W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Welkom in de Kosmos!
Ga mee op een reis door het heelal, langs de sterren, planeten, zwarte gaten en nog veel meer...
Het astronomie topic #2
Het astronomie topic #3
Het astronomie topic #4
.
Het astronomie topic #5
Het astronomie topic #6.
Een paar gerelateerde topics:
Centraal Exo-Planeten Topic
Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
MARS - De Missies! Deel 8
Astronomie in de Achtertuin #1
Verder met de laatste post uit t vorige deel:
10-04-2012
Wetenschappers zien ‘iets nieuws’ op de zon
NASA-wetenschappers hebben iets nieuws gevonden op de zon: coronale cellen. Deze coronale cellen bevinden zich in de atmosfeer van de zon en kunnen het beste vergeleken worden met kaarsjes op een verjaardagstaart.
Wetenschapper Neil Sheeley van het Naval Research Laboratory in Washington keek naar foto’s van de zon, gemaakt door het Solar Dynamics Observatorium. Hij trof een bijzondere reeks cellen aan in de atmosfeer van de zon, oftewel de corona. De cellen leken sterk op de cellen op het oppervlak van de zon. Ze hadden een heldere kern en donkere randen.
Sheeley besprak zijn vondst met collega’s en al snel werden verschillende belangrijke zonneobservatoria ingeschakeld om de vreemde cellen nader te bestuderen. Uit het onderzoek blijkt nu dat de cellen inderdaad ‘iets nieuws’ zijn. De cellen worden voortaan ‘coronale cellen’ genoemd.
Verjaardagskaarsjes?
De coronale cellen bevinden zich in coronale gaten. Dit zijn relatief koude gebieden in vergelijking met de corona. “We denken dat coronale cellen vlammen zijn die omhoog schieten, zoals kaarsen op een verjaardagstaart”, legt Sheeley uit in het persbericht op de website van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. “Van de zijkant zien ze eruit als vlammen, maar van bovenaf lijken het net cellen.” Dit is goed te zien op de foto rechts. De bovenste foto’s zijn gemaakt van boven. Hierdoor hebben de coronale cellen een celachtige structuur. Op de onderste foto’s lijken de coronale cellen juist op vlammen.
De coronale cellen gedragen zich raar. Soms verdwijnen ze voor altijd, alsof iemand het kaarsje uitblaast. Maar het komt ook voor dat de cellen plotseling weer verschijnen. De grote vraag is: wat steekt de kaars aan?
Meer onderzoek
Wetenschappers denken dat de coronale cellen zichtbaar zijn als magnetische velden gesloten zijn en niet zichtbaar zijn als de magnetische velden open zijn. Er is echter meer onderzoek nodig om meer te weten te komen over deze bijzondere structuren.
(scientias.nl)
[ Bericht 1% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-04-2012 09:16:32 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Welcome to Galaxy Zoo, where you can help astronomers explore the Universe
Galaxy Zoo: Hubble uses gorgeous imagery of hundreds of thousands of galaxies drawn from NASA's Hubble Space Telescope archive. To understand how these galaxies, and our own, formed we need your help to classify them according to their shapes ⤔ a task at which your brain is better than even the most advanced computer. If you're quick, you may even be the first person in history to see each of the galaxies you're asked to classify.
More than 250,000 people have taken part in Galaxy Zoo so far, producing a wealth of valuable data and sending telescopes on Earth and in space chasing after their discoveries. The images used in Galaxy Zoo: Hubble are more detailed and beautiful than ever, and will allow us to look deeper into the Universe than ever before. To begin exploring, click the 'How To Take Part' link above, or read The Story So Far to find out what Galaxy Zoo has achieved to date.
Thanks for your help, and happy classifying.
The Galaxy Zoo team.
Galaxy Zoo: Hubble uses gorgeous imagery of hundreds of thousands of galaxies drawn from NASA's Hubble Space Telescope archive. To understand how these galaxies, and our own, formed we need your help to classify them according to their shapes ⤔ a task at which your brain is better than even the most advanced computer. If you're quick, you may even be the first person in history to see each of the galaxies you're asked to classify.
More than 250,000 people have taken part in Galaxy Zoo so far, producing a wealth of valuable data and sending telescopes on Earth and in space chasing after their discoveries. The images used in Galaxy Zoo: Hubble are more detailed and beautiful than ever, and will allow us to look deeper into the Universe than ever before. To begin exploring, click the 'How To Take Part' link above, or read The Story So Far to find out what Galaxy Zoo has achieved to date.
Thanks for your help, and happy classifying.
The Galaxy Zoo team.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
quote:Op woensdag 11 april 2012 18:01 schreef -CRASH- het volgende:
Welcome to Galaxy Zoo, where you can help astronomers explore the Universe
Galaxy Zoo: Hubble uses gorgeous imagery of hundreds of thousands of galaxies drawn from NASA's Hubble Space Telescope archive. To understand how these galaxies, and our own, formed we need your help to classify them according to their shapes ⤔ a task at which your brain is better than even the most advanced computer. If you're quick, you may even be the first person in history to see each of the galaxies you're asked to classify.
More than 250,000 people have taken part in Galaxy Zoo so far, producing a wealth of valuable data and sending telescopes on Earth and in space chasing after their discoveries. The images used in Galaxy Zoo: Hubble are more detailed and beautiful than ever, and will allow us to look deeper into the Universe than ever before. To begin exploring, click the 'How To Take Part' link above, or read The Story So Far to find out what Galaxy Zoo has achieved to date.
Thanks for your help, and happy classifying.
The Galaxy Zoo team.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-04-2012
Kosmische 'luchtspiegelingen' bevestigen dat heelal versneld uitdijt
Een internationaal team van wetenschappers heeft nog eens bevestigd dat de uitdijing van het heelal aan het versnellen is. Dat blijkt uit een grote inventarisatie van quasars - de extreem heldere kernen van verre sterrenstelsels.
Bij het onderzoek is gekeken naar een specifieke categorie van deze objecten: quasars die door het zogeheten zwaartekrachtslenseffect meervoudig zijn afgebeeld. Dit effect is het gevolg van de zwaartekrachtswerking van een zwaar voorgrondobject - een sterrenstelsel of cluster van sterrenstelsels - dat het licht van alles wat er recht achter staat afbuigt.
De eerste van deze kosmische 'luchtspiegelingen' werd in 1979 ontdekt, en sindsdien waren al meer dan honderd 'gelensde' quasars opgespoord. Dankzij het nieuwe onderzoek, waarbij nauwkeurig is gekeken naar 100.000 quasaropnamen van de Sloan Digital Sky Survey, zijn daar nog eens vijftig exemplaren bij gekomen.
Uit het percentage quasars dat lenseffecten vertoont, kan de uitdijingssnelheid van het heelal worden afgeleid. Bij een versnellende uitdijing neemt de afstand tot elke quasar namelijk sneller toe, en dat vergroot de kans dat een quasar gelensd wordt afgebeeld.
Het waargenomen percentage van 0,05 procent is in overeenstemming met de uitkomsten van berekeningen die uitgaan van een versnellende uitdijing. De oorzaak van deze versnelling wordt, bij gebrek aan beter, 'donkere energie' genoemd. Maar wat dat precies is, weet eigenlijk niemand.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Kosmische 'luchtspiegelingen' bevestigen dat heelal versneld uitdijt
Een internationaal team van wetenschappers heeft nog eens bevestigd dat de uitdijing van het heelal aan het versnellen is. Dat blijkt uit een grote inventarisatie van quasars - de extreem heldere kernen van verre sterrenstelsels.
Bij het onderzoek is gekeken naar een specifieke categorie van deze objecten: quasars die door het zogeheten zwaartekrachtslenseffect meervoudig zijn afgebeeld. Dit effect is het gevolg van de zwaartekrachtswerking van een zwaar voorgrondobject - een sterrenstelsel of cluster van sterrenstelsels - dat het licht van alles wat er recht achter staat afbuigt.
De eerste van deze kosmische 'luchtspiegelingen' werd in 1979 ontdekt, en sindsdien waren al meer dan honderd 'gelensde' quasars opgespoord. Dankzij het nieuwe onderzoek, waarbij nauwkeurig is gekeken naar 100.000 quasaropnamen van de Sloan Digital Sky Survey, zijn daar nog eens vijftig exemplaren bij gekomen.
Uit het percentage quasars dat lenseffecten vertoont, kan de uitdijingssnelheid van het heelal worden afgeleid. Bij een versnellende uitdijing neemt de afstand tot elke quasar namelijk sneller toe, en dat vergroot de kans dat een quasar gelensd wordt afgebeeld.
Het waargenomen percentage van 0,05 procent is in overeenstemming met de uitkomsten van berekeningen die uitgaan van een versnellende uitdijing. De oorzaak van deze versnelling wordt, bij gebrek aan beter, 'donkere energie' genoemd. Maar wat dat precies is, weet eigenlijk niemand.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-04-2012
Planeten houden ring rond ster Fomalhaut in stand
De nog in aanbouw zijnde Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), onderdeel van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili, heeft voor een grote doorbraak gezorgd in het onderzoek van een nabij planetenstelsel-in-wording. Met ALMA hebben astronomen ontdekt dat de planeten die om de ster Fomalhaut cirkelen veel kleiner moeten zijn dan oorspronkelijk werd gedacht.
De ontdekking is te danken aan nieuwe scherpe opnamen van de ring van stof rond de ster, die op ongeveer 25 lichtjaar van de aarde staat. De opnamen tonen aan dat zowel de binnen- als de buitenrand van de dunne stofschijf heel scherp begrensd is.
In combinatie met computersimulaties brengt dit de astronomen tot de conclusie dat de stofdeeltjes binnen de ring worden gehouden door de zwaartekrachtswerking van twee planeten - een die zich dichter bij de ster bevindt dan de schijf en een daarbuiten. Hun berekeningen geven ook een indicatie van de waarschijnlijke grootte van de beide planeten: groter dan Mars, maar niet groter dan een paar keer de aarde. Dat is veel kleiner dan astronomen voorheen dachten.
Het ALMA-onderzoek laat zien dat de breedte van de ring ongeveer 16 keer zo groot is als de afstand zon-aarde en ongeveer zeven keer zo dun als breed - smaller en dunner dan eerder werd gedacht. De afstand van de ring tot Fomalhaut is ongeveer 140 keer de afstand zon-aarde. Ter vergelijking: in ons zonnestelsel is de afstand van Pluto tot de zon ongeveer 40 keer de afstand zon-aarde.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Planeten houden ring rond ster Fomalhaut in stand
De nog in aanbouw zijnde Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), onderdeel van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili, heeft voor een grote doorbraak gezorgd in het onderzoek van een nabij planetenstelsel-in-wording. Met ALMA hebben astronomen ontdekt dat de planeten die om de ster Fomalhaut cirkelen veel kleiner moeten zijn dan oorspronkelijk werd gedacht.
De ontdekking is te danken aan nieuwe scherpe opnamen van de ring van stof rond de ster, die op ongeveer 25 lichtjaar van de aarde staat. De opnamen tonen aan dat zowel de binnen- als de buitenrand van de dunne stofschijf heel scherp begrensd is.
In combinatie met computersimulaties brengt dit de astronomen tot de conclusie dat de stofdeeltjes binnen de ring worden gehouden door de zwaartekrachtswerking van twee planeten - een die zich dichter bij de ster bevindt dan de schijf en een daarbuiten. Hun berekeningen geven ook een indicatie van de waarschijnlijke grootte van de beide planeten: groter dan Mars, maar niet groter dan een paar keer de aarde. Dat is veel kleiner dan astronomen voorheen dachten.
Het ALMA-onderzoek laat zien dat de breedte van de ring ongeveer 16 keer zo groot is als de afstand zon-aarde en ongeveer zeven keer zo dun als breed - smaller en dunner dan eerder werd gedacht. De afstand van de ring tot Fomalhaut is ongeveer 140 keer de afstand zon-aarde. Ter vergelijking: in ons zonnestelsel is de afstand van Pluto tot de zon ongeveer 40 keer de afstand zon-aarde.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-04-2012
WISE-satelliet ontdekt honderden 'blazars'
In de recent vrijgegeven meetgegevens van NASA's infraroodsatelliet WISE hebben astronomen meer dan tweehonderd zogeheten blazars opgespoord, en waarschijnlijk zullen er nog duizenden volgen. Blazars zijn nauw verwant aan de quasars en behoren dus tot de meest energierijke objecten in het heelal.
Net als quasars ontlenen blazars hun energie aan het superzware zwarte gat in de kern van een sterrenstelsel dat bezig is materie op te slokken. Een deel van de energie die daarbij vrijkomt, wordt uitgestoten in de vorm van twee nauwe bundels of 'jets' van deeltjes die bijna de snelheid van het licht hebben.
Een blazar onderscheidt zich van een quasar doordat een van die jets toevallig recht onze kant op is gericht. Dat is uiteraard niet zo heel vaak het geval, en dat maakt deze objecten vrij zeldzaam.
Astronomen gebruiken infraroodmetingen doorgaans om de zwakke straling van relatief koele objecten op te sporen. Blazars zijn verre van koel en produceren juist veel röntgen- en gammastraling. Dat ze ook in het infrarood waarneembaar zijn, komt doordat de deeltjes in de jets bij hun versnelling deze vorm van straling afgeven.
Door de WISE-gegevens te vergelijken met die van de gammasatelliet Fermi, zijn de astronomen erachter gekomen dat meer dan de helft van de nog onverklaarde gammabronnen die deze laatste satelliet heeft ontdekt blazars zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
WISE-satelliet ontdekt honderden 'blazars'
In de recent vrijgegeven meetgegevens van NASA's infraroodsatelliet WISE hebben astronomen meer dan tweehonderd zogeheten blazars opgespoord, en waarschijnlijk zullen er nog duizenden volgen. Blazars zijn nauw verwant aan de quasars en behoren dus tot de meest energierijke objecten in het heelal.
Net als quasars ontlenen blazars hun energie aan het superzware zwarte gat in de kern van een sterrenstelsel dat bezig is materie op te slokken. Een deel van de energie die daarbij vrijkomt, wordt uitgestoten in de vorm van twee nauwe bundels of 'jets' van deeltjes die bijna de snelheid van het licht hebben.
Een blazar onderscheidt zich van een quasar doordat een van die jets toevallig recht onze kant op is gericht. Dat is uiteraard niet zo heel vaak het geval, en dat maakt deze objecten vrij zeldzaam.
Astronomen gebruiken infraroodmetingen doorgaans om de zwakke straling van relatief koele objecten op te sporen. Blazars zijn verre van koel en produceren juist veel röntgen- en gammastraling. Dat ze ook in het infrarood waarneembaar zijn, komt doordat de deeltjes in de jets bij hun versnelling deze vorm van straling afgeven.
Door de WISE-gegevens te vergelijken met die van de gammasatelliet Fermi, zijn de astronomen erachter gekomen dat meer dan de helft van de nog onverklaarde gammabronnen die deze laatste satelliet heeft ontdekt blazars zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-04-2012
Cassini vliegt door ijsfontein van Saturnusmaan Enceladus
De Amerikaanse planeetverkenner Cassini is op 14 april op een hoogte van slechts 74 kilometer langs de kleine Saturnusmaan Enceladus gevlogen. Daarbij vloog de ruimtesonde dwars door een van de ijsfonteinen van de 500 kilometer grote ijsmaan heen. Die ijsfonteinen, in het zuidpoolgebied van Enceladus, wijzen op het bestaan van ondergronds water. Met een spectrometer aan boord van Cassini zijn metingen verricht aan de samenstelling van de geiserpluim; de analyse daarvan zal nog geruime tijd op zich laten wachten. Cassini maakte tijdens de passage ook gedetailleerde foto's van het oppervlak van Enceladus.
Na de Enceladuspassage vloog Cassini ook nog op veel grotere afstand (9100 kilometer) langs de grotere Saturnusmaan Tethys. Daarbij werd de 'achterzijde' van Tethys gefotografeerd, die niet eerder zo gedetailleerd in beeld is gebracht.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Cassini vliegt door ijsfontein van Saturnusmaan Enceladus
De Amerikaanse planeetverkenner Cassini is op 14 april op een hoogte van slechts 74 kilometer langs de kleine Saturnusmaan Enceladus gevlogen. Daarbij vloog de ruimtesonde dwars door een van de ijsfonteinen van de 500 kilometer grote ijsmaan heen. Die ijsfonteinen, in het zuidpoolgebied van Enceladus, wijzen op het bestaan van ondergronds water. Met een spectrometer aan boord van Cassini zijn metingen verricht aan de samenstelling van de geiserpluim; de analyse daarvan zal nog geruime tijd op zich laten wachten. Cassini maakte tijdens de passage ook gedetailleerde foto's van het oppervlak van Enceladus.
Na de Enceladuspassage vloog Cassini ook nog op veel grotere afstand (9100 kilometer) langs de grotere Saturnusmaan Tethys. Daarbij werd de 'achterzijde' van Tethys gefotografeerd, die niet eerder zo gedetailleerd in beeld is gebracht.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-04-2012
Gele superreuzen bevestigen evolutiemodellen
Sterrenkundigen van het Lowell Observatory hebben honderden gele superreuzen ontdekt in twee naburige sterrenstelsels: de Grote Magelhaense Wolk en het Driehoekstelsel (M33). De gevonden aantallen en eigenschappen van de gele superreuzen komen nauwkeurig overeen met theoretische modellen voor de laatste evolutiestadia van sterren.
Hete, heldere blauwe sterren veranderen aan het eind van hun relatief korte leven in rode superreuzen zoals Betelgeuze en Aldebaran. Tijdens die gedaanteverwisseling vertonen ze gedurende korte tijd - slechts een paar duizend jaar - een gele kleur. Zulke gele superreuzen zijn dan ook zeer zeldzaam; de ster Canopus in het sterrenbeeld Kiel is een voorbeeld in ons eigen Melkwegstelsel.
Pas door veel gele superreuzen te bestuderen, kan een goede vergelijking worden uitgevoerd met voorspellingen van evolutiemodellen. Dat is nu gelukt met gele superreuzen in de twee nabijgelegen sterrenstelsels. De waarnemingen zijn verricht met de 4-meter Blanco-telescoop op de Cerro Tololo-sterrenwacht in Chili en de MMT-telescoop op Mount Hopkins in Arizona.
Eerdere modellen voorspelden een te groot aantal gele superreuzen (anders gezegd: een te lange gele-superreuzenfase); de nieuwe metingen zijn echter goed in overeenstemming met preciezere modellen van theoretici van de sterrenwacht van Genève.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Gele superreuzen bevestigen evolutiemodellen
Sterrenkundigen van het Lowell Observatory hebben honderden gele superreuzen ontdekt in twee naburige sterrenstelsels: de Grote Magelhaense Wolk en het Driehoekstelsel (M33). De gevonden aantallen en eigenschappen van de gele superreuzen komen nauwkeurig overeen met theoretische modellen voor de laatste evolutiestadia van sterren.
Hete, heldere blauwe sterren veranderen aan het eind van hun relatief korte leven in rode superreuzen zoals Betelgeuze en Aldebaran. Tijdens die gedaanteverwisseling vertonen ze gedurende korte tijd - slechts een paar duizend jaar - een gele kleur. Zulke gele superreuzen zijn dan ook zeer zeldzaam; de ster Canopus in het sterrenbeeld Kiel is een voorbeeld in ons eigen Melkwegstelsel.
Pas door veel gele superreuzen te bestuderen, kan een goede vergelijking worden uitgevoerd met voorspellingen van evolutiemodellen. Dat is nu gelukt met gele superreuzen in de twee nabijgelegen sterrenstelsels. De waarnemingen zijn verricht met de 4-meter Blanco-telescoop op de Cerro Tololo-sterrenwacht in Chili en de MMT-telescoop op Mount Hopkins in Arizona.
Eerdere modellen voorspelden een te groot aantal gele superreuzen (anders gezegd: een te lange gele-superreuzenfase); de nieuwe metingen zijn echter goed in overeenstemming met preciezere modellen van theoretici van de sterrenwacht van Genève.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-04-2012
Sommige sterren adopteren verweesde planeten
Een planeet die zijn moederster is kwijtgeraakt, kan soms door een andere ster worden 'geadopteerd'. Dat blijkt uit computersimulaties die op 20 april gepubliceerd worden in The Astrophysical Journal . De simulaties zijn uitgevoerd door Hagai Perets van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics en de Nederlandse astsronoom Thijs Kouwenhoven, verbonden aan Peking University.
Door zwaartekrachtsstoringen van andere planeten in hetzelfde stelsel kan een planeet soms de ruimte in geslingerd worden. Zulke 'verweesde' planeten zijn naar schatting minstens zo talrijk als sterren. In jonge, compacte sterrenhopen kunnen de stellaire weesjes echter geadopteerd worden door nieuwe ouders: ze worden 'ingevangen' door andere sterren. Perets en Kouwenhoven berekenen dat 3 tot 6 procent van de sterren in een jonge sterrenhoop wordt vergezeld door zo'n adoptieplaneet.
Kenmerkend voor de geadopteerde planeten is dat ze in zeer wijde en vaak sterk gehelde banen rond hun 'pleegmoederster' draaien - in veel gevallen op afstanden die honderden tot duizenden keren zo groot zijn als de afstand van de aarde tot de zon.
Adoptieplaneten zijn nog nooit ontdekt. Wel werd in 2006 een merkwaardig stelsel gevonden van twee reuzenplaneten die een baan om elkaar heen beschrijven. Ook zo'n merkwaardige dubbelplaneet kan zijn ontstaan door het 'invang-mechanisme'.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 18-04-2012 14:34:03 ]
Sommige sterren adopteren verweesde planeten
Een planeet die zijn moederster is kwijtgeraakt, kan soms door een andere ster worden 'geadopteerd'. Dat blijkt uit computersimulaties die op 20 april gepubliceerd worden in The Astrophysical Journal . De simulaties zijn uitgevoerd door Hagai Perets van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics en de Nederlandse astsronoom Thijs Kouwenhoven, verbonden aan Peking University.
Door zwaartekrachtsstoringen van andere planeten in hetzelfde stelsel kan een planeet soms de ruimte in geslingerd worden. Zulke 'verweesde' planeten zijn naar schatting minstens zo talrijk als sterren. In jonge, compacte sterrenhopen kunnen de stellaire weesjes echter geadopteerd worden door nieuwe ouders: ze worden 'ingevangen' door andere sterren. Perets en Kouwenhoven berekenen dat 3 tot 6 procent van de sterren in een jonge sterrenhoop wordt vergezeld door zo'n adoptieplaneet.
Kenmerkend voor de geadopteerde planeten is dat ze in zeer wijde en vaak sterk gehelde banen rond hun 'pleegmoederster' draaien - in veel gevallen op afstanden die honderden tot duizenden keren zo groot zijn als de afstand van de aarde tot de zon.
Adoptieplaneten zijn nog nooit ontdekt. Wel werd in 2006 een merkwaardig stelsel gevonden van twee reuzenplaneten die een baan om elkaar heen beschrijven. Ook zo'n merkwaardige dubbelplaneet kan zijn ontstaan door het 'invang-mechanisme'.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 18-04-2012 14:34:03 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-04-2012
Hubble maakt 'monsterfoto' van Tarantula-nevel
Ter gelegenheid van de 22ste verjaardag van de Hubble Space Telescope, die op 20 april 1990 werd gelanceerd, hebben NASA, ESA en ESO een gigantische 'panoramafoto' gepubliceerd van het centrale deel van de Tarantulanevel, een kolossaal stervormingsgebied op 167.000 lichtjaar afstand in de Grote Magelhaense Wolk. Voor de opname, die ruim 30 megapixels telt, zijn in totaal dertig foto's samengevoegd - vijftien van de Hubble Space Telescope en vijftien van de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op La Silla, Chili. Aan de totstandkoming van de Hubblefoto hebben vier Nederlandse astronomen meegewerkt. Het centrale deel van de Tarantulanevel staat bekend als 30 Doradus - het is een zeer compacte verzameling van vele duizenden pasgeboren sterren, waarvan sommige extreme exemplaren meer dan honderd keer zo zwaar zijn als de zon.
Hogeresolutieversies (incl. zoom-versie) van de foto
(allesoversterrenkunde)
Hubble maakt 'monsterfoto' van Tarantula-nevel
Ter gelegenheid van de 22ste verjaardag van de Hubble Space Telescope, die op 20 april 1990 werd gelanceerd, hebben NASA, ESA en ESO een gigantische 'panoramafoto' gepubliceerd van het centrale deel van de Tarantulanevel, een kolossaal stervormingsgebied op 167.000 lichtjaar afstand in de Grote Magelhaense Wolk. Voor de opname, die ruim 30 megapixels telt, zijn in totaal dertig foto's samengevoegd - vijftien van de Hubble Space Telescope en vijftien van de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op La Silla, Chili. Aan de totstandkoming van de Hubblefoto hebben vier Nederlandse astronomen meegewerkt. Het centrale deel van de Tarantulanevel staat bekend als 30 Doradus - het is een zeer compacte verzameling van vele duizenden pasgeboren sterren, waarvan sommige extreme exemplaren meer dan honderd keer zo zwaar zijn als de zon.
Hogeresolutieversies (incl. zoom-versie) van de foto
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Tofquote:
17-04-2012
Hubble maakt 'monsterfoto' van Tarantula-nevel
[ afbeelding ]
Ter gelegenheid van de 22ste verjaardag van de Hubble Space Telescope, die op 20 april 1990 werd gelanceerd, hebben NASA, ESA en ESO een gigantische 'panoramafoto' gepubliceerd van het centrale deel van de Tarantulanevel, een kolossaal stervormingsgebied op 167.000 lichtjaar afstand in de Grote Magelhaense Wolk. Voor de opname, die ruim 30 megapixels telt, zijn in totaal dertig foto's samengevoegd - vijftien van de Hubble Space Telescope en vijftien van de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op La Silla, Chili. Aan de totstandkoming van de Hubblefoto hebben vier Nederlandse astronomen meegewerkt. Het centrale deel van de Tarantulanevel staat bekend als 30 Doradus - het is een zeer compacte verzameling van vele duizenden pasgeboren sterren, waarvan sommige extreme exemplaren meer dan honderd keer zo zwaar zijn als de zon.
Hogeresolutieversies (incl. zoom-versie) van de foto
(allesoversterrenkunde)
19-04-2012
ESA lijkt te kiezen voor nieuwe Jupitermissie
Een adviescommissie van het Europese ruimteagentschap ESA heeft aanbevolen dat de volgende grote Europese ruimtemissie naar Jupiter zal gaan. De missie, met de grappige naam JUICE, zal vooral de grote ijsmanen Callisto, Europe en Ganymedes gaan verkennen. JUICE staat voor JUpiter ICy moons Explorer.
Of deze 1 miljard euro kostende ruimtemissie er ook echt komt, zal op 2 mei worden beslist tijdens een bijeenkomst van vertegenwoordigers van alle ESA-lidstaten. Daar zou JUICE theoretisch nog concurrentie kunnen krijgen van twee andere kandidaten: de grote röntgensatelliet ATHENA en de uit drie satellieten bestaande zwaartekrachtsgolfdetector NGO.
Het lijkt echter waarschijnlijk dat de Jupitermissie de voorkeur zal krijgen. In kringen van astrofysici, die zich vooral met zaken buiten ons zonnestelsel bezighouden, is dan ook teleurgesteld gereageerd op de voordracht.
Als JUICE definitief groen licht krijgt, vertrekt er in 2022 een Europese ruimtesonde naar de grootste planeet van ons zonnestelsel. Na aankomst zal deze een aantal scheervluchten langs Callisto en Europa maken, om uiteindelijk in een baan om Ganymedes te gaan cirkelen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
ESA lijkt te kiezen voor nieuwe Jupitermissie
Een adviescommissie van het Europese ruimteagentschap ESA heeft aanbevolen dat de volgende grote Europese ruimtemissie naar Jupiter zal gaan. De missie, met de grappige naam JUICE, zal vooral de grote ijsmanen Callisto, Europe en Ganymedes gaan verkennen. JUICE staat voor JUpiter ICy moons Explorer.
Of deze 1 miljard euro kostende ruimtemissie er ook echt komt, zal op 2 mei worden beslist tijdens een bijeenkomst van vertegenwoordigers van alle ESA-lidstaten. Daar zou JUICE theoretisch nog concurrentie kunnen krijgen van twee andere kandidaten: de grote röntgensatelliet ATHENA en de uit drie satellieten bestaande zwaartekrachtsgolfdetector NGO.
Het lijkt echter waarschijnlijk dat de Jupitermissie de voorkeur zal krijgen. In kringen van astrofysici, die zich vooral met zaken buiten ons zonnestelsel bezighouden, is dan ook teleurgesteld gereageerd op de voordracht.
Als JUICE definitief groen licht krijgt, vertrekt er in 2022 een Europese ruimtesonde naar de grootste planeet van ons zonnestelsel. Na aankomst zal deze een aantal scheervluchten langs Callisto en Europa maken, om uiteindelijk in een baan om Ganymedes te gaan cirkelen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mystery company backed by James Cameron and Google executives may be an asteroid mining project
http://www.theverge.com/2(...)james-cameron-google
Spannend!quote:By Adi Robertson on April 18, 2012 01:37 pm
MIT's Technology Review has just gotten news of a mysterious new project that claims it will "create a new industry and a new definition of 'natural resources.'" Space exploration company Planetary Resources will be unveiled in a conference call on Tuesday, April 24th. Besides the audacious announcement, which promises to "overlay two critical sectors space exploration and natural resources to add trillions of dollars to the global GDP," what makes this unique is its high-profile support group. The venture is backed by Google executives Larry Page and Eric Schmidt, director James Cameron, and politician Ross Perot's son, among others.
We're left to ponder, however, what Planetary Resources will actually do. Technology Review speculates that the project is an asteroid mining operation, reasoning that the other natural resources we need an Earth-like habitat and supply of fossil fuels aren't going to be found in space any time soon. Looking at the evidence, asteroid mining seems pretty likely at this point, especially since X Prize founder and perpetual optimist Peter Diamandis is at the head of the operation. In 2005, Diamandis appeared at TED describing an extraterrestrial environment where "everything we hold of value on this planet metal and minerals and real estate and energy" are available in "infinite quantities." He specifically singled out asteroid mining, claiming that he could finance mining a "20 trillion dollar" asteroid full of nickel-iron alloy by speculating in the precious metals market.
http://www.theverge.com/2(...)james-cameron-google
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Ik ben benieuwd of dat project winstgevend wordt. Ik kan het me namelijk niet voorstellen.
Beneath the gold, the bitter steel
Als je ziet wie er allemaal aan meewerken, hoeft dat misschien in eerste instantie niet eens. Google heeft genoeg geld om een maanbasis te bouwen voor de lol 
(is overdreven jajaja)
(is overdreven jajaja)
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Het concept moet op dat idee gebaseerd zijn inderdaadquote:Op dinsdag 24 april 2012 15:55 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Meer nieuws?:
http://www.kurzweilai.net(...)oid-to-earth-by-2025
Beneath the gold, the bitter steel
Ik ben erg benieuwd! Vooral naar de tijdsperiode waarin gedacht moet gaan worden.
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Hmm ik heb nog nergens een tijdschema kunnen ontdekken
Op de website staat wel eindelijk wat.
http://www.planetaryresources.com
Edit: Ze zijn al begonnen met het bouwen van ''hardware'' Ik denk dat ze daarmee hun satellieten bedoelen. Nog steeds geen tijdlijn genoemd though
[ Bericht 29% gewijzigd door Kirov op 24-04-2012 20:19:14 ]
Op de website staat wel eindelijk wat.
http://www.planetaryresources.com
Edit: Ze zijn al begonnen met het bouwen van ''hardware'' Ik denk dat ze daarmee hun satellieten bedoelen. Nog steeds geen tijdlijn genoemd though
[ Bericht 29% gewijzigd door Kirov op 24-04-2012 20:19:14 ]
Beneath the gold, the bitter steel
Ik volg ze al een hele poos. Op zich is uitstel niet vreemd aangezien NASA's budget op dit gebied is gehalveerd.quote:
Iemand die SpaceX volgt?
Lancering van volgende week is met 1 week vertraagd
Beneath the gold, the bitter steel
7 mei is de definitieve lanceer datumquote:
Iemand die SpaceX volgt?
Lancering van volgende week is met 1 week vertraagd
Beneath the gold, the bitter steel
