R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
Dankjequote:Op donderdag 29 juli 2010 07:27 schreef caroline88 het volgende:
Je bent een goed mens, benzin. En nee het is niet eerlijk. Maar dat is nu eenmaal zo en daar kun je je het best gewoon bij neerleggen.
Wat jij consequent verkeerd doet, is je geluk laten afhangen van of andere mensen je aardig vinden. En sommige mensen vinden je niet boeiend, die gaan liever met anderen om. En sommige mensen vinden je een tijdje leuk, maar laten je op een gegeven moment toch in de steek.
Ik heb zelf niet echt het gevoel dat ik een goed mens ben. Is het fout om graag te willen dat andere mensen je aardig vinden? Is het fout om graag te willen dat het leven even meezit?
Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf. Ik weet ook niet goed wat ik in/aan mezelf kan veranderen om echt gelukkig te worden en ik zoek altijd naar dingen van buiten die me gelukkig kunnen maken. Nieuwe spullen, vrienden, een vriendinnetje. En zelfs als het me uiteindelijk lukt maakt het me niet echt blij/gelukkig
Ik heb geprobeerd om een lijstje te maken met de dingen waar ik dankbaar voor ben, maar terwijl ik dat doe denk ik vooral aan alles waar ik niet blij mee ben. Dat is ook een beetje de reden dat ik ben gestopt met het maken van todo-lijstjes, ze werden steeds langer en ik kreeg het gevoel dat ik helemaal niets bereikte.
Tuurlijk is niet alles rot, en het had allemaal nog veel erger kunnen zijn, maar het is voor mij al erger dan ik kan hebben.
Ik heb een doelloos leven en ik voel me rot. Voor iemand die niet gelooft in iets na de dood betekent dat dat ik mijn tijd verspil. Het gaat al 5 jaar zo. Harder mijn best doen leidt tot tijdelijke overwinningen en daarna zak ik weer weg. Het ergste is dat hoe groter de overwinning was hoe harder ik weer terugzak.
Ik ben gewoon heel erg moe. Ik wil gewoon een beetje gelukkig zijn en de kracht hebben om elke dag gewoon aan te kunnen zelfs als niet alles meezit. Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??
je wil dat álle mensen je aardig vinden. Want de mensen die je wel graag mogen of aardig vinden schuif je aan de kant omdat je t niet gelooft. Dat kost tijd en dat snap ik. Maar alle mensen zijn wel een hééle boel mensen..
Eerst zeg je dat je het zelf moet oplossen, dat je geen professionele hulp zoekt, maar ondertussen ben je wel hier op Fok! aan het janken en sla je zo ongeveer alle tips af...quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:14 schreef benzin het volgende:
[..]
1) Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf.
2) Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??
Ergo,
1: FFFFFFFFFFFOOOOOOOOOOOOUUUUUUUUUTTTTTTTT, je bent zelf de allergrootste schakel in je eigen geluk, lekker makkelijk om het op anderen af te schuiven, dan gaan we naar nummer
2: JIJ kunt dat bereiken door HULP te zoeken, want om iets OP TE KUNNEN LOSSEN, moet je eerst zelf inzien wat het PROBLEEM is. Jij kunt dat duidelijk zelf NIET (je weet immers zelf niet meer wat je moet doen, waar het aan kan liggen), wij kunnen het ook niet voor je, professionele mensen kunnen dat wel, ZIJ kunnen je helpen, ZIJ weten hoe je dat moet bereiken.
Dus stop met eeeeeeeeindelooos hetzelfde te herhalen en DOE eens iets aan jezelf.
Ik kan echt zo pissed worden op mensen die maar bij de pakken neerzitten en alle mogelijkheden tot ook maar enig geluk hier in Nederland gewoon laten liggen als ze een beetje tegenstand hebben ervaren in het leven.
Inderdaad, ik zeg een beetje, want geloof mij, dit is nog niets vergeleken met wat andere mensen in dit topic hebben meegemaakt, laat staan waar andere mensen mee te kampen hebben in hun leven (ondanks dat ik gerust geloof dat je je er behoorlijk kut onder voelt)
Je mist duidelijk de levenservaring om eea te kunnen relativeren.
(Y)
Heb niets tegen hem, hij moet alleen een schop onder z'n hol krijgenquote:Op donderdag 29 juli 2010 13:36 schreef Northside het volgende:
Kijk, nou vindt Chiren je niet aardig.
(Y)
Ik ben het eens met Chiren.quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:54 schreef chiren het volgende:
[..]
Heb niets tegen hem, hij moet alleen een schop onder z'n hol krijgen
Je zit constant in de slachtofferrol en neemt niks aan om zelf je situatie te veranderen - want het helpt toch niet -. Als je hier geen hulp bij gaat zoeken, blijf je in deze machteloze staat zitten.
Duidelijk is dat je er zelf niet uit komt, dus hup naar de dokter een verwijsbrief halen!
En ja, ik weet hoe je je voelt want maanden geleden voelde ik me precies zo (en een paar jaar terug ook, en een paar jaar daarvoor ook), had zelfs al plannen om er een eind aan te maken, want alles was zo doelloos en nutteloos... Maar ik heb wel weer hulp gezocht en ben nu op weg naar een beter zelfbeeld, meer zelfvertrouwen en doelen stellen in mijn leven.
Je hebt er totaal NIKS aan om in deze mindstate te blijven zitten, je kwelt jezelf alleen maar.
JIJ bent de enige die dit kan veranderen.
Maar zoals Dr Phil elke dag zegt:You can't change what you don't acknowlegde.
Dus succes ermee.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Wat ik wel heb is als ik een meisje neuk en ik ben klaar en je moet dan lief blijven doen, daar wordt ik een soort van depressief van binnen. Ik voel me dan een soort van verkracht. En smerig. Ik wil dan zo snel mogelijk weg. (dit is alleen als het om pure sex gaat. Als ik echt om het meisje geef niet.)quote:Op dinsdag 29 juni 2010 13:41 schreef benzin het volgende:
Misschien kennen jullie mij nog wel van verschillende topics over meisjes, veranderen, somberheid, eenzaamheid en vrienden maken.
Het zou ook kunnen dat het opvalt dat dat allemaal al best lang geleden is. Deels omdat ik niet meer het gevoel had dat jullie me verder konden helpen en ik het zelf moest gaan doen, deels ook omdat ik bezig was.
Eerlijk is eerlijk, heel veel dingen gaan nog steeds niet zoals de bedoeling is. Hoewel ik meer probeer te doen heb ik nog steeds niet de vrienden die ik wilde hebben en ook op veel andere fronten ben ik niet echt succesvol. Maar dat is het punt niet.
Toen ik 15 was werd ik verliefd op een meisje, ze wees me op een keiharde manier af die mij ook heel veel schade heeft berokkend. Ik was gebroken en ik begon me te realiseren dat mijn hele leven niet deugde en ik eigenlijk in mijn eigen kleine wereldje leefde.
Door wat er gebeurde raakte ik in de war, somber, ging ik me eenzaam voelen. Ik lag elke vakantie moe in bed. Vanaf dat moment raakte ik ervan overtuigd dat een meisje al mijn problemen zou oplossen. Ik zou een mooi en leuk meisje treffen, daarmee kunnen praten, knuffelen en meer. Ze zou al mijn problemen oplossen en al mijn onzekerheid oplossen.
Dat dacht ik tenminste...
Na jaren wanhopig zoeken naar een meisje heb ik een paar weken geleden een meisje ontmoet. Eerlijk gezegd is ze het eerste meisje met wie ik langer dan 5 minuten heb gepraat. Daarnaast is ze ook het eerste meisje dat ik geknuffeld en gezoend heb. Het is nog een redelijk mooi meisje ook, maar heel eerlijk gezegd heb ik de hele tijd niet echt iets voor haar gevoeld. Maar juist omdat ze een redelijk mooi meisje is en het goed liep heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik haar wel leuk zou moeten vinden. En nou ben ik een paar dagen geleden met haar in bed beland.
Ik heb 5 jaar lang gedacht dat ik nu gelukkig had moeten zijn. Ik had in mijn hoofd alles enorm geromantiseerd. Het knuffelen viel tegen, zoenen viel tegen, de seks viel tegen. In mijn fantasie was alles zoveel beter. Al mijn andere problemen zijn er nog steeds, ik ben niet veel zekerder geworden, sterker nog, ik ben eigenlijk meer in de war dan ooit.
Ik heb iets bereikt wat ik 5 jaar lang wanhopig wilde bereiken omdat dat het mooiste zou worden wat ik in dit leven zou bereiken. Alles zou daarmee anders worden. En nu ik het heb gedaan ben ik alleen maar in de war over wat ik nou eigenlijk wil.
Ik heb bereikt waar ik jaren van heb gedroomd en het was waardeloos. Wat is nu de volgende stap in mijn leven beter maken en wel gelukkig worden?
Daarnaast voel ik me schuldig. Ik vond het meisje eigenlijk al niet echt leuk, ik was niet echt verliefd denk ik. Ik heb sinds we het hebben gedaan niets meer laten horen en al haar pogingen om contact te zoeken heel kort beantwoord/afgewezen. En ik voel me daar heel erg schuldig over. Het zou best eens kunnen dat ik nu een meisje met een gebroken hart achterlaat alleen maar omdat ik 5 jaar lang heb gedacht dat het een oplossing was. Ik weet dat ik hier nu niet meer verder mee wil, maar ik zou me er erg schuldig over voelen als ik het uit zou maken.
Ik heb ook een paar keer gehad met sommige spullen (vooral speelgoed toen ik een kind was) dat ik er heel lang naar verlangde. En hoe langer ik moest sparen/wachten, hoe perfecter het allemaal werd. En als ik het eenmaal had dan vond ik er niets aan. En nja, sinds een paar dagen voel ik me in een grotere context zo, het grootste/belangrijkste/mooiste doel in mijn leven behaald en het blijkt helemaal niets te zijn.
I feel screwed. En het ergste is dat ik eigenlijk nu niet meer weet hoe ik dan wel echt gelukkig moet worden en moet voelen.
Herkent iemand dit? En wat moet ik NU doen?
En wat ik sowieso met vrouwen altijd had is dat ze leuk zijn als je ze niet hebt, maar zodra je ze te pakken hebt verlies je interesse. Ik denk dat dat toch een soort instinct in de mens is van vroeger. Maar mijn vrouwtje van nu blijft mij gelukkig boeien
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon nietquote:Op donderdag 29 juli 2010 14:22 schreef NouMooiNiet het volgende:
Je zit constant in de slachtofferrol en neemt niks aan om zelf je situatie te veranderen - want het helpt toch niet -. Als je hier geen hulp bij gaat zoeken, blijf je in deze machteloze staat zitten.
Duidelijk is dat je er zelf niet uit komt, dus hup naar de dokter een verwijsbrief halen!
En ja, ik weet hoe je je voelt want maanden geleden voelde ik me precies zo (en een paar jaar terug ook, en een paar jaar daarvoor ook), had zelfs al plannen om er een eind aan te maken, want alles was zo doelloos en nutteloos... Maar ik heb wel weer hulp gezocht en ben nu op weg naar een beter zelfbeeld, meer zelfvertrouwen en doelen stellen in mijn leven.
Je kan misschien weten hoe het voelt, maar je weet niet hoe het voelt als ik hulp moet zoeken. Dat gaat gewoon echt niet Dat zal de enige stabiele dingen die ik in mijn leven heb onder druk zetten. Maar ik kan het gewoon ook niet uitleggen, dat zou vereisen dat ik veel meer vertel over wie ik ben dan ik wil omwille mijn anonimiteit. Maar neem aan dat er echt hele goede redenen zijn die het heel moeilijk maken Ik vind het knap dat je wel hulp hebt gezocht en dat het beter met je gaat. En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
Ik erg vond zijn reactie gisteren dan ook niet fijn.quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:36 schreef Northside het volgende:
Kijk, nou vindt Chiren je niet aardig.
Het is niet mijn bedoeling om over te komen als een jankerd. Ik wil niet overkomen als iemand die niets doet.
Het is niet mijn bedoeling om mezelf eindeloos te herhalen en het spijt me als ik dat doe. Ik voel me er echt behoorlijk kut onder, is dat al niet erg genoeg??quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:21 schreef chiren het volgende:
Inderdaad, ik zeg een beetje, want geloof mij, dit is nog niets vergeleken met waar andere mensen mee te kampen hebben in hun leven (ondanks dat ik gerust geloof dat je je er behoorlijk kut onder voelt)
Je mist duidelijk de levenservaring om eea te kunnen relativeren.
Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven
Ik ben er van overtuigd dat als er eens iets aan mijn leven positief zou zijn dat dat de rest draagbaar zou maken. Nu is het erg eenzijdig, het leven geeft mij alleen maar lasten en niet de leuke dingen En als ik fout zit en het allemaal alleen nog maar erger kan, dan kan ik net zo goed nu stoppen, want dat ga ik dan niet aankunnen. En het zou zonder van mijn tijd zijn om mezelf rot te voelen tot ik me zo rot voel dat ik het niet meer trek. Ik heb bijna niets om voor te leven, mijn leven is echt heel erg leeg.
Ik wil gewoon een evenwicht tussen de positieve en de negatieve dingen in het leven.
Thanks voor je reactie.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 11:18 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Ik vind het knap dat je wel hulp hebt gezocht en dat het beter met je gaat. En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
[..]
Wanneer hulp zoeken niet mogelijk is en je het ECHT helemaal alleen moet doen, wordt het natuurlijk nog zwaarder. Dan zou ik boeken gaan lezen. Positieve boeken, misschien dat je daar bepaalde inzichten uit kunt halen, waardoor je weer licht gaat zien.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Het was mijn bedoeling ook niet om je de grond in te stampen, ik probeerde je ogen een beetje te openen...
Anyway, life is what you make of it, let vooral op dat you
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit... Zijn die dingen op dit moment onbereikbaar (door bijv financien), probeer dan voor jezelf na te gaan en te bedenken wat je zou kunnen doen om het 'onbereikbare' weg te nemen, bijvoorbeeld een baantje (kan een simpel baantje zijn) ofzo... Ik roep maar iets
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
Anyway, life is what you make of it, let vooral op dat you
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit... Zijn die dingen op dit moment onbereikbaar (door bijv financien), probeer dan voor jezelf na te gaan en te bedenken wat je zou kunnen doen om het 'onbereikbare' weg te nemen, bijvoorbeeld een baantje (kan een simpel baantje zijn) ofzo... Ik roep maar iets
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
(Y)
lieve benzin ik blijf erbij dat je teveel uitgaat van wat er mogelijk komt voor reactie, deels ingegeven door het gevoel dat je 100% de perfecte vriend en zoon moet zijn. Dat kan niemand!
En dat weet je omgeving ook. Maar je durft t niet te geloven.
Misschien dat je op dít moment geen hulp kan/durft te zoeken. Je moet eerst loslaten dat je niemand wilt teleurstellen. Gaandeweg zul je steeds een beetje meer lef krijgen om wel aan de bel te trekken.
Kop op jong.
En dat weet je omgeving ook. Maar je durft t niet te geloven.
Misschien dat je op dít moment geen hulp kan/durft te zoeken. Je moet eerst loslaten dat je niemand wilt teleurstellen. Gaandeweg zul je steeds een beetje meer lef krijgen om wel aan de bel te trekken.
Kop op jong.
Snap ik wel, ik betrek zoiets alleen heel makkelijk op mezelf omdat ik al zwak en onzeker ben. Je bedoelde het niet verkeerdquote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:02 schreef chiren het volgende:
Het was mijn bedoeling ook niet om je de grond in te stampen, ik probeerde je ogen een beetje te openen...
Ik speel gitaar en dat vind erg leuk om te doenquote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:02 schreef chiren het volgende:
Even over een andere boeg, heb je geen hobby's of zijn er geen onderwerpen die je leuk vindt, waar je meer over zou willen leren/weten/beoefenen? Heel veel mensen putten daar ook een hoop geluk uit...
Wat zijn, naast geluk vinden, je ambities? Studeer je? Bevalt hetgeen wat je nu doet (werk, studie) of zit je daar ook helemaal niet op je gemak, stop daar dan ook direct mee (trust me, het gevoel 'eindelijk' van iets af te zijn wat je helemaal niet meer zag zitten lucht op) en neem voor jezelf de tijd om te bedenken wat je nu wel echt zou willen doen (studie, werk, hobby's etc).
Dat is ook wat ik bedoelde met 'kansen laten liggen', omdat in Nederland de mogelijkheden er gelukkig zijn om je geluk te kunnen najagen, zolang je voor jezelf maar kunt bedenken wat je wilt en hoe je dat wilt bereiken.
Dat is eigenlijk een van de weinige dingen in mijn leven waar ik wel nog een heel klein beetje plezier uithaal. Ik heb er alleen veel te weinig tijd voor. Ik ben zoveel uren op een dag bezig met mezelf rot voelen en alles wat ik moet doen uitstellen dat ik weinig tijd over hou om dingen te doen die ik leuk vind. (Ook omdat alles wat ik uitstel uiteindelijk een keer terug komt om me figuurlijk in mijn reet te bijten, daar gaat ook zoveel tijd inzitten)
Ik merk ook heel erg dat ik meer dan 5 jaar geleden veel meer dingen deed die ik leuk vond en daar veel meer energie in stak. En het voelt alsof ik in heel veel dingen mijn plezier ben verloren. Vroeger was ik al een loner eigenlijk, maar ik was wel de hele dag bezig met dingen leren die ik wilde leren en ik had de energie om projectjes te doen die ik leuk vond.
Ik heb het gevoel dat ik plezier en energie heb verloren in bijna alles, en dat is als een soort sneeuwbal gegaan, hoe minder ik deed hoe meer ik energie en plezier verloor en hoe minder ik deed. Ik ben mezelf gaan focussen op wat ik miste in mijn leven (vrienden, een vriendin) en ik ben mijn focus verloren op wat ik nou leuk vond.
Mijn leven werd een soort grote crisis, ik ging schoolwerk uitstellen tot het laatste moment. Dat geeft elke keer een soort stressgolf. En zeker nu op mijn studie begint die houding steeds zwaarder te worden. Het is nog steeds niet zo heel moeilijk, maar het is wel een hoop werk wat toch moet gebeuren en die stressgolven voor deadlines worden steeds groter en onhandelbaarder.
Doordat ik mijn energie steek in dingen uitstellen en daarna nog meer energie steek in dingen inhalen heb ik heel veel dingen in mijn leven laten verslonzen. Mijn kamer, mijn bestanden en al mijn werk is een chaos. Alles wat ik aanraak wordt een chaos. Ik vraag me af of de chaos in mijn hoofd dat veroorzaakt of juist andersom.
Mijn werk (bijbaan) en mijn studie vind ik allebei niet echt super meer, maar ik ga er maar mee door omdat ik gewoon niet goed weet wat ik anders moet doen. Ik weet namelijk niet echt meer wat ik nou eigenlijk wil en het houdt me allebei in ieder geval bezig en in contact met mensen. En ik weet echt niet wat ik dan wel wil met mijn leven.
Ik vermoed dat als je zo doorgaat, je lichaam op een gegeven moment ook begint te protesteren.
Wat je ook kunt doen: maak een lijst van wat je allemaal aan het uitstellen bent, wat je allemaal nog MOET doen.
Ten eerste ruimt dat je hoofd een beetje op als het op een lijstje staat.
Vervolgens kies je er 3 belangrijke dingen uit en daar ga je, in hele kleine stapjes, elke dag wat mee doen.
De rest van de dingen laat je even liggen.
Zo ben je niet meer aan het uitstellen en elke dag een heel klein beetje bezig met je doelen.
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Dat kan iets heel kleins zijn, zoals bijvoorbeeld het oud papier verzamelen, of de afwas ik noem maar iets.
Zorg dat je wel bezig blijft, je blijft je net zo goed kut voelen tijdens deze bezigheden maar je doet tenminste wel íets.
Wat je ook kunt doen: maak een lijst van wat je allemaal aan het uitstellen bent, wat je allemaal nog MOET doen.
Ten eerste ruimt dat je hoofd een beetje op als het op een lijstje staat.
Vervolgens kies je er 3 belangrijke dingen uit en daar ga je, in hele kleine stapjes, elke dag wat mee doen.
De rest van de dingen laat je even liggen.
Zo ben je niet meer aan het uitstellen en elke dag een heel klein beetje bezig met je doelen.
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Dat kan iets heel kleins zijn, zoals bijvoorbeeld het oud papier verzamelen, of de afwas ik noem maar iets.
Zorg dat je wel bezig blijft, je blijft je net zo goed kut voelen tijdens deze bezigheden maar je doet tenminste wel íets.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Waaraan kan je dat merken? Ik heb namelijk het gevoel dat mijn lichaam dat ook aan het doen is. Ben soms helemaal gevoelloos, heb vaak pijn en ik heb vaak last van hoofdpijn.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:45 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik vermoed dat als je zo doorgaat, je lichaam op een gegeven moment ook begint te protesteren.
En doe je die dingen die je van jezelf moest doen dan uiteindelijk ook?quote:Op vrijdag 30 juli 2010 12:45 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik schrijf voordat ik naar bed ga in mijn boekje (soort dagboek) wat me heeft beziggehouden vandaag, en dan schrijf ik bij de volgende dag 3 dingen die ik van mezelf MOET doen, of afmaken of aan moet beginnen.
Beste benzin!
Ook dit is niet bedoeld je de grond in te trappen maar chiren heeft toch grotendeels gelijk. Ik heb het vergelijkbaar meegamaakt als jouw. Ik ben er wel voor in therapie gegaan en wat was ik blij dat na die tijd dingen weer leuk werden en ik weer echt verliefd kon worden. ken het hoor leuke meisjes leren kennen maar niks voelen.
Dat niks voelen en altijd verdrietig zijn heeft een oorzaak. Vaak is het een oorzaak waar jij niet aan denkt of zover weggestopt zit dat er over praten geen optie is. Waarom is hulp geen optie? Omdat jij denkt dat mensen jouw dan minder vinden? zo dacht ik ook totdat mijn baas bij mij kwam en ook zei dat hij niet langer aan kon zien. Niet dat ik slecht functioneerde maar daarbuiten merkten ze het wel.
Nu wil ik hier niet echt reclame maken voor de geesterlijke gezondheidszorg maar het heeft mij goed geholpen. Daarbij zijn er in dit land genoeg mensen die aan de prozac zitten en steen en been klagen maar zich niet laten helpen. ik heb voor die mensen die hun situatie echt willen verbeteren veel meer respect als die lui die alleen maar klagen en zich niet laten helpen.
Nu zou ik wel kunnen gaan beschrijven waarom jij bepaalde dingen wel voelt of juist niet maar dit nu juist niet wat jouw verder gaat helpen... excuses blijven zoeken voor alle dingen is alleen maar achtteruit gang. Nu moet je niet zeggen dat je dat niet doet want dat doe je eigenlijk constant.
Sorry dat ik het zo zeg maar jij kunt echt beter voelen en weer net zo genieten als de meesten onder ons je moet het alleen kunnen zien!!!
Daarbij hebben alle artsen geheimhoudingsplicht dus je hoeft je niet bang te maken dat je vrienden of je familie daar achter komt. Ik moet hierbij wel opmerken dat een eventuele werkgever het minder leuk vind en hier kun je niet tegen liegen. Maar toch zal bijna iedere baas inzien dat hulp voor jouw een goede optie is en daarbij heeft ie daarna veel meer aan je omdat meer gemotiveerd bent.
Mocht je toch meer dingen wil weten graag via pm , heb geen zin om me hele verblijf in een kliniek op dit forum de revue te laten passeren.
was het nog bijna vergeten... je hebt het over je grootste doel een meisje in je leven. maar neem van mij aan dat je pas echt verliefd kunt worden als je andere gevoelens straigt zijn . daarbij is een vriendin niet je leven het moet een "onderdeel" zijn. Je moet dus niet een vriedin als doel hebben maar je eigen leven op de rit dan komt die leuke meid vanzelf en dat kan ik je met zekerheid zeggen!
[ Bericht 4% gewijzigd door bussy2002 op 30-07-2010 13:23:21 ]
Ook dit is niet bedoeld je de grond in te trappen maar chiren heeft toch grotendeels gelijk. Ik heb het vergelijkbaar meegamaakt als jouw. Ik ben er wel voor in therapie gegaan en wat was ik blij dat na die tijd dingen weer leuk werden en ik weer echt verliefd kon worden. ken het hoor leuke meisjes leren kennen maar niks voelen.
Dat niks voelen en altijd verdrietig zijn heeft een oorzaak. Vaak is het een oorzaak waar jij niet aan denkt of zover weggestopt zit dat er over praten geen optie is. Waarom is hulp geen optie? Omdat jij denkt dat mensen jouw dan minder vinden? zo dacht ik ook totdat mijn baas bij mij kwam en ook zei dat hij niet langer aan kon zien. Niet dat ik slecht functioneerde maar daarbuiten merkten ze het wel.
Nu wil ik hier niet echt reclame maken voor de geesterlijke gezondheidszorg maar het heeft mij goed geholpen. Daarbij zijn er in dit land genoeg mensen die aan de prozac zitten en steen en been klagen maar zich niet laten helpen. ik heb voor die mensen die hun situatie echt willen verbeteren veel meer respect als die lui die alleen maar klagen en zich niet laten helpen.
Nu zou ik wel kunnen gaan beschrijven waarom jij bepaalde dingen wel voelt of juist niet maar dit nu juist niet wat jouw verder gaat helpen... excuses blijven zoeken voor alle dingen is alleen maar achtteruit gang. Nu moet je niet zeggen dat je dat niet doet want dat doe je eigenlijk constant.
Sorry dat ik het zo zeg maar jij kunt echt beter voelen en weer net zo genieten als de meesten onder ons je moet het alleen kunnen zien!!!
Daarbij hebben alle artsen geheimhoudingsplicht dus je hoeft je niet bang te maken dat je vrienden of je familie daar achter komt. Ik moet hierbij wel opmerken dat een eventuele werkgever het minder leuk vind en hier kun je niet tegen liegen. Maar toch zal bijna iedere baas inzien dat hulp voor jouw een goede optie is en daarbij heeft ie daarna veel meer aan je omdat meer gemotiveerd bent.
Mocht je toch meer dingen wil weten graag via pm , heb geen zin om me hele verblijf in een kliniek op dit forum de revue te laten passeren.
was het nog bijna vergeten... je hebt het over je grootste doel een meisje in je leven. maar neem van mij aan dat je pas echt verliefd kunt worden als je andere gevoelens straigt zijn . daarbij is een vriendin niet je leven het moet een "onderdeel" zijn. Je moet dus niet een vriedin als doel hebben maar je eigen leven op de rit dan komt die leuke meid vanzelf en dat kan ik je met zekerheid zeggen!
[ Bericht 4% gewijzigd door bussy2002 op 30-07-2010 13:23:21 ]
Natuurlijk weten wij niet precies hoe het voelt. Moeilijk, pijnlijk, schaamte, die gevoelens zullen iig spelen.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 11:18 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Er is altijd een keus. Je moet hem alleen durven maken. Je hebt gezien waar je keus tot leidt al 5 jaar langquote:En ik moet toegeven dat ik die hulp waarschijnlijk heel hard nodig heb, maar het is echt geen optie. Ik heb geen andere keus dan er op eigen kracht komen.
Tegenover wie spijt je dat? Tegenover ons hoef je je niet te verantwoorden. Alleen tegenover jezelfquote:Het is niet mijn bedoeling om over te komen als een jankerd. Ik wil niet overkomen als iemand die niets doet.
KIJK nou eens in die spiegel jongBlijkbaar niet anders dan had je wel hulp gezocht.quote:Ik voel me er echt behoorlijk kut onder, is dat al niet erg genoeg?
Jij hebt echt zon vertekend beeld van het leven... Je kunt wel kijken naar wat allemaal op je af komt, maar dat is helemaal niet zo belangrijk. Iedereen maakt kutmomenten mee in zen leven. De een wat meer dan de ander, of wat vroeger, maar iedereen die komt er ooit voor te staan.quote:Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven
En er is maar 1 ding belangrijk, dat is hoe je er mee om gaat, en hoe je er door leert, een persoonlijke groei doormaken. Jij ziet alles zo negatief dat je de positieve dingen niet eens meer kunt zien. Dat is een neerwaartste spiraal
Dan moet je vooral stoppenquote:En als ik fout zit en het allemaal alleen nog maar erger kan, dan kan ik net zo goed nu stoppen, want dat ga ik dan niet aankunnen. En het zou zonder van mijn tijd zijn om mezelf rot te voelen tot ik me zo rot voel dat ik het niet meer trek. Ik heb bijna niets om voor te leven, mijn leven is echt heel erg leeg.
Weet je tenminste zeker dat je niks ( Alhoewel, als ik Matthijs moet geloven 
) meer meemaakt. Al denk ik dat je die keus ook niet eens durft te maken... 
Ik heb over dit bovenstaande toch even zitten nadenken, en kan toch echt niets verzinnen wat therapie onmogelijk zou maken. Welke stabiele dingen zou het onder druk kunnen zetten? Baan of studie? Er zijn ook therapeuten waar je in de avonduren terecht kan, dus dat hoeft elkaar niet te bijten. Familie/vrienden die er achter zouden kunnen komen? 1. dat hoeft niet als je het niet vertelt en 2. Nou en?quote:Op vrijdag 30 juli 2010 11:18 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil wel dingen aannemen, maar hulp zoeken gaat gewoon niet
Dus lang verhaal kort: ik neem niet aan dat je hele goede redenen hebt die het heel moeilijk maken. Ik denk dat veranderen voor je heel erg moeilijk is, want het is na 5 jaar natuurlijk ook wel deels je identiteit geworden: een melancholische denker. Iemand die niets van zijn leven heeft weten te maken, niet omdat de potentie er niet is, maar omdat het leven niet mee zat, en omdat hij eigenlijk juist wel slim was en dus niet kon stoppen met denken (verzin ik niet zelf, je noemt zelf ergens iets van 'was ik maar dommer' ) en die misschien juist wel realistischer was dan positief denkende mensen. (ook dat noem je ergens zelf) Dat voelt natuurlijk lekkerder dan 'gewoon' falen. Heel menselijk hoor, dat is een hele natuurlijke manier om je zelfbeeld (wat zo te lezen niet zo best is) te beschermen.
Ik ben er dan weer van overtuigd dat er vast ook positieve dingen in je leven zijn. Ik geloof direct dat je ze niet ziet, maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Mijn geluksmoment van deze week was dat ik in mijn oproepdienst lekker op mijn werk zat, niet gebeld werd en een heerlijk toetje uit de supermarkt naar binnen aan het werken wasquote:Ik geloof wel dat andere mensen vast ergere dingen hebben meegemaakt, maar die mensen zijn waarschijnlijk een stuk sterker dan ik en/of hebben naast die rotdingen ook goede dingen in hun leven Ik ben er van overtuigd dat als er eens iets aan mijn leven positief zou zijn dat dat de rest draagbaar zou maken. Nu is het erg eenzijdig, het leven geeft mij alleen maar lasten en niet de leuke dingen
. Maar je moet het zien en ervoor open staan. Maar dat is wel het geheim van gelukkig zijn, zoals al door anderen in dit forum voor mij gezegd: je moet je aandacht gaan richten op de positieve dingen ipv de negatieve dingen, en dat kan door het, zoals ook al eerder gezegd, heel kinderachtig op gaan schrijven iedere dag. Oh ja, en geen negatieve dingen meer opschrijven, want dan leg je daar toch weer nadruk op.... Een hele opgave, maar gezien het nu al de zoveelste keer is dat je het advies krijgt, je echt heel erg lijdt en je er echt wat aan wil doen, neem ik aan dat alle volgende berichten van jou uitsluitend positiviteit zullen bevatten?
Allereerst ga ik door alle dingen heen waar de meesten die wel hulp hebben gezocht ook doorheen gegaan zijn, het is eng, ik schaam me, ik wil liever niet, het voelt ingewikkeld en ik wil gewoon niet. Heel veel kleine probleempjes dus.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 21:31 schreef Ghanima het volgende:
Ik heb over dit bovenstaande toch even zitten nadenken, en kan toch echt niets verzinnen wat therapie onmogelijk zou maken. Welke stabiele dingen zou het onder druk kunnen zetten? Baan of studie? Er zijn ook therapeuten waar je in de avonduren terecht kan, dus dat hoeft elkaar niet te bijten. Familie/vrienden die er achter zouden kunnen komen? 1. dat hoeft niet als je het niet vertelt en 2. Nou en?
Dus lang verhaal kort: ik neem niet aan dat je hele goede redenen hebt die het heel moeilijk maken. Ik denk dat veranderen voor je heel erg moeilijk is, want het is na 5 jaar natuurlijk ook wel deels je identiteit geworden: een melancholische denker. Iemand die niets van zijn leven heeft weten te maken, niet omdat de potentie er niet is, maar omdat het leven niet mee zat, en omdat hij eigenlijk juist wel slim was en dus niet kon stoppen met denken (verzin ik niet zelf, je noemt zelf ergens iets van 'was ik maar dommer' ) en die misschien juist wel realistischer was dan positief denkende mensen. (ook dat noem je ergens zelf) Dat voelt natuurlijk lekkerder dan 'gewoon' falen. Heel menselijk hoor, dat is een hele natuurlijke manier om je zelfbeeld (wat zo te lezen niet zo best is) te beschermen.
Het grootste probleem is de relatie met mijn ouders, ik wil ze gewoon niet (weer) teleurstellen. Dat kan en mag gewoon niet. Echt niet.
Ik weet niet of ik dat doe om mijn identiteit te beschermen. Een hoop problemen zouden spontaan zijn opgelost als ik gewoon een stuk dommer was. Dat weet ik zeker. Dat zou een stuk rustiger zijn.
Tegenover jullie. Jullie doen ontzettend je best voor me en ik doe iets wat jullie niet fijn vinden.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Tegenover wie spijt je dat? Tegenover ons hoef je je niet te verantwoorden. Alleen tegenover jezelf
Nee. Het is echt ongelofelijk moeilijk, maar alles liever dan hulp zoeken. Ik heb daar echt een goede reden voor en alles liever dan dat. Alles.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Blijkbaar niet anders dan had je wel hulp gezocht.
Snap ik. Ik zal dan nooit meer iets meemaken en nooit meer weten hoe het is om wel gelukkig te zijn. Maar je moet begrijpen dat zoals het er nu voorstaat voor mij de kans daarop toch vrij klein is. De kans op geluk is erg klein en levert veel op, maar de kans dat mijn leven zo door gaat is erg groot. Hoe weegt dat tegen elkaar af en wat is de rationele keuze die uit die informatie volgt? Dat is wel iets wat ik mee zou moeten nemen.quote:Op vrijdag 30 juli 2010 13:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Dan moet je vooral stoppen
Maar je hebt wel gelijk
Als ik die keuze had durven maken dan was ik er al lang niet meer geweest. Ik durf die keuze niet te maken, ik wil het leven van mijn ouders niet verpesten en ik hoop gewoon dat het ooit beter zal worden
Nogmaals benzin waarom geen hulp? heb nog enkele goede reden van je gehoord waarom niet alleen maar dat je dat niet wil en dat je zielig bent.... hou op jezelf langer voor de gek te zetten ! sorry dat ik zo hard ben maar zelfmedelijden heb je helemaal niks aan ... dat drijft je alleen maar verder van je doelen af! Geef nu eens een goede reden waarom je geen hulp zoekt ???quote:Op maandag 2 augustus 2010 00:20 schreef benzin het volgende:
[..]
Allereerst ga ik door alle dingen heen waar de meesten die wel hulp hebben gezocht ook doorheen gegaan zijn, het is eng, ik schaam me, ik wil liever niet, het voelt ingewikkeld en ik wil gewoon niet. Heel veel kleine probleempjes dus.
Het grootste probleem is de relatie met mijn ouders, ik wil ze gewoon niet (weer) teleurstellen. Dat kan en mag gewoon niet. Echt niet.
Ik weet niet of ik dat doe om mijn identiteit te beschermen. Een hoop problemen zouden spontaan zijn opgelost als ik gewoon een stuk dommer was. Dat weet ik zeker. Dat zou een stuk rustiger zijn.
[..]
Tegenover jullie. Jullie doen ontzettend je best voor me en ik doe iets wat jullie niet fijn vinden.
[..]
Nee. Het is echt ongelofelijk moeilijk, maar alles liever dan hulp zoeken. Ik heb daar echt een goede reden voor en alles liever dan dat. Alles.
[..]
Snap ik. Ik zal dan nooit meer iets meemaken en nooit meer weten hoe het is om wel gelukkig te zijn. Maar je moet begrijpen dat zoals het er nu voorstaat voor mij de kans daarop toch vrij klein is. De kans op geluk is erg klein en levert veel op, maar de kans dat mijn leven zo door gaat is erg groot. Hoe weegt dat tegen elkaar af en wat is de rationele keuze die uit die informatie volgt? Dat is wel iets wat ik mee zou moeten nemen.
Maar je hebt wel gelijk
Laat ik het anders stellen .... denk als jij niet verteld waarom je geen hulp accepteerd is er niemand die je verder kan helpen helaas! Ik zou je wel willen helpen maargoed dat willen er wel meer denk ik ... ze kunnen alleen helpen als je 100 % open bent!
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
zo kan je het zien misschien. maar benzin heeft het vast niet leuk hiermee ofzo hoor.quote:Op maandag 2 augustus 2010 16:40 schreef formerjellybean het volgende:
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
Ik heb niet zo goed gelezen hier wat er is geschreven, omdat ik lui ben.
ik ben ook een lui iemand. Die hulp afwijst volgens sommige en weet ik het.
ik heb vooral niet al die spiritueele doelen halen enzo gelezen, ze interesseren me niet. ik heb nog geen enkel doel in me leven gehaald dus dat is nog veels te ver van me af.
Maar benzin zegt eerder al. dat misschien hij er eerder last van heeft, ongelukkigheid enzo.
dat heb ik ook.
ik ontving laatst nog van iemand :
ik ben niet gelukkigquote:Jij hebt zo veel dingen mee in het leven, maak er verdomme eens wat van! Als ik de kansen had gekregen die jij hebt gehad, was ik nu gelukkig. Je hebt het recht nieteens om je leven te verneuken!"
en ik ken benzin ook helemaal verder niet. maar sommige mensen hebben het gewoon moeilijk, en stellen zich niet aan.
@benzin. als je iemand vind op wie je verliefd bent, voelt het misschien anders.
[ Bericht 7% gewijzigd door mylifeisgrey op 02-08-2010 18:08:48 ]
1 woord: Zelfmedelijden. Verschrikkelijk 
Dat dus. Mijn aandacht krijg je iig niet meer. Word tijd dat je op jezelf terug leert vallen.quote:
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
wat nou zelfmedelijden.quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:10 schreef Cocktailprikker het volgende:
1 woord: Zelfmedelijden. Verschrikkelijk
[..]
Dat dus. Mijn aandacht krijg je iig niet meer. Word tijd dat je op jezelf terug leert vallen.
advies/hulp/resources(niet arm zijn, en mensen die advies geven, hulp aanbieden)
wordt gewaardeert.
maar toch is leven moeilijk, en ongelukkig enzo.
dat 'advies' en zo niet goed wordt uitgevoerd, dat komt door misschien 'luiheid', en kennis dat het toch nooit helemaal kan goedkomen.
ik vraag advies over hoe&wat met vrouwen, en waar te vinden. alles eigenlijk. en krijg daar antwoord op, wat ik vervolgens niet lijk uit te voeren. omdat ik weet dat het me toch niet lukt.
misschien ooit wel, maar veels te moeilijk/onhaalbaar bijna allemaal
iedereen van ga uit, doe dit, doe dat.
jullie kunnen het niet voorstellen. ik in het echt, ik schaam me ook. ik durf het niet, ik kan het niet.
denk eens aan die hoofdpersoon van back to the future(niet de professor, maar die jongen), en dan zijn vader.
hoe is hij met vrouwen in back to the future 1. in het echt is zo iemand echt niet komisch/schattig. maar gewoon VREEMD. (Zag ik laatst op tv, maar bron van herkenning, alleen in de film geacteerd, op een komische manier, maar fictieve film, is wel op waarheid gebaseerd, netals dat irl zulke mensen bestaan)
of andere typetjes van andere films.
misschien lukt benzin het ook niet zo goed. of luiheid, of
leven is gewoon te moeilijk
hij heeft heus niet express veel zelfmedelijden, en altijd maar niet-blij
[ Bericht 3% gewijzigd door mylifeisgrey op 02-08-2010 18:37:11 ]
Ga anders eens langs de bibliotheek om wat zelfhulpboeken te halen ofzo, benzin.
Op die manier hoeft niemand in jouw omgeving te weten waar je mee bezig bent. En ofschoon het geen wondermiddel is, staan er af en toe dingen in die bij jou misschien leiden tot een verandering in jouw verkeerde manier van denken:
- Het is niet mogelijk om het iedereen naar de zin te maken: ONMOGELIJK!
- Je leven kan nooit nog complexer worden dan het nu al is;
- De mensen in jouw omgeving zal het over het algemeen worst wezen wat jij doet en laat: de samenleving is jou niet in de gaten aan het houden om je uit te lachen als je iets doet waarvan je zelf denkt dat het slecht is;
- Je bent geen slecht mens. Je hebt wellicht fouten gemaakt, maar het is nog veel slechter deze fouten niet te maken en passief te blijven.
Op die manier hoeft niemand in jouw omgeving te weten waar je mee bezig bent. En ofschoon het geen wondermiddel is, staan er af en toe dingen in die bij jou misschien leiden tot een verandering in jouw verkeerde manier van denken:
- Het is niet mogelijk om het iedereen naar de zin te maken: ONMOGELIJK!
- Je leven kan nooit nog complexer worden dan het nu al is;
- De mensen in jouw omgeving zal het over het algemeen worst wezen wat jij doet en laat: de samenleving is jou niet in de gaten aan het houden om je uit te lachen als je iets doet waarvan je zelf denkt dat het slecht is;
- Je bent geen slecht mens. Je hebt wellicht fouten gemaakt, maar het is nog veel slechter deze fouten niet te maken en passief te blijven.
ik had laatst dit gevonden:
http://anonib.com/hikikomori/res/1333.html#3648
en post 3649
zo voelt het voor wereldvreemden om naar buiten te gaan.
en kijk hoeveel moeite hij zit thuis te doen, en alles overdenken enzo.
denk eens aan de indruk die hij achter laat op anderen buiten. met ze 'ik ben een hikki actie op het podium' , en ze bewegingen in het openbaar.
het kost echt heel veel moeite om dit soort ongelukkigheid, gebaseerd op niets, en eenzaamheid op te lossen. ook zelfhulpboeken in de bibliotheek gaan lezen. wat heb je eraan?
veels te veel moeite voor niets.
http://anonib.com/hikikomori/res/1333.html#3648
en post 3649
zo voelt het voor wereldvreemden om naar buiten te gaan.
en kijk hoeveel moeite hij zit thuis te doen, en alles overdenken enzo.
denk eens aan de indruk die hij achter laat op anderen buiten. met ze 'ik ben een hikki actie op het podium' , en ze bewegingen in het openbaar.
het kost echt heel veel moeite om dit soort ongelukkigheid, gebaseerd op niets, en eenzaamheid op te lossen. ook zelfhulpboeken in de bibliotheek gaan lezen. wat heb je eraan?
veels te veel moeite voor niets.
Hier op inhakend: Dit blijf ik zelf ook tegen benzin zeggen. Het is niet erg dat je fouten hebt gemaakt in het verleden, de manier hoe je ze oplost c.q. aanpakt is hetgeen dat telt.quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:40 schreef DeepChord het volgende:
- Je bent geen slecht mens. Je hebt wellicht fouten gemaakt, maar het is nog veel slechter deze fouten niet te maken en passief te blijven.
Gaan zitten dubben en dénken over hoe de reactie van ouders zal zijn, heeft geen nut! Dan kun je zitten kniezen en alles moeilijk blijven vinden, daar los je niets mee op. Overigens, en dat zeg ik als iemand die de relatie met haar ouders aan een flinterdun touwtje heeft hangen: Als ouders je een waardeloos kind vinden ben je beter af zonder ouders, zeker als dat is omdat je zo ontzettend sterk bent door je zwakke punten te erkennen.
En je angsten overwinnen. Als iemand je iets aanreikt, aanpakken, niet laten liggen omdat de angst groter is dan de wil om te veranderen.
En alsjeblieft, iets doen met de tips die worden gegeven. Als ze het ene oor in, andere oor uit gaan, is t ook zinloos.
Het spijt me, het is niet mijn bedoeling om je van streek te maken. Ik doe niet zoals ik doe om jou te kwetsen.quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:10 schreef Cocktailprikker het volgende:
1 woord: Zelfmedelijden. Verschrikkelijk
[..]
Dat dus. Mijn aandacht krijg je iig niet meer. Word tijd dat je op jezelf terug leert vallen.
Ik denk het niet. Dit is de enige plek waar ik zielig kan doen, juist omdat het anoniem is. Ik wil juist niet zielig en somber overkomen en ik doe me meestal dan ook heel anders voor dan ik ben. Ik denk dat als je aan de mensen die van dag tot dag met me te maken hebben zou vragen hoe ze me zien dat ze het helemaal niet doorhebben. Dit is de enige plek waar ik gewoon eerlijk kan zeggen hoe ik me voel.quote:Op maandag 2 augustus 2010 16:40 schreef formerjellybean het volgende:
Ergens heb ik het idee , dat je juist door zielig te doen en niets te ondernemen eigenlijk stiekem is wat je wilt .
Ik ken namelijk meer mensen die zo zijn ze zuigen je leeg met negatieve verhalen en blijven ermee doorgaan want zo heb je aandacht door zielig te doen.
Tig mensen bieden hier je hulp aan maar je geeft ook aan alle hulp te weigeren , dan houd het op een gegeven moment ook op he.
Een paar mensen hier bieden hulp aan (en daar ben ik echt blij mee, bedankt!) maar de meeste mensen bieden geen hulp aan. De meeste mensen hier zeggen dat ik professionele hulp moet zoeken, dat is iets anders dan hulp aanbieden. Andere hulp dat deze 'hulp' zou ik uiteraard gewoon aannemen.
Dat heeft het wel. Ik wil gewoon een goede zoon zijnquote:Op maandag 2 augustus 2010 21:38 schreef Cassandra87 het volgende:
Gaan zitten dubben en dénken over hoe de reactie van ouders zal zijn, heeft geen nut! Dan kun je zitten kniezen en alles moeilijk blijven vinden, daar los je niets mee op. Overigens, en dat zeg ik als iemand die de relatie met haar ouders aan een flinterdun touwtje heeft hangen: Als ouders je een waardeloos kind vinden ben je beter af zonder ouders, zeker als dat is omdat je zo ontzettend sterk bent door je zwakke punten te erkennen.
Ik wil een goed mens zijn. Het lost misschien niets op, maar het kwetst mijn ouders tenminste niet En ik denk niet dat ik zonder ouders beter af zou zijn, ik heb ze ontzettend hard nodig denk ik. Ik zal het proberenquote:Op maandag 2 augustus 2010 21:38 schreef Cassandra87 het volgende:
En je angsten overwinnen. Als iemand je iets aanreikt, aanpakken, niet laten liggen omdat de angst groter is dan de wil om te veranderen.
Het is niet makkelijk voor me omdat ik echt een enorme schijterd ben zoals je inmiddels weet. Sorry
bs. Zou je je niet fijner voelen als je ouders je accepteren en een helpende hand aanbieden?quote:Op maandag 2 augustus 2010 23:16 schreef benzin het volgende:
[..]
Dat heeft het wel. Ik wil gewoon een goede zoon zijn
[..]
Wat voor nut/toevoeging hebben je ouders als ze bijdragen aan het feit dat je je ongelukkig voelt? Het feit dat je tenminste íemand hebt? Het feit dat ze voor je koken, en je onderdak bieden?
Het belangrijkste feit: een veilig en warm thuis, lees ik niet van je.
Ik ben bewust het huis uit gegaan, omdat ik de veiligheid en warmte niet had. En Ik keer ze ook bewust de rug toe op t moment dat de relatie een terugval heeft, want de moeite zal niet (meer) van mij afkomen. Ik heb mijn ouders niet nodig. Ik zou ook niet graag afhankelijk van ze zijn. Al moet het wel weer gezegd worden dat ze voor me klaar staan als ik met pech onderweg sta
Nogmaals waarom geen professionele hulp?? Het is geen moeilijke vraag hoor van mijn kant. Als ik weet waarom je dat niet wilt, weten ook heel veel mensen iets meer over het hoe en waarom ...quote:Op maandag 2 augustus 2010 23:16 schreef benzin het volgende:
.
Een paar mensen hier bieden hulp aan (en daar ben ik echt blij mee, bedankt!) maar de meeste mensen bieden geen hulp aan. De meeste mensen hier zeggen dat ik professionele hulp moet zoeken, dat is iets anders dan hulp aanbieden. Andere hulp dat deze 'hulp' zou ik uiteraard gewoon aannemen.
Dat heeft het wel. Ik wil gewoon een goede zoon zijn
Dat jij graag op dit forum zogenaamd 'zielig "doet is prima maakt wat mensen hier op het forum best wel pissed en dan niet omdat je zielig loopt te doen maar omdat bijna alle mensen weten op dit forum dat je hier uit kunt komen! dat is de reden!
Daarnaast is dat verhaal over je ouders ontzettend fout geredeneerd. Je ouders zullen zich namelijk een stuk beter voelen als jij dat ook doet en niet andersom! dat is krom denken en zeker geen realiteit!!!!
Ja, onder meer die drie dingen. Een plek om te wonen, voedsel zonder voedselvergiftiging en ik heb ten minste twee mensenquote:Op dinsdag 3 augustus 2010 08:51 schreef Cassandra87 het volgende:
Wat voor nut/toevoeging hebben je ouders als ze bijdragen aan het feit dat je je ongelukkig voelt? Het feit dat je tenminste íemand hebt? Het feit dat ze voor je koken, en je onderdak bieden?
Het belangrijkste feit: een veilig en warm thuis, lees ik niet van je.
Daarnaast is het zo dat het voor mij belangrijk is omdat het me gaande houdt. Omdat ik net wil doen of alles goed gaat blijf ik dingen doen. Als ik op mezelf zou zitten dan is de kans groot dat ik de hele dag op bed zou gaan liggen en niets meer zou doen omdat er dan geen reden meer voor is. Op zich bieden ze me niet het warme thuis wat ik voor ogen heb en het zijn niet echt goede ouders. Maar het belangrijkste is dat ze op hun eigen vreemde manier wel om me geven. ZIj zijn op dit moment de enige stabiliteit die ik heb in mijn anders vrij lege leventje.
Uit ervaring weet ik dat mijn ouders niet open staan voor elk woord wat met psych begint. Het laatste wat ik wil is het enige dat ik heb onder druk zetten. Als er iets gebeurt waardoor ik niet meer bij ze terecht kan dan heb ik niemand meer om op terug te vallen als dat nodig is, want ik heb geen vrienden
Als er iets of iemand anders is die je stabiliteit kan geven, zou je dan wel aan jezelf kunnen en willen werken?
En die vrienden heb je wel, je moet er alleen voor durven open staan
En die vrienden heb je wel, je moet er alleen voor durven open staan
herkenbaar. niet type ouders, maar dat ik dus op mezelf woon. en daar bijna helemaal niets heb uitgevreten de laatste 4 jaar.quote:Op dinsdag 3 augustus 2010 10:40 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja, onder meer die drie dingen. Een plek om te wonen, voedsel zonder voedselvergiftiging en ik heb ten minste twee mensen
Op zich bieden ze me niet het warme thuis wat ik voor ogen heb en het zijn niet echt goede ouders. Maar het belangrijkste is dat ze op hun eigen vreemde manier wel om me geven. ZIj zijn op dit moment de enige stabiliteit die ik heb in mijn anders vrij lege leventje.
Uit ervaring weet ik dat mijn ouders niet open staan voor elk woord wat met psych begint. Het laatste wat ik wil is het enige dat ik heb onder druk zetten. Als er iets gebeurt waardoor ik niet meer bij ze terecht kan dan heb ik niemand meer om op terug te vallen als dat nodig is, want ik heb geen vrienden
en tegen me ouders doe alsof alles goed gaat, en als ik bij me ouders ben, ga ik wel soms ergens heen en erop uit, maar zogauw ik alleen in me eigen appartement was. lag ik hele dag op bed, keek ik tv, durfde ik niet naar buiten etc.
ik zal een grote teleurstelling zijn, ookal weten ze hoe slecht het daadwerkelijk is gegaan.
verleden tijd, want volgend schooljaar alles goed gaan doen natuurlijk:)
ik ben te lui
Wat er gebeurt is dat de angst voor de reactie van je ouders je apathie alleen maar meer voedt, en doordat je er zo mee bezig bent vergroot je het uit tot onredelijke proporties. Er zijn ook ouders die moeten omgaan met een kind dat in de goot ligt vanwege drugs, of een moord begaan heeft, of zelf omgekomen is door eigen schuld. Daarbij vergeleken stellen jouw problemen natuurlijk weinig voor. Uiteraard heb jij zelf wel het idee dat het allemaal heel verschrikkelijk is. Hoogstwaarschijnlijk ben je niet lui maar heb je last van depressieve gevoelens die je alle energie, hoop en moed ontnemen. Dat is een ziekte (althans, zo kun je het zien) en daar moet je wat aan gaan doen. Gewoon een afspraak maken bij een psycholoog.quote:Op dinsdag 3 augustus 2010 13:28 schreef mylifeisgrey het volgende:
[..]
herkenbaar. niet type ouders, maar dat ik dus op mezelf woon. en daar bijna helemaal niets heb uitgevreten de laatste 4 jaar.
en tegen me ouders doe alsof alles goed gaat, en als ik bij me ouders ben, ga ik wel soms ergens heen en erop uit, maar zogauw ik alleen in me eigen appartement was. lag ik hele dag op bed, keek ik tv, durfde ik niet naar buiten etc.
ik zal een grote teleurstelling zijn, ookal weten ze hoe slecht het daadwerkelijk is gegaan.
verleden tijd, want volgend schooljaar alles goed gaan doen natuurlijk:)
ik ben te lui
.
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Dan zou het in ieder geval een bespreekbare optie worden die echt mogelijk isquote:Op dinsdag 3 augustus 2010 12:07 schreef Cassandra87 het volgende:
Als er iets of iemand anders is die je stabiliteit kan geven, zou je dan wel aan jezelf kunnen en willen werken?
En die vrienden heb je wel, je moet er alleen voor durven open staan
Ik heb het idee dat je bang bent voor de reactie van je ouders als je met iets komt als psycholoog.
Oplossing, je vertelt het gewoon niet
1) Ze komen het niet te weten, want je dokter en de psycholoog hebben geheimhoudingsplicht
2) Je gaat er langs, het zal langzamerhand beter gaan met je, je leven gaat weer bloeien, je zult je ouders weer gelukkig maken
Dit uiteraard even heel abstract en kort door de bocht, maar dat is even in grote lijnen waar het op neerkomt.
Oplossing, je vertelt het gewoon niet
1) Ze komen het niet te weten, want je dokter en de psycholoog hebben geheimhoudingsplicht
2) Je gaat er langs, het zal langzamerhand beter gaan met je, je leven gaat weer bloeien, je zult je ouders weer gelukkig maken
Dit uiteraard even heel abstract en kort door de bocht, maar dat is even in grote lijnen waar het op neerkomt.
(Y)
Die stabiliteit kan die in iedergeval niet bij zijn ouders krijgen.... raar verhaal kan me niet indenken dat ouders niet het beste met hun kind voorhebben. Mocht mijn ouders ooit moeilijk gaan doen dan loos ik ze direct en dat is hard zeggen maar wat heb je nu aan ouders die het niet ondersteunen dat hun kinderen graag het beste er van willen maken....quote:Op dinsdag 3 augustus 2010 15:22 schreef benzin het volgende:
[..]
Dan zou het in ieder geval een bespreekbare optie worden die echt mogelijk is
Ik hou er over op want je hebt blijkbaar alleen oog voor bepaalde mensen en mensen die je wel helpen willen niet....... en dan kun je wel komen met dat we alleen professionele hulp aanbieden maargoed heb ook al eens aangeboden om via pm verder te gaan maargoed maakt mij niks uit!
wat ik gewoon jammer vind is dat je weinig moeite neemt om van je nare situatie af te komen. Klagen los je helemaal niks mee op . en toch weet ik zeker dat je hier uit kunt komen. ik denk dat ik wel weet wat het probleem is..... je wilt nog niet graag genoeg beter worden anders zou je veel meer dingen aangrijpen dan alleen een beetje zielig doen op fok.....
Dat zielig doen sterkt jouw in je gedrag . Het is voor jouw een manier van dingen beredeneren oftewel excuses zoeken en dan kun je wel zeggen dat je dat doet om je beter van te voelen . Iets beter voelen is ook wat jij wil maar je komt alleen maar verder van je doelen af op deze manier.
Hou nu echt op .
succes verder!
Dat is precies wat ik bedoel Bussy, als je ouders niet voor de belangrijkste stabiliteit kunnen zorgen, heb je er mijn inziens niets aan.
Benzin, ik doe je een keer een aanbod, mocht je écht aan jezelf willen werken en er alles aan doen om uit dat dal te komen, dan heb ik straks nog een extra kamer over. Stabiliteit én elke avond gezond eten
als je écht aan jezelf wilt werken. Dat is eng, dat is vreselijk, maar het is een kans.
Benzin, ik doe je een keer een aanbod, mocht je écht aan jezelf willen werken en er alles aan doen om uit dat dal te komen, dan heb ik straks nog een extra kamer over. Stabiliteit én elke avond gezond eten
als je écht aan jezelf wilt werken. Dat is eng, dat is vreselijk, maar het is een kans.
Bussy je slaat de spijker op zn kop.
Alles is al gezegd. Meerdere malen.
Ik ga verder ook niet meer reageren in dit topic.
Alles is al gezegd. Meerdere malen.
Ik ga verder ook niet meer reageren in dit topic.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Gevoelens kunnen misleidend zijn.quote:Op donderdag 29 juli 2010 13:14 schreef benzin het volgende:
[..]
Dankje
Probeer je me nu woorden in de mond te leggen die ik nooit gezegd heb?quote:Is het fout om graag te willen dat andere mensen je aardig vinden? Is het fout om graag te willen dat het leven even meezit?
Dat is een flauwe "ik ben het slachtoffer" truc.
Zoals ik al eerder gezegd heb, dat is niet zo. Je geluk hangt af van wat je zelf tegen jezelf zegt.quote:Mijn geluk hangt heel erg van anderen en mijn omstandigheden af dan van mezelf. Ik weet ook niet goed wat ik in/aan mezelf kan veranderen om echt gelukkig te worden en ik zoek altijd naar dingen van buiten die me gelukkig kunnen maken. Nieuwe spullen, vrienden, een vriendinnetje. En zelfs als het me uiteindelijk lukt maakt het me niet echt blij/gelukkig
Dingen van buiten of andere mensen kunnen jou niet gelukkig maken.
Zie ook Mind gym: tijd maken, Hoofdstuk Geluk in beeld.
Alle begin is moeilijk, het leren maken van dankbaarheidslijstjes kost nu eenmaal actie. Je kunt het alleen leren door het te doen. En vol te houden. Dus niet twee of drie dagen proberen en dan het potlood erbij neergooien.quote:Ik heb geprobeerd om een lijstje te maken met de dingen waar ik dankbaar voor ben, maar terwijl ik dat doe denk ik vooral aan alles waar ik niet blij mee ben. Dat is ook een beetje de reden dat ik ben gestopt met het maken van todo-lijstjes, ze werden steeds langer en ik kreeg het gevoel dat ik helemaal niets bereikte.
Tuurlijk is niet alles rot, en het had allemaal nog veel erger kunnen zijn, maar het is voor mij al erger dan ik kan hebben.
Overigens goede actie wat betreft die to do lijstjes. Ik kan even niet op de bron komen maar ik heb ergens geleerd dat die lijstjes inderdaad vaak tegen je kunnen gaan werken.
Daarom denk ik, en een aantal anderen hier met mij, dat het verstandig is om professionele hulp te zoeken.quote:Ik heb een doelloos leven en ik voel me rot. Voor iemand die niet gelooft in iets na de dood betekent dat dat ik mijn tijd verspil. Het gaat al 5 jaar zo. Harder mijn best doen leidt tot tijdelijke overwinningen en daarna zak ik weer weg. Het ergste is dat hoe groter de overwinning was hoe harder ik weer terugzak.
Die laatste vraag is weer zo'n typische slachtoffervraag.quote:Ik ben gewoon heel erg moe. Ik wil gewoon een beetje gelukkig zijn en de kracht hebben om elke dag gewoon aan te kunnen zelfs als niet alles meezit. Alleen ik weet echt niet hoe ik dat moet bereiken. Is dat nou echt teveel gevraagd??
Ik weet hoe waardeloos het is om geen zin of puf of energie te hebben. Het lijkt wel of je vastzit in drijfzand en hoewel je niet echt dieper wegzakt, kom je ook geen stap vooruit. Je zegt dat je niet weet hoe je die betere situatie kunt bereiken. Oftewel, je weet zelf ook wel dat je hulp nodig hebt.
Misschien kun je eens met iemand van maatschappelijk werk gaan praten? Hier in mijn gemeente is het iemand die vrij beschikbaar is voor alle inwoners en volledig betaald wordt door de gemeente. In andere woorden, helemaal gratis.
Zo'n MW-er heeft natuurlijk niet de capaciteiten om je met dit probleem te helpen, het is geen therapeut. Maar ze weten vaak wel precies welke mogelijkheden er zijn, en ook hoe het zit met zwijgplicht van behandelaars.
Je hoeft nog niet te besluiten om iets te gaan doen maar het lijkt me nuttig om eens te informeren naar de mogelijkheden. Misschien kan er wel een hoop meer dan je denkt en zonder dat je ouders er bij betrokken moeten worden.
PM dit topic eens door naar Schenkstroop.
Ik zie rond in de wereld,
waarin de stenen rusten,
de planten levend groeien,
de dieren voelend leven ...
waarin de stenen rusten,
de planten levend groeien,
de dieren voelend leven ...
Dat is wel jammer ja maargoed ik denk dat ik net zoals meerdere mensen hem heel graag willen helpen maargoed we hebben geen zin om constant hetzelfde te moeten zeggen terwijl de beste alleen maar verder gaat met zielig zijn en niks van ons aanneemt.quote:Op woensdag 4 augustus 2010 19:02 schreef Cassandra87 het volgende:
Wel jammer dat er nu gelijk helemaal niet meer wordt gereageerd
Dit is misschien hard zeggen tegen benzin maar misschien wel iets wat hem wakker schud al heb ik het idee dat dat niet gaat gebeuren omdat er al meerdere voor mij hetzelfde hebben gedaan. Toch weet ik dat benzin hier uit gaat komen is het niet nu dan later !
Dat komt gewoon omdat hij het topic eigenlijk nog te vroeg heeft geopend. Hij zit nog niet in de acceptatiefase en denkt nog steeds dat het niet mogelijk is om iets aan zichzelf te veranderen waardoor hij het geluk kan vinden, op dit moment hangt alles voor hem nog af van externe factoren.
Wanneer hij langzamerhand dieper in de put raakt en geen uitweg meer ziet, komt die acceptatiefase vanzelf wel en zal hij onder ogen zien dat hij echt zelf hulp moet gaan zoeken. Dan heeft hij hier een mooi topic aan om op terug te kijken, waar hij misschien nog nuttige dingen uit kan oppikken
Al hoop ik dat hij er voor die tijd al uit is met zichzelf en dat het niet zo ver hoeft te komen.
Wanneer hij langzamerhand dieper in de put raakt en geen uitweg meer ziet, komt die acceptatiefase vanzelf wel en zal hij onder ogen zien dat hij echt zelf hulp moet gaan zoeken. Dan heeft hij hier een mooi topic aan om op terug te kijken, waar hij misschien nog nuttige dingen uit kan oppikken
Al hoop ik dat hij er voor die tijd al uit is met zichzelf en dat het niet zo ver hoeft te komen.
(Y)
Inderdaad , ik herken dat volkomen vandaar ook dat ik zei dat ie nog niet graag genoeg geholpen wil worden. Op het moment dat je niet 100% achter je herstel staat gaat het niet lukken. Ik heb ook eerst 1,5 jaar rond gelopen met een gevoel sterker nog geen gevoel. Niks kon mij eigenlijk nog echt blij maken'.quote:Op donderdag 5 augustus 2010 17:01 schreef chiren het volgende:
Dat komt gewoon omdat hij het topic eigenlijk nog te vroeg heeft geopend. Hij zit nog niet in de acceptatiefase en denkt nog steeds dat het niet mogelijk is om iets aan zichzelf te veranderen waardoor hij het geluk kan vinden, op dit moment hangt alles voor hem nog af van externe factoren.
Wanneer hij langzamerhand dieper in de put raakt en geen uitweg meer ziet, komt die acceptatiefase vanzelf wel en zal hij onder ogen zien dat hij echt zelf hulp moet gaan zoeken. Dan heeft hij hier een mooi topic aan om op terug te kijken, waar hij misschien nog nuttige dingen uit kan oppikken
Al hoop ik dat hij er voor die tijd al uit is met zichzelf en dat het niet zo ver hoeft te komen.
Ik durfde eerst ook niet naar mijn ouders en heb dat ook niet gedaan uiteindelijk. Ik heb op een gegeven moment mijn opa alles verteld en die is er mee na mijn ouders gegaan. Hopelijk vind benzin iemand waar die wel zijn verhaal kwijt kan. Hij denkt nu dat die persoon er niet is maar weet zeker dat die er wel is alleen hij moet het ook zien.
Ik heb mezelf op laten nemen en ik zeg het natuurlijk niet graag hard op maar dat was voormij het beste wat ik doen kon. Heel veel mensen hebben gelijk zoiets van wat moet je daar maar als je echt geholpen wilt worden dan lukt dat. Maar inderdaad voordat je zoiets doet moet je echt zelf beter willen worden.
In de kliniek hebben ze mij niet alleen weer "beter"gemaakt maar me ook geholpen met dingen die ik eerder anders had moeten doen. Ik heb het gevoel dat benzin in hetzelfde schuitje zit als ik zeg dat benzin meer voor zichzelf opkomen moet en niet alleen moet denken van ja wat zouden die er van vinden. Ik heb direct gewerkt aan mijn assertiviteit en moet zeggen dat het me geen wind eieren heeft gelegd. Ze hebben zo als hun dat mooi zeggen de handvaten gegeven zodat ik verder kan . en dat niet alleen ze hebben er voor gezorgd dat ik een stuk meer voor mezelf opkom.
Ik zou benzin best wel wat meer willen vertellen over hoe ik dat ervaren heb en hoe dat een beetje gaat maar jullie snappen dat ik dat niet via dit forum ga doen.
Er moet gewoon heel drastisch iets veranderen. Vandaar mijn aanbod, al is dat wel heel erg eng. Maar zolang hij te bang blijft alleen te staan zal er niet veel wijzigen
Kom op benzin je bent al 3 jaar aan het janken op Fok. Verander nou es wat aan je leven, in plaats van alle suggesties van mensen steeds naast je neer te leggen.
Je denkt niet gelukkig te zijn omdat je nog thuis woont, maar het idee 'op jezelf wonen' wil je niet eens aan denken. Tsja, dan houdt het snel op.
Je denkt niet gelukkig te zijn omdat je nog thuis woont, maar het idee 'op jezelf wonen' wil je niet eens aan denken. Tsja, dan houdt het snel op.
Ja, het spijt me. Ik voelde me gewoon heel erg 'aangevallen' hier. Ik doe ook echt maar mijn best en het is echt niet makkelijk voor me. Niemand hier kan voelen hoe moeilijk dit allemaal voor me is.quote:Op woensdag 4 augustus 2010 19:02 schreef Cassandra87 het volgende:
Wel jammer dat er nu gelijk helemaal niet meer wordt gereageerd
Als ik wist hoe en wat ik moest veranderen dan deed ik dat meteen. Het is gewoon echt ongelofelijk moeilijk en zwaar. Een vriendin was mijn laatste hoop en ik heb er zoveel van mijn moeite en energie ingestoken. Mijn laatste energie. Zelfs al is iemand uitgeput, dan nog kan diegene vaak even heel kort voor zijn dood ineens nog een laatste enorme krachtinspanning leveren. Zie het als een laatste wanhoopspoging.quote:Op donderdag 5 augustus 2010 18:45 schreef VonHinten het volgende:
Kom op benzin je bent al 3 jaar aan het janken op Fok. Verander nou es wat aan je leven, in plaats van alle suggesties van mensen steeds naast je neer te leggen.
Zoals mijn leven nu loopt kan en wil ik niet meer verder. Ik heb genoeg gehad. En jullie blijven met zijn allen maar doen alsof alles hartstikke makkelijk en simpel is. Jullie doen net of ik verdomme gewoon niet wil. Ook al is het niet zoveel meer, ik doe gewoon echt wat ik kan. Elke dag mijn bed uit komen, doen wat ik moet doen en spelen alsof alles goed met me gaat kost me gewoon zoveel energie. Ik leef al jaren op het randje. Ik zou onderhand gewoon willen dat ik er een eind aan kon maken, maar uiteraard ben ik ook daar een veel te grote lafaard voor. Ik durf dat niet en ik durf ook geen grote ingrijpende beslissingen te maken om mijn leven te veranderen. En zelfs als ik dat even wel durf dan duurt mijn poging maar kort omdat ik gewoon de energie niet meer kan opbrengen. Ik ben gewoon sneu. Ik heb geen keuze. Ik kan niet stoppen en ik kan niet veranderen. De enige optie die ik heb is doorzetten. Gewoon elke ochtend weer wakker worden, doen wat ik moet doen en weer naar bed. Elke dag een stukje verder kapot en nog moeier en dan maar hopen dat ik er over een paar jaar echt goed doorheen zit en eindelijk iets durf te doen om deze zooi voorgoed uit de weg te ruimen.
Vaak voel ik me geestelijk zo moe dat ik op momenten dat ik alleen ben en even niet hoef te spelen alsof alles goed gaat nauwelijks meer rechtop kan staan. Mijn lichaam doet letterlijk pijn onder de druk van hoe ik me voel.
Ik wil alleen maar gelukkig zijn. Ik wil verdomme gewoon mijn aandeel in het geluk op de wereld. Ik zie alleen maar mensen gelukkig zijn terwijl ik alleen maar rotzooi op mijn bord krijg. En ik ben gewoon te zwak om die rotzooi aan te kunnen.
En alle oplossingen die jullie aandragen zijn misschien wel de beste, maar niemand snapt wat ik wil. Ik wil geen oplossingen die alles eerst nog even zwaarder en moeilijker voor me maken voordat het makkelijker wordt. Ik wil geen oplossingen die eerst de paar stabiele dingen die ik nog heb vernietigen voor alles goed komt. Ik wil een pijnstiller. Ik wil een kortetermijnoplossing die de boel
Denk je dat ik het leuk vind dat ik hier al 3 jaar moet lopen zeuren tegen iedereen hier? Jullie hoeven af en toe maar wat woorden te lezen, ik moet de hele dag met mezelf leven. Al langer dan 3 jaar. Alles is al langer dan 3 jaar fucked up. Eerlijk gezegd kan ik me de tijd voordat het zo was niet meer herinneren. En daarvoor was het eigenlijk ook al zo alleen realiseerde ik het me toen niet.
Ik heb alles gesloopt. Ik heb mezelf gesloopt, steeds verder. En als ik mezelf niet aan het slopen was hielpen andere mensen me een handje om me verder in de shit te helpen. En toen ik eenmaal door had wat er gebeurde was het al te laat.
Het leven is niets dan een grote put ellende. Ik zou alles over hebben voor puur geluk. Zelfs al was het maar voor een dagje zodat ik gewoon zou kunnen ervaren wat het leven zou kunnen zijn.
Ik ben echt boos op de wereld, boos op de mensen die me hebben vertrapt, maar vooral boos op mezelf. Als ik morgen teruglees wat ik hier schreef dan zal ik waarschijnlijk heel veel spijt hebben van de meeste van mijn woorden, hoewel ieder woord gemeend is.
Ik ben niet boos op jullie, want jullie doen echt jullie best, maar het is gewoon erg ingewikkeld allemaal. Ik wil gewoon een oplossing om me heel snel (op korte termijn dus) iets beter te voelen. Ik weet zeker dat als ik me ietsje beter zou voelen ik veel helderder zou kunnen kijken naar wat ik moet doen om dingen op de lange termijn op te lossen. Ik heb even ruimte en energie nodig om alles op een rijtje te krijgen. Ik zit nu van dag tot dag te stressen van studie/werk-deadlines tot nieuwe deadlines. Ik leef in blinde paniek en ik ben elke vorm van controle kwijt. Ik heb op korte termijn gewoon iets nodig om me even beter te voelen zodat ik de ruimte heb in mijn hoofd om zulke grote dingen te doen als jullie voorstellen. En zoiets heb ik heel hard nodig.
Ik hoop dat ik hiermee aan jullie aan kan geven wat ik voel en ik hoop echt dat er iemand is die weet wat ik moet doen. En als ik eenmaal die energie en ruimte heb dan ben ik ervan overtuigd dat als ik dit topic weer doorlees ik genoeg tips vind die me kunnen helpen. Maar in mijn huidige toestand zijn ze gewoon niet uit te voeren. Het is echt niet zo dat ik het niet wil, ik kan het gewoon even niet. En ik hoop echt dat jullie dat kunnen geloven en me hiervoor kunnen vergeven.
Ik denk dat ik naar bed moet gaan, want ik ben behoorlijk over mijn toeren geraakt terwijl ik dit schreef. Het spijt me.
als ik dit zo lees , en dit is niet om onaardig te doen , maar ga naar de huisarts , dit klinkt namelijk als een depressie en daar moet je toch echt bij geholpen worden.
Als je een korte termijn oplossing voor je pijn en stress en alles wilt, laat je sterke medicijnen voorschrijven
Wordt je wat rustiger, niet zo'n stress, wat meer relaxed etc..
Of het een verstandig advies is weet ik niet, maar het is wel de snelste.
Wordt je wat rustiger, niet zo'n stress, wat meer relaxed etc..
Of het een verstandig advies is weet ik niet, maar het is wel de snelste.
(Y)
Leuk verhaal, maar is er nog wat gebeurd?quote:Op maandag 2 augustus 2010 18:59 schreef mylifeisgrey het volgende:
ik had laatst dit gevonden:
http://anonib.com/hikikomori/res/1333.html#3648
en post 3649
zo voelt het voor wereldvreemden om naar buiten te gaan.
en kijk hoeveel moeite hij zit thuis te doen, en alles overdenken enzo.
denk eens aan de indruk die hij achter laat op anderen buiten. met ze 'ik ben een hikki actie op het podium' , en ze bewegingen in het openbaar.
het kost echt heel veel moeite om dit soort ongelukkigheid, gebaseerd op niets, en eenzaamheid op te lossen. ook zelfhulpboeken in de bibliotheek gaan lezen. wat heb je eraan?
veels te veel moeite voor niets.
Wat ik de moraal van dat verhaal vind is dat je risico moet nemen en daardoor nieuwe ervaringen op doet, goede en slechte. Zo bijzonder vreemd vind ik hem trouwens niet, het lukt hem vrij aardig contact te maken met mensen. Hij heeft gewoon wat peper in zijn reet nodig .
benzin, ik geloof je. Want ik ben er geweest en ik weet hoe het voelt.quote:Ik hoop dat ik hiermee aan jullie aan kan geven wat ik voel en ik hoop echt dat er iemand is die weet wat ik moet doen. En als ik eenmaal die energie en ruimte heb dan ben ik ervan overtuigd dat als ik dit topic weer doorlees ik genoeg tips vind die me kunnen helpen. Maar in mijn huidige toestand zijn ze gewoon niet uit te voeren. Het is echt niet zo dat ik het niet wil, ik kan het gewoon even niet. En ik hoop echt dat jullie dat kunnen geloven en me hiervoor kunnen vergeven.
Je moet echt naar je huisarts gaan want hier kom je op eigen kracht niet uit. Hij kan je medicijnen geven. Nee het is geen quick fix dat je gelijk in jubelstemming komt. Maar het geeft je wel genoeg kracht om kleine stapjes te gaan doen naar een leven dat je wel aankan.
Waarom neem je een meisje om jouw problemen op te lossen? Zo vind je nooit de liefde van je leven. Denk ik...quote:Op dinsdag 29 juni 2010 14:04 schreef benzin het volgende:
[..]
Nou, het gaat niet alleen om de sex. Wel een beetje uiteraard, maar de nadruk lag meer op *de verlosser*
[..]
Mee eens. Dat is helemaal zo. En het ergste is dat ik daar dan weer niemand de schuld van kan geven. Ik heb gewoon mezelf jaren voor de gek gehouden.
Hier pipo, trek hier maar een wijze les uit
[ Bericht 0% gewijzigd door wesleyb91 op 10-08-2010 11:01:30 ]
TS kijkt te veel films, het echte leven is anders knul.
"Strange times are these in which we live
when old and young are taught in falsehoods school.
And the one man that dares to tell the truth is called at once a lunatic and fool"
when old and young are taught in falsehoods school.
And the one man that dares to tell the truth is called at once a lunatic and fool"
Laat ik hierbij ook nogmaals reageren omdat benzin zich toch iets aangetrokken heeft van alle kritiek. Ik had namelijk een berichtje in mijn inbox zitten. Hopelijk wil die nu echt luisteren en zijn leven beteren want ik snap dat de machteloosheid bij sommige van jullie aardig aan het oplopen is net zoals bij mij hoor!
Oke, jij forceert jezelf dingen te willen, die je eigenlijk niet wilt. Je luistert niet naar je gevoel, maar veeeel te veel naar je verstand. Haal je gevoel is wat meer naar boven. Wat je wil en wat je doet moet onbewust gaan, maar je moet je bewust zijn van wat je wilt en wat je wilt doen en bij jou is dat net omgedraaid.
Je stelt doelen voor jezelf, die wil je ook wel werkelijk...maar jij gaat ze creeren. Je gaat dingen creeeren die eigenlijk vanzelf horen te gaan, dingen die je voor het grootste deel niet zelf in de hand hebt. Ik heb in een andere topic ook verteld dat er veel mensen zijn die niet alleen durven te zijn en daarom al veel te snel een relatie nemen, zonder dat het "juiste" gevoel erbij komt kijken.
Wat jij moet doen is jezelf confronteren met jezelf. Ga je op andere dingen richten, ga je meer bewust worden van je gevoelens en laat je daar meer door leiden, in plaats van het ernaar maken door te denken : " oh ik wil zo graag een vriendin" "Zij is wel aardig, oke hup, en het is een relatie" Want zo werkt het niet.
Je stelt doelen voor jezelf, die wil je ook wel werkelijk...maar jij gaat ze creeren. Je gaat dingen creeeren die eigenlijk vanzelf horen te gaan, dingen die je voor het grootste deel niet zelf in de hand hebt. Ik heb in een andere topic ook verteld dat er veel mensen zijn die niet alleen durven te zijn en daarom al veel te snel een relatie nemen, zonder dat het "juiste" gevoel erbij komt kijken.
Wat jij moet doen is jezelf confronteren met jezelf. Ga je op andere dingen richten, ga je meer bewust worden van je gevoelens en laat je daar meer door leiden, in plaats van het ernaar maken door te denken : " oh ik wil zo graag een vriendin" "Zij is wel aardig, oke hup, en het is een relatie" Want zo werkt het niet.
Ik weet niet goed hoe ik mijn gevoel meer naar boven moet halen. Ik denk inderdaad ook dat ik teveel denk, maar ik vind het heel moeilijk om dat te veranderen.quote:Op woensdag 11 augustus 2010 14:56 schreef AngelSansan het volgende:
Oke, jij forceert jezelf dingen te willen, die je eigenlijk niet wilt. Je luistert niet naar je gevoel, maar veeeel te veel naar je verstand. Haal je gevoel is wat meer naar boven. Wat je wil en wat je doet moet onbewust gaan, maar je moet je bewust zijn van wat je wilt en wat je wilt doen en bij jou is dat net omgedraaid.
Je stelt doelen voor jezelf, die wil je ook wel werkelijk...maar jij gaat ze creeren. Je gaat dingen creeeren die eigenlijk vanzelf horen te gaan.
Ga je meer bewust worden van je gevoelens en laat je daar meer door leiden
Een doel hebben in het leven is sowieso nutteloos. Kan alleen tegenvallen achteraf. Doe gewoon je ding en maak plezier ondertussen je ziet wel waar je uitkomt.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
En wat is dan mijn ding? En hoe maak ik plezier? Ik heb daar echt al jaren geen helder idee meer van.quote:Op zondag 15 augustus 2010 01:20 schreef mirved het volgende:
Een doel hebben in het leven is sowieso nutteloos. Kan alleen tegenvallen achteraf. Doe gewoon je ding en maak plezier ondertussen je ziet wel waar je uitkomt.
[ Bericht 5% gewijzigd door benzin op 18-08-2010 23:13:07 ]
Ja nu overvraag je ons toch, benzin. Hoe kan ik nu weten wat jouw ding is?
Sommigen gaan uit hun dak van bungee jumping, ik zou het nog niet doen onder bedreiging met een vuurwapen.
De één wil harde muziek, de ander zoekt de stilte.
Gebruik je fantasie eens om uit te zoeken wat jouw ding is.
Sommigen gaan uit hun dak van bungee jumping, ik zou het nog niet doen onder bedreiging met een vuurwapen.
De één wil harde muziek, de ander zoekt de stilte.
Gebruik je fantasie eens om uit te zoeken wat jouw ding is.
Allereerst niet druk meer maken om wat je ouders denken, dan kun je ook eens naar buiten of afspreken met vrienden.
Heh, dat is wel waar.quote:Op donderdag 19 augustus 2010 09:10 schreef caroline88 het volgende:
Ja nu overvraag je ons toch, benzin. Hoe kan ik nu weten wat jouw ding is?
Sommigen gaan uit hun dak van bungee jumping, ik zou het nog niet doen onder bedreiging met een vuurwapen.
De één wil harde muziek, de ander zoekt de stilte.
Gebruik je fantasie eens om uit te zoeken wat jouw ding is.
Ik heb zo lang geen idee gehad van wat ik wil doen met mijn leven, dat ik geen idee meer heb wat ik nou precies wil. Ik weet dat ik de meeste dingen in mijn leven in meer of mindere mate zat ben, maar ik kan echt absoluut niet vertellen wat ik nou wel wil. Hoe kan ik erachter komen wat ik wil?
Gewoon een beetje brainstormen met jezelf. Wat vond je vroeger leuk? Waar heb je wel eens over gedacht maar nooit gedaan om welke reden dan ook. Wat vinden veel anderen leuk en zou dat ook iets voor jou zijn?quote:Op donderdag 19 augustus 2010 09:44 schreef benzin het volgende:
Hoe kan ik erachter komen wat ik wil?
Je zult waarschijnlijk niet meteen een 100% antwoord krijgen. Tenminste ik moest zelf flink graven en aandringen om erachter te komen. Maar ik was wel vasthoudend omdat ik geen zin had in een waardeloos rotleven.
Veel succes en veel plezier op je ontdekkingstocht
Er zijn maar weinig mensen die PRECIES weten wat ze willen, de meesten hebben enkel vage ideeen. Dat jij het niet weet, komt, lijkt me, voort uit het feit dat je jezelf het doel stelt om een plan te hebben. En omdat je heel erg kritisch op jezelf bent, reken je jezelf af op het feit dat je het niet precies weet.quote:Op donderdag 19 augustus 2010 09:44 schreef benzin het volgende:
[..]
Heh, dat is wel waar.
Ik heb zo lang geen idee gehad van wat ik wil doen met mijn leven, dat ik geen idee meer heb wat ik nou precies wil. Ik weet dat ik de meeste dingen in mijn leven in meer of mindere mate zat ben, maar ik kan echt absoluut niet vertellen wat ik nou wel wil. Hoe kan ik erachter komen wat ik wil?
Een hoge mate van zelfkritiek (meestal een onrealistisch hoge zelfverwachting) komt gewoon voort uit het feit dat iemand zichzelf NIET accepteert.
Ik durf te wedden dat je WEL precies weet wat je niet wilt. En dat je een hele lange lijst van negatieve aspecten op kunt noemen van jezelf, maar maar weinig (of geen) goede aspecten. En tevens, dat je continue bezig bent verontschuldigingen te bedenken, of jezelf in een geprek te diskwalificeren door al gelijk een "sorry" of een uitleg te geven?
MIO DIOS!!! ESTA CIENCIA ES DIABOLICO!!!
De laatste twee vragen zijn goede vragen waar ik wel wat mee kan. De eerste vraag zit heel lastig. Vroeger vond ik heel veel dingen leuk, maar ik ben in bijna al die dingen heel erg mijn plezier verloren, maar ik weet niet goed waarom. Ik ga er eens over nadenken.quote:Op donderdag 19 augustus 2010 10:29 schreef caroline88 het volgende:
Gewoon een beetje brainstormen met jezelf. Wat vond je vroeger leuk? Waar heb je wel eens over gedacht maar nooit gedaan om welke reden dan ook. Wat vinden veel anderen leuk en zou dat ook iets voor jou zijn?
Ik wil inderdaad gewoon heel graag weten wat ik met mezelf en mijn leven moet doen.quote:Op donderdag 19 augustus 2010 10:55 schreef Ordos20 het volgende:
Er zijn maar weinig mensen die PRECIES weten wat ze willen, de meesten hebben enkel vage ideeen. Dat jij het niet weet, komt, lijkt me, voort uit het feit dat je jezelf het doel stelt om een plan te hebben. En omdat je heel erg kritisch op jezelf bent, reken je jezelf af op het feit dat je het niet precies weet.
Een hoge mate van zelfkritiek (meestal een onrealistisch hoge zelfverwachting) komt gewoon voort uit het feit dat iemand zichzelf NIET accepteert.
Ik durf te wedden dat je WEL precies weet wat je niet wilt. En dat je een hele lange lijst van negatieve aspecten op kunt noemen van jezelf, maar maar weinig (of geen) goede aspecten. En tevens, dat je continue bezig bent verontschuldigingen te bedenken, of jezelf in een geprek te diskwalificeren door al gelijk een "sorry" of een uitleg te geven?
Ik weet niet of ik mezelf accepteer, ik vind accepteren een nogal zweverig woord, en eigenlijk heb ik geen enkel idee wat accepteren nou praktisch gezien betekent. Als ik gedrag van een ander accepteer dan irriteer ik mezelf eraan maar laat ik het die ander niet merken. Betekent mezelf accepteren dat ik mezelf aan mezelf mag irriteren, maar mezelf niet moet laten merken dat ik me aan mezelf irriteer?
Ik weet inderdaad zo veel dingen op te noemen die ik niet wil en waar ik niet blij mee ben. En dat verontschuldigen en diskwalificeren herken ik wel. "Ik kan dat wel doen, maar je moet je wel bedenken dat heel snel moet en dat ik aspect X van die taak nog nooit gedaan heb".
Of je weet waarom ik doe wat ik doe, of je gokt erg goed.
Ik herken een serie aspecten die je opnoemt. Zelf was (ben) ik ook vrij onzeker en redelijk introvert. Vooral na mijn scheiding heb ik er veel last van gehad (daarvoor leed ik in volledige stilte). Ik heb het initiatief genomen om een Birkmann test uit te voeren, en in de beoordeling daarvan kwam al iets naar voren waar de coach die ik heb op inspeelde en de goede vragen stelde. De conclusie was simpel: je stelt jezelf te hoge eisen omdat je jezelf niet accepteert. Concreet betekent de niet-zelfacceptatie dat je jezelf als inferieur ziet, en alleen de negatieve aspecten van jezelf belicht. En je eisenpakket voor jezelf wordt alsmaar hoger, terwijl je de hele dag bezig bent met hoe de wereld jouw ziet.
Met als nadeel dat je er vanuit gaat dat de wereld diezelfde harde eisen kent en je daar op afrekent.
Een goede stap is om een dag (op het werk/op school/thuis) eens heel erg bewust met je communicatie bezig bent. Wees er eens HEEL erg bewust van hoe je de dingen zegt. Je zult ervan schrikken hoe vaak je aan het verontschuldigen bent, terwijl dat helemaal niet nodig is.
Doe het eens niet. Zeg niet sorry als je denkt dat je iets niet kunt, verzin geen reden, maar zeg gewoon nee en laat het daarbij. Stip je goede eigenschappen aan en zwak ze eens niet af. En probeer jezelf voor te houden dat je niet de hele dag bekritiseerd wordt. Wat de andere persoon denkt weet jij toch niet, dus ga er niet op anticiperen.
En jij kiest hoe je leven gaat. Iedereen heeft er een mening over, maar als ze die niet uitspreken, jammer dan, en blijf lekker je ding doen!
Met als nadeel dat je er vanuit gaat dat de wereld diezelfde harde eisen kent en je daar op afrekent.
Een goede stap is om een dag (op het werk/op school/thuis) eens heel erg bewust met je communicatie bezig bent. Wees er eens HEEL erg bewust van hoe je de dingen zegt. Je zult ervan schrikken hoe vaak je aan het verontschuldigen bent, terwijl dat helemaal niet nodig is.
Doe het eens niet. Zeg niet sorry als je denkt dat je iets niet kunt, verzin geen reden, maar zeg gewoon nee en laat het daarbij. Stip je goede eigenschappen aan en zwak ze eens niet af. En probeer jezelf voor te houden dat je niet de hele dag bekritiseerd wordt. Wat de andere persoon denkt weet jij toch niet, dus ga er niet op anticiperen.
En jij kiest hoe je leven gaat. Iedereen heeft er een mening over, maar als ze die niet uitspreken, jammer dan, en blijf lekker je ding doen!
MIO DIOS!!! ESTA CIENCIA ES DIABOLICO!!!
Ik heb niet alles gelezen maar ik vind inderdaad dat jij het 'recht' heb om je gewoon even ongelukkig te voelen. En als je je ongelukkig voelt ben je somber en dan ben je gewoon even niet in staat om de wereld vrolijker te zien. Er zijn veel dingen die je gelukkig kunnen maken maar jij bepaalt zelf welke dingen en/of veranderingen jou weer gelukkig gaan maken. Maar het een beetje accepteren als een tijdelijke state of mind kan helpen, evenals het vaststaand feit dat er in het leven de situatie weer naar iets positiefs kan veranderen. Dat feit geeft hoop, het leven is meestal geen statisch vlakke lijn maar een met pieken en dalen en naarmate je ouder wordt blijven die er zijn maar leer je er steeds beter mee omgaan. Dingen die geluk kunnen geven vanuit een wat meer sombere staat zijn nadenken (behalve wanneer je erin vastloopt), (her)bezinning, je leven bewust inrichten, goed voor jezelf zorgen, even niets hoeven/ontspannen en bedenken hoe je je leven een nieuwe draai kan geven. Naar mijn mening zit het antwoord op jouw vragen in jezelf en weet jij zelf het beste wat voor soort oplossingen jij ziet zitten. Je zou eens bij jezelf te rade kunnen gaan wat jouw intuïtie zegt wat een mogelijke uitweg uit deze impasse zit. En het kan nooit kwaad om hierbij professionele hulp te vragen, daar zijn ze voor en ze hebben vaak veel kennis, ervaring en wijsheid op het gebied van dit soort zaken. Maar naar mijn mening zit het antwoord in jezelf, je bent er alleen nog niet achtergekomen omdat je misschien even vastzit:)
Ik zie dat ik vorige keer heel kort af gereageerd heb. Dit ondanks dat ik zeker wel snap wat voor een gevoelens je hebt. 2 jaar geleden had ik bijna dezelfde gevoelens ook heel sterk. Ik haalde geen plezier uit mijn werk, voelde mij eenzaam en er was ook maar weinig waaruit ik echt plezier deed ervaren. Ik voelde me toentertijd ongelukkig en meende dat door een vriendin te krijgen alles weer beter zou maken. Geloof me dat deed het niet, het maakte zelfs mijn relatie kapot omdat mijn leven zo leeg was. Je moet eerst zelf een leuk en vol leven leiden voordat je aan een vriendin begint. Anders bied je haar toch ook niets (als ze überhaupt al iets in je ziet?)
Zaken teveel overdenken is onder andere een reden voor je problemen denk ik. Zelfs bij simpele zaken je gaan afvragen waarom zou ik hier plezier uit moeten halen is daar een gevolg van. Hierdoor kom je echt een negatieve spiraal terecht. Ik heb een boek gelezen genaamd "de kracht van het nu" (loopt ook een topic reeks over) het boek is deels een beetje zweverig maar enkele zaken hebben mij zeker geholpen inzicht te krijgen. Om echt te zien wat ik zelf in mijn geest allemaal deed en wat er voor zorgde dat ik mij zo depressief voelde. Het heeft mij echt geholpen om een hoop los te laten.
Er zijn zeker zaken die kut voor je zijn en het is zeker niet eerlijk etc etc. Maar je moet dat accepteren en er geen tijd meer aan besteden. Anders blijf je gewoon zitten in die neerwaartse spiraal. Dit is allemaal zeker niet makkelijk en je zal soms zeker terug vallen in oude gewoontes. Maar ik neem aan dat je zelf toch ook niet wilt doorgaan op deze manier.
Zaken teveel overdenken is onder andere een reden voor je problemen denk ik. Zelfs bij simpele zaken je gaan afvragen waarom zou ik hier plezier uit moeten halen is daar een gevolg van. Hierdoor kom je echt een negatieve spiraal terecht. Ik heb een boek gelezen genaamd "de kracht van het nu" (loopt ook een topic reeks over) het boek is deels een beetje zweverig maar enkele zaken hebben mij zeker geholpen inzicht te krijgen. Om echt te zien wat ik zelf in mijn geest allemaal deed en wat er voor zorgde dat ik mij zo depressief voelde. Het heeft mij echt geholpen om een hoop los te laten.
Er zijn zeker zaken die kut voor je zijn en het is zeker niet eerlijk etc etc. Maar je moet dat accepteren en er geen tijd meer aan besteden. Anders blijf je gewoon zitten in die neerwaartse spiraal. Dit is allemaal zeker niet makkelijk en je zal soms zeker terug vallen in oude gewoontes. Maar ik neem aan dat je zelf toch ook niet wilt doorgaan op deze manier.
Science flies you to the moon. Religion flies you into buildings.
quote:Op zondag 29 augustus 2010 22:58 schreef mirved het volgende:
Zaken teveel overdenken is onder andere een reden voor je problemen denk ik. Zelfs bij simpele zaken je gaan afvragen waarom zou ik hier plezier uit moeten halen is daar een gevolg van. Hierdoor kom je echt een negatieve spiraal terecht. Ik heb een boek gelezen genaamd "de kracht van het nu" (loopt ook een topic reeks over) het boek is deels een beetje zweverig maar enkele zaken hebben mij zeker geholpen inzicht te krijgen. Om echt te zien wat ik zelf in mijn geest allemaal deed en wat er voor zorgde dat ik mij zo depressief voelde. Het heeft mij echt geholpen om een hoop los te laten.
Ik was de afgelopen dagen erg druk en had nu pas tijd om even naar dat topic te kijken. Ik geloof inderdaad ook wel dat ik teveel denk, maar ik vind dat miner denken erg zwerverig allemaal. Het lijkt me ook vrijwel onmogelijk aangezien het denken volledig onbewust gaat. Ik kan me de laatste keer dat ik meer dan 5 seconden niets dacht niet meer herinneren.quote:
klinkt als een C2H5OH tekortquote:Op vrijdag 3 september 2010 22:58 schreef benzin het volgende:
[..]
[..]
Ik was de afgelopen dagen erg druk en had nu pas tijd om even naar dat topic te kijken. Ik geloof inderdaad ook wel dat ik teveel denk, maar ik vind dat miner denken erg zwerverig allemaal. Het lijkt me ook vrijwel onmogelijk aangezien het denken volledig onbewust gaat. Ik kan me de laatste keer dat ik meer dan 5 seconden niets dacht niet meer herinneren.
Zelfs met een hoop alcohol op blijf ik nog heel erg lang denken. Als ik stop met denken dan ben ik echt straalbezopen. En eigenlijk herinner ik me dan de volgende dag gewoon niet meer of ik nou gedacht heb of niet, dus weet ook niet echt of dat helpt.quote:Op vrijdag 3 september 2010 23:59 schreef mylifeisgrey het volgende:
[..]
klinkt als een C2H5OH tekort
Niet denken is echt serieus iets wat ik gewoon niet ken. Geen idee hoe dat zou zijn
wat je wil; het 'minder denken' moet echt van binnenuit komen.quote:Op zaterdag 4 september 2010 10:31 schreef benzin het volgende:
[..]
Zelfs met een hoop alcohol op blijf ik nog heel erg lang denken. Als ik stop met denken dan ben ik echt straalbezopen. En eigenlijk herinner ik me dan de volgende dag gewoon niet meer of ik nou gedacht heb of niet, dus weet ook niet echt of dat helpt.
Niet denken is echt serieus iets wat ik gewoon niet ken. Geen idee hoe dat zou zijn
wat je al zegt, het gaat onbewust.
hoe je dat kan bereiken, ligt aan jou
waar denk je over na dan?
-accepteer dat het zo is.
-of geef het op om 'dat doel' te bereiken wat zoveel zorgen maakt
kan andere negatieve dingen met zich meebrengen denk ik, vooral 'het opgeven' is nogal deprimerend.
maar het moet van binnen uit komen.
je moet ook van binnen uit naar volgende-fases in een rouwproces oid bijvoorbeeld.
bijvoorbeeld (ik weet niet fases van rouwproces oid hoor, maar bijvoorbeeld):je kan niet zelf besluiten : nu ben ik verdrietig, nu ben ik in ontkenning, nu ben ik boos, nu laat ik het los/ben ik erover heen
kan natuurlijk wel dingen doen om het te helpen in de volgende fase te komen (Van je leven), of het -stoppen met denken- eraan beetje te helpen.
- dingen als leuke dingen gaan doen, om aan iets anders te denken
- muziek luisteren/het van je afzetten/even proberen te vergeten wat dan ook helpen misschien daar wel bij.
ik denk omdat er geen simpele oplossing is, niemand reageert...
[ Bericht 3% gewijzigd door mylifeisgrey op 04-09-2010 11:55:01 ]
Nou ja ik heb vaak zat contact met Benzin gehad dus er wordt wel gereageerd. Hem ook een aantal opties aangeboden en een kopje koffie staat nog steeds.
Maar ik kan de kar niet blijven trekken, het is ook aan benzin om iets met de geboden opties, door mij of een ander, te doen.
Maar ik kan de kar niet blijven trekken, het is ook aan benzin om iets met de geboden opties, door mij of een ander, te doen.
|
|
Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn
