C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Zwaarste dino's blijken stuk lichter
PARIJS - Een van de zwaarste dinosaurussen ooit op aarde kan heel wat lichter zijn geweest. In plaats van de gedachte 80.000 kilo woog de Brachiosaurus volgens een nieuwe berekening 'slechts' 23.000 kilo. Het verschil komt overeen met zes bussen.
„Onze bevindingen duiden erop dat alle dinosaurussen te zwaar zijn ingeschat”, zei onderzoeker Bill Sellers van de Universiteit van Manchester dinsdag. Voor de meeste soorten is het verschil echter niet zo groot als voor de Brachiosaurus.
Het team biologen maakte nieuwe berekeningen aan de hand van de lichaamsmassa van dieren als de bizon, olifant, kameel, ijsbeer en neushoorn. „Zoogdieren zijn maar enigszins verwant met de dino's, maar de manier waarop ze staan en bewegen is vrijwel hetzelfde, zodat we denken dat ze best als model kunnen dienen.”
In het verleden werd de massa van de uitgestorven zwaargewichten op nogal artistieke manier geschat. „We zochten een objectievere methode”, zei Sellers. „Het gewicht van een dier is het belangrijkste gegeven voor een bioloog. Alle andere eigenschappen worden daarvan afgeleid.”
De zogeheten Berlijnse Brachiosaurus, ofwel de Giraffatitan brancai, was gekozen als rekenvoorbeeld omdat hiervan een van de compleetste fossielen bestaat. Het dier leefde volgens wetenschappers circa 200 tot 145 miljoen jaar geleden. Het was ongeveer 25 meter lang van neus tot staart.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_stuk_lichter__.html
PARIJS - Een van de zwaarste dinosaurussen ooit op aarde kan heel wat lichter zijn geweest. In plaats van de gedachte 80.000 kilo woog de Brachiosaurus volgens een nieuwe berekening 'slechts' 23.000 kilo. Het verschil komt overeen met zes bussen.
„Onze bevindingen duiden erop dat alle dinosaurussen te zwaar zijn ingeschat”, zei onderzoeker Bill Sellers van de Universiteit van Manchester dinsdag. Voor de meeste soorten is het verschil echter niet zo groot als voor de Brachiosaurus.
Het team biologen maakte nieuwe berekeningen aan de hand van de lichaamsmassa van dieren als de bizon, olifant, kameel, ijsbeer en neushoorn. „Zoogdieren zijn maar enigszins verwant met de dino's, maar de manier waarop ze staan en bewegen is vrijwel hetzelfde, zodat we denken dat ze best als model kunnen dienen.”
In het verleden werd de massa van de uitgestorven zwaargewichten op nogal artistieke manier geschat. „We zochten een objectievere methode”, zei Sellers. „Het gewicht van een dier is het belangrijkste gegeven voor een bioloog. Alle andere eigenschappen worden daarvan afgeleid.”
De zogeheten Berlijnse Brachiosaurus, ofwel de Giraffatitan brancai, was gekozen als rekenvoorbeeld omdat hiervan een van de compleetste fossielen bestaat. Het dier leefde volgens wetenschappers circa 200 tot 145 miljoen jaar geleden. Het was ongeveer 25 meter lang van neus tot staart.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)_stuk_lichter__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
05-06-2012
Geraamtes van mogelijke vampieren ontdekt in Bulgarije
In de Bulgaarse stad Sozopol aan de Zwarte Zee zijn onlangs twee geraamtes daterend uit de Middeleeuwen ontdekt, doorboord met ijzeren staven opdat ze zich niet zouden transformeren tot vampieren. Dat heeft directeur Bojidar Dimitrov van het Nationaal Historisch Instituut vandaag bekendgemaakt.
"Die twee met ijzeren staven doorboorde skeletten geven een voorbeeld van de praktijken die in bepaalde Bulgaarse dorpen werden uitgeoefend tot het eerste decennium van de twintigste eeuw", verklaarde hij.
Volgens een heidens geloof werd het hart van de doden, die tijdens hun leven werden beschouwd als "slecht", op de avond van hun begrafenis doorboord met een houten of ijzeren staaf. Zo waren ze vastgenageld aan hun kist waardoor ze er om middernacht, veranderd in een vampier, niet meer uit konden.
Volgens Bojidar Dimitrov werden de afgelopen jaren al een honderdtal dergelijke geraamtes teruggevonden in Bulgarije.
(HLN)
Geraamtes van mogelijke vampieren ontdekt in Bulgarije
In de Bulgaarse stad Sozopol aan de Zwarte Zee zijn onlangs twee geraamtes daterend uit de Middeleeuwen ontdekt, doorboord met ijzeren staven opdat ze zich niet zouden transformeren tot vampieren. Dat heeft directeur Bojidar Dimitrov van het Nationaal Historisch Instituut vandaag bekendgemaakt.
"Die twee met ijzeren staven doorboorde skeletten geven een voorbeeld van de praktijken die in bepaalde Bulgaarse dorpen werden uitgeoefend tot het eerste decennium van de twintigste eeuw", verklaarde hij.
Volgens een heidens geloof werd het hart van de doden, die tijdens hun leven werden beschouwd als "slecht", op de avond van hun begrafenis doorboord met een houten of ijzeren staaf. Zo waren ze vastgenageld aan hun kist waardoor ze er om middernacht, veranderd in een vampier, niet meer uit konden.
Volgens Bojidar Dimitrov werden de afgelopen jaren al een honderdtal dergelijke geraamtes teruggevonden in Bulgarije.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Resten theater Shakespeare gevonden
LONDEN - Archeologen hebben in Londen de resten ontdekt van een theater waar enkele toneelstukken van William Shakespeare voor het eerst werden opgevoerd.
Het gaat om het Curtain Theater in Shoreditch, net buiten het Londense financiële district, de City. Het theater ging in 1577 open en in 1597 vond het gezelschap van Shakespeare, de Lord Chamberlain's Men, er onderdak.
Na twee jaar verhuisde het gezelschap naar het pas geopende Globe Theater, aan de andere kant van de Theems. 'Henry V' en mogelijk 'Romeo en Julia' zouden in het Curtain Theater in première zijn gegaan. In de proloog van 'Henry V' wordt aan het theater gerefereerd als 'deze houten O'.
De resten van het theater zijn gevonden achter een pub, op een terrein waar nieuwbouw staat gepland. Shakespeare en zijn gezelschap verhuisden naar het Curtain Theater na ruzie te hebben gekregen met de eigenaar van hun eerdere onderkomen, simpelweg The Theater geheten. Resten van dat theater werden in 2008 blootgelegd, vlakbij het Curtain Theater.
Zwaardvechten
Volgens Patrick Spottiswoode, hoofd educatie bij Shakespeare's Globe, het herbouwde Globe Theater, hadden de Lord Chamberlain's Men het niet erg naar hun zin in de Curtain.
Het publiek kwam er niet in de eerste plaats voor toneel, maar vooral voor zwaardgevechten, acrobaten en berengevechten, vertelt hij. De Curtain bleef zeker tot in de jaren twintig van de zeventiende eeuw bestaan. In die tijd hielden niet veel theaters het zo lang uit.
The Theater en de Curtain waren de eerste succesvolle schouwburgen van Londen. Eerder werden toneelstukken bijvoorbeeld opgevoerd op binnenplaatsen van herbergen.
Tot nu toe zijn een binnenplaats en enkele muren van de Curtain blootgelegd, maar de opgravingen, door archeologen van het Museum of London, gaan door. Het vastgoedbedrijf dat plannen met het terrein heeft liet weten de resten van het theater te zullen behouden.
Bron: http://www.nu.nl/buitenla(...)speare-gevonden.html
LONDEN - Archeologen hebben in Londen de resten ontdekt van een theater waar enkele toneelstukken van William Shakespeare voor het eerst werden opgevoerd.
Het gaat om het Curtain Theater in Shoreditch, net buiten het Londense financiële district, de City. Het theater ging in 1577 open en in 1597 vond het gezelschap van Shakespeare, de Lord Chamberlain's Men, er onderdak.
Na twee jaar verhuisde het gezelschap naar het pas geopende Globe Theater, aan de andere kant van de Theems. 'Henry V' en mogelijk 'Romeo en Julia' zouden in het Curtain Theater in première zijn gegaan. In de proloog van 'Henry V' wordt aan het theater gerefereerd als 'deze houten O'.
De resten van het theater zijn gevonden achter een pub, op een terrein waar nieuwbouw staat gepland. Shakespeare en zijn gezelschap verhuisden naar het Curtain Theater na ruzie te hebben gekregen met de eigenaar van hun eerdere onderkomen, simpelweg The Theater geheten. Resten van dat theater werden in 2008 blootgelegd, vlakbij het Curtain Theater.
Zwaardvechten
Volgens Patrick Spottiswoode, hoofd educatie bij Shakespeare's Globe, het herbouwde Globe Theater, hadden de Lord Chamberlain's Men het niet erg naar hun zin in de Curtain.
Het publiek kwam er niet in de eerste plaats voor toneel, maar vooral voor zwaardgevechten, acrobaten en berengevechten, vertelt hij. De Curtain bleef zeker tot in de jaren twintig van de zeventiende eeuw bestaan. In die tijd hielden niet veel theaters het zo lang uit.
The Theater en de Curtain waren de eerste succesvolle schouwburgen van Londen. Eerder werden toneelstukken bijvoorbeeld opgevoerd op binnenplaatsen van herbergen.
Tot nu toe zijn een binnenplaats en enkele muren van de Curtain blootgelegd, maar de opgravingen, door archeologen van het Museum of London, gaan door. Het vastgoedbedrijf dat plannen met het terrein heeft liet weten de resten van het theater te zullen behouden.
Bron: http://www.nu.nl/buitenla(...)speare-gevonden.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
07-06-2012
‘s Werelds oudste vissenval ontdekt in de Oostzee
Zweedse duikers hebben een vissenval van 9000 jaar oud in de Oostzee gevonden. Hiermee is het ‘s werelds oudste vondst op het gebied van de visserij.
Dat meldt de Södertörn Universiteit in Zweden in een Zweeds persbericht. Duikers stuitten op het voorwerp tijdens een archeologische expeditie naar een ondergedompeld rivierdal in de zuidelijke Oostzee. Dit dal bevat resten van drie boomstronken en rivierbodems van 11.000 jaar oud. Hier doen wetenschappers onderzoek naar gezonken landschappen uit het vroege Holoceen in een project genaamd Lost Landscapes. “Vanwege snelle veranderingen in het zeeniveau werden grote gebieden overspoeld tijdens twee perioden in de geschiedenis: 11.000 jaar geleden en 9000 jaar geleden. Dit is de reden dat Zweden nederzettingen en bossen onder de hedendaagse kustlijn heeft” vertelt Björn Nilsson, werkzaam aan het Maritiem Archeologisch Research Instituut (MARIS) in een interview aan Scientias.nl.
De onderzoekers denken dat de val er ongeveer zo uit heeft moeten zien. Bron: B. K. Goss (cc via commons.wikimedia.org)
Fuik
De oude val uit de middensteentijd is gemaakt van het hout van een hazelnotenboom, stokjes en palen. Volgens Nilsson gaat het om een soort van fuik. “We hebben beide binnenkanten van de val gevonden, die naar een soort mand leiden. Ook hebben we het robuuste hekwerk gevonden dat de mond van de rivier sloot. De val werd in de rivier geplaatst, in het stromende water om zo zalm en forel te vangen.”
Omdat het water van de Oostzee weinig zout bevat, ligt de bodem bezaaid met schatten die nog volledig intact zijn. Zo ligt er een compleet Hollands fluitschip waar Scientias.nl al eerder over berichtte. Volgens Nilsson zijn er al eerder vissenvallen in de Baltische zee gevonden, deze waren 1000 tot 1500 jaar jonger. “De gevonden vissenval is de oudste die bekend is bij de mensheid. Dit betekent natuurlijk niet dat wij denken dat mensen rond die tijd vissenvallen gingen gebruiken. Maar tot nu toe hebben we nog geen bewijs van oudere vallen,” aldus Nilsson.
Onderzoekers hebben s' werelds oudste vissen in de Oostzee ontdekt. Foto gemaakt door Arne Sjöström.
(scieitias.nl)
‘s Werelds oudste vissenval ontdekt in de Oostzee
Zweedse duikers hebben een vissenval van 9000 jaar oud in de Oostzee gevonden. Hiermee is het ‘s werelds oudste vondst op het gebied van de visserij.
Dat meldt de Södertörn Universiteit in Zweden in een Zweeds persbericht. Duikers stuitten op het voorwerp tijdens een archeologische expeditie naar een ondergedompeld rivierdal in de zuidelijke Oostzee. Dit dal bevat resten van drie boomstronken en rivierbodems van 11.000 jaar oud. Hier doen wetenschappers onderzoek naar gezonken landschappen uit het vroege Holoceen in een project genaamd Lost Landscapes. “Vanwege snelle veranderingen in het zeeniveau werden grote gebieden overspoeld tijdens twee perioden in de geschiedenis: 11.000 jaar geleden en 9000 jaar geleden. Dit is de reden dat Zweden nederzettingen en bossen onder de hedendaagse kustlijn heeft” vertelt Björn Nilsson, werkzaam aan het Maritiem Archeologisch Research Instituut (MARIS) in een interview aan Scientias.nl.
De onderzoekers denken dat de val er ongeveer zo uit heeft moeten zien. Bron: B. K. Goss (cc via commons.wikimedia.org)
Fuik
De oude val uit de middensteentijd is gemaakt van het hout van een hazelnotenboom, stokjes en palen. Volgens Nilsson gaat het om een soort van fuik. “We hebben beide binnenkanten van de val gevonden, die naar een soort mand leiden. Ook hebben we het robuuste hekwerk gevonden dat de mond van de rivier sloot. De val werd in de rivier geplaatst, in het stromende water om zo zalm en forel te vangen.”
Omdat het water van de Oostzee weinig zout bevat, ligt de bodem bezaaid met schatten die nog volledig intact zijn. Zo ligt er een compleet Hollands fluitschip waar Scientias.nl al eerder over berichtte. Volgens Nilsson zijn er al eerder vissenvallen in de Baltische zee gevonden, deze waren 1000 tot 1500 jaar jonger. “De gevonden vissenval is de oudste die bekend is bij de mensheid. Dit betekent natuurlijk niet dat wij denken dat mensen rond die tijd vissenvallen gingen gebruiken. Maar tot nu toe hebben we nog geen bewijs van oudere vallen,” aldus Nilsson.
Onderzoekers hebben s' werelds oudste vissen in de Oostzee ontdekt. Foto gemaakt door Arne Sjöström.
(scieitias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Archeologen leggen Duitse loopgraven bloot in Mesen.
In Mesen in West-Vlaanderen hebben archeologen een Duits loopgravenstelsel en een bunker blootgelegd.
Op zich is het niet verwonderlijk dat in Mesen, waar het front tijdens de Eerste Wereldoorlog een tijdlang was vastgelopen, loopgraven gevonden worden. Maar de zone is omgewoeld door honderden bommenkraters, waardoor de vondst van intacte loopgraven toch opmerkelijk is.
De Duitsers hadden in Mesen de best uitgeruste loopgraven. Ze probeerden het gebied er drie jaar lang te verdedigen en legden verbindingsloopgraven en commmunicatiekabels aan.
In een van de loopgraven herkennen de archeologen twee fases: een uit de periode 1914-1915 en een volgende fase uit de periode 1915-1917. "Die tweede fase was beter uitgewerkt, omdat toen al duidelijk was dat de oorlog volledig was vastgelopen", vertelt Jan Decorte van Archeo7.
In Mesen zijn ook Britse loopgraven uit 1917 gevonden, maar die zijn veel minder goed uitgewerkt.
Wie wil, kan de loopgraven en de bunker morgennamiddag gaan bezoeken van 14 tot 18 uur.
Bron: http://www.deredactie.be/(...)uitseLoopgraaf_Mesen
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 11-06-2012 09:14:09 (Bron toegevoegd) ]
In Mesen in West-Vlaanderen hebben archeologen een Duits loopgravenstelsel en een bunker blootgelegd.
Op zich is het niet verwonderlijk dat in Mesen, waar het front tijdens de Eerste Wereldoorlog een tijdlang was vastgelopen, loopgraven gevonden worden. Maar de zone is omgewoeld door honderden bommenkraters, waardoor de vondst van intacte loopgraven toch opmerkelijk is.
De Duitsers hadden in Mesen de best uitgeruste loopgraven. Ze probeerden het gebied er drie jaar lang te verdedigen en legden verbindingsloopgraven en commmunicatiekabels aan.
In een van de loopgraven herkennen de archeologen twee fases: een uit de periode 1914-1915 en een volgende fase uit de periode 1915-1917. "Die tweede fase was beter uitgewerkt, omdat toen al duidelijk was dat de oorlog volledig was vastgelopen", vertelt Jan Decorte van Archeo7.
In Mesen zijn ook Britse loopgraven uit 1917 gevonden, maar die zijn veel minder goed uitgewerkt.
Wie wil, kan de loopgraven en de bunker morgennamiddag gaan bezoeken van 14 tot 18 uur.
Bron: http://www.deredactie.be/(...)uitseLoopgraaf_Mesen
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 11-06-2012 09:14:09 (Bron toegevoegd) ]
Ура для россии
11-06-2012
Prehistorische ‘animatiefilms’ ontdekt in Franse grotten
Er is niets nieuws onder de zon, zo blijkt maar weer eens. Reeds in de oude Steentijd deden mensen al – absoluut niet onverdienstelijk – een poging om ‘animatiefilms’ te maken.
Dat schrijven onderzoekers Marc Azéma en Florent Rivère in het blad Antiquity. Ze baseren die conclusie op een onderzoek naar rotstekeningen in de Grotte Chauvet Pont d’Arc en Grotte de Labaume-Latrone.
Meerdere keren
In deze grotten zijn eerder al opvallende tekeningen teruggevonden. Op de tekeningen zijn dieren te zien, maar soms staan hun hoofden of poten meerdere keren afgebeeld. Dat is bijvoorbeeld goed op onderstaande afbeelding te zien.
Animatiefilmpje uit de oude Steentijd? Afbeelding: Antiquity.
Beweging
En die meerdere lichaamsdelen zijn zeker geen foutje, zo betogen Azéma en Rivère. Het is een poging om bewegingen van de dieren weer te geven. De kunstenaars uit de oude Steentijd deelden de bewegingen van de dieren als het ware op in stukjes en gaven die stukjes weer om de beweging te kunnen afbeelden. De dieren met meerdere koppen zijn dan ook eigenlijk de bijzonder oude tegenhanger van de animatiefilm.
Thaumatroop
En het blijft niet bij rotstekeningen op muren. De onderzoekers denken een nog dynamischere vorm van animatie in de grotten te hebben teruggevonden. Het gaat om schijven met gaten in het midden, met op beide zijden een afbeelding: vaak hetzelfde dier in verschillende posities. Lang werd gedacht dat het knopen waren. Maar Azéma en Rivère denken dat ook met deze schijven beweging werd gesimuleerd. Het zouden voorlopers van de thaumatroop zijn. Misschien kent u het nog wel: zo’n papiertje dat aan beiden zijden bedrukt is en waaraan de zijkanten touwtjes of elastiekjes zijn bevestigd. Wanneer u de touwtjes of elastiekjes heel snel tussen uw vingers heen en weer rolt, krijgt u razendsnel achter elkaar beide zijden te zien. Door die snelheid lijkt het of beide afbeeldingen in elkaar overlopen en dus lijkt het net of de afbeelding beweegt.
Dieren
De onderzoekers denken nu mogelijk de oudste thaumatroop ontdekt te hebben. Eén van de schijven laat namelijk aan de ene kant een liggend en aan de andere kant een staand dier zien. Door de zijden van de schijf snel achter elkaar te laten zien, lijkt het of het dier opstaat (of gaat liggen). En de twee gaatjes in de schijf maken het mogelijk om deze met touwtjes heel snel heen en weer te bewegen.
De onderzoekers zijn overtuigd: in de oude Steentijd werd – zeker niet onverdienstelijk – gepoogd om middels verschillende technieken de suggestie te wekken dat statische tekeningen bewogen. De onderzoekers stellen dan ook dat deze beelden mogelijk de oorsprong van de film vormen.
(scientias.nl)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 12-06-2012 08:26:23 ]
Prehistorische ‘animatiefilms’ ontdekt in Franse grotten
Er is niets nieuws onder de zon, zo blijkt maar weer eens. Reeds in de oude Steentijd deden mensen al – absoluut niet onverdienstelijk – een poging om ‘animatiefilms’ te maken.
Dat schrijven onderzoekers Marc Azéma en Florent Rivère in het blad Antiquity. Ze baseren die conclusie op een onderzoek naar rotstekeningen in de Grotte Chauvet Pont d’Arc en Grotte de Labaume-Latrone.
Meerdere keren
In deze grotten zijn eerder al opvallende tekeningen teruggevonden. Op de tekeningen zijn dieren te zien, maar soms staan hun hoofden of poten meerdere keren afgebeeld. Dat is bijvoorbeeld goed op onderstaande afbeelding te zien.
Animatiefilmpje uit de oude Steentijd? Afbeelding: Antiquity.
Beweging
En die meerdere lichaamsdelen zijn zeker geen foutje, zo betogen Azéma en Rivère. Het is een poging om bewegingen van de dieren weer te geven. De kunstenaars uit de oude Steentijd deelden de bewegingen van de dieren als het ware op in stukjes en gaven die stukjes weer om de beweging te kunnen afbeelden. De dieren met meerdere koppen zijn dan ook eigenlijk de bijzonder oude tegenhanger van de animatiefilm.
Thaumatroop
En het blijft niet bij rotstekeningen op muren. De onderzoekers denken een nog dynamischere vorm van animatie in de grotten te hebben teruggevonden. Het gaat om schijven met gaten in het midden, met op beide zijden een afbeelding: vaak hetzelfde dier in verschillende posities. Lang werd gedacht dat het knopen waren. Maar Azéma en Rivère denken dat ook met deze schijven beweging werd gesimuleerd. Het zouden voorlopers van de thaumatroop zijn. Misschien kent u het nog wel: zo’n papiertje dat aan beiden zijden bedrukt is en waaraan de zijkanten touwtjes of elastiekjes zijn bevestigd. Wanneer u de touwtjes of elastiekjes heel snel tussen uw vingers heen en weer rolt, krijgt u razendsnel achter elkaar beide zijden te zien. Door die snelheid lijkt het of beide afbeeldingen in elkaar overlopen en dus lijkt het net of de afbeelding beweegt.
Dieren
De onderzoekers denken nu mogelijk de oudste thaumatroop ontdekt te hebben. Eén van de schijven laat namelijk aan de ene kant een liggend en aan de andere kant een staand dier zien. Door de zijden van de schijf snel achter elkaar te laten zien, lijkt het of het dier opstaat (of gaat liggen). En de twee gaatjes in de schijf maken het mogelijk om deze met touwtjes heel snel heen en weer te bewegen.
De onderzoekers zijn overtuigd: in de oude Steentijd werd – zeker niet onverdienstelijk – gepoogd om middels verschillende technieken de suggestie te wekken dat statische tekeningen bewogen. De onderzoekers stellen dan ook dat deze beelden mogelijk de oorsprong van de film vormen.
(scientias.nl)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 12-06-2012 08:26:23 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Brief van Napoleon brengt 325.000 euro op
Een brief van Napoleon Bonaparte uit 1816 heeft gisteren op een veiling in Parijs 325.000 euro opgebracht. Dat heeft het veilinghuis Osenat laten weten. Het ging om een brief van één pagina die de vroegere Franse keizer tijdens zijn verbanning op het eiland Sint Helena schreef aan de graaf Emmanuel de Las Cases. De graaf vergezelde Napoleon enige tijd tijdens zijn verblijf op het eiland.
Napoleon begon te corresponderen met de edelman om zijn Engels te oefenen. Het schrijven werd gekocht door een privémuseum in de Franse hoofdstad. De Las Cases schreef een boek over zijn verblijf met Napoleon op het eiland. De opbrengst lag ver boven de richtprijs van 60.000 tot 80.000 euro.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)25-000-euro-op.dhtml
Een brief van Napoleon Bonaparte uit 1816 heeft gisteren op een veiling in Parijs 325.000 euro opgebracht. Dat heeft het veilinghuis Osenat laten weten. Het ging om een brief van één pagina die de vroegere Franse keizer tijdens zijn verbanning op het eiland Sint Helena schreef aan de graaf Emmanuel de Las Cases. De graaf vergezelde Napoleon enige tijd tijdens zijn verblijf op het eiland.
Napoleon begon te corresponderen met de edelman om zijn Engels te oefenen. Het schrijven werd gekocht door een privémuseum in de Franse hoofdstad. De Las Cases schreef een boek over zijn verblijf met Napoleon op het eiland. De opbrengst lag ver boven de richtprijs van 60.000 tot 80.000 euro.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)25-000-euro-op.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
11-06-2012
Bijna tweehonderd jaar oud lijk van soldaat ontdekt in Waterloo
Op de site van het slagveld van Waterloo is vorige week dinsdag het lichaam ontdekt van een soldaat die op 18 juni 1815 tijdens de Slag bij Waterloo sneuvelde. Dat melden de kranten van de groep L'Avenir op hun website.
De ontdekking gebeurde tijdens de werken die een maand geleden werden opgestart om de site herin te richten. Het lijk van de man zou nog volledig zijn en er werden ook delen van zijn uitrusting teruggevonden, zo meldt de website.
(HLN)
Bijna tweehonderd jaar oud lijk van soldaat ontdekt in Waterloo
Op de site van het slagveld van Waterloo is vorige week dinsdag het lichaam ontdekt van een soldaat die op 18 juni 1815 tijdens de Slag bij Waterloo sneuvelde. Dat melden de kranten van de groep L'Avenir op hun website.
De ontdekking gebeurde tijdens de werken die een maand geleden werden opgestart om de site herin te richten. Het lijk van de man zou nog volledig zijn en er werden ook delen van zijn uitrusting teruggevonden, zo meldt de website.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-06-2012
Beroemd Chinees terracottaleger aangegroeid
© photo news.
Chinese archeologen hebben 110 nieuwe strijders van het beroemde terracottaleger aangetroffen dat begraven was nabij het mausoleum van keizer Qin Shihuang in het noorden van het Aziatische land, zo heeft een functionaris bekendgemaakt.
Opgravingen op een site met een oppervlakte van 200 vierkante meter hebben in totaal 110 personages in terracotta naar boven gebracht, zei Shen Maosheng, adjunct-directeur van het departement voor archeologie van het ter plaatse opgetrokken museum nabij de stad Xian.
"Het meest belangrijke nu is dat deze overbijfselen goed bewaard zijn gevonden, in kleuren beschilderd", zei de man. De opgravingen leverden ook wapens en delen van karren op.
Er zijn nog elf soldaten van terracotta, bijna ter grootte van een volwassen man, naar boven te brengen.
Het beroemde leger, bestaande uit duizenden soldaten uit terracotta en hun paarden, zijn in 1974 gevonden door boeren die putten graafden nabij de begraafplaats van Qin Shihuang, de eerste keizer van China. De acheologische vondst was één van de belangrijkste van de twintigste eeuw en de vindplaats is logischerwijze één van de grootste toeristische trekpleisters van het land.
(HLN)
Beroemd Chinees terracottaleger aangegroeid
© photo news.
Chinese archeologen hebben 110 nieuwe strijders van het beroemde terracottaleger aangetroffen dat begraven was nabij het mausoleum van keizer Qin Shihuang in het noorden van het Aziatische land, zo heeft een functionaris bekendgemaakt.
Opgravingen op een site met een oppervlakte van 200 vierkante meter hebben in totaal 110 personages in terracotta naar boven gebracht, zei Shen Maosheng, adjunct-directeur van het departement voor archeologie van het ter plaatse opgetrokken museum nabij de stad Xian.
"Het meest belangrijke nu is dat deze overbijfselen goed bewaard zijn gevonden, in kleuren beschilderd", zei de man. De opgravingen leverden ook wapens en delen van karren op.
Er zijn nog elf soldaten van terracotta, bijna ter grootte van een volwassen man, naar boven te brengen.
Het beroemde leger, bestaande uit duizenden soldaten uit terracotta en hun paarden, zijn in 1974 gevonden door boeren die putten graafden nabij de begraafplaats van Qin Shihuang, de eerste keizer van China. De acheologische vondst was één van de belangrijkste van de twintigste eeuw en de vindplaats is logischerwijze één van de grootste toeristische trekpleisters van het land.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-06-2012
Het verven van kleding begon al in de IJzertijd
In het begin van de ijzertijd vond een belangrijke verandering plaats: men begon kleding te verven en ook patronen te gebruiken. Dat stellen Deense onderzoekers aan de hand van nieuwe analyses van 180 textielmonsters.
Veenlijken
Over het algemeen neemt men aan dat veenlijken zijn geofferd. Meestal hebben zij een koord om hun nek wat duidt op ophanging of verstikking en gebroken wervels. Na het offeren werden ze in moerassen begraven. Ook in Nederland zijn veenlijken gevonden: het meisje van Yde en het paar van Weerdinge. Doordat ze nog in zo’n goede staat verkeren na vele jaren, kunnen wetenschappers veel te weten komen over hoe mensen vroeger leefden. Zo laten de geconserveerde darmen van een veenlijk zien wat die persoon at.
De monsters komen van lichamen gevonden in het Huldremose-moeras, zogeheten veenlijken. Een veenlijk is meestal nog in goede staat door de conserverende werking van het veen. Dit heeft een laag zuurstofgehalte en door de zure omgeving wordt het lijk gemummificeerd.
De onderzoekers vonden met name één lijk erg interessant: de vrouw van Huldremose, die op 19 mei 1879 werd gevonden in Jutland en ergens tussen 160 voor Christus en 340 voor Christus leefde. Haar kleding; twee jassen gemaakt van schapenhuid, een rok en een sjaal zijn nog in zeer goede staat. Nu blijkt dat haar kleding was geverfd, namelijk in de kleur rood. Ook was haar kledij van hoge kwaliteit: de jassen werden gemaakt van de huiden van 14 schapen. En dit is bijzonder volgens de onderzoekers, want de kleur rood kwam niet vaak voor in die tijd en suggereert dat de vrouw een hoge status genoot. Maar waarom zou een vrouw met zo’n status geofferd en begraven worden aan de goden in een moeras? Die vraag stelden de onderzoekers zich ook maar een duidelijk antwoord hebben ze niet. De vrouw heeft een wond op haar rechter bovenarm wat kan duiden op mishandeling. Maar wetenschappers denken dat zij de wond later opliep, namelijk na haar dood toen mensen haar opgroeven. Een meer aannemelijke mogelijkheid is dat ze gewurgd is met het touw dat om haar nek is gebonden. De meeste veenlijken zijn namelijk zo aan hun einde gekomen. Alleen zijn er op de vrouw geen sporen van wurging op haar nek gevonden.
De analyses van de textielmonsters laat zien dat mensen in de ijzertijd hun kleding geel, blauw en rood konden verven. In kostuums uit de Bronstijd werden geen kleuren of patronen gevonden. De onderzoekers denken dat de mens in de vroege ijzertijd een aantal technieken ontwikkelden die leidden tot de mogelijkheid om kleding in verschillende kleuren te ontwerpen.
(scientias.nl)
Het verven van kleding begon al in de IJzertijd
In het begin van de ijzertijd vond een belangrijke verandering plaats: men begon kleding te verven en ook patronen te gebruiken. Dat stellen Deense onderzoekers aan de hand van nieuwe analyses van 180 textielmonsters.
Veenlijken
Over het algemeen neemt men aan dat veenlijken zijn geofferd. Meestal hebben zij een koord om hun nek wat duidt op ophanging of verstikking en gebroken wervels. Na het offeren werden ze in moerassen begraven. Ook in Nederland zijn veenlijken gevonden: het meisje van Yde en het paar van Weerdinge. Doordat ze nog in zo’n goede staat verkeren na vele jaren, kunnen wetenschappers veel te weten komen over hoe mensen vroeger leefden. Zo laten de geconserveerde darmen van een veenlijk zien wat die persoon at.
De monsters komen van lichamen gevonden in het Huldremose-moeras, zogeheten veenlijken. Een veenlijk is meestal nog in goede staat door de conserverende werking van het veen. Dit heeft een laag zuurstofgehalte en door de zure omgeving wordt het lijk gemummificeerd.
De onderzoekers vonden met name één lijk erg interessant: de vrouw van Huldremose, die op 19 mei 1879 werd gevonden in Jutland en ergens tussen 160 voor Christus en 340 voor Christus leefde. Haar kleding; twee jassen gemaakt van schapenhuid, een rok en een sjaal zijn nog in zeer goede staat. Nu blijkt dat haar kleding was geverfd, namelijk in de kleur rood. Ook was haar kledij van hoge kwaliteit: de jassen werden gemaakt van de huiden van 14 schapen. En dit is bijzonder volgens de onderzoekers, want de kleur rood kwam niet vaak voor in die tijd en suggereert dat de vrouw een hoge status genoot. Maar waarom zou een vrouw met zo’n status geofferd en begraven worden aan de goden in een moeras? Die vraag stelden de onderzoekers zich ook maar een duidelijk antwoord hebben ze niet. De vrouw heeft een wond op haar rechter bovenarm wat kan duiden op mishandeling. Maar wetenschappers denken dat zij de wond later opliep, namelijk na haar dood toen mensen haar opgroeven. Een meer aannemelijke mogelijkheid is dat ze gewurgd is met het touw dat om haar nek is gebonden. De meeste veenlijken zijn namelijk zo aan hun einde gekomen. Alleen zijn er op de vrouw geen sporen van wurging op haar nek gevonden.
De analyses van de textielmonsters laat zien dat mensen in de ijzertijd hun kleding geel, blauw en rood konden verven. In kostuums uit de Bronstijd werden geen kleuren of patronen gevonden. De onderzoekers denken dat de mens in de vroege ijzertijd een aantal technieken ontwikkelden die leidden tot de mogelijkheid om kleding in verschillende kleuren te ontwerpen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Spaanse grotschilderingen behoren tot de oudste ter wereld
Uit nieuw onderzoek is gebleken dat grotschilderingen in elf grotten in Spanje tot de oudste ter wereld behoren. Een aantal tekeningen is zelfs zo oud, dat het nog maar de vraag is of ze door de moderne mens gemaakt zijn. Sommige wetenschappers denken dat ze gemaakt zijn door Neanderthalers, maar anderen hebben hier nog hun twijfels bij.
Wetenschappers hebben de schilderingen, die ontdekt werden aan het eind van de negentiende eeuw, onderzocht en geconstateerd dat een ervan ten minste 40.800 jaar oud is. Daarmee is de schildering vijftienduizend jaar ouder dan gedacht en ouder dan de grottekeningen in de Chauvet-grot in Frankrijk, die voorheen als oudste te boek stonden.
Koolstofdatering
Het onderzoek naar de ouderdom van de schilderingen werd uitgevoerd door het verval van uraniumatomen te meten en niet door de traditionele koolstofdatering toe te passen. De resultaten van het onderzoek verschenen donderdag in het wetenschappelijke tijdschrift Science.
Een grotschildering is volgens een van onderzoekers 'een van de meest uitgelezen voorbeelden van symbolisch gedrag van mensen'. 'En dat, juist dat maakt ons menselijk', aldus Joao Zilhao, antropoloog aan de Universiteit van Barcelona.
El Castello
De oudste schildering is een rode bol in een grot die El Castello wordt genoemd. In een andere grot werden ongeveer 25 schilderingen onderzocht. Die waren allemaal minstens 37.300 jaar oud. De ouderdom van de grotschilderingen is van groot belang. Ze stammen uit de tijd dat de moderne mens voor het eerst van Afrika naar Europa trok.
Volgens de onderzoekers zijn de schilderingen mogelijk van deze moderne mens die zijn nieuwe grot versierde. Ze kunnen echter ook het werk zijn van Neanderthalers, de bonkige, sterke jagers die 250 duizend tot 35 duizend jaar geleden in Europa en het westen van Azië leefden. Zij werden ongeveer 41 tot 45 duizend jaar geleden door de moderne mens verdreven.
Neanderthalers
'Er bestaat een grote kans dat uit deze resultaten kan worden afgeleid dat de schilderingen door Neanderthalers zijn gemaakt', aldus Zilhao. 'Maar ik zeg niet dat we het hiermee bewezen hebben, want dat kunnen we niet.' Volgens Zilhao hebben Neanderthalers hun werktuigen en hun lichamen versierd. Het is dan ook niet ondenkbaar dat ze ook grottekeningen hebben gemaakt.
Er is in de wetenschappelijke gemeenschap echter discussie over Neanderthalers. Sommige antropologen stellen dat Zilhao een minderheid van wetenschappers vertegenwoordigt die menen dat Neanderthalers complexere vaardigheden bezaten.
Moderne mens
'Er zijn geen fossielen of heldere bewijzen van schilderijen die in verband worden gebracht met de werktuigen van de Neanderthalers, dus een dergelijk bewijs zou verrassend zijn', zei Eric Delson, paleoantropoloog van het American Museum of Natural History in New York. Een andere wetenschapper meent dat het waarschijnlijker is dat de schilderingen het werk zijn van de moderne mens. 'De mensen die naar Europa kwamen leken erg op ons. Ze maakten kunst en gebruikten symbolen. Ze leken niet op Fred Flintstone en Barney Rubble', aldus John Shea van de Stony Brooks Universiteit in New York.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)ste-ter-wereld.dhtml
Uit nieuw onderzoek is gebleken dat grotschilderingen in elf grotten in Spanje tot de oudste ter wereld behoren. Een aantal tekeningen is zelfs zo oud, dat het nog maar de vraag is of ze door de moderne mens gemaakt zijn. Sommige wetenschappers denken dat ze gemaakt zijn door Neanderthalers, maar anderen hebben hier nog hun twijfels bij.
Wetenschappers hebben de schilderingen, die ontdekt werden aan het eind van de negentiende eeuw, onderzocht en geconstateerd dat een ervan ten minste 40.800 jaar oud is. Daarmee is de schildering vijftienduizend jaar ouder dan gedacht en ouder dan de grottekeningen in de Chauvet-grot in Frankrijk, die voorheen als oudste te boek stonden.
Koolstofdatering
Het onderzoek naar de ouderdom van de schilderingen werd uitgevoerd door het verval van uraniumatomen te meten en niet door de traditionele koolstofdatering toe te passen. De resultaten van het onderzoek verschenen donderdag in het wetenschappelijke tijdschrift Science.
Een grotschildering is volgens een van onderzoekers 'een van de meest uitgelezen voorbeelden van symbolisch gedrag van mensen'. 'En dat, juist dat maakt ons menselijk', aldus Joao Zilhao, antropoloog aan de Universiteit van Barcelona.
El Castello
De oudste schildering is een rode bol in een grot die El Castello wordt genoemd. In een andere grot werden ongeveer 25 schilderingen onderzocht. Die waren allemaal minstens 37.300 jaar oud. De ouderdom van de grotschilderingen is van groot belang. Ze stammen uit de tijd dat de moderne mens voor het eerst van Afrika naar Europa trok.
Volgens de onderzoekers zijn de schilderingen mogelijk van deze moderne mens die zijn nieuwe grot versierde. Ze kunnen echter ook het werk zijn van Neanderthalers, de bonkige, sterke jagers die 250 duizend tot 35 duizend jaar geleden in Europa en het westen van Azië leefden. Zij werden ongeveer 41 tot 45 duizend jaar geleden door de moderne mens verdreven.
Neanderthalers
'Er bestaat een grote kans dat uit deze resultaten kan worden afgeleid dat de schilderingen door Neanderthalers zijn gemaakt', aldus Zilhao. 'Maar ik zeg niet dat we het hiermee bewezen hebben, want dat kunnen we niet.' Volgens Zilhao hebben Neanderthalers hun werktuigen en hun lichamen versierd. Het is dan ook niet ondenkbaar dat ze ook grottekeningen hebben gemaakt.
Er is in de wetenschappelijke gemeenschap echter discussie over Neanderthalers. Sommige antropologen stellen dat Zilhao een minderheid van wetenschappers vertegenwoordigt die menen dat Neanderthalers complexere vaardigheden bezaten.
Moderne mens
'Er zijn geen fossielen of heldere bewijzen van schilderijen die in verband worden gebracht met de werktuigen van de Neanderthalers, dus een dergelijk bewijs zou verrassend zijn', zei Eric Delson, paleoantropoloog van het American Museum of Natural History in New York. Een andere wetenschapper meent dat het waarschijnlijker is dat de schilderingen het werk zijn van de moderne mens. 'De mensen die naar Europa kwamen leken erg op ons. Ze maakten kunst en gebruikten symbolen. Ze leken niet op Fred Flintstone en Barney Rubble', aldus John Shea van de Stony Brooks Universiteit in New York.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)ste-ter-wereld.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
14-06-2012
Antieke wiskunde
Oude Egyptenaren konden makkelijker handel drijven dan gedacht
Archeologen en wiskundigen hebben een relatie ontdekt tussen omtrek en inhoud van kruiken uit het Oude Egypte. Niet gebaseerd op de kubus, maar op de bolvorm.
Het Oude Egypte kende al ver voor onze jaartelling een bloeiende cultuur met kunst, een schrift en wiskunde.
Napoleon voerde tijdens zijn bewind overal in Europa standaardmaten in: de kilo, liter en meter. Hij gaf wetenschappers de opdracht om een simpel meetsysteem te bedenken. Dit is ons metrieke stelsel, waarin 1000 kubieke centimeter gelijk is aan een liter. Zo'n systeem is erg handig, bijvoorbeeld om snel hoeveelheden handelswaar te kunnen bepalen.
Oude maatstaven
In oude beschavingen ontstonden maten van lengte en inhoud vaak onafhankelijk van elkaar, zonder een simpele relatie ertussen. De Egyptenaren gebruikten een inhoudsmaat, de hekat, van ongeveer 4.8 liter. Hun lengtemaat was de koninklijke el, ongeveer 52 centimeter. Uit oude geschriften blijkt dat ze wel wisten dat er 30 hekat in een kubieke el ging. Deze kennis leek alleen van weinig nut bij de handel, omdat de handelswaar werd opgeslagen in eivormige kruiken. Lang dacht men daarom dat de Egyptenaren de inhoud van hun kruiken alleen maar konden schatten.
Omtrek en inhoud
Archeologen en wiskundigen hebben nu bewezen dat dit waarschijnlijk niet waar is. Dat schrijven ze in het tijdschrift PLoSONE. Zij bekeken honderden Egyptische kruiken, of wat daar nog van over was. Met 3D-modellen bepaalden ze de inhoud en omtrek van de kruiken. Wat bleek: de omtrek was steeds ongeveer een el, de inhoud een halve hekat.
Dit deed de onderzoekers vermoeden dat de Egyptenaren ook een simpele relatie tussen lengte en inhoud hadden. Niet op basis van de kubus, zoal bij ons, maar op basis van de bol. En inderdaad, een eenvoudige wiskundesom leert dat een bol met een omtrek van een el, een inhoud van een halve hekat heeft.
Het is opvallend dat de Egyptenaren waarschijnlijk al gebruik maakten van de relatie tussen de omtrek van een bol en zijn inhoud. Het zou namelijk nog duizend jaar duren voor Archimedes deze relatie wiskundig zou opstellen. Het getal pi moest daarvoor bijvoorbeeld nog uitgevonden worden. Kenden de Egyptenaren deze wiskunde al? Of was het slechts een afspraak? Schriftelijke bronnen over deze relatie tussen el en hekat ontbreken.
© PLoSONE
Phoenicische kruik
Organisatie
De onderzoekers bekeken ook kruiken van Phoeniciers, een buurvolk dat veel handel dreef met de Egyptenaren. Hun kruiken waren bolvormig, maar ook deze kruiken hadden weer een omtrek van één el, en een inhoud van een halve hekat. Dit laat zien dat de maatstaven in antieke tijden veel uniformer waren dan altijd werd gedacht. Het doorvoeren van standaardmaten vereist een sterke organisatie van bovenaf, schrijven de onderzoekers. Het wijdverspreide gebruik ervan laat bovendien zien hoe groot de macht van Egypte was.
Waarschijnlijk is de kennis door de eeuwen heen verloren gegaan toen de macht van de Egyptenaren steeds verder afnam.
(wetenschap24.nl)
Antieke wiskunde
Oude Egyptenaren konden makkelijker handel drijven dan gedacht
Archeologen en wiskundigen hebben een relatie ontdekt tussen omtrek en inhoud van kruiken uit het Oude Egypte. Niet gebaseerd op de kubus, maar op de bolvorm.
Het Oude Egypte kende al ver voor onze jaartelling een bloeiende cultuur met kunst, een schrift en wiskunde.
Napoleon voerde tijdens zijn bewind overal in Europa standaardmaten in: de kilo, liter en meter. Hij gaf wetenschappers de opdracht om een simpel meetsysteem te bedenken. Dit is ons metrieke stelsel, waarin 1000 kubieke centimeter gelijk is aan een liter. Zo'n systeem is erg handig, bijvoorbeeld om snel hoeveelheden handelswaar te kunnen bepalen.
Oude maatstaven
In oude beschavingen ontstonden maten van lengte en inhoud vaak onafhankelijk van elkaar, zonder een simpele relatie ertussen. De Egyptenaren gebruikten een inhoudsmaat, de hekat, van ongeveer 4.8 liter. Hun lengtemaat was de koninklijke el, ongeveer 52 centimeter. Uit oude geschriften blijkt dat ze wel wisten dat er 30 hekat in een kubieke el ging. Deze kennis leek alleen van weinig nut bij de handel, omdat de handelswaar werd opgeslagen in eivormige kruiken. Lang dacht men daarom dat de Egyptenaren de inhoud van hun kruiken alleen maar konden schatten.
Omtrek en inhoud
Archeologen en wiskundigen hebben nu bewezen dat dit waarschijnlijk niet waar is. Dat schrijven ze in het tijdschrift PLoSONE. Zij bekeken honderden Egyptische kruiken, of wat daar nog van over was. Met 3D-modellen bepaalden ze de inhoud en omtrek van de kruiken. Wat bleek: de omtrek was steeds ongeveer een el, de inhoud een halve hekat.
Dit deed de onderzoekers vermoeden dat de Egyptenaren ook een simpele relatie tussen lengte en inhoud hadden. Niet op basis van de kubus, zoal bij ons, maar op basis van de bol. En inderdaad, een eenvoudige wiskundesom leert dat een bol met een omtrek van een el, een inhoud van een halve hekat heeft.
Het is opvallend dat de Egyptenaren waarschijnlijk al gebruik maakten van de relatie tussen de omtrek van een bol en zijn inhoud. Het zou namelijk nog duizend jaar duren voor Archimedes deze relatie wiskundig zou opstellen. Het getal pi moest daarvoor bijvoorbeeld nog uitgevonden worden. Kenden de Egyptenaren deze wiskunde al? Of was het slechts een afspraak? Schriftelijke bronnen over deze relatie tussen el en hekat ontbreken.
© PLoSONE
Phoenicische kruik
Organisatie
De onderzoekers bekeken ook kruiken van Phoeniciers, een buurvolk dat veel handel dreef met de Egyptenaren. Hun kruiken waren bolvormig, maar ook deze kruiken hadden weer een omtrek van één el, en een inhoud van een halve hekat. Dit laat zien dat de maatstaven in antieke tijden veel uniformer waren dan altijd werd gedacht. Het doorvoeren van standaardmaten vereist een sterke organisatie van bovenaf, schrijven de onderzoekers. Het wijdverspreide gebruik ervan laat bovendien zien hoe groot de macht van Egypte was.
Waarschijnlijk is de kennis door de eeuwen heen verloren gegaan toen de macht van de Egyptenaren steeds verder afnam.
(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oudste huis van Amsterdam ontdekt
AMSTERDAM - Amsterdam heeft een nieuw oudste huis. Het pand aan de Warmoesstraat nummer 90 stamt uit 1485 en is daarmee 527 jaar oud.
De gemeente maakte de ontdekking zaterdag bekend.
Tot op heden gold het houten huis uit 1530 aan het Begijnhof als het oudste pand van Amsterdam. Dat de ontdekking van de het oude huis aan de Warmoesstraat zo lang op zich liet wachten is niet zo vreemd. Het huis, met houtskelet, gaat schuil achter een voorgevel van rond 1800.
De ouderdom kwam aan het licht nadat het in 2010 zware schade had opgelopen door een brand. Het was toen in gebruik als hotel. Een inspecteur van de gemeente ontdekte daarna tot zijn verbazing details in het huis die wezen op hoge ouderdom.
Holle boor
Met een holle boor zijn monsters genomen van het houtskelet. Een laboratorium in Berlijn stelde vast dat het hout uit ongeveer 1485 komt. Rond die tijd werd het pand aan de Warmoesstraat ook in gebruik genomen als woonhuis.
Een bouwhistoricus van de gemeente: ''De gotische profilering van de korbelen en de roosjes die erin zijn gesneden laten zien hoe er in de late middeleeuwen werd gebouwd."
Opgetogen
De gemeente is opgetogen over de ontdekking. ''Dit is precies het mooie van de monumentale binnenstad. Dit soort vondsten zijn als het ware een tijdmachine", aldus Boudewijn Oranje van stadsdeel Centrum.
Het pand staat nog niet op de monumentenlijst, maar als het aan het stadsdeel ligt, gebeurt dit zo snel mogelijk. De Warmoesstraat is een van de oudste straten van Amsterdam.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)sterdam-ontdekt.html
AMSTERDAM - Amsterdam heeft een nieuw oudste huis. Het pand aan de Warmoesstraat nummer 90 stamt uit 1485 en is daarmee 527 jaar oud.
De gemeente maakte de ontdekking zaterdag bekend.
Tot op heden gold het houten huis uit 1530 aan het Begijnhof als het oudste pand van Amsterdam. Dat de ontdekking van de het oude huis aan de Warmoesstraat zo lang op zich liet wachten is niet zo vreemd. Het huis, met houtskelet, gaat schuil achter een voorgevel van rond 1800.
De ouderdom kwam aan het licht nadat het in 2010 zware schade had opgelopen door een brand. Het was toen in gebruik als hotel. Een inspecteur van de gemeente ontdekte daarna tot zijn verbazing details in het huis die wezen op hoge ouderdom.
Holle boor
Met een holle boor zijn monsters genomen van het houtskelet. Een laboratorium in Berlijn stelde vast dat het hout uit ongeveer 1485 komt. Rond die tijd werd het pand aan de Warmoesstraat ook in gebruik genomen als woonhuis.
Een bouwhistoricus van de gemeente: ''De gotische profilering van de korbelen en de roosjes die erin zijn gesneden laten zien hoe er in de late middeleeuwen werd gebouwd."
Opgetogen
De gemeente is opgetogen over de ontdekking. ''Dit is precies het mooie van de monumentale binnenstad. Dit soort vondsten zijn als het ware een tijdmachine", aldus Boudewijn Oranje van stadsdeel Centrum.
Het pand staat nog niet op de monumentenlijst, maar als het aan het stadsdeel ligt, gebeurt dit zo snel mogelijk. De Warmoesstraat is een van de oudste straten van Amsterdam.
Bron: http://www.nu.nl/binnenla(...)sterdam-ontdekt.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Britten en Amerikanen zien zich als winnaar oorlog om Canada in 1812
Als Amerika de Oorlog van 1812 niet was begonnen, had het nu wellicht Canada in bezit gehad. Twee eeuwen geleden brak er in het gebied een oorlog uit waarvoor geen van de strijdende partijen klaar was, die door geen van beide werd gewonnen en die toch door beide als een overwinning wordt beschouwd.
Tijdens en vooral na de Amerikaanse Revolutie (1775-1783) vluchtten zo’n 50.000 Britse loyalisten van de Verenigde Staten naar Canada. Zij dreigden alsnog onder Amerikaanse heerschappij te komen toen er in 1812 een oorlog uitbrak tussen Engeland en de VS.
In 1807, na een geschil over het enteren van een schip, vuurde het Britse oorlogsschip Leopard op het Amerikaanse vaartuig Chesapeake. Volgens de Amerikanen kregen ze daarmee van de Britten de boodschap dat ze alleen in naam onafhankelijk waren.
In Europa woedde een hevige oorlog die een eind moest maken aan Napoleons heerschappij. Daar wilde de Amerikaanse president, Thomas Jefferson, zich buiten houden: onder zijn bewind werd het grondgebied van de VS verdubbeld, en de Amerikanen wilden zich wijden aan de opbouw van hun jonge natie. Groot-Brittannië wilde echter niets horen van dit neutraliteitsrecht. Als reactie daarop kondigde Jefferson een handelsembargo af.
Motieven
Napoleon begon op 22 juni 1812 een veldtocht naar Rusland. Vier dagen eerder verklaarde Amerika Engeland de oorlog. President Jefferson was inmiddels opgevolgd door James Madison. In zijn boodschap aan het Congres, het Amerikaanse parlement, noemde de nieuwe president als redenen voor de oorlogsverklaring dat de Britten Amerikaanse zeelieden ontvoerden –die gedwongen werden om op de Britse vloot te dienen–, de vrede en rechten van de Verenigde Staten verstoorden, Amerikaanse havens blokkeerden, handel van neutrale landen zoals Amerika met Europese landen verboden en de „wilden” (indianen) tot geweld tegen de Amerikanen aanzetten. Daar kwam bij dat de Britten in het westen van Noord-Amerika land koloniseerden en daarmee de VS voor de voeten liepen.
Madison wilde de indiaans-Britse coalitie breken en heel Canada veroveren of, zoals de Amerikanen het zagen, van de Britse heerschappij bevrijden. Daarom noemden ze de strijd de Tweede Onafhankelijkheidsoorlog.
Lang niet alle Amerikanen waren het eens met de oorlogsverklaring. De Senaat had die slechts met een meerderheid van negentien tegen dertien stemmen goedgekeurd. Vooral in het noordoosten, in New England, was de bevolking tegen een strijd met het moederland, en men weigerde troepen en geld beschikbaar te stellen.
Generaal Brock
De oorlog kwam langzaam op gang. Amerika had er eigenlijk geen geld voor, want het land was mede tot stand gekomen uit een antibelastingsentiment. Buitenlandse regeringen stonden niet te trappelen om het land een lening te verschaffen. De VS hadden ongeveer 22 schepen ter beschikking en het leger was sterk verwaarloosd. De Britten hadden 97 schepen, maar die waren nog nodig voor de strijd in Europa.
De Amerikanen dachten gemakkelijk te kunnen winnen, omdat Engeland door de Europese oorlog aan handen en voeten gebonden was. „We kunnen Canada veroveren zonder soldaten; stuur alleen officieren”, zei de minister van Defensie.
Herhaalde pogingen om de grensrivier de Niagara over te steken werden echter geblokkeerd door de gouverneur van Upper Canada (Ontario), generaal Isaäc Brock. Zijn leger bestond grotendeels uit lokale milities en indianen. Van de 1600 Amerikanen die wisten over te steken, werden er in de slag op Queenston Heights 1250 gedood, verwond of krijgsgevangen gemaakt. Aan Canadese zijde vielen slechts veertien doden, onder wie generaal Brock, naar wie in die omgeving later de universiteit van St. Catharines werd vernoemd.
Witte Huis plat
De Amerikanen kampten ook met logistieke problemen, en hun leiders waren niet allemaal bekwaam. Uiteindelijk drongen ze Canada binnen. Op 27 april 1813 brandden ze York plat. Dit was het latere Toronto, destijds het bestuurscentrum van Canada.
De Amerikanen wonnen ook de slag om het Eriemeer en verkregen daarmee de controle over de Grote Meren. Ook voor de Amerikaanse kust werd gevochten: toen Napoleons macht was gefnuikt, kon Engeland een groot deel van de vloot naar Noord-Amerika sturen. De Britten waren er niet op uit de VS terug te veroveren, maar ze wilden Canada niet kwijt en waren ook beducht voor prestigeverlies.
Een deel van de Canadese bevolking steunde de invasie, maar dat gold niet voor de loyalisten en de Franstaligen. Daarmee kregen de Amerikanen minder steun onder de bevolking dan ze hoopten.
Het Britse leger was kleiner dan het Amerikaanse, ongeveer 5000 man inclusief Canadezen, maar het was veel beter getraind. De Britten drongen tot diep in de VS door. In de nacht van 24 op 25 augustus 1814 bezetten ze Washington en brandden verschillende publieke gebouwen, waaronder het Witte Huis, plat.
Star-Spangled Banner
De Britten trokken verder en wilden havenstad Baltimore innemen. Een aanval vanuit zee mislukte, onder meer doordat de Amerikanen bij de ingang van de haven standhielden in Fort McHenry. De verdediging van het fort inspireerde Francis Scott Key tot een gedicht dat later op muziek werd gezet onder de titel ”The Star-Spangled Banner”. Het werd het volkslied van de Verenigde Staten.
In december 1814 en januari 1815 verdedigden de Amerikanen de stad New Orleans tegen een Britse aanval. Op 24 december 1814 werd de Vrede van Gent gesloten, maar dat nieuws bereikte New Orleans niet op tijd: op 8 januari raakten de troepen slaags. De Amerikanen wonnen de slag.
De slag bij New Orleans op 8 januari 1815, die werd uitgevochten omdat het nieuws van de vrede de troepen nog niet had bereikt. De Amerikanen wonnen de strijd. Foto Library of Congress
Op 17 februari ondertekenden de VS het verdrag. De Britten staakten het steunen van hun indiaanse bondgenoten, zodat de Amerikanen de kolonisering van het westen konden doorzetten. Andersom beloofden de VS Canada niet meer aan te vallen. En dat hebben ze ook nooit meer gedaan.
De oorlog resulteerde voor Amerika in 2260 gesneuvelden en 4505 gewonden, terwijl nog zo’n 15.000 mensen buiten het slagveld het leven verloren. De Britten betreurden 1600 doden door de strijd en 3321 door ziekten, terwijl er 3679 gewonden waren.
In militair opzicht had de oorlog geen winnaar. En in politiek opzicht ook niet: Amerika bekrachtigde met de oorlog zijn onafhankelijkheid en ontdeed zich definitief van de Britten, maar in Canada wordt de oorlog gezien als een bevestiging van zijn zelfstandig bestaan, los van de Verenigde Staten. Beide landen zien zich dus als winnaar, en in beide landen werd het nationaal gevoel erdoor aangewakkerd.
Canada verenigd
Zonder deze oorlog was Canada op den duur wellicht toch Amerikaans geworden, doordat er veel meer Amerikaanse kolonisten zouden zijn gekomen en doordat de bevolking sterk verdeeld was en weinig verwantschap met Engeland voelde. De oorlog verenigde de Franse en de Engelse kolonisten echter. Het nieuwe nationalistische gevoel leidde uiteindelijk tot de oprichting van de Canadese Confederatie, een Brits dominion.
Door de oorlog was er onder de Canadezen een diepgeworteld wantrouwen tegenover Amerikanen, die graag spraken over vrijheid en zelfbeschikking maar toch hadden geprobeerd Canada in handen te krijgen.
Voor de Amerikanen werd het afzijdig blijven van andermans oorlogen de politieke koers, vervat in de Monroedoctrine. Een eeuw later duurde het na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog dan ook even voordat de Verenigde Staten erbij betrokken raakten.
Bron: http://www.refdag.nl/acht(...)ada_in_1812_1_651274
[ Bericht 2% gewijzigd door Cobra4 op 18-06-2012 07:08:44 ]
Als Amerika de Oorlog van 1812 niet was begonnen, had het nu wellicht Canada in bezit gehad. Twee eeuwen geleden brak er in het gebied een oorlog uit waarvoor geen van de strijdende partijen klaar was, die door geen van beide werd gewonnen en die toch door beide als een overwinning wordt beschouwd.
Tijdens en vooral na de Amerikaanse Revolutie (1775-1783) vluchtten zo’n 50.000 Britse loyalisten van de Verenigde Staten naar Canada. Zij dreigden alsnog onder Amerikaanse heerschappij te komen toen er in 1812 een oorlog uitbrak tussen Engeland en de VS.
In 1807, na een geschil over het enteren van een schip, vuurde het Britse oorlogsschip Leopard op het Amerikaanse vaartuig Chesapeake. Volgens de Amerikanen kregen ze daarmee van de Britten de boodschap dat ze alleen in naam onafhankelijk waren.
In Europa woedde een hevige oorlog die een eind moest maken aan Napoleons heerschappij. Daar wilde de Amerikaanse president, Thomas Jefferson, zich buiten houden: onder zijn bewind werd het grondgebied van de VS verdubbeld, en de Amerikanen wilden zich wijden aan de opbouw van hun jonge natie. Groot-Brittannië wilde echter niets horen van dit neutraliteitsrecht. Als reactie daarop kondigde Jefferson een handelsembargo af.
Motieven
Napoleon begon op 22 juni 1812 een veldtocht naar Rusland. Vier dagen eerder verklaarde Amerika Engeland de oorlog. President Jefferson was inmiddels opgevolgd door James Madison. In zijn boodschap aan het Congres, het Amerikaanse parlement, noemde de nieuwe president als redenen voor de oorlogsverklaring dat de Britten Amerikaanse zeelieden ontvoerden –die gedwongen werden om op de Britse vloot te dienen–, de vrede en rechten van de Verenigde Staten verstoorden, Amerikaanse havens blokkeerden, handel van neutrale landen zoals Amerika met Europese landen verboden en de „wilden” (indianen) tot geweld tegen de Amerikanen aanzetten. Daar kwam bij dat de Britten in het westen van Noord-Amerika land koloniseerden en daarmee de VS voor de voeten liepen.
Madison wilde de indiaans-Britse coalitie breken en heel Canada veroveren of, zoals de Amerikanen het zagen, van de Britse heerschappij bevrijden. Daarom noemden ze de strijd de Tweede Onafhankelijkheidsoorlog.
Lang niet alle Amerikanen waren het eens met de oorlogsverklaring. De Senaat had die slechts met een meerderheid van negentien tegen dertien stemmen goedgekeurd. Vooral in het noordoosten, in New England, was de bevolking tegen een strijd met het moederland, en men weigerde troepen en geld beschikbaar te stellen.
Generaal Brock
De oorlog kwam langzaam op gang. Amerika had er eigenlijk geen geld voor, want het land was mede tot stand gekomen uit een antibelastingsentiment. Buitenlandse regeringen stonden niet te trappelen om het land een lening te verschaffen. De VS hadden ongeveer 22 schepen ter beschikking en het leger was sterk verwaarloosd. De Britten hadden 97 schepen, maar die waren nog nodig voor de strijd in Europa.
De Amerikanen dachten gemakkelijk te kunnen winnen, omdat Engeland door de Europese oorlog aan handen en voeten gebonden was. „We kunnen Canada veroveren zonder soldaten; stuur alleen officieren”, zei de minister van Defensie.
Herhaalde pogingen om de grensrivier de Niagara over te steken werden echter geblokkeerd door de gouverneur van Upper Canada (Ontario), generaal Isaäc Brock. Zijn leger bestond grotendeels uit lokale milities en indianen. Van de 1600 Amerikanen die wisten over te steken, werden er in de slag op Queenston Heights 1250 gedood, verwond of krijgsgevangen gemaakt. Aan Canadese zijde vielen slechts veertien doden, onder wie generaal Brock, naar wie in die omgeving later de universiteit van St. Catharines werd vernoemd.
Witte Huis plat
De Amerikanen kampten ook met logistieke problemen, en hun leiders waren niet allemaal bekwaam. Uiteindelijk drongen ze Canada binnen. Op 27 april 1813 brandden ze York plat. Dit was het latere Toronto, destijds het bestuurscentrum van Canada.
De Amerikanen wonnen ook de slag om het Eriemeer en verkregen daarmee de controle over de Grote Meren. Ook voor de Amerikaanse kust werd gevochten: toen Napoleons macht was gefnuikt, kon Engeland een groot deel van de vloot naar Noord-Amerika sturen. De Britten waren er niet op uit de VS terug te veroveren, maar ze wilden Canada niet kwijt en waren ook beducht voor prestigeverlies.
Een deel van de Canadese bevolking steunde de invasie, maar dat gold niet voor de loyalisten en de Franstaligen. Daarmee kregen de Amerikanen minder steun onder de bevolking dan ze hoopten.
Het Britse leger was kleiner dan het Amerikaanse, ongeveer 5000 man inclusief Canadezen, maar het was veel beter getraind. De Britten drongen tot diep in de VS door. In de nacht van 24 op 25 augustus 1814 bezetten ze Washington en brandden verschillende publieke gebouwen, waaronder het Witte Huis, plat.
Star-Spangled Banner
De Britten trokken verder en wilden havenstad Baltimore innemen. Een aanval vanuit zee mislukte, onder meer doordat de Amerikanen bij de ingang van de haven standhielden in Fort McHenry. De verdediging van het fort inspireerde Francis Scott Key tot een gedicht dat later op muziek werd gezet onder de titel ”The Star-Spangled Banner”. Het werd het volkslied van de Verenigde Staten.
In december 1814 en januari 1815 verdedigden de Amerikanen de stad New Orleans tegen een Britse aanval. Op 24 december 1814 werd de Vrede van Gent gesloten, maar dat nieuws bereikte New Orleans niet op tijd: op 8 januari raakten de troepen slaags. De Amerikanen wonnen de slag.
De slag bij New Orleans op 8 januari 1815, die werd uitgevochten omdat het nieuws van de vrede de troepen nog niet had bereikt. De Amerikanen wonnen de strijd. Foto Library of Congress
Op 17 februari ondertekenden de VS het verdrag. De Britten staakten het steunen van hun indiaanse bondgenoten, zodat de Amerikanen de kolonisering van het westen konden doorzetten. Andersom beloofden de VS Canada niet meer aan te vallen. En dat hebben ze ook nooit meer gedaan.
De oorlog resulteerde voor Amerika in 2260 gesneuvelden en 4505 gewonden, terwijl nog zo’n 15.000 mensen buiten het slagveld het leven verloren. De Britten betreurden 1600 doden door de strijd en 3321 door ziekten, terwijl er 3679 gewonden waren.
In militair opzicht had de oorlog geen winnaar. En in politiek opzicht ook niet: Amerika bekrachtigde met de oorlog zijn onafhankelijkheid en ontdeed zich definitief van de Britten, maar in Canada wordt de oorlog gezien als een bevestiging van zijn zelfstandig bestaan, los van de Verenigde Staten. Beide landen zien zich dus als winnaar, en in beide landen werd het nationaal gevoel erdoor aangewakkerd.
Canada verenigd
Zonder deze oorlog was Canada op den duur wellicht toch Amerikaans geworden, doordat er veel meer Amerikaanse kolonisten zouden zijn gekomen en doordat de bevolking sterk verdeeld was en weinig verwantschap met Engeland voelde. De oorlog verenigde de Franse en de Engelse kolonisten echter. Het nieuwe nationalistische gevoel leidde uiteindelijk tot de oprichting van de Canadese Confederatie, een Brits dominion.
Door de oorlog was er onder de Canadezen een diepgeworteld wantrouwen tegenover Amerikanen, die graag spraken over vrijheid en zelfbeschikking maar toch hadden geprobeerd Canada in handen te krijgen.
Voor de Amerikanen werd het afzijdig blijven van andermans oorlogen de politieke koers, vervat in de Monroedoctrine. Een eeuw later duurde het na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog dan ook even voordat de Verenigde Staten erbij betrokken raakten.
Bron: http://www.refdag.nl/acht(...)ada_in_1812_1_651274
[ Bericht 2% gewijzigd door Cobra4 op 18-06-2012 07:08:44 ]
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Vierhonderd jaar grachtengordel: Stinkende maagd in Amsterdam
„Een meesterwerk van menselijk genie”, vindt Unesco de grachtengordel, die al 400 jaar rond het oude centrum van Amsterdam ligt. Maar in de eerste jaren waren de onwelriekende kanalen nog niet zo populair. „De schone maagd Amsterdam stinkt uit haar mond.”
Het is nooit ruim geweest langs de Amsterdamse grachten, maar het uitdijende wagenpark van de hoofdstad maakt het er steeds krapper. Voetgangers manoeuvreren rond bouwsteigers, bestelbusjes wachten op langsfietsende gezinnen –met fietshelm– en cabrio’s zoeken eindeloos naar een parkeerplaats. Dat is de grachtengordel van nu: voor Jaguar en bakfiets.
Het 400 jaar oude gebied sleepte in 2010 de hoogste gebiedsonderscheiding ter wereld binnen: de Unescowerelderfgoedlijst. Financieel gewin geeft dat niet, eerder nieuwe verplichtingen. Werelderfgoed laat je tenslotte niet zomaar verslommeren of ten prooi vallen aan gretige projectontwikkelaars.
Architectuurhistoricus Erik Mattie is een van de hoeders van de grachtengordel, werkzaam bij de afdeling ruimelijk beleid van het Amsterdamse stadsdeel Centrum. Samen met Bureau Monumentenzorg Amsterdam (BMA) waken deze ambtenaren over de authenticiteit van de grachtengordel.
En dat is nodig ook. Een paar duizend panden staan er in dit gebied, waarvan alle eigenaren zo hun wensen hebben. En niet iedereen blijkt veel op te hebben met de geschiedenis achter al dat oude steen.
Ter illustratie laat Mattie een serie panden aan het eind van de Herengracht zien. De rij bestaat uit vier oude, van elkaar verschillende gevels. Erachter is echter alles weggebroken. „Je ziet mensen zo achter de ramen van het ene gebouw in het andere lopen. Dat is niet zoals we het graag zien.”
Maar het kwaad is al geschied, dus moet ook het stadsdeel praktisch meedenken. Het enorme pand dat achter de vier gevels huist, vroeger een bank, mag nu een hotel worden. Met vijf sterren, zoals dat op de Herengracht –de chicste van de drie grachten– hoort.
Hout is goud
De geschiedenis van de gordel gaat terug naar de zestiende eeuw, als Amsterdam door een samenloop van omstandigheden in trek raakt als handelsplaats. Niet het minst door het oorlogsgeweld in de Zuidelijke Nederlanden, nu België, tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Veel rijke kooplieden uit Antwerpen trekken naar de nederzetting aan de Amstel, die veilig achter de Hollandse Waterlinie ligt.
Daar brengt de handel op Oost-Indië, maar ook de wereldwijde houthandel veel geld in het laatje: ”Hout is goud”, luidt het gezegde. De stad kraakt al snel in zijn voegen, in dit geval: de Singel.
En dus besluit het stadsbestuur begin zeventiende eeuw tot de zogeheten ”derde en vierde uitleg”: twee fases waarin Amsterdam zijn omvang meer dan verdubbelt – binnen nieuwe, veilige vestingwallen. Het werk start in 1612 tijdens het Twaalfjarig Bestand, en eindigt ruim vijftig jaar later.
Een halvemaan van grachten ligt dan rond het centrum gedrapeerd. Een ongekend groot project voor de stad „gebouwd op palen.”
Rozengeur
Steden groeiden in die tijd op twee manieren, legt Mattie uit: „Als de welvaart en de bevolking toenamen, ontstond er rond de kern soms een organische uitbreiding. Op die manier kwamen de eerste woningen van de Amsterdamse Jordaan, ten westen van het oude centrum, tot stand. Langs de poldersloten waren allerlei bouwsels, tuinen en bedrijfjes gevestigd.”
De grachtengordel is een typisch voorbeeld van een tekentafelontwerp, wat vooral op oude kaarten goed te zien is: de halvemaan wordt met regelmaat doorkruist door radiaalwegen, zoals de Vijzelstraat, die vanuit het centrum naar buiten leiden. Die toegangswegen waren vooral voor de ambachten en de winkels.
Een supermoderne stad dus, zegt Mattie. „Er gold zelfs het park-and-rideprincipe: achter de poorten van de stad moesten vrachtkoetsen op pleinen parkeren. Hun lading werd daar overgeladen op grote sledes.”
Hoe modern ook, het was geen rozengeur en maneschijn rondom de grachten. Alle riolering kwam op het grachtwater uit en dat rook je, zegt Mattie: „Zeker in de warme zomertijd. Het gezegde ging dan ook: „Amsterdam is een schone maagd, maar ze stinkt wel uit haar mond.””
Mattie: „Daar was toen overigens niemand verwonderd over. Een stad was niet zozeer een plek waar het groen en schoon was. Er moest vooral geld worden verdiend. Havens en bedrijventerreinen werden ingepland, parken niet.”
Wat weer niet wil zeggen dat het groen totaal ontbrak: langs de grachten werden stelselmatig lindebomen geplant –inmiddels vervangen door iepen–, voor die tijd tamelijk vernieuwend. Berlijn nam het later over, langs Unter den Linden.
Ook de kerken kregen een belangrijk plaats binnen de grachtengordel. „De Westerkerk, Noorderkerk, Amstelkerk en Oosterkerk staan allemaal langs dezelfde concentrische route, gemakkelijk te bereiken via de Kerkstraat.”
Pimpen
De opvattingen over wat mooi en goed is voor de grachtengordel variëren al 400 jaar. Mattie wijst op een 17e-eeuws gebouw met rijke ornamenten. „Men vond dat in die tijd maar niets. Alleen een parvenu deed dat: zo’n nieuwe rijke van die tijd.”
Maar nu? Een pand vernielen mag niet, maar al te veel pimpen is ook weer niet de bedoeling. Mensen die een ‘gewoon’ pand alsnog een statige look willen geven, dat vindt Mattie ook maar niets: „Volksverlakkerij.”
Stadsdeel Centrum stelt ook strenge regels aan nieuwe hotels in de grachtengordel. „Er mogen zeker geen nieuwe backpackersplaatsen bijkomen, hooguit nog soms een vijfsterrenhotel.”
Een –in meer dan één opzicht– conservatieve baan als die van Mattie levert ook nogal wat tegengas op. Met name van degenen die graag meer vrijheid willen om hun projecten in dit stuk centrum te ontplooien. Werelderfgoed is leuk, klinkt het dan, „maar de binnenstad moet geen museum worden.”
Maar Mattie vindt niet dat zijn werk als hinderlijk moet worden gezien. „Wat wij doen is geen koeioneren, het heeft zijn basis in de geschiedenis van wet en regelgeving. Aan de andere kant: musea hebben ook geen statische collecties meer, het zijn dynamische instituten geworden. Zo proberen we Amsterdam ook te zien.”
Heren gaan voor
De binnenste gracht werd in de zestiende eeuw als de belangrijkste gezien, en die kreeg dan ook de naam Herengracht. Daarna pas volgden Keizersgracht en Prinsengracht. „Hiermee wilden de ontwerpers iets aangeven”, zegt architectuurhistoricus Erik Mattie. „De heren, de rijke burgers van Amsterdam, stonden in eigen ogen ver boven de prinsen en keizers, die in Amsterdam geen enkele rol van betekenis hadden.” Het geeft iets aan van de onafhankelijke positie die de stad op dat moment inneemt binnen het land en in de wereldhandel. „Overigens was er ooit sprake van dat alleen Heren- en Prinsengracht zouden worden gegraven. De Keizersgracht is er als het ware later tussengeschoven.”
Bron: http://www.refdag.nl/acht(...)n_amsterdam_1_651567
„Een meesterwerk van menselijk genie”, vindt Unesco de grachtengordel, die al 400 jaar rond het oude centrum van Amsterdam ligt. Maar in de eerste jaren waren de onwelriekende kanalen nog niet zo populair. „De schone maagd Amsterdam stinkt uit haar mond.”
Het is nooit ruim geweest langs de Amsterdamse grachten, maar het uitdijende wagenpark van de hoofdstad maakt het er steeds krapper. Voetgangers manoeuvreren rond bouwsteigers, bestelbusjes wachten op langsfietsende gezinnen –met fietshelm– en cabrio’s zoeken eindeloos naar een parkeerplaats. Dat is de grachtengordel van nu: voor Jaguar en bakfiets.
Het 400 jaar oude gebied sleepte in 2010 de hoogste gebiedsonderscheiding ter wereld binnen: de Unescowerelderfgoedlijst. Financieel gewin geeft dat niet, eerder nieuwe verplichtingen. Werelderfgoed laat je tenslotte niet zomaar verslommeren of ten prooi vallen aan gretige projectontwikkelaars.
Architectuurhistoricus Erik Mattie is een van de hoeders van de grachtengordel, werkzaam bij de afdeling ruimelijk beleid van het Amsterdamse stadsdeel Centrum. Samen met Bureau Monumentenzorg Amsterdam (BMA) waken deze ambtenaren over de authenticiteit van de grachtengordel.
En dat is nodig ook. Een paar duizend panden staan er in dit gebied, waarvan alle eigenaren zo hun wensen hebben. En niet iedereen blijkt veel op te hebben met de geschiedenis achter al dat oude steen.
Ter illustratie laat Mattie een serie panden aan het eind van de Herengracht zien. De rij bestaat uit vier oude, van elkaar verschillende gevels. Erachter is echter alles weggebroken. „Je ziet mensen zo achter de ramen van het ene gebouw in het andere lopen. Dat is niet zoals we het graag zien.”
Maar het kwaad is al geschied, dus moet ook het stadsdeel praktisch meedenken. Het enorme pand dat achter de vier gevels huist, vroeger een bank, mag nu een hotel worden. Met vijf sterren, zoals dat op de Herengracht –de chicste van de drie grachten– hoort.
Hout is goud
De geschiedenis van de gordel gaat terug naar de zestiende eeuw, als Amsterdam door een samenloop van omstandigheden in trek raakt als handelsplaats. Niet het minst door het oorlogsgeweld in de Zuidelijke Nederlanden, nu België, tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Veel rijke kooplieden uit Antwerpen trekken naar de nederzetting aan de Amstel, die veilig achter de Hollandse Waterlinie ligt.
Daar brengt de handel op Oost-Indië, maar ook de wereldwijde houthandel veel geld in het laatje: ”Hout is goud”, luidt het gezegde. De stad kraakt al snel in zijn voegen, in dit geval: de Singel.
En dus besluit het stadsbestuur begin zeventiende eeuw tot de zogeheten ”derde en vierde uitleg”: twee fases waarin Amsterdam zijn omvang meer dan verdubbelt – binnen nieuwe, veilige vestingwallen. Het werk start in 1612 tijdens het Twaalfjarig Bestand, en eindigt ruim vijftig jaar later.
Een halvemaan van grachten ligt dan rond het centrum gedrapeerd. Een ongekend groot project voor de stad „gebouwd op palen.”
Rozengeur
Steden groeiden in die tijd op twee manieren, legt Mattie uit: „Als de welvaart en de bevolking toenamen, ontstond er rond de kern soms een organische uitbreiding. Op die manier kwamen de eerste woningen van de Amsterdamse Jordaan, ten westen van het oude centrum, tot stand. Langs de poldersloten waren allerlei bouwsels, tuinen en bedrijfjes gevestigd.”
De grachtengordel is een typisch voorbeeld van een tekentafelontwerp, wat vooral op oude kaarten goed te zien is: de halvemaan wordt met regelmaat doorkruist door radiaalwegen, zoals de Vijzelstraat, die vanuit het centrum naar buiten leiden. Die toegangswegen waren vooral voor de ambachten en de winkels.
Een supermoderne stad dus, zegt Mattie. „Er gold zelfs het park-and-rideprincipe: achter de poorten van de stad moesten vrachtkoetsen op pleinen parkeren. Hun lading werd daar overgeladen op grote sledes.”
Hoe modern ook, het was geen rozengeur en maneschijn rondom de grachten. Alle riolering kwam op het grachtwater uit en dat rook je, zegt Mattie: „Zeker in de warme zomertijd. Het gezegde ging dan ook: „Amsterdam is een schone maagd, maar ze stinkt wel uit haar mond.””
Mattie: „Daar was toen overigens niemand verwonderd over. Een stad was niet zozeer een plek waar het groen en schoon was. Er moest vooral geld worden verdiend. Havens en bedrijventerreinen werden ingepland, parken niet.”
Wat weer niet wil zeggen dat het groen totaal ontbrak: langs de grachten werden stelselmatig lindebomen geplant –inmiddels vervangen door iepen–, voor die tijd tamelijk vernieuwend. Berlijn nam het later over, langs Unter den Linden.
Ook de kerken kregen een belangrijk plaats binnen de grachtengordel. „De Westerkerk, Noorderkerk, Amstelkerk en Oosterkerk staan allemaal langs dezelfde concentrische route, gemakkelijk te bereiken via de Kerkstraat.”
Pimpen
De opvattingen over wat mooi en goed is voor de grachtengordel variëren al 400 jaar. Mattie wijst op een 17e-eeuws gebouw met rijke ornamenten. „Men vond dat in die tijd maar niets. Alleen een parvenu deed dat: zo’n nieuwe rijke van die tijd.”
Maar nu? Een pand vernielen mag niet, maar al te veel pimpen is ook weer niet de bedoeling. Mensen die een ‘gewoon’ pand alsnog een statige look willen geven, dat vindt Mattie ook maar niets: „Volksverlakkerij.”
Stadsdeel Centrum stelt ook strenge regels aan nieuwe hotels in de grachtengordel. „Er mogen zeker geen nieuwe backpackersplaatsen bijkomen, hooguit nog soms een vijfsterrenhotel.”
Een –in meer dan één opzicht– conservatieve baan als die van Mattie levert ook nogal wat tegengas op. Met name van degenen die graag meer vrijheid willen om hun projecten in dit stuk centrum te ontplooien. Werelderfgoed is leuk, klinkt het dan, „maar de binnenstad moet geen museum worden.”
Maar Mattie vindt niet dat zijn werk als hinderlijk moet worden gezien. „Wat wij doen is geen koeioneren, het heeft zijn basis in de geschiedenis van wet en regelgeving. Aan de andere kant: musea hebben ook geen statische collecties meer, het zijn dynamische instituten geworden. Zo proberen we Amsterdam ook te zien.”
Heren gaan voor
De binnenste gracht werd in de zestiende eeuw als de belangrijkste gezien, en die kreeg dan ook de naam Herengracht. Daarna pas volgden Keizersgracht en Prinsengracht. „Hiermee wilden de ontwerpers iets aangeven”, zegt architectuurhistoricus Erik Mattie. „De heren, de rijke burgers van Amsterdam, stonden in eigen ogen ver boven de prinsen en keizers, die in Amsterdam geen enkele rol van betekenis hadden.” Het geeft iets aan van de onafhankelijke positie die de stad op dat moment inneemt binnen het land en in de wereldhandel. „Overigens was er ooit sprake van dat alleen Heren- en Prinsengracht zouden worden gegraven. De Keizersgracht is er als het ware later tussengeschoven.”
Bron: http://www.refdag.nl/acht(...)n_amsterdam_1_651567
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Australische Aboriginalkunst is 28.000 jaar oud
Kunst op gesteente van de Aboriginals dat in een verlaten gebied van Australië is gevonden, is volgens deskundigen zeker 28.000 jaar oud.
Archeologen vonden de 'steenkunst' in een ontoegankelijk gebied in Arnhem Land in het noorden van het land en hebben met behulp van koolstofdatering vastgesteld dat het om een van de oudste kunstuitingen ter wereld gaat.
'Wat onder meer uniek aan dit fragment is, is dat het met houtskool is getekend, waardoor we het meteen konden dateren", zegt archeoloog en hoogleraar Bryce Barker.
De grottekeningen in het Franse Chauvet zijn ouder dan 30.000 jaar en die in het noorden van Spanje 40.000 jaar. 'We zijn ervan overtuigd dat we nog oudere tekeningen zullen vinden, want we weten dat de Aboriginals deze plek 45.000 jaar geleden in gebruik namen.'
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)8-000-jaar-oud.dhtml
Kunst op gesteente van de Aboriginals dat in een verlaten gebied van Australië is gevonden, is volgens deskundigen zeker 28.000 jaar oud.
Archeologen vonden de 'steenkunst' in een ontoegankelijk gebied in Arnhem Land in het noorden van het land en hebben met behulp van koolstofdatering vastgesteld dat het om een van de oudste kunstuitingen ter wereld gaat.
'Wat onder meer uniek aan dit fragment is, is dat het met houtskool is getekend, waardoor we het meteen konden dateren", zegt archeoloog en hoogleraar Bryce Barker.
De grottekeningen in het Franse Chauvet zijn ouder dan 30.000 jaar en die in het noorden van Spanje 40.000 jaar. 'We zijn ervan overtuigd dat we nog oudere tekeningen zullen vinden, want we weten dat de Aboriginals deze plek 45.000 jaar geleden in gebruik namen.'
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)8-000-jaar-oud.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
18-06-2012
Botje van Johannes de Doper’ stamt inderdaad uit eerste eeuw
Wetenschappers hebben een bot dat ooit deel uit zou hebben gemaakt van het lichaam van Johannes de Doper gedateerd. En het blijkt inderdaad uit de eerste eeuw te stammen.
Het bot werd – samen met andere botten – in 2010 in Bulgarije teruggevonden. Het bevond zich onder een oude kerk die weer op het eilandje Sveti Ivan stond. Sveti Ivan betekent Heilige Johannes. Bij de resten werd ook een doosje aangetroffen met daarop een tekst in oud Grieks. In die tekst wordt de naam Johannes de Doper genoemd. Ook wordt er gesproken over een feestdag en wordt God in de tekst gevraagd om hulp voor de dienaar Thomas.
Johannes de Doper
En zo ontstond het idee dat de botten wellicht van Johannes de Doper zijn en dat deze door Thomas naar het eiland zijn gebracht. Het doosje lijkt gemaakt te zijn in Kappadocië, een gebied in het hedendaagse Turkije. Waarschijnlijk kwamen de botten uit de oude Turkse stad Antioch, waar de rechterhand van Johannes tot de tiende eeuw lag opgeslagen.
Wie was Johannes de Doper?
Johannes de Doper was volgens de Bijbel de zoon van Elisabeth en Zacharias. Hij werd kort voor Jezus geboren en kreeg van God de taak om de wereld als een profeet voor te bereiden op de komst van Jezus. Johannes de Doper en Jezus ontmoetten elkaar regelmatig: zo was het Johannes die Jezus doopte. Johannes de Doper werd volgens de Bijbel door Herodus onthoofd.
Leeftijd
Het is heel lastig om vast te stellen of de botten echt aan Johannes de Doper hebben toebehoord. Maar door de leeftijd van de botten vast te stellen, kon wel worden bepaald of ze uit de juiste tijd stamden. Onderzoekers van de universiteit van Oxford probeerden de botten te dateren. Drie van de vier bleken daarvoor ongeschikt. En dus werd uiteindelijk alleen een botje uit de hand gedateerd.
Verrassend
En dat botje bleek uit de eerste eeuw te stammen. Oftewel: uit de eeuw waarin Johannes de Doper leefde. “We waren verbaasd toen de koolstofdatering deze leeftijd opleverde,” vertelt onderzoeker Thomas Higham. “We hadden verwacht dat de botten minder oud zouden zijn: misschien uit de derde of vierde eeuw.”
DNA
Wetenschappers van de universiteit van Kopenhagen brachten ook het mitochandriaal DNA in kaart. Daarbij stuitten ze op een groep genen die het meest voorkomt in het nabije oosten, oftewel de regio waar Johannes de Doper vandaan kwam. Ook stellen ze op basis van het DNA vast dat de botten hoogstwaarschijnlijk aan een man toebehoorden. “Natuurlijk bewijst dit niet dat dit de resten van Johannes de Doper zijn, maar het weerspreekt die theorie ook niet,” benadrukt onderzoeker Hannes Schroeder.
Het is twijfelachtig of we ooit nog in staat zullen zijn om met zekerheid te stellen dat deze resten aan Johannes de Doper toebehoorden. Heel misschien in de toekomst als er nieuw bewijs opduikt. Bijvoorbeeld historische documenten waarin de overdracht van de relieken aan de Bulgaarse kerk beschreven staat.
(scientias.nl)
Botje van Johannes de Doper’ stamt inderdaad uit eerste eeuw
Wetenschappers hebben een bot dat ooit deel uit zou hebben gemaakt van het lichaam van Johannes de Doper gedateerd. En het blijkt inderdaad uit de eerste eeuw te stammen.
Het bot werd – samen met andere botten – in 2010 in Bulgarije teruggevonden. Het bevond zich onder een oude kerk die weer op het eilandje Sveti Ivan stond. Sveti Ivan betekent Heilige Johannes. Bij de resten werd ook een doosje aangetroffen met daarop een tekst in oud Grieks. In die tekst wordt de naam Johannes de Doper genoemd. Ook wordt er gesproken over een feestdag en wordt God in de tekst gevraagd om hulp voor de dienaar Thomas.
Johannes de Doper
En zo ontstond het idee dat de botten wellicht van Johannes de Doper zijn en dat deze door Thomas naar het eiland zijn gebracht. Het doosje lijkt gemaakt te zijn in Kappadocië, een gebied in het hedendaagse Turkije. Waarschijnlijk kwamen de botten uit de oude Turkse stad Antioch, waar de rechterhand van Johannes tot de tiende eeuw lag opgeslagen.
Wie was Johannes de Doper?
Johannes de Doper was volgens de Bijbel de zoon van Elisabeth en Zacharias. Hij werd kort voor Jezus geboren en kreeg van God de taak om de wereld als een profeet voor te bereiden op de komst van Jezus. Johannes de Doper en Jezus ontmoetten elkaar regelmatig: zo was het Johannes die Jezus doopte. Johannes de Doper werd volgens de Bijbel door Herodus onthoofd.
Leeftijd
Het is heel lastig om vast te stellen of de botten echt aan Johannes de Doper hebben toebehoord. Maar door de leeftijd van de botten vast te stellen, kon wel worden bepaald of ze uit de juiste tijd stamden. Onderzoekers van de universiteit van Oxford probeerden de botten te dateren. Drie van de vier bleken daarvoor ongeschikt. En dus werd uiteindelijk alleen een botje uit de hand gedateerd.
Verrassend
En dat botje bleek uit de eerste eeuw te stammen. Oftewel: uit de eeuw waarin Johannes de Doper leefde. “We waren verbaasd toen de koolstofdatering deze leeftijd opleverde,” vertelt onderzoeker Thomas Higham. “We hadden verwacht dat de botten minder oud zouden zijn: misschien uit de derde of vierde eeuw.”
DNA
Wetenschappers van de universiteit van Kopenhagen brachten ook het mitochandriaal DNA in kaart. Daarbij stuitten ze op een groep genen die het meest voorkomt in het nabije oosten, oftewel de regio waar Johannes de Doper vandaan kwam. Ook stellen ze op basis van het DNA vast dat de botten hoogstwaarschijnlijk aan een man toebehoorden. “Natuurlijk bewijst dit niet dat dit de resten van Johannes de Doper zijn, maar het weerspreekt die theorie ook niet,” benadrukt onderzoeker Hannes Schroeder.
Het is twijfelachtig of we ooit nog in staat zullen zijn om met zekerheid te stellen dat deze resten aan Johannes de Doper toebehoorden. Heel misschien in de toekomst als er nieuw bewijs opduikt. Bijvoorbeeld historische documenten waarin de overdracht van de relieken aan de Bulgaarse kerk beschreven staat.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-06-2012
Zeldzaam portret van Louis XI in Parijs te zien
Een portret van Lodewijk XI, voor zover bekend het enige dat van hem geschilderd werd terwijl hij in leven was, wordt tot woensdagavond bij Sotheby's in Parijs tentoongesteld, voordat het op 4 juli in Londen geveild wordt, zo heeft het veilinghuis gemeld. Het schilderij, dat tussen 500.000 en 750.000 euro geschat wordt, werd in 1470 gemaakt.
Lodewijk XI, bijgenaamd de Voorzichtige, heerste tussen 1461 en 1483 over Frankrijk. De koning staat op het schilderij in profiel afgebeeld en draagt de halsketting van de Orde van Sint-Michiel.
Het olieverfschilderij, dat door een anonieme Franse kunstenaar werd geschilderd, heeft een opschrift dat blijkbaar in de 19de eeuw werd toegevoegd en preciseert dat Lodewijk XI het portret aan zijn kamerheer en ambassadeur schonk, Rigaud d'Aureille, baron van Villaneuve (1455-1517).
Volgens Sotheby's is het schilderij van buitengewoon historisch belang en bleef het tot de 19de eeuw in de collecties van het kasteel van Villaneuve-Lembron.
(HLN)
Zeldzaam portret van Louis XI in Parijs te zien
Een portret van Lodewijk XI, voor zover bekend het enige dat van hem geschilderd werd terwijl hij in leven was, wordt tot woensdagavond bij Sotheby's in Parijs tentoongesteld, voordat het op 4 juli in Londen geveild wordt, zo heeft het veilinghuis gemeld. Het schilderij, dat tussen 500.000 en 750.000 euro geschat wordt, werd in 1470 gemaakt.
Lodewijk XI, bijgenaamd de Voorzichtige, heerste tussen 1461 en 1483 over Frankrijk. De koning staat op het schilderij in profiel afgebeeld en draagt de halsketting van de Orde van Sint-Michiel.
Het olieverfschilderij, dat door een anonieme Franse kunstenaar werd geschilderd, heeft een opschrift dat blijkbaar in de 19de eeuw werd toegevoegd en preciseert dat Lodewijk XI het portret aan zijn kamerheer en ambassadeur schonk, Rigaud d'Aureille, baron van Villaneuve (1455-1517).
Volgens Sotheby's is het schilderij van buitengewoon historisch belang en bleef het tot de 19de eeuw in de collecties van het kasteel van Villaneuve-Lembron.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Fossielen van parende schildpadden gevonden
Duitse paleontologen hebben negen fossielen van parende schildpadden gevonden. Ze zijn 47 miljoen jaar geleden tijdens de daad waarschijnlijk in giftige wateren terechtgekomen en doodgegaan.
Dat schrijven de onderzoekers in de nieuwste editie van het wetenschapsblad Biology Letters van de Britse Royal Society.
De versteende overblijfselen werden gevonden bij Darmstadt, ten zuiden van Frankfurt, in de vermaarde Messel-afgraving, waar al veel meer belangrijke paleontologische ontdekkingen zijn gedaan.
'De kans dat beide partners tegelijk sterven is erg klein, dat beide partners daarna bewaard blijven is nog onwaarschijnlijker', zegt wetenschapper Walter Joyce.
Het gaat om fossielen van de uitgestorven schildpadsoort Allaeochelys crassesculpta. Zijn nauwste nog levende verwant is vermoedelijk de Carettochelys insculpta, een aanmerkelijk grotere soort die rondom noord-Australië en Papoea Nieuw-Guinea wordt aangetroffen.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)adden-gevonden.dhtml
Duitse paleontologen hebben negen fossielen van parende schildpadden gevonden. Ze zijn 47 miljoen jaar geleden tijdens de daad waarschijnlijk in giftige wateren terechtgekomen en doodgegaan.
Dat schrijven de onderzoekers in de nieuwste editie van het wetenschapsblad Biology Letters van de Britse Royal Society.
De versteende overblijfselen werden gevonden bij Darmstadt, ten zuiden van Frankfurt, in de vermaarde Messel-afgraving, waar al veel meer belangrijke paleontologische ontdekkingen zijn gedaan.
'De kans dat beide partners tegelijk sterven is erg klein, dat beide partners daarna bewaard blijven is nog onwaarschijnlijker', zegt wetenschapper Walter Joyce.
Het gaat om fossielen van de uitgestorven schildpadsoort Allaeochelys crassesculpta. Zijn nauwste nog levende verwant is vermoedelijk de Carettochelys insculpta, een aanmerkelijk grotere soort die rondom noord-Australië en Papoea Nieuw-Guinea wordt aangetroffen.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)adden-gevonden.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Servië in greep van mammoetkoorts
Mammoetengekte in Servië: het land zou opeens eigenaar zijn van een heuse 'mammoetenvallei'. Zeker twintig mammoeten had men er gevonden, zo zong het gisteren wereldwijd rond; het eerste 'mammoetenkerkhof' ter wereld.
De werkelijkheid is wat bescheidener: na zware regenval kwamen er vijf plekken bloot te liggen met daarin grote botten die vermoedelijk van mammoeten zijn. Nog steeds een 'spectaculaire vondst', zegt mammoetenkenner Dick Mol. 'Van dit soort vondsten kennen we er maar weinig. Het meeste materiaal komt onder de zeespiegel vandaan.'
De resten kwamen aan het licht in een bruinkoolgroeve in Kostolac, zo'n 90 kilometer ten oosten van Belgrado. In 2009 werd in dezelfde groeve een zeer goed bewaard gebleven mammoetenskelet gevonden. 'Door de knieën gezakt. Echt nog in de doodspositie', vertelt Mol, die het fossiel in een vakblad beschreef.
En nu dus vijf stuks tegelijk. Mammoeten worden vaker gezamenlijk gevonden, doorgaans op plekken waar een kudde door een natuurramp werd overrompeld. Hoe dat zit bij Kostolac is minder duidelijk, zegt Mol. 'Het lijkt erop dat deze dieren van recenter datum zijn dan de vorige mammoet, omdat ze in een hogere aardlaag zitten.' Dat zou betekenen dat de dieren niet in één keer zijn gestorven, maar verspreid over misschien wel honderdduizenden jaren.
Evolutie
Als er in Kostolac echt vijf mammoeten uit de grond steken, kan dat licht werpen op hoe de mammoet zich verspreidde over de wereld en, misschien, hoe het dier evolueerde. 'Als dit bijvoorbeeld wolharige mammoeten zijn, kan dat erop duiden dat de evolutie van de mammoet zich ook op de Balkan heeft afgespeeld,' zegt Mol.
En de opwinding over een 'vallei der mammoeten'? Mol houdt het maar op het enthousiasme van archeoloog Miomir Korac, die in de buurt werkt aan een Romeinse opgraving en daardoor toevallig bij de ontdekking betrokken raakte. Van de mammoet uit 2009 dacht Korac dat het om ging om een zuidelijke vrouwtjesmammoet van vijf miljoen jaar oud. 'Daarin heb ik hem toch een beetje moeten teleurstellen', zegt Mol. Het bleek te gaan om een mannetje, een andere soort, en van veel recenter datum bovendien.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)-mammoetkoorts.dhtml
Mammoetengekte in Servië: het land zou opeens eigenaar zijn van een heuse 'mammoetenvallei'. Zeker twintig mammoeten had men er gevonden, zo zong het gisteren wereldwijd rond; het eerste 'mammoetenkerkhof' ter wereld.
De werkelijkheid is wat bescheidener: na zware regenval kwamen er vijf plekken bloot te liggen met daarin grote botten die vermoedelijk van mammoeten zijn. Nog steeds een 'spectaculaire vondst', zegt mammoetenkenner Dick Mol. 'Van dit soort vondsten kennen we er maar weinig. Het meeste materiaal komt onder de zeespiegel vandaan.'
De resten kwamen aan het licht in een bruinkoolgroeve in Kostolac, zo'n 90 kilometer ten oosten van Belgrado. In 2009 werd in dezelfde groeve een zeer goed bewaard gebleven mammoetenskelet gevonden. 'Door de knieën gezakt. Echt nog in de doodspositie', vertelt Mol, die het fossiel in een vakblad beschreef.
En nu dus vijf stuks tegelijk. Mammoeten worden vaker gezamenlijk gevonden, doorgaans op plekken waar een kudde door een natuurramp werd overrompeld. Hoe dat zit bij Kostolac is minder duidelijk, zegt Mol. 'Het lijkt erop dat deze dieren van recenter datum zijn dan de vorige mammoet, omdat ze in een hogere aardlaag zitten.' Dat zou betekenen dat de dieren niet in één keer zijn gestorven, maar verspreid over misschien wel honderdduizenden jaren.
Evolutie
Als er in Kostolac echt vijf mammoeten uit de grond steken, kan dat licht werpen op hoe de mammoet zich verspreidde over de wereld en, misschien, hoe het dier evolueerde. 'Als dit bijvoorbeeld wolharige mammoeten zijn, kan dat erop duiden dat de evolutie van de mammoet zich ook op de Balkan heeft afgespeeld,' zegt Mol.
En de opwinding over een 'vallei der mammoeten'? Mol houdt het maar op het enthousiasme van archeoloog Miomir Korac, die in de buurt werkt aan een Romeinse opgraving en daardoor toevallig bij de ontdekking betrokken raakte. Van de mammoet uit 2009 dacht Korac dat het om ging om een zuidelijke vrouwtjesmammoet van vijf miljoen jaar oud. 'Daarin heb ik hem toch een beetje moeten teleurstellen', zegt Mol. Het bleek te gaan om een mannetje, een andere soort, en van veel recenter datum bovendien.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)-mammoetkoorts.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
19-06-2012
Dodelijke seks
Eerste fossielen van parende schildpadden
Lekker de liefde bedrijven in het water en dan naar de bodem zinken; dat doen schildpadden graag. Maar in een vulkanisch meertje kun je dat beter niet doen, laten fossielen van copulerende schildpadden zien.
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
Caught in the act.
Fossielen openbaren meestal maar weinig over het gedrag van dieren, al was het maar omdat ze over het algemeen niet sterven tijdens het uitvoeren van dagelijkse routines. Er zijn wel fossielen van een anaconda die is gestikt in een te grote krokodil, en van dieren die stierven terwijl ze aan het vechten of broeden waren, maar dat blijven uitzonderingen.
Geen wonder dus dat paleontologen in Biology Letters enthousiast rapporteren over de ‘spectaculaire vondst’ van negen paartjes copulerende schildpadden in de Groeve Messel. Deze groeve, gelegen bij het Duitse Darmstadt, is de rijkste fossielenvindplaats met overblijfselen uit het Eoceen, het geologische tijdperk dat duurde van 55,8 tot 33,9 miljoen jaar geleden.
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
Twee van de negen gevonden fossielen van copulerende schildpadden in het Groeve Messel.
Het gaat om paartjes van de soort Allaeochelys crassesculpta en het zijn de eerste fossielen die directe aanwijzingen bevatten over het paringsgedrag van gewervelde dieren. Het gaat overigens om een bijzondere schildpaddensoort, die nagenoeg geheel zonder schild moest stellen. In plaats daarvan deed hun huid dienst als een soort ademend membraan, waarmee ze zuurstof uit het water konden halen en langdurig onder water konden verblijven.
Schildpadden paren in het water en blijven tijdens de bevruchting vaak een tijdje bewegingloos aan elkaar gekoppeld. In open water kunnen ze daardoor tot flinke diepte wegzinken. Geen probleem, dankzij dat ademende membraan. Behalve als je een vulkanisch meer uitzoekt om je voort te planten. Die meren zijn dicht bij het wateroppervlak vaak prima bewoonbaar, maar kunnen op grotere diepte behoorlijk giftig zijn. De copulatie begon dus in het leefbare oppervlaktewater, maar tijdens het afzinken drongen giftige stoffen door in de huid van de dieren, met fatale gevolgen.
Dat is althans de hypothese van de onderzoekers. Ze nemen daarmee expliciet stelling in het debat over de fossielenrijkdom in de Groeve Messel. Die rijkdom is namelijk op twee manieren verklaarbaar. Het zou kunnen dat periodiek giftige gassen ontsnapten uit het vulkaanmeer, waardoor de dieren in en rond het meer stierven. Maar het is ook mogelijk dat de giftige cyanobacterie zich in de zomermaanden in het meer verspreidde, waardoor het drinken van het oppervlaktewater dodelijk was.
Dat laatste scenario is moeilijk te rijmen met de fossielen van de copulerende schildpadden. Die zouden dan eerst moeten hebben geleefd, gegeten en geflirt in het giftige water, en pas het loodje hebben gelegd tijdens het paren. Of ze zouden het giftige water alleen hebben ingenomen tijdens het paren. Logischer is dat het oppervlaktewater prima leefbaar was en het gevaar zich op grotere diepte bevond.
Walter Joyce e.a., ‘Caught in the act: the first record of copulating fossil vertebrates’, in Biology Letters, 20 juni 2012.
(wetenschap24.nl)
Dodelijke seks
Eerste fossielen van parende schildpadden
Lekker de liefde bedrijven in het water en dan naar de bodem zinken; dat doen schildpadden graag. Maar in een vulkanisch meertje kun je dat beter niet doen, laten fossielen van copulerende schildpadden zien.
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
Caught in the act.
Fossielen openbaren meestal maar weinig over het gedrag van dieren, al was het maar omdat ze over het algemeen niet sterven tijdens het uitvoeren van dagelijkse routines. Er zijn wel fossielen van een anaconda die is gestikt in een te grote krokodil, en van dieren die stierven terwijl ze aan het vechten of broeden waren, maar dat blijven uitzonderingen.
Geen wonder dus dat paleontologen in Biology Letters enthousiast rapporteren over de ‘spectaculaire vondst’ van negen paartjes copulerende schildpadden in de Groeve Messel. Deze groeve, gelegen bij het Duitse Darmstadt, is de rijkste fossielenvindplaats met overblijfselen uit het Eoceen, het geologische tijdperk dat duurde van 55,8 tot 33,9 miljoen jaar geleden.
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
© Senckenberg Naturmuseum Frankfurt
Twee van de negen gevonden fossielen van copulerende schildpadden in het Groeve Messel.
Het gaat om paartjes van de soort Allaeochelys crassesculpta en het zijn de eerste fossielen die directe aanwijzingen bevatten over het paringsgedrag van gewervelde dieren. Het gaat overigens om een bijzondere schildpaddensoort, die nagenoeg geheel zonder schild moest stellen. In plaats daarvan deed hun huid dienst als een soort ademend membraan, waarmee ze zuurstof uit het water konden halen en langdurig onder water konden verblijven.
Schildpadden paren in het water en blijven tijdens de bevruchting vaak een tijdje bewegingloos aan elkaar gekoppeld. In open water kunnen ze daardoor tot flinke diepte wegzinken. Geen probleem, dankzij dat ademende membraan. Behalve als je een vulkanisch meer uitzoekt om je voort te planten. Die meren zijn dicht bij het wateroppervlak vaak prima bewoonbaar, maar kunnen op grotere diepte behoorlijk giftig zijn. De copulatie begon dus in het leefbare oppervlaktewater, maar tijdens het afzinken drongen giftige stoffen door in de huid van de dieren, met fatale gevolgen.
Dat is althans de hypothese van de onderzoekers. Ze nemen daarmee expliciet stelling in het debat over de fossielenrijkdom in de Groeve Messel. Die rijkdom is namelijk op twee manieren verklaarbaar. Het zou kunnen dat periodiek giftige gassen ontsnapten uit het vulkaanmeer, waardoor de dieren in en rond het meer stierven. Maar het is ook mogelijk dat de giftige cyanobacterie zich in de zomermaanden in het meer verspreidde, waardoor het drinken van het oppervlaktewater dodelijk was.
Dat laatste scenario is moeilijk te rijmen met de fossielen van de copulerende schildpadden. Die zouden dan eerst moeten hebben geleefd, gegeten en geflirt in het giftige water, en pas het loodje hebben gelegd tijdens het paren. Of ze zouden het giftige water alleen hebben ingenomen tijdens het paren. Logischer is dat het oppervlaktewater prima leefbaar was en het gevaar zich op grotere diepte bevond.
Walter Joyce e.a., ‘Caught in the act: the first record of copulating fossil vertebrates’, in Biology Letters, 20 juni 2012.
(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oudste bot van Vlaanderen gevonden
In het Oost-Vlaamse Kruibeke is het oudste menselijk bot uit Vlaanderen gevonden: een stukje sleutelbeen van iemand die tussen 4720 en 4565 vóór onze jaartelling het leven liet. Dit werd vrijdag na koolstofdatering op de website van het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed (VIOE) bekendgemaakt.
Tot nu toe gingen Vlaamse bewaarde mensenresten hoogstens tot zowat tweeduizend jaar vóór onze jaartelling terug. Volgens het VIOE gaat het zeker om het bot van een volwassene en gezien de robuustheid misschien van een man.
Het sleutelbeenbot werd met allerlei andere botten, vuursteen en aardewerk gevonden op een prehistorische vindplaats onder metersdikke lagen sediment van de Schelde.
De vindplaats bracht informatie aan het licht uit de overgang van het jagers-verzamelaarsbestaan naar een levenswijze waarin ook akkerbouw en veeteelt onderdeel van de voedselvoorziening van de mens werden.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)deren-gevonden.dhtml
In het Oost-Vlaamse Kruibeke is het oudste menselijk bot uit Vlaanderen gevonden: een stukje sleutelbeen van iemand die tussen 4720 en 4565 vóór onze jaartelling het leven liet. Dit werd vrijdag na koolstofdatering op de website van het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed (VIOE) bekendgemaakt.
Tot nu toe gingen Vlaamse bewaarde mensenresten hoogstens tot zowat tweeduizend jaar vóór onze jaartelling terug. Volgens het VIOE gaat het zeker om het bot van een volwassene en gezien de robuustheid misschien van een man.
Het sleutelbeenbot werd met allerlei andere botten, vuursteen en aardewerk gevonden op een prehistorische vindplaats onder metersdikke lagen sediment van de Schelde.
De vindplaats bracht informatie aan het licht uit de overgang van het jagers-verzamelaarsbestaan naar een levenswijze waarin ook akkerbouw en veeteelt onderdeel van de voedselvoorziening van de mens werden.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)deren-gevonden.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Glazen juweel uit Romeinse tijd ontdekt in Japan
Japanse archeologen hebben bekendgemaakt dat ze in een grafheuvel vlakbij de stad Kyoto, de vroegere hoofdstad van het keizerrijk, een glazen juweel hebben ontdekt dat waarschijnlijk vervaardigd werd in het Romeinse Rijk.
Het artefact werd opgegraven uit de tumulus 'Utsukushi', een begraafplaats van Nagaoka uit de vijfde eeuw na Christus. Het aangetroffen voorwerp zou volgens de wetenschappers stammen uit de eerste tot vierde eeuw van onze tijdsrekening.
Het juweel bestaat uit drie gele parels van glas, met een diameter van vijf millimeter, waarop een vergulde versiering werd aangebracht. Onderzoekers hebben ook natron aangetroffen, een natuurlijke chemische stof die in het Romeinse Rijk gebruikt werd door de ambachtslui die met glas werkten. Ook de gebruikte techniek blijkt overeen te stemmen met de toenmalige manier van werken.
Het Romeinse Rijk beheerste het gebied rond de Middellandse Zee ('Mare Nostrum') tussen 27 vóór en 476 na Christus. Volgens historici dreven de Romeinen toen al handel met het Verre Oosten, voornamelijk met China.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)tdekt-in-Japan.dhtml
Japanse archeologen hebben bekendgemaakt dat ze in een grafheuvel vlakbij de stad Kyoto, de vroegere hoofdstad van het keizerrijk, een glazen juweel hebben ontdekt dat waarschijnlijk vervaardigd werd in het Romeinse Rijk.
Het artefact werd opgegraven uit de tumulus 'Utsukushi', een begraafplaats van Nagaoka uit de vijfde eeuw na Christus. Het aangetroffen voorwerp zou volgens de wetenschappers stammen uit de eerste tot vierde eeuw van onze tijdsrekening.
Het juweel bestaat uit drie gele parels van glas, met een diameter van vijf millimeter, waarop een vergulde versiering werd aangebracht. Onderzoekers hebben ook natron aangetroffen, een natuurlijke chemische stof die in het Romeinse Rijk gebruikt werd door de ambachtslui die met glas werkten. Ook de gebruikte techniek blijkt overeen te stemmen met de toenmalige manier van werken.
Het Romeinse Rijk beheerste het gebied rond de Middellandse Zee ('Mare Nostrum') tussen 27 vóór en 476 na Christus. Volgens historici dreven de Romeinen toen al handel met het Verre Oosten, voornamelijk met China.
Bron: http://www.volkskrant.nl/(...)tdekt-in-Japan.dhtml
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.canvas.be/programmas/de-laatste-koning
Op tv (op Canvas, van de Vlaamse openbare omroep)
Dinsdag 26-06-2012 om 15u00
Dinsdag 26-06-2012 om 21u15 (herhaling)
Duur : 52 minutenquote:Documentaire over de zoektocht naar het graf en de resten van de laatste koning van Burundi, Ntare V, die in 1972 werd vermoord. Robin Ramaekers volgt daarbij het spoor van het Belgische Disaster Victim Identification team en Jean-Jacques Cassiman, de wereldberoemde Vlaamse geneticus en DNA-specialist.
Op tv (op Canvas, van de Vlaamse openbare omroep)
Dinsdag 26-06-2012 om 15u00
Dinsdag 26-06-2012 om 21u15 (herhaling)
21-06-2012
Rubens keert na bijna 240 jaar terug naar Carolus Borromeus
© belga.
In de Antwerpse St.-Carolus Borromeuskerk is vandaag het doek "De Terugkeer van de Heilige familie uit Egypte" officieel opnieuw verwelkomd. Het werk van Rubens hing oorspronkelijk in de destijds volledig door hem gedecoreerde kerk, maar werd na het opheffen van de Jezuïetenorde in 1773 net als alle andere aanwezige schilderijen van Rubens weggehaald.
© belga.
Het kwam tijdens de volgende eeuwen onder meer in het New Yorkse Metropolitan Museum terecht. Het is de eerste Rubens die opnieuw in Carolus Borromeus komt te hangen.
Dat het schilderij niet door een privé-verzamelaar werd gekocht, heeft vermoedelijk te maken met het feit dat het in 1718 zwaar beschadigd raakte door een brand, die er ook alle plafondschilderijen verwoestte. Een groot deel van het werk is allicht overschilderd.
Toch zijn er nog een aantal elementen die volgens experts duidelijk op de hand van de meester zelf wijzen, zoals de figuur van de Heilige Vader bovenaan. Onder meer dankzij een aanzienlijk bedrag dat onlangs werd verkregen via een erfenis, kon de kerkfabriek tot de aankoop overgaan. Hoeveel men precies heeft moeten bieden, wordt niet bekendgemaakt.
"De Terugkeer van de Heilige familie uit Egypte" zou pas vanaf 2014, exact 400 jaar na de eerste steenlegging van de kerk, op zijn oorspronkelijke plek in de Sint-Jozefkapel terechtkomen. Eerst dringt een grondige restauratie zich op, voor zo ver die financieel haalbaar is. Ook de kerk zelf moet overigens nog verdere herstellingswerken ondergaan, na een nieuwe brand in 2009.
(HLN)
Rubens keert na bijna 240 jaar terug naar Carolus Borromeus
© belga.
In de Antwerpse St.-Carolus Borromeuskerk is vandaag het doek "De Terugkeer van de Heilige familie uit Egypte" officieel opnieuw verwelkomd. Het werk van Rubens hing oorspronkelijk in de destijds volledig door hem gedecoreerde kerk, maar werd na het opheffen van de Jezuïetenorde in 1773 net als alle andere aanwezige schilderijen van Rubens weggehaald.
© belga.
Het kwam tijdens de volgende eeuwen onder meer in het New Yorkse Metropolitan Museum terecht. Het is de eerste Rubens die opnieuw in Carolus Borromeus komt te hangen.
Dat het schilderij niet door een privé-verzamelaar werd gekocht, heeft vermoedelijk te maken met het feit dat het in 1718 zwaar beschadigd raakte door een brand, die er ook alle plafondschilderijen verwoestte. Een groot deel van het werk is allicht overschilderd.
Toch zijn er nog een aantal elementen die volgens experts duidelijk op de hand van de meester zelf wijzen, zoals de figuur van de Heilige Vader bovenaan. Onder meer dankzij een aanzienlijk bedrag dat onlangs werd verkregen via een erfenis, kon de kerkfabriek tot de aankoop overgaan. Hoeveel men precies heeft moeten bieden, wordt niet bekendgemaakt.
"De Terugkeer van de Heilige familie uit Egypte" zou pas vanaf 2014, exact 400 jaar na de eerste steenlegging van de kerk, op zijn oorspronkelijke plek in de Sint-Jozefkapel terechtkomen. Eerst dringt een grondige restauratie zich op, voor zo ver die financieel haalbaar is. Ook de kerk zelf moet overigens nog verdere herstellingswerken ondergaan, na een nieuwe brand in 2009.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-06-2012
Libiërs consumeerden melkproducten terwijl ze er officieel niet tegen konden
Chemische analyse van potscherven bewijst dat ze in Libië al melk dronken vóórdat ze lactose konden verteren. Wellicht maakten ze er daarom eerst yoghurt van, suggereren Britse onderzoekers in Nature.
Libische grotschildering.
Die scherven zijn afkomstig uit de Takarkori-grotten in de Sahara. Ze dateren van 5200 tot 3000 voor Christus. In die tijd was het landschap ter plekke nog een stuk groener dan nu, en grotschilderingen bewijzen dat er koeien, schapen en geiten werden gehouden. En niet alleen om het vlees, want er zijn ook plaatjes bij waarop de dieren worden gemolken.
Het gekke is alleen dat de genen die mensen in staat stellen om lactose te verteren, in 5200 voor Christus nog niet bestonden. Ze zijn pas kort daarna geëvolueerd. En dat was in Europa; in Noord-Afrika doken ze nog later op en zijn ze heden ten dage nog steeds vrij zeldzaam.
De Britten hebben nu 81 potscherven ontdaan van achtergebleven restjes vet, en geprobeerd om met gaschromatografie en massaspectrometrie de herkomst van de vetzuren te achterhalen. Die herkomst kun je immers ruwweg afleiden uit de lengte van de vetzuurketens en het aantal vertakkingen.
Er bleken allerlei plantencomponenten tussen te zitten, maar op 29 potscherven werd vet aangetroffen dat rijk was aan palmitine- en stearinezuur en dus waarschijnlijk van dierlijke oorsprong was.
Het vet van die 29 scherven werd nader geanalyseerd met gaschromatografie gevolgd door verbranding en isotoopverhouding-massaspectrometrie (GC-C-IRMS) om het gehalte aan koolstof-13 te bepalen. Eerder onderzoek heeft uitgewezen dat dat percentage in melkvet anders is dan in lichaamsvet.
Er kwam uit dat in zo’n beetje de helft van de potten melkproducten moeten hebben gezeten.
Dat van die yoghurt is speculeren. Tijdens de fermentatie van melk tot yoghurt breken bacteriën een deel van de lactose af, zodat je dat als mens niet meer zelf hoeft te doen. En het zou tevens verklaren waarom de Libische herders hun melk überhaupt in zulke potten bewaarden.
bron: Nature
(c2w)
Libiërs consumeerden melkproducten terwijl ze er officieel niet tegen konden
Chemische analyse van potscherven bewijst dat ze in Libië al melk dronken vóórdat ze lactose konden verteren. Wellicht maakten ze er daarom eerst yoghurt van, suggereren Britse onderzoekers in Nature.
Libische grotschildering.
Die scherven zijn afkomstig uit de Takarkori-grotten in de Sahara. Ze dateren van 5200 tot 3000 voor Christus. In die tijd was het landschap ter plekke nog een stuk groener dan nu, en grotschilderingen bewijzen dat er koeien, schapen en geiten werden gehouden. En niet alleen om het vlees, want er zijn ook plaatjes bij waarop de dieren worden gemolken.
Het gekke is alleen dat de genen die mensen in staat stellen om lactose te verteren, in 5200 voor Christus nog niet bestonden. Ze zijn pas kort daarna geëvolueerd. En dat was in Europa; in Noord-Afrika doken ze nog later op en zijn ze heden ten dage nog steeds vrij zeldzaam.
De Britten hebben nu 81 potscherven ontdaan van achtergebleven restjes vet, en geprobeerd om met gaschromatografie en massaspectrometrie de herkomst van de vetzuren te achterhalen. Die herkomst kun je immers ruwweg afleiden uit de lengte van de vetzuurketens en het aantal vertakkingen.
Er bleken allerlei plantencomponenten tussen te zitten, maar op 29 potscherven werd vet aangetroffen dat rijk was aan palmitine- en stearinezuur en dus waarschijnlijk van dierlijke oorsprong was.
Het vet van die 29 scherven werd nader geanalyseerd met gaschromatografie gevolgd door verbranding en isotoopverhouding-massaspectrometrie (GC-C-IRMS) om het gehalte aan koolstof-13 te bepalen. Eerder onderzoek heeft uitgewezen dat dat percentage in melkvet anders is dan in lichaamsvet.
Er kwam uit dat in zo’n beetje de helft van de potten melkproducten moeten hebben gezeten.
Dat van die yoghurt is speculeren. Tijdens de fermentatie van melk tot yoghurt breken bacteriën een deel van de lactose af, zodat je dat als mens niet meer zelf hoeft te doen. En het zou tevens verklaren waarom de Libische herders hun melk überhaupt in zulke potten bewaarden.
bron: Nature
(c2w)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-06-2012
Stonehenge blijkt monument ter ere van eenwording
De mensen die Stonehenge bouwden, zagen het als een monument ter ere van de eenwording van het prehistorische Groot-Brittannië. Die conclusie trekken archeologen na tien jaar onderzoek.
Voor de bouw van Stonehenge zijn stenen uit het zuiden van Engeland, maar ook stenen uit het westen van Wales gebruikt, zo stellen de onderzoekers. Waarschijnlijk symboliseerden de stenen de voorouders van verschillende groepen op het prehistorische Groot-Brittannië.
Eén cultuur
De onderzoekers bestudeerden niet alleen Stonehenge zelf, maar ook de omgeving en de sociale en economische omstandigheden uit de tijd van de bouw van Stonehenge (3000 tot 2500 jaar voor Christus). “Toen Stonehenge gebouwd werd, ontstond er een eilandbrede cultuur: dezelfde stijl huizen, aardewerk en andere materialen werden van Orkney tot aan de zuidelijke kust gebruikt,” vertelt onderzoeker Mike Parker Pearson. En dat staak haaks op de situatie in de eeuwen daarvoor, toen er heel regionale culturen waren en die verschillende culturen onderling ook wel eens conflicten hadden. “De bouw van Stonehenge was een enorme onderneming waar duizenden mensen aan bijdroegen en waarbij stenen zelfs helemaal uit het westen van Wales werden gehaald, bewerkt en opgericht.” De bouw van Stonehenge was op zichzelf dan ook al een daad van eenwording.
Waarom daar?
Maar waarom kwam dat monument als symbool van de eenheid juist nabij Ambesbury te staan? De onderzoekers vermoeden dat de locatie van Stonehenge al voor de bouw ervan van grote betekenis was voor de prehistorische Britten. Op de plaats waar Stonehenge zich bevindt, zijn namelijk een aantal natuurlijke structuren terug te vinden. En die structuren liggen op de lijn die de locatie van zonsopkomst op de dag van de zomerwende en de locatie van de zonsondergang op de dag van de winterwende met elkaar verbindt.
Winterwende
Uit het onderzoek leiden de onderzoekers ook af dat de winterwende voor de prehistorische mensen waarschijnlijk belangrijker was dan de zomerwende. Ze baseren die conclusie op de tanden van varkens die in het gebied zijn teruggevonden. Hieruit blijkt dat er omstreeks de winterwende meer varkens werden gegeten nabij Durrington Walls (een plaatsje nabij Stonehenge) dan tijdens de zomerwende. Ook liggen de meeste monumenten in de omgeving van Stonehenge op één lijn met de zonsopkomst en zonsondergang op de dag van de winterwende.
Speculaties
Na tien jaar onderzoek kunnen de wetenschappers ook een aantal wilde speculaties over Stonehenge ontkrachtigen. Zo is de bouwstijl niet ontleend aan de Egyptenaren of aan buitenaardse wezens. “Alle architecturale invloeden die we bij Stonehenge zien, kunnen worden teruggevonden binnen oudere monumenten en gebouwen in Groot-Brittannië. Britse Neolithische mensen waren eeuwenlang van de rest van Europa afgezonderd. Brittannië mag dan één zijn geworden, er was geen interesse in contact met mensen aan de andere kant van Het Kanaal. Stonehenge lijkt de laatste stuiptrekking van deze cultuur uit de Steentijd, die nog afgezonderd was van Europa en van nieuwe technologieën zoals metalen gereedschappen en het wiel.”
Geen tempel
En daarmee is eindelijk duidelijk welke functie Stonehenge had. En daarmee zijn ook heel wat vermoedens van tafel geveegd. Het was geen observatorium, geen zonnetempel en ook geen tempel voor oude druïden of een plaats waar mensen werden genezen.
Tien jaar deden wetenschappers uitgebreid onderzoek naar Stonehenge en de omgeving eromheen. Ze ontdekten de functie van het bouwwerk, maar daar bleef het niet bij. Ook werd er in de omgeving een flink dorp en meerdere huizen teruggevonden. En de locatie van een nog oudere cirkel met stenen: Bluestonehenge. Een kijkje nemen bij Stonehenge en de monumenten eromheen? Dat kan hier ook gewoon vanuit uw luie stoel.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-06-2012 08:46:52 ]
Stonehenge blijkt monument ter ere van eenwording
De mensen die Stonehenge bouwden, zagen het als een monument ter ere van de eenwording van het prehistorische Groot-Brittannië. Die conclusie trekken archeologen na tien jaar onderzoek.
Voor de bouw van Stonehenge zijn stenen uit het zuiden van Engeland, maar ook stenen uit het westen van Wales gebruikt, zo stellen de onderzoekers. Waarschijnlijk symboliseerden de stenen de voorouders van verschillende groepen op het prehistorische Groot-Brittannië.
Eén cultuur
De onderzoekers bestudeerden niet alleen Stonehenge zelf, maar ook de omgeving en de sociale en economische omstandigheden uit de tijd van de bouw van Stonehenge (3000 tot 2500 jaar voor Christus). “Toen Stonehenge gebouwd werd, ontstond er een eilandbrede cultuur: dezelfde stijl huizen, aardewerk en andere materialen werden van Orkney tot aan de zuidelijke kust gebruikt,” vertelt onderzoeker Mike Parker Pearson. En dat staak haaks op de situatie in de eeuwen daarvoor, toen er heel regionale culturen waren en die verschillende culturen onderling ook wel eens conflicten hadden. “De bouw van Stonehenge was een enorme onderneming waar duizenden mensen aan bijdroegen en waarbij stenen zelfs helemaal uit het westen van Wales werden gehaald, bewerkt en opgericht.” De bouw van Stonehenge was op zichzelf dan ook al een daad van eenwording.
Waarom daar?
Maar waarom kwam dat monument als symbool van de eenheid juist nabij Ambesbury te staan? De onderzoekers vermoeden dat de locatie van Stonehenge al voor de bouw ervan van grote betekenis was voor de prehistorische Britten. Op de plaats waar Stonehenge zich bevindt, zijn namelijk een aantal natuurlijke structuren terug te vinden. En die structuren liggen op de lijn die de locatie van zonsopkomst op de dag van de zomerwende en de locatie van de zonsondergang op de dag van de winterwende met elkaar verbindt.
Winterwende
Uit het onderzoek leiden de onderzoekers ook af dat de winterwende voor de prehistorische mensen waarschijnlijk belangrijker was dan de zomerwende. Ze baseren die conclusie op de tanden van varkens die in het gebied zijn teruggevonden. Hieruit blijkt dat er omstreeks de winterwende meer varkens werden gegeten nabij Durrington Walls (een plaatsje nabij Stonehenge) dan tijdens de zomerwende. Ook liggen de meeste monumenten in de omgeving van Stonehenge op één lijn met de zonsopkomst en zonsondergang op de dag van de winterwende.
Speculaties
Na tien jaar onderzoek kunnen de wetenschappers ook een aantal wilde speculaties over Stonehenge ontkrachtigen. Zo is de bouwstijl niet ontleend aan de Egyptenaren of aan buitenaardse wezens. “Alle architecturale invloeden die we bij Stonehenge zien, kunnen worden teruggevonden binnen oudere monumenten en gebouwen in Groot-Brittannië. Britse Neolithische mensen waren eeuwenlang van de rest van Europa afgezonderd. Brittannië mag dan één zijn geworden, er was geen interesse in contact met mensen aan de andere kant van Het Kanaal. Stonehenge lijkt de laatste stuiptrekking van deze cultuur uit de Steentijd, die nog afgezonderd was van Europa en van nieuwe technologieën zoals metalen gereedschappen en het wiel.”
Geen tempel
En daarmee is eindelijk duidelijk welke functie Stonehenge had. En daarmee zijn ook heel wat vermoedens van tafel geveegd. Het was geen observatorium, geen zonnetempel en ook geen tempel voor oude druïden of een plaats waar mensen werden genezen.
Tien jaar deden wetenschappers uitgebreid onderzoek naar Stonehenge en de omgeving eromheen. Ze ontdekten de functie van het bouwwerk, maar daar bleef het niet bij. Ook werd er in de omgeving een flink dorp en meerdere huizen teruggevonden. En de locatie van een nog oudere cirkel met stenen: Bluestonehenge. Een kijkje nemen bij Stonehenge en de monumenten eromheen? Dat kan hier ook gewoon vanuit uw luie stoel.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-06-2012 08:46:52 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2012
Archeologen doen miljoenenvondst op Jersey
Archeologen hebben op het Britse eiland Jersey een grote verzameling waardevolle Romeinse en Keltische munten opgegraven. Volgens kenners hebben de muntstukken een waarde die kan oplopen tot meer dan 12 miljoen euro. Dat meldt de Britse omroep BBC.
Het precieze aantal munten is niet bekend, maar archeologen zeggen dat de munten samen ongeveer driekwart ton wegen. Dat zou gelijk staan aan ongeveer 50.000 geldstukken, die volgens experts allemaal tussen de 125 euro en 250 euro waard zouden zijn.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-06-2012 08:46:39 ]
Archeologen doen miljoenenvondst op Jersey
Archeologen hebben op het Britse eiland Jersey een grote verzameling waardevolle Romeinse en Keltische munten opgegraven. Volgens kenners hebben de muntstukken een waarde die kan oplopen tot meer dan 12 miljoen euro. Dat meldt de Britse omroep BBC.
Het precieze aantal munten is niet bekend, maar archeologen zeggen dat de munten samen ongeveer driekwart ton wegen. Dat zou gelijk staan aan ongeveer 50.000 geldstukken, die volgens experts allemaal tussen de 125 euro en 250 euro waard zouden zijn.
(HLN)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-06-2012 08:46:39 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-06-2012
Antieke weg opgegraven in Thessaloniki
Archeologen hebben in de Griekse stad Thessaloniki een zeventig meter lang deel van een oude Romeinse weg blootgelegd.
Foto: ANP
De opgraving werd maandag voor het eerst aan het publiek getoond.
De met marmeren platen bestrate weg was bijna tweeduizend jaar geleden de belangrijkste verkeersader van de stad. Opvallend is dat het moderne stratenpatroon opmerkelijke overeenkomsten vertoont.
Overblijfselen
Onder het wegdek werden overblijfselen gevonden van een nog vijfhonderd jaar oudere weg. Bij graafwerkzaamheden voor een nieuwe metrolijn in Thessaloniki werd de weg ontdekt.
De aanleg van de metrolijn is een buitenkansje voor archeologen, die de mogelijkheid aangrijpen voor uitvoerig onderzoek in het ondergrondse. In 2008 werden al duizend graven gevonden, soms met juwelen, munten of andere kunstvoorwerpen.
Door: Novum .
(nu.nl)
Antieke weg opgegraven in Thessaloniki
Archeologen hebben in de Griekse stad Thessaloniki een zeventig meter lang deel van een oude Romeinse weg blootgelegd.
Foto: ANP
De opgraving werd maandag voor het eerst aan het publiek getoond.
De met marmeren platen bestrate weg was bijna tweeduizend jaar geleden de belangrijkste verkeersader van de stad. Opvallend is dat het moderne stratenpatroon opmerkelijke overeenkomsten vertoont.
Overblijfselen
Onder het wegdek werden overblijfselen gevonden van een nog vijfhonderd jaar oudere weg. Bij graafwerkzaamheden voor een nieuwe metrolijn in Thessaloniki werd de weg ontdekt.
De aanleg van de metrolijn is een buitenkansje voor archeologen, die de mogelijkheid aangrijpen voor uitvoerig onderzoek in het ondergrondse. In 2008 werden al duizend graven gevonden, soms met juwelen, munten of andere kunstvoorwerpen.
Door: Novum .
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-06-2012
Oudste nog te beluisteren grammofoonopname ontdekt
Onderzoeker Patrick Feaster heeft in een bibliotheek een grammofoonopname uit 1889 teruggevonden. Het is waarschijnlijk de oudste grammofoonopname die tot op de dag van vandaag kan worden afgespeeld.
Feaster vond de bijzondere opname in de Bloomington’s Herman B Wells Library. “Ik zocht een afbeelding van de eerste opnamestudio,” vertelt Feaster. Hij trok een boek uit het rek en vond in de inhoudsopgave een artikel over de grammofoon. “Ik dacht: oh, dat is een bonus. Dus ik bladerde door en vond een papieren print van een opname.”
Der Handschuh
Feaster vond dus geen grammofoonplaat, maar een afdruk ervan. In het verleden was hij er al eerder in geslaagd om zo’n afbeelding om te zetten in muziek. Dus die uitdaging ging hij opnieuw aan. En wiens stem schalt er even later door de speakers? Die van Emile Berliner, de vader van de grammofoon (u ziet hem hierboven met zijn opname-apparatuur). Hij reciteert het gedicht ‘Der Handschuh‘ van Friedrich Schiller:
Vor seinem Löwengarten
Das Kampfspiel zu erwarten
Saß König Franz
Und um ihn die Großen der Krone
Und rings auf hohem Balkone
Die Damen in schönem Kranz
Berliner
Zoals gezegd was het niet de eerste keer dat Feaster een afbeelding omzette in muziek. Hij had dat eerder ook al een keer met een opname van Berlinder gedaan. Deze opname stamde eveneens uit 1889. Uit de opname bleek dat Berliner aan een bezoeker – Louis Rosenthal – liet horen hoe hij met de grammofoon stemmen kon opnemen. “In die opname vertelt Berliner ons dat hij een opname maakt waar Rosenthal mee kan experimenteren. Hij vertelt dat ze in een bepaald gebouw in Hannover zijn en reciteert wat poëzie, zingt een liedje en telt in verschillende talen tot twintig.” De opname die Feaster nu heeft gevonden, lijkt bij deze gebeurtenis te horen. Dat blijkt uit de tekst die bij de afbeelding stond. Het gaat om een opname die Berliner tegelijkertijd met de opname die Feaster eerder had ontdekt, aan Rosenthal meegaf. “Na het bewijs te hebben bestudeerd, concluderen mijn collega’s en ik dat Berliner het opnameproces aan Rosenthal liet zien en hem dan met een opname die ze samen maakten en enkele opnames die Berliner voor hun ontmoeting maakte, naar huis stuurde.”
Oudste
“Als dat klopt, betekent dat dat ‘Der Handschuh’ de oudste van de twee opnames is en dat maakt het de oudste grammofoonopname die we vandaag de dag nog kunnen afluisteren.” Het is in ieder geval de oudste opname van een volledig literair Duits werk.
‘Der Handschuh‘ is wellicht de oudste grammofoonopname, maar zeker niet de oudste opname. Die stamt namelijk uit 1888. De opname kon afgespeeld worden op een fonograaf: de voorloper van de grammofoon
(scientias.nl)
Oudste nog te beluisteren grammofoonopname ontdekt
Onderzoeker Patrick Feaster heeft in een bibliotheek een grammofoonopname uit 1889 teruggevonden. Het is waarschijnlijk de oudste grammofoonopname die tot op de dag van vandaag kan worden afgespeeld.
Feaster vond de bijzondere opname in de Bloomington’s Herman B Wells Library. “Ik zocht een afbeelding van de eerste opnamestudio,” vertelt Feaster. Hij trok een boek uit het rek en vond in de inhoudsopgave een artikel over de grammofoon. “Ik dacht: oh, dat is een bonus. Dus ik bladerde door en vond een papieren print van een opname.”
Der Handschuh
Feaster vond dus geen grammofoonplaat, maar een afdruk ervan. In het verleden was hij er al eerder in geslaagd om zo’n afbeelding om te zetten in muziek. Dus die uitdaging ging hij opnieuw aan. En wiens stem schalt er even later door de speakers? Die van Emile Berliner, de vader van de grammofoon (u ziet hem hierboven met zijn opname-apparatuur). Hij reciteert het gedicht ‘Der Handschuh‘ van Friedrich Schiller:
Vor seinem Löwengarten
Das Kampfspiel zu erwarten
Saß König Franz
Und um ihn die Großen der Krone
Und rings auf hohem Balkone
Die Damen in schönem Kranz
Berliner
Zoals gezegd was het niet de eerste keer dat Feaster een afbeelding omzette in muziek. Hij had dat eerder ook al een keer met een opname van Berlinder gedaan. Deze opname stamde eveneens uit 1889. Uit de opname bleek dat Berliner aan een bezoeker – Louis Rosenthal – liet horen hoe hij met de grammofoon stemmen kon opnemen. “In die opname vertelt Berliner ons dat hij een opname maakt waar Rosenthal mee kan experimenteren. Hij vertelt dat ze in een bepaald gebouw in Hannover zijn en reciteert wat poëzie, zingt een liedje en telt in verschillende talen tot twintig.” De opname die Feaster nu heeft gevonden, lijkt bij deze gebeurtenis te horen. Dat blijkt uit de tekst die bij de afbeelding stond. Het gaat om een opname die Berliner tegelijkertijd met de opname die Feaster eerder had ontdekt, aan Rosenthal meegaf. “Na het bewijs te hebben bestudeerd, concluderen mijn collega’s en ik dat Berliner het opnameproces aan Rosenthal liet zien en hem dan met een opname die ze samen maakten en enkele opnames die Berliner voor hun ontmoeting maakte, naar huis stuurde.”
Oudste
“Als dat klopt, betekent dat dat ‘Der Handschuh’ de oudste van de twee opnames is en dat maakt het de oudste grammofoonopname die we vandaag de dag nog kunnen afluisteren.” Het is in ieder geval de oudste opname van een volledig literair Duits werk.
‘Der Handschuh‘ is wellicht de oudste grammofoonopname, maar zeker niet de oudste opname. Die stamt namelijk uit 1888. De opname kon afgespeeld worden op een fonograaf: de voorloper van de grammofoon
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.hln.be/hln/nl/(...)rs-op-het-menu.dhtmlquote:Het menu van de vroege voorouders van de mens was veel gevarieerder dan tot nu toe gedacht. Zo heeft de Australopithecus sediba, een mensachtige, zich ondermeer met boomschorsen gevoed. Dat hebben wetenschapper van het Max Planck Instituut voor evolutionaire antropologie in Leipzig ontdekt. Hun bevindingen verschenen in het Britse vakblad 'Nature'.
De wetenschappers voerden hun onderzoek uit op fossiele resten die amper enkele jaren geleden ontdekt werden in het Zuid-Afrikaanse Malapa. De twee miljoen jaar oude tanden van een oudere vrouw en een jongere man van de mensachtige soort werden onder de loep genomen.
Tot hun eigen verbazing kwamen de vorsers tot de vaststelling dat de eetgewoonten van de Australopithecus sediba verschillen met die van de andere soortgelijke Afrikaanse mensachtigen.
De twee onderzochte menselijke voorouders werden een paar miljoen jaar geleden bij een aardverschuiving begraven onder een hard gesteente. Wetenschappers spreken van een unieke fossiele vondst.
Ура для россии
Eén van de oudste steden ter wereld, Mohenjo Daro (2600 voor Christus) in Zuid-Pakistan, zou over 20 jaar gewoon verdwenen kunnen zijn. De cultuur behoorde tot de Indusvalleibeschaving, nog voor de komst van de Indo-Europese Ariërs. Sinds de herontdekking in 1922 gaat de site erg achteruit:
http://www.bbc.co.uk/news/magazine-18491900
http://www.bbc.co.uk/news/magazine-18491900
Dat er nu pas een monument voor deze mannen is gemaakt....quote:Bomber Command Memorial moves veterans
Hundreds of RAF Bomber Command veterans have been getting a first look at the new memorial in London's Green Park honouring the sacrifice of 55,573 of their comrades during World War II.
http://www.bbc.co.uk/news/uk-18633791
"Academics, people who know the word for coal in seventeen languages but gape and stammer when asked to lay a fire."
01-07-2012
Holocaustmonument past tekst aan over Pius XII
Het beeld van Pius XII in het museum. © ap.
UPDATE Yad Vashem, het museum en monument voor de Holocaust in Jeruzalem, heeft de tekst over de rol van paus Pius XII in de Tweede Wereldoorlog aangepast. Het Vaticaan had grote bezwaren tegen een bord waarop stond dat Pius niet heeft geprotesteerd tegen de vervolging van de Joden en een concordaat (verdrag) met nazi-Duitsland tekende om de kerk te beschermen.
Op het nieuwe bord staat dat niet Pius XII, maar zijn voorganger Pius XI het concordaat tekende. Al was Eugenio Pacelli, die in 1939 tot paus Pius XII werd gekozen, wel zeer nauw betrokken bij de totstandkoming ervan. Onder Pius XI werkte de latere Pius XII als kardinaal-staatssecretaris, de tweede man van het Vaticaan.
Ook staan er nu argumenten voor en tegen het beleid van de paus.
Op het oude bord stond onder meer dat Pius XII actief streefde naar een verdrag met nazi-Duitsland om de rechten van de kerk te beschermen "zelfs als dat inhield dat het racistische naziregime werd erkend". Ook stond er dat hij een brief tegenhield waarin racisme en antisemitisme werden veroordeeld en dat hij niet in het openbaar tegen de moord op de Joden protesteerde.
Op het nieuwe bord staat onder meer dat Pius in 1942 in een radiorede de dood van honderden mensen veroordeelde, zonder dat hij de Joden noemde.
Lees ook
Holocaustmuseum Yad Vashem beklad door ultraorthodoxe joden
79-jarige verkozen tot 'Miss Holocaust'
Joodse familie moet kunst teruggeven aan Duits museum
In een verklaring spreekt Yad Vashem tegen dat het voor druk van het Vaticaan is gezwicht. "De tekst is aangepast om recht te doen aan onderzoeksresultaten in de afgelopen jaren. Het optreden van Pius is minder eenduidig te interpreteren dan in de eerdere tekst werd gesuggereerd", aldus Yad Vashem.
De instelling hield er tot nu toe aan vast dat ze de tekst alleen zou wijzigen, als het Vaticaan zijn archieven zou openstellen voor wetenschappelijk onderzoek en daaruit zou blijken dat het beleid van de paus verkeerd was begrepen.
De leiding van de Rooms-Katholieke Kerk heeft aan die eis nog niet voldaan, al zijn er wel sommige documenten vrijgegeven. Volgens Yad Vashem heeft nieuw onderzoek echter "bepaalde kwesties verhelderd, al blijven nog vele vragen open".
(HLN)
Holocaustmonument past tekst aan over Pius XII
Het beeld van Pius XII in het museum. © ap.
UPDATE Yad Vashem, het museum en monument voor de Holocaust in Jeruzalem, heeft de tekst over de rol van paus Pius XII in de Tweede Wereldoorlog aangepast. Het Vaticaan had grote bezwaren tegen een bord waarop stond dat Pius niet heeft geprotesteerd tegen de vervolging van de Joden en een concordaat (verdrag) met nazi-Duitsland tekende om de kerk te beschermen.
Op het nieuwe bord staat dat niet Pius XII, maar zijn voorganger Pius XI het concordaat tekende. Al was Eugenio Pacelli, die in 1939 tot paus Pius XII werd gekozen, wel zeer nauw betrokken bij de totstandkoming ervan. Onder Pius XI werkte de latere Pius XII als kardinaal-staatssecretaris, de tweede man van het Vaticaan.
Ook staan er nu argumenten voor en tegen het beleid van de paus.
Op het oude bord stond onder meer dat Pius XII actief streefde naar een verdrag met nazi-Duitsland om de rechten van de kerk te beschermen "zelfs als dat inhield dat het racistische naziregime werd erkend". Ook stond er dat hij een brief tegenhield waarin racisme en antisemitisme werden veroordeeld en dat hij niet in het openbaar tegen de moord op de Joden protesteerde.
Op het nieuwe bord staat onder meer dat Pius in 1942 in een radiorede de dood van honderden mensen veroordeelde, zonder dat hij de Joden noemde.
Lees ook
Holocaustmuseum Yad Vashem beklad door ultraorthodoxe joden
79-jarige verkozen tot 'Miss Holocaust'
Joodse familie moet kunst teruggeven aan Duits museum
In een verklaring spreekt Yad Vashem tegen dat het voor druk van het Vaticaan is gezwicht. "De tekst is aangepast om recht te doen aan onderzoeksresultaten in de afgelopen jaren. Het optreden van Pius is minder eenduidig te interpreteren dan in de eerdere tekst werd gesuggereerd", aldus Yad Vashem.
De instelling hield er tot nu toe aan vast dat ze de tekst alleen zou wijzigen, als het Vaticaan zijn archieven zou openstellen voor wetenschappelijk onderzoek en daaruit zou blijken dat het beleid van de paus verkeerd was begrepen.
De leiding van de Rooms-Katholieke Kerk heeft aan die eis nog niet voldaan, al zijn er wel sommige documenten vrijgegeven. Volgens Yad Vashem heeft nieuw onderzoek echter "bepaalde kwesties verhelderd, al blijven nog vele vragen open".
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-06-2012
Tekst ontdekt waarin Maya’s einde van de kalender bevestigen
Wetenschappers hebben een 1300 jaar oude tekst gevonden waarin de Maya’s opnieuw stellen dat de kalender op 21 december 2012 afloopt. Een bijzondere vondst: hiervoor was slechts één tekst bekend waarin de Maya’s het einde van de kalender bespraken.
De onderzoekers kwamen de tekst dankzij plunderaars op het spoor. “Vorig jaar ontdekten we dat plunderaars een aantal stenen hadden weggeworpen, omdat ze te geërodeerd waren om op de zwarte markt te verkopen,” vertelt onderzoeker Tomás Barrientos. “Dus we wisten dat ze iets interessants gevonden hadden, maar we dachten ook dat ze (de plunderaars, red.) misschien iets gemist hadden.” En dat was inderdaad het geval. De stenen blijken namelijk een verwijzing naar het einde van de kalender van de Maya’s te bevatten. En daarmee zijn ze van onschatbare waarde.
Trap
De stenen maakten deel uit van een trap. En op de treden van die trap hadden de Maya’s een enorme tekst achtergelaten. Het is de langste tekst van de Maya’s die ooit in Guatemala is teruggevonden. In de tekst wordt de geschiedenis van de Maya’s in dit gebied beschreven. De tekst beslaat zo’n 200 jaar aan gebeurtenissen. Zo wordt bijvoorbeeld een bezoek van Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul beschreven. Deze machtige leider van de Maya’s bezocht het betreffende gebied in het jaar 696. Hij had enkele maanden daarvoor een flinke nederlaag geleden: hij was verslagen door zijn rivaal Tikal. Wetenschappers dachten altijd dat Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul in die strijd gesneuveld was, maar het tegendeel blijkt waar. Hij overleefde de nederlaag en ging enkele maanden daarna al bij verschillende bondgenoten op bezoek om hun angsten die na de nederlaag van hun grote leider waren ontstaan, weg te nemen.
Marcello A. Canuto is bezig met het blootleggen van de belangrijke hiëroglyfen. Foto: Tulane University.
Geschiedenis
In de tekst wordt ook melding gemaakt van het einde van de Maya-kalender. En dat hangt nauw samen met het verhaal van Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul. In de periode waarin deze tekst geschreven werd, was er veel onrust in deze regio. “En deze koning voelde zich genoodzaakt te verwijzen naar een grotere tijdcyclus die in 2012 tot een einde zou komen,” vertelt Stuart. “In tijden van crisis gebruikten de oude Maya’s hun kalender om continuïteit en stabiliteit te promoten,” stelt onderzoeker Marcello A. Canunto.
Geen profetie
En daarmee is ook direct overtuigend bewijs gevonden dat de Maya’s met het einde van hun kalender niet het einde van de wereld voorspelden. De verwijzing naar 2012 was enkel bedoeld om de problemen en prestaties van de mensen uit die tijd in een groter kosmologisch raamwerk te plaatsen. “Deze tekst spreekt over een oude politieke geschiedenis en niet over een profetie.”
De vondst is desalniettemin heel bijzonder. Eerder was slechts één tekst bekend waarin de Maya’s melding maken van het einde van hun kalender. Die tekst zorgde de afgelopen jaren al voor heel wat doemdenkerij: velen zijn ervan overtuigd dat de Maya’s het einde van de wereld voorspelden. Experts ontkrachten dat echter keer op keer: de Maya’s zagen alles in cycli. Dus als de kalender afloopt, dan begint deze simpelweg weer opnieuw. Dat laatste werd in mei van dit jaar nog overduidelijk: toen werden berekeningen van de Maya’s teruggevonden die spreken over tijden na het jaar 2012. Overduidelijk bewijs dat de Maya’s echt niet dachten dat de aarde in 2012 zou vergaan.
(scientias.nl)
Tekst ontdekt waarin Maya’s einde van de kalender bevestigen
Wetenschappers hebben een 1300 jaar oude tekst gevonden waarin de Maya’s opnieuw stellen dat de kalender op 21 december 2012 afloopt. Een bijzondere vondst: hiervoor was slechts één tekst bekend waarin de Maya’s het einde van de kalender bespraken.
De onderzoekers kwamen de tekst dankzij plunderaars op het spoor. “Vorig jaar ontdekten we dat plunderaars een aantal stenen hadden weggeworpen, omdat ze te geërodeerd waren om op de zwarte markt te verkopen,” vertelt onderzoeker Tomás Barrientos. “Dus we wisten dat ze iets interessants gevonden hadden, maar we dachten ook dat ze (de plunderaars, red.) misschien iets gemist hadden.” En dat was inderdaad het geval. De stenen blijken namelijk een verwijzing naar het einde van de kalender van de Maya’s te bevatten. En daarmee zijn ze van onschatbare waarde.
Trap
De stenen maakten deel uit van een trap. En op de treden van die trap hadden de Maya’s een enorme tekst achtergelaten. Het is de langste tekst van de Maya’s die ooit in Guatemala is teruggevonden. In de tekst wordt de geschiedenis van de Maya’s in dit gebied beschreven. De tekst beslaat zo’n 200 jaar aan gebeurtenissen. Zo wordt bijvoorbeeld een bezoek van Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul beschreven. Deze machtige leider van de Maya’s bezocht het betreffende gebied in het jaar 696. Hij had enkele maanden daarvoor een flinke nederlaag geleden: hij was verslagen door zijn rivaal Tikal. Wetenschappers dachten altijd dat Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul in die strijd gesneuveld was, maar het tegendeel blijkt waar. Hij overleefde de nederlaag en ging enkele maanden daarna al bij verschillende bondgenoten op bezoek om hun angsten die na de nederlaag van hun grote leider waren ontstaan, weg te nemen.
Marcello A. Canuto is bezig met het blootleggen van de belangrijke hiëroglyfen. Foto: Tulane University.
Geschiedenis
In de tekst wordt ook melding gemaakt van het einde van de Maya-kalender. En dat hangt nauw samen met het verhaal van Yuknoom Yick’aak K’ahk van Calakmul. In de periode waarin deze tekst geschreven werd, was er veel onrust in deze regio. “En deze koning voelde zich genoodzaakt te verwijzen naar een grotere tijdcyclus die in 2012 tot een einde zou komen,” vertelt Stuart. “In tijden van crisis gebruikten de oude Maya’s hun kalender om continuïteit en stabiliteit te promoten,” stelt onderzoeker Marcello A. Canunto.
Geen profetie
En daarmee is ook direct overtuigend bewijs gevonden dat de Maya’s met het einde van hun kalender niet het einde van de wereld voorspelden. De verwijzing naar 2012 was enkel bedoeld om de problemen en prestaties van de mensen uit die tijd in een groter kosmologisch raamwerk te plaatsen. “Deze tekst spreekt over een oude politieke geschiedenis en niet over een profetie.”
De vondst is desalniettemin heel bijzonder. Eerder was slechts één tekst bekend waarin de Maya’s melding maken van het einde van hun kalender. Die tekst zorgde de afgelopen jaren al voor heel wat doemdenkerij: velen zijn ervan overtuigd dat de Maya’s het einde van de wereld voorspelden. Experts ontkrachten dat echter keer op keer: de Maya’s zagen alles in cycli. Dus als de kalender afloopt, dan begint deze simpelweg weer opnieuw. Dat laatste werd in mei van dit jaar nog overduidelijk: toen werden berekeningen van de Maya’s teruggevonden die spreken over tijden na het jaar 2012. Overduidelijk bewijs dat de Maya’s echt niet dachten dat de aarde in 2012 zou vergaan.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-06-2012
2000 jaar oude drinkplaats voor vee ontdekt in Friesland
Het Groninger Instituut voor Archeologie heeft in Friesland een heel bijzondere vondst gedaan: archeologen ontdekten er een zeker 2000 jaar oude ‘dobbe’: een drinkplaats voor vee.
In de periode waaruit deze dobbe stamt, zag het noorden van Nederland – en dus ook Friesland – er heel anders uit. Er waren nog geen zeeweringen, want die kwamen pas in de twaalfde eeuw tot stand. Om toch in dit gebied dat regelmatig met hoog water te maken had, te kunnen overleven, bouwden mensen terpen. Heuvels waarop ze ook bij hoog water droge voeten hielden.
Drinkwater
Maar hoog en droog zitten, is natuurlijk niet voldoende om te overleven. Er moet ook wel voldoende drinkwater zijn. De mensen legden voor zichzelf waterputten aan. Voor de dieren werden dobbes gegraven: flinke putten waar het regenwater in opgevangen werd..
Oud
De archeologen hebben nu zo’n dobbe teruggevonden. Ze troffen deze ten zuiden van Dronrijp in Friesland aan. De dobbe kwam rond het begin van de jaartelling tot stand en is daarmee de oudste dobbe die ooit in Noord-Nederland is aangetroffen. De dobbe is met een doorsnede van 25 meter en een diepte van 3 meter best flink. Nog nooit werd in het kustgebied zo’n grote dobbe aangetroffen.
In de dobbe vonden de onderzoekers ook nog aardewerk en botten van dieren terug. Zo zijn er bijvoorbeeld botten van walvissen aangetroffen. Waarschijnlijk verzamelden mensen deze langs de kust en brachten ze deze naar hun woonplaats om er van alles van te maken.
(scientias.nl)
2000 jaar oude drinkplaats voor vee ontdekt in Friesland
Het Groninger Instituut voor Archeologie heeft in Friesland een heel bijzondere vondst gedaan: archeologen ontdekten er een zeker 2000 jaar oude ‘dobbe’: een drinkplaats voor vee.
In de periode waaruit deze dobbe stamt, zag het noorden van Nederland – en dus ook Friesland – er heel anders uit. Er waren nog geen zeeweringen, want die kwamen pas in de twaalfde eeuw tot stand. Om toch in dit gebied dat regelmatig met hoog water te maken had, te kunnen overleven, bouwden mensen terpen. Heuvels waarop ze ook bij hoog water droge voeten hielden.
Drinkwater
Maar hoog en droog zitten, is natuurlijk niet voldoende om te overleven. Er moet ook wel voldoende drinkwater zijn. De mensen legden voor zichzelf waterputten aan. Voor de dieren werden dobbes gegraven: flinke putten waar het regenwater in opgevangen werd..
Oud
De archeologen hebben nu zo’n dobbe teruggevonden. Ze troffen deze ten zuiden van Dronrijp in Friesland aan. De dobbe kwam rond het begin van de jaartelling tot stand en is daarmee de oudste dobbe die ooit in Noord-Nederland is aangetroffen. De dobbe is met een doorsnede van 25 meter en een diepte van 3 meter best flink. Nog nooit werd in het kustgebied zo’n grote dobbe aangetroffen.
In de dobbe vonden de onderzoekers ook nog aardewerk en botten van dieren terug. Zo zijn er bijvoorbeeld botten van walvissen aangetroffen. Waarschijnlijk verzamelden mensen deze langs de kust en brachten ze deze naar hun woonplaats om er van alles van te maken.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-06-2012
Pottenbakken nog ouder dan gedacht
Pottenbakkers in het prehistorische China waren er nog eerder bij dan we al wisten. In een grot zijn potscherven aangetroffen die maar liefst 20.000 jaar oud zijn. Dat is meer dan 10.000 jaar voor de ontdekking van de landbouw. Maar waar diende dit prehistorische serviesgoed voor?
Nog niet zo lang geleden dachten wetenschappers dat de kunst van het bakken van keramische potten zich min of meer tegelijk ontwikkelde met de ontdekking van de landbouw, die in Oost-Azië tussen 10.000 en 8000 jaar geleden begon. Afsluitbare potten zijn immers zeer geschikt om granen en zaden droog en veilig te bewaren. Dat idee ging enkele jaren geleden al overboord toen archeologen in China potten aantroffen die zeker 17.000 jaar oud bleken te zijn.
Fragment van een prehistorische pot, gevonden in de Xianrendong grot Afbeelding: © Image courtesy of Science/AAAS
Nu zijn nog oudere potscherven gevonden in de Xianrendong-grot, in het oosten van China. Dat schrijven Chinese archeologen onder leiding van Xiaohong We deze week in Science. Tussen 29.000 en 12.000 jaar geleden was deze grot regelmatig in gebruik als schuilplaats.
De scherven, die dus rond de 20.000 jaar oud blijken te zijn, stammen uit het hoogtepunt van de laatste IJstijd. Deze periode staat bekend als het Laatste Glaciale Maximum, toen wereldwijd het meeste water in ijsvorm was opgeslagen.
Wat de functie van de eeuwenoude potten was, blijft volgens de wetenschappers nog onduidelijk. Vaak werd dit soort prehistorisch serviesgoed gebruikt om in te koken. Het koken van vlees en zetmeelrijke producten zorgde dat dit voedsel beter te eten was en bovendien voedzamer werd – geen overbodige luxe tijdens het hoogtepunt van een ijstijd. Op de oudste potscherven werden echter geen sporen van zetmeel of van verhitting gevonden. In de buurt vonden archeologen wel sporen van verbrijzelde botten. Het zou kunnen dat grotbewoners het aardewerk gebruikten om botten te vergruizen om er beenmerg en dierlijk vet uit te kunnen halen.
Bittere noodzaak?
Volgens Gideon Shelach, gespecialiseerd in de archeologie van het prehistorische China, die een commentaarstuk bij de publicatie in Science schreef, wordt vaak gedacht dat technische vooruitgang – waaronder de techniek om aardewerk te maken – zorgde dat de vroege mens zijn dagelijkse menu kon uitbreiden, een bittere noodzaak tijdens de koude ijstijd. Harde voedingsmiddelen als gierst en wilde rijst moeten eerst gekookt of gemalen worden voor ze gegeten kunnen worden, en daarvoor was aardewerk en gereedschappen nodig. Dit zou uiteindelijk tot de ontwikkeling van landbouw hebben geleid.
Voor- en achterkant van het fragment van de prehistorische pot. Afbeelding: © Image courtesy of Science/AAAS
Maar Shelach wijst er ook op dat uit archeologische vondsten blijkt dat instrumenten als vijzels en maalstenen – een sterke aanwijzing voor een uitgebreidere menukaart – pas vanaf 13.000 jaar geleden op grote schaal werden gebruikt. Het gevonden aardewerk zou dus heel goed een veel beperktere functie kunnen hebben gehad. Bijvoorbeeld het fijnmalen van besjes of voor het maken van pigment voor grottekeningen. Het is, met andere woorden, ook heel goed mogelijk dat dit oude aardewerk helemaal niets met de opmaat naar de landbouwrevolutie te maken heeft gehad.
Er bestaat nog volop discussie over wat de kunst van het pottenbakken precies heeft bijgedragen aan de belangrijke overgang van een cultuur van jagers-verzamelaars naar de eerste boeren. Ook de vraag waarom de oude Chinezen de techniek al zo’n 10.000 jaar voor de landbouwrevolutie kenden en toepasten, terwijl deze zich in de rest van de wereld pas tijdens deze overgang ontwikkelde is nog onbeantwoord.
Bron:
X. Wu e.a., Early Pottery at 20,000 Years Ago in Xianrendong Cave, China, Science (28 juni 2012). DOI: 10.1126/science.1218643
(kennislink)
Pottenbakken nog ouder dan gedacht
Pottenbakkers in het prehistorische China waren er nog eerder bij dan we al wisten. In een grot zijn potscherven aangetroffen die maar liefst 20.000 jaar oud zijn. Dat is meer dan 10.000 jaar voor de ontdekking van de landbouw. Maar waar diende dit prehistorische serviesgoed voor?
Nog niet zo lang geleden dachten wetenschappers dat de kunst van het bakken van keramische potten zich min of meer tegelijk ontwikkelde met de ontdekking van de landbouw, die in Oost-Azië tussen 10.000 en 8000 jaar geleden begon. Afsluitbare potten zijn immers zeer geschikt om granen en zaden droog en veilig te bewaren. Dat idee ging enkele jaren geleden al overboord toen archeologen in China potten aantroffen die zeker 17.000 jaar oud bleken te zijn.
Fragment van een prehistorische pot, gevonden in de Xianrendong grot Afbeelding: © Image courtesy of Science/AAAS
Nu zijn nog oudere potscherven gevonden in de Xianrendong-grot, in het oosten van China. Dat schrijven Chinese archeologen onder leiding van Xiaohong We deze week in Science. Tussen 29.000 en 12.000 jaar geleden was deze grot regelmatig in gebruik als schuilplaats.
De scherven, die dus rond de 20.000 jaar oud blijken te zijn, stammen uit het hoogtepunt van de laatste IJstijd. Deze periode staat bekend als het Laatste Glaciale Maximum, toen wereldwijd het meeste water in ijsvorm was opgeslagen.
Wat de functie van de eeuwenoude potten was, blijft volgens de wetenschappers nog onduidelijk. Vaak werd dit soort prehistorisch serviesgoed gebruikt om in te koken. Het koken van vlees en zetmeelrijke producten zorgde dat dit voedsel beter te eten was en bovendien voedzamer werd – geen overbodige luxe tijdens het hoogtepunt van een ijstijd. Op de oudste potscherven werden echter geen sporen van zetmeel of van verhitting gevonden. In de buurt vonden archeologen wel sporen van verbrijzelde botten. Het zou kunnen dat grotbewoners het aardewerk gebruikten om botten te vergruizen om er beenmerg en dierlijk vet uit te kunnen halen.
Bittere noodzaak?
Volgens Gideon Shelach, gespecialiseerd in de archeologie van het prehistorische China, die een commentaarstuk bij de publicatie in Science schreef, wordt vaak gedacht dat technische vooruitgang – waaronder de techniek om aardewerk te maken – zorgde dat de vroege mens zijn dagelijkse menu kon uitbreiden, een bittere noodzaak tijdens de koude ijstijd. Harde voedingsmiddelen als gierst en wilde rijst moeten eerst gekookt of gemalen worden voor ze gegeten kunnen worden, en daarvoor was aardewerk en gereedschappen nodig. Dit zou uiteindelijk tot de ontwikkeling van landbouw hebben geleid.
Voor- en achterkant van het fragment van de prehistorische pot. Afbeelding: © Image courtesy of Science/AAAS
Maar Shelach wijst er ook op dat uit archeologische vondsten blijkt dat instrumenten als vijzels en maalstenen – een sterke aanwijzing voor een uitgebreidere menukaart – pas vanaf 13.000 jaar geleden op grote schaal werden gebruikt. Het gevonden aardewerk zou dus heel goed een veel beperktere functie kunnen hebben gehad. Bijvoorbeeld het fijnmalen van besjes of voor het maken van pigment voor grottekeningen. Het is, met andere woorden, ook heel goed mogelijk dat dit oude aardewerk helemaal niets met de opmaat naar de landbouwrevolutie te maken heeft gehad.
Er bestaat nog volop discussie over wat de kunst van het pottenbakken precies heeft bijgedragen aan de belangrijke overgang van een cultuur van jagers-verzamelaars naar de eerste boeren. Ook de vraag waarom de oude Chinezen de techniek al zo’n 10.000 jaar voor de landbouwrevolutie kenden en toepasten, terwijl deze zich in de rest van de wereld pas tijdens deze overgang ontwikkelde is nog onbeantwoord.
Bron:
X. Wu e.a., Early Pottery at 20,000 Years Ago in Xianrendong Cave, China, Science (28 juni 2012). DOI: 10.1126/science.1218643
(kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Meer skeletten in Westfriese Omringdijk
OOSTERLEEK - In de Westfriese Omringdijk bij Oosterleek zijn tot nog toe 11 skeletten gevonden. Die zijn een stuk ouder dan gedacht, en wel uit de 13e en 14e eeuw. Dat heeft het hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier dinsdag bekendgemaakt.
Bij werkzaamheden aan de dijkversterking van de Noord-Hollandse dijk (tussen Enkhuizen en Hoorn) kwam onlangs een skelet tevoorschijn. De vreemde ligging van het hoofd, bij het bekken, riep vraagtekens op, en ook werden meer skeletten aangetroffen. Onderzoekers hebben geprobeerd uit te vinden of die wellicht van een galgenveld kwamen, of van een begraafplaats voor drenkelingen.
Dorpsbewoners meldden dat op die plek in de Tweede Wereldoorlog landverraders waren begraven, maar omdat er ook een kind is gevonden, sloten de onderzoekers die optie uit.
Archeologisch onderzoek wijst nu uit dat de plek ooit een binnendijkse begraafplaats was, een restant van het voormalige kerkhof van Oosterleek, voordat het oude dorp in de 15e eeuw door de zee werd verzwolgen. Het onderzoek is deze week afgerond. De dijk moet in september klaar zijn.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)etten_in_dijk__.html
OOSTERLEEK - In de Westfriese Omringdijk bij Oosterleek zijn tot nog toe 11 skeletten gevonden. Die zijn een stuk ouder dan gedacht, en wel uit de 13e en 14e eeuw. Dat heeft het hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier dinsdag bekendgemaakt.
Bij werkzaamheden aan de dijkversterking van de Noord-Hollandse dijk (tussen Enkhuizen en Hoorn) kwam onlangs een skelet tevoorschijn. De vreemde ligging van het hoofd, bij het bekken, riep vraagtekens op, en ook werden meer skeletten aangetroffen. Onderzoekers hebben geprobeerd uit te vinden of die wellicht van een galgenveld kwamen, of van een begraafplaats voor drenkelingen.
Dorpsbewoners meldden dat op die plek in de Tweede Wereldoorlog landverraders waren begraven, maar omdat er ook een kind is gevonden, sloten de onderzoekers die optie uit.
Archeologisch onderzoek wijst nu uit dat de plek ooit een binnendijkse begraafplaats was, een restant van het voormalige kerkhof van Oosterleek, voordat het oude dorp in de 15e eeuw door de zee werd verzwolgen. Het onderzoek is deze week afgerond. De dijk moet in september klaar zijn.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)etten_in_dijk__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
03-07-2012
Nieuw exemplaar eerste kaart van Amerika teruggevonden in München
© reuters.
Een nieuw exemplaar van de eerste kaart waarop de naam Amerika vermeld staat, is per toeval teruggevonden in de universiteitsbibliotheek van München. De kaart is 500 jaar oud en van de hand van de Duitse cartograaf en monnik Martin Waldseemüller.
De bibliotheek noemt de ontdekking "sensationeel". De vondst brengt het aantal bekend exemplaren van die kaart op vijf. Het originele exemplaar van die kaart, vaak de geboorteakte van Amerika genoemd, heeft sinds 2007 een prominente plaats in de Library of Congress, in Washington.
De kaart die in München is teruggevonden is kleiner dan het origineel (2,32 op 1,20 meter) en is per toeval teruggevonden in twee geometrische werken die in de 19e eeuw verkeerdelijk werden samengebonden.
(HLN)
Nieuw exemplaar eerste kaart Amerika ontdekt in München
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 05-07-2012 01:14:52 ]
Nieuw exemplaar eerste kaart van Amerika teruggevonden in München
© reuters.
Een nieuw exemplaar van de eerste kaart waarop de naam Amerika vermeld staat, is per toeval teruggevonden in de universiteitsbibliotheek van München. De kaart is 500 jaar oud en van de hand van de Duitse cartograaf en monnik Martin Waldseemüller.
De bibliotheek noemt de ontdekking "sensationeel". De vondst brengt het aantal bekend exemplaren van die kaart op vijf. Het originele exemplaar van die kaart, vaak de geboorteakte van Amerika genoemd, heeft sinds 2007 een prominente plaats in de Library of Congress, in Washington.
De kaart die in München is teruggevonden is kleiner dan het origineel (2,32 op 1,20 meter) en is per toeval teruggevonden in twee geometrische werken die in de 19e eeuw verkeerdelijk werden samengebonden.
(HLN)
Nieuw exemplaar eerste kaart Amerika ontdekt in München
[ Bericht 5% gewijzigd door Cobra4 op 05-07-2012 01:14:52 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-07-2012
Negen oude skeletten gevonden in Westfriese Omringdijk
In de Westfriese Omringdijk in het Noord-Hollandse Oosterleek zijn tot nog toe negen skeletten van volwassen mensen en kinderen gevonden uit vermoedelijk de veertiende eeuw.
Foto: ANP
Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK) spreekt dinsdag over een spectaculaire archeologische vondst.
De vondsten werden gedaan nadat tijdens afrondende dijkversterkingswerkzaamheden vorige week muren van huizen uit de zeventiende en achttiende eeuw werden gevonden.
.Bij daaropvolgend archeologisch onderzoek werd een skelet aangetroffen. Volgens het hoogheemraadschap zorgde vooral de vreemde ligging van het hoofd, dat bij het bekken lag, voor gefronste wenkbrauwen van de archeologen.
Houten huizen
Vermoedelijk lag er echter op de vindplaats een binnendijkse begraafplaats van Oosterleek. Daarop duidt althans de vondst van resten van houten huizen uit de twaalfde of dertiende eeuw. "Het gaat om systematische christelijke begravingen, de doden liggen namelijk met het gezicht naar het oosten", aldus het hoogheemraadschap.
Ook is een muur van grote bakstenen die in de middeleeuwen werden gebruikt gevonden. De muur hoorde mogelijk bij een oud gebouw.
Verzwolgen
Het oude dorp werd in de vijftiende eeuw door de zee verzwolgen. De dijk is destijds weliswaar verplaatst, maar het binnendijkse deel van het kerkhof bleef gewijde grond, aldus het HHNK. Tot in de zeventiende eeuw werden er de doden begraven.
Het onderzoek naar de huizen en skeletten wordt deze week afgerond
(nu.nl)
Negen oude skeletten gevonden in Westfriese Omringdijk
In de Westfriese Omringdijk in het Noord-Hollandse Oosterleek zijn tot nog toe negen skeletten van volwassen mensen en kinderen gevonden uit vermoedelijk de veertiende eeuw.
Foto: ANP
Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK) spreekt dinsdag over een spectaculaire archeologische vondst.
De vondsten werden gedaan nadat tijdens afrondende dijkversterkingswerkzaamheden vorige week muren van huizen uit de zeventiende en achttiende eeuw werden gevonden.
.Bij daaropvolgend archeologisch onderzoek werd een skelet aangetroffen. Volgens het hoogheemraadschap zorgde vooral de vreemde ligging van het hoofd, dat bij het bekken lag, voor gefronste wenkbrauwen van de archeologen.
Houten huizen
Vermoedelijk lag er echter op de vindplaats een binnendijkse begraafplaats van Oosterleek. Daarop duidt althans de vondst van resten van houten huizen uit de twaalfde of dertiende eeuw. "Het gaat om systematische christelijke begravingen, de doden liggen namelijk met het gezicht naar het oosten", aldus het hoogheemraadschap.
Ook is een muur van grote bakstenen die in de middeleeuwen werden gebruikt gevonden. De muur hoorde mogelijk bij een oud gebouw.
Verzwolgen
Het oude dorp werd in de vijftiende eeuw door de zee verzwolgen. De dijk is destijds weliswaar verplaatst, maar het binnendijkse deel van het kerkhof bleef gewijde grond, aldus het HHNK. Tot in de zeventiende eeuw werden er de doden begraven.
Het onderzoek naar de huizen en skeletten wordt deze week afgerond
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Oudste boerderij West-Europa in Best
AMSTERDAM - De oudste nog in gebruik zijnde boerderij van West-Europa staat in het Brabantse Best. Het hout waaruit de boerderij is opgebouwd stamt uit de 13e eeuw, zo blijkt uit onderzoek.
De oudste boerderij van West-Europa. Nu verkeert de stal nog in vervallen staat, maar daar moet volgens de Pronvincie en het Rijk verandering in komen.
De boerderij zou al sinds 1263 bestaan is nog steeds in gebruik. Er worden kalveren gehuisvest.
Het Rijk wil van de stal, die in vervallen staat verkeert, een rijksmonument maken. Zowel de provincie Noord-Brabant als het Rijk stellen een ton beschikbaar om het gebouw te renoveren. Dat meldt Omroep Brabant vrijdag.
Best wil zelf ook bijdragen, maar de gemeenteraad moet daar eerst nog goedkeuring voor geven.
Boer Piet Scheepers wilde zes jaar terug eigenlijk de stal laten slopen. Tegen de regionale nieuwszender zegt dat hij nooit had geweten dat de boerderij zo oud was. "Wij dachten altijd een jaar of driehonderd."
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)rderij_Europa__.html
AMSTERDAM - De oudste nog in gebruik zijnde boerderij van West-Europa staat in het Brabantse Best. Het hout waaruit de boerderij is opgebouwd stamt uit de 13e eeuw, zo blijkt uit onderzoek.
De oudste boerderij van West-Europa. Nu verkeert de stal nog in vervallen staat, maar daar moet volgens de Pronvincie en het Rijk verandering in komen.
De boerderij zou al sinds 1263 bestaan is nog steeds in gebruik. Er worden kalveren gehuisvest.
Het Rijk wil van de stal, die in vervallen staat verkeert, een rijksmonument maken. Zowel de provincie Noord-Brabant als het Rijk stellen een ton beschikbaar om het gebouw te renoveren. Dat meldt Omroep Brabant vrijdag.
Best wil zelf ook bijdragen, maar de gemeenteraad moet daar eerst nog goedkeuring voor geven.
Boer Piet Scheepers wilde zes jaar terug eigenlijk de stal laten slopen. Tegen de regionale nieuwszender zegt dat hij nooit had geweten dat de boerderij zo oud was. "Wij dachten altijd een jaar of driehonderd."
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)rderij_Europa__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Marine zoekt gezonken vlaggenschip voor de kust bij Vlissingen
Medewerkers van de Koninklijke Marine en de Defensie Duikgroep gaan maandag en dinsdag op zoek naar sporen van het historische schip de Walcheren. Dit vlaggenschip – dat aan tal van grote zeeslagen meedeed –, verging in 1689 in het zicht van de haven van Vlissingen. Hierbij kwamen 24 opvarenden om het leven.
Het onderzoek vindt plaats in de Scheldemonding, vlak voor de rede van Vlissingen, en wordt uitgevoerd op verzoek van de provincie Zeeland. Waarschijnlijk zonk het zeventiende-eeuwse schip na een botsing met het Westerhoofd van de Koopmanshaven van Vlissingen.
Het vlaggenschip Walcheren werd in 1665 in Vlissingen gebouwd. Het zogenaamde linieschip was 155 voet lang en 40 voet breed. Het had een capaciteit van 380 man en 70 kanonnen.
n 1666 kreeg Cornelis Evertsen de Jonge als luitenant-admiraal het commando over de Walcheren. Het schip nam vervolgens deel aan een verschillende grote zeeslagen, waaronder de Vierdaagse Zeeslag (juni 1666), de Tweedaagse Zeeslag (augustus 1666), de beroemde Tocht naar Chatham (augustus 1667), de Slag bij Solebay (juni 1672) en de Slag bij Kijkduin.
Het schip maakte ook deel uit van de vloot waarmee stadhouder Willem III in 1688 naar Engeland voer om daar koning te worden, de zogenaamde Glorieuze Revolutie. De Walcheren voer in de voorlinie en de overtocht verliep voorspoedig. Dat kon echter niet gezegd worden van de terugtocht in 1689. Het admiraalsschip voer vlak voor de kust van Vlissingen om zich goed te tonen aan de bevolking. Door een windvlaag en sterke stroming stootte de Walcheren waarschijnlijk tegen het Westerhoofd. Er werd een gat geslagen in de romp en het schip zonk voor het oog van duizenden inwoners van Vlissingen.
Het scheepswrak belemmerde lange de tijd de doorgang waardoor er vroeger verschillende pogingen werden ondernomen om het schip te ruimen. Uiteindelijk werd het scheepswrak met buskruit vernietigd, om de vaarroute naar de zogenaamde Koopmanshaven open te houden.
Zoektocht
Medewerkers van de Koninklijke Marine en de Defensie Duikgroep gaan bij Vlissingen nu dus op zoek naar restanten van het schip. Er wordt onder meer gewerkt met een onderwaterrobot en sonar-apparatuur. Wat zich nog op de bodem bevindt is niet duidelijk. De restanten zijn namelijk al eeuwen onderhevig aan de sterke stroming in de Westerschelde en erosie. De stroming en het slechte zicht onderwater maken het onderzoek volgens Defensie extra complex.
Mochten er restanten van het schip gevonden worden, dan zal de Marine in overleg met de provincie, gemeente Vlissingen en verschillende culturele instellingen besluiten of er objecten geborgen kunnen worden.
Bron: http://historiek.net/nieu(...)laggenschip-uit-1689
Medewerkers van de Koninklijke Marine en de Defensie Duikgroep gaan maandag en dinsdag op zoek naar sporen van het historische schip de Walcheren. Dit vlaggenschip – dat aan tal van grote zeeslagen meedeed –, verging in 1689 in het zicht van de haven van Vlissingen. Hierbij kwamen 24 opvarenden om het leven.
Het onderzoek vindt plaats in de Scheldemonding, vlak voor de rede van Vlissingen, en wordt uitgevoerd op verzoek van de provincie Zeeland. Waarschijnlijk zonk het zeventiende-eeuwse schip na een botsing met het Westerhoofd van de Koopmanshaven van Vlissingen.
Het vlaggenschip Walcheren werd in 1665 in Vlissingen gebouwd. Het zogenaamde linieschip was 155 voet lang en 40 voet breed. Het had een capaciteit van 380 man en 70 kanonnen.
n 1666 kreeg Cornelis Evertsen de Jonge als luitenant-admiraal het commando over de Walcheren. Het schip nam vervolgens deel aan een verschillende grote zeeslagen, waaronder de Vierdaagse Zeeslag (juni 1666), de Tweedaagse Zeeslag (augustus 1666), de beroemde Tocht naar Chatham (augustus 1667), de Slag bij Solebay (juni 1672) en de Slag bij Kijkduin.
Het schip maakte ook deel uit van de vloot waarmee stadhouder Willem III in 1688 naar Engeland voer om daar koning te worden, de zogenaamde Glorieuze Revolutie. De Walcheren voer in de voorlinie en de overtocht verliep voorspoedig. Dat kon echter niet gezegd worden van de terugtocht in 1689. Het admiraalsschip voer vlak voor de kust van Vlissingen om zich goed te tonen aan de bevolking. Door een windvlaag en sterke stroming stootte de Walcheren waarschijnlijk tegen het Westerhoofd. Er werd een gat geslagen in de romp en het schip zonk voor het oog van duizenden inwoners van Vlissingen.
Het scheepswrak belemmerde lange de tijd de doorgang waardoor er vroeger verschillende pogingen werden ondernomen om het schip te ruimen. Uiteindelijk werd het scheepswrak met buskruit vernietigd, om de vaarroute naar de zogenaamde Koopmanshaven open te houden.
Zoektocht
Medewerkers van de Koninklijke Marine en de Defensie Duikgroep gaan bij Vlissingen nu dus op zoek naar restanten van het schip. Er wordt onder meer gewerkt met een onderwaterrobot en sonar-apparatuur. Wat zich nog op de bodem bevindt is niet duidelijk. De restanten zijn namelijk al eeuwen onderhevig aan de sterke stroming in de Westerschelde en erosie. De stroming en het slechte zicht onderwater maken het onderzoek volgens Defensie extra complex.
Mochten er restanten van het schip gevonden worden, dan zal de Marine in overleg met de provincie, gemeente Vlissingen en verschillende culturele instellingen besluiten of er objecten geborgen kunnen worden.
Bron: http://historiek.net/nieu(...)laggenschip-uit-1689
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
Oorlogsmonument bij Assen vernield
ASSEN - Onbekenden hebben vorige week een oorlogsmonument bij Assen, dat herinnert aan een neergestorte Britse bommenwerper in de Tweede Wereldoorlog, zwaar beschadigd. Het vliegtuig met de gebroken vleugel, een belangrijk bestanddeel van het monument, is met bruut geweld van de rest van het monument gescheiden.
Dat meldde de gemeente Assen maandag. Het monument is een eerbetoon aan de zeven bemanningsleden van de Royal Air Force, die om het leven kwamen toen hun toestel in oktober 1943 even buiten Assen neerstortte.
De gemeente heeft direct opdracht gegeven het monument te herstellen.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ssen_vernield__.html
ASSEN - Onbekenden hebben vorige week een oorlogsmonument bij Assen, dat herinnert aan een neergestorte Britse bommenwerper in de Tweede Wereldoorlog, zwaar beschadigd. Het vliegtuig met de gebroken vleugel, een belangrijk bestanddeel van het monument, is met bruut geweld van de rest van het monument gescheiden.
Dat meldde de gemeente Assen maandag. Het monument is een eerbetoon aan de zeven bemanningsleden van de Royal Air Force, die om het leven kwamen toen hun toestel in oktober 1943 even buiten Assen neerstortte.
De gemeente heeft direct opdracht gegeven het monument te herstellen.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ssen_vernield__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.nieuwsblad.be/(...)leid=DMF20120709_081
quote:LEUVEN - De Leuvense burgemeester Tobback is nog steeds boos om de opgravingen op het herdoopte Rector De Somerplein, vlakbij zijn stadhuis. Er werden 28.000 scherven bovengehaald maar zelfs het Leuvense museum M is voorlopig niet geïnteresseerd.
Dat Louis Tobback niet meteen warm liep voor de archeologische opgravingen vlakbij zijn stadhuis, was bekend. Die opgravingen hebben de heraanleg van het Fochplein (nu het De Somerplein) vertraagd en 650.000 euro gekost, aldus Tobback.
Wat de archeologen hebben ontdekt, overtuigt de Leuvense burgemeester niet, zo zegt hij in De Morgen.
'Een zootje scherven, meer niet', klinkt het.
De archeologen ontdekten dat het plein sinds het jaar 1000 na Christus permanent bewoond werd - in de Middeleeuwen en ook later door de welstellende burgerij. Ze haalden 28.000 vondsten naar boven: dierlijke beenderen, glas, steenstalen en aardewerk.
Het ontgoochelende is dat die vondsten nu in een honderdtal verhuisdozen klaar staan om naar het Leuvense museum M te verhuizen. Maar dat museum is niet zinnens er gauw iets mee te doen. Wegens tijds- en personeelsgebrek, luidt het.
Op langere termijn wil het museum wel enkele zalen aan archeologie wijden, maar die plannen zijn nog vaag, zo luidt het nog in De Morgen.
'De handelszaken hier zijn geruïneerd en er zijn mensen ontslagen in sommige broodjeszaken aan het plein,' zegt Tobback die duidelijk niet vindt dat de opgravingen dat leed waard waren.
En gevondenquote:Op maandag 9 juli 2012 11:58 schreef Cobra4 het volgende:
Marine zoekt gezonken vlaggenschip voor de kust bij Vlissingen
http://www.nu.nl/wetensch(...)ten-scheepswrak.html
quote:Marine duikt resten scheepswrak op
AMSTERDAM - Marineduikers hebben mogelijke restanten van het historische schip Walcheren opgedoken.
Ze hebben scheepsbalken van twee en acht meter met metalen pennen aangetroffen en een bakstenen muurtje dat mogelijk deel was van de broodbakoven van het vlaggenschip. Dat laat het ministerie van Defensie dinsdag weten.
De Walcheren, die bij diverse grote zeeslagen was betrokken, verging in 1689 voor de haven van Vlissingen. Hierbij kwamen 24 opvarenden om.
De provincie Zeeland had de marine gevraagd onderzoek te verrichten in de Scheldemonding bij Vlissingen.
Botsing
Onderzoek had uitgewezen dat de Walcheren vermoedelijk in botsing was gekomen met het Westerhoofd van de Koopmanshaven en tot zinken kwam bij de voormalige ingang van de Nieuwe Haven.
Sonar- en magnetisch onderzoek toonden hier veel verstoringen in de bodem. De marine ging maandag en dinsdag op onderzoek uit met een onderwaterrobot, sonar en duikers.
De sterke stroming en het zeer slechte zicht onder water maakten de zoektocht complex. De gevonden voorwerpen worden in overleg met de provincie, de gemeente Vlissingen en culturele instellingen aan nader onderzoek onderworpen.
stupidity has become as common as common sense was before
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=9633quote:A Brief History of Global Anchor Currencies by Sanjeev Sanyal - The Globalist
By Sanjeev Sanyal | Thursday, May 24, 2012
Throughout history, the global system of trade and finance has only ever been in "balance" by lucky coincidence — or when a hegemonic power has imposed its will in order to make the system work. In addition to setting the rules, these powers also supplied crucial liquidity to facilitate the flow of trade between countries. Sanjeev Sanyal explains.
One of the common characteristics of international monetary systems throughout history is the willingness of a major economy — usually the pre-eminent power of its time — to trade its credibility to provide the world with a monetary anchor.
This leads to a symbiotic relationship between the anchor country and the rest of the world: The anchor country gets cheap financing and the rest of the world gets the monetary liquidity needed to lubricate economic activity.
During the Roman times, for instance, the world economic system was underpinned by booming trade between the Roman Empire and India, the export champion of the ancient world. Merchant ships sailed down the Red Sea or the Persian Gulf and then took advantage of the monsoon winds to cross the Arabian Sea to India.
The problem with Indo-Roman trade, however, was that India ran a large trade surplus with the empire. As Pliny (23-79 AD) wrote: "Not a year passed in which India did not take fifty million sesterces away from Rome."
The trade deficit meant that there was a continuous drain in gold and silver coins that, in turn, created shortages of these metals in Rome. Expressed in modern terms, this meant that the Romans were constantly facing a monetary squeeze.
Matters were made worse by the fact that the empire frequently ran fiscal deficits due to external and internal wars. Roman emperors tried to deal with the twin deficits in various ways. Emperor Vespasian tried unsuccessfully to impose restrictions on imports from India in the 1st century AD.
However, the more common response to the problem was the debasement of imperial coins by reducing the gold/silver content (the ancient equivalent of printing money). Not surprisingly, the real value of the coins declined and the Romans experienced inflation.
It is estimated that the price of a military uniform rose 166 times between 138 and 301 AD. The price of wheat rose more than 200-fold during this period. This should dispel another common belief that inflation is a modern invention.
The Romans tried many things to stabilize prices, including Emperor Diocletian's famous edict to fix prices. None of these efforts worked in the face of a continuous trade deficit with India, persistent fiscal deficits and the consequent debasement of coinage. (Interestingly, the Indians continued to accept the debased coins for centuries, although probably at a steadily falling exchange rate).
Ultimately, inflation led to serious distortions in the economy. It is said that soldiers' pay was so diminished in real worth that a full year's pay could barely buy eight week's worth of bread. This was one of the pressures that eventually eroded Roman credibility even as the empire went into terminal decline.
Pieces of eight
For a thousand years after the decline of Rome, Europe played a relatively small role in the global economy even as trade boomed between the Arabs, Indians, Chinese and the kingdoms of South East Asia.
Columbus' discovery of the Americas and Vasco da Gama's discovery of the sea route to India changed this. Spain now became a superpower and its financial strength was bolstered by its access to silver from New World.
Between 1501 and 1600, 17 million kilograms of pure silver and 181,000 kilograms of pure gold flowed to Spain. However, Spain spent its wealth on expensive wars in the Netherlands and elsewhere.
As a result, it constantly ran trade deficits with the rest of Europe and paid for it in silver coins. This injection of monetary liquidity, in turn, caused an economic boom in the rest of Europe and helped spread the spirit of the Renaissance.
Nonetheless, the increase in the supply of precious metals also caused a sustained bout of inflation. Prices rose at least four-fold in Spain over the course of the 16th century. Despite its access to New World silver, Spain became increasingly unable to service its war debts.
Spain's supplies of gold and silver were often pledged years in advance to Genoese bankers. Eventually, Spain repeatedly defaulted on sovereign debts (in 1607, 1627 and 1649) and went into geopolitical decline. Many bankers, such as Germany's Fuggers dynasty, were ruined by the defaults.
The political and economic center of gravity now shifted north to Holland, France and Britain. They would by turns come to dominate world trade in the 17th, 18th and 19th centuries.
Despite this shift, Spanish silver coins (known as "pieces of eight" or Spanish dollars) continued to be the key currency used in world trade right up to the American Revolutionary War. In fact, they remained legal tender in the United States till 1857 — long after Spain itself had ceased to be a major power.
The opium trade
It was only in the 19th century, following the defeat of Napoleon, that Britain was finally able to impose a system that affirmed its role as the world's anchor economy.
This system is known to historians as "triangular trade" between Britain, India and China. Under this arrangement, the British sold manufactured goods to the Indians and purchased raw cotton and opium. The opium was then sold to the Chinese in exchange for goods such as tea and porcelain. These were then sold back in Europe to fund the manufacture of exports to India.
In this way, Britain did not bleed gold in order to keep the system flowing. Note that this global trade system functioned because the East India Company was militarily able to impose its will. The imports of British-made industrial goods devastated India's large artisan-based manufacturing sector.
At the same time, Chinese attempts to close down the opium trade resulted in the Opium Wars of 1839-42 and 1856-60. In other words, war, colonization and drug-running were key ingredients in managing the international monetary system.
By the middle of the 19th century, the world was functioning on a bimetallic system based on gold and silver. However, following the British example, most major countries shifted to a gold standard by the 1870s.
The Bank of England stood ready to convert a pound sterling into an ounce of (11/122 fine) gold on demand. The U.S. Treasury was similarly committed to convert an ounce of gold at $4.86. This, in turn, locked the dollar-pound exchange rate.
This underlying monetary system anchored a great age of expansion in global trade and economic activity. Nevertheless, its success was underpinned by a lucky coincidence — a succession of gold discoveries in California, Australia and South Africa that allowed the world's gold supplies to expand roughly in line with economic activity. It helped that many of these discoveries were conveniently in British control.
Even then, it was not an age without problems. There were periods of inflation as well as periods of deflation. A succession of "panics" affected the global financial system. There were worries that excessive gold supplies would lead to sustained inflation.
The system was finally disrupted by World War I, but by this time Britain had long ceased to be the world's most powerful economy. Britain was overtaken by the United States around 1890 and then by Germany in the 1900s.
After the war, harsh terms were imposed on Germany by the victorious allies. With no other resources available, the German authorities resorted to printing ever greater amounts of paper money till the process spiraled out of control.
By November 1923, a kilogram of bread cost 428 billion marks, a kilogram of butter 5,600 billion marks, a newspaper 200 billion marks and a tram ticket 150 billion marks. This experience with hyperinflation remains imprinted in German memory.
Meanwhile, the British tried to reestablish the pre-war global order by going back to a gold standard in 1925. There were also attempts to create a mercantile system of "Imperial Preference" within the British Empire that would have served the same purpose as had triangular trade in the19th century.
The world had changed, however, and Britain's position was no longer credible. With the Great Depression taking hold, the Bank of England was forced to choose between providing liquidity to the banks and honoring the gold peg. It opted for the former on September 20, 1931.
The economics of persistent imbalance
The current economic crisis, variously named the "Great Contraction" or the "Great Recession," is often interpreted as a crisis of the world monetary system triggered by indebtedness and a loss of credibility.
Many experts have argued for "reform" of the global monetary system. There have been many suggestions ranging from a return to gold, a greater role for the IMF's Statutory Drawings Rights (SDR) or a completely new world currency.
What most people are little aware of is how old a problem this really is. Ancient Indians were willing to accept debased Roman coins just as modern central banks and economic participants are willing to hold U.S. dollars — despite its private and public indebtedness, its political wrangling and even a sovereign ratings downgrade.
Then as now, this is not because nations cannot see the problem of an asymmetric arrangement, but due to their willingness to pay a price for keeping the world economic system liquid.
