W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
07-06-2012
Nog eentje dan: verbluffend mooi kiekje van de Venusovergang
We hebben al heel wat foto’s van de Venusovergang voorbij zien komen, maar dit kiekje, gemaakt door een Amerikaans-Japanse ruimtetelescoop spant toch echt de kroon. Wat is ‘ie mooi!
Gisteren vond de Venusovergang plaats. Hierbij bewoog Venus voor de zon langs. Vanaf de aarde zagen we Venus als een zwart stipje over die grote zon bewegen. De Venusovergang was in Nederland – met uitzondering van het Waddengebied en een stukje Friesland – door bewolking niet te zien. Maar in andere delen van de wereld hadden mensen er een fantastisch zicht op. En ook enkele satellieten en zelfs astronauten in de ruimte volgden de Venusovergang op de voet. De mooiste foto’s verzamelden we gisteren al op Scientias.nl.
Maar nu blijkt dat het allermooiste kiekje in dat overzicht ontbreekt. NASA heeft namelijk zojuist een fantastische foto vrijgegeven. De foto is gemaakt door de ruimtetelescoop Hinode. De telescoop is ontwikkeld door NASA en JAXA (de Japanse ruimtevaartorganisatie) en bestudeert het magnetisme op de zon.
Tijdens de Venusovergang bevond de telescoop zich op de eerste rij en maakte een verbluffend mooie foto van Venus voor de zon. En die wilden we u toch echt niet onthouden. Dus bij dezen: alstublieft!
De Venusovergang. Foto: JAXA / NASA / Lockheed Martin
(Scientias.nl)
Nog eentje dan: verbluffend mooi kiekje van de Venusovergang
We hebben al heel wat foto’s van de Venusovergang voorbij zien komen, maar dit kiekje, gemaakt door een Amerikaans-Japanse ruimtetelescoop spant toch echt de kroon. Wat is ‘ie mooi!
Gisteren vond de Venusovergang plaats. Hierbij bewoog Venus voor de zon langs. Vanaf de aarde zagen we Venus als een zwart stipje over die grote zon bewegen. De Venusovergang was in Nederland – met uitzondering van het Waddengebied en een stukje Friesland – door bewolking niet te zien. Maar in andere delen van de wereld hadden mensen er een fantastisch zicht op. En ook enkele satellieten en zelfs astronauten in de ruimte volgden de Venusovergang op de voet. De mooiste foto’s verzamelden we gisteren al op Scientias.nl.
Maar nu blijkt dat het allermooiste kiekje in dat overzicht ontbreekt. NASA heeft namelijk zojuist een fantastische foto vrijgegeven. De foto is gemaakt door de ruimtetelescoop Hinode. De telescoop is ontwikkeld door NASA en JAXA (de Japanse ruimtevaartorganisatie) en bestudeert het magnetisme op de zon.
Tijdens de Venusovergang bevond de telescoop zich op de eerste rij en maakte een verbluffend mooie foto van Venus voor de zon. En die wilden we u toch echt niet onthouden. Dus bij dezen: alstublieft!
De Venusovergang. Foto: JAXA / NASA / Lockheed Martin
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ongelooflijk mooiquote:Op vrijdag 8 juni 2012 08:56 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
07-06-2012
Nog eentje dan: verbluffend mooi kiekje van de Venusovergang
[ afbeelding ]
We hebben al heel wat foto’s van de Venusovergang voorbij zien komen, maar dit kiekje, gemaakt door een Amerikaans-Japanse ruimtetelescoop spant toch echt de kroon. Wat is ‘ie mooi!
Gisteren vond de Venusovergang plaats. Hierbij bewoog Venus voor de zon langs. Vanaf de aarde zagen we Venus als een zwart stipje over die grote zon bewegen. De Venusovergang was in Nederland – met uitzondering van het Waddengebied en een stukje Friesland – door bewolking niet te zien. Maar in andere delen van de wereld hadden mensen er een fantastisch zicht op. En ook enkele satellieten en zelfs astronauten in de ruimte volgden de Venusovergang op de voet. De mooiste foto’s verzamelden we gisteren al op Scientias.nl.
Maar nu blijkt dat het allermooiste kiekje in dat overzicht ontbreekt. NASA heeft namelijk zojuist een fantastische foto vrijgegeven. De foto is gemaakt door de ruimtetelescoop Hinode. De telescoop is ontwikkeld door NASA en JAXA (de Japanse ruimtevaartorganisatie) en bestudeert het magnetisme op de zon.
Tijdens de Venusovergang bevond de telescoop zich op de eerste rij en maakte een verbluffend mooie foto van Venus voor de zon. En die wilden we u toch echt niet onthouden. Dus bij dezen: alstublieft!
[ afbeelding ]
De Venusovergang. Foto: JAXA / NASA / Lockheed Martin
(Scientias.nl)
Prachtig dat je ook haar atmosfeer zo ziet
quote:
07-06-2012
Nog eentje dan: verbluffend mooi kiekje van de Venusovergang
[ afbeelding ]
We hebben al heel wat foto’s van de Venusovergang voorbij zien komen, maar dit kiekje, gemaakt door een Amerikaans-Japanse ruimtetelescoop spant toch echt de kroon. Wat is ‘ie mooi!
Gisteren vond de Venusovergang plaats. Hierbij bewoog Venus voor de zon langs. Vanaf de aarde zagen we Venus als een zwart stipje over die grote zon bewegen. De Venusovergang was in Nederland – met uitzondering van het Waddengebied en een stukje Friesland – door bewolking niet te zien. Maar in andere delen van de wereld hadden mensen er een fantastisch zicht op. En ook enkele satellieten en zelfs astronauten in de ruimte volgden de Venusovergang op de voet. De mooiste foto’s verzamelden we gisteren al op Scientias.nl.
Maar nu blijkt dat het allermooiste kiekje in dat overzicht ontbreekt. NASA heeft namelijk zojuist een fantastische foto vrijgegeven. De foto is gemaakt door de ruimtetelescoop Hinode. De telescoop is ontwikkeld door NASA en JAXA (de Japanse ruimtevaartorganisatie) en bestudeert het magnetisme op de zon.
Tijdens de Venusovergang bevond de telescoop zich op de eerste rij en maakte een verbluffend mooie foto van Venus voor de zon. En die wilden we u toch echt niet onthouden. Dus bij dezen: alstublieft!
[ afbeelding ]
De Venusovergang. Foto: JAXA / NASA / Lockheed Martin
(Scientias.nl)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
12-06-2012
Europa bouwt grootste optische telescoop ter wereld
De European Extremeley Large Telescope. © belga.
De Zuidelijke Europese Sterrenwacht ESO bouwt de grootste optische telescoop ter wereld, zo heeft ESO-woordvoerder Lars Lindberg vandaag bekendgemaakt. Vanaf begin volgend decennium moet de European Extremely Large Telescope (E-ELT) onder andere speuren naar Aarde-achtige planeten waar leven kan gedijen.
Op een bijeenkomst van de ESO-raad in Garching bij München spraken tien lidstaten zich uit voor het 1,083 miljard euro kostende programma. Vier onder hen, waaronder België, moeten nog wel een "ja" krijgen in eigen land, maar dat is zo goed als zeker. Nog vier andere doen hun best om "in een nabije toekomst" mee te doen.
Nog binnen het jaar start het werk aan de telescoop in Chili. Voorlopig is enkel geld vrijgegeven voor voorbereidende bouwwerkzaamheden, tot de lidstaten samen garant staan voor minstens 90 procent van de kosten. Belangrijk voor de financiering is een toetreding van Brazilië tot de organisatie waarvan België stichtend lid is.
De ELR komt op de berg Cerro Armazones in de Noord-Chileense regio Antofagasta te staan, zowat 20 km van de gigantische VLT-telescoop van de ESO op de berg Paranal. Dat gebied, in de Atacama-woestijn, is door zijn duisternis en droogte bijzonder geschikt voor astronomiewaarnemingen.
De hoofdspiegel van de kijker zal een diameter van ongeveer veertig meter hebben. De telescoop zal in het zichtbare en het infrarode licht werken.
Voor de bouw moet eerst een weg op de 3036 meter hoge berg worden aangelegd.
De eerste contracten zijn reeds afgesloten, bjivoorbeeld voor een gedetailleerde designstudie voor de complexe adaptieve spiegel van de supertelescoop.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 13-06-2012 08:30:04 ]
Europa bouwt grootste optische telescoop ter wereld
De European Extremeley Large Telescope. © belga.
De Zuidelijke Europese Sterrenwacht ESO bouwt de grootste optische telescoop ter wereld, zo heeft ESO-woordvoerder Lars Lindberg vandaag bekendgemaakt. Vanaf begin volgend decennium moet de European Extremely Large Telescope (E-ELT) onder andere speuren naar Aarde-achtige planeten waar leven kan gedijen.
Op een bijeenkomst van de ESO-raad in Garching bij München spraken tien lidstaten zich uit voor het 1,083 miljard euro kostende programma. Vier onder hen, waaronder België, moeten nog wel een "ja" krijgen in eigen land, maar dat is zo goed als zeker. Nog vier andere doen hun best om "in een nabije toekomst" mee te doen.
Nog binnen het jaar start het werk aan de telescoop in Chili. Voorlopig is enkel geld vrijgegeven voor voorbereidende bouwwerkzaamheden, tot de lidstaten samen garant staan voor minstens 90 procent van de kosten. Belangrijk voor de financiering is een toetreding van Brazilië tot de organisatie waarvan België stichtend lid is.
De ELR komt op de berg Cerro Armazones in de Noord-Chileense regio Antofagasta te staan, zowat 20 km van de gigantische VLT-telescoop van de ESO op de berg Paranal. Dat gebied, in de Atacama-woestijn, is door zijn duisternis en droogte bijzonder geschikt voor astronomiewaarnemingen.
De hoofdspiegel van de kijker zal een diameter van ongeveer veertig meter hebben. De telescoop zal in het zichtbare en het infrarode licht werken.
Voor de bouw moet eerst een weg op de 3036 meter hoge berg worden aangelegd.
De eerste contracten zijn reeds afgesloten, bjivoorbeeld voor een gedetailleerde designstudie voor de complexe adaptieve spiegel van de supertelescoop.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 13-06-2012 08:30:04 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2012
Nieuwe 'hemelkaart' bevat 40 miljoen sterren
Sterrenkundigen hebben binnenkort de beschikking over een gedetailleerde 'kaart' van de sterrenhemel, met detailinformatie over 40 miljoen sterren. In feite gaat het om een uitgebreide catalogus waarin posities, kleuren en helderheden van al die sterren zijn vastgelegd. De AAVSO Photometric All-Sky Survey (APASS) is het resultaat van een samenwerking tussen beroepsastronomen en amateursterrenkundigen, verenigd in de American Association of Variable Star Observers. De sterren in de APASS-catalogus hebben helderheden tussen magnitude 10 en 16,5. De helderste sterren zijn altijd nog 40 keer zwakker dan wat met het blote oog zichtbaar is; de zwakste sterren in de catalogus zijn nog eens een paar honderd keer zo zwak. De benodigde waarnemingen worden momenteel uitgevoerd met telescopen in New Mexico en in Chili. De eerste waarnemingen zijn verricht in 2009; in 2014 moet de APASS-catalogus compleet zijn. Voorlopige resultaten zijn al voor iedereen beschikbaar.
© Govert Schilling
(allesoversterrnekunde)
Nieuwe 'hemelkaart' bevat 40 miljoen sterren
Sterrenkundigen hebben binnenkort de beschikking over een gedetailleerde 'kaart' van de sterrenhemel, met detailinformatie over 40 miljoen sterren. In feite gaat het om een uitgebreide catalogus waarin posities, kleuren en helderheden van al die sterren zijn vastgelegd. De AAVSO Photometric All-Sky Survey (APASS) is het resultaat van een samenwerking tussen beroepsastronomen en amateursterrenkundigen, verenigd in de American Association of Variable Star Observers. De sterren in de APASS-catalogus hebben helderheden tussen magnitude 10 en 16,5. De helderste sterren zijn altijd nog 40 keer zwakker dan wat met het blote oog zichtbaar is; de zwakste sterren in de catalogus zijn nog eens een paar honderd keer zo zwak. De benodigde waarnemingen worden momenteel uitgevoerd met telescopen in New Mexico en in Chili. De eerste waarnemingen zijn verricht in 2009; in 2014 moet de APASS-catalogus compleet zijn. Voorlopige resultaten zijn al voor iedereen beschikbaar.
© Govert Schilling
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2012
Maanstof bevat waarschijnlijk 'nanodeeltjes'
Wetenschapper Marek Zbik van de Queensland University of Technology (Australië) denkt de oorzaak te hebben gevonden van de merkwaardige eigenschappen van de dikke laag 'stof' op het oppervlak van de maan. Onderzoek met een speciale röntgenmicroscoop heeft laten zien dat de glasbelletjes in de maanbodem geen gas bevatten, zoals hun soortgenoten op aarde, maar een poreus netwerk van glasachtige 'nanodeeltjes'.
Volgens Zbik ontstaan deze minuscule deeltjes in gesteente dat door een meteorietinslag gesmolten is. Als zulk gesteente later opnieuw door een meteoriet wordt getroffen en verpulvert, komen de nanodeeltjes vrij. Door dit voortdurende verpulveringsproces ontstaat een bodemsoort die op aarde niet voorkomt, omdat meteorietinslagen door de beschermende atmosfeer veel minder hevig zijn.
Nanodeeltjes gedragen zich heel anders dan gewone stofdeeltjes. Het is dan ook denkbaar dat hun aanwezigheid de vreemde eigenschappen van het maanstof kan verklaren. Maanstof is elektrostatisch geladen, wat ertoe leidt dat grote aantallen stofdeeltjes meters boven het oppervlak 'zweven'. Het spul is bovendien erg 'plakkerig' en bros.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Maanstof bevat waarschijnlijk 'nanodeeltjes'
Wetenschapper Marek Zbik van de Queensland University of Technology (Australië) denkt de oorzaak te hebben gevonden van de merkwaardige eigenschappen van de dikke laag 'stof' op het oppervlak van de maan. Onderzoek met een speciale röntgenmicroscoop heeft laten zien dat de glasbelletjes in de maanbodem geen gas bevatten, zoals hun soortgenoten op aarde, maar een poreus netwerk van glasachtige 'nanodeeltjes'.
Volgens Zbik ontstaan deze minuscule deeltjes in gesteente dat door een meteorietinslag gesmolten is. Als zulk gesteente later opnieuw door een meteoriet wordt getroffen en verpulvert, komen de nanodeeltjes vrij. Door dit voortdurende verpulveringsproces ontstaat een bodemsoort die op aarde niet voorkomt, omdat meteorietinslagen door de beschermende atmosfeer veel minder hevig zijn.
Nanodeeltjes gedragen zich heel anders dan gewone stofdeeltjes. Het is dan ook denkbaar dat hun aanwezigheid de vreemde eigenschappen van het maanstof kan verklaren. Maanstof is elektrostatisch geladen, wat ertoe leidt dat grote aantallen stofdeeltjes meters boven het oppervlak 'zweven'. Het spul is bovendien erg 'plakkerig' en bros.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-06-2012
'Japanse sterrenstelselontdekking waterdicht'
AMSTERDAM - Japanse astronomen zeggen het oudste bekende sterrenstelsel te hebben waargenomen. De conclusie is waterdicht.
Foto: NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Dat zegt Richard Ellis van het California Institute of Technology.
De ontdekking van de Japanners is door vakbroeders met enige scepsis ontvangen. Diverse andere teams van wetenschappers gaan er ook prat op oeroude sterrenstelsels te hebben ontdekt.
.Het sterrenstelsel zou 12,91 miljard jaar oud zijn en zijn ontstaan in de beginperiode van het heelal.
De bevindingen van de Japanners worden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astrophysical Journal.
In 2010 stelde een Frans team met de Hubble-ruimtetelescoop een sterrenstelsel van 13,1 miljard jaar oud te hebben waargenomen. Een Amerikaans team uit Californië zei met dezelfde telescoop een sterrenstelsel van 13,2 miljard jaar oud te hebben ontdekt. Beide ontdekkingen werden beschreven in Nature, maar moeten nog getoetst worden met andere methodes.
Oerknal
De oerknal vond zo'n 13,7 miljard jaar geleden plaats. Licht dat de aarde vanuit de uithoeken van het heelal bereikt stamt uit de vroegste periodes van het universum en heeft er miljarden jaren over gedaan om ons te bereiken. Door dit licht waar te nemen kunnen oeroude sterrenstelsel worden opgespoord.
Door: Novum .
(nu.nl)
'Japanse sterrenstelselontdekking waterdicht'
AMSTERDAM - Japanse astronomen zeggen het oudste bekende sterrenstelsel te hebben waargenomen. De conclusie is waterdicht.
Foto: NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Dat zegt Richard Ellis van het California Institute of Technology.
De ontdekking van de Japanners is door vakbroeders met enige scepsis ontvangen. Diverse andere teams van wetenschappers gaan er ook prat op oeroude sterrenstelsels te hebben ontdekt.
.Het sterrenstelsel zou 12,91 miljard jaar oud zijn en zijn ontstaan in de beginperiode van het heelal.
De bevindingen van de Japanners worden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astrophysical Journal.
In 2010 stelde een Frans team met de Hubble-ruimtetelescoop een sterrenstelsel van 13,1 miljard jaar oud te hebben waargenomen. Een Amerikaans team uit Californië zei met dezelfde telescoop een sterrenstelsel van 13,2 miljard jaar oud te hebben ontdekt. Beide ontdekkingen werden beschreven in Nature, maar moeten nog getoetst worden met andere methodes.
Oerknal
De oerknal vond zo'n 13,7 miljard jaar geleden plaats. Licht dat de aarde vanuit de uithoeken van het heelal bereikt stamt uit de vroegste periodes van het universum en heeft er miljarden jaren over gedaan om ons te bereiken. Door dit licht waar te nemen kunnen oeroude sterrenstelsel worden opgespoord.
Door: Novum .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-06-2012
Afstand onzichtbaar sterrenstelsel bepaald
(archieffoto) © thinkstock.
Duitse astronomen hebben de afstand tot een onzichtbaar sterrenstelsel weten te bepalen. Dat schrijven zij vandaag in het toonaangevende wetenschappelijk blad Nature.
Het sterrenstelsel werd in 1998 ontdekt door meting van zogenoemde submillimeterstraling, veroorzaakt door koud sterrenstof in melkwegstelsels. Andere metingen, bijvoorbeeld van licht, lieten echter niets zien. Sindsdien kostte het berekenen van de afstand tot het sterrenstelsel wetenschappers heel wat hoofdbrekens.
Met een nieuw meetinstrument slaagden de onderzoekers er echter in zwakke signalen te ontdekken, veroorzaakt door chemische stoffen die zich anders gedragen dan stoffen in hun omgeving. Zo konden ze de afstand bepalen op 12,5 miljard lichtjaar. Een lichtjaar telt 9,46 biljoen kilometers.
(HLN)
Afstand onzichtbaar sterrenstelsel bepaald
(archieffoto) © thinkstock.
Duitse astronomen hebben de afstand tot een onzichtbaar sterrenstelsel weten te bepalen. Dat schrijven zij vandaag in het toonaangevende wetenschappelijk blad Nature.
Het sterrenstelsel werd in 1998 ontdekt door meting van zogenoemde submillimeterstraling, veroorzaakt door koud sterrenstof in melkwegstelsels. Andere metingen, bijvoorbeeld van licht, lieten echter niets zien. Sindsdien kostte het berekenen van de afstand tot het sterrenstelsel wetenschappers heel wat hoofdbrekens.
Met een nieuw meetinstrument slaagden de onderzoekers er echter in zwakke signalen te ontdekken, veroorzaakt door chemische stoffen die zich anders gedragen dan stoffen in hun omgeving. Zo konden ze de afstand bepalen op 12,5 miljard lichtjaar. Een lichtjaar telt 9,46 biljoen kilometers.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-06-2012
Wetenschap verandert dubbelsterren in muziekinstrumenten
Wetenschappers hebben wel heel bijzondere instrumenten gebruikt om muziek te maken: twee dubbelsterren. En het resultaat mag er zijn!
De reggae/rockband Echo Movement benaderde de onderzoekers met de vraag of zij bewegingen van hemellichamen om konden zetten in muziek. “Ons Sonification Lab krijgt veel verzoeken om wetenschappelijke data om te zetten in geluid, maar dit verzoek was echt uniek,” legt onderzoeker Bruce Walker uit. “Het gebeurt niet vaak dat we de kans krijgen om een echte ster te helpen bij het componeren van zijn muziek.”
Hemelse sound
En dus gaven de onderzoekers graag gehoor aan dit verzoek. Maar Echo Movement had wel wat eisen. Zo wilde de band dat het eindresultaat (de muziek) recht deed aan de wetenschappelijke data waar het op gebaseerd was. Ook vonden ze het belangrijk dat het resultaat muzikaal aantrekkelijk was en een ‘hemelse’ sound had. De onderzoekers gingen die uitdaging aan.
Twee dubbelsterren
Ze richtten zich op de dubbelster Kepler 4665989. In dit systeem cirkelen twee sterren om elkaar heen. Wanneer de grote ster voor de kleinere ster staat, dimt het licht iets. Wanneer de grote ster achter de kleine ster staat, wordt de dubbelster juist feller. De wetenschappers zetten de variaties in helderheid van deze dubbelster om in geluidsgolven en creëerden zo dus muziek. Het resultaat werd nog wel wat opgepoetst. Zo werd bijvoorbeeld wat ‘omgevingsgeluid’ weggehaald. Om te voorkomen dat het geluid niet natuurlijk, maar als door de computer gemaakt, zou klinken, pakten de onderzoekers er nog wat extra data bij en wel van de dubbelster Kepler 10291683. En dit is het resultaat:
Tevreden
De band Echo Movement verwerkt de hemelse geluiden in de intro van een lied dat in september wordt gepresenteerd. Hieronder lichten we alvast een tipje van de sluier op. De onderzoekers kijken tot op heden vol tevredenheid op de samenwerking terug. Het is ze gelukt om een redelijk natuurlijk geluid te produceren dat recht doet aan de wetenschappelijke data.
Overigens houdt het Sonification Lab zich niet alleen bezig met verzoeken van bandjes. Ze hopen in de toekomst waarnemingen nog beter om te kunnen zetten in geluid en zo nieuwe dingen te ontdekken. “Geluid is de beste manier om patronen te herkennen,” stelt Walker. “In plaats van door een lange lijst met cijfers te scannen, op zoek naar patronen of willekeurige situaties, is het soms gemakkelijker om een geluidsbestand te creëren en al luisterend naar deze patronen te zoeken.”
beluister hier de geluidsfragmenten
(scientias.nl)
Wetenschap verandert dubbelsterren in muziekinstrumenten
Wetenschappers hebben wel heel bijzondere instrumenten gebruikt om muziek te maken: twee dubbelsterren. En het resultaat mag er zijn!
De reggae/rockband Echo Movement benaderde de onderzoekers met de vraag of zij bewegingen van hemellichamen om konden zetten in muziek. “Ons Sonification Lab krijgt veel verzoeken om wetenschappelijke data om te zetten in geluid, maar dit verzoek was echt uniek,” legt onderzoeker Bruce Walker uit. “Het gebeurt niet vaak dat we de kans krijgen om een echte ster te helpen bij het componeren van zijn muziek.”
Hemelse sound
En dus gaven de onderzoekers graag gehoor aan dit verzoek. Maar Echo Movement had wel wat eisen. Zo wilde de band dat het eindresultaat (de muziek) recht deed aan de wetenschappelijke data waar het op gebaseerd was. Ook vonden ze het belangrijk dat het resultaat muzikaal aantrekkelijk was en een ‘hemelse’ sound had. De onderzoekers gingen die uitdaging aan.
Twee dubbelsterren
Ze richtten zich op de dubbelster Kepler 4665989. In dit systeem cirkelen twee sterren om elkaar heen. Wanneer de grote ster voor de kleinere ster staat, dimt het licht iets. Wanneer de grote ster achter de kleine ster staat, wordt de dubbelster juist feller. De wetenschappers zetten de variaties in helderheid van deze dubbelster om in geluidsgolven en creëerden zo dus muziek. Het resultaat werd nog wel wat opgepoetst. Zo werd bijvoorbeeld wat ‘omgevingsgeluid’ weggehaald. Om te voorkomen dat het geluid niet natuurlijk, maar als door de computer gemaakt, zou klinken, pakten de onderzoekers er nog wat extra data bij en wel van de dubbelster Kepler 10291683. En dit is het resultaat:
Tevreden
De band Echo Movement verwerkt de hemelse geluiden in de intro van een lied dat in september wordt gepresenteerd. Hieronder lichten we alvast een tipje van de sluier op. De onderzoekers kijken tot op heden vol tevredenheid op de samenwerking terug. Het is ze gelukt om een redelijk natuurlijk geluid te produceren dat recht doet aan de wetenschappelijke data.
Overigens houdt het Sonification Lab zich niet alleen bezig met verzoeken van bandjes. Ze hopen in de toekomst waarnemingen nog beter om te kunnen zetten in geluid en zo nieuwe dingen te ontdekken. “Geluid is de beste manier om patronen te herkennen,” stelt Walker. “In plaats van door een lange lijst met cijfers te scannen, op zoek naar patronen of willekeurige situaties, is het soms gemakkelijker om een geluidsbestand te creëren en al luisterend naar deze patronen te zoeken.”
beluister hier de geluidsfragmenten
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-06-2012
Nieuw maantje blijkt kleinste maantje van Jupiter
De maan werd in 2010 al ontdekt, maar is nu nog eens grondig geobserveerd. En met een diameter van ongeveer twee kilometer is het zonder twijfel het kleinste maantje van Jupiter.
In september 2010 stuitten onderzoekers nabij Jupiter op twee nieuwe maantjes: S/2010 J1 en S/2012 J2. Begin 2011 werd het duidelijk dat het inderdaad echt maantjes waren en niet zomaar asteroïden in een baan om Jupiter. Daarmee kwam het totale aantal manen rondom Jupiter op 67.
Locatie
Wetenschappers hebben de manen nu nog verder bestudeerd. Ze bepaalden de exacte locatie van de manen en kunnen nu zelfs voorspellen waar deze zich over enkele jaren zullen bevinden.
Grootte
De onderzoekers stelden ook de grootte van de maantjes vast. S/2010 J1 heeft een diameter van ongeveer 3 kilometer. S/2010 J1 is ongeveer 2 kilometer breed. Laatstgenoemde maan is daarmee het kleinste maantje dat rond Jupiter is aangetroffen en is wellicht ook het kleinste maantje in ons zonnestelsel.
Afstand
S/2010 J1 doet er 2.02 jaar over om een rondje rondom Jupiter te voltooien en staat op een afstand van 23.45 miljoen kilometer van de planeet. S/2010 J2 bevindt zich op 21,01 miljoen kilometer van Jupiter en doet er 1.69 jaar over om een rondje rond de planeet te voltooien.
S/2010 J 1 (in de groene cirkel). Afbeelding: via UBC.ca.
Voor hoelang S/2010 J1 de boeken ingaat als kleinste maantje van Jupiter is onduidelijk. Het kan zomaar zijn dat deze binnenkort van de troon wordt gestoten. Grote manen worden makkelijker waargenomen dan kleine manen en onderzoekers denken dan ook dat er nog heel wat kleine manen (met een diameter van 1 tot 3 kilometer) wachten om ontdekt te worden.
(Scientias.nl)
Nieuw maantje blijkt kleinste maantje van Jupiter
De maan werd in 2010 al ontdekt, maar is nu nog eens grondig geobserveerd. En met een diameter van ongeveer twee kilometer is het zonder twijfel het kleinste maantje van Jupiter.
In september 2010 stuitten onderzoekers nabij Jupiter op twee nieuwe maantjes: S/2010 J1 en S/2012 J2. Begin 2011 werd het duidelijk dat het inderdaad echt maantjes waren en niet zomaar asteroïden in een baan om Jupiter. Daarmee kwam het totale aantal manen rondom Jupiter op 67.
Locatie
Wetenschappers hebben de manen nu nog verder bestudeerd. Ze bepaalden de exacte locatie van de manen en kunnen nu zelfs voorspellen waar deze zich over enkele jaren zullen bevinden.
Grootte
De onderzoekers stelden ook de grootte van de maantjes vast. S/2010 J1 heeft een diameter van ongeveer 3 kilometer. S/2010 J1 is ongeveer 2 kilometer breed. Laatstgenoemde maan is daarmee het kleinste maantje dat rond Jupiter is aangetroffen en is wellicht ook het kleinste maantje in ons zonnestelsel.
Afstand
S/2010 J1 doet er 2.02 jaar over om een rondje rondom Jupiter te voltooien en staat op een afstand van 23.45 miljoen kilometer van de planeet. S/2010 J2 bevindt zich op 21,01 miljoen kilometer van Jupiter en doet er 1.69 jaar over om een rondje rond de planeet te voltooien.
S/2010 J 1 (in de groene cirkel). Afbeelding: via UBC.ca.
Voor hoelang S/2010 J1 de boeken ingaat als kleinste maantje van Jupiter is onduidelijk. Het kan zomaar zijn dat deze binnenkort van de troon wordt gestoten. Grote manen worden makkelijker waargenomen dan kleine manen en onderzoekers denken dan ook dat er nog heel wat kleine manen (met een diameter van 1 tot 3 kilometer) wachten om ontdekt te worden.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Dat is toch niet normaal he.quote:
13-06-2012
Afstand onzichtbaar sterrenstelsel bepaald
[ afbeelding ]
(archieffoto) © thinkstock.
Duitse astronomen hebben de afstand tot een onzichtbaar sterrenstelsel weten te bepalen. Dat schrijven zij vandaag in het toonaangevende wetenschappelijk blad Nature.
Het sterrenstelsel werd in 1998 ontdekt door meting van zogenoemde submillimeterstraling, veroorzaakt door koud sterrenstof in melkwegstelsels. Andere metingen, bijvoorbeeld van licht, lieten echter niets zien. Sindsdien kostte het berekenen van de afstand tot het sterrenstelsel wetenschappers heel wat hoofdbrekens.
Met een nieuw meetinstrument slaagden de onderzoekers er echter in zwakke signalen te ontdekken, veroorzaakt door chemische stoffen die zich anders gedragen dan stoffen in hun omgeving. Zo konden ze de afstand bepalen op 12,5 miljard lichtjaar. Een lichtjaar telt 9,46 biljoen kilometers.
(HLN)
12.5 miljard lichtjaar. En één lichtjaar is 9.46 biljoen kilometer ver. Ik weet niet eens wat een biljoen is
Gerrit Zalm: "Ik woon in Scheveningen en mijn chauffeur in Voorburg. Daarom duurde het even."
14-06-2012
Ruimtesonde Voyager 1 bijna in interstellaire ruimte
Recente gegevens van de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 1 laten zien dat de ruimteverkenner een gebied in de ruimte heeft bereikt waar de aantallen deeltjes van buiten ons zonnestelsel een duidelijke stijging laten zien. Volgens NASA-wetenschappers kan dit betekenen dat de 34 jaar oude ruimtesonde op het punt staat om de interstellaire ruimte te betreden.
De grens tussen zonnestelsel en interstellaire ruimte is niet scherp. De ligging ervan wordt bepaald door de heliosfeer - de invloedssfeer van de zon. Aan de rand van de heliosfeer leggen de energierijke deeltjes die onze zon uitstoot het af tegen de druk van deeltjes van buitenaf.
Deze laatste zijn afkomstig van supernova's (ontplofte sterren) in ons Melkwegstelsel. Uit metingen van Voyager 1 bleek eerder al dat de intensiteit van deze deeltjes tussen januari 2009 en januari 2012 met ongeveer 25 procent is gestegen. De afgelopen maand is daar nog eens negen procent bijgekomen.
Die plotselinge toename is een aanwijzing dat de interstellaire ruimte in zicht is. Maar voor de drempel daadwerkelijk wordt gepasseerd, moeten de aantallen geladen deeltjes van de zon een flinke daling laten zien. En daar is nog geen sprake van.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Ruimtesonde Voyager 1 bijna in interstellaire ruimte
Recente gegevens van de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 1 laten zien dat de ruimteverkenner een gebied in de ruimte heeft bereikt waar de aantallen deeltjes van buiten ons zonnestelsel een duidelijke stijging laten zien. Volgens NASA-wetenschappers kan dit betekenen dat de 34 jaar oude ruimtesonde op het punt staat om de interstellaire ruimte te betreden.
De grens tussen zonnestelsel en interstellaire ruimte is niet scherp. De ligging ervan wordt bepaald door de heliosfeer - de invloedssfeer van de zon. Aan de rand van de heliosfeer leggen de energierijke deeltjes die onze zon uitstoot het af tegen de druk van deeltjes van buitenaf.
Deze laatste zijn afkomstig van supernova's (ontplofte sterren) in ons Melkwegstelsel. Uit metingen van Voyager 1 bleek eerder al dat de intensiteit van deze deeltjes tussen januari 2009 en januari 2012 met ongeveer 25 procent is gestegen. De afgelopen maand is daar nog eens negen procent bijgekomen.
Die plotselinge toename is een aanwijzing dat de interstellaire ruimte in zicht is. Maar voor de drempel daadwerkelijk wordt gepasseerd, moeten de aantallen geladen deeltjes van de zon een flinke daling laten zien. En daar is nog geen sprake van.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hallo,
ik kom even om raad vragen: voor het Autostar systeem van mijn meade etx 80 telescoop moet ik eerst Arcturus en Vega vinden. Dat zijn de helderste sterren aan de hemel, maar door mijn telescoop zie ik er heel veel andere bij die ook wel helder zijn. Ik kijk met een vergroting van ongeveer 16x, en ik weet wel hoe Lyra er moet uit zien, maar ik weet niet hoeveel sterren ik nog rond Vega zou moeten zien:
Zijn er ergens sites waar ik dat een beetje kan simuleren?
[ Bericht 0% gewijzigd door zuiderbuur op 17-06-2012 11:46:15 ]
ik kom even om raad vragen: voor het Autostar systeem van mijn meade etx 80 telescoop moet ik eerst Arcturus en Vega vinden. Dat zijn de helderste sterren aan de hemel, maar door mijn telescoop zie ik er heel veel andere bij die ook wel helder zijn. Ik kijk met een vergroting van ongeveer 16x, en ik weet wel hoe Lyra er moet uit zien, maar ik weet niet hoeveel sterren ik nog rond Vega zou moeten zien:
Zijn er ergens sites waar ik dat een beetje kan simuleren?
[ Bericht 0% gewijzigd door zuiderbuur op 17-06-2012 11:46:15 ]
Stellarium downloadenquote:
Hallo,
ik kom even om raad vragen: voor het Autostar systeem van mijn meade etx 80 telescoop moet ik eerst Arcturus en Vega vinden. Dat zijn de helderste sterren aan de hemel, maar door mijn telescoop zie ik er heel veel andere bij die ook wel helder zijn. Ik kijk met een vergroting van ongeveer 16x, en ik weet wel hoe Lyra er moet uit zien, maar ik weet niet hoeveel sterren ik nog rond Vega zou moeten zien[ afbeelding ]
Zijn er ergens sites waar ik dat een beetje kan simuleren?
Is zowat de heilige graal
quote:Op zondag 17 juni 2012 11:24 schreef RolStaart-Beer het volgende:
[..]
Stellarium downloaden
Is zowat de heilige graal
Dat is gratis en ik ga al die tijd gewoon naar Sky and Telescopes??! 
Echt knap.., bedankt voor tip!
één vraagje: bij "ocular view" staat "Magnification" op 79, ik zou dat graag verminderen want bij mij is het minder (16x) Is dat eenvoudig om in te stellen?
Infographics zijn altijd leuk (vooral als ze van xkcd zijn)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
20-06-2012
Detectie van de eerste sterren in het heelal lijkt mogelijk
Wetenschappers hebben een nieuwe manier ontdekt om sporen te detecteren van de eerste sterren in het heelal. Tot voor kort werd deze detectie voor onmogelijk gehouden, maar recente computersimulaties bieden nieuwe hoop (Nature, 21 juni).
Volgens de huidige inzichten is het heelal ontstaan uit een oerknal die ongeveer 13,7 miljard jaar geleden plaatsvond. Kort daarna was de ruimte min of meer gelijkmatig gevuld met heet gas, waaruit ruwweg honderd miljoen jaar later de eerste sterren ontstonden.
Het precieze moment waarop deze eerste sterren geboren werden, laat zich moeilijk vaststellen, omdat hun zwakke straling wordt gemaskeerd door de voorgrondstraling van ons eigen Melkwegstelsel en nabije buurstelsels. Rechtstreekse waarneming van die sterren is dus niet mogelijk. De nieuwe computersimulaties laten echter zien dat de eerste stergeneraties een soort vingerafdrukken van radiostraling aan de hemel kunnen hebben achtergelaten die wel eens duidelijker zouden kunnen zijn dan verwacht.
De eerste sterren ontstonden toen gaswolken samenklonterden - niet alleen ten gevolge van hun eigen zwaartekracht, maar ook door die van de zogeheten donkere materie, een onwaarneembare substantie die tachtig procent van de materie in het heelal voor haar rekening neemt. Donkere materie is bijna letterlijk ongrijpbaar, wat onder meer inhoudt dat er vrijwel geen interacties plaatsvinden tussen donkeremateriedeeltjes en lichtdeeltjes.
Omdat botsingen met lichtdeeltjes wél bijdragen aan de snelheden van normale materiedeeltjes, ontstond er al vroeg in de kosmische geschiedenis een snelheidsverschil tussen beide soorten materiedeeltjes. En daardoor klonterde het hete gas in het heelal waarschijnlijk minder snel en op minder plaatsen tot sterren samen dan tot nu toe werd gedacht.
Rekening houdend met dit effect, laten de computersimulaties zien dat de straling van de eerste sterren hierdoor een waarneembaar patroon zou moeten vertonen, dat waarneembaar zou kunnen zijn met de komende generatie van radiotelescopen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Detectie van de eerste sterren in het heelal lijkt mogelijk
Wetenschappers hebben een nieuwe manier ontdekt om sporen te detecteren van de eerste sterren in het heelal. Tot voor kort werd deze detectie voor onmogelijk gehouden, maar recente computersimulaties bieden nieuwe hoop (Nature, 21 juni).
Volgens de huidige inzichten is het heelal ontstaan uit een oerknal die ongeveer 13,7 miljard jaar geleden plaatsvond. Kort daarna was de ruimte min of meer gelijkmatig gevuld met heet gas, waaruit ruwweg honderd miljoen jaar later de eerste sterren ontstonden.
Het precieze moment waarop deze eerste sterren geboren werden, laat zich moeilijk vaststellen, omdat hun zwakke straling wordt gemaskeerd door de voorgrondstraling van ons eigen Melkwegstelsel en nabije buurstelsels. Rechtstreekse waarneming van die sterren is dus niet mogelijk. De nieuwe computersimulaties laten echter zien dat de eerste stergeneraties een soort vingerafdrukken van radiostraling aan de hemel kunnen hebben achtergelaten die wel eens duidelijker zouden kunnen zijn dan verwacht.
De eerste sterren ontstonden toen gaswolken samenklonterden - niet alleen ten gevolge van hun eigen zwaartekracht, maar ook door die van de zogeheten donkere materie, een onwaarneembare substantie die tachtig procent van de materie in het heelal voor haar rekening neemt. Donkere materie is bijna letterlijk ongrijpbaar, wat onder meer inhoudt dat er vrijwel geen interacties plaatsvinden tussen donkeremateriedeeltjes en lichtdeeltjes.
Omdat botsingen met lichtdeeltjes wél bijdragen aan de snelheden van normale materiedeeltjes, ontstond er al vroeg in de kosmische geschiedenis een snelheidsverschil tussen beide soorten materiedeeltjes. En daardoor klonterde het hete gas in het heelal waarschijnlijk minder snel en op minder plaatsen tot sterren samen dan tot nu toe werd gedacht.
Rekening houdend met dit effect, laten de computersimulaties zien dat de straling van de eerste sterren hierdoor een waarneembaar patroon zou moeten vertonen, dat waarneembaar zou kunnen zijn met de komende generatie van radiotelescopen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-06-2012
Nabije, 'vergeten' sterrenhoop is interessant onderzoeksobject
Een losse verzameling sterren die al meer dan 180 jaar geleden werd ontdekt, maar nooit gedetailleerd onderzocht is, kan waarschijnlijk een hiaat opvullen in het onderzoek van de evolutie van zonachtige sterren en hun eventuele planeten. Dat zeggen onderzoekers van enkele Amerikaanse universiteiten, die hierover binnenkort een artikel zullen publiceren in The Astronomical Journal.
De sterrenhoop, bekend als Ruprecht 147 of NGC 6774, is half zo oud als onze zon en bevindt zich op de relatief kleine afstand van 800 tot 1000 lichtjaar. Dat maakt hem tot een interessant onderzoeksobject: andere nabije sterrenhopen zijn veel jonger dan de zon en oudere sterrenhopen staan meer dan drie keer zo ver weg.
Er kleven echter twee nadelen aan Ruprecht 147. Door zijn nabijheid beslaat hij een relatief groot hemelgebied en lijken zijn sterren nogal helder. Dat maakt de sterrenhoop ongeschikt voor onderzoek met de meeste grote telescopen, die doorgaans een klein beeldveld hebben en te gevoelig zijn voor sterren als deze.
Om Ruprecht 147 te kunnen onderzoeken hebben de Amerikaanse astronomen enkele speciale groothoekcamera's, waaronder die van de MMT-telescoop in Arizona en de CFHT-telescoop op Hawaï, ingezet. Zelfs met deze groothoekcamera's was het nodig om meerdere opnamen tot een mozaïek samen te voegen om de hele sterrenhoop in beeld te brengen.
De eerste fase van het onderzoek van Ruprecht 147 behelst nog niet veel meer dan een inventarisatie. In een volgende fase hopen de astronomen de zonachtige sterren die in de sterrenhoop zijn aangetroffen aan een nader onderzoek te kunnen onderwerpen. Zulke sterren zouden bijvoorbeeld interessante doelwitten kunnen zijn voor de jacht op kleine aarde-achtige planeten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Nabije, 'vergeten' sterrenhoop is interessant onderzoeksobject
Een losse verzameling sterren die al meer dan 180 jaar geleden werd ontdekt, maar nooit gedetailleerd onderzocht is, kan waarschijnlijk een hiaat opvullen in het onderzoek van de evolutie van zonachtige sterren en hun eventuele planeten. Dat zeggen onderzoekers van enkele Amerikaanse universiteiten, die hierover binnenkort een artikel zullen publiceren in The Astronomical Journal.
De sterrenhoop, bekend als Ruprecht 147 of NGC 6774, is half zo oud als onze zon en bevindt zich op de relatief kleine afstand van 800 tot 1000 lichtjaar. Dat maakt hem tot een interessant onderzoeksobject: andere nabije sterrenhopen zijn veel jonger dan de zon en oudere sterrenhopen staan meer dan drie keer zo ver weg.
Er kleven echter twee nadelen aan Ruprecht 147. Door zijn nabijheid beslaat hij een relatief groot hemelgebied en lijken zijn sterren nogal helder. Dat maakt de sterrenhoop ongeschikt voor onderzoek met de meeste grote telescopen, die doorgaans een klein beeldveld hebben en te gevoelig zijn voor sterren als deze.
Om Ruprecht 147 te kunnen onderzoeken hebben de Amerikaanse astronomen enkele speciale groothoekcamera's, waaronder die van de MMT-telescoop in Arizona en de CFHT-telescoop op Hawaï, ingezet. Zelfs met deze groothoekcamera's was het nodig om meerdere opnamen tot een mozaïek samen te voegen om de hele sterrenhoop in beeld te brengen.
De eerste fase van het onderzoek van Ruprecht 147 behelst nog niet veel meer dan een inventarisatie. In een volgende fase hopen de astronomen de zonachtige sterren die in de sterrenhoop zijn aangetroffen aan een nader onderzoek te kunnen onderwerpen. Zulke sterren zouden bijvoorbeeld interessante doelwitten kunnen zijn voor de jacht op kleine aarde-achtige planeten.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-06-2012
Wetenschappers zetten theorie op zijn kop: "Het heelal en de tijd vertragen"
Spaanse wetenschappers hebben de theorie op zijn kop gezet door te zeggen dat het heelal en de tijd vertragen, zo hebben de jongste dagen meerdere media op gezag van publicaties in de Physical Review D en New Scientist gemeld.
Studie van het licht van supernova's (ontploffende sterren) gaf tot nu toe aan dat het heelal (versneld) uitdijt. Dat heeft te maken met een tegenwerkende kracht die bekend staat als donkere energie.
Volgens Jose Senovilla en Raul Vera van de Universiteit van Baskenland en de Universiteit van Salamanca is die theorie echter verkeerd en geldt het omgekeerde. De vorsers zeggen dat donkere energie niet bestaat en dat het heelal vertraagt.
Vanuit de veronderstelling dat de tijd bij de Oerknal begon, moet hij aldus ook eens verdwijnen, luidt ook de mening van kosmoloog Gary Gibbons van de Universiteit van Cambridge.
Ook de tijd vertraagt geleidelijk, zonder dat wij aardbewoners dit merken, menen de Spaanse wetenschappers. De tijd zal tot stilstand komen nadat onze planeet heeft opgehouden te bestaan. Alles zal dan als bevroren lijken of als een foto van het moment dat dan eeuwig wordt.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 28-06-2012 09:04:16 ]
Wetenschappers zetten theorie op zijn kop: "Het heelal en de tijd vertragen"
Spaanse wetenschappers hebben de theorie op zijn kop gezet door te zeggen dat het heelal en de tijd vertragen, zo hebben de jongste dagen meerdere media op gezag van publicaties in de Physical Review D en New Scientist gemeld.
Studie van het licht van supernova's (ontploffende sterren) gaf tot nu toe aan dat het heelal (versneld) uitdijt. Dat heeft te maken met een tegenwerkende kracht die bekend staat als donkere energie.
Volgens Jose Senovilla en Raul Vera van de Universiteit van Baskenland en de Universiteit van Salamanca is die theorie echter verkeerd en geldt het omgekeerde. De vorsers zeggen dat donkere energie niet bestaat en dat het heelal vertraagt.
Vanuit de veronderstelling dat de tijd bij de Oerknal begon, moet hij aldus ook eens verdwijnen, luidt ook de mening van kosmoloog Gary Gibbons van de Universiteit van Cambridge.
Ook de tijd vertraagt geleidelijk, zonder dat wij aardbewoners dit merken, menen de Spaanse wetenschappers. De tijd zal tot stilstand komen nadat onze planeet heeft opgehouden te bestaan. Alles zal dan als bevroren lijken of als een foto van het moment dat dan eeuwig wordt.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 28-06-2012 09:04:16 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2012
Onderzoek naar mysterieuze zwaartekrachtgolven
De zwaartekrachtgolven ontstaan slechts een keer in de honderdduizend jaar per sterrenstelsel. © afp.
Wetenschappers van de Radboud Universiteit Nijmegen en de KU Leuven nemen deel aan het Europese Virgo-experiment, meldt Radio 1. Virgo is een detector voor zwaartekrachtgolven in het Italiaanse Cassina.
De bijna honderd jaar oude algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein heeft gravitatiegolven voorspeld, maar ze zijn nog nooit direct gemeten.
Als objecten heel erg zwaar zijn, heel erg snel bewegen en dicht bij elkaar staan, wordt de zwaartekracht zeer sterk. Zo sterk dat er door de vervorming van de ruimte golven ontstaan die zich ongehinderd door het heelal kunnen verplaatsen.
Meting
Uitbarstingen van zwaartekrachtgolven zijn extreem lastig om te meten. Ze zijn erg zeldzaam, en ontstaan slechts een keer in de honderdduizend jaar per sterrenstelsel. Ze hebben ook een gigantische golflengte, waardoor enorme installaties nodig zijn om ze te detecteren. Ze gaan overal doorheen zonder een spoor achter te laten.
De Radboud Universiteit meldt dat de eerste meting wordt verwacht in 2015.
(HLN)
Onderzoek naar mysterieuze zwaartekrachtgolven
De zwaartekrachtgolven ontstaan slechts een keer in de honderdduizend jaar per sterrenstelsel. © afp.
Wetenschappers van de Radboud Universiteit Nijmegen en de KU Leuven nemen deel aan het Europese Virgo-experiment, meldt Radio 1. Virgo is een detector voor zwaartekrachtgolven in het Italiaanse Cassina.
De bijna honderd jaar oude algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein heeft gravitatiegolven voorspeld, maar ze zijn nog nooit direct gemeten.
Als objecten heel erg zwaar zijn, heel erg snel bewegen en dicht bij elkaar staan, wordt de zwaartekracht zeer sterk. Zo sterk dat er door de vervorming van de ruimte golven ontstaan die zich ongehinderd door het heelal kunnen verplaatsen.
Meting
Uitbarstingen van zwaartekrachtgolven zijn extreem lastig om te meten. Ze zijn erg zeldzaam, en ontstaan slechts een keer in de honderdduizend jaar per sterrenstelsel. Ze hebben ook een gigantische golflengte, waardoor enorme installaties nodig zijn om ze te detecteren. Ze gaan overal doorheen zonder een spoor achter te laten.
De Radboud Universiteit meldt dat de eerste meting wordt verwacht in 2015.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mars en saturnus zijn prachtig te zien aan de zuidelijke westelijke hemel, op 248 graden en op 223 graden
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
quote:
Mars en saturnus zijn prachtig te zien aan de zuidelijke westelijke hemel, op 248 graden en op 223 graden
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik zag laatst iets leuks dat je terug in de tijd kunt kijken dmv de lichtjarenof iets in die richting. Als je nu de sterren bekijkt dan zijn ze allang dood. Dus je ziet terug in tijd, zo zagen ze hoe het miljarden jaren geleden eruit zag. 
Iemand enig idee hoe zoiets heet of info erover heeft?
Iemand enig idee hoe zoiets heet of info erover heeft?
Natuurkunde/astronomie.quote:
Ik zag laatst iets leuks dat je terug in de tijd kunt kijken dmv de lichtjarenof iets in die richting. Als je nu de sterren bekijkt dan zijn ze allang dood. Dus je ziet terug in tijd, zo zagen ze hoe het miljarden jaren geleden eruit zag.
Iemand enig idee hoe zoiets heet of info erover heeft?
Op Youtube staan een hele berg gemakkelijk te begrijpen documantaires hierover.
