R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
Misschien kennen jullie mij nog wel van verschillende topics over meisjes, veranderen, somberheid, eenzaamheid en vrienden maken.
Het zou ook kunnen dat het opvalt dat dat allemaal al best lang geleden is. Deels omdat ik niet meer het gevoel had dat jullie me verder konden helpen en ik het zelf moest gaan doen, deels ook omdat ik bezig was.
Eerlijk is eerlijk, heel veel dingen gaan nog steeds niet zoals de bedoeling is. Hoewel ik meer probeer te doen heb ik nog steeds niet de vrienden die ik wilde hebben en ook op veel andere fronten ben ik niet echt succesvol. Maar dat is het punt niet.
Toen ik 15 was werd ik verliefd op een meisje, ze wees me op een keiharde manier af die mij ook heel veel schade heeft berokkend. Ik was gebroken en ik begon me te realiseren dat mijn hele leven niet deugde en ik eigenlijk in mijn eigen kleine wereldje leefde.
Door wat er gebeurde raakte ik in de war, somber, ging ik me eenzaam voelen. Ik lag elke vakantie moe in bed. Vanaf dat moment raakte ik ervan overtuigd dat een meisje al mijn problemen zou oplossen. Ik zou een mooi en leuk meisje treffen, daarmee kunnen praten, knuffelen en meer
. Ze zou al mijn problemen oplossen en al mijn onzekerheid oplossen.
Dat dacht ik tenminste...
Na jaren wanhopig zoeken naar een meisje heb ik een paar weken geleden een meisje ontmoet. Eerlijk gezegd is ze het eerste meisje met wie ik langer dan 5 minuten heb gepraat. Daarnaast is ze ook het eerste meisje dat ik geknuffeld en gezoend heb. Het is nog een redelijk mooi meisje ook, maar heel eerlijk gezegd heb ik de hele tijd niet echt iets voor haar gevoeld. Maar juist omdat ze een redelijk mooi meisje is en het goed liep heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik haar wel leuk zou moeten vinden. En nou ben ik een paar dagen geleden met haar in bed beland.
Ik heb 5 jaar lang gedacht dat ik nu gelukkig had moeten zijn. Ik had in mijn hoofd alles enorm geromantiseerd. Het knuffelen viel tegen, zoenen viel tegen, de seks viel tegen. In mijn fantasie was alles zoveel beter. Al mijn andere problemen zijn er nog steeds, ik ben niet veel zekerder geworden, sterker nog, ik ben eigenlijk meer in de war dan ooit.
Ik heb iets bereikt wat ik 5 jaar lang wanhopig wilde bereiken omdat dat het mooiste zou worden wat ik in dit leven zou bereiken. Alles zou daarmee anders worden. En nu ik het heb gedaan ben ik alleen maar in de war over wat ik nou eigenlijk wil.
Ik heb bereikt waar ik jaren van heb gedroomd en het was waardeloos. Wat is nu de volgende stap in mijn leven beter maken en wel gelukkig worden?
Daarnaast voel ik me schuldig. Ik vond het meisje eigenlijk al niet echt leuk, ik was niet echt verliefd denk ik. Ik heb sinds we het hebben gedaan niets meer laten horen en al haar pogingen om contact te zoeken heel kort beantwoord/afgewezen. En ik voel me daar heel erg schuldig over. Het zou best eens kunnen dat ik nu een meisje met een gebroken hart achterlaat alleen maar omdat ik 5 jaar lang heb gedacht dat het een oplossing was. Ik weet dat ik hier nu niet meer verder mee wil, maar ik zou me er erg schuldig over voelen als ik het uit zou maken.
Ik heb ook een paar keer gehad met sommige spullen (vooral speelgoed toen ik een kind was) dat ik er heel lang naar verlangde. En hoe langer ik moest sparen/wachten, hoe perfecter het allemaal werd. En als ik het eenmaal had dan vond ik er niets aan. En nja, sinds een paar dagen voel ik me in een grotere context zo, het grootste/belangrijkste/mooiste doel in mijn leven behaald en het blijkt helemaal niets te zijn.
I feel screwed. En het ergste is dat ik eigenlijk nu niet meer weet hoe ik dan wel echt gelukkig moet worden en moet voelen.
Herkent iemand dit? En wat moet ik NU doen?
Het zou ook kunnen dat het opvalt dat dat allemaal al best lang geleden is. Deels omdat ik niet meer het gevoel had dat jullie me verder konden helpen en ik het zelf moest gaan doen, deels ook omdat ik bezig was.
Eerlijk is eerlijk, heel veel dingen gaan nog steeds niet zoals de bedoeling is. Hoewel ik meer probeer te doen heb ik nog steeds niet de vrienden die ik wilde hebben en ook op veel andere fronten ben ik niet echt succesvol. Maar dat is het punt niet.
Toen ik 15 was werd ik verliefd op een meisje, ze wees me op een keiharde manier af die mij ook heel veel schade heeft berokkend. Ik was gebroken en ik begon me te realiseren dat mijn hele leven niet deugde en ik eigenlijk in mijn eigen kleine wereldje leefde.
Door wat er gebeurde raakte ik in de war, somber, ging ik me eenzaam voelen. Ik lag elke vakantie moe in bed. Vanaf dat moment raakte ik ervan overtuigd dat een meisje al mijn problemen zou oplossen. Ik zou een mooi en leuk meisje treffen, daarmee kunnen praten, knuffelen en meer
. Ze zou al mijn problemen oplossen en al mijn onzekerheid oplossen. Dat dacht ik tenminste...
Na jaren wanhopig zoeken naar een meisje heb ik een paar weken geleden een meisje ontmoet. Eerlijk gezegd is ze het eerste meisje met wie ik langer dan 5 minuten heb gepraat. Daarnaast is ze ook het eerste meisje dat ik geknuffeld en gezoend heb. Het is nog een redelijk mooi meisje ook, maar heel eerlijk gezegd heb ik de hele tijd niet echt iets voor haar gevoeld. Maar juist omdat ze een redelijk mooi meisje is en het goed liep heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik haar wel leuk zou moeten vinden. En nou ben ik een paar dagen geleden met haar in bed beland.
Ik heb 5 jaar lang gedacht dat ik nu gelukkig had moeten zijn. Ik had in mijn hoofd alles enorm geromantiseerd. Het knuffelen viel tegen, zoenen viel tegen, de seks viel tegen. In mijn fantasie was alles zoveel beter. Al mijn andere problemen zijn er nog steeds, ik ben niet veel zekerder geworden, sterker nog, ik ben eigenlijk meer in de war dan ooit.
Ik heb iets bereikt wat ik 5 jaar lang wanhopig wilde bereiken omdat dat het mooiste zou worden wat ik in dit leven zou bereiken. Alles zou daarmee anders worden. En nu ik het heb gedaan ben ik alleen maar in de war over wat ik nou eigenlijk wil.
Ik heb bereikt waar ik jaren van heb gedroomd en het was waardeloos. Wat is nu de volgende stap in mijn leven beter maken en wel gelukkig worden?
Daarnaast voel ik me schuldig. Ik vond het meisje eigenlijk al niet echt leuk, ik was niet echt verliefd denk ik. Ik heb sinds we het hebben gedaan niets meer laten horen en al haar pogingen om contact te zoeken heel kort beantwoord/afgewezen. En ik voel me daar heel erg schuldig over. Het zou best eens kunnen dat ik nu een meisje met een gebroken hart achterlaat alleen maar omdat ik 5 jaar lang heb gedacht dat het een oplossing was. Ik weet dat ik hier nu niet meer verder mee wil, maar ik zou me er erg schuldig over voelen als ik het uit zou maken.
Ik heb ook een paar keer gehad met sommige spullen (vooral speelgoed toen ik een kind was) dat ik er heel lang naar verlangde. En hoe langer ik moest sparen/wachten, hoe perfecter het allemaal werd. En als ik het eenmaal had dan vond ik er niets aan. En nja, sinds een paar dagen voel ik me in een grotere context zo, het grootste/belangrijkste/mooiste doel in mijn leven behaald en het blijkt helemaal niets te zijn.
I feel screwed. En het ergste is dat ik eigenlijk nu niet meer weet hoe ik dan wel echt gelukkig moet worden en moet voelen.
Herkent iemand dit? En wat moet ik NU doen?
-edit- ga eens weg
[ Bericht 87% gewijzigd door Re op 02-07-2010 21:30:38 ]
[ Bericht 87% gewijzigd door Re op 02-07-2010 21:30:38 ]
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Je hebt het gewoon geprobeerd te forceren.
Dacht je nou echt dat je gelukkig(er) zou worden als je met een meisje in bed belandt, die je helemaal niet echt ziet zitten? En for the record; Fantasieėn of gedachtes over hoe het zou worden/moeten zijn, zijn ALTIJD beter dan de gebeurtenis zelf.
Dacht je nou echt dat je gelukkig(er) zou worden als je met een meisje in bed belandt, die je helemaal niet echt ziet zitten? En for the record; Fantasieėn of gedachtes over hoe het zou worden/moeten zijn, zijn ALTIJD beter dan de gebeurtenis zelf.
Maar zonder grappen of grollen. Ik zou als ik jou was het gewoon achter laten 
. Je moet niet teveel in het verleden hangen, kijk meer naar de toekomst. Ga wat meer op zoek wat bij je (kan) passen. Als je in het verleden blijft hangen dan kom je er heel moeilijk uit.
. Je moet niet teveel in het verleden hangen, kijk meer naar de toekomst. Ga wat meer op zoek wat bij je (kan) passen. Als je in het verleden blijft hangen dan kom je er heel moeilijk uit.
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Opzoek naar de volgende vrouw... die dus wel dat heeft wat je zoekt.
Overigens zeg het vervolg maar in drie zinnen...
"Verheugde me 5 jaar op sex. Heb sex gehad. Sex viel tegen."
Overigens zeg het vervolg maar in drie zinnen...
"Verheugde me 5 jaar op sex. Heb sex gehad. Sex viel tegen."
Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen.
Nou, het gaat niet alleen om de sex. Wel een beetje uiteraard, maar de nadruk lag meer op *de verlosser*quote:Op dinsdag 29 juni 2010 13:48 schreef Roadtoad het volgende:
Opzoek naar de volgende vrouw... die dus wel dat heeft wat je zoekt.
Overigens zeg het vervolg maar in drie zinnen...
"Verheugde me 5 jaar op sex. Heb sex gehad. Sex viel tegen."
Een meisje zou alles in mijn leven waar ik ontevreden over was oplossen. En dat heeft gefaald. Mee eens. Dat is helemaal zo. En het ergste is dat ik daar dan weer niemand de schuld van kan geven. Ik heb gewoon mezelf jaren voor de gek gehouden.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 13:49 schreef Cahir het volgende:
Je hebt 5 jaar lang alles de schuld gegeven aan het feit dat je geen vriendin had. Faal!
Je hebt zelf je lesje geleerd, denk ik.
Maar over dat meisje, dat kan je toch niet maken? Je MOET haar bellen, je moet contact met haar zoeken en je moet haar tenminste uitleggen hoe je voelt.
Eigenlijk, ik zou zeggen dat je verplicht bent om een beetje verder met dat meisje te gaan, want anders ben je echt een eikel als je een meisje neukt en dan niks meer laat horen of haar meteen dumpt.
Maar over dat meisje, dat kan je toch niet maken? Je MOET haar bellen, je moet contact met haar zoeken en je moet haar tenminste uitleggen hoe je voelt.
Eigenlijk, ik zou zeggen dat je verplicht bent om een beetje verder met dat meisje te gaan, want anders ben je echt een eikel als je een meisje neukt en dan niks meer laat horen of haar meteen dumpt.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
En dat is dus het probleem; Je hebt je krampachtig aan die fabel vastgeklampt. Daardoor had je veel te hoge verwachtingen, die natuurlijk nooit waargemaakt zouden kunnen worden.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 14:04 schreef benzin het volgende:
[..]
Nou, het gaat niet alleen om de sex. Wel een beetje uiteraard, maar de nadruk lag meer op *de verlosser*
zie het als een leermoment. Als je hier goed mee omgaat kan dit een van de belangrijkste lessen zijn die je ooit zal leren.
Oplossing: knuffelen, zoenen en seks hebben met iemand op wie je verliefd bent!quote:Ik heb 5 jaar lang gedacht dat ik nu gelukkig had moeten zijn. Ik had in mijn hoofd alles enorm geromantiseerd. Het knuffelen viel tegen, zoenen viel tegen, de seks viel tegen. In mijn fantasie was alles zoveel beter. Al mijn andere problemen zijn er nog steeds, ik ben niet veel zekerder geworden, sterker nog, ik ben eigenlijk meer in de war dan ooit.
Dan is het al stukken beter.
Dat hangt een beetje van het meisje af. En als hij het gewoon uitlegd moet het toch wel goed komen.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 14:06 schreef Keep_Walking het volgende:
Je hebt zelf je lesje geleerd, denk ik.
Maar over dat meisje, dat kan je toch niet maken? Je MOET haar bellen, je moet contact met haar zoeken en je moet haar tenminste uitleggen hoe je voelt.
Eigenlijk, ik zou zeggen dat je verplicht bent om een beetje verder met dat meisje te gaan, want anders ben je echt een eikel als je een meisje neukt en dan niks meer laat horen of haar meteen dumpt.
Ik bedoel, je gaat niet bij een meisje blijven waarmee knuffelen, zoenen en seks niet leuk is. Iemand zo aan het lijntje houden is alleen maar erger. Ook voor haar.
je bent niet verliefd, dus next totdat je er eentje vind die niet tegenvalt
1 Minuut stilte voor de storm
Ik herken het maar al te goed. Leuke spullen of een vriendin hebben lost uiteindelijk niets op. Ik ben zelf op zoek naar de innerlijke rust, maar ik betwijfel of ik het ooit zal vinden.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 13:41 schreef benzin het volgende:
En het ergste is dat ik eigenlijk nu niet meer weet hoe ik dan wel echt gelukkig moet worden en moet voelen.
Herkent iemand dit? En wat moet ik NU doen?
Het spijt me dat ik je niet echt verder kan helpen..
Emperor Meiji: I am a living god. As long as I do what they think is right.
Herkenbaar verhaal. Ik heb ook ooit weleens aangepapt met een meisje wat ik eigenlijk vanaf het eerste moment al niet echt zag zitten. Zij bleek wel behoorlijk verliefd te zijn, en ik genoot opzich wel van de aandacht die ik van haar ontving. Ik speelde het spelletje dus wel mee, zonder dat ik enige gevoelens voor haar had. Ik besefte ook dat als ik met haar aan het sms'en was, ik stiekem een heel ander meisje in mijn hoofd had aan wie ik die sms'jes verzond 
Uiteindelijk is het contact tussen ons beiden verwaterd, en daar ben ik ook wel blij om. Het is gewoon de kunst een persoon tegen te komen waarbij je echt gevoelens voor krijgt.
Uiteindelijk is het contact tussen ons beiden verwaterd, en daar ben ik ook wel blij om. Het is gewoon de kunst een persoon tegen te komen waarbij je echt gevoelens voor krijgt.
Benzin topique Ik herinner je topics van anderhalf jaar geleden nog. Alles was kommer en kwel.
Ik denk dat je een aardige schop onder je reet nodig hebt. Gelukkig heb je zelf inmiddels door dat je anderen niet (meer) de schuld kunt geven van je eigen problemen. In de eerdere topics die je opende nam je namelijk wel heel erg makkelijk en gewillig de slachtofferrol aan.
Mijn tip: blijk nakken met je vriendinnetje, de eerste keer is voor niemand (op 80% van de awesome Fok-populatie na, natuurlijk) de meest geweldige keer. Of contact haar anders iig en leg het uit.
Ik herinner je topics van anderhalf jaar geleden nog. Alles was kommer en kwel. Ik denk dat je een aardige schop onder je reet nodig hebt. Gelukkig heb je zelf inmiddels door dat je anderen niet (meer) de schuld kunt geven van je eigen problemen. In de eerdere topics die je opende nam je namelijk wel heel erg makkelijk en gewillig de slachtofferrol aan.
Mijn tip: blijk nakken met je vriendinnetje, de eerste keer is voor niemand (op 80% van de awesome Fok-populatie na, natuurlijk) de meest geweldige keer. Of contact haar anders iig en leg het uit.
Dus iets of iemand buiten jezelf moet ervoor zorgen dat jij gelukkig wordt?
"Als ik een vriendin heb, ben ik gelukkig".
"Als ik dat speelgoed heb, ben ik gelukkig".
Zo werkt dat helaas niet.
Je zult innerlijk je geluk moeten vinden, dan waardeer je de dingen aan de buitenkant pas echt.
"Als ik een vriendin heb, ben ik gelukkig".
"Als ik dat speelgoed heb, ben ik gelukkig".
Zo werkt dat helaas niet.
Je zult innerlijk je geluk moeten vinden, dan waardeer je de dingen aan de buitenkant pas echt.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Je bent gewoon een beetje pessimistisch ingesteld.. omdat je teveel nadenkt
je had dat meisje veel meer passie moeten geven dan krijg je dat ook terug
dan had je nu nog met haar geweest en had je haar steeds leuker gaan vinden
upwards spiral
dat is waar je in terecht moet komen
je had dat meisje veel meer passie moeten geven dan krijg je dat ook terug
dan had je nu nog met haar geweest en had je haar steeds leuker gaan vinden
upwards spiral
dat is waar je in terecht moet komen
Al was je met Beyonce in bed beland, een ander kan jou niet gelukkig maken.
Als je een heel kleine beetje fatsoen in je donder hebt, zorg je er in elk geval voor dat je het meisje nog een keer spreekt zodat je kunt uitleggen dat je met verkeerde verwachtingen zat en dat het niet haar schuld is.
Als je een heel kleine beetje fatsoen in je donder hebt, zorg je er in elk geval voor dat je het meisje nog een keer spreekt zodat je kunt uitleggen dat je met verkeerde verwachtingen zat en dat het niet haar schuld is.
Benzin... Je bent er weer!
Wat er ontbreekt in jou is waardering, waardering voor wat je wél hebt. En ja in dit geval, liefde. En geloof me, sex wordt met de keer beter
Je moet je op je gemak bij iemand voelen, als je echt van iemand houdt dan voelt het zo enorm goed
Wat er ontbreekt in jou is waardering, waardering voor wat je wél hebt. En ja in dit geval, liefde. En geloof me, sex wordt met de keer beter
Je moet je op je gemak bij iemand voelen, als je echt van iemand houdt dan voelt het zo enorm goed
Wauw, dat mensen zich mij nog steeds herinnerenquote:Op dinsdag 29 juni 2010 14:55 schreef VonHinten het volgende:
Benzin topique
Ik denk dat je een aardige schop onder je reet nodig hebt. Gelukkig heb je zelf inmiddels door dat je anderen niet (meer) de schuld kunt geven van je eigen problemen. In de eerdere topics die je opende nam je namelijk wel heel erg makkelijk en gewillig de slachtofferrol aan.
Tja, de slachtofferrol is erg gemakkelijk he? Ik ben toch wel een beetje slachtoffer van alles wat er gebeurd is en mis is gegaan, maar daarna ben ik een beetje gestopt met alles. Ik ben gevallen doordat mensen en gebeurtenissen me hebben laten struikelen, maar het is mijn eigen schuld dat ik daarna niet meer opstond. Ik ben ervan overtuigd dat ik het laatste jaar en vooral het laatste half jaar al flink heb geprobeerd om weer op te staan.
Dat zal ik doenquote:Op dinsdag 29 juni 2010 15:41 schreef caroline88 het volgende:
Als je een heel kleine beetje fatsoen in je donder hebt, zorg je er in elk geval voor dat je het meisje nog een keer spreekt zodat je kunt uitleggen dat je met verkeerde verwachtingen zat en dat het niet haar schuld is.
Ik voel mezelf er best wel schuldig over eerlijk gezegd.
Ja, ik denk inderdaad dat ik er zo tegenaan keek. En dat is nu een beetje uit elkaar gevallen. Ik dacht echt dat ik gelukkig zou zijn als ik een vriendinnetje zou vinden. En dat blijkt niet zo te zijn.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 14:56 schreef NouMooiNiet het volgende:
Dus iets of iemand buiten jezelf moet ervoor zorgen dat jij gelukkig wordt?
"Als ik een vriendin heb, ben ik gelukkig".
"Als ik dat speelgoed heb, ben ik gelukkig".
Zo werkt dat helaas niet.
Je zult innerlijk je geluk moeten vinden, dan waardeer je de dingen aan de buitenkant pas echt.
Mijn vraag is dan, waar haal ik dat innerlijke geluk vandaan? Het was altijd heel simpel om te zeggen, als ik nou dit (een vriendin) bereik dan ben ik gelukkig. Want hoewel dat nog steeds lastig is is het dan wel mogelijk om concrete stappen te zetten naar wat je wil hebben. Naar innerlijk geluk zoeken vind ik een heel vaag en gevoelsmatig onbegrijpelijk fenomeen.
Ik heb eenzelfde soort vraag voor jou, hoe kan ik minder nadenken? Dat klinkt erg simpel, maar dat is moeilijker dan het lijkt. En ik zou graag weten hoe ik minder moet nadenken want ik ben het geheel met je eens, ik word soms echt chagrijnig van het de hele dag door denken.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 15:35 schreef tesnelvoorje het volgende:
Je bent gewoon een beetje pessimistisch ingesteld.. omdat je teveel nadenkt
Goed om te horen. Het is niet makkelijk maar ik weet zeker dat je je erna een stuk prettiger voelt.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 16:36 schreef benzin het volgende:
[..]
Dat zal ik doen
"Een beetje slachtoffer, anderen hebben me laten struikelen, ik heb geprobeerd om weer op te staan..." Weet je, die shit overkomt iedereen. Daar ben jij niet uniek in. Grow a pair en ga es genieten van het leven. Ga es dingen die je wél hebt waarderen. Het glas is halfvol, niet halfleeg.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 16:35 schreef benzin het volgende:
[..]
Wauw, dat mensen zich mij nog steeds herinneren
Tja, de slachtofferrol is erg gemakkelijk he? Ik ben toch wel een beetje slachtoffer van alles wat er gebeurd is en mis is gegaan, maar daarna ben ik een beetje gestopt met alles. Ik ben gevallen doordat mensen en gebeurtenissen me hebben laten struikelen, maar het is mijn eigen schuld dat ik daarna niet meer opstond. Ik ben ervan overtuigd dat ik het laatste jaar en vooral het laatste half jaar al flink heb geprobeerd om weer op te staan.
Als ik iets heb geleerd in mijn jonge leven, dan is het wel dit: je wordt niet gelukkig door het behalen van doelen; je moet je geluk halen uit de weg daar naartoe.
En nee ik ben geen hippie.
En nee ik ben geen hippie.
It's the return of the motherfuckin' brainiacs!
Ik ben erg jaloers op mensen die die levenshouding hebben. Ik kan dat absoluut niet. Ik vraag me heel vaak af waarom ik die levenshouding, zelfs geforceerd, niet aan kan nemen. Zie ik dingen gewoon realistischer dan de meeste mensen? Ik denk dat iedereen die zo'n levenshouding kan aannemen het een stuk makkelijker heeft dan mensen die dat niet kunnen.quote:Op woensdag 30 juni 2010 12:39 schreef VonHinten het volgende:
Grow a pair en ga es genieten van het leven. Ga es dingen die je wél hebt waarderen. Het glas is halfvol, niet halfleeg.
Dat is net zoiets als mensen die mij het advies geven dat ik gewoon schijt moet hebben. Dat kan ik gewoon echt niet.
Hoe moet ik mijn geluk daaruit halen?quote:Op woensdag 30 juni 2010 15:32 schreef Unity het volgende:
Als ik iets heb geleerd in mijn jonge leven, dan is het wel dit: je wordt niet gelukkig door het behalen van doelen; je moet je geluk halen uit de weg daar naartoe.
benzin, de eerste stap in mijn radicale ommekeer naar positief denken en bewust leven was het bijhouden van een gratitude journal. Elke dag schreef ik 5 dingen op om dankbaar voor te zijn.
In het begin was het best suf. Nou eh, ik ben dankbaar dat ik leef. Dat is natuurlijk geen uitspraak waar je gelijk enthousiast van wordt. Maar na verloop van tijd ontdekte ik steeds meer en leukere dingen om dankbaar voor te zijn. En kon ook de uitdaging van Jim Rohn oppakken. Hij daagde me uit om 100 dingen op te noemen waar ik dankbaar voor was. Dat was wel een van de leukste klussen die ik heb mogen opknappen
In het begin was het best suf. Nou eh, ik ben dankbaar dat ik leef. Dat is natuurlijk geen uitspraak waar je gelijk enthousiast van wordt. Maar na verloop van tijd ontdekte ik steeds meer en leukere dingen om dankbaar voor te zijn. En kon ook de uitdaging van Jim Rohn oppakken. Hij daagde me uit om 100 dingen op te noemen waar ik dankbaar voor was. Dat was wel een van de leukste klussen die ik heb mogen opknappen
Daar kan ik je helaas geen 1-2-3 klaar antwoord op geven. Ben zelf ook met die zoektocht bezig.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 16:37 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja, ik denk inderdaad dat ik er zo tegenaan keek. En dat is nu een beetje uit elkaar gevallen. Ik dacht echt dat ik gelukkig zou zijn als ik een vriendinnetje zou vinden. En dat blijkt niet zo te zijn.
Mijn vraag is dan, waar haal ik dat innerlijke geluk vandaan? Het was altijd heel simpel om te zeggen, als ik nou dit (een vriendin) bereik dan ben ik gelukkig. Want hoewel dat nog steeds lastig is is het dan wel mogelijk om concrete stappen te zetten naar wat je wil hebben. Naar innerlijk geluk zoeken vind ik een heel vaag en gevoelsmatig onbegrijpelijk fenomeen.
Ik denk doen wat voor je gevoel goed voelt. En je niet tegen laten houden door (angst)gedachten.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Het probleem is echt dat ik dat niet meer weet.quote:Op vrijdag 2 juli 2010 09:31 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Daar kan ik je helaas geen 1-2-3 klaar antwoord op geven. Ben zelf ook met die zoektocht bezig.
Ik denk doen wat voor je gevoel goed voelt. En je niet tegen laten houden door (angst)gedachten.
Ik heb 4 jaar om deze dingen zitten mokken en toen ongeveer 1 jaar, hoe slecht ook, gewerkt om dit te krijgen. Dit was mijn enige plan om gelukkig te worden.
Sterkte en succes met je zoektocht. Ik hoop dat ik mijn antwoord ooit op een dag nog zal vinden.
Zijn mijn vragen zo moeilijk dat niemand een goed advies voor me heeft?
quote:Op dinsdag 29 juni 2010 16:37 schreef benzin het volgende:
Mijn vraag is dan, waar haal ik dat innerlijke geluk vandaan? Het was altijd heel simpel om te zeggen, als ik nou dit (een vriendin) bereik dan ben ik gelukkig. Want hoewel dat nog steeds lastig is is het dan wel mogelijk om concrete stappen te zetten naar wat je wil hebben. Naar innerlijk geluk zoeken vind ik een heel vaag en gevoelsmatig onbegrijpelijk fenomeen.
(...) Hoe kan ik minder nadenken? Dat klinkt erg simpel, maar dat is moeilijker dan het lijkt. En ik zou graag weten hoe ik minder moet nadenken want ik ben het geheel met je eens, ik word soms echt chagrijnig van het de hele dag door denken.
Je hebt 2 grote problemen Benzin.
1 je waardeert dingen niet genoeg, waarom niet blij zijn met wat je wel hebt? Realiseer je hoe mooi de wereld is, loop nu naar buiten en ga in het gras liggen naar de hemel kijken. Dan zul je zien dat het eigenlijk best wel mee valt, het is niet alsof jou problemen het enige zijn in dit bestaan.
2 je hebt geen controle over je gedachten. Je denkt, van het een naar het ander, en je doet vervolgens niks. Denken denken denken dat is alles. Je gaat helemaal op er in en vergeet te leven. Leer je valkuilen te herkennen, als je een gedachtenexplosie op voelt komen, zoek afleiding. Zelf moet ik zeggen dat sporten erg goed helpt. Ga hardlopen, fietsen. Gewoon dóen zodra je gek wordt van jezelf. Controleer je gedachten, laat je niet meer zo overheersen.
Niemand kan jou vertellen hoe je de weg naar geluk moet vinden, alleen zeggen hoe zij dat zelf ervaren. Voor ieder is die weg anders. Voor mij helpt sporten enorm, loop erg veel en leer de dingen iets anders te zien. Kijk niet naar wat je allemaal wilt hebben maar vooral naar wat je al hebt
Oja en schrijven helpt! het zorgt er voor dat je je eigen vooruitgang ook kan inzien. Je hebt een moeilijke situatie, daar denk je iets bij, hoe handel je dan? Het gaat automatisch, maar zodra je het opschrijft wordt het zichtbaar, en kun je het de volgende keer eerder herkennen.
1 je waardeert dingen niet genoeg, waarom niet blij zijn met wat je wel hebt? Realiseer je hoe mooi de wereld is, loop nu naar buiten en ga in het gras liggen naar de hemel kijken. Dan zul je zien dat het eigenlijk best wel mee valt, het is niet alsof jou problemen het enige zijn in dit bestaan.
2 je hebt geen controle over je gedachten. Je denkt, van het een naar het ander, en je doet vervolgens niks. Denken denken denken dat is alles. Je gaat helemaal op er in en vergeet te leven. Leer je valkuilen te herkennen, als je een gedachtenexplosie op voelt komen, zoek afleiding. Zelf moet ik zeggen dat sporten erg goed helpt. Ga hardlopen, fietsen. Gewoon dóen zodra je gek wordt van jezelf. Controleer je gedachten, laat je niet meer zo overheersen.
Niemand kan jou vertellen hoe je de weg naar geluk moet vinden, alleen zeggen hoe zij dat zelf ervaren. Voor ieder is die weg anders. Voor mij helpt sporten enorm, loop erg veel en leer de dingen iets anders te zien. Kijk niet naar wat je allemaal wilt hebben maar vooral naar wat je al hebt
Oja en schrijven helpt! het zorgt er voor dat je je eigen vooruitgang ook kan inzien. Je hebt een moeilijke situatie, daar denk je iets bij, hoe handel je dan? Het gaat automatisch, maar zodra je het opschrijft wordt het zichtbaar, en kun je het de volgende keer eerder herkennen.
Pluk de dag zoals het is en stel eens geen doelen!
Je lijkt mij nou echt het type dat zoveel eissen aan zich zelf stelt wat alleen maar leuk moet zijn en juist de negatieve dingen dan alleen maar ziet wat er gebeurt.
Misschien helpt het als je per dag eens opschrijft wat je voor leuke dingen hebt meegemaakt en wat je goed aan je zelf vind in plaats van de mindere dingen.
Dat meisje heeft het niet verdiend dat je met haar verder ging ondanks dat je haar al niet zo leuk vond!
Wie weet loopt zij nu met een complex dat ze zelf nooit is goed kan of doet en vraagt zich af wat er verkeerd aan haar zelf is.
Je lijkt mij nou echt het type dat zoveel eissen aan zich zelf stelt wat alleen maar leuk moet zijn en juist de negatieve dingen dan alleen maar ziet wat er gebeurt.
Misschien helpt het als je per dag eens opschrijft wat je voor leuke dingen hebt meegemaakt en wat je goed aan je zelf vind in plaats van de mindere dingen.
Dat meisje heeft het niet verdiend dat je met haar verder ging ondanks dat je haar al niet zo leuk vond!
Wie weet loopt zij nu met een complex dat ze zelf nooit is goed kan of doet en vraagt zich af wat er verkeerd aan haar zelf is.
Gelukkige mensen hebben niet het beste van het beste
Zij maken het beste van wat ze hebben
Zij maken het beste van wat ze hebben
Troost: de eerste keer hoort voor een jongen ook kut te zijn, liefst met een hoer of een dik wijf.
Intelligent, but fucked up.
Doe het gewoon nog een paar keer, wordt het vanzelf beter. Je bent echt geen klootzak als je seks hebt met een meid zonder haar superleuk te vinden. Als je maar niet gaat doen alsof je verliefd bent, dat vind ik wel onethisch.
Hoewel de hemel op dit moment ook erg bewolkt is denk ik dat je gelijk hebt. Misschien geef ik te weinig om de paar dingen die ik wel heb en de dingen die er zijn.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 23:15 schreef Cocktailprikker het volgende:
Je hebt 2 grote problemen Benzin.
1 je waardeert dingen niet genoeg, waarom niet blij zijn met wat je wel hebt? Realiseer je hoe mooi de wereld is, loop nu naar buiten en ga in het gras liggen naar de hemel kijken. Dan zul je zien dat het eigenlijk best wel mee valt, het is niet alsof jou problemen het enige zijn in dit bestaan.
Het voelt juist of mijn gedachten de enige zaken in de hele wereld zijn waar ik wčl direct invloed op heb.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 23:15 schreef Cocktailprikker het volgende:
2 je hebt geen controle over je gedachten. Je denkt, van het een naar het ander, en je doet vervolgens niks. Denken denken denken dat is alles. Je gaat helemaal op er in en vergeet te leven. Leer je valkuilen te herkennen, als je een gedachtenexplosie op voelt komen, zoek afleiding.
Oja en schrijven helpt! het zorgt er voor dat je je eigen vooruitgang ook kan inzien. Je hebt een moeilijke situatie, daar denk je iets bij, hoe handel je dan? Het gaat automatisch, maar zodra je het opschrijft wordt het zichtbaar, en kun je het de volgende keer eerder herkennen.
Maar wat je verder zegt is, hoewel ik het stiekem liever niet zou willen toegeven, wel waar. Ik denk nog steeds veel meer dan dat ik actie onderneem en ik denk dat ik ook het idee van een gedachtenexplosie wel herken. En dat is vreemd genoeg altijd ook een lichamelijke explosie/uitputtingsslag.
Soms zou ik willen dat ik gewoon heerlijk dom was. Het is moeilijk dankbaar te zijn voor iets wat mijn leven verpest, hoewel ik enkele mooie dingen daar toch weer aan te danken heb. Was alles maar simpel. Ik wil gewoon gelukkig zijn en rust hebben. Ik wil gewoon menselijk zijn.
Opschrijven kan wel. Bedoel je dan meer dat ik een soort dagboek bij moet houden of meer dat ik in moeilijke situaties moet opschrijven wat ik voel, denk en ,daaruit voortkomend, doe?
Blegh eng dit, ben vandaag begonnen met een autobiografie en in het voorwoord gebruik ik dezelfde omschrijving. Je weet wat er achter de wolken isquote:Op zaterdag 3 juli 2010 23:41 schreef benzin het volgende:
[..]
Hoewel de hemel op dit moment ook erg bewolkt is denk ik dat je gelijk hebt. Misschien geef ik te weinig om de paar dingen die ik wel heb en de dingen die er zijn.
blaa blaa blaa je gedachten heb je helemaal geen invloed op! Je wordt er helemaal door opgeslokt man. Als je zon realist ben zie je dat stiekem zelf ook wel in. Je moet niet stoppen met denken, maar beginnen met doenquote:[..]
Het voelt juist of mijn gedachten de enige zaken in de hele wereld zijn waar ik wčl direct invloed op heb.
Maar wat je verder zegt is, hoewel ik het stiekem liever niet zou willen toegeven, wel waar. Ik denk nog steeds veel meer dan dat ik actie onderneem en ik denk dat ik ook het idee van een gedachtenexplosie wel herken. En dat is vreemd genoeg altijd ook een lichamelijke explosie/uitputtingsslag.
Soms zou ik willen dat ik gewoon heerlijk dom was. Het is moeilijk dankbaar te zijn voor iets wat mijn leven verpest, hoewel ik enkele mooie dingen daar toch weer aan te danken heb. Was alles maar simpel. Ik wil gewoon gelukkig zijn en rust hebben. Ik wil gewoon menselijk zijn.
Opschrijven kan wel. Bedoel je dan meer dat ik een soort dagboek bij moet houden of meer dat ik in moeilijke situaties moet opschrijven wat ik voel, denk en ,daaruit voortkomend, doe?
Ik weet niet wat jou motivatie moet zijn. Ik moest eerst tot de bodem gaan voordat ik uit mezelf in kon gaan zien dat dit zo langer niet kon. Mijn moeder is dood, ik ben veranderd, mijn vriendin wilde mij zo niet langer meer. Face it, als je iets wilt bereiken sta je er alleen voor.
Hou inderdaad eens een dagboek bij. En schrijf dat niet laat in de avond want dan weet je de helft al niet meer. Wat bij mij hielp is per uur noteren hoe ik me voel, een indicatie vd spanning, wat ik voor gedachten heb gehad, en wat ik gedaan heb. Op een gegeven moment ga je dan inzien dat als je anders reageert op iets, je je ineens iets minder druk maakt en je spanningsniveau daalt. Dan herken je het een volgende keer en als je goed bezig bent ga je er anders mee om.
Ik heb mijn vriendin verloren, de laatste peiler waar ik op kon bouwen. Nu moet ik compleet op mezelf terug vallen. Niks dan een spiegel stond er voor mijn neus, kijk naar jezelf en oordeel. Bevalt het je? Mooi. Bevalt het je niet? Doe er wat aan, want er is niemand anders die dat kan doen.
Vraag hierbij hulp van een psycholoog ofzo, voor mij was het de eerste grote stap. Het is een hulplijn, maar grotendeels zet ik zelf alle stappen al. Zoek je afleiding. Dat is niet Fok...
Ga nu, ja nu ja, naar buiten en een rondje lopen. Kijk eens om je heen en wees je bewust van alles om je heen.
Accepteer dat het leven oneerlijk is. Voor de een wat meer dan de ander. Maar zonder verdriet is er ook geen geluk. Zonder dood er is er ook geen leven. Alles hangt samen met elkaar, het is aan jou waar je de focus op legt. Wil je kiezen voor een chaotische wereld waarin je geleefd wordt, of voor de wereld waarin jij de keus maakt wat je doet met wat op je af komt?
Trouwens wat ook enorm ironisch was, ik pakte vd week een glas uit de kast. Dit glas had ik vorig jaar van mijn vriendin gekregen voor mijn verjaardag.
zo is het maar net.
quote:Wie de TOP wilt bereiken, moet eerst tot op de BODEM gaan
zo is het maar net.
Ik word er wel een beetje door opgeslokt, maar vreemd genoeg zijn ze juist ook mijn wereld. Denken heb ik zelf in de hand. Alles wat te maken heeft met geluk, vriendschap, liefde en materiėle zaken is iets waar ik geen controle over heb.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 23:51 schreef Cocktailprikker het volgende:
blaa blaa blaa je gedachten heb je helemaal geen invloed op! Je wordt er helemaal door opgeslokt man. Als je zon realist ben zie je dat stiekem zelf ook wel in. Je moet niet stoppen met denken, maar beginnen met doen
Eerlijk gezegd weet ik dat ook niet meer. Het laatste jaar heb ik mezelf gemotiveerd met de gedachte dat ik gelukkig zou worden door het krijgen van een vriendin en dat was duidelijk niets meer dan een hoax, een stomme luchtspiegeling. Het punt is, ik zit te denken en ik vraag me steeds meer af of ik nog wel verder moet gaan. Ik vraag niet veel, maar het zit er gewoon niet in. En dan heb ik twee opties; óf ik blijf mijn hele leven met veel moeite mezelf steeds handhaven, óf ik kan er gewoon mee stoppen. Ik moet weten hoe groot de kans is dat ik ooit nog gelukkig wordt en dat afzetten tegenover de pijn en moeite die het kost als ik dat niet (nooit) meer word.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 23:51 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik weet niet wat jou motivatie moet zijn.
Dat dagboek is heel veel werk. Aan de andere kant ben ik wanhopig dus ik ga het proberen denk ik.
Bewust van alles om me heen? Dat klinkt ontzettend zweverig en onmogelijk.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 23:51 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ga nu, ja nu ja, naar buiten en een rondje lopen. Kijk eens om je heen en wees je bewust van alles om je heen.
Hoewel verdriet en de dood allebei waardeloos zijn denk ik dat ik niet kan zeggen dat je ongelijk hebt. Zonder verdriet zou geluk niets anders dan een betekenisloze toestand, immers, zonder fluctuaties omlaag zou het ook weer een soort minimum worden. De andere kant is dat het wel heel makkelijk zou zijn, mits het nog steeds gepaard zou gaan met gevoelens van rust en betekenis.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 23:51 schreef Cocktailprikker het volgende:
Accepteer dat het leven oneerlijk is. Voor de een wat meer dan de ander. Maar zonder verdriet is er ook geen geluk. Zonder dood er is er ook geen leven. Alles hangt samen met elkaar, het is aan jou waar je de focus op legt. Wil je kiezen voor een chaotische wereld waarin je geleefd wordt, of voor de wereld waarin jij de keus maakt wat je doet met wat op je af komt?
Heb ik die keuze überhaupt? Ik vrees dat ik zal moeten leren leven met het gevoel dat ik word geleefd, dat is nou eenmaal zo. Het is in ieder geval altijd zo geweest, ik ken geen andere toestand.
Ik denk dat ik nu naar bed moet gaan, want ik begin steeds meer taal- en spelfouten van mezelf te zien en dat zou te maken kunnen hebben met een gebrek aan slaap en de het feit dat ik ook wat alcohol geconsumeerd heb. Misschien is het de alcohol die nu praat.
Ik ben redelijk wanhopig. Er wordt hier meestal heel snel geantwoord, en op het laatste uur en het eerste uur van dit topic na is er weinig activiteit en zijn er weinig goede antwoorden. Ik vrees dat ik problemen heb die nooit meer iemand opgelost gaat krijgen. Pfff. Ik wil alleen maar gelukkig zijn en rust hebben. Is dat nou echt te veel gevraagd??
Je zegt het goed. Je gedachten zijn jou wereld. Jij leeft in je eigen wereld, maar toch ben je niet tevreden? Het is een illusie dat je alles onder controle zou moeten hebben. Man man, wat zou dat saai zijn zeg. Dat alles precies liep zoals jij dat zou willen op het moment dat jij dat wilt.quote:
[..]
Ik word er wel een beetje door opgeslokt, maar vreemd genoeg zijn ze juist ook mijn wereld. Denken heb ik zelf in de hand. Alles wat te maken heeft met geluk, vriendschap, liefde en materiėle zaken is iets waar ik geen controle over heb.
Het is nagenoeg niet mogelijk om de dingen die op je pad komen te beinvloeden. Het enige wat je wél kunt, is de manier waarop je er mee om gaat beinvloeden.
Ik citeer even Acda en de Munnik, "Plots kwam ik langs die zin, die de waarheid wel raakt; het leven is wat je gebeurd, terwijl je andere plannen maakt"
Ja... Je hebt jezelf een doel gesteld, dat doel behaald en je bent niet voldaan. Wat is er dan fout gegaan? Je hebt toch je doel bereikt? Hé! WTF man hoe kan dat nou...quote:[..]
Eerlijk gezegd weet ik dat ook niet meer. Het laatste jaar heb ik mezelf gemotiveerd met de gedachte dat ik gelukkig zou worden door het krijgen van een vriendin en dat was duidelijk niets meer dan een hoax, een stomme luchtspiegeling. Het punt is, ik zit te denken en ik vraag me steeds meer af of ik nog wel verder moet gaan. Ik vraag niet veel, maar het zit er gewoon niet in. En dan heb ik twee opties; óf ik blijf mijn hele leven met veel moeite mezelf steeds handhaven, óf ik kan er gewoon mee stoppen. Ik moet weten hoe groot de kans is dat ik ooit nog gelukkig wordt en dat afzetten tegenover de pijn en moeite die het kost als ik dat niet (nooit) meer word.
Nou, je stelt het verkeerde doel! je verwacht veel te veel in 1 keer. Zoals je ziet kun je het wel, je hebt een doel gesteld, daar naartoe gewerkt en je bent bij je doel aangekomen. Dit is toch hartstikke goed van jezelf? Alleen wel jammer dat je een doel stelt wat geen doel moet zijn. Ik geloof er niks van dat je oprecht van dat meisje houdt, want je geeft niks om "deze" wereld lijkt wel.
Heel veel werk? Je neemt een jaar de tijd om iets verschrikkelijk moeilijks als liefde te forceren, maar even per uur 2 zinnetjes noteren kun je denk je niet? Doe even normaal man.quote:Dat dagboek is heel veel werk. Aan de andere kant ben ik wanhopig dus ik ga het proberen denk ik.
[..]
Weet je wat pas zweverig en onmogelijk klinkt? Dat iemand een perfecte wereld in zijn hoofd als voorbeeldplaatje heeft, en verwacht dat het er allemaal vanzelf komt. En als dat er niet vanzelf komt ja, nou, hé, dan zal het vast wel niet zo voorbestemd zijn?quote:Bewust van alles om me heen? Dat klinkt ontzettend zweverig en onmogelijk.
Loop naar buiten, het is nu enorm rustig. Niets valt jou lastig behalve je eigen gedachten. Je blijft denken enzo ja leuk boeie loop naar buiten. Ga naar een rustige plek en kijk naar de hemel. Kijk naar wat je ziet. Naar alles.
Je leeft niet meer in het bewustzijn. Je hebt jezelf afgesloten voor alles waar je geen invloed op hebt, met de illusie dat je gedachten wel onder jou invloed staan. Maar zonder grip op de werkelijkheid, heb je ook geen grip op je gedachten...
Wat een klapjosti zonder levenservaring ben je toch ook. Ik kan hier écht ongelofelijk kwaad om worden. Je hebt nergens respect voor, je waardeert helemaal niks. Je hebt niks meegemaakt behalve in je eigen wereld van gedachten. Afgelopen jaar heb ik mijn moeder af zien takelen door kanker, ze is nu een half jaar dood. In het afgelopen half jaar heb ik mij zo onbereikbaar opgesteld dat ik degene waar ik het meest van hou, nu ook kwijt ben. Jou perfecte wereld bestaat niet!quote:[..]
Hoewel verdriet en de dood allebei waardeloos zijn denk ik dat ik niet kan zeggen dat je ongelijk hebt. Zonder verdriet zou geluk niets anders dan een betekenisloze toestand, immers, zonder fluctuaties omlaag zou het ook weer een soort minimum worden. De andere kant is dat het wel heel makkelijk zou zijn, mits het nog steeds gepaard zou gaan met gevoelens van rust en betekenis.
Er is geen liefde zonder verdriet. Er is geen leven zonder dood. Elk ding heeft zijn eigen waarde. Niks is waardeloos. Volgens jou beredenering is liefde en het leven net zo waardeloos. Alleen maar omdat je geen ervaring hebt die gevoelens, betekend niet dat ze geen waarde hebben. Ik ben enorm dankbaar voor het feit dat ik het verlies van mijn moeder, en het verlies van mijn vriendin nu zo helder mag beseffen. Het geeft mij extra waardering voor het leven, voor wat er wél is. Ik heb nooit anders geleerd dan in mezelf te denken, dingen voor me te houden, niet durven uit te spreken, ook niet weten hoe. Maar na zulke verliezen gaat er heus een knopje om.
De keus is heel erg simpel. Leeg je in je eigen wereld met perfecte gedachten, en streef je niks na omdat je denkt dat je het toch niet kan behalen? Of accepteer je de werkelijkheid, en probeer je daar mee om te gaan? Ipv het te ontwijken.quote:Heb ik die keuze überhaupt? Ik vrees dat ik zal moeten leren leven met het gevoel dat ik word geleefd, dat is nou eenmaal zo. Het is in ieder geval altijd zo geweest, ik ken geen andere toestand.
Ik denk dat jij die computer uit moet zetten en eerst een rondje moet gaan lopen.quote:Ik denk dat ik nu naar bed moet gaan, want ik begin steeds meer taal- en spelfouten van mezelf te zien en dat zou te maken kunnen hebben met een gebrek aan slaap en de het feit dat ik ook wat alcohol geconsumeerd heb. Misschien is het de alcohol die nu praat.
Kom maar, ik heb hier nog wel wat gelukkige levens in de voorraadkast liggen. Mag je nog kiezen ook!quote:Ik ben redelijk wanhopig. Er wordt hier meestal heel snel geantwoord, en op het laatste uur en het eerste uur van dit topic na is er weinig activiteit en zijn er weinig goede antwoorden. Ik vrees dat ik problemen heb die nooit meer iemand opgelost gaat krijgen. Pfff. Ik wil alleen maar gelukkig zijn en rust hebben. Is dat nou echt te veel gevraagd??
FOK is niet het antwoord. Fok gaat je hier waarschijnlijk niet eens bij helpen. Niemand kan jou je gelukkige leven bezorgen. Denk je dat je er met een paar posts van een fokker wel uitkomt? De meeste zijn nog nooit in die put geweest, laat staan dat ze jou er uit zouden kunnen trekken. Rot toch op man met je "weinig goede antwoorden"
Jou leven zou niet bepaald moeten worden door posts hier op Fok. Jij zou zelf zoiets moeten hebben van dit gaat zo niet meer, ik MOET hier nu iets aan doen anders ga ik dood. Als je dood wilt ook goed, maar dan moet je niet om hulp vragen. Eigenlijk is dus al best duidelijk wat je wilt alleen handel je er niet naar.
Benzin het is heel erg simpel. Nu sta jij voor de keus. Ga je vooruit, of niet.
Als je vooruit wilt zijn er een aantal dingen die je moet doen om dat te bereiken.
- Zoek professionele hulp, je hebt iemand nodig die jou gedrag helpen veranderen. Dat doen we niet via fok, net zo men als dat je neuken kan via fok.
- Schrijf op wat je denkt, voelt, hoe je je gedraagt. Zo kun je je eigen stappen terug zien, en als er vooruitgang is, zie je dat ook.
- Zoek afleiding van je gedachten, wordt bewuster. Ga hardlopen, fietsen, luister veel naar muziek. Acda en de Munnik en Coldplay raad ik persoonlijk aan. Luister naar de teksten.
- Schrijf je gedachten uit op papier, dan zijn ze even uit je hoofd, en kan je dingen ook voor jezelf op een rijtje zetten
- En schrijf op wat je wilt bereiken. Waarschijnlijk begin je net als ik met het moeilijkste, het einddoel, gelukkig worden. Uiteindelijk blijkt dat het makkelijkste als laatste papier komt te staan. Pak de dingen stap voor stap aan, je kunt niet valsspelen, er is geen kaart "Ga door naar AF"
- Stel je doelen realistisch op en pak de gemakkelijkste dingen het eerst aan.
En nu post je niet meer voordat je naar buiten bent geweest
[ Bericht 27% gewijzigd door Cocktailprikker op 04-07-2010 01:45:41 ]
Hoi benzin, je bent een beetje stil de laatste tijd. Naar buiten is goed maar af en toe naar binnen moet toch ook kunnen
Denken is mooi maar daar zul je de oplossing niet vinden. Neem dat maar van mij aan. Ik heb de hele wereld doorgedacht en ben er niets mee opgeschoten.
gedachten
Gedachten heb je maar voor een deel in de hand. De hele dag door word je gebombardeerd door allerlei gedachten. En de meeste daarvan zijn negatief want zo zijn we geprogrammeerd. Genetisch bepaald. Omdat we moeten overleven moeten we altijd de omgeving scannen op "gevaar".
emoties
Emoties zijn een direct gevolg van je eigen gedachten. Een ander kan jou niet goed of slecht laten voelen.
Een ander kan lief of gemeen tegen je zijn. Jij denkt daar op een bepaalde manier over en jouw denken bepaalt hoe je je voelt.
geluk
Geluk kies je zelf. Dat is niet afhankelijk van het bereiken van een of ander doel.
Je bepaalt zelf je geluk door de gedachten die je kiest.
Ik zei hierboven dat je gebombardeerd wordt en dat is nog steeds waar. Maar jij hebt de keuze om die gedachten toe te laten. Je kunt ze gaan analyseren. Je kunt ze ook juist niet analyseren. Gewoon waarnemen en dan weer verder gaan met de gedachten die je zelf kiest.
doelen
Doelen stellen is nuttig. Er zijn veel onderzoeken naar gedaan en die wijzen allemaal uit dat mensen met geschreven doelen een veel grotere kans op succes hebben.
Je doelen moeten specifiek en meetbaar zijn. Hoe kun je anders weten of je ze bereikt hebt?
En je moet ze zelf in de hand hebben. Dus dingen die je zelf kunt doen (of nalaten, b.v. stoppen met roken is zo'n doel).
"Ik wil dat mijn buurjongen verliefd op me wordt" is een waardeloos doel. A) Ik heb geen buurjongen en B) zelfs als ik die had, had ik 0,0 invloed op zijn al dan niet verliefd worden.
"Ik wil heel veel geld hebben" is ook al een prutsdoel want het is niet meetbaar. Dus kun je het nooit bereiken.
Een doel moet ook realistisch zijn. Als het niet realistisch is, zul je er zelf niet in geloven. Als je er zelf niet in gelooft, zul je dus ook geen steek uitvoeren om dat onhaalbare doel te bereiken.
dagboek
Een dagboek is een uitstekend hulpmiddel om je gedachten te ordenen. Je kunt er ook je doelen in opschrijven en wat je vandaag gedaan hebt om die doelen te bereiken. Je kunt er ook later in terugbladeren en zien hoe je in de loop van de tijd veranderd bent.
Aan jou de keus!
Kies je gedachten waardoor je je beter gaat voelen? B.v. een dankbaarheidslijstje.
Oh ja en er zijn wetenschappers die bewezen hebben dat gedachten werken. Door wat jij denkt, straal je iets uit wat anderen aantrekt. Denk je negatief, dan trek je negativiteit aan. Denk je positief, dan trek je juist positieve dingen aan. Heb je dus meer voor je dankbaarheidsdagboek om op te schrijven.
Ik heb het zelf ook gedaan. Jarenlange training en het wordt steeds makkelijker en leuker.
Denken is mooi maar daar zul je de oplossing niet vinden. Neem dat maar van mij aan. Ik heb de hele wereld doorgedacht en ben er niets mee opgeschoten.
gedachten
Gedachten heb je maar voor een deel in de hand. De hele dag door word je gebombardeerd door allerlei gedachten. En de meeste daarvan zijn negatief want zo zijn we geprogrammeerd. Genetisch bepaald. Omdat we moeten overleven moeten we altijd de omgeving scannen op "gevaar".
emoties
Emoties zijn een direct gevolg van je eigen gedachten. Een ander kan jou niet goed of slecht laten voelen.
Een ander kan lief of gemeen tegen je zijn. Jij denkt daar op een bepaalde manier over en jouw denken bepaalt hoe je je voelt.
geluk
Geluk kies je zelf. Dat is niet afhankelijk van het bereiken van een of ander doel.
Je bepaalt zelf je geluk door de gedachten die je kiest.
Ik zei hierboven dat je gebombardeerd wordt en dat is nog steeds waar. Maar jij hebt de keuze om die gedachten toe te laten. Je kunt ze gaan analyseren. Je kunt ze ook juist niet analyseren. Gewoon waarnemen en dan weer verder gaan met de gedachten die je zelf kiest.
doelen
Doelen stellen is nuttig. Er zijn veel onderzoeken naar gedaan en die wijzen allemaal uit dat mensen met geschreven doelen een veel grotere kans op succes hebben.
Je doelen moeten specifiek en meetbaar zijn. Hoe kun je anders weten of je ze bereikt hebt?
En je moet ze zelf in de hand hebben. Dus dingen die je zelf kunt doen (of nalaten, b.v. stoppen met roken is zo'n doel).
"Ik wil dat mijn buurjongen verliefd op me wordt" is een waardeloos doel. A) Ik heb geen buurjongen en B) zelfs als ik die had, had ik 0,0 invloed op zijn al dan niet verliefd worden.
"Ik wil heel veel geld hebben" is ook al een prutsdoel want het is niet meetbaar. Dus kun je het nooit bereiken.
Een doel moet ook realistisch zijn. Als het niet realistisch is, zul je er zelf niet in geloven. Als je er zelf niet in gelooft, zul je dus ook geen steek uitvoeren om dat onhaalbare doel te bereiken.
dagboek
Een dagboek is een uitstekend hulpmiddel om je gedachten te ordenen. Je kunt er ook je doelen in opschrijven en wat je vandaag gedaan hebt om die doelen te bereiken. Je kunt er ook later in terugbladeren en zien hoe je in de loop van de tijd veranderd bent.
Aan jou de keus!
Kies je gedachten waardoor je je beter gaat voelen? B.v. een dankbaarheidslijstje.
Oh ja en er zijn wetenschappers die bewezen hebben dat gedachten werken. Door wat jij denkt, straal je iets uit wat anderen aantrekt. Denk je negatief, dan trek je negativiteit aan. Denk je positief, dan trek je juist positieve dingen aan. Heb je dus meer voor je dankbaarheidsdagboek om op te schrijven.
Ik heb het zelf ook gedaan. Jarenlange training en het wordt steeds makkelijker en leuker.
Mooie post Caroline88
Bij het lezen van het stukje 'doelen' dacht ik meteen aan het Day Zero Project.
Er loopt een topic over op Fok!: Day Zero Project # 3
Zelf heb ik ook een doelenlijst gemaakt, en het is inspirerend om daarmee bezig te zijn, alleen het maken van de lijst al.
Bij het lezen van het stukje 'doelen' dacht ik meteen aan het Day Zero Project.
Er loopt een topic over op Fok!: Day Zero Project # 3
Zelf heb ik ook een doelenlijst gemaakt, en het is inspirerend om daarmee bezig te zijn, alleen het maken van de lijst al.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Dank, NouMooiNiet
Wat een hoop dappere mensen. Ik heb wel dat soort doelenlijsten gehad maar of ik er nou mee public wil gaan....
Wat een hoop dappere mensen. Ik heb wel dat soort doelenlijsten gehad maar of ik er nou mee public wil gaan....
Mijn doelenlijst staat ook niet op t net.
Is meer een stok achter de deur voor mezelf, als ik me echt verveel of nutteloos voel.
En dat is nogal vaak. Niet dat ik me dan door zo'n doel direct beter voel maar t geeft wel afleiding...
Is meer een stok achter de deur voor mezelf, als ik me echt verveel of nutteloos voel.
En dat is nogal vaak. Niet dat ik me dan door zo'n doel direct beter voel maar t geeft wel afleiding...
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
quote:Op zaterdag 10 juli 2010 21:29 schreef Cocktailprikker het volgende:
En benzin, heb je er nog wat mee gedaan?
Ik had veel eerder willen reageren hier (op de post van Cocktailprikker) en ik heb dat meerdere keren geprobeerd maar ik ben steeds gestopt met het schrijven van het antwoord. Ik denk dat ik het om een voor mij onverklaarbare reden het zo confronterend is dat ik reageren heel moeilijk en zwaar vind.quote:Op dinsdag 13 juli 2010 11:57 schreef caroline88 het volgende:
Hoi benzin, je bent een beetje stil de laatste tijd. Naar buiten is goed maar af en toe naar binnen moet toch ook kunnen
Jezelf zo voelen als ik me voel kost vreemd genoeg heel veel energie. Denken en je leeg voelen stelt lichamelijk niets voor, toch sloopt het je.
Ik ga nu eerst reageren op caroline, maar ik wil straks alsnog proberen een goede reactie te schrijven
Het klinkt allemaal zo makkelijk, maar het is zóóó ontzettend moeilijk voor me om de baas te zijn over mijn eigen gedachten Ik heb niet echt het gevoel dat ik er veel invloed op heb. En zelfs als ik gedachten tijdelijk weet weg te duwen dan komen ze terug als ik in het OV zit, probeer te ontspannen of ga slapen. Dat is een van de redenen dat ik liever niet meer probeer t ontspannen want daar wordt alles alleen maar ellendiger van.quote:Op dinsdag 13 juli 2010 11:57 schreef caroline88 het volgende:
doelen
"Ik wil dat mijn buurjongen verliefd op me wordt" is een waardeloos doel. A) Ik heb geen buurjongen en B) zelfs als ik die had, had ik 0,0 invloed op zijn al dan niet verliefd worden.
"Ik wil heel veel geld hebben" is ook al een prutsdoel want het is niet meetbaar. Dus kun je het nooit bereiken.
Een doel moet ook realistisch zijn. Als het niet realistisch is, zul je er zelf niet in geloven. Als je er zelf niet in gelooft, zul je dus ook geen steek uitvoeren om dat onhaalbare doel te bereiken.
dagboek
Een dagboek is een uitstekend hulpmiddel om je gedachten te ordenen. Je kunt er ook je doelen in opschrijven en wat je vandaag gedaan hebt om die doelen te bereiken. Je kunt er ook later in terugbladeren en zien hoe je in de loop van de tijd veranderd bent.
Aan jou de keus!
Kies je gedachten waardoor je je beter gaat voelen? B.v. een dankbaarheidslijstje.
Oh ja en er zijn wetenschappers die bewezen hebben dat gedachten werken. Door wat jij denkt, straal je iets uit wat anderen aantrekt. Denk je negatief, dan trek je negativiteit aan. Denk je positief, dan trek je juist positieve dingen aan. Heb je dus meer voor je dankbaarheidsdagboek om op te schrijven.
Hoe mensen tegen mij doen is voor mij direct bepalend voor mijn gedachten en daarmee mijn emoties en ik kan dat niet goed filteren. Zo loop ik mezelf al jaren bijna heel de dag druk te maken over hoe mensen over me denken en/of naar me kijken en hoe meer ik dat ben gaan oden hoe meer ik mijn persoonlijkheid ben verloren volgens mij. Ik heb ook niet het gevoel dat ik kan kiezen om gelukkig te zijn. Ik zou willen dat ik dat wel kon en er echt voor kon kiezen niet meer te denken, maar dat is voor mij echt een flinke opgave.
Cocktailprikker stelde ook al voor om een dagboek bij te houden dus misschien moet ik wat dat betreft naar jullie luisteren. Dat is iets wat in ieder geval wel echt mogelijk is
Ik wil dat wel proberen denk ik. Wat betreft de doelen denk ik inderdaad nu ik jouw voorbeelden lees dat ik misschien al jaren de verkeerde doelen stel en dat ik misschien doelen stel over dingen waar ik zelf eigenlijk geen invloed op heb en die ook weer helemaal van andere mensen afhangen. Ik denk dat ik ook niet goed weet wat voor doelen ik moet en wil stellen. Ik wil me gewoon goed voelen. Ik heb ook geen idee waarom mensen bepaalde doelen willen halen, dat heb ik nooit begrepen. Hoe bepalen die mensen überhaupt wat zij willen??? Misschien dat ik zo lang zelf de controle kwijt ben geweest dat ik nu de illusie blijf houden dat ik geen controle heb en niet weet wat ik wil. Wat zou ik willen behalve me goed voelen en mensen die aardig tegen me doen?
Met dankbaarheidslijstje bedoel je de dingen waar je dankbaar voor bent he?
Dat kan ik ook wel proberen. Ik moet iets. Ik ben dankbaar dat ik heel erg ongelukkig ben maar dat het nog erger had kunnen zijn en dat gelukkig dan weer niet het geval is? Ik ben dankbaar dat ik een huis heb, dat ik niet geslagen word en dat ik kan lopen?
Ik voel me wanhopig jongens
Ik kan het weer niet goed. Ik ga het daarom heel erg simpel houden, sorry.
Ik zou het juist wel erg fijn vinden alles alles eens precies ging zoals ik dat wilde. Misschien is dat saai, maar het biest wel zekerheid en het maakt gelukkig Ik heb inderdaad niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt en het is daarom niet aan mij om te beoordelen hoeveel pijn je hebt gehad. Wat ik wel weet is dat die pijn die mijn eigen wereld van gedachten mij doet ook ontzettend groot en voor mij ook echt ontzettend echt is. Misschien kom ik er ooit achter dat het allemaal meeviel, maar op dit moment heb ik het er echt echt zwaar mee. Het spijt me als je daardoor denkt dat ik geen respect heb voor problemen van anderen. Ik zou willen dat ik mensen een dag kon laten voelen hoe het is om mij te zijn... Misschien heb ik gewoon een lage 'pijngrens'. Maar de pijn van mijn gedachtenwereld is echt iets wat zwaar op me drukt
Ik leef heel erg in mijn gedachten, en toch zijn dat niet de gedachten die ik eigenlijk wil hebben.quote:Op zondag 4 juli 2010 00:24 schreef Cocktailprikker het volgende:
Je zegt het goed. Je gedachten zijn jou wereld. Jij leeft in je eigen wereld, maar toch ben je niet tevreden? Het is een illusie dat je alles onder controle zou moeten hebben. Man man, wat zou dat saai zijn zeg. Dat alles precies liep zoals jij dat zou willen op het moment dat jij dat wilt.
Je leeft niet meer in het bewustzijn. Je hebt jezelf afgesloten voor alles waar je geen invloed op hebt, met de illusie dat je gedachten wel onder jou invloed staan. Maar zonder grip op de werkelijkheid, heb je ook geen grip op je gedachten...
Ik zou het juist wel erg fijn vinden alles alles eens precies ging zoals ik dat wilde. Misschien is dat saai, maar het biest wel zekerheid en het maakt gelukkig
Het spijt me. Het was niet mijn bedoeling om jou pijn te doenquote:Op zondag 4 juli 2010 00:24 schreef Cocktailprikker het volgende:
Wat een klapjosti zonder levenservaring ben je toch ook. Ik kan hier écht ongelofelijk kwaad om worden. Je hebt nergens respect voor, je waardeert helemaal niks. Je hebt niks meegemaakt behalve in je eigen wereld van gedachten. Afgelopen jaar heb ik mijn moeder af zien takelen door kanker, ze is nu een half jaar dood. In het afgelopen half jaar heb ik mij zo onbereikbaar opgesteld dat ik degene waar ik het meest van hou, nu ook kwijt ben.
Ik heb inderdaad niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt en het is daarom niet aan mij om te beoordelen hoeveel pijn je hebt gehad. Wat ik wel weet is dat die pijn die mijn eigen wereld van gedachten mij doet ook ontzettend groot en voor mij ook echt ontzettend echt is. Misschien kom ik er ooit achter dat het allemaal meeviel, maar op dit moment heb ik het er echt echt zwaar mee. Het spijt me als je daardoor denkt dat ik geen respect heb voor problemen van anderen. Ik zou willen dat ik mensen een dag kon laten voelen hoe het is om mij te zijn... Misschien heb ik gewoon een lage 'pijngrens'. Maar de pijn van mijn gedachtenwereld is echt iets wat zwaar op me drukt Nja. Ik heb zelf al jaren het idee dat het niet meer gaat en dat ik nu iets moet doen. Maar om een of andere reden doe ik vervolgens nooit wat ik zou moeten doen. En ik weet niet echt waaromquote:Op zondag 4 juli 2010 00:24 schreef Cocktailprikker het volgende:
Jou leven zou niet bepaald moeten worden door posts hier op Fok. Jij zou zelf zoiets moeten hebben van dit gaat zo niet meer, ik MOET hier nu iets aan doen anders ga ik dood. Als je dood wilt ook goed, maar dan moet je niet om hulp vragen. Eigenlijk is dus al best duidelijk wat je wilt alleen handel je er niet naar.
Ik ben ook ongeveer zo hoor, misschien iets minder donker. Andere mensen lijken niet te beseffen dat het geen kwestie is van "dan doe je toch gewoon anders?". Dat kan niet, zo ben jij. Leer het waarderen.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 16:37 schreef benzin het volgende:
Mijn vraag is dan, waar haal ik dat innerlijke geluk vandaan? Het was altijd heel simpel om te zeggen, als ik nou dit (een vriendin) bereik dan ben ik gelukkig. Want hoewel dat nog steeds lastig is is het dan wel mogelijk om concrete stappen te zetten naar wat je wil hebben. Naar innerlijk geluk zoeken vind ik een heel vaag en gevoelsmatig onbegrijpelijk fenomeen.
Ik heb eenzelfde soort vraag voor jou, hoe kan ik minder nadenken? Dat klinkt erg simpel, maar dat is moeilijker dan het lijkt. En ik zou graag weten hoe ik minder moet nadenken want ik ben het geheel met je eens, ik word soms echt chagrijnig van het de hele dag door denken.
Ja, ik generaliseer.
Waarom? Het is een van de dingen die jou uniek maakt. Het maakt jou tot jou en het gaat nooit meer weg. Dit is een van die dingen die je beter kan leren waarderen.quote:Op zaterdag 3 juli 2010 23:41 schreef benzin het volgende:
Soms zou ik willen dat ik gewoon heerlijk dom was. Het is moeilijk dankbaar te zijn voor iets wat mijn leven verpest, hoewel ik enkele mooie dingen daar toch weer aan te danken heb. Was alles maar simpel. Ik wil gewoon gelukkig zijn en rust hebben. Ik wil gewoon menselijk zijn.
Ja, ik generaliseer.
Geef mij een lekker zonnetje, een leuk boek en een aardbeien milkshake en ik voel mij helemaal happy. Kijk! Zo simpel kan het ook zijn.
Omdat ze daarmee grip op hun leven hebben. Omdat het (de illusie van?) controle geeft. Zoiets?quote:Op woensdag 14 juli 2010 13:07 schreef benzin het volgende:
Ik heb ook geen idee waarom mensen bepaalde doelen willen halen, dat heb ik nooit begrepen.
Ja, ik generaliseer.
Je hoeft je niet te verontschuldigen en ook niet perse te reageren. Je hoeft het alleen maar te lezen.quote:
Ik kan het weer niet goed. Ik ga het daarom heel erg simpel houden, sorry.
[..]
Wat je je moet realiseren dat je niet over alles controle hebt, over heel veel dingen niet. Maar is dat erg? Nee. Waar heb je wel, of kun je wel controle over krijgen? Hoe jij er mee om gaat
Ik raad je echt aan om een psycholoog te zoeken om mee te praten want ik geloof dat je een beste portie gedragstherapie kunt gebruiken. Dit is niet om je te bekritiseren of zeggen dat je niks kan, maar jij zit gewoon al tijden op een vast punt.
Je weet het allemaal niet meer en je komt er niet alleen uit. Doe er wat aan, vraag échte hulp
Het kost heel veel moeite en ja, het zal veel pijn doen. Maar die pijn kun je niet ontlopen, je komt er alleen vanaf als je jezelf ermee confronteert. Achteraf voel je je beter
Gefeliciteerd dat je het toch probeert!quote:Op woensdag 14 juli 2010 13:07 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik had veel eerder willen reageren hier (op de post van Cocktailprikker) en ik heb dat meerdere keren geprobeerd maar ik ben steeds gestopt met het schrijven van het antwoord. Ik denk dat ik het om een voor mij onverklaarbare reden het zo confronterend is dat ik reageren heel moeilijk en zwaar vind.
Ik denk dat we innerlijke strijd vaak onderschatten. Het zou niet zo vermoeiend moeten zijn.quote:Jezelf zo voelen als ik me voel kost vreemd genoeg heel veel energie. Denken en je leeg voelen stelt lichamelijk niets voor, toch sloopt het je.
Toevallig IS het dat wel. Stress is een energievreter van jewelste.
Ik zeg vaak tegen mezelf, rustig aan. Doe wat je kan en zit jezelf niet gek te maken.
Het spijt me dat ik je de indruk gaf dat het een eitje was, iets heel gemakkelijks. Dat is het zeker niet. Ik ben er al heel erg lang mee bezig en merk dat het nu een stuk gemakkelijker wordt. Maar het heeft bij mij wel jaren geduurd. Kleine stapjes.quote:Ik ga nu eerst reageren op caroline, maar ik wil straks alsnog proberen een goede reactie te schrijven
[..]
Het klinkt allemaal zo makkelijk, maar het is zóóó ontzettend moeilijk voor me om de baas te zijn over mijn eigen gedachten Ik heb niet echt het gevoel dat ik er veel invloed op heb. En zelfs als ik gedachten tijdelijk weet weg te duwen dan komen ze terug als ik in het OV zit, probeer te ontspannen of ga slapen. Dat is een van de redenen dat ik liever niet meer probeer t ontspannen want daar wordt alles alleen maar ellendiger van.
Voorbeeld. Als ik me compleet waardeloos voel. Stap 1. Accepteer dat ik me waardeloos voel en dat vandaag even mijn dag niet is. Ik geef mezelf toestemming om down te zijn.
Voordeel: Ik hoef me niet meer schuldig te voelen. Scheelt weer een hoop energieverspilling.
Het lijkt alsof dat zo is. Dat andere mensen op een bepaalde manier tegen jou doen en dat je je dan vanzelf een bepaald gevoel of emotie krijgt. Maar er zit echt nog een stapje tussen. Je hebt lange tijd aangeleerd om het gevoel maar te ondergaan en daardoor ben je compleet afhankelijk van andere mensen. Hoe ze tegen je doen.quote:Hoe mensen tegen mij doen is voor mij direct bepalend voor mijn gedachten en daarmee mijn emoties en ik kan dat niet goed filteren. Zo loop ik mezelf al jaren bijna heel de dag druk te maken over hoe mensen over me denken en/of naar me kijken en hoe meer ik dat ben gaan oden hoe meer ik mijn persoonlijkheid ben verloren volgens mij. Ik heb ook niet het gevoel dat ik kan kiezen om gelukkig te zijn. Ik zou willen dat ik dat wel kon en er echt voor kon kiezen niet meer te denken, maar dat is voor mij echt een flinke opgave.
Maar dat LIJKT alleen maar zo. Het kost alleen tijd en een stukje bewustwording om die dingen los te koppelen. En dit is het allermoeilijkste, waar ik zelf ook nog geregeld mee overhoop lig.
Misschien kun je dit eerst eens proberen met leuke situaties en aardige mensen. Probeer je eigen gedachten en emoties als waarnemer te bekijken. Ga terug in de tijd en denk aan een situatie en "kijk" dan naar je eigen gedachten en emoties. Het doe onwijs gek aan, de eerste paar keer. Maar in de loop van de tijd wordt het meer een gewoonte.
Ik kan het je beslist aanraden. Onderzoek heeft bewezen dat mensen zich beter gaan voelen door dingen op te schrijven. Ik weet niet of dat is omdat je het van je af schrijft, of omdat je leert van wat je opschrijft. Maar ik weet wel dat het werkt.quote:Cocktailprikker stelde ook al voor om een dagboek bij te houden dus misschien moet ik wat dat betreft naar jullie luisteren. Dat is iets wat in ieder geval wel echt mogelijk is
Ook doelen stellen is een kunstquote:Wat betreft de doelen denk ik inderdaad nu ik jouw voorbeelden lees dat ik misschien al jaren de verkeerde doelen stel en dat ik misschien doelen stel over dingen waar ik zelf eigenlijk geen invloed op heb en die ook weer helemaal van andere mensen afhangen. Ik denk dat ik ook niet goed weet wat voor doelen ik moet en wil stellen. Ik wil me gewoon goed voelen. Ik heb ook geen idee waarom mensen bepaalde doelen willen halen, dat heb ik nooit begrepen. Hoe bepalen die mensen überhaupt wat zij willen??? Misschien dat ik zo lang zelf de controle kwijt ben geweest dat ik nu de illusie blijf houden dat ik geen controle heb en niet weet wat ik wil. Wat zou ik willen behalve me goed voelen en mensen die aardig tegen me doen?
Ik heb van diverse coaches training hierin gehad en daarom weet ik hoe belangrijk de punten zijn die ik in mijn vorige post genoemd heb. Je moet je doel zelf kunnen bereiken met je eigen acties. Anders is het geen doel maar een dagdroom. Dagdromen mag ook wel hoor, je moet ze alleen niet door elkaar halen.
Precies! Een keigoeie lijst om mee te beginnen. En als je dit elke dag doet. En ook opschrijven dus! Dan wordt het na een tijdje een stuk makkelijker. En er schieten je steeds meer dingen te binnen.quote:Met dankbaarheidslijstje bedoel je de dingen waar je dankbaar voor bent he?
Ik ben dankbaar dat ik heel erg ongelukkig ben maar dat het nog erger had kunnen zijn en dat gelukkig dan weer niet het geval is? Ik ben dankbaar dat ik een huis heb, dat ik niet geslagen word en dat ik kan lopen?
(Je hoeft niet elke dag nieuwe dingen te verzinnen hoor, ik heb ook best vaak herhalingen. Maar ik probeer altijd wel om nieuwe dingen te bedenken)
Ik doe ook erg mijn best om altijd aardig tegen mezelf te zijn. Be your own best friend.
Ik vind het jammer dat je je wanhopig voelt. Maar ik denk toch dat je op de goede weg bent.quote:Ik voel me wanhopig jongens
Je zoekt tenminste naar hulp en naar antwoorden.
Ik hoop dat je hier weer een stukje verder mee komt. Sterkte en veel succes met je dagboek/dankbaarheidslijstje!
Caroline88 wat voor coaching / therapie (?) / cursussen heb jij gehad?
Ik vind dat je nogal wat rake dingen zegt telkens (ook in andere topics).
En hoe oud ben je als ik vragen mag?
Ik vind dat je nogal wat rake dingen zegt telkens (ook in andere topics).
En hoe oud ben je als ik vragen mag?
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Dankje. Ik zou bijna willen van binnen dat ik tegen je in kon gaan en zeggen dat het voor mij niet haalbaar is, maar zoals je het nu stelt is het een stuk minder zweverig en concreter dan ik dacht en kan ik er wel wat mee denk ik.quote:Op woensdag 14 juli 2010 21:30 schreef caroline88 het volgende:
Ik hoop dat je hier weer een stukje verder mee komt. Sterkte en veel succes met je dagboek/dankbaarheidslijstje!
Meen je dat nou? Ik bedoelde het min of meer lichtelijk sarcastischquote:Op woensdag 14 juli 2010 21:30 schreef caroline88 het volgende:
Precies! Een keigoeie lijst om mee te beginnen. En als je dit elke dag doet. En ook opschrijven dus! Dan wordt het na een tijdje een stuk makkelijker.
Geen verwachtingen proberen te hebben.
En, niet 'als ik dit heb dan ben ik gelukkig, of als ik dat heb dan', vergeet jouw als/dan regel en probeer in de basis gelukkig te worden. En hoe je dat doet? Door dingen te doen waar jij blij van wordt. Niet afhankelijk van anderen, maar alleen. Dan zal het hebben van verwachtingen ook een stuk minder worden, want je bent alleen tenslotte ook blij.
En, niet 'als ik dit heb dan ben ik gelukkig, of als ik dat heb dan', vergeet jouw als/dan regel en probeer in de basis gelukkig te worden. En hoe je dat doet? Door dingen te doen waar jij blij van wordt. Niet afhankelijk van anderen, maar alleen. Dan zal het hebben van verwachtingen ook een stuk minder worden, want je bent alleen tenslotte ook blij.
How much wood would a wood chop chop if a wood chop would chop wood?
How many cans can a cannibal can if a cannibal can can cans?
How many cans can a cannibal can if a cannibal can can cans?
Ik denk dat je eerst van jezelf moet leren houden en jezelf respecteren, voor je verder kunt en je geluk in een relatie kan zoeken.
En kleine stapjes.. Je kan niet van de een op de andere dag gelukkig voelen..
En kleine stapjes.. Je kan niet van de een op de andere dag gelukkig voelen..
Dat is fijn om te horen. En dat je een beetje sarcastisch was, dat geeft niets hoor. Iedereen verzet zich ertegen in het begin. MIjn eerste dankbaarheidslijstje leek verdacht veel op dat van jou.quote:Op woensdag 14 juli 2010 23:57 schreef benzin het volgende:
[..]
Dankje. Ik zou bijna willen van binnen dat ik tegen je in kon gaan en zeggen dat het voor mij niet haalbaar is, maar zoals je het nu stelt is het een stuk minder zweverig en concreter dan ik dacht en kan ik er wel wat mee denk ik.
[..]
Meen je dat nou? Ik bedoelde het min of meer lichtelijk sarcastisch
Maar al deze tips werken alleen als je er wat mee doet. Niet 1 of 2 keer je lijstje maken. Maar een gewoonte om dat elke dag te doen.
ik herken gefaalde kalverliefde.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 13:41 schreef benzin het volgende:
Herkent iemand dit? En wat moet ik NU doen?
eenzaamheid
denken dat iemand ontmoeten alles beter maakt.
ik ben bang dat ik nu nog niet hetzelfde heb meegemaakt, maar grote kans dat het nog gaat komen, als ooit iemand mij op de 1 of andere manier leuk genoeg vind.
en toch wil ik nog wel iemand KUNNEN ontmoeten.
in plaats van nooit wat mee te maken
en ik hoop/denk eigenlijk echt dat groot deel van me problemen, liggen aan frustratie dat ik niemand KAN ontmoeten door persoonlijk falen, meisjes niet durven aan te spreken, laag zelfbeeld, en andere dingen.
maar dat die worden opgelost als iemand echt van me houd.
maar weet ook wel, dat er kans is dat het zoals bij jou loopt/\
toch wil ik het
sorry voor wazige post.
ook herkenbaar altijd maar lusteloos en alleen zijn in vakanties enzo. en nog veel meer dingen, als ik je post even opnieuw ga lezen kan ik ze wel typen. maar ben te lui
Sorry voor de late reactie maar toen ik "live" probeerde te reageren kon ik geen verbinding krijgen. Dank voor het compliment.quote:Op woensdag 14 juli 2010 21:37 schreef NouMooiNiet het volgende:
Caroline88 wat voor coaching / therapie (?) / cursussen heb jij gehad?
Ik vind dat je nogal wat rake dingen zegt telkens (ook in andere topics).
En hoe oud ben je als ik vragen mag?
Om nou mijn cv online te gooien gaat me een beetje te ver. Ik ben begonnen met leren toen ik een klein kind was, had op mijn zesde al twee echtscheidingen achter de rug. Vanaf mijn vijfde aan het lezen en dat is meer dan 10 jaar geleden ;-)
Ik heb een paar duizend boeken gelezen. Nee ik maak geen grapje, ik lees gemiddeld zeker 5 boeken per week.
Lezen, lezen en nog eens lezen. Ik denk toch meest fictie maar daar kun je ook een boel uit leren. Als het een beetje fatsoenlijk boek is en je herkent iets van jezelf in een personage. En veel zelfstudie door non fictie lezen, en van het ene boek naar het andere want achterin staat vaak zo'n lijst met boeken.
Verder heb ik opleidingen en trainingen gevolgd in heel veel onderwerpen. Meest in beleggen, psychologie, voeding en personal development. Veel tijdelijke jobs gehad en als je leergierig bent en om je heen kijkt kun je op je werk ook een hoop opsteken. "Afgestudeerd" als programmeur, schoonheidsspecialiste en directiesecretaresse. Ben werknemer en ondernemer. Veel training ook in het opstarten en ontwikkelen van een internet onderneming. Marketing is tenslotte ook niet anders dan een cursus professionele verleiding.
Naast een stuk levenservaring wat lang niet altijd even lollig was heb ik ook veel geleerd van het internet. Sinds 1996 ben ik actief en ben ook moderator van een aantal mailinglijsten. Eigenlijk een soort voorloper van dit soort discussielijnen op FOK!forum. En dingen uitleggen, mensen een hart onder de riem steken of een stukje nuttige feedback geven zijn dingen die me van nature heel gemakkelijk afgaan.
Het boek waar ik het meest uit geleerd heb is de bijbel. Rustig, ik ga niemand bekeren. Maar door het lezen van de bijbel heb ik zelf God leren kennen en ben een "wedergeboren Christen" geworden. Ik geloof dus dat dit het woord van God is. Maar even los daar van. Het is een boek met heel veel boeiende verhalen (dat ik dus pas las nadat ik al heel veel gewone boeken had gelezen) en een hoop wijsheid. B.v. in het boek Spreuken.
Of van de Navajo Indianen. Die wijze uitspraak "Don't judge a man until you have walked a mile in his moccasins".
Thanks voor je reactie Caroline88, indrukwekkende 'cv'.
Ik lees ook erg graag.
Voor persoonlijke groei / inzichten zou je dus de bijbel aanraden of heb je nog andere suggesties?
Ik lees ook erg graag.
Voor persoonlijke groei / inzichten zou je dus de bijbel aanraden of heb je nog andere suggesties?
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Graag gedaan, ja ik heb nog een paar tips, boeken die ik gelezen heb en nog geregeld opnieuw lees om mezelf weer op te peppen of scherp te stellen:
Dr. Norman Vincent Peale: de uitvinder en kampioen blij-maker
• De kracht van positief denken
• De kracht van de opbouwende gedachte (Positive imaging: The powerful way to change)
Helen Keller : The story of my life - gelezen op advies van Jim Rohn om levens van andere mensen te bestuderen
Corrie ten Boom : Vertrouw op God (Don't wrestle, just nestle) - ja een Christelijk boek over God maar wat een prachtvrouw! Waarschuwing, zij besmet je met het "daar moet je wel blij van worden"-virus. Heb ooit ook ergens haar vehaal gelezen over hoe ze haar kampbewaarder vergaf. Zij heeft als enige in de familie het concentratiekamp overleefd, hoe vergeef je de man die je eigen zus voor je eigen ogen vermoord heeft?
Juan Carlos Ortiz : God is dichterbij dan je denkt - God is closer than you think. Beste handboek voor een Christen na de bijbel.
Greg Anderson : The 22 {Non-Negotiable} Laws of Wellness - gezondheid
Doelen/prioriteiten:
David Allen : Getting things done (heel praktijkgericht)
Stephen R. Covey : First Things First (hoe kies je de juiste doelen en hoe bewaak je dat je je daarop richt?)
David Chilton : The Wealthy Barber (Fin. planning)
Tal Ben-Shahar : Gelukkiger: Ontdek het geheim van het dagelijks geluk
John Cleese : Life and how to survive it
Thomas Crum : Journey to Center - Lessons in unifying body, mind and spirit
Martin Seligman : Optimisme kun je leren (Learned Optimism) - als ik me goed herinner, wat theoretischer maar dit is de prof bij wie ik ga studeren zodra ik de loterij win. Hij heeft een leerstoel Positive Psychology in Pennsylvania
Dit is maar een greep en de lijst is zeker niet uitputtend. Veel van mijn teachers heb ik in live seminars, DVD trainingen, email cursusprogramma's etc. leren kennen en daar zijn weinig boeken van. Of ze zijn er wel maar ja, sommige mensen komen nu eenmaal beter tot hun recht als je ze hoort spreken.
Dr. Norman Vincent Peale: de uitvinder en kampioen blij-maker
• De kracht van positief denken
• De kracht van de opbouwende gedachte (Positive imaging: The powerful way to change)
Helen Keller : The story of my life - gelezen op advies van Jim Rohn om levens van andere mensen te bestuderen
Corrie ten Boom : Vertrouw op God (Don't wrestle, just nestle) - ja een Christelijk boek over God maar wat een prachtvrouw! Waarschuwing, zij besmet je met het "daar moet je wel blij van worden"-virus. Heb ooit ook ergens haar vehaal gelezen over hoe ze haar kampbewaarder vergaf. Zij heeft als enige in de familie het concentratiekamp overleefd, hoe vergeef je de man die je eigen zus voor je eigen ogen vermoord heeft?
Juan Carlos Ortiz : God is dichterbij dan je denkt - God is closer than you think. Beste handboek voor een Christen na de bijbel.
Greg Anderson : The 22 {Non-Negotiable} Laws of Wellness - gezondheid
Doelen/prioriteiten:
David Allen : Getting things done (heel praktijkgericht)
Stephen R. Covey : First Things First (hoe kies je de juiste doelen en hoe bewaak je dat je je daarop richt?)
David Chilton : The Wealthy Barber (Fin. planning)
Tal Ben-Shahar : Gelukkiger: Ontdek het geheim van het dagelijks geluk
John Cleese : Life and how to survive it
Thomas Crum : Journey to Center - Lessons in unifying body, mind and spirit
Martin Seligman : Optimisme kun je leren (Learned Optimism) - als ik me goed herinner, wat theoretischer maar dit is de prof bij wie ik ga studeren zodra ik de loterij win. Hij heeft een leerstoel Positive Psychology in Pennsylvania
Dit is maar een greep en de lijst is zeker niet uitputtend. Veel van mijn teachers heb ik in live seminars, DVD trainingen, email cursusprogramma's etc. leren kennen en daar zijn weinig boeken van. Of ze zijn er wel maar ja, sommige mensen komen nu eenmaal beter tot hun recht als je ze hoort spreken.
www.tut.com moet je ook bezoeken en je aanmelden voor de daily messages
(op http://www.tut.com/theclub/index.php?page=premember).
(op http://www.tut.com/theclub/index.php?page=premember).
Dit hierboven is toch wel de essentie TS. Laat het geluk/leven niet afhangen van anderen maar onderneem zelf dingen waar je trots op kan zijn en waardoor je je niet meer minderwaardig voelt. Je hebt hier niemand anders voor nodig.quote:Op donderdag 15 juli 2010 08:59 schreef Nouk84 het volgende:
Geen verwachtingen proberen te hebben.
En, niet 'als ik dit heb dan ben ik gelukkig, of als ik dat heb dan', vergeet jouw als/dan regel en probeer in de basis gelukkig te worden. En hoe je dat doet? Door dingen te doen waar jij blij van wordt. Niet afhankelijk van anderen, maar alleen. Dan zal het hebben van verwachtingen ook een stuk minder worden, want je bent alleen tenslotte ook blij.
En juist als je jezelf ook goed voelt en niet de schuld je jezelf niet meer onderschat zul je zien dat vrouwen ook geļnteresseerd in je zijn. Je bent nu niet meer minderwaardig en hebt nu zelf de touwtjes in handen! Jij kiest iemand uit die het geluk heeft jou te ontmoeten!
All those moments will be lost, like tears in rain... Time to die.
Bedankt voor je reactie, ik zal me er eens in gaan verdiepen, er staat genoeg bij!!quote:
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Ik heb hier weinig aan toe te voegen, behalve dat ik denk dat een psycholoog of gedragstherapeut serieus wonderen kan verrichten op jouw kijk naar de wereld en je gedachten en gevoelens daarbij. Jouw 'denken' is op dit moment in ieder geval niet gezond meer (je zegt het zelf, je lijdt er lichamelijk onder), dus een 'denken'dokter is echt essentieel in deze. Die hebben zovaak met dit bijltje gehakt (je bent namelijk heus niet de enige op de wereld die dit probleem heeft) en zij kunnen je echt op weg helpen
Misschien vind je dat eng/ongemakkelijk, maar niemand hoeft er vanaf te weten toch?
Maar ik kwam hier eigenlijk om te zeggen dat ik de posts van Cocktailprikker en Caroline echt geniaal vind, haast fok-onwaardig
Misschien vind je dat eng/ongemakkelijk, maar niemand hoeft er vanaf te weten toch?
Maar ik kwam hier eigenlijk om te zeggen dat ik de posts van Cocktailprikker en Caroline echt geniaal vind, haast fok-onwaardig
(Y)
quote:Op dinsdag 27 juli 2010 20:14 schreef Roi het volgende:
[..]
Dit hierboven is toch wel de essentie TS. Laat het geluk/leven niet afhangen van anderen maar onderneem zelf dingen waar je trots op kan zijn en waardoor je je niet meer minderwaardig voelt. Je hebt hier niemand anders voor nodig.
Graag gedaan, ik hoop dat je leuke dingen over jezelf gaat ontdekken!quote:Op woensdag 28 juli 2010 10:39 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Bedankt voor je reactie, ik zal me er eens in gaan verdiepen, er staat genoeg bij!!
Wauw.. Ik vind het sneu voor je dat je dat zo jong al mee hebt moeten makenquote:Op zondag 25 juli 2010 17:20 schreef caroline88 het volgende:
Om nou mijn cv online te gooien gaat me een beetje te ver. Ik ben begonnen met leren toen ik een klein kind was, had op mijn zesde al twee echtscheidingen achter de rug.
Het maakt een hoop indruk op me. Het voelt voor mij altijd of ik op het randje van instorten sta en elke dag weer een heel gevecht is. Ik heb er bewondering voor als mensen zulke dingen meemaken en dan toch sterk blijven. Zeker weten dat ik er niemand voor nodig heb?quote:Op dinsdag 27 juli 2010 20:14 schreef Roi het volgende:
Laat het geluk/leven niet afhangen van anderen maar onderneem zelf dingen waar je trots op kan zijn en waardoor je je niet meer minderwaardig voelt. Je hebt hier niemand anders voor nodig.
En juist als je jezelf ook goed voelt en niet de schuld je jezelf niet meer onderschat zul je zien dat vrouwen ook geļnteresseerd in je zijn. Je bent nu niet meer minderwaardig en hebt nu zelf de touwtjes in handen! Jij kiest iemand uit die het geluk heeft jou te ontmoeten!
Ik hoop dat dat kan. Op dit moment denk ik dat ik beter nooit meer aan een meisje kan beginnen, dat voorkomt een hoop ellende en gedoe.
Het gaat inderdaad niet zo heel goed, maar hulp is geen optie; ik moet er zelf uitkomenquote:Op woensdag 28 juli 2010 11:59 schreef chiren het volgende:
Ik heb hier weinig aan toe te voegen, behalve dat ik denk dat een psycholoog of gedragstherapeut serieus wonderen kan verrichten op jouw kijk naar de wereld en je gedachten en gevoelens daarbij. Jouw 'denken' is op dit moment in ieder geval niet gezond meer (je zegt het zelf, je lijdt er lichamelijk onder), dus een 'denken'dokter is echt essentieel in deze. Die hebben zovaak met dit bijltje gehakt (je bent namelijk heus niet de enige op de wereld die dit probleem heeft) en zij kunnen je echt op weg helpen
Misschien vind je dat eng/ongemakkelijk, maar niemand hoeft er vanaf te weten toch?
En op zich kan ik dat wel, de afgelopen maanden heb ik een soort krachtsprint getrokken. Studie en werk was ongelofelijk druk en ik werkte keihard aan dit meisje
Dus ik kan wel doorzetten denk ik. Maar nu dat allemaal niet echt oplevert wat het had moeten opleveren stort alles weer even in elkaar. Ik heb echt heel erg mijn best gedaan Was ik maar gewoon een beter, sterker en bovenal een goed mens
Ik ga nu echt even door een periode weer heen waarin ik heel teleurgesteld ben in alles. Soms weet ik gewoon niet wat ik nu weer moet doen. Elke keer als ik denk dat he t leven me eindelijk toelacht dan zit het weer verschrikkelijk tegen en moet ik weer moeite doen om mezelf bij elkaar te rapen. Ik weet niet goed waarom het zo zwaar is en alles me zo tegen zit. Het is vreemd dat iemand door puur toeval zoveel pech kan hebben.
Dank je benzin. Dat is heel lief van je en juist omdat ik altijd zo sterk lijk, zijn er maar weinig mensen die begrijpen dat dat toch best wel ingrijpend was.quote:Op donderdag 29 juli 2010 00:07 schreef benzin het volgende:
[..]
Wauw.. Ik vind het sneu voor je dat je dat zo jong al mee hebt moeten maken
Overigens ben ik lang niet altijd sterk geweest hoor! Ik heb wat afgejankt. Maar ik ben er wel sterker door geworden. Ik moest wel.
Doet me denken aan dat verhaal over die boom. Hij stond niet op zo'n leuk plekje en dat betekende dat hij continu moest vechten tegen de wind. In het verhaal werd de boom gekozen voor de grote eer om het kruis te worden waaraan Jezus gekruisigd is. In het echt, zijn dit de bomen waar ze masten van maken omdat het hout een stuk sterker is dan dat van de boom die op een beschut plekje is opgegroeid.
Je bent een goed mens, benzin. En nee het is niet eerlijk. Maar dat is nu eenmaal zo en daar kun je je het best gewoon bij neerleggen.quote:[..]
Was ik maar gewoon een beter, sterker en bovenal een goed mens
Wat jij consequent verkeerd doet, is je geluk laten afhangen van of andere mensen je aardig vinden. En sommige mensen vinden je niet boeiend, die gaan liever met anderen om. En sommige mensen vinden je een tijdje leuk, maar laten je op een gegeven moment toch in de steek.
Tijd voor een metafoor-tje...
Als ik mijn inkomen liet afhangen van mijn winnende Staatsloten.... zou ik niet te eten hebben.
Hahahaquote:
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Dankjequote:Op donderdag 29 juli 2010 07:27 schreef caroline88 het volgende:
Je bent een goed mens, benzin. En nee het is niet eerlijk. Maar dat is nu eenmaal zo en daar kun je je het best gewoon bij neerleggen.
Wat jij consequent verkeerd doet, is je geluk laten afhangen van of andere mensen je aardig vinden. En sommige mensen vinden je niet boeiend, die gaan liever met anderen om. En sommige mensen vinden je een tijdje leuk, maar laten je op een gegeven moment toch in de steek.
Ik heb zelf niet echt het gevoel dat ik een goed mens ben. Is het fout om graag te willen dat andere mensen je aardig vinden? Is het fout om graag te willen dat het leven even meezit?
Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf. Ik weet ook niet goed wat ik in/aan mezelf kan veranderen om echt gelukkig te worden en ik zoek altijd naar dingen van buiten die me gelukkig kunnen maken. Nieuwe spullen, vrienden, een vriendinnetje. En zelfs als het me uiteindelijk lukt maakt het me niet echt blij/gelukkig
Ik heb geprobeerd om een lijstje te maken met de dingen waar ik dankbaar voor ben, maar terwijl ik dat doe denk ik vooral aan alles waar ik niet blij mee ben. Dat is ook een beetje de reden dat ik ben gestopt met het maken van todo-lijstjes, ze werden steeds langer en ik kreeg het gevoel dat ik helemaal niets bereikte.
Tuurlijk is niet alles rot, en het had allemaal nog veel erger kunnen zijn, maar het is voor mij al erger dan ik kan hebben.
Ik heb een doelloos leven en ik voel me rot. Voor iemand die niet gelooft in iets na de dood betekent dat dat ik mijn tijd verspil. Het gaat al 5 jaar zo. Harder mijn best doen leidt tot tijdelijke overwinningen en daarna zak ik weer weg. Het ergste is dat hoe groter de overwinning was hoe harder ik weer terugzak.
Ik ben gewoon heel erg moe. Ik wil gewoon een beetje gelukkig zijn en de kracht hebben om elke dag gewoon aan te kunnen zelfs als niet alles meezit. Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??
je wil dat įlle mensen je aardig vinden. Want de mensen die je wel graag mogen of aardig vinden schuif je aan de kant omdat je t niet gelooft. Dat kost tijd en dat snap ik. Maar alle mensen zijn wel een hééle boel mensen..
Eerst zeg je dat je het zelf moet oplossen, dat je geen professionele hulp zoekt, maar ondertussen ben je wel hier op Fok! aan het janken en sla je zo ongeveer alle tips af...quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:14 schreef benzin het volgende:
[..]
1) Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf.
2) Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??
Ergo,
1: FFFFFFFFFFFOOOOOOOOOOOOUUUUUUUUUTTTTTTTT, je bent zelf de allergrootste schakel in je eigen geluk, lekker makkelijk om het op anderen af te schuiven, dan gaan we naar nummer
2: JIJ kunt dat bereiken door HULP te zoeken, want om iets OP TE KUNNEN LOSSEN, moet je eerst zelf inzien wat het PROBLEEM is. Jij kunt dat duidelijk zelf NIET (je weet immers zelf niet meer wat je moet doen, waar het aan kan liggen), wij kunnen het ook niet voor je, professionele mensen kunnen dat wel, ZIJ kunnen je helpen, ZIJ weten hoe je dat moet bereiken.
Dus stop met eeeeeeeeindelooos hetzelfde te herhalen en DOE eens iets aan jezelf.
Ik kan echt zo pissed worden op mensen die maar bij de pakken neerzitten en alle mogelijkheden tot ook maar enig geluk hier in Nederland gewoon laten liggen als ze een beetje tegenstand hebben ervaren in het leven.
Inderdaad, ik zeg een beetje, want geloof mij, dit is nog niets vergeleken met wat andere mensen in dit topic hebben meegemaakt, laat staan waar andere mensen mee te kampen hebben in hun leven (ondanks dat ik gerust geloof dat je je er behoorlijk kut onder voelt)
Je mist duidelijk de levenservaring om eea te kunnen relativeren.
(Y)
Heb niets tegen hem, hij moet alleen een schop onder z'n hol krijgenquote:Op donderdag 29 juli 2010 13:36 schreef Northside het volgende:
Kijk, nou vindt Chiren je niet aardig.
(Y)
Ik ben het eens met Chiren.quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:54 schreef chiren het volgende:
[..]
Heb niets tegen hem, hij moet alleen een schop onder z'n hol krijgen
Je zit constant in de slachtofferrol en neemt niks aan om zelf je situatie te veranderen - want het helpt toch niet -. Als je hier geen hulp bij gaat zoeken, blijf je in deze machteloze staat zitten.
Duidelijk is dat je er zelf niet uit komt, dus hup naar de dokter een verwijsbrief halen!
En ja, ik weet hoe je je voelt want maanden geleden voelde ik me precies zo (en een paar jaar terug ook, en een paar jaar daarvoor ook), had zelfs al plannen om er een eind aan te maken, want alles was zo doelloos en nutteloos... Maar ik heb wel weer hulp gezocht en ben nu op weg naar een beter zelfbeeld, meer zelfvertrouwen en doelen stellen in mijn leven.
Je hebt er totaal NIKS aan om in deze mindstate te blijven zitten, je kwelt jezelf alleen maar.
JIJ bent de enige die dit kan veranderen.
Maar zoals Dr Phil elke dag zegt:You can't change what you don't acknowlegde.
Dus succes ermee.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Wat ik wel heb is als ik een meisje neuk en ik ben klaar en je moet dan lief blijven doen, daar wordt ik een soort van depressief van binnen. Ik voel me dan een soort van verkracht. En smerig. Ik wil dan zo snel mogelijk weg. (dit is alleen als het om pure sex gaat. Als ik echt om het meisje geef niet.)quote:Op dinsdag 29 juni 2010 13:41 schreef benzin het volgende:
Misschien kennen jullie mij nog wel van verschillende topics over meisjes, veranderen, somberheid, eenzaamheid en vrienden maken.
Het zou ook kunnen dat het opvalt dat dat allemaal al best lang geleden is. Deels omdat ik niet meer het gevoel had dat jullie me verder konden helpen en ik het zelf moest gaan doen, deels ook omdat ik bezig was.
Eerlijk is eerlijk, heel veel dingen gaan nog steeds niet zoals de bedoeling is. Hoewel ik meer probeer te doen heb ik nog steeds niet de vrienden die ik wilde hebben en ook op veel andere fronten ben ik niet echt succesvol. Maar dat is het punt niet.
Toen ik 15 was werd ik verliefd op een meisje, ze wees me op een keiharde manier af die mij ook heel veel schade heeft berokkend. Ik was gebroken en ik begon me te realiseren dat mijn hele leven niet deugde en ik eigenlijk in mijn eigen kleine wereldje leefde.
Door wat er gebeurde raakte ik in de war, somber, ging ik me eenzaam voelen. Ik lag elke vakantie moe in bed. Vanaf dat moment raakte ik ervan overtuigd dat een meisje al mijn problemen zou oplossen. Ik zou een mooi en leuk meisje treffen, daarmee kunnen praten, knuffelen en meer
Dat dacht ik tenminste...
Na jaren wanhopig zoeken naar een meisje heb ik een paar weken geleden een meisje ontmoet. Eerlijk gezegd is ze het eerste meisje met wie ik langer dan 5 minuten heb gepraat. Daarnaast is ze ook het eerste meisje dat ik geknuffeld en gezoend heb. Het is nog een redelijk mooi meisje ook, maar heel eerlijk gezegd heb ik de hele tijd niet echt iets voor haar gevoeld. Maar juist omdat ze een redelijk mooi meisje is en het goed liep heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik haar wel leuk zou moeten vinden. En nou ben ik een paar dagen geleden met haar in bed beland.
Ik heb 5 jaar lang gedacht dat ik nu gelukkig had moeten zijn. Ik had in mijn hoofd alles enorm geromantiseerd. Het knuffelen viel tegen, zoenen viel tegen, de seks viel tegen. In mijn fantasie was alles zoveel beter. Al mijn andere problemen zijn er nog steeds, ik ben niet veel zekerder geworden, sterker nog, ik ben eigenlijk meer in de war dan ooit.
Ik heb iets bereikt wat ik 5 jaar lang wanhopig wilde bereiken omdat dat het mooiste zou worden wat ik in dit leven zou bereiken. Alles zou daarmee anders worden. En nu ik het heb gedaan ben ik alleen maar in de war over wat ik nou eigenlijk wil.
Ik heb bereikt waar ik jaren van heb gedroomd en het was waardeloos. Wat is nu de volgende stap in mijn leven beter maken en wel gelukkig worden?
Daarnaast voel ik me schuldig. Ik vond het meisje eigenlijk al niet echt leuk, ik was niet echt verliefd denk ik. Ik heb sinds we het hebben gedaan niets meer laten horen en al haar pogingen om contact te zoeken heel kort beantwoord/afgewezen. En ik voel me daar heel erg schuldig over. Het zou best eens kunnen dat ik nu een meisje met een gebroken hart achterlaat alleen maar omdat ik 5 jaar lang heb gedacht dat het een oplossing was. Ik weet dat ik hier nu niet meer verder mee wil, maar ik zou me er erg schuldig over voelen als ik het uit zou maken.
Ik heb ook een paar keer gehad met sommige spullen (vooral speelgoed toen ik een kind was) dat ik er heel lang naar verlangde. En hoe langer ik moest sparen/wachten, hoe perfecter het allemaal werd. En als ik het eenmaal had dan vond ik er niets aan. En nja, sinds een paar dagen voel ik me in een grotere context zo, het grootste/belangrijkste/mooiste doel in mijn leven behaald en het blijkt helemaal niets te zijn.
I feel screwed. En het ergste is dat ik eigenlijk nu niet meer weet hoe ik dan wel echt gelukkig moet worden en moet voelen.
Herkent iemand dit? En wat moet ik NU doen?
En wat ik sowieso met vrouwen altijd had is dat ze leuk zijn als je ze niet hebt, maar zodra je ze te pakken hebt verlies je interesse. Ik denk dat dat toch een soort instinct in de mens is van vroeger. Maar mijn vrouwtje van nu blijft mij gelukkig boeien
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon nietquote:Op donderdag 29 juli 2010 14:22 schreef NouMooiNiet het volgende:
Je zit constant in de slachtofferrol en neemt niks aan om zelf je situatie te veranderen - want het helpt toch niet -. Als je hier geen hulp bij gaat zoeken, blijf je in deze machteloze staat zitten.
Duidelijk is dat je er zelf niet uit komt, dus hup naar de dokter een verwijsbrief halen!
En ja, ik weet hoe je je voelt want maanden geleden voelde ik me precies zo (en een paar jaar terug ook, en een paar jaar daarvoor ook), had zelfs al plannen om er een eind aan te maken, want alles was zo doelloos en nutteloos... Maar ik heb wel weer hulp gezocht en ben nu op weg naar een beter zelfbeeld, meer zelfvertrouwen en doelen stellen in mijn leven.
Je kan misschien weten hoe het voelt, maar je weet niet hoe het voelt als ik hulp moet zoeken. Dat gaat gewoon echt niet Dat zal de enige stabiele dingen die ik in mijn leven heb onder druk zetten. Maar ik kan het gewoon ook niet uitleggen, dat zou vereisen dat ik veel meer vertel over wie ik ben dan ik wil omwille mijn anonimiteit. Maar neem aan dat er echt hele goede redenen zijn die het heel moeilijk maken Ik vind het knap dat je wel hulp hebt gezocht en dat het beter met je gaat. En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
Ik erg vond zijn reactie gisteren dan ook niet fijn.quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:36 schreef Northside het volgende:
Kijk, nou vindt Chiren je niet aardig.
Het is niet mijn bedoeling om over te komen als een jankerd. Ik wil niet overkomen als iemand die niets doet.
Het is niet mijn bedoeling om mezelf eindeloos te herhalen en het spijt me als ik dat doe. Ik voel me er echt behoorlijk kut onder, is dat al niet erg genoeg??quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:21 schreef chiren het volgende:
Inderdaad, ik zeg een beetje, want geloof mij, dit is nog niets vergeleken met waar andere mensen mee te kampen hebben in hun leven (ondanks dat ik gerust geloof dat je je er behoorlijk kut onder voelt)
Je mist duidelijk de levenservaring om eea te kunnen relativeren.
Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven
Ik ben er van overtuigd dat als er eens iets aan mijn leven positief zou zijn dat dat de rest draagbaar zou maken. Nu is het erg eenzijdig, het leven geeft mij alleen maar lasten en niet de leuke dingen En als ik fout zit en het allemaal alleen nog maar erger kan, dan kan ik net zo goed nu stoppen, want dat ga ik dan niet aankunnen. En het zou zonder van mijn tijd zijn om mezelf rot te voelen tot ik me zo rot voel dat ik het niet meer trek. Ik heb bijna niets om voor te leven, mijn leven is echt heel erg leeg.
Ik wil gewoon een evenwicht tussen de positieve en de negatieve dingen in het leven.
Thanks voor je reactie.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 11:18 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Ik vind het knap dat je wel hulp hebt gezocht en dat het beter met je gaat. En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
[..]
Wanneer hulp zoeken niet mogelijk is en je het ECHT helemaal alleen moet doen, wordt het natuurlijk nog zwaarder. Dan zou ik boeken gaan lezen. Positieve boeken, misschien dat je daar bepaalde inzichten uit kunt halen, waardoor je weer licht gaat zien.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Het was mijn bedoeling ook niet om je de grond in te stampen, ik probeerde je ogen een beetje te openen...
Anyway, life is what you make of it, let vooral op dat you
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit... Zijn die dingen op dit moment onbereikbaar (door bijv financien), probeer dan voor jezelf na te gaan en te bedenken wat je zou kunnen doen om het 'onbereikbare' weg te nemen, bijvoorbeeld een baantje (kan een simpel baantje zijn) ofzo... Ik roep maar iets
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
Anyway, life is what you make of it, let vooral op dat you
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit... Zijn die dingen op dit moment onbereikbaar (door bijv financien), probeer dan voor jezelf na te gaan en te bedenken wat je zou kunnen doen om het 'onbereikbare' weg te nemen, bijvoorbeeld een baantje (kan een simpel baantje zijn) ofzo... Ik roep maar iets
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
(Y)
lieve benzin ik blijf erbij dat je teveel uitgaat van wat er mogelijk komt voor reactie, deels ingegeven door het gevoel dat je 100% de perfecte vriend en zoon moet zijn. Dat kan niemand!
En dat weet je omgeving ook. Maar je durft t niet te geloven.
Misschien dat je op dķt moment geen hulp kan/durft te zoeken. Je moet eerst loslaten dat je niemand wilt teleurstellen. Gaandeweg zul je steeds een beetje meer lef krijgen om wel aan de bel te trekken.
Kop op jong.
En dat weet je omgeving ook. Maar je durft t niet te geloven.
Misschien dat je op dķt moment geen hulp kan/durft te zoeken. Je moet eerst loslaten dat je niemand wilt teleurstellen. Gaandeweg zul je steeds een beetje meer lef krijgen om wel aan de bel te trekken.
Kop op jong.
Snap ik wel, ik betrek zoiets alleen heel makkelijk op mezelf omdat ik al zwak en onzeker ben. Je bedoelde het niet verkeerdquote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:02 schreef chiren het volgende:
Het was mijn bedoeling ook niet om je de grond in te stampen, ik probeerde je ogen een beetje te openen...
Ik speel gitaar en dat vind erg leuk om te doenquote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:02 schreef chiren het volgende:
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit...
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
Dat is eigenlijk een van de weinige dingen in mijn leven waar ik wel nog een heel klein beetje plezier uithaal. Ik heb er alleen veel te weinig tijd voor. Ik ben zoveel uren op een dag bezig met mezelf rot voelen en alles wat ik moet doen uitstellen dat ik weinig tijd over hou om dingen te doen die ik leuk vind. (Ook omdat alles wat ik uitstel uiteindelijk een keer terug komt om me figuurlijk in mijn reet te bijten, daar gaat ook zoveel tijd inzitten)
Ik merk ook heel erg dat ik meer dan 5 jaar geleden veel meer dingen deed die ik leuk vond en daar veel meer energie in stak. En het voelt alsof ik in heel veel dingen mijn plezier ben verloren. Vroeger was ik al een loner eigenlijk, maar ik was wel de hele dag bezig met dingen leren die ik wilde leren en ik had de energie om projectjes te doen die ik leuk vond.
Ik heb het gevoel dat ik plezier en energie heb verloren in bijna alles, en dat is als een soort sneeuwbal gegaan, hoe minder ik deed hoe meer ik energie en plezier verloor en hoe minder ik deed. Ik ben mezelf gaan focussen op wat ik miste in mijn leven (vrienden, een vriendin) en ik ben mijn focus verloren op wat ik nou leuk vond.
Mijn leven werd een soort grote crisis, ik ging schoolwerk uitstellen tot het laatste moment. Dat geeft elke keer een soort stressgolf. En zeker nu op mijn studie begint die houding steeds zwaarder te worden. Het is nog steeds niet zo heel moeilijk, maar het is wel een hoop werk wat toch moet gebeuren en die stressgolven voor deadlines worden steeds groter en onhandelbaarder.
Doordat ik mijn energie steek in dingen uitstellen en daarna nog meer energie steek in dingen inhalen heb ik heel veel dingen in mijn leven laten verslonzen. Mijn kamer, mijn bestanden en al mijn werk is een chaos. Alles wat ik aanraak wordt een chaos. Ik vraag me af of de chaos in mijn hoofd dat veroorzaakt of juist andersom.
Mijn werk (bijbaan) en mijn studie vind ik allebei niet echt super meer, maar ik ga er maar mee door omdat ik gewoon niet goed weet wat ik anders moet doen. Ik weet namelijk niet echt meer wat ik nou eigenlijk wil en het houdt me allebei in ieder geval bezig en in contact met mensen. En ik weet echt niet wat ik dan wel wil met mijn leven.
Ik vermoed dat als je zo doorgaat, je lichaam op een gegeven moment ook begint te protesteren.
Wat je ook kunt doen: maak een lijst van wat je allemaal aan het uitstellen bent, wat je allemaal nog MOET doen.
Ten eerste ruimt dat je hoofd een beetje op als het op een lijstje staat.
Vervolgens kies je er 3 belangrijke dingen uit en daar ga je, in hele kleine stapjes, elke dag wat mee doen.
De rest van de dingen laat je even liggen.
Zo ben je niet meer aan het uitstellen en elke dag een heel klein beetje bezig met je doelen.
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Dat kan iets heel kleins zijn, zoals bijvoorbeeld het oud papier verzamelen, of de afwas ik noem maar iets.
Zorg dat je wel bezig blijft, je blijft je net zo goed kut voelen tijdens deze bezigheden maar je doet tenminste wel ķets.
Wat je ook kunt doen: maak een lijst van wat je allemaal aan het uitstellen bent, wat je allemaal nog MOET doen.
Ten eerste ruimt dat je hoofd een beetje op als het op een lijstje staat.
Vervolgens kies je er 3 belangrijke dingen uit en daar ga je, in hele kleine stapjes, elke dag wat mee doen.
De rest van de dingen laat je even liggen.
Zo ben je niet meer aan het uitstellen en elke dag een heel klein beetje bezig met je doelen.
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Dat kan iets heel kleins zijn, zoals bijvoorbeeld het oud papier verzamelen, of de afwas ik noem maar iets.
Zorg dat je wel bezig blijft, je blijft je net zo goed kut voelen tijdens deze bezigheden maar je doet tenminste wel ķets.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Waaraan kan je dat merken? Ik heb namelijk het gevoel dat mijn lichaam dat ook aan het doen is. Ben soms helemaal gevoelloos, heb vaak pijn en ik heb vaak last van hoofdpijn.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:45 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik vermoed dat als je zo doorgaat, je lichaam op een gegeven moment ook begint te protesteren.
En doe je die dingen die je van jezelf moest doen dan uiteindelijk ook?quote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:45 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Beste benzin!
Ook dit is niet bedoeld je de grond in te trappen maar chiren heeft toch grotendeels gelijk. Ik heb het vergelijkbaar meegamaakt als jouw. Ik ben er wel voor in therapie gegaan en wat was ik blij dat na die tijd dingen weer leuk werden en ik weer echt verliefd kon worden. ken het hoor leuke meisjes leren kennen maar niks voelen.
Dat niks voelen en altijd verdrietig zijn heeft een oorzaak. Vaak is het een oorzaak waar jij niet aan denkt of zover weggestopt zit dat er over praten geen optie is. Waarom is hulp geen optie? Omdat jij denkt dat mensen jouw dan minder vinden? zo dacht ik ook totdat mijn baas bij mij kwam en ook zei dat hij niet langer aan kon zien. Niet dat ik slecht functioneerde maar daarbuiten merkten ze het wel.
Nu wil ik hier niet echt reclame maken voor de geesterlijke gezondheidszorg maar het heeft mij goed geholpen. Daarbij zijn er in dit land genoeg mensen die aan de prozac zitten en steen en been klagen maar zich niet laten helpen. ik heb voor die mensen die hun situatie echt willen verbeteren veel meer respect als die lui die alleen maar klagen en zich niet laten helpen.
Nu zou ik wel kunnen gaan beschrijven waarom jij bepaalde dingen wel voelt of juist niet maar dit nu juist niet wat jouw verder gaat helpen... excuses blijven zoeken voor alle dingen is alleen maar achtteruit gang. Nu moet je niet zeggen dat je dat niet doet want dat doe je eigenlijk constant.
Sorry dat ik het zo zeg maar jij kunt echt beter voelen en weer net zo genieten als de meesten onder ons je moet het alleen kunnen zien!!!
Daarbij hebben alle artsen geheimhoudingsplicht dus je hoeft je niet bang te maken dat je vrienden of je familie daar achter komt. Ik moet hierbij wel opmerken dat een eventuele werkgever het minder leuk vind en hier kun je niet tegen liegen. Maar toch zal bijna iedere baas inzien dat hulp voor jouw een goede optie is en daarbij heeft ie daarna veel meer aan je omdat meer gemotiveerd bent.
Mocht je toch meer dingen wil weten graag via pm , heb geen zin om me hele verblijf in een kliniek op dit forum de revue te laten passeren.
was het nog bijna vergeten... je hebt het over je grootste doel een meisje in je leven. maar neem van mij aan dat je pas echt verliefd kunt worden als je andere gevoelens straigt zijn . daarbij is een vriendin niet je leven het moet een "onderdeel" zijn. Je moet dus niet een vriedin als doel hebben maar je eigen leven op de rit dan komt die leuke meid vanzelf en dat kan ik je met zekerheid zeggen!
[ Bericht 4% gewijzigd door bussy2002 op 30-07-2010 13:23:21 ]
Ook dit is niet bedoeld je de grond in te trappen maar chiren heeft toch grotendeels gelijk. Ik heb het vergelijkbaar meegamaakt als jouw. Ik ben er wel voor in therapie gegaan en wat was ik blij dat na die tijd dingen weer leuk werden en ik weer echt verliefd kon worden. ken het hoor leuke meisjes leren kennen maar niks voelen.
Dat niks voelen en altijd verdrietig zijn heeft een oorzaak. Vaak is het een oorzaak waar jij niet aan denkt of zover weggestopt zit dat er over praten geen optie is. Waarom is hulp geen optie? Omdat jij denkt dat mensen jouw dan minder vinden? zo dacht ik ook totdat mijn baas bij mij kwam en ook zei dat hij niet langer aan kon zien. Niet dat ik slecht functioneerde maar daarbuiten merkten ze het wel.
Nu wil ik hier niet echt reclame maken voor de geesterlijke gezondheidszorg maar het heeft mij goed geholpen. Daarbij zijn er in dit land genoeg mensen die aan de prozac zitten en steen en been klagen maar zich niet laten helpen. ik heb voor die mensen die hun situatie echt willen verbeteren veel meer respect als die lui die alleen maar klagen en zich niet laten helpen.
Nu zou ik wel kunnen gaan beschrijven waarom jij bepaalde dingen wel voelt of juist niet maar dit nu juist niet wat jouw verder gaat helpen... excuses blijven zoeken voor alle dingen is alleen maar achtteruit gang. Nu moet je niet zeggen dat je dat niet doet want dat doe je eigenlijk constant.
Sorry dat ik het zo zeg maar jij kunt echt beter voelen en weer net zo genieten als de meesten onder ons je moet het alleen kunnen zien!!!
Daarbij hebben alle artsen geheimhoudingsplicht dus je hoeft je niet bang te maken dat je vrienden of je familie daar achter komt. Ik moet hierbij wel opmerken dat een eventuele werkgever het minder leuk vind en hier kun je niet tegen liegen. Maar toch zal bijna iedere baas inzien dat hulp voor jouw een goede optie is en daarbij heeft ie daarna veel meer aan je omdat meer gemotiveerd bent.
Mocht je toch meer dingen wil weten graag via pm , heb geen zin om me hele verblijf in een kliniek op dit forum de revue te laten passeren.
was het nog bijna vergeten... je hebt het over je grootste doel een meisje in je leven. maar neem van mij aan dat je pas echt verliefd kunt worden als je andere gevoelens straigt zijn . daarbij is een vriendin niet je leven het moet een "onderdeel" zijn. Je moet dus niet een vriedin als doel hebben maar je eigen leven op de rit dan komt die leuke meid vanzelf en dat kan ik je met zekerheid zeggen!
[ Bericht 4% gewijzigd door bussy2002 op 30-07-2010 13:23:21 ]
Natuurlijk weten wij niet precies hoe het voelt. Moeilijk, pijnlijk, schaamte, die gevoelens zullen iig spelen.quote:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Er is altijd een keus. Je moet hem alleen durven maken. Je hebt gezien waar je keus tot leidt al 5 jaar langquote:En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
Tegenover wie spijt je dat? Tegenover ons hoef je je niet te verantwoorden. Alleen tegenover jezelfquote:Het is niet mijn bedoeling om over te komen als een jankerd. Ik wil niet overkomen als iemand die niets doet.
KIJK nou eens in die spiegel jongBlijkbaar niet anders dan had je wel hulp gezocht.quote:Ik voel me er echt behoorlijk kut onder, is dat al niet erg genoeg?
Jij hebt echt zon vertekend beeld van het leven... Je kunt wel kijken naar wat allemaal op je af komt, maar dat is helemaal niet zo belangrijk. Iedereen maakt kutmomenten mee in zen leven. De een wat meer dan de ander, of wat vroeger, maar iedereen die komt er ooit voor te staan.quote:Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven
En er is maar 1 ding belangrijk, dat is hoe je er mee om gaat, en hoe je er door leert, een persoonlijke groei doormaken. Jij ziet alles zo negatief dat je de positieve dingen niet eens meer kunt zien. Dat is een neerwaartste spiraal
Dan moet je vooral stoppenquote:En als ik fout zit en het allemaal alleen nog maar erger kan, dan kan ik net zo goed nu stoppen, want dat ga ik dan niet aankunnen. En het zou zonder van mijn tijd zijn om mezelf rot te voelen tot ik me zo rot voel dat ik het niet meer trek. Ik heb bijna niets om voor te leven, mijn leven is echt heel erg leeg.
Weet je tenminste zeker dat je niks ( Alhoewel, als ik Matthijs moet geloven ) meer meemaakt. Al denk ik dat je die keus ook niet eens durft te maken... 
Ik heb over dit bovenstaande toch even zitten nadenken, en kan toch echt niets verzinnen wat therapie onmogelijk zou maken. Welke stabiele dingen zou het onder druk kunnen zetten? Baan of studie? Er zijn ook therapeuten waar je in de avonduren terecht kan, dus dat hoeft elkaar niet te bijten. Familie/vrienden die er achter zouden kunnen komen? 1. dat hoeft niet als je het niet vertelt en 2. Nou en?quote:Op vrijdag 30 juli 2010 11:18 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Dus lang verhaal kort: ik neem niet aan dat je hele goede redenen hebt die het heel moeilijk maken. Ik denk dat veranderen voor je heel erg moeilijk is, want het is na 5 jaar natuurlijk ook wel deels je identiteit geworden: een melancholische denker. Iemand die niets van zijn leven heeft weten te maken, niet omdat de potentie er niet is, maar omdat het leven niet mee zat, en omdat hij eigenlijk juist wel slim was en dus niet kon stoppen met denken (verzin ik niet zelf, je noemt zelf ergens iets van 'was ik maar dommer' ) en die misschien juist wel realistischer was dan positief denkende mensen. (ook dat noem je ergens zelf) Dat voelt natuurlijk lekkerder dan 'gewoon' falen. Heel menselijk hoor, dat is een hele natuurlijke manier om je zelfbeeld (wat zo te lezen niet zo best is) te beschermen.
Ik ben er dan weer van overtuigd dat er vast ook positieve dingen in je leven zijn. Ik geloof direct dat je ze niet ziet, maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Mijn geluksmoment van deze week was dat ik in mijn oproepdienst lekker op mijn werk zat, niet gebeld werd en een heerlijk toetje uit de supermarkt naar binnen aan het werken wasquote:Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven Ik ben er van overtuigd dat als er eens iets aan mijn leven positief zou zijn dat dat de rest draagbaar zou maken. Nu is het erg eenzijdig, het leven geeft mij alleen maar lasten en niet de leuke dingen
. Maar je moet het zien en ervoor open staan. Maar dat is wel het geheim van gelukkig zijn, zoals al door anderen in dit forum voor mij gezegd: je moet je aandacht gaan richten op de positieve dingen ipv de negatieve dingen, en dat kan door het, zoals ook al eerder gezegd, heel kinderachtig op gaan schrijven iedere dag. Oh ja, en geen negatieve dingen meer opschrijven, want dan leg je daar toch weer nadruk op.... Een hele opgave, maar gezien het nu al de zoveelste keer is dat je het advies krijgt, je echt heel erg lijdt en je er echt wat aan wil doen, neem ik aan dat alle volgende berichten van jou uitsluitend positiviteit zullen bevatten?
Allereerst ga ik door alle dingen heen waar de meesten die wel hulp hebben gezocht ook doorheen gegaan zijn, het is eng, ik schaam me, ik wil liever niet, het voelt ingewikkeld en ik wil gewoon niet. Heel veel kleine probleempjes dus.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 21:31 schreef Ghanima het volgende:
Ik heb over dit bovenstaande toch even zitten nadenken, en kan toch echt niets verzinnen wat therapie onmogelijk zou maken. Welke stabiele dingen zou het onder druk kunnen zetten? Baan of studie? Er zijn ook therapeuten waar je in de avonduren terecht kan, dus dat hoeft elkaar niet te bijten. Familie/vrienden die er achter zouden kunnen komen? 1. dat hoeft niet als je het niet vertelt en 2. Nou en?
Dus lang verhaal kort: ik neem niet aan dat je hele goede redenen hebt die het heel moeilijk maken. Ik denk dat veranderen voor je heel erg moeilijk is, want het is na 5 jaar natuurlijk ook wel deels je identiteit geworden: een melancholische denker. Iemand die niets van zijn leven heeft weten te maken, niet omdat de potentie er niet is, maar omdat het leven niet mee zat, en omdat hij eigenlijk juist wel slim was en dus niet kon stoppen met denken (verzin ik niet zelf, je noemt zelf ergens iets van 'was ik maar dommer' ) en die misschien juist wel realistischer was dan positief denkende mensen. (ook dat noem je ergens zelf) Dat voelt natuurlijk lekkerder dan 'gewoon' falen. Heel menselijk hoor, dat is een hele natuurlijke manier om je zelfbeeld (wat zo te lezen niet zo best is) te beschermen.
Het grootste probleem is de relatie met mijn ouders, ik wil ze gewoon niet (weer) teleurstellen. Dat kan en mag gewoon niet. Echt niet.
Ik weet niet of ik dat doe om mijn identiteit te beschermen. Een hoop problemen zouden spontaan zijn opgelost als ik gewoon een stuk dommer was. Dat weet ik zeker. Dat zou een stuk rustiger zijn.
Tegenover jullie. Jullie doen ontzettend je best voor me en ik doe iets wat jullie niet fijn vinden.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Tegenover wie spijt je dat? Tegenover ons hoef je je niet te verantwoorden. Alleen tegenover jezelf
Nee. Het is echt ongelofelijk moeilijk, maar alles liever dan hulp zoeken. Ik heb daar echt een goede reden voor en alles liever dan dat. Alles.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Blijkbaar niet anders dan had je wel hulp gezocht.
Snap ik. Ik zal dan nooit meer iets meemaken en nooit meer weten hoe het is om wel gelukkig te zijn. Maar je moet begrijpen dat zoals het er nu voorstaat voor mij de kans daarop toch vrij klein is. De kans op geluk is erg klein en levert veel op, maar de kans dat mijn leven zo door gaat is erg groot. Hoe weegt dat tegen elkaar af en wat is de rationele keuze die uit die informatie volgt? Dat is wel iets wat ik mee zou moeten nemen.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Dan moet je vooral stoppen
Maar je hebt wel gelijk
Als ik die keuze had durven maken dan was ik er al lang niet meer geweest. Ik durf die keuze niet te maken, ik wil het leven van mijn ouders niet verpesten en ik hoop gewoon dat het ooit beter zal worden
Nogmaals benzin waarom geen hulp? heb nog enkele goede reden van je gehoord waarom niet alleen maar dat je dat niet wil en dat je zielig bent.... hou op jezelf langer voor de gek te zetten ! sorry dat ik zo hard ben maar zelfmedelijden heb je helemaal niks aan ... dat drijft je alleen maar verder van je doelen af! Geef nu eens een goede reden waarom je geen hulp zoekt ???quote:Op maandag 2 augustus 2010 00:20 schreef benzin het volgende:
[..]
Allereerst ga ik door alle dingen heen waar de meesten die wel hulp hebben gezocht ook doorheen gegaan zijn, het is eng, ik schaam me, ik wil liever niet, het voelt ingewikkeld en ik wil gewoon niet. Heel veel kleine probleempjes dus.
Het grootste probleem is de relatie met mijn ouders, ik wil ze gewoon niet (weer) teleurstellen. Dat kan en mag gewoon niet. Echt niet.
Ik weet niet of ik dat doe om mijn identiteit te beschermen. Een hoop problemen zouden spontaan zijn opgelost als ik gewoon een stuk dommer was. Dat weet ik zeker. Dat zou een stuk rustiger zijn.
[..]
Tegenover jullie. Jullie doen ontzettend je best voor me en ik doe iets wat jullie niet fijn vinden.
[..]
Nee. Het is echt ongelofelijk moeilijk, maar alles liever dan hulp zoeken. Ik heb daar echt een goede reden voor en alles liever dan dat. Alles.
[..]
Snap ik. Ik zal dan nooit meer iets meemaken en nooit meer weten hoe het is om wel gelukkig te zijn. Maar je moet begrijpen dat zoals het er nu voorstaat voor mij de kans daarop toch vrij klein is. De kans op geluk is erg klein en levert veel op, maar de kans dat mijn leven zo door gaat is erg groot. Hoe weegt dat tegen elkaar af en wat is de rationele keuze die uit die informatie volgt? Dat is wel iets wat ik mee zou moeten nemen.
Maar je hebt wel gelijk
Laat ik het anders stellen .... denk als jij niet verteld waarom je geen hulp accepteerd is er niemand die je verder kan helpen helaas! Ik zou je wel willen helpen maargoed dat willen er wel meer denk ik ... ze kunnen alleen helpen als je 100 % open bent!
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
zo kan je het zien misschien. maar benzin heeft het vast niet leuk hiermee ofzo hoor.quote:Op maandag 2 augustus 2010 16:40 schreef formerjellybean het volgende:
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
Ik heb niet zo goed gelezen hier wat er is geschreven, omdat ik lui ben.
ik ben ook een lui iemand. Die hulp afwijst volgens sommige en weet ik het.
ik heb vooral niet al die spiritueele doelen halen enzo gelezen, ze interesseren me niet. ik heb nog geen enkel doel in me leven gehaald dus dat is nog veels te ver van me af.
Maar benzin zegt eerder al. dat misschien hij er eerder last van heeft, ongelukkigheid enzo.
dat heb ik ook.
ik ontving laatst nog van iemand :
ik ben niet gelukkigquote:Jij hebt zo veel dingen mee in het leven, maak er verdomme eens wat van! Als ik de kansen had gekregen die jij hebt gehad, was ik nu gelukkig. Je hebt het recht nieteens om je leven te verneuken!"
en ik ken benzin ook helemaal verder niet. maar sommige mensen hebben het gewoon moeilijk, en stellen zich niet aan.
@benzin. als je iemand vind op wie je verliefd bent, voelt het misschien anders.
[ Bericht 7% gewijzigd door mylifeisgrey op 02-08-2010 18:08:48 ]
1 woord: Zelfmedelijden. Verschrikkelijk 
Dat dus. Mijn aandacht krijg je iig niet meer. Word tijd dat je op jezelf terug leert vallen.quote:
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
wat nou zelfmedelijden.quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:10 schreef Cocktailprikker het volgende:
1 woord: Zelfmedelijden. Verschrikkelijk
[..]
Dat dus. Mijn aandacht krijg je iig niet meer. Word tijd dat je op jezelf terug leert vallen.
advies/hulp/resources(niet arm zijn, en mensen die advies geven, hulp aanbieden)
wordt gewaardeert.
maar toch is leven moeilijk, en ongelukkig enzo.
dat 'advies' en zo niet goed wordt uitgevoerd, dat komt door misschien 'luiheid', en kennis dat het toch nooit helemaal kan goedkomen.
ik vraag advies over hoe&wat met vrouwen, en waar te vinden. alles eigenlijk. en krijg daar antwoord op, wat ik vervolgens niet lijk uit te voeren. omdat ik weet dat het me toch niet lukt.
misschien ooit wel, maar veels te moeilijk/onhaalbaar bijna allemaal
iedereen van ga uit, doe dit, doe dat.
jullie kunnen het niet voorstellen. ik in het echt, ik schaam me ook. ik durf het niet, ik kan het niet.
denk eens aan die hoofdpersoon van back to the future(niet de professor, maar die jongen), en dan zijn vader.
hoe is hij met vrouwen in back to the future 1. in het echt is zo iemand echt niet komisch/schattig. maar gewoon VREEMD. (Zag ik laatst op tv, maar bron van herkenning, alleen in de film geacteerd, op een komische manier, maar fictieve film, is wel op waarheid gebaseerd, netals dat irl zulke mensen bestaan)
of andere typetjes van andere films.
misschien lukt benzin het ook niet zo goed. of luiheid, of
leven is gewoon te moeilijk
hij heeft heus niet express veel zelfmedelijden, en altijd maar niet-blij
[ Bericht 3% gewijzigd door mylifeisgrey op 02-08-2010 18:37:11 ]
Ga anders eens langs de bibliotheek om wat zelfhulpboeken te halen ofzo, benzin.
Op die manier hoeft niemand in jouw omgeving te weten waar je mee bezig bent. En ofschoon het geen wondermiddel is, staan er af en toe dingen in die bij jou misschien leiden tot een verandering in jouw verkeerde manier van denken:
- Het is niet mogelijk om het iedereen naar de zin te maken: ONMOGELIJK!
- Je leven kan nooit nog complexer worden dan het nu al is;
- De mensen in jouw omgeving zal het over het algemeen worst wezen wat jij doet en laat: de samenleving is jou niet in de gaten aan het houden om je uit te lachen als je iets doet waarvan je zelf denkt dat het slecht is;
- Je bent geen slecht mens. Je hebt wellicht fouten gemaakt, maar het is nog veel slechter deze fouten niet te maken en passief te blijven.
Op die manier hoeft niemand in jouw omgeving te weten waar je mee bezig bent. En ofschoon het geen wondermiddel is, staan er af en toe dingen in die bij jou misschien leiden tot een verandering in jouw verkeerde manier van denken:
- Het is niet mogelijk om het iedereen naar de zin te maken: ONMOGELIJK!
- Je leven kan nooit nog complexer worden dan het nu al is;
- De mensen in jouw omgeving zal het over het algemeen worst wezen wat jij doet en laat: de samenleving is jou niet in de gaten aan het houden om je uit te lachen als je iets doet waarvan je zelf denkt dat het slecht is;
- Je bent geen slecht mens. Je hebt wellicht fouten gemaakt, maar het is nog veel slechter deze fouten niet te maken en passief te blijven.
ik had laatst dit gevonden:
http://anonib.com/hikikomori/res/1333.html#3648
en post 3649
zo voelt het voor wereldvreemden om naar buiten te gaan.
en kijk hoeveel moeite hij zit thuis te doen, en alles overdenken enzo.
denk eens aan de indruk die hij achter laat op anderen buiten. met ze 'ik ben een hikki actie op het podium' , en ze bewegingen in het openbaar.
het kost echt heel veel moeite om dit soort ongelukkigheid, gebaseerd op niets, en eenzaamheid op te lossen. ook zelfhulpboeken in de bibliotheek gaan lezen. wat heb je eraan?
veels te veel moeite voor niets.
http://anonib.com/hikikomori/res/1333.html#3648
en post 3649
zo voelt het voor wereldvreemden om naar buiten te gaan.
en kijk hoeveel moeite hij zit thuis te doen, en alles overdenken enzo.
denk eens aan de indruk die hij achter laat op anderen buiten. met ze 'ik ben een hikki actie op het podium' , en ze bewegingen in het openbaar.
het kost echt heel veel moeite om dit soort ongelukkigheid, gebaseerd op niets, en eenzaamheid op te lossen. ook zelfhulpboeken in de bibliotheek gaan lezen. wat heb je eraan?
veels te veel moeite voor niets.
Hier op inhakend: Dit blijf ik zelf ook tegen benzin zeggen. Het is niet erg dat je fouten hebt gemaakt in het verleden, de manier hoe je ze oplost c.q. aanpakt is hetgeen dat telt.quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:40 schreef DeepChord het volgende:
- Je bent geen slecht mens. Je hebt wellicht fouten gemaakt, maar het is nog veel slechter deze fouten niet te maken en passief te blijven.
Gaan zitten dubben en dénken over hoe de reactie van ouders zal zijn, heeft geen nut! Dan kun je zitten kniezen en alles moeilijk blijven vinden, daar los je niets mee op. Overigens, en dat zeg ik als iemand die de relatie met haar ouders aan een flinterdun touwtje heeft hangen: Als ouders je een waardeloos kind vinden ben je beter af zonder ouders, zeker als dat is omdat je zo ontzettend sterk bent door je zwakke punten te erkennen.
En je angsten overwinnen. Als iemand je iets aanreikt, aanpakken, niet laten liggen omdat de angst groter is dan de wil om te veranderen.
En alsjeblieft, iets doen met de tips die worden gegeven. Als ze het ene oor in, andere oor uit gaan, is t ook zinloos.
Het spijt me, het is niet mijn bedoeling om je van streek te maken. Ik doe niet zoals ik doe om jou te kwetsen.quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:10 schreef Cocktailprikker het volgende:
1 woord: Zelfmedelijden. Verschrikkelijk
[..]
Dat dus. Mijn aandacht krijg je iig niet meer. Word tijd dat je op jezelf terug leert vallen.
Ik denk het niet. Dit is de enige plek waar ik zielig kan doen, juist omdat het anoniem is. Ik wil juist niet zielig en somber overkomen en ik doe me meestal dan ook heel anders voor dan ik ben. Ik denk dat als je aan de mensen die van dag tot dag met me te maken hebben zou vragen hoe ze me zien dat ze het helemaal niet doorhebben. Dit is de enige plek waar ik gewoon eerlijk kan zeggen hoe ik me voel.quote:Op maandag 2 augustus 2010 16:40 schreef formerjellybean het volgende:
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
Een paar mensen hier bieden hulp aan (en daar ben ik echt blij mee, bedankt!) maar de meeste mensen bieden geen hulp aan. De meeste mensen hier zeggen dat ik professionele hulp moet zoeken, dat is iets anders dan hulp aanbieden. Andere hulp dat deze 'hulp' zou ik uiteraard gewoon aannemen.
Dat heeft het wel. Ik wil gewoon een goede zoon zijnquote:Op maandag 2 augustus 2010 21:38 schreef Cassandra87 het volgende:
Gaan zitten dubben en dénken over hoe de reactie van ouders zal zijn, heeft geen nut! Dan kun je zitten kniezen en alles moeilijk blijven vinden, daar los je niets mee op. Overigens, en dat zeg ik als iemand die de relatie met haar ouders aan een flinterdun touwtje heeft hangen: Als ouders je een waardeloos kind vinden ben je beter af zonder ouders, zeker als dat is omdat je zo ontzettend sterk bent door je zwakke punten te erkennen.
Ik wil een goed mens zijn. Het lost misschien niets op, maar het kwetst mijn ouders tenminste niet En ik denk niet dat ik zonder ouders beter af zou zijn, ik heb ze ontzettend hard nodig denk ik. Ik zal het proberenquote:Op maandag 2 augustus 2010 21:38 schreef Cassandra87 het volgende:
En je angsten overwinnen. Als iemand je iets aanreikt, aanpakken, niet laten liggen omdat de angst groter is dan de wil om te veranderen.
Het is niet makkelijk voor me omdat ik echt een enorme schijterd ben zoals je inmiddels weet. Sorry
bs. Zou je je niet fijner voelen als je ouders je accepteren en een helpende hand aanbieden?quote:Op maandag 2 augustus 2010 23:16 schreef benzin het volgende:
[..]
Dat heeft het wel. Ik wil gewoon een goede zoon zijn
[..]
Wat voor nut/toevoeging hebben je ouders als ze bijdragen aan het feit dat je je ongelukkig voelt? Het feit dat je tenminste ķemand hebt? Het feit dat ze voor je koken, en je onderdak bieden?
Het belangrijkste feit: een veilig en warm thuis, lees ik niet van je.
Ik ben bewust het huis uit gegaan, omdat ik de veiligheid en warmte niet had. En Ik keer ze ook bewust de rug toe op t moment dat de relatie een terugval heeft, want de moeite zal niet (meer) van mij afkomen. Ik heb mijn ouders niet nodig. Ik zou ook niet graag afhankelijk van ze zijn. Al moet het wel weer gezegd worden dat ze voor me klaar staan als ik met pech onderweg sta
Nogmaals waarom geen professionele hulp?? Het is geen moeilijke vraag hoor van mijn kant. Als ik weet waarom je dat niet wilt, weten ook heel veel mensen iets meer over het hoe en waarom ...quote:Op maandag 2 augustus 2010 23:16 schreef benzin het volgende:
.
Een paar mensen hier bieden hulp aan (en daar ben ik echt blij mee, bedankt!) maar de meeste mensen bieden geen hulp aan. De meeste mensen hier zeggen dat ik professionele hulp moet zoeken, dat is iets anders dan hulp aanbieden. Andere hulp dat deze 'hulp' zou ik uiteraard gewoon aannemen.
Dat heeft het wel. Ik wil gewoon een goede zoon zijn
Dat jij graag op dit forum zogenaamd 'zielig "doet is prima maakt wat mensen hier op het forum best wel pissed en dan niet omdat je zielig loopt te doen maar omdat bijna alle mensen weten op dit forum dat je hier uit kunt komen! dat is de reden!
Daarnaast is dat verhaal over je ouders ontzettend fout geredeneerd. Je ouders zullen zich namelijk een stuk beter voelen als jij dat ook doet en niet andersom! dat is krom denken en zeker geen realiteit!!!!
Ja, onder meer die drie dingen. Een plek om te wonen, voedsel zonder voedselvergiftiging en ik heb ten minste twee mensenquote:Op dinsdag 3 augustus 2010 08:51 schreef Cassandra87 het volgende:
Wat voor nut/toevoeging hebben je ouders als ze bijdragen aan het feit dat je je ongelukkig voelt? Het feit dat je tenminste ķemand hebt? Het feit dat ze voor je koken, en je onderdak bieden?
Het belangrijkste feit: een veilig en warm thuis, lees ik niet van je.
Daarnaast is het zo dat het voor mij belangrijk is omdat het me gaande houdt. Omdat ik net wil doen of alles goed gaat blijf ik dingen doen. Als ik op mezelf zou zitten dan is de kans groot dat ik de hele dag op bed zou gaan liggen en niets meer zou doen omdat er dan geen reden meer voor is. Op zich bieden ze me niet het warme thuis wat ik voor ogen heb en het zijn niet echt goede ouders. Maar het belangrijkste is dat ze op hun eigen vreemde manier wel om me geven. ZIj zijn op dit moment de enige stabiliteit die ik heb in mijn anders vrij lege leventje.
Uit ervaring weet ik dat mijn ouders niet open staan voor elk woord wat met psych begint. Het laatste wat ik wil is het enige dat ik heb onder druk zetten. Als er iets gebeurt waardoor ik niet meer bij ze terecht kan dan heb ik niemand meer om op terug te vallen als dat nodig is, want ik heb geen vrienden
Als er iets of iemand anders is die je stabiliteit kan geven, zou je dan wel aan jezelf kunnen en willen werken?
En die vrienden heb je wel, je moet er alleen voor durven open staan
En die vrienden heb je wel, je moet er alleen voor durven open staan
herkenbaar. niet type ouders, maar dat ik dus op mezelf woon. en daar bijna helemaal niets heb uitgevreten de laatste 4 jaar.quote:Op dinsdag 3 augustus 2010 10:40 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja, onder meer die drie dingen. Een plek om te wonen, voedsel zonder voedselvergiftiging en ik heb ten minste twee mensen
Op zich bieden ze me niet het warme thuis wat ik voor ogen heb en het zijn niet echt goede ouders. Maar het belangrijkste is dat ze op hun eigen vreemde manier wel om me geven. ZIj zijn op dit moment de enige stabiliteit die ik heb in mijn anders vrij lege leventje.
Uit ervaring weet ik dat mijn ouders niet open staan voor elk woord wat met psych begint. Het laatste wat ik wil is het enige dat ik heb onder druk zetten. Als er iets gebeurt waardoor ik niet meer bij ze terecht kan dan heb ik niemand meer om op terug te vallen als dat nodig is, want ik heb geen vrienden
en tegen me ouders doe alsof alles goed gaat, en als ik bij me ouders ben, ga ik wel soms ergens heen en erop uit, maar zogauw ik alleen in me eigen appartement was. lag ik hele dag op bed, keek ik tv, durfde ik niet naar buiten etc.
ik zal een grote teleurstelling zijn, ookal weten ze hoe slecht het daadwerkelijk is gegaan.
verleden tijd, want volgend schooljaar alles goed gaan doen natuurlijk:)
ik ben te lui
Wat er gebeurt is dat de angst voor de reactie van je ouders je apathie alleen maar meer voedt, en doordat je er zo mee bezig bent vergroot je het uit tot onredelijke proporties. Er zijn ook ouders die moeten omgaan met een kind dat in de goot ligt vanwege drugs, of een moord begaan heeft, of zelf omgekomen is door eigen schuld. Daarbij vergeleken stellen jouw problemen natuurlijk weinig voor. Uiteraard heb jij zelf wel het idee dat het allemaal heel verschrikkelijk is. Hoogstwaarschijnlijk ben je niet lui maar heb je last van depressieve gevoelens die je alle energie, hoop en moed ontnemen. Dat is een ziekte (althans, zo kun je het zien) en daar moet je wat aan gaan doen. Gewoon een afspraak maken bij een psycholoog.quote:Op dinsdag 3 augustus 2010 13:28 schreef mylifeisgrey het volgende:
[..]
herkenbaar. niet type ouders, maar dat ik dus op mezelf woon. en daar bijna helemaal niets heb uitgevreten de laatste 4 jaar.
en tegen me ouders doe alsof alles goed gaat, en als ik bij me ouders ben, ga ik wel soms ergens heen en erop uit, maar zogauw ik alleen in me eigen appartement was. lag ik hele dag op bed, keek ik tv, durfde ik niet naar buiten etc.
ik zal een grote teleurstelling zijn, ookal weten ze hoe slecht het daadwerkelijk is gegaan.
verleden tijd, want volgend schooljaar alles goed gaan doen natuurlijk:)
ik ben te lui
.
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Dan zou het in ieder geval een bespreekbare optie worden die echt mogelijk isquote:Op dinsdag 3 augustus 2010 12:07 schreef Cassandra87 het volgende:
Als er iets of iemand anders is die je stabiliteit kan geven, zou je dan wel aan jezelf kunnen en willen werken?
En die vrienden heb je wel, je moet er alleen voor durven open staan
Ik heb het idee dat je bang bent voor de reactie van je ouders als je met iets komt als psycholoog.
Oplossing, je vertelt het gewoon niet
1) Ze komen het niet te weten, want je dokter en de psycholoog hebben geheimhoudingsplicht
2) Je gaat er langs, het zal langzamerhand beter gaan met je, je leven gaat weer bloeien, je zult je ouders weer gelukkig maken
Dit uiteraard even heel abstract en kort door de bocht, maar dat is even in grote lijnen waar het op neerkomt.
Oplossing, je vertelt het gewoon niet
1) Ze komen het niet te weten, want je dokter en de psycholoog hebben geheimhoudingsplicht
2) Je gaat er langs, het zal langzamerhand beter gaan met je, je leven gaat weer bloeien, je zult je ouders weer gelukkig maken
Dit uiteraard even heel abstract en kort door de bocht, maar dat is even in grote lijnen waar het op neerkomt.
(Y)
Die stabiliteit kan die in iedergeval niet bij zijn ouders krijgen.... raar verhaal kan me niet indenken dat ouders niet het beste met hun kind voorhebben. Mocht mijn ouders ooit moeilijk gaan doen dan loos ik ze direct en dat is hard zeggen maar wat heb je nu aan ouders die het niet ondersteunen dat hun kinderen graag het beste er van willen maken....quote:Op dinsdag 3 augustus 2010 15:22 schreef benzin het volgende:
[..]
Dan zou het in ieder geval een bespreekbare optie worden die echt mogelijk is
Ik hou er over op want je hebt blijkbaar alleen oog voor bepaalde mensen en mensen die je wel helpen willen niet....... en dan kun je wel komen met dat we alleen professionele hulp aanbieden maargoed heb ook al eens aangeboden om via pm verder te gaan maargoed maakt mij niks uit!
wat ik gewoon jammer vind is dat je weinig moeite neemt om van je nare situatie af te komen. Klagen los je helemaal niks mee op . en toch weet ik zeker dat je hier uit kunt komen. ik denk dat ik wel weet wat het probleem is..... je wilt nog niet graag genoeg beter worden anders zou je veel meer dingen aangrijpen dan alleen een beetje zielig doen op fok.....
Dat zielig doen sterkt jouw in je gedrag . Het is voor jouw een manier van dingen beredeneren oftewel excuses zoeken en dan kun je wel zeggen dat je dat doet om je beter van te voelen . Iets beter voelen is ook wat jij wil maar je komt alleen maar verder van je doelen af op deze manier.
Hou nu echt op .
succes verder!
Dat is precies wat ik bedoel Bussy, als je ouders niet voor de belangrijkste stabiliteit kunnen zorgen, heb je er mijn inziens niets aan.
Benzin, ik doe je een keer een aanbod, mocht je écht aan jezelf willen werken en er alles aan doen om uit dat dal te komen, dan heb ik straks nog een extra kamer over. Stabiliteit én elke avond gezond eten
als je écht aan jezelf wilt werken. Dat is eng, dat is vreselijk, maar het is een kans.
Benzin, ik doe je een keer een aanbod, mocht je écht aan jezelf willen werken en er alles aan doen om uit dat dal te komen, dan heb ik straks nog een extra kamer over. Stabiliteit én elke avond gezond eten
als je écht aan jezelf wilt werken. Dat is eng, dat is vreselijk, maar het is een kans.
Bussy je slaat de spijker op zn kop.
Alles is al gezegd. Meerdere malen.
Ik ga verder ook niet meer reageren in dit topic.
Alles is al gezegd. Meerdere malen.
Ik ga verder ook niet meer reageren in dit topic.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Gevoelens kunnen misleidend zijn.quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:14 schreef benzin het volgende:
[..]
Dankje
Probeer je me nu woorden in de mond te leggen die ik nooit gezegd heb?quote:Is het fout om graag te willen dat andere mensen je aardig vinden? Is het fout om graag te willen dat het leven even meezit?
Dat is een flauwe "ik ben het slachtoffer" truc.
Zoals ik al eerder gezegd heb, dat is niet zo. Je geluk hangt af van wat je zelf tegen jezelf zegt.quote:Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf. Ik weet ook niet goed wat ik in/aan mezelf kan veranderen om echt gelukkig te worden en ik zoek altijd naar dingen van buiten die me gelukkig kunnen maken. Nieuwe spullen, vrienden, een vriendinnetje. En zelfs als het me uiteindelijk lukt maakt het me niet echt blij/gelukkig
Dingen van buiten of andere mensen kunnen jou niet gelukkig maken.
Zie ook Mind gym: tijd maken, Hoofdstuk Geluk in beeld.
Alle begin is moeilijk, het leren maken van dankbaarheidslijstjes kost nu eenmaal actie. Je kunt het alleen leren door het te doen. En vol te houden. Dus niet twee of drie dagen proberen en dan het potlood erbij neergooien.quote:Ik heb geprobeerd om een lijstje te maken met de dingen waar ik dankbaar voor ben, maar terwijl ik dat doe denk ik vooral aan alles waar ik niet blij mee ben. Dat is ook een beetje de reden dat ik ben gestopt met het maken van todo-lijstjes, ze werden steeds langer en ik kreeg het gevoel dat ik helemaal niets bereikte.
Tuurlijk is niet alles rot, en het had allemaal nog veel erger kunnen zijn, maar het is voor mij al erger dan ik kan hebben.
Overigens goede actie wat betreft die to do lijstjes. Ik kan even niet op de bron komen maar ik heb ergens geleerd dat die lijstjes inderdaad vaak tegen je kunnen gaan werken.
Daarom denk ik, en een aantal anderen hier met mij, dat het verstandig is om professionele hulp te zoeken.quote:Ik heb een doelloos leven en ik voel me rot. Voor iemand die niet gelooft in iets na de dood betekent dat dat ik mijn tijd verspil. Het gaat al 5 jaar zo. Harder mijn best doen leidt tot tijdelijke overwinningen en daarna zak ik weer weg. Het ergste is dat hoe groter de overwinning was hoe harder ik weer terugzak.
Die laatste vraag is weer zo'n typische slachtoffervraag.quote:Ik ben gewoon heel erg moe. Ik wil gewoon een beetje gelukkig zijn en de kracht hebben om elke dag gewoon aan te kunnen zelfs als niet alles meezit. Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??
Ik weet hoe waardeloos het is om geen zin of puf of energie te hebben. Het lijkt wel of je vastzit in drijfzand en hoewel je niet echt dieper wegzakt, kom je ook geen stap vooruit. Je zegt dat je niet weet hoe je die betere situatie kunt bereiken. Oftewel, je weet zelf ook wel dat je hulp nodig hebt.
Misschien kun je eens met iemand van maatschappelijk werk gaan praten? Hier in mijn gemeente is het iemand die vrij beschikbaar is voor alle inwoners en volledig betaald wordt door de gemeente. In andere woorden, helemaal gratis.
Zo'n MW-er heeft natuurlijk niet de capaciteiten om je met dit probleem te helpen, het is geen therapeut. Maar ze weten vaak wel precies welke mogelijkheden er zijn, en ook hoe het zit met zwijgplicht van behandelaars.
Je hoeft nog niet te besluiten om iets te gaan doen maar het lijkt me nuttig om eens te informeren naar de mogelijkheden. Misschien kan er wel een hoop meer dan je denkt en zonder dat je ouders er bij betrokken moeten worden.
PM dit topic eens door naar Schenkstroop.
Ik zie rond in de wereld,
waarin de stenen rusten,
de planten levend groeien,
de dieren voelend leven ...
waarin de stenen rusten,
de planten levend groeien,
de dieren voelend leven ...
Dat is wel jammer ja maargoed ik denk dat ik net zoals meerdere mensen hem heel graag willen helpen maargoed we hebben geen zin om constant hetzelfde te moeten zeggen terwijl de beste alleen maar verder gaat met zielig zijn en niks van ons aanneemt.quote:Op woensdag 4 augustus 2010 19:02 schreef Cassandra87 het volgende:
Wel jammer dat er nu gelijk helemaal niet meer wordt gereageerd
Dit is misschien hard zeggen tegen benzin maar misschien wel iets wat hem wakker schud al heb ik het idee dat dat niet gaat gebeuren omdat er al meerdere voor mij hetzelfde hebben gedaan. Toch weet ik dat benzin hier uit gaat komen is het niet nu dan later !
Dat komt gewoon omdat hij het topic eigenlijk nog te vroeg heeft geopend. Hij zit nog niet in de acceptatiefase en denkt nog steeds dat het niet mogelijk is om iets aan zichzelf te veranderen waardoor hij het geluk kan vinden, op dit moment hangt alles voor hem nog af van externe factoren.
Wanneer hij langzamerhand dieper in de put raakt en geen uitweg meer ziet, komt die acceptatiefase vanzelf wel en zal hij onder ogen zien dat hij echt zelf hulp moet gaan zoeken. Dan heeft hij hier een mooi topic aan om op terug te kijken, waar hij misschien nog nuttige dingen uit kan oppikken
Al hoop ik dat hij er voor die tijd al uit is met zichzelf en dat het niet zo ver hoeft te komen.
Wanneer hij langzamerhand dieper in de put raakt en geen uitweg meer ziet, komt die acceptatiefase vanzelf wel en zal hij onder ogen zien dat hij echt zelf hulp moet gaan zoeken. Dan heeft hij hier een mooi topic aan om op terug te kijken, waar hij misschien nog nuttige dingen uit kan oppikken
Al hoop ik dat hij er voor die tijd al uit is met zichzelf en dat het niet zo ver hoeft te komen.
(Y)
Inderdaad , ik herken dat volkomen vandaar ook dat ik zei dat ie nog niet graag genoeg geholpen wil worden. Op het moment dat je niet 100% achter je herstel staat gaat het niet lukken. Ik heb ook eerst 1,5 jaar rond gelopen met een gevoel sterker nog geen gevoel. Niks kon mij eigenlijk nog echt blij maken'.quote:Op donderdag 5 augustus 2010 17:01 schreef chiren het volgende:
Dat komt gewoon omdat hij het topic eigenlijk nog te vroeg heeft geopend. Hij zit nog niet in de acceptatiefase en denkt nog steeds dat het niet mogelijk is om iets aan zichzelf te veranderen waardoor hij het geluk kan vinden, op dit moment hangt alles voor hem nog af van externe factoren.
Wanneer hij langzamerhand dieper in de put raakt en geen uitweg meer ziet, komt die acceptatiefase vanzelf wel en zal hij onder ogen zien dat hij echt zelf hulp moet gaan zoeken. Dan heeft hij hier een mooi topic aan om op terug te kijken, waar hij misschien nog nuttige dingen uit kan oppikken
Al hoop ik dat hij er voor die tijd al uit is met zichzelf en dat het niet zo ver hoeft te komen.
Ik durfde eerst ook niet naar mijn ouders en heb dat ook niet gedaan uiteindelijk. Ik heb op een gegeven moment mijn opa alles verteld en die is er mee na mijn ouders gegaan. Hopelijk vind benzin iemand waar die wel zijn verhaal kwijt kan. Hij denkt nu dat die persoon er niet is maar weet zeker dat die er wel is alleen hij moet het ook zien.
Ik heb mezelf op laten nemen en ik zeg het natuurlijk niet graag hard op maar dat was voormij het beste wat ik doen kon. Heel veel mensen hebben gelijk zoiets van wat moet je daar maar als je echt geholpen wilt worden dan lukt dat. Maar inderdaad voordat je zoiets doet moet je echt zelf beter willen worden.
In de kliniek hebben ze mij niet alleen weer "beter"gemaakt maar me ook geholpen met dingen die ik eerder anders had moeten doen. Ik heb het gevoel dat benzin in hetzelfde schuitje zit als ik zeg dat benzin meer voor zichzelf opkomen moet en niet alleen moet denken van ja wat zouden die er van vinden. Ik heb direct gewerkt aan mijn assertiviteit en moet zeggen dat het me geen wind eieren heeft gelegd. Ze hebben zo als hun dat mooi zeggen de handvaten gegeven zodat ik verder kan . en dat niet alleen ze hebben er voor gezorgd dat ik een stuk meer voor mezelf opkom.
Ik zou benzin best wel wat meer willen vertellen over hoe ik dat ervaren heb en hoe dat een beetje gaat maar jullie snappen dat ik dat niet via dit forum ga doen.
Er moet gewoon heel drastisch iets veranderen. Vandaar mijn aanbod, al is dat wel heel erg eng. Maar zolang hij te bang blijft alleen te staan zal er niet veel wijzigen
Kom op benzin je bent al 3 jaar aan het janken op Fok. Verander nou es wat aan je leven, in plaats van alle suggesties van mensen steeds naast je neer te leggen.
Je denkt niet gelukkig te zijn omdat je nog thuis woont, maar het idee 'op jezelf wonen' wil je niet eens aan denken. Tsja, dan houdt het snel op.
Je denkt niet gelukkig te zijn omdat je nog thuis woont, maar het idee 'op jezelf wonen' wil je niet eens aan denken. Tsja, dan houdt het snel op.
Ja, het spijt me. Ik voelde me gewoon heel erg 'aangevallen' hier. Ik doe ook echt maar mijn best en het is echt niet makkelijk voor me. Niemand hier kan voelen hoe moeilijk dit allemaal voor me is.quote:Op woensdag 4 augustus 2010 19:02 schreef Cassandra87 het volgende:
Wel jammer dat er nu gelijk helemaal niet meer wordt gereageerd
Als ik wist hoe en wat ik moest veranderen dan deed ik dat meteen. Het is gewoon echt ongelofelijk moeilijk en zwaar. Een vriendin was mijn laatste hoop en ik heb er zoveel van mijn moeite en energie ingestoken. Mijn laatste energie. Zelfs al is iemand uitgeput, dan nog kan diegene vaak even heel kort voor zijn dood ineens nog een laatste enorme krachtinspanning leveren. Zie het als een laatste wanhoopspoging.quote:Op donderdag 5 augustus 2010 18:45 schreef VonHinten het volgende:
Kom op benzin je bent al 3 jaar aan het janken op Fok. Verander nou es wat aan je leven, in plaats van alle suggesties van mensen steeds naast je neer te leggen.
Zoals mijn leven nu loopt kan en wil ik niet meer verder. Ik heb genoeg gehad. En jullie blijven met zijn allen maar doen alsof alles hartstikke makkelijk en simpel is. Jullie doen net of ik verdomme gewoon niet wil. Ook al is het niet zoveel meer, ik doe gewoon echt wat ik kan. Elke dag mijn bed uit komen, doen wat ik moet doen en spelen alsof alles goed met me gaat kost me gewoon zoveel energie. Ik leef al jaren op het randje. Ik zou onderhand gewoon willen dat ik er een eind aan kon maken, maar uiteraard ben ik ook daar een veel te grote lafaard voor. Ik durf dat niet en ik durf ook geen grote ingrijpende beslissingen te maken om mijn leven te veranderen. En zelfs als ik dat even wel durf dan duurt mijn poging maar kort omdat ik gewoon de energie niet meer kan opbrengen. Ik ben gewoon sneu. Ik heb geen keuze. Ik kan niet stoppen en ik kan niet veranderen. De enige optie die ik heb is doorzetten. Gewoon elke ochtend weer wakker worden, doen wat ik moet doen en weer naar bed. Elke dag een stukje verder kapot en nog moeier en dan maar hopen dat ik er over een paar jaar echt goed doorheen zit en eindelijk iets durf te doen om deze zooi voorgoed uit de weg te ruimen.
Vaak voel ik me geestelijk zo moe dat ik op momenten dat ik alleen ben en even niet hoef te spelen alsof alles goed gaat nauwelijks meer rechtop kan staan. Mijn lichaam doet letterlijk pijn onder de druk van hoe ik me voel.
Ik wil alleen maar gelukkig zijn. Ik wil verdomme gewoon mijn aandeel in het geluk op de wereld. Ik zie alleen maar mensen gelukkig zijn terwijl ik alleen maar rotzooi op mijn bord krijg. En ik ben gewoon te zwak om die rotzooi aan te kunnen.
En alle oplossingen die jullie aandragen zijn misschien wel de beste, maar niemand snapt wat ik wil. Ik wil geen oplossingen die alles eerst nog even zwaarder en moeilijker voor me maken voordat het makkelijker wordt. Ik wil geen oplossingen die eerst de paar stabiele dingen die ik nog heb vernietigen voor alles goed komt. Ik wil een pijnstiller. Ik wil een kortetermijnoplossing die de boel
Denk je dat ik het leuk vind dat ik hier al 3 jaar moet lopen zeuren tegen iedereen hier? Jullie hoeven af en toe maar wat woorden te lezen, ik moet de hele dag met mezelf leven. Al langer dan 3 jaar. Alles is al langer dan 3 jaar fucked up. Eerlijk gezegd kan ik me de tijd voordat het zo was niet meer herinneren. En daarvoor was het eigenlijk ook al zo alleen realiseerde ik het me toen niet.
Ik heb alles gesloopt. Ik heb mezelf gesloopt, steeds verder. En als ik mezelf niet aan het slopen was hielpen andere mensen me een handje om me verder in de shit te helpen. En toen ik eenmaal door had wat er gebeurde was het al te laat.
Het leven is niets dan een grote put ellende. Ik zou alles over hebben voor puur geluk. Zelfs al was het maar voor een dagje zodat ik gewoon zou kunnen ervaren wat het leven zou kunnen zijn.
Ik ben echt boos op de wereld, boos op de mensen die me hebben vertrapt, maar vooral boos op mezelf. Als ik morgen teruglees wat ik hier schreef dan zal ik waarschijnlijk heel veel spijt hebben van de meeste van mijn woorden, hoewel ieder woord gemeend is.
Ik ben niet boos op jullie, want jullie doen echt jullie best, maar het is gewoon erg ingewikkeld allemaal. Ik wil gewoon een oplossing om me heel snel (op korte termijn dus) iets beter te voelen. Ik weet zeker dat als ik me ietsje beter zou voelen ik veel helderder zou kunnen kijken naar wat ik moet doen om dingen op de lange termijn op te lossen. Ik heb even ruimte en energie nodig om alles op een rijtje te krijgen. Ik zit nu van dag tot dag te stressen van studie/werk-deadlines tot nieuwe deadlines. Ik leef in blinde paniek en ik ben elke vorm van controle kwijt. Ik heb op korte termijn gewoon iets nodig om me even beter te voelen zodat ik de ruimte heb in mijn hoofd om zulke grote dingen te doen als jullie voorstellen. En zoiets heb ik heel hard nodig.
Ik hoop dat ik hiermee aan jullie aan kan geven wat ik voel en ik hoop echt dat er iemand is die weet wat ik moet doen. En als ik eenmaal die energie en ruimte heb dan ben ik ervan overtuigd dat als ik dit topic weer doorlees ik genoeg tips vind die me kunnen helpen. Maar in mijn huidige toestand zijn ze gewoon niet uit te voeren. Het is echt niet zo dat ik het niet wil, ik kan het gewoon even niet. En ik hoop echt dat jullie dat kunnen geloven en me hiervoor kunnen vergeven.
Ik denk dat ik naar bed moet gaan, want ik ben behoorlijk over mijn toeren geraakt terwijl ik dit schreef. Het spijt me.
als ik dit zo lees , en dit is niet om onaardig te doen , maar ga naar de huisarts , dit klinkt namelijk als een depressie en daar moet je toch echt bij geholpen worden.
Als je een korte termijn oplossing voor je pijn en stress en alles wilt, laat je sterke medicijnen voorschrijven
Wordt je wat rustiger, niet zo'n stress, wat meer relaxed etc..
Of het een verstandig advies is weet ik niet, maar het is wel de snelste.
Wordt je wat rustiger, niet zo'n stress, wat meer relaxed etc..
Of het een verstandig advies is weet ik niet, maar het is wel de snelste.
(Y)
Leuk verhaal, maar is er nog wat gebeurd?quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:59 schreef mylifeisgrey het volgende:
ik had laatst dit gevonden:
http://anonib.com/hikikomori/res/1333.html#3648
en post 3649
zo voelt het voor wereldvreemden om naar buiten te gaan.
en kijk hoeveel moeite hij zit thuis te doen, en alles overdenken enzo.
denk eens aan de indruk die hij achter laat op anderen buiten. met ze 'ik ben een hikki actie op het podium' , en ze bewegingen in het openbaar.
het kost echt heel veel moeite om dit soort ongelukkigheid, gebaseerd op niets, en eenzaamheid op te lossen. ook zelfhulpboeken in de bibliotheek gaan lezen. wat heb je eraan?
veels te veel moeite voor niets.
Wat ik de moraal van dat verhaal vind is dat je risico moet nemen en daardoor nieuwe ervaringen op doet, goede en slechte. Zo bijzonder vreemd vind ik hem trouwens niet, het lukt hem vrij aardig contact te maken met mensen. Hij heeft gewoon wat peper in zijn reet nodig .
benzin, ik geloof je. Want ik ben er geweest en ik weet hoe het voelt.quote:Ik hoop dat ik hiermee aan jullie aan kan geven wat ik voel en ik hoop echt dat er iemand is die weet wat ik moet doen. En als ik eenmaal die energie en ruimte heb dan ben ik ervan overtuigd dat als ik dit topic weer doorlees ik genoeg tips vind die me kunnen helpen. Maar in mijn huidige toestand zijn ze gewoon niet uit te voeren. Het is echt niet zo dat ik het niet wil, ik kan het gewoon even niet. En ik hoop echt dat jullie dat kunnen geloven en me hiervoor kunnen vergeven.
Je moet echt naar je huisarts gaan want hier kom je op eigen kracht niet uit. Hij kan je medicijnen geven. Nee het is geen quick fix dat je gelijk in jubelstemming komt. Maar het geeft je wel genoeg kracht om kleine stapjes te gaan doen naar een leven dat je wel aankan.
Waarom neem je een meisje om jouw problemen op te lossen? Zo vind je nooit de liefde van je leven. Denk ik...quote:Op dinsdag 29 juni 2010 14:04 schreef benzin het volgende:
[..]
Nou, het gaat niet alleen om de sex. Wel een beetje uiteraard, maar de nadruk lag meer op *de verlosser*
[..]
Mee eens. Dat is helemaal zo. En het ergste is dat ik daar dan weer niemand de schuld van kan geven. Ik heb gewoon mezelf jaren voor de gek gehouden.
Hier pipo, trek hier maar een wijze les uit
[ Bericht 0% gewijzigd door wesleyb91 op 10-08-2010 11:01:30 ]
TS kijkt te veel films, het echte leven is anders knul.
"Strange times are these in which we live
when old and young are taught in falsehoods school.
And the one man that dares to tell the truth is called at once a lunatic and fool"
when old and young are taught in falsehoods school.
And the one man that dares to tell the truth is called at once a lunatic and fool"
Laat ik hierbij ook nogmaals reageren omdat benzin zich toch iets aangetrokken heeft van alle kritiek. Ik had namelijk een berichtje in mijn inbox zitten. Hopelijk wil die nu echt luisteren en zijn leven beteren want ik snap dat de machteloosheid bij sommige van jullie aardig aan het oplopen is net zoals bij mij hoor!
Oke, jij forceert jezelf dingen te willen, die je eigenlijk niet wilt. Je luistert niet naar je gevoel, maar veeeel te veel naar je verstand. Haal je gevoel is wat meer naar boven. Wat je wil en wat je doet moet onbewust gaan, maar je moet je bewust zijn van wat je wilt en wat je wilt doen en bij jou is dat net omgedraaid.
Je stelt doelen voor jezelf, die wil je ook wel werkelijk...maar jij gaat ze creeren. Je gaat dingen creeeren die eigenlijk vanzelf horen te gaan, dingen die je voor het grootste deel niet zelf in de hand hebt. Ik heb in een andere topic ook verteld dat er veel mensen zijn die niet alleen durven te zijn en daarom al veel te snel een relatie nemen, zonder dat het "juiste" gevoel erbij komt kijken.
Wat jij moet doen is jezelf confronteren met jezelf. Ga je op andere dingen richten, ga je meer bewust worden van je gevoelens en laat je daar meer door leiden, in plaats van het ernaar maken door te denken : " oh ik wil zo graag een vriendin" "Zij is wel aardig, oke hup, en het is een relatie" Want zo werkt het niet.
Je stelt doelen voor jezelf, die wil je ook wel werkelijk...maar jij gaat ze creeren. Je gaat dingen creeeren die eigenlijk vanzelf horen te gaan, dingen die je voor het grootste deel niet zelf in de hand hebt. Ik heb in een andere topic ook verteld dat er veel mensen zijn die niet alleen durven te zijn en daarom al veel te snel een relatie nemen, zonder dat het "juiste" gevoel erbij komt kijken.
Wat jij moet doen is jezelf confronteren met jezelf. Ga je op andere dingen richten, ga je meer bewust worden van je gevoelens en laat je daar meer door leiden, in plaats van het ernaar maken door te denken : " oh ik wil zo graag een vriendin" "Zij is wel aardig, oke hup, en het is een relatie" Want zo werkt het niet.
Ik weet niet goed hoe ik mijn gevoel meer naar boven moet halen. Ik denk inderdaad ook dat ik teveel denk, maar ik vind het heel moeilijk om dat te veranderen.quote:Op woensdag 11 augustus 2010 14:56 schreef AngelSansan het volgende:
Oke, jij forceert jezelf dingen te willen, die je eigenlijk niet wilt. Je luistert niet naar je gevoel, maar veeeel te veel naar je verstand. Haal je gevoel is wat meer naar boven. Wat je wil en wat je doet moet onbewust gaan, maar je moet je bewust zijn van wat je wilt en wat je wilt doen en bij jou is dat net omgedraaid.
Je stelt doelen voor jezelf, die wil je ook wel werkelijk...maar jij gaat ze creeren. Je gaat dingen creeeren die eigenlijk vanzelf horen te gaan.
Ga je meer bewust worden van je gevoelens en laat je daar meer door leiden
Een doel hebben in het leven is sowieso nutteloos. Kan alleen tegenvallen achteraf. Doe gewoon je ding en maak plezier ondertussen je ziet wel waar je uitkomt.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
En wat is dan mijn ding? En hoe maak ik plezier? Ik heb daar echt al jaren geen helder idee meer van.quote:Op zondag 15 augustus 2010 01:20 schreef mirved het volgende:
Een doel hebben in het leven is sowieso nutteloos. Kan alleen tegenvallen achteraf. Doe gewoon je ding en maak plezier ondertussen je ziet wel waar je uitkomt.
[ Bericht 5% gewijzigd door benzin op 18-08-2010 23:13:07 ]
Ja nu overvraag je ons toch, benzin. Hoe kan ik nu weten wat jouw ding is?
Sommigen gaan uit hun dak van bungee jumping, ik zou het nog niet doen onder bedreiging met een vuurwapen.
De één wil harde muziek, de ander zoekt de stilte.
Gebruik je fantasie eens om uit te zoeken wat jouw ding is.
Sommigen gaan uit hun dak van bungee jumping, ik zou het nog niet doen onder bedreiging met een vuurwapen.
De één wil harde muziek, de ander zoekt de stilte.
Gebruik je fantasie eens om uit te zoeken wat jouw ding is.
Allereerst niet druk meer maken om wat je ouders denken, dan kun je ook eens naar buiten of afspreken met vrienden.
Heh, dat is wel waar.quote:Op donderdag 19 augustus 2010 09:10 schreef caroline88 het volgende:
Ja nu overvraag je ons toch, benzin. Hoe kan ik nu weten wat jouw ding is?
Sommigen gaan uit hun dak van bungee jumping, ik zou het nog niet doen onder bedreiging met een vuurwapen.
De één wil harde muziek, de ander zoekt de stilte.
Gebruik je fantasie eens om uit te zoeken wat jouw ding is.
Ik heb zo lang geen idee gehad van wat ik wil doen met mijn leven, dat ik geen idee meer heb wat ik nou precies wil. Ik weet dat ik de meeste dingen in mijn leven in meer of mindere mate zat ben, maar ik kan echt absoluut niet vertellen wat ik nou wel wil. Hoe kan ik erachter komen wat ik wil?
Gewoon een beetje brainstormen met jezelf. Wat vond je vroeger leuk? Waar heb je wel eens over gedacht maar nooit gedaan om welke reden dan ook. Wat vinden veel anderen leuk en zou dat ook iets voor jou zijn?quote:Op donderdag 19 augustus 2010 09:44 schreef benzin het volgende:
Hoe kan ik erachter komen wat ik wil?
Je zult waarschijnlijk niet meteen een 100% antwoord krijgen. Tenminste ik moest zelf flink graven en aandringen om erachter te komen. Maar ik was wel vasthoudend omdat ik geen zin had in een waardeloos rotleven.
Veel succes en veel plezier op je ontdekkingstocht
Er zijn maar weinig mensen die PRECIES weten wat ze willen, de meesten hebben enkel vage ideeen. Dat jij het niet weet, komt, lijkt me, voort uit het feit dat je jezelf het doel stelt om een plan te hebben. En omdat je heel erg kritisch op jezelf bent, reken je jezelf af op het feit dat je het niet precies weet.quote:Op donderdag 19 augustus 2010 09:44 schreef benzin het volgende:
[..]
Heh, dat is wel waar.
Ik heb zo lang geen idee gehad van wat ik wil doen met mijn leven, dat ik geen idee meer heb wat ik nou precies wil. Ik weet dat ik de meeste dingen in mijn leven in meer of mindere mate zat ben, maar ik kan echt absoluut niet vertellen wat ik nou wel wil. Hoe kan ik erachter komen wat ik wil?
Een hoge mate van zelfkritiek (meestal een onrealistisch hoge zelfverwachting) komt gewoon voort uit het feit dat iemand zichzelf NIET accepteert.
Ik durf te wedden dat je WEL precies weet wat je niet wilt. En dat je een hele lange lijst van negatieve aspecten op kunt noemen van jezelf, maar maar weinig (of geen) goede aspecten. En tevens, dat je continue bezig bent verontschuldigingen te bedenken, of jezelf in een geprek te diskwalificeren door al gelijk een "sorry" of een uitleg te geven?
MIO DIOS!!! ESTA CIENCIA ES DIABOLICO!!!
De laatste twee vragen zijn goede vragen waar ik wel wat mee kan. De eerste vraag zit heel lastig. Vroeger vond ik heel veel dingen leuk, maar ik ben in bijna al die dingen heel erg mijn plezier verloren, maar ik weet niet goed waarom. Ik ga er eens over nadenken.quote:Op donderdag 19 augustus 2010 10:29 schreef caroline88 het volgende:
Gewoon een beetje brainstormen met jezelf. Wat vond je vroeger leuk? Waar heb je wel eens over gedacht maar nooit gedaan om welke reden dan ook. Wat vinden veel anderen leuk en zou dat ook iets voor jou zijn?
Ik wil inderdaad gewoon heel graag weten wat ik met mezelf en mijn leven moet doen.quote:Op donderdag 19 augustus 2010 10:55 schreef Ordos20 het volgende:
Er zijn maar weinig mensen die PRECIES weten wat ze willen, de meesten hebben enkel vage ideeen. Dat jij het niet weet, komt, lijkt me, voort uit het feit dat je jezelf het doel stelt om een plan te hebben. En omdat je heel erg kritisch op jezelf bent, reken je jezelf af op het feit dat je het niet precies weet.
Een hoge mate van zelfkritiek (meestal een onrealistisch hoge zelfverwachting) komt gewoon voort uit het feit dat iemand zichzelf NIET accepteert.
Ik durf te wedden dat je WEL precies weet wat je niet wilt. En dat je een hele lange lijst van negatieve aspecten op kunt noemen van jezelf, maar maar weinig (of geen) goede aspecten. En tevens, dat je continue bezig bent verontschuldigingen te bedenken, of jezelf in een geprek te diskwalificeren door al gelijk een "sorry" of een uitleg te geven?
Ik weet niet of ik mezelf accepteer, ik vind accepteren een nogal zweverig woord, en eigenlijk heb ik geen enkel idee wat accepteren nou praktisch gezien betekent. Als ik gedrag van een ander accepteer dan irriteer ik mezelf eraan maar laat ik het die ander niet merken. Betekent mezelf accepteren dat ik mezelf aan mezelf mag irriteren, maar mezelf niet moet laten merken dat ik me aan mezelf irriteer?
Ik weet inderdaad zo veel dingen op te noemen die ik niet wil en waar ik niet blij mee ben. En dat verontschuldigen en diskwalificeren herken ik wel. "Ik kan dat wel doen, maar je moet je wel bedenken dat heel snel moet en dat ik aspect X van die taak nog nooit gedaan heb".
Of je weet waarom ik doe wat ik doe, of je gokt erg goed.
Ik herken een serie aspecten die je opnoemt. Zelf was (ben) ik ook vrij onzeker en redelijk introvert. Vooral na mijn scheiding heb ik er veel last van gehad (daarvoor leed ik in volledige stilte). Ik heb het initiatief genomen om een Birkmann test uit te voeren, en in de beoordeling daarvan kwam al iets naar voren waar de coach die ik heb op inspeelde en de goede vragen stelde. De conclusie was simpel: je stelt jezelf te hoge eisen omdat je jezelf niet accepteert. Concreet betekent de niet-zelfacceptatie dat je jezelf als inferieur ziet, en alleen de negatieve aspecten van jezelf belicht. En je eisenpakket voor jezelf wordt alsmaar hoger, terwijl je de hele dag bezig bent met hoe de wereld jouw ziet.
Met als nadeel dat je er vanuit gaat dat de wereld diezelfde harde eisen kent en je daar op afrekent.
Een goede stap is om een dag (op het werk/op school/thuis) eens heel erg bewust met je communicatie bezig bent. Wees er eens HEEL erg bewust van hoe je de dingen zegt. Je zult ervan schrikken hoe vaak je aan het verontschuldigen bent, terwijl dat helemaal niet nodig is.
Doe het eens niet. Zeg niet sorry als je denkt dat je iets niet kunt, verzin geen reden, maar zeg gewoon nee en laat het daarbij. Stip je goede eigenschappen aan en zwak ze eens niet af. En probeer jezelf voor te houden dat je niet de hele dag bekritiseerd wordt. Wat de andere persoon denkt weet jij toch niet, dus ga er niet op anticiperen.
En jij kiest hoe je leven gaat. Iedereen heeft er een mening over, maar als ze die niet uitspreken, jammer dan, en blijf lekker je ding doen!
Met als nadeel dat je er vanuit gaat dat de wereld diezelfde harde eisen kent en je daar op afrekent.
Een goede stap is om een dag (op het werk/op school/thuis) eens heel erg bewust met je communicatie bezig bent. Wees er eens HEEL erg bewust van hoe je de dingen zegt. Je zult ervan schrikken hoe vaak je aan het verontschuldigen bent, terwijl dat helemaal niet nodig is.
Doe het eens niet. Zeg niet sorry als je denkt dat je iets niet kunt, verzin geen reden, maar zeg gewoon nee en laat het daarbij. Stip je goede eigenschappen aan en zwak ze eens niet af. En probeer jezelf voor te houden dat je niet de hele dag bekritiseerd wordt. Wat de andere persoon denkt weet jij toch niet, dus ga er niet op anticiperen.
En jij kiest hoe je leven gaat. Iedereen heeft er een mening over, maar als ze die niet uitspreken, jammer dan, en blijf lekker je ding doen!
MIO DIOS!!! ESTA CIENCIA ES DIABOLICO!!!
Ik heb niet alles gelezen maar ik vind inderdaad dat jij het 'recht' heb om je gewoon even ongelukkig te voelen. En als je je ongelukkig voelt ben je somber en dan ben je gewoon even niet in staat om de wereld vrolijker te zien. Er zijn veel dingen die je gelukkig kunnen maken maar jij bepaalt zelf welke dingen en/of veranderingen jou weer gelukkig gaan maken. Maar het een beetje accepteren als een tijdelijke state of mind kan helpen, evenals het vaststaand feit dat er in het leven de situatie weer naar iets positiefs kan veranderen. Dat feit geeft hoop, het leven is meestal geen statisch vlakke lijn maar een met pieken en dalen en naarmate je ouder wordt blijven die er zijn maar leer je er steeds beter mee omgaan. Dingen die geluk kunnen geven vanuit een wat meer sombere staat zijn nadenken (behalve wanneer je erin vastloopt), (her)bezinning, je leven bewust inrichten, goed voor jezelf zorgen, even niets hoeven/ontspannen en bedenken hoe je je leven een nieuwe draai kan geven. Naar mijn mening zit het antwoord op jouw vragen in jezelf en weet jij zelf het beste wat voor soort oplossingen jij ziet zitten. Je zou eens bij jezelf te rade kunnen gaan wat jouw intuļtie zegt wat een mogelijke uitweg uit deze impasse zit. En het kan nooit kwaad om hierbij professionele hulp te vragen, daar zijn ze voor en ze hebben vaak veel kennis, ervaring en wijsheid op het gebied van dit soort zaken. Maar naar mijn mening zit het antwoord in jezelf, je bent er alleen nog niet achtergekomen omdat je misschien even vastzit:)
Ik zie dat ik vorige keer heel kort af gereageerd heb. Dit ondanks dat ik zeker wel snap wat voor een gevoelens je hebt. 2 jaar geleden had ik bijna dezelfde gevoelens ook heel sterk. Ik haalde geen plezier uit mijn werk, voelde mij eenzaam en er was ook maar weinig waaruit ik echt plezier deed ervaren. Ik voelde me toentertijd ongelukkig en meende dat door een vriendin te krijgen alles weer beter zou maken. Geloof me dat deed het niet, het maakte zelfs mijn relatie kapot omdat mijn leven zo leeg was. Je moet eerst zelf een leuk en vol leven leiden voordat je aan een vriendin begint. Anders bied je haar toch ook niets (als ze überhaupt al iets in je ziet?)
Zaken teveel overdenken is onder andere een reden voor je problemen denk ik. Zelfs bij simpele zaken je gaan afvragen waarom zou ik hier plezier uit moeten halen is daar een gevolg van. Hierdoor kom je echt een negatieve spiraal terecht. Ik heb een boek gelezen genaamd "de kracht van het nu" (loopt ook een topic reeks over) het boek is deels een beetje zweverig maar enkele zaken hebben mij zeker geholpen inzicht te krijgen. Om echt te zien wat ik zelf in mijn geest allemaal deed en wat er voor zorgde dat ik mij zo depressief voelde. Het heeft mij echt geholpen om een hoop los te laten.
Er zijn zeker zaken die kut voor je zijn en het is zeker niet eerlijk etc etc. Maar je moet dat accepteren en er geen tijd meer aan besteden. Anders blijf je gewoon zitten in die neerwaartse spiraal. Dit is allemaal zeker niet makkelijk en je zal soms zeker terug vallen in oude gewoontes. Maar ik neem aan dat je zelf toch ook niet wilt doorgaan op deze manier.
Zaken teveel overdenken is onder andere een reden voor je problemen denk ik. Zelfs bij simpele zaken je gaan afvragen waarom zou ik hier plezier uit moeten halen is daar een gevolg van. Hierdoor kom je echt een negatieve spiraal terecht. Ik heb een boek gelezen genaamd "de kracht van het nu" (loopt ook een topic reeks over) het boek is deels een beetje zweverig maar enkele zaken hebben mij zeker geholpen inzicht te krijgen. Om echt te zien wat ik zelf in mijn geest allemaal deed en wat er voor zorgde dat ik mij zo depressief voelde. Het heeft mij echt geholpen om een hoop los te laten.
Er zijn zeker zaken die kut voor je zijn en het is zeker niet eerlijk etc etc. Maar je moet dat accepteren en er geen tijd meer aan besteden. Anders blijf je gewoon zitten in die neerwaartse spiraal. Dit is allemaal zeker niet makkelijk en je zal soms zeker terug vallen in oude gewoontes. Maar ik neem aan dat je zelf toch ook niet wilt doorgaan op deze manier.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
quote:Op zondag 29 augustus 2010 22:58 schreef mirved het volgende:
Zaken teveel overdenken is onder andere een reden voor je problemen denk ik. Zelfs bij simpele zaken je gaan afvragen waarom zou ik hier plezier uit moeten halen is daar een gevolg van. Hierdoor kom je echt een negatieve spiraal terecht. Ik heb een boek gelezen genaamd "de kracht van het nu" (loopt ook een topic reeks over) het boek is deels een beetje zweverig maar enkele zaken hebben mij zeker geholpen inzicht te krijgen. Om echt te zien wat ik zelf in mijn geest allemaal deed en wat er voor zorgde dat ik mij zo depressief voelde. Het heeft mij echt geholpen om een hoop los te laten.
Ik was de afgelopen dagen erg druk en had nu pas tijd om even naar dat topic te kijken. Ik geloof inderdaad ook wel dat ik teveel denk, maar ik vind dat miner denken erg zwerverig allemaal. Het lijkt me ook vrijwel onmogelijk aangezien het denken volledig onbewust gaat. Ik kan me de laatste keer dat ik meer dan 5 seconden niets dacht niet meer herinneren.quote:
klinkt als een C2H5OH tekortquote:Op vrijdag 3 september 2010 22:58 schreef benzin het volgende:
[..]
[..]
Ik was de afgelopen dagen erg druk en had nu pas tijd om even naar dat topic te kijken. Ik geloof inderdaad ook wel dat ik teveel denk, maar ik vind dat miner denken erg zwerverig allemaal. Het lijkt me ook vrijwel onmogelijk aangezien het denken volledig onbewust gaat. Ik kan me de laatste keer dat ik meer dan 5 seconden niets dacht niet meer herinneren.
Zelfs met een hoop alcohol op blijf ik nog heel erg lang denken. Als ik stop met denken dan ben ik echt straalbezopen. En eigenlijk herinner ik me dan de volgende dag gewoon niet meer of ik nou gedacht heb of niet, dus weet ook niet echt of dat helpt.quote:Op vrijdag 3 september 2010 23:59 schreef mylifeisgrey het volgende:
[..]
klinkt als een C2H5OH tekort
Niet denken is echt serieus iets wat ik gewoon niet ken. Geen idee hoe dat zou zijn
wat je wil; het 'minder denken' moet echt van binnenuit komen.quote:Op zaterdag 4 september 2010 10:31 schreef benzin het volgende:
[..]
Zelfs met een hoop alcohol op blijf ik nog heel erg lang denken. Als ik stop met denken dan ben ik echt straalbezopen. En eigenlijk herinner ik me dan de volgende dag gewoon niet meer of ik nou gedacht heb of niet, dus weet ook niet echt of dat helpt.
Niet denken is echt serieus iets wat ik gewoon niet ken. Geen idee hoe dat zou zijn
wat je al zegt, het gaat onbewust.
hoe je dat kan bereiken, ligt aan jou
waar denk je over na dan?
-accepteer dat het zo is.
-of geef het op om 'dat doel' te bereiken wat zoveel zorgen maakt
kan andere negatieve dingen met zich meebrengen denk ik, vooral 'het opgeven' is nogal deprimerend.
maar het moet van binnen uit komen.
je moet ook van binnen uit naar volgende-fases in een rouwproces oid bijvoorbeeld.
bijvoorbeeld (ik weet niet fases van rouwproces oid hoor, maar bijvoorbeeld):je kan niet zelf besluiten : nu ben ik verdrietig, nu ben ik in ontkenning, nu ben ik boos, nu laat ik het los/ben ik erover heen
kan natuurlijk wel dingen doen om het te helpen in de volgende fase te komen (Van je leven), of het -stoppen met denken- eraan beetje te helpen.
- dingen als leuke dingen gaan doen, om aan iets anders te denken
- muziek luisteren/het van je afzetten/even proberen te vergeten wat dan ook helpen misschien daar wel bij.
ik denk omdat er geen simpele oplossing is, niemand reageert...
[ Bericht 3% gewijzigd door mylifeisgrey op 04-09-2010 11:55:01 ]
Nou ja ik heb vaak zat contact met Benzin gehad dus er wordt wel gereageerd. Hem ook een aantal opties aangeboden en een kopje koffie staat nog steeds.
Maar ik kan de kar niet blijven trekken, het is ook aan benzin om iets met de geboden opties, door mij of een ander, te doen.
Maar ik kan de kar niet blijven trekken, het is ook aan benzin om iets met de geboden opties, door mij of een ander, te doen.
Of omdat sommige mensen niet luisteren naar goed advies....zoals jijquote:Op zaterdag 4 september 2010 11:47 schreef mylifeisgrey het volgende:
ik denk omdat er geen simpele oplossing is, niemand reageert...
Zonder de OP goed te hebben gelezen, en afgaand op de TT.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Ik hoop dat die aanval echt op mylifeisgrey gericht is en niet op mij. Ik probeer niet over te komen alsof ik niet luister, ik doe echt wel mijn best voor zover dat luktquote:Op zondag 5 september 2010 00:07 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Of omdat sommige mensen niet luisteren naar goed advies....zoals jij
Heel herkenbaar jouw probleem, en alles is in mijn ogen eigenlijk af te leiden naar een kernzaak: Onzekerheid...
Ik heb er zelf ook heel erg last van, en ben daar vooral de laatste maanden heel erg door met de neus op de feiten gedrukt!
De constante twijfel, bij alles. Sociale contacten, speelgoed vroeger, relaties, huis, studie. Bij mij zorgt het er de laatste 2 jaar zelfs voor, dat ik stil sta in mijn ontwikkeling, en met niets en niemand blij kan zijn...
2 Studies verknald, omdat ik dacht dat iets anders beter was, om mijzelf dit jaar uiteindelijk weer in te schrijven bij de studie waar ik 2 jaar geleden begon. Meisje onlangs kwijtgeraakt, omdat ik tijdens de relatie altijd twijfelde aan van alles en nog wat, om er vervolgens pas achter te komen hoeveel ik van haar hield nadat ze het uitmaakte.
Nooit blij kunnen zijn met wat je hebt, maar wel met wat je vroeger hebt gehad, of in de toekomst vaak zou willen hebben. Ik ben het type dat een nieuw telefoonabbonnement afsluit, terwijl het oude nog bijna een jaar loopt. Als ik een avondje niets te doen heb voel ik mijzelf gelijk koos vriendloos, en is dat bij anderen allemaal beter.
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Ik heb er zelf ook heel erg last van, en ben daar vooral de laatste maanden heel erg door met de neus op de feiten gedrukt!
De constante twijfel, bij alles. Sociale contacten, speelgoed vroeger, relaties, huis, studie. Bij mij zorgt het er de laatste 2 jaar zelfs voor, dat ik stil sta in mijn ontwikkeling, en met niets en niemand blij kan zijn...
2 Studies verknald, omdat ik dacht dat iets anders beter was, om mijzelf dit jaar uiteindelijk weer in te schrijven bij de studie waar ik 2 jaar geleden begon. Meisje onlangs kwijtgeraakt, omdat ik tijdens de relatie altijd twijfelde aan van alles en nog wat, om er vervolgens pas achter te komen hoeveel ik van haar hield nadat ze het uitmaakte.
Nooit blij kunnen zijn met wat je hebt, maar wel met wat je vroeger hebt gehad, of in de toekomst vaak zou willen hebben. Ik ben het type dat een nieuw telefoonabbonnement afsluit, terwijl het oude nog bijna een jaar loopt. Als ik een avondje niets te doen heb voel ik mijzelf gelijk koos vriendloos, en is dat bij anderen allemaal beter.
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Maar wat als je nou echt geen idee meer hebt wat je nou wil? Echt 100% geen idee welke keuzes je wil /moet maken?quote:Op zondag 5 september 2010 22:34 schreef Bartinhoo het volgende:
Wat mij erg helpt is inderdaad simpel : Denk in grote lijnen wat je wilt en zoekt in je leven, alles heeft zijn voordelen en nadelen, maar soms is het maken van een keuze, en daar vervolgens ook achter gaan en blijven staan, nog belangrijker dan de twijfel of je uiteinderlijk wel de JUISTE keuze hebt gemaakt...
Ok, alleen de OP gelezen. Een aantal puntjes:
1. Je bent een idioot. In je fantasie ben je samen met iemand waarop je smoorverliefd bent, maar in de realiteit niet. Dan valt het per definitie al tegen...
2. In je oorspronkelijke topic al die tijd geleden ook iets gezegd in de trant van dat geen enkele relatie ineens je hele leven geweldig zal maken. Dit is nog altijd zo.
3. Je hebt nu wat ervaring opgedaan. Niet waar je voor ging, maar het is toch iets. Mogelijk geloof je punt 2 nu wel meer. Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten oriėnteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
1. Je bent een idioot. In je fantasie ben je samen met iemand waarop je smoorverliefd bent, maar in de realiteit niet. Dan valt het per definitie al tegen...
2. In je oorspronkelijke topic al die tijd geleden ook iets gezegd in de trant van dat geen enkele relatie ineens je hele leven geweldig zal maken. Dit is nog altijd zo.
3. Je hebt nu wat ervaring opgedaan. Niet waar je voor ging, maar het is toch iets. Mogelijk geloof je punt 2 nu wel meer. Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten oriėnteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
En wat als er nou niets is wat echt de moeite nog waard is? Ik zie zelf niet heel goed meer in wat ik wil en moet doen. Sowieso, zoals ik alles op dit moment zie is alles wat je met je leven kan doen veel meer werk dan het aan plezier en geluk oplevert.quote:Op dinsdag 7 september 2010 20:57 schreef EviL_AleX het volgende:
Misschien is het handig als je wat kleine dingen als doel stelt in plaats van iets groots dat dan toevallig ook je hele leven geweldig moet maken. En als je het allemaal niet weet dan zul je je toch echt moeten oriėnteren op van alles en nog wat tot je iets vindt dat je de moeite waard lijkt. Maar je zal nooit een enkel ding vinden dat alles ineens geweldig maakt. NOOIT. Dat geldt ook voor vantevoren iets zeker weten(en in principe heel strikt genomen achteraf ook).
Oh ik had het ook niet tegen jou.quote:Op zondag 5 september 2010 21:33 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik hoop dat die aanval echt op mylifeisgrey gericht is en niet op mij. Ik probeer niet over te komen alsof ik niet luister, ik doe echt wel mijn best voor zover dat lukt
Al komt je nickname me wel bekend voor van een stuk ouder topic.
Dat is denk ik omdat je te hogen verwachtingen hebt en the catch te veel idealiseert.quote:Op zondag 5 september 2010 02:14 schreef onlogisch het volgende:
Zonder de OP goed te hebben gelezen, en afgaand op de TT.
Er is zo'n machtige uitspraak die zo fucking hard waar is :
The chase is better than the catch.
So so so true
Ik ervaar dat, met bijna alles.
Als je dat niet meer doet gaat die uitspraak niet op.
Moet te doen zijn.
Wat is jouw definitie van 'de moeite waard'? Dat lijkt me iets wat wel de moeite waard is om over na te denken.quote:Op woensdag 8 september 2010 20:31 schreef benzin het volgende:
En wat als er nou niets is wat echt de moeite nog waard is?
Moet je er per se plezier aan beleven? Moet zoiets vanzelf komen, of kan het ook de moeite waard zijn als het in algemene zin aan je welzijn bijdraagt, maar verder niet (bijzonder) plezierig is?Bovendien vraag ik me af in hoeverre je in staat bent om nu te overzien wat de moeite waard is. Uiteraard heb je je voorkeuren waaruit je kunt proberen af te leiden wat jou nut en plezier gaat verschaffen. Maar je bent niet in staat om de toekomst te voorspellen en daarom kun je nu niet overzien waar jouw keuzes je naartoe leiden. Achteraf kun je wel de rekening opmaken van je keuzes en dan tot de conclusie komen of iets de moeite waard is geweest.
Dat komt dus waarschijnlijk omdat jouw definitie van 'de moeite waard' niet volledig is. Het lijkt me handig als jij je leven zo probeert in te richten dat het leven voor jou gemakkelijker wordt. Dat kun je doen door aan de ene kant dingen te doen die aansluiten bij jouw voorkeuren en talenten (ja, die heb jij zeker ook!quote:Ik zie zelf niet heel goed meer in wat ik wil en moet doen.
), bijvoorbeeld een studie volgen die op zijn minst redelijk overeenkomt met jouw interesses, of activiteiten ondernemen die aansluiten bij je talenten, en aan de andere kant door noodzakelijke dingen te doen: je kamer ruimt zich niet vanzelf op, persoonlijke verzorging kost tijd en de rotvakken die elke opleiding kent leveren niet zonder inspanning studiepunten op. De noodzakelijke dingen doen levert achteraf voldoening op en het scheelt bovendien een hoop stress en kopzorgen. Waarschijnlijk komt het doordat je nog vrij jong bent dat je meent dat het leven een aaneenschakeling van plezier en gelukkige momenten behoort te zijn. Dat is het niet, voor niemand. En geloof alsjeblieft ook niet de mensen en de films die het leven op zo'n manier presenteren. Ook zij worden regelmatig geconfronteerd met de vervelende dingen in het leven, of het nou rotklusjes zijn die moeten gebeuren, verdrietige momenten of simpelweg domme pech. Het verschil zit hem dus niet in het feit dat anderen niet geconfronteerd worden met de minder leuke kanten van het leven, maar juist in de manier waarop zij ermee omgaan. Je minder in de put laten duwen door de minder leuke kanten van het leven en meer voldoening halen uit de leuke kanten van het leven is jouw grootste uitdaging op dit moment!quote:Sowieso, zoals ik alles op dit moment zie is alles wat je met je leven kan doen veel meer werk dan het aan plezier en geluk oplevert.
Zou goed kunnen, de situatie is eigenlijk al een paar jaar bijna hetzelfdequote:Op woensdag 8 september 2010 21:18 schreef -Strawberry- het volgende:
Al komt je nickname me wel bekend voor van een stuk ouder topic.
Het gaat soms wat beter en soms iets slechter en moet zeggen dat er wel een stijgende lijn inzit, maar eigenlijk gaat het al jaren niet zoals het zou moeten. En dat vind ik jammer.[ Bericht 38% gewijzigd door benzin op 12-09-2010 21:59:16 ]
Ik heb niet eerder geantwoord omdat ik dat een hele goede vraag vind en ik er geen passend antwoord op wist. En eigenlijk weet ik dat nog steeds niet goed.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Wat is jouw definitie van 'de moeite waard'? Dat lijkt me iets wat wel de moeite waard is om over na te denken.
Iets wat de moeite waard is moet mij in ieder geval uiteindelijk meer opleveren dan het me kost, of dat nou plezier of iets anders is. Maar ik denk wel dat mijn karakter zo in elkaar steekt dat ik een grote voorkeur heb voor dingen die snel plezier of snel een fijn gevoel opleveren, en niet zozeer voor dingen die op termijn pas iets opleveren. Ik vind het lastig om nu iets te moeten doen wat me moeite kost voor een beloning in de toekomst.
Ik wil gewoon eens meer leuke momenten dan shit-momenten, want het is nu echt zo dat mijn leven bijna geen leuke dingen bevat en heel veel shitdingen. De balans in mijn leven is gewoon compleet één kant op doorgeslagen.
Dat lijkt me ook handig, maar zoals ik alles nu doe wordt het alleen maar steeds ingewikkelder en minder fijn en ik hou veel te weinig tijd over voor de paar kleine dingen waar ik wel nog echt om geef.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Dat komt dus waarschijnlijk omdat jouw definitie van 'de moeite waard' niet volledig is. Het lijkt me handig als jij je leven zo probeert in te richten dat het leven voor jou gemakkelijker wordt.
Ik denk echt niet dat het leven een aaneenschakeling hoort te zijn van plezier en gelukkige momenten. Maar het grootste probleem is dat mijn leven 99,9% uit shitmomenten bestaat en voor 0,1% uit leuke momenten.quote:Op woensdag 8 september 2010 22:54 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk komt het doordat je nog vrij jong bent dat je meent dat het leven een aaneenschakeling van plezier en gelukkige momenten behoort te zijn. Dat is het niet, voor niemand. ..... Het verschil zit hem dus niet in het feit dat anderen niet geconfronteerd worden met de minder leuke kanten van het leven, maar juist in de manier waarop zij ermee omgaan. Je minder in de put laten duwen door de minder leuke kanten van het leven en meer voldoening halen uit de leuke kanten van het leven is jouw grootste uitdaging op dit moment!
Ik ben ervan overtuigd dat ik uit die 0,1% die wel ok is veel te weinig voldoening haal en dat ik mijzelf heel erg in de put laat drukken door shitmomenten. Maar de hele balans is gewoon niet fijn zo. Zoals mijn leven nu is, is het in ieder geval niet al die moeite en ellende waard.
Ik denk dat je het ook moeilijk kunt weten. Dat is een van de punten die ik in mijn vorige post maakte. Je weet namelijk wel ongeveer wat je leuk vindt of waar je (ooit) lol aan hebt beleefd, maar je kunt niet nu inzien of je over een tijdje over dingen die je nu doet zult zeggen dat ze de moeite waard waren. Probeer er wat opener in te staan en voorkom dat je van tevoren dingen afkraakt terwijl je niet eens weet wat het je kan opleveren. Het is te vergelijken met het eten van iets nieuws: eerst proeven, dan pas oordelen.quote:Op zondag 12 september 2010 21:59 schreef benzin het volgende:
Ik heb niet eerder geantwoord omdat ik dat een hele goede vraag vind en ik er geen passend antwoord op wist. En eigenlijk weet ik dat nog steeds niet goed.
Hoe wil je gaan bepalen of iets je meer oplevert dan het kost? Moet er tegenover een uur moeite meer dan een uur plezier staan? Je trapt in dezelfde val: je bent nu al de rekening aan het opmaken, terwijl je dat nu nog niet kan. Bewaar het opmaken van de rekening maar voor als je hoogbejaard bent.quote:Iets wat de moeite waard is moet mij in ieder geval uiteindelijk meer opleveren dan het me kost, of dat nou plezier of iets anders is.
Nu op deze manier de wereld benaderen betekent dat je een utopie nastreeft. Waarschijnlijk komt dat omdat zulk soort dingen je even helpen om het knagende gevoel je in je te vergeten. Op zich is het niet verkeerd om afleiding te zoeken. De boog kan niet altijd gespannen staan en afleiding helpt je om de batterij op te laden. Maar de ene afleiding is de andere niet. Een uurtje sporten is in de regel veel betere afleiding dan een uur tv kijken. Grotere doelen die je nastreeft, zoals het afronden van een opleiding, pak je het best aan door ze in kleine stukjes op te breken. De meeste opleidingen zijn gelukkig opgedeeld in vakken...quote:Maar ik denk wel dat mijn karakter zo in elkaar steekt dat ik een grote voorkeur heb voor dingen die snel plezier of snel een fijn gevoel opleveren, en niet zozeer voor dingen die op termijn pas iets opleveren. Ik vind het lastig om nu iets te moeten doen wat me moeite kost voor een beloning in de toekomst.
Hoog tijd dus om actie te ondernemen! Balans is ontzettend belangrijk in het leven! Toen ik niet lekker in mijn vel zat, ben ik op aanraden van een vriend weer meer gaan sporten. Goed voor de conditie, goed voor de psyche, goed voor de sociale contacten.quote:Ik wil gewoon eens meer leuke momenten dan shit-momenten, want het is nu echt zo dat mijn leven bijna geen leuke dingen bevat en heel veel shitdingen. De balans in mijn leven is gewoon compleet één kant op doorgeslagen.
Waarschijnlijk weet je zelf wel op welke gebieden jij het jezelf makkelijker kunt maken. Misschien stel je een hoop verplichtingen uit. Maak een lijstje en begin dat punt voor punt af te werken. Denk je jezelf in de put? Stop daarmee! In dit topic zijn al verschillende goede suggesties gedaan hoe je daarmee kunt omgaan, onder andere door Cocktailprikker en caroline88.quote:Dat lijkt me ook handig, maar zoals ik alles nu doe wordt het alleen maar steeds ingewikkelder en minder fijn en ik hou veel te weinig tijd over voor de paar kleine dingen waar ik wel nog echt om geef.
Zo'n balans is niet gezond. Als je dit ziet, dan snap je zelf ook wel dat je dit recht moet trekken? Achteraf zul je inzien dat dit de moeite waard is.quote:Ik denk echt niet dat het leven een aaneenschakeling hoort te zijn van plezier en gelukkige momenten. Maar het grootste probleem is dat mijn leven 99,9% uit shitmomenten bestaat en voor 0,1% uit leuke momenten.
Ik ben ervan overtuigd dat ik uit die 0,1% die wel ok is veel te weinig voldoening haal en dat ik mijzelf heel erg in de put laat drukken door shitmomenten. Maar de hele balans is gewoon niet fijn zo. Zoals mijn leven nu is, is het in ieder geval niet al die moeite en ellende waard.
Bedankt voor je opmerkingen
Maar een uur sporten bijvoorbeeld is voor mij moeilijk, zwaar en onaantrekkelijk terwijl dat me meer oplevert dan een uur televisie kijken. Toch zal ik elke keer weer voor televisie kijken kiezen Vind het gewoon zwaar om dingen te doen die nu zwaar zijn en pas ooit iets op zullen leveren.
Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet Het is voor mij heel zwaar om alle verwachtingen van iedereen maar waar te maken en ik kan het op het moment niet echt goed meer aan. Ik wil van mezelf vluchten
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik denk het wel ja. Terwijl ik die dingen doe denk ik even niet naquote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk komt dat omdat zulk soort dingen je even helpen om het knagende gevoel je in je te vergeten. Op zich is het niet verkeerd om afleiding te zoeken. De boog kan niet altijd gespannen staan en afleiding helpt je om de batterij op te laden. Maar de ene afleiding is de andere niet. Een uurtje sporten is in de regel veel betere afleiding dan een uur tv kijken.
Maar een uur sporten bijvoorbeeld is voor mij moeilijk, zwaar en onaantrekkelijk terwijl dat me meer oplevert dan een uur televisie kijken. Toch zal ik elke keer weer voor televisie kijken kiezen Vind het gewoon zwaar om dingen te doen die nu zwaar zijn en pas ooit iets op zullen leveren. Nja, allebei . Ik stel dingen verschrikkelijk uit. Ik heb er weinig zin zin of ik zie er erg tegenop of het kost me veel energie of ik ben bang of ik heb echt het gevoel dat ik het niet meer aan kan. En vaak voel ik me ook gewoon zo rot en zit ik zo in de knoop dat ik moeite heb om veel dingen gedaan te krijgen. Daardoor wil de druk weleens flink opbouwen, een aantal dingen zullen namelijk uiteindelijk toch gedaan moeten worden en er komt altijd weer een periode van een paar weken waarin ik mezelf kapot werk.quote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Waarschijnlijk weet je zelf wel op welke gebieden jij het jezelf makkelijker kunt maken. Misschien stel je een hoop verplichtingen uit. Maak een lijstje en begin dat punt voor punt af te werken. Denk je jezelf in de put? Stop daarmee! In dit topic zijn al verschillende goede suggesties gedaan hoe je daarmee kunt omgaan, onder andere door Cocktailprikker en caroline88.
Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet
Het is voor mij heel zwaar om alle verwachtingen van iedereen maar waar te maken en ik kan het op het moment niet echt goed meer aan. Ik wil van mezelf vluchten Tuurlijk snap ik dat ik dat recht moet trekken, alleen weet niet goed hoe ik dat moet doen. En op zich weet ik een paar dingetjes wel denk ik, maar die doe ik gewoon niet. Omdat het te moeilijk is, of te zwaar, of er te weinig tijd is.quote:Op maandag 13 september 2010 01:09 schreef lyolyrc het volgende:
Zo'n balans is niet gezond. Als je dit ziet, dan snap je zelf ook wel dat je dit recht moet trekken? Achteraf zul je inzien dat dit de moeite waard is.
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik ken overigens iemand die op een gegeven moment zijn hele leven in NL zo zat was, dat hij tegen zijn ouders, familie en vrienden heeft gezegd heel veel van ze te houden, maar dat hij hier weg moest om gelukkig te zijn. Heeft al zijn geld opgenomen, is gaan liften naar Aziė en zit nu heerlijk ontspannend op een eiland in Indonesiė waar hij makkelijk rond kan komen van zijn spaargeld en neemt daar af en toe een baantje aan als hij iets te doen wil hebben.
Nu is 'ie weer happy
Nu is 'ie weer happy
(Y)
Ik droom daar soms weleens over maar zou het nooit doenquote:Op dinsdag 14 september 2010 23:46 schreef chiren het volgende:
Ik ken overigens iemand die op een gegeven moment zijn hele leven in NL zo zat was, dat hij tegen zijn ouders, familie en vrienden heeft gezegd heel veel van ze te houden, maar dat hij hier weg moest om gelukkig te zijn. Heeft al zijn geld opgenomen, is gaan liften naar Aziė en zit nu heerlijk ontspannend op een eiland in Indonesiė waar hij makkelijk rond kan komen van zijn spaargeld en neemt daar af en toe een baantje aan als hij iets te doen wil hebben.
Nu is 'ie weer happy
Vind het echt super knap dat hij het lef en het doorzettingsvermogen heeft om dat te doen
Graag gedaanquote:
Uiteindelijk zul je toch jezelf die schop onder je achterste moeten geven en de discipline moeten opbrengen. Alle mensen in dit topic kunnen je uiteindelijk alleen stimuleren, maar de sleutel tot succes heb jij natuurlijk zelf in handen.quote:Ik denk het wel ja. Terwijl ik die dingen doe denk ik even niet na
Je hoeft natuurlijk ook niet meteen als een bezetene tekeer te gaan. Daarmee loop je alleen maar blessures op en je verrekt de volgende dag van de spierpijn. Dingen die eerder demotiverend dan motiverend werken. Opbouwen is de kunst. Begin desnoods met een keer de straat op en neer rennen.Weet je hoe ontspannend het kan zijn om sommige dingen gewoon te doen in plaats van uit te stellen? Dingen die je moet doen blijven toch aan je geweten knagen, totdat ze gedaan zijn. Ook hier kun je beginnen met de makkelijkere dingen. Die zijn alvast gedaan!quote:Nja, allebei . Ik stel dingen verschrikkelijk uit. Ik heb er weinig zin zin of ik zie er erg tegenop of het kost me veel energie of ik ben bang of ik heb echt het gevoel dat ik het niet meer aan kan. En vaak voel ik me ook gewoon zo rot en zit ik zo in de knoop dat ik moeite heb om veel dingen gedaan te krijgen. Daardoor wil de druk weleens flink opbouwen, een aantal dingen zullen namelijk uiteindelijk toch gedaan moeten worden en er komt altijd weer een periode van een paar weken waarin ik mezelf kapot werk.
Waaraan denk je dan allemaal? Alles wat je tegenzit? Alles wat je nog moet doen? Ben je oplossingen daarvoor aan het bedenken? Ben je aan het dagdromen? Maak je je zorgen? Uiteindelijk kun je jezelf helemaal vastdraaien met al dat denken, het is het spreekwoordelijke zand in je motor. Daarom kreeg je ook de tip om dingen op te schrijven. Het is een soort uitlaatklep voor je gedachten. Je zegeningen tellen is ook zoiets. Je zult je daardoor nooit beroerder gaan voelen, maar dat gebeurt wel als je je maar blijft richten op wat je tegenzit. En of anderen jou kunnen helpen, dat weet je zo niet. Maar stel je eens voor dat ze het wel kunnen...quote:Ik zit nu ook weer in zo'n periode dat alles zich heeft opgebouwd en ik gewoon niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet gaan pakken. Het liefst zou ik alles weggooien en/of verbranden en weglopen.
En ik denk me ook kapot, ben heel erg moe. Maar ik weet eerlijk gezegd niet wat ik precies met de tips van Cocktailprikker en caroline88 moet. Ze bedoelen het heel erg goed en ik denk dat ze heel goed weten waar ze over praten en hoe ik me voel, maar het is voor mij verschrikkelijk moeilijk om die suggesties te implementeren. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om bijna niet te denken. Ik heb er zelfs over zitten denken om een PM naar caroline88 te sturen om te vragen of ze me misschien meer kon helpen met mijn situatie. Ik heb dat niet gedaan omdat ik denk dat zij het antwoord ook niet heeft.
Hebben de mensen echt zoveel verwachtingen, of neem jij aan dat ze die verwachtingen hebben? En hoe aantrekkelijk is het alternatief van wegvluchten? Uiteindelijk doe je het toch niet, zoals je in de andere reactie schrijft en het is ook een gedachte over wat je niet hebt. Daarom is het toch weer enigszins een destructieve gedachte... Overigens herken ik het wel, de oerbossen van Canada leken mij wel een mooie stek.quote:Ik zit flink in de knoop, het liefste zou ik alles verkopen en mijn bankrekening leeghalen en dan gewoon de eerste trein weg uit dit land nemen. En dan ook niemand iets vertellen en hopen dat alles en iedereen me vergeet
Ik geloof serieus dat meerdere mensen die in dit topic gepost hebben ook bereid zijn om je op weg te helpen. Maar hopelijk snap je ook dat wij ook een beetje in het duister tasten. Wat je precies allemaal dwars zit, post je hier niet allemaal (dat hoeft overigens ook niet als je dat niet wil), maar dat betekent ook dat onze adviezen soms nogal abstract zijn. Het biedt jou geen concrete oplossingen, er valt geen stappenplan te geven etc. Terwijl het juist zo belangrijk is dat je progressie gaat boeken, dat geeft vertrouwen, waardoor je nog meer progressie kunt boeken. Dat is de spiraal omhoog. Stilstaan betekent dat je via de spiraal naar beneden glijdt.quote:Tuurlijk snap ik dat ik dat recht moet trekken, alleen weet niet goed hoe ik dat moet doen. En op zich weet ik een paar dingetjes wel denk ik, maar die doe ik gewoon niet. Omdat het te moeilijk is, of te zwaar, of er te weinig tijd is.
Terwijl ik dit nu zit te schrijven bijvoorbeeld doet mijn binnenkant gewoon letterlijk pijn. Ik voel me echt heel erg wanhopig en ik hoop echt dat er nog iet is wat die balans kan rechttrekken, maar echt geloven doe ik niet meer.
Ik weet dat ik uiteindelijk degene ben die het moet gaan doen, maar echt makkelijk is het niet voor me. Toch bedankt voor de suggesties Ik hoop echt dat ik het een beetje toe kan passen.
Ik maak me ook verschrikkelijke zorgen. Over problemen, over alles wat ik nog moet doen (en alleen maar toeneemt) en over hoe ik dat op moet lossen (in mijn hoofd heel ingewikkeld). Als ik daar lang over nadenk dan raak ik helemaal in paniek joh. Dan voel ik me echt wanhopig en dan krijg ik last van mijn lichaam. Met name mijn hoofd, mijn schouders en mijn nek hebben het zwaar te verduren onder mijn gedachten. Ik word er vaak heel erg moe van en het wordt alsmaar groter.
Ik probeer oplossingen te bedenken, maar als ik oplossingen ga bedenken dan bedenk ik ook gelijk welke problemen de eventuele oplossingen weer met zich mee zullen gaan brengen. Vooral als ik de tijd heb (bv in het OV, op de fiets of thuis) dan wordt ik alleen maar somberder en wanhopig van het zoeken naar oplossingen. Zoeken naar oplossingen geeft alleen maar meer problemen. En ik begin er gewoon echt van in paniek te raken.
Ik hoop inderdaad echt dat andere mensen me kunnen helpen. Heb de afgelopen week een paar mensen bewust iets dichterbij laten komen en ik ga volgende week iemand een kans geven. Eigenlijk vind ik het doodeng. Mijn gevoelens en gedachten zijn iets wat ik in het echt niet graag met andere mensen deel.
Daarnaast blaas ik het extra op en heb ik ook hele hoge verwachtingen van mezelf. Ik wil dingen goed doen, waar het kan wil ik dingen perfect doen en ik wil het liefste altijd alles onder controle hebben en daarom zoveel mogelijk zelf doen. Ik doe dat omdat dat is wie ik is. Perfectionistisch zijn en vooral theoretische zaken goed op orde hebben is belangrijk voor me. Dat is wie ik ben. Als ik dat niet meer zou doen dan zou ik niemand meer zijn. Buiten dat laagje, ben ik helemaal niets. Ik wil alleen maar aardig gevonden worden en geliefd worden en eigenlijk ben ik daardoor een soort knisperig bolletje zonder binnenkant geworden.
Tegelijkertijd begin ik te merken dat die handelswijze me ongelukkig maakt. Ik kan de hoge verwachtingen van mezelf en mijn ouders niet meer waarmaken. Doordat het slecht gaat, doordat alles zwaarder wordt en doordat alle eisen steeds hoger worden. Daardoor moet ik ineens heel veel moeite doen voor mijn perfecte neppersoonlijkheid terwijl dat eigenlijk de moeite niet echt waard is. Maar het is alles wat ik heb
Jullie adviezen zijn heel goed bedoeld, maar door mijn gevoel, mijn omgeving en mijn omstandigheden is het voor mij lastig om te veranderen en nieuwe dingen te doen terwijl jullie dat vaak heel nonchalant voorstellen. Het is voor jullie moeilijk om in mijn hoofd te kijken en dat snap ik ook wel Ik zou willen dat ik jullie gewoon een dagje in mijn hoofd kon laten meekijken of ik gerichtere vragen kon beantwoorden om jullie een beter idee te kunnen geven hoe ik in elkaar steek. Toch heel erg bedankt dat jullie allemaal, hoe moeilijk het ook is, heel erg je best voor me doen. Zou willen dat ik wat meer waar kon maken, want jullie steken veel moeite in me en ik bereik er niet zo heel veel mee en dat spijt me heel erg. Het is voor mij oprecht moeilijk om jullie suggesties te implementeren omdat ik moeite met veranderingen heb, maar ook omdat mijn omgeving en mijn omstandigheden me niet echt helpen.
Ik moet nu echt richting bed omdat ik supervroeg weer op moet. Welterusten iedereen en in ieder geval weer heel erg bedankt Hoop echt dat ik hier uit kan gaan komen, met of zonder jullie hulp. (Liever met natuurlijk)
Welterusten
Ik hoop echt dat ik het een beetje toe kan passen. Ja, alles wat me tegenzit, maar ook alles wat me heeft tegengezeten. Ik kan zo uren bezig zijn met het kijken naar foto's uit mijn middelbareschooltijd en dan fantaseren over wat had kunnen zijn als ik niet de fouten had gemaakt die ik heb gemaakt. Ik leef heel erg in het verleden.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Waaraan denk je dan allemaal? Alles wat je tegenzit? Alles wat je nog moet doen? Ben je oplossingen daarvoor aan het bedenken? Ben je aan het dagdromen? Maak je je zorgen? Uiteindelijk kun je jezelf helemaal vastdraaien met al dat denken, het is het spreekwoordelijke zand in je motor. Daarom kreeg je ook de tip om dingen op te schrijven. Het is een soort uitlaatklep voor je gedachten. Je zegeningen tellen is ook zoiets. Je zult je daardoor nooit beroerder gaan voelen, maar dat gebeurt wel als je je maar blijft richten op wat je tegenzit. En of anderen jou kunnen helpen, dat weet je zo niet. Maar stel je eens voor dat ze het wel kunnen...
Ik maak me ook verschrikkelijke zorgen. Over problemen, over alles wat ik nog moet doen (en alleen maar toeneemt) en over hoe ik dat op moet lossen (in mijn hoofd heel ingewikkeld). Als ik daar lang over nadenk dan raak ik helemaal in paniek joh. Dan voel ik me echt wanhopig en dan krijg ik last van mijn lichaam. Met name mijn hoofd, mijn schouders en mijn nek hebben het zwaar te verduren onder mijn gedachten. Ik word er vaak heel erg moe van en het wordt alsmaar groter.
Ik probeer oplossingen te bedenken, maar als ik oplossingen ga bedenken dan bedenk ik ook gelijk welke problemen de eventuele oplossingen weer met zich mee zullen gaan brengen. Vooral als ik de tijd heb (bv in het OV, op de fiets of thuis) dan wordt ik alleen maar somberder en wanhopig van het zoeken naar oplossingen. Zoeken naar oplossingen geeft alleen maar meer problemen. En ik begin er gewoon echt van in paniek te raken.
Ik hoop inderdaad echt dat andere mensen me kunnen helpen. Heb de afgelopen week een paar mensen bewust iets dichterbij laten komen en ik ga volgende week iemand een kans geven. Eigenlijk vind ik het doodeng. Mijn gevoelens en gedachten zijn iets wat ik in het echt niet graag met andere mensen deel.
Deels hebben die mensen die verwachtingen ook wel. Mijn ouders hebben echt behoorlijke verwachtingen van me en ik heb niet het gevoel dat ik die verwachtingen waar kan maken. En dat vind ik rot, want ik wil uiteindelijk gewoon dat mijn ouders trots op me zijn. Ik wil dat mensen trots op me zijn. Maar mijn ouders zijn belangrijk.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Hebben de mensen echt zoveel verwachtingen, of neem jij aan dat ze die verwachtingen hebben? En hoe aantrekkelijk is het alternatief van wegvluchten? Uiteindelijk doe je het toch niet, zoals je in de andere reactie schrijft en het is ook een gedachte over wat je niet hebt. Daarom is het toch weer enigszins een destructieve gedachte... Overigens herken ik het wel, de oerbossen van Canada leken mij wel een mooie stek.
Daarnaast blaas ik het extra op en heb ik ook hele hoge verwachtingen van mezelf. Ik wil dingen goed doen, waar het kan wil ik dingen perfect doen en ik wil het liefste altijd alles onder controle hebben en daarom zoveel mogelijk zelf doen. Ik doe dat omdat dat is wie ik is. Perfectionistisch zijn en vooral theoretische zaken goed op orde hebben is belangrijk voor me. Dat is wie ik ben. Als ik dat niet meer zou doen dan zou ik niemand meer zijn. Buiten dat laagje, ben ik helemaal niets. Ik wil alleen maar aardig gevonden worden en geliefd worden en eigenlijk ben ik daardoor een soort knisperig bolletje zonder binnenkant geworden.
Tegelijkertijd begin ik te merken dat die handelswijze me ongelukkig maakt. Ik kan de hoge verwachtingen van mezelf en mijn ouders niet meer waarmaken. Doordat het slecht gaat, doordat alles zwaarder wordt en doordat alle eisen steeds hoger worden. Daardoor moet ik ineens heel veel moeite doen voor mijn perfecte neppersoonlijkheid terwijl dat eigenlijk de moeite niet echt waard is. Maar het is alles wat ik heb
Ik snap het. Er is over de jaren heen ook heel veel met me gebeurt en ik vertel alles zoals het in me opkomt. Daardoor heb ik heel veel dingen niet verteld denk ik. De zaken die ik censureer zijn daar niets bij. Vind het lastig om alles wat ik heb meegemaakt enzo op een rij te zetten.quote:Op donderdag 16 september 2010 00:36 schreef lyolyrc het volgende:
Ik geloof serieus dat meerdere mensen die in dit topic gepost hebben ook bereid zijn om je op weg te helpen. Maar hopelijk snap je ook dat wij ook een beetje in het duister tasten. Wat je precies allemaal dwars zit, post je hier niet allemaal (dat hoeft overigens ook niet als je dat niet wil), maar dat betekent ook dat onze adviezen soms nogal abstract zijn. Het biedt jou geen concrete oplossingen, er valt geen stappenplan te geven etc. Terwijl het juist zo belangrijk is dat je progressie gaat boeken, dat geeft vertrouwen, waardoor je nog meer progressie kunt boeken. Dat is de spiraal omhoog. Stilstaan betekent dat je via de spiraal naar beneden glijdt.
Jullie adviezen zijn heel goed bedoeld, maar door mijn gevoel, mijn omgeving en mijn omstandigheden is het voor mij lastig om te veranderen en nieuwe dingen te doen terwijl jullie dat vaak heel nonchalant voorstellen. Het is voor jullie moeilijk om in mijn hoofd te kijken en dat snap ik ook wel
Ik zou willen dat ik jullie gewoon een dagje in mijn hoofd kon laten meekijken of ik gerichtere vragen kon beantwoorden om jullie een beter idee te kunnen geven hoe ik in elkaar steek. Toch heel erg bedankt dat jullie allemaal, hoe moeilijk het ook is, heel erg je best voor me doen. Zou willen dat ik wat meer waar kon maken, want jullie steken veel moeite in me en ik bereik er niet zo heel veel mee en dat spijt me heel erg. Het is voor mij oprecht moeilijk om jullie suggesties te implementeren omdat ik moeite met veranderingen heb, maar ook omdat mijn omgeving en mijn omstandigheden me niet echt helpen. Ik moet nu echt richting bed omdat ik supervroeg weer op moet. Welterusten iedereen en in ieder geval weer heel erg bedankt
Hoop echt dat ik hier uit kan gaan komen, met of zonder jullie hulp. (Liever met natuurlijk)Welterusten
Misschien moet je eens wat ''zelfhulp'' boeken gaan lezen, zoals de kracht van het nu of zo... kan je wel mooie inzichten geven waar je uiteindelijk zelf naar moet handelen natuurlijk... Er is hier ook wel een topic over op dit forum... En oja, wij hier willen jou allemaal wel helpen, maar volgens mij kennen de meeste jou niet persoonlijk en dit is ook maar een forum he... Niet het echte leven... praat over je problemen met naasten, een psych... laat het resultaat ook een keer buiten beschouwing, je bent volgens mij nog steeds bezig met je ideaal beeld van hoe je leven moet zijn, en dat is het nu niet, en het lukt je ook niet snel om het zo te krijgen, daar word je ook alleen maar depri van en loop je juist het leven mis. Laat het gaan, het verleden, je zogenaamde toekomst, leef in het nu! Dat is ook het enige wat bestaat, alles is nu. Over het verleden en de toekomst kan je alleen maar nadenken en levert jou op dit moment niet zoveel op. Het nu bepaald je verleden en de toekomst. Wat je nu doet. Niet wat je denkt.
En ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie, ook al een tijdje, en ben er ook nog lang niet.
Vaak negatief en toch nog veel depri momenten, maar het komt wel goed Dit hoort bij het leven, ieder moet zichzelf ontdekken en heeft zijn eigen levensweg... de een gaat het makkelijker af, dan de ander, maar dat is de uitdaging en je kan er veel van leren.
[ Bericht 29% gewijzigd door Stefanovich op 21-09-2010 22:52:47 ]
En ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie, ook al een tijdje, en ben er ook nog lang niet.
Vaak negatief en toch nog veel depri momenten, maar het komt wel goed
Dit hoort bij het leven, ieder moet zichzelf ontdekken en heeft zijn eigen levensweg... de een gaat het makkelijker af, dan de ander, maar dat is de uitdaging en je kan er veel van leren.[ Bericht 29% gewijzigd door Stefanovich op 21-09-2010 22:52:47 ]
Zou willen dat ik wist wat ik kon/moest doen Ik vind het erg rot om niet te weten wat ik moet doen. Ik snap wel dat jullie me dat ook niet kunnen vertellen enzo
Ik vind het erg rot om niet te weten wat ik moet doen. Ik snap wel dat jullie me dat ook niet kunnen vertellen enzo
De kracht van het nu is aardig, maar dat is niet het boek wat ik je nu zou aanraden.
Beter zorgen voor jezelf van Marc Buelens & Ann Vermeiren lijkt me veel nuttiger. Toevallig het laatste zelfhulp boek dat ik zelf heb gelezen.
Benzin, ik ben er weer en natuurlijk mag je me altijd een PM sturen. Ik was je niet aan het negeren hoor.
Maar ik ben zojuist door mijn moeder het huis uit getrapt en ben in mijn nieuwe woonomgeving nog niet helemaal terug online.
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Ik ben nog steeds een gemakzuchtig mens dat liever de leuke dingen doet. Ben de dag gestart met het verder lezen in mijn zeer spannende thriller en internetten. Edoch. Om 13:30 heb ik me van al dit leuks losgerukt en ben naar buiten gegaan om te trainen. Het gras was nat, dat viel tegen maar ik ging pas terug naar huis toen ik mijn zelfgestelde doel bereikt had. En dat voelt behoorlijk goed.
Hiervoor heb ik ook nog wat zitten breien en vandaag ben ik precies halverwege gekomen van de deken die ik aan het maken ben. Ja ik snap dat dat niet jouw ding is en ook nooit zal zijn maar ik heb er lol in. Het wordt een heel erg mooie deken en dat is ook bijzonder praktisch want ik heb hier geen cv en wacht nog op de kachel. Dus "project afmaken" was niet mijn enige motivatie hier hahaha.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
Beter zorgen voor jezelf van Marc Buelens & Ann Vermeiren lijkt me veel nuttiger. Toevallig het laatste zelfhulp boek dat ik zelf heb gelezen.
Benzin, ik ben er weer en natuurlijk mag je me altijd een PM sturen. Ik was je niet aan het negeren hoor.
Maar ik ben zojuist door mijn moeder het huis uit getrapt en ben in mijn nieuwe woonomgeving nog niet helemaal terug online.
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Ik ben nog steeds een gemakzuchtig mens dat liever de leuke dingen doet. Ben de dag gestart met het verder lezen in mijn zeer spannende thriller en internetten. Edoch. Om 13:30 heb ik me van al dit leuks losgerukt en ben naar buiten gegaan om te trainen. Het gras was nat, dat viel tegen maar ik ging pas terug naar huis toen ik mijn zelfgestelde doel bereikt had. En dat voelt behoorlijk goed.
Hiervoor heb ik ook nog wat zitten breien en vandaag ben ik precies halverwege gekomen van de deken die ik aan het maken ben. Ja ik snap dat dat niet jouw ding is en ook nooit zal zijn maar ik heb er lol in. Het wordt een heel erg mooie deken en dat is ook bijzonder praktisch want ik heb hier geen cv en wacht nog op de kachel. Dus "project afmaken" was niet mijn enige motivatie hier hahaha.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
Dankje dat je blijft reageren Waardeer het heel erg.
Wat ik dan niet goed snap is waarom ik die discipline dan gewoon zo slecht kan opbrengen terwijl andere mensen dat beter kunnen? Het kost me echt veel moeite om de juiste dingen te doen.
Ben blij dat je je tarieven nog niet hebt kunnen vaststellen, hoewel ik als het echt werkt meer dan bereid ben tot een bijdrage aan je kas
Ik zal dat gaan proberen
Waardeer het heel erg. Wat ik dan niet goed snap is waarom ik die discipline dan gewoon zo slecht kan opbrengen terwijl andere mensen dat beter kunnen? Het kost me echt veel moeite om de juiste dingen te doen.
Ben blij dat je je tarieven nog niet hebt kunnen vaststellen, hoewel ik als het echt werkt meer dan bereid ben tot een bijdrage aan je kas
Ik zal dat gaan proberen
quote:Op zondag 26 september 2010 15:06 schreef caroline88 het volgende:
Je zei even terug dat het je karakter was dat je zoekt naar plezier. Sorry maar dat is niet jouw karakter. Dat is wat alle mensen zoeken. Instant gratification. Maar zoals Jim Rohn mij leerde. Je hebt altijd de pijn van discipline. Je kunt kiezen tussen de kleine pijn van zelfdiscipline of de grote pijn van gemiste kansen, mislukkingen etc.
Je hebt mazzel. Ik heb mijn cursus Life Coach nog niet bestudeerd, alleen maar in de mappen gestopt. En omdat ik nog wel even in de verhuis-zooi zit, ben ik nog niet aan de pagina waar ik leer hoe ik mijn tarieven moet vaststellen.
Jouw eerste opdracht: pak of koop een schrift. En schrijf daarin elke dag 5 dingen waar je dankbaar voor bent.
En dit is geen optionele keuze. Of je er zin in hebt of niet. Maakt niet uit. Dit moet je vanaf nu elke dag doen.
En je mag het ook vaker dan 1x per dag doen. Maar dat hoeft nog niet. Het is een nieuwe gewoonte en dat kost even tijd om dat je eigen te maken.
Benzin je zit nu al 3 jaar te janken op Fok, beter onderneem je eens actie ipv je overal achter te verschuilen. Of je gaat nog 8 jaar door met nietsdoen. Of 60 jaar, om als bejaarde te concluderen dat er maar één ding mis was aan je leven: je eigen instelling. Nee het leven is soms niet makkelijk, ja er zijn een boel verplichtingen en verwachtingen, maar kerel grow a pair. Zet een plan op papier en hou je daaraan. Stel korte termijndoelen en hįįl die doelen. Niet proberen te halen ("oh oh als dat maar lukt met mijn achtergrond"), maar serieus je leven veranderen. Haal er een tweede persoon bij (desnoods betaalde, professionele hulp) die je controleert en helpt met die doelen.
Ik wil in 2013 niet nog zo'n treurig Benzintopic in R&P tegenkomen. Kom op!
Ik wil in 2013 niet nog zo'n treurig Benzintopic in R&P tegenkomen. Kom op!
3 jaar? Over een maandje is mijn eerste topic 5 jaar oud. Als ik teruglees hoe het toen ging met me en wat ik deed dan was ik ontzettend lomp bezig met alles nog erger maken dan het al was. Toen had ik veel extra schade kunnen voorkomen met wat ik nu weet. Was toen een ontzettende jonkie.
Eigenlijk zijn dingen altijd al kut geweest, maar halverwege 2005 kwam het besef en begon alles uit elkaar te vallen.
Het is niet zo dat ik geen actie probeer te ondernemen, het lukt gewoon niet zoals ik het wil Ben niet bang dat ik over 60 jaar zo terugkijk, omdat ik vrijwel zeker weet dat als het op mijn 25e niet beter is dat ik dan stop. Dan heb ik mijn ellendequotum wel gehaald vind ik zo.
Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat zijn eigen instelling dingen veel erger maakt dan ze al zijn, echter, het is een feit dat er veel shit in mijn gezicht wordt gegooid en verder dingen niet meezitten. Zou een hoop overhebben voor een dag waarop gewoon even alles me meezit.
Zoals je het zegt klinkt het heel simpel, maar daadwerkelijk dingen veranderen is niet zo makkelijk als ik zou willen
Ik hoop ook dat jullie in 2013 van deze topics af zijn, maar ik vrees dat het niet meer beter wordt. Dat is ook wel te zien door het feit dat niemand het meer weet en niet echt meer reageert. Die mensen weten gewoon dat dit een hopeloos geval is. Soms moet je weten wanneer je dingen op moet geven.
Ik ben even niet zo happy.
Eigenlijk zijn dingen altijd al kut geweest, maar halverwege 2005 kwam het besef en begon alles uit elkaar te vallen.
Het is niet zo dat ik geen actie probeer te ondernemen, het lukt gewoon niet zoals ik het wil
Ben niet bang dat ik over 60 jaar zo terugkijk, omdat ik vrijwel zeker weet dat als het op mijn 25e niet beter is dat ik dan stop. Dan heb ik mijn ellendequotum wel gehaald vind ik zo.Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat zijn eigen instelling dingen veel erger maakt dan ze al zijn, echter, het is een feit dat er veel shit in mijn gezicht wordt gegooid en verder dingen niet meezitten. Zou een hoop overhebben voor een dag waarop gewoon even alles me meezit.
Zoals je het zegt klinkt het heel simpel, maar daadwerkelijk dingen veranderen is niet zo makkelijk als ik zou willen
Ik hoop ook dat jullie in 2013 van deze topics af zijn, maar ik vrees dat het niet meer beter wordt. Dat is ook wel te zien door het feit dat niemand het meer weet en niet echt meer reageert. Die mensen weten gewoon dat dit een hopeloos geval is. Soms moet je weten wanneer je dingen op moet geven.
Ik ben even niet zo happy.
quote:Op maandag 27 september 2010 22:14 schreef VonHinten het volgende:
Benzin je zit nu al 3 jaar te janken op Fok, beter onderneem je eens actie ipv je overal achter te verschuilen. Of je gaat nog 8 jaar door met nietsdoen. Of 60 jaar, om als bejaarde te concluderen dat er maar één ding mis was aan je leven: je eigen instelling. Nee het leven is soms niet makkelijk, ja er zijn een boel verplichtingen en verwachtingen, maar kerel grow a pair. Zet een plan op papier en hou je daaraan. Stel korte termijndoelen en hįįl die doelen. Niet proberen te halen ("oh oh als dat maar lukt met mijn achtergrond"), maar serieus je leven veranderen. Haal er een tweede persoon bij (desnoods betaalde, professionele hulp) die je controleert en helpt met die doelen.
Ik wil in 2013 niet nog zo'n treurig Benzintopic in R&P tegenkomen. Kom op!
Niet happy zijn is maar een gevoel, benzin. Ik zeg niet dat het fijn is, daar weet ik echt wel wat van. Maar probeer toch eens blanco - in het nu - naar dat gevoel te kijken en het te doorleven: misschien kom je wel tot de conclusie dat het helemaal niet zo erg is als de diverse gedachten in je hoofd je willen doen blijken.quote:
En als je tot de conclusie komt dat het op het huidige moment meevalt dan is het een stuk minder moeilijk om verbeteringen in je leven tot stand te brengen!
Ik geloof ik gerust dat je hele verbeteringen hebt gemaakt ten opzichte van 5 jaar geleden, maar nu is de juiste tijd er wat aan te gaan doen, nu kun je grote stappen gaan zetten!
Heel graag gedaanquote:Op maandag 27 september 2010 22:01 schreef benzin het volgende:
Dankje dat je blijft reageren
Oh maar het kost mij ook veel moeite om de juiste dingen te doen.quote:Wat ik dan niet goed snap is waarom ik die discipline dan gewoon zo slecht kan opbrengen terwijl andere mensen dat beter kunnen? Het kost me echt veel moeite om de juiste dingen te doen.
Wie heeft er nu zin in .... als er een spannende thriller op je ligt te wachten?
Ok misschien is lezen niet ieders ding maar wel het mijne.
Mijn levensmotto. Iedereen heeft recht op tenminste 1 zwakte
quote:Ben blij dat je je tarieven nog niet hebt kunnen vaststellen, hoewel ik als het echt werkt meer dan bereid ben tot een bijdrage aan je kas
Veel succes!quote:Ik zal dat gaan proberen
Het lijkt misschien een heel klein dingetje maar dat is nu juist de truc. Je moet niet proberen om alles ineens te willen veranderen want niemand kan dat. Maar met kleine stapjes kun je langzaamaan verbeteren in een positieve richting.
En ik ben Ervaringsexpert. Ik heb het zelf nl. ook gedaan. Mijn ervaring is dat ik het in het begin onwijs suf en stom vond en mezelf een waanzinnige muts dat ik het zelfs maar probeerde.
Maar met de loop der tijd werd het steeds leuker en leuker en nu kan ik me niet meer voorstellen hoe negatief en depri ik vroeger was.Let's stay in touch
Waar stop je dan mee als je 25 bent, met leven? Of alleen met zorgen maken over je leven? Daar kan je toch ook nu mee stoppen? Jij bepaalt zelf wat je voelt en denkt..... en dat beinvloed weer je gevoel en je gedrag. Je bent gewoon heel negatief, daar word je ook niet vrolijk van. Je zegt ook dat er tegen 2013 nog steeds zulke topics zullen zijn, wat is dat nou voor een gedachte... heel negatief en onzinnig! Zorg dan dat het niet zo word! Doordat je dat nu al verwacht blijf je in die negatieve cirkel zitten en dan gebeurd het straks ook nog.... je hebt het helemaal zelf in de hand.quote:Op dinsdag 28 september 2010 13:59 schreef benzin het volgende:
3 jaar? Over een maandje is mijn eerste topic 5 jaar oud. Als ik teruglees hoe het toen ging met me en wat ik deed dan was ik ontzettend lomp bezig met alles nog erger maken dan het al was. Toen had ik veel extra schade kunnen voorkomen met wat ik nu weet. Was toen een ontzettende jonkie.
Eigenlijk zijn dingen altijd al kut geweest, maar halverwege 2005 kwam het besef en begon alles uit elkaar te vallen.
Het is niet zo dat ik geen actie probeer te ondernemen, het lukt gewoon niet zoals ik het wil
Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat zijn eigen instelling dingen veel erger maakt dan ze al zijn, echter, het is een feit dat er veel shit in mijn gezicht wordt gegooid en verder dingen niet meezitten. Zou een hoop overhebben voor een dag waarop gewoon even alles me meezit.
Zoals je het zegt klinkt het heel simpel, maar daadwerkelijk dingen veranderen is niet zo makkelijk als ik zou willen
Ik hoop ook dat jullie in 2013 van deze topics af zijn, maar ik vrees dat het niet meer beter wordt. Dat is ook wel te zien door het feit dat niemand het meer weet en niet echt meer reageert. Die mensen weten gewoon dat dit een hopeloos geval is. Soms moet je weten wanneer je dingen op moet geven.
Ik ben even niet zo happy.
[..]
Het lijkt me goed om het nu eens meer te waarderen en de toekomst en het verleden te laten voor wat het is. Ik weet het, dat is niet zo makkelijk, maar als je je aandacht op het nu richt verdwijnen je zorgen echt! Lees eens een zelfhulpboek, bijv. de kracht van het nu, of uit je hoofd in het leven... er zijn er een heleboel, zoek maar eens, maar ga iig bezig, word kritisch naar jezelf en experimenteer met nieuwe ideeen en gedachten... laat je inspireren.
[ Bericht 5% gewijzigd door Stefanovich op 28-09-2010 17:11:42 ]
Ik begin toch te geloven dat antidepressiva een oplossing is. Zodra dat een beetje aanslaat kun je wellicht weer wat helderder naar je eigen situatie kijken. Volgens mij heb jij een chemisch duwtje de goede richting op nodig.
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Benzin kom je binnekort nog eens gezellig langs bij Detroit en mij? Dat was ook wel de moeite waard, je mag ook wel eens de positieve dingen benadrukken die je meemaakt!
En je bent altijd welkom
En je bent altijd welkom
Sure. Echt nogmaals heel erg bedankt. Ga heel erg mijn best doen om iets met je advies te doen.quote:
Met het eerste. Zorgen maken over mijn leven is iets wat ik waarschijnlijk tot het einde zal doen.quote:Op dinsdag 28 september 2010 17:03 schreef Stefanovich het volgende:
Waar stop je dan mee als je 25 bent, met leven? Of alleen met zorgen maken over je leven? Daar kan je toch ook nu mee stoppen? Jij bepaalt zelf wat je voelt en denkt..... en dat beinvloed weer je gevoel en je gedrag.
Het is voor mij niet echt makkelijk om te stoppen met zorgen maken, en dat is best een zware last voor me. Ik heb niet het gevoel dat ik er nu mee kan stoppen. Ik heb sowieso niet het gevoel dat ik controle over mijn leven heb. Mijn leven voelt net als een film en trekt aan me voorbij zonder dat ik echt kan ingrijpen.
Ik vind het juist niet echt fijn om mijn aandacht op het nu te richten, dan moet ik aanzien wat er allemaal niet lekker gaat, wat ik nog allemaal moet doen, wat ik mis etc. Het liefste zou ik de hele dag in een droomwereld leven.
Dus jij hebt het gevoel dat ik mijn eigen situatie niet goed/niet helder zie?quote:Op dinsdag 28 september 2010 17:29 schreef seasushi het volgende:
Ik begin toch te geloven dat antidepressiva een oplossing is. Zodra dat een beetje aanslaat kun je wellicht weer wat helderder naar je eigen situatie kijken. Volgens mij heb jij een chemisch duwtje de goede richting op nodig.
Surequote:Op dinsdag 28 september 2010 19:15 schreef Cassandra87 het volgende:
Benzin kom je binnekort nog eens gezellig langs bij Detroit en mij? Dat was ook wel de moeite waard, je mag ook wel eens de positieve dingen benadrukken die je meemaakt!
En je bent altijd welkom
Dat is waar, het was gezellig om eens wat te doen Ik vergeet de positieve dingen heel makkelijk als ik me rot voel. Thanks!
Ik ben sushi niet, maar ik denk het wel dat dat zo is. Je bent heel negatief over jezelf en je leven. Je beperkt jezelf hier alleen maar mee en eigenlijk schiet je er niks mee op.... Negatief zijn kunnen we allemaal makkelijk zijn, het leven is ook niet makkelijk. Het is aan jou er wat van te maken. Maar goed, dat negatieve zit em in je denken, in dat gepieker.Waar je wel af kan komen, dat moet je gewoon leren.. is wel moeilijk, want je moet een hele omslag maken.quote:Op dinsdag 28 september 2010 21:13 schreef benzin het volgende:
[..]
Sure. Echt nogmaals heel erg bedankt. Ga heel erg mijn best doen om iets met je advies te doen.
[..]
Met het eerste. Zorgen maken over mijn leven is iets wat ik waarschijnlijk tot het einde zal doen.
Het is voor mij niet echt makkelijk om te stoppen met zorgen maken, en dat is best een zware last voor me. Ik heb niet het gevoel dat ik er nu mee kan stoppen. Ik heb sowieso niet het gevoel dat ik controle over mijn leven heb. Mijn leven voelt net als een film en trekt aan me voorbij zonder dat ik echt kan ingrijpen.
Ik vind het juist niet echt fijn om mijn aandacht op het nu te richten, dan moet ik aanzien wat er allemaal niet lekker gaat, wat ik nog allemaal moet doen, wat ik mis etc. Het liefste zou ik de hele dag in een droomwereld leven.
[..]
Dus jij hebt het gevoel dat ik mijn eigen situatie niet goed/niet helder zie?
[..]
Sure
Die negatieve gedachten domineren je leven op dit moment, maar ze zijn niet dé waarheid, het is maar een kant van het verhaal, daarom kijk je ook niet objectief naar je situatie maar juist heel subjectief. Het is ook logisch dat je dan positieve dingen snel vergeet. Positieve dingen vind je meestal niet eens positief meer, kan je nog wel genieten van leuke dingen?
Maar goed, word je niet moe van al dat balen?
Draai de boel gewoon eens op en ga eens genieten van het leven, fuck alles, so what dat jij op dit moment geen echte goede vrienden heb, vertrouw op jezelf en het komt vanzelf wel. Het belangrijkste is ook dat jij je goed voelt, boven alles, dan pas komen vrienden etc.
Je moet niet willen eerst vrienden etc te krijgen om dan pas gelukkig te kunnen zijn, dan maak je het moeilijk( meestal werkt dat niet eens, heb jezelf ook gemerkt trouwens met dat meisje en dat je na seks gelukkig zou zijn) Jij laat je gevoel constant afhangen van zaken buiten jezelf, logisch dat je geen enkel gevoel van controle hebt! Maar dan word je ook nooit ''gelukkig''. Gun jezelf eens een goed gevoel, zonder voorwaarden, je bent het waard en je hebt het in je
En trouwens, wanneer jij alles een beetje loslaat en wat positiever in het leven staat, komt alles juist ook eerder op je af wat je wilt! Wet van aantrekkingskracht....Edit: Veel te lange post dit weer
Hier laat ik het ook bij, doe ermee wat je wilt, er staan ook genoeg adviezen hier in dit topic, it's on you.[ Bericht 3% gewijzigd door Stefanovich op 28-09-2010 22:00:17 ]
Dank je Stefanovitch voor je uitleg wat ik bedoel.
Je zit nu al 5 jaar in dezelfde spiraal. Zoals je het schetst lijkt het op Dystymie. Een soort van milde depressie waarbij alle levensvreugde verdwenen is, maar je nog wel functioneert, www.dysthemie.wikipedia.org
Zonder in diagnoses te vervallen, wat je met deze informatie doet moet je zelf weten, maar in mijn zeer naaste omgeving heb ik dit een aantal keer gezien. En het is zeer moeilijk om hier op eigen kracht uit te komen. Wellicht zou medicatie jou hierbij kunnen helpen. Als dat eenmaal werkt zou je misschien een aantal gesprekken met een professional kunnen overwegen, maar ik begrijp dat je hier nogal afwijzend tegenover staat.
Ik heb ernstige twijfels of je met de positieve feedback die je hier op Fok! al jaren krijgt waarbij overigens zeer zinnige tips staan, en mensen best veel energie in je stoppen, of dat nog voldoende is..
Je zit nu al 5 jaar in dezelfde spiraal. Zoals je het schetst lijkt het op Dystymie. Een soort van milde depressie waarbij alle levensvreugde verdwenen is, maar je nog wel functioneert, www.dysthemie.wikipedia.org
Zonder in diagnoses te vervallen, wat je met deze informatie doet moet je zelf weten, maar in mijn zeer naaste omgeving heb ik dit een aantal keer gezien. En het is zeer moeilijk om hier op eigen kracht uit te komen. Wellicht zou medicatie jou hierbij kunnen helpen. Als dat eenmaal werkt zou je misschien een aantal gesprekken met een professional kunnen overwegen, maar ik begrijp dat je hier nogal afwijzend tegenover staat.
Ik heb ernstige twijfels of je met de positieve feedback die je hier op Fok! al jaren krijgt waarbij overigens zeer zinnige tips staan, en mensen best veel energie in je stoppen, of dat nog voldoende is..
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
En dat is nu precies waarom een Gratitude Journal werkt.quote:Op dinsdag 28 september 2010 21:13 schreef benzin het volgende:
Ik vind het juist niet echt fijn om mijn aandacht op het nu te richten, dan moet ik aanzien wat er allemaal niet lekker gaat, wat ik nog allemaal moet doen, wat ik mis etc. Het liefste zou ik de hele dag in een droomwereld leven.
Het dwingt je om je aandacht te richten op wat WEL goed is aan je leven.
You can do it. Je moet het alleen wel doen.
Ik heb net de eerste gemaakt, zag er eerder heel erg tegenop om dat te doenquote:Op woensdag 29 september 2010 14:13 schreef caroline88 het volgende:
En dat is nu precies waarom een Gratitude Journal werkt.
Het dwingt je om je aandacht te richten op wat WEL goed is aan je leven.
You can do it. Je moet het alleen wel doen.
Het was heel moeilijk eigenlijk, de eerste twee dingen schreef ik heel makkelijk op, maar toen wist ik het echt niet meer. Uiteindelijk heb ik er toch 5 op papier gekregen, alleen is de laatste nogal stom en nietszeggend. Mja, 5 is 5 Ik hoop dat ik het kan aanwennen om dit elke dag te doen en dat ik er dan ook echt iets aan heb uiteindelijk. En ik ben bang dat ik nu alle goede dingen heb opgeschreven en niets meer heb voor morgen. Tja, weet niet goed wat ik ermee aan moet. De symptomen op Wikipedia klinken of ze toepasbaar op mij zouden kunnen zijn denk ik. Maar zelfs als ik dat weet kan ik er niet zo heel veel mee.quote:Op woensdag 29 september 2010 08:25 schreef seasushi het volgende:
Je zit nu al 5 jaar in dezelfde spiraal. Zoals je het schetst lijkt het op Dystymie. Een soort van milde depressie waarbij alle levensvreugde verdwenen is, maar je nog wel functioneert, www.dysthemie.wikipedia.org
Als dat eenmaal werkt zou je misschien een aantal gesprekken met een professional kunnen overwegen, maar ik begrijp dat je hier nogal afwijzend tegenover staat.
Ik heb ernstige twijfels of je met de positieve feedback die je hier op Fok! al jaren krijgt waarbij overigens zeer zinnige tips staan, en mensen best veel energie in je stoppen, of dat nog voldoende is..
Ik sta daar inderdaad heel afwijzend tegenover, ben zo blij dat iemand echt heeft gelezen wat ik schrijf en hoe ik me voel
Ik zie hulp zoeken inderdaad niet echt als een optie. Vind het erg jammer dat je twijfelt of ik het wel kan oplossen, dat is voor mij alleen maar weer een extra bevestiging dat ik dit nooit meer op zal kunnen lossen
Toch bedankt voor je eerlijkheid en het feit dat je duidelijk gelezen hebt en heel veel energie in me steekt Bedankt voor jullie eerlijkheid in elk geval.quote:Op dinsdag 28 september 2010 21:50 schreef Stefanovich het volgende:
Ik ben sushi niet, maar ik denk het wel dat dat zo is.
Zouden jullie me beter kunnen vertellen hoe ik zo'n omslag zou kunnen maken naar positiever denken? Op zich zou daar niets mis mee zijn, maar mijn hersenen zitten volgens mij bijna vastgeroest in één toestand.quote:Op dinsdag 28 september 2010 21:50 schreef Stefanovich het volgende:
Maar goed, dat negatieve zit em in je denken, in dat gepieker.Waar je wel af kan komen, dat moet je gewoon leren.. is wel moeilijk, want je moet een hele omslag maken.
Die negatieve gedachten domineren je leven op dit moment, maar ze zijn niet dé waarheid, het is maar een kant van het verhaal, daarom kijk je ook niet objectief naar je situatie maar juist heel subjectief. Het is ook logisch dat je dan positieve dingen snel vergeet. Positieve dingen vind je meestal niet eens positief meer, kan je nog wel genieten van leuke dingen?
Maar goed, word je niet moe van al dat balen?
Draai de boel gewoon eens op en ga eens genieten van het leven, fuck alles, so what dat jij op dit moment geen echte goede vrienden heb, vertrouw op jezelf en het komt vanzelf wel. Het belangrijkste is ook dat jij je goed voelt, boven alles, dan pas komen vrienden etc.
Je moet niet willen eerst vrienden etc te krijgen om dan pas gelukkig te kunnen zijn, dan maak je het moeilijk( meestal werkt dat niet eens, heb jezelf ook gemerkt trouwens met dat meisje en dat je na seks gelukkig zou zijn) Jij laat je gevoel constant afhangen van zaken buiten jezelf, logisch dat je geen enkel gevoel van controle hebt!
Misschien kijk ik erg subjectief, maar kan me niet voorstellen dat een totale buitenstaander me heel veel positiever zou beoordelen dan ik mezelf beoordeel.
Ik kan heel af en toe nog steeds genieten van positieve momenten, bijvoorbeeld omdat iemand eens naar me luistert of omdat ik even met iemand praat of gewoon eens heel even om iets kan wachten. Zulke momenten heb ik toch een paar keer per maand, soms een paar keer per 2 maanden ofzo
. En ik geniet daar niet zo lang en intens van als ik zou willen, maar het zijn toch de beste momenten in mijn leven en ik leef toch wel op die momenten. Het laatste beetje positiviteit wat ik in mijn leven heb. Zonder zulke momenten was mijn leven 100% waardeloos geweest en was ik er waarschijnlijk niet meer geweest. Tuurlijk wordt ik wel moe van dat balen, heel moe zelfs, maar voor mij is zo'n omslag zo moeilijk. Ben zo druk met wat anderen van me denken en hoe alles nou verder moet en ik leef voortdurend in een negatief gat van hopeloosheid. Ik voel me echt vastgeroest in deze 'state of mind'. Die 'fuck alles'-mentaliteit is iets wat ik altijd al heb willen hebben, maar ik kan het totaal niet. Ik bewonder mensen die dat wel kunnen.
Ik leg inderdaad heel veel verantwoordelijkheid bij dingen buiten me, maar zelf weet ik ook niet zo goed meer wat ik nog moet doen en dan ga je vanzelf hopen dat iemand anders je problemen voor je kan oplossen.
Fantastisch! Benzin, mijn complimenten.quote:Op woensdag 29 september 2010 21:36 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik heb net de eerste gemaakt, zag er eerder heel erg tegenop om dat te doen
Je toont initiatief en je bent "coachable" - dat is heel belangrijk als je iets wilt veranderen. En je bent een doorzetter want je bleef het doen tot je er 5 op papier had.
En waar had ik opgeschreven dat je elke dag 5 nieuwe dingen moet bedenken? Je moet het natuurlijk wel proberen, dat is de lol ervan. Gewoon elke dag steeds weer dezelfde 5 dingen opschrijven dat wordt dood- en doodsaai. Maar ik weet dat ik al verschillende keren heb opgeschreven dat ik dankbaar ben voor mijn gezondheid. Soms komt dat in me op als ik mijn lijstje aan het maken ben. En soms komt het weken achtereen niet op mijn lijstje. En dat maakt niet uit.
De afgelopen paar weken vond ik het best lastig om goede lijstjes te maken. Ik heb een gruwelijke hekel aan verhuizen en in de rommel zitten. Maar vanochtend had ik opeens de geest en ik bleef maar schrijven! In een paar minuutjes had ik er al 7 en toen ben ik maar gestopt. Niet omdat ik er niet meer bedenken kon maar omdat ik nog een aantal andere online dingen wilde afmaken.
Regel 1: maak het jezelf niet te moeilijk.
Regel 2: maar blijf jezelf wel uitdagen om met originele nieuwe dingen te komen.
Regel 3: wees aardig voor jezelf en vier je succes. Zelfs als het "stomme dingen" zijn die je opschrijft. Het is net als leren lopen. Hoe vaak ben je niet gevallen? Heeft iemand de tel bijgehouden? Nee toch zeker. Het is tien keer beter om 5 "stomme" dingen op te schrijven dan om het niet te doen omdat je bang bent dat je niets "cools" kunt verzinnen.
Het wordt echt makkelijker als je het vaker gedaan hebt.
Veel plezier morgen met het maken van je nieuwe lijst!
Dankjequote:Op woensdag 29 september 2010 22:25 schreef caroline88 het volgende:
Fantastisch! Benzin, mijn complimenten.
Je toont initiatief en je bent "coachable" - dat is heel belangrijk als je iets wilt veranderen. En je bent een doorzetter want je bleef het doen tot je er 5 op papier had.
Veel plezier morgen met het maken van je nieuwe lijst!
Het is fijn om eens iemand iets positiefs tegen me te horen zeggen Ik heb er vandaag weer een gemaakt, en het was weer heel erg moeilijk, maar ineens wist ik er een paar en kwam ik tot 6. Ik vind het vooral heel erg moeilijk omdat er allerlei negatieve dingen naar boven komen en geen positieve dingen als ik probeer daarover na te denken. Nja, welterusten
Benzin, ik zit dus eigenlijk zo'n beetje in een zelfde situatie als jij, ik ben ook nog veel te negatief over mijzelf en over mijn leven. Trek mij ook heel veel aan wat anderen van mij denken en ik heb ook zat dagen dat ik het niet meer zie zitten. Ik heb ook wel eens gedachten gehad om er een eind aan te maken, maar ik zou dat nooit kunnen, ik kan mijn naasten dat niet aan doen, ben er te laf voor, en het is eigenlijk ook een beetje zwak. Je geeft gewoon op.quote:Op woensdag 29 september 2010 21:36 schreef benzin het volgende:
[..]
Zouden jullie me beter kunnen vertellen hoe ik zo'n omslag zou kunnen maken naar positiever denken? Op zich zou daar niets mis mee zijn, maar mijn hersenen zitten volgens mij bijna vastgeroest in één toestand.
Misschien kijk ik erg subjectief, maar kan me niet voorstellen dat een totale buitenstaander me heel veel positiever zou beoordelen dan ik mezelf beoordeel.
Ik kan heel af en toe nog steeds genieten van positieve momenten, bijvoorbeeld omdat iemand eens naar me luistert of omdat ik even met iemand praat of gewoon eens heel even om iets kan wachten. Zulke momenten heb ik toch een paar keer per maand, soms een paar keer per 2 maanden ofzo
Tuurlijk wordt ik wel moe van dat balen, heel moe zelfs, maar voor mij is zo'n omslag zo moeilijk. Ben zo druk met wat anderen van me denken en hoe alles nou verder moet en ik leef voortdurend in een negatief gat van hopeloosheid. Ik voel me echt vastgeroest in deze 'state of mind'. Die 'fuck alles'-mentaliteit is iets wat ik altijd al heb willen hebben, maar ik kan het totaal niet. Ik bewonder mensen die dat wel kunnen.
Ik leg inderdaad heel veel verantwoordelijkheid bij dingen buiten me, maar zelf weet ik ook niet zo goed meer wat ik nog moet doen en dan ga je vanzelf hopen dat iemand anders je problemen voor je kan oplossen.
En ik weet dat als je zo denkt dat je niet the big picture ziet, dat het gewoon niet nodig is. Het leven is zo mooi, alleen zie ik, en jij, dat niet vaak genoeg, maar het is het wel. Waarom sta je zo negatief tegenover hulp? Als je er gewoon zelf totaal niet uitkomt, waar je je zeker niet voor hoeft te schamen, moet je het gewoon proberen, daar zijn ze toch ook voor?
Je bent ook nog maar jong, weinig levenservaring, je kent jezelf waarschijnlijk nog helemaal niet goed, moet je zelf nog ontdekken, dus hoe kan je dan ook alles weten? Je neemt je gedachten veel te serieus ook waarschijnlijk. Zoals ik zei, ze zijn niet dé waarheid. Niks is dé waarheid.
Mijn hoogleraar op de uni zegt zelfs dat alles wat hij zegt, sowieso wetenschap, niet dé waarheid is.
Hoe je die omslag kan maken, dat lukt mij ook niet altijd, maar het is gewoon dat je je gedachten loslaat, jezelf gaat observeren, dus je laat je gedachten langskomen en doet er gewoon niks mee.
Ik bedoel, ze brengen je nou niet wat je wilt, alleen maar stress, angst en depressie. Het werkt gewoon niet. Jouw gedachten patronen zijn gewoon door de jaren heen heel negatief geworden, zonde dat je het door hebt denk je altijd negatief. Het zit er gewoon helemaal ingesleten.
Daarom word het ook niet makkelijk om die omslag te maken, het zal je af en toe lukken, maar vaak genoeg ook niet.
Gun jezelf daarin de tijd, ontdek hoe je denkt, wat je ervaart als je anders denkt of helemaal niet denkt en wat dat met je doet....
Er is dus ook nog een deel van jezelf naast je gedachten, naast je gemaakte wereldbeeld/ego, en dat is je authentieke innerlijke zelf, en die moet je weer ontdekken.
Zoals ik al zei, verdiep je eens in die materie, in je psyche... dat topic hier, over de kracht van het nu, lees dat eens door. www.thebecompany.nl vind ik ook een goede site over het weer bewustworden van jezelf. Het zijn geen wetenschappelijke feiten die daarop staan, en de schrijfster is ook geen psycholoog of zo, maar ik vind het wel heel helder allemaal, en ik herken mij ook in wat ze schrijft. Kijk er gewoon eens naar. En daarnaast, praat met mensen, je hoeft het niet allemaal zelf te doen!
Soms kan je dat gewoon niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 02-10-2010 00:36:22 ]
Even een schopje om te kijken of ik er nog iets uit kan halen
Ik heb het al een paar keer in mijn topics wat uitgebreider uitgelegd, maar dit zijn de hoofdlijnen.
De schaamte en de stress die voortkomen uit het toegeven dat ik het niet aankan zijn groot. Daarnaast zou dat mijn ouders heel erg teleurstellen en dat wil ik liever nietquote:Op zaterdag 2 oktober 2010 00:21 schreef Stefanovich het volgende:
Waarom sta je zo negatief tegenover hulp? Als je er gewoon zelf totaal niet uitkomt, waar je je zeker niet voor hoeft te schamen, moet je het gewoon proberen, daar zijn ze toch ook voor?
Ik heb het al een paar keer in mijn topics wat uitgebreider uitgelegd, maar dit zijn de hoofdlijnen. Ik heb alleen niet echt iemand om mee te praten, dus dat is erg lastig, hoe graag ik dat ook zou willenquote:Op zaterdag 2 oktober 2010 00:21 schreef Stefanovich het volgende:
En daarnaast, praat met mensen, je hoeft het niet allemaal zelf te doen!
Soms kan je dat gewoon niet.
Sorry, ik zou niet weten wat jij nog uit dit topic kunt halen. Elk advies, tip of opbeurend woord leg je naast je neer, bestrijd je of geeft tegenargumenten.quote:Op maandag 11 oktober 2010 22:52 schreef benzin het volgende:
Even een schopje om te kijken of ik er nog iets uit kan halen
[..]
Het lijkt of je ergens in wilt blijven hangen.
Het enige schopje is eentje die jij jezelf onder je kont moet geven.
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Beetje late reactie en misschien is het al gezegt, maar als je grootste doel met een meisje sex hebben was dan heb je een kronkel in je hoofd. Vrouwen en/of sex zijn echt niet het belangrijkste in de wereld.
Neem een hond ofzo zodat je buiten de deur komt en gezelligheid hebt.
[ Bericht 19% gewijzigd door dikke_donder op 12-10-2010 09:52:29 ]
Neem een hond ofzo zodat je buiten de deur komt en gezelligheid hebt.
[ Bericht 19% gewijzigd door dikke_donder op 12-10-2010 09:52:29 ]
Sex hebben was niet echt het doel. Meer de liefde, het samen zijn, de oplossing voor alle problemen, geluk etc.quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 09:44 schreef dikke_donder het volgende:
Beetje late reactie en misschien is het al gezegt, maar als je grootste doel met een meisje sex hebben was dan heb je een kronkel in je hoofd. Vrouwen en/of sex zijn echt niet het belangrijkste in de wereld.
Ben er nu weer heel erg over aan het denken enzo. Een vriendin is voor mij denk ik wel een van de belangrijkste dingen in de wereld omdat ze al mijn problemen in een klap op zou kunnen lossen (als het wel zou werken dan): mijn eenzaamheid, gebrek aan liefde, gebrek aan vriendschap, gebrek aan intimiteit, stress etc. Als het zou zou zijn als het in mijn hoofd zit dan zou het perfect zijn en het beste ter wereld zijn. Helaas blijkt dus dat het in de praktijk niet zo goed werkte als ik hoopte. Ik hoop dat als ik er weer een keer een hoop energie in ga steken dat het dan beter zal gaan en wel fijn zal zijn.
Je bent niet echt heel positief. Ik luister wel naar advies en tips, zelfs al hebben jullie niet dat gevoel. Opbeurende woorden heb ik nog niet zo heel veel gezien. Het is niet mijn bedoeling om wat jullie zeggen naast me neer te leggen of te bestrijden. Het spijt me als ik dat doe.quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 08:06 schreef seasushi het volgende:
Sorry, ik zou niet weten wat jij nog uit dit topic kunt halen. Elk advies, tip of opbeurend woord leg je naast je neer, bestrijd je of geeft tegenargumenten.
Het lijkt of je ergens in wilt blijven hangen.
Het enige schopje is eentje die jij jezelf onder je kont moet geven.
Maar jij bent ook niet echt positief Benzin. Opbeurende woorden, wat heb je eraan dan?quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 10:24 schreef benzin het volgende:
[..]
Sex hebben was niet echt het doel. Meer de liefde, het samen zijn, de oplossing voor alle problemen, geluk etc.
Ben er nu weer heel erg over aan het denken enzo. Een vriendin is voor mij denk ik wel een van de belangrijkste dingen in de wereld omdat ze al mijn problemen in een klap op zou kunnen lossen (als het wel zou werken dan): mijn eenzaamheid, gebrek aan liefde, gebrek aan vriendschap, gebrek aan intimiteit, stress etc. Als het zou zou zijn als het in mijn hoofd zit dan zou het perfect zijn en het beste ter wereld zijn. Helaas blijkt dus dat het in de praktijk niet zo goed werkte als ik hoopte. Ik hoop dat als ik er weer een keer een hoop energie in ga steken dat het dan beter zal gaan en wel fijn zal zijn.
[..]
Je bent niet echt heel positief. Ik luister wel naar advies en tips, zelfs al hebben jullie niet dat gevoel. Opbeurende woorden heb ik nog niet zo heel veel gezien. Het is niet mijn bedoeling om wat jullie zeggen naast me neer te leggen of te bestrijden. Het spijt me als ik dat doe.
Of verwacht je medelijden? Alles wat hier aan advies gegeven word is juist opbeurend bedoelt, om JOU te helpen. En het is echt niet zo dat jij echt zielig bent of zo, je komt wel zo over, maar je bent het niet.
Je zit gewoon niet lekker in je vel, psychisch zit het niet lekker, nou daar hebben zat mensen last van.
Echte shit heb jij nog nooit meegemaakt volgens mij. En dat bedoel ik niet lullig, maar ik wil alleen maar aangeven dat jij niet uniek bent daarin. Het leven is voor niemand makkelijk, en als je het relativeert is het zo dat het voor ons hier in ''de westerse wereld'' wel een stuk makkelijker is dan in Afrika of zo, we hebben eigenlijk niet eens recht tot klagen.
Maar goed, waar het op neer komt, jij bent down en legt de verantwoordelijkheid daarvoor buiten jezelf, je hebt immers geen vriendin, intimiteit, vrienden etc, en zo lang je dat niet hebt blijf je depri....
Schiet je niks mee op, je verpest je leven en bereiken wat je zo graag wilt word alleen maar steeds moeilijker en je geduld raakt op en je word alsmaar meer depri. Een vicieuze cirkel is het.
Pak het eens anders aan. Laat het eens gewoon allemaal gaan. Zoals ik al zei, je kan ook gelukkig (lees; je jezelf en je situatie accepteert) zijn zonder al die dingen/wensen te hebben.
En als jij gelukkig bent, valt alles vanzelf op z'n plaats.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 12-10-2010 16:31:12 ]
Ik scroll even terug en zie al snel caroline cassandra en deepchord met opbeurende woorden..... niet selectief lezen he
niet selectief lezen he
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Dat niet alleen. Ik heb zelfs nog een gezellige middag gehad met Benzin én hem uitgenodigd om langs te komen en nóg zie ik tot mijn verbazing staan 'Ik heb alleen niet echt iemand om te praten'quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 18:34 schreef seasushi het volgende:
Ik scroll even terug en zie al snel caroline cassandra en deepchord met opbeurende woorden.....
Benzin, hoe gaat het met je Gratitude Journal? Ik ben er zelf een paar dagen niet toe gekomen omdat ik super druk was en heel weinig geslapen heb. Hoewel ik van slapeloosheid normaal wel lekker creatief word, gaat dat niet op voor mijn Gratitude Journal. Hoewel ik dus wel dankbaar ben, heb een paar fijne ervaringen in mijn zak maar het lukt even niet om het op papier te zetten.
Je zegt dat een vriendin al je problemen oplost. Sorry maar zo werkt het niet.
Zolang jij niet positief over jezelf kunt denken. Als een ander dan iets liefs tegen je zegt, kun je het in je hart niet geloven.
Mijn vriendje zei altijd, Je geluk maak je zelf. En ik dacht dan Ja jij hebt makkelijk praten.
Maar ik weet nu dat hij wel gelijk had. Dankzij deze reis in de tijd weet ik ook weer, hoe lastig het voor jou is om deze uitspraak aan te nemen en toe te passen.
Maar als je er aan blijft werken en er naar blijft zoeken, krijg ook jij die dag dat het kwartje valt.
Je zegt dat een vriendin al je problemen oplost. Sorry maar zo werkt het niet.
Zolang jij niet positief over jezelf kunt denken. Als een ander dan iets liefs tegen je zegt, kun je het in je hart niet geloven.
Mijn vriendje zei altijd, Je geluk maak je zelf. En ik dacht dan Ja jij hebt makkelijk praten.
Maar ik weet nu dat hij wel gelijk had. Dankzij deze reis in de tijd weet ik ook weer, hoe lastig het voor jou is om deze uitspraak aan te nemen en toe te passen.
Maar als je er aan blijft werken en er naar blijft zoeken, krijg ook jij die dag dat het kwartje valt.
Sorry, ik bedoel het niet zoquote:Op dinsdag 12 oktober 2010 18:38 schreef Cassandra87 het volgende:
Dat niet alleen. Ik heb zelfs nog een gezellige middag gehad met Benzin én hem uitgenodigd om langs te komen en nóg zie ik tot mijn verbazing staan 'Ik heb alleen niet echt iemand om te praten'
Het was zeker wel gezellig, maar vooral gewoon gezellig zegmaar. Het was niet diepgaand maar vooral leuk. Pff, hoop dat je dat een beetje snapt. Het is niet zo dat ik het niet waardeer. Sowieso is het niet zo dat ik de positieve dingen in dit topic niet waardeer
Sta er alleen niet zo bij stil soms. Wel goed eigenlijk. Soms voel ik me 's avonds echt shit en sla ik het over, maar heb er al 11 gemaaktquote:Op dinsdag 12 oktober 2010 23:41 schreef caroline88 het volgende:
Benzin, hoe gaat het met je Gratitude Journal?
En het is toch wel leuk om terug te lezen zie ik nu. Had het alleen opgeschreven en er nog niet naar terug gekeken.
Kijk dat maakt het nu echt leuk. Dat je zelf verzint om het terug te lezen ook al was ik vergeten dat erbij te zeggen
.... Overigens is het cliche' wel waar, dat je pas van iemand kunt houden als je eerst van jezelf houdt.
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Ben blij dat je het leuk vindquote:Op woensdag 13 oktober 2010 12:25 schreef caroline88 het volgende:
Kijk dat maakt het nu echt leuk. Dat je zelf verzint om het terug te lezen ook al was ik vergeten dat erbij te zeggen
Doe er best wel mijn best voor [ Bericht 42% gewijzigd door benzin op 15-10-2010 09:04:59 ]
Denk je echt?quote:Op woensdag 13 oktober 2010 12:26 schreef seasushi het volgende:
.... Overigens is het cliche' wel waar, dat je pas van iemand kunt houden als je eerst van jezelf houdt.
Als dat zo is dan is de hamvraag: hoe ga ik van mezelf houden?
Het antwoord op die vraag is in al jouw topics eigenlijk al wel gegeven, alleen in andere woorden. Je denkt toch veel te veel, piekeren, twijfelen over van alles en nog wat... constant oordelen en eigenlijk ben je nooit tevreden met jezelf en met je leven/situatie op dit moment. Het lukt je niet om aan je verwachten/wensen te voldoen dus word je als maar meer depri en radeloos. Stop eens met denken... of anders gezegd, je kan niet eens echt stoppen met denken, maar nu identificeer je jezelf constant met je gedachten, stop dįįr mee...dat is wel lastig.
Als je alleen al naar je topic titel kijkt, grootste doel halen en niet blij zijn. Ten eerste was jouw grootste doel seks hebben met iemand, daarnaast dacht je dat je dan wel heel gelukkig zou worden, maar zo blijkt het leven dus niet te werken... dit is een bewijs van hoe krom je denkt.... ik heb dat ook wel hoor, maar ik merk uit eigen ervaring dat ik vooral down, radeloos ben en heel negatief ben over mijn leven wanneer ik veel nadenk, dan ben ik niet echt bewust aanwezig in het leven NU. Als ik dat allemaal loslaat voel ik me veel beter...dan accepteer je het heden meer en dus jezelf... nouja, dit was wel mijn laatste bijdrage hier Het word tijd voor actie!
Just my 2 cents.....
Als je alleen al naar je topic titel kijkt, grootste doel halen en niet blij zijn. Ten eerste was jouw grootste doel seks hebben met iemand, daarnaast dacht je dat je dan wel heel gelukkig zou worden, maar zo blijkt het leven dus niet te werken... dit is een bewijs van hoe krom je denkt.... ik heb dat ook wel hoor, maar ik merk uit eigen ervaring dat ik vooral down, radeloos ben en heel negatief ben over mijn leven wanneer ik veel nadenk, dan ben ik niet echt bewust aanwezig in het leven NU. Als ik dat allemaal loslaat voel ik me veel beter...dan accepteer je het heden meer en dus jezelf... nouja, dit was wel mijn laatste bijdrage hier
Het word tijd voor actie!Just my 2 cents.....
Als ik zou weten hoe zou ik dat waarschijnlijk meteen doenquote:Op vrijdag 15 oktober 2010 22:10 schreef Stefanovich het volgende:
Het antwoord op die vraag is in al jouw topics eigenlijk al wel gegeven, alleen in andere woorden. Je denkt toch veel te veel, piekeren, twijfelen over van alles en nog wat... constant oordelen en eigenlijk ben je nooit tevreden met jezelf en met je leven/situatie op dit moment. Het lukt je niet om aan je verwachten/wensen te voldoen dus word je als maar meer depri en radeloos. Stop eens met denken... of anders gezegd, je kan niet eens echt stoppen met denken, maar nu identificeer je jezelf constant met je gedachten, stop dįįr mee...
In een woord: Afleiding.
Vervolgens kan ik de TS nog wel adviseren; ga eens de (cor)relatie "je druk maken om situatie #" en "de gewenste situatie #" na.
Vervolgens kan ik de TS nog wel adviseren; ga eens de (cor)relatie "je druk maken om situatie #" en "de gewenste situatie #" na.
Mactastisch!
Verdiep je er eens in. Er zijn wel verschillende zelfhulpboeken waar je zulke inzichten uit kunt halen.quote:Op zaterdag 16 oktober 2010 20:55 schreef benzin het volgende:
[..]
Als ik zou weten hoe zou ik dat waarschijnlijk meteen doen
Bijvoorbeeld het boek uit je hoofd, in het leven. Ik wil niet zeggen dat dat de oplossing voor je probleem is, lezen, maar het kan je wel helpen. Of er over praten met mensen/deskundigen, maar zoals je al aangeeft wil je dat niet echt... maar er zijn dus meerdere mogelijkheden. En de tip hierboven is ook een goede, houd jezelf een spiegel voor bij verschillende situaties. Ontdek je denkpatronen. Maar vergeet nooit dat het je tijd zal kosten, heb geduld, je kan niet in een keer je situatie en je denken veranderen. Kleine stapjes...
Dat doe je niet! Ga daar aan werken, ga hulp zoeken. Maar je blijft bang dat je omgeving dit niet zal accepteren, maar je omgeving zal willen dat jij gelukkig bent, en als je omgeving dat niet wilt, kun je beter uit je omgeving weggaan.quote:Op zaterdag 16 oktober 2010 20:55 schreef benzin het volgende:
[..]
Als ik zou weten hoe zou ik dat waarschijnlijk meteen doen
Je blijft nu vreselijk hangen en doet er bijna niets aan
Inderdaad! Je staat nu al jaren zowat stil Benzin, als je niks doet veranderd er niks. Stilstand is achteruitgang. Dus, zoek wél hulp! Praat er met ouders over... kom op, wat heb je te verliezen? Je leven zuigt nu toch of niet?Je hoeft je totaal niet te schamen of zo... weet je hoeveel mensen er zijn met psychische problemen... de grootste fout die mensen dan vaak maken is dat ze heel lang wachten met hulp zoeken, waardoor het allemaal moeilijker wordt. Ik doe het ook. Maar ik heb er al wel met mijn ouders over gesproken en vrienden, en hier op fok, maar ik voel mij op dit moment best goed(heb nog wel steeds rot momenten), maar wanneer ik weer achteruit ga stap ik zeker naar de psych.quote:Op zondag 17 oktober 2010 07:25 schreef Cassandra87 het volgende:
[..]
Dat doe je niet! Ga daar aan werken, ga hulp zoeken. Maar je blijft bang dat je omgeving dit niet zal accepteren, maar je omgeving zal willen dat jij gelukkig bent, en als je omgeving dat niet wilt, kun je beter uit je omgeving weggaan.
Je blijft nu vreselijk hangen en doet er bijna niets aan
[ Bericht 10% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 13:43:04 ]
Helemaal mee eensquote:Op zondag 17 oktober 2010 13:36 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Inderdaad! Je staat nu al jaren zowat stil Benzin, als je niks doet veranderd er niks. Stilstand is achteruitgang. Dus, zoek wél hulp! Praat er met ouders over... kom op, wat heb je te verliezen? Je leven zuigt nu toch of niet?Je hoeft je totaal niet te schamen of zo... weet je hoeveel mensen er zijn met psychische problemen... de grootste fout die mensen dan vaak maken is dat ze heel lang wachten met hulp zoeken, waardoor het allemaal moeilijker wordt. Ik doe het ook. Maar ik heb er al wel met mijn ouders over gesproken en vrienden, en hier op fok, maar ik voel mij op dit moment best goed(heb nog wel steeds rot momenten), maar wanneer ik weer achteruit ga stap ik zeker naar de psych.
Bovendien vraag ik me af wat er dan zó erg is aan hulp zoeken voor dit probleem dat hij het zijn ouders niet wil aandoen. Hij heeft het toch steeds over dat hij het zijn ouders niet wil aandoen?
Het komt op mij over dat die dan een bepaald beeld van hem hebben wat wel meteen in duigen valt zodra TS met zijn problemen aankomt.
Ja, dat klopt ook wel. Mijn ouders denken dat alles goed gaat en dat ik een goede zoon benquote:Op zondag 17 oktober 2010 13:46 schreef Jumping-Skippy het volgende:
Bovendien vraag ik me af wat er dan zó erg is aan hulp zoeken voor dit probleem dat hij het zijn ouders niet wil aandoen. Hij heeft het toch steeds over dat hij het zijn ouders niet wil aandoen?
Het komt op mij over dat die dan een bepaald beeld van hem hebben wat wel meteen in duigen valt zodra TS met zijn problemen aankomt.
Ik ga ze ongelofelijk teleurstellen als ik dit moet gaan vertellen aan mijn ouders. Daarnaast weet ik zeker dat ze me dan minder zullen gaan waarderen en anders behandelen. En dat wil ik echt net. Ik vrees dat ik liever stilletjes heel veel pijn lijd dan dat ik toe moet geven dat het niet goed gaat. In het beste geval krijg ik dit op een andere manier weer goed. Dat heeft twee goed kanten, ik hoef geen pijn te lijden, maar ik hoef ook niet mijn ouders teleur te stellen. Dan is iedereen blij en dat is eigenlijk het soort oplossingen wat ik uiteindelijk zoek om precies die reden.
Dus het beeld wat jou ouders van jou hebben als 'de ideale zoon' valt dan in duigen en daar ben jij bang voor.quote:Op zondag 17 oktober 2010 14:04 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja, dat klopt ook wel. Mijn ouders denken dat alles goed gaat en dat ik een goede zoon ben
In het beste geval krijg ik dit op een andere manier weer goed. Dat heeft twee goed kanten, ik hoef geen pijn te lijden, maar ik hoef ook niet mijn ouders teleur te stellen. Dan is iedereen blij en dat is eigenlijk het soort oplossingen wat ik uiteindelijk zoek om precies die reden.
Waarom zouden ze teleurgesteld zijn als jij problemen blijkt te hebben? Hoe weet je dat zo zeker? Ben je dan ineens geen goede zoon meer?
Ik mag toch hopen dat je ouders je niet zouden afrekenen op het feit dat jij problemen hebt.
Je leeft dus eigenlijk voor hen (je probeert krampachtig een imago in stand te houden) in plaats van voor jezelf.
Ik wil hier best over praten, maar wat je wel moet beseffen is dat dit in meerdere topics al aan de orde is gekomen en tot nu toe niemand de angst heeft kunnen wegnemen om hulp te zoeken en ik verwacht dus niet echt dat iemand dat nog kan. Je bedoelt het heel goed en ben blij met de goede intenties, maar ik ben bang dat je je tijd aan het verdoen bent.
Waarom weet ik dat zo zeker? Ik weet dat zo zeker door dingen die zijn gebeurd in mijn basisschooltijd. Ze waren erg teleurgesteld in me en vonden het vervelend dat hulp voor mij ze geld kostte. Op de middelbare school leek het eerst een stuk beter te gaan omdat, hoe eenzaam ik ook was, ik in ieder geval niet meer gepest werd. Door mijn schoolprestaties en mijn gedrag waren ze trotser op me dan ooit en ik heb dat in stand gehouden. Zelfs toen het slechter ging en alles in elkaar stortte tijdens mijn derde jaar ben ik blijven doen of alles goed ging. Ik doe al jaren net alsof ik vrienden heb. Op deze manier zijn ze trots op me.
Op de momenten dat ik (onder dwang) fouten aan mijn ouders moest toegeven kon ik merken dat ik ze heel erg teleurstelde en ze me op die vakken veel meer in de gaten gingen houden en zich meer met me gingen bemoeien. Ik vond dat verschrikkelijk. Als ik nu moet gaan toegeven dat ik al die jaren net alsof heb gedaan dan gaat er waarschijnlijk hetzelfde gebeuren maar een factor 100000 erger. Ik wil ze gewoon trots houden en laten zien dat ik sterk ben
Het net doen alsof is gewoon verschrikkelijk vermoeiend. Net doen alsof ik een paar vrienden heb en of alles altijd goed gaat is onbeschrijfelijk zwaar. Maar uiteindelijk is die leugen mooi voor ze. De benzin die zij zien is fantastisch en iemand om trots op te zijn. En daar doe ik alles voor.
Ik leef inderdaad voor anderen en net voor mezelf. Al jaren niet meer. Ik ben al jaren bezig om mijn ouders, maar ook alle andere belangrijke mensen (leraren, werkgevers, andere mensen tegen wie ik heel erg opkijk) tevreden en trots te maken en te houden. Ik wil gewoon gewaardeerd worden.
Ik heb, vooral de laatste 2 jaar, heel erg het gevoel dat ik niet meer leef en de controle kwijt ben. Ik ben zo druk bezig andere mensen tevreden en blij te houden dat ik mezelf gewoon kwijtgeraakt ben. Voorbeeld: Ik heb mijn opleiding gekozen gebaseerd op wat iedereen vanzelfsprekend vond dat ik zou doen en ik heb er eigenlijk helemaal geen plezier meer in. Eigenlijk is bijna elke keuze die ik maak een keuze die voortkomt uit wat andere mensen me adviseren of wat andere mensen willen dat ik doe. Alleen de hele kleine beslissingen (koffie kopen, bepalen wat ik lees, bepalen wat ik kijk etc) zijn dingen waar ik echt het gevoel van controle over heb.
5 jaar geleden viel alles uit elkaar en sindsdien heb ik het gevoel dat ik de controle kwijt ben. Als mijn plaats zou worden ingenomen door een emotieloze en willoze robot die verder kan wat ik kan dan zou niemand dat door hebben. Als die robot gewoon zou doen wat anderen willen dat hij doet en net doet of hij zich prima voelt dan zou alles hetzelfde zijn. Hoe meer ik erover nadenk nu ik dit schrijf begin ik het gevoel te krijgen dat ik weleens een willoze robot zou kunnen zijn die niet doorheeft dat hij dat is. Helaas ontbreekt de emotieloosheid. Het leven zou fijn zijn zonder emoties denk ik, gewoon pragmatisch alles doen wat ik moet doen zonder pijn en dan zachtjes doodgaan als mijn tijd erop zit.
Ik ben voortdurend bezig met anderen. Wat ze denken, wat ze willen. Ik maak het ze gemakkelijk, doe wat ze willen. Op mijn studie en mijn werk zorg ik ervoor dat ik alles 100% goed doe. Als ik met anderen samenwerk aan een project dan zorg ik ervoor dat ik niet alleen mijn werk doe, maar ook het werk van de mensen met wie ik samenwerk. Ik bereid dat voor en houd het achter de hand voor het geval die mensen hun afspraken niet nakomen of slecht werk leveren. Nu ik dit zo opschrijf besef ik hoe belachelijk dat eigenlijk is. Ik wil altijd alles 100% goed doen omdat ik dan even een paar minuten het gevoel kan hebben dat iemand me even waardeert. Dat iemand even tevreden is over wat ik doe. Dan is dat weer weg en werk ik me weer verrot tot de volgende 'high'. Het grappige is nog wel dat ik 90% van de tijd alles zit uit te stellen door de stress en dan even op het laatste moment het werk van meerdere mensen ga zitten doen in de kortst mogelijke tijd. Nu mijn studie toch wel zwaar begint te worden wordt het erg moeilijk om het werk van meerdere personen tegelijk te doen. Dat gaat gewoonweg niet echt meer. Sowieso begint de stress en de emotionele pijn invloed te hebben op mijn lichaam. In alles wat ik doe, zeker in combinatie met anderen, zorg ik ervoor dat ik altijd de zwakke schakels kan vervangen en alles 100% onder controle kan houden. Maar eigenlijk kan ik dat niet volhouden. Op mijn werk moet ik steeds meer beslissingen uit handen geven en ik houd het niet vol om alles te doen zoals anderen dat willen. Door alle stress en emoties begin ik heel erg uitgeput te raken. Ik slaap slecht en begin steeds meer lichamelijke klachten te krijgen. RSI-achtige klachten, pijnlijke ledematen, vermoeide ledematen, pijn, hoofdpijn etc. Ik ben bang dat dat uiteindelijk de zwakste schakel gaat zijn. Geestelijk is net doen alsof al heel erg zwaar, maar eigenlijk is dat, ondanks de pijn, toch wel vol te houden. Het moet wel, want het is het enige dat ik kan doen, de enige optie die ik heb. Ik weet vrijwel zeker dat ik zal blijven doen alsof alles prima is tot mijn lichaam erbij neervalt.
Daar ben ik heel erg bang voor. Deels omdat ik weet dat dat ze heel veel pijn zal doen omdat ze zullen denken tekort geschoten te zijn. Aan de andere kant weet ik ook dat als dat beeld in duigen valt ze me anders zullen gaan behandelen. Ik denk ook dat ze minder trots op me zullen zijn. De laatste twee dingen vind ik misschien nog wel erger dan de eerste. Eigenlijk zijn de laatste twee puur zelfbescherming en egoļsme en is het feit dat ik ze pijn bespaar door niets te zeggen een positief gevolg.quote:Op zondag 17 oktober 2010 14:23 schreef Jumping-Skippy het volgende:
Dus het beeld wat jou ouders van jou hebben als 'de ideale zoon' valt dan in duigen en daar ben jij bang voor.
Waarom zouden ze teleurgesteld zijn als jij problemen blijkt te hebben? Hoe weet je dat zo zeker?
Als je dit zo doorzet leef je dus eigenlijk voor hen (je probeert krampachtig een imago in stand te houden) in plaats van voor jezelf.
Waarom weet ik dat zo zeker? Ik weet dat zo zeker door dingen die zijn gebeurd in mijn basisschooltijd. Ze waren erg teleurgesteld in me en vonden het vervelend dat hulp voor mij ze geld kostte. Op de middelbare school leek het eerst een stuk beter te gaan omdat, hoe eenzaam ik ook was, ik in ieder geval niet meer gepest werd. Door mijn schoolprestaties en mijn gedrag waren ze trotser op me dan ooit en ik heb dat in stand gehouden. Zelfs toen het slechter ging en alles in elkaar stortte tijdens mijn derde jaar ben ik blijven doen of alles goed ging. Ik doe al jaren net alsof ik vrienden heb. Op deze manier zijn ze trots op me.
Op de momenten dat ik (onder dwang) fouten aan mijn ouders moest toegeven kon ik merken dat ik ze heel erg teleurstelde en ze me op die vakken veel meer in de gaten gingen houden en zich meer met me gingen bemoeien. Ik vond dat verschrikkelijk. Als ik nu moet gaan toegeven dat ik al die jaren net alsof heb gedaan dan gaat er waarschijnlijk hetzelfde gebeuren maar een factor 100000 erger. Ik wil ze gewoon trots houden en laten zien dat ik sterk ben
Het net doen alsof is gewoon verschrikkelijk vermoeiend. Net doen alsof ik een paar vrienden heb en of alles altijd goed gaat is onbeschrijfelijk zwaar. Maar uiteindelijk is die leugen mooi voor ze. De benzin die zij zien is fantastisch en iemand om trots op te zijn. En daar doe ik alles voor.
Ik leef inderdaad voor anderen en net voor mezelf. Al jaren niet meer. Ik ben al jaren bezig om mijn ouders, maar ook alle andere belangrijke mensen (leraren, werkgevers, andere mensen tegen wie ik heel erg opkijk) tevreden en trots te maken en te houden. Ik wil gewoon gewaardeerd worden.
Ik heb, vooral de laatste 2 jaar, heel erg het gevoel dat ik niet meer leef en de controle kwijt ben. Ik ben zo druk bezig andere mensen tevreden en blij te houden dat ik mezelf gewoon kwijtgeraakt ben. Voorbeeld: Ik heb mijn opleiding gekozen gebaseerd op wat iedereen vanzelfsprekend vond dat ik zou doen en ik heb er eigenlijk helemaal geen plezier meer in. Eigenlijk is bijna elke keuze die ik maak een keuze die voortkomt uit wat andere mensen me adviseren of wat andere mensen willen dat ik doe. Alleen de hele kleine beslissingen (koffie kopen, bepalen wat ik lees, bepalen wat ik kijk etc) zijn dingen waar ik echt het gevoel van controle over heb.
5 jaar geleden viel alles uit elkaar en sindsdien heb ik het gevoel dat ik de controle kwijt ben. Als mijn plaats zou worden ingenomen door een emotieloze en willoze robot die verder kan wat ik kan dan zou niemand dat door hebben. Als die robot gewoon zou doen wat anderen willen dat hij doet en net doet of hij zich prima voelt dan zou alles hetzelfde zijn. Hoe meer ik erover nadenk nu ik dit schrijf begin ik het gevoel te krijgen dat ik weleens een willoze robot zou kunnen zijn die niet doorheeft dat hij dat is. Helaas ontbreekt de emotieloosheid. Het leven zou fijn zijn zonder emoties denk ik, gewoon pragmatisch alles doen wat ik moet doen zonder pijn en dan zachtjes doodgaan als mijn tijd erop zit.
Ik ben voortdurend bezig met anderen. Wat ze denken, wat ze willen. Ik maak het ze gemakkelijk, doe wat ze willen. Op mijn studie en mijn werk zorg ik ervoor dat ik alles 100% goed doe. Als ik met anderen samenwerk aan een project dan zorg ik ervoor dat ik niet alleen mijn werk doe, maar ook het werk van de mensen met wie ik samenwerk. Ik bereid dat voor en houd het achter de hand voor het geval die mensen hun afspraken niet nakomen of slecht werk leveren. Nu ik dit zo opschrijf besef ik hoe belachelijk dat eigenlijk is. Ik wil altijd alles 100% goed doen omdat ik dan even een paar minuten het gevoel kan hebben dat iemand me even waardeert. Dat iemand even tevreden is over wat ik doe. Dan is dat weer weg en werk ik me weer verrot tot de volgende 'high'. Het grappige is nog wel dat ik 90% van de tijd alles zit uit te stellen door de stress en dan even op het laatste moment het werk van meerdere mensen ga zitten doen in de kortst mogelijke tijd. Nu mijn studie toch wel zwaar begint te worden wordt het erg moeilijk om het werk van meerdere personen tegelijk te doen. Dat gaat gewoonweg niet echt meer. Sowieso begint de stress en de emotionele pijn invloed te hebben op mijn lichaam. In alles wat ik doe, zeker in combinatie met anderen, zorg ik ervoor dat ik altijd de zwakke schakels kan vervangen en alles 100% onder controle kan houden. Maar eigenlijk kan ik dat niet volhouden. Op mijn werk moet ik steeds meer beslissingen uit handen geven en ik houd het niet vol om alles te doen zoals anderen dat willen. Door alle stress en emoties begin ik heel erg uitgeput te raken. Ik slaap slecht en begin steeds meer lichamelijke klachten te krijgen. RSI-achtige klachten, pijnlijke ledematen, vermoeide ledematen, pijn, hoofdpijn etc. Ik ben bang dat dat uiteindelijk de zwakste schakel gaat zijn. Geestelijk is net doen alsof al heel erg zwaar, maar eigenlijk is dat, ondanks de pijn, toch wel vol te houden. Het moet wel, want het is het enige dat ik kan doen, de enige optie die ik heb. Ik weet vrijwel zeker dat ik zal blijven doen alsof alles prima is tot mijn lichaam erbij neervalt.
Ik vind opmerkelijk dat je ouders blijkbaar meteen zouden denken tekortgeschoten te zijn omdat jij problemen hebt. Sommige problemen die je kind heeft kun je als ouders zijnde niets aan doen.quote:Op zondag 17 oktober 2010 15:07 schreef benzin het volgende:
Ik wil hier best over praten, maar wat je wel moet beseffen is dat dit in meerdere topics al aan de orde is gekomen en tot nu toe niemand de angst heeft kunnen wegnemen om hulp te zoeken en ik verwacht dus niet echt dat iemand dat nog kan. Je bedoelt het heel goed en ben blij met de goede intenties, maar ik ben bang dat je je tijd aan het verdoen bent.
[..]
Daar ben ik heel erg bang voor. Deels omdat ik weet dat dat ze heel veel pijn zal doen omdat ze zullen denken tekort geschoten te zijn. Aan de andere kant weet ik ook dat als dat beeld in duigen valt ze me anders zullen gaan behandelen. Ik denk ook dat ze minder trots op me zullen zijn. De laatste twee dingen vind ik misschien nog wel erger dan de eerste. Eigenlijk zijn de laatste twee puur zelfbescherming en egoļsme en is het feit dat ik ze pijn bespaar door niets te zeggen een positief gevolg.
Waarom weet ik dat zo zeker? Ik weet dat zo zeker door dingen die zijn gebeurd in mijn basisschooltijd. Ze waren erg teleurgesteld in me en vonden het vervelend dat hulp voor mij ze geld kostte. Op de middelbare school leek het eerst een stuk beter te gaan omdat, hoe eenzaam ik ook was, ik in ieder geval niet meer gepest werd. Door mijn schoolprestaties en mijn gedrag waren ze trotser op me dan ooit en ik heb dat in stand gehouden. Zelfs toen het slechter ging en alles in elkaar stortte tijdens mijn derde jaar ben ik blijven doen of alles goed ging. Ik doe al jaren net alsof ik vrienden heb. Op deze manier zijn ze trots op me.
Op de momenten dat ik (onder dwang) fouten aan mijn ouders moest toegeven kon ik merken dat ik ze heel erg teleurstelde en ze me op die vakken veel meer in de gaten gingen houden en zich meer met me gingen bemoeien. Ik vond dat verschrikkelijk. Als ik nu moet gaan toegeven dat ik al die jaren net alsof heb gedaan dan gaat er waarschijnlijk hetzelfde gebeuren maar een factor 100000 erger. Ik wil ze gewoon trots houden en laten zien dat ik sterk ben
Het net doen alsof is gewoon verschrikkelijk vermoeiend. Net doen alsof ik een paar vrienden heb en of alles altijd goed gaat is onbeschrijfelijk zwaar. Maar uiteindelijk is die leugen mooi voor ze. De benzin die zij zien is fantastisch en iemand om trots op te zijn. En daar doe ik alles voor.
Ik leef inderdaad voor anderen en net voor mezelf. Al jaren niet meer. Ik ben al jaren bezig om mijn ouders, maar ook alle andere belangrijke mensen (leraren, werkgevers, andere mensen tegen wie ik heel erg opkijk) tevreden en trots te maken en te houden. Ik wil gewoon gewaardeerd worden.
Ik heb, vooral de laatste 2 jaar, heel erg het gevoel dat ik niet meer leef en de controle kwijt ben. Ik ben zo druk bezig andere mensen tevreden en blij te houden dat ik mezelf gewoon kwijtgeraakt ben. Voorbeeld: Ik heb mijn opleiding gekozen gebaseerd op wat iedereen vanzelfsprekend vond dat ik zou doen en ik heb er eigenlijk helemaal geen plezier meer in. Eigenlijk is bijna elke keuze die ik maak een keuze die voortkomt uit wat andere mensen me adviseren of wat andere mensen willen dat ik doe. Alleen de hele kleine beslissingen (koffie kopen, bepalen wat ik lees, bepalen wat ik kijk etc) zijn dingen waar ik echt het gevoel van controle over heb.
5 jaar geleden viel alles uit elkaar en sindsdien heb ik het gevoel dat ik de controle kwijt ben. Als mijn plaats zou worden ingenomen door een emotieloze en willoze robot die verder kan wat ik kan dan zou niemand dat door hebben. Als die robot gewoon zou doen wat anderen willen dat hij doet en net doet of hij zich prima voelt dan zou alles hetzelfde zijn. Hoe meer ik erover nadenk nu ik dit schrijf begin ik het gevoel te krijgen dat ik weleens een willoze robot zou kunnen zijn die niet doorheeft dat hij dat is. Helaas ontbreekt de emotieloosheid. Het leven zou fijn zijn zonder emoties denk ik, gewoon pragmatisch alles doen wat ik moet doen zonder pijn en dan zachtjes doodgaan als mijn tijd erop zit.
Ik ben voortdurend bezig met anderen. Wat ze denken, wat ze willen. Ik maak het ze gemakkelijk, doe wat ze willen. Op mijn studie en mijn werk zorg ik ervoor dat ik alles 100% goed doe. Als ik met anderen samenwerk aan een project dan zorg ik ervoor dat ik niet alleen mijn werk doe, maar ook het werk van de mensen met wie ik samenwerk. Ik bereid dat voor en houd het achter de hand voor het geval die mensen hun afspraken niet nakomen of slecht werk leveren. Nu ik dit zo opschrijf besef ik hoe belachelijk dat eigenlijk is. Ik wil altijd alles 100% goed doen omdat ik dan even een paar minuten het gevoel kan hebben dat iemand me even waardeert. Dat iemand even tevreden is over wat ik doe. Dan is dat weer weg en werk ik me weer verrot tot de volgende 'high'. Het grappige is nog wel dat ik 90% van de tijd alles zit uit te stellen door de stress en dan even op het laatste moment het werk van meerdere mensen ga zitten doen in de kortst mogelijke tijd. Nu mijn studie toch wel zwaar begint te worden wordt het erg moeilijk om het werk van meerdere personen tegelijk te doen. Dat gaat gewoonweg niet echt meer. Sowieso begint de stress en de emotionele pijn invloed te hebben op mijn lichaam. In alles wat ik doe, zeker in combinatie met anderen, zorg ik ervoor dat ik altijd de zwakke schakels kan vervangen en alles 100% onder controle kan houden. Maar eigenlijk kan ik dat niet volhouden. Op mijn werk moet ik steeds meer beslissingen uit handen geven en ik houd het niet vol om alles te doen zoals anderen dat willen. Door alle stress en emoties begin ik heel erg uitgeput te raken. Ik slaap slecht en begin steeds meer lichamelijke klachten te krijgen. RSI-achtige klachten, pijnlijke ledematen, vermoeide ledematen, pijn, hoofdpijn etc. Ik ben bang dat dat uiteindelijk de zwakste schakel gaat zijn. Geestelijk is net doen alsof al heel erg zwaar, maar eigenlijk is dat, ondanks de pijn, toch wel vol te houden. Het moet wel, want het is het enige dat ik kan doen, de enige optie die ik heb. Ik weet vrijwel zeker dat ik zal blijven doen alsof alles prima is tot mijn lichaam erbij neervalt.
Verder weet ik inderdaad niet wat ik er nog meer over kan zeggen
Je maakt constant denkfouten benzin. Je ouders willen dat jij gelukkig bent, lijkt me. Dat ben je nu niet en het lukt je niet wat aan je situatie te doen. Wat je nu doet, al een lange tijd, dus veel op Fok posten en blijven piekeren en zo schiet je niks mee op.
Je zegt dat je het op een andere manier weer ''goed'' wil krijgen, maar dat lukt je juist niet omdat je zo vast zit. Hulp kan je daar juist mee helpen. Wij op fok kunnen je inzichten geven, maar wij zijn hier geen psychologen, en kunnen jou niet echt helpen.
Die illusie moet je ook uit je hoofd zetten. Maar goed, het lijkt mij dat je ouders liever hebben dat gelukkig bent, en dus eerlijk bent. Want denk je werkelijk dat ze dit liever hebben, dat ze denken dat jij gelukkig bent maar je over 5 jaar van de brug springt? Dat heb je zelf hier gezegd namelijk dat als je situatie dan nog zo is, je liever dood bent. Dan doe je je ouders pas wat aan!
Dan zullen ze zich altijd afvragen waarom en wat hebben we fout gedaan, waarom hebben we niks gemerkt, is het onze schuld... allemaal vragen die ze het hun leven lang achterna zullen zitten. Plus daarbij nog het gemis van dat jij er niet meer bent. Jij denkt ook dat het een zwakte is dat jij je zo voelt, je in die situatie zit en er niet uit komt, maar dat is niet zo.
Psychische problemen zijn gewoon heel kut. Maar het is ook zo dat er tegenwoordig nog een hele taboe rust op het tonen van je emoties, je gevoelens, je zwak opstellen, waardoor iedereen ook alles opkropt met alle nare gevolgen van dien, soms zelfs zelfmoord.
[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 16:50:30 ]
Je zegt dat je het op een andere manier weer ''goed'' wil krijgen, maar dat lukt je juist niet omdat je zo vast zit. Hulp kan je daar juist mee helpen. Wij op fok kunnen je inzichten geven, maar wij zijn hier geen psychologen, en kunnen jou niet echt helpen.
Die illusie moet je ook uit je hoofd zetten. Maar goed, het lijkt mij dat je ouders liever hebben dat gelukkig bent, en dus eerlijk bent. Want denk je werkelijk dat ze dit liever hebben, dat ze denken dat jij gelukkig bent maar je over 5 jaar van de brug springt? Dat heb je zelf hier gezegd namelijk dat als je situatie dan nog zo is, je liever dood bent. Dan doe je je ouders pas wat aan!
Dan zullen ze zich altijd afvragen waarom en wat hebben we fout gedaan, waarom hebben we niks gemerkt, is het onze schuld... allemaal vragen die ze het hun leven lang achterna zullen zitten. Plus daarbij nog het gemis van dat jij er niet meer bent. Jij denkt ook dat het een zwakte is dat jij je zo voelt, je in die situatie zit en er niet uit komt, maar dat is niet zo.
Psychische problemen zijn gewoon heel kut. Maar het is ook zo dat er tegenwoordig nog een hele taboe rust op het tonen van je emoties, je gevoelens, je zwak opstellen, waardoor iedereen ook alles opkropt met alle nare gevolgen van dien, soms zelfs zelfmoord.
[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 16:50:30 ]
Ik heb het idee dat Benzin wel erg graag de 'gewenste situatie #' wilt behalen en deze van ons in een stappenplan verwacht. Het probleem is echter niet de stappenplan of wat dan ook maar het probleem ligt bij benzin zelf en het onnodige piekeren (mijn post hierboven is dan niet zo simpel voor TS dan op het eerste gezicht alleen maar lijkt..)
Denk eens na benzin, hoeveel heb je nu bereikt met alleen maar piekeren over de situatie?
Een beter leven begint bij .... , en doe er wat mee!
Denk eens na benzin, hoeveel heb je nu bereikt met alleen maar piekeren over de situatie?
Een beter leven begint bij .... , en doe er wat mee!
Mactastisch!
Dat klopt wel een beetje. Ik post hier over deze problemen om twee reden:quote:Op zondag 17 oktober 2010 17:03 schreef J4ckp0T het volgende:
Ik heb het idee dat Benzin wel erg graag de 'gewenste situatie #' wilt behalen en deze van ons in een stappenplan verwacht. Het probleem is echter niet de stappenplan of wat dan ook maar het probleem ligt bij benzin zelf en het onnodige piekeren.
• Ik hoef het zo niet op te kroppen en kan het hier iig kwijt
• Ik hoop inderdaad een beetje dat iemand me een soort stappenplan kan geven dat vrij eenvoudig en stap-voor-stap is en mij gelukkig gaat maken.
Vinden jullie echt dat ik onnodig pieker?
Niets eigenlijk. Aan de andere kant weet ik ook gewoon niet echt wat ik moet en kan doen als ik verder geen hulp wil zoeken ivm mijn ouders. Dat is gewoon verschrikkelijk moeilijk.quote:Op zondag 17 oktober 2010 17:03 schreef J4ckp0T het volgende:
Denk eens na benzin, hoeveel heb je nu bereikt met alleen maar piekeren over de situatie?.
Het voordeel aan over 5 jaar van de brug afspringen ten opzichte van nu mijn ouders vertellen hoe ik me voel is dat ik als ik van de brug spring niet zelf met de situatie hoef om te gaan. Als ik het mijn ouders nu vertel en het pakt zou uit als ik denk dat het zal gaan dan moet ik zelf met die situatie leven die dan ontstaat. En hoewel het zeer egoļstisch klinkt, als ik er niet meer zou zijn dan zouden voor mij alle problemen zijn opgelost en merk ik zelf niet meer wat ik heb gedaan.quote:Op zondag 17 oktober 2010 16:38 schreef Stefanovich het volgende:
Maar goed, het lijkt mij dat je ouders liever hebben dat gelukkig bent, en dus eerlijk bent. Want denk je werkelijk dat ze dit liever hebben, dat ze denken dat jij gelukkig bent maar je over 5 jaar van de brug springt? Dat heb je zelf hier gezegd namelijk dat als je situatie dan nog zo is, je liever dood bent. Dan doe je je ouders pas wat aan!
Dan zullen ze zich altijd afvragen waarom en wat hebben we fout gedaan, waarom hebben we niks gemerkt, is het onze schuld... allemaal vragen die ze het hun leven lang achterna zullen zitten. Plus daarbij nog het gemis van dat jij er niet meer bent.
Weet ook niet of ze me echt zouden missen, zoals ik eerder al zei, een willoze robot zou mijn plaats nog kunnen innemen
Mijn ouders en de rest van de wereld zouden beter af zijn als ik er niet meer was. Het voelt wel heel erg als een zwakte en compleet ongewenst. Ik weet dat er andere mensen zijn die ook met allerlei dingen zitten, dingen die in sommige gevallen nog veel erger zijn dan waar ik mee zit. Maar doordat die mensen zou onzichtbaar zijn krijg je tegelijk heel erg het gevoel dat je helemaal alleen en de enige bent. En dat vind ik echt heel erg. Zit echt behoorlijk in de knoop. En mijn ouders zijn behoorlijk anti-geestelijke hulpverlening zegmaar, juist daarom zit ik er ook mee om het mijn ouders te vertellen snap je?quote:Op zondag 17 oktober 2010 16:38 schreef Stefanovich het volgende:
Jij denkt ook dat het een zwakte is dat jij je zo voelt, je in die situatie zit en er niet uit komt, maar dat is niet zo.
Dan moet je ook mans genoeg zijn om te zeggen dat het niks wordt.quote:Op dinsdag 29 juni 2010 14:21 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Dat hangt een beetje van het meisje af. En als hij het gewoon uitlegd moet het toch wel goed komen.
Ik bedoel, je gaat niet bij een meisje blijven waarmee knuffelen, zoenen en seks niet leuk is. Iemand zo aan het lijntje houden is alleen maar erger. Ook voor haar.
Oh - you want me to watch my mouth, how? Take my fuckin eyeballs out, and turn em around?
Hoezo dat? Vinden ze het onzin?quote:Op zondag 17 oktober 2010 21:20 schreef benzin het volgende:
En mijn ouders zijn behoorlijk anti-geestelijke hulpverlening zegmaar
Er zijn ook mogelijkheden voor hulpverlening buiten je ouders om. En ook al zijn ze anti? So what, daarom kan je nog wel met hen over je problemen praten. En tuurlijk vinden je ouders het erg als je jezelf van het leven berooft. Je bent HUN kind! Je bent hun vlees en bloed, zij richten zowat hun hele leven in op het ''grootbrengen'' van jou. Besef je hoe irrationeel je kan denken? En dat kan echt tegen je werken, en dat doet het ook. Cognitieve therapie kan jou helpen. Maar goed, het leven is niet in een stappen-plan te vatten en dat als je dan zo leeft alles goed komt. Het gaat allemaal om wat er in JOUW hoofd omgaat... je hebt zelf niet eens helemaal het besef wat je nu denkt, of waar je de ''fout'' in gaat. Daarom is het ook zo moeilijk om het ZELF op te lossen. Het is jouw leven Benzin... maak er wat van...
[ Bericht 1% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 21:47:19 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 21:47:19 ]
Ja, want in dit topic worden tevergeefs dezelfde argumenten weer opnieuw opgehaald. Ik zou zeggen, leid jezelf eens af met iets anders en ga eens wat ondernemen!quote:Op zondag 17 oktober 2010 21:20 schreef benzin het volgende:Vinden jullie echt dat ik onnodig pieker?
Dat stappenplan gaat toch niet werken want als je die al zou krijgen die toepasselijk is word je van zoiets compleet afhankelijk, en dan kom je hier weer terug met de kleinste onzekerheid.
Dus wil je 1) onafhankelijk worden (en ondernemend door het leven gaan) of 2) afhankelijk zijn van de mening en advies van een ander?
De eerste stappen voor 1) zet je hier..
Mactastisch!
Een ander kan niet voor jou het stappenplan van jouw leven bedenken, dat kan je alleen zelf.
Aangezien je zelf al aangeeft dat je problemen niet zozeer op het rationele vlak liggen, moet je je manier van denken aan zien te passen. Dit lijkt me erg moeilijk zonder professionele begeleiding, maar ik hoop voor je dat het je lukt. Tips heb ik niet zoveel, behalve dat misschien 'zelfhelp' boeken je kunnen helpen bij een denkpatroon doorbreken.
Aangezien je zelf al aangeeft dat je problemen niet zozeer op het rationele vlak liggen, moet je je manier van denken aan zien te passen. Dit lijkt me erg moeilijk zonder professionele begeleiding, maar ik hoop voor je dat het je lukt. Tips heb ik niet zoveel, behalve dat misschien 'zelfhelp' boeken je kunnen helpen bij een denkpatroon doorbreken.
And the druids turn to stone...
En zo'n stappenplan zou dan ook bestaan uit het ondernemen van bepaalde dingen, zoals bijvoorbeeld het gebruik maken van hulpverlening, stoppen met piekeren, hobby zoeken, dingen ondernemen... dan nog moet je het dus allemaal zelf doen... wij kunnen niet zoveel voor jou betekenen. En daarnaast is het ook gewoon een mentaal issue, het zit in je denken, tussen de oren word dat ook wel vaak genoemd. Pff ik zit de hele dag een beetje in jouw topic te postenquote:Op zondag 17 oktober 2010 21:57 schreef Panthera1984 het volgende:
Een ander kan niet voor jou het stappenplan van jouw leven bedenken, dat kan je alleen zelf.
Aangezien je zelf al aangeeft dat je problemen niet zozeer op het rationele vlak liggen, moet je je manier van denken aan zien te passen. Dit lijkt me erg moeilijk zonder professionele begeleiding, maar ik hoop voor je dat het je lukt. Tips heb ik niet zoveel, behalve dat misschien 'zelfhelp' boeken je kunnen helpen bij een denkpatroon doorbreken.
Verveling... snel de pc uit
Onzin, zwak, onnodig, geldverspilling etc. Ze zijn er echt heel erg negatief over.quote:
Weet niet, misschien heel even, maar uiteindelijk zullen ze me niet echt missen. Zoveel voeg ik niet toequote:Op zondag 17 oktober 2010 21:41 schreef Stefanovich het volgende:
En tuurlijk vinden je ouders het erg als je jezelf van het leven berooft. Je bent HUN kind! Je bent hun vlees en bloed, zij richten zowat hun hele leven in op het ''grootbrengen'' van jou. Besef je hoe irrationeel je kan denken? En dat kan echt tegen je werken, en dat doet het ook. Cognitieve therapie kan jou helpen.
Als die cognitieve therapie echt helpt dan nja. Zou ik dat niet zelf kunnen proberen?
Ik weet inderdaad niet wat ik nu denk en waar ik de fout inga. Maar echt, zelfs al zou ik graag hulp willen zoeken (en ik heb er zelf ook al moeite mee) dan maakt de hele situatie met mijn ouders het echt onmogelijk.quote:Op zondag 17 oktober 2010 21:41 schreef Stefanovich het volgende:
Het gaat allemaal om wat er in JOUW hoofd omgaat... je hebt zelf niet eens helemaal het besef wat je nu denkt, of waar je de ''fout'' in gaat. Daarom is het ook zo moeilijk om het ZELF op te lossen. Het is jouw leven Benzin... maak er wat van...
Het voelt niet echt als mijn leven
Ik zou willen dat ik er wat van kon maken, maar voel me daar op het moment gewoon niet sterk genoeg meer voor. Ben de hoop kwijt
Edit: Ging wat fout, oeh ik kon het gelukkig nog terug vinden
Oke, ik ben toch nog op de pc Maar hierna ga ik ook echt slapen!
Ik snap het wel dat je de hoop kwijt bent, dat heb ik ook wel eens. Dan ben je zo radeloos, je weet niet meer wat je moet doen...het gaat al een hele tijd niet lekker...en daar pieker je dan weer over...
Dan kan je het ook het beste het allemaal ff loslaten en wat anders gaan doen (tv, gamen, muziek luisteren, lezen, slapen, wat je wilt... puur afleiding)
Maar besef je, dat als je afleiding hebt, dan voel je je beter toch? Dan ben je met je aandacht totaal niet bij je gedachten maar bij het NU... dat voelt toch veel beter? Zo kan je zelf bepalen waar jij je aandacht op richt... op negatieve dingen, positieve dingen, op het nu, op je verleden.... en dat bepaald hoe jij je voelt!
Logisch dat het niet als jouw leven voelt, voor jou gevoel heb je helemaal geen controle over je leven omdat het niet gaat zoals je wilt en het je ook niet lukt het te veranderen. Maar het is nog wel jouw leven, en je hebt wel totaal de controle, al denk je van niet.
Cognitieve therapie kan zeker helpen, ik weet er het fijne ook allemaal niet van, maar er zijn al heel veel mensen door geholpen en het is een wetenschappelijk erkende methode. Maar tuurlijk kan je zelf proberen er iets aan te doen, dat heb je al die jaren vast al gedaan, maar blijkbaar niet het juiste. Misschien zijn er nog dingen die je niet geprobeerd hebt..
Verdiep je in mindfullness, kijk maar eens op wikipedia wat dat is, is volgens mij ook zelfs wetenschappelijk aangetoond dat het een positief effect op je kan hebben. Koop een zelfhulpboek, er zijn er al zat genoemd in je topics volgens mij. Ik heb zelf je brein als medicijn, de 7 spirituele wetten voor succes(die is wat zweveriger, in het begin vond ik het maar vaag gelul maar het werkt volgens mij echt wel zo) en uit je hoofd, in het leven is volgens mij wel een goed boek.
Maar er zijn er een hele hoop dus moet je maar ff kijken. Via Bol.com bijvoorbeeld.
Maar goed, dan nog is het allemaal aan jou, probeer het, wat heb je te verliezen.
Maar het krachtigste hulpmiddel lijkt me nog altijd psychische hulp, want dan kan je met iemand praten, die jou advies kan geven, kan helpen en er veel verstand van heeft. Maar dat kan je dus altijd doen.
[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 23:08:59 ]
Oke, ik ben toch nog op de pc
Maar hierna ga ik ook echt slapen! Ik snap het wel dat je de hoop kwijt bent, dat heb ik ook wel eens. Dan ben je zo radeloos, je weet niet meer wat je moet doen...het gaat al een hele tijd niet lekker...en daar pieker je dan weer over...
Dan kan je het ook het beste het allemaal ff loslaten en wat anders gaan doen (tv, gamen, muziek luisteren, lezen, slapen, wat je wilt... puur afleiding)
Maar besef je, dat als je afleiding hebt, dan voel je je beter toch? Dan ben je met je aandacht totaal niet bij je gedachten maar bij het NU... dat voelt toch veel beter? Zo kan je zelf bepalen waar jij je aandacht op richt... op negatieve dingen, positieve dingen, op het nu, op je verleden.... en dat bepaald hoe jij je voelt!
Logisch dat het niet als jouw leven voelt, voor jou gevoel heb je helemaal geen controle over je leven omdat het niet gaat zoals je wilt en het je ook niet lukt het te veranderen. Maar het is nog wel jouw leven, en je hebt wel totaal de controle, al denk je van niet.
Cognitieve therapie kan zeker helpen, ik weet er het fijne ook allemaal niet van, maar er zijn al heel veel mensen door geholpen en het is een wetenschappelijk erkende methode. Maar tuurlijk kan je zelf proberen er iets aan te doen, dat heb je al die jaren vast al gedaan, maar blijkbaar niet het juiste. Misschien zijn er nog dingen die je niet geprobeerd hebt..
Verdiep je in mindfullness, kijk maar eens op wikipedia wat dat is, is volgens mij ook zelfs wetenschappelijk aangetoond dat het een positief effect op je kan hebben. Koop een zelfhulpboek, er zijn er al zat genoemd in je topics volgens mij. Ik heb zelf je brein als medicijn, de 7 spirituele wetten voor succes(die is wat zweveriger, in het begin vond ik het maar vaag gelul maar het werkt volgens mij echt wel zo) en uit je hoofd, in het leven is volgens mij wel een goed boek.
Maar er zijn er een hele hoop dus moet je maar ff kijken. Via Bol.com bijvoorbeeld.
Maar goed, dan nog is het allemaal aan jou, probeer het, wat heb je te verliezen.
Maar het krachtigste hulpmiddel lijkt me nog altijd psychische hulp, want dan kan je met iemand praten, die jou advies kan geven, kan helpen en er veel verstand van heeft. Maar dat kan je dus altijd doen.
[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 23:08:59 ]
Even een hulde tussendoor aan Stefanovitch die maar positieve input blijft geven. 
bewonderenswaardig. Ik ben afgehaakt met reageren omdat het lijkt of je tegen een muur praat
bewonderenswaardig. Ik ben afgehaakt met reageren omdat het lijkt of je tegen een muur praat
Grote talenten weten wanneer ze moeten stoppen
Het is niet mijn bedoeling om over te komen als een muur, ik vind het oprecht moeilijk allemaalquote:Op maandag 18 oktober 2010 16:24 schreef seasushi het volgende:
Even een hulde tussendoor aan Stefanovitch die maar positieve input blijft geven.
Heb je überhaupt het boek "de kracht van het nu" of een van die andere boeken die genoemd werden ondertussen gelezen?
Wil je er iets aan veranderen of is deze mentaliteit ondertussen zo verweven met je persoonlijkheid dat je stiekem deze status quo in stand wilt houden?
Als je wilt dat iets veranderd moet je stappen ondernemen. Niet blijven denken over situaties, mogelijkheden en redenen waarom het toch niets wordt.
Wil je er iets aan veranderen of is deze mentaliteit ondertussen zo verweven met je persoonlijkheid dat je stiekem deze status quo in stand wilt houden?
Als je wilt dat iets veranderd moet je stappen ondernemen. Niet blijven denken over situaties, mogelijkheden en redenen waarom het toch niets wordt.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
Dankjequote:Op maandag 18 oktober 2010 16:24 schreef seasushi het volgende:
Even een hulde tussendoor aan Stefanovitch die maar positieve input blijft geven.
Ach ja, ik ken het wat benzin ervaart... dus probeer mijn ervaringen/bevindingen met hem te delen en hem miss te helpen. Maar er zijn al vele andere users geweest die dit ook geprobeerd hebben volgens mij Maar benzin, je zegt dat je het heel moeilijk vind, onze adviezen hier helpen je niet echt of wel? Doe je er wel iets mee of lukt je dat niet? Ga je een zelfhulpboek lezen? Ik krijg het idee dat jij denkt dat je hulpeloos bent, dat er niets meer aan te doen is... Maar dat is echt niet zo.
Heb je dat gevoel? Het lijkt me dat dat ontstaan is door het constante gevecht in jezelf door de jaren heen, maar je komt er maar niet uit.
Dat put je ook uit, geestelijk. Dus het is echt van belang in actie te komen. Je zit compleet vast ''geroest'' en het helpt geen ene moer nu nog over je situatie na te denken, omdat je niet meer echt helder denkt.
Het is steeds maar een kant van het verhaal in jouw hoofd, daarom kan psychische hulp jou helpen, een deskundig iemand die met technieken en gewoon uit ervaring kan helpen die negatieve gedachten patronen te doorbreken waardoor je anders tegen dingen aan kan leren kijken. Zelf is dat heel moeilijk!
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 19-10-2010 01:00:07 ]
Benzin, ze hebben gelijk. Je kunt je niet uit deze situatie denken. Er is actie nodig.
Trust me. Ik ben een kei in analyseren maar weten hoe het ontstaan is helpt niet echt. Want het verleden kan ik niet veranderen. Maar dankzij deze actieve discussie heb ik zojuist mijn Gratitude Journal weer geschreven. Met heel banale dingen dit keer maar het voelt toch goed dat ik het gedaan heb. Ik hoop dat jij deze gewoonte ook vasthoudt want het zal je echt helpen om het leven positiever te gaan benaderen.
Trust me. Ik ben een kei in analyseren maar weten hoe het ontstaan is helpt niet echt. Want het verleden kan ik niet veranderen. Maar dankzij deze actieve discussie heb ik zojuist mijn Gratitude Journal weer geschreven. Met heel banale dingen dit keer maar het voelt toch goed dat ik het gedaan heb. Ik hoop dat jij deze gewoonte ook vasthoudt want het zal je echt helpen om het leven positiever te gaan benaderen.
quote:Dat doe ik gedeeltelijk. Op de dagen waarop het heel slecht ga sla ik meestal over omdat ik me te slecht voel, maar op de dagen dat het beter gaat schrijf ik ze welOp dinsdag 19 oktober 2010 06:28 schreef caroline88 het volgende:
Ik hoop dat jij deze gewoonte ook vasthoudt want het zal je echt helpen om het leven positiever te gaan benaderen.
quote:Nja, het helpt een beetje. Ik probeer er echt op zijn minst over na te denken, en sommige van de kleinere tips waarvan ik wel het gevoel heb dat ik het aan kan probeer ik. Maar het heeft me niet de resultaten opgeleverd waar ik op hoop, maar eerlijk is eerlijk, dat ligt ook wel aan mij. Doordat ik te weinig vertrouwen erin heb dat ik het kan en het lukt vind ik het gewoon moeilijk om dingen te proberen, ik zie heel vaak al heel snel duizend heuvels op mijn weg ergens heen zonder dat ik echt een stap heb gezet.Op dinsdag 19 oktober 2010 00:47 schreef Stefanovich het volgende:
Maar benzin, je zegt dat je het heel moeilijk vind, onze adviezen hier helpen je niet echt of wel? Doe je er wel iets mee of lukt je dat niet? Ga je een zelfhulpboek lezen? Ik krijg het idee dat jij denkt dat je hulpeloos bent, dat er niets meer aan te doen is... Maar dat is echt niet zo.
Heb je dat gevoel? Het lijkt me dat dat ontstaan is door het constante gevecht in jezelf door de jaren heen, maar je komt er maar niet uit.
Ik heb een aantal keer zelfhulpboeken gelezen, maar vaak hou ik het gezien na een paar hoofdstukken of heb ik na het lezen niet het gevoel dat ik ermee op ben geschoten. Enkele boeken die ik heb gelezen zijn "Niet morgen maar nu" van Dyer, de (originele) Engelse versie van "59 seconden" van Richard Wiseman, verschillende boeken over omgaan met stress etc. Ben ook begonnen aan "De kracht van het nu", maar ben al na een paar pagina's afgehaakt omdat ik het veel te zweverig vond en niet echt praktisch. Dat probleem heb ik met veel zelfhulpboeken, het is heel zweverig en eigenlijk niet zomaar praktisch uitvoerbaar.
Voel me inderdaad hulpeloos en denk heel vaak dat er niets meer aan te doen is en het nooit meer goed zal komen met me. En dat komt inderdaad uit het gevecht met mezelf, ben er ook echt moe van. Wat je moet beseffen is dat ik echt wel mijn best doen. Dit topic is begonnen door mijn wens een meisje te vinden. Het ging shit, ik zag in een vriendin de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb eindelijk eens al mijn lef, energie en moeite bij elkaar geraapt en ben er maanden pijnlijk mee bezig geweest. Uitputtend, heel uitputtend. En het is niet eens beloond, ik heb er niets mee bereikt en ben alleen maar moeier geworden. En dat heeft mijn energie weer behoorlijk uitgeput voor de komende tijd
quote:En toch kun je ook op de slechte dagen heel goed een lijstje maken.Op woensdag 20 oktober 2010 22:01 schreef benzin het volgende:
Dat doe ik gedeeltelijk. Op de dagen waarop het heel slecht ga sla ik meestal over omdat ik me te slecht voel, maar op de dagen dat het beter gaat schrijf ik ze wel
1. Ik ben dankbaar dat deze rotdag afgelopen is.
2. Ik ben dankbaar dat ik morgen weer een nieuwe kans krijg.
3. Ik ben dankbaar dat ik ademhaal.
4. Ik ben trots dat ik toch mijn lijstje geschreven heb.
Ik zou daar zelf aan toevoegen dat ik dankbaar ben dat God nog steeds dezelfde is maar weet dat niet iedereen zo over God denkt. Maar je ziet dat het helemaal niet zo moeilijk is om toch een lijstje te maken. Daily habits zijn makkelijker vol te houden, ook al lijkt het misschien moeilijker.
Mijn lijstje voor vandaag moet ik nog maken maar ik ben alvast blij dat KPN mij als eerste afspraak had staan en dat ze al begonnen zijn met het werk. Ben zelfs dankbaar voor het achterlijke piepapparaat, ik kom nergens aan want het zal wel ergens goed voor zijn.
quote:Vechten is ook doodvermoeiend. Ik heb een hoop geleerd van Thomas Crum. Zijn vechttechniek is gebaseerd op het gebruiken van de kracht van je tegenstander. Juist niet ertegenin gaan want dan verspil je je eigen energie.Voel me inderdaad hulpeloos en denk heel vaak dat er niets meer aan te doen is en het nooit meer goed zal komen met me. En dat komt inderdaad uit het gevecht met mezelf, ben er ook echt moe van. Wat je moet beseffen is dat ik echt wel mijn best doen. Dit topic is begonnen door mijn wens een meisje te vinden. Het ging shit, ik zag in een vriendin de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb eindelijk eens al mijn lef, energie en moeite bij elkaar geraapt en ben er maanden pijnlijk mee bezig geweest. Uitputtend, heel uitputtend. En het is niet eens beloond, ik heb er niets mee bereikt en ben alleen maar moeier geworden. En dat heeft mijn energie weer behoorlijk uitgeput voor de komende tijd
Ik heb je al eerder gezegd dat het een illusie is dat een ander jou gelukkig kan maken. Je moet jezelf gelukkig maken en dat doe je dus door je te richten op positieve zaken. Te beginnen met dankbaar zijn voor wat je al hebt en wat al goed gaat.
quote:Hmm oke, je zit gewoon in de knoop zoals dat heet. En je wringt je in alle bochten om eruit te komen, maar dat lukt je niet, eigenlijk wordt knoop alleen maar strakker bij wijze van. Verder blijven analyseren en nadenken over jezelf en je situatie zal niet veel helpen, waarschijnlijk wordt je er alleen maar meer vermoeider/gefrustreerd van. Kan je nog wel ontspannen? Of ben je de hele dag een wrak?Op woensdag 20 oktober 2010 22:01 schreef benzin het volgende:
[..]
[..]
Nja, het helpt een beetje. Ik probeer er echt op zijn minst over na te denken, en sommige van de kleinere tips waarvan ik wel het gevoel heb dat ik het aan kan probeer ik. Maar het heeft me niet de resultaten opgeleverd waar ik op hoop, maar eerlijk is eerlijk, dat ligt ook wel aan mij. Doordat ik te weinig vertrouwen erin heb dat ik het kan en het lukt vind ik het gewoon moeilijk om dingen te proberen, ik zie heel vaak al heel snel duizend heuvels op mijn weg ergens heen zonder dat ik echt een stap heb gezet.
Ik heb een aantal keer zelfhulpboeken gelezen, maar vaak hou ik het gezien na een paar hoofdstukken of heb ik na het lezen niet het gevoel dat ik ermee op ben geschoten. Enkele boeken die ik heb gelezen zijn "Niet morgen maar nu" van Dyer, de (originele) Engelse versie van "59 seconden" van Richard Wiseman, verschillende boeken over omgaan met stress etc. Ben ook begonnen aan "De kracht van het nu", maar ben al na een paar pagina's afgehaakt omdat ik het veel te zweverig vond en niet echt praktisch. Dat probleem heb ik met veel zelfhulpboeken, het is heel zweverig en eigenlijk niet zomaar praktisch uitvoerbaar.
Voel me inderdaad hulpeloos en denk heel vaak dat er niets meer aan te doen is en het nooit meer goed zal komen met me. En dat komt inderdaad uit het gevecht met mezelf, ben er ook echt moe van. Wat je moet beseffen is dat ik echt wel mijn best doen. Dit topic is begonnen door mijn wens een meisje te vinden. Het ging shit, ik zag in een vriendin de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb eindelijk eens al mijn lef, energie en moeite bij elkaar geraapt en ben er maanden pijnlijk mee bezig geweest. Uitputtend, heel uitputtend. En het is niet eens beloond, ik heb er niets mee bereikt en ben alleen maar moeier geworden. En dat heeft mijn energie weer behoorlijk uitgeput voor de komende tijd
Het lijkt me handig dat jij nu je aandacht eens op andere zaken richt dan op je gedachten en je situatie.
Niet de hele dag, want dat zal je niet lukken in het begin en is ook meteen zo geforceerd, maar zorg er gewoon voor dat je nog wel even rust vind, ''reserveer'' er tijd voor, savonds bijvoorbeeld. Je mag de hele dag piekeren en denken wat je wilt, maar dan is het ff genoeg. Dit kan je dan langzaam uitbouwen.
Ik heb vorig jaar een tijd fulltime gewerkt, en vond dat maar klote, savonds zat ik dan thuis ook nog veel te piekeren en zo, maar daar werd ik gek van, ik had geen leven meer en besefte me dat die korte vrije avonden, want ik moest natuurlijk weer vroeg naar bed(10/11 uur of zo, normaal ging ik altijd 1-2 uur), zo wel heel snel omgingen en ik helemaal uitgeput raakte.
Toen heb ik tegen mijzelf gezegd, nu ben ik het zat, dat denken werkt voor mij niet, elke avond laat ik het gewoon helemaal gaan, ik hoef niks, ik moet niks, ik doe niks, gewoon puur ontspannen. Heb daar ooit eens iets over gelezen en diegene noemde dat een Mind-sabbatical. FF weg van je ''hoofd'' zeg maar. En ik voelde me stukken beter!
Dit kun je in elke situatie toepassen. Toen ben ik dat ook op werk gaan doen en werd ik veel productiever, omdat ik meer energie had en mijn aandacht bij de situatie, ofwel het heden had, ipv vermoeiende negatieve gedachten.
Toen heb ik echt ervaren hoe je gedachten je kunnen blokkeren. Maar goed, ik weet dus niet of je nog wel kan genieten, of dat je de hele dag ik de knoop zit met jezelf...?
Maar dit lijkt me belangrijk, rust. Geestelijke rust, dat is heel veel waard. En die heb je nu niet. De kracht v/h nu komt miss zweverig over, maar er zit wel waarheid in.
Denken heeft dus geen zin, sporten, leuke dingen doen/ontdekken, wél. Het probleem in jouw leven nu is niet zozeer je situatie, maar hoe je er mee omgaat. Dat kan je dus zelf heel moeilijk veranderen. Positiviteit d.m.v. afleiding kan dus helpen, maar psychische hulp ook! Ja ik blijf het maar zeggen, tis gewoon zo. Het zal je 10x eerder helpen dat dat je zelf blijft aankloten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 21-10-2010 17:32:32 ]
Props voor caroline88 en Stefanovich hoe ze benzin in de goede richting blijven proberen te duwen! .
.
quote:Slecht, heel slecht. Ben de meeste dagen heel de dag een wrak, maar er zijn soms momenten in de week dat ik me wel wat beter kan ontspannen. Vooral als alle krappe deadlines weer even een dag je zijn weggewerkt heb ik vaak even een paar fijne uurtje doordat er net zoveel last van me afgegleden is. Kan daarnaast ook niet op afroep ontspannen.Op donderdag 21 oktober 2010 15:26 schreef Stefanovich het volgende:
Verder blijven analyseren en nadenken over jezelf en je situatie zal niet veel helpen, waarschijnlijk wordt je er alleen maar meer vermoeider/gefrustreerd van. Kan je nog wel ontspannen? Of ben je de hele dag een wrak?
quote:Wil het wel proberen. Heb er veel moeite mee om het te doen en weet niet of ik er veel tijd voor zal hebben, maar dat wil ik proberen. Het klinkt doebaar en dat is heel goed.Op donderdag 21 oktober 2010 15:26 schreef Stefanovich het volgende:
Het lijkt me handig dat jij nu je aandacht eens op andere zaken richt dan op je gedachten en je situatie.
Niet de hele dag, want dat zal je niet lukken in het begin en is ook meteen zo geforceerd, maar zorg er gewoon voor dat je nog wel even rust vind, ''reserveer'' er tijd voor, savonds bijvoorbeeld. Je mag de hele dag piekeren en denken wat je wilt, maar dan is het ff genoeg. Dit kan je dan langzaam uitbouwen.
quote:Ik herken het. Op het moment maak ik ook een groot deel van de week lange dagen en ik heb een enorme reistijd. Op veel avonden heb ik net een uurtje vrije tijd en dat begint me echt te vermoeien. En eigenlijk doe ik dan tijdens dat uurtje bijna hlemeaal niets behalve wat staren en denken. Zo'n uur is snel voorbij.Op donderdag 21 oktober 2010 15:26 schreef Stefanovich het volgende:
Ik heb vorig jaar een tijd fulltime gewerkt, en vond dat maar klote, savonds zat ik dan thuis ook nog veel te piekeren en zo, maar daar werd ik gek van, ik had geen leven meer en besefte me dat die korte vrije avonden, want ik moest natuurlijk weer vroeg naar bed(10/11 uur of zo, normaal ging ik altijd 1-2 uur), zo wel heel snel omgingen en ik helemaal uitgeput raakte.
quote:Klinkt interessant. Is dat echt haalbaar?Op donderdag 21 oktober 2010 15:26 schreef Stefanovich het volgende:
Toen heb ik tegen mijzelf gezegd, nu ben ik het zat, dat denken werkt voor mij niet, elke avond laat ik het gewoon helemaal gaan, ik hoef niks, ik moet niks, ik doe niks, gewoon puur ontspannen. (..) En ik voelde me stukken beter!
Dit kun je in elke situatie toepassen. Toen ben ik dat ook op werk gaan doen en werd ik veel productiever, omdat ik meer energie had en mijn aandacht bij de situatie, ofwel het heden had, ipv vermoeiende negatieve gedachten.
quote:Ik ken het... ben je een keer vrij van dat rot werk, zit je thuis weer te piekeren... Hierdoor voelde ik mij op m'n werk nog beter dan thuis, terwijl ik mij daar al niet echt geweldig voelde, maar wanneer je aan het werk bent heb toch het grootste deel van de tijd je aandacht niet op je gedachten gericht, maar op het nu.Op donderdag 21 oktober 2010 20:56 schreef benzin het volgende:
[..]
Slecht, heel slecht. Ben de meeste dagen heel de dag een wrak, maar er zijn soms momenten in de week dat ik me wel wat beter kan ontspannen. Vooral als alle krappe deadlines weer even een dag je zijn weggewerkt heb ik vaak even een paar fijne uurtje doordat er net zoveel last van me afgegleden is. Kan daarnaast ook niet op afroep ontspannen.
[..]
Wil het wel proberen. Heb er veel moeite mee om het te doen en weet niet of ik er veel tijd voor zal hebben, maar dat wil ik proberen. Het klinkt doebaar en dat is heel goed.
[..]
Ik herken het. Op het moment maak ik ook een groot deel van de week lange dagen en ik heb een enorme reistijd. Op veel avonden heb ik net een uurtje vrije tijd en dat begint me echt te vermoeien. En eigenlijk doe ik dan tijdens dat uurtje bijna hlemeaal niets behalve wat staren en denken. Zo'n uur is snel voorbij.
[..]
Klinkt interessant. Is dat echt haalbaar?
Dat piekeren en staren ken ik ook, kreeg er soms gewoon koppijn van.
Alleen maar des te meer tekenen dat je dat beter niet kunt doen
Tis ook bewezen dat psychisch welzijn een flinke positieve invloed heeft op je immuunsysteem en gezondheid. Ze zeggen ook wel dat mensen die positief in het leven staan gemiddeld 10 jaar ouder worden, maar goed, als je je hele leven je kut voelt maakt het ook niet zo heel erg uit of je iets minder oud wordt.
Maar ik schrik daar wel van. Geeft alleen maar weer dat het niet niks is, depressief/down zijn.
Geen tijd, maak tijd! That's it. Je zei dat je ook alle opdrachten van anderen maakt bij projecten, kap daar dan bijvoorbeeld mee...want dat is helemaal niet nodig. Je bent dus de hele dag druk voor school en weet ik het wat allemaal, + je maakt jezelf nog gek door je gedachten, vind je het gek dat je dan het totaal niet meer ziet zitten en kapot bent? Je loopt jezelf voor bij... Dat kan je opvatten als een signaal...
Het leven bestaat niet alleen maar uit verplichtingen, gun jezelf ook eens wat tijd en rust.
En wat ik zei, dat hoeft niet eens veel te zijn, maar als je eerst de hele dag druk bent geweest, verdien je rust, je hebt het ook nodig.
Gooi alles gewoon ff van je af een paar uurtjes. Ik kan ook niet op oproep ontspannen hoor, maar je moet gewoon beseffen dat dat uurtje wat je zegt, dat jij niks te doen hebt, je ook nog gaat piekeren, je ook anders kan besteden.
Besef dat dat uurtje piekeren geen enkel nut heeft, je er niks mee opschiet, er eigenlijk alleen maar gek van wordt.
Dus laat het los, bedenk dat je rust wilt, en dat je dat niet bereikt op deze manier, maar alleen als je alles laat voor wat het is en zoiets hebt van fuck it, nu ff niet.
En dan ga je sporten, tv kijken, chillen... gewoon ontspannen. Het is zeker haalbaar! Je moet er gewoon rustig mee beginnen, het kan je alleen maar helpen en observeer gewoon een beetje wat het met je doet. Zie het als een experiment.
quote:Ja, druk met mijn studie en werk. En omdat ik moeilijk nee kan zeggen en een enorme perfectionist kan zijn als ik om dingen geef stop ik daar veel meer tijd in dan strikt noodzakelijk. Ik haat het om mensen teleur te stellen en ik wil die paar dingen waar ik wel goed in ben ook echt goed doen. Daarnaast heb ik tussen huis, colleges en werk behoorlijke reistijden. Moet wel zeggen dat ik meestal tijdens het reizen probeer mijn ogen dicht te doen zodat ik 's nachts één of twee uurtjes minder kan slapen. Dat is wel redelijk ontspannend tussendoor.Op zaterdag 23 oktober 2010 14:14 schreef Stefanovich het volgende:
Je bent dus de hele dag druk voor school en weet ik het wat allemaal, + je maakt jezelf nog gek door je gedachten, vind je het gek dat je dan het totaal niet meer ziet zitten en kapot bent? Je loopt jezelf voor bij... Dat kan je opvatten als een signaal...
Het leven bestaat niet alleen maar uit verplichtingen, gun jezelf ook eens wat tijd en rust.
Ik loop mezelf inderdaad behoorlijk voorbij, maar ik heb dit heel mijn leven eigenlijk zo gedaan en ik weet niet echt goed hoe het anders moet en het voelt voor mij echt of het allemaal moet. Het voelt echt alsof 90% van mijn leven echt verplicht is. Ik vind het echt heel heel kut dat ik mijn plezier in bijna alles verloren heb en me voel alsof ik zoveel moet. Dat maakt die dingen nog veel zwaarder dan het zou zijn als ik er wel plezier in zou hebben. Dat is wel iets wat echt anders moet.
quote:Ik wil dat wel proberen. Zou wel willen dat ik daar wat meer tijd voor had en dat ik sowieso wat meer tijd weer zou gaan nemen om voor mezelf te zorgen. In de hectiek van de afgelopen jaren ben ik dat een beetje vergeten denk ik.
Dus laat het los, bedenk dat je rust wilt, en dat je dat niet bereikt op deze manier, maar alleen als je alles laat voor wat het is en zoiets hebt van fuck it, nu ff niet.
En dan ga je sporten, tv kijken, chillen... gewoon ontspannen. Het is zeker haalbaar! Je moet er gewoon rustig mee beginnen, het kan je alleen maar helpen en observeer gewoon een beetje wat het met je doet. Zie het als een experiment.
Thanks voor je hulp
Sorry dat ik steeds zo laat reageer, maar ik heb het dus steeds erg druk en ik moet het altijd even laten bezinken.
Laat of niet, je bent er nog
Wat Stefanovich zei over dat je je vaak beter voelt op je werk. Dat is echt zo en geldt voor vrijwel iedereen.
Ben vergeten waar ik het precies las en ben ook nog vergeten waarom het ook zo was maar misschien kom ik daar nog eens op als ik wat minder ranzig ben van een aantal slapeloze nachten op rij. Het was iets in de zin van op je werk ben je met een specifieke taak bezig en in je vrije tijd vraag je jezelf wanhopig af wat je nu weer voor leuks "moet" gaan doen?
Benzin, ik wens je sterkte in deze vermoeiende tijd. Probeer je te beperken tot je eigen werk en mik op "goed genoeg" in plaats van alles perfect te willen doen.
Wat Stefanovich zei over dat je je vaak beter voelt op je werk. Dat is echt zo en geldt voor vrijwel iedereen.
Ben vergeten waar ik het precies las en ben ook nog vergeten waarom het ook zo was maar misschien kom ik daar nog eens op als ik wat minder ranzig ben van een aantal slapeloze nachten op rij. Het was iets in de zin van op je werk ben je met een specifieke taak bezig en in je vrije tijd vraag je jezelf wanhopig af wat je nu weer voor leuks "moet" gaan doen?
Benzin, ik wens je sterkte in deze vermoeiende tijd. Probeer je te beperken tot je eigen werk en mik op "goed genoeg" in plaats van alles perfect te willen doen.
@ Caronline, idd. Je MOET leuke dingen doen. Men kan haast niet meer rustig genieten van zijn vrije tijd. Je valt buiten de boot als je buiten werk/studie om niet van alles onderneemt. Dus ga je allemaal dingen doen die je eigenlijk niet leuk vind of gewoon puur om maar wat te doen. We leven in een ''fast world'' alles moet snel, efficiėnt, en dan het liefst zoveel mogelijk (tegelijk ook nog). Hierdoor vergeten we te genieten, te luisteren naar wat we nu echt voelen en willen... De balans is weg.
Benzin, maakt niks uit dat je ''laat'' reageert! Neem de tijd joh. Dat je druk bent is helemaal niet erg hoor, maar wanneer je je dus helemaal niet lekker meer voelt, compleet vermoeid raakt omdat je alleen nog maar werkt en studeert, is de balans compleet zoek tussen leveren/presteren en rusten/genieten, daar word je alleen maar slechter van. Dus probeer wat te veranderen in je dagelijkse leven. Goed dat je een beetje kan ontspannen in de trein/bus! Wat studeer je eigenlijk?
Plezier vind je vanzelf wel weer terug als je weer wat meer kan genieten en leuke dingen doet.
Bedenk, niks MOET he, doe het omdat je het wil, niet omdat het moet.
En mensen teleurstellen, dat zal wel meevallen als het om studie en werk gaat, en so what, je kan niet iedereen altijd tevreden houden... Kies wat meer voor jezelf. En geen nee kunnen zeggen ken ik, maar floep het gewoon eruit! NEE! Zeg waarom je het liever niet doet, andere mensen hebben daar dan echt wel begrip voor.
En wat Caroline zegt, die laatste zin, maak dat je motto! Probeer voor de gein gewoon eens wat rustiger aan te doen, wat minder hooi op je vork te nemen, gewoon vrijblijvend, als je wilt kan je altijd weer terug naar die perfectionist die je bent, maar ik betwijfel dat je dat dan nog wilt Miss als je straks veel meer tijd hebt omdat je minder te doen hebt, zal dat raar voelen, maar dat is normaal omdat je gewend bent druk te zijn, dat is een soort verslaving geworden.... Maar besteed die vrije tijd op een relaxed manier voor jou en het zal je goed doen.
Houd de tips van de vorige posts ook goed in je achterhoofd, het gaat allemaal om gemoedsrust, dus rust in je hoofd. Dan komt het vanzelf goed.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 27-10-2010 00:21:58 ]
Benzin, maakt niks uit dat je ''laat'' reageert! Neem de tijd joh. Dat je druk bent is helemaal niet erg hoor, maar wanneer je je dus helemaal niet lekker meer voelt, compleet vermoeid raakt omdat je alleen nog maar werkt en studeert, is de balans compleet zoek tussen leveren/presteren en rusten/genieten, daar word je alleen maar slechter van. Dus probeer wat te veranderen in je dagelijkse leven. Goed dat je een beetje kan ontspannen in de trein/bus! Wat studeer je eigenlijk?
Plezier vind je vanzelf wel weer terug als je weer wat meer kan genieten en leuke dingen doet.
Bedenk, niks MOET he, doe het omdat je het wil, niet omdat het moet.
En mensen teleurstellen, dat zal wel meevallen als het om studie en werk gaat, en so what, je kan niet iedereen altijd tevreden houden... Kies wat meer voor jezelf. En geen nee kunnen zeggen ken ik, maar floep het gewoon eruit! NEE!
Zeg waarom je het liever niet doet, andere mensen hebben daar dan echt wel begrip voor. En wat Caroline zegt, die laatste zin, maak dat je motto! Probeer voor de gein gewoon eens wat rustiger aan te doen, wat minder hooi op je vork te nemen, gewoon vrijblijvend, als je wilt kan je altijd weer terug naar die perfectionist die je bent, maar ik betwijfel dat je dat dan nog wilt
Miss als je straks veel meer tijd hebt omdat je minder te doen hebt, zal dat raar voelen, maar dat is normaal omdat je gewend bent druk te zijn, dat is een soort verslaving geworden.... Maar besteed die vrije tijd op een relaxed manier voor jou en het zal je goed doen. Houd de tips van de vorige posts ook goed in je achterhoofd, het gaat allemaal om gemoedsrust, dus rust in je hoofd. Dan komt het vanzelf goed.
[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 27-10-2010 00:21:58 ]
quote:Dank voor de pluim op onze hoedOp donderdag 21 oktober 2010 16:14 schreef DeepChord het volgende:
Props voor caroline88 en Stefanovich hoe ze benzin in de goede richting blijven proberen te duwen!
quote:In je laatste reply las ik het woord "moet" wel 6 keer, en vooral bovenstaande quote staat er bezaaid mee!
Ik loop mezelf inderdaad behoorlijk voorbij, maar ik heb dit heel mijn leven eigenlijk zo gedaan en ik weet niet echt goed hoe het anders moet en het voelt voor mij echt of het allemaal moet. Het voelt echt alsof 90% van mijn leven echt verplicht is. Ik vind het echt heel heel kut dat ik mijn plezier in bijna alles verloren heb en me voel alsof ik zoveel moet. Dat maakt die dingen nog veel zwaarder dan het zou zijn als ik er wel plezier in zou hebben. Dat is wel iets wat echt anders moet.
Een wijs man heeft mij ooit eens verteld dat teveel "moeten" denken/zeggen, zorgt voor stress en perfectionisme. Probeer in plaats van "moeten" eens het woord "willen" te denken/zeggen waar het de kop opsteekt. Je zult zien dat dat al een stuk vriendelijker voor jezelf klinkt.
.Daarnaast sluit ik me aan bij wat Stefanovich zegt. Probeer af en toe eens wat leuke dingen te doen. Je bent echt niet verplicht aan alles wat anderen van je verwachten mee te doen. Denk aan jezelf!
quote:Dit. Je had m'n broer kunnen zijn!
Herkenbaar verhaal. Ik heb ook ooit weleens aangepapt met een meisje wat ik eigenlijk vanaf het eerste moment al niet echt zag zitten. Zij bleek wel behoorlijk verliefd te zijn, en ik genoot opzich wel van de aandacht die ik van haar ontving. Ik speelde het spelletje dus wel mee, zonder dat ik enige gevoelens voor haar had. Ik besefte ook dat als ik met haar aan het sms'en was, ik stiekem een heel ander meisje in mijn hoofd had aan wie ik die sms'jes verzond
Uiteindelijk is het contact tussen ons beiden verwaterd, en daar ben ik ook wel blij om. Het is gewoon de kunst een persoon tegen te komen waarbij je echt gevoelens voor krijgt.
Ik ben ook vrij pessimistisch ingesteld met betrekking tot het hele leven, maar je moet boven dit alles staan. Het leven kent geen doelen, die creėer je zelf. Ik heb precies hetzelfde als Urquhart nu, het was allemaal leuk en aardig, maar bijzonder is een te groot woord. Nu ken ik iemand waar ik alleen maar aan hoef te denken en de vlindertjes fladderen al in de maagstreek, hopelijk is dat ook vice versa.
Je komt er wel.
quote:Hehe, ik had laatst precies hetzelfdeOp woensdag 27 oktober 2010 13:37 schreef Orchestra. het volgende:
[..]
Dit. Je had m'n broer kunnen zijn!
Ik ben ook vrij pessimistisch ingesteld met betrekking tot het hele leven, maar je moet boven dit alles staan. Het leven kent geen doelen, die creėer je zelf. Ik heb precies hetzelfde als Urquhart nu, het was allemaal leuk en aardig, maar bijzonder is een te groot woord. Nu ken ik iemand waar ik alleen maar aan hoef te denken en de vlindertjes fladderen al in de maagstreek, hopelijk is dat ook vice versa.
Je komt er wel.
Meisje was helemaal gek van mij, ik een beetje smsen, wel mee gezoend maar eigenlijk voelde ik niks voor haar. Op een gegeven moment gewoon niet meer zoveel interesse getoond en ze snapte het wel volgens mij. Ik heb echt helemaal niet snel dat ik een meisje helemaal geweldig vind.... maar als ik dat niet vind, hoeft het van mij ook allemaal niet... . Maar ik laat mensen ook niet echt dichtbij mij komen, het blijft allemaal oppervlakkig, en dan leer je iemand ook niet echt goed kennen. Vandaar miss ook wel dat ik nog nooit een vriendin heb gehad.
quote:Die balans is inderdaad erg zoek. Wil het graag veranderen, maar weet gewoon niet heel goed hoe.
Benzin, maakt niks uit dat je ''laat'' reageert! Neem de tijd joh. Dat je druk bent is helemaal niet erg hoor, maar wanneer je je dus helemaal niet lekker meer voelt, compleet vermoeid raakt omdat je alleen nog maar werkt en studeert, is de balans compleet zoek tussen leveren/presteren en rusten/genieten, daar word je alleen maar slechter van. Dus probeer wat te veranderen in je dagelijkse leven. Goed dat je een beetje kan ontspannen in de trein/bus! Wat studeer je eigenlijk?
Plezier vind je vanzelf wel weer terug als je weer wat meer kan genieten en leuke dingen doet.
Bedenk, niks MOET he, doe het omdat je het wil, niet omdat het moet.
Ik ga niet heel specifiek aangeven welke opleiding ik doe omdat ik daarmee misschien herkend zou kunnen worden. Ik doe iets met informatica. (Als je het precies wil weten ben je vrij om mij daar via PM om te vragen) Ik ben het alleen eigenlijk een beetje zat en ik weet gewoon niet goed meer of ik dit wel mijn hele leven ga vol houden.
Ik zou willen dat ik kon zeggen dat niets moet, maar voor mij voelt dat heel erg anders. Heb echt niet het gevoel dat ik veel keuze heb.
quote:Sure
Houd de tips van de vorige posts ook goed in je achterhoofd, het gaat allemaal om gemoedsrust, dus rust in je hoofd. Dan komt het vanzelf goed.
Dankje voor de tips en de bemoedigende woorden Ik hoop ook dat het goed gaat komen. quote:Zal het proberen
In je laatste reply las ik het woord "moet" wel 6 keer, en vooral bovenstaande quote staat er bezaaid mee!
Een wijs man heeft mij ooit eens verteld dat teveel "moeten" denken/zeggen, zorgt voor stress en perfectionisme. Probeer in plaats van "moeten" eens het woord "willen" te denken/zeggen waar het de kop opsteekt. Je zult zien dat dat al een stuk vriendelijker voor jezelf klinkt.
Succes benzin!
Probeer kleine dingetjes tegelijk, kleine stapjes, zoals bijvoorbeeld wat ik zei van zeg gewoon wél een keer Nee. Of doe dat extra school werk gewoon niet. En als je merk dat je niks vooruit gaat erken dan voor jezelf dat je er alleen niet uitkomt. Dan zijn er dus nog andere opties. Gewoon proberen.
Probeer kleine dingetjes tegelijk, kleine stapjes, zoals bijvoorbeeld wat ik zei van zeg gewoon wél een keer Nee. Of doe dat extra school werk gewoon niet. En als je merk dat je niks vooruit gaat erken dan voor jezelf dat je er alleen niet uitkomt. Dan zijn er dus nog andere opties. Gewoon proberen.
Ik heb je openingspost en de laatste 2 pagina' s van dit topic doorgelezen, dus het kan zijn dat ik een aantal essentiele zaken gemist heb maar voor zover ik het heb gezien herken ik me deels in je situatie ...
Waar het naar mijn mening al verkeerd gaat in jouw verhaal, is dat jij een bepaalde leegte ideaal opgevuld ziet worden door het hebben van een vriendin. Vergeet nooit, dat een relatie lang niet altijd voor altijd is, en dat de klap alleen maar harder zal zijn wanneer een van jullie beiden ( mocht je een vriendin vinden ) de relatie niet meer ziet zitten, en je vervolgens weer in die leegte terecht komt...
Waar ik aan zou gaan werken is het aanleggen van een stevige fundering, en stapje voor stapje steeds verder uitbouwen. Jij bent druk met je opleiding en werk, daarentegen zit ik juist veel te veel thuis. Hou in je achterhoofd dat lang niet elke situatie zo ideaal is als dat het lijkt....
Ik hoor je ook praten over vrienden maken, en al heb ik daar geen ervaring mee, het lijkt me inderdaad heel lastig om op eigen initiatief zonder hulp van andere mensen je ergens bij aan te sluiten / contact te zoeken. Wat ik echter wel weet, is dat de dingen die we echt heel erg missen, en anders zouden willen, vaak het engst vinden om daadwerkelijk aan te pakken!
Ik heb wel een redelijke groep vrienden, maar op veel vlakken ben ook ik niet tevreden, ook op dat vlak niet. Ik weet hoe ik over ca. een half jaartje de situatie zo gedraaid zou kunnen hebben, dat ik ben overgegaan van een saai, inhoudsloos leven, naar bruisend sportief, sociaal, leergierig leven. De stappen ie ik daar echter voor moet nemen lijken zo onneembaar, dat ik de handdoek al in de ring gooi voordat ik het al geprobeerd heb... Maar die stappen ZIJN er wel, ook voor jou.
Ik heb een tijdje geleden besloten mijzelf vanaf nu gewoon eens in dingen te storten, ookal zie ik er enorm tegenop. Ik wil al een tijd weer op voetbal.
Op zondag liggen mijn maten de hele dag in hun nest te stinken, en ik mis gewoon een bepaalde saamhorigheid in groepsverband, een teamgevoel. Ik heb besloten, al vind ik het best eng, om mezelf in mijn nieuwe studentenstad gewoon out of the blue aan te melden bij een voetbalclub.
En tja, ook bij mij komen dan wel vragen op hoor. Zal ik aansluiting vinden bij het team, zal ik echt wel een van hen worden, zullen ze me accepteren, jeetje ik moet ook met ze douchen
, vinden ze me wel gezellig, nu moet ik vroeg op op zondag, 2 keer trainen in de week etc etc etc...
Ik heb het lang uitgesteld, maar heb nu zoiets van fuck it alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht... We' ll see;)
Waar het naar mijn mening al verkeerd gaat in jouw verhaal, is dat jij een bepaalde leegte ideaal opgevuld ziet worden door het hebben van een vriendin. Vergeet nooit, dat een relatie lang niet altijd voor altijd is, en dat de klap alleen maar harder zal zijn wanneer een van jullie beiden ( mocht je een vriendin vinden ) de relatie niet meer ziet zitten, en je vervolgens weer in die leegte terecht komt...
Waar ik aan zou gaan werken is het aanleggen van een stevige fundering, en stapje voor stapje steeds verder uitbouwen. Jij bent druk met je opleiding en werk, daarentegen zit ik juist veel te veel thuis. Hou in je achterhoofd dat lang niet elke situatie zo ideaal is als dat het lijkt....
Ik hoor je ook praten over vrienden maken, en al heb ik daar geen ervaring mee, het lijkt me inderdaad heel lastig om op eigen initiatief zonder hulp van andere mensen je ergens bij aan te sluiten / contact te zoeken. Wat ik echter wel weet, is dat de dingen die we echt heel erg missen, en anders zouden willen, vaak het engst vinden om daadwerkelijk aan te pakken!
Ik heb wel een redelijke groep vrienden, maar op veel vlakken ben ook ik niet tevreden, ook op dat vlak niet. Ik weet hoe ik over ca. een half jaartje de situatie zo gedraaid zou kunnen hebben, dat ik ben overgegaan van een saai, inhoudsloos leven, naar bruisend sportief, sociaal, leergierig leven. De stappen ie ik daar echter voor moet nemen lijken zo onneembaar, dat ik de handdoek al in de ring gooi voordat ik het al geprobeerd heb... Maar die stappen ZIJN er wel, ook voor jou.
Ik heb een tijdje geleden besloten mijzelf vanaf nu gewoon eens in dingen te storten, ookal zie ik er enorm tegenop. Ik wil al een tijd weer op voetbal.
Op zondag liggen mijn maten de hele dag in hun nest te stinken, en ik mis gewoon een bepaalde saamhorigheid in groepsverband, een teamgevoel. Ik heb besloten, al vind ik het best eng, om mezelf in mijn nieuwe studentenstad gewoon out of the blue aan te melden bij een voetbalclub.
En tja, ook bij mij komen dan wel vragen op hoor. Zal ik aansluiting vinden bij het team, zal ik echt wel een van hen worden, zullen ze me accepteren, jeetje ik moet ook met ze douchen
, vinden ze me wel gezellig, nu moet ik vroeg op op zondag, 2 keer trainen in de week etc etc etc... Ik heb het lang uitgesteld, maar heb nu zoiets van fuck it alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht... We' ll see;)
Overigens sla ik de essentie van het hele onderwerp over bedenk ik me nu...
Ik denk dat jij, ik en ongetwijfeld vele anderen alles heel erg willen analyseren..
Waar jij dus inderdaad denkt bij dat mooie meisje waar je mee naar bed bent geweest '' was het het allemaal wel waard , ben ik wel eerlijk voor haar geweest etc etc etc'' Denkt het overgrote deel van de andere mensen gewoon '' ik heb sex gehad met een lekkere chick, niets meer niets minder en nu is het klaar''
Hoe makkelijk kan het leven zijn.
Soms heb je van dingen bepaalde verwachtingen, maar hou er rekening mee dat die verwachting nooit zal matchen met de daadwerkelijke situatie...
Ik was al een jaar bezig met het zoeken van een kamer in Amsterdam. Aan het begin nog op een laag pitje, omdat ik nog een vriendin in de buurt had waar ik het leuk mee had. Maar toen dat uitging een paar maanden geleden werd ik wel vrij wanhopig. Zoals ongetwijfeld bekend is de kamermarkt daar een drama, en met mijn inzet en zelfvertrouwen zag ik mezelf ook absoluut niet gaan hospiteren overal. Daarnaast is een groot deel van mijn beste vrienden wel al een tijd terug naar amsterdam verhuisd, dus veel interessanter werd mijn sociale leven in het dorp er niet op...
Inmiddels heb ik via die vrienden een prachtige kamer op een prachtige locatie weten te bemachtigen. Een maandje terug kreeg ik dat te horen. Nou ik weet nog wel hoe ik me voelde, alles ging nu veranderen, alles werd beter. Maar nu een maandje later kan ik concluderen dat ik alweer enorm veel twijfels heb of het wel echt bij me past. En die eerste maand huur die ik betaald heb had ik net zo goed in de sloot kunnen gooien want ik heb er nog geen nacht geslapen.
Toch heb ik mezelf eens een schop onder mijn reet gegeven, en per 1 nov moet ik van mezelf daar gewoon minimaal 5 nachten per week gaan slapen. Ik zie er best tegenop ergens, maar wanneer je jezelf nooit in het diepe gooit zul je denk ik nooit tevreden zijn....
Ik denk dat jij, ik en ongetwijfeld vele anderen alles heel erg willen analyseren..
Waar jij dus inderdaad denkt bij dat mooie meisje waar je mee naar bed bent geweest '' was het het allemaal wel waard , ben ik wel eerlijk voor haar geweest etc etc etc'' Denkt het overgrote deel van de andere mensen gewoon '' ik heb sex gehad met een lekkere chick, niets meer niets minder en nu is het klaar''
Hoe makkelijk kan het leven zijn.
Soms heb je van dingen bepaalde verwachtingen, maar hou er rekening mee dat die verwachting nooit zal matchen met de daadwerkelijke situatie...
Ik was al een jaar bezig met het zoeken van een kamer in Amsterdam. Aan het begin nog op een laag pitje, omdat ik nog een vriendin in de buurt had waar ik het leuk mee had. Maar toen dat uitging een paar maanden geleden werd ik wel vrij wanhopig. Zoals ongetwijfeld bekend is de kamermarkt daar een drama, en met mijn inzet en zelfvertrouwen zag ik mezelf ook absoluut niet gaan hospiteren overal. Daarnaast is een groot deel van mijn beste vrienden wel al een tijd terug naar amsterdam verhuisd, dus veel interessanter werd mijn sociale leven in het dorp er niet op...
Inmiddels heb ik via die vrienden een prachtige kamer op een prachtige locatie weten te bemachtigen. Een maandje terug kreeg ik dat te horen. Nou ik weet nog wel hoe ik me voelde, alles ging nu veranderen, alles werd beter. Maar nu een maandje later kan ik concluderen dat ik alweer enorm veel twijfels heb of het wel echt bij me past. En die eerste maand huur die ik betaald heb had ik net zo goed in de sloot kunnen gooien want ik heb er nog geen nacht geslapen.
Toch heb ik mezelf eens een schop onder mijn reet gegeven, en per 1 nov moet ik van mezelf daar gewoon minimaal 5 nachten per week gaan slapen. Ik zie er best tegenop ergens, maar wanneer je jezelf nooit in het diepe gooit zul je denk ik nooit tevreden zijn....
Dankje voor de goede reacties;
Ik hoop echt dat je gelijk hebt
Ik ben ervan overtuigd dat ik veel teveel analyseer, maar ook hier weet ik weer niet goed hoe ik er beter in kan worden om dat minder te doen en gewoon eens wat meer gaan genieten van wat wel lukt.
quote:Dat klopt wel. Maar weetje, het is vooral zo dat ik gewoon een leegte voel en niet weet hoe ik dat op kan vullen. En ik associeer vriendinnetjes met alles wat ik voor mijn gevoel tekort kom. Ik wil me gewoon niet meer zo leeg voelen. Ik mis die warmte, die liefde, dat plezier en samen zijn. En ik zie andere mensen die dat op die manier lijken op te vullen en eigenlijk wil ik me gewoon alleen maar beter voelen. Ook meer zo voelen. Rationeel weet ik nu dat het niets oplost, maar toch steekt het.
Waar het naar mijn mening al verkeerd gaat in jouw verhaal, is dat jij een bepaalde leegte ideaal opgevuld ziet worden door het hebben van een vriendin. Vergeet nooit, dat een relatie lang niet altijd voor altijd is, en dat de klap alleen maar harder zal zijn wanneer een van jullie beiden ( mocht je een vriendin vinden ) de relatie niet meer ziet zitten, en je vervolgens weer in die leegte terecht komt...
quote:Ik hoop dat je gelijk hebt. Ik wil op zich ook echt wel dingen beter gaan maken maar ik vind het echt een behoorlijk gevecht en ik heb elke dag opnieuw weer een hoop moeite met mezelf.
Wat ik echter wel weet, is dat de dingen die we echt heel erg missen, en anders zouden willen, vaak het engst vinden om daadwerkelijk aan te pakken!
(..)
De stappen ie ik daar echter voor moet nemen lijken zo onneembaar, dat ik de handdoek al in de ring gooi voordat ik het al geprobeerd heb... Maar die stappen ZIJN er wel, ook voor jou.
Ik hoop echt dat je gelijk hebt
quote:Ja, dat dacht ik ook. Ik heb het gevoel dat ik me heb voorgedaan als iemand anders om een goede indruk op haar te maken. En het viel tegen en ik ben gewoon niet eerlijk geweest tegen haar.
Overigens sla ik de essentie van het hele onderwerp over bedenk ik me nu...
Ik denk dat jij, ik en ongetwijfeld vele anderen alles heel erg willen analyseren..
Waar jij dus inderdaad denkt bij dat mooie meisje waar je mee naar bed bent geweest '' was het het allemaal wel waard , ben ik wel eerlijk voor haar geweest etc etc etc''
Ik ben ervan overtuigd dat ik veel teveel analyseer, maar ook hier weet ik weer niet goed hoe ik er beter in kan worden om dat minder te doen en gewoon eens wat meer gaan genieten van wat wel lukt.
quote:Vind het echt knap dat je dat doet. Mezelf in het diepe gooien is iets wat ik heel slecht kan. Ik wil altijd maar ten koste van alles mezelf proberen te beschermen en schade te beperken, maar terwijl ik dat doe focus ik op die negatieve dingen en loop ik veel nieuwe positieve dingen mis. Ik zou willen dat ik wist hoe ik mezelf die schop onder mijn reet moest geven. Het is echt knap van je en ik hoop dat je kamer je super gaat bevallen!
Toch heb ik mezelf eens een schop onder mijn reet gegeven, en per 1 nov moet ik van mezelf daar gewoon minimaal 5 nachten per week gaan slapen. Ik zie er best tegenop ergens, maar wanneer je jezelf nooit in het diepe gooit zul je denk ik nooit tevreden zijn....
quote:Door het gewoon te doen. Ik ben ook op kamers gegaan dit jaar, ik was er best angstig voor, mijn gevoel(allemaal angsten en ''wat als'' gedachtes) zei ook blijf gewoon thuis, maar ik heb me ingeschreven voor een studie die alleen in een andere stad kan, dus moest ik wel. Ook had ik zoiets van, fuck al die shit die op mij af komt, ik overleef het wel. Ik ben ook best passief geweest in mijn zoektocht naar een kamer omdat ik het best eng en moeilijk vond, maar het is mij eigenlijk komen aanwaaien
Vind het echt knap dat je dat doet. Mezelf in het diepe gooien is iets wat ik heel slecht kan. Ik wil altijd maar ten koste van alles mezelf proberen te beschermen en schade te beperken, maar terwijl ik dat doe focus ik op die negatieve dingen en loop ik veel nieuwe positieve dingen mis. Ik zou willen dat ik wist hoe ik mezelf die schop onder mijn reet moest geven. Het is echt knap van je en ik hoop dat je kamer je super gaat bevallen!
Voor ik het wist had ik er een. Int begin was het wel wennen, maar nu ik er 2 maand zit, is het echt chill geworden en het valt allemaal reuze mee! . Wat meestal zo is trouwens, je maakt dingen in je hoofd veel erger en negatiever dan het werkelijk is. Of veel rooskleuriger (zoals jij met dat meisje en sex) Ik ga nu trouwens waarschijnlijk alweer stoppen met de studie, wat een succes
Dus miss zit ik binnenkort weer thuis-thuis, of niet, als ik ergens in februari in kan stromen....[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 30-10-2010 01:31:51 ]
quote:Tja dat gevoel ken ik wel een beetje. Vooral sinds het uit is met mijn ex. Dat was mijn eerste serieuze relatie, maar daarvoor was ik verre van opzoek naar een vriendin/relatie. Nu het uit is besef ik wat ik mis, en zou ik het op de middellange termijn wel weer willen...[..]
Dat klopt wel. Maar weetje, het is vooral zo dat ik gewoon een leegte voel en niet weet hoe ik dat op kan vullen. En ik associeer vriendinnetjes met alles wat ik voor mijn gevoel tekort kom. Ik wil me gewoon niet meer zo leeg voelen. Ik mis die warmte, die liefde, dat plezier en samen zijn. En ik zie andere mensen die dat op die manier lijken op te vullen en eigenlijk wil ik me gewoon alleen maar beter voelen. Ook meer zo voelen. Rationeel weet ik nu dat het niets oplost, maar toch steekt het.
[..]
Want inderdaad, als ik zoals gisteren in de kroeg sta en ik zie vrienden van me van wie hun vriendin speciaal naar die kroeg toekomt, een knuffel krijgen etc, dan voel ik ook wel leegte en me op een zekere manier zelfs minderwaardig. Terwijl ik voor mijn relatie absoluut niet bezig was hiermee..
Maar wat jij verkondigt kan ik best begrijpen. Je voelt denk ik een grote leegte, en enkel een vriendin is in staat om die leegte (grotendeels) in een keer op te lossen..
Ik ben de laatste tijd ook een beetje in een neerslachtige situatie terecht gekomen, daarom herken ik me in je verhaal.
Wat ik echter van mezelf weet, is dat ik mezelf uit die situatie probeer te helpen, maar altijd tot op ZEKERE hoogte.. Op een bepaald punt ligt voor mij de grens, en daarover liggen de stappen die ik niet durf te nemen, terwijl dat juist de stappen zijn waardoor je echt je sitiuatie drastisch kunt veranderen...
Om een voorbeeld te geven ben ik gaan hardlopen, ga ik vaker uit, en nog meer van dat soort dingetjes. Niet verkeerd natuurlijk, maar dit zijn relatief makkelijke stapjes voor mij om te nemen. Toch ben ik nog steeds niet tevreden met de situatie en ik weet ook waardoor dat komt. De grotere stappen die ik al heel lang wil nemen, heb ik nog steeds niet genomen. Denk aan een nieuwe baan, bij een studentenvereniging, teamsport. Voor mij is dit relatief ''eng'', en dus blijf ik dat soort keuzes uitstellen terwijl dat waarschijnlijk juist de dingen zijn waardoor ik mijzelf op de langere termijn gelukkiger zal voelen...Misschien herken je dat?
En die schop onder je reet, tja ik kan eigenlijk geen ander advies geven dan het gewoon DOEN. Ik heb ook heel lang periodes gehad van zelfdiscipline, om vervolgens na een maand weer alles fout te doen...
De laatste tijd ben ik goed bezig geweest, maar dat kwam vooral door liefdesverdriet. Ik wou mezelf op een bepaalde manier bewijzen voor mijn ex. Nu de laatste weken dit verdriet aardig af begint te zwakken begint ook mijn motivatie om te sporten etc te verminderen. Het ligt er maar aan hoe sterk je bent om dit daadwerkelijk vol te houden!
Vond trouwens wel een mooi stukje op een blog van iemand over de essentie van de kracht van het nu, gaat over hoe hij(de blogger) het boek interpreteert en ik vind het wel mooi omschreven, maakt het boek ook een stuk minder zweverig eigenlijk.
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Helder en inspirerend verhaal idd. Ik betrap mezelf ook vaak nog op die 'foute gedachtegang' van: Als ik straks klaar ben met mijn opleiding, dan..., Als ik een miljoen win, dan... Hoewel ik ook uit ervaring weet dat deze 'als-dan' gedachten in de praktijk helemaal niet werken, of altijd anders zijn dan je het van tevoren bedenkt. Maar ja, het is lastig om het echt definitief te doorbreken.quote:Op zaterdag 30 oktober 2010 17:52 schreef Stefanovich het volgende:
Vond trouwens wel een mooi stukje op een blog van iemand over de essentie van de kracht van het nu, gaat over hoe hij(de blogger) het boek interpreteert en ik vind het wel mooi omschreven, maakt het boek ook een stuk minder zweverig eigenlijk.
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Ja, ik voel een grote leegte en ik zie dat ik dat ech mis. En daarnaast lijkt het op korte termijn zo'n goede oplossing voor echt alles. Zelfs nu ik weet dat het niet werkte verlang ik er weer na nu dat weer iets langer geleden is. Het lijkt zo erg een oplossing.quote:
Want inderdaad, als ik zoals gisteren in de kroeg sta en ik zie vrienden van me van wie hun vriendin speciaal naar die kroeg toekomt, een knuffel krijgen etc, dan voel ik ook wel leegte en me op een zekere manier zelfs minderwaardig. Terwijl ik voor mijn relatie absoluut niet bezig was hiermee..
Maar wat jij verkondigt kan ik best begrijpen. Je voelt denk ik een grote leegte, en enkel een vriendin is in staat om die leegte (grotendeels) in een keer op te lossen..
Ja, dat gevoel ken ik wel. De beslissingen die echt iets kunnen gaan veranderen zijn voor mij het engst. Maar eigenlijk zou ik wel eens moeten beginnen om een paar van zulke beslissingen te maken.quote:
Voor mij is dit relatief ''eng'', en dus blijf ik dat soort keuzes uitstellen terwijl dat waarschijnlijk juist de dingen zijn waardoor ik mijzelf op de langere termijn gelukkiger zal voelen...Misschien herken je dat?
Het is inderdaad wel een mooi stuk dat veel minder zweverig is ja. Op zich zie ik er ook het nut wel van in denk ik, maar ik vind het moeilijk om niet te denken, hoe hard ik daar mijn best ook voor doe. Sterker nog, hoe harder ik probeer te ontspannen en mijn hoofd leeg te maken hoe meer mijn hoofd tegenstribbelt.quote:
Vond trouwens wel een mooi stukje op een blog van iemand over de essentie van de kracht van het nu, gaat over hoe hij(de blogger) het boek interpreteert en ik vind het wel mooi omschreven, maakt het boek ook een stuk minder zweverig eigenlijk.
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Dat is heel normaal. Het is hetzelfde als dat je tegen jezelf zegt ik moet NU slapen, kom op ga nou eens slapen. Dat werkt ook niet. Je hoofd leegmaken is eigenlijk een kwestie van accepteren van het moment.quote:
Het is inderdaad wel een mooi stuk dat veel minder zweverig is ja. Op zich zie ik er ook het nut wel van in denk ik, maar ik vind het moeilijk om niet te denken, hoe hard ik daar mijn best ook voor doe. Sterker nog, hoe harder ik probeer te ontspannen en mijn hoofd leeg te maken hoe meer mijn hoofd tegenstribbelt.
Het observeren van jezelf, je gedachten en je omgeving en niet oordelen... Alleen maar waarnemen, neutraal kijken en ervaren van wat je voelt.
Het is lastig, maar als je je hoofd wilt leegmaken, dus van je gedachten af moet, wil je dus van je ego af...
Maar als je dit tegen jezelf zegt, is dat nog steeds je ego die spreekt dus kom je er ook niet vanaf...
Het is gewoon weer puur een gedachte tussen je gedachten.
Een gedachte die je andere gedachten moet bestrijden.... verzet tegen jezelf eigenlijk en dat roept weer irritatie/frustratie op en dan word het wat je zegt, alleen maar erger.
Hoop dat je het een beetje snapt wat ik bedoel
Lees anders het boek de 7 spirituele wetten van succes eens, het is wel weer een beetje zweverig, maar goed, alles wat een beetje anders is dan je eigen manieren is nogal snel zweverig. Maar daar staan 7 ''wetten'' in, ofwel 7 manieren om ''succes'' te krijgen, en succes betekend hier puur gewoon gemoedsrust, tevredenheid met je leven, en daar hoef je in principe niks voor te halen, te bereiken, het zit allemaal je hoofd.
Of check ook eens video's op youtube van Vagabond steve, bijvoorbeeld deze;
en
Hij trekt de hedendaagse maatschappij in twijfel, die ons denken eigenlijk op een bepaalde manier ''programmeert'' , die ons weg doet drijven van onze werkelijke zelf en stelt een andere kijk op het leven voor... De essentie van de kracht van het nu zit ook in zijn verhalen volgens mij. Maar goed, ik vind dat hij heldere verhalen heeft waar je wel wat mee kunt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Stefanovich op 02-11-2010 01:22:29 ]
Goed om te bedenken is, dat je nooit zo blij bent met iets, als dat je het in je voorstelling verwachtte.quote:
[..]
Ja, ik voel een grote leegte en ik zie dat ik dat ech mis. En daarnaast lijkt het op korte termijn zo'n goede oplossing voor echt alles. Zelfs nu ik weet dat het niet werkte verlang ik er weer na nu dat weer iets langer geleden is. Het lijkt zo erg een oplossing.
[..]
Ik zit inmiddels 3 dagen op mijn kamer. Ik kan me niet voorstellen dat ik had kunnen hopen dat het beter zou zijn gegaan. Mooi ingericht, gezellig met huisgenoten tv kijken/ gamen in de woonkamer... Ik ben best blij met mijn kamer MAAR
Om nu te zeggen, dat ik mezelf qua gevoel echt beter voel dan toen ik thuis zat... nee
Van binnen voel ik nog steeds die ontevredenheid, frustratie..
En dit terwijl ik van tevoren dacht ( toen ik aan een ogenschijnlijke eindeloze zoektocht naar een kamer bezig was, en het niet meer zag zitten ) , dat alles beter zou worden als ik die kamer had!
Vooral als ik op sites als hyves en facebook zit, dan kan ik mezelf enorm frustreren wanneer ik zie wat voor activiteiten ik allemaal mis, daarbij niet eens kijkend naar de dingen die ik zelf WEL heb...
Op deze manier zal je in mijn ogen nooit tevreden zijn, om dat 200 andere mensen altijd meer verschillende dingen zullen doen dan jijzelf alleen. Ik wil aan alles meedoen, en overal waar ik niet bijben daar irriteer ik me aan... Best lastig;)
Ik probeer hiermee duidelijk te maken dat tevredenheid van binnen zit. Ik zou me best kunnen voorstellen dat mensen als jij ( en ik ) diep van binnen redelijk tevreden zijn met het leven dat we hebben ( tot op zekere hoogte ) . Maar door verwachtingen waarvan we DENKEN dat de maatschappij / medemens van ons heeft, hebben we het gevoel op een bepaald vlak te moeten presteren...
Ik heb het zelf heel erg sinds het uit is met mijn ex. Ik moet elk weekend iets leuks te doen hebben, ik kan het niet verkroppen als zij een sociaal interessanter leven heeft dan ik. Heel kinderachtig eigenlijk, ik doe mee aan een wedstrijd die van haar kant niet eens gespeeld wordt...
Je denkt een hoop. Je denkt dat zij een interessanter leven heeft. Maar je hebt geen idee of dat echt zo is. Misschien gaat ze vaker uit dan jij maar is ze lonely in a crowd? Je zult het nooit weten.quote:Op dinsdag 2 november 2010 08:43 schreef Bartinhoo het volgende:
Ik heb het zelf heel erg sinds het uit is met mijn ex. Ik moet elk weekend iets leuks te doen hebben, ik kan het niet verkroppen als zij een sociaal interessanter leven heeft dan ik. Heel kinderachtig eigenlijk, ik doe mee aan een wedstrijd die van haar kant niet eens gespeeld wordt...
Maar met je eigen gedachten maak je je eigen gevoel van ongelukkig zijn.
Benzin, je hoofd leegmaken van gedachten vereist oefening.
Je moet ze inderdaad enkel waarnemen en langs laten vliegen als vogeltjes.
Wegduwen heeft geen zin want daar worden ze alleen hardnekkiger van.
Sta ze toe, kijk er naar zonder te oordelen en laat ze gewoon weer weggaan.
|
|
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
