C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Welkom beste tijdreiziger!
.................................
Je bevindt je in Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 7).
Laat je verwonderen door de geschiedenis!
Cultuur & Historie in het Nieuws
Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 2)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 3)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 4)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 5)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 6)
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic:
.................................
.................Je bevindt je in Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 7).
Laat je verwonderen door de geschiedenis!
Cultuur & Historie in het Nieuws
Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 2)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 3)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 4)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 5)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 6)
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic:
quote:Stonehenge design was 'inspired by sounds'
Music could have been an inspiration for the design of Stonehenge, according to an American researcher.
Steven Waller's intriguing idea is that ancient Britons could have based the layout of the great monument, in part, on the way they perceived sound.
He has been able to show how two flutes played in a field can produce an auditory illusion that mimics in space the position of the henge's pillars.
Mr Waller presented the idea at the AAAS meeting in Vancouver, Canada.
He told the BBC: "My theory is that the ancient Britons, when they were hearing two pipers in a field, were experiencing sound wave interference patterns, where in certain locations as you walked around the pair of pipers, you would hear loud or quiet zones.
"If you could look at it from an overhead view, it would look like the spokes of a wheel. And, as you walk around the circle, every time you come to one of these sound-wave cancellation points, it feels like there is this massive invisible object in front of you.
"Put all this 'vision in your mind' together and it forms a Stonehenge-like structure."
Mr Waller is an expert in "archaeoacoustics", which examines the role sound might have played in ancient cultures.
It is just one of a host of different topics being discussed here at the annual meeting of the American Association for the Advancement of Science (AAAS).
'Supernatural explanations'
The La Mesa, California-based researcher said he had demonstrated the auditory henge effect using blindfolded subjects.
He took these people into a field where two pipers were playing and afterwards asked them to draw diagrams of the soundscape they had experienced.
"These people were not told anything about interference patterns or Stonehenge; they were completely naive subjects," he recalled.
"And it was very interesting when they took the blindfolds off, and after having described the presence of large structures to then discover nothing was there in the field except these two flutes - they were flabbergasted."
Mr Waller said his ideas had been further strengthened by measurements he had made of the acoustic shadows actually cast by the Stonehenge megaliths. He found they accurately reproduced the interference pattern that would be generated by two flutes playing in the centre of the monument.
Mr Waller argued that the sounds' behaviour would have utterly captivated the ancients.
"People didn't even know that sound was propagated by pressure waves until a few centuries ago," he said.
"We know that sound was a great mystery to the ancients because there are many myths about echoes being a spirit that lives in the rock and which calls back, or that thunder was caused by large birds in the sky flapping their wings. They had supernatural explanations for all these sound phenomena."
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-17073206
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
20-02-2012
De rekenfouten van Leonardo da Vinci
Vorig jaar ontdekte de wiskundige en kunstenaar Rinus Roelofs dat Leonardo da Vinci, het genie uit de renaissance, meetkundige foutjes maakte. De Belgische wiskundige Dirk Huylebrouck brengt nu ook twee rekenkundige fouten aan het licht. Niet in moeilijke formules, maar juist in eenvoudige sommetjes.
Bladzijde 75R uit Codex Madrid I, een verzameling teksten van Leonardo da Vinci. Er staan twee rekenfoutjes, in spiegelschrift natuurlijk.
Hiernaast zie je een bladzijde uit Da Vinci’s Codex Madrid I. Deze verzameling vellen dateert uit de jaren 1490, maar werd pas ontdekt in 1966; samen trouwens met de zogenoemde Codex Madrid II. Er staan voornamelijk uitgewerkte tekeningen in van allerlei mechanismen, met een korte bespreking.
Sommigen denken dat het Leonardo’s bedoeling was deze bladzijden te verwerken in een afzonderlijk boek over het ontwerpen van machines. Anderen menen dat de codex paste in zijn plan om een grootse encyclopedie te maken op basis van tekeningen. Hij koesterde dit idee zijn hele leven, en misschien passen ook andere geschriften van hem hierin: er zijn ongeveer 7000 bladzijden van zijn hand bekend. Een beroemdere codex is die van Leicester, waarvoor Bill Gates in 1994 30,8 miljoen dollar neertelde.
Van de betreffende pagina uit de Codex Madrid I nemen we de tabel aan de linkerkant van het blad onder de loep, in het midden onder de cirkel of bol. Gespiegeld zie je dat de getallen achtereenvolgende verdubbelingen van 2 betreffen. Maar Leonardo gaat in de fout bij het getal 4096: hij verdubbelt het tot 8092 (in plaats van 8192). Daarna zijn de verdubbelingen opnieuw correct, als rekening wordt gehouden met de eerder gemaakte fout.
Bij het achtereenvolgens verdubbelen van 2 gaat Leonardo in de fout na het getal 4096.
Het gaat hier om een ondubbelzinnig rekenfoutje, dat overigens niet in de schoenen van slordige kopiisten geschoven kan worden. Want het foutje staat in het (gespiegelde) handschrift van Da Vinci zelf. Dat het nu pas – vijfhonderd jaar na Da Vinci’s dood – werd ontdekt, is wellicht een gevolg van de late ontdekking van het manuscript, nauwelijks vijftig jaar geleden.
Krachten en knooppunten
Ik merkte de verdubbelingsfout op bij het lezen van een publicatie van de Hongaarse ingenieurs Tibor Tarnai (tevens een wiskundige) en András Lengyel van de Universiteit voor Technologie en Economie in Boedapest. Zij hadden dit rekenfoutje zelf niet opgemerkt, maar wel een andere fout bij de tekening op dezelfde pagina, die de krachten voorstelt die op een stelsel van stangen inwerken.
Het onderzoek van Tarnai en Lengyel is vrij technisch, maar de essentie van de fout kan eenvoudig worden ingezien. Stel dat een kracht van 1 eenheid (wat de eenheden zijn, doet er hier niet toe) onderaan op het voorgestelde stelsel van stangen of kabels met lengte 6 wordt uitgeoefend zodat het midden over een afstand 1 doorbuigt. Het stelsel heeft 9 scharnierende knooppunten, die Tarnai en Lengyel in een schema nummerden.
Leonardo’s stangenstelsel met het schema van Tarnai en Lengyel.
Kijk nu eens naar het eerste knooppunt. Omdat de naar onderen trekkende kracht links en rechts door de naar links en rechts wijzende stangen erboven moet worden opgevangen, moet links en rechts een kracht van een halve eenheid worden gecompenseerd in de stangen. Omdat nu een rechthoekige driehoek kan worden opgesteld met zijde 1 (de doorbuiging naar beneden) en schuine zijde 6, zal de kracht van 1/2 ook met een factor 6 worden vermenigvuldigd en dus 3 bedragen. In het doorbuigende knooppunt 1 oefenen zich dus twee zijdelingse krachten van 3 uit naar elke kant.
Op die manier verspreidt de kracht zich doorheen het stelsel met een factor 3, en daar was het Leonardo om te doen: een kleine kracht kan enorme gevolgen teweegbrengen. Volgens Tarnai en Lengyel vergiste hij zich echter in het cijferwerk, want het uiteindelijke resultaat moet niet 19.530 zijn, maar 19.683, dat is 39. Zonder het na te rekenen kun je trouwens al zien dat de vierde macht fout is: er staat 80 terwijl het 81 (= 9 × 9 = 34) moet zijn.
Tarnai en Lengyel besluiten de vergelijking van hun berekeningen met de getallen voorgesteld door Leonardo met de woorden: “de reden voor deze verschillen is onbekend”. Ze hebben het moeilijk om de fout te aanvaarden, misschien ook omdat ze de andere rekenfout met de verdubbelingen niet hebben opgemerkt.
“Deze kleine onnauwkeurigheden dwingen ons ertoe het evenwicht in Leonardo’s structuur in detail te analyseren”, stellen ze in hun publicatie. In een nauwkeurigere berekening beschouwden ze alle knooppunten en standen in hun exacte posities. Als je je nog wat herinnert van driehoeksmeetkunde, zou je het schema kunnen narekenen (de getallen werden afgerond tot de eenheid), al deden de auteurs zelf een beroep op een computerprogramma.
Een nauwgezettere narekening van Leonardo’s schema door Tarnai en Lengyel.
Maar nog steeds komen niet alle getallen overeen met die van Leonardo. De factor waarmee de kracht zich exponentieel doorheen het stelsel verplaatst bleek nu 3,042555… (dat is, 1/sin(2φ) wanneer sin(φ) = 1/6) in plaats van 3, de waarde die Leonardo vooropstelde. Misschien betroffen het wel experimentele opmetingen, maar met welke instrumenten had Leonardo die dan verricht? De ingenieurs rekenden ook deze mogelijkheid na, door een (theoretisch) model in staal te beschouwen en daarna door zelfs de invloed van warmte na te gaan.
Kleine fout
De rekenfout met de machten van 3 is op zich een ‘kleine fout’, stellen Tarnai en Lengyel. Zoals veel vraagstukken van Leonardo biedt het krachtenstelsel van de openingsfiguur vooral een mooie wetenschappelijke uitdaging, zelfs vandaag, vijfhonderd jaar na datum, want een kleine kracht laat zich door een vernuftig systeem exponentieel vergroten.
Bovendien staan er in de 192 bladzijden van de Codex Madrid I nog twee ingewikkelde rekenkundige bewerkingen: 3 × 62 = 108, …, 3 × 65 = 23.328, en 242 = 576, …, 248 = 110.075.314.176 en ze zijn beide correct. Ook een berekening van machten van 4 voerde Leonardo wel correct uit. Op bladzijde 280R van de zogenoemde Codex Arundel (circa 1480-1518) staat inderdaad 42 = 16, …, 46 = 4.096, 47 = 16.384, …, 411 = 4.194.304. Hier maakt Leonardo dus wel de juiste overgang van 4.096 naar 16.384. Maar de Nederlandse wiskundige kunstenaar Rinus Roelofs merkte op bladzijde 32R van dezelfde codex helaas ook een deling op van 36 door 4 die 7,5 geeft (in plaats van 9).
Leonardo’s helikopter.
Dyslexie
En er waren voorheen ook al andere euvels aan de oppervlakte gekomen. Zo wees architect Patrick Labarque erop dat Leonardo’s ‘helikopter’ nooit zou kunnen vliegen wegens gebrek aan een tegenschroef of rotor, terwijl websites wijzen op andere onnauwkeurigheden in zijn machineontwerpen, zoals in de bekende ‘tank’. Ook zijn anatomische tekeningen blijken foutjes te bevatten, zoals die van een menselijk hart met slechts twee kamers.
En al in 1988 concludeerden ‘psychohistorici’ dat Leonardo da Vinci aan dyslexie leed, gebaseerd op veel minder hard bewijsmateriaal. In de literatuur over Leonardo waren toen al enkele simpelere rekenfoutjes bekend uit Leonardo’s dagboeken. Zo staat ergens dat 25 + 2 + 16 + 6 + 1 = 4, alsook een tafel van vermenigvuldiging van 6 die fout loopt bij 6 × 34 = 104, waarna deze fout wordt doorgevoerd tot en met 6 × 50 = 200.
Nu worden dus nog twee ingewikkelde foutjes aan het lijstje toegevoegd. Als die het vermoeden van dyslexie zouden bijtreden, laat het dan een aanmoediging zijn voor jongeren die daarmee worstelen. Misschien schuilt er ook een Leonardo da Vinci in hen…
(Kennislink)
De rekenfouten van Leonardo da Vinci
Vorig jaar ontdekte de wiskundige en kunstenaar Rinus Roelofs dat Leonardo da Vinci, het genie uit de renaissance, meetkundige foutjes maakte. De Belgische wiskundige Dirk Huylebrouck brengt nu ook twee rekenkundige fouten aan het licht. Niet in moeilijke formules, maar juist in eenvoudige sommetjes.
Bladzijde 75R uit Codex Madrid I, een verzameling teksten van Leonardo da Vinci. Er staan twee rekenfoutjes, in spiegelschrift natuurlijk.
Hiernaast zie je een bladzijde uit Da Vinci’s Codex Madrid I. Deze verzameling vellen dateert uit de jaren 1490, maar werd pas ontdekt in 1966; samen trouwens met de zogenoemde Codex Madrid II. Er staan voornamelijk uitgewerkte tekeningen in van allerlei mechanismen, met een korte bespreking.
Sommigen denken dat het Leonardo’s bedoeling was deze bladzijden te verwerken in een afzonderlijk boek over het ontwerpen van machines. Anderen menen dat de codex paste in zijn plan om een grootse encyclopedie te maken op basis van tekeningen. Hij koesterde dit idee zijn hele leven, en misschien passen ook andere geschriften van hem hierin: er zijn ongeveer 7000 bladzijden van zijn hand bekend. Een beroemdere codex is die van Leicester, waarvoor Bill Gates in 1994 30,8 miljoen dollar neertelde.
Van de betreffende pagina uit de Codex Madrid I nemen we de tabel aan de linkerkant van het blad onder de loep, in het midden onder de cirkel of bol. Gespiegeld zie je dat de getallen achtereenvolgende verdubbelingen van 2 betreffen. Maar Leonardo gaat in de fout bij het getal 4096: hij verdubbelt het tot 8092 (in plaats van 8192). Daarna zijn de verdubbelingen opnieuw correct, als rekening wordt gehouden met de eerder gemaakte fout.
Bij het achtereenvolgens verdubbelen van 2 gaat Leonardo in de fout na het getal 4096.
Het gaat hier om een ondubbelzinnig rekenfoutje, dat overigens niet in de schoenen van slordige kopiisten geschoven kan worden. Want het foutje staat in het (gespiegelde) handschrift van Da Vinci zelf. Dat het nu pas – vijfhonderd jaar na Da Vinci’s dood – werd ontdekt, is wellicht een gevolg van de late ontdekking van het manuscript, nauwelijks vijftig jaar geleden.
Krachten en knooppunten
Ik merkte de verdubbelingsfout op bij het lezen van een publicatie van de Hongaarse ingenieurs Tibor Tarnai (tevens een wiskundige) en András Lengyel van de Universiteit voor Technologie en Economie in Boedapest. Zij hadden dit rekenfoutje zelf niet opgemerkt, maar wel een andere fout bij de tekening op dezelfde pagina, die de krachten voorstelt die op een stelsel van stangen inwerken.
Het onderzoek van Tarnai en Lengyel is vrij technisch, maar de essentie van de fout kan eenvoudig worden ingezien. Stel dat een kracht van 1 eenheid (wat de eenheden zijn, doet er hier niet toe) onderaan op het voorgestelde stelsel van stangen of kabels met lengte 6 wordt uitgeoefend zodat het midden over een afstand 1 doorbuigt. Het stelsel heeft 9 scharnierende knooppunten, die Tarnai en Lengyel in een schema nummerden.
Leonardo’s stangenstelsel met het schema van Tarnai en Lengyel.
Kijk nu eens naar het eerste knooppunt. Omdat de naar onderen trekkende kracht links en rechts door de naar links en rechts wijzende stangen erboven moet worden opgevangen, moet links en rechts een kracht van een halve eenheid worden gecompenseerd in de stangen. Omdat nu een rechthoekige driehoek kan worden opgesteld met zijde 1 (de doorbuiging naar beneden) en schuine zijde 6, zal de kracht van 1/2 ook met een factor 6 worden vermenigvuldigd en dus 3 bedragen. In het doorbuigende knooppunt 1 oefenen zich dus twee zijdelingse krachten van 3 uit naar elke kant.
Op die manier verspreidt de kracht zich doorheen het stelsel met een factor 3, en daar was het Leonardo om te doen: een kleine kracht kan enorme gevolgen teweegbrengen. Volgens Tarnai en Lengyel vergiste hij zich echter in het cijferwerk, want het uiteindelijke resultaat moet niet 19.530 zijn, maar 19.683, dat is 39. Zonder het na te rekenen kun je trouwens al zien dat de vierde macht fout is: er staat 80 terwijl het 81 (= 9 × 9 = 34) moet zijn.
Tarnai en Lengyel besluiten de vergelijking van hun berekeningen met de getallen voorgesteld door Leonardo met de woorden: “de reden voor deze verschillen is onbekend”. Ze hebben het moeilijk om de fout te aanvaarden, misschien ook omdat ze de andere rekenfout met de verdubbelingen niet hebben opgemerkt.
“Deze kleine onnauwkeurigheden dwingen ons ertoe het evenwicht in Leonardo’s structuur in detail te analyseren”, stellen ze in hun publicatie. In een nauwkeurigere berekening beschouwden ze alle knooppunten en standen in hun exacte posities. Als je je nog wat herinnert van driehoeksmeetkunde, zou je het schema kunnen narekenen (de getallen werden afgerond tot de eenheid), al deden de auteurs zelf een beroep op een computerprogramma.
Een nauwgezettere narekening van Leonardo’s schema door Tarnai en Lengyel.
Maar nog steeds komen niet alle getallen overeen met die van Leonardo. De factor waarmee de kracht zich exponentieel doorheen het stelsel verplaatst bleek nu 3,042555… (dat is, 1/sin(2φ) wanneer sin(φ) = 1/6) in plaats van 3, de waarde die Leonardo vooropstelde. Misschien betroffen het wel experimentele opmetingen, maar met welke instrumenten had Leonardo die dan verricht? De ingenieurs rekenden ook deze mogelijkheid na, door een (theoretisch) model in staal te beschouwen en daarna door zelfs de invloed van warmte na te gaan.
Kleine fout
De rekenfout met de machten van 3 is op zich een ‘kleine fout’, stellen Tarnai en Lengyel. Zoals veel vraagstukken van Leonardo biedt het krachtenstelsel van de openingsfiguur vooral een mooie wetenschappelijke uitdaging, zelfs vandaag, vijfhonderd jaar na datum, want een kleine kracht laat zich door een vernuftig systeem exponentieel vergroten.
Bovendien staan er in de 192 bladzijden van de Codex Madrid I nog twee ingewikkelde rekenkundige bewerkingen: 3 × 62 = 108, …, 3 × 65 = 23.328, en 242 = 576, …, 248 = 110.075.314.176 en ze zijn beide correct. Ook een berekening van machten van 4 voerde Leonardo wel correct uit. Op bladzijde 280R van de zogenoemde Codex Arundel (circa 1480-1518) staat inderdaad 42 = 16, …, 46 = 4.096, 47 = 16.384, …, 411 = 4.194.304. Hier maakt Leonardo dus wel de juiste overgang van 4.096 naar 16.384. Maar de Nederlandse wiskundige kunstenaar Rinus Roelofs merkte op bladzijde 32R van dezelfde codex helaas ook een deling op van 36 door 4 die 7,5 geeft (in plaats van 9).
Leonardo’s helikopter.
Dyslexie
En er waren voorheen ook al andere euvels aan de oppervlakte gekomen. Zo wees architect Patrick Labarque erop dat Leonardo’s ‘helikopter’ nooit zou kunnen vliegen wegens gebrek aan een tegenschroef of rotor, terwijl websites wijzen op andere onnauwkeurigheden in zijn machineontwerpen, zoals in de bekende ‘tank’. Ook zijn anatomische tekeningen blijken foutjes te bevatten, zoals die van een menselijk hart met slechts twee kamers.
En al in 1988 concludeerden ‘psychohistorici’ dat Leonardo da Vinci aan dyslexie leed, gebaseerd op veel minder hard bewijsmateriaal. In de literatuur over Leonardo waren toen al enkele simpelere rekenfoutjes bekend uit Leonardo’s dagboeken. Zo staat ergens dat 25 + 2 + 16 + 6 + 1 = 4, alsook een tafel van vermenigvuldiging van 6 die fout loopt bij 6 × 34 = 104, waarna deze fout wordt doorgevoerd tot en met 6 × 50 = 200.
Nu worden dus nog twee ingewikkelde foutjes aan het lijstje toegevoegd. Als die het vermoeden van dyslexie zouden bijtreden, laat het dan een aanmoediging zijn voor jongeren die daarmee worstelen. Misschien schuilt er ook een Leonardo da Vinci in hen…
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-02-2012
Spanje haalt miljoenenschat terug uit de VS
© afp
Twee vliegtuigen van de Spaanse luchtmacht zijn naar Florida vertrokken om er een waardevolle goud- en zilverschat terug te halen. Diepzeeduikers van een Amerikaans bergingsbedrijf borgen die vijf jaar geleden uit een scheepswrak op de bodem van de Atlantische Oceaan, voor de kust van Portugal. De vangst bedroeg toen 600.000 euro aan gouden en zilveren munten, aldus een woordvoerder van Defensie.
© afp
© ap
Na een vijf jaar durend juridisch geschil tussen de Spaanse staat en het Amerikaanse bergingsbedrijf Odyssey Marine Exploration oordeelde het hof van beroep in Atlanta, Georgia, eind januari dat de schat aan Spanje moest worden teruggegeven. De huidige waarde van de munten wordt geraamd op meer dan 350 miljoen euro.
Grootste schat uit wereldzeeën
Spanje maakte aanspraak op de tot nu toe grootste schat uit de wereldzeeën, omdat die volgens deskundigen uit het Spaanse galjoen 'Nuestra Señora de las Mercedes' afkomstig was. Dat vaartuig zonk in 1804 voor de kust van Portugal, in de Atlantische Oceaan. De munten werden in 1796 geslagen in Lima, de hoofdstad van het toenmalige Spaanse vice-koninkrijk Peru.
Plundering van erfgoed
Spanje beschuldigde de Amerikanen van plundering van Spaans erfgoed. Het Amerikaans bedrijf ontkende dat, maar weigerde details bekend te maken over de vondst. De herkomst van het schip, die Odyssey de naam 'Black Swan' gaf, kan mogelijk nooit achterhaald worden, aldus Odyssey. (afp/dpa/adha)
(HLN)
Spanje haalt miljoenenschat terug uit de VS
© afp
Twee vliegtuigen van de Spaanse luchtmacht zijn naar Florida vertrokken om er een waardevolle goud- en zilverschat terug te halen. Diepzeeduikers van een Amerikaans bergingsbedrijf borgen die vijf jaar geleden uit een scheepswrak op de bodem van de Atlantische Oceaan, voor de kust van Portugal. De vangst bedroeg toen 600.000 euro aan gouden en zilveren munten, aldus een woordvoerder van Defensie.
© afp
© ap
Na een vijf jaar durend juridisch geschil tussen de Spaanse staat en het Amerikaanse bergingsbedrijf Odyssey Marine Exploration oordeelde het hof van beroep in Atlanta, Georgia, eind januari dat de schat aan Spanje moest worden teruggegeven. De huidige waarde van de munten wordt geraamd op meer dan 350 miljoen euro.
Grootste schat uit wereldzeeën
Spanje maakte aanspraak op de tot nu toe grootste schat uit de wereldzeeën, omdat die volgens deskundigen uit het Spaanse galjoen 'Nuestra Señora de las Mercedes' afkomstig was. Dat vaartuig zonk in 1804 voor de kust van Portugal, in de Atlantische Oceaan. De munten werden in 1796 geslagen in Lima, de hoofdstad van het toenmalige Spaanse vice-koninkrijk Peru.
Plundering van erfgoed
Spanje beschuldigde de Amerikanen van plundering van Spaans erfgoed. Het Amerikaans bedrijf ontkende dat, maar weigerde details bekend te maken over de vondst. De herkomst van het schip, die Odyssey de naam 'Black Swan' gaf, kan mogelijk nooit achterhaald worden, aldus Odyssey. (afp/dpa/adha)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-02-2012
Oorsprong van het woord 'fiets' na 140 jaar "onthuld"
Het woord 'fiets' verwijst in het Duits naar 'ersatzpaard': het rijwiel is dus een vervangpaard of Vize-Pferd. Professor Gunnar de Boel van de vakgroep Letterkunde aan de Gentse Universiteit maakt met zijn ontdekking een eind aan een ethymologische discussie die sinds 1886 woedt.
De doorbraak kwam er nadat de hoogleraar vergelijkende taalkunde cider schonk aan Duitse vrienden. "Ik vernam daarbij dat appelwijn in het zuidelijke Rijnland 'Viez' heet, uitgesproken als 'fiets'", aldus de hoogleraar. "Viez is daarbij een 'verkorte kopvorm' van 'vice-vinum', zoals 'auto' voor 'automobiel'." Cider wordt daar dus beschouwd als 'vice-wijn', 'ersatz-wijn' of 'vervangwijn' dus.
Professor De Boel legde het verband met de fiets, die ook stalen ros genoemd wordt, en met andere woorden een 'ersatzpaard' is. Volgens hoogleraar Duitste Taalkunde Luc De Grauwe komt het woord "Fitz" en "Fietse" voor in oudere Duitse dialectwoordenbeken.
"In het Duits wordt, in tegenstelling tot het Nederlands, het prefix vice- wel eens schertsend gebruikt, precies om de notie van vervanging uit te drukken", aldus de professoren. "Zo zal ook de fiets in sommige gebieden in het noordwesten van Duitsland, met een vervorming van 'Veloziped', 'Vize-P(f)e(r)d' genoemd zijn. Deze term kon dan net als Viez 'cider' afgekort worden tot 'Viez', wat een Duitser als 'fiets' uitspreekt."
De schertsende volksetymologische vervorming werd echter onherkenbaar zodra ze de grens met de Nederlanden overstak, maar een glas cider bracht daar dus verandering in. (belga/sps)
(HLN)
Oorsprong van het woord 'fiets' na 140 jaar "onthuld"
Het woord 'fiets' verwijst in het Duits naar 'ersatzpaard': het rijwiel is dus een vervangpaard of Vize-Pferd. Professor Gunnar de Boel van de vakgroep Letterkunde aan de Gentse Universiteit maakt met zijn ontdekking een eind aan een ethymologische discussie die sinds 1886 woedt.
De doorbraak kwam er nadat de hoogleraar vergelijkende taalkunde cider schonk aan Duitse vrienden. "Ik vernam daarbij dat appelwijn in het zuidelijke Rijnland 'Viez' heet, uitgesproken als 'fiets'", aldus de hoogleraar. "Viez is daarbij een 'verkorte kopvorm' van 'vice-vinum', zoals 'auto' voor 'automobiel'." Cider wordt daar dus beschouwd als 'vice-wijn', 'ersatz-wijn' of 'vervangwijn' dus.
Professor De Boel legde het verband met de fiets, die ook stalen ros genoemd wordt, en met andere woorden een 'ersatzpaard' is. Volgens hoogleraar Duitste Taalkunde Luc De Grauwe komt het woord "Fitz" en "Fietse" voor in oudere Duitse dialectwoordenbeken.
"In het Duits wordt, in tegenstelling tot het Nederlands, het prefix vice- wel eens schertsend gebruikt, precies om de notie van vervanging uit te drukken", aldus de professoren. "Zo zal ook de fiets in sommige gebieden in het noordwesten van Duitsland, met een vervorming van 'Veloziped', 'Vize-P(f)e(r)d' genoemd zijn. Deze term kon dan net als Viez 'cider' afgekort worden tot 'Viez', wat een Duitser als 'fiets' uitspreekt."
De schertsende volksetymologische vervorming werd echter onherkenbaar zodra ze de grens met de Nederlanden overstak, maar een glas cider bracht daar dus verandering in. (belga/sps)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-02-2012
Oeroud vulkaanbos opgegraven
Plantaardig Pompeï ligt in Mongolië
In de Mongoolse Helanshan bergen ligt een 300 miljoen jaar oud bos bewaard in vulkanisch as. Een waar Pompeï voor bomen. Paleontologen groeven de boel af en brachten dit oeroude bos in kaart.
Een oeroud bos in Mongolië is eeuwen geleden, geheel in Pompeïaanse stijl, bedolven onder de vulkanische as. Het ligt verborgen onder het Wuda-kolenveld in het Mongoolse Helanshan gebergte. Chinese paleontologen onderzochten onder leiding van de Amerikaan Hermann Pfefferkorn het fossiele bos en presenteren in PNAS hun reconstructie.
Fossielen
Door een vulkanische uitbarsting kwam het bos binnen een paar dagen onder een dikke laag as te liggen. Hierdoor is het erg goed bewaard gebleven; zo goed dat de blaadjes nog aan de takken zitten. De aslaag zelf is ongeveer 300 miljoen jaar oud. Dat is uit het begin van het Perm, toen de continenten nog naar elkaar toe dreven om het supercontinent Pangea te vormen. De analyse van het onderzoeksteam is goed voor een reconstructie van de vegetatie voor het hele Wuda-gebied. Dit komt doordat ze in totaal een gebied van 1000 vierkante meter onderzochten. Ze kregen hierbij hulp van een energiebedrijf dat in de buurt bezig was een ondergronds kolenvuur te blussen. Het bedrijf hielp de onderzoekers met het afgraven van de kolenlaag, tot het vulkanische tufsteen bereikbaar was. Vervolgens groeven de Chinezen 66 centimeter tufsteen af en onderzochten het resultaat op fossielen.
Uit de fossielen was op te maken dat het Mongoolse oerbos op een natte, veenachtige ondergrond groeide. Het bos bestond uit verschillende groepen planten. De meeste daarvan waren boomvarens, kleine struiken en klimop. Verder waren er ook twee boomsoorten te vinden. Dit waren de Cordaïtes, een vroege vorm van coniferen, en de Sigillaria, een wolfsklauwachtige boom die ver boven het bladerdak uitstak. De Sigillaria werd tot wel 25 meter hoog. Naast de overheersende varens hebben de paleontologen ook Noeggerathiales gevonden, een uitgestorven plantengroep van kleine boompjes die zich voortplantten met sporen. Van deze plantengroep zijn drie soorten gevonden met bijna complete fossielen.
Eerste keer
Het bos is nogal een vondst: zo is het de eerste keer dat een dergelijke bosreconstructie in Azië gedaan is, het eerste fossiele bos op turf dat onderzocht is en is het voor het eerst dat de Noeggerathiales in grote getale aanwezig waren. De vondst geeft ook inzicht in het klimaat van die tijd. Voor het eerst kan de flora van de toenmalige continenten uit de periode voor het Perm vergeleken worden. Zo lijkt de vegetatie van deze periode in China en Oost-Azië op die uit het toenmalige Euramerika (Europa en Noord-Amerika). Volgens de onderzoekers is dit te verwachten, omdat deze continenten toen deel uitmaakten van hetzelfde grootschalige ecosysteem rond de evenaar. Wel wijzen de paleontologen er op dat er specifieke verschillen bestaan, zoals de verspreiding van de Noeggerathiales.
Bron:
Hermann Pfefferkorn e.a., A Permian vegetational Pompeii from Inner Mongolia and its implications for landscape paleoecology and paleobiogeography of Cathaysia. In: PNAS
(wetenschap24.nl)
Oeroud vulkaanbos opgegraven
Plantaardig Pompeï ligt in Mongolië
In de Mongoolse Helanshan bergen ligt een 300 miljoen jaar oud bos bewaard in vulkanisch as. Een waar Pompeï voor bomen. Paleontologen groeven de boel af en brachten dit oeroude bos in kaart.
Een oeroud bos in Mongolië is eeuwen geleden, geheel in Pompeïaanse stijl, bedolven onder de vulkanische as. Het ligt verborgen onder het Wuda-kolenveld in het Mongoolse Helanshan gebergte. Chinese paleontologen onderzochten onder leiding van de Amerikaan Hermann Pfefferkorn het fossiele bos en presenteren in PNAS hun reconstructie.
Fossielen
Door een vulkanische uitbarsting kwam het bos binnen een paar dagen onder een dikke laag as te liggen. Hierdoor is het erg goed bewaard gebleven; zo goed dat de blaadjes nog aan de takken zitten. De aslaag zelf is ongeveer 300 miljoen jaar oud. Dat is uit het begin van het Perm, toen de continenten nog naar elkaar toe dreven om het supercontinent Pangea te vormen. De analyse van het onderzoeksteam is goed voor een reconstructie van de vegetatie voor het hele Wuda-gebied. Dit komt doordat ze in totaal een gebied van 1000 vierkante meter onderzochten. Ze kregen hierbij hulp van een energiebedrijf dat in de buurt bezig was een ondergronds kolenvuur te blussen. Het bedrijf hielp de onderzoekers met het afgraven van de kolenlaag, tot het vulkanische tufsteen bereikbaar was. Vervolgens groeven de Chinezen 66 centimeter tufsteen af en onderzochten het resultaat op fossielen.
Uit de fossielen was op te maken dat het Mongoolse oerbos op een natte, veenachtige ondergrond groeide. Het bos bestond uit verschillende groepen planten. De meeste daarvan waren boomvarens, kleine struiken en klimop. Verder waren er ook twee boomsoorten te vinden. Dit waren de Cordaïtes, een vroege vorm van coniferen, en de Sigillaria, een wolfsklauwachtige boom die ver boven het bladerdak uitstak. De Sigillaria werd tot wel 25 meter hoog. Naast de overheersende varens hebben de paleontologen ook Noeggerathiales gevonden, een uitgestorven plantengroep van kleine boompjes die zich voortplantten met sporen. Van deze plantengroep zijn drie soorten gevonden met bijna complete fossielen.
Eerste keer
Het bos is nogal een vondst: zo is het de eerste keer dat een dergelijke bosreconstructie in Azië gedaan is, het eerste fossiele bos op turf dat onderzocht is en is het voor het eerst dat de Noeggerathiales in grote getale aanwezig waren. De vondst geeft ook inzicht in het klimaat van die tijd. Voor het eerst kan de flora van de toenmalige continenten uit de periode voor het Perm vergeleken worden. Zo lijkt de vegetatie van deze periode in China en Oost-Azië op die uit het toenmalige Euramerika (Europa en Noord-Amerika). Volgens de onderzoekers is dit te verwachten, omdat deze continenten toen deel uitmaakten van hetzelfde grootschalige ecosysteem rond de evenaar. Wel wijzen de paleontologen er op dat er specifieke verschillen bestaan, zoals de verspreiding van de Noeggerathiales.
Bron:
Hermann Pfefferkorn e.a., A Permian vegetational Pompeii from Inner Mongolia and its implications for landscape paleoecology and paleobiogeography of Cathaysia. In: PNAS
(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-02-2012
Geheim van Italiaanse mummies onthuld
Met behulp van een CT-scan hebben wetenschappers de geheimen van prachtig bewaard gebleven Italiaanse mummies onthuld.
De mummies zijn het werk van Giovan Battista Rini. Hij leefde van 1795 tot 1856 en bewerkte delen van overledenen zo dat ze heel lang bewaard konden blijven. Hij deed dat om de menselijke anatomie langdurig te kunnen bestuderen. En zijn missie is geslaagd: tot op heden zijn de lichamen uitstekend bewaard gebleven.
CT-scan
Onduidelijk bleef echter hoe de onderzoeker de lichamen zo goed kon conserveren. Wetenschappers hebben het geheim van Battista Rini nu proberen te achterhalen. Ze legden de mummies daarvoor in een CT-scan, zo is in het blad Clinical Anatomy te lezen. Zo bestudeerden ze acht opgezette delen van mensen: vijf hoofden, twee borstdelen en één hart.
Chemicaliën
Uit het onderzoek blijkt dat Battista Rini er verschillende technieken op nahield. Zo lijkt het erop dat hij de lichaamsdelen regelmatig onderdompelde in chemische stoffen. Soms kwam het echter ook voor dat hij ze injecteerde met chemische stoffen. Zo zorgde hij ervoor dat ook de binnenste weefsels goed bewaard bleven. Onduidelijk is nog welke combinaties van stoffen hij toediende. De onderzoekers ontdekten nog iets opvallends. Battista Rini gaf sommige mummies kunstogen om ze er echter uit te laten zien. Achter die kunstogen bleken zich nog de echte ogen te bevinden en ook die waren prima bewaard gebleven.
Werk van Battista Rini. Foto links: via Eurac.edu. Foto midden en rechts: via Clinical Anatomy - DOI: 10.1002/ca.21240.
De onderzoekers zijn tevreden met de behaalde resultaten. De CT-scans geven een goed beeld van de methodes die Battista Rini erop nahield. Ook hebben de wetenschappers de staat van de mummies kunnen vaststellen. En die is verbluffend.
(Scientias.nl)
Geheim van Italiaanse mummies onthuld
Met behulp van een CT-scan hebben wetenschappers de geheimen van prachtig bewaard gebleven Italiaanse mummies onthuld.
De mummies zijn het werk van Giovan Battista Rini. Hij leefde van 1795 tot 1856 en bewerkte delen van overledenen zo dat ze heel lang bewaard konden blijven. Hij deed dat om de menselijke anatomie langdurig te kunnen bestuderen. En zijn missie is geslaagd: tot op heden zijn de lichamen uitstekend bewaard gebleven.
CT-scan
Onduidelijk bleef echter hoe de onderzoeker de lichamen zo goed kon conserveren. Wetenschappers hebben het geheim van Battista Rini nu proberen te achterhalen. Ze legden de mummies daarvoor in een CT-scan, zo is in het blad Clinical Anatomy te lezen. Zo bestudeerden ze acht opgezette delen van mensen: vijf hoofden, twee borstdelen en één hart.
Chemicaliën
Uit het onderzoek blijkt dat Battista Rini er verschillende technieken op nahield. Zo lijkt het erop dat hij de lichaamsdelen regelmatig onderdompelde in chemische stoffen. Soms kwam het echter ook voor dat hij ze injecteerde met chemische stoffen. Zo zorgde hij ervoor dat ook de binnenste weefsels goed bewaard bleven. Onduidelijk is nog welke combinaties van stoffen hij toediende. De onderzoekers ontdekten nog iets opvallends. Battista Rini gaf sommige mummies kunstogen om ze er echter uit te laten zien. Achter die kunstogen bleken zich nog de echte ogen te bevinden en ook die waren prima bewaard gebleven.
Werk van Battista Rini. Foto links: via Eurac.edu. Foto midden en rechts: via Clinical Anatomy - DOI: 10.1002/ca.21240.
De onderzoekers zijn tevreden met de behaalde resultaten. De CT-scans geven een goed beeld van de methodes die Battista Rini erop nahield. Ook hebben de wetenschappers de staat van de mummies kunnen vaststellen. En die is verbluffend.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-02-2012
Duizenden jaar oude hutten ontdekt
Archeologen hebben de restanten van de eerste woningen in Jordanië teruggevonden. De hutten zijn zeker achttien millennia oud.
Dat schrijven de onderzoekers in het blad PLoS ONE. In de hutten woonden jagers en verzamelaars.
In de woestijn
De onderzoekers deden hun ontdekking in de woestijn van Jordanië. Uit de opgravingen blijkt wel dat het gebied ooit een populaire (tijdelijke) woonplaats was. “Wat we in de Jordaanse woestijn zien is een enorme concentratie van mensen op één plaats,” vertelt onderzoeker Jay Stock in een persbericht. “Mensen leefden hier voor aanzienlijk lange tijd.”
Ander klimaat
Dat lijkt misschien raar: wat hadden de jagers en verzamelaars in de woestijn te zoeken? Maar de onderzoekers kunnen dat prima verklaren. Zo’n 20.000 jaar geleden bevond zich hier geen woestijn, maar een heel aantrekkelijk leefklimaat met meertjes en rivieren en dus eten en drinken genoeg.
Hut
De onderzoekers hebben tot op heden twee hutten bestudeerd. De hutten zijn ongeveer twee tot drie meter lang. De muren en het dak zijn gemaakt van sruikgewassen. De hutten zijn tussen de 18.600 en 19.300 jaar oud.
Naast de hutten hebben de onderzoekers ook gereedschappen en botten van dieren teruggevonden. In de hutten zijn bovendien schelpen en pigment aangetroffen. De schelpen komen uit een streek die zo’n 250 kilometer van de hutten vandaan ligt. Dat wijst erop dat mensen ver reisden en producten die ze op hun reizen tegenkwamen, uitwisselden.
(scientias.nl)
Duizenden jaar oude hutten ontdekt
Archeologen hebben de restanten van de eerste woningen in Jordanië teruggevonden. De hutten zijn zeker achttien millennia oud.
Dat schrijven de onderzoekers in het blad PLoS ONE. In de hutten woonden jagers en verzamelaars.
In de woestijn
De onderzoekers deden hun ontdekking in de woestijn van Jordanië. Uit de opgravingen blijkt wel dat het gebied ooit een populaire (tijdelijke) woonplaats was. “Wat we in de Jordaanse woestijn zien is een enorme concentratie van mensen op één plaats,” vertelt onderzoeker Jay Stock in een persbericht. “Mensen leefden hier voor aanzienlijk lange tijd.”
Ander klimaat
Dat lijkt misschien raar: wat hadden de jagers en verzamelaars in de woestijn te zoeken? Maar de onderzoekers kunnen dat prima verklaren. Zo’n 20.000 jaar geleden bevond zich hier geen woestijn, maar een heel aantrekkelijk leefklimaat met meertjes en rivieren en dus eten en drinken genoeg.
Hut
De onderzoekers hebben tot op heden twee hutten bestudeerd. De hutten zijn ongeveer twee tot drie meter lang. De muren en het dak zijn gemaakt van sruikgewassen. De hutten zijn tussen de 18.600 en 19.300 jaar oud.
Naast de hutten hebben de onderzoekers ook gereedschappen en botten van dieren teruggevonden. In de hutten zijn bovendien schelpen en pigment aangetroffen. De schelpen komen uit een streek die zo’n 250 kilometer van de hutten vandaan ligt. Dat wijst erop dat mensen ver reisden en producten die ze op hun reizen tegenkwamen, uitwisselden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mormon Baptism Targets Anne Frank -- Again
Anne Frank, the Jewish girl whose diary and death in a Nazi concentration camp made her a symbol of the Holocaust, was allegedly baptized posthumously Saturday by a member of the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, according to whistleblower Helen Radkey, a former member of the church.
The ritual was conducted in a Mormon temple in the Dominican Republic, according to Radkey, a Salt Lake City researcher who investigates such incidents, which violate a 2010 pact between the Mormon Church and Jewish leaders.
Radkey said she discovered that Annelies Marie "Anne" Frank, who died at Bergen Belsen death camp in 1945 at age 15, was baptized by proxy on Saturday. Mormons have submitted versions of her name at least a dozen times for proxy rites and carried out the ritual at least nine times from 1989 to 1999, according to Radkey. But Radkey says this is the first time in more than a decade that Frank's name has been discovered in a database that can be used both for genealogy and also to submit a deceased person's name to be considered for proxy baptism -- a separate process, according to a spokesman for the church. The database is only open to Mormons.
A screen shot of the database sent by Radkey shows a page for Frank stating "completed" next to categories labeled "Baptism" and "Confirmation," with the date Feb. 18, 2012, and the name of the Santo Domingo Dominican Republic Temple.
As The Huffington Post has reported, Mormon posthumous proxy baptism has continued, despite church vows to stop.
Negotiations between Mormon and Jewish leaders led to a 1995 agreement for the church to stop the posthumous baptism of all Jews, except in the case of direct ancestors of Mormons, but Radkey says she found that some Mormons had failed to adhere to the agreement.
The name of Nobel Peace Prize winner Elie Wiesel was recently submitted to the restricted genealogy website as "ready" for posthumous proxy baptism, though the church says the rite is reserved for the deceased, and Wiesel is alive. Wiesel, a Holocaust survivor, was among a group of Jewish leaders who campaigned against the practice and prompted the 2010 pact by which the Mormon Church promises to at least prevent proxy baptism requests for Holocaust victims.
Wiesel last week called on Republican presidential candidate and Mormon Mitt Romney, a former Mormon bishop who has donated millions to the church, to speak out about the practice.
The Romney campaign has previously refused to comment and referred The Huffington Post to the LDS church. HuffPost emailed a church spokesman for comment Tuesday, but did not immediately receive a reply.
Radkey's discovery of another possible proxy baptism for Frank follows an apology from the Mormon Church last week for recent posthumous baptisms of Nazi hunter Simon Wiesenthal's parents.
Radkey noted that the latest baptism of Frank by proxy is especially egregious, because she was an unmarried teenager who left no descendants. Mormon officials have stressed that church members are only supposed to submit the names of their ancestors, in accordance withe the agreements.
"The security of the names submissions process for posthumous rites must be questioned, in view of the rash of prominent Jewish Holocaust names that have recently appeared on Mormon temple rolls," Radkey said about her latest find. "This one sailed straight through, with Anne's correct name in their 'secure' database."
Radkey said she expects once word gets out that church officials will scrub the records as they did with Wiesel and Weisenthal's parents.
The Mormon Church responded later Tuesday in a statement by spokesman Michael Purdy, sent to The Huffington Post: "The Church keeps its word and is absolutely firm in its commitment to not accept the names of Holocaust victims for proxy baptism."
"While no system is foolproof in preventing the handful of individuals who are determined to falsify submissions we are committed to taking action against individual abusers," the statement says, "It is distressing when an individual willfully violates the Church’s policy and something that should be understood to be an offering based on love and respect becomes a source of contention."
Bron: http://www.huffingtonpost(...)frank_n_1292102.html
Anne Frank, the Jewish girl whose diary and death in a Nazi concentration camp made her a symbol of the Holocaust, was allegedly baptized posthumously Saturday by a member of the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, according to whistleblower Helen Radkey, a former member of the church.
The ritual was conducted in a Mormon temple in the Dominican Republic, according to Radkey, a Salt Lake City researcher who investigates such incidents, which violate a 2010 pact between the Mormon Church and Jewish leaders.
Radkey said she discovered that Annelies Marie "Anne" Frank, who died at Bergen Belsen death camp in 1945 at age 15, was baptized by proxy on Saturday. Mormons have submitted versions of her name at least a dozen times for proxy rites and carried out the ritual at least nine times from 1989 to 1999, according to Radkey. But Radkey says this is the first time in more than a decade that Frank's name has been discovered in a database that can be used both for genealogy and also to submit a deceased person's name to be considered for proxy baptism -- a separate process, according to a spokesman for the church. The database is only open to Mormons.
A screen shot of the database sent by Radkey shows a page for Frank stating "completed" next to categories labeled "Baptism" and "Confirmation," with the date Feb. 18, 2012, and the name of the Santo Domingo Dominican Republic Temple.
As The Huffington Post has reported, Mormon posthumous proxy baptism has continued, despite church vows to stop.
Negotiations between Mormon and Jewish leaders led to a 1995 agreement for the church to stop the posthumous baptism of all Jews, except in the case of direct ancestors of Mormons, but Radkey says she found that some Mormons had failed to adhere to the agreement.
The name of Nobel Peace Prize winner Elie Wiesel was recently submitted to the restricted genealogy website as "ready" for posthumous proxy baptism, though the church says the rite is reserved for the deceased, and Wiesel is alive. Wiesel, a Holocaust survivor, was among a group of Jewish leaders who campaigned against the practice and prompted the 2010 pact by which the Mormon Church promises to at least prevent proxy baptism requests for Holocaust victims.
Wiesel last week called on Republican presidential candidate and Mormon Mitt Romney, a former Mormon bishop who has donated millions to the church, to speak out about the practice.
The Romney campaign has previously refused to comment and referred The Huffington Post to the LDS church. HuffPost emailed a church spokesman for comment Tuesday, but did not immediately receive a reply.
Radkey's discovery of another possible proxy baptism for Frank follows an apology from the Mormon Church last week for recent posthumous baptisms of Nazi hunter Simon Wiesenthal's parents.
Radkey noted that the latest baptism of Frank by proxy is especially egregious, because she was an unmarried teenager who left no descendants. Mormon officials have stressed that church members are only supposed to submit the names of their ancestors, in accordance withe the agreements.
"The security of the names submissions process for posthumous rites must be questioned, in view of the rash of prominent Jewish Holocaust names that have recently appeared on Mormon temple rolls," Radkey said about her latest find. "This one sailed straight through, with Anne's correct name in their 'secure' database."
Radkey said she expects once word gets out that church officials will scrub the records as they did with Wiesel and Weisenthal's parents.
The Mormon Church responded later Tuesday in a statement by spokesman Michael Purdy, sent to The Huffington Post: "The Church keeps its word and is absolutely firm in its commitment to not accept the names of Holocaust victims for proxy baptism."
"While no system is foolproof in preventing the handful of individuals who are determined to falsify submissions we are committed to taking action against individual abusers," the statement says, "It is distressing when an individual willfully violates the Church’s policy and something that should be understood to be an offering based on love and respect becomes a source of contention."
Bron: http://www.huffingtonpost(...)frank_n_1292102.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Diesel bestaat vandaag 120 jaar
AMSTERDAM - Vandaag is het precies 120 jaar geleden dat Rudolph Diesel patent legde op de naam diesel.
Het aanvragen van het patent deed Rudolph Diesel op 23 februari 1892 in Berlijn. Het uiteindelijke patent werd verleend op 28 februari. Het zou daarna nog één jaar duren voordat de technicus zijn eerst werkende prototype bouwde. Een compleet nieuwe verbrandingsmotor werd in 1897 gepresenteerd.
De dood van Rudolph roept nog steeds vraagtekens op. Op 30 september 1913 verdween Diesel van het stoomschip de ‘Dresden’ dat van Antwerpen naar Harwich voer. Waarschijnlijk heeft Rudolf zelfmoord gepleegd, vanwege zijn slechte financiële situatie. Een andere mogelijkheid is dat hij is vermoord door de Duitse Geheime Dienst. Zijn lichaam werd later door een Nederlands loodsschip gevonden, maar dat werd nooit geborgen. Een ding is zeker, de uitvinding van Rudolph is onmisbaar geworden in de jaren daarna.
NIET WEG TE DENKEN
Tegenwoordig is de dieselmotor dan ook niet meer weg te denken uit het motorenprogramma van autofabrikanten. Vooral in Nederland zijn de motoren populair, maar toch loopt het overgrote deel van de auto’s in Nederland op benzine. In 2010 was van alle nieuw verkochte auto’s ongeveer 75 procent een benzineauto en ongeveer 20 procent een diesel.
Bron: http://www.telegraaf.nl/a(...)daag_120_jaar__.html
AMSTERDAM - Vandaag is het precies 120 jaar geleden dat Rudolph Diesel patent legde op de naam diesel.
Het aanvragen van het patent deed Rudolph Diesel op 23 februari 1892 in Berlijn. Het uiteindelijke patent werd verleend op 28 februari. Het zou daarna nog één jaar duren voordat de technicus zijn eerst werkende prototype bouwde. Een compleet nieuwe verbrandingsmotor werd in 1897 gepresenteerd.
De dood van Rudolph roept nog steeds vraagtekens op. Op 30 september 1913 verdween Diesel van het stoomschip de ‘Dresden’ dat van Antwerpen naar Harwich voer. Waarschijnlijk heeft Rudolf zelfmoord gepleegd, vanwege zijn slechte financiële situatie. Een andere mogelijkheid is dat hij is vermoord door de Duitse Geheime Dienst. Zijn lichaam werd later door een Nederlands loodsschip gevonden, maar dat werd nooit geborgen. Een ding is zeker, de uitvinding van Rudolph is onmisbaar geworden in de jaren daarna.
NIET WEG TE DENKEN
Tegenwoordig is de dieselmotor dan ook niet meer weg te denken uit het motorenprogramma van autofabrikanten. Vooral in Nederland zijn de motoren populair, maar toch loopt het overgrote deel van de auto’s in Nederland op benzine. In 2010 was van alle nieuw verkochte auto’s ongeveer 75 procent een benzineauto en ongeveer 20 procent een diesel.
Bron: http://www.telegraaf.nl/a(...)daag_120_jaar__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.deredactie.be/(...)/120221HysteriaRUBENquote:De uitvinding van de vibrator
di 21/02/2012 - 16:16
In de tragikomedie "Hysteria" heeft de Amerikaanse regisseur Tanya Wexler het over de uitvinding van een toestel dat een belangrijke rol zou spelen in de seksuele bevrijding van de vrouw: de vibrator. Maar zo had de uitvinder het eigenlijk niet bedoeld.
Kettingrokende kanselier wilde Oost-Duitsland kopen
Uit recent gepubliceerde Amerikaanse documenten blijkt dat West-Duitsland in de jaren 60 Oost-Duitsland wilde kopen van de Sovjet-Unie. Volgens weekblad Der Spiegel besprak een hoge West-Duitse ambtenaar dit in 1963 met de Amerikaanse ambassadeur in Bonn.
Bondskanselier Ludwig Erhard was bereid de Sovjet-Unie minstens tien jaar lang 2,5 miljard dollar per jaar te betalen.
Dat was 25% van het bruto nationaal inkomen van West-Duitsland. Erhard ging er niet van uit dat hij het geld terugkreeg.
Sovjet-Unie moest zich terugtrekken uit Oost-Duitsland
Als tegenprestatie moest Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov de Sovjettroepen echter geleidelijk terugtrekken uit Oost-Duitsland, dat daarna onafhankelijk zou worden. Als de tijd rijp was, zouden Oost- en West-Duitsland kunnen worden herenigd.
Aanleiding tot dit idee was het enorme begrotingstekort waarmee de Sovjet-Unie in 1963 kampte. De financiële problemen waren ontstaan doordat het land grote hoeveelheden graan van het Westen moest kopen om de bevolking te kunnen voeden.
Amerika zag echter niets in Erhards plan. Het land was er fel op tegen om zijn vijand in de Koude Oorlog van westers geld te voorzien. In 1965 gaf Erhard het idee daarom op.
Bron: http://historianet.nl/kou(...)oost-duitsland-kopen
Uit recent gepubliceerde Amerikaanse documenten blijkt dat West-Duitsland in de jaren 60 Oost-Duitsland wilde kopen van de Sovjet-Unie. Volgens weekblad Der Spiegel besprak een hoge West-Duitse ambtenaar dit in 1963 met de Amerikaanse ambassadeur in Bonn.
Bondskanselier Ludwig Erhard was bereid de Sovjet-Unie minstens tien jaar lang 2,5 miljard dollar per jaar te betalen.
Dat was 25% van het bruto nationaal inkomen van West-Duitsland. Erhard ging er niet van uit dat hij het geld terugkreeg.
Sovjet-Unie moest zich terugtrekken uit Oost-Duitsland
Als tegenprestatie moest Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov de Sovjettroepen echter geleidelijk terugtrekken uit Oost-Duitsland, dat daarna onafhankelijk zou worden. Als de tijd rijp was, zouden Oost- en West-Duitsland kunnen worden herenigd.
Aanleiding tot dit idee was het enorme begrotingstekort waarmee de Sovjet-Unie in 1963 kampte. De financiële problemen waren ontstaan doordat het land grote hoeveelheden graan van het Westen moest kopen om de bevolking te kunnen voeden.
Amerika zag echter niets in Erhards plan. Het land was er fel op tegen om zijn vijand in de Koude Oorlog van westers geld te voorzien. In 1965 gaf Erhard het idee daarom op.
Bron: http://historianet.nl/kou(...)oost-duitsland-kopen
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
27-02-2012
Nieuwe site toont Lam Gods in 100 miljard pixels
Dankzij een nieuwe website over het altaarstuk "De Aanbidding van het Lam Gods" van Hubert en Jan Van Eyck is het mogelijk om vanuit je luie zetel in te zoomen op elke centimeter van het wereldvermaarde kunstwerk uit 1432.
Voor het eerst kan er ook een kijkje worden genomen onder het verfoppervlak. De website zelf telt 100 miljard pixels.
Het altaarstuk werd professioneel in extreem hoge resolutie gefotografeerd, zowel onder gewoon licht als onder infrarood. Daarna werden de foto's digitaal geassembleerd om gedetailleerde beelden te bekomen die het mogelijk maken het veelluik microscopisch te bestuderen.
De opnames zijn nu beschikbaar op een interactieve website, "Closer to Van Eyck, Rediscovering the Ghent Altarpiece", op http://closertovaneyck.kikirpa.be. Voor het eerst kunnen wetenschappers, conservatoren en kunstliefhebbers aan de hand van infrarood reflectogrammen (IRR) en röntgenbeelden onder het verfoppervlak kijken.
Daarnaast biedt de gebruiksvriendelijke site zij-aan-zij vergelijkingen van eenzelfde paneel aan en kan iedereen elk detail bestuderen. Zelfs de wijze waarop Van Eyck een gotisch raam van de Vijdkapel laat reflecteren in de edelsteen op de borstspeld van een van de zingende engelen is te bekijken.
Gecoördineerd door professor in de kunstgeschiedenis Ron Spronk is de website een samenwerkingsproject van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK), Lukasweb en de Vrije Universiteit Brussel. Het werd gefinancierd door de Getty Foundation met steun van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). (belga/mvdb)
(HLN)
Nieuwe site toont Lam Gods in 100 miljard pixels
Dankzij een nieuwe website over het altaarstuk "De Aanbidding van het Lam Gods" van Hubert en Jan Van Eyck is het mogelijk om vanuit je luie zetel in te zoomen op elke centimeter van het wereldvermaarde kunstwerk uit 1432.
Voor het eerst kan er ook een kijkje worden genomen onder het verfoppervlak. De website zelf telt 100 miljard pixels.
Het altaarstuk werd professioneel in extreem hoge resolutie gefotografeerd, zowel onder gewoon licht als onder infrarood. Daarna werden de foto's digitaal geassembleerd om gedetailleerde beelden te bekomen die het mogelijk maken het veelluik microscopisch te bestuderen.
De opnames zijn nu beschikbaar op een interactieve website, "Closer to Van Eyck, Rediscovering the Ghent Altarpiece", op http://closertovaneyck.kikirpa.be. Voor het eerst kunnen wetenschappers, conservatoren en kunstliefhebbers aan de hand van infrarood reflectogrammen (IRR) en röntgenbeelden onder het verfoppervlak kijken.
Daarnaast biedt de gebruiksvriendelijke site zij-aan-zij vergelijkingen van eenzelfde paneel aan en kan iedereen elk detail bestuderen. Zelfs de wijze waarop Van Eyck een gotisch raam van de Vijdkapel laat reflecteren in de edelsteen op de borstspeld van een van de zingende engelen is te bekijken.
Gecoördineerd door professor in de kunstgeschiedenis Ron Spronk is de website een samenwerkingsproject van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK), Lukasweb en de Vrije Universiteit Brussel. Het werd gefinancierd door de Getty Foundation met steun van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). (belga/mvdb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-02-2012
Mayabeschaving stortte in tijdens matige droogte
In tegenstelling tot wat eerder vermoed werd bleek er geen extreme droogte nodig om de Mayabeschaving te doen instorten.
Foto: NU.nl/Chris Heijmans
Dat concluderen paleoklimatologen van het Yucatan Center voor Wetenschappelijk Onderzoek in Mexico en de Universiteit van Southampton in het Verenigd Koninkrijk in de nieuwste editie van Science.
Ze ontdekten dat er wel degelijk droogte optrad in de periode die samenviel met de ineenstorting van het Maya-imperium, tussen 800 en 950 na Christus, maar met een neerslagafname van 40 procent is die matig te noemen.
Waarschijnlijk was deze milde droogte vanwege de sterke regenafhankelijkheid van de Maya's genoeg om de beschaving de das om te doen, mogelijk in combinatie met sociale en politieke factoren.
Tempels
De Maya's vormden meer dan vijfhonderd jaar lang een van 's werelds rijkste en meest geavanceerde beschavingen. Het imperium van de verschillende Mayakoninkrijken strekte zich uit over het Mexicaanse schiereiland en grote delen van Belize, Guatemala en Honduras.
Nog altijd bezoeken jaarlijks miljoenen toeristen de indrukwekkende tempels, onder meer Tikal in Guatemala en Chichen Itza in Mexico. In de laatste tweehonderd jaar van de Mayaperiode raakten de koninkrijken in verval en kromp de bevolking sterk.
Voor die ineenstorting zijn allerlei verklaringen opgeworpen, waaronder rivaliteit tussen verschillende koningen en sociale opstanden. Droogte, die volgens sommige onderzoekers extreem geweest zou zijn, wordt ook al langer genoemd.
Stalagmieten
De in Science gepubliceerde studie is de meest grondige naar neerslag en droogte tot nu toe. Het onderzoeksteam bestudeerde hoe drie verschillende meren en een grot die een belangrijke rol innamen in de Mayacultuur reageerden op neerslagveranderingen.
In de grot bestudeerden ze de samenstelling van stalagmieten, omhoog gerichte druipsteenpilaren in grotten. Bevatten die veel van het isotoop zuurstof-16, dan staat dat voor veel regen, bevatten ze veel zuurstof-18, dan is er meer droogte opgetreden, omdat dit isotoop ontstaat bij verdamping.
Van de meren bestudeerden ze sedimenten, bezinksels op de bodem, waaruit ze konden opmaken hoe verzadigd deze waren als gevolg van neerslag.
Tropische stormen
De onderzoekers concluderen dat tussen 830 en 928 na Christus de sterkste droogte optrad. Die droogte ontstond met name doordat er minder tropische stormen plaatsvonden in de zomer. Het gebrek aan regen was pas extreem geweest als er meerdere seizoenen achter elkaar heel weinig regen was gevallen.
De milde droogte bleek samen met andere factoren voldoende om het Maya-imperium steeds verder te doen afkalven. Uit eerder onderzoek bleek al dat de Maya's landbouwmethoden hanteerden waarbij ze sterk afhankelijk waren van regen. Er liepen geen rivieren door hun leefgebied en ze kapten veel bos, wat de omgeving kwetsbaar maakte voor tijdelijke droogte.
(nu.nl)
Mayabeschaving stortte in tijdens matige droogte
In tegenstelling tot wat eerder vermoed werd bleek er geen extreme droogte nodig om de Mayabeschaving te doen instorten.
Foto: NU.nl/Chris Heijmans
Dat concluderen paleoklimatologen van het Yucatan Center voor Wetenschappelijk Onderzoek in Mexico en de Universiteit van Southampton in het Verenigd Koninkrijk in de nieuwste editie van Science.
Ze ontdekten dat er wel degelijk droogte optrad in de periode die samenviel met de ineenstorting van het Maya-imperium, tussen 800 en 950 na Christus, maar met een neerslagafname van 40 procent is die matig te noemen.
Waarschijnlijk was deze milde droogte vanwege de sterke regenafhankelijkheid van de Maya's genoeg om de beschaving de das om te doen, mogelijk in combinatie met sociale en politieke factoren.
Tempels
De Maya's vormden meer dan vijfhonderd jaar lang een van 's werelds rijkste en meest geavanceerde beschavingen. Het imperium van de verschillende Mayakoninkrijken strekte zich uit over het Mexicaanse schiereiland en grote delen van Belize, Guatemala en Honduras.
Nog altijd bezoeken jaarlijks miljoenen toeristen de indrukwekkende tempels, onder meer Tikal in Guatemala en Chichen Itza in Mexico. In de laatste tweehonderd jaar van de Mayaperiode raakten de koninkrijken in verval en kromp de bevolking sterk.
Voor die ineenstorting zijn allerlei verklaringen opgeworpen, waaronder rivaliteit tussen verschillende koningen en sociale opstanden. Droogte, die volgens sommige onderzoekers extreem geweest zou zijn, wordt ook al langer genoemd.
Stalagmieten
De in Science gepubliceerde studie is de meest grondige naar neerslag en droogte tot nu toe. Het onderzoeksteam bestudeerde hoe drie verschillende meren en een grot die een belangrijke rol innamen in de Mayacultuur reageerden op neerslagveranderingen.
In de grot bestudeerden ze de samenstelling van stalagmieten, omhoog gerichte druipsteenpilaren in grotten. Bevatten die veel van het isotoop zuurstof-16, dan staat dat voor veel regen, bevatten ze veel zuurstof-18, dan is er meer droogte opgetreden, omdat dit isotoop ontstaat bij verdamping.
Van de meren bestudeerden ze sedimenten, bezinksels op de bodem, waaruit ze konden opmaken hoe verzadigd deze waren als gevolg van neerslag.
Tropische stormen
De onderzoekers concluderen dat tussen 830 en 928 na Christus de sterkste droogte optrad. Die droogte ontstond met name doordat er minder tropische stormen plaatsvonden in de zomer. Het gebrek aan regen was pas extreem geweest als er meerdere seizoenen achter elkaar heel weinig regen was gevallen.
De milde droogte bleek samen met andere factoren voldoende om het Maya-imperium steeds verder te doen afkalven. Uit eerder onderzoek bleek al dat de Maya's landbouwmethoden hanteerden waarbij ze sterk afhankelijk waren van regen. Er liepen geen rivieren door hun leefgebied en ze kapten veel bos, wat de omgeving kwetsbaar maakte voor tijdelijke droogte.
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-02-2012
Beroemd en omstreden: Cleopatra VII
Ze staat bekend als een geweldige en immens machtige minnares, maar wie was de beroemde Cleopatra nu echt?
Cleopatra is de boeken ingegaan als één van de meest beroemde minnaressen. Belangrijkste reden daarvoor is dat ze er in haar relatief korte leven in slaagde om maar liefst twee van de grootste heersers uit die tijd aan de haak te slaan. Maar er is zoveel meer over Cleopatra te vertellen…
Geromantiseerd
Er is vrij veel over Cleopatra geschreven. Vaak betreft het sterk geromantiseerde verhalen over verlangen naar liefde, macht en uiterlijk vertoon. In die verhalen wordt Cleopatra een personage dat van alle tijden is en dus zowel op het witte doek als in de boekhandels goed verkoopt. Over de echte Cleopatra is heel weinig bekend. En wat we weten, is wellicht nog niet eens helemaal waar. Veel informatie over Cleopatra hebben we namelijk te danken aan Octavianus: de grote vijand van zowel Cleopatra als haar geliefde Marcus Antonius. Het is dan ook niet ondenkbaar dat die informatie geheel subjectief is. Sterker nog: het is aannemelijk dat de verhalen vooral de belangen van Octavianus onderstrepen. Gelukkig zijn er enkele dingen die we – dankzij monumenten, beelden en andere geschriften – wel zeker weten.
De mooiste van het land?
Wie aan Cleopatra denkt, ziet waarschijnlijk direct een mooie vrouw opdoemen met een knap gezicht en een slank lichaam. Dat beeld hebben vele (geromantiseerde) boeken, theaterstukken en films op ons netvlies gebrand. Maar of het ook klopt? Waarschijnlijk niet. Cleopatra wordt door haar tijdsgenoten zelden geroemd om haar schoonheid. Veel vaker hebben ze het over haar charisma en charme. Een slecht teken…Macedonië
Cleopatra kwam niet uit het geslacht der farao’s. Haar familie kwam oorspronkelijk uit Macedonië. Net als de beroemde Alexander de Grote. Hij veroverde Egypte in de vierde eeuw voor Christus. Na zijn dood viel het grote rijk snel uiteen en werd Ptolemaeus I Soter koning van Egypte. Het was het begin van een nieuwe dynastie: de Ptolemaeïsche dynastie. Het koningshuis bestond honderden jaren en verwelkomde in 69 voor Christus de beroemde Cleopatra VII Philopator. Het baby’tje zou de laatste farao van het oude Egypte worden en maar liefst 21 jaar over het land heersen.
Egypte
Cleopatra was de dochter van Ptolemaeus XII. Ze groeide op in één van de wereldsteden van die tijd: het prachtige Alexandrië. Hoewel haar familie al jaren over Egypte regeerde, sprak deze de Egyptische taal niet. Uit verhalen blijkt echter dat Cleopatra de taal wel meester was. Dat wijst erop dat ze zich verbonden wist met Egypte. Haar verlangen om als de reïncarnatie van Isis (een belangrijke Egyptische godin) beschouwd te worden, onderschrijft die aanname alleen maar.
De macht
Als vader Ptolemaeus XII ziek wordt en niet langer in staat is om Egypte te regeren, besluit hij zijn macht te delen. Hij gaat het land samen met Cleopatra VII besturen. Als het lichaam van Ptolemaeus XII het echt begeeft, neemt Cleopatra de macht over en regeert ze tijdelijk samen met haar broer Ptolemaeus XIII. Het jongetje is dan tien jaar oud. Cleopatra telt dan achttien lentes. Cleopatra huwde Ptolemaeus XIII: een gewoonte die de Ptolemeërs van de oude Egyptische farao’s hadden afgekeken.
Van links naar rechts: Ptolemaeus XII (de vader van Cleopatra), Ptolemaeus XIII en Ptolemaeus XIV (de broers van Cleopatra). Laatstgenoemde broer is waarschijnlijk in opdracht van Cleopatra vermoord. Ze wilde zo wellicht voorkomen dat hij dezelfde stunt uit zou halen als zijn oudere broer, Ptolemaeus XIII.
Ruzie in het paleis
Regeren over Egypte was niet gemakkelijk. Maar het werd nog lastiger doordat er twee kapiteins aan het roer stonden: de onafhankelijke Cleopatra en haar man/broer Ptolemaeus XIII. Alles wijst er echter op dat Cleopatra de touwtjes in handen had: haar broer was nog jong en miste de ervaring die Cleopatra tijdens het regeren met haar vader al had opgedaan. Maar zo rond het jaar 48 voor Christus verdwijnt de naam van Cleopatra plotseling uit de koninklijke geschriften. Haar man/broer en zijn adviseurs zijn niet te spreken over het feit dat ze de macht naar zich toetrekt en verbannen haar. Cleopatra laat zich natuurlijk niet zomaar uit het veld slaan: ze verzamelt een leger en is klaar om terug te slaan. Haar broer heeft dat zien aankomen en heeft zijn legers klaarliggen. Cleopatra is kansloos. Maar dan helpt de buitenlandse politiek haar op weg.
Een slimme meid?
Doordat verhalen over haar uiterlijk en romances de boventoon voeren, zou men bijna vergeten dat Cleopatra ook nog eens iets langer dan twee decennia over Egypte regeerde! Ze was dan ook zeker niet dom. Ze kende meerdere talen en wist waarschijnlijk ook het nodige over retorica, astronomie, geometrie en medicijnen. Ook haar kennis over chemische processen (onder meer het maken van make-up) zou enorm zijn geweest en er zelfs voor gezorgd hebben dat ze de beroemde weddenschap met Marcus Antonius won.Julius Caesar
In Rome is in diezelfde periode namelijk ook een machtsstrijd bezig: Julius Caesar en Pompeius vechten er om de troon. De eerste wint en Pompeius vlucht naar Egypte. Ptolemaeus ziet het als de ultieme mogelijkheid om een wit voetje te halen bij Caesar en laat Pompeius ombrengen. De reactie van Caesar is niet in lijn met de verwachtingen: de heerser wordt woedend als hij hoort dat Ptolemaeus Pompeius uit de weg heeft geruimd. Pompeius was immers een belangrijke Romein en bovendien de weduwnaar van Caesars dochter Julia. Dat Ptolemaeus het recht in eigen hand had genomen, is in de ogen van Caesar onvergeeflijk.
In het tapijt
Cleopatra moet het allemaal vanuit ballingschap met lede ogen aanzien. Tegelijkertijd bood de situatie kansen: nu Caesar zo boos was op Ptolemaeus kon zij wellicht met een beetje hulp van de Romein weer aanspraak maken op de troon. Ze moest alleen een manier bedenken om langs de legers van Ptolemaeus te komen en het paleis te bereiken. Legendes wijzen erop dat ze het zeer vindingrijk aanpakte: ze rolde zich in een tapijt en kon zo ongezien langs alle wachtposten komen.
Cleopatra verrast Julius Caesar door uit de rol tapijt te stappen. Een schilderij van Jean-Léon Gérôme.
Verstrengelde belangen
Caesar moet direct onder de indruk zijn geweest van Cleopatra: hij neemt de macht van Ptolemaeus af en geeft deze terug aan Cleopatra. Omdat het onmogelijk was dat een vrouw alleen regeerde, liet Caesar haar de macht delen met haar jongere broer Ptolemaeus XIV. Hij werd ook haar echtgenoot. Pikant detail: al snel bloeide er ook wat moois tussen Cleopatra en Caesar op en bevalt Cleopatra van hun zoontje: Caesarion. Het is lastig vast te stellen of de relatie tussen Caesar en Cleopatra vooral een verstandshuwelijk of een gepassioneerde romance was. Vaststaat dat ze beiden baat hadden bij een goede verstandhouding. Cleopatra kon haar greep op Egypte verstevigen en wist bovendien zeker dat Rome haar land (rijk aan onder meer graan) niet zou aanvallen. Caesar had weer heel andere belangen. Zo had Ptolemaeus XII een enorm geldbedrag van de Romeinen geleend. De koning had het geld nooit terugbetaald en Caesar wilde dat nu verhalen op Cleopatra. Als er al iets wijst op het feit dat Caesar zijn politiek belangrijker vond dan zijn affaire dan is dat wel het conflict dat Cleopatra en hij over Caesarion hadden. Cleopatra wilde dat Caesar de jongen als zijn erfgenaam zou aannemen, maar Caesar weigerde en wees zijn verre neef Octavianus als zijn opvolger aan.
Paranoia?
Nadat Ptolemaeus XIII Cleopatra zo bedrogen had, leek ze niemand meer te kunnen vertrouwen. Ze laat later niet alleen haar broer Ptolemaeus XIV ombrengen, maar ook haar zus Arsinoe moet het ontgelden. Door die doodvonnissen te tekenen, tekende Cleopatra eigenlijk haar eigen doodvonnis: haar macht groeide en daarmee werd ze voor andere machthebbers een steeds belangrijker doelwit.Moord
Lang duurt het geluk niet: in het jaar 44 voor Christus wordt Caesar vermoord. Cleopatra houdt de teugels desalniettemin strak in handen. Ze blijft Egypte besturen en verstevigde haar positie waarschijnlijk zelfs door haar broer uit de weg te ruimen. Omdat ze als vrouw niet alleen op de troon mag zitten, wijst ze haar zoontje aan als tweede bestuurder. In Rome barst een verwoede strijd los. Want wie mag Caesar opvolgen? Marcus Antonius en Octavianus (de door Caesar aangewezen opvolger) gaan de strijd aan met de mensen die Caesar vermoordden: Marcus Junius Brutus en zijn mannen. Cleopatra moet een partij kiezen en kiest voor Antonius.
Verliefd
Een ontmoeting tussen Marcus Antonius en Cleopatra kan niet uitblijven. En weer weet Cleopatra het hart van één van de grootste leiders uit die tijd op hol te brengen. Marcus Antonius blijft enige tijd bij haar en ze krijgen een tweeling: Alexander Helios en Cleopatra Selene II. Marcus Antonius moet dol geweest zijn op Cleopatra: hij trouwde met haar, ze kregen nog een zoon en Antonius gaf Cleopatra en de kinderen steeds meer macht. Of dat ook de bedoeling was of dat het een mooie bijkomstigheid van hun prille liefde was, is wederom onduidelijk. In Rome zagen ze het in ieder geval met lede ogen aan. Octavianus begint zijn vriend steeds meer als vijand te beschouwen en niet veel later verklaart hij Egypte de oorlog.
De dood van Cleopatra. Een schilderij van Reginald Arthur.
Kansloos
De troepen van Marcus Antonius en Cleopatra zijn kansloos tegenover de sterke vloot van Octavianus. Marcus Antonius ziet dat al snel in en pleegt zelfmoord. Zijn geliefde volgt zijn voorbeeld. Hoe ze dat deed, is nog steeds een raadsel. Sommige historici denken dat ze de gifbeker gebruikte. Anderen claimen dat ze zich door een giftige slang liet bijten. Vaststaat dat Cleopatra wist wat ze deed, zo legt onderzoeker Adrienne Mayor uit. “Cleopatra zou verschillende toxicologische experimenten hebben uitgevoerd. (…) Ze was op zoek naar de meest vredige en minst pijnlijke manier om te sterven en observeerde de dood van vele veroordeelde gevangenen die aan gif of andere middelen waaronder een slangenbeet waren blootgesteld.”
Stukje bij beetje schrapen archeologen meer en meer informatie over Cleopatra bij elkaar. En veel van die gegevens veranderen het beeld dat wij – met dank aan mannen als Shakespeare – van Cleopatra hebben gekregen. Ze was niet alleen verleidelijk, maar ook sluw en machtsbelust en zelfs bereid om over lijken te gaan. Al die facetten maken haar tot één van de meest beroemde, maar ook omstreden historische personages. Maar ze zorgen er bovenal voor dat haar levensverhaal zich prima leent voor de betere theaterstukken en romans. Het is een verhaal dat zelfs ruim 2000 jaar later nog houdbaar is en waarschijnlijk ook altijd blijft. Het is nu eenmaal veel te fascinerend om zomaar in stoffige bibliotheken te laten vergaan.
Dit artikel maakt deel uit van een serie van beroemde en omstreden personen. Eerder verschenen in deze reeks al artikelen over Mata Hari, Leonardo da Vinci, Michel de Nostredame en Eva Péron.
(Scientias.nl)
Beroemd en omstreden: Cleopatra VII
Ze staat bekend als een geweldige en immens machtige minnares, maar wie was de beroemde Cleopatra nu echt?
Cleopatra is de boeken ingegaan als één van de meest beroemde minnaressen. Belangrijkste reden daarvoor is dat ze er in haar relatief korte leven in slaagde om maar liefst twee van de grootste heersers uit die tijd aan de haak te slaan. Maar er is zoveel meer over Cleopatra te vertellen…
Geromantiseerd
Er is vrij veel over Cleopatra geschreven. Vaak betreft het sterk geromantiseerde verhalen over verlangen naar liefde, macht en uiterlijk vertoon. In die verhalen wordt Cleopatra een personage dat van alle tijden is en dus zowel op het witte doek als in de boekhandels goed verkoopt. Over de echte Cleopatra is heel weinig bekend. En wat we weten, is wellicht nog niet eens helemaal waar. Veel informatie over Cleopatra hebben we namelijk te danken aan Octavianus: de grote vijand van zowel Cleopatra als haar geliefde Marcus Antonius. Het is dan ook niet ondenkbaar dat die informatie geheel subjectief is. Sterker nog: het is aannemelijk dat de verhalen vooral de belangen van Octavianus onderstrepen. Gelukkig zijn er enkele dingen die we – dankzij monumenten, beelden en andere geschriften – wel zeker weten.
De mooiste van het land?
Wie aan Cleopatra denkt, ziet waarschijnlijk direct een mooie vrouw opdoemen met een knap gezicht en een slank lichaam. Dat beeld hebben vele (geromantiseerde) boeken, theaterstukken en films op ons netvlies gebrand. Maar of het ook klopt? Waarschijnlijk niet. Cleopatra wordt door haar tijdsgenoten zelden geroemd om haar schoonheid. Veel vaker hebben ze het over haar charisma en charme. Een slecht teken…Macedonië
Cleopatra kwam niet uit het geslacht der farao’s. Haar familie kwam oorspronkelijk uit Macedonië. Net als de beroemde Alexander de Grote. Hij veroverde Egypte in de vierde eeuw voor Christus. Na zijn dood viel het grote rijk snel uiteen en werd Ptolemaeus I Soter koning van Egypte. Het was het begin van een nieuwe dynastie: de Ptolemaeïsche dynastie. Het koningshuis bestond honderden jaren en verwelkomde in 69 voor Christus de beroemde Cleopatra VII Philopator. Het baby’tje zou de laatste farao van het oude Egypte worden en maar liefst 21 jaar over het land heersen.
Egypte
Cleopatra was de dochter van Ptolemaeus XII. Ze groeide op in één van de wereldsteden van die tijd: het prachtige Alexandrië. Hoewel haar familie al jaren over Egypte regeerde, sprak deze de Egyptische taal niet. Uit verhalen blijkt echter dat Cleopatra de taal wel meester was. Dat wijst erop dat ze zich verbonden wist met Egypte. Haar verlangen om als de reïncarnatie van Isis (een belangrijke Egyptische godin) beschouwd te worden, onderschrijft die aanname alleen maar.
De macht
Als vader Ptolemaeus XII ziek wordt en niet langer in staat is om Egypte te regeren, besluit hij zijn macht te delen. Hij gaat het land samen met Cleopatra VII besturen. Als het lichaam van Ptolemaeus XII het echt begeeft, neemt Cleopatra de macht over en regeert ze tijdelijk samen met haar broer Ptolemaeus XIII. Het jongetje is dan tien jaar oud. Cleopatra telt dan achttien lentes. Cleopatra huwde Ptolemaeus XIII: een gewoonte die de Ptolemeërs van de oude Egyptische farao’s hadden afgekeken.
Van links naar rechts: Ptolemaeus XII (de vader van Cleopatra), Ptolemaeus XIII en Ptolemaeus XIV (de broers van Cleopatra). Laatstgenoemde broer is waarschijnlijk in opdracht van Cleopatra vermoord. Ze wilde zo wellicht voorkomen dat hij dezelfde stunt uit zou halen als zijn oudere broer, Ptolemaeus XIII.
Ruzie in het paleis
Regeren over Egypte was niet gemakkelijk. Maar het werd nog lastiger doordat er twee kapiteins aan het roer stonden: de onafhankelijke Cleopatra en haar man/broer Ptolemaeus XIII. Alles wijst er echter op dat Cleopatra de touwtjes in handen had: haar broer was nog jong en miste de ervaring die Cleopatra tijdens het regeren met haar vader al had opgedaan. Maar zo rond het jaar 48 voor Christus verdwijnt de naam van Cleopatra plotseling uit de koninklijke geschriften. Haar man/broer en zijn adviseurs zijn niet te spreken over het feit dat ze de macht naar zich toetrekt en verbannen haar. Cleopatra laat zich natuurlijk niet zomaar uit het veld slaan: ze verzamelt een leger en is klaar om terug te slaan. Haar broer heeft dat zien aankomen en heeft zijn legers klaarliggen. Cleopatra is kansloos. Maar dan helpt de buitenlandse politiek haar op weg.
Een slimme meid?
Doordat verhalen over haar uiterlijk en romances de boventoon voeren, zou men bijna vergeten dat Cleopatra ook nog eens iets langer dan twee decennia over Egypte regeerde! Ze was dan ook zeker niet dom. Ze kende meerdere talen en wist waarschijnlijk ook het nodige over retorica, astronomie, geometrie en medicijnen. Ook haar kennis over chemische processen (onder meer het maken van make-up) zou enorm zijn geweest en er zelfs voor gezorgd hebben dat ze de beroemde weddenschap met Marcus Antonius won.Julius Caesar
In Rome is in diezelfde periode namelijk ook een machtsstrijd bezig: Julius Caesar en Pompeius vechten er om de troon. De eerste wint en Pompeius vlucht naar Egypte. Ptolemaeus ziet het als de ultieme mogelijkheid om een wit voetje te halen bij Caesar en laat Pompeius ombrengen. De reactie van Caesar is niet in lijn met de verwachtingen: de heerser wordt woedend als hij hoort dat Ptolemaeus Pompeius uit de weg heeft geruimd. Pompeius was immers een belangrijke Romein en bovendien de weduwnaar van Caesars dochter Julia. Dat Ptolemaeus het recht in eigen hand had genomen, is in de ogen van Caesar onvergeeflijk.
In het tapijt
Cleopatra moet het allemaal vanuit ballingschap met lede ogen aanzien. Tegelijkertijd bood de situatie kansen: nu Caesar zo boos was op Ptolemaeus kon zij wellicht met een beetje hulp van de Romein weer aanspraak maken op de troon. Ze moest alleen een manier bedenken om langs de legers van Ptolemaeus te komen en het paleis te bereiken. Legendes wijzen erop dat ze het zeer vindingrijk aanpakte: ze rolde zich in een tapijt en kon zo ongezien langs alle wachtposten komen.
Cleopatra verrast Julius Caesar door uit de rol tapijt te stappen. Een schilderij van Jean-Léon Gérôme.
Verstrengelde belangen
Caesar moet direct onder de indruk zijn geweest van Cleopatra: hij neemt de macht van Ptolemaeus af en geeft deze terug aan Cleopatra. Omdat het onmogelijk was dat een vrouw alleen regeerde, liet Caesar haar de macht delen met haar jongere broer Ptolemaeus XIV. Hij werd ook haar echtgenoot. Pikant detail: al snel bloeide er ook wat moois tussen Cleopatra en Caesar op en bevalt Cleopatra van hun zoontje: Caesarion. Het is lastig vast te stellen of de relatie tussen Caesar en Cleopatra vooral een verstandshuwelijk of een gepassioneerde romance was. Vaststaat dat ze beiden baat hadden bij een goede verstandhouding. Cleopatra kon haar greep op Egypte verstevigen en wist bovendien zeker dat Rome haar land (rijk aan onder meer graan) niet zou aanvallen. Caesar had weer heel andere belangen. Zo had Ptolemaeus XII een enorm geldbedrag van de Romeinen geleend. De koning had het geld nooit terugbetaald en Caesar wilde dat nu verhalen op Cleopatra. Als er al iets wijst op het feit dat Caesar zijn politiek belangrijker vond dan zijn affaire dan is dat wel het conflict dat Cleopatra en hij over Caesarion hadden. Cleopatra wilde dat Caesar de jongen als zijn erfgenaam zou aannemen, maar Caesar weigerde en wees zijn verre neef Octavianus als zijn opvolger aan.
Paranoia?
Nadat Ptolemaeus XIII Cleopatra zo bedrogen had, leek ze niemand meer te kunnen vertrouwen. Ze laat later niet alleen haar broer Ptolemaeus XIV ombrengen, maar ook haar zus Arsinoe moet het ontgelden. Door die doodvonnissen te tekenen, tekende Cleopatra eigenlijk haar eigen doodvonnis: haar macht groeide en daarmee werd ze voor andere machthebbers een steeds belangrijker doelwit.Moord
Lang duurt het geluk niet: in het jaar 44 voor Christus wordt Caesar vermoord. Cleopatra houdt de teugels desalniettemin strak in handen. Ze blijft Egypte besturen en verstevigde haar positie waarschijnlijk zelfs door haar broer uit de weg te ruimen. Omdat ze als vrouw niet alleen op de troon mag zitten, wijst ze haar zoontje aan als tweede bestuurder. In Rome barst een verwoede strijd los. Want wie mag Caesar opvolgen? Marcus Antonius en Octavianus (de door Caesar aangewezen opvolger) gaan de strijd aan met de mensen die Caesar vermoordden: Marcus Junius Brutus en zijn mannen. Cleopatra moet een partij kiezen en kiest voor Antonius.
Verliefd
Een ontmoeting tussen Marcus Antonius en Cleopatra kan niet uitblijven. En weer weet Cleopatra het hart van één van de grootste leiders uit die tijd op hol te brengen. Marcus Antonius blijft enige tijd bij haar en ze krijgen een tweeling: Alexander Helios en Cleopatra Selene II. Marcus Antonius moet dol geweest zijn op Cleopatra: hij trouwde met haar, ze kregen nog een zoon en Antonius gaf Cleopatra en de kinderen steeds meer macht. Of dat ook de bedoeling was of dat het een mooie bijkomstigheid van hun prille liefde was, is wederom onduidelijk. In Rome zagen ze het in ieder geval met lede ogen aan. Octavianus begint zijn vriend steeds meer als vijand te beschouwen en niet veel later verklaart hij Egypte de oorlog.
De dood van Cleopatra. Een schilderij van Reginald Arthur.
Kansloos
De troepen van Marcus Antonius en Cleopatra zijn kansloos tegenover de sterke vloot van Octavianus. Marcus Antonius ziet dat al snel in en pleegt zelfmoord. Zijn geliefde volgt zijn voorbeeld. Hoe ze dat deed, is nog steeds een raadsel. Sommige historici denken dat ze de gifbeker gebruikte. Anderen claimen dat ze zich door een giftige slang liet bijten. Vaststaat dat Cleopatra wist wat ze deed, zo legt onderzoeker Adrienne Mayor uit. “Cleopatra zou verschillende toxicologische experimenten hebben uitgevoerd. (…) Ze was op zoek naar de meest vredige en minst pijnlijke manier om te sterven en observeerde de dood van vele veroordeelde gevangenen die aan gif of andere middelen waaronder een slangenbeet waren blootgesteld.”
Stukje bij beetje schrapen archeologen meer en meer informatie over Cleopatra bij elkaar. En veel van die gegevens veranderen het beeld dat wij – met dank aan mannen als Shakespeare – van Cleopatra hebben gekregen. Ze was niet alleen verleidelijk, maar ook sluw en machtsbelust en zelfs bereid om over lijken te gaan. Al die facetten maken haar tot één van de meest beroemde, maar ook omstreden historische personages. Maar ze zorgen er bovenal voor dat haar levensverhaal zich prima leent voor de betere theaterstukken en romans. Het is een verhaal dat zelfs ruim 2000 jaar later nog houdbaar is en waarschijnlijk ook altijd blijft. Het is nu eenmaal veel te fascinerend om zomaar in stoffige bibliotheken te laten vergaan.
Dit artikel maakt deel uit van een serie van beroemde en omstreden personen. Eerder verschenen in deze reeks al artikelen over Mata Hari, Leonardo da Vinci, Michel de Nostredame en Eva Péron.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=313MMQMTquote:Jodenhaat zit diep ingebakken in lokale cultuur
Wetenschappers zien parallellen tussen de jaren 1340, 1940 én nu
maandag 27 februari 2012, 03u00 Auteur: Dries De Smet
BRUSSEL - Duitse gemeentes die Joden vervolgden in de middeleeuwen, kenden zes eeuwen later zes keer zoveel geweld tegen Joden. Wetenschappers tonen aan hoe Jodenhaat van generatie op generatie wordt door- gegeven.
Van onze redacteur
See to the most important passengers: The warped Nazi propaganda film of Titanic
t's the most bizarre telling of the Titanic story – a Nazi film overseen by Hitler’s propaganda minister Joseph Goebbels.
Titanic, conceived in 1940, was meant to depict Britain as a society ruled by greedy plutocrats.
Now the incredible full story of its making has finally come to light. Made on a vast budget equivalent to £100million today, the film was intended to boost German morale as the Nazis prepared for the invasion of Britain.
But like the doomed liner, the film itself met a calamitous end. Never shown in Nazi Germany, its director was found hanged by his own braces and is sus-pected of having been murdered by the Gestapo.
And the ship that took the role of the Titanic, the Cap Arcona, was later sunk with 5,000 concentration camp prisoners on board, a vastly greater loss of life than the 1,517 who died in the Titanic disaster.
A new Channel 5 documentary, Nazi Titanic: Revealed, tells the story of the film using Goebbels’s private diaries and unseen home movies shot behind the scenes.
Goebbels demanded an 87-day shoot, the building of nine huge stages for interior filming in Berlin and a 30ft replica of the liner.
For exteriors, he insisted the Cap Arcona was taken to the Baltic naval base Gotenhafen. Vital military personnel were pulled from the front to act as extras.
Filming was delayed by fog, storms, a model ship which kept breaking down and director Herbert Selpin’s insistence on shooting the sinking at night. Soldiers hired as extras were often drunk and disruptive.
A frustrated Selpin launched a furious, expletive-filled outburst against German officers at a private dinner, which was quickly relayed to the Gestapo.
Sent to Berlin by Goebbels for interrogation, Selpin was found hanged in the basement of Gestapo HQ. The film was finally completed by another director.
It depicts Bruce Ismay, the managing director of the White Star Line, which owned the Titanic, as a callously greedy figure. In a fictitious scene Ismay boasts that the record-breaking maiden voyage will make him rich.
He tells the captain: ‘For arrival on schedule in New York I will pay you $5,000 and for every hour ahead of schedule another $1,000.’
Completed in 1942, it was far from the masterpiece Goebbels had waited two years to see. Fearing Nazi citizens under attack by Allied bombers would be frightened by the sinking, he banned its release in Germany, although it was shown in occupied Europe.
Near the end of the war the Cap Arcona was used to transport concentration camp prisoners. It was repainted as a troop carrier. Water, food and lifeboats were removed and it was filled with gas canisters. When, as the Germans predicted, the Allies sank it, just 350 of the 5,500 passengers survived.
Steven Luckert, of America’s National Holocaust Museum, says: ‘The film portrays the Titanic as a microcosm of British society, in which a small group endangers the safety of the vessel to reap financial reward. Its sinking is blamed on Britain’s corrupt ruling elite.’
Nazi Titanic is on Channel 5 on Tuesday, March 6, at 8pm.
Bron: http://www.dailymail.co.u(...)c.html#ixzz1nfFIE88L
t's the most bizarre telling of the Titanic story – a Nazi film overseen by Hitler’s propaganda minister Joseph Goebbels.
Titanic, conceived in 1940, was meant to depict Britain as a society ruled by greedy plutocrats.
Now the incredible full story of its making has finally come to light. Made on a vast budget equivalent to £100million today, the film was intended to boost German morale as the Nazis prepared for the invasion of Britain.
But like the doomed liner, the film itself met a calamitous end. Never shown in Nazi Germany, its director was found hanged by his own braces and is sus-pected of having been murdered by the Gestapo.
And the ship that took the role of the Titanic, the Cap Arcona, was later sunk with 5,000 concentration camp prisoners on board, a vastly greater loss of life than the 1,517 who died in the Titanic disaster.
A new Channel 5 documentary, Nazi Titanic: Revealed, tells the story of the film using Goebbels’s private diaries and unseen home movies shot behind the scenes.
Goebbels demanded an 87-day shoot, the building of nine huge stages for interior filming in Berlin and a 30ft replica of the liner.
For exteriors, he insisted the Cap Arcona was taken to the Baltic naval base Gotenhafen. Vital military personnel were pulled from the front to act as extras.
Filming was delayed by fog, storms, a model ship which kept breaking down and director Herbert Selpin’s insistence on shooting the sinking at night. Soldiers hired as extras were often drunk and disruptive.
A frustrated Selpin launched a furious, expletive-filled outburst against German officers at a private dinner, which was quickly relayed to the Gestapo.
Sent to Berlin by Goebbels for interrogation, Selpin was found hanged in the basement of Gestapo HQ. The film was finally completed by another director.
It depicts Bruce Ismay, the managing director of the White Star Line, which owned the Titanic, as a callously greedy figure. In a fictitious scene Ismay boasts that the record-breaking maiden voyage will make him rich.
He tells the captain: ‘For arrival on schedule in New York I will pay you $5,000 and for every hour ahead of schedule another $1,000.’
Completed in 1942, it was far from the masterpiece Goebbels had waited two years to see. Fearing Nazi citizens under attack by Allied bombers would be frightened by the sinking, he banned its release in Germany, although it was shown in occupied Europe.
Near the end of the war the Cap Arcona was used to transport concentration camp prisoners. It was repainted as a troop carrier. Water, food and lifeboats were removed and it was filled with gas canisters. When, as the Germans predicted, the Allies sank it, just 350 of the 5,500 passengers survived.
Steven Luckert, of America’s National Holocaust Museum, says: ‘The film portrays the Titanic as a microcosm of British society, in which a small group endangers the safety of the vessel to reap financial reward. Its sinking is blamed on Britain’s corrupt ruling elite.’
Nazi Titanic is on Channel 5 on Tuesday, March 6, at 8pm.
Bron: http://www.dailymail.co.u(...)c.html#ixzz1nfFIE88L
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Seven paintings which once belonged to Adolf Hitler found hidden in a Czech convent
They once belonged to one of the world's most despised figures.
So it is perhaps no surprise that this collection of paintings was hidden away from public view.
However this extraordinary group of seven paintings that once belonged to Adolf Hitler was recently discovered in a convent in the Czech Republic.
Czech historian Jiri Kuchar found them in the convent in the town of Doskany, north of Prague, according to the Daily Telegraph.
The historical value of the collection could see them fetch £1.7million at auction.
One of the paintings is called Memories of Stalingrad and shows wounded German soldiers sheltering in a trench during a battle.
Despite the massive defeat that Hitler's forces suffered at Stalingrad by Soviet forces, the painting is believed to be one of the Fuhrer's favourites.
It is believed that as the war came to an end Hitler ordered that the paintings be hidden in a monastery in Bohemia.
However, the art collection was discovered by American forces and taken to an artefact collection point.
They then disappeared and it is unclear how the collection ended up in the convent in the Czech Republic.
The convent - which said it did not know that the paintings belonged to Hitler - said it wants to keep them.
Mr Kuchar said more paintings could yet be found, as the collection totalled 16 paintings before it disappeared.
However, it could be difficult to track them down.
He said: 'I've got a feeling that many places will be reluctant to admit their favourite works of art have this unfortunate historical blemish.'
Bron: http://www.dailymail.co.u(...)n-Czech-convent.html
They once belonged to one of the world's most despised figures.
So it is perhaps no surprise that this collection of paintings was hidden away from public view.
However this extraordinary group of seven paintings that once belonged to Adolf Hitler was recently discovered in a convent in the Czech Republic.
Czech historian Jiri Kuchar found them in the convent in the town of Doskany, north of Prague, according to the Daily Telegraph.
The historical value of the collection could see them fetch £1.7million at auction.
One of the paintings is called Memories of Stalingrad and shows wounded German soldiers sheltering in a trench during a battle.
Despite the massive defeat that Hitler's forces suffered at Stalingrad by Soviet forces, the painting is believed to be one of the Fuhrer's favourites.
It is believed that as the war came to an end Hitler ordered that the paintings be hidden in a monastery in Bohemia.
However, the art collection was discovered by American forces and taken to an artefact collection point.
They then disappeared and it is unclear how the collection ended up in the convent in the Czech Republic.
The convent - which said it did not know that the paintings belonged to Hitler - said it wants to keep them.
Mr Kuchar said more paintings could yet be found, as the collection totalled 16 paintings before it disappeared.
However, it could be difficult to track them down.
He said: 'I've got a feeling that many places will be reluctant to admit their favourite works of art have this unfortunate historical blemish.'
Bron: http://www.dailymail.co.u(...)n-Czech-convent.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
How Europeans WERE the first to discover America - but it was 20,000 years before Christopher Columbus
-New discovery of European-style tools being heralded as among the most important archaeological breakthroughs for decades
-Supports the theory that Stone Age humans could make the 1500 mile journey across the Atlantic during Ice Age
America was first discovered by Stone Age hunters from Europe, according to new archaeological evidence.
Across six locations on the U.S. east coast, several dozen stone tools have been found.
After close analysis it was discovered that they were between 19,000 and 26,000 years old and were a European-style of tool.
The discovery suggests that the owners of the tools arrived 10,000 years before the ancestors of the American Indians set foot in the New World, reported The Independent.
Finding the tools is being heralded as one of the most important archaeological breakthroughs for several decades.
Archaeologists are hopeful that they will add another dimension to understanding the spread of humans across the world.
Three of the sites were discovered by archaeologist Dr Darrin Lowery of the University of Delaware, while another one is in Pennsylvania and a fifth site is in Virginia.
Fishermen discovered a sixth on a seabed 60 miles from the Virginian coast, which in prehistoric times would have been dry land.
Previous similar discoveries before the recent artefacts, dated back 15,000 years ago, which was long after Stone Age Europeans had stopped making those tools, and as a consequence, most archaeologists had refuted any possibility of a connection.
But the age of the newly-discovered tools are from between 26,000 and 19,000 years ago and are virtually exactly the same as western European materials from that time, reported The Independent.
Professor Dennis Stanford, of the Smithsonian Institution in Washington DC, and Professor Bruce Bradley of the University of Exeter, were the two leading archaeologists who analysed the evidence.
They have argued that Stone Age humans were able to make the 1500 mile journey across the Atlantic ice and suggested that from Western Europe, Stone Age people migrated to North America at the height of the Ice Age.
About three million square miles of the North Atlantic was covered in thick ice for all or part of the year at the peak of the Ice Age.
However, beyond the ice, the lure of the open ocean began would have been extremely rich in food resources for hunters.
But until now there was relatively little evidence to support their thinking. They are presenting their theory and evidence in a new book - Across Atlantic Ice - which is published this month.
Buoyed by the recent discovery, archaeologists are now turning to new locations in Tennessee, Maryland and even Texas, all sites which are they believe will produce more Stone Age evidence.
But most of the areas where the newcomers stepped off the ice on to dry land are now up to 100 miles out to sea - along with any possible evidence.
Bron: http://www.dailymail.co.u(...)a.html#ixzz1nfHDxtAY
-New discovery of European-style tools being heralded as among the most important archaeological breakthroughs for decades
-Supports the theory that Stone Age humans could make the 1500 mile journey across the Atlantic during Ice Age
America was first discovered by Stone Age hunters from Europe, according to new archaeological evidence.
Across six locations on the U.S. east coast, several dozen stone tools have been found.
After close analysis it was discovered that they were between 19,000 and 26,000 years old and were a European-style of tool.
The discovery suggests that the owners of the tools arrived 10,000 years before the ancestors of the American Indians set foot in the New World, reported The Independent.
Finding the tools is being heralded as one of the most important archaeological breakthroughs for several decades.
Archaeologists are hopeful that they will add another dimension to understanding the spread of humans across the world.
Three of the sites were discovered by archaeologist Dr Darrin Lowery of the University of Delaware, while another one is in Pennsylvania and a fifth site is in Virginia.
Fishermen discovered a sixth on a seabed 60 miles from the Virginian coast, which in prehistoric times would have been dry land.
Previous similar discoveries before the recent artefacts, dated back 15,000 years ago, which was long after Stone Age Europeans had stopped making those tools, and as a consequence, most archaeologists had refuted any possibility of a connection.
But the age of the newly-discovered tools are from between 26,000 and 19,000 years ago and are virtually exactly the same as western European materials from that time, reported The Independent.
Professor Dennis Stanford, of the Smithsonian Institution in Washington DC, and Professor Bruce Bradley of the University of Exeter, were the two leading archaeologists who analysed the evidence.
They have argued that Stone Age humans were able to make the 1500 mile journey across the Atlantic ice and suggested that from Western Europe, Stone Age people migrated to North America at the height of the Ice Age.
About three million square miles of the North Atlantic was covered in thick ice for all or part of the year at the peak of the Ice Age.
However, beyond the ice, the lure of the open ocean began would have been extremely rich in food resources for hunters.
But until now there was relatively little evidence to support their thinking. They are presenting their theory and evidence in a new book - Across Atlantic Ice - which is published this month.
Buoyed by the recent discovery, archaeologists are now turning to new locations in Tennessee, Maryland and even Texas, all sites which are they believe will produce more Stone Age evidence.
But most of the areas where the newcomers stepped off the ice on to dry land are now up to 100 miles out to sea - along with any possible evidence.
Bron: http://www.dailymail.co.u(...)a.html#ixzz1nfHDxtAY
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Waarom staat Cleo op 2 schilderijen met de borsten bloot?quote:Op maandag 27 februari 2012 08:59 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
25-02-2012
Beroemd en omstreden: Cleopatra VII
Historisch feitje? Of geilheid van de schilders ?
Die Orientalistische stijl (19e eeuwse schilderkunst, voornamelijk uit Frankrijk en gemaakt door academische schilders) had ook een vaak sterk erotische tint, men mocht niet-christelijke vrouwen ook met ontblote borsten schilderen (christelijke vrouwen duidelijk niet, zelfs Maria was rond die tijd niet meer toegestaan met ontblote borst te schilderen, wat voorheen wel een gewoonte was)..quote:
[..]
Waarom staat Cleo op 2 schilderijen met de borsten bloot?
Historisch feitje? Of geilheid van de schilders ?
effectief leidde het natuurlijk tot het stijgen in populariteit van niet christelijke mythes en verhalen als onderwerp voor schilderingen.
Ook steeg het orientalisme sterk qua invloed door de invloed van Napoleon die in egypte een (eigenlijk mislukte) veldtocht had gehad, maar vervolgens door sterke propaganda (waarbij schilderingn een grote rol speelden) poogde hiervan een zeer positief beeld te geven.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
okee... geilheid dus. Pornografie vermomd als kunst..quote:
[..]
Die Orientalistische stijl (19e eeuwse schilderkunst, voornamelijk uit Frankrijk en gemaakt door academische schilders) had ook een vaak sterk erotische tint, men mocht niet-christelijke vrouwen ook met ontblote borsten schilderen (christelijke vrouwen duidelijk niet, zelfs Maria was rond die tijd niet meer toegestaan met ontblote borst te schilderen, wat voorheen wel een gewoonte was)..
Ik kan me geen Mariaschilderij herinneren met een blote borst.
jawel, daarvan zijn er een boel... maar eerder uit de oudere christelijke kunst, zelfs beelden waar uit de borsten van maria straaltjes melk in de mond van het jezus-kind spuiten:quote:
[..]
Ik kan me geen Mariaschilderij herinneren met een blote borst.
Maria Lactans is de latijnse term..
een mooi voorbeeld:
(maar de 'erotische' waarde hiervan kun je betwijfelen, ik althans vind die oritentalische schilderingen van wulpse slaven wel wat aantrekkelijker dan dit
)Overigens "Pornografie vermomd als Kunst" is een persoonlijkw aardeoordeel. de erotische waarde van kunst was altijd al één vand e belangrijkste reden kunst te maken, bv de allereerste mensenbeeltnissen waren vaak vrouwen met zeer duidelijke geslachtsorganen (Venus-beeldjes)
[ Bericht 8% gewijzigd door RM-rf op 28-02-2012 11:43:38 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Het hele leven is een groot persoonlijke waardeoordeel.quote:Op dinsdag 28 februari 2012 11:38 schreef RM-rf het volgende:
Overigens "Pornografie vermomd als Kunst" is een persoonlijkw aardeoordeel. de erotische waarde van kunst was altijd al één vand e belangrijkste reden kunst te maken, bv de allereerste mensenbeeltnissen waren vaak vrouwen met zeer duidelijke geslachtsorganen (Venus-beeldjes)
Er bestaat ook geen waardevrije beoordeling in de kunst.
Je zegt zelf dat geilheid een van de belangrijkste redenen was kunst te maken.
Hardstikke persoonlijke waardeoordeel van de kunstenaar.
Insult to WWII heroes: Graves of British troops smashed and desecrated by Libyan Islamists in protest over U.S. soldiers' Koran burning
A furious mob has desecrated dozens of Commonwealth War Graves in a Libyan cemetery amid continuing fury in the Middle East over the burning of the Koran by U.S. soldiers.
Headstones commemorating British and Allied servicemen, killed during World War II campaigns in the Western Desert, lay smashed and strewn across Benghazi Military Cemetery.
Protesters rampaged through site on Friday, despite efforts by America to calm tensions sparked when it emerged U.S. soldiers had burned Muslim holy books in a pile of rubbish at a military base in Afghanistan.
(artikel)
A furious mob has desecrated dozens of Commonwealth War Graves in a Libyan cemetery amid continuing fury in the Middle East over the burning of the Koran by U.S. soldiers.
Headstones commemorating British and Allied servicemen, killed during World War II campaigns in the Western Desert, lay smashed and strewn across Benghazi Military Cemetery.
Protesters rampaged through site on Friday, despite efforts by America to calm tensions sparked when it emerged U.S. soldiers had burned Muslim holy books in a pile of rubbish at a military base in Afghanistan.
(artikel)
28-02-2012
Ontsluiten van ‘zestiende-eeuws Facebook’
Adellijke dames in de zestiende en zeventiende eeuw hadden boekjes, waarin vrienden en gasten een boodschap achterlieten. Soms een heel gedicht, soms aangevuld met commentaar van anderen –’het is een soort Facebook avant la lettre’, aldus Johan Oosterman, hoogleraar Oudere Nederlandse letterkunde aan de Radboud Universiteit. Hij leidt onderzoek naar deze boekjes en heeft voor een publieksvriendelijke ontsluiting ervan geld nodig, dat hij wil verzamelen via crowdfunding.
Vrouwenalba (meervoud van vrouwenalbum) is de vakterm waarmee de vriendenboekjes van de zestiende- en zeventiende-eeuwse adellijke dames worden aangeduid. Daarvan zijn er in Nederland enkele tientallen bewaard, schat Oosterman. Zijn interesse gaat vooral uit naar alba uit Oost-Nederland en het aangrenzende Duitse gebied. ‘Het is meer cultuurgeschiedenis dan literatuurgeschiedenis, al worden er soms bekende schrijvers geciteerd. De alba geven zicht op het sociale leven van de adel in de regio, in een belangrijke periode: de tijd van de Tachtigjarige Oorlog, het ontstaan van de Republiek…’
Lied en spreuken. Album Johan van Lynden (Nijmegen? ca. 1560). Arnhem, Gelders Archief, Van Batenborch Stichting Afbeelding: © Radbout Universiteit Nijmegen
De alba zijn het Facebook van de zestiende eeuw. Ze laten sociale netwerken zien en wat de wensen en commentaren ook duidelijk maken, is ‘dat de behoefte om vriendschappen zichtbaar te maken, ook toen al bestond. Men had er plezier in om in elkaars boekje te schrijven ’ik vind jou leuk’, ‘wat was het weer gezellig’ – of woorden van die strekking.’ De boekjes bevatten niet alleen namen en korte spreuken, maar ook liedjes, afbeeldingen en bijvoorbeeld commentaar over de geschiktheid van bepaalde personen als huwelijkskandidaat.
Toegankelijk maken
De vrouwenalba zijn, zelfs voor kenners, lastig om te lezen: het schrift uit die tijd is vaak onduidelijk. Maar in de afgelopen jaren hebben studenten van Oosterman al diverse alba ontcijferd en beschreven, waarbij ook het netwerk van een album zo goed mogelijk in kaart is gebracht. Inmiddels is een promovenda fulltime aan de slag met de alba, daarbij geassisteerd door enkele studenten.
Daarnaast is er een projectgroep opgericht, met daarin ook vertegenwoordigers van de Koninklijke Bibliotheek (KB), die de grootste collectie vrouwenalba heeft; de Hoge Raad van Adel, eigenaar van een kleine collectie, ‘maar wel een van de belangrijkste’; de Van Batenborch Stichting, eigenaar van het album van Johan van Lynden, een voor het Nijmeegs onderzoek erg belangrijk album, rond 1556 begonnen door een man maar later overgenomen door een vrouw; en het Gelders Archief, waar het Van Lynden-album ligt, en archieven van de in de alba genoemde families. Al deze instanties zijn het over één ding eens: de vrouwenalba moeten voor een breed publiek toegankelijk worden gemaakt en ook door anderen te bestuderen zijn.
Tastbaar verleden
Wapenschild en adellijke dame. Album Rutghera van Eck (Zutphen, begin 17e eeuw). Den Haag, Hoge Raad van Adel. Afbeelding: © Radbout Universiteit Nijmegen
Daarom wil de projectgroep de alba ontsluiten via een website: daarop komen facsimiles van de albumpagina’s te staan met transcripties en toelichtingen. ‘Vervolgens willen we in kaart brengen, met google maps, hoe dat netwerk geografisch in elkaar stak. En dat willen we ook zichtbaar maken via Facebook: we geven de adellijke vrouwen hun eigen account, en nemen de toenmalige vrienden op in hun netwerk, samen met hun inscripties die prikbordberichten worden. Bovendien wil de projectgroep alba uitgeven en studiedagen organiseren.
Allemaal extra’s die uit het materiaalbudget van één promovendus niet te bekostigen zijn en waarvoor de betrokken instanties ook geen fondsen hebben. ‘Dan ontstaat een situatie waarin wij, de onderzoekers, prachtig materiaal verzameld hebben, zonder dat dit breder toegankelijk is. Maar de alba ontsluiten zonder dat anderen er iets aan hebben, is verspilde moeite. Juist deze boekjes zijn vaak zó concreet te verbinden aan bepaalde plaatsen en families in de regio. Het verleden wordt heel tastbaar.’
Crowdfunding
Subsidies voor dit soort zaken zijn er tegenwoordig echter niet veel meer. En zo kwam de projectgroep tot het plan om het ‘publieksvriendelijke’ deel van het vrouwenalbaproject te laten financieren via crowdfunding. Daarbij kunnen particulieren direct geld doneren om het project mogelijk te maken. Het is een financieringsmethode die in Nederland binnen de culturele sector in opkomst is; binnen de wetenschap wordt er nog nauwelijks mee gewerkt.
Twee pagina’s met korte inscripties. Album van Clara de Beers (Beers, ca. 1600). Den Haag, Koninklijke Bibliotheek Afbeelding: © Radbout Universiteit Nijmegen
Het is spannend of het gaat lukken: het streefbedrag van de Stichting Alba Amicorum is 30.000 tot 40.000 euro, te besteden aan de publieksvriendelijke ontsluiting van de alba. Wie er meer over wil weten, kan terecht op de website www.alba-amicorum.nl waar ook de voortgang van het onderzoek te volgen is. Alle giften zijn welkom: een ondergrens per donatie stelt de stichting vooralsnog niet.
Wel zal er enig verschil zijn in ‘tegenprestatie’: minimaal ontvangt een donateur een nieuwsbrief en een uitnodiging voor lezingen en een symposium over het album van Johan van Lynden, dat komend najaar zal plaatsvinden. Bij hogere donaties denkt de projectgroep aan extra’s als een speciale ontvangst bij betrokken instellingen.
En als het streefbedrag niet gehaald wordt? Oosterman: ‘Dan gaat het Vrouwenalbaproject toch door, maar kunnen we minder doen aan die ontsluiting voor een groter publiek. Of het gaat allemaal langer duren. Maar ik hoop natuurlijk van harte dat het zo ver niet komt.’
(HLN)
Ontsluiten van ‘zestiende-eeuws Facebook’
Adellijke dames in de zestiende en zeventiende eeuw hadden boekjes, waarin vrienden en gasten een boodschap achterlieten. Soms een heel gedicht, soms aangevuld met commentaar van anderen –’het is een soort Facebook avant la lettre’, aldus Johan Oosterman, hoogleraar Oudere Nederlandse letterkunde aan de Radboud Universiteit. Hij leidt onderzoek naar deze boekjes en heeft voor een publieksvriendelijke ontsluiting ervan geld nodig, dat hij wil verzamelen via crowdfunding.
Vrouwenalba (meervoud van vrouwenalbum) is de vakterm waarmee de vriendenboekjes van de zestiende- en zeventiende-eeuwse adellijke dames worden aangeduid. Daarvan zijn er in Nederland enkele tientallen bewaard, schat Oosterman. Zijn interesse gaat vooral uit naar alba uit Oost-Nederland en het aangrenzende Duitse gebied. ‘Het is meer cultuurgeschiedenis dan literatuurgeschiedenis, al worden er soms bekende schrijvers geciteerd. De alba geven zicht op het sociale leven van de adel in de regio, in een belangrijke periode: de tijd van de Tachtigjarige Oorlog, het ontstaan van de Republiek…’
Lied en spreuken. Album Johan van Lynden (Nijmegen? ca. 1560). Arnhem, Gelders Archief, Van Batenborch Stichting Afbeelding: © Radbout Universiteit Nijmegen
De alba zijn het Facebook van de zestiende eeuw. Ze laten sociale netwerken zien en wat de wensen en commentaren ook duidelijk maken, is ‘dat de behoefte om vriendschappen zichtbaar te maken, ook toen al bestond. Men had er plezier in om in elkaars boekje te schrijven ’ik vind jou leuk’, ‘wat was het weer gezellig’ – of woorden van die strekking.’ De boekjes bevatten niet alleen namen en korte spreuken, maar ook liedjes, afbeeldingen en bijvoorbeeld commentaar over de geschiktheid van bepaalde personen als huwelijkskandidaat.
Toegankelijk maken
De vrouwenalba zijn, zelfs voor kenners, lastig om te lezen: het schrift uit die tijd is vaak onduidelijk. Maar in de afgelopen jaren hebben studenten van Oosterman al diverse alba ontcijferd en beschreven, waarbij ook het netwerk van een album zo goed mogelijk in kaart is gebracht. Inmiddels is een promovenda fulltime aan de slag met de alba, daarbij geassisteerd door enkele studenten.
Daarnaast is er een projectgroep opgericht, met daarin ook vertegenwoordigers van de Koninklijke Bibliotheek (KB), die de grootste collectie vrouwenalba heeft; de Hoge Raad van Adel, eigenaar van een kleine collectie, ‘maar wel een van de belangrijkste’; de Van Batenborch Stichting, eigenaar van het album van Johan van Lynden, een voor het Nijmeegs onderzoek erg belangrijk album, rond 1556 begonnen door een man maar later overgenomen door een vrouw; en het Gelders Archief, waar het Van Lynden-album ligt, en archieven van de in de alba genoemde families. Al deze instanties zijn het over één ding eens: de vrouwenalba moeten voor een breed publiek toegankelijk worden gemaakt en ook door anderen te bestuderen zijn.
Tastbaar verleden
Wapenschild en adellijke dame. Album Rutghera van Eck (Zutphen, begin 17e eeuw). Den Haag, Hoge Raad van Adel. Afbeelding: © Radbout Universiteit Nijmegen
Daarom wil de projectgroep de alba ontsluiten via een website: daarop komen facsimiles van de albumpagina’s te staan met transcripties en toelichtingen. ‘Vervolgens willen we in kaart brengen, met google maps, hoe dat netwerk geografisch in elkaar stak. En dat willen we ook zichtbaar maken via Facebook: we geven de adellijke vrouwen hun eigen account, en nemen de toenmalige vrienden op in hun netwerk, samen met hun inscripties die prikbordberichten worden. Bovendien wil de projectgroep alba uitgeven en studiedagen organiseren.
Allemaal extra’s die uit het materiaalbudget van één promovendus niet te bekostigen zijn en waarvoor de betrokken instanties ook geen fondsen hebben. ‘Dan ontstaat een situatie waarin wij, de onderzoekers, prachtig materiaal verzameld hebben, zonder dat dit breder toegankelijk is. Maar de alba ontsluiten zonder dat anderen er iets aan hebben, is verspilde moeite. Juist deze boekjes zijn vaak zó concreet te verbinden aan bepaalde plaatsen en families in de regio. Het verleden wordt heel tastbaar.’
Crowdfunding
Subsidies voor dit soort zaken zijn er tegenwoordig echter niet veel meer. En zo kwam de projectgroep tot het plan om het ‘publieksvriendelijke’ deel van het vrouwenalbaproject te laten financieren via crowdfunding. Daarbij kunnen particulieren direct geld doneren om het project mogelijk te maken. Het is een financieringsmethode die in Nederland binnen de culturele sector in opkomst is; binnen de wetenschap wordt er nog nauwelijks mee gewerkt.
Twee pagina’s met korte inscripties. Album van Clara de Beers (Beers, ca. 1600). Den Haag, Koninklijke Bibliotheek Afbeelding: © Radbout Universiteit Nijmegen
Het is spannend of het gaat lukken: het streefbedrag van de Stichting Alba Amicorum is 30.000 tot 40.000 euro, te besteden aan de publieksvriendelijke ontsluiting van de alba. Wie er meer over wil weten, kan terecht op de website www.alba-amicorum.nl waar ook de voortgang van het onderzoek te volgen is. Alle giften zijn welkom: een ondergrens per donatie stelt de stichting vooralsnog niet.
Wel zal er enig verschil zijn in ‘tegenprestatie’: minimaal ontvangt een donateur een nieuwsbrief en een uitnodiging voor lezingen en een symposium over het album van Johan van Lynden, dat komend najaar zal plaatsvinden. Bij hogere donaties denkt de projectgroep aan extra’s als een speciale ontvangst bij betrokken instellingen.
En als het streefbedrag niet gehaald wordt? Oosterman: ‘Dan gaat het Vrouwenalbaproject toch door, maar kunnen we minder doen aan die ontsluiting voor een groter publiek. Of het gaat allemaal langer duren. Maar ik hoop natuurlijk van harte dat het zo ver niet komt.’
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-02-2012
IJsman kon maar beter geen melk drinken
Nieuw DNA-onderzoek vertelt ons veel meer over het leven van de IJsman. Zo moest Ötzi leven met lactose-intolerantie.
Dat schrijven wetenschappers in het blad Nature Communications. Lactose-intolerantie komt ook vandaag de dag nog voor. Het betekent dat mensen niet in staat zijn om lactose (dat zit onder meer in melkproducten) te verteren. Wanneer ze dat wel doen, kan buikpijn, diarree of winderigheid volgen. In de tijd van Ötzi (ongeveer 5300 jaar geleden) was lactose-intolerantie waarschijnlijk heel gewoon. De mensen hadden de overstap van jagen en verzamelen op landbouw en veeteelt nog maar net of nog net niet gemaakt. En ook het drinken van melk was dus nog vrij ongewoon. De vaardigheid om melk te drinken ontstond tegelijkertijd met de ontwikkeling van de landbouw en veeteelt en dus waarschijnlijk na Ötzi’s tijd.
Hartziekte
Maar het DNA van de IJsman had meer te vertellen. Zo bleek Ötzi een verhoogd risico op hart- en vaatziekten te lopen. Het lijkt er zelfs op dat die ziekten zich al aan het ontwikkelen waren: de onderzoekers stuitten in de slagaders op verdikte wanden. Dat Ötzi deze problemen vertoonde, is heel nuttige informatie. Hij is namelijk niet te zwaar en bewoog veel. Dat wijst erop dat de problemen niet zozeer door zijn levensstijl, maar eerder door zijn genen veroorzaakt werden. “Het wijst erop dat hart- en vaatziekten geen ziekte is die enkel met moderne levensstijlen geassocieerd kan worden,” vertelt onderzoeker Albert Zink in een persbericht. “We willen nu graag achterhalen hoe deze ziekte zich ontwikkelde.”
Ziekte van Lyme
Maar het lichaam van Ötzi had de onderzoekers nog meer te vertellen. Zo werden er sporen van Borrelia-bacteriën in zijn lichaam aangetroffen. Deze bacteriën worden overgedragen door teken en veroorzaken infecties. “Het is het oudste bewijs voor de ziekte van Lyme en bewijst dat deze infectie er zo’n 5000 jaar geleden al was.”
Midden-Oosten
Het DNA van Ötzi vertelt de onderzoeker ook meer over de afkomst van de IJsman. Zijn voorouders kwamen waarschijnlijk uit het Midden-Oosten. Ook zijn we dankzij het onderzoek meer te weten gekomen over het uiterlijk van de bijzondere mummie. Ötzi moet bruine ogen en bruin haar hebben gehad.
De IJsman werd in 1991 in een gletsjer in de Alpen ontdekt. De mummie zou zo’n 5300 jaar oud zijn. Het is nog altijd onduidelijk waardoor Ötzi is overleden.
(scientias.nl)
IJsman kon maar beter geen melk drinken
Nieuw DNA-onderzoek vertelt ons veel meer over het leven van de IJsman. Zo moest Ötzi leven met lactose-intolerantie.
Dat schrijven wetenschappers in het blad Nature Communications. Lactose-intolerantie komt ook vandaag de dag nog voor. Het betekent dat mensen niet in staat zijn om lactose (dat zit onder meer in melkproducten) te verteren. Wanneer ze dat wel doen, kan buikpijn, diarree of winderigheid volgen. In de tijd van Ötzi (ongeveer 5300 jaar geleden) was lactose-intolerantie waarschijnlijk heel gewoon. De mensen hadden de overstap van jagen en verzamelen op landbouw en veeteelt nog maar net of nog net niet gemaakt. En ook het drinken van melk was dus nog vrij ongewoon. De vaardigheid om melk te drinken ontstond tegelijkertijd met de ontwikkeling van de landbouw en veeteelt en dus waarschijnlijk na Ötzi’s tijd.
Hartziekte
Maar het DNA van de IJsman had meer te vertellen. Zo bleek Ötzi een verhoogd risico op hart- en vaatziekten te lopen. Het lijkt er zelfs op dat die ziekten zich al aan het ontwikkelen waren: de onderzoekers stuitten in de slagaders op verdikte wanden. Dat Ötzi deze problemen vertoonde, is heel nuttige informatie. Hij is namelijk niet te zwaar en bewoog veel. Dat wijst erop dat de problemen niet zozeer door zijn levensstijl, maar eerder door zijn genen veroorzaakt werden. “Het wijst erop dat hart- en vaatziekten geen ziekte is die enkel met moderne levensstijlen geassocieerd kan worden,” vertelt onderzoeker Albert Zink in een persbericht. “We willen nu graag achterhalen hoe deze ziekte zich ontwikkelde.”
Ziekte van Lyme
Maar het lichaam van Ötzi had de onderzoekers nog meer te vertellen. Zo werden er sporen van Borrelia-bacteriën in zijn lichaam aangetroffen. Deze bacteriën worden overgedragen door teken en veroorzaken infecties. “Het is het oudste bewijs voor de ziekte van Lyme en bewijst dat deze infectie er zo’n 5000 jaar geleden al was.”
Midden-Oosten
Het DNA van Ötzi vertelt de onderzoeker ook meer over de afkomst van de IJsman. Zijn voorouders kwamen waarschijnlijk uit het Midden-Oosten. Ook zijn we dankzij het onderzoek meer te weten gekomen over het uiterlijk van de bijzondere mummie. Ötzi moet bruine ogen en bruin haar hebben gehad.
De IJsman werd in 1991 in een gletsjer in de Alpen ontdekt. De mummie zou zo’n 5300 jaar oud zijn. Het is nog altijd onduidelijk waardoor Ötzi is overleden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-02-2012
Oudste sporen van christendom gevonden
Wetenschappers hebben in een tombe uit de eerste eeuw na Christus de eerste archeologische sporen van het christendom ontdekt.
De onderzoekers vonden de tombe in Jeruzalem. Met behulp van een robotcamera werd een kijkje in de tombe genomen. De onderzoekers stuitten zo op een Griekse inscriptie en een bijzondere afbeelding.
Jona
De inscriptie telt vier regels en vertelt dat God mensen uit de dood op laat staan. De afbeelding laat een grote vis met een mens in de bek zien. Dat laatste is een verwijzing naar Jona. De profeet was niet gehoorzaam aan God en werd voor straf door een grote vis opgeslokt, zo vertelt de Bijbel. Jona bracht drie dagen in de buik van de vis door: een verwijzing naar de drie dagen die Christus alvorens Hij uit de dood opstond in het graf doorbracht.
Eerste volgelingen?
Volgens de onderzoekers stamt het graf uit het jaar 70 na Christus. Dat zou betekenen dat de Griekse tekst en afbeeldingen verreweg de oudste archeologische sporen zijn die ooit van het christendom zijn teruggevonden. Het is dan ook zeer aannemelijk dat de tekening en tekst door één van Jezus’ eerste volgelingen zijn gemaakt.
Ongelofelijk
Het is best bijzonder dat naast de tekst ook een beeltenis uit de bijbel is teruggevonden. De onderzoekers wijzen er op dat het niet zo gebruikelijk was onder de joden om beeltenissen van profeten te maken. “Als iemand had beweerd een verklaring over de opstanding van Jezus of een beeltenis van Jona in een Joodse tombe uit deze tijd te hebben gevonden dan zou ik gezegd hebben dat het onmogelijk is,” vertelt onderzoeker James Tabor. “Tot nu. Ons onderzoeksteam was vol ongeloof, maar het bewijs voor onze ogen was duidelijk.”
De tombe bevindt zich dichtbij een andere bekende tombe die ook wel wordt aangeduid als de ‘Jesus Family Tomb‘. Sommige wetenschappers vermoeden dat familie van Jezus in deze tombe begraven ligt.
(scientias.nl)
Oudste sporen van christendom gevonden
Wetenschappers hebben in een tombe uit de eerste eeuw na Christus de eerste archeologische sporen van het christendom ontdekt.
De onderzoekers vonden de tombe in Jeruzalem. Met behulp van een robotcamera werd een kijkje in de tombe genomen. De onderzoekers stuitten zo op een Griekse inscriptie en een bijzondere afbeelding.
Jona
De inscriptie telt vier regels en vertelt dat God mensen uit de dood op laat staan. De afbeelding laat een grote vis met een mens in de bek zien. Dat laatste is een verwijzing naar Jona. De profeet was niet gehoorzaam aan God en werd voor straf door een grote vis opgeslokt, zo vertelt de Bijbel. Jona bracht drie dagen in de buik van de vis door: een verwijzing naar de drie dagen die Christus alvorens Hij uit de dood opstond in het graf doorbracht.
Eerste volgelingen?
Volgens de onderzoekers stamt het graf uit het jaar 70 na Christus. Dat zou betekenen dat de Griekse tekst en afbeeldingen verreweg de oudste archeologische sporen zijn die ooit van het christendom zijn teruggevonden. Het is dan ook zeer aannemelijk dat de tekening en tekst door één van Jezus’ eerste volgelingen zijn gemaakt.
Ongelofelijk
Het is best bijzonder dat naast de tekst ook een beeltenis uit de bijbel is teruggevonden. De onderzoekers wijzen er op dat het niet zo gebruikelijk was onder de joden om beeltenissen van profeten te maken. “Als iemand had beweerd een verklaring over de opstanding van Jezus of een beeltenis van Jona in een Joodse tombe uit deze tijd te hebben gevonden dan zou ik gezegd hebben dat het onmogelijk is,” vertelt onderzoeker James Tabor. “Tot nu. Ons onderzoeksteam was vol ongeloof, maar het bewijs voor onze ogen was duidelijk.”
De tombe bevindt zich dichtbij een andere bekende tombe die ook wel wordt aangeduid als de ‘Jesus Family Tomb‘. Sommige wetenschappers vermoeden dat familie van Jezus in deze tombe begraven ligt.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Nederland en Duitsland samen voor Limes
ARNHEM - Nederland wil samen met Duitsland de zogenoemde Limes voordragen voor de werelderfgoedlijst van Unesco. De Limes is de grens van het voormalige Romeinse Rijk in de Germaanse landen en werd van 57 voor Christus tot ongeveer 400 na Christus gebruikt. Overal in het landschap zijn resten van deze Limes te vinden.
Staatssecretaris Halbe Zijlstra van Cultuur heeft een voorstel tot samenwerking aan zijn Duitse collega's gedaan, aldus de provincie Gelderland woensdag. Gelderland beschikt over de meeste zichtbare resten van de Limes in Nederland.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)erelderfgoed___.html
ARNHEM - Nederland wil samen met Duitsland de zogenoemde Limes voordragen voor de werelderfgoedlijst van Unesco. De Limes is de grens van het voormalige Romeinse Rijk in de Germaanse landen en werd van 57 voor Christus tot ongeveer 400 na Christus gebruikt. Overal in het landschap zijn resten van deze Limes te vinden.
Staatssecretaris Halbe Zijlstra van Cultuur heeft een voorstel tot samenwerking aan zijn Duitse collega's gedaan, aldus de provincie Gelderland woensdag. Gelderland beschikt over de meeste zichtbare resten van de Limes in Nederland.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)erelderfgoed___.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
This horse parade featured 60 horses from the Regiments of the Royal Horse Artillery that has occupied the barracks in Ordance Hill continuously since 1880, and there have been soldiers there since 1804. This farewell parade was for the moving of the troops to Woolwich.
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.omroepzeeland.(...)mmekens#.T0_FWFH9Sgwquote:Skelet uit 18de eeuw gevonden bij Fort Rammekens
RITTHEM - Bij graafwerkzaamheden bij Fort Rammekens is donderdag een opmerkelijke vondst gedaan: een stoffelijk overschot uit het midden van de 18de eeuw. Mogelijk is de persoon door een kogel om het leven gekomen, want vlakbij het skelet is een loden omhulsel gevonden.
Metrolijn Thessaloniki goudmijn archeologie
ATHENE - De aanleg van een nieuwe metrolijn in de Noord-Griekse havenstad Thessaloniki heeft de afgelopen tijd tot tal van archeologische ontdekkingen uit de Romeinse tijd geleid.
Dat meldde de Griekse krant Kathimerini vrijdag. Het gaat volgens de archeologische dienst om vondsten van onschatbare waarde.
Experts ontdekten ondergronds tot nu toe een uit marmeren stenen vervaardigde straat uit de 3e eeuw voor Christus, circa 3000 graven en duizenden juwelen.
''We hebben hier de geschiedenis van de stad in de late Romeinse tijd en het begin van het Byzantijnse Rijk ontdekt'', aldus de archeologe Eleni Stylianou.
Ontdekkingen
De ontdekkingen zijn gedaan op 6 meter diepte, onder de hoofdstraat Egnatia in het centrum van de stad. Aan weerszijden van de antieke marmeren straat zijn ook zuilen van winkels uit de toenmalige tijd aangetroffen. Interessant is dat er net als nu veel goudsmederijen waren.
Een deel van de vondsten zal op twee toekomstige metrostations achter glas te bewonderen zijn voor de reizigers. De voltooiing van de metrolijn in Thessaloniki, de tweede stad van Griekenland, duurt naar verwachting nog 2 jaar.
Bron: http://www.nu.nl/wetensch(...)ijn-archeologie.html
ATHENE - De aanleg van een nieuwe metrolijn in de Noord-Griekse havenstad Thessaloniki heeft de afgelopen tijd tot tal van archeologische ontdekkingen uit de Romeinse tijd geleid.
Dat meldde de Griekse krant Kathimerini vrijdag. Het gaat volgens de archeologische dienst om vondsten van onschatbare waarde.
Experts ontdekten ondergronds tot nu toe een uit marmeren stenen vervaardigde straat uit de 3e eeuw voor Christus, circa 3000 graven en duizenden juwelen.
''We hebben hier de geschiedenis van de stad in de late Romeinse tijd en het begin van het Byzantijnse Rijk ontdekt'', aldus de archeologe Eleni Stylianou.
Ontdekkingen
De ontdekkingen zijn gedaan op 6 meter diepte, onder de hoofdstraat Egnatia in het centrum van de stad. Aan weerszijden van de antieke marmeren straat zijn ook zuilen van winkels uit de toenmalige tijd aangetroffen. Interessant is dat er net als nu veel goudsmederijen waren.
Een deel van de vondsten zal op twee toekomstige metrostations achter glas te bewonderen zijn voor de reizigers. De voltooiing van de metrolijn in Thessaloniki, de tweede stad van Griekenland, duurt naar verwachting nog 2 jaar.
Bron: http://www.nu.nl/wetensch(...)ijn-archeologie.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Ieper: Uniek onderzoek brengt front in kaart
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=V53MUKP6
http://forumeerstewereldo(...)p?t=26949&highlight=
IEPER - Vlaanderen wil het frontlandschap van de Eerste Wereldoorlog laten beschermen als Unesco-werelderfgoed. 'Dat zou een enorme meerwaarde betekenen voor de regio', zegt Jan Breyne, eregemeentesecretaris uit Ieper.
Levende getuigen zijn er niet meer, maar de Groote Oorlog heeft wel zijn sporen nagelaten in het landschap. Niet alleen boven de grond, maar ook ondergronds. Om dat allemaal in kaart brengen, zette het Agentschap Onroerend Erfgoed een grootscheeps onderzoek op poten. Op basis daarvan wil Vlaanderen het frontlandschap laten beschermen door Unesco als werelderfgoed.
Statuut van werelderfgoed
Vlaams minister Geert Bourgeois: 'Dankzij het onderzoek hebben we zicht op de archeologische sporen die de slagvelden hebben nagelaten. De overblijfselen boven de grond zijn bekend, die onder de grond helemaal niet. Met dit onderzoek wilden we daar verandering in brengen. Het dient ook als basis om het statuut van werelderfgoed aan te vragen voor verschillende WO I-sites. We waren eerst van plan om de hele Westhoek te laten beschermen, maar we zijn afgestapt van dat idee.'
De onderzoekers hebben de ligging van de frontlijnen tussen Nieuwpoort en Mesen gedetailleerd ingetekend. Ze hebben 28sites als herinneringsplaatsen afgebakend, die belangrijk zijn voor de Eerste Wereldoorlog, omdat ze zich bijvoorbeeld in het midden van het strijdgewoel bevonden. Daar zijn de Dodengang in Diksmuide en het Hooge in Zillebeke een mooi voorbeeld van. Ook locaties waar uitzonderlijk veel slachtoffers zijn gevallen, worden belicht, zoals Passendale. 'Via proefsleuvenonderzoek (proefopgraving om vast te stellen of het om een archeologische site gaat, red.) hebben we een beter overzicht gekregen van de locaties van schuilplaatsen, loopgraven, geschutsplatforms en afvalkuilen', verduidelijkt Sonja Vanblaere, administrateur-generaal Onroerend Erfgoed.
In de regio leefde de vrees dat de Westhoek een soort Bokrijk zou worden, mocht het helemaal beschermd worden als Unesco-werelderfgoed. Maar Jan Breyne, eregemeentesecretaris van Ieper, gelooft hier niet in: 'De erkenning van specifieke WO I-locaties als Unesco-werelderfgoed zou een mooi visitekaartje zijn voor de hele regio. Dat zou juist de uitstraling van de Westhoek enorm vergroten.'
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=V53MUKP6
http://forumeerstewereldo(...)p?t=26949&highlight=
IEPER - Vlaanderen wil het frontlandschap van de Eerste Wereldoorlog laten beschermen als Unesco-werelderfgoed. 'Dat zou een enorme meerwaarde betekenen voor de regio', zegt Jan Breyne, eregemeentesecretaris uit Ieper.
Levende getuigen zijn er niet meer, maar de Groote Oorlog heeft wel zijn sporen nagelaten in het landschap. Niet alleen boven de grond, maar ook ondergronds. Om dat allemaal in kaart brengen, zette het Agentschap Onroerend Erfgoed een grootscheeps onderzoek op poten. Op basis daarvan wil Vlaanderen het frontlandschap laten beschermen door Unesco als werelderfgoed.
Statuut van werelderfgoed
Vlaams minister Geert Bourgeois: 'Dankzij het onderzoek hebben we zicht op de archeologische sporen die de slagvelden hebben nagelaten. De overblijfselen boven de grond zijn bekend, die onder de grond helemaal niet. Met dit onderzoek wilden we daar verandering in brengen. Het dient ook als basis om het statuut van werelderfgoed aan te vragen voor verschillende WO I-sites. We waren eerst van plan om de hele Westhoek te laten beschermen, maar we zijn afgestapt van dat idee.'
De onderzoekers hebben de ligging van de frontlijnen tussen Nieuwpoort en Mesen gedetailleerd ingetekend. Ze hebben 28sites als herinneringsplaatsen afgebakend, die belangrijk zijn voor de Eerste Wereldoorlog, omdat ze zich bijvoorbeeld in het midden van het strijdgewoel bevonden. Daar zijn de Dodengang in Diksmuide en het Hooge in Zillebeke een mooi voorbeeld van. Ook locaties waar uitzonderlijk veel slachtoffers zijn gevallen, worden belicht, zoals Passendale. 'Via proefsleuvenonderzoek (proefopgraving om vast te stellen of het om een archeologische site gaat, red.) hebben we een beter overzicht gekregen van de locaties van schuilplaatsen, loopgraven, geschutsplatforms en afvalkuilen', verduidelijkt Sonja Vanblaere, administrateur-generaal Onroerend Erfgoed.
In de regio leefde de vrees dat de Westhoek een soort Bokrijk zou worden, mocht het helemaal beschermd worden als Unesco-werelderfgoed. Maar Jan Breyne, eregemeentesecretaris van Ieper, gelooft hier niet in: 'De erkenning van specifieke WO I-locaties als Unesco-werelderfgoed zou een mooi visitekaartje zijn voor de hele regio. Dat zou juist de uitstraling van de Westhoek enorm vergroten.'
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000060373166.htmquote:‘Titanic-ramp is te wijten aan de maan’
dinsdag 06 maart 2012 om 17u01
‘Niet een ijsberg, maar wel de maan is de zondebok voor de ondergang van de Titanic’, zo beweren Amerikaanse wetenschappers
06-03-2012
Archeologische vindplaats Flevoland ontdekt
In Flevoland is een nieuwe archeologische vindplaats ontdekt, die vermoedelijk dateert uit de late steentijd of vroege bronstijd (circa 3000-2000 jaar voor Christus).
Foto: ANP
Op de vindplaats, aan de Oude Bosweg ten oosten van Dronten, zijn onder meer bewerkt vuursteen, verbrand bot en houtskool gevonden.
Deze vondsten duiden mogelijk op een nederzetting. Dat heeft een woordvoerder van Nieuw Land dinsdag laten weten, een museum met studiecentrum over erfgoed in Lelystad. Het houtskool wordt binnenkort nader onderzocht voor een preciezere tijdsaanduiding.
Ook in Almere eisten archeologische vondsten dinsdag de aandacht op. Op een nieuw aan te leggen bedrijventerrein dwongen 23 archeologische vindplaatsen de gemeente om het gebied zo in te richten dat de vondsten bewaard blijven.
Het college van burgemeester en wethouders liet dinsdag weten in te stemmen met een nieuw plan, waarin de toekomstige bedrijven zich rondom de vindplaatsen moeten vestigen.
© ANP
(nu.nl)
Archeologische vindplaats Flevoland ontdekt
In Flevoland is een nieuwe archeologische vindplaats ontdekt, die vermoedelijk dateert uit de late steentijd of vroege bronstijd (circa 3000-2000 jaar voor Christus).
Foto: ANP
Op de vindplaats, aan de Oude Bosweg ten oosten van Dronten, zijn onder meer bewerkt vuursteen, verbrand bot en houtskool gevonden.
Deze vondsten duiden mogelijk op een nederzetting. Dat heeft een woordvoerder van Nieuw Land dinsdag laten weten, een museum met studiecentrum over erfgoed in Lelystad. Het houtskool wordt binnenkort nader onderzocht voor een preciezere tijdsaanduiding.
Ook in Almere eisten archeologische vondsten dinsdag de aandacht op. Op een nieuw aan te leggen bedrijventerrein dwongen 23 archeologische vindplaatsen de gemeente om het gebied zo in te richten dat de vondsten bewaard blijven.
Het college van burgemeester en wethouders liet dinsdag weten in te stemmen met een nieuw plan, waarin de toekomstige bedrijven zich rondom de vindplaatsen moeten vestigen.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-03-2012
In de Middeleeuwen werd al gerecycled
Dat blijkt uit een boek, gemaakt van middeleeuws afval, dat is gevonden in de Leidse Universiteitsbibliotheek.
Het boek betreft een samenbinding van drie verschillende middeleeuwse handschriften. Het laatste deel, geschreven in de eerste helft van de elfde eeuw in Frankrijk, is gemaakt van afval dat is overgebleven nadat dierenhuiden tot perkament waren verwerkt. Het bevat commentaar op de klassieke auteur Prudentius, die erg populair was in het middeleeuwse onderwijs.
Ontdekking
Dr. Erik Kwakkel, werkzaam aan het Leids Universitair Instituut voor Culturele Disciplines (LUICD), kwam het boekje tegen toen hij een tentoonstelling over Angelsaksische handschriften voorbereidde. “Het tweede deel was van belang voor de tentoonstelling. Toen ik verder keek in het boek, ontdekte ik dat de laatste bladzijden gemaakt waren van middeleeuws afvalmateriaal,” zegt Kwakkel. Het was voor hem niet moeilijk om dit onmiddellijk te herkennen. “Ik heb een studie gemaakt van het gebruik van restmateriaal en zag de kenmerkende afwijkingen op de bladen van het betreffende boekje.” De afwijkingen betreffen een donkere kleur, een oneven bladvorm en samengestelde bladen.
Studie
In zijn studie, die later dit jaar verschijnt in English Manuscript Studies, betoogt hij dat de mens in de Middeleeuwen ook aan recyclen deed. “Repen afvalperkament (‘schedula’) werden gebruikt voor korte berichten zoals briefjes en notitievelletjes. Maar ook voor teksten die niet lang hoefden te bestaan, namelijk kladversies van literatuur, stembiljetten, maar ook brieven. Die werden in de Middeleeuwen niet lang bewaard”, vertelt Kwakkel aan Scientias.nl. Voor deze studie vond hij al enkele handschriften die deels uit afvalmateriaal bestaan. “Maar dit is de eerste keer dat ik in Nederland een dergelijk boekje tegenkom”.
Middeleeuws recyclen
Het perkament voor boeken in de Middeleeuwen werd gemaakt van dierenhuiden. Door de buitenste rand van zo’n geprepareerde huid weg te snijden, ontstonden er afvalrepen. Van deze 15 centimeter brede repen vol scheuren en gaten werd onder andere lijm gemaakt. “Maar ook boeken, dat blijkt”, zegt Kwakkel. Het eindresultaat was vaak niet al te mooi: de bladzijden waren sterk verkleurd, niet rechthoekig van vorm (zie de foto van het boekje bovenaan het artikel), maar volgen de contouren van het beest en zeer klein. Een bladzijde was nog geen 14 centimeter hoog.
De ontdekking gaat recht in tegen het standpunt van middeleeuwse kopiisten. “Er bestaat een woordenboek uit de vijftiende eeuw waarin wordt uitgelegd wat ‘schedula’ betekent. De beschrijving van de term reflecteert hoe kopiisten tegen het gebruik van afvalrepen aan keken. Namelijk dat het ongeschikt is voor de productie van een boek,” licht Kwakkel toe. De vondst van het boekje laat zien dat sommigen daar anders over dachten en daarmee heeft Kwakkel een relatief onbekende kant van de middeleeuwse boekproductie blootgelegd.
(scientias.nl)
In de Middeleeuwen werd al gerecycled
Dat blijkt uit een boek, gemaakt van middeleeuws afval, dat is gevonden in de Leidse Universiteitsbibliotheek.
Het boek betreft een samenbinding van drie verschillende middeleeuwse handschriften. Het laatste deel, geschreven in de eerste helft van de elfde eeuw in Frankrijk, is gemaakt van afval dat is overgebleven nadat dierenhuiden tot perkament waren verwerkt. Het bevat commentaar op de klassieke auteur Prudentius, die erg populair was in het middeleeuwse onderwijs.
Ontdekking
Dr. Erik Kwakkel, werkzaam aan het Leids Universitair Instituut voor Culturele Disciplines (LUICD), kwam het boekje tegen toen hij een tentoonstelling over Angelsaksische handschriften voorbereidde. “Het tweede deel was van belang voor de tentoonstelling. Toen ik verder keek in het boek, ontdekte ik dat de laatste bladzijden gemaakt waren van middeleeuws afvalmateriaal,” zegt Kwakkel. Het was voor hem niet moeilijk om dit onmiddellijk te herkennen. “Ik heb een studie gemaakt van het gebruik van restmateriaal en zag de kenmerkende afwijkingen op de bladen van het betreffende boekje.” De afwijkingen betreffen een donkere kleur, een oneven bladvorm en samengestelde bladen.
Studie
In zijn studie, die later dit jaar verschijnt in English Manuscript Studies, betoogt hij dat de mens in de Middeleeuwen ook aan recyclen deed. “Repen afvalperkament (‘schedula’) werden gebruikt voor korte berichten zoals briefjes en notitievelletjes. Maar ook voor teksten die niet lang hoefden te bestaan, namelijk kladversies van literatuur, stembiljetten, maar ook brieven. Die werden in de Middeleeuwen niet lang bewaard”, vertelt Kwakkel aan Scientias.nl. Voor deze studie vond hij al enkele handschriften die deels uit afvalmateriaal bestaan. “Maar dit is de eerste keer dat ik in Nederland een dergelijk boekje tegenkom”.
Middeleeuws recyclen
Het perkament voor boeken in de Middeleeuwen werd gemaakt van dierenhuiden. Door de buitenste rand van zo’n geprepareerde huid weg te snijden, ontstonden er afvalrepen. Van deze 15 centimeter brede repen vol scheuren en gaten werd onder andere lijm gemaakt. “Maar ook boeken, dat blijkt”, zegt Kwakkel. Het eindresultaat was vaak niet al te mooi: de bladzijden waren sterk verkleurd, niet rechthoekig van vorm (zie de foto van het boekje bovenaan het artikel), maar volgen de contouren van het beest en zeer klein. Een bladzijde was nog geen 14 centimeter hoog.
De ontdekking gaat recht in tegen het standpunt van middeleeuwse kopiisten. “Er bestaat een woordenboek uit de vijftiende eeuw waarin wordt uitgelegd wat ‘schedula’ betekent. De beschrijving van de term reflecteert hoe kopiisten tegen het gebruik van afvalrepen aan keken. Namelijk dat het ongeschikt is voor de productie van een boek,” licht Kwakkel toe. De vondst van het boekje laat zien dat sommigen daar anders over dachten en daarmee heeft Kwakkel een relatief onbekende kant van de middeleeuwse boekproductie blootgelegd.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'DDR-weduwe' Honecker verbreekt zwijgen
BERLIJN - Margot Honecker, weduwe van voormalige leider Erich Honecker (1912-1994) van de communistische Duitse Democratische Republiek (DDR), heeft haar lange zwijgen verbroken.
Binnenkort verschijnt er een boek met gesprekken met haar. De voormalige receptioniste was 26 jaar lang minister van Volksonderwijs in de dictatoriale staat die na 40 jaar in de herfst van 1989 ineenstortte.
Ze heeft nergens spijt van en verdedigt de DDR-staatsvorm nog steeds als een geslaagde poging tot gelijkheid, gerechtigheid, geluk en welvaart te komen. In het boek voelt de Oost-Duitse Frank Schumann Honecker in haar woonplaats Santiago (Chili) aan de tand. Honecker heeft 20 jaar lang de pers buiten de deur weten te houden.
De leiding van de DDR heeft volgens Honecker geen fouten gemaakt. Wel geeft ze toe dat ze er niet in zijn geslaagd de tegenstanders voldoende verzet te bieden. Aan het schrikbewind in de bankroete boeren- en arbeidersrepubliek kwam een einde toen talrijke Oost-Duitsers via Hongarije naar West-Duitsland konden uitwijken en honderdduizenden in de DDR betoogden. Officieel hield de DDR het tot 3 oktober 1990 uit toen het met de hereniging onderdeel van de Bondsrepubliek werd.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)reekt_zwijgen__.html
BERLIJN - Margot Honecker, weduwe van voormalige leider Erich Honecker (1912-1994) van de communistische Duitse Democratische Republiek (DDR), heeft haar lange zwijgen verbroken.
Binnenkort verschijnt er een boek met gesprekken met haar. De voormalige receptioniste was 26 jaar lang minister van Volksonderwijs in de dictatoriale staat die na 40 jaar in de herfst van 1989 ineenstortte.
Ze heeft nergens spijt van en verdedigt de DDR-staatsvorm nog steeds als een geslaagde poging tot gelijkheid, gerechtigheid, geluk en welvaart te komen. In het boek voelt de Oost-Duitse Frank Schumann Honecker in haar woonplaats Santiago (Chili) aan de tand. Honecker heeft 20 jaar lang de pers buiten de deur weten te houden.
De leiding van de DDR heeft volgens Honecker geen fouten gemaakt. Wel geeft ze toe dat ze er niet in zijn geslaagd de tegenstanders voldoende verzet te bieden. Aan het schrikbewind in de bankroete boeren- en arbeidersrepubliek kwam een einde toen talrijke Oost-Duitsers via Hongarije naar West-Duitsland konden uitwijken en honderdduizenden in de DDR betoogden. Officieel hield de DDR het tot 3 oktober 1990 uit toen het met de hereniging onderdeel van de Bondsrepubliek werd.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)reekt_zwijgen__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Suffragette's plea letter found at St Andrews university
A suffragette's letter calling for women to be allowed to study medicine at university has been discovered by a Fife researcher.
St Andrews University said the document, dated July 17 1873, kick-started higher education for women.
It also led to the creation of the first degree-level certificate in Fife.
The seven-page missive, written by Sophia Jex-Blake, urges the university to allow women to study medicine at the institution.
She wrote it after an unsuccessful attempt to graduate from Edinburgh University.
In the letter, signed by 10 other women, she said that "at least 15 ladies would at once avail themselves of the permission, if given, to matriculate at the University of St Andrews".
The letter was discovered in the university archives by fifth year part-time history student Lis Smith, who is completing her PhD at the University's Institute of Scottish Historical Research.
She said: "We knew that Sophia Jex-Blake and her supporters, in their quest to open up university medical education for women, had written to the Senatus Academicus at St Andrews in an attempt to gain admittance to classes there, but we didn't know documentary evidence existed.
"While searching the archives for information about the university's higher certificate for women, I was astounded to come across what must be the very letter Jex-Blake wrote."
General objection
In the letter, the women offered to hire or build suitable premises for a medical school and to arrange for lectures to be delivered in the subjects not already covered in the curriculum at St Andrews.
Ms Jex-Blake wrote: "The most general objection to the admission of women to universities lies in the supposed difficulty of educating them jointly with male students of medicine."
She wrote that this argument may be applicable to "every university in the kingdom except that of St Andrews" where there are no male students of medicine.
Although her letter was not successful it eventually led to the establishment of the Ladies Literate in Arts (LLA) at St Andrews, a distance-learning degree for women.
The qualification, which ran from 1877 until the 1930s, gave women access to university education in the days before they were admitted as students.
It was so popular that it survived long after women were admitted as full students to St Andrews in 1892.
Ms Jex-Blake went on to help establish the London School of Medicine for Women in 1874.
She was accepted by the University of Berne, where she was awarded a medical degree in January 1877.
Four months later, following further qualifications gained in Dublin, she registered with the General Medical Council as the third woman doctor in the country.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news(...)h-east-fife-17304276
A suffragette's letter calling for women to be allowed to study medicine at university has been discovered by a Fife researcher.
St Andrews University said the document, dated July 17 1873, kick-started higher education for women.
It also led to the creation of the first degree-level certificate in Fife.
The seven-page missive, written by Sophia Jex-Blake, urges the university to allow women to study medicine at the institution.
She wrote it after an unsuccessful attempt to graduate from Edinburgh University.
In the letter, signed by 10 other women, she said that "at least 15 ladies would at once avail themselves of the permission, if given, to matriculate at the University of St Andrews".
The letter was discovered in the university archives by fifth year part-time history student Lis Smith, who is completing her PhD at the University's Institute of Scottish Historical Research.
She said: "We knew that Sophia Jex-Blake and her supporters, in their quest to open up university medical education for women, had written to the Senatus Academicus at St Andrews in an attempt to gain admittance to classes there, but we didn't know documentary evidence existed.
"While searching the archives for information about the university's higher certificate for women, I was astounded to come across what must be the very letter Jex-Blake wrote."
General objection
In the letter, the women offered to hire or build suitable premises for a medical school and to arrange for lectures to be delivered in the subjects not already covered in the curriculum at St Andrews.
Ms Jex-Blake wrote: "The most general objection to the admission of women to universities lies in the supposed difficulty of educating them jointly with male students of medicine."
She wrote that this argument may be applicable to "every university in the kingdom except that of St Andrews" where there are no male students of medicine.
Although her letter was not successful it eventually led to the establishment of the Ladies Literate in Arts (LLA) at St Andrews, a distance-learning degree for women.
The qualification, which ran from 1877 until the 1930s, gave women access to university education in the days before they were admitted as students.
It was so popular that it survived long after women were admitted as full students to St Andrews in 1892.
Ms Jex-Blake went on to help establish the London School of Medicine for Women in 1874.
She was accepted by the University of Berne, where she was awarded a medical degree in January 1877.
Four months later, following further qualifications gained in Dublin, she registered with the General Medical Council as the third woman doctor in the country.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news(...)h-east-fife-17304276
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
10-03-2012
Miljoen dollar voor joods muntstuk uit eerste eeuw
© afp.
Bij een veiling in New York is een antiek muntstuk uit Judea voor 1,1 miljoen dollar onder de hamer gegaan. Dat werd vernomen bij het veilinghuis Heritage. Het prototype van de shekel, die uit het jaar 66 na Christus dateert, was één van de allereerste munten die werden geslagen aan het begin van de eerste grote joodse opstand tegen de Romeinen in de eerste eeuw. Slechts een ander exemplaar is bekend.
"Deze zilveren shekel uit het jaar 1, die net na het begin van de oorlog in mei 66 werd geslagen, is een ongelooflijk historische munt", meent Cris Bierrenbach, de ondervoorzitter van Heritage. "Het is één van de allereerste munten die door de joodse rebellen werden geslagen nadat ze de Romeinen uit Jeruzalem hadden verjaagd".
Het stuk werd donderdag verkocht aan een private verzamelaar uit de Oostkust. Hij telde er 1,105 miljoen dollar voor neer, vier keer meer dan het vorige recordbedrag voor een joodse munt, weet het veilinghuis. Ze maakt deel uit van een collectie van 2.200 antieke stukken uit Judea van een Amerikaanse verzamelaar, bekend als de Soshana-collectie. Ze zal dit jaar via verschillende veilingen te koop worden aangeboden. De waarde wordt volgens Heritage op meer dan 10 miljoen dollar geschat.
(HLN)
Miljoen dollar voor joods muntstuk uit eerste eeuw
© afp.
Bij een veiling in New York is een antiek muntstuk uit Judea voor 1,1 miljoen dollar onder de hamer gegaan. Dat werd vernomen bij het veilinghuis Heritage. Het prototype van de shekel, die uit het jaar 66 na Christus dateert, was één van de allereerste munten die werden geslagen aan het begin van de eerste grote joodse opstand tegen de Romeinen in de eerste eeuw. Slechts een ander exemplaar is bekend.
"Deze zilveren shekel uit het jaar 1, die net na het begin van de oorlog in mei 66 werd geslagen, is een ongelooflijk historische munt", meent Cris Bierrenbach, de ondervoorzitter van Heritage. "Het is één van de allereerste munten die door de joodse rebellen werden geslagen nadat ze de Romeinen uit Jeruzalem hadden verjaagd".
Het stuk werd donderdag verkocht aan een private verzamelaar uit de Oostkust. Hij telde er 1,105 miljoen dollar voor neer, vier keer meer dan het vorige recordbedrag voor een joodse munt, weet het veilinghuis. Ze maakt deel uit van een collectie van 2.200 antieke stukken uit Judea van een Amerikaanse verzamelaar, bekend als de Soshana-collectie. Ze zal dit jaar via verschillende veilingen te koop worden aangeboden. De waarde wordt volgens Heritage op meer dan 10 miljoen dollar geschat.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-03-2012
Sonarbeelden brengen voor het eerst volledig Titanic-wrak in beeld
© ap.
Wetenschappers konden voor het eerst een gedetailleerde kaart samenstellen van het volledige wrak van de Titanic. Ze hopen dat dit nieuwe aanwijzingen levert zodat ze kunnen zeggen wat er exact gebeurde op die fatale avond bijna honderd jaar geleden, toen het schip op een ijsberg botste en naar de bodem van de oceaan zonk.
© ap.
© ap.
© ap.
Een expeditieteam gebruikte sonarbeelden en meer dan 100.000 foto's van onderwaterrobots om de kaart te creëren. Deze brengen in kaart waar de honderden objecten en stukken van het wrak na de ramp beland zijn. Die beelden suggereren dat het schip roteerde als een wiek van een helikopter toen het schip zonk, in plaats van recht naar beneden te zakken.
Geluidsgolven
Er zijn momenteel nog geen details bekendgemaakt van wat exact gevonden werd op de bodem van de Noord-Atlantische oceaan, maar op 15 april wordt de volledige documentaire op het televisiekanaal History uitgezonden, exact 100 jaar nadat het cruiseschip zonk. Het team liet twee robots dag en nacht de oceaanbodem verkennen. Deze namen dankzij sonartechniek beelden van het puin. Hiermee kun je objecten opsporen die zich onderwater bevinden. Vorsers sturen dan geluidsgolven onder water, wachten of er een echo komt en zetten dit om naar digitale beelden. Hierdoor konden ze het puin van de Titanic 'zien' op de bodem van de oceaan.
Eerste kaarten
Vervolgens plakte de computer alle 130.000 foto's aan elkaar van het gebied dat in totaal 3,2 op 4,8 kilometer bedraagt. In de zon's waar het puin het meest geconcentreerd was, werden hoge resolutiebeelden genomen. Het puin is verspreid over de hele oceaanbodem, het ligt ver van de boeg en het achtersteven van het schip. Waardoor de experts vermoeden dat het schip om zijn as tolde tijdens het zinken. In 1985 begonnen wetenschappers met het maken van een kaart van het wrak. Ze gebruikten toen een robot met een camera, maar deze bewoog zich niet ver van de boeg en het achtersteven.
Alle kamers
Maar alle voorgaande kaarten van de Titanic waren onvolledig, aldus historicus Parks Stephenson. Hij hielp bij deze expeditie in 2010: "Dankzij deze nieuwe sonarkaarten kunnen we op de site van de Titanic alle kamers ontdekken en bestuderen. Het is echt bijna alsof je in het wrak rondwandelt." Titanicexpert Charlie Pellegrino: "Deze kaart is van onschatbare waarde. Het is een aanzienlijke sprong voorwaarts in de technologie."
Documentaire
Producer van de documentaire Rushmore DeNooyer duidt tijdens de uitzending verschillende voorwerpen aan op de kaart en geeft meer uitleg. Zo krijg je de overblijfselen van de onderkant van het schip, de machinekamer, deuren en zelfs stukken van de mast te zien.
Door het puin te onderzoeken kunnen onderzoekers nu prangende vragen beantwoorden als hoe het schip gebroken is, hoe het gezonken is en of er fouten in het ontwerp zaten. Zo kunnen ze die fatale avond perfect simuleren . Ook kunnen ze het puin boven water halen en het schip opnieuwe samenstellen.
© ap.
Wetenschappers Kirk Wolfinger, Rushmore DeNooyer en Tony Bacon die de volledige kaart van het wrak van de Titanic samenstelden. © ap.
(HLN)
Sonarbeelden brengen voor het eerst volledig Titanic-wrak in beeld
© ap.
Wetenschappers konden voor het eerst een gedetailleerde kaart samenstellen van het volledige wrak van de Titanic. Ze hopen dat dit nieuwe aanwijzingen levert zodat ze kunnen zeggen wat er exact gebeurde op die fatale avond bijna honderd jaar geleden, toen het schip op een ijsberg botste en naar de bodem van de oceaan zonk.
© ap.
© ap.
© ap.
Een expeditieteam gebruikte sonarbeelden en meer dan 100.000 foto's van onderwaterrobots om de kaart te creëren. Deze brengen in kaart waar de honderden objecten en stukken van het wrak na de ramp beland zijn. Die beelden suggereren dat het schip roteerde als een wiek van een helikopter toen het schip zonk, in plaats van recht naar beneden te zakken.
Geluidsgolven
Er zijn momenteel nog geen details bekendgemaakt van wat exact gevonden werd op de bodem van de Noord-Atlantische oceaan, maar op 15 april wordt de volledige documentaire op het televisiekanaal History uitgezonden, exact 100 jaar nadat het cruiseschip zonk. Het team liet twee robots dag en nacht de oceaanbodem verkennen. Deze namen dankzij sonartechniek beelden van het puin. Hiermee kun je objecten opsporen die zich onderwater bevinden. Vorsers sturen dan geluidsgolven onder water, wachten of er een echo komt en zetten dit om naar digitale beelden. Hierdoor konden ze het puin van de Titanic 'zien' op de bodem van de oceaan.
Eerste kaarten
Vervolgens plakte de computer alle 130.000 foto's aan elkaar van het gebied dat in totaal 3,2 op 4,8 kilometer bedraagt. In de zon's waar het puin het meest geconcentreerd was, werden hoge resolutiebeelden genomen. Het puin is verspreid over de hele oceaanbodem, het ligt ver van de boeg en het achtersteven van het schip. Waardoor de experts vermoeden dat het schip om zijn as tolde tijdens het zinken. In 1985 begonnen wetenschappers met het maken van een kaart van het wrak. Ze gebruikten toen een robot met een camera, maar deze bewoog zich niet ver van de boeg en het achtersteven.
Alle kamers
Maar alle voorgaande kaarten van de Titanic waren onvolledig, aldus historicus Parks Stephenson. Hij hielp bij deze expeditie in 2010: "Dankzij deze nieuwe sonarkaarten kunnen we op de site van de Titanic alle kamers ontdekken en bestuderen. Het is echt bijna alsof je in het wrak rondwandelt." Titanicexpert Charlie Pellegrino: "Deze kaart is van onschatbare waarde. Het is een aanzienlijke sprong voorwaarts in de technologie."
Documentaire
Producer van de documentaire Rushmore DeNooyer duidt tijdens de uitzending verschillende voorwerpen aan op de kaart en geeft meer uitleg. Zo krijg je de overblijfselen van de onderkant van het schip, de machinekamer, deuren en zelfs stukken van de mast te zien.
Door het puin te onderzoeken kunnen onderzoekers nu prangende vragen beantwoorden als hoe het schip gebroken is, hoe het gezonken is en of er fouten in het ontwerp zaten. Zo kunnen ze die fatale avond perfect simuleren . Ook kunnen ze het puin boven water halen en het schip opnieuwe samenstellen.
© ap.
Wetenschappers Kirk Wolfinger, Rushmore DeNooyer en Tony Bacon die de volledige kaart van het wrak van de Titanic samenstelden. © ap.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-03-2012
Massagraf vol slaven ontdekt op Sint-Helena
Geschreven door Marleen de Roode
Het massagraf vertelt het trieste verhaal van de slavenhandel die in de 19e eeuw in de Middenpassage plaatsvond.
De onderzoekers deden hun ontdekking tijdens opgravingen. Deze opgravingen vonden plaats vanwege de bouw van een nieuw vliegveld op het eiland. De ontdekking geeft nieuw inzicht in de slavenhandel op de Atlantische zee.
Massagraf
Het graf werd ontdekt en onderzocht tussen 2006 en 2008. Er werden 325 lichamen gevonden, waaronder vijf kisten met daarin de lichamelijke overschotten van een volwassene en vier kinderen. De onderzoekers van het Department of Archaeology and Anthropology aan de University of Bristol hebben nu, onder leiding van Dr. Andrew Pearson, een rapport geschreven over hun bevindingen. Zo blijkt dat 83 procent van de lichamen aan kinderen, tieners of jongvolwassenen toebehoort. Dit is geen verrassing, want vooral de jeugd werd gevangen genomen als slaaf, vanwege hun vitaliteit. De doodsoorzaak is van velen niet bekend, maar aannemelijk is dat velen stierven aan ziektes als pokken, uitdroging en dysenterie. Een aantal lichamen vertoont sporen van geweld en twee oudere kinderen lijken beschoten te zijn.
Van links naar rechts: een armband, kralen en een metalen etiket. Bron: Bristol University
Bezittingen
De archeologen hebben ieder lichaam onderzocht. Zij kwamen tot de conclusie dat de slaven een rijke cultuur hadden en een sterk gevoel van persoonlijke identiteit. Zo hadden velen veranderingen aangebracht aan hun gebit: er werd bijvoorbeeld in de voortanden gesneden. Een aantal slaven waren er in geslaagd om hun sieraden, voornamelijk kralen en armbanden, te behouden. Dit is bijzonder, want de meeste slaven werden ontdaan van al hun bezittingen. Ook vond het team linten en metalen etiketten die werden gebruikt om een slaaf te identificeren.
Middenpassage
De Middenpassage was een route in de Driehoekshandel over de Atlantische Oceaan. Over deze route werden vele Afrikanen naar slavenmarkten in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en de Caraïben gebracht. Hier werden zij vervolgens verhandeld voor goederen. Tussen 1840 en 1872 werden ongeveer 26.000 bevrijde slaven naar een opvangcentrum genaamd Rupert’s Bay in Sint-Helena gebracht. Zij waren eerder gevangen genomen door de koninklijke marine van het Verenigd Koninkrijk. Door de slechte condities aan boord van het schip overleefden velen de tocht niet. Ook de condities in het opvangcentrum waren slecht. Naar schatting liggen er meer dan 5.000 slaven op de plek begraven.
Het onderzoek is bijzonder want de meeste studies naar slavernij hebben te maken met enorme getallen en een onpersoonlijke aanpak, waarbij niet gekeken wordt naar individuen. Onderzoeker Mark Horton voegt hier aan toe: “Hier bekeken wij de slachtoffer van de Middenpassage – een van de grootste misdaden tegen de mensheid – niet als nummers, maar als mensen.” Sommige resten vertellen volgens Horton één van de meest ontroerende verhalen die hij in zijn archeologische carrière heeft gehoord.
(scientias.nl)
Massagraf vol slaven ontdekt op Sint-Helena
Geschreven door Marleen de Roode
Het massagraf vertelt het trieste verhaal van de slavenhandel die in de 19e eeuw in de Middenpassage plaatsvond.
De onderzoekers deden hun ontdekking tijdens opgravingen. Deze opgravingen vonden plaats vanwege de bouw van een nieuw vliegveld op het eiland. De ontdekking geeft nieuw inzicht in de slavenhandel op de Atlantische zee.
Massagraf
Het graf werd ontdekt en onderzocht tussen 2006 en 2008. Er werden 325 lichamen gevonden, waaronder vijf kisten met daarin de lichamelijke overschotten van een volwassene en vier kinderen. De onderzoekers van het Department of Archaeology and Anthropology aan de University of Bristol hebben nu, onder leiding van Dr. Andrew Pearson, een rapport geschreven over hun bevindingen. Zo blijkt dat 83 procent van de lichamen aan kinderen, tieners of jongvolwassenen toebehoort. Dit is geen verrassing, want vooral de jeugd werd gevangen genomen als slaaf, vanwege hun vitaliteit. De doodsoorzaak is van velen niet bekend, maar aannemelijk is dat velen stierven aan ziektes als pokken, uitdroging en dysenterie. Een aantal lichamen vertoont sporen van geweld en twee oudere kinderen lijken beschoten te zijn.
Van links naar rechts: een armband, kralen en een metalen etiket. Bron: Bristol University
Bezittingen
De archeologen hebben ieder lichaam onderzocht. Zij kwamen tot de conclusie dat de slaven een rijke cultuur hadden en een sterk gevoel van persoonlijke identiteit. Zo hadden velen veranderingen aangebracht aan hun gebit: er werd bijvoorbeeld in de voortanden gesneden. Een aantal slaven waren er in geslaagd om hun sieraden, voornamelijk kralen en armbanden, te behouden. Dit is bijzonder, want de meeste slaven werden ontdaan van al hun bezittingen. Ook vond het team linten en metalen etiketten die werden gebruikt om een slaaf te identificeren.
Middenpassage
De Middenpassage was een route in de Driehoekshandel over de Atlantische Oceaan. Over deze route werden vele Afrikanen naar slavenmarkten in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en de Caraïben gebracht. Hier werden zij vervolgens verhandeld voor goederen. Tussen 1840 en 1872 werden ongeveer 26.000 bevrijde slaven naar een opvangcentrum genaamd Rupert’s Bay in Sint-Helena gebracht. Zij waren eerder gevangen genomen door de koninklijke marine van het Verenigd Koninkrijk. Door de slechte condities aan boord van het schip overleefden velen de tocht niet. Ook de condities in het opvangcentrum waren slecht. Naar schatting liggen er meer dan 5.000 slaven op de plek begraven.
Het onderzoek is bijzonder want de meeste studies naar slavernij hebben te maken met enorme getallen en een onpersoonlijke aanpak, waarbij niet gekeken wordt naar individuen. Onderzoeker Mark Horton voegt hier aan toe: “Hier bekeken wij de slachtoffer van de Middenpassage – een van de grootste misdaden tegen de mensheid – niet als nummers, maar als mensen.” Sommige resten vertellen volgens Horton één van de meest ontroerende verhalen die hij in zijn archeologische carrière heeft gehoord.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-03-2012
Menselijke resten in grot Mexico
Menselijke overblijfselen die in een grot in het zuiden van Mexico zijn gevonden zijn afkomstig van 167 mensen die dertienhonderd jaar geleden op een begraafplaats ter aarde waren besteld.
Foto: ANP
Dat heeft een vertegenwoordiger van het Mexicaanse antropologische instituut zondag gezegd.
De menselijke resten werden vrijdag gevonden in een regio waar veel Centraal-Amerikaanse migranten doorheen trekken. Plaatselijke boeren ontdekten de grot vorige week en schakelden de autoriteiten in.
.Volgens het antropologisch instituut zijn de overblijfselen afkomstig van leden van een onbekende stam uit de achtste eeuw na Christus. In de grot werd ook aardewerk gevonden.
© Novum
(nu.nl)
Menselijke resten in grot Mexico
Menselijke overblijfselen die in een grot in het zuiden van Mexico zijn gevonden zijn afkomstig van 167 mensen die dertienhonderd jaar geleden op een begraafplaats ter aarde waren besteld.
Foto: ANP
Dat heeft een vertegenwoordiger van het Mexicaanse antropologische instituut zondag gezegd.
De menselijke resten werden vrijdag gevonden in een regio waar veel Centraal-Amerikaanse migranten doorheen trekken. Plaatselijke boeren ontdekten de grot vorige week en schakelden de autoriteiten in.
.Volgens het antropologisch instituut zijn de overblijfselen afkomstig van leden van een onbekende stam uit de achtste eeuw na Christus. In de grot werd ook aardewerk gevonden.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-03-2012
Sporen verloren meesterwerk Da Vinci gevonden
Het verloren meesterwerk van Leonardo Da Vinci dat zich schuil zou houden achter een muur in Florence, lijkt gevonden.
Een team van UC San Diego is al enige tijd op zoek naar het schilderij ‘Strijd om Anghiari’ van Leonardo Da Vinci. Hij zou in 1505 aan dit werk begonnen zijn, maar hij maakte het volgens architect, schrijver en kunstenaar Giorgio Vasari (1511-1574) nooit af. Historici denken daar echter anders over: Da Vinci zou het wel hebben voltooid. Het lijkt erop dat we binnenkort uit gaan vinden wie het bij het juiste eind heeft.
Weg
Vasari schilderde in 1560 nieuwe fresco’s in Palazzo Vecchio. In diezelfde tijd verdween ook ‘Strijd om Anghiari’ (voltooid of niet?). Lang werd gedacht dat Vasari er overheen geschilderd had. Maar wetenschappers ontdekten eerder al, met behulp van radarbeelden, een holle ruimte achter een kunstwerk van Vasari. Dit zou er op kunnen duiden dat het werk van Da Vinci zich achter de muur verscholen houdt. Een goed verborgen aanwijzing in het werk van van Vasari lijkt dat te onderschrijven. Nieuw onderzoek wijst er nu op dat er hier echt wat verstopt zit: een onderzoeksteam heeft nu achter het werk van Vasari sporen gevonden van een muurschildering.
Van links naar rechts: de holle ruimte achter het werk van Vasari, zwarte verfsporen die overeenkomen met kleurstoffen die gebruikt werden voor onder andere de Mona Lisa en een stukje dat rode lak blijkt te zijn. Bron: National Geographic
Verfsporen
De onderzoekers, onder leiding van kunsthistoricus Maurizio Seracini, maakten vandaag bekend dat zij het verloren werk gevonden denken te hebben. Het zou zich inderdaad bevinden op een verborgen stuk muur in het paleis, achter het werk van Vasari. Het team boorde een aantal minuscule camera’s door het fresco van Vasari heen. Zij vonden vervolgens verfsporen die sterk lijken op de kleurstoffen die gebruikt werden voor de Mona Lisa en Johannes de Doper (beide werken van Leonardo da Vinci). Seracini noemt de vondst erg bemoedigend. “We hebben nog een hoop werk te doen, aangezien wij pas in de beginfase van het onderzoek zitten. Maar dit bewijs suggereert dat we op de juiste plek aan het zoeken zijn.”
Het team ontdekte ook vlokken van rood materiaal. Zij identificeerden het als organisch materiaal dat kan worden geassocieerd met rode lak. Het is niet gebruikelijk dat dit type materiaal zich in een doodgewone muur bevindt. Ook lijkt een beige materiaal, dat alleen met een verfkwast aangebracht kan worden, te zien. Beide vondsten onderschrijven het vermoeden van de onderzoekers. Namelijk dat zich hier een meesterwerk van Da Vinci bevindt.
(HLN)
Sporen verloren meesterwerk Da Vinci gevonden
Het verloren meesterwerk van Leonardo Da Vinci dat zich schuil zou houden achter een muur in Florence, lijkt gevonden.
Een team van UC San Diego is al enige tijd op zoek naar het schilderij ‘Strijd om Anghiari’ van Leonardo Da Vinci. Hij zou in 1505 aan dit werk begonnen zijn, maar hij maakte het volgens architect, schrijver en kunstenaar Giorgio Vasari (1511-1574) nooit af. Historici denken daar echter anders over: Da Vinci zou het wel hebben voltooid. Het lijkt erop dat we binnenkort uit gaan vinden wie het bij het juiste eind heeft.
Weg
Vasari schilderde in 1560 nieuwe fresco’s in Palazzo Vecchio. In diezelfde tijd verdween ook ‘Strijd om Anghiari’ (voltooid of niet?). Lang werd gedacht dat Vasari er overheen geschilderd had. Maar wetenschappers ontdekten eerder al, met behulp van radarbeelden, een holle ruimte achter een kunstwerk van Vasari. Dit zou er op kunnen duiden dat het werk van Da Vinci zich achter de muur verscholen houdt. Een goed verborgen aanwijzing in het werk van van Vasari lijkt dat te onderschrijven. Nieuw onderzoek wijst er nu op dat er hier echt wat verstopt zit: een onderzoeksteam heeft nu achter het werk van Vasari sporen gevonden van een muurschildering.
Van links naar rechts: de holle ruimte achter het werk van Vasari, zwarte verfsporen die overeenkomen met kleurstoffen die gebruikt werden voor onder andere de Mona Lisa en een stukje dat rode lak blijkt te zijn. Bron: National Geographic
Verfsporen
De onderzoekers, onder leiding van kunsthistoricus Maurizio Seracini, maakten vandaag bekend dat zij het verloren werk gevonden denken te hebben. Het zou zich inderdaad bevinden op een verborgen stuk muur in het paleis, achter het werk van Vasari. Het team boorde een aantal minuscule camera’s door het fresco van Vasari heen. Zij vonden vervolgens verfsporen die sterk lijken op de kleurstoffen die gebruikt werden voor de Mona Lisa en Johannes de Doper (beide werken van Leonardo da Vinci). Seracini noemt de vondst erg bemoedigend. “We hebben nog een hoop werk te doen, aangezien wij pas in de beginfase van het onderzoek zitten. Maar dit bewijs suggereert dat we op de juiste plek aan het zoeken zijn.”
Het team ontdekte ook vlokken van rood materiaal. Zij identificeerden het als organisch materiaal dat kan worden geassocieerd met rode lak. Het is niet gebruikelijk dat dit type materiaal zich in een doodgewone muur bevindt. Ook lijkt een beige materiaal, dat alleen met een verfkwast aangebracht kan worden, te zien. Beide vondsten onderschrijven het vermoeden van de onderzoekers. Namelijk dat zich hier een meesterwerk van Da Vinci bevindt.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Eeuwenoud skelet soldaat gevonden
COEVORDEN - In Coevorden is bij opgravingen op een bouwlocatie een eiken kist met daarin het skelet van een soldaat uit de 17e eeuw gevonden.
Dat meldt Dagblad van het Noorden (foto). Waarschijnlijk is de musketkogel die ter hoogte van de buik is aangetroffen, de oorzaak van het overlijden.
In de vesting Coevorden is tijdens de 80-jarige oorlog (1568-1648) en in 1672 zwaar gevochten. Het zou bij de vondst gaan om een noodgraf van een soldaat, omdat het graf buiten het kerkhof ligt. De gemeente Coevorden heeft dat dinsdag bekendgemaakt.
Volgens stadsarcheoloog Jan Molema gaat het hier om een ,,zeer bijzondere vondst'', omdat het skelet goed bewaard is gebleven.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)elet_gevonden__.html
COEVORDEN - In Coevorden is bij opgravingen op een bouwlocatie een eiken kist met daarin het skelet van een soldaat uit de 17e eeuw gevonden.
Dat meldt Dagblad van het Noorden (foto). Waarschijnlijk is de musketkogel die ter hoogte van de buik is aangetroffen, de oorzaak van het overlijden.
In de vesting Coevorden is tijdens de 80-jarige oorlog (1568-1648) en in 1672 zwaar gevochten. Het zou bij de vondst gaan om een noodgraf van een soldaat, omdat het graf buiten het kerkhof ligt. De gemeente Coevorden heeft dat dinsdag bekendgemaakt.
Volgens stadsarcheoloog Jan Molema gaat het hier om een ,,zeer bijzondere vondst'', omdat het skelet goed bewaard is gebleven.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)elet_gevonden__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Oerkrokodil was sterker dan T.rex
SAN FRANCISCO - Uitgestorven oerkrokodillen konden het krachtigst bijten van alle dieren die ooit geleefd hebben. Ze waren zelfs sterker dan de gevreesde Tyrannosaurus rex, ontdekten Amerikaanse wetenschappers.
De biologen rond Gregory Erickson van de Florida State University presenteerden hun bevindingen woensdag in het online-vakblad PLoS ONE .
De onderzoekers stelden de bijtkracht vast van alle 23 nu levende krokodilsoorten. Daarbij vonden ze extreme krachten. De nijlkrokodil bijt met 13,5 kilonewton, de Amerikaanse alligatoren met 22 en zoutwaterkrokodillen zelfs met 40 kilonewton. Dat zijn absolute records in het dierenrijk, beklemtoont Erickson. Anders dan gedacht hangt de bijtkracht niet samen te hangen met de vorm van de schedel of het gebit, maar met het gewicht van de dieren.
Erickson schat daarom dat de uitgestorven oerkrokodil Deinusuchus riograndensis, die wel 11 meter lang kon worden, een bijtkracht kon hebben van 102 kilonewton. Dat is fors sterker dan de Tyrannosaurus rex, die volgens een Britse onderzoeker kon toehappen met 57 kilonewton.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ker_dan_T.rex__.html
SAN FRANCISCO - Uitgestorven oerkrokodillen konden het krachtigst bijten van alle dieren die ooit geleefd hebben. Ze waren zelfs sterker dan de gevreesde Tyrannosaurus rex, ontdekten Amerikaanse wetenschappers.
De biologen rond Gregory Erickson van de Florida State University presenteerden hun bevindingen woensdag in het online-vakblad PLoS ONE .
De onderzoekers stelden de bijtkracht vast van alle 23 nu levende krokodilsoorten. Daarbij vonden ze extreme krachten. De nijlkrokodil bijt met 13,5 kilonewton, de Amerikaanse alligatoren met 22 en zoutwaterkrokodillen zelfs met 40 kilonewton. Dat zijn absolute records in het dierenrijk, beklemtoont Erickson. Anders dan gedacht hangt de bijtkracht niet samen te hangen met de vorm van de schedel of het gebit, maar met het gewicht van de dieren.
Erickson schat daarom dat de uitgestorven oerkrokodil Deinusuchus riograndensis, die wel 11 meter lang kon worden, een bijtkracht kon hebben van 102 kilonewton. Dat is fors sterker dan de Tyrannosaurus rex, die volgens een Britse onderzoeker kon toehappen met 57 kilonewton.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ker_dan_T.rex__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Oorlogstrofee tijdelijk terug in Engeland
Het nieuwe patrouilleschip Holland heeft tijdens een testvaart een trofee uit de Tweede Engelse Oorlog (1665-1667) afgeleverd op Britse bodem. De spiegelversiering van het Engelse vlaggenschip HMS Royal Charles is vandaag tijdelijk overgedragen aan het National Maritime Museum. Dit gebeurde in het bijzijn van kroonprins Willem-Alexander en Commandant Zeestrijdkrachten vice-admiraal Matthieu Borsboom.
Het beeldhouwwerk van de Royal Charles is een oorlogsbuit van admiraal Michiel de Ruyter. In 1667 voer een vloot onder zijn bevel naar Engeland op de befaamde Tocht naar Chatham. Doelwit was de Engelse vloot die daar in het dok lag. De schepen van de Republiek lieten zich op de rivier de Medway, mede dankzij het pas opgerichte Korps Mariniers, door niets en niemand tegenhouden. Onder leiding van luitenant-admiraal Willem van Ghent vierden de zeesoldaten hun eerste wapenfeit. Zo bleken een fort en een van oever tot oever gespannen ketting geen onoverkomelijke obstakels. Bij Chatham werden vervolgens 13 Engelse schepen vernietigd. De Engelse oorlogsschepen Royal Charles en HMS Unity gingen als trofee mee terug naar de Republiek.
In goede handen
De decoratie van het achterschip is ook na de sloop van de Royal Charles bewaard gebleven. In 1883 droeg de Koninklijke Marine het over aan het destijds pas geopende Rijksmuseum. Daar kreeg de ‘spiegel’ een ereplaats te midden van andere Nederlandse krijgstrofeeën. “Nog altijd is het een pronkstuk in onze collectie”, vertelt conservator Jeroen van Vliet. “Het is onze maritieme Nachtwacht. Bij de Koninklijke Marine is dit transport zeker in goede handen.”
Voor een grote tentoonstelling over de ‘Royal River’ Theems komt de oorlogsbuit nu voor het eerst weer terug op Engelse bodem. De Holland is momenteel bezig met zijn proefvaarten. Voor de Engelse kust beproeft het patrouilleschip ondermeer haar sensor-, wapen- en communicatiesystemen. “345 jaar later zijn we hier weer”, zegt Borsboom bij de overdracht in Greenwich. “Maar deze keer hebben we om toestemming gevraagd!”
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)jk_terug_in_Engeland
Het nieuwe patrouilleschip Holland heeft tijdens een testvaart een trofee uit de Tweede Engelse Oorlog (1665-1667) afgeleverd op Britse bodem. De spiegelversiering van het Engelse vlaggenschip HMS Royal Charles is vandaag tijdelijk overgedragen aan het National Maritime Museum. Dit gebeurde in het bijzijn van kroonprins Willem-Alexander en Commandant Zeestrijdkrachten vice-admiraal Matthieu Borsboom.
Het beeldhouwwerk van de Royal Charles is een oorlogsbuit van admiraal Michiel de Ruyter. In 1667 voer een vloot onder zijn bevel naar Engeland op de befaamde Tocht naar Chatham. Doelwit was de Engelse vloot die daar in het dok lag. De schepen van de Republiek lieten zich op de rivier de Medway, mede dankzij het pas opgerichte Korps Mariniers, door niets en niemand tegenhouden. Onder leiding van luitenant-admiraal Willem van Ghent vierden de zeesoldaten hun eerste wapenfeit. Zo bleken een fort en een van oever tot oever gespannen ketting geen onoverkomelijke obstakels. Bij Chatham werden vervolgens 13 Engelse schepen vernietigd. De Engelse oorlogsschepen Royal Charles en HMS Unity gingen als trofee mee terug naar de Republiek.
In goede handen
De decoratie van het achterschip is ook na de sloop van de Royal Charles bewaard gebleven. In 1883 droeg de Koninklijke Marine het over aan het destijds pas geopende Rijksmuseum. Daar kreeg de ‘spiegel’ een ereplaats te midden van andere Nederlandse krijgstrofeeën. “Nog altijd is het een pronkstuk in onze collectie”, vertelt conservator Jeroen van Vliet. “Het is onze maritieme Nachtwacht. Bij de Koninklijke Marine is dit transport zeker in goede handen.”
Voor een grote tentoonstelling over de ‘Royal River’ Theems komt de oorlogsbuit nu voor het eerst weer terug op Engelse bodem. De Holland is momenteel bezig met zijn proefvaarten. Voor de Engelse kust beproeft het patrouilleschip ondermeer haar sensor-, wapen- en communicatiesystemen. “345 jaar later zijn we hier weer”, zegt Borsboom bij de overdracht in Greenwich. “Maar deze keer hebben we om toestemming gevraagd!”
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)jk_terug_in_Engeland
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Ancient footprints found in peat at Borth beach
Human and animal fossilised footprints that may be from the Bronze Age have been exposed on a Ceredigion beach.
Archaeologists are racing against changing tides to record and excavate the find in peat at Borth, which gives a snapshot of a time when the shore lay further west. The team believes the footprints could be 3,000 to 4,000 years old. Staff and students from the University of Wales Trinity St David are carrying out the work.
As well as the footprints, a line of post holes has been found, which could have been a causeway. They lie across an area that would have been salt marsh when the footprints were made.
The Royal Commission on Ancient and Historic Monuments is providing survey support, mapping the extent of the peat and other exposed features.
Submerged forests have been found further north on the beach and nearby in the past.
Dr Martin Bates is one of the archaeologists leading the excavation team, and it was his father, retired geologist Denis Bates, who discovered the footprints last month.
Dr Bates told BBC Wales' news website: "My father has had an interest in submerged forests for many years. "He was down in February as this part of the beach was very clear. "For various reasons the patterns of sand movement have been temporarily altered and it means this area of beach has been stripped of sand. "He noticed the marks and told me they didn't look natural."
He estimates they have a window of a few months to log the discoveries and take samples away for environmental testing before the sands shift again and cover the footprints up.
"In the context of Ceredigion and west Wales, it's the first time we have found this type of evidence. "The submerged forests [nearby] are probably the most significant in the UK. "What we have never had before is documented evidence of human habitation."
'Quite special'
Dr Bates added that there were a range of footprints discovered, including cattle, sheep or goat and possibly a bear. However the one which resonates with him is a print which belonged to a young child.
"We have got a footprint of a four-year-old's foot where we can see the toes and everything. "I can stand where this child was standing about 4,000 years ago and even though we would have been seeing different things, the intimacy of that is quite special."
Work in previous years on submerged forests found on the area to the north has established that a forest was growing in the area between 3000 and 2500 BC. The area was gradually waterlogged with peat growth. A number of finds in the area included a Mesolithic composite tool of antler, two flints, an auroch (extinct ox) skeleton and a piece of antler.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/uk-wales-mid-wales-17353470
Human and animal fossilised footprints that may be from the Bronze Age have been exposed on a Ceredigion beach.
Archaeologists are racing against changing tides to record and excavate the find in peat at Borth, which gives a snapshot of a time when the shore lay further west. The team believes the footprints could be 3,000 to 4,000 years old. Staff and students from the University of Wales Trinity St David are carrying out the work.
As well as the footprints, a line of post holes has been found, which could have been a causeway. They lie across an area that would have been salt marsh when the footprints were made.
The Royal Commission on Ancient and Historic Monuments is providing survey support, mapping the extent of the peat and other exposed features.
Submerged forests have been found further north on the beach and nearby in the past.
Dr Martin Bates is one of the archaeologists leading the excavation team, and it was his father, retired geologist Denis Bates, who discovered the footprints last month.
Dr Bates told BBC Wales' news website: "My father has had an interest in submerged forests for many years. "He was down in February as this part of the beach was very clear. "For various reasons the patterns of sand movement have been temporarily altered and it means this area of beach has been stripped of sand. "He noticed the marks and told me they didn't look natural."
He estimates they have a window of a few months to log the discoveries and take samples away for environmental testing before the sands shift again and cover the footprints up.
"In the context of Ceredigion and west Wales, it's the first time we have found this type of evidence. "The submerged forests [nearby] are probably the most significant in the UK. "What we have never had before is documented evidence of human habitation."
'Quite special'
Dr Bates added that there were a range of footprints discovered, including cattle, sheep or goat and possibly a bear. However the one which resonates with him is a print which belonged to a young child.
"We have got a footprint of a four-year-old's foot where we can see the toes and everything. "I can stand where this child was standing about 4,000 years ago and even though we would have been seeing different things, the intimacy of that is quite special."
Work in previous years on submerged forests found on the area to the north has established that a forest was growing in the area between 3000 and 2500 BC. The area was gradually waterlogged with peat growth. A number of finds in the area included a Mesolithic composite tool of antler, two flints, an auroch (extinct ox) skeleton and a piece of antler.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/uk-wales-mid-wales-17353470
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
17-03-2012
De Etrusken: geëmancipeerd en machtig
Zo’n 3000 jaar geleden, voor de Romeinen, maakten de Etrusken de dienst uit in Italië. Het volk staat bekend om zijn cultuur, luxe en vrouwenemancipatie.
In de geschiedenisboeken worden Romeinen vaak gezien als een volk dat bedreven was in architectuur en de bouwkunst. Maar als we naar de periode voor de Romeinen kijken, vanaf 1100 voor Christus, leefde er een ver ontwikkeld volk in centraal-Italië dat eigenlijk verantwoordelijk is voor bouwtechnieken uit die tijd: namelijk de Etrusken. De Romeinen danken daarnaast hun schrift, cultuur en godsdienst aan dit bijzondere volk dat 700 jaar lang het huidige Toscane en Umbrië beheerste.
Het leefgebied van de Etrusken: Etrurië. Klik voor een grotere afbeelding. Bron: Wikipedia
Oorsprong
Waar de Etrusken vandaan komen, is nog altijd een punt waar veel over wordt gediscussieerd. Zo zijn er wetenschappers die denken dat zij uit het Oosten (Lydië) kwamen. Anderen denken weer dat de Etrusken uit het noorden komen, aangezien veel Italiaanse volkeren van over de Alpen kwamen. Een derde theorie is dat zij uit bestaande bevolkingsgroepen in Italië zijn ontstaan; deze optie wordt vooral door Italiaanse wetenschappers aangehouden. Drs. Tanja van der Zon, projectleider bij het Rijksmuseum der Oudheden in Leiden, vindt het lastig om een keuze te maken. “Alle opties lijken plausibel, maar we moeten wel bedenken dat de hedendaagse Italianen graag de oorsprong van de Etrusken in hun land willen plaatsen, omdat zij zich dan als hun directe voorouders kunnen aanmerken. Het is wachten op het vinden van sluitend bewijs, maar mogelijk komt dat er nooit.”
Villanova-cultuur
De geschiedenis van de Etrusken is door historici onderverdeeld in verschillende cultuurperioden. Het begint allemaal rond 1100 voor Christus: de zogeheten Villanova-cultuur. Voor die tijd leeft in Centraal-Italië de Apennijnse beschaving. Dit waren van oorsprong nomadische herders met eenvoudige begrafenisgewoonten. Tijdens de Villanova-cultuur ontstaan de eerste dorpjes en treden er veranderingen op in het begrafenisgebruik: men ging over van inhumatie (het begraven van doden) naar crematie. De gecremeerde resten werden voortaan begraven in urnen op de vele urnenvelden. Deze velden zijn onder andere gevonden in Etrurië: het leefgebied van de Etrusken. Circa 700 voor Christus eindigt de Villanova-cultuur en de Etruskische taal doet zijn intrede in Centraal-Italie. Een aanwijzing dat zij rond die tijd hun rijk begonnen op te bouwen.
Etruskische taal
Het Etruskisch is gebaseerd op het Griekse alfabet, maar is wel een andere taal. De Etrusken schreven van rechts naar links, maar soms ook van links naar rechts. “De meeste teksten die zijn gevonden bestaan uit citaten, er zijn ongeveer 11.000 inscripties bekend,” vertelt van der Zon aan Scientias. “Er zijn slechts een paar langere teksten gevonden zoals de Liber linteus dat oorspronkelijk 14 meter lang is en 1300 woorden bevat. Het is een linnen boek en bevat een kalender met religieuze feestdagen en rituele voorschriften. De betekenis is tot op heden onduidelijk.”
Sierschijf gemaakt van goud uit Etrurië; 5de eeuw v.Chr. Bron: Rijksmuseum van Oudheden
Welvaart
In de oriëntaliserende periode van 700 voor Christus tot 600 voor Christus groeien de dorpjes uit tot steden en genieten de Etrusken grote welvaart. Langs de kust wordt crematie vervangen door inhumatie en worden de doden in grote grafheuvels met meerdere grafkamers begraven. In deze graven worden de mooiste schatten gevonden: bewerkt ivoor, struisvogeleieren, gouden en zilveren schalen en sieraden. Hun welvaart komt vooral door de vele handelscontacten van het volk volgens van der Zon. “Door hun rijke en vruchtbare grondgebied en door hun handelsgeest konden zij rijkdom verwerven. Via hun handelsmissies over zee kwamen zij in aanraking met andere culturen zoals de oude Grieken en Egyptenaren. De rijkdom van de Etrusken stelde het volk in staat om te leven als vorsten.”
Dagelijks leven
De vrouwen namen een bijzondere plek in binnen het gezin. “Zij waren verantwoordelijk voor het huishouden en de kinderen, maar hadden ook werk: zij weefden stoffen aan een weefgetouw of waren werkzaam als priesteres of klaagvrouw,” vertelt van der Zon. “Dat vrouwen werk hadden was niet gebruikelijk in die tijd.” Etruskische vrouwen konden naar buiten gaan (in tegenstelling tot Griekse en Romeinse vrouwen) om bijvoorbeeld zelf boodschappen te doen. “Ook mochten zij sportwedstrijden bijwonen en een bezoek brengen aan het theater.” Rijke vrouwen hadden slavinnen die zij uitzonderlijk goed verzorgden: zij gaven ze mooie kleding en een eigen huis. De mannen waren actief in de handel en politiek of waren soldaat. De emancipatie van Etruskische vrouwen is bijzonder en zij hadden veel privileges. “De vrouwen hadden eigen bezittingen en konden dit vererven aan hun kinderen en dus niet aan hun man. Zij konden hun eigen familienaam behouden en kozen soms zelf hun echtgenoot als zij rijk waren. Ook konden zij lezen en schrijven. Zij kregen soms een eigen graf gevuld met prachtige giften wat een aanwijzing is dat zij net zo belangrijk werden gevonden als de mannen.”
Religie en Rituelen
De Etrusken geloofden in verschillende goden en brachten offers in tempels. Het volk schijnt daarin erg fanatiek te zijn geweest. Zo voorspelden zij de toekomst uit de ingewanden van een offerdier. Bij tempels werden plengoffers gebracht: vrouwen sprenkelden water, honing of een andere vloeistof uit een schaaltje als offer voor de goden. Bij de tempels was altijd een bassin, beekje of een meer te vinden: zo kon het volk zich ritueel reinigen.
Links: een Etruskische spiegel en rechts de gereconstrueerde afbeelding. Bron: Rijksmuseum van Oudheden
Macht
In de archaïsche periode van 600 voor Christus tot 480 voor Christus vestigen de Etrusken hun heerschappij. Zij heersen dan over grote gedeelten van de Po-vlakte, Latium en Campanië. Op zee bestrijden zij samen met de Carthagers Griekse kolonisten die zich op Corsica hadden gevestigd. De Etrusken heersten zelfs over Rome: van 615 voor Christus tot 510 voor Christus. Het volk was erg rijk en dit is te zien aan wandschilderingen in graven: het dagelijks leven wordt hier op afgebeeld en dit leven bestond vooral uit feestmaaltijden, dans en zang.
Ondergang
In de klassieke en Hellenistische periode van 480 voor Christus tot 40 voor Christus verliezen de Etrusken door opkomst van de Romeinen hun macht. In 474 voor Christus verliezen de Etrusken een zeeslag bij Cumae waardoor hun handelsroutes naar het oosten werden afgesneden. Vanaf dat moment bleef Rome groeien: “De stad groeide zo snel dat het Romeinse volk honger leed.” Het volk ging daarop de graanschuren van de Etrusken leegplunderen. “Hiermee nam de rijkdom van de Etrusken zodanig af dat de Romeinen de macht over konden nemen,” vertelt van der Zon ons. “De Romeinen veroverden stad na stad op de Etrusken.” Dat ging moeiteloos. “Omdat de Etrusken geen militaire ervaring en eenheid hadden.” In de derde eeuw voor Christus komt Etrurië onder het gezag van de Romeinen, maar het volk verdwijnt niet meteen: “In 80 voor Christus krijgen alle Etrusken het Romeins staatsburgerschap en maken sommige families nog deel uit van de politiek in Rome. Echter circa 10 voor Christus verschijnt de laatste Etruskische tekst en verdwijnt het ooit zo rijke en machtige volk.
Romeinen
Cerveteri: een van de dodensteden van de Etrusken. Bron: Rijksmuseum van Oudheden
De Romeinen nemen veel over van de Etrusken: het Forum Romanum was oorspronkelijk een moeras dat door de Etrusken bouwrijp werd gemaakt. Ook zijn zij verantwoordelijk voor de riolering in Rome en het bouwen van tempels en paleizen. “Het is bekend dat de Etrusken onder andere de terracottaversieringen van tempels regelden voor Romeinse keizers,” zegt van der Zon.
De Etrusken hebben hun sporen achter gelaten. In Italië is er nog een hoop te zien: wegen, resten van tempels, musea en necropolen. “Dit zijn in feite dodensteden: necro betekent dood en polis betekent stad. In de necropool Cerveteri bevinden zich drie verschillende begraafplaatsen waar meer dan 1000 graven zijn gevonden. Tarquinia is een tweede bekende dodenstad: hier zijn nog prachtige muurschilderingen te zien,” vertelt van der Zon. Bij een bezoek aan de Italiaanse streken Toscane en Umbrië kunt u dus niet om het verdwenen volk heen.
De Etrusken waren een bijzonder volk. Er is veel belangstelling voor ze: dit begon in de 18de eeuw toen Etrurië werd ontdekt. Er heerste toen een fenomeen genaamd Etruscheria: de Etrusken stonden in het middelpunt van de belangstelling. Vele voorwerpen werden verzameld en er werd op allerlei mogelijke manieren onderzoek verricht. De vele sieraden die toen werden ontdekt zijn tot op de dag van vandaag een inspiratiebron voor kunstenaars. In de 19de eeuw maakten veel edelsmeden sieraden gebaseerd op Etruskische sieraden: dit wordt de neo-etruskische stijl genoemd. Nu, in de 21ste eeuw, laten sieradenmakers en juweliers zich nog inspireren. De Etrusken gaan de boeken in als de rijke voorgangers van de Romeinen met een luxe levensstijl en geëmancipeerde vrouwen.
(allesoversterrenkunde)
De Etrusken: geëmancipeerd en machtig
Zo’n 3000 jaar geleden, voor de Romeinen, maakten de Etrusken de dienst uit in Italië. Het volk staat bekend om zijn cultuur, luxe en vrouwenemancipatie.
In de geschiedenisboeken worden Romeinen vaak gezien als een volk dat bedreven was in architectuur en de bouwkunst. Maar als we naar de periode voor de Romeinen kijken, vanaf 1100 voor Christus, leefde er een ver ontwikkeld volk in centraal-Italië dat eigenlijk verantwoordelijk is voor bouwtechnieken uit die tijd: namelijk de Etrusken. De Romeinen danken daarnaast hun schrift, cultuur en godsdienst aan dit bijzondere volk dat 700 jaar lang het huidige Toscane en Umbrië beheerste.
Het leefgebied van de Etrusken: Etrurië. Klik voor een grotere afbeelding. Bron: Wikipedia
Oorsprong
Waar de Etrusken vandaan komen, is nog altijd een punt waar veel over wordt gediscussieerd. Zo zijn er wetenschappers die denken dat zij uit het Oosten (Lydië) kwamen. Anderen denken weer dat de Etrusken uit het noorden komen, aangezien veel Italiaanse volkeren van over de Alpen kwamen. Een derde theorie is dat zij uit bestaande bevolkingsgroepen in Italië zijn ontstaan; deze optie wordt vooral door Italiaanse wetenschappers aangehouden. Drs. Tanja van der Zon, projectleider bij het Rijksmuseum der Oudheden in Leiden, vindt het lastig om een keuze te maken. “Alle opties lijken plausibel, maar we moeten wel bedenken dat de hedendaagse Italianen graag de oorsprong van de Etrusken in hun land willen plaatsen, omdat zij zich dan als hun directe voorouders kunnen aanmerken. Het is wachten op het vinden van sluitend bewijs, maar mogelijk komt dat er nooit.”
Villanova-cultuur
De geschiedenis van de Etrusken is door historici onderverdeeld in verschillende cultuurperioden. Het begint allemaal rond 1100 voor Christus: de zogeheten Villanova-cultuur. Voor die tijd leeft in Centraal-Italië de Apennijnse beschaving. Dit waren van oorsprong nomadische herders met eenvoudige begrafenisgewoonten. Tijdens de Villanova-cultuur ontstaan de eerste dorpjes en treden er veranderingen op in het begrafenisgebruik: men ging over van inhumatie (het begraven van doden) naar crematie. De gecremeerde resten werden voortaan begraven in urnen op de vele urnenvelden. Deze velden zijn onder andere gevonden in Etrurië: het leefgebied van de Etrusken. Circa 700 voor Christus eindigt de Villanova-cultuur en de Etruskische taal doet zijn intrede in Centraal-Italie. Een aanwijzing dat zij rond die tijd hun rijk begonnen op te bouwen.
Etruskische taal
Het Etruskisch is gebaseerd op het Griekse alfabet, maar is wel een andere taal. De Etrusken schreven van rechts naar links, maar soms ook van links naar rechts. “De meeste teksten die zijn gevonden bestaan uit citaten, er zijn ongeveer 11.000 inscripties bekend,” vertelt van der Zon aan Scientias. “Er zijn slechts een paar langere teksten gevonden zoals de Liber linteus dat oorspronkelijk 14 meter lang is en 1300 woorden bevat. Het is een linnen boek en bevat een kalender met religieuze feestdagen en rituele voorschriften. De betekenis is tot op heden onduidelijk.”
Sierschijf gemaakt van goud uit Etrurië; 5de eeuw v.Chr. Bron: Rijksmuseum van Oudheden
Welvaart
In de oriëntaliserende periode van 700 voor Christus tot 600 voor Christus groeien de dorpjes uit tot steden en genieten de Etrusken grote welvaart. Langs de kust wordt crematie vervangen door inhumatie en worden de doden in grote grafheuvels met meerdere grafkamers begraven. In deze graven worden de mooiste schatten gevonden: bewerkt ivoor, struisvogeleieren, gouden en zilveren schalen en sieraden. Hun welvaart komt vooral door de vele handelscontacten van het volk volgens van der Zon. “Door hun rijke en vruchtbare grondgebied en door hun handelsgeest konden zij rijkdom verwerven. Via hun handelsmissies over zee kwamen zij in aanraking met andere culturen zoals de oude Grieken en Egyptenaren. De rijkdom van de Etrusken stelde het volk in staat om te leven als vorsten.”
Dagelijks leven
De vrouwen namen een bijzondere plek in binnen het gezin. “Zij waren verantwoordelijk voor het huishouden en de kinderen, maar hadden ook werk: zij weefden stoffen aan een weefgetouw of waren werkzaam als priesteres of klaagvrouw,” vertelt van der Zon. “Dat vrouwen werk hadden was niet gebruikelijk in die tijd.” Etruskische vrouwen konden naar buiten gaan (in tegenstelling tot Griekse en Romeinse vrouwen) om bijvoorbeeld zelf boodschappen te doen. “Ook mochten zij sportwedstrijden bijwonen en een bezoek brengen aan het theater.” Rijke vrouwen hadden slavinnen die zij uitzonderlijk goed verzorgden: zij gaven ze mooie kleding en een eigen huis. De mannen waren actief in de handel en politiek of waren soldaat. De emancipatie van Etruskische vrouwen is bijzonder en zij hadden veel privileges. “De vrouwen hadden eigen bezittingen en konden dit vererven aan hun kinderen en dus niet aan hun man. Zij konden hun eigen familienaam behouden en kozen soms zelf hun echtgenoot als zij rijk waren. Ook konden zij lezen en schrijven. Zij kregen soms een eigen graf gevuld met prachtige giften wat een aanwijzing is dat zij net zo belangrijk werden gevonden als de mannen.”
Religie en Rituelen
De Etrusken geloofden in verschillende goden en brachten offers in tempels. Het volk schijnt daarin erg fanatiek te zijn geweest. Zo voorspelden zij de toekomst uit de ingewanden van een offerdier. Bij tempels werden plengoffers gebracht: vrouwen sprenkelden water, honing of een andere vloeistof uit een schaaltje als offer voor de goden. Bij de tempels was altijd een bassin, beekje of een meer te vinden: zo kon het volk zich ritueel reinigen.
Links: een Etruskische spiegel en rechts de gereconstrueerde afbeelding. Bron: Rijksmuseum van Oudheden
Macht
In de archaïsche periode van 600 voor Christus tot 480 voor Christus vestigen de Etrusken hun heerschappij. Zij heersen dan over grote gedeelten van de Po-vlakte, Latium en Campanië. Op zee bestrijden zij samen met de Carthagers Griekse kolonisten die zich op Corsica hadden gevestigd. De Etrusken heersten zelfs over Rome: van 615 voor Christus tot 510 voor Christus. Het volk was erg rijk en dit is te zien aan wandschilderingen in graven: het dagelijks leven wordt hier op afgebeeld en dit leven bestond vooral uit feestmaaltijden, dans en zang.
Ondergang
In de klassieke en Hellenistische periode van 480 voor Christus tot 40 voor Christus verliezen de Etrusken door opkomst van de Romeinen hun macht. In 474 voor Christus verliezen de Etrusken een zeeslag bij Cumae waardoor hun handelsroutes naar het oosten werden afgesneden. Vanaf dat moment bleef Rome groeien: “De stad groeide zo snel dat het Romeinse volk honger leed.” Het volk ging daarop de graanschuren van de Etrusken leegplunderen. “Hiermee nam de rijkdom van de Etrusken zodanig af dat de Romeinen de macht over konden nemen,” vertelt van der Zon ons. “De Romeinen veroverden stad na stad op de Etrusken.” Dat ging moeiteloos. “Omdat de Etrusken geen militaire ervaring en eenheid hadden.” In de derde eeuw voor Christus komt Etrurië onder het gezag van de Romeinen, maar het volk verdwijnt niet meteen: “In 80 voor Christus krijgen alle Etrusken het Romeins staatsburgerschap en maken sommige families nog deel uit van de politiek in Rome. Echter circa 10 voor Christus verschijnt de laatste Etruskische tekst en verdwijnt het ooit zo rijke en machtige volk.
Romeinen
Cerveteri: een van de dodensteden van de Etrusken. Bron: Rijksmuseum van Oudheden
De Romeinen nemen veel over van de Etrusken: het Forum Romanum was oorspronkelijk een moeras dat door de Etrusken bouwrijp werd gemaakt. Ook zijn zij verantwoordelijk voor de riolering in Rome en het bouwen van tempels en paleizen. “Het is bekend dat de Etrusken onder andere de terracottaversieringen van tempels regelden voor Romeinse keizers,” zegt van der Zon.
De Etrusken hebben hun sporen achter gelaten. In Italië is er nog een hoop te zien: wegen, resten van tempels, musea en necropolen. “Dit zijn in feite dodensteden: necro betekent dood en polis betekent stad. In de necropool Cerveteri bevinden zich drie verschillende begraafplaatsen waar meer dan 1000 graven zijn gevonden. Tarquinia is een tweede bekende dodenstad: hier zijn nog prachtige muurschilderingen te zien,” vertelt van der Zon. Bij een bezoek aan de Italiaanse streken Toscane en Umbrië kunt u dus niet om het verdwenen volk heen.
De Etrusken waren een bijzonder volk. Er is veel belangstelling voor ze: dit begon in de 18de eeuw toen Etrurië werd ontdekt. Er heerste toen een fenomeen genaamd Etruscheria: de Etrusken stonden in het middelpunt van de belangstelling. Vele voorwerpen werden verzameld en er werd op allerlei mogelijke manieren onderzoek verricht. De vele sieraden die toen werden ontdekt zijn tot op de dag van vandaag een inspiratiebron voor kunstenaars. In de 19de eeuw maakten veel edelsmeden sieraden gebaseerd op Etruskische sieraden: dit wordt de neo-etruskische stijl genoemd. Nu, in de 21ste eeuw, laten sieradenmakers en juweliers zich nog inspireren. De Etrusken gaan de boeken in als de rijke voorgangers van de Romeinen met een luxe levensstijl en geëmancipeerde vrouwen.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Afgeschreven Van Gogh blijkt toch echt
OTTERLO - Wetenschappers en kunstkenners hebben in één klap twee nieuwe schilderijen van Vincent van Gogh ontdekt. Het schilderij 'Bloemstilleven met akkerbloemen en rozen' was afgeschreven, maar bleek toch een echte Van Gogh. Dat meldde eigenaar Kröller Müller Museum maandag.
Bloemstilleven met akkerbloemen en rozen, toch een echte Van Gogh Foto: Kröller-Müller Museum
Dankzij een nieuw techniek van de TU Delft en de Universiteit van Antwerpen kon men zien dat er nog een tweede schilderij onder de eerste afbeelding zat. Daarop zijn twee worstelaars te zien en die beschreef Van Gogh in een brief, die in bezit is van het Van Gogh Museum.
Aangezien de wetenschappers onmiskenbaar de techniek en de kleuren van de oude meester herkenden, weet men zeker dat het om twee echte Van Goghs gaat. „Dit is een heel bijzondere ontdekking. Toen dit aan het licht kwam, had ik echt het gevoel dat ik over de schouder van Van Gogh meekeek”, aldus professor Joris Dik van de TU Delft.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)jkt_toch_echt__.html
OTTERLO - Wetenschappers en kunstkenners hebben in één klap twee nieuwe schilderijen van Vincent van Gogh ontdekt. Het schilderij 'Bloemstilleven met akkerbloemen en rozen' was afgeschreven, maar bleek toch een echte Van Gogh. Dat meldde eigenaar Kröller Müller Museum maandag.
Bloemstilleven met akkerbloemen en rozen, toch een echte Van Gogh Foto: Kröller-Müller Museum
Dankzij een nieuw techniek van de TU Delft en de Universiteit van Antwerpen kon men zien dat er nog een tweede schilderij onder de eerste afbeelding zat. Daarop zijn twee worstelaars te zien en die beschreef Van Gogh in een brief, die in bezit is van het Van Gogh Museum.
Aangezien de wetenschappers onmiskenbaar de techniek en de kleuren van de oude meester herkenden, weet men zeker dat het om twee echte Van Goghs gaat. „Dit is een heel bijzondere ontdekking. Toen dit aan het licht kwam, had ik echt het gevoel dat ik over de schouder van Van Gogh meekeek”, aldus professor Joris Dik van de TU Delft.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)jkt_toch_echt__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Zeldzame vondst persoonlijke spullen Anton Mussert
© ANP. Anton Mussert in 1941
In het Regionaal Archief Nijmegen zijn persoonlijke foto's en brieven opgedoken van NSB-leider Anton Mussert (1894 - 1946). De spullen werden in 1980 door een onbekend gebleven persoon afgegeven bij het archief en hebben daar ruim 30 jaar opgeslagen gelegen.
De gemeente Nijmegen heeft de spullen overgedragen aan het NIOD in Amsterdam voor wetenschappelijk onderzoek. Het NIOD is buitengewoon verheugd over de vondst, aangezien er maar heel weinig persoonlijke spullen van de NSB-leider bewaard zijn gebleven.
In Nijmegen werden onder andere liefdesbrieven van Mussert aan zijn latere vrouw Maria Witlam aangetroffen, zo maakte de gemeente vandaag bekend.
Tante Witlam
Mussert werd in 1914 voor een nierkwaal verpleegd door zijn 18 jaar oudere tante Witlam. De twee werden verliefd en trouwden, ondanks hevig verzet van de familie. Andere brieven die in Nijmegen opdoken, zijn van familieleden en NSB-sympathisanten uit de jaren 1937 - 1943. Ook is er een kaart van het voormalige klooster Westerhelling in Nijmegen, dat in de oorlogsjaren in gebruik was als vakantiekolonie voor NSB-kinderen. Mussert en Witlam brachten daar in 1942 een bezoek.
Foto's laten onder andere de NSB-landdagen in Lunteren zien. Volgens het Regionaal Archief vonden archivarissen in 1980 de tijd nog niet rijp om de collectie naar buiten te brengen. Nijmegen krijgt de spullen terug als het Tweede Wereldoorlogmuseum in de regio Arnhem - Nijmegen is gerealiseerd.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)-Anton-Mussert.dhtml
© ANP. Anton Mussert in 1941
In het Regionaal Archief Nijmegen zijn persoonlijke foto's en brieven opgedoken van NSB-leider Anton Mussert (1894 - 1946). De spullen werden in 1980 door een onbekend gebleven persoon afgegeven bij het archief en hebben daar ruim 30 jaar opgeslagen gelegen.
De gemeente Nijmegen heeft de spullen overgedragen aan het NIOD in Amsterdam voor wetenschappelijk onderzoek. Het NIOD is buitengewoon verheugd over de vondst, aangezien er maar heel weinig persoonlijke spullen van de NSB-leider bewaard zijn gebleven.
In Nijmegen werden onder andere liefdesbrieven van Mussert aan zijn latere vrouw Maria Witlam aangetroffen, zo maakte de gemeente vandaag bekend.
Tante Witlam
Mussert werd in 1914 voor een nierkwaal verpleegd door zijn 18 jaar oudere tante Witlam. De twee werden verliefd en trouwden, ondanks hevig verzet van de familie. Andere brieven die in Nijmegen opdoken, zijn van familieleden en NSB-sympathisanten uit de jaren 1937 - 1943. Ook is er een kaart van het voormalige klooster Westerhelling in Nijmegen, dat in de oorlogsjaren in gebruik was als vakantiekolonie voor NSB-kinderen. Mussert en Witlam brachten daar in 1942 een bezoek.
Foto's laten onder andere de NSB-landdagen in Lunteren zien. Volgens het Regionaal Archief vonden archivarissen in 1980 de tijd nog niet rijp om de collectie naar buiten te brengen. Nijmegen krijgt de spullen terug als het Tweede Wereldoorlogmuseum in de regio Arnhem - Nijmegen is gerealiseerd.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)-Anton-Mussert.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Het is onterecht dat de Atheners en de Romeinen hier over één kam worden geschoren. De oude Atheners zijn inderdaad notoir voor het kort houden van hun vrouwen, maar het is algemeen bekend dat de Romeinse vrouwen -al dan niet onder invloed van de Etruskische gebruiken- juist relatief veel (informele) vrijheid hadden. Wat hier wordt beweerd over de afzondering van Romeinse vrouwen is gewoon onjuist, zeker voor de klassieke periode:quote:
17-03-2012
Dagelijks leven
De vrouwen namen een bijzondere plek in binnen het gezin. “Zij waren verantwoordelijk voor het huishouden en de kinderen, maar hadden ook werk: zij weefden stoffen aan een weefgetouw of waren werkzaam als priesteres of klaagvrouw,” vertelt van der Zon. “Dat vrouwen werk hadden was niet gebruikelijk in die tijd.” Etruskische vrouwen konden naar buiten gaan (in tegenstelling tot Griekse en Romeinse vrouwen) om bijvoorbeeld zelf boodschappen te doen. “Ook mochten zij sportwedstrijden bijwonen en een bezoek brengen aan het theater.”
quote:Geographically, one can contrast "Athenian seclusion" with "Roman freedom" for women. This "freedom" of Roman women meant that they could go to shops and the marketplace, attend public places of worship, go to hear speeches
(bron)
quote:Women were citizens of Rome. They couldn't vote and couldn't stand for office but they were included in Roman society. They could be seen in everyday life, go out in public, take meals with their men and even attend meetings and public gatherings. Some of these rights and privileges seem to have been taken from the Etruscans... In other parts of the ancient world, such as Greece, women were not allowed to be part of society or even to dine with men.
(bron)
quote:Poor women formed the base of the economic pyramid and frequently held meager jobs such as laundry workers, food servers, spinners and weavers, millers, brickmakers, fishmongers, and prostitutes.
...
Although numerous circumstances ranging from male domination to inadequate health care rendered the lives of poor women precarious, they did enjoy the same freedom as wealthy women to attend public games and festivals.
(bron)
http://www.volkskrant.nl/(...)lijk-massagraf.dhtmlquote:Defensie stuit op mogelijk massagraf
21/03/12, 17:24 − bron: ANP
Op de Loonse en Drunense Duinen zijn militairen vorige week mogelijk gestuit op twee graven met 15 geëxecuteerde verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog. Het ministerie van Defensie heeft dat woensdag bekendgemaakt.
Het Rode Kruis Oorlogsnazorg had gevraagd het gebied te doorzoeken. Vervolgens wees de radar twee keer op een bijzonderheid. Er werden plekken gevonden waar de grond anders van samenstelling is. Daarnaast werden prikkeldraad, munitie en een mortier gevonden.
Tijdens de oorlog hadden de Duitsers een schietbaan in dat deel van de Loonse en Drunense Duinen. Iemand die destijds in de buurt woonde, had het Rode Kruis getipt over twee grote met prikkeldraad omheinde kuilen die na de oorlog volledig waren dichtgegooid.
Daarop is een zoekactie gestart naar de nog altijd vermiste en vermoedelijk geëxecuteerde verzetsstrijders.
Defensie Nieuws Topic #13
http://www.gelderlander.n(...)n-Wageningse-Bos.ecequote:Hobbyist vindt vliegtuigbom in Wageningse Bos
Experts van de EOD bij de vliegtuigbom in het Wageningse Bos. foto Herman Stöver
WAGENINGEN - De Explosieven Opruimingsdienst van Defensie EOD ruimt dinsdagmiddag een vliegtuigbom die in het bos in Wageningen is gevonden. Een hobbyist met een metaaldetector vond de bom woensdag en deed bij de Wageningse politie een anoniem briefje in de bus.
Hij deed dat uit angst een boete te krijgen. Metaaldetectoren zijn verboden in het Renkumse deel van het bos tussen Wageningen en Renkum. Wageningen kent zo'n verbod echter niet.
Agenten die een kijkje namen in het bos, konden de bom echter niet vinden. De man deed maandag bij het politiebureau navraag naar het uitblijven van actie, waarna hij de politie de weg wees. Die schakelde de EOD in, die de bom vandaag meteen ruimt.
Volgens een politiewoordvoerder behoort de bom tot de minst gevaarlijke categorie, maar willen politie en defensie niet het risico lopen dat belangstellenden op de ruiming zouden afkomen. Die kans bestond omdat Omroep Gelderland maandagavond aandacht had besteed aan de kwestie.
"De recent gevonden vliegtuigbom bij Wageningen is een 50 kg van Nederlandse type. Dat er Nederlands materieel van deze soort wordt gevonden, zeker een afgeworpen vliegtuigbom, is uniek.
Op 12 en 13 mei 1940 werd een aantal luchtaanvallen uitgevoerd door Nederlandse eskaders. Op 13 mei, het hoogtepunt van de Slag om de Grebbeberg, werd tweemaal door een eskader Fokker C-X lichte bommenwerpers een 32 tal bommen van 50 kg afgeworpen. In één van die gevallen was de Wageningse Berg, nabij Oranje Nassau Oord, het doelwit. Daar stond zwaar Duits geschut opgesteld. Met de vondst van deze bom ligt vast waar het doelgebied van de Nederlandse vliegtuigen lag, hoewel dit bij benadering al wel bekend was." - https://www.facebook.com/(...)7&id=210176415707958
Zie ook: http://www.grebbeberg.nl/(...)=6&view=3&guid=18590
22-03-2012
Bijzonder graf uit Angelsaksische periode ontdekt
Archeologen hebben een bijzonder graf van een zestienjarig meisje gevonden. Het meisje draagt een zeldzaam gouden kruis.
In een dorpje genaamd Trumpington vlakbij de stad Cambridge, is één van de vroegste begraafplaatsen uit de Angelsaksische tijd gevonden. Een groep archeologen, werkzaam aan de University of Cambridge vonden er een graf van een zestienjarig meisje. Zij is begraven op een bed van hout, dat bij elkaar wordt gehouden door metalen haakjes, met een matras van stro. Het meisje draagt daarnaast een bijzonder christelijk kunstvoorwerp: een gouden kruis met daarin granaatstenen. De onderzoekers suggereren dat het meisje van adel was of zelfs tot een koninklijke familie behoorde, want de manier waarop zij is begraven laat zien dat zij hoog aanzien genoot.
Het gouden borst kruis dat door het meisje werd gedragen.
Bekeerling
Het graf dateert uit de zevende eeuw, ergens tussen 650 en 680 na Christus. In die tijd was het christendom nog maar net in opkomst in Groot-Brittanië. In 597 na Christus stuurde de paus Sint Augustine naar Engeland om de Angelsaksische koningen te bekeren, een proces dat meerdere decennia in beslag nam. Het zeldzame kruis, waar er tot nu toe vijf vergelijkbare van zijn gevonden, kan bij nader onderzoek meer inzicht bieden in die tijd en de verspreiding van het christendom in het oosten van Engeland. De archeologen vragen zich af of het meisje een vroege christelijke bekeerling was. Dr. Sam Lucy, één van de archeologen: “Het kruis werd waarschijnlijk dagelijks door het meisje gedragen, om haar sociale status te laten zien of als een religieuze affiliatie. Aan de achterkant zijn duidelijk plekjes te zien die een aanwijzing geven dat het kruis tegen kledij aan wreef.”
Bed
Ook het bed in het graf is bijzonder, het is de vijftiende ooit gevonden in Groot-Brittanië en in de afgelopen twintig jaar werden er slechts drie van zulke graven gevonden. De combinatie, een bed in een graf en een christelijk borstkruis, werd slechts één keer eerder gevonden, vlakbij Suffolk, in Ixworth. Dergelijke graven zijn nooit ver verspreid, hoewel er wel een klein cluster rond Cambridge is gevonden. Als er zo’n graf wordt gevonden, is het meestal het graf van een vrouw en bevat het een indicatie van een hoog aanzien, zoals sieraden. Ook dateren alle gevonden bedgraven uit de latere zevende eeuw. Volgens dr. Richard Dance, een expert in oud-Engels aan de universiteit zijn er aanwijzingen dat het Angelsaksische woord ‘leger’, bed of graf betekent. “Er zijn zelfs aanwijzingen in de literatuur van toen, dat het zowel bed als graf betekende”. Het bedgraf is dus mogelijk iets uit de Angelsaksische periode. Maar waarom slechts een aantal mensen op deze manier werd begraven, is een mysterie.
Vondst
In het graf van het meisje werd ook een ijzeren mes, een ketting aan een ceintuur en glazen kralen die mogelijk in een tasje aan het einde van de ketting werden gehangen, gevonden. Door middel van textiel, dat op het mes en de ketting werd gevonden, kunnen de archeologen haar kostuum mogelijk reconstrueren. Daarnaast werden bij de opgraving de overblijfselen gevonden van drie andere personen. Van één van hen is het geslacht niet bekend, en de andere twee zijn jonge vrouwen van in de twintig. Ook werden er voorwerpen uit de nieuwe steentijd en de ijzertijd gevonden en materiaal van een Angelsaksische nederzetting.
In Trumpington is een graf uit de Angelsaksische periode gevonden van een zestienjarig meisje. Het meisje ligt begraven op een bed en draagt een gouden borst kruis.
Overgang
Het feit dat het meisje grafgoederen had, betekent niet dat de graven niet christelijk waren. De kerk heeft het gebruik van grafgoederen nooit verboden volgens Lucy. “Maar als de achtste eeuw aanbreekt, het punt waar op het christendom de dominante religie wordt, lijkt dit gebruik wel te verdwijnen. Toch is er een periode, de tweede helft van de zevende eeuw, wanneer Christenen gebruikmaakten van een kleine hoeveelheid goederen in hun graf. Het lijkt er op dat het graf uit de overgang tussen de religie van de Angelsaksen en het Christendom stamt,” vertelt zij aan Scientias.nl. De plek bevindt zich net achter een kerk, waar pas 400 jaar later over wordt gedocumenteerd. Maar mogelijk bevond er zich eerder een klooster.
De archeologen zullen de komende tijd meer onderzoek doen op de begraafplaats. Zij kijken hier erg naar uit: “Het feit dat wij nu met moderne technieken de plek kunnen onderzoeken is een spannend vooruitzicht. Het moet mogelijk zijn om de status en herkomst van de nederzetting te ontrafelen. Ook de herkomst van de begraven mensen die zijn gevonden wordt onderzocht,” vertelt Lucy. Mogelijk is er zelfs een link met de vondst van het eerste klooster in Ely, dat dateert uit dezelfde tijd. Een begraafplaats in Ely bevatte ook een graf van een kind met een gouden borstkruis. Volgens de onderzoekers zijn de parallellen tussen Trumpington en Ely fascinerend en suggereren een interessantere herkomst van het dorp dan voorheen werd gedacht.
(scientias)
Bijzonder graf uit Angelsaksische periode ontdekt
Archeologen hebben een bijzonder graf van een zestienjarig meisje gevonden. Het meisje draagt een zeldzaam gouden kruis.
In een dorpje genaamd Trumpington vlakbij de stad Cambridge, is één van de vroegste begraafplaatsen uit de Angelsaksische tijd gevonden. Een groep archeologen, werkzaam aan de University of Cambridge vonden er een graf van een zestienjarig meisje. Zij is begraven op een bed van hout, dat bij elkaar wordt gehouden door metalen haakjes, met een matras van stro. Het meisje draagt daarnaast een bijzonder christelijk kunstvoorwerp: een gouden kruis met daarin granaatstenen. De onderzoekers suggereren dat het meisje van adel was of zelfs tot een koninklijke familie behoorde, want de manier waarop zij is begraven laat zien dat zij hoog aanzien genoot.
Het gouden borst kruis dat door het meisje werd gedragen.
Bekeerling
Het graf dateert uit de zevende eeuw, ergens tussen 650 en 680 na Christus. In die tijd was het christendom nog maar net in opkomst in Groot-Brittanië. In 597 na Christus stuurde de paus Sint Augustine naar Engeland om de Angelsaksische koningen te bekeren, een proces dat meerdere decennia in beslag nam. Het zeldzame kruis, waar er tot nu toe vijf vergelijkbare van zijn gevonden, kan bij nader onderzoek meer inzicht bieden in die tijd en de verspreiding van het christendom in het oosten van Engeland. De archeologen vragen zich af of het meisje een vroege christelijke bekeerling was. Dr. Sam Lucy, één van de archeologen: “Het kruis werd waarschijnlijk dagelijks door het meisje gedragen, om haar sociale status te laten zien of als een religieuze affiliatie. Aan de achterkant zijn duidelijk plekjes te zien die een aanwijzing geven dat het kruis tegen kledij aan wreef.”
Bed
Ook het bed in het graf is bijzonder, het is de vijftiende ooit gevonden in Groot-Brittanië en in de afgelopen twintig jaar werden er slechts drie van zulke graven gevonden. De combinatie, een bed in een graf en een christelijk borstkruis, werd slechts één keer eerder gevonden, vlakbij Suffolk, in Ixworth. Dergelijke graven zijn nooit ver verspreid, hoewel er wel een klein cluster rond Cambridge is gevonden. Als er zo’n graf wordt gevonden, is het meestal het graf van een vrouw en bevat het een indicatie van een hoog aanzien, zoals sieraden. Ook dateren alle gevonden bedgraven uit de latere zevende eeuw. Volgens dr. Richard Dance, een expert in oud-Engels aan de universiteit zijn er aanwijzingen dat het Angelsaksische woord ‘leger’, bed of graf betekent. “Er zijn zelfs aanwijzingen in de literatuur van toen, dat het zowel bed als graf betekende”. Het bedgraf is dus mogelijk iets uit de Angelsaksische periode. Maar waarom slechts een aantal mensen op deze manier werd begraven, is een mysterie.
Vondst
In het graf van het meisje werd ook een ijzeren mes, een ketting aan een ceintuur en glazen kralen die mogelijk in een tasje aan het einde van de ketting werden gehangen, gevonden. Door middel van textiel, dat op het mes en de ketting werd gevonden, kunnen de archeologen haar kostuum mogelijk reconstrueren. Daarnaast werden bij de opgraving de overblijfselen gevonden van drie andere personen. Van één van hen is het geslacht niet bekend, en de andere twee zijn jonge vrouwen van in de twintig. Ook werden er voorwerpen uit de nieuwe steentijd en de ijzertijd gevonden en materiaal van een Angelsaksische nederzetting.
In Trumpington is een graf uit de Angelsaksische periode gevonden van een zestienjarig meisje. Het meisje ligt begraven op een bed en draagt een gouden borst kruis.
Overgang
Het feit dat het meisje grafgoederen had, betekent niet dat de graven niet christelijk waren. De kerk heeft het gebruik van grafgoederen nooit verboden volgens Lucy. “Maar als de achtste eeuw aanbreekt, het punt waar op het christendom de dominante religie wordt, lijkt dit gebruik wel te verdwijnen. Toch is er een periode, de tweede helft van de zevende eeuw, wanneer Christenen gebruikmaakten van een kleine hoeveelheid goederen in hun graf. Het lijkt er op dat het graf uit de overgang tussen de religie van de Angelsaksen en het Christendom stamt,” vertelt zij aan Scientias.nl. De plek bevindt zich net achter een kerk, waar pas 400 jaar later over wordt gedocumenteerd. Maar mogelijk bevond er zich eerder een klooster.
De archeologen zullen de komende tijd meer onderzoek doen op de begraafplaats. Zij kijken hier erg naar uit: “Het feit dat wij nu met moderne technieken de plek kunnen onderzoeken is een spannend vooruitzicht. Het moet mogelijk zijn om de status en herkomst van de nederzetting te ontrafelen. Ook de herkomst van de begraven mensen die zijn gevonden wordt onderzocht,” vertelt Lucy. Mogelijk is er zelfs een link met de vondst van het eerste klooster in Ely, dat dateert uit dezelfde tijd. Een begraafplaats in Ely bevatte ook een graf van een kind met een gouden borstkruis. Volgens de onderzoekers zijn de parallellen tussen Trumpington en Ely fascinerend en suggereren een interessantere herkomst van het dorp dan voorheen werd gedacht.
(scientias)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Rijk denkt over afstoten vesting Naarden
Gepubliceerd op 20 maart 12
NAARDEN - Het rijk overweegt de wereldberoemde stervormige vesting van Naarden af te stoten. Forten-expert Carlos Scheltema mobiliseert erfgoedorganisaties om een tegengeluid te laten horen.
In november 2011 maakte het kabinet bekend af te willen van rijksgebouwen die niet door de overheid worden gebruikt. In onze regio gaat het om paleis Soestdijk en Trompenburg in ’s-Graveland. Sinds kort prijkt volgens informatie van waarnemend burgemeester Joyce Sylvester de vesting van Naarden op de ’afstootlijst’. Het gemeentebestuur zit met de situatie in zijn maag. De stad vraagt zich af of hijzelf in staat is het beheer over te nemen.
Scheltema ontving gisteren als bestuurslid van de Stichting Vesting Naarden een uitnodiging voor overleg met Naarden. Hij zegt vertrouwen te hebben in het zittende gemeentebestuur. ,,Met de kanttekening dat niemand enig idee heeft wie de stad over drie jaar bestuurt.’’
Een halve eeuw geleden was de vesting zo verslonsd dat afbraak dreigde. Scheltema: ,,Nu - vijftig jaar later - hebben we een schitterend opgeknapte vesting.’’ De restauratie heeft vele tientallen miljoenen gekost en is bijna afgerond. ,,We moeten de Rijksgebouwendienst een groot compliment maken. Als het rijk ervan af wil, zouden wij dat betreuren. Dan vinden wij dat het complex in handen moet komen van de gemeente. Wij verwerpen verkoop op de vrije markt. Stel je eens voor: hotels op de bastions, of peperdure villa’s op ravelijnen. Ik maak er een karikatuur van, maar dit is theoretisch mogelijk.’’
Bas Kreuger, directeur van het Nederlands Vestingmuseum, kent de ontwikkeling. Bij de Rijksgebouwendienst onderzoekt een werkgroep of gebouwen op de markt kunnen worden gebracht, als zo niet door het rijk in gebruikt zijn. Kreuger waarschuwt: ,,Pas op uw zaak, rijksoverheid! U heeft de zorg over een vesting, die helemaal gaaf is. Wat je nu weggooit krijg je nooit meer terug. Handel met overleg. Breng hem onder bij een publiek-private instelling, zoals de National Heritage Trust in Engeland.’’
Een zegsvrouw van de Rijksgebouwendienst bevestigt het onderzoek, maar spreekt het bestaan van een ’afstootlijst’ tegen.
Bron: http://www.gooieneemlande(...)oten-vesting-Naarden
Gepubliceerd op 20 maart 12
NAARDEN - Het rijk overweegt de wereldberoemde stervormige vesting van Naarden af te stoten. Forten-expert Carlos Scheltema mobiliseert erfgoedorganisaties om een tegengeluid te laten horen.
In november 2011 maakte het kabinet bekend af te willen van rijksgebouwen die niet door de overheid worden gebruikt. In onze regio gaat het om paleis Soestdijk en Trompenburg in ’s-Graveland. Sinds kort prijkt volgens informatie van waarnemend burgemeester Joyce Sylvester de vesting van Naarden op de ’afstootlijst’. Het gemeentebestuur zit met de situatie in zijn maag. De stad vraagt zich af of hijzelf in staat is het beheer over te nemen.
Scheltema ontving gisteren als bestuurslid van de Stichting Vesting Naarden een uitnodiging voor overleg met Naarden. Hij zegt vertrouwen te hebben in het zittende gemeentebestuur. ,,Met de kanttekening dat niemand enig idee heeft wie de stad over drie jaar bestuurt.’’
Een halve eeuw geleden was de vesting zo verslonsd dat afbraak dreigde. Scheltema: ,,Nu - vijftig jaar later - hebben we een schitterend opgeknapte vesting.’’ De restauratie heeft vele tientallen miljoenen gekost en is bijna afgerond. ,,We moeten de Rijksgebouwendienst een groot compliment maken. Als het rijk ervan af wil, zouden wij dat betreuren. Dan vinden wij dat het complex in handen moet komen van de gemeente. Wij verwerpen verkoop op de vrije markt. Stel je eens voor: hotels op de bastions, of peperdure villa’s op ravelijnen. Ik maak er een karikatuur van, maar dit is theoretisch mogelijk.’’
Bas Kreuger, directeur van het Nederlands Vestingmuseum, kent de ontwikkeling. Bij de Rijksgebouwendienst onderzoekt een werkgroep of gebouwen op de markt kunnen worden gebracht, als zo niet door het rijk in gebruikt zijn. Kreuger waarschuwt: ,,Pas op uw zaak, rijksoverheid! U heeft de zorg over een vesting, die helemaal gaaf is. Wat je nu weggooit krijg je nooit meer terug. Handel met overleg. Breng hem onder bij een publiek-private instelling, zoals de National Heritage Trust in Engeland.’’
Een zegsvrouw van de Rijksgebouwendienst bevestigt het onderzoek, maar spreekt het bestaan van een ’afstootlijst’ tegen.
Bron: http://www.gooieneemlande(...)oten-vesting-Naarden
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Eeuwenoud heiligdom ontdekt bij aanleg weg
ATHENE - Griekse archeologen zijn in een stuk grond waar een weg wordt aangelegd, gestuit op de resten van een heiligdom voor Asklepios, de god van de geneeskunde. Het bouwwerk dateert uit de vijfde eeuw voor Christus en is een van de oudst bekende die verband houdt met de verering van de god.
Het heiligdom werd ongeveer 200 kilometer ten noorden van Athene ontdekt aan de rand van de vroegere havenstad Dafnounta, nabij de huidige stad Lamia. Volgens archeologe Maria-Fotini Papaconstantinou was de blootlegging van het monument een race tegen de klok. De aannemers wilden zo snel mogelijk doorgaan met de aanleg van de weg. „In 6 maanden deden wij waarvoor wij eigenlijk 2 jaar nodig hadden'[', aldus de archeologe.
Het heiligdom is 30 bij 15 meter groot. Dat wijst er volgens Papaconstantinou op dat de plaats waarin het lag, betrekkelijk klein was. De Griekse historicus Strabo, die leefde van 64 of 63 voor Christus tot ongeveer 24 na Christus, noemde het in zijn geschriften. De archeologen konden het identificeren aan de hand van slangvormige offergiften en juwelen en scherven waarop de naam Asklepios stond. De god, zoon van Apollo, de god van de muziek, droeg een staf waar een slang zich omheen kronkelt. Die is nog altijd het symbool van de geneeskunde.
bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)igdom_ontdekt__.html
ATHENE - Griekse archeologen zijn in een stuk grond waar een weg wordt aangelegd, gestuit op de resten van een heiligdom voor Asklepios, de god van de geneeskunde. Het bouwwerk dateert uit de vijfde eeuw voor Christus en is een van de oudst bekende die verband houdt met de verering van de god.
Het heiligdom werd ongeveer 200 kilometer ten noorden van Athene ontdekt aan de rand van de vroegere havenstad Dafnounta, nabij de huidige stad Lamia. Volgens archeologe Maria-Fotini Papaconstantinou was de blootlegging van het monument een race tegen de klok. De aannemers wilden zo snel mogelijk doorgaan met de aanleg van de weg. „In 6 maanden deden wij waarvoor wij eigenlijk 2 jaar nodig hadden'[', aldus de archeologe.
Het heiligdom is 30 bij 15 meter groot. Dat wijst er volgens Papaconstantinou op dat de plaats waarin het lag, betrekkelijk klein was. De Griekse historicus Strabo, die leefde van 64 of 63 voor Christus tot ongeveer 24 na Christus, noemde het in zijn geschriften. De archeologen konden het identificeren aan de hand van slangvormige offergiften en juwelen en scherven waarop de naam Asklepios stond. De god, zoon van Apollo, de god van de muziek, droeg een staf waar een slang zich omheen kronkelt. Die is nog altijd het symbool van de geneeskunde.
bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)igdom_ontdekt__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
27-03-2012
Verrekijkers gemaakt van botten ontdekt
Onderzoekers hebben in beerputten in Amsterdam vijf verrekijkers uit de achttiende eeuw teruggevonden. Een unieke vondst!
In totaal zijn drie bijna complete verrekijkers teruggevonden. Daarnaast zijn er nog twee fragmenten van twee andere verrekijkers ontdekt. Alle objecten zijn gemaakt van dierlijke botten, zo schrijft onderzoeker Marloes J. Rijkelijkhuizen van het Amsterdams Archeologisch Centrum van de Universiteit van Amsterdam in haar paper. De ontdekkingen werden enige tijd geleden al gedaan, maar worden nu voor het eerst beschreven.
Een kijkje in de verrekijker. Foto: Marloes Rijkelijkhuizen / Bureau Monumenten & Archeologie, Amsterdam (BMA).
Achttiende eeuw
Van één verrekijker is zeker dat deze uit de periode tussen 1725 en 1775 stamt. Deze telescoop werd ontdekt in de Vinkenstraat in Amsterdam. En dan werd er nog een verrekijker teruggevonden in de Korte Houtstraat (nabij Waterlooplein) deze stamt uit de periode tussen 1725 en 1750. De andere telescopen stammen hoogstwaarschijnlijk allen uit de achttiende eeuw. Rijkelijkhuizen benadrukt graag hoe bijzonder de vondsten zijn. “De verrekijkers uit Amsterdam zijn unieke vondsten, omdat dergelijke voorwerpen meestal niet gevonden worden in opgravingen, maar eerder bijvoorbeeld in museale collecties aanwezig zijn. In museale collecties wordt tevens vaak de aandacht gericht op grotere telescopen en de kleinere zakverrekijkers komen minder vaak in de aandacht. Enkele van de verrekijkers uit Amsterdam zijn bovendien vrij compleet en zelfs enkele glazen lenzen zijn intact.”
In de beerput
Twee van de vijf verrekijkers werden op een wel heel bijzondere plaats teruggevonden. Namelijk in een beerput, zo vertelt Rijkelijkhuizen aan Scientias.nl. “Een beerput werd gebruikt als toilet, maar hier werd ook afval in gedumpt. Dat twee van de verrekijkers hierin terecht gekomen zijn, is echter een voordeel voor de conservering van de verrekijkers. De verrekijkers zijn dus uitstekend bewaard gebleven.”
Een verrekijker. Foto: Wiard Krook / Bureau Monumenten & Archeologie, Amsterdam (BMA).
Aan wie de verrekijkers precies toebehoorden, is niet duidelijk. Waarschijnlijk zijn de eigenaren ervan wel rijk geweest. “Het feit dat er slechts enkele uit opgravingen bekend zijn, wijst hier op.” Dat de telescopen juist in Amsterdam zijn teruggevonden, is niet heel verwonderlijk. In de achttiende eeuw was het een echte handelsstad waar ook veel ambachtslieden werkten. Mogelijk werden de verrekijkers hier door handelaren heengebracht of werden ze zelfs in Amsterdam vervaardigd. “Het bestuderen van de verrekijkers kan ons meer vertellen over het dagelijkse leven in Amsterdam, maar ook over wetenschappelijke ontwikkelingen in deze periode. Door te kijken naar het gebruikte materiaal (in dit geval bot), kunnen wij meer te weten komen over eventuele ambachtelijke activiteiten in het verleden.”
(scientias.nl)
Verrekijkers gemaakt van botten ontdekt
Onderzoekers hebben in beerputten in Amsterdam vijf verrekijkers uit de achttiende eeuw teruggevonden. Een unieke vondst!
In totaal zijn drie bijna complete verrekijkers teruggevonden. Daarnaast zijn er nog twee fragmenten van twee andere verrekijkers ontdekt. Alle objecten zijn gemaakt van dierlijke botten, zo schrijft onderzoeker Marloes J. Rijkelijkhuizen van het Amsterdams Archeologisch Centrum van de Universiteit van Amsterdam in haar paper. De ontdekkingen werden enige tijd geleden al gedaan, maar worden nu voor het eerst beschreven.
Een kijkje in de verrekijker. Foto: Marloes Rijkelijkhuizen / Bureau Monumenten & Archeologie, Amsterdam (BMA).
Achttiende eeuw
Van één verrekijker is zeker dat deze uit de periode tussen 1725 en 1775 stamt. Deze telescoop werd ontdekt in de Vinkenstraat in Amsterdam. En dan werd er nog een verrekijker teruggevonden in de Korte Houtstraat (nabij Waterlooplein) deze stamt uit de periode tussen 1725 en 1750. De andere telescopen stammen hoogstwaarschijnlijk allen uit de achttiende eeuw. Rijkelijkhuizen benadrukt graag hoe bijzonder de vondsten zijn. “De verrekijkers uit Amsterdam zijn unieke vondsten, omdat dergelijke voorwerpen meestal niet gevonden worden in opgravingen, maar eerder bijvoorbeeld in museale collecties aanwezig zijn. In museale collecties wordt tevens vaak de aandacht gericht op grotere telescopen en de kleinere zakverrekijkers komen minder vaak in de aandacht. Enkele van de verrekijkers uit Amsterdam zijn bovendien vrij compleet en zelfs enkele glazen lenzen zijn intact.”
In de beerput
Twee van de vijf verrekijkers werden op een wel heel bijzondere plaats teruggevonden. Namelijk in een beerput, zo vertelt Rijkelijkhuizen aan Scientias.nl. “Een beerput werd gebruikt als toilet, maar hier werd ook afval in gedumpt. Dat twee van de verrekijkers hierin terecht gekomen zijn, is echter een voordeel voor de conservering van de verrekijkers. De verrekijkers zijn dus uitstekend bewaard gebleven.”
Een verrekijker. Foto: Wiard Krook / Bureau Monumenten & Archeologie, Amsterdam (BMA).
Aan wie de verrekijkers precies toebehoorden, is niet duidelijk. Waarschijnlijk zijn de eigenaren ervan wel rijk geweest. “Het feit dat er slechts enkele uit opgravingen bekend zijn, wijst hier op.” Dat de telescopen juist in Amsterdam zijn teruggevonden, is niet heel verwonderlijk. In de achttiende eeuw was het een echte handelsstad waar ook veel ambachtslieden werkten. Mogelijk werden de verrekijkers hier door handelaren heengebracht of werden ze zelfs in Amsterdam vervaardigd. “Het bestuderen van de verrekijkers kan ons meer vertellen over het dagelijkse leven in Amsterdam, maar ook over wetenschappelijke ontwikkelingen in deze periode. Door te kijken naar het gebruikte materiaal (in dit geval bot), kunnen wij meer te weten komen over eventuele ambachtelijke activiteiten in het verleden.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Rembrandt ontdekt bij Britse graaf
LONDEN - Een schilderij van een reumatische oude man, dat 50 jaar op een onbeduidende plaats in de privébibliotheek van de Britse graaf van Bedford hing, is door experts aangemerkt als een echte Rembrandt. Het schilderij, ook wel De Oude Rabbi genoemd, blijkt een paar te vormen met een ander werk van de wereldberoemde 17e-eeuwse kunstschilder.
De kunsthistoricus Ernst van de Wetering, voorzitter van het Rembrandt Research Project, heeft dat vastgesteld, meldde de Britse krant The Guardian woensdag.
Het werk vormt kennelijk een duo met een schilderij van Rembrandts vrouw Saskia uit 1643. De schilderijen verbeelden het Bijbelse verhaal van Ruth, die met de oudere Boaz huwde. De twee werken vertonen namelijk grote overeenkomsten: ze zijn beide geschilderd op mahoniehouten panelen uit dezelfde kist, die oorspronkelijk suiker bevatte uit West-Indië.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)tdekt_in_bieb__.html
LONDEN - Een schilderij van een reumatische oude man, dat 50 jaar op een onbeduidende plaats in de privébibliotheek van de Britse graaf van Bedford hing, is door experts aangemerkt als een echte Rembrandt. Het schilderij, ook wel De Oude Rabbi genoemd, blijkt een paar te vormen met een ander werk van de wereldberoemde 17e-eeuwse kunstschilder.
De kunsthistoricus Ernst van de Wetering, voorzitter van het Rembrandt Research Project, heeft dat vastgesteld, meldde de Britse krant The Guardian woensdag.
Het werk vormt kennelijk een duo met een schilderij van Rembrandts vrouw Saskia uit 1643. De schilderijen verbeelden het Bijbelse verhaal van Ruth, die met de oudere Boaz huwde. De twee werken vertonen namelijk grote overeenkomsten: ze zijn beide geschilderd op mahoniehouten panelen uit dezelfde kist, die oorspronkelijk suiker bevatte uit West-Indië.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)tdekt_in_bieb__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Geen massagraf gevonden in Drunense Duinenquote:
[..]
http://www.volkskrant.nl/(...)lijk-massagraf.dhtml
Defensie Nieuws Topic #13
DRUNEN - In de Loonse en Drunense Duinen bij Drunen is bij nader onderzoek geen massagraf van verzetsstrijders aangetroffen. Dat hebben woordvoerders van Defensie en het Rode Kruis woensdag gezegd.
Enkele weken geleden was er sprake van dat militairen mogelijk op twee graven met 14 geëxecuteerde verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog waren gestuit. De afdeling Oorlogsnazorg van het Rode Kruis had gevraagd het gebied te doorzoeken na een tip van iemand die destijds in de buurt woonde. Specifieker onderzoek op de aangewezen plek heeft niets opgeleverd.
Tijdens de oorlog hadden de Duitsers een schietbaan in dat deel van de Loonse en Drunense Duinen. De buurtbewoner had het Rode Kruis verteld over twee grote met prikkeldraad omheinde kuilen die na de oorlog volledig waren dichtgegooid.
Daarop is een zoekactie gestart naar de nog altijd vermiste en vermoedelijk geëxecuteerde verzetsstrijders.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)sagraf_Drunen__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
St Nazaire marks one of WWII's most daring raids
A ceremony to mark the 70th anniversary of a daring World War II raid has been held at St Nazaire in western France.
The last remaining British veterans of the mission to destroy the town's docks gathered in the town.
Operation Chariot saw the old destroyer HMS Campbeltown packed with explosives and rammed into the Normandie dock.
The explosives detonated and wrecked the dock, preventing it being used as a base for the German battleship Tirpitz to threaten Atlantic convoys.
Before the massive explosion, commandos who had sailed on the Campbeltown fought German troops in the town for several hours.
Although the mission was a success, 169 British servicemen died in the raid and 215 were captured. Five Victoria Crosses were awarded.
A wreath-laying ceremony was held on Wednesday at the graves of some of the British servicemen who died in the raid, in a area of the town known as "English cemetery".
In bright sunshine, a French military band played as serving soldiers from both Britain and France gathered alongside a handful of surviving veterans.
One of the commandos attending the anniversary event, Corran Purdon, who was 20 at the time, said: "I thought it was going to be a pretty dicey do, to be honest. But I never thought we wouldn't do it."
A memorial sits in front of the Place du Commando by the town's waterfront.
The veterans were in sight of the docks where they took part in the crucial battle.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/uk-17534318
http://www.bbc.co.uk/news/uk-17534194
A ceremony to mark the 70th anniversary of a daring World War II raid has been held at St Nazaire in western France.
The last remaining British veterans of the mission to destroy the town's docks gathered in the town.
Operation Chariot saw the old destroyer HMS Campbeltown packed with explosives and rammed into the Normandie dock.
The explosives detonated and wrecked the dock, preventing it being used as a base for the German battleship Tirpitz to threaten Atlantic convoys.
Before the massive explosion, commandos who had sailed on the Campbeltown fought German troops in the town for several hours.
Although the mission was a success, 169 British servicemen died in the raid and 215 were captured. Five Victoria Crosses were awarded.
A wreath-laying ceremony was held on Wednesday at the graves of some of the British servicemen who died in the raid, in a area of the town known as "English cemetery".
In bright sunshine, a French military band played as serving soldiers from both Britain and France gathered alongside a handful of surviving veterans.
One of the commandos attending the anniversary event, Corran Purdon, who was 20 at the time, said: "I thought it was going to be a pretty dicey do, to be honest. But I never thought we wouldn't do it."
A memorial sits in front of the Place du Commando by the town's waterfront.
The veterans were in sight of the docks where they took part in the crucial battle.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/uk-17534318
http://www.bbc.co.uk/news/uk-17534194
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Paleis stadhouder Neder-Germanië gevonden
KEULEN - Voor het stadhuis van Keulen zijn resten van het paleis van de Romeinse stadhouder van Germania inferior (Neder-Germanië) gevonden. Tot die Romeinse provincie behoorden vanaf het jaar 90 tot in het midden van de 3e eeuw ook delen van het huidige Nederland. Keulen (toen nog Colonia Claudia Ara Agrippinensium) was de hoofdstad.
is er niet over van het paleis. De Duitse archeologen hebben vier vierkante meter van een betegelde vloer gevonden, evenals kleine stukjes muur. Ook van de talrijke beelden die de stadhouder moet hebben gehad, is weinig over: er is slechts een oor van een keizer gevonden.
De opgravingen voor het stadhuis gaan door; de archeologen hopen op nieuwe vondsten, aldus de projectleider donderdag.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)leis_gevonden__.html
KEULEN - Voor het stadhuis van Keulen zijn resten van het paleis van de Romeinse stadhouder van Germania inferior (Neder-Germanië) gevonden. Tot die Romeinse provincie behoorden vanaf het jaar 90 tot in het midden van de 3e eeuw ook delen van het huidige Nederland. Keulen (toen nog Colonia Claudia Ara Agrippinensium) was de hoofdstad.
is er niet over van het paleis. De Duitse archeologen hebben vier vierkante meter van een betegelde vloer gevonden, evenals kleine stukjes muur. Ook van de talrijke beelden die de stadhouder moet hebben gehad, is weinig over: er is slechts een oor van een keizer gevonden.
De opgravingen voor het stadhuis gaan door; de archeologen hopen op nieuwe vondsten, aldus de projectleider donderdag.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)leis_gevonden__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Rode Kruis laat eigen rol in WO II onderzoeken
Het Nederlandse Rode Kruis laat een onafhankelijk onderzoek verrichten naar zijn rol in de Tweede Wereldoorlog. Dat heeft directeur Cees Breederveld vandaag laten weten.
'In de Joodse gemeenschap leven nog steeds zeer negatieve gevoelens over het Rode Kruis, over dat wat vermoedelijk de zwartste bladzijde uit onze geschiedenis is', stelt Breederveld. De internationale hulporganisatie bood in de Tweede Wereldoorlog geen hulp aan slachtoffers in de Duitse concentratiekampen en hielp zelfs actief aan het doorvoeren van anti-Joodse maatregelen. Ook in de opvang van de overlevenden na de oorlog liet het Rode Kruis steken vallen.
Bespreekbaar maken
In de jaren '80 werd al een groot onderzoek naar de rol van het internationale Rode Kruis gedaan. Dat oordeelde vernietigend over het gedrag van de organisatie. 'Maar we willen ook voor het Nederlandse Rode Kruis de fouten die toen zijn gemaakt bespreekbaar maken', beklemtoont Breederveld.
Het is nog niet duidelijk wie het onderzoek moet gaan verrichten, 'maar het NIOD ligt wel voor de hand', aldus de directeur. 'We willen de onderste steen boven krijgen. Ook om dit soort fouten in de toekomst niet weer te maken.' Het is bedoeling dat de resultaat uiterlijk over vijf jaar, als het Rode Kruis 150 jaar bestaat, worden gepresenteerd.
De aankondiging van het onderzoek volgt op het openbaar toegankelijk maken van de informatie die het Rode Kruis heeft over de gedeporteerde Nederlandse Joden. Deze informatie werd in de oorlogsjaren bijgehouden door de Joodse Raad, maar gaf de overheid na de bevrijding in beheer bij het Rode Kruis. Deze informatie is nu toegankelijk voor het publiek via het Joods Historisch Museum, zodat nabestaanden gemakkelijker kunnen nagaan wat er met hun familieleden is gebeurd in de oorlog.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)II-onderzoeken.dhtml
Het Nederlandse Rode Kruis laat een onafhankelijk onderzoek verrichten naar zijn rol in de Tweede Wereldoorlog. Dat heeft directeur Cees Breederveld vandaag laten weten.
'In de Joodse gemeenschap leven nog steeds zeer negatieve gevoelens over het Rode Kruis, over dat wat vermoedelijk de zwartste bladzijde uit onze geschiedenis is', stelt Breederveld. De internationale hulporganisatie bood in de Tweede Wereldoorlog geen hulp aan slachtoffers in de Duitse concentratiekampen en hielp zelfs actief aan het doorvoeren van anti-Joodse maatregelen. Ook in de opvang van de overlevenden na de oorlog liet het Rode Kruis steken vallen.
Bespreekbaar maken
In de jaren '80 werd al een groot onderzoek naar de rol van het internationale Rode Kruis gedaan. Dat oordeelde vernietigend over het gedrag van de organisatie. 'Maar we willen ook voor het Nederlandse Rode Kruis de fouten die toen zijn gemaakt bespreekbaar maken', beklemtoont Breederveld.
Het is nog niet duidelijk wie het onderzoek moet gaan verrichten, 'maar het NIOD ligt wel voor de hand', aldus de directeur. 'We willen de onderste steen boven krijgen. Ook om dit soort fouten in de toekomst niet weer te maken.' Het is bedoeling dat de resultaat uiterlijk over vijf jaar, als het Rode Kruis 150 jaar bestaat, worden gepresenteerd.
De aankondiging van het onderzoek volgt op het openbaar toegankelijk maken van de informatie die het Rode Kruis heeft over de gedeporteerde Nederlandse Joden. Deze informatie werd in de oorlogsjaren bijgehouden door de Joodse Raad, maar gaf de overheid na de bevrijding in beheer bij het Rode Kruis. Deze informatie is nu toegankelijk voor het publiek via het Joods Historisch Museum, zodat nabestaanden gemakkelijker kunnen nagaan wat er met hun familieleden is gebeurd in de oorlog.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)II-onderzoeken.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Zwitser vindt grote Keltische zilverschat
In het Noord-Zwitserse Fallinsdorf zijn 293 Keltische zilvermunten gevonden, die meer dan 2000 jaar oud zijn. Het is de grootste vondst van een dergelijke schat in het Alpenland tot nu toe.
De Kelten sloegen de munten naar Romeins voorbeeld, maar kleiner, met een diameter van 1 centimeter en een gewicht van 2 gram. De munten zijn waarschijnlijk met opzet samen begraven.
Een particulier ontdekte de schat op slechts enkele centimeter onder het aardoppervlak, aldus de kantonsarcheoloog van Bazel vandaag.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)he-zilverschat.dhtml
In het Noord-Zwitserse Fallinsdorf zijn 293 Keltische zilvermunten gevonden, die meer dan 2000 jaar oud zijn. Het is de grootste vondst van een dergelijke schat in het Alpenland tot nu toe.
De Kelten sloegen de munten naar Romeins voorbeeld, maar kleiner, met een diameter van 1 centimeter en een gewicht van 2 gram. De munten zijn waarschijnlijk met opzet samen begraven.
Een particulier ontdekte de schat op slechts enkele centimeter onder het aardoppervlak, aldus de kantonsarcheoloog van Bazel vandaag.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)he-zilverschat.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Skye cave find western Europe's 'earliest string instrument'
The notched wood is believed to be the bridge of an ancient lyre
Archaeologists believe they have uncovered the remains of the earliest stringed instrument to be found so far in western Europe.
The small burnt and broken piece of carved piece of wood was found during an excavation in a cave on Skye.
Archaeologists said it was likely to be part of the bridge of a lyre dating to more than 2,300 years ago.
Music archaeologist Dr Graeme Lawson said the discovery marked a "step change" in music history.
The Cambridge-based expert said: "It pushes the history of complex music back more than a thousand years, into our darkest pre-history.
"And not only the history of music but more specifically of song and poetry, because that's what such instruments were very often used for.
"The earliest known lyres date from about 5,000 years ago, in what is now Iraq, and these were already complicated and finely-made structures.
"But here in Europe even Roman traces proved hard to locate. Pictures, maybe, but no actual remains."
The remains, which were unveiled in Edinburgh, were found in High Pasture Cave, where Bronze and Iron Age finds have been made previously.
Cultural historian Dr Purser said: "What, for me, is so exciting about this find is that it confirms the continuity of a love of music amongst the Western Celts.
"Stringed instruments, being usually made of wood, rarely survive in the archaeological record, but they are referred to in the very earliest literature, and, in various forms, were to feature on many stone carvings in Scotland and Ireland, and to become emblematic in both countries."
Steven Birch, an archaeologist involved in the excavation, said deeper sections of the cave were reached using a flight of stone steps.
He said: "Descending the steep and narrow steps, the transition from light to dark transports you out of one world into a completely different realm, where the human senses are accentuated.
"Within the cave, sound forms a major component of this transformation, the noise of the underground stream in particular producing a calming environment."
Dr Fraser Hunter, principal curator of Iron Age and Roman Collections at National Museums Scotland, said the fragment of musical instrument put "sound into the silent past".
Culture and External Affairs Secretary Fiona Hyslop added: "This is an incredible find and it clearly demonstrates how our ancestors were using music and ritual in their lives.
"The evidence shows that Skye was a gathering place over generations and that it obviously had an important role to play in the celebration and ritual of life more than 2,000 years ago."
AOC Archaeology in Edinburgh worked on conserving the bridge.
It was among several artefacts recovered from the cave in a project supported Highland Council, Historic Scotland and National Museums of Scotland.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/uk-scotland-highlands-islands-17537147
The notched wood is believed to be the bridge of an ancient lyre
Archaeologists believe they have uncovered the remains of the earliest stringed instrument to be found so far in western Europe.
The small burnt and broken piece of carved piece of wood was found during an excavation in a cave on Skye.
Archaeologists said it was likely to be part of the bridge of a lyre dating to more than 2,300 years ago.
Music archaeologist Dr Graeme Lawson said the discovery marked a "step change" in music history.
The Cambridge-based expert said: "It pushes the history of complex music back more than a thousand years, into our darkest pre-history.
"And not only the history of music but more specifically of song and poetry, because that's what such instruments were very often used for.
"The earliest known lyres date from about 5,000 years ago, in what is now Iraq, and these were already complicated and finely-made structures.
"But here in Europe even Roman traces proved hard to locate. Pictures, maybe, but no actual remains."
The remains, which were unveiled in Edinburgh, were found in High Pasture Cave, where Bronze and Iron Age finds have been made previously.
Cultural historian Dr Purser said: "What, for me, is so exciting about this find is that it confirms the continuity of a love of music amongst the Western Celts.
"Stringed instruments, being usually made of wood, rarely survive in the archaeological record, but they are referred to in the very earliest literature, and, in various forms, were to feature on many stone carvings in Scotland and Ireland, and to become emblematic in both countries."
Steven Birch, an archaeologist involved in the excavation, said deeper sections of the cave were reached using a flight of stone steps.
He said: "Descending the steep and narrow steps, the transition from light to dark transports you out of one world into a completely different realm, where the human senses are accentuated.
"Within the cave, sound forms a major component of this transformation, the noise of the underground stream in particular producing a calming environment."
Dr Fraser Hunter, principal curator of Iron Age and Roman Collections at National Museums Scotland, said the fragment of musical instrument put "sound into the silent past".
Culture and External Affairs Secretary Fiona Hyslop added: "This is an incredible find and it clearly demonstrates how our ancestors were using music and ritual in their lives.
"The evidence shows that Skye was a gathering place over generations and that it obviously had an important role to play in the celebration and ritual of life more than 2,000 years ago."
AOC Archaeology in Edinburgh worked on conserving the bridge.
It was among several artefacts recovered from the cave in a project supported Highland Council, Historic Scotland and National Museums of Scotland.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/uk-scotland-highlands-islands-17537147
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
29-03-2012
Stichter Amazon vindt motoren Apollo 11 op bodem oceaan
© ap.
Jeff Bezos, stichter van e-combedrijf Amazon, zegt de vijf lanceerraketten van Apollo 11, die Neil Armstrong en co in juli 1969 lanceerde richting maan, gevonden het hebben op de bodem van de Atlantische Oceaan.
Jeff Bezos, stichter van Amazon. © ap.
De Apollo 11. © ap.
Een team van Bezos Expeditions, uitgerust met het beste sonarmateriaal, heeft de F1-raketten gevonden op 4.270 meter diepte. "We zijn van plan een of meer raketten naar boven te halen", zei Bezos gisteren. Hij zei echter niet waar en wanneer de raketten werden gevonden, en wanneer ze naar het wateroppervlak gehaald zullen worden.
Op vijfjarige leeftijd keek Bezos naar de lancering van de Apollo 11 op tv. "Ongeveer een jaar geleden begon ik me af te vragen of ik met het juiste team van onderwaterspecialisten de lanceerraketten, die de reis van de mensheid naar de maan mogelijk maakten, zou kunnen vinden en bergen.
"Stevig materiaal"
De gigantische motoren brandden op 6 juli 1969 enkele minuten voor ze terug naar de aarde vielen. Hoewel dat met grote snelheid gebeurde en ze 43 jaar in zout water lagen, verzekert Bezos dat ze "van stevig materiaal gemaakt zijn."
Wat er met de raketten gebeurt wanneer ze teruggewonnen worden van de zee, is nog onduidelijk. Ze zijn namelijk nog steeds eigendom van NASA
(HLN)
Stichter Amazon vindt motoren Apollo 11 op bodem oceaan
© ap.
Jeff Bezos, stichter van e-combedrijf Amazon, zegt de vijf lanceerraketten van Apollo 11, die Neil Armstrong en co in juli 1969 lanceerde richting maan, gevonden het hebben op de bodem van de Atlantische Oceaan.
Jeff Bezos, stichter van Amazon. © ap.
De Apollo 11. © ap.
Een team van Bezos Expeditions, uitgerust met het beste sonarmateriaal, heeft de F1-raketten gevonden op 4.270 meter diepte. "We zijn van plan een of meer raketten naar boven te halen", zei Bezos gisteren. Hij zei echter niet waar en wanneer de raketten werden gevonden, en wanneer ze naar het wateroppervlak gehaald zullen worden.
Op vijfjarige leeftijd keek Bezos naar de lancering van de Apollo 11 op tv. "Ongeveer een jaar geleden begon ik me af te vragen of ik met het juiste team van onderwaterspecialisten de lanceerraketten, die de reis van de mensheid naar de maan mogelijk maakten, zou kunnen vinden en bergen.
"Stevig materiaal"
De gigantische motoren brandden op 6 juli 1969 enkele minuten voor ze terug naar de aarde vielen. Hoewel dat met grote snelheid gebeurde en ze 43 jaar in zout water lagen, verzekert Bezos dat ze "van stevig materiaal gemaakt zijn."
Wat er met de raketten gebeurt wanneer ze teruggewonnen worden van de zee, is nog onduidelijk. Ze zijn namelijk nog steeds eigendom van NASA
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Spanje opent massagraf uit Francotijd
TEBA - In het Zuid-Spaanse Teba is vrijdag een massagraf geopend uit de tijd van de Francodictatuur. Er zouden 125 lijken in liggen. Het gaat om een van de grootste massagraven uit de Francotijd tot nu toe die worden geopend. Tientallen afstammelingen van de vermoedelijke slachtoffers woonden de werkzaamheden bij.
Tijdens en na de burgeroorlog (1936-1939) liet de opstandige generaal Francisco Franco massaal democraten, socialisten, communisten en anarchisten vermoorden. De moorden gingen na zijn overwinning door tijdens zijn autoritaire dictatuur. Veelal kregen de slachtoffers geen waardige begrafenis. Volgens mensenrechtenactivisten zijn meer dan 110.000 slachtoffers van de dictatuur in massagraven gedumpt.
Ook na de dood van de dictator in 1975 werd er jarenlang weinig openlijk over gepraat. Tijdens de Transición (Overgang) naar de democratie wilden de dominante politieke krachten het verleden laten rusten. De afgelopen jaren is daar een kentering in gekomen.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ent_massagraf__.html
TEBA - In het Zuid-Spaanse Teba is vrijdag een massagraf geopend uit de tijd van de Francodictatuur. Er zouden 125 lijken in liggen. Het gaat om een van de grootste massagraven uit de Francotijd tot nu toe die worden geopend. Tientallen afstammelingen van de vermoedelijke slachtoffers woonden de werkzaamheden bij.
Tijdens en na de burgeroorlog (1936-1939) liet de opstandige generaal Francisco Franco massaal democraten, socialisten, communisten en anarchisten vermoorden. De moorden gingen na zijn overwinning door tijdens zijn autoritaire dictatuur. Veelal kregen de slachtoffers geen waardige begrafenis. Volgens mensenrechtenactivisten zijn meer dan 110.000 slachtoffers van de dictatuur in massagraven gedumpt.
Ook na de dood van de dictator in 1975 werd er jarenlang weinig openlijk over gepraat. Tijdens de Transición (Overgang) naar de democratie wilden de dominante politieke krachten het verleden laten rusten. De afgelopen jaren is daar een kentering in gekomen.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ent_massagraf__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
31-03-2012
2.500 Belgische nazicollaborateurs krijgen nog altijd Duits pensioen
Ook buitenlanders die in het Duitse leger dienden (zoals hier Leon Degrelles Waals Legioen bij een ceremonie in Brussel) hadden recht op een pensioen. © photonews.
Duitsland betaalt nog steeds de pensioenen voor zo'n 2.500 Belgische nazicollaborateurs. Dat stelde Alvin De Coninck vast toen hij onderzocht waarom de Duitse fiscus de pensioentjes van Belgische oorlogsdwangarbeiders wil belasten.
Door de privacywet kan men niet zien of iemand dwangarbeider is geweest dan wel SS-bewaker in een concentratiekamp
Alvin De Coninck zoon verzetsstrijderEind vorig jaar raakte bekend dat de Duitse fiscus zo'n 13.500 gewezen Belgische dwangarbeiders een belasting van 17 procent wil doen betalen op hun oorlogspensioentje. Met terugwerkende kracht bovendien, vanaf 2005. Voor de hoogbejaarde slachtoffers is dat een slag in het gezicht.
"Dit schandaal verbergt een nog groter schandaal", zegt Alvin De Coninck, zoon van een verzetsstrijder. Hij trok op onderzoek naar wat eerst een communicatiefout leek. Samen met politici van de partij Die Linke vroeg hij her en der in Duitsland cijfers op.
"De Bondsrepubliek werd na de oorlog de volkenrechtelijke opvolger van het Derde Rijk en nam alle plichten over", aldus De Coninck. "Ook tegenover militairen in het naziregime. Zij ontvangen een pensioen voor hun dienstjaren in de oorlog. Dat is ergens ook normaal. Maar ook buitenlanders die in dienst traden van het Duitse leger, zoals bijvoorbeeld Leon Degrelle, kregen een pensioen. Dat is ooit zo beslist door de administratie van Karl Dönitz (de opvolger van Hitler, ddc).
"In heel Europa krijgen nog zo'n 900.000 mensen een Duits oorlogspensioen. Na de val van de Muur kwamen er 100.000 pensioenaanvragen bij van gepensioneerde ex-Wehrmachtvrijwilligers uit de Baltische staten. Daardoor werd dat opeens een zware uitgavenpost. In 2010 zag de Duitse regering zich genoodzaakt tot het zogeheten Härtz-besparingsprogramma. Men koos voor een 'makkelijke' maatregel: een belasting van 17 procent op oorlogspensioenen. De maatregel viseerde niet de dwangarbeiders, maar hun beulen."
In Duitsland gaat de federale staat over pensioenen en de deelstaten beslissen over belastingen. "De privacywet verhindert dat de ene dienst zicht krijgt op de bestanden van de andere", zegt De Coninck. "Alles zit in één pot, en men kan niet zien of iemand dwangarbeider is geweest, dan wel SS-bewaker in een concentratiekamp." Het geheel laat volgens hem zien dat in België niet alleen 13.500 dwangarbeiders (of hun weduwen) een Duits pensioentje krijgen, maar ook ongeveer 2.500 collaborateurs (of hun weduwen). Deze generatie is inmiddels aan het slinken. Alles bij elkaar zouden het er na de oorlog 38.000 zijn geweest.
Dat er zoiets zou bestaan als een 'nazipensioen' is al jaren voer voor speculatie. Oud-senator Fred Erdman (sp.a) ijverde in 1997 voor een onderzoek na berichten over 324 collaborateurs met een Duits pensioen, maar kreeg nooit bevredigende antwoorden. Op basis van enkele cases die hij zelf onderzocht, concludeert De Coninck dat Duitsland guller is voor oorlogsmisdadigers dan voor slachtoffers: "Ik stoot op aanvullende pensioenen van 425 tot 1.275 euro per maand. Bij de dwangarbeiders spreken we van 50 euro per maand."
De Coninck schuimde met zijn dossiers verschillende kabinetten af. In de Kamer verzekerde minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) aan Dirk Van der Maelen (sp.a) dat hij de problematiek van de dwangarbeiders begin februari aankaartte bij zijn Duitse ambtsgenoot Guido Westerwelle. Die verzekerde dat Belgische dwangarbeiders de aanmaningsbrieven mogen negeren. De studie van De Coninck zal worden gepubliceerd door het studie- en documentatiecentrum oorlog en hedendaagse maatschappij (Soma).
(HLN)
2.500 Belgische nazicollaborateurs krijgen nog altijd Duits pensioen
Ook buitenlanders die in het Duitse leger dienden (zoals hier Leon Degrelles Waals Legioen bij een ceremonie in Brussel) hadden recht op een pensioen. © photonews.
Duitsland betaalt nog steeds de pensioenen voor zo'n 2.500 Belgische nazicollaborateurs. Dat stelde Alvin De Coninck vast toen hij onderzocht waarom de Duitse fiscus de pensioentjes van Belgische oorlogsdwangarbeiders wil belasten.
Door de privacywet kan men niet zien of iemand dwangarbeider is geweest dan wel SS-bewaker in een concentratiekamp
Alvin De Coninck zoon verzetsstrijderEind vorig jaar raakte bekend dat de Duitse fiscus zo'n 13.500 gewezen Belgische dwangarbeiders een belasting van 17 procent wil doen betalen op hun oorlogspensioentje. Met terugwerkende kracht bovendien, vanaf 2005. Voor de hoogbejaarde slachtoffers is dat een slag in het gezicht.
"Dit schandaal verbergt een nog groter schandaal", zegt Alvin De Coninck, zoon van een verzetsstrijder. Hij trok op onderzoek naar wat eerst een communicatiefout leek. Samen met politici van de partij Die Linke vroeg hij her en der in Duitsland cijfers op.
"De Bondsrepubliek werd na de oorlog de volkenrechtelijke opvolger van het Derde Rijk en nam alle plichten over", aldus De Coninck. "Ook tegenover militairen in het naziregime. Zij ontvangen een pensioen voor hun dienstjaren in de oorlog. Dat is ergens ook normaal. Maar ook buitenlanders die in dienst traden van het Duitse leger, zoals bijvoorbeeld Leon Degrelle, kregen een pensioen. Dat is ooit zo beslist door de administratie van Karl Dönitz (de opvolger van Hitler, ddc).
"In heel Europa krijgen nog zo'n 900.000 mensen een Duits oorlogspensioen. Na de val van de Muur kwamen er 100.000 pensioenaanvragen bij van gepensioneerde ex-Wehrmachtvrijwilligers uit de Baltische staten. Daardoor werd dat opeens een zware uitgavenpost. In 2010 zag de Duitse regering zich genoodzaakt tot het zogeheten Härtz-besparingsprogramma. Men koos voor een 'makkelijke' maatregel: een belasting van 17 procent op oorlogspensioenen. De maatregel viseerde niet de dwangarbeiders, maar hun beulen."
In Duitsland gaat de federale staat over pensioenen en de deelstaten beslissen over belastingen. "De privacywet verhindert dat de ene dienst zicht krijgt op de bestanden van de andere", zegt De Coninck. "Alles zit in één pot, en men kan niet zien of iemand dwangarbeider is geweest, dan wel SS-bewaker in een concentratiekamp." Het geheel laat volgens hem zien dat in België niet alleen 13.500 dwangarbeiders (of hun weduwen) een Duits pensioentje krijgen, maar ook ongeveer 2.500 collaborateurs (of hun weduwen). Deze generatie is inmiddels aan het slinken. Alles bij elkaar zouden het er na de oorlog 38.000 zijn geweest.
Dat er zoiets zou bestaan als een 'nazipensioen' is al jaren voer voor speculatie. Oud-senator Fred Erdman (sp.a) ijverde in 1997 voor een onderzoek na berichten over 324 collaborateurs met een Duits pensioen, maar kreeg nooit bevredigende antwoorden. Op basis van enkele cases die hij zelf onderzocht, concludeert De Coninck dat Duitsland guller is voor oorlogsmisdadigers dan voor slachtoffers: "Ik stoot op aanvullende pensioenen van 425 tot 1.275 euro per maand. Bij de dwangarbeiders spreken we van 50 euro per maand."
De Coninck schuimde met zijn dossiers verschillende kabinetten af. In de Kamer verzekerde minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) aan Dirk Van der Maelen (sp.a) dat hij de problematiek van de dwangarbeiders begin februari aankaartte bij zijn Duitse ambtsgenoot Guido Westerwelle. Die verzekerde dat Belgische dwangarbeiders de aanmaningsbrieven mogen negeren. De studie van De Coninck zal worden gepubliceerd door het studie- en documentatiecentrum oorlog en hedendaagse maatschappij (Soma).
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-03-2012
Stukjes Chinese Muur buiten China gevonden
Onderzoekers hebben in de Gobi-woestijn, net buiten China de resten van een vergeten deel van de Chinese Muur aangetroffen en bestudeerd.
Iedereen kent natuurlijk de Chinese muur: het verdedigingswerk waar verschillende dynastieën op rij aan werkten. Nog regelmatig worden stukjes van de muur herontdekt. En nu hebben onderzoekers weer zo’n bijzondere vondst gedaan en wel net buiten China.
Mongolië
De onderzoekers kwamen de muur met behulp van Google Earth op het spoor. Aan schaduwen op de satellietbeelden konden de onderzoekers aflezen dat de muur op sommige plaatsen verrassend hoog was. Helaas lagen die plaatsen heel dicht bij de grens tussen Mongolië en China: een gebied waar vreemdelingen niet welkom zijn. Maar de onderzoekers trokken de stoute schoenen aan en kregen uiteindelijk toestemming om in het gebied onderzoek te doen naar de muur. “Volgens het leger waren wij de eerste vreemdelingen die het gebied bezochten,” vertelt onderzoeker William Lindesay aan Scientias.nl.
Resten van de muur. Foto: William Lindesay.
Een echte muur
En het was het allemaal waard, want de onderzoekers vonden een echte muur. Deze maakte deel uit van de Muur van Genghis Khan. “Voorheen hebben wetenschappers in verschillende delen van Mongolië resten van de zogenoemde ‘Muur van Genghis Khan’ gevonden, maar dat waren kleine heuveltjes, amper hoger dan hun omgeving.” Lindesay en zijn team vonden een ‘echte muur’. Op sommige plaatsen is deze maar liefst 2,5 meter hoog.
Han
Hoewel de muur de naam van Genghis Khan draagt, is het niet aannemelijk dat hij de muur ook bouwde. “Genghis Khan was een veroveraar, geen verdediger en het lijkt erop dat zijn naam in Mongolië als een soort ‘merknaam’ aan allerlei zaken wordt gegeven.” Zo wordt Genghis Khan geëerd. Maar wie bouwde de muur dan? “Ik denk dat deze oorspronkelijk tijdens de Han-dynastie, omstreeks 115 voor Christus werd gebouwd, maar de bouw werd niet afgerond: wachttorens ontbreken namelijk.”
Leeftijd
De onderzoekers hebben de muur ook gedateerd. Opvallend genoeg blijken sommige delen van de muur uit de periode tussen 1040 en 1160 na Christus te stammen. “Dat wijst erop dat de muur zo’n 1000 jaar na de bouw ervan werd herbouwd. Dat gebeurde vaak: muren werden door nieuwe dynastieën gerecycled.” Mogelijk was het de Westelijke Xia-dynastie die de muur herbouwde. En dat is verrassend. Men dacht namelijk dat deze dynastie geen muren bouwde.
William Lindesay bij een stuk van de muur. Foto: James Lindesay.
Buiten China
Lindesay is er zeker van dat de muren deel uitmaakten van de Chinese verdedigingswerken. “De Han- en Westelijke Xia-dynastie heersten over land dat ver ten noorden van de huidige Chinese grens ligt, dus ook al bevinden de muren zich nu buiten China, dat wil nog niet zeggen dat het geen Chinese Muren zijn. Het zijn gewoon Chinese Muren buiten China.”
De vondst is bijzonder. Toch hoeft dit deel van de muur geen hordes toeristen te verwachten, zo voorspelt Lindesay. “Ik verwacht dat het onbezocht zal blijven.”
(scientias.nl)
Stukjes Chinese Muur buiten China gevonden
Onderzoekers hebben in de Gobi-woestijn, net buiten China de resten van een vergeten deel van de Chinese Muur aangetroffen en bestudeerd.
Iedereen kent natuurlijk de Chinese muur: het verdedigingswerk waar verschillende dynastieën op rij aan werkten. Nog regelmatig worden stukjes van de muur herontdekt. En nu hebben onderzoekers weer zo’n bijzondere vondst gedaan en wel net buiten China.
Mongolië
De onderzoekers kwamen de muur met behulp van Google Earth op het spoor. Aan schaduwen op de satellietbeelden konden de onderzoekers aflezen dat de muur op sommige plaatsen verrassend hoog was. Helaas lagen die plaatsen heel dicht bij de grens tussen Mongolië en China: een gebied waar vreemdelingen niet welkom zijn. Maar de onderzoekers trokken de stoute schoenen aan en kregen uiteindelijk toestemming om in het gebied onderzoek te doen naar de muur. “Volgens het leger waren wij de eerste vreemdelingen die het gebied bezochten,” vertelt onderzoeker William Lindesay aan Scientias.nl.
Resten van de muur. Foto: William Lindesay.
Een echte muur
En het was het allemaal waard, want de onderzoekers vonden een echte muur. Deze maakte deel uit van de Muur van Genghis Khan. “Voorheen hebben wetenschappers in verschillende delen van Mongolië resten van de zogenoemde ‘Muur van Genghis Khan’ gevonden, maar dat waren kleine heuveltjes, amper hoger dan hun omgeving.” Lindesay en zijn team vonden een ‘echte muur’. Op sommige plaatsen is deze maar liefst 2,5 meter hoog.
Han
Hoewel de muur de naam van Genghis Khan draagt, is het niet aannemelijk dat hij de muur ook bouwde. “Genghis Khan was een veroveraar, geen verdediger en het lijkt erop dat zijn naam in Mongolië als een soort ‘merknaam’ aan allerlei zaken wordt gegeven.” Zo wordt Genghis Khan geëerd. Maar wie bouwde de muur dan? “Ik denk dat deze oorspronkelijk tijdens de Han-dynastie, omstreeks 115 voor Christus werd gebouwd, maar de bouw werd niet afgerond: wachttorens ontbreken namelijk.”
Leeftijd
De onderzoekers hebben de muur ook gedateerd. Opvallend genoeg blijken sommige delen van de muur uit de periode tussen 1040 en 1160 na Christus te stammen. “Dat wijst erop dat de muur zo’n 1000 jaar na de bouw ervan werd herbouwd. Dat gebeurde vaak: muren werden door nieuwe dynastieën gerecycled.” Mogelijk was het de Westelijke Xia-dynastie die de muur herbouwde. En dat is verrassend. Men dacht namelijk dat deze dynastie geen muren bouwde.
William Lindesay bij een stuk van de muur. Foto: James Lindesay.
Buiten China
Lindesay is er zeker van dat de muren deel uitmaakten van de Chinese verdedigingswerken. “De Han- en Westelijke Xia-dynastie heersten over land dat ver ten noorden van de huidige Chinese grens ligt, dus ook al bevinden de muren zich nu buiten China, dat wil nog niet zeggen dat het geen Chinese Muren zijn. Het zijn gewoon Chinese Muren buiten China.”
De vondst is bijzonder. Toch hoeft dit deel van de muur geen hordes toeristen te verwachten, zo voorspelt Lindesay. “Ik verwacht dat het onbezocht zal blijven.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Willem van Oranje sprak laatste woorden niet'
Willem van Oranje kan zijn historische laatste woorden niet hebben gesproken. De 'Vader des Vaderlands' was toen hij op 10 juli 1584 werd neergeschoten op slag dood. Dat is een van de resultaten uit de uitgebreide reconstructie van de moord die het Erfgoed Delft en het EO-programma Blauw Bloed hebben gemaakt, met behulp van moderne forensische onderzoeksmethoden.
De meeste geschiedenisboeken stellen dat Van Oranje in zijn laatste adem de woorden „Mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk” uitsprak.
Het onderzoek probeert om met behulp van moderne forensische onderzoeksmethoden, zoals schietproeven en sporenonderzoek, antwoord te geven op tot nu toe onbeantwoorde vragen over een van de eerste politieke moorden in de Nederlandse geschiedenis. Zo hoopt het onderzoek uit te sluiten of Willem van Oranje door 2 of 3 kogels om het leven werd gebracht. In veel geschiedenisboeken wordt gesproken over 3 kogels. Maar in de muur van Het Prinsenhof, waar de 'Vader des Vaderlands' werd doodgeschoten, zijn maar 2 kogelgaten te vinden.
Willem van Oranje (1533-1584) was aanvankelijk stadhouder voor de koning van Spanje, maar ontpopte zich in het eerste deel van de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) tot een van de leiders van de protestantse strijd tegen Filips II. Nadat de Spaanse koning hem vogelvrij had verklaard, werd de prins van Oranje doodgeschoten in Het Prinsenhof. Zijn moordenaar, Balthasar Gerards, werd gepakt en twee dagen later gevierendeeld.
De uitzending is vanavond te zien op Nederland 2.
Bron: http://www.tctubantia.nl/(...)ste-woorden-niet.ece
DIt om 19.30 uur.
Willem van Oranje kan zijn historische laatste woorden niet hebben gesproken. De 'Vader des Vaderlands' was toen hij op 10 juli 1584 werd neergeschoten op slag dood. Dat is een van de resultaten uit de uitgebreide reconstructie van de moord die het Erfgoed Delft en het EO-programma Blauw Bloed hebben gemaakt, met behulp van moderne forensische onderzoeksmethoden.
De meeste geschiedenisboeken stellen dat Van Oranje in zijn laatste adem de woorden „Mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk” uitsprak.
Het onderzoek probeert om met behulp van moderne forensische onderzoeksmethoden, zoals schietproeven en sporenonderzoek, antwoord te geven op tot nu toe onbeantwoorde vragen over een van de eerste politieke moorden in de Nederlandse geschiedenis. Zo hoopt het onderzoek uit te sluiten of Willem van Oranje door 2 of 3 kogels om het leven werd gebracht. In veel geschiedenisboeken wordt gesproken over 3 kogels. Maar in de muur van Het Prinsenhof, waar de 'Vader des Vaderlands' werd doodgeschoten, zijn maar 2 kogelgaten te vinden.
Willem van Oranje (1533-1584) was aanvankelijk stadhouder voor de koning van Spanje, maar ontpopte zich in het eerste deel van de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) tot een van de leiders van de protestantse strijd tegen Filips II. Nadat de Spaanse koning hem vogelvrij had verklaard, werd de prins van Oranje doodgeschoten in Het Prinsenhof. Zijn moordenaar, Balthasar Gerards, werd gepakt en twee dagen later gevierendeeld.
De uitzending is vanavond te zien op Nederland 2.
Bron: http://www.tctubantia.nl/(...)ste-woorden-niet.ece
DIt om 19.30 uur.
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
'Kogelgaten moord Van Oranje zijn authentiek'
Het pistool waarmee Willem van Oranje werd doodgeschoten op een expositie in Het Prinsenhof in Delft.
DELFT - De beroemde kogelgaten in de muur van Het Prinsenhof in Delft, zijn daadwerkelijk de gaten die de kogels achterlieten die Willem van Oranje in 1584 hebben gedood. Dat blijkt uit een uitgebreide reconstructie van de moord die het Erfgoed Delft en het EO-programma Blauw Bloed hebben gemaakt met moderne forensische onderzoeksmethoden.
Onderzoeksbureau DelftTech heeft een 3D-scan gemaakt van de hal waar de moord plaatsvond. Hieruit blijkt dat de muur waar de gaten in zitten daadwerkelijk de muur is die er in 1584 ook al stond. De politie heeft met een vergelijkbaar wapen als moordenaar Balthasar Gerards gebruikte, schietproeven gedaan om te kijken of de kogels inderdaad het lichaam van de prins weer hebben kunnen verlaten.
Dit blijkt het geval te zijn. De kogelgaten zijn wel in de loop der tijd groter geworden doordat mensen er met hun vingers in hebben zitten peuren. Loden kogels uit radslotpistolen, die Gerards gebruikte, laten kleine inslagen in het stucwerk van een muur achter.
Eerder maakten de onderzoekers al bekend dat uit de reconstructie ook is gebleken dat Willem van Oranje zijn historische laatste woorden niet kan hebben gesproken. De 'Vader des Vaderlands' was toen hij op 10 juli 1584 werd neergeschoten op slag dood. De meeste geschiedenisboeken stellen dat Van Oranje in zijn laatste adem de woorden „Mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk” uitsprak. Maar een forensisch arts heeft nu het originele sectierapport opniew geïnterpreteerd, waaruit blijkt dat de prins hiertoe niet meer in staat was.
Willem van Oranje leidde in de tweede helft van de 16e eeuw de opstand tegen de koning van Spanje, die ontaardde in de Tachtigjarige Oorlog. Vanaf 1 april is in Het Prinsenhof in Delft de tentoonstelling Cold Case te zien, over de reconstructie van de moord.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)n_authentiek___.html
Het pistool waarmee Willem van Oranje werd doodgeschoten op een expositie in Het Prinsenhof in Delft.
DELFT - De beroemde kogelgaten in de muur van Het Prinsenhof in Delft, zijn daadwerkelijk de gaten die de kogels achterlieten die Willem van Oranje in 1584 hebben gedood. Dat blijkt uit een uitgebreide reconstructie van de moord die het Erfgoed Delft en het EO-programma Blauw Bloed hebben gemaakt met moderne forensische onderzoeksmethoden.
Onderzoeksbureau DelftTech heeft een 3D-scan gemaakt van de hal waar de moord plaatsvond. Hieruit blijkt dat de muur waar de gaten in zitten daadwerkelijk de muur is die er in 1584 ook al stond. De politie heeft met een vergelijkbaar wapen als moordenaar Balthasar Gerards gebruikte, schietproeven gedaan om te kijken of de kogels inderdaad het lichaam van de prins weer hebben kunnen verlaten.
Dit blijkt het geval te zijn. De kogelgaten zijn wel in de loop der tijd groter geworden doordat mensen er met hun vingers in hebben zitten peuren. Loden kogels uit radslotpistolen, die Gerards gebruikte, laten kleine inslagen in het stucwerk van een muur achter.
Eerder maakten de onderzoekers al bekend dat uit de reconstructie ook is gebleken dat Willem van Oranje zijn historische laatste woorden niet kan hebben gesproken. De 'Vader des Vaderlands' was toen hij op 10 juli 1584 werd neergeschoten op slag dood. De meeste geschiedenisboeken stellen dat Van Oranje in zijn laatste adem de woorden „Mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk” uitsprak. Maar een forensisch arts heeft nu het originele sectierapport opniew geïnterpreteerd, waaruit blijkt dat de prins hiertoe niet meer in staat was.
Willem van Oranje leidde in de tweede helft van de 16e eeuw de opstand tegen de koning van Spanje, die ontaardde in de Tachtigjarige Oorlog. Vanaf 1 april is in Het Prinsenhof in Delft de tentoonstelling Cold Case te zien, over de reconstructie van de moord.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)n_authentiek___.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.duitslandweb.n(...)ng-jeffrey-herf.htmlquote:Nazi-propaganda voor de Arabische wereld
Jeffrey Herf in lezingenreeks Zeithistorische Perspektiven
30-mrt-2012Sibrand de Boer
De propaganda van de nazi’s in de jaren dertig en veertig beperkte zich niet tot de Duitse bevolking. Ook in Noord-Afrika en het Midden-Oosten probeerden de nationaal-socialisten met radiouitzendingen en pamfletten in het Arabisch mensen aan hun kant te krijgen. Historicus Jeffrey Herf deed onderzoek naar deze propaganda en sprak daar donderdag over in de lezingenreeks Zeithistorische Perspektiven.
Vreemd, ik heb het programma vanmorgen gekeken. Ik meen toch echt dat ze zeiden dat de muur waar de kogelgaten inzitten, niet de originele muur is. Er was blijkbaar een verslag dat men ooit tijdens een verbouwing de gaten opnieuw heeft aangebracht, wel op dezelfde plaatsquote:
'Kogelgaten moord Van Oranje zijn authentiek'
[ afbeelding ]
Het pistool waarmee Willem van Oranje werd doodgeschoten op een expositie in Het Prinsenhof in Delft.
Onderzoeksbureau DelftTech heeft een 3D-scan gemaakt van de hal waar de moord plaatsvond. Hieruit blijkt dat de muur waar de gaten in zitten daadwerkelijk de muur is die er in 1584 ook al stond.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-04-2012
Tienduizenden tekeningen aboriginals geïnventariseerd
© afp.
Australiës beroemdste aboriginalkunst wordt geïnventariseerd. De komende 6 jaar zal de Universiteit van West-Australië in samenwerking met mijnbouwbedrijf Rio Tinto tienduizenden rotstekeningen bestuderen. Er is 824.000 euro uitgetrokken om de kunstwerken in de Pilbararegio in het noordwesten van Australië in kaart te brengen.
Zo zijn de oeroude kunstwerken die door de oorspronkelijke inwoners van Australië in rotsen werden gekerfd op de Dampier-eilanden nooit geheel gedocumenteerd. Die eilanden behoren tot het Pilbaragebied en liggen vlak voor de kust van de deelstaat West-Australië. De tekeningen behoren tot het Australisch nationaal erfgoed.
De rotskunst is duizenden jaren oud en omvat onder meer afbeeldingen van kangoeroes, schildpadden en mensen. Enkele van de belangrijkste taferelen tonen de 3.500 jaar geleden uitgestorven Tasmaanse buidelwolf. Op het schiereiland Burrup werden bovendien tekeningen van gezichten gevonden, die volgens een expert behoren tot de vroegst bekende weergaven van mensen
(HLN)
Tienduizenden tekeningen aboriginals geïnventariseerd
© afp.
Australiës beroemdste aboriginalkunst wordt geïnventariseerd. De komende 6 jaar zal de Universiteit van West-Australië in samenwerking met mijnbouwbedrijf Rio Tinto tienduizenden rotstekeningen bestuderen. Er is 824.000 euro uitgetrokken om de kunstwerken in de Pilbararegio in het noordwesten van Australië in kaart te brengen.
Zo zijn de oeroude kunstwerken die door de oorspronkelijke inwoners van Australië in rotsen werden gekerfd op de Dampier-eilanden nooit geheel gedocumenteerd. Die eilanden behoren tot het Pilbaragebied en liggen vlak voor de kust van de deelstaat West-Australië. De tekeningen behoren tot het Australisch nationaal erfgoed.
De rotskunst is duizenden jaren oud en omvat onder meer afbeeldingen van kangoeroes, schildpadden en mensen. Enkele van de belangrijkste taferelen tonen de 3.500 jaar geleden uitgestorven Tasmaanse buidelwolf. Op het schiereiland Burrup werden bovendien tekeningen van gezichten gevonden, die volgens een expert behoren tot de vroegst bekende weergaven van mensen
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-04-2012
Veenlijken: geofferd, terechtgesteld of vermoord?
Door de conserverende werking van veen - hoge zuurgraad, laag zuurstofgehalte - zijn overblijfselen van menselijke lichamen uit de Klassieke Oudheid in betrekkelijk goede staat bewaard gebleven. Vroeger dacht men dat deze mensen verdwaald raakten, maar koorden om de hals of gebroken wervels wezen op moord of een offer. Publius Cornelius Tacitus (circa 56-117), een Romeins consul, historicus, schrijver en redenaar, schreef in zijn Germania dat terechtgestelden soms werden verdronken. Wat is er nu juist met de veenlijken gebeurd?
Lindowman
Veen is een natte, zuurstofarme en sponsachtige grondsoort die uit gehumificeerd plantaardig materiaal bestaat. In zijn droge vorm staat veen bekend als turf. Het veenmos (Sphagnum palustre), waar veen voornamelijk uit bestaat, onttrekt mineralen uit het water in de omgeving en zet het om in zuur (calcium en magnesium opnemen en waterstof afgeven). Tezelfdertijd wordt het veenmos verzadigd met het water, zodat de doortocht van lucht vermindert en een zuurstofarme, zure omgeving gecreëerd wordt. Samen met een lage temperatuur vormt zich in het veen tannine waardoor een perfect milieu ontstaat voor het bewaren van lichamen.
Tannine, een verzamelnaam voor bepaalde chemische verbindingen, heeft een zogenaamde adstringerende of samentrekkende werking. Tannine bindt zich aan eiwitten met als gevolg dat de eiwitten gefixeerd worden; het looien van leer berust op dit principe. Dat is de reden waarom de veenlijken een huid als leer lijken te hebben en ontzettend goed bewaard gebleven zijn.
Meisje van Ide
Op veenlijken zijn vaak nog vele details - bijvoorbeeld een vingerafdruk - zichtbaar. Maar tannine versnelt beenbederf zodat de beenderen het lichaam scheeftrekken waardoor ze op een aardappelzak lijken. Kleding, huid en haar worden meestal perfect bewaard.
De meeste veenlijken dateren uit de periode van 400 voor tot 400 na Christus. Naast enkele vrouwelijke lichamen bestaat de overgrote meerderheid uit mannen, maar allemaal lijken ze op een gewelddadige manier gestorven te zijn. De veenlijken tonen meestal bewijs van ofwel mokerslagen op het hoofd, of hun keel werd doorgesneden, of de lederen wurglus hangt nog steeds rond hun nek. De slachtoffers lijken dan ook doelbewust in het veen gedumpt te zijn.
Tollundman
Het grote aantal veenlijken dat een gewelddadige dood stierf, leidde tot de veronderstelling dat zij het slachtoffer werden van een ritueel offer. Misschien wel omdat hun familie of stam of land zich in ontbering of groot gevaar bevond. Anderen kunnen tot de dood veroordeelde misdadigers geweest zijn. Sommigen pleegden misschien wel zelfmoord.
De Lindowman, in 1984 gevonden in het Lindowmoeras nabij Manchester, is een voorbeeld van een veenlijk dat drie veronderstellingen naleeft. De autopsie wees uit dat de Lindowman op zeer gewelddadige wijze om het leven gebracht werd: hij was drie keer op het hoofd geslagen, daarna met een mes in de hals bewerkt en ten slotte gewurgd. Ook hier weet men nog steeds niet of het om een offer of een terechtstelling gaat.
Een jaar voor de vondst van de Lindowman werd er in het veen door turfstekers de schedel van een vrouw gevonden. Op basis van de voorlopige vaststellingen van het forensisch onderzoek dat het om een schedel van een Europese vrouw tussen de 30 en 50 jaar oud ging, werd een man gearresteerd voor de moord op zijn vrouw, 20 jaar eerder. Nadat de arrestant geconfronteerd werd met de resultaten van het forensisch onderzoek bekende de man dat hij, nadat hij zijn vrouw vermoord had, het lijk in het veen gedumpt had. Later bleek bij nader onderzoek dat de schedel toebehoorde aan een man die al ongeveer 1750 jaar dood was. De verdachte werd op basis van zijn eerdere getuigenis veroordeeld voor de moord op zijn vrouw.
Net zoals mummies dragen veenlijken een heleboel informatie over het leven van circa 2000 jaar geleden. Uit analyse van het haar en de huid alleen al kan het algemene dieet van die tijd gereconstrueerd worden. Ook de maaginhoud is uniek bij veenlijken: het laatste voedsel is nog zo goed als intact aanwezig. Zo werd in de maag van de Man van Grauballe, een veenlijk uit de IJzertijd dat in 1952 in Jutland (Denemarken) gevonden werd, 60 verschillende soorten zaden, een of twee graansoorten en wat vlees teruggevonden.
Paar van Weerdinge
In een heleboel veenlijkmagen werden afvalproducten zoals kaf en zaden van onkruid gevonden, die in normale omstandigheden aan dieren gevoederd werden. In ultieme gevallen misschien als laatste redmiddel bij grote en langdurige ontbering. Daarom stellen sommigen dat het om de laatste maaltijd van een veroordeelde gaat. Maar ook rituele elementen steken soms de kop op: de laatste maaltijd van de Lindowman bestond uit een cake van gebrande graangewassen en op zijn lichaam werden sporen van maretak gevonden.
Of de maaginhoud van een veenlijk het werkelijke dieet van die tijd weergeeft is nog maar de vraag. Veel van de veenlijken hadden immers een pure vegetarische laatste maaltijd en een analyse stelt dat dit soort voedsel het werkelijke dieet van die tijd niet weergeeft.
(grenswetenschap)
Veenlijken: geofferd, terechtgesteld of vermoord?
Door de conserverende werking van veen - hoge zuurgraad, laag zuurstofgehalte - zijn overblijfselen van menselijke lichamen uit de Klassieke Oudheid in betrekkelijk goede staat bewaard gebleven. Vroeger dacht men dat deze mensen verdwaald raakten, maar koorden om de hals of gebroken wervels wezen op moord of een offer. Publius Cornelius Tacitus (circa 56-117), een Romeins consul, historicus, schrijver en redenaar, schreef in zijn Germania dat terechtgestelden soms werden verdronken. Wat is er nu juist met de veenlijken gebeurd?
Lindowman
Veen is een natte, zuurstofarme en sponsachtige grondsoort die uit gehumificeerd plantaardig materiaal bestaat. In zijn droge vorm staat veen bekend als turf. Het veenmos (Sphagnum palustre), waar veen voornamelijk uit bestaat, onttrekt mineralen uit het water in de omgeving en zet het om in zuur (calcium en magnesium opnemen en waterstof afgeven). Tezelfdertijd wordt het veenmos verzadigd met het water, zodat de doortocht van lucht vermindert en een zuurstofarme, zure omgeving gecreëerd wordt. Samen met een lage temperatuur vormt zich in het veen tannine waardoor een perfect milieu ontstaat voor het bewaren van lichamen.
Tannine, een verzamelnaam voor bepaalde chemische verbindingen, heeft een zogenaamde adstringerende of samentrekkende werking. Tannine bindt zich aan eiwitten met als gevolg dat de eiwitten gefixeerd worden; het looien van leer berust op dit principe. Dat is de reden waarom de veenlijken een huid als leer lijken te hebben en ontzettend goed bewaard gebleven zijn.
Meisje van Ide
Op veenlijken zijn vaak nog vele details - bijvoorbeeld een vingerafdruk - zichtbaar. Maar tannine versnelt beenbederf zodat de beenderen het lichaam scheeftrekken waardoor ze op een aardappelzak lijken. Kleding, huid en haar worden meestal perfect bewaard.
De meeste veenlijken dateren uit de periode van 400 voor tot 400 na Christus. Naast enkele vrouwelijke lichamen bestaat de overgrote meerderheid uit mannen, maar allemaal lijken ze op een gewelddadige manier gestorven te zijn. De veenlijken tonen meestal bewijs van ofwel mokerslagen op het hoofd, of hun keel werd doorgesneden, of de lederen wurglus hangt nog steeds rond hun nek. De slachtoffers lijken dan ook doelbewust in het veen gedumpt te zijn.
Tollundman
Het grote aantal veenlijken dat een gewelddadige dood stierf, leidde tot de veronderstelling dat zij het slachtoffer werden van een ritueel offer. Misschien wel omdat hun familie of stam of land zich in ontbering of groot gevaar bevond. Anderen kunnen tot de dood veroordeelde misdadigers geweest zijn. Sommigen pleegden misschien wel zelfmoord.
De Lindowman, in 1984 gevonden in het Lindowmoeras nabij Manchester, is een voorbeeld van een veenlijk dat drie veronderstellingen naleeft. De autopsie wees uit dat de Lindowman op zeer gewelddadige wijze om het leven gebracht werd: hij was drie keer op het hoofd geslagen, daarna met een mes in de hals bewerkt en ten slotte gewurgd. Ook hier weet men nog steeds niet of het om een offer of een terechtstelling gaat.
Een jaar voor de vondst van de Lindowman werd er in het veen door turfstekers de schedel van een vrouw gevonden. Op basis van de voorlopige vaststellingen van het forensisch onderzoek dat het om een schedel van een Europese vrouw tussen de 30 en 50 jaar oud ging, werd een man gearresteerd voor de moord op zijn vrouw, 20 jaar eerder. Nadat de arrestant geconfronteerd werd met de resultaten van het forensisch onderzoek bekende de man dat hij, nadat hij zijn vrouw vermoord had, het lijk in het veen gedumpt had. Later bleek bij nader onderzoek dat de schedel toebehoorde aan een man die al ongeveer 1750 jaar dood was. De verdachte werd op basis van zijn eerdere getuigenis veroordeeld voor de moord op zijn vrouw.
Net zoals mummies dragen veenlijken een heleboel informatie over het leven van circa 2000 jaar geleden. Uit analyse van het haar en de huid alleen al kan het algemene dieet van die tijd gereconstrueerd worden. Ook de maaginhoud is uniek bij veenlijken: het laatste voedsel is nog zo goed als intact aanwezig. Zo werd in de maag van de Man van Grauballe, een veenlijk uit de IJzertijd dat in 1952 in Jutland (Denemarken) gevonden werd, 60 verschillende soorten zaden, een of twee graansoorten en wat vlees teruggevonden.
Paar van Weerdinge
In een heleboel veenlijkmagen werden afvalproducten zoals kaf en zaden van onkruid gevonden, die in normale omstandigheden aan dieren gevoederd werden. In ultieme gevallen misschien als laatste redmiddel bij grote en langdurige ontbering. Daarom stellen sommigen dat het om de laatste maaltijd van een veroordeelde gaat. Maar ook rituele elementen steken soms de kop op: de laatste maaltijd van de Lindowman bestond uit een cake van gebrande graangewassen en op zijn lichaam werden sporen van maretak gevonden.
Of de maaginhoud van een veenlijk het werkelijke dieet van die tijd weergeeft is nog maar de vraag. Veel van de veenlijken hadden immers een pure vegetarische laatste maaltijd en een analyse stelt dat dit soort voedsel het werkelijke dieet van die tijd niet weergeeft.
(grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-04-2012
Eindelijk bronnen van Maya-blauw ontdekt
Na tientallen jaren onderzoek denken wetenschappers te weten waar een belangrijk ingrediënt voor Maya-blauw vandaan komt.
Wetenschappers weten al langere tijd dat Maya-blauw bestaat uit indigo en polygorskiet, een kleisoort. Maar de bronnen van het mineraal waren tot nu toe onduidelijk. In een nieuw onderzoek in het Journal of Archaeological Science combineren onderzoekers de hedendaagse kennis van de inheemse bevolking en een analyse van oude monsters van Maya-blauw. Op basis daarvan trekken ze conclusies. Het polygorskiet in sommige monsters van de kleur zou uit mijnen in Yucatan, een schiereiland van Mexico, komen.
Maya-blauw
De fascinerende kleur werd aangebracht op potten, beeldhouwwerken en muurschilderingen in Meso-Amerika tijdens de Klassieke en Post-Klassieke perioden (250-1520 na Christus). Meso-Amerika is een gebied dat zich uitstrekt van Centraal-Mexico tot Nicaragua en hier zijn vele volkeren ontstaan zoals de Azteken en de Maya’s. De ongewone kleur speelde een grote rol in oude religieuze rituelen. Zo werden mensenoffers en de altaren waarop deze werden gebracht, versierd met de kleur. Maya-blauw is bijzonder goed bestand tegen hitte en vocht en staat voor de helende werking van water.
Polygorskiet
Het onderzoek naar de bronnen voor polygorskiet is al sinds 1960 bezig. Door een combinatie van etnografisch onderzoek en mineralogische analyses zijn wetenschappers er achter gekomen dat de kleisoort uit twee mijnen in Yucatan komt. Eén daarvan ligt in Sacalum en een andere vlakbij de stad Ticul. Het team verzamelde 200 monsters van het mineraal uit de Yucatan regio en vergeleek deze met het Maya-blauw pigment, gevonden op potten uit Chichén Itzá en Palenque. En wat bleek? Het pigment uit Chichén Itzá kwam overeen met de monsters van polygorskiet uit Sacalum. De pigmenten uit Palenque komen mogelijk ook uit Sacalum of een andere onbekende bron, maar dit kon niet worden vastgesteld.
De mijnen zouden de ideale bron geweest zijn voor de oude Maya’s. Beide plekken zijn namelijk erg toegankelijk, ideaal voor de Maya’s zonder moderne technologie. Maar om de mijnen definitief in verband te brengen met de oude Maya’s moet er eerst meer onderzoek plaatsvinden.
(scientias.nl)
Eindelijk bronnen van Maya-blauw ontdekt
Na tientallen jaren onderzoek denken wetenschappers te weten waar een belangrijk ingrediënt voor Maya-blauw vandaan komt.
Wetenschappers weten al langere tijd dat Maya-blauw bestaat uit indigo en polygorskiet, een kleisoort. Maar de bronnen van het mineraal waren tot nu toe onduidelijk. In een nieuw onderzoek in het Journal of Archaeological Science combineren onderzoekers de hedendaagse kennis van de inheemse bevolking en een analyse van oude monsters van Maya-blauw. Op basis daarvan trekken ze conclusies. Het polygorskiet in sommige monsters van de kleur zou uit mijnen in Yucatan, een schiereiland van Mexico, komen.
Maya-blauw
De fascinerende kleur werd aangebracht op potten, beeldhouwwerken en muurschilderingen in Meso-Amerika tijdens de Klassieke en Post-Klassieke perioden (250-1520 na Christus). Meso-Amerika is een gebied dat zich uitstrekt van Centraal-Mexico tot Nicaragua en hier zijn vele volkeren ontstaan zoals de Azteken en de Maya’s. De ongewone kleur speelde een grote rol in oude religieuze rituelen. Zo werden mensenoffers en de altaren waarop deze werden gebracht, versierd met de kleur. Maya-blauw is bijzonder goed bestand tegen hitte en vocht en staat voor de helende werking van water.
Polygorskiet
Het onderzoek naar de bronnen voor polygorskiet is al sinds 1960 bezig. Door een combinatie van etnografisch onderzoek en mineralogische analyses zijn wetenschappers er achter gekomen dat de kleisoort uit twee mijnen in Yucatan komt. Eén daarvan ligt in Sacalum en een andere vlakbij de stad Ticul. Het team verzamelde 200 monsters van het mineraal uit de Yucatan regio en vergeleek deze met het Maya-blauw pigment, gevonden op potten uit Chichén Itzá en Palenque. En wat bleek? Het pigment uit Chichén Itzá kwam overeen met de monsters van polygorskiet uit Sacalum. De pigmenten uit Palenque komen mogelijk ook uit Sacalum of een andere onbekende bron, maar dit kon niet worden vastgesteld.
De mijnen zouden de ideale bron geweest zijn voor de oude Maya’s. Beide plekken zijn namelijk erg toegankelijk, ideaal voor de Maya’s zonder moderne technologie. Maar om de mijnen definitief in verband te brengen met de oude Maya’s moet er eerst meer onderzoek plaatsvinden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Gigantische gevederde dino gevonden in China
PARIJS - Paleontologen hebben in China restanten van drie gigantische gevederde dinosaurussen gevonden van een tot nu toe onbekende soort. Ze behoren tot de familie van de Tyrannosaurus Rex. Het wetenschappelijk tijdschrift Nature schreef woensdag over de vondst.
Het zijn de grootste dinosaurussen met veren die ooit zijn aangetroffen. Een volwassen exemplaar was 9 meter lang en woog rond de 1500 kilo. De nieuw ontdekte soort is Yutyrannus Huali gedoopt, een mengsel van Latijn en Mandarijn dat 'prachtige gevederde tiran' betekent. De skeletten vertonen scherpe tanden, drievingerige klauwen en het puntige hoofd van een zogenoemde theropoda: een vleeseter die op zijn achterpoten liep. De Tyranossaurus Rex behoort ook tot deze soort.
Het is de vraag waarom de dinosaurus veren heeft ontwikkeld: met zijn 1500 kilo en slechts 15 centimeter lange veren zou het beest nooit van de grond zijn gekomen. De onderzoekers suggereren dat de dinosaurus zijn veren net als sommige vogels bij paringsrituelen heeft ingezet.
De Yutyrannus is een kleintje vergeleken met zijn grote broer Tyrannosaurus Rex, die als volwassen dino gemiddeld ruim 12 meter mat. Wel is de Yutirannus 40 keer zwaarder dan de Beipiaosaurus, tot nu toe de zwaarst gevederde dino ooit gevonden. Volgens een van de wetenschappers van het Instituut van Paleontologie en Paleoantropologie van Gewervelden in Peking is het mogelijk „dat veren veel meer wijdverspreid waren, althans onder vleesetende dinosaurussen, dan de meeste wetenschappers tot zelfs een paar jaar geleden hadden gedacht”.
De skeletten werden gevonden in de noordoostelijke provincie Liaoning, die een schatkamer voor dinosaurussen is gebleken. Vondsten daar staven bijvoorbeeld de bewering dat de vogels van vandaag de dag afstammelingen zijn van de theropoda die in bomen leefden.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)dino_gevonden__.html
PARIJS - Paleontologen hebben in China restanten van drie gigantische gevederde dinosaurussen gevonden van een tot nu toe onbekende soort. Ze behoren tot de familie van de Tyrannosaurus Rex. Het wetenschappelijk tijdschrift Nature schreef woensdag over de vondst.
Het zijn de grootste dinosaurussen met veren die ooit zijn aangetroffen. Een volwassen exemplaar was 9 meter lang en woog rond de 1500 kilo. De nieuw ontdekte soort is Yutyrannus Huali gedoopt, een mengsel van Latijn en Mandarijn dat 'prachtige gevederde tiran' betekent. De skeletten vertonen scherpe tanden, drievingerige klauwen en het puntige hoofd van een zogenoemde theropoda: een vleeseter die op zijn achterpoten liep. De Tyranossaurus Rex behoort ook tot deze soort.
Het is de vraag waarom de dinosaurus veren heeft ontwikkeld: met zijn 1500 kilo en slechts 15 centimeter lange veren zou het beest nooit van de grond zijn gekomen. De onderzoekers suggereren dat de dinosaurus zijn veren net als sommige vogels bij paringsrituelen heeft ingezet.
De Yutyrannus is een kleintje vergeleken met zijn grote broer Tyrannosaurus Rex, die als volwassen dino gemiddeld ruim 12 meter mat. Wel is de Yutirannus 40 keer zwaarder dan de Beipiaosaurus, tot nu toe de zwaarst gevederde dino ooit gevonden. Volgens een van de wetenschappers van het Instituut van Paleontologie en Paleoantropologie van Gewervelden in Peking is het mogelijk „dat veren veel meer wijdverspreid waren, althans onder vleesetende dinosaurussen, dan de meeste wetenschappers tot zelfs een paar jaar geleden hadden gedacht”.
De skeletten werden gevonden in de noordoostelijke provincie Liaoning, die een schatkamer voor dinosaurussen is gebleken. Vondsten daar staven bijvoorbeeld de bewering dat de vogels van vandaag de dag afstammelingen zijn van de theropoda die in bomen leefden.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)dino_gevonden__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.pzc.nl/regio/z(...)rdenburg-ontdekt.ecequote:Brief van Petronella Moens uit Aardenburg ontdekt
dinsdag 03 april 2012 | 15:45 | Laatst bijgewerkt op: dinsdag 03 april 2012 | 16:07
AARDENBURG - In het Nationaal Archief is een tot nu toe onbekende brief opgedoken van de Aardenburgse schrijfster Petronella Moens (1762-1843). Cultuurhistorica Edwina Hagen uit Amsterdam kwam de in 1802 geschreven brief vorige week tegen in het archief afkomstig uit de ambassade in Parijs.
De bijna blinde schrijfster Petronella Moens richtte zich tot de toenmalige ambassadeur in Frankrijk, Rutger Jan Schimmelpenninck. Doordat Zeeuws-Vlaanderen bij Frankrijk was ingelijfd, kreeg haar vader in Aardenburg geen pensioen meer. Petronella vroeg de ambassadeur dat 'onrecht' ongedaan te maken. Of haar verzoek werd ingewilligd, is niet bekend.
04-04-2012
Gestolen sarcofagen ontdekt in Israël
In het oude Jeruzalem in Israël zijn twee gestolen sarcofagen van mummies ontdekt. Het paar is duizenden jaren oud en komt uit Egypte.
Inspecteurs vonden de schat tijdens het ‘checken’ van winkels op een markt in Jeruzalem. Zij hadden al snel in de gaten dat er iets niet klopte en namen de sarcofagen mee. Dat meldt LiveScience. Bij nader onderzoek bleek het inderdaad om gestolen goederen te gaan. De sarcofagen, waar ooit mummies in lagen, dateren uit het oude Egypte.
De omhulsels zijn gemaakt van hout en bevatten prachtige decoraties en schilderingen van oude Egyptische hiëroglyfen. De één stamt uit de IJzertijd, ergens tussen de tiende en achtste eeuw voor Christus en de ander stamt uit de late bronstijd, ergens tussen 16de en 14de eeuw voor Christus. Hoe zij in Israël terecht zijn gekomen, is niet duidelijk. De Israel Antiquities Authority denkt dat dieven de artefacten hebben meegenomen uit oude grafkelders in de Libische Woestijn in Egypte. Vervolgens zouden individuen de sarcofagen naar Dubai hebben gesmokkeld, om ze daarna via een Europees land, naar Israël te brengen. Opvallend is dat beide sarcofagen door midden zijn gezaagd. Dit werd waarschijnlijk gedaan zodat de delen in een koffer paste. Ook is het niet duidelijk wat er met de mummies is gebeurd.
Het smokkelen van mummies gebeurt vaker, zo schijnt er een grote zwarte markt voor te zijn. Sommigen beweren zelfs dat er miljarden dollars omgaan in deze markt. Om dit te voorkomen heeft Israël onlangs een nieuwe wet aangenomen, die per 20 april ingaat. De twee gevonden sarcofagen verblijven voorlopig in een laboratorium in Jeruzalem.
(Scientias.nl)
Gestolen sarcofagen ontdekt in Israël
In het oude Jeruzalem in Israël zijn twee gestolen sarcofagen van mummies ontdekt. Het paar is duizenden jaren oud en komt uit Egypte.
Inspecteurs vonden de schat tijdens het ‘checken’ van winkels op een markt in Jeruzalem. Zij hadden al snel in de gaten dat er iets niet klopte en namen de sarcofagen mee. Dat meldt LiveScience. Bij nader onderzoek bleek het inderdaad om gestolen goederen te gaan. De sarcofagen, waar ooit mummies in lagen, dateren uit het oude Egypte.
De omhulsels zijn gemaakt van hout en bevatten prachtige decoraties en schilderingen van oude Egyptische hiëroglyfen. De één stamt uit de IJzertijd, ergens tussen de tiende en achtste eeuw voor Christus en de ander stamt uit de late bronstijd, ergens tussen 16de en 14de eeuw voor Christus. Hoe zij in Israël terecht zijn gekomen, is niet duidelijk. De Israel Antiquities Authority denkt dat dieven de artefacten hebben meegenomen uit oude grafkelders in de Libische Woestijn in Egypte. Vervolgens zouden individuen de sarcofagen naar Dubai hebben gesmokkeld, om ze daarna via een Europees land, naar Israël te brengen. Opvallend is dat beide sarcofagen door midden zijn gezaagd. Dit werd waarschijnlijk gedaan zodat de delen in een koffer paste. Ook is het niet duidelijk wat er met de mummies is gebeurd.
Het smokkelen van mummies gebeurt vaker, zo schijnt er een grote zwarte markt voor te zijn. Sommigen beweren zelfs dat er miljarden dollars omgaan in deze markt. Om dit te voorkomen heeft Israël onlangs een nieuwe wet aangenomen, die per 20 april ingaat. De twee gevonden sarcofagen verblijven voorlopig in een laboratorium in Jeruzalem.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bondspresident Gauck houdt 5 mei-lezing
De Duitse Bondspresident Joachim Gauck zal op 5 mei 2012 de jaarlijkse 5 mei-lezing houden ter gelegenheid van de Nationale Viering van de Bevrijding. Het Nationaal Comité is bijzonder verheugd dat de recent benoemde Bondspresident van Duitsland de uitnodiging heeft aanvaard. De specifieke invalshoek voor komend jaar is Vrijheid geef je door.
De Nationale Viering van de Bevrijding start elk jaar in een andere provincie. In 2012 in Noord-Brabant, in de Grote Kerk van Breda. De 5 mei-lezing fungeert als bron van inspiratie voor en een verdieping van het debat over vrijheid. De lezing is een moment van bezinning op de kwetsbaarheid van vrijheid, niet alleen in Nederland, maar ook daarbuiten.
Europese samenwerking
Duitsland en Nederland werken al vele decennia intensief samen aan de Europese eenwording. Ze zetten zich in voor stabiliteit, veiligheid en vrijheid in de wereld. Als buurlanden werken Nederland en Duitsland samen op vele vlakken.
Over Bondspresident Joachim Gauck
Joachim Gauck (1940) werd op 18 maart gekozen als elfde Bondspresident. Hij is opgegroeid onder het communistische regime van de DDR. Vlak voor de Duitse hereniging was hij medeoprichter van het Neues Forum. Na de hereniging in 1989 was hij de eerste directeur van de Bundesbeauftragte für die Stasi-Unterlagen (Stasi-archieven). Hij is al jaren schrijver en publicist, onlangs is een boek van hem verschenen met als titel FREIHEIT.
Voorgaande sprekers op 5 mei
In 1995 was Hare Majesteit de Koningin de eerste die de 5 mei-lezing uitsprak. De 5 mei-lezing is daarna zowel door Nederlandse als buitenlandse sprekers gehouden. Waaronder de Zuid-Afrikaanse ambassadeur Carl Niehaus, de Amerikaanse ambassadeur Cynthia P. Schneider, de Prins van Oranje en de oud-ministers-presidenten Ruud Lubbers en Wim Kok. In 2011 sprak Jaap De Hoop Scheffer als voormalig secretaris van de NAVO.
Bron: http://www.4en5mei.nl/nieuws/nieuwsbericht/15
De Duitse Bondspresident Joachim Gauck zal op 5 mei 2012 de jaarlijkse 5 mei-lezing houden ter gelegenheid van de Nationale Viering van de Bevrijding. Het Nationaal Comité is bijzonder verheugd dat de recent benoemde Bondspresident van Duitsland de uitnodiging heeft aanvaard. De specifieke invalshoek voor komend jaar is Vrijheid geef je door.
De Nationale Viering van de Bevrijding start elk jaar in een andere provincie. In 2012 in Noord-Brabant, in de Grote Kerk van Breda. De 5 mei-lezing fungeert als bron van inspiratie voor en een verdieping van het debat over vrijheid. De lezing is een moment van bezinning op de kwetsbaarheid van vrijheid, niet alleen in Nederland, maar ook daarbuiten.
Europese samenwerking
Duitsland en Nederland werken al vele decennia intensief samen aan de Europese eenwording. Ze zetten zich in voor stabiliteit, veiligheid en vrijheid in de wereld. Als buurlanden werken Nederland en Duitsland samen op vele vlakken.
Over Bondspresident Joachim Gauck
Joachim Gauck (1940) werd op 18 maart gekozen als elfde Bondspresident. Hij is opgegroeid onder het communistische regime van de DDR. Vlak voor de Duitse hereniging was hij medeoprichter van het Neues Forum. Na de hereniging in 1989 was hij de eerste directeur van de Bundesbeauftragte für die Stasi-Unterlagen (Stasi-archieven). Hij is al jaren schrijver en publicist, onlangs is een boek van hem verschenen met als titel FREIHEIT.
Voorgaande sprekers op 5 mei
In 1995 was Hare Majesteit de Koningin de eerste die de 5 mei-lezing uitsprak. De 5 mei-lezing is daarna zowel door Nederlandse als buitenlandse sprekers gehouden. Waaronder de Zuid-Afrikaanse ambassadeur Carl Niehaus, de Amerikaanse ambassadeur Cynthia P. Schneider, de Prins van Oranje en de oud-ministers-presidenten Ruud Lubbers en Wim Kok. In 2011 sprak Jaap De Hoop Scheffer als voormalig secretaris van de NAVO.
Bron: http://www.4en5mei.nl/nieuws/nieuwsbericht/15
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
'Kennis over de Tweede Wereldoorlog verder weggezakt'
AMSTERDAM - Steeds meer Nederlanders weten maar weinig van de Tweede Wereldoorlog. Het algemene kennisniveau is gedaald, maar nog steeds redelijk op peil.
Dat concludeert het Nationaal Comité 4 en 5 mei uit het Nationaal Vrijheidsonderzoek 2012.
In het vorige onderzoek in 2009 gaf 37 procent van de Nederlanders aan weinig kennis over de oorlog te hebben. Dat is dit jaar gestegen naar 48 procent, zegt een woordvoerder van het comité vrijdagavond.
De groep die zegt veel kennis te hebben daalde van 36 naar 30 procent van de bevolking. De woordvoerder noemt het opmerkelijk dat de feitelijke kennis vooral bij 25- tot 50-jarigen afnam."Het beeld is toch vaak dat dit vooral bij scholieren het geval is."
Aandacht
"Het onderzoek sterkt ons in de overtuiging om de komende jaren meer aandacht te schenken aan de Tweede Wereldoorlog in internationaal perspectief en inspanningen voor vrijheid wereldwijd na 1945", zegt directeur van het Nationaal Comité 4 en 5 mei Nine Nooter.
Nederlanders denken tijdens de dodenherdenking op 4 mei al jaren niet meer alleen aan Nederlandse oorlogsslachtoffers. Dit is opvallend, vindt het comité, want velen hebben geen idee hoeveel landen bij de Tweede Wereldoorlog betrokken waren.
Slechts twee procent weet dat bijna alle landen van de wereld erbij betrokken waren en 41 denkt dat een kwart of minder van de wereld betrokken was. Ruim een kwart geeft aan geen idee te hebben.
Nederlands-Indië
Van de ondervraagden kan 44 procent vijf gebeurtenissen uit de oorlog in Europa correct plaatsen. Tachtig procent weet dat Nederlanders in toenmalig Nederlands-Indië gevangen werden genomen en 72 procent is bekend met de dwangarbeid die ze in Zuidoost-Azië moesten uitvoeren.
Net als in 2006 denkt bijna zeventig procent ten onrechte dat de jodenvervolging een van de oorzaken is van de oorlog.
Het comité liet dit jaar de oorlog in internationaal perspectief onderzoeken. Van de Nederlanders weet negentien procent dat Griekenland in de jaren zeventig een dictatuur was en in het geval van Portugal is dat maar vijftien procent.
Dat de Europese Unie voortkomt uit de Tweede Wereldoorlog is maar bij een kwart van de bevolking bekend.
(bron)
Zie ook: http://www.4en5mei.nl/nieuws/nieuwsbericht/16
AMSTERDAM - Steeds meer Nederlanders weten maar weinig van de Tweede Wereldoorlog. Het algemene kennisniveau is gedaald, maar nog steeds redelijk op peil.
Dat concludeert het Nationaal Comité 4 en 5 mei uit het Nationaal Vrijheidsonderzoek 2012.
In het vorige onderzoek in 2009 gaf 37 procent van de Nederlanders aan weinig kennis over de oorlog te hebben. Dat is dit jaar gestegen naar 48 procent, zegt een woordvoerder van het comité vrijdagavond.
De groep die zegt veel kennis te hebben daalde van 36 naar 30 procent van de bevolking. De woordvoerder noemt het opmerkelijk dat de feitelijke kennis vooral bij 25- tot 50-jarigen afnam."Het beeld is toch vaak dat dit vooral bij scholieren het geval is."
Aandacht
"Het onderzoek sterkt ons in de overtuiging om de komende jaren meer aandacht te schenken aan de Tweede Wereldoorlog in internationaal perspectief en inspanningen voor vrijheid wereldwijd na 1945", zegt directeur van het Nationaal Comité 4 en 5 mei Nine Nooter.
Nederlanders denken tijdens de dodenherdenking op 4 mei al jaren niet meer alleen aan Nederlandse oorlogsslachtoffers. Dit is opvallend, vindt het comité, want velen hebben geen idee hoeveel landen bij de Tweede Wereldoorlog betrokken waren.
Slechts twee procent weet dat bijna alle landen van de wereld erbij betrokken waren en 41 denkt dat een kwart of minder van de wereld betrokken was. Ruim een kwart geeft aan geen idee te hebben.
Nederlands-Indië
Van de ondervraagden kan 44 procent vijf gebeurtenissen uit de oorlog in Europa correct plaatsen. Tachtig procent weet dat Nederlanders in toenmalig Nederlands-Indië gevangen werden genomen en 72 procent is bekend met de dwangarbeid die ze in Zuidoost-Azië moesten uitvoeren.
Net als in 2006 denkt bijna zeventig procent ten onrechte dat de jodenvervolging een van de oorzaken is van de oorlog.
Het comité liet dit jaar de oorlog in internationaal perspectief onderzoeken. Van de Nederlanders weet negentien procent dat Griekenland in de jaren zeventig een dictatuur was en in het geval van Portugal is dat maar vijftien procent.
Dat de Europese Unie voortkomt uit de Tweede Wereldoorlog is maar bij een kwart van de bevolking bekend.
(bron)
Zie ook: http://www.4en5mei.nl/nieuws/nieuwsbericht/16
Defensiemusea openen depots tijdens museumweekend
Het Militaire Luchtvaart Museum in Soesterberg en het Delftse Legermuseum stellen tijdens het Nationaal Museumweekend op 14 en 15 april de tijdelijke depots op de voormalige Vliegbasis Soesterberg open. Ook andere Defensiemusea bieden dit weekend diverse activiteiten.
Op het terrein van het Militaire Luchtvaart Museum (MLM) zijn de verschillende werkplaatsen te bezichtigen. Er wordt uitleg gegeven over het bewerken van hout en metaal, nodig voor het onderhoud van de collectie.
Bustour Vliegbasis Soesterberg
Bezoekers kunnen zich beide dagen vanaf het MLM per bus laten rondleiden langs het militaire erfgoed van de voormalige vliegbasis en het Project Vliegbasis Soesterberg. Dit is een samenwerking van de provincie Utrecht en de gemeenten Zeist en Soest, die hier een natuurgebied realiseren met ruimte voor wonen, cultuur en recreatie. De benodigde tickets zijn gratis en vanaf 11.45 uur te verkrijgen in het MLM.
Legermuseum
In Delft is op het terrein van het Legermuseum een compleet legerkamp met voertuigen uit de periode 1950-1990 ingericht, inclusief een zeldzame Daf YT-514 trekker. Bezoekers gaan terug naar de tijd van de dienstplicht en leren alles over de voertuigen en hun techniek, maar bijvoorbeeld ook over de veldtelefoon. Ze ervaren hoe er vroeger in het veld werd gecommuniceerd via morsecodes en hoe groot deze apparatuur was in vergelijking met de huidige mobiele telefoons. Ook de vaste collectie is te bezichtigen. Het Militaire Luchtvaart Museum is zaterdag 14 en zondag 15 april geopend van 12.00 tot 16.30 uur. Op beide dagen pendelen gratis bussen tussen het MLM en de tijdelijke depots op de voormalige vliegbasis. Het Legermuseum is het Museumweekend geopend van 12.00 tot 17.00 uur en gratis toegankelijk.
Overige musea
Het Marinemuseum in Den Helder opent zijn deuren tijdens het Nationaal Museumweekend 2 uur eerder. Van 10.00 tot 17.00 uur zijn er workshops, lezingen en rondleidingen en treedt theatergroep Pandemonia op. In Museum Bronbeek in Arnhem zijn onder meer workshops in verdedigingskunst en kunnen kinderen medailles en vliegers maken. Het museum is open van 10.00 tot 17.00 uur.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)ijdens_museumweekend
Het Militaire Luchtvaart Museum in Soesterberg en het Delftse Legermuseum stellen tijdens het Nationaal Museumweekend op 14 en 15 april de tijdelijke depots op de voormalige Vliegbasis Soesterberg open. Ook andere Defensiemusea bieden dit weekend diverse activiteiten.
Op het terrein van het Militaire Luchtvaart Museum (MLM) zijn de verschillende werkplaatsen te bezichtigen. Er wordt uitleg gegeven over het bewerken van hout en metaal, nodig voor het onderhoud van de collectie.
Bustour Vliegbasis Soesterberg
Bezoekers kunnen zich beide dagen vanaf het MLM per bus laten rondleiden langs het militaire erfgoed van de voormalige vliegbasis en het Project Vliegbasis Soesterberg. Dit is een samenwerking van de provincie Utrecht en de gemeenten Zeist en Soest, die hier een natuurgebied realiseren met ruimte voor wonen, cultuur en recreatie. De benodigde tickets zijn gratis en vanaf 11.45 uur te verkrijgen in het MLM.
Legermuseum
In Delft is op het terrein van het Legermuseum een compleet legerkamp met voertuigen uit de periode 1950-1990 ingericht, inclusief een zeldzame Daf YT-514 trekker. Bezoekers gaan terug naar de tijd van de dienstplicht en leren alles over de voertuigen en hun techniek, maar bijvoorbeeld ook over de veldtelefoon. Ze ervaren hoe er vroeger in het veld werd gecommuniceerd via morsecodes en hoe groot deze apparatuur was in vergelijking met de huidige mobiele telefoons. Ook de vaste collectie is te bezichtigen. Het Militaire Luchtvaart Museum is zaterdag 14 en zondag 15 april geopend van 12.00 tot 16.30 uur. Op beide dagen pendelen gratis bussen tussen het MLM en de tijdelijke depots op de voormalige vliegbasis. Het Legermuseum is het Museumweekend geopend van 12.00 tot 17.00 uur en gratis toegankelijk.
Overige musea
Het Marinemuseum in Den Helder opent zijn deuren tijdens het Nationaal Museumweekend 2 uur eerder. Van 10.00 tot 17.00 uur zijn er workshops, lezingen en rondleidingen en treedt theatergroep Pandemonia op. In Museum Bronbeek in Arnhem zijn onder meer workshops in verdedigingskunst en kunnen kinderen medailles en vliegers maken. Het museum is open van 10.00 tot 17.00 uur.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)ijdens_museumweekend
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.duitslandweb.n(...)ederik-de-grote.htmlquote:Eindelijk weer ruimte voor Frederik de Grote
Tentoonstelling 'Friedrich der Grosse - verehrt, verklärt, verdammt'
4-apr-2012Henk Boon
Duitsland staat met een tentoonstelling over de postume beeldvorming van Frederik de Grote stil bij het 300e geboortejaar van de Pruisische vorst. Conservatieven bewonderden de absolute monarch, liberalen roemden zijn godsdienstvrijheid. En voor Hitler was de krijgsheer en kunstenaar Frederik de Grote een jeugdidool.
10-04-2012
Franse loodgieter (56): "Ik ben kleinzoon van Hitler"
Phlippe Loret heeft twee portretten van zijn grootvader in zijn woonkamer in Saint-Quentin hangen. "Hitler maakt deel uit van mijn familie".
Zijn oma was zestien toen ze, tijdens de Eerste Wereldoorlog, in de buurt van Lille een romance beleefde met de toen 28-jarige Duitse korporaal Adolf Hitler. Het Franse meisje beviel van een zoon, Jean-Marie Loret, die zijn kinderen later vertelde dat hun opa Adolf Hitler was. Philippe Loret is niet bepaald trots op zijn grootvader, maar ongelukkig maakt zijn afkomst hem ook niet. In zijn woonkamer in het Noord-Franse Saint-Quentin hangen zelfs twee portretten van de gruwelijkste dictator uit de geschiedenis. Philippe Loret, die 35 jaar als loodgieter voor de Franse luchtmacht werkte, ontmoette inmiddels een minnares van Hitler en de dochter van SS-leider Himmler. Nieuwe onthullingen staven zijn familiegeheim.
Een boeiende dag vandaag. We bezochten het huis waar Hitler tijdens de vorige oorlog als korporaal verbleef. We ontmoetten er een vrouw die een kind van hem kreeg en ze vertelde ons dat Hitlers kind, een zoon, nu in het Franse leger tegen de Duitsers vecht
De Britse soldaat Leonard Wilkes in zijn dagboek op 30 september 1944, na de landing in Normandië
Hitler maakt deel uit van mijn familie, daarom hangt hij hier aan de muur. Het is niet mijn schuld dat ik zijn kleinkind ben of wat er allemaal in de oorlog is gebeurd. Wat hij heeft gedaan, daar heb ik niets mee te maken. Maar hij zal wel altijd familie blijven
Philippe Loret
Die wandelingen eindigden meestal slecht. Je vader begon steevast te speechen, maar ik verstond niets van wat hij zei. Hij sprak tegen een denkbeeldig publiek
Charlotte Lobjoie tijdens haar ontboezeming tegenover haar zoon Jean-Marie
Phlippe Loret op stap met zijn hond. Een Duitse herder, net als Hitlers hond Blondi. © TMZ.com.
Philippe Loret herinnert het zich nog goed. Hij was zestien en zat, veertig jaar geleden, samen met zijn zes broers en zussen rond de tafel. Hun vader, Jean-Marie, onderbrak zijn kinderen en vertelde dat hun opa Adolf Hitler was.
"Plots zei mijn vader: 'Kinderen, ik moet iets zeggen. Jullie grootvader is Adolf Hitler. We verstomden, we wisten niet hoe te reageren", verklaart Philippe Loret in de Daily Mail.
Nieuwe onthullingen
Tot vandaag lijkt het alsof Philippe niet weet hoe te reageren op zijn familiegeheim. Behalve zijn beste vrienden weet niemand dat hij de kleinzoon van Hitler is. Pas nu nieuwe onthullingen de stelling van wijlen zijn vader lijken te staven, praat Philippe Loret voor het eerst over zijn afkomst.
Vorige maand bracht de Engelsman Alan Wilkes, de zoon van een van de eerste Britten die op D-Day op de stranden van Normandië landden, het dagboek van zijn vader Leonard uit. Daarin staat een passage die de bewering van Jean-Marie Loret, als zou hij de zoon van Hitler zijn, ondersteunt. Op 30 september 1944 schreef Leonard Wilkes: "Een boeiende dag vandaag. We bezochten het huis waar Hitler tijdens de vorige oorlog als korporaal verbleef. We ontmoetten er een vrouw die een kind van hem kreeg en ze vertelde ons dat Hitlers kind, een zoon, nu in het Franse leger tegen de Duitsers vecht".
Die vrouw was Charlotte Lobjoie, en ze ontmoette Hitler in de zomer van 1917 in de buurt van Lille.
Zelfde bloedgroep en handschrift
Het verhaal van Hitlers geheime liefdeskind verdeelt historici al decennialang. Jean-Marie Loret overleed in 1985 op zijn 67ste. Twee maanden geleden leverde zijn advocaat François Gibault in het magazine Le Point bewijsstukken die zijn bewering staven. Tests wezen uit dat Jean-Marie hetzelfde bloedtype had als Hitler en ook zijn handschrift vertoont overeenkomsten met dat van de nazileider. Hitler had officieel echter geen kinderen en erkende Jean-Marie ook nooit.
Hitler schilderde haar portret
Maar documenten van het Duitse leger tonen aan dat Duitse officieren tijdens de Tweede Wereldoorlog enveloppes met geld naar Charlotte Lobjoie brachten. Na haar overlijden vond haar zoon Jean-Marie op haar zolder schilderijen van Hitler. Het portret van een vrouw dat Hitler in Duitsland maakte, lijkt precies op Charlotte.
Daarnaast is er de opvallende fysieke gelijkenis tussen Hitler, Jean-Marie en diens zoon Philippe Loret: de gedeukte kin, de vierkante kaken. De zelfverklaarde kleinzoon van Hitler kamt zijn haar net als zijn grootvader en heeft ook een snor, wat toch wijst op enige trots over zijn afkomst. Dat blijkt ook bij de man thuis, waar in zijn woonkamer twee portretten van de Führer aan weerszijden van een stilleven van een vaas met bloemen hangen.
Dat hij de kleinzoon is van de man die verantwoordelijk was voor de Holocaust, lijkt hem niet echt te deren. "Ik geloof dat ik de kleinzoon van Hitler ben. Natuurlijk ben ik dat, de bewijzen liegen niet. Als mensen het niet geloven, is dat hun probleem. Mijn vader heeft het me gezegd. Mijn moeder leeft nog en gelooft het ook. Hitler maakt deel uit van mijn familie, daarom hangt hij hier aan de muur. Het is niet mijn schuld dat ik zijn kleinkind ben of wat er allemaal in de oorlog is gebeurd. Wat hij heeft gedaan, daar heb ik niets mee te maken. Maar hij zal wel altijd familie blijven".
"Toen ik het voor het eerst vernam, was ik enkel in meisjes geïnteresseerd, ik hechtte er dus niet veel belang aan. Ik wist wel wie Hitler was, ik had er op school over geleerd. Ik vertelde het niet aan mijn schoolvrienden. Dat waren hun zaken niet".
"Ik trouwde in 1977 met Rosalyn, toen zij 19 was en ik 21. Aanvankelijk aanvaardde ze mijn afkomst niet, maar ze raakte er aan gewend. Véronique, mijn huidige partner, vond het ook moeilijk om te aanvaarden dat ik de kleinzoon van Hitler ben, maar ze vindt het niet erg omdat ze van me houdt".
In tegenstelling tot Philippe, die meer dan veertig boeken over Hitler heeft gelezen en de dochter van Himmler ontmoette, heeft zijn vader Jean-Marie meer gekampt met zijn afkomst.
"Tegen de tijd dat mijn vader ons vertelde dat Hitler zijn vader was, was hij daar trots op. Maar hij heeft er lang mee geworsteld. Hij nam er gaandeweg vrede mee", vertelt Philippe.
Met drank overgoten avond in 1917
In 1981 publiceerde Jean-Marie een boek, waarin hij onthult hoe zijn moeder hem in de jaren '20 opbiechtte wie zijn vader was. Charlotte vertelde haar zoon hoe die was verwekt tijdens een met drank overgoten avondje met Hitler in juni 1917.
Hitler was toen met verlof in het stadje Fournes-in-Weppe, zowat tien kilometer ten oosten van Lille. Zij was zestien, hij 28. Hij sprak geen Frans, zij geen Duits. De twee gingen wandelen. Charlotte vertelde haar zoon: "Die wandelingen eindigden meestal slecht. Je vader begon steevast te speechen, maar ik verstond niets van wat hij zei. Hij sprak tegen een denkbeeldig publiek".
Philippe: "Mijn vader zei me dat de relatie tussen zijn moeder en Hitler maar enkele maanden heeft geduurd. Hitler kwam in een gasaanval terecht en keerde terug naar Duitsland om te herstellen. Hij kwam een paar maanden terug en vertrok dan opnieuw naar Duitsland. Mijn oma heeft hem nooit meer gezien. Volgens mijn vader verklaarde mijn oma dat Hitler een goede minaar was, en lief was met haar. Maar hij was ook jaloers en had niet graag dat andere mannen naar haar lonkten".
Volgens Philippe schilderde Hitler zijn oma Charlotte en heeft hij een kopie van dat schilderij. Het originele schilderij was ooit eigendom van een kunstverzamelaar uit Ieper maar zou nu in een privé-collectie zitten.
Adoptie via non die Hitler kende
Philippes vader Jean-Marie werd op 25 maart 1918 geboren in Seboncourt, op vijftien kilometer van Saint Quentin in Picardië. Maar de schande van een bastaardzoon deed Charlotte vluchten naar Parijs. Ze liet haar baby achter bij haar ouders. Toen Hitler vernam dat hij een zoon had, maakte hij plannen om voor het kind te zorgen. Toen Jean-Marie acht was en zijn grootmoeder overleed, werd hij geadopteerd door een welvarende en vrome familie, de Frizons.
Philippe: "Die adoptie werd geregeld door een lokale non, zuster Théodosie, die Hitler kende. Vermoedelijk deed ze dat op verzoek van Hitler".
Volgens de autobiografie van Jean-Marie was zuster Théodosie een Duitse non die aan het hoofd stond van de kliniek in Saint-Quentin waar Charlotte beviel. Hoe zuster Théodosie Hitler kende, is niet bekend. Maar vlak nadat Jean-Marie door de Frizons was geadopteerd, trok familiehoofd Fernand Frizon naar Frankfurt waar hij eigenaar werd van een groot gebouw zonder er een cent voor neer te tellen. Een jaar later verkocht Frizon het gebouw en met dat geld betaalde hij voor de opvoeding van Jean-Marie.
Hitler met diens vermeende zoon Jean-Marie Loret.
Mijn partner Véronique heeft het geheim gehouden voor haar vader omdat hij in 1938 geboren is en als kind ondervoed was. Hij was zijn hele leven ziek door wat hij in de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Hij zou nooit aanvaard hebben dat zijn dochter met een kleinzoon van Hitler was
Philippe Loret
De vrouw die ik ontmoette, was de minnares van Hitler. Ik wil haar naam niet onthullen. Maar ze zei me dat Hitler een zachte en goede minnaar was, precies zoals mijn grootmoeder zei
Philippe Loret
Weerzien in bezet Parijs
Jean-Marie zou zijn moeder Charlotte tijdens de Bezetting terugzien in Parijs. Hij verbleef een week op haar appartement, en het was toen dat ze hem vertelde dat zijn vader Hitler was. Nog volgens Philippe slaagden Duitse officieren tijdens de Tweede Wereldoorlog erin Charlotte op te sporen en brachten ze haar geregeld geld.
Charlotte overleed in 1951 en de daaropvolgende twintig jaar bewaarde Jean-Marie het geheim dat zijn moeder hem had onthuld.
In 1954 scheidde Jean-Marie van zijn vrouw Jacqueline, die hij in 1940 had ontmoet. Het koppel had drie kinderen. Na enkele maanden trouwde hij met de 19-jarige Muguette Dubecq, de moeder van Philippe. Het koppel kreeg nog vijf dochters en twee zonen.
Philippe: "Toen ik opgroeide, wist ik dat mijn grootouders aan vaders kant overleden waren maar ik dacht altijd dat ze Frans waren. Nu en dan hoorde ik mijn vader zeggen dat de Duitsers meer discipline hadden dan de Fransen, maar dat was het".
Philippe werd loodgieter en werkte 34 jaar op de luchtmachtbasis in Cazaux, vlak bij Bordeaux. Met zijn vrouw Rosalyn kreeg hij twee zonen en een dochter. Hij heeft inmiddels zes kleinkinderen. Hij beweert dat zijn kinderen geen graten zien in hun connectie met Hitler, maar zij hebben het hun eigen kinderen nog niet verteld.
Philippe: "Ze weten niet dat hun over-over-grootvader Hitler was. We willen niet dat ze op school gepest worden. Sommige mensen vinden dat moeilijk. Mijn partner Véronique heeft het geheim gehouden voor haar vader omdat hij in 1938 geboren is en als kind ondervoed was. Hij was zijn hele leven ziek door wat hij in de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Hij zou nooit aanvaard hebben dat zijn dochter met een kleinzoon van Hitler was".
Philippe gelooft niet dat het kwaad hem genetisch is doorgegeven en maakt zich ook geen zorgen om de toekomst van zijn kinderen of kleinkinderen. "Mijn afkomst heeft geen effect op me gehad. Het kwaad wordt niet genetisch doorgegeven, dat geloof ik niet. Je bouwt je eigen leven. Ik ben mijn hele leven een plichtsgetrouwe Franse burger geweest, dat heb ik van mijn familie geleerd. Ik ben geen kwade mens, en ik heb niets te maken met wat Hitler heeft gedaan. Het was ook een andere tijd, we waren er niet bij. Misschien dwong zijn omgeving hem wel al die gruwelijke dingen te doen. Misschien wist hij zelfs niet wat er allemaal gebeurde".
"Wat Hitler met de joden deed, was fout. Maar sommige dingen die hij deed, waren lovenswaardig. Hij bouwde Duitsland opnieuw op nadat het door het Verdrag van Versailles was ingestort. Hij liet wegen bouwen".
Ontmoeting met dochter van Himmler
Toch ging Philippe na de dood van zijn vader naar Munchen om er de dochter van Heinrich Himmler te ontmoeten, het hoofd van de SS die de Holocaust coördineerde. Philippe wil de naam van Himmlers dochter niet onthullen, maar aangenomen wordt dat het om Gudrun Birwitz gaat, die nu 81 is.
"Zij geloofde dat ik de kleinzoon van Hitler was. In haar omgeving had ze immers opgevangen dat Hitler een Franse zoon had. Dat betekent dat zijn directe omgeving op de hoogte was van zijn geheime zoon".
Gudrun Birwitz, één van de dochters van Himmler met wie Philippe Loret een ontmoeting zou hebben gehad. "Zij geloofde dat ik de kleinzoon van Hitler ben".
Hitlers derde minnares
Philippe beweert ook dat hij tijdens dezelfde trip één van Hitlers minnaressen heeft ontmoet. Historici zijn er altijd van uitgegaan dat Hitler slecht twee minnaressen heeft gehad: Eva Braun en Geli Raubal. Raubal overleed in 1931 en Braun stierf samen met Hitler in zijn bunker aan het eind van de Tweede Wereldoorlog.
Indien Philippes bewering klopt, betekent dat dat Hitler een derde minnares had die niemand kende en die tenminste tot midden de jaren tachtig in leven was. Philippe beweert dat hij haar ontmoette in Berchtesgaden en aan haar werd voorgesteld door Himmlers dochter.
"Geschiedkundigen weten niet alles. Hitler had meer dan twee minnaressen. De vrouw die ik ontmoette, was de minnares van Hitler. Ik wil haar naam niet onthullen. Ze heeft immers een zoon, niet van Hitler, maar omwille van die man wil ik haar niet noemen. Maar ze zei me dat Hitler een zachte en goede minnaar was, precies zoals mijn grootmoeder zei".
(HLN)
Franse loodgieter (56): "Ik ben kleinzoon van Hitler"
Phlippe Loret heeft twee portretten van zijn grootvader in zijn woonkamer in Saint-Quentin hangen. "Hitler maakt deel uit van mijn familie".
Zijn oma was zestien toen ze, tijdens de Eerste Wereldoorlog, in de buurt van Lille een romance beleefde met de toen 28-jarige Duitse korporaal Adolf Hitler. Het Franse meisje beviel van een zoon, Jean-Marie Loret, die zijn kinderen later vertelde dat hun opa Adolf Hitler was. Philippe Loret is niet bepaald trots op zijn grootvader, maar ongelukkig maakt zijn afkomst hem ook niet. In zijn woonkamer in het Noord-Franse Saint-Quentin hangen zelfs twee portretten van de gruwelijkste dictator uit de geschiedenis. Philippe Loret, die 35 jaar als loodgieter voor de Franse luchtmacht werkte, ontmoette inmiddels een minnares van Hitler en de dochter van SS-leider Himmler. Nieuwe onthullingen staven zijn familiegeheim.
Een boeiende dag vandaag. We bezochten het huis waar Hitler tijdens de vorige oorlog als korporaal verbleef. We ontmoetten er een vrouw die een kind van hem kreeg en ze vertelde ons dat Hitlers kind, een zoon, nu in het Franse leger tegen de Duitsers vecht
De Britse soldaat Leonard Wilkes in zijn dagboek op 30 september 1944, na de landing in Normandië
Hitler maakt deel uit van mijn familie, daarom hangt hij hier aan de muur. Het is niet mijn schuld dat ik zijn kleinkind ben of wat er allemaal in de oorlog is gebeurd. Wat hij heeft gedaan, daar heb ik niets mee te maken. Maar hij zal wel altijd familie blijven
Philippe Loret
Die wandelingen eindigden meestal slecht. Je vader begon steevast te speechen, maar ik verstond niets van wat hij zei. Hij sprak tegen een denkbeeldig publiek
Charlotte Lobjoie tijdens haar ontboezeming tegenover haar zoon Jean-Marie
Phlippe Loret op stap met zijn hond. Een Duitse herder, net als Hitlers hond Blondi. © TMZ.com.
Philippe Loret herinnert het zich nog goed. Hij was zestien en zat, veertig jaar geleden, samen met zijn zes broers en zussen rond de tafel. Hun vader, Jean-Marie, onderbrak zijn kinderen en vertelde dat hun opa Adolf Hitler was.
"Plots zei mijn vader: 'Kinderen, ik moet iets zeggen. Jullie grootvader is Adolf Hitler. We verstomden, we wisten niet hoe te reageren", verklaart Philippe Loret in de Daily Mail.
Nieuwe onthullingen
Tot vandaag lijkt het alsof Philippe niet weet hoe te reageren op zijn familiegeheim. Behalve zijn beste vrienden weet niemand dat hij de kleinzoon van Hitler is. Pas nu nieuwe onthullingen de stelling van wijlen zijn vader lijken te staven, praat Philippe Loret voor het eerst over zijn afkomst.
Vorige maand bracht de Engelsman Alan Wilkes, de zoon van een van de eerste Britten die op D-Day op de stranden van Normandië landden, het dagboek van zijn vader Leonard uit. Daarin staat een passage die de bewering van Jean-Marie Loret, als zou hij de zoon van Hitler zijn, ondersteunt. Op 30 september 1944 schreef Leonard Wilkes: "Een boeiende dag vandaag. We bezochten het huis waar Hitler tijdens de vorige oorlog als korporaal verbleef. We ontmoetten er een vrouw die een kind van hem kreeg en ze vertelde ons dat Hitlers kind, een zoon, nu in het Franse leger tegen de Duitsers vecht".
Die vrouw was Charlotte Lobjoie, en ze ontmoette Hitler in de zomer van 1917 in de buurt van Lille.
Zelfde bloedgroep en handschrift
Het verhaal van Hitlers geheime liefdeskind verdeelt historici al decennialang. Jean-Marie Loret overleed in 1985 op zijn 67ste. Twee maanden geleden leverde zijn advocaat François Gibault in het magazine Le Point bewijsstukken die zijn bewering staven. Tests wezen uit dat Jean-Marie hetzelfde bloedtype had als Hitler en ook zijn handschrift vertoont overeenkomsten met dat van de nazileider. Hitler had officieel echter geen kinderen en erkende Jean-Marie ook nooit.
Hitler schilderde haar portret
Maar documenten van het Duitse leger tonen aan dat Duitse officieren tijdens de Tweede Wereldoorlog enveloppes met geld naar Charlotte Lobjoie brachten. Na haar overlijden vond haar zoon Jean-Marie op haar zolder schilderijen van Hitler. Het portret van een vrouw dat Hitler in Duitsland maakte, lijkt precies op Charlotte.
Daarnaast is er de opvallende fysieke gelijkenis tussen Hitler, Jean-Marie en diens zoon Philippe Loret: de gedeukte kin, de vierkante kaken. De zelfverklaarde kleinzoon van Hitler kamt zijn haar net als zijn grootvader en heeft ook een snor, wat toch wijst op enige trots over zijn afkomst. Dat blijkt ook bij de man thuis, waar in zijn woonkamer twee portretten van de Führer aan weerszijden van een stilleven van een vaas met bloemen hangen.
Dat hij de kleinzoon is van de man die verantwoordelijk was voor de Holocaust, lijkt hem niet echt te deren. "Ik geloof dat ik de kleinzoon van Hitler ben. Natuurlijk ben ik dat, de bewijzen liegen niet. Als mensen het niet geloven, is dat hun probleem. Mijn vader heeft het me gezegd. Mijn moeder leeft nog en gelooft het ook. Hitler maakt deel uit van mijn familie, daarom hangt hij hier aan de muur. Het is niet mijn schuld dat ik zijn kleinkind ben of wat er allemaal in de oorlog is gebeurd. Wat hij heeft gedaan, daar heb ik niets mee te maken. Maar hij zal wel altijd familie blijven".
"Toen ik het voor het eerst vernam, was ik enkel in meisjes geïnteresseerd, ik hechtte er dus niet veel belang aan. Ik wist wel wie Hitler was, ik had er op school over geleerd. Ik vertelde het niet aan mijn schoolvrienden. Dat waren hun zaken niet".
"Ik trouwde in 1977 met Rosalyn, toen zij 19 was en ik 21. Aanvankelijk aanvaardde ze mijn afkomst niet, maar ze raakte er aan gewend. Véronique, mijn huidige partner, vond het ook moeilijk om te aanvaarden dat ik de kleinzoon van Hitler ben, maar ze vindt het niet erg omdat ze van me houdt".
In tegenstelling tot Philippe, die meer dan veertig boeken over Hitler heeft gelezen en de dochter van Himmler ontmoette, heeft zijn vader Jean-Marie meer gekampt met zijn afkomst.
"Tegen de tijd dat mijn vader ons vertelde dat Hitler zijn vader was, was hij daar trots op. Maar hij heeft er lang mee geworsteld. Hij nam er gaandeweg vrede mee", vertelt Philippe.
Met drank overgoten avond in 1917
In 1981 publiceerde Jean-Marie een boek, waarin hij onthult hoe zijn moeder hem in de jaren '20 opbiechtte wie zijn vader was. Charlotte vertelde haar zoon hoe die was verwekt tijdens een met drank overgoten avondje met Hitler in juni 1917.
Hitler was toen met verlof in het stadje Fournes-in-Weppe, zowat tien kilometer ten oosten van Lille. Zij was zestien, hij 28. Hij sprak geen Frans, zij geen Duits. De twee gingen wandelen. Charlotte vertelde haar zoon: "Die wandelingen eindigden meestal slecht. Je vader begon steevast te speechen, maar ik verstond niets van wat hij zei. Hij sprak tegen een denkbeeldig publiek".
Philippe: "Mijn vader zei me dat de relatie tussen zijn moeder en Hitler maar enkele maanden heeft geduurd. Hitler kwam in een gasaanval terecht en keerde terug naar Duitsland om te herstellen. Hij kwam een paar maanden terug en vertrok dan opnieuw naar Duitsland. Mijn oma heeft hem nooit meer gezien. Volgens mijn vader verklaarde mijn oma dat Hitler een goede minaar was, en lief was met haar. Maar hij was ook jaloers en had niet graag dat andere mannen naar haar lonkten".
Volgens Philippe schilderde Hitler zijn oma Charlotte en heeft hij een kopie van dat schilderij. Het originele schilderij was ooit eigendom van een kunstverzamelaar uit Ieper maar zou nu in een privé-collectie zitten.
Adoptie via non die Hitler kende
Philippes vader Jean-Marie werd op 25 maart 1918 geboren in Seboncourt, op vijftien kilometer van Saint Quentin in Picardië. Maar de schande van een bastaardzoon deed Charlotte vluchten naar Parijs. Ze liet haar baby achter bij haar ouders. Toen Hitler vernam dat hij een zoon had, maakte hij plannen om voor het kind te zorgen. Toen Jean-Marie acht was en zijn grootmoeder overleed, werd hij geadopteerd door een welvarende en vrome familie, de Frizons.
Philippe: "Die adoptie werd geregeld door een lokale non, zuster Théodosie, die Hitler kende. Vermoedelijk deed ze dat op verzoek van Hitler".
Volgens de autobiografie van Jean-Marie was zuster Théodosie een Duitse non die aan het hoofd stond van de kliniek in Saint-Quentin waar Charlotte beviel. Hoe zuster Théodosie Hitler kende, is niet bekend. Maar vlak nadat Jean-Marie door de Frizons was geadopteerd, trok familiehoofd Fernand Frizon naar Frankfurt waar hij eigenaar werd van een groot gebouw zonder er een cent voor neer te tellen. Een jaar later verkocht Frizon het gebouw en met dat geld betaalde hij voor de opvoeding van Jean-Marie.
Hitler met diens vermeende zoon Jean-Marie Loret.
Mijn partner Véronique heeft het geheim gehouden voor haar vader omdat hij in 1938 geboren is en als kind ondervoed was. Hij was zijn hele leven ziek door wat hij in de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Hij zou nooit aanvaard hebben dat zijn dochter met een kleinzoon van Hitler was
Philippe Loret
De vrouw die ik ontmoette, was de minnares van Hitler. Ik wil haar naam niet onthullen. Maar ze zei me dat Hitler een zachte en goede minnaar was, precies zoals mijn grootmoeder zei
Philippe Loret
Weerzien in bezet Parijs
Jean-Marie zou zijn moeder Charlotte tijdens de Bezetting terugzien in Parijs. Hij verbleef een week op haar appartement, en het was toen dat ze hem vertelde dat zijn vader Hitler was. Nog volgens Philippe slaagden Duitse officieren tijdens de Tweede Wereldoorlog erin Charlotte op te sporen en brachten ze haar geregeld geld.
Charlotte overleed in 1951 en de daaropvolgende twintig jaar bewaarde Jean-Marie het geheim dat zijn moeder hem had onthuld.
In 1954 scheidde Jean-Marie van zijn vrouw Jacqueline, die hij in 1940 had ontmoet. Het koppel had drie kinderen. Na enkele maanden trouwde hij met de 19-jarige Muguette Dubecq, de moeder van Philippe. Het koppel kreeg nog vijf dochters en twee zonen.
Philippe: "Toen ik opgroeide, wist ik dat mijn grootouders aan vaders kant overleden waren maar ik dacht altijd dat ze Frans waren. Nu en dan hoorde ik mijn vader zeggen dat de Duitsers meer discipline hadden dan de Fransen, maar dat was het".
Philippe werd loodgieter en werkte 34 jaar op de luchtmachtbasis in Cazaux, vlak bij Bordeaux. Met zijn vrouw Rosalyn kreeg hij twee zonen en een dochter. Hij heeft inmiddels zes kleinkinderen. Hij beweert dat zijn kinderen geen graten zien in hun connectie met Hitler, maar zij hebben het hun eigen kinderen nog niet verteld.
Philippe: "Ze weten niet dat hun over-over-grootvader Hitler was. We willen niet dat ze op school gepest worden. Sommige mensen vinden dat moeilijk. Mijn partner Véronique heeft het geheim gehouden voor haar vader omdat hij in 1938 geboren is en als kind ondervoed was. Hij was zijn hele leven ziek door wat hij in de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Hij zou nooit aanvaard hebben dat zijn dochter met een kleinzoon van Hitler was".
Philippe gelooft niet dat het kwaad hem genetisch is doorgegeven en maakt zich ook geen zorgen om de toekomst van zijn kinderen of kleinkinderen. "Mijn afkomst heeft geen effect op me gehad. Het kwaad wordt niet genetisch doorgegeven, dat geloof ik niet. Je bouwt je eigen leven. Ik ben mijn hele leven een plichtsgetrouwe Franse burger geweest, dat heb ik van mijn familie geleerd. Ik ben geen kwade mens, en ik heb niets te maken met wat Hitler heeft gedaan. Het was ook een andere tijd, we waren er niet bij. Misschien dwong zijn omgeving hem wel al die gruwelijke dingen te doen. Misschien wist hij zelfs niet wat er allemaal gebeurde".
"Wat Hitler met de joden deed, was fout. Maar sommige dingen die hij deed, waren lovenswaardig. Hij bouwde Duitsland opnieuw op nadat het door het Verdrag van Versailles was ingestort. Hij liet wegen bouwen".
Ontmoeting met dochter van Himmler
Toch ging Philippe na de dood van zijn vader naar Munchen om er de dochter van Heinrich Himmler te ontmoeten, het hoofd van de SS die de Holocaust coördineerde. Philippe wil de naam van Himmlers dochter niet onthullen, maar aangenomen wordt dat het om Gudrun Birwitz gaat, die nu 81 is.
"Zij geloofde dat ik de kleinzoon van Hitler was. In haar omgeving had ze immers opgevangen dat Hitler een Franse zoon had. Dat betekent dat zijn directe omgeving op de hoogte was van zijn geheime zoon".
Gudrun Birwitz, één van de dochters van Himmler met wie Philippe Loret een ontmoeting zou hebben gehad. "Zij geloofde dat ik de kleinzoon van Hitler ben".
Hitlers derde minnares
Philippe beweert ook dat hij tijdens dezelfde trip één van Hitlers minnaressen heeft ontmoet. Historici zijn er altijd van uitgegaan dat Hitler slecht twee minnaressen heeft gehad: Eva Braun en Geli Raubal. Raubal overleed in 1931 en Braun stierf samen met Hitler in zijn bunker aan het eind van de Tweede Wereldoorlog.
Indien Philippes bewering klopt, betekent dat dat Hitler een derde minnares had die niemand kende en die tenminste tot midden de jaren tachtig in leven was. Philippe beweert dat hij haar ontmoette in Berchtesgaden en aan haar werd voorgesteld door Himmlers dochter.
"Geschiedkundigen weten niet alles. Hitler had meer dan twee minnaressen. De vrouw die ik ontmoette, was de minnares van Hitler. Ik wil haar naam niet onthullen. Ze heeft immers een zoon, niet van Hitler, maar omwille van die man wil ik haar niet noemen. Maar ze zei me dat Hitler een zachte en goede minnaar was, precies zoals mijn grootmoeder zei".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-04-2012
Cannabis van 4.200 jaar oud in graf in Nederland
© epa.
In een graf uit de steentijd in de buurt van het Nederlandse Hattemerbroek (Gelderland) is hoogstwaarschijnlijk cannabis van ruim 4.200 jaar oud aangetroffen. De nederwiet is waarschijnlijk medicinaal gebruikt wegens de pijnstillende werking, net zoals dat tegenwoordig ook wel weer gebeurt. "Het is vrijwel zeker dat het om cannabispollen gaat. Die zouden dan voor het eerst in Nederland in een archeologisch graf zijn gevonden."
Dat heeft een woordvoerder van het Nederlandse ProRail gezegd aan de vooravond van de presentatie van een boek over het archeologisch onderzoek bij de aanleg van de Hanzelijn, de spoorverbinding die de Randstad met het noordoosten van Nederland verbindt.
Het graf werd al 5 jaar geleden gevonden, maar het duurde jaren voor wetenschappelijk was vastgesteld van welke planten de grote hoeveelheden pollen in de kuil waren. Dat bleek behalve cannabis ook moerasspirea te zijn, een plant met een koortsverlagende werking. De archeologen denken om die reden dat de destijds begraven persoon misschien ziek was.
Het graf heeft kenmerken van de Klokbekercultuur en dateert uit de periode 2459 - 2203 voor Christus. In de buurt werd ook een kindergraf gevonden uit 2800 - 2400 voor Christus. In de graven zijn verder drinkbekers, barnstenen kralen en sieraden aangetroffen. Museum Het Valkhof in Nijmegen heeft deze vondsten in depot.
De aanleg van de Hanzelijn heeft veel nieuw materiaal voor archeologen opgeleverd, omdat de spoorlijn door een deel van Nederland loopt waar nog maar zelden is gegraven. Zo zijn zowel in Flevoland als in Gelderland lijmproductieplaatsen uit de steentijd aangetroffen. Daar werd pek of teer uit dennenhout gewonnen om gereedschappen in elkaar te kunnen lijmen.
(HLN)
Cannabis van 4.200 jaar oud in graf in Nederland
© epa.
In een graf uit de steentijd in de buurt van het Nederlandse Hattemerbroek (Gelderland) is hoogstwaarschijnlijk cannabis van ruim 4.200 jaar oud aangetroffen. De nederwiet is waarschijnlijk medicinaal gebruikt wegens de pijnstillende werking, net zoals dat tegenwoordig ook wel weer gebeurt. "Het is vrijwel zeker dat het om cannabispollen gaat. Die zouden dan voor het eerst in Nederland in een archeologisch graf zijn gevonden."
Dat heeft een woordvoerder van het Nederlandse ProRail gezegd aan de vooravond van de presentatie van een boek over het archeologisch onderzoek bij de aanleg van de Hanzelijn, de spoorverbinding die de Randstad met het noordoosten van Nederland verbindt.
Het graf werd al 5 jaar geleden gevonden, maar het duurde jaren voor wetenschappelijk was vastgesteld van welke planten de grote hoeveelheden pollen in de kuil waren. Dat bleek behalve cannabis ook moerasspirea te zijn, een plant met een koortsverlagende werking. De archeologen denken om die reden dat de destijds begraven persoon misschien ziek was.
Het graf heeft kenmerken van de Klokbekercultuur en dateert uit de periode 2459 - 2203 voor Christus. In de buurt werd ook een kindergraf gevonden uit 2800 - 2400 voor Christus. In de graven zijn verder drinkbekers, barnstenen kralen en sieraden aangetroffen. Museum Het Valkhof in Nijmegen heeft deze vondsten in depot.
De aanleg van de Hanzelijn heeft veel nieuw materiaal voor archeologen opgeleverd, omdat de spoorlijn door een deel van Nederland loopt waar nog maar zelden is gegraven. Zo zijn zowel in Flevoland als in Gelderland lijmproductieplaatsen uit de steentijd aangetroffen. Daar werd pek of teer uit dennenhout gewonnen om gereedschappen in elkaar te kunnen lijmen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-04-2012
Onenigheid dood Willem van Oranje duurt voort
Specialisten van het Forensisch Medisch Expertisecentrum (Formedex) in Amsterdam blijven bij hun stelling dat Willem van Oranje kort voor zijn dood in 1584 wel degelijk enkele woorden heeft kunnen spreken.
Foto: ANP
Vrijdag stelden zes specialisten van het Formedex in een ingezonden brief in de Volkskrant dat de prins niet op slag dood hoeft te zijn geweest en zijn woorden 'Mijn God, Mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk' uit heeft kunnen spreken.
De brief volgde op een uitgebreide reconstructie van de moord die het Erfgoed Delft en het EO-programma Blauw Bloed hebben gemaakt met moderne forensische onderzoeksmethoden.
.Na een uitgebreide bestudering van het originele sectierapport kwam forensisch arts Mat Weststrate tot de conclusie dat de prins op slag dood moet zijn geweest. De door Balthasar Gerards afgevuurde loden kogels zouden een niet gering gedeelte van de linkerzijde van het hart van de prins hebben afgescheurd. Bovendien waren aderen en slagaderen gewelddadig opengereten, waardoor de borstkas snel met bloed werd gevuld.
De artsen van Formedex vinden het oordeel van Weststrate discutabel. "Als de bloedsomloop acuut stopt, hetzij door een verwonding van het hart, hetzij door een acute hartstilstand, duurt het gewoonlijk ongeveer 10 seconden voordat het slachtoffer bewusteloos raakt. In die periode bevindt zich nog genoeg zuurstof in het bloed en de weefsels van de hersenen om bij bewustzijn te blijven en eventueel nog een paar woorden te zeggen", luidde de brief.
Ontstemd
Weststrate reageert tegenover NU.nl ontstemd op de brief van de artsen van het Forensisch Medisch Expertisecentrum. "Ik neem het woord experts niet in de mond. Van experts mag je verwachten dat ze conclusies trekken nadat alle beschikbare informatie is bestudeerd. Dat is nu duidelijk niet gebeurd."
"Zij hebben dit geconstateerd op basis van gegevens die ze op nieuwssites en in kranten hebben gelezen. Dat vind ik heel bijzonder. Als je onvoldoende geïnformeerd bent, kun je niet stellen dat de Prins nog heeft kunnen spreken. Er was sprake van meer letsel. Het sectie rapport is bovendien vrij toegankelijk."
Vraagtekens
Forensisch arts Kees Das van Formedex zegt in een reactie op de uitspraken van Weststrate achter de inhoud van de brief te blijven staan. "We hebben ook de nodige historische bronnen geraadpleegd en geïnterpreteerd en we blijven er bij. Een inhoudelijke reactie heb ik overigens niet gehoord"
"Ik vind het een merkwaardige reactie van de heer Weststrate", laat Das weten. "Überhaupt zetten wij onze vraagtekens bij zijn expertise. Delftech is een volstrekte onbekende in de forensische medische wereld."
© NU.nl/Joost Nederpelt
(nu.nl)
Onenigheid dood Willem van Oranje duurt voort
Specialisten van het Forensisch Medisch Expertisecentrum (Formedex) in Amsterdam blijven bij hun stelling dat Willem van Oranje kort voor zijn dood in 1584 wel degelijk enkele woorden heeft kunnen spreken.
Foto: ANP
Vrijdag stelden zes specialisten van het Formedex in een ingezonden brief in de Volkskrant dat de prins niet op slag dood hoeft te zijn geweest en zijn woorden 'Mijn God, Mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk' uit heeft kunnen spreken.
De brief volgde op een uitgebreide reconstructie van de moord die het Erfgoed Delft en het EO-programma Blauw Bloed hebben gemaakt met moderne forensische onderzoeksmethoden.
.Na een uitgebreide bestudering van het originele sectierapport kwam forensisch arts Mat Weststrate tot de conclusie dat de prins op slag dood moet zijn geweest. De door Balthasar Gerards afgevuurde loden kogels zouden een niet gering gedeelte van de linkerzijde van het hart van de prins hebben afgescheurd. Bovendien waren aderen en slagaderen gewelddadig opengereten, waardoor de borstkas snel met bloed werd gevuld.
De artsen van Formedex vinden het oordeel van Weststrate discutabel. "Als de bloedsomloop acuut stopt, hetzij door een verwonding van het hart, hetzij door een acute hartstilstand, duurt het gewoonlijk ongeveer 10 seconden voordat het slachtoffer bewusteloos raakt. In die periode bevindt zich nog genoeg zuurstof in het bloed en de weefsels van de hersenen om bij bewustzijn te blijven en eventueel nog een paar woorden te zeggen", luidde de brief.
Ontstemd
Weststrate reageert tegenover NU.nl ontstemd op de brief van de artsen van het Forensisch Medisch Expertisecentrum. "Ik neem het woord experts niet in de mond. Van experts mag je verwachten dat ze conclusies trekken nadat alle beschikbare informatie is bestudeerd. Dat is nu duidelijk niet gebeurd."
"Zij hebben dit geconstateerd op basis van gegevens die ze op nieuwssites en in kranten hebben gelezen. Dat vind ik heel bijzonder. Als je onvoldoende geïnformeerd bent, kun je niet stellen dat de Prins nog heeft kunnen spreken. Er was sprake van meer letsel. Het sectie rapport is bovendien vrij toegankelijk."
Vraagtekens
Forensisch arts Kees Das van Formedex zegt in een reactie op de uitspraken van Weststrate achter de inhoud van de brief te blijven staan. "We hebben ook de nodige historische bronnen geraadpleegd en geïnterpreteerd en we blijven er bij. Een inhoudelijke reactie heb ik overigens niet gehoord"
"Ik vind het een merkwaardige reactie van de heer Weststrate", laat Das weten. "Überhaupt zetten wij onze vraagtekens bij zijn expertise. Delftech is een volstrekte onbekende in de forensische medische wereld."
© NU.nl/Joost Nederpelt
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Sokkel JP Coen heeft nieuwe tekst
HOORN - Het veelbesproken standbeeld van Jan Pieterszoon Coen in Hoorn heeft een nieuwe tekst. De gemeente heeft die donderdag op de sokkel geplaatst. De nieuwe tekst doet volgens de gemeente „recht aan de verschillende invalshoeken op de geschiedenis van J. P. Coen”.
De gemeenteraad in Hoorn besloot vorige maand de bestaande tekst aan te passen. Kritische bewoners konden het niet verteren dat de gouverneur-generaal van de Verenigde Oostindische Compagnie (VOC) als held werd vereerd. Dit vanwege de gewelddadige wijze waarop hij te werk ging.
De nieuwe tekst meldt onder meer dat Coen een krachtdadig en visionair bestuurder was, maar „evenzeer wordt bekritiseerd om zijn gewelddadig optreden”. En: „Volgens critici verdient Coens gewelddadige handelspolitiek in de Indische archipel geen eerbetoon.”
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_nieuwe_tekst__.html
HOORN - Het veelbesproken standbeeld van Jan Pieterszoon Coen in Hoorn heeft een nieuwe tekst. De gemeente heeft die donderdag op de sokkel geplaatst. De nieuwe tekst doet volgens de gemeente „recht aan de verschillende invalshoeken op de geschiedenis van J. P. Coen”.
De gemeenteraad in Hoorn besloot vorige maand de bestaande tekst aan te passen. Kritische bewoners konden het niet verteren dat de gouverneur-generaal van de Verenigde Oostindische Compagnie (VOC) als held werd vereerd. Dit vanwege de gewelddadige wijze waarop hij te werk ging.
De nieuwe tekst meldt onder meer dat Coen een krachtdadig en visionair bestuurder was, maar „evenzeer wordt bekritiseerd om zijn gewelddadig optreden”. En: „Volgens critici verdient Coens gewelddadige handelspolitiek in de Indische archipel geen eerbetoon.”
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_nieuwe_tekst__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Stichting vindt intacte Joodse werkbarak
NIEUW BALINGE - De stichting Joodse Werkkampen heeft een originele, in goede staat verkerende barak in bezit gekregen die in de Tweede Wereldoorlog door de Duitse bezetter werd gebruikt als onderkomen in een Joods werkkamp. De barak wordt komend weekeinde gedemonteerd om later te worden herbouwd op een terrein in Drenthe waar een museum over Joodse werkkampen moet komen.
Dat meldde de stichting donderdag. De barak stond oorspronkelijk in Fochtelo (op de grens van Friesland en Drenthe) en werd na de oorlog, zoals veel van zulke barakken, verkocht. Vooral boeren gebruikten ze voor opslag van materiaal of als kippen- of varkenshok.
De stichting probeert al jaren de nog bestaande werkbarakken in kaart te brengen. Vaak zijn ze nauwelijks meer te herkennen of kapot. „We willen ze voor de eeuwigheid proberen te bewaren”, zegt secretaris Jan Schonewille van de stichting.
Het exemplaar dat de stichting nu in bezit heeft gekregen, stond sinds de jaren '60 op het erf van een boerderij in het Friese Ureterp. Daar deed het dienst als kippenhok. „De barak heeft ruim 70 jaar wind en regen doorstaan en oogt nog behoorlijk goed.”
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_Joodse_barak__.html
NIEUW BALINGE - De stichting Joodse Werkkampen heeft een originele, in goede staat verkerende barak in bezit gekregen die in de Tweede Wereldoorlog door de Duitse bezetter werd gebruikt als onderkomen in een Joods werkkamp. De barak wordt komend weekeinde gedemonteerd om later te worden herbouwd op een terrein in Drenthe waar een museum over Joodse werkkampen moet komen.
Dat meldde de stichting donderdag. De barak stond oorspronkelijk in Fochtelo (op de grens van Friesland en Drenthe) en werd na de oorlog, zoals veel van zulke barakken, verkocht. Vooral boeren gebruikten ze voor opslag van materiaal of als kippen- of varkenshok.
De stichting probeert al jaren de nog bestaande werkbarakken in kaart te brengen. Vaak zijn ze nauwelijks meer te herkennen of kapot. „We willen ze voor de eeuwigheid proberen te bewaren”, zegt secretaris Jan Schonewille van de stichting.
Het exemplaar dat de stichting nu in bezit heeft gekregen, stond sinds de jaren '60 op het erf van een boerderij in het Friese Ureterp. Daar deed het dienst als kippenhok. „De barak heeft ruim 70 jaar wind en regen doorstaan en oogt nog behoorlijk goed.”
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_Joodse_barak__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Is het beleg van Antwerpen ten tijde van de Tachtigjarige Oorlog goed bekend in Nederland?
In het begin van de oorlog was het een voornamelijk protestantse stad (waar ook Willem van Oranje vertoefde) tot de val in 1585.
Eerder had de Spanjaard Alva er een citadel laten bouwen naar het model van die in Turijn, waarvan nu nog restanten opduiken (en die ook een rol speelde bij de splitsing van het VKN in de 19e eeuw)
http://www.nieuwsblad.be/(...)d=BLLVA_20120405_001
In het begin van de oorlog was het een voornamelijk protestantse stad (waar ook Willem van Oranje vertoefde) tot de val in 1585.
Eerder had de Spanjaard Alva er een citadel laten bouwen naar het model van die in Turijn, waarvan nu nog restanten opduiken (en die ook een rol speelde bij de splitsing van het VKN in de 19e eeuw)
http://www.nieuwsblad.be/(...)d=BLLVA_20120405_001
quote:ANTWERPEN - Op het Antwerpse Zuid hebben archeologen een 16de-eeuwse muur van de vroegere citadel ontdekt. Ze deden de vondst bij graafwerken voor een nieuwbouwproject op de site van Antwerp Bowling. De burcht werd 5 eeuwen geleden gebouwd voor de hertog van Alva, die zich zo wilde beschermen tegen de opstandige stedelingen.
Tijdens archeologisch onderzoek op een nieuwbouwproject tussen de Vorstermanstraat en de Verlatstraat is een 16de-eeuwse muur van de Antwerpse citadel ontdekt.
De citadel werd gebouwd door de hertog van Alva om de destijds opstandige stad onder controle van de Spaanse bezetter te krijgen. De muur is een deel van de versterkte buitengrachtboord van de gracht tegenover de hoofdingang van de citadel.
Op de locatie van de muur verschijnt binnenkort het project ‘Residentie Zuiders Dok', dat onder meer appartementen en kantoren omvat.
De vijfhoekige Antwerpse citadel werd tussen 1567 en 1571 gebouwd en was gemodelleerd naar de citadel van Turijn. In de 17de eeuw omvatte ze na uitbreidingen bijna het volledige Antwerpse Zuid.
In 1832 zochten Hollandse troepen er nog verschansing voor de Fransen tijdens het beleg van Antwerpen. Op die manier speelde het gebouw ook nog een rol bij het ontstaan van België.
Musea openen de deuren tijdens Museumweekend
AMSTERDAM - Bijna 500 musea zetten zaterdag en zondag hun deuren wagenwijd open voor het publiek tijdens de 31e editie van het Museumweekend. De meeste musea zijn toegankelijk voor het symbolische bedrag van 1 euro. Bij sommige musea mogen bezoekers gratis naar binnen.
Het thema van het Museumweekend is dit jaar 'Laat je verrijken door het museum'. De instellingen organiseren allerlei activiteiten tijdens het evenement. Zo kunnen bezoekers aan het Fries Museum in Leeuwarden rondrijden in een oud legervoertuig. In het Frans Hals Museum in Haarlem wordt een verhaal verteld over Haarlems bier in de Gouden Eeuw.
Ook het Scheepvaartmuseum en het EYE Filmmuseum in Amsterdam en het Drents Museum in Assen, die alle drie onlangs heropenden, zijn te bezoeken.
Het Museumweekend trok vorig jaar bijna 1 miljoen bezoekers. Het evenement is een initiatief van de Nederlandse Museumvereniging, die vooral mensen probeert binnen te halen die niet of bijna nooit een museum bezoeken.
Bron: http://www.telegraaf.nl/r(...)Museumweekend__.html
AMSTERDAM - Bijna 500 musea zetten zaterdag en zondag hun deuren wagenwijd open voor het publiek tijdens de 31e editie van het Museumweekend. De meeste musea zijn toegankelijk voor het symbolische bedrag van 1 euro. Bij sommige musea mogen bezoekers gratis naar binnen.
Het thema van het Museumweekend is dit jaar 'Laat je verrijken door het museum'. De instellingen organiseren allerlei activiteiten tijdens het evenement. Zo kunnen bezoekers aan het Fries Museum in Leeuwarden rondrijden in een oud legervoertuig. In het Frans Hals Museum in Haarlem wordt een verhaal verteld over Haarlems bier in de Gouden Eeuw.
Ook het Scheepvaartmuseum en het EYE Filmmuseum in Amsterdam en het Drents Museum in Assen, die alle drie onlangs heropenden, zijn te bezoeken.
Het Museumweekend trok vorig jaar bijna 1 miljoen bezoekers. Het evenement is een initiatief van de Nederlandse Museumvereniging, die vooral mensen probeert binnen te halen die niet of bijna nooit een museum bezoeken.
Bron: http://www.telegraaf.nl/r(...)Museumweekend__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Birma gaat Spitfires opgraven
Twintig Spitfires die onder de grond liggen in Birma worden misschien opgegraven en in oude staat hersteld. De Britse premier David Cameron en de president van Birma, Thein Sein, zijn overeengekomen dat de Britse jachtvliegtuigen worden opgespoord.
De Spitfires werden in de zomer van 1945 door de Britse luchtmacht begraven, omdat werd gevreesd dat de Japanners ermee aan de haal zouden gaan of ze zouden vernietigen. De toestellen waren nog niet in elkaar gezet. De onderdelen zaten in kratten en waren makkelijk onder de grond te verstoppen.
Atoombommen
Een paar weken daarna werden de atoombommen op Nagasaki en Hiroshima gegooid en was de oorlog tussen de Japanners en de geallieerden voorbij. De vliegtuigen, die op ongeveer 12 meter diepte liggen, werden vervolgens vergeten, totdat luchtvaartliefhebbers enkele jaren geleden bewijs vonden van het bestaan van de toestellen.
Waar de Spitfire-delen precies begraven liggen, was lange tijd onduidelijk, maar onderzoekers van de universiteit van Leeds denken nu dat ze plek hebben gevonden. Vanwege het politieke klimaat en de slechte verhoudingen tussen Birma en Groot-Brittanië was het eerder onmogelijk om aan opgravingen te beginnen.
Uitstekende staat
Cameron, die op bezoek is in Birma, zou het onderwerp persoonlijk in een gesprek met de Birmese president hebben aangesneden. Thein zou "heel enthousiast" hebben gereageerd. Als de vliegtuigen worden opgegraven, worden er waarschijnlijk ook een paar in Birma tentoongesteld. De rest gaat terug naar Groot-Brittanië. De verwachting is dat de vliegtuigonderdelen nog in uitstekende staat zijn.
Naar schatting zijn er tijdens de Tweede Wereldoorlog 21.000 Spitfires gebouwd. Daarvan zijn er nog 35 in staat om te vliegen.
Bron: http://nos.nl/artikel/362277-birma-gaat ... raven.html
Twintig Spitfires die onder de grond liggen in Birma worden misschien opgegraven en in oude staat hersteld. De Britse premier David Cameron en de president van Birma, Thein Sein, zijn overeengekomen dat de Britse jachtvliegtuigen worden opgespoord.
De Spitfires werden in de zomer van 1945 door de Britse luchtmacht begraven, omdat werd gevreesd dat de Japanners ermee aan de haal zouden gaan of ze zouden vernietigen. De toestellen waren nog niet in elkaar gezet. De onderdelen zaten in kratten en waren makkelijk onder de grond te verstoppen.
Atoombommen
Een paar weken daarna werden de atoombommen op Nagasaki en Hiroshima gegooid en was de oorlog tussen de Japanners en de geallieerden voorbij. De vliegtuigen, die op ongeveer 12 meter diepte liggen, werden vervolgens vergeten, totdat luchtvaartliefhebbers enkele jaren geleden bewijs vonden van het bestaan van de toestellen.
Waar de Spitfire-delen precies begraven liggen, was lange tijd onduidelijk, maar onderzoekers van de universiteit van Leeds denken nu dat ze plek hebben gevonden. Vanwege het politieke klimaat en de slechte verhoudingen tussen Birma en Groot-Brittanië was het eerder onmogelijk om aan opgravingen te beginnen.
Uitstekende staat
Cameron, die op bezoek is in Birma, zou het onderwerp persoonlijk in een gesprek met de Birmese president hebben aangesneden. Thein zou "heel enthousiast" hebben gereageerd. Als de vliegtuigen worden opgegraven, worden er waarschijnlijk ook een paar in Birma tentoongesteld. De rest gaat terug naar Groot-Brittanië. De verwachting is dat de vliegtuigonderdelen nog in uitstekende staat zijn.
Naar schatting zijn er tijdens de Tweede Wereldoorlog 21.000 Spitfires gebouwd. Daarvan zijn er nog 35 in staat om te vliegen.
Bron: http://nos.nl/artikel/362277-birma-gaat ... raven.html
http://www.hln.be/hln/nl/(...)se-koning-niet.dhtml
Cassiman vindt lichaam vermoorde Burundese koning niet
Een Leuvens team van forensische experts onder leiding van geneticus Jean-Jacques Cassiman en leden van het DVI-identificatieteam van de federale politie zijn er na een tiendaags verblijf in Burundi niet in geslaagd de begraafplaats te vinden van Charles Ntare V Ndizeye, de laatste koning van dit land die in 1966 werd afgezet door dictator Micombero en in 1972 op diens bevel werd gedood.
De opdracht om het lichaam te zoeken en te identificeren kwam van de Burundese regering die de viering van de vijftigste verjaardag van de onafhankelijkheid op 1 juli 2012 in het teken wil stellen van nationale verzoening en in het kader daarvan Ntare V eervol wil begraven. Het Belgisch team deed met behulp van lokale arbeiders op basis van getuigenissen tevergeefs opgravingen in Gitéga.
Volgens Cassiman is de missie toch deels geslaagd. Zo werden stalen genomen van een Ntare's halfzus en diens moeder, ex-koningin Baramparye die in 2007 overleed en wiens graftombe in Gitéga hiervoor geopend werd. Indien het lichaam van Ntare V in de toekomst toch nog gevonden wordt, zal men het kunnen identificeren aan de hand van dat dna.
De grote persbelangstelling voor de missie droeg volgens Cassiman bovendien bij tot het beoogde verzoeningsproces. "Door deze missie is een onstuitbare beweging ontstaan bij de bevolking en er zullen zeker nog nieuwe getuigen naar boven komen", blogt Cassiman in de Dagkrant van de KU Leuven. Hij is naar eigen zeggen ook in de toekomst beschikbaar om de Burundezen bij dit proces bij te staan.
Cassiman vindt lichaam vermoorde Burundese koning niet
Een Leuvens team van forensische experts onder leiding van geneticus Jean-Jacques Cassiman en leden van het DVI-identificatieteam van de federale politie zijn er na een tiendaags verblijf in Burundi niet in geslaagd de begraafplaats te vinden van Charles Ntare V Ndizeye, de laatste koning van dit land die in 1966 werd afgezet door dictator Micombero en in 1972 op diens bevel werd gedood.
De opdracht om het lichaam te zoeken en te identificeren kwam van de Burundese regering die de viering van de vijftigste verjaardag van de onafhankelijkheid op 1 juli 2012 in het teken wil stellen van nationale verzoening en in het kader daarvan Ntare V eervol wil begraven. Het Belgisch team deed met behulp van lokale arbeiders op basis van getuigenissen tevergeefs opgravingen in Gitéga.
Volgens Cassiman is de missie toch deels geslaagd. Zo werden stalen genomen van een Ntare's halfzus en diens moeder, ex-koningin Baramparye die in 2007 overleed en wiens graftombe in Gitéga hiervoor geopend werd. Indien het lichaam van Ntare V in de toekomst toch nog gevonden wordt, zal men het kunnen identificeren aan de hand van dat dna.
De grote persbelangstelling voor de missie droeg volgens Cassiman bovendien bij tot het beoogde verzoeningsproces. "Door deze missie is een onstuitbare beweging ontstaan bij de bevolking en er zullen zeker nog nieuwe getuigen naar boven komen", blogt Cassiman in de Dagkrant van de KU Leuven. Hij is naar eigen zeggen ook in de toekomst beschikbaar om de Burundezen bij dit proces bij te staan.
Spot jaar lang gericht op cultuur uit Turkije
AMSTERDAM - De cultuur uit Turkije staat dit jaar meer in de schijnwerpers dan ooit. In Nederland worden rond de 80 activiteiten, optredens en tentoonstellingen georganiseerd om de cultuur van de Euraziatische republiek onder de aandacht te brengen. Van traditionele muziek en dans tot moderne kunst en design.
De Nederlandse regering heeft het initiatief genomen voor de festiviteiten, omdat ons land 400 jaar geleden een diplomatieke relatie is aangegaan met Turkije. Het land zelf doet graag mee aan het feestje. De Turkse president Abdullah Gül brengt komende week een bezoek aan Nederland en ook in het land zelf worden activiteiten georganiseerd om de eeuwenoude band met de Nederlanders te belichten.
De Turkse ambassade is druk doende om de viering te promoten, ook bij de 400.000 Turkse Nederlanders die hier wonen. Talloze musea en festivals zijn ingesprongen op het 400-jarige jubileum. Nederlanders kunnen het hele land doorkruisen om iets van Turkije op te snuiven.
Het Nationaal Archief in Den Haag toont het document waarmee het allemaal begon, de 'Ahdname'. Hiermee kreeg de Nederlandse gezant Cornelis Haga in 1612 het recht van de Turkse sultan Ahmed I om handel te drijven met het machtige Ottomaanse Rijk. De handel floreerde zodanig, dat kooplieden in 1665 in het Amsterdamse stadhuis 'De Kamer van de Levantse Handel' inrichtten. Het Amsterdam Museum toont nu een impressie van dat kantoor, dat vol hing met kaarten en schilderijen.
Het Rijksmuseum toont met 35 prenten en boeken hoe de Turkse wereld van de 16e tot en met de 18e eeuw door westerse ogen werd gezien. Een spotprent van een sultan uit 1683, waarop de koran diende als wc-papier, bleek gevoelig te liggen bij de Turken. Bij de tekening hing het museum daarom een tekstbordje met de mededeling dat de tentoonstelling een zo volledig mogelijke presentatie van de beeldvorming wil laten zien.
De moderne kant van Turkije komt onder meer aan bod in het Bonnefantenmuseum in Maastricht, dat 80 hedendaagse kunstwerken tentoonstelt die afkomstig zijn uit de collectie van de Turkse Centrale Bank. Op het North Sea Jazz Festival in juli treden Turkse muzikanten op en in september vindt het Amsterdam Turks Film Festival plaats. In het najaar kunnen Nederlandse theaters een primeurtje noteren: ze brengen dan Hamlet voor het eerst in het Koerdisch.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)r_uit_Turkije__.html
De Prins en de Pasja, 400 jaar Nederland - Turkije
In 2012 staat de 400 jaar lange relatie tussen Nederland en Turkije centraal. Daarom is vanaf 22 maart de tentoonstelling De Prins en de Pasja, 400 jaar Nederland Turkije te zien in De Verdieping van Nederland (Nationaal Archief). De tentoonstelling wordt officieel geopend door de Turkse ambassadeur Uur Doan.
Het was in 1612 de Nederlandse diplomaat Cornelis Haga die het recht van de Turkse sultan Ahmed I verkreeg om onder Nederlandse vlag handel te drijven in het Ottomaanse Rijk, vastgelegd in een zogenaamde ahdname. Dit prachtig versierde document en vele andere unieke documenten over de relatie tussen Nederland en Turkije zijn te bewonderen in de tentoonstelling De Prins en de Pasja.
Bondgenoten
Het initiatief voor het aangaan van diplomatieke betrekkingen tussen de Nederlandse Republiek en het Ottomaanse Rijk komt van Turkse zijde. De aanleiding is de zeeslag bij Gibraltar (1607), waarin de Nederlandse vloot de Spaanse vloot een belangrijke nederlaag toebrengt. De Groot-Admiraal van het Ottomaanse Rijk, Halil Pasja, ziet in de Republiek een belangrijke potentiële bondgenoot tegen Spanje en weet in 1610 de Turkse regering te bewegen Prins Maurits en de Staten-Generaal uit te nodigen voor besprekingen over een verdrag. Dit vormt de basis voor de goede betrekkingen tussen de twee staten. De samenwerking wordt in 1612 officieel vastgelegd.
400 jaar lange relatie
Onder de bescherming van de capitulaties (diplomatieke verdragen) heeft de handel tussen Turkije en Nederland eeuwenlang gedijd. Ambassadeurs als Cornelis Haga en mr. Cornelis Calkoen waren in de 17e en 18e eeuw waardevolle pleitbezorgers. Na de Eerste Wereldoorlog werd het Ottomaanse Rijk grotendeels bezet door de Geallieerden. In 1919 kwam Mustafa Kemal met een leger in opstand tegen zowel de geallieerde bezetters als tegen de Ottomaanse sultan Mehmet VI Vahideddin. Eind 1922 werd Mehmet officieel afgezet en werd Mustafa Kemal Atatürk erkend als de nieuwe leider van Turkije. Na nieuwe vredesbesprekingen met de geallieerden volgde in 1923 het Verdrag van Lausanne. In 1924 werd het huidige Vriendschapsverdrag tussen Nederland en de nieuwe Turkse Republiek getekend.
Constantinopel en arbeidsmigranten
Naast de prachtig versierde diplomatieke verdragen heeft het Nationaal Archief een rijke collectie kaarten die het Ottomaanse Rijk in beeld brengen. Een van de topstukken is het panorama van Constantinopel uit omstreeks 1750. Maar ook waardevol is de oudste originele brief van Khalil Pasja uit 1611. Het meest recent is het zogenaamde wervingsverdrag uit 1964. Hierin maakten Nederland en Turkije afspraken over de komst van Turkse gastarbeiders.
Bron: http://www.gahetna.nl/act(...)ar-nederland-turkije
AMSTERDAM - De cultuur uit Turkije staat dit jaar meer in de schijnwerpers dan ooit. In Nederland worden rond de 80 activiteiten, optredens en tentoonstellingen georganiseerd om de cultuur van de Euraziatische republiek onder de aandacht te brengen. Van traditionele muziek en dans tot moderne kunst en design.
De Nederlandse regering heeft het initiatief genomen voor de festiviteiten, omdat ons land 400 jaar geleden een diplomatieke relatie is aangegaan met Turkije. Het land zelf doet graag mee aan het feestje. De Turkse president Abdullah Gül brengt komende week een bezoek aan Nederland en ook in het land zelf worden activiteiten georganiseerd om de eeuwenoude band met de Nederlanders te belichten.
De Turkse ambassade is druk doende om de viering te promoten, ook bij de 400.000 Turkse Nederlanders die hier wonen. Talloze musea en festivals zijn ingesprongen op het 400-jarige jubileum. Nederlanders kunnen het hele land doorkruisen om iets van Turkije op te snuiven.
Het Nationaal Archief in Den Haag toont het document waarmee het allemaal begon, de 'Ahdname'. Hiermee kreeg de Nederlandse gezant Cornelis Haga in 1612 het recht van de Turkse sultan Ahmed I om handel te drijven met het machtige Ottomaanse Rijk. De handel floreerde zodanig, dat kooplieden in 1665 in het Amsterdamse stadhuis 'De Kamer van de Levantse Handel' inrichtten. Het Amsterdam Museum toont nu een impressie van dat kantoor, dat vol hing met kaarten en schilderijen.
Het Rijksmuseum toont met 35 prenten en boeken hoe de Turkse wereld van de 16e tot en met de 18e eeuw door westerse ogen werd gezien. Een spotprent van een sultan uit 1683, waarop de koran diende als wc-papier, bleek gevoelig te liggen bij de Turken. Bij de tekening hing het museum daarom een tekstbordje met de mededeling dat de tentoonstelling een zo volledig mogelijke presentatie van de beeldvorming wil laten zien.
De moderne kant van Turkije komt onder meer aan bod in het Bonnefantenmuseum in Maastricht, dat 80 hedendaagse kunstwerken tentoonstelt die afkomstig zijn uit de collectie van de Turkse Centrale Bank. Op het North Sea Jazz Festival in juli treden Turkse muzikanten op en in september vindt het Amsterdam Turks Film Festival plaats. In het najaar kunnen Nederlandse theaters een primeurtje noteren: ze brengen dan Hamlet voor het eerst in het Koerdisch.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)r_uit_Turkije__.html
De Prins en de Pasja, 400 jaar Nederland - Turkije
In 2012 staat de 400 jaar lange relatie tussen Nederland en Turkije centraal. Daarom is vanaf 22 maart de tentoonstelling De Prins en de Pasja, 400 jaar Nederland Turkije te zien in De Verdieping van Nederland (Nationaal Archief). De tentoonstelling wordt officieel geopend door de Turkse ambassadeur Uur Doan.
Het was in 1612 de Nederlandse diplomaat Cornelis Haga die het recht van de Turkse sultan Ahmed I verkreeg om onder Nederlandse vlag handel te drijven in het Ottomaanse Rijk, vastgelegd in een zogenaamde ahdname. Dit prachtig versierde document en vele andere unieke documenten over de relatie tussen Nederland en Turkije zijn te bewonderen in de tentoonstelling De Prins en de Pasja.
Bondgenoten
Het initiatief voor het aangaan van diplomatieke betrekkingen tussen de Nederlandse Republiek en het Ottomaanse Rijk komt van Turkse zijde. De aanleiding is de zeeslag bij Gibraltar (1607), waarin de Nederlandse vloot de Spaanse vloot een belangrijke nederlaag toebrengt. De Groot-Admiraal van het Ottomaanse Rijk, Halil Pasja, ziet in de Republiek een belangrijke potentiële bondgenoot tegen Spanje en weet in 1610 de Turkse regering te bewegen Prins Maurits en de Staten-Generaal uit te nodigen voor besprekingen over een verdrag. Dit vormt de basis voor de goede betrekkingen tussen de twee staten. De samenwerking wordt in 1612 officieel vastgelegd.
400 jaar lange relatie
Onder de bescherming van de capitulaties (diplomatieke verdragen) heeft de handel tussen Turkije en Nederland eeuwenlang gedijd. Ambassadeurs als Cornelis Haga en mr. Cornelis Calkoen waren in de 17e en 18e eeuw waardevolle pleitbezorgers. Na de Eerste Wereldoorlog werd het Ottomaanse Rijk grotendeels bezet door de Geallieerden. In 1919 kwam Mustafa Kemal met een leger in opstand tegen zowel de geallieerde bezetters als tegen de Ottomaanse sultan Mehmet VI Vahideddin. Eind 1922 werd Mehmet officieel afgezet en werd Mustafa Kemal Atatürk erkend als de nieuwe leider van Turkije. Na nieuwe vredesbesprekingen met de geallieerden volgde in 1923 het Verdrag van Lausanne. In 1924 werd het huidige Vriendschapsverdrag tussen Nederland en de nieuwe Turkse Republiek getekend.
Constantinopel en arbeidsmigranten
Naast de prachtig versierde diplomatieke verdragen heeft het Nationaal Archief een rijke collectie kaarten die het Ottomaanse Rijk in beeld brengen. Een van de topstukken is het panorama van Constantinopel uit omstreeks 1750. Maar ook waardevol is de oudste originele brief van Khalil Pasja uit 1611. Het meest recent is het zogenaamde wervingsverdrag uit 1964. Hierin maakten Nederland en Turkije afspraken over de komst van Turkse gastarbeiders.
Bron: http://www.gahetna.nl/act(...)ar-nederland-turkije
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Nieuwe stutten in Pyramide van Austerlitz
ZEIST - De Pyramide van Austerlitz in de bossen bij Zeist krijgt volgende week weer nieuwe stutten. Ditmaal drijft een aannemer verstevigde palen horizontaal in de berg, zodat het monument van zand, gras en steen niet opnieuw kan verzakken. Dat heeft de beheerder van de piramide woensdag gezegd.
De bekende Pyramide van Austerlitz kampt al jaren met verzakkingen. In 2004 was er sprake van ernstig achterstallig onderhoud. In 2008 ging de piramide na een grondige opknapbeurt weer open voor beklimming, maar de verzakkingen waren niet voorbij. De laatste keer dat een deel van de grasheuvel scheef zakte was in de zomer van 2011 door aanhoudende zware regenval.
De Pyramide van Austerlitz is in 1804 gebouwd in opdracht van de Franse generaal De Marmont als eerbetoon aan Napoleon. De heuvel met daarop een obelisk is een rijksmonument.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)de_Austerlitz__.html
ZEIST - De Pyramide van Austerlitz in de bossen bij Zeist krijgt volgende week weer nieuwe stutten. Ditmaal drijft een aannemer verstevigde palen horizontaal in de berg, zodat het monument van zand, gras en steen niet opnieuw kan verzakken. Dat heeft de beheerder van de piramide woensdag gezegd.
De bekende Pyramide van Austerlitz kampt al jaren met verzakkingen. In 2004 was er sprake van ernstig achterstallig onderhoud. In 2008 ging de piramide na een grondige opknapbeurt weer open voor beklimming, maar de verzakkingen waren niet voorbij. De laatste keer dat een deel van de grasheuvel scheef zakte was in de zomer van 2011 door aanhoudende zware regenval.
De Pyramide van Austerlitz is in 1804 gebouwd in opdracht van de Franse generaal De Marmont als eerbetoon aan Napoleon. De heuvel met daarop een obelisk is een rijksmonument.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)de_Austerlitz__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
18-04-2012
Archeologen vinden scheepswrak uit 16de eeuw in Nederland
Stavoren in februari toen er sprake was van een Elfstedentocht. © afp.
In het IJsselmeer bij Stavoren, in de provincie Friesland in het noorden van Nederland, is een scheepswrak van een bijzonder handelsschip uit de 16de eeuw gevonden. Het gaat volgens de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) om een zwaar en stevig gebouwd schip waarvan de huidplanken "dakpansgewijs" over elkaar liggen, zo heeft de RCE vandaag gemeld.
Volgens de RCE is het een belangrijke vondst, omdat maar weinig bekend is over schepen die in de 15de en 16de eeuw op deze manier werden gebouwd. Vermoedelijk voer het schip op een handelsroute tussen steden aan de Zuiderzee, het huidige IJsselmeer.
Het schip werd al eerder ontdekt door een groep amateurarcheologen en wordt nu onderzocht door de RCE. Het wrak wordt niet gelicht. "Er is dan een grote kans op schade en het levert nu geen gevaar op voor de scheepvaart", aldus de RCE.
(HLN)
Archeologen vinden scheepswrak uit 16de eeuw in Nederland
Stavoren in februari toen er sprake was van een Elfstedentocht. © afp.
In het IJsselmeer bij Stavoren, in de provincie Friesland in het noorden van Nederland, is een scheepswrak van een bijzonder handelsschip uit de 16de eeuw gevonden. Het gaat volgens de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) om een zwaar en stevig gebouwd schip waarvan de huidplanken "dakpansgewijs" over elkaar liggen, zo heeft de RCE vandaag gemeld.
Volgens de RCE is het een belangrijke vondst, omdat maar weinig bekend is over schepen die in de 15de en 16de eeuw op deze manier werden gebouwd. Vermoedelijk voer het schip op een handelsroute tussen steden aan de Zuiderzee, het huidige IJsselmeer.
Het schip werd al eerder ontdekt door een groep amateurarcheologen en wordt nu onderzocht door de RCE. Het wrak wordt niet gelicht. "Er is dan een grote kans op schade en het levert nu geen gevaar op voor de scheepvaart", aldus de RCE.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Alan Turing papers on code breaking released by GCHQ
Two 70-year-old papers by Alan Turing on the theory of code breaking have been released by the government's communications headquarters, GCHQ.
It is believed Turing wrote the papers while at Bletchley Park working on breaking German Enigma codes.
The papers are typed but contain hand written notes, tables and formulae
A GCHQ mathematician said the fact that the contents had been restricted "shows what a tremendous importance it has in the foundations of our subject".
It comes amid celebrations to mark the centenary of Turing's birth.
The two papers are now available to view at the National Archives at Kew, west London.
GCHQ was able to approximately date the papers because in one example Turing had made reference to Hitler's age.
Maths problems
The papers, one entitled The Applications of Probability to Crypt, and the other entitled Paper on the Statistics of Repetitions, discuss mathematical approaches to code breaking.
The principal challenge facing Turing, and those who worked at Bletchley Park, was cracking a secret code used by the Nazi government and military to scramble messages.
Establishing the settings the Germans' Enigma machines had used proved vital to the codebreaking effort, ultimately providing the Allies with a significant advantage, particularly against German submarine forces.
According to the GCHQ mathematician, who identified himself only as Richard, the papers detailed using "mathematical analysis to try and determine which are the more likely settings so that they can be tried as quickly as possible."
Bletchley Park went on to use bombes - large electro-mechanical machines worked on by Turing - to help identify the correct settings.
Richard said that GCHQ had now "squeezed the juice" out of the two papers and was "happy for them to be released into the public domain".
He added that the work of Bletchley Park was held in high regard by GCHQ. "I think we are very proud of the history of our organisation and like to think that we are their successors," he said.
Celebrations
Bletchley Park, which now celebrates the work of the war-time code-breakers, is planning a number of activities to mark the centenary.
One is to build a secure speech system, developed by Turing, called Delilah.
The system which encoded and decoded voice communications, was intended to be used in a similar way to a telephone scrambler.
A recreation of the system is being built by a team led by volunteer John Harper.
"Alan Turing just had brilliant ideas way ahead of their time which were terribly important to the future of the world if you like," Mr Harper said.
Bron: http://www.bbc.com/news/technology-17771962
Two 70-year-old papers by Alan Turing on the theory of code breaking have been released by the government's communications headquarters, GCHQ.
It is believed Turing wrote the papers while at Bletchley Park working on breaking German Enigma codes.
The papers are typed but contain hand written notes, tables and formulae
A GCHQ mathematician said the fact that the contents had been restricted "shows what a tremendous importance it has in the foundations of our subject".
It comes amid celebrations to mark the centenary of Turing's birth.
The two papers are now available to view at the National Archives at Kew, west London.
GCHQ was able to approximately date the papers because in one example Turing had made reference to Hitler's age.
Maths problems
The papers, one entitled The Applications of Probability to Crypt, and the other entitled Paper on the Statistics of Repetitions, discuss mathematical approaches to code breaking.
The principal challenge facing Turing, and those who worked at Bletchley Park, was cracking a secret code used by the Nazi government and military to scramble messages.
Establishing the settings the Germans' Enigma machines had used proved vital to the codebreaking effort, ultimately providing the Allies with a significant advantage, particularly against German submarine forces.
According to the GCHQ mathematician, who identified himself only as Richard, the papers detailed using "mathematical analysis to try and determine which are the more likely settings so that they can be tried as quickly as possible."
Bletchley Park went on to use bombes - large electro-mechanical machines worked on by Turing - to help identify the correct settings.
Richard said that GCHQ had now "squeezed the juice" out of the two papers and was "happy for them to be released into the public domain".
He added that the work of Bletchley Park was held in high regard by GCHQ. "I think we are very proud of the history of our organisation and like to think that we are their successors," he said.
Celebrations
Bletchley Park, which now celebrates the work of the war-time code-breakers, is planning a number of activities to mark the centenary.
One is to build a secure speech system, developed by Turing, called Delilah.
The system which encoded and decoded voice communications, was intended to be used in a similar way to a telephone scrambler.
A recreation of the system is being built by a team led by volunteer John Harper.
"Alan Turing just had brilliant ideas way ahead of their time which were terribly important to the future of the world if you like," Mr Harper said.
Bron: http://www.bbc.com/news/technology-17771962
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9558quote:Nigeria's Current Troubles and Its British Colonial Roots
By Kwasi Kwarteng | Friday, March 09, 2012
Nigeria, the world's seventh most populous nation, is moving closer to dissolution. Attacks by the northern-based Boko Harum Islamist group — who demand the implementation of Sharia law in a country that is half Christian — have prompted President Goodluck Jonathan to call current conditions worse than the country's civil war in the 1960s. British MP Kwasi Kwarteng reviews the sectional history of Nigeria.
The name Nigeria first appeared in print in an editorial written for The Times newspaper in London in 1897. The author was — surprisingly for Victorian England — a female journalist named Flora Shaw who, in her own way, epitomized the drive and individualism of the high Victorian Era.
Shaw, at the time she wrote the article, was a 45-year old journalist who had traveled extensively and had pursued a career in journalism contrary to the social conventions of the day. She was an unmarried woman with a mind of her own.
Early in 1892, Miss Shaw had gone to South Africa, where she explored the diamond and gold mines. She had inexhaustible energy, writing hundreds of letters about labor conditions, agriculture, and other aspects of colonial development. Her letters so impressed the management of The Times that they hired her to be the newspaper's colonial editor. She coined the name "Nigeria" to refer to the British protectorate along the Niger River that, until then, was referred to as the Royal Niger Company Territories.
Like the name she invented, Nigeria itself was an entirely artificial construct. It was just five years earlier, in 1892, that Lord Salisbury, the British Prime Minister, observed that "we have been engaged in drawing lines upon maps where no white man's foot has ever trod. We have been giving away mountains and rivers and lakes to each other, only hindered by the small impediment that we never knew exactly where the mountains and rivers and lakes were."
The almost random method by which Nigeria's borders were fixed underlay many of its subsequent problems. As far as the British were concerned, Nigeria was, like Julius Caesar's Gaul, divisible into three parts. There was a northern region that was predominantly Muslim, a western region that was dominated by the Yoruba tribe, and an eastern region where the Igbo were the predominant ethnic group. This was an oversimplified view, but it reflected British attitudes about Nigeria. It was not until 1914 that Fredrick (later Lord) Lugard combined the northern and southern parts into the unified Colony and Protectorate of Nigeria.
Lugard was an individualistic military man and possessed a driving sense of purpose. In 1902, Lugard and Flora Shaw married. They were a classic power couple of the British Empire. Since they married rather late in life (he was in his mid-40s and she was 50), their marriage was childless, and the couple devoted themselves wholeheartedly to the Imperial cause. According to his biographer, Lord Lugard was a small man, and his physique "allowed him to do two men's work in a climate and in conditions which halved the capacities of most men."
Nigeria's colonial legacy
The north was an Islamic feudal society dominated by dignitaries such as the Emir of Kano. In the south, Christianity spread among the Igbo and Yoruba peoples. There was a suspicion that the British were more instinctively inclined towards the north. (Lord Lugard was felt to harbor contempt for the educated and Europeanized Africans of the south, and had once recommended moving the capital from Lagos to the northern city of Kaduna.)
Even if this bias was not based in fact, it was widely believed to be true by the Africans. As one civil servant in the Foreign Office observed in 1970, "It was an article of faith in Eastern Nigeria, and had been for decades, that the British were hopelessly biased in favor of the feudal Emirs of the North; there was some basis for this, since the North retained the highest proportion of British officials, many of them coming from the Sudan with a romantic passion for Islam and for polo-playing aristocrats."
The Nigerian Civil War (also called the Biafra War), which began in 1967, was a direct result of these tensions. As early as 1912, the British socialist E.D. Morel had observed that the "Southern Nigerian system is turning out every year hundreds of Europeanized Africans," but the "Northern Nigerian system aims at the establishment of an educational system based upon a totally different ideal." Nigeria has remained a seething pool of diverse — and often conflicting — peoples. Not everything can be blamed on colonialism, but it is undoubtedly the case that the nature of Nigeria's problems have some connection with its colonial experience.
Ethnic and religious conflict has been a consistent feature of modern Nigerian politics. Another is the extent of corruption that has pervaded the country. Nigeria's corruption has obviously stemmed from the very weak sense of national identity of the country's official and political class. In countries with a strong sense of nationhood, officials are powerfully motivated to act in the best interests of the state. Their self-esteem and self-worth are bound up in it.
20-04-2012
Heeft Stonehenge een zusje in Zweden?
Stonehenge heeft een jonger zusje: Ales stenar in Zweden. Wetenschappers zijn er van overtuigd dat het monument een kalender is.
In 1989 werd het stenen monument ontdekt in het Zweedse landschap Skåne. Nu, 23 jaar later, zeggen wetenschappers Ales stenar te hebben ontcijferd. In een onderzoek schrijven zij dat het monument gebouwd werd als een kalender, net zoals Stonehenge. Beiden lijken gebouwd met dezelfde basale meetkunde in het achterhoofd. De overeenkomsten tussen de monumenten suggereren dat er sprake is van een Engelse invloed in het zuidelijke Scandinavië.
De opbouw van Ales stenar hangt nauw samen met de zonsopkomst en zonsondergang bij de winter- en zomerwende (blauwe pijlen). De 'cup marks' op de twee stenen (nummers acht) hangen samen met de bewegingen van de zon.
Ales stenar
Ales stenar werd volgens de onderzoekers in de late Bronstijd, tussen ongeveer 600 en 800 voor Christus, gebouwd en heeft de vorm van een 69,8 meterlang en 18,8 meter wijd schip. Het bestaat uit 57 rechtopstaande stenen. Het stenen schip is georganiseerd als een kalender die de jaarlijkse en dagelijkse bewegingen van de zon aanwijst. Het bevindt zich boven op een 40 meter hoge morene, een landvorm gevormd door een gletsjer of ijskap. Een aantal stenen zit vol ‘cup marks‘, dit zijn inkervingen die vaak op megalithische stenen werden aangebracht. Dit was erg populair tijdens de Bronstijd, maar ook tijdens de nieuwe steentijd en de vroege ijzertijd. Op twee stenen zijn de ‘cup marks‘ op de top uitgelijnd naar de bewegingen van de zon (zie afbeelding). Een eerste aanwijzing dat Ales stenar in de Bronstijd gebouwd werd, en een kalender is.
Kalender
De onderzoekers fotografeerden een jaar lang de zonsopkomst en zonsondergang op verschillende dagen en tijdstippen. Hieruit blijkt dat een dag 16 stenen telt en dat iedere steen 1,5 uur representeert. Ook ontdekte het team dat de meting van Ales stenar sterk lijkt op de Megalithic Yard. Dit is een bepaalde meting die in heel Engeland werd gebruikt tijdens de Brons- en nieuwe steentijd. Hoewel het monument de vorm van een schip heeft, zien de onderzoekers er ook andere vormen in. Zoals een rechthoek van de vier stenen genaamd nummer 8 in de afbeelding. Maar ook een cirkel door de hoeken van de rechthoek en de stenen die vanaf het midden uitlijnen naar de zonsopkomst bij de zomerwende en de zonsondergang bij de winterwende. Daarnaast is er een uitlijning te zien vanaf de zonsopkomst bij de zomerwende. De drie meetkundige tekenen hebben de wetenschappers gebruikt in hun vergelijking met Stonehenge.
De verschillende stenen lijnen allemaal uit naar een zonsopkomst of zonsondergang in verschillende jaargetijden. De equinoxen moeten de herfst en lente voorstellen.
Stonehenge
En deze vergelijking lijkt goed bewijs te zijn voor het feit dat Stonehenge er een zusje bij heeft. Want Stonehenge heeft exact de drie zelfde eigenschappen als het monument in Zweden. De rechthoek die gevormd wordt door de zogeheten Station stones, de cirkel die ook wel Aubrey Holes wordt genoemd en de lijn van de eerste zonnestralen bij de zomerwende. In de laatste afbeelding zijn twee foto’s van zowel Stonehenge als Ales stenar over elkaar heen gelegd. De cirkels overlappen elkaar perfect en de uitlijning van de eerste zonnestralen bij de zomerwende zijn identiek. “Dit kan nauwelijks toeval zijn. Het suggereert dat beide monumenten volgens de zelfde meetkundige principes zijn gebouwd. Het klinkt misschien wonderbaarlijk vanwege de afstand tussen de twee bouwwerken en het verschil in tijd. Stonehenge werd namelijk gebouwd in de nieuwe steentijd, veel eerder dan Ales stenar. Maar het is mogelijk dat er toch een grotere culturele uitwisseling is geweest tussen Engeland en Scandinavië dan voorheen werd gedacht,” schrijft Nils-Axel Mörner, de auteur van het onderzoek.
De drie meetkundige eigenschappen in Stonehenge kunnen ook gezien worden in Ales stenar.
Hoewel Mörner ervan overtuigd is dat het om een kalender gebouwd in de Bronstijd gaat, twijfelen anderen daaraan, zo meldt Livescience. Zij gebruiken onder andere doorslaggevende koolstofdateringen als argument. Volgens hen zou Ales stenar 1400 jaar geleden gebouwd zijn, aan het einde van de Scandinavische IJzertijd. Volgens Mörner is het echter overduidelijk, Ales stenar werd gebouwd in de Bronstijd als een kalender. “Beide monumenten zijn gebouwd met dezelfde meetkunde en gebruiken de Megalithic Yard als meting,” schrijft hij. “Stonehenge heeft een jonger zusje, maar zij is zo veel mooier.” De wetenschapper vindt dan ook dat Ales stenar moet worden opgenomen in de Werelderfgoedlijst.
(scientias.nl)
Heeft Stonehenge een zusje in Zweden?
Stonehenge heeft een jonger zusje: Ales stenar in Zweden. Wetenschappers zijn er van overtuigd dat het monument een kalender is.
In 1989 werd het stenen monument ontdekt in het Zweedse landschap Skåne. Nu, 23 jaar later, zeggen wetenschappers Ales stenar te hebben ontcijferd. In een onderzoek schrijven zij dat het monument gebouwd werd als een kalender, net zoals Stonehenge. Beiden lijken gebouwd met dezelfde basale meetkunde in het achterhoofd. De overeenkomsten tussen de monumenten suggereren dat er sprake is van een Engelse invloed in het zuidelijke Scandinavië.
De opbouw van Ales stenar hangt nauw samen met de zonsopkomst en zonsondergang bij de winter- en zomerwende (blauwe pijlen). De 'cup marks' op de twee stenen (nummers acht) hangen samen met de bewegingen van de zon.
Ales stenar
Ales stenar werd volgens de onderzoekers in de late Bronstijd, tussen ongeveer 600 en 800 voor Christus, gebouwd en heeft de vorm van een 69,8 meterlang en 18,8 meter wijd schip. Het bestaat uit 57 rechtopstaande stenen. Het stenen schip is georganiseerd als een kalender die de jaarlijkse en dagelijkse bewegingen van de zon aanwijst. Het bevindt zich boven op een 40 meter hoge morene, een landvorm gevormd door een gletsjer of ijskap. Een aantal stenen zit vol ‘cup marks‘, dit zijn inkervingen die vaak op megalithische stenen werden aangebracht. Dit was erg populair tijdens de Bronstijd, maar ook tijdens de nieuwe steentijd en de vroege ijzertijd. Op twee stenen zijn de ‘cup marks‘ op de top uitgelijnd naar de bewegingen van de zon (zie afbeelding). Een eerste aanwijzing dat Ales stenar in de Bronstijd gebouwd werd, en een kalender is.
Kalender
De onderzoekers fotografeerden een jaar lang de zonsopkomst en zonsondergang op verschillende dagen en tijdstippen. Hieruit blijkt dat een dag 16 stenen telt en dat iedere steen 1,5 uur representeert. Ook ontdekte het team dat de meting van Ales stenar sterk lijkt op de Megalithic Yard. Dit is een bepaalde meting die in heel Engeland werd gebruikt tijdens de Brons- en nieuwe steentijd. Hoewel het monument de vorm van een schip heeft, zien de onderzoekers er ook andere vormen in. Zoals een rechthoek van de vier stenen genaamd nummer 8 in de afbeelding. Maar ook een cirkel door de hoeken van de rechthoek en de stenen die vanaf het midden uitlijnen naar de zonsopkomst bij de zomerwende en de zonsondergang bij de winterwende. Daarnaast is er een uitlijning te zien vanaf de zonsopkomst bij de zomerwende. De drie meetkundige tekenen hebben de wetenschappers gebruikt in hun vergelijking met Stonehenge.
De verschillende stenen lijnen allemaal uit naar een zonsopkomst of zonsondergang in verschillende jaargetijden. De equinoxen moeten de herfst en lente voorstellen.
Stonehenge
En deze vergelijking lijkt goed bewijs te zijn voor het feit dat Stonehenge er een zusje bij heeft. Want Stonehenge heeft exact de drie zelfde eigenschappen als het monument in Zweden. De rechthoek die gevormd wordt door de zogeheten Station stones, de cirkel die ook wel Aubrey Holes wordt genoemd en de lijn van de eerste zonnestralen bij de zomerwende. In de laatste afbeelding zijn twee foto’s van zowel Stonehenge als Ales stenar over elkaar heen gelegd. De cirkels overlappen elkaar perfect en de uitlijning van de eerste zonnestralen bij de zomerwende zijn identiek. “Dit kan nauwelijks toeval zijn. Het suggereert dat beide monumenten volgens de zelfde meetkundige principes zijn gebouwd. Het klinkt misschien wonderbaarlijk vanwege de afstand tussen de twee bouwwerken en het verschil in tijd. Stonehenge werd namelijk gebouwd in de nieuwe steentijd, veel eerder dan Ales stenar. Maar het is mogelijk dat er toch een grotere culturele uitwisseling is geweest tussen Engeland en Scandinavië dan voorheen werd gedacht,” schrijft Nils-Axel Mörner, de auteur van het onderzoek.
De drie meetkundige eigenschappen in Stonehenge kunnen ook gezien worden in Ales stenar.
Hoewel Mörner ervan overtuigd is dat het om een kalender gebouwd in de Bronstijd gaat, twijfelen anderen daaraan, zo meldt Livescience. Zij gebruiken onder andere doorslaggevende koolstofdateringen als argument. Volgens hen zou Ales stenar 1400 jaar geleden gebouwd zijn, aan het einde van de Scandinavische IJzertijd. Volgens Mörner is het echter overduidelijk, Ales stenar werd gebouwd in de Bronstijd als een kalender. “Beide monumenten zijn gebouwd met dezelfde meetkunde en gebruiken de Megalithic Yard als meting,” schrijft hij. “Stonehenge heeft een jonger zusje, maar zij is zo veel mooier.” De wetenschapper vindt dan ook dat Ales stenar moet worden opgenomen in de Werelderfgoedlijst.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-04-2012
Beeld van de tweeling van Cleopatra ontdekt
Eindelijk krijgt de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius een gezicht nu een beeld van het jongetje en meisje is opgedoken.
Een Italiaanse onderzoeker heeft in de collectie van een museum in Caïro een beeld teruggevonden dat de kinderen laat zien. Dat meldt CNR (Consiglio Nazionale delle Ricerche): een Italiaans onderzoeksinstituut.
Kinderen
“Antonius en Cleopatra hadden een tweeling en een zoon genaamd Ptolemaeus Philadelphus,” vertelt Josephine Capirotti, de Italiaanse onderzoeker die het beeld van de tweeling herontdekte. “Van de drie kinderen is slechts één afbeelding bekend en dat is een afbeelding van Cleopatra Selene II, vrouw van koning Juba II.” Haar hoofd pronkt op de achterzijde van een munt en er is een beeld van haar teruggevonden. Maar hoe haar tweelingbroertje Alexander Helios en andere broertje Ptolemaeus Philadelphus er uitzagen? Dat wisten we lang niet. Waarschijnlijk komt dat mede doordat de jongens kort leefden: na de zelfmoord van Cleopatra en Marcus Antonius zijn ze hoogstwaarschijnlijk vermoord.
Het beeld van de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius. Foto: Giuseppina Capriotti.
Beeld
En nu is er dus eindelijk een beeld gevonden waarop de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius te zien is. Het beeld is ongeveer 90 centimeter hoog en laat een jongetje en een meisje zien. De kinderen knuffelen met elkaar en worden vergezeld door twee slangen. Op het hoofd dragen de kinderen een soort schijf. Die van de jongen staat voor de zon, die van het meisje voor de maan. De stijl van het beeld doet denken aan de beelden die we ook van Cleopatra kennen. “De stijl van de figuren, in het bijzonder de hoofden, doet denken aan Grieks-Egyptische beelden,” stelt Capriotti. Het beeld lijkt ook sterk op dat van Pakhom, een Egyptische gouverneur. Waarschijnlijk is het dan ook gemaakt door Egyptische kunstenaars. Het beeld van Pakhom stamt uit de periode tussen 50 en 30 voor Christus, de tijd waarin ook de tweeling ter wereld kwam en opgroeide.
Zon en de maan
Maar hoe weten we nu zeker dat het om de kinderen van Cleopatra gaat? Allereerst vanwege de verwijzing naar de zon en de maan. “De omhelzing van de twee kinderen kan verwijzen naar de nachten met volle maan of naar de zonsverduistering die plaatsvond toen de twee kinderen van Cleopatra door Marcus Antonius als zijn kinderen erkend werden. Daarom kregen de kinderen ook de extra namen ‘Helios’ en ‘Selene’.”
Ook het feit dat het beeld een vermenging van de Griekse en Egyptische cultuur is, wijst erop dat Cleopatra er iets mee van doen heeft. Cleopatra kwam oorspronkelijk namelijk uit Griekenland. “In de Egyptische mythe wordt de maan geassocieerd met mannelijke goden, in de Grieke traditie wordt de maan juist met vrouwen geassocieerd.” Hier zien we hoe het meisje juist met de maan wordt geassocieerd. “Een synthese tussen twee grote tradities.”
(Scientias.nl)
Beeld van de tweeling van Cleopatra ontdekt
Eindelijk krijgt de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius een gezicht nu een beeld van het jongetje en meisje is opgedoken.
Een Italiaanse onderzoeker heeft in de collectie van een museum in Caïro een beeld teruggevonden dat de kinderen laat zien. Dat meldt CNR (Consiglio Nazionale delle Ricerche): een Italiaans onderzoeksinstituut.
Kinderen
“Antonius en Cleopatra hadden een tweeling en een zoon genaamd Ptolemaeus Philadelphus,” vertelt Josephine Capirotti, de Italiaanse onderzoeker die het beeld van de tweeling herontdekte. “Van de drie kinderen is slechts één afbeelding bekend en dat is een afbeelding van Cleopatra Selene II, vrouw van koning Juba II.” Haar hoofd pronkt op de achterzijde van een munt en er is een beeld van haar teruggevonden. Maar hoe haar tweelingbroertje Alexander Helios en andere broertje Ptolemaeus Philadelphus er uitzagen? Dat wisten we lang niet. Waarschijnlijk komt dat mede doordat de jongens kort leefden: na de zelfmoord van Cleopatra en Marcus Antonius zijn ze hoogstwaarschijnlijk vermoord.
Het beeld van de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius. Foto: Giuseppina Capriotti.
Beeld
En nu is er dus eindelijk een beeld gevonden waarop de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius te zien is. Het beeld is ongeveer 90 centimeter hoog en laat een jongetje en een meisje zien. De kinderen knuffelen met elkaar en worden vergezeld door twee slangen. Op het hoofd dragen de kinderen een soort schijf. Die van de jongen staat voor de zon, die van het meisje voor de maan. De stijl van het beeld doet denken aan de beelden die we ook van Cleopatra kennen. “De stijl van de figuren, in het bijzonder de hoofden, doet denken aan Grieks-Egyptische beelden,” stelt Capriotti. Het beeld lijkt ook sterk op dat van Pakhom, een Egyptische gouverneur. Waarschijnlijk is het dan ook gemaakt door Egyptische kunstenaars. Het beeld van Pakhom stamt uit de periode tussen 50 en 30 voor Christus, de tijd waarin ook de tweeling ter wereld kwam en opgroeide.
Zon en de maan
Maar hoe weten we nu zeker dat het om de kinderen van Cleopatra gaat? Allereerst vanwege de verwijzing naar de zon en de maan. “De omhelzing van de twee kinderen kan verwijzen naar de nachten met volle maan of naar de zonsverduistering die plaatsvond toen de twee kinderen van Cleopatra door Marcus Antonius als zijn kinderen erkend werden. Daarom kregen de kinderen ook de extra namen ‘Helios’ en ‘Selene’.”
Ook het feit dat het beeld een vermenging van de Griekse en Egyptische cultuur is, wijst erop dat Cleopatra er iets mee van doen heeft. Cleopatra kwam oorspronkelijk namelijk uit Griekenland. “In de Egyptische mythe wordt de maan geassocieerd met mannelijke goden, in de Grieke traditie wordt de maan juist met vrouwen geassocieerd.” Hier zien we hoe het meisje juist met de maan wordt geassocieerd. “Een synthese tussen twee grote tradities.”
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Herdenking Tiendaagse Veldtocht 1831 met koninklijk tintje
De veldslag van 6 augustus 1831 bij Houthalen is zaterdag in deze Belgisch-Limburgse plaats herdacht. Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Astrid van België, evenals militaire detachementen uit haar land woonden de plechtigheid bij. De Vaandelwacht en een detachement van 42 Pantserinfanteriebataljon Limburgse Jagers vertegenwoordigde de Koninklijke Landmacht.
De Maaskei, een zaterdag onthuld monument op het terrein van een vroeger observatie- en opleidingskamp, herinnert nu weer aan de gebeurtenissen van 1831. Destijds, na de val van Napoleon, werden in 1814 en 1815 de Nederlanden samengevoegd tot een land om een sterkere natie ten noorden van Frankrijk te creëren. Het zuiden scheidt zich na 15 jaar echter af van het Koninkrijk der Nederlanden en de Belgische onafhankelijkheid leidt in augustus 1831 tot een militaire confrontatie: de Tiendaagse Veldtocht.
Cort Heyligers
Tijdens deze tocht van 2 tot 12 augustus 1831 op de as Eindhoven - Hasselt speelt zich op 6 augustus tussen het Belgische Maasleger en de Nederlandse Reservedivisie van Cort Heyligers. een veldslag af bij Houthalen. Vanuit het Observatie- en Opleidingskamp te Zonhoven zorgen Belgische eenheden voor een onderbreking van de Nederlandse opmars. De onaangenaam verraste Nederlandse troepen trekken zich tijdelijke terug om later, sterker en gereorganiseerd, de opmars voort te zetten.
Gedenktekens
Familieleden van de Nederlandse gesneuvelden richtten in Houthalen in september 1831 een inmiddels gerestaureerd grafkruis op. Daarnaast getuigen nu ook 2 gedenkpanelen aan de inzet en de offers die daarbij zijn gebracht door de Belgische en de Nederlandse eenheden. De gedenktekens zijn tevens voor de burgers van Houthalen die bij de gevechten op 6 augustus 1831 het leven lieten.
Na de plechtigheden, die getuigden van verbroedering en vriendschap, kreeg Prinses Astrid een boek met een gedetailleerd beeld van de gebeurtenissen van toen.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)et_koninklijk_tintje
De veldslag van 6 augustus 1831 bij Houthalen is zaterdag in deze Belgisch-Limburgse plaats herdacht. Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Astrid van België, evenals militaire detachementen uit haar land woonden de plechtigheid bij. De Vaandelwacht en een detachement van 42 Pantserinfanteriebataljon Limburgse Jagers vertegenwoordigde de Koninklijke Landmacht.
De Maaskei, een zaterdag onthuld monument op het terrein van een vroeger observatie- en opleidingskamp, herinnert nu weer aan de gebeurtenissen van 1831. Destijds, na de val van Napoleon, werden in 1814 en 1815 de Nederlanden samengevoegd tot een land om een sterkere natie ten noorden van Frankrijk te creëren. Het zuiden scheidt zich na 15 jaar echter af van het Koninkrijk der Nederlanden en de Belgische onafhankelijkheid leidt in augustus 1831 tot een militaire confrontatie: de Tiendaagse Veldtocht.
Cort Heyligers
Tijdens deze tocht van 2 tot 12 augustus 1831 op de as Eindhoven - Hasselt speelt zich op 6 augustus tussen het Belgische Maasleger en de Nederlandse Reservedivisie van Cort Heyligers. een veldslag af bij Houthalen. Vanuit het Observatie- en Opleidingskamp te Zonhoven zorgen Belgische eenheden voor een onderbreking van de Nederlandse opmars. De onaangenaam verraste Nederlandse troepen trekken zich tijdelijke terug om later, sterker en gereorganiseerd, de opmars voort te zetten.
Gedenktekens
Familieleden van de Nederlandse gesneuvelden richtten in Houthalen in september 1831 een inmiddels gerestaureerd grafkruis op. Daarnaast getuigen nu ook 2 gedenkpanelen aan de inzet en de offers die daarbij zijn gebracht door de Belgische en de Nederlandse eenheden. De gedenktekens zijn tevens voor de burgers van Houthalen die bij de gevechten op 6 augustus 1831 het leven lieten.
Na de plechtigheden, die getuigden van verbroedering en vriendschap, kreeg Prinses Astrid een boek met een gedetailleerd beeld van de gebeurtenissen van toen.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)et_koninklijk_tintje
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Comité 4 en 5 mei geschokt door kritiek CIDI
AMSTERDAM - Het Nationaal Comité 4 en 5 mei is verbijsterd door de kritiek van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) op een gedicht dat tijdens de dodenherdenking op de Dam in Amsterdam wordt voorgedragen. Het gedicht van de 15-jarige scholier Auke de Leeuw gaat over de 'foute keuze' van zijn oudoom, die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aansloot bij de Waffen-SS.
Volgens het CIDI wordt de SS'er daarmee op eenzelfde niveau gezet als de echte slachtoffers van het nazibewind, terwijl veel SS'ers bloed aan hun handen hebben. CIDI-directeur Ronny Naftaniel vindt het niet passend om juist tijdens de dodenherdenking de gevolgen van de verkeerde keuze gelijk te stellen aan de dood van verzetshelden, Joden en andere slachtoffers van het naziregime.
Dat is „een belediging naar allen die als daadwerkelijk slachtoffer het leven lieten”, schrijft Naftaniel in een brief aan directeur Nine Nooter van het Natonaal Comité 4 en 5 mei, dat de jaarlijkse dodenherdenking organiseert.
Nooter reageerde woensdagavond verrast en noemde het teleurstellend dat ze de kritiek van het CIDI via de media moest vernemen. Ook is ze geschokt dat het CIDI het gedicht van de jongen „niet goed heeft gelezen en niet goed heeft begrepen”, alsof hij een pleidooi houdt om daders te herdenken. „Hoe fout kun je een kind begrijpen”, zei Nooter. De Leeuw vindt het belangrijk dat mensen de geschiedenis beter kennen. Hij brengt volgens Nooter juist een dilemma onder woorden door te beschrijven hoe er binnen een gezin goede en foute keuzes zijn gemaakt. Vier kinderen in het gezin van de oudoom zaten in het verzet en hebben waarschijnlijk levens gered, één kind trok naar het Oostfront, aldus Nooter.
Vooral de slachtoffers moeten op 4 mei worden herdacht, niet de daders, aldus Naftaniel. Hij waarschuwt voor een hellend vlak waarop het ook mogelijk zal zijn „om Eichmann ooit als slachtoffer te herdenken”. Die opmerking „schokt mij”, zei Nooter. Adolf Eichmann was een van de belangrijkste organisatoren van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Nooter wil met het CIDI in gesprek. Wat haar betreft, leest De Leeuw zijn gedicht gewoon voor op de Dam. Dat is ook de prijs die hij met zijn gedicht heeft gewonnen.
Hieronder de integrale tekst van het gedicht Foute Keuze van de 15-jarige Auke de Leeuw
Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar mijn oudoom Dirk Siebe
Een jongen die een verkeerde keuze heeft gemaakt
Koos voor een verkeerd leger
Met verkeerde idealen
Vluchtte voor de armoede
Hoopte op een beter leven
Geen weg meer terug
Als een keuze is gemaakt
Alleen een weg vooruit
Die hij niet ontlopen kan
Vechtend tegen Russen
Angst om zelf dood te gaan
Denkend aan thuis
Waar Dirk z'n toekomst nog beginnen moet
Zijn moeder is verscheurd door de oorlog
Mama van elf kinderen, waarvan vier in het verzet zitten
En een vechtend aan het oostfront
Alle elf had ze even lief
Dirk Siebe kwam nooit meer thuis
Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe
Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_kritiek_CIDI__.html
AMSTERDAM - Het Nationaal Comité 4 en 5 mei is verbijsterd door de kritiek van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) op een gedicht dat tijdens de dodenherdenking op de Dam in Amsterdam wordt voorgedragen. Het gedicht van de 15-jarige scholier Auke de Leeuw gaat over de 'foute keuze' van zijn oudoom, die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aansloot bij de Waffen-SS.
Volgens het CIDI wordt de SS'er daarmee op eenzelfde niveau gezet als de echte slachtoffers van het nazibewind, terwijl veel SS'ers bloed aan hun handen hebben. CIDI-directeur Ronny Naftaniel vindt het niet passend om juist tijdens de dodenherdenking de gevolgen van de verkeerde keuze gelijk te stellen aan de dood van verzetshelden, Joden en andere slachtoffers van het naziregime.
Dat is „een belediging naar allen die als daadwerkelijk slachtoffer het leven lieten”, schrijft Naftaniel in een brief aan directeur Nine Nooter van het Natonaal Comité 4 en 5 mei, dat de jaarlijkse dodenherdenking organiseert.
Nooter reageerde woensdagavond verrast en noemde het teleurstellend dat ze de kritiek van het CIDI via de media moest vernemen. Ook is ze geschokt dat het CIDI het gedicht van de jongen „niet goed heeft gelezen en niet goed heeft begrepen”, alsof hij een pleidooi houdt om daders te herdenken. „Hoe fout kun je een kind begrijpen”, zei Nooter. De Leeuw vindt het belangrijk dat mensen de geschiedenis beter kennen. Hij brengt volgens Nooter juist een dilemma onder woorden door te beschrijven hoe er binnen een gezin goede en foute keuzes zijn gemaakt. Vier kinderen in het gezin van de oudoom zaten in het verzet en hebben waarschijnlijk levens gered, één kind trok naar het Oostfront, aldus Nooter.
Vooral de slachtoffers moeten op 4 mei worden herdacht, niet de daders, aldus Naftaniel. Hij waarschuwt voor een hellend vlak waarop het ook mogelijk zal zijn „om Eichmann ooit als slachtoffer te herdenken”. Die opmerking „schokt mij”, zei Nooter. Adolf Eichmann was een van de belangrijkste organisatoren van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Nooter wil met het CIDI in gesprek. Wat haar betreft, leest De Leeuw zijn gedicht gewoon voor op de Dam. Dat is ook de prijs die hij met zijn gedicht heeft gewonnen.
Hieronder de integrale tekst van het gedicht Foute Keuze van de 15-jarige Auke de Leeuw
Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar mijn oudoom Dirk Siebe
Een jongen die een verkeerde keuze heeft gemaakt
Koos voor een verkeerd leger
Met verkeerde idealen
Vluchtte voor de armoede
Hoopte op een beter leven
Geen weg meer terug
Als een keuze is gemaakt
Alleen een weg vooruit
Die hij niet ontlopen kan
Vechtend tegen Russen
Angst om zelf dood te gaan
Denkend aan thuis
Waar Dirk z'n toekomst nog beginnen moet
Zijn moeder is verscheurd door de oorlog
Mama van elf kinderen, waarvan vier in het verzet zitten
En een vechtend aan het oostfront
Alle elf had ze even lief
Dirk Siebe kwam nooit meer thuis
Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe
Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_kritiek_CIDI__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.omroepzeeland.(...)-wimpel#.T56ND-2Pegwquote:Zeeuws-Vlaanderen was eerste met oranje wimpel
OOST-SOUBURG - De oranje wimpel die mag worden gehesen bij de Nederlandse vlag werd voor het eerst massaal in Zeeland gebruikt. Dat heeft vlaggendeskundige Jos Poels uit Doetinchem uitgezocht.
20-04-2012
Interview: Onzin over de Oudheid
Oudhistoricus Jona Lendering schreef onlangs het boek ’De klad in de klassieken", waarin hij de droevige toestand van de oudheidkunde aan Nederlandse universiteiten aan de kaak stelt. “Dat Archimedes met spiegels Romeinse oorlogsschepen in brand stak, staat niet in de bronnen en is in strijd met de natuurwetten. Dat hoort dus niet in een boek te staan. Punt uit.”
In uw recente boek, De klad in de klassieken, schrijft u dat de academische oudheidkunde een aflopende zaak is, een zinkend schip. Waarom bent u zo somber over uw eigen vakgebied?
“Er zijn twee problemen. De eerste is een grondslagencrisis. De oudheidkunde (dat wil zeggen: archeologie, oude-geschiedenis en oude talen) claimt sinds de vroege negentiende eeuw dat de Grieken, Joden en Romeinen de basis legden voor de westerse cultuur. Dan veronderstel je continuïteiten van twintig eeuwen. De sociale wetenschappen hebben die sterk geproblematiseerd. Je moet bewijzen dat een verschijnsel, dat zich in de loop der eeuwen in veel verschillende vormen heeft gemanifesteerd, een kern heeft die altijd dezelfde is gebleven. Dat is zo makkelijk nog niet maar er zijn nog legio mensen die Griekenland zonder nadenken als onze bakermat claimen.”
Antieke weergave van de heldhaftige Griekse strijder Odysseus tegen zijn vijanden.
.“Ook vergelijkingen tussen toen en nu zijn problematischer dan wel wordt aangenomen. Je kunt niet zomaar de oorlogsvoering van de homerische krijgers van de Ilias, levend in een herderscultuur, vergelijken met oorlogsvoering in de postindustriële samenleving. Men maakt dit soort vergelijkingen echter aan de lopende band.”
“Deze problematiek wordt door oudheidkundigen genegeerd. Logisch ook, want om voor subsidiëring in aanmerking te blijven komen, moet je een of andere relevantie claimen en je gaat dus niet hardop aan jezelf twijfelen. De structuur van het wetenschappelijk bedrijf heeft zo invloed op de onderzoekskeuzes. Maar in feite doe je het verleden geweld aan als je het bestudeert met ergens in je achterhoofd dat de subsidiëring niet op de tocht mag komen staan.”
“Dit werkt het tweede probleem in de hand. Er wordt teveel onwaars verteld over de oude wereld. Nu weet ik wel dat ‘de’ waarheid is geproblematiseerd, maar dat is geen excuus om er niet naar te streven. En los daarvan: sommige zaken zijn, bij elke praktische definitie van waarheid, simpelweg niet waar. Dat de Griekse ingenieur Archimedes met spiegels Romeinse oorlogsschepen in brand heeft gestoken, staat niet in de bronnen en is in strijd met de natuurwetten. Dat hoort dus niet in een boek te staan, punt uit.”
Hoe komt het dat in de Middeleeuwen en Renaissance verzonnen verhalen – zoals Archimedes’ brandspiegels – over de Oudheid nog steeds bij veel mensen als waargebeurd worden gezien?
Volgens een middeleeuwse mythe zou de Griekse uitvinder Archimedes door fel zonlicht via een spiegel te laten weerkaatsen Romeinse oorlogsschepen in brand hebben gestoken.
“Van die spiegels, dat begrijp ik ook niet. Het is in elk geval niet omdat het een onschuldige vergissing zou zijn. Wie de natuurwetten negeert, is een pseudowetenschapper. Toen onlangs in Delft een voorlichter in zijn vrije tijd vertelde te geloven in UFO’s, stelden ze daar een begeleidingscommissie in. De Nederlandse oudhistorici zijn intelligente mensen, die donders goed weten dat het slecht is voor het aanzien van het vak als een collega pseudowetenschap naar buiten brengt. Maar anders dan die Delftenaren, doen ze niets."
“Het lijkt wel of het ze niet interesseert, hoe het vakgebied naar buiten komt. Als ze al iets uitleggen, is het in de trant van ‘dit zijn de feiten, en daarmee moet u het doen’. De methode wordt nooit uitgelegd, zodat menigeen denkt dat iedereen wel een geschiedenisboek kan schrijven. Leg de methode wel uit, zou ik zeggen, en je neemt kwakhistorici als Tom Holland de wind uit de zeilen.”
“En leg vooral uit hoe de methoden hebben bijgedragen aan de Europese cultuur. De Reformatie is een gevolg van het ontstaan van de tekstkritiek; de secularisering van het wereldbeeld volgt op Scaligers studie van de antieke chronologie; we definiëren de verwantschap tussen volken aan de hand van de overeenkomsten tussen hun talen; Darwins evolutietheorie is ondenkbaar zonder de Lachmannmethode voor tekstkritiek; de Arische mythe is ontstaan door slordige lectuur van Tacitus; het liberale vooruitgangsgeloof had geen basis tot de archeologen die legden. Allemaal ondenkbaar zonder doorbraken in de oudheidkunde. Het is dus overduidelijk een relevant vakgebied.”
Het Renaissance-meesterwerk ‘De Atheense School’ van Rafael Santi. Tijdens de Renaissance ontstond er hernieuwde belangstelling voor de klassieke oudheid.
.“Maar de oudheidkundigen zwijgen helaas. Een deel van de verklaring is dat universiteiten weliswaar drie wettelijke plichten hebben – onderzoek, onderwijs, overdracht – maar dat de financiering en het toezicht zich beperken tot de eerste twee. Je krijgt geen geld voor publieksvoorlichting en het wordt ook niet gecontroleerd. En dus wordt de burger de sluitpost op de begroting.”
Wie zou precies wat moeten doen om correcte kennis van de oudheidkunde bij het publiek te verbeteren?
“Uiteindelijk draait alles om de bereidheid van de universiteiten om informatie door te geven. Dat is nu niet het geval. De academische oudheidkunde schittert bijvoorbeeld op het internet door afwezigheid, terwijl iedereen je kan vertellen dat de meeste historische kennis dáár wordt overgedragen. De Vlamingen doen dat beter, kijk maar de website van de Leuvense universiteit over de Olympische Spelen. Wie het internet negeert is alsof je nog met ganzenveer en perkament werkt terwijl de drukpers al is uitgevonden.”
Wat zou u (aankomende) studenten klassieke talen of oude geschiedenis willen meegeven?
Antieke weergave op een amfora van bokswedstrijd tijdens de Olympische Spelen in het oude Griekenland.
“Ai, een gewetensvraag! De oudheidkunde is een machtig mooi vak. Elke student zal een mooie tijd hebben, en dan na vier jaar constateren dat de docenten niet zijn toegekomen aan de wijze waarop de oudheidkundige methode Europa heeft helpen vormen. Dat is onbevredigend, maar zelf zoeken naar de kern van de zaak, betekent dat je aanloopt tegen de langstudeerboete. Dat geldt ook voor andere vakken. Wie vroeger een MO-akte (lerarenopleiding voor het voortgezet onderwijs, red.) Nederlands haalde, kon en wist meer dan een master nu."
“Het zou onterecht zijn als ik verzweeg dat het letterenonderwijs momenteel niet ver genoeg gaat en dat de student die zich wél wil verdiepen, failliet gaat. Misschien hervormt het letterenonderwijs nog, maar op dit moment zou ik iedereen een studie afraden. Ik zeg dat niet met plezier, maar het voor een student eerlijkste advies is weg te blijven.”
Maar is het ondanks dat alles niet ook gewoon een heel mooi vakgebied?
“Jazeker. We moeten alleen eens heel goed gaan nadenken over de vraag of de universiteit nog wel de beste institutionele inbedding is voor de geesteswetenschappen. Vandaar mijn boek."
“De recensies gingen meestal in op bijzaken. Dat de sociale wetenschappen tot conclusies zijn gekomen die haaks staan op de axioma’s van de oudheidkunde, dat er een wolk aan misleidende onzinverhalen rond de oudheidkunde hangt, en dat de overdracht van informatie niet wordt gecontroleerd, lijkt niemand te willen weerleggen. Dat verbaasde me.”
Als de universiteiten niet langer de juiste plaats zijn voor het beoefenen van de oudheidkunde en de geesteswetenschappen in het algemeen, hoe zou u de toekomst van uw vakgebied dan het liefst zien?
De Perzische koning Xeres voerde met zijn legers regelmatig oorlog tegen de Grieken, maar met de wortels van de huidige Europese cultuur heeft dit weinig te maken.
“In de eerste plaats moet de oudheidkunde zich opnieuw als een wetenschap presenteren. Oudheidkundigen moeten niet langer in de pers komen met trivialiteiten als ‘schoonmoedermoppen hadden ze in Athene ook al’. Het moet draaien om de theoretische bijdragen. Dán begrijpen mensen dat oudheidkunde een echte wetenschap is, dat de vaktheorie belangrijk is, dat je zonder die vakkennis geen goed historicus kunt zijn, dat niet iedereen een geschiedenisboek kan schrijven en dat de vakopleidingen ergens toe dienen. Rens Bod heeft met zijn boek De vergeten wetenschappen het werk gedaan dat al dertig jaar geleden had moeten zijn verricht."
“Verder denk ik dat er een financieringsmodel moet komen waarin de overdracht van informatie naar de samenleving – nogmaals: een wettelijke plicht – een belangrijkere plaats krijgt. Zolang in de openbare bibliotheek boeken liggen waarin staat dat het verloop van de Perzische Oorlogen van beslissend belang is geweest voor de Europese cultuur, krijgt de burger geen adequate informatie terug voor zijn belastingafdracht en is de subsidiëring van de oudheidkunde ondoelmatig.”
“En dat is niet nodig, want er valt met adequate overdracht geld te verdienen. Veel geld, want heel veel mensen zijn geïnteresseerd in de Oudheid. Zelf kan ik leven van mijn werk als popularisator. Het geld dat zij nu uitgeven aan de boeken van kwakhistorici kan ook gaan naar onze universiteiten. De investering in boeken en websites die wél goed zijn verdient zich gewoon terug.”
Jona Lendering werkt voor Livius Onderwijs. De Nederlandse onderzoeksschool van classici en oudhistorici, Oikos, onderscheidde hem in 2010 voor zijn werk als popularisator. Hij publiceerde diverse boeken. De klad in de klassieken is zijn meest recente werk.
(Kennislink)
Interview: Onzin over de Oudheid
Oudhistoricus Jona Lendering schreef onlangs het boek ’De klad in de klassieken", waarin hij de droevige toestand van de oudheidkunde aan Nederlandse universiteiten aan de kaak stelt. “Dat Archimedes met spiegels Romeinse oorlogsschepen in brand stak, staat niet in de bronnen en is in strijd met de natuurwetten. Dat hoort dus niet in een boek te staan. Punt uit.”
In uw recente boek, De klad in de klassieken, schrijft u dat de academische oudheidkunde een aflopende zaak is, een zinkend schip. Waarom bent u zo somber over uw eigen vakgebied?
“Er zijn twee problemen. De eerste is een grondslagencrisis. De oudheidkunde (dat wil zeggen: archeologie, oude-geschiedenis en oude talen) claimt sinds de vroege negentiende eeuw dat de Grieken, Joden en Romeinen de basis legden voor de westerse cultuur. Dan veronderstel je continuïteiten van twintig eeuwen. De sociale wetenschappen hebben die sterk geproblematiseerd. Je moet bewijzen dat een verschijnsel, dat zich in de loop der eeuwen in veel verschillende vormen heeft gemanifesteerd, een kern heeft die altijd dezelfde is gebleven. Dat is zo makkelijk nog niet maar er zijn nog legio mensen die Griekenland zonder nadenken als onze bakermat claimen.”
Antieke weergave van de heldhaftige Griekse strijder Odysseus tegen zijn vijanden.
.“Ook vergelijkingen tussen toen en nu zijn problematischer dan wel wordt aangenomen. Je kunt niet zomaar de oorlogsvoering van de homerische krijgers van de Ilias, levend in een herderscultuur, vergelijken met oorlogsvoering in de postindustriële samenleving. Men maakt dit soort vergelijkingen echter aan de lopende band.”
“Deze problematiek wordt door oudheidkundigen genegeerd. Logisch ook, want om voor subsidiëring in aanmerking te blijven komen, moet je een of andere relevantie claimen en je gaat dus niet hardop aan jezelf twijfelen. De structuur van het wetenschappelijk bedrijf heeft zo invloed op de onderzoekskeuzes. Maar in feite doe je het verleden geweld aan als je het bestudeert met ergens in je achterhoofd dat de subsidiëring niet op de tocht mag komen staan.”
“Dit werkt het tweede probleem in de hand. Er wordt teveel onwaars verteld over de oude wereld. Nu weet ik wel dat ‘de’ waarheid is geproblematiseerd, maar dat is geen excuus om er niet naar te streven. En los daarvan: sommige zaken zijn, bij elke praktische definitie van waarheid, simpelweg niet waar. Dat de Griekse ingenieur Archimedes met spiegels Romeinse oorlogsschepen in brand heeft gestoken, staat niet in de bronnen en is in strijd met de natuurwetten. Dat hoort dus niet in een boek te staan, punt uit.”
Hoe komt het dat in de Middeleeuwen en Renaissance verzonnen verhalen – zoals Archimedes’ brandspiegels – over de Oudheid nog steeds bij veel mensen als waargebeurd worden gezien?
Volgens een middeleeuwse mythe zou de Griekse uitvinder Archimedes door fel zonlicht via een spiegel te laten weerkaatsen Romeinse oorlogsschepen in brand hebben gestoken.
“Van die spiegels, dat begrijp ik ook niet. Het is in elk geval niet omdat het een onschuldige vergissing zou zijn. Wie de natuurwetten negeert, is een pseudowetenschapper. Toen onlangs in Delft een voorlichter in zijn vrije tijd vertelde te geloven in UFO’s, stelden ze daar een begeleidingscommissie in. De Nederlandse oudhistorici zijn intelligente mensen, die donders goed weten dat het slecht is voor het aanzien van het vak als een collega pseudowetenschap naar buiten brengt. Maar anders dan die Delftenaren, doen ze niets."
“Het lijkt wel of het ze niet interesseert, hoe het vakgebied naar buiten komt. Als ze al iets uitleggen, is het in de trant van ‘dit zijn de feiten, en daarmee moet u het doen’. De methode wordt nooit uitgelegd, zodat menigeen denkt dat iedereen wel een geschiedenisboek kan schrijven. Leg de methode wel uit, zou ik zeggen, en je neemt kwakhistorici als Tom Holland de wind uit de zeilen.”
“En leg vooral uit hoe de methoden hebben bijgedragen aan de Europese cultuur. De Reformatie is een gevolg van het ontstaan van de tekstkritiek; de secularisering van het wereldbeeld volgt op Scaligers studie van de antieke chronologie; we definiëren de verwantschap tussen volken aan de hand van de overeenkomsten tussen hun talen; Darwins evolutietheorie is ondenkbaar zonder de Lachmannmethode voor tekstkritiek; de Arische mythe is ontstaan door slordige lectuur van Tacitus; het liberale vooruitgangsgeloof had geen basis tot de archeologen die legden. Allemaal ondenkbaar zonder doorbraken in de oudheidkunde. Het is dus overduidelijk een relevant vakgebied.”
Het Renaissance-meesterwerk ‘De Atheense School’ van Rafael Santi. Tijdens de Renaissance ontstond er hernieuwde belangstelling voor de klassieke oudheid.
.“Maar de oudheidkundigen zwijgen helaas. Een deel van de verklaring is dat universiteiten weliswaar drie wettelijke plichten hebben – onderzoek, onderwijs, overdracht – maar dat de financiering en het toezicht zich beperken tot de eerste twee. Je krijgt geen geld voor publieksvoorlichting en het wordt ook niet gecontroleerd. En dus wordt de burger de sluitpost op de begroting.”
Wie zou precies wat moeten doen om correcte kennis van de oudheidkunde bij het publiek te verbeteren?
“Uiteindelijk draait alles om de bereidheid van de universiteiten om informatie door te geven. Dat is nu niet het geval. De academische oudheidkunde schittert bijvoorbeeld op het internet door afwezigheid, terwijl iedereen je kan vertellen dat de meeste historische kennis dáár wordt overgedragen. De Vlamingen doen dat beter, kijk maar de website van de Leuvense universiteit over de Olympische Spelen. Wie het internet negeert is alsof je nog met ganzenveer en perkament werkt terwijl de drukpers al is uitgevonden.”
Wat zou u (aankomende) studenten klassieke talen of oude geschiedenis willen meegeven?
Antieke weergave op een amfora van bokswedstrijd tijdens de Olympische Spelen in het oude Griekenland.
“Ai, een gewetensvraag! De oudheidkunde is een machtig mooi vak. Elke student zal een mooie tijd hebben, en dan na vier jaar constateren dat de docenten niet zijn toegekomen aan de wijze waarop de oudheidkundige methode Europa heeft helpen vormen. Dat is onbevredigend, maar zelf zoeken naar de kern van de zaak, betekent dat je aanloopt tegen de langstudeerboete. Dat geldt ook voor andere vakken. Wie vroeger een MO-akte (lerarenopleiding voor het voortgezet onderwijs, red.) Nederlands haalde, kon en wist meer dan een master nu."
“Het zou onterecht zijn als ik verzweeg dat het letterenonderwijs momenteel niet ver genoeg gaat en dat de student die zich wél wil verdiepen, failliet gaat. Misschien hervormt het letterenonderwijs nog, maar op dit moment zou ik iedereen een studie afraden. Ik zeg dat niet met plezier, maar het voor een student eerlijkste advies is weg te blijven.”
Maar is het ondanks dat alles niet ook gewoon een heel mooi vakgebied?
“Jazeker. We moeten alleen eens heel goed gaan nadenken over de vraag of de universiteit nog wel de beste institutionele inbedding is voor de geesteswetenschappen. Vandaar mijn boek."
“De recensies gingen meestal in op bijzaken. Dat de sociale wetenschappen tot conclusies zijn gekomen die haaks staan op de axioma’s van de oudheidkunde, dat er een wolk aan misleidende onzinverhalen rond de oudheidkunde hangt, en dat de overdracht van informatie niet wordt gecontroleerd, lijkt niemand te willen weerleggen. Dat verbaasde me.”
Als de universiteiten niet langer de juiste plaats zijn voor het beoefenen van de oudheidkunde en de geesteswetenschappen in het algemeen, hoe zou u de toekomst van uw vakgebied dan het liefst zien?
De Perzische koning Xeres voerde met zijn legers regelmatig oorlog tegen de Grieken, maar met de wortels van de huidige Europese cultuur heeft dit weinig te maken.
“In de eerste plaats moet de oudheidkunde zich opnieuw als een wetenschap presenteren. Oudheidkundigen moeten niet langer in de pers komen met trivialiteiten als ‘schoonmoedermoppen hadden ze in Athene ook al’. Het moet draaien om de theoretische bijdragen. Dán begrijpen mensen dat oudheidkunde een echte wetenschap is, dat de vaktheorie belangrijk is, dat je zonder die vakkennis geen goed historicus kunt zijn, dat niet iedereen een geschiedenisboek kan schrijven en dat de vakopleidingen ergens toe dienen. Rens Bod heeft met zijn boek De vergeten wetenschappen het werk gedaan dat al dertig jaar geleden had moeten zijn verricht."
“Verder denk ik dat er een financieringsmodel moet komen waarin de overdracht van informatie naar de samenleving – nogmaals: een wettelijke plicht – een belangrijkere plaats krijgt. Zolang in de openbare bibliotheek boeken liggen waarin staat dat het verloop van de Perzische Oorlogen van beslissend belang is geweest voor de Europese cultuur, krijgt de burger geen adequate informatie terug voor zijn belastingafdracht en is de subsidiëring van de oudheidkunde ondoelmatig.”
“En dat is niet nodig, want er valt met adequate overdracht geld te verdienen. Veel geld, want heel veel mensen zijn geïnteresseerd in de Oudheid. Zelf kan ik leven van mijn werk als popularisator. Het geld dat zij nu uitgeven aan de boeken van kwakhistorici kan ook gaan naar onze universiteiten. De investering in boeken en websites die wél goed zijn verdient zich gewoon terug.”
Jona Lendering werkt voor Livius Onderwijs. De Nederlandse onderzoeksschool van classici en oudhistorici, Oikos, onderscheidde hem in 2010 voor zijn werk als popularisator. Hij publiceerde diverse boeken. De klad in de klassieken is zijn meest recente werk.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-04-2012
Mythologie in de schilderkunst
Weet jij welk verhaal de schilder vertelt?
In de 16e en 17e eeuw maakten kunstenaars veel schilderijen met mythologische onderwerpen. In eerste instantie roept dat vragen op: wat vond de kerk van deze heidense toestanden? En waren de schilderijen alleen voor de klassiek geschoolde elite? Of begreep Jan met de pet ook welk verhaal was uitgebeeld? Het blijkt dat we vandaag de dag minder in aanraking komen met klassieke mythologie dan de mensen in de 17e eeuw. De bekende mythes, die nu voornamelijk op het gymnasium worden onderwezen, kende toen bijna iedereen.
Nazaat van Hektor
Ondanks de kerstening van de heidense bevolking in Europa tijdens de vroege middeleeuwen, verdwenen de verhalen over helden en goden niet helemaal. Geleerde kerkvaders zoals Augustinus vonden het beter om de bruikbare elementen uit deze verhalen aan het nieuwe geloof te passen. Dit gold niet alleen voor Germaanse verhalen maar ook voor Romeinse. Zo kon de ongeletterde bevolking via hun eigen verhalen bekend raken met de nieuwe christelijke mores en gebruiken.
De mythes uit de Klassieke Oudheid die het meest bekend waren gebleven stamden uit de Ilias en de Odyssee van Homerus en uit de Metamorfosen van Ovidius. De teksten van Homerus, die in bewerkte versies bewaard waren gebleven, waren vooral geliefd bij Europese edelen. Hierin stonden de Trojaanse helden, die na de brand van hun vaderland over Europa waren uitgewaaierd om daar vorstenhuizen te stichten. Europese edelen claimden graag afstammelingen te zijn van deze Trojanen om hun status te vergroten. Vooral Trojaan Hektor was erg populair terwijl in oudere teksten juist zijn Griekse tegenstander Achilles de nobele held was.
De Metamorfosen van Ovidius kwam weer in de picture tijdens de Renaissance, een periode waarin weer terug werd gegrepen naar de Klassieke Oudheid. Het vrouwelijk naakt was al 1000 jaar een taboe in de kunst en de richtlijnen, waarnaar de klassieke schilders en beeldhouwers werkten, waren in de vergetelheid geraakt. De vrome kunstenaar Sandro Botticelli bracht daar rond 1486 verandering in met zijn schilderij De geboorte van Venus. De Katholieke kerk was in die tijd de grootste opdrachtgever maar dit schilderij was besteld door, waarschijnlijk, de machtige Toscaanse de’ Medici familie. Totaal buiten de kerkelijke traditie schilderde Botticelli de mooie en gracieuze Venus in volle glorie op het doek.
Geboorte van Venus door Botticelli rond 1486 Afbeelding: © Wikicommons
.Hij maakte duidelijk gebruik van anatomische studies voor het lichaam van zijn godin. Ook de ideale afmetingen, zoals beschreven in de richtlijnen van klassieke kunstenaars, had hij verwerkt. Het onderwerp van het schilderij was bij nog niet veel mensen bekend en de opdrachtgever zal daarom een liefhebber zijn geweest van de nieuwe stroming. Vanuit Italië, waar schilderijen met naakte godinnen vooral bij de edelen erg populair werden, verspreidde deze mode zich over de rest van Europa. In de Nederlanden was het schilder Jan Gossaert die begin 16e eeuw de mythologische verhalen als onderwerp voor zijn werk ging gebruiken. De schilders verbeeldden de Klassieke Oudheid zoals zij dachten dat het er uit gezien moest hebben. Belangrijk hierbij waren, naast de naakten, de klassieke architectuur met veel zuilen en de kostuums van de figuren.
Ovidius superhip
Maar de echte hype begon na het midden van de 16e eeuw. In de literatuur waren de Metamorfosen erg populair geworden onder het gewone volk. Ze verschenen niet alleen in het Latijn voor de geletterde bevolking maar ook in de volkstaal en geïllustreerd voor de rest. In deze versie van de Metamorfosen zag je een prent met een titel en een kort versje eronder. Deze tekst was geen letterlijke vertaling van Ovidius maar meer een moralistische uitleg bij de prent. De eerste geïllustreerde Metamorfosen in het Nederlands verscheen in 1557. Deze prenten bij de klassieke verhalen waren enorm populair en bij elke herdruk of nieuwe uitgave werden ze weer gebruikt. Hierdoor waren de afbeeldingen zo bekend geworden onder de mensen, dat de latere schilders uit de 17e eeuw de composities van de prenten vaak overnamen. Uitleg over het afgebeelde was dan verder niet nodig. Vandaar dat de composities van schilderijen, die dezelfde mythe uit de klassieke oudheid afbeeldden, vaak op elkaar leken.
Neem het Parisoordeel: het verhaal waarin Paris de Gouden Appel aan de mooiste godin schonk. (Dit verhaal kwam oorspronkelijk uit de Ilias maar werd in de Middeleeuwse versies van de Metamorfosen besproken.) Deze scène is maar een klein onderdeel van een langer verhaal maar ook nu nog is het bij veel mensen bekend. Dit hebben we te danken aan de schilders uit de 17e eeuw. Zij kozen voor hun schilderij vaak het moment waarbij Venus de appel krijgt of net heeft gekregen van Paris. Precies deze scène was op de prenten uit de 16e eeuw al weergegeven zodat jong en oud wist wat de schilder wilde vertellen met zijn naakte dame en haar appel. De moraal van het verhaal uiterlijke schoonheid en lust brengt de mens ten val was ook niet nieuw vanwege de tekstuele uitleg bij deze prenten. De toeschouwer wist dat het hier niet om de naakte vrouw ging maar om de les erachter. Tekstuele uitleg mocht dan niet mogelijk zijn bij schilderijen maar vanwege de kennis van de onderschriften bij de prenten was het ook niet nodig.
Venus met de gouden appel van Paris door Jan Saenredam (tussen 1580 en 1607) Afbeelding: © Wikicommons
.Gewrongen lichamen
In de 16e eeuw komt een stroming op in de schilderkunst die we nu het Maniërisme noemen. Bij deze manier van schilderen stond het lichaam centraal: de schilder gaf de naakte lichamen weer in de meest moeilijke houdingen waardoor spiermassa’s en kronkelende ledematen goed konden worden waargenomen door de toeschouwers. Het schilderen van deze naakte lichamen werd gezien als een staaltje virtuositeit van de schilders. Ze konden door middel van deze stijl aan iedereen laten zien hoe goed ze waren in hun vak. Het genre waarbinnen de schilder zijn ultieme vaardigheden kon tonen wordt de historieschilderkunst genoemd. Schilderijen uit dit genre, de historiestukken, verbeeldden scènes uit de geschiedenis. De naakte lichamen van de goden in de mythologische verhalen uit de Klassieke Oudheid, maar ook verhalen uit de bijbel, leenden zich daarom goed voor dit genre.
De historieschilderkunst was het belangrijkste genre binnen de schilderkunst van de 17e eeuw. Niet alleen vanwege de virtuoos geschilderde figuren maar ook vanwege de onontbeerlijke kennis van de geschiedenis. De Vlaamse kunstschilder Karel van Mander beschreef het genre al in zijn Schilderboeck in 1604. Hij wilde met zijn boek de schilderkunst van ambacht tot kunst verheffen. En gedegen kennis over de nieuwe en oude theorieën van het schilderen en over onderwerpen uit de Klassieke Oudheid waren daarbij noodzakelijk. Dit stond allemaal in Van Mander’s boek evenals namen van oude meesters uit de Klassieke Oudheid. En omdat de Metamorfosen van Ovidius zo populair waren, had hij de uitleg van de mythologische verhalen als bijlage aan zijn boek toegevoegd.
Mythologische onderwerpen waren dus erg belangrijk in de kunst van de 17e eeuw. De schilder kon hiermee aantonen dat hij kennis bezat over de Klassieke Oudheid en hij kon laten zien hoe goed hij het menselijk naakt kon afbeelden. Nu waren er twee soorten naakt: het erotische naakt en het historische naakt.
Anna du Pire als Granida, door Bartholomeus van der Helst (1660) Afbeelding: © wikicommons
.In het eerste geval werd de mythologie aangegrepen als excuus om een naakte vrouw te schilderen. Vaak werden deze schilderijen opgehangen in privévertrekken. De eigenaren hadden ze om aan hun vrienden te laten zien of om de sfeer in de slaapkamer wat spannender te maken: er werd zelfs gedacht dat de afbeelding van een naakte vrouw de vruchtbaarheid zou verhogen. Dit soort schilderijen kreeg een jong bruidspaar uit betere kringen nog wel eens cadeau. In sommige gevallen was het echtpaar zelf afgebeeld als klassieke goden of helden. De jonge bruid stond halfnaakt afgebeeld als de liefdesgodin Venus of een andere mythische schone. Deze schilderijen, die nu in volle glorie in musea over de hele wereld hangen, waren in de 17e eeuw niet gemaakt voor andere ogen dan die van de naaste bekenden.
De historische naakten waren minder expliciet en vaak voorzien van een christelijk moraal. De meest afgebeelde scène in Nederland (maar niet daarbuiten) komt uit het verhaal van Vertumnus, de god van de herfst. Hij bezocht in de gedaante van een oude vrouw Pomona, de godin van tuinen en boomgaarden. Hij wilde met haar trouwen maar omdat ze niets te maken wilde hebben met de liefde of met mannen, moest hij een list verzinnen. Als oude vrouw probeerde hij haar te overtuigen van de voordelen van een huwelijk.
Vertumnus en Pomona door Hendrik Goltzius, 1613 Afbeelding: © wikicommons
.Het naast elkaar plaatsen van een jonge en oude vrouw was erg populair in de schilderkunst. De schilder kon hiermee laten zien hoe kundig hij alle stadia van de menselijke huid kon uitbeelden. Dit werd gezien als een van de grootste uitdagingen voor een schilder. Daarnaast kwam de moraal om de hoek kijken: alle aardse schoonheid is vergankelijk. Afbeeldingen van deze vergankelijkheid zijn in grote getale en in veel varianten terug te vinden in de 17e eeuw. Maar door het gebruik van een jonge en oude vrouw in één schilderij is de verwijzing heel nadrukkelijk aanwezig.
Rembrandt
Bij Nederlands meest beroemde schilder uit de 17e eeuw, Rembrandt van Rijn, waren schilderijen gemaakt met een klassiek thema heel zeldzaam. Hoewel ook voor hem het historiestuk bovenaan de hiërarchie stond, schilderde hij voornamelijk stukken met een Bijbels thema. De grote uitzondering is De ontvoering van Europa uit 1632. Hij was een meester in het vastleggen van een emotioneel moment, zo ook hier. Europa klampt zich hevig geschrokken vast aan de stier (Zeus) terwijl de andere vrouwen verschrikt achteruit deinzen. .
De roof van Europa door Rembrandt, 1632 Afbeelding: © Wikicommons
.De Metamorfosen van Ovidius, die bij iedereen, geletterd of niet, bekend waren, leenden zich dus goed voor de historieschilderkunst. Hoogmoed komt ten val, zonde wordt gestraft en deugd beloond: zulke thema’s zaten vaak achter de mythologische schilderijen. Ook de overwinningsthema’s uit de Trojaanse oorlog deden het goed. Zij waren vooral geliefd bij de stadsbesturen die hadden geleden onder het Spaanse juk. Hierdoor waren ook in de stadhuizen mythologisch naakten aan de muren te vinden. Ondanks de protesten vanuit de Protestantse kerk zouden de ‘heidense’ verhalen uit de Klassieke Oudheid erg populair blijven in de 17e eeuw. Onder alle lagen van de bevolking werd genoten van de erotisch getinte naakten maar ook van het moraal erachter.
(Kennislink)
Mythologie in de schilderkunst
Weet jij welk verhaal de schilder vertelt?
In de 16e en 17e eeuw maakten kunstenaars veel schilderijen met mythologische onderwerpen. In eerste instantie roept dat vragen op: wat vond de kerk van deze heidense toestanden? En waren de schilderijen alleen voor de klassiek geschoolde elite? Of begreep Jan met de pet ook welk verhaal was uitgebeeld? Het blijkt dat we vandaag de dag minder in aanraking komen met klassieke mythologie dan de mensen in de 17e eeuw. De bekende mythes, die nu voornamelijk op het gymnasium worden onderwezen, kende toen bijna iedereen.
Nazaat van Hektor
Ondanks de kerstening van de heidense bevolking in Europa tijdens de vroege middeleeuwen, verdwenen de verhalen over helden en goden niet helemaal. Geleerde kerkvaders zoals Augustinus vonden het beter om de bruikbare elementen uit deze verhalen aan het nieuwe geloof te passen. Dit gold niet alleen voor Germaanse verhalen maar ook voor Romeinse. Zo kon de ongeletterde bevolking via hun eigen verhalen bekend raken met de nieuwe christelijke mores en gebruiken.
De mythes uit de Klassieke Oudheid die het meest bekend waren gebleven stamden uit de Ilias en de Odyssee van Homerus en uit de Metamorfosen van Ovidius. De teksten van Homerus, die in bewerkte versies bewaard waren gebleven, waren vooral geliefd bij Europese edelen. Hierin stonden de Trojaanse helden, die na de brand van hun vaderland over Europa waren uitgewaaierd om daar vorstenhuizen te stichten. Europese edelen claimden graag afstammelingen te zijn van deze Trojanen om hun status te vergroten. Vooral Trojaan Hektor was erg populair terwijl in oudere teksten juist zijn Griekse tegenstander Achilles de nobele held was.
De Metamorfosen van Ovidius kwam weer in de picture tijdens de Renaissance, een periode waarin weer terug werd gegrepen naar de Klassieke Oudheid. Het vrouwelijk naakt was al 1000 jaar een taboe in de kunst en de richtlijnen, waarnaar de klassieke schilders en beeldhouwers werkten, waren in de vergetelheid geraakt. De vrome kunstenaar Sandro Botticelli bracht daar rond 1486 verandering in met zijn schilderij De geboorte van Venus. De Katholieke kerk was in die tijd de grootste opdrachtgever maar dit schilderij was besteld door, waarschijnlijk, de machtige Toscaanse de’ Medici familie. Totaal buiten de kerkelijke traditie schilderde Botticelli de mooie en gracieuze Venus in volle glorie op het doek.
Geboorte van Venus door Botticelli rond 1486 Afbeelding: © Wikicommons
.Hij maakte duidelijk gebruik van anatomische studies voor het lichaam van zijn godin. Ook de ideale afmetingen, zoals beschreven in de richtlijnen van klassieke kunstenaars, had hij verwerkt. Het onderwerp van het schilderij was bij nog niet veel mensen bekend en de opdrachtgever zal daarom een liefhebber zijn geweest van de nieuwe stroming. Vanuit Italië, waar schilderijen met naakte godinnen vooral bij de edelen erg populair werden, verspreidde deze mode zich over de rest van Europa. In de Nederlanden was het schilder Jan Gossaert die begin 16e eeuw de mythologische verhalen als onderwerp voor zijn werk ging gebruiken. De schilders verbeeldden de Klassieke Oudheid zoals zij dachten dat het er uit gezien moest hebben. Belangrijk hierbij waren, naast de naakten, de klassieke architectuur met veel zuilen en de kostuums van de figuren.
Ovidius superhip
Maar de echte hype begon na het midden van de 16e eeuw. In de literatuur waren de Metamorfosen erg populair geworden onder het gewone volk. Ze verschenen niet alleen in het Latijn voor de geletterde bevolking maar ook in de volkstaal en geïllustreerd voor de rest. In deze versie van de Metamorfosen zag je een prent met een titel en een kort versje eronder. Deze tekst was geen letterlijke vertaling van Ovidius maar meer een moralistische uitleg bij de prent. De eerste geïllustreerde Metamorfosen in het Nederlands verscheen in 1557. Deze prenten bij de klassieke verhalen waren enorm populair en bij elke herdruk of nieuwe uitgave werden ze weer gebruikt. Hierdoor waren de afbeeldingen zo bekend geworden onder de mensen, dat de latere schilders uit de 17e eeuw de composities van de prenten vaak overnamen. Uitleg over het afgebeelde was dan verder niet nodig. Vandaar dat de composities van schilderijen, die dezelfde mythe uit de klassieke oudheid afbeeldden, vaak op elkaar leken.
Neem het Parisoordeel: het verhaal waarin Paris de Gouden Appel aan de mooiste godin schonk. (Dit verhaal kwam oorspronkelijk uit de Ilias maar werd in de Middeleeuwse versies van de Metamorfosen besproken.) Deze scène is maar een klein onderdeel van een langer verhaal maar ook nu nog is het bij veel mensen bekend. Dit hebben we te danken aan de schilders uit de 17e eeuw. Zij kozen voor hun schilderij vaak het moment waarbij Venus de appel krijgt of net heeft gekregen van Paris. Precies deze scène was op de prenten uit de 16e eeuw al weergegeven zodat jong en oud wist wat de schilder wilde vertellen met zijn naakte dame en haar appel. De moraal van het verhaal uiterlijke schoonheid en lust brengt de mens ten val was ook niet nieuw vanwege de tekstuele uitleg bij deze prenten. De toeschouwer wist dat het hier niet om de naakte vrouw ging maar om de les erachter. Tekstuele uitleg mocht dan niet mogelijk zijn bij schilderijen maar vanwege de kennis van de onderschriften bij de prenten was het ook niet nodig.
Venus met de gouden appel van Paris door Jan Saenredam (tussen 1580 en 1607) Afbeelding: © Wikicommons
.Gewrongen lichamen
In de 16e eeuw komt een stroming op in de schilderkunst die we nu het Maniërisme noemen. Bij deze manier van schilderen stond het lichaam centraal: de schilder gaf de naakte lichamen weer in de meest moeilijke houdingen waardoor spiermassa’s en kronkelende ledematen goed konden worden waargenomen door de toeschouwers. Het schilderen van deze naakte lichamen werd gezien als een staaltje virtuositeit van de schilders. Ze konden door middel van deze stijl aan iedereen laten zien hoe goed ze waren in hun vak. Het genre waarbinnen de schilder zijn ultieme vaardigheden kon tonen wordt de historieschilderkunst genoemd. Schilderijen uit dit genre, de historiestukken, verbeeldden scènes uit de geschiedenis. De naakte lichamen van de goden in de mythologische verhalen uit de Klassieke Oudheid, maar ook verhalen uit de bijbel, leenden zich daarom goed voor dit genre.
De historieschilderkunst was het belangrijkste genre binnen de schilderkunst van de 17e eeuw. Niet alleen vanwege de virtuoos geschilderde figuren maar ook vanwege de onontbeerlijke kennis van de geschiedenis. De Vlaamse kunstschilder Karel van Mander beschreef het genre al in zijn Schilderboeck in 1604. Hij wilde met zijn boek de schilderkunst van ambacht tot kunst verheffen. En gedegen kennis over de nieuwe en oude theorieën van het schilderen en over onderwerpen uit de Klassieke Oudheid waren daarbij noodzakelijk. Dit stond allemaal in Van Mander’s boek evenals namen van oude meesters uit de Klassieke Oudheid. En omdat de Metamorfosen van Ovidius zo populair waren, had hij de uitleg van de mythologische verhalen als bijlage aan zijn boek toegevoegd.
Mythologische onderwerpen waren dus erg belangrijk in de kunst van de 17e eeuw. De schilder kon hiermee aantonen dat hij kennis bezat over de Klassieke Oudheid en hij kon laten zien hoe goed hij het menselijk naakt kon afbeelden. Nu waren er twee soorten naakt: het erotische naakt en het historische naakt.
Anna du Pire als Granida, door Bartholomeus van der Helst (1660) Afbeelding: © wikicommons
.In het eerste geval werd de mythologie aangegrepen als excuus om een naakte vrouw te schilderen. Vaak werden deze schilderijen opgehangen in privévertrekken. De eigenaren hadden ze om aan hun vrienden te laten zien of om de sfeer in de slaapkamer wat spannender te maken: er werd zelfs gedacht dat de afbeelding van een naakte vrouw de vruchtbaarheid zou verhogen. Dit soort schilderijen kreeg een jong bruidspaar uit betere kringen nog wel eens cadeau. In sommige gevallen was het echtpaar zelf afgebeeld als klassieke goden of helden. De jonge bruid stond halfnaakt afgebeeld als de liefdesgodin Venus of een andere mythische schone. Deze schilderijen, die nu in volle glorie in musea over de hele wereld hangen, waren in de 17e eeuw niet gemaakt voor andere ogen dan die van de naaste bekenden.
De historische naakten waren minder expliciet en vaak voorzien van een christelijk moraal. De meest afgebeelde scène in Nederland (maar niet daarbuiten) komt uit het verhaal van Vertumnus, de god van de herfst. Hij bezocht in de gedaante van een oude vrouw Pomona, de godin van tuinen en boomgaarden. Hij wilde met haar trouwen maar omdat ze niets te maken wilde hebben met de liefde of met mannen, moest hij een list verzinnen. Als oude vrouw probeerde hij haar te overtuigen van de voordelen van een huwelijk.
Vertumnus en Pomona door Hendrik Goltzius, 1613 Afbeelding: © wikicommons
.Het naast elkaar plaatsen van een jonge en oude vrouw was erg populair in de schilderkunst. De schilder kon hiermee laten zien hoe kundig hij alle stadia van de menselijke huid kon uitbeelden. Dit werd gezien als een van de grootste uitdagingen voor een schilder. Daarnaast kwam de moraal om de hoek kijken: alle aardse schoonheid is vergankelijk. Afbeeldingen van deze vergankelijkheid zijn in grote getale en in veel varianten terug te vinden in de 17e eeuw. Maar door het gebruik van een jonge en oude vrouw in één schilderij is de verwijzing heel nadrukkelijk aanwezig.
Rembrandt
Bij Nederlands meest beroemde schilder uit de 17e eeuw, Rembrandt van Rijn, waren schilderijen gemaakt met een klassiek thema heel zeldzaam. Hoewel ook voor hem het historiestuk bovenaan de hiërarchie stond, schilderde hij voornamelijk stukken met een Bijbels thema. De grote uitzondering is De ontvoering van Europa uit 1632. Hij was een meester in het vastleggen van een emotioneel moment, zo ook hier. Europa klampt zich hevig geschrokken vast aan de stier (Zeus) terwijl de andere vrouwen verschrikt achteruit deinzen. .
De roof van Europa door Rembrandt, 1632 Afbeelding: © Wikicommons
.De Metamorfosen van Ovidius, die bij iedereen, geletterd of niet, bekend waren, leenden zich dus goed voor de historieschilderkunst. Hoogmoed komt ten val, zonde wordt gestraft en deugd beloond: zulke thema’s zaten vaak achter de mythologische schilderijen. Ook de overwinningsthema’s uit de Trojaanse oorlog deden het goed. Zij waren vooral geliefd bij de stadsbesturen die hadden geleden onder het Spaanse juk. Hierdoor waren ook in de stadhuizen mythologisch naakten aan de muren te vinden. Ondanks de protesten vanuit de Protestantse kerk zouden de ‘heidense’ verhalen uit de Klassieke Oudheid erg populair blijven in de 17e eeuw. Onder alle lagen van de bevolking werd genoten van de erotisch getinte naakten maar ook van het moraal erachter.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-05-2012
Vies boek verraadt egoïstische Middeleeuwer
Viezigheid in boeken verraadt wat onze voorouders in de Middeleeuwen echt bezighield, zo blijkt uit Engels onderzoek.
Stel dat mensen over vijfhonderd jaar uw boekenkast terugvinden. Geven de boeken in die kast dan een goed beeld van wat u bezighield en van wie u was? Waarschijnlijk niet. Want wie zegt dat u die boeken echt heeft gelezen? Dat u ze interessant vond?
Oplossing
Wanneer we het leven van de mensen in de Middeleeuwen proberen te ontcijferen, lopen we tegen hetzelfde probleem aan. Hun boeken zijn bewaard gebleven en laten ons iets zien van de wereld van toen. Maar wat hield de Middeleeuwer echt bezig? Wetenschappers van de St. Andrews University hebben iets bedacht op dat te achterhalen. Ze zoeken in de boeken naar viezigheid. Onderzoeker Kathryn Rudy heeft een techniek ontwikkeld waarmee heel gemakkelijk is vast te stellen welke pagina’s van een boek het smerigst zijn. Men mag ervan uitgaan dat deze vieze bladzijden ook het vaakst gelezen zijn.
Egoïsten
Rudy liet de techniek los op een aantal Middeleeuwse boeken met daarin gebeden. En onze Middeleeuwse voorouders komen er niet zo heel fraai af. Zo blijken de Middeleeuwers vooral met zichzelf bezig te zijn. Gebeden waarin mensen om redding voor zichzelf konden vragen, bleken veel vaker te zijn gelezen dan gebeden waarin om redding voor anderen kon worden gezocht.
Angst
Ook getuigen de boeken van de angst voor de pest. De bladzijden met daarop een gebed aan Sint Sebastiaan waren het meest gelezen. Deze heilige werd aangeroepen in de hoop dat hij kon voorkomen dat de gelovige de pest zou krijgen.
Slaapkoppen
Uit de boeken blijkt ook dat de meeste mensen moeite hadden om het tijdens het bidden wakker te houden. In het boek staan namelijk ook gebeden die in de kleine uurtjes moesten worden uitgesproken. Maar slechts de eerste pagina’s van deze gebeden zijn vies. Blijkbaar vielen de gelovigen na enkele pagina’s al in slaap. Sterker nog: uit Rudy’s onderzoek blijkt dat de meeste mensen op ongeveer hetzelfde punt in het gebed in slaap vielen.
Rudy is ervan overtuigd dat de boeken met daarin gebeden ons een goed beeld kunnen geven van wat de mensen in de Middeleeuwen bezighield. Ze wijst erop dat religie in die tijd onlosmakelijk verbonden was met de gezondheid en relaties van de mensen.” In de eeuw voordat de drukpers kwam, bestelden mensen tienduizenden van deze boeken met deze gebeden, soms hele mooi versierde exemplaren, ook al kostten de boeken ongeveer evenveel als een huis.” De mensen lazen er vervolgens dagelijks in, vandaar dat de boeken ons redelijk goed kunnen vertellen wat mensen in het dagelijks leven bezighield.
(scientias.nl)
Vies boek verraadt egoïstische Middeleeuwer
Viezigheid in boeken verraadt wat onze voorouders in de Middeleeuwen echt bezighield, zo blijkt uit Engels onderzoek.
Stel dat mensen over vijfhonderd jaar uw boekenkast terugvinden. Geven de boeken in die kast dan een goed beeld van wat u bezighield en van wie u was? Waarschijnlijk niet. Want wie zegt dat u die boeken echt heeft gelezen? Dat u ze interessant vond?
Oplossing
Wanneer we het leven van de mensen in de Middeleeuwen proberen te ontcijferen, lopen we tegen hetzelfde probleem aan. Hun boeken zijn bewaard gebleven en laten ons iets zien van de wereld van toen. Maar wat hield de Middeleeuwer echt bezig? Wetenschappers van de St. Andrews University hebben iets bedacht op dat te achterhalen. Ze zoeken in de boeken naar viezigheid. Onderzoeker Kathryn Rudy heeft een techniek ontwikkeld waarmee heel gemakkelijk is vast te stellen welke pagina’s van een boek het smerigst zijn. Men mag ervan uitgaan dat deze vieze bladzijden ook het vaakst gelezen zijn.
Egoïsten
Rudy liet de techniek los op een aantal Middeleeuwse boeken met daarin gebeden. En onze Middeleeuwse voorouders komen er niet zo heel fraai af. Zo blijken de Middeleeuwers vooral met zichzelf bezig te zijn. Gebeden waarin mensen om redding voor zichzelf konden vragen, bleken veel vaker te zijn gelezen dan gebeden waarin om redding voor anderen kon worden gezocht.
Angst
Ook getuigen de boeken van de angst voor de pest. De bladzijden met daarop een gebed aan Sint Sebastiaan waren het meest gelezen. Deze heilige werd aangeroepen in de hoop dat hij kon voorkomen dat de gelovige de pest zou krijgen.
Slaapkoppen
Uit de boeken blijkt ook dat de meeste mensen moeite hadden om het tijdens het bidden wakker te houden. In het boek staan namelijk ook gebeden die in de kleine uurtjes moesten worden uitgesproken. Maar slechts de eerste pagina’s van deze gebeden zijn vies. Blijkbaar vielen de gelovigen na enkele pagina’s al in slaap. Sterker nog: uit Rudy’s onderzoek blijkt dat de meeste mensen op ongeveer hetzelfde punt in het gebed in slaap vielen.
Rudy is ervan overtuigd dat de boeken met daarin gebeden ons een goed beeld kunnen geven van wat de mensen in de Middeleeuwen bezighield. Ze wijst erop dat religie in die tijd onlosmakelijk verbonden was met de gezondheid en relaties van de mensen.” In de eeuw voordat de drukpers kwam, bestelden mensen tienduizenden van deze boeken met deze gebeden, soms hele mooi versierde exemplaren, ook al kostten de boeken ongeveer evenveel als een huis.” De mensen lazen er vervolgens dagelijks in, vandaar dat de boeken ons redelijk goed kunnen vertellen wat mensen in het dagelijks leven bezighield.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-05-2012
Italianen financierden Engelse ontdekkingsreizen
Een Italiaanse handelaar financierde de eerste Engelse reis naar Noord-Amerika. Dat schrijft een hoogleraar in het tijdschrift Historical Research.
Giovanni Caboto (John Cabot in het Engels), een handelaar uit Venetië, ontving in April 1496 50 nobels (een gouden Engelse munt) van de Italiaanse Compagnia dei Bardi-bank, gevestigd in Londen. Hij gebruikte dit geld om zijn expedities te financieren. Deze avonturier ging op zoek gaan naar het nieuwe land, zo schrijft Dr. Francesco Guidi-Bruscoli in zijn artikel. Tijdens de zomers van 1496 en 1497 leidde Cabot – met steun van koning Hendrik VII – meerdere expedities vanuit Bristol, waarvan de tweede wereldberoemd werd. Deze expeditie resulteerde namelijk in de Europese ontdekking van Noord-Amerika.
Zoektocht
Guidi-Bruscoli vond de financiële documenten na een telefoontje van twee van zijn mede-onderzoekers. Zij waren al jaren op zoek naar onderzoeksresultaten van een overleden historicus, Dr. Alwyn Ruddock. Ruddock had een aantal bijzondere ontdekkingen gedaan over de reizen van Cabot, maar al haar aantekeningen werden vernietigd na haar dood in 2005. Zij beweerde dat Cabot werd gefinancierd door een Italiaanse bank, maar weigerde haar bron van informatie vrij te geven. Bij een bezoek aan haar huis in 2010 werd deze dan toch gevonden: in de vorm van een plaklabel op een oude schoenenkast met de woorden ‘The Bardi firm of London‘. Guidi-Bruscoli slaagde er uiteindelijk in om de locatie van het archief te achterhalen.
Giovanni Caboto (John Cabot) financierde de eerste reis naar Noord-Amerika. Bron: wikimedia commons
Het nieuwe land
Opvallend is dat in de documenten wordt gesproken over ‘het nieuwe land’. Dit suggereert dat Cabot het geld ontving om een land, waar men het bestaan al van wist, te vinden. Er kan zelfs worden gezegd dat handelaren uit Bristol Noord-Amerika al hadden ontdekt voordat Columbus dat deed. Maar Guidi-Bruscoli is voorzichtig: “Het document suggereert dat de mensen van de Bardi-bank in een eerdere ontdekking geloofden, maar we kunnen er niet zomaar van uitgaan dat deze ontdekking ook heeft plaatsgevonden”. Het is volgens hem aannemelijk dat er werd verwezen naar het mythische eiland Brasil. “Mariniers uit Bristol claimden dit eiland in het verleden gevonden te hebben. Of dit verhaal met een echte ontdekking vergeleken kan worden, is erg onzeker”. Het zou volgens Guidi-Bruscoli wel geweldig zijn om er achter te komen of de mariniers Noord-Amerika eerder ontdekten dan Columbus.
Guido-Bruscoli is erg blij met de ontdekking. Banken van Italiaanse handelaars hebben vroeger namelijk heel wat ontdekkingsreizen gefinancierd. Zo was al bekend dat zij de sleutel waren tot het succes van expedities door Portugal en Spanje. Engeland leek echter geen hulp van de Italianen te krijgen. Ook het feit dat Cabot politieke steun van de koning kreeg was bekend, maar de identiteit en motivaties van diegenen die zijn reizen financierden waren vooralsnog onbekend. Met de vondst van de documenten is er weer wat meer bekend over de ontdekkingsreizen van vroeger.
(Scientias.nl)
Italianen financierden Engelse ontdekkingsreizen
Een Italiaanse handelaar financierde de eerste Engelse reis naar Noord-Amerika. Dat schrijft een hoogleraar in het tijdschrift Historical Research.
Giovanni Caboto (John Cabot in het Engels), een handelaar uit Venetië, ontving in April 1496 50 nobels (een gouden Engelse munt) van de Italiaanse Compagnia dei Bardi-bank, gevestigd in Londen. Hij gebruikte dit geld om zijn expedities te financieren. Deze avonturier ging op zoek gaan naar het nieuwe land, zo schrijft Dr. Francesco Guidi-Bruscoli in zijn artikel. Tijdens de zomers van 1496 en 1497 leidde Cabot – met steun van koning Hendrik VII – meerdere expedities vanuit Bristol, waarvan de tweede wereldberoemd werd. Deze expeditie resulteerde namelijk in de Europese ontdekking van Noord-Amerika.
Zoektocht
Guidi-Bruscoli vond de financiële documenten na een telefoontje van twee van zijn mede-onderzoekers. Zij waren al jaren op zoek naar onderzoeksresultaten van een overleden historicus, Dr. Alwyn Ruddock. Ruddock had een aantal bijzondere ontdekkingen gedaan over de reizen van Cabot, maar al haar aantekeningen werden vernietigd na haar dood in 2005. Zij beweerde dat Cabot werd gefinancierd door een Italiaanse bank, maar weigerde haar bron van informatie vrij te geven. Bij een bezoek aan haar huis in 2010 werd deze dan toch gevonden: in de vorm van een plaklabel op een oude schoenenkast met de woorden ‘The Bardi firm of London‘. Guidi-Bruscoli slaagde er uiteindelijk in om de locatie van het archief te achterhalen.
Giovanni Caboto (John Cabot) financierde de eerste reis naar Noord-Amerika. Bron: wikimedia commons
Het nieuwe land
Opvallend is dat in de documenten wordt gesproken over ‘het nieuwe land’. Dit suggereert dat Cabot het geld ontving om een land, waar men het bestaan al van wist, te vinden. Er kan zelfs worden gezegd dat handelaren uit Bristol Noord-Amerika al hadden ontdekt voordat Columbus dat deed. Maar Guidi-Bruscoli is voorzichtig: “Het document suggereert dat de mensen van de Bardi-bank in een eerdere ontdekking geloofden, maar we kunnen er niet zomaar van uitgaan dat deze ontdekking ook heeft plaatsgevonden”. Het is volgens hem aannemelijk dat er werd verwezen naar het mythische eiland Brasil. “Mariniers uit Bristol claimden dit eiland in het verleden gevonden te hebben. Of dit verhaal met een echte ontdekking vergeleken kan worden, is erg onzeker”. Het zou volgens Guidi-Bruscoli wel geweldig zijn om er achter te komen of de mariniers Noord-Amerika eerder ontdekten dan Columbus.
Guido-Bruscoli is erg blij met de ontdekking. Banken van Italiaanse handelaars hebben vroeger namelijk heel wat ontdekkingsreizen gefinancierd. Zo was al bekend dat zij de sleutel waren tot het succes van expedities door Portugal en Spanje. Engeland leek echter geen hulp van de Italianen te krijgen. Ook het feit dat Cabot politieke steun van de koning kreeg was bekend, maar de identiteit en motivaties van diegenen die zijn reizen financierden waren vooralsnog onbekend. Met de vondst van de documenten is er weer wat meer bekend over de ontdekkingsreizen van vroeger.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-05-2012
Jan Frans Willems krijgt 166 jaar na zijn dood eerste biografie
Literatuurhistoricus Ludo Stynen heeft een lijvige biografie klaar van Jan Frans Willems. Deze negentiende eeuwse Vlaamse auteur speelde een belangrijke maar onderbelicht gebleven rol in het ontstaan van de Vlaamse beweging. Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans en Vlaams minister-president Kris Peeters kregen het eerste exemplaar overhandigd.
Ludo Stynen © belga.
Jan Frans Willems (1793 - 1846) © Wikipedia. Willems werd geboren in 1793 in Boechout, op de eerste dag van de eerste Franse bezetting van België. Op zijn veertiende verloor zijn vader zijn job bij de gemeente Boechout omdat zijn kennis van het Frans ontoereikend was. Willems zou zijn verdere leven lang wijden aan de verdediging en het eerherstel van het Nederlands, de taal van zijn vader.
Jan Frans Willems, naar wie het latere (liberale) Willemsfonds is vernoemd, was een overtuigd orangist, die korte tijd na de onafhankelijkheid van België in onmin leefde met de Belgische overheid, wat hem een "verbanning" naar Eeklo kostte. Toch volgde na enkele jaren een verzoening.
Taalrechten
Willems zal een aanhanger worden van een op taalrechten gericht Vlaams nationalisme binnen een Belgische staat. Tekenend daarvoor is zijn bewerking in die tijd van het middeleeuwse Reinaertsepos. Willems laat zijn Belgische vaderlandsliefde blijken door dat middeleeuwse werk als Belgisch te bestempelen, wat hem belangrijke ambten en kennissen zal opleveren. Het voorwoord van datzelfde werk leest echter als een Vlaams manifest.
De "overwinning" van Willems volgt later. In 1844 wordt de "Willems-spelling" erkend als eenheidsspelling. De verscheidenheid in dialecten bemoeilijkte de strijd voor taalrechten serieus.
De bekendheid van Willems in Vlaanderen nam in de anderhalve eeuw na zijn dood sterk af. "Men zegt van Conscience dat hij zijn volk leerde lezen, maar de verdienste van Jan Frans Willems is veel groter", besluit biograaf Ludo Stynen.
"Jan Frans Willems. Vader van de Vlaamse beweging" van Ludo Stynen telt 507 pagina's en is uitgegeven bij De Bezige Bij.
(HLN)
Jan Frans Willems krijgt 166 jaar na zijn dood eerste biografie
Literatuurhistoricus Ludo Stynen heeft een lijvige biografie klaar van Jan Frans Willems. Deze negentiende eeuwse Vlaamse auteur speelde een belangrijke maar onderbelicht gebleven rol in het ontstaan van de Vlaamse beweging. Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans en Vlaams minister-president Kris Peeters kregen het eerste exemplaar overhandigd.
Ludo Stynen © belga.
Jan Frans Willems (1793 - 1846) © Wikipedia. Willems werd geboren in 1793 in Boechout, op de eerste dag van de eerste Franse bezetting van België. Op zijn veertiende verloor zijn vader zijn job bij de gemeente Boechout omdat zijn kennis van het Frans ontoereikend was. Willems zou zijn verdere leven lang wijden aan de verdediging en het eerherstel van het Nederlands, de taal van zijn vader.
Jan Frans Willems, naar wie het latere (liberale) Willemsfonds is vernoemd, was een overtuigd orangist, die korte tijd na de onafhankelijkheid van België in onmin leefde met de Belgische overheid, wat hem een "verbanning" naar Eeklo kostte. Toch volgde na enkele jaren een verzoening.
Taalrechten
Willems zal een aanhanger worden van een op taalrechten gericht Vlaams nationalisme binnen een Belgische staat. Tekenend daarvoor is zijn bewerking in die tijd van het middeleeuwse Reinaertsepos. Willems laat zijn Belgische vaderlandsliefde blijken door dat middeleeuwse werk als Belgisch te bestempelen, wat hem belangrijke ambten en kennissen zal opleveren. Het voorwoord van datzelfde werk leest echter als een Vlaams manifest.
De "overwinning" van Willems volgt later. In 1844 wordt de "Willems-spelling" erkend als eenheidsspelling. De verscheidenheid in dialecten bemoeilijkte de strijd voor taalrechten serieus.
De bekendheid van Willems in Vlaanderen nam in de anderhalve eeuw na zijn dood sterk af. "Men zegt van Conscience dat hij zijn volk leerde lezen, maar de verdienste van Jan Frans Willems is veel groter", besluit biograaf Ludo Stynen.
"Jan Frans Willems. Vader van de Vlaamse beweging" van Ludo Stynen telt 507 pagina's en is uitgegeven bij De Bezige Bij.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-05-2012
Wond Ötzi bevat oudste bloed ooit gevonden
Wetenschappers hebben in wonden van Ötzi de oudste rode bloedcellen ooit ontdekt. Een heel bijzondere vondst.
Ötzi is de laatste jaren aan heel wat grondige onderzoeken onderworpen. Maar bloed: dat konden de wetenschappers maar niet vinden. Zo bestudeerden ze bijvoorbeeld de aorta van Ötzi, zonder resultaat. Met behulp van nanotechnologie is het nu echter toch gelukt om sporen van bloed te vinden en wel in de wonden van de bekende IJsman.
Wond
“Tot op heden was er altijd onzekerheid over hoe lang bloed kon overleven,” vertelt onderzoeker Albert Zink. “Laat staan dat we wisten hoe bloedcellen uit de kopertijd er uit zouden zien.” De onderzoekers gebruikten een bijzondere microscoop om weefsel uit de wond van Ötzi te onderzoeken. De wond had de ijsman opgelopen nadat hij door een pijl was geraakt. De microscoop maakte een 3D-beeld van het oppervlak en de onderzoekers zagen plots een afbeelding van rode bloedcellen ontstaan. De cellen hadden de vorm van een donut en zagen er dus precies hetzelfde uit als de bloedcellen die u vandaag de dag in uw lichaam heeft.
Oudste
Om er zeker van te zijn dat het echt een rode bloedcel was, bestudeerden de onderzoekers de moleculen waaruit de bloedcel was opgebouwd. Na dat onderzoek was er geen twijfel meer mogelijk: dit was bloed. En dat maakt de vondst wel heel bijzonder. De bloedcellen zijn zeker 5300 jaar oud en het bloed is dan ook veruit het oudste bloed dat wetenschappers ooit hebben teruggevonden.
Niet direct dood
En aan de hand van het bloed konden de wetenschappers zelfs een klein mysterie dat Ötzi omringt, oplossen. Ze ontdekten namelijk fibrine, een eiwit dat ervoor zorgt dat bloed stolt. “Omdat fibrine voorkomt in nieuwe wonden en daarna weer verdwijnt, kan de theorie dat Ötzi direct nadat hij door de pijl werd verwond, stierf, niet overeind blijven.”
Het onderzoek van de wetenschappers is niet alleen interessant voor historici. Ook in de huidige tijd kunnen we er ons voordeel mee doen. Zo is het tot op heden heel lastig gebleken om vast te stellen hoe lang bloed al op een plaats delict ligt. Met de techniek die de wetenschappers op Ötzi hebben losgelaten, is het wellicht mogelijk om dat toch te achterhalen.
(scientias.nl)
Wond Ötzi bevat oudste bloed ooit gevonden
Wetenschappers hebben in wonden van Ötzi de oudste rode bloedcellen ooit ontdekt. Een heel bijzondere vondst.
Ötzi is de laatste jaren aan heel wat grondige onderzoeken onderworpen. Maar bloed: dat konden de wetenschappers maar niet vinden. Zo bestudeerden ze bijvoorbeeld de aorta van Ötzi, zonder resultaat. Met behulp van nanotechnologie is het nu echter toch gelukt om sporen van bloed te vinden en wel in de wonden van de bekende IJsman.
Wond
“Tot op heden was er altijd onzekerheid over hoe lang bloed kon overleven,” vertelt onderzoeker Albert Zink. “Laat staan dat we wisten hoe bloedcellen uit de kopertijd er uit zouden zien.” De onderzoekers gebruikten een bijzondere microscoop om weefsel uit de wond van Ötzi te onderzoeken. De wond had de ijsman opgelopen nadat hij door een pijl was geraakt. De microscoop maakte een 3D-beeld van het oppervlak en de onderzoekers zagen plots een afbeelding van rode bloedcellen ontstaan. De cellen hadden de vorm van een donut en zagen er dus precies hetzelfde uit als de bloedcellen die u vandaag de dag in uw lichaam heeft.
Oudste
Om er zeker van te zijn dat het echt een rode bloedcel was, bestudeerden de onderzoekers de moleculen waaruit de bloedcel was opgebouwd. Na dat onderzoek was er geen twijfel meer mogelijk: dit was bloed. En dat maakt de vondst wel heel bijzonder. De bloedcellen zijn zeker 5300 jaar oud en het bloed is dan ook veruit het oudste bloed dat wetenschappers ooit hebben teruggevonden.
Niet direct dood
En aan de hand van het bloed konden de wetenschappers zelfs een klein mysterie dat Ötzi omringt, oplossen. Ze ontdekten namelijk fibrine, een eiwit dat ervoor zorgt dat bloed stolt. “Omdat fibrine voorkomt in nieuwe wonden en daarna weer verdwijnt, kan de theorie dat Ötzi direct nadat hij door de pijl werd verwond, stierf, niet overeind blijven.”
Het onderzoek van de wetenschappers is niet alleen interessant voor historici. Ook in de huidige tijd kunnen we er ons voordeel mee doen. Zo is het tot op heden heel lastig gebleken om vast te stellen hoe lang bloed al op een plaats delict ligt. Met de techniek die de wetenschappers op Ötzi hebben losgelaten, is het wellicht mogelijk om dat toch te achterhalen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zoektocht naar onderzeeboot in Noordzee
Van de 6 Nederlandse onderzeeboten die tijdens patrouilles in de Tweede Wereldoorlog verloren gingen, werd alleen Hr. Ms. O-13 nooit gelokaliseerd. Nog altijd wordt gezocht naar dit vaartuig met 34-koppige bemanning.
De Koninklijke Marine en het Comité Nabestaanden Onderzeeboten 1940-1945 hopen dat gebruikers van de Noordzee alert zijn op het vinden van de O-13. Zo ontdekten sportvissers vorig jaar de eveneens vermiste onderzeeboot K XVI in de Zuid-Chinese Zee.
Operatiegebied
De O-13 vetrok op 12 juni 1940 vanuit Dundee in Schotland voor een oorlogspatrouille nabij Scandinavië, maar keerde nooit terug. Vanwege het opgedragen operatiegebied verging de O-13 waarschijnlijk in het segment dat zich bevindt tussen 56⁰25’ N en 57⁰20’ N. De Schotse kustlijn, tussen Dundee en Aberdeen, begrenst het gebied aan westzijde; aan de oostzijde ligt de grens op 006⁰ E. Hierbinnen is het gebied tussen 003⁰00’ E en 005⁰20’ E belangrijk vanwege diverse mijnenvelden.
Theorieën
Voor de ondergang van de O-13 bestaan verschillende, onbewezen, theorieën. Zo zou ze zijn vergaan op een Duits mijnenveld of door een Poolse onderzeeboot zijn overvaren omdat die haar aanzag voor Duits. Ook een technisch mankement of losdrijvende mijn kunnen de oorzaak zijn.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)rzeeboot_in_Noordzee
Van de 6 Nederlandse onderzeeboten die tijdens patrouilles in de Tweede Wereldoorlog verloren gingen, werd alleen Hr. Ms. O-13 nooit gelokaliseerd. Nog altijd wordt gezocht naar dit vaartuig met 34-koppige bemanning.
De Koninklijke Marine en het Comité Nabestaanden Onderzeeboten 1940-1945 hopen dat gebruikers van de Noordzee alert zijn op het vinden van de O-13. Zo ontdekten sportvissers vorig jaar de eveneens vermiste onderzeeboot K XVI in de Zuid-Chinese Zee.
Operatiegebied
De O-13 vetrok op 12 juni 1940 vanuit Dundee in Schotland voor een oorlogspatrouille nabij Scandinavië, maar keerde nooit terug. Vanwege het opgedragen operatiegebied verging de O-13 waarschijnlijk in het segment dat zich bevindt tussen 56⁰25’ N en 57⁰20’ N. De Schotse kustlijn, tussen Dundee en Aberdeen, begrenst het gebied aan westzijde; aan de oostzijde ligt de grens op 006⁰ E. Hierbinnen is het gebied tussen 003⁰00’ E en 005⁰20’ E belangrijk vanwege diverse mijnenvelden.
Theorieën
Voor de ondergang van de O-13 bestaan verschillende, onbewezen, theorieën. Zo zou ze zijn vergaan op een Duits mijnenveld of door een Poolse onderzeeboot zijn overvaren omdat die haar aanzag voor Duits. Ook een technisch mankement of losdrijvende mijn kunnen de oorzaak zijn.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)rzeeboot_in_Noordzee
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Nu op 538 een live uitzending uit Auschwitz-Birkenau.
quote:Ruuddewild.nl over Auschwitz
Omdat we nooit mogen vergeten wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog in Auschwitz gebeurde, doet Ruud de Wild op donderdag 3 mei (een dag voor dodenherdenking) een live uitzending in en over Auschwitz. Dit wordt uiteraard geen uitzending zoals je van Ruud gewend bent.
Ruud krijgt er een rondleiding van Bob Cohen. Bob heeft 27 maanden in verschillende kampen overleefd. Hij zat 11 maanden in vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau.
Auschwitz was het grootste van alle concentratiekampen. Er werden ongeveer 1,3 miljoen mensen naartoe gedeporteerd, waarvan er ongeveer 1,1 miljoen zijn vermoord.
Er wordt uit respect geen muziek gedraaid in het kamp, de studio staat daarom buiten het concentratiekamp.
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
04-05-2012
"Paranoïde Hitler had messiascomplex"
© getty.
Adolf Hitler had een 'messiascomplex' en raakte naarmate de oorlog vorderde steeds meer geobsedeerd door de vermeende 'Joodse vijand'. Dat staat in een rapport over de dictator dat al in 1942 werd gemaakt door Britse experts op het gebied van propaganda en psychologische oorlogvoering.
Het onlangs herontdekte document is nu onthuld door de Universiteit van Cambridge. Het werd gemaakt in de tijd dat nazi-Duitsland de eerste militaire tegenslagen op land te verwerken kreeg. "Als reactie op tegenslagen, begon Hitler zijn aandacht te verleggen naar het thuisfront," aldus onderzoeker Scott Anthony.
De experts analyseerden destijds een radiotoespraak die Hitler had gegeven op 26 april 1942, en leidden daar vanalles uit af over diens mentale toestand. Zo zou Hitler de neiging hebben gehad de moed te verliezen als zijn ambities mislukten. De dictator zou er toen al serieus rekening hebben gehouden dat hij de oorlog zou verliezen.
Messiascomplex
Een andere conclusie was dat Hitler leed aan paranoia. Dat kwam volgens de analisten tot uiting door een zogeheten messiascomplex. Hitler dacht dat hij een uitverkoren volk leidde, dat aan een kruistocht bezig was tegen het vleesgeworden kwaad: de Joden.
Inmiddels is bekend dat nazikopstukken enkele weken voor de speech plannen maakten voor de 'Endlösung', de poging van de nazi's om alle Joden te vermoorden.
Na de oorlog is nog veel geschreven over de mentale conditie van Hitler. Tijdens de oorlog was een dergelijke analyse vrij nieuw.
(HLN)
"Paranoïde Hitler had messiascomplex"
© getty.
Adolf Hitler had een 'messiascomplex' en raakte naarmate de oorlog vorderde steeds meer geobsedeerd door de vermeende 'Joodse vijand'. Dat staat in een rapport over de dictator dat al in 1942 werd gemaakt door Britse experts op het gebied van propaganda en psychologische oorlogvoering.
Het onlangs herontdekte document is nu onthuld door de Universiteit van Cambridge. Het werd gemaakt in de tijd dat nazi-Duitsland de eerste militaire tegenslagen op land te verwerken kreeg. "Als reactie op tegenslagen, begon Hitler zijn aandacht te verleggen naar het thuisfront," aldus onderzoeker Scott Anthony.
De experts analyseerden destijds een radiotoespraak die Hitler had gegeven op 26 april 1942, en leidden daar vanalles uit af over diens mentale toestand. Zo zou Hitler de neiging hebben gehad de moed te verliezen als zijn ambities mislukten. De dictator zou er toen al serieus rekening hebben gehouden dat hij de oorlog zou verliezen.
Messiascomplex
Een andere conclusie was dat Hitler leed aan paranoia. Dat kwam volgens de analisten tot uiting door een zogeheten messiascomplex. Hitler dacht dat hij een uitverkoren volk leidde, dat aan een kruistocht bezig was tegen het vleesgeworden kwaad: de Joden.
Inmiddels is bekend dat nazikopstukken enkele weken voor de speech plannen maakten voor de 'Endlösung', de poging van de nazi's om alle Joden te vermoorden.
Na de oorlog is nog veel geschreven over de mentale conditie van Hitler. Tijdens de oorlog was een dergelijke analyse vrij nieuw.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-05-2012
Stonehenge was ooit een perfect auditorium
Hoe klonk geluid in Stonehenge in de hoogtijdagen van het bouwwerk? Engelse wetenschappers denken eruit te zijn.
Wie het oude Stonehenge binnenstapt, zal niet direct onder de indruk zijn van de akoestiek van het bouwwerk. De echo’s zijn zwak en van een galm is eigenlijk geen sprake. Maar het is zeer twijfelachtig of onze waarnemingen nu een goed beeld geven van hoe het ooit was, want Stonehenge is niet meer compleet. Er mist het één en ander en dat heeft invloed op de akoestiek. Om het echte geluid van Stonehenge te achterhalen, bestudeerden wetenschappers dan ook niet Stonehenge, maar een replica ervan die in Maryhill (Verenigde Staten) terug te vinden is.
Maryhill. Foto: Beth Watson (cc via Flickr.com).
Echo’s
In de replica deden de onderzoekers tal van metingen om te achterhalen hoe het zat met onder meer echo’s en galm. In het verleden zijn dergelijke onderzoeken ook in Griekse en Romeinse theaters uitgevoerd en daar was het effect zo groot dat de onderzoekers wel moesten concluderen dat ze met de akoestiek in het achterhoofd waren gebouwd. Het is onmogelijk om hetzelfde over Stonehenge te zeggen: het akoestische effect is namelijk niet zo heel groot. Maar het effect is wel zo groot dat de mensen uit die tijd het opgemerkt moeten hebben.
Galm
Zo blijkt de galm ongeveer één seconde in het bouwwerk te blijven hangen. En een ieder die de cirkel binnenstapte, moet die galm hebben opgemerkt. “De galm is overduidelijk merkbaar en werd (in die tijd, red.) mogelijk enkel op natuurlijke geologische plaatsen zoals grotten aangetroffen,” zo schrijven de onderzoekers. “Opvallend genoeg is één seconde een typische, optimale duur van de galm voor een auditorium,” zo voegen ze eraan toe. Als de galm één seconde duurt dan blijven de woorden die iemand in de cirkel uitspreekt, verstaanbaar. Duurt de galm korter of langer, dan verandert dat al. “Spraak was duidelijk hoorbaar ongeacht de positie van de spreker of de luisteraar. Dat komt ongetwijfeld door de weerkaatsende oppervlakken waar ze door omringd werden, maar ook doordat geluid in grote mate verspreid werd door de ruimtes tussen de stenen. Zo werd een al te sterke weerkaatsing voorkomen en werd de galm niet hinderlijk.”
De onderzoekers bedrijven ‘akoestische archeologie‘: een tak van wetenschap die momenteel enorm in opkomst is. Lang keken wetenschappers alleen maar naar oude bouwwerken om er meer over te weten te komen, maar verrassend genoeg blijkt geluid soms een hele nieuwe dimensie bloot te leggen
(scientias.nl)
Stonehenge was ooit een perfect auditorium
Hoe klonk geluid in Stonehenge in de hoogtijdagen van het bouwwerk? Engelse wetenschappers denken eruit te zijn.
Wie het oude Stonehenge binnenstapt, zal niet direct onder de indruk zijn van de akoestiek van het bouwwerk. De echo’s zijn zwak en van een galm is eigenlijk geen sprake. Maar het is zeer twijfelachtig of onze waarnemingen nu een goed beeld geven van hoe het ooit was, want Stonehenge is niet meer compleet. Er mist het één en ander en dat heeft invloed op de akoestiek. Om het echte geluid van Stonehenge te achterhalen, bestudeerden wetenschappers dan ook niet Stonehenge, maar een replica ervan die in Maryhill (Verenigde Staten) terug te vinden is.
Maryhill. Foto: Beth Watson (cc via Flickr.com).
Echo’s
In de replica deden de onderzoekers tal van metingen om te achterhalen hoe het zat met onder meer echo’s en galm. In het verleden zijn dergelijke onderzoeken ook in Griekse en Romeinse theaters uitgevoerd en daar was het effect zo groot dat de onderzoekers wel moesten concluderen dat ze met de akoestiek in het achterhoofd waren gebouwd. Het is onmogelijk om hetzelfde over Stonehenge te zeggen: het akoestische effect is namelijk niet zo heel groot. Maar het effect is wel zo groot dat de mensen uit die tijd het opgemerkt moeten hebben.
Galm
Zo blijkt de galm ongeveer één seconde in het bouwwerk te blijven hangen. En een ieder die de cirkel binnenstapte, moet die galm hebben opgemerkt. “De galm is overduidelijk merkbaar en werd (in die tijd, red.) mogelijk enkel op natuurlijke geologische plaatsen zoals grotten aangetroffen,” zo schrijven de onderzoekers. “Opvallend genoeg is één seconde een typische, optimale duur van de galm voor een auditorium,” zo voegen ze eraan toe. Als de galm één seconde duurt dan blijven de woorden die iemand in de cirkel uitspreekt, verstaanbaar. Duurt de galm korter of langer, dan verandert dat al. “Spraak was duidelijk hoorbaar ongeacht de positie van de spreker of de luisteraar. Dat komt ongetwijfeld door de weerkaatsende oppervlakken waar ze door omringd werden, maar ook doordat geluid in grote mate verspreid werd door de ruimtes tussen de stenen. Zo werd een al te sterke weerkaatsing voorkomen en werd de galm niet hinderlijk.”
De onderzoekers bedrijven ‘akoestische archeologie‘: een tak van wetenschap die momenteel enorm in opkomst is. Lang keken wetenschappers alleen maar naar oude bouwwerken om er meer over te weten te komen, maar verrassend genoeg blijkt geluid soms een hele nieuwe dimensie bloot te leggen
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9522quote:A Brief History of Supply Chains by Sanjeev Sanyal - The Globalist
In ancient times, transportation technology was basic and the cost of moving goods was an important determinant of the production and distribution of a product. Thus, goods were put together close to the source of raw materials. Then, these products made their way in a largely linear chain to their end consumer.
Ancient trade routes like the Silk Road through Central Asia and the Spice Route over the Indian Ocean were mostly linear chains that took a finished product to its ultimate destination. Moreover, given the high costs, long-distance trade was limited to high-value items such as spices, weapons and luxury goods.
The production and consumption of most items was local. This meant that producer and consumer could directly communicate with each other, and the customer could specify exactly what he or she wanted. This was the world of the village weaver, potter, blacksmith and cobbler. The bulk of pre-industrial artisan manufacturing, therefore, was customized to the needs of the end consumer.
It was only in the 18th century that shipping technology improved enough to allow the large-scale functioning of an international production network. Interestingly, the first product to be put together with a truly global supply network was rum. Slave labor was imported from West Africa to the Caribbean in order to grow sugarcane (a plant originally from India). Sugarcane molasses were then shipped to New England where distilleries in Massachusetts, Rhode Island and Staten Island turned it into rum.
Some of the drink was consumed locally, but much of it was then sold in bottles and barrels in Europe and all over the Atlantic. It is said that the distillation of rum was the single biggest industry in colonial America — although its importance is now all but forgotten except in popular tales about pirates.
Shipping to the world
As the Industrial Revolution took shape in the late 18th century, production networks took on a totally different scale. The cotton industry was the center of this shift. Prior to the technological innovations of the Industrial Revolution, India was the cotton manufacturing center of the world and exported its textiles all over the world. Competition from imported cotton was a major cause of resentment for the traditional wool industry in Britain.
We have records of heated debates in Parliament in the 1600s and early 1700s about how to restrict the use of cotton. A law passed in 1699 stipulated that "all magistrates, judges, students of the universities, and all professors of the common and civil law… [must] wear gowns made of woolen manufacture." There were even laws that stipulated that corpses had to be buried wearing sheep's wool.
By the end of the 18th century, however, technological shifts dramatically changed the cotton industry. The spinning jenny patented by James Hargreaves in 1770 increased the amount of yarn spun by a worker by several orders of magnitude even as the flying shuttle revolutionized the speed of weaving the yarn into cloth. Meanwhile, the American inventor Eli Whitney invented the cotton gin that mechanized the process of separating cotton wool from the seeds.
All these changes were complimented by improvements in ship design and, by the mid-19th century, the introduction of steamships. As a result of all these innovations, a global supply network emerged that involved shipping cotton grown in the southern United States (often using slave labor) to the cotton mills in England. The finished cloth was then shipped out to the rest of the world.
Over the next century, transportation technology witnessed major breakthroughs that included the railways, trams, bicycles and the Suez Canal. By the time of World War I, we also had the Panama Canal, automobiles and even early airplanes. As a result, the cost of transporting goods dropped sharply. Ocean freight rates, for instance, fell 70% between 1840 and 1910.
The improvements in transportation also improved communications — steamships and railways could also carry letters — but there were few independent improvements in communications with the single exception of the telegraph. In other words, communications was the poor cousin of transportation until World War I.
A world with good transportation, but relatively underdeveloped communications, strongly influenced the industrial structure and supply networks of the early 20th century. Production was centralized at major transportation hubs, and Fordist production lines were used to mass manufacture goods. Vertically integrated industrial structures were needed to minimize communication gaps between various segments of the production process.
As mass manufacturing was ramped up, it was no longer possible for individual customers to specify requirements. The supply chain responded by standardizing products. Ultimately, even downstream distribution networks succumbed to standardization. This shift is best summarized by Henry Ford's famous comment, "Any customer can have a car painted any color that he wants so long as it is black." Retailing shifted in favor of large department stores that could house a large selection of standardized products, with price and variety substituting for customization.
Postwar technological changes
The Second World War witnessed the pinnacle of the Fordist production system. By 1950s, a new generation of technological changes began to alter the structure of global supply networks.
As a break from the past, communications began to influence developments independently of transportation. The telephone was patented by Alexander Graham Bell in 1876, but it would be well into the 1920s before phones were commonplace in the United States. The first transatlantic call between London and New York took place in 1926, and another two decades would pass before long-distance telephony was common in the rest of the world.
Meanwhile, transportation also went through another major innovation — containerization. Most people tend to ignore the importance of this innovation, but it was a radical idea. Until the 1950s, ships had to be manually loaded piece-by-piece. Industrial cables had to be carefully stacked next to boxes of delicate porcelain and perhaps a basket containing fruit.
This was not just time consuming, it was also very expensive. The cost of port handling accounted for almost half the transportation cost of shipping a truckload of medicine from Chicago to Nancy, France. Moreover, the system was prone to breakage and theft. It was not uncommon that the shipment got lost — and it was very difficult to trace it.
In the 1950s, entrepreneurs like Malcolm McLean began to revolutionize shipping — and logistics in general — by introducing standardized containers that could not merely be sealed and loaded into ships, but also could be seamlessly passed on to the truck and rail network. Both ships and ports were redesigned to handle containers.
Ships purchased in the early 1970s could carry four times the cargo capacity of traditional ships. Their faster speeds and turnaround time in port allowed them to make six round trips a year between Europe and the Far East, compared to three-and-a-half for the older ships.
Interestingly, western countries persisted with building old style ports well into the 1970s. They already had large existing fleets and other infrastructure from the pre-container age and could not easily adopt full containerization. Bureaucratic persistence and political pressure from port workers' unions also slowed the shift.
Thus, it was Asia that wholeheartedly adopted containerization and built large new facilities. Hong Kong and Singapore asserted themselves as major ports and clearinghouses for containerized shipping. These two ports had established themselves as the world's largest container ports by 1990 — and Asian ports continue to dominate to this day.
Communications revolution
The combination of containerization and telephones (and related technologies like the fax) caused the next shift in supply networks. Improved communications meant that it was possible to exactly specify components and products. Containerization meant that these components could be transported cheaply and be delivered "just-in-time."
In turn, this allowed the production process to be neatly modularized and contracted out. Ironically, one of the first companies to take advantage of this was the U.S.-based toy manufacturer Mattel, which used it to produce the Barbie. Despite Barbie's All-American image, the doll was produced abroad from its very inception in 1959. The earliest Barbie factories were in Japan and Taiwan, and today it is put together by a complex network spanning the world.
Although the technologies and practices related to the new supply chains originated in the United States, it was Japan that leveraged them to fundamentally change production systems. Dubbed "lean production," the Japanese production system was both more flexible as well as able to sharply reduce the need to carry inventory. It made the vertically-integrated Fordist assembly line obsolete.
Many of the elements of the new system evolved originally in the automobile industry, but they were soon being applied in other sectors too. The electronics industry turned out to be especially well-suited to the decentralized production process.
By the late 1980s, the whole world was trying to copy the Japanese system. Nonetheless, it was East Asia that best internalized the network-based production system. There were many reasons for this. First, much of the infrastructure in the region was new. In many cases, the infrastructure was specifically created to support supply chains for Japanese companies. Second, geography helped since most of the key economic hubs could be linked by sea. This was a key advantage since transportation by ship is much cheaper than by rail or road.
Third, East Asia had a very heterogeneous mix of skills and wages. This meant that different countries could specialize into different parts of the modular production chain. The addition of Southeast Asia and China's special economic zones to the supply chain meant that the production network could remain within the region even after wages began to rise in Japan, Hong Kong, Singapore, Taiwan and South Korea.
By the 1990s, much of the world's manufacturing had shifted to the new system, but the decade will be remembered for what is best described as the "Communications Revolution." Within a few short years, technologies such as mobile telephony and the internet went from being barely known to being ubiquitous. The efficiency of transportation networks also improved but, in a role reversal, these gains were now driven mostly by improvements in communications technology.
The cost of real-time international communications had been prohibitive in the 1930s and barely affordable in the 1960s, but became irrelevant by the end of the 1990s. This not only made lean manufacturing ever more efficient, but allowed the creation of international production networks in a completely new area — services.
Around 1993, the management of American Express noticed that the cost of running their credit card operations in India was significantly lower than that for comparable businesses elsewhere. So when the bank decided a year later to consolidate their finance functions in three locations around the world, India was chosen to anchor the Asia-Pacific operations. Very soon companies like British Airways and GE Capital were setting up large outsourcing units in India. Thus was born the global services outsourcing business.
Meanwhile, the efficiency gains of "just-in-time" and lean production were making their way downstream and being applied to distribution networks. One of the results of this change was the rise of hyper-markets like Walmart and Carrefour. By leveraging scale, logistics and lean inventories, they were able to bring down retail prices as well as provide consumers with unprecedented choice.
Into the cloud
The lean production model was the result of innovations in containerization and fixed-line telephony. Although production was decentralized, we are still dealing with a pyramid of rigid industrial relationships (such as the Japanese keiretsu). The communications revolution fundamentally changed this environment by making it possible for everyone to contact everyone, specify a requirement and negotiate a price. This model retained most of the advantages of lean production, but was far more flexible and adaptable. The supply chain was no longer a chain but a cloud — an evolving ecosystem where economic agents could collaborate in one sphere and complete in another.
The production of Apple's iPhone and iPad are good examples of this new production network. The iPhone is made up of inputs sourced from around the world that are then assembled together by Foxconn in China. The product never passes through an Apple facility during its production. Yet, Apple receives 66% of the price of an iPhone while Foxconn, the final assembler, receives a paltry 2.5%. Moreover, it is also worth noting that Samsung is a major supplier of the iPhone's components, even though it completes directly with Apple in the mobile phone and tablet markets.
Now watch as the distribution end of the chain also dissolves into a cloud.
Schilderij op meelzak uit oorlog
door Pieter Buss
VOLENDAM - De 69-jarige Kees de Boer uit Volendam deed onlangs een opzienbarende ontdekking: Het doek een olieverfschilderij van een Volendammer visser blijkt een meelzak te zijn die tijdens de bevrijding van ons land werd gebruikt voor voedseldroppings.
Foto: Emiel van Lint
Op het oog is het een doorsnee schilderij. Geen topstuk qua waarde en de maker, D.H. Melck, is ook al geen grootmeester. Maar het verhaal dat er letterlijk en figuurlijk achter schuil gaat, vindt kunstliefhebber De Boer van grote historische waarde. Nooit had de Volendammer kunnen bevroeden dat het werk dat hij ooit op een veiling kocht, een bijzondere link kent met de Tweede Wereldoorlog.
De verbazing begon al toen hij het slordige en kreukelige schilderij mooier wilde maken. ,,Aan de achterkant zat een stuk karton. Dat is natuurlijk al een beetje vreemd.'' Veel maffer werd het toen hij het karton weghaalde om het doek strakker te trekken. ,,Er zat een stuk meelzak onder met het logo van een meelfabriek in Australië. 50 Kilo of Roller Flour (flour is meel of bloem, red.) staat erop.'' De Boer, die in 1943 is geboren, maar zich logischerwijs niets meer van de oorlog kan herinneren, dook er samen met zijn zoon meteen in. Onderzoek op internet leverde interessante resultaten op. ,,We kwamen erachter dat die specifieke meelzakken zijn gebruikt bij de bevrijding van ons land in 1945. Waar ze zijn gedropt weten we niet. Misschien in het Gooi. De schilder, Melck, kwam bijvoorbeeld ook uit Hilversum. Hij kon niet rond komen van het schilderen, en maakte gebruik van de meelzak in plaats van een echt linnendoek.''
Nu hij de geschiedenis van het schilderij kent, twijfelt de Boer: ,,Moet ik nu de voor- of de achterkant laten zien? De achterkant is immers minstens zo interessant!'' En wat gaat hij er nu mee doen, da's ook al zo'n dilemma. Verkopen is in ieder geval geen optie. ,,Voorlopig laat ik het nog even thuis hangen, maar het past wellicht mooi in het Volendams Museum, waar ik al regelmatig werkzaamheden verricht. Het is toch een interessant verhaal om door te vertellen.''
Bij Veilinghuis Van Zadelhoff in Hilversum ging onlangs een werk van Melck- het schilderij De Erfgooiers- voor zo'n duizend euro onder de hamer. Veilingmeester en taxateur Ronald van Zadelhoff kijkt op van het verhaal: ,,Veel kunstenaars hebben in het verleden oude jute zakken gebruikt om op te schilderen. Dat is een normaal iets. Veel is er niet over Melck bekend. Wel dat hij reclametekenaar was en hobbyschilder, ver vóór 1927 is geboren en tijdens de oorlog fanatiek schilderde. Zo'n meelzak uit de oorlogstijd moet dan een toevalstreffer zijn geweest.''
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ak_uit_oorlog__.html
door Pieter Buss
VOLENDAM - De 69-jarige Kees de Boer uit Volendam deed onlangs een opzienbarende ontdekking: Het doek een olieverfschilderij van een Volendammer visser blijkt een meelzak te zijn die tijdens de bevrijding van ons land werd gebruikt voor voedseldroppings.
Foto: Emiel van Lint
Op het oog is het een doorsnee schilderij. Geen topstuk qua waarde en de maker, D.H. Melck, is ook al geen grootmeester. Maar het verhaal dat er letterlijk en figuurlijk achter schuil gaat, vindt kunstliefhebber De Boer van grote historische waarde. Nooit had de Volendammer kunnen bevroeden dat het werk dat hij ooit op een veiling kocht, een bijzondere link kent met de Tweede Wereldoorlog.
De verbazing begon al toen hij het slordige en kreukelige schilderij mooier wilde maken. ,,Aan de achterkant zat een stuk karton. Dat is natuurlijk al een beetje vreemd.'' Veel maffer werd het toen hij het karton weghaalde om het doek strakker te trekken. ,,Er zat een stuk meelzak onder met het logo van een meelfabriek in Australië. 50 Kilo of Roller Flour (flour is meel of bloem, red.) staat erop.'' De Boer, die in 1943 is geboren, maar zich logischerwijs niets meer van de oorlog kan herinneren, dook er samen met zijn zoon meteen in. Onderzoek op internet leverde interessante resultaten op. ,,We kwamen erachter dat die specifieke meelzakken zijn gebruikt bij de bevrijding van ons land in 1945. Waar ze zijn gedropt weten we niet. Misschien in het Gooi. De schilder, Melck, kwam bijvoorbeeld ook uit Hilversum. Hij kon niet rond komen van het schilderen, en maakte gebruik van de meelzak in plaats van een echt linnendoek.''
Nu hij de geschiedenis van het schilderij kent, twijfelt de Boer: ,,Moet ik nu de voor- of de achterkant laten zien? De achterkant is immers minstens zo interessant!'' En wat gaat hij er nu mee doen, da's ook al zo'n dilemma. Verkopen is in ieder geval geen optie. ,,Voorlopig laat ik het nog even thuis hangen, maar het past wellicht mooi in het Volendams Museum, waar ik al regelmatig werkzaamheden verricht. Het is toch een interessant verhaal om door te vertellen.''
Bij Veilinghuis Van Zadelhoff in Hilversum ging onlangs een werk van Melck- het schilderij De Erfgooiers- voor zo'n duizend euro onder de hamer. Veilingmeester en taxateur Ronald van Zadelhoff kijkt op van het verhaal: ,,Veel kunstenaars hebben in het verleden oude jute zakken gebruikt om op te schilderen. Dat is een normaal iets. Veel is er niet over Melck bekend. Wel dat hij reclametekenaar was en hobbyschilder, ver vóór 1927 is geboren en tijdens de oorlog fanatiek schilderde. Zo'n meelzak uit de oorlogstijd moet dan een toevalstreffer zijn geweest.''
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ak_uit_oorlog__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
07-05-2012
Hitler gebruikte cocaïne op doktersrecept
En hij gebruikte libidoverhogende middelen. Dat en meer blijkt uit medische documenten die later deze week onder de hamer gaan.
De documenten zijn opgesteld door de dokters van Hitler. Het eerste document dat komende week wordt geveild, bevat een complete beschrijving van zijn fysieke en psychische gesteldheid. Ook zijn er röntgenfoto’s bijgesloten.
Een röntgenfoto van Adolf Hitler. Foto: via Alexander Autographs.
Extract
In het document staan tal van interessante gegevens. Zo schrijft dokter Theodore Morell dat Hitler hoogstwaarschijnlijk gemeenschap had met Eva Braun. Hij baseert die conclusie op het feit dat de Führer extracten uit de testikels van stieren ingespoten kreeg: een middel dat zijn libido moest verhogen. Ook schrijft de dokter dat Hitler last had van winderigheid en dat het probleem bijna niet onder controle te krijgen was.
Na de aanslag
Het tweede document bevat de bevindingen van dokter Erwin Giesing. Hij was ook één van Hitlers dokters en schreef dit rapport toen hij door de Amerikanen gevangen genomen was. Het rapport begint met een beschrijving van de gebeurtenissen op 20 juli 1944 toen Claus von Stauffenberg een aanslag op Hitler pleegde. Giesing beschrijft wat er daarna gebeurde. Hij werd bij Hitler geroepen om deze te verzorgen. Hitler had onder meer een bloedend rechteroor. Giesing bleef de Führer verzorgen, ook later in de bunkers.
Pilletjes
Uit zijn rapport blijkt dat Hitler aan heel wat kwaaltjes leed en ook flink wat medicijnen slikte. Zo gebruikte hij onder meer cocaïne om sinussen vrij te houden. Ook had hij last van winderigheid, waar hij pilletjes voor slikte. Van die pilletjes kreeg hij het weer aan zijn lever en maag. Uit het rapport wordt ook duidelijk dat Hitler last had van waanbeelden: hij verloor de realiteit uit het oog. Het tweede document gaat vergezeld door tekeningen van de bunker van Hitler.
Zoals gezegd worden de documenten later deze week geveild. Naar verwachting leveren ze elk tussen de 1500 en 2000 dollar op.
(scientias.nl)
Hitler gebruikte cocaïne op doktersrecept
En hij gebruikte libidoverhogende middelen. Dat en meer blijkt uit medische documenten die later deze week onder de hamer gaan.
De documenten zijn opgesteld door de dokters van Hitler. Het eerste document dat komende week wordt geveild, bevat een complete beschrijving van zijn fysieke en psychische gesteldheid. Ook zijn er röntgenfoto’s bijgesloten.
Een röntgenfoto van Adolf Hitler. Foto: via Alexander Autographs.
Extract
In het document staan tal van interessante gegevens. Zo schrijft dokter Theodore Morell dat Hitler hoogstwaarschijnlijk gemeenschap had met Eva Braun. Hij baseert die conclusie op het feit dat de Führer extracten uit de testikels van stieren ingespoten kreeg: een middel dat zijn libido moest verhogen. Ook schrijft de dokter dat Hitler last had van winderigheid en dat het probleem bijna niet onder controle te krijgen was.
Na de aanslag
Het tweede document bevat de bevindingen van dokter Erwin Giesing. Hij was ook één van Hitlers dokters en schreef dit rapport toen hij door de Amerikanen gevangen genomen was. Het rapport begint met een beschrijving van de gebeurtenissen op 20 juli 1944 toen Claus von Stauffenberg een aanslag op Hitler pleegde. Giesing beschrijft wat er daarna gebeurde. Hij werd bij Hitler geroepen om deze te verzorgen. Hitler had onder meer een bloedend rechteroor. Giesing bleef de Führer verzorgen, ook later in de bunkers.
Pilletjes
Uit zijn rapport blijkt dat Hitler aan heel wat kwaaltjes leed en ook flink wat medicijnen slikte. Zo gebruikte hij onder meer cocaïne om sinussen vrij te houden. Ook had hij last van winderigheid, waar hij pilletjes voor slikte. Van die pilletjes kreeg hij het weer aan zijn lever en maag. Uit het rapport wordt ook duidelijk dat Hitler last had van waanbeelden: hij verloor de realiteit uit het oog. Het tweede document gaat vergezeld door tekeningen van de bunker van Hitler.
Zoals gezegd worden de documenten later deze week geveild. Naar verwachting leveren ze elk tussen de 1500 en 2000 dollar op.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.omroepzeeland.(...)afstaan#.T6qbLu2Pegwquote:Gezocht: Vlissingers die DNA willen afstaan
VLISSINGEN - De Walcherse Archeologische Dienst zoekt tussen de 100 en 200 mannen van binnen en buiten Vlissingen die hun DNA willen afstaan voor onderzoek naar hun verre voorouders, de zogenoemde Oer-Vlissingers.
Ik vind dit toch wel het meest interessante. Wat schreef de dokter hierover.quote:
07-05-2012
Uit het rapport wordt ook duidelijk dat Hitler last had van waanbeelden: hij verloor de realiteit uit het oog.
Vaak wordt Hitler voor gek en voor psychopatisch verklaard. Kan de dokter dat bevestigen ?
Je zult moeten afwachten tot die documenten ooit eens gepubliceerd worden (als ze dat niet al zijn). Zal helaas wel in eoa collectie verdwijnen.quote:
[..]
Ik vind dit toch wel het meest interessante. Wat schreef de dokter hierover.
Vaak wordt Hitler voor gek en voor psychopatisch verklaard. Kan de dokter dat bevestigen ?
09-05-2012
Opgraving kan bestaan koning David bewijzen
In Israël hebben archeologen een schat aan voorwerpen ontdekt die mogelijk bewijst dat koning David echt heeft bestaan.
Zo zijn er verschillende soorten potten gevonden, gereedschap van metaal en steen en vele kunst- en rituele voorwerpen van zo’n 3000 jaar oud. Hiertoe behoren ook drie grote kamers, die deel uitmaken van een groter complex. De architectuur komt nauw overeen met die van beschrijvingen in de Bijbel van een cultus in de tijd van koning David. “Ook geven ze ons een beeld van hoe de Tempel van Salomo eruit kan hebben gezien, omdat de kamers 30 tot 40 jaar voor de bouw van de tempel tot stand kwamen,” vertelt Yosef Garfinkel, één van de archeologen in een interview met Scientias.nl.
commons.wikimedia.org
Khirbet Queiyafa
De vondst werd gedaan in Khirbet Qeiyafa, een oude stad op 30 kilometer afstand van Jeruzalem in de Elah-vallei. Vijf jaar geleden, in 2007, ontdekten archeologen de ruïnes van de stad, waarvan wordt gedacht dat het een grensstad uit de tijd van het koninkrijk Juda is. Sinds de ontdekking heeft er veel onderzoek plaatsgevonden, waarvan Yedioth Ahronoth nu de resultaten publiceert in een boek genaamd ‘Footsteps of King David in the Valley of Elah’. Volgens Garfinkel is het de eerste keer dat archeologen een stad vinden met daaromheen een stadsmuur uit de tijd van koning David. “Zelfs in Jeruzalem hebben we geen duidelijk voorbeeld van een stad uit die tijd.”
Bijbel
Volgens de Bijbelse traditie onderscheidde het volk van Israël zich van andere naties door een monopolistisch geloof te voeren en afbeeldingen van menselijke en dierlijke figuren te verbieden. De drie gevonden kamers, die werden gebruikt voor het uitvoeren van rituelen, tonen ook geen dergelijke figuren. Daarnaast maken de kamers deel uit van grotere complexen, dit maakt de ruimten anders dan die van de Filistijnse en Kanaänitische bevolking. Zij voerden hun rituelen uit in aparte gebouwen. De Bijbel beschrijft het gebruik van deze kamers in de tijd van koning David. In 2 Samuël 6 is namelijk te lezen hoe David de ark van God uit een woning in Kyriat Yearim haalde en deze naar Jeruzalem bracht. Daarnaast laat de vondst een zeer gedetailleerde architecturale stijl zien, die zich al rond de tijd van koning David had ontwikkeld. De constructie is typisch voor een koninklijke levensstijl en indiceert daarom de vestiging van een elite. De vondst versterkt de geloofwaardigheid van de Bijbel en de beschrijving van het paleis en de tempel van Salomo.
De twee gevonden schrijnen. Foto gemaakt door Yosef Garfinkel.
Schrijnen
Ook op de gevonden voorwerpen zijn geen afgebeelde mensen of dieren te zien. In totaal vonden de archeologen vijf rechtopstaande stenen, twee altaren, twee vazen en twee schrijnen; kistjes waar men kostbare spullen in opbergt. Het ene kistje is gemaakt van steen en het andere van aardewerk. De kistjes hebben de vorm van een tempel en konden gesloten worden door middel van een deur. Ook zijn zij prachtig versierd. Zo is de schrijn van aardewerk versierd met een gedetailleerde voorgevel, twee pilaren, een deur, een gordijn en drie vogels op het dak. Twee van de elementen, de twee pilaren (Yachin en Boaz) en het gordijn (Parochet) komen ook voor in de beschrijving van Salomo’s tempel. De stenen schrijn is gemaakt van kalksteen en rood geverfd. Het dak bevat een triglief: een met twee hele en twee halve verticale sleuven versierde stenen plaat als onderdeel van een Dorisch fries. Een element dat veel gezien wordt bij Griekse tempels, zoals het Parthenon in Athene. Bijzonder is dat de in steen gegraveerde triglief op het kistje het vroegst bekende voorbeeld is. Volgens Garfinkel een landmerk in de wereldarchitectuur. Een ander element op het stenen kistje is de driedubbele verschuifbare deur, een teken van vorstelijkheid en goddelijkheid in die tijd.
Bewijs
Sommige mensen geloven dat koning David een mythisch figuur was of slechts een leider van een kleine stam. Volgens Garfinkel is er nu bewijs om aan te tonen dat dit niet waar is. “Op de plek van Khirbet Queiyafa hebben wij door de jaren heen duizenden dierenbotten gevonden. Deze botten kwamen van schapen, geiten en rundvee, maar geen varkens. De voorwerpen die we hebben ontdekt, tonen ook geen menselijke of dierlijke figuren. Dit suggereert dat de bevolking van de oude stad geen varkensvlees at en ook een verbod naleefde voor het maken van gesneden beelden van mensen of dieren. Deze mensen bestudeerden dus een andere cultus dan bijvoorbeeld de Filistijnse en de Kanaänitische bevolking.”
De vondst helpt onderzoekers ook Bijbelse termen beter te begrijpen zoals de beschrijvingen van Salomo’s paleis. In de tekst staat de term Slaot, waarvan men eerst dacht dat hier de pilaren mee werden bedoeld. Nu blijkt de term eigenlijk triglief te betekenen. Ook de betekenis van het woord Sequfim is nu bekend: een driedubbele verschuifbare deur. Garfinkel is blij met de ontdekking: “Het is de eerste keer in de geschiedenis dat wij werkelijk voorwerpen hebben uit de tijd van David, die gerelateerd kunnen worden aan teksten uit de Bijbel”. In de maanden juni en juli zal het team van archeologen verder graven in Khirbet Queiyafa.
(scientias.nl)
Opgraving kan bestaan koning David bewijzen
In Israël hebben archeologen een schat aan voorwerpen ontdekt die mogelijk bewijst dat koning David echt heeft bestaan.
Zo zijn er verschillende soorten potten gevonden, gereedschap van metaal en steen en vele kunst- en rituele voorwerpen van zo’n 3000 jaar oud. Hiertoe behoren ook drie grote kamers, die deel uitmaken van een groter complex. De architectuur komt nauw overeen met die van beschrijvingen in de Bijbel van een cultus in de tijd van koning David. “Ook geven ze ons een beeld van hoe de Tempel van Salomo eruit kan hebben gezien, omdat de kamers 30 tot 40 jaar voor de bouw van de tempel tot stand kwamen,” vertelt Yosef Garfinkel, één van de archeologen in een interview met Scientias.nl.
commons.wikimedia.org
Khirbet Queiyafa
De vondst werd gedaan in Khirbet Qeiyafa, een oude stad op 30 kilometer afstand van Jeruzalem in de Elah-vallei. Vijf jaar geleden, in 2007, ontdekten archeologen de ruïnes van de stad, waarvan wordt gedacht dat het een grensstad uit de tijd van het koninkrijk Juda is. Sinds de ontdekking heeft er veel onderzoek plaatsgevonden, waarvan Yedioth Ahronoth nu de resultaten publiceert in een boek genaamd ‘Footsteps of King David in the Valley of Elah’. Volgens Garfinkel is het de eerste keer dat archeologen een stad vinden met daaromheen een stadsmuur uit de tijd van koning David. “Zelfs in Jeruzalem hebben we geen duidelijk voorbeeld van een stad uit die tijd.”
Bijbel
Volgens de Bijbelse traditie onderscheidde het volk van Israël zich van andere naties door een monopolistisch geloof te voeren en afbeeldingen van menselijke en dierlijke figuren te verbieden. De drie gevonden kamers, die werden gebruikt voor het uitvoeren van rituelen, tonen ook geen dergelijke figuren. Daarnaast maken de kamers deel uit van grotere complexen, dit maakt de ruimten anders dan die van de Filistijnse en Kanaänitische bevolking. Zij voerden hun rituelen uit in aparte gebouwen. De Bijbel beschrijft het gebruik van deze kamers in de tijd van koning David. In 2 Samuël 6 is namelijk te lezen hoe David de ark van God uit een woning in Kyriat Yearim haalde en deze naar Jeruzalem bracht. Daarnaast laat de vondst een zeer gedetailleerde architecturale stijl zien, die zich al rond de tijd van koning David had ontwikkeld. De constructie is typisch voor een koninklijke levensstijl en indiceert daarom de vestiging van een elite. De vondst versterkt de geloofwaardigheid van de Bijbel en de beschrijving van het paleis en de tempel van Salomo.
De twee gevonden schrijnen. Foto gemaakt door Yosef Garfinkel.
Schrijnen
Ook op de gevonden voorwerpen zijn geen afgebeelde mensen of dieren te zien. In totaal vonden de archeologen vijf rechtopstaande stenen, twee altaren, twee vazen en twee schrijnen; kistjes waar men kostbare spullen in opbergt. Het ene kistje is gemaakt van steen en het andere van aardewerk. De kistjes hebben de vorm van een tempel en konden gesloten worden door middel van een deur. Ook zijn zij prachtig versierd. Zo is de schrijn van aardewerk versierd met een gedetailleerde voorgevel, twee pilaren, een deur, een gordijn en drie vogels op het dak. Twee van de elementen, de twee pilaren (Yachin en Boaz) en het gordijn (Parochet) komen ook voor in de beschrijving van Salomo’s tempel. De stenen schrijn is gemaakt van kalksteen en rood geverfd. Het dak bevat een triglief: een met twee hele en twee halve verticale sleuven versierde stenen plaat als onderdeel van een Dorisch fries. Een element dat veel gezien wordt bij Griekse tempels, zoals het Parthenon in Athene. Bijzonder is dat de in steen gegraveerde triglief op het kistje het vroegst bekende voorbeeld is. Volgens Garfinkel een landmerk in de wereldarchitectuur. Een ander element op het stenen kistje is de driedubbele verschuifbare deur, een teken van vorstelijkheid en goddelijkheid in die tijd.
Bewijs
Sommige mensen geloven dat koning David een mythisch figuur was of slechts een leider van een kleine stam. Volgens Garfinkel is er nu bewijs om aan te tonen dat dit niet waar is. “Op de plek van Khirbet Queiyafa hebben wij door de jaren heen duizenden dierenbotten gevonden. Deze botten kwamen van schapen, geiten en rundvee, maar geen varkens. De voorwerpen die we hebben ontdekt, tonen ook geen menselijke of dierlijke figuren. Dit suggereert dat de bevolking van de oude stad geen varkensvlees at en ook een verbod naleefde voor het maken van gesneden beelden van mensen of dieren. Deze mensen bestudeerden dus een andere cultus dan bijvoorbeeld de Filistijnse en de Kanaänitische bevolking.”
De vondst helpt onderzoekers ook Bijbelse termen beter te begrijpen zoals de beschrijvingen van Salomo’s paleis. In de tekst staat de term Slaot, waarvan men eerst dacht dat hier de pilaren mee werden bedoeld. Nu blijkt de term eigenlijk triglief te betekenen. Ook de betekenis van het woord Sequfim is nu bekend: een driedubbele verschuifbare deur. Garfinkel is blij met de ontdekking: “Het is de eerste keer in de geschiedenis dat wij werkelijk voorwerpen hebben uit de tijd van David, die gerelateerd kunnen worden aan teksten uit de Bijbel”. In de maanden juni en juli zal het team van archeologen verder graven in Khirbet Queiyafa.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bunker Seyss-Inquart wordt monument
AMSTERDAM - De Wassenaarse bunker van Arthur Seyss-Inquart wordt een monument. Volgens de gemeente Wassenaar is de procedure in gang gezet om er een rijksmonument van te maken.
Dat schrijft het Leidsch Dagblad donderdag. De bunker werd gebouwd als schuilkelder van Seyss-Inquart, die namens nazi-Duitsland rijkscommissaris was in Nederland in de Tweede Wereldoorlog.
Hij woonde in een huis op landgoed Clingendael en in geval van gevaar kon hij in de bunker schuilen. De bunker is gecamoufleerd als boerderij. Op de betonnen wanden zijn bakstenen geschilderd.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ordt_monument__.html
AMSTERDAM - De Wassenaarse bunker van Arthur Seyss-Inquart wordt een monument. Volgens de gemeente Wassenaar is de procedure in gang gezet om er een rijksmonument van te maken.
Dat schrijft het Leidsch Dagblad donderdag. De bunker werd gebouwd als schuilkelder van Seyss-Inquart, die namens nazi-Duitsland rijkscommissaris was in Nederland in de Tweede Wereldoorlog.
Hij woonde in een huis op landgoed Clingendael en in geval van gevaar kon hij in de bunker schuilen. De bunker is gecamoufleerd als boerderij. Op de betonnen wanden zijn bakstenen geschilderd.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ordt_monument__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
11-05-2012
Unieke muurtekeningen van de Maya’s ontdekt
De tekeningen en calculaties bewijzen dat de Maya’s echt niet dachten dat de wereld aan het eind van 2012 zou vergaan.
Archeologen troffen de tekeningen op de muren van een huis aan. En dat is bijzonder. Het is voor het eerst dat muurtekeningen en calculaties van de Maya’s op de muren van een huis worden teruggevonden. Het huis bevindt zich in Guatemala, in een gebied waar veel archeologische opgravingen zijn gedaan: Xultún. Het huis behoorde mogelijk toe aan de secretaris van het dorp. Op de muren staan tekeningen, maar ook honderden gekrabbelde cijfers. De meeste cijfers vormen berekeningen die nauw samenhangen met de Maya-kalender. De onderzoekers beschrijven hun vondst in het blad Science.
Cycli
Ook wordt er op de muur middels hiëroglyfen naar de verschillende cycli van de Maya’s verwezen. Bijvoorbeeld de ceremoniële kalender die 260 dagen telde of de zonne-kalender die net als de onze 365 dagen telde. Dat meldt National Geographic in een persbericht. De archeologische opgravingen werden mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van de National Geographic Society. De vondst zal in het komende nummer van National Geographic groots worden uitgelicht. Onderzoeker William Saturno van de universiteit van Boston leidde de expeditie en kan zijn geluk niet op. Het is voor het eerst dat de aantekeningen van een secretaris worden teruggevonden. “Het lijkt wel een aflevering van de Big Bang Theory (een populaire tv-serie over vier nerds en hun buurvrouw, red.) waarin ze met een wiskundig probleem zitten en op de muur schrijven. Zij (de Maya’s, red.) lijken de muur als een soort schoolbord te gebruiken.”
Oostelijke muur
Op de oostelijke muur van het complex zijn menselijke figuren te zien. Maar de cijfers beheersen de muur. Ze beschrijven de verschillende fasen waar de maan doorheen gaat en ook de gang van de zon komt aan bod. De cijfers zijn met zwart geschreven. Ook zijn er rode cijfers teruggevonden: dit zijn correcties van de zwarte cijfers. Het lijkt er sterk op dat de Maya’s hun berekeningen eerst op muren maakten en pas later in boeken onderbrachten. De oostelijke muur brengt goed nieuws voor al die mensen die nog steeds bang zijn dat de aarde aan het eind van 2012 vergaat. De vondst bewijst maar weer eens dat die voorspelling – die al jaren ten onrechte aan de Maya’s wordt toegeschreven – niet klopt. “De oude Maya’s voorspelden dat de wereld door zou gaan en dat alles ook over 7000 jaar nog hetzelfde zou zijn,” vertelt Saturno in het persbericht. “Wij blijven zoeken naar het einde. De Maya’s zochten naar een garantie dat niets zou veranderen. Dat is een heel andere manier van denken.
Noordelijke muur
Op de noordelijke muur van het huis zijn afbeeldingen van een koning gevonden. Ook is er een man te zien die een pen vasthoudt. Bij zijn gezicht zijn de woorden ‘Jongere broer Obsidian’ teruggevonden. Het is niet ondenkbaar dat dit de jongere broer van de koning was en als secretaris in dit huis de muren vol krabbelde. Ook zijn er op deze muren cijfers terug te vinden waarmee de schrijver alle astronomische cycli samenbracht. Hier komen ook data voor die nog in de toekomst liggen. En ver ook: zo’n 7000 jaar in de toekomst. Ook de datum 813 na Christus komt terug. Een belangrijke datum voor de Maya’s: toen begon hun rijk af te brokkelen. Op de westelijke muur zijn ook tekeningen van mensen teruggevonden.
Dieven
De onderzoekers ontdekten de bijzondere geschriften en tekeningen op de muur dankzij dieven. De dieven zoeken – niet zelden met meer succes dan archeologen – oude gebouwen op en halen eruit wat van waarde is. Een onderzoeker volgde de sporen die zij achterlieten en belandde zo uiteindelijk in dit huis. Wat vervolgens volgde, was een race tegen de klok. Het warme, vochtige weer in dit gebied laat de krabbels op de wal snel verdwijnen. De onderzoekers benadrukken dan ook dat het eigenlijk een wonder is dat de tekeningen überhaupt bewaard zijn gebleven.
Actueel
Hoewel de beschaving van de oude Maya’s al honderden jaren is verdwenen, is het volk momenteel actueler dan ooit. Dat komt door een mythe die de afgelopen jaren is ontstaan. Volgens deze mythe voorspelden de Maya’s dat de aarde in 2012 zou vergaan. De mythe is gebaseerd op een Maya-kalender die ophoudt. Deskundigen stelden al vlot vast dat daar niets van klopte: de Maya’s geloofden in cycli. Een kalender die ophield, begon in hun visie gewoon weer opnieuw. Deze vondst onderschrijft dat dus.
In de negende eeuw begon de grote beschaving van de Maya’s af te brokkelen. Wat uiteindelijk de ondergang van de Maya’s veroorzaakte, is nog altijd onduidelijk. Waarschijnlijk een combinatie van droogte en sociale onrust. Nog regelmatig worden sporen van de Maya’s terug gevonden. En inmiddels zijn ze niet alleen beroemd vanwege hun kalender, maar ook vanwege hun indrukwekkende astronomische kennis, hun kunst (met een hoofdrol voor het Maya-blauw), hun bijzondere cijfersysteem en hun vele goden.
(scientias.nl)
Unieke muurtekeningen van de Maya’s ontdekt
De tekeningen en calculaties bewijzen dat de Maya’s echt niet dachten dat de wereld aan het eind van 2012 zou vergaan.
Archeologen troffen de tekeningen op de muren van een huis aan. En dat is bijzonder. Het is voor het eerst dat muurtekeningen en calculaties van de Maya’s op de muren van een huis worden teruggevonden. Het huis bevindt zich in Guatemala, in een gebied waar veel archeologische opgravingen zijn gedaan: Xultún. Het huis behoorde mogelijk toe aan de secretaris van het dorp. Op de muren staan tekeningen, maar ook honderden gekrabbelde cijfers. De meeste cijfers vormen berekeningen die nauw samenhangen met de Maya-kalender. De onderzoekers beschrijven hun vondst in het blad Science.
Cycli
Ook wordt er op de muur middels hiëroglyfen naar de verschillende cycli van de Maya’s verwezen. Bijvoorbeeld de ceremoniële kalender die 260 dagen telde of de zonne-kalender die net als de onze 365 dagen telde. Dat meldt National Geographic in een persbericht. De archeologische opgravingen werden mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van de National Geographic Society. De vondst zal in het komende nummer van National Geographic groots worden uitgelicht. Onderzoeker William Saturno van de universiteit van Boston leidde de expeditie en kan zijn geluk niet op. Het is voor het eerst dat de aantekeningen van een secretaris worden teruggevonden. “Het lijkt wel een aflevering van de Big Bang Theory (een populaire tv-serie over vier nerds en hun buurvrouw, red.) waarin ze met een wiskundig probleem zitten en op de muur schrijven. Zij (de Maya’s, red.) lijken de muur als een soort schoolbord te gebruiken.”
Oostelijke muur
Op de oostelijke muur van het complex zijn menselijke figuren te zien. Maar de cijfers beheersen de muur. Ze beschrijven de verschillende fasen waar de maan doorheen gaat en ook de gang van de zon komt aan bod. De cijfers zijn met zwart geschreven. Ook zijn er rode cijfers teruggevonden: dit zijn correcties van de zwarte cijfers. Het lijkt er sterk op dat de Maya’s hun berekeningen eerst op muren maakten en pas later in boeken onderbrachten. De oostelijke muur brengt goed nieuws voor al die mensen die nog steeds bang zijn dat de aarde aan het eind van 2012 vergaat. De vondst bewijst maar weer eens dat die voorspelling – die al jaren ten onrechte aan de Maya’s wordt toegeschreven – niet klopt. “De oude Maya’s voorspelden dat de wereld door zou gaan en dat alles ook over 7000 jaar nog hetzelfde zou zijn,” vertelt Saturno in het persbericht. “Wij blijven zoeken naar het einde. De Maya’s zochten naar een garantie dat niets zou veranderen. Dat is een heel andere manier van denken.
Noordelijke muur
Op de noordelijke muur van het huis zijn afbeeldingen van een koning gevonden. Ook is er een man te zien die een pen vasthoudt. Bij zijn gezicht zijn de woorden ‘Jongere broer Obsidian’ teruggevonden. Het is niet ondenkbaar dat dit de jongere broer van de koning was en als secretaris in dit huis de muren vol krabbelde. Ook zijn er op deze muren cijfers terug te vinden waarmee de schrijver alle astronomische cycli samenbracht. Hier komen ook data voor die nog in de toekomst liggen. En ver ook: zo’n 7000 jaar in de toekomst. Ook de datum 813 na Christus komt terug. Een belangrijke datum voor de Maya’s: toen begon hun rijk af te brokkelen. Op de westelijke muur zijn ook tekeningen van mensen teruggevonden.
Dieven
De onderzoekers ontdekten de bijzondere geschriften en tekeningen op de muur dankzij dieven. De dieven zoeken – niet zelden met meer succes dan archeologen – oude gebouwen op en halen eruit wat van waarde is. Een onderzoeker volgde de sporen die zij achterlieten en belandde zo uiteindelijk in dit huis. Wat vervolgens volgde, was een race tegen de klok. Het warme, vochtige weer in dit gebied laat de krabbels op de wal snel verdwijnen. De onderzoekers benadrukken dan ook dat het eigenlijk een wonder is dat de tekeningen überhaupt bewaard zijn gebleven.
Actueel
Hoewel de beschaving van de oude Maya’s al honderden jaren is verdwenen, is het volk momenteel actueler dan ooit. Dat komt door een mythe die de afgelopen jaren is ontstaan. Volgens deze mythe voorspelden de Maya’s dat de aarde in 2012 zou vergaan. De mythe is gebaseerd op een Maya-kalender die ophoudt. Deskundigen stelden al vlot vast dat daar niets van klopte: de Maya’s geloofden in cycli. Een kalender die ophield, begon in hun visie gewoon weer opnieuw. Deze vondst onderschrijft dat dus.
In de negende eeuw begon de grote beschaving van de Maya’s af te brokkelen. Wat uiteindelijk de ondergang van de Maya’s veroorzaakte, is nog altijd onduidelijk. Waarschijnlijk een combinatie van droogte en sociale onrust. Nog regelmatig worden sporen van de Maya’s terug gevonden. En inmiddels zijn ze niet alleen beroemd vanwege hun kalender, maar ook vanwege hun indrukwekkende astronomische kennis, hun kunst (met een hoofdrol voor het Maya-blauw), hun bijzondere cijfersysteem en hun vele goden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-05-2012
Oudste muurtekeningen van Europa ontdekt
Wetenschappers hebben in het zuiden van Frankrijk één van de eerste vormen van muurtekeningen ontdekt.
De muurtekeningen zijn ongeveer 37.000 jaar oud en het werk van de Aurignacien-cultuur. “De eerste Aurignacien-mensen functioneerden min of meer net zo als de mensen vandaag de dag,” vertelt onderzoeker Randall White in een persbericht. “Ze hadden relatief complexe sociale identiteiten die ze communiceerden door persoonlijke versieringen en ze maakten beelden en afbeeldingen.”
Kalksteen
De gevonden kunst bevindt zich op een kalkstenen blok. Dat blok werd in 2007 al in een grot waar de Aurignacien-mensen leefden, teruggevonden. Het blok vormde ooit het plafond van de grot en bevond zich zeker op zo’n twee meter hoogte. Het is versierd met afbeeldingen van onder meer dieren.
Enkele fragmenten van de tekeningen. Foto: Raphaëlle Bourrillon (via NYU.edu).
Dagelijks leven
Niet alleen de ouderdom van deze vondst, maar ook de plaats ervan is heel bijzonder. De mensen leefden in deze grot en de kunst maakte blijkbaar deel uit van dat dagelijkse leven. “De kunst lijkt ietsje ouder te zijn dan de beroemde schilderingen in de Grotte Chauvet in het zuidoosten van Frankrijk, maar in tegenstellingen tot de Chauvet-schilderingen en etsen die zich diep onder de grond en ver van de woonplaats bevinden, worden deze (nieuwe, red.) schilderingen geassocieerd met het alledaagse leven.” De schilderingen bevinden zich dicht bij het vuur dat de mensen ooit maakten, hun gereedschappen en de plaats waar ze die gereedschappen vervaardigden.
De muurtekeningen zijn voor zover nu bekend waarschijnlijk de oudste muurtekeningen van Europa. Eerder zijn wel muurtekeningen uit ongeveer dezelfde periode in Italië, Duitsland en een ander deel van Frankrijk aangetroffen. De oude muurtekeningen kunnen ons dan ook veel meer vertellen over het leven van de mensen die tienduizenden jaren geleden in Europa leefden. Het volledige onderzoek naar de tekeningen is verschenen in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.
(scientias.nl)
Oudste muurtekeningen van Europa ontdekt
Wetenschappers hebben in het zuiden van Frankrijk één van de eerste vormen van muurtekeningen ontdekt.
De muurtekeningen zijn ongeveer 37.000 jaar oud en het werk van de Aurignacien-cultuur. “De eerste Aurignacien-mensen functioneerden min of meer net zo als de mensen vandaag de dag,” vertelt onderzoeker Randall White in een persbericht. “Ze hadden relatief complexe sociale identiteiten die ze communiceerden door persoonlijke versieringen en ze maakten beelden en afbeeldingen.”
Kalksteen
De gevonden kunst bevindt zich op een kalkstenen blok. Dat blok werd in 2007 al in een grot waar de Aurignacien-mensen leefden, teruggevonden. Het blok vormde ooit het plafond van de grot en bevond zich zeker op zo’n twee meter hoogte. Het is versierd met afbeeldingen van onder meer dieren.
Enkele fragmenten van de tekeningen. Foto: Raphaëlle Bourrillon (via NYU.edu).
Dagelijks leven
Niet alleen de ouderdom van deze vondst, maar ook de plaats ervan is heel bijzonder. De mensen leefden in deze grot en de kunst maakte blijkbaar deel uit van dat dagelijkse leven. “De kunst lijkt ietsje ouder te zijn dan de beroemde schilderingen in de Grotte Chauvet in het zuidoosten van Frankrijk, maar in tegenstellingen tot de Chauvet-schilderingen en etsen die zich diep onder de grond en ver van de woonplaats bevinden, worden deze (nieuwe, red.) schilderingen geassocieerd met het alledaagse leven.” De schilderingen bevinden zich dicht bij het vuur dat de mensen ooit maakten, hun gereedschappen en de plaats waar ze die gereedschappen vervaardigden.
De muurtekeningen zijn voor zover nu bekend waarschijnlijk de oudste muurtekeningen van Europa. Eerder zijn wel muurtekeningen uit ongeveer dezelfde periode in Italië, Duitsland en een ander deel van Frankrijk aangetroffen. De oude muurtekeningen kunnen ons dan ook veel meer vertellen over het leven van de mensen die tienduizenden jaren geleden in Europa leefden. Het volledige onderzoek naar de tekeningen is verschenen in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000096920504.htmquote:5 beschamende wetenschappelijke experimenten
woensdag 16 mei 2012 om 10u18
De wetenschap kende in haar lange geschiedenis heel wat gloriemomenten, maar net zoals de mens is ook zij niet perfect. Een overzicht van de 5 meest schandelijke wetenschappelijke proeven volgens het blad ‘Scientific American’.
16-05-2012
Middeleeuws kladbriefje ontdekt in Leiden
In de universiteitsbibliotheek in Leiden zijn de aantekeningen van een Middeleeuwse student teruggevonden. Een primeur!
Nog nooit zijn in Nederland aantekeningen van een Middeleeuwse student teruggevonden. En ook in het buitenland zijn ze schaars. Dat is ergens logisch: vaak werden de kladbriefjes door de studenten weggegooid.
Lesje aantekeningen maken
Aantekeningen maken tijdens de les: pas in de Middeleeuwen werd dat gangbaar. In 1230 kwam de tekst ‘De disciplina scholarum‘ uit. Hierin werd beschreven hoe studenten dienden te studeren. Als tip werd gesteld dat het verstandig was om tijdens de les op strookjes papier aantekeningen te maken en deze dan later thuis over te schrijven. Vaak werden de aantekeningen op restjes papier gemaakt en later thuis op perkament overgezet. De kladpapiertjes werden weggegooid.
WIST U DAT…
…eerder uit een onderzoek van Kwakkel al bleek dat de Middeleeuwers afval recycleden?Bewaard
De student die dit kladpapiertje maakte, bewaarde het om wat voor reden dan ook. Erik Kwakkel ontdekte het in een boek: het zat tegen de binnenkant van een boekband geplakt. Mogelijk is het daar bij het herbinden van het boek terecht gekomen. Doordat het tegen de boekband zit aangeplakt, is onduidelijk of zich ook op de achterkant van het blaadje nog informatie bevindt. Maar daar komen de onderzoekers mogelijk snel achter: een restaurator gaat het kladbriefje voorzichtig verwijderen.
Het kladje is 10 centimeter breed en zo’n 5 centimeter hoog. Het laat zien dat er flink wat overeenkomsten zijn tussen de manier waarop studenten toen en nu aantekeningen maakten. Zo had de student duidelijk haast toen hij het neerpende: er zijn veel afkortingen gebruikt en ook uit het cursieve schrift blijkt dat er vlug geschreven moest worden. Waarschijnlijk studeerde de student theologie. Op het kladpapiertje komen namelijk zonde, maar ook de vrije wil en de naam Anselmus van Canterbury (een theoloog en monnik) aan bod.
(HLN)
Middeleeuws kladbriefje ontdekt in Leiden
In de universiteitsbibliotheek in Leiden zijn de aantekeningen van een Middeleeuwse student teruggevonden. Een primeur!
Nog nooit zijn in Nederland aantekeningen van een Middeleeuwse student teruggevonden. En ook in het buitenland zijn ze schaars. Dat is ergens logisch: vaak werden de kladbriefjes door de studenten weggegooid.
Lesje aantekeningen maken
Aantekeningen maken tijdens de les: pas in de Middeleeuwen werd dat gangbaar. In 1230 kwam de tekst ‘De disciplina scholarum‘ uit. Hierin werd beschreven hoe studenten dienden te studeren. Als tip werd gesteld dat het verstandig was om tijdens de les op strookjes papier aantekeningen te maken en deze dan later thuis over te schrijven. Vaak werden de aantekeningen op restjes papier gemaakt en later thuis op perkament overgezet. De kladpapiertjes werden weggegooid.
WIST U DAT…
…eerder uit een onderzoek van Kwakkel al bleek dat de Middeleeuwers afval recycleden?Bewaard
De student die dit kladpapiertje maakte, bewaarde het om wat voor reden dan ook. Erik Kwakkel ontdekte het in een boek: het zat tegen de binnenkant van een boekband geplakt. Mogelijk is het daar bij het herbinden van het boek terecht gekomen. Doordat het tegen de boekband zit aangeplakt, is onduidelijk of zich ook op de achterkant van het blaadje nog informatie bevindt. Maar daar komen de onderzoekers mogelijk snel achter: een restaurator gaat het kladbriefje voorzichtig verwijderen.
Het kladje is 10 centimeter breed en zo’n 5 centimeter hoog. Het laat zien dat er flink wat overeenkomsten zijn tussen de manier waarop studenten toen en nu aantekeningen maakten. Zo had de student duidelijk haast toen hij het neerpende: er zijn veel afkortingen gebruikt en ook uit het cursieve schrift blijkt dat er vlug geschreven moest worden. Waarschijnlijk studeerde de student theologie. Op het kladpapiertje komen namelijk zonde, maar ook de vrije wil en de naam Anselmus van Canterbury (een theoloog en monnik) aan bod.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.pzc.nl/regio/b(...)g-Bergen-op-Zoom.ecequote:Maquette uit 1751 naar jarig Bergen op Zoom
vrijdag 18 mei 2012 | 07:10 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 18 mei 2012 | 11:48
BERGEN OP ZOOM - In het kader van het 800-jarig bestaan, haalt Bergen op Zoom een maquette van 65 vierkante meter naar het koetshuis van het Markiezenhof.
De maquette is in het bezit van een maquettemuseum in Parijs en toont Bergen op Zoom tijdens een belegering door Franse soldaten in 1747. Dat het antieke gevaarte door de Fransen is gemaakt, wordt verklaard door het feit dat de Fransen wonnen.
Dit jaar zal ook een spektakelstuk worden opgevoerd: Diederick, dat zich afspeelt in de tijd van het beleg. De maquette is in het koetshuis van 1 juli tot 31 oktober.
19-05-2012
Paleontologen ontdekken voorouder Utahraptor
Utahraptor. © Thinkstock.
De gefossiliseerde botten van een nieuw soort raptor zijn ontdekt in de Amerikaanse staat Utah. De dinosaurus maakte naar schatting 120 tot 130 miljoen jaar geleden het gebied onveilig en was ongeveer zo groot als een coyote. Dat hebben wetenschappers bekend gemaakt.
De raptor is waarschijnlijk een voorouder van de veel grotere en bekendere Utahraptor, die in de jaren negentig wereldfaam verwierf dankzij de avonturenfilm Jurassic Park.
Paleontologen vonden naast de overblijfselen van het roofdier ook de botten van twee andere vermoedelijk onbekende soorten dinosauriërs.
(HLN)
Paleontologen ontdekken voorouder Utahraptor
Utahraptor. © Thinkstock.
De gefossiliseerde botten van een nieuw soort raptor zijn ontdekt in de Amerikaanse staat Utah. De dinosaurus maakte naar schatting 120 tot 130 miljoen jaar geleden het gebied onveilig en was ongeveer zo groot als een coyote. Dat hebben wetenschappers bekend gemaakt.
De raptor is waarschijnlijk een voorouder van de veel grotere en bekendere Utahraptor, die in de jaren negentig wereldfaam verwierf dankzij de avonturenfilm Jurassic Park.
Paleontologen vonden naast de overblijfselen van het roofdier ook de botten van twee andere vermoedelijk onbekende soorten dinosauriërs.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Zweedse diplomaat en Jodenredder Raoul Wallenberg verdween met kilo's goud'
De Zweedse diplomaat en Jodenredder Raoul Wallenberg had bij zijn mysterieuze verdwijning in januari 1945 15 kilo goud en sieraden van Joden bij zich. Zijn biograaf Bengt Jangfeldt zegt daarvoor bewijzen te hebben gevonden, meldde de krant Svenska Dagbladet vrijdag.
Wallenberg redde tijdens de Tweede Wereldoorlog als diplomaat bij de Zweedse ambassade in Boedapest tienduizenden Hongaarse Joden door hun Zweedse papieren te geven. Na de verovering van Boedapest door het Rode Leger namen de Sovjets hem gevangen. Zij lieten in 1957 weten dat hij op 17 juli in een gevangenis in Moskou aan een hartinfarct was gestorven, maar volgens een Russisch rapport uit 2000 is hij geëxecuteerd.
Een van de raadsels rond zijn verdwijning is de reden voor zijn aanhouding. Jangfeldt zegt in de krant dat de Russen er waarschijnlijk van uitgingen dat Wallenberg het goud voor hen wilde verbergen. 'De verklaring voor zijn arrestatie kan dus tamelijk banaal zijn.' De diplomaat zou het goud en de sieraden per auto naar Zweden hebben willen vervoeren. Jangfeldts biografie komt binnenkort uit.
Wallenberg zou in augustus 100 jaar zijn geworden. Zweden heeft daarom een Wallenbergjaar uitgeroepen met exposities en andere activiteiten.
Bron: http://www.trouw.nl/tr/nl(...)et-kilo-s-goud.dhtml
De Zweedse diplomaat en Jodenredder Raoul Wallenberg had bij zijn mysterieuze verdwijning in januari 1945 15 kilo goud en sieraden van Joden bij zich. Zijn biograaf Bengt Jangfeldt zegt daarvoor bewijzen te hebben gevonden, meldde de krant Svenska Dagbladet vrijdag.
Wallenberg redde tijdens de Tweede Wereldoorlog als diplomaat bij de Zweedse ambassade in Boedapest tienduizenden Hongaarse Joden door hun Zweedse papieren te geven. Na de verovering van Boedapest door het Rode Leger namen de Sovjets hem gevangen. Zij lieten in 1957 weten dat hij op 17 juli in een gevangenis in Moskou aan een hartinfarct was gestorven, maar volgens een Russisch rapport uit 2000 is hij geëxecuteerd.
Een van de raadsels rond zijn verdwijning is de reden voor zijn aanhouding. Jangfeldt zegt in de krant dat de Russen er waarschijnlijk van uitgingen dat Wallenberg het goud voor hen wilde verbergen. 'De verklaring voor zijn arrestatie kan dus tamelijk banaal zijn.' De diplomaat zou het goud en de sieraden per auto naar Zweden hebben willen vervoeren. Jangfeldts biografie komt binnenkort uit.
Wallenberg zou in augustus 100 jaar zijn geworden. Zweden heeft daarom een Wallenbergjaar uitgeroepen met exposities en andere activiteiten.
Bron: http://www.trouw.nl/tr/nl(...)et-kilo-s-goud.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
20-05-2012
Myanmar wil "spoorweg des doods" heropenen
Myanmar wil de beruchte spoorweg met Thailand heropenen die beroemd is gemaakt door de film "Brug over de Rivier Kwaï", zo heeft minister van Spoorwegen Aung Min vandaag bekendgemaakt.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog liet de Japanse bezetter een 424 km lange spoorlijn aanleggen tussen Nong Pladuk ten westen van Bangkok en Thanbyuzayat ten zuiden van de Myanmarese haven Moulmein. Het aanleggen van de brug zou normaal vijf jaar duren, maar op 25 december 1943 was de verbinding na 16 maanden al klaar. Die bouw heeft het leven gekost aan meer dan 100.000 geallieerde krijgsgevangenen en Aziatische slaven.
Geallieerde bombardementen vernietigden in 1945 de spoorweg.
Myanmar (het vroegere Birma) bestudeert nu een heropening en wil de heropbouw na het regenseizoen opstarten, met internationale hulp.
Er waren sinds 1992 al plannen voor een renovering van de spoorlijn, maar die bleven in de lade liggen. Het in maart 2011 aan de macht gekomen bewind voerde al omvangrijke politieke en economische hervormingen door, waardoor het dossier nu wel eens zou kunnen afgerond worden.
De heropening zou ook een ontsluiting betekenen van het verarmde grensgebied van de Karen.
(HLN)
Myanmar wil "spoorweg des doods" heropenen
Myanmar wil de beruchte spoorweg met Thailand heropenen die beroemd is gemaakt door de film "Brug over de Rivier Kwaï", zo heeft minister van Spoorwegen Aung Min vandaag bekendgemaakt.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog liet de Japanse bezetter een 424 km lange spoorlijn aanleggen tussen Nong Pladuk ten westen van Bangkok en Thanbyuzayat ten zuiden van de Myanmarese haven Moulmein. Het aanleggen van de brug zou normaal vijf jaar duren, maar op 25 december 1943 was de verbinding na 16 maanden al klaar. Die bouw heeft het leven gekost aan meer dan 100.000 geallieerde krijgsgevangenen en Aziatische slaven.
Geallieerde bombardementen vernietigden in 1945 de spoorweg.
Myanmar (het vroegere Birma) bestudeert nu een heropening en wil de heropbouw na het regenseizoen opstarten, met internationale hulp.
Er waren sinds 1992 al plannen voor een renovering van de spoorlijn, maar die bleven in de lade liggen. Het in maart 2011 aan de macht gekomen bewind voerde al omvangrijke politieke en economische hervormingen door, waardoor het dossier nu wel eens zou kunnen afgerond worden.
De heropening zou ook een ontsluiting betekenen van het verarmde grensgebied van de Karen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-05-2012
Belgische archeologen ontdekken massagraf van duizend jaar in Peru
(Illustratie) De archeologen ontdekten in het graf meer dan tachtig overledenen, skeletten en mummies.
Een team van het Centre de recherches archéologiques (CreA) van de Université libre de Bruxelles (ULB) heeft een uitzonderlijk graf met meer dan tachtig overledenen van verschillende leeftijden blootgelegd in Pachacamac, in Peru. De ontdekking is voorlopig gedateerd omstreeks het jaar 1000, zo meldt CreA vandaag in een persbericht.
Pachacamac, aan de kust van de Stille Zuidzee op enkele kilometers van Lima, is een van de grootste precolumbiaanse sites in Zuid-Amerika. Professor Peter Eeckhout van de ULB doet er al bijna twintig jaar opgravingen.
Offergaven
Tijdens de expeditie 2012 verkende het team ook een necropolis tegenover de tempel van Pachacamac. Daar vonden de onderzoekers een intacte grafkamer van 20 vierkante meter die gespaard is gebleven van plunderaars. Volgens CreA gaat het om de grootste ontdekking ooit op de site.
In het graf lagen meer dan tachtig overledenen, skeletten en mummies, met een groot aantal offergaven, zoals vazen van keramiek, honden en cavia's, juwelen van koper en goudlegeringen.
Laboratorium
Eeckhout en zijn medewerkers trekken nu naar het laboratorium om antwoorden te vinden op de vragen die de ontdekking doet rijzen. Ze vragen zich onder meer af of er kinderen werden geofferd en of de overledenen tegelijk werden begraven of op verschillende tijdstippen.
(allesoversterrenkunde)
Belgische archeologen ontdekken massagraf van duizend jaar in Peru
(Illustratie) De archeologen ontdekten in het graf meer dan tachtig overledenen, skeletten en mummies.
Een team van het Centre de recherches archéologiques (CreA) van de Université libre de Bruxelles (ULB) heeft een uitzonderlijk graf met meer dan tachtig overledenen van verschillende leeftijden blootgelegd in Pachacamac, in Peru. De ontdekking is voorlopig gedateerd omstreeks het jaar 1000, zo meldt CreA vandaag in een persbericht.
Pachacamac, aan de kust van de Stille Zuidzee op enkele kilometers van Lima, is een van de grootste precolumbiaanse sites in Zuid-Amerika. Professor Peter Eeckhout van de ULB doet er al bijna twintig jaar opgravingen.
Offergaven
Tijdens de expeditie 2012 verkende het team ook een necropolis tegenover de tempel van Pachacamac. Daar vonden de onderzoekers een intacte grafkamer van 20 vierkante meter die gespaard is gebleven van plunderaars. Volgens CreA gaat het om de grootste ontdekking ooit op de site.
In het graf lagen meer dan tachtig overledenen, skeletten en mummies, met een groot aantal offergaven, zoals vazen van keramiek, honden en cavia's, juwelen van koper en goudlegeringen.
Laboratorium
Eeckhout en zijn medewerkers trekken nu naar het laboratorium om antwoorden te vinden op de vragen die de ontdekking doet rijzen. Ze vragen zich onder meer af of er kinderen werden geofferd en of de overledenen tegelijk werden begraven of op verschillende tijdstippen.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-05-2012
Duizenden jaren oude sieraden ontdekt in Israël
Onder de sieraden bevindt zich onder meer een gouden oorring met wilde geiten erop. De sieraden zijn zeker 3000 jaar oud en sommige sieraden komen waarschijnlijk uit Egypte.
Onderzoekers van de universiteit van Tel Aviv vonden de sieraden in het noorden van Israël. In 2010 werd in dit gebied een soort vaas ontdekt. Onlangs maakten wetenschappers de vaas schoon en ontdekten er vervolgens diverse sieraden in. Ze troffen onder meer een ring en oorbellen aan. De sieraden waren in doeken gewikkeld. Dat de sieraden in een vaas zitten, is opmerkelijk, maar de onderzoekers denken het wel te kunnen verklaren. “Het is duidelijk dat mensen de collectie probeerden te verstoppen en om wat voor reden dan ook konden ze niet terugkomen om deze weer op te halen,” vertelt onderzoeker David Ussishkin.
Sieraden uit de vaas. Foto: Universiteit van Tel Aviv.
Kanaän
De vaas bevond zich in een Kanaänitisch huis en de sieraden behoorden waarschijnlijk toe aan de vrouw die hier ooit woonde. Een deel van de sieraden is overduidelijk van Kanaänitsche oorsprong, maar er zijn er ook die uit Egypte afkomstig lijken. Deze sieraden zijn gemaakt van carneool: een materiaal dat zo’n 1100 voor Christus veelvuldig in Egypte werd gebruikt. De sieraden komen dan ook mogelijk uit Egypte of zijn in ieder geval op Egyptische sieraden geïnspireerd. En dat is niet zo heel vreemd: in die tijd hadden mensen uit Egypte en mensen in dit deel van het huidige Israël regelmatig contact met elkaar.
Egypte
De onderzoekers hopen nog vast te kunnen stellen of de sieraden echt uit Egypte komen. Dat doen ze door de samenstelling ervan te bestuderen. Als de sieraden uit puur goud en niet uit een mix van goud en zilver bestaan, is het aannemelijk dat ze uit Egypte komen. De oude Egyptenaren beschikten namelijk wel over veel goud, maar over weinig zilver.
Uniek
Natuurlijk zijn alle gevonden sieraden alleen al vanwege hun leeftijd heel bijzonder. Maar één exemplaar springt er toch echt uit. Het gaat om een gouden oorbel met daarop wilde geiten. Zoiets hadden de onderzoekers nog nooit gezien. “In het geval van unieke objecten dan zoeken we naar vergelijkbare objecten om deze tegen de juiste culturele en chronologische achtergrond te plaatsen, maar in dit geval hebben we nog niets vergelijkbaars kunnen vinden.”
Het onderzoek naar de sieraden is zoals gezegd nog niet ten einde. De onderzoekers gaan niet alleen de samenstelling van de sieraden nog verder onderzoeken, maar verdiepen zich ook nog in de doeken waar de sieraden in gewikkeld waren.
(scientias.nl)
Duizenden jaren oude sieraden ontdekt in Israël
Onder de sieraden bevindt zich onder meer een gouden oorring met wilde geiten erop. De sieraden zijn zeker 3000 jaar oud en sommige sieraden komen waarschijnlijk uit Egypte.
Onderzoekers van de universiteit van Tel Aviv vonden de sieraden in het noorden van Israël. In 2010 werd in dit gebied een soort vaas ontdekt. Onlangs maakten wetenschappers de vaas schoon en ontdekten er vervolgens diverse sieraden in. Ze troffen onder meer een ring en oorbellen aan. De sieraden waren in doeken gewikkeld. Dat de sieraden in een vaas zitten, is opmerkelijk, maar de onderzoekers denken het wel te kunnen verklaren. “Het is duidelijk dat mensen de collectie probeerden te verstoppen en om wat voor reden dan ook konden ze niet terugkomen om deze weer op te halen,” vertelt onderzoeker David Ussishkin.
Sieraden uit de vaas. Foto: Universiteit van Tel Aviv.
Kanaän
De vaas bevond zich in een Kanaänitisch huis en de sieraden behoorden waarschijnlijk toe aan de vrouw die hier ooit woonde. Een deel van de sieraden is overduidelijk van Kanaänitsche oorsprong, maar er zijn er ook die uit Egypte afkomstig lijken. Deze sieraden zijn gemaakt van carneool: een materiaal dat zo’n 1100 voor Christus veelvuldig in Egypte werd gebruikt. De sieraden komen dan ook mogelijk uit Egypte of zijn in ieder geval op Egyptische sieraden geïnspireerd. En dat is niet zo heel vreemd: in die tijd hadden mensen uit Egypte en mensen in dit deel van het huidige Israël regelmatig contact met elkaar.
Egypte
De onderzoekers hopen nog vast te kunnen stellen of de sieraden echt uit Egypte komen. Dat doen ze door de samenstelling ervan te bestuderen. Als de sieraden uit puur goud en niet uit een mix van goud en zilver bestaan, is het aannemelijk dat ze uit Egypte komen. De oude Egyptenaren beschikten namelijk wel over veel goud, maar over weinig zilver.
Uniek
Natuurlijk zijn alle gevonden sieraden alleen al vanwege hun leeftijd heel bijzonder. Maar één exemplaar springt er toch echt uit. Het gaat om een gouden oorbel met daarop wilde geiten. Zoiets hadden de onderzoekers nog nooit gezien. “In het geval van unieke objecten dan zoeken we naar vergelijkbare objecten om deze tegen de juiste culturele en chronologische achtergrond te plaatsen, maar in dit geval hebben we nog niets vergelijkbaars kunnen vinden.”
Het onderzoek naar de sieraden is zoals gezegd nog niet ten einde. De onderzoekers gaan niet alleen de samenstelling van de sieraden nog verder onderzoeken, maar verdiepen zich ook nog in de doeken waar de sieraden in gewikkeld waren.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Voor wie zich afvraagt waarom die mummie op de foto een christelijk kruis vasthoudt: dat is het lichaam van een 18e-eeuwse Oostenrijker dat bewaard wordt in het dorp St. Thomas am Blasenstein.quote:
Zie http://de.wikipedia.org/wiki/Luftg%E2%80%99selchter_Pfarrer
goed opgemerkt beste Iblardiquote:
[..]
Voor wie zich afvraagt waarom die mummie op de foto een christelijk kruis vasthoudt: dat is het lichaam van een 18e-eeuwse Oostenrijker dat bewaard wordt in het dorp St. Thomas am Blasenstein.
Zie http://de.wikipedia.org/wiki/Luftg%E2%80%99selchter_Pfarrer
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-05-2012
Archeologen vinden 3.000 jaar oud zegel van Bethlehem
© afp.
Israëlische archeologen hebben een bijna 3.000 jaar oud zegel met het woord 'Bethlehem' erop uitgegraven. Dat is het oudst bekende bewijs buiten de Bijbel voor het bestaan van de latere geboortestad van Jezus, zei archeoloog Eli Shukron. Het zegel is gemaakt uit klei en heeft een doorsnee van 1,5 centimeter. Het dateert uit de zevende of achtste eeuw van voor onze tijdrekening en daarmee uit de periode van de eerste joodse tempels in Jeruzalem.
© reuters.
Het zegel werd gevonden tijdens opgravingen op een belangrijke archeologische site net buiten de oude stadswallen van Jeruzalem. Aangenomen wordt dat koning David er zijn paleis bouwde en zijn hoofdstad er vestigde. Vermoedelijk werd het zegel, een zogenaamde "bulla", gebruikt om voorwerpen of documenten te verzegelen.
Vermoedelijk verzegelde het een koffer belastingen die vanuit Bethlehem naar de koning in Jeruzalem werd gestuurd. Bij dit soort taksen kon het gaan om zilver of ook natuurproducten zoals wijn of graan. Een deel van de inscriptie verwijst naar het zevende jaar van een regentschap. Het is evenwel niet duidelijk om welke joodse koning het gaat.
© reuters.
© reuters.
(HLN)
Archeologen vinden 3.000 jaar oud zegel van Bethlehem
© afp.
Israëlische archeologen hebben een bijna 3.000 jaar oud zegel met het woord 'Bethlehem' erop uitgegraven. Dat is het oudst bekende bewijs buiten de Bijbel voor het bestaan van de latere geboortestad van Jezus, zei archeoloog Eli Shukron. Het zegel is gemaakt uit klei en heeft een doorsnee van 1,5 centimeter. Het dateert uit de zevende of achtste eeuw van voor onze tijdrekening en daarmee uit de periode van de eerste joodse tempels in Jeruzalem.
© reuters.
Het zegel werd gevonden tijdens opgravingen op een belangrijke archeologische site net buiten de oude stadswallen van Jeruzalem. Aangenomen wordt dat koning David er zijn paleis bouwde en zijn hoofdstad er vestigde. Vermoedelijk werd het zegel, een zogenaamde "bulla", gebruikt om voorwerpen of documenten te verzegelen.
Vermoedelijk verzegelde het een koffer belastingen die vanuit Bethlehem naar de koning in Jeruzalem werd gestuurd. Bij dit soort taksen kon het gaan om zilver of ook natuurproducten zoals wijn of graan. Een deel van de inscriptie verwijst naar het zevende jaar van een regentschap. Het is evenwel niet duidelijk om welke joodse koning het gaat.
© reuters.
© reuters.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-05-2012
Eerste Europeanen speelden 40.000 jaar geleden al op de fluit
40.000 jaar oude fluiten en kunst in een grot in Duitsland bewijzen dat de eerste Europeanen veel vroeger dan gedacht al echte creatievelingen waren.
Wetenschappers van de universiteit van Tübingen en Oxford bestudeerden een grot in het zuidwesten van Duitsland. In deze grot zijn in het verleden verschillende kunstwerken teruggevonden. Onder meer mythische afbeeldingen, beeldjes, fluitinstrumenten en diverse innovaties. De onderzoekers stelden de leeftijd van deze objecten vast en moesten concluderen dat ze zeker 40.000 en mogelijk zelfs 43.000 jaar oud zijn. Daarmee zijn het de oudste technologische en artistieke innovaties uit het Aurignacien: een cultuur die iets meer dan 40.000 jaar geleden tot stand kwam.
Fluiten, gemaakt van ivoor. Foto: Universiteit van Tübingen.
Vroeg
Uit de datering blijkt dat mensen nog voordat een extreem koude periode aanbrak het gebied boven de Donau al betrokken. Eerder dachten wetenschappers dat de moderne mensen het gebied pas na de koude periode binnentrokken. Nu lijkt het erop dat moderne mensen tijdens een mildere periode in deze IJstijd het zuidwesten van Duitsland gingen bewonen. “Deze resultaten zijn in lijn met de hypothese die we verschillende jaren geleden opstelden, namelijk dat het gebied rondom de Donau tussen de 40.000 en 45.000 jaar geleden een belangrijke doorgang vormde voor mensen en technologische innovaties, op weg naar het midden van Europa,” stelt onderzoeker Nick Conard.
Neanderthaler
Waarschijnlijk stuitten de moderne mensen daarbij op Neanderthalers. Of de twee groepen ook culturele eigenschappen hebben uitgewisseld, is onduidelijk. De onderzoekers hopen dat nog te achterhalen.
Hoe?
Hoe de innovaties precies tot stand kwamen, weten de onderzoekers ook niet. Mogelijk was het de competitie met de Neanderthalers of het zware klimaat dat leidde tot de vindingrijkheid van deze mensen.
Deze kunstwerken en sieraden zijn zeker zo'n 40.000 jaar oud. Foto's: Württembergisches Landesmuseum Stuttgart.
De onderzoekers benadrukken dat hun werk heel belangrijk is. Door objecten die oude mensen hebben achtergelaten te dateren, krijgen we een beter beeld van de wijze waarop ze zich door Europa verspreidden. En daarmee begrijpen we ook andere processen – zoals de opkomst van kunst en muziek en het uitsterven van de Neanderthalers – beter.
(scientias.nl)
Eerste Europeanen speelden 40.000 jaar geleden al op de fluit
40.000 jaar oude fluiten en kunst in een grot in Duitsland bewijzen dat de eerste Europeanen veel vroeger dan gedacht al echte creatievelingen waren.
Wetenschappers van de universiteit van Tübingen en Oxford bestudeerden een grot in het zuidwesten van Duitsland. In deze grot zijn in het verleden verschillende kunstwerken teruggevonden. Onder meer mythische afbeeldingen, beeldjes, fluitinstrumenten en diverse innovaties. De onderzoekers stelden de leeftijd van deze objecten vast en moesten concluderen dat ze zeker 40.000 en mogelijk zelfs 43.000 jaar oud zijn. Daarmee zijn het de oudste technologische en artistieke innovaties uit het Aurignacien: een cultuur die iets meer dan 40.000 jaar geleden tot stand kwam.
Fluiten, gemaakt van ivoor. Foto: Universiteit van Tübingen.
Vroeg
Uit de datering blijkt dat mensen nog voordat een extreem koude periode aanbrak het gebied boven de Donau al betrokken. Eerder dachten wetenschappers dat de moderne mensen het gebied pas na de koude periode binnentrokken. Nu lijkt het erop dat moderne mensen tijdens een mildere periode in deze IJstijd het zuidwesten van Duitsland gingen bewonen. “Deze resultaten zijn in lijn met de hypothese die we verschillende jaren geleden opstelden, namelijk dat het gebied rondom de Donau tussen de 40.000 en 45.000 jaar geleden een belangrijke doorgang vormde voor mensen en technologische innovaties, op weg naar het midden van Europa,” stelt onderzoeker Nick Conard.
Neanderthaler
Waarschijnlijk stuitten de moderne mensen daarbij op Neanderthalers. Of de twee groepen ook culturele eigenschappen hebben uitgewisseld, is onduidelijk. De onderzoekers hopen dat nog te achterhalen.
Hoe?
Hoe de innovaties precies tot stand kwamen, weten de onderzoekers ook niet. Mogelijk was het de competitie met de Neanderthalers of het zware klimaat dat leidde tot de vindingrijkheid van deze mensen.
Deze kunstwerken en sieraden zijn zeker zo'n 40.000 jaar oud. Foto's: Württembergisches Landesmuseum Stuttgart.
De onderzoekers benadrukken dat hun werk heel belangrijk is. Door objecten die oude mensen hebben achtergelaten te dateren, krijgen we een beter beeld van de wijze waarop ze zich door Europa verspreidden. En daarmee begrijpen we ook andere processen – zoals de opkomst van kunst en muziek en het uitsterven van de Neanderthalers – beter.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-05-2012
Oneerlijke verdeling van rijkdom begon al in de Steentijd
Wetenschappers hebben het oudste bewijs van een oneerlijke verdeling van rijkdom ontdekt. Ze vonden het in graven die zeker 7000 jaar oud zijn.
De onderzoekers bestudeerden 300 graven in het midden van Europa. Ze achterhaalden waar de overledenen vandaan kwamen door naar de isotopen in de stoffelijke resten te kijken. De verhouding van deze isotopen wordt bepaald door het eten en drinken dat mensen (vooral als kind) binnenkrijgen en kan verraden op welke grond of in welk gebied een persoon opgroeide. Ook bestudeerden ze eventuele gereedschappen die in het graf waren achtergelaten.
Vrouwen
Uit het onderzoek blijkt ook dat vrouwen vaak ver van de plaats waar ze opgroeiden, werden begraven. Dat wijst erop dat de mannen in hun geboorteplaats bleven en de vrouw zich bij haar man voegde.Dissels
Zo ontdekten de onderzoekers dat de mannen die met gereedschappen begraven werden, op betere grond opgroeiden. “De mannen die begraven werden met dissels (gereedschappen voor houtbewerking, red.) leefden van voedsel dat in löss-gebieden werd gekweekt,” vertelt onderzoeker Alex Bentley. Löss-gebieden hadden de voorkeur van de oude boeren: ze waren vruchtbaar en leverden veel gewassen op. Blijkbaar hadden de mannen die met gereedschappen werden begraven dus toegang tot betere grond dan de mannen die zonder gereedschappen werden begraven.
Ouder
En daarmee is de oneerlijke verdeling van rijkdom nog veel ouder dan gedacht. Deze ontstond blijkbaar niet in de late prehistorie, maar reeds in de Steentijd. “Het lijkt erop dat het Neolithicum het erfelijke eigendom (zoals land en vee) naar Europa bracht en dat de ongelijkheid zo ontstond.” En daar hebben wij tot op de dag van vandaag mee te maken. “Daarna was er geen weg terug: gedurende de Bronstijd, de IJzertijd en de Industriële tijd nam de ongelijkheid toe.” De zaden van die ongelijkheid werden echter in de Steentijd gezaaid.
Links een rijke man. Foto: BDA – Neugebauer. Rechts een dissel. Foto: Britta Ramminger.
Het volledige onderzoek is terug te vinden in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences en is actueler dan ooit. Occupy-bewegingen kaartten eerder dit jaar de oneerlijke verdeling van de rijkdom aan
(Scientias.nl)
Oneerlijke verdeling van rijkdom begon al in de Steentijd
Wetenschappers hebben het oudste bewijs van een oneerlijke verdeling van rijkdom ontdekt. Ze vonden het in graven die zeker 7000 jaar oud zijn.
De onderzoekers bestudeerden 300 graven in het midden van Europa. Ze achterhaalden waar de overledenen vandaan kwamen door naar de isotopen in de stoffelijke resten te kijken. De verhouding van deze isotopen wordt bepaald door het eten en drinken dat mensen (vooral als kind) binnenkrijgen en kan verraden op welke grond of in welk gebied een persoon opgroeide. Ook bestudeerden ze eventuele gereedschappen die in het graf waren achtergelaten.
Vrouwen
Uit het onderzoek blijkt ook dat vrouwen vaak ver van de plaats waar ze opgroeiden, werden begraven. Dat wijst erop dat de mannen in hun geboorteplaats bleven en de vrouw zich bij haar man voegde.Dissels
Zo ontdekten de onderzoekers dat de mannen die met gereedschappen begraven werden, op betere grond opgroeiden. “De mannen die begraven werden met dissels (gereedschappen voor houtbewerking, red.) leefden van voedsel dat in löss-gebieden werd gekweekt,” vertelt onderzoeker Alex Bentley. Löss-gebieden hadden de voorkeur van de oude boeren: ze waren vruchtbaar en leverden veel gewassen op. Blijkbaar hadden de mannen die met gereedschappen werden begraven dus toegang tot betere grond dan de mannen die zonder gereedschappen werden begraven.
Ouder
En daarmee is de oneerlijke verdeling van rijkdom nog veel ouder dan gedacht. Deze ontstond blijkbaar niet in de late prehistorie, maar reeds in de Steentijd. “Het lijkt erop dat het Neolithicum het erfelijke eigendom (zoals land en vee) naar Europa bracht en dat de ongelijkheid zo ontstond.” En daar hebben wij tot op de dag van vandaag mee te maken. “Daarna was er geen weg terug: gedurende de Bronstijd, de IJzertijd en de Industriële tijd nam de ongelijkheid toe.” De zaden van die ongelijkheid werden echter in de Steentijd gezaaid.
Links een rijke man. Foto: BDA – Neugebauer. Rechts een dissel. Foto: Britta Ramminger.
Het volledige onderzoek is terug te vinden in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences en is actueler dan ooit. Occupy-bewegingen kaartten eerder dit jaar de oneerlijke verdeling van de rijkdom aan
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-05-2012
‘De Tudor-dynastie heeft eigenlijk nooit bestaan’
De term ‘Tudor’ werd nauwelijks gebruikt in de zestiende eeuw, dat stelt een historicus van de University of Oxford. Het veelvuldig hedendaags gebruik door historici en schrijvers zou ons een verkeerde indruk van die periode geven.
Volgens Cliff Davies werd de naam tot in de laatste jaren van Elizabeth’s regeerperiode nauwelijks gebruikt als term om de monarchie mee aan te duiden. En zelfs tijdens die laatste periode van de Tudor-dynastie gebeurde dat zelden. Davies onderzocht allerlei officiële papieren, kronieken, gedichten, toneelstukken en pamfletten uit de tijd dat de familie Tudor over Engeland heerste. Zo ontdekte hij dat van alle geschreven gedichten over de dood van Elizabeth en de troonsbestijging van James I in 1603 slechts één iemand sprak van een verandering van familie: van ‘Tudor’ naar ‘Stuart’. Daarnaast denkt hij dat termen als ‘Tudor England’ en ‘Tudor monarchy’ ons een valse indruk geven van de ‘glamour’ en eenheid van Engeland in de 16de eeuw.
De Tudor roos. Eigendom van Sodacan (cc via commons.wikimedia.org)
Tudor-dynastie
In 1485 kwamen de Tudors aan de macht: Hendrik VII werd koning van Engeland en Wales. In 1509, na zijn dood, nam Hendrik VIII de troon over van zijn zoon. U kent hem vast wel als de koning met de zes vrouwen. Uit drie van zijn huwelijken kwamen kinderen voort. De jongste, Eduard VI, Hendriks enige overlevende wettige zoon die hij samen met zijn derde vrouw Jane Seymour ter wereld bracht, werd in 1547 koning nadat zijn vader overleed. Zijn koningschap was echter niet van lange duur, want zes jaar later overleed hij, vermoedelijk aan een longontsteking. Zijn oudere zus, Maria I uit Hendrik VIII’s eerste huwelijk met Catharina van Aragorn nam de troon over. Zij staat ook wel bekend als ‘Bloody Mary’ vanwege haar bloedige optreden tegen de protestanten tijdens haar regeerperiode. Toen zij in 1558 overleed, nam Elizabeth I het over: de dochter uit Hendriks tweede huwelijk met Anne Boleyn. Zij werd één van de meest invloedrijke vorsten en wordt beschouwd als één van de grootste staatshoofden aller tijden. Ze kreeg de bijnaam ‘Virgin Queen’ (maagdelijke koningin) omdat zij ongehuwd en dus kinderloos bleef tot haar dood. Na haar overlijden in 1603 kwam om die reden een einde aan de Tudor-dynastie.
Belediging
De Tudors zijn een populair onderwerp in de geschiedenis. De term wordt volgens Davies obsessief gebruikt door historici om de periode (Engeland in de 16de eeuw) aan te duiden in hun werk, terwijl het in die tijd niet eens bestond. “De naam Tudor was befaamd in de Welshe literatuur maar werd als een belediging beschouwd in Engeland.” Owen Tudor (ca. 1400-1461), de stamvader van de familie, was een Welshe soldaat die hofmeester en later echtgenoot werd van Catherine van Valois, weduwe van Koning Hendrik V van Engeland. Toen zijn kleinzoon Hendrik VII in opstand kwam tegen koning Richard III van Engeland en deze laatste uiteindelijk sneuvelde in de slag bij Bosworth, werd Hendrik gekroond tot koning en hij niet. Dit zorgde voor een breuk tussen de twee. De ‘Tudor’ vorsten waren dan ook niet trots op hun Welshe voorvader.
Vele geaccepteerde inzichten die wij hebben van de Tudor-dynastie moeten worden herzien, suggereert Davies. “Het concept van ‘Tudor monarchy’ is een misverstand. De regeerperioden van Hendrik VII, Hendrik VIII en Elizabeth I hebben maar weinig met elkaar overeen. En dan hebben we het nog niet eens over de korte koningsschappen van Eduard VI en Maria I.” Ook het feit dat wij gewone burgers uit die tijd zien als ‘Tudor’-mannen of ‘Tudor’-vrouwen is misleidend. “De term suggereert dat alle onderdanen zich identificeerden met hun vorst, wat niet altijd zo was,” voegt Davies toe. Perioden zijn kunstmatige constructies gemaakt door historici, zo vindt hij. “Wat het concept van de ‘Tudor-periode’ zo verleidelijk maakt, is dat we geloven dat het actueel was in die tijd maar dit was niet het geval. We moeten onze concepten dus herzien.”
(scientias.nl)
‘De Tudor-dynastie heeft eigenlijk nooit bestaan’
De term ‘Tudor’ werd nauwelijks gebruikt in de zestiende eeuw, dat stelt een historicus van de University of Oxford. Het veelvuldig hedendaags gebruik door historici en schrijvers zou ons een verkeerde indruk van die periode geven.
Volgens Cliff Davies werd de naam tot in de laatste jaren van Elizabeth’s regeerperiode nauwelijks gebruikt als term om de monarchie mee aan te duiden. En zelfs tijdens die laatste periode van de Tudor-dynastie gebeurde dat zelden. Davies onderzocht allerlei officiële papieren, kronieken, gedichten, toneelstukken en pamfletten uit de tijd dat de familie Tudor over Engeland heerste. Zo ontdekte hij dat van alle geschreven gedichten over de dood van Elizabeth en de troonsbestijging van James I in 1603 slechts één iemand sprak van een verandering van familie: van ‘Tudor’ naar ‘Stuart’. Daarnaast denkt hij dat termen als ‘Tudor England’ en ‘Tudor monarchy’ ons een valse indruk geven van de ‘glamour’ en eenheid van Engeland in de 16de eeuw.
De Tudor roos. Eigendom van Sodacan (cc via commons.wikimedia.org)
Tudor-dynastie
In 1485 kwamen de Tudors aan de macht: Hendrik VII werd koning van Engeland en Wales. In 1509, na zijn dood, nam Hendrik VIII de troon over van zijn zoon. U kent hem vast wel als de koning met de zes vrouwen. Uit drie van zijn huwelijken kwamen kinderen voort. De jongste, Eduard VI, Hendriks enige overlevende wettige zoon die hij samen met zijn derde vrouw Jane Seymour ter wereld bracht, werd in 1547 koning nadat zijn vader overleed. Zijn koningschap was echter niet van lange duur, want zes jaar later overleed hij, vermoedelijk aan een longontsteking. Zijn oudere zus, Maria I uit Hendrik VIII’s eerste huwelijk met Catharina van Aragorn nam de troon over. Zij staat ook wel bekend als ‘Bloody Mary’ vanwege haar bloedige optreden tegen de protestanten tijdens haar regeerperiode. Toen zij in 1558 overleed, nam Elizabeth I het over: de dochter uit Hendriks tweede huwelijk met Anne Boleyn. Zij werd één van de meest invloedrijke vorsten en wordt beschouwd als één van de grootste staatshoofden aller tijden. Ze kreeg de bijnaam ‘Virgin Queen’ (maagdelijke koningin) omdat zij ongehuwd en dus kinderloos bleef tot haar dood. Na haar overlijden in 1603 kwam om die reden een einde aan de Tudor-dynastie.
Belediging
De Tudors zijn een populair onderwerp in de geschiedenis. De term wordt volgens Davies obsessief gebruikt door historici om de periode (Engeland in de 16de eeuw) aan te duiden in hun werk, terwijl het in die tijd niet eens bestond. “De naam Tudor was befaamd in de Welshe literatuur maar werd als een belediging beschouwd in Engeland.” Owen Tudor (ca. 1400-1461), de stamvader van de familie, was een Welshe soldaat die hofmeester en later echtgenoot werd van Catherine van Valois, weduwe van Koning Hendrik V van Engeland. Toen zijn kleinzoon Hendrik VII in opstand kwam tegen koning Richard III van Engeland en deze laatste uiteindelijk sneuvelde in de slag bij Bosworth, werd Hendrik gekroond tot koning en hij niet. Dit zorgde voor een breuk tussen de twee. De ‘Tudor’ vorsten waren dan ook niet trots op hun Welshe voorvader.
Vele geaccepteerde inzichten die wij hebben van de Tudor-dynastie moeten worden herzien, suggereert Davies. “Het concept van ‘Tudor monarchy’ is een misverstand. De regeerperioden van Hendrik VII, Hendrik VIII en Elizabeth I hebben maar weinig met elkaar overeen. En dan hebben we het nog niet eens over de korte koningsschappen van Eduard VI en Maria I.” Ook het feit dat wij gewone burgers uit die tijd zien als ‘Tudor’-mannen of ‘Tudor’-vrouwen is misleidend. “De term suggereert dat alle onderdanen zich identificeerden met hun vorst, wat niet altijd zo was,” voegt Davies toe. Perioden zijn kunstmatige constructies gemaakt door historici, zo vindt hij. “Wat het concept van de ‘Tudor-periode’ zo verleidelijk maakt, is dat we geloven dat het actueel was in die tijd maar dit was niet het geval. We moeten onze concepten dus herzien.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-05-2012
18.000 antieke voorwerpen van illegale opgravingen onderschept bij Rome
(archieffoto) © thinkstock.
De Italiaanse politie heeft 18.000 antieke voorwerpen in beslag genomen die illegaal zijn opgegraven op archeologische locaties in de buurt van Rome. Er zijn nog geen arrestaties verricht, maar justitie heeft wel vijf verdachten.
De politie startte een onderzoek nadat agenten een illegale opgraving hadden ontdekt. Op de locatie stond een marmeren sarcofaag die was uitgegraven en vervolgens achtergelaten.
Het spoor leidde naar de woningen van een aantal verdachten. Daar trof de politie antieke voorwerpen aan en aantekeningen die de opsporingsautoriteiten verder op weg hielpen.
(HLN)
18.000 antieke voorwerpen van illegale opgravingen onderschept bij Rome
(archieffoto) © thinkstock.
De Italiaanse politie heeft 18.000 antieke voorwerpen in beslag genomen die illegaal zijn opgegraven op archeologische locaties in de buurt van Rome. Er zijn nog geen arrestaties verricht, maar justitie heeft wel vijf verdachten.
De politie startte een onderzoek nadat agenten een illegale opgraving hadden ontdekt. Op de locatie stond een marmeren sarcofaag die was uitgegraven en vervolgens achtergelaten.
Het spoor leidde naar de woningen van een aantal verdachten. Daar trof de politie antieke voorwerpen aan en aantekeningen die de opsporingsautoriteiten verder op weg hielpen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-05-2012
Prehistorische Drentse nederzetting per ongeluk ontdekt
Medewerkers van de Drentse gemeente Borger-Odoorn hebben per ongeluk een veld afgegraven en daarbij een vijfduizend jaar oude nederzetting gevonden.
Archeologen hebben naast een hunebed honderden vondsten gedaan
Dat meldt RTV Drenthe.
Door een fout van de gemeente is te diep gegraven bij een veld naast een hunebed. Eigenlijk moet in dergelijk historisch gebied heel voorzichtig worden omgesprongen met de grond.
Potscherven
In de omgeving wordt het landschap opnieuw ingericht, maar het desbetreffende veld had niet afgegraven moeten worden. Doordat dit wel is gedaan, kwamen allerlei potscherven en dergelijke bloot te liggen.
Archeologiestudenten van de Rijksuniversiteit Groningen doen nu onderzoek in het veld. Zij denken op een nederzetting uit de IJzertijd te zijn gestuit. De sporen zijn waarschijnlijk van de hunebedbouwers die 3.400 jaar voor Christus leefden.
De studenten hebben misschien zelfs een prehistorisch boerderijtje gevonden. De komende weken zal er nog onderzoek worden gedaan. De archeologen hebben al meer dan zeshonderd historische vondsten in het veld gedaan.
Door Marlou Visser
(Elsevier)
Prehistorische Drentse nederzetting per ongeluk ontdekt
Medewerkers van de Drentse gemeente Borger-Odoorn hebben per ongeluk een veld afgegraven en daarbij een vijfduizend jaar oude nederzetting gevonden.
Archeologen hebben naast een hunebed honderden vondsten gedaan
Dat meldt RTV Drenthe.
Door een fout van de gemeente is te diep gegraven bij een veld naast een hunebed. Eigenlijk moet in dergelijk historisch gebied heel voorzichtig worden omgesprongen met de grond.
Potscherven
In de omgeving wordt het landschap opnieuw ingericht, maar het desbetreffende veld had niet afgegraven moeten worden. Doordat dit wel is gedaan, kwamen allerlei potscherven en dergelijke bloot te liggen.
Archeologiestudenten van de Rijksuniversiteit Groningen doen nu onderzoek in het veld. Zij denken op een nederzetting uit de IJzertijd te zijn gestuit. De sporen zijn waarschijnlijk van de hunebedbouwers die 3.400 jaar voor Christus leefden.
De studenten hebben misschien zelfs een prehistorisch boerderijtje gevonden. De komende weken zal er nog onderzoek worden gedaan. De archeologen hebben al meer dan zeshonderd historische vondsten in het veld gedaan.
Door Marlou Visser
(Elsevier)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-05-2012
Klimaatverandering deed Indusbeschaving de das om
Het ineenstorten van de hoogontwikkelde Indusbeschaving in de oudheid (ca. 3300-1300 v.Chr.) was een gevolg van klimaatverandering. Dat blijkt uit een nieuw onderzoek van The Woods Hole Oceanographic Institution.
Ooit was het samen met Mesopotamië en het Oude Egypte de grootste, maar weinig bekende hoogontwikkelde beschaving ter wereld: de Indus, ook wel bekend als de Harappabeschaving. Hun grondgebied strekte zich uit langs de Indus- en Ghaggar-Hakra rivier: het hedendaagse Noordwest-India, Oost-Afghanistan en een deel van Pakistan. Ook al begonnen Mesopotamië en Egypte eerder met het bouwen van steden, het volk had daarentegen wel het grootste verspreidingsgebied. Om in hun levensonderhoud te voorzien, woonden zij voornamelijk naast de rivieren, hier was de grond vruchtbaar. Maar toch ging er iets mis met dit ver ontwikkelde volk: het verdween en wetenschappers weten nu waarom. Klimaatverandering zou de beschaving namelijk de das om hebben gedaan.
Het uitgestrekte leefgebied van de Indusbeschaving. Klik voor een vergroting. Bron: Liviu Giosan, Woods Hole Oceanographic Institution; Stefan Constantinescu, University of Bucharest; James P.M. Syvitski, University of Colorado.
Reconstructie
Om uiteindelijk tot deze conclusie te komen, reconstrueerden de onderzoekers het landschap waar de Indusbeschaving zich 5200 jaar geleden ontwikkelde. Zij bouwden hun steden na en lieten het rijk langzaam uiteenvallen. Volgens de onderzoekers werd het hoog tijd dat wetenschappers het lot van dit volk eindelijk eens zouden ontrafelden. Want in tegenstelling tot Egypte en Mesopotamië is de mensheid deze mooie en complexe cultuur die ooit 10 procent van de wereldbevolking bevatte compleet vergeten. In hun paper, gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences schrijven de onderzoekers dat vele overblijfselen van de nederzettingen zich tegenwoordig in een woestijnachtig gebied bevinden, ver weg van de stromende rivier. De reconstructie geeft een beeld van een 10.000 jaar lang veranderend landschap. Voordat de Indusbeschaving zich vestigde in het gebied, liet de krachtige Indusrivier hoge stukken land achter tussen haar zijrivieren. De moesson zorgde ervoor dat een groot gebied werd bedekt met sediment. De onderzoekers identificeerden daarnaast een heuvelachtige vlakte van tien tot twintig meter hoog en 100 kilometer wijd. Ze noemen het de Indus mega-richel omdat deze maar liefst 1000 kilometer langs de Indusrivier loopt. “Op deze schaal is er nog nooit een vergelijkbaar iets beschreven in de geomorfologische literatuur,” zegt Liviu Giosan, één van de auteurs. “De mega-richel is een verrassende indicatie van de stabiliteit van de Indus-vlakte over de afgelopen vier millennia. De overblijfselen van Indus-nederzettingen bevinden zich nog steeds aan de oppervlakte van de richel, in plaats van dat zij zijn begraven onder de grond”.
Moesson
Waarschijnlijk leidde de mindering van regenbuien tijdens de moessontijd tot een zwakkere dynamiek van de rivieren. Iets waar het volk in het begin van profiteerde, maar wat uiteindelijk hun ondergang werd. Doordat de moesson zwakker werd, had de vlakte waar de Indus zich vestigde niet meer te kampen met desastreuze overstromingen. Het land was echter nog steeds vruchtbaar vanwege de hevige regenbuien voor die tijd en daarmee perfect voor agricultuur. Maar deze luxe positie hield na 2.000 jaar op en betekende het einde van de Indusbeschaving.
Bron: Peter D. Clift, School of Geosciences, University of Aberdeen, UK
Sarasvati
De onderzoekers hebben nog een andere grote ontdekking gedaan: zij denken het lot van de mythische rivier Sarasvati te hebben ontrafeld. Deze rivier wordt beschreven als de machtigste rivier die in zee uitmondt. Aan de oevers zouden vele koninkrijken gevestigd zijn. Door de reconstructie denkt het team dat de Ghaggar-Hakra mogelijk de Sarasvati is. De rivier zou gevoed zijn door hevige moessonregen en niet door de Himalaya, zoals andere rivieren in de buurt. En laat de Ghaggar-Hakra nu ook een rivier zijn die alleen stroomt tijdens sterke moessontijden.
Toen de rivieren opdroogden 3900 jaar geleden, hadden de Indus een vluchtroute: namelijk naar het oosten richting het Ganges bassin. Hier bleven de moessonregenbuien betrouwbaar. Maar dit zou betekend hebben dat de Indusbeschaving in kleinere gemeenschappen moest gaan leven en dat had niet de voorkeur. De Indus leefden namelijk in een stedencultuur. Volgens Giosan is er een hoop archeologisch onderzoek gedaan de afgelopen decennia maar is het onderzoek naar de beschaving nooit gekoppeld aan de evolutie van landschappen. “We zien nu hoe de dynamiek van een landschap een cruciale link vormt tussen klimaatverandering en mensen,” zegt Giosan. “Vandaag de dag voedt een systeem, vergelijkbaar met dat van de Indus, het grootste irrigatieplan ter wereld. Als de moesson zou toenemen in een warmere wereld, zal een catastrofale waterstand het huidige irrigatiesysteem, gemaakt voor een tamme rivier, verouderen.”
(scientias.nl)
Klimaatverandering deed Indusbeschaving de das om
Het ineenstorten van de hoogontwikkelde Indusbeschaving in de oudheid (ca. 3300-1300 v.Chr.) was een gevolg van klimaatverandering. Dat blijkt uit een nieuw onderzoek van The Woods Hole Oceanographic Institution.
Ooit was het samen met Mesopotamië en het Oude Egypte de grootste, maar weinig bekende hoogontwikkelde beschaving ter wereld: de Indus, ook wel bekend als de Harappabeschaving. Hun grondgebied strekte zich uit langs de Indus- en Ghaggar-Hakra rivier: het hedendaagse Noordwest-India, Oost-Afghanistan en een deel van Pakistan. Ook al begonnen Mesopotamië en Egypte eerder met het bouwen van steden, het volk had daarentegen wel het grootste verspreidingsgebied. Om in hun levensonderhoud te voorzien, woonden zij voornamelijk naast de rivieren, hier was de grond vruchtbaar. Maar toch ging er iets mis met dit ver ontwikkelde volk: het verdween en wetenschappers weten nu waarom. Klimaatverandering zou de beschaving namelijk de das om hebben gedaan.
Het uitgestrekte leefgebied van de Indusbeschaving. Klik voor een vergroting. Bron: Liviu Giosan, Woods Hole Oceanographic Institution; Stefan Constantinescu, University of Bucharest; James P.M. Syvitski, University of Colorado.
Reconstructie
Om uiteindelijk tot deze conclusie te komen, reconstrueerden de onderzoekers het landschap waar de Indusbeschaving zich 5200 jaar geleden ontwikkelde. Zij bouwden hun steden na en lieten het rijk langzaam uiteenvallen. Volgens de onderzoekers werd het hoog tijd dat wetenschappers het lot van dit volk eindelijk eens zouden ontrafelden. Want in tegenstelling tot Egypte en Mesopotamië is de mensheid deze mooie en complexe cultuur die ooit 10 procent van de wereldbevolking bevatte compleet vergeten. In hun paper, gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences schrijven de onderzoekers dat vele overblijfselen van de nederzettingen zich tegenwoordig in een woestijnachtig gebied bevinden, ver weg van de stromende rivier. De reconstructie geeft een beeld van een 10.000 jaar lang veranderend landschap. Voordat de Indusbeschaving zich vestigde in het gebied, liet de krachtige Indusrivier hoge stukken land achter tussen haar zijrivieren. De moesson zorgde ervoor dat een groot gebied werd bedekt met sediment. De onderzoekers identificeerden daarnaast een heuvelachtige vlakte van tien tot twintig meter hoog en 100 kilometer wijd. Ze noemen het de Indus mega-richel omdat deze maar liefst 1000 kilometer langs de Indusrivier loopt. “Op deze schaal is er nog nooit een vergelijkbaar iets beschreven in de geomorfologische literatuur,” zegt Liviu Giosan, één van de auteurs. “De mega-richel is een verrassende indicatie van de stabiliteit van de Indus-vlakte over de afgelopen vier millennia. De overblijfselen van Indus-nederzettingen bevinden zich nog steeds aan de oppervlakte van de richel, in plaats van dat zij zijn begraven onder de grond”.
Moesson
Waarschijnlijk leidde de mindering van regenbuien tijdens de moessontijd tot een zwakkere dynamiek van de rivieren. Iets waar het volk in het begin van profiteerde, maar wat uiteindelijk hun ondergang werd. Doordat de moesson zwakker werd, had de vlakte waar de Indus zich vestigde niet meer te kampen met desastreuze overstromingen. Het land was echter nog steeds vruchtbaar vanwege de hevige regenbuien voor die tijd en daarmee perfect voor agricultuur. Maar deze luxe positie hield na 2.000 jaar op en betekende het einde van de Indusbeschaving.
Bron: Peter D. Clift, School of Geosciences, University of Aberdeen, UK
Sarasvati
De onderzoekers hebben nog een andere grote ontdekking gedaan: zij denken het lot van de mythische rivier Sarasvati te hebben ontrafeld. Deze rivier wordt beschreven als de machtigste rivier die in zee uitmondt. Aan de oevers zouden vele koninkrijken gevestigd zijn. Door de reconstructie denkt het team dat de Ghaggar-Hakra mogelijk de Sarasvati is. De rivier zou gevoed zijn door hevige moessonregen en niet door de Himalaya, zoals andere rivieren in de buurt. En laat de Ghaggar-Hakra nu ook een rivier zijn die alleen stroomt tijdens sterke moessontijden.
Toen de rivieren opdroogden 3900 jaar geleden, hadden de Indus een vluchtroute: namelijk naar het oosten richting het Ganges bassin. Hier bleven de moessonregenbuien betrouwbaar. Maar dit zou betekend hebben dat de Indusbeschaving in kleinere gemeenschappen moest gaan leven en dat had niet de voorkeur. De Indus leefden namelijk in een stedencultuur. Volgens Giosan is er een hoop archeologisch onderzoek gedaan de afgelopen decennia maar is het onderzoek naar de beschaving nooit gekoppeld aan de evolutie van landschappen. “We zien nu hoe de dynamiek van een landschap een cruciale link vormt tussen klimaatverandering en mensen,” zegt Giosan. “Vandaag de dag voedt een systeem, vergelijkbaar met dat van de Indus, het grootste irrigatieplan ter wereld. Als de moesson zou toenemen in een warmere wereld, zal een catastrofale waterstand het huidige irrigatiesysteem, gemaakt voor een tamme rivier, verouderen.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-05-2012
Duivelsster baarde Egyptenaren 3000 jaar geleden al zorgen
Een oude kalender wijst erop dat de Egyptenaren Algol, ook wel de duivelsster genoemd, zo’n 3000 jaar geleden al kenden en het ritme ervan zelfs al konden achterhalen.
De ster Algol bevindt zich in het sterrenbeeld Perseus. Het lijkt een heel veranderlijke ster. Dat komt doordat Algol en een tweede ster rond elkaar heen draaien. Soms bedekken de sterren elkaar daarbij. Soms staan ze naast elkaar. Hierdoor verandert de helderheid voortdurend. Als de sterren naast elkaar staan, zijn ze superhelder. Als de minder heldere ster voor de helderste ster staat, neemt de helderheid af. Aan dat veranderlijke karakter heeft de ster ook zijn bijnaam te danken: duivelsster.
Goodricke
In 1783 verklaarde de amateur-astronoom John Goodricke het veranderlijke karakter van Algol. Hij stelde – zoals nu blijkt: terecht – vast dat het om een dubbelster ging. Ook achterhaalde hij dat de helderheid om de 2,867 dagen afneemt. Maar nieuw onderzoek van de universiteit van Helsinki wijst erop dat de Egyptenaren Goodricke al een millenium of drie voor waren.
WIST U DAT…
…onlangs een ster met mogelijk negen planeten is ontdekt?Kalender
De onderzoekers bestudeerden een Egyptische kalender en denken daarin de oudste bewaard gebleven verwijzing naar een met het blote oog waargenomen dubbelster te hebben teruggevonden. In de kalender wordt elke dag van het Egyptische jaar opgedeeld in drie dagdelen en voor elk dagdeel wordt een goede of slechte prognose afgegeven. In de kalender ontdekten de onderzoekers patronen. Bijvoorbeeld een patroon dat elke 29,6 dagen terugkwam. Dat verwijst naar de cyclus van de maan. Ook stuitten de onderzoekers op een patroon dat elke 2,850 dagen terugkwam. Die periode komt sterk overeen met de ‘cyclus’ van Algol: om de 2,867 dagen bedekt de minder heldere ster de heldere ster deels.
Oog van Horus
De Egyptenaren zagen de ster als het oog van Horus dat de ene keer helderder was dan de andere keer. Dat blijkt uit de kalender. Wanneer het oog helder was, was Horus boos en werd onheil voorspeld. “Er bestaat een legende waarin het boze oog van Horus bijna de hele mensheid vernietigde,” zo schrijven de onderzoekers in hun paper. “Waarschijnlijk brachten de schrijvers (van de kalender, red.) het vreemde gedrag van Algol met deze prominente legende in verband.”
De Egyptenaren namen de ster dus waar en voorspelden direct het gedrag ervan (om de 2,850 dagen minder helder). Indrukwekkend. Maar toch lijken ze er een klein beetje naast te zitten. Tegenwoordig neemt de helderheid namelijk elke 2,867 dagen af. Toch is het goed mogelijk dat de ster in de tijd van de Egyptenaren om de 2,850 dagen in helderheid afnam. “De toename in tijd (tussen de afnames in helderheid, red.) kan wel eens veroorzaakt zijn door een overdracht van massa tussen de twee sterren,” stelt onderzoeker Lauri Jetsu. Hierdoor verandert de baan van de sterren iets en doen ze er ook iets langer dan vroeger over om rond elkaar heen te draaien. “Het lijkt erop dat de eerste waarnemingen van een veranderlijke ster 3000 jaar eerder zijn gedaan dan gedacht,” concludeert Jetsu.
(scientias.nl)
Duivelsster baarde Egyptenaren 3000 jaar geleden al zorgen
Een oude kalender wijst erop dat de Egyptenaren Algol, ook wel de duivelsster genoemd, zo’n 3000 jaar geleden al kenden en het ritme ervan zelfs al konden achterhalen.
De ster Algol bevindt zich in het sterrenbeeld Perseus. Het lijkt een heel veranderlijke ster. Dat komt doordat Algol en een tweede ster rond elkaar heen draaien. Soms bedekken de sterren elkaar daarbij. Soms staan ze naast elkaar. Hierdoor verandert de helderheid voortdurend. Als de sterren naast elkaar staan, zijn ze superhelder. Als de minder heldere ster voor de helderste ster staat, neemt de helderheid af. Aan dat veranderlijke karakter heeft de ster ook zijn bijnaam te danken: duivelsster.
Goodricke
In 1783 verklaarde de amateur-astronoom John Goodricke het veranderlijke karakter van Algol. Hij stelde – zoals nu blijkt: terecht – vast dat het om een dubbelster ging. Ook achterhaalde hij dat de helderheid om de 2,867 dagen afneemt. Maar nieuw onderzoek van de universiteit van Helsinki wijst erop dat de Egyptenaren Goodricke al een millenium of drie voor waren.
WIST U DAT…
…onlangs een ster met mogelijk negen planeten is ontdekt?Kalender
De onderzoekers bestudeerden een Egyptische kalender en denken daarin de oudste bewaard gebleven verwijzing naar een met het blote oog waargenomen dubbelster te hebben teruggevonden. In de kalender wordt elke dag van het Egyptische jaar opgedeeld in drie dagdelen en voor elk dagdeel wordt een goede of slechte prognose afgegeven. In de kalender ontdekten de onderzoekers patronen. Bijvoorbeeld een patroon dat elke 29,6 dagen terugkwam. Dat verwijst naar de cyclus van de maan. Ook stuitten de onderzoekers op een patroon dat elke 2,850 dagen terugkwam. Die periode komt sterk overeen met de ‘cyclus’ van Algol: om de 2,867 dagen bedekt de minder heldere ster de heldere ster deels.
Oog van Horus
De Egyptenaren zagen de ster als het oog van Horus dat de ene keer helderder was dan de andere keer. Dat blijkt uit de kalender. Wanneer het oog helder was, was Horus boos en werd onheil voorspeld. “Er bestaat een legende waarin het boze oog van Horus bijna de hele mensheid vernietigde,” zo schrijven de onderzoekers in hun paper. “Waarschijnlijk brachten de schrijvers (van de kalender, red.) het vreemde gedrag van Algol met deze prominente legende in verband.”
De Egyptenaren namen de ster dus waar en voorspelden direct het gedrag ervan (om de 2,850 dagen minder helder). Indrukwekkend. Maar toch lijken ze er een klein beetje naast te zitten. Tegenwoordig neemt de helderheid namelijk elke 2,867 dagen af. Toch is het goed mogelijk dat de ster in de tijd van de Egyptenaren om de 2,850 dagen in helderheid afnam. “De toename in tijd (tussen de afnames in helderheid, red.) kan wel eens veroorzaakt zijn door een overdracht van massa tussen de twee sterren,” stelt onderzoeker Lauri Jetsu. Hierdoor verandert de baan van de sterren iets en doen ze er ook iets langer dan vroeger over om rond elkaar heen te draaien. “Het lijkt erop dat de eerste waarnemingen van een veranderlijke ster 3000 jaar eerder zijn gedaan dan gedacht,” concludeert Jetsu.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-06-2012
Julius Caesar stal grote hoeveelheden goud uit ons land
Julias Caesar maakte zich tijdens zijn veroveringscampagnes schuldig aan het het roven van grote hoeveelheden goud. Dat blijkt uit een onderzoek van de VU naar recent gevonden Keltische goudschatten uit de Lage Landen.
Afbeelding 1: Locatie van de gevonden muntschatten en hun vermoedelijke datering.
Afbeelding 2: Plattegrond van de nederzetting van de Aduatuci bij Thuin met daarop aangegeven de locaties van de gevonden goudschatten (nummers 1-3) en de plekken (kruisjes) waar loden Romeinse slingerkogels zijn ontdekt. Bron: Roymans/Scheers en Vrije Universiteit Amsterdam
De gevonden schatten bestaan in totaal uit ruim 500 munten en verschillende gouden sieraden. De meeste munten zijn geslagen door volksstammen als de Eburonen en de Nerviërs. Door de vondst hebben archeologen veel meer inzicht gekregen in de Keltische periode in ons land en België ten tijde van de Romeinse verovering door Julias Caesar tussen 57 en 51 voor Christus. Zo was de omvang van de Keltische muntcirculatie erg groot: er zouden zeker enkele honderdduizenden gouden munten zijn geslagen. De onderzoekers hebben ook een door Caesar vermelde versterkte nederzetting (ook wel oppidum genoemd) geïdentificeerd. Dit stadje was van de Aduatuci, een volk dat in Midden-België woonde. Toen het werd belegerd en veroverd door Caesar in 57 voor Christus, werd de gehele bevolking van 53.000 mensen in slavernij afgevoerd.
Nederzetting
De nederzetting lag in het ‘Bois du Grand Bon Dieu’ in Thuin: een historische vestingstad ten zuidwesten van Charleroi in België. Volgens de onderzoekers komt de topografie van het fort precies overeen met de beschrijving die Caesar over de stad van de Aduatuci heeft gegeven. In de nederzetting werden daarnaast loden Romeinse slingerkogels ontdekt, deze bewijzen dat de stad daadwerkelijk belegerd is geweest door het Romeinse leger. Ook werd hier een deel van de gouden munten gevonden. Maar dit is volgens de archeologen slechts een fractie van de hoeveelheden goud die zich eerst in het oppidum bevonden. De rest werd hoogstwaarschijnlijk door Caesar gestolen.
Goudroof
Een Romeinse biograaf genaamd Suetonius beschuldigde Caesar al eerder van het op grote schaal plunderen van oppida en heiligdommen in Gallië. Volgens hem roofde hij voornamelijk veel goud: ‘Als gevolg hiervan had hij zoveel goud dat hij niet wist wat hij er mee moest doen, en bood het door heel Italië te koop aan voor 3000 sestertiën per pond.’ Hiermee veroorzaakte Caesar een enorme inflatie op de Italiaanse goudmarkt want de normale prijs voor goud bedroeg 4000 sestertiën.
De archeologen hebben een schat ten tijde van de Romeinse verovering door Julius Caesar in de Lage Landen tussen 57 en 51 v.Chr. ontdekt. De schat bevat onder andere dit gouden sieraad: een armbad met uiteinden in de vorm van dierenkoppen. In een nederzetting van de stam Aduatuci werden Romeinse slingerkogels ontdekt, zij bewijzen dat de stad wel degelijk door het Romeinse leger werd belegerd. Bron: Roymans/Scheers en Vrije Universiteit Amsterdam.
Het onderzoek is gepubliceerd in een boek genaamd Late Iron Age gold hoards from the Low Countries and the Caesarian conquest of Northern Gaul, geschreven door N. Roymans, G. Creemers en S. Scheers
(scientias.nl)
Julius Caesar stal grote hoeveelheden goud uit ons land
Julias Caesar maakte zich tijdens zijn veroveringscampagnes schuldig aan het het roven van grote hoeveelheden goud. Dat blijkt uit een onderzoek van de VU naar recent gevonden Keltische goudschatten uit de Lage Landen.
Afbeelding 1: Locatie van de gevonden muntschatten en hun vermoedelijke datering.
Afbeelding 2: Plattegrond van de nederzetting van de Aduatuci bij Thuin met daarop aangegeven de locaties van de gevonden goudschatten (nummers 1-3) en de plekken (kruisjes) waar loden Romeinse slingerkogels zijn ontdekt. Bron: Roymans/Scheers en Vrije Universiteit Amsterdam
De gevonden schatten bestaan in totaal uit ruim 500 munten en verschillende gouden sieraden. De meeste munten zijn geslagen door volksstammen als de Eburonen en de Nerviërs. Door de vondst hebben archeologen veel meer inzicht gekregen in de Keltische periode in ons land en België ten tijde van de Romeinse verovering door Julias Caesar tussen 57 en 51 voor Christus. Zo was de omvang van de Keltische muntcirculatie erg groot: er zouden zeker enkele honderdduizenden gouden munten zijn geslagen. De onderzoekers hebben ook een door Caesar vermelde versterkte nederzetting (ook wel oppidum genoemd) geïdentificeerd. Dit stadje was van de Aduatuci, een volk dat in Midden-België woonde. Toen het werd belegerd en veroverd door Caesar in 57 voor Christus, werd de gehele bevolking van 53.000 mensen in slavernij afgevoerd.
Nederzetting
De nederzetting lag in het ‘Bois du Grand Bon Dieu’ in Thuin: een historische vestingstad ten zuidwesten van Charleroi in België. Volgens de onderzoekers komt de topografie van het fort precies overeen met de beschrijving die Caesar over de stad van de Aduatuci heeft gegeven. In de nederzetting werden daarnaast loden Romeinse slingerkogels ontdekt, deze bewijzen dat de stad daadwerkelijk belegerd is geweest door het Romeinse leger. Ook werd hier een deel van de gouden munten gevonden. Maar dit is volgens de archeologen slechts een fractie van de hoeveelheden goud die zich eerst in het oppidum bevonden. De rest werd hoogstwaarschijnlijk door Caesar gestolen.
Goudroof
Een Romeinse biograaf genaamd Suetonius beschuldigde Caesar al eerder van het op grote schaal plunderen van oppida en heiligdommen in Gallië. Volgens hem roofde hij voornamelijk veel goud: ‘Als gevolg hiervan had hij zoveel goud dat hij niet wist wat hij er mee moest doen, en bood het door heel Italië te koop aan voor 3000 sestertiën per pond.’ Hiermee veroorzaakte Caesar een enorme inflatie op de Italiaanse goudmarkt want de normale prijs voor goud bedroeg 4000 sestertiën.
De archeologen hebben een schat ten tijde van de Romeinse verovering door Julius Caesar in de Lage Landen tussen 57 en 51 v.Chr. ontdekt. De schat bevat onder andere dit gouden sieraad: een armbad met uiteinden in de vorm van dierenkoppen. In een nederzetting van de stam Aduatuci werden Romeinse slingerkogels ontdekt, zij bewijzen dat de stad wel degelijk door het Romeinse leger werd belegerd. Bron: Roymans/Scheers en Vrije Universiteit Amsterdam.
Het onderzoek is gepubliceerd in een boek genaamd Late Iron Age gold hoards from the Low Countries and the Caesarian conquest of Northern Gaul, geschreven door N. Roymans, G. Creemers en S. Scheers
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Romeinen even terug in Nijmegen
NIJMEGEN - Honderden Romeinse mannen en vrouwen bevolken met hun paarden, karren en huisraad het Kops Plateau in Nijmegen dit weekeinde. Zij geven acte de présence op het landelijke Romeinenfestival, dat elke 2 jaar in Nijmegen wordt gehouden.
Op het Kops Plateau woonden 2000 jaar geleden ook Romeinen. Nijmegen was toen de grootste noordelijke vesting van de Romeinen en herbergt nog zeer veel resten uit die tijd. Wie denkt een archeologische vondst te hebben gedaan, kan dat laten taxeren tijdens het festival.
Op het festivalterrein hebben onder andere ruiterspelen en gevechten tussen gladiatoren plaats. Kinderen kunnen een training volgen om zelf legionair te worden. Ook is het mogelijk om Romeins te leren schrijven.
Een groep Romeinen is met paarden en karren vorige week uit Katwijk aan Zee vertrokken voor een voetreis naar Nijmegen. Zij volgden de Limes, de noordelijke grens van het veroverde gebied. De Limesgroep vertelt op het festival over de reiservaringen, onder meer met een replica van een Romeins schip in Woerden.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)g_in_Nijmegen__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
02-06-2012
Nieuwe zoektocht naar vliegtuig Amelia Earhart
© ap.
Er is nieuwe hoop om het vliegtuig van de legendarische Amerikaanse pilote Amelia Earhart terug te vinden. Ze verdween 75 jaar geleden tijdens een poging om als eerste rond de wereld te vliegen. De hoop wordt gevestigd op radiosignalen, die eerst genegeerd werden maar nu toch signalen van het vliegtuig zouden kunnen geweest zijn. Dat meldt de zender Fox.
Op 2 juli 1937 om 08.43 uur plaatselijke tijd verstuurde Earhart een laatste boodschap over de radio, op weg naar haar landingsplaats, het eiland Howland in de Stille Oceaan. Nadien werd niets meer van haar en haar navigator Fred Noonan vernomen. De officiële zoektocht eindigde op 18 juli.
Na de laatste radioboodschap zijn er voor zover bekend nog 120 signalen opgevangen. Die werden allemaal als vals onder de mat geveegd na het einde van de zoektocht.
Moderne technieken
Maar een onderzoek met moderne technieken van die 120 signalen kwam The International Group for Historic Aircraft Recovery (TIGHAR) tot de bevinding dat zeker 57 van de 120 signalen van Earhart zouden kunnen zijn. Meer nog, ze suggereren dat het toestel meerdere dagen na de verdwijning en een geslaagde landing op zijn wielen aan land stond.
De groep meent zelfs te weten waar: atoll Nikumaroro in het huidige Kiribati is. Het vliegtuig zou uiteindelijk in zee zijn verzwolgen. Earhart en Noonan zouden als "schipbreukelingen" zijn overleden.
TIGHAR wil in juli een nieuw onderwateronderzoek doen met hoogtechnologische middelen.
(HLN)
Nieuwe zoektocht naar vliegtuig Amelia Earhart
© ap.
Er is nieuwe hoop om het vliegtuig van de legendarische Amerikaanse pilote Amelia Earhart terug te vinden. Ze verdween 75 jaar geleden tijdens een poging om als eerste rond de wereld te vliegen. De hoop wordt gevestigd op radiosignalen, die eerst genegeerd werden maar nu toch signalen van het vliegtuig zouden kunnen geweest zijn. Dat meldt de zender Fox.
Op 2 juli 1937 om 08.43 uur plaatselijke tijd verstuurde Earhart een laatste boodschap over de radio, op weg naar haar landingsplaats, het eiland Howland in de Stille Oceaan. Nadien werd niets meer van haar en haar navigator Fred Noonan vernomen. De officiële zoektocht eindigde op 18 juli.
Na de laatste radioboodschap zijn er voor zover bekend nog 120 signalen opgevangen. Die werden allemaal als vals onder de mat geveegd na het einde van de zoektocht.
Moderne technieken
Maar een onderzoek met moderne technieken van die 120 signalen kwam The International Group for Historic Aircraft Recovery (TIGHAR) tot de bevinding dat zeker 57 van de 120 signalen van Earhart zouden kunnen zijn. Meer nog, ze suggereren dat het toestel meerdere dagen na de verdwijning en een geslaagde landing op zijn wielen aan land stond.
De groep meent zelfs te weten waar: atoll Nikumaroro in het huidige Kiribati is. Het vliegtuig zou uiteindelijk in zee zijn verzwolgen. Earhart en Noonan zouden als "schipbreukelingen" zijn overleden.
TIGHAR wil in juli een nieuw onderwateronderzoek doen met hoogtechnologische middelen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2012
Leuvense archeologen ontdekken 4.000 jaar oud graf in Egypte
Een team van Leuvense Egyptologen onder leiding van professor Harco Willems heeft in Dayr al-Barsha de graftombe van Ahanakht I blootgelegd. Ahanakht was een gouverneur uit de Hare provincie in het Oude Egypte.
De tombe dateert uit circa 2040 voor Christus werd in al 1891 ontdekt door een Amerikaanse archeoloog. Hij ging er echter van uit dat het graf reeds beroofd was en besloot daarom de opgraving voortijdig te stoppen. Hierdoor bleven een aantal grafkamers in hun oorspronkelijke staat bewaard.
Nieuw licht op rituelen
De Leuvense archeologen vonden in deze kamers een doodkist. Aan de hand van inscripties kon worden opgemaakt dat het gaat om de vader van Ahanakht I. Verder werden heel wat voorwerpen in hun oorspronkelijke positie aangetroffen. De vondst werpt volgens de onderzoekers een nieuw licht op de volgorde waarin de begrafenisrituelen in het Oude Egypte werden uitgevoerd.
(HLN)
Leuvense archeologen ontdekken 4.000 jaar oud graf in Egypte
Een team van Leuvense Egyptologen onder leiding van professor Harco Willems heeft in Dayr al-Barsha de graftombe van Ahanakht I blootgelegd. Ahanakht was een gouverneur uit de Hare provincie in het Oude Egypte.
De tombe dateert uit circa 2040 voor Christus werd in al 1891 ontdekt door een Amerikaanse archeoloog. Hij ging er echter van uit dat het graf reeds beroofd was en besloot daarom de opgraving voortijdig te stoppen. Hierdoor bleven een aantal grafkamers in hun oorspronkelijke staat bewaard.
Nieuw licht op rituelen
De Leuvense archeologen vonden in deze kamers een doodkist. Aan de hand van inscripties kon worden opgemaakt dat het gaat om de vader van Ahanakht I. Verder werden heel wat voorwerpen in hun oorspronkelijke positie aangetroffen. De vondst werpt volgens de onderzoekers een nieuw licht op de volgorde waarin de begrafenisrituelen in het Oude Egypte werden uitgevoerd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2012
Koreaanse mummie met hepatitis B gevonden
Archeologen hebben een gemummificeerd kind met een unieke variant van het hepatitis B virus gevonden. De mummie stamt uit de zestiende eeuw.
Doordat de organen van de jongen goed bewaard zijn gebleven, waren de wetenschappers in staat om een leverbiopsie uit te voeren. Dit resulteerde in de vondst van het virus. Vanwege het goed bewaarde DNA konden de onderzoekers vervolgens het gehele genoom van het oude hepatitis B virus reconstrueren. Dat kan leiden tot nieuwe inzichten omtrent het virus. De reconstructie is nu het oudste virale genoom dat beschreven staat in de wetenschappelijke literatuur. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Hepatology.
Hepatitis B
Het hepatitis B virus wordt overgedragen door contact met geïnfecteerde lichaamsvloeistoffen. Dit kan bijvoorbeeld door borstvoeding, seksueel contact of bloedtransfusie. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zijn er meer dan 400 miljoen dragers van het virus wereldwijd en dan met name in de delen Afrika, China en Zuid-Korea. Hepatitis B veroorzaakt een leverontsteking en kan worden voorkomen door vaccinatie. Chronische hepatitis B kan leiden tot levercirrose en leverkanker.
Uit nader onderzoek van de kleding van de jongen blijkt dat hij ergens in de 16de eeuw leefde, tijdens de Koreaanse Joseondynastie (1392-1897). Deze dynastie, die een periode van ruim 500 jaar bestrijkt, is de langst durende uit de wereldgeschiedenis en is zeer bepalend geweest voor alles dat we nu kennen als Koreaans. Het gevonden virus werd door de onderzoekers vergeleken met andere virale genomen uit die tijd en onthulde duidelijke verschillen. De veranderingen in de genetische code zouden het resultaat zijn van spontane mutaties en mogelijke milieudruk tijdens het evolutionaire proces van het virus. Volgens de analyse zou het DNA van het hepatitis B-virus dat de jongen bezat ergens tussen de 3.000 en 100.000 jaar geleden zijn ontstaan.
Verdere analyse van het DNA kan mogelijk gebruikt worden voor een onderzoek naar de evolutie van chronische hepatitis B. Ook zou het wetenschappers meer inzicht kunnen geven in de verspreiding van het virus.
(scientias.nl)
Koreaanse mummie met hepatitis B gevonden
Archeologen hebben een gemummificeerd kind met een unieke variant van het hepatitis B virus gevonden. De mummie stamt uit de zestiende eeuw.
Doordat de organen van de jongen goed bewaard zijn gebleven, waren de wetenschappers in staat om een leverbiopsie uit te voeren. Dit resulteerde in de vondst van het virus. Vanwege het goed bewaarde DNA konden de onderzoekers vervolgens het gehele genoom van het oude hepatitis B virus reconstrueren. Dat kan leiden tot nieuwe inzichten omtrent het virus. De reconstructie is nu het oudste virale genoom dat beschreven staat in de wetenschappelijke literatuur. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Hepatology.
Hepatitis B
Het hepatitis B virus wordt overgedragen door contact met geïnfecteerde lichaamsvloeistoffen. Dit kan bijvoorbeeld door borstvoeding, seksueel contact of bloedtransfusie. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zijn er meer dan 400 miljoen dragers van het virus wereldwijd en dan met name in de delen Afrika, China en Zuid-Korea. Hepatitis B veroorzaakt een leverontsteking en kan worden voorkomen door vaccinatie. Chronische hepatitis B kan leiden tot levercirrose en leverkanker.
Uit nader onderzoek van de kleding van de jongen blijkt dat hij ergens in de 16de eeuw leefde, tijdens de Koreaanse Joseondynastie (1392-1897). Deze dynastie, die een periode van ruim 500 jaar bestrijkt, is de langst durende uit de wereldgeschiedenis en is zeer bepalend geweest voor alles dat we nu kennen als Koreaans. Het gevonden virus werd door de onderzoekers vergeleken met andere virale genomen uit die tijd en onthulde duidelijke verschillen. De veranderingen in de genetische code zouden het resultaat zijn van spontane mutaties en mogelijke milieudruk tijdens het evolutionaire proces van het virus. Volgens de analyse zou het DNA van het hepatitis B-virus dat de jongen bezat ergens tussen de 3.000 en 100.000 jaar geleden zijn ontstaan.
Verdere analyse van het DNA kan mogelijk gebruikt worden voor een onderzoek naar de evolutie van chronische hepatitis B. Ook zou het wetenschappers meer inzicht kunnen geven in de verspreiding van het virus.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wagnerconcert in Israël gaat niet door
Het eerste Wagnerconcert in 74 jaar in Israël is afgelast. Dat meldde de Israëlische krant Haaretz vandaag. De Universiteit van Tel Aviv, waar het concert op 18 juni zou plaatsvinden, zwichtte voor de druk van overlevenden van de Holocaust. De muziek van de Duitse componist Richard Wagner (1813-1883) ligt uiterst gevoelig in Israël, omdat deze in nazi-Duitsland erg geliefd was.
Het universiteitsbestuur informeerde het Israëlische Wagnergenootschap, dat het concert organiseert, schriftelijk van haar beslissing. De voorzitter van het genootschap, Jonathan Livny, liet weten 'op dit moment naar een oplossing te zoeken'. Hij wil de universiteit desnoods via de rechtbank dwingen om het concert door te laten gaan.
Sinds 1938 wordt muziek van Wagner in Israël, toen nog het sterk door Joden bevolkte Palestina, geboycot.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)gaat-niet-door.dhtml
Het eerste Wagnerconcert in 74 jaar in Israël is afgelast. Dat meldde de Israëlische krant Haaretz vandaag. De Universiteit van Tel Aviv, waar het concert op 18 juni zou plaatsvinden, zwichtte voor de druk van overlevenden van de Holocaust. De muziek van de Duitse componist Richard Wagner (1813-1883) ligt uiterst gevoelig in Israël, omdat deze in nazi-Duitsland erg geliefd was.
Het universiteitsbestuur informeerde het Israëlische Wagnergenootschap, dat het concert organiseert, schriftelijk van haar beslissing. De voorzitter van het genootschap, Jonathan Livny, liet weten 'op dit moment naar een oplossing te zoeken'. Hij wil de universiteit desnoods via de rechtbank dwingen om het concert door te laten gaan.
Sinds 1938 wordt muziek van Wagner in Israël, toen nog het sterk door Joden bevolkte Palestina, geboycot.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)gaat-niet-door.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Unieke briefwisseling over leven in krijgsgevangenschap
Kriegsgefangenenpost 1943-1945 uit Stanislai en Neubrandenburg
Door: A.K. Horlings
De gedocumenteerde ‘Kriegsgefangenenpost‘ in 1943-1945 van een Nederlandse officier in een Duits krijgsgevangenenkamp, met zijn kersverse bruid en zijn ouders in Amsterdam, ontrukt een vergeten episode in de Nederlandse oorlogsgeschiedenis aan de vergetelheid. De website Bruidegom achter prikkeldraad – Uitzichtloze briefwisseling met een krijgsgevangene in Stanislau en Neubrandenburg, 1943-1945 vindt zijn oorsprong in een koffer op zolder. Het was een koffer met een brisante inhoud. Een koffer uit ‘de oorlog’. En ‘de oorlog’ had thuis altijd tot spanningen geleid. Daarom werd er thuis maar heel weinig over gesproken..
De dochter wist dat haar vader, Henk de Pater, tweede luitenant, in de loopgraven had gelegen toen de Duitsers ons land binnendrongen, op 10 mei 1940. Waar, wist ze niet. Dat onderwerp kwam nooit ter sprake. Maar elke week bezocht hij de erebegraafplaats op de Grebbeberg. En bij thuiskomst hulde hij zich in stilzwijgen.
Haar vader, wist ze wel, had in Duitsland in krijgsgevangenkampen gezeten. Toen hij de oproep kreeg om zich te melden waren haar ouders getrouwd; vier dagen voor zijn vertrek met onbekende bestemming. Na ruim twee jaar was de oorlog afgelopen, maar toen had het nog lang geduurd voordat hij weer thuis kwam. En een paar jaar later moest hij weer weg, naar Nederlands-Indië.
Liefdesbrieven
Haar ouders zijn intussen overleden; hij in 1986, zij in 1998. En sindsdien lag daar op zolder die onaangeroerde koffer. Ze hadden hem wel eens bekeken; zij en haar zus. Er zaten liefdesbrieven in, prentbriefkaarten, foto’s en prullaria, kennelijk afkomstig uit de kampen. Met hun moeder hadden ze afgesproken dat ze de brieven mochten lezen als zij dood was. Maar het duurde lang voordat ze zich daartoe hadden kunnen zetten.
Totdat de brieven werden geopend, gelezen en de inhoud door huisgenoot Rob Hirdes uitgetikt. Het resultaat was een uniek en compleet ooggetuigeverslag van het verblijf in de krijgsgevangenkampen Stanislau en Neubrandenburg en van het dagelijks leven in Amsterdam; mededelingen die over en weer werden verzonden en er soms maanden over deden voordat ze arriveerden. Geschreven binnen de beperkingen die golden voor ‘Kriegsgefangenenpost’ en in de wetenschap dat de censuur van de inhoud kennis zou nemen.
De brieven schetsen afwisselend zowel hoop als wanhoop, nare familieberichten, het verlangen naar elkaar en de groeiende vertwijfeling elkaar ooit nog terug te zien. Hoe langer de vrede uitblijft, hoe meer hun optimisme verandert in pessimisme.
Bij elkaar vormen de gebundelde kaarten, brieven en illustraties als document een - postuum - eerbetoon aan al die naamloze soldaten en officieren, die tijdens de Tweede Wereldoorlog in krijgsgevangenschap verbleven. Maar hoe kon de inhoud worden gedeeld met (nabestaanden van) lotgenoten, geïnteresserden en eventueel historici?
Internet
Misschien zijn er mogelijkheden op internet, suggereerde oud-collega André Horlings, net als Hirdes oud-journalist. Zo was er bijvoorbeeld de site Stanislau 1942-1945, met links naar tientallen andere plaatsen op het web, waar talrijke details te vinden zijn over de krijgsgevangenenkampen. Het is een kerstboom van documentatie met soms zeer verrassende vondsten.
Het voornemen om de oorlogsbrieven van Henk en Coby de Pater en zijn ouders ook op internet te zetten groeide uit tot een project, waarbij veel meer documentatie over frontervaringen en krijgsgevangenschap van Henk de Pater werd betrokken. Daarbij werden belangrijke bronnen aangeboord, die tot nu toe vrijwel onbekend waren gebleven.
Onbekende bronnen
Zo bleek David Jan Smit in 1997 te zijn afgestudeerd op eenscriptie, getiteld Onder de vlaggen van Zweden en het Rode Kruis, waarin hij een uitvoerig overzicht geeft van de inspectiereizen die 'neutrale' Zweedse artsen en het Rode Kruis uitvoerden in Duitse krijgsgevangenenkampen. Stanislau en Neubrandenburg komen uitgebreid aan bod. En mr. P.L.J.M.A. Müller uit Venlo, die in verschillende Duitse krijgsgevangenkampen verkeerde, hield een dagboek bij. Op 17 februari 1945 werd hij overgeplaatst naar Neubrandenburg, zodat er tot zijn thuiskomst in Venlo op 6 juni 1945 een gedetailleerd beeld bestaat van het leven in het kamp, van de feestvreugde die ontstond als gevolg van de bevrijding door het Rode Leger en van de gebrekkige organisatie van de repatriëring.
Tegelijk leidt de studie tot de conclusie dat het standaardwerk van dr. L. de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog in de vergetelheid dreigt te verdwijnen, omdat het niet online staat.
Het resultaat is een website waarin, aan de hand van de oorlogscorrespondentie van Henk de Pater en familie, het onbekende verhaal wordt verteld van de krijgsgevangenschap van Nederlandse officieren. Dat is tot nu toe onderbelicht gebleven, omdat ze nauwelijks heldendaden verrichtten maar zich integendeel vooral machteloos verveelden. Het hoofdstuk Bronnen biedt tal van aanknopingspunten voor verdere studie.
Bron
Kriegsgefangenenpost 1943-1945 uit Stanislai en Neubrandenburg
Door: A.K. Horlings
De gedocumenteerde ‘Kriegsgefangenenpost‘ in 1943-1945 van een Nederlandse officier in een Duits krijgsgevangenenkamp, met zijn kersverse bruid en zijn ouders in Amsterdam, ontrukt een vergeten episode in de Nederlandse oorlogsgeschiedenis aan de vergetelheid. De website Bruidegom achter prikkeldraad – Uitzichtloze briefwisseling met een krijgsgevangene in Stanislau en Neubrandenburg, 1943-1945 vindt zijn oorsprong in een koffer op zolder. Het was een koffer met een brisante inhoud. Een koffer uit ‘de oorlog’. En ‘de oorlog’ had thuis altijd tot spanningen geleid. Daarom werd er thuis maar heel weinig over gesproken..
De dochter wist dat haar vader, Henk de Pater, tweede luitenant, in de loopgraven had gelegen toen de Duitsers ons land binnendrongen, op 10 mei 1940. Waar, wist ze niet. Dat onderwerp kwam nooit ter sprake. Maar elke week bezocht hij de erebegraafplaats op de Grebbeberg. En bij thuiskomst hulde hij zich in stilzwijgen.
Haar vader, wist ze wel, had in Duitsland in krijgsgevangenkampen gezeten. Toen hij de oproep kreeg om zich te melden waren haar ouders getrouwd; vier dagen voor zijn vertrek met onbekende bestemming. Na ruim twee jaar was de oorlog afgelopen, maar toen had het nog lang geduurd voordat hij weer thuis kwam. En een paar jaar later moest hij weer weg, naar Nederlands-Indië.
Liefdesbrieven
Haar ouders zijn intussen overleden; hij in 1986, zij in 1998. En sindsdien lag daar op zolder die onaangeroerde koffer. Ze hadden hem wel eens bekeken; zij en haar zus. Er zaten liefdesbrieven in, prentbriefkaarten, foto’s en prullaria, kennelijk afkomstig uit de kampen. Met hun moeder hadden ze afgesproken dat ze de brieven mochten lezen als zij dood was. Maar het duurde lang voordat ze zich daartoe hadden kunnen zetten.
Totdat de brieven werden geopend, gelezen en de inhoud door huisgenoot Rob Hirdes uitgetikt. Het resultaat was een uniek en compleet ooggetuigeverslag van het verblijf in de krijgsgevangenkampen Stanislau en Neubrandenburg en van het dagelijks leven in Amsterdam; mededelingen die over en weer werden verzonden en er soms maanden over deden voordat ze arriveerden. Geschreven binnen de beperkingen die golden voor ‘Kriegsgefangenenpost’ en in de wetenschap dat de censuur van de inhoud kennis zou nemen.
De brieven schetsen afwisselend zowel hoop als wanhoop, nare familieberichten, het verlangen naar elkaar en de groeiende vertwijfeling elkaar ooit nog terug te zien. Hoe langer de vrede uitblijft, hoe meer hun optimisme verandert in pessimisme.
Bij elkaar vormen de gebundelde kaarten, brieven en illustraties als document een - postuum - eerbetoon aan al die naamloze soldaten en officieren, die tijdens de Tweede Wereldoorlog in krijgsgevangenschap verbleven. Maar hoe kon de inhoud worden gedeeld met (nabestaanden van) lotgenoten, geïnteresserden en eventueel historici?
Internet
Misschien zijn er mogelijkheden op internet, suggereerde oud-collega André Horlings, net als Hirdes oud-journalist. Zo was er bijvoorbeeld de site Stanislau 1942-1945, met links naar tientallen andere plaatsen op het web, waar talrijke details te vinden zijn over de krijgsgevangenenkampen. Het is een kerstboom van documentatie met soms zeer verrassende vondsten.
Het voornemen om de oorlogsbrieven van Henk en Coby de Pater en zijn ouders ook op internet te zetten groeide uit tot een project, waarbij veel meer documentatie over frontervaringen en krijgsgevangenschap van Henk de Pater werd betrokken. Daarbij werden belangrijke bronnen aangeboord, die tot nu toe vrijwel onbekend waren gebleven.
Onbekende bronnen
Zo bleek David Jan Smit in 1997 te zijn afgestudeerd op eenscriptie, getiteld Onder de vlaggen van Zweden en het Rode Kruis, waarin hij een uitvoerig overzicht geeft van de inspectiereizen die 'neutrale' Zweedse artsen en het Rode Kruis uitvoerden in Duitse krijgsgevangenenkampen. Stanislau en Neubrandenburg komen uitgebreid aan bod. En mr. P.L.J.M.A. Müller uit Venlo, die in verschillende Duitse krijgsgevangenkampen verkeerde, hield een dagboek bij. Op 17 februari 1945 werd hij overgeplaatst naar Neubrandenburg, zodat er tot zijn thuiskomst in Venlo op 6 juni 1945 een gedetailleerd beeld bestaat van het leven in het kamp, van de feestvreugde die ontstond als gevolg van de bevrijding door het Rode Leger en van de gebrekkige organisatie van de repatriëring.
Tegelijk leidt de studie tot de conclusie dat het standaardwerk van dr. L. de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog in de vergetelheid dreigt te verdwijnen, omdat het niet online staat.
Het resultaat is een website waarin, aan de hand van de oorlogscorrespondentie van Henk de Pater en familie, het onbekende verhaal wordt verteld van de krijgsgevangenschap van Nederlandse officieren. Dat is tot nu toe onderbelicht gebleven, omdat ze nauwelijks heldendaden verrichtten maar zich integendeel vooral machteloos verveelden. Het hoofdstuk Bronnen biedt tal van aanknopingspunten voor verdere studie.
Bron
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Zwaarste dino's blijken stuk lichter
PARIJS - Een van de zwaarste dinosaurussen ooit op aarde kan heel wat lichter zijn geweest. In plaats van de gedachte 80.000 kilo woog de Brachiosaurus volgens een nieuwe berekening 'slechts' 23.000 kilo. Het verschil komt overeen met zes bussen.
„Onze bevindingen duiden erop dat alle dinosaurussen te zwaar zijn ingeschat”, zei onderzoeker Bill Sellers van de Universiteit van Manchester dinsdag. Voor de meeste soorten is het verschil echter niet zo groot als voor de Brachiosaurus.
Het team biologen maakte nieuwe berekeningen aan de hand van de lichaamsmassa van dieren als de bizon, olifant, kameel, ijsbeer en neushoorn. „Zoogdieren zijn maar enigszins verwant met de dino's, maar de manier waarop ze staan en bewegen is vrijwel hetzelfde, zodat we denken dat ze best als model kunnen dienen.”
In het verleden werd de massa van de uitgestorven zwaargewichten op nogal artistieke manier geschat. „We zochten een objectievere methode”, zei Sellers. „Het gewicht van een dier is het belangrijkste gegeven voor een bioloog. Alle andere eigenschappen worden daarvan afgeleid.”
De zogeheten Berlijnse Brachiosaurus, ofwel de Giraffatitan brancai, was gekozen als rekenvoorbeeld omdat hiervan een van de compleetste fossielen bestaat. Het dier leefde volgens wetenschappers circa 200 tot 145 miljoen jaar geleden. Het was ongeveer 25 meter lang van neus tot staart.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_stuk_lichter__.html
PARIJS - Een van de zwaarste dinosaurussen ooit op aarde kan heel wat lichter zijn geweest. In plaats van de gedachte 80.000 kilo woog de Brachiosaurus volgens een nieuwe berekening 'slechts' 23.000 kilo. Het verschil komt overeen met zes bussen.
„Onze bevindingen duiden erop dat alle dinosaurussen te zwaar zijn ingeschat”, zei onderzoeker Bill Sellers van de Universiteit van Manchester dinsdag. Voor de meeste soorten is het verschil echter niet zo groot als voor de Brachiosaurus.
Het team biologen maakte nieuwe berekeningen aan de hand van de lichaamsmassa van dieren als de bizon, olifant, kameel, ijsbeer en neushoorn. „Zoogdieren zijn maar enigszins verwant met de dino's, maar de manier waarop ze staan en bewegen is vrijwel hetzelfde, zodat we denken dat ze best als model kunnen dienen.”
In het verleden werd de massa van de uitgestorven zwaargewichten op nogal artistieke manier geschat. „We zochten een objectievere methode”, zei Sellers. „Het gewicht van een dier is het belangrijkste gegeven voor een bioloog. Alle andere eigenschappen worden daarvan afgeleid.”
De zogeheten Berlijnse Brachiosaurus, ofwel de Giraffatitan brancai, was gekozen als rekenvoorbeeld omdat hiervan een van de compleetste fossielen bestaat. Het dier leefde volgens wetenschappers circa 200 tot 145 miljoen jaar geleden. Het was ongeveer 25 meter lang van neus tot staart.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_stuk_lichter__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
05-06-2012
Geraamtes van mogelijke vampieren ontdekt in Bulgarije
In de Bulgaarse stad Sozopol aan de Zwarte Zee zijn onlangs twee geraamtes daterend uit de Middeleeuwen ontdekt, doorboord met ijzeren staven opdat ze zich niet zouden transformeren tot vampieren. Dat heeft directeur Bojidar Dimitrov van het Nationaal Historisch Instituut vandaag bekendgemaakt.
"Die twee met ijzeren staven doorboorde skeletten geven een voorbeeld van de praktijken die in bepaalde Bulgaarse dorpen werden uitgeoefend tot het eerste decennium van de twintigste eeuw", verklaarde hij.
Volgens een heidens geloof werd het hart van de doden, die tijdens hun leven werden beschouwd als "slecht", op de avond van hun begrafenis doorboord met een houten of ijzeren staaf. Zo waren ze vastgenageld aan hun kist waardoor ze er om middernacht, veranderd in een vampier, niet meer uit konden.
Volgens Bojidar Dimitrov werden de afgelopen jaren al een honderdtal dergelijke geraamtes teruggevonden in Bulgarije.
(HLN)
Geraamtes van mogelijke vampieren ontdekt in Bulgarije
In de Bulgaarse stad Sozopol aan de Zwarte Zee zijn onlangs twee geraamtes daterend uit de Middeleeuwen ontdekt, doorboord met ijzeren staven opdat ze zich niet zouden transformeren tot vampieren. Dat heeft directeur Bojidar Dimitrov van het Nationaal Historisch Instituut vandaag bekendgemaakt.
"Die twee met ijzeren staven doorboorde skeletten geven een voorbeeld van de praktijken die in bepaalde Bulgaarse dorpen werden uitgeoefend tot het eerste decennium van de twintigste eeuw", verklaarde hij.
Volgens een heidens geloof werd het hart van de doden, die tijdens hun leven werden beschouwd als "slecht", op de avond van hun begrafenis doorboord met een houten of ijzeren staaf. Zo waren ze vastgenageld aan hun kist waardoor ze er om middernacht, veranderd in een vampier, niet meer uit konden.
Volgens Bojidar Dimitrov werden de afgelopen jaren al een honderdtal dergelijke geraamtes teruggevonden in Bulgarije.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Resten theater Shakespeare gevonden
LONDEN - Archeologen hebben in Londen de resten ontdekt van een theater waar enkele toneelstukken van William Shakespeare voor het eerst werden opgevoerd.
Het gaat om het Curtain Theater in Shoreditch, net buiten het Londense financiële district, de City. Het theater ging in 1577 open en in 1597 vond het gezelschap van Shakespeare, de Lord Chamberlain's Men, er onderdak.
Na twee jaar verhuisde het gezelschap naar het pas geopende Globe Theater, aan de andere kant van de Theems. 'Henry V' en mogelijk 'Romeo en Julia' zouden in het Curtain Theater in première zijn gegaan. In de proloog van 'Henry V' wordt aan het theater gerefereerd als 'deze houten O'.
De resten van het theater zijn gevonden achter een pub, op een terrein waar nieuwbouw staat gepland. Shakespeare en zijn gezelschap verhuisden naar het Curtain Theater na ruzie te hebben gekregen met de eigenaar van hun eerdere onderkomen, simpelweg The Theater geheten. Resten van dat theater werden in 2008 blootgelegd, vlakbij het Curtain Theater.
Zwaardvechten
Volgens Patrick Spottiswoode, hoofd educatie bij Shakespeare's Globe, het herbouwde Globe Theater, hadden de Lord Chamberlain's Men het niet erg naar hun zin in de Curtain.
Het publiek kwam er niet in de eerste plaats voor toneel, maar vooral voor zwaardgevechten, acrobaten en berengevechten, vertelt hij. De Curtain bleef zeker tot in de jaren twintig van de zeventiende eeuw bestaan. In die tijd hielden niet veel theaters het zo lang uit.
The Theater en de Curtain waren de eerste succesvolle schouwburgen van Londen. Eerder werden toneelstukken bijvoorbeeld opgevoerd op binnenplaatsen van herbergen.
Tot nu toe zijn een binnenplaats en enkele muren van de Curtain blootgelegd, maar de opgravingen, door archeologen van het Museum of London, gaan door. Het vastgoedbedrijf dat plannen met het terrein heeft liet weten de resten van het theater te zullen behouden.
Bron: http://www.nu.nl/buitenla(...)speare-gevonden.html
LONDEN - Archeologen hebben in Londen de resten ontdekt van een theater waar enkele toneelstukken van William Shakespeare voor het eerst werden opgevoerd.
Het gaat om het Curtain Theater in Shoreditch, net buiten het Londense financiële district, de City. Het theater ging in 1577 open en in 1597 vond het gezelschap van Shakespeare, de Lord Chamberlain's Men, er onderdak.
Na twee jaar verhuisde het gezelschap naar het pas geopende Globe Theater, aan de andere kant van de Theems. 'Henry V' en mogelijk 'Romeo en Julia' zouden in het Curtain Theater in première zijn gegaan. In de proloog van 'Henry V' wordt aan het theater gerefereerd als 'deze houten O'.
De resten van het theater zijn gevonden achter een pub, op een terrein waar nieuwbouw staat gepland. Shakespeare en zijn gezelschap verhuisden naar het Curtain Theater na ruzie te hebben gekregen met de eigenaar van hun eerdere onderkomen, simpelweg The Theater geheten. Resten van dat theater werden in 2008 blootgelegd, vlakbij het Curtain Theater.
Zwaardvechten
Volgens Patrick Spottiswoode, hoofd educatie bij Shakespeare's Globe, het herbouwde Globe Theater, hadden de Lord Chamberlain's Men het niet erg naar hun zin in de Curtain.
Het publiek kwam er niet in de eerste plaats voor toneel, maar vooral voor zwaardgevechten, acrobaten en berengevechten, vertelt hij. De Curtain bleef zeker tot in de jaren twintig van de zeventiende eeuw bestaan. In die tijd hielden niet veel theaters het zo lang uit.
The Theater en de Curtain waren de eerste succesvolle schouwburgen van Londen. Eerder werden toneelstukken bijvoorbeeld opgevoerd op binnenplaatsen van herbergen.
Tot nu toe zijn een binnenplaats en enkele muren van de Curtain blootgelegd, maar de opgravingen, door archeologen van het Museum of London, gaan door. Het vastgoedbedrijf dat plannen met het terrein heeft liet weten de resten van het theater te zullen behouden.
Bron: http://www.nu.nl/buitenla(...)speare-gevonden.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
07-06-2012
‘s Werelds oudste vissenval ontdekt in de Oostzee
Zweedse duikers hebben een vissenval van 9000 jaar oud in de Oostzee gevonden. Hiermee is het ‘s werelds oudste vondst op het gebied van de visserij.
Dat meldt de Södertörn Universiteit in Zweden in een Zweeds persbericht. Duikers stuitten op het voorwerp tijdens een archeologische expeditie naar een ondergedompeld rivierdal in de zuidelijke Oostzee. Dit dal bevat resten van drie boomstronken en rivierbodems van 11.000 jaar oud. Hier doen wetenschappers onderzoek naar gezonken landschappen uit het vroege Holoceen in een project genaamd Lost Landscapes. “Vanwege snelle veranderingen in het zeeniveau werden grote gebieden overspoeld tijdens twee perioden in de geschiedenis: 11.000 jaar geleden en 9000 jaar geleden. Dit is de reden dat Zweden nederzettingen en bossen onder de hedendaagse kustlijn heeft” vertelt Björn Nilsson, werkzaam aan het Maritiem Archeologisch Research Instituut (MARIS) in een interview aan Scientias.nl.
De onderzoekers denken dat de val er ongeveer zo uit heeft moeten zien. Bron: B. K. Goss (cc via commons.wikimedia.org)
Fuik
De oude val uit de middensteentijd is gemaakt van het hout van een hazelnotenboom, stokjes en palen. Volgens Nilsson gaat het om een soort van fuik. “We hebben beide binnenkanten van de val gevonden, die naar een soort mand leiden. Ook hebben we het robuuste hekwerk gevonden dat de mond van de rivier sloot. De val werd in de rivier geplaatst, in het stromende water om zo zalm en forel te vangen.”
Omdat het water van de Oostzee weinig zout bevat, ligt de bodem bezaaid met schatten die nog volledig intact zijn. Zo ligt er een compleet Hollands fluitschip waar Scientias.nl al eerder over berichtte. Volgens Nilsson zijn er al eerder vissenvallen in de Baltische zee gevonden, deze waren 1000 tot 1500 jaar jonger. “De gevonden vissenval is de oudste die bekend is bij de mensheid. Dit betekent natuurlijk niet dat wij denken dat mensen rond die tijd vissenvallen gingen gebruiken. Maar tot nu toe hebben we nog geen bewijs van oudere vallen,” aldus Nilsson.
Onderzoekers hebben s' werelds oudste vissen in de Oostzee ontdekt. Foto gemaakt door Arne Sjöström.
(scieitias.nl)
‘s Werelds oudste vissenval ontdekt in de Oostzee
Zweedse duikers hebben een vissenval van 9000 jaar oud in de Oostzee gevonden. Hiermee is het ‘s werelds oudste vondst op het gebied van de visserij.
Dat meldt de Södertörn Universiteit in Zweden in een Zweeds persbericht. Duikers stuitten op het voorwerp tijdens een archeologische expeditie naar een ondergedompeld rivierdal in de zuidelijke Oostzee. Dit dal bevat resten van drie boomstronken en rivierbodems van 11.000 jaar oud. Hier doen wetenschappers onderzoek naar gezonken landschappen uit het vroege Holoceen in een project genaamd Lost Landscapes. “Vanwege snelle veranderingen in het zeeniveau werden grote gebieden overspoeld tijdens twee perioden in de geschiedenis: 11.000 jaar geleden en 9000 jaar geleden. Dit is de reden dat Zweden nederzettingen en bossen onder de hedendaagse kustlijn heeft” vertelt Björn Nilsson, werkzaam aan het Maritiem Archeologisch Research Instituut (MARIS) in een interview aan Scientias.nl.
De onderzoekers denken dat de val er ongeveer zo uit heeft moeten zien. Bron: B. K. Goss (cc via commons.wikimedia.org)
Fuik
De oude val uit de middensteentijd is gemaakt van het hout van een hazelnotenboom, stokjes en palen. Volgens Nilsson gaat het om een soort van fuik. “We hebben beide binnenkanten van de val gevonden, die naar een soort mand leiden. Ook hebben we het robuuste hekwerk gevonden dat de mond van de rivier sloot. De val werd in de rivier geplaatst, in het stromende water om zo zalm en forel te vangen.”
Omdat het water van de Oostzee weinig zout bevat, ligt de bodem bezaaid met schatten die nog volledig intact zijn. Zo ligt er een compleet Hollands fluitschip waar Scientias.nl al eerder over berichtte. Volgens Nilsson zijn er al eerder vissenvallen in de Baltische zee gevonden, deze waren 1000 tot 1500 jaar jonger. “De gevonden vissenval is de oudste die bekend is bij de mensheid. Dit betekent natuurlijk niet dat wij denken dat mensen rond die tijd vissenvallen gingen gebruiken. Maar tot nu toe hebben we nog geen bewijs van oudere vallen,” aldus Nilsson.
Onderzoekers hebben s' werelds oudste vissen in de Oostzee ontdekt. Foto gemaakt door Arne Sjöström.
(scieitias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Archeologen leggen Duitse loopgraven bloot in Mesen.
In Mesen in West-Vlaanderen hebben archeologen een Duits loopgravenstelsel en een bunker blootgelegd.
Op zich is het niet verwonderlijk dat in Mesen, waar het front tijdens de Eerste Wereldoorlog een tijdlang was vastgelopen, loopgraven gevonden worden. Maar de zone is omgewoeld door honderden bommenkraters, waardoor de vondst van intacte loopgraven toch opmerkelijk is.
De Duitsers hadden in Mesen de best uitgeruste loopgraven. Ze probeerden het gebied er drie jaar lang te verdedigen en legden verbindingsloopgraven en commmunicatiekabels aan.
In een van de loopgraven herkennen de archeologen twee fases: een uit de periode 1914-1915 en een volgende fase uit de periode 1915-1917. "Die tweede fase was beter uitgewerkt, omdat toen al duidelijk was dat de oorlog volledig was vastgelopen", vertelt Jan Decorte van Archeo7.
In Mesen zijn ook Britse loopgraven uit 1917 gevonden, maar die zijn veel minder goed uitgewerkt.
Wie wil, kan de loopgraven en de bunker morgennamiddag gaan bezoeken van 14 tot 18 uur.
Bron: http://www.deredactie.be/(...)uitseLoopgraaf_Mesen
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 11-06-2012 09:14:09 (Bron toegevoegd) ]
In Mesen in West-Vlaanderen hebben archeologen een Duits loopgravenstelsel en een bunker blootgelegd.
Op zich is het niet verwonderlijk dat in Mesen, waar het front tijdens de Eerste Wereldoorlog een tijdlang was vastgelopen, loopgraven gevonden worden. Maar de zone is omgewoeld door honderden bommenkraters, waardoor de vondst van intacte loopgraven toch opmerkelijk is.
De Duitsers hadden in Mesen de best uitgeruste loopgraven. Ze probeerden het gebied er drie jaar lang te verdedigen en legden verbindingsloopgraven en commmunicatiekabels aan.
In een van de loopgraven herkennen de archeologen twee fases: een uit de periode 1914-1915 en een volgende fase uit de periode 1915-1917. "Die tweede fase was beter uitgewerkt, omdat toen al duidelijk was dat de oorlog volledig was vastgelopen", vertelt Jan Decorte van Archeo7.
In Mesen zijn ook Britse loopgraven uit 1917 gevonden, maar die zijn veel minder goed uitgewerkt.
Wie wil, kan de loopgraven en de bunker morgennamiddag gaan bezoeken van 14 tot 18 uur.
Bron: http://www.deredactie.be/(...)uitseLoopgraaf_Mesen
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 11-06-2012 09:14:09 (Bron toegevoegd) ]
Ура для россии
11-06-2012
Prehistorische ‘animatiefilms’ ontdekt in Franse grotten
Er is niets nieuws onder de zon, zo blijkt maar weer eens. Reeds in de oude Steentijd deden mensen al – absoluut niet onverdienstelijk – een poging om ‘animatiefilms’ te maken.
Dat schrijven onderzoekers Marc Azéma en Florent Rivère in het blad Antiquity. Ze baseren die conclusie op een onderzoek naar rotstekeningen in de Grotte Chauvet Pont d’Arc en Grotte de Labaume-Latrone.
Meerdere keren
In deze grotten zijn eerder al opvallende tekeningen teruggevonden. Op de tekeningen zijn dieren te zien, maar soms staan hun hoofden of poten meerdere keren afgebeeld. Dat is bijvoorbeeld goed op onderstaande afbeelding te zien.
Animatiefilmpje uit de oude Steentijd? Afbeelding: Antiquity.
Beweging
En die meerdere lichaamsdelen zijn zeker geen foutje, zo betogen Azéma en Rivère. Het is een poging om bewegingen van de dieren weer te geven. De kunstenaars uit de oude Steentijd deelden de bewegingen van de dieren als het ware op in stukjes en gaven die stukjes weer om de beweging te kunnen afbeelden. De dieren met meerdere koppen zijn dan ook eigenlijk de bijzonder oude tegenhanger van de animatiefilm.
Thaumatroop
En het blijft niet bij rotstekeningen op muren. De onderzoekers denken een nog dynamischere vorm van animatie in de grotten te hebben teruggevonden. Het gaat om schijven met gaten in het midden, met op beide zijden een afbeelding: vaak hetzelfde dier in verschillende posities. Lang werd gedacht dat het knopen waren. Maar Azéma en Rivère denken dat ook met deze schijven beweging werd gesimuleerd. Het zouden voorlopers van de thaumatroop zijn. Misschien kent u het nog wel: zo’n papiertje dat aan beiden zijden bedrukt is en waaraan de zijkanten touwtjes of elastiekjes zijn bevestigd. Wanneer u de touwtjes of elastiekjes heel snel tussen uw vingers heen en weer rolt, krijgt u razendsnel achter elkaar beide zijden te zien. Door die snelheid lijkt het of beide afbeeldingen in elkaar overlopen en dus lijkt het net of de afbeelding beweegt.
Dieren
De onderzoekers denken nu mogelijk de oudste thaumatroop ontdekt te hebben. Eén van de schijven laat namelijk aan de ene kant een liggend en aan de andere kant een staand dier zien. Door de zijden van de schijf snel achter elkaar te laten zien, lijkt het of het dier opstaat (of gaat liggen). En de twee gaatjes in de schijf maken het mogelijk om deze met touwtjes heel snel heen en weer te bewegen.
De onderzoekers zijn overtuigd: in de oude Steentijd werd – zeker niet onverdienstelijk – gepoogd om middels verschillende technieken de suggestie te wekken dat statische tekeningen bewogen. De onderzoekers stellen dan ook dat deze beelden mogelijk de oorsprong van de film vormen.
(scientias.nl)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 12-06-2012 08:26:23 ]
Prehistorische ‘animatiefilms’ ontdekt in Franse grotten
Er is niets nieuws onder de zon, zo blijkt maar weer eens. Reeds in de oude Steentijd deden mensen al – absoluut niet onverdienstelijk – een poging om ‘animatiefilms’ te maken.
Dat schrijven onderzoekers Marc Azéma en Florent Rivère in het blad Antiquity. Ze baseren die conclusie op een onderzoek naar rotstekeningen in de Grotte Chauvet Pont d’Arc en Grotte de Labaume-Latrone.
Meerdere keren
In deze grotten zijn eerder al opvallende tekeningen teruggevonden. Op de tekeningen zijn dieren te zien, maar soms staan hun hoofden of poten meerdere keren afgebeeld. Dat is bijvoorbeeld goed op onderstaande afbeelding te zien.
Animatiefilmpje uit de oude Steentijd? Afbeelding: Antiquity.
Beweging
En die meerdere lichaamsdelen zijn zeker geen foutje, zo betogen Azéma en Rivère. Het is een poging om bewegingen van de dieren weer te geven. De kunstenaars uit de oude Steentijd deelden de bewegingen van de dieren als het ware op in stukjes en gaven die stukjes weer om de beweging te kunnen afbeelden. De dieren met meerdere koppen zijn dan ook eigenlijk de bijzonder oude tegenhanger van de animatiefilm.
Thaumatroop
En het blijft niet bij rotstekeningen op muren. De onderzoekers denken een nog dynamischere vorm van animatie in de grotten te hebben teruggevonden. Het gaat om schijven met gaten in het midden, met op beide zijden een afbeelding: vaak hetzelfde dier in verschillende posities. Lang werd gedacht dat het knopen waren. Maar Azéma en Rivère denken dat ook met deze schijven beweging werd gesimuleerd. Het zouden voorlopers van de thaumatroop zijn. Misschien kent u het nog wel: zo’n papiertje dat aan beiden zijden bedrukt is en waaraan de zijkanten touwtjes of elastiekjes zijn bevestigd. Wanneer u de touwtjes of elastiekjes heel snel tussen uw vingers heen en weer rolt, krijgt u razendsnel achter elkaar beide zijden te zien. Door die snelheid lijkt het of beide afbeeldingen in elkaar overlopen en dus lijkt het net of de afbeelding beweegt.
Dieren
De onderzoekers denken nu mogelijk de oudste thaumatroop ontdekt te hebben. Eén van de schijven laat namelijk aan de ene kant een liggend en aan de andere kant een staand dier zien. Door de zijden van de schijf snel achter elkaar te laten zien, lijkt het of het dier opstaat (of gaat liggen). En de twee gaatjes in de schijf maken het mogelijk om deze met touwtjes heel snel heen en weer te bewegen.
De onderzoekers zijn overtuigd: in de oude Steentijd werd – zeker niet onverdienstelijk – gepoogd om middels verschillende technieken de suggestie te wekken dat statische tekeningen bewogen. De onderzoekers stellen dan ook dat deze beelden mogelijk de oorsprong van de film vormen.
(scientias.nl)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 12-06-2012 08:26:23 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Brief van Napoleon brengt 325.000 euro op
Een brief van Napoleon Bonaparte uit 1816 heeft gisteren op een veiling in Parijs 325.000 euro opgebracht. Dat heeft het veilinghuis Osenat laten weten. Het ging om een brief van één pagina die de vroegere Franse keizer tijdens zijn verbanning op het eiland Sint Helena schreef aan de graaf Emmanuel de Las Cases. De graaf vergezelde Napoleon enige tijd tijdens zijn verblijf op het eiland.
Napoleon begon te corresponderen met de edelman om zijn Engels te oefenen. Het schrijven werd gekocht door een privémuseum in de Franse hoofdstad. De Las Cases schreef een boek over zijn verblijf met Napoleon op het eiland. De opbrengst lag ver boven de richtprijs van 60.000 tot 80.000 euro.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)25-000-euro-op.dhtml
Een brief van Napoleon Bonaparte uit 1816 heeft gisteren op een veiling in Parijs 325.000 euro opgebracht. Dat heeft het veilinghuis Osenat laten weten. Het ging om een brief van één pagina die de vroegere Franse keizer tijdens zijn verbanning op het eiland Sint Helena schreef aan de graaf Emmanuel de Las Cases. De graaf vergezelde Napoleon enige tijd tijdens zijn verblijf op het eiland.
Napoleon begon te corresponderen met de edelman om zijn Engels te oefenen. Het schrijven werd gekocht door een privémuseum in de Franse hoofdstad. De Las Cases schreef een boek over zijn verblijf met Napoleon op het eiland. De opbrengst lag ver boven de richtprijs van 60.000 tot 80.000 euro.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)25-000-euro-op.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
11-06-2012
Bijna tweehonderd jaar oud lijk van soldaat ontdekt in Waterloo
Op de site van het slagveld van Waterloo is vorige week dinsdag het lichaam ontdekt van een soldaat die op 18 juni 1815 tijdens de Slag bij Waterloo sneuvelde. Dat melden de kranten van de groep L'Avenir op hun website.
De ontdekking gebeurde tijdens de werken die een maand geleden werden opgestart om de site herin te richten. Het lijk van de man zou nog volledig zijn en er werden ook delen van zijn uitrusting teruggevonden, zo meldt de website.
(HLN)
Bijna tweehonderd jaar oud lijk van soldaat ontdekt in Waterloo
Op de site van het slagveld van Waterloo is vorige week dinsdag het lichaam ontdekt van een soldaat die op 18 juni 1815 tijdens de Slag bij Waterloo sneuvelde. Dat melden de kranten van de groep L'Avenir op hun website.
De ontdekking gebeurde tijdens de werken die een maand geleden werden opgestart om de site herin te richten. Het lijk van de man zou nog volledig zijn en er werden ook delen van zijn uitrusting teruggevonden, zo meldt de website.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-06-2012
Beroemd Chinees terracottaleger aangegroeid
© photo news.
Chinese archeologen hebben 110 nieuwe strijders van het beroemde terracottaleger aangetroffen dat begraven was nabij het mausoleum van keizer Qin Shihuang in het noorden van het Aziatische land, zo heeft een functionaris bekendgemaakt.
Opgravingen op een site met een oppervlakte van 200 vierkante meter hebben in totaal 110 personages in terracotta naar boven gebracht, zei Shen Maosheng, adjunct-directeur van het departement voor archeologie van het ter plaatse opgetrokken museum nabij de stad Xian.
"Het meest belangrijke nu is dat deze overbijfselen goed bewaard zijn gevonden, in kleuren beschilderd", zei de man. De opgravingen leverden ook wapens en delen van karren op.
Er zijn nog elf soldaten van terracotta, bijna ter grootte van een volwassen man, naar boven te brengen.
Het beroemde leger, bestaande uit duizenden soldaten uit terracotta en hun paarden, zijn in 1974 gevonden door boeren die putten graafden nabij de begraafplaats van Qin Shihuang, de eerste keizer van China. De acheologische vondst was één van de belangrijkste van de twintigste eeuw en de vindplaats is logischerwijze één van de grootste toeristische trekpleisters van het land.
(HLN)
Beroemd Chinees terracottaleger aangegroeid
© photo news.
Chinese archeologen hebben 110 nieuwe strijders van het beroemde terracottaleger aangetroffen dat begraven was nabij het mausoleum van keizer Qin Shihuang in het noorden van het Aziatische land, zo heeft een functionaris bekendgemaakt.
Opgravingen op een site met een oppervlakte van 200 vierkante meter hebben in totaal 110 personages in terracotta naar boven gebracht, zei Shen Maosheng, adjunct-directeur van het departement voor archeologie van het ter plaatse opgetrokken museum nabij de stad Xian.
"Het meest belangrijke nu is dat deze overbijfselen goed bewaard zijn gevonden, in kleuren beschilderd", zei de man. De opgravingen leverden ook wapens en delen van karren op.
Er zijn nog elf soldaten van terracotta, bijna ter grootte van een volwassen man, naar boven te brengen.
Het beroemde leger, bestaande uit duizenden soldaten uit terracotta en hun paarden, zijn in 1974 gevonden door boeren die putten graafden nabij de begraafplaats van Qin Shihuang, de eerste keizer van China. De acheologische vondst was één van de belangrijkste van de twintigste eeuw en de vindplaats is logischerwijze één van de grootste toeristische trekpleisters van het land.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-06-2012
Het verven van kleding begon al in de IJzertijd
In het begin van de ijzertijd vond een belangrijke verandering plaats: men begon kleding te verven en ook patronen te gebruiken. Dat stellen Deense onderzoekers aan de hand van nieuwe analyses van 180 textielmonsters.
Veenlijken
Over het algemeen neemt men aan dat veenlijken zijn geofferd. Meestal hebben zij een koord om hun nek wat duidt op ophanging of verstikking en gebroken wervels. Na het offeren werden ze in moerassen begraven. Ook in Nederland zijn veenlijken gevonden: het meisje van Yde en het paar van Weerdinge. Doordat ze nog in zo’n goede staat verkeren na vele jaren, kunnen wetenschappers veel te weten komen over hoe mensen vroeger leefden. Zo laten de geconserveerde darmen van een veenlijk zien wat die persoon at.
De monsters komen van lichamen gevonden in het Huldremose-moeras, zogeheten veenlijken. Een veenlijk is meestal nog in goede staat door de conserverende werking van het veen. Dit heeft een laag zuurstofgehalte en door de zure omgeving wordt het lijk gemummificeerd.
De onderzoekers vonden met name één lijk erg interessant: de vrouw van Huldremose, die op 19 mei 1879 werd gevonden in Jutland en ergens tussen 160 voor Christus en 340 voor Christus leefde. Haar kleding; twee jassen gemaakt van schapenhuid, een rok en een sjaal zijn nog in zeer goede staat. Nu blijkt dat haar kleding was geverfd, namelijk in de kleur rood. Ook was haar kledij van hoge kwaliteit: de jassen werden gemaakt van de huiden van 14 schapen. En dit is bijzonder volgens de onderzoekers, want de kleur rood kwam niet vaak voor in die tijd en suggereert dat de vrouw een hoge status genoot. Maar waarom zou een vrouw met zo’n status geofferd en begraven worden aan de goden in een moeras? Die vraag stelden de onderzoekers zich ook maar een duidelijk antwoord hebben ze niet. De vrouw heeft een wond op haar rechter bovenarm wat kan duiden op mishandeling. Maar wetenschappers denken dat zij de wond later opliep, namelijk na haar dood toen mensen haar opgroeven. Een meer aannemelijke mogelijkheid is dat ze gewurgd is met het touw dat om haar nek is gebonden. De meeste veenlijken zijn namelijk zo aan hun einde gekomen. Alleen zijn er op de vrouw geen sporen van wurging op haar nek gevonden.
De analyses van de textielmonsters laat zien dat mensen in de ijzertijd hun kleding geel, blauw en rood konden verven. In kostuums uit de Bronstijd werden geen kleuren of patronen gevonden. De onderzoekers denken dat de mens in de vroege ijzertijd een aantal technieken ontwikkelden die leidden tot de mogelijkheid om kleding in verschillende kleuren te ontwerpen.
(scientias.nl)
Het verven van kleding begon al in de IJzertijd
In het begin van de ijzertijd vond een belangrijke verandering plaats: men begon kleding te verven en ook patronen te gebruiken. Dat stellen Deense onderzoekers aan de hand van nieuwe analyses van 180 textielmonsters.
Veenlijken
Over het algemeen neemt men aan dat veenlijken zijn geofferd. Meestal hebben zij een koord om hun nek wat duidt op ophanging of verstikking en gebroken wervels. Na het offeren werden ze in moerassen begraven. Ook in Nederland zijn veenlijken gevonden: het meisje van Yde en het paar van Weerdinge. Doordat ze nog in zo’n goede staat verkeren na vele jaren, kunnen wetenschappers veel te weten komen over hoe mensen vroeger leefden. Zo laten de geconserveerde darmen van een veenlijk zien wat die persoon at.
De monsters komen van lichamen gevonden in het Huldremose-moeras, zogeheten veenlijken. Een veenlijk is meestal nog in goede staat door de conserverende werking van het veen. Dit heeft een laag zuurstofgehalte en door de zure omgeving wordt het lijk gemummificeerd.
De onderzoekers vonden met name één lijk erg interessant: de vrouw van Huldremose, die op 19 mei 1879 werd gevonden in Jutland en ergens tussen 160 voor Christus en 340 voor Christus leefde. Haar kleding; twee jassen gemaakt van schapenhuid, een rok en een sjaal zijn nog in zeer goede staat. Nu blijkt dat haar kleding was geverfd, namelijk in de kleur rood. Ook was haar kledij van hoge kwaliteit: de jassen werden gemaakt van de huiden van 14 schapen. En dit is bijzonder volgens de onderzoekers, want de kleur rood kwam niet vaak voor in die tijd en suggereert dat de vrouw een hoge status genoot. Maar waarom zou een vrouw met zo’n status geofferd en begraven worden aan de goden in een moeras? Die vraag stelden de onderzoekers zich ook maar een duidelijk antwoord hebben ze niet. De vrouw heeft een wond op haar rechter bovenarm wat kan duiden op mishandeling. Maar wetenschappers denken dat zij de wond later opliep, namelijk na haar dood toen mensen haar opgroeven. Een meer aannemelijke mogelijkheid is dat ze gewurgd is met het touw dat om haar nek is gebonden. De meeste veenlijken zijn namelijk zo aan hun einde gekomen. Alleen zijn er op de vrouw geen sporen van wurging op haar nek gevonden.
De analyses van de textielmonsters laat zien dat mensen in de ijzertijd hun kleding geel, blauw en rood konden verven. In kostuums uit de Bronstijd werden geen kleuren of patronen gevonden. De onderzoekers denken dat de mens in de vroege ijzertijd een aantal technieken ontwikkelden die leidden tot de mogelijkheid om kleding in verschillende kleuren te ontwerpen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Spaanse grotschilderingen behoren tot de oudste ter wereld
Uit nieuw onderzoek is gebleken dat grotschilderingen in elf grotten in Spanje tot de oudste ter wereld behoren. Een aantal tekeningen is zelfs zo oud, dat het nog maar de vraag is of ze door de moderne mens gemaakt zijn. Sommige wetenschappers denken dat ze gemaakt zijn door Neanderthalers, maar anderen hebben hier nog hun twijfels bij.
Wetenschappers hebben de schilderingen, die ontdekt werden aan het eind van de negentiende eeuw, onderzocht en geconstateerd dat een ervan ten minste 40.800 jaar oud is. Daarmee is de schildering vijftienduizend jaar ouder dan gedacht en ouder dan de grottekeningen in de Chauvet-grot in Frankrijk, die voorheen als oudste te boek stonden.
Koolstofdatering
Het onderzoek naar de ouderdom van de schilderingen werd uitgevoerd door het verval van uraniumatomen te meten en niet door de traditionele koolstofdatering toe te passen. De resultaten van het onderzoek verschenen donderdag in het wetenschappelijke tijdschrift Science.
Een grotschildering is volgens een van onderzoekers 'een van de meest uitgelezen voorbeelden van symbolisch gedrag van mensen'. 'En dat, juist dat maakt ons menselijk', aldus Joao Zilhao, antropoloog aan de Universiteit van Barcelona.
El Castello
De oudste schildering is een rode bol in een grot die El Castello wordt genoemd. In een andere grot werden ongeveer 25 schilderingen onderzocht. Die waren allemaal minstens 37.300 jaar oud. De ouderdom van de grotschilderingen is van groot belang. Ze stammen uit de tijd dat de moderne mens voor het eerst van Afrika naar Europa trok.
Volgens de onderzoekers zijn de schilderingen mogelijk van deze moderne mens die zijn nieuwe grot versierde. Ze kunnen echter ook het werk zijn van Neanderthalers, de bonkige, sterke jagers die 250 duizend tot 35 duizend jaar geleden in Europa en het westen van Azië leefden. Zij werden ongeveer 41 tot 45 duizend jaar geleden door de moderne mens verdreven.
Neanderthalers
'Er bestaat een grote kans dat uit deze resultaten kan worden afgeleid dat de schilderingen door Neanderthalers zijn gemaakt', aldus Zilhao. 'Maar ik zeg niet dat we het hiermee bewezen hebben, want dat kunnen we niet.' Volgens Zilhao hebben Neanderthalers hun werktuigen en hun lichamen versierd. Het is dan ook niet ondenkbaar dat ze ook grottekeningen hebben gemaakt.
Er is in de wetenschappelijke gemeenschap echter discussie over Neanderthalers. Sommige antropologen stellen dat Zilhao een minderheid van wetenschappers vertegenwoordigt die menen dat Neanderthalers complexere vaardigheden bezaten.
Moderne mens
'Er zijn geen fossielen of heldere bewijzen van schilderijen die in verband worden gebracht met de werktuigen van de Neanderthalers, dus een dergelijk bewijs zou verrassend zijn', zei Eric Delson, paleoantropoloog van het American Museum of Natural History in New York. Een andere wetenschapper meent dat het waarschijnlijker is dat de schilderingen het werk zijn van de moderne mens. 'De mensen die naar Europa kwamen leken erg op ons. Ze maakten kunst en gebruikten symbolen. Ze leken niet op Fred Flintstone en Barney Rubble', aldus John Shea van de Stony Brooks Universiteit in New York.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)ste-ter-wereld.dhtml
Uit nieuw onderzoek is gebleken dat grotschilderingen in elf grotten in Spanje tot de oudste ter wereld behoren. Een aantal tekeningen is zelfs zo oud, dat het nog maar de vraag is of ze door de moderne mens gemaakt zijn. Sommige wetenschappers denken dat ze gemaakt zijn door Neanderthalers, maar anderen hebben hier nog hun twijfels bij.
Wetenschappers hebben de schilderingen, die ontdekt werden aan het eind van de negentiende eeuw, onderzocht en geconstateerd dat een ervan ten minste 40.800 jaar oud is. Daarmee is de schildering vijftienduizend jaar ouder dan gedacht en ouder dan de grottekeningen in de Chauvet-grot in Frankrijk, die voorheen als oudste te boek stonden.
Koolstofdatering
Het onderzoek naar de ouderdom van de schilderingen werd uitgevoerd door het verval van uraniumatomen te meten en niet door de traditionele koolstofdatering toe te passen. De resultaten van het onderzoek verschenen donderdag in het wetenschappelijke tijdschrift Science.
Een grotschildering is volgens een van onderzoekers 'een van de meest uitgelezen voorbeelden van symbolisch gedrag van mensen'. 'En dat, juist dat maakt ons menselijk', aldus Joao Zilhao, antropoloog aan de Universiteit van Barcelona.
El Castello
De oudste schildering is een rode bol in een grot die El Castello wordt genoemd. In een andere grot werden ongeveer 25 schilderingen onderzocht. Die waren allemaal minstens 37.300 jaar oud. De ouderdom van de grotschilderingen is van groot belang. Ze stammen uit de tijd dat de moderne mens voor het eerst van Afrika naar Europa trok.
Volgens de onderzoekers zijn de schilderingen mogelijk van deze moderne mens die zijn nieuwe grot versierde. Ze kunnen echter ook het werk zijn van Neanderthalers, de bonkige, sterke jagers die 250 duizend tot 35 duizend jaar geleden in Europa en het westen van Azië leefden. Zij werden ongeveer 41 tot 45 duizend jaar geleden door de moderne mens verdreven.
Neanderthalers
'Er bestaat een grote kans dat uit deze resultaten kan worden afgeleid dat de schilderingen door Neanderthalers zijn gemaakt', aldus Zilhao. 'Maar ik zeg niet dat we het hiermee bewezen hebben, want dat kunnen we niet.' Volgens Zilhao hebben Neanderthalers hun werktuigen en hun lichamen versierd. Het is dan ook niet ondenkbaar dat ze ook grottekeningen hebben gemaakt.
Er is in de wetenschappelijke gemeenschap echter discussie over Neanderthalers. Sommige antropologen stellen dat Zilhao een minderheid van wetenschappers vertegenwoordigt die menen dat Neanderthalers complexere vaardigheden bezaten.
Moderne mens
'Er zijn geen fossielen of heldere bewijzen van schilderijen die in verband worden gebracht met de werktuigen van de Neanderthalers, dus een dergelijk bewijs zou verrassend zijn', zei Eric Delson, paleoantropoloog van het American Museum of Natural History in New York. Een andere wetenschapper meent dat het waarschijnlijker is dat de schilderingen het werk zijn van de moderne mens. 'De mensen die naar Europa kwamen leken erg op ons. Ze maakten kunst en gebruikten symbolen. Ze leken niet op Fred Flintstone en Barney Rubble', aldus John Shea van de Stony Brooks Universiteit in New York.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)ste-ter-wereld.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
14-06-2012
Antieke wiskunde
Oude Egyptenaren konden makkelijker handel drijven dan gedacht
Archeologen en wiskundigen hebben een relatie ontdekt tussen omtrek en inhoud van kruiken uit het Oude Egypte. Niet gebaseerd op de kubus, maar op de bolvorm.
Het Oude Egypte kende al ver voor onze jaartelling een bloeiende cultuur met kunst, een schrift en wiskunde.
Napoleon voerde tijdens zijn bewind overal in Europa standaardmaten in: de kilo, liter en meter. Hij gaf wetenschappers de opdracht om een simpel meetsysteem te bedenken. Dit is ons metrieke stelsel, waarin 1000 kubieke centimeter gelijk is aan een liter. Zo'n systeem is erg handig, bijvoorbeeld om snel hoeveelheden handelswaar te kunnen bepalen.
Oude maatstaven
In oude beschavingen ontstonden maten van lengte en inhoud vaak onafhankelijk van elkaar, zonder een simpele relatie ertussen. De Egyptenaren gebruikten een inhoudsmaat, de hekat, van ongeveer 4.8 liter. Hun lengtemaat was de koninklijke el, ongeveer 52 centimeter. Uit oude geschriften blijkt dat ze wel wisten dat er 30 hekat in een kubieke el ging. Deze kennis leek alleen van weinig nut bij de handel, omdat de handelswaar werd opgeslagen in eivormige kruiken. Lang dacht men daarom dat de Egyptenaren de inhoud van hun kruiken alleen maar konden schatten.
Omtrek en inhoud
Archeologen en wiskundigen hebben nu bewezen dat dit waarschijnlijk niet waar is. Dat schrijven ze in het tijdschrift PLoSONE. Zij bekeken honderden Egyptische kruiken, of wat daar nog van over was. Met 3D-modellen bepaalden ze de inhoud en omtrek van de kruiken. Wat bleek: de omtrek was steeds ongeveer een el, de inhoud een halve hekat.
Dit deed de onderzoekers vermoeden dat de Egyptenaren ook een simpele relatie tussen lengte en inhoud hadden. Niet op basis van de kubus, zoal bij ons, maar op basis van de bol. En inderdaad, een eenvoudige wiskundesom leert dat een bol met een omtrek van een el, een inhoud van een halve hekat heeft.
Het is opvallend dat de Egyptenaren waarschijnlijk al gebruik maakten van de relatie tussen de omtrek van een bol en zijn inhoud. Het zou namelijk nog duizend jaar duren voor Archimedes deze relatie wiskundig zou opstellen. Het getal pi moest daarvoor bijvoorbeeld nog uitgevonden worden. Kenden de Egyptenaren deze wiskunde al? Of was het slechts een afspraak? Schriftelijke bronnen over deze relatie tussen el en hekat ontbreken.
© PLoSONE
Phoenicische kruik
Organisatie
De onderzoekers bekeken ook kruiken van Phoeniciers, een buurvolk dat veel handel dreef met de Egyptenaren. Hun kruiken waren bolvormig, maar ook deze kruiken hadden weer een omtrek van één el, en een inhoud van een halve hekat. Dit laat zien dat de maatstaven in antieke tijden veel uniformer waren dan altijd werd gedacht. Het doorvoeren van standaardmaten vereist een sterke organisatie van bovenaf, schrijven de onderzoekers. Het wijdverspreide gebruik ervan laat bovendien zien hoe groot de macht van Egypte was.
Waarschijnlijk is de kennis door de eeuwen heen verloren gegaan toen de macht van de Egyptenaren steeds verder afnam.
(wetenschap24.nl)
Antieke wiskunde
Oude Egyptenaren konden makkelijker handel drijven dan gedacht
Archeologen en wiskundigen hebben een relatie ontdekt tussen omtrek en inhoud van kruiken uit het Oude Egypte. Niet gebaseerd op de kubus, maar op de bolvorm.
Het Oude Egypte kende al ver voor onze jaartelling een bloeiende cultuur met kunst, een schrift en wiskunde.
Napoleon voerde tijdens zijn bewind overal in Europa standaardmaten in: de kilo, liter en meter. Hij gaf wetenschappers de opdracht om een simpel meetsysteem te bedenken. Dit is ons metrieke stelsel, waarin 1000 kubieke centimeter gelijk is aan een liter. Zo'n systeem is erg handig, bijvoorbeeld om snel hoeveelheden handelswaar te kunnen bepalen.
Oude maatstaven
In oude beschavingen ontstonden maten van lengte en inhoud vaak onafhankelijk van elkaar, zonder een simpele relatie ertussen. De Egyptenaren gebruikten een inhoudsmaat, de hekat, van ongeveer 4.8 liter. Hun lengtemaat was de koninklijke el, ongeveer 52 centimeter. Uit oude geschriften blijkt dat ze wel wisten dat er 30 hekat in een kubieke el ging. Deze kennis leek alleen van weinig nut bij de handel, omdat de handelswaar werd opgeslagen in eivormige kruiken. Lang dacht men daarom dat de Egyptenaren de inhoud van hun kruiken alleen maar konden schatten.
Omtrek en inhoud
Archeologen en wiskundigen hebben nu bewezen dat dit waarschijnlijk niet waar is. Dat schrijven ze in het tijdschrift PLoSONE. Zij bekeken honderden Egyptische kruiken, of wat daar nog van over was. Met 3D-modellen bepaalden ze de inhoud en omtrek van de kruiken. Wat bleek: de omtrek was steeds ongeveer een el, de inhoud een halve hekat.
Dit deed de onderzoekers vermoeden dat de Egyptenaren ook een simpele relatie tussen lengte en inhoud hadden. Niet op basis van de kubus, zoal bij ons, maar op basis van de bol. En inderdaad, een eenvoudige wiskundesom leert dat een bol met een omtrek van een el, een inhoud van een halve hekat heeft.
Het is opvallend dat de Egyptenaren waarschijnlijk al gebruik maakten van de relatie tussen de omtrek van een bol en zijn inhoud. Het zou namelijk nog duizend jaar duren voor Archimedes deze relatie wiskundig zou opstellen. Het getal pi moest daarvoor bijvoorbeeld nog uitgevonden worden. Kenden de Egyptenaren deze wiskunde al? Of was het slechts een afspraak? Schriftelijke bronnen over deze relatie tussen el en hekat ontbreken.
© PLoSONE
Phoenicische kruik
Organisatie
De onderzoekers bekeken ook kruiken van Phoeniciers, een buurvolk dat veel handel dreef met de Egyptenaren. Hun kruiken waren bolvormig, maar ook deze kruiken hadden weer een omtrek van één el, en een inhoud van een halve hekat. Dit laat zien dat de maatstaven in antieke tijden veel uniformer waren dan altijd werd gedacht. Het doorvoeren van standaardmaten vereist een sterke organisatie van bovenaf, schrijven de onderzoekers. Het wijdverspreide gebruik ervan laat bovendien zien hoe groot de macht van Egypte was.
Waarschijnlijk is de kennis door de eeuwen heen verloren gegaan toen de macht van de Egyptenaren steeds verder afnam.
(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oudste huis van Amsterdam ontdekt
AMSTERDAM - Amsterdam heeft een nieuw oudste huis. Het pand aan de Warmoesstraat nummer 90 stamt uit 1485 en is daarmee 527 jaar oud.
De gemeente maakte de ontdekking zaterdag bekend.
Tot op heden gold het houten huis uit 1530 aan het Begijnhof als het oudste pand van Amsterdam. Dat de ontdekking van de het oude huis aan de Warmoesstraat zo lang op zich liet wachten is niet zo vreemd. Het huis, met houtskelet, gaat schuil achter een voorgevel van rond 1800.
De ouderdom kwam aan het licht nadat het in 2010 zware schade had opgelopen door een brand. Het was toen in gebruik als hotel. Een inspecteur van de gemeente ontdekte daarna tot zijn verbazing details in het huis die wezen op hoge ouderdom.
Holle boor
Met een holle boor zijn monsters genomen van het houtskelet. Een laboratorium in Berlijn stelde vast dat het hout uit ongeveer 1485 komt. Rond die tijd werd het pand aan de Warmoesstraat ook in gebruik genomen als woonhuis.
Een bouwhistoricus van de gemeente: ''De gotische profilering van de korbelen en de roosjes die erin zijn gesneden laten zien hoe er in de late middeleeuwen werd gebouwd."
Opgetogen
De gemeente is opgetogen over de ontdekking. ''Dit is precies het mooie van de monumentale binnenstad. Dit soort vondsten zijn als het ware een tijdmachine", aldus Boudewijn Oranje van stadsdeel Centrum.
Het pand staat nog niet op de monumentenlijst, maar als het aan het stadsdeel ligt, gebeurt dit zo snel mogelijk. De Warmoesstraat is een van de oudste straten van Amsterdam.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)sterdam-ontdekt.html
AMSTERDAM - Amsterdam heeft een nieuw oudste huis. Het pand aan de Warmoesstraat nummer 90 stamt uit 1485 en is daarmee 527 jaar oud.
De gemeente maakte de ontdekking zaterdag bekend.
Tot op heden gold het houten huis uit 1530 aan het Begijnhof als het oudste pand van Amsterdam. Dat de ontdekking van de het oude huis aan de Warmoesstraat zo lang op zich liet wachten is niet zo vreemd. Het huis, met houtskelet, gaat schuil achter een voorgevel van rond 1800.
De ouderdom kwam aan het licht nadat het in 2010 zware schade had opgelopen door een brand. Het was toen in gebruik als hotel. Een inspecteur van de gemeente ontdekte daarna tot zijn verbazing details in het huis die wezen op hoge ouderdom.
Holle boor
Met een holle boor zijn monsters genomen van het houtskelet. Een laboratorium in Berlijn stelde vast dat het hout uit ongeveer 1485 komt. Rond die tijd werd het pand aan de Warmoesstraat ook in gebruik genomen als woonhuis.
Een bouwhistoricus van de gemeente: ''De gotische profilering van de korbelen en de roosjes die erin zijn gesneden laten zien hoe er in de late middeleeuwen werd gebouwd."
Opgetogen
De gemeente is opgetogen over de ontdekking. ''Dit is precies het mooie van de monumentale binnenstad. Dit soort vondsten zijn als het ware een tijdmachine", aldus Boudewijn Oranje van stadsdeel Centrum.
Het pand staat nog niet op de monumentenlijst, maar als het aan het stadsdeel ligt, gebeurt dit zo snel mogelijk. De Warmoesstraat is een van de oudste straten van Amsterdam.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)sterdam-ontdekt.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Britten en Amerikanen zien zich als winnaar oorlog om Canada in 1812
Als Amerika de Oorlog van 1812 niet was begonnen, had het nu wellicht Canada in bezit gehad. Twee eeuwen geleden brak er in het gebied een oorlog uit waarvoor geen van de strijdende partijen klaar was, die door geen van beide werd gewonnen en die toch door beide als een overwinning wordt beschouwd.
Tijdens en vooral na de Amerikaanse Revolutie (1775-1783) vluchtten zo’n 50.000 Britse loyalisten van de Verenigde Staten naar Canada. Zij dreigden alsnog onder Amerikaanse heerschappij te komen toen er in 1812 een oorlog uitbrak tussen Engeland en de VS.
In 1807, na een geschil over het enteren van een schip, vuurde het Britse oorlogsschip Leopard op het Amerikaanse vaartuig Chesapeake. Volgens de Amerikanen kregen ze daarmee van de Britten de boodschap dat ze alleen in naam onafhankelijk waren.
In Europa woedde een hevige oorlog die een eind moest maken aan Napoleons heerschappij. Daar wilde de Amerikaanse president, Thomas Jefferson, zich buiten houden: onder zijn bewind werd het grondgebied van de VS verdubbeld, en de Amerikanen wilden zich wijden aan de opbouw van hun jonge natie. Groot-Brittannië wilde echter niets horen van dit neutraliteitsrecht. Als reactie daarop kondigde Jefferson een handelsembargo af.
Motieven
Napoleon begon op 22 juni 1812 een veldtocht naar Rusland. Vier dagen eerder verklaarde Amerika Engeland de oorlog. President Jefferson was inmiddels opgevolgd door James Madison. In zijn boodschap aan het Congres, het Amerikaanse parlement, noemde de nieuwe president als redenen voor de oorlogsverklaring dat de Britten Amerikaanse zeelieden ontvoerden –die gedwongen werden om op de Britse vloot te dienen–, de vrede en rechten van de Verenigde Staten verstoorden, Amerikaanse havens blokkeerden, handel van neutrale landen zoals Amerika met Europese landen verboden en de „wilden” (indianen) tot geweld tegen de Amerikanen aanzetten. Daar kwam bij dat de Britten in het westen van Noord-Amerika land koloniseerden en daarmee de VS voor de voeten liepen.
Madison wilde de indiaans-Britse coalitie breken en heel Canada veroveren of, zoals de Amerikanen het zagen, van de Britse heerschappij bevrijden. Daarom noemden ze de strijd de Tweede Onafhankelijkheidsoorlog.
Lang niet alle Amerikanen waren het eens met de oorlogsverklaring. De Senaat had die slechts met een meerderheid van negentien tegen dertien stemmen goedgekeurd. Vooral in het noordoosten, in New England, was de bevolking tegen een strijd met het moederland, en men weigerde troepen en geld beschikbaar te stellen.
Generaal Brock
De oorlog kwam langzaam op gang. Amerika had er eigenlijk geen geld voor, want het land was mede tot stand gekomen uit een antibelastingsentiment. Buitenlandse regeringen stonden niet te trappelen om het land een lening te verschaffen. De VS hadden ongeveer 22 schepen ter beschikking en het leger was sterk verwaarloosd. De Britten hadden 97 schepen, maar die waren nog nodig voor de strijd in Europa.
De Amerikanen dachten gemakkelijk te kunnen winnen, omdat Engeland door de Europese oorlog aan handen en voeten gebonden was. „We kunnen Canada veroveren zonder soldaten; stuur alleen officieren”, zei de minister van Defensie.
Herhaalde pogingen om de grensrivier de Niagara over te steken werden echter geblokkeerd door de gouverneur van Upper Canada (Ontario), generaal Isaäc Brock. Zijn leger bestond grotendeels uit lokale milities en indianen. Van de 1600 Amerikanen die wisten over te steken, werden er in de slag op Queenston Heights 1250 gedood, verwond of krijgsgevangen gemaakt. Aan Canadese zijde vielen slechts veertien doden, onder wie generaal Brock, naar wie in die omgeving later de universiteit van St. Catharines werd vernoemd.
Witte Huis plat
De Amerikanen kampten ook met logistieke problemen, en hun leiders waren niet allemaal bekwaam. Uiteindelijk drongen ze Canada binnen. Op 27 april 1813 brandden ze York plat. Dit was het latere Toronto, destijds het bestuurscentrum van Canada.
De Amerikanen wonnen ook de slag om het Eriemeer en verkregen daarmee de controle over de Grote Meren. Ook voor de Amerikaanse kust werd gevochten: toen Napoleons macht was gefnuikt, kon Engeland een groot deel van de vloot naar Noord-Amerika sturen. De Britten waren er niet op uit de VS terug te veroveren, maar ze wilden Canada niet kwijt en waren ook beducht voor prestigeverlies.
Een deel van de Canadese bevolking steunde de invasie, maar dat gold niet voor de loyalisten en de Franstaligen. Daarmee kregen de Amerikanen minder steun onder de bevolking dan ze hoopten.
Het Britse leger was kleiner dan het Amerikaanse, ongeveer 5000 man inclusief Canadezen, maar het was veel beter getraind. De Britten drongen tot diep in de VS door. In de nacht van 24 op 25 augustus 1814 bezetten ze Washington en brandden verschillende publieke gebouwen, waaronder het Witte Huis, plat.
Star-Spangled Banner
De Britten trokken verder en wilden havenstad Baltimore innemen. Een aanval vanuit zee mislukte, onder meer doordat de Amerikanen bij de ingang van de haven standhielden in Fort McHenry. De verdediging van het fort inspireerde Francis Scott Key tot een gedicht dat later op muziek werd gezet onder de titel ”The Star-Spangled Banner”. Het werd het volkslied van de Verenigde Staten.
In december 1814 en januari 1815 verdedigden de Amerikanen de stad New Orleans tegen een Britse aanval. Op 24 december 1814 werd de Vrede van Gent gesloten, maar dat nieuws bereikte New Orleans niet op tijd: op 8 januari raakten de troepen slaags. De Amerikanen wonnen de slag.
De slag bij New Orleans op 8 januari 1815, die werd uitgevochten omdat het nieuws van de vrede de troepen nog niet had bereikt. De Amerikanen wonnen de strijd. Foto Library of Congress
Op 17 februari ondertekenden de VS het verdrag. De Britten staakten het steunen van hun indiaanse bondgenoten, zodat de Amerikanen de kolonisering van het westen konden doorzetten. Andersom beloofden de VS Canada niet meer aan te vallen. En dat hebben ze ook nooit meer gedaan.
De oorlog resulteerde voor Amerika in 2260 gesneuvelden en 4505 gewonden, terwijl nog zo’n 15.000 mensen buiten het slagveld het leven verloren. De Britten betreurden 1600 doden door de strijd en 3321 door ziekten, terwijl er 3679 gewonden waren.
In militair opzicht had de oorlog geen winnaar. En in politiek opzicht ook niet: Amerika bekrachtigde met de oorlog zijn onafhankelijkheid en ontdeed zich definitief van de Britten, maar in Canada wordt de oorlog gezien als een bevestiging van zijn zelfstandig bestaan, los van de Verenigde Staten. Beide landen zien zich dus als winnaar, en in beide landen werd het nationaal gevoel erdoor aangewakkerd.
Canada verenigd
Zonder deze oorlog was Canada op den duur wellicht toch Amerikaans geworden, doordat er veel meer Amerikaanse kolonisten zouden zijn gekomen en doordat de bevolking sterk verdeeld was en weinig verwantschap met Engeland voelde. De oorlog verenigde de Franse en de Engelse kolonisten echter. Het nieuwe nationalistische gevoel leidde uiteindelijk tot de oprichting van de Canadese Confederatie, een Brits dominion.
Door de oorlog was er onder de Canadezen een diepgeworteld wantrouwen tegenover Amerikanen, die graag spraken over vrijheid en zelfbeschikking maar toch hadden geprobeerd Canada in handen te krijgen.
Voor de Amerikanen werd het afzijdig blijven van andermans oorlogen de politieke koers, vervat in de Monroedoctrine. Een eeuw later duurde het na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog dan ook even voordat de Verenigde Staten erbij betrokken raakten.
Bron: http://www.refdag.nl/acht(...)ada_in_1812_1_651274
[ Bericht 2% gewijzigd door Cobra4 op 18-06-2012 07:08:44 ]
Als Amerika de Oorlog van 1812 niet was begonnen, had het nu wellicht Canada in bezit gehad. Twee eeuwen geleden brak er in het gebied een oorlog uit waarvoor geen van de strijdende partijen klaar was, die door geen van beide werd gewonnen en die toch door beide als een overwinning wordt beschouwd.
Tijdens en vooral na de Amerikaanse Revolutie (1775-1783) vluchtten zo’n 50.000 Britse loyalisten van de Verenigde Staten naar Canada. Zij dreigden alsnog onder Amerikaanse heerschappij te komen toen er in 1812 een oorlog uitbrak tussen Engeland en de VS.
In 1807, na een geschil over het enteren van een schip, vuurde het Britse oorlogsschip Leopard op het Amerikaanse vaartuig Chesapeake. Volgens de Amerikanen kregen ze daarmee van de Britten de boodschap dat ze alleen in naam onafhankelijk waren.
In Europa woedde een hevige oorlog die een eind moest maken aan Napoleons heerschappij. Daar wilde de Amerikaanse president, Thomas Jefferson, zich buiten houden: onder zijn bewind werd het grondgebied van de VS verdubbeld, en de Amerikanen wilden zich wijden aan de opbouw van hun jonge natie. Groot-Brittannië wilde echter niets horen van dit neutraliteitsrecht. Als reactie daarop kondigde Jefferson een handelsembargo af.
Motieven
Napoleon begon op 22 juni 1812 een veldtocht naar Rusland. Vier dagen eerder verklaarde Amerika Engeland de oorlog. President Jefferson was inmiddels opgevolgd door James Madison. In zijn boodschap aan het Congres, het Amerikaanse parlement, noemde de nieuwe president als redenen voor de oorlogsverklaring dat de Britten Amerikaanse zeelieden ontvoerden –die gedwongen werden om op de Britse vloot te dienen–, de vrede en rechten van de Verenigde Staten verstoorden, Amerikaanse havens blokkeerden, handel van neutrale landen zoals Amerika met Europese landen verboden en de „wilden” (indianen) tot geweld tegen de Amerikanen aanzetten. Daar kwam bij dat de Britten in het westen van Noord-Amerika land koloniseerden en daarmee de VS voor de voeten liepen.
Madison wilde de indiaans-Britse coalitie breken en heel Canada veroveren of, zoals de Amerikanen het zagen, van de Britse heerschappij bevrijden. Daarom noemden ze de strijd de Tweede Onafhankelijkheidsoorlog.
Lang niet alle Amerikanen waren het eens met de oorlogsverklaring. De Senaat had die slechts met een meerderheid van negentien tegen dertien stemmen goedgekeurd. Vooral in het noordoosten, in New England, was de bevolking tegen een strijd met het moederland, en men weigerde troepen en geld beschikbaar te stellen.
Generaal Brock
De oorlog kwam langzaam op gang. Amerika had er eigenlijk geen geld voor, want het land was mede tot stand gekomen uit een antibelastingsentiment. Buitenlandse regeringen stonden niet te trappelen om het land een lening te verschaffen. De VS hadden ongeveer 22 schepen ter beschikking en het leger was sterk verwaarloosd. De Britten hadden 97 schepen, maar die waren nog nodig voor de strijd in Europa.
De Amerikanen dachten gemakkelijk te kunnen winnen, omdat Engeland door de Europese oorlog aan handen en voeten gebonden was. „We kunnen Canada veroveren zonder soldaten; stuur alleen officieren”, zei de minister van Defensie.
Herhaalde pogingen om de grensrivier de Niagara over te steken werden echter geblokkeerd door de gouverneur van Upper Canada (Ontario), generaal Isaäc Brock. Zijn leger bestond grotendeels uit lokale milities en indianen. Van de 1600 Amerikanen die wisten over te steken, werden er in de slag op Queenston Heights 1250 gedood, verwond of krijgsgevangen gemaakt. Aan Canadese zijde vielen slechts veertien doden, onder wie generaal Brock, naar wie in die omgeving later de universiteit van St. Catharines werd vernoemd.
Witte Huis plat
De Amerikanen kampten ook met logistieke problemen, en hun leiders waren niet allemaal bekwaam. Uiteindelijk drongen ze Canada binnen. Op 27 april 1813 brandden ze York plat. Dit was het latere Toronto, destijds het bestuurscentrum van Canada.
De Amerikanen wonnen ook de slag om het Eriemeer en verkregen daarmee de controle over de Grote Meren. Ook voor de Amerikaanse kust werd gevochten: toen Napoleons macht was gefnuikt, kon Engeland een groot deel van de vloot naar Noord-Amerika sturen. De Britten waren er niet op uit de VS terug te veroveren, maar ze wilden Canada niet kwijt en waren ook beducht voor prestigeverlies.
Een deel van de Canadese bevolking steunde de invasie, maar dat gold niet voor de loyalisten en de Franstaligen. Daarmee kregen de Amerikanen minder steun onder de bevolking dan ze hoopten.
Het Britse leger was kleiner dan het Amerikaanse, ongeveer 5000 man inclusief Canadezen, maar het was veel beter getraind. De Britten drongen tot diep in de VS door. In de nacht van 24 op 25 augustus 1814 bezetten ze Washington en brandden verschillende publieke gebouwen, waaronder het Witte Huis, plat.
Star-Spangled Banner
De Britten trokken verder en wilden havenstad Baltimore innemen. Een aanval vanuit zee mislukte, onder meer doordat de Amerikanen bij de ingang van de haven standhielden in Fort McHenry. De verdediging van het fort inspireerde Francis Scott Key tot een gedicht dat later op muziek werd gezet onder de titel ”The Star-Spangled Banner”. Het werd het volkslied van de Verenigde Staten.
In december 1814 en januari 1815 verdedigden de Amerikanen de stad New Orleans tegen een Britse aanval. Op 24 december 1814 werd de Vrede van Gent gesloten, maar dat nieuws bereikte New Orleans niet op tijd: op 8 januari raakten de troepen slaags. De Amerikanen wonnen de slag.
De slag bij New Orleans op 8 januari 1815, die werd uitgevochten omdat het nieuws van de vrede de troepen nog niet had bereikt. De Amerikanen wonnen de strijd. Foto Library of Congress
Op 17 februari ondertekenden de VS het verdrag. De Britten staakten het steunen van hun indiaanse bondgenoten, zodat de Amerikanen de kolonisering van het westen konden doorzetten. Andersom beloofden de VS Canada niet meer aan te vallen. En dat hebben ze ook nooit meer gedaan.
De oorlog resulteerde voor Amerika in 2260 gesneuvelden en 4505 gewonden, terwijl nog zo’n 15.000 mensen buiten het slagveld het leven verloren. De Britten betreurden 1600 doden door de strijd en 3321 door ziekten, terwijl er 3679 gewonden waren.
In militair opzicht had de oorlog geen winnaar. En in politiek opzicht ook niet: Amerika bekrachtigde met de oorlog zijn onafhankelijkheid en ontdeed zich definitief van de Britten, maar in Canada wordt de oorlog gezien als een bevestiging van zijn zelfstandig bestaan, los van de Verenigde Staten. Beide landen zien zich dus als winnaar, en in beide landen werd het nationaal gevoel erdoor aangewakkerd.
Canada verenigd
Zonder deze oorlog was Canada op den duur wellicht toch Amerikaans geworden, doordat er veel meer Amerikaanse kolonisten zouden zijn gekomen en doordat de bevolking sterk verdeeld was en weinig verwantschap met Engeland voelde. De oorlog verenigde de Franse en de Engelse kolonisten echter. Het nieuwe nationalistische gevoel leidde uiteindelijk tot de oprichting van de Canadese Confederatie, een Brits dominion.
Door de oorlog was er onder de Canadezen een diepgeworteld wantrouwen tegenover Amerikanen, die graag spraken over vrijheid en zelfbeschikking maar toch hadden geprobeerd Canada in handen te krijgen.
Voor de Amerikanen werd het afzijdig blijven van andermans oorlogen de politieke koers, vervat in de Monroedoctrine. Een eeuw later duurde het na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog dan ook even voordat de Verenigde Staten erbij betrokken raakten.
Bron: http://www.refdag.nl/acht(...)ada_in_1812_1_651274
[ Bericht 2% gewijzigd door Cobra4 op 18-06-2012 07:08:44 ]
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Vierhonderd jaar grachtengordel: Stinkende maagd in Amsterdam
„Een meesterwerk van menselijk genie”, vindt Unesco de grachtengordel, die al 400 jaar rond het oude centrum van Amsterdam ligt. Maar in de eerste jaren waren de onwelriekende kanalen nog niet zo populair. „De schone maagd Amsterdam stinkt uit haar mond.”
Het is nooit ruim geweest langs de Amsterdamse grachten, maar het uitdijende wagenpark van de hoofdstad maakt het er steeds krapper. Voetgangers manoeuvreren rond bouwsteigers, bestelbusjes wachten op langsfietsende gezinnen –met fietshelm– en cabrio’s zoeken eindeloos naar een parkeerplaats. Dat is de grachtengordel van nu: voor Jaguar en bakfiets.
Het 400 jaar oude gebied sleepte in 2010 de hoogste gebiedsonderscheiding ter wereld binnen: de Unescowerelderfgoedlijst. Financieel gewin geeft dat niet, eerder nieuwe verplichtingen. Werelderfgoed laat je tenslotte niet zomaar verslommeren of ten prooi vallen aan gretige projectontwikkelaars.
Architectuurhistoricus Erik Mattie is een van de hoeders van de grachtengordel, werkzaam bij de afdeling ruimelijk beleid van het Amsterdamse stadsdeel Centrum. Samen met Bureau Monumentenzorg Amsterdam (BMA) waken deze ambtenaren over de authenticiteit van de grachtengordel.
En dat is nodig ook. Een paar duizend panden staan er in dit gebied, waarvan alle eigenaren zo hun wensen hebben. En niet iedereen blijkt veel op te hebben met de geschiedenis achter al dat oude steen.
Ter illustratie laat Mattie een serie panden aan het eind van de Herengracht zien. De rij bestaat uit vier oude, van elkaar verschillende gevels. Erachter is echter alles weggebroken. „Je ziet mensen zo achter de ramen van het ene gebouw in het andere lopen. Dat is niet zoals we het graag zien.”
Maar het kwaad is al geschied, dus moet ook het stadsdeel praktisch meedenken. Het enorme pand dat achter de vier gevels huist, vroeger een bank, mag nu een hotel worden. Met vijf sterren, zoals dat op de Herengracht –de chicste van de drie grachten– hoort.
Hout is goud
De geschiedenis van de gordel gaat terug naar de zestiende eeuw, als Amsterdam door een samenloop van omstandigheden in trek raakt als handelsplaats. Niet het minst door het oorlogsgeweld in de Zuidelijke Nederlanden, nu België, tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Veel rijke kooplieden uit Antwerpen trekken naar de nederzetting aan de Amstel, die veilig achter de Hollandse Waterlinie ligt.
Daar brengt de handel op Oost-Indië, maar ook de wereldwijde houthandel veel geld in het laatje: ”Hout is goud”, luidt het gezegde. De stad kraakt al snel in zijn voegen, in dit geval: de Singel.
En dus besluit het stadsbestuur begin zeventiende eeuw tot de zogeheten ”derde en vierde uitleg”: twee fases waarin Amsterdam zijn omvang meer dan verdubbelt – binnen nieuwe, veilige vestingwallen. Het werk start in 1612 tijdens het Twaalfjarig Bestand, en eindigt ruim vijftig jaar later.
Een halvemaan van grachten ligt dan rond het centrum gedrapeerd. Een ongekend groot project voor de stad „gebouwd op palen.”
Rozengeur
Steden groeiden in die tijd op twee manieren, legt Mattie uit: „Als de welvaart en de bevolking toenamen, ontstond er rond de kern soms een organische uitbreiding. Op die manier kwamen de eerste woningen van de Amsterdamse Jordaan, ten westen van het oude centrum, tot stand. Langs de poldersloten waren allerlei bouwsels, tuinen en bedrijfjes gevestigd.”
De grachtengordel is een typisch voorbeeld van een tekentafelontwerp, wat vooral op oude kaarten goed te zien is: de halvemaan wordt met regelmaat doorkruist door radiaalwegen, zoals de Vijzelstraat, die vanuit het centrum naar buiten leiden. Die toegangswegen waren vooral voor de ambachten en de winkels.
Een supermoderne stad dus, zegt Mattie. „Er gold zelfs het park-and-rideprincipe: achter de poorten van de stad moesten vrachtkoetsen op pleinen parkeren. Hun lading werd daar overgeladen op grote sledes.”
Hoe modern ook, het was geen rozengeur en maneschijn rondom de grachten. Alle riolering kwam op het grachtwater uit en dat rook je, zegt Mattie: „Zeker in de warme zomertijd. Het gezegde ging dan ook: „Amsterdam is een schone maagd, maar ze stinkt wel uit haar mond.””
Mattie: „Daar was toen overigens niemand verwonderd over. Een stad was niet zozeer een plek waar het groen en schoon was. Er moest vooral geld worden verdiend. Havens en bedrijventerreinen werden ingepland, parken niet.”
Wat weer niet wil zeggen dat het groen totaal ontbrak: langs de grachten werden stelselmatig lindebomen geplant –inmiddels vervangen door iepen–, voor die tijd tamelijk vernieuwend. Berlijn nam het later over, langs Unter den Linden.
Ook de kerken kregen een belangrijk plaats binnen de grachtengordel. „De Westerkerk, Noorderkerk, Amstelkerk en Oosterkerk staan allemaal langs dezelfde concentrische route, gemakkelijk te bereiken via de Kerkstraat.”
Pimpen
De opvattingen over wat mooi en goed is voor de grachtengordel variëren al 400 jaar. Mattie wijst op een 17e-eeuws gebouw met rijke ornamenten. „Men vond dat in die tijd maar niets. Alleen een parvenu deed dat: zo’n nieuwe rijke van die tijd.”
Maar nu? Een pand vernielen mag niet, maar al te veel pimpen is ook weer niet de bedoeling. Mensen die een ‘gewoon’ pand alsnog een statige look willen geven, dat vindt Mattie ook maar niets: „Volksverlakkerij.”
Stadsdeel Centrum stelt ook strenge regels aan nieuwe hotels in de grachtengordel. „Er mogen zeker geen nieuwe backpackersplaatsen bijkomen, hooguit nog soms een vijfsterrenhotel.”
Een –in meer dan één opzicht– conservatieve baan als die van Mattie levert ook nogal wat tegengas op. Met name van degenen die graag meer vrijheid willen om hun projecten in dit stuk centrum te ontplooien. Werelderfgoed is leuk, klinkt het dan, „maar de binnenstad moet geen museum worden.”
Maar Mattie vindt niet dat zijn werk als hinderlijk moet worden gezien. „Wat wij doen is geen koeioneren, het heeft zijn basis in de geschiedenis van wet en regelgeving. Aan de andere kant: musea hebben ook geen statische collecties meer, het zijn dynamische instituten geworden. Zo proberen we Amsterdam ook te zien.”
Heren gaan voor
De binnenste gracht werd in de zestiende eeuw als de belangrijkste gezien, en die kreeg dan ook de naam Herengracht. Daarna pas volgden Keizersgracht en Prinsengracht. „Hiermee wilden de ontwerpers iets aangeven”, zegt architectuurhistoricus Erik Mattie. „De heren, de rijke burgers van Amsterdam, stonden in eigen ogen ver boven de prinsen en keizers, die in Amsterdam geen enkele rol van betekenis hadden.” Het geeft iets aan van de onafhankelijke positie die de stad op dat moment inneemt binnen het land en in de wereldhandel. „Overigens was er ooit sprake van dat alleen Heren- en Prinsengracht zouden worden gegraven. De Keizersgracht is er als het ware later tussengeschoven.”
Bron: http://www.refdag.nl/acht(...)n_amsterdam_1_651567
„Een meesterwerk van menselijk genie”, vindt Unesco de grachtengordel, die al 400 jaar rond het oude centrum van Amsterdam ligt. Maar in de eerste jaren waren de onwelriekende kanalen nog niet zo populair. „De schone maagd Amsterdam stinkt uit haar mond.”
Het is nooit ruim geweest langs de Amsterdamse grachten, maar het uitdijende wagenpark van de hoofdstad maakt het er steeds krapper. Voetgangers manoeuvreren rond bouwsteigers, bestelbusjes wachten op langsfietsende gezinnen –met fietshelm– en cabrio’s zoeken eindeloos naar een parkeerplaats. Dat is de grachtengordel van nu: voor Jaguar en bakfiets.
Het 400 jaar oude gebied sleepte in 2010 de hoogste gebiedsonderscheiding ter wereld binnen: de Unescowerelderfgoedlijst. Financieel gewin geeft dat niet, eerder nieuwe verplichtingen. Werelderfgoed laat je tenslotte niet zomaar verslommeren of ten prooi vallen aan gretige projectontwikkelaars.
Architectuurhistoricus Erik Mattie is een van de hoeders van de grachtengordel, werkzaam bij de afdeling ruimelijk beleid van het Amsterdamse stadsdeel Centrum. Samen met Bureau Monumentenzorg Amsterdam (BMA) waken deze ambtenaren over de authenticiteit van de grachtengordel.
En dat is nodig ook. Een paar duizend panden staan er in dit gebied, waarvan alle eigenaren zo hun wensen hebben. En niet iedereen blijkt veel op te hebben met de geschiedenis achter al dat oude steen.
Ter illustratie laat Mattie een serie panden aan het eind van de Herengracht zien. De rij bestaat uit vier oude, van elkaar verschillende gevels. Erachter is echter alles weggebroken. „Je ziet mensen zo achter de ramen van het ene gebouw in het andere lopen. Dat is niet zoals we het graag zien.”
Maar het kwaad is al geschied, dus moet ook het stadsdeel praktisch meedenken. Het enorme pand dat achter de vier gevels huist, vroeger een bank, mag nu een hotel worden. Met vijf sterren, zoals dat op de Herengracht –de chicste van de drie grachten– hoort.
Hout is goud
De geschiedenis van de gordel gaat terug naar de zestiende eeuw, als Amsterdam door een samenloop van omstandigheden in trek raakt als handelsplaats. Niet het minst door het oorlogsgeweld in de Zuidelijke Nederlanden, nu België, tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Veel rijke kooplieden uit Antwerpen trekken naar de nederzetting aan de Amstel, die veilig achter de Hollandse Waterlinie ligt.
Daar brengt de handel op Oost-Indië, maar ook de wereldwijde houthandel veel geld in het laatje: ”Hout is goud”, luidt het gezegde. De stad kraakt al snel in zijn voegen, in dit geval: de Singel.
En dus besluit het stadsbestuur begin zeventiende eeuw tot de zogeheten ”derde en vierde uitleg”: twee fases waarin Amsterdam zijn omvang meer dan verdubbelt – binnen nieuwe, veilige vestingwallen. Het werk start in 1612 tijdens het Twaalfjarig Bestand, en eindigt ruim vijftig jaar later.
Een halvemaan van grachten ligt dan rond het centrum gedrapeerd. Een ongekend groot project voor de stad „gebouwd op palen.”
Rozengeur
Steden groeiden in die tijd op twee manieren, legt Mattie uit: „Als de welvaart en de bevolking toenamen, ontstond er rond de kern soms een organische uitbreiding. Op die manier kwamen de eerste woningen van de Amsterdamse Jordaan, ten westen van het oude centrum, tot stand. Langs de poldersloten waren allerlei bouwsels, tuinen en bedrijfjes gevestigd.”
De grachtengordel is een typisch voorbeeld van een tekentafelontwerp, wat vooral op oude kaarten goed te zien is: de halvemaan wordt met regelmaat doorkruist door radiaalwegen, zoals de Vijzelstraat, die vanuit het centrum naar buiten leiden. Die toegangswegen waren vooral voor de ambachten en de winkels.
Een supermoderne stad dus, zegt Mattie. „Er gold zelfs het park-and-rideprincipe: achter de poorten van de stad moesten vrachtkoetsen op pleinen parkeren. Hun lading werd daar overgeladen op grote sledes.”
Hoe modern ook, het was geen rozengeur en maneschijn rondom de grachten. Alle riolering kwam op het grachtwater uit en dat rook je, zegt Mattie: „Zeker in de warme zomertijd. Het gezegde ging dan ook: „Amsterdam is een schone maagd, maar ze stinkt wel uit haar mond.””
Mattie: „Daar was toen overigens niemand verwonderd over. Een stad was niet zozeer een plek waar het groen en schoon was. Er moest vooral geld worden verdiend. Havens en bedrijventerreinen werden ingepland, parken niet.”
Wat weer niet wil zeggen dat het groen totaal ontbrak: langs de grachten werden stelselmatig lindebomen geplant –inmiddels vervangen door iepen–, voor die tijd tamelijk vernieuwend. Berlijn nam het later over, langs Unter den Linden.
Ook de kerken kregen een belangrijk plaats binnen de grachtengordel. „De Westerkerk, Noorderkerk, Amstelkerk en Oosterkerk staan allemaal langs dezelfde concentrische route, gemakkelijk te bereiken via de Kerkstraat.”
Pimpen
De opvattingen over wat mooi en goed is voor de grachtengordel variëren al 400 jaar. Mattie wijst op een 17e-eeuws gebouw met rijke ornamenten. „Men vond dat in die tijd maar niets. Alleen een parvenu deed dat: zo’n nieuwe rijke van die tijd.”
Maar nu? Een pand vernielen mag niet, maar al te veel pimpen is ook weer niet de bedoeling. Mensen die een ‘gewoon’ pand alsnog een statige look willen geven, dat vindt Mattie ook maar niets: „Volksverlakkerij.”
Stadsdeel Centrum stelt ook strenge regels aan nieuwe hotels in de grachtengordel. „Er mogen zeker geen nieuwe backpackersplaatsen bijkomen, hooguit nog soms een vijfsterrenhotel.”
Een –in meer dan één opzicht– conservatieve baan als die van Mattie levert ook nogal wat tegengas op. Met name van degenen die graag meer vrijheid willen om hun projecten in dit stuk centrum te ontplooien. Werelderfgoed is leuk, klinkt het dan, „maar de binnenstad moet geen museum worden.”
Maar Mattie vindt niet dat zijn werk als hinderlijk moet worden gezien. „Wat wij doen is geen koeioneren, het heeft zijn basis in de geschiedenis van wet en regelgeving. Aan de andere kant: musea hebben ook geen statische collecties meer, het zijn dynamische instituten geworden. Zo proberen we Amsterdam ook te zien.”
Heren gaan voor
De binnenste gracht werd in de zestiende eeuw als de belangrijkste gezien, en die kreeg dan ook de naam Herengracht. Daarna pas volgden Keizersgracht en Prinsengracht. „Hiermee wilden de ontwerpers iets aangeven”, zegt architectuurhistoricus Erik Mattie. „De heren, de rijke burgers van Amsterdam, stonden in eigen ogen ver boven de prinsen en keizers, die in Amsterdam geen enkele rol van betekenis hadden.” Het geeft iets aan van de onafhankelijke positie die de stad op dat moment inneemt binnen het land en in de wereldhandel. „Overigens was er ooit sprake van dat alleen Heren- en Prinsengracht zouden worden gegraven. De Keizersgracht is er als het ware later tussengeschoven.”
Bron: http://www.refdag.nl/acht(...)n_amsterdam_1_651567
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Australische Aboriginalkunst is 28.000 jaar oud
Kunst op gesteente van de Aboriginals dat in een verlaten gebied van Australië is gevonden, is volgens deskundigen zeker 28.000 jaar oud.
Archeologen vonden de 'steenkunst' in een ontoegankelijk gebied in Arnhem Land in het noorden van het land en hebben met behulp van koolstofdatering vastgesteld dat het om een van de oudste kunstuitingen ter wereld gaat.
'Wat onder meer uniek aan dit fragment is, is dat het met houtskool is getekend, waardoor we het meteen konden dateren", zegt archeoloog en hoogleraar Bryce Barker.
De grottekeningen in het Franse Chauvet zijn ouder dan 30.000 jaar en die in het noorden van Spanje 40.000 jaar. 'We zijn ervan overtuigd dat we nog oudere tekeningen zullen vinden, want we weten dat de Aboriginals deze plek 45.000 jaar geleden in gebruik namen.'
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)8-000-jaar-oud.dhtml
Kunst op gesteente van de Aboriginals dat in een verlaten gebied van Australië is gevonden, is volgens deskundigen zeker 28.000 jaar oud.
Archeologen vonden de 'steenkunst' in een ontoegankelijk gebied in Arnhem Land in het noorden van het land en hebben met behulp van koolstofdatering vastgesteld dat het om een van de oudste kunstuitingen ter wereld gaat.
'Wat onder meer uniek aan dit fragment is, is dat het met houtskool is getekend, waardoor we het meteen konden dateren", zegt archeoloog en hoogleraar Bryce Barker.
De grottekeningen in het Franse Chauvet zijn ouder dan 30.000 jaar en die in het noorden van Spanje 40.000 jaar. 'We zijn ervan overtuigd dat we nog oudere tekeningen zullen vinden, want we weten dat de Aboriginals deze plek 45.000 jaar geleden in gebruik namen.'
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)8-000-jaar-oud.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
18-06-2012
Botje van Johannes de Doper’ stamt inderdaad uit eerste eeuw
Wetenschappers hebben een bot dat ooit deel uit zou hebben gemaakt van het lichaam van Johannes de Doper gedateerd. En het blijkt inderdaad uit de eerste eeuw te stammen.
Het bot werd – samen met andere botten – in 2010 in Bulgarije teruggevonden. Het bevond zich onder een oude kerk die weer op het eilandje Sveti Ivan stond. Sveti Ivan betekent Heilige Johannes. Bij de resten werd ook een doosje aangetroffen met daarop een tekst in oud Grieks. In die tekst wordt de naam Johannes de Doper genoemd. Ook wordt er gesproken over een feestdag en wordt God in de tekst gevraagd om hulp voor de dienaar Thomas.
Johannes de Doper
En zo ontstond het idee dat de botten wellicht van Johannes de Doper zijn en dat deze door Thomas naar het eiland zijn gebracht. Het doosje lijkt gemaakt te zijn in Kappadocië, een gebied in het hedendaagse Turkije. Waarschijnlijk kwamen de botten uit de oude Turkse stad Antioch, waar de rechterhand van Johannes tot de tiende eeuw lag opgeslagen.
Wie was Johannes de Doper?
Johannes de Doper was volgens de Bijbel de zoon van Elisabeth en Zacharias. Hij werd kort voor Jezus geboren en kreeg van God de taak om de wereld als een profeet voor te bereiden op de komst van Jezus. Johannes de Doper en Jezus ontmoetten elkaar regelmatig: zo was het Johannes die Jezus doopte. Johannes de Doper werd volgens de Bijbel door Herodus onthoofd.
Leeftijd
Het is heel lastig om vast te stellen of de botten echt aan Johannes de Doper hebben toebehoord. Maar door de leeftijd van de botten vast te stellen, kon wel worden bepaald of ze uit de juiste tijd stamden. Onderzoekers van de universiteit van Oxford probeerden de botten te dateren. Drie van de vier bleken daarvoor ongeschikt. En dus werd uiteindelijk alleen een botje uit de hand gedateerd.
Verrassend
En dat botje bleek uit de eerste eeuw te stammen. Oftewel: uit de eeuw waarin Johannes de Doper leefde. “We waren verbaasd toen de koolstofdatering deze leeftijd opleverde,” vertelt onderzoeker Thomas Higham. “We hadden verwacht dat de botten minder oud zouden zijn: misschien uit de derde of vierde eeuw.”
DNA
Wetenschappers van de universiteit van Kopenhagen brachten ook het mitochandriaal DNA in kaart. Daarbij stuitten ze op een groep genen die het meest voorkomt in het nabije oosten, oftewel de regio waar Johannes de Doper vandaan kwam. Ook stellen ze op basis van het DNA vast dat de botten hoogstwaarschijnlijk aan een man toebehoorden. “Natuurlijk bewijst dit niet dat dit de resten van Johannes de Doper zijn, maar het weerspreekt die theorie ook niet,” benadrukt onderzoeker Hannes Schroeder.
Het is twijfelachtig of we ooit nog in staat zullen zijn om met zekerheid te stellen dat deze resten aan Johannes de Doper toebehoorden. Heel misschien in de toekomst als er nieuw bewijs opduikt. Bijvoorbeeld historische documenten waarin de overdracht van de relieken aan de Bulgaarse kerk beschreven staat.
(scientias.nl)
Botje van Johannes de Doper’ stamt inderdaad uit eerste eeuw
Wetenschappers hebben een bot dat ooit deel uit zou hebben gemaakt van het lichaam van Johannes de Doper gedateerd. En het blijkt inderdaad uit de eerste eeuw te stammen.
Het bot werd – samen met andere botten – in 2010 in Bulgarije teruggevonden. Het bevond zich onder een oude kerk die weer op het eilandje Sveti Ivan stond. Sveti Ivan betekent Heilige Johannes. Bij de resten werd ook een doosje aangetroffen met daarop een tekst in oud Grieks. In die tekst wordt de naam Johannes de Doper genoemd. Ook wordt er gesproken over een feestdag en wordt God in de tekst gevraagd om hulp voor de dienaar Thomas.
Johannes de Doper
En zo ontstond het idee dat de botten wellicht van Johannes de Doper zijn en dat deze door Thomas naar het eiland zijn gebracht. Het doosje lijkt gemaakt te zijn in Kappadocië, een gebied in het hedendaagse Turkije. Waarschijnlijk kwamen de botten uit de oude Turkse stad Antioch, waar de rechterhand van Johannes tot de tiende eeuw lag opgeslagen.
Wie was Johannes de Doper?
Johannes de Doper was volgens de Bijbel de zoon van Elisabeth en Zacharias. Hij werd kort voor Jezus geboren en kreeg van God de taak om de wereld als een profeet voor te bereiden op de komst van Jezus. Johannes de Doper en Jezus ontmoetten elkaar regelmatig: zo was het Johannes die Jezus doopte. Johannes de Doper werd volgens de Bijbel door Herodus onthoofd.
Leeftijd
Het is heel lastig om vast te stellen of de botten echt aan Johannes de Doper hebben toebehoord. Maar door de leeftijd van de botten vast te stellen, kon wel worden bepaald of ze uit de juiste tijd stamden. Onderzoekers van de universiteit van Oxford probeerden de botten te dateren. Drie van de vier bleken daarvoor ongeschikt. En dus werd uiteindelijk alleen een botje uit de hand gedateerd.
Verrassend
En dat botje bleek uit de eerste eeuw te stammen. Oftewel: uit de eeuw waarin Johannes de Doper leefde. “We waren verbaasd toen de koolstofdatering deze leeftijd opleverde,” vertelt onderzoeker Thomas Higham. “We hadden verwacht dat de botten minder oud zouden zijn: misschien uit de derde of vierde eeuw.”
DNA
Wetenschappers van de universiteit van Kopenhagen brachten ook het mitochandriaal DNA in kaart. Daarbij stuitten ze op een groep genen die het meest voorkomt in het nabije oosten, oftewel de regio waar Johannes de Doper vandaan kwam. Ook stellen ze op basis van het DNA vast dat de botten hoogstwaarschijnlijk aan een man toebehoorden. “Natuurlijk bewijst dit niet dat dit de resten van Johannes de Doper zijn, maar het weerspreekt die theorie ook niet,” benadrukt onderzoeker Hannes Schroeder.
Het is twijfelachtig of we ooit nog in staat zullen zijn om met zekerheid te stellen dat deze resten aan Johannes de Doper toebehoorden. Heel misschien in de toekomst als er nieuw bewijs opduikt. Bijvoorbeeld historische documenten waarin de overdracht van de relieken aan de Bulgaarse kerk beschreven staat.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-06-2012
Zeldzaam portret van Louis XI in Parijs te zien
Een portret van Lodewijk XI, voor zover bekend het enige dat van hem geschilderd werd terwijl hij in leven was, wordt tot woensdagavond bij Sotheby's in Parijs tentoongesteld, voordat het op 4 juli in Londen geveild wordt, zo heeft het veilinghuis gemeld. Het schilderij, dat tussen 500.000 en 750.000 euro geschat wordt, werd in 1470 gemaakt.
Lodewijk XI, bijgenaamd de Voorzichtige, heerste tussen 1461 en 1483 over Frankrijk. De koning staat op het schilderij in profiel afgebeeld en draagt de halsketting van de Orde van Sint-Michiel.
Het olieverfschilderij, dat door een anonieme Franse kunstenaar werd geschilderd, heeft een opschrift dat blijkbaar in de 19de eeuw werd toegevoegd en preciseert dat Lodewijk XI het portret aan zijn kamerheer en ambassadeur schonk, Rigaud d'Aureille, baron van Villaneuve (1455-1517).
Volgens Sotheby's is het schilderij van buitengewoon historisch belang en bleef het tot de 19de eeuw in de collecties van het kasteel van Villaneuve-Lembron.
(HLN)
Zeldzaam portret van Louis XI in Parijs te zien
Een portret van Lodewijk XI, voor zover bekend het enige dat van hem geschilderd werd terwijl hij in leven was, wordt tot woensdagavond bij Sotheby's in Parijs tentoongesteld, voordat het op 4 juli in Londen geveild wordt, zo heeft het veilinghuis gemeld. Het schilderij, dat tussen 500.000 en 750.000 euro geschat wordt, werd in 1470 gemaakt.
Lodewijk XI, bijgenaamd de Voorzichtige, heerste tussen 1461 en 1483 over Frankrijk. De koning staat op het schilderij in profiel afgebeeld en draagt de halsketting van de Orde van Sint-Michiel.
Het olieverfschilderij, dat door een anonieme Franse kunstenaar werd geschilderd, heeft een opschrift dat blijkbaar in de 19de eeuw werd toegevoegd en preciseert dat Lodewijk XI het portret aan zijn kamerheer en ambassadeur schonk, Rigaud d'Aureille, baron van Villaneuve (1455-1517).
Volgens Sotheby's is het schilderij van buitengewoon historisch belang en bleef het tot de 19de eeuw in de collecties van het kasteel van Villaneuve-Lembron.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Fossielen van parende schildpadden gevonden
Duitse paleontologen hebben negen fossielen van parende schildpadden gevonden. Ze zijn 47 miljoen jaar geleden tijdens de daad waarschijnlijk in giftige wateren terechtgekomen en doodgegaan.
Dat schrijven de onderzoekers in de nieuwste editie van het wetenschapsblad Biology Letters van de Britse Royal Society.
De versteende overblijfselen werden gevonden bij Darmstadt, ten zuiden van Frankfurt, in de vermaarde Messel-afgraving, waar al veel meer belangrijke paleontologische ontdekkingen zijn gedaan.
'De kans dat beide partners tegelijk sterven is erg klein, dat beide partners daarna bewaard blijven is nog onwaarschijnlijker', zegt wetenschapper Walter Joyce.
Het gaat om fossielen van de uitgestorven schildpadsoort Allaeochelys crassesculpta. Zijn nauwste nog levende verwant is vermoedelijk de Carettochelys insculpta, een aanmerkelijk grotere soort die rondom noord-Australië en Papoea Nieuw-Guinea wordt aangetroffen.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)adden-gevonden.dhtml
Duitse paleontologen hebben negen fossielen van parende schildpadden gevonden. Ze zijn 47 miljoen jaar geleden tijdens de daad waarschijnlijk in giftige wateren terechtgekomen en doodgegaan.
Dat schrijven de onderzoekers in de nieuwste editie van het wetenschapsblad Biology Letters van de Britse Royal Society.
De versteende overblijfselen werden gevonden bij Darmstadt, ten zuiden van Frankfurt, in de vermaarde Messel-afgraving, waar al veel meer belangrijke paleontologische ontdekkingen zijn gedaan.
'De kans dat beide partners tegelijk sterven is erg klein, dat beide partners daarna bewaard blijven is nog onwaarschijnlijker', zegt wetenschapper Walter Joyce.
Het gaat om fossielen van de uitgestorven schildpadsoort Allaeochelys crassesculpta. Zijn nauwste nog levende verwant is vermoedelijk de Carettochelys insculpta, een aanmerkelijk grotere soort die rondom noord-Australië en Papoea Nieuw-Guinea wordt aangetroffen.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)adden-gevonden.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Servië in greep van mammoetkoorts
Mammoetengekte in Servië: het land zou opeens eigenaar zijn van een heuse 'mammoetenvallei'. Zeker twintig mammoeten had men er gevonden, zo zong het gisteren wereldwijd rond; het eerste 'mammoetenkerkhof' ter wereld.
De werkelijkheid is wat bescheidener: na zware regenval kwamen er vijf plekken bloot te liggen met daarin grote botten die vermoedelijk van mammoeten zijn. Nog steeds een 'spectaculaire vondst', zegt mammoetenkenner Dick Mol. 'Van dit soort vondsten kennen we er maar weinig. Het meeste materiaal komt onder de zeespiegel vandaan.'
De resten kwamen aan het licht in een bruinkoolgroeve in Kostolac, zo'n 90 kilometer ten oosten van Belgrado. In 2009 werd in dezelfde groeve een zeer goed bewaard gebleven mammoetenskelet gevonden. 'Door de knieën gezakt. Echt nog in de doodspositie', vertelt Mol, die het fossiel in een vakblad beschreef.
En nu dus vijf stuks tegelijk. Mammoeten worden vaker gezamenlijk gevonden, doorgaans op plekken waar een kudde door een natuurramp werd overrompeld. Hoe dat zit bij Kostolac is minder duidelijk, zegt Mol. 'Het lijkt erop dat deze dieren van recenter datum zijn dan de vorige mammoet, omdat ze in een hogere aardlaag zitten.' Dat zou betekenen dat de dieren niet in één keer zijn gestorven, maar verspreid over misschien wel honderdduizenden jaren.
Evolutie
Als er in Kostolac echt vijf mammoeten uit de grond steken, kan dat licht werpen op hoe de mammoet zich verspreidde over de wereld en, misschien, hoe het dier evolueerde. 'Als dit bijvoorbeeld wolharige mammoeten zijn, kan dat erop duiden dat de evolutie van de mammoet zich ook op de Balkan heeft afgespeeld,' zegt Mol.
En de opwinding over een 'vallei der mammoeten'? Mol houdt het maar op het enthousiasme van archeoloog Miomir Korac, die in de buurt werkt aan een Romeinse opgraving en daardoor toevallig bij de ontdekking betrokken raakte. Van de mammoet uit 2009 dacht Korac dat het om ging om een zuidelijke vrouwtjesmammoet van vijf miljoen jaar oud. 'Daarin heb ik hem toch een beetje moeten teleurstellen', zegt Mol. Het bleek te gaan om een mannetje, een andere soort, en van veel recenter datum bovendien.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)-mammoetkoorts.dhtml
Mammoetengekte in Servië: het land zou opeens eigenaar zijn van een heuse 'mammoetenvallei'. Zeker twintig mammoeten had men er gevonden, zo zong het gisteren wereldwijd rond; het eerste 'mammoetenkerkhof' ter wereld.
De werkelijkheid is wat bescheidener: na zware regenval kwamen er vijf plekken bloot te liggen met daarin grote botten die vermoedelijk van mammoeten zijn. Nog steeds een 'spectaculaire vondst', zegt mammoetenkenner Dick Mol. 'Van dit soort vondsten kennen we er maar weinig. Het meeste materiaal komt onder de zeespiegel vandaan.'
De resten kwamen aan het licht in een bruinkoolgroeve in Kostolac, zo'n 90 kilometer ten oosten van Belgrado. In 2009 werd in dezelfde groeve een zeer goed bewaard gebleven mammoetenskelet gevonden. 'Door de knieën gezakt. Echt nog in de doodspositie', vertelt Mol, die het fossiel in een vakblad beschreef.
En nu dus vijf stuks tegelijk. Mammoeten worden vaker gezamenlijk gevonden, doorgaans op plekken waar een kudde door een natuurramp werd overrompeld. Hoe dat zit bij Kostolac is minder duidelijk, zegt Mol. 'Het lijkt erop dat deze dieren van recenter datum zijn dan de vorige mammoet, omdat ze in een hogere aardlaag zitten.' Dat zou betekenen dat de dieren niet in één keer zijn gestorven, maar verspreid over misschien wel honderdduizenden jaren.
Evolutie
Als er in Kostolac echt vijf mammoeten uit de grond steken, kan dat licht werpen op hoe de mammoet zich verspreidde over de wereld en, misschien, hoe het dier evolueerde. 'Als dit bijvoorbeeld wolharige mammoeten zijn, kan dat erop duiden dat de evolutie van de mammoet zich ook op de Balkan heeft afgespeeld,' zegt Mol.
En de opwinding over een 'vallei der mammoeten'? Mol houdt het maar op het enthousiasme van archeoloog Miomir Korac, die in de buurt werkt aan een Romeinse opgraving en daardoor toevallig bij de ontdekking betrokken raakte. Van de mammoet uit 2009 dacht Korac dat het om ging om een zuidelijke vrouwtjesmammoet van vijf miljoen jaar oud. 'Daarin heb ik hem toch een beetje moeten teleurstellen', zegt Mol. Het bleek te gaan om een mannetje, een andere soort, en van veel recenter datum bovendien.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)-mammoetkoorts.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
19-06-2012
Dodelijke seks
Eerste fossielen van parende schildpadden
Lekker de liefde bedrijven in het water en dan naar de bodem zinken; dat doen schildpadden graag. Maar in een vulkanisch meertje kun je dat beter niet doen, laten fossielen van copulerende schildpadden zien.
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
Caught in the act.
Fossielen openbaren meestal maar weinig over het gedrag van dieren, al was het maar omdat ze over het algemeen niet sterven tijdens het uitvoeren van dagelijkse routines. Er zijn wel fossielen van een anaconda die is gestikt in een te grote krokodil, en van dieren die stierven terwijl ze aan het vechten of broeden waren, maar dat blijven uitzonderingen.
Geen wonder dus dat paleontologen in Biology Letters enthousiast rapporteren over de ‘spectaculaire vondst’ van negen paartjes copulerende schildpadden in de Groeve Messel. Deze groeve, gelegen bij het Duitse Darmstadt, is de rijkste fossielenvindplaats met overblijfselen uit het Eoceen, het geologische tijdperk dat duurde van 55,8 tot 33,9 miljoen jaar geleden.
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
Twee van de negen gevonden fossielen van copulerende schildpadden in het Groeve Messel.
Het gaat om paartjes van de soort Allaeochelys crassesculpta en het zijn de eerste fossielen die directe aanwijzingen bevatten over het paringsgedrag van gewervelde dieren. Het gaat overigens om een bijzondere schildpaddensoort, die nagenoeg geheel zonder schild moest stellen. In plaats daarvan deed hun huid dienst als een soort ademend membraan, waarmee ze zuurstof uit het water konden halen en langdurig onder water konden verblijven.
Schildpadden paren in het water en blijven tijdens de bevruchting vaak een tijdje bewegingloos aan elkaar gekoppeld. In open water kunnen ze daardoor tot flinke diepte wegzinken. Geen probleem, dankzij dat ademende membraan. Behalve als je een vulkanisch meer uitzoekt om je voort te planten. Die meren zijn dicht bij het wateroppervlak vaak prima bewoonbaar, maar kunnen op grotere diepte behoorlijk giftig zijn. De copulatie begon dus in het leefbare oppervlaktewater, maar tijdens het afzinken drongen giftige stoffen door in de huid van de dieren, met fatale gevolgen.
Dat is althans de hypothese van de onderzoekers. Ze nemen daarmee expliciet stelling in het debat over de fossielenrijkdom in de Groeve Messel. Die rijkdom is namelijk op twee manieren verklaarbaar. Het zou kunnen dat periodiek giftige gassen ontsnapten uit het vulkaanmeer, waardoor de dieren in en rond het meer stierven. Maar het is ook mogelijk dat de giftige cyanobacterie zich in de zomermaanden in het meer verspreidde, waardoor het drinken van het oppervlaktewater dodelijk was.
Dat laatste scenario is moeilijk te rijmen met de fossielen van de copulerende schildpadden. Die zouden dan eerst moeten hebben geleefd, gegeten en geflirt in het giftige water, en pas het loodje hebben gelegd tijdens het paren. Of ze zouden het giftige water alleen hebben ingenomen tijdens het paren. Logischer is dat het oppervlaktewater prima leefbaar was en het gevaar zich op grotere diepte bevond.
Walter Joyce e.a., ‘Caught in the act: the first record of copulating fossil vertebrates’, in Biology Letters, 20 juni 2012.
(wetenschap24.nl)
Dodelijke seks
Eerste fossielen van parende schildpadden
Lekker de liefde bedrijven in het water en dan naar de bodem zinken; dat doen schildpadden graag. Maar in een vulkanisch meertje kun je dat beter niet doen, laten fossielen van copulerende schildpadden zien.
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
Caught in the act.
Fossielen openbaren meestal maar weinig over het gedrag van dieren, al was het maar omdat ze over het algemeen niet sterven tijdens het uitvoeren van dagelijkse routines. Er zijn wel fossielen van een anaconda die is gestikt in een te grote krokodil, en van dieren die stierven terwijl ze aan het vechten of broeden waren, maar dat blijven uitzonderingen.
Geen wonder dus dat paleontologen in Biology Letters enthousiast rapporteren over de ‘spectaculaire vondst’ van negen paartjes copulerende schildpadden in de Groeve Messel. Deze groeve, gelegen bij het Duitse Darmstadt, is de rijkste fossielenvindplaats met overblijfselen uit het Eoceen, het geologische tijdperk dat duurde van 55,8 tot 33,9 miljoen jaar geleden.
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
Twee van de negen gevonden fossielen van copulerende schildpadden in het Groeve Messel.
Het gaat om paartjes van de soort Allaeochelys crassesculpta en het zijn de eerste fossielen die directe aanwijzingen bevatten over het paringsgedrag van gewervelde dieren. Het gaat overigens om een bijzondere schildpaddensoort, die nagenoeg geheel zonder schild moest stellen. In plaats daarvan deed hun huid dienst als een soort ademend membraan, waarmee ze zuurstof uit het water konden halen en langdurig onder water konden verblijven.
Schildpadden paren in het water en blijven tijdens de bevruchting vaak een tijdje bewegingloos aan elkaar gekoppeld. In open water kunnen ze daardoor tot flinke diepte wegzinken. Geen probleem, dankzij dat ademende membraan. Behalve als je een vulkanisch meer uitzoekt om je voort te planten. Die meren zijn dicht bij het wateroppervlak vaak prima bewoonbaar, maar kunnen op grotere diepte behoorlijk giftig zijn. De copulatie begon dus in het leefbare oppervlaktewater, maar tijdens het afzinken drongen giftige stoffen door in de huid van de dieren, met fatale gevolgen.
Dat is althans de hypothese van de onderzoekers. Ze nemen daarmee expliciet stelling in het debat over de fossielenrijkdom in de Groeve Messel. Die rijkdom is namelijk op twee manieren verklaarbaar. Het zou kunnen dat periodiek giftige gassen ontsnapten uit het vulkaanmeer, waardoor de dieren in en rond het meer stierven. Maar het is ook mogelijk dat de giftige cyanobacterie zich in de zomermaanden in het meer verspreidde, waardoor het drinken van het oppervlaktewater dodelijk was.
Dat laatste scenario is moeilijk te rijmen met de fossielen van de copulerende schildpadden. Die zouden dan eerst moeten hebben geleefd, gegeten en geflirt in het giftige water, en pas het loodje hebben gelegd tijdens het paren. Of ze zouden het giftige water alleen hebben ingenomen tijdens het paren. Logischer is dat het oppervlaktewater prima leefbaar was en het gevaar zich op grotere diepte bevond.
Walter Joyce e.a., ‘Caught in the act: the first record of copulating fossil vertebrates’, in Biology Letters, 20 juni 2012.
(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oudste bot van Vlaanderen gevonden
In het Oost-Vlaamse Kruibeke is het oudste menselijk bot uit Vlaanderen gevonden: een stukje sleutelbeen van iemand die tussen 4720 en 4565 vóór onze jaartelling het leven liet. Dit werd vrijdag na koolstofdatering op de website van het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed (VIOE) bekendgemaakt.
Tot nu toe gingen Vlaamse bewaarde mensenresten hoogstens tot zowat tweeduizend jaar vóór onze jaartelling terug. Volgens het VIOE gaat het zeker om het bot van een volwassene en gezien de robuustheid misschien van een man.
Het sleutelbeenbot werd met allerlei andere botten, vuursteen en aardewerk gevonden op een prehistorische vindplaats onder metersdikke lagen sediment van de Schelde.
De vindplaats bracht informatie aan het licht uit de overgang van het jagers-verzamelaarsbestaan naar een levenswijze waarin ook akkerbouw en veeteelt onderdeel van de voedselvoorziening van de mens werden.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)deren-gevonden.dhtml
In het Oost-Vlaamse Kruibeke is het oudste menselijk bot uit Vlaanderen gevonden: een stukje sleutelbeen van iemand die tussen 4720 en 4565 vóór onze jaartelling het leven liet. Dit werd vrijdag na koolstofdatering op de website van het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed (VIOE) bekendgemaakt.
Tot nu toe gingen Vlaamse bewaarde mensenresten hoogstens tot zowat tweeduizend jaar vóór onze jaartelling terug. Volgens het VIOE gaat het zeker om het bot van een volwassene en gezien de robuustheid misschien van een man.
Het sleutelbeenbot werd met allerlei andere botten, vuursteen en aardewerk gevonden op een prehistorische vindplaats onder metersdikke lagen sediment van de Schelde.
De vindplaats bracht informatie aan het licht uit de overgang van het jagers-verzamelaarsbestaan naar een levenswijze waarin ook akkerbouw en veeteelt onderdeel van de voedselvoorziening van de mens werden.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)deren-gevonden.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Glazen juweel uit Romeinse tijd ontdekt in Japan
Japanse archeologen hebben bekendgemaakt dat ze in een grafheuvel vlakbij de stad Kyoto, de vroegere hoofdstad van het keizerrijk, een glazen juweel hebben ontdekt dat waarschijnlijk vervaardigd werd in het Romeinse Rijk.
Het artefact werd opgegraven uit de tumulus 'Utsukushi', een begraafplaats van Nagaoka uit de vijfde eeuw na Christus. Het aangetroffen voorwerp zou volgens de wetenschappers stammen uit de eerste tot vierde eeuw van onze tijdsrekening.
Het juweel bestaat uit drie gele parels van glas, met een diameter van vijf millimeter, waarop een vergulde versiering werd aangebracht. Onderzoekers hebben ook natron aangetroffen, een natuurlijke chemische stof die in het Romeinse Rijk gebruikt werd door de ambachtslui die met glas werkten. Ook de gebruikte techniek blijkt overeen te stemmen met de toenmalige manier van werken.
Het Romeinse Rijk beheerste het gebied rond de Middellandse Zee ('Mare Nostrum') tussen 27 vóór en 476 na Christus. Volgens historici dreven de Romeinen toen al handel met het Verre Oosten, voornamelijk met China.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)tdekt-in-Japan.dhtml
Japanse archeologen hebben bekendgemaakt dat ze in een grafheuvel vlakbij de stad Kyoto, de vroegere hoofdstad van het keizerrijk, een glazen juweel hebben ontdekt dat waarschijnlijk vervaardigd werd in het Romeinse Rijk.
Het artefact werd opgegraven uit de tumulus 'Utsukushi', een begraafplaats van Nagaoka uit de vijfde eeuw na Christus. Het aangetroffen voorwerp zou volgens de wetenschappers stammen uit de eerste tot vierde eeuw van onze tijdsrekening.
Het juweel bestaat uit drie gele parels van glas, met een diameter van vijf millimeter, waarop een vergulde versiering werd aangebracht. Onderzoekers hebben ook natron aangetroffen, een natuurlijke chemische stof die in het Romeinse Rijk gebruikt werd door de ambachtslui die met glas werkten. Ook de gebruikte techniek blijkt overeen te stemmen met de toenmalige manier van werken.
Het Romeinse Rijk beheerste het gebied rond de Middellandse Zee ('Mare Nostrum') tussen 27 vóór en 476 na Christus. Volgens historici dreven de Romeinen toen al handel met het Verre Oosten, voornamelijk met China.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)tdekt-in-Japan.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.canvas.be/programmas/de-laatste-koning
Op tv (op Canvas, van de Vlaamse openbare omroep)
Dinsdag 26-06-2012 om 15u00
Dinsdag 26-06-2012 om 21u15 (herhaling)
Duur : 52 minutenquote:Documentaire over de zoektocht naar het graf en de resten van de laatste koning van Burundi, Ntare V, die in 1972 werd vermoord. Robin Ramaekers volgt daarbij het spoor van het Belgische Disaster Victim Identification team en Jean-Jacques Cassiman, de wereldberoemde Vlaamse geneticus en DNA-specialist.
Op tv (op Canvas, van de Vlaamse openbare omroep)
Dinsdag 26-06-2012 om 15u00
Dinsdag 26-06-2012 om 21u15 (herhaling)
21-06-2012
Rubens keert na bijna 240 jaar terug naar Carolus Borromeus
© belga.
In de Antwerpse St.-Carolus Borromeuskerk is vandaag het doek "De Terugkeer van de Heilige familie uit Egypte" officieel opnieuw verwelkomd. Het werk van Rubens hing oorspronkelijk in de destijds volledig door hem gedecoreerde kerk, maar werd na het opheffen van de Jezuïetenorde in 1773 net als alle andere aanwezige schilderijen van Rubens weggehaald.
© belga.
Het kwam tijdens de volgende eeuwen onder meer in het New Yorkse Metropolitan Museum terecht. Het is de eerste Rubens die opnieuw in Carolus Borromeus komt te hangen.
Dat het schilderij niet door een privé-verzamelaar werd gekocht, heeft vermoedelijk te maken met het feit dat het in 1718 zwaar beschadigd raakte door een brand, die er ook alle plafondschilderijen verwoestte. Een groot deel van het werk is allicht overschilderd.
Toch zijn er nog een aantal elementen die volgens experts duidelijk op de hand van de meester zelf wijzen, zoals de figuur van de Heilige Vader bovenaan. Onder meer dankzij een aanzienlijk bedrag dat onlangs werd verkregen via een erfenis, kon de kerkfabriek tot de aankoop overgaan. Hoeveel men precies heeft moeten bieden, wordt niet bekendgemaakt.
"De Terugkeer van de Heilige familie uit Egypte" zou pas vanaf 2014, exact 400 jaar na de eerste steenlegging van de kerk, op zijn oorspronkelijke plek in de Sint-Jozefkapel terechtkomen. Eerst dringt een grondige restauratie zich op, voor zo ver die financieel haalbaar is. Ook de kerk zelf moet overigens nog verdere herstellingswerken ondergaan, na een nieuwe brand in 2009.
(HLN)
Rubens keert na bijna 240 jaar terug naar Carolus Borromeus
© belga.
In de Antwerpse St.-Carolus Borromeuskerk is vandaag het doek "De Terugkeer van de Heilige familie uit Egypte" officieel opnieuw verwelkomd. Het werk van Rubens hing oorspronkelijk in de destijds volledig door hem gedecoreerde kerk, maar werd na het opheffen van de Jezuïetenorde in 1773 net als alle andere aanwezige schilderijen van Rubens weggehaald.
© belga.
Het kwam tijdens de volgende eeuwen onder meer in het New Yorkse Metropolitan Museum terecht. Het is de eerste Rubens die opnieuw in Carolus Borromeus komt te hangen.
Dat het schilderij niet door een privé-verzamelaar werd gekocht, heeft vermoedelijk te maken met het feit dat het in 1718 zwaar beschadigd raakte door een brand, die er ook alle plafondschilderijen verwoestte. Een groot deel van het werk is allicht overschilderd.
Toch zijn er nog een aantal elementen die volgens experts duidelijk op de hand van de meester zelf wijzen, zoals de figuur van de Heilige Vader bovenaan. Onder meer dankzij een aanzienlijk bedrag dat onlangs werd verkregen via een erfenis, kon de kerkfabriek tot de aankoop overgaan. Hoeveel men precies heeft moeten bieden, wordt niet bekendgemaakt.
"De Terugkeer van de Heilige familie uit Egypte" zou pas vanaf 2014, exact 400 jaar na de eerste steenlegging van de kerk, op zijn oorspronkelijke plek in de Sint-Jozefkapel terechtkomen. Eerst dringt een grondige restauratie zich op, voor zo ver die financieel haalbaar is. Ook de kerk zelf moet overigens nog verdere herstellingswerken ondergaan, na een nieuwe brand in 2009.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-06-2012
Libiërs consumeerden melkproducten terwijl ze er officieel niet tegen konden
Chemische analyse van potscherven bewijst dat ze in Libië al melk dronken vóórdat ze lactose konden verteren. Wellicht maakten ze er daarom eerst yoghurt van, suggereren Britse onderzoekers in Nature.
Libische grotschildering.
Die scherven zijn afkomstig uit de Takarkori-grotten in de Sahara. Ze dateren van 5200 tot 3000 voor Christus. In die tijd was het landschap ter plekke nog een stuk groener dan nu, en grotschilderingen bewijzen dat er koeien, schapen en geiten werden gehouden. En niet alleen om het vlees, want er zijn ook plaatjes bij waarop de dieren worden gemolken.
Het gekke is alleen dat de genen die mensen in staat stellen om lactose te verteren, in 5200 voor Christus nog niet bestonden. Ze zijn pas kort daarna geëvolueerd. En dat was in Europa; in Noord-Afrika doken ze nog later op en zijn ze heden ten dage nog steeds vrij zeldzaam.
De Britten hebben nu 81 potscherven ontdaan van achtergebleven restjes vet, en geprobeerd om met gaschromatografie en massaspectrometrie de herkomst van de vetzuren te achterhalen. Die herkomst kun je immers ruwweg afleiden uit de lengte van de vetzuurketens en het aantal vertakkingen.
Er bleken allerlei plantencomponenten tussen te zitten, maar op 29 potscherven werd vet aangetroffen dat rijk was aan palmitine- en stearinezuur en dus waarschijnlijk van dierlijke oorsprong was.
Het vet van die 29 scherven werd nader geanalyseerd met gaschromatografie gevolgd door verbranding en isotoopverhouding-massaspectrometrie (GC-C-IRMS) om het gehalte aan koolstof-13 te bepalen. Eerder onderzoek heeft uitgewezen dat dat percentage in melkvet anders is dan in lichaamsvet.
Er kwam uit dat in zo’n beetje de helft van de potten melkproducten moeten hebben gezeten.
Dat van die yoghurt is speculeren. Tijdens de fermentatie van melk tot yoghurt breken bacteriën een deel van de lactose af, zodat je dat als mens niet meer zelf hoeft te doen. En het zou tevens verklaren waarom de Libische herders hun melk überhaupt in zulke potten bewaarden.
bron: Nature
(c2w)
Libiërs consumeerden melkproducten terwijl ze er officieel niet tegen konden
Chemische analyse van potscherven bewijst dat ze in Libië al melk dronken vóórdat ze lactose konden verteren. Wellicht maakten ze er daarom eerst yoghurt van, suggereren Britse onderzoekers in Nature.
Libische grotschildering.
Die scherven zijn afkomstig uit de Takarkori-grotten in de Sahara. Ze dateren van 5200 tot 3000 voor Christus. In die tijd was het landschap ter plekke nog een stuk groener dan nu, en grotschilderingen bewijzen dat er koeien, schapen en geiten werden gehouden. En niet alleen om het vlees, want er zijn ook plaatjes bij waarop de dieren worden gemolken.
Het gekke is alleen dat de genen die mensen in staat stellen om lactose te verteren, in 5200 voor Christus nog niet bestonden. Ze zijn pas kort daarna geëvolueerd. En dat was in Europa; in Noord-Afrika doken ze nog later op en zijn ze heden ten dage nog steeds vrij zeldzaam.
De Britten hebben nu 81 potscherven ontdaan van achtergebleven restjes vet, en geprobeerd om met gaschromatografie en massaspectrometrie de herkomst van de vetzuren te achterhalen. Die herkomst kun je immers ruwweg afleiden uit de lengte van de vetzuurketens en het aantal vertakkingen.
Er bleken allerlei plantencomponenten tussen te zitten, maar op 29 potscherven werd vet aangetroffen dat rijk was aan palmitine- en stearinezuur en dus waarschijnlijk van dierlijke oorsprong was.
Het vet van die 29 scherven werd nader geanalyseerd met gaschromatografie gevolgd door verbranding en isotoopverhouding-massaspectrometrie (GC-C-IRMS) om het gehalte aan koolstof-13 te bepalen. Eerder onderzoek heeft uitgewezen dat dat percentage in melkvet anders is dan in lichaamsvet.
Er kwam uit dat in zo’n beetje de helft van de potten melkproducten moeten hebben gezeten.
Dat van die yoghurt is speculeren. Tijdens de fermentatie van melk tot yoghurt breken bacteriën een deel van de lactose af, zodat je dat als mens niet meer zelf hoeft te doen. En het zou tevens verklaren waarom de Libische herders hun melk überhaupt in zulke potten bewaarden.
bron: Nature
(c2w)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-06-2012
Stonehenge blijkt monument ter ere van eenwording
De mensen die Stonehenge bouwden, zagen het als een monument ter ere van de eenwording van het prehistorische Groot-Brittannië. Die conclusie trekken archeologen na tien jaar onderzoek.
Voor de bouw van Stonehenge zijn stenen uit het zuiden van Engeland, maar ook stenen uit het westen van Wales gebruikt, zo stellen de onderzoekers. Waarschijnlijk symboliseerden de stenen de voorouders van verschillende groepen op het prehistorische Groot-Brittannië.
Eén cultuur
De onderzoekers bestudeerden niet alleen Stonehenge zelf, maar ook de omgeving en de sociale en economische omstandigheden uit de tijd van de bouw van Stonehenge (3000 tot 2500 jaar voor Christus). “Toen Stonehenge gebouwd werd, ontstond er een eilandbrede cultuur: dezelfde stijl huizen, aardewerk en andere materialen werden van Orkney tot aan de zuidelijke kust gebruikt,” vertelt onderzoeker Mike Parker Pearson. En dat staak haaks op de situatie in de eeuwen daarvoor, toen er heel regionale culturen waren en die verschillende culturen onderling ook wel eens conflicten hadden. “De bouw van Stonehenge was een enorme onderneming waar duizenden mensen aan bijdroegen en waarbij stenen zelfs helemaal uit het westen van Wales werden gehaald, bewerkt en opgericht.” De bouw van Stonehenge was op zichzelf dan ook al een daad van eenwording.
Waarom daar?
Maar waarom kwam dat monument als symbool van de eenheid juist nabij Ambesbury te staan? De onderzoekers vermoeden dat de locatie van Stonehenge al voor de bouw ervan van grote betekenis was voor de prehistorische Britten. Op de plaats waar Stonehenge zich bevindt, zijn namelijk een aantal natuurlijke structuren terug te vinden. En die structuren liggen op de lijn die de locatie van zonsopkomst op de dag van de zomerwende en de locatie van de zonsondergang op de dag van de winterwende met elkaar verbindt.
Winterwende
Uit het onderzoek leiden de onderzoekers ook af dat de winterwende voor de prehistorische mensen waarschijnlijk belangrijker was dan de zomerwende. Ze baseren die conclusie op de tanden van varkens die in het gebied zijn teruggevonden. Hieruit blijkt dat er omstreeks de winterwende meer varkens werden gegeten nabij Durrington Walls (een plaatsje nabij Stonehenge) dan tijdens de zomerwende. Ook liggen de meeste monumenten in de omgeving van Stonehenge op één lijn met de zonsopkomst en zonsondergang op de dag van de winterwende.
Speculaties
Na tien jaar onderzoek kunnen de wetenschappers ook een aantal wilde speculaties over Stonehenge ontkrachtigen. Zo is de bouwstijl niet ontleend aan de Egyptenaren of aan buitenaardse wezens. “Alle architecturale invloeden die we bij Stonehenge zien, kunnen worden teruggevonden binnen oudere monumenten en gebouwen in Groot-Brittannië. Britse Neolithische mensen waren eeuwenlang van de rest van Europa afgezonderd. Brittannië mag dan één zijn geworden, er was geen interesse in contact met mensen aan de andere kant van Het Kanaal. Stonehenge lijkt de laatste stuiptrekking van deze cultuur uit de Steentijd, die nog afgezonderd was van Europa en van nieuwe technologieën zoals metalen gereedschappen en het wiel.”
Geen tempel
En daarmee is eindelijk duidelijk welke functie Stonehenge had. En daarmee zijn ook heel wat vermoedens van tafel geveegd. Het was geen observatorium, geen zonnetempel en ook geen tempel voor oude druïden of een plaats waar mensen werden genezen.
Tien jaar deden wetenschappers uitgebreid onderzoek naar Stonehenge en de omgeving eromheen. Ze ontdekten de functie van het bouwwerk, maar daar bleef het niet bij. Ook werd er in de omgeving een flink dorp en meerdere huizen teruggevonden. En de locatie van een nog oudere cirkel met stenen: Bluestonehenge. Een kijkje nemen bij Stonehenge en de monumenten eromheen? Dat kan hier ook gewoon vanuit uw luie stoel.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-06-2012 08:46:52 ]
Stonehenge blijkt monument ter ere van eenwording
De mensen die Stonehenge bouwden, zagen het als een monument ter ere van de eenwording van het prehistorische Groot-Brittannië. Die conclusie trekken archeologen na tien jaar onderzoek.
Voor de bouw van Stonehenge zijn stenen uit het zuiden van Engeland, maar ook stenen uit het westen van Wales gebruikt, zo stellen de onderzoekers. Waarschijnlijk symboliseerden de stenen de voorouders van verschillende groepen op het prehistorische Groot-Brittannië.
Eén cultuur
De onderzoekers bestudeerden niet alleen Stonehenge zelf, maar ook de omgeving en de sociale en economische omstandigheden uit de tijd van de bouw van Stonehenge (3000 tot 2500 jaar voor Christus). “Toen Stonehenge gebouwd werd, ontstond er een eilandbrede cultuur: dezelfde stijl huizen, aardewerk en andere materialen werden van Orkney tot aan de zuidelijke kust gebruikt,” vertelt onderzoeker Mike Parker Pearson. En dat staak haaks op de situatie in de eeuwen daarvoor, toen er heel regionale culturen waren en die verschillende culturen onderling ook wel eens conflicten hadden. “De bouw van Stonehenge was een enorme onderneming waar duizenden mensen aan bijdroegen en waarbij stenen zelfs helemaal uit het westen van Wales werden gehaald, bewerkt en opgericht.” De bouw van Stonehenge was op zichzelf dan ook al een daad van eenwording.
Waarom daar?
Maar waarom kwam dat monument als symbool van de eenheid juist nabij Ambesbury te staan? De onderzoekers vermoeden dat de locatie van Stonehenge al voor de bouw ervan van grote betekenis was voor de prehistorische Britten. Op de plaats waar Stonehenge zich bevindt, zijn namelijk een aantal natuurlijke structuren terug te vinden. En die structuren liggen op de lijn die de locatie van zonsopkomst op de dag van de zomerwende en de locatie van de zonsondergang op de dag van de winterwende met elkaar verbindt.
Winterwende
Uit het onderzoek leiden de onderzoekers ook af dat de winterwende voor de prehistorische mensen waarschijnlijk belangrijker was dan de zomerwende. Ze baseren die conclusie op de tanden van varkens die in het gebied zijn teruggevonden. Hieruit blijkt dat er omstreeks de winterwende meer varkens werden gegeten nabij Durrington Walls (een plaatsje nabij Stonehenge) dan tijdens de zomerwende. Ook liggen de meeste monumenten in de omgeving van Stonehenge op één lijn met de zonsopkomst en zonsondergang op de dag van de winterwende.
Speculaties
Na tien jaar onderzoek kunnen de wetenschappers ook een aantal wilde speculaties over Stonehenge ontkrachtigen. Zo is de bouwstijl niet ontleend aan de Egyptenaren of aan buitenaardse wezens. “Alle architecturale invloeden die we bij Stonehenge zien, kunnen worden teruggevonden binnen oudere monumenten en gebouwen in Groot-Brittannië. Britse Neolithische mensen waren eeuwenlang van de rest van Europa afgezonderd. Brittannië mag dan één zijn geworden, er was geen interesse in contact met mensen aan de andere kant van Het Kanaal. Stonehenge lijkt de laatste stuiptrekking van deze cultuur uit de Steentijd, die nog afgezonderd was van Europa en van nieuwe technologieën zoals metalen gereedschappen en het wiel.”
Geen tempel
En daarmee is eindelijk duidelijk welke functie Stonehenge had. En daarmee zijn ook heel wat vermoedens van tafel geveegd. Het was geen observatorium, geen zonnetempel en ook geen tempel voor oude druïden of een plaats waar mensen werden genezen.
Tien jaar deden wetenschappers uitgebreid onderzoek naar Stonehenge en de omgeving eromheen. Ze ontdekten de functie van het bouwwerk, maar daar bleef het niet bij. Ook werd er in de omgeving een flink dorp en meerdere huizen teruggevonden. En de locatie van een nog oudere cirkel met stenen: Bluestonehenge. Een kijkje nemen bij Stonehenge en de monumenten eromheen? Dat kan hier ook gewoon vanuit uw luie stoel.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-06-2012 08:46:52 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2012
Archeologen doen miljoenenvondst op Jersey
Archeologen hebben op het Britse eiland Jersey een grote verzameling waardevolle Romeinse en Keltische munten opgegraven. Volgens kenners hebben de muntstukken een waarde die kan oplopen tot meer dan 12 miljoen euro. Dat meldt de Britse omroep BBC.
Het precieze aantal munten is niet bekend, maar archeologen zeggen dat de munten samen ongeveer driekwart ton wegen. Dat zou gelijk staan aan ongeveer 50.000 geldstukken, die volgens experts allemaal tussen de 125 euro en 250 euro waard zouden zijn.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-06-2012 08:46:39 ]
Archeologen doen miljoenenvondst op Jersey
Archeologen hebben op het Britse eiland Jersey een grote verzameling waardevolle Romeinse en Keltische munten opgegraven. Volgens kenners hebben de muntstukken een waarde die kan oplopen tot meer dan 12 miljoen euro. Dat meldt de Britse omroep BBC.
Het precieze aantal munten is niet bekend, maar archeologen zeggen dat de munten samen ongeveer driekwart ton wegen. Dat zou gelijk staan aan ongeveer 50.000 geldstukken, die volgens experts allemaal tussen de 125 euro en 250 euro waard zouden zijn.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-06-2012 08:46:39 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-06-2012
Antieke weg opgegraven in Thessaloniki
Archeologen hebben in de Griekse stad Thessaloniki een zeventig meter lang deel van een oude Romeinse weg blootgelegd.
Foto: ANP
De opgraving werd maandag voor het eerst aan het publiek getoond.
De met marmeren platen bestrate weg was bijna tweeduizend jaar geleden de belangrijkste verkeersader van de stad. Opvallend is dat het moderne stratenpatroon opmerkelijke overeenkomsten vertoont.
Overblijfselen
Onder het wegdek werden overblijfselen gevonden van een nog vijfhonderd jaar oudere weg. Bij graafwerkzaamheden voor een nieuwe metrolijn in Thessaloniki werd de weg ontdekt.
De aanleg van de metrolijn is een buitenkansje voor archeologen, die de mogelijkheid aangrijpen voor uitvoerig onderzoek in het ondergrondse. In 2008 werden al duizend graven gevonden, soms met juwelen, munten of andere kunstvoorwerpen.
Door: Novum .
(nu.nl)
Antieke weg opgegraven in Thessaloniki
Archeologen hebben in de Griekse stad Thessaloniki een zeventig meter lang deel van een oude Romeinse weg blootgelegd.
Foto: ANP
De opgraving werd maandag voor het eerst aan het publiek getoond.
De met marmeren platen bestrate weg was bijna tweeduizend jaar geleden de belangrijkste verkeersader van de stad. Opvallend is dat het moderne stratenpatroon opmerkelijke overeenkomsten vertoont.
Overblijfselen
Onder het wegdek werden overblijfselen gevonden van een nog vijfhonderd jaar oudere weg. Bij graafwerkzaamheden voor een nieuwe metrolijn in Thessaloniki werd de weg ontdekt.
De aanleg van de metrolijn is een buitenkansje voor archeologen, die de mogelijkheid aangrijpen voor uitvoerig onderzoek in het ondergrondse. In 2008 werden al duizend graven gevonden, soms met juwelen, munten of andere kunstvoorwerpen.
Door: Novum .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2012
Oudste nog te beluisteren grammofoonopname ontdekt
Onderzoeker Patrick Feaster heeft in een bibliotheek een grammofoonopname uit 1889 teruggevonden. Het is waarschijnlijk de oudste grammofoonopname die tot op de dag van vandaag kan worden afgespeeld.
Feaster vond de bijzondere opname in de Bloomington’s Herman B Wells Library. “Ik zocht een afbeelding van de eerste opnamestudio,” vertelt Feaster. Hij trok een boek uit het rek en vond in de inhoudsopgave een artikel over de grammofoon. “Ik dacht: oh, dat is een bonus. Dus ik bladerde door en vond een papieren print van een opname.”
Der Handschuh
Feaster vond dus geen grammofoonplaat, maar een afdruk ervan. In het verleden was hij er al eerder in geslaagd om zo’n afbeelding om te zetten in muziek. Dus die uitdaging ging hij opnieuw aan. En wiens stem schalt er even later door de speakers? Die van Emile Berliner, de vader van de grammofoon (u ziet hem hierboven met zijn opname-apparatuur). Hij reciteert het gedicht ‘Der Handschuh‘ van Friedrich Schiller:
Vor seinem Löwengarten
Das Kampfspiel zu erwarten
Saß König Franz
Und um ihn die Großen der Krone
Und rings auf hohem Balkone
Die Damen in schönem Kranz
Berliner
Zoals gezegd was het niet de eerste keer dat Feaster een afbeelding omzette in muziek. Hij had dat eerder ook al een keer met een opname van Berlinder gedaan. Deze opname stamde eveneens uit 1889. Uit de opname bleek dat Berliner aan een bezoeker – Louis Rosenthal – liet horen hoe hij met de grammofoon stemmen kon opnemen. “In die opname vertelt Berliner ons dat hij een opname maakt waar Rosenthal mee kan experimenteren. Hij vertelt dat ze in een bepaald gebouw in Hannover zijn en reciteert wat poëzie, zingt een liedje en telt in verschillende talen tot twintig.” De opname die Feaster nu heeft gevonden, lijkt bij deze gebeurtenis te horen. Dat blijkt uit de tekst die bij de afbeelding stond. Het gaat om een opname die Berliner tegelijkertijd met de opname die Feaster eerder had ontdekt, aan Rosenthal meegaf. “Na het bewijs te hebben bestudeerd, concluderen mijn collega’s en ik dat Berliner het opnameproces aan Rosenthal liet zien en hem dan met een opname die ze samen maakten en enkele opnames die Berliner voor hun ontmoeting maakte, naar huis stuurde.”
Oudste
“Als dat klopt, betekent dat dat ‘Der Handschuh’ de oudste van de twee opnames is en dat maakt het de oudste grammofoonopname die we vandaag de dag nog kunnen afluisteren.” Het is in ieder geval de oudste opname van een volledig literair Duits werk.
‘Der Handschuh‘ is wellicht de oudste grammofoonopname, maar zeker niet de oudste opname. Die stamt namelijk uit 1888. De opname kon afgespeeld worden op een fonograaf: de voorloper van de grammofoon
(scientias.nl)
Oudste nog te beluisteren grammofoonopname ontdekt
Onderzoeker Patrick Feaster heeft in een bibliotheek een grammofoonopname uit 1889 teruggevonden. Het is waarschijnlijk de oudste grammofoonopname die tot op de dag van vandaag kan worden afgespeeld.
Feaster vond de bijzondere opname in de Bloomington’s Herman B Wells Library. “Ik zocht een afbeelding van de eerste opnamestudio,” vertelt Feaster. Hij trok een boek uit het rek en vond in de inhoudsopgave een artikel over de grammofoon. “Ik dacht: oh, dat is een bonus. Dus ik bladerde door en vond een papieren print van een opname.”
Der Handschuh
Feaster vond dus geen grammofoonplaat, maar een afdruk ervan. In het verleden was hij er al eerder in geslaagd om zo’n afbeelding om te zetten in muziek. Dus die uitdaging ging hij opnieuw aan. En wiens stem schalt er even later door de speakers? Die van Emile Berliner, de vader van de grammofoon (u ziet hem hierboven met zijn opname-apparatuur). Hij reciteert het gedicht ‘Der Handschuh‘ van Friedrich Schiller:
Vor seinem Löwengarten
Das Kampfspiel zu erwarten
Saß König Franz
Und um ihn die Großen der Krone
Und rings auf hohem Balkone
Die Damen in schönem Kranz
Berliner
Zoals gezegd was het niet de eerste keer dat Feaster een afbeelding omzette in muziek. Hij had dat eerder ook al een keer met een opname van Berlinder gedaan. Deze opname stamde eveneens uit 1889. Uit de opname bleek dat Berliner aan een bezoeker – Louis Rosenthal – liet horen hoe hij met de grammofoon stemmen kon opnemen. “In die opname vertelt Berliner ons dat hij een opname maakt waar Rosenthal mee kan experimenteren. Hij vertelt dat ze in een bepaald gebouw in Hannover zijn en reciteert wat poëzie, zingt een liedje en telt in verschillende talen tot twintig.” De opname die Feaster nu heeft gevonden, lijkt bij deze gebeurtenis te horen. Dat blijkt uit de tekst die bij de afbeelding stond. Het gaat om een opname die Berliner tegelijkertijd met de opname die Feaster eerder had ontdekt, aan Rosenthal meegaf. “Na het bewijs te hebben bestudeerd, concluderen mijn collega’s en ik dat Berliner het opnameproces aan Rosenthal liet zien en hem dan met een opname die ze samen maakten en enkele opnames die Berliner voor hun ontmoeting maakte, naar huis stuurde.”
Oudste
“Als dat klopt, betekent dat dat ‘Der Handschuh’ de oudste van de twee opnames is en dat maakt het de oudste grammofoonopname die we vandaag de dag nog kunnen afluisteren.” Het is in ieder geval de oudste opname van een volledig literair Duits werk.
‘Der Handschuh‘ is wellicht de oudste grammofoonopname, maar zeker niet de oudste opname. Die stamt namelijk uit 1888. De opname kon afgespeeld worden op een fonograaf: de voorloper van de grammofoon
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.hln.be/hln/nl/(...)rs-op-het-menu.dhtmlquote:Het menu van de vroege voorouders van de mens was veel gevarieerder dan tot nu toe gedacht. Zo heeft de Australopithecus sediba, een mensachtige, zich ondermeer met boomschorsen gevoed. Dat hebben wetenschapper van het Max Planck Instituut voor evolutionaire antropologie in Leipzig ontdekt. Hun bevindingen verschenen in het Britse vakblad 'Nature'.
De wetenschappers voerden hun onderzoek uit op fossiele resten die amper enkele jaren geleden ontdekt werden in het Zuid-Afrikaanse Malapa. De twee miljoen jaar oude tanden van een oudere vrouw en een jongere man van de mensachtige soort werden onder de loep genomen.
Tot hun eigen verbazing kwamen de vorsers tot de vaststelling dat de eetgewoonten van de Australopithecus sediba verschillen met die van de andere soortgelijke Afrikaanse mensachtigen.
De twee onderzochte menselijke voorouders werden een paar miljoen jaar geleden bij een aardverschuiving begraven onder een hard gesteente. Wetenschappers spreken van een unieke fossiele vondst.
Ура для россии
Eén van de oudste steden ter wereld, Mohenjo Daro (2600 voor Christus) in Zuid-Pakistan, zou over 20 jaar gewoon verdwenen kunnen zijn. De cultuur behoorde tot de Indusvalleibeschaving, nog voor de komst van de Indo-Europese Ariërs. Sinds de herontdekking in 1922 gaat de site erg achteruit:
http://www.bbc.co.uk/news/magazine-18491900
http://www.bbc.co.uk/news/magazine-18491900
Dat er nu pas een monument voor deze mannen is gemaakt....quote:Bomber Command Memorial moves veterans
Hundreds of RAF Bomber Command veterans have been getting a first look at the new memorial in London's Green Park honouring the sacrifice of 55,573 of their comrades during World War II.
http://www.bbc.co.uk/news/uk-18633791
"Academics, people who know the word for coal in seventeen languages but gape and stammer when asked to lay a fire."
01-07-2012
Holocaustmonument past tekst aan over Pius XII
Het beeld van Pius XII in het museum. © ap.
UPDATE Yad Vashem, het museum en monument voor de Holocaust in Jeruzalem, heeft de tekst over de rol van paus Pius XII in de Tweede Wereldoorlog aangepast. Het Vaticaan had grote bezwaren tegen een bord waarop stond dat Pius niet heeft geprotesteerd tegen de vervolging van de Joden en een concordaat (verdrag) met nazi-Duitsland tekende om de kerk te beschermen.
Op het nieuwe bord staat dat niet Pius XII, maar zijn voorganger Pius XI het concordaat tekende. Al was Eugenio Pacelli, die in 1939 tot paus Pius XII werd gekozen, wel zeer nauw betrokken bij de totstandkoming ervan. Onder Pius XI werkte de latere Pius XII als kardinaal-staatssecretaris, de tweede man van het Vaticaan.
Ook staan er nu argumenten voor en tegen het beleid van de paus.
Op het oude bord stond onder meer dat Pius XII actief streefde naar een verdrag met nazi-Duitsland om de rechten van de kerk te beschermen "zelfs als dat inhield dat het racistische naziregime werd erkend". Ook stond er dat hij een brief tegenhield waarin racisme en antisemitisme werden veroordeeld en dat hij niet in het openbaar tegen de moord op de Joden protesteerde.
Op het nieuwe bord staat onder meer dat Pius in 1942 in een radiorede de dood van honderden mensen veroordeelde, zonder dat hij de Joden noemde.
Lees ook
Holocaustmuseum Yad Vashem beklad door ultraorthodoxe joden
79-jarige verkozen tot 'Miss Holocaust'
Joodse familie moet kunst teruggeven aan Duits museum
In een verklaring spreekt Yad Vashem tegen dat het voor druk van het Vaticaan is gezwicht. "De tekst is aangepast om recht te doen aan onderzoeksresultaten in de afgelopen jaren. Het optreden van Pius is minder eenduidig te interpreteren dan in de eerdere tekst werd gesuggereerd", aldus Yad Vashem.
De instelling hield er tot nu toe aan vast dat ze de tekst alleen zou wijzigen, als het Vaticaan zijn archieven zou openstellen voor wetenschappelijk onderzoek en daaruit zou blijken dat het beleid van de paus verkeerd was begrepen.
De leiding van de Rooms-Katholieke Kerk heeft aan die eis nog niet voldaan, al zijn er wel sommige documenten vrijgegeven. Volgens Yad Vashem heeft nieuw onderzoek echter "bepaalde kwesties verhelderd, al blijven nog vele vragen open".
(HLN)
Holocaustmonument past tekst aan over Pius XII
Het beeld van Pius XII in het museum. © ap.
UPDATE Yad Vashem, het museum en monument voor de Holocaust in Jeruzalem, heeft de tekst over de rol van paus Pius XII in de Tweede Wereldoorlog aangepast. Het Vaticaan had grote bezwaren tegen een bord waarop stond dat Pius niet heeft geprotesteerd tegen de vervolging van de Joden en een concordaat (verdrag) met nazi-Duitsland tekende om de kerk te beschermen.
Op het nieuwe bord staat dat niet Pius XII, maar zijn voorganger Pius XI het concordaat tekende. Al was Eugenio Pacelli, die in 1939 tot paus Pius XII werd gekozen, wel zeer nauw betrokken bij de totstandkoming ervan. Onder Pius XI werkte de latere Pius XII als kardinaal-staatssecretaris, de tweede man van het Vaticaan.
Ook staan er nu argumenten voor en tegen het beleid van de paus.
Op het oude bord stond onder meer dat Pius XII actief streefde naar een verdrag met nazi-Duitsland om de rechten van de kerk te beschermen "zelfs als dat inhield dat het racistische naziregime werd erkend". Ook stond er dat hij een brief tegenhield waarin racisme en antisemitisme werden veroordeeld en dat hij niet in het openbaar tegen de moord op de Joden protesteerde.
Op het nieuwe bord staat onder meer dat Pius in 1942 in een radiorede de dood van honderden mensen veroordeelde, zonder dat hij de Joden noemde.
Lees ook
Holocaustmuseum Yad Vashem beklad door ultraorthodoxe joden
79-jarige verkozen tot 'Miss Holocaust'
Joodse familie moet kunst teruggeven aan Duits museum
In een verklaring spreekt Yad Vashem tegen dat het voor druk van het Vaticaan is gezwicht. "De tekst is aangepast om recht te doen aan onderzoeksresultaten in de afgelopen jaren. Het optreden van Pius is minder eenduidig te interpreteren dan in de eerdere tekst werd gesuggereerd", aldus Yad Vashem.
De instelling hield er tot nu toe aan vast dat ze de tekst alleen zou wijzigen, als het Vaticaan zijn archieven zou openstellen voor wetenschappelijk onderzoek en daaruit zou blijken dat het beleid van de paus verkeerd was begrepen.
De leiding van de Rooms-Katholieke Kerk heeft aan die eis nog niet voldaan, al zijn er wel sommige documenten vrijgegeven. Volgens Yad Vashem heeft nieuw onderzoek echter "bepaalde kwesties verhelderd, al blijven nog vele vragen open".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-06-2012
Tekst ontdekt waarin Maya’s einde van de kalender bevestigen
Wetenschappers hebben een 1300 jaar oude tekst gevonden waarin de Maya’s opnieuw stellen dat de kalender op 21 december 2012 afloopt. Een bijzondere vondst: hiervoor was slechts één tekst bekend waarin de Maya’s het einde van de kalender bespraken.
De onderzoekers kwamen de tekst dankzij plunderaars op het spoor. “Vorig jaar ontdekten we dat plunderaars een aantal stenen hadden weggeworpen, omdat ze te geërodeerd waren om op de zwarte markt te verkopen,” vertelt onderzoeker Tomás Barrientos. “Dus we wisten dat ze iets interessants gevonden hadden, maar we dachten ook dat ze (de plunderaars, red.) misschien iets gemist hadden.” En dat was inderdaad het geval. De stenen blijken namelijk een verwijzing naar het einde van de kalender van de Maya’s te bevatten. En daarmee zijn ze van onschatbare waarde.
Trap
De stenen maakten deel uit van een trap. En op de treden van die trap hadden de Maya’s een enorme tekst achtergelaten. Het is de langste tekst van de Maya’s die ooit in Guatemala is teruggevonden. In de tekst wordt de geschiedenis van de Maya’s in dit gebied beschreven. De tekst beslaat zo’n 200 jaar aan gebeurtenissen. Zo wordt bijvoorbeeld een bezoek van Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul beschreven. Deze machtige leider van de Maya’s bezocht het betreffende gebied in het jaar 696. Hij had enkele maanden daarvoor een flinke nederlaag geleden: hij was verslagen door zijn rivaal Tikal. Wetenschappers dachten altijd dat Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul in die strijd gesneuveld was, maar het tegendeel blijkt waar. Hij overleefde de nederlaag en ging enkele maanden daarna al bij verschillende bondgenoten op bezoek om hun angsten die na de nederlaag van hun grote leider waren ontstaan, weg te nemen.
Marcello A. Canuto is bezig met het blootleggen van de belangrijke hiëroglyfen. Foto: Tulane University.
Geschiedenis
In de tekst wordt ook melding gemaakt van het einde van de Maya-kalender. En dat hangt nauw samen met het verhaal van Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul. In de periode waarin deze tekst geschreven werd, was er veel onrust in deze regio. “En deze koning voelde zich genoodzaakt te verwijzen naar een grotere tijdcyclus die in 2012 tot een einde zou komen,” vertelt Stuart. “In tijden van crisis gebruikten de oude Maya’s hun kalender om continuïteit en stabiliteit te promoten,” stelt onderzoeker Marcello A. Canunto.
Geen profetie
En daarmee is ook direct overtuigend bewijs gevonden dat de Maya’s met het einde van hun kalender niet het einde van de wereld voorspelden. De verwijzing naar 2012 was enkel bedoeld om de problemen en prestaties van de mensen uit die tijd in een groter kosmologisch raamwerk te plaatsen. “Deze tekst spreekt over een oude politieke geschiedenis en niet over een profetie.”
De vondst is desalniettemin heel bijzonder. Eerder was slechts één tekst bekend waarin de Maya’s melding maken van het einde van hun kalender. Die tekst zorgde de afgelopen jaren al voor heel wat doemdenkerij: velen zijn ervan overtuigd dat de Maya’s het einde van de wereld voorspelden. Experts ontkrachten dat echter keer op keer: de Maya’s zagen alles in cycli. Dus als de kalender afloopt, dan begint deze simpelweg weer opnieuw. Dat laatste werd in mei van dit jaar nog overduidelijk: toen werden berekeningen van de Maya’s teruggevonden die spreken over tijden na het jaar 2012. Overduidelijk bewijs dat de Maya’s echt niet dachten dat de aarde in 2012 zou vergaan.
(scientias.nl)
Tekst ontdekt waarin Maya’s einde van de kalender bevestigen
Wetenschappers hebben een 1300 jaar oude tekst gevonden waarin de Maya’s opnieuw stellen dat de kalender op 21 december 2012 afloopt. Een bijzondere vondst: hiervoor was slechts één tekst bekend waarin de Maya’s het einde van de kalender bespraken.
De onderzoekers kwamen de tekst dankzij plunderaars op het spoor. “Vorig jaar ontdekten we dat plunderaars een aantal stenen hadden weggeworpen, omdat ze te geërodeerd waren om op de zwarte markt te verkopen,” vertelt onderzoeker Tomás Barrientos. “Dus we wisten dat ze iets interessants gevonden hadden, maar we dachten ook dat ze (de plunderaars, red.) misschien iets gemist hadden.” En dat was inderdaad het geval. De stenen blijken namelijk een verwijzing naar het einde van de kalender van de Maya’s te bevatten. En daarmee zijn ze van onschatbare waarde.
Trap
De stenen maakten deel uit van een trap. En op de treden van die trap hadden de Maya’s een enorme tekst achtergelaten. Het is de langste tekst van de Maya’s die ooit in Guatemala is teruggevonden. In de tekst wordt de geschiedenis van de Maya’s in dit gebied beschreven. De tekst beslaat zo’n 200 jaar aan gebeurtenissen. Zo wordt bijvoorbeeld een bezoek van Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul beschreven. Deze machtige leider van de Maya’s bezocht het betreffende gebied in het jaar 696. Hij had enkele maanden daarvoor een flinke nederlaag geleden: hij was verslagen door zijn rivaal Tikal. Wetenschappers dachten altijd dat Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul in die strijd gesneuveld was, maar het tegendeel blijkt waar. Hij overleefde de nederlaag en ging enkele maanden daarna al bij verschillende bondgenoten op bezoek om hun angsten die na de nederlaag van hun grote leider waren ontstaan, weg te nemen.
Marcello A. Canuto is bezig met het blootleggen van de belangrijke hiëroglyfen. Foto: Tulane University.
Geschiedenis
In de tekst wordt ook melding gemaakt van het einde van de Maya-kalender. En dat hangt nauw samen met het verhaal van Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul. In de periode waarin deze tekst geschreven werd, was er veel onrust in deze regio. “En deze koning voelde zich genoodzaakt te verwijzen naar een grotere tijdcyclus die in 2012 tot een einde zou komen,” vertelt Stuart. “In tijden van crisis gebruikten de oude Maya’s hun kalender om continuïteit en stabiliteit te promoten,” stelt onderzoeker Marcello A. Canunto.
Geen profetie
En daarmee is ook direct overtuigend bewijs gevonden dat de Maya’s met het einde van hun kalender niet het einde van de wereld voorspelden. De verwijzing naar 2012 was enkel bedoeld om de problemen en prestaties van de mensen uit die tijd in een groter kosmologisch raamwerk te plaatsen. “Deze tekst spreekt over een oude politieke geschiedenis en niet over een profetie.”
De vondst is desalniettemin heel bijzonder. Eerder was slechts één tekst bekend waarin de Maya’s melding maken van het einde van hun kalender. Die tekst zorgde de afgelopen jaren al voor heel wat doemdenkerij: velen zijn ervan overtuigd dat de Maya’s het einde van de wereld voorspelden. Experts ontkrachten dat echter keer op keer: de Maya’s zagen alles in cycli. Dus als de kalender afloopt, dan begint deze simpelweg weer opnieuw. Dat laatste werd in mei van dit jaar nog overduidelijk: toen werden berekeningen van de Maya’s teruggevonden die spreken over tijden na het jaar 2012. Overduidelijk bewijs dat de Maya’s echt niet dachten dat de aarde in 2012 zou vergaan.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-06-2012
2000 jaar oude drinkplaats voor vee ontdekt in Friesland
Het Groninger Instituut voor Archeologie heeft in Friesland een heel bijzondere vondst gedaan: archeologen ontdekten er een zeker 2000 jaar oude ‘dobbe’: een drinkplaats voor vee.
In de periode waaruit deze dobbe stamt, zag het noorden van Nederland – en dus ook Friesland – er heel anders uit. Er waren nog geen zeeweringen, want die kwamen pas in de twaalfde eeuw tot stand. Om toch in dit gebied dat regelmatig met hoog water te maken had, te kunnen overleven, bouwden mensen terpen. Heuvels waarop ze ook bij hoog water droge voeten hielden.
Drinkwater
Maar hoog en droog zitten, is natuurlijk niet voldoende om te overleven. Er moet ook wel voldoende drinkwater zijn. De mensen legden voor zichzelf waterputten aan. Voor de dieren werden dobbes gegraven: flinke putten waar het regenwater in opgevangen werd..
Oud
De archeologen hebben nu zo’n dobbe teruggevonden. Ze troffen deze ten zuiden van Dronrijp in Friesland aan. De dobbe kwam rond het begin van de jaartelling tot stand en is daarmee de oudste dobbe die ooit in Noord-Nederland is aangetroffen. De dobbe is met een doorsnede van 25 meter en een diepte van 3 meter best flink. Nog nooit werd in het kustgebied zo’n grote dobbe aangetroffen.
In de dobbe vonden de onderzoekers ook nog aardewerk en botten van dieren terug. Zo zijn er bijvoorbeeld botten van walvissen aangetroffen. Waarschijnlijk verzamelden mensen deze langs de kust en brachten ze deze naar hun woonplaats om er van alles van te maken.
(scientias.nl)
2000 jaar oude drinkplaats voor vee ontdekt in Friesland
Het Groninger Instituut voor Archeologie heeft in Friesland een heel bijzondere vondst gedaan: archeologen ontdekten er een zeker 2000 jaar oude ‘dobbe’: een drinkplaats voor vee.
In de periode waaruit deze dobbe stamt, zag het noorden van Nederland – en dus ook Friesland – er heel anders uit. Er waren nog geen zeeweringen, want die kwamen pas in de twaalfde eeuw tot stand. Om toch in dit gebied dat regelmatig met hoog water te maken had, te kunnen overleven, bouwden mensen terpen. Heuvels waarop ze ook bij hoog water droge voeten hielden.
Drinkwater
Maar hoog en droog zitten, is natuurlijk niet voldoende om te overleven. Er moet ook wel voldoende drinkwater zijn. De mensen legden voor zichzelf waterputten aan. Voor de dieren werden dobbes gegraven: flinke putten waar het regenwater in opgevangen werd..
Oud
De archeologen hebben nu zo’n dobbe teruggevonden. Ze troffen deze ten zuiden van Dronrijp in Friesland aan. De dobbe kwam rond het begin van de jaartelling tot stand en is daarmee de oudste dobbe die ooit in Noord-Nederland is aangetroffen. De dobbe is met een doorsnede van 25 meter en een diepte van 3 meter best flink. Nog nooit werd in het kustgebied zo’n grote dobbe aangetroffen.
In de dobbe vonden de onderzoekers ook nog aardewerk en botten van dieren terug. Zo zijn er bijvoorbeeld botten van walvissen aangetroffen. Waarschijnlijk verzamelden mensen deze langs de kust en brachten ze deze naar hun woonplaats om er van alles van te maken.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-06-2012
Pottenbakken nog ouder dan gedacht
Pottenbakkers in het prehistorische China waren er nog eerder bij dan we al wisten. In een grot zijn potscherven aangetroffen die maar liefst 20.000 jaar oud zijn. Dat is meer dan 10.000 jaar voor de ontdekking van de landbouw. Maar waar diende dit prehistorische serviesgoed voor?
Nog niet zo lang geleden dachten wetenschappers dat de kunst van het bakken van keramische potten zich min of meer tegelijk ontwikkelde met de ontdekking van de landbouw, die in Oost-Azië tussen 10.000 en 8000 jaar geleden begon. Afsluitbare potten zijn immers zeer geschikt om granen en zaden droog en veilig te bewaren. Dat idee ging enkele jaren geleden al overboord toen archeologen in China potten aantroffen die zeker 17.000 jaar oud bleken te zijn.
Fragment van een prehistorische pot, gevonden in de Xianrendong grot Afbeelding: © Image courtesy of Science/AAAS
Nu zijn nog oudere potscherven gevonden in de Xianrendong-grot, in het oosten van China. Dat schrijven Chinese archeologen onder leiding van Xiaohong We deze week in Science. Tussen 29.000 en 12.000 jaar geleden was deze grot regelmatig in gebruik als schuilplaats.
De scherven, die dus rond de 20.000 jaar oud blijken te zijn, stammen uit het hoogtepunt van de laatste IJstijd. Deze periode staat bekend als het Laatste Glaciale Maximum, toen wereldwijd het meeste water in ijsvorm was opgeslagen.
Wat de functie van de eeuwenoude potten was, blijft volgens de wetenschappers nog onduidelijk. Vaak werd dit soort prehistorisch serviesgoed gebruikt om in te koken. Het koken van vlees en zetmeelrijke producten zorgde dat dit voedsel beter te eten was en bovendien voedzamer werd – geen overbodige luxe tijdens het hoogtepunt van een ijstijd. Op de oudste potscherven werden echter geen sporen van zetmeel of van verhitting gevonden. In de buurt vonden archeologen wel sporen van verbrijzelde botten. Het zou kunnen dat grotbewoners het aardewerk gebruikten om botten te vergruizen om er beenmerg en dierlijk vet uit te kunnen halen.
Bittere noodzaak?
Volgens Gideon Shelach, gespecialiseerd in de archeologie van het prehistorische China, die een commentaarstuk bij de publicatie in Science schreef, wordt vaak gedacht dat technische vooruitgang – waaronder de techniek om aardewerk te maken – zorgde dat de vroege mens zijn dagelijkse menu kon uitbreiden, een bittere noodzaak tijdens de koude ijstijd. Harde voedingsmiddelen als gierst en wilde rijst moeten eerst gekookt of gemalen worden voor ze gegeten kunnen worden, en daarvoor was aardewerk en gereedschappen nodig. Dit zou uiteindelijk tot de ontwikkeling van landbouw hebben geleid.
Voor- en achterkant van het fragment van de prehistorische pot. Afbeelding: © Image courtesy of Science/AAAS
Maar Shelach wijst er ook op dat uit archeologische vondsten blijkt dat instrumenten als vijzels en maalstenen – een sterke aanwijzing voor een uitgebreidere menukaart – pas vanaf 13.000 jaar geleden op grote schaal werden gebruikt. Het gevonden aardewerk zou dus heel goed een veel beperktere functie kunnen hebben gehad. Bijvoorbeeld het fijnmalen van besjes of voor het maken van pigment voor grottekeningen. Het is, met andere woorden, ook heel goed mogelijk dat dit oude aardewerk helemaal niets met de opmaat naar de landbouwrevolutie te maken heeft gehad.
Er bestaat nog volop discussie over wat de kunst van het pottenbakken precies heeft bijgedragen aan de belangrijke overgang van een cultuur van jagers-verzamelaars naar de eerste boeren. Ook de vraag waarom de oude Chinezen de techniek al zo’n 10.000 jaar voor de landbouwrevolutie kenden en toepasten, terwijl deze zich in de rest van de wereld pas tijdens deze overgang ontwikkelde is nog onbeantwoord.
Bron:
X. Wu e.a., Early Pottery at 20,000 Years Ago in Xianrendong Cave, China, Science (28 juni 2012). DOI: 10.1126/science.1218643
(kennislink)
Pottenbakken nog ouder dan gedacht
Pottenbakkers in het prehistorische China waren er nog eerder bij dan we al wisten. In een grot zijn potscherven aangetroffen die maar liefst 20.000 jaar oud zijn. Dat is meer dan 10.000 jaar voor de ontdekking van de landbouw. Maar waar diende dit prehistorische serviesgoed voor?
Nog niet zo lang geleden dachten wetenschappers dat de kunst van het bakken van keramische potten zich min of meer tegelijk ontwikkelde met de ontdekking van de landbouw, die in Oost-Azië tussen 10.000 en 8000 jaar geleden begon. Afsluitbare potten zijn immers zeer geschikt om granen en zaden droog en veilig te bewaren. Dat idee ging enkele jaren geleden al overboord toen archeologen in China potten aantroffen die zeker 17.000 jaar oud bleken te zijn.
Fragment van een prehistorische pot, gevonden in de Xianrendong grot Afbeelding: © Image courtesy of Science/AAAS
Nu zijn nog oudere potscherven gevonden in de Xianrendong-grot, in het oosten van China. Dat schrijven Chinese archeologen onder leiding van Xiaohong We deze week in Science. Tussen 29.000 en 12.000 jaar geleden was deze grot regelmatig in gebruik als schuilplaats.
De scherven, die dus rond de 20.000 jaar oud blijken te zijn, stammen uit het hoogtepunt van de laatste IJstijd. Deze periode staat bekend als het Laatste Glaciale Maximum, toen wereldwijd het meeste water in ijsvorm was opgeslagen.
Wat de functie van de eeuwenoude potten was, blijft volgens de wetenschappers nog onduidelijk. Vaak werd dit soort prehistorisch serviesgoed gebruikt om in te koken. Het koken van vlees en zetmeelrijke producten zorgde dat dit voedsel beter te eten was en bovendien voedzamer werd – geen overbodige luxe tijdens het hoogtepunt van een ijstijd. Op de oudste potscherven werden echter geen sporen van zetmeel of van verhitting gevonden. In de buurt vonden archeologen wel sporen van verbrijzelde botten. Het zou kunnen dat grotbewoners het aardewerk gebruikten om botten te vergruizen om er beenmerg en dierlijk vet uit te kunnen halen.
Bittere noodzaak?
Volgens Gideon Shelach, gespecialiseerd in de archeologie van het prehistorische China, die een commentaarstuk bij de publicatie in Science schreef, wordt vaak gedacht dat technische vooruitgang – waaronder de techniek om aardewerk te maken – zorgde dat de vroege mens zijn dagelijkse menu kon uitbreiden, een bittere noodzaak tijdens de koude ijstijd. Harde voedingsmiddelen als gierst en wilde rijst moeten eerst gekookt of gemalen worden voor ze gegeten kunnen worden, en daarvoor was aardewerk en gereedschappen nodig. Dit zou uiteindelijk tot de ontwikkeling van landbouw hebben geleid.
Voor- en achterkant van het fragment van de prehistorische pot. Afbeelding: © Image courtesy of Science/AAAS
Maar Shelach wijst er ook op dat uit archeologische vondsten blijkt dat instrumenten als vijzels en maalstenen – een sterke aanwijzing voor een uitgebreidere menukaart – pas vanaf 13.000 jaar geleden op grote schaal werden gebruikt. Het gevonden aardewerk zou dus heel goed een veel beperktere functie kunnen hebben gehad. Bijvoorbeeld het fijnmalen van besjes of voor het maken van pigment voor grottekeningen. Het is, met andere woorden, ook heel goed mogelijk dat dit oude aardewerk helemaal niets met de opmaat naar de landbouwrevolutie te maken heeft gehad.
Er bestaat nog volop discussie over wat de kunst van het pottenbakken precies heeft bijgedragen aan de belangrijke overgang van een cultuur van jagers-verzamelaars naar de eerste boeren. Ook de vraag waarom de oude Chinezen de techniek al zo’n 10.000 jaar voor de landbouwrevolutie kenden en toepasten, terwijl deze zich in de rest van de wereld pas tijdens deze overgang ontwikkelde is nog onbeantwoord.
Bron:
X. Wu e.a., Early Pottery at 20,000 Years Ago in Xianrendong Cave, China, Science (28 juni 2012). DOI: 10.1126/science.1218643
(kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Meer skeletten in Westfriese Omringdijk
OOSTERLEEK - In de Westfriese Omringdijk bij Oosterleek zijn tot nog toe 11 skeletten gevonden. Die zijn een stuk ouder dan gedacht, en wel uit de 13e en 14e eeuw. Dat heeft het hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier dinsdag bekendgemaakt.
Bij werkzaamheden aan de dijkversterking van de Noord-Hollandse dijk (tussen Enkhuizen en Hoorn) kwam onlangs een skelet tevoorschijn. De vreemde ligging van het hoofd, bij het bekken, riep vraagtekens op, en ook werden meer skeletten aangetroffen. Onderzoekers hebben geprobeerd uit te vinden of die wellicht van een galgenveld kwamen, of van een begraafplaats voor drenkelingen.
Dorpsbewoners meldden dat op die plek in de Tweede Wereldoorlog landverraders waren begraven, maar omdat er ook een kind is gevonden, sloten de onderzoekers die optie uit.
Archeologisch onderzoek wijst nu uit dat de plek ooit een binnendijkse begraafplaats was, een restant van het voormalige kerkhof van Oosterleek, voordat het oude dorp in de 15e eeuw door de zee werd verzwolgen. Het onderzoek is deze week afgerond. De dijk moet in september klaar zijn.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)etten_in_dijk__.html
OOSTERLEEK - In de Westfriese Omringdijk bij Oosterleek zijn tot nog toe 11 skeletten gevonden. Die zijn een stuk ouder dan gedacht, en wel uit de 13e en 14e eeuw. Dat heeft het hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier dinsdag bekendgemaakt.
Bij werkzaamheden aan de dijkversterking van de Noord-Hollandse dijk (tussen Enkhuizen en Hoorn) kwam onlangs een skelet tevoorschijn. De vreemde ligging van het hoofd, bij het bekken, riep vraagtekens op, en ook werden meer skeletten aangetroffen. Onderzoekers hebben geprobeerd uit te vinden of die wellicht van een galgenveld kwamen, of van een begraafplaats voor drenkelingen.
Dorpsbewoners meldden dat op die plek in de Tweede Wereldoorlog landverraders waren begraven, maar omdat er ook een kind is gevonden, sloten de onderzoekers die optie uit.
Archeologisch onderzoek wijst nu uit dat de plek ooit een binnendijkse begraafplaats was, een restant van het voormalige kerkhof van Oosterleek, voordat het oude dorp in de 15e eeuw door de zee werd verzwolgen. Het onderzoek is deze week afgerond. De dijk moet in september klaar zijn.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)etten_in_dijk__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
03-07-2012
Nieuw exemplaar eerste kaart van Amerika teruggevonden in München
© reuters.
Een nieuw exemplaar van de eerste kaart waarop de naam Amerika vermeld staat, is per toeval teruggevonden in de universiteitsbibliotheek van München. De kaart is 500 jaar oud en van de hand van de Duitse cartograaf en monnik Martin Waldseemüller.
De bibliotheek noemt de ontdekking "sensationeel". De vondst brengt het aantal bekend exemplaren van die kaart op vijf. Het originele exemplaar van die kaart, vaak de geboorteakte van Amerika genoemd, heeft sinds 2007 een prominente plaats in de Library of Congress, in Washington.
De kaart die in München is teruggevonden is kleiner dan het origineel (2,32 op 1,20 meter) en is per toeval teruggevonden in twee geometrische werken die in de 19e eeuw verkeerdelijk werden samengebonden.
(HLN)
Nieuw exemplaar eerste kaart Amerika ontdekt in München
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 05-07-2012 01:14:52 ]
Nieuw exemplaar eerste kaart van Amerika teruggevonden in München
© reuters.
Een nieuw exemplaar van de eerste kaart waarop de naam Amerika vermeld staat, is per toeval teruggevonden in de universiteitsbibliotheek van München. De kaart is 500 jaar oud en van de hand van de Duitse cartograaf en monnik Martin Waldseemüller.
De bibliotheek noemt de ontdekking "sensationeel". De vondst brengt het aantal bekend exemplaren van die kaart op vijf. Het originele exemplaar van die kaart, vaak de geboorteakte van Amerika genoemd, heeft sinds 2007 een prominente plaats in de Library of Congress, in Washington.
De kaart die in München is teruggevonden is kleiner dan het origineel (2,32 op 1,20 meter) en is per toeval teruggevonden in twee geometrische werken die in de 19e eeuw verkeerdelijk werden samengebonden.
(HLN)
Nieuw exemplaar eerste kaart Amerika ontdekt in München
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 05-07-2012 01:14:52 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-07-2012
Negen oude skeletten gevonden in Westfriese Omringdijk
In de Westfriese Omringdijk in het Noord-Hollandse Oosterleek zijn tot nog toe negen skeletten van volwassen mensen en kinderen gevonden uit vermoedelijk de veertiende eeuw.
Foto: ANP
Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK) spreekt dinsdag over een spectaculaire archeologische vondst.
De vondsten werden gedaan nadat tijdens afrondende dijkversterkingswerkzaamheden vorige week muren van huizen uit de zeventiende en achttiende eeuw werden gevonden.
.Bij daaropvolgend archeologisch onderzoek werd een skelet aangetroffen. Volgens het hoogheemraadschap zorgde vooral de vreemde ligging van het hoofd, dat bij het bekken lag, voor gefronste wenkbrauwen van de archeologen.
Houten huizen
Vermoedelijk lag er echter op de vindplaats een binnendijkse begraafplaats van Oosterleek. Daarop duidt althans de vondst van resten van houten huizen uit de twaalfde of dertiende eeuw. "Het gaat om systematische christelijke begravingen, de doden liggen namelijk met het gezicht naar het oosten", aldus het hoogheemraadschap.
Ook is een muur van grote bakstenen die in de middeleeuwen werden gebruikt gevonden. De muur hoorde mogelijk bij een oud gebouw.
Verzwolgen
Het oude dorp werd in de vijftiende eeuw door de zee verzwolgen. De dijk is destijds weliswaar verplaatst, maar het binnendijkse deel van het kerkhof bleef gewijde grond, aldus het HHNK. Tot in de zeventiende eeuw werden er de doden begraven.
Het onderzoek naar de huizen en skeletten wordt deze week afgerond
(nu.nl)
Negen oude skeletten gevonden in Westfriese Omringdijk
In de Westfriese Omringdijk in het Noord-Hollandse Oosterleek zijn tot nog toe negen skeletten van volwassen mensen en kinderen gevonden uit vermoedelijk de veertiende eeuw.
Foto: ANP
Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK) spreekt dinsdag over een spectaculaire archeologische vondst.
De vondsten werden gedaan nadat tijdens afrondende dijkversterkingswerkzaamheden vorige week muren van huizen uit de zeventiende en achttiende eeuw werden gevonden.
.Bij daaropvolgend archeologisch onderzoek werd een skelet aangetroffen. Volgens het hoogheemraadschap zorgde vooral de vreemde ligging van het hoofd, dat bij het bekken lag, voor gefronste wenkbrauwen van de archeologen.
Houten huizen
Vermoedelijk lag er echter op de vindplaats een binnendijkse begraafplaats van Oosterleek. Daarop duidt althans de vondst van resten van houten huizen uit de twaalfde of dertiende eeuw. "Het gaat om systematische christelijke begravingen, de doden liggen namelijk met het gezicht naar het oosten", aldus het hoogheemraadschap.
Ook is een muur van grote bakstenen die in de middeleeuwen werden gebruikt gevonden. De muur hoorde mogelijk bij een oud gebouw.
Verzwolgen
Het oude dorp werd in de vijftiende eeuw door de zee verzwolgen. De dijk is destijds weliswaar verplaatst, maar het binnendijkse deel van het kerkhof bleef gewijde grond, aldus het HHNK. Tot in de zeventiende eeuw werden er de doden begraven.
Het onderzoek naar de huizen en skeletten wordt deze week afgerond
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oudste boerderij West-Europa in Best
AMSTERDAM - De oudste nog in gebruik zijnde boerderij van West-Europa staat in het Brabantse Best. Het hout waaruit de boerderij is opgebouwd stamt uit de 13e eeuw, zo blijkt uit onderzoek.
De oudste boerderij van West-Europa. Nu verkeert de stal nog in vervallen staat, maar daar moet volgens de Pronvincie en het Rijk verandering in komen.
De boerderij zou al sinds 1263 bestaan is nog steeds in gebruik. Er worden kalveren gehuisvest.
Het Rijk wil van de stal, die in vervallen staat verkeert, een rijksmonument maken. Zowel de provincie Noord-Brabant als het Rijk stellen een ton beschikbaar om het gebouw te renoveren. Dat meldt Omroep Brabant vrijdag.
Best wil zelf ook bijdragen, maar de gemeenteraad moet daar eerst nog goedkeuring voor geven.
Boer Piet Scheepers wilde zes jaar terug eigenlijk de stal laten slopen. Tegen de regionale nieuwszender zegt dat hij nooit had geweten dat de boerderij zo oud was. "Wij dachten altijd een jaar of driehonderd."
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)rderij_Europa__.html
AMSTERDAM - De oudste nog in gebruik zijnde boerderij van West-Europa staat in het Brabantse Best. Het hout waaruit de boerderij is opgebouwd stamt uit de 13e eeuw, zo blijkt uit onderzoek.
De oudste boerderij van West-Europa. Nu verkeert de stal nog in vervallen staat, maar daar moet volgens de Pronvincie en het Rijk verandering in komen.
De boerderij zou al sinds 1263 bestaan is nog steeds in gebruik. Er worden kalveren gehuisvest.
Het Rijk wil van de stal, die in vervallen staat verkeert, een rijksmonument maken. Zowel de provincie Noord-Brabant als het Rijk stellen een ton beschikbaar om het gebouw te renoveren. Dat meldt Omroep Brabant vrijdag.
Best wil zelf ook bijdragen, maar de gemeenteraad moet daar eerst nog goedkeuring voor geven.
Boer Piet Scheepers wilde zes jaar terug eigenlijk de stal laten slopen. Tegen de regionale nieuwszender zegt dat hij nooit had geweten dat de boerderij zo oud was. "Wij dachten altijd een jaar of driehonderd."
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)rderij_Europa__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Marine zoekt gezonken vlaggenschip voor de kust bij Vlissingen
Medewerkers van de Koninklijke Marine en de Defensie Duikgroep gaan maandag en dinsdag op zoek naar sporen van het historische schip de Walcheren. Dit vlaggenschip – dat aan tal van grote zeeslagen meedeed –, verging in 1689 in het zicht van de haven van Vlissingen. Hierbij kwamen 24 opvarenden om het leven.
Het onderzoek vindt plaats in de Scheldemonding, vlak voor de rede van Vlissingen, en wordt uitgevoerd op verzoek van de provincie Zeeland. Waarschijnlijk zonk het zeventiende-eeuwse schip na een botsing met het Westerhoofd van de Koopmanshaven van Vlissingen.
Het vlaggenschip Walcheren werd in 1665 in Vlissingen gebouwd. Het zogenaamde linieschip was 155 voet lang en 40 voet breed. Het had een capaciteit van 380 man en 70 kanonnen.
n 1666 kreeg Cornelis Evertsen de Jonge als luitenant-admiraal het commando over de Walcheren. Het schip nam vervolgens deel aan een verschillende grote zeeslagen, waaronder de Vierdaagse Zeeslag (juni 1666), de Tweedaagse Zeeslag (augustus 1666), de beroemde Tocht naar Chatham (augustus 1667), de Slag bij Solebay (juni 1672) en de Slag bij Kijkduin.
Het schip maakte ook deel uit van de vloot waarmee stadhouder Willem III in 1688 naar Engeland voer om daar koning te worden, de zogenaamde Glorieuze Revolutie. De Walcheren voer in de voorlinie en de overtocht verliep voorspoedig. Dat kon echter niet gezegd worden van de terugtocht in 1689. Het admiraalsschip voer vlak voor de kust van Vlissingen om zich goed te tonen aan de bevolking. Door een windvlaag en sterke stroming stootte de Walcheren waarschijnlijk tegen het Westerhoofd. Er werd een gat geslagen in de romp en het schip zonk voor het oog van duizenden inwoners van Vlissingen.
Het scheepswrak belemmerde lange de tijd de doorgang waardoor er vroeger verschillende pogingen werden ondernomen om het schip te ruimen. Uiteindelijk werd het scheepswrak met buskruit vernietigd, om de vaarroute naar de zogenaamde Koopmanshaven open te houden.
Zoektocht
Medewerkers van de Koninklijke Marine en de Defensie Duikgroep gaan bij Vlissingen nu dus op zoek naar restanten van het schip. Er wordt onder meer gewerkt met een onderwaterrobot en sonar-apparatuur. Wat zich nog op de bodem bevindt is niet duidelijk. De restanten zijn namelijk al eeuwen onderhevig aan de sterke stroming in de Westerschelde en erosie. De stroming en het slechte zicht onderwater maken het onderzoek volgens Defensie extra complex.
Mochten er restanten van het schip gevonden worden, dan zal de Marine in overleg met de provincie, gemeente Vlissingen en verschillende culturele instellingen besluiten of er objecten geborgen kunnen worden.
Bron: http://historiek.net/nieu(...)laggenschip-uit-1689
Medewerkers van de Koninklijke Marine en de Defensie Duikgroep gaan maandag en dinsdag op zoek naar sporen van het historische schip de Walcheren. Dit vlaggenschip – dat aan tal van grote zeeslagen meedeed –, verging in 1689 in het zicht van de haven van Vlissingen. Hierbij kwamen 24 opvarenden om het leven.
Het onderzoek vindt plaats in de Scheldemonding, vlak voor de rede van Vlissingen, en wordt uitgevoerd op verzoek van de provincie Zeeland. Waarschijnlijk zonk het zeventiende-eeuwse schip na een botsing met het Westerhoofd van de Koopmanshaven van Vlissingen.
Het vlaggenschip Walcheren werd in 1665 in Vlissingen gebouwd. Het zogenaamde linieschip was 155 voet lang en 40 voet breed. Het had een capaciteit van 380 man en 70 kanonnen.
n 1666 kreeg Cornelis Evertsen de Jonge als luitenant-admiraal het commando over de Walcheren. Het schip nam vervolgens deel aan een verschillende grote zeeslagen, waaronder de Vierdaagse Zeeslag (juni 1666), de Tweedaagse Zeeslag (augustus 1666), de beroemde Tocht naar Chatham (augustus 1667), de Slag bij Solebay (juni 1672) en de Slag bij Kijkduin.
Het schip maakte ook deel uit van de vloot waarmee stadhouder Willem III in 1688 naar Engeland voer om daar koning te worden, de zogenaamde Glorieuze Revolutie. De Walcheren voer in de voorlinie en de overtocht verliep voorspoedig. Dat kon echter niet gezegd worden van de terugtocht in 1689. Het admiraalsschip voer vlak voor de kust van Vlissingen om zich goed te tonen aan de bevolking. Door een windvlaag en sterke stroming stootte de Walcheren waarschijnlijk tegen het Westerhoofd. Er werd een gat geslagen in de romp en het schip zonk voor het oog van duizenden inwoners van Vlissingen.
Het scheepswrak belemmerde lange de tijd de doorgang waardoor er vroeger verschillende pogingen werden ondernomen om het schip te ruimen. Uiteindelijk werd het scheepswrak met buskruit vernietigd, om de vaarroute naar de zogenaamde Koopmanshaven open te houden.
Zoektocht
Medewerkers van de Koninklijke Marine en de Defensie Duikgroep gaan bij Vlissingen nu dus op zoek naar restanten van het schip. Er wordt onder meer gewerkt met een onderwaterrobot en sonar-apparatuur. Wat zich nog op de bodem bevindt is niet duidelijk. De restanten zijn namelijk al eeuwen onderhevig aan de sterke stroming in de Westerschelde en erosie. De stroming en het slechte zicht onderwater maken het onderzoek volgens Defensie extra complex.
Mochten er restanten van het schip gevonden worden, dan zal de Marine in overleg met de provincie, gemeente Vlissingen en verschillende culturele instellingen besluiten of er objecten geborgen kunnen worden.
Bron: http://historiek.net/nieu(...)laggenschip-uit-1689
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Oorlogsmonument bij Assen vernield
ASSEN - Onbekenden hebben vorige week een oorlogsmonument bij Assen, dat herinnert aan een neergestorte Britse bommenwerper in de Tweede Wereldoorlog, zwaar beschadigd. Het vliegtuig met de gebroken vleugel, een belangrijk bestanddeel van het monument, is met bruut geweld van de rest van het monument gescheiden.
Dat meldde de gemeente Assen maandag. Het monument is een eerbetoon aan de zeven bemanningsleden van de Royal Air Force, die om het leven kwamen toen hun toestel in oktober 1943 even buiten Assen neerstortte.
De gemeente heeft direct opdracht gegeven het monument te herstellen.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ssen_vernield__.html
ASSEN - Onbekenden hebben vorige week een oorlogsmonument bij Assen, dat herinnert aan een neergestorte Britse bommenwerper in de Tweede Wereldoorlog, zwaar beschadigd. Het vliegtuig met de gebroken vleugel, een belangrijk bestanddeel van het monument, is met bruut geweld van de rest van het monument gescheiden.
Dat meldde de gemeente Assen maandag. Het monument is een eerbetoon aan de zeven bemanningsleden van de Royal Air Force, die om het leven kwamen toen hun toestel in oktober 1943 even buiten Assen neerstortte.
De gemeente heeft direct opdracht gegeven het monument te herstellen.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ssen_vernield__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.nieuwsblad.be/(...)leid=DMF20120709_081
quote:LEUVEN - De Leuvense burgemeester Tobback is nog steeds boos om de opgravingen op het herdoopte Rector De Somerplein, vlakbij zijn stadhuis. Er werden 28.000 scherven bovengehaald maar zelfs het Leuvense museum M is voorlopig niet geïnteresseerd.
Dat Louis Tobback niet meteen warm liep voor de archeologische opgravingen vlakbij zijn stadhuis, was bekend. Die opgravingen hebben de heraanleg van het Fochplein (nu het De Somerplein) vertraagd en 650.000 euro gekost, aldus Tobback.
Wat de archeologen hebben ontdekt, overtuigt de Leuvense burgemeester niet, zo zegt hij in De Morgen.
'Een zootje scherven, meer niet', klinkt het.
De archeologen ontdekten dat het plein sinds het jaar 1000 na Christus permanent bewoond werd - in de Middeleeuwen en ook later door de welstellende burgerij. Ze haalden 28.000 vondsten naar boven: dierlijke beenderen, glas, steenstalen en aardewerk.
Het ontgoochelende is dat die vondsten nu in een honderdtal verhuisdozen klaar staan om naar het Leuvense museum M te verhuizen. Maar dat museum is niet zinnens er gauw iets mee te doen. Wegens tijds- en personeelsgebrek, luidt het.
Op langere termijn wil het museum wel enkele zalen aan archeologie wijden, maar die plannen zijn nog vaag, zo luidt het nog in De Morgen.
'De handelszaken hier zijn geruïneerd en er zijn mensen ontslagen in sommige broodjeszaken aan het plein,' zegt Tobback die duidelijk niet vindt dat de opgravingen dat leed waard waren.
En gevondenquote:
Marine zoekt gezonken vlaggenschip voor de kust bij Vlissingen
http://www.nu.nl/wetensch(...)ten-scheepswrak.html
quote:Marine duikt resten scheepswrak op
AMSTERDAM - Marineduikers hebben mogelijke restanten van het historische schip Walcheren opgedoken.
Ze hebben scheepsbalken van twee en acht meter met metalen pennen aangetroffen en een bakstenen muurtje dat mogelijk deel was van de broodbakoven van het vlaggenschip. Dat laat het ministerie van Defensie dinsdag weten.
De Walcheren, die bij diverse grote zeeslagen was betrokken, verging in 1689 voor de haven van Vlissingen. Hierbij kwamen 24 opvarenden om.
De provincie Zeeland had de marine gevraagd onderzoek te verrichten in de Scheldemonding bij Vlissingen.
Botsing
Onderzoek had uitgewezen dat de Walcheren vermoedelijk in botsing was gekomen met het Westerhoofd van de Koopmanshaven en tot zinken kwam bij de voormalige ingang van de Nieuwe Haven.
Sonar- en magnetisch onderzoek toonden hier veel verstoringen in de bodem. De marine ging maandag en dinsdag op onderzoek uit met een onderwaterrobot, sonar en duikers.
De sterke stroming en het zeer slechte zicht onder water maakten de zoektocht complex. De gevonden voorwerpen worden in overleg met de provincie, de gemeente Vlissingen en culturele instellingen aan nader onderzoek onderworpen.
stupidity has become as common as common sense was before
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9633quote:A Brief History of Global Anchor Currencies by Sanjeev Sanyal - The Globalist
By Sanjeev Sanyal | Thursday, May 24, 2012
Throughout history, the global system of trade and finance has only ever been in "balance" by lucky coincidence — or when a hegemonic power has imposed its will in order to make the system work. In addition to setting the rules, these powers also supplied crucial liquidity to facilitate the flow of trade between countries. Sanjeev Sanyal explains.
One of the common characteristics of international monetary systems throughout history is the willingness of a major economy — usually the pre-eminent power of its time — to trade its credibility to provide the world with a monetary anchor.
This leads to a symbiotic relationship between the anchor country and the rest of the world: The anchor country gets cheap financing and the rest of the world gets the monetary liquidity needed to lubricate economic activity.
During the Roman times, for instance, the world economic system was underpinned by booming trade between the Roman Empire and India, the export champion of the ancient world. Merchant ships sailed down the Red Sea or the Persian Gulf and then took advantage of the monsoon winds to cross the Arabian Sea to India.
The problem with Indo-Roman trade, however, was that India ran a large trade surplus with the empire. As Pliny (23-79 AD) wrote: "Not a year passed in which India did not take fifty million sesterces away from Rome."
The trade deficit meant that there was a continuous drain in gold and silver coins that, in turn, created shortages of these metals in Rome. Expressed in modern terms, this meant that the Romans were constantly facing a monetary squeeze.
Matters were made worse by the fact that the empire frequently ran fiscal deficits due to external and internal wars. Roman emperors tried to deal with the twin deficits in various ways. Emperor Vespasian tried unsuccessfully to impose restrictions on imports from India in the 1st century AD.
However, the more common response to the problem was the debasement of imperial coins by reducing the gold/silver content (the ancient equivalent of printing money). Not surprisingly, the real value of the coins declined and the Romans experienced inflation.
It is estimated that the price of a military uniform rose 166 times between 138 and 301 AD. The price of wheat rose more than 200-fold during this period. This should dispel another common belief that inflation is a modern invention.
The Romans tried many things to stabilize prices, including Emperor Diocletian's famous edict to fix prices. None of these efforts worked in the face of a continuous trade deficit with India, persistent fiscal deficits and the consequent debasement of coinage. (Interestingly, the Indians continued to accept the debased coins for centuries, although probably at a steadily falling exchange rate).
Ultimately, inflation led to serious distortions in the economy. It is said that soldiers' pay was so diminished in real worth that a full year's pay could barely buy eight week's worth of bread. This was one of the pressures that eventually eroded Roman credibility even as the empire went into terminal decline.
Pieces of eight
For a thousand years after the decline of Rome, Europe played a relatively small role in the global economy even as trade boomed between the Arabs, Indians, Chinese and the kingdoms of South East Asia.
Columbus' discovery of the Americas and Vasco da Gama's discovery of the sea route to India changed this. Spain now became a superpower and its financial strength was bolstered by its access to silver from New World.
Between 1501 and 1600, 17 million kilograms of pure silver and 181,000 kilograms of pure gold flowed to Spain. However, Spain spent its wealth on expensive wars in the Netherlands and elsewhere.
As a result, it constantly ran trade deficits with the rest of Europe and paid for it in silver coins. This injection of monetary liquidity, in turn, caused an economic boom in the rest of Europe and helped spread the spirit of the Renaissance.
Nonetheless, the increase in the supply of precious metals also caused a sustained bout of inflation. Prices rose at least four-fold in Spain over the course of the 16th century. Despite its access to New World silver, Spain became increasingly unable to service its war debts.
Spain's supplies of gold and silver were often pledged years in advance to Genoese bankers. Eventually, Spain repeatedly defaulted on sovereign debts (in 1607, 1627 and 1649) and went into geopolitical decline. Many bankers, such as Germany's Fuggers dynasty, were ruined by the defaults.
The political and economic center of gravity now shifted north to Holland, France and Britain. They would by turns come to dominate world trade in the 17th, 18th and 19th centuries.
Despite this shift, Spanish silver coins (known as "pieces of eight" or Spanish dollars) continued to be the key currency used in world trade right up to the American Revolutionary War. In fact, they remained legal tender in the United States till 1857 — long after Spain itself had ceased to be a major power.
The opium trade
It was only in the 19th century, following the defeat of Napoleon, that Britain was finally able to impose a system that affirmed its role as the world's anchor economy.
This system is known to historians as "triangular trade" between Britain, India and China. Under this arrangement, the British sold manufactured goods to the Indians and purchased raw cotton and opium. The opium was then sold to the Chinese in exchange for goods such as tea and porcelain. These were then sold back in Europe to fund the manufacture of exports to India.
In this way, Britain did not bleed gold in order to keep the system flowing. Note that this global trade system functioned because the East India Company was militarily able to impose its will. The imports of British-made industrial goods devastated India's large artisan-based manufacturing sector.
At the same time, Chinese attempts to close down the opium trade resulted in the Opium Wars of 1839-42 and 1856-60. In other words, war, colonization and drug-running were key ingredients in managing the international monetary system.
By the middle of the 19th century, the world was functioning on a bimetallic system based on gold and silver. However, following the British example, most major countries shifted to a gold standard by the 1870s.
The Bank of England stood ready to convert a pound sterling into an ounce of (11/122 fine) gold on demand. The U.S. Treasury was similarly committed to convert an ounce of gold at $4.86. This, in turn, locked the dollar-pound exchange rate.
This underlying monetary system anchored a great age of expansion in global trade and economic activity. Nevertheless, its success was underpinned by a lucky coincidence — a succession of gold discoveries in California, Australia and South Africa that allowed the world's gold supplies to expand roughly in line with economic activity. It helped that many of these discoveries were conveniently in British control.
Even then, it was not an age without problems. There were periods of inflation as well as periods of deflation. A succession of "panics" affected the global financial system. There were worries that excessive gold supplies would lead to sustained inflation.
The system was finally disrupted by World War I, but by this time Britain had long ceased to be the world's most powerful economy. Britain was overtaken by the United States around 1890 and then by Germany in the 1900s.
After the war, harsh terms were imposed on Germany by the victorious allies. With no other resources available, the German authorities resorted to printing ever greater amounts of paper money till the process spiraled out of control.
By November 1923, a kilogram of bread cost 428 billion marks, a kilogram of butter 5,600 billion marks, a newspaper 200 billion marks and a tram ticket 150 billion marks. This experience with hyperinflation remains imprinted in German memory.
Meanwhile, the British tried to reestablish the pre-war global order by going back to a gold standard in 1925. There were also attempts to create a mercantile system of "Imperial Preference" within the British Empire that would have served the same purpose as had triangular trade in the19th century.
The world had changed, however, and Britain's position was no longer credible. With the Great Depression taking hold, the Bank of England was forced to choose between providing liquidity to the banks and honoring the gold peg. It opted for the former on September 20, 1931.
The economics of persistent imbalance
The current economic crisis, variously named the "Great Contraction" or the "Great Recession," is often interpreted as a crisis of the world monetary system triggered by indebtedness and a loss of credibility.
Many experts have argued for "reform" of the global monetary system. There have been many suggestions ranging from a return to gold, a greater role for the IMF's Statutory Drawings Rights (SDR) or a completely new world currency.
What most people are little aware of is how old a problem this really is. Ancient Indians were willing to accept debased Roman coins just as modern central banks and economic participants are willing to hold U.S. dollars — despite its private and public indebtedness, its political wrangling and even a sovereign ratings downgrade.
Then as now, this is not because nations cannot see the problem of an asymmetric arrangement, but due to their willingness to pay a price for keeping the world economic system liquid.
quote:
[ afbeelding ]
Een van de houten balken die bij de zoektocht werd opgedoken. Foto: ministerie van Defensie (NRC)
Bron
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Cool
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Zeldzame gouden kruisvaardersmunten gevonden
Foto: Thinkstock
In Israël is een zeldzame verzameling gouden munten uit het kruisvaarderstijdperk gevonden.
Het is een van de grootste ontdekkingen in zijn soort, meldde de Israëlische archeologische dienst woensdag.
De 108 munten zijn aangetroffen tussen de ruïnes van het kasteel van Arsuf, vlak bij Tel Aviv aan de Middellandse Zee. In 1191 versloeg de legendarische kruisvaarder Richard Leeuwenhart met zijn leger de strijders van moslimleider Saladin bij Arsuf.
.
Stenen vloer
De munten zaten in een kan die zich onder een stenen vloer bevond. Ze werden waarschijnlijk gebruikt voor het huren van land en andere economische activiteiten.
''Het is een zeldzame vondst. We hebben niet veel goud dat is verspreid door de kruisvaarders'', zei professor Oren Tal, de leider van het archeologisch team.
Door: ANP .
(nu.nl)
Foto: Thinkstock
In Israël is een zeldzame verzameling gouden munten uit het kruisvaarderstijdperk gevonden.
Het is een van de grootste ontdekkingen in zijn soort, meldde de Israëlische archeologische dienst woensdag.
De 108 munten zijn aangetroffen tussen de ruïnes van het kasteel van Arsuf, vlak bij Tel Aviv aan de Middellandse Zee. In 1191 versloeg de legendarische kruisvaarder Richard Leeuwenhart met zijn leger de strijders van moslimleider Saladin bij Arsuf.
.
Stenen vloer
De munten zaten in een kan die zich onder een stenen vloer bevond. Ze werden waarschijnlijk gebruikt voor het huren van land en andere economische activiteiten.
''Het is een zeldzame vondst. We hebben niet veel goud dat is verspreid door de kruisvaarders'', zei professor Oren Tal, de leider van het archeologisch team.
Door: ANP .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
voor video en meer zie:quote:Water in Dokje van Perry
VLISSINGEN - In het Dokje van Perry in Vlissingen staat weer water. Dat betekent dat de restauratie van het oudste droogdok van Nederland bijna is voltooid. Het dokje is gebouwd in de jaren 1704-1705 naar een ontwerp van de Engelsman John Perry.
http://www.omroepzeeland.(...)n-perry#.T_6Tyo5Lea4
12-07-2012
Vroegmiddeleeuwse graven gevonden bij Oegstgeest
Bij een opgraving in Oegstgeest zijn Leidse archeologen op twee vroegmiddeleeuwse graven gestuit. Het zijn graven van volwassen vrouwen, die bijgezet waren in een kuil. Op de geraamtes werden restanten van bronzen sieraden en een kralensnoer gevonden. De graven dateren uit de zevende eeuw.
Grote nederzetting
‘De vondst van begravingen uit deze periode is in West-Nederland zeer bijzonder’, zegt Jasper de Bruin, de leider van het onderzoek. De opgravingen, gestart in 2009, hebben tot dusver gegevens opgeleverd over een grote nederzetting, die tussen 500 en 750 na Christus bewoond is geweest. Naast boer waren de toenmalige inwoners ook actief als handelaar en visser. Hoewel veel delen van de nederzetting zijn opgegraven, ontbraken tot dusver sporen van de bewoners zelf. Die zijn nu aangetroffen.
Een van de skeletten; de duimstok ernaast heeft een schaalverdeling in centimeters. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Laagje stro of bloemen
De twee grafkuilen liggen aan de rand van de nederzetting. In de grafkuilen werd een laag organisch materiaal teruggevonden, dat mogelijk afkomstig is van stro of bloemen die in het graf geplaatst waren. Onderzoek aan grondmonsters van deze laag moet bevestigen of het hier inderdaad om stro of bloemen gaat.
Snoer van 71 kralen
De sieraden van brons waren in zeer slechte staat en zijn vermoedelijk alleen via röntgenopnames te bestuderen. Dit geldt niet voor het kralensnoer dat in een van de graven werd gevonden; deze was in goede staat. Het gaat om een snoer van 71 kralen van glas, natuursteen en barnsteen. De vondsten zullen de komende tijd geconserveerd en gerestaureerd moeten worden, voordat ze aan het publiek getoond kunnen worden.
Hondenskeletten
Hoewel er hard gezocht is naar meer begravingen, lijkt het er nu op dat er geen andere graven aanwezig zijn geweest, aangezien het omliggende terrein volledig is opgegraven. Naast de twee vrouwengraven werden ook drie hondenskeletten gevonden. Mogelijk werden de huisdieren en de mensen bij elkaar begraven.
Onderwijsopgraving
Sinds 2009 voert de Faculteit der Archeologie, in opdracht van het Expertisecentrum Vastgoed van de Universiteit Leiden, opgravingen uit in Oegstgeest. Het project is sinds 2011 een zogenaamde onderwijsopgraving, waar studenten niet alleen leren opgraven, maar waar ze ook tijdens hun verdere studie kunnen stagelopen. De vondsten kunnen door de studenten gebruikt worden voor onderzoek, bijvoorbeeld in het kader van hun scriptie. Deze combinatie tussen onderwijs en onderzoek op een opgraving komt in Nederland zelden voor. Het onderzoek is op 29 juni afgesloten maar op de Facebookpagina is nog genoeg informatie over de opgraving te vinden.
(Kennislink)
Vroegmiddeleeuwse graven gevonden bij Oegstgeest
Bij een opgraving in Oegstgeest zijn Leidse archeologen op twee vroegmiddeleeuwse graven gestuit. Het zijn graven van volwassen vrouwen, die bijgezet waren in een kuil. Op de geraamtes werden restanten van bronzen sieraden en een kralensnoer gevonden. De graven dateren uit de zevende eeuw.
Grote nederzetting
‘De vondst van begravingen uit deze periode is in West-Nederland zeer bijzonder’, zegt Jasper de Bruin, de leider van het onderzoek. De opgravingen, gestart in 2009, hebben tot dusver gegevens opgeleverd over een grote nederzetting, die tussen 500 en 750 na Christus bewoond is geweest. Naast boer waren de toenmalige inwoners ook actief als handelaar en visser. Hoewel veel delen van de nederzetting zijn opgegraven, ontbraken tot dusver sporen van de bewoners zelf. Die zijn nu aangetroffen.
Een van de skeletten; de duimstok ernaast heeft een schaalverdeling in centimeters. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Laagje stro of bloemen
De twee grafkuilen liggen aan de rand van de nederzetting. In de grafkuilen werd een laag organisch materiaal teruggevonden, dat mogelijk afkomstig is van stro of bloemen die in het graf geplaatst waren. Onderzoek aan grondmonsters van deze laag moet bevestigen of het hier inderdaad om stro of bloemen gaat.
Snoer van 71 kralen
De sieraden van brons waren in zeer slechte staat en zijn vermoedelijk alleen via röntgenopnames te bestuderen. Dit geldt niet voor het kralensnoer dat in een van de graven werd gevonden; deze was in goede staat. Het gaat om een snoer van 71 kralen van glas, natuursteen en barnsteen. De vondsten zullen de komende tijd geconserveerd en gerestaureerd moeten worden, voordat ze aan het publiek getoond kunnen worden.
Hondenskeletten
Hoewel er hard gezocht is naar meer begravingen, lijkt het er nu op dat er geen andere graven aanwezig zijn geweest, aangezien het omliggende terrein volledig is opgegraven. Naast de twee vrouwengraven werden ook drie hondenskeletten gevonden. Mogelijk werden de huisdieren en de mensen bij elkaar begraven.
Onderwijsopgraving
Sinds 2009 voert de Faculteit der Archeologie, in opdracht van het Expertisecentrum Vastgoed van de Universiteit Leiden, opgravingen uit in Oegstgeest. Het project is sinds 2011 een zogenaamde onderwijsopgraving, waar studenten niet alleen leren opgraven, maar waar ze ook tijdens hun verdere studie kunnen stagelopen. De vondsten kunnen door de studenten gebruikt worden voor onderzoek, bijvoorbeeld in het kader van hun scriptie. Deze combinatie tussen onderwijs en onderzoek op een opgraving komt in Nederland zelden voor. Het onderzoek is op 29 juni afgesloten maar op de Facebookpagina is nog genoeg informatie over de opgraving te vinden.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wapens Bonnie en Clyde worden geveild.
http://www.nieuwsblad.be/(...)leid=DMF20120713_133quote:De pistolen die Bonnie Parker en Clyde Barrow in 1934 bij zich hadden toen ze in een hinderlaag van de politie werden gedood, worden geveild. Het .38-pistool dat Bonnie aan de binnenkant van haar dijbeen droeg en het .45-pistool van Clyde moeten elk tussen de honderd- en tweehonderdduizend euro opleveren.
De wapens werden na de dood van het beruchte misdaadkoppel in beslag genomen. Ze worden nu, tachtig jaar later, samen met allerhande andere Bonnie en Clyde-memorabilia geveild in New Hampshire. Mensen kunnen er ook bieden op Clyde's gouden zakhorloge, Bonnie's cosmeticakistje, en een brief die Clyde aan zijn broer schreef toen ze op de vlucht waren.
Bonnie en Clyde zouden sinds hun ontmoeting in 1930 dertien moorden en talloze overvallen hebben gepleegd. Ze werden vaak bijgestaan door bendeleden. De politieman die leiding gaf aan de hinderlaag, Texas Ranger Frank Hamer, zou de wapens van het moordduo hebben gekregen als dank voor de succesvolle actie.
Ура для россии
http://www.guardian.co.uk(...)ans-theme-park-tibet
Van die prinses wist ik niet. Het komt wel vaker dat de Chinese overheid er de nadruk op wil leggen dat er eeuwenlang banden zijn tussen Tibet en (de rest van) China.quote:Chinese officials have announced plans to build a £3bn Tibetan culture theme park outside Lhasa in three to five years.
Authorities see developing tourism as crucial to the economic future of Tibet and have set a goal of attracting 15 million tourists a year by 2015, generating up to 18bn yuan (£1.8bn), in a region with a population of just 3 million.
But Tibetan groups have expressed concern that the surge in tourism has also eroded traditional culture and that the income has economically benefited Han Chinese more than Tibetans.
Ma Xinming, deputy mayor of the city, told journalists that the park would cover 800 hectares (1980 acres) on a site just over a mile from the centre. He said it would improve the Tibetan capital's attractiveness to tourists and be a landmark for its cultural industry, state news agency Xinhua reported.
The mayor said it would include attractions themed around Princess Wencheng – the seventh-century niece of a Tang-dynasty emperor who married a king from Tibet's Yarlung dynasty – whose tale has been embraced by Chinese authorities as a parable of ethnic harmony.
The park will include outdoor shows about the princess, along with other educational and entertainment facilities. Business and residential districts would also be included.
Ma said the park would also reduce tourist pressure on the Jokhang Temple and the Barkhor in the heart of old Lhasa, helping to protect the city's heritage.
According to state media, the number of visitors to the region rose by 25.7% year-on-year in the first five months of 2012. The tourism bureau has said Tibet expects 10 million tourists this year – up one million from last year – with tourism revenues growing to 12bn yuan. But foreigners were last month indefinitely banned from visiting, amid growing tension.
The announcement came after two Tibetan men set fire to themselves in Lhasa. Tibetan areas across western China have seen a spate of self-immolations, with those involved protesting against Chinese policies.
Officials in China often see theme parks as a way to develop tourism, though many have failed to attract the investment and visitors they anticipated. Whether the Lhasa government ends up building the project on the massive scale envisaged remains to be seen.
Professor Robert Barnett, an expert on Tibetan culture at Columbia University, said that while some officials had talked about environmentally and culturally appropriate tourism in Tibet, "this represents a nail in the coffin – symbolically and perhaps practically – of attempts by Tibetans and Chinese to promote that."
He added: "To recoup that cost, you have to have tourism on an unimaginable scale."
Barnett said Tibetans might well go to the theme park themselves, but would also be likely to question whether it was good for their culture and worth the huge investment.
"They are very acutely aware of these issues ... but I am not sure they have any form to ask them publicly," he said.
Xinhua reported last month that officials have also earmarked more than 400m yuan to develop tourism in Nyingchi prefecture in southeastern Tibet, renowned for its scenic beauty.
In addition to creating an international "Swiss-style" tourism town, the schemes will involve building 22 "model villages", where tourists will be able to enjoy homestays. Critics have warned the plan could damage the fragile environment.
17-07-2012
Grootste dam van de oude Maya’s ontdekt
Wetenschappers hebben in de oude stad Tikal de resten van de grootste dam die de oude Maya’s ooit in Centraal-Amerika aanlegden, teruggevonden. De dam zou zo’n 75 miljoen liter water in een door mensen gemaakt reservoir hebben gehouden.
De dam was zo’n 79 meter lang en zeker tien meter hoog. Het bouwwerk bestond uit stenen, puin en aarde. Dat schrijven wetenschappers van de universiteit van Cincinnati in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.
Droogte
De vondst verklaart deels hoe de Maya’s ervoor zorgden dat hun immense samenleving in roerige tijden stand kon houden. Zo rond het jaar 700 telde de oude stad Tikal (een deel ervan ziet u op de foto hierboven) zo’n 60.000 tot 80.000 inwoners. Het gehele gebied van de Maya’s zou zo’n vijf miljoen inwoners hebben geteld. “Dat is veel meer dan de huidige omgeving nu mogelijk maakt,” stelt onderzoeker Vernon Scarborough. “Dus ze waren in staat om een grote en zeer complexe samenleving gedurende meer dan 1500 jaar in stand te houden.” Dat is extra knap als u bedenkt dat dit gebied met zeer wisselende weersomstandigheden te maken had. Het kon dagen regenen. Maar het kon ook langdurig droog blijven.
Appeltje voor de dorst
Vandaar dat de Maya’s wel maatregelen moesten nemen om al die inwoners continu van water te voorzien en dus de orde te handhaven. Het verzamelen van water staat in hun hele architectuur centraal. Op en rondom gebouwen werd water verzameld en vervolgens via diverse kanalen naar grote reservoirs doorgestuurd. Een appeltje voor de dorst.
Water zuiveren
De onderzoekers ontdekten niet alleen de grootste dam die de oude Maya’s ooit bouwden. Ze ontdekten ook een heus waterzuiveringssysteem uit de tijd van de oude Maya’s. Voordat het water in het reservoir stroomde, lieten de Maya’s het door flink wat zand heen bewegen. Dit zand filterde het water. Opvallend genoeg bevatte het waterzuiveringssysteem ook kwartszand. “Dat komt van nature niet in het gebied van Tikal voor. De Maya’s die in Tikal woonden, moesten er zeker 20 mijl (ongeveer 30 kilometer) voor reizen om het kwartszand te verkrijgen en hun waterfilters te maken.” Het bewijst volgens de onderzoekers hoe belangrijk de Maya’s watermanagement en (schoon) water achtten.Dam
De dam die de onderzoekers nu hebben teruggevonden, maakte ook deel uit van die aanpak. De dam moest het water dat op gepleisterde oppervlakken in de stad verzameld werd, bewaren. Maar dat was niet de enige functie van de dam. De bovenzijde van de dam verbond ook nog eens het ene deel van de stad met het andere deel. “Lang dachten we dat het enkel een verbindende weg was, eentje die toeristen die naar het gebied komen tot op de dag van vandaag gebruiken. Maar ons onderzoek laat nu zien dat het twee functies had en ook gebruikt werd als een belangrijke dam.”
Te droog
Het is zeer waarschijnlijk dat de inwoners van Tikal het dankzij de reservoirs en kanaaltjes heel lang in de stad konden volhouden. Ook in perioden van droogte was er genoeg water voorhanden. “Watermanagement door de Maya’s betrof ook irrigatie en dat had directe invloed op hoeveel mensen er gevoed konden worden en hoe sterk de populatie kon groeien,” vertelt onderzoeker David Lentz. “Deze aanpak stelde de Maya’s in Tikal in staat om gedurende meerdere eeuwen relatief hoge bevolkingscijfers te houden.” Toch kon het watermanagement Tikal uiteindelijk niet helemaal redden. In de negende eeuw begonnen de droogtes steeds langer te duren en konden ook de waterreservoirs niet meer aan de vraag voldoen. Dat leidde waarschijnlijk tot onrust en zou er uiteindelijk zelfs voor gezorgd hebben dat de Maya’s Tikal verlieten.
Links ziet u een stukje van de teruggevonden dam. Het rood omlijnde gebied laat een ingestorte inlaat zien. Rechts ziet u het kwartszand dat gebruikt werd om het water te zuiveren. Foto’s: UC.edu.
De onderzoekers benadrukken echter dat we ondanks dat de Maya’s uiteindelijk het onderspit moesten delven toch nog veel van ze kunnen leren. Tegenwoordig hebben we in principe de technologie om een perfect watermanagement te voeren, maar juist in landen waar een tekort aan water is, ontbreekt de technologie en het geld. En in die gebieden kunnen we met de eenvoudige middelen van de Maya’s voor weinig geld wellicht nog heel wat bewerkstelligen.
(scientias.nl)
Grootste dam van de oude Maya’s ontdekt
Wetenschappers hebben in de oude stad Tikal de resten van de grootste dam die de oude Maya’s ooit in Centraal-Amerika aanlegden, teruggevonden. De dam zou zo’n 75 miljoen liter water in een door mensen gemaakt reservoir hebben gehouden.
De dam was zo’n 79 meter lang en zeker tien meter hoog. Het bouwwerk bestond uit stenen, puin en aarde. Dat schrijven wetenschappers van de universiteit van Cincinnati in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.
Droogte
De vondst verklaart deels hoe de Maya’s ervoor zorgden dat hun immense samenleving in roerige tijden stand kon houden. Zo rond het jaar 700 telde de oude stad Tikal (een deel ervan ziet u op de foto hierboven) zo’n 60.000 tot 80.000 inwoners. Het gehele gebied van de Maya’s zou zo’n vijf miljoen inwoners hebben geteld. “Dat is veel meer dan de huidige omgeving nu mogelijk maakt,” stelt onderzoeker Vernon Scarborough. “Dus ze waren in staat om een grote en zeer complexe samenleving gedurende meer dan 1500 jaar in stand te houden.” Dat is extra knap als u bedenkt dat dit gebied met zeer wisselende weersomstandigheden te maken had. Het kon dagen regenen. Maar het kon ook langdurig droog blijven.
Appeltje voor de dorst
Vandaar dat de Maya’s wel maatregelen moesten nemen om al die inwoners continu van water te voorzien en dus de orde te handhaven. Het verzamelen van water staat in hun hele architectuur centraal. Op en rondom gebouwen werd water verzameld en vervolgens via diverse kanalen naar grote reservoirs doorgestuurd. Een appeltje voor de dorst.
Water zuiveren
De onderzoekers ontdekten niet alleen de grootste dam die de oude Maya’s ooit bouwden. Ze ontdekten ook een heus waterzuiveringssysteem uit de tijd van de oude Maya’s. Voordat het water in het reservoir stroomde, lieten de Maya’s het door flink wat zand heen bewegen. Dit zand filterde het water. Opvallend genoeg bevatte het waterzuiveringssysteem ook kwartszand. “Dat komt van nature niet in het gebied van Tikal voor. De Maya’s die in Tikal woonden, moesten er zeker 20 mijl (ongeveer 30 kilometer) voor reizen om het kwartszand te verkrijgen en hun waterfilters te maken.” Het bewijst volgens de onderzoekers hoe belangrijk de Maya’s watermanagement en (schoon) water achtten.Dam
De dam die de onderzoekers nu hebben teruggevonden, maakte ook deel uit van die aanpak. De dam moest het water dat op gepleisterde oppervlakken in de stad verzameld werd, bewaren. Maar dat was niet de enige functie van de dam. De bovenzijde van de dam verbond ook nog eens het ene deel van de stad met het andere deel. “Lang dachten we dat het enkel een verbindende weg was, eentje die toeristen die naar het gebied komen tot op de dag van vandaag gebruiken. Maar ons onderzoek laat nu zien dat het twee functies had en ook gebruikt werd als een belangrijke dam.”
Te droog
Het is zeer waarschijnlijk dat de inwoners van Tikal het dankzij de reservoirs en kanaaltjes heel lang in de stad konden volhouden. Ook in perioden van droogte was er genoeg water voorhanden. “Watermanagement door de Maya’s betrof ook irrigatie en dat had directe invloed op hoeveel mensen er gevoed konden worden en hoe sterk de populatie kon groeien,” vertelt onderzoeker David Lentz. “Deze aanpak stelde de Maya’s in Tikal in staat om gedurende meerdere eeuwen relatief hoge bevolkingscijfers te houden.” Toch kon het watermanagement Tikal uiteindelijk niet helemaal redden. In de negende eeuw begonnen de droogtes steeds langer te duren en konden ook de waterreservoirs niet meer aan de vraag voldoen. Dat leidde waarschijnlijk tot onrust en zou er uiteindelijk zelfs voor gezorgd hebben dat de Maya’s Tikal verlieten.
Links ziet u een stukje van de teruggevonden dam. Het rood omlijnde gebied laat een ingestorte inlaat zien. Rechts ziet u het kwartszand dat gebruikt werd om het water te zuiveren. Foto’s: UC.edu.
De onderzoekers benadrukken echter dat we ondanks dat de Maya’s uiteindelijk het onderspit moesten delven toch nog veel van ze kunnen leren. Tegenwoordig hebben we in principe de technologie om een perfect watermanagement te voeren, maar juist in landen waar een tekort aan water is, ontbreekt de technologie en het geld. En in die gebieden kunnen we met de eenvoudige middelen van de Maya’s voor weinig geld wellicht nog heel wat bewerkstelligen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-07-2012
Google gunt ons een kijkje in hutten van oude poolreizigers
Het is één van de plekken op aarde waar de meesten van ons nooit zullen komen: de verblijfplaats van poolreizigers als Scott en Shackleton. Dankzij Google kunnen we hun hutten nu toch bekijken. En wel vanuit onze luie stoel.
De kou op Antarctica heeft de sporen die de beroemde poolreizigers Robert Falcon Scott en Ernest Shackleton achterlieten heel goed bewaard. Hun hutten en gerei zijn nog steeds in min of meer goede staat te bezoeken. Maar ja, hoe vaak komt u nu op de zuidpool?
In de kiertjes
En dat terwijl een kijkje in de verblijfplaats van de heren toch echt de moeite waard is. Dankzij Google is het nu echter voor iedereen weggelegd. Op Google Maps kunt u de hutten van Shackleton en Scott terugvinden en ook even binnenkijken. Door in te zoomen kunt u zelfs ongegeneerd in de kleinste kiertjes gluren.
Fascinerend
En dat is fascinerend. U ziet de bedden waarin de expeditieleiders en hun teams sliepen, de tafel waaraan ze aten en de keuken waarin gekokkereld werd. Ook de medicijnen, het voedsel en allerhande andere materialen die de mannen tijdens de maanden die ze in de hut doorbrachten wel eens nodig konden hebben, staan er nog. En dat alles ziet eruit alsof Scott en Shackleton en hun mannen elk moment binnen kunnen wandelen. Een kijkje nemen? Glip hier de hut van Scott binnen en gluur hier eens in de kiertjes van Shackleton’s hut.
Over Scott en Shackleton
Het zijn beroemde namen: Robert Falcon Scott en Ernest Shackleton. Eerstgenoemde had een duidelijke missie: als eerste de Zuidpool bereiken. Dat leek in 1912 te gaan lukken, maar eenmaal op de Zuidpool aangekomen bleek poolreiziger Roald Amundsen hem net te zijn voor geweest. Op de terugweg kwam Scott om. Shackleton trok in 1901 samen met Scott naar Antarctica, maar zij bereikten de pool uiteindelijk niet. Hij besloot zeven jaar later zijn eigen expeditie op te zetten. Hij haalde de pool nooit. Ook een tweede expeditie – bedoeld om Antarctica dwars over te steken – mislukte. In 1921 ging Shackleton de uitdaging opnieuw aan: nu zou hij rondom Antarctica zeilen. Ook dat ging mis: Shackleton stierf tijdens de reis aan een hartaanval.
Google bracht overigens niet alleen de hutten van Shackleton en Scott in beeld. Ook de ceremoniële zuidpool kunt u vanuit uw luie stoel bezichtigen. Net als de South Pole Telescope (SPT) en de pinguïns
(scientias.nl)
Google gunt ons een kijkje in hutten van oude poolreizigers
Het is één van de plekken op aarde waar de meesten van ons nooit zullen komen: de verblijfplaats van poolreizigers als Scott en Shackleton. Dankzij Google kunnen we hun hutten nu toch bekijken. En wel vanuit onze luie stoel.
De kou op Antarctica heeft de sporen die de beroemde poolreizigers Robert Falcon Scott en Ernest Shackleton achterlieten heel goed bewaard. Hun hutten en gerei zijn nog steeds in min of meer goede staat te bezoeken. Maar ja, hoe vaak komt u nu op de zuidpool?
In de kiertjes
En dat terwijl een kijkje in de verblijfplaats van de heren toch echt de moeite waard is. Dankzij Google is het nu echter voor iedereen weggelegd. Op Google Maps kunt u de hutten van Shackleton en Scott terugvinden en ook even binnenkijken. Door in te zoomen kunt u zelfs ongegeneerd in de kleinste kiertjes gluren.
Fascinerend
En dat is fascinerend. U ziet de bedden waarin de expeditieleiders en hun teams sliepen, de tafel waaraan ze aten en de keuken waarin gekokkereld werd. Ook de medicijnen, het voedsel en allerhande andere materialen die de mannen tijdens de maanden die ze in de hut doorbrachten wel eens nodig konden hebben, staan er nog. En dat alles ziet eruit alsof Scott en Shackleton en hun mannen elk moment binnen kunnen wandelen. Een kijkje nemen? Glip hier de hut van Scott binnen en gluur hier eens in de kiertjes van Shackleton’s hut.
Over Scott en Shackleton
Het zijn beroemde namen: Robert Falcon Scott en Ernest Shackleton. Eerstgenoemde had een duidelijke missie: als eerste de Zuidpool bereiken. Dat leek in 1912 te gaan lukken, maar eenmaal op de Zuidpool aangekomen bleek poolreiziger Roald Amundsen hem net te zijn voor geweest. Op de terugweg kwam Scott om. Shackleton trok in 1901 samen met Scott naar Antarctica, maar zij bereikten de pool uiteindelijk niet. Hij besloot zeven jaar later zijn eigen expeditie op te zetten. Hij haalde de pool nooit. Ook een tweede expeditie – bedoeld om Antarctica dwars over te steken – mislukte. In 1921 ging Shackleton de uitdaging opnieuw aan: nu zou hij rondom Antarctica zeilen. Ook dat ging mis: Shackleton stierf tijdens de reis aan een hartaanval.
Google bracht overigens niet alleen de hutten van Shackleton en Scott in beeld. Ook de ceremoniële zuidpool kunt u vanuit uw luie stoel bezichtigen. Net als de South Pole Telescope (SPT) en de pinguïns
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-07-2012
Belangrijke archeologische vondsten in Horvat Kur
Een internationaal team van onder meer Leidse studenten en wetenschappers heeft een unieke combinatie van elementen van synagoges uit de Byzantijnse periode blootgelegd. Dat gebeurde tijdens werkzaamheden op de opgravingslocatie Horvat Kur in Galilea (Israël).
De Leidse archeoloog prof. dr. Jürgen Zangenberg en zijn collega-onderzoekers dr. Stefan Münger (Bern), dr. Raimo Hakola (Helsinki) en prof. dr. Byron McCane (Wofford) zijn erg ingenomen met hun ontdekking. “De meest spectaculaire vondst is een basaltsteen in de vorm van een lage tafel, aan de ene zijde gedecoreerd met figuratieve elementen en met geometrische patronen op de andere drie zijden.”
De stenen tafel die in Horvat Kur werd gevonden
Hij lijkt op een exemplaar dat een aantal jaar geleden is ontdekt in de buurt van Migdal, maar die was van ander materiaal gemaakt. Die steen zat in een muur uit de zesde eeuw na Christus, maar men neemt aan dat hij uit een eerdere fase van het synagogegebouw stamt. Wetenschappers zijn verdeeld over de functie van de ‘stenen tafel’ uit Migdal: misschien diende het als leestafel of katheder. De steen uit Horvat Kur kan helpen een antwoord te vinden op die vraag, hoewel het ook tot geheel nieuwe onderzoeksrichtingen kan leiden.
De stenen stoel, de eerste die op zijn oorspronkelijke plek in Israël is gevonden
Stenen stoel
Binnenin de synagoge vonden de archeologen een stenen zetel met twee treden die er naartoe leiden. Hij stond bovenop de bank langs de zuidelijke muur.
“Tijdens bijeenkomsten zat de leider van de geloofsgemeenschap daarop. Het is de eerste keer dat we een dergelijke zetel op zijn oorspronkelijke plek in Israël vinden”, legt Zangenberg uit.
Verder legden de onderzoekers in het midden van de zuidelijke muur de resten van een podium (‘bemah’) bloot. Hierop plaatste men indertijd de Torah-schrijn. Verschillende fragmenten van de schrijn kwamen tevoorschijn, waaronder een drempel in klassieke stijl, een fijn gedecoreerde console, de restanten van het reliëf van een leeuw en een rozet.
Al die vondsten laten zien wat voor een belangrijke betekenis het podium in de synagoge had, aldus Zangenberg. “Ze helpen de betekenis van de synagoge als centrum van maatschappelijk en religieus leven vast te bepalen.”
Synagogeleven
In een ‘cisterne’ – een ondergrondse wateropslagplaats – vlakbij de synagoge vonden de onderzoekers een ruime verzameling huishoudelijk aardewerk uit de Romeinse en Vroeg-Byzantijnse periode dat nog intact was. Veel daarvan was nog nooit eerder in complete staat gevonden.
Officials van de Israel Antiquities Authority benadrukken dat deze ontdekkingen een beter beeld geven van het synagogeleven in Galilea in de Byzantijnse tijd. Ze zullen het onderzoek naar synagoges zeker stimuleren. De opgravingen maken deel uit van het Kinnet Regional Poject. Sponsoren zijn de universiteiten van Leiden, Bern en Helsinki en het Wofford College.
(Kennislink)
Belangrijke archeologische vondsten in Horvat Kur
Een internationaal team van onder meer Leidse studenten en wetenschappers heeft een unieke combinatie van elementen van synagoges uit de Byzantijnse periode blootgelegd. Dat gebeurde tijdens werkzaamheden op de opgravingslocatie Horvat Kur in Galilea (Israël).
De Leidse archeoloog prof. dr. Jürgen Zangenberg en zijn collega-onderzoekers dr. Stefan Münger (Bern), dr. Raimo Hakola (Helsinki) en prof. dr. Byron McCane (Wofford) zijn erg ingenomen met hun ontdekking. “De meest spectaculaire vondst is een basaltsteen in de vorm van een lage tafel, aan de ene zijde gedecoreerd met figuratieve elementen en met geometrische patronen op de andere drie zijden.”
De stenen tafel die in Horvat Kur werd gevonden
Hij lijkt op een exemplaar dat een aantal jaar geleden is ontdekt in de buurt van Migdal, maar die was van ander materiaal gemaakt. Die steen zat in een muur uit de zesde eeuw na Christus, maar men neemt aan dat hij uit een eerdere fase van het synagogegebouw stamt. Wetenschappers zijn verdeeld over de functie van de ‘stenen tafel’ uit Migdal: misschien diende het als leestafel of katheder. De steen uit Horvat Kur kan helpen een antwoord te vinden op die vraag, hoewel het ook tot geheel nieuwe onderzoeksrichtingen kan leiden.
De stenen stoel, de eerste die op zijn oorspronkelijke plek in Israël is gevonden
Stenen stoel
Binnenin de synagoge vonden de archeologen een stenen zetel met twee treden die er naartoe leiden. Hij stond bovenop de bank langs de zuidelijke muur.
“Tijdens bijeenkomsten zat de leider van de geloofsgemeenschap daarop. Het is de eerste keer dat we een dergelijke zetel op zijn oorspronkelijke plek in Israël vinden”, legt Zangenberg uit.
Verder legden de onderzoekers in het midden van de zuidelijke muur de resten van een podium (‘bemah’) bloot. Hierop plaatste men indertijd de Torah-schrijn. Verschillende fragmenten van de schrijn kwamen tevoorschijn, waaronder een drempel in klassieke stijl, een fijn gedecoreerde console, de restanten van het reliëf van een leeuw en een rozet.
Al die vondsten laten zien wat voor een belangrijke betekenis het podium in de synagoge had, aldus Zangenberg. “Ze helpen de betekenis van de synagoge als centrum van maatschappelijk en religieus leven vast te bepalen.”
Synagogeleven
In een ‘cisterne’ – een ondergrondse wateropslagplaats – vlakbij de synagoge vonden de onderzoekers een ruime verzameling huishoudelijk aardewerk uit de Romeinse en Vroeg-Byzantijnse periode dat nog intact was. Veel daarvan was nog nooit eerder in complete staat gevonden.
Officials van de Israel Antiquities Authority benadrukken dat deze ontdekkingen een beter beeld geven van het synagogeleven in Galilea in de Byzantijnse tijd. Ze zullen het onderzoek naar synagoges zeker stimuleren. De opgravingen maken deel uit van het Kinnet Regional Poject. Sponsoren zijn de universiteiten van Leiden, Bern en Helsinki en het Wofford College.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-07-2012
Belangrijke 2300 jaar oude haven herontdekt in Israël
De haven hoort bij het oude Akko en was 2300 jaar geleden, in de Hellenistische periode, één van de grootste en meest belangrijke havens van het gebied. En nu is dankzij opgravingen eindelijk duidelijk waar die haven zich precies bevond.
De eerste aanwijzing voor de locatie van de belangrijke oude haven werd in 2009 gevonden. Archeologen troffen toen een stukje plaveisel aan dat veelvuldig werd gebruikt in en rondom havens. Maar daarmee was nog niet bewezen dat de haven zich hier bevond: het plaveisel kon het restant van een kaai, maar ook de vloer van een gebouw zijn.
Afmeren
Nu is echter overtuigend bewijs gevonden dat de haven van Akko zich op deze plaats bevond. “We hebben grote stenen ontdekt die zich in de kaai bevonden en gebruikt werden om zeilschepen die in de haven voor anker lagen vast te leggen,” vertelt onderzoeker Kobi Sharvit.
Deze steen bevond zich in de kaai. De kaai ziet u op de foto helemaal bovenaan dit artikel. De man bevindt zich op de kaai. Links van hem ziet u een zelfde steen als hierboven. Aan het gat in de steen kon een schip met touwen worden vastgemaakt. Foto: Kobi Sharvit / © Israel Antiquities Authority.
Aardewerk
Naast die stenen werden nog veel meer ontdekkingen gedaan. Zo werd er op de bodem van de haven flink wat aardewerk aangetroffen. Veel van het aardewerk lijkt afkomstig van eilandjes als Knidos, Rhodos en Kos en andere havensteden langs de Middellandse Zee.
Bijzonder
De vondst is heel bijzonder, zo benadrukt Sharvit. “Men moet begrijpen dat de locatie van deze haven tot aan deze opgravingen niet duidelijk was. Voor het eerst worden delen van de haven gevonden die horen bij de oude kustlijn en de Hellenistische stad.” Delen van deze oude kaai lopen door onder de Ottomaanse stadsmuren. Tot grote teleurstelling van de onderzoekers. “Waarschijnlijk zullen we nooit in staat zijn om deze delen op te graven.”
Herontdekt aardewerk. Foto: Kobi Sharvit / © Israel Antiquities Authority.
Militaire haven
De haven werd waarschijnlijk voor militaire doeleinden gebruikt. “Recent is er iets ontdekt dat suggereert dat we een deel van de militaire haven van Akko aan het opgraven zijn. Ik heb het dan over een indrukwekkend stuk stenen plaveisel van ongeveer 8 meter lang en 5 meter breed. De vloer is aan beide zijden afgebakend door twee indrukwekkende stenen muren die (net als de vloer, red.) op Phoenicische wijze zijn gebouwd. Het lijkt erop dat de vloer tussen de muren richting het zuiden ietsje afloopt.” Waarschijnlijk werd de installatie gebruikt om oorlogsschepen op de kant te hijsen.
Maar wat is er uiteindelijk met deze grootse haven gebeurd? Grote stenen die aan flinke gebouwen en installaties toebehoorden zijn verspreid over een afstand van enkele meters aangetroffen. Het wijst er volgens de onderzoekers op dat de haven systematisch en bewust vernietigd is. Wie daarvoor verantwoordelijk is, is nog onduidelijk. Dat hopen de onderzoekers in de toekomst uit te zoeken.
(scientias.nl)
Belangrijke 2300 jaar oude haven herontdekt in Israël
De haven hoort bij het oude Akko en was 2300 jaar geleden, in de Hellenistische periode, één van de grootste en meest belangrijke havens van het gebied. En nu is dankzij opgravingen eindelijk duidelijk waar die haven zich precies bevond.
De eerste aanwijzing voor de locatie van de belangrijke oude haven werd in 2009 gevonden. Archeologen troffen toen een stukje plaveisel aan dat veelvuldig werd gebruikt in en rondom havens. Maar daarmee was nog niet bewezen dat de haven zich hier bevond: het plaveisel kon het restant van een kaai, maar ook de vloer van een gebouw zijn.
Afmeren
Nu is echter overtuigend bewijs gevonden dat de haven van Akko zich op deze plaats bevond. “We hebben grote stenen ontdekt die zich in de kaai bevonden en gebruikt werden om zeilschepen die in de haven voor anker lagen vast te leggen,” vertelt onderzoeker Kobi Sharvit.
Deze steen bevond zich in de kaai. De kaai ziet u op de foto helemaal bovenaan dit artikel. De man bevindt zich op de kaai. Links van hem ziet u een zelfde steen als hierboven. Aan het gat in de steen kon een schip met touwen worden vastgemaakt. Foto: Kobi Sharvit / © Israel Antiquities Authority.
Aardewerk
Naast die stenen werden nog veel meer ontdekkingen gedaan. Zo werd er op de bodem van de haven flink wat aardewerk aangetroffen. Veel van het aardewerk lijkt afkomstig van eilandjes als Knidos, Rhodos en Kos en andere havensteden langs de Middellandse Zee.
Bijzonder
De vondst is heel bijzonder, zo benadrukt Sharvit. “Men moet begrijpen dat de locatie van deze haven tot aan deze opgravingen niet duidelijk was. Voor het eerst worden delen van de haven gevonden die horen bij de oude kustlijn en de Hellenistische stad.” Delen van deze oude kaai lopen door onder de Ottomaanse stadsmuren. Tot grote teleurstelling van de onderzoekers. “Waarschijnlijk zullen we nooit in staat zijn om deze delen op te graven.”
Herontdekt aardewerk. Foto: Kobi Sharvit / © Israel Antiquities Authority.
Militaire haven
De haven werd waarschijnlijk voor militaire doeleinden gebruikt. “Recent is er iets ontdekt dat suggereert dat we een deel van de militaire haven van Akko aan het opgraven zijn. Ik heb het dan over een indrukwekkend stuk stenen plaveisel van ongeveer 8 meter lang en 5 meter breed. De vloer is aan beide zijden afgebakend door twee indrukwekkende stenen muren die (net als de vloer, red.) op Phoenicische wijze zijn gebouwd. Het lijkt erop dat de vloer tussen de muren richting het zuiden ietsje afloopt.” Waarschijnlijk werd de installatie gebruikt om oorlogsschepen op de kant te hijsen.
Maar wat is er uiteindelijk met deze grootse haven gebeurd? Grote stenen die aan flinke gebouwen en installaties toebehoorden zijn verspreid over een afstand van enkele meters aangetroffen. Het wijst er volgens de onderzoekers op dat de haven systematisch en bewust vernietigd is. Wie daarvoor verantwoordelijk is, is nog onduidelijk. Dat hopen de onderzoekers in de toekomst uit te zoeken.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-07-2012
Mogelijk skelet van enige echte Mona Lisa teruggevonden
Wie was Mona Lisa? Het is een vraag die de mensheid al eeuwen bezighoudt. Maar mogelijk wordt die vraag nu snel beantwoord. Archeologen hebben namelijk waarschijnlijk de stoffelijke resten van Lisa Gherardini – mogelijk Mona Lisa – opgegraven.
De identiteit van Mona Lisa is al jaren reden voor speculaties. Sommigen beweren dat het Lisa Gherardini was. Anderen dat het Leonardo DaVinci zelf is. Of dat het een assistent van DaVinci was. Urenlang is er naar het schilderij gekeken en urenlang is het bestudeerd. Maar zonder resultaat. Tijd voor een andere aanpak.
Opgegraven
Diverse kunsthistorici zijn ervan overtuigd dat Lisa Gherardini model stond voor het wereldberoemde schilderij dat tegenwoordig goed bewaakt in het Louvre hangt. Maar om er achter te komen of ze het bij het juiste eind hebben, was er maar één mogelijkheid: Lisa Gherardini opgraven, haar uiterlijk reconstrueren en vergelijken met Mona Lisa. De eerste stap van dat drie stappenplan lijkt er nu op te zitten, zo meldt onder andere Discovery News.
Klooster
Nadat de man van Lisa Gherardini stierf, kreeg haar dochter de opdracht om voor Lisa te zorgen. Die dochter was een non en dus besloot zij haar moeder mee te nemen naar het klooster Sint Ursula. Uit oude documenten is gebleken dat Lisa Gherardini in 1542 in dat klooster overleed. Het is zeer aannemelijk dat de vrouw ook in of in ieder geval in de buurt van het klooster werd begraven. Met behulp van radarbeelden stelden onderzoekers in 2011 al vast dat er onder de kerk inderdaad iemand begraven ligt. En nu is daar dus inderdaad een skelet teruggevonden en opgegraven. Maar of het Lisa Gherardini is, is nog niet duidelijk. Het skelet wordt binnenkort uitgebreid onderzocht. Zo wordt de leeftijd van de botten vastgesteld en wordt er gekeken of er wat DNA verzameld kan worden. Dat DNA zou vergeleken kunnen worden met DNA van Gherardini’s kinderen: Bartolomeo en Piero (die in Florence begraven liggen). “Als de botten inderdaad aan een vrouw toebehoren, zijn er twee mogelijkheden,” zo vertelt onderzoeker Silvano Vinceti, leider van het team dat het skelet onder de kerk vandaan haalde, aan de Italiaanse krant La Nazione. “Of ze behoren aan de edelvrouw Maria del Riccio toe of ze behoren toe aan Lisa Gherardini. Volgens de historische documenten kregen alleen deze twee vrouwen – die geen non waren – een speciale begraafplaats in het klooster.”
Reconstructie
Met de vondst van deze stoffelijke resten naderen we mogelijk de ontknoping van een eeuwenoud mysterie. Maar: er is eerst nog veel werk aan de winkel. Zo moet nog worden vastgesteld of het skelet wel aan een vrouw en aan Lisa Gherardini toebehoort. Als dat het geval is, zal haar gezicht op basis van de botten gereconstrueerd worden. En dan moet blijken of Leonardo DaVinci zich door haar liet inspireren toen hij dat wereldberoemde schilderij maakte.
Als Vinceti de oplossing van dit eeuwenoude vraagstuk inderdaad onder de kerk van Sint Ursula aantreft, komt er wellicht een einde aan jaren van speculatie. Het schilderij verliest dan ook zeker een stukje mysterie. Maar niet getreurd: dit mysterieuze kunstwerk blijft ook dan nog steeds omringd door vraagtekens. Zo is nog altijd onduidelijk waarom Mona Lisa zo mysterieus lacht. En dat is een vraag waarop we het antwoord niet snel zullen vinden.
(scientias.nl)
Mogelijk skelet van enige echte Mona Lisa teruggevonden
Wie was Mona Lisa? Het is een vraag die de mensheid al eeuwen bezighoudt. Maar mogelijk wordt die vraag nu snel beantwoord. Archeologen hebben namelijk waarschijnlijk de stoffelijke resten van Lisa Gherardini – mogelijk Mona Lisa – opgegraven.
De identiteit van Mona Lisa is al jaren reden voor speculaties. Sommigen beweren dat het Lisa Gherardini was. Anderen dat het Leonardo DaVinci zelf is. Of dat het een assistent van DaVinci was. Urenlang is er naar het schilderij gekeken en urenlang is het bestudeerd. Maar zonder resultaat. Tijd voor een andere aanpak.
Opgegraven
Diverse kunsthistorici zijn ervan overtuigd dat Lisa Gherardini model stond voor het wereldberoemde schilderij dat tegenwoordig goed bewaakt in het Louvre hangt. Maar om er achter te komen of ze het bij het juiste eind hebben, was er maar één mogelijkheid: Lisa Gherardini opgraven, haar uiterlijk reconstrueren en vergelijken met Mona Lisa. De eerste stap van dat drie stappenplan lijkt er nu op te zitten, zo meldt onder andere Discovery News.
Klooster
Nadat de man van Lisa Gherardini stierf, kreeg haar dochter de opdracht om voor Lisa te zorgen. Die dochter was een non en dus besloot zij haar moeder mee te nemen naar het klooster Sint Ursula. Uit oude documenten is gebleken dat Lisa Gherardini in 1542 in dat klooster overleed. Het is zeer aannemelijk dat de vrouw ook in of in ieder geval in de buurt van het klooster werd begraven. Met behulp van radarbeelden stelden onderzoekers in 2011 al vast dat er onder de kerk inderdaad iemand begraven ligt. En nu is daar dus inderdaad een skelet teruggevonden en opgegraven. Maar of het Lisa Gherardini is, is nog niet duidelijk. Het skelet wordt binnenkort uitgebreid onderzocht. Zo wordt de leeftijd van de botten vastgesteld en wordt er gekeken of er wat DNA verzameld kan worden. Dat DNA zou vergeleken kunnen worden met DNA van Gherardini’s kinderen: Bartolomeo en Piero (die in Florence begraven liggen). “Als de botten inderdaad aan een vrouw toebehoren, zijn er twee mogelijkheden,” zo vertelt onderzoeker Silvano Vinceti, leider van het team dat het skelet onder de kerk vandaan haalde, aan de Italiaanse krant La Nazione. “Of ze behoren aan de edelvrouw Maria del Riccio toe of ze behoren toe aan Lisa Gherardini. Volgens de historische documenten kregen alleen deze twee vrouwen – die geen non waren – een speciale begraafplaats in het klooster.”
Reconstructie
Met de vondst van deze stoffelijke resten naderen we mogelijk de ontknoping van een eeuwenoud mysterie. Maar: er is eerst nog veel werk aan de winkel. Zo moet nog worden vastgesteld of het skelet wel aan een vrouw en aan Lisa Gherardini toebehoort. Als dat het geval is, zal haar gezicht op basis van de botten gereconstrueerd worden. En dan moet blijken of Leonardo DaVinci zich door haar liet inspireren toen hij dat wereldberoemde schilderij maakte.
Als Vinceti de oplossing van dit eeuwenoude vraagstuk inderdaad onder de kerk van Sint Ursula aantreft, komt er wellicht een einde aan jaren van speculatie. Het schilderij verliest dan ook zeker een stukje mysterie. Maar niet getreurd: dit mysterieuze kunstwerk blijft ook dan nog steeds omringd door vraagtekens. Zo is nog altijd onduidelijk waarom Mona Lisa zo mysterieus lacht. En dat is een vraag waarop we het antwoord niet snel zullen vinden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-07-2012
Resten steentijd gevonden in Zeeland
Meer dan zevenduizend jaar oude messen, priemen en ander werktuig van vuursteen zijn gevonden in het Zeeuwse dorp Koewacht.
Foto: ANP
Volgens de gemeente Terneuzen werden de afgelopen jaren honderden stukken vuursteen aangetroffen in een akker aan de Emmabaan. Dit wijst op bewoning van jagers en verzamelaars tussen zevenduizend jaar tot tienduizend jaar geleden.
De resten die zijn gevonden werden volgens archeologen gebruikt bij dagelijkse bezigheden zoals het villen van dieren, het doorboren van huiden en het snijden van vlees. Volgens een woordvoerder is het een bijzondere vondst.
"Nog niet eerder werden hier in de buurt op zo'n grote schaal resten gevonden van die tijd, waarmee we iets kunnen zeggen over hoe de mensen toen leefden." Eerder werden er incidentele vondsten gedaan in andere plekken in Zeeuws-Vlaanderen.
Jarenlang ploegen
De resten werden over de gehele akker gevonden, een gevolg van jarenlang ploegen. Mogelijk zijn er in de grond onder de akker ook oudere bewijzen van de aanwezigheid van mensen 12.500 jaar geleden aanwezig, denken de Zeeuwse archeologen. Naar die sporen wordt de komende tijd nog niet gegraven, omdat er geen bebouwing gepland staat op het stuk grond.
(nu.nl)
Resten steentijd gevonden in Zeeland
Meer dan zevenduizend jaar oude messen, priemen en ander werktuig van vuursteen zijn gevonden in het Zeeuwse dorp Koewacht.
Foto: ANP
Volgens de gemeente Terneuzen werden de afgelopen jaren honderden stukken vuursteen aangetroffen in een akker aan de Emmabaan. Dit wijst op bewoning van jagers en verzamelaars tussen zevenduizend jaar tot tienduizend jaar geleden.
De resten die zijn gevonden werden volgens archeologen gebruikt bij dagelijkse bezigheden zoals het villen van dieren, het doorboren van huiden en het snijden van vlees. Volgens een woordvoerder is het een bijzondere vondst.
"Nog niet eerder werden hier in de buurt op zo'n grote schaal resten gevonden van die tijd, waarmee we iets kunnen zeggen over hoe de mensen toen leefden." Eerder werden er incidentele vondsten gedaan in andere plekken in Zeeuws-Vlaanderen.
Jarenlang ploegen
De resten werden over de gehele akker gevonden, een gevolg van jarenlang ploegen. Mogelijk zijn er in de grond onder de akker ook oudere bewijzen van de aanwezigheid van mensen 12.500 jaar geleden aanwezig, denken de Zeeuwse archeologen. Naar die sporen wordt de komende tijd nog niet gegraven, omdat er geen bebouwing gepland staat op het stuk grond.
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-07-2012
Tandplak verraadt dat Neanderthaler al ‘medicijnen’ gebruikte
Tandplak van Neanderthalers verraadt dat de oude mensachtigen ook planten met een geneeskrachtige werking naar binnen werkten. Zouden ze de natuur toen al als hun apotheek hebben gezien?
De onderzoekers bestudeerden het bewaard gebleven tandplak van vijf Neanderthalers die in El Sidrón, een grot in het noorden van Spanje werden teruggevonden. Ze hoopten zo meer te weten te komen over het dieet van de oude mensachtigen. En het onderzoek levert inderdaad verrassende resultaten op.
Planten
Lang werd gedacht dat de Neanderthalers voornamelijk vlees aten. Maar recent onderzoek toonde aan dat de Neanderthaler ook wel planten at. Dit onderzoek onderschrijft dat. In het tandplak werden stofjes afkomstig uit planten gevonden. En die bewijzen dat de Neanderthalers onder meer grassen en noten aten. Ook werden sommige planten gekookt alvorens ze gegeten werden. Zeker twee planten die de Neanderthalers aten, staan vandaag bekend om hun geneeskrachtige werking. Dat meldt het blad Naturwissenschaften.
Aan het werk in de grot. Foto: CSIC Comunicación.
Variatie
“Het gevarieerde gebruik van planten suggereert dat de Neanderthalers van El Sidrón veel wisten over hun omgeving en planten op basis van hun voedingswaarde of als zelfmedicatie kozen,” stelt onderzoeker Karen Hardy. “Hoewel vlees duidelijk heel belangrijk was, wijst ons onderzoek op een nog veel complexer dieet dan voorheen werd voorgesteld.”
Bitter
De onderzoekers ontdekten bijvoorbeeld dat één Neanderthaler bittere planten at. Uit recent onderzoek was al gebleken dat ook Neanderthalers de smaak bitter konden waarnemen. Het bewijs wijst erop dat dit individu bitter smakende planten zoals duizendblad nuttigden en dat terwijl deze planten weinig voedingswaarde hebben. “We weten dat Neanderthalers deze planten bitter zouden vinden, dus het is waarschijnlijk dat deze planten om een andere reden dan hun smaak gekozen zijn,” vertelt onderzoeker Stephen Buckley. “Ons onderzoek bevestigt het gevarieerde en selectieve gebruik van planten door Neanderthalers,” voegt onderzoeker Les Copeland toe.
Het onderzoek is niet alleen heel interessant voor historici. Ook vandaag de dag kunnen we er nog iets aan hebben. Door het tandplak te bestuderen, kunnen we mogelijk meer te weten komen over het ontstaan en voorkomen van tandplak. De focus blijft echter liggen bij de Neanderthaler: een soort waar we veel van weten, maar waar toch ook nog veel misvattingen over bestaan. Onderzoeken zoals deze kunnen die uit de weg ruimen, zo hebben eerdere studies die stuk voor stuk in en rondom El Sidrón plaatsvonden al wel bewezen. In de grotten zijn zo’n 2000 restanten van zeker 13 Neanderthalers teruggevonden. De resten zijn 47.300 tot 50.600 jaar oud. “El Sidrón heeft ons in staat gesteld om veel van de misvattingen die we rondom Neanderthalers hebben te verbannen. Dankzij eerdere studies weten we dat ze voor hun zieken zorgden, hun doden begroeven en hun lichamen versieren.” En nu blijkt dat de Neanderthalers ook heel goed wisten wat ze wanneer naar binnen moesten werken
(scientias.nl)
Tandplak verraadt dat Neanderthaler al ‘medicijnen’ gebruikte
Tandplak van Neanderthalers verraadt dat de oude mensachtigen ook planten met een geneeskrachtige werking naar binnen werkten. Zouden ze de natuur toen al als hun apotheek hebben gezien?
De onderzoekers bestudeerden het bewaard gebleven tandplak van vijf Neanderthalers die in El Sidrón, een grot in het noorden van Spanje werden teruggevonden. Ze hoopten zo meer te weten te komen over het dieet van de oude mensachtigen. En het onderzoek levert inderdaad verrassende resultaten op.
Planten
Lang werd gedacht dat de Neanderthalers voornamelijk vlees aten. Maar recent onderzoek toonde aan dat de Neanderthaler ook wel planten at. Dit onderzoek onderschrijft dat. In het tandplak werden stofjes afkomstig uit planten gevonden. En die bewijzen dat de Neanderthalers onder meer grassen en noten aten. Ook werden sommige planten gekookt alvorens ze gegeten werden. Zeker twee planten die de Neanderthalers aten, staan vandaag bekend om hun geneeskrachtige werking. Dat meldt het blad Naturwissenschaften.
Aan het werk in de grot. Foto: CSIC Comunicación.
Variatie
“Het gevarieerde gebruik van planten suggereert dat de Neanderthalers van El Sidrón veel wisten over hun omgeving en planten op basis van hun voedingswaarde of als zelfmedicatie kozen,” stelt onderzoeker Karen Hardy. “Hoewel vlees duidelijk heel belangrijk was, wijst ons onderzoek op een nog veel complexer dieet dan voorheen werd voorgesteld.”
Bitter
De onderzoekers ontdekten bijvoorbeeld dat één Neanderthaler bittere planten at. Uit recent onderzoek was al gebleken dat ook Neanderthalers de smaak bitter konden waarnemen. Het bewijs wijst erop dat dit individu bitter smakende planten zoals duizendblad nuttigden en dat terwijl deze planten weinig voedingswaarde hebben. “We weten dat Neanderthalers deze planten bitter zouden vinden, dus het is waarschijnlijk dat deze planten om een andere reden dan hun smaak gekozen zijn,” vertelt onderzoeker Stephen Buckley. “Ons onderzoek bevestigt het gevarieerde en selectieve gebruik van planten door Neanderthalers,” voegt onderzoeker Les Copeland toe.
Het onderzoek is niet alleen heel interessant voor historici. Ook vandaag de dag kunnen we er nog iets aan hebben. Door het tandplak te bestuderen, kunnen we mogelijk meer te weten komen over het ontstaan en voorkomen van tandplak. De focus blijft echter liggen bij de Neanderthaler: een soort waar we veel van weten, maar waar toch ook nog veel misvattingen over bestaan. Onderzoeken zoals deze kunnen die uit de weg ruimen, zo hebben eerdere studies die stuk voor stuk in en rondom El Sidrón plaatsvonden al wel bewezen. In de grotten zijn zo’n 2000 restanten van zeker 13 Neanderthalers teruggevonden. De resten zijn 47.300 tot 50.600 jaar oud. “El Sidrón heeft ons in staat gesteld om veel van de misvattingen die we rondom Neanderthalers hebben te verbannen. Dankzij eerdere studies weten we dat ze voor hun zieken zorgden, hun doden begroeven en hun lichamen versieren.” En nu blijkt dat de Neanderthalers ook heel goed wisten wat ze wanneer naar binnen moesten werken
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-07-2012
Enorme zilverschat uit Brits scheepswrak gehaald
Duikers hebben 1203 zilverstaven uit een scheepswrak gehaald. En er wacht mogelijk nog veel meer. Het scheepswrak belandde in 1941 op zo’n 4,8 kilometer diepte nadat het door een Duitse onderzeeër getorpedeerd werd.
De zilverschat is nu al indrukwekkend en naar verwachting is nog niet eens al het zilver boven gehaald. Onderzoek wijst erop dat tot op heden slechts 20 procent van het zilver dat aan boord was, is teruggevonden. De duikers – die in opdracht van de Engelse staat werken – zetten hun zoektocht dan ook voort. Ze kammen het ruim uit en als het zilver niet aan boord wordt teruggevonden, zoeken de duikers in de omgeving van het wrak verder.
Gairsoppa op de bodem van de zee. Foto: Odyssey Marine Exploration.
Diepte
Hoewel het schip al zo’n zeventig jaar op de bodem van de zee rust, lijkt al het zilver nog aanwezig te zijn. De serienummers van de teruggevonden zilveren staven komen netjes overeen met de serienummers op de documenten die melden wat er allemaal aan boord was. Dat de zilverschat niet is weggeroofd, zal mede te maken hebben met de diepte van het wrak. Duiken naar zo’n diepte en vervolgens zo’n zware buit naar boven brengen, is – op z’n zachtst uitgedrukt – heel lastig.
Engelse overheid
De zilverschat behoort toe aan de Engelse overheid. Zoals gezegd werd het schip met zilver in de Tweede Wereldoorlog door een Duitse onderzeeër getorpedeerd. En in die oorlog verzekerde de Engelse overheid alle private ladingen die vervoerd werden onder de War Risk Insurance Program. Toen het schip en de lading verloren ging, betaalde de staat de eigenaren van het zilver 325.000 pond (ongeveer 415.000 euro) uit. En daarmee werd de Engelse staat eigenaar van de zilverschat.
Het is nog even spannend hoeveel zilver er uiteindelijk nog uit het schip gehaald wordt. Mogelijk is dat veel meer dan gepland. In de documenten omtrent het War Risk Insurance Program wordt namelijk alleen melding gemaakt van zilver dat aan private ondernemingen toebehoort. Het is echter mogelijk dat zich aan boord ook nog zilver van de overheid bevond. Dat zou verklaren waarom sommige bronnen (zie hieronder) de waarde van de lading van Gairsoppa in 1941 op 600.000 pond (ongeveer 765.000 euro) schatten.
In de documenten is te lezen dat Gaisoppa zilver met een waarde van 600.000 pond aan boord had. Ook kunt u lezen dat slechts één bemanningslid de aanval van de Duitsers overleefde.
(scientias.nl)
Enorme zilverschat uit Brits scheepswrak gehaald
Duikers hebben 1203 zilverstaven uit een scheepswrak gehaald. En er wacht mogelijk nog veel meer. Het scheepswrak belandde in 1941 op zo’n 4,8 kilometer diepte nadat het door een Duitse onderzeeër getorpedeerd werd.
De zilverschat is nu al indrukwekkend en naar verwachting is nog niet eens al het zilver boven gehaald. Onderzoek wijst erop dat tot op heden slechts 20 procent van het zilver dat aan boord was, is teruggevonden. De duikers – die in opdracht van de Engelse staat werken – zetten hun zoektocht dan ook voort. Ze kammen het ruim uit en als het zilver niet aan boord wordt teruggevonden, zoeken de duikers in de omgeving van het wrak verder.
Gairsoppa op de bodem van de zee. Foto: Odyssey Marine Exploration.
Diepte
Hoewel het schip al zo’n zeventig jaar op de bodem van de zee rust, lijkt al het zilver nog aanwezig te zijn. De serienummers van de teruggevonden zilveren staven komen netjes overeen met de serienummers op de documenten die melden wat er allemaal aan boord was. Dat de zilverschat niet is weggeroofd, zal mede te maken hebben met de diepte van het wrak. Duiken naar zo’n diepte en vervolgens zo’n zware buit naar boven brengen, is – op z’n zachtst uitgedrukt – heel lastig.
Engelse overheid
De zilverschat behoort toe aan de Engelse overheid. Zoals gezegd werd het schip met zilver in de Tweede Wereldoorlog door een Duitse onderzeeër getorpedeerd. En in die oorlog verzekerde de Engelse overheid alle private ladingen die vervoerd werden onder de War Risk Insurance Program. Toen het schip en de lading verloren ging, betaalde de staat de eigenaren van het zilver 325.000 pond (ongeveer 415.000 euro) uit. En daarmee werd de Engelse staat eigenaar van de zilverschat.
Het is nog even spannend hoeveel zilver er uiteindelijk nog uit het schip gehaald wordt. Mogelijk is dat veel meer dan gepland. In de documenten omtrent het War Risk Insurance Program wordt namelijk alleen melding gemaakt van zilver dat aan private ondernemingen toebehoort. Het is echter mogelijk dat zich aan boord ook nog zilver van de overheid bevond. Dat zou verklaren waarom sommige bronnen (zie hieronder) de waarde van de lading van Gairsoppa in 1941 op 600.000 pond (ongeveer 765.000 euro) schatten.
In de documenten is te lezen dat Gaisoppa zilver met een waarde van 600.000 pond aan boord had. Ook kunt u lezen dat slechts één bemanningslid de aanval van de Duitsers overleefde.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-07-2012
Middeleeuwse lingerie: oudste beha ter wereld ontdekt
Wetenschappers hebben in een kasteel in het oosten van Tirol een beha gevonden. De beha stamt uit de vijftiende eeuw en is daarmee veruit de oudste beha die ooit werd teruggevonden.
De onderzoekers deden hun vondst in het Lengberg Kasteel in Oostenrijk. In 2008 werden verschillende delen van het kasteel onder de loep genomen. Tijdens dat onderzoek vonden wetenschappers in de zuidelijke vleugel van het kasteel een ruimte vol met afval. Hier troffen de onderzoekers stro en twijfgjes, maar ook hout, leer (vooral schoenen) en textiel aan.
Beha’s
Tussen het textiel vonden de onderzoekers vier kledingstukken gemaakt van linnen die doen denken aan de moderne beha. Twee beha’s zijn combinaties van een beha en een shirt: ze hebben de kenmerkende twee cups en schouderbandjes, maar boven de beha bevindt zich nog een stuk stof die het decolleté bedekt. De beha’s zijn versierd met kant. Dit versterkt de zoom, ondersteunt de borsten en heeft ook een decoratieve functie. De derde beha lijkt sterk op een moderne beha. De beha heeft twee cups, brede schouderbanden en waarschijnlijk zat er ook een band voor over de rug aan, maar die is verloren gegaan. Deze beha is ook het rijkst versierd: kant op de bandjes, een versiering tussen de cups en ook de zoom is met kant afgezet. En dan is er ook nog een vierde beha teruggevonden. Deze lijkt op een corselet. De cups bestaan uit twee aan elkaar genaaide stukjes linnen. Onder de beha bevindt zich ook linnen om de buik te bedekken. De cups zijn ook weer versierd.
Bronnen
In Middeleeuwse bronnen werd weinig gesproken over kledingstukken die de borsten bedekten. Sommige bronnen spreken van ‘zakken voor de borsten’ of een ‘shirt met zakken’. Andere bronnen beperken zich tot het noemen van banden die over te grote borsten werden gespannen.
Heel bijzonder
De vondst is heel bijzonder. Wetenschappers gingen er namelijk eigenlijk altijd vanuit dat de beha pas in de negentiende eeuw ontwikkeld werd. De Franse Herminie Cadolle maakte corsetten en zou in de negentiende eeuw één van de eerste beha’s bedacht hebben. In 1914 kwam ook Mary Phelps Jacob met dat idee en zij vroeg er in de VS patent op aan. Bewijs dat lang voor die tijd al beha’s werden gedragen, was er tot nu niet.
Vijftiende eeuw
Maar hoe oud zijn de beha’s nu precies? Archeologische kenmerken en documenten uit de vijftiende eeuw waarin het kasteel genoemd wordt, wijzen erop dat het kasteel ook uit die eeuw stamt. Maar dat bewees nog niet dat het textiel zo oud was. De onderzoekers lieten er daarom een koolstofdatering op los. En die bevestigde dat ook het textiel uit de vijftiende eeuw kwam.
De beha’s waren overigens niet de enige vondst die de wetenschappers deden. In totaal vonden de onderzoekers tussen het afval meer dan 2700 fragmenten textiel. Sommige kledingstukken waren nog in goede staat. Van sommige kledingstukken waren nog maar kleine stukjes over. Ook werden er fragmenten van kledingstukken teruggevonden waar de textielen knopen en knoopsgaten nog goed zichtbaar waren. Waarschijnlijk werden deze kledingstukken gedragen door kinderen of maakten de fragmenten deel uit van kleding voor vrouwen. Een andere bijzondere vondst is een nog helemaal bewaard gebleven linnen onderbroek.
(scientias.nl)
Middeleeuwse lingerie: oudste beha ter wereld ontdekt
Wetenschappers hebben in een kasteel in het oosten van Tirol een beha gevonden. De beha stamt uit de vijftiende eeuw en is daarmee veruit de oudste beha die ooit werd teruggevonden.
De onderzoekers deden hun vondst in het Lengberg Kasteel in Oostenrijk. In 2008 werden verschillende delen van het kasteel onder de loep genomen. Tijdens dat onderzoek vonden wetenschappers in de zuidelijke vleugel van het kasteel een ruimte vol met afval. Hier troffen de onderzoekers stro en twijfgjes, maar ook hout, leer (vooral schoenen) en textiel aan.
Beha’s
Tussen het textiel vonden de onderzoekers vier kledingstukken gemaakt van linnen die doen denken aan de moderne beha. Twee beha’s zijn combinaties van een beha en een shirt: ze hebben de kenmerkende twee cups en schouderbandjes, maar boven de beha bevindt zich nog een stuk stof die het decolleté bedekt. De beha’s zijn versierd met kant. Dit versterkt de zoom, ondersteunt de borsten en heeft ook een decoratieve functie. De derde beha lijkt sterk op een moderne beha. De beha heeft twee cups, brede schouderbanden en waarschijnlijk zat er ook een band voor over de rug aan, maar die is verloren gegaan. Deze beha is ook het rijkst versierd: kant op de bandjes, een versiering tussen de cups en ook de zoom is met kant afgezet. En dan is er ook nog een vierde beha teruggevonden. Deze lijkt op een corselet. De cups bestaan uit twee aan elkaar genaaide stukjes linnen. Onder de beha bevindt zich ook linnen om de buik te bedekken. De cups zijn ook weer versierd.
Bronnen
In Middeleeuwse bronnen werd weinig gesproken over kledingstukken die de borsten bedekten. Sommige bronnen spreken van ‘zakken voor de borsten’ of een ‘shirt met zakken’. Andere bronnen beperken zich tot het noemen van banden die over te grote borsten werden gespannen.
Heel bijzonder
De vondst is heel bijzonder. Wetenschappers gingen er namelijk eigenlijk altijd vanuit dat de beha pas in de negentiende eeuw ontwikkeld werd. De Franse Herminie Cadolle maakte corsetten en zou in de negentiende eeuw één van de eerste beha’s bedacht hebben. In 1914 kwam ook Mary Phelps Jacob met dat idee en zij vroeg er in de VS patent op aan. Bewijs dat lang voor die tijd al beha’s werden gedragen, was er tot nu niet.
Vijftiende eeuw
Maar hoe oud zijn de beha’s nu precies? Archeologische kenmerken en documenten uit de vijftiende eeuw waarin het kasteel genoemd wordt, wijzen erop dat het kasteel ook uit die eeuw stamt. Maar dat bewees nog niet dat het textiel zo oud was. De onderzoekers lieten er daarom een koolstofdatering op los. En die bevestigde dat ook het textiel uit de vijftiende eeuw kwam.
De beha’s waren overigens niet de enige vondst die de wetenschappers deden. In totaal vonden de onderzoekers tussen het afval meer dan 2700 fragmenten textiel. Sommige kledingstukken waren nog in goede staat. Van sommige kledingstukken waren nog maar kleine stukjes over. Ook werden er fragmenten van kledingstukken teruggevonden waar de textielen knopen en knoopsgaten nog goed zichtbaar waren. Waarschijnlijk werden deze kledingstukken gedragen door kinderen of maakten de fragmenten deel uit van kleding voor vrouwen. Een andere bijzondere vondst is een nog helemaal bewaard gebleven linnen onderbroek.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.guardian.co.uk(...)n-dag-hammarskjold-2
quote:New inquiry set up into death of UN secretary general Dag Hammarskjöld
Commission will investigate 1961 plane crash after new claims of assassination and cover-up
A fresh international inquiry is to be opened into the mysterious 1961 plane crash that killed the UN secretary general Dag Hammarskjöld following the emergence of new evidence over the past year.
A Guardian investigation in August 2011 and a book published the following month both pointed to witness testimony that the plane was shot down over British-ruled Northern Rhodesia, now Zambia, possibly by western mercenaries, and that the assassination was covered up by the colonial authorities.
The commission of inquiry will include a retired British appeal court judge, Sir Stephen Sedley, as well as Richard Goldstone, a South African judge who was formerly chief prosecutor at The Hague war crimes tribunal. The panel will also include a retired Swedish ambassador, Hans Corell, and a Dutch judge, Wilhelmina Thomassen.
The findings will not carry legal status but will be presented to the UN.
The commission was established after a preliminary review of the new evidence by an "enabling committee" including Lord Lea of Crondall, a former Commonwealth secretary general, Emeka Anyaoku, and the former archbishop of Sweden Karl Gustav Hammar.
"Why are we doing this? Because we believe that the whole of the truth, in significant respects, has yet to be told," said Lea, a former senior trade unionist. "There is prima facie evidence from a book published in 2011, Who Killed Hammarskjöld? by Susan Williams, and from other sources, that there is new information that ought to be evaluated."
"The legacy of colonialism won't go away," said Williams. "Here at last is an opportunity for a distinguished group of international jurists to examine a most disturbing episode at the dying end of colonial rule in Zambia and the Democratic Republic of the Congo. Hammarskjöld carried the hopes of a generation in Africa, for whom his death was a tragedy."
The unanswered questions the commission will look into include why the sole survivor of the crash said the plane "blew up" before it fell from the sky, why local residents reported seeing a smaller second plane attack Hammarskjöld's DC-6 aircraft, and why the wreckage was not officially found for 15 hours, though it was only eight miles from the airport.
The crash happened during the struggle for post-colonial Congo just over the border. Williams says the evidence suggests the DC-6, known as the Albertina, was fired on by a plane piloted by mercenaries fighting for Katanga separatists who had revolted against the government of the newly independent Congo with the help of Belgian mining interests.
Hammarskjöld was hated by many white settlers in the region for the UN's military support of the Congolese government in Leopoldville, now Kinshasa. He went to Ndola in Northern Rhodesia with the aim of brokering a ceasefire, flying under cover of darkness to avoid being intercepted by Katangese war planes.
A British-run commission of inquiry blamed the crash in 1961 on pilot error and a later UN investigation recorded an open verdict.
Dickson Mbewe, a former charcoal burner, was sitting outside his house near Ndola on the night of the crash.
"Suddenly, we saw another aircraft approach the bigger aircraft at greater speed and release fire which appeared as a bright light," Mbewe, 84, told the Guardian last year.
"The plane on the top turned and went in another direction. We sensed the change in sound of the bigger plane. It went down and disappeared."
http://www.deredactie.be/(...)20718_hut_Antarcticaquote:Bezoek eens de hut van beroemde poolreizigers
wo 18/07/2012 - 17:14
Via Google Maps is het voortaan mogelijk om de hutten van de Britse poolreizigers Sir Ernest Shackleton en Robert Falcon Scott op Antarctica te bezoeken. Digitaal rondwandelen op de Zuidpool kon ook al met Google Street View.
Leven als een poolreiziger op Antarctica. Voortaan is het mogelijk om een glimp van dat leven op te vangen via Google Maps. De internetgigant heeft immers beelden van het interieur van de hutten van de beroemde Britse poolreizigers Sir Ernest Shackleton en Robert Falcon Scott beschikbaar gesteld. Google werkte daarvoor samen met het Antarctic Heritage Trust in Nieuw-Zeeland. De twee hutten dateren respectievelijk uit 1908 en 1911. Ze staan op de World Monuments Watch List en zijn de meest bedreigde historische sites ter wereld.
20-07-2012
Tempel van de zonnegod van de Maya’s ontdekt
Archeologen hebben in Guatemala een piramide en tempel ontdekt die ter ere van de zonnegod door de Maya’s werd opgericht. De vondst kan ons veel meer vertellen over het godsdienstig leven van de oude Maya’s.
De tempel is rijkelijk versierd. Op de tempel bevinden zich allerlei maskers. Die maskers laten zien door welke fasen de zon (die de Maya’s als een god beschouwden) dagelijks heen ging. De maskers zijn zo’n 1,5 meter hoog. Tussen de maskers lopen banden waarop zich juwelen bevonden. Die vertegenwoordigden Venus en andere planeten.
Tombe
Eerder werd in ditzelfde gebied een tombe met daarin menselijke resten en allerlei objecten teruggevonden. Het zou om een koninklijke tombe gaan. Waarschijnlijk hoort de tempel erbij. Deze zou na het overleden van de edele nabij het graf zijn gebouwd om hem in verband te brengen met de eeuwige zon. “De zon was een heel belangrijk element voor de leiders van de Maya’s,” vertelt onderzoeker Stephen Houston. “Het was een icoon dat ze opzettelijk in verband brachten met de koninklijke lijnen, de koninklijke identiteit en de koninklijke macht. Het (de zon, red.) is het meest dominante hemellichaam. Het is iets dat elke dag opkomt en in alle hoekjes en gaatjes doordringt, net zoals de koninklijke macht dat verondersteld wordt te doen. Dit gebouw viert dat nauwe verband tussen de koning en het machtigste en dominantste object dat aan de hemel aanwezig is.”
Tempel
De tempel bevindt zich net achter de tombe, boven op de zogenoemde Diablo Piramide. “De Diablo Piramide is één van de meest ambitieus gedecoreerde gebouwen in het oude Amerika,” vertelt Houston. “Het pleisterwerk geeft ons een heel nieuw kijkje in hoe de Maya’s de hemel zagen, hoe ze over de zon dachten en hoe de zon zelf deel uitmaakte van de identiteit van koningen en de dynastieën die daarop volgden.”
Zichtbaar
De piramide met daarop de tempel moet zo’n 1600 jaar geleden een fantastisch gezicht geweest zijn. De piramide bevindt zich op een berg die zich hoog boven de oude Mayastad El Zotz uitstrekte. De tempel op de top van de piramide was waarschijnlijk helemaal rood geverfd. Wanneer de zon onderging en opkwam was de tempel het beste te zien. Zelfs op 25 kilometer afstand moet de tempel nog zichtbaar zijn geweest. En dat is mogelijk niet voor niets. De tempel werd gebouwd in een tijd dat de Maya’s het niet al te gemakkelijk hadden. Ze kwamen in contact met de mensen van Teotihuacan: een grote stad nabij het huidige Mexico-Stad. Deze mensen vielen het gebied van de Maya’s soms binnen. De piramide en tempel zijn mogelijk opgericht als een symbool van macht, om te laten zien dat El Zotz de touwtjes nog stevig in handen had.
Levend wezen?
Eén vondst wijst er voorzichtig op dat de Maya’s de piramide en tempel ook echt als een levend wezen zagen. Op een gegeven moment werden de neuzen en monden van de maskers namelijk systematisch verminkt. Ook de banden op het voorhoofd waarop stond wat de maskers voor moesten stellen, werden beschadigd. Mogelijk was dat een manier om het gebouw te ‘deactiveren’. De Maya’s deden dat waarschijnlijk toen ze een nieuw gebouw aan het bestaande wilden toevoegen.
Het is heel waarschijnlijk dat de tempel ons nog veel meer over de Maya’s gaat vertellen. Onderzoekers hebben op dit moment nog maar een klein deel van de tempel teruggevonden. Zeker zo’n 70 procent van het gebouw moet nog worden bestudeerd.
(scientias.nl)
Tempel van de zonnegod van de Maya’s ontdekt
Archeologen hebben in Guatemala een piramide en tempel ontdekt die ter ere van de zonnegod door de Maya’s werd opgericht. De vondst kan ons veel meer vertellen over het godsdienstig leven van de oude Maya’s.
De tempel is rijkelijk versierd. Op de tempel bevinden zich allerlei maskers. Die maskers laten zien door welke fasen de zon (die de Maya’s als een god beschouwden) dagelijks heen ging. De maskers zijn zo’n 1,5 meter hoog. Tussen de maskers lopen banden waarop zich juwelen bevonden. Die vertegenwoordigden Venus en andere planeten.
Tombe
Eerder werd in ditzelfde gebied een tombe met daarin menselijke resten en allerlei objecten teruggevonden. Het zou om een koninklijke tombe gaan. Waarschijnlijk hoort de tempel erbij. Deze zou na het overleden van de edele nabij het graf zijn gebouwd om hem in verband te brengen met de eeuwige zon. “De zon was een heel belangrijk element voor de leiders van de Maya’s,” vertelt onderzoeker Stephen Houston. “Het was een icoon dat ze opzettelijk in verband brachten met de koninklijke lijnen, de koninklijke identiteit en de koninklijke macht. Het (de zon, red.) is het meest dominante hemellichaam. Het is iets dat elke dag opkomt en in alle hoekjes en gaatjes doordringt, net zoals de koninklijke macht dat verondersteld wordt te doen. Dit gebouw viert dat nauwe verband tussen de koning en het machtigste en dominantste object dat aan de hemel aanwezig is.”
Tempel
De tempel bevindt zich net achter de tombe, boven op de zogenoemde Diablo Piramide. “De Diablo Piramide is één van de meest ambitieus gedecoreerde gebouwen in het oude Amerika,” vertelt Houston. “Het pleisterwerk geeft ons een heel nieuw kijkje in hoe de Maya’s de hemel zagen, hoe ze over de zon dachten en hoe de zon zelf deel uitmaakte van de identiteit van koningen en de dynastieën die daarop volgden.”
Zichtbaar
De piramide met daarop de tempel moet zo’n 1600 jaar geleden een fantastisch gezicht geweest zijn. De piramide bevindt zich op een berg die zich hoog boven de oude Mayastad El Zotz uitstrekte. De tempel op de top van de piramide was waarschijnlijk helemaal rood geverfd. Wanneer de zon onderging en opkwam was de tempel het beste te zien. Zelfs op 25 kilometer afstand moet de tempel nog zichtbaar zijn geweest. En dat is mogelijk niet voor niets. De tempel werd gebouwd in een tijd dat de Maya’s het niet al te gemakkelijk hadden. Ze kwamen in contact met de mensen van Teotihuacan: een grote stad nabij het huidige Mexico-Stad. Deze mensen vielen het gebied van de Maya’s soms binnen. De piramide en tempel zijn mogelijk opgericht als een symbool van macht, om te laten zien dat El Zotz de touwtjes nog stevig in handen had.
Levend wezen?
Eén vondst wijst er voorzichtig op dat de Maya’s de piramide en tempel ook echt als een levend wezen zagen. Op een gegeven moment werden de neuzen en monden van de maskers namelijk systematisch verminkt. Ook de banden op het voorhoofd waarop stond wat de maskers voor moesten stellen, werden beschadigd. Mogelijk was dat een manier om het gebouw te ‘deactiveren’. De Maya’s deden dat waarschijnlijk toen ze een nieuw gebouw aan het bestaande wilden toevoegen.
Het is heel waarschijnlijk dat de tempel ons nog veel meer over de Maya’s gaat vertellen. Onderzoekers hebben op dit moment nog maar een klein deel van de tempel teruggevonden. Zeker zo’n 70 procent van het gebouw moet nog worden bestudeerd.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-07-2012
Italiaanse archeologen leggen mogelijk Mona Lisa bloot
De Italiaanse archeoloog Silvano Vincenti bij het vermoedelijke skelet van Lisa Gherardini. © afp.
Een Italiaans archeologenteam heeft in een tombe in Firenze een volledig skelet in goede staat blootgelegd. De oudheidkundigen proberen het mysterie te doorgronden van wie de vrouw met de eveneens mysterieuze glimlach was die model stond voor Leonardo da Vinci's wereldberoemde Mona Lisa (of Gioconda).
© afp.
In het kader van het onderzoek zijn al diverse eeuwenoude lijken opgespit door het team onder leiding van Silvano Vinceti. Ultieme doel is de laatste rustplaats vinden van Lisa Gherardini, de adellijke Florentijnse die naar de mening van de vorsers de vrouw op het historische Leonardo-portret is.
Opwindend
De vondst van een nieuw skelet is dan wel opwindend voor de archeologen, zekerheid dat zij deze keer de echte (Mona) Lisa te pakken hebben, is er nog niet.
De archeologen zijn vorig jaar begonnen met spitwerken in de kelders van het klooster van Sint-Ursula, nadat uit nieuwe documenten zou gebleken zijn dat de weduwe van de rijke Florentijnse handelaar in zijde, Francesco del Giocondo, samen met haar twee religieuze dochters in het klooster heeft verbleven en er ook is begraven.
Vrouw van opdrachtgever
Francesco del Giocondo zou de opdrachtgever voor het schilderij zijn geweest en zijn vrouw Lisa, althans volgens Vinceti, het model voor het portret dat Renaissancegenie Leonardo ergens tussen 1503 en 1506 maakte en dat als zijn meesterwerk wordt beschouwd.
(HLN)
Italiaanse archeologen leggen mogelijk Mona Lisa bloot
De Italiaanse archeoloog Silvano Vincenti bij het vermoedelijke skelet van Lisa Gherardini. © afp.
Een Italiaans archeologenteam heeft in een tombe in Firenze een volledig skelet in goede staat blootgelegd. De oudheidkundigen proberen het mysterie te doorgronden van wie de vrouw met de eveneens mysterieuze glimlach was die model stond voor Leonardo da Vinci's wereldberoemde Mona Lisa (of Gioconda).
© afp.
In het kader van het onderzoek zijn al diverse eeuwenoude lijken opgespit door het team onder leiding van Silvano Vinceti. Ultieme doel is de laatste rustplaats vinden van Lisa Gherardini, de adellijke Florentijnse die naar de mening van de vorsers de vrouw op het historische Leonardo-portret is.
Opwindend
De vondst van een nieuw skelet is dan wel opwindend voor de archeologen, zekerheid dat zij deze keer de echte (Mona) Lisa te pakken hebben, is er nog niet.
De archeologen zijn vorig jaar begonnen met spitwerken in de kelders van het klooster van Sint-Ursula, nadat uit nieuwe documenten zou gebleken zijn dat de weduwe van de rijke Florentijnse handelaar in zijde, Francesco del Giocondo, samen met haar twee religieuze dochters in het klooster heeft verbleven en er ook is begraven.
Vrouw van opdrachtgever
Francesco del Giocondo zou de opdrachtgever voor het schilderij zijn geweest en zijn vrouw Lisa, althans volgens Vinceti, het model voor het portret dat Renaissancegenie Leonardo ergens tussen 1503 en 1506 maakte en dat als zijn meesterwerk wordt beschouwd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oude scheepswrakken gevonden bij Athene
ATHENE - Voor de kust van de Griekse hoofdstad Athene zijn zes oude scheepswrakken gevonden. De oudste is van de tweede eeuw voor Christus, de jongste van de vierde eeuw na het begin van de jaartelling. De gezonken schepen zijn goed bewaard gebleven, hebben archeologen woensdag gezegd.
Vier schepen lagen bij het eiland Makronisos, op een diepte van 37 tot 47 meter onder de zeespiegel. In de wrakken zaten amfora's uit Noord-Afrika, Sicilië en Rhodos. Iets ten westen ervan lagen nog twee gezonken schepen. Een ervan vervoerde bouwmateriaal, de ander amfora's.
In de wateren rond Athene zijn meer scheepswrakken uit de oudheid gevonden. De ontdekkingen tonen aan dat het duizenden jaren geleden een belangrijke scheepvaartroute was, zeggen de archeologen.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)vonden_Athene__.html
ATHENE - Voor de kust van de Griekse hoofdstad Athene zijn zes oude scheepswrakken gevonden. De oudste is van de tweede eeuw voor Christus, de jongste van de vierde eeuw na het begin van de jaartelling. De gezonken schepen zijn goed bewaard gebleven, hebben archeologen woensdag gezegd.
Vier schepen lagen bij het eiland Makronisos, op een diepte van 37 tot 47 meter onder de zeespiegel. In de wrakken zaten amfora's uit Noord-Afrika, Sicilië en Rhodos. Iets ten westen ervan lagen nog twee gezonken schepen. Een ervan vervoerde bouwmateriaal, de ander amfora's.
In de wateren rond Athene zijn meer scheepswrakken uit de oudheid gevonden. De ontdekkingen tonen aan dat het duizenden jaren geleden een belangrijke scheepvaartroute was, zeggen de archeologen.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)vonden_Athene__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Middeleeuwse bankafschriften ontdekt onder wapenschild
UTRECHT – Britse en Italiaanse historici hebben onder enkele ontwerpen voor middeleeuwse wapenschilden aantekeningen gevonden van de eerste bankiers van Londen.
De afschriften geven een unieke kijk in de oorsprong van het nu wereldleidende financiële centrum.
Volgens onderzoekers van de Universiteit van Londen zijn de notities tussen 1422 en 1424 gemaakt door Italiaanse bankiers die in die tijd actief waren in de Britse hoofdstad.
Florentijnse bankiers
De Londense bank was een van de buitenlandse hoofdkwartieren van de eerste internationale bank, die in de vijftiende eeuw door beheerders van het pauselijk vermogen werd opgericht in de Italiaanse stad Florence. Naast Londen beheerden zij kantoren in Avignon, Brugge en Genève – en enkele Italiaanse steden.
De betrokken historici noemen het opmerkelijk dat de vellen papier in Londen zijn ontdekt. Doorgaans werden de notities van de uitgezonden bankiers naar Florence gestuurd, zodat de boekhouding centraal gehouden werd. Om onduidelijke reden is dit met de nieuw ontdekte Londense geschriften niet gebeurd.
Hergebruik
Aangezien papier in de vijftiende eeuw nog een schaars goed was, zijn de vellen rond 1480 hergebruikt voor het ontwerpen van adellijke wapenschilden. Een deel van de financiële aantekeningen is daaronder echter nog leesbaar.
Naast een overzicht van debiteuren en crediteuren hielden de bankiers ook de verhandelde goederen nauwgezet bij. Uit deze transacties blijkt dat Londen in de late middeleeuwen vooral een uitvoerhaven was voor wol, lakens en tin, terwijl specerijen, verfstoffen en andere luxegoederen werden geïmporteerd.
Textielcentrum
De Britse textielhandel was echter van groot economisch belang, omdat er in Europa een grote afzetmarkt bestond voor de geleverde basisgoederen. De stichters van de Florentijnse bank wisten naast hun rente-inkomsten dan ook juist met de handel in wol een groot vermogen op de bouwen.
Londen groeide als leverancier uiteindelijk uit tot de belangrijkste buitenlandse vestiging van de Italiaanse bankiers – en uiteindelijk tot ’s werelds leidende financiële centrum anno 2012, voor steden als New York en Tokyo.
Bron: http://www.nu.nl/opmerkel(...)ekt-wapenschild.html
UTRECHT – Britse en Italiaanse historici hebben onder enkele ontwerpen voor middeleeuwse wapenschilden aantekeningen gevonden van de eerste bankiers van Londen.
De afschriften geven een unieke kijk in de oorsprong van het nu wereldleidende financiële centrum.
Volgens onderzoekers van de Universiteit van Londen zijn de notities tussen 1422 en 1424 gemaakt door Italiaanse bankiers die in die tijd actief waren in de Britse hoofdstad.
Florentijnse bankiers
De Londense bank was een van de buitenlandse hoofdkwartieren van de eerste internationale bank, die in de vijftiende eeuw door beheerders van het pauselijk vermogen werd opgericht in de Italiaanse stad Florence. Naast Londen beheerden zij kantoren in Avignon, Brugge en Genève – en enkele Italiaanse steden.
De betrokken historici noemen het opmerkelijk dat de vellen papier in Londen zijn ontdekt. Doorgaans werden de notities van de uitgezonden bankiers naar Florence gestuurd, zodat de boekhouding centraal gehouden werd. Om onduidelijke reden is dit met de nieuw ontdekte Londense geschriften niet gebeurd.
Hergebruik
Aangezien papier in de vijftiende eeuw nog een schaars goed was, zijn de vellen rond 1480 hergebruikt voor het ontwerpen van adellijke wapenschilden. Een deel van de financiële aantekeningen is daaronder echter nog leesbaar.
Naast een overzicht van debiteuren en crediteuren hielden de bankiers ook de verhandelde goederen nauwgezet bij. Uit deze transacties blijkt dat Londen in de late middeleeuwen vooral een uitvoerhaven was voor wol, lakens en tin, terwijl specerijen, verfstoffen en andere luxegoederen werden geïmporteerd.
Textielcentrum
De Britse textielhandel was echter van groot economisch belang, omdat er in Europa een grote afzetmarkt bestond voor de geleverde basisgoederen. De stichters van de Florentijnse bank wisten naast hun rente-inkomsten dan ook juist met de handel in wol een groot vermogen op de bouwen.
Londen groeide als leverancier uiteindelijk uit tot de belangrijkste buitenlandse vestiging van de Italiaanse bankiers – en uiteindelijk tot ’s werelds leidende financiële centrum anno 2012, voor steden als New York en Tokyo.
Bron: http://www.nu.nl/opmerkel(...)ekt-wapenschild.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
26-07-2012
Aan Incagoden geofferd meisje had longinfectie
Het zat dit meisje niet mee. Ze werd op 15-jarige leeftijd aan de goden van de Inca’s geofferd. En nu blijkt uit onderzoek dat ze ook al leed aan een ernstige longinfectie.
Dat schrijven wetenschappers in het blad PLoS ONE. Ze baseren hun conclusie op een onderzoek naar de 500 jaar oude resten van het meisje. De mummie – bijgenaamd Juanita – is uitzonderlijk goed bewaard gebleven en kan ons dus heel veel vertellen over het leven uit die tijd.
Longinfectie
Uit het onderzoek blijkt dus dat het meisje aan een longinfectie leed. Het vaststellen van zo’n infectie bij een 500 jaar oud lijk is niet zo heel gemakkelijk. In het verleden slaagden onderzoekers er al wel in om een ziekteverwekker in oude lichamen op te sporen. Maar het bleek lastig om vast te stellen of die ziekteverwekker daar enkel aanwezig was of dat deze ook al echt een infectie had veroorzaakt. Maar nu zijn de onderzoekers er dan toch in geslaagd om de aanwezigheid en activiteiten van zo’n ziekteverwekker te achterhalen.
Aanpak
De onderzoekers verzamelden proteïnes die zich op de lippen van het meisje bevonden. Ze vergeleken deze met proteïnes die reeds in kaart zijn gebracht. Zo ontdekten ze dat de proteïnes en de verhoudingen waarin deze voorkwamen sterk leken op de verhouding proteïnes die bij patiënten met een infectie aan de luchtwegen werd aangetroffen. Een analyse van het DNA wees vervolgens uit dat het meisje waarschijnlijk een bacterie uit het geslacht Mycobacterium onder de leden had. Dergelijke bacteriën veroorzaken onder meer infecties aan de luchtwegen en TBC. Röntgenfoto’s van de longen van Mummie Juanita toonden bovendien aan dat ze ook echt aan een longinfectie leed. Voor de zekerheid voerden de onderzoekers hetzelfde onderzoek ook uit met een andere mummie die nabij Juanita werd teruggevonden. Deze mummie vertoonde geen sporen van een infectie aan de luchtwegen.
Belangrijk
Het onderzoek is van groot belang, zo benadrukt wetenschapper Angelique Corthals. “Het opmerken van ziekteverwekkers in oude weefsels is niet nieuw, maar tot op heden was het onmogelijk om vast te stellen of een ziekteverwekker latent of actief was.” De onderzoekers hopen met hun aanpak in de toekomst nog veel meer prangende vragen te kunnen beantwoorden. Bijvoorbeeld hoe het kan dat de griep die in 1918 aan miljoenen mensen het leven kostte, zo vernietigend toesloeg. “Het vergroot ook ons begrip omtrent de grootste bedreigingen van de toekomst, zoals de opkomst van nieuwe of de terugkeer van oude infectieziektes.”
Mummie Juanita werd in 1995 ontdekt. De mummie lag op grote hoogte begraven en was helemaal bevroren. Doordat Juanita bevroren was, is zowel haar lichaam als haar kleding uitstekend bewaard gebleven. Wetenschappers hebben Juanita de afgelopen jaren uitgebreid bestudeerd. Zo blijkt het 15-jarige meisje aan een flinke klap op het hoofd te zijn overleden.
(scientias.nl)
Aan Incagoden geofferd meisje had longinfectie
Het zat dit meisje niet mee. Ze werd op 15-jarige leeftijd aan de goden van de Inca’s geofferd. En nu blijkt uit onderzoek dat ze ook al leed aan een ernstige longinfectie.
Dat schrijven wetenschappers in het blad PLoS ONE. Ze baseren hun conclusie op een onderzoek naar de 500 jaar oude resten van het meisje. De mummie – bijgenaamd Juanita – is uitzonderlijk goed bewaard gebleven en kan ons dus heel veel vertellen over het leven uit die tijd.
Longinfectie
Uit het onderzoek blijkt dus dat het meisje aan een longinfectie leed. Het vaststellen van zo’n infectie bij een 500 jaar oud lijk is niet zo heel gemakkelijk. In het verleden slaagden onderzoekers er al wel in om een ziekteverwekker in oude lichamen op te sporen. Maar het bleek lastig om vast te stellen of die ziekteverwekker daar enkel aanwezig was of dat deze ook al echt een infectie had veroorzaakt. Maar nu zijn de onderzoekers er dan toch in geslaagd om de aanwezigheid en activiteiten van zo’n ziekteverwekker te achterhalen.
Aanpak
De onderzoekers verzamelden proteïnes die zich op de lippen van het meisje bevonden. Ze vergeleken deze met proteïnes die reeds in kaart zijn gebracht. Zo ontdekten ze dat de proteïnes en de verhoudingen waarin deze voorkwamen sterk leken op de verhouding proteïnes die bij patiënten met een infectie aan de luchtwegen werd aangetroffen. Een analyse van het DNA wees vervolgens uit dat het meisje waarschijnlijk een bacterie uit het geslacht Mycobacterium onder de leden had. Dergelijke bacteriën veroorzaken onder meer infecties aan de luchtwegen en TBC. Röntgenfoto’s van de longen van Mummie Juanita toonden bovendien aan dat ze ook echt aan een longinfectie leed. Voor de zekerheid voerden de onderzoekers hetzelfde onderzoek ook uit met een andere mummie die nabij Juanita werd teruggevonden. Deze mummie vertoonde geen sporen van een infectie aan de luchtwegen.
Belangrijk
Het onderzoek is van groot belang, zo benadrukt wetenschapper Angelique Corthals. “Het opmerken van ziekteverwekkers in oude weefsels is niet nieuw, maar tot op heden was het onmogelijk om vast te stellen of een ziekteverwekker latent of actief was.” De onderzoekers hopen met hun aanpak in de toekomst nog veel meer prangende vragen te kunnen beantwoorden. Bijvoorbeeld hoe het kan dat de griep die in 1918 aan miljoenen mensen het leven kostte, zo vernietigend toesloeg. “Het vergroot ook ons begrip omtrent de grootste bedreigingen van de toekomst, zoals de opkomst van nieuwe of de terugkeer van oude infectieziektes.”
Mummie Juanita werd in 1995 ontdekt. De mummie lag op grote hoogte begraven en was helemaal bevroren. Doordat Juanita bevroren was, is zowel haar lichaam als haar kleding uitstekend bewaard gebleven. Wetenschappers hebben Juanita de afgelopen jaren uitgebreid bestudeerd. Zo blijkt het 15-jarige meisje aan een flinke klap op het hoofd te zijn overleden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.omroepzeeland.(...)rakhout#.UBLQvqlLea4quote:Onduidelijkheid blijft over opgedoken wrakhout
Het blijft onduidelijk of het wrakhout dat eerder deze maand werd opgedoken voor de kust van Vlissingen afkomstig is van het admiraliteitsschip Walcheren. Dat zegt de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.
Onderzoekers hebben foto’s van de balken bekeken, maar daarop zijn te weinig jaarringen te zien om uitgebreid onderzoek naar het hout te kunnen doen. Volgens de onderzoekers is het wel mogelijk dat het wrakhout van het gezonken schip zou kunnen zijn, maar is dat met jaarringenonderzoek niet aan te tonen.
27-07-2012
Eerste Nederlandse Anne Frank-film in de maak
© epa.
De Nederlandse filmproducent Paul Ruven werkt aan een speelfilm over het leven van Anne Frank. Het werk moet rond de 70ste sterfdag van Anne, in maart 2015, uitkomen. Dat maakte de regisseur van onder meer "Filmpje! " en "De tranen van Maria Machita" vandaag bekend.
Volgens de producent gaat het om de eerste Nederlandse speelfilm over het Joodse meisje.
De makers zijn in gesprek met de Anne Frank Stichting, die onderzoek doet naar nieuwe inzichten in het leven van Frank op basis van recente verklaringen van de laatste getuigen die haar nog gekend hebben.
Ruven stelt dat in zijn film een aantal hardnekkige fouten zullen worden gecorrigeerd, "zodat we voor het eerst een juiste en waarachtige verfilming van het leven van Anne Frank zullen krijgen".
(HLN)
Eerste Nederlandse Anne Frank-film in de maak
© epa.
De Nederlandse filmproducent Paul Ruven werkt aan een speelfilm over het leven van Anne Frank. Het werk moet rond de 70ste sterfdag van Anne, in maart 2015, uitkomen. Dat maakte de regisseur van onder meer "Filmpje! " en "De tranen van Maria Machita" vandaag bekend.
Volgens de producent gaat het om de eerste Nederlandse speelfilm over het Joodse meisje.
De makers zijn in gesprek met de Anne Frank Stichting, die onderzoek doet naar nieuwe inzichten in het leven van Frank op basis van recente verklaringen van de laatste getuigen die haar nog gekend hebben.
Ruven stelt dat in zijn film een aantal hardnekkige fouten zullen worden gecorrigeerd, "zodat we voor het eerst een juiste en waarachtige verfilming van het leven van Anne Frank zullen krijgen".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-07-2012
Italianen graven lichaam Garibaldi op
Familie wil weten of het lichaam dat van de Italiaanse eenheidsstrijder is. © Photonews.
In Italië wordt binnenkort het lichaam opgegraven van Giuseppe Garibaldi, de Italiaanse militaire leider uit de 19de eeuw die een grote rol speelde in de eenmaking van het land. Dat bericht de BBC. Afstammelingen van de nationale held hebben hun twijfels over de juiste rustplaats van Garibaldi, die begraven zou liggen op het eiland Caprera voor de kust van Sardinië. Een DNA-test moet uitwijzen of het lichaam in de tombe daadwerkelijk dat van Garibaldi is.
De opgraving is gepland voor eind september. De autoriteiten gaven daarvoor hun toestemming nadat minister van Cultuur Lorenzo Ornaghi zich achter het verzoek van de afstammelingen van Garibaldi schaarde.
"Het is misschien een manier om te weten te komen wat er met hem is gebeurd en eindelijk de waarheid te achterhalen. Ik denk dat dat erg belangrijk is", zegt achterkleindochter Anita Garibaldi. "Als hij er ligt, moeten we zijn lichaam bewaren voor de toekomst. Maar als hij er niet ligt, moeten we de toeristen niet langer leugens wijsmaken."
Giuseppe Garibaldi werd geboren in 1807 en voerde halverwege de 19de eeuw verschillende militaire campagnes die uiteindelijk resulteerden in de eenmaking van Italië. Voor die tijd was het land eeuwenlang verdeeld in onafhankelijke staten die vaak door machten van buitenaf werden gedomineerd.
Na zijn dood werd het laatste verzoek van Garibaldi om een eenvoudige begrafenis en crematie genegeerd, en werd het lichaam gebalsemd. De nabestaanden vrezen echter dat één en ander niet correct is verlopen.
Indien de DNA-test bewijst dat Garibaldi daadwerkelijk op Caprera begraven ligt, zal mogelijk worden gedebatteerd over of zijn overblijfselen niet beter moeten worden bewaard, ofwel of de laatste wens van de legendarische strijder alsnog moet worden gerespecteerd.
(HLN)
Italianen graven lichaam Garibaldi op
Familie wil weten of het lichaam dat van de Italiaanse eenheidsstrijder is. © Photonews.
In Italië wordt binnenkort het lichaam opgegraven van Giuseppe Garibaldi, de Italiaanse militaire leider uit de 19de eeuw die een grote rol speelde in de eenmaking van het land. Dat bericht de BBC. Afstammelingen van de nationale held hebben hun twijfels over de juiste rustplaats van Garibaldi, die begraven zou liggen op het eiland Caprera voor de kust van Sardinië. Een DNA-test moet uitwijzen of het lichaam in de tombe daadwerkelijk dat van Garibaldi is.
De opgraving is gepland voor eind september. De autoriteiten gaven daarvoor hun toestemming nadat minister van Cultuur Lorenzo Ornaghi zich achter het verzoek van de afstammelingen van Garibaldi schaarde.
"Het is misschien een manier om te weten te komen wat er met hem is gebeurd en eindelijk de waarheid te achterhalen. Ik denk dat dat erg belangrijk is", zegt achterkleindochter Anita Garibaldi. "Als hij er ligt, moeten we zijn lichaam bewaren voor de toekomst. Maar als hij er niet ligt, moeten we de toeristen niet langer leugens wijsmaken."
Giuseppe Garibaldi werd geboren in 1807 en voerde halverwege de 19de eeuw verschillende militaire campagnes die uiteindelijk resulteerden in de eenmaking van Italië. Voor die tijd was het land eeuwenlang verdeeld in onafhankelijke staten die vaak door machten van buitenaf werden gedomineerd.
Na zijn dood werd het laatste verzoek van Garibaldi om een eenvoudige begrafenis en crematie genegeerd, en werd het lichaam gebalsemd. De nabestaanden vrezen echter dat één en ander niet correct is verlopen.
Indien de DNA-test bewijst dat Garibaldi daadwerkelijk op Caprera begraven ligt, zal mogelijk worden gedebatteerd over of zijn overblijfselen niet beter moeten worden bewaard, ofwel of de laatste wens van de legendarische strijder alsnog moet worden gerespecteerd.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mogelijk Duitse U-boot gevonden op Canadese rivier
Een groep duikers heeft op de Canadese Churchill rivier mogelijk de restanten van een Duitse U-boot gevonden. De ontdekking zou uiterst opmerkelijk zijn, aangezien de vindplaats van de onderzeeboot zich ruim 100 kilometer van de oceaan bevindt. Toch houdt de Canadese overheid er sterk rekening mee dat het inderdaad een U-boot betreft, aangezien bekend is dat de Duitse onderzeeërs regelmatig missies uitvoerden voor de kust van Canada.
Twee jaar geleden werd de zandbodem van de Canadese Churchill rivier voor het eerst onderworpen aan een sonar-scan. De betrokken duikers waren toen op zoek naar de lichamen van drie mannen die een enige tijd daarvoor in het water waren gevallen in het stroomopwaarts gelegen Muskrat Falls. De mannen werden niet gevonden, maar toen het team de sonarbeelden later nogmaals bekeek, deden ze wel een andere ontdekking.
“We hadden verwacht iets totaal anders aan te treffen, geen onderzeeër, en zeker geen U-boot,” aldus duiker Brian Corbin, die betrokken was bij de ontdekking. “We dachten niet dat het mogelijk was, maar de lengte bedraagt 30 meter, dus we zijn er nu redelijk zeker van”. De ontdekkers hebben de lokale autoriteiten op de hoogte gesteld, en ook zij houden er rekening mee dat de vondst een U-boot betreft. Zelfs de Duitse ambassade in de Canadese hoofdstad Ottawa is inmiddels op de hoogte gesteld.
“We weten dat er Duitse U-boten tijdens de Tweede Wereldoorlog actief waren in de regio” zo stelt Georg Juergens, assistent-hoofd van de ambassade. Zo werd de veerboot SS Caribou in 1942 getroffen door een Duitse torpedo, met 136 doden tot gevolg. Daarnaast vielen er ook 60 dodelijke slachtoffers op de 4 vrachtschepen die de Duitse onderzeeërs in dat jaar voor de Canadese kust tot zinken brachten. Toch zou Juergens het “opvallend en opwindend” vinden als de vondst echt een Duitse U-boot blijkt, aangezien de onderzeeërs zich over het algemeen niet zo ver landinwaarts begaven.
Mocht het wrak na verder onderzoek inderdaad een U-boot blijken te zijn, dan zou de Duitse overheid er overigens geen voorstander van zijn om het schip naar de oppervlakte te brengen. “Dat zou tegen onze traditie en gebruiken in gaan”, zo verklaart Juergens, want “de site zou dan tot een oorlogsgraf op zee verklaard worden”, en die moeten met rust gelaten worden.
Bron: http://www.isgeschiedenis.nl/nieuws/24442/
Een groep duikers heeft op de Canadese Churchill rivier mogelijk de restanten van een Duitse U-boot gevonden. De ontdekking zou uiterst opmerkelijk zijn, aangezien de vindplaats van de onderzeeboot zich ruim 100 kilometer van de oceaan bevindt. Toch houdt de Canadese overheid er sterk rekening mee dat het inderdaad een U-boot betreft, aangezien bekend is dat de Duitse onderzeeërs regelmatig missies uitvoerden voor de kust van Canada.
Twee jaar geleden werd de zandbodem van de Canadese Churchill rivier voor het eerst onderworpen aan een sonar-scan. De betrokken duikers waren toen op zoek naar de lichamen van drie mannen die een enige tijd daarvoor in het water waren gevallen in het stroomopwaarts gelegen Muskrat Falls. De mannen werden niet gevonden, maar toen het team de sonarbeelden later nogmaals bekeek, deden ze wel een andere ontdekking.
“We hadden verwacht iets totaal anders aan te treffen, geen onderzeeër, en zeker geen U-boot,” aldus duiker Brian Corbin, die betrokken was bij de ontdekking. “We dachten niet dat het mogelijk was, maar de lengte bedraagt 30 meter, dus we zijn er nu redelijk zeker van”. De ontdekkers hebben de lokale autoriteiten op de hoogte gesteld, en ook zij houden er rekening mee dat de vondst een U-boot betreft. Zelfs de Duitse ambassade in de Canadese hoofdstad Ottawa is inmiddels op de hoogte gesteld.
“We weten dat er Duitse U-boten tijdens de Tweede Wereldoorlog actief waren in de regio” zo stelt Georg Juergens, assistent-hoofd van de ambassade. Zo werd de veerboot SS Caribou in 1942 getroffen door een Duitse torpedo, met 136 doden tot gevolg. Daarnaast vielen er ook 60 dodelijke slachtoffers op de 4 vrachtschepen die de Duitse onderzeeërs in dat jaar voor de Canadese kust tot zinken brachten. Toch zou Juergens het “opvallend en opwindend” vinden als de vondst echt een Duitse U-boot blijkt, aangezien de onderzeeërs zich over het algemeen niet zo ver landinwaarts begaven.
Mocht het wrak na verder onderzoek inderdaad een U-boot blijken te zijn, dan zou de Duitse overheid er overigens geen voorstander van zijn om het schip naar de oppervlakte te brengen. “Dat zou tegen onze traditie en gebruiken in gaan”, zo verklaart Juergens, want “de site zou dan tot een oorlogsgraf op zee verklaard worden”, en die moeten met rust gelaten worden.
Bron: http://www.isgeschiedenis.nl/nieuws/24442/
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Duitse U-boot uit WOII gevonden voor Amerikaanse kust nabij Boston
Een team duikers heeft vorige maandag voor de kust van de Amerikaanse staat Massachusetts een gezonken Duitse duikboot, een zogenaamde U-boot, uit de Tweede Wereldoorlog ontdekt. Dat meldt de Boston Globe.
In april 1944 werd de U-550 bij een zeeslag met een Amerikaans schip naar de zeebodem gekatapulteerd nabij het eiland Nantucket, voor de kust van Massachusetts. Kort daarvoor richtte de onderzeeër zelf zijn pijlen op een Amerikaanse tanker met torpedo's.
De duiker Joe Mazraani spendeerde jaren om de gezonken Duitse duikboot op te sporen, zo schrijft de krant Boston Globe zaterdag. Naar de duikboot is 20 jaar gezocht. Daarvoor is een oppervlakte van 259 vierkante kilometer uitgekamd. Het team onthulde voorlopig niet de specifieke locatie van het schip, om andere duikers op een afstand te houden.
Volgens de ontdekkers is de duikboot redelijk intact gebleven. De families van de overleden slachtoffers zullen nu ingelicht worden over de laatste rustplaats van hun overleden familieleden. Vierenveertig mannen vonden er immers de dood. Twaalf mannen overleefden de zeeslag.
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/(...)t-nabij-Boston.dhtml
Zelfde bericht, andere bron, andere inhoud toch wel.
Een team duikers heeft vorige maandag voor de kust van de Amerikaanse staat Massachusetts een gezonken Duitse duikboot, een zogenaamde U-boot, uit de Tweede Wereldoorlog ontdekt. Dat meldt de Boston Globe.
In april 1944 werd de U-550 bij een zeeslag met een Amerikaans schip naar de zeebodem gekatapulteerd nabij het eiland Nantucket, voor de kust van Massachusetts. Kort daarvoor richtte de onderzeeër zelf zijn pijlen op een Amerikaanse tanker met torpedo's.
De duiker Joe Mazraani spendeerde jaren om de gezonken Duitse duikboot op te sporen, zo schrijft de krant Boston Globe zaterdag. Naar de duikboot is 20 jaar gezocht. Daarvoor is een oppervlakte van 259 vierkante kilometer uitgekamd. Het team onthulde voorlopig niet de specifieke locatie van het schip, om andere duikers op een afstand te houden.
Volgens de ontdekkers is de duikboot redelijk intact gebleven. De families van de overleden slachtoffers zullen nu ingelicht worden over de laatste rustplaats van hun overleden familieleden. Vierenveertig mannen vonden er immers de dood. Twaalf mannen overleefden de zeeslag.
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/(...)t-nabij-Boston.dhtml
Zelfde bericht, andere bron, andere inhoud toch wel.
stupidity has become as common as common sense was before
quote:
Duitse U-boot uit WOII gevonden voor Amerikaanse kust nabij Boston
Een team duikers heeft vorige maandag voor de kust van de Amerikaanse staat Massachusetts een gezonken Duitse duikboot, een zogenaamde U-boot, uit de Tweede Wereldoorlog ontdekt. Dat meldt de Boston Globe.
In april 1944 werd de U-550 bij een zeeslag met een Amerikaans schip naar de zeebodem gekatapulteerd nabij het eiland Nantucket, voor de kust van Massachusetts. Kort daarvoor richtte de onderzeeër zelf zijn pijlen op een Amerikaanse tanker met torpedo's.
De duiker Joe Mazraani spendeerde jaren om de gezonken Duitse duikboot op te sporen, zo schrijft de krant Boston Globe zaterdag. Naar de duikboot is 20 jaar gezocht. Daarvoor is een oppervlakte van 259 vierkante kilometer uitgekamd. Het team onthulde voorlopig niet de specifieke locatie van het schip, om andere duikers op een afstand te houden.
Volgens de ontdekkers is de duikboot redelijk intact gebleven. De families van de overleden slachtoffers zullen nu ingelicht worden over de laatste rustplaats van hun overleden familieleden. Vierenveertig mannen vonden er immers de dood. Twaalf mannen overleefden de zeeslag.
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/(...)t-nabij-Boston.dhtml
Zelfde bericht, andere bron, andere inhoud toch wel.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-07-2012
Laatste rustplaats van Maya-prins ontdekt
Archeologen hebben in de Maya-stad Uxul in Mexico het graf van een Maya-prins teruggevonden. De prins was zo’n 20 tot 25 jaar oud toen hij stierf en werd met mooie geschenken begraven.
De prins zou ergens rond het jaar 711 overleden zijn. Het graf bevindt zich onder één van de gebouwen die het enorme koninklijke complex in de stad Uxul rijk is.
Het graf van de prins. Foto: Archäologisches Projekt Uxul / Universität Bonn.
Prins
De onderzoekers zijn er tamelijk zeker van dat het om een prins gaat. Zo wordt de overledene namelijk op diverse teksten in de grafkamer aangeduid. De jongen was waarschijnlijk een ‘gewone’ prins en geen troonopvolger.
Geschenken
De muren van het graf zijn gemaakt van stenen. De prins ligt op zijn rug, met de armen op de buik. Rondom zijn lichaam bevinden zich prachtige voorwerpen. Bijvoorbeeld vier schalen en vijf bekers van keramiek (bovenaan dit artikel ziet u één van de bekers). De schalen en bekers zijn weer versierd met mooie schilderingen en reliëf. Op de schedel van de prins bevindt zich ook een bord dat rijkelijk versierd is.
Beker
Op één van de bekers staat heel eenvoudig met hiëroglyfen vermeld: ‘Dit is de drinkbeker van de prins’. Op een andere beker staat ook een datum vermeld: 711 na Christus. De prins is dan ook waarschijnlijk ergens rond die tijd overleden.
De prins overleed waarschijnlijk kort nadat Uxul weer onafhankelijk werd. Het kleine, onafhankelijke koninkrijk werd regelmatig aangevallen door leiders van de stad Calakmul. Soms met succes: de leiders van Calakmul heersten dan een tijdje over Uxul. Dat was ook het geval aan het begin van de zevende eeuw na Christus. Maar rond het jaar 705 nam de invloed van Calakmul weer af en kregen de lokale leiders de macht weer in handen. Heel lang duurde dat niet: tegen het begin van de negende eeuw verlieten de Maya’s Uxul en werd het een spookstad waar archeologen nu de mooiste vondsten doen.
(scientias.nl)
Laatste rustplaats van Maya-prins ontdekt
Archeologen hebben in de Maya-stad Uxul in Mexico het graf van een Maya-prins teruggevonden. De prins was zo’n 20 tot 25 jaar oud toen hij stierf en werd met mooie geschenken begraven.
De prins zou ergens rond het jaar 711 overleden zijn. Het graf bevindt zich onder één van de gebouwen die het enorme koninklijke complex in de stad Uxul rijk is.
Het graf van de prins. Foto: Archäologisches Projekt Uxul / Universität Bonn.
Prins
De onderzoekers zijn er tamelijk zeker van dat het om een prins gaat. Zo wordt de overledene namelijk op diverse teksten in de grafkamer aangeduid. De jongen was waarschijnlijk een ‘gewone’ prins en geen troonopvolger.
Geschenken
De muren van het graf zijn gemaakt van stenen. De prins ligt op zijn rug, met de armen op de buik. Rondom zijn lichaam bevinden zich prachtige voorwerpen. Bijvoorbeeld vier schalen en vijf bekers van keramiek (bovenaan dit artikel ziet u één van de bekers). De schalen en bekers zijn weer versierd met mooie schilderingen en reliëf. Op de schedel van de prins bevindt zich ook een bord dat rijkelijk versierd is.
Beker
Op één van de bekers staat heel eenvoudig met hiëroglyfen vermeld: ‘Dit is de drinkbeker van de prins’. Op een andere beker staat ook een datum vermeld: 711 na Christus. De prins is dan ook waarschijnlijk ergens rond die tijd overleden.
De prins overleed waarschijnlijk kort nadat Uxul weer onafhankelijk werd. Het kleine, onafhankelijke koninkrijk werd regelmatig aangevallen door leiders van de stad Calakmul. Soms met succes: de leiders van Calakmul heersten dan een tijdje over Uxul. Dat was ook het geval aan het begin van de zevende eeuw na Christus. Maar rond het jaar 705 nam de invloed van Calakmul weer af en kregen de lokale leiders de macht weer in handen. Heel lang duurde dat niet: tegen het begin van de negende eeuw verlieten de Maya’s Uxul en werd het een spookstad waar archeologen nu de mooiste vondsten doen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.omroepzeeland.(...)n-prijs#.UBgIaKkmWyMquote:Gehavend Fort Rammekens geeft geheimen prijs
RITTHEM - Archeologen en ambachtslieden zijn al maanden druk in de weer met de restauratie van het oudste zeefort van West-Europa, Fort Rammekens bij Ritthem. Door de grondige restauratie geeft het fort vele geheimen prijs.
's Werelds eerste foto even terug in Europa
De eerste foto ter wereld keert na 50 jaar terug in Europa. De foto van Joseph Nicéphore Niépce 'Uitzicht uit werkkamer in Le Gras' is vanaf 9 september te bezichtigen in het REM museum in de Duitse stad Mannheim.
Niépce wordt gezien als de uitvinder van de fotografie, omdat hij als eerste een beeld permanent kon vastleggen. In 1826 legde hij zijn werkkamer in Frankrijk vast op een foto die, in tegenstelling tot zijn voorgaande experimenten, niet verbleekte.
De foto bevindt zich normaal gesproken in het Harry Ransom Center van de universiteit van Texas in de Verenigde Staten en werd tot voor kort niet uitgeleend.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)erug-in-Europa.dhtml
De eerste foto ter wereld keert na 50 jaar terug in Europa. De foto van Joseph Nicéphore Niépce 'Uitzicht uit werkkamer in Le Gras' is vanaf 9 september te bezichtigen in het REM museum in de Duitse stad Mannheim.
Niépce wordt gezien als de uitvinder van de fotografie, omdat hij als eerste een beeld permanent kon vastleggen. In 1826 legde hij zijn werkkamer in Frankrijk vast op een foto die, in tegenstelling tot zijn voorgaande experimenten, niet verbleekte.
De foto bevindt zich normaal gesproken in het Harry Ransom Center van de universiteit van Texas in de Verenigde Staten en werd tot voor kort niet uitgeleend.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)erug-in-Europa.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
'Ontsnapper' Auschwitz overleden
In Polen is August Kowalczyk overleden, de laatste overlevende van een groep gevangenen die in 1942 ontsnapte uit Auschwitz.
Kowalcyk overleed op 90-jarige leeftijd in een verpleeghuis, vlakbij het voormalige vernietigingskamp.
In december 1940 werd Kowalczyk naar het kamp gedeporteerd. Hij vluchtte in juni 1942 samen met vijftig Poolse gevangenen toen ze op een akker aan het werk waren. De meeste vluchtelingen werden door kampbewakers gedood, maar negen van hen wisten te ontkomen.
Na de oorlog werd Kowalczyk acteur. Hij vertelde zijn verhaal aan veel jongere generaties. (NOS)
In Polen is August Kowalczyk overleden, de laatste overlevende van een groep gevangenen die in 1942 ontsnapte uit Auschwitz.
Kowalcyk overleed op 90-jarige leeftijd in een verpleeghuis, vlakbij het voormalige vernietigingskamp.
In december 1940 werd Kowalczyk naar het kamp gedeporteerd. Hij vluchtte in juni 1942 samen met vijftig Poolse gevangenen toen ze op een akker aan het werk waren. De meeste vluchtelingen werden door kampbewakers gedood, maar negen van hen wisten te ontkomen.
Na de oorlog werd Kowalczyk acteur. Hij vertelde zijn verhaal aan veel jongere generaties. (NOS)
31-07-2012
Wetenschap zoekt nageslacht van Dracula
Aan de hand van genetisch materiaal zoeken wetenschappers naar de nakomelingen van Dracula en zijn familie. Vooralsnog zonder resultaat: het lijkt erop dat de familie meer tijd besteedde aan het verspreiden van de naam dan van hun genen.
Wie kent m niet: Dracula. Oftewel: Vlad III. Hij maakte deel uit van de Roemeense dynastie Basarab. Deze dynastie heerste van 1330 tot 1601 over het zuidelijke deel van Roemenië. Dat zo velen de dynastie tot op de dag van vandaag kennen, is te danken aan Bram Stoker. Laatstgenoemde is de schrijver van het boek Dracula: een verhaal over een vampier. Stoker zou de naam van de vampier aan Vlad III, die ook wel graaf Dracula genoemd werd, ontleend hebben.
Basarab
De naam van de dynastie van Dracula Basarab komt tot op de dag van vandaag nog veelvuldig in Roemenië voor. Maar zijn alle Basarabs ook echt familie van de roemrijke dynastie? Wetenschappers beten zich in dat vraagstuk vast. Onder hen bevond zich ook Mihai Netea, als internist verbonden aan het UMC St. Radboud en van Roemeense afkomst. Samen met zijn collegas bestudeerde hij het Y-chromosoom van 29 Roemeense mannen die de achternaam Basarab droegen. Vervolgens vergeleken zij dat Y-chromosoom met het Y-chromosoom van 150 andere Roemenen en 330 mannen die uit landen rondom Roemenië afkomstig waren.
Vlad III Vlad III leefde van 1432 tot 1476. Hij staat bekend om zijn enorm gewelddadige optreden. Zo vond hij het naar verluidt prettig om vijanden te spietsen: vele duizenden zouden door zijn toedoen dat lot zijn ondergaan. Het leverde hem de bijnaam De Spietser op. Ook zou hij vijanden hebben laten villen, koken en van diverse lichaamsdelen hebben laten ontdoen. Ondanks zijn gewelddadige aanpak wordt Vlad III door veel Roemenen als een held gezien, omdat hij het tot zijn missie maakte om de Turken uit zijn deel van Roemenië te houden.Geen nageslacht
Uit het onderzoek blijkt dat de mannen met de naam Basarab meer overeenkomsten met de andere Roemenen en de mannen uit omringende landen vertonen dan met elkaar. Dat wijst erop dat de Basarabs geen nageslacht van de beroemde dynastie zijn. De leden van de Basarab-dynastie waren beter in het verspreiden van hun naam dan van hun genen, concluderen de onderzoekers in hun paper.
Toch kan nog niet helemaal worden uitgesloten dat Dracula en zijn familie in de moderne Basarabs voortleeft. Om daar zeker van te zijn, moet er genetisch materiaal van de oude dynastie worden verkregen. Dat kan dan worden vergeleken met het genetisch materiaal van de moderne Basarab.
(scientias.nl)
Wetenschap zoekt nageslacht van Dracula
Aan de hand van genetisch materiaal zoeken wetenschappers naar de nakomelingen van Dracula en zijn familie. Vooralsnog zonder resultaat: het lijkt erop dat de familie meer tijd besteedde aan het verspreiden van de naam dan van hun genen.
Wie kent m niet: Dracula. Oftewel: Vlad III. Hij maakte deel uit van de Roemeense dynastie Basarab. Deze dynastie heerste van 1330 tot 1601 over het zuidelijke deel van Roemenië. Dat zo velen de dynastie tot op de dag van vandaag kennen, is te danken aan Bram Stoker. Laatstgenoemde is de schrijver van het boek Dracula: een verhaal over een vampier. Stoker zou de naam van de vampier aan Vlad III, die ook wel graaf Dracula genoemd werd, ontleend hebben.
Basarab
De naam van de dynastie van Dracula Basarab komt tot op de dag van vandaag nog veelvuldig in Roemenië voor. Maar zijn alle Basarabs ook echt familie van de roemrijke dynastie? Wetenschappers beten zich in dat vraagstuk vast. Onder hen bevond zich ook Mihai Netea, als internist verbonden aan het UMC St. Radboud en van Roemeense afkomst. Samen met zijn collegas bestudeerde hij het Y-chromosoom van 29 Roemeense mannen die de achternaam Basarab droegen. Vervolgens vergeleken zij dat Y-chromosoom met het Y-chromosoom van 150 andere Roemenen en 330 mannen die uit landen rondom Roemenië afkomstig waren.
Vlad III Vlad III leefde van 1432 tot 1476. Hij staat bekend om zijn enorm gewelddadige optreden. Zo vond hij het naar verluidt prettig om vijanden te spietsen: vele duizenden zouden door zijn toedoen dat lot zijn ondergaan. Het leverde hem de bijnaam De Spietser op. Ook zou hij vijanden hebben laten villen, koken en van diverse lichaamsdelen hebben laten ontdoen. Ondanks zijn gewelddadige aanpak wordt Vlad III door veel Roemenen als een held gezien, omdat hij het tot zijn missie maakte om de Turken uit zijn deel van Roemenië te houden.Geen nageslacht
Uit het onderzoek blijkt dat de mannen met de naam Basarab meer overeenkomsten met de andere Roemenen en de mannen uit omringende landen vertonen dan met elkaar. Dat wijst erop dat de Basarabs geen nageslacht van de beroemde dynastie zijn. De leden van de Basarab-dynastie waren beter in het verspreiden van hun naam dan van hun genen, concluderen de onderzoekers in hun paper.
Toch kan nog niet helemaal worden uitgesloten dat Dracula en zijn familie in de moderne Basarabs voortleeft. Om daar zeker van te zijn, moet er genetisch materiaal van de oude dynastie worden verkregen. Dat kan dan worden vergeleken met het genetisch materiaal van de moderne Basarab.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-07-2012
Prachtig beeld uit IJzertijd ontdekt in Turkije
Archeologen hebben in het zuidoosten van Turkije een prachtig beeld van een mens teruggevonden. Het 1,5 meter hoge beeld kwam duizenden jaren geleden tot stand en is duidelijk met oog voor detail geschapen.
Het beeld moet ooit 3,5 tot 4 meter hoog zijn geweest. Helaas is enkel de bovenste helft (tot aan benen) bewaard gebleven. Het resterende beeld is zo’n 1,5 meter hoog en laat een mens met grote ogen en een baard zien. De man heeft krullend haar en draagt twee armbanden die versierd zijn met de koppen van leeuwen. In de rechterhand houdt de man een speer. Op de rug staan de prestaties van koning Suppiluliuma beschreven.
Het enorme beeld. Foto: Jennifer Jackson.
Patina
De onderzoekers zijn maar wat blij met de vondst. “De sculpturen geven ons een levendig kijkje in het innovatieve karakter en het raffinement van de culturen die na de ineenstorting van de grote machten uit de Bronstijd aan het eind van het tweede millennium voor Christus in het oostelijke Middellandse Zeegebied ontstonden,” stelt onderzoeker Tim Harrison.
Basement
Naast het prachtige beeld van de jager werd ook nog een basement van een zuil teruggevonden. Dit gebeeldhouwde stukje ambachtswerk is één meter hoog en heeft een diameter van zo’n 90 centimeter. Aan de voorkant van het basement bevindt zich een gevleugelde stier, aan de linker zijkant een sphinx. Rechts zijn geen versieringen teruggevonden: waarschijnlijk stond deze zijde tegen een muur aan.
Citadel
De archeologen deden de vondst nabij de restanten van een complex dat ooit toegang verschafte tot de citadel van Kunulua, hoofdstad van het koninkrijk van Patina (1000 tot 738 voor Christus) van de Neo-Hettieten. Het is geen toeval dat de enorme beelden van mensen, leeuwen of sfinxen juist nabij de poorten richting een citadel werden teruggevonden. De beelden benadrukken de macht van de koning die door de Hettieten als de door goden aangewezen wachter van de samenleving werd gezien.
Het complex waar de teruggevonden jager en basement deel van uitmaakte, zou in 738 voor Christus zijn vernietigd door de Assyriërs. Het gebied werd toen opnieuw betegeld en omgetoverd tot een soort binnenplaats.
(scientias.nl)
Prachtig beeld uit IJzertijd ontdekt in Turkije
Archeologen hebben in het zuidoosten van Turkije een prachtig beeld van een mens teruggevonden. Het 1,5 meter hoge beeld kwam duizenden jaren geleden tot stand en is duidelijk met oog voor detail geschapen.
Het beeld moet ooit 3,5 tot 4 meter hoog zijn geweest. Helaas is enkel de bovenste helft (tot aan benen) bewaard gebleven. Het resterende beeld is zo’n 1,5 meter hoog en laat een mens met grote ogen en een baard zien. De man heeft krullend haar en draagt twee armbanden die versierd zijn met de koppen van leeuwen. In de rechterhand houdt de man een speer. Op de rug staan de prestaties van koning Suppiluliuma beschreven.
Het enorme beeld. Foto: Jennifer Jackson.
Patina
De onderzoekers zijn maar wat blij met de vondst. “De sculpturen geven ons een levendig kijkje in het innovatieve karakter en het raffinement van de culturen die na de ineenstorting van de grote machten uit de Bronstijd aan het eind van het tweede millennium voor Christus in het oostelijke Middellandse Zeegebied ontstonden,” stelt onderzoeker Tim Harrison.
Basement
Naast het prachtige beeld van de jager werd ook nog een basement van een zuil teruggevonden. Dit gebeeldhouwde stukje ambachtswerk is één meter hoog en heeft een diameter van zo’n 90 centimeter. Aan de voorkant van het basement bevindt zich een gevleugelde stier, aan de linker zijkant een sphinx. Rechts zijn geen versieringen teruggevonden: waarschijnlijk stond deze zijde tegen een muur aan.
Citadel
De archeologen deden de vondst nabij de restanten van een complex dat ooit toegang verschafte tot de citadel van Kunulua, hoofdstad van het koninkrijk van Patina (1000 tot 738 voor Christus) van de Neo-Hettieten. Het is geen toeval dat de enorme beelden van mensen, leeuwen of sfinxen juist nabij de poorten richting een citadel werden teruggevonden. De beelden benadrukken de macht van de koning die door de Hettieten als de door goden aangewezen wachter van de samenleving werd gezien.
Het complex waar de teruggevonden jager en basement deel van uitmaakte, zou in 738 voor Christus zijn vernietigd door de Assyriërs. Het gebied werd toen opnieuw betegeld en omgetoverd tot een soort binnenplaats.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ridder Militaire Willems-Orde Den Ouden overleden
Ridder Militaire Willems-Orde Frits Jan Willem den Ouden is gisteren op 98-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Breda. Hij was de oudste nog levende Ridder MWO en tevens de laatste die bij de Koninklijke Luchtmacht heeft gediend.
De oud-luchtmachtmilitair verdiende zijn sporen onder meer door zijn inzet tegen de Japanners in Nederlands-Indië tijdens de Tweede Wereldoorlog. De in 1914 geboren Hagenaar startte zijn loopbaan op 22-jarige leeftijd overigens als officier bij de artillerie. Eenmaal ‘in de oost’, voormalig Nederlands-Indië, schoolde hij om naar de vliegdienst, waar hij in 1939 zijn groot militair vliegbrevet haalde. Onder zijn leiding wisten de Nederlandse bommenwerpers de Japanners veel schade toe te brengen. Dit ging altijd gepaard met groot gevaar voor eigen leven, getuige ook de ruim honderd kogelgaten in zijn vliegtuig bij een van de aanvallen.
B-25
Den Ouden werd in 1942 voor zijn inzet beloond met een Militaire Willems-Orde. De jaren daarna leidde hij Nederlandse vliegers op in Amerika op de Royal Netherlands Military Flying-School en vloog hij vervolgens nog vele missies vanuit Australië met een B-25 Mitchell bommenwerper van het 18e Squadron. Na de oorlog keerde Den Ouden terug naar Nederland waar hij op juni 1950 met eervol ontslag ging.
Metaal
Jarenlang werkte Den Ouden voor een metaalbewerkingbedrijf en in 1970 richtte hij de voormalige scheepswerf 'De Amer' op. Er zijn jaarlijks 100 motorboten gemaakt voor de wereldmarkt, die vooral voor patrouilles gebruikt werden. Op 60-jarige leeftijd verkocht hij het bedrijf en ging hij met pensioen.
Warm hart
Behalve de Militaire Willems-Orde, Ridder vierde klasse, ontving Den Ouden ook het Vliegerkruis, het Oorlogsherinneringskruis en het Ereteken voor de Orde en Vrede. Den Ouden bleef defensie en de luchtmacht een warm hart toedragen en was een graag geziene gast op vele bijeenkomsten waar hij geanimeerd verslag deed van zijn ervaringen. Den Ouden was 9 maart van dit jaar nog te gast bij de luchtmacht toen luitenant-generaal Sander Schnitger het commando over dit krijgsmachtdeel overnam van zijn ranggenoot Jac Jansen.
Zeven
Er zijn nu nog zeven levende Ridders MWO over. De Engelsman Ken Mayhew (1917) is nu de oudste. Verder zijn het de Edward Fulmer (USA, 1919) en de Nederlanders Albert Hoeben (1920), Cornelis van den Hoek (1921), Pierre Louis baron d’Aulnis de Bourouill (1918), Giovanni Hakkenberg (1923) en de enige actief dienende militair kapitein Marco Kroon (1970).
UPDATE 02-08-12 15.00 uur: Het afscheid van Ridder Militaire Willems-Orde Frits Jan Willem den Ouden is met militaire eer op woensdag 8 augustus in Breda.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)uden_overleden_video
Ridder Militaire Willems-Orde Frits Jan Willem den Ouden is gisteren op 98-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Breda. Hij was de oudste nog levende Ridder MWO en tevens de laatste die bij de Koninklijke Luchtmacht heeft gediend.
De oud-luchtmachtmilitair verdiende zijn sporen onder meer door zijn inzet tegen de Japanners in Nederlands-Indië tijdens de Tweede Wereldoorlog. De in 1914 geboren Hagenaar startte zijn loopbaan op 22-jarige leeftijd overigens als officier bij de artillerie. Eenmaal ‘in de oost’, voormalig Nederlands-Indië, schoolde hij om naar de vliegdienst, waar hij in 1939 zijn groot militair vliegbrevet haalde. Onder zijn leiding wisten de Nederlandse bommenwerpers de Japanners veel schade toe te brengen. Dit ging altijd gepaard met groot gevaar voor eigen leven, getuige ook de ruim honderd kogelgaten in zijn vliegtuig bij een van de aanvallen.
B-25
Den Ouden werd in 1942 voor zijn inzet beloond met een Militaire Willems-Orde. De jaren daarna leidde hij Nederlandse vliegers op in Amerika op de Royal Netherlands Military Flying-School en vloog hij vervolgens nog vele missies vanuit Australië met een B-25 Mitchell bommenwerper van het 18e Squadron. Na de oorlog keerde Den Ouden terug naar Nederland waar hij op juni 1950 met eervol ontslag ging.
Metaal
Jarenlang werkte Den Ouden voor een metaalbewerkingbedrijf en in 1970 richtte hij de voormalige scheepswerf 'De Amer' op. Er zijn jaarlijks 100 motorboten gemaakt voor de wereldmarkt, die vooral voor patrouilles gebruikt werden. Op 60-jarige leeftijd verkocht hij het bedrijf en ging hij met pensioen.
Warm hart
Behalve de Militaire Willems-Orde, Ridder vierde klasse, ontving Den Ouden ook het Vliegerkruis, het Oorlogsherinneringskruis en het Ereteken voor de Orde en Vrede. Den Ouden bleef defensie en de luchtmacht een warm hart toedragen en was een graag geziene gast op vele bijeenkomsten waar hij geanimeerd verslag deed van zijn ervaringen. Den Ouden was 9 maart van dit jaar nog te gast bij de luchtmacht toen luitenant-generaal Sander Schnitger het commando over dit krijgsmachtdeel overnam van zijn ranggenoot Jac Jansen.
Zeven
Er zijn nu nog zeven levende Ridders MWO over. De Engelsman Ken Mayhew (1917) is nu de oudste. Verder zijn het de Edward Fulmer (USA, 1919) en de Nederlanders Albert Hoeben (1920), Cornelis van den Hoek (1921), Pierre Louis baron d’Aulnis de Bourouill (1918), Giovanni Hakkenberg (1923) en de enige actief dienende militair kapitein Marco Kroon (1970).
UPDATE 02-08-12 15.00 uur: Het afscheid van Ridder Militaire Willems-Orde Frits Jan Willem den Ouden is met militaire eer op woensdag 8 augustus in Breda.
Bron: http://www.defensie.nl/ac(...)uden_overleden_video
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
22-08-2012
'Vermist meesterwerk Raphael opgespoord'-
Een verloren gewaand meesterwerk van Raphael dat sinds 1945 onvindbaar was, lijkt te zijn teruggevonden in de kluis van een bank.
Foto: ANP
Dat meldt kunstmagazine The Art Newspaper donderdag. Portret van een Jongeman was een belangrijk kunstbezit in Polen, maar werd in 1939 in beslag genomen door de nazi's.
Het werk uit omstreeks 1513 behoorde tot de collectie van de invloedrijke Pools-Litouwse adellijke familie Czartoryski. Het schilderij werd geconfisqueerd zodat het bij de verzameling van het Führermuseum, een persoonlijk prestigeproject van Hitler, kon worden gevoegd. Het verdween kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Tumult
De kluis waarin het schilderij van de Italiaanse meester werd gevonden, is niet in Polen. In welk land de bankkluis met het schilderij zich dan wel bevindt, wilde een woordvoerder van het Poolse bureau voor de restitutie van erfgoed niet zeggen.
"Het belangrijkste is dat het werk niet verloren is gegaan in het tumult van de oorlog", aldus de woordvoerder. "Het is niet verbrand of vernietigd. Het bestaat nog. Het is veilig in een regio van de wereld waar de wet in ons voordeel is." Hij zegt zeker te zijn dat het werk wordt teruggegeven aan Polen.
Door: Novum .
(nu.nl)
'Vermist meesterwerk Raphael opgespoord'-
Een verloren gewaand meesterwerk van Raphael dat sinds 1945 onvindbaar was, lijkt te zijn teruggevonden in de kluis van een bank.
Foto: ANP
Dat meldt kunstmagazine The Art Newspaper donderdag. Portret van een Jongeman was een belangrijk kunstbezit in Polen, maar werd in 1939 in beslag genomen door de nazi's.
Het werk uit omstreeks 1513 behoorde tot de collectie van de invloedrijke Pools-Litouwse adellijke familie Czartoryski. Het schilderij werd geconfisqueerd zodat het bij de verzameling van het Führermuseum, een persoonlijk prestigeproject van Hitler, kon worden gevoegd. Het verdween kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Tumult
De kluis waarin het schilderij van de Italiaanse meester werd gevonden, is niet in Polen. In welk land de bankkluis met het schilderij zich dan wel bevindt, wilde een woordvoerder van het Poolse bureau voor de restitutie van erfgoed niet zeggen.
"Het belangrijkste is dat het werk niet verloren is gegaan in het tumult van de oorlog", aldus de woordvoerder. "Het is niet verbrand of vernietigd. Het bestaat nog. Het is veilig in een regio van de wereld waar de wet in ons voordeel is." Hij zegt zeker te zijn dat het werk wordt teruggegeven aan Polen.
Door: Novum .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-08-2012
Historische boerderij ontdekt in Apeldoorn
Op het terrein van een voormalige wasserij aan het Ordenplein in Apeldoorn zijn deze week de resten van een boerderij uit de 11e eeuw blootgelegd.
Foto: NU.nl/Burry van den Brink
Dat maakte de gemeente vrijdag bekend.
Er zijn grondverkleuringen ontdekt, die een middeleeuwse boerderij van 10 bij 30 meter weergeven. De boerderij bestond uit een woongedeelte en een veestal.
''Aan de hand van aardewerk konden we herleiden hoe oud de boerderij is", aldus stadsarcheoloog Masja Parlevliet.
Op de plek van de vondst is in Apeldoorn een woonwijk gepland. De bouw daarvan loopt geen gevaar of vertraging op, stelt Parlevliet
(nu.nl)
Historische boerderij ontdekt in Apeldoorn
Op het terrein van een voormalige wasserij aan het Ordenplein in Apeldoorn zijn deze week de resten van een boerderij uit de 11e eeuw blootgelegd.
Foto: NU.nl/Burry van den Brink
Dat maakte de gemeente vrijdag bekend.
Er zijn grondverkleuringen ontdekt, die een middeleeuwse boerderij van 10 bij 30 meter weergeven. De boerderij bestond uit een woongedeelte en een veestal.
''Aan de hand van aardewerk konden we herleiden hoe oud de boerderij is", aldus stadsarcheoloog Masja Parlevliet.
Op de plek van de vondst is in Apeldoorn een woonwijk gepland. De bouw daarvan loopt geen gevaar of vertraging op, stelt Parlevliet
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-08-2012
Maya's gebruikten cacao als specerij
Archeologen hebben op een bord dat werd opgegraven op het Yucatán-schiereiland in Mexico sporen gevonden van 2500 jaar oude chocola.
Foto: ANP
Dat heeft het Mexicaanse Nationale Instituut voor Antropologie en Geschiedenis vrijdag bekendgemaakt.
Het is de eerste keer dat een chocolade-achtige substantie is aangetroffen op een bord in plaats van in een kom. Mogelijk werd cacao dan ook gebruikt als specerij of in sauzen in combinatie met vast voedsel.
Deskundigen dachten lange tijd dat cacaobonen en -doppen in de culturen voorafgaande aan de Spaanse overheersing, zoals de Maya-cultuur, vooral werden gebruikt om drankjes van te maken, hetzij door de bonen te malen en vervolgens te mengen met vloeistoffen, hetzij door de pulp van cacaodoppen te fermenteren. Dergelijke drankjes zouden alleen voor de elite zijn geweest.
Nieuw licht
De ontdekking van de chocoladeresten op het bord werpt echter nieuw licht op de manier waarop cacao werd gebruikt. Mogelijk biedt het ook een verklaring voor het gebruik van cacao in traditionele Mexicaanse gerechten, zoals mole - de chocoladesaus die vaak bij vlees geserveerd wordt.
Door: Novum .
(nu.nl)
Maya's gebruikten cacao als specerij
Archeologen hebben op een bord dat werd opgegraven op het Yucatán-schiereiland in Mexico sporen gevonden van 2500 jaar oude chocola.
Foto: ANP
Dat heeft het Mexicaanse Nationale Instituut voor Antropologie en Geschiedenis vrijdag bekendgemaakt.
Het is de eerste keer dat een chocolade-achtige substantie is aangetroffen op een bord in plaats van in een kom. Mogelijk werd cacao dan ook gebruikt als specerij of in sauzen in combinatie met vast voedsel.
Deskundigen dachten lange tijd dat cacaobonen en -doppen in de culturen voorafgaande aan de Spaanse overheersing, zoals de Maya-cultuur, vooral werden gebruikt om drankjes van te maken, hetzij door de bonen te malen en vervolgens te mengen met vloeistoffen, hetzij door de pulp van cacaodoppen te fermenteren. Dergelijke drankjes zouden alleen voor de elite zijn geweest.
Nieuw licht
De ontdekking van de chocoladeresten op het bord werpt echter nieuw licht op de manier waarop cacao werd gebruikt. Mogelijk biedt het ook een verklaring voor het gebruik van cacao in traditionele Mexicaanse gerechten, zoals mole - de chocoladesaus die vaak bij vlees geserveerd wordt.
Door: Novum .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-08-2012
Eerste fysieke bewijs voor het bestaan van Simson ontdekt?
Wetenschappers hebben in Israel een zegel teruggevonden met daarop een mens en een groot dier. Volgens de onderzoekers zou het zomaar kunnen dat het zegel het bestaan van Simson bevestigt.
Simson is een ijzersterk Bijbels figuur en komt terug in het bijbelboek Rechters. Gedurende een tijdje verzet hij zich (in opdracht van God) tegen de vijand van de Israelieten: de Filistijnen. Tegelijkertijd houdt hij er ook nauwe banden met de Filistijnen op na. Zo verlooft hij zich volgens Rechters 14 met een Filistijnse. Onderweg naar zijn geliefde komt hij een leeuw tegen. Hij doodt deze: een verhaal dat door de tekening op het zegel bevestigd zou worden.
Simson ging met zijn vader en moeder op weg naar Timna. In de buurt van de wijngaarden van Timna kwam opeens een leeuw brullend op hem af. Toen voer de geest van de HEER in hem en met zijn blote handen verscheurde hij de leeuw, alsof het een geitenbokje was. Maar tegen zijn vader en moeder sprak hij er met geen woord over. Hij vervolgde zijn weg en sprak met het meisje, en zij beviel hem nog steeds. Niet lang daarna maakte hij de reis opnieuw, nu om haar tot vrouw te nemen. Onderweg verliet hij even het pad om naar de dode leeuw te kijken. Daar zag hij dat zich in het kadaver een zwerm bijen had genesteld, en dat er honing in zat. Met zijn blote handen haalde hij de honing eruit, en al etend liep hij terug naar zijn ouders. Hij gaf hun er ook wat van te eten, maar hij zei er niet bij dat hij die honing uit het kadaver van een leeuw had gehaald.”
Raadsel
Tijdens het trouwfeest vermaakt Simson zijn gasten met dit verhaal. Hij maakt er het bekende raadsel van dat draait on de leeuw en dat de bruiloftsgasten pas oplossen wanneer ze de vrouw van Simson verleiden om het antwoord op de vraag te verraden.
Simson zei tegen hen: ‘Laat ik jullie een raadsel opgeven. Als jullie me binnen de zeven dagen van dit feest de oplossing vertellen, krijgen jullie alle dertig een stel onder- en bovenkleren van mij. Maar als jullie de oplossing niet kunnen vinden, krijg ik van jullie dertig stel onder- en bovenkleren.’ ‘Afgesproken!’ antwoordden ze. ‘Laat je raadsel maar horen.’ Toen zei Simson: ‘Het is sterk en het verslindt altijd, nu biedt het een maal van zoetigheid.’”
Eerste bewijs?
Tot op heden is er geen enkel fysiek bewijs voor het bestaan van Simson ontdekt. Het zegel zou dan ook zomaar het eerste bewijs van het bestaan van deze bijzondere Rechter kunnen zijn. Maar waarom denken de onderzoekers bij het zien van het zegel direct aan Simson? Het enige wat er immers te zien is, is een groot dier en een man. De onderzoekers hebben daar meerdere redenen voor. Ten eerste werd het zegel teruggevonden in Bet Shemesh: dit plaatsje bevindt zich nabij Timna, de plaats waar het verhaal van Simson zich deels afspeelt. Ten tweede stamt het zegel uit de elfde eeuw voor Christus: de tijd waarin het boek Richters en het verhaal van Simson zich ongeveer zou hebben afgespeeld.
Grens
In het verhaal van Simson wordt ook een grens genoemd. Die grens bevond zich tussen het gebied waarin de Filistijnen en de eerste Kanaänieten woonden. En ook voor het bestaan van die grens is niet ver van het zegel bewijs gevonden. Naast het zegel vonden de onderzoekers op dezelfde plaats nog twee gebouwen. In één van die gebouwen vonden ze een soort tafel die waarschijnlijk als altaar werd gebruikt. Naast de tafel ontdekten ze vele botten van dieren. Hiertussen bevonden zich heel weinig (en na de elfde eeuw zelfs helemaal geen) botten van varkens. Enkele kilometers ten westen van Beit Shemesh vonden de onderzoekers grote hoeveelheden varkensbotten terug. Volgens de onderzoekers zou dat bewijzen dat in Beit Shemesh Kanaänieten woonden en enkele kilometers verderop Filistijnen. Ze vermoeden dat de Kanaanieten stopten met het eten van varkens toen de Filistijnen kwamen. Zo zouden ze zich hebben willen onderscheiden van de Filistijnen die wel volop varkens aten. Als de theorie van de wetenschappers klopt, kan dit zomaar het eerste fysieke bewijs voor het bestaan van Simson en andere elementen uit zijn verhaal (de grens) zijn.
De dood van Simson. Foto: Wmpearl (via Wikimedia Commons).
Het verhaal van Simson is heel bekend. Dit Bijbelse figuur spreekt tot de verbeelding, temeer omdat God hem ijzersterk maakte, waardoor hij als een soort superheld vele Filistijnen weet te verslaan. Maar Simson had ook een zwakte, zo vertelt de Bijbel ons, namelijk: (Filistijnse) vrouwen. Hij neemt ze te veel in vertrouwen. Aan een van de vrouwen vertelt hij zelfs hoe de Filistijnen hem zijn kracht af kunnen nemen. De dame twijfelt niet en levert hem uit, waarop de Filistijnen hem zijn kracht inderdaad afnemen. Simson wordt hun gevangene. God besluit uiteindelijk om Simson nog eenmaal zijn kracht terug te geven. Wanneer Simson tijdens een feest van de Filistijnen als een soort trofee wordt tentoongesteld, geeft God hem nog eenmaal kracht: Simson duwt de steunpilaren van het gebouw waarin hij en al die Filistijnen zich bevinden uit elkaar en het gebouw stort in. “(…) en alle aanwezigen, ook de stadsvorsten, werden bedolven. Zo maakte Simson bij zijn dood meer slachtoffers dan tijdens zijn hele leven,” zo vertelt de Bijbel.
(HLN)
Eerste fysieke bewijs voor het bestaan van Simson ontdekt?
Wetenschappers hebben in Israel een zegel teruggevonden met daarop een mens en een groot dier. Volgens de onderzoekers zou het zomaar kunnen dat het zegel het bestaan van Simson bevestigt.
Simson is een ijzersterk Bijbels figuur en komt terug in het bijbelboek Rechters. Gedurende een tijdje verzet hij zich (in opdracht van God) tegen de vijand van de Israelieten: de Filistijnen. Tegelijkertijd houdt hij er ook nauwe banden met de Filistijnen op na. Zo verlooft hij zich volgens Rechters 14 met een Filistijnse. Onderweg naar zijn geliefde komt hij een leeuw tegen. Hij doodt deze: een verhaal dat door de tekening op het zegel bevestigd zou worden.
Simson ging met zijn vader en moeder op weg naar Timna. In de buurt van de wijngaarden van Timna kwam opeens een leeuw brullend op hem af. Toen voer de geest van de HEER in hem en met zijn blote handen verscheurde hij de leeuw, alsof het een geitenbokje was. Maar tegen zijn vader en moeder sprak hij er met geen woord over. Hij vervolgde zijn weg en sprak met het meisje, en zij beviel hem nog steeds. Niet lang daarna maakte hij de reis opnieuw, nu om haar tot vrouw te nemen. Onderweg verliet hij even het pad om naar de dode leeuw te kijken. Daar zag hij dat zich in het kadaver een zwerm bijen had genesteld, en dat er honing in zat. Met zijn blote handen haalde hij de honing eruit, en al etend liep hij terug naar zijn ouders. Hij gaf hun er ook wat van te eten, maar hij zei er niet bij dat hij die honing uit het kadaver van een leeuw had gehaald.”
Raadsel
Tijdens het trouwfeest vermaakt Simson zijn gasten met dit verhaal. Hij maakt er het bekende raadsel van dat draait on de leeuw en dat de bruiloftsgasten pas oplossen wanneer ze de vrouw van Simson verleiden om het antwoord op de vraag te verraden.
Simson zei tegen hen: ‘Laat ik jullie een raadsel opgeven. Als jullie me binnen de zeven dagen van dit feest de oplossing vertellen, krijgen jullie alle dertig een stel onder- en bovenkleren van mij. Maar als jullie de oplossing niet kunnen vinden, krijg ik van jullie dertig stel onder- en bovenkleren.’ ‘Afgesproken!’ antwoordden ze. ‘Laat je raadsel maar horen.’ Toen zei Simson: ‘Het is sterk en het verslindt altijd, nu biedt het een maal van zoetigheid.’”
Eerste bewijs?
Tot op heden is er geen enkel fysiek bewijs voor het bestaan van Simson ontdekt. Het zegel zou dan ook zomaar het eerste bewijs van het bestaan van deze bijzondere Rechter kunnen zijn. Maar waarom denken de onderzoekers bij het zien van het zegel direct aan Simson? Het enige wat er immers te zien is, is een groot dier en een man. De onderzoekers hebben daar meerdere redenen voor. Ten eerste werd het zegel teruggevonden in Bet Shemesh: dit plaatsje bevindt zich nabij Timna, de plaats waar het verhaal van Simson zich deels afspeelt. Ten tweede stamt het zegel uit de elfde eeuw voor Christus: de tijd waarin het boek Richters en het verhaal van Simson zich ongeveer zou hebben afgespeeld.
Grens
In het verhaal van Simson wordt ook een grens genoemd. Die grens bevond zich tussen het gebied waarin de Filistijnen en de eerste Kanaänieten woonden. En ook voor het bestaan van die grens is niet ver van het zegel bewijs gevonden. Naast het zegel vonden de onderzoekers op dezelfde plaats nog twee gebouwen. In één van die gebouwen vonden ze een soort tafel die waarschijnlijk als altaar werd gebruikt. Naast de tafel ontdekten ze vele botten van dieren. Hiertussen bevonden zich heel weinig (en na de elfde eeuw zelfs helemaal geen) botten van varkens. Enkele kilometers ten westen van Beit Shemesh vonden de onderzoekers grote hoeveelheden varkensbotten terug. Volgens de onderzoekers zou dat bewijzen dat in Beit Shemesh Kanaänieten woonden en enkele kilometers verderop Filistijnen. Ze vermoeden dat de Kanaanieten stopten met het eten van varkens toen de Filistijnen kwamen. Zo zouden ze zich hebben willen onderscheiden van de Filistijnen die wel volop varkens aten. Als de theorie van de wetenschappers klopt, kan dit zomaar het eerste fysieke bewijs voor het bestaan van Simson en andere elementen uit zijn verhaal (de grens) zijn.
De dood van Simson. Foto: Wmpearl (via Wikimedia Commons).
Het verhaal van Simson is heel bekend. Dit Bijbelse figuur spreekt tot de verbeelding, temeer omdat God hem ijzersterk maakte, waardoor hij als een soort superheld vele Filistijnen weet te verslaan. Maar Simson had ook een zwakte, zo vertelt de Bijbel ons, namelijk: (Filistijnse) vrouwen. Hij neemt ze te veel in vertrouwen. Aan een van de vrouwen vertelt hij zelfs hoe de Filistijnen hem zijn kracht af kunnen nemen. De dame twijfelt niet en levert hem uit, waarop de Filistijnen hem zijn kracht inderdaad afnemen. Simson wordt hun gevangene. God besluit uiteindelijk om Simson nog eenmaal zijn kracht terug te geven. Wanneer Simson tijdens een feest van de Filistijnen als een soort trofee wordt tentoongesteld, geeft God hem nog eenmaal kracht: Simson duwt de steunpilaren van het gebouw waarin hij en al die Filistijnen zich bevinden uit elkaar en het gebouw stort in. “(…) en alle aanwezigen, ook de stadsvorsten, werden bedolven. Zo maakte Simson bij zijn dood meer slachtoffers dan tijdens zijn hele leven,” zo vertelt de Bijbel.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-08-2012
Vroege bewoners van Noord-Amerika dronken 'zwarte drank'
De vondst van een cafeïnerijke theeachtige drank impliceert dat er al veel eerder uitgebreide handelsnetwerken in Noord-Amerika waren dan tot nu toe werd gedacht.
Foto: Thinkstock
De plant waar de drank van wordt gemaakt komt namelijk niet voor bij de vindplaats, de oude stad Cahokia.
De planten zouden daarom over grote afstanden vervoerd moeten zijn. PNAS publiceert deze resultaten op maandag.
De drank zat in opgedroogde resten in keramische bekers die de onderzoekers analyseerden. De bekers waren gevonden rond de stad Cahokia, een destijds belangrijke plaats met 50.000 inwoners op de plek waar nu St. Louis ligt.
Handelswegen
De planten voor de drank moeten via handelswegen naar de stad gebracht zijn, want het kwam binnen een straal van honderden kilometers rondom Cahokia niet voor.
Omdat de gevonden residuen bijna duizend jaar oud zijn, denken de onderzoekers dat de handel dus minstens zo oud moet zijn geweest. Tot nu toe dacht men dat grootscheepse handel in het gebied niet bestond voor 1500 na Christus.
Een belangrijke reden voor de handel zou religie kunnen zijn: de zwarte drank werd veel gebruikt in rituelen. Het gehalte aan cafeïne erin was zo’n vijf maal hoger dan in koffie, en als strijders er veel van dronken moesten ze braken. Dat zou hen dan ‘puur’ maken voordat ze bijvoorbeeld ten strijde trokken.
Door: NU.nl/Stephan van Duin .
(nu.nl)
Vroege bewoners van Noord-Amerika dronken 'zwarte drank'
De vondst van een cafeïnerijke theeachtige drank impliceert dat er al veel eerder uitgebreide handelsnetwerken in Noord-Amerika waren dan tot nu toe werd gedacht.
Foto: Thinkstock
De plant waar de drank van wordt gemaakt komt namelijk niet voor bij de vindplaats, de oude stad Cahokia.
De planten zouden daarom over grote afstanden vervoerd moeten zijn. PNAS publiceert deze resultaten op maandag.
De drank zat in opgedroogde resten in keramische bekers die de onderzoekers analyseerden. De bekers waren gevonden rond de stad Cahokia, een destijds belangrijke plaats met 50.000 inwoners op de plek waar nu St. Louis ligt.
Handelswegen
De planten voor de drank moeten via handelswegen naar de stad gebracht zijn, want het kwam binnen een straal van honderden kilometers rondom Cahokia niet voor.
Omdat de gevonden residuen bijna duizend jaar oud zijn, denken de onderzoekers dat de handel dus minstens zo oud moet zijn geweest. Tot nu toe dacht men dat grootscheepse handel in het gebied niet bestond voor 1500 na Christus.
Een belangrijke reden voor de handel zou religie kunnen zijn: de zwarte drank werd veel gebruikt in rituelen. Het gehalte aan cafeïne erin was zo’n vijf maal hoger dan in koffie, en als strijders er veel van dronken moesten ze braken. Dat zou hen dan ‘puur’ maken voordat ze bijvoorbeeld ten strijde trokken.
Door: NU.nl/Stephan van Duin .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-08-2012
Maya’s brachten hun eten mogelijk met cacao op smaak
Voor het eerst hebben wetenschappers sporen van cacao in een schaal en niet in een beker van de Maya’s aangetroffen. Dat wijst er voorzichtig op dat de Maya’s cacao niet alleen als drank, maar ook als specerij gebruikten.
In Yucatan, een oude stad van de Maya’s, vonden archeologen 2500 jaar oude sporen van cacao terug. Dat meldt het nationale instituut voor antropologie en geschiedenis in Mexico.
Drank
Dat de Maya’s dol waren op cacao is niet nieuw: uit eerder onderzoek was al gebleken dat ze cacaobonen gebruikten om drank van te maken. Opvallend genoeg bevinden de sporen die onderzoekers nu gevonden hebben, zich niet op een beker, maar op fragmenten van een bord. “Het is mogelijk dat cacao in deze periode niet alleen gebruikt werd om drank van te maken, maar ook in sauzen voor gerechten,” vertelt onderzoeker Timothy Ward.
Malen
Maar kan het niet zijn dat de Maya’s de cacaobonen op het bord fijnstampten en er vervolgens toch een drank van maakten? De onderzoekers denken van niet. Ze wijzen erop dat de Maya’s voor het verbrijzelen van de bonen waarschijnlijk twee stenen gebruikten. De boon lag er tussen en werd door ronddraaiende bewegingen van de steen fijn gemalen.
De vondst van de sporen van cacao is extra bijzonder, omdat de sporen al zo’n 2500 jaar oud zijn. Eerder dachten onderzoekers dat cacao zo rond 600 of 500 voor Christus vooral in het zuiden van het leefgebied van de Maya’s werd gebruikt. Dat het ook in Yucatan is teruggevonden, vertelt ons weer meer over dit onderdeel van de samenleving van de Maya’s. “De noordelijke Maya-wereld was net zo complex en verfijnd als de veel bekendere zuidelijke Maya-wereld en nu kunnen we de consumptie van cacao aan de lijst met eigenschappen (van de noordelijke Maya-wereld, red.) toevoegen.” De sporen van cacao zijn de oudste sporen van cacao die ooit in het noordelijke leefgebied van de Maya’s zijn teruggevonden.
(scientias.nl)
Maya’s brachten hun eten mogelijk met cacao op smaak
Voor het eerst hebben wetenschappers sporen van cacao in een schaal en niet in een beker van de Maya’s aangetroffen. Dat wijst er voorzichtig op dat de Maya’s cacao niet alleen als drank, maar ook als specerij gebruikten.
In Yucatan, een oude stad van de Maya’s, vonden archeologen 2500 jaar oude sporen van cacao terug. Dat meldt het nationale instituut voor antropologie en geschiedenis in Mexico.
Drank
Dat de Maya’s dol waren op cacao is niet nieuw: uit eerder onderzoek was al gebleken dat ze cacaobonen gebruikten om drank van te maken. Opvallend genoeg bevinden de sporen die onderzoekers nu gevonden hebben, zich niet op een beker, maar op fragmenten van een bord. “Het is mogelijk dat cacao in deze periode niet alleen gebruikt werd om drank van te maken, maar ook in sauzen voor gerechten,” vertelt onderzoeker Timothy Ward.
Malen
Maar kan het niet zijn dat de Maya’s de cacaobonen op het bord fijnstampten en er vervolgens toch een drank van maakten? De onderzoekers denken van niet. Ze wijzen erop dat de Maya’s voor het verbrijzelen van de bonen waarschijnlijk twee stenen gebruikten. De boon lag er tussen en werd door ronddraaiende bewegingen van de steen fijn gemalen.
De vondst van de sporen van cacao is extra bijzonder, omdat de sporen al zo’n 2500 jaar oud zijn. Eerder dachten onderzoekers dat cacao zo rond 600 of 500 voor Christus vooral in het zuiden van het leefgebied van de Maya’s werd gebruikt. Dat het ook in Yucatan is teruggevonden, vertelt ons weer meer over dit onderdeel van de samenleving van de Maya’s. “De noordelijke Maya-wereld was net zo complex en verfijnd als de veel bekendere zuidelijke Maya-wereld en nu kunnen we de consumptie van cacao aan de lijst met eigenschappen (van de noordelijke Maya-wereld, red.) toevoegen.” De sporen van cacao zijn de oudste sporen van cacao die ooit in het noordelijke leefgebied van de Maya’s zijn teruggevonden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-08-2012
Mogelijk de oudste lucifers ter wereld ontdekt
Enige tijd geleden ontdekten archeologen de zeker 9000 jaar oude objecten die u hierboven op de foto ziet. Wetenschappers hebben de objecten nu nog eens bestudeerd en komen met een opvallende conclusie: het lijkt erop dat ze dienst deden als lucifers.
Archeologen vonden de objecten in Israël. En hoewel al snel duidelijk werd dat ze bijzonder oud waren (eerste helft van het achtste millennium voor Christus) bleef onduidelijk waar ze voor dienden. Sommige onderzoekers dachten dat de objecten gebruikt werden om voedsel fijn te stampen. Weer anderen dachten dat het fallussymbolen waren: objecten in de vorm van een penis in erectie.
Een close-up van de lucifers. Onderaan ziet u de gaten waarin deze mogelijk werden rondgedraaid om vuur te maken. Foto’s: PLoS ONE.
Lucifers
Maar in een nieuw onderzoek geven wetenschappers nu een heel andere draai aan het verhaal. De objecten zouden gebruikt zijn als lucifers. De voorwerpen werden waarschijnlijk heel snel rondgedraaid in een klein putje. Zo ontstond frictie, waarbij weer een vonk vrijkwam die gebruikt kon worden om makkelijk ontvlambaar materiaal te laten branden.
Eigenschappen
De onderzoekers baseren hun conclusie op de eigenschappen van de voorwerpen. Zo is de top van de objecten bijvoorbeeld vaak een stuk donkerder dan de rest. Deze donkere kleur zou het resultaat zijn van de hitte die door de wrijving ontstond. Ook de beschadigingen (groeven en strepen) wijzen erop dat de objecten regelmatig snel werden rondgedraaid.
Klei
De lucifers zijn zo’n 30 tot 60 millimeter lang en hebben een diameter van ongeveer 12,6 tot 14,1 millimeter. Ze zijn gemaakt van klei of steen en soms van een combinatie van die twee. Inmiddels zijn de lucifers op verschillende plaatsen in Israël teruggevonden. Waar precies is op het kaartje hieronder te zien.
Dat zulke oude lucifers juist in het Midden-Oosten worden teruggevonden, is niet heel verrassend. Eerder werd al bewijs teruggevonden dat de mensen in dit gebied zo’n 11.750 tot 10.500 jaar geleden al vuur gebruikten. Bewijs dat deze mensen zelf vuur maakten, was er tot op heden niet, zo schrijven de onderzoekers in het blad PLoS ONE.
Afbeelding: PLoS ONE.
(scientias.nl)
Mogelijk de oudste lucifers ter wereld ontdekt
Enige tijd geleden ontdekten archeologen de zeker 9000 jaar oude objecten die u hierboven op de foto ziet. Wetenschappers hebben de objecten nu nog eens bestudeerd en komen met een opvallende conclusie: het lijkt erop dat ze dienst deden als lucifers.
Archeologen vonden de objecten in Israël. En hoewel al snel duidelijk werd dat ze bijzonder oud waren (eerste helft van het achtste millennium voor Christus) bleef onduidelijk waar ze voor dienden. Sommige onderzoekers dachten dat de objecten gebruikt werden om voedsel fijn te stampen. Weer anderen dachten dat het fallussymbolen waren: objecten in de vorm van een penis in erectie.
Een close-up van de lucifers. Onderaan ziet u de gaten waarin deze mogelijk werden rondgedraaid om vuur te maken. Foto’s: PLoS ONE.
Lucifers
Maar in een nieuw onderzoek geven wetenschappers nu een heel andere draai aan het verhaal. De objecten zouden gebruikt zijn als lucifers. De voorwerpen werden waarschijnlijk heel snel rondgedraaid in een klein putje. Zo ontstond frictie, waarbij weer een vonk vrijkwam die gebruikt kon worden om makkelijk ontvlambaar materiaal te laten branden.
Eigenschappen
De onderzoekers baseren hun conclusie op de eigenschappen van de voorwerpen. Zo is de top van de objecten bijvoorbeeld vaak een stuk donkerder dan de rest. Deze donkere kleur zou het resultaat zijn van de hitte die door de wrijving ontstond. Ook de beschadigingen (groeven en strepen) wijzen erop dat de objecten regelmatig snel werden rondgedraaid.
Klei
De lucifers zijn zo’n 30 tot 60 millimeter lang en hebben een diameter van ongeveer 12,6 tot 14,1 millimeter. Ze zijn gemaakt van klei of steen en soms van een combinatie van die twee. Inmiddels zijn de lucifers op verschillende plaatsen in Israël teruggevonden. Waar precies is op het kaartje hieronder te zien.
Dat zulke oude lucifers juist in het Midden-Oosten worden teruggevonden, is niet heel verrassend. Eerder werd al bewijs teruggevonden dat de mensen in dit gebied zo’n 11.750 tot 10.500 jaar geleden al vuur gebruikten. Bewijs dat deze mensen zelf vuur maakten, was er tot op heden niet, zo schrijven de onderzoekers in het blad PLoS ONE.
Afbeelding: PLoS ONE.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-08-2012
Graf omringd door 1789 menselijke botten ontdekt
Archeologen hebben in Mexico een wel heel bijzonder graf teruggevonden. In het graf ligt een volwassen vrouw die omringd wordt door 1789 botten van zowel kinderen als volwassenen die kriskras door elkaar liggen.
De onderzoekers deden hun ontdekking nabij de plaats waar ooit de tempel van Tenochtitlan stond. Tenochtitlan was een stad van de Azteken die zich ongeveer op dezelfde plaats bevond als waar nu Mexico-Stad te vinden is.
Wetenschappers aan het werk in het graf. Foto: INAH.
Bijzonder
De vondst is uniek: nog nooit is er zon graf in Mexico teruggevonden. Eerdere massagraven bevatten namelijk alleen de lichamen van bijvoorbeeld kinderen of volwassenen. Een graf waarin de botten van mensen van alle leeftijden door elkaar liggen, was hiervoor nog nooit gevonden.
Opnieuw begraven
Het graf waarin de jonge vrouw ligt, is 1,9 meter lang en zon 65 centimeter breed. Het stamt waarschijnlijk uit de periode tussen 1481 en 1486. De botten van de andere mensen liggen in een grote kring om haar heen. De onderzoekers vermoeden dat de mensen niet tegelijkertijd met de vrouw stierven: de botten zouden na het overlijden van de vrouw zijn opgegraven en in een kring rondom haar zijn herbegraven. Op sommige botten werden sporen aangetroffen die mogelijk het resultaat zijn van bewerking met een mes.
Naast de stoffelijke resten vonden de onderzoekers nog iets bijzonders. Namelijk de stam van een eikenboom die op een klein platform nabij het graf stond. Mogelijk is dit één van de heilige bomen van Tenochtitlan. Bomen waren heel belangrijk voor de Azteken: volgens het volk hielden vier bomen het heelal op zijn plaats. Via de stammen stuurden de goden al het goede, maar ook het kwade richting de mensheid. Ook werd er nabij het graf nog wat aardewerk teruggevonden.
(scientias.nl)
Graf omringd door 1789 menselijke botten ontdekt
Archeologen hebben in Mexico een wel heel bijzonder graf teruggevonden. In het graf ligt een volwassen vrouw die omringd wordt door 1789 botten van zowel kinderen als volwassenen die kriskras door elkaar liggen.
De onderzoekers deden hun ontdekking nabij de plaats waar ooit de tempel van Tenochtitlan stond. Tenochtitlan was een stad van de Azteken die zich ongeveer op dezelfde plaats bevond als waar nu Mexico-Stad te vinden is.
Wetenschappers aan het werk in het graf. Foto: INAH.
Bijzonder
De vondst is uniek: nog nooit is er zon graf in Mexico teruggevonden. Eerdere massagraven bevatten namelijk alleen de lichamen van bijvoorbeeld kinderen of volwassenen. Een graf waarin de botten van mensen van alle leeftijden door elkaar liggen, was hiervoor nog nooit gevonden.
Opnieuw begraven
Het graf waarin de jonge vrouw ligt, is 1,9 meter lang en zon 65 centimeter breed. Het stamt waarschijnlijk uit de periode tussen 1481 en 1486. De botten van de andere mensen liggen in een grote kring om haar heen. De onderzoekers vermoeden dat de mensen niet tegelijkertijd met de vrouw stierven: de botten zouden na het overlijden van de vrouw zijn opgegraven en in een kring rondom haar zijn herbegraven. Op sommige botten werden sporen aangetroffen die mogelijk het resultaat zijn van bewerking met een mes.
Naast de stoffelijke resten vonden de onderzoekers nog iets bijzonders. Namelijk de stam van een eikenboom die op een klein platform nabij het graf stond. Mogelijk is dit één van de heilige bomen van Tenochtitlan. Bomen waren heel belangrijk voor de Azteken: volgens het volk hielden vier bomen het heelal op zijn plaats. Via de stammen stuurden de goden al het goede, maar ook het kwade richting de mensheid. Ook werd er nabij het graf nog wat aardewerk teruggevonden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-08-2012
Amateurarcheologen vinden historische schat bij Nederlandse Staphorst
© Thinkstock.
Amateurarcheologen van de Nederlandse stichting Werkgroep Archeologie Regio Staphorst hebben in een akker in het buitengebied van Staphorst een goud- en zilverschat gevonden. De vondst dateert van maart, maar is tot vandaag stilgehouden omdat er eerst onderzoek naar de gevonden voorwerpen is gedaan.
De vier amateuronderzoekers haalden 29 zilveren knopen, twee gouden keelknopen in een zilveren doosje, een Staphorster plaatketting van zilver en een zakhorloge uit de Napoleontische tijd uit de grond. De sieraden hebben bij Staphorster klederdracht gehoord. De oudste knoop dateert uit 1720, het jongste sieraad is rond 1880 gesmeed.
De gevonden schat heeft volgens de vinders geen bijzonder hoge geldelijke waarde, maar is historisch belangrijk voor de regio. De sieraden liggen nu in de kluis bij een Nederlands-Limburgse specialist in historisch edelmetaal. In april volgend jaar wil de Staphorster werkgroep een expositie organiseren en een catalogus uitgeven.
(HLN)
Amateurarcheologen vinden historische schat bij Nederlandse Staphorst
© Thinkstock.
Amateurarcheologen van de Nederlandse stichting Werkgroep Archeologie Regio Staphorst hebben in een akker in het buitengebied van Staphorst een goud- en zilverschat gevonden. De vondst dateert van maart, maar is tot vandaag stilgehouden omdat er eerst onderzoek naar de gevonden voorwerpen is gedaan.
De vier amateuronderzoekers haalden 29 zilveren knopen, twee gouden keelknopen in een zilveren doosje, een Staphorster plaatketting van zilver en een zakhorloge uit de Napoleontische tijd uit de grond. De sieraden hebben bij Staphorster klederdracht gehoord. De oudste knoop dateert uit 1720, het jongste sieraad is rond 1880 gesmeed.
De gevonden schat heeft volgens de vinders geen bijzonder hoge geldelijke waarde, maar is historisch belangrijk voor de regio. De sieraden liggen nu in de kluis bij een Nederlands-Limburgse specialist in historisch edelmetaal. In april volgend jaar wil de Staphorster werkgroep een expositie organiseren en een catalogus uitgeven.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Homo erectus deelde zijn tijd met twee andere mensachtigen
Onze voorouder Homo erectus was niet alleen: in zijn tijd leefden er zeker nog twee andere mensachtigen. Dat blijkt uit nieuwe fossiele resten die wetenschappers in Kenia hebben teruggevonden.
Onderzoekers vonden in Kenia een schedel, complete onderkaak en een gedeelte van een tweede onderkaak terug. En dat blijkt genoeg om dat debat dat al zo’n vier decennia wordt gevoerd, te beslechten. Het is nu bewezen: in de tijd van Homo erectus leefden er zeker nog twee mensachtigen.
Het verhaal
Het verhaal van de fossiele resten die nu zijn teruggevonden, begint welbeschouwd zo’n veertig jaar geleden al. Onderzoekers vinden dan een schedel terug die bekend staat als KNM-ER 1470, kortweg 1470 (Homo rudolfensis). De schedel is heel bijzonder: lang en plat. Onderzoekers kunnen het er maar niet over eens worden: is dit de schedel van een mensachtige die de wetenschap daarvoor onbekend was? Of is het gewoon een afwijkend lid van een bestaande soort? Het antwoord op die vragen bleef uit, aangezien er nooit een tweede schedel werd teruggevonden en er ook geen tanden of onderkaak opdoken.
Opgelost
Maar dat is nu dus veranderd. Wetenschappers hebben twee onderkaken en een schedel gevonden die bewijzen dat 1470 geen rare eend in de bijt was. Net als 1470 laten ook deze resten een lang en plat gezicht zien, zo meldt het blad Nature. “De combinatie van die drie fossielen geven ons een veel duidelijker beeld van hoe 1470 eruit zag,” vertelt onderzoeker Fred Spoor. “Het is nu duidelijk dat twee soorten uit het geslacht Homo naast de Homo erectus leefden.”
Naast 1470 en Homo erectus liep in die tijd ook de Homo habilis nog op aarde rond.
Bron: http://www.scientias.nl/h(...)e-mensachtigen/69560
Onze voorouder Homo erectus was niet alleen: in zijn tijd leefden er zeker nog twee andere mensachtigen. Dat blijkt uit nieuwe fossiele resten die wetenschappers in Kenia hebben teruggevonden.
Onderzoekers vonden in Kenia een schedel, complete onderkaak en een gedeelte van een tweede onderkaak terug. En dat blijkt genoeg om dat debat dat al zo’n vier decennia wordt gevoerd, te beslechten. Het is nu bewezen: in de tijd van Homo erectus leefden er zeker nog twee mensachtigen.
Het verhaal
Het verhaal van de fossiele resten die nu zijn teruggevonden, begint welbeschouwd zo’n veertig jaar geleden al. Onderzoekers vinden dan een schedel terug die bekend staat als KNM-ER 1470, kortweg 1470 (Homo rudolfensis). De schedel is heel bijzonder: lang en plat. Onderzoekers kunnen het er maar niet over eens worden: is dit de schedel van een mensachtige die de wetenschap daarvoor onbekend was? Of is het gewoon een afwijkend lid van een bestaande soort? Het antwoord op die vragen bleef uit, aangezien er nooit een tweede schedel werd teruggevonden en er ook geen tanden of onderkaak opdoken.
Opgelost
Maar dat is nu dus veranderd. Wetenschappers hebben twee onderkaken en een schedel gevonden die bewijzen dat 1470 geen rare eend in de bijt was. Net als 1470 laten ook deze resten een lang en plat gezicht zien, zo meldt het blad Nature. “De combinatie van die drie fossielen geven ons een veel duidelijker beeld van hoe 1470 eruit zag,” vertelt onderzoeker Fred Spoor. “Het is nu duidelijk dat twee soorten uit het geslacht Homo naast de Homo erectus leefden.”
Naast 1470 en Homo erectus liep in die tijd ook de Homo habilis nog op aarde rond.
Bron: http://www.scientias.nl/h(...)e-mensachtigen/69560
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Evolutie in het Nieuws #2quote:
Homo erectus deelde zijn tijd met twee andere mensachtigen
[ afbeelding ]
Onze voorouder Homo erectus was niet alleen: in zijn tijd leefden er zeker nog twee andere mensachtigen. Dat blijkt uit nieuwe fossiele resten die wetenschappers in Kenia hebben teruggevonden.
Onderzoekers vonden in Kenia een schedel, complete onderkaak en een gedeelte van een tweede onderkaak terug. En dat blijkt genoeg om dat debat dat al zo’n vier decennia wordt gevoerd, te beslechten. Het is nu bewezen: in de tijd van Homo erectus leefden er zeker nog twee mensachtigen.
Het verhaal
Het verhaal van de fossiele resten die nu zijn teruggevonden, begint welbeschouwd zo’n veertig jaar geleden al. Onderzoekers vinden dan een schedel terug die bekend staat als KNM-ER 1470, kortweg 1470 (Homo rudolfensis). De schedel is heel bijzonder: lang en plat. Onderzoekers kunnen het er maar niet over eens worden: is dit de schedel van een mensachtige die de wetenschap daarvoor onbekend was? Of is het gewoon een afwijkend lid van een bestaande soort? Het antwoord op die vragen bleef uit, aangezien er nooit een tweede schedel werd teruggevonden en er ook geen tanden of onderkaak opdoken.
Opgelost
Maar dat is nu dus veranderd. Wetenschappers hebben twee onderkaken en een schedel gevonden die bewijzen dat 1470 geen rare eend in de bijt was. Net als 1470 laten ook deze resten een lang en plat gezicht zien, zo meldt het blad Nature. “De combinatie van die drie fossielen geven ons een veel duidelijker beeld van hoe 1470 eruit zag,” vertelt onderzoeker Fred Spoor. “Het is nu duidelijk dat twee soorten uit het geslacht Homo naast de Homo erectus leefden.”
Naast 1470 en Homo erectus liep in die tijd ook de Homo habilis nog op aarde rond.
Bron: http://www.scientias.nl/h(...)e-mensachtigen/69560
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-08-2012
70 jaar geleden: eerste razzia tegen Joden in België
In de nacht van 15 op 16 augustus 1942, woensdag precies 70 jaar geleden, organiseerden nazi's en collaborateurs de eerste razzia tegen Joden in Antwerpen. In die nacht werden 845 mensen opgepakt. Er volgen nog drie razzia's in Antwerpen en één in Brussel. Tijdens de vijf acties werden 4.000 mensen opgepakt.
Zoals in heel bezet Europa ontsnapte de joodse bevolking in België niet aan de vervolging door de nazi's. Volgens Duitse tellingen leefden destijds ongeveer 56.000 joden in België. Enkele duizenden konden het land ontvluchten.
'Verordnungen'
Vanaf 1940 vaardigen de nazi's een reeks 'Verordnungen' uit om de joden te identificeren en hen van het economische en sociale leven uit te sluiten. Hun bewegingsvrijheid werd ook beperkt. De officiële verordeningen werden aangevuld met een arsenaal aan onderdrukkende maatregelen.
Wannseeconferentie
Op de Berlijnse Wannseeconferentie bezegelden de nazi's in januari 1942 het lot van miljoenen Europese joden. Ze besloten alle joden naar het oosten te brengen, ze aan het werk te zetten en ze "natuurlijk" te laten verdwijnen. Voor wie zich verzette, was er een "speciale behandeling".
Uitroeiingskampen
In België krijgen vanaf 25 juli 1942 meer dan 12.000 joden een bevelschrift om "te gaan werken" in Duitsland. Het doel van de nazi's: de joden naar uitroeiingskampen brengen. Slechts een vierduizendtal mensen gaat in op de oproep, waarna de nazi's besluiten om de harde hand te gebruiken.
4.000 mensen opgepakt
Op 4 augustus verlaat een eerste konvooi gedeporteerden de kazerne van Dossin in Mechelen, en in de nacht van 15 op 16 augustus vindt in Antwerpen een eerste razzia tegen de joden plaats. Die nacht worden 845 mensen opgepakt. In de weken die volgen, zijn er nog drie razzia's in Antwerpen en één in Brussel. Bij de vijf geplande operaties in België zullen uiteindelijk zowat 4.000 mensen worden opgepakt.
Van 4 augustus 1942 tot 31 juli 1944 werden 25.835 mensen, onder wie 351 zigeuners, vanuit Mechelen gedeporteerd naar het uitroeiingskamp Auschwitz. Van hen konden er 576 ontsnappen, terwijl 24.019 anderen omkwamen. Amper 1.240 gedeporteerden zijn op het einde van de oorlog terug naar België gekomen.
(HLN)
70 jaar geleden: eerste razzia tegen Joden in België
In de nacht van 15 op 16 augustus 1942, woensdag precies 70 jaar geleden, organiseerden nazi's en collaborateurs de eerste razzia tegen Joden in Antwerpen. In die nacht werden 845 mensen opgepakt. Er volgen nog drie razzia's in Antwerpen en één in Brussel. Tijdens de vijf acties werden 4.000 mensen opgepakt.
Zoals in heel bezet Europa ontsnapte de joodse bevolking in België niet aan de vervolging door de nazi's. Volgens Duitse tellingen leefden destijds ongeveer 56.000 joden in België. Enkele duizenden konden het land ontvluchten.
'Verordnungen'
Vanaf 1940 vaardigen de nazi's een reeks 'Verordnungen' uit om de joden te identificeren en hen van het economische en sociale leven uit te sluiten. Hun bewegingsvrijheid werd ook beperkt. De officiële verordeningen werden aangevuld met een arsenaal aan onderdrukkende maatregelen.
Wannseeconferentie
Op de Berlijnse Wannseeconferentie bezegelden de nazi's in januari 1942 het lot van miljoenen Europese joden. Ze besloten alle joden naar het oosten te brengen, ze aan het werk te zetten en ze "natuurlijk" te laten verdwijnen. Voor wie zich verzette, was er een "speciale behandeling".
Uitroeiingskampen
In België krijgen vanaf 25 juli 1942 meer dan 12.000 joden een bevelschrift om "te gaan werken" in Duitsland. Het doel van de nazi's: de joden naar uitroeiingskampen brengen. Slechts een vierduizendtal mensen gaat in op de oproep, waarna de nazi's besluiten om de harde hand te gebruiken.
4.000 mensen opgepakt
Op 4 augustus verlaat een eerste konvooi gedeporteerden de kazerne van Dossin in Mechelen, en in de nacht van 15 op 16 augustus vindt in Antwerpen een eerste razzia tegen de joden plaats. Die nacht worden 845 mensen opgepakt. In de weken die volgen, zijn er nog drie razzia's in Antwerpen en één in Brussel. Bij de vijf geplande operaties in België zullen uiteindelijk zowat 4.000 mensen worden opgepakt.
Van 4 augustus 1942 tot 31 juli 1944 werden 25.835 mensen, onder wie 351 zigeuners, vanuit Mechelen gedeporteerd naar het uitroeiingskamp Auschwitz. Van hen konden er 576 ontsnappen, terwijl 24.019 anderen omkwamen. Amper 1.240 gedeporteerden zijn op het einde van de oorlog terug naar België gekomen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-08-2012
Hongaarse mummies helpen handje in strijd tegen tbc
© Thinkstock.
Wetenschappers buigen zich over honderden 18e-eeuwse Hongaarse mummies voor onderzoek naar de beste bestrijding van de infectieziekte tuberculose (tbc). De menselijke lichamen werden ontdekt tijdens renovatiewerkzaamheden in de Dominicaanse kerk van het Hongaarse stadje Vac, vlakbij Boedapest.
Ruim 260 gevonden mummies zijn overgebracht naar het Hongaars Natuurhistorisch Museum in Boedapest. Volgens kerkelijke bronnen waren het inwoners van Vac die werden begraven in een crypte tussen 1731 en 1838. Onder hen waren nonnen, priesters, chirurgen en de eerste directeur van de lokale dovenschool.
Bijna 90 procent van de goed bewaarde mummies toont sporen van tbc, maar hooguit een derde overleed aan de ziekte. "Zij hadden een beter immuunsysteem dan wij. Als wij ontdekken waarom dat is, zou dat de medische wetenschap helpen in de strijd tegen tbc", zegt Ildikó Pap, hoofd afdeling antropologie van het museum. Door overmatig antibioticagebruik zijn de huidige medicijnen minder effeiciënt geworden.
Ongeveer 1,5 miljoen mensen stierven aan tbc in 2010, aldus de Wereldgezondheidsorganisatie WHO. Bij het onderzoek zijn naast Hongaarse ook Britse en Israëlische wetenschappers betrokken.
(HLN)
Hongaarse mummies helpen handje in strijd tegen tbc
© Thinkstock.
Wetenschappers buigen zich over honderden 18e-eeuwse Hongaarse mummies voor onderzoek naar de beste bestrijding van de infectieziekte tuberculose (tbc). De menselijke lichamen werden ontdekt tijdens renovatiewerkzaamheden in de Dominicaanse kerk van het Hongaarse stadje Vac, vlakbij Boedapest.
Ruim 260 gevonden mummies zijn overgebracht naar het Hongaars Natuurhistorisch Museum in Boedapest. Volgens kerkelijke bronnen waren het inwoners van Vac die werden begraven in een crypte tussen 1731 en 1838. Onder hen waren nonnen, priesters, chirurgen en de eerste directeur van de lokale dovenschool.
Bijna 90 procent van de goed bewaarde mummies toont sporen van tbc, maar hooguit een derde overleed aan de ziekte. "Zij hadden een beter immuunsysteem dan wij. Als wij ontdekken waarom dat is, zou dat de medische wetenschap helpen in de strijd tegen tbc", zegt Ildikó Pap, hoofd afdeling antropologie van het museum. Door overmatig antibioticagebruik zijn de huidige medicijnen minder effeiciënt geworden.
Ongeveer 1,5 miljoen mensen stierven aan tbc in 2010, aldus de Wereldgezondheidsorganisatie WHO. Bij het onderzoek zijn naast Hongaarse ook Britse en Israëlische wetenschappers betrokken.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-08-2012
Op zoek naar Bijbelse koninkrijken
Is er in de Israëlische bodem iets te vinden dat met zekerheid bevestigt dat de glorieuze verhalen van de Bijbel op waarheid berusten? Nee. Sterker nog, er is, voor de periode vóór 800 v.Chr., een lelijke tegenspraak tussen onze geschreven bronnen en de vondsten. Wat kan je als archeoloog in zo’n geval doen?
Fragment van de Hebreeuwse Bijbel (Oude Testament)
De bronnen, die zijn verzameld in de Bijbel, beschrijven het glorieuze koninkrijk van de koningen David en Salomo, dat later uiteenviel in twee kleinere staatjes: Israël in het noorden en Juda in het zuiden. Archeologisch is er van dat glorieuze koninkrijk tot nu toe niets met zekerheid geïdentificeerd.
Er is wel een inscriptie die bewijst dat David heeft bestaan, maar je zou van een groots koninkrijk, zoals beschreven in de Bijbel, verwachten dat je eens een briefje opgraaft, met daarop een datering als ‘in het zesde jaar van koning David’. Elke vierkante meter in Israël is inmiddels honderd keer omgespit, en zo’n briefje is er domweg niet.
Je kunt nu twee dingen doen. De ene methodische keuze staat bekend als maximalisme: je neemt aan dat de teksten betrouwbaar zijn, tenzij je archeologische aanwijzingen hebt voor het tegendeel (de betrouwbaarheid van de tekst is maximaal). Dit is de benadering die Jan Blokker en zijn zonen kozen in hun bijbelse geschiedenis Er was eens een God. De andere methode heet minimalisme: je neemt aan dat de teksten niet betrouwbaar zijn, tenzij je archeologische bevestiging vindt (de betrouwbaarheid van de tekst is minimaal).
Bijbelse aanwijzingen
Wat betekent dit concreet? Veel draait om de vraag of we een archeologische chronologie kunnen opstellen die overeenkomt met het verhaal van de Bijbel. En dat draait, in de praktijk, eigenlijk vooral om twee deelvragen:
- Is er bewijs voor de Intocht? Volgens de Bijbel ging de intocht van het volk Isräel in het beloofde land gepaard met grote verwoestingen. treffen we op het juiste moment in de juiste steden hiervan sporen aan?
- Is er bewijs voor monumentale architectuur ten tijde van koning David en Salomo?
Het gaat dus steeds om de vergelijking van de Bijbelse en de archeologische chronologie. Komen die tweemaal overeen, dan hebben de maximalisten gelijk. Worden beide vragen met nee beantwoord, dan wordt het lastig de verhalen over David en Salomo nog anders dan als legenden te lezen.
De Tempel van Salomo zou op de Tempelberg hebben gestaan. Omdat er geen archeologische opgravingen op deze heilige plek gedaan mogen worden is er nooit archeologisch bewijs voor de tempel gevonden. Afbeelding: © wikimedia commons
De relevante bijbelse chronologie is te vinden in de boeken 1 en 2 Koningen, waarin de geschiedenis van Juda en Israël wordt beschreven. De regeringslengtes van de heersers worden eveneens vermeld, en door die bij elkaar op te tellen en rekening te houden met wat co-regentschappen, kunnen we vaststellen dat het eenheidsrijk van koning Salomo rond 930 v.Chr. uiteen is gevallen.
Vijf jaar na de dood van Salomo deed de Egyptische farao Shoshenq een inval in Juda en Israël (1 Koningen 14.25-28). Omdat Shoshenq inderdaad ruwweg in deze tijd regeerde, hebben we een ruwe bevestiging van het jaar 930, dat voor ons verdere betoog van cruciaal belang zal zijn.
De Bijbel geeft nog meer chronologische aanwijzingen. Eén daarvan is dat koning Salomo veertig jaar regeerde (1 Koningen 11.42); een ander is dat hij de tempel van Jeruzalem voltooide in zijn vierde regeringsjaar en dat dit 480 jaar na de Uittocht uit Egypte was
(1 Kon. 6.1); en tot slot zwierven de vluchtelingen veertig jaar door de woestijn. In schema:
930 Ontstaan van de twee koninkrijken
931 Dood van Salomo
967 Tempelbouw
970 Begin van de regering van Salomo
1407 Intocht
1447 v. Chr. Uittocht
Mogelijke route van de uittocht door de woestijn en de intocht van het Joodse volk in de Kanaän.
Omdat het gebied, destijds Kanaän geheten, rond 1400 aantoonbaar was onderworpen aan Egypte, kan de Intocht echter niet rond die tijd hebben plaatsgevonden. Al heel lang wordt de oplossing gezocht in de aanname dat de Intocht in feite plaatsvond aan het begin van de twaalfde eeuw v. Chr. Ook in niet-Bijbelse teksten zijn daarvoor aanwijzingen te vinden. Een Intocht in het eerste kwart van de twaalfde eeuw is een hele redelijke hypothese, en de discussie spitst zich nu toe op twee vragen:
- Is er bewijs voor de Intocht? Met andere woorden: treffen we in de eerste helft van de twaalfde eeuw in de juiste steden sporen van verwoesting?
- Is er bewijs voor monumentale architectuur ten tijde van koning David en Salomo? Met andere woorden: zijn er monumentale resten van voor 930?
Hoewel er boeken bestaan met titels als Und die Bibel hat doch recht, heeft de ontwikkeling van de archeologie van Israël deze aanname vooral geproblematiseerd. Illustratief is de onlangs afgeronde opgraving ten zuiden van de Tempelberg in Jeruzalem, waar Eilat Mazar van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem de resten van een groot gebouw heeft gevonden, met opvallend zware funderingen.
De ‘lage stone structure’ in Jerusalem. Afbeelding: © Jona Lendering
Deze ‘large stone structure’ staat op de plaats die in de Bijbel wordt aangeduid als die van het paleis van David en Salomo. Maar is het ook het paleis van die koningen, of is het later gebouwd en heeft de auteur van het betreffende Bijbelgedeelte het ten onrechte zo genoemd?
Aardewerk dateren
Om die vraag te beantwoorden ga je kijken naar het gevonden aardewerk. Deze vondstcategorie is makkelijk te dateren omdat antieke pottenbakkers bepaalde modes volgden. Het blijkt nu dat het aardewerk uit Jeruzalem behoort tot een soort die bekendstaat als IJzer IIa.
De door Mazar geraadpleegde catalogus dateert deze aardewerksoort na ongeveer 1000-980 v.Chr.(‘hoge chronologie’), wat betekent dat de ‘large stone structure’ er al kan hebben gestaan in de tijd van koning Salomo. Zo staat het ter plekke ook op de uitlegborden – maar met een opmerking dat “other scholars contest this view”.
Om de kritiek te begrijpen moeten we onder andere kijken naar dateringen v de C-methode. Volgens de al genoemde archeoloog Israel Finkelstein begon het IJzer IIa niet meer ergens tussen 1000 en 980, maar rond 900 (‘lage chronologie’).
Dit wil dus zeggen dat gebouwen als die in Jeruzalem niet gebouwd kunnen zijn door Salomo, wiens regering immers rond 930 ten einde liep. Misschien heeft een latere heerser de large stone structure gebouwd. In elk geval bewijst de toeschrijving aan Salomo dat de auteurs van het betreffende deel van de Bijbel weinig wisten van het verleden en dat het minimalisme de slimmere methode is.
Hoe kunnen we nu weten hoe oud het gevonden aardewerk daadwerkelijk is? Beide partijen zijn het erover eens dat 14C-dateringen de beste manier zijn om de aardewerkchronologie te ijken. 14C-datering kan alleen op organisch materiaal worden toegepast. Je kan dus graanresten die in de buurt van aardewerk gevonden zijn dateren, al moeten we wel bedenken dat het graan en het aardewerk niet noodzakelijkerwijs even oud zijn. Het aardewerk kon immers al jaren oud zijn voor het graan erin werd gestopt.
Het moment waarop IJzer IIa begint is dus buitengewoon belangrijk maar het probleem is ook buitengewoon complex. Dat wordt ook van alle kanten erkend, en beide kampen geven ook wel aan elkaar toe. De onderzoekers zijn het weliswaar grondig oneens, maar ze zijn in dialoog met elkaar.
Aanhangers van de hoge chronologie erkennen inmiddels dat de grens van 1000-980 ook wel een generatie later kan liggen, dus rond 970-950; omgekeerd zijn de aanhangers van de lage chronologie ook wat opgeschoven, en komen zij nu op 930.
Twee toppen
Hoe kan het nu dat de C-14 methode geen definitief antwoord geeft? Finkelstein legt in een artikel uit hoe de vork volgens hem in de steel zit. Anders dan de benaming suggereert, zijn 14C-dateringen geen dateringen. Het zijn waarschijnlijkheden. Als je verschillende dateerbare vondsten hebt, kun je de waarschijnlijkheden combineren.
Je zou hebben gehoopt dat de gecombineerde waarschijnlijkheden een kansverdeling zouden hebben opgeleverd met één, liefst duidelijke top, die aangeeft wanneer IJzer IIa precies begon. Maar, alsof de duvel d’r mee speelt, het eindresultaat heeft twee toppen.
Dit plaatje verklaart een hoop. Om te beginnen blijkt dat de aanhangers van de hoge chronologie gelijk hadden toen ze van 1000-980 opschoven richting 970. De datum die ze kozen voor de overgang, is consistent met de linkertop van dit schema. Ook blijkt dat de aanhangers van de lage chronologie gelijk hadden toen ze opschoven van 900 naar 930. Dat correspondeert met de rechtertop van dit schema.
En je zou kunnen zeggen dat de rechtertop nét iets waarschijnlijker is dan de linker – ergo, de lage chronologie is het meest plausibel, gebouwen als de ‘large stone structure’ dateren van ná Salomo, de Bijbelse toeschrijving aan hem is onjuist en de minimalisten hebben de betere argumenten.
Er zitten allerlei technische haken en ogen aan deze analyse, maar voor nu zullen we het erbij laten dat de aanhangers van de lage chronologie en de minimalisten vóór staan, ook al is het niet overtuigend en is laatste woord er nog niet over gezegd.
Chaos en Zeevolken
Hoe zit het met bewijs voor de Intocht? Zoals gezegd is de bijbelse chronologie, met een intocht rond 1400, onmogelijk te verdedigen omdat de Egyptische farao op dat moment ook over Kanaän regeerde. Hebreeuwse slaven zullen niet gauw zijn weggelopen uit Egypte om zich elders in het Egyptische rijk te vestigen. De oplossing was dat men de Intocht verplaatste naar het moment waarop het Egyptische gezag begon te tanen.
Dit is voor het eerst geopperd door W.F. Albright, de vader van wat men destijds ‘bijbelse archeologie’ noemde. Ten tijde van farao Ramses III (r. 1184-1152) werd Egypte aangevallen door de zogenaamde Zeevolken, waarvan sommige over het water kwamen en andere over het land. Hun aankomst zou de oorzaak zijn geweest van grote veranderingen.
Ramses III slaat de Zeevolken neer. Egyptisch relief op tempelwand. Afbeelding: © wikimedia commons
Ramses claimt ze te hebben verslagen in 1175. Hij zou echter misschien een veldslag hebben gewonnen, was de redenering, maar een van de groepen zwervende plunderaars bemachtigde toch land in Kanaän. Deze Peleset zijn bekender als Filistijnen en gaven uiteindelijk hun naam aan Palestina. De ondergang van het Egyptische gezag leidde tot chaos en schiep ruimte voor nieuwe nomadenvolken, zoals de Hebreeën, om zich als boeren te vestigen in het bergland.
Haar elegantie maakt deze lezing aantrekkelijk, maar er zijn wat voetangels en klemmen. Om te beginnen is er weinig bewijs voor de gewelddadige verwoesting van de steden die in de Bijbel worden genoemd. Zeker, in Jericho zijn ingestorte muren gevonden, maar op het moment dat de Hebreeën de stad zouden hebben ingenomen, lagen die muren er al een eeuw of tien.
Een tweede probleem is dat als de Hebreeën zich vestigden in het gebied, je veranderingen zou verwachten in de materiële cultuur. Die ontbreken. De nederzettingen in het bergland hebben bijvoorbeeld hetzelfde soort aardewerk als de oude, door de Egyptenaren bestuurde steden.
Er lijkt iets heel anders te zijn gebeurd: de Egyptische steden werden verlaten in de tweede helft van de twaalfde eeuw. Het kustgebied kwam vrij en werd overgenomen door de Filistijnen. Hun aankomst is dus niet de oorzaak van de chaos, maar het gevolg daarvan. Het is bovendien interessant te zien wat er in het bergland gebeurde.
Daar neemt na het midden van de twaalfde eeuw het aantal bekende boerennederzettingen sterk toe. Deels zal het gaan om boeren die ooit in de door de Egyptenaren bestuurde steden woonden, deels zal het gaan om nomaden die hun eigen graan gingen verbouwen nu ze het niet langer in de stad konden kopen.
De maximalist, die het verhaal uit de geschreven teksten accepteert tenzij er archeologische aanwijzingen zijn voor het tegendeel, raakt nu toch echt in de problemen. Sowieso moest hij de Intocht enkele eeuwen later dateren dan de Bijbel suggereert, maar zelfs het idee om het Bijbelverhaal uit zijn chronologische context te halen en te plaatsen in de chaos die de Zeevolken hadden veroorzaakt, blijkt niet houdbaar omdat de Zeevolken geen chaos hebben veroorzaakt. Er zijn steden verwoest, maar het zijn – op één na – niet de in de Bijbel genoemde steden.
Hazor
Toch kan de minimalist nog geen victorie kraaien. Eén stad lijkt wel op het juiste moment te zijn verwoest. Dat is Hazor, en dat is niet de minste stad. De farao lijkt de koning van Hazor te hebben beschouwd als zijn onderkoning in Kanaän, het hoofd van de andere stadstaatjes. Dit staat ook in de Bijbel (Jozua 11: 10-11). Er moeten ongeveer 30.000 mensen hebben gewoond.
Uitzicht over de vallei vanaf de ruïne van Hazor, Israel Afbeelding: © Jona Lendering
De stad Hazor is compleet verwoest. De enorme voorraad olijfolie in het paleis en het cederhouten dak moeten zo’n gigantische brand hebben veroorzaakt dat de tichelstenen van de muren bikkelhard werden, waardoor de verbrande muren nog altijd zo’n anderhalve meter hoog staan. De volgende bewoners waren nomaden, die geen huizen bouwden maar wel putten groeven om afval in te dumpen en voorraden in op te slaan.
De aandachtige lezer herkent inmiddels het al behandelde archeologische probleem: de kuil zelf ligt in het stratum van de Late Bronstijd, maar de voorwerpen zijn jonger. Hoeveel jonger is moeilijk uit te maken. We weten niet hoeveel tijd is verstreken tussen de brand en de aankomst van de nomaden.
Onlangs werden er graanresten gevonden in Hazor, organisch materiaal dat dateerbaar is volgens de 14C-methode. Het werd gedateerd op 1300 v. Chr en de betrokken archeologen zien dat als een bewijs dat de verwoesting plaatsvond tijdens de Intocht van het volk van Israel, precies zoals het Oude Testament volgens hen voorschrijft.
Uitzicht over de vallei vanaf de ruïne van Hazor, Israel Afbeelding: © Jona Lendering
Maar dat is dus echt onzin. De Bijbel dateert de gebeurtenis een eeuw eerder en archeologisch is er pas een plek voor de Intocht ná 1150. Een datering rond 1300 kan van alles zijn, maar géén Intocht.
De verwoesting van Hazor in 1300 v.Chr. ±50, zal een andere verklaring moeten hebben.
- De stad kan zijn ingenomen door de bewoners van een andere Bronstijdstad, zoals Megiddo of Beth Shean. De Amarna-brieven bevatten verwijzingen naar onrust, hoewel de Egyptische macht onaangetast is.
- Een Hittitisch leger kan zijn doorgebroken naar het zuiden.
- Een Egyptisch leger wilde de orde herstellen. Farao’s als Horemheb (rond 1300) en Ramses II (na 1279) zijn mogelijke kandidaten.
- En dan is er ook nog de doodsimpele verklaring dat we te maken hebben met een gewone stadsbrand, waarvan er in de voorindustriële wereld dertien in een dozijn gingen en waarvoor je helemaal geen vijanden nodig hebt.
De vernietiging van Hazor lijkt dus geenszins op een bewijs dat er een Intocht heeft plaatsgevonden.
Al met al lijkt het erop dat minimalisme (de teksten zijn onbetrouwbaar tenzij je archeologisch bewijs vind) de betere benadering is voor de archeologie van Israël. De lage chronologie voor de overgang van IJzer I naar IJzer IIa is geschikter dan de hoge, zodat enkele monumentale gebouwen die werden opgevat als bewijs voor het glorieuze rijk van koning Salomo, uit zicht verdwijnen. Ook is de Intocht ondanks lang zoeken nog altijd niet in het bodemarchief terug te vinden.
Jona Lendering is oud-historicus en werkt voor Livius Onderwijs. Oikos, De Nederlandse onderzoeksschool van classici en oudhistorici, onderscheidde hem in 2010 voor zijn werk als popularisator.
Dit achtergrondartikel is een ingekorte versie van een uitgebreider artikel over de archeologie van Israël op het weblog van Jona Lendering.
(Kennislink)
Op zoek naar Bijbelse koninkrijken
Is er in de Israëlische bodem iets te vinden dat met zekerheid bevestigt dat de glorieuze verhalen van de Bijbel op waarheid berusten? Nee. Sterker nog, er is, voor de periode vóór 800 v.Chr., een lelijke tegenspraak tussen onze geschreven bronnen en de vondsten. Wat kan je als archeoloog in zo’n geval doen?
Fragment van de Hebreeuwse Bijbel (Oude Testament)
De bronnen, die zijn verzameld in de Bijbel, beschrijven het glorieuze koninkrijk van de koningen David en Salomo, dat later uiteenviel in twee kleinere staatjes: Israël in het noorden en Juda in het zuiden. Archeologisch is er van dat glorieuze koninkrijk tot nu toe niets met zekerheid geïdentificeerd.
Er is wel een inscriptie die bewijst dat David heeft bestaan, maar je zou van een groots koninkrijk, zoals beschreven in de Bijbel, verwachten dat je eens een briefje opgraaft, met daarop een datering als ‘in het zesde jaar van koning David’. Elke vierkante meter in Israël is inmiddels honderd keer omgespit, en zo’n briefje is er domweg niet.
Je kunt nu twee dingen doen. De ene methodische keuze staat bekend als maximalisme: je neemt aan dat de teksten betrouwbaar zijn, tenzij je archeologische aanwijzingen hebt voor het tegendeel (de betrouwbaarheid van de tekst is maximaal). Dit is de benadering die Jan Blokker en zijn zonen kozen in hun bijbelse geschiedenis Er was eens een God. De andere methode heet minimalisme: je neemt aan dat de teksten niet betrouwbaar zijn, tenzij je archeologische bevestiging vindt (de betrouwbaarheid van de tekst is minimaal).
Bijbelse aanwijzingen
Wat betekent dit concreet? Veel draait om de vraag of we een archeologische chronologie kunnen opstellen die overeenkomt met het verhaal van de Bijbel. En dat draait, in de praktijk, eigenlijk vooral om twee deelvragen:
- Is er bewijs voor de Intocht? Volgens de Bijbel ging de intocht van het volk Isräel in het beloofde land gepaard met grote verwoestingen. treffen we op het juiste moment in de juiste steden hiervan sporen aan?
- Is er bewijs voor monumentale architectuur ten tijde van koning David en Salomo?
Het gaat dus steeds om de vergelijking van de Bijbelse en de archeologische chronologie. Komen die tweemaal overeen, dan hebben de maximalisten gelijk. Worden beide vragen met nee beantwoord, dan wordt het lastig de verhalen over David en Salomo nog anders dan als legenden te lezen.
De Tempel van Salomo zou op de Tempelberg hebben gestaan. Omdat er geen archeologische opgravingen op deze heilige plek gedaan mogen worden is er nooit archeologisch bewijs voor de tempel gevonden. Afbeelding: © wikimedia commons
De relevante bijbelse chronologie is te vinden in de boeken 1 en 2 Koningen, waarin de geschiedenis van Juda en Israël wordt beschreven. De regeringslengtes van de heersers worden eveneens vermeld, en door die bij elkaar op te tellen en rekening te houden met wat co-regentschappen, kunnen we vaststellen dat het eenheidsrijk van koning Salomo rond 930 v.Chr. uiteen is gevallen.
Vijf jaar na de dood van Salomo deed de Egyptische farao Shoshenq een inval in Juda en Israël (1 Koningen 14.25-28). Omdat Shoshenq inderdaad ruwweg in deze tijd regeerde, hebben we een ruwe bevestiging van het jaar 930, dat voor ons verdere betoog van cruciaal belang zal zijn.
De Bijbel geeft nog meer chronologische aanwijzingen. Eén daarvan is dat koning Salomo veertig jaar regeerde (1 Koningen 11.42); een ander is dat hij de tempel van Jeruzalem voltooide in zijn vierde regeringsjaar en dat dit 480 jaar na de Uittocht uit Egypte was
(1 Kon. 6.1); en tot slot zwierven de vluchtelingen veertig jaar door de woestijn. In schema:
930 Ontstaan van de twee koninkrijken
931 Dood van Salomo
967 Tempelbouw
970 Begin van de regering van Salomo
1407 Intocht
1447 v. Chr. Uittocht
Mogelijke route van de uittocht door de woestijn en de intocht van het Joodse volk in de Kanaän.
Omdat het gebied, destijds Kanaän geheten, rond 1400 aantoonbaar was onderworpen aan Egypte, kan de Intocht echter niet rond die tijd hebben plaatsgevonden. Al heel lang wordt de oplossing gezocht in de aanname dat de Intocht in feite plaatsvond aan het begin van de twaalfde eeuw v. Chr. Ook in niet-Bijbelse teksten zijn daarvoor aanwijzingen te vinden. Een Intocht in het eerste kwart van de twaalfde eeuw is een hele redelijke hypothese, en de discussie spitst zich nu toe op twee vragen:
- Is er bewijs voor de Intocht? Met andere woorden: treffen we in de eerste helft van de twaalfde eeuw in de juiste steden sporen van verwoesting?
- Is er bewijs voor monumentale architectuur ten tijde van koning David en Salomo? Met andere woorden: zijn er monumentale resten van voor 930?
Hoewel er boeken bestaan met titels als Und die Bibel hat doch recht, heeft de ontwikkeling van de archeologie van Israël deze aanname vooral geproblematiseerd. Illustratief is de onlangs afgeronde opgraving ten zuiden van de Tempelberg in Jeruzalem, waar Eilat Mazar van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem de resten van een groot gebouw heeft gevonden, met opvallend zware funderingen.
De ‘lage stone structure’ in Jerusalem. Afbeelding: © Jona Lendering
Deze ‘large stone structure’ staat op de plaats die in de Bijbel wordt aangeduid als die van het paleis van David en Salomo. Maar is het ook het paleis van die koningen, of is het later gebouwd en heeft de auteur van het betreffende Bijbelgedeelte het ten onrechte zo genoemd?
Aardewerk dateren
Om die vraag te beantwoorden ga je kijken naar het gevonden aardewerk. Deze vondstcategorie is makkelijk te dateren omdat antieke pottenbakkers bepaalde modes volgden. Het blijkt nu dat het aardewerk uit Jeruzalem behoort tot een soort die bekendstaat als IJzer IIa.
De door Mazar geraadpleegde catalogus dateert deze aardewerksoort na ongeveer 1000-980 v.Chr.(‘hoge chronologie’), wat betekent dat de ‘large stone structure’ er al kan hebben gestaan in de tijd van koning Salomo. Zo staat het ter plekke ook op de uitlegborden – maar met een opmerking dat “other scholars contest this view”.
Om de kritiek te begrijpen moeten we onder andere kijken naar dateringen v de C-methode. Volgens de al genoemde archeoloog Israel Finkelstein begon het IJzer IIa niet meer ergens tussen 1000 en 980, maar rond 900 (‘lage chronologie’).
Dit wil dus zeggen dat gebouwen als die in Jeruzalem niet gebouwd kunnen zijn door Salomo, wiens regering immers rond 930 ten einde liep. Misschien heeft een latere heerser de large stone structure gebouwd. In elk geval bewijst de toeschrijving aan Salomo dat de auteurs van het betreffende deel van de Bijbel weinig wisten van het verleden en dat het minimalisme de slimmere methode is.
Hoe kunnen we nu weten hoe oud het gevonden aardewerk daadwerkelijk is? Beide partijen zijn het erover eens dat 14C-dateringen de beste manier zijn om de aardewerkchronologie te ijken. 14C-datering kan alleen op organisch materiaal worden toegepast. Je kan dus graanresten die in de buurt van aardewerk gevonden zijn dateren, al moeten we wel bedenken dat het graan en het aardewerk niet noodzakelijkerwijs even oud zijn. Het aardewerk kon immers al jaren oud zijn voor het graan erin werd gestopt.
Het moment waarop IJzer IIa begint is dus buitengewoon belangrijk maar het probleem is ook buitengewoon complex. Dat wordt ook van alle kanten erkend, en beide kampen geven ook wel aan elkaar toe. De onderzoekers zijn het weliswaar grondig oneens, maar ze zijn in dialoog met elkaar.
Aanhangers van de hoge chronologie erkennen inmiddels dat de grens van 1000-980 ook wel een generatie later kan liggen, dus rond 970-950; omgekeerd zijn de aanhangers van de lage chronologie ook wat opgeschoven, en komen zij nu op 930.
Twee toppen
Hoe kan het nu dat de C-14 methode geen definitief antwoord geeft? Finkelstein legt in een artikel uit hoe de vork volgens hem in de steel zit. Anders dan de benaming suggereert, zijn 14C-dateringen geen dateringen. Het zijn waarschijnlijkheden. Als je verschillende dateerbare vondsten hebt, kun je de waarschijnlijkheden combineren.
Je zou hebben gehoopt dat de gecombineerde waarschijnlijkheden een kansverdeling zouden hebben opgeleverd met één, liefst duidelijke top, die aangeeft wanneer IJzer IIa precies begon. Maar, alsof de duvel d’r mee speelt, het eindresultaat heeft twee toppen.
Dit plaatje verklaart een hoop. Om te beginnen blijkt dat de aanhangers van de hoge chronologie gelijk hadden toen ze van 1000-980 opschoven richting 970. De datum die ze kozen voor de overgang, is consistent met de linkertop van dit schema. Ook blijkt dat de aanhangers van de lage chronologie gelijk hadden toen ze opschoven van 900 naar 930. Dat correspondeert met de rechtertop van dit schema.
En je zou kunnen zeggen dat de rechtertop nét iets waarschijnlijker is dan de linker – ergo, de lage chronologie is het meest plausibel, gebouwen als de ‘large stone structure’ dateren van ná Salomo, de Bijbelse toeschrijving aan hem is onjuist en de minimalisten hebben de betere argumenten.
Er zitten allerlei technische haken en ogen aan deze analyse, maar voor nu zullen we het erbij laten dat de aanhangers van de lage chronologie en de minimalisten vóór staan, ook al is het niet overtuigend en is laatste woord er nog niet over gezegd.
Chaos en Zeevolken
Hoe zit het met bewijs voor de Intocht? Zoals gezegd is de bijbelse chronologie, met een intocht rond 1400, onmogelijk te verdedigen omdat de Egyptische farao op dat moment ook over Kanaän regeerde. Hebreeuwse slaven zullen niet gauw zijn weggelopen uit Egypte om zich elders in het Egyptische rijk te vestigen. De oplossing was dat men de Intocht verplaatste naar het moment waarop het Egyptische gezag begon te tanen.
Dit is voor het eerst geopperd door W.F. Albright, de vader van wat men destijds ‘bijbelse archeologie’ noemde. Ten tijde van farao Ramses III (r. 1184-1152) werd Egypte aangevallen door de zogenaamde Zeevolken, waarvan sommige over het water kwamen en andere over het land. Hun aankomst zou de oorzaak zijn geweest van grote veranderingen.
Ramses III slaat de Zeevolken neer. Egyptisch relief op tempelwand. Afbeelding: © wikimedia commons
Ramses claimt ze te hebben verslagen in 1175. Hij zou echter misschien een veldslag hebben gewonnen, was de redenering, maar een van de groepen zwervende plunderaars bemachtigde toch land in Kanaän. Deze Peleset zijn bekender als Filistijnen en gaven uiteindelijk hun naam aan Palestina. De ondergang van het Egyptische gezag leidde tot chaos en schiep ruimte voor nieuwe nomadenvolken, zoals de Hebreeën, om zich als boeren te vestigen in het bergland.
Haar elegantie maakt deze lezing aantrekkelijk, maar er zijn wat voetangels en klemmen. Om te beginnen is er weinig bewijs voor de gewelddadige verwoesting van de steden die in de Bijbel worden genoemd. Zeker, in Jericho zijn ingestorte muren gevonden, maar op het moment dat de Hebreeën de stad zouden hebben ingenomen, lagen die muren er al een eeuw of tien.
Een tweede probleem is dat als de Hebreeën zich vestigden in het gebied, je veranderingen zou verwachten in de materiële cultuur. Die ontbreken. De nederzettingen in het bergland hebben bijvoorbeeld hetzelfde soort aardewerk als de oude, door de Egyptenaren bestuurde steden.
Er lijkt iets heel anders te zijn gebeurd: de Egyptische steden werden verlaten in de tweede helft van de twaalfde eeuw. Het kustgebied kwam vrij en werd overgenomen door de Filistijnen. Hun aankomst is dus niet de oorzaak van de chaos, maar het gevolg daarvan. Het is bovendien interessant te zien wat er in het bergland gebeurde.
Daar neemt na het midden van de twaalfde eeuw het aantal bekende boerennederzettingen sterk toe. Deels zal het gaan om boeren die ooit in de door de Egyptenaren bestuurde steden woonden, deels zal het gaan om nomaden die hun eigen graan gingen verbouwen nu ze het niet langer in de stad konden kopen.
De maximalist, die het verhaal uit de geschreven teksten accepteert tenzij er archeologische aanwijzingen zijn voor het tegendeel, raakt nu toch echt in de problemen. Sowieso moest hij de Intocht enkele eeuwen later dateren dan de Bijbel suggereert, maar zelfs het idee om het Bijbelverhaal uit zijn chronologische context te halen en te plaatsen in de chaos die de Zeevolken hadden veroorzaakt, blijkt niet houdbaar omdat de Zeevolken geen chaos hebben veroorzaakt. Er zijn steden verwoest, maar het zijn – op één na – niet de in de Bijbel genoemde steden.
Hazor
Toch kan de minimalist nog geen victorie kraaien. Eén stad lijkt wel op het juiste moment te zijn verwoest. Dat is Hazor, en dat is niet de minste stad. De farao lijkt de koning van Hazor te hebben beschouwd als zijn onderkoning in Kanaän, het hoofd van de andere stadstaatjes. Dit staat ook in de Bijbel (Jozua 11: 10-11). Er moeten ongeveer 30.000 mensen hebben gewoond.
Uitzicht over de vallei vanaf de ruïne van Hazor, Israel Afbeelding: © Jona Lendering
De stad Hazor is compleet verwoest. De enorme voorraad olijfolie in het paleis en het cederhouten dak moeten zo’n gigantische brand hebben veroorzaakt dat de tichelstenen van de muren bikkelhard werden, waardoor de verbrande muren nog altijd zo’n anderhalve meter hoog staan. De volgende bewoners waren nomaden, die geen huizen bouwden maar wel putten groeven om afval in te dumpen en voorraden in op te slaan.
De aandachtige lezer herkent inmiddels het al behandelde archeologische probleem: de kuil zelf ligt in het stratum van de Late Bronstijd, maar de voorwerpen zijn jonger. Hoeveel jonger is moeilijk uit te maken. We weten niet hoeveel tijd is verstreken tussen de brand en de aankomst van de nomaden.
Onlangs werden er graanresten gevonden in Hazor, organisch materiaal dat dateerbaar is volgens de 14C-methode. Het werd gedateerd op 1300 v. Chr en de betrokken archeologen zien dat als een bewijs dat de verwoesting plaatsvond tijdens de Intocht van het volk van Israel, precies zoals het Oude Testament volgens hen voorschrijft.
Uitzicht over de vallei vanaf de ruïne van Hazor, Israel Afbeelding: © Jona Lendering
Maar dat is dus echt onzin. De Bijbel dateert de gebeurtenis een eeuw eerder en archeologisch is er pas een plek voor de Intocht ná 1150. Een datering rond 1300 kan van alles zijn, maar géén Intocht.
De verwoesting van Hazor in 1300 v.Chr. ±50, zal een andere verklaring moeten hebben.
- De stad kan zijn ingenomen door de bewoners van een andere Bronstijdstad, zoals Megiddo of Beth Shean. De Amarna-brieven bevatten verwijzingen naar onrust, hoewel de Egyptische macht onaangetast is.
- Een Hittitisch leger kan zijn doorgebroken naar het zuiden.
- Een Egyptisch leger wilde de orde herstellen. Farao’s als Horemheb (rond 1300) en Ramses II (na 1279) zijn mogelijke kandidaten.
- En dan is er ook nog de doodsimpele verklaring dat we te maken hebben met een gewone stadsbrand, waarvan er in de voorindustriële wereld dertien in een dozijn gingen en waarvoor je helemaal geen vijanden nodig hebt.
De vernietiging van Hazor lijkt dus geenszins op een bewijs dat er een Intocht heeft plaatsgevonden.
Al met al lijkt het erop dat minimalisme (de teksten zijn onbetrouwbaar tenzij je archeologisch bewijs vind) de betere benadering is voor de archeologie van Israël. De lage chronologie voor de overgang van IJzer I naar IJzer IIa is geschikter dan de hoge, zodat enkele monumentale gebouwen die werden opgevat als bewijs voor het glorieuze rijk van koning Salomo, uit zicht verdwijnen. Ook is de Intocht ondanks lang zoeken nog altijd niet in het bodemarchief terug te vinden.
Jona Lendering is oud-historicus en werkt voor Livius Onderwijs. Oikos, De Nederlandse onderzoeksschool van classici en oudhistorici, onderscheidde hem in 2010 voor zijn werk als popularisator.
Dit achtergrondartikel is een ingekorte versie van een uitgebreider artikel over de archeologie van Israël op het weblog van Jona Lendering.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-08-2012
Satelliet spoort vergeten piramides op
Egypte heeft nog genoeg archeologische verrassingen voor ons in petto, zo suggereren satellietbeelden waarop wetenschappers mogelijk twee vergeten piramidecomplexen hebben ontdekt.
Onderzoeker Angela Micol ontdekte de vermeende piramides toen ze satellietbeelden van Egypte bekeek. Op de beelden zijn duidelijke lijnen te zien die erop wijzen dat zich in de woestijn nog meerdere vergeten piramides bevinden.
De structuur bovenaan doet denken aan een grotere piramide. Eronder lijken drie kleinere piramides te zien te zijn. Foto: Angela Micol.
Vierkant
Het gaat om twee piramidecomplexen. Het ene complex bevat waarschijnlijk een redelijk grote piramide. Op de beelden is heel duidelijk een vierkante vorm te zien die zo’n 42 meter breed is. Naast deze grote piramide zijn drie kleinere heuvels ontdekt. Over hun onderlingen verhoudingen is overduidelijk nagedacht: ze bevinden zich net als de piramiden van Giza in formatie.
Tweede complex
Het tweede complex ziet u op de foto bovenaan dit artikel. Het lijkt te bestaan uit vier grafheuvels en een enorm driehoekig plateau. De twee grotere grafheuvels zijn zo’n 76 meter breed. De twee kleinere ongeveer 30 meter breed. Het plateau is meer dan 180 meter breed.
Meer onderzoek
Experts zijn inmiddels met de beelden geconfronteerd. Maar bij het zien ervan ging geen belletje rinkelen. Het is dus nog onduidelijk wat zich hier precies bevindt en wat hier mogelijk begraven ligt. Micol heeft de beelden en haar bevindingen doorgezet naar egyptologen. Zij kunnen het gebied nu eens met een bezoekje gaan vereren. “Het is heel duidelijk wat de gebieden mogelijk bevatten,” vindt Micol. “Maar veldonderzoek is nodig om te verifiëren dat zich hier werkelijk piramides bevinden en er moet bewijs worden verzameld om de oorsprong van de piramides te achterhalen.”
Archeologisch onderzoek met behulp van satellietbeelden: het is een sterk opkomende tak van sport. Het grote voordeel van deze aanpak is dat archeologen het grotere plaatje kunnen zien. Structuren of sporen ervan zijn soms gemakkelijker vanuit de ruimte te herkennen dan wanneer archeologen er bovenop staan. Bovendien is deze aanpak heel geschikt voor onderzoek in moeilijk toegankelijke gebieden. Eerder werden op deze wijze onder meer al heuvels in de vorm van dieren, zeventien Egyptische piramides en vergeten stukjes van de Chinese muur herontdekt
(scientias.nl)
Satelliet spoort vergeten piramides op
Egypte heeft nog genoeg archeologische verrassingen voor ons in petto, zo suggereren satellietbeelden waarop wetenschappers mogelijk twee vergeten piramidecomplexen hebben ontdekt.
Onderzoeker Angela Micol ontdekte de vermeende piramides toen ze satellietbeelden van Egypte bekeek. Op de beelden zijn duidelijke lijnen te zien die erop wijzen dat zich in de woestijn nog meerdere vergeten piramides bevinden.
De structuur bovenaan doet denken aan een grotere piramide. Eronder lijken drie kleinere piramides te zien te zijn. Foto: Angela Micol.
Vierkant
Het gaat om twee piramidecomplexen. Het ene complex bevat waarschijnlijk een redelijk grote piramide. Op de beelden is heel duidelijk een vierkante vorm te zien die zo’n 42 meter breed is. Naast deze grote piramide zijn drie kleinere heuvels ontdekt. Over hun onderlingen verhoudingen is overduidelijk nagedacht: ze bevinden zich net als de piramiden van Giza in formatie.
Tweede complex
Het tweede complex ziet u op de foto bovenaan dit artikel. Het lijkt te bestaan uit vier grafheuvels en een enorm driehoekig plateau. De twee grotere grafheuvels zijn zo’n 76 meter breed. De twee kleinere ongeveer 30 meter breed. Het plateau is meer dan 180 meter breed.
Meer onderzoek
Experts zijn inmiddels met de beelden geconfronteerd. Maar bij het zien ervan ging geen belletje rinkelen. Het is dus nog onduidelijk wat zich hier precies bevindt en wat hier mogelijk begraven ligt. Micol heeft de beelden en haar bevindingen doorgezet naar egyptologen. Zij kunnen het gebied nu eens met een bezoekje gaan vereren. “Het is heel duidelijk wat de gebieden mogelijk bevatten,” vindt Micol. “Maar veldonderzoek is nodig om te verifiëren dat zich hier werkelijk piramides bevinden en er moet bewijs worden verzameld om de oorsprong van de piramides te achterhalen.”
Archeologisch onderzoek met behulp van satellietbeelden: het is een sterk opkomende tak van sport. Het grote voordeel van deze aanpak is dat archeologen het grotere plaatje kunnen zien. Structuren of sporen ervan zijn soms gemakkelijker vanuit de ruimte te herkennen dan wanneer archeologen er bovenop staan. Bovendien is deze aanpak heel geschikt voor onderzoek in moeilijk toegankelijke gebieden. Eerder werden op deze wijze onder meer al heuvels in de vorm van dieren, zeventien Egyptische piramides en vergeten stukjes van de Chinese muur herontdekt
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-08-2012
Archiefstukken papa Anne Frank geveild in New York
Het Anne Frank-huis in Amsterdam. © reuters.
Begin november zal in New York een verzameling documenten en andere archiefstukken geveild worden die toebehoorden aan Otto Frank, de vader van Anne Frank, zo meldt de New York Times vandaag. Het archief heeft een geschatte waarde tussen 20.000 en 30.000 dollar (16.000-24.000 euro).
De stukken die onder de hamer komen omvatten onder meer brieven die weergeven hoe Otto Frank in 1941 hulp zocht om met zijn gezin het door de nazi's bezette Nederland te ontkomen. Het archief werd verzameld door Joseph Schildkraut, de acteur die Otto Frank gestalte gaf in een toneelstuk (1955) en een film (1959) over het dagboek van Anne Frank.
Bij de geveilde stukken zitten ook brieven die Otto Frank en Schildkraut en zijn vrouw naar elkaar schreven, evenals authentieke foto's en een zakdoekje die Otto Frank aan Schildkraut gaf en die door de acteur op het podium gebruikt werd.
Het gezin Frank verstopte zich vanaf juli 1942 in Amsterdam. Nadat ze verraden waren, werden ze in augustus 1944 naar een concentratiekamp gestuurd. Otto Frank was het enige gezinslid dat het uitroeiingskamp overleefde.
De veiling zal plaatsvinden op 5 november bij veilinghuis Doyle New York.
(HLN)
Archiefstukken papa Anne Frank geveild in New York
Het Anne Frank-huis in Amsterdam. © reuters.
Begin november zal in New York een verzameling documenten en andere archiefstukken geveild worden die toebehoorden aan Otto Frank, de vader van Anne Frank, zo meldt de New York Times vandaag. Het archief heeft een geschatte waarde tussen 20.000 en 30.000 dollar (16.000-24.000 euro).
De stukken die onder de hamer komen omvatten onder meer brieven die weergeven hoe Otto Frank in 1941 hulp zocht om met zijn gezin het door de nazi's bezette Nederland te ontkomen. Het archief werd verzameld door Joseph Schildkraut, de acteur die Otto Frank gestalte gaf in een toneelstuk (1955) en een film (1959) over het dagboek van Anne Frank.
Bij de geveilde stukken zitten ook brieven die Otto Frank en Schildkraut en zijn vrouw naar elkaar schreven, evenals authentieke foto's en een zakdoekje die Otto Frank aan Schildkraut gaf en die door de acteur op het podium gebruikt werd.
Het gezin Frank verstopte zich vanaf juli 1942 in Amsterdam. Nadat ze verraden waren, werden ze in augustus 1944 naar een concentratiekamp gestuurd. Otto Frank was het enige gezinslid dat het uitroeiingskamp overleefde.
De veiling zal plaatsvinden op 5 november bij veilinghuis Doyle New York.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-08-2012
2000 jaar oud graf van afgeslacht leger ontdekt
Archeologen hebben in Denemarken een gruwelijke vondst gedaan. Ze vonden nabij het meer Mossø de stoffelijke resten van een heel leger terug. Het leger werd waarschijnlijk rond het begin van de jaartelling afgeslacht.
Honderden strijders liggen in het gebied begraven. Onduidelijk is nog wie deze strijders zijn, waar ze vandaan kwamen en hoe ze hier terecht zijn gekomen. Ook is onbekend waar de strijders om vochten.
Omvangrijk
Archeologen zijn nog maar twee maanden bezig aan opgravingen en hebben nu al vele skeletten teruggevonden. “We hebben op verschillende locaties in het veertig hectare grootte Alken Enge-gebied kleine opgravingen gedaan en er blijven maar nieuwe vondsten opduiken,” vertelt onderzoeker Ejvind Hertz. De archeologen denken niet dat ze ooit in staat zullen zijn om alles op te graven. Daarvoor is de vondst te omvangrijk. In plaats daarvan proberen ze juist op zoek te gaan naar stoffelijke resten of objecten die iets kunnen vertellen over wat zich hier precies heeft afgespeeld.
Foto: Rikke Grøn Larsson. Foto/Media department Moesgaard.
Wapens
Veel van de teruggevonden botten zijn flink beschadigd. Zo is er een doormidden gehakt dijbeen en een flink gehavende schedel (zie de foto boven dit artikel) teruggevonden. De strijders zijn dus goed toegetakeld. Het wijst erop dat hier een serieus conflict gaande was. “Het is duidelijk dat dit een verstrekkende en dramatische gebeurtenis is geweest die een groot effect had op de samenleving uit die tijd,” concludeert onderzoeker Mads Kähler Holst. Naast de stoffelijke resten hebben onderzoekers ook diverse objecten teruggevonden. Onder meer speren, bijlen en schilden. Eén van de bijlen ziet u hierboven. De bijl is zo’n 75 centimeter lang en nog in uitstekende staat.
In de tijd waarin de strijd zich afspeelde zag het gebied waarin de strijders zijn teruggevonden er waarschijnlijk heel anders uit. Toen zou zich hier een meer hebben bevonden.
(scientias.nl)
2000 jaar oud graf van afgeslacht leger ontdekt
Archeologen hebben in Denemarken een gruwelijke vondst gedaan. Ze vonden nabij het meer Mossø de stoffelijke resten van een heel leger terug. Het leger werd waarschijnlijk rond het begin van de jaartelling afgeslacht.
Honderden strijders liggen in het gebied begraven. Onduidelijk is nog wie deze strijders zijn, waar ze vandaan kwamen en hoe ze hier terecht zijn gekomen. Ook is onbekend waar de strijders om vochten.
Omvangrijk
Archeologen zijn nog maar twee maanden bezig aan opgravingen en hebben nu al vele skeletten teruggevonden. “We hebben op verschillende locaties in het veertig hectare grootte Alken Enge-gebied kleine opgravingen gedaan en er blijven maar nieuwe vondsten opduiken,” vertelt onderzoeker Ejvind Hertz. De archeologen denken niet dat ze ooit in staat zullen zijn om alles op te graven. Daarvoor is de vondst te omvangrijk. In plaats daarvan proberen ze juist op zoek te gaan naar stoffelijke resten of objecten die iets kunnen vertellen over wat zich hier precies heeft afgespeeld.
Foto: Rikke Grøn Larsson. Foto/Media department Moesgaard.
Wapens
Veel van de teruggevonden botten zijn flink beschadigd. Zo is er een doormidden gehakt dijbeen en een flink gehavende schedel (zie de foto boven dit artikel) teruggevonden. De strijders zijn dus goed toegetakeld. Het wijst erop dat hier een serieus conflict gaande was. “Het is duidelijk dat dit een verstrekkende en dramatische gebeurtenis is geweest die een groot effect had op de samenleving uit die tijd,” concludeert onderzoeker Mads Kähler Holst. Naast de stoffelijke resten hebben onderzoekers ook diverse objecten teruggevonden. Onder meer speren, bijlen en schilden. Eén van de bijlen ziet u hierboven. De bijl is zo’n 75 centimeter lang en nog in uitstekende staat.
In de tijd waarin de strijd zich afspeelde zag het gebied waarin de strijders zijn teruggevonden er waarschijnlijk heel anders uit. Toen zou zich hier een meer hebben bevonden.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-08-2012
UGent onderzoekt landschap rond Stonehenge
Stonehenge © photo news.
Wetenschappers van de Universiteit Gent gaan half september de bodem van het landschap rond Stonehenge onderzoeken met een sensor. Ze doen dat op vraag van een team van archeologen en met de toestemming van de bevoegde erfgoeddiensten. Een dergelijke toestemming wordt slechts uitzonderlijk verleend, zegt de UGent vandaag in een mededeling.
Sinds 2010 is een groep Engelse en Oostenrijkse archeologen bezig met het scannen van het wijdere landschap rond Stonehenge in Engeland. De technieken die ze daarvoor gebruiken, zijn echter vooral gericht op de detectie van ondiepe bodemvreemde voorwerpen en menselijke ingrepen.
De vakgroep Bodembeheer van de UGent heeft een methode ontwikkeld waarmee meerdere lagen van de bodem, zonder graven, tot drie meter diep nauwkeurig gescand kunnen worden, zodat eventuele ondergrondse structuren, zoals opgevulde valleien of gedempte grachten, weergegeven kunnen worden.
Landschap reconstrueren
Met deze informatie hopen de onderzoekers het toenmalige landschap rond Stonehenge te kunnen reconstrueren en de betekenis van het archeologische erfgoed beter te begrijpen. De techniek werd al gebruikt ter ondersteuning van archeologisch onderzoek in België "en heeft zijn toegevoegde waarde meermaals bewezen".
Het monument van Stonehenge, "dat ruwweg tussen 5.700 en 3.600 jaar geleden in gebruik was", is beschermd werelderfgoed. De UGent kreeg onlangs van de National Trust en van de English Heritage groen licht voor het onderzoek met de "niet-destructieve bodemsensor".
(HLN)
UGent onderzoekt landschap rond Stonehenge
Stonehenge © photo news.
Wetenschappers van de Universiteit Gent gaan half september de bodem van het landschap rond Stonehenge onderzoeken met een sensor. Ze doen dat op vraag van een team van archeologen en met de toestemming van de bevoegde erfgoeddiensten. Een dergelijke toestemming wordt slechts uitzonderlijk verleend, zegt de UGent vandaag in een mededeling.
Sinds 2010 is een groep Engelse en Oostenrijkse archeologen bezig met het scannen van het wijdere landschap rond Stonehenge in Engeland. De technieken die ze daarvoor gebruiken, zijn echter vooral gericht op de detectie van ondiepe bodemvreemde voorwerpen en menselijke ingrepen.
De vakgroep Bodembeheer van de UGent heeft een methode ontwikkeld waarmee meerdere lagen van de bodem, zonder graven, tot drie meter diep nauwkeurig gescand kunnen worden, zodat eventuele ondergrondse structuren, zoals opgevulde valleien of gedempte grachten, weergegeven kunnen worden.
Landschap reconstrueren
Met deze informatie hopen de onderzoekers het toenmalige landschap rond Stonehenge te kunnen reconstrueren en de betekenis van het archeologische erfgoed beter te begrijpen. De techniek werd al gebruikt ter ondersteuning van archeologisch onderzoek in België "en heeft zijn toegevoegde waarde meermaals bewezen".
Het monument van Stonehenge, "dat ruwweg tussen 5.700 en 3.600 jaar geleden in gebruik was", is beschermd werelderfgoed. De UGent kreeg onlangs van de National Trust en van de English Heritage groen licht voor het onderzoek met de "niet-destructieve bodemsensor".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Schat aangespoeld op Terschelling
Op Terschelling is een wrak aangespoeld met een bijzondere schat erin: zo'n 300 kilo koperen staven, duizenden kralen, ruim veertig koperen pannen, pot- en flesscherven.
Vermoedelijk komt de vondst uit de achttiende eeuw, zegt conservator en directeur Frans Schot van museum het Behouden Huis op Terschelling. Volgens conservator Schot spoelt er wel vaker een wrak aan, maar bijna nooit met nog een lading aan boord.
Een vrijwillige vogelwachter van Staatsbosbeheer vond de restanten van een houten sloep twee weken geleden in de vloedlijn, toen hij met zijn vrouw op de Boschplaat liep, een natuurreservaat op het eiland. Hij vond tussen het zand op de bodem van de sloep duizenden kralen. Sommige zijn van glas, anderen van been. Samen met zijn vrouw haalde hij de kralen uit het zand.
Takelen
De rest van de lading kon hij niet met de hand uit het wrak halen. Dat lukte enkele dagen later wel met behulp van collega's en een auto met een grote takel. De lading is overgebracht naar het Behouden Huis; het wrak is verdwenen in de zee.
Omdat veel conservatoren op vakantie zijn, is er nog geen definitieve uitspraak gedaan over de herkomst van het wrak of de lading. Maar er zijn volgens Schot wel vermoedens. Hij heeft de kralen ter beoordeling voorgelegd aan kralendeskundigen. Die zeggen dat de kralen vermoedelijk in de achttiende eeuw in Venetië of Amsterdam zijn gemaakt en werden gebruikt als betaalmiddel door onder andere de West Indische Compagnie. Die haalde slaven uit Afrika en bracht deze vervolgens naar Suriname.
Koperstaven
Een andere aanwijzing van de herkomst van de schat zijn de loodjes aan de ruim 20 bundels met gele koperstaven. Om de bundels zaten koperdraden met daaraan een loodje ter grootte van een munstuk van twee euro.
Op de loodjes staat een afbeelding van een tweekoppige adelaar. Die afbeelding komt onder andere voor op de wapens van de gemeente Groningen en Nijmegen, maar ook in Duitsland. Op de achterkant van de loodjes staat een palmboompje met de letters T P. Verder lagen er scherven van handgeblazen glas in het wrak, vermoedelijk afkomstig uit de zeventiende eeuw, zegt Schot.
Volgens scheepsarcheoloog André van Holk uit Lelystad spoelt er zelden een wrak aan met nog een lading aan boord. Ook het grote aantal kralen dat aan boord was en de loden zegels noemt Van Holk bijzonder. Koper wordt volgens hem wel vaker gevonden. "Maar aangezien ik de vondst of het schip nog niet zelf heb kunnen bekijken, kan ik geen definitief oordeel geven", zegt de scheepsarcheoloog.
Bron: http://nos.nl/artikel/408(...)op-terschelling.html
Op Terschelling is een wrak aangespoeld met een bijzondere schat erin: zo'n 300 kilo koperen staven, duizenden kralen, ruim veertig koperen pannen, pot- en flesscherven.
Vermoedelijk komt de vondst uit de achttiende eeuw, zegt conservator en directeur Frans Schot van museum het Behouden Huis op Terschelling. Volgens conservator Schot spoelt er wel vaker een wrak aan, maar bijna nooit met nog een lading aan boord.
Een vrijwillige vogelwachter van Staatsbosbeheer vond de restanten van een houten sloep twee weken geleden in de vloedlijn, toen hij met zijn vrouw op de Boschplaat liep, een natuurreservaat op het eiland. Hij vond tussen het zand op de bodem van de sloep duizenden kralen. Sommige zijn van glas, anderen van been. Samen met zijn vrouw haalde hij de kralen uit het zand.
Takelen
De rest van de lading kon hij niet met de hand uit het wrak halen. Dat lukte enkele dagen later wel met behulp van collega's en een auto met een grote takel. De lading is overgebracht naar het Behouden Huis; het wrak is verdwenen in de zee.
Omdat veel conservatoren op vakantie zijn, is er nog geen definitieve uitspraak gedaan over de herkomst van het wrak of de lading. Maar er zijn volgens Schot wel vermoedens. Hij heeft de kralen ter beoordeling voorgelegd aan kralendeskundigen. Die zeggen dat de kralen vermoedelijk in de achttiende eeuw in Venetië of Amsterdam zijn gemaakt en werden gebruikt als betaalmiddel door onder andere de West Indische Compagnie. Die haalde slaven uit Afrika en bracht deze vervolgens naar Suriname.
Koperstaven
Een andere aanwijzing van de herkomst van de schat zijn de loodjes aan de ruim 20 bundels met gele koperstaven. Om de bundels zaten koperdraden met daaraan een loodje ter grootte van een munstuk van twee euro.
Op de loodjes staat een afbeelding van een tweekoppige adelaar. Die afbeelding komt onder andere voor op de wapens van de gemeente Groningen en Nijmegen, maar ook in Duitsland. Op de achterkant van de loodjes staat een palmboompje met de letters T P. Verder lagen er scherven van handgeblazen glas in het wrak, vermoedelijk afkomstig uit de zeventiende eeuw, zegt Schot.
Volgens scheepsarcheoloog André van Holk uit Lelystad spoelt er zelden een wrak aan met nog een lading aan boord. Ook het grote aantal kralen dat aan boord was en de loden zegels noemt Van Holk bijzonder. Koper wordt volgens hem wel vaker gevonden. "Maar aangezien ik de vondst of het schip nog niet zelf heb kunnen bekijken, kan ik geen definitief oordeel geven", zegt de scheepsarcheoloog.
Bron: http://nos.nl/artikel/408(...)op-terschelling.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
17-08-2012
Schip van onfortuinlijke poolreiziger Scott teruggevonden
Onderzoekers troffen het scheepswrak voor de zuidelijke kust van Groenland aan. Het schip – S.S. Terra Nova – zonk hier bijna zeventig jaar geleden nadat het ernstig beschadigd was geraakt door ijs.
Onderzoekers van Schmidt Ocean Institute vonden het schip toen ze bezig waren om hun apparatuur te testen. Uit oude documenten was eerder al gebleken dat de S.S. Terra Nova hier ergens gezonken moest zijn. Toen de onderzoekers op een onbekend voorwerp stuitten, dachten ze dan ook direct aan het schip. Toen het object ook nog eens 57 meter lang bleek te zijn – de exacte lengte van de S.S. Terra Nova – wisten ze het bijna zeker: ze hadden het schip waarmee poolreiziger Robert Falcon Scott zijn noodlottige expeditie begon, gevonden.
Schoorsteenpijp
Naast het schip troffen de onderzoekers een schoorsteenpijp aan. De pijp werd vergeleken met de pijp die op oude foto’s van S.S. Terra Nova stond. Het bleek exact dezelfde pijp te zijn.
Afbeelding: Schmidt Ocean Institute.
Foto’s
Met behulp van de computer en de verzamelde gegevens maakten de onderzoekers een reconstructie van de zeebodem met daarop de S.S. Terra Nova (zie hierboven). Onderwatercamera’s maakten foto’s van het schip en de schoorsteenpijp. U ziet de schoorsteenpijp op de foto hieronder.
De schoorsteen. Foto: Schmidt Ocean Institute.
S.S. Terra Nova is een heel bijzonder schip met een lange staat van dienst. Het schip werd eind negentiende eeuw gebouwd met maar één missie: op zeehonden jagen. Enkele jaren later gaat het schip voor het eerst mee op poolexpedities en in 1909 koopt Robert Falcon Scott het schip. Een jaartje later vertrekt Scott met het schip in een poging als eerste de zuidpool te bereiken. Het schip brengt hem een heel eind, maar het laatste stuk moeten de mannen toch echt op eigen kracht afleggen. Scott weet de pool te bereiken, maar ontdekt dat een andere poolreiziger hem net voor is geweest. Op de terugweg komen Scott en zijn medereizigers om. S.S. Terra Nova wordt niet lang daarna van Antarctica gehaald en weer ingezet om op zeehonden te jagen. In 1942 krijgt het schip een nieuwe missie: basisstations op Groenland bevoorraden. In 1943 raakt het schip daar zwaar beschadigd en zinkt.
(scientias.nl)
Schip van onfortuinlijke poolreiziger Scott teruggevonden
Onderzoekers troffen het scheepswrak voor de zuidelijke kust van Groenland aan. Het schip – S.S. Terra Nova – zonk hier bijna zeventig jaar geleden nadat het ernstig beschadigd was geraakt door ijs.
Onderzoekers van Schmidt Ocean Institute vonden het schip toen ze bezig waren om hun apparatuur te testen. Uit oude documenten was eerder al gebleken dat de S.S. Terra Nova hier ergens gezonken moest zijn. Toen de onderzoekers op een onbekend voorwerp stuitten, dachten ze dan ook direct aan het schip. Toen het object ook nog eens 57 meter lang bleek te zijn – de exacte lengte van de S.S. Terra Nova – wisten ze het bijna zeker: ze hadden het schip waarmee poolreiziger Robert Falcon Scott zijn noodlottige expeditie begon, gevonden.
Schoorsteenpijp
Naast het schip troffen de onderzoekers een schoorsteenpijp aan. De pijp werd vergeleken met de pijp die op oude foto’s van S.S. Terra Nova stond. Het bleek exact dezelfde pijp te zijn.
Afbeelding: Schmidt Ocean Institute.
Foto’s
Met behulp van de computer en de verzamelde gegevens maakten de onderzoekers een reconstructie van de zeebodem met daarop de S.S. Terra Nova (zie hierboven). Onderwatercamera’s maakten foto’s van het schip en de schoorsteenpijp. U ziet de schoorsteenpijp op de foto hieronder.
De schoorsteen. Foto: Schmidt Ocean Institute.
S.S. Terra Nova is een heel bijzonder schip met een lange staat van dienst. Het schip werd eind negentiende eeuw gebouwd met maar één missie: op zeehonden jagen. Enkele jaren later gaat het schip voor het eerst mee op poolexpedities en in 1909 koopt Robert Falcon Scott het schip. Een jaartje later vertrekt Scott met het schip in een poging als eerste de zuidpool te bereiken. Het schip brengt hem een heel eind, maar het laatste stuk moeten de mannen toch echt op eigen kracht afleggen. Scott weet de pool te bereiken, maar ontdekt dat een andere poolreiziger hem net voor is geweest. Op de terugweg komen Scott en zijn medereizigers om. S.S. Terra Nova wordt niet lang daarna van Antarctica gehaald en weer ingezet om op zeehonden te jagen. In 1942 krijgt het schip een nieuwe missie: basisstations op Groenland bevoorraden. In 1943 raakt het schip daar zwaar beschadigd en zinkt.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Federaal minister van Wetenschapsbeleid Paul Magnette heeft 210.000 euro uitgetrokken voor historisch onderzoek rond de moord op de Belgische communistenleider Julien Lahaut in 1950. Het geld gaat naar het Studie en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (Soma), schrijven de kranten van Sud Presse.
Volgens de woordvoerster van minister Magnette gaat het om een bedrag van 210.000 euro. 160.000 euro wordt dit jaar nog vrijgemaakt, na een intermediair verslag volgt in 2013 de resterende 50.000 euro.
De Senaat droeg het Soma in 2008 op het historisch onderzoek naar de moord op Lahaut voort te zetten. Nadien maakte ook Waals minister van Onderzoek Jean-Marc Nollet er al eens 150.000 euro voor vrij.
De eerste fase van het onderzoek vond intussen al plaats. Die liet vooral toe de evenementen rond de moord te kaderen en het geheel van het destijds gevoerde onderzoek te analyseren.
De moord op Lahaut vond plaats in augustus 1950, nauwelijks een week nadat de voorzitter van de Kommunistische Partij voor een oververhit moment zou hebben gezorgd tijdens de eedaflegging van koning Boudewijn. Hij, of een van zijn medestanders, riep toen 'Vive la République' doorheen het halfrond.
Bron
Volgens de woordvoerster van minister Magnette gaat het om een bedrag van 210.000 euro. 160.000 euro wordt dit jaar nog vrijgemaakt, na een intermediair verslag volgt in 2013 de resterende 50.000 euro.
De Senaat droeg het Soma in 2008 op het historisch onderzoek naar de moord op Lahaut voort te zetten. Nadien maakte ook Waals minister van Onderzoek Jean-Marc Nollet er al eens 150.000 euro voor vrij.
De eerste fase van het onderzoek vond intussen al plaats. Die liet vooral toe de evenementen rond de moord te kaderen en het geheel van het destijds gevoerde onderzoek te analyseren.
De moord op Lahaut vond plaats in augustus 1950, nauwelijks een week nadat de voorzitter van de Kommunistische Partij voor een oververhit moment zou hebben gezorgd tijdens de eedaflegging van koning Boudewijn. Hij, of een van zijn medestanders, riep toen 'Vive la République' doorheen het halfrond.
Bron
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9654quote:To Secede or Not to Secede: The Case of Europe
By Pankaj Ghemawat | Monday, July 02, 2012
According to one source, as many as ten new countries will be created in Europe over the course of the 21st century. This prediction suggests that the argument linking globalization and secession — that borders no longer impede trade and so secession imposes little or no economic costs — has a special appeal. But does this proposition really hold up to scrutiny?
Consider, for starters, the case of Catalonia, a relatively rich region (currently) in Spain. Catalan separatism was fuelled by Franco's brutal suppression of its language and culture as payback for its opposition in the Spanish Civil War (memorialized by George Orwell in his book Homage to Catalonia).
More recently, separatist discourse has been dominated by economic arguments, particularly the large fiscal deficit that Catalonia runs with the rest of Spain. But the economic case for separation is actually much weaker than separatists recognize.
http://www.ad.nl/ad/nl/45(...)rhart-gevonden.dhtmlquote:'Vliegtuig verdwenen pilote Earhart gevonden'
Onderzoekers hebben in de Stille Oceaan resten gevonden die mogelijk afkomstig zijn van het vliegtuig van Amelia Earhart, de eerste pilote die de Atlantische Oceaan overvloog. Dat melden verschillende media op basis van een artikel van TIGHAR (The International Group for Historic Airplane Recovery).
De voorwerpen, waarschijnlijk een stuurwiel en een landingsgestel, werden gevonden op de plek waarvan al gedacht werd dat het toestel van Earhart daar in 1937 was neergestort. Met de vondst hopen de onderzoekers een stap dichter te zijn bij de oplossing van het mysterie van de Earharts verdwijning.
De nu gevonden voorwerpen werden met een onderwatercamera gefilmd en later vergeleken met foto's van haar vliegtuig. Bij eerdere expedities werden op dezelfde plek ook nog een handcrème en een crème tegen sproeten gevonden, die veel gebruikt werden door vrouwen in de jaren 30.
De onderzoekers denken niet dat zij het volledige vliegtuigwrak zullen kunnen vinden. 'De oceaan is veel te wild', aldus een lid van het onderzoeksteam. 'Het grootste deel van het toestel is al lang diep onder de zeebodem verdwenen'.
Lady Lindy
Earhart was de tweede persoon en de eerste vrouw die de oversteek van de Atlantische Oceaan maakte. Zij deed dat in 1932, vijf jaar na Charles Lindbergh. Drie jaar later vloog zij als eerste piloot over de Grote Oceaan.
Earhart, bijgenaamd 'Lady Lindy', verdween op 2 juli 1937 ergens boven de Nukumanu-eilanden, op weg naar het eilandje Howland. Zij was van plan de wereld rond te vliegen, goed voor een vlucht van zo'n 47.000 kilometer.
Theorie
Tighar meent dat de pilote niet crashte, maar op het eilandje Nikumaroro (deel van het huidige Kiribati) een noodlanding maakte en daar later is omgekomen. Een andere theorie stelt dat de pilote op een van de Marianen, een eilandengroep in de buurt van Japan, is geland en daar door Japanners gevangengenomen is. Zij zouden haar op verdenking van spionage hebben geëxecuteerd.
Op 5 januari 1939 werd zij officieel dood verklaard.
stupidity has become as common as common sense was before
18-08-2012
De vele gezichten van Mona Lisa
De Mona Lisa kennen we natuurlijk allemaal. Maar er zijn nog veel meer versies van dit beroemde schilderij.
Het bekendste schilderij is natuurlijk dat van Leonardo da Vinci. Dagelijks vergapen velen zich eraan in het Louvre en sinds het schilderij en de maker ervan een belangrijke rol vertolkte in de Da Vinci Code van Dan Brown is de populariteit ervan alleen maar gegroeid. Geen wonder: het schilderij is een mysterie. Zo is nog altijd onduidelijk wie er precies op het schilderij te zien is. De meeste historici gaan ervan uit dat het Lisa Gherardini is: de echtgenote van een rijke zakenman uit Florence.
Kopie
Maar begin dit jaar werd duidelijk dat Leonardo da Vinci niet de enige was die ‘Mona Lisa’ vereeuwigde. In een Spaans museum vonden onderzoekers een kopie (geen exacte) van de Mona Lisa terug. Opvallend genoeg is deze kopie hoogstwaarschijnlijk tegelijkertijd met de ‘echte’ vervaardigd. Een leerling van Da Vinci zou de kopie hebben gemaakt. Vermoedelijk gaat het om de schilder Andrea Salai. Wat de vondst zo bijzonder maakt, is dat de versie van de leerling van Da Vinci er beter aan toe is dan de versie van Da Vinci. Dit exemplaar kan ons dan ook wellicht meer vertellen over Mona Lisa dan de ‘echte’ Mona Lisa.
Links de versie die waarschijnlijk door een leerling van Da Vinci is gemaakt. Rechts de versie die Da Vinci zelf maakte.
Naakt
Maar het bleef niet bij deze keurige kopieën van een rijke dame. De leerlingen zouden zich door Mona Lisa ook tot andere kunstwerken hebben laten inspireren. Bijvoorbeeld tot dit portret dat Salai maakte. Het is overduidelijk geïnspireerd op het werk van Da Vinci.
Het schilderij van Salai (ook wel bekend als Gian Giacomo Caprotti da Oreno) is overduidelijk geïnspireerd op de Mona Lisa.
Het is onduidelijk of Salai zelf op het idee kwam om op basis van de Mona Lisa een naaktportret te maken. Sommige historici denken dat het aannemelijk is dat Da Vinci hem voorging en dat de versie van Salai daar weer een kopie van is. Maar om daar zeker van te zijn, moet eerst die versie van Da Vinci worden teruggevonden en dat is tot op heden nog niet gelukt. Het feit dat er zeker zes naakte Mona Lisa’s zijn teruggevonden die stuk voor stuk sterk lijken op Da Vinci’s officiële Mona Lisa onderschrijven echter het vermoeden dat Da Vinci zelf ook een naakte versie maakte.
Dalí
Maar niet alleen Da Vinci en zijn leerlingen zagen wel in dat Mona Lisa teveel te vertellen had om in één schilderij kwijt te kunnen. Ook de schilders en kunstenaars na deze mannen lieten zich graag inspireren door het meesterwerk. Salvador Dalí en Marcel Duchamp maakten er bijvoorbeeld wel heel bijzondere versies van.
Links de versie van Dáli (via Studiolo.org). Rechts de versie van Marcel Duchamp (via Wikimedia Commons).
En zo zijn er nog zoveel andere kunstenaars te noemen die zich op hele expliciete of juist op subtiele wijze door Mona Lisa lieten inspireren. Blijkbaar blijft het meesterwerk mensen inspireren. Zelfs eeuwen nadat het geschilderd is nog. Hoe kan dat? Is het de schoonheid van de dame? Zijn het de prachtige verhoudingen in haar gezicht? Ligt het aan haar onverklaarbare lach? Of de mooie compositie? Eigenlijk kan niemand er de vinger precies op leggen. Maar ondertussen leeft Mona Lisa als geen enkel kunstwerk voort en weet ze zich ook anno 2012 nog te vermenigvuldigen.
(Scientias.nl)
De vele gezichten van Mona Lisa
De Mona Lisa kennen we natuurlijk allemaal. Maar er zijn nog veel meer versies van dit beroemde schilderij.
Het bekendste schilderij is natuurlijk dat van Leonardo da Vinci. Dagelijks vergapen velen zich eraan in het Louvre en sinds het schilderij en de maker ervan een belangrijke rol vertolkte in de Da Vinci Code van Dan Brown is de populariteit ervan alleen maar gegroeid. Geen wonder: het schilderij is een mysterie. Zo is nog altijd onduidelijk wie er precies op het schilderij te zien is. De meeste historici gaan ervan uit dat het Lisa Gherardini is: de echtgenote van een rijke zakenman uit Florence.
Kopie
Maar begin dit jaar werd duidelijk dat Leonardo da Vinci niet de enige was die ‘Mona Lisa’ vereeuwigde. In een Spaans museum vonden onderzoekers een kopie (geen exacte) van de Mona Lisa terug. Opvallend genoeg is deze kopie hoogstwaarschijnlijk tegelijkertijd met de ‘echte’ vervaardigd. Een leerling van Da Vinci zou de kopie hebben gemaakt. Vermoedelijk gaat het om de schilder Andrea Salai. Wat de vondst zo bijzonder maakt, is dat de versie van de leerling van Da Vinci er beter aan toe is dan de versie van Da Vinci. Dit exemplaar kan ons dan ook wellicht meer vertellen over Mona Lisa dan de ‘echte’ Mona Lisa.
Links de versie die waarschijnlijk door een leerling van Da Vinci is gemaakt. Rechts de versie die Da Vinci zelf maakte.
Naakt
Maar het bleef niet bij deze keurige kopieën van een rijke dame. De leerlingen zouden zich door Mona Lisa ook tot andere kunstwerken hebben laten inspireren. Bijvoorbeeld tot dit portret dat Salai maakte. Het is overduidelijk geïnspireerd op het werk van Da Vinci.
Het schilderij van Salai (ook wel bekend als Gian Giacomo Caprotti da Oreno) is overduidelijk geïnspireerd op de Mona Lisa.
Het is onduidelijk of Salai zelf op het idee kwam om op basis van de Mona Lisa een naaktportret te maken. Sommige historici denken dat het aannemelijk is dat Da Vinci hem voorging en dat de versie van Salai daar weer een kopie van is. Maar om daar zeker van te zijn, moet eerst die versie van Da Vinci worden teruggevonden en dat is tot op heden nog niet gelukt. Het feit dat er zeker zes naakte Mona Lisa’s zijn teruggevonden die stuk voor stuk sterk lijken op Da Vinci’s officiële Mona Lisa onderschrijven echter het vermoeden dat Da Vinci zelf ook een naakte versie maakte.
Dalí
Maar niet alleen Da Vinci en zijn leerlingen zagen wel in dat Mona Lisa teveel te vertellen had om in één schilderij kwijt te kunnen. Ook de schilders en kunstenaars na deze mannen lieten zich graag inspireren door het meesterwerk. Salvador Dalí en Marcel Duchamp maakten er bijvoorbeeld wel heel bijzondere versies van.
Links de versie van Dáli (via Studiolo.org). Rechts de versie van Marcel Duchamp (via Wikimedia Commons).
En zo zijn er nog zoveel andere kunstenaars te noemen die zich op hele expliciete of juist op subtiele wijze door Mona Lisa lieten inspireren. Blijkbaar blijft het meesterwerk mensen inspireren. Zelfs eeuwen nadat het geschilderd is nog. Hoe kan dat? Is het de schoonheid van de dame? Zijn het de prachtige verhoudingen in haar gezicht? Ligt het aan haar onverklaarbare lach? Of de mooie compositie? Eigenlijk kan niemand er de vinger precies op leggen. Maar ondertussen leeft Mona Lisa als geen enkel kunstwerk voort en weet ze zich ook anno 2012 nog te vermenigvuldigen.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Stripboekenserie over Slag om Arnhem
OOSTERBEEK - De geschiedenis van de Slag om Arnhem in september 1944 wordt vastgelegd in stripboekvorm. Volgende week donderdag verschijnt Hotel Hartenstein over het hoofdkwartier van de Britten in villa Hartenstein in Oosterbeek, waarin nu het Airborne Museum is gevestigd.
De stripboekenserie is bestemd voor volwassen lezers, aldus een woordvoerder van het Airborne Museum. De plaatjes zijn volgens hem realistisch en de stripfiguren spreken in het verhaal in hun eigen taal. „De zaken worden niet mooier voorgesteld dan ze waren en oorlog is niet bepaald fraai”, zei hij maandag.
In de serie is al een deel verschenen over de brug over de Rijn, die de geallieerden niet konden behouden tijdens de dramatisch verlopen slag. De complete serie gaat zeker vijf delen omvatten.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)lag_om_Arnhem__.html
OOSTERBEEK - De geschiedenis van de Slag om Arnhem in september 1944 wordt vastgelegd in stripboekvorm. Volgende week donderdag verschijnt Hotel Hartenstein over het hoofdkwartier van de Britten in villa Hartenstein in Oosterbeek, waarin nu het Airborne Museum is gevestigd.
De stripboekenserie is bestemd voor volwassen lezers, aldus een woordvoerder van het Airborne Museum. De plaatjes zijn volgens hem realistisch en de stripfiguren spreken in het verhaal in hun eigen taal. „De zaken worden niet mooier voorgesteld dan ze waren en oorlog is niet bepaald fraai”, zei hij maandag.
In de serie is al een deel verschenen over de brug over de Rijn, die de geallieerden niet konden behouden tijdens de dramatisch verlopen slag. De complete serie gaat zeker vijf delen omvatten.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)lag_om_Arnhem__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Mogelijk nieuw schilderij Rembrandt ontdekt
LEEUWARDEN - De Stichting Culturele Herdenkingen in Fryslân heeft mogelijk een nieuw schilderij van Rembrandt ontdekt.
Het gaat om een tot nu toe onbekend portret van zijn vrouw Saskia van Uylenburgh. Een kunstverzamelaar, die verder anoniem wil blijven, heeft de stichting getipt.
Hij heeft het schilderij een aantal jaren geleden voor een redelijke prijs in Zweden gekocht.
Diverse experts hebben zich al over het schilderij gebogen. Volgens hen is het niet helemaal zeker dat Rembrandt het schilderij maakte. Het zou ook van zijn bekende leerling Govert Flinck kunnen zijn.
Rembrandt heeft zijn enige vrouw en muze vele malen op doek vereeuwigd. De portretten van Saskia hangen over de hele wereld in beroemde musea zoals de Hermitage in Sint Petersburg.
Grote herdenking
De stichting organiseert in oktober van dit jaar een grote herdenking rond de 400e geboortedag van Saskia van Uylenburgh in Leeuwarden.
De organisatie onderzoekt de mogelijkheid om het onbekende portret van de kunstverzamelaar naar Leeuwarden te halen.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)mbrandt-ontdekt.html
LEEUWARDEN - De Stichting Culturele Herdenkingen in Fryslân heeft mogelijk een nieuw schilderij van Rembrandt ontdekt.
Het gaat om een tot nu toe onbekend portret van zijn vrouw Saskia van Uylenburgh. Een kunstverzamelaar, die verder anoniem wil blijven, heeft de stichting getipt.
Hij heeft het schilderij een aantal jaren geleden voor een redelijke prijs in Zweden gekocht.
Diverse experts hebben zich al over het schilderij gebogen. Volgens hen is het niet helemaal zeker dat Rembrandt het schilderij maakte. Het zou ook van zijn bekende leerling Govert Flinck kunnen zijn.
Rembrandt heeft zijn enige vrouw en muze vele malen op doek vereeuwigd. De portretten van Saskia hangen over de hele wereld in beroemde musea zoals de Hermitage in Sint Petersburg.
Grote herdenking
De stichting organiseert in oktober van dit jaar een grote herdenking rond de 400e geboortedag van Saskia van Uylenburgh in Leeuwarden.
De organisatie onderzoekt de mogelijkheid om het onbekende portret van de kunstverzamelaar naar Leeuwarden te halen.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)mbrandt-ontdekt.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
'Schilderij toch niet van Rembrandt'
AMSTERDAM - Het schilderij dat onlangs werd aangezien voor een nieuw werk van Rembrandt van Rijn blijkt toch niet van de grootmeester afkomstig.
Dit zeggen restaurateur Martin Bijl en Ernst van de Wetering, hoofd van het Rembrandt Research Project (RRP), dinsdag in de actualiteitenrubriek EenVandaag.
Het werk, wat een afbeelding zou moeten zijn van Rembrandts vrouw Saskia van Uylenburgh, is volgens Bijl een typisch Rembrandtschilderij. ''Het moet er naast zijn ontstaan: die kleur, de opbouw en het handje.'' Toch is het schilderij 'helaas' geen echte Rembrandt.
Maandag werd bekend dat Stichting Culturele Herdenkingen in Fryslân dacht een nieuwe Rembrandt te hebben ontdekt. Een kunstverzamelaar had de stichting getipt. Hij had het schilderij een aantal jaren geleden voor een redelijke prijs in Zweden gekocht.
Onderzoek
Diverse experts hadden zich al over het schilderij gebogen. Voor hen was het al niet helemaal zeker dat Rembrandt het schilderij maakte. Het zou ook van zijn bekende leerling Govert Flinck kunnen zijn.
Rembrandt heeft zijn enige vrouw en muze vele malen op doek vereeuwigd. De portretten van Saskia hangen over de hele wereld in beroemde musea zoals de Hermitage in Sint Petersburg.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)t-van-rembrandt.html
AMSTERDAM - Het schilderij dat onlangs werd aangezien voor een nieuw werk van Rembrandt van Rijn blijkt toch niet van de grootmeester afkomstig.
Dit zeggen restaurateur Martin Bijl en Ernst van de Wetering, hoofd van het Rembrandt Research Project (RRP), dinsdag in de actualiteitenrubriek EenVandaag.
Het werk, wat een afbeelding zou moeten zijn van Rembrandts vrouw Saskia van Uylenburgh, is volgens Bijl een typisch Rembrandtschilderij. ''Het moet er naast zijn ontstaan: die kleur, de opbouw en het handje.'' Toch is het schilderij 'helaas' geen echte Rembrandt.
Maandag werd bekend dat Stichting Culturele Herdenkingen in Fryslân dacht een nieuwe Rembrandt te hebben ontdekt. Een kunstverzamelaar had de stichting getipt. Hij had het schilderij een aantal jaren geleden voor een redelijke prijs in Zweden gekocht.
Onderzoek
Diverse experts hadden zich al over het schilderij gebogen. Voor hen was het al niet helemaal zeker dat Rembrandt het schilderij maakte. Het zou ook van zijn bekende leerling Govert Flinck kunnen zijn.
Rembrandt heeft zijn enige vrouw en muze vele malen op doek vereeuwigd. De portretten van Saskia hangen over de hele wereld in beroemde musea zoals de Hermitage in Sint Petersburg.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)t-van-rembrandt.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Oudste Nederlander (110) overleden
door Theo Jongedijk
ROTTERDAM - Cor Geurtz, de oudste inwoner van ons land, is gisteren op ruim 110-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Rotterdam.
Geurtz werd sinds november van vorig jaar verpleegd in een verzorgingshuis. Tot die tijd had hij altijd zelfstandig gewoond en deed hij het huishouden grotendeels zelf.
Geurtz mocht zich sinds medio 2010 de oudste inwoner van het land noemen. Hij bleef er zeer nuchter onder en genoot nog altijd van het leven. Het liefst bleef hij op de achtergrond. Volgens een van zijn kinderen vanmorgen ging het de laatste veertien dagen telkens een stukje minder met hem. „Het kaarsje was écht op”, aldus zoon Henk, een zeventiger, over de vader die ook grootvader en overgrootvader was.
De Geurtzen gelden als een sterk geslacht. De moeder van de overledene maakte net niet de eeuw vol, wat in haar tijd ook al redelijk uitzonderlijk was.
Cornelis Jacobus Geurtz, geboren op 4 mei 1902, wordt komende maandag gecremeerd.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)10__overleden__.html
door Theo Jongedijk
ROTTERDAM - Cor Geurtz, de oudste inwoner van ons land, is gisteren op ruim 110-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Rotterdam.
Geurtz werd sinds november van vorig jaar verpleegd in een verzorgingshuis. Tot die tijd had hij altijd zelfstandig gewoond en deed hij het huishouden grotendeels zelf.
Geurtz mocht zich sinds medio 2010 de oudste inwoner van het land noemen. Hij bleef er zeer nuchter onder en genoot nog altijd van het leven. Het liefst bleef hij op de achtergrond. Volgens een van zijn kinderen vanmorgen ging het de laatste veertien dagen telkens een stukje minder met hem. „Het kaarsje was écht op”, aldus zoon Henk, een zeventiger, over de vader die ook grootvader en overgrootvader was.
De Geurtzen gelden als een sterk geslacht. De moeder van de overledene maakte net niet de eeuw vol, wat in haar tijd ook al redelijk uitzonderlijk was.
Cornelis Jacobus Geurtz, geboren op 4 mei 1902, wordt komende maandag gecremeerd.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)10__overleden__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Spanish fresco restoration botched by amateur
An elderly parishioner has stunned Spanish cultural officials with an alarming and unauthorised attempt to restore a prized Jesus Christ fresco.
Ecce Homo (Behold the Man) by Elias Garcia Martinez has held pride of place in the Sanctuary of Mercy Church near Zaragoza for more than 100 years.
The woman took her brush to it after years of deterioration due to moisture.
Cultural officials said she had the best intentions and hoped it could be properly restored.
Donation
The woman, in her 80s, was reportedly upset at the way the fresco had deteriorated and took it on herself to "restore" the image.
BBC Europe correspondent Christian Fraser says the delicate brush strokes of Elias Garcia Martinez have been buried under a haphazard splattering of paint.
The once-dignified portrait now resembles a crayon sketch of a very hairy monkey in an ill-fitting tunic, he says.
The woman appears to have realised she was out of her depth and contacted Juan Maria Ojeda, the city councillor in charge of cultural affairs.
Art historians are expected to meet at the church soon to discuss how to proceed.
Mr Ojeda said: "I think she had good intentions. Next week she will meet with a repairer and explain what kind of materials she used.
"If we can't fix it, we will probably cover the wall with a photo of the painting."
The fresco is not thought to be very valuable, but has a high sentimental value for local people.
Our correspondent says that to make matters worse, the local centre that works to preserve artworks had just received a donation from the painter's granddaughter which they had planned to use to restore the original fresco.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-19349921
An elderly parishioner has stunned Spanish cultural officials with an alarming and unauthorised attempt to restore a prized Jesus Christ fresco.
Ecce Homo (Behold the Man) by Elias Garcia Martinez has held pride of place in the Sanctuary of Mercy Church near Zaragoza for more than 100 years.
The woman took her brush to it after years of deterioration due to moisture.
Cultural officials said she had the best intentions and hoped it could be properly restored.
Donation
The woman, in her 80s, was reportedly upset at the way the fresco had deteriorated and took it on herself to "restore" the image.
BBC Europe correspondent Christian Fraser says the delicate brush strokes of Elias Garcia Martinez have been buried under a haphazard splattering of paint.
The once-dignified portrait now resembles a crayon sketch of a very hairy monkey in an ill-fitting tunic, he says.
The woman appears to have realised she was out of her depth and contacted Juan Maria Ojeda, the city councillor in charge of cultural affairs.
Art historians are expected to meet at the church soon to discuss how to proceed.
Mr Ojeda said: "I think she had good intentions. Next week she will meet with a repairer and explain what kind of materials she used.
"If we can't fix it, we will probably cover the wall with a photo of the painting."
The fresco is not thought to be very valuable, but has a high sentimental value for local people.
Our correspondent says that to make matters worse, the local centre that works to preserve artworks had just received a donation from the painter's granddaughter which they had planned to use to restore the original fresco.
Bron: http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-19349921
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
22-08-2012
Maya’s tekenden doodsvonnis mede door klimaat te veranderen
Flinke droogte was waarschijnlijk één van de redenen dat de machtige Maya-samenleving verdween. Nieuw onderzoek wijst er nu op dat de Maya’s de droogte zelf verergerden: ze veranderden hun klimaat door bomen om te hakken.
De Maya’s hakten bomen om en maakten zo plaats voor steden en landbouw. Zo maakten ze hun leefomgeving – die van zichzelf al vrij droog was – nog droger. “We zeggen niet dat ontbossing de hele droogte verklaart, maar het verklaart wel een substantieel deel van de optredende droogte,” stelt onderzoeker Benjamin Cook.
Minder regen door ontbossing Hoe zorgt ontbossing ervoor dat er minder regen valt? Donkere bomen absorberen zonlicht. Wanneer die bomen plaatsmaken voor een lichter gewas (bijvoorbeeld mais) wordt meer zonlicht gereflecteerd. Dat zonlicht kan de grond niet bereiken en dus het water dat zich daar bevindt niet laten verdampen. En als er minder water verdampt, komt er ook minder water in de lucht en ontstaan er dus ook minder wolken en regenbuien. Simulatie
Hij baseert zijn conclusie op modellen en computersimulaties. Cook en zijn collega’s achterhaalden welke invloed de ontbossing op het klimaat moet hebben gehad. En de invloed blijkt groot te zijn. Op Yucatán (een schiereiland in de Golf van Mexico) verwijderden de Maya’s heel wat bomen. Dat zou ertoe geleid hebben dat er tot wel vijftien procent minder regen in dit gebied viel. In het zuiden van Mexico zou door deze ontbossing zo’n vijf procent minder regen zijn gevallen.
Nauwkeurig
Het is niet voor het eerst dat onderzoeker stellen dat ontbossing bijdroeg aan de ondergang van de Maya’s. Dat idee ontstond al in 2005. Het is wel voor het eerst dat er zo’n gedetailleerde simulatie is gemaakt van de ontbossing en de effecten die deze had.
Ooit bestond de samenleving van de Maya’s uit negentien miljoen mensen. Een deel van deze Maya’s woonde in machtige steden die zelfs vandaag de dag als ruïnes nog bijzonder veel indruk maken. Rond het jaar 800 verloren de Maya’s echter macht en een kleine 150 jaar later hadden ze hun machtige steden verlaten en was er van hun rijk weinig meer over. Over de oorzaken van dat snelle verval wordt al lang gespeculeerd. Onder meer droogte en politieke onrust worden als oorzaken van het verval gezien. Het is aannemelijk dat een combinatie van (uit elkaar voortvloeiende) factoren de Maya’s uiteindelijk echt fataal werd.
(scientias.nl)
Maya’s tekenden doodsvonnis mede door klimaat te veranderen
Flinke droogte was waarschijnlijk één van de redenen dat de machtige Maya-samenleving verdween. Nieuw onderzoek wijst er nu op dat de Maya’s de droogte zelf verergerden: ze veranderden hun klimaat door bomen om te hakken.
De Maya’s hakten bomen om en maakten zo plaats voor steden en landbouw. Zo maakten ze hun leefomgeving – die van zichzelf al vrij droog was – nog droger. “We zeggen niet dat ontbossing de hele droogte verklaart, maar het verklaart wel een substantieel deel van de optredende droogte,” stelt onderzoeker Benjamin Cook.
Minder regen door ontbossing Hoe zorgt ontbossing ervoor dat er minder regen valt? Donkere bomen absorberen zonlicht. Wanneer die bomen plaatsmaken voor een lichter gewas (bijvoorbeeld mais) wordt meer zonlicht gereflecteerd. Dat zonlicht kan de grond niet bereiken en dus het water dat zich daar bevindt niet laten verdampen. En als er minder water verdampt, komt er ook minder water in de lucht en ontstaan er dus ook minder wolken en regenbuien. Simulatie
Hij baseert zijn conclusie op modellen en computersimulaties. Cook en zijn collega’s achterhaalden welke invloed de ontbossing op het klimaat moet hebben gehad. En de invloed blijkt groot te zijn. Op Yucatán (een schiereiland in de Golf van Mexico) verwijderden de Maya’s heel wat bomen. Dat zou ertoe geleid hebben dat er tot wel vijftien procent minder regen in dit gebied viel. In het zuiden van Mexico zou door deze ontbossing zo’n vijf procent minder regen zijn gevallen.
Nauwkeurig
Het is niet voor het eerst dat onderzoeker stellen dat ontbossing bijdroeg aan de ondergang van de Maya’s. Dat idee ontstond al in 2005. Het is wel voor het eerst dat er zo’n gedetailleerde simulatie is gemaakt van de ontbossing en de effecten die deze had.
Ooit bestond de samenleving van de Maya’s uit negentien miljoen mensen. Een deel van deze Maya’s woonde in machtige steden die zelfs vandaag de dag als ruïnes nog bijzonder veel indruk maken. Rond het jaar 800 verloren de Maya’s echter macht en een kleine 150 jaar later hadden ze hun machtige steden verlaten en was er van hun rijk weinig meer over. Over de oorzaken van dat snelle verval wordt al lang gespeculeerd. Onder meer droogte en politieke onrust worden als oorzaken van het verval gezien. Het is aannemelijk dat een combinatie van (uit elkaar voortvloeiende) factoren de Maya’s uiteindelijk echt fataal werd.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-08-2012
Deel Pincio-muur in Rome ingestort
Een deel van een vroeg 19e-eeuwse muur van een terras dat uitziet over de Piazza del Popolo in Rome is woensdagochtend ingestort. Bij het ongeluk is niemand gewond geraakt.
Foto: ANP
Volgens experts van de gemeente Rome was het metselwerk van de Pincio-muur door weersinvloeden verzwakt.
Na een winter met veel regen en zelfs sneeuw, maakt Rome nu een droge, hete zomer door. Regulier onderhoud had de instorting volgens burgemeester Gianni Alemanno kunnen voorkomen, maar dit was wegens bezuinigingen geschrapt.
.Alemanno beloofde dat de muur binnen twee weken zal worden hersteld.
(nu.nl)
Deel Pincio-muur in Rome ingestort
Een deel van een vroeg 19e-eeuwse muur van een terras dat uitziet over de Piazza del Popolo in Rome is woensdagochtend ingestort. Bij het ongeluk is niemand gewond geraakt.
Foto: ANP
Volgens experts van de gemeente Rome was het metselwerk van de Pincio-muur door weersinvloeden verzwakt.
Na een winter met veel regen en zelfs sneeuw, maakt Rome nu een droge, hete zomer door. Regulier onderhoud had de instorting volgens burgemeester Gianni Alemanno kunnen voorkomen, maar dit was wegens bezuinigingen geschrapt.
.Alemanno beloofde dat de muur binnen twee weken zal worden hersteld.
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Onbekende reptielsoort ontdekt in Beieren
WATTENDORF - Wetenschappers hebben een compleet gaaf skelet gevonden van een onbekend soort vliegend reptiel. Het unieke exemplaar is opgegraven in het Zuid-Duitse Beieren.
Het reptiel moet met zeer lange benen door het water hebben gewaad. Met een zwenkende snavel moet hij als een flamingo naar voeding hebben gevist. De soort is ingedeeld bij de pterosauriërs, een uitgestorven groep vliegende reptielen. Het fossiel stamt vermoedelijk uit de late Jura-tijd, 155 miljoen jaar geleden, meldde onderzoeksleider Matthias Mäuser vrijdag.
„Een sensationele vondst”, meent pterosauriërexpert Eberhard Frey van het natuurkundig museum in Karlsruhe. Een opgezet exemplaar is vanaf zaterdag te zien in het museum in Bamberg.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)kt_in_Beieren__.html
WATTENDORF - Wetenschappers hebben een compleet gaaf skelet gevonden van een onbekend soort vliegend reptiel. Het unieke exemplaar is opgegraven in het Zuid-Duitse Beieren.
Het reptiel moet met zeer lange benen door het water hebben gewaad. Met een zwenkende snavel moet hij als een flamingo naar voeding hebben gevist. De soort is ingedeeld bij de pterosauriërs, een uitgestorven groep vliegende reptielen. Het fossiel stamt vermoedelijk uit de late Jura-tijd, 155 miljoen jaar geleden, meldde onderzoeksleider Matthias Mäuser vrijdag.
„Een sensationele vondst”, meent pterosauriërexpert Eberhard Frey van het natuurkundig museum in Karlsruhe. Een opgezet exemplaar is vanaf zaterdag te zien in het museum in Bamberg.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)kt_in_Beieren__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
24-08-2012
Dertig middeleeuwse leerlooierskuipen ontdekt op Gentse huidevettershoek
© photo news.
Aan de Waalse Krook, op het terrein waar binnenkort gestart wordt met de bouw van een nieuwe stadsbibliotheek, zijn tijdens een archeologisch onderzoek dertig middeleeuwse leerlooierskuipen gevonden. Dat meldt schepen van Cultuur Lieven Decaluwe (Pro Gent).
Enkele straatnamen in de buurt, zoals Grote Huidevettershoek, verwijzen nog steeds naar de 'huidenvetters' of leerlooiers die op de plaats een bloeiende nijverheid hadden.
Tijdens een archeologisch onderzoek, dat ondertussen is afgerond, zijn in totaal een dertigtal leerlooierskuipen aangetroffen. "Het gaat telkens om houten kuipen, al dan niet met een bakstenen bovenbouw", aldus Decaluwe. "In verscheidene kuipen werden noodzakelijke producten voor het leerlooiersproces aangetroffen, zoals 'run', een vermalen schors, of kalk." Restanten van houten palen bij de kuipen wijzen allicht op een afdank.
Daarnaast werden resten van gebouwen langs de Grote Huidevettershoek en de Korianderstraat aangetroffen, die mogelijk gelinkt kunnen worden aan de huidevetters. Eén gebouw werd opgetrokken in Doornikse kalksteen. In die omgeving werden ook nog latere ovens aangetroffen. Of ze te maken hebben met een badhuis of 'stoof', wordt verder onderzocht.
De opgravingen wijzen ook uit dat het hele terrein op de Schelde werd gewonnen. Dwarsprofielen over het volledige terrein en haaks op de Schelde leverden informatie op over de landwinning. Het terrein werd opgehoogd en uitgebreid door het uitstrooien van afval.
In de bodem werden nog restanten gevonden van drie textielfabrieken en een gasfabriek uit de industrialisatie.
(HLN)
Dertig middeleeuwse leerlooierskuipen ontdekt op Gentse huidevettershoek
© photo news.
Aan de Waalse Krook, op het terrein waar binnenkort gestart wordt met de bouw van een nieuwe stadsbibliotheek, zijn tijdens een archeologisch onderzoek dertig middeleeuwse leerlooierskuipen gevonden. Dat meldt schepen van Cultuur Lieven Decaluwe (Pro Gent).
Enkele straatnamen in de buurt, zoals Grote Huidevettershoek, verwijzen nog steeds naar de 'huidenvetters' of leerlooiers die op de plaats een bloeiende nijverheid hadden.
Tijdens een archeologisch onderzoek, dat ondertussen is afgerond, zijn in totaal een dertigtal leerlooierskuipen aangetroffen. "Het gaat telkens om houten kuipen, al dan niet met een bakstenen bovenbouw", aldus Decaluwe. "In verscheidene kuipen werden noodzakelijke producten voor het leerlooiersproces aangetroffen, zoals 'run', een vermalen schors, of kalk." Restanten van houten palen bij de kuipen wijzen allicht op een afdank.
Daarnaast werden resten van gebouwen langs de Grote Huidevettershoek en de Korianderstraat aangetroffen, die mogelijk gelinkt kunnen worden aan de huidevetters. Eén gebouw werd opgetrokken in Doornikse kalksteen. In die omgeving werden ook nog latere ovens aangetroffen. Of ze te maken hebben met een badhuis of 'stoof', wordt verder onderzocht.
De opgravingen wijzen ook uit dat het hele terrein op de Schelde werd gewonnen. Dwarsprofielen over het volledige terrein en haaks op de Schelde leverden informatie op over de landwinning. Het terrein werd opgehoogd en uitgebreid door het uitstrooien van afval.
In de bodem werden nog restanten gevonden van drie textielfabrieken en een gasfabriek uit de industrialisatie.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-08-2012
Wetenschap start grote zoektocht naar koning Richard III
Archeologen starten in Engeland een grote zoektocht naar het graf van koning Richard III. Precies 500 jaar na zijn dood hopen ze eindelijk zijn graf te vinden en meer te weten te komen over deze veelbesproken vorst.
Konining Richard III vond in 1485 tijdens een veldslag de dood. Hij had er toen al een veelbewogen leven op zitten. Hij werd geboren op 2 oktober 1452 en was de zoon van de hertog en hertogin van York. Zijn vader hertog Richard kwam toen Richard acht jaar was om het leven. Niet lang erna werd de oudere broer van Richard gekroond tot koning Edward IV. Richard diende zijn broer trouw en het leverde hem het gouverneurschap over het noorden van Engeland op. In 1483 stierf Edward IV. De kinderen van de koning konden geen aanspraak maken op de troon, aangezien hun vader bigamist was: hij hield er twee huwelijken op na. Het leverde Richard de troon op: hij wordt koning Richard III.
Zijn dood
Maar veilig was Richard eigenlijk nooit. Er waren mensen die vonden dat de kinderen van Edward IV de troon verdienden. Ze kwamen in opstand, maar Richard sloeg de rebellen neer. Maar er schuilde ook gevaar in een andere hoek: de Fransen. Rebel Henry Tudor kreeg opdracht van de Fransen om Richard van de troon te halen. Dat lukte hem tijdens de veldslag in 1485. Omringd door zijn vijanden stierf Richard. Hij werd opgevolgd door Hendrik Tudor.
Parkeerplaats
Richard III werd begraven in een kerk. Waar deze kerk zich precies bevond, is door de loop der tijd vergeten. Maar onderzoekers denken de kerk en dus ook de resten van Richard III nu op het spoor te zijn. Ze vermoeden dat de resten van de kerk zich onder een parkeerplaats in Leicester bevinden. Ze baseren dat vermoeden op onder meer eerdere vondsten in de omgeving en radarbeelden.
Goede koning?
De tegenstanders van Richard III verspreiden na zijn dood heel wat nare verhalen over de oude koning. En natuurlijk had Richard III wel het één en ander op zijn kerfstok. Maar hij deed ook heel veel goeds voor Engeland. Zo stelde hij wetten in die voor die tijd heel vooruistrevend waren. Zo zette hij zich bijvoorbeeld in voor een betere rechtspraak.
Fabels
De onderzoekers hopen sterk dat ze het lichaam van de koning vinden. Hopelijk kunnen ze dan ook beginnen om de fabels van de feiten te scheiden. Nadat hij werd verslagen werd zijn reputatie enorm beschadigd door zijn tegenstanders en opvolgers: de Tudors, vertelt Philippa Langley. Richard III is een charismatisch figuur en trekt heel veel aandacht. Deels omdat hij in de eeuwen hiervoor zo belasterd is en deels omdat hij een centrale rol speelt in de historie van Engeland. De blijvende interesse in Richard betekent dat er veel fabels rondom zijn graf bestaan. Hoewel lokale bewoners als Alderman Herrick in 1612 precies wisten waar hij begraven lag en Herrick in staat was om bezoekers een stenen pilaar die in zijn tuin de plaats van het graf van de koning markeerde te laten zien werden er nog steeds onwaarschijnlijke verhalen verteld. Bijvoorbeeld dat de botten van Richard opgegraven werden en in de rivier Soar gegooid werden. Andere fabels stellen dat zijn kist gebruikt werd als een trog voor de paarden.
Als er inderdaad een lichaam wordt teruggevonden, volgt een DNA-onderzoek om vast te stellen of het echt om Richard III gaat. Als het lichaam aan de koning toebehoort, is de kans groot dat zijn stoffelijke resten alsnog in de kathedraal van Leicester worden bijgezet.
(scientias.nl)
[ Bericht 14% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 25-08-2012 09:26:08 ]
Wetenschap start grote zoektocht naar koning Richard III
Archeologen starten in Engeland een grote zoektocht naar het graf van koning Richard III. Precies 500 jaar na zijn dood hopen ze eindelijk zijn graf te vinden en meer te weten te komen over deze veelbesproken vorst.
Konining Richard III vond in 1485 tijdens een veldslag de dood. Hij had er toen al een veelbewogen leven op zitten. Hij werd geboren op 2 oktober 1452 en was de zoon van de hertog en hertogin van York. Zijn vader hertog Richard kwam toen Richard acht jaar was om het leven. Niet lang erna werd de oudere broer van Richard gekroond tot koning Edward IV. Richard diende zijn broer trouw en het leverde hem het gouverneurschap over het noorden van Engeland op. In 1483 stierf Edward IV. De kinderen van de koning konden geen aanspraak maken op de troon, aangezien hun vader bigamist was: hij hield er twee huwelijken op na. Het leverde Richard de troon op: hij wordt koning Richard III.
Zijn dood
Maar veilig was Richard eigenlijk nooit. Er waren mensen die vonden dat de kinderen van Edward IV de troon verdienden. Ze kwamen in opstand, maar Richard sloeg de rebellen neer. Maar er schuilde ook gevaar in een andere hoek: de Fransen. Rebel Henry Tudor kreeg opdracht van de Fransen om Richard van de troon te halen. Dat lukte hem tijdens de veldslag in 1485. Omringd door zijn vijanden stierf Richard. Hij werd opgevolgd door Hendrik Tudor.
Parkeerplaats
Richard III werd begraven in een kerk. Waar deze kerk zich precies bevond, is door de loop der tijd vergeten. Maar onderzoekers denken de kerk en dus ook de resten van Richard III nu op het spoor te zijn. Ze vermoeden dat de resten van de kerk zich onder een parkeerplaats in Leicester bevinden. Ze baseren dat vermoeden op onder meer eerdere vondsten in de omgeving en radarbeelden.
Goede koning?
De tegenstanders van Richard III verspreiden na zijn dood heel wat nare verhalen over de oude koning. En natuurlijk had Richard III wel het één en ander op zijn kerfstok. Maar hij deed ook heel veel goeds voor Engeland. Zo stelde hij wetten in die voor die tijd heel vooruistrevend waren. Zo zette hij zich bijvoorbeeld in voor een betere rechtspraak.
Fabels
De onderzoekers hopen sterk dat ze het lichaam van de koning vinden. Hopelijk kunnen ze dan ook beginnen om de fabels van de feiten te scheiden. Nadat hij werd verslagen werd zijn reputatie enorm beschadigd door zijn tegenstanders en opvolgers: de Tudors, vertelt Philippa Langley. Richard III is een charismatisch figuur en trekt heel veel aandacht. Deels omdat hij in de eeuwen hiervoor zo belasterd is en deels omdat hij een centrale rol speelt in de historie van Engeland. De blijvende interesse in Richard betekent dat er veel fabels rondom zijn graf bestaan. Hoewel lokale bewoners als Alderman Herrick in 1612 precies wisten waar hij begraven lag en Herrick in staat was om bezoekers een stenen pilaar die in zijn tuin de plaats van het graf van de koning markeerde te laten zien werden er nog steeds onwaarschijnlijke verhalen verteld. Bijvoorbeeld dat de botten van Richard opgegraven werden en in de rivier Soar gegooid werden. Andere fabels stellen dat zijn kist gebruikt werd als een trog voor de paarden.
Als er inderdaad een lichaam wordt teruggevonden, volgt een DNA-onderzoek om vast te stellen of het echt om Richard III gaat. Als het lichaam aan de koning toebehoort, is de kans groot dat zijn stoffelijke resten alsnog in de kathedraal van Leicester worden bijgezet.
(scientias.nl)
[ Bericht 14% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 25-08-2012 09:26:08 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-08-2012
Waar is Amelia Earhart gebleven?
In 1937 vertrok de vrouwelijke piloot voor een historische vliegreis om de wereld. Ze keerde echter nooit terug. En ook haar vliegtuig verdween. Wat is er gebeurd? En waar is Earhart gebleven?
Van jongs af aan is Earhart geïnteresseerd in alles wat vliegt. Maar pas op haar 24e krijgt ze haar eerste vliegles. Vanaf dat moment is ze helemaal verslingerd aan vliegen. In 1928 schrijft ze echt geschiedenis als ze als eerste vrouw in een vliegtuig de Atlantische Oceaan oversteekt. Het maakt haar wereldberoemd, ook al was zij niet degene die het vliegtuig uiteindelijk bestuurde.
Mijlpalen
Daarna volgen nog meer mijlpalen. Zo vliegt Earhart in 1932 nogmaals de Atlantische Oceaan over. Alleen doet ze dat nu in haar eentje. Het levert haar heel wat records op. Zo is het de snelste oversteek ooit en de langste afstand ooit door een vrouw gevlogen. Bovendien is Earhart de eerste vrouw die de Atlantische oceaan in haar eentje oversteekt. In 1935 vliegt ze van Hawaï naar het Amerikaanse vasteland en daarmee is ze de eerste vrouw die in haar eentje de Stille Oceaan oversteekt.
Een feministe Amelia Earhart mag zeker met het oog op de tijd waarin ze leefde wel een feministe worden genoemd. Ze vloog niet alleen veelvuldig, maar werkte ook aan de Purdue University waar ze vrouwen van carrièreadvies voorzag en ze als expert op het gebied van de luchtvaart gold. Ook schreef ze meerdere boeken en startte een eigen kledinglijn. In 1931 trouwde ze met George P. Putnam. Het schijnt dat hij veel moeite moest doen om haar zover te krijgen, zo zou hij haar zes keer ten huwelijk hebben gevraagd alvorens ze twijfelend toestemde. Ondanks het huwelijk hield Earhart haar eigen naam en bleef ze gewoon vliegen.
Noodlot
Nog voor haar veertigste heeft Earhart al heel wat mijlpalen op haar naam staan en haar reputatie snelt haar vooruit. Steeds zoekt ze de grenzen van zichzelf en haar vliegtuigen op. En ook nadat ze de Atlantische en Stille Oceaan is overgestoken, blijven er nog genoeg uitdagingen over. In maart 1937 onderneemt ze een poging om een reis om de wereld te maken. Die poging mislukt, maar Earhart laat het er niet bij zitten en in juni probeert ze het opnieuw. En deze tweede poging lijkt te lukken. Samen met navigator Fred Noonan vliegt ze van west naar oost. Ze hebben er al meer dan 35.000 kilometer op zitten als het noodlot op 2 juli 1937 toeslaat. Earhart en Noonan vertrekken voor een nieuwe etappe vanuit Nieuw-Guinea naar het eilandje Howland, maar komen daar nooit aan. Onderweg krijgen ze met heftige weersomstandigheden te maken en verliezen ze het contact met de kustwacht. Er wordt nooit meer wat van de twee vernomen en in 1939 wordt Earhart officieel dood verklaard.
Amelia Earhart in 1937. Foto: Purdue.edu (via Wikimedia Commons).
Mysterie
Wat is er gebeurd? Er zijn meerdere mogelijkheden. Of Earhart en Noonan zijn neergestort in de Grote Oceaan. Of ze hebben nog net een noodlanding kunnen maken op één van de Marianen-eilandjes. Mogelijk zijn ze daar door Japanners gevangengenomen en op verdenking van spionage geëxecuteerd. Een andere mogelijkheid is dat Earhart op een onbewoond eilandje terecht is gekomen en daar mogelijk een hongerdood is gestorven.
Botje
Die laatste theorie is de laatste jaren weer nieuw leven ingeblazen toen op het eilandje Nikumaroro diverse objecten werden teruggevonden. Op het onbewoonde eilandje werd onder meer een klein botfragment gevonden. Onderzoekers vermoedden dat het misschien aan Earhart had toebehoord. Maar ze slaagden er niet in om dat vast te stellen. Het lijkt erop dat er te weinig DNA in het bot zat om overduidelijke conclusies te kunnen trekken. Het botje wordt goed bewaard in de hoop dat er ooit technieken komen die wel wat bruikbare gegevens aan het bot kunnen ontfutselen. Op het eilandje werden ook uitwerpselen gevonden met daarin DNA. Maar wederom was er te weinig DNA om een duidelijke match tussen de uitwerpselen en Earhart te vinden.
Lae is de vertrekplaats van Earhart. Howland was de bestemming. Afbeelding: Google Maps.
Balsem
Maar het blijft niet bij deze bewijzen. De organisatie TIGHAR heeft zich voorgenomen het mysterie omtrent Earhart op te lossen en vond op het onbewoonde eiland een flesje met daarin een soort balsem. Wetenschappers probeerden het merk van de balsem te achterhalen en met succes. Het bleek te gaan om een Amerikaans merk dat in de jaren ’30 vooral onder vrouwen bijzonder populair was. Dat is op zichzelf geen bewijs dat het potje aan Earhart toebehoorde. Wel weten we dat een balsem op haar bagagelijstje stond. Naast de balsem vonden de onderzoekers op het eilandje ook restanten van kleine kampvuren, botten van vogels en vissen, lege schelpen die op een afstandje van elkaar lagen (ogenschijnlijk om water te verzamelen), een gebroken handspiegeltje en stukken van een zakmes.
Foto: via Wikimedia Commons.
Ooggetuigen
Ander bewijs dat TIGHAR aanvoert om de hypothese dat Earhart op Nikumaroro stierf te ondersteunen, bestaat uit verklaringen van ooggetuigen. In 1937 was het eilandje nog onbewoond. Maar kort voor en tijdens de oorlog zetten de Britten er een basis op. De onderzoekers spraken met mensen die na die tijd op Nikumaroro leefden. Bijvoorbeeld met Pulekai Songivalu. Hij arriveerde na de Tweede Wereldoorlog op Nikumaroro en verbleef er vier jaar lang. Hij kon zich nog herinneren ooit de resten van een vliegtuig te hebben gezien. In een interview laat hij weten er in die tijd niet veel aandacht aan te hebben besteed. Hij dacht dat het vliegtuig een restant van de oorlog was. Voor zover bekend is er echter tijdens de oorlog geen vliegtuig op Nikumaroro neergestort. Volgens de getuigen werd het vliegtuig na de Tweede Wereldoorlog door de bewoners van Nikumaroro uit elkaar gehaald en grotendeels hergebruikt. Ook konden de ooggetuigen zich nog herinneren dat er menselijke resten bij het vliegtuig werden gevonden.
Gevonden?
Een gloednieuwe vondst onderschrijft die verklaringen van ooggetuigen deels. Onlangs hebben onderzoekers nabij het eilandje Nikumaroro op de bodem van de zee de resten van een vliegtuig gevonden. Alles wijst erop dat het om het vliegtuig van Earhart gaat. Mogelijk is de pilote op de rand van het eilandje geland en is het vliegtuig later het water in gesleurd.
Of het echt het vliegtuig van Earhart is, is echter nog niet helemaal duidelijk. Nader onderzoek moet dat uitwijzen. En zelfs als het inderdaad het vliegtuig van Earhart is, is het mysterie nog niet opgelost: want waar is Earhart zelf dan gebleven? Heeft ze nog een tijdje op het eilandje geleefd? Of is ze niet lang na de landing overleden? En zo blijft het vooralsnog een mysterie wat er precies met de beroemde Earhart is gebeurd.
(scientias.nl)
Waar is Amelia Earhart gebleven?
In 1937 vertrok de vrouwelijke piloot voor een historische vliegreis om de wereld. Ze keerde echter nooit terug. En ook haar vliegtuig verdween. Wat is er gebeurd? En waar is Earhart gebleven?
Van jongs af aan is Earhart geïnteresseerd in alles wat vliegt. Maar pas op haar 24e krijgt ze haar eerste vliegles. Vanaf dat moment is ze helemaal verslingerd aan vliegen. In 1928 schrijft ze echt geschiedenis als ze als eerste vrouw in een vliegtuig de Atlantische Oceaan oversteekt. Het maakt haar wereldberoemd, ook al was zij niet degene die het vliegtuig uiteindelijk bestuurde.
Mijlpalen
Daarna volgen nog meer mijlpalen. Zo vliegt Earhart in 1932 nogmaals de Atlantische Oceaan over. Alleen doet ze dat nu in haar eentje. Het levert haar heel wat records op. Zo is het de snelste oversteek ooit en de langste afstand ooit door een vrouw gevlogen. Bovendien is Earhart de eerste vrouw die de Atlantische oceaan in haar eentje oversteekt. In 1935 vliegt ze van Hawaï naar het Amerikaanse vasteland en daarmee is ze de eerste vrouw die in haar eentje de Stille Oceaan oversteekt.
Een feministe Amelia Earhart mag zeker met het oog op de tijd waarin ze leefde wel een feministe worden genoemd. Ze vloog niet alleen veelvuldig, maar werkte ook aan de Purdue University waar ze vrouwen van carrièreadvies voorzag en ze als expert op het gebied van de luchtvaart gold. Ook schreef ze meerdere boeken en startte een eigen kledinglijn. In 1931 trouwde ze met George P. Putnam. Het schijnt dat hij veel moeite moest doen om haar zover te krijgen, zo zou hij haar zes keer ten huwelijk hebben gevraagd alvorens ze twijfelend toestemde. Ondanks het huwelijk hield Earhart haar eigen naam en bleef ze gewoon vliegen.
Noodlot
Nog voor haar veertigste heeft Earhart al heel wat mijlpalen op haar naam staan en haar reputatie snelt haar vooruit. Steeds zoekt ze de grenzen van zichzelf en haar vliegtuigen op. En ook nadat ze de Atlantische en Stille Oceaan is overgestoken, blijven er nog genoeg uitdagingen over. In maart 1937 onderneemt ze een poging om een reis om de wereld te maken. Die poging mislukt, maar Earhart laat het er niet bij zitten en in juni probeert ze het opnieuw. En deze tweede poging lijkt te lukken. Samen met navigator Fred Noonan vliegt ze van west naar oost. Ze hebben er al meer dan 35.000 kilometer op zitten als het noodlot op 2 juli 1937 toeslaat. Earhart en Noonan vertrekken voor een nieuwe etappe vanuit Nieuw-Guinea naar het eilandje Howland, maar komen daar nooit aan. Onderweg krijgen ze met heftige weersomstandigheden te maken en verliezen ze het contact met de kustwacht. Er wordt nooit meer wat van de twee vernomen en in 1939 wordt Earhart officieel dood verklaard.
Amelia Earhart in 1937. Foto: Purdue.edu (via Wikimedia Commons).
Mysterie
Wat is er gebeurd? Er zijn meerdere mogelijkheden. Of Earhart en Noonan zijn neergestort in de Grote Oceaan. Of ze hebben nog net een noodlanding kunnen maken op één van de Marianen-eilandjes. Mogelijk zijn ze daar door Japanners gevangengenomen en op verdenking van spionage geëxecuteerd. Een andere mogelijkheid is dat Earhart op een onbewoond eilandje terecht is gekomen en daar mogelijk een hongerdood is gestorven.
Botje
Die laatste theorie is de laatste jaren weer nieuw leven ingeblazen toen op het eilandje Nikumaroro diverse objecten werden teruggevonden. Op het onbewoonde eilandje werd onder meer een klein botfragment gevonden. Onderzoekers vermoedden dat het misschien aan Earhart had toebehoord. Maar ze slaagden er niet in om dat vast te stellen. Het lijkt erop dat er te weinig DNA in het bot zat om overduidelijke conclusies te kunnen trekken. Het botje wordt goed bewaard in de hoop dat er ooit technieken komen die wel wat bruikbare gegevens aan het bot kunnen ontfutselen. Op het eilandje werden ook uitwerpselen gevonden met daarin DNA. Maar wederom was er te weinig DNA om een duidelijke match tussen de uitwerpselen en Earhart te vinden.
Lae is de vertrekplaats van Earhart. Howland was de bestemming. Afbeelding: Google Maps.
Balsem
Maar het blijft niet bij deze bewijzen. De organisatie TIGHAR heeft zich voorgenomen het mysterie omtrent Earhart op te lossen en vond op het onbewoonde eiland een flesje met daarin een soort balsem. Wetenschappers probeerden het merk van de balsem te achterhalen en met succes. Het bleek te gaan om een Amerikaans merk dat in de jaren ’30 vooral onder vrouwen bijzonder populair was. Dat is op zichzelf geen bewijs dat het potje aan Earhart toebehoorde. Wel weten we dat een balsem op haar bagagelijstje stond. Naast de balsem vonden de onderzoekers op het eilandje ook restanten van kleine kampvuren, botten van vogels en vissen, lege schelpen die op een afstandje van elkaar lagen (ogenschijnlijk om water te verzamelen), een gebroken handspiegeltje en stukken van een zakmes.
Foto: via Wikimedia Commons.
Ooggetuigen
Ander bewijs dat TIGHAR aanvoert om de hypothese dat Earhart op Nikumaroro stierf te ondersteunen, bestaat uit verklaringen van ooggetuigen. In 1937 was het eilandje nog onbewoond. Maar kort voor en tijdens de oorlog zetten de Britten er een basis op. De onderzoekers spraken met mensen die na die tijd op Nikumaroro leefden. Bijvoorbeeld met Pulekai Songivalu. Hij arriveerde na de Tweede Wereldoorlog op Nikumaroro en verbleef er vier jaar lang. Hij kon zich nog herinneren ooit de resten van een vliegtuig te hebben gezien. In een interview laat hij weten er in die tijd niet veel aandacht aan te hebben besteed. Hij dacht dat het vliegtuig een restant van de oorlog was. Voor zover bekend is er echter tijdens de oorlog geen vliegtuig op Nikumaroro neergestort. Volgens de getuigen werd het vliegtuig na de Tweede Wereldoorlog door de bewoners van Nikumaroro uit elkaar gehaald en grotendeels hergebruikt. Ook konden de ooggetuigen zich nog herinneren dat er menselijke resten bij het vliegtuig werden gevonden.
Gevonden?
Een gloednieuwe vondst onderschrijft die verklaringen van ooggetuigen deels. Onlangs hebben onderzoekers nabij het eilandje Nikumaroro op de bodem van de zee de resten van een vliegtuig gevonden. Alles wijst erop dat het om het vliegtuig van Earhart gaat. Mogelijk is de pilote op de rand van het eilandje geland en is het vliegtuig later het water in gesleurd.
Of het echt het vliegtuig van Earhart is, is echter nog niet helemaal duidelijk. Nader onderzoek moet dat uitwijzen. En zelfs als het inderdaad het vliegtuig van Earhart is, is het mysterie nog niet opgelost: want waar is Earhart zelf dan gebleven? Heeft ze nog een tijdje op het eilandje geleefd? Of is ze niet lang na de landing overleden? En zo blijft het vooralsnog een mysterie wat er precies met de beroemde Earhart is gebeurd.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Doek moord broers De Witt blijkt veel gruwelijker
Naar:
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 27-08-2012 21:56:44 ]
Van:quote:Een schilderij waarop de moord op de gebroeders De Witt staat afgebeeld blijkt veel gruwelijker dan tot nu toe te zien was. Tijdens de restauratie van het doek bleek dat schilder Pieter Frits de naakte lichamen van de broers had geschilderd op de plek waar tot voor kort een kanon stond afgebeeld.
Op het oorspronkelijke werk is in de verte te zien hoe de lichamen van de bestuurders worden ontdaan van hun vingers, tenen en tong, blijkt nu. De extra verflaag waarmee het kanon werd geschilderd is in de negentiende eeuw aangebracht, blijkt uit onderzoek. Waarom het oorspronkelijke tafereel werd overschilderd is niet bekend.
Naar:
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 27-08-2012 21:56:44 ]
Viroloog en linguïsten stellen vast: onze taal stamt uit Turkije
quote:Linguïsten zijn al lang op zoek naar de oorsprong van de Indo-Europese taalfamilie, waartoe ook het Nederlands behoort. In een publicatie in het tijdschrift Science stelt een multidisciplinair team van linguïsten, statistici en – verrassend genoeg – viroloog Philippe Lemey van het Rega Instituut, nu vast dat het Indo-Europees hoogstwaarschijnlijk in Anatolië, Turkije, geboren werd, zo’n 9.000 jaar geleden.
Voor het ongetrainde oor klinken talen als Nederlands, Engels, Spaans, Russisch, Grieks of Hindi misschien totaal verschillend, maar ze hebben een aantal opvallende gelijkenissen. Denk bijvoorbeeld aan het woord moeder, dat is mother in het Engels, madre in het Spaans, mat’ in het Russisch en mitéra in het Grieks. Taalwetenschappers besloten dat al deze talen en dialecten – meer dan 400 – tot de Indo-Europese taalfamilie behoren, die zich uitstrekt van IJsland in het westen tot Sri Lanka in het oosten.
De oorsprong van die Indo-Europese familie – het proto-Indo-Europees – bleef echter een onderwerp van hevig debat. De meest populaire hypothese luidt dat de talen zich zo’n 6.000 jaar geleden begonnen te verspreiden vanaf de Pontische Steppe, een gebied boven de Zwarte Zee en ten oosten van de Kaspische Zee. Van daaruit zouden half-nomadische volkeren ze verspreid hebben tot de kusten van Europa en verder.
Wortel in Anatolië
Een alternatieve hypothese zegt dat de geboortegrond zuidelijker ligt, in Anatolië in Turkije, en dat we verder moeten teruggaan tot 8.000 à 9.000 jaar geleden. De talen zouden zich van daaruit op de rug van de landbouw verspreid hebben: migrerende groepen deelden hun geavanceerde landbouwinstrumenten en in één moeite ook hun taal met veel succes met de plaatselijke bevolking. Voor deze – tot nu ‘minst waarschijnlijke’ – hypothese is nu nieuw bewijsmateriaal gevonden, met dank aan onderzoekstechnieken uit de epidemiologie.
Philippe Lemey, viroloog aan het Rega Instituut: “Een paar jaar geleden heb ik samen met statistici technieken ontwikkeld om de historische verspreiding van virussen in kaart te brengen. Op basis van DNA stellen we aan de hand van een wiskundig model een stamboom van virussen op, en kunnen we bepalen waar die virussen zich in de stamboom bevinden. Nadien zocht ik naar toepassingen buiten de virologie, en ik stelde vast dat het onderzoek naar het Indo-Europees gelijkaardige methodes gebruikte. Talen evolueren ook volgens een stamboom die taalkundigen opstellen op basis van overeenkomsten, zoals bij het moeder-voorbeeld. Het Nederlands en het Vlaams zijn zustertalen met een heel recente gemeenschappelijke voorouder, het Engels is een neefje, enzoverder.”
“Die talenstamboom en virussenstamboom komen dus allebei op basis van gelijkenissen tot stand, maar ons virusmodel is veel preciezer: wij kalibreren onze stamboom op een echte tijdsschaal, en vooral: wij kunnen naast de leeftijd ook de plaats in de stamboom schatten. Zo konden we vaststellen dat het proto-Indo-Europees eerder 8.000 à 9.000 jaar oud moest zijn. Dat is dus in overeenstemming met de minder populaire ‘landbouwhypothese’. Bovendien bleek de ‘wortel’ van de stamboom – de geboortegrond van het Indo-Europees – ook in Anatolië te liggen, wat nogmaals die alternatieve hypothese bevestigt.”
Hoe sterk is nu dat nieuwe bewijs, en hoe zullen de taalwetenschappers het ontvangen? Lemey: “Er zal wel weerstand en discussie zijn, omdat we de meest conventionele hypothese ontkrachten. En we reconstrueren natuurlijk het verleden vanuit hedendaags materiaal, wat altijd onzekerheid meebrengt. Maar ons model is meermaals getest en realistisch bijgestuurd. Het lokaliseerde bijvoorbeeld de voorouder van de Romaanse talen feilloos in de buurt van Rome, en historisch is het onomstotelijk bewezen dat dat klopt.”
Ik dacht bij "Pontisch" aan de "Pontische Grieken" aan de noordkust van Turkije, had nog nooit van de Pontische steppe gehoord
Third 5,000-year-old figurine found at Orkney dig
The new find will go on display at the Westray Heritage Centre
A third 5,000-year-old hand-carved figurine has been discovered during excavations on Orkney.
Archaeologists had previously unearthed two ancient figurines in 2009 and 2010 at the dig at Links of Noltland in Westray.
All three will go on display at the Westray Heritage Centre.
Alasdair McVicar, chair of the Westray Heritage Trust, said: "The discovery of these figurines has really put Westray and the heritage centre on the map."
Culture Secretary Fiona Hyslop said: "There was understandable excitement when the first figurine, believed to be the earliest artistic representation of the human form ever found in the UK, was found in 2009.
"To now be able to say that two more examples have been uncovered is unprecedented."
Bron: http://www.bbc.co.uk/news(...)ey-shetland-19397929
The new find will go on display at the Westray Heritage Centre
A third 5,000-year-old hand-carved figurine has been discovered during excavations on Orkney.
Archaeologists had previously unearthed two ancient figurines in 2009 and 2010 at the dig at Links of Noltland in Westray.
All three will go on display at the Westray Heritage Centre.
Alasdair McVicar, chair of the Westray Heritage Trust, said: "The discovery of these figurines has really put Westray and the heritage centre on the map."
Culture Secretary Fiona Hyslop said: "There was understandable excitement when the first figurine, believed to be the earliest artistic representation of the human form ever found in the UK, was found in 2009.
"To now be able to say that two more examples have been uncovered is unprecedented."
Bron: http://www.bbc.co.uk/news(...)ey-shetland-19397929
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
29-08-2012
Werd klimaatverandering de piramidebouwers fataal?
Na de Maya’s lijken ook de bouwers van de piramides uiteindelijk (deels) door klimaatverandering ten onder te zijn gegaan. Wetenschappers hebben bewijs gevonden van een extreme droogte in Egypte en die droogte valt samen met het einde van het Oude Rijk.
De onderzoekers trekken die conclusie nadat ze pollen en houtskool afkomstig uit sedimenten in de Nijldelta bestudeerden. De pollen laten goed zien welke planten in een bepaalde periode veelvuldig of juist minder groeiden. Houtskool getuigt van branden: en die kwamen weer vaker voor in periodes van droogte. De onderzoekers verwachtten dat in periodes van droogte de pollen van planten die in drassige gebieden groeiden, zouden afnemen. De hoeveelheid houtskool zou in zo’n periode juist toenemen.
Pollen en houtskool
En ze bleken het bij het juiste eind te hebben. Een afname in pollen en toename in houtskool vond tussen 6000 en 3000 jaar geleden zo’n vier keer plaats. Een droogte die er in het bijzonder uitspringt, is die van zo’n 4200 jaar geleden. Deze trad vrij abrupt op en was bijzonder ernstig. “De reactie van de vegetatie (op de droogte, red.) bleef in vergelijking met andere bewijzen van deze droogte aanzienlijk langer hangen, dat wijst er mogelijk op dat de droogte lang invloed had op de vegetatie in de delta,” vertelt onderzoeker Christopher Bernhardt.
Einde piramidebouwers
Waarschijnlijk leidde de droogte tot honger en speelde deze ook een rol in het einde van het Oude Rijk en dus het einde van de piramidebouwers. “Zelfs de machtige bouwers van de oude piramides werden meer dan 4000 jaar geleden het slachtoffer toen ze niet in staat waren om op het veranderende klimaat te reageren,” stelt onderzoeker Marcia McNutt. “Dit onderzoek illustreert dat de beschikbaarheid van water de achilleshiel van Egypte was.”
Droogtes
De extreme droogte van zo’n 4200 jaar geleden valt dus samen met het einde van het Oude Rijk. Kan het toeval zijn? Opvallend genoeg vallen ook andere droogtes waarvan de onderzoekers middels pollen en houtskool bewijzen vonden, samen met een grote politieke gebeurtenis. Zo was er 5000 jaar geleden ook een grote droogte. Deze valt samen met de eenwording van Opper- en Neder-Egypte en de ineenstorting van het koninkrijk van Uruk. De droogte die ongeveer 3000 jaar geleden optrad, viel samen met onder meer de val van het koninkrijk Oegarit. “De geologische studie laat zien dat het ontcijferen van oude klimaten, pollen en andere micro-organismen en houtskool archeologische vermeldingen kan weerleggen of bevestigen of dat deze (pollen, het houtskool, red.) zelf als bewijs kunnen dienen wanneer andere informatie niet bestaat,” vertelt onderzoeke Benjamin Horton.
Het onderzoek is echter niet alleen interessant voor geologen. Ook vandaag de dag kunnen we er ons voordeel mee doen. De onderzoekers wijzen erop dat een tekort aan water ook tegenwoordig de achilleshiel van onze planeet is.
(scientias.nl)
Werd klimaatverandering de piramidebouwers fataal?
Na de Maya’s lijken ook de bouwers van de piramides uiteindelijk (deels) door klimaatverandering ten onder te zijn gegaan. Wetenschappers hebben bewijs gevonden van een extreme droogte in Egypte en die droogte valt samen met het einde van het Oude Rijk.
De onderzoekers trekken die conclusie nadat ze pollen en houtskool afkomstig uit sedimenten in de Nijldelta bestudeerden. De pollen laten goed zien welke planten in een bepaalde periode veelvuldig of juist minder groeiden. Houtskool getuigt van branden: en die kwamen weer vaker voor in periodes van droogte. De onderzoekers verwachtten dat in periodes van droogte de pollen van planten die in drassige gebieden groeiden, zouden afnemen. De hoeveelheid houtskool zou in zo’n periode juist toenemen.
Pollen en houtskool
En ze bleken het bij het juiste eind te hebben. Een afname in pollen en toename in houtskool vond tussen 6000 en 3000 jaar geleden zo’n vier keer plaats. Een droogte die er in het bijzonder uitspringt, is die van zo’n 4200 jaar geleden. Deze trad vrij abrupt op en was bijzonder ernstig. “De reactie van de vegetatie (op de droogte, red.) bleef in vergelijking met andere bewijzen van deze droogte aanzienlijk langer hangen, dat wijst er mogelijk op dat de droogte lang invloed had op de vegetatie in de delta,” vertelt onderzoeker Christopher Bernhardt.
Einde piramidebouwers
Waarschijnlijk leidde de droogte tot honger en speelde deze ook een rol in het einde van het Oude Rijk en dus het einde van de piramidebouwers. “Zelfs de machtige bouwers van de oude piramides werden meer dan 4000 jaar geleden het slachtoffer toen ze niet in staat waren om op het veranderende klimaat te reageren,” stelt onderzoeker Marcia McNutt. “Dit onderzoek illustreert dat de beschikbaarheid van water de achilleshiel van Egypte was.”
Droogtes
De extreme droogte van zo’n 4200 jaar geleden valt dus samen met het einde van het Oude Rijk. Kan het toeval zijn? Opvallend genoeg vallen ook andere droogtes waarvan de onderzoekers middels pollen en houtskool bewijzen vonden, samen met een grote politieke gebeurtenis. Zo was er 5000 jaar geleden ook een grote droogte. Deze valt samen met de eenwording van Opper- en Neder-Egypte en de ineenstorting van het koninkrijk van Uruk. De droogte die ongeveer 3000 jaar geleden optrad, viel samen met onder meer de val van het koninkrijk Oegarit. “De geologische studie laat zien dat het ontcijferen van oude klimaten, pollen en andere micro-organismen en houtskool archeologische vermeldingen kan weerleggen of bevestigen of dat deze (pollen, het houtskool, red.) zelf als bewijs kunnen dienen wanneer andere informatie niet bestaat,” vertelt onderzoeke Benjamin Horton.
Het onderzoek is echter niet alleen interessant voor geologen. Ook vandaag de dag kunnen we er ons voordeel mee doen. De onderzoekers wijzen erop dat een tekort aan water ook tegenwoordig de achilleshiel van onze planeet is.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-08-2012
Beeldjes uit Steentijd opgegraven in Israël
Archeologen hebben in de buurt van Jeruzalem twee 9500 jaar oude beeldjes opgegraven. Dat hebben de Israëlische autoriteiten gezegd.
Foto: ANP
De beeldjes helpen licht te werpen op de samenleving tijdens de steentijd.
De twee zeldzame beeldjes van vijftien centimeter lang werden vorige week blootgelegd in Tel Motza. Een van de twee heeft de vorm van een ram en is gemaakt van kalksteen. De ander stelt een os voor en is gemaakt van dolomiet.
De figuurtjes zijn mogelijk geluksbeeldjes voor jagers of geven een voorstelling van de domesticatie van de dieren.
Door: Novum
(nu.nl)
Beeldjes uit Steentijd opgegraven in Israël
Archeologen hebben in de buurt van Jeruzalem twee 9500 jaar oude beeldjes opgegraven. Dat hebben de Israëlische autoriteiten gezegd.
Foto: ANP
De beeldjes helpen licht te werpen op de samenleving tijdens de steentijd.
De twee zeldzame beeldjes van vijftien centimeter lang werden vorige week blootgelegd in Tel Motza. Een van de twee heeft de vorm van een ram en is gemaakt van kalksteen. De ander stelt een os voor en is gemaakt van dolomiet.
De figuurtjes zijn mogelijk geluksbeeldjes voor jagers of geven een voorstelling van de domesticatie van de dieren.
Door: Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Mbt bovenstaande post.
Mogelijk geluksbrengers uit de Steentijd ontdekt in Israël
Bron: http://www.scientias.nl/m(...)dekt-in-israel/70570
Mogelijk geluksbrengers uit de Steentijd ontdekt in Israël
Bron: http://www.scientias.nl/m(...)dekt-in-israel/70570
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
02-09-2012
Brussel erkent betrokkenheid bij deportatie joden tijdens WOII
© epa.
De stad Brussel heeft vandaag tijdens een officiële plechtigheid de betrokkenheid van het toenmalige stadsbestuur erkend bij de deportatie van joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo'n 650 mensen woonden de ceremonie, een initiatief van de vereniging 'Association pour la mémoire de la Shoah', bij. Naast Brusselse politici en viceminister Joëlle Milquet, tekende ook de Israëlische ambassadeur present op het Brusselse stadhuis.
In 1940 aanvaardde burgemeester Van De Meulebroeck om een register op te stellen waarin uiteindelijk 5.640 joden belandden. "Zonder dat jodenregister hadden de toenemende arrestaties en nadien de razzia van september 1942 nooit dezelfde impact gehad in Brussel", zei burgemeester Freddy Thielemans (PS). De burgemeester merkte wel op dat in 1942 burgemeester Coelst weigerde jodensterren te verdelen en de politie te laten deelnemen aan de razzia's.
Dankbaar
Voor Selly Sapira, een Joodse met de Roemeense nationaliteit, was de ceremonie belangrijk. "Ik ben uiterst dankbaar voor al die rechtvaardigen (mensen die joden hielpen onderduiken)", deelde ze. De avond van 3 september 1942 konden de buren van het toen elfjarig meisje in de Marollen de nazi's overtuigen dat niemand aanwezig was in haar woning in de Huidevettersstraat.
De voorzitter van het coördinatiecomité van Joodse Organisaties in België, Maurice Snosnowski, wees erop dat de herinnering aan de holocaust andere drama's zoals de Rwandese genocide niet kon verhinderen. De nagedachtenis van de jodenvervolging moet dienen als waarschuwing voor de toekomst, klonk het.
Studie
Brussels burgemeester Freddy Thielemans (PS) heeft het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (Soma) gevraagd een studie te realiseren over de rol van de stad Brussel bij de deportatie van joden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Brusselse burgervader zal de Conferentie van (Brusselse) Burgemeesters vragen of ze zich achter dit initiatief willen scharen, zodat het hele gewest bij dit onderzoek betrokken wordt. Soma voerde tussen 2003 en 2007 op vraag van de Senaat al onderzoek naar het onderwerp uit. Dat mondde uit in de studie 'Gewillig België'. Tijdens WOII werd 37 procent van de Brusselse joden gedeporteerd tegenover 66 procent in Antwerpen.
(HLN)
Brussel erkent betrokkenheid bij deportatie joden tijdens WOII
© epa.
De stad Brussel heeft vandaag tijdens een officiële plechtigheid de betrokkenheid van het toenmalige stadsbestuur erkend bij de deportatie van joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo'n 650 mensen woonden de ceremonie, een initiatief van de vereniging 'Association pour la mémoire de la Shoah', bij. Naast Brusselse politici en viceminister Joëlle Milquet, tekende ook de Israëlische ambassadeur present op het Brusselse stadhuis.
In 1940 aanvaardde burgemeester Van De Meulebroeck om een register op te stellen waarin uiteindelijk 5.640 joden belandden. "Zonder dat jodenregister hadden de toenemende arrestaties en nadien de razzia van september 1942 nooit dezelfde impact gehad in Brussel", zei burgemeester Freddy Thielemans (PS). De burgemeester merkte wel op dat in 1942 burgemeester Coelst weigerde jodensterren te verdelen en de politie te laten deelnemen aan de razzia's.
Dankbaar
Voor Selly Sapira, een Joodse met de Roemeense nationaliteit, was de ceremonie belangrijk. "Ik ben uiterst dankbaar voor al die rechtvaardigen (mensen die joden hielpen onderduiken)", deelde ze. De avond van 3 september 1942 konden de buren van het toen elfjarig meisje in de Marollen de nazi's overtuigen dat niemand aanwezig was in haar woning in de Huidevettersstraat.
De voorzitter van het coördinatiecomité van Joodse Organisaties in België, Maurice Snosnowski, wees erop dat de herinnering aan de holocaust andere drama's zoals de Rwandese genocide niet kon verhinderen. De nagedachtenis van de jodenvervolging moet dienen als waarschuwing voor de toekomst, klonk het.
Studie
Brussels burgemeester Freddy Thielemans (PS) heeft het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (Soma) gevraagd een studie te realiseren over de rol van de stad Brussel bij de deportatie van joden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Brusselse burgervader zal de Conferentie van (Brusselse) Burgemeesters vragen of ze zich achter dit initiatief willen scharen, zodat het hele gewest bij dit onderzoek betrokken wordt. Soma voerde tussen 2003 en 2007 op vraag van de Senaat al onderzoek naar het onderwerp uit. Dat mondde uit in de studie 'Gewillig België'. Tijdens WOII werd 37 procent van de Brusselse joden gedeporteerd tegenover 66 procent in Antwerpen.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.rferl.org/media/photogallery/24696056.html
100,000 Watch Reenactment Of Russia's Battle Of Borodino
On September 2, thousands of French and Russian actors re-created the 200-year-old Battle of Borodino, which led to the defeat of Napoleon's forces and a rise in Russian patriotism. Nearly 100,000 onlookers were on hand to watch the reenactment of the critical battle, fought on September 7, 1812, as Napoleon's forces advanced on Moscow. The outnumbered French forces won the bloody battle but lost the war after being driven out of Moscow by Russian forces after local residents had torched and abandoned the city. Napoleon's defeat led Russian to replace French as the dominant language of the Russian aristocracy. Speaking at the reenactment, Russian President Vladimir Putin said that together with World War II, the Battle of Borodino was "proof of the unparalleled patriotism of our people."
100,000 Watch Reenactment Of Russia's Battle Of Borodino
On September 2, thousands of French and Russian actors re-created the 200-year-old Battle of Borodino, which led to the defeat of Napoleon's forces and a rise in Russian patriotism. Nearly 100,000 onlookers were on hand to watch the reenactment of the critical battle, fought on September 7, 1812, as Napoleon's forces advanced on Moscow. The outnumbered French forces won the bloody battle but lost the war after being driven out of Moscow by Russian forces after local residents had torched and abandoned the city. Napoleon's defeat led Russian to replace French as the dominant language of the Russian aristocracy. Speaking at the reenactment, Russian President Vladimir Putin said that together with World War II, the Battle of Borodino was "proof of the unparalleled patriotism of our people."
03-09-2012
Zware regenval legt archeologische schat bloot
© afp.
Na de recente zware regenval zijn in Dakar archeologische vondsten van duizenden jaren oud gevonden, melden onderzoekers van de Ucad-universiteit in Senegal.
Moestafa Sall zegt per toeval op een reeks voorwerpen te zijn gestoten bij een bezoek aan de zwaar door regenval geteisterde wijk Ouest-Foire in Dakar. De voorwerpen kwamen bloot te liggen doordat het zand was weggespoeld.
Het gaat onder meer om scherven van potten, geperforeerde schelpen en voorwerpen voor opsmuk. Sommige objecten kunnen dateren van 7.000 tot 8.000 voor Christus, zegt Alioune Dème, een andere onderzoeker van de publieke Senegalese universiteit.
De ontdekking werd gedaan in de wijk Ouest-Foire. © afp.
© afp.
© afp.
© afp.
© afp.
© afp.
(HLN)
Zware regenval legt archeologische schat bloot
© afp.
Na de recente zware regenval zijn in Dakar archeologische vondsten van duizenden jaren oud gevonden, melden onderzoekers van de Ucad-universiteit in Senegal.
Moestafa Sall zegt per toeval op een reeks voorwerpen te zijn gestoten bij een bezoek aan de zwaar door regenval geteisterde wijk Ouest-Foire in Dakar. De voorwerpen kwamen bloot te liggen doordat het zand was weggespoeld.
Het gaat onder meer om scherven van potten, geperforeerde schelpen en voorwerpen voor opsmuk. Sommige objecten kunnen dateren van 7.000 tot 8.000 voor Christus, zegt Alioune Dème, een andere onderzoeker van de publieke Senegalese universiteit.
De ontdekking werd gedaan in de wijk Ouest-Foire. © afp.
© afp.
© afp.
© afp.
© afp.
© afp.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-09-2012
Schat van archeologische info onder Kemmelberg
De Kemmelberg was ooit het terrein van neanderthalers, jagers en Keltische aristocraten. Dat blijkt uit 50 jaar archeologisch onderzoek van de West-Vlaamse bult op het grondgebied Heuvelland. De vondsten zijn nu gebundeld in een themapublicatie en zullen later ook prijken in het nieuwe bezoekerscentrum van Kemmel.
De Kemmelberg bleek rond de vijfde eeuw voor Christus door Keltische aristocratie uitgekozen te zijn om een bergvesting op te bouwen. De UGent concludeert dat niet alleen Kelten zich hadden gevestigd op de Kemmelberg, maar dat er ook sporen zijn van Neanderthalers die minstens 50.000 jaar oud zijn. Er zijn echter ook tekenen van sedentaire cultuur rond 4.000 voor Christus.
(HLN)
Schat van archeologische info onder Kemmelberg
De Kemmelberg was ooit het terrein van neanderthalers, jagers en Keltische aristocraten. Dat blijkt uit 50 jaar archeologisch onderzoek van de West-Vlaamse bult op het grondgebied Heuvelland. De vondsten zijn nu gebundeld in een themapublicatie en zullen later ook prijken in het nieuwe bezoekerscentrum van Kemmel.
De Kemmelberg bleek rond de vijfde eeuw voor Christus door Keltische aristocratie uitgekozen te zijn om een bergvesting op te bouwen. De UGent concludeert dat niet alleen Kelten zich hadden gevestigd op de Kemmelberg, maar dat er ook sporen zijn van Neanderthalers die minstens 50.000 jaar oud zijn. Er zijn echter ook tekenen van sedentaire cultuur rond 4.000 voor Christus.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-09-2012
Walvisschedel opgegraven op Eilandje in Antwerpen
In Antwerpen is vorige week een walvisschedel opgegraven in de buurt van het Eilandje. De botten zijn naar schatting 5 miljoen jaar oud en afkomstig van een onbekende soort vinvis. Dat meldt de regionale tv-zender ATV.
De schedel ligt opgeslagen in de garage van walviskenner Mark Bosselaers in Berchem. "De schedel is tussen 1,70 en 1,80 meter lang, wat de volledige lengte van het dier op 8 à 9 meter brengt", zegt Bosselaers.
In Antwerpen worden wel vaker miljoenen jaren oude walvisbotten gevonden. Het is volgens ATV een publiek geheim dat onder de stad één van de grootste walviskerkhoven ter wereld ligt, maar niemand weet hoe dat komt.
(HLN)
Walvisschedel opgegraven op Eilandje in Antwerpen
In Antwerpen is vorige week een walvisschedel opgegraven in de buurt van het Eilandje. De botten zijn naar schatting 5 miljoen jaar oud en afkomstig van een onbekende soort vinvis. Dat meldt de regionale tv-zender ATV.
De schedel ligt opgeslagen in de garage van walviskenner Mark Bosselaers in Berchem. "De schedel is tussen 1,70 en 1,80 meter lang, wat de volledige lengte van het dier op 8 à 9 meter brengt", zegt Bosselaers.
In Antwerpen worden wel vaker miljoenen jaren oude walvisbotten gevonden. Het is volgens ATV een publiek geheim dat onder de stad één van de grootste walviskerkhoven ter wereld ligt, maar niemand weet hoe dat komt.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-09-2012
Theater ontdekt waarin elitaire Maya’s mogelijk hun macht tentoonstelden
Archeologen hebben in Mexico een 1200 jaar oud theater van de Maya’s gevonden. De elite zou het theater – waar ongeveer 120 mensen in passen – gebruikt hebben om onder meer gevangenen te martelen en zo te laten zien hoe machtig ze waren.
De onderzoekers deden hun vondst in Chiapas. De locatie van het theater is heel verrassend. “Het is een uniek theater,” vertelt onderzoeker Luis Alberto Martos López. “Het bevindt zich op een acropolis (het hoogste punt van een stad, red.), op 42 meter hoogte. Het theater ligt midden in een paleizencomplex en daarmee is het heel anders dan andere theaters die zich vaak aan pleinen bevonden en gebouwd waren voor een groot en algemeen publiek.”
Het theater bevindt zich tussen allerlei andere gebouwen. Foto: Luis Alberto Martos Archeoloog / INAH.
Het toneelstuk dat de leiders hier opvoerden, moet overtuigend zijn geweest. Nabij het theater hebben onderzoekers beelden van onder meer goden en gevangenen teruggevonden. Waarschijnlijk sierden deze ooit het theater. Mogelijk geven ze dan ons dan ook een beeld van wat zich in dit theater afspeelde. De onderzoekers speculeren dat het ‘toneelstuk’ dat de elite hier opvoerde, niet zo prettig was. Gevangenen werden hier mogelijk voor het oog van het publiek gemarteld en vernederd: ze werden ontkleed, van hun sieraden ontdaan en vervolgens werden bijvoorbeeld hun nagels uitgetrokken.
Als de hypothese klopt en gevangen in het theater gemarteld werden, dan was dat een politiek schouwspel: in de tijd dat het theater in gebruik was, werd het gebied waarschijnlijk door meerdere elitaire Maya’s bestuurd. Om te laten zien dat de ideeën van deze elite klopten en zij de macht terecht in handen hadden, lieten ze zich graag als machtige overwinnaars portretteren. De vernedering van gevangen was daar een heel geschikt middel voor.
Foto:
(scientias.nl)
Theater ontdekt waarin elitaire Maya’s mogelijk hun macht tentoonstelden
Archeologen hebben in Mexico een 1200 jaar oud theater van de Maya’s gevonden. De elite zou het theater – waar ongeveer 120 mensen in passen – gebruikt hebben om onder meer gevangenen te martelen en zo te laten zien hoe machtig ze waren.
De onderzoekers deden hun vondst in Chiapas. De locatie van het theater is heel verrassend. “Het is een uniek theater,” vertelt onderzoeker Luis Alberto Martos López. “Het bevindt zich op een acropolis (het hoogste punt van een stad, red.), op 42 meter hoogte. Het theater ligt midden in een paleizencomplex en daarmee is het heel anders dan andere theaters die zich vaak aan pleinen bevonden en gebouwd waren voor een groot en algemeen publiek.”
Het theater bevindt zich tussen allerlei andere gebouwen. Foto: Luis Alberto Martos Archeoloog / INAH.
Het toneelstuk dat de leiders hier opvoerden, moet overtuigend zijn geweest. Nabij het theater hebben onderzoekers beelden van onder meer goden en gevangenen teruggevonden. Waarschijnlijk sierden deze ooit het theater. Mogelijk geven ze dan ons dan ook een beeld van wat zich in dit theater afspeelde. De onderzoekers speculeren dat het ‘toneelstuk’ dat de elite hier opvoerde, niet zo prettig was. Gevangenen werden hier mogelijk voor het oog van het publiek gemarteld en vernederd: ze werden ontkleed, van hun sieraden ontdaan en vervolgens werden bijvoorbeeld hun nagels uitgetrokken.
Als de hypothese klopt en gevangen in het theater gemarteld werden, dan was dat een politiek schouwspel: in de tijd dat het theater in gebruik was, werd het gebied waarschijnlijk door meerdere elitaire Maya’s bestuurd. Om te laten zien dat de ideeën van deze elite klopten en zij de macht terecht in handen hadden, lieten ze zich graag als machtige overwinnaars portretteren. De vernedering van gevangen was daar een heel geschikt middel voor.
Foto:
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-09-2012
Middeleeuwse kerk ontdekt onder Engelse parkeerplaats
Wetenschappers hebben onder een parkeerplaats in Leicester de resten van een oude kerk gevonden. Grote kans dat ze hier dan ook gaan vinden waar ze eigenlijk naar op zoek zijn: de resten van koning Richard III.
Eind augustus kondigden archeologen de zoektocht naar het graf van koning Richard III aan. Alles wees erop dat de veelbesproken koning (die in 1485 stierf) in een kerk begraven lag. Maar waar was die kerk gebleven? Radarbeelden en eerdere archeologische vonden in de buurt van een parkeerplaats wezen erop dat de kerk zich onder de geparkeerde auto’s bevond.
Goed nieuws
En nu komen de archeologen dus met goed nieuws: de kerk is na eeuwenlang kwijt te zijn geweest, weer gevonden. De onderzoekers vonden de resten van een oude kloostergang terug. Waarschijnlijk bevindt deze zich rond de kerk: monniken liepen ooit in gedachten of biddend door deze overdekte kloostergangen. Ook hebben onderzoekers mogelijk één van de muren van de kerk teruggevonden.
In de kloostergang werden ook tegels uit de Middeleeuwen teruggevonden.
Geen twijfel
“De ontdekkingen die we tot op heden hebben gedaan, laten er geen twijfels over bestaan dat we ons op de plaats van het franciscaner klooster bevinden en dat betekent dat we een belangrijke eerste hindernis in dit onderzoek hebben genomen,” vertelt onderzoeker Richard Buckley. “De volgende stap is het zoeken van meer informatie over deze kerk in de hoop dat we de plaats van het koor en altaar kunnen bepalen. Het vinden van het koor is heel belangrijk, aangezien dit de plaats is waar Richard III begraven zou zijn.”
Of de veelbesproken koning daar alsnog begraven ligt, zal moeten blijken. Maar zelfs als de koning er niet meer ligt, is het onderzoek niet voor niets geweest. “Het onderzoek heeft heel veel opgeleverd en levert een significante bijdrage aan het verhaal van het Middeleeuwse Leicester.”
(scientias.nl)
Middeleeuwse kerk ontdekt onder Engelse parkeerplaats
Wetenschappers hebben onder een parkeerplaats in Leicester de resten van een oude kerk gevonden. Grote kans dat ze hier dan ook gaan vinden waar ze eigenlijk naar op zoek zijn: de resten van koning Richard III.
Eind augustus kondigden archeologen de zoektocht naar het graf van koning Richard III aan. Alles wees erop dat de veelbesproken koning (die in 1485 stierf) in een kerk begraven lag. Maar waar was die kerk gebleven? Radarbeelden en eerdere archeologische vonden in de buurt van een parkeerplaats wezen erop dat de kerk zich onder de geparkeerde auto’s bevond.
Goed nieuws
En nu komen de archeologen dus met goed nieuws: de kerk is na eeuwenlang kwijt te zijn geweest, weer gevonden. De onderzoekers vonden de resten van een oude kloostergang terug. Waarschijnlijk bevindt deze zich rond de kerk: monniken liepen ooit in gedachten of biddend door deze overdekte kloostergangen. Ook hebben onderzoekers mogelijk één van de muren van de kerk teruggevonden.
In de kloostergang werden ook tegels uit de Middeleeuwen teruggevonden.
Geen twijfel
“De ontdekkingen die we tot op heden hebben gedaan, laten er geen twijfels over bestaan dat we ons op de plaats van het franciscaner klooster bevinden en dat betekent dat we een belangrijke eerste hindernis in dit onderzoek hebben genomen,” vertelt onderzoeker Richard Buckley. “De volgende stap is het zoeken van meer informatie over deze kerk in de hoop dat we de plaats van het koor en altaar kunnen bepalen. Het vinden van het koor is heel belangrijk, aangezien dit de plaats is waar Richard III begraven zou zijn.”
Of de veelbesproken koning daar alsnog begraven ligt, zal moeten blijken. Maar zelfs als de koning er niet meer ligt, is het onderzoek niet voor niets geweest. “Het onderzoek heeft heel veel opgeleverd en levert een significante bijdrage aan het verhaal van het Middeleeuwse Leicester.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-09-2012
Stierf Toetanchamon aan epilepsie?
Het mysterie van de dood van een van de bekendste farao's van Egypte is misschien opgelost. Epilepsie zou Toetanchamon fataal zijn geworden. Dat beweert althans de Londense chirurg Hutan Ashrafian in het wetenschappelijke tijdschrift Epilepsy & Behavior, aldus Newscientist.com.
Sinds de ontdekking van zijn ongeschonden tombe in 1922, zijn er talloze theorieën ontwikkeld over de dood van de farao, van moord tot een ongelukkige val van een wagen. Maar nooit kon iemand met zekerheid zeggen wat de oorzaak was van zijn vroegtijdige overlijden.
Volgens de Londense chirurg Hutan Ashrafian werd tot nu toe een belangrijk feit steeds buiten beschouwing gelaten. Naast het feit dat Toetanchamon op zeer jonge leeftijd stierf, had hij een opvallend vrouwelijk figuur. Bovendien hadden vijf van zijn voorouders dezelfde fysieke eigenschappen.
Grote borsten, wijde heupen
De farao's Smenkhkare en Akhenatan zouden allebei ook vrij wijde heupen en grote borsten hebben gehad. Zij stierven eveneens op jonge leeftijd en op mysterieuze wijze. De overeenkomsten wijzen op een bepaalde vorm van erfelijke epilepsie, beweert de chirurg. De temporale kwab, waar epilepsie ontstaat, is namelijk verbonden met een deel van de hersenen waar hormonen worden vrijgegeven.
Naast de vrouwelijke vormen zijn er andere indicatoren die wijzen op epilepsie als doodsoorzaak. Zo zouden twee van Toet's voorouders religieuze visioenen hebben gehad. Van mensen die aan epilepsie lijden, is het bekend dat zij visioenen kunnen krijgen of gaan hallucineren, stelt Ashrafian.
Speculaties
"Dat is een fascinerende en plausibele verklaring", vindt Howard Markel, een medisch-historicus aan de universiteit van Michigan. Toch is het is bijna onmogelijk om deze theorie te bewijzen. Er bestaat namelijk geen accurate test voor erfelijke epilepsie. Orrin Devinsky, een neuroloog aan het Langdone Medical Center in New York bevestigt dat. Hij meent dat de theorie van Ashrafian alleen op speculaties berust.
(HLN)
Stierf Toetanchamon aan epilepsie?
Het mysterie van de dood van een van de bekendste farao's van Egypte is misschien opgelost. Epilepsie zou Toetanchamon fataal zijn geworden. Dat beweert althans de Londense chirurg Hutan Ashrafian in het wetenschappelijke tijdschrift Epilepsy & Behavior, aldus Newscientist.com.
Sinds de ontdekking van zijn ongeschonden tombe in 1922, zijn er talloze theorieën ontwikkeld over de dood van de farao, van moord tot een ongelukkige val van een wagen. Maar nooit kon iemand met zekerheid zeggen wat de oorzaak was van zijn vroegtijdige overlijden.
Volgens de Londense chirurg Hutan Ashrafian werd tot nu toe een belangrijk feit steeds buiten beschouwing gelaten. Naast het feit dat Toetanchamon op zeer jonge leeftijd stierf, had hij een opvallend vrouwelijk figuur. Bovendien hadden vijf van zijn voorouders dezelfde fysieke eigenschappen.
Grote borsten, wijde heupen
De farao's Smenkhkare en Akhenatan zouden allebei ook vrij wijde heupen en grote borsten hebben gehad. Zij stierven eveneens op jonge leeftijd en op mysterieuze wijze. De overeenkomsten wijzen op een bepaalde vorm van erfelijke epilepsie, beweert de chirurg. De temporale kwab, waar epilepsie ontstaat, is namelijk verbonden met een deel van de hersenen waar hormonen worden vrijgegeven.
Naast de vrouwelijke vormen zijn er andere indicatoren die wijzen op epilepsie als doodsoorzaak. Zo zouden twee van Toet's voorouders religieuze visioenen hebben gehad. Van mensen die aan epilepsie lijden, is het bekend dat zij visioenen kunnen krijgen of gaan hallucineren, stelt Ashrafian.
Speculaties
"Dat is een fascinerende en plausibele verklaring", vindt Howard Markel, een medisch-historicus aan de universiteit van Michigan. Toch is het is bijna onmogelijk om deze theorie te bewijzen. Er bestaat namelijk geen accurate test voor erfelijke epilepsie. Orrin Devinsky, een neuroloog aan het Langdone Medical Center in New York bevestigt dat. Hij meent dat de theorie van Ashrafian alleen op speculaties berust.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-09-2012
‘Sagen van de Vikingen bevatten profielschetsen van criminelen’
De woeste Vikingen die op rooftocht door Europa gingen, waren geen lieverdjes. Om te voorkomen dat ze ook thuis voor problemen zorgden, stelden de Vikingen profielen samen van mensen waarvan ze verwachtten dat deze vroeg of laat voor problemen zouden gaan zorgen. Dat stelt onderzoeker Tarrin Wills.
Wills ontdekte de vermeende profielen toen hij met iets heel anders bezig was. Hij was een artikel aan het lezen over gedrag en fysieke eigenschappen van mannen met veel testosteron in het bloed. De eigenschappen van deze mannen waren heel opvallend. “Ze kwamen overeen met de eigenschappen die in IJslandse literatuur uit de dertiende eeuw naar voren kwamen,” vertelt Wills die zijn onderzoek afgelopen weekend tijdens het British Science Festival uit de doeken deed.
Testosteron
“Het meeste wat we nu van de Vikingen weten, werd opgeschreven door oude IJslanders en ik vond duidelijke indicaties dat de schrijvers van deze sagen zich bewust waren van de eigenschappen die samenhingen met veel testosteron. Ze beschrijven legendarische strijders zoals Egill – die al op zijn zesde zijn eerste moord pleegde – door fysieke eigenschappen te noemen, bijvoorbeeld de breedte van het voorhoofd, de zware wenkbrauwen of baard en terugtrekkende haarlijn. Al deze eigenschappen zijn indicatoren van veel testosteron, maar het is heel ongebruikelijk voor mannen om op deze manier in literatuur uit die tijd te worden afgeschilderd.” Wills wijst erop dat in de meeste sagen alleen eigenschappen worden genoemd die van belang zijn voor het plot of die iets vertellen over hun status of hun rijkdom.
Egill Skallagrímsson. Zijn zware wenkbrauwen zijn goed zichtbaar. Afbeelding: afkomstig uit een manuscript uit de zeventiende eeuw.
Functie
De informatie die in sagen over bijvoorbeeld Egill wordt gegeven, lijkt totaal overbodig. Nader onderzoek wijst er echter op dat deze informatie weldegelijk een functie had. Wills’ werk wijst er namelijk op dat de Vikingen leken te begrijpen dat bepaalde fysieke eigenschappen de kans op bepaald (gewelddadig) gedrag vergrootten en die informatie gebruiken ze om eventuele zorgenkindjes te identificeren. En het was niet voor niets dat de Vikingen in IJsland er die aanpak op nahielden. “IJsland was in de tijd van de Vikingen vergelijkbaar met het wilde westen,” vertelt Wills. Mensen eigenden zich zoveel mogelijk land toe, de competitie onderling was daarbij groot en ook voor geweld deinsden de mensen niet terug. “De Vikingen hadden wel een juridisch systeem, maar in IJsland hadden ze geen overheid die dit kon handhaven.”
Bescherming
De meeste IJslandse sagen gaan over de tiende eeuw, maar werden pas in de dertiende eeuw opgeschreven. En in de dertiende eeuw had de situatie in IJsland een dieptepunt bereikt: de hoeveelheid geweld was ongekend. En met name rijke boeren – die naar alle waarschijnlijkheid de sagen opschreven of lieten opschrijven – waren erbij gebaat om in zo’n roerige periode hun land te beschermen. “Wat we zien als we deze literatuur bestuderen, is dat de mensen die de sagen opschreven, zich realiseerden dat fysieke eigenschappen belangrijk waren als het ging om mensen die de grootste kans hadden om gewelddadig gedrag te vertonen.” De Vikingen herkenden niet alleen asociaal gedrag – alles van beledigingen tot moord – maar begrepen ook de biologie achter dat gedrag.”
Tegenwoordig hebben opsporingsdiensten mensen in dienst die profielschetsen kunnen maken van mensen die een risico vormen voor de samenleving of die profielschetsen maken van een nog op te sporen crimineel. Maar dat is klaarblijkelijk geen nieuwe tak van sport, zo stelt Wills. In zekere zin waren de Vikingen de eersten die begonnen met het opstellen van profielen van criminelen. “Deze oude Vikingschrijvers wezen op de fysieke eigenschappen van (mensen met, red.) veel testosteron en verwerkten deze in beschrijvingen van grote strijders en deze tekst werd niet zozeer gecreëerd als een verslag van prestaties tijdens de oorlog, maar om aan te wijzen wie thuis voor problemen kon gaan zorgen. Het zijn mugshots van waarschijnlijke criminelen en ze vormen een waarschuwing voor de samenleving van de Vikingen.”
(scientias.nl)
‘Sagen van de Vikingen bevatten profielschetsen van criminelen’
De woeste Vikingen die op rooftocht door Europa gingen, waren geen lieverdjes. Om te voorkomen dat ze ook thuis voor problemen zorgden, stelden de Vikingen profielen samen van mensen waarvan ze verwachtten dat deze vroeg of laat voor problemen zouden gaan zorgen. Dat stelt onderzoeker Tarrin Wills.
Wills ontdekte de vermeende profielen toen hij met iets heel anders bezig was. Hij was een artikel aan het lezen over gedrag en fysieke eigenschappen van mannen met veel testosteron in het bloed. De eigenschappen van deze mannen waren heel opvallend. “Ze kwamen overeen met de eigenschappen die in IJslandse literatuur uit de dertiende eeuw naar voren kwamen,” vertelt Wills die zijn onderzoek afgelopen weekend tijdens het British Science Festival uit de doeken deed.
Testosteron
“Het meeste wat we nu van de Vikingen weten, werd opgeschreven door oude IJslanders en ik vond duidelijke indicaties dat de schrijvers van deze sagen zich bewust waren van de eigenschappen die samenhingen met veel testosteron. Ze beschrijven legendarische strijders zoals Egill – die al op zijn zesde zijn eerste moord pleegde – door fysieke eigenschappen te noemen, bijvoorbeeld de breedte van het voorhoofd, de zware wenkbrauwen of baard en terugtrekkende haarlijn. Al deze eigenschappen zijn indicatoren van veel testosteron, maar het is heel ongebruikelijk voor mannen om op deze manier in literatuur uit die tijd te worden afgeschilderd.” Wills wijst erop dat in de meeste sagen alleen eigenschappen worden genoemd die van belang zijn voor het plot of die iets vertellen over hun status of hun rijkdom.
Egill Skallagrímsson. Zijn zware wenkbrauwen zijn goed zichtbaar. Afbeelding: afkomstig uit een manuscript uit de zeventiende eeuw.
Functie
De informatie die in sagen over bijvoorbeeld Egill wordt gegeven, lijkt totaal overbodig. Nader onderzoek wijst er echter op dat deze informatie weldegelijk een functie had. Wills’ werk wijst er namelijk op dat de Vikingen leken te begrijpen dat bepaalde fysieke eigenschappen de kans op bepaald (gewelddadig) gedrag vergrootten en die informatie gebruiken ze om eventuele zorgenkindjes te identificeren. En het was niet voor niets dat de Vikingen in IJsland er die aanpak op nahielden. “IJsland was in de tijd van de Vikingen vergelijkbaar met het wilde westen,” vertelt Wills. Mensen eigenden zich zoveel mogelijk land toe, de competitie onderling was daarbij groot en ook voor geweld deinsden de mensen niet terug. “De Vikingen hadden wel een juridisch systeem, maar in IJsland hadden ze geen overheid die dit kon handhaven.”
Bescherming
De meeste IJslandse sagen gaan over de tiende eeuw, maar werden pas in de dertiende eeuw opgeschreven. En in de dertiende eeuw had de situatie in IJsland een dieptepunt bereikt: de hoeveelheid geweld was ongekend. En met name rijke boeren – die naar alle waarschijnlijkheid de sagen opschreven of lieten opschrijven – waren erbij gebaat om in zo’n roerige periode hun land te beschermen. “Wat we zien als we deze literatuur bestuderen, is dat de mensen die de sagen opschreven, zich realiseerden dat fysieke eigenschappen belangrijk waren als het ging om mensen die de grootste kans hadden om gewelddadig gedrag te vertonen.” De Vikingen herkenden niet alleen asociaal gedrag – alles van beledigingen tot moord – maar begrepen ook de biologie achter dat gedrag.”
Tegenwoordig hebben opsporingsdiensten mensen in dienst die profielschetsen kunnen maken van mensen die een risico vormen voor de samenleving of die profielschetsen maken van een nog op te sporen crimineel. Maar dat is klaarblijkelijk geen nieuwe tak van sport, zo stelt Wills. In zekere zin waren de Vikingen de eersten die begonnen met het opstellen van profielen van criminelen. “Deze oude Vikingschrijvers wezen op de fysieke eigenschappen van (mensen met, red.) veel testosteron en verwerkten deze in beschrijvingen van grote strijders en deze tekst werd niet zozeer gecreëerd als een verslag van prestaties tijdens de oorlog, maar om aan te wijzen wie thuis voor problemen kon gaan zorgen. Het zijn mugshots van waarschijnlijke criminelen en ze vormen een waarschuwing voor de samenleving van de Vikingen.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-09-2012
Westen hield bloedbad Katyn in WO II bewust uit publiciteit
© epa.
De Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt en de Britse premier Winston Churchill hebben de betrokkenheid van de Sovjet-Unie bij het bloedbad nabij het Russische Katyn bewust buiten de publiciteit gehouden. In de bossen bij Katyn werden in 1940 duizenden Polen vermoord door de Sovjets. De VS en Groot-Brittannië wilden de slachtpartij uit de schijnwerpers houden om Sovjet-leider Jozef Stalin niet tegen zich in het harnas te jagen. Met hem vochten ze tegen nazi-Duitsland.
Telegram
De U.S. National Archives hebben documenten en foto's over Katyn openbaar gemaakt. Daaruit blijkt dat Churchill, Roosevelt en Stalin al in 1943 over het bloedbad van gedachten wisselden. Onder de documenten is ook een telegram van de Amerikaanse geheime dienst van 28 mei 1943. Daarin staat: "Als je het over de Katyn-affaire hebt, ben ik alleen geïnteresseerd als je rapporteert over de Duitse medeplichtigheid."
De Poolse regering in ballingschap was gedurende de oorlog naarstig op zoek naar informatie die de betrokkenheid van de Russen bij het bloedbad zou aantonen. De Amerikanen en Britten hadden die bewijzen, maar wilden ze niet delen.
© epa.
(HLN)
Westen hield bloedbad Katyn in WO II bewust uit publiciteit
© epa.
De Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt en de Britse premier Winston Churchill hebben de betrokkenheid van de Sovjet-Unie bij het bloedbad nabij het Russische Katyn bewust buiten de publiciteit gehouden. In de bossen bij Katyn werden in 1940 duizenden Polen vermoord door de Sovjets. De VS en Groot-Brittannië wilden de slachtpartij uit de schijnwerpers houden om Sovjet-leider Jozef Stalin niet tegen zich in het harnas te jagen. Met hem vochten ze tegen nazi-Duitsland.
Telegram
De U.S. National Archives hebben documenten en foto's over Katyn openbaar gemaakt. Daaruit blijkt dat Churchill, Roosevelt en Stalin al in 1943 over het bloedbad van gedachten wisselden. Onder de documenten is ook een telegram van de Amerikaanse geheime dienst van 28 mei 1943. Daarin staat: "Als je het over de Katyn-affaire hebt, ben ik alleen geïnteresseerd als je rapporteert over de Duitse medeplichtigheid."
De Poolse regering in ballingschap was gedurende de oorlog naarstig op zoek naar informatie die de betrokkenheid van de Russen bij het bloedbad zou aantonen. De Amerikanen en Britten hadden die bewijzen, maar wilden ze niet delen.
© epa.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
...
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-09-2012
'Levende mammoetcellen gevonden'
Wetenschappers hebben in Siberië resten van een wolharige mammoet gevonden die nog levende cellen zouden bevatten.
Foto: ANP
Dat deelde de Russische Noordoostelijke Federale Universiteit dinsdag mee. De wetenschappers hopen het uitgestorven dier in de toekomst te kunnen klonen.
Op een diepte van honderd meter vonden de onderzoekers haren, weefsel en beenmerg van een mammoet. De resten zouden cellen bevatten die nog levensvatbaar kunnen zijn. Expeditieleider Semjon Grigorjev zei evenwel dat het nog maanden zal duren om te bepalen of er inderdaad levende cellen gevonden zijn.
Een wetenschapper van het Instituut voor Paleontologie van de Russische Academie voor Wetenschappen, Alexander Agaddzjanja, plaatste tegen persbureau RIA Novosti zijn vraagtekens bij de ontdekking.
Hij achtte het onwaarschijnlijk dat zo diep in de permafrost cellen zijn gevonden die nog in staat zouden moeten zijn hun celprocessen te verrichten. Ook vroeg hij zich af waarom de onderzoekers hun vondst niet in een wetenschappelijk artikel hebben bekendgemaakt.
Door: Novum .
(nu.nl)
'Levende mammoetcellen gevonden'
Wetenschappers hebben in Siberië resten van een wolharige mammoet gevonden die nog levende cellen zouden bevatten.
Foto: ANP
Dat deelde de Russische Noordoostelijke Federale Universiteit dinsdag mee. De wetenschappers hopen het uitgestorven dier in de toekomst te kunnen klonen.
Op een diepte van honderd meter vonden de onderzoekers haren, weefsel en beenmerg van een mammoet. De resten zouden cellen bevatten die nog levensvatbaar kunnen zijn. Expeditieleider Semjon Grigorjev zei evenwel dat het nog maanden zal duren om te bepalen of er inderdaad levende cellen gevonden zijn.
Een wetenschapper van het Instituut voor Paleontologie van de Russische Academie voor Wetenschappen, Alexander Agaddzjanja, plaatste tegen persbureau RIA Novosti zijn vraagtekens bij de ontdekking.
Hij achtte het onwaarschijnlijk dat zo diep in de permafrost cellen zijn gevonden die nog in staat zouden moeten zijn hun celprocessen te verrichten. Ook vroeg hij zich af waarom de onderzoekers hun vondst niet in een wetenschappelijk artikel hebben bekendgemaakt.
Door: Novum .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-09-2012
Zijn de restanten van koning Richard III gevonden?
De zoektocht naar de restanten van koning Richard III bereikt mogelijk z’n hoogtepunt. Britse wetenschappers melden vandaag dat er stoffelijke resten zijn gevonden in een middeleeuwse kerk.
De zoektocht naar het graf van koning Richard III startte eind augustus. De veelbesproken koning zou begraven liggen in een middeleeuwse kerk. Vorige week vonden de wetenschappers de resten van de oude kerk onder een parkeerplaats in Leicester. En nu kondigen de wetenschappers de vondst van stoffelijke resten aan. Zo snel kan archeologisch onderzoek gaan.
Over koning Richard III
Koning Richard III werd geboren op 2 oktober 1452. Op 1483 stierf zijn broer Edward IV, waardoor Richard III tot koning werd gekroond. Niet iedereen vond dat Richard III de troon verdiende. Edward IV had namelijk kinderen. Zij konden echter geen aanspraak maken op de troon, omdat hun vader bigamist was. Oftewel: Edward IV hield er meerdere huwelijken op na. De mensen die vonden dat de kinderen van Edward IV de troon verdienden kwamen in opstand. Koning Richard III smoorde de opstand in de kiem en sloeg de rebellen neer. Er schuilde gevaar in een andere hoek: de Fransen. De Fransen gaven rebel Henry Tudor de opdracht om Richard III te vermoorden. Dit lukte tijdens een veldslag in 1485, waarna Tudor koning van Engeland werd.
Van wie zijn de resten?
Het is nog onbekend of de wetenschappers resten van Richard III hebben gevonden of van iemand anders. Later vandaag doen de wetenschappers meer uit de boeken over de vondst van stoffelijke resten in de middeleeuwse kerk. Zodra er meer bekend is, wordt dit artikel uitgebreid.
(scientias.nl)
Zijn de restanten van koning Richard III gevonden?
De zoektocht naar de restanten van koning Richard III bereikt mogelijk z’n hoogtepunt. Britse wetenschappers melden vandaag dat er stoffelijke resten zijn gevonden in een middeleeuwse kerk.
De zoektocht naar het graf van koning Richard III startte eind augustus. De veelbesproken koning zou begraven liggen in een middeleeuwse kerk. Vorige week vonden de wetenschappers de resten van de oude kerk onder een parkeerplaats in Leicester. En nu kondigen de wetenschappers de vondst van stoffelijke resten aan. Zo snel kan archeologisch onderzoek gaan.
Over koning Richard III
Koning Richard III werd geboren op 2 oktober 1452. Op 1483 stierf zijn broer Edward IV, waardoor Richard III tot koning werd gekroond. Niet iedereen vond dat Richard III de troon verdiende. Edward IV had namelijk kinderen. Zij konden echter geen aanspraak maken op de troon, omdat hun vader bigamist was. Oftewel: Edward IV hield er meerdere huwelijken op na. De mensen die vonden dat de kinderen van Edward IV de troon verdienden kwamen in opstand. Koning Richard III smoorde de opstand in de kiem en sloeg de rebellen neer. Er schuilde gevaar in een andere hoek: de Fransen. De Fransen gaven rebel Henry Tudor de opdracht om Richard III te vermoorden. Dit lukte tijdens een veldslag in 1485, waarna Tudor koning van Engeland werd.
Van wie zijn de resten?
Het is nog onbekend of de wetenschappers resten van Richard III hebben gevonden of van iemand anders. Later vandaag doen de wetenschappers meer uit de boeken over de vondst van stoffelijke resten in de middeleeuwse kerk. Zodra er meer bekend is, wordt dit artikel uitgebreid.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-09-2012
Soldatenbarakken blootgelegd op Loevestein
Archeologen hebben op het terrein van Slot Loevestein soldatenbarakken uit de 17de eeuw blootgelegd. Ook zijn er resten van de historische slotgracht gevonden.
Foto: NU.nl/Gera Nieland
De opgravingen waren geen verrassing, want de archeologen zijn speciaal op zoek naar vondsten die meer kunnen vertellen over de militaire geschiedenis van het slot. De komende weken graven zij 300 vierkante meter van het terrein af tot een diepte van circa 3 meter.
Het archeologisch onderzoek heeft nu plaats, omdat de Rijksgebouwendienst binnenkort start met de aanpassing van vier gebouwen op het kasteelterrein. Slot Loevestein is een rijksmonument en trekt jaarlijks ongeveer 120.000 bezoekers.
Hugo de Groot
Het slot is vooral bekend wegens de ontsnapping van rechtsgeleerde Hugo de Groot in een boekenkist in 1621. In die periode deed de in 1361 gebouwde burcht dienst als staatsgevangenis. In de 17de en 18de eeuw maakte Loevestein als vesting deel uit van Oude Hollandse Waterlinie.
Het terrein ontwikkelde zich tot een militair dorp, met barakken, woningen, een school, een pastorie en een huisje voor de vroedvrouw. Een deel van die bebouwing is nu nog steeds te zien.
De herinrichting van Slot Loevestein gaat tot 2020 duren.
Door: ANP
(nu.nl)
Soldatenbarakken blootgelegd op Loevestein
Archeologen hebben op het terrein van Slot Loevestein soldatenbarakken uit de 17de eeuw blootgelegd. Ook zijn er resten van de historische slotgracht gevonden.
Foto: NU.nl/Gera Nieland
De opgravingen waren geen verrassing, want de archeologen zijn speciaal op zoek naar vondsten die meer kunnen vertellen over de militaire geschiedenis van het slot. De komende weken graven zij 300 vierkante meter van het terrein af tot een diepte van circa 3 meter.
Het archeologisch onderzoek heeft nu plaats, omdat de Rijksgebouwendienst binnenkort start met de aanpassing van vier gebouwen op het kasteelterrein. Slot Loevestein is een rijksmonument en trekt jaarlijks ongeveer 120.000 bezoekers.
Hugo de Groot
Het slot is vooral bekend wegens de ontsnapping van rechtsgeleerde Hugo de Groot in een boekenkist in 1621. In die periode deed de in 1361 gebouwde burcht dienst als staatsgevangenis. In de 17de en 18de eeuw maakte Loevestein als vesting deel uit van Oude Hollandse Waterlinie.
Het terrein ontwikkelde zich tot een militair dorp, met barakken, woningen, een school, een pastorie en een huisje voor de vroedvrouw. Een deel van die bebouwing is nu nog steeds te zien.
De herinrichting van Slot Loevestein gaat tot 2020 duren.
Door: ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.deredactie.be/(...)914_Colosseum_vervalquote:In Rome regent het oude stenen
AP
vr 14/09/2012 - 16:16
Je kunt in Rome maar beter naar boven kijken, als je niet geraakt wil worden door oude stenen die uit de lucht komen vallen. Het is al jaren slecht gesteld met de staat van het cultureel erfgoed in Italië en het risico dat brokstukken afbreken van oude monumenten lijkt toe te nemen. De stad Rome neemt het zekere voor het onzekere en bouwt een afzetting rond het Colosseum.
Stoffelijke resten militair uit WOII gevonden
DEN HAAG - De Koninklijke Landmacht heeft maandag op de Ginkelse Heide bij Ede de stoffelijke resten geborgen van een Britse militair uit de tweede Wereldoorlog. De stoffelijke resten werden afgelopen weekeinde gevonden door iemand met een metaaldetector. Dat heeft het ministerie van Defensie maandag bekendgemaakt.
De Bergings- en Identificatiedienst van de landmacht (BIDKL) gaat ervan uit dat de militair behoorde tot de 4th Parachute Brigade van de1st Airborne Division, die hier op 18 september 1944 werd gedropt. Er lagen ook twee handgranaten op de vindplek. Die zijn door de EOD ter plekke tot ontploffing gebracht. De identiteit van de parachutist is nog niet bekend, aldus het ministerie.
Het gaat om een bijzondere vondst, zegt de BIDKL, omdat over minder dan een week de jaarlijkse herdenkingen van de Slag om Arnhem plaatsvinden. Honderden parachutisten nemen dan deel aan een herdenkingssprong boven de Ginkelse Heide.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)WOII_gevonden__.html
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 17-09-2012 23:28:36 ]
DEN HAAG - De Koninklijke Landmacht heeft maandag op de Ginkelse Heide bij Ede de stoffelijke resten geborgen van een Britse militair uit de tweede Wereldoorlog. De stoffelijke resten werden afgelopen weekeinde gevonden door iemand met een metaaldetector. Dat heeft het ministerie van Defensie maandag bekendgemaakt.
De Bergings- en Identificatiedienst van de landmacht (BIDKL) gaat ervan uit dat de militair behoorde tot de 4th Parachute Brigade van de1st Airborne Division, die hier op 18 september 1944 werd gedropt. Er lagen ook twee handgranaten op de vindplek. Die zijn door de EOD ter plekke tot ontploffing gebracht. De identiteit van de parachutist is nog niet bekend, aldus het ministerie.
Het gaat om een bijzondere vondst, zegt de BIDKL, omdat over minder dan een week de jaarlijkse herdenkingen van de Slag om Arnhem plaatsvinden. Honderden parachutisten nemen dan deel aan een herdenkingssprong boven de Ginkelse Heide.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)WOII_gevonden__.html
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 17-09-2012 23:28:36 ]
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
16-09-2012
De ontmaskering van het kindeke Jezus
Het ateliergebouw van het Rijksmuseum heeft soms meer weg van een detectivebureau dan van een werkplaats. Hier worden schilderijen gerestaureerd, en zo veel mogelijk in hun oorspronkelijke staat teruggebracht. Maar hoe weet je welke figuren al vanaf het begin op het schilderij thuishoorden? Geochemici van de VU helpen een handje, door met een nieuwe techniek de herkomst van de verf te bepalen. Een verhaal over het kindje Jezus, dat op op een Italiaans schilderij van Farinati staat maar een noord-Europees armpje bleek te hebben.
Gwen Tauber had meteen al het gevoel dat er iets niet klopte. Zij is restaurator bij het Rijksmuseum in Amsterdam, en kreeg het verzoek het schilderij De aanbidding der Koningen van Paolo Farinati onder handen te nemen. Op het schilderij verdringen de drie koningen en hun gevolg zich rondom Maria en haar pasgeboren maar al behoorlijk vadsige kindje Jezus.
Het schilderij ¨De aanbidding der Koningen¨, van Farinati – vóór de restauratie. Afbeelding: © Carola van Wijk, Rijksmuseum, Amsterdam
Extra armpje
“Het doek was in zeer slechte staat”, vertelt Tauber. Het vernis was vergeeld, de verflaag behoorlijk beschadigd. Nadat ze het vernis had verwijderd werd haar vermoeden dat er iets merkwaardigs aan de hand was bevestigd: Het kindje Jezus had er een extra arm bij gekregen. Achter het mollige armpje waarmee hij op het been van zijn moeder steunde kwam nu een tweede linkerhand tevoorschijn, de wijs- en middelvinger in een V-teken de lucht in stekend, zoals dat bij zijn rechterhand ook al het geval was. Deze arm had Jezus dus eerst gehad, voor iemand hem op het been van zijn moeder had laten leunen.
“Op zich niks bijzonders”, legt Tauber uit. “We zien dat best vaak, het gebeurt natuurlijk regelmatig dat een schilder ergens niet tevreden over is, en er dan iets anders overheen schildert.” Maar het armpje dat je eerst zag paste niet bij Farinati, vond ze, terwijl de uitgestrekte arm met de zegenende V-vingers die onder het vernis tevoorschijn was gekomen juist zo kenmerkend was.
Het was niet het enige dat vreemd overkwam op het schilderij. Er zat een onlogisch stuk lucht aan de bovenrand van het doek, de nek van het paard had een rare extra rand, en in het midden van het schilderij liep een verticale band waar de kleuren net even anders waren. “Dat laatste kan gebeuren na een restauratie met olieverf, omdat die in de loop der tijd vaak net even anders blijkt te verkleuren dan de oorspronkelijke verf”, vertelt Tauber, “maar alles bij elkaar genomen leek hier iemand wel erg rigoreus zijn eigen stempel op het werk gezet te hebben”.
Röntgenfoto, detail. Afbeelding: © G.Tauber, Rijksmuseum
Analyses
De traditionele technische analyses die Tauber gebruikte om te testen of haar onderbuikgevoel klopte liepen allemaal op niks uit. Zowel op röntgenfoto´s en verfdwarsdoorsnedes als onder infrarood en ultraviolet licht was niks bijzonders te zien. Daarom besloot zij haar toevlucht te nemen tot een relatief nieuwe techniek: de loodisotopen analyse.
Door de verhouding van loodisotopen in verf te bepalen kan worden ingeschat uit welke streek het lood afkomstig is, en in welke regio een schilder dus aan het werk is geweest. De analyses werden gedaan bij de onderzoeksgroep van geoloog Gareth Davies van de Vrije Universiteit in Amsterdam. De machines die normaliter voor de isotopen-analyse van stenen gebruikt worden, om de herkomst en ouderdom van de gesteenten te bepalen, werden nu gevoed met flintertjes verf. “Alleen de witte”, zegt Davies, “want dat is de enige waar lood in zit.”
De loodisotopenmethode
Wanneer twee atomen allebei evenveel protonen hebben maar een verschillend aantal neutronen, hebben we te maken met twee isotopen van hetzelfde element. Lood heeft 4 stabiele isotopen: 204Pb, 206Pb, 207Pb en 208Pb (het getal geeft de massa van het loodatoom weer). De laatste drie van deze isotopen zijn radiogeen. Dit betekent dat ze worden gevormd door radioactief verval, in dit geval van 238U, 235U en 232Th, en dat de hoeveelheid van deze isotopen dus toeneemt in de loop der tijd. Voor het niet radiogene 204Pb geldt dat niet.
De verhouding tussen verschillende loodisotopen is dus afhankelijk van de ouderdom – niet van de verf, maar van het gesteente waaruit het lood is gewonnen. Daarnaast spelen onder meer het vormingproces van het ertsgesteente en het soort magma waar het uit ontstaan is een rol. Davies: “En omdat die karakteristieken voor elke mijn verschillend zijn, kunnen we de isotopenverhouding van het lood gebruiken om te achterhalen uit welke mijn het lood voor de verf gewonnen is.”
Spectaculair
Tauber liet de verf uit de hand met de opgestoken vingers testen, die bij het schoonmaken tevoorschijn was gekomen, evenals verf van het armpje dat al eerder zichtbaar was. Verder werd de witte verf van de lucht geanalyseerd, en dat van de voet van een man met een paard – waarvan men al zeker wist dat die bij een latere restauratie was overgeschilderd. Na de analyses werd de herkomst van de verf bepaald met behulp van het Isotrace Laboratorium in Oxford, waar een enorme database aanwezig is van de samenstelling van ertsen over de hele wereld.
Afbeelding: © M. ter Voorde, Amersfoort
Het resultaat was spectaculair. “Het handje van Jezus dat onder het vernis vandaan was gekomen bleek lood te bevatten uit de Zuid-Alpen in Oostenrijk, vlak bij de grens met Noord-Italië”, vertelt Davies, “terwijl het lood in alle andere verfmonsters afkomstig was uit mijnen in Engeland, die sinds de Middeleeuwen in bedrijf waren.”
Omdat lood niet zeldzaam is maar wel behoorlijk zwaar, gaat men er van uit dat loodwit relatief dicht bij de mijn geproduceerd en gebruikt werd. Dit zou dus betekenen dat Farinati zijn verf uit Zuid-Oostenrijk of Noord-Italië betrok, hetgeen niet verwonderlijk is voor een schilder die in Verona woonde. De derde arm, de lucht en de voet moeten echter ergens in Noord-Europa zijn toegevoegd. Dat kan in Engeland zijn geweest, maar ook in België of Nederland, landen die zelf geen loodmijnen hebben. Daar heeft waarschijnlijk een tweede schilder zijn eigen persoonlijke touch aan het doek gegeven.
Nauwkeurig?
Voorwaar een mooi resultaat – maar Matthew Thirlwall, hoogleraar istopengeochemie bij de Royal Holloway Universiteit in Londen, vraagt zich af of de Amsterdamse onderzoekers niet net een stap te ver zijn gegaan met hun conclusies. “Het is een robuuste methode, en als de uitkomst van het onderzoek is dat verfschilfertjes van verschillende delen van het schilderij verschillende loodisotopen-verhoudingen opleveren, kan je met zekerheid zeggen dat het om verf uit verschillende regio´s gaat”, zegt hij. Dat ook met zekerheid is vast te stellen om wélke regio´s het gaat gelooft hij echter niet. “De gesteentemonsters uit de verschillende mijnen zijn al veel langer geleden geanalyseerd, met apparaten die veel minder nauwkeurig waren dan de huidige machines. Hierdoor zit er overlap in de mogelijkheden.”
“Klopt”, zegt Bas van der Wagt, de chemicus van de Vrij Universiteit die de metingen uitvoerde. “Tot nu toe heeft niemand de moeite genomen om de ertsen uit de verschillende mijnen nog eens systematisch na te meten met de precisie die tegenwoordig mogelijk is. Bovendien is van de oude metingen de onnauwkeurigheid vaak niet eens goed geregistreerd.” Toch denken de Amsterdammers goed te zitten met hun analyses. “Er zijn inderdaad regio´s waar de verhoudingen erg dicht bij elkaar liggen”, zegt Davies. “Zo kennen we mijnen in Spanje die een signatuur geven dat moeilijk te onderscheiden is van sommige mijnen in de Verenigde Staten. Maar het ligt voor de hand dat we ons voor dit specifieke schilderij tot een aantal mijnen in Europa kunnen beperken, en dan komen we toch op deze conclusie uit.”
Detail van ‘De aanbidding der koningen’ van Farinati, na de restauratie. Afbeelding: © Carola van Wijk, Rijksmuseum
Ethische grens
Inmiddels heeft Tauber het kindje Jezus zijn oorspronkelijke hand weer teruggegeven, door het Noord-Europese exemplaar omkeerbaar weg te retoucheren. En nu? Gaat ze nog meer verfrestjes laten analyseren? Mismoedig schudt ze het hoofd “Het heeft geen zin. Dan weten we straks misschien wel zeker dat er nog meer delen van het schilderij niet door Farinati zelf geschilderd zijn, maar nog steeds niet hoe hij het dan wél gedaan heeft.” Het doek zou dan weer háár interpretatie worden, en daarmee gaat ze een ethische grens over, vindt Tauber. Het handje heeft ze gered, zo voelt het, maar verder kan ze weinig anders meer doen dan het schilderij zo netjes mogelijk maken.
(Kennislink)
De ontmaskering van het kindeke Jezus
Het ateliergebouw van het Rijksmuseum heeft soms meer weg van een detectivebureau dan van een werkplaats. Hier worden schilderijen gerestaureerd, en zo veel mogelijk in hun oorspronkelijke staat teruggebracht. Maar hoe weet je welke figuren al vanaf het begin op het schilderij thuishoorden? Geochemici van de VU helpen een handje, door met een nieuwe techniek de herkomst van de verf te bepalen. Een verhaal over het kindje Jezus, dat op op een Italiaans schilderij van Farinati staat maar een noord-Europees armpje bleek te hebben.
Gwen Tauber had meteen al het gevoel dat er iets niet klopte. Zij is restaurator bij het Rijksmuseum in Amsterdam, en kreeg het verzoek het schilderij De aanbidding der Koningen van Paolo Farinati onder handen te nemen. Op het schilderij verdringen de drie koningen en hun gevolg zich rondom Maria en haar pasgeboren maar al behoorlijk vadsige kindje Jezus.
Het schilderij ¨De aanbidding der Koningen¨, van Farinati – vóór de restauratie. Afbeelding: © Carola van Wijk, Rijksmuseum, Amsterdam
Extra armpje
“Het doek was in zeer slechte staat”, vertelt Tauber. Het vernis was vergeeld, de verflaag behoorlijk beschadigd. Nadat ze het vernis had verwijderd werd haar vermoeden dat er iets merkwaardigs aan de hand was bevestigd: Het kindje Jezus had er een extra arm bij gekregen. Achter het mollige armpje waarmee hij op het been van zijn moeder steunde kwam nu een tweede linkerhand tevoorschijn, de wijs- en middelvinger in een V-teken de lucht in stekend, zoals dat bij zijn rechterhand ook al het geval was. Deze arm had Jezus dus eerst gehad, voor iemand hem op het been van zijn moeder had laten leunen.
“Op zich niks bijzonders”, legt Tauber uit. “We zien dat best vaak, het gebeurt natuurlijk regelmatig dat een schilder ergens niet tevreden over is, en er dan iets anders overheen schildert.” Maar het armpje dat je eerst zag paste niet bij Farinati, vond ze, terwijl de uitgestrekte arm met de zegenende V-vingers die onder het vernis tevoorschijn was gekomen juist zo kenmerkend was.
Het was niet het enige dat vreemd overkwam op het schilderij. Er zat een onlogisch stuk lucht aan de bovenrand van het doek, de nek van het paard had een rare extra rand, en in het midden van het schilderij liep een verticale band waar de kleuren net even anders waren. “Dat laatste kan gebeuren na een restauratie met olieverf, omdat die in de loop der tijd vaak net even anders blijkt te verkleuren dan de oorspronkelijke verf”, vertelt Tauber, “maar alles bij elkaar genomen leek hier iemand wel erg rigoreus zijn eigen stempel op het werk gezet te hebben”.
Röntgenfoto, detail. Afbeelding: © G.Tauber, Rijksmuseum
Analyses
De traditionele technische analyses die Tauber gebruikte om te testen of haar onderbuikgevoel klopte liepen allemaal op niks uit. Zowel op röntgenfoto´s en verfdwarsdoorsnedes als onder infrarood en ultraviolet licht was niks bijzonders te zien. Daarom besloot zij haar toevlucht te nemen tot een relatief nieuwe techniek: de loodisotopen analyse.
Door de verhouding van loodisotopen in verf te bepalen kan worden ingeschat uit welke streek het lood afkomstig is, en in welke regio een schilder dus aan het werk is geweest. De analyses werden gedaan bij de onderzoeksgroep van geoloog Gareth Davies van de Vrije Universiteit in Amsterdam. De machines die normaliter voor de isotopen-analyse van stenen gebruikt worden, om de herkomst en ouderdom van de gesteenten te bepalen, werden nu gevoed met flintertjes verf. “Alleen de witte”, zegt Davies, “want dat is de enige waar lood in zit.”
De loodisotopenmethode
Wanneer twee atomen allebei evenveel protonen hebben maar een verschillend aantal neutronen, hebben we te maken met twee isotopen van hetzelfde element. Lood heeft 4 stabiele isotopen: 204Pb, 206Pb, 207Pb en 208Pb (het getal geeft de massa van het loodatoom weer). De laatste drie van deze isotopen zijn radiogeen. Dit betekent dat ze worden gevormd door radioactief verval, in dit geval van 238U, 235U en 232Th, en dat de hoeveelheid van deze isotopen dus toeneemt in de loop der tijd. Voor het niet radiogene 204Pb geldt dat niet.
De verhouding tussen verschillende loodisotopen is dus afhankelijk van de ouderdom – niet van de verf, maar van het gesteente waaruit het lood is gewonnen. Daarnaast spelen onder meer het vormingproces van het ertsgesteente en het soort magma waar het uit ontstaan is een rol. Davies: “En omdat die karakteristieken voor elke mijn verschillend zijn, kunnen we de isotopenverhouding van het lood gebruiken om te achterhalen uit welke mijn het lood voor de verf gewonnen is.”
Spectaculair
Tauber liet de verf uit de hand met de opgestoken vingers testen, die bij het schoonmaken tevoorschijn was gekomen, evenals verf van het armpje dat al eerder zichtbaar was. Verder werd de witte verf van de lucht geanalyseerd, en dat van de voet van een man met een paard – waarvan men al zeker wist dat die bij een latere restauratie was overgeschilderd. Na de analyses werd de herkomst van de verf bepaald met behulp van het Isotrace Laboratorium in Oxford, waar een enorme database aanwezig is van de samenstelling van ertsen over de hele wereld.
Afbeelding: © M. ter Voorde, Amersfoort
Het resultaat was spectaculair. “Het handje van Jezus dat onder het vernis vandaan was gekomen bleek lood te bevatten uit de Zuid-Alpen in Oostenrijk, vlak bij de grens met Noord-Italië”, vertelt Davies, “terwijl het lood in alle andere verfmonsters afkomstig was uit mijnen in Engeland, die sinds de Middeleeuwen in bedrijf waren.”
Omdat lood niet zeldzaam is maar wel behoorlijk zwaar, gaat men er van uit dat loodwit relatief dicht bij de mijn geproduceerd en gebruikt werd. Dit zou dus betekenen dat Farinati zijn verf uit Zuid-Oostenrijk of Noord-Italië betrok, hetgeen niet verwonderlijk is voor een schilder die in Verona woonde. De derde arm, de lucht en de voet moeten echter ergens in Noord-Europa zijn toegevoegd. Dat kan in Engeland zijn geweest, maar ook in België of Nederland, landen die zelf geen loodmijnen hebben. Daar heeft waarschijnlijk een tweede schilder zijn eigen persoonlijke touch aan het doek gegeven.
Nauwkeurig?
Voorwaar een mooi resultaat – maar Matthew Thirlwall, hoogleraar istopengeochemie bij de Royal Holloway Universiteit in Londen, vraagt zich af of de Amsterdamse onderzoekers niet net een stap te ver zijn gegaan met hun conclusies. “Het is een robuuste methode, en als de uitkomst van het onderzoek is dat verfschilfertjes van verschillende delen van het schilderij verschillende loodisotopen-verhoudingen opleveren, kan je met zekerheid zeggen dat het om verf uit verschillende regio´s gaat”, zegt hij. Dat ook met zekerheid is vast te stellen om wélke regio´s het gaat gelooft hij echter niet. “De gesteentemonsters uit de verschillende mijnen zijn al veel langer geleden geanalyseerd, met apparaten die veel minder nauwkeurig waren dan de huidige machines. Hierdoor zit er overlap in de mogelijkheden.”
“Klopt”, zegt Bas van der Wagt, de chemicus van de Vrij Universiteit die de metingen uitvoerde. “Tot nu toe heeft niemand de moeite genomen om de ertsen uit de verschillende mijnen nog eens systematisch na te meten met de precisie die tegenwoordig mogelijk is. Bovendien is van de oude metingen de onnauwkeurigheid vaak niet eens goed geregistreerd.” Toch denken de Amsterdammers goed te zitten met hun analyses. “Er zijn inderdaad regio´s waar de verhoudingen erg dicht bij elkaar liggen”, zegt Davies. “Zo kennen we mijnen in Spanje die een signatuur geven dat moeilijk te onderscheiden is van sommige mijnen in de Verenigde Staten. Maar het ligt voor de hand dat we ons voor dit specifieke schilderij tot een aantal mijnen in Europa kunnen beperken, en dan komen we toch op deze conclusie uit.”
Detail van ‘De aanbidding der koningen’ van Farinati, na de restauratie. Afbeelding: © Carola van Wijk, Rijksmuseum
Ethische grens
Inmiddels heeft Tauber het kindje Jezus zijn oorspronkelijke hand weer teruggegeven, door het Noord-Europese exemplaar omkeerbaar weg te retoucheren. En nu? Gaat ze nog meer verfrestjes laten analyseren? Mismoedig schudt ze het hoofd “Het heeft geen zin. Dan weten we straks misschien wel zeker dat er nog meer delen van het schilderij niet door Farinati zelf geschilderd zijn, maar nog steeds niet hoe hij het dan wél gedaan heeft.” Het doek zou dan weer háár interpretatie worden, en daarmee gaat ze een ethische grens over, vindt Tauber. Het handje heeft ze gered, zo voelt het, maar verder kan ze weinig anders meer doen dan het schilderij zo netjes mogelijk maken.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-09-2012
Leidse taalkundigen ontcijferen Frygische en Lydische inscripties
De Leidse taalkundigen Alwin Kloekhorst en Alexander Lubotsky deden deze zomer een grote ontdekking. Zij ontcijferden enkele tientallen inscripties op potscherven gevonden in Daskyleion (Noordwest-Turkije) als Frygisch en Lydisch, en bewezen daarmee de aanwezigheid van de Frygiërs en Lydiërs in dat gebied.
Lydische inscriptie. Vooral het linker teken is belangrijk: dat komt alleen voor in het Lydisch alfabet. Van rechts naar links staat er Sil. Waarschijnlijk is dat het begin van een persoonsnaam. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Sensationeel
De vondst van Kloekhorst en Lubotsky is sensationeel te noemen. Op basis van eerdere opgravingen werd al vermoed dat tussen de 6e en de 3e eeuw v. Chr. in en rond Daskyleion Grieken en Frygiërs hebben gewoond, maar nu is er ook bewijs voor de aanwezigheid van de Lydiërs.
Het koninkrijk van de Frygiërs in het midwesten van de Anatolische hoogvlakte, had een rijke mythologie waarin koningen als Gordias (van de Gordiaanse knoop) figureerden. De Lydiërs staan bekend als een rijk volk dat hoogstwaarschijnlijk het muntgeld uitvond. Hierdoor is voor het eerst vast komen te staan dat Daskyleion in die periode een multi-etnische stad was.
Dat is belangrijk, want we weten nog niet goed welke talen er in Noordwest-Turkije werden gesproken voordat de Grieken er zich rond 800 v. Chr. begonnen te vestigen.
Alwin Kloekhorst fotografeert een van de scherven. De inscripties fotograferen bij verschillende lichtinvallen bleek de beste manier om ze te kunnen lezen. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Doorbijten
Toen de Turkse archeologen Kaan Iren (Mugla University) en Handan Yildizhan (Nevsehir University) potscherven vonden met inscripties die ze niet konden ontcijferen, kwamen ze al snel in Leiden terecht.
Kloekhorst, die in 2008 een Veni-subsidie kreeg voor zijn onderzoek naar het Hettitisch (een taal verwant aan het Lydisch), geldt als een expert op het gebied van de Anatolische talen (een subgroep van de Indo-Europese taalfamilie). Lubotsky op zijn beurt is een autoriteit op het gebied van de Frygische taal. Op verzoek van de Turken verbleven zij afgelopen juli een week lang in Daskyleion om de inscipties te ontcijferen.
Kloekhorst: “Het was daar 35 graden en er was geen airconditioning. Dat was wel even doorbijten.”
Frygische inscriptie. Van links naar rechts staat er ‘Wana’, het Frygische woord voor ‘koning’. Het zou dus kunnen dat de schaal waartoe deze scherf behoorde aan het hof van de koning van Daskyleion werd gebruikt. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Aan Zeus
De mooiste ontdekking is volgens Kloekhorst een klein scherfje waarop Aan Zeus staat gekrast. “De meeste van die scherfjes zijn heel klein,” legt hij uit, “de woorden zijn vaak afgebroken, en als het al een heel woord is gaat het meestal om een naam. Het voordeel is dat het Frygisch en het Lydisch allebei een eigen alfabet hadden. Dat is vaak onze enige houvast: zo weten we dat het geen Griekse tekst kan zijn.”
De vondst bedraagt ongeveer dertig inscripties. Dat lijkt niet veel, maar voor twee dode talen is het enorm. Kloekhorst: “We hebben in totaal slechts 150 Lydische fragmenten. Dan is elk nieuw stukje tekst welkom. Het zijn de kleine bewijsstukken waar we mee werken.”
Het opgravingshuis in het dorpje Ergili, waar Kloekhorst en Lubotsky een week werkten. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Nieuwe scherfjes
Op verzoek van de Turkse archeologen maken Kloekhorst en Lubotsky een boek van de gezamenlijke ontdekkingen. Tevens zal er een artikel verschijnen waarin zij de vondsten kenbaar zullen maken.
Maar daarmee is het waarschijnlijk nog niet afgelopen. “Terwijl we daar in Turkije waren,” vertelt Kloekhorst, “kwamen er zo nu en dan nieuwe scherfjes met inscripties tevoorschijn. Ik kan me zo voorstellen dat we volgend jaar weer terug moeten.”
(Kennislink)
Leidse taalkundigen ontcijferen Frygische en Lydische inscripties
De Leidse taalkundigen Alwin Kloekhorst en Alexander Lubotsky deden deze zomer een grote ontdekking. Zij ontcijferden enkele tientallen inscripties op potscherven gevonden in Daskyleion (Noordwest-Turkije) als Frygisch en Lydisch, en bewezen daarmee de aanwezigheid van de Frygiërs en Lydiërs in dat gebied.
Lydische inscriptie. Vooral het linker teken is belangrijk: dat komt alleen voor in het Lydisch alfabet. Van rechts naar links staat er Sil. Waarschijnlijk is dat het begin van een persoonsnaam. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Sensationeel
De vondst van Kloekhorst en Lubotsky is sensationeel te noemen. Op basis van eerdere opgravingen werd al vermoed dat tussen de 6e en de 3e eeuw v. Chr. in en rond Daskyleion Grieken en Frygiërs hebben gewoond, maar nu is er ook bewijs voor de aanwezigheid van de Lydiërs.
Het koninkrijk van de Frygiërs in het midwesten van de Anatolische hoogvlakte, had een rijke mythologie waarin koningen als Gordias (van de Gordiaanse knoop) figureerden. De Lydiërs staan bekend als een rijk volk dat hoogstwaarschijnlijk het muntgeld uitvond. Hierdoor is voor het eerst vast komen te staan dat Daskyleion in die periode een multi-etnische stad was.
Dat is belangrijk, want we weten nog niet goed welke talen er in Noordwest-Turkije werden gesproken voordat de Grieken er zich rond 800 v. Chr. begonnen te vestigen.
Alwin Kloekhorst fotografeert een van de scherven. De inscripties fotograferen bij verschillende lichtinvallen bleek de beste manier om ze te kunnen lezen. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Doorbijten
Toen de Turkse archeologen Kaan Iren (Mugla University) en Handan Yildizhan (Nevsehir University) potscherven vonden met inscripties die ze niet konden ontcijferen, kwamen ze al snel in Leiden terecht.
Kloekhorst, die in 2008 een Veni-subsidie kreeg voor zijn onderzoek naar het Hettitisch (een taal verwant aan het Lydisch), geldt als een expert op het gebied van de Anatolische talen (een subgroep van de Indo-Europese taalfamilie). Lubotsky op zijn beurt is een autoriteit op het gebied van de Frygische taal. Op verzoek van de Turken verbleven zij afgelopen juli een week lang in Daskyleion om de inscipties te ontcijferen.
Kloekhorst: “Het was daar 35 graden en er was geen airconditioning. Dat was wel even doorbijten.”
Frygische inscriptie. Van links naar rechts staat er ‘Wana’, het Frygische woord voor ‘koning’. Het zou dus kunnen dat de schaal waartoe deze scherf behoorde aan het hof van de koning van Daskyleion werd gebruikt. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Aan Zeus
De mooiste ontdekking is volgens Kloekhorst een klein scherfje waarop Aan Zeus staat gekrast. “De meeste van die scherfjes zijn heel klein,” legt hij uit, “de woorden zijn vaak afgebroken, en als het al een heel woord is gaat het meestal om een naam. Het voordeel is dat het Frygisch en het Lydisch allebei een eigen alfabet hadden. Dat is vaak onze enige houvast: zo weten we dat het geen Griekse tekst kan zijn.”
De vondst bedraagt ongeveer dertig inscripties. Dat lijkt niet veel, maar voor twee dode talen is het enorm. Kloekhorst: “We hebben in totaal slechts 150 Lydische fragmenten. Dan is elk nieuw stukje tekst welkom. Het zijn de kleine bewijsstukken waar we mee werken.”
Het opgravingshuis in het dorpje Ergili, waar Kloekhorst en Lubotsky een week werkten. Afbeelding: © Universiteit Leiden
Nieuwe scherfjes
Op verzoek van de Turkse archeologen maken Kloekhorst en Lubotsky een boek van de gezamenlijke ontdekkingen. Tevens zal er een artikel verschijnen waarin zij de vondsten kenbaar zullen maken.
Maar daarmee is het waarschijnlijk nog niet afgelopen. “Terwijl we daar in Turkije waren,” vertelt Kloekhorst, “kwamen er zo nu en dan nieuwe scherfjes met inscripties tevoorschijn. Ik kan me zo voorstellen dat we volgend jaar weer terug moeten.”
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-09-2012
Enorm Romeins mozaïek ontdekt in Turkije
Wetenschappers hebben in Turkije een 148 vierkante meter groot Romeins mozaïek aangetroffen. Het is veruit het grootste mozaïek dat ooit in dit gebied werd teruggevonden en laat zien dat de culturele invloed van de Romeinen ook in deze uithoek enorm was.
De onderzoekers deden hun vondst aan de zuidelijke kust van Turkije. Hier zijn sinds 2005 al opgravingen bezig: archeologen leggen er de Romeinse stad Antiochus ad Cragum bloot. “We beginnen nu te begrijpen dat het veel Romeinser was en veel meer in lijn was met de rest van de Romeinse wereld dan we altijd vermoedden,” vertelt onderzoeker Michael Hoff. Het mozaïek onderschrijft dat. “Het benadrukt hoe Romeins deze stad echt was.”
Het mozaïek bestaat uit vierkanten die elk weer op verschillende manieren zijn versierd. Foto: University of Nebraska-Lincoln.
Badhuis
Het mozaïek maakt deel uit van een badhuis en grenst aan een meer dan 7,5 meter lang bad. Het mozaïek bestaat uit grote vierkanten die weer gevuld zijn met verschillende geometrische vormen en andere versieringen. Een deel van het mozaïek zou ooit bedekt zijn geweest met een dak dat op pijlers rustte.
Veertig procent
De onderzoekers schatten dat het mozaïek zo’n 148 vierkante meter groot is. Ongeveer 40 procent daarvan is nu blootgelegd. Naar verwachting is de overige 60 procent vergelijkbaar met wat de archeologen nu al gezien hebben: ook dat zou rijkelijk versierd zijn.
Dat zich hier een mozaïek zou bevinden, werd in 2001 duidelijk toen een boer op een veld naast overgebleven resten van een badhuis enkele stukjes mozaïek tegenkwam. Twee jaar later werd een klein stukje van het mozaïek blootgelegd en nu ziet bijna de helft ervan dus het daglicht. Een bijzondere gewaarwording, vertelt onderzoeker Phalin Strong. “Het is vreemd om te realiseren dat je de eerste persoon in eeuwen bent die dit weer ziet.” De onderzoekers hopen volgend jaar het andere deel van het mozaïek bloot te leggen.
(scientias.nl)
Enorm Romeins mozaïek ontdekt in Turkije
Wetenschappers hebben in Turkije een 148 vierkante meter groot Romeins mozaïek aangetroffen. Het is veruit het grootste mozaïek dat ooit in dit gebied werd teruggevonden en laat zien dat de culturele invloed van de Romeinen ook in deze uithoek enorm was.
De onderzoekers deden hun vondst aan de zuidelijke kust van Turkije. Hier zijn sinds 2005 al opgravingen bezig: archeologen leggen er de Romeinse stad Antiochus ad Cragum bloot. “We beginnen nu te begrijpen dat het veel Romeinser was en veel meer in lijn was met de rest van de Romeinse wereld dan we altijd vermoedden,” vertelt onderzoeker Michael Hoff. Het mozaïek onderschrijft dat. “Het benadrukt hoe Romeins deze stad echt was.”
Het mozaïek bestaat uit vierkanten die elk weer op verschillende manieren zijn versierd. Foto: University of Nebraska-Lincoln.
Badhuis
Het mozaïek maakt deel uit van een badhuis en grenst aan een meer dan 7,5 meter lang bad. Het mozaïek bestaat uit grote vierkanten die weer gevuld zijn met verschillende geometrische vormen en andere versieringen. Een deel van het mozaïek zou ooit bedekt zijn geweest met een dak dat op pijlers rustte.
Veertig procent
De onderzoekers schatten dat het mozaïek zo’n 148 vierkante meter groot is. Ongeveer 40 procent daarvan is nu blootgelegd. Naar verwachting is de overige 60 procent vergelijkbaar met wat de archeologen nu al gezien hebben: ook dat zou rijkelijk versierd zijn.
Dat zich hier een mozaïek zou bevinden, werd in 2001 duidelijk toen een boer op een veld naast overgebleven resten van een badhuis enkele stukjes mozaïek tegenkwam. Twee jaar later werd een klein stukje van het mozaïek blootgelegd en nu ziet bijna de helft ervan dus het daglicht. Een bijzondere gewaarwording, vertelt onderzoeker Phalin Strong. “Het is vreemd om te realiseren dat je de eerste persoon in eeuwen bent die dit weer ziet.” De onderzoekers hopen volgend jaar het andere deel van het mozaïek bloot te leggen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Reusachtig fossiel in Maastricht gevonden
MAASTRICHT - In de mergelgroeve bij cementfabriek ENCI in Maastricht is een enorm fossiel gevonden. Het gevaarte stamt uit de tijd van de dinosaurussen. Dat maakten het Natuurhistorisch museum en de ENCI in Maastricht woensdag bekend.
Om welk prehistorisch dier het gaat wilde een woordvoerster van het museum woensdag niet zeggen. Ze verwees naar een persconferentie donderdag in de ENCI-groeve.
Het museum spreekt van een „bijzondere vondst”. Onduidelijk is of het om een soortgelijke vondst gaat als de Mosasaurus, die vele jaren geleden in Maastricht is gevonden.
Maastricht was 65 miljoen jaar geleden bedekt door een ondiepe zee, en daarmee leefgebied van deze 'Tyrannosaurus van de zee'.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)in_Maastricht__.html
MAASTRICHT - In de mergelgroeve bij cementfabriek ENCI in Maastricht is een enorm fossiel gevonden. Het gevaarte stamt uit de tijd van de dinosaurussen. Dat maakten het Natuurhistorisch museum en de ENCI in Maastricht woensdag bekend.
Om welk prehistorisch dier het gaat wilde een woordvoerster van het museum woensdag niet zeggen. Ze verwees naar een persconferentie donderdag in de ENCI-groeve.
Het museum spreekt van een „bijzondere vondst”. Onduidelijk is of het om een soortgelijke vondst gaat als de Mosasaurus, die vele jaren geleden in Maastricht is gevonden.
Maastricht was 65 miljoen jaar geleden bedekt door een ondiepe zee, en daarmee leefgebied van deze 'Tyrannosaurus van de zee'.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)in_Maastricht__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
15-09-2012
Boekenspecial Tweede Wereldoorlog
Ook anno 2012 blijft de Tweede Wereldoorlog een onuitputtelijke bron van boeiende historische verhalen en nieuwe inzichten. De periode 1939 – 1945 is dan ook een geliefd onderwerp bij schrijvers en liefhebbers van geschiedenisboeken. De volgende recente oorlogsboeken zijn volgens de Kennislink-redactie Geschiedenis & Archeologie zeker het lezen waard.
Afbeelding: © Uitgeverij Ambo/Anthos
Anthony Beevor – De Tweede Wereldoorlog
Door Maarten Muns
‘Als we Amerikanen zijn’, schreef de Amerikaanse journaliste Anne Applebaum, ‘denken we dat de ’de Oorlog’ een gebeurtenis is die in 1941 met Pearl Harbor begon en in 1945 met de atoombom eindigde. Als we Britten zijn, denken we aan de Blitz van 1940 en de bevrijding van concentratiekamp Bergen-Belsen. Als we Nederlanders zijn denken we aan Anne Frank. Zelfs als we Duitsers zijn, kennen we slechts een deel van het hele verhaal.’
In De Tweede Wereldoorlog doet de beroemde Britse militair historicus Anthony Beevor een poging dat hele verhaal te vertellen. Beevor schreef al eerder prachtige boeken over keerpunten in de Tweede Wereldoorlog, zoals de Slag om Stalingrad, D-Day en de Slag om Berlijn. Beevor werd daarom vaak een ‘expert op het gebied van de oorlog’ genoemd. ‘Ik voelde me altijd een beetje een bedrieger als iemand dat weer eens zei. Ik wist weliswaar veel van bepaalde aspecten, maar van de oorlog als geheel wist ik te weinig. Daar moest maar eens verandering in komen’, zei Beevor in een interview met NRC Handelsblad.
De oorlog begon volgens Beevor niet met de Duitse veldtocht tegen Polen, maar al enkele maanden eerder met een veldslag tussen de Sovjet-Unie en Japan in het uiterste oosten van Mongolië. De slag bij Halhin-Gol werd gewonnen door de Russen. Japan richtte de blik hierna op de verovering van China en de westerse koloniën in Azië. Omdat de Japanse dreiging geweken was, kon Sovjetdictator Stalin zich op het Westen richten. Tijdens de oorlog hing alles met alles samen, wil Beevor maar zeggen.
Beevor beschrijft de Tweede Wereldoorlog dan ook primair als een militair conflict. Wat gebeurde er op de slagvelden, hoe bepaalden de generaals hun strategie. Niet alleen in Europa, maar ook in China, op de Atlantische Oceaan of in de Birmese Jungle. Beevor beschrijft de strategieën en tactieken behoorlijk uitputtend, maar gelukkig laat hij ook ruimte voor sprekende anekdotes uit het leven van de geteisterde burgerbevolking, die er achter het prikkeldraad het beste van probeerden te maken. Ook schroomt Beevor niet in detail de dagelijkse gang van zaken in vernietigingskampen als Treblinka of Sobibor te beschrijven.
Die afwisseling maakt het werk van Beevor een compleet en overzichtelijk, maar bij vlagen gruwelijk verhaal. De wreedheid van het conflict druipt van veel bladzijdes af. Iedereen die een compleet beeld wil van de grootste catastrofe die de mensheid ooit veroorzaakte, is bij Beevor aan het juiste adres.
Afbeelding: © uitgeverij Boom
Bart van der Boom – ‘Wij weten niets van hun lot’
Gewone Nederlanders en de Holocaust
Door Marjolein Overmeer
Dit boek leest als een protest. Een protest tegen de huidige tendens in de geschiedschrijving waarin de gewone Nederlander als onverschillige omstander niet veel beter was dan de moordende SS’er.
De historici die in de jaren ’50 en ’60 over de Jodenvervolging schreven, waren het er over eens dat de gewone Nederlander niet wist wat hun Joodse medeburgers stond te wachten in het Oosten. Naarmate de jaren vorderde werd deze visie steeds minder geloofd. Dit resulteerde in de schuldige en antisemitische omstander als het andere uiterste in 2006. Bart van de Boom wil met zijn onderzoek aantonen dat de vroegste schrijvers over de Holocaust het wel bij het echte eind hadden. Hiervoor heeft hij 164 dagboeken van Joden en niet-Joden, geletterd en ongeletterd, als bron gebruikt.
Nederlanders, Jood of niet, dachten zo lang de oorlog duurde dat de Joden in Polen zouden gaan werken. Dit zou zwaar worden maar de overlevingskansen achtte men hoger dan die bij onderduiken. Dan opgepakt worden betekende het einde, zo dreigden de Duitsers. Deze gedachtegang verklaart het geringe aantal onderduikers, het afwijzen van schuilplekken en het grote aantal Joden dat zich meldde voor transport. Meewerken was veiliger en op de lange termijn verstandiger dan protest, voor Joden en voor niet-Joden. En zo lang zou die oorlog niet meer duren, dacht iedereen bij het begin van de deportaties in de zomer van 1942.
De Duitsers hadden arbeiders nodig dus het idee dat alle Joden direct bij aankomst zouden worden vermoord, kwam niet eens bij de mensen op. En als nieuws over de moord op Joden de illegale pers bereikte, wisten de Nederlanders niet wat ze er van moesten denken. Veel dagboeklezers klaagden over het gebrek aan betrouwbaar nieuws. Moordfabrieken op massale schaal waren nooit eerder voorgekomen in de geschiedenis en de weinige klokkenluiders die hier over vertelden werden niet geloofd. Ook niet door de geallieerden, die de meeste ‘geruchten’ binnenkregen.
Daarnaast dachten Joden en niet-Joden dat de discriminerende maatregelen voor alle Nederlanders zouden gaan gelden. De Joden waren alleen eerst aan de beurt omdat de Duitsers een hekel aan hen hadden, wat Nederlanders verschrikkelijk en barbaars vonden. Eerst moesten Joden hun radio en fiets inleveren en daarna de Nederlander. Eerst moesten de Joden in Polen gaan werken en vervolgens de Nederlandse mannen vanwege de instelling van de Arbeidsinzet. Dat de doelen van de laatste twee soorten ‘deportaties’ totaal verschillend waren, daar ging niemand van uit. De door de Duitsers gehandhaafde geheimhouding van de Holocaust, om verzet tegen te gaan, werkte.
Het boek komt door de vele dagboekfragmenten tot leven. De inhoud hiervan ondersteunt de argumentatie van Van der Boom. De gewone Nederlander wist niet dat zijn Joodse landgenoot, waar hij wel degelijk mee meeleefde, de onvermijdelijke dood in de gaskamer tegemoet ging. Van der Boom duikt in de oorlogstijd in plaats van er later op terug te kijken en te oordelen. Het boek verklaart alleen niet waarom andere Europese landen na de oorlog procentueel een stuk minder Joodse slachtoffers hadden te betreuren.
Afbeelding: © Uitgeverij Contact
Bas Kromhout – De Voorman. Henk Feldmeijer en de Nederlandse SS
Door Maarten Muns
Tijdens de bezettingstijd in Nederland had je verschillende soorten collaborateurs die meehielpen ons land aan de Duitsers over te leveren. De belangrijkste tegenstelling was die tussen de aanhang van NSB-leider Anton Mussert, die Nederland onafhankelijk van Duitsland op nationaal-socialistische leest wilde schoeien en Meinout Rost-van Tonningen, die Nederland het liefst zag opgaan in een Groot-Germaans Rijk. Dat laatste wilden Nazi-kopstukken als Heinrich Himmler en Adolf Hitler zelf ook.
Bas Kromhout schreef een biografie, waarop hij onlangs zelfs promoveerde, van een veel minder bekende collaborateur. Henk Feldmeijer had grofweg dezelfde ideeën als Rost-van Tonningen, maar stond hoger in de nazi-pikorde. Hij was door Himmler uitverkoren om een Nederlandse afdeling van de SS op te richten om Nederland te nazificeren. Kromhout zet Feldmeijer neer als een radicale en rechtgeaarde nazi, die qua fanatisme niets onderdeed voor zijn collega’s uit het Derde Rijk.
Zo vertrok Feldmeijer als ‘rechtgeaarde SS-man’ in 1941 naar het Oostfront, om te strijden tegen de bolsjewistische aartsvijand. Daar is hij getuige van de ondergang van de Duitse Wehrmacht bij Stalingrad. ‘De les van het front’ maakte een onuitwisbare indruk op Feldmeijer. Vanaf dat moment was de stijd van het nationaal-socialisme een alles-of-niets-strijd. Die overtuiging leidde ertoe dat hij na terugkeer in Nederland moordpartijen op verzetsmensen begon te coördineren.
Naast historicus is Kromhout vooral ook journalist. Hij heeft weinig op met de veronderstelling dat een academisch proefschrift per definitie saai moet zijn. Dat is te merken aan de spekende manier waarop hij het leven van zijn hoofdpersoon en de bijbehorende tijdgeest beschrijft. De Voorman geeft dan ook een levendige kijk in het leven en de radicalisering van een van Neerlands’ belangrijkste collaborateurs.
(Kennislink)
Boekenspecial Tweede Wereldoorlog
Ook anno 2012 blijft de Tweede Wereldoorlog een onuitputtelijke bron van boeiende historische verhalen en nieuwe inzichten. De periode 1939 – 1945 is dan ook een geliefd onderwerp bij schrijvers en liefhebbers van geschiedenisboeken. De volgende recente oorlogsboeken zijn volgens de Kennislink-redactie Geschiedenis & Archeologie zeker het lezen waard.
Afbeelding: © Uitgeverij Ambo/Anthos
Anthony Beevor – De Tweede Wereldoorlog
Door Maarten Muns
‘Als we Amerikanen zijn’, schreef de Amerikaanse journaliste Anne Applebaum, ‘denken we dat de ’de Oorlog’ een gebeurtenis is die in 1941 met Pearl Harbor begon en in 1945 met de atoombom eindigde. Als we Britten zijn, denken we aan de Blitz van 1940 en de bevrijding van concentratiekamp Bergen-Belsen. Als we Nederlanders zijn denken we aan Anne Frank. Zelfs als we Duitsers zijn, kennen we slechts een deel van het hele verhaal.’
In De Tweede Wereldoorlog doet de beroemde Britse militair historicus Anthony Beevor een poging dat hele verhaal te vertellen. Beevor schreef al eerder prachtige boeken over keerpunten in de Tweede Wereldoorlog, zoals de Slag om Stalingrad, D-Day en de Slag om Berlijn. Beevor werd daarom vaak een ‘expert op het gebied van de oorlog’ genoemd. ‘Ik voelde me altijd een beetje een bedrieger als iemand dat weer eens zei. Ik wist weliswaar veel van bepaalde aspecten, maar van de oorlog als geheel wist ik te weinig. Daar moest maar eens verandering in komen’, zei Beevor in een interview met NRC Handelsblad.
De oorlog begon volgens Beevor niet met de Duitse veldtocht tegen Polen, maar al enkele maanden eerder met een veldslag tussen de Sovjet-Unie en Japan in het uiterste oosten van Mongolië. De slag bij Halhin-Gol werd gewonnen door de Russen. Japan richtte de blik hierna op de verovering van China en de westerse koloniën in Azië. Omdat de Japanse dreiging geweken was, kon Sovjetdictator Stalin zich op het Westen richten. Tijdens de oorlog hing alles met alles samen, wil Beevor maar zeggen.
Beevor beschrijft de Tweede Wereldoorlog dan ook primair als een militair conflict. Wat gebeurde er op de slagvelden, hoe bepaalden de generaals hun strategie. Niet alleen in Europa, maar ook in China, op de Atlantische Oceaan of in de Birmese Jungle. Beevor beschrijft de strategieën en tactieken behoorlijk uitputtend, maar gelukkig laat hij ook ruimte voor sprekende anekdotes uit het leven van de geteisterde burgerbevolking, die er achter het prikkeldraad het beste van probeerden te maken. Ook schroomt Beevor niet in detail de dagelijkse gang van zaken in vernietigingskampen als Treblinka of Sobibor te beschrijven.
Die afwisseling maakt het werk van Beevor een compleet en overzichtelijk, maar bij vlagen gruwelijk verhaal. De wreedheid van het conflict druipt van veel bladzijdes af. Iedereen die een compleet beeld wil van de grootste catastrofe die de mensheid ooit veroorzaakte, is bij Beevor aan het juiste adres.
Afbeelding: © uitgeverij Boom
Bart van der Boom – ‘Wij weten niets van hun lot’
Gewone Nederlanders en de Holocaust
Door Marjolein Overmeer
Dit boek leest als een protest. Een protest tegen de huidige tendens in de geschiedschrijving waarin de gewone Nederlander als onverschillige omstander niet veel beter was dan de moordende SS’er.
De historici die in de jaren ’50 en ’60 over de Jodenvervolging schreven, waren het er over eens dat de gewone Nederlander niet wist wat hun Joodse medeburgers stond te wachten in het Oosten. Naarmate de jaren vorderde werd deze visie steeds minder geloofd. Dit resulteerde in de schuldige en antisemitische omstander als het andere uiterste in 2006. Bart van de Boom wil met zijn onderzoek aantonen dat de vroegste schrijvers over de Holocaust het wel bij het echte eind hadden. Hiervoor heeft hij 164 dagboeken van Joden en niet-Joden, geletterd en ongeletterd, als bron gebruikt.
Nederlanders, Jood of niet, dachten zo lang de oorlog duurde dat de Joden in Polen zouden gaan werken. Dit zou zwaar worden maar de overlevingskansen achtte men hoger dan die bij onderduiken. Dan opgepakt worden betekende het einde, zo dreigden de Duitsers. Deze gedachtegang verklaart het geringe aantal onderduikers, het afwijzen van schuilplekken en het grote aantal Joden dat zich meldde voor transport. Meewerken was veiliger en op de lange termijn verstandiger dan protest, voor Joden en voor niet-Joden. En zo lang zou die oorlog niet meer duren, dacht iedereen bij het begin van de deportaties in de zomer van 1942.
De Duitsers hadden arbeiders nodig dus het idee dat alle Joden direct bij aankomst zouden worden vermoord, kwam niet eens bij de mensen op. En als nieuws over de moord op Joden de illegale pers bereikte, wisten de Nederlanders niet wat ze er van moesten denken. Veel dagboeklezers klaagden over het gebrek aan betrouwbaar nieuws. Moordfabrieken op massale schaal waren nooit eerder voorgekomen in de geschiedenis en de weinige klokkenluiders die hier over vertelden werden niet geloofd. Ook niet door de geallieerden, die de meeste ‘geruchten’ binnenkregen.
Daarnaast dachten Joden en niet-Joden dat de discriminerende maatregelen voor alle Nederlanders zouden gaan gelden. De Joden waren alleen eerst aan de beurt omdat de Duitsers een hekel aan hen hadden, wat Nederlanders verschrikkelijk en barbaars vonden. Eerst moesten Joden hun radio en fiets inleveren en daarna de Nederlander. Eerst moesten de Joden in Polen gaan werken en vervolgens de Nederlandse mannen vanwege de instelling van de Arbeidsinzet. Dat de doelen van de laatste twee soorten ‘deportaties’ totaal verschillend waren, daar ging niemand van uit. De door de Duitsers gehandhaafde geheimhouding van de Holocaust, om verzet tegen te gaan, werkte.
Het boek komt door de vele dagboekfragmenten tot leven. De inhoud hiervan ondersteunt de argumentatie van Van der Boom. De gewone Nederlander wist niet dat zijn Joodse landgenoot, waar hij wel degelijk mee meeleefde, de onvermijdelijke dood in de gaskamer tegemoet ging. Van der Boom duikt in de oorlogstijd in plaats van er later op terug te kijken en te oordelen. Het boek verklaart alleen niet waarom andere Europese landen na de oorlog procentueel een stuk minder Joodse slachtoffers hadden te betreuren.
Afbeelding: © Uitgeverij Contact
Bas Kromhout – De Voorman. Henk Feldmeijer en de Nederlandse SS
Door Maarten Muns
Tijdens de bezettingstijd in Nederland had je verschillende soorten collaborateurs die meehielpen ons land aan de Duitsers over te leveren. De belangrijkste tegenstelling was die tussen de aanhang van NSB-leider Anton Mussert, die Nederland onafhankelijk van Duitsland op nationaal-socialistische leest wilde schoeien en Meinout Rost-van Tonningen, die Nederland het liefst zag opgaan in een Groot-Germaans Rijk. Dat laatste wilden Nazi-kopstukken als Heinrich Himmler en Adolf Hitler zelf ook.
Bas Kromhout schreef een biografie, waarop hij onlangs zelfs promoveerde, van een veel minder bekende collaborateur. Henk Feldmeijer had grofweg dezelfde ideeën als Rost-van Tonningen, maar stond hoger in de nazi-pikorde. Hij was door Himmler uitverkoren om een Nederlandse afdeling van de SS op te richten om Nederland te nazificeren. Kromhout zet Feldmeijer neer als een radicale en rechtgeaarde nazi, die qua fanatisme niets onderdeed voor zijn collega’s uit het Derde Rijk.
Zo vertrok Feldmeijer als ‘rechtgeaarde SS-man’ in 1941 naar het Oostfront, om te strijden tegen de bolsjewistische aartsvijand. Daar is hij getuige van de ondergang van de Duitse Wehrmacht bij Stalingrad. ‘De les van het front’ maakte een onuitwisbare indruk op Feldmeijer. Vanaf dat moment was de stijd van het nationaal-socialisme een alles-of-niets-strijd. Die overtuiging leidde ertoe dat hij na terugkeer in Nederland moordpartijen op verzetsmensen begon te coördineren.
Naast historicus is Kromhout vooral ook journalist. Hij heeft weinig op met de veronderstelling dat een academisch proefschrift per definitie saai moet zijn. Dat is te merken aan de spekende manier waarop hij het leven van zijn hoofdpersoon en de bijbehorende tijdgeest beschrijft. De Voorman geeft dan ook een levendige kijk in het leven en de radicalisering van een van Neerlands’ belangrijkste collaborateurs.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hier verder
Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 8).
Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 8).
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
