quote:
Ja, het spijt me. Ik voelde me gewoon heel erg 'aangevallen' hier. Ik doe ook echt maar mijn best en het is echt niet makkelijk voor me. Niemand hier kan voelen hoe moeilijk dit allemaal voor me is.
quote:
Op donderdag 5 augustus 2010 18:45 schreef VonHinten het volgende:Kom op benzin je bent al 3 jaar aan het janken op Fok. Verander nou es wat aan je leven, in plaats van alle suggesties van mensen steeds naast je neer te leggen.
Als ik wist hoe en wat ik moest veranderen dan deed ik dat meteen. Het is gewoon echt ongelofelijk moeilijk en zwaar. Een vriendin was mijn laatste hoop en ik heb er zoveel van mijn moeite en energie ingestoken. Mijn laatste energie. Zelfs al is iemand uitgeput, dan nog kan diegene vaak even heel kort voor zijn dood ineens nog een laatste enorme krachtinspanning leveren. Zie het als een laatste wanhoopspoging.
Zoals mijn leven nu loopt kan en wil ik niet meer verder. Ik heb genoeg gehad. En jullie blijven met zijn allen maar doen alsof alles hartstikke makkelijk en simpel is. Jullie doen net of ik verdomme gewoon niet wil. Ook al is het niet zoveel meer, ik doe gewoon echt wat ik kan. Elke dag mijn bed uit komen, doen wat ik moet doen en spelen alsof alles goed met me gaat kost me gewoon zoveel energie. Ik leef al jaren op het randje. Ik zou onderhand gewoon willen dat ik er een eind aan kon maken, maar uiteraard ben ik ook daar een veel te grote lafaard voor. Ik durf dat niet en ik durf ook geen grote ingrijpende beslissingen te maken om mijn leven te veranderen. En zelfs als ik dat even wel durf dan duurt mijn poging maar kort omdat ik gewoon de energie niet meer kan opbrengen. Ik ben gewoon sneu. Ik heb geen keuze. Ik kan niet stoppen en ik kan niet veranderen. De enige optie die ik heb is doorzetten. Gewoon elke ochtend weer wakker worden, doen wat ik moet doen en weer naar bed. Elke dag een stukje verder kapot en nog moeier en dan maar hopen dat ik er over een paar jaar echt goed doorheen zit en eindelijk iets durf te doen om deze zooi voorgoed uit de weg te ruimen.
Vaak voel ik me geestelijk zo moe dat ik op momenten dat ik alleen ben en even niet hoef te spelen alsof alles goed gaat nauwelijks meer rechtop kan staan. Mijn lichaam doet letterlijk pijn onder de druk van hoe ik me voel.
Ik wil alleen maar gelukkig zijn. Ik wil verdomme gewoon mijn aandeel in het geluk op de wereld. Ik zie alleen maar mensen gelukkig zijn terwijl ik alleen maar rotzooi op mijn bord krijg. En ik ben gewoon te zwak om die rotzooi aan te kunnen.
En alle oplossingen die jullie aandragen zijn misschien wel de beste, maar niemand snapt wat ik wil. Ik wil geen oplossingen die alles eerst nog even zwaarder en moeilijker voor me maken voordat het makkelijker wordt. Ik wil geen oplossingen die eerst de paar stabiele dingen die ik nog heb vernietigen voor alles goed komt. Ik wil een pijnstiller. Ik wil een kortetermijnoplossing die de boel
Denk je dat ik het leuk vind dat ik hier al 3 jaar moet lopen zeuren tegen iedereen hier? Jullie hoeven af en toe maar wat woorden te lezen, ik moet de hele dag met mezelf leven. Al langer dan 3 jaar. Alles is al langer dan 3 jaar fucked up. Eerlijk gezegd kan ik me de tijd voordat het zo was niet meer herinneren. En daarvoor was het eigenlijk ook al zo alleen realiseerde ik het me toen niet.
Ik heb alles gesloopt. Ik heb mezelf gesloopt, steeds verder. En als ik mezelf niet aan het slopen was hielpen andere mensen me een handje om me verder in de shit te helpen. En toen ik eenmaal door had wat er gebeurde was het al te laat.
Het leven is niets dan een grote put ellende. Ik zou alles over hebben voor puur geluk. Zelfs al was het maar voor een dagje zodat ik gewoon zou kunnen ervaren wat het leven zou kunnen zijn.
Ik ben echt boos op de wereld, boos op de mensen die me hebben vertrapt, maar vooral boos op mezelf. Als ik morgen teruglees wat ik hier schreef dan zal ik waarschijnlijk heel veel spijt hebben van de meeste van mijn woorden, hoewel ieder woord gemeend is.
Ik ben niet boos op jullie, want jullie doen echt jullie best, maar het is gewoon erg ingewikkeld allemaal. Ik wil gewoon een oplossing om me heel snel (op korte termijn dus) iets beter te voelen. Ik weet zeker dat als ik me ietsje beter zou voelen ik veel helderder zou kunnen kijken naar wat ik moet doen om dingen op de lange termijn op te lossen. Ik heb even ruimte en energie nodig om alles op een rijtje te krijgen. Ik zit nu van dag tot dag te stressen van studie/werk-deadlines tot nieuwe deadlines. Ik leef in blinde paniek en ik ben elke vorm van controle kwijt. Ik heb op korte termijn gewoon iets nodig om me even beter te voelen zodat ik de ruimte heb in mijn hoofd om zulke grote dingen te doen als jullie voorstellen. En zoiets heb ik heel hard nodig.
Ik hoop dat ik hiermee aan jullie aan kan geven wat ik voel en ik hoop echt dat er iemand is die weet wat ik moet doen. En als ik eenmaal die energie en ruimte heb dan ben ik ervan overtuigd dat als ik dit topic weer doorlees ik genoeg tips vind die me kunnen helpen. Maar in mijn huidige toestand zijn ze gewoon niet uit te voeren. Het is echt niet zo dat ik het niet wil, ik kan het gewoon even niet. En ik hoop echt dat jullie dat kunnen geloven en me hiervoor kunnen vergeven.
Ik denk dat ik naar bed moet gaan, want ik ben behoorlijk over mijn toeren geraakt terwijl ik dit schreef. Het spijt me.