Grootste doel dat je had halen en dan niet blij zijn

quote:

Op zondag 17 oktober 2010 21:57 schreef Panthera1984 het volgende:
Een ander kan niet voor jou het stappenplan van jouw leven bedenken, dat kan je alleen zelf.
Aangezien je zelf al aangeeft dat je problemen niet zozeer op het rationele vlak liggen, moet je je manier van denken aan zien te passen. Dit lijkt me erg moeilijk zonder professionele begeleiding, maar ik hoop voor je dat het je lukt. Tips heb ik niet zoveel, behalve dat misschien 'zelfhelp' boeken je kunnen helpen bij een denkpatroon doorbreken.

En zo'n stappenplan zou dan ook bestaan uit het ondernemen van bepaalde dingen, zoals bijvoorbeeld het gebruik maken van hulpverlening, stoppen met piekeren, hobby zoeken, dingen ondernemen... dan nog moet je het dus allemaal zelf doen... wij kunnen niet zoveel voor jou betekenen. En daarnaast is het ook gewoon een mentaal issue, het zit in je denken, tussen de oren word dat ook wel vaak genoemd. Pff ik zit de hele dag een beetje in jouw topic te posten Verveling... snel de pc uit

Edit: Ging wat fout, oeh ik kon het gelukkig nog terug vinden

Oke, ik ben toch nog op de pc Maar hierna ga ik ook echt slapen!

Ik snap het wel dat je de hoop kwijt bent, dat heb ik ook wel eens. Dan ben je zo radeloos, je weet niet meer wat je moet doen...het gaat al een hele tijd niet lekker...en daar pieker je dan weer over...
Dan kan je het ook het beste het allemaal ff loslaten en wat anders gaan doen (tv, gamen, muziek luisteren, lezen, slapen, wat je wilt... puur afleiding)
Maar besef je, dat als je afleiding hebt, dan voel je je beter toch? Dan ben je met je aandacht totaal niet bij je gedachten maar bij het NU... dat voelt toch veel beter? Zo kan je zelf bepalen waar jij je aandacht op richt... op negatieve dingen, positieve dingen, op het nu, op je verleden.... en dat bepaald hoe jij je voelt!

Logisch dat het niet als jouw leven voelt, voor jou gevoel heb je helemaal geen controle over je leven omdat het niet gaat zoals je wilt en het je ook niet lukt het te veranderen. Maar het is nog wel jouw leven, en je hebt wel totaal de controle, al denk je van niet.
Cognitieve therapie kan zeker helpen, ik weet er het fijne ook allemaal niet van, maar er zijn al heel veel mensen door geholpen en het is een wetenschappelijk erkende methode. Maar tuurlijk kan je zelf proberen er iets aan te doen, dat heb je al die jaren vast al gedaan, maar blijkbaar niet het juiste. Misschien zijn er nog dingen die je niet geprobeerd hebt..
Verdiep je in mindfullness, kijk maar eens op wikipedia wat dat is, is volgens mij ook zelfs wetenschappelijk aangetoond dat het een positief effect op je kan hebben. Koop een zelfhulpboek, er zijn er al zat genoemd in je topics volgens mij. Ik heb zelf je brein als medicijn, de 7 spirituele wetten voor succes(die is wat zweveriger, in het begin vond ik het maar vaag gelul maar het werkt volgens mij echt wel zo) en uit je hoofd, in het leven is volgens mij wel een goed boek.
Maar er zijn er een hele hoop dus moet je maar ff kijken. Via Bol.com bijvoorbeeld.
Maar goed, dan nog is het allemaal aan jou, probeer het, wat heb je te verliezen.
Maar het krachtigste hulpmiddel lijkt me nog altijd psychische hulp, want dan kan je met iemand praten, die jou advies kan geven, kan helpen en er veel verstand van heeft. Maar dat kan je dus altijd doen.

[ Bericht 14% gewijzigd door Stefanovich op 17-10-2010 23:08:59 ]

Even een hulde tussendoor aan Stefanovitch die maar positieve input blijft geven. bewonderenswaardig. Ik ben afgehaakt met reageren omdat het lijkt of je tegen een muur praat

Heb je überhaupt het boek "de kracht van het nu" of een van die andere boeken die genoemd werden ondertussen gelezen?

Wil je er iets aan veranderen of is deze mentaliteit ondertussen zo verweven met je persoonlijkheid dat je stiekem deze status quo in stand wilt houden?

Als je wilt dat iets veranderd moet je stappen ondernemen. Niet blijven denken over situaties, mogelijkheden en redenen waarom het toch niets wordt.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 16:24 schreef seasushi het volgende:
Even een hulde tussendoor aan Stefanovitch die maar positieve input blijft geven. bewonderenswaardig. Ik ben afgehaakt met reageren omdat het lijkt of je tegen een muur praat

Dankje Ach ja, ik ken het wat benzin ervaart... dus probeer mijn ervaringen/bevindingen met hem te delen en hem miss te helpen. Maar er zijn al vele andere users geweest die dit ook geprobeerd hebben volgens mij

Maar benzin, je zegt dat je het heel moeilijk vind, onze adviezen hier helpen je niet echt of wel? Doe je er wel iets mee of lukt je dat niet? Ga je een zelfhulpboek lezen? Ik krijg het idee dat jij denkt dat je hulpeloos bent, dat er niets meer aan te doen is... Maar dat is echt niet zo.
Heb je dat gevoel? Het lijkt me dat dat ontstaan is door het constante gevecht in jezelf door de jaren heen, maar je komt er maar niet uit.
Dat put je ook uit, geestelijk. Dus het is echt van belang in actie te komen. Je zit compleet vast ''geroest'' en het helpt geen ene moer nu nog over je situatie na te denken, omdat je niet meer echt helder denkt.
Het is steeds maar een kant van het verhaal in jouw hoofd, daarom kan psychische hulp jou helpen, een deskundig iemand die met technieken en gewoon uit ervaring kan helpen die negatieve gedachten patronen te doorbreken waardoor je anders tegen dingen aan kan leren kijken. Zelf is dat heel moeilijk!

[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 19-10-2010 01:00:07 ]

Benzin, ze hebben gelijk. Je kunt je niet uit deze situatie denken. Er is actie nodig.
Trust me. Ik ben een kei in analyseren maar weten hoe het ontstaan is helpt niet echt. Want het verleden kan ik niet veranderen. Maar dankzij deze actieve discussie heb ik zojuist mijn Gratitude Journal weer geschreven. Met heel banale dingen dit keer maar het voelt toch goed dat ik het gedaan heb. Ik hoop dat jij deze gewoonte ook vasthoudt want het zal je echt helpen om het leven positiever te gaan benaderen.

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 22:01 schreef benzin het volgende:

Dat doe ik gedeeltelijk. Op de dagen waarop het heel slecht ga sla ik meestal over omdat ik me te slecht voel, maar op de dagen dat het beter gaat schrijf ik ze wel

En toch kun je ook op de slechte dagen heel goed een lijstje maken.
1. Ik ben dankbaar dat deze rotdag afgelopen is.
2. Ik ben dankbaar dat ik morgen weer een nieuwe kans krijg.
3. Ik ben dankbaar dat ik ademhaal.
4. Ik ben trots dat ik toch mijn lijstje geschreven heb.
Ik zou daar zelf aan toevoegen dat ik dankbaar ben dat God nog steeds dezelfde is maar weet dat niet iedereen zo over God denkt. Maar je ziet dat het helemaal niet zo moeilijk is om toch een lijstje te maken. Daily habits zijn makkelijker vol te houden, ook al lijkt het misschien moeilijker.

Mijn lijstje voor vandaag moet ik nog maken maar ik ben alvast blij dat KPN mij als eerste afspraak had staan en dat ze al begonnen zijn met het werk. Ben zelfs dankbaar voor het achterlijke piepapparaat, ik kom nergens aan want het zal wel ergens goed voor zijn.

quote:

Voel me inderdaad hulpeloos en denk heel vaak dat er niets meer aan te doen is en het nooit meer goed zal komen met me. En dat komt inderdaad uit het gevecht met mezelf, ben er ook echt moe van. Wat je moet beseffen is dat ik echt wel mijn best doen. Dit topic is begonnen door mijn wens een meisje te vinden. Het ging shit, ik zag in een vriendin de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb eindelijk eens al mijn lef, energie en moeite bij elkaar geraapt en ben er maanden pijnlijk mee bezig geweest. Uitputtend, heel uitputtend. En het is niet eens beloond, ik heb er niets mee bereikt en ben alleen maar moeier geworden. En dat heeft mijn energie weer behoorlijk uitgeput voor de komende tijd

Vechten is ook doodvermoeiend. Ik heb een hoop geleerd van Thomas Crum. Zijn vechttechniek is gebaseerd op het gebruiken van de kracht van je tegenstander. Juist niet ertegenin gaan want dan verspil je je eigen energie.
Ik heb je al eerder gezegd dat het een illusie is dat een ander jou gelukkig kan maken. Je moet jezelf gelukkig maken en dat doe je dus door je te richten op positieve zaken. Te beginnen met dankbaar zijn voor wat je al hebt en wat al goed gaat.

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 22:01 schreef benzin het volgende:

[..]

[..]

Nja, het helpt een beetje. Ik probeer er echt op zijn minst over na te denken, en sommige van de kleinere tips waarvan ik wel het gevoel heb dat ik het aan kan probeer ik. Maar het heeft me niet de resultaten opgeleverd waar ik op hoop, maar eerlijk is eerlijk, dat ligt ook wel aan mij. Doordat ik te weinig vertrouwen erin heb dat ik het kan en het lukt vind ik het gewoon moeilijk om dingen te proberen, ik zie heel vaak al heel snel duizend heuvels op mijn weg ergens heen zonder dat ik echt een stap heb gezet.

Ik heb een aantal keer zelfhulpboeken gelezen, maar vaak hou ik het gezien na een paar hoofdstukken of heb ik na het lezen niet het gevoel dat ik ermee op ben geschoten. Enkele boeken die ik heb gelezen zijn "Niet morgen maar nu" van Dyer, de (originele) Engelse versie van "59 seconden" van Richard Wiseman, verschillende boeken over omgaan met stress etc. Ben ook begonnen aan "De kracht van het nu", maar ben al na een paar pagina's afgehaakt omdat ik het veel te zweverig vond en niet echt praktisch. Dat probleem heb ik met veel zelfhulpboeken, het is heel zweverig en eigenlijk niet zomaar praktisch uitvoerbaar.

Voel me inderdaad hulpeloos en denk heel vaak dat er niets meer aan te doen is en het nooit meer goed zal komen met me. En dat komt inderdaad uit het gevecht met mezelf, ben er ook echt moe van. Wat je moet beseffen is dat ik echt wel mijn best doen. Dit topic is begonnen door mijn wens een meisje te vinden. Het ging shit, ik zag in een vriendin de oplossing voor al mijn problemen. Ik heb eindelijk eens al mijn lef, energie en moeite bij elkaar geraapt en ben er maanden pijnlijk mee bezig geweest. Uitputtend, heel uitputtend. En het is niet eens beloond, ik heb er niets mee bereikt en ben alleen maar moeier geworden. En dat heeft mijn energie weer behoorlijk uitgeput voor de komende tijd

Hmm oke, je zit gewoon in de knoop zoals dat heet. En je wringt je in alle bochten om eruit te komen, maar dat lukt je niet, eigenlijk wordt knoop alleen maar strakker bij wijze van. Verder blijven analyseren en nadenken over jezelf en je situatie zal niet veel helpen, waarschijnlijk wordt je er alleen maar meer vermoeider/gefrustreerd van. Kan je nog wel ontspannen? Of ben je de hele dag een wrak?
Het lijkt me handig dat jij nu je aandacht eens op andere zaken richt dan op je gedachten en je situatie.
Niet de hele dag, want dat zal je niet lukken in het begin en is ook meteen zo geforceerd, maar zorg er gewoon voor dat je nog wel even rust vind, ''reserveer'' er tijd voor, savonds bijvoorbeeld. Je mag de hele dag piekeren en denken wat je wilt, maar dan is het ff genoeg. Dit kan je dan langzaam uitbouwen.
Ik heb vorig jaar een tijd fulltime gewerkt, en vond dat maar klote, savonds zat ik dan thuis ook nog veel te piekeren en zo, maar daar werd ik gek van, ik had geen leven meer en besefte me dat die korte vrije avonden, want ik moest natuurlijk weer vroeg naar bed(10/11 uur of zo, normaal ging ik altijd 1-2 uur), zo wel heel snel omgingen en ik helemaal uitgeput raakte.
Toen heb ik tegen mijzelf gezegd, nu ben ik het zat, dat denken werkt voor mij niet, elke avond laat ik het gewoon helemaal gaan, ik hoef niks, ik moet niks, ik doe niks, gewoon puur ontspannen. Heb daar ooit eens iets over gelezen en diegene noemde dat een Mind-sabbatical. FF weg van je ''hoofd'' zeg maar. En ik voelde me stukken beter!
Dit kun je in elke situatie toepassen. Toen ben ik dat ook op werk gaan doen en werd ik veel productiever, omdat ik meer energie had en mijn aandacht bij de situatie, ofwel het heden had, ipv vermoeiende negatieve gedachten.
Toen heb ik echt ervaren hoe je gedachten je kunnen blokkeren. Maar goed, ik weet dus niet of je nog wel kan genieten, of dat je de hele dag ik de knoop zit met jezelf...?
Maar dit lijkt me belangrijk, rust. Geestelijke rust, dat is heel veel waard. En die heb je nu niet. De kracht v/h nu komt miss zweverig over, maar er zit wel waarheid in.
Denken heeft dus geen zin, sporten, leuke dingen doen/ontdekken, wél. Het probleem in jouw leven nu is niet zozeer je situatie, maar hoe je er mee omgaat. Dat kan je dus zelf heel moeilijk veranderen. Positiviteit d.m.v. afleiding kan dus helpen, maar psychische hulp ook! Ja ik blijf het maar zeggen, tis gewoon zo. Het zal je 10x eerder helpen dat dat je zelf blijft aankloten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 21-10-2010 17:32:32 ]

Props voor caroline88 en Stefanovich hoe ze benzin in de goede richting blijven proberen te duwen! .

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 20:56 schreef benzin het volgende:

[..]

Slecht, heel slecht. Ben de meeste dagen heel de dag een wrak, maar er zijn soms momenten in de week dat ik me wel wat beter kan ontspannen. Vooral als alle krappe deadlines weer even een dag je zijn weggewerkt heb ik vaak even een paar fijne uurtje doordat er net zoveel last van me afgegleden is. Kan daarnaast ook niet op afroep ontspannen.
[..]

Wil het wel proberen. Heb er veel moeite mee om het te doen en weet niet of ik er veel tijd voor zal hebben, maar dat wil ik proberen. Het klinkt doebaar en dat is heel goed.
[..]

Ik herken het. Op het moment maak ik ook een groot deel van de week lange dagen en ik heb een enorme reistijd. Op veel avonden heb ik net een uurtje vrije tijd en dat begint me echt te vermoeien. En eigenlijk doe ik dan tijdens dat uurtje bijna hlemeaal niets behalve wat staren en denken. Zo'n uur is snel voorbij.
[..]

Klinkt interessant. Is dat echt haalbaar?

Ik ken het... ben je een keer vrij van dat rot werk, zit je thuis weer te piekeren... Hierdoor voelde ik mij op m'n werk nog beter dan thuis, terwijl ik mij daar al niet echt geweldig voelde, maar wanneer je aan het werk bent heb toch het grootste deel van de tijd je aandacht niet op je gedachten gericht, maar op het nu.

Dat piekeren en staren ken ik ook, kreeg er soms gewoon koppijn van.
Alleen maar des te meer tekenen dat je dat beter niet kunt doen Tis ook bewezen dat psychisch welzijn een flinke positieve invloed heeft op je immuunsysteem en gezondheid.
Ze zeggen ook wel dat mensen die positief in het leven staan gemiddeld 10 jaar ouder worden, maar goed, als je je hele leven je kut voelt maakt het ook niet zo heel erg uit of je iets minder oud wordt.
Maar ik schrik daar wel van. Geeft alleen maar weer dat het niet niks is, depressief/down zijn.

Geen tijd, maak tijd! That's it. Je zei dat je ook alle opdrachten van anderen maakt bij projecten, kap daar dan bijvoorbeeld mee...want dat is helemaal niet nodig. Je bent dus de hele dag druk voor school en weet ik het wat allemaal, + je maakt jezelf nog gek door je gedachten, vind je het gek dat je dan het totaal niet meer ziet zitten en kapot bent? Je loopt jezelf voor bij... Dat kan je opvatten als een signaal...
Het leven bestaat niet alleen maar uit verplichtingen, gun jezelf ook eens wat tijd en rust.
En wat ik zei, dat hoeft niet eens veel te zijn, maar als je eerst de hele dag druk bent geweest, verdien je rust, je hebt het ook nodig.
Gooi alles gewoon ff van je af een paar uurtjes. Ik kan ook niet op oproep ontspannen hoor, maar je moet gewoon beseffen dat dat uurtje wat je zegt, dat jij niks te doen hebt, je ook nog gaat piekeren, je ook anders kan besteden.
Besef dat dat uurtje piekeren geen enkel nut heeft, je er niks mee opschiet, er eigenlijk alleen maar gek van wordt.
Dus laat het los, bedenk dat je rust wilt, en dat je dat niet bereikt op deze manier, maar alleen als je alles laat voor wat het is en zoiets hebt van fuck it, nu ff niet.
En dan ga je sporten, tv kijken, chillen... gewoon ontspannen. Het is zeker haalbaar! Je moet er gewoon rustig mee beginnen, het kan je alleen maar helpen en observeer gewoon een beetje wat het met je doet. Zie het als een experiment.

Laat of niet, je bent er nog

Wat Stefanovich zei over dat je je vaak beter voelt op je werk. Dat is echt zo en geldt voor vrijwel iedereen.
Ben vergeten waar ik het precies las en ben ook nog vergeten waarom het ook zo was maar misschien kom ik daar nog eens op als ik wat minder ranzig ben van een aantal slapeloze nachten op rij. Het was iets in de zin van op je werk ben je met een specifieke taak bezig en in je vrije tijd vraag je jezelf wanhopig af wat je nu weer voor leuks "moet" gaan doen?

Benzin, ik wens je sterkte in deze vermoeiende tijd. Probeer je te beperken tot je eigen werk en mik op "goed genoeg" in plaats van alles perfect te willen doen.

@ Caronline, idd. Je MOET leuke dingen doen. Men kan haast niet meer rustig genieten van zijn vrije tijd. Je valt buiten de boot als je buiten werk/studie om niet van alles onderneemt. Dus ga je allemaal dingen doen die je eigenlijk niet leuk vind of gewoon puur om maar wat te doen. We leven in een ''fast world'' alles moet snel, efficiënt, en dan het liefst zoveel mogelijk (tegelijk ook nog). Hierdoor vergeten we te genieten, te luisteren naar wat we nu echt voelen en willen... De balans is weg.

Benzin, maakt niks uit dat je ''laat'' reageert! Neem de tijd joh. Dat je druk bent is helemaal niet erg hoor, maar wanneer je je dus helemaal niet lekker meer voelt, compleet vermoeid raakt omdat je alleen nog maar werkt en studeert, is de balans compleet zoek tussen leveren/presteren en rusten/genieten, daar word je alleen maar slechter van. Dus probeer wat te veranderen in je dagelijkse leven. Goed dat je een beetje kan ontspannen in de trein/bus! Wat studeer je eigenlijk?
Plezier vind je vanzelf wel weer terug als je weer wat meer kan genieten en leuke dingen doet.
Bedenk, niks MOET he, doe het omdat je het wil, niet omdat het moet.

En mensen teleurstellen, dat zal wel meevallen als het om studie en werk gaat, en so what, je kan niet iedereen altijd tevreden houden... Kies wat meer voor jezelf. En geen nee kunnen zeggen ken ik, maar floep het gewoon eruit! NEE! Zeg waarom je het liever niet doet, andere mensen hebben daar dan echt wel begrip voor.

En wat Caroline zegt, die laatste zin, maak dat je motto! Probeer voor de gein gewoon eens wat rustiger aan te doen, wat minder hooi op je vork te nemen, gewoon vrijblijvend, als je wilt kan je altijd weer terug naar die perfectionist die je bent, maar ik betwijfel dat je dat dan nog wilt Miss als je straks veel meer tijd hebt omdat je minder te doen hebt, zal dat raar voelen, maar dat is normaal omdat je gewend bent druk te zijn, dat is een soort verslaving geworden.... Maar besteed die vrije tijd op een relaxed manier voor jou en het zal je goed doen.

Houd de tips van de vorige posts ook goed in je achterhoofd, het gaat allemaal om gemoedsrust, dus rust in je hoofd. Dan komt het vanzelf goed.

[ Bericht 0% gewijzigd door Stefanovich op 27-10-2010 00:21:58 ]

quote:

Op donderdag 21 oktober 2010 16:14 schreef DeepChord het volgende:
Props voor caroline88 en Stefanovich hoe ze benzin in de goede richting blijven proberen te duwen! .

Dank voor de pluim op onze hoed

quote:

Op dinsdag 26 oktober 2010 21:26 schreef benzin het volgende:

Ik loop mezelf inderdaad behoorlijk voorbij, maar ik heb dit heel mijn leven eigenlijk zo gedaan en ik weet niet echt goed hoe het anders moet en het voelt voor mij echt of het allemaal moet. Het voelt echt alsof 90% van mijn leven echt verplicht is. Ik vind het echt heel heel kut dat ik mijn plezier in bijna alles verloren heb en me voel alsof ik zoveel moet. Dat maakt die dingen nog veel zwaarder dan het zou zijn als ik er wel plezier in zou hebben. Dat is wel iets wat echt anders moet.

In je laatste reply las ik het woord "moet" wel 6 keer, en vooral bovenstaande quote staat er bezaaid mee!
Een wijs man heeft mij ooit eens verteld dat teveel "moeten" denken/zeggen, zorgt voor stress en perfectionisme. Probeer in plaats van "moeten" eens het woord "willen" te denken/zeggen waar het de kop opsteekt. Je zult zien dat dat al een stuk vriendelijker voor jezelf klinkt. .

Daarnaast sluit ik me aan bij wat Stefanovich zegt. Probeer af en toe eens wat leuke dingen te doen. Je bent echt niet verplicht aan alles wat anderen van je verwachten mee te doen. Denk aan jezelf!

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 14:55 schreef Urquhart het volgende:
Herkenbaar verhaal. Ik heb ook ooit weleens aangepapt met een meisje wat ik eigenlijk vanaf het eerste moment al niet echt zag zitten. Zij bleek wel behoorlijk verliefd te zijn, en ik genoot opzich wel van de aandacht die ik van haar ontving. Ik speelde het spelletje dus wel mee, zonder dat ik enige gevoelens voor haar had. Ik besefte ook dat als ik met haar aan het sms'en was, ik stiekem een heel ander meisje in mijn hoofd had aan wie ik die sms'jes verzond
Uiteindelijk is het contact tussen ons beiden verwaterd, en daar ben ik ook wel blij om. Het is gewoon de kunst een persoon tegen te komen waarbij je echt gevoelens voor krijgt.

Dit. Je had m'n broer kunnen zijn!

Ik ben ook vrij pessimistisch ingesteld met betrekking tot het hele leven, maar je moet boven dit alles staan. Het leven kent geen doelen, die creëer je zelf. Ik heb precies hetzelfde als Urquhart nu, het was allemaal leuk en aardig, maar bijzonder is een te groot woord. Nu ken ik iemand waar ik alleen maar aan hoef te denken en de vlindertjes fladderen al in de maagstreek, hopelijk is dat ook vice versa.

Je komt er wel.

quote:

Op woensdag 27 oktober 2010 13:37 schreef Orchestra. het volgende:

[..]

Dit. Je had m'n broer kunnen zijn!

Ik ben ook vrij pessimistisch ingesteld met betrekking tot het hele leven, maar je moet boven dit alles staan. Het leven kent geen doelen, die creëer je zelf. Ik heb precies hetzelfde als Urquhart nu, het was allemaal leuk en aardig, maar bijzonder is een te groot woord. Nu ken ik iemand waar ik alleen maar aan hoef te denken en de vlindertjes fladderen al in de maagstreek, hopelijk is dat ook vice versa.

Je komt er wel.

Hehe, ik had laatst precies hetzelfde Meisje was helemaal gek van mij, ik een beetje smsen, wel mee gezoend maar eigenlijk voelde ik niks voor haar. Op een gegeven moment gewoon niet meer zoveel interesse getoond en ze snapte het wel volgens mij. Ik heb echt helemaal niet snel dat ik een meisje helemaal geweldig vind.... maar als ik dat niet vind, hoeft het van mij ook allemaal niet... . Maar ik laat mensen ook niet echt dichtbij mij komen, het blijft allemaal oppervlakkig, en dan leer je iemand ook niet echt goed kennen. Vandaar miss ook wel dat ik nog nooit een vriendin heb gehad.

Succes benzin!

Probeer kleine dingetjes tegelijk, kleine stapjes, zoals bijvoorbeeld wat ik zei van zeg gewoon wél een keer Nee. Of doe dat extra school werk gewoon niet. En als je merk dat je niks vooruit gaat erken dan voor jezelf dat je er alleen niet uitkomt. Dan zijn er dus nog andere opties. Gewoon proberen.

[ Bericht 100% gewijzigd door Stefanovich op 27-10-2010 23:08:19 (dubbel) ]

Ik heb je openingspost en de laatste 2 pagina' s van dit topic doorgelezen, dus het kan zijn dat ik een aantal essentiele zaken gemist heb maar voor zover ik het heb gezien herken ik me deels in je situatie ...

Waar het naar mijn mening al verkeerd gaat in jouw verhaal, is dat jij een bepaalde leegte ideaal opgevuld ziet worden door het hebben van een vriendin. Vergeet nooit, dat een relatie lang niet altijd voor altijd is, en dat de klap alleen maar harder zal zijn wanneer een van jullie beiden ( mocht je een vriendin vinden ) de relatie niet meer ziet zitten, en je vervolgens weer in die leegte terecht komt...

Waar ik aan zou gaan werken is het aanleggen van een stevige fundering, en stapje voor stapje steeds verder uitbouwen. Jij bent druk met je opleiding en werk, daarentegen zit ik juist veel te veel thuis. Hou in je achterhoofd dat lang niet elke situatie zo ideaal is als dat het lijkt....

Ik hoor je ook praten over vrienden maken, en al heb ik daar geen ervaring mee, het lijkt me inderdaad heel lastig om op eigen initiatief zonder hulp van andere mensen je ergens bij aan te sluiten / contact te zoeken. Wat ik echter wel weet, is dat de dingen die we echt heel erg missen, en anders zouden willen, vaak het engst vinden om daadwerkelijk aan te pakken!

Ik heb wel een redelijke groep vrienden, maar op veel vlakken ben ook ik niet tevreden, ook op dat vlak niet. Ik weet hoe ik over ca. een half jaartje de situatie zo gedraaid zou kunnen hebben, dat ik ben overgegaan van een saai, inhoudsloos leven, naar bruisend sportief, sociaal, leergierig leven. De stappen ie ik daar echter voor moet nemen lijken zo onneembaar, dat ik de handdoek al in de ring gooi voordat ik het al geprobeerd heb... Maar die stappen ZIJN er wel, ook voor jou.

Ik heb een tijdje geleden besloten mijzelf vanaf nu gewoon eens in dingen te storten, ookal zie ik er enorm tegenop. Ik wil al een tijd weer op voetbal.
Op zondag liggen mijn maten de hele dag in hun nest te stinken, en ik mis gewoon een bepaalde saamhorigheid in groepsverband, een teamgevoel. Ik heb besloten, al vind ik het best eng, om mezelf in mijn nieuwe studentenstad gewoon out of the blue aan te melden bij een voetbalclub.

En tja, ook bij mij komen dan wel vragen op hoor. Zal ik aansluiting vinden bij het team, zal ik echt wel een van hen worden, zullen ze me accepteren, jeetje ik moet ook met ze douchen , vinden ze me wel gezellig, nu moet ik vroeg op op zondag, 2 keer trainen in de week etc etc etc...
Ik heb het lang uitgesteld, maar heb nu zoiets van fuck it alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht... We' ll see;)