R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Leven in de leegte [lang verhaal; geen samenvatting]
Leven in de leegte
De aanleiding van dit topic is mijn jarenlange zoektocht die ook nu nog steeds bezig is. Het beschrijft een deel van mijn leven na mijn 17e toen alles wel een beetje erg begon te veranderen.
Het is voor mij genoeg dat ik even mijn verhaal hier kan droppen en dat mensen het lezen. Het doel is niet om reacties (van meeleven o.i.d.) uit te lokken, maar ik zal ook niet weglopen voor eventuele vragen of advies. In dit stadium verwacht ook niet echt meer dat er nog iets van 'hulp' bestaat.
Met veel verschillende mensen heb ik inmiddels gesproken over wat hen nou eigenlijk gelukkig maakt. Eigenlijk wat het leven leven voor hen de moeite waard maakt. Als antwoord zijn het altijd de standaard dingen als vrienden, familie, hobby’s, passies, sport, geloof, werk, partner en kinderen.
De meerderheid van die dingen is ook aanwezig in mijn leven. Mijn (christelijke) geloof heb ik alleen laten vallen, aan kinderen moet ik echt NIET denken en een partner zal ik nooit ‘hebben’. Niet dat dat laatste overigens erg zou moeten zijn, want ik zal me toch alleen moeten redden. Naar mijn mening kun je verder ook niet verwachten dat dat je bron van geluk kan zijn.
Het probleem hier is dat ik niet echt meer raad weet met mijzelf. Sinds mijn 17e ervaar ik een enorme ‘leegte’ in mijzelf die vaak ook gepaard gaat met een enorme onrust. Waar mensen om mij heen rust, tevredenheid en ontspanning halen uit de dingen die ze doen, is dat alles voor mij een soort ‘fix’. Precies zoals drugsgebruikers die hun shot heroïne innemen als ze zich ongelukkig voelen. Zolang ze ‘off the world’ zijn gaat alles lekker, maar wanneer de trip over is, komen ze weer terug in de suffe realiteit. Ik heb dan zelf niets met drugs, maar wel hobby’s, sport en contact met vrienden en familie wat een zelfde soort vlucht is.
Mijn leven is al lang niet meer iets waar ik nog van ‘geniet’. Waarom ik dan nog leef.. Goede vraag. Elke nieuwe dag komt voor mij ook weer als een verrassing. Sowieso zijn er al niet eens meer dingen die ik nog ‘gedaan moet hebben’. Als ik vandaag te horen zou krijgen dat ik nog maar een week te leven had, zou mijn enige wens zijn dat het vernietigende proces even een tandje sneller zou gaan.
Uitspraken als deze triggerden bij bekenden van mij natuurlijk meteen reacties als ‘wil je niet nog iets bereiken’, ‘de wereld zien’, ‘je werk gepubliceerd zien worden’ of ‘jennifer aniston ontmoeten’? Het zijn interessante dingen, dat wel, die helaas maar een heel kleine impuls geven. Dingen die sowieso niet opwegen en al helemaal niets veranderen aan mijn normale, humeurige en verveelde mood.
Grappig is trouwens wel dat je dit aan mij aan de buitenkant (haast?) niet ziet. Ik doe nog wel dingen, maar gewoon omdat ik iets ‘moet’ doen. Net dat wanneer je totaal geen trek hebt toch eet, gewoon omdat je na verloop van tijd honger krijgt.
In het verleden heb ik trouwens met aardig wat mensen uit de hulpverlening e.d. gesproken. Via decanaat van school, vertrouwenspersonsen, de huisarts, soort tussenpersoon bij GGZ, psychologen uiteindelijk voor behandeling bij de GGZ zelf terecht gekomen. Het liep allemaal uit op onbruikbare adviezen, onnodige speurtochten in mijn verleden, het slikken van antidepressiva die (behalve de zeer effectieve bijwerkingen
) niet aansloegen en later het lezen van suffe mindfulness boeken.
Wel mag ik mij nu officieel ‘depressief’ noemen, weet ik dat ik geen bloedarmoede heb (i.v.m. mijn lusteloosheid) en is het ook wel vrij zeker dat het allemaal niet te maken heeft met iets specifieks uit mijn jeugd.
De kans dat ik er ooit nog achter kom wat er speelt, schat ik nu nog heel laag in. Wat ik wel weet zijn de oorzaken waarom ik hier nog op aarde ben.
- Angst voor de dood.
- Zelfmoord geeft wel iets van een gevoel van harteloosheid t.o.v. de nabestaanden.
- De enige zingeving van mijn leven: er nog kunnen ‘zijn’ voor anderen.
Vooral factor #1 is toch wel key hier. Allemaal te danken aan mijn perfectionistische en ‘control freak achtige’ natuur. Waarschijnlijk zou ik dit al niet eens meer getypt hebben als ik die eigenschappen niet had gehad. Verder speelt #2 ook nog mee en op de achtergrond ergens nog iets van #3. Mijn gevoel van affectie is dus nog niet helemaal vervaagd.
Ik ben pas 21 en het lijkt alsof ik nu al in mijn midlife crisis ben. Makes sense, gezien ik misschien niet eens meer zo lang heb.
Aan de andere kant heb ik gelukkig wel dingen bereikt, dus ik hoef de wereld in ieder geval niet helemaal geruisloos te verlaten.
Dit schrijven geeft in ieder geval weer een tijdelijke opluchting. Bedankt als je het (helemaal) gelezen hebt.
P.s. Please don't state the obvious. Ik ben me goed bewust van de impact van zelfmoord e.d.
De aanleiding van dit topic is mijn jarenlange zoektocht die ook nu nog steeds bezig is. Het beschrijft een deel van mijn leven na mijn 17e toen alles wel een beetje erg begon te veranderen.
Het is voor mij genoeg dat ik even mijn verhaal hier kan droppen en dat mensen het lezen. Het doel is niet om reacties (van meeleven o.i.d.) uit te lokken, maar ik zal ook niet weglopen voor eventuele vragen of advies. In dit stadium verwacht ook niet echt meer dat er nog iets van 'hulp' bestaat.
Met veel verschillende mensen heb ik inmiddels gesproken over wat hen nou eigenlijk gelukkig maakt. Eigenlijk wat het leven leven voor hen de moeite waard maakt. Als antwoord zijn het altijd de standaard dingen als vrienden, familie, hobby’s, passies, sport, geloof, werk, partner en kinderen.
De meerderheid van die dingen is ook aanwezig in mijn leven. Mijn (christelijke) geloof heb ik alleen laten vallen, aan kinderen moet ik echt NIET denken en een partner zal ik nooit ‘hebben’. Niet dat dat laatste overigens erg zou moeten zijn, want ik zal me toch alleen moeten redden. Naar mijn mening kun je verder ook niet verwachten dat dat je bron van geluk kan zijn.
Het probleem hier is dat ik niet echt meer raad weet met mijzelf. Sinds mijn 17e ervaar ik een enorme ‘leegte’ in mijzelf die vaak ook gepaard gaat met een enorme onrust. Waar mensen om mij heen rust, tevredenheid en ontspanning halen uit de dingen die ze doen, is dat alles voor mij een soort ‘fix’. Precies zoals drugsgebruikers die hun shot heroïne innemen als ze zich ongelukkig voelen. Zolang ze ‘off the world’ zijn gaat alles lekker, maar wanneer de trip over is, komen ze weer terug in de suffe realiteit. Ik heb dan zelf niets met drugs, maar wel hobby’s, sport en contact met vrienden en familie wat een zelfde soort vlucht is.
Mijn leven is al lang niet meer iets waar ik nog van ‘geniet’. Waarom ik dan nog leef.. Goede vraag. Elke nieuwe dag komt voor mij ook weer als een verrassing. Sowieso zijn er al niet eens meer dingen die ik nog ‘gedaan moet hebben’. Als ik vandaag te horen zou krijgen dat ik nog maar een week te leven had, zou mijn enige wens zijn dat het vernietigende proces even een tandje sneller zou gaan.
Uitspraken als deze triggerden bij bekenden van mij natuurlijk meteen reacties als ‘wil je niet nog iets bereiken’, ‘de wereld zien’, ‘je werk gepubliceerd zien worden’ of ‘jennifer aniston ontmoeten’? Het zijn interessante dingen, dat wel, die helaas maar een heel kleine impuls geven. Dingen die sowieso niet opwegen en al helemaal niets veranderen aan mijn normale, humeurige en verveelde mood.
Grappig is trouwens wel dat je dit aan mij aan de buitenkant (haast?) niet ziet. Ik doe nog wel dingen, maar gewoon omdat ik iets ‘moet’ doen. Net dat wanneer je totaal geen trek hebt toch eet, gewoon omdat je na verloop van tijd honger krijgt.
In het verleden heb ik trouwens met aardig wat mensen uit de hulpverlening e.d. gesproken. Via decanaat van school, vertrouwenspersonsen, de huisarts, soort tussenpersoon bij GGZ, psychologen uiteindelijk voor behandeling bij de GGZ zelf terecht gekomen. Het liep allemaal uit op onbruikbare adviezen, onnodige speurtochten in mijn verleden, het slikken van antidepressiva die (behalve de zeer effectieve bijwerkingen
) niet aansloegen en later het lezen van suffe mindfulness boeken. Wel mag ik mij nu officieel ‘depressief’ noemen, weet ik dat ik geen bloedarmoede heb (i.v.m. mijn lusteloosheid) en is het ook wel vrij zeker dat het allemaal niet te maken heeft met iets specifieks uit mijn jeugd.
De kans dat ik er ooit nog achter kom wat er speelt, schat ik nu nog heel laag in. Wat ik wel weet zijn de oorzaken waarom ik hier nog op aarde ben.
- Angst voor de dood.
- Zelfmoord geeft wel iets van een gevoel van harteloosheid t.o.v. de nabestaanden.
- De enige zingeving van mijn leven: er nog kunnen ‘zijn’ voor anderen.
Vooral factor #1 is toch wel key hier. Allemaal te danken aan mijn perfectionistische en ‘control freak achtige’ natuur. Waarschijnlijk zou ik dit al niet eens meer getypt hebben als ik die eigenschappen niet had gehad. Verder speelt #2 ook nog mee en op de achtergrond ergens nog iets van #3. Mijn gevoel van affectie is dus nog niet helemaal vervaagd.
Ik ben pas 21 en het lijkt alsof ik nu al in mijn midlife crisis ben. Makes sense, gezien ik misschien niet eens meer zo lang heb.
Aan de andere kant heb ik gelukkig wel dingen bereikt, dus ik hoef de wereld in ieder geval niet helemaal geruisloos te verlaten.Dit schrijven geeft in ieder geval weer een tijdelijke opluchting. Bedankt als je het (helemaal) gelezen hebt.
P.s. Please don't state the obvious. Ik ben me goed bewust van de impact van zelfmoord e.d.
Emperor Meiji: I am a living god. As long as I do what they think is right.
Erg herkenbaar op mijn 21ste had ik dat ook heel erg (nu bijna 23). Ik zie het dat wij meer realistisch naar de wereld kijken dan anderen. Een hoop mensen nemen genoeg met middelmatigheid en verlangen naar onzinnige dingen (in mijn ogen). De enige reden waarvoor ik nog leef is om plezier te hebben en omdat het leven me ook niet echt echt tegenzit .Ik vul mijn dagen op het moment met dingen die ik leuk vind om te doen films, muziek, lezen, sporten en met vrienden omgaan. Ik denk dat de enige verlossing echt liefde voor een persoon zal zijn. Dat die de dagen wat meer betekenis geven en iets speciaals aan mijn leven zullen toevoegen. Want als ik straks moet gaan werken, wat in mijn ogen een onzinnige tijdverspilling is, dan zal ik veel minder tijd hebben voor de leuke dingen en mij gaan afvragen of het dit wel waard is.
Ik kan je slechts een advies geven. Leef gewoon, hou op met denken over het nut/de waarde van het alles. Zie veel van de wereld en doe gewoon wat je leuk vind. Hopelijk kom je iets tegen dat je bevalt en dan kan je daar mee verder. Het leven is relatief kort dus gewoon zoveel mogelijk plezier maken. Ga je ondertussen dood aan iets so be it.
Ik kan je slechts een advies geven. Leef gewoon, hou op met denken over het nut/de waarde van het alles. Zie veel van de wereld en doe gewoon wat je leuk vind. Hopelijk kom je iets tegen dat je bevalt en dan kan je daar mee verder. Het leven is relatief kort dus gewoon zoveel mogelijk plezier maken. Ga je ondertussen dood aan iets so be it.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
100% herkenbaar.
Ben zelf ook bang voor de dood. Ik heb de angst omgezet in de aanname dat je na de dood opnieuw wordt herboren als een ander mens; reïncarnatie. Dat de herinneringen die je had in je 'vorige leven' (dit leven) naar mate je verder opgroeit vergeet, omdat mensen vanaf een bepaald levensjaar pas dingen kunnen herinneren.
Telkens als ik ruzie heb met mijn ouders en zus, en dat gebeurt wel regelmatig, denk ik om uit het luxe leventje te stappen en met een backpack Nederland rond te reizen. Mezelf terugvinden in de natuur, waar het oorspronkelijk bij de mens is begonnen. Alle problemen lossen zichzelf niet op, nee, je moet het aanpakken bij de bron. Dat van het backpacken komt overigens omdat het een van mijn interesses is, zo min mogelijk afhankelijk zijn van andere mensen om me heen. Niet dat ik ze kwijt wil, maar puur alleen om het feit dat ik mezelf moet leren kennen om de keiharde wereld (want dat is het) aan te kunnen. De natuur zou een goede oefening zijn, want urban survival is in de basis niets anders dan overleven in de natuur.
Vroeg of laat ga ik het uitvoeren, dat wel. De situatie hier barst zowat uit zijn voegen, en dat is geen grapje. We wonen in een twee-onder-een-dak, de buren kunnen vaak meegenieten met wat we te zeggen hebben. Het zijn aardige mensen, dat wel.
Ik heb mijn sociale buitenleven opgegeven naar mate mijn gedachten afdwaalden naar het subjectieve feit dat het hele dorp tegen me was, althans, zo leek het op een gegeven moment. Iedereen wordt op den duur ouder, maar de gedachten blijven. Op de manier waardoor ik vroeger ben gepest en hier de littekens van draag. In mijn eigen rugzakje, op welke plek ik ook ben. Soms gaat dat van mijn rug af en leeg ik het, en stop de dingen er weer in die bij me horen. Het heeft me wel gevormd, maar niet aan de buitenkant. Oké ik ben nog steeds zwaarlijvig, maar ook lang. Gepest word ik allang niet meer, meer van die flauwe grapjes van mensen.
Ik heb zelf ook een regiment aan hulpinstanties te hulp gevraagd; huisarts, psychologen, GGZ (onder behandeling), en daarna VNN. Daar bleek het dat ik ADD had, een autismespectrumstoornis. Houdt in dat ik bepaalde aspecten van het autisme heb, maar andere ook weer niet. Is per stoornis verschillend.
Ik gebruik het topic van je om mijn eigen gal te spuien, maar dat is niet hoofdzakelijk mijn bedoeling. Eerder zoiets van, 'hey, je bent niet de enige', ongeacht of je dat nu wilt of niet. Als je onverhoopt de gedachte hebt dat jouw problemen in het niet worden gezet, dan moet je mijn verhaal vergeten. Ieder mens is anders, niemand is gelijk, maar toch ook hetzelfde. Klinkt misschien als een simpele verkooptruc voor bedrijven, maar het is wel zo. Je kan over dingen gaan praten, met lotgenoten bijvoorbeeld. Langzaam maar zeker jezelf openstellen voor de wereld, stappen zetten om uit die stomme depressie te komen.
Ik typ dit uit ervaring. Je kan beter de uitspraken van iemand die hetzelfde meemaakt vertrouwen, dan die achterlijke ingestudeerde teksten van een hulpverlener. Ze willen ook mensen helpen, maar dan niet uit het perspectief dat ze hebben meegekregen vanuit hun eigen ervaringen. Houd vooral de waarde bij jezelf, maak keuzes die voortvloeien uit instinct en haal je voldoening uit eigen behaalde resultaten.
Succes.
[ Bericht 8% gewijzigd door Metalfrost op 23-04-2010 02:36:33 (stukje toegevoegd) ]
Ben zelf ook bang voor de dood. Ik heb de angst omgezet in de aanname dat je na de dood opnieuw wordt herboren als een ander mens; reïncarnatie. Dat de herinneringen die je had in je 'vorige leven' (dit leven) naar mate je verder opgroeit vergeet, omdat mensen vanaf een bepaald levensjaar pas dingen kunnen herinneren.
Telkens als ik ruzie heb met mijn ouders en zus, en dat gebeurt wel regelmatig, denk ik om uit het luxe leventje te stappen en met een backpack Nederland rond te reizen. Mezelf terugvinden in de natuur, waar het oorspronkelijk bij de mens is begonnen. Alle problemen lossen zichzelf niet op, nee, je moet het aanpakken bij de bron. Dat van het backpacken komt overigens omdat het een van mijn interesses is, zo min mogelijk afhankelijk zijn van andere mensen om me heen. Niet dat ik ze kwijt wil, maar puur alleen om het feit dat ik mezelf moet leren kennen om de keiharde wereld (want dat is het) aan te kunnen. De natuur zou een goede oefening zijn, want urban survival is in de basis niets anders dan overleven in de natuur.
Vroeg of laat ga ik het uitvoeren, dat wel. De situatie hier barst zowat uit zijn voegen, en dat is geen grapje. We wonen in een twee-onder-een-dak, de buren kunnen vaak meegenieten met wat we te zeggen hebben. Het zijn aardige mensen, dat wel.
Ik heb mijn sociale buitenleven opgegeven naar mate mijn gedachten afdwaalden naar het subjectieve feit dat het hele dorp tegen me was, althans, zo leek het op een gegeven moment. Iedereen wordt op den duur ouder, maar de gedachten blijven. Op de manier waardoor ik vroeger ben gepest en hier de littekens van draag. In mijn eigen rugzakje, op welke plek ik ook ben. Soms gaat dat van mijn rug af en leeg ik het, en stop de dingen er weer in die bij me horen. Het heeft me wel gevormd, maar niet aan de buitenkant. Oké ik ben nog steeds zwaarlijvig, maar ook lang. Gepest word ik allang niet meer, meer van die flauwe grapjes van mensen.
Ik heb zelf ook een regiment aan hulpinstanties te hulp gevraagd; huisarts, psychologen, GGZ (onder behandeling), en daarna VNN. Daar bleek het dat ik ADD had, een autismespectrumstoornis. Houdt in dat ik bepaalde aspecten van het autisme heb, maar andere ook weer niet. Is per stoornis verschillend.
Ik gebruik het topic van je om mijn eigen gal te spuien, maar dat is niet hoofdzakelijk mijn bedoeling. Eerder zoiets van, 'hey, je bent niet de enige', ongeacht of je dat nu wilt of niet. Als je onverhoopt de gedachte hebt dat jouw problemen in het niet worden gezet, dan moet je mijn verhaal vergeten. Ieder mens is anders, niemand is gelijk, maar toch ook hetzelfde. Klinkt misschien als een simpele verkooptruc voor bedrijven, maar het is wel zo. Je kan over dingen gaan praten, met lotgenoten bijvoorbeeld. Langzaam maar zeker jezelf openstellen voor de wereld, stappen zetten om uit die stomme depressie te komen.
Ik typ dit uit ervaring. Je kan beter de uitspraken van iemand die hetzelfde meemaakt vertrouwen, dan die achterlijke ingestudeerde teksten van een hulpverlener. Ze willen ook mensen helpen, maar dan niet uit het perspectief dat ze hebben meegekregen vanuit hun eigen ervaringen. Houd vooral de waarde bij jezelf, maak keuzes die voortvloeien uit instinct en haal je voldoening uit eigen behaalde resultaten.
Succes.
[ Bericht 8% gewijzigd door Metalfrost op 23-04-2010 02:36:33 (stukje toegevoegd) ]
Google is your friend, abuse your friends
Ik ben daarentegen niet bang voor de dood. Als het komt so be it. Ik heb mij tenminste vermaakt.
Ik kan de reacties morgen eigenlijk al wel voorspellen van de mensen die totaal geen besef hebben van de situatie.
[ Bericht 19% gewijzigd door mirved op 23-04-2010 02:31:03 ]
Ik kan de reacties morgen eigenlijk al wel voorspellen van de mensen die totaal geen besef hebben van de situatie.
[ Bericht 19% gewijzigd door mirved op 23-04-2010 02:31:03 ]
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
Ik denk dat het tijd wordt om op jezelf te gaan. Het geeft je een hoop vrijheid en ik denk dat het de relatie met je ouders ook zou bevorderen omdat je dan niet meer ruzies hebt om kleine dingetjes. Misschien zelf ergens buiten je huidige woonplaats waar niemand je kent. Het zou je als het ware een nieuwe frisse start geven.quote:
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
In de 6 jaar waarin ik inmiddels met regelmaat topics in R&P lees, ben ik zelden een topic tegengekomen waarin ik me zo herken als deze. Bijna alsof ik het zelf heb geschreven.
Je vraagt niet om advies, ik ben ook niet in staat het je te geven omdat ik anders zelf waarschijnlijk niet met deze problemen zou kampen.. Maar wellicht is het een pleister op de wond om te weten dat er meer mensen op de wereld zijn als jij.
Ik wil je in ieder geval een goede toekomst toewensen. Ik begrijp hoe hulpeloos je je moet voelen als je de bevestiging krijgt dat er geen andere aanleiding is voor hoe je je voelt, anders dan je depressie.
.
Je vraagt niet om advies, ik ben ook niet in staat het je te geven omdat ik anders zelf waarschijnlijk niet met deze problemen zou kampen.
. Maar wellicht is het een pleister op de wond om te weten dat er meer mensen op de wereld zijn als jij.Ik wil je in ieder geval een goede toekomst toewensen. Ik begrijp hoe hulpeloos je je moet voelen als je de bevestiging krijgt dat er geen andere aanleiding is voor hoe je je voelt, anders dan je depressie.
.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
Ik zit daar al een tijdje aan te denken, aan dat op mezelf wonen. Ik heb daar nu de middelen niet voor, anders had ik het allang verwezenlijkt. Ben er wel mee bezig, dat wel. Vooruitgang met mezelf. Ik vind dat als je een actie uitvoert voor langere onbepaalde tijd, zoals dat 'op mezelf wonen' dat daar eerst een basis voor moet komen. Zien hoe ik mezelf red in sommige omstandigheden. Daar komt dat backpacken vandaan, plus het al aangegeven feit dat ik zwaar een hekel heb aan afhankelijk zijn van andere mensen, dat overigens weinig te maken heeft met het idee dat ik nog bij mijn ouders woon.quote:Op vrijdag 23 april 2010 02:27 schreef mirved het volgende:
[..]
Ik denk dat het tijd wordt om op jezelf te gaan. Het geeft je een hoop vrijheid en ik denk dat het de relatie met je ouders ook zou bevorderen omdat je dan niet meer ruzies hebt om kleine dingetjes. Misschien zelf ergens buiten je huidige woonplaats waar niemand je kent. Het zou je als het ware een nieuwe frisse start geven.
Laat dit topic een plek zijn voor TS.
Google is your friend, abuse your friends
Zie jij het ook als depressie? Ik zie het gewoon als geen voldoening halen uit oppervlakkige dingen. Ik streef niet naar een groot huis of dure auto. Het zijn leuke hebbedingetjes maar wat heb je er meer aan? Waarom zou ik op het werk streven om zo hoog mogelijk te komen. Wat heb ik daar aan. Ik geef niets om macht of aanzien van anderen. Dat is wat in mijn ogen zo'n leegte veroorzaakt, je probeert je te conformeren aan datgene waar je door de massa ingedrukt wordt. Je probeert te voldoen aan de maatschappelijke verwachtingen maar die geven geen enkele voldoening. Daarom moet je die naar mijn mening gewoon loslaten en lekker doen wat je zelf wilt. Niet alles meer overpeinzen maar gewoon zien wat je nu weer gaat beleven. Geen verwachtingen hebben van de toekomst, alles op je pad is meegenomen.quote:Op vrijdag 23 april 2010 02:40 schreef Chowi het volgende:
Ik wil je in ieder geval een goede toekomst toewensen. Ik begrijp hoe hulpeloos je je moet voelen als je de bevestiging krijgt dat er geen andere aanleiding is voor hoe je je voelt, anders dan je depressie.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
De gemiddelde mens is behoorlijk oppervlakkig en de meeste psychologen kennen de theorie maar schieten op emotionele intelligentie tekort om jou echt te begrijpen. Jij hebt waarschijnlijk al zoveel innerlijk jezelf onderzocht dat maar weinigen je iets nieuws kunnen vertellen. En dat is nog eens extra ontmoedigend.
Gezelligheid met vrienden en familie is leuk voor eventjes, maar de klik ontbreekt meestal om op een hoger niveau te komen. Iedereen van jouw vrienden en familie heeft wel iets wat voldoening geeft in jullie band, maar je mist een of enkele personen waarmee je alles kunt delen.
Als dat ook op voor jou van toepassing bent, kun je de gok wagen verder te lezen.
Een aantal jaar geleden sprak ik met iemand die me op weg moest helpen naar de arbeidsmarkt... Ik vertelde haar dat ik voor allerlei ingewikkelde problemen razendsnel een oplossing zag... maar dat ik dit niet kon overbrengen op anderen, zodat ik altijd vast kwam te zitten (want tegelijkertijd had ik moeite met het aanleren van 'relatief' makkelijke dingen -> formules of regels etc).
Zij adviseerde me eens te googelen op "beelddenken"
Ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt... maar wat ik wel wil zeggen is dat een verklaring voor jouw depressiviteit niet altijd iets hoeft te zijn uit het verleden. En als je weet wat die verklaring dan is, veel dingen op hun plaats doet vallen en je meer innerlijke rust geeft.
Verder bleek al eerder dat ik ook nog eens hoog sensitief ben. Hierdoor kwamen bijvoorbeeld allerlei prikkels van buitenaf veel harder binnen, als bij andere mensen. Ik raak sneller vermoeid bij drukte van mensen, geluiden of visuele beelden.
Ook kan dat zich uiten in dat je heel snel moe wordt van een negatief iemand in jouw buurt, op werk of op school of wat dan ook. Je energie wordt als het ware uit je geslurpt door negatieve of juist heel drukke personen. Dat is iets wat je leeg van binnen kan maken. Of leeg is het woord eigenlijk niet... het vervangen van positieve energie door negatieve energie is het eerder.
Kijk gewoon of je er iets aan hebt. Zo ja, dan probeer ik je graag wat verder te helpen met mijn ervaringen en inzichten en vragen.
Maar voor nu; hou nog even vol!
Gezelligheid met vrienden en familie is leuk voor eventjes, maar de klik ontbreekt meestal om op een hoger niveau te komen. Iedereen van jouw vrienden en familie heeft wel iets wat voldoening geeft in jullie band, maar je mist een of enkele personen waarmee je alles kunt delen.
Als dat ook op voor jou van toepassing bent, kun je de gok wagen verder te lezen.
Een aantal jaar geleden sprak ik met iemand die me op weg moest helpen naar de arbeidsmarkt... Ik vertelde haar dat ik voor allerlei ingewikkelde problemen razendsnel een oplossing zag... maar dat ik dit niet kon overbrengen op anderen, zodat ik altijd vast kwam te zitten (want tegelijkertijd had ik moeite met het aanleren van 'relatief' makkelijke dingen -> formules of regels etc).
Zij adviseerde me eens te googelen op "beelddenken"
Ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt... maar wat ik wel wil zeggen is dat een verklaring voor jouw depressiviteit niet altijd iets hoeft te zijn uit het verleden. En als je weet wat die verklaring dan is, veel dingen op hun plaats doet vallen en je meer innerlijke rust geeft.
Verder bleek al eerder dat ik ook nog eens hoog sensitief ben. Hierdoor kwamen bijvoorbeeld allerlei prikkels van buitenaf veel harder binnen, als bij andere mensen. Ik raak sneller vermoeid bij drukte van mensen, geluiden of visuele beelden.
Ook kan dat zich uiten in dat je heel snel moe wordt van een negatief iemand in jouw buurt, op werk of op school of wat dan ook. Je energie wordt als het ware uit je geslurpt door negatieve of juist heel drukke personen. Dat is iets wat je leeg van binnen kan maken. Of leeg is het woord eigenlijk niet... het vervangen van positieve energie door negatieve energie is het eerder.
Kijk gewoon of je er iets aan hebt. Zo ja, dan probeer ik je graag wat verder te helpen met mijn ervaringen en inzichten en vragen.
Maar voor nu; hou nog even vol!
Liever goed bedacht dan slecht gejat.
Ik ben nooit officieel gediagnosticeerd als zijnde depressief. Maar de laatste keer dat ik psychologische hulp gekregen heb, was dan ook op mijn dertiende. Wel kreeg ik toen te horen dat ik Asperger heb.quote:Op vrijdag 23 april 2010 02:49 schreef mirved het volgende:
[..]
Zie jij het ook als depressie? Ik zie het gewoon als geen voldoening halen uit oppervlakkige dingen. Ik streef niet naar een groot huis of dure auto. Het zijn leuke hebbedingetjes maar wat heb je er meer aan? Waarom zou ik op het werk streven om zo hoog mogelijk te komen. Wat heb ik daar aan. Ik geef niets om macht of aanzien van anderen. Dat is wat in mijn ogen zo'n leegte veroorzaakt, je probeert je te conformeren aan datgene waar je door de massa ingedrukt wordt. Je probeert te voldoen aan de maatschappelijke verwachtingen maar die geven geen enkele voldoening. Daarom moet je die naar mijn mening gewoon loslaten en lekker doen wat je zelf wilt. Niet alles meer overpeinzen maar gewoon zien wat je nu weer gaat beleven. Geen verwachtingen hebben van de toekomst, alles op je pad is meegenomen.
Je hebt voor de rest volkomen gelijk wanneer je spreekt over het loslaten van maatschappelijke druk. Dat is me ook al zo vaak verteld. Maar er zijn enkele factoren - en mijn 'aandoening' is er één van - die die maatschappelijke druk enorm verzwaren. Een andere factor is dat ik me niet anders kan herinneren dan dat mijn omgeving (ouders en familie) torenhoge verwachtingen van mij hebben die ik niet kan waarmaken. Onbewust neem je dat over. Ik ben een echte streber, een wereldverbeteraar. Die eigenschap ervaar ik als heel dubbel, want voor mij is het zowel een kwelling als een zege. Het speelt een hele grote rol in die oneindige leegte, maar tegelijkertijd heeft het er voor gezorgd dat ik goed ben in best veel dingen, en daar trots op kan zijn.
Het is zo frustrerend, want ik weet dat je helemaal gelijk hebt. Het in de praktijk brengen is me tot dusver echter nog niet gelukt.
[i]Isolation pushes past self-hatred, guilt, and shame
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
To a place where suffering is just a game
But everybody's scared of this place, they're staying away
Your little house on Memory Lane.[/i]
Ah! De quarterlife-crisis:
http://en.wikipedia.org/wiki/Quarter-life_crisis
Zelf ook gehad wat jij beschrijft en ben er uit gekomen door "suffe" boeken te lezen over met name psychologie.
Misschien een goed topic voor jou:
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
http://en.wikipedia.org/wiki/Quarter-life_crisis
Zelf ook gehad wat jij beschrijft en ben er uit gekomen door "suffe" boeken te lezen over met name psychologie.
Misschien een goed topic voor jou:
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Kracht van het nu heeft mij ook erg geholpen.quote:Op vrijdag 23 april 2010 03:03 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Misschien een goed topic voor jou:
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
Er zijn zoveel dingen waar ik in dit topic graag op in zou willen gaan maar misschien heb ik al op teveel gereageerd. Uit respect voor TS zal ik me inhouden, het is toch zijn uitlaatklep.
[ Bericht 17% gewijzigd door mirved op 23-04-2010 03:19:04 ]
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
Zéér herkenbaar,
wat ik doe?
Ik gebruik punt 3 om mijn tijd "zinnig" te besteden, er "zijn" voor mijn dierbaren.
wat ik doe?
Ik gebruik punt 3 om mijn tijd "zinnig" te besteden, er "zijn" voor mijn dierbaren.
"Nothing astonishes people so much as common-sense and plain dealing."
Waarom?quote:Mijn (christelijke) geloof heb ik alleen laten vallen, aan kinderen moet ik echt NIET denken en een partner zal ik nooit ‘hebben’. Niet dat dat laatste overigens erg zou moeten zijn, want ik zal me toch alleen moeten redden.
Natuurlijk moet je niet een vriendin als je enige bron van geluk zien, maar het is wel een van de leukste dingen in het leven: liefde. Al denk ik dat je met je huidige houding niet snel een vriendin zal vinden, inderdaad. Praatgroepen misschien iets? Met mensen die hetzelfde probleem hebben.
Toch klinkt je verhaal enigszins als iets waar ik mogelijk later ook last van kan krijgen. Ik voel me nu ook soms al behoorlijk lusteloos en ik zie het nut nergens meer van in. Ben daarnaast wel enorm bang voor de dood, dus uit het leven stappen zal sowieso niet gebeuren.
Hier sluit ik me ook bij aan.quote:Op vrijdag 23 april 2010 02:40 schreef Chowi het volgende:
In de 6 jaar waarin ik inmiddels met regelmaat topics in R&P lees, ben ik zelden een topic tegengekomen waarin ik me zo herken als deze. Bijna alsof ik het zelf heb geschreven.
Je vraagt niet om advies, ik ben ook niet in staat het je te geven omdat ik anders zelf waarschijnlijk niet met deze problemen zou kampen.
Ik wil je in ieder geval een goede toekomst toewensen. Ik begrijp hoe hulpeloos je je moet voelen als je de bevestiging krijgt dat er geen andere aanleiding is voor hoe je je voelt, anders dan je depressie.
TS, je bent niet de enige.
Verhaal is voor mij ook heel erg herkenbaar.
Hoop dat je mee blijft posten in dit topic!!!
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Datquote:Op vrijdag 23 april 2010 02:52 schreef Paginabeheerder het volgende:
De gemiddelde mens is behoorlijk oppervlakkig en de meeste psychologen kennen de theorie maar schieten op emotionele intelligentie tekort om jou echt te begrijpen. Jij hebt waarschijnlijk al zoveel innerlijk jezelf onderzocht dat maar weinigen je iets nieuws kunnen vertellen. En dat is nog eens extra ontmoedigend.
Gezelligheid met vrienden en familie is leuk voor eventjes, maar de klik ontbreekt meestal om op een hoger niveau te komen. Iedereen van jouw vrienden en familie heeft wel iets wat voldoening geeft in jullie band, maar je mist een of enkele personen waarmee je alles kunt delen.
Als dat ook op voor jou van toepassing bent, kun je de gok wagen verder te lezen.
Een aantal jaar geleden sprak ik met iemand die me op weg moest helpen naar de arbeidsmarkt... Ik vertelde haar dat ik voor allerlei ingewikkelde problemen razendsnel een oplossing zag... maar dat ik dit niet kon overbrengen op anderen, zodat ik altijd vast kwam te zitten (want tegelijkertijd had ik moeite met het aanleren van 'relatief' makkelijke dingen -> formules of regels etc).
Zij adviseerde me eens te googelen op "beelddenken"
Ik zeg niet dat dit ook voor jou geldt... maar wat ik wel wil zeggen is dat een verklaring voor jouw depressiviteit niet altijd iets hoeft te zijn uit het verleden. En als je weet wat die verklaring dan is, veel dingen op hun plaats doet vallen en je meer innerlijke rust geeft.
Verder bleek al eerder dat ik ook nog eens hoog sensitief ben. Hierdoor kwamen bijvoorbeeld allerlei prikkels van buitenaf veel harder binnen, als bij andere mensen. Ik raak sneller vermoeid bij drukte van mensen, geluiden of visuele beelden.
Ook kan dat zich uiten in dat je heel snel moe wordt van een negatief iemand in jouw buurt, op werk of op school of wat dan ook. Je energie wordt als het ware uit je geslurpt door negatieve of juist heel drukke personen. Dat is iets wat je leeg van binnen kan maken. Of leeg is het woord eigenlijk niet... het vervangen van positieve energie door negatieve energie is het eerder.
Kijk gewoon of je er iets aan hebt. Zo ja, dan probeer ik je graag wat verder te helpen met mijn ervaringen en inzichten en vragen.
Maar voor nu; hou nog even vol!
En dat.quote:Op vrijdag 23 april 2010 03:03 schreef Chowi het volgende:
[..]
Ik ben nooit officieel gediagnosticeerd als zijnde depressief. Maar de laatste keer dat ik psychologische hulp gekregen heb, was dan ook op mijn dertiende. Wel kreeg ik toen te horen dat ik Asperger heb.
Je hebt voor de rest volkomen gelijk wanneer je spreekt over het loslaten van maatschappelijke druk. Dat is me ook al zo vaak verteld. Maar er zijn enkele factoren - en mijn 'aandoening' is er één van - die die maatschappelijke druk enorm verzwaren. Een andere factor is dat ik me niet anders kan herinneren dan dat mijn omgeving (ouders en familie) torenhoge verwachtingen van mij hebben die ik niet kan waarmaken. Onbewust neem je dat over. Ik ben een echte streber, een wereldverbeteraar. Die eigenschap ervaar ik als heel dubbel, want voor mij is het zowel een kwelling als een zege. Het speelt een hele grote rol in die oneindige leegte, maar tegelijkertijd heeft het er voor gezorgd dat ik goed ben in best veel dingen, en daar trots op kan zijn.
Het is zo frustrerend, want ik weet dat je helemaal gelijk hebt. Het in de praktijk brengen is me tot dusver echter nog niet gelukt.
Leegslurpen en prestatiedrang. Terrific.
ps: heb PDD-NOS, dus ja
Hoi, ik ben robuust89 en ik ben nieuw!
Wow, zoveel reacties van herkenning had ik echt niet verwacht. Zal de suggesties afgaan en later verder reageren.
Zal de suggesties afgaan en later verder reageren.
Emperor Meiji: I am a living god. As long as I do what they think is right.
Je hebt een heel zwaar leven, ja ontzettend zwaar. Moeilijk, moeilijk, moeilijk moeilijk moeilijk.
Je bent helaas niet depressief, maar ongelukkig. Da's iets anders.
Je zit in een sleur. Da's lastig. En ongelukkig makend.
Ook zit er een kronkel in je kop die niet klopt. Da's ook lastig. En dat moet je oplossen.
Maar je bent niet depressief.
Je bent helaas niet depressief, maar ongelukkig. Da's iets anders.
Je zit in een sleur. Da's lastig. En ongelukkig makend.
Ook zit er een kronkel in je kop die niet klopt. Da's ook lastig. En dat moet je oplossen.
Maar je bent niet depressief.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Er zit geen kronkel in zijn hoofd hij bekijkt de situatie alleen een stuk realistischer dan de meeste mensen.quote:Op vrijdag 23 april 2010 16:31 schreef Maanvis het volgende:
Je hebt een heel zwaar leven, ja ontzettend zwaar. Moeilijk, moeilijk, moeilijk moeilijk moeilijk.
Je bent helaas niet depressief, maar ongelukkig. Da's iets anders.
Je zit in een sleur. Da's lastig. En ongelukkig makend.
Ook zit er een kronkel in je kop die niet klopt. Da's ook lastig. En dat moet je oplossen.
Maar je bent niet depressief.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
Je hebt gelijk, wij hebben een kronkel in onze kop. En daardoor zijn we gelukkig en tevreden.quote:
[..]
Er zit geen kronkel in zijn hoofd hij bekijkt de situatie alleen een stuk realistischer dan de meeste mensen.
Onze afvoerpijp heeft een zwanehals zodat je het riool niet ruikt
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Haha echt fout die psychologen. Je bent in ieder geval NIET depressief. Wat jij zou moeten doen jongeman..heel simpel:
Zoek en vind (je) passie!
Zoek en vind (je) passie!
"Show me how you do that trick -- The one that makes me scream" she said
weet je niet wat je moet kopen voor sinterklaas? Bekijk de leukste sinterklaascadeaus en tips
... of ontwerp je eigen schilderij
weet je niet wat je moet kopen voor sinterklaas? Bekijk de leukste sinterklaascadeaus en tips
... of ontwerp je eigen schilderij
Wie is wij? Ik vermoed dat heel veel mensen niet gelukkig zijn. Daarnaast is 80% van de samenleving gewoon een stel schapen dus wat de meerderheid betreft moet je echt niet blij zijn dat jij daarbij hoortquote:Op vrijdag 23 april 2010 16:34 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Je hebt gelijk, wij hebben een kronkel in onze kop. En daardoor zijn we gelukkig en tevreden.
Onze afvoerpijp heeft een zwanehals zodat je het riool niet ruikt
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
De realisatie dat heel mijn bestaan behoorlijk nutteloos is heb ik al heel lang. Ik ervaar dit echter niet als een probleem. Ik leef mijn leven gewoon en probeer zo mijn tijd door te komen.
Voor mij is het niet zo erg moeilijk. Mijn interesses zijn breed, genoeg om nu al meerdere levens te vullen. Daarnaast ben ik ook erg snel tevreden, hierdoor kan ik veel dingen aanpakken en daarvan genieten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Fortitude op 23-04-2010 17:25:57 ]
Voor mij is het niet zo erg moeilijk. Mijn interesses zijn breed, genoeg om nu al meerdere levens te vullen. Daarnaast ben ik ook erg snel tevreden, hierdoor kan ik veel dingen aanpakken en daarvan genieten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Fortitude op 23-04-2010 17:25:57 ]
Klinkt als een zingevingsprobleem. Dat kan reden zijn voor en overlap hebben met een depressie, en wordt er vaak mee verward. Kenmerken hiervan zijn dat je het als kind al had zodra je hier bewust over na kunt denken.
Het is vaak iets van creatieve, perfectionistische mensen met een vrij hoge intelligentie.
Let wel: dit is maar één etiketje op wat je beschrijft. Ik ben geen psycholoog of deskundige.
Het is vaak iets van creatieve, perfectionistische mensen met een vrij hoge intelligentie.
Let wel: dit is maar één etiketje op wat je beschrijft. Ik ben geen psycholoog of deskundige.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Hoe groter de schaal waarop je dingen bekijkt hoe nuttelozer alles lijkt. Maar betekenis voor je eigen leven zal je zelf moeten zoeken, of aanwijzen. Hoewel ik veel herken in je verhaal, is mijn emotionele staat slechts af en toe melancholisch tot depressief. Ik haal zelf veel genoegdoening uit het helpen van anderen in hun zoektocht naar de axioma's die voor hun waarde aan hun eigen leven geven. De vraag die je vooral moet stellen is of alles een diepzinnige verklaring moet hebben en of plat geluk/genot ook niet van grote waarde voor je kan zijn?quote:
Wij = De meeste mensen. Begrijpend teruglezen en ej weet precies waar ik het over hebquote:
[..]
Wie is wij? Ik vermoed dat heel veel mensen niet gelukkig zijn. Daarnaast is 80% van de samenleving gewoon een stel schapen dus wat de meerderheid betreft moet je echt niet blij zijn dat jij daarbij hoort
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Precies wat hij zegt geldt ook voor mij.quote:Op vrijdag 23 april 2010 02:40 schreef Chowi het volgende:
In de 6 jaar waarin ik inmiddels met regelmaat topics in R&P lees, ben ik zelden een topic tegengekomen waarin ik me zo herken als deze. Bijna alsof ik het zelf heb geschreven.
Je vraagt niet om advies, ik ben ook niet in staat het je te geven omdat ik anders zelf waarschijnlijk niet met deze problemen zou kampen.
Ik wil je in ieder geval een goede toekomst toewensen. Ik begrijp hoe hulpeloos je je moet voelen als je de bevestiging krijgt dat er geen andere aanleiding is voor hoe je je voelt, anders dan je depressie.
Ook zeer herkenbaar van mijn kant. Door de gedachten die ik had, kon het plezier van dingen die ik deed mij geen voldoening geven. Ik ergerde mij aan iedereen, omdat ze me totaal niet begrijpten. Ga wat doen, zoek een hobby enz. Als je je ergens mee bezighoudt dat zo 'groot' is, kan niets daar tegen op wegen. Ik heb toen een half jaar niets gedaan. Ik ben alleen maar dieper gaan denken, maar realiseerde me ook dat ik steeds verder van de sociale wereld raakte. Best jammer vind ik, maar hoe de wereld nu is, is iedereen afhankelijk van wat andere mensen vinden mbt je voldoening. Op het moment dat ik nergens meer zin had, me doodergerde aan iedereen die iets zei, omdat ik daar een andere gedachte bijhad, kwam ik weer in contact met mijn neef. Die had ik al 5 jaar niet gezien of gesproken. Na wat verplichte feestjes zaten wij altijd nog op het laatst en we praten of het zo hoorde, meteen over de dingen die mij (en dus ook hem) dwarszaten. Nu spreek ik hem elke week en ik ben nog niets tegengekomen waar we anders over denken. Sinds dat mij de voldoening heeft gegeven, kon ik ook weer langzamerhand genieten van andere dingen. Omdat ik me daar niet meer zo mee bezig houdt, omdat ik weet dat het nu beter is, maakt het weer plaats voor andere dingen. Nu ben ik geen prater, maar niets geeft zoveel voldoening als met iemand praten die je door en door begrijpt, je zelfs aanvult als je het juiste woord niet kan vinden.
tvp. Het voelt alsof ik de OP zelf niet beter had kunnen schrijven. Het is bij mij zo dat mijn leven perfect is, ik heb geen problemen en daardoor ga ik juist over dit soort nadenken terwijl andere mensen, bv mijn vrienden, genoeg problemen hebben. Ik heb ook niet een passie of levensambitie, misschien is dit bij jou ook het geval; dat je iets moet vinden om voor te leven.
Depressief is trouwens niet het juiste woord zoals eerder gezegd, eerder ongelukkig...
Depressief is trouwens niet het juiste woord zoals eerder gezegd, eerder ongelukkig...
What de fuck . Ook al die mensen herkennen.
Wat denken jullie? Dat Gaston van de Postcodeloterij aanbelt en je vertelt dat hij je leven leuk komt maken? Maak er verdomme wat van. Zoek een relatie, ga met haar naar de Efteling, maak een roadtrip door de US, probeer een nieuwe baan, ga cricket spelen of ga bij een whiskeyclub. Wat dan ook.
Help jezelf alsjeblieft verder i.p.v. zo te janken.
. Ook al die mensen herkennen.Wat denken jullie? Dat Gaston van de Postcodeloterij aanbelt en je vertelt dat hij je leven leuk komt maken? Maak er verdomme wat van
. Zoek een relatie, ga met haar naar de Efteling, maak een roadtrip door de US, probeer een nieuwe baan, ga cricket spelen of ga bij een whiskeyclub. Wat dan ook. Help jezelf alsjeblieft verder i.p.v. zo te janken.
zwakken overleven moeilijk, sterken zitten in de wolken
In zeker mate heeft Skylark. wel gelijk, je kan natuurlijk wel achter je computer gaan zitten, en zo nu en dan naar buiten. Maar je kan ook dingen gaan doen, alles kan. Als je geen vrienden hebt stap je op een groepje collega's af en ga je daar mee buurten, en ga je daar dingen mee doen. Heel veel dingen heb je zelf in de hand, en je kan er zelf voor kiezen om er iets van te maken.quote:Op vrijdag 23 april 2010 19:37 schreef Skylark. het volgende:
What de fuck
Wat denken jullie? Dat Gaston van de Postcodeloterij aanbelt en je vertelt dat hij je leven leuk komt maken? Maak er verdomme wat van
Help jezelf alsjeblieft verder i.p.v. zo te janken.
Ik heb vrienden, ik heb een goede baan, ik doe een opleiding en ik heb zelfs een dikke auto, toch interesseert het me eigenlijk niet.
Tot nu toe heeft alles waar ik een (grote) verwachting van had teleurgesteld in de zin dat het mij niets deed op het moment dat ik het waarmaakte (Auto, eerste keer, goed salaris)
Ik heb gewoon sterk het gevoel dat ik eigenlijk iets anders zou moeten doen dan ik nu doe omdat ik daar dan wel voldoening uit zou krijgen.
Tot nu toe heeft alles waar ik een (grote) verwachting van had teleurgesteld in de zin dat het mij niets deed op het moment dat ik het waarmaakte (Auto, eerste keer, goed salaris)
Ik heb gewoon sterk het gevoel dat ik eigenlijk iets anders zou moeten doen dan ik nu doe omdat ik daar dan wel voldoening uit zou krijgen.
Ga vrijwilligerswerk doen, zoek een relatie en krijg een zoon en word bij zijn team voetbaltrainer, ga oefenen met wielrennen en maak een trip in je eentje naar Spanje, verdiep je in psychologie, probeer een religie, ga op yoga.quote:
Ik heb vrienden, ik heb een goede baan, ik doe een opleiding en ik heb zelfs een dikke auto, toch interesseert het me eigenlijk niet.
Tot nu toe heeft alles waar ik een (grote) verwachting van had teleurgesteld in de zin dat het mij niets deed op het moment dat ik het waarmaakte (Auto, eerste keer, goed salaris)
Ik heb gewoon sterk het gevoel dat ik eigenlijk iets anders zou moeten doen dan ik nu doe omdat ik daar dan wel voldoening uit zou krijgen.
zwakken overleven moeilijk, sterken zitten in de wolken
Als je het niet begrijpt, blijf dan weg uit dit topic. Het is echt niet zo dat de mensen die hier reageren, een stel computernerds zijn die binnen blijven zitten en niks doen. Ja dan is het logisch dat het leven niet zo veel waard is. Het gaat er juist om dat als je alles hebt wat je wilt hebben en wat als normaal wordt gezien door de maatschappij, je nog steeds ongelukkig bent terwijl je dat niet hoort te zijn aangezien je omgeving wel gelukkig is met dezelfde dingen.quote:Op vrijdag 23 april 2010 19:37 schreef Skylark. het volgende:
What de fuck
Wat denken jullie? Dat Gaston van de Postcodeloterij aanbelt en je vertelt dat hij je leven leuk komt maken? Maak er verdomme wat van
Help jezelf alsjeblieft verder i.p.v. zo te janken.
Jullie doen allemaal alsof jullie geval zo speciaal en uniek is. I present you, the mid-life crisis.quote:
[..]
Als je het niet begrijpt, blijf dan weg uit dit topic. Het is echt niet zo dat de mensen die hier reageren, een stel computernerds zijn die binnen blijven zitten en niks doen. Ja dan is het logisch dat het leven niet zo veel waard is. Het gaat er juist om dat als je alles hebt wat je wilt hebben en wat als normaal wordt gezien door de maatschappij, je nog steeds ongelukkig bent terwijl je dat niet hoort te zijn aangezien je omgeving wel gelukkig is met dezelfde dingen.
zwakken overleven moeilijk, sterken zitten in de wolken
Geen tijd voor vrijwillegerswerk ik werk al 50 tot 80 uur in de week mede om aan iets anders te denken.quote:Op vrijdag 23 april 2010 20:02 schreef Skylark. het volgende:
[..]
Ga vrijwilligerswerk doen, zoek een relatie en krijg een zoon en word bij zijn team voetbaltrainer, ga oefenen met wielrennen en maak een trip in je eentje naar Spanje, verdiep je in psychologie, probeer een religie, ga op yoga.
Ik ga regelmatig naar de sportschool en ik ben geen mensen-mens, ik erger me al gauw aan iemand zoals in een relatie waar ik altijd al heel snel uit wilde.
Ja, we willen ons ook zo graag speciaal en uniek voelen. /sarcasm Daarom zijn er ook zoveel mensen die zich hierin volledig herkennen.quote:Op vrijdag 23 april 2010 20:06 schreef Skylark. het volgende:
[..]
Jullie doen allemaal alsof jullie geval zo speciaal en uniek is. I present you, the mid-life crisis.
En trouwens, mid-life crisis als je 20 bent? Juist...
Zoals ik al zei, als je het niet begrijpt, kun je beter niets zeggen. Je verprutst dit topic alleen maar door te doen alsof het 'vaag hippie gelul' is. Dat is wat jammer.
Wat Skylark hierboven zegt, maar ook, je zegt dat je een dikke auto hebt, en een goede opleiding en een leuke baan. Haal er dan ook godverdomme wat uit! Je moet niet alles wegwuiven, of "niet interesseren" als iemand lacht omdat je hem of haar geholpen hebt moet je daar voldoening en geluk uit halen. Je moet niet bij de pakken neer gaan zitten en er iets uit halen. En als jij je iets op een bepaalde manier voorstelt, en het blijkt anders te zijn. Betekend dat niet meteen dat het slecht is.quote:
Ik heb vrienden, ik heb een goede baan, ik doe een opleiding en ik heb zelfs een dikke auto, toch interesseert het me eigenlijk niet.
Tot nu toe heeft alles waar ik een (grote) verwachting van had teleurgesteld in de zin dat het mij niets deed op het moment dat ik het waarmaakte (Auto, eerste keer, goed salaris)
Ik heb gewoon sterk het gevoel dat ik eigenlijk iets anders zou moeten doen dan ik nu doe omdat ik daar dan wel voldoening uit zou krijgen.
Niewetijdskinderen Skylark.quote:Op vrijdag 23 april 2010 20:06 schreef Skylark. het volgende:
[..]
Jullie doen allemaal alsof jullie geval zo speciaal en uniek is. I present you, the mid-life crisis.
Mid-life crisis vanaf mijn twaalfde?quote:Op vrijdag 23 april 2010 20:06 schreef Skylark. het volgende:
[..]
Jullie doen allemaal alsof jullie geval zo speciaal en uniek is. I present you, the mid-life crisis.
ik wist vroeger niet eens wat ik moest studeren omdat geen enkel vak mijn interesse had, ik doe nu enkel een opleiding omdat ik daarvan verwacht een baangarantie te hebben met groeimogelijkheden.
Dat zei hij zelf in de OP al. Dat je gewoon iets moet gaan doen is een open deur.quote:Op vrijdag 23 april 2010 20:06 schreef Skylark. het volgende:
[..]
Jullie doen allemaal alsof jullie geval zo speciaal en uniek is. I present you, the mid-life crisis.
quote:
[..]
Je hebt gelijk, wij hebben een kronkel in onze kop. En daardoor zijn we gelukkig en tevreden.
Onze afvoerpijp heeft een zwanehals zodat je het riool niet ruikt
Maar goed, een serieus antwoord. Dit is 'de nederlandse ziekte'. Een hele generatie 20'ers kan het zich veroorloven om 'realistischer' te zijn dan de rest en 'geen genoegen te nemen met middelmatigheid' en werk 'een onzinnige tijdverspilling' vinden omdat er altijd wel een papa, wajong of ander vangnet is.
De leegte die je voelt is gebrek aan voldoening omdat alles je in de schoot geworpen wordt. Wat dat betreft mag die crisis er wel lekker stevig inhakken. Zal een aantal mensen met de voetjes op de grond zetten.
De leegte die je voelt is gebrek aan voldoening omdat alles je in de schoot geworpen wordt. Wat dat betreft mag die crisis er wel lekker stevig inhakken. Zal een aantal mensen met de voetjes op de grond zetten.
+1 voor skylark. Ookal brengt hij het wat bot, er zit iets in.
tip: krijg een kind. Dat is wel een singeving aan je leven...
tip: krijg een kind. Dat is wel een singeving aan je leven...
Whatever...
Ehhhh,quote:Op vrijdag 23 april 2010 20:25 schreef Swetsenegger het volgende:
Maar goed, een serieus antwoord. Dit is 'de nederlandse ziekte'. Een hele generatie 20'ers kan het zich veroorloven om 'realistischer' te zijn dan de rest en 'geen genoegen te nemen met middelmatigheid' en werk 'een onzinnige tijdverspilling' vinden omdat er altijd wel een papa, wajong of ander vangnet is.
De leegte die je voelt is gebrek aan voldoening omdat alles je in de schoot geworpen wordt. Wat dat betreft mag die crisis er wel lekker stevig inhakken. Zal een aantal mensen met de voetjes op de grond zetten.
Ik werk al vanaf mijn 16e en sindsdien betaal ik ook alles zelf zoals kleding, school, rijbewijs, auto, en alles wat er in mijn kamer staat.
Bovendien vindt ik werk geen onzinnige tijdverspilling omdat ik dan juist mijn gedachten kan verplaatsen.
Mijn posts waren trouwens geen klaagzang, maar gewoon een reactie dat ik op een aantal punten hetzelfde voel.
Das fijn, ik reageer ook niet op 1 specifiek persoon, maar op de algehele sfeer in dit topic en heb daarom een aantal steekwoorden uit een aantal posts genomen.quote:
[..]
Ehhhh,
Ik werk al vanaf mijn 16e en sindsdien betaal ik ook alles zelf zoals kleding, school, rijbewijs, auto, en alles wat er in mijn kamer staat.
Bovendien vindt ik werk geen onzinnige tijdverspilling omdat ik dan juist mijn gedachten kan verplaatsen.
Mijn posts waren trouwens geen klaagzang, maar gewoon een reactie dat ik op een aantal punten hetzelfde voel.
Ik hoop het van harte. Back to basics.quote:Op vrijdag 23 april 2010 20:25 schreef Swetsenegger het volgende:
Maar goed, een serieus antwoord. Dit is 'de nederlandse ziekte'. Een hele generatie 20'ers kan het zich veroorloven om 'realistischer' te zijn dan de rest en 'geen genoegen te nemen met middelmatigheid' en werk 'een onzinnige tijdverspilling' vinden omdat er altijd wel een papa, wajong of ander vangnet is.
De leegte die je voelt is gebrek aan voldoening omdat alles je in de schoot geworpen wordt. Wat dat betreft mag die crisis er wel lekker stevig inhakken. Zal een aantal mensen met de voetjes op de grond zetten.
Google is your friend, abuse your friends
Op welke posts heb je dit gebaseerd? De mensen die reageren gaan gewoon naar school/werk, zitten niet in een hoekje te huilen om één of andere subsidie.quote:Op vrijdag 23 april 2010 20:25 schreef Swetsenegger het volgende:
Maar goed, een serieus antwoord. Dit is 'de nederlandse ziekte'. Een hele generatie 20'ers kan het zich veroorloven om 'realistischer' te zijn dan de rest en 'geen genoegen te nemen met middelmatigheid' en werk 'een onzinnige tijdverspilling' vinden omdat er altijd wel een papa, wajong of ander vangnet is.
De leegte die je voelt is gebrek aan voldoening omdat alles je in de schoot geworpen wordt. Wat dat betreft mag die crisis er wel lekker stevig inhakken. Zal een aantal mensen met de voetjes op de grond zetten.
Het voelt alsof je op fok nergens over mag praten tenzij iedereen het begrijpt of hetzelfde voelt. Beetje raar dat dit subforum dan uberhaupt bestaat.
|
|
Leven in de leegte [lang verhaal; geen samenvatting]
