
André Kuipers kiekt zonnig Nederland vanuit de ruimte
Dat in Nederland de zomer eindelijk begonnen is, is ook astronaut André Kuipers niet ontgaan. Hij maakte er een prachtige foto van.
Kuipers bevindt zich op het moment aan boord van het internationale ruimtestation. Maar hij is zijn vaderland nog niet vergeten. En dat toont hij vandaag maar weer eens aan door een prachtige foto te twitteren. ‘Nederland in het zonnetje’ zo schrijft hij erover.
Op de foto is te zien hoe de zon haar stralen over ons kikkerlandje laat glijden. Ook een deel van het ISS is op de foto te zien.
Kuipers vertrok in december naar het ISS en keert naar verwachting in juli weer terug op aarde. De komende dagen zijn spannend voor de astronaut. Hij mag namelijk samen met zijn collega Don Pettit het commerciële ruimtevaartuig Dragon binnenhalen. Dragon werd deze week gelanceerd en brengt als eerste commerciële ruimtevaartuig ooit een bezoek aan het internationale ruimtestation. Met behulp van een robotarm gaan de astronauten de ruimtecapsule naar het ISS halen.
De foto die Kuipers vanmorgen twitterde. Foto: ESA / NASA.
(Kennislink)
André Kuipers kiekt zonnig Nederland vanuit de ruimte
Dat in Nederland de zomer eindelijk begonnen is, is ook astronaut André Kuipers niet ontgaan. Hij maakte er een prachtige foto van.
Kuipers bevindt zich op het moment aan boord van het internationale ruimtestation. Maar hij is zijn vaderland nog niet vergeten. En dat toont hij vandaag maar weer eens aan door een prachtige foto te twitteren. ‘Nederland in het zonnetje’ zo schrijft hij erover.
Op de foto is te zien hoe de zon haar stralen over ons kikkerlandje laat glijden. Ook een deel van het ISS is op de foto te zien.
Kuipers vertrok in december naar het ISS en keert naar verwachting in juli weer terug op aarde. De komende dagen zijn spannend voor de astronaut. Hij mag namelijk samen met zijn collega Don Pettit het commerciële ruimtevaartuig Dragon binnenhalen. Dragon werd deze week gelanceerd en brengt als eerste commerciële ruimtevaartuig ooit een bezoek aan het internationale ruimtestation. Met behulp van een robotarm gaan de astronauten de ruimtecapsule naar het ISS halen.
De foto die Kuipers vanmorgen twitterde. Foto: ESA / NASA.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Prachtige foto
Ze zijn bijna zover om de Dragon binnen te halen, interessant om te zien. André ook veel aan het woord enzo
Ze zijn bijna zover om de Dragon binnen te halen, interessant om te zien. André ook veel aan het woord enzo
The difference between the three Abrahamic religions:
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
27-05-2012
Neil Armstrong legt 'conspiracy theorists' het zwijgen op
© afp.
De 82-jarige Neil Armstrong gaf sinds zijn missie in 1969 nog maar een handvol interviews weg, maar liet zich recent toch overtuigen door een Australisch tijdschrift. In een videogesprek van een uur legt de eerste man op de maan de complottheorieën over de landing in '69 voorgoed het zwijgen op.
© afp.
"Mensen houden van complotten omdat ze zeer aantrekkelijk zijn. Mij hebben ze echter nooit kunnen boeien omdat ik weet dat iemand ooit terug gaat vliegen om de camera op te pikken die ik daar heb achter gelaten", aldus Neil Armstrong.
Conspiracy theory
Meer dan eens werd de maanlading al afgedaan als een in scène gezette propagandastunt van de Amerikaanse regering. Het grootste tegenargument is doorgaans dat de technologie in '69 onmogelijk al op punt stond.
"Een maand voor de lancering van Apollo 11 hadden we er genoeg vertrouwen in om te beslissen een poging te ondernemen om af te dalen naar het maanoppervlak. Ik dacht dat ik 90 procent kans had om levend en wel terug naar de aarde te keren en ongeveer 50 procent om effectief op de maan te landen", deelt hij met CPA.
NASA
Over NASA heeft Armstrong best zijn bedenkingen: "Vroeger was NASA een van de meest succesvolle publieke investeringen in het motiveren van studenten om goed hun best te doen opdat ze alles uit de kast zouden halen. Het is triest dat het programma nu wegdraait in een richting die het motiveren en stimuleren van jonge mensen reduceert".
Tot slot bekende Neil dat hij als kind zodanig gefascineerd was door de wereld van het vliegen dat hij vastberaden was om op een of andere manier betrokken te zijn. Missie geslaagd!
© afp.
(HLN)
Neil Armstrong legt 'conspiracy theorists' het zwijgen op
© afp.
De 82-jarige Neil Armstrong gaf sinds zijn missie in 1969 nog maar een handvol interviews weg, maar liet zich recent toch overtuigen door een Australisch tijdschrift. In een videogesprek van een uur legt de eerste man op de maan de complottheorieën over de landing in '69 voorgoed het zwijgen op.
© afp.
"Mensen houden van complotten omdat ze zeer aantrekkelijk zijn. Mij hebben ze echter nooit kunnen boeien omdat ik weet dat iemand ooit terug gaat vliegen om de camera op te pikken die ik daar heb achter gelaten", aldus Neil Armstrong.
Conspiracy theory
Meer dan eens werd de maanlading al afgedaan als een in scène gezette propagandastunt van de Amerikaanse regering. Het grootste tegenargument is doorgaans dat de technologie in '69 onmogelijk al op punt stond.
"Een maand voor de lancering van Apollo 11 hadden we er genoeg vertrouwen in om te beslissen een poging te ondernemen om af te dalen naar het maanoppervlak. Ik dacht dat ik 90 procent kans had om levend en wel terug naar de aarde te keren en ongeveer 50 procent om effectief op de maan te landen", deelt hij met CPA.
NASA
Over NASA heeft Armstrong best zijn bedenkingen: "Vroeger was NASA een van de meest succesvolle publieke investeringen in het motiveren van studenten om goed hun best te doen opdat ze alles uit de kast zouden halen. Het is triest dat het programma nu wegdraait in een richting die het motiveren en stimuleren van jonge mensen reduceert".
Tot slot bekende Neil dat hij als kind zodanig gefascineerd was door de wereld van het vliegen dat hij vastberaden was om op een of andere manier betrokken te zijn. Missie geslaagd!
© afp.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Heldquote:
27-05-2012
Neil Armstrong legt 'conspiracy theorists' het zwijgen op
[ afbeelding ]
© afp.
De 82-jarige Neil Armstrong gaf sinds zijn missie in 1969 nog maar een handvol interviews weg, maar liet zich recent toch overtuigen door een Australisch tijdschrift. In een videogesprek van een uur legt de eerste man op de maan de complottheorieën over de landing in '69 voorgoed het zwijgen op.
[ afbeelding ]
© afp.
"Mensen houden van complotten omdat ze zeer aantrekkelijk zijn. Mij hebben ze echter nooit kunnen boeien omdat ik weet dat iemand ooit terug gaat vliegen om de camera op te pikken die ik daar heb achter gelaten", aldus Neil Armstrong.
Conspiracy theory
Meer dan eens werd de maanlading al afgedaan als een in scène gezette propagandastunt van de Amerikaanse regering. Het grootste tegenargument is doorgaans dat de technologie in '69 onmogelijk al op punt stond.
"Een maand voor de lancering van Apollo 11 hadden we er genoeg vertrouwen in om te beslissen een poging te ondernemen om af te dalen naar het maanoppervlak. Ik dacht dat ik 90 procent kans had om levend en wel terug naar de aarde te keren en ongeveer 50 procent om effectief op de maan te landen", deelt hij met CPA.
NASA
Over NASA heeft Armstrong best zijn bedenkingen: "Vroeger was NASA een van de meest succesvolle publieke investeringen in het motiveren van studenten om goed hun best te doen opdat ze alles uit de kast zouden halen. Het is triest dat het programma nu wegdraait in een richting die het motiveren en stimuleren van jonge mensen reduceert".
Tot slot bekende Neil dat hij als kind zodanig gefascineerd was door de wereld van het vliegen dat hij vastberaden was om op een of andere manier betrokken te zijn. Missie geslaagd!
[ afbeelding ]
© afp.
(HLN)
Egregious professor of Cruel and Unusual Geography
Onikaan ni ov dovah
Onikaan ni ov dovah
09-05-2012
Melkwegkern produceert bundels van gammastraling
De kern van ons Melkwegstelsel heeft in het verleden twee smalle bundels van gammastraling de ruimte in geblazen, in tegenovergestelde richtingen. De twee 'jets' zijn ontdekt door de Amerikaanse ruimtetelescoop Fermi. De ontdekking bevestigt het beeld dat het superzware zwarte gat in de Melkwegkern vroeger veel actiever is geweest.
De gammabundels zijn gerelateerd aan de twee kolossale 'bellen' van gammastraling die in 2010 door de Fermi-ruimtetelescoop zijn ontdekt. Net als de twee bellen strekken ze zich uit tot een afstand van ca. 27.000 lichtjaar boven en onder het centrale vlak van het Melkwegstelsel. Ze zijn echter aanzienlijk smaller, en liggen ca. 15 graden geheld ten opzichte van de loodlijn op het Melkwegvlak. In beide gevallen wordt de gammastraling veroorzaakt door de wisselwerking van zeer snel bewegende elektronen met fotonen (lichtdeeltjes).
Terwijl de grote, brede gammabellen het gevolg zijn van een gestage interstellarie 'wind' die vanuit het Melkwegcentrum naar buiten blaast, zijn de smallere gammabundels waarschijnlijk het directe resultaat van energierijke processen in de directe omgeving van het superzware zwarte gat. De scheve stand kan dan veroorzaakt zijn door de helling van de roterende schijf van materie rond het zwarte gat.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Melkwegkern produceert bundels van gammastraling
De kern van ons Melkwegstelsel heeft in het verleden twee smalle bundels van gammastraling de ruimte in geblazen, in tegenovergestelde richtingen. De twee 'jets' zijn ontdekt door de Amerikaanse ruimtetelescoop Fermi. De ontdekking bevestigt het beeld dat het superzware zwarte gat in de Melkwegkern vroeger veel actiever is geweest.
De gammabundels zijn gerelateerd aan de twee kolossale 'bellen' van gammastraling die in 2010 door de Fermi-ruimtetelescoop zijn ontdekt. Net als de twee bellen strekken ze zich uit tot een afstand van ca. 27.000 lichtjaar boven en onder het centrale vlak van het Melkwegstelsel. Ze zijn echter aanzienlijk smaller, en liggen ca. 15 graden geheld ten opzichte van de loodlijn op het Melkwegvlak. In beide gevallen wordt de gammastraling veroorzaakt door de wisselwerking van zeer snel bewegende elektronen met fotonen (lichtdeeltjes).
Terwijl de grote, brede gammabellen het gevolg zijn van een gestage interstellarie 'wind' die vanuit het Melkwegcentrum naar buiten blaast, zijn de smallere gammabundels waarschijnlijk het directe resultaat van energierijke processen in de directe omgeving van het superzware zwarte gat. De scheve stand kan dan veroorzaakt zijn door de helling van de roterende schijf van materie rond het zwarte gat.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-05-2012
Buitenste zone van Melkweg 11,4 miljard jaar oud
© epa.
Het zogenaamde binnenste halo van de Melkweg, alias de buitenste zone van ons sterrenstelsel, is zowat 11,4 miljard jaar oud. Dit heeft Jason Kalirai van het Space Telescope Science Institute in Baltimore afgeleid uit onderzoek van witte dwergsterren. Een galactisch halo is bij de astronomen de opeenhoping van sterren en bolvormige sterrenhopen die als een gigantische bol rondom het vlak van de galactische schijf zijn verdeeld.
De oudste bekende objecten in de Melkweg zijn bolvormige sterrenhopen in het halo die zowat 13,5 miljard jaar oud zijn, daarmee nauwelijks jonger dan het 13,7 miljard jaar oude universum.
Astronomen gaan ervan uit dat het halo van de Melkweg in een binnenste en buitenste deel is verdeeld. Het binnenste is vermoedelijk ontstaan door het samensmelten van relatief massarijke fragmenten van sterrenstelsels in de jonge kosmos. Het buitenste gaat volgens de huidige theorieën terug naar een nog vroegere samensmelting van massa-arme voorlopers van sterrenstelsels.
Kalirai heeft nu een nieuwe methode ontwikkeld om de leeftijd van nieuw ontstane witte dwergsterren te bepalen. Witte dwergsterren zijn uitgebrande sterren die te licht zijn om als een supernova te eindigen. In plaats van te ontploffen stoten zij hun omhulsel af en de kern klapt in elkaar. Zij lichten vooral op door de hitte die bij het samenballen ontstaat en doen er miljarden jaren over om langzaam uit te gloeien.
Aan de hand van de goed onderzochte 12,5 miljard jaar oude bolvormige sterrenhoop Messier 4 heeft Kalirai de ouderdom van de voorlopers van "onlangs" ontstane witte dwergsterren gemeten. Met deze data onderzocht hij vier relatief jonge witte dwergsterren uit het binnenste halo. Hij kwam op een leeftijd van 11,4 miljard jaar uit, met een onzekerheid van 0,7 miljard jaar. Dit duidt er bijna op dat deze sterrenpopulatie pas na de bolvormige sterrenhopen is ontstaan, schrijft Kaleri in het Britse vakblad Nature.
(HLN)
Buitenste zone van Melkweg 11,4 miljard jaar oud
© epa.
Het zogenaamde binnenste halo van de Melkweg, alias de buitenste zone van ons sterrenstelsel, is zowat 11,4 miljard jaar oud. Dit heeft Jason Kalirai van het Space Telescope Science Institute in Baltimore afgeleid uit onderzoek van witte dwergsterren. Een galactisch halo is bij de astronomen de opeenhoping van sterren en bolvormige sterrenhopen die als een gigantische bol rondom het vlak van de galactische schijf zijn verdeeld.
De oudste bekende objecten in de Melkweg zijn bolvormige sterrenhopen in het halo die zowat 13,5 miljard jaar oud zijn, daarmee nauwelijks jonger dan het 13,7 miljard jaar oude universum.
Astronomen gaan ervan uit dat het halo van de Melkweg in een binnenste en buitenste deel is verdeeld. Het binnenste is vermoedelijk ontstaan door het samensmelten van relatief massarijke fragmenten van sterrenstelsels in de jonge kosmos. Het buitenste gaat volgens de huidige theorieën terug naar een nog vroegere samensmelting van massa-arme voorlopers van sterrenstelsels.
Kalirai heeft nu een nieuwe methode ontwikkeld om de leeftijd van nieuw ontstane witte dwergsterren te bepalen. Witte dwergsterren zijn uitgebrande sterren die te licht zijn om als een supernova te eindigen. In plaats van te ontploffen stoten zij hun omhulsel af en de kern klapt in elkaar. Zij lichten vooral op door de hitte die bij het samenballen ontstaat en doen er miljarden jaren over om langzaam uit te gloeien.
Aan de hand van de goed onderzochte 12,5 miljard jaar oude bolvormige sterrenhoop Messier 4 heeft Kalirai de ouderdom van de voorlopers van "onlangs" ontstane witte dwergsterren gemeten. Met deze data onderzocht hij vier relatief jonge witte dwergsterren uit het binnenste halo. Hij kwam op een leeftijd van 11,4 miljard jaar uit, met een onzekerheid van 0,7 miljard jaar. Dit duidt er bijna op dat deze sterrenpopulatie pas na de bolvormige sterrenhopen is ontstaan, schrijft Kaleri in het Britse vakblad Nature.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik zit nu naar het loskoppelen en terugsturen van Dragon te kijken en dan schakelen ze steeds van NASA naar SpaceX en dan zie je de verschillen: SpaceX strak en modern, iedere operator minimaal 2/3 flatscreens voor zijn neus, NASA nog in dezelfde hokjes als in '69 met een kast vol ordners achter zich, alle protocollen in hardcopy, waarschijnlijk 
The difference between the three Abrahamic religions:
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
quote:Op donderdag 31 mei 2012 10:31 schreef Pek het volgende:
Ik zit nu naar het loskoppelen en terugsturen van Dragon te kijken en dan schakelen ze steeds van NASA naar SpaceX en dan zie je de verschillen: SpaceX strak en modern, iedere operator minimaal 2/3 flatscreens voor zijn neus, NASA nog in dezelfde hokjes als in '69 met een kast vol ordners achter zich, alle protocollen in hardcopy, waarschijnlijk
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-05-2012
"Melkweg gaat frontaal botsen met Andromeda"
Een computermodel van de botsing. © ap.
Onze Melkweg zal naar verwachting over 4 miljard jaar frontaal botsen met het Andromeda-sterrenstelsel. Daardoor zal de sterrenhemel er helemaal anders uit gaan zien en zal de de zon waarschijnlijk in een andere baan worden geslingerd in dat nieuwe sterrenstelsel. Dat heeft een groep astronomen onder leiding van de Nederlander Roeland van der Marel ontdekt.
Van der Marel werkt aan het Space Telescope Science Institute in het Amerikaanse Baltimore.
De astronomen kwamen tot hun ontdekking door jarenlang ingewikkelde berekeningen te maken met de Hubble Ruimtetelescoop. Daarmee konden ze observeren dat Andromeda recht op ons afkomt.
Niet einde der tijden
Dat de twee sterrenstelsels naar elkaar toe bewegen, wisten wetenschappers al langer, maar dat ze echt op ramkoers liggen hebben Van der Marel en zijn collega's ontdekt. Andromeda is nu nog 2,5 miljoen lichtjaar verwijderd van de Melkweg maar komt met een snelheid van 400.000 kilometer per uur op ons af. Als de aarde tegen die tijd nog bestaat, betekent deze botsing overigens niet het einde der tijden.
Dat sterrenstelsels met elkaar botsen, gebeurt regelmatig, maar een botsing met de Melkweg is nog nooit voortgekomen. Van der Marel en zijn collega's publiceren hun bevindingen binnenkort in het wetenschappelijke tijdschrift Astrophysical Journal.
(HLN)
"Melkweg gaat frontaal botsen met Andromeda"
Een computermodel van de botsing. © ap.
Onze Melkweg zal naar verwachting over 4 miljard jaar frontaal botsen met het Andromeda-sterrenstelsel. Daardoor zal de sterrenhemel er helemaal anders uit gaan zien en zal de de zon waarschijnlijk in een andere baan worden geslingerd in dat nieuwe sterrenstelsel. Dat heeft een groep astronomen onder leiding van de Nederlander Roeland van der Marel ontdekt.
Van der Marel werkt aan het Space Telescope Science Institute in het Amerikaanse Baltimore.
De astronomen kwamen tot hun ontdekking door jarenlang ingewikkelde berekeningen te maken met de Hubble Ruimtetelescoop. Daarmee konden ze observeren dat Andromeda recht op ons afkomt.
Niet einde der tijden
Dat de twee sterrenstelsels naar elkaar toe bewegen, wisten wetenschappers al langer, maar dat ze echt op ramkoers liggen hebben Van der Marel en zijn collega's ontdekt. Andromeda is nu nog 2,5 miljoen lichtjaar verwijderd van de Melkweg maar komt met een snelheid van 400.000 kilometer per uur op ons af. Als de aarde tegen die tijd nog bestaat, betekent deze botsing overigens niet het einde der tijden.
Dat sterrenstelsels met elkaar botsen, gebeurt regelmatig, maar een botsing met de Melkweg is nog nooit voortgekomen. Van der Marel en zijn collega's publiceren hun bevindingen binnenkort in het wetenschappelijke tijdschrift Astrophysical Journal.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-06-2012
Commercieel ruimteschip veilig terug op aarde
© reuters.
Het commerciële ruimtevrachtschip Dragon is veilig en wel teruggekeerd op aarde. Hangend aan parachutes plonste de capsule gecontroleerd in de Grote Oceaan, bevestigt de vluchtleiding van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Schepen visten de Dragon uit het water.
© belga.
© reuters.
De Dragon is de eerste commerciële missie naar het ruimtecomplex ISS, waarvan hij gisteren werd losgekoppeld. Het vrachtschip was vorige week dinsdag gelanceerd en koppelde vrijdag aan. Aan boord van het toestel zat ongeveer 460 kilo aan voedsel, kleding en elektronica.
Mensen
Op de terugweg vervoerde de Dragon enkele honderden kilo's aan afval uit het ruimtestation. Dat de terugkeer uiterst voorzichtig verliep, heeft niets te maken met de lading, maar komt door de toekomstplannen. Het bedrijf achter het vrachtschip, het Amerikaanse SpaceX, wil bewijzen dat de Dragon over enkele jaren veilig mensen naar de ruimte en terug kan brengen.
Goedkoper
Later dit jaar moet een ander commercieel vrachtschip, de Cygnus, naar het ISS gaan. Door bedrijven raketten te laten ontwikkelen, wil Amerika ruimtevaart goedkoper maken.
© reuters.
© afp.
(HLN)
Commercieel ruimteschip veilig terug op aarde
© reuters.
Het commerciële ruimtevrachtschip Dragon is veilig en wel teruggekeerd op aarde. Hangend aan parachutes plonste de capsule gecontroleerd in de Grote Oceaan, bevestigt de vluchtleiding van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Schepen visten de Dragon uit het water.
© belga.
© reuters.
De Dragon is de eerste commerciële missie naar het ruimtecomplex ISS, waarvan hij gisteren werd losgekoppeld. Het vrachtschip was vorige week dinsdag gelanceerd en koppelde vrijdag aan. Aan boord van het toestel zat ongeveer 460 kilo aan voedsel, kleding en elektronica.
Mensen
Op de terugweg vervoerde de Dragon enkele honderden kilo's aan afval uit het ruimtestation. Dat de terugkeer uiterst voorzichtig verliep, heeft niets te maken met de lading, maar komt door de toekomstplannen. Het bedrijf achter het vrachtschip, het Amerikaanse SpaceX, wil bewijzen dat de Dragon over enkele jaren veilig mensen naar de ruimte en terug kan brengen.
Goedkoper
Later dit jaar moet een ander commercieel vrachtschip, de Cygnus, naar het ISS gaan. Door bedrijven raketten te laten ontwikkelen, wil Amerika ruimtevaart goedkoper maken.
© reuters.
© afp.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-06-2012
Zwakste sterrenstelsel ooit ontdekt
Sterrenkundigen van de Arizona State University hebben met behulp van de 6,5-meter Magellan-telescoop op de Las Campanas-sterrenwacht in Chili het zwakste verre sterrenstelsel ooit ontdekt.
Het onooglijke lichtvlekje, met de aanduiding LAEJ095950.00+021219.1, staat zo ver weg dat het uitgezonden licht er bijna 13 miljard jaar over heeft gedaan om de aarde te bereiken. Sterrenkundigen zien het stelsel daardoor zoals het er uitzag toen het heelal pas 800 miljoen jaar oud was.
Er zijn wel eerder enkele sterrenstelsels op deze grote afstand ontdekt, maar het nieuw gevonden object is veel zwakker, en is vermoedelijk veel representatiever voor de sterrenstelsels die in dat vroege stadium van de evolutie van het heelal bestonden.
De nieuwe ontdekking wordt beschreven in Astrophysical Journal Letters .
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Zwakste sterrenstelsel ooit ontdekt
Sterrenkundigen van de Arizona State University hebben met behulp van de 6,5-meter Magellan-telescoop op de Las Campanas-sterrenwacht in Chili het zwakste verre sterrenstelsel ooit ontdekt.
Het onooglijke lichtvlekje, met de aanduiding LAEJ095950.00+021219.1, staat zo ver weg dat het uitgezonden licht er bijna 13 miljard jaar over heeft gedaan om de aarde te bereiken. Sterrenkundigen zien het stelsel daardoor zoals het er uitzag toen het heelal pas 800 miljoen jaar oud was.
Er zijn wel eerder enkele sterrenstelsels op deze grote afstand ontdekt, maar het nieuw gevonden object is veel zwakker, en is vermoedelijk veel representatiever voor de sterrenstelsels die in dat vroege stadium van de evolutie van het heelal bestonden.
De nieuwe ontdekking wordt beschreven in Astrophysical Journal Letters .
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dan moet je toch wel een behoorlijke zoom op je camera hebben zitten wil je bomen en Jupiter beeldvullend op 1 foto hebben. Verdomme
Hebben ze zo'n grote telescoop gewoon horizontaal gericht?Waarschijnlijk zijn het fakes... edit: 99% fake lijkt me....
Er staan ook foto's bij van andere planeten.
Nog een aantal hier: http://www.skyscrapercity(...)73694&postcount=2924
En om af te sluiten nog een van de vetste foto's OOIT van NG:
[ Bericht 13% gewijzigd door Eyjafjallajoekull op 02-06-2012 22:05:00 ]
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Maar wel het laatste gedeelte ervan... En je moet er vroeg voor opstaanquote:Op zondag 3 juni 2012 20:51 schreef Pulzzar het volgende:
Op woensdag 6 juni is vanaf de aarde te zien dat de planeet Venus de zon kruist.
Als je het wil zien (als het weer meespeelt).
De Venusovergang voor een waarnemer te Utrecht.
De positie van Venus is aangegeven voor 5.50 uur (ongeveer dertig minuten na zonsopkomst)
en voor het moment van de inwendige aanraking bij de uittrede (6.37 uur).
En de volgende Venus transits zijn vanaf 2117 en 2125.
[ Bericht 4% gewijzigd door -CRASH- op 03-06-2012 21:37:18 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Tja, als je het een keer in je leven wilt zien, moet je 's ochtends vroeg naar de sterrenwacht gaan.quote:
[..]
Maar wel het laatste gedeelte ervan... En je moet er vroeg voor opstaan
Als je het wil zien (als het weer meespeelt).
[ afbeelding ]
De Venusovergang voor een waarnemer te Utrecht.
De positie van Venus is aangegeven voor 5.50 uur (ongeveer dertig minuten na zonsopkomst)
en voor het moment van de inwendige aanraking bij de uittrede (6.37 uur).
En de volgende Venus transits zijn vanaf 2117 en 2125.
Maar of het spectaculair is om een stipje voor de zon te zien bewegen
Heb geen sterrenwacht nodig om de venus transit (voor de 2de keer) te zien.quote:
[..]
Tja, als je het een keer in je leven wilt zien, moet je 's ochtends vroeg naar de sterrenwacht gaan.
Maar of het spectaculair is om een stipje voor de zon te zien bewegen
En ja het is spectaculair om te zien hoe venus langs de zon gaat.
Moet toch eens de hele video van 2004 gaan editten.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
03-06-2012
Ook nieuwe techniek vindt geen buitenaards leven
Australiërs hebben hun toevlucht genomen tot een nieuwe techniek van radiotelescopen om te zoeken naar intelligent buitenaards leven. Maar ook nu geeft niemand thuis, zo heeft de Britse omroep BBC dit weekeinde bericht.
Astronomen van het Internationaal Centrum voor Radio-Astronomie-Onderzoek van de Universiteit van Curtin probeerden het systeem van 'very long baseline interferometry' uit bij het onderzoek met radiotelescopen van de ondertussen beroemde ster Gliese 581.
De techniek bestaat uit het gebruik van meerdere telescopen die ver van elkaar verwijderd staan. De opgevangen signalen worden zorgvuldig gecombineerd als zouden de telescopen als één enkel werken en waarbij slechts een klein deel van de kosmos wordt afgespeurd.
De rode dwergster Gliese 581 op ongeveer 20 lichtjaar van ons is een ster waarrond zes planeten draaien. Twee ervan zijn 'super Aardes' in de levensvatbare zone rondom de ster. Het team luisterde acht uur lang met de Australian Long Baseline Array in een reeks van radiofrequenties. Maar het resultaat was het geluid van de stilte.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 04-06-2012 08:44:28 ]
Ook nieuwe techniek vindt geen buitenaards leven
Australiërs hebben hun toevlucht genomen tot een nieuwe techniek van radiotelescopen om te zoeken naar intelligent buitenaards leven. Maar ook nu geeft niemand thuis, zo heeft de Britse omroep BBC dit weekeinde bericht.
Astronomen van het Internationaal Centrum voor Radio-Astronomie-Onderzoek van de Universiteit van Curtin probeerden het systeem van 'very long baseline interferometry' uit bij het onderzoek met radiotelescopen van de ondertussen beroemde ster Gliese 581.
De techniek bestaat uit het gebruik van meerdere telescopen die ver van elkaar verwijderd staan. De opgevangen signalen worden zorgvuldig gecombineerd als zouden de telescopen als één enkel werken en waarbij slechts een klein deel van de kosmos wordt afgespeurd.
De rode dwergster Gliese 581 op ongeveer 20 lichtjaar van ons is een ster waarrond zes planeten draaien. Twee ervan zijn 'super Aardes' in de levensvatbare zone rondom de ster. Het team luisterde acht uur lang met de Australian Long Baseline Array in een reeks van radiofrequenties. Maar het resultaat was het geluid van de stilte.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 04-06-2012 08:44:28 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik zit momenteel in Spitsbergen en daar kan je transit van begin tot het einde zien in verband met middernachtzon. Ook zijn er al redelijk wat wetenschappers buiten bezig met telescopen etc.quote:
Op woensdag 6 juni is vanaf de aarde te zien dat de planeet Venus de zon kruist.
Je kan de transit hier van 22:04 tot 04:52 zien. Weet iemand op welke manier je het veiligst naar de zon kan kijken?
All I do, is sit down at the typewriter, and start hittin' the keys. Getting them in the right order, that's the trick. That's the trick.
quote:
Hoe zou ik dat thuis kunnen zien dan?
Waarmee bescherm je je ogen en/of verrekijker?
Via een eclipsbrilletje en of mylar folie, lasbril glas (minimale donkerheids factor 13)quote:
[..]
Ik zit momenteel in Spitsbergen en daar kan je transit van begin tot het einde zien in verband met middernachtzon. Ook zijn er al redelijk wat wetenschappers buiten bezig met telescopen etc.
Je kan de transit hier van 22:04 tot 04:52 zien. Weet iemand op welke manier je het veiligst naar de zon kan kijken?
Absoluut NIET gebruiken
CD, foto negatief, beroet glas...
Dat laat UV licht door
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
04-06-2012
Zeldzame Venusovergang boeit ook wetenschappers
© ap.
Niet alleen amateurastronomen en toevallige hemeltuurders, maar ook wetenschappers lopen warm voor de Venustransit van woensdag. Dan komt Venus tussen de zon en de Aarde. Het is daarna meer dan honderd jaar wachten op de volgende Venustransit. Weersvoorspellers zijn vandaag echter op zijn zachtst gezegd niet optimistisch over de kansen om de uiterst zeldzame Venusovergang te zien.
Voor de transits van 1761 en 1769 waren er al uitgebreide waarnemingsprogramma's, met als meest in het oog springende die van de Engelse kapitein James Cook in de Stille Zuidzee.
Afstand Aarde-Venus
Bedoeling was toen de afstand van onze planeet tot onze ster te meten. De toenmalige wetenschappers konden dit al verbazend accuraat, tot op enkele miljoenen kilometers na. Luidens het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA kwam men toen al aan 149 tot 156 miljoen km.
Voor de Venusovergangen van 1874 en 1882 zijn meer dan zestig expedities opgezet. 1882 was de voorlaatste keer dat het hemelfenomeen in onze contreien te zien was.
Gassen identificeren
Wetenschappers willen tegenwoordig van de gelegenheid gebruik maken om gassen te identificeren in de atmosfeer van Venus, wat ook kan helpen in de jacht op planeten buiten ons zonnestelsel.
Zo bevinden zich sinds gisteren ook vorsers van het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA) in het Noorse Svalbard. Het BIRA-team dat de atmosfeer van Venus bestudeert, heeft tevens webpagina's klaargestoomd met video's, foto's en meer technische en wetenschappelijke uitleg over het hemelfenomeen.
De Koninklijke Sterrenwacht van België volgt het fenomeen ook met de Belgische satelliet Proba-2.
In het (deels ook Belgische) Internationaal Ruimtestation ISS zal de Amerikaanse astronaut Don Pettit de Venustransit fotograferen. De zes leden van 31ste hoofdbemanning van de spacemeccano zijn immers de eerste mensen die het fenomeen vanuit de ruimte kunnen zien.
Weersvoorspellingen
Het KMI verwacht veel bewolking, met ook regen en "normaal geen opklaringen". Waarnemen van de Venusovergang wordt dus "een probleem", zo luidde het bij het weerbureau.
Het private meteobedrijf Meteoservices in Leuven verwacht twee storingen met tussendoor mogelijk enkele korte opklaringen. Er is slechts "een waterkansje" om het fenomeen te zien, zo vatte een voorspeller met aangepaste retoriek samen.
De bodemkundige dienst van België voorspelt voor woensdag zware bewolking met 75 procent kans op regen.
De meteodienst van het leger gewaagt op zijn website voor de "voormiddag" van woensdag "betrokken met matige regen, geïsoleerd onweerachtig".
Wie sowieso of per sé vroeg uit de veren is en de transit wil zien, kan het internet afspeuren naar webcams op plaatsen die meer in de gunst liggen van de weergoden.
(HLN)
Zeldzame Venusovergang boeit ook wetenschappers
© ap.
Niet alleen amateurastronomen en toevallige hemeltuurders, maar ook wetenschappers lopen warm voor de Venustransit van woensdag. Dan komt Venus tussen de zon en de Aarde. Het is daarna meer dan honderd jaar wachten op de volgende Venustransit. Weersvoorspellers zijn vandaag echter op zijn zachtst gezegd niet optimistisch over de kansen om de uiterst zeldzame Venusovergang te zien.
Voor de transits van 1761 en 1769 waren er al uitgebreide waarnemingsprogramma's, met als meest in het oog springende die van de Engelse kapitein James Cook in de Stille Zuidzee.
Afstand Aarde-Venus
Bedoeling was toen de afstand van onze planeet tot onze ster te meten. De toenmalige wetenschappers konden dit al verbazend accuraat, tot op enkele miljoenen kilometers na. Luidens het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA kwam men toen al aan 149 tot 156 miljoen km.
Voor de Venusovergangen van 1874 en 1882 zijn meer dan zestig expedities opgezet. 1882 was de voorlaatste keer dat het hemelfenomeen in onze contreien te zien was.
Gassen identificeren
Wetenschappers willen tegenwoordig van de gelegenheid gebruik maken om gassen te identificeren in de atmosfeer van Venus, wat ook kan helpen in de jacht op planeten buiten ons zonnestelsel.
Zo bevinden zich sinds gisteren ook vorsers van het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA) in het Noorse Svalbard. Het BIRA-team dat de atmosfeer van Venus bestudeert, heeft tevens webpagina's klaargestoomd met video's, foto's en meer technische en wetenschappelijke uitleg over het hemelfenomeen.
De Koninklijke Sterrenwacht van België volgt het fenomeen ook met de Belgische satelliet Proba-2.
In het (deels ook Belgische) Internationaal Ruimtestation ISS zal de Amerikaanse astronaut Don Pettit de Venustransit fotograferen. De zes leden van 31ste hoofdbemanning van de spacemeccano zijn immers de eerste mensen die het fenomeen vanuit de ruimte kunnen zien.
Weersvoorspellingen
Het KMI verwacht veel bewolking, met ook regen en "normaal geen opklaringen". Waarnemen van de Venusovergang wordt dus "een probleem", zo luidde het bij het weerbureau.
Het private meteobedrijf Meteoservices in Leuven verwacht twee storingen met tussendoor mogelijk enkele korte opklaringen. Er is slechts "een waterkansje" om het fenomeen te zien, zo vatte een voorspeller met aangepaste retoriek samen.
De bodemkundige dienst van België voorspelt voor woensdag zware bewolking met 75 procent kans op regen.
De meteodienst van het leger gewaagt op zijn website voor de "voormiddag" van woensdag "betrokken met matige regen, geïsoleerd onweerachtig".
Wie sowieso of per sé vroeg uit de veren is en de transit wil zien, kan het internet afspeuren naar webcams op plaatsen die meer in de gunst liggen van de weergoden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
André schiet wel plaatjes hoor! Jammer dat ze zo klein zijn
Het witte stipje is Venus dus, hierboven genoemd.
http://www.flickr.com/photos/astro_andre/
Het witte stipje is Venus dus, hierboven genoemd.
http://www.flickr.com/photos/astro_andre/
The difference between the three Abrahamic religions:
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
- Christianity mumbling to the ceiling,
- Judaism mumbling to the wall,
- Islam mumbling to the floor.
06-06-2012
Venusovergang: gelukkig hebben we de foto’s nog
In Nederland onttrok slecht (en lokaal: heel slecht) weer de Venusovergang aan het zicht. Gelukkig was ‘ie in andere delen van de wereld wel te zien en werden daar de mooiste foto’s gemaakt.
U kon er de afgelopen weken niet omheen: de Venusovergang. Het gebeuren werd in talloze media breed uitgemeten. En terecht, want het beloofde een mooi en vooral bijzonder spektakel te worden. Venus bewoog voor de zon langs en zou (in Nederland bij zonsopkomst) als een zwarte stip op de zon te zien zijn. Een plaatje dat we niet snel weer konden bezichtigen: de volgende Venusovergang vindt pas in 2117 plaats.
Slecht weer
Maar zoals gezegd gooide slecht weer roet in het eten. Een dik wolkendek onttrok de zon en dus ook de Venusovergang aan het zicht. Een teleurstelling voor velen.
De foto’s
Maar dat wil niet zeggen dat u de Venusovergang helemaal moet missen. In andere delen van de wereld was deze namelijk wel goed te zien en daar werd wat afgekiekt. En ook in de ruimte zijn foto’s van het spektakel gemaakt. De eerste kiekjes kunnen we u nu alvast voorschotelen. Zo kunnen we toch nog een beetje van de bijzondere Venusovergang genieten.
Matthias Dietrich maakte bijvoorbeeld onderstaande foto vanuit de Ohio State University. Te zien is hoe Venus voor de opkomende zon heen beweegt.
Foto: Matthias Dietrich (via Spaceweather.com).
John Rohrer maakte deze foto waarop de zon en Venus in volle glorie te zien zijn. Roder maakte de foto vanuit Canada.
Foto: John Rohrer (via Spaceweather.com).
Ook het Solar Dynamics Observatory, een observatorium dat zich in de ruimte bevindt en de zon bestudeert, legde de Venusovergang vast. De foto’s zijn prachtig en laten goed zien hoe klein Venus ten overstaan van het geweld op de zon eigenlijk is.
Foto: Solar Dynamics Observatory.
Foto: Solar Dynamics Observatory.
Ook de foto hieronder is door het Solar Dynamics Observatory gemaakt. En wel op het moment waarop de Venusovergang zijn einde naderde. Het lijkt net of er een hapje uit de zon is.
Foto: Solar Dynamics Observatory.
Maar het Solar Dynamics Observatory was niet de enige die vanuit de ruimte een oogje in het zeil hield. Ook astronaut Don Pettit in het internationale ruimtestation volgde de Venusovergang op de voet. En natuurlijk maakte hij foto’s. De kiekjes zijn uniek: het is voor het eerst dat een mens de Venusovergang vanuit de ruimte fotografeert.
Foto: Don Pettit.
Foto: Don Pettit.
Ook de Nederlandse astronaut André Kuipers laat weten vanuit het ISS een fantastisch uitzicht op de Venusovergang te hebben gehad. Zijn tweet gaat vergezeld door onderstaande foto.
Foto: NASA.
(Scientias.nl)
Venusovergang: gelukkig hebben we de foto’s nog
In Nederland onttrok slecht (en lokaal: heel slecht) weer de Venusovergang aan het zicht. Gelukkig was ‘ie in andere delen van de wereld wel te zien en werden daar de mooiste foto’s gemaakt.
U kon er de afgelopen weken niet omheen: de Venusovergang. Het gebeuren werd in talloze media breed uitgemeten. En terecht, want het beloofde een mooi en vooral bijzonder spektakel te worden. Venus bewoog voor de zon langs en zou (in Nederland bij zonsopkomst) als een zwarte stip op de zon te zien zijn. Een plaatje dat we niet snel weer konden bezichtigen: de volgende Venusovergang vindt pas in 2117 plaats.
Slecht weer
Maar zoals gezegd gooide slecht weer roet in het eten. Een dik wolkendek onttrok de zon en dus ook de Venusovergang aan het zicht. Een teleurstelling voor velen.
De foto’s
Maar dat wil niet zeggen dat u de Venusovergang helemaal moet missen. In andere delen van de wereld was deze namelijk wel goed te zien en daar werd wat afgekiekt. En ook in de ruimte zijn foto’s van het spektakel gemaakt. De eerste kiekjes kunnen we u nu alvast voorschotelen. Zo kunnen we toch nog een beetje van de bijzondere Venusovergang genieten.
Matthias Dietrich maakte bijvoorbeeld onderstaande foto vanuit de Ohio State University. Te zien is hoe Venus voor de opkomende zon heen beweegt.
Foto: Matthias Dietrich (via Spaceweather.com).
John Rohrer maakte deze foto waarop de zon en Venus in volle glorie te zien zijn. Roder maakte de foto vanuit Canada.
Foto: John Rohrer (via Spaceweather.com).
Ook het Solar Dynamics Observatory, een observatorium dat zich in de ruimte bevindt en de zon bestudeert, legde de Venusovergang vast. De foto’s zijn prachtig en laten goed zien hoe klein Venus ten overstaan van het geweld op de zon eigenlijk is.
Foto: Solar Dynamics Observatory.
Foto: Solar Dynamics Observatory.
Ook de foto hieronder is door het Solar Dynamics Observatory gemaakt. En wel op het moment waarop de Venusovergang zijn einde naderde. Het lijkt net of er een hapje uit de zon is.
Foto: Solar Dynamics Observatory.
Maar het Solar Dynamics Observatory was niet de enige die vanuit de ruimte een oogje in het zeil hield. Ook astronaut Don Pettit in het internationale ruimtestation volgde de Venusovergang op de voet. En natuurlijk maakte hij foto’s. De kiekjes zijn uniek: het is voor het eerst dat een mens de Venusovergang vanuit de ruimte fotografeert.
Foto: Don Pettit.
Foto: Don Pettit.
Ook de Nederlandse astronaut André Kuipers laat weten vanuit het ISS een fantastisch uitzicht op de Venusovergang te hebben gehad. Zijn tweet gaat vergezeld door onderstaande foto.
Foto: NASA.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Op woensdag 6 juni 2012 01:41 schreef Pek het volgende:
André schiet wel plaatjes hoor! Jammer dat ze zo klein zijn
[ afbeelding ]
Het witte stipje is Venus dus, hierboven genoemd.
http://www.flickr.com/photos/astro_andre/
prachtig!!!!
Calm down, please!
Als je BBC 4 kunt ontvangenquote:
27-05-2012
Neil Armstrong legt 'conspiracy theorists' het zwijgen op
[ afbeelding ]
© afp.
De 82-jarige Neil Armstrong gaf sinds zijn missie in 1969 nog maar een handvol interviews weg, maar liet zich recent toch overtuigen door een Australisch tijdschrift. In een videogesprek van een uur legt de eerste man op de maan de complottheorieën over de landing in '69 voorgoed het zwijgen op.
[ afbeelding ]
© afp.
"Mensen houden van complotten omdat ze zeer aantrekkelijk zijn. Mij hebben ze echter nooit kunnen boeien omdat ik weet dat iemand ooit terug gaat vliegen om de camera op te pikken die ik daar heb achter gelaten", aldus Neil Armstrong.
Conspiracy theory
Meer dan eens werd de maanlading al afgedaan als een in scène gezette propagandastunt van de Amerikaanse regering. Het grootste tegenargument is doorgaans dat de technologie in '69 onmogelijk al op punt stond.
"Een maand voor de lancering van Apollo 11 hadden we er genoeg vertrouwen in om te beslissen een poging te ondernemen om af te dalen naar het maanoppervlak. Ik dacht dat ik 90 procent kans had om levend en wel terug naar de aarde te keren en ongeveer 50 procent om effectief op de maan te landen", deelt hij met CPA.
NASA
Over NASA heeft Armstrong best zijn bedenkingen: "Vroeger was NASA een van de meest succesvolle publieke investeringen in het motiveren van studenten om goed hun best te doen opdat ze alles uit de kast zouden halen. Het is triest dat het programma nu wegdraait in een richting die het motiveren en stimuleren van jonge mensen reduceert".
Tot slot bekende Neil dat hij als kind zodanig gefascineerd was door de wereld van het vliegen dat hij vastberaden was om op een of andere manier betrokken te zijn. Missie geslaagd!
[ afbeelding ]
© afp.
(HLN)
Net begonnen Being Neil Armstrong
en om 00:00 Brittisch Space Race
[ Bericht 0% gewijzigd door -CRASH- op 07-06-2012 23:39:57 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Helaas geen BBC 4quote:
[..]
Als je BBC 4 kunt ontvangen
Net begonnen Being Neil Armstrong
en om 00:00 Brittisch Space Race
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-06-2012
Nog eentje dan: verbluffend mooi kiekje van de Venusovergang
We hebben al heel wat foto’s van de Venusovergang voorbij zien komen, maar dit kiekje, gemaakt door een Amerikaans-Japanse ruimtetelescoop spant toch echt de kroon. Wat is ‘ie mooi!
Gisteren vond de Venusovergang plaats. Hierbij bewoog Venus voor de zon langs. Vanaf de aarde zagen we Venus als een zwart stipje over die grote zon bewegen. De Venusovergang was in Nederland – met uitzondering van het Waddengebied en een stukje Friesland – door bewolking niet te zien. Maar in andere delen van de wereld hadden mensen er een fantastisch zicht op. En ook enkele satellieten en zelfs astronauten in de ruimte volgden de Venusovergang op de voet. De mooiste foto’s verzamelden we gisteren al op Scientias.nl.
Maar nu blijkt dat het allermooiste kiekje in dat overzicht ontbreekt. NASA heeft namelijk zojuist een fantastische foto vrijgegeven. De foto is gemaakt door de ruimtetelescoop Hinode. De telescoop is ontwikkeld door NASA en JAXA (de Japanse ruimtevaartorganisatie) en bestudeert het magnetisme op de zon.
Tijdens de Venusovergang bevond de telescoop zich op de eerste rij en maakte een verbluffend mooie foto van Venus voor de zon. En die wilden we u toch echt niet onthouden. Dus bij dezen: alstublieft!
De Venusovergang. Foto: JAXA / NASA / Lockheed Martin
(Scientias.nl)
Nog eentje dan: verbluffend mooi kiekje van de Venusovergang
We hebben al heel wat foto’s van de Venusovergang voorbij zien komen, maar dit kiekje, gemaakt door een Amerikaans-Japanse ruimtetelescoop spant toch echt de kroon. Wat is ‘ie mooi!
Gisteren vond de Venusovergang plaats. Hierbij bewoog Venus voor de zon langs. Vanaf de aarde zagen we Venus als een zwart stipje over die grote zon bewegen. De Venusovergang was in Nederland – met uitzondering van het Waddengebied en een stukje Friesland – door bewolking niet te zien. Maar in andere delen van de wereld hadden mensen er een fantastisch zicht op. En ook enkele satellieten en zelfs astronauten in de ruimte volgden de Venusovergang op de voet. De mooiste foto’s verzamelden we gisteren al op Scientias.nl.
Maar nu blijkt dat het allermooiste kiekje in dat overzicht ontbreekt. NASA heeft namelijk zojuist een fantastische foto vrijgegeven. De foto is gemaakt door de ruimtetelescoop Hinode. De telescoop is ontwikkeld door NASA en JAXA (de Japanse ruimtevaartorganisatie) en bestudeert het magnetisme op de zon.
Tijdens de Venusovergang bevond de telescoop zich op de eerste rij en maakte een verbluffend mooie foto van Venus voor de zon. En die wilden we u toch echt niet onthouden. Dus bij dezen: alstublieft!
De Venusovergang. Foto: JAXA / NASA / Lockheed Martin
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ongelooflijk mooiquote:
07-06-2012
Nog eentje dan: verbluffend mooi kiekje van de Venusovergang
[ afbeelding ]
We hebben al heel wat foto’s van de Venusovergang voorbij zien komen, maar dit kiekje, gemaakt door een Amerikaans-Japanse ruimtetelescoop spant toch echt de kroon. Wat is ‘ie mooi!
Gisteren vond de Venusovergang plaats. Hierbij bewoog Venus voor de zon langs. Vanaf de aarde zagen we Venus als een zwart stipje over die grote zon bewegen. De Venusovergang was in Nederland – met uitzondering van het Waddengebied en een stukje Friesland – door bewolking niet te zien. Maar in andere delen van de wereld hadden mensen er een fantastisch zicht op. En ook enkele satellieten en zelfs astronauten in de ruimte volgden de Venusovergang op de voet. De mooiste foto’s verzamelden we gisteren al op Scientias.nl.
Maar nu blijkt dat het allermooiste kiekje in dat overzicht ontbreekt. NASA heeft namelijk zojuist een fantastische foto vrijgegeven. De foto is gemaakt door de ruimtetelescoop Hinode. De telescoop is ontwikkeld door NASA en JAXA (de Japanse ruimtevaartorganisatie) en bestudeert het magnetisme op de zon.
Tijdens de Venusovergang bevond de telescoop zich op de eerste rij en maakte een verbluffend mooie foto van Venus voor de zon. En die wilden we u toch echt niet onthouden. Dus bij dezen: alstublieft!
[ afbeelding ]
De Venusovergang. Foto: JAXA / NASA / Lockheed Martin
(Scientias.nl)
Prachtig dat je ook haar atmosfeer zo ziet
quote:
07-06-2012
Nog eentje dan: verbluffend mooi kiekje van de Venusovergang
[ afbeelding ]
We hebben al heel wat foto’s van de Venusovergang voorbij zien komen, maar dit kiekje, gemaakt door een Amerikaans-Japanse ruimtetelescoop spant toch echt de kroon. Wat is ‘ie mooi!
Gisteren vond de Venusovergang plaats. Hierbij bewoog Venus voor de zon langs. Vanaf de aarde zagen we Venus als een zwart stipje over die grote zon bewegen. De Venusovergang was in Nederland – met uitzondering van het Waddengebied en een stukje Friesland – door bewolking niet te zien. Maar in andere delen van de wereld hadden mensen er een fantastisch zicht op. En ook enkele satellieten en zelfs astronauten in de ruimte volgden de Venusovergang op de voet. De mooiste foto’s verzamelden we gisteren al op Scientias.nl.
Maar nu blijkt dat het allermooiste kiekje in dat overzicht ontbreekt. NASA heeft namelijk zojuist een fantastische foto vrijgegeven. De foto is gemaakt door de ruimtetelescoop Hinode. De telescoop is ontwikkeld door NASA en JAXA (de Japanse ruimtevaartorganisatie) en bestudeert het magnetisme op de zon.
Tijdens de Venusovergang bevond de telescoop zich op de eerste rij en maakte een verbluffend mooie foto van Venus voor de zon. En die wilden we u toch echt niet onthouden. Dus bij dezen: alstublieft!
[ afbeelding ]
De Venusovergang. Foto: JAXA / NASA / Lockheed Martin
(Scientias.nl)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
12-06-2012
Europa bouwt grootste optische telescoop ter wereld
De European Extremeley Large Telescope. © belga.
De Zuidelijke Europese Sterrenwacht ESO bouwt de grootste optische telescoop ter wereld, zo heeft ESO-woordvoerder Lars Lindberg vandaag bekendgemaakt. Vanaf begin volgend decennium moet de European Extremely Large Telescope (E-ELT) onder andere speuren naar Aarde-achtige planeten waar leven kan gedijen.
Op een bijeenkomst van de ESO-raad in Garching bij München spraken tien lidstaten zich uit voor het 1,083 miljard euro kostende programma. Vier onder hen, waaronder België, moeten nog wel een "ja" krijgen in eigen land, maar dat is zo goed als zeker. Nog vier andere doen hun best om "in een nabije toekomst" mee te doen.
Nog binnen het jaar start het werk aan de telescoop in Chili. Voorlopig is enkel geld vrijgegeven voor voorbereidende bouwwerkzaamheden, tot de lidstaten samen garant staan voor minstens 90 procent van de kosten. Belangrijk voor de financiering is een toetreding van Brazilië tot de organisatie waarvan België stichtend lid is.
De ELR komt op de berg Cerro Armazones in de Noord-Chileense regio Antofagasta te staan, zowat 20 km van de gigantische VLT-telescoop van de ESO op de berg Paranal. Dat gebied, in de Atacama-woestijn, is door zijn duisternis en droogte bijzonder geschikt voor astronomiewaarnemingen.
De hoofdspiegel van de kijker zal een diameter van ongeveer veertig meter hebben. De telescoop zal in het zichtbare en het infrarode licht werken.
Voor de bouw moet eerst een weg op de 3036 meter hoge berg worden aangelegd.
De eerste contracten zijn reeds afgesloten, bjivoorbeeld voor een gedetailleerde designstudie voor de complexe adaptieve spiegel van de supertelescoop.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 13-06-2012 08:30:04 ]
Europa bouwt grootste optische telescoop ter wereld
De European Extremeley Large Telescope. © belga.
De Zuidelijke Europese Sterrenwacht ESO bouwt de grootste optische telescoop ter wereld, zo heeft ESO-woordvoerder Lars Lindberg vandaag bekendgemaakt. Vanaf begin volgend decennium moet de European Extremely Large Telescope (E-ELT) onder andere speuren naar Aarde-achtige planeten waar leven kan gedijen.
Op een bijeenkomst van de ESO-raad in Garching bij München spraken tien lidstaten zich uit voor het 1,083 miljard euro kostende programma. Vier onder hen, waaronder België, moeten nog wel een "ja" krijgen in eigen land, maar dat is zo goed als zeker. Nog vier andere doen hun best om "in een nabije toekomst" mee te doen.
Nog binnen het jaar start het werk aan de telescoop in Chili. Voorlopig is enkel geld vrijgegeven voor voorbereidende bouwwerkzaamheden, tot de lidstaten samen garant staan voor minstens 90 procent van de kosten. Belangrijk voor de financiering is een toetreding van Brazilië tot de organisatie waarvan België stichtend lid is.
De ELR komt op de berg Cerro Armazones in de Noord-Chileense regio Antofagasta te staan, zowat 20 km van de gigantische VLT-telescoop van de ESO op de berg Paranal. Dat gebied, in de Atacama-woestijn, is door zijn duisternis en droogte bijzonder geschikt voor astronomiewaarnemingen.
De hoofdspiegel van de kijker zal een diameter van ongeveer veertig meter hebben. De telescoop zal in het zichtbare en het infrarode licht werken.
Voor de bouw moet eerst een weg op de 3036 meter hoge berg worden aangelegd.
De eerste contracten zijn reeds afgesloten, bjivoorbeeld voor een gedetailleerde designstudie voor de complexe adaptieve spiegel van de supertelescoop.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 13-06-2012 08:30:04 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2012
Nieuwe 'hemelkaart' bevat 40 miljoen sterren
Sterrenkundigen hebben binnenkort de beschikking over een gedetailleerde 'kaart' van de sterrenhemel, met detailinformatie over 40 miljoen sterren. In feite gaat het om een uitgebreide catalogus waarin posities, kleuren en helderheden van al die sterren zijn vastgelegd. De AAVSO Photometric All-Sky Survey (APASS) is het resultaat van een samenwerking tussen beroepsastronomen en amateursterrenkundigen, verenigd in de American Association of Variable Star Observers. De sterren in de APASS-catalogus hebben helderheden tussen magnitude 10 en 16,5. De helderste sterren zijn altijd nog 40 keer zwakker dan wat met het blote oog zichtbaar is; de zwakste sterren in de catalogus zijn nog eens een paar honderd keer zo zwak. De benodigde waarnemingen worden momenteel uitgevoerd met telescopen in New Mexico en in Chili. De eerste waarnemingen zijn verricht in 2009; in 2014 moet de APASS-catalogus compleet zijn. Voorlopige resultaten zijn al voor iedereen beschikbaar.
© Govert Schilling
(allesoversterrnekunde)
Nieuwe 'hemelkaart' bevat 40 miljoen sterren
Sterrenkundigen hebben binnenkort de beschikking over een gedetailleerde 'kaart' van de sterrenhemel, met detailinformatie over 40 miljoen sterren. In feite gaat het om een uitgebreide catalogus waarin posities, kleuren en helderheden van al die sterren zijn vastgelegd. De AAVSO Photometric All-Sky Survey (APASS) is het resultaat van een samenwerking tussen beroepsastronomen en amateursterrenkundigen, verenigd in de American Association of Variable Star Observers. De sterren in de APASS-catalogus hebben helderheden tussen magnitude 10 en 16,5. De helderste sterren zijn altijd nog 40 keer zwakker dan wat met het blote oog zichtbaar is; de zwakste sterren in de catalogus zijn nog eens een paar honderd keer zo zwak. De benodigde waarnemingen worden momenteel uitgevoerd met telescopen in New Mexico en in Chili. De eerste waarnemingen zijn verricht in 2009; in 2014 moet de APASS-catalogus compleet zijn. Voorlopige resultaten zijn al voor iedereen beschikbaar.
© Govert Schilling
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2012
Maanstof bevat waarschijnlijk 'nanodeeltjes'
Wetenschapper Marek Zbik van de Queensland University of Technology (Australië) denkt de oorzaak te hebben gevonden van de merkwaardige eigenschappen van de dikke laag 'stof' op het oppervlak van de maan. Onderzoek met een speciale röntgenmicroscoop heeft laten zien dat de glasbelletjes in de maanbodem geen gas bevatten, zoals hun soortgenoten op aarde, maar een poreus netwerk van glasachtige 'nanodeeltjes'.
Volgens Zbik ontstaan deze minuscule deeltjes in gesteente dat door een meteorietinslag gesmolten is. Als zulk gesteente later opnieuw door een meteoriet wordt getroffen en verpulvert, komen de nanodeeltjes vrij. Door dit voortdurende verpulveringsproces ontstaat een bodemsoort die op aarde niet voorkomt, omdat meteorietinslagen door de beschermende atmosfeer veel minder hevig zijn.
Nanodeeltjes gedragen zich heel anders dan gewone stofdeeltjes. Het is dan ook denkbaar dat hun aanwezigheid de vreemde eigenschappen van het maanstof kan verklaren. Maanstof is elektrostatisch geladen, wat ertoe leidt dat grote aantallen stofdeeltjes meters boven het oppervlak 'zweven'. Het spul is bovendien erg 'plakkerig' en bros.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Maanstof bevat waarschijnlijk 'nanodeeltjes'
Wetenschapper Marek Zbik van de Queensland University of Technology (Australië) denkt de oorzaak te hebben gevonden van de merkwaardige eigenschappen van de dikke laag 'stof' op het oppervlak van de maan. Onderzoek met een speciale röntgenmicroscoop heeft laten zien dat de glasbelletjes in de maanbodem geen gas bevatten, zoals hun soortgenoten op aarde, maar een poreus netwerk van glasachtige 'nanodeeltjes'.
Volgens Zbik ontstaan deze minuscule deeltjes in gesteente dat door een meteorietinslag gesmolten is. Als zulk gesteente later opnieuw door een meteoriet wordt getroffen en verpulvert, komen de nanodeeltjes vrij. Door dit voortdurende verpulveringsproces ontstaat een bodemsoort die op aarde niet voorkomt, omdat meteorietinslagen door de beschermende atmosfeer veel minder hevig zijn.
Nanodeeltjes gedragen zich heel anders dan gewone stofdeeltjes. Het is dan ook denkbaar dat hun aanwezigheid de vreemde eigenschappen van het maanstof kan verklaren. Maanstof is elektrostatisch geladen, wat ertoe leidt dat grote aantallen stofdeeltjes meters boven het oppervlak 'zweven'. Het spul is bovendien erg 'plakkerig' en bros.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2012
'Japanse sterrenstelselontdekking waterdicht'
AMSTERDAM - Japanse astronomen zeggen het oudste bekende sterrenstelsel te hebben waargenomen. De conclusie is waterdicht.
Foto: NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Dat zegt Richard Ellis van het California Institute of Technology.
De ontdekking van de Japanners is door vakbroeders met enige scepsis ontvangen. Diverse andere teams van wetenschappers gaan er ook prat op oeroude sterrenstelsels te hebben ontdekt.
.Het sterrenstelsel zou 12,91 miljard jaar oud zijn en zijn ontstaan in de beginperiode van het heelal.
De bevindingen van de Japanners worden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astrophysical Journal.
In 2010 stelde een Frans team met de Hubble-ruimtetelescoop een sterrenstelsel van 13,1 miljard jaar oud te hebben waargenomen. Een Amerikaans team uit Californië zei met dezelfde telescoop een sterrenstelsel van 13,2 miljard jaar oud te hebben ontdekt. Beide ontdekkingen werden beschreven in Nature, maar moeten nog getoetst worden met andere methodes.
Oerknal
De oerknal vond zo'n 13,7 miljard jaar geleden plaats. Licht dat de aarde vanuit de uithoeken van het heelal bereikt stamt uit de vroegste periodes van het universum en heeft er miljarden jaren over gedaan om ons te bereiken. Door dit licht waar te nemen kunnen oeroude sterrenstelsel worden opgespoord.
Door: Novum .
(nu.nl)
'Japanse sterrenstelselontdekking waterdicht'
AMSTERDAM - Japanse astronomen zeggen het oudste bekende sterrenstelsel te hebben waargenomen. De conclusie is waterdicht.
Foto: NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Dat zegt Richard Ellis van het California Institute of Technology.
De ontdekking van de Japanners is door vakbroeders met enige scepsis ontvangen. Diverse andere teams van wetenschappers gaan er ook prat op oeroude sterrenstelsels te hebben ontdekt.
.Het sterrenstelsel zou 12,91 miljard jaar oud zijn en zijn ontstaan in de beginperiode van het heelal.
De bevindingen van de Japanners worden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astrophysical Journal.
In 2010 stelde een Frans team met de Hubble-ruimtetelescoop een sterrenstelsel van 13,1 miljard jaar oud te hebben waargenomen. Een Amerikaans team uit Californië zei met dezelfde telescoop een sterrenstelsel van 13,2 miljard jaar oud te hebben ontdekt. Beide ontdekkingen werden beschreven in Nature, maar moeten nog getoetst worden met andere methodes.
Oerknal
De oerknal vond zo'n 13,7 miljard jaar geleden plaats. Licht dat de aarde vanuit de uithoeken van het heelal bereikt stamt uit de vroegste periodes van het universum en heeft er miljarden jaren over gedaan om ons te bereiken. Door dit licht waar te nemen kunnen oeroude sterrenstelsel worden opgespoord.
Door: Novum .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-06-2012
Afstand onzichtbaar sterrenstelsel bepaald
(archieffoto) © thinkstock.
Duitse astronomen hebben de afstand tot een onzichtbaar sterrenstelsel weten te bepalen. Dat schrijven zij vandaag in het toonaangevende wetenschappelijk blad Nature.
Het sterrenstelsel werd in 1998 ontdekt door meting van zogenoemde submillimeterstraling, veroorzaakt door koud sterrenstof in melkwegstelsels. Andere metingen, bijvoorbeeld van licht, lieten echter niets zien. Sindsdien kostte het berekenen van de afstand tot het sterrenstelsel wetenschappers heel wat hoofdbrekens.
Met een nieuw meetinstrument slaagden de onderzoekers er echter in zwakke signalen te ontdekken, veroorzaakt door chemische stoffen die zich anders gedragen dan stoffen in hun omgeving. Zo konden ze de afstand bepalen op 12,5 miljard lichtjaar. Een lichtjaar telt 9,46 biljoen kilometers.
(HLN)
Afstand onzichtbaar sterrenstelsel bepaald
(archieffoto) © thinkstock.
Duitse astronomen hebben de afstand tot een onzichtbaar sterrenstelsel weten te bepalen. Dat schrijven zij vandaag in het toonaangevende wetenschappelijk blad Nature.
Het sterrenstelsel werd in 1998 ontdekt door meting van zogenoemde submillimeterstraling, veroorzaakt door koud sterrenstof in melkwegstelsels. Andere metingen, bijvoorbeeld van licht, lieten echter niets zien. Sindsdien kostte het berekenen van de afstand tot het sterrenstelsel wetenschappers heel wat hoofdbrekens.
Met een nieuw meetinstrument slaagden de onderzoekers er echter in zwakke signalen te ontdekken, veroorzaakt door chemische stoffen die zich anders gedragen dan stoffen in hun omgeving. Zo konden ze de afstand bepalen op 12,5 miljard lichtjaar. Een lichtjaar telt 9,46 biljoen kilometers.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-06-2012
Wetenschap verandert dubbelsterren in muziekinstrumenten
Wetenschappers hebben wel heel bijzondere instrumenten gebruikt om muziek te maken: twee dubbelsterren. En het resultaat mag er zijn!
De reggae/rockband Echo Movement benaderde de onderzoekers met de vraag of zij bewegingen van hemellichamen om konden zetten in muziek. “Ons Sonification Lab krijgt veel verzoeken om wetenschappelijke data om te zetten in geluid, maar dit verzoek was echt uniek,” legt onderzoeker Bruce Walker uit. “Het gebeurt niet vaak dat we de kans krijgen om een echte ster te helpen bij het componeren van zijn muziek.”
Hemelse sound
En dus gaven de onderzoekers graag gehoor aan dit verzoek. Maar Echo Movement had wel wat eisen. Zo wilde de band dat het eindresultaat (de muziek) recht deed aan de wetenschappelijke data waar het op gebaseerd was. Ook vonden ze het belangrijk dat het resultaat muzikaal aantrekkelijk was en een ‘hemelse’ sound had. De onderzoekers gingen die uitdaging aan.
Twee dubbelsterren
Ze richtten zich op de dubbelster Kepler 4665989. In dit systeem cirkelen twee sterren om elkaar heen. Wanneer de grote ster voor de kleinere ster staat, dimt het licht iets. Wanneer de grote ster achter de kleine ster staat, wordt de dubbelster juist feller. De wetenschappers zetten de variaties in helderheid van deze dubbelster om in geluidsgolven en creëerden zo dus muziek. Het resultaat werd nog wel wat opgepoetst. Zo werd bijvoorbeeld wat ‘omgevingsgeluid’ weggehaald. Om te voorkomen dat het geluid niet natuurlijk, maar als door de computer gemaakt, zou klinken, pakten de onderzoekers er nog wat extra data bij en wel van de dubbelster Kepler 10291683. En dit is het resultaat:
Tevreden
De band Echo Movement verwerkt de hemelse geluiden in de intro van een lied dat in september wordt gepresenteerd. Hieronder lichten we alvast een tipje van de sluier op. De onderzoekers kijken tot op heden vol tevredenheid op de samenwerking terug. Het is ze gelukt om een redelijk natuurlijk geluid te produceren dat recht doet aan de wetenschappelijke data.
Overigens houdt het Sonification Lab zich niet alleen bezig met verzoeken van bandjes. Ze hopen in de toekomst waarnemingen nog beter om te kunnen zetten in geluid en zo nieuwe dingen te ontdekken. “Geluid is de beste manier om patronen te herkennen,” stelt Walker. “In plaats van door een lange lijst met cijfers te scannen, op zoek naar patronen of willekeurige situaties, is het soms gemakkelijker om een geluidsbestand te creëren en al luisterend naar deze patronen te zoeken.”
beluister hier de geluidsfragmenten
(scientias.nl)
Wetenschap verandert dubbelsterren in muziekinstrumenten
Wetenschappers hebben wel heel bijzondere instrumenten gebruikt om muziek te maken: twee dubbelsterren. En het resultaat mag er zijn!
De reggae/rockband Echo Movement benaderde de onderzoekers met de vraag of zij bewegingen van hemellichamen om konden zetten in muziek. “Ons Sonification Lab krijgt veel verzoeken om wetenschappelijke data om te zetten in geluid, maar dit verzoek was echt uniek,” legt onderzoeker Bruce Walker uit. “Het gebeurt niet vaak dat we de kans krijgen om een echte ster te helpen bij het componeren van zijn muziek.”
Hemelse sound
En dus gaven de onderzoekers graag gehoor aan dit verzoek. Maar Echo Movement had wel wat eisen. Zo wilde de band dat het eindresultaat (de muziek) recht deed aan de wetenschappelijke data waar het op gebaseerd was. Ook vonden ze het belangrijk dat het resultaat muzikaal aantrekkelijk was en een ‘hemelse’ sound had. De onderzoekers gingen die uitdaging aan.
Twee dubbelsterren
Ze richtten zich op de dubbelster Kepler 4665989. In dit systeem cirkelen twee sterren om elkaar heen. Wanneer de grote ster voor de kleinere ster staat, dimt het licht iets. Wanneer de grote ster achter de kleine ster staat, wordt de dubbelster juist feller. De wetenschappers zetten de variaties in helderheid van deze dubbelster om in geluidsgolven en creëerden zo dus muziek. Het resultaat werd nog wel wat opgepoetst. Zo werd bijvoorbeeld wat ‘omgevingsgeluid’ weggehaald. Om te voorkomen dat het geluid niet natuurlijk, maar als door de computer gemaakt, zou klinken, pakten de onderzoekers er nog wat extra data bij en wel van de dubbelster Kepler 10291683. En dit is het resultaat:
Tevreden
De band Echo Movement verwerkt de hemelse geluiden in de intro van een lied dat in september wordt gepresenteerd. Hieronder lichten we alvast een tipje van de sluier op. De onderzoekers kijken tot op heden vol tevredenheid op de samenwerking terug. Het is ze gelukt om een redelijk natuurlijk geluid te produceren dat recht doet aan de wetenschappelijke data.
Overigens houdt het Sonification Lab zich niet alleen bezig met verzoeken van bandjes. Ze hopen in de toekomst waarnemingen nog beter om te kunnen zetten in geluid en zo nieuwe dingen te ontdekken. “Geluid is de beste manier om patronen te herkennen,” stelt Walker. “In plaats van door een lange lijst met cijfers te scannen, op zoek naar patronen of willekeurige situaties, is het soms gemakkelijker om een geluidsbestand te creëren en al luisterend naar deze patronen te zoeken.”
beluister hier de geluidsfragmenten
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-06-2012
Nieuw maantje blijkt kleinste maantje van Jupiter
De maan werd in 2010 al ontdekt, maar is nu nog eens grondig geobserveerd. En met een diameter van ongeveer twee kilometer is het zonder twijfel het kleinste maantje van Jupiter.
In september 2010 stuitten onderzoekers nabij Jupiter op twee nieuwe maantjes: S/2010 J1 en S/2012 J2. Begin 2011 werd het duidelijk dat het inderdaad echt maantjes waren en niet zomaar asteroïden in een baan om Jupiter. Daarmee kwam het totale aantal manen rondom Jupiter op 67.
Locatie
Wetenschappers hebben de manen nu nog verder bestudeerd. Ze bepaalden de exacte locatie van de manen en kunnen nu zelfs voorspellen waar deze zich over enkele jaren zullen bevinden.
Grootte
De onderzoekers stelden ook de grootte van de maantjes vast. S/2010 J1 heeft een diameter van ongeveer 3 kilometer. S/2010 J1 is ongeveer 2 kilometer breed. Laatstgenoemde maan is daarmee het kleinste maantje dat rond Jupiter is aangetroffen en is wellicht ook het kleinste maantje in ons zonnestelsel.
Afstand
S/2010 J1 doet er 2.02 jaar over om een rondje rondom Jupiter te voltooien en staat op een afstand van 23.45 miljoen kilometer van de planeet. S/2010 J2 bevindt zich op 21,01 miljoen kilometer van Jupiter en doet er 1.69 jaar over om een rondje rond de planeet te voltooien.
S/2010 J 1 (in de groene cirkel). Afbeelding: via UBC.ca.
Voor hoelang S/2010 J1 de boeken ingaat als kleinste maantje van Jupiter is onduidelijk. Het kan zomaar zijn dat deze binnenkort van de troon wordt gestoten. Grote manen worden makkelijker waargenomen dan kleine manen en onderzoekers denken dan ook dat er nog heel wat kleine manen (met een diameter van 1 tot 3 kilometer) wachten om ontdekt te worden.
(Scientias.nl)
Nieuw maantje blijkt kleinste maantje van Jupiter
De maan werd in 2010 al ontdekt, maar is nu nog eens grondig geobserveerd. En met een diameter van ongeveer twee kilometer is het zonder twijfel het kleinste maantje van Jupiter.
In september 2010 stuitten onderzoekers nabij Jupiter op twee nieuwe maantjes: S/2010 J1 en S/2012 J2. Begin 2011 werd het duidelijk dat het inderdaad echt maantjes waren en niet zomaar asteroïden in een baan om Jupiter. Daarmee kwam het totale aantal manen rondom Jupiter op 67.
Locatie
Wetenschappers hebben de manen nu nog verder bestudeerd. Ze bepaalden de exacte locatie van de manen en kunnen nu zelfs voorspellen waar deze zich over enkele jaren zullen bevinden.
Grootte
De onderzoekers stelden ook de grootte van de maantjes vast. S/2010 J1 heeft een diameter van ongeveer 3 kilometer. S/2010 J1 is ongeveer 2 kilometer breed. Laatstgenoemde maan is daarmee het kleinste maantje dat rond Jupiter is aangetroffen en is wellicht ook het kleinste maantje in ons zonnestelsel.
Afstand
S/2010 J1 doet er 2.02 jaar over om een rondje rondom Jupiter te voltooien en staat op een afstand van 23.45 miljoen kilometer van de planeet. S/2010 J2 bevindt zich op 21,01 miljoen kilometer van Jupiter en doet er 1.69 jaar over om een rondje rond de planeet te voltooien.
S/2010 J 1 (in de groene cirkel). Afbeelding: via UBC.ca.
Voor hoelang S/2010 J1 de boeken ingaat als kleinste maantje van Jupiter is onduidelijk. Het kan zomaar zijn dat deze binnenkort van de troon wordt gestoten. Grote manen worden makkelijker waargenomen dan kleine manen en onderzoekers denken dan ook dat er nog heel wat kleine manen (met een diameter van 1 tot 3 kilometer) wachten om ontdekt te worden.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat is toch niet normaal he.quote:
13-06-2012
Afstand onzichtbaar sterrenstelsel bepaald
[ afbeelding ]
(archieffoto) © thinkstock.
Duitse astronomen hebben de afstand tot een onzichtbaar sterrenstelsel weten te bepalen. Dat schrijven zij vandaag in het toonaangevende wetenschappelijk blad Nature.
Het sterrenstelsel werd in 1998 ontdekt door meting van zogenoemde submillimeterstraling, veroorzaakt door koud sterrenstof in melkwegstelsels. Andere metingen, bijvoorbeeld van licht, lieten echter niets zien. Sindsdien kostte het berekenen van de afstand tot het sterrenstelsel wetenschappers heel wat hoofdbrekens.
Met een nieuw meetinstrument slaagden de onderzoekers er echter in zwakke signalen te ontdekken, veroorzaakt door chemische stoffen die zich anders gedragen dan stoffen in hun omgeving. Zo konden ze de afstand bepalen op 12,5 miljard lichtjaar. Een lichtjaar telt 9,46 biljoen kilometers.
(HLN)
12.5 miljard lichtjaar. En één lichtjaar is 9.46 biljoen kilometer ver. Ik weet niet eens wat een biljoen is
Gerrit Zalm: "Ik woon in Scheveningen en mijn chauffeur in Voorburg. Daarom duurde het even."
14-06-2012
Ruimtesonde Voyager 1 bijna in interstellaire ruimte
Recente gegevens van de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 1 laten zien dat de ruimteverkenner een gebied in de ruimte heeft bereikt waar de aantallen deeltjes van buiten ons zonnestelsel een duidelijke stijging laten zien. Volgens NASA-wetenschappers kan dit betekenen dat de 34 jaar oude ruimtesonde op het punt staat om de interstellaire ruimte te betreden.
De grens tussen zonnestelsel en interstellaire ruimte is niet scherp. De ligging ervan wordt bepaald door de heliosfeer - de invloedssfeer van de zon. Aan de rand van de heliosfeer leggen de energierijke deeltjes die onze zon uitstoot het af tegen de druk van deeltjes van buitenaf.
Deze laatste zijn afkomstig van supernova's (ontplofte sterren) in ons Melkwegstelsel. Uit metingen van Voyager 1 bleek eerder al dat de intensiteit van deze deeltjes tussen januari 2009 en januari 2012 met ongeveer 25 procent is gestegen. De afgelopen maand is daar nog eens negen procent bijgekomen.
Die plotselinge toename is een aanwijzing dat de interstellaire ruimte in zicht is. Maar voor de drempel daadwerkelijk wordt gepasseerd, moeten de aantallen geladen deeltjes van de zon een flinke daling laten zien. En daar is nog geen sprake van.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Ruimtesonde Voyager 1 bijna in interstellaire ruimte
Recente gegevens van de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 1 laten zien dat de ruimteverkenner een gebied in de ruimte heeft bereikt waar de aantallen deeltjes van buiten ons zonnestelsel een duidelijke stijging laten zien. Volgens NASA-wetenschappers kan dit betekenen dat de 34 jaar oude ruimtesonde op het punt staat om de interstellaire ruimte te betreden.
De grens tussen zonnestelsel en interstellaire ruimte is niet scherp. De ligging ervan wordt bepaald door de heliosfeer - de invloedssfeer van de zon. Aan de rand van de heliosfeer leggen de energierijke deeltjes die onze zon uitstoot het af tegen de druk van deeltjes van buitenaf.
Deze laatste zijn afkomstig van supernova's (ontplofte sterren) in ons Melkwegstelsel. Uit metingen van Voyager 1 bleek eerder al dat de intensiteit van deze deeltjes tussen januari 2009 en januari 2012 met ongeveer 25 procent is gestegen. De afgelopen maand is daar nog eens negen procent bijgekomen.
Die plotselinge toename is een aanwijzing dat de interstellaire ruimte in zicht is. Maar voor de drempel daadwerkelijk wordt gepasseerd, moeten de aantallen geladen deeltjes van de zon een flinke daling laten zien. En daar is nog geen sprake van.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hallo,
ik kom even om raad vragen: voor het Autostar systeem van mijn meade etx 80 telescoop moet ik eerst Arcturus en Vega vinden. Dat zijn de helderste sterren aan de hemel, maar door mijn telescoop zie ik er heel veel andere bij die ook wel helder zijn. Ik kijk met een vergroting van ongeveer 16x, en ik weet wel hoe Lyra er moet uit zien, maar ik weet niet hoeveel sterren ik nog rond Vega zou moeten zien:
Zijn er ergens sites waar ik dat een beetje kan simuleren?
[ Bericht 0% gewijzigd door zuiderbuur op 17-06-2012 11:46:15 ]
ik kom even om raad vragen: voor het Autostar systeem van mijn meade etx 80 telescoop moet ik eerst Arcturus en Vega vinden. Dat zijn de helderste sterren aan de hemel, maar door mijn telescoop zie ik er heel veel andere bij die ook wel helder zijn. Ik kijk met een vergroting van ongeveer 16x, en ik weet wel hoe Lyra er moet uit zien, maar ik weet niet hoeveel sterren ik nog rond Vega zou moeten zien:
Zijn er ergens sites waar ik dat een beetje kan simuleren?
[ Bericht 0% gewijzigd door zuiderbuur op 17-06-2012 11:46:15 ]
Stellarium downloadenquote:
Hallo,
ik kom even om raad vragen: voor het Autostar systeem van mijn meade etx 80 telescoop moet ik eerst Arcturus en Vega vinden. Dat zijn de helderste sterren aan de hemel, maar door mijn telescoop zie ik er heel veel andere bij die ook wel helder zijn. Ik kijk met een vergroting van ongeveer 16x, en ik weet wel hoe Lyra er moet uit zien, maar ik weet niet hoeveel sterren ik nog rond Vega zou moeten zien[ afbeelding ]
Zijn er ergens sites waar ik dat een beetje kan simuleren?
Is zowat de heilige graal
quote:Op zondag 17 juni 2012 11:24 schreef RolStaart-Beer het volgende:
[..]
Stellarium downloaden
Is zowat de heilige graal
Dat is gratis en ik ga al die tijd gewoon naar Sky and Telescopes??! 
Echt knap.., bedankt voor tip!
één vraagje: bij "ocular view" staat "Magnification" op 79, ik zou dat graag verminderen want bij mij is het minder (16x) Is dat eenvoudig om in te stellen?
Infographics zijn altijd leuk (vooral als ze van xkcd zijn)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
20-06-2012
Detectie van de eerste sterren in het heelal lijkt mogelijk
Wetenschappers hebben een nieuwe manier ontdekt om sporen te detecteren van de eerste sterren in het heelal. Tot voor kort werd deze detectie voor onmogelijk gehouden, maar recente computersimulaties bieden nieuwe hoop (Nature, 21 juni).
Volgens de huidige inzichten is het heelal ontstaan uit een oerknal die ongeveer 13,7 miljard jaar geleden plaatsvond. Kort daarna was de ruimte min of meer gelijkmatig gevuld met heet gas, waaruit ruwweg honderd miljoen jaar later de eerste sterren ontstonden.
Het precieze moment waarop deze eerste sterren geboren werden, laat zich moeilijk vaststellen, omdat hun zwakke straling wordt gemaskeerd door de voorgrondstraling van ons eigen Melkwegstelsel en nabije buurstelsels. Rechtstreekse waarneming van die sterren is dus niet mogelijk. De nieuwe computersimulaties laten echter zien dat de eerste stergeneraties een soort vingerafdrukken van radiostraling aan de hemel kunnen hebben achtergelaten die wel eens duidelijker zouden kunnen zijn dan verwacht.
De eerste sterren ontstonden toen gaswolken samenklonterden - niet alleen ten gevolge van hun eigen zwaartekracht, maar ook door die van de zogeheten donkere materie, een onwaarneembare substantie die tachtig procent van de materie in het heelal voor haar rekening neemt. Donkere materie is bijna letterlijk ongrijpbaar, wat onder meer inhoudt dat er vrijwel geen interacties plaatsvinden tussen donkeremateriedeeltjes en lichtdeeltjes.
Omdat botsingen met lichtdeeltjes wél bijdragen aan de snelheden van normale materiedeeltjes, ontstond er al vroeg in de kosmische geschiedenis een snelheidsverschil tussen beide soorten materiedeeltjes. En daardoor klonterde het hete gas in het heelal waarschijnlijk minder snel en op minder plaatsen tot sterren samen dan tot nu toe werd gedacht.
Rekening houdend met dit effect, laten de computersimulaties zien dat de straling van de eerste sterren hierdoor een waarneembaar patroon zou moeten vertonen, dat waarneembaar zou kunnen zijn met de komende generatie van radiotelescopen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Detectie van de eerste sterren in het heelal lijkt mogelijk
Wetenschappers hebben een nieuwe manier ontdekt om sporen te detecteren van de eerste sterren in het heelal. Tot voor kort werd deze detectie voor onmogelijk gehouden, maar recente computersimulaties bieden nieuwe hoop (Nature, 21 juni).
Volgens de huidige inzichten is het heelal ontstaan uit een oerknal die ongeveer 13,7 miljard jaar geleden plaatsvond. Kort daarna was de ruimte min of meer gelijkmatig gevuld met heet gas, waaruit ruwweg honderd miljoen jaar later de eerste sterren ontstonden.
Het precieze moment waarop deze eerste sterren geboren werden, laat zich moeilijk vaststellen, omdat hun zwakke straling wordt gemaskeerd door de voorgrondstraling van ons eigen Melkwegstelsel en nabije buurstelsels. Rechtstreekse waarneming van die sterren is dus niet mogelijk. De nieuwe computersimulaties laten echter zien dat de eerste stergeneraties een soort vingerafdrukken van radiostraling aan de hemel kunnen hebben achtergelaten die wel eens duidelijker zouden kunnen zijn dan verwacht.
De eerste sterren ontstonden toen gaswolken samenklonterden - niet alleen ten gevolge van hun eigen zwaartekracht, maar ook door die van de zogeheten donkere materie, een onwaarneembare substantie die tachtig procent van de materie in het heelal voor haar rekening neemt. Donkere materie is bijna letterlijk ongrijpbaar, wat onder meer inhoudt dat er vrijwel geen interacties plaatsvinden tussen donkeremateriedeeltjes en lichtdeeltjes.
Omdat botsingen met lichtdeeltjes wél bijdragen aan de snelheden van normale materiedeeltjes, ontstond er al vroeg in de kosmische geschiedenis een snelheidsverschil tussen beide soorten materiedeeltjes. En daardoor klonterde het hete gas in het heelal waarschijnlijk minder snel en op minder plaatsen tot sterren samen dan tot nu toe werd gedacht.
Rekening houdend met dit effect, laten de computersimulaties zien dat de straling van de eerste sterren hierdoor een waarneembaar patroon zou moeten vertonen, dat waarneembaar zou kunnen zijn met de komende generatie van radiotelescopen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-06-2012
Nabije, 'vergeten' sterrenhoop is interessant onderzoeksobject
Een losse verzameling sterren die al meer dan 180 jaar geleden werd ontdekt, maar nooit gedetailleerd onderzocht is, kan waarschijnlijk een hiaat opvullen in het onderzoek van de evolutie van zonachtige sterren en hun eventuele planeten. Dat zeggen onderzoekers van enkele Amerikaanse universiteiten, die hierover binnenkort een artikel zullen publiceren in The Astronomical Journal.
De sterrenhoop, bekend als Ruprecht 147 of NGC 6774, is half zo oud als onze zon en bevindt zich op de relatief kleine afstand van 800 tot 1000 lichtjaar. Dat maakt hem tot een interessant onderzoeksobject: andere nabije sterrenhopen zijn veel jonger dan de zon en oudere sterrenhopen staan meer dan drie keer zo ver weg.
Er kleven echter twee nadelen aan Ruprecht 147. Door zijn nabijheid beslaat hij een relatief groot hemelgebied en lijken zijn sterren nogal helder. Dat maakt de sterrenhoop ongeschikt voor onderzoek met de meeste grote telescopen, die doorgaans een klein beeldveld hebben en te gevoelig zijn voor sterren als deze.
Om Ruprecht 147 te kunnen onderzoeken hebben de Amerikaanse astronomen enkele speciale groothoekcamera's, waaronder die van de MMT-telescoop in Arizona en de CFHT-telescoop op Hawaï, ingezet. Zelfs met deze groothoekcamera's was het nodig om meerdere opnamen tot een mozaïek samen te voegen om de hele sterrenhoop in beeld te brengen.
De eerste fase van het onderzoek van Ruprecht 147 behelst nog niet veel meer dan een inventarisatie. In een volgende fase hopen de astronomen de zonachtige sterren die in de sterrenhoop zijn aangetroffen aan een nader onderzoek te kunnen onderwerpen. Zulke sterren zouden bijvoorbeeld interessante doelwitten kunnen zijn voor de jacht op kleine aarde-achtige planeten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Nabije, 'vergeten' sterrenhoop is interessant onderzoeksobject
Een losse verzameling sterren die al meer dan 180 jaar geleden werd ontdekt, maar nooit gedetailleerd onderzocht is, kan waarschijnlijk een hiaat opvullen in het onderzoek van de evolutie van zonachtige sterren en hun eventuele planeten. Dat zeggen onderzoekers van enkele Amerikaanse universiteiten, die hierover binnenkort een artikel zullen publiceren in The Astronomical Journal.
De sterrenhoop, bekend als Ruprecht 147 of NGC 6774, is half zo oud als onze zon en bevindt zich op de relatief kleine afstand van 800 tot 1000 lichtjaar. Dat maakt hem tot een interessant onderzoeksobject: andere nabije sterrenhopen zijn veel jonger dan de zon en oudere sterrenhopen staan meer dan drie keer zo ver weg.
Er kleven echter twee nadelen aan Ruprecht 147. Door zijn nabijheid beslaat hij een relatief groot hemelgebied en lijken zijn sterren nogal helder. Dat maakt de sterrenhoop ongeschikt voor onderzoek met de meeste grote telescopen, die doorgaans een klein beeldveld hebben en te gevoelig zijn voor sterren als deze.
Om Ruprecht 147 te kunnen onderzoeken hebben de Amerikaanse astronomen enkele speciale groothoekcamera's, waaronder die van de MMT-telescoop in Arizona en de CFHT-telescoop op Hawaï, ingezet. Zelfs met deze groothoekcamera's was het nodig om meerdere opnamen tot een mozaïek samen te voegen om de hele sterrenhoop in beeld te brengen.
De eerste fase van het onderzoek van Ruprecht 147 behelst nog niet veel meer dan een inventarisatie. In een volgende fase hopen de astronomen de zonachtige sterren die in de sterrenhoop zijn aangetroffen aan een nader onderzoek te kunnen onderwerpen. Zulke sterren zouden bijvoorbeeld interessante doelwitten kunnen zijn voor de jacht op kleine aarde-achtige planeten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-06-2012
Wetenschappers zetten theorie op zijn kop: "Het heelal en de tijd vertragen"
Spaanse wetenschappers hebben de theorie op zijn kop gezet door te zeggen dat het heelal en de tijd vertragen, zo hebben de jongste dagen meerdere media op gezag van publicaties in de Physical Review D en New Scientist gemeld.
Studie van het licht van supernova's (ontploffende sterren) gaf tot nu toe aan dat het heelal (versneld) uitdijt. Dat heeft te maken met een tegenwerkende kracht die bekend staat als donkere energie.
Volgens Jose Senovilla en Raul Vera van de Universiteit van Baskenland en de Universiteit van Salamanca is die theorie echter verkeerd en geldt het omgekeerde. De vorsers zeggen dat donkere energie niet bestaat en dat het heelal vertraagt.
Vanuit de veronderstelling dat de tijd bij de Oerknal begon, moet hij aldus ook eens verdwijnen, luidt ook de mening van kosmoloog Gary Gibbons van de Universiteit van Cambridge.
Ook de tijd vertraagt geleidelijk, zonder dat wij aardbewoners dit merken, menen de Spaanse wetenschappers. De tijd zal tot stilstand komen nadat onze planeet heeft opgehouden te bestaan. Alles zal dan als bevroren lijken of als een foto van het moment dat dan eeuwig wordt.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 28-06-2012 09:04:16 ]
Wetenschappers zetten theorie op zijn kop: "Het heelal en de tijd vertragen"
Spaanse wetenschappers hebben de theorie op zijn kop gezet door te zeggen dat het heelal en de tijd vertragen, zo hebben de jongste dagen meerdere media op gezag van publicaties in de Physical Review D en New Scientist gemeld.
Studie van het licht van supernova's (ontploffende sterren) gaf tot nu toe aan dat het heelal (versneld) uitdijt. Dat heeft te maken met een tegenwerkende kracht die bekend staat als donkere energie.
Volgens Jose Senovilla en Raul Vera van de Universiteit van Baskenland en de Universiteit van Salamanca is die theorie echter verkeerd en geldt het omgekeerde. De vorsers zeggen dat donkere energie niet bestaat en dat het heelal vertraagt.
Vanuit de veronderstelling dat de tijd bij de Oerknal begon, moet hij aldus ook eens verdwijnen, luidt ook de mening van kosmoloog Gary Gibbons van de Universiteit van Cambridge.
Ook de tijd vertraagt geleidelijk, zonder dat wij aardbewoners dit merken, menen de Spaanse wetenschappers. De tijd zal tot stilstand komen nadat onze planeet heeft opgehouden te bestaan. Alles zal dan als bevroren lijken of als een foto van het moment dat dan eeuwig wordt.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 28-06-2012 09:04:16 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2012
Onderzoek naar mysterieuze zwaartekrachtgolven
De zwaartekrachtgolven ontstaan slechts een keer in de honderdduizend jaar per sterrenstelsel. © afp.
Wetenschappers van de Radboud Universiteit Nijmegen en de KU Leuven nemen deel aan het Europese Virgo-experiment, meldt Radio 1. Virgo is een detector voor zwaartekrachtgolven in het Italiaanse Cassina.
De bijna honderd jaar oude algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein heeft gravitatiegolven voorspeld, maar ze zijn nog nooit direct gemeten.
Als objecten heel erg zwaar zijn, heel erg snel bewegen en dicht bij elkaar staan, wordt de zwaartekracht zeer sterk. Zo sterk dat er door de vervorming van de ruimte golven ontstaan die zich ongehinderd door het heelal kunnen verplaatsen.
Meting
Uitbarstingen van zwaartekrachtgolven zijn extreem lastig om te meten. Ze zijn erg zeldzaam, en ontstaan slechts een keer in de honderdduizend jaar per sterrenstelsel. Ze hebben ook een gigantische golflengte, waardoor enorme installaties nodig zijn om ze te detecteren. Ze gaan overal doorheen zonder een spoor achter te laten.
De Radboud Universiteit meldt dat de eerste meting wordt verwacht in 2015.
(HLN)
Onderzoek naar mysterieuze zwaartekrachtgolven
De zwaartekrachtgolven ontstaan slechts een keer in de honderdduizend jaar per sterrenstelsel. © afp.
Wetenschappers van de Radboud Universiteit Nijmegen en de KU Leuven nemen deel aan het Europese Virgo-experiment, meldt Radio 1. Virgo is een detector voor zwaartekrachtgolven in het Italiaanse Cassina.
De bijna honderd jaar oude algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein heeft gravitatiegolven voorspeld, maar ze zijn nog nooit direct gemeten.
Als objecten heel erg zwaar zijn, heel erg snel bewegen en dicht bij elkaar staan, wordt de zwaartekracht zeer sterk. Zo sterk dat er door de vervorming van de ruimte golven ontstaan die zich ongehinderd door het heelal kunnen verplaatsen.
Meting
Uitbarstingen van zwaartekrachtgolven zijn extreem lastig om te meten. Ze zijn erg zeldzaam, en ontstaan slechts een keer in de honderdduizend jaar per sterrenstelsel. Ze hebben ook een gigantische golflengte, waardoor enorme installaties nodig zijn om ze te detecteren. Ze gaan overal doorheen zonder een spoor achter te laten.
De Radboud Universiteit meldt dat de eerste meting wordt verwacht in 2015.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mars en saturnus zijn prachtig te zien aan de zuidelijke westelijke hemel, op 248 graden en op 223 graden
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
quote:
Mars en saturnus zijn prachtig te zien aan de zuidelijke westelijke hemel, op 248 graden en op 223 graden
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik zag laatst iets leuks dat je terug in de tijd kunt kijken dmv de lichtjarenof iets in die richting. Als je nu de sterren bekijkt dan zijn ze allang dood. Dus je ziet terug in tijd, zo zagen ze hoe het miljarden jaren geleden eruit zag.
Iemand enig idee hoe zoiets heet of info erover heeft?
Iemand enig idee hoe zoiets heet of info erover heeft?
Natuurkunde/astronomie.quote:
Ik zag laatst iets leuks dat je terug in de tijd kunt kijken dmv de lichtjarenof iets in die richting. Als je nu de sterren bekijkt dan zijn ze allang dood. Dus je ziet terug in tijd, zo zagen ze hoe het miljarden jaren geleden eruit zag.
Iemand enig idee hoe zoiets heet of info erover heeft?
Op Youtube staan een hele berg gemakkelijk te begrijpen documantaires hierover.
