abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
  vrijdag 23 april 2010 @ 02:00:49 #1
245489 IceBeach
Ice... on the beach
pi_80620647
Leven in de leegte

De aanleiding van dit topic is mijn jarenlange zoektocht die ook nu nog steeds bezig is. Het beschrijft een deel van mijn leven na mijn 17e toen alles wel een beetje erg begon te veranderen.
Het is voor mij genoeg dat ik even mijn verhaal hier kan droppen en dat mensen het lezen. Het doel is niet om reacties (van meeleven o.i.d.) uit te lokken, maar ik zal ook niet weglopen voor eventuele vragen of advies. In dit stadium verwacht ook niet echt meer dat er nog iets van 'hulp' bestaat.

Met veel verschillende mensen heb ik inmiddels gesproken over wat hen nou eigenlijk gelukkig maakt. Eigenlijk wat het leven leven voor hen de moeite waard maakt. Als antwoord zijn het altijd de standaard dingen als vrienden, familie, hobby’s, passies, sport, geloof, werk, partner en kinderen.
De meerderheid van die dingen is ook aanwezig in mijn leven. Mijn (christelijke) geloof heb ik alleen laten vallen, aan kinderen moet ik echt NIET denken en een partner zal ik nooit ‘hebben’. Niet dat dat laatste overigens erg zou moeten zijn, want ik zal me toch alleen moeten redden. Naar mijn mening kun je verder ook niet verwachten dat dat je bron van geluk kan zijn.

Het probleem hier is dat ik niet echt meer raad weet met mijzelf. Sinds mijn 17e ervaar ik een enorme ‘leegte’ in mijzelf die vaak ook gepaard gaat met een enorme onrust. Waar mensen om mij heen rust, tevredenheid en ontspanning halen uit de dingen die ze doen, is dat alles voor mij een soort ‘fix’. Precies zoals drugsgebruikers die hun shot heroïne innemen als ze zich ongelukkig voelen. Zolang ze ‘off the world’ zijn gaat alles lekker, maar wanneer de trip over is, komen ze weer terug in de suffe realiteit. Ik heb dan zelf niets met drugs, maar wel hobby’s, sport en contact met vrienden en familie wat een zelfde soort vlucht is.

Mijn leven is al lang niet meer iets waar ik nog van ‘geniet’. Waarom ik dan nog leef.. Goede vraag. Elke nieuwe dag komt voor mij ook weer als een verrassing. Sowieso zijn er al niet eens meer dingen die ik nog ‘gedaan moet hebben’. Als ik vandaag te horen zou krijgen dat ik nog maar een week te leven had, zou mijn enige wens zijn dat het vernietigende proces even een tandje sneller zou gaan.

Uitspraken als deze triggerden bij bekenden van mij natuurlijk meteen reacties als ‘wil je niet nog iets bereiken’, ‘de wereld zien’, ‘je werk gepubliceerd zien worden’ of ‘jennifer aniston ontmoeten’? Het zijn interessante dingen, dat wel, die helaas maar een heel kleine impuls geven. Dingen die sowieso niet opwegen en al helemaal niets veranderen aan mijn normale, humeurige en verveelde mood.
Grappig is trouwens wel dat je dit aan mij aan de buitenkant (haast?) niet ziet. Ik doe nog wel dingen, maar gewoon omdat ik iets ‘moet’ doen. Net dat wanneer je totaal geen trek hebt toch eet, gewoon omdat je na verloop van tijd honger krijgt.

In het verleden heb ik trouwens met aardig wat mensen uit de hulpverlening e.d. gesproken. Via decanaat van school, vertrouwenspersonsen, de huisarts, soort tussenpersoon bij GGZ, psychologen uiteindelijk voor behandeling bij de GGZ zelf terecht gekomen. Het liep allemaal uit op onbruikbare adviezen, onnodige speurtochten in mijn verleden, het slikken van antidepressiva die (behalve de zeer effectieve bijwerkingen ) niet aansloegen en later het lezen van suffe mindfulness boeken.
Wel mag ik mij nu officieel ‘depressief’ noemen, weet ik dat ik geen bloedarmoede heb (i.v.m. mijn lusteloosheid) en is het ook wel vrij zeker dat het allemaal niet te maken heeft met iets specifieks uit mijn jeugd.

De kans dat ik er ooit nog achter kom wat er speelt, schat ik nu nog heel laag in. Wat ik wel weet zijn de oorzaken waarom ik hier nog op aarde ben.
- Angst voor de dood.
- Zelfmoord geeft wel iets van een gevoel van harteloosheid t.o.v. de nabestaanden.
- De enige zingeving van mijn leven: er nog kunnen ‘zijn’ voor anderen.

Vooral factor #1 is toch wel key hier. Allemaal te danken aan mijn perfectionistische en ‘control freak achtige’ natuur. Waarschijnlijk zou ik dit al niet eens meer getypt hebben als ik die eigenschappen niet had gehad. Verder speelt #2 ook nog mee en op de achtergrond ergens nog iets van #3. Mijn gevoel van affectie is dus nog niet helemaal vervaagd.

Ik ben pas 21 en het lijkt alsof ik nu al in mijn midlife crisis ben. Makes sense, gezien ik misschien niet eens meer zo lang heb. Aan de andere kant heb ik gelukkig wel dingen bereikt, dus ik hoef de wereld in ieder geval niet helemaal geruisloos te verlaten.

Dit schrijven geeft in ieder geval weer een tijdelijke opluchting. Bedankt als je het (helemaal) gelezen hebt.

P.s. Please don't state the obvious. Ik ben me goed bewust van de impact van zelfmoord e.d.
Emperor Meiji: I am a living god. As long as I do what they think is right.
  vrijdag 23 april 2010 @ 02:21:35 #2
167595 mirved
Infobesitas
pi_80620822
Erg herkenbaar op mijn 21ste had ik dat ook heel erg (nu bijna 23). Ik zie het dat wij meer realistisch naar de wereld kijken dan anderen. Een hoop mensen nemen genoeg met middelmatigheid en verlangen naar onzinnige dingen (in mijn ogen). De enige reden waarvoor ik nog leef is om plezier te hebben en omdat het leven me ook niet echt echt tegenzit .Ik vul mijn dagen op het moment met dingen die ik leuk vind om te doen films, muziek, lezen, sporten en met vrienden omgaan. Ik denk dat de enige verlossing echt liefde voor een persoon zal zijn. Dat die de dagen wat meer betekenis geven en iets speciaals aan mijn leven zullen toevoegen. Want als ik straks moet gaan werken, wat in mijn ogen een onzinnige tijdverspilling is, dan zal ik veel minder tijd hebben voor de leuke dingen en mij gaan afvragen of het dit wel waard is.

Ik kan je slechts een advies geven. Leef gewoon, hou op met denken over het nut/de waarde van het alles. Zie veel van de wereld en doe gewoon wat je leuk vind. Hopelijk kom je iets tegen dat je bevalt en dan kan je daar mee verder. Het leven is relatief kort dus gewoon zoveel mogelijk plezier maken. Ga je ondertussen dood aan iets so be it.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
pi_80620823
100% herkenbaar.

Ben zelf ook bang voor de dood. Ik heb de angst omgezet in de aanname dat je na de dood opnieuw wordt herboren als een ander mens; reïncarnatie. Dat de herinneringen die je had in je 'vorige leven' (dit leven) naar mate je verder opgroeit vergeet, omdat mensen vanaf een bepaald levensjaar pas dingen kunnen herinneren.

Telkens als ik ruzie heb met mijn ouders en zus, en dat gebeurt wel regelmatig, denk ik om uit het luxe leventje te stappen en met een backpack Nederland rond te reizen. Mezelf terugvinden in de natuur, waar het oorspronkelijk bij de mens is begonnen. Alle problemen lossen zichzelf niet op, nee, je moet het aanpakken bij de bron. Dat van het backpacken komt overigens omdat het een van mijn interesses is, zo min mogelijk afhankelijk zijn van andere mensen om me heen. Niet dat ik ze kwijt wil, maar puur alleen om het feit dat ik mezelf moet leren kennen om de keiharde wereld (want dat is het) aan te kunnen. De natuur zou een goede oefening zijn, want urban survival is in de basis niets anders dan overleven in de natuur.

Vroeg of laat ga ik het uitvoeren, dat wel. De situatie hier barst zowat uit zijn voegen, en dat is geen grapje. We wonen in een twee-onder-een-dak, de buren kunnen vaak meegenieten met wat we te zeggen hebben. Het zijn aardige mensen, dat wel.

Ik heb mijn sociale buitenleven opgegeven naar mate mijn gedachten afdwaalden naar het subjectieve feit dat het hele dorp tegen me was, althans, zo leek het op een gegeven moment. Iedereen wordt op den duur ouder, maar de gedachten blijven. Op de manier waardoor ik vroeger ben gepest en hier de littekens van draag. In mijn eigen rugzakje, op welke plek ik ook ben. Soms gaat dat van mijn rug af en leeg ik het, en stop de dingen er weer in die bij me horen. Het heeft me wel gevormd, maar niet aan de buitenkant. Oké ik ben nog steeds zwaarlijvig, maar ook lang. Gepest word ik allang niet meer, meer van die flauwe grapjes van mensen.

Ik heb zelf ook een regiment aan hulpinstanties te hulp gevraagd; huisarts, psychologen, GGZ (onder behandeling), en daarna VNN. Daar bleek het dat ik ADD had, een autismespectrumstoornis. Houdt in dat ik bepaalde aspecten van het autisme heb, maar andere ook weer niet. Is per stoornis verschillend.

Ik gebruik het topic van je om mijn eigen gal te spuien, maar dat is niet hoofdzakelijk mijn bedoeling. Eerder zoiets van, 'hey, je bent niet de enige', ongeacht of je dat nu wilt of niet. Als je onverhoopt de gedachte hebt dat jouw problemen in het niet worden gezet, dan moet je mijn verhaal vergeten. Ieder mens is anders, niemand is gelijk, maar toch ook hetzelfde. Klinkt misschien als een simpele verkooptruc voor bedrijven, maar het is wel zo. Je kan over dingen gaan praten, met lotgenoten bijvoorbeeld. Langzaam maar zeker jezelf openstellen voor de wereld, stappen zetten om uit die stomme depressie te komen.

Ik typ dit uit ervaring. Je kan beter de uitspraken van iemand die hetzelfde meemaakt vertrouwen, dan die achterlijke ingestudeerde teksten van een hulpverlener. Ze willen ook mensen helpen, maar dan niet uit het perspectief dat ze hebben meegekregen vanuit hun eigen ervaringen. Houd vooral de waarde bij jezelf, maak keuzes die voortvloeien uit instinct en haal je voldoening uit eigen behaalde resultaten.

Succes.

[ Bericht 8% gewijzigd door Metalfrost op 23-04-2010 02:36:33 (stukje toegevoegd) ]
Google is your friend, abuse your friends
  vrijdag 23 april 2010 @ 02:24:18 #4
167595 mirved
Infobesitas
pi_80620848
Ik ben daarentegen niet bang voor de dood. Als het komt so be it. Ik heb mij tenminste vermaakt.

Ik kan de reacties morgen eigenlijk al wel voorspellen van de mensen die totaal geen besef hebben van de situatie.

[ Bericht 19% gewijzigd door mirved op 23-04-2010 02:31:03 ]
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
  vrijdag 23 april 2010 @ 02:27:24 #5
167595 mirved
Infobesitas
pi_80620867
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 02:21 schreef Metalfrost het volgende:
100% herkenbaar.
Ik denk dat het tijd wordt om op jezelf te gaan. Het geeft je een hoop vrijheid en ik denk dat het de relatie met je ouders ook zou bevorderen omdat je dan niet meer ruzies hebt om kleine dingetjes. Misschien zelf ergens buiten je huidige woonplaats waar niemand je kent. Het zou je als het ware een nieuwe frisse start geven.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
pi_80620979
In de 6 jaar waarin ik inmiddels met regelmaat topics in R&P lees, ben ik zelden een topic tegengekomen waarin ik me zo herken als deze. Bijna alsof ik het zelf heb geschreven.

Je vraagt niet om advies, ik ben ook niet in staat het je te geven omdat ik anders zelf waarschijnlijk niet met deze problemen zou kampen. . Maar wellicht is het een pleister op de wond om te weten dat er meer mensen op de wereld zijn als jij.

Ik wil je in ieder geval een goede toekomst toewensen. Ik begrijp hoe hulpeloos je je moet voelen als je de bevestiging krijgt dat er geen andere aanleiding is voor hoe je je voelt, anders dan je depressie.

.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
pi_80621038
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 02:27 schreef mirved het volgende:

[..]

Ik denk dat het tijd wordt om op jezelf te gaan. Het geeft je een hoop vrijheid en ik denk dat het de relatie met je ouders ook zou bevorderen omdat je dan niet meer ruzies hebt om kleine dingetjes. Misschien zelf ergens buiten je huidige woonplaats waar niemand je kent. Het zou je als het ware een nieuwe frisse start geven.
Ik zit daar al een tijdje aan te denken, aan dat op mezelf wonen. Ik heb daar nu de middelen niet voor, anders had ik het allang verwezenlijkt. Ben er wel mee bezig, dat wel. Vooruitgang met mezelf. Ik vind dat als je een actie uitvoert voor langere onbepaalde tijd, zoals dat 'op mezelf wonen' dat daar eerst een basis voor moet komen. Zien hoe ik mezelf red in sommige omstandigheden. Daar komt dat backpacken vandaan, plus het al aangegeven feit dat ik zwaar een hekel heb aan afhankelijk zijn van andere mensen, dat overigens weinig te maken heeft met het idee dat ik nog bij mijn ouders woon.

Laat dit topic een plek zijn voor TS.
Google is your friend, abuse your friends
  vrijdag 23 april 2010 @ 02:49:03 #8
167595 mirved
Infobesitas
pi_80621056
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 02:40 schreef Chowi het volgende:


Ik wil je in ieder geval een goede toekomst toewensen. Ik begrijp hoe hulpeloos je je moet voelen als je de bevestiging krijgt dat er geen andere aanleiding is voor hoe je je voelt, anders dan je depressie.

Zie jij het ook als depressie? Ik zie het gewoon als geen voldoening halen uit oppervlakkige dingen. Ik streef niet naar een groot huis of dure auto. Het zijn leuke hebbedingetjes maar wat heb je er meer aan? Waarom zou ik op het werk streven om zo hoog mogelijk te komen. Wat heb ik daar aan. Ik geef niets om macht of aanzien van anderen. Dat is wat in mijn ogen zo'n leegte veroorzaakt, je probeert je te conformeren aan datgene waar je door de massa ingedrukt wordt. Je probeert te voldoen aan de maatschappelijke verwachtingen maar die geven geen enkele voldoening. Daarom moet je die naar mijn mening gewoon loslaten en lekker doen wat je zelf wilt. Niet alles meer overpeinzen maar gewoon zien wat je nu weer gaat beleven. Geen verwachtingen hebben van de toekomst, alles op je pad is meegenomen.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
  vrijdag 23 april 2010 @ 02:52:08 #9
127522 Paginabeheerder
De meest gekopieerde
pi_80621085
De gemiddelde mens is behoorlijk oppervlakkig en de meeste psychologen kennen de theorie maar schieten op emotionele intelligentie tekort om jou echt te begrijpen. Jij hebt waarschijnlijk al zoveel innerlijk jezelf onderzocht dat maar weinigen je iets nieuws kunnen vertellen. En dat is nog eens extra ontmoedigend.

Gezelligheid met vrienden en familie is leuk voor eventjes, maar de klik ontbreekt meestal om op een hoger niveau te komen. Iedereen van jouw vrienden en familie heeft wel iets wat voldoening geeft in jullie band, maar je mist een of enkele personen waarmee je alles kunt delen.

Als dat ook op voor jou van toepassing bent, kun je de gok wagen verder te lezen.

Een aantal jaar geleden sprak ik met iemand die me op weg moest helpen naar de arbeidsmarkt... Ik vertelde haar dat ik voor allerlei ingewikkelde problemen razendsnel een oplossing zag... maar dat ik dit niet kon overbrengen op anderen, zodat ik altijd vast kwam te zitten (want tegelijkertijd had ik moeite met het aanleren van 'relatief' makkelijke dingen -> formules of regels etc).
Zij adviseerde me eens te googelen op "beelddenken"

Ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt... maar wat ik wel wil zeggen is dat een verklaring voor jouw depressiviteit niet altijd iets hoeft te zijn uit het verleden. En als je weet wat die verklaring dan is, veel dingen op hun plaats doet vallen en je meer innerlijke rust geeft.

Verder bleek al eerder dat ik ook nog eens hoog sensitief ben. Hierdoor kwamen bijvoorbeeld allerlei prikkels van buitenaf veel harder binnen, als bij andere mensen. Ik raak sneller vermoeid bij drukte van mensen, geluiden of visuele beelden.
Ook kan dat zich uiten in dat je heel snel moe wordt van een negatief iemand in jouw buurt, op werk of op school of wat dan ook. Je energie wordt als het ware uit je geslurpt door negatieve of juist heel drukke personen. Dat is iets wat je leeg van binnen kan maken. Of leeg is het woord eigenlijk niet... het vervangen van positieve energie door negatieve energie is het eerder.

Kijk gewoon of je er iets aan hebt. Zo ja, dan probeer ik je graag wat verder te helpen met mijn ervaringen en inzichten en vragen.

Maar voor nu; hou nog even vol!
Liever goed bedacht dan slecht gejat.
  vrijdag 23 april 2010 @ 03:03:03 #10
137079 Chowi
Lonerism.
pi_80621153
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 02:49 schreef mirved het volgende:

[..]

Zie jij het ook als depressie? Ik zie het gewoon als geen voldoening halen uit oppervlakkige dingen. Ik streef niet naar een groot huis of dure auto. Het zijn leuke hebbedingetjes maar wat heb je er meer aan? Waarom zou ik op het werk streven om zo hoog mogelijk te komen. Wat heb ik daar aan. Ik geef niets om macht of aanzien van anderen. Dat is wat in mijn ogen zo'n leegte veroorzaakt, je probeert je te conformeren aan datgene waar je door de massa ingedrukt wordt. Je probeert te voldoen aan de maatschappelijke verwachtingen maar die geven geen enkele voldoening. Daarom moet je die naar mijn mening gewoon loslaten en lekker doen wat je zelf wilt. Niet alles meer overpeinzen maar gewoon zien wat je nu weer gaat beleven. Geen verwachtingen hebben van de toekomst, alles op je pad is meegenomen.
Ik ben nooit officieel gediagnosticeerd als zijnde depressief. Maar de laatste keer dat ik psychologische hulp gekregen heb, was dan ook op mijn dertiende. Wel kreeg ik toen te horen dat ik Asperger heb.

Je hebt voor de rest volkomen gelijk wanneer je spreekt over het loslaten van maatschappelijke druk. Dat is me ook al zo vaak verteld. Maar er zijn enkele factoren - en mijn 'aandoening' is er één van - die die maatschappelijke druk enorm verzwaren. Een andere factor is dat ik me niet anders kan herinneren dan dat mijn omgeving (ouders en familie) torenhoge verwachtingen van mij hebben die ik niet kan waarmaken. Onbewust neem je dat over. Ik ben een echte streber, een wereldverbeteraar. Die eigenschap ervaar ik als heel dubbel, want voor mij is het zowel een kwelling als een zege. Het speelt een hele grote rol in die oneindige leegte, maar tegelijkertijd heeft het er voor gezorgd dat ik goed ben in best veel dingen, en daar trots op kan zijn.

Het is zo frustrerend, want ik weet dat je helemaal gelijk hebt. Het in de praktijk brengen is me tot dusver echter nog niet gelukt.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
pi_80621156
Ah! De quarterlife-crisis:

http://en.wikipedia.org/wiki/Quarter-life_crisis

Zelf ook gehad wat jij beschrijft en ben er uit gekomen door "suffe" boeken te lezen over met name psychologie.

Misschien een goed topic voor jou:
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
  vrijdag 23 april 2010 @ 03:09:43 #12
167595 mirved
Infobesitas
pi_80621178
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 03:03 schreef Probably_on_pcp het volgende:

Misschien een goed topic voor jou:
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
Kracht van het nu heeft mij ook erg geholpen.

Er zijn zoveel dingen waar ik in dit topic graag op in zou willen gaan maar misschien heb ik al op teveel gereageerd. Uit respect voor TS zal ik me inhouden, het is toch zijn uitlaatklep.

[ Bericht 17% gewijzigd door mirved op 23-04-2010 03:19:04 ]
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
pi_80621672
tvp
ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn
  vrijdag 23 april 2010 @ 06:54:01 #14
286493 raebyddet
teddybear maar dan omgedraaid
pi_80621707
Zéér herkenbaar,
wat ik doe?
Ik gebruik punt 3 om mijn tijd "zinnig" te besteden, er "zijn" voor mijn dierbaren.
"Nothing astonishes people so much as common-sense and plain dealing."
pi_80623248
quote:
Mijn (christelijke) geloof heb ik alleen laten vallen, aan kinderen moet ik echt NIET denken en een partner zal ik nooit ‘hebben’. Niet dat dat laatste overigens erg zou moeten zijn, want ik zal me toch alleen moeten redden.
Waarom?
Natuurlijk moet je niet een vriendin als je enige bron van geluk zien, maar het is wel een van de leukste dingen in het leven: liefde. Al denk ik dat je met je huidige houding niet snel een vriendin zal vinden, inderdaad. Praatgroepen misschien iets? Met mensen die hetzelfde probleem hebben.

Toch klinkt je verhaal enigszins als iets waar ik mogelijk later ook last van kan krijgen. Ik voel me nu ook soms al behoorlijk lusteloos en ik zie het nut nergens meer van in. Ben daarnaast wel enorm bang voor de dood, dus uit het leven stappen zal sowieso niet gebeuren.
  vrijdag 23 april 2010 @ 09:13:40 #16
240052 NouMooiNiet
what's in a name...
pi_80623274
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 02:40 schreef Chowi het volgende:
In de 6 jaar waarin ik inmiddels met regelmaat topics in R&P lees, ben ik zelden een topic tegengekomen waarin ik me zo herken als deze. Bijna alsof ik het zelf heb geschreven.

Je vraagt niet om advies, ik ben ook niet in staat het je te geven omdat ik anders zelf waarschijnlijk niet met deze problemen zou kampen. . Maar wellicht is het een pleister op de wond om te weten dat er meer mensen op de wereld zijn als jij.

Ik wil je in ieder geval een goede toekomst toewensen. Ik begrijp hoe hulpeloos je je moet voelen als je de bevestiging krijgt dat er geen andere aanleiding is voor hoe je je voelt, anders dan je depressie.

.
Hier sluit ik me ook bij aan.
TS, je bent niet de enige.
Verhaal is voor mij ook heel erg herkenbaar.
Hoop dat je mee blijft posten in dit topic!!!
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
pi_80624293
Tvp, Dit is wel heel erg herkenbaar
pi_80624922
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 02:52 schreef Paginabeheerder het volgende:
De gemiddelde mens is behoorlijk oppervlakkig en de meeste psychologen kennen de theorie maar schieten op emotionele intelligentie tekort om jou echt te begrijpen. Jij hebt waarschijnlijk al zoveel innerlijk jezelf onderzocht dat maar weinigen je iets nieuws kunnen vertellen. En dat is nog eens extra ontmoedigend.

Gezelligheid met vrienden en familie is leuk voor eventjes, maar de klik ontbreekt meestal om op een hoger niveau te komen. Iedereen van jouw vrienden en familie heeft wel iets wat voldoening geeft in jullie band, maar je mist een of enkele personen waarmee je alles kunt delen.

Als dat ook op voor jou van toepassing bent, kun je de gok wagen verder te lezen.

Een aantal jaar geleden sprak ik met iemand die me op weg moest helpen naar de arbeidsmarkt... Ik vertelde haar dat ik voor allerlei ingewikkelde problemen razendsnel een oplossing zag... maar dat ik dit niet kon overbrengen op anderen, zodat ik altijd vast kwam te zitten (want tegelijkertijd had ik moeite met het aanleren van 'relatief' makkelijke dingen -> formules of regels etc).
Zij adviseerde me eens te googelen op "beelddenken"

Ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt... maar wat ik wel wil zeggen is dat een verklaring voor jouw depressiviteit niet altijd iets hoeft te zijn uit het verleden. En als je weet wat die verklaring dan is, veel dingen op hun plaats doet vallen en je meer innerlijke rust geeft.

Verder bleek al eerder dat ik ook nog eens hoog sensitief ben. Hierdoor kwamen bijvoorbeeld allerlei prikkels van buitenaf veel harder binnen, als bij andere mensen. Ik raak sneller vermoeid bij drukte van mensen, geluiden of visuele beelden.
Ook kan dat zich uiten in dat je heel snel moe wordt van een negatief iemand in jouw buurt, op werk of op school of wat dan ook. Je energie wordt als het ware uit je geslurpt door negatieve of juist heel drukke personen. Dat is iets wat je leeg van binnen kan maken. Of leeg is het woord eigenlijk niet... het vervangen van positieve energie door negatieve energie is het eerder.

Kijk gewoon of je er iets aan hebt. Zo ja, dan probeer ik je graag wat verder te helpen met mijn ervaringen en inzichten en vragen.

Maar voor nu; hou nog even vol!
Dat
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 03:03 schreef Chowi het volgende:

[..]

Ik ben nooit officieel gediagnosticeerd als zijnde depressief. Maar de laatste keer dat ik psychologische hulp gekregen heb, was dan ook op mijn dertiende. Wel kreeg ik toen te horen dat ik Asperger heb.

Je hebt voor de rest volkomen gelijk wanneer je spreekt over het loslaten van maatschappelijke druk. Dat is me ook al zo vaak verteld. Maar er zijn enkele factoren - en mijn 'aandoening' is er één van - die die maatschappelijke druk enorm verzwaren. Een andere factor is dat ik me niet anders kan herinneren dan dat mijn omgeving (ouders en familie) torenhoge verwachtingen van mij hebben die ik niet kan waarmaken. Onbewust neem je dat over. Ik ben een echte streber, een wereldverbeteraar. Die eigenschap ervaar ik als heel dubbel, want voor mij is het zowel een kwelling als een zege. Het speelt een hele grote rol in die oneindige leegte, maar tegelijkertijd heeft het er voor gezorgd dat ik goed ben in best veel dingen, en daar trots op kan zijn.

Het is zo frustrerend, want ik weet dat je helemaal gelijk hebt. Het in de praktijk brengen is me tot dusver echter nog niet gelukt.
En dat.

Leegslurpen en prestatiedrang. Terrific.

ps: heb PDD-NOS, dus ja
Hoi, ik ben robuust89 en ik ben nieuw!
  vrijdag 23 april 2010 @ 13:36:04 #19
245489 IceBeach
Ice... on the beach
pi_80631936
Wow, zoveel reacties van herkenning had ik echt niet verwacht. Zal de suggesties afgaan en later verder reageren.
Emperor Meiji: I am a living god. As long as I do what they think is right.
  vrijdag 23 april 2010 @ 16:31:33 #20
19440 Maanvis
Centuries in a lifetime
pi_80637920
Je hebt een heel zwaar leven, ja ontzettend zwaar. Moeilijk, moeilijk, moeilijk moeilijk moeilijk.

Je bent helaas niet depressief, maar ongelukkig. Da's iets anders.
Je zit in een sleur. Da's lastig. En ongelukkig makend.
Ook zit er een kronkel in je kop die niet klopt. Da's ook lastig. En dat moet je oplossen.
Maar je bent niet depressief.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
  vrijdag 23 april 2010 @ 16:33:17 #21
167595 mirved
Infobesitas
pi_80637979
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 16:31 schreef Maanvis het volgende:
Je hebt een heel zwaar leven, ja ontzettend zwaar. Moeilijk, moeilijk, moeilijk moeilijk moeilijk.

Je bent helaas niet depressief, maar ongelukkig. Da's iets anders.
Je zit in een sleur. Da's lastig. En ongelukkig makend.
Ook zit er een kronkel in je kop die niet klopt. Da's ook lastig. En dat moet je oplossen.
Maar je bent niet depressief.
Er zit geen kronkel in zijn hoofd hij bekijkt de situatie alleen een stuk realistischer dan de meeste mensen.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
  vrijdag 23 april 2010 @ 16:34:49 #22
19440 Maanvis
Centuries in a lifetime
pi_80638027
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 16:33 schreef mirved het volgende:

[..]

Er zit geen kronkel in zijn hoofd hij bekijkt de situatie alleen een stuk realistischer dan de meeste mensen.
Je hebt gelijk, wij hebben een kronkel in onze kop. En daardoor zijn we gelukkig en tevreden.
Onze afvoerpijp heeft een zwanehals zodat je het riool niet ruikt .
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
pi_80638709
Haha echt fout die psychologen. Je bent in ieder geval NIET depressief. Wat jij zou moeten doen jongeman..heel simpel:

Zoek en vind (je) passie!
  vrijdag 23 april 2010 @ 17:00:25 #24
167595 mirved
Infobesitas
pi_80638839
quote:
Op vrijdag 23 april 2010 16:34 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Je hebt gelijk, wij hebben een kronkel in onze kop. En daardoor zijn we gelukkig en tevreden.
Onze afvoerpijp heeft een zwanehals zodat je het riool niet ruikt .
Wie is wij? Ik vermoed dat heel veel mensen niet gelukkig zijn. Daarnaast is 80% van de samenleving gewoon een stel schapen dus wat de meerderheid betreft moet je echt niet blij zijn dat jij daarbij hoort
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
pi_80639509
De realisatie dat heel mijn bestaan behoorlijk nutteloos is heb ik al heel lang. Ik ervaar dit echter niet als een probleem. Ik leef mijn leven gewoon en probeer zo mijn tijd door te komen.

Voor mij is het niet zo erg moeilijk. Mijn interesses zijn breed, genoeg om nu al meerdere levens te vullen. Daarnaast ben ik ook erg snel tevreden, hierdoor kan ik veel dingen aanpakken en daarvan genieten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Fortitude op 23-04-2010 17:25:57 ]
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')