KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Officiële landstaal: Japans
Hoofdstad: Tokio
Regeringsvorm: Parlementaire monarchie (Keizerrijk)
Religie: Shintoïsme, boeddhisme
Oppervlakte: 377.873 km² [1] (0,8% water)
Inwoners: 127.078.679 (2009)
Een vervolg op Japan, maar dan niet in Tokyo , deel 1.
Het nieuwe jaar is begonnen, met nieuwe kansen. We hebben Oud & Nieuw dit jaar in Tokyo Kyoto (al die annagrammen ook..) gevierd, en daar heb ik zelfs een filmpje van:
Die dametjes zaten al de hele tijd opzichtig mijn kant op te kijken - sorry, maar ik ben veeeeels te oud voor jullie. Toch wel grappig.
Binnenkort meer.
[ Bericht 10% gewijzigd door popolon op 14-12-2010 16:46:06 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Tokyo of Kyoto?quote:Op woensdag 20 januari 2010 18:06 schreef Lyrebird het volgende:
Het nieuwe jaar is begonnen, met nieuwe kansen. We hebben Oud & Nieuw dit jaar in Tokyo gevierd, en daar heb ik zelfs een filmpje van:
TVP
Uhoh..quote:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik was al met smart aan het wachten op deel 2 van deze erg leuke thread.
Ik zou niet te veel van die schreeuwende japanse meisjes om me heen moeten hebben, wat een geluid komt daar uit.
Ik zou niet te veel van die schreeuwende japanse meisjes om me heen moeten hebben, wat een geluid komt daar uit.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Ik woon ook in Japan-maar-dan-niet-Tokyo, maar ben niet zo goed als jij in het opschrijven van mijn ervaringen... Vind het wel leuk om dit topic te blijven volgen: TVP.
zat al te wachten op een deel 2 
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
me tooquote:Op vrijdag 22 januari 2010 14:42 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
quote:Op donderdag 21 januari 2010 09:33 schreef Plantenpot het volgende:
Interessant topic, heb de vorige ook helemaal door gelezen, leuke verhalen.
TVP
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Idem,quote:Op vrijdag 22 januari 2010 14:42 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
moest ff op mute klikke toen de jap girls langskwamen
Heeft iemand voor mij een linkje met de voorgeschiedenis van dit topic zodat ik een beetje bij benquote:
over wie het gaat en waar? Bedankt alvast.
75 topics = FIN
Lees gewoon al de posts van lyrebird, das beter dan een samenvattingquote:Op vrijdag 12 februari 2010 15:23 schreef FP128 het volgende:
[..]
Heeft iemand voor mij een linkje met de voorgeschiedenis van dit topic zodat ik een beetje bij ben
over wie het gaat en waar? Bedankt alvast.
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
Ik vraag me af of het nog steeds gebruikelijk is dat men in Japan per dag minimaal 2 uur overwerkt en vrijwel geen vakantie heeft. Ik heb gehoord dat het erg aan het veranderen is en de 40-urige werkweek zoals wij die kennen veel gebruikelijker wordt en men minimaal 1 dag per maand vrij heeft, bovenop de normale vakantiedagen (wat uitkomt op meer vakantie dan wij hier in Nederland).
Ik wil graag naar Japan maar werk is toch een struikelpunt. Als je er dan bent en je vervolgens 80% van je tijd voor een ander bezig bent, tja...
Ik wil graag naar Japan maar werk is toch een struikelpunt. Als je er dan bent en je vervolgens 80% van je tijd voor een ander bezig bent, tja...
Je bedoelt de link die ook in de OP staatquote:Op vrijdag 12 februari 2010 15:23 schreef FP128 het volgende:
[..]
Heeft iemand voor mij een linkje met de voorgeschiedenis van dit topic zodat ik een beetje bij ben
over wie het gaat en waar? Bedankt alvast.
Japan, maar dan niet in Tokyo
Engelse les
Met mijn kennis van het Japans schiet het nog steeds niet zo op. Ik weet niet wat het is, misschien is het de leeftijd. Een Franse collega van me, die op een andere Japanse universiteit werkt, heeft hetzelfde probleem. De motivatie om Japans te leren ontbreekt een beetje. Ik dacht dit probleem eerder op te lossen door met een Japanse dame bevriend te raken, maar helaas, ze bleek Zuid-Koreaans te zijn en heel behoorlijk Engels te spreken. Schiet ook niet op.
Ondertussen gaat het leven wel verder. Alle vergaderingen zijn nog steeds in het Japans, maar ook de voordrachten. Gisteren waren er 5 voordrachten van studenten die hun MS opleiding afsloten, en dat ging allemaal in het Japans. Ik kan de plaatjes wel volgen, het Katakana ook, maar voor de rest blijft het puzzelen. Het belangrijkste woord in het Hiragana bij zo'n voordracht is まとめ, dat "conclusie" betekent. Is het jullie wel eens opgevallen dat mensen gaan verzitten als de powerpointslide met de conclusies in beeld komt? Net alsof er een zucht van verlichting door de zaal heen gaat. Ook in Japan is dat het geval.
Ondanks dit geploeter is het niet zo geweldig dat een hoogstaande universiteit als de mijne de communicatie volledig in het Japans doet. Zo worden proefschriften in het Japans geschreven, wat een beetje vooroorlogs is. Ergens wel begrijpelijk, omdat de meeste hoogleraren aardig Engels spreken, maar toch wel moeite hebben om foutloos in het Engels te schrijven. Dan ziet 't er natuurlijk een beetje amateuristisch uit, zo'n proefschrift. Maar als ze allemaal naar het Engels overschakelen, dan wordt het wel wat gemakkelijker voor de minderbedeelden zoals ik, als het om kennis van de Japanse taal gaat.
Vanaf oktober wordt er van mij verwacht dat ik les ga geven aan de jongere studenten (undergraduates). Het onderwerp is optica, en het vak wordt in het Engels gegeven. Ik had er zelf om gevraagd, omdat een CV zonder leservaring het gewoon minder goed doet dan een CV met leservaring. Daar kunnen dan patenten en publicaties tegenover staan; feit is dat lesgeven een goede ervaring is. Om mezelf een beetje voor te bereiden, begin ik vanaf volgende week een volledig vrijwillige Engelse les. Eens kijken hoe veel ze daadwerkelijk begrijpen, als ik iets in het Engels uitleg. Het doel voor hen is dat ze op het einde een voordracht in het Engels kunnen geven. Je ziet het, het mes snijdt aan twee kanten.
Een paar jaar geleden heb ik een aantal lessen gevolgd in "inquiry-based teaching". Dat is een vorm van lesgeven, waarin de student wordt geacht zelf vragen te stellen, die ze dan zelf oplossen. Dat klinkt een beetje touchy-feely, wat het ook is, maar het sterke aan deze vorm van onderwijs is dat de student actief met de stof bezig is, ipv dat ze passief achterover leunen, terwijl de leraar loopt te blaten. In deze Engelse les zullen er een aantal elementen geleend worden uit het inquiry based lesgeven. Wat me erg leuk lijkt, is om ze in groepjes een vijf minuten durend filmpje te laten maken (ze hebben allemaal een telefoon met een ingebouwde camera), dat helemaal in het Engels gedaan moet worden. Dat mag anime zijn, of soap achtig, zo lang het maar in het Engels gaat. Wat hier leuk aan is, is dat hun eigen vrienden deze fimpjes, in het Engels, van commentaar mogen voorzien. Want die flimpjes laten we natuurlijk in de klas zien. Niet alleen staat dat garant voor epic fails, wat Japanners erg grappig vinden, op die manier zijn ze erg actief in het Engels bezig.
Het zou ook leuk zijn als ik ze creatief bezig kon krijgen op het schrijversvlak. Als er iemand nog een tip heeft over een onderwerp waar ze leuk over zouden kunnen schrijven, dan hoor ik het graag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-02-2010 11:05:40 ]
Met mijn kennis van het Japans schiet het nog steeds niet zo op. Ik weet niet wat het is, misschien is het de leeftijd. Een Franse collega van me, die op een andere Japanse universiteit werkt, heeft hetzelfde probleem. De motivatie om Japans te leren ontbreekt een beetje. Ik dacht dit probleem eerder op te lossen door met een Japanse dame bevriend te raken, maar helaas, ze bleek Zuid-Koreaans te zijn en heel behoorlijk Engels te spreken. Schiet ook niet op.
Ondertussen gaat het leven wel verder. Alle vergaderingen zijn nog steeds in het Japans, maar ook de voordrachten. Gisteren waren er 5 voordrachten van studenten die hun MS opleiding afsloten, en dat ging allemaal in het Japans. Ik kan de plaatjes wel volgen, het Katakana ook, maar voor de rest blijft het puzzelen. Het belangrijkste woord in het Hiragana bij zo'n voordracht is まとめ, dat "conclusie" betekent. Is het jullie wel eens opgevallen dat mensen gaan verzitten als de powerpointslide met de conclusies in beeld komt? Net alsof er een zucht van verlichting door de zaal heen gaat. Ook in Japan is dat het geval.
Ondanks dit geploeter is het niet zo geweldig dat een hoogstaande universiteit als de mijne de communicatie volledig in het Japans doet. Zo worden proefschriften in het Japans geschreven, wat een beetje vooroorlogs is. Ergens wel begrijpelijk, omdat de meeste hoogleraren aardig Engels spreken, maar toch wel moeite hebben om foutloos in het Engels te schrijven. Dan ziet 't er natuurlijk een beetje amateuristisch uit, zo'n proefschrift. Maar als ze allemaal naar het Engels overschakelen, dan wordt het wel wat gemakkelijker voor de minderbedeelden zoals ik, als het om kennis van de Japanse taal gaat.
Vanaf oktober wordt er van mij verwacht dat ik les ga geven aan de jongere studenten (undergraduates). Het onderwerp is optica, en het vak wordt in het Engels gegeven. Ik had er zelf om gevraagd, omdat een CV zonder leservaring het gewoon minder goed doet dan een CV met leservaring. Daar kunnen dan patenten en publicaties tegenover staan; feit is dat lesgeven een goede ervaring is. Om mezelf een beetje voor te bereiden, begin ik vanaf volgende week een volledig vrijwillige Engelse les. Eens kijken hoe veel ze daadwerkelijk begrijpen, als ik iets in het Engels uitleg. Het doel voor hen is dat ze op het einde een voordracht in het Engels kunnen geven. Je ziet het, het mes snijdt aan twee kanten.
Een paar jaar geleden heb ik een aantal lessen gevolgd in "inquiry-based teaching". Dat is een vorm van lesgeven, waarin de student wordt geacht zelf vragen te stellen, die ze dan zelf oplossen. Dat klinkt een beetje touchy-feely, wat het ook is, maar het sterke aan deze vorm van onderwijs is dat de student actief met de stof bezig is, ipv dat ze passief achterover leunen, terwijl de leraar loopt te blaten. In deze Engelse les zullen er een aantal elementen geleend worden uit het inquiry based lesgeven. Wat me erg leuk lijkt, is om ze in groepjes een vijf minuten durend filmpje te laten maken (ze hebben allemaal een telefoon met een ingebouwde camera), dat helemaal in het Engels gedaan moet worden. Dat mag anime zijn, of soap achtig, zo lang het maar in het Engels gaat. Wat hier leuk aan is, is dat hun eigen vrienden deze fimpjes, in het Engels, van commentaar mogen voorzien. Want die flimpjes laten we natuurlijk in de klas zien. Niet alleen staat dat garant voor epic fails, wat Japanners erg grappig vinden, op die manier zijn ze erg actief in het Engels bezig.
Het zou ook leuk zijn als ik ze creatief bezig kon krijgen op het schrijversvlak. Als er iemand nog een tip heeft over een onderwerp waar ze leuk over zouden kunnen schrijven, dan hoor ik het graag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-02-2010 11:05:40 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat mijzelf enorm indrukwekkend lijkt is als je in het Japans kunt duidelijk maken wat hun opdracht is. En dan vooral onder het motto "als ik mij in het japans kan duidelijk maken, dan jullie ook in het Engels". Wellicht misschien iets teveel gevraagd, maar ik vind het altijd fantastisch als er een buitenlandse docent in het Nederlands je wel even verteld wat je moet doen of ie nou een accent heeft of niet.
Het idee met de epic fails lijkt me verder een prima plan, alleen ik weet niet zo zeer hoe de leerlingen zelf staan over de meer "vriendelijke docent" approach. Die schijnt soms nogal te verschillen dan met hier in NL.
Ik weet niet echt precies wat het domein is qua onderwerpen, maar als je komt met het idee dat ze in het Engels een voordracht moeten geven, wellicht iets doen als "leg optica uit in het Engels in je eigen woorden".
Het idee met de epic fails lijkt me verder een prima plan, alleen ik weet niet zo zeer hoe de leerlingen zelf staan over de meer "vriendelijke docent" approach. Die schijnt soms nogal te verschillen dan met hier in NL.
Ik weet niet echt precies wat het domein is qua onderwerpen, maar als je komt met het idee dat ze in het Engels een voordracht moeten geven, wellicht iets doen als "leg optica uit in het Engels in je eigen woorden".
Ik heb met een variant van "inquiry-based teaching" gewerkt, probleem gestuurd onderwijs. Je krijgt een probleem voorgelegd en jij dient die op te lossen met een aantal medestudenten. Ik vond het een erg prettige en leerzame methode maar er zijn wel een aantal risico's. Problemen in de samenwerking (afspraken worden niet nagekomen), iedere student begrijpt slechts een klein gedeelte van de stof vanwege de verdeling van het werk etc. Ik was er erg tevreden over de resultaten, medestudenten wat minder omdat zij zich ook daadwerkelijk beperkte tot datgene wat was afgesproken en zij zodoende niet de volledige stof meester waren.( Daarbij kregen we soms een casus die in 3 sec op te lossen was door google te raadplegen.)
Wat wellicht een leuk onderwerp is, immigratiebeleid, internationale handel (vrijhandelszone a la EU), stereotypes, japanse folklore (dan steek jij er ook nog wat van op )
Anders is budo een redelijk makkelijk onderwerp daar de meeste japanners wel een budo hebben beoefend en ze zo makkelijk en ontspannen kunnen beginnen met een onderwerp waar ze al meer vanaf weten en waarbij veel japanse termen blijven bestaan wanneer men het hierover in het engels heeft.
Er zijn ook redelijk wat sites waar je penpals kan vinden, wellicht ook een leuke optie om mensen engels te laten schrijven en wat info te laten uitwisselen of japan en andere landen/culturen.
Succes
Wat wellicht een leuk onderwerp is, immigratiebeleid, internationale handel (vrijhandelszone a la EU), stereotypes, japanse folklore (dan steek jij er ook nog wat van op
)Anders is budo een redelijk makkelijk onderwerp daar de meeste japanners wel een budo hebben beoefend en ze zo makkelijk en ontspannen kunnen beginnen met een onderwerp waar ze al meer vanaf weten en waarbij veel japanse termen blijven bestaan wanneer men het hierover in het engels heeft.
Er zijn ook redelijk wat sites waar je penpals kan vinden, wellicht ook een leuke optie om mensen engels te laten schrijven en wat info te laten uitwisselen of japan en andere landen/culturen.
Succes
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Wat eten we vanavond?
Naar aanleiding van dit topic is het misschien wel leuk om te laten zien met wat voor een dillema's je zit, als je in een Japanse supermarkt staat. Als je de taal immers niet machtig bent, dan snap je niet altijd wat je koopt.
Een paar voorbeeldjes. Is dit iets om te eten, of niet? En is het lekker?
Om met dat laatste beginnen: ik had een hele doos van die rollen gekocht, en wist eigenlijk niet wat ik proefde. Was het nou kaas, of was het vis? Of toch kaas? Hmm, misschien wel vis. Nee, toch kaas. Tja, daar kun je dan een hele avond over doen.
Prijsvraag: wie heeft ze allemaal het eerste goed? Niet cheaten natuurlijk: Nederlandse Japanners mogen niet meedoen.
Overigens heb ik geen flauw benul wat er in de twee zakjes zit. Die heb ik zelf gekocht, en nog niet open gemaakt. Daar horen jullie binnekort meer over.
Naar aanleiding van dit topic is het misschien wel leuk om te laten zien met wat voor een dillema's je zit, als je in een Japanse supermarkt staat. Als je de taal immers niet machtig bent, dan snap je niet altijd wat je koopt.
Een paar voorbeeldjes. Is dit iets om te eten, of niet? En is het lekker?
Om met dat laatste beginnen: ik had een hele doos van die rollen gekocht, en wist eigenlijk niet wat ik proefde. Was het nou kaas, of was het vis? Of toch kaas? Hmm, misschien wel vis. Nee, toch kaas. Tja, daar kun je dan een hele avond over doen.
Prijsvraag: wie heeft ze allemaal het eerste goed? Niet cheaten natuurlijk: Nederlandse Japanners mogen niet meedoen.
Overigens heb ik geen flauw benul wat er in de twee zakjes zit. Die heb ik zelf gekocht, en nog niet open gemaakt. Daar horen jullie binnekort meer over.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
De bovenste: Oplosthee in bruistabletvorm in 4 smaken? Maar aangezien het zo'n zeep-achtige tablet is zou het me ook niets verbazen als het een wasmiddel is in 4 smaken.
De middelste: Lijkt me de vis-versie van beef-jerky, ofwel gedroogde vis.
De middelste: Lijkt me de vis-versie van beef-jerky, ofwel gedroogde vis.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Eerste denk ik aan zeep, ik zie nergens het teken voor thee of cha.
Als ik me nog enigszins wat kanji herinner dan staat er in het groot iets als medicijn gebruik en stop in bad en los op. Bovendien op het blauw plaatje links staat skincare op zijn japans. Kortom badwaspoeder / zeep, en heel specifiek: dermatologische zeep (erboven staat, ff opgezocht deze term: carbon dioxide gas).
Het 2e doet me denken aan crackers (linkerplaatje is moeilijk te zien). Ik zie ook niks dat me aan iets doet herinneren. En verder geen idee wat er eigenlijk allemaal op de verpakking wordt gezegd. Kortom ik denk crackers/rijst koekjes.
Derde, doet me denken aan soort kaneelstokjes, kaas. Geen idee wat het is en om een of ander reden krijg ik ook het gevoel dat dit juist voor vogels is bedoeld. Naja het zij zo.
[ Bericht 2% gewijzigd door koffiegast op 18-02-2010 18:55:23 ]
Als ik me nog enigszins wat kanji herinner dan staat er in het groot iets als medicijn gebruik en stop in bad en los op. Bovendien op het blauw plaatje links staat skincare op zijn japans. Kortom badwaspoeder / zeep, en heel specifiek: dermatologische zeep (erboven staat, ff opgezocht deze term: carbon dioxide gas).
Het 2e doet me denken aan crackers (linkerplaatje is moeilijk te zien). Ik zie ook niks dat me aan iets doet herinneren. En verder geen idee wat er eigenlijk allemaal op de verpakking wordt gezegd. Kortom ik denk crackers/rijst koekjes.
Derde, doet me denken aan soort kaneelstokjes, kaas. Geen idee wat het is en om een of ander reden krijg ik ook het gevoel dat dit juist voor vogels is bedoeld. Naja het zij zo.
[ Bericht 2% gewijzigd door koffiegast op 18-02-2010 18:55:23 ]
Tja, ik ken het teken voor Thee of Cha niet, dus je hebt een streepje voor. Maar die bruistablet doet met toch inderdaad aan een zeep-gerelateerd product. Misschien een wasmiddel voor kleding, die je in tabletvorm in je wasmachine mikt.... in 4 geuren.quote:Op donderdag 18 februari 2010 18:43 schreef koffiegast het volgende:
Eerste denk ik aan zeep, ik zie nergens het teken voor thee of cha.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Het teken voor thee lijkt veel op het eerste grootste teken (wat geneesmiddel/medicine/kusuri(jp) is btw), alleen dan onder het bovenste gedeelte heb je een dakje met een kruisje en 2 slierten ernaast onder dat dakje.quote:Op donderdag 18 februari 2010 19:00 schreef maartena het volgende:
[..]
Tja, ik ken het teken voor Thee of Cha niet, dus je hebt een streepje voor. Maar die bruistablet doet met toch inderdaad aan een zeep-gerelateerd product. Misschien een wasmiddel voor kleding, die je in tabletvorm in je wasmachine mikt.... in 4 geuren.
Het teken rechts van kusuri staat voor gebruik/utilize/use en wordt vaak in combinatie met een ander teken bedoeld als "gebruikt voor TEKENdateerstkwam", dus "gebruik voor medische doeleinde". Daaronder staan 3 tekens, in de volgorde van: instoppen of enteren, badden (to bathe) en drug/medicine/substantie (deed mij eerst denken aan het teken voor oplossen, maar toch ff opgezocht voor zekerheid).
[ Bericht 6% gewijzigd door koffiegast op 18-02-2010 19:48:42 ]
Engelse les, deel II
Bedankt voor de tips die jullie hierboven gegeven hebben, ik ga er zeker gebruik van maken.
Stap 1 bestond uit het sturen van een e-mail. In het Engels schreef ik aan de studenten dat ze welkom waren bij deze vrijwillige les, waarin ik ze met behulp van wat Engelse (wetenschappelijke) artikelen en oefeningen zou voorbereiden op het geven van een presentatie op het Engels. Ik had bij de secretaresse geinformeerd wanneer ik het beste les kon geven, op welke dag en welk uur, en welk lokaal er vrij zou zijn. Dat was komende woensdag van half twee tot vier. Nou hebben we behoorlijk wat studenten en postdocs, en in mijn dromen zag ik het lokaal al uitpuilen van de studenten. Nee, niet echt, maar ik hield er toch echt rekening mee dat het storm zou gaan lopen.
De score na 1 ochtend: 2 e-mails met aanmeldingen (uit een groep van 40). 5%, niet slecht, maar echt geweldig is het natuurlijk ook niet. Dat maakte me toch wel een beetje nerveus. Gelukkig hadden we net vandaag de officiele opening van ons nieuwe gebouw (daarover misschien later meer), waardoor ik met wat studenten in contact kwam. Een voor een vroegen ze me of ze zich op konden geven voor mijn klas. Tja, ik was vergeten dat Japanners hartstikke schuchter (kunnen) zijn. De score staat nu op 8, en toen ik terug kwam van de opening, hadden zich nog eens 4 man aangemeld. Dat kunnen overigens 4 studenten zijn die zich al eerder persoonlijk hebben aangemeld; Japanse namen onthouden, daar ben ik heel erg slecht in.
So far so good. Hmmm, Japanse whisky is zo slecht nog niet.
Bedankt voor de tips die jullie hierboven gegeven hebben, ik ga er zeker gebruik van maken.
Stap 1 bestond uit het sturen van een e-mail. In het Engels schreef ik aan de studenten dat ze welkom waren bij deze vrijwillige les, waarin ik ze met behulp van wat Engelse (wetenschappelijke) artikelen en oefeningen zou voorbereiden op het geven van een presentatie op het Engels. Ik had bij de secretaresse geinformeerd wanneer ik het beste les kon geven, op welke dag en welk uur, en welk lokaal er vrij zou zijn. Dat was komende woensdag van half twee tot vier. Nou hebben we behoorlijk wat studenten en postdocs, en in mijn dromen zag ik het lokaal al uitpuilen van de studenten. Nee, niet echt, maar ik hield er toch echt rekening mee dat het storm zou gaan lopen.
De score na 1 ochtend: 2 e-mails met aanmeldingen (uit een groep van 40). 5%, niet slecht, maar echt geweldig is het natuurlijk ook niet. Dat maakte me toch wel een beetje nerveus. Gelukkig hadden we net vandaag de officiele opening van ons nieuwe gebouw (daarover misschien later meer), waardoor ik met wat studenten in contact kwam. Een voor een vroegen ze me of ze zich op konden geven voor mijn klas. Tja, ik was vergeten dat Japanners hartstikke schuchter (kunnen) zijn. De score staat nu op 8, en toen ik terug kwam van de opening, hadden zich nog eens 4 man aangemeld. Dat kunnen overigens 4 studenten zijn die zich al eerder persoonlijk hebben aangemeld; Japanse namen onthouden, daar ben ik heel erg slecht in.
So far so good. Hmmm, Japanse whisky is zo slecht nog niet.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Maar wat zit er nu in al die verpakkingen? 
Nu moet je ons niet laten zitten en de oplossing geven
Nu moet je ons niet laten zitten en de oplossing geven
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Ah, ok, ik zat te wachten op meer antwoorden, maar hier zijn ze dan:quote:Op vrijdag 19 februari 2010 15:41 schreef maartena het volgende:
Maar wat zit er nu in al die verpakkingen?
Nu moet je ons niet laten zitten en de oplossing geven
1) Een family pack (hoe zeg je dat in goed Nederlands?) badzout. Het zijn 20 oplostabletten, met 4 verschillende geuren. Smaak is allemaal hartstikke zout, dus als theevervanger is het niet aan te raden.
2) Twee zakjes met gedroogde vis, die hier als snack worden gegeten. Kost 100 yen ($1) in de supermarkt, per zakje. Het linkerpakje heeft een droge zoet/zoute, vissig substantie. Best aardig eigenlijk, alhoewel het een beetje aan kattenvoer doet denken. De rechtse moet ik nog uitoroberen.
3) Dit zijn rollen Chikuwa. Een cake van vis, suiker, zout en msg. Daardoor is het lastig in te schatten of je met vis, of met kaas te maken hebt. Of met vis.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Engelse les, deel III
De eerste les zit er op! Het was nog wel even zweten, de afgelopen dagen. Het nieuws dat ik Engelse les zou geven, met als doel om de presentatiecapaciteiten van de studenten te verbeteren, was uitgelekt naar andere departementen, en blijkbaar waren er nogal wat hoogleraren die maar al te graag aan deze gratis cursus mee hadden willen doen. Ze voelden zich een beetje buitengesloten. Van ons eigen departement hadden zich naast studenten ook nog 1 postdoc en 1 hoogleraar aangemeld, en tot mijn verbazing zat er plots ook een hele groep van chemie, 7 man, pardon vrouw sterk, in de klas. Van die giebeldametjes. Die hielden zich gelukkig erg rustig, alhoewel dat wel eens zou kunnen veranderen.
Ik had de klas dus op z'n inquiry-based opgezet. Eerst uitgelegd wat mijn doel van deze lessen was (het Engels van studenten zo verbeteren, dat ze hun presentaties in het Engels konden geven), en daarna hoe ik, maar vooral ook zijzelf, dat ging(en) doen. Door te oefenen! Mijn eigen Engels was zo verschrikkelijk slecht na 6 jaar VWO, dat ik een onvoldoende kreeg voor mijn boekenlijst/schoolonderzoek, omdat mijn Engelse leraar dacht dat ik de boeken niet had gelezen. Die had ik wel gelezen, maar ik kon 'm niks in het Engels vertellen, dus ja, dan houdt 't snel op. In mijn Philipsjaren moest ik wel Engels spreken, omdat een aantal collega's geen Nederlands sprak, en na een jaar Amerika spreekt (bijna) iedereen vloeiend Amerikaans Engels. Ik ook. Maar ook jarenlang BBC kijken, Beavis & Butthead nadoen en op buitenlands fora lurken heeft zijn steentje bijgedragen. Dus Japanse studenten, jullie kunnen het ook! Daar werd een beetje glazig op gereageerd, je kon duidelijk merken dat ze het niet helemaal begrepen hadden. Een wakarimaskaaa? van mij was genoeg om het zaakje een beetje op te schudden. Een paar schuchtere vragen, meer voorbeelden van mij. Bottom line: blijven oefenen! Nadat ik de voorbeelden had gegeven, waren zij aan zet.
In vijf groepjes van vijf heb ik ze toen gevraagd om zich voor te bereiden op twee vragen van hun medestudenten, die niet aanwezig waren:
0) stel je voor aan elkaar, in het Engels
1) wat is het doel van deze lessen?
2) hoe gaan we dat aanpakken?
Nou maakt het mij weinig uit of ze hun medestudenten antwoord kunnen geven in het Engels, maar het doel van deze oefening was dat iedereen begreep wat er verwacht kan worden van deze cursus.
Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt, dus heel onwennig zijn er toen groepjes gevormd. Gelukkig zat er 1 hoogleraar bij, die het vormen van groepen heel voortvarend aanpakte (ik mis het natuurlijke leiderschap om dat soort dingen te doen). De groepjes waarin iemand zat die mij goed had begrepen, hadden minder problemen dan de groepjes die er geen hout van snapten. Die heb ik alsnog op weg geholpen. Het kostte ze behoorlijk wat moeite om deze vragen te doorgronden. De volgende keer dit soort cruciale vragen ook in het Japans vertalen?
Daarna moest ieder groepje 1 persoon afvaardigen, die voor de klas het antwoord van hun groepje, op vragen 1 en 2, voor zou dragen. Dat ging heel erg redelijk, eigenlijk bijna vlekkenloos. Applaus applaus. Dat vonden ze toch wel mooi. Dit waren overigens bijna zonder uitzondering de groepsleden die het beste Engels spraken, maar die hoeven volgende week niet.
Daarna heb ik ze nog een stukje tekst meegegeven als huiswerk, met de opdracht om er een review over te schrijven. Vond je het stuk leuk, ja/nee en waarom. Op die manier hoop ik inzicht te krijgen in hoe goed ze kunnen schrijven.
Het commentaar van de hoogleraar in deze les was lovend: hij vertelde me dat Japanse studenten nooit in een les met elkaar in discussie gaan, dus dit was volledig nieuw, maar zag wel in dat dit een efficiente manier was om ze aan de praat te krijgen.
Voor de volgende les staat op het programma dat ze een groepslid aan de rest van de groep moeten introduceren: This is Suzuki-san, sorry, Mr. Suzuki. He works in Lyrebird's lab on lasers and was born in Tokyo. He plays guitar, blah blah blah. Zoiets. Ik kijk er naar uit, en het klinkt misschien raar, maar na vandaag denk ik dat de studenten dat ook doen.
Het feit dat er nu 7 bloedmooie (nou ja, niet overdrijven) vrouwen in een klas zitten, in een faculteit waar 99% man is, zal er misschien bij helpen. Alhoewel, met die Japanners weet je het nooit. Zo ben ik wel eens met een groep van onze studenten door ons winkelcentrum heengelopen, waarbij we langs een groepje langgewimperde dames struinden, zij uitgedost in hoge hakken, korte rokjes en wolken verrukkelijke parfum, en ik hoorde geen kick of zag die jongens niet eens omkijken. Soms denk ik wel eens dat ze echt alleen in lasers geintereseerd zijn.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 24-02-2010 13:33:19 ]
De eerste les zit er op! Het was nog wel even zweten, de afgelopen dagen. Het nieuws dat ik Engelse les zou geven, met als doel om de presentatiecapaciteiten van de studenten te verbeteren, was uitgelekt naar andere departementen, en blijkbaar waren er nogal wat hoogleraren die maar al te graag aan deze gratis cursus mee hadden willen doen. Ze voelden zich een beetje buitengesloten. Van ons eigen departement hadden zich naast studenten ook nog 1 postdoc en 1 hoogleraar aangemeld, en tot mijn verbazing zat er plots ook een hele groep van chemie, 7 man, pardon vrouw sterk, in de klas. Van die giebeldametjes. Die hielden zich gelukkig erg rustig, alhoewel dat wel eens zou kunnen veranderen.
Ik had de klas dus op z'n inquiry-based opgezet. Eerst uitgelegd wat mijn doel van deze lessen was (het Engels van studenten zo verbeteren, dat ze hun presentaties in het Engels konden geven), en daarna hoe ik, maar vooral ook zijzelf, dat ging(en) doen. Door te oefenen! Mijn eigen Engels was zo verschrikkelijk slecht na 6 jaar VWO, dat ik een onvoldoende kreeg voor mijn boekenlijst/schoolonderzoek, omdat mijn Engelse leraar dacht dat ik de boeken niet had gelezen. Die had ik wel gelezen, maar ik kon 'm niks in het Engels vertellen, dus ja, dan houdt 't snel op. In mijn Philipsjaren moest ik wel Engels spreken, omdat een aantal collega's geen Nederlands sprak, en na een jaar Amerika spreekt (bijna) iedereen vloeiend Amerikaans Engels. Ik ook. Maar ook jarenlang BBC kijken, Beavis & Butthead nadoen en op buitenlands fora lurken heeft zijn steentje bijgedragen. Dus Japanse studenten, jullie kunnen het ook! Daar werd een beetje glazig op gereageerd, je kon duidelijk merken dat ze het niet helemaal begrepen hadden. Een wakarimaskaaa? van mij was genoeg om het zaakje een beetje op te schudden. Een paar schuchtere vragen, meer voorbeelden van mij. Bottom line: blijven oefenen! Nadat ik de voorbeelden had gegeven, waren zij aan zet.
In vijf groepjes van vijf heb ik ze toen gevraagd om zich voor te bereiden op twee vragen van hun medestudenten, die niet aanwezig waren:
0) stel je voor aan elkaar, in het Engels
1) wat is het doel van deze lessen?
2) hoe gaan we dat aanpakken?
Nou maakt het mij weinig uit of ze hun medestudenten antwoord kunnen geven in het Engels, maar het doel van deze oefening was dat iedereen begreep wat er verwacht kan worden van deze cursus.
Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt, dus heel onwennig zijn er toen groepjes gevormd. Gelukkig zat er 1 hoogleraar bij, die het vormen van groepen heel voortvarend aanpakte (ik mis het natuurlijke leiderschap om dat soort dingen te doen). De groepjes waarin iemand zat die mij goed had begrepen, hadden minder problemen dan de groepjes die er geen hout van snapten. Die heb ik alsnog op weg geholpen. Het kostte ze behoorlijk wat moeite om deze vragen te doorgronden. De volgende keer dit soort cruciale vragen ook in het Japans vertalen?
Daarna moest ieder groepje 1 persoon afvaardigen, die voor de klas het antwoord van hun groepje, op vragen 1 en 2, voor zou dragen. Dat ging heel erg redelijk, eigenlijk bijna vlekkenloos. Applaus applaus. Dat vonden ze toch wel mooi. Dit waren overigens bijna zonder uitzondering de groepsleden die het beste Engels spraken, maar die hoeven volgende week niet.
Daarna heb ik ze nog een stukje tekst meegegeven als huiswerk, met de opdracht om er een review over te schrijven. Vond je het stuk leuk, ja/nee en waarom. Op die manier hoop ik inzicht te krijgen in hoe goed ze kunnen schrijven.
Het commentaar van de hoogleraar in deze les was lovend: hij vertelde me dat Japanse studenten nooit in een les met elkaar in discussie gaan, dus dit was volledig nieuw, maar zag wel in dat dit een efficiente manier was om ze aan de praat te krijgen.
Voor de volgende les staat op het programma dat ze een groepslid aan de rest van de groep moeten introduceren: This is Suzuki-san, sorry, Mr. Suzuki. He works in Lyrebird's lab on lasers and was born in Tokyo. He plays guitar, blah blah blah. Zoiets. Ik kijk er naar uit, en het klinkt misschien raar, maar na vandaag denk ik dat de studenten dat ook doen.
Het feit dat er nu 7 bloedmooie (nou ja, niet overdrijven) vrouwen in een klas zitten, in een faculteit waar 99% man is, zal er misschien bij helpen. Alhoewel, met die Japanners weet je het nooit. Zo ben ik wel eens met een groep van onze studenten door ons winkelcentrum heengelopen, waarbij we langs een groepje langgewimperde dames struinden, zij uitgedost in hoge hakken, korte rokjes en wolken verrukkelijke parfum, en ik hoorde geen kick of zag die jongens niet eens omkijken. Soms denk ik wel eens dat ze echt alleen in lasers geintereseerd zijn.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 24-02-2010 13:33:19 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Cool om te lezen
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Mogelijk keken ze niet om, omdat ze het zo vaak zien? Of misschien omdat ze weten dat de meeste verder niet veel anders dan huisvrouw doen? Of misschien gaat hun passie voor hun werk wel idd zo ver.
Ben benieuwd naar de volgende keer
Ben benieuwd naar de volgende keer
Fijn dat de les goed is gegaan!
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Dragen ze daar ook broekjes die korter zijn dan de gemiddelde boxershort voor mannen of valt dat mee in Japan?
Want hier blijf ik er mij over verbazen.
Want hier blijf ik er mij over verbazen.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Dat filmpje in de OP. xD
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
quote:Op woensdag 24 februari 2010 11:41 schreef Lyrebird het volgende:
Soms denk ik wel eens dat ze echt alleen in lasers geintereseerd zijn.
Ik weet niet of ik daar nou zoveel zin in zou hebben, in een land wonen waar je met niemand kunt praten. 't Is in het begin natuurlijk spannend en avontuurlijk, maar na een tijdje gaat het je toch de keel uithangen, vermoed ik.
1 jaar in Japan, maar dan niet in Tokyo
Het is hier nu echt lente!
Afgelopen week weer Engelse les gegeven, dit was de 3e keer, en je kunt merken dat ze de smaak te pakken hebben gekregen. Alle oefeningen die ik tijdens de les geef, worden goed uitgevoerd. Iedereen doet mee en ze hebben er nog plezier in ook. Deze keer stond het houden van een telefoongesprek in het Engels en een ontmoeting in het buitenland op het programma. In een oefening moest een student een Amerikaanse leverancier spelen, een andere student de telefonist/telefoniste en de derde was de Japanse student hier in Japan. Ik had zelf wat situaties bedacht, die ze verder zelf in moesten vullen. In een geval moest de Japanse student de leverancier in de VS bellen, waarbij tegen de Amerikaanse ingenieur geklaagd moest worden dat het apparaat van zijn bedrijf, niet werkte. De opdracht was om te laten merken dat de student kwaad was. Dat ging heel erg aardig, alhoewel de studenten die de rol van Amerikaan moesten invullen, daar wel wat moeite mee hadden. Het Amerikaanse "How are you today?" was wel heel erg magertjes. En blijkbaar was de enige reden om echt kwaad te kunnen zijn, die ze hier konden bedenken, dat het apparaat in de fik was gevlogen, waardoor de student zware brandwonden had. En er wordt wat afgelachen. Dat is niet zo vanzelfsprekend. Japanners zijn bloedserieus, en om ze zo gemakkelijk te zien lachen, is heel apart. Sommige studenten hadden moeite met het idee dat zij zelf de leverancier moesten bellen. Normaal zou hun professor dat doen. In een andere oefening ging het om een persoonlijke ontmoeting op een conferentie, waarbij hun professor hen voorstelde aan een Europese onderzoeker, waarna zij aan die onderzoeker een vraag moesten stellen. Ook dat was erg vreemd, omdat in het echt de Japanse professor die vraag zou stellen. Ook dat is een onderdeel van deze cursus, om de Japanse studenten bekend te maken met het idee dat ze zich minder verlegen kunnen gedragen.
Ondertussen bestaat mijn lab uit een onderzoeker (ik) en een MS student. In Nederland en de VS heb ik ook nog wel eens met studenten samengewerkt, maar Japanse studenten zijn van een heel ander slag. Die doen wat ze wordt opgedragen, en zijn niet tevreden totdat het perfect is. Daar hoef je als mentor niet strak bovenop te zitten. Hangt natuurlijk wel een beetje van de student af - er lopen er hier nogal wat rond die de kwaliteiten missen om een goede ingenieur te worden - maar ik mag niet klagen. Deze week moest hij - voor het eerst in zijn leven - een voordracht houden, en dat ging zo vloeiend, dat het wel leek alsof hij dat 100 keer had gedaan. In mijn eerste twee maanden hier sprak ik geregeld met een Tjechische student van een andere universiteit. Hij legde mij uit dat de Japanners nog steeds de Samurai mentaliteit hebben. Ik kon me daar weinig bij voorstellen, maar nu ik van dicht bij mee kan maken hoe Japanners zich op bepaalde taken voorbereiden, snap ik waar hij het over heeft. Een erg professionele houding, gecombineerd met een perfecte beheersing van skills en een inzet van meer dan 100%. Waar vind je dat nog in de wereld?
Meer goed nieuws. De afgelopen week ben ik bij onze industriele partner geweest. Het lijkt er heel voorzichtig op dat het idee dat ik een half jaar geleden bedacht had, een heel erg goed idee is. Een schot in de roos. Ik verwacht dan ook dat het binnenkort heel erg druk gaat worden, en dat we een product op de markt kunnen brengen, dat voor de volle 100% aan mijn denkraam ontsproten is. Het leuke is dat dit allemaal niet voor niets gebeurt. Ik heb indertijd een patent geschreven, dus er zitten royalties aan vast. Geen flauw idee hoe stevig dat patent is, dat ga ik deze week eens uitpluizen, maar het zou wel eens om heel veel royalties kunnen gaan.
Soms word je geconfronteerd met een Golden Opportunity, en dan is het zaak daar volledig gebruik van te maken, met als gevolg dat andere zaken op een lager pitje komen te staan. Dit is zo'n kans. KAA, NWS en POL waren de afgelopen jaren een leuke afleiding, maar de laatste maanden is er zo veel veranderd, dat die afleiding nu niet meer zo wenselijk is, en dat het tijd wordt om JMDNIT (voorlopig) te stoppen. Misschien dat ik er nog eens een boekje over schrijf.
Terugkijkend op dit eerste jaar in Japan is de conclusie dat het in het begin echt niet gemakkelijk was. En eigenlijk is daar niet veel aan veranderd. De cultuur hier is lastig te doorgronden, en het feit dat de taal zo anders is, en niet zo gemakkelijk aan te leren, maakt het leven hier niet eenvoudig. Maar voor succes moet je je aanpassen. Ik heb vroeger nogal wat concerten bezocht, en in een moshpit kun je het gemakkelijkste overleven als je blijft springen, als je flexibel bent. Blijf je staan, dan krijg je het moeilijk. Een andere vergelijking die ik heel bruikbaar vind, is dat je niet naar American Football moet kijken met het idee dat je naar voetballen zit te kijken. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun voor- en nadelen hebben. Maar het zijn twee schitterende sporten - rugby kan trouwens nog mooier zijn - en als je er oog voor hebt, dan kun je van alledrie deze sporten genieten. Hetzelfde geldt voor het leven hier. Heb oog voor wat er mooi is aan dit land en de mensen, en je kan met volle teugen genieten. Maar ga niet sikkeneuren omdat het hier bijvoorbeeld in de winter verschrikkelijk koud in huis is, omdat Japanners hun huizen niet isoleren en nog nooit van een centrale verwarming hebben gehoord. Voor je het weet is het lente.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 14-03-2010 08:11:07 ]
Het is hier nu echt lente!
Afgelopen week weer Engelse les gegeven, dit was de 3e keer, en je kunt merken dat ze de smaak te pakken hebben gekregen. Alle oefeningen die ik tijdens de les geef, worden goed uitgevoerd. Iedereen doet mee en ze hebben er nog plezier in ook. Deze keer stond het houden van een telefoongesprek in het Engels en een ontmoeting in het buitenland op het programma. In een oefening moest een student een Amerikaanse leverancier spelen, een andere student de telefonist/telefoniste en de derde was de Japanse student hier in Japan. Ik had zelf wat situaties bedacht, die ze verder zelf in moesten vullen. In een geval moest de Japanse student de leverancier in de VS bellen, waarbij tegen de Amerikaanse ingenieur geklaagd moest worden dat het apparaat van zijn bedrijf, niet werkte. De opdracht was om te laten merken dat de student kwaad was. Dat ging heel erg aardig, alhoewel de studenten die de rol van Amerikaan moesten invullen, daar wel wat moeite mee hadden. Het Amerikaanse "How are you today?" was wel heel erg magertjes. En blijkbaar was de enige reden om echt kwaad te kunnen zijn, die ze hier konden bedenken, dat het apparaat in de fik was gevlogen, waardoor de student zware brandwonden had. En er wordt wat afgelachen. Dat is niet zo vanzelfsprekend. Japanners zijn bloedserieus, en om ze zo gemakkelijk te zien lachen, is heel apart. Sommige studenten hadden moeite met het idee dat zij zelf de leverancier moesten bellen. Normaal zou hun professor dat doen. In een andere oefening ging het om een persoonlijke ontmoeting op een conferentie, waarbij hun professor hen voorstelde aan een Europese onderzoeker, waarna zij aan die onderzoeker een vraag moesten stellen. Ook dat was erg vreemd, omdat in het echt de Japanse professor die vraag zou stellen. Ook dat is een onderdeel van deze cursus, om de Japanse studenten bekend te maken met het idee dat ze zich minder verlegen kunnen gedragen.
Ondertussen bestaat mijn lab uit een onderzoeker (ik) en een MS student. In Nederland en de VS heb ik ook nog wel eens met studenten samengewerkt, maar Japanse studenten zijn van een heel ander slag. Die doen wat ze wordt opgedragen, en zijn niet tevreden totdat het perfect is. Daar hoef je als mentor niet strak bovenop te zitten. Hangt natuurlijk wel een beetje van de student af - er lopen er hier nogal wat rond die de kwaliteiten missen om een goede ingenieur te worden - maar ik mag niet klagen. Deze week moest hij - voor het eerst in zijn leven - een voordracht houden, en dat ging zo vloeiend, dat het wel leek alsof hij dat 100 keer had gedaan. In mijn eerste twee maanden hier sprak ik geregeld met een Tjechische student van een andere universiteit. Hij legde mij uit dat de Japanners nog steeds de Samurai mentaliteit hebben. Ik kon me daar weinig bij voorstellen, maar nu ik van dicht bij mee kan maken hoe Japanners zich op bepaalde taken voorbereiden, snap ik waar hij het over heeft. Een erg professionele houding, gecombineerd met een perfecte beheersing van skills en een inzet van meer dan 100%. Waar vind je dat nog in de wereld?
Meer goed nieuws. De afgelopen week ben ik bij onze industriele partner geweest. Het lijkt er heel voorzichtig op dat het idee dat ik een half jaar geleden bedacht had, een heel erg goed idee is. Een schot in de roos. Ik verwacht dan ook dat het binnenkort heel erg druk gaat worden, en dat we een product op de markt kunnen brengen, dat voor de volle 100% aan mijn denkraam ontsproten is. Het leuke is dat dit allemaal niet voor niets gebeurt. Ik heb indertijd een patent geschreven, dus er zitten royalties aan vast. Geen flauw idee hoe stevig dat patent is, dat ga ik deze week eens uitpluizen, maar het zou wel eens om heel veel royalties kunnen gaan.
Soms word je geconfronteerd met een Golden Opportunity, en dan is het zaak daar volledig gebruik van te maken, met als gevolg dat andere zaken op een lager pitje komen te staan. Dit is zo'n kans. KAA, NWS en POL waren de afgelopen jaren een leuke afleiding, maar de laatste maanden is er zo veel veranderd, dat die afleiding nu niet meer zo wenselijk is, en dat het tijd wordt om JMDNIT (voorlopig) te stoppen. Misschien dat ik er nog eens een boekje over schrijf.
Terugkijkend op dit eerste jaar in Japan is de conclusie dat het in het begin echt niet gemakkelijk was. En eigenlijk is daar niet veel aan veranderd. De cultuur hier is lastig te doorgronden, en het feit dat de taal zo anders is, en niet zo gemakkelijk aan te leren, maakt het leven hier niet eenvoudig. Maar voor succes moet je je aanpassen. Ik heb vroeger nogal wat concerten bezocht, en in een moshpit kun je het gemakkelijkste overleven als je blijft springen, als je flexibel bent. Blijf je staan, dan krijg je het moeilijk. Een andere vergelijking die ik heel bruikbaar vind, is dat je niet naar American Football moet kijken met het idee dat je naar voetballen zit te kijken. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun voor- en nadelen hebben. Maar het zijn twee schitterende sporten - rugby kan trouwens nog mooier zijn - en als je er oog voor hebt, dan kun je van alledrie deze sporten genieten. Hetzelfde geldt voor het leven hier. Heb oog voor wat er mooi is aan dit land en de mensen, en je kan met volle teugen genieten. Maar ga niet sikkeneuren omdat het hier bijvoorbeeld in de winter verschrikkelijk koud in huis is, omdat Japanners hun huizen niet isoleren en nog nooit van een centrale verwarming hebben gehoord. Voor je het weet is het lente.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 14-03-2010 08:11:07 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
aaahh sip -
niet stoppen !
please...
en natuurlijk veel succes met de opportunities.
[ Bericht 33% gewijzigd door AnneX op 14-03-2010 16:58:23 ]
niet stoppen !
please...
en natuurlijk veel succes met de opportunities.
[ Bericht 33% gewijzigd door AnneX op 14-03-2010 16:58:23 ]
Slotje!quote:Op zondag 14 maart 2010 07:57 schreef Lyrebird het volgende:
dat het tijd wordt om JMDNIT (voorlopig) te stoppen
Succes met je golden opportunity
Jammer dat je ermee stopt, maar goed, veel succes met die gouden kans van je!
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
Weet je Lyrebird... vooruitlopend op je boekje ... kun je toch zo af en toe nog eens column (regelmatig) plaatsen ?
Hoef je niet op te lepelen van langer geleden en vers uit je mind en dan heb je t.z.t. stof om een boekje van te maken... bijvoorbeeld.
En wij genieten van je ervaringen verweg.
* schrijft een provinciaaltje.
btw. heb je iets gemerkt van de aardbeving?
[ Bericht 4% gewijzigd door AnneX op 14-03-2010 17:53:28 ]
Hoef je niet op te lepelen van langer geleden en vers uit je mind en dan heb je t.z.t. stof om een boekje van te maken... bijvoorbeeld.
En wij genieten van je ervaringen verweg.
* schrijft een provinciaaltje.
btw. heb je iets gemerkt van de aardbeving?
[ Bericht 4% gewijzigd door AnneX op 14-03-2010 17:53:28 ]
Jammer dat je stopt 
. Heel veel succes in je tweede jaar Japan, maar niet in Tokyo.
. Heel veel succes in je tweede jaar Japan, maar niet in Tokyo.
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Dat is erg goed nieuws, ik hoop dat het realiseren van het product lukt. Extra inkomsten kunnen nooit kwaad in Japan waar het leven redelijk duur kan zijn heb ik begrepen.
Erg jammer dat dit ook de (hopelijk tijdelijke) stop van JMDNIT moet betekenen. Ik hoop dat je de tijd weet te vinden om ons af en toe te updaten. Ik ben ook erg benieuwd naar het uiteindelijke product.
頑張ってください
Erg jammer dat dit ook de (hopelijk tijdelijke) stop van JMDNIT moet betekenen. Ik hoop dat je de tijd weet te vinden om ons af en toe te updaten. Ik ben ook erg benieuwd naar het uiteindelijke product.
頑張ってください
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Goed punt, en de boog kan niet altijd gespannen zijn.quote:Op zondag 14 maart 2010 17:47 schreef AnneX het volgende:
Weet je Lyrebird... vooruitlopend op je boekje ... kun je toch zo af en toe nog eens column (regelmatig) plaatsen ?
Hoef je niet op te lepelen van langer geleden en vers uit je mind en dan heb je t.z.t. stof om een boekje van te maken... bijvoorbeeld.
En wij genieten van je ervaringen verweg.
Soep
Als mensen gaan associeren bij het woord "Japan", dan hoor je vaak "sushi" en "lekker eten". Als je goed zoekt, dan kun je inderdaad lekker eten, maar als je tussen studenten zit, dan komt er niet veel van dat zoeken, en kan het gebeuren dat je drie keer per dag soep eet.
Soep, ze zijn er gek van. De afgelopen twee dagen ben ik met de studenten op stap geweest, naar een retreat van onze universiteit in de bergen. De universiteit heeft er een gebouwtje staan, met een grote keuken, stapelbedden en natuurlijke stoombaden.
Effe tussendoor: die stoombaden he. Het is best apart om in je blote kont in zo'n stoombad te gaan zitten, maar dat water is vaak godgloeiens heet. Ik heb het niet zo op heet water, maar ik ben wel een bikkel, dus kiezen op elkaar en dat water in. Maar lekker is anders. Een ander probleem is dat andere Japanners ook gebruik van zo'n bad maken, vaak tegelijkertijd, en met name als je na de spits in zo'n bad terecht komt, dan is het een behoorlijk grauw soepje waar van alles in drijft waar je niet te lang over na moet denken.
Op weg naar deze afgelegen plek gingen we 's middags in een restaurant lunchen. Iedereen aan de soba of udon. Dat zijn twee spaghetti variaties die worden geserveerd in een bouillon met verschillende toppings. Ik kies dan meestal udon; de meeste studenten kiezen soba. Soba is een ietswat grijzige spaghetti, en udon is net zo wit als spaghetti, maar dan veel dikker. Dikke slierten. Op zich best te eten hoor, maar net zoals met veel andere gerechten in Japan heb je na een kop soba snel weer honger.
Ik keek dan ook uit naar het dinee. We zaten na de lezingen al vroeg aan het bier, en om zeven uur zouden we gaan eten. In het vorige topic schreef ik over eenzelfde gebeurtenis, maar dat was afgelopen zomer, toen we buiten eten konden koken. Ook nu hadden een aantal studenten voorbereidingen gemaakt. Op het menu stond, jawel drie keer raden, soep. Geen gewone soep, dat moet ik ze nageven, maar nabe. Amy Chavez heeft er eerder een briljant stuk over geschreven:
Making nabe entails cooking veggies and meat in a boiling stock made from seaweed or fish. Typical nabe ingredients are leeks, cabbage, mushrooms, tofu and fish, thrown into an earthenware pot and set out on the table so everyone can pick and choose from the pot. Ingredients are continually added as more space in the pot is freed up. Nabe is not limited to these ingredients, however. Practically anything can go into a pot of nabe, including a whole fugu, cow colons and old baseballs. If it wasn't edible before it went in, it will be after.
Daar is weinig van gelogen. Ik eet geen vlees, iets dat Japanners erg gek vinden, maar heb ondertussen een groepje Japanners om me heen verzameld die maar al te graag meedoen met het niet eten van vlees, als dat een optie is. Dus voor ons hadden ze een nabe gemaakt waarin geen vlees zat. In onze schaal zat kabeljauw, groene kool, zeewier, shi-take champions en kleine paddestoelen met lange stelen, tofu en oesters. Bijna hetzelfde recept als dat Amy Chavez hierboven geeft.
Tja, dan heb ik dus een uur later weer honger. Gelukkig hadden ze voor voldoende snacks bij het bier en de sake gezorgd. Jammer genoeg iets te weinig whisky. Dat moet de volgende keer beter.
Net als de vorige keer werd er met z'n allen opgeruimd, waarna we rond een uur of elf naar bed gingen. De studenten sliepen met z'n zessen of achten in een kamer met stapelbedden. Wij als hoogleraren hadden het wat luxer, dacht ik, met vier man op een kamer. Helaas heb ik twee wat oudere collega's die allebei notoire snurkers zijn, dus van slapen kwam niet zo veel terecht. Het hielp ook al niet dat ik geen "normaal" kussen had, maar zo'n typisch Japans geval, dat gevuld is met knikkers. Of zijn het noten? Kijk, in het geval dat ik word geconfronteerd met snurkende collega's, gebruik ik meestal een kussen op mijn hoofd, in plaats van onder mijn hoofd. De geluidsisolatie van die zak knikkers was nog verbazend goed, maar een verenkussen, of beter twee, had voor een betere nachtrust gezorgd.
De studenten hadden zo te horen ook problemen met die zak knikkers, want een aantal had besloten om het feest op de gang voort te zetten tot een uur of zes 's ochtends. Toch zagen ze er allemaal behoorlijk fris uit bij het ontbijt. De meeste studenten natuurlijk aan de soep; ik hield het bij broodjes.
Nog een lezing en toen terug naar huis. Onderweg zouden we met z'n allen gaan eten. Eens kijken, wat zou het dit keer worden. Yep, soba en udon.
Ergens is het wel begrijpelijk. Soba is relatief goedkoop en onze studenten hebben het niet breed. Maar ik heb een uur later weer honger... eens kijken ik nog ergens een reep chocola heb liggen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Blijft leuk om te lezen Lyrebird! keep up the good work!!!
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Deflatie
In Japan hebben ze al een aantal jaren last van deflatie. Dat betekent dat goederen en diensten goedkoper worden. Prima voor de consument natuurlijk, maar het nodigt wel uit tot het uitstellen van aankopen, waardoor de economie steeds stroever gaat draaien. Maar op zich wel geinig, want de prijzen blijven maar dalen. Maar de lonen ook! Ergens anders in de wereld kan ik het me niet voorstellen dat werknemers zo'n ingreep over zich heen laten gaan, maar in Japan wordt zo'n loonsverlaging geslikt. Ook de buitenlandse studenten zagen hun toelage de afgelopen drie jaar flink gekort worden, alhoewel deze dit jaar "slechts" bevroren werd. Ook mijn loon is dit jaar bevroren, wat dankzij de deflatie dus gezien zou kunnen worden als een loonsverhoging. Dat doe ik niet. Het is gewoon k met p.
Sakura
De beroemde Sakura (桜 of 櫻 of さくら), oftewel de cherry blossom, kersenbloesems zijn te zien! Vorig jaar ben ik de week nadat ze in bloei stonden aangekomen, en heb dit fenomeen gemist. Wel spectaculair hoor. De hele winter zijn het kale bomen, en nu in de lente staan ze in bloei.
U wilt hier links parkeren. Mag dat?
Voor de Japanners is dit een mooie gelegenheid om met z'n allen naar buiten te gaan, en in het gras te gaan zitten (tweede foto), en sake te drinken. Nee, die kinderen drinken geen sake. De foto's zijn bij onze universiteit genomen. Aan de linkerkant in de tweede foto zie je misschien nog net een tentje dat de plaatselijke middenstand heeft opgezet om bananen met chocolade, sake en koekjes te verkopen. Het loopt niet zo lekker daar: ze hebben de voorkant richting de straat gezet, wat het wat lastig maakt voor de voetgangers daar om te zien wat ze nou verkopen. De automobilisten hebben wel goed zicht, maar die kunnen daar dan weer niet parkeren. Een beetje on-Japans.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 08-04-2010 10:05:59 ]
In Japan hebben ze al een aantal jaren last van deflatie. Dat betekent dat goederen en diensten goedkoper worden. Prima voor de consument natuurlijk, maar het nodigt wel uit tot het uitstellen van aankopen, waardoor de economie steeds stroever gaat draaien. Maar op zich wel geinig, want de prijzen blijven maar dalen. Maar de lonen ook! Ergens anders in de wereld kan ik het me niet voorstellen dat werknemers zo'n ingreep over zich heen laten gaan, maar in Japan wordt zo'n loonsverlaging geslikt. Ook de buitenlandse studenten zagen hun toelage de afgelopen drie jaar flink gekort worden, alhoewel deze dit jaar "slechts" bevroren werd. Ook mijn loon is dit jaar bevroren, wat dankzij de deflatie dus gezien zou kunnen worden als een loonsverhoging. Dat doe ik niet. Het is gewoon k met p.
Sakura
De beroemde Sakura (桜 of 櫻 of さくら), oftewel de cherry blossom, kersenbloesems zijn te zien! Vorig jaar ben ik de week nadat ze in bloei stonden aangekomen, en heb dit fenomeen gemist. Wel spectaculair hoor. De hele winter zijn het kale bomen, en nu in de lente staan ze in bloei.
U wilt hier links parkeren. Mag dat?
Voor de Japanners is dit een mooie gelegenheid om met z'n allen naar buiten te gaan, en in het gras te gaan zitten (tweede foto), en sake te drinken. Nee, die kinderen drinken geen sake. De foto's zijn bij onze universiteit genomen. Aan de linkerkant in de tweede foto zie je misschien nog net een tentje dat de plaatselijke middenstand heeft opgezet om bananen met chocolade, sake en koekjes te verkopen. Het loopt niet zo lekker daar: ze hebben de voorkant richting de straat gezet, wat het wat lastig maakt voor de voetgangers daar om te zien wat ze nou verkopen. De automobilisten hebben wel goed zicht, maar die kunnen daar dan weer niet parkeren. Een beetje on-Japans.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 08-04-2010 10:05:59 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hallooo japanners buiten tokio!
Ik heb even een klein vraagje: Een kennis van mij zit op dit moment in Osaka en ze heeft ook wel eens zin in gewoon normaal westers eten(maar geen pasta en pizza), bestaat er in Osaka ook ergens een internationale of westerse supermarkt oid waar je bijvoorbeeld normale crackers kan kopen ofzo
Alvast bedankt
Ik heb even een klein vraagje: Een kennis van mij zit op dit moment in Osaka en ze heeft ook wel eens zin in gewoon normaal westers eten(maar geen pasta en pizza), bestaat er in Osaka ook ergens een internationale of westerse supermarkt oid waar je bijvoorbeeld normale crackers kan kopen ofzo
Alvast bedankt
Hoesten
Eerder gepost in het POL forum.
Eerder gepost in het POL forum.
quote:Ik woon nu (al meer dan een jaar) in Japan, en ik ken geen ander land waar zo veel zaken "automatisch" afgedwongen worden. In dit land lopen bijvoorbeeld heel veel mensen met een mondkapje rond. Dat ziet er echt heel idioot uit. Als Westerling zou je misschien denken dat ze dat doen om zichzelf te beschermen tegen uitlaatgassen, SARS en stof. Maar nee, dat doen ze om andere mensen te beschermen tegen ziektekiemen. Dit heeft een keerzijde: mensen die lekker vrijzinnig rond lopen te hoesten zonder mondkapje worden daar wel op aangekeken. Behoorlijk idiote situatie, niet? Maar daar waar ik normaal een keer of vier per jaar snipverkouden ben, heb ik het afgelopen jaar geen enkele verkoudheid gehad. Voor de goede orde, ik droeg dus zelf geen kapje. Een maand geleden ben ik naar de VS geweest, en kwam terug met een afgrijselijke verkoudheid. Zou het dan toch aan die kapjes liggen?
Met die verkoudheid in mijn hoofd heb ik heel lang gewikt en gewogen, maar ben uiteindelijk met een mondkapje (praktijk)les gaan geven. Ik heb me dus aangepast aan een rare Japanse regel, die niet door de overheid is opgedrongen, maar die de "(goede) burgers om mij heen" samen met elkaar hebben afgesproken. Zou jij hetzelde doen?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik weet niet of ik mee zou gaan in de gewoonte.. Het idee klinkt nobel, maar weet niet of wij het ook zouden doen. Ben er denk ik te nuchter voor.quote:
Hoesten
Eerder gepost in het POL forum.
[..]
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Ik kan het denk ik wel waarderen als die kuchende collega die over m'n schouder mee kijkt en z'n ziektekiemen met een behoorlijke snelheid tegen m'n beeldscherm kwakt een mondkapje zou dragen.
Zelf zou ik dat ook wel doen toch als het "normaal" zou worden gevonden.
Goed topic trouwens, ik wil heel graag een keer naar Japan reizen en dit is geweldig leesvoer!
Zelf zou ik dat ook wel doen toch als het "normaal" zou worden gevonden.
Goed topic trouwens, ik wil heel graag een keer naar Japan reizen en dit is geweldig leesvoer!
PSN: Cidolfas - FFXIV: Cidolfas Windu
Oeh, Japan is leuk.
Heb zelf een jaar als uitwisselingsstudent in Okinawa gewoond, geweldige ervaring.
Edit: Haha ik herken dat uit de film van de TS zo erg, had ik ook constant omdat ik blond ben.
Heb zelf een jaar als uitwisselingsstudent in Okinawa gewoond, geweldige ervaring.
Edit: Haha ik herken dat uit de film van de TS zo erg, had ik ook constant omdat ik blond ben.
Leuk topic,met plezier tot dusver gelezen en hoop nog heel veel te kunnen
opsteken van jouw ervaringen.
Ga zo door TS!
opsteken van jouw ervaringen.
Ga zo door TS!
75 topics = FIN
Beetje laat misschien, maar in zgn depachika kan je vaak Westers spul kopen, zoals normale kaas en bruin brood. Je kan ze vinden in de kelder van grote warenhuizen, zoals bijv. Takashimaya en Loft.quote:Op donderdag 8 april 2010 17:56 schreef FretVeensma het volgende:
Hallooo japanners buiten tokio!
Ik heb even een klein vraagje: Een kennis van mij zit op dit moment in Osaka en ze heeft ook wel eens zin in gewoon normaal westers eten(maar geen pasta en pizza), bestaat er in Osaka ook ergens een internationale of westerse supermarkt oid waar je bijvoorbeeld normale crackers kan kopen ofzo
Alvast bedankt
Cheeex with deeeex: hoeiboei! -Sandstorm- schreef: Koop je toch een spiraal, kut. Biogarde schreef: Moet het topic weer open? Foto's van je kut en tieten naar -mailadres weg-
Je hebt een restaurant "Oude kaas"genaamd. Daar kan je Nederlands eten.quote:Op donderdag 8 april 2010 17:56 schreef FretVeensma het volgende:
Hallooo japanners buiten tokio!
Ik heb even een klein vraagje: Een kennis van mij zit op dit moment in Osaka en ze heeft ook wel eens zin in gewoon normaal westers eten(maar geen pasta en pizza), bestaat er in Osaka ook ergens een internationale of westerse supermarkt oid waar je bijvoorbeeld normale crackers kan kopen ofzo
Alvast bedankt
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
De beste vakbond
Japanners werken hard. Erg hard. Als ik met mijn collega's van een andere universiteit hier in Japan samenwerk, dan beginnen we om half tien 's ochtends, en dan gaan we tot een uur of 11 's avonds door. Een half uur voor lunch, en hoe ze het volhouden zonder avondeten, geen flauw idee, maar ze doen het zo.
Bij mij in de supermarkt werkt een heel oud kromgebogen vrouwtje. Die werkt als een bezetene, ondanks het feit dat haar handen krom zijn. Iedere dag weer. In het weekend staat ze bij een andere supermarkt, die wat dichter bij mijn werk ligt.
Het is een houding waar "den Nederlander", vooral zij die onterecht de WAO in zijn gesodemietert, een puntje aan kunnen zuigen. Niet lullen maar poetsen. In Japan zie je heel weinig buitenlanders. Het werk "dat wij niet willen doen" wordt door Japanners gedaan.
Kortom: de Japanners weten van aanpakken. Voor een vakbond lijkt er dan ook geen ruimte te zijn.
Wat mij - en eerder met mij een Franse collega die ik hiervoor de credits moet geven - opvalt, is dat er een groep in Japan is, die wel een erg goede vakbond heeft. Het zijn de pinautomaten. Dit klinkt belachelijk, maar het is waar. Mensen werken zonder problemen langer dan 12 uur op een dag, maar o wee als de heilige pinautomaat na zessen haar bek open moet trekken. In sommige gebieden gebeurt dat dus gewoon niet en is de flappentap gesloten na vijf of zes uur, en bij ons in de buurt moet je dan een boete van 105 yen betalen. Ik vraag me af of de lasrobots bij Toyota ook zo'n gunstige CAO hebben.
Japanners werken hard. Erg hard. Als ik met mijn collega's van een andere universiteit hier in Japan samenwerk, dan beginnen we om half tien 's ochtends, en dan gaan we tot een uur of 11 's avonds door. Een half uur voor lunch, en hoe ze het volhouden zonder avondeten, geen flauw idee, maar ze doen het zo.
Bij mij in de supermarkt werkt een heel oud kromgebogen vrouwtje. Die werkt als een bezetene, ondanks het feit dat haar handen krom zijn. Iedere dag weer. In het weekend staat ze bij een andere supermarkt, die wat dichter bij mijn werk ligt.
Het is een houding waar "den Nederlander", vooral zij die onterecht de WAO in zijn gesodemietert, een puntje aan kunnen zuigen. Niet lullen maar poetsen. In Japan zie je heel weinig buitenlanders. Het werk "dat wij niet willen doen" wordt door Japanners gedaan.
Kortom: de Japanners weten van aanpakken. Voor een vakbond lijkt er dan ook geen ruimte te zijn.
Wat mij - en eerder met mij een Franse collega die ik hiervoor de credits moet geven - opvalt, is dat er een groep in Japan is, die wel een erg goede vakbond heeft. Het zijn de pinautomaten. Dit klinkt belachelijk, maar het is waar. Mensen werken zonder problemen langer dan 12 uur op een dag, maar o wee als de heilige pinautomaat na zessen haar bek open moet trekken. In sommige gebieden gebeurt dat dus gewoon niet en is de flappentap gesloten na vijf of zes uur, en bij ons in de buurt moet je dan een boete van 105 yen betalen. Ik vraag me af of de lasrobots bij Toyota ook zo'n gunstige CAO hebben.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik ga mogelijk voor een niet-Japanse organisatie uitgezonden worden naar Japan. Ben er al een paar keer op vakantie geweest, spreek voldoende Japans om me daar te redden zonder Engels, dus ik kom vast even hoi zeggen
"We aren't people, we are text." - Japanman Sakyusan -
Zou Japan al wat betaalbaarder geworden zijn voor de gewone toerist? Ik zou zo een weekje Tokyo willen gaan doen maar heb geen idee wat ik aan eten en hotel kwijt ben, iemand? 
Wij betalen voor een hotel in Tokyo meestal tussen de 7000 en 10000 yen. Dat is goedkoper dan wat je in het Mid-Westen van de VS of in de meeste Europese steden betaalt. Maar de kamertjes zijn wel erg klein.quote:Op zondag 13 juni 2010 12:37 schreef erik666 het volgende:
Zou Japan al wat betaalbaarder geworden zijn voor de gewone toerist? Ik zou zo een weekje Tokyo willen gaan doen maar heb geen idee wat ik aan eten en hotel kwijt ben, iemand?
Eten kun je voor minder dan 1000-1500 yen, eten is relatief goedkoop in Japan.
Reizen is erg duur. Kleine stukjes met de trein kosten relatief veel geld.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
oi, hoe word eigenlijk het WK in Japan beleeft? Is men net zo 'gek'als wij hier met gekleurde straten ed?
Yvonne schreef op maandag 31 oktober 2011 @
13:59:43 in DEF SC #282 aan AchJa & Co
Vanaf hier en nu stopt het in DEF én op FOK!
Ik wil hier een normale SC zonder gebitch!
13:59:43 in DEF SC #282 aan AchJa & Co
Vanaf hier en nu stopt het in DEF én op FOK!
Ik wil hier een normale SC zonder gebitch!
Nope. Wat me wel opvalt, was dat het vannavond op het werk - de wedstrijd begon hier om 11 uur 's avonds - niet druk was. Slechts een student, terwijl er normaal rond die tijd 20 rondlopen. Verder was het op straat uitgestorven. Dus voetbal kijken dat doen ze wel, maar het WK zo uitbundig beleven zoals wij doen, nou nee.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wacht, ze werken tot 11 uur 's avonds in japan?quote:
Nope. Wat me wel opvalt, was dat het vannavond op het werk - de wedstrijd begon hier om 11 uur 's avonds - niet druk was. Slechts een student, terwijl er normaal rond die tijd 20 rondlopen. Verder was het op straat uitgestorven. Dus voetbal kijken dat doen ze wel, maar het WK zo uitbundig beleven zoals wij doen, nou nee.
Hoe gaat het overigens verder met hetgene waar je aan werkt, wat zo belangrijk was dat je minder tijd had voor dit topic?
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
Vaak gaat het hier door tot drie uur 's ochtends. En dan staan ze om tien uur al weer op de stoep.quote:Op woensdag 30 juni 2010 03:13 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
[..]
Wacht, ze werken tot 11 uur 's avonds in japan?
Het ontwerp is helemaal af, ik heb een printout boven m'n bureau hangen die gemaakt is in SolidWorks. Alle componenten zijn besteld - waardoor ik de afgelopen weken wat meer tijd had - en de eerste dozen zijn vanochtend binnen gekomen; de rest komt begin volgende week. Ik hoop vandaag nog een stuk aluminium te krijgen, waarmee ze in de werkplaats drie componenten kunnen draaien en dan is alles binnen.quote:Hoe gaat het overigens verder met hetgene waar je aan werkt, wat zo belangrijk was dat je minder tijd had voor dit topic?
Volgende week ga ik het zaakje in elkaar zetten. Het hele apparaat zou in principe in een halve dag werkend moeten zijn - jawel, een goed design werpt later zijn vruchten af; in de VS heb ik meer dan een jaar nodig gehad om eenzelfde soort opstelling draaiende te krijgen - en dan kunnen we gaan testen!
Doel 1 is om een artikel te publiceren. Het artikel is al geschreven, maar er moeten nog wat plaatjes in die met het apparaat zijn gemaakt, plus een analyse van de resultaten. Die resultaten moeten laten zien dat mijn ontwerp revolutionair beter is dan bestaande ontwerpen.
Er is al een patent aangevraagd voor de methode in Japan, en we hebben afgelopen week geld gekregen van de provincie om de methode in de rest van de wereld te patenteren.
Zodra het apparaat voldoet aan de specificaties ga ik terug naar de geldschieter voor dit project, om te vragen of zij tevreden zijn met het resultaat. Indien ja, dan gaan we een aantal apparaten maken, die in praktijken in de VS, Europa en Japan worden gezet voor oogonderzoek. Op die manier hoop ik nog een paar publicaties binnen te slepen.
Daarna moet dan ook onderhandeld worden over royalties. En als het een beetje loopt, dan hoef ik de rest van m'n leven niet meer te werken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Netjes! Das altijd prettig he!quote:
[..]
Vaak gaat het hier door tot drie uur 's ochtends. En dan staan ze om tien uur al weer op de stoep.
[..]
Het ontwerp is helemaal af, ik heb een printout boven m'n bureau hangen die gemaakt is in SolidWorks. Alle componenten zijn besteld - waardoor ik de afgelopen weken wat meer tijd had - en de eerste dozen zijn vanochtend binnen gekomen; de rest komt begin volgende week. Ik hoop vandaag nog een stuk aluminium te krijgen, waarmee ze in de werkplaats drie componenten kunnen draaien en dan is alles binnen.
Volgende week ga ik het zaakje in elkaar zetten. Het hele apparaat zou in principe in een halve dag werkend moeten zijn - jawel, een goed design werpt later zijn vruchten af; in de VS heb ik meer dan een jaar nodig gehad om eenzelfde soort opstelling draaiende te krijgen - en dan kunnen we gaan testen!
Doel 1 is om een artikel te publiceren. Het artikel is al geschreven, maar er moeten nog wat plaatjes in die met het apparaat zijn gemaakt, plus een analyse van de resultaten. Die resultaten moeten laten zien dat mijn ontwerp revolutionair beter is dan bestaande ontwerpen.
Er is al een patent aangevraagd voor de methode in Japan, en we hebben afgelopen week geld gekregen van de provincie om de methode in de rest van de wereld te patenteren.
Zodra het apparaat voldoet aan de specificaties ga ik terug naar de geldschieter voor dit project, om te vragen of zij tevreden zijn met het resultaat. Indien ja, dan gaan we een aantal apparaten maken, die in praktijken in de VS, Europa en Japan worden gezet voor oogonderzoek. Op die manier hoop ik nog een paar publicaties binnen te slepen.
Daarna moet dan ook onderhandeld worden over royalties. En als het een beetje loopt, dan hoef ik de rest van m'n leven niet meer te werken.
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
Giechelende Japanse meisjes
Lyrebird heeft al enige tijd een Koreaans vriendinnetje, en die had bedacht dat het wel leuk zou zijn om in een Japanse foto/sticker machine, oftewel een purikura machine, wat foto's te maken.
Hmm, ik leer net dat je zo'n apparaat al voor iets meer dan 2000 euro kan kopen. Refurbished, dat wel, maar dat is toch hartstikke leuk voor op zolder?
Dit komt er dan uit:
Nee, dat zijn niet onze foto's (Lyrebird is een man), maar die van ons leken er erg veel op. Met veel roze en zo. Gelukkig kan mijn vriendin Japans lezen, want het is effe zoeken hoor, in zo'n apparaat, waar je nou precies naar binnen moet en waar je aan de foto's kan sleutelen. Als je al door de meute heen komt! Want wij waren de enige 30+ers in de zaak waar die Purikura machines stonden; de rest bestond uit ~14-20 jarige Japanse meisjes die zich aan het opmaken waren en liepen te giechelen rondom de apparaten. Dat er dan ook nog eens een rare lange Amerikaan (iedere blanke is een Amerikaan in Japan) langsloopt, is op zo'n moment voor hun een extra bron van vermaak.
Afijn, 400 yen (~ 4 euro) betaald. Snel het fotohok in, om daar in verschillende poses op de foto te worden gezet. Het duurde even voordat ik door had hoe het allemaal werkte, dus op de eerste foto's keek ik nogal glazig. Maar die foto's kun je gelukkig later deleten. Nadat de foto's genomen waren, gingen we door naar het volgende hokje, waar je met behulp van twee pennen op het scherm allerlei versieringen aan kunt brengen. De meisjes op het voorbeeld hierboven hebben hun eigen namen bij hun gezichten geschreven, wij hielden het op afkortingen. Daarnaast kun je dan allerlei versieringen aanbrengen. Veel harten en zo, dus het was maar goed dat wij zo in love zijn, want anders waren die versieringen verschrikkelijk misplaatst geweest.
Nou was dit avontuur op zichzelf al heel erg grappig, maar nog grappiger was het dat het apparaat zelf extra dikke oogwimpers aanbrengt. Japanse vrouwen zijn helemaal gek van gigantische wimpers, en als je op een vrijdagavond door de stad loopt, dan lopen er erg veel vrouwen met van die nepwimpers rond.
Bij mijn vriendin paste dat wel, die vette oogwimpers, maar op mijn gezicht zag het er nogal vreemd uit.
Uiteindelijk rollen er dan twee stickervelletjes uit het apparaat, precies zoals dat je die hierboven ziet, maar dan natuurlijk met je eigen gezicht en ontwerp. Mijn vriendin heeft toen haar i-Phone volgeplakt met fotootjes, en vroeg of ik niet hetzelfde wilde doen. Ik zag mezelf in een vergadering al mijn i-Phone tevoorschijn halen... Dat kan natuurlijk goed uitpakken, maar ik heb uiteindelijk het risico niet genomen. Ze zitten nu op onze koelkast geplakt.
------
Ok, het wordt binnenkort weer druk, dus dit was voorlopig de laatste bijdrage. Zodra de royalties binnenstromen, horen jullie weer van mij.
Lyrebird heeft al enige tijd een Koreaans vriendinnetje, en die had bedacht dat het wel leuk zou zijn om in een Japanse foto/sticker machine, oftewel een purikura machine, wat foto's te maken.
Hmm, ik leer net dat je zo'n apparaat al voor iets meer dan 2000 euro kan kopen. Refurbished, dat wel, maar dat is toch hartstikke leuk voor op zolder?
Dit komt er dan uit:
Nee, dat zijn niet onze foto's (Lyrebird is een man), maar die van ons leken er erg veel op. Met veel roze en zo. Gelukkig kan mijn vriendin Japans lezen, want het is effe zoeken hoor, in zo'n apparaat, waar je nou precies naar binnen moet en waar je aan de foto's kan sleutelen. Als je al door de meute heen komt! Want wij waren de enige 30+ers in de zaak waar die Purikura machines stonden; de rest bestond uit ~14-20 jarige Japanse meisjes die zich aan het opmaken waren en liepen te giechelen rondom de apparaten. Dat er dan ook nog eens een rare lange Amerikaan (iedere blanke is een Amerikaan in Japan) langsloopt, is op zo'n moment voor hun een extra bron van vermaak.
Afijn, 400 yen (~ 4 euro) betaald. Snel het fotohok in, om daar in verschillende poses op de foto te worden gezet. Het duurde even voordat ik door had hoe het allemaal werkte, dus op de eerste foto's keek ik nogal glazig. Maar die foto's kun je gelukkig later deleten. Nadat de foto's genomen waren, gingen we door naar het volgende hokje, waar je met behulp van twee pennen op het scherm allerlei versieringen aan kunt brengen. De meisjes op het voorbeeld hierboven hebben hun eigen namen bij hun gezichten geschreven, wij hielden het op afkortingen. Daarnaast kun je dan allerlei versieringen aanbrengen. Veel harten en zo, dus het was maar goed dat wij zo in love zijn, want anders waren die versieringen verschrikkelijk misplaatst geweest.
Nou was dit avontuur op zichzelf al heel erg grappig, maar nog grappiger was het dat het apparaat zelf extra dikke oogwimpers aanbrengt. Japanse vrouwen zijn helemaal gek van gigantische wimpers, en als je op een vrijdagavond door de stad loopt, dan lopen er erg veel vrouwen met van die nepwimpers rond.
Bij mijn vriendin paste dat wel, die vette oogwimpers, maar op mijn gezicht zag het er nogal vreemd uit.
Uiteindelijk rollen er dan twee stickervelletjes uit het apparaat, precies zoals dat je die hierboven ziet, maar dan natuurlijk met je eigen gezicht en ontwerp. Mijn vriendin heeft toen haar i-Phone volgeplakt met fotootjes, en vroeg of ik niet hetzelfde wilde doen. Ik zag mezelf in een vergadering al mijn i-Phone tevoorschijn halen... Dat kan natuurlijk goed uitpakken, maar ik heb uiteindelijk het risico niet genomen. Ze zitten nu op onze koelkast geplakt.
------
Ok, het wordt binnenkort weer druk, dus dit was voorlopig de laatste bijdrage. Zodra de royalties binnenstromen, horen jullie weer van mij.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk verhaal!quote:Op maandag 5 juli 2010 16:42 schreef Lyrebird het volgende:
Giechelende Japanse meisjes
Lyrebird heeft al enige tijd een Koreaans vriendinnetje, en die had bedacht dat het wel leuk zou zijn om in een Japanse foto/sticker machine, oftewel een purikura machine, wat foto's te maken.
[ afbeelding ]
Hmm, ik leer net dat je zo'n apparaat al voor iets meer dan 2000 euro kan kopen. Refurbished, dat wel, maar dat is toch hartstikke leuk voor op zolder?
Dit komt er dan uit:
[ afbeelding ]
Nee, dat zijn niet onze foto's (Lyrebird is een man), maar die van ons leken er erg veel op. Met veel roze en zo. Gelukkig kan mijn vriendin Japans lezen, want het is effe zoeken hoor, in zo'n apparaat, waar je nou precies naar binnen moet en waar je aan de foto's kan sleutelen. Als je al door de meute heen komt! Want wij waren de enige 30+ers in de zaak waar die Purikura machines stonden; de rest bestond uit ~14-20 jarige Japanse meisjes die zich aan het opmaken waren en liepen te giechelen rondom de apparaten. Dat er dan ook nog eens een rare lange Amerikaan (iedere blanke is een Amerikaan in Japan) langsloopt, is op zo'n moment voor hun een extra bron van vermaak.
Afijn, 400 yen (~ 4 euro) betaald. Snel het fotohok in, om daar in verschillende poses op de foto te worden gezet. Het duurde even voordat ik door had hoe het allemaal werkte, dus op de eerste foto's keek ik nogal glazig. Maar die foto's kun je gelukkig later deleten. Nadat de foto's genomen waren, gingen we door naar het volgende hokje, waar je met behulp van twee pennen op het scherm allerlei versieringen aan kunt brengen. De meisjes op het voorbeeld hierboven hebben hun eigen namen bij hun gezichten geschreven, wij hielden het op afkortingen. Daarnaast kun je dan allerlei versieringen aanbrengen. Veel harten en zo, dus het was maar goed dat wij zo in love zijn, want anders waren die versieringen verschrikkelijk misplaatst geweest.
Nou was dit avontuur op zichzelf al heel erg grappig, maar nog grappiger was het dat het apparaat zelf extra dikke oogwimpers aanbrengt. Japanse vrouwen zijn helemaal gek van gigantische wimpers, en als je op een vrijdagavond door de stad loopt, dan lopen er erg veel vrouwen met van die nepwimpers rond.
[ afbeelding ]
Bij mijn vriendin paste dat wel, die vette oogwimpers, maar op mijn gezicht zag het er nogal vreemd uit.
Uiteindelijk rollen er dan twee stickervelletjes uit het apparaat, precies zoals dat je die hierboven ziet, maar dan natuurlijk met je eigen gezicht en ontwerp. Mijn vriendin heeft toen haar i-Phone volgeplakt met fotootjes, en vroeg of ik niet hetzelfde wilde doen. Ik zag mezelf in een vergadering al mijn i-Phone tevoorschijn halen... Dat kan natuurlijk goed uitpakken, maar ik heb uiteindelijk het risico niet genomen. Ze zitten nu op onze koelkast geplakt.
------
Ok, het wordt binnenkort weer druk, dus dit was voorlopig de laatste bijdrage. Zodra de royalties binnenstromen, horen jullie weer van mij.
En goed om te horen dat je nu een vriendin hebt daar in de buurt.
Heb je ook nog eens wat anders te doen op rustige dagen.
Scientists need love too
Het blijft leuk om de (af en toe niet zo) dagelijkse beslommeringen te lezen van een Nederlander in Japan, vooral wanneer zich dit afspeelt in één van de kleinere steden (lees: niet Tokyo o.i.d.). Ik heb gisteren een goede daad verricht door een groepje verdwaalde japanse toeristen met engels, zeer gebrekkig japans en de universele taal der handen en voeten de juiste weg te wijzen. Tot noch toe niets over in de krant gelezen dus zal -neem ik aan- goed afgelopen zijn.
Nu weet ik dat ik je al een tijd niet meer in NL woont, ik kan het niet laten om te vertellen dat de afgelopen twee weken op 1 dag na qua weer fantastisch waren. Juist die ene dag dat we last hadden van regen werd gestart met de tour in R’dam. Het weer samen met de oranje gekte maakt voor zwoele zomeravonden en vrolijke mensen. Wat een oranje stropdas al niet doet met mensen…………
Hoe gaat het met de Engelse lessen die geeft? Of zijn deze tijdelijk “on hold” gezet i.v.m. je project/publicatie?
Succes met de liefde en je project. Met liefde refereer ik uiteraard aan je vriendin
(met werkdagen tot 11 uur kan het niet anders dat je werk ook je liefde is ).
Het blijft leuk om de (af en toe niet zo) dagelijkse beslommeringen te lezen van een Nederlander in Japan, vooral wanneer zich dit afspeelt in één van de kleinere steden (lees: niet Tokyo o.i.d.). Ik heb gisteren een goede daad verricht door een groepje verdwaalde japanse toeristen met engels, zeer gebrekkig japans en de universele taal der handen en voeten de juiste weg te wijzen. Tot noch toe niets over in de krant gelezen dus zal -neem ik aan- goed afgelopen zijn.
Nu weet ik dat ik je al een tijd niet meer in NL woont, ik kan het niet laten om te vertellen dat de afgelopen twee weken op 1 dag na qua weer fantastisch waren. Juist die ene dag dat we last hadden van regen werd gestart met de tour in R’dam. Het weer samen met de oranje gekte maakt voor zwoele zomeravonden en vrolijke mensen. Wat een oranje stropdas al niet doet met mensen…………
Hoe gaat het met de Engelse lessen die geeft? Of zijn deze tijdelijk “on hold” gezet i.v.m. je project/publicatie?
Succes met de liefde en je project. Met liefde refereer ik uiteraard aan je vriendin
(met werkdagen tot 11 uur kan het niet anders dat je werk ook je liefde is
).
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Die foto's zijn leuk!! Ga ik ook doen de volgende keer dat ik Japan ben.
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Lyrebird of iemand anders, wat ik me nou afvroeg hoe is het uitgaansleven in Japan?
Vooral in Tokyo of andere groten steden, maar zo ook de gene waar jij zelf zit.
Vooral in Tokyo of andere groten steden, maar zo ook de gene waar jij zelf zit.
In mijn ervaring houden Japanners het meest van feestjes waarbij je 2 uur onbeperkt kan drinken en eten (nomihoudai en tabehoudai). Dit vindt plaats in izakaya's. Dit zijn restaurants waarbij je allerlei kleine gerechten kunt bestellen die door iedereen aan tafel gedeeld worden. Maar het gaat meer om het drinken dan om het eten in izakaya's. Na twee uur onbeperkt drinken gaan ze dan naar karaoke. Het groepje waarmee je uit bent huurt een kamer, waar je met z'n allen kunt zingen. Hier kun je ook weer onbeperkt drinken voor een bepaalde tijd bij bestellen.
Er zijn ook gewoon clubs/barren etc. In de stad waar ik woon (Oita) zijn dat vooral tenten met Japanse hip-hop muziek. Ik ben 1x uit geweest in Tokyo en dat was erg gaaf. Ik ben vergeten hoe de club heette maar de DJ's waren erg goed en de aandacht die je als westerling van 1m87 van de Japanse meisjes krijgt is ook niet vervelend ;-)
Er zijn ook gewoon clubs/barren etc. In de stad waar ik woon (Oita) zijn dat vooral tenten met Japanse hip-hop muziek. Ik ben 1x uit geweest in Tokyo en dat was erg gaaf. Ik ben vergeten hoe de club heette maar de DJ's waren erg goed en de aandacht die je als westerling van 1m87 van de Japanse meisjes krijgt is ook niet vervelend ;-)
Aait den, vooral beter van die meisjes:Pquote:Op donderdag 29 juli 2010 06:59 schreef captaintokyo het volgende:
In mijn ervaring houden Japanners het meest van feestjes waarbij je 2 uur onbeperkt kan drinken en eten (nomihoudai en tabehoudai). Dit vindt plaats in izakaya's. Dit zijn restaurants waarbij je allerlei kleine gerechten kunt bestellen die door iedereen aan tafel gedeeld worden. Maar het gaat meer om het drinken dan om het eten in izakaya's. Na twee uur onbeperkt drinken gaan ze dan naar karaoke. Het groepje waarmee je uit bent huurt een kamer, waar je met z'n allen kunt zingen. Hier kun je ook weer onbeperkt drinken voor een bepaalde tijd bij bestellen.
Er zijn ook gewoon clubs/barren etc. In de stad waar ik woon (Oita) zijn dat vooral tenten met Japanse hip-hop muziek. Ik ben 1x uit geweest in Tokyo en dat was erg gaaf. Ik ben vergeten hoe de club heette maar de DJ's waren erg goed en de aandacht die je als westerling van 1m87 van de Japanse meisjes krijgt is ook niet vervelend ;-)
Zijn ze easy?
Tevens bedankt voor de uitleg.
Het schijnt dat je als buitenlander makkelijk een Japans meisje kunt "scoren" in bepaalde clubs. Maar die ene keer dat ik uit was in Tokyo waren ze wel geïnteresseerd (en ik ook in hun), maar aangezien de meesten erg belabberd Engels spreken en ik toen nog geen woord Japans is er uiteindelijk niets gebeurd. Het viel me toen op dat je geen zoenende stelletjes ziet zoals in Nederlandse discotheken.
Je gaat naar Japan binnenkort begrijp ik?
Je gaat naar Japan binnenkort begrijp ik?
ik ging met een groepje westerlingen naar club vuenos in shibuya en binnen 10 minuten stonden er 2 te kussen met japanse meisjes..
ik denk dat het een kwestie van overdonderen was, en nieuwschierigheid, niet lang daarna waren die meisjes nergens meer te bekennen.
in het openbaar wordt er nauwelijks intiem gedaan in japan, met uitzondering van zo'n club dus, na veel drank.
verder zijn japanse vrouwen zeker wel geinteresseerd, maar pak het een beetje subtiel aan, ze zomaar een kus geven is echt iets waar ze zich voor schamen tegenover andere japanners. of zoek een donker hoekje op ofzo.
samen dansen kan wel, jij acher haar, gezicht riching dj. en dat mag dan weer wel behoorlijk plat. na afloop kan je proberen haar mee te krijgen naar een love hotel, waarvan er velen zijn in uitgaansgebieden, speciaal voor dat doel.
ik denk dat het een kwestie van overdonderen was, en nieuwschierigheid, niet lang daarna waren die meisjes nergens meer te bekennen.
in het openbaar wordt er nauwelijks intiem gedaan in japan, met uitzondering van zo'n club dus, na veel drank.
verder zijn japanse vrouwen zeker wel geinteresseerd, maar pak het een beetje subtiel aan, ze zomaar een kus geven is echt iets waar ze zich voor schamen tegenover andere japanners. of zoek een donker hoekje op ofzo.
samen dansen kan wel, jij acher haar, gezicht riching dj. en dat mag dan weer wel behoorlijk plat. na afloop kan je proberen haar mee te krijgen naar een love hotel, waarvan er velen zijn in uitgaansgebieden, speciaal voor dat doel.
Een van mijn ervaringen hier, rond Kerst: Japan, maar dan niet in Tokyoquote:Op donderdag 29 juli 2010 04:39 schreef Forgottenone het volgende:
Lyrebird of iemand anders, wat ik me nou afvroeg hoe is het uitgaansleven in Japan?
Vooral in Tokyo of andere groten steden, maar zo ook de gene waar jij zelf zit.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hmm. Japan is zojuist op het wensenlijstje gezet
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Nee maar heb wel toekomst plannen om een jaar daar te verblijven, net zoals dat ik naar de VS wil en andere plekken, puur om de wereld te zien in plaats vanachter een computerscherm.quote:Op donderdag 29 juli 2010 12:53 schreef captaintokyo het volgende:
Het schijnt dat je als buitenlander makkelijk een Japans meisje kunt "scoren" in bepaalde clubs. Maar die ene keer dat ik uit was in Tokyo waren ze wel geïnteresseerd (en ik ook in hun), maar aangezien de meesten erg belabberd Engels spreken en ik toen nog geen woord Japans is er uiteindelijk niets gebeurd. Het viel me toen op dat je geen zoenende stelletjes ziet zoals in Nederlandse discotheken.
Je gaat naar Japan binnenkort begrijp ik?
Alleen die taal barrière lijkt me nogal moeilijk.
Leuke foto's op tumblr, Captain Tokyo. Welk bier vind je het lekkerst?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Zelfs hier heb je al moeite met de taal...quote:
[..]
Nee maar heb wel toekomst plannen om een jaar daar te verblijven, net zoals dat ik naar de VS wil en andere plekken, puur om de wereld te zien in plaats vanachter een computerscherm.
Alleen die taal barrière lijkt me nogal moeilijk.
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Dank je. Ik heb die pagina al een tijd niet meer bijgewerkt. Misschien binnenkort eens nieuwe foto's erop zetten. Eerlijk gezegd proef ik niet veel verschil tussen alle bieren uit blik, dus ik koop altijd de goedkoopste (Nodogoshi of Kin-mugi).quote:Op vrijdag 30 juli 2010 06:53 schreef Lyrebird het volgende:
Leuke foto's op tumblr, Captain Tokyo. Welk bier vind je het lekkerst?
Erg leuk geschreven Lyrebird.
Doctor Doom, A Man Of Science Doesn't Believe In Jesus, Why The Fuck Do You!?!
Coco Farm & Winery
Mijn vriendin die lesgeeft aan moeilijk opvoedbare kinderen, studeert binnenkort af in het vakgebied special education. Op die manier ben ik in aanraking gekomen met haar vakgroep, en met de kinderen waaraan zij zo nu en dan lesgeeft. Vorige week ben ik samen met haar en de kinderen gaan sporten. Voor een ingenieur/wetenschapper betekent dat even een tandje terugschakelen, maar ook weer een tandje bijschakelen, want die kinderen leven in een hele andere wereld. De groep bestaat uit autisten, kinderen met Down syndroom en kinderen met een heel laag IQ. Samen met mijn vriendin paste ik die dag op een middelbare scholier met autisme. Dat kan mijn vriendin natuurlijk heel gemakkelijk zelf af, maar omdat ik geen flauw benul heb hoe je met dat soort kinderen om moet gaan, hadden ze mij geen kind toegewezen. Daar dachten de kinderen heel anders over. Nou ben ik voor de Japanners een bezienswaardigheid, en dan met name voor kinderen (zie eerder verhaal); kinderen met leerproblemen vormen geen uitzondering. Binnen de kortste keren had ik een klein kereltje met Down syndroom aan mijn shirt hangen, die heel graag met mij wilde voetballen. Voor je het weet hebben ze je hart gestolen.
Gisteren zijn we met de studenten en professoren naar de Coco Farm & Winery geweest. Die ligt in Tochigi, onze provincie, maar het was wel een pokke eind rijden. Het wegenstelsel in Japan is MI broodnodig aan vernieuwing toe, want om de km hebben ze wel een stoplicht staan. Nauwe weggetjes, het schiet niet op. Anyway, bij die boerderij worden door meer dan 100 autisten en mensen met laag IQ druiven, paddestoelen en andere producten verbouwd. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe de stafleden met die mensen omgingen, en hoe ze hen aan het werk hielpen. Want werk geeft immers voldoening! We bezochten de paddestoelenkwekerij, waar op dood hout shi-take paddestoelen worden verbouwd, en de wijnranken en wijnkelder. Ze maken daar nogal wat wijn, die erg goed is en zelfs op een G7 summit in 2000 gebruikt is door de Japanse premier om te toasten. Die wijn mochten we zelf ook proeven, erg lekker, met name de koele witte wijn, want het was buiten zo'n 35 graden. Af en toe de wijnkelder in duiken hielp ook om koel te blijven.
Daar waar de Japanse studenten eigenlijk werden genegeerd door de werknemers van de boerderij, hadden ze speciale aandacht voor mij. Het komt waarschijnlijk niet vaak voor dat er niet-Aziaten langs komen, en net als bij de kinderen heb ik blijkbaar een exotische aantrekkingskracht. Waar we ook kwamen, altijd was er wel iemand die naar me toe kwam om even een handje te geven. Wel speciaal, omdat Japanners erg zuinig zijn met het geven van handen. Een van de werknemers sprak zelfs een paar woorden Engels en wilde graag weten waar ik vandaan kwam. De Japanse studenten vonden het erg grappig als er weer eens iemand naar mij toekwam, maar volgens mij waren ze gewoon jaloers.
Wat foto's:
Shi-take paddestoelen op dood hout.
Wijnmakerij en de studenten SE.
De wijnmakerij, gezien vanaf de helling waar de druiven worden geteeld.
Mijn vriendin die lesgeeft aan moeilijk opvoedbare kinderen, studeert binnenkort af in het vakgebied special education. Op die manier ben ik in aanraking gekomen met haar vakgroep, en met de kinderen waaraan zij zo nu en dan lesgeeft. Vorige week ben ik samen met haar en de kinderen gaan sporten. Voor een ingenieur/wetenschapper betekent dat even een tandje terugschakelen, maar ook weer een tandje bijschakelen, want die kinderen leven in een hele andere wereld. De groep bestaat uit autisten, kinderen met Down syndroom en kinderen met een heel laag IQ. Samen met mijn vriendin paste ik die dag op een middelbare scholier met autisme. Dat kan mijn vriendin natuurlijk heel gemakkelijk zelf af, maar omdat ik geen flauw benul heb hoe je met dat soort kinderen om moet gaan, hadden ze mij geen kind toegewezen. Daar dachten de kinderen heel anders over. Nou ben ik voor de Japanners een bezienswaardigheid, en dan met name voor kinderen (zie eerder verhaal); kinderen met leerproblemen vormen geen uitzondering. Binnen de kortste keren had ik een klein kereltje met Down syndroom aan mijn shirt hangen, die heel graag met mij wilde voetballen. Voor je het weet hebben ze je hart gestolen.
Gisteren zijn we met de studenten en professoren naar de Coco Farm & Winery geweest. Die ligt in Tochigi, onze provincie, maar het was wel een pokke eind rijden. Het wegenstelsel in Japan is MI broodnodig aan vernieuwing toe, want om de km hebben ze wel een stoplicht staan. Nauwe weggetjes, het schiet niet op. Anyway, bij die boerderij worden door meer dan 100 autisten en mensen met laag IQ druiven, paddestoelen en andere producten verbouwd. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe de stafleden met die mensen omgingen, en hoe ze hen aan het werk hielpen. Want werk geeft immers voldoening! We bezochten de paddestoelenkwekerij, waar op dood hout shi-take paddestoelen worden verbouwd, en de wijnranken en wijnkelder. Ze maken daar nogal wat wijn, die erg goed is en zelfs op een G7 summit in 2000 gebruikt is door de Japanse premier om te toasten. Die wijn mochten we zelf ook proeven, erg lekker, met name de koele witte wijn, want het was buiten zo'n 35 graden. Af en toe de wijnkelder in duiken hielp ook om koel te blijven.
Daar waar de Japanse studenten eigenlijk werden genegeerd door de werknemers van de boerderij, hadden ze speciale aandacht voor mij. Het komt waarschijnlijk niet vaak voor dat er niet-Aziaten langs komen, en net als bij de kinderen heb ik blijkbaar een exotische aantrekkingskracht. Waar we ook kwamen, altijd was er wel iemand die naar me toe kwam om even een handje te geven. Wel speciaal, omdat Japanners erg zuinig zijn met het geven van handen. Een van de werknemers sprak zelfs een paar woorden Engels en wilde graag weten waar ik vandaan kwam. De Japanse studenten vonden het erg grappig als er weer eens iemand naar mij toekwam, maar volgens mij waren ze gewoon jaloers.
Wat foto's:
Shi-take paddestoelen op dood hout.
Wijnmakerij en de studenten SE.
De wijnmakerij, gezien vanaf de helling waar de druiven worden geteeld.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
ik wil ook naar Japan
maar jammer genoeg is de zomervakantie voorbij en begint het studeren
misschien over vier jaar of ik kan iets regelen met de studie
maar jammer genoeg is de zomervakantie voorbij en begint het studeren
misschien over vier jaar of ik kan iets regelen met de studie
het is patat
Dilemma
Alhoewel het poepdruk is, met vijf projecten en een onderbemand lab, vordert het werk gestaag en mag ik niet klagen over de resultaten die we tot nu toe behaald hebben. Daarnaast gaat mijn cursus (zelf ontworpen - "Computer aided design for optical engineering") in oktober beginnen. Tot nu toe heb ik me voor bijna 100% op onderzoek kunnen richten, en zo nu en dan een Engelse les gegeven, maar binnenkort als de lessen beginnen, mag ik mezelf sensei noemen. Niet dat ik dat doe, want het komt nogal dom en hooghartig over, maar toch. Weer een mijlpaal bereikt!
Er lijkt ook wat flexibiliteit in het importeren van optische componenten te komen. Eerder was dat een bron van ergernis, omdat Japanse importeurs de prijzen van Amerikaanse (optische) componenten voorzien van een 50% toeslag. Via onze industriele partner, die ook een kantoor in de VS heeft, ben ik al aan een aantal dure Amerikaanse componenten zonder toeslag gekomen, en dat drukt de kosten aanzienlijk.
Mijn belangrijkste project is in een eindfase gekomen, het ziet er allemaal pico bello uit, alhoewel er net een stop is doorgeslagen in een driver, en ik op een vervangende stop zit te wachten. Oh, een stop (fuse) is in het Japans geen fuse of フセ, maar ヒューズ of hiuzu. Japanners hebben nogal wat problemen met een (harde) f, dus dat hebben ze blijkbaar zo opgelost.
Kortom, met inzet en hard werken komen we er wel.
Sociaal gezien - zie ook mijn laatste bijdragen hier - gaat het ook van een leien dakje, dus wat willen we nog meer?
Een groot probleem is het vinden van balans. Dit is een Japans probleem, omdat iedereen zich hier uit de naad werkt, en te weinig tijd neemt om gas terug te nemen en van het leven te genieten. Dat laatste is overigens niet eenvoudig. Het is hier van de zomer zo bloedheet, zodat van de natuur genieten onmogelijk is, omdat het simpelweg afzien is zodra je buiten komt. Het wordt dan heel verleidelijk om ieder weekend in een air-conditioned lab te werken, wat ik dan ook de afgelopen weken gedaan heb. Prima voor de productiviteit op korte termijn, maar desastreus voor de lange termijn. Het wordt dan namelijk steeds lastiger om problemen op te lossen, de creativiteit is er niet meer om nieuwe ideeen te genereren (op zich komt me dat wel goed uit - ik heb te veel ideeen voor een lab met zo weinig personeel), en na een tijdje raakte ik dan ook behoorlijk gefrustreerd, omdat ondanks veel inzet weinig progressie werd geboekt.
Toen begon het ook langzaam te dagen: ik werk me uit de naad met een relatief klein budget, terwijl Amerikaanse collega's een veel groter startup budget hebben, gemakkelijker aan onderzoeksgeld kunnen komen, geen problemen met de taal hebben, lekker weer hebben en niet in een klein flatje wonen! Een voordeel dat deze universiteit heeft tov veel Amerikaanse universiteiten, is dat we een grote groep MS studenten in fotonica (optische technologie) hebben. In de VS is het heel moeilijk om aan dat soort krachten komen. Dit was voor mij dus een van de redenen om hier - ondanks mindere kanten zoals het niet begrijpen van de taal - te beginnen. Maar wat blijkt, die lui zijn nogal wat tijd kwijt aan hun opleiding, en hebben daardoor niet zo veel tijd om in het lab iets te doen. Wat dat betreft zijn promovendi veel effectiever, maar Japanners willen geen PhD doen, omdat ze daarmee onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt worden. Dat is minder.
Japan is een echt SIRE land. De mensen zijn hier zo vriendelijk, er is op het werk eigenlijk nooit een conflict, je hoeft nooit aan je buren te vragen of ze het wat zachter aan kunnen doen, je hoeft je geen zorgen te maken dat de spullen onder je kont worden weggejat. Mensen denken echt aan elkaar als ze iets doen. Als je bijvoorbeeld op het fietspad rijdt, dan gebeurt het wel eens dat er een auto uit een zijstraat komt, waarbij de bestuurder om de hoek probeert te kijken om te zien of de kust vrij is. Als je daar dan met je fietsje aankomt, dan staat zo'n auto in de weg. Japanners zullen bijna altijd een paar meter achteruit rijden, zodat je ongehinderd door kunt rijden. Geef je ze een klein knikje, knikken ze terug. Ik waardeer zo'n gebaar wel. Het kost weinig en het maakt het leven een stuk aangenamer.
Hoe anders zal dat in de VS zijn. Ik ga me toch nadrukkelijker orienteren op functies in de VS. Van de ene kant blijf ik graag in dit vriendelijke paradijs, waar iedereen z'n best doet om er iets van te maken. Maar soms krijg ik het gevoel dat ik wel heel erg m'n best moet doen, en dat het ook anders kan, zodat ik wat meer tijd krijg om van het leven te genieten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-08-2010 15:37:06 ]
Alhoewel het poepdruk is, met vijf projecten en een onderbemand lab, vordert het werk gestaag en mag ik niet klagen over de resultaten die we tot nu toe behaald hebben. Daarnaast gaat mijn cursus (zelf ontworpen - "Computer aided design for optical engineering") in oktober beginnen. Tot nu toe heb ik me voor bijna 100% op onderzoek kunnen richten, en zo nu en dan een Engelse les gegeven, maar binnenkort als de lessen beginnen, mag ik mezelf sensei noemen. Niet dat ik dat doe, want het komt nogal dom en hooghartig over, maar toch. Weer een mijlpaal bereikt!
Er lijkt ook wat flexibiliteit in het importeren van optische componenten te komen. Eerder was dat een bron van ergernis, omdat Japanse importeurs de prijzen van Amerikaanse (optische) componenten voorzien van een 50% toeslag. Via onze industriele partner, die ook een kantoor in de VS heeft, ben ik al aan een aantal dure Amerikaanse componenten zonder toeslag gekomen, en dat drukt de kosten aanzienlijk.
Mijn belangrijkste project is in een eindfase gekomen, het ziet er allemaal pico bello uit, alhoewel er net een stop is doorgeslagen in een driver, en ik op een vervangende stop zit te wachten. Oh, een stop (fuse) is in het Japans geen fuse of フセ, maar ヒューズ of hiuzu. Japanners hebben nogal wat problemen met een (harde) f, dus dat hebben ze blijkbaar zo opgelost.
Kortom, met inzet en hard werken komen we er wel.
Sociaal gezien - zie ook mijn laatste bijdragen hier - gaat het ook van een leien dakje, dus wat willen we nog meer?
Een groot probleem is het vinden van balans. Dit is een Japans probleem, omdat iedereen zich hier uit de naad werkt, en te weinig tijd neemt om gas terug te nemen en van het leven te genieten. Dat laatste is overigens niet eenvoudig. Het is hier van de zomer zo bloedheet, zodat van de natuur genieten onmogelijk is, omdat het simpelweg afzien is zodra je buiten komt. Het wordt dan heel verleidelijk om ieder weekend in een air-conditioned lab te werken, wat ik dan ook de afgelopen weken gedaan heb. Prima voor de productiviteit op korte termijn, maar desastreus voor de lange termijn. Het wordt dan namelijk steeds lastiger om problemen op te lossen, de creativiteit is er niet meer om nieuwe ideeen te genereren (op zich komt me dat wel goed uit - ik heb te veel ideeen voor een lab met zo weinig personeel), en na een tijdje raakte ik dan ook behoorlijk gefrustreerd, omdat ondanks veel inzet weinig progressie werd geboekt.
Toen begon het ook langzaam te dagen: ik werk me uit de naad met een relatief klein budget, terwijl Amerikaanse collega's een veel groter startup budget hebben, gemakkelijker aan onderzoeksgeld kunnen komen, geen problemen met de taal hebben, lekker weer hebben en niet in een klein flatje wonen! Een voordeel dat deze universiteit heeft tov veel Amerikaanse universiteiten, is dat we een grote groep MS studenten in fotonica (optische technologie) hebben. In de VS is het heel moeilijk om aan dat soort krachten komen. Dit was voor mij dus een van de redenen om hier - ondanks mindere kanten zoals het niet begrijpen van de taal - te beginnen. Maar wat blijkt, die lui zijn nogal wat tijd kwijt aan hun opleiding, en hebben daardoor niet zo veel tijd om in het lab iets te doen. Wat dat betreft zijn promovendi veel effectiever, maar Japanners willen geen PhD doen, omdat ze daarmee onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt worden. Dat is minder.
Japan is een echt SIRE land. De mensen zijn hier zo vriendelijk, er is op het werk eigenlijk nooit een conflict, je hoeft nooit aan je buren te vragen of ze het wat zachter aan kunnen doen, je hoeft je geen zorgen te maken dat de spullen onder je kont worden weggejat. Mensen denken echt aan elkaar als ze iets doen. Als je bijvoorbeeld op het fietspad rijdt, dan gebeurt het wel eens dat er een auto uit een zijstraat komt, waarbij de bestuurder om de hoek probeert te kijken om te zien of de kust vrij is. Als je daar dan met je fietsje aankomt, dan staat zo'n auto in de weg. Japanners zullen bijna altijd een paar meter achteruit rijden, zodat je ongehinderd door kunt rijden. Geef je ze een klein knikje, knikken ze terug. Ik waardeer zo'n gebaar wel. Het kost weinig en het maakt het leven een stuk aangenamer.
Hoe anders zal dat in de VS zijn. Ik ga me toch nadrukkelijker orienteren op functies in de VS. Van de ene kant blijf ik graag in dit vriendelijke paradijs, waar iedereen z'n best doet om er iets van te maken. Maar soms krijg ik het gevoel dat ik wel heel erg m'n best moet doen, en dat het ook anders kan, zodat ik wat meer tijd krijg om van het leven te genieten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-08-2010 15:37:06 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Is werken op jouw niveau niet altijd een zoeken en vinden van balans ? en onafhankelijk van de lokatie op de wereldbol.
Ambitie - werkdruk - presteren - onderscheiden is een continu proces.
Dat herinner ik mij van de promovendi ( en hun familylife ) op een (medisch) onderzoekslab. van lang geleden.
De leider/professor van het lab. was er trots !!! op dat hij met zijn vrouw naar de schouwburg ging en ondertussen allerlei strategie en vraagspelletjes in zijn hoofd deed.
Vond ik niet gezond en hij was er trots op.
Kun je in het weekend ms. airco relaxed gaan fitnessen? als het zo warm is.
Als herstel van balans tussen lichaam en geest.
Ambitie - werkdruk - presteren - onderscheiden is een continu proces.
Dat herinner ik mij van de promovendi ( en hun familylife ) op een (medisch) onderzoekslab. van lang geleden.
De leider/professor van het lab. was er trots !!! op dat hij met zijn vrouw naar de schouwburg ging en ondertussen allerlei strategie en vraagspelletjes in zijn hoofd deed.
Vond ik niet gezond en hij was er trots op.
Kun je in het weekend ms. airco relaxed gaan fitnessen? als het zo warm is.
Als herstel van balans tussen lichaam en geest.
Klopt. We zijn eigen baas en het werk is per definitie nooit af, en dan wordt het vaak lastig om het werk lost te laten. Daarnaast vraagt deze baan om iets extra's; 100% inzet is niet voldoende. Dat kun je compenseren door nog harder te werken, of met een talent dat anderen niet hebben. De competitie is groot en de druk om te presteren neemt alleen maar toe, vooral als je wat meer ervaring hebt. Meer ideeen, meer onderzoeksgeld, meer mensen in het lab, meer iedeen, meer onderzoeksgeld, etc. Dat wordt dan een spiraal zonder einde en voor je het weet heb je meer dan vijftien mensen in je lab werken en ben je vierentwintig uur per dag met je werk bezig. Bijna al mijn oudere en meer ervaren collega's hebben dat probleem.quote:Op woensdag 25 augustus 2010 14:57 schreef AnneX het volgende:
Is werken op jouw niveau niet altijd een zoeken en vinden van balans ?
Ik heb dat vorig jaar eens geprobeerd. In ons winkelcentrum kun je voor zo'n 8500 yen (~60 euro) per maand fitnessen. Probleem is dat het - ondanks de stevige prijs - poepdruk is. Nou ben ik soieso niet erg gecharmeerd van gewichten en van het rennen op loopbanden, maar zwemmen en voetballen doe ik graag. Maar het was er gewoon veel te druk. Je kon er over de hoofden lopen.quote:Kun je in het weekend ms. airco relaxed gaan fitnessen? als het zo warm is.
Als herstel van balans tussen lichaam en geest.
Gelukkig heeft onze universiteitscampus een zwembad, en de afgelopen twee (vakantiemaanden) hebben we tussen de middag in een erg leeg bad kunnen zwemmen. Heerlijk! 's Avonds ren ik vaak, maar dat valt met de klamme hitte (ook rond 11 uur is het vaak nog 30 graden, ook nu nog) niet mee. In oktober hoop ik weer met de halve marathon mee te doen. Mijn record zal ik niet meer verbreken, maar sneller dan afgelopen jaar (langer dan 1:50) moet toch lukken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hier zat 'ie dus. Deel 2 over het hoofd gezien.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Aan Lyrebird,
Aan welke universiteit ben jij verbonden? Overigens heb je het misschien wel vermeld tussen je eerdere posts maar ik geef eerlijk toe niet alles gelezen te hebben. Echter, ik studeer zelf ook in Japan (Rikkyo, 立教大学) dus vandaar mijn interesse.
Lukt het overigens al met Japans?
Groet
Aan welke universiteit ben jij verbonden? Overigens heb je het misschien wel vermeld tussen je eerdere posts maar ik geef eerlijk toe niet alles gelezen te hebben. Echter, ik studeer zelf ook in Japan (Rikkyo, 立教大学) dus vandaar mijn interesse.
Lukt het overigens al met Japans?
Groet
Het is net Nederlandquote:Op woensdag 25 augustus 2010 14:34 schreef Lyrebird het volgende:
maar Japanners willen geen PhD doen, omdat ze daarmee onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt worden. Dat is minder.
. Bij ons had ik het gevoel dat de meesten wel graag een PhD wilden doen, maar dat dat eigenlijk alleen mogelijk was met een JSPS beurs (anders kwam je niet rond), en dat het bij ons in het lab sowieso niet zo mogelijk was, omdat er al een PhD student zat en dat de gedoodverfde opvolger in de hierarchie van de professor zou worden. Dat heeft dan natuurlijk wel een beetje met je opmerking te maken--als je als PhD door de hierarchische structuur nooit kans hebt om professor te worden, dan moet je het wel in het bedrijfsleven zoeken.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Op verzoek: een Japanse reportage van het leven van een Nederlandse expat in Japanquote:Op dinsdag 7 september 2010 21:44 schreef maartena het volgende:
FOK! goes Japanese!
Nou Lyrebird, we verwachten deze week natuurlijk wel veel reportages uit Japan
Ik werd vanochtend wakker omdat het te koud was. De afgelopen vier maanden werd ik iedere ochtend wakker vanwege de vochtige hitte, maar vanochtend was het 24 graden, en daar had ik niet op gerekend. Mijn appartement is niet goed geisoleerd, wat praktisch betekent dat het binnen vaak net zo warm/koud is als buiten. Van de zomer is het dus meestal rond de 30 binnen. Ik heb wel airco, maar dan alleen in de woonkamer, dus op de slaapkamer staat er een ventilator om verkoeling te bieden. Werkt dat? Mwah...
Snel met het fietsje naar het werk, waar ik een van mijn studenten tegenkwam, die direct in het Engels over het weer begon. Dat het regende, en dat het koud was. Erg on-Japans want Japanners praten alleen als het echt nodig is. Hij eindigde de discussie met small talk, hehe. Ik geef nu al een tijdje English conversation classes. Eerst voor een groepje studenten dat we op stage naar het buitenland sturen, en nu voor de rest van de groep. Onze faculteit vindt het erg belangrijk dat studenten internationale ervaring opdoen, omdat het lezen, spreken en schrijven in het Engels erg belangrijk is in de wetenschappelijke wereld. Daarnaast is zo'n uitwisseling een goede ervaring, het geeft ze een kijk op een andere cultuur. De student in kwestie gaat binnenkort op stage in Arizona, op kosten van de universiteit. Tijdens een van de lessen had ik ze bekend gemaakt met het begrip small talk (over koetjes en kalfjes praten). Met name in de VS niet onbelangrijk om te kunnen, omdat Amerikanen vaak ongemakkelijk worden van stilte. Verder is het een goede oefening om ontspannen over niks te praten. Hij had het goed opgepikt!
De studenten hebben er wel plezier in, dat kan ik wel merken, maar ze gaan maar heel langzaam vooruit. Voor de oefeningen die we doen, deel ik de klas in groepjes in, en vooral als er een groepje bijzit waarbij niemand snapt waar ik het over heb, wordt het moeilijk, want dan zit zo'n heel groepje me glazig aan te kijken. Dat komt gelukkig niet zo vaak voor, en ik probeer zo veel mogelijk mensen die zowel Engels als Japans beheersen bij de cursus te betrekken. Vanaf de lente werkt er een Fin in mijn lab, die op Japanse cursus is geweest, en hij is een aanwinst voor de lessen (ook voor het lab, maar dat terzijde). Daarnaast hebben we nog een Indier die op Japanse cursus is geweest en een Japanse secretaresse die Engels spreekt. Ik heb ook een Japanse student in het lab werken, en zijn Engels is verrassend goed. Met z'n vieren lukt het meestal wel. De oefeningen gaan over praktische situaties, zoals hoe je je voor moet stellen in het Engels, hoe je iemand anders kunt introduceren of hoe je op de juiste manier naar iemand kunt vragen als je in het Engels iemand aan de telefoon probeert te krijgen. Uiteindelijk hoop ik ze een Engels filmpje te laten maken, en een vijf minuten lange voordracht te laten geven. Maar zo ver zijn we nog niet.
Deze lessen geef ik illegaal. Een maand geleden is mijn CV naar de raad van professoren gestuurd, om goedkeuring te krijgen voor het geven van lessen. Afgewezen. Erg Japans, al dat papierwerk. Morgen hoor ik waarom. Het is wel belangrijk dat ik die bevoegdheid krijg, want vanaf oktober beginnen we met een nieuwe module, en wel om computer gestuurd optisch/mechanisch te ontwerpen. Daar hadden ze hier eigenlijk nog nooit van gehoord, en omdat zo'n beetje ieder optisch lab op die manier werkt, leek het me wel verstandig om de studenten daar mee bekend te maken. Wat houdt dat in? Eerst wordt een optisch ontwerp in Zemax of Code V gemaakt (als dit je wat zegt), daarna wordt dat ontwerp in een ander pakket, SolidWorks, geimporteerd, om zo het mechanisch ontwerp te kunnen maken. Uiteindelijk wordt dan met behulp van Labview of Python de interface tussen het apparaat en de computer geschreven. Dat is het idee, en dan hoop ik ze ook nog bekend te maken met zaken als project management, patenrecht en interactie met de klant. Ik geloof sterk in "leren door te doen", en het idee is dat de studenten een (goedkope) telescoop bouwen, of een instrument voor oogonderzoek. Of iets anders, ze mogen het zelf verzinnen.
Lunchtijd. Wat zal het vandaag worden? Zeewier, rijst en vis? Of vis, rijst en zeewier?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Skoshi. Ik heb er een jaar lang niets aan gedaan, omdat ik er te gefrustreerd door raakte en te druk was (wat een belabberd excuus) met andere zaken. Maar ben nu weer een aantal weken bezig. Half uurtje per dag.quote:Op dinsdag 7 september 2010 21:56 schreef Flownage het volgende:
Lukt het overigens al met Japans?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Sloffen
Het is Japanweek in FOK, en daarom heb ik besloten om een special te schrijven. Deze gaat over sloffen.
Het doel van mijn eerste reis naar Japan was een sollicitatiegesprek bij een universiteit. Ik had me nooit in het land verdiept, had er eigenlijk helemaal niets mee (ben nogal verliefd op de VS) en ging er naar toe omdat het een goedkope manier was om het land eens een keer te zien. In mijn eerste nacht werd ik gewekt door een zware aardbeving, de zwaarste in de Ibaraki provincie (waar ik toen was) in meer dan 2 jaar tijd. Wel stoer, maar heeft verder niets met dit verhaal te maken. De volgende dag ging ik op sollicitatiegesprek en daar had ik mijn beste pak voor aangetrokken.
Het eerste wat je moet doen als je bij onze universiteit binnenkomt, is je schoenen verwisselen voor een paar sloffen. Meestal zijn dat van die slappe gevallen, waar je echt op loopt te sloffen. Voorbeeldje:
Die van onze universiteit waren turkoise blauw, en ik had een sjiek zwart pak aan, dus dat zag er echt niet uit. Ik dacht daar gaat m'n sollicitatiegesprek, maar het is uiteindelijk allemaal goed afgelopen. De details zijn blijkbaar niet zo belangrijk.
Die sloffen, daar word je hier in het begin een beetje flauw van. Want iedere keer als je een gebouw binnen komt, dan moet je je schoenen uit doen en sloffen aandoen. Als je ergens bent, en je moet er naar de WC, dan moet je ook nog eens je binnensloffen verwisselen voor WC sloffen. Alsof het al niet lastig genoeg is.
De laatste paar dagen moet ik geregeld naar een ander gebouw op onze campus, en iedere keer betekent dat sloffen uit, schoenen aan, naar ander gebouw, schoenen uit, sloffen aan, blahblahblah, sloffen uit, schoenen aan, naar ons gebouw, schoenen uit sloffen aan.
In ons eigen gebouw hebben we ook een locker room (kastjeskamer) waar je je schoenen en sloffen netjes op kunt slaan. Hier beneden is een animated gif van dat proces, zodat je het een beetje kunt volgen. Boven in zo'n locker worden de sloffen geparkeerd, en beneden de schoenen. Gisteren regende het nogal, er was een typhoon, vandaar dat mijn schoenen er zo uitzien. Voor de goede orde, mijn schoenen zijn die stoffige koffiecremig gekleurde gevallen, en mijn "sloffen" zijn die zwarte plastic gevallen, die je hier voor 500 yen op de hoek kunt krijgen.
Oh, en gedurende het aan- en uittrekken van sloffen en schoenen fungeert de bovenkant van de "sloffen- en schoenenkast" als een prima ondergrond voor vieze schoenen. Die bovenkant ziet er binnen de kortste keren niet uit. Soieso is het natuurlijk een ontzettend goor proces. Gelukkig heb ik m'n eigen sloffen, maar bij de meeste gebouwen mag je de openbare sloffen aantrekken. Foot fungus heaven. Yuk.
Japanners zijn echt meesters in het snel aan- en uitdoen van sloffen en schoenen. Ik was eens bij een bedrijf op bezoek, en mocht daar in de keuken snuffelen. Dat betekende dat we in een half uur vijf afdelingen bezochten, waarbij we op iedere afdeling van schoenen en sloffen moesten wisselen. Mijn begeleider schopte zijn schoenen binnen een paar ms uit en zat binnen een oogwenk in z'n sloffen. Zat ik nog met m'n veters te hannessen. Instappers zijn voor zo'n bezoek ideaal.
Wat ook lastig is, is dat ik als Nederlander vrij grote voeten heb. In de meeste gebouwen loop ik dus op sloffen die vijf maten te klein zijn. Na een dag op kleine slofjes gelopen te hebben, krijg ik pijn in mijn voeten. In de universiteit van Tsukuba, waar wij mee samenwerken, heb ik dan ook m'n eigen paar sloffen geparkeerd staan. Maat 44, dat helpt.
[ Bericht 4% gewijzigd door Lyrebird op 09-09-2010 09:41:58 ]
Het is Japanweek in FOK, en daarom heb ik besloten om een special te schrijven. Deze gaat over sloffen.
Het doel van mijn eerste reis naar Japan was een sollicitatiegesprek bij een universiteit. Ik had me nooit in het land verdiept, had er eigenlijk helemaal niets mee (ben nogal verliefd op de VS) en ging er naar toe omdat het een goedkope manier was om het land eens een keer te zien. In mijn eerste nacht werd ik gewekt door een zware aardbeving, de zwaarste in de Ibaraki provincie (waar ik toen was) in meer dan 2 jaar tijd. Wel stoer, maar heeft verder niets met dit verhaal te maken. De volgende dag ging ik op sollicitatiegesprek en daar had ik mijn beste pak voor aangetrokken.
Het eerste wat je moet doen als je bij onze universiteit binnenkomt, is je schoenen verwisselen voor een paar sloffen. Meestal zijn dat van die slappe gevallen, waar je echt op loopt te sloffen. Voorbeeldje:
Die van onze universiteit waren turkoise blauw, en ik had een sjiek zwart pak aan, dus dat zag er echt niet uit. Ik dacht daar gaat m'n sollicitatiegesprek, maar het is uiteindelijk allemaal goed afgelopen. De details zijn blijkbaar niet zo belangrijk.
Die sloffen, daar word je hier in het begin een beetje flauw van. Want iedere keer als je een gebouw binnen komt, dan moet je je schoenen uit doen en sloffen aandoen. Als je ergens bent, en je moet er naar de WC, dan moet je ook nog eens je binnensloffen verwisselen voor WC sloffen. Alsof het al niet lastig genoeg is.
De laatste paar dagen moet ik geregeld naar een ander gebouw op onze campus, en iedere keer betekent dat sloffen uit, schoenen aan, naar ander gebouw, schoenen uit, sloffen aan, blahblahblah, sloffen uit, schoenen aan, naar ons gebouw, schoenen uit sloffen aan.
In ons eigen gebouw hebben we ook een locker room (kastjeskamer) waar je je schoenen en sloffen netjes op kunt slaan. Hier beneden is een animated gif van dat proces, zodat je het een beetje kunt volgen. Boven in zo'n locker worden de sloffen geparkeerd, en beneden de schoenen. Gisteren regende het nogal, er was een typhoon, vandaar dat mijn schoenen er zo uitzien. Voor de goede orde, mijn schoenen zijn die stoffige koffiecremig gekleurde gevallen, en mijn "sloffen" zijn die zwarte plastic gevallen, die je hier voor 500 yen op de hoek kunt krijgen.
Oh, en gedurende het aan- en uittrekken van sloffen en schoenen fungeert de bovenkant van de "sloffen- en schoenenkast" als een prima ondergrond voor vieze schoenen. Die bovenkant ziet er binnen de kortste keren niet uit. Soieso is het natuurlijk een ontzettend goor proces. Gelukkig heb ik m'n eigen sloffen, maar bij de meeste gebouwen mag je de openbare sloffen aantrekken. Foot fungus heaven. Yuk.
Japanners zijn echt meesters in het snel aan- en uitdoen van sloffen en schoenen. Ik was eens bij een bedrijf op bezoek, en mocht daar in de keuken snuffelen. Dat betekende dat we in een half uur vijf afdelingen bezochten, waarbij we op iedere afdeling van schoenen en sloffen moesten wisselen. Mijn begeleider schopte zijn schoenen binnen een paar ms uit en zat binnen een oogwenk in z'n sloffen. Zat ik nog met m'n veters te hannessen. Instappers zijn voor zo'n bezoek ideaal.
Wat ook lastig is, is dat ik als Nederlander vrij grote voeten heb. In de meeste gebouwen loop ik dus op sloffen die vijf maten te klein zijn. Na een dag op kleine slofjes gelopen te hebben, krijg ik pijn in mijn voeten. In de universiteit van Tsukuba, waar wij mee samenwerken, heb ik dan ook m'n eigen paar sloffen geparkeerd staan. Maat 44, dat helpt.
[ Bericht 4% gewijzigd door Lyrebird op 09-09-2010 09:41:58 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk dat stukje over die sloffen. En thuis bij de Japanners, moet je dan ook sloffen aan?? Zal wel, het is inderdaad vies om met je schoenen, waar je mee buiten door van alles en nog wat loopt, weer binnen over de vloer te lopen.
vloer te lopen.
Sloffen aan, uit, aan ..... 't Blijft een apart volkje. Wel interessant.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Dat van die sloffen.... geweldig! Zo leer je nog eens wat over andere culturen. Inderdaad zoals Popo al zegt..... Rare jongens, die Japanners!
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Niet echt, maar voor Japanse maatstaven wel. Als ik bijvoorbeeld ga skieen dan is het altijd maar afwachten of ze nog wel genoeg ski boots hebben in mijn maat.quote:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Buitenkant en binnenkant
We duiken nu de diepte in, om een gevoelige snaar in de Japanse samenleving bloot te leggen: wat je van buiten ziet, is niet gelijk aan wat er daadwerkelijk plaats vindt.
Beetje cryptisch, maar hier gaan we.
Een paar maanden geleden kreeg ik het idee om onze studenten bekend te maken met een technologie, die bijna iedere groep in mijn vakgebied gebruikt, maar waar onze studenten (en mijn collega professoren) nog nooit van hadden gehoord. Tijd dus om deze techniek subiet in te voeren. Software gekocht, lesprogramma opgesteld, lesprogramma aangemeld. Vraag van de school: waar is je toestemming om les te geven?
Het blijft natuurlijk wel Japan, dus moest er toestemming gevraagd worden. Dat begint met een CV dat goedgekeurd moet worden. Een CV, dat had ik wel, maar dit voldeed niet aan de eisen. Netjes bijgewerkt en ingestuurd. Een week later: het ziet er prachtig uit, maar de komma's en dubbele punten in de referenties staan niet altijd op dezelfde plek. Gaarne bijwerken. Ok... dat doen we dus. Weer een week later. Weet je zeker dat het Optics Letters, 29(6), 798-803, (2005) is, en niet Optics Letters, 29(7), 798-803, (2005)? Mijn God, wie gaat er op dat niveau een CV mierenneuken??? Ja, dat klopte inderdaad niet, het moest volume 7 zijn (er stonden 4 van dat soort fouten in het CV). Daarnaast moest er voor ieder artikel een samenvatting geschreven worden. Copy-paste werk, maar denk maar niet dat daar ook maar een commentaar op kwam. Zo lang de komma's maar goed stonden, was het blijkbaar ok.
En eindelijk, nadat het CV vier keer was ingediend, was het zo ver: het zou worden goedgekeurd! Probleem was echter dat ik ondertussen een jaar ouder was geworden, en de leeftijd op het CV moest worden aangepast (In een Japans CV staan leeftijd en geslacht). Twee versies later had ik zelfs mijn handtekening op de goede plaats staan, en was het eindelijk zo ver: ik was bevoegd om les te geven!
Op dat moment werd ik overvallen door een professor die zich bezighoudt met het lesschema. Of ik aan kon geven wanneer ik les wilde geven? Kreeg ik een mooi Excel schema gemaild, waarin alle andere lessen stonden aangegeven. Allemaal in het Japans natuurlijk, maar gelukkig kon zelfs ik zien wanneer er niet werd lesgegeven, dus zo lastig was dat niet om een tijdstip te vinden. Dat werd dus maandags, van 4 tot 5:30, en dat vijftien weken lang.
Maar toen bleek dat ik niet alleen les mocht geven aan de MS studenten, maar ook aan de PhD studenten. Niet dat we er daar veel van hebben (op dit moment 2), maar daar moest dus ook een les voor ingeroosterd worden. Tja, ga ik die twee studenten echt iets anders leren, of krijgen ze hetzelfde lespakket voorgeschoteld? Liever lui dan moe, dat laatste dus. Maar zoiets moet wel netjes worden afgehandeld. Dus vroeg ik de Excelguru of die twee lessen op hetzelfde tijdstip konden worden gegeven?
En op dat moment raakte ik een gevoelige snaar in de Japanse samenleving.
Het antwoord: "Nee, je kunt ze niet op hetzelfde moment geven, want er zijn aparte lessen voor PhD en MS studenten. In het schema moeten er twee lesuren worden gereserveerd, voor elke groep een. Uiteindelijk mag die les wel gecombineerd gegeven worden, maar in het schema moet het gescheiden blijven."
Eenzelfde stituatie maak ik iedere keer mee als ik naar het buitenland op reis ga. Als ik bijvoorbeeld een conferentie in Belgie heb, en ik reis via Amsterdam, dan ga ik een dag bij mijn ouders langs. Op eigen kosten natuurlijk. Mag van de administratie, zo lang ik er maar officieel over lieg, en verzin dat ik die dag bij een Nederlandse universiteit of bedrijf op bezoek ben.
Op die manier is niet alles wat het lijkt in Japan.
Waarom doen ze dit? Waar in Nederland gelukkig vaak het gezonde boerenverstand de doorslag geeft, zitten ze hier hartstikke vast aan regels, en is de enige manier om iets voor elkaar te krijgen, iets 'stiekem' te doen.
Soms krijg ik het op mijn heupen, en zet ik mezelf in datsukanryou mode (de-bureaucratizeringsmode). Op die manier is het uiteindelijk ook gelukt om Japanse importeurs een hak te zetten (score voor Oktober/November: $7000 bespaard!). Maar om deze binnenkant/buitenkant idioterie te veranderen... dat is misschien een brug te ver.
We duiken nu de diepte in, om een gevoelige snaar in de Japanse samenleving bloot te leggen: wat je van buiten ziet, is niet gelijk aan wat er daadwerkelijk plaats vindt.
Beetje cryptisch, maar hier gaan we.
Een paar maanden geleden kreeg ik het idee om onze studenten bekend te maken met een technologie, die bijna iedere groep in mijn vakgebied gebruikt, maar waar onze studenten (en mijn collega professoren) nog nooit van hadden gehoord. Tijd dus om deze techniek subiet in te voeren. Software gekocht, lesprogramma opgesteld, lesprogramma aangemeld. Vraag van de school: waar is je toestemming om les te geven?
Het blijft natuurlijk wel Japan, dus moest er toestemming gevraagd worden. Dat begint met een CV dat goedgekeurd moet worden. Een CV, dat had ik wel, maar dit voldeed niet aan de eisen. Netjes bijgewerkt en ingestuurd. Een week later: het ziet er prachtig uit, maar de komma's en dubbele punten in de referenties staan niet altijd op dezelfde plek. Gaarne bijwerken. Ok... dat doen we dus. Weer een week later. Weet je zeker dat het Optics Letters, 29(6), 798-803, (2005) is, en niet Optics Letters, 29(7), 798-803, (2005)? Mijn God, wie gaat er op dat niveau een CV mierenneuken??? Ja, dat klopte inderdaad niet, het moest volume 7 zijn (er stonden 4 van dat soort fouten in het CV). Daarnaast moest er voor ieder artikel een samenvatting geschreven worden. Copy-paste werk, maar denk maar niet dat daar ook maar een commentaar op kwam. Zo lang de komma's maar goed stonden, was het blijkbaar ok.
En eindelijk, nadat het CV vier keer was ingediend, was het zo ver: het zou worden goedgekeurd! Probleem was echter dat ik ondertussen een jaar ouder was geworden, en de leeftijd op het CV moest worden aangepast (In een Japans CV staan leeftijd en geslacht). Twee versies later had ik zelfs mijn handtekening op de goede plaats staan, en was het eindelijk zo ver: ik was bevoegd om les te geven!
Op dat moment werd ik overvallen door een professor die zich bezighoudt met het lesschema. Of ik aan kon geven wanneer ik les wilde geven? Kreeg ik een mooi Excel schema gemaild, waarin alle andere lessen stonden aangegeven. Allemaal in het Japans natuurlijk, maar gelukkig kon zelfs ik zien wanneer er niet werd lesgegeven, dus zo lastig was dat niet om een tijdstip te vinden. Dat werd dus maandags, van 4 tot 5:30, en dat vijftien weken lang.
Maar toen bleek dat ik niet alleen les mocht geven aan de MS studenten, maar ook aan de PhD studenten. Niet dat we er daar veel van hebben (op dit moment 2), maar daar moest dus ook een les voor ingeroosterd worden. Tja, ga ik die twee studenten echt iets anders leren, of krijgen ze hetzelfde lespakket voorgeschoteld? Liever lui dan moe, dat laatste dus. Maar zoiets moet wel netjes worden afgehandeld. Dus vroeg ik de Excelguru of die twee lessen op hetzelfde tijdstip konden worden gegeven?
En op dat moment raakte ik een gevoelige snaar in de Japanse samenleving.
Het antwoord: "Nee, je kunt ze niet op hetzelfde moment geven, want er zijn aparte lessen voor PhD en MS studenten. In het schema moeten er twee lesuren worden gereserveerd, voor elke groep een. Uiteindelijk mag die les wel gecombineerd gegeven worden, maar in het schema moet het gescheiden blijven."
Eenzelfde stituatie maak ik iedere keer mee als ik naar het buitenland op reis ga. Als ik bijvoorbeeld een conferentie in Belgie heb, en ik reis via Amsterdam, dan ga ik een dag bij mijn ouders langs. Op eigen kosten natuurlijk. Mag van de administratie, zo lang ik er maar officieel over lieg, en verzin dat ik die dag bij een Nederlandse universiteit of bedrijf op bezoek ben.
Op die manier is niet alles wat het lijkt in Japan.
Waarom doen ze dit? Waar in Nederland gelukkig vaak het gezonde boerenverstand de doorslag geeft, zitten ze hier hartstikke vast aan regels, en is de enige manier om iets voor elkaar te krijgen, iets 'stiekem' te doen.
Soms krijg ik het op mijn heupen, en zet ik mezelf in datsukanryou mode (de-bureaucratizeringsmode). Op die manier is het uiteindelijk ook gelukt om Japanse importeurs een hak te zetten (score voor Oktober/November: $7000 bespaard!). Maar om deze binnenkant/buitenkant idioterie te veranderen... dat is misschien een brug te ver.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat is het toch geweldig om dat soort verhaaltjes te horen, met die logica waarvan je zit 'juist ja... ehhh'
Japan is heel hevig verbureaucratiseerd, dus waarschijnlijk is het iemand's baan om een cv te controleren op fouten, en als hij het niet minstens 3 keer terug zou sturen, zou men al snel gaan denken dat z'n baan overbodig is.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Of ik als uitwisselingsstudent een jaar later terug langs mocht gaan bij mijn school. Nee dat kon niet, ik was immers afgestudeerd. Ik mocht wel de lerares komen assisteren tijdens de les.
Ik deed als uitwisselingsstudent niets anders...
Ik deed als uitwisselingsstudent niets anders...
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Wat deed je dan? Engels?quote:Op woensdag 8 december 2010 18:41 schreef Tanin het volgende:
Of ik als uitwisselingsstudent een jaar later terug langs mocht gaan bij mijn school. Nee dat kon niet, ik was immers afgestudeerd. Ik mocht wel de lerares komen assisteren tijdens de les.
Ik deed als uitwisselingsstudent niets anders...
Ik ging daar gewoon naar school. Maar ik hielp inderdaad bij de Engelse lessen, met name Eikaiwa (English Conversation)
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Eikaiwa
Oftewel, English Conversation! (tx Tanin).
Afgelopen dinsdag was het dan eindelijk zo ver. Als sluitstuk van een aantal maanden Eikawa moesten de studenten een korte voordracht geven. Als onderwerp voor hun voordracht hadden ze twee mogelijkheden:
- Why did I decide to study optical engineering?
- What are my future plans after graduation?
Bedoeling was dat ze een kort verhaal zouden geven, waarin ze konden laten zien wat ze hadden opgestoken van mijn lessen. In die lessen had ik een aantal situaties nagebootst, waarin ze wel eens terecht zouden kunnen komen, zoals een telefoongesprek in het Engels, of een ontmoeting op een internationale conferentie. We speelden na hoe je het beste iemand kunt introduceren, en bijvoorbeeld hoe je jezelf introduceert aan een belangrijke buitenlandse onderzoeker. Daarnaast hoopte ik de studenten zo ver te krijgen dat ze hun maandelijkse voordrachten over hun onderzoek in het Engels zouden gaan geven, en door flink wat tips en uitleg over de ideale voordracht te hebben gegeven, hadden we langzaam naar hun voordracht toegewerkt.
Ik moet eerlijk bekennen dat de hele serie Eikaiwa met hangen en wurgen gegaan is. Je kon wel merken dat de studenten het best leuk en interessant vonden, maar dat ze erg veel moeite hadden om hun schaamte te overwinnen, en om fouten te durven maken. Daar ontkom je als Japanner niet aan als je Engels probeert te spreken.
Verder bleek het best lastig om ze geinteresseerd in het lesmateriaal te houden. Zodra ze niet zelf met oefeningen bezig waren, en ik wat uitleg gaf, viel de helft in slaap. De oplossing lag in het random aanwijzen van personen om een net door mij gepresenteerde presentatieslide in het Japans te vertalen, zodat ook de mensen die veel moeite met Engels hadden, snapten waar het om ging. En zo bleef iedereen bij de les.
Voordat ik verklap wat er tijdens de laatste les gebeurde, is het misschien interessant om te weten hoe gemakkelijk Japanse lagere schoolkinderen met Engels omgaan.
Ik ben nu twee keer door een lagere school uitgenodigd om daar met de oudste kinderen Eikawa te oefenen. Het is verbazingwekkend hoe slim die kinderen zijn, en hoe gemakkelijk ze met het Engels omgaan. Het blijft Japan, dus voordat er een vraag gesteld wordt, moet er in een klein groepje overlegd worden (in het Japans), maar die vraag is dan meestal foutloos. En ze snappen mijn uitleg nog ook! De antwoorden van de kinderen worden zonder schroom gegeven. Het gaat ze heel gemakkelijk af. Je vraagt je af wat er mis gaat tussen de lagere school en de universiteit, want het Engels van onze studenten is relatief (zelfs absoluut in sommige gevallen!) gezien veel veel slechter dan het Engels van lagere schoolkinderen. Misschien is het een andere generatie die in een andere tijd is opgegroeid, en die geen Engels kreeg op de lagere school, wie weet.
Ook apart - je komt zo'n klas binnen, en het lijkt alsof er kinderen van alle leeftijden in die klas zitten. Veel van de meisjes zijn erg fors en lang (veel meisjes spelen basketbal), en er lopen een aantal dwergen rond, met name tussen de jongens. Maar dan blijkt iedereen dus toch 11 of 12 te zijn. Ook leuk - vragen hoe oud ze denken dat ik ben.
Afijn, terug naar de voordrachten. Wat erg bemoedigend was om te zien, was dat een paar studenten erg goed hadden opgelet en stuk voor stuk alle tips die ik had gegeven, hadden opgevolgd. Je denkt als leraar dat iedereen zit te slapen en geen flauw benul heeft waar je het over hebt, maar dan blijkt daar niets van te kloppen. Toch wel positief! Niet iedereen was zo ver, ongeveer de helft van de studenten doen er goed aan om volgend semester nog eens terug te komen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 09-12-2010 09:05:24 ]
Oftewel, English Conversation! (tx Tanin).
Afgelopen dinsdag was het dan eindelijk zo ver. Als sluitstuk van een aantal maanden Eikawa moesten de studenten een korte voordracht geven. Als onderwerp voor hun voordracht hadden ze twee mogelijkheden:
- Why did I decide to study optical engineering?
- What are my future plans after graduation?
Bedoeling was dat ze een kort verhaal zouden geven, waarin ze konden laten zien wat ze hadden opgestoken van mijn lessen. In die lessen had ik een aantal situaties nagebootst, waarin ze wel eens terecht zouden kunnen komen, zoals een telefoongesprek in het Engels, of een ontmoeting op een internationale conferentie. We speelden na hoe je het beste iemand kunt introduceren, en bijvoorbeeld hoe je jezelf introduceert aan een belangrijke buitenlandse onderzoeker. Daarnaast hoopte ik de studenten zo ver te krijgen dat ze hun maandelijkse voordrachten over hun onderzoek in het Engels zouden gaan geven, en door flink wat tips en uitleg over de ideale voordracht te hebben gegeven, hadden we langzaam naar hun voordracht toegewerkt.
Ik moet eerlijk bekennen dat de hele serie Eikaiwa met hangen en wurgen gegaan is. Je kon wel merken dat de studenten het best leuk en interessant vonden, maar dat ze erg veel moeite hadden om hun schaamte te overwinnen, en om fouten te durven maken. Daar ontkom je als Japanner niet aan als je Engels probeert te spreken.
Verder bleek het best lastig om ze geinteresseerd in het lesmateriaal te houden. Zodra ze niet zelf met oefeningen bezig waren, en ik wat uitleg gaf, viel de helft in slaap. De oplossing lag in het random aanwijzen van personen om een net door mij gepresenteerde presentatieslide in het Japans te vertalen, zodat ook de mensen die veel moeite met Engels hadden, snapten waar het om ging. En zo bleef iedereen bij de les.
Voordat ik verklap wat er tijdens de laatste les gebeurde, is het misschien interessant om te weten hoe gemakkelijk Japanse lagere schoolkinderen met Engels omgaan.
Ik ben nu twee keer door een lagere school uitgenodigd om daar met de oudste kinderen Eikawa te oefenen. Het is verbazingwekkend hoe slim die kinderen zijn, en hoe gemakkelijk ze met het Engels omgaan. Het blijft Japan, dus voordat er een vraag gesteld wordt, moet er in een klein groepje overlegd worden (in het Japans), maar die vraag is dan meestal foutloos. En ze snappen mijn uitleg nog ook! De antwoorden van de kinderen worden zonder schroom gegeven. Het gaat ze heel gemakkelijk af. Je vraagt je af wat er mis gaat tussen de lagere school en de universiteit, want het Engels van onze studenten is relatief (zelfs absoluut in sommige gevallen!) gezien veel veel slechter dan het Engels van lagere schoolkinderen. Misschien is het een andere generatie die in een andere tijd is opgegroeid, en die geen Engels kreeg op de lagere school, wie weet.
Ook apart - je komt zo'n klas binnen, en het lijkt alsof er kinderen van alle leeftijden in die klas zitten. Veel van de meisjes zijn erg fors en lang (veel meisjes spelen basketbal), en er lopen een aantal dwergen rond, met name tussen de jongens. Maar dan blijkt iedereen dus toch 11 of 12 te zijn. Ook leuk - vragen hoe oud ze denken dat ik ben.
Afijn, terug naar de voordrachten. Wat erg bemoedigend was om te zien, was dat een paar studenten erg goed hadden opgelet en stuk voor stuk alle tips die ik had gegeven, hadden opgevolgd. Je denkt als leraar dat iedereen zit te slapen en geen flauw benul heeft waar je het over hebt, maar dan blijkt daar niets van te kloppen. Toch wel positief! Niet iedereen was zo ver, ongeveer de helft van de studenten doen er goed aan om volgend semester nog eens terug te komen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 09-12-2010 09:05:24 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leeftijd raden is inderdaad geweldig. Ik werd steevast 6-8 jaar ouder ingeschat, en had vrouwen die 10 jaar ouder waren achter me aanzitten
De huidige universiteitsstudenten hebben inderdaad (bijna allemaal) geen Engels gehad op de basisschool. Zelfs nu zijn er maar weinig scholen die zich daar zo voor inzetten dat ze buitenlanders inhuren.
Op de middelbare school (zowel junior als senior high) draait Engels vaak om grammatica en woordenschat. Er worden lijsten met woorden hun kop in gestamd, daar zegt een menig woordenboek u tegen, maar praten kunnen ze niet.
Ik zat geregeld met mijn gastvader te praten in het Japans, zolang ik een Japanse zinsstructuur aanhield kon ik een woord als Aanpassen ofzo er prima tussendoor gooien, en hij wist precies waar ik het over had.
En je moet eens Eikaiwa proberen te geven als je WEL Japans kunt, dan komen ze helemaal niet meer aan Engels toe.
Maar het klinkt of je goed bezig bent
De huidige universiteitsstudenten hebben inderdaad (bijna allemaal) geen Engels gehad op de basisschool. Zelfs nu zijn er maar weinig scholen die zich daar zo voor inzetten dat ze buitenlanders inhuren.
Op de middelbare school (zowel junior als senior high) draait Engels vaak om grammatica en woordenschat. Er worden lijsten met woorden hun kop in gestamd, daar zegt een menig woordenboek u tegen, maar praten kunnen ze niet.
Ik zat geregeld met mijn gastvader te praten in het Japans, zolang ik een Japanse zinsstructuur aanhield kon ik een woord als Aanpassen ofzo er prima tussendoor gooien, en hij wist precies waar ik het over had.
En je moet eens Eikaiwa proberen te geven als je WEL Japans kunt, dan komen ze helemaal niet meer aan Engels toe.
Maar het klinkt of je goed bezig bent
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Groeten
Van mensen die een keer in de VS op vakantie zijn geweest, hoor ik vaak hoe nep vriendelijk Amerikanen zijn. Dat roept allemaal maar "Hey, how are you?!", maar ondertussen menen ze er niets van. Dat dit hun manier van hallo zeggen is, hebben de vakantiegangers niet helemaal door.
In Japan speelt iets soortgelijks. Hallo zeggen is heel gemakkelijk (konnichiwa), en 's ochtends zeg je ohio gozaimasu, 's avonds konbanwa en als je terug naar huis gaat 's avonds zeg je otskara sama desu/deshta. Dan is er nog een ritueel met je collega's als je effe ergens naar toe gaat en weer terugkomt (ittekimasu / iterashai / okaerinasai) - tot zo ver nog overzichtelijk, niet?
Het wordt pas echt vreemd als je naar de kapper gaat. Dit begint als je de kapperszaak binnenwandelt, waar meestal zo'n vijf a tien kappers tegelijk aan het knippen zijn. Zodra die je zien, brullen ze allemaal tegelijk irasheimasei, wat "welkom in onze zaak" betekent. Sommige kappers zijn daar wat fanatieker in dan andere kappers. Das minder als je net geknipt wordt, en jouw kapper dat net brult terwijl hij vlak bij je oren aan het knippen was. De kans dat er in je oor geschreeuwd wordt, is overigens behoorlijk groot, omdat alle kappers ook bij vertrek van een klant met z'n allen tegelijkertijd hun dank betuigen (arigato gozaimasu!), of tot ziens roepen. Probeer dan maar eens zo'n zaak in of uit te lopen zonder te lachen.
Ook leuk: Starbucks. Bij Starbucks hebben ze geen begroetingsritueel, maar ook daar kan ik nooit mijn lachen inhouden. Stel dat je een capuchino bestelt, dan roept de persoon aan de kassa naar de koffiemakers dat ze een capuchino moeten maken (.... capuchino haerimasu). Dit wordt dan door de twee a drie medewerkers die koffie aan het maken herhaald, als teken dat ze het begrepen hebben. In de Starbucks waar wij wel eens komen, zijn het allemaal meisjes die de koffie aan het zetten zijn, en die hebben de neiging om heel erg nasaal te praten/roepen. Dus dan hoor je heel erg nasaal in koor: CAPUCHINO KUDASAAAAAAAAAIIIIIII. Jaja, en probeer dan maar eens zonder te lachen af te rekenen.
Als laatste: een restaurant. Als je een restaurant binnenkomt, dan wil de ober graag weten met hoe velen je bent. Vingers zijn daar handig voor, met name als je nog niet in het Japans kunt tellen. Je loopt dan naar je tafel toe, en geheel onverwachts (in het begin dan, na een tijdje heb je het eerder door) roept zo'n ober dan keihard Okyaksan haerimashtaaaa, wat zoiets betekent als "we hebben klanten!". Het keukenpersoneel roept dan heel enthousiast irasheimasei!. Een van de restaurants waar we vaker dan gemiddeld naar toe gaan, is een all you can eat Italiaans restaurant, waar je voor 1550 yen binnen een uur zo veel als je wilt kunt eten en drinken (geen alcohol). De twee Finnen hadden een tijd geleden met een van de serveersters aangepapt, zodat we nu voor 1350 yen daar ongelimiteerd kunnen schranzen. Ze spreekt verdacht goed Engels, maar nadat we eerst een tijdje in het Engels gekeuveld hebben, ontkomen ook wij niet aan een klassieke Japanse begroeting van dezelfde serveerster zodra we het restaurant binnenlopen. Je voelt je al snel wat opgelaten, omdat het lijkt alsof iedereen in de zaak naar je kijkt, maar dat valt allemaal wel mee.
Dat irasheimasei is een woord dat iedereen die in een winkel werkt, gebruikt. Japanners kennen geen schaamte als het gaat om het brullen van irasheimasei. Bij onze mall staan van die verkeersbrigadiers, die er voor zorgen dat je onbezorgd kunt oversteken. 's avonds, als we daar gaan eten, staat er vaak een ouder vrouwtje te brigadieren, die irasheimasei roept alsof het een vaststaand feit is, waaraan niet getornd kan worden. In onze buurtsuper lopen er vakkenvullers rond die zo'n verschrikkelijk nasale irasheimasei hebben, dat het niet meer grappig is. Toen ik nog maar net hier woonde, en bij de lokale KPN een mobiele telefoonabonnement af probeerde te sluiten, toen sprak ik met een hele aantrekkelijke Japanse. Maar toen zij heel nasaal IRASHEIMASEEEIIIII riep tegen iedere klant die binnenkwam, was die aantrekkelijkheid snel over.
[ Bericht 7% gewijzigd door Lyrebird op 12-12-2010 10:10:07 ]
Van mensen die een keer in de VS op vakantie zijn geweest, hoor ik vaak hoe nep vriendelijk Amerikanen zijn. Dat roept allemaal maar "Hey, how are you?!", maar ondertussen menen ze er niets van. Dat dit hun manier van hallo zeggen is, hebben de vakantiegangers niet helemaal door.
In Japan speelt iets soortgelijks. Hallo zeggen is heel gemakkelijk (konnichiwa), en 's ochtends zeg je ohio gozaimasu, 's avonds konbanwa en als je terug naar huis gaat 's avonds zeg je otskara sama desu/deshta. Dan is er nog een ritueel met je collega's als je effe ergens naar toe gaat en weer terugkomt (ittekimasu / iterashai / okaerinasai) - tot zo ver nog overzichtelijk, niet?
Het wordt pas echt vreemd als je naar de kapper gaat. Dit begint als je de kapperszaak binnenwandelt, waar meestal zo'n vijf a tien kappers tegelijk aan het knippen zijn. Zodra die je zien, brullen ze allemaal tegelijk irasheimasei, wat "welkom in onze zaak" betekent. Sommige kappers zijn daar wat fanatieker in dan andere kappers. Das minder als je net geknipt wordt, en jouw kapper dat net brult terwijl hij vlak bij je oren aan het knippen was. De kans dat er in je oor geschreeuwd wordt, is overigens behoorlijk groot, omdat alle kappers ook bij vertrek van een klant met z'n allen tegelijkertijd hun dank betuigen (arigato gozaimasu!), of tot ziens roepen. Probeer dan maar eens zo'n zaak in of uit te lopen zonder te lachen.
Ook leuk: Starbucks. Bij Starbucks hebben ze geen begroetingsritueel, maar ook daar kan ik nooit mijn lachen inhouden. Stel dat je een capuchino bestelt, dan roept de persoon aan de kassa naar de koffiemakers dat ze een capuchino moeten maken (.... capuchino haerimasu). Dit wordt dan door de twee a drie medewerkers die koffie aan het maken herhaald, als teken dat ze het begrepen hebben. In de Starbucks waar wij wel eens komen, zijn het allemaal meisjes die de koffie aan het zetten zijn, en die hebben de neiging om heel erg nasaal te praten/roepen. Dus dan hoor je heel erg nasaal in koor: CAPUCHINO KUDASAAAAAAAAAIIIIIII. Jaja, en probeer dan maar eens zonder te lachen af te rekenen.
Als laatste: een restaurant. Als je een restaurant binnenkomt, dan wil de ober graag weten met hoe velen je bent. Vingers zijn daar handig voor, met name als je nog niet in het Japans kunt tellen. Je loopt dan naar je tafel toe, en geheel onverwachts (in het begin dan, na een tijdje heb je het eerder door) roept zo'n ober dan keihard Okyaksan haerimashtaaaa, wat zoiets betekent als "we hebben klanten!". Het keukenpersoneel roept dan heel enthousiast irasheimasei!. Een van de restaurants waar we vaker dan gemiddeld naar toe gaan, is een all you can eat Italiaans restaurant, waar je voor 1550 yen binnen een uur zo veel als je wilt kunt eten en drinken (geen alcohol). De twee Finnen hadden een tijd geleden met een van de serveersters aangepapt, zodat we nu voor 1350 yen daar ongelimiteerd kunnen schranzen. Ze spreekt verdacht goed Engels, maar nadat we eerst een tijdje in het Engels gekeuveld hebben, ontkomen ook wij niet aan een klassieke Japanse begroeting van dezelfde serveerster zodra we het restaurant binnenlopen. Je voelt je al snel wat opgelaten, omdat het lijkt alsof iedereen in de zaak naar je kijkt, maar dat valt allemaal wel mee.
Dat irasheimasei is een woord dat iedereen die in een winkel werkt, gebruikt. Japanners kennen geen schaamte als het gaat om het brullen van irasheimasei. Bij onze mall staan van die verkeersbrigadiers, die er voor zorgen dat je onbezorgd kunt oversteken. 's avonds, als we daar gaan eten, staat er vaak een ouder vrouwtje te brigadieren, die irasheimasei roept alsof het een vaststaand feit is, waaraan niet getornd kan worden. In onze buurtsuper lopen er vakkenvullers rond die zo'n verschrikkelijk nasale irasheimasei hebben, dat het niet meer grappig is. Toen ik nog maar net hier woonde, en bij de lokale KPN een mobiele telefoonabonnement af probeerde te sluiten, toen sprak ik met een hele aantrekkelijke Japanse. Maar toen zij heel nasaal IRASHEIMASEEEIIIII riep tegen iedere klant die binnenkwam, was die aantrekkelijkheid snel over.
[ Bericht 7% gewijzigd door Lyrebird op 12-12-2010 10:10:07 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ben je al eens bij Big Camera (elektronica zaak) geweest? Die zijn naar mijn ervaring het ergste. Hoewel ik nooit bij een Japanse kapper ben geweest, dus dat kan ik niet vergelijken.
Heb ook een restaurant gevonden in Kyoto met lekker eten, waar ze heel stilletjes Irashaimasee zeggen. Kon het later alleen niet meer terugvinden
Heb ook een restaurant gevonden in Kyoto met lekker eten, waar ze heel stilletjes Irashaimasee zeggen. Kon het later alleen niet meer terugvinden
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Ik vind dat prachtig, vooral inderdaad als je de wat gezelligere izakaya binnenstapt. Wij hadden in de buurt van ons appartementencomplex in Oookayama-Tokyo een ontzettend leuk (en lekker) ookonomiyaki tentje. Daar werd dus ook bij elk proces in de bediening heel enthousiast geschreeuwd. Maakte het alleen maar gezelliger (zeker als je aan je derde halve liter zat).
Maar inderdaad, de eerste keer schrik je je de pleuris.
Maar inderdaad, de eerste keer schrik je je de pleuris.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Nog even over "sloffen" gesproken... Op Schiphol valt het me vaak op, vooral bij een groep Japanse jongelui (en dan vooral de vrouwelijke) dat die zich heel "klungelig" voortbewegen en dan vooral hun schoeisel over de grond als het ware meeslepen alsof die 50 kg per stuk wegen.
Ik heb het overigens niet over af en toe, maar 9.5 van de 10 keer dat ik dit mee maak.
Hier heb ik tot nu toe geen verklaring voor kunnen vinden, maar keer op keer blijf ik me hierover verbazen.
Weten jullie wat ik bedoel?
Ik heb het overigens niet over af en toe, maar 9.5 van de 10 keer dat ik dit mee maak.
Hier heb ik tot nu toe geen verklaring voor kunnen vinden, maar keer op keer blijf ik me hierover verbazen.
Weten jullie wat ik bedoel?
"Go Ahead, Make My Day !!"
dat klopt wel, haha. in japan moeten ze hun schoenen vaak uit en aan doen, als ze ergens binnen gaan. onder jongeren is ht een ding geworden om mar half in je schoenen rond te lopen, dus je nikes dragn alsof het instappertejs of sloffen zijn, met de achterkant plantgedrukt inder je voetzool. ik denk dat ht daar vandan komt, dat het normaal is geworden of cool om rond te lopen alsof je op sloffen loopt.quote:
Nog even over "sloffen" gesproken... Op Schiphol valt het me vaak op, vooral bij een groep Japanse jongelui (en dan vooral de vrouwelijke) dat die zich heel "klungelig" voortbewegen en dan vooral hun schoeisel over de grond als het ware meeslepen alsof die 50 kg per stuk wegen.
Ik heb het overigens niet over af en toe, maar 9.5 van de 10 keer dat ik dit mee maak.
Hier heb ik tot nu toe geen verklaring voor kunnen vinden, maar keer op keer blijf ik me hierover verbazen.
Weten jullie wat ik bedoel?
en ook, bedenk ik me ineens, voor meisjes is het weer iets anders. op de een of andere manier is het voor hun schattig om met je voeten maar binnen rond te lopen, zoals je meisjes getekend ziet in mangas, beetje als een kind die wat onzeker op dr benen staat. sommigen voeren dit zo consequent uit dat t net lijkt alsof ze gehandicapt zijn, lol.
dit:
Bedankt voor je uitlegquote:
[..]
dat klopt wel, haha. in japan moeten ze hun schoenen vaak uit en aan doen, als ze ergens binnen gaan. onder jongeren is ht een ding geworden om mar half in je schoenen rond te lopen, dus je nikes dragn alsof het instappertejs of sloffen zijn, met de achterkant plantgedrukt inder je voetzool. ik denk dat ht daar vandan komt, dat het normaal is geworden of cool om rond te lopen alsof je op sloffen loopt.
en ook, bedenk ik me ineens, voor meisjes is het weer iets anders. op de een of andere manier is het voor hun schattig om met je voeten maar binnen rond te lopen, zoals je meisjes getekend ziet in mangas, beetje als een kind die wat onzeker op dr benen staat. sommigen voeren dit zo consequent uit dat t net lijkt alsof ze gehandicapt zijn, lol.
dit:
[ afbeelding ]
Heel herkenbaar trouwens dat plaatje
"Go Ahead, Make My Day !!"
Toch had ik in Japan dan weer het gevoel (in 2007 althans) dat 90% van de meisjes op stiletto hakken liepen. Je ziet het geslof iig wel veel bij andere aziaten, inderdaad waarschijnlijk omdat het klunzig en dus schattig maakt.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Wat het hiel plattrappen betreft: dat heeft niets met stoer te maken, is gewoon luiheid. Op school draag je een speciaal paar schoenen dat je om de haverklap uit moet doen (en weer aan).quote:
[..]
dat klopt wel, haha. in japan moeten ze hun schoenen vaak uit en aan doen, als ze ergens binnen gaan. onder jongeren is ht een ding geworden om mar half in je schoenen rond te lopen, dus je nikes dragn alsof het instappertejs of sloffen zijn, met de achterkant plantgedrukt inder je voetzool. ik denk dat ht daar vandan komt, dat het normaal is geworden of cool om rond te lopen alsof je op sloffen loopt.
en ook, bedenk ik me ineens, voor meisjes is het weer iets anders. op de een of andere manier is het voor hun schattig om met je voeten maar binnen rond te lopen, zoals je meisjes getekend ziet in mangas, beetje als een kind die wat onzeker op dr benen staat. sommigen voeren dit zo consequent uit dat t net lijkt alsof ze gehandicapt zijn, lol.
dit:
[ afbeelding ]
Dan trap je de hiel plat en draag je het als sloffen, en menigeen zal dat inmiddels ook met sneakers doen.
Overigens kun je er wel degelijk normaal mee lopen, als je je tenen omhoog trekt, maar dat is niet echt lekker...
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
ja geboren uit praktische gemakzucht, maar t heeft wel iets met stoer te maken, als de jongens het doen. ziet er lekker nonchalant uit, en t hoort niet zo, dus ook een beetje rebels.. tenminste, zo is mij dat uitgelegd ooit eens, door een japanner..quote:
[..]
Wat het hiel plattrappen betreft: dat heeft niets met stoer te maken, is gewoon luiheid. Op school draag je een speciaal paar schoenen dat je om de haverklap uit moet doen (en weer aan).
Dan trap je de hiel plat en draag je het als sloffen, en menigeen zal dat inmiddels ook met sneakers doen.
Overigens kun je er wel degelijk normaal mee lopen, als je je tenen omhoog trekt, maar dat is niet echt lekker...
Het waren bij ons niet bepaald de stoere jongens die er zo bijliepen, meer de kneuzen.
Nou hadden we ook niet veel jongens...(man of 10 op een klas van 42)
Nou hadden we ook niet veel jongens...(man of 10 op een klas van 42)
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
misschien een ander soort stoer, t zijn inderdad niet van die gangster typetjes. meer een beetje de dropout croud.quote:
Het waren bij ons niet bepaald de stoere jongens die er zo bijliepen, meer de kneuzen.
Nou hadden we ook niet veel jongens...(man of 10 op een klas van 42)
zo heeft ellk groepje wel weer iets. in tokyo vond ik de otakus bijna nog het stoerste, lol. die gasten staan echt buiten het sociale gebeuren, hebben een soort cult status tegenwoordig en zijn gewoon lekker zichzelf(en dat is behoorlijk raar)
Ja ok, op die manier wel. Stoer waren toch meer de honkbalspelers (en de uitwisselingsstudenten uiteraard)
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Dank daarvoor - ik probeer het op mijn eigen manier te brengen en het is goed om te lezen dat lezers dat leuk vinden.quote:Op maandag 20 december 2010 13:12 schreef Cracka-ass het volgende:
Ik vind je verhalen erg komisch geschreven Lyrebird.
Ik zit op dit moment een beetje in de olie, omdat we net met de studenten onze "end-of-year party" hebben gehad. Ik heb daar vorig jaar ook over geschreven (hoe een van onze studenten de zaak had ondergekotst, en hoe een andere student later een paaltje aan het verven was met prima whiskey). Dit jaar viel het reuze mee. De eerstejaars MS studenten van vorig jaar zijn een jaar wijzer geworden, en gedroegen zich uitermate volwassen.
Wat ook mee zal spelen, is dat het steeds gemakkelijker wordt voor onze studenten om snel een baan te vinden, waardoor ze minder gespannen zijn en minder drinken. In Japan moeten eerste jaars MS studenten na een half semester al een baan gevonden hebben. Doen ze dat niet, dan wordt iedereen heel erg zenuwachtig, want studenten moeten vaak voor een hele familie zorgen, en het is dus belangrijk dat ze een goede baan krijgen.
Met de krimpende Japanse bevolking, en de groeiende economie is het nu zelfs voor de meest belabberde student een eitje om een goede baan te vinden. Zo werk ik nu samen met een student die nog voor z'n BS moet afstuderen, maar die nu al een baan heeft aangeboden gekregen, simpelweg omdat hij een jaar ervaring heeft in mijn vakgebied, en wat dat betreft dus aantrekkelijk wordt voor bepaalde werkgevers.
Goed, ik laat het hierbij vandaag, tot het in de bovenkamer weer wat opklaart.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik vind het ook leuk om te lezen. Hou ons op de hoogte en vergeet niet regelmatig een paar foto's te posten van de mooie dames daarquote:Op maandag 20 december 2010 14:31 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Dank daarvoor - ik probeer het op mijn eigen manier te brengen en het is goed om te lezen dat lezers dat leuk vinden.
Ik zit op dit moment een beetje in de olie, omdat we net met de studenten onze "end-of-year party" hebben gehad. Ik heb daar vorig jaar ook over geschreven (hoe een van onze studenten de zaak had ondergekotst, en hoe een andere student later een paaltje aan het verven was met prima whiskey). Dit jaar viel het reuze mee. De eerstejaars MS studenten van vorig jaar zijn een jaar wijzer geworden, en gedroegen zich uitermate volwassen.
Wat ook mee zal spelen, is dat het steeds gemakkelijker wordt voor onze studenten om snel een baan te vinden, waardoor ze minder gespannen zijn en minder drinken. In Japan moeten eerste jaars MS studenten na een half semester al een baan gevonden hebben. Doen ze dat niet, dan wordt iedereen heel erg zenuwachtig, want studenten moeten vaak voor een hele familie zorgen, en het is dus belangrijk dat ze een goede baan krijgen.
Met de krimpende Japanse bevolking, en de groeiende economie is het nu zelfs voor de meest belabberde student een eitje om een goede baan te vinden. Zo werk ik nu samen met een student die nog voor z'n BS moet afstuderen, maar die nu al een baan heeft aangeboden gekregen, simpelweg omdat hij een jaar ervaring heeft in mijn vakgebied, en wat dat betreft dus aantrekkelijk wordt voor bepaalde werkgevers.
Goed, ik laat het hierbij vandaag, tot het in de bovenkamer weer wat opklaart.
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Leuk Japanfeitje: dit jaar wordt er enorm veel meer Kentucky fried chicken verkocht voor kerst 
http://www.japanprobe.com(...)-christmas-in-japan/
http://www.japanprobe.com(...)-christmas-in-japan/
haha..quote:
Leuk Japanfeitje: dit jaar wordt er enorm veel meer Kentucky fried chicken verkocht voor kerst
http://www.japanprobe.com(...)-christmas-in-japan/
ik had dook een leuke gevonden gisteren, top 60 populaire japanse woorden 2010
http://pinktentacle.com/2(...)ordsphrases-of-2010/
Toch leuk om je ervaringen aan te horen en wat meer te leren over de Japanse cultuur Ga zo door!
[ Bericht 5% gewijzigd door Hawkery op 02-01-2011 01:13:08 ]
Ga zo door![ Bericht 5% gewijzigd door Hawkery op 02-01-2011 01:13:08 ]
I think a hero is an ordinary individual who finds strength to persevere and endure in spite of overwhelming obstacles.
Christopher Reeve
Christopher Reeve
Een gelukkig nieuw jaar, oftewel een HAPPY NEW YEAAAAAAAAARRRRR hihihihihihi
vanuit Japan!
Oud, maar hij blijft leuk!
vanuit Japan!
Oud, maar hij blijft leuk!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
quote:
Een gelukkig nieuw jaar, oftewel een HAPPY NEW YEAAAAAAAAARRRRR hihihihihihi
vanuit Japan!
Oud, maar hij blijft leuk!
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Japan, een land vol waaghalzen
Daar waar je in Nederland tijdens Oud & Nieuw een kick krijgt van het afsteken van gevaarlijk illegaal vuurwerk of door in winterweer een Nieuwjaarsduik te nemen, wagen Japanners zich aan de traditionele "mochi" rijst cake. Die cake is lekker plakkerig, en wordt in de traditionele Nieuwjaarsoep geknikkerd. Jaarlijks sterven er Japanners aan het eten van deze delicatesse, omdat de cake ergens achter in de keel blijft hangen wat uiteindelijk leidt (lijdt) tot verstikking en dus de dood. Dit jaar zijn er maar liefst zes Japanners overleden. Ga dan bungee jumpen, als je een kick zoekt...
Daar waar je in Nederland tijdens Oud & Nieuw een kick krijgt van het afsteken van gevaarlijk illegaal vuurwerk of door in winterweer een Nieuwjaarsduik te nemen, wagen Japanners zich aan de traditionele "mochi" rijst cake. Die cake is lekker plakkerig, en wordt in de traditionele Nieuwjaarsoep geknikkerd. Jaarlijks sterven er Japanners aan het eten van deze delicatesse, omdat de cake ergens achter in de keel blijft hangen wat uiteindelijk leidt (lijdt) tot verstikking en dus de dood. Dit jaar zijn er maar liefst zes Japanners overleden. Ga dan bungee jumpen, als je een kick zoekt...
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Maar mochi is echt zooooooo LEKKER! En het hoeft niet eens in de soep. Met suiker en soyasaus is het ook heerlijk!
Ik heb er alleen toentertijd zoveel van gegeten dat ik obstipatie kreeg 
Heb je nog Mochi-Tsuki gedaan?
Tip trouwens, mocht een van jullie ooit in Arashiyama (noort west Kyoto) komen, er zit daar een ijssalon op de hoek, die Sakura-Mochi (kersenbloesem-rijscake) ijs verkoopt, en dat is echt ZO lekker. Ik weet hoe het klinkt, maar probeer het!
Ik heb er alleen toentertijd zoveel van gegeten dat ik obstipatie kreeg
Heb je nog Mochi-Tsuki gedaan?
Tip trouwens, mocht een van jullie ooit in Arashiyama (noort west Kyoto) komen, er zit daar een ijssalon op de hoek, die Sakura-Mochi (kersenbloesem-rijscake) ijs verkoopt, en dat is echt ZO lekker. Ik weet hoe het klinkt, maar probeer het!
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Ik ben geen fan van het spul. Snoepen graag, maar het Japanse snoepgoed valt altijd vies tegen, en die rijstcakes vormen geen uitzondering. Of wat te denken van die rode-bonenprut die ze hier overal instoppen... Brrrr. Het ergste waren nog wel de snoepjes die je krijgt bij een traditionele Japanse theeceremonie. Van die weeige snoepjes die net niet zoet genoeg zijn en waar je een uur op loopt te kouwen voordat je het durft door te slikken, waarna je een halve dag misselijk bent. Nee dank je.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hahahahaha, ik weet wat je bedoelt. En dan gooien ze er kinako overheen om het zoeter te maken.
...dango (maar dat zegt niet zoveel, dango gebruiken ze voor heel veel snoepjes)
Ik vind het overigens wel lekker, niet zo lekker als anko (die rooie prut) en zeker niet zo lekker als mochi, maar dessalnietemin lekker. Maar ik schijn inderdaad een uitzondering te zijn. Er werd meermaals gezegd dat ik zo makkelijk was, omdat ik alles lekker vond.
Probeer anders een cha-dango (dat zijn groene bolletjes op een stokje, lijkt er op maar is zachter van structuur en met meer smaak)
Gouwe ouwe fout van een uitwisselings student:
"Watashi ha unko ga suki desu!"
unko = poep
anko = rode bonen pasta
...dango (maar dat zegt niet zoveel, dango gebruiken ze voor heel veel snoepjes)
Ik vind het overigens wel lekker, niet zo lekker als anko (die rooie prut) en zeker niet zo lekker als mochi, maar dessalnietemin lekker. Maar ik schijn inderdaad een uitzondering te zijn. Er werd meermaals gezegd dat ik zo makkelijk was, omdat ik alles lekker vond.
Probeer anders een cha-dango (dat zijn groene bolletjes op een stokje, lijkt er op maar is zachter van structuur en met meer smaak)
Gouwe ouwe fout van een uitwisselings student:
"Watashi ha unko ga suki desu!"
unko = poep
anko = rode bonen pasta
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Japanse meisjes.........
Dat zou de enige reden zijn voor mij om eens naar Japan te gaan, voor de rest trekt het me niet zo.
Allemaal grote tetten daar (itt hier :p )
Dat zou de enige reden zijn voor mij om eens naar Japan te gaan, voor de rest trekt het me niet zo.
Allemaal grote tetten daar (itt hier :p )
Mai pben rai~!
quote:
Japanse meisjes.........
Dat zou de enige reden zijn voor mij om eens naar Japan te gaan, voor de rest trekt het me niet zo.
Allemaal grote tetten daar (itt hier :p )
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
OMG :|quote:
Hahahahaha, ik weet wat je bedoelt. En dan gooien ze er kinako overheen om het zoeter te maken.
...dango (maar dat zegt niet zoveel, dango gebruiken ze voor heel veel snoepjes)
Ik vind het overigens wel lekker, niet zo lekker als anko (die rooie prut) en zeker niet zo lekker als mochi, maar dessalnietemin lekker. Maar ik schijn inderdaad een uitzondering te zijn. Er werd meermaals gezegd dat ik zo makkelijk was, omdat ik alles lekker vond.
Probeer anders een cha-dango (dat zijn groene bolletjes op een stokje, lijkt er op maar is zachter van structuur en met meer smaak)
Gouwe ouwe fout van een uitwisselings student:
"Watashi ha unko ga suki desu!"
unko = poep
anko = rode bonen pasta
Zeker net begonnen ofzo? Dan zeg je ook niet watashi ha...
quote:
Japanse meisjes.........
Dat zou de enige reden zijn voor mij om eens naar Japan te gaan, voor de rest trekt het me niet zo.
Allemaal grote tetten daar (itt hier :p )
Ja, dat was een van de eerste pogingen van diegene om een volwaardige zin te maken (dat was ik overigens niet).
Wat niet betekent dat je nooit "watashi ha" zegt...
Ik heb na een maand of 3 gepresteerd te vragen of ik de autogordel er "hentai" in moest doen
hentai = pervers
hantai = andersom
Wat niet betekent dat je nooit "watashi ha" zegt...
Ik heb na een maand of 3 gepresteerd te vragen of ik de autogordel er "hentai" in moest doen
hentai = pervers
hantai = andersom
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Nee watashi wa laat je natuurlijk niet altijd achterwege, maar volgensmij was het uit deze context al te begrijpen dat hij iets over zichzelf zou zeggen. En die hentai/hantai is wel een oei waard, maar die van unko is nog wel tandje erger.quote:
Ja, dat was een van de eerste pogingen van diegene om een volwaardige zin te maken (dat was ik overigens niet).
Wat niet betekent dat je nooit "watashi ha" zegt...
Ik heb na een maand of 3 gepresteerd te vragen of ik de autogordel er "hentai" in moest doen
hentai = pervers
hantai = andersom
Ja, maar dat is iets waar je in het begin aan moet wennen...op den duur wordt het natuurlijk gewoon "unko ga suki"
Mijn meest brillante fout was toch wel na een week of 3, ik had al flink Japans zitten leren, en dacht nu alle ingredienten voor mijn eerste zelfgemaakte Japanse zin te hebben. De vorige dag had ik het brood opgemaakt, en ik wist dus dat er vandaag nieuw brood zou zijn. Vol overtuiging kom ik de trap afrollen en zeg
"watashi ha kyou shinpan taberu!"
kyou = vandaag
taberu = eten
shin = nieuw
pan = brood
shinpan = sheidsrechter
yakitake no pan = vers(gebakken) brood.
De rest van mijn verblijf daar (nog een week of 3) werd er elke zoveel dagen aangekondigd dat we "shinpan" zouden eten.
[ Bericht 4% gewijzigd door Tanin op 04-01-2011 20:09:01 ]
Mijn meest brillante fout was toch wel na een week of 3, ik had al flink Japans zitten leren, en dacht nu alle ingredienten voor mijn eerste zelfgemaakte Japanse zin te hebben. De vorige dag had ik het brood opgemaakt, en ik wist dus dat er vandaag nieuw brood zou zijn. Vol overtuiging kom ik de trap afrollen en zeg
"watashi ha kyou shinpan taberu!"
kyou = vandaag
taberu = eten
shin = nieuw
pan = brood
shinpan = sheidsrechter
yakitake no pan = vers(gebakken) brood.
De rest van mijn verblijf daar (nog een week of 3) werd er elke zoveel dagen aangekondigd dat we "shinpan" zouden eten.
[ Bericht 4% gewijzigd door Tanin op 04-01-2011 20:09:01 ]
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Imo & Imobou
Voor kenners van de Japanse taal zal bovenstaande weinig zeggen. De Koreanen onder ons weten dat het hier over "tante" en "oom" gaat.
Afgelopen week waren we te gast bij mijn a.s. Koreaanse schoonfamilie. Een hele ervaring voor een Brabantse jongen! Ik had wel eens eerder een deel van de familie gezien, wat bij Koreanen niet zo gebruikelijk is, omdat het nogal een formele boel is zodra een relatie serieus wordt en de familie erbij betrokken wordt. Doe overigens niet hetzelfde als mijn (a.s. Koreaanse) zwager: die was zo zat als een toeter toen hij voor het eerst de familie ontmoette, en die kunnen hem nog steeds niet uitstaan.
Afijn, de eerste keer dat ik ze allemaal zag (mijn verloofde heeft twee zussen en twee broers, waarvan de meesten weer kinderen hebben) gingen we met z'n allen lunchen. All you can eat Korean buffet style: een ongelofelijke hoeveelheid heel lekker eten, waarbij je eigenlijk niet kunt kiezen wat je wil eten, zo veel is er. Nou was zo'n ontmoeting voor mij met een Koreaanse familie een hele verrassing, want zo blijk ik twee grappige a.s. zwagers te hebben die best wel een glaasje whiskey lusten, voor de andere kant was het natuurlijk helemaal een verrassing om een niet-Koreaans hoofd te zien! Want waar je ook komt in Korea, veel Westerlingen zie je niet. Daar was ik hier in Japan natuurlijk wel aan gewend geraakt, maar itt Japan laten Koreanen wel merken dat dat eigenlijk best vreemd is, wat dus betekent dat iedereen je aan zit te staren in bijvoorbeeld de metro (Japanners doen niet aan staren). D'r waren ook wat kinderen bij, en die vonden het machtig mooi dat ze nu een imobou hadden die geen woord Koreaans spreekt (muv anjahaseo, wat hallo betekent, en kamsamhanida, wat dankjewel betekent). Konden ze hun Engels oefenen.
In Korea gaat het er in de familie allemaal wat warmer aan toe dan bij ons thuis. Dat betekende dus dat wij een aantal dagen met een aantal koters zaten opgescheept. Eentje was net 1 jaar, en die vond het maar niks, zo'n vreemd wit hoofd. Kan er ook wat mee te maken hebben dat ik eigenlijk alleen maar weet hoe lenzen en lasers werken, en geen flauw idee heb wat je met een jengelende baby moet doen. Aan de andere kinderen hadden we eigenlijk geen kind. Stop een computerspel in hun handen en ze zijn stil. Uiteindelijk hebben we ze maar eens een keer mee naar het schaatsen genomen. In het plaatselijke warenhuis (het grootste ter wereld, Busan) hebben ze ook een ijsbaan zitten, dus wij met z'n allen schaatsen. De kinderen waren zo rond de 10 jaar, en die hadden nog nooit geschaatst. Ik wel, dus met twee kinderen aan de hand schaatsen. Valt niet mee, vooral niet als die kinderen denken dat je op ijs kunt lopen met schaatsen, ipv schaatsbewegingen te maken. Terwijl ze zelf aan het oefenen waren gingen ze ook nog een paar keer hard onderuit, iets dat je niet echt kunt voorkomen als je gaat schaatsen. Dat leer je met vallen en opstaan. Dat - en dat ze minder moesten lopen en meer moesten schaatsen - probeerde ik via mijn vriendin uit te leggen, maar het gevolg daarvan was dat ze niet meer het ijs op wilden en me boos aankeken.
Vallen en opstaan. Wat dus ook voor mezelf gold. Wat ik hier geleerd had, was dat je kinderen eerst moet laten wennen op het ijs, voordat je hun techniek probeert te verbeteren. Uiteindelijk trokken ze vreemd genoeg bij, en stonden ze weer op het ijs.
We zijn nog met ze wezen eten. Veilig naar een Koreaans restaurant, maar dat wilde de jongste niet, die wilde steak eten. Nou eet je bij ons in de familie wat de pot schaft, maar mijn vriendin is daar wat gemakkelijker in, dus uiteindelijk werd het spaghetti met gehaktballen. Ik moet wel zeggen dat het passen op kinderen zenuwslopend is - aan het einde van de dag hebben we nog een glaasje met de ouders gedronken en ik kan me nu iets beter inleven in wat mijn ouders hebben doorstaan.
Met Oud & Nieuw heb ik nog 50 oliebollen gebakken. Het bleek lastig om poedersuiker te vinden, maar voor de rest ging het allemaal erg vlotjes, en de oliebollen werden na een twijfelend begin smakelijk met mes en pork (Koreanen hebben moeite met de f) door de familie gegeten.
Voor kenners van de Japanse taal zal bovenstaande weinig zeggen. De Koreanen onder ons weten dat het hier over "tante" en "oom" gaat.
Afgelopen week waren we te gast bij mijn a.s. Koreaanse schoonfamilie. Een hele ervaring voor een Brabantse jongen! Ik had wel eens eerder een deel van de familie gezien, wat bij Koreanen niet zo gebruikelijk is, omdat het nogal een formele boel is zodra een relatie serieus wordt en de familie erbij betrokken wordt. Doe overigens niet hetzelfde als mijn (a.s. Koreaanse) zwager: die was zo zat als een toeter toen hij voor het eerst de familie ontmoette, en die kunnen hem nog steeds niet uitstaan.
Afijn, de eerste keer dat ik ze allemaal zag (mijn verloofde heeft twee zussen en twee broers, waarvan de meesten weer kinderen hebben) gingen we met z'n allen lunchen. All you can eat Korean buffet style: een ongelofelijke hoeveelheid heel lekker eten, waarbij je eigenlijk niet kunt kiezen wat je wil eten, zo veel is er. Nou was zo'n ontmoeting voor mij met een Koreaanse familie een hele verrassing, want zo blijk ik twee grappige a.s. zwagers te hebben die best wel een glaasje whiskey lusten, voor de andere kant was het natuurlijk helemaal een verrassing om een niet-Koreaans hoofd te zien! Want waar je ook komt in Korea, veel Westerlingen zie je niet. Daar was ik hier in Japan natuurlijk wel aan gewend geraakt, maar itt Japan laten Koreanen wel merken dat dat eigenlijk best vreemd is, wat dus betekent dat iedereen je aan zit te staren in bijvoorbeeld de metro (Japanners doen niet aan staren). D'r waren ook wat kinderen bij, en die vonden het machtig mooi dat ze nu een imobou hadden die geen woord Koreaans spreekt (muv anjahaseo, wat hallo betekent, en kamsamhanida, wat dankjewel betekent). Konden ze hun Engels oefenen.
In Korea gaat het er in de familie allemaal wat warmer aan toe dan bij ons thuis. Dat betekende dus dat wij een aantal dagen met een aantal koters zaten opgescheept. Eentje was net 1 jaar, en die vond het maar niks, zo'n vreemd wit hoofd. Kan er ook wat mee te maken hebben dat ik eigenlijk alleen maar weet hoe lenzen en lasers werken, en geen flauw idee heb wat je met een jengelende baby moet doen. Aan de andere kinderen hadden we eigenlijk geen kind. Stop een computerspel in hun handen en ze zijn stil. Uiteindelijk hebben we ze maar eens een keer mee naar het schaatsen genomen. In het plaatselijke warenhuis (het grootste ter wereld, Busan) hebben ze ook een ijsbaan zitten, dus wij met z'n allen schaatsen. De kinderen waren zo rond de 10 jaar, en die hadden nog nooit geschaatst. Ik wel, dus met twee kinderen aan de hand schaatsen. Valt niet mee, vooral niet als die kinderen denken dat je op ijs kunt lopen met schaatsen, ipv schaatsbewegingen te maken. Terwijl ze zelf aan het oefenen waren gingen ze ook nog een paar keer hard onderuit, iets dat je niet echt kunt voorkomen als je gaat schaatsen. Dat leer je met vallen en opstaan. Dat - en dat ze minder moesten lopen en meer moesten schaatsen - probeerde ik via mijn vriendin uit te leggen, maar het gevolg daarvan was dat ze niet meer het ijs op wilden en me boos aankeken.
Vallen en opstaan. Wat dus ook voor mezelf gold. Wat ik hier geleerd had, was dat je kinderen eerst moet laten wennen op het ijs, voordat je hun techniek probeert te verbeteren. Uiteindelijk trokken ze vreemd genoeg bij, en stonden ze weer op het ijs.
We zijn nog met ze wezen eten. Veilig naar een Koreaans restaurant, maar dat wilde de jongste niet, die wilde steak eten. Nou eet je bij ons in de familie wat de pot schaft, maar mijn vriendin is daar wat gemakkelijker in, dus uiteindelijk werd het spaghetti met gehaktballen. Ik moet wel zeggen dat het passen op kinderen zenuwslopend is - aan het einde van de dag hebben we nog een glaasje met de ouders gedronken en ik kan me nu iets beter inleven in wat mijn ouders hebben doorstaan.
Met Oud & Nieuw heb ik nog 50 oliebollen gebakken. Het bleek lastig om poedersuiker te vinden, maar voor de rest ging het allemaal erg vlotjes, en de oliebollen werden na een twijfelend begin smakelijk met mes en pork (Koreanen hebben moeite met de f) door de familie gegeten.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Oliebollen die vind bijna iedereen wel lekker! Je beschreef eigenlijk best goed waar het Japanse eten om draait; rijst, vis, soep etc. Wat is kenmerkend voor Koreaans eten?
die vind bijna iedereen wel lekker! Je beschreef eigenlijk best goed waar het Japanse eten om draait; rijst, vis, soep etc. Wat is kenmerkend voor Koreaans eten?
I think a hero is an ordinary individual who finds strength to persevere and endure in spite of overwhelming obstacles.
Christopher Reeve
Christopher Reeve
Rijst vlees, pittig is mijn ervaring.
Denk je dat je een recept voor Kim-chi bij je schoonfamilie kunt lospeuteren Lyrebird? dat spul is echt zoooooo
Denk je dat je een recept voor Kim-chi bij je schoonfamilie kunt lospeuteren Lyrebird? dat spul is echt zoooooo
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Kim-chi... we hebben vaak een halve kilo van dat spul in de koelkast staan, maar ik kan niet zo goed tegen stevig gekruid eten. Krijg er bijvoorbeeld een erg rood hoofd van.
Maareh, moet je daarvoor niet een witte kool met wat rode peper laten fermenteren?
Hawkery: de traditionele Koreaanse keuken bestaat inderdaad uit rijst, pittig vlees en pittige groente. Daarnaast wikkelen ze graag hun rijst in bladeren. Dat kunnen slabladeren zijn, of bladeren gemaakt van zeewier, maar ik heb ook grote bladeren die van een boom afkomstig leken te zijn gezien. En alles wat ze eten, ieder sausje of iedere groente zit onder het rode spul dat behoorlijk stevig en scherp gekruid is. Dus je pakt zo'n blad, knikkert er wat rijst in, wat rood spul, wat groente en wat vlees en dat eet je dan op. Ze houden ook wel van vis, maar het meest apparte wat ik gezien heb, is dat ze dol zijn op vers, ongekookt vlees. Dus sashimi van bief of paardenvlees.
Zelf heb ik in een restaurant nog een niet helemaal goed doorgebakken teen rauwe knoflook gegeten, waar ik niet helemaal goed van werd. Wel een ervaring.
Maareh, moet je daarvoor niet een witte kool met wat rode peper laten fermenteren?
Hawkery: de traditionele Koreaanse keuken bestaat inderdaad uit rijst, pittig vlees en pittige groente. Daarnaast wikkelen ze graag hun rijst in bladeren. Dat kunnen slabladeren zijn, of bladeren gemaakt van zeewier, maar ik heb ook grote bladeren die van een boom afkomstig leken te zijn gezien. En alles wat ze eten, ieder sausje of iedere groente zit onder het rode spul dat behoorlijk stevig en scherp gekruid is. Dus je pakt zo'n blad, knikkert er wat rijst in, wat rood spul, wat groente en wat vlees en dat eet je dan op. Ze houden ook wel van vis, maar het meest apparte wat ik gezien heb, is dat ze dol zijn op vers, ongekookt vlees. Dus sashimi van bief of paardenvlees.
Zelf heb ik in een restaurant nog een niet helemaal goed doorgebakken teen rauwe knoflook gegeten, waar ik niet helemaal goed van werd. Wel een ervaring.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Orgaanvlees vinden ze ook erg lekker zover ik weet. Hele spijsverteringsstelsel van een koe krijg je dan op je boord, 4 verschillende magen of weet ik het.
En ja, volgens mij is het iets van Chineze kool + peper + knoflook later fermeteren, maar hoe precies, dat weet ik niet, en ik doe al 3 jaar m'n best om erachter te komen
En rood hoofd zou ik me niet te veel zorgen over maken, dat krijgen zij ook allemaal als ze drinken.
En ja, volgens mij is het iets van Chineze kool + peper + knoflook later fermeteren, maar hoe precies, dat weet ik niet, en ik doe al 3 jaar m'n best om erachter te komen
En rood hoofd zou ik me niet te veel zorgen over maken, dat krijgen zij ook allemaal als ze drinken.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
quote:
Verhalen blijven leuk! Verder.. je zegt aanstaande... je gaat trouwen?
Ja, en dat is niet eenvoudig. We zijn hier allebei niet geboren, en daar doet de Japanse overheid erg moeilijk over. Ik moet bijvoorbeeld bewijzen dat ik niet getrouwd ben in Nederland, en dat ik niet ben getrouwd in de VS (omdat ik daar jaren gewoond heb). Begin daar maar eens aan.
Daarnaast spreekt de familie van mijn vriendin zo weinig Engels, laat staan Nederlands, dat een trouwerij buiten Korea weinig zin heeft, want dan komen ze niet. Van de andere kant is het voor mijn familie een hele rompslomp om voor een dag naar Korea te komen.
Het plan was om de ceremonie dan op Guam of Hawaii te houden, omdat ik een Greencard heb en de Amerikaanse autoriteiten heel wat gemakkelijker zijn. Nadeel is dus dat dan de Koreanen niet komen, en mijn familie twee dagen in het vliegtuig moet zitten.
Optie 3 is dat wij met z'n tweetjes lekker een paar weken op Hawaii door gaan brengen, en dan van de zomer een paar dagen naar Korea en Nederland gaan om daar een feestje te geven voor de familie.
Trouwfoto's zijn trouwens al gemaakt - Korean style (foto's worden vaak voor de officiele plechtigheid gemaakt bij een fotograaf, in allerlei verschillende kostuums). Dat was best duur en intensief, maar wel erg leuk om te doen en ik heb me verbaasd over de kwaliteit van de foto's. Nou wist ik wel dat mijn vriendin er goed uit zag, maar ik mag er ook best wezen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Pics or it didnt happenquote:
[..]
Trouwfoto's zijn trouwens al gemaakt
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Congrats, en dat is volgens mij vrij snel (als ik me het begin van dit topic goed herinner)quote:
[..]
Ja, en dat is niet eenvoudig. We zijn hier allebei niet geboren, en daar doet de Japanse overheid erg moeilijk over. Ik moet bijvoorbeeld bewijzen dat ik niet getrouwd ben in Nederland, en dat ik niet ben getrouwd in de VS (omdat ik daar jaren gewoond heb). Begin daar maar eens aan.
Daarnaast spreekt de familie van mijn vriendin zo weinig Engels, laat staan Nederlands, dat een trouwerij buiten Korea weinig zin heeft, want dan komen ze niet. Van de andere kant is het voor mijn familie een hele rompslomp om voor een dag naar Korea te komen.
Het plan was om de ceremonie dan op Guam of Hawaii te houden, omdat ik een Greencard heb en de Amerikaanse autoriteiten heel wat gemakkelijker zijn. Nadeel is dus dat dan de Koreanen niet komen, en mijn familie twee dagen in het vliegtuig moet zitten.
Optie 3 is dat wij met z'n tweetjes lekker een paar weken op Hawaii door gaan brengen, en dan van de zomer een paar dagen naar Korea en Nederland gaan om daar een feestje te geven voor de familie.
Trouwfoto's zijn trouwens al gemaakt - Korean style (foto's worden vaak voor de officiele plechtigheid gemaakt bij een fotograaf, in allerlei verschillende kostuums). Dat was best duur en intensief, maar wel erg leuk om te doen en ik heb me verbaasd over de kwaliteit van de foto's. Nou wist ik wel dat mijn vriendin er goed uit zag, maar ik mag er ook best wezen.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Grofweg anderhalf jaar sinds we elkaar kennen. Ik heb onze eerste ontmoeting niet aan de grote klok gehangen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Jaaaa Lyrebird én bruid-to-be : van HARTE gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk.
Ietwat formeel en niet minder gemeend.
Dank je voor de vermakelijke observaties van het japanse wetenschappelijke leven en het koreaanse (schoon) familieleven !
Ietwat formeel en niet minder gemeend.
Dank je voor de vermakelijke observaties van het japanse wetenschappelijke leven en het koreaanse (schoon) familieleven !
Ze kunnen toch langer dan 1 dag in Korea blijven? Verder hoeven ze alleen een ticket te kopen. Ik ben getrouwd in Japan en mijn beste vrienden en ouders zijn hierheen gekomen en voor hun was het ook een geweldige ervaring...quote:
Van de andere kant is het voor mijn familie een hele rompslomp om voor een dag naar Korea te komen.
Sorry, zal me er verder niet mee bemoeien
.... gefeliciteerd!!
Tis notal een onderneming voor een grote groep mensen (ja, een man of 5 lukt wel) om allemaal op hetzelfde moment vrij te krijgen, allemaal op dat moment geld te hebben voor een ticket, en allemaal geen verdere verplichtingen.quote:
[..]
Ze kunnen toch langer dan 1 dag in Korea blijven? Verder hoeven ze alleen een ticket te kopen. Ik ben getrouwd in Japan en mijn beste vrienden en ouders zijn hierheen gekomen en voor hun was het ook een geweldige ervaring...
Sorry, zal me er verder niet mee bemoeien
Tuurlijk kan het, maar ik begrijp best dat TS daar niet aan wilt beginnen.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Hij heeft het alleen over zijn ouders... Ik wil alleen maar aangeven dat het volgens mij voor hen ook een geweldige ervaring kan zijn als hun zoon in Korea trouwt. In mijn geval was het de "hele rompslomp" meer dan waard. Een feest voor vrienden en bekenden in Nederland kan altijd nog.quote:
[..]
Tis notal een onderneming voor een grote groep mensen (ja, een man of 5 lukt wel) om allemaal op hetzelfde moment vrij te krijgen, allemaal op dat moment geld te hebben voor een ticket, en allemaal geen verdere verplichtingen.
Tuurlijk kan het, maar ik begrijp best dat TS daar niet aan wilt beginnen.
Edit: oh nee, hij heeft het over zijn familie. Als de hele familie over moet komen naar Korea is het inderdaad een hele onderneming... beter lezen volgende keer
Ja, en het is een Brabander, dus als we de stereotypes mogen geloven...
Ik hoop ook ooit nog een buitenlandse te trouwen, weet niet hoe we dat op gaan lossen. Twee feesten geven, in elk land 1 ofzo.
Ik hoop ook ooit nog een buitenlandse te trouwen, weet niet hoe we dat op gaan lossen. Twee feesten geven, in elk land 1 ofzo.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
quote:
Grofweg anderhalf jaar sinds we elkaar kennen. Ik heb onze eerste ontmoeting niet aan de grote klok gehangen.
Leuk man. Gewoon gaaaaaaaaaan.
Dat laatste betwijfel ik trouwens.quote:
[Nou wist ik wel dat mijn vriendin er goed uit zag, maar ik mag er ook best wezen.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Ook in Japan slaat de recessie toe
Gisteren op bezoek geweest bij een geldschieter die een deel van mijn onderzoek heeft gefinancierd. Voorheen werd je daar bij een bezoek opgewacht door drie (!) dames, waarvan eentje je dan in gebrekkig Engels vroeg met wie je een afspraak had. Dan belde ze die persoon, en als je lang moest wachten, dan werd er een kopje thee geserveerd. Maar ook in Japan heeft de recessie hard toegeslagen (alhoewel het ergste achter de rug lijkt te zijn), en gisteren waren die dames dus verdwenen! In plaats daarvan stond er nu een telefoon op de balie met een lijst met namen, en een koffie-automaat.
Vergis je niet wat dit betekent in Japan. Dit is een land waarbij mensen na hun middelbare school of universiteit bij een bedrijf gaan werken, en het liefste doen ze dat hun hele leven lang. Sterker nog, onze studenten gaan na een half jaar studeren al op zoek naar een baan, en die vinden ze dan nog ook. Onbegrijpelijk dat er bedrijven zijn die zulke onervaren krachten werven, en goed voor de motivatie van de student om iets van hun studie te maken, lijkt me dit ook niet. Maar ja, Japan he, die doen uit zichzelf hun best.
Het blijkt trouwens zo te zijn dat de Japanse overheid een einde wil maken aan deze praktijken, en wil verbieden dat studenten in zo'n vroeg stadium al een contract krijgen. Een uitkomst voor het bedrijf waar ik mee samenwerk: zij willen graag een ingenieur aannemen (misschien dat ze daarvoor die dames ontslagen hadden), maar al onze studenten die dit jaar afstuderen, hebben al een baan, voor zover ik weet, die baan hadden ze een jaar geleden al! Volgend jaar beter. Misschien kunnen ze ten minste een van die dames terug laten komen, want die lijst met telefoonnummers was in het Japans opgesteld, en kon ik dus niet lezen.
Gisteren op bezoek geweest bij een geldschieter die een deel van mijn onderzoek heeft gefinancierd. Voorheen werd je daar bij een bezoek opgewacht door drie (!) dames, waarvan eentje je dan in gebrekkig Engels vroeg met wie je een afspraak had. Dan belde ze die persoon, en als je lang moest wachten, dan werd er een kopje thee geserveerd. Maar ook in Japan heeft de recessie hard toegeslagen (alhoewel het ergste achter de rug lijkt te zijn), en gisteren waren die dames dus verdwenen! In plaats daarvan stond er nu een telefoon op de balie met een lijst met namen, en een koffie-automaat.
Vergis je niet wat dit betekent in Japan. Dit is een land waarbij mensen na hun middelbare school of universiteit bij een bedrijf gaan werken, en het liefste doen ze dat hun hele leven lang. Sterker nog, onze studenten gaan na een half jaar studeren al op zoek naar een baan, en die vinden ze dan nog ook. Onbegrijpelijk dat er bedrijven zijn die zulke onervaren krachten werven, en goed voor de motivatie van de student om iets van hun studie te maken, lijkt me dit ook niet. Maar ja, Japan he, die doen uit zichzelf hun best.
Het blijkt trouwens zo te zijn dat de Japanse overheid een einde wil maken aan deze praktijken, en wil verbieden dat studenten in zo'n vroeg stadium al een contract krijgen. Een uitkomst voor het bedrijf waar ik mee samenwerk: zij willen graag een ingenieur aannemen (misschien dat ze daarvoor die dames ontslagen hadden), maar al onze studenten die dit jaar afstuderen, hebben al een baan, voor zover ik weet, die baan hadden ze een jaar geleden al! Volgend jaar beter. Misschien kunnen ze ten minste een van die dames terug laten komen, want die lijst met telefoonnummers was in het Japans opgesteld, en kon ik dus niet lezen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Betekent dat dat de bejaarde "bewakers" bij de fietsenstallingen ook weg zijn?
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Nope. Die zijn er nog steeds. Ook bij onze universiteit, en bij ons winkelcentrum. Die zullen ook niet veel verdienen.quote:
Betekent dat dat de bejaarde "bewakers" bij de fietsenstallingen ook weg zijn?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
En de verkeersregelaars op kruispunten waar je je 4 jarige nog alleen over zou laten steken?
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Ja, die staan er ook nog. Met van die lichtgevende gummiknuppels. Dit blijft een land van werkverschaffers. Of zoals een van onze Finnen altijd zegt: "In Japan, everybody needs a job".quote:
En de verkeersregelaars op kruispunten waar je je 4 jarige nog alleen over zou laten steken?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Heb ooit eens gehoord dat het vaak mensen met pensioen zijn die zo nog wat extra karige centjes binnenschrapen, en het gevoel hebben tenminste nog iets te doen. Ik denk wel dat het tegen de criminaliteit helpt.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Tegen de criminaliteit? Welke criminaliteit? Oh, dat komt zeker door die bewakers.quote:
[ afbeelding ]
Heb ooit eens gehoord dat het vaak mensen met pensioen zijn die zo nog wat extra karige centjes binnenschrapen, en het gevoel hebben tenminste nog iets te doen. Ik denk wel dat het tegen de criminaliteit helpt.
Doet me denken aan die grap van die houthakker.
Man in bar tegen houthakker: je ziet er zo moe uit, waar kom je vandaan?
Houthakker: van de woestijn.
Man in bar: de woestijn.. daar staan toch helemaal geen bomen.
Houthakker: nee, nu niet meer.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ach, ook zonder al die lui zal criminaliteit grotendeels afwezig zijn in Japan. Ook 's nachts is het veilig in Tokyo en dan zijn er een stuk minder. Toch denk ik wel dat het helpt als er op elke straathoek de hele dag iemand van de overheid staat. Geen ideale situatie voor de gemiddelde tasjesdief. Ik ben in Salou een keer op klaarlichte dag beroofd, van een schoen nota bene die in wat gewelddadig geduw en getrek uitgleed, maar die was binnen de kortste keren terug omdat alle proppers op elke straathoek de bendes in de gaten hielden.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Wat je trouwens zegt dat ze het gevoel hebben dat ze nog iets doen, dat is hier heel erg belangrijk. Dat zit gewoon bij de mensen ingebakken. Een beetje thuis zitten en van een uitkering genieten, dat is hier volgens mij niet iets om trots op te zijn. Mensen willen graag een bijdrage leveren.
Een tijd terug heb ik geschreven over COCO farms, een wijnmaker waar autisten en mensen met andere geestelijke stoornissen al het werk verrichten. Everybody needs a job in Japan.
Een tijd terug heb ik geschreven over COCO farms, een wijnmaker waar autisten en mensen met andere geestelijke stoornissen al het werk verrichten. Everybody needs a job in Japan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
In Japan werken mensen tenminste voor een uitkering. Wij hadden op het station een manke bewaker van een jaar of 60. Die was de hele dag in de weer met fietsen rechtzetten. duurde eeuwig voordat hij klaar was, maar het hielp wel degelijk en het was werk wat hij kon verrichten, waar hij in Nederland gewoon thuis had gezeten met een uitkering.
Hiermee probeer ik overigens niet de thuiszitters te bashen, maar het Japanse systeem te prijzen.
Hiermee probeer ik overigens niet de thuiszitters te bashen, maar het Japanse systeem te prijzen.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
het ligt volgens mij iets anders.. in tokyo zit ik altijd in minowa, een voor japanse begrippen slechte buurt, met veel zwervers en een roze buurt (pink in japan) en 80 % van die zwervers zijn ouderen. dat zegt wel iets. die mensen komen gewoon niet meer aan de bak, en pensioenen zijn ook behoorlijk slecht in japan. het heeft natuurlijk wel iets met eigenwaarde te maken, maar het zijn voornamelijk werkverschaffings projecten, dat soort nutteloze baantjes, om ouderen aan het werk te houden/ krijgen. als je wat langer in japan bent, ga je toch ook wel merken dat dat fantastische systeem dat ze daar hebben, behoorlijk zwarte randjes heeft.
een ander voorbeeld: als oudere mensen hun baan kwijtraken, is er in principe geen uitkering. een oplossing is, dat de man het huis verlaat, dan kan een vrouw met kinderen wel een uitkering krijgen. die mannen wonen dan dus in de parken in tenten van blauw zijl, en worden onderhouden door hun vrouw. zeker in een iets armere stad als osaka, pleurt het in elk stukje openbaar groen van die blauwe daklozen tenten . met slippers voor de deur, dat dan wel weer.
en over criminaliteit, inderdaad is kleine criminaliteit vrijwel afwezig, erg prettig. maar als je wat verder omhoog gaat, dan is het hele systeem van macht in japan zo verrot als het maar zijn kan. tot voor kort was de macht gewoon nog steeds in handen van nazaten van de militaire dictatuur. politici kopen de stemmen hele dorpen, door ze werkgelegenhieds projecten te schenken (behoorlijk nutteloze projecten, of zelfs schadelijke projecten vaak) er zijn gevallen geweest waarin oppositie en kritische media gewoon overhoop werd geschoten of afgeperst door yakuza, de japanse mafia. die mafia wordt ten dele gedoogd, als ze meewerken aan dit soort dingen. als ze alle andere mafia ambities in steden onderdrukken. (met harde, illegale hand). ook de kleine criminelen worden gelijk ingelijfd, en dus is het veilig op straat. de gedoogde groepen kunnen gewoon doorgaan met het afpersen van horeca en winkels, zolang het maar niet de spuigaten uitloopt, het moet onder het radar blijven. iedereen gaat met dit zoort dingen in principe ccoord, en er wordt nauwelijks over gepraat. ben je onafhankelijke media en kaart je het aan, dan word je geisoleerd door de rest, en kun je je werk nie meer doen ( in japan bepalen raden van media organisaties zelf wie er toegan krijgt tot persconferenties en dergelijken, die moet je niet tegen je hebben, anders weigeren ze je stelselmatig overal toegan..)
etc. japan is een fantastisch land, maar er is echt wel van alles mis daar hoor.. dit soort dingen beginnen langzaam te veranderen, dat wel.
[ Bericht 19% gewijzigd door okiokinl op 13-01-2011 22:17:01 ]
een ander voorbeeld: als oudere mensen hun baan kwijtraken, is er in principe geen uitkering. een oplossing is, dat de man het huis verlaat, dan kan een vrouw met kinderen wel een uitkering krijgen. die mannen wonen dan dus in de parken in tenten van blauw zijl, en worden onderhouden door hun vrouw. zeker in een iets armere stad als osaka, pleurt het in elk stukje openbaar groen van die blauwe daklozen tenten . met slippers voor de deur, dat dan wel weer.
en over criminaliteit, inderdaad is kleine criminaliteit vrijwel afwezig, erg prettig. maar als je wat verder omhoog gaat, dan is het hele systeem van macht in japan zo verrot als het maar zijn kan. tot voor kort was de macht gewoon nog steeds in handen van nazaten van de militaire dictatuur. politici kopen de stemmen hele dorpen, door ze werkgelegenhieds projecten te schenken (behoorlijk nutteloze projecten, of zelfs schadelijke projecten vaak) er zijn gevallen geweest waarin oppositie en kritische media gewoon overhoop werd geschoten of afgeperst door yakuza, de japanse mafia. die mafia wordt ten dele gedoogd, als ze meewerken aan dit soort dingen. als ze alle andere mafia ambities in steden onderdrukken. (met harde, illegale hand). ook de kleine criminelen worden gelijk ingelijfd, en dus is het veilig op straat. de gedoogde groepen kunnen gewoon doorgaan met het afpersen van horeca en winkels, zolang het maar niet de spuigaten uitloopt, het moet onder het radar blijven. iedereen gaat met dit zoort dingen in principe ccoord, en er wordt nauwelijks over gepraat. ben je onafhankelijke media en kaart je het aan, dan word je geisoleerd door de rest, en kun je je werk nie meer doen ( in japan bepalen raden van media organisaties zelf wie er toegan krijgt tot persconferenties en dergelijken, die moet je niet tegen je hebben, anders weigeren ze je stelselmatig overal toegan..)
etc. japan is een fantastisch land, maar er is echt wel van alles mis daar hoor.. dit soort dingen beginnen langzaam te veranderen, dat wel.
[ Bericht 19% gewijzigd door okiokinl op 13-01-2011 22:17:01 ]
Leuk het eens van de andere kant te horen Okioki. Ik ben redelijk bekend met het Japanse systeem, en ook een aantal van de nare kanten daarvan, maar eigenlijk alleen van de mooie kant, de mensen die gewoon werk hebben e.d.
De yakuza ben ik ook een keer tegengekomen, maar zonder verdere problemen, was eigenlijk wel leuk.
We waren op z'n Japans gaan picknicken ("bloemtjes kijken") en op de terug weg hadden de begeleidende oudjes al weer honger, dus die besloten te stoppen bij een vrolijk uitziende bakkerij, met een kleine salon waar ook gegeten kon worden.
Bij aankomst zag ik al 2 zwarte auto's staan, en begon er bij mij al wat te dagen. Helemaal toen er 2 mannen in het zwart, met een kale kop uitstapten. De oudjes viel het niet op, of trokken zich er niets van aan en gingen naar binnen, waar we wat brood haalden (lang leven melon-pan!).
De oudjes hadden een tafel uitgekozen naast twee mannen in het zwart. Ze waren wat minder opvallend, maar met de yakuza die ik buiten had gezien wist ik dat ze erbij hoorden.
De uitwisselingsstudent naast me kreeg het pas door toen een van de mannen een groot pak met briefjes tevoorschijn toverde, en verwittigde de oudjes. Ik zat ondertussen rustig uit het raam te kijken naar het schouwspel daarbuiten. Nog 2 zwarte auto's arriveerden, met nog meer kale mannen in het zwart. 1 man echter, had een italiaans uiterlijk, met lang donkerbruin haar, een ketting en droeg zijn zwarte pak florida stijl zeg maar.
Deze man werd naar binnen begeleid door de anderen en bij binnenkomst nam ik hem eens goed in me op. Onze blikken kruisde, en zoals het echte buitenlanders in Japan betaamt, groetten we. De oudjes kregen zowat een hartverzakking. We zijn kort daarna vertrokken, ik heb geen idee welke business deal ze uiteindelijk gesloten hebben, maar de volgende ochtend stond er geen schietpartij in de krant, dus het zal wel goed gegaan zijn.
De yakuza ben ik ook een keer tegengekomen, maar zonder verdere problemen, was eigenlijk wel leuk.
We waren op z'n Japans gaan picknicken ("bloemtjes kijken") en op de terug weg hadden de begeleidende oudjes al weer honger, dus die besloten te stoppen bij een vrolijk uitziende bakkerij, met een kleine salon waar ook gegeten kon worden.
Bij aankomst zag ik al 2 zwarte auto's staan, en begon er bij mij al wat te dagen. Helemaal toen er 2 mannen in het zwart, met een kale kop uitstapten. De oudjes viel het niet op, of trokken zich er niets van aan en gingen naar binnen, waar we wat brood haalden (lang leven melon-pan!).
De oudjes hadden een tafel uitgekozen naast twee mannen in het zwart. Ze waren wat minder opvallend, maar met de yakuza die ik buiten had gezien wist ik dat ze erbij hoorden.
De uitwisselingsstudent naast me kreeg het pas door toen een van de mannen een groot pak met briefjes tevoorschijn toverde, en verwittigde de oudjes. Ik zat ondertussen rustig uit het raam te kijken naar het schouwspel daarbuiten. Nog 2 zwarte auto's arriveerden, met nog meer kale mannen in het zwart. 1 man echter, had een italiaans uiterlijk, met lang donkerbruin haar, een ketting en droeg zijn zwarte pak florida stijl zeg maar.
Deze man werd naar binnen begeleid door de anderen en bij binnenkomst nam ik hem eens goed in me op. Onze blikken kruisde, en zoals het echte buitenlanders in Japan betaamt, groetten we. De oudjes kregen zowat een hartverzakking.
We zijn kort daarna vertrokken, ik heb geen idee welke business deal ze uiteindelijk gesloten hebben, maar de volgende ochtend stond er geen schietpartij in de krant, dus het zal wel goed gegaan zijn.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Haha niet de Yakuza, maar ik moet ineens weer denken aan een keer in Tokyo dat ik samen met m'n vriendin met twee fokkers had afgesproken (Doodkapje en Binsentu). Zaten we in een Izakaya in Harajuku, komen er allemaal intens vuige crimineel uitziende mensen achter ons zitten. Ineens draait Binsentu zich om en stoot ze aan om een vuurtje te vragen. Wij met z'n drieen versteend en lijkbleek wegtrekkend, blijken het intens beleefde mensen te zijn. Raken we in gesprek, vertellen we dat we bij de Tokyo Institute of Technology werken "woaaah you ah enganeeah?", buigen ze doormidden om hun adoratie voor ons uit te spreken.
Echt zo'n andere wereld dan hier.
Echt zo'n andere wereld dan hier.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
haha ja dat klinkt heel japans.. als buitenlander heb je ook niks te vrezen van de yakuza, die dealen alleen met de locals, de bedrijven, de macht van de buurt, de host(ess) bars, prostitutie en wat drugshandel (drugs worden weer totaal nie getolereerd, dus dat moet ECHT stiekem..
de horeca, en ook dat bakkerijtje, moet waarschijnlijk gewoon wat betalen en dan worden ze met rust gelaten, protection money.. hoewel dat verhaal meer klinkt als een italiaanse maffia collega op bezoek die even een lekker broodje wil eten, lol.. met begeleiding natuurlijk.
nou ja ik heb het uit boeken en artikelen hoor, geen persoonlijke ervaring met yakuza, wel eens een paar gezien in een badhuis, grote tatoos. was een fout badhuis, de meesten laten geen tatoos binnen, om die reden.
ik ging wel vaak naar een club in shibuya, vol met gevaarlijk uitziende gangsta hiphoppers, en dan liep ik met mn dronken kop per ongeluk tegen zo'n gevaarlijke gast aan.. ging ie ook staan buigen naar me, sorry sorry... haha.
de horeca, en ook dat bakkerijtje, moet waarschijnlijk gewoon wat betalen en dan worden ze met rust gelaten, protection money.. hoewel dat verhaal meer klinkt als een italiaanse maffia collega op bezoek die even een lekker broodje wil eten, lol.. met begeleiding natuurlijk.
nou ja ik heb het uit boeken en artikelen hoor, geen persoonlijke ervaring met yakuza, wel eens een paar gezien in een badhuis, grote tatoos. was een fout badhuis, de meesten laten geen tatoos binnen, om die reden.
ik ging wel vaak naar een club in shibuya, vol met gevaarlijk uitziende gangsta hiphoppers, en dan liep ik met mn dronken kop per ongeluk tegen zo'n gevaarlijke gast aan.. ging ie ook staan buigen naar me, sorry sorry... haha.
Briljant om dat te lezen over die yakuza.. Herken je die simpelweg aan een glad (lees kort) kapsel en een zwarte jas
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
niet per se.. op youtube heb je een aantal documentaires over yakuza, in eentje dragen ze allemaal dezelfde zwarte pakken, verder normaal haar. wel veel zonnebrillen. ik heb ook wel eens gelezen dat ze vroeger allemaal wat flitsender, nogal opvallede pakken droegen (echt van die mafia, amerika 1920 outfits) en je ze zo uit de menigt haalden daardoor, maar dat de politie dat verboden heeft, en gangmembers letterlijk oppakten als ze zich zo kleedden..
en de tatoos
en de tatoos
Zwart gekleed, zwart of witte auto's (sedan) met geblindeerde ramen. Veel zonnebrillen inderdaad, en volgens mij zijn het vaak de lagere rangs die kale koppen hebben, maar dat weet ik niet zeker.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Tatoos worden niet zo gewaardeerd in Japan worden vaak in verband met yakuza praktijken gebracht. Wij kregen en hebben dat advies ook doorgegeven om ze met een verbandje te bedekken.quote:
niet per se.. op youtube heb je een aantal documentaires over yakuza, in eentje dragen ze allemaal dezelfde zwarte pakken, verder normaal haar. wel veel zonnebrillen. ik heb ook wel eens gelezen dat ze vroeger allemaal wat flitsender, nogal opvallede pakken droegen (echt van die mafia, amerika 1920 outfits) en je ze zo uit de menigt haalden daardoor, maar dat de politie dat verboden heeft, en gangmembers letterlijk oppakten als ze zich zo kleedden..
[ afbeelding ]
en de tatoos
[ afbeelding ]
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Mijn vriendin is doodsbenauwd van de Yakuza, maar ik heb ze nog nooit gezien. Er schijnt ook behoorlijk wat Koreaanse maffia in Japan rond te lopen.
Bij de aanmelding voor de gym werd me drie keer gevraagd of ik geen tatoos had, zoals hierboven gemeld mag je dan niet naar binnen.
Bij de aanmelding voor de gym werd me drie keer gevraagd of ik geen tatoos had, zoals hierboven gemeld mag je dan niet naar binnen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Man hands
Als je nog niet bekend was met de term man hands, dan ben je het nu, ten minste, als je het filmpje bekeken hebt. In onze buurt mall lopen een aantal verkoopsters rond, van die kleine dametjes, die zulke enorme kolenschoppen van handen hebben, dat je je af gaat vragen of het stiekum geen mannen zijn. Al eerder schreef ik over het vreemde verschil tussen mannen en vrouwen in Japan, bijvoorbeeld over wat ik aantrof op een lagere school: in een klas vol 12-jarigen liepen een aantal vrouwelijke reuzen rond, terwijl er ook een paar mannelijke dwergen in de klas zaten.
Het schijnt in Japan ook zo te zijn dat steeds meer mannen (interessante ads...) het liefst thuis willen blijven, waar ze dan de was kunnen doen en kunnen koken, terwijl hun vrouw carierre aan het maken is.
Zelf krijg ik de indruk dat de jongere generatie mannen vindt dat de oudere generatie volkomen verkeerd bezig is, met veel te lange werkweken en veel te hoge werkdruk, en kiest voor een relaxtere aanpak. Waarom hard werken als het ook minder kan? (Good luck - de Chinezen, Indiers, Cambodjanen en Vietnamezen staan te springen om Japanse banen).
Over Japanse vrouwen kan ik (helaas) niet zo veel zeggen, omdat ik ze zo weinig tegenkom. Wij hebben maar een paar studentes en twee secretaresses, en vanwege de taal is het lastig in te schatten wat hun bezielt. Mijn indruk is dat vrouwen nog steeds door de samenleving in een bepaalde richting worden geduwd, zoals het grootbrengen van kinderen, en niet de kans nemen om daar verandering in te brengen. Ze nemen genoegen met een kleine baan, en er wordt dus niet veel verdiend.
Ook interessant: het aantal bladen dat gericht is op mannenmode, en de manier waarop Japanse mannen met hun haar en uiterlijk bezig zijn. En een man purse, yep, daar zie je ze hier mee lopen.
Of er snel een ommekeer in de Japanse samenleving gaat plaatsvinden, waarbij de vrouw het geld verdient en de man op de kinderen past, dat geloof ik niet. Maar dat er iets in het water zit, of in de body lotion waarmee mannen (en waarschijnlijk vrouwen) zich hier insmeren... ik zou het zo gek niet vinden.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 16-01-2011 09:16:29 ]
Als je nog niet bekend was met de term man hands, dan ben je het nu, ten minste, als je het filmpje bekeken hebt. In onze buurt mall lopen een aantal verkoopsters rond, van die kleine dametjes, die zulke enorme kolenschoppen van handen hebben, dat je je af gaat vragen of het stiekum geen mannen zijn. Al eerder schreef ik over het vreemde verschil tussen mannen en vrouwen in Japan, bijvoorbeeld over wat ik aantrof op een lagere school: in een klas vol 12-jarigen liepen een aantal vrouwelijke reuzen rond, terwijl er ook een paar mannelijke dwergen in de klas zaten.
Het schijnt in Japan ook zo te zijn dat steeds meer mannen (interessante ads...) het liefst thuis willen blijven, waar ze dan de was kunnen doen en kunnen koken, terwijl hun vrouw carierre aan het maken is.
Zelf krijg ik de indruk dat de jongere generatie mannen vindt dat de oudere generatie volkomen verkeerd bezig is, met veel te lange werkweken en veel te hoge werkdruk, en kiest voor een relaxtere aanpak. Waarom hard werken als het ook minder kan? (Good luck - de Chinezen, Indiers, Cambodjanen en Vietnamezen staan te springen om Japanse banen).
Over Japanse vrouwen kan ik (helaas) niet zo veel zeggen, omdat ik ze zo weinig tegenkom. Wij hebben maar een paar studentes en twee secretaresses, en vanwege de taal is het lastig in te schatten wat hun bezielt. Mijn indruk is dat vrouwen nog steeds door de samenleving in een bepaalde richting worden geduwd, zoals het grootbrengen van kinderen, en niet de kans nemen om daar verandering in te brengen. Ze nemen genoegen met een kleine baan, en er wordt dus niet veel verdiend.
Ook interessant: het aantal bladen dat gericht is op mannenmode, en de manier waarop Japanse mannen met hun haar en uiterlijk bezig zijn. En een man purse, yep, daar zie je ze hier mee lopen.
Of er snel een ommekeer in de Japanse samenleving gaat plaatsvinden, waarbij de vrouw het geld verdient en de man op de kinderen past, dat geloof ik niet. Maar dat er iets in het water zit, of in de body lotion waarmee mannen (en waarschijnlijk vrouwen) zich hier insmeren... ik zou het zo gek niet vinden.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 16-01-2011 09:16:29 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Op verzoek - er is nu een trouwfoto in mijn fotoboek te zien.quote:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Mooie foto . En je bruid ziet er prachtig uit.
Heb net zelf een bruiloftsfotograag uitgezocht, is nog niet makkelijk.
. En je bruid ziet er prachtig uit.Heb net zelf een bruiloftsfotograag uitgezocht, is nog niet makkelijk.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
(was zeker ook niet makkelijk om een koloniaal Amerikaans/Europees gebouw te vinden )
)
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Mooiquote:Op maandag 17 januari 2011 11:46 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Op verzoek - er is nu een trouwfoto in mijn fotoboek te zien.
[ afbeelding ]
Bedankt voor het delen.
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Zuid-Korea he - dat is veel Amerikaanser dan Japan.quote:
(was zeker ook niet makkelijk om een koloniaal Amerikaans/Europees gebouw te vinden
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Thnx for sharing Lyrebird, jullie zien er prachtig uit en bovendien erg gelukkig.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Liep net toevallig tegen dit draadje aan. Lyrebird, wat een mooie verhalen! En van harte gefeliciteerd . Straks deel 1 doorlezen. Verder weinig recht van spreken, want weliswaar twee keer in Japan geweest, maar uitsluitend in Tokyo...
. Straks deel 1 doorlezen. Verder weinig recht van spreken, want weliswaar twee keer in Japan geweest, maar uitsluitend in Tokyo...
Gaaf!quote:
[..]
Op verzoek - er is nu een trouwfoto in mijn fotoboek te zien.
[ afbeelding ]
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Ziet er tof uit! Gefeliciteerd man!
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Grats.
Staat ze open voor een vertrek naar de VS Lyre? Want ja, daar beland je vroeg of laat toch wel.
Staat ze open voor een vertrek naar de VS Lyre? Want ja, daar beland je vroeg of laat toch wel.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Yep, want ze heeft het al lang gehad met Japan. Ergens wel jammer, want het bevalt me wel. Mensen die zich beschaafd gedragen, die doen wat ze moeten doen zonder dat je ze het tien keer moet vragen, die nooit iets zullen doen wat je irriteert. Soms vraag ik me bijvoorbeeld af of ik wel buren heb.quote:
Grats.
Staat ze open voor een vertrek naar de VS Lyre? Want ja, daar beland je vroeg of laat toch wel.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2011 07:10:48 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
gefeliciteerdquote:
[..]
Op verzoek - er is nu een trouwfoto in mijn fotoboek te zien.
[ afbeelding ]
Kan ik hier ook een vraag stellen?
Ik ben nog nooit in Japan geweest, maar het lijkt me een fascinerend land. Met veel plezier heb ik dit topic en het vorige deel doorgelezen en ik heb me ook al wel wat verdiept in de cultuur, inclusief bijv. honne en tatemae enzo... Maar toch lijk ik niet echt een antwoord te vinden op één belangrijke vraag.
Hoe strikt zijn Japanners met regels? Is het daar regels-zijn-regels, of niet altijd?
Om een voorbeeldje te geven. Stel, een Nederlander studeert voltijd in Duitsland met Nederlandse studiefinanciering. De IB-groep wil op een gegeven moment een inschrijvingsbewijs dat aantoont dat de student voor een voltijdstudie stond ingeschreven, anders moet de student duizenden euro's terugbetalen. De Duitse universiteit kent echter maar één soort inschrijving, de student mag daar lekker zelf weten of hij voltijd of deeltijd studeert.
Ik ben nog nooit in Japan geweest, maar het lijkt me een fascinerend land. Met veel plezier heb ik dit topic en het vorige deel doorgelezen en ik heb me ook al wel wat verdiept in de cultuur, inclusief bijv. honne en tatemae enzo... Maar toch lijk ik niet echt een antwoord te vinden op één belangrijke vraag.
Hoe strikt zijn Japanners met regels? Is het daar regels-zijn-regels, of niet altijd?
Om een voorbeeldje te geven. Stel, een Nederlander studeert voltijd in Duitsland met Nederlandse studiefinanciering. De IB-groep wil op een gegeven moment een inschrijvingsbewijs dat aantoont dat de student voor een voltijdstudie stond ingeschreven, anders moet de student duizenden euro's terugbetalen. De Duitse universiteit kent echter maar één soort inschrijving, de student mag daar lekker zelf weten of hij voltijd of deeltijd studeert.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Hoe zou men een probleem als dit in Japan aanpakken?
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 06-02-2011 19:18:50 ]
Ze zijn erg strikt met regels. Maar zullen wss zonder problemen een brief voor jou ondertekenen, als daarin staat dat jij X uur studeert (en je dat ook doet), het woord voltijds zal er wss niet bij komen kijken echter.
Maar misschien heeft Lyrebird hier een andere (en betere!) kijk op. Ik ben vooral van de middelbare scholen
Maar misschien heeft Lyrebird hier een andere (en betere!) kijk op. Ik ben vooral van de middelbare scholen
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Ah okee. Het gaat me ook vooral om de algemene vraag en niet per se om een precies antwoord bij het voorbeeld dat ik noemde. Maar als ik het goed begrijp zal je in Japan dus alleen iets geregeld krijgen als het ook allemaal echt precies 'klopt'.
Maar Lyrebird mag van mij natuurlijk graag ook nog antwoorden.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 06-02-2011 20:22:01 ]
Maar Lyrebird mag van mij natuurlijk graag ook nog antwoorden.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 06-02-2011 20:22:01 ]
Ik heb daar een jaar op school gezeten (op uitwisseling). Een jaar later in de zomervakantie terug gegaan, netjes gevraagd of ik op school langs mocht komen. Dat kon niet, ik had de school reeds verlaten, en mocht dus niet meer terug komen als leerling.
Daarop heeft mijn homeroomteacher (soort van mentrix) gevraagd of ik een week als haar assistent mocht komen werken (ze is Engels docent). Dat kon wel.
Daarop heeft mijn homeroomteacher (soort van mentrix) gevraagd of ik een week als haar assistent mocht komen werken (ze is Engels docent). Dat kon wel.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Dit soort zaken maak ik constant mee.quote:
Ah okee. Het gaat me ook vooral om de algemene vraag en niet per se om een precies antwoord bij het voorbeeld dat ik noemde. Maar als ik het goed begrijp zal je in Japan dus alleen iets geregeld krijgen als het ook allemaal echt precies 'klopt'.
Maar Lyrebird mag van mij natuurlijk graag ook nog antwoorden.
Van de ene kant zijn (universiteits)administraties inderdaad erg streng als het om regels gaat. Zo mocht ik een paar weken geleden vanaf 6 uur 's avonds niet meer op de universiteitscampus zijn, omdat de volgende dag toelatingsexamens werden gedaan. Blijkbaar was men bang dat ik de opgaven zou stelen. Dan kun je uitleggen dat je geen Japans kunt lezen, dat je het verschrikkelijk druk hebt met de voorbereiding voor een conferentie, en je kunt gaan vragen wie die 6 uur regel heeft bedacht en of je met die persoon kunt praten, maar daar is geen beginnen aan.
Regels zijn regels.
Van de andere kant is men wel soepel met het buigen van de regels, als niemand er achter kan komen, en als ze zelf ook wel inzien dat een regel weinig nut heeft. Dit maak ik iedere keer mee als ik op reis ga. Ben net terug van een conferentie, en op de terugweg van Spanje had ik een stop van 1 dag in Nederland gemaakt, omdat het een vlucht met KLM was, en een stop niets extra kostte. Alle kosten in Nederland heb ik betaald, maar toen ik het reisschema aan de administratie liet zien, werden ze doodsbenauwd voor die ene dag (een zondag nb!) waar niets voor gepland stond. Daar heb ik toen maar "Discussion with engineer Shell" van gemaakt. Dat ik bij mijn broer (die bij Shell werkt) op bezoek ging en niet over werk heb gepraat, dat maakt dan verder weinig uit. Als je een tijdje in Japan bent geweest, dan krijg je wel door aan welke regels nou wel of niet mag worden getornd.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
O ja, ook van mij nog bedankt hè.
Mij is het i.i.g. nu wel redelijk duidelijk geworden, denk ik.
[ Bericht 39% gewijzigd door #ANONIEM op 09-02-2011 15:28:41 ]
Mij is het i.i.g. nu wel redelijk duidelijk geworden, denk ik.
[ Bericht 39% gewijzigd door #ANONIEM op 09-02-2011 15:28:41 ]
Nog steeds prima, maar ik ben nog herstellende van een lange trip rondom de wereld. Een maand geleden een week naar de VS geweest, gevolgd door een periode van anderhalve week in Europa (London, Barcelona, Amsterdam) en toen weer terug naar Japan.
Dat hakt er altijd in.
Binnenkort meer over skien in Japan (heb ik daar vorig jaar niets over geschreven?) en welke actrices mannelijke Japanse studenten het knapst vinden.
Dat hakt er altijd in.
Binnenkort meer over skien in Japan (heb ik daar vorig jaar niets over geschreven?) en welke actrices mannelijke Japanse studenten het knapst vinden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
http://neic.usgs.gov/neis(...)neic_b0001r57_l.htmlquote:Tsunami-alarm na zware aardbeving in Japan
TOKIO - Het noordoosten van Japan is getroffen door een krachtige aardbeving. Gebouwen schudden heen en weer en enkele hogesnelheidstreinen vielen automatisch even stil.
De politie had tot dusver geen meldingen van grote schade binnengekregen, maar de beving kon naar verluidt gevoeld worden tot in Tokio.
De beving had een kracht van 7,2 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag 160 kilometer ten oosten van het noordelijke eiland Honshu, 10 kilometer onder het zeeoppervlak. Na de beving is een tsunami-alarm uitgevaardigd. De diensten verwachten een golf van 50 centimeter.
De beving duurde ongeveer 20 seconden, zeiden getuigen. Het deed zich voor rond 12 uur 's middags lokale tijd. Japan behoort tot de landen met de meeste aardbevingen ter wereld. (anp/odbs)
Die voelden wij dus ook, alhoewel we er toch op een behoorlijke afstand van zitten. Ik vind het iedere keer wel geinig als er een aardbeving is, maar mijn vriendin was er minder over te spreken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Grappig toch !
Ik ken je helemaal niet behalve van hier, van fok.
En dan toch even aan je denken..... toen ik ervan hoorde.
Spannend toch wel een beetje.
Worden de mensen in Japan net zo gedrild als in N-Z ?
Onder een buro of de trap of in een kozijn gaan staan?
Ik ken je helemaal niet behalve van hier, van fok.
En dan toch even aan je denken..... toen ik ervan hoorde.
Spannend toch wel een beetje.
Worden de mensen in Japan net zo gedrild als in N-Z ?
Onder een buro of de trap of in een kozijn gaan staan?
Wij moesten gewoon op onze stoelen blijven zitten toen wij een aardbeving van rond de 5.0 kregen.
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Hij lag wel ver uit de kust, maar het blijft apart hoe een beving van 7.2 niet eens noemenswaardige schade aanricht in Japan. Okay de gebouwen in Japan zijn wel lelijk, maar je vraagt je af waarom alle aardbevinggevoelige gebieden in de wereld niet gewoon hun steden door Japanners laten bouwen.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
En nu dus een 8.9 - dat was dus een voorbeving?
Geef eens een teken van leven?
Geef eens een teken van leven?
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Hoop dat jullie er goed doorheen zijn gekomen!!!
Als we over een paar dagen niets hebben gehoord komt er volgens mij een Fok! rescue team
Als we over een paar dagen niets hebben gehoord komt er volgens mij een Fok! rescue team
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Lyrebird woont ten noorden van Tokyo, maar behoorlijk ver landinwaards. Niet in de buurt van Sendai.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Veel sterkte iedereen die daar is!
[ Bericht 1% gewijzigd door msnk op 11-03-2011 13:29:11 ]
Dat staat er al een hele tijd idd.quote:Op vrijdag 11 maart 2011 13:06 schreef 08gnoT. het volgende:
50 Nederlanders in het getroffen gebied, zeggen ze net
[ Bericht 1% gewijzigd door msnk op 11-03-2011 13:29:11 ]
AFC AJAX
wow dat ziet er verschrikkelijk uit op tv.. hopelijk zijn alle fokkers okee..
en alle japanners die ik ken..
en alle japanners die ik ken..
Een nederlandse vriendin van me woont in Yamada - iwata. Nog geen bericht van haar gehad. Ben hem wel even aan het spacen.
Fuuuuuu
Mijn gastgezin is ok, maar heb 2 vriendinnen in Tokyo, en een andere uitwisselingsstudent woonde in Sendai
Edit: 1 vriendin is in orde, die tweede weet ik niet, haar beste vriendin heeft ook niets van d'r gehoord
[ Bericht 30% gewijzigd door Tanin op 11-03-2011 16:13:48 ]
Mijn gastgezin is ok, maar heb 2 vriendinnen in Tokyo, en een andere uitwisselingsstudent woonde in Sendai
Edit: 1 vriendin is in orde, die tweede weet ik niet, haar beste vriendin heeft ook niets van d'r gehoord
[ Bericht 30% gewijzigd door Tanin op 11-03-2011 16:13:48 ]
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Dit kreeg ik net doorgestuurd. Heel aardig, maar de mensen diie nu geen internet hebben, kunnen het niet lezen. Evengoed zet ik 'r toch even bij:
quote:Fon Community Gives Free WiFi Access at 500,000 hotspots in Japan to Help People Connect after Tsunami
By FON | Published March 11, 2011
Our hearts go out to all the people affected by the huge earthquake and tsunami that hit Japan today. To help people reach their family and friends while many mobile phone networks are not working, we are offering free WiFi access to everyone at 500,000 Fon hotspots across Japan for the next 5 days.
To get free access at Fon Spots (FON_FREE_INTERNET), simply enter your desired url in the browser. No need to log in.
If you are Fon community member (Fonero) in Japan we hope youll lend a hand by keeping your Fon Spot activated.
We are also thankful and happy to report that we have been in contact the Fon team in Japan and everyone is safe. We wish a speedy recovery to all.
http://ow.ly/4cx3W
Hier alles goed. Na een donkere nacht zonder water, telefoon of licht is net (half een 's middags) het electriciteitsnet weer op spanning gekomen.
In mijn stadje zeer weinig schade. In ons lab zijn een paar filters en spiegels kapotgevallen. Studenten die op sollicitatieinterview waren, kwamen in een trein te zitten die het niet meer deed, en moesten in het plaatsje waar de trein stil stond, overnachten.
Alle winkels en benzinestations waren dicht, maar vanochtend had onze buurtsuper een verkoop buiten, als een soort van markt. Maar dat zal snel over zijn, want de electriciteit doet het weer.
Bij ons in de buurt liepen wat oude Japanners in shock rond, en zorgden buren voor elkaar. Zo hoorde ik een oud vrouwtje op de ramen bij de buren timmeren, met de vraag of Otawa-san nog 'daijobe' (ok) was. Veel mensen pakten de auto richting het Westen, omdat er daar nog wel gewoon electriciteit was (op 10 minuutjes rijden van ons vandaan).
Gisteren was het wel even schrikken, zelfs voor de Japanners. Collega's van me, die in de 50 zijn, hadden nog nooit zo'n beving meegemaakt. Ik zal tzt een filmpje uploaden. Zelf vond ik de eerste 20 seconden machtig mooi, tot ik doorkreeg dat het echt een grote klapper, DE grote klapper was. Toen kwam ik wat studenten tegen in de gang, die het ook wel erg heftig vonden, en toen zijn we naar beneden gelopen. Dat viel echt niet mee, want het gebouw ging heel hard van links naar rechts en verder.
We hebben nu nog steeds flinke naschokken, alhoewel ze steeds lichter worden. Maar ja, als je een 6+ gewend bent, dan vallen die naschokken wel mee. Afgelopen nacht was het wel grappig - mijn strategie was om zo lang mogelijk te slapen, totdat alles weer normaal was, maar bij iedere naschok begon mijn vriendin te mopperen dat we zo snel mogelijk Japan moesten verlaten. Maar uiteindelijk zag ze ook in dat daar op dat moment geen sprake van kon zijn.
Het ziet er naar uit dat alles hier snel weer normaal zal zijn. Schokkend wat er ten Noorden van ons gebeurd is, maar daar kunnen we verder weinig aan doen.
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 12-03-2011 05:07:46 ]
In mijn stadje zeer weinig schade. In ons lab zijn een paar filters en spiegels kapotgevallen. Studenten die op sollicitatieinterview waren, kwamen in een trein te zitten die het niet meer deed, en moesten in het plaatsje waar de trein stil stond, overnachten.
Alle winkels en benzinestations waren dicht, maar vanochtend had onze buurtsuper een verkoop buiten, als een soort van markt. Maar dat zal snel over zijn, want de electriciteit doet het weer.
Bij ons in de buurt liepen wat oude Japanners in shock rond, en zorgden buren voor elkaar. Zo hoorde ik een oud vrouwtje op de ramen bij de buren timmeren, met de vraag of Otawa-san nog 'daijobe' (ok) was. Veel mensen pakten de auto richting het Westen, omdat er daar nog wel gewoon electriciteit was (op 10 minuutjes rijden van ons vandaan).
Gisteren was het wel even schrikken, zelfs voor de Japanners. Collega's van me, die in de 50 zijn, hadden nog nooit zo'n beving meegemaakt. Ik zal tzt een filmpje uploaden. Zelf vond ik de eerste 20 seconden machtig mooi, tot ik doorkreeg dat het echt een grote klapper, DE grote klapper was. Toen kwam ik wat studenten tegen in de gang, die het ook wel erg heftig vonden, en toen zijn we naar beneden gelopen. Dat viel echt niet mee, want het gebouw ging heel hard van links naar rechts en verder.
We hebben nu nog steeds flinke naschokken, alhoewel ze steeds lichter worden. Maar ja, als je een 6+ gewend bent, dan vallen die naschokken wel mee. Afgelopen nacht was het wel grappig - mijn strategie was om zo lang mogelijk te slapen, totdat alles weer normaal was, maar bij iedere naschok begon mijn vriendin te mopperen dat we zo snel mogelijk Japan moesten verlaten. Maar uiteindelijk zag ze ook in dat daar op dat moment geen sprake van kon zijn.
Het ziet er naar uit dat alles hier snel weer normaal zal zijn. Schokkend wat er ten Noorden van ons gebeurd is, maar daar kunnen we verder weinig aan doen.
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 12-03-2011 05:07:46 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
![IMG_1201[1].MOV](http://i.ytimg.com/vi/9mw7kW_NQUk/default.jpg)
Aardbeving begint, waar is mijn iPhone, snel in video mode zetten, wtf waarom duurt dat zo lang, voordat je het weet is de aardbeving over, mijn god het gaat heftiger te keer dan anders. Jee, dit gaat echt te keer, dit moet een echte klapper zijn. Blijven zitten, of naar buiten? Studenten lopen buiten op de gang, toch maar eens vragen of dit normaal is. Studenten lopen schaapachtig te lachen, hmmm dat is geen goed teken. Probeer naar beneden te lopen (ik werk op de 3e verdieping). Gebouw schuift van links naar rechts en - echt waar - ik voel me licht zeeziek. Zonder al te veel problemen komen we bij de schuifdeur aan. Electriciteit is uitgevallen, deur gaat niet open. Blijkt met de hand open te kunnen. Snel naar buiten. Steeds meer mensen komen buiten. Iedereen lacht, maar tegelijkertijd merk je dat dit niet normaal is. We hebben het overleefd!
[ Bericht 57% gewijzigd door Lyrebird op 12-03-2011 05:42:45 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Blijkbaar zijn er flinke problemen met een kerncentrale ten noorden van ons. Vanochtend kwamen er heel wat zware helicopters over, misschien dat die goederen vanuit Tokio naar Fukushima brachten, wie weet.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Goed om te horen dat alles ok is Lyrebird.
De gebeurtenissen met de kerncentrales worden hier nauwlettend in de gaten gehouden.
De gebeurtenissen met de kerncentrales worden hier nauwlettend in de gaten gehouden.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Zon' 150 km. We hebben idd een tasje klaarstaan. Ik kijk het nog even aan. We horen nu de helicopters terugkomen vanuit het noorden, geen idee of dat een goed of slecht teken is.quote:
Hoe ver zitten jullie bij Fukushima vandaan, Lyrebird? Ofwel: heb je een tasje klaarstaan?
Mijn vriendin is Koreaanse, en heeft het wel gehad met de aardbevingen. Er zijn nog regelmatig naschokken. Ik zelf heb daar geen last van, maar maak me wel zorgen over de kerncentrale. Binnen drie uur kunnen we morgen in Osaka zitten, om dan de boot naar Korea te nemen.
Maar eens zien hoe dit zich ontwikkelt.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Had je fok aan op je pc?quote:
Aardbeving begint, waar is mijn iPhone, snel in video mode zetten, wtf waarom duurt dat zo lang, voordat je het weet is de aardbeving over, mijn god het gaat heftiger te keer dan anders. Jee, dit gaat echt te keer, dit moet een echte klapper zijn. Blijven zitten, of naar buiten? Studenten lopen buiten op de gang, toch maar eens vragen of dit normaal is. Studenten lopen schaapachtig te lachen, hmmm dat is geen goed teken. Probeer naar beneden te lopen (ik werk op de 3e verdieping). Gebouw schuift van links naar rechts en - echt waar - ik voel me licht zeeziek. Zonder al te veel problemen komen we bij de schuifdeur aan. Electriciteit is uitgevallen, deur gaat niet open. Blijkt met de hand open te kunnen. Snel naar buiten. Steeds meer mensen komen buiten. Iedereen lacht, maar tegelijkertijd merk je dat dit niet normaal is. We hebben het overleefd!
Baat 't niet, schaadt 't niet. Dus slikken, kreng.
Daar was het waarschijnlijk nog te vroeg voor, alhoewel ik meestal een van de eersten op Fok ben.quote:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Oequote:
Zon' 150 km. We hebben idd een tasje klaarstaan. Ik kijk het nog even aan. We horen nu de helicopters terugkomen vanuit het noorden, geen idee of dat een goed of slecht teken is.
Mijn vriendin is Koreaanse, en heeft het wel gehad met de aardbevingen. Er zijn nog regelmatig naschokken. Ik zelf heb daar geen last van, maar maak me wel zorgen over de kerncentrale. Binnen drie uur kunnen we morgen in Osaka zitten, om dan de boot naar Korea te nemen.
Maar eens zien hoe dit zich ontwikkelt.
Dat is dichtbij.
Ah, ik dacht in ieder geval de layout van fok te zien.quote:
[..]
Daar was het waarschijnlijk nog te vroeg voor, alhoewel ik meestal een van de eersten op Fok ben.
Als je jouw eigen berichten in blauwe kleur hebt, ben ik er vrij zeker van.
Baat 't niet, schaadt 't niet. Dus slikken, kreng.
Hehe, nee, ik was iets op aan het zoeken ivm het verlengen van mijn Amerikaanse Greencard.quote:
[..]
Ah, ik dacht in ieder geval de layout van fok te zien.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Haha, oké...zal wel projectie van mij zijn dan.quote:
[..]
Hehe, nee, ik was iets op aan het zoeken ivm het verlengen van mijn Amerikaanse Greencard.
Was dat filmpje van de 8.9 schok of de van 7.x van eerder?
Baat 't niet, schaadt 't niet. Dus slikken, kreng.
Van de 8.9 - maar bij ons was ie "maar" 6+. Dit is trouwens slechts het begin van de beving - toen het echt los ging, ben ik naar buiten gelopen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Oké, maar het was op dat moment al wel voelbaar dat dit anders was dan andere keren, aangezien je wel begon te filmen?quote:
Van de 8.9 - maar bij ons was ie "maar" 6+. Dit is trouwens slechts het begin van de beving - toen het echt los ging, ben ik naar buiten gelopen.
Baat 't niet, schaadt 't niet. Dus slikken, kreng.
Ik denk dat het vooral voelbaar is omdat ie zo vreselijk lang doorgaat. Je hebt wel vaker dat je even heen en weer gaat, maar dat is een paar seconden, hooguit.
Zou dat naar Zuid-Korea dan tijdelijk zijn, of heeft je vriendin (vrouw?) het echt gehad nu?
. Je wordt nog eens een echte Japanner.
Zou dat naar Zuid-Korea dan tijdelijk zijn, of heeft je vriendin (vrouw?) het echt gehad nu?
Shikata ga naiquote:
Het ziet er naar uit dat alles hier snel weer normaal zal zijn. Schokkend wat er ten Noorden van ons gebeurd is, maar daar kunnen we verder weinig aan doen.
. Je wordt nog eens een echte Japanner.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ja, het begon wel iets heftiger dan normaal. De laatste keer dat het op die manier begon, was al meer dan een jaar geleden, en toen duurde de beving zo'n 30 seconden, dat was eentje van ~ 5 op de schaal van Richter, maar dan met een epicentrum dichter bij huis.quote:
[..]
Oké, maar het was op dat moment al wel voelbaar dat dit anders was dan andere keren, aangezien je wel begon te filmen?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nee, tijdelijk. Ze heeft nu toch bijna vakantie (ze moet nog een voordracht houden) en ik kan in principe werken waar ik wil (mijn salaris wordt nog doorbetaald tot april volgend jaar). Ik heb wel de verantwoordelijkheid voor een Finse student, dus ik moet nog even met hem kortsluiten, voordat ik een beslissing neem.quote:
Zou dat naar Zuid-Korea dan tijdelijk zijn, of heeft je vriendin (vrouw?) het echt gehad nu?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
CNN gaf goed verslag, eigenlijk de hele dag door. Hadden de televisie aan op 't werk.
Die beelden van die 'modder' stromen, man man, je huis zal er maar tussen zitten. Nou moet je eigenlijk wat langer blijven Lyre, helpen met de opbouw.
Die beelden van die 'modder' stromen, man man, je huis zal er maar tussen zitten. Nou moet je eigenlijk wat langer blijven Lyre, helpen met de opbouw.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Die kerncentrale boezemt me wel wat angst in, eerlijk gezegd. Maar ik voel ondertussen ook erg veel sympathie voor de Japanners, heb ook bewondering voor de onverstoorbare manier waarop ze hier mee omgaan. Dit lijkt me in ieder geval niet het juiste moment om er tussenuit te knijpen.quote:
CNN gaf goed verslag, eigenlijk de hele dag door. Hadden de televisie aan op 't werk.
Die beelden van die 'modder' stromen, man man, je huis zal er maar tussen zitten. Nou moet je eigenlijk wat langer blijven Lyre, helpen met de opbouw.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Viel mij ook op van de beelden die ik zag, dat positieve dat mensen uitstralen. Schouders eronder en gaan.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Die moeten een adreswijziging doorsturen denk ik.quote:
CNN gaf goed verslag, eigenlijk de hele dag door. Hadden de televisie aan op 't werk.
Die beelden van die 'modder' stromen, man man, je huis zal er maar tussen zitten. Nou moet je eigenlijk wat langer blijven Lyre, helpen met de opbouw.
Even een TVPtje plaatsen. toch wel erg interessant dit.
Een begrip dat iedereen anders interpreteerd, en waar ieder een eigen draai aan kan geven.
TVP's zijn niet meer nodig, klik op 'volg topic' en hij komt automatisch in je AT's.
Yvonne riep ergens: [b]Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.[/b]
Alles OK hier? Die beelden zijn echt rampzalig zeg 
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Ben ook benieuwd hoe het met je gaat ivm de kerncentrales die problemen hebben en jij die er dichtbij woont
#geen
En nergens wordt geplunderd. Bij Katrina werd overal geplunderd, bij grote aardbevingen in Los Angeles is in het verleden ook veel geplunderd.... winkels worden dan gewoon helemaal leeggehaald onder het motto "ikke ikke en de rest kan stikke".quote:
Viel mij ook op van de beelden die ik zag, dat positieve dat mensen uitstralen. Schouders eronder en gaan.
Niet in Japan! Niemand haalt het in zijn hoofd om goederen te stelen, ze delen wat men heeft met de buren, en hopen op betere tijden. (En voedseldroppings.
)
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Sterkte LB! Spannende tijd. Als alles goed gaat heb ik komende donderdag een gast vanuit Niigata maar ik ga er eigenlijk maar vast van uit dat die niet kan komen. Hoe is de gezondheidszorg op dit moment? Gaat alles gewoon door of zijn veel artsen betrokken bij de behandeling van gewonden?
Jesus saves but death prevails.
Vreselijk wat er nu gebeurd is natuurlijk en nu is er weer een tsunami op weg naar de kust. Ook is er weer een ontploffing in de kerncentrale van Fukushima. Lyrebird ik heb altijd (in stilte) genoten van je verhalen en ik wens jou en heel Japan veel sterkte toe.
ook even volgen vanaf nu. Van hieruit zijn het maar loze woorden maar toch: mensen in en rondom Japan: ontzettend veel sterkte gewenst.
a spiritual person is a strong person who feels deep emotions
Bam, en weer een reactor naar de klote. Jezus hey, volgende keer die dingen toch maar bij een rivier bouwen ipv dichtbij een breuklijn aan de zee?
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
We hebben het zekere voor het onzekere genomen, ook met het ongeruste Koreaanse en Nederlandse thuisfront in het achterhoofd.
Vanochtend begon het bij die andere reactor te spoken. Daarnaast zagen we flinke benzinetekorten + gehamster en zou de electriciteit iedere dag 3 uur lang uitgeschakeld worden. Hierdoor zou van werken weinig sprake zijn, en om je te concentreren als er op slechts 150 km een centrale tot bedaren wordt gebracht, is een lastige opgaaf.
Het plan was om uit te wijken naar Osaka of Yokohama - hotel gevonden, maar op het station bleek dat de treinen, vanwege gebrek aan electriciteit, niet reden.
Flinke tegenvaller. Bus naar Osaka? Er rijden vandaag geen bussen naar Osaka. Waar rijden er dan nog wel bussen? De enige bus die nog reed, en men wist niet voor hoe lang nog, was naar Narita Airport. Alle andere bussen gecanceled. Te weinig benzine? Ik raak niet erg snel in paniek, en snapte best wel dat men gewoon het beste van de situatie probeerde te maken, maar het feit dat je geen kant op kan, ook al is er weinig tot niets aan de hand, gaf een unheimisch gevoel.
Op het busstation mobiel naar vliegtickets gezocht om Japan uit te komen. Alles reteduur. We waren al van plan om naar Guam te gaan, voor onze huwelijksreis, en hebben dat nu dus maar iets bespoedigd. Tickets voor bus en vliegtuig geboekt - eerste nacht voor het hotel geboekt, laatste bus van vandaag naar Narita genomen en toen die bus in. Bus zat stampvol, maar bleek niet over de snelweg te kunnen...
Wat blijkt, door de aardbeving is de snelweg niet zo snel meer, en kan verkeer er niet over heen. Dus via B-wegen naar het vliegveld. Komen we bij het tolpoortje voor de eerste B-weg aan - fluistert mijn vriendin: we mogen de weg niet op. Lange discussie tussen de chauffeur en de tolwego fficial - we mochten gewoon verder.
Die bus de weg op. We hadden 5 uur om op het vliegveld te komen. Normaal duurt die bustrip 3 uurtjes, maar na 3 uur waren we nog niet eens halverwege. Het zweet stond op m'n rug. Het laatste stuk ging gelukkig vlotjes, en precies een uur voor vertrek kwamen we op Narita aan.
Ik heb een Amerikaanse greencard, dus Guam is geen probleem, maar mijn vriendin is Koreaanse, en die heeft dat soort papieren niet. Maar ook dat was geen probleem. Vlucht verliep prima, en nu zitten we in een hotelletje in Guam. Ik kan eigenlijk niet geloven dat alles gelukt is!
Kan iemand de TT veranderen in 'Japan, maar dan niet in Japan, maar in Guam"?
Vanochtend begon het bij die andere reactor te spoken. Daarnaast zagen we flinke benzinetekorten + gehamster en zou de electriciteit iedere dag 3 uur lang uitgeschakeld worden. Hierdoor zou van werken weinig sprake zijn, en om je te concentreren als er op slechts 150 km een centrale tot bedaren wordt gebracht, is een lastige opgaaf.
Het plan was om uit te wijken naar Osaka of Yokohama - hotel gevonden, maar op het station bleek dat de treinen, vanwege gebrek aan electriciteit, niet reden.
Flinke tegenvaller. Bus naar Osaka? Er rijden vandaag geen bussen naar Osaka. Waar rijden er dan nog wel bussen? De enige bus die nog reed, en men wist niet voor hoe lang nog, was naar Narita Airport. Alle andere bussen gecanceled. Te weinig benzine? Ik raak niet erg snel in paniek, en snapte best wel dat men gewoon het beste van de situatie probeerde te maken, maar het feit dat je geen kant op kan, ook al is er weinig tot niets aan de hand, gaf een unheimisch gevoel.
Op het busstation mobiel naar vliegtickets gezocht om Japan uit te komen. Alles reteduur. We waren al van plan om naar Guam te gaan, voor onze huwelijksreis, en hebben dat nu dus maar iets bespoedigd. Tickets voor bus en vliegtuig geboekt - eerste nacht voor het hotel geboekt, laatste bus van vandaag naar Narita genomen en toen die bus in. Bus zat stampvol, maar bleek niet over de snelweg te kunnen...
Wat blijkt, door de aardbeving is de snelweg niet zo snel meer, en kan verkeer er niet over heen. Dus via B-wegen naar het vliegveld. Komen we bij het tolpoortje voor de eerste B-weg aan - fluistert mijn vriendin: we mogen de weg niet op. Lange discussie tussen de chauffeur en de tolwego fficial - we mochten gewoon verder.
Die bus de weg op. We hadden 5 uur om op het vliegveld te komen. Normaal duurt die bustrip 3 uurtjes, maar na 3 uur waren we nog niet eens halverwege. Het zweet stond op m'n rug. Het laatste stuk ging gelukkig vlotjes, en precies een uur voor vertrek kwamen we op Narita aan.
Ik heb een Amerikaanse greencard, dus Guam is geen probleem, maar mijn vriendin is Koreaanse, en die heeft dat soort papieren niet. Maar ook dat was geen probleem. Vlucht verliep prima, en nu zitten we in een hotelletje in Guam. Ik kan eigenlijk niet geloven dat alles gelukt is!
Kan iemand de TT veranderen in 'Japan, maar dan niet in Japan, maar in Guam"?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Naar om te horen dat jullie het gevoel hadden gekregen dat jullie weg moesten 
Heb je al nagedacht of je nog teruggaat of wordt het nu weer ergens anders?
Heb je al nagedacht of je nog teruggaat of wordt het nu weer ergens anders?
AFC AJAX
Lyrebird, bedankt voor je updates!
Nu maar hopen dat ze die kerncentrale onder controle krijgen, anders krijgen wij er hier ook nog last van.....
ALS er namelijk een melt-down plaatsvind.... wat gelukkig nog niet is gebeurd.... is dit het meest verwachte verspreidingspatroon:
Voorlopig lijkt het er op dat alhoewel er radioactiviteit ontsnapt, de reactor-omhulsels standhouden. En zolang die betonnen laag heel blijft, zal het geen wereldwijd probleem worden, zoals met Chernobyl.
Nu maar hopen dat ze die kerncentrale onder controle krijgen, anders krijgen wij er hier ook nog last van.....
ALS er namelijk een melt-down plaatsvind.... wat gelukkig nog niet is gebeurd.... is dit het meest verwachte verspreidingspatroon:
Voorlopig lijkt het er op dat alhoewel er radioactiviteit ontsnapt, de reactor-omhulsels standhouden. En zolang die betonnen laag heel blijft, zal het geen wereldwijd probleem worden, zoals met Chernobyl.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Fijne huwelijksreis dan! Is Guam een beetje mooi? Nu maar hopen dat er geen tsunami's meer komen
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Fijne huwelijksreis! Blij te horen dat alles in orde is
"Dit? Dit zijn mijn oorlogswonden, heb jarenlang oorlog gevoerd met mezelf, maar ik heb gewonnen!"
Ik lees al twee dagen dat dit plaatje een hoax isquote:
Lyrebird, bedankt voor je updates!
Nu maar hopen dat ze die kerncentrale onder controle krijgen, anders krijgen wij er hier ook nog last van.....
ALS er namelijk een melt-down plaatsvind.... wat gelukkig nog niet is gebeurd.... is dit het meest verwachte verspreidingspatroon:
[ afbeelding ]
Voorlopig lijkt het er op dat alhoewel er radioactiviteit ontsnapt, de reactor-omhulsels standhouden. En zolang die betonnen laag heel blijft, zal het geen wereldwijd probleem worden, zoals met Chernobyl.
? Maar dat kan beter hier, want dit is LB's topique
AFC AJAX
LB ondanks de omstandigheden en aanleiding een fijne huwelijksreis gewenst...fijn dat je ons op de hoogte houdt
#geen
http://www.nu.nl/tsunami/(...)n-japan-terecht.htmlquote:
Een nederlandse vriendin van me woont in Yamada - iwata. Nog geen bericht van haar gehad. Ben hem wel even aan het spacen.
Godver, het is d'r gewoon. Ik hoop maar dat ze nog ergens veilig en wel in de bergen is.
Sterktequote:
[..]
http://www.nu.nl/tsunami/(...)n-japan-terecht.html
Godver, het is d'r gewoon. Ik hoop maar dat ze nog ergens veilig en wel in de bergen is.
#geen
Ja, ik lees dat nu ook....quote:Op maandag 14 maart 2011 18:49 schreef msnk het volgende:
Ik lees al twee dagen dat dit plaatje een hoax is
Maar dat kan beter hier, want dit is LB's topique
Ik zag het plaatje vandaag voor het eerst, vandaar.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Sterkte.quote:
[..]
http://www.nu.nl/tsunami/(...)n-japan-terecht.html
Godver, het is d'r gewoon. Ik hoop maar dat ze nog ergens veilig en wel in de bergen is.
De Amerikaanse vriendin van mijn vrouw is terecht. Ze woont aan de kust, 30 minuten ten noorden van Tokyo. Haar huis is onbeschadigd, en ze heeft weer stroom en internet. Vanaf vandaag zal ze overdag stroom verliezen als onderdeel van geplande rantsoenering van elektriciteit.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Moest een beetje lachen toen ik zag dat jullie hals over kop naar Guam zijn vertrokken. Maar heel veel plezier en sterkte toegewenst
In Tokyo is alles weer life business as usual.
Cheeex with deeeex: hoeiboei! -Sandstorm- schreef: Koop je toch een spiraal, kut. Biogarde schreef: Moet het topic weer open? Foto's van je kut en tieten naar -mailadres weg-
Gelukkig, mooi man.
"Beware the Jabberwock, my son!
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!"
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!"
Wel een fijn idee dat jullie weg zijn LB. Tips nodig voor Guam? Hebben jullie een auto tot je beschikking? In welk hotel zit je? Ik heb er 5 jaar gewoond....
Tips kan ik wel gebruiken - we zijn hier idd hals over kop naar toe gegaan, en hadden het eerste hotel voor maar 1 nacht geboekt. Vandaag gaan we naar een andere, en ik heb een autootje gehuurd.quote:
Wel een fijn idee dat jullie weg zijn LB. Tips nodig voor Guam? Hebben jullie een auto tot je beschikking? In welk hotel zit je? Ik heb er 5 jaar gewoond....
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Waar hou je van?
Het mooiste strand vind ik Ritidian, net ten westen van Anderson Airforce Base, in het noorden (pakweg 40 minuten rijden, als ik het me goed herinner; rij voorzichig, ik ben wel eens herten op die weg tegengekomen, en het stikt er van de honden). Er is verder niets, dus eten en drinken meenemen, en voorzichtig: de zee is er heel, heel verradelijk. Lekker om in te poedelen, niet om uitgebreid te zwemmen. Maar het is idyllisch, meestal uitgestorven, prachtig. Over het algemeen: voorzichtig bij het rif. Net achter het rif zijn lastige stromingen.
De meeste hotels staan op 'Hotel row', in Tamuning Tumon. Het deel vanaf grofweg het Hyatt tot aan het Westin wordt 'Pleasure Island' genoemd en daar zul je de meeste restaurants en bars vinden.
Altijd leuk is een 'rondje eiland'. Ik zie dat een vriendin nog altijd m'n kaart heeft, dus ik heb geen wegnummers, maar het is geen rocket science: je begint waarschijnlijk in Tumon Bay, rij richting Agana (Hagatna). Daar kun je in het centrum wat historische gebouwen zien (latte stone park, de basilica, plaza de espana). En dan volg je de weg gewoon, richting Asan en Piti. Alleen even oppassen dat je geen poging doet Naval Base op te rijden, maar dat hoor je snel genoeg Vervolgens rij je eigenlijk gewoon langs de kust. Hier en daar zijn forten en outlooks, normaal gesproken goed aangegeven.
Weer heel toeristisch maar leuk is een boottochtje over de rivier, bij Talofofo, maar dat moet je vantevoren boeken (het laatste mij bekende tel. nr. is 789 3342). Dan ben je ook dichtbij Jeff's Pirates' Cove, een uitstekende plek voor lunch aan het strand en gewoon wat relaxed hangen (en mogelijk naar de kitesurfers kijken). Oh wacht, bij Talofofo kun je ook naar de watervallen. Verwacht geen Niagara
Duiken is natuurlijk een must, maar daar ben ik nooit aantoe gekomen (want binnen 5 jaar 2 zwangerschappen ), dus geen tips. Een 'dolphin watch tour' met snorkelen is een leuk alternatief. Snorkelen bij de 'Piti bomb holes' is prachtig. Ik neem aan dat ieder hotel daar wel info over heeft.
Boonie stomping is leuk, maar die van komend weekend ziet er heavy uit (Boonies zijn de lokale jungle; altijd vrij laag, omdat eens in de zoveel jaar de boel weer omwaait door een typhoon). Mocht je het willen doen, neem dan vooral die handschoenen mee (even een tussenstop maken bij KMart of Ace Hardware voor tuinhandschoenen): die zijn voor het razend scherpe swordgrass.
Check of er vanavond nog altijd night market is in Chamorro Village. Toeristisch, maar best leuk. En altijd lekker eten
K-markt is vast een trip down memory lane (en up future avenue ) voor jullie wat Amerikaanse goodies betreft. Micronesia Mall in iets mindere mate, denk ik. In GPO (Guam Premium Outlets) zit Bestseller, een boekwinkel waar je waarschijnlijk de 'Guam Guide' wel kunt krijgen. Als je daar toch bent loop je bijna tegen de ijswinkel van Cold Stone aan
Naja, je hebt een beginnetje, ik denk nog even verder....
[ Bericht 0% gewijzigd door Gaoxing op 15-03-2011 07:36:00 ]
Het mooiste strand vind ik Ritidian, net ten westen van Anderson Airforce Base, in het noorden (pakweg 40 minuten rijden, als ik het me goed herinner; rij voorzichig, ik ben wel eens herten op die weg tegengekomen, en het stikt er van de honden). Er is verder niets, dus eten en drinken meenemen, en voorzichtig: de zee is er heel, heel verradelijk. Lekker om in te poedelen, niet om uitgebreid te zwemmen. Maar het is idyllisch, meestal uitgestorven, prachtig. Over het algemeen: voorzichtig bij het rif. Net achter het rif zijn lastige stromingen.
De meeste hotels staan op 'Hotel row', in Tamuning Tumon. Het deel vanaf grofweg het Hyatt tot aan het Westin wordt 'Pleasure Island' genoemd en daar zul je de meeste restaurants en bars vinden.
Altijd leuk is een 'rondje eiland'. Ik zie dat een vriendin nog altijd m'n kaart heeft, dus ik heb geen wegnummers, maar het is geen rocket science: je begint waarschijnlijk in Tumon Bay, rij richting Agana (Hagatna). Daar kun je in het centrum wat historische gebouwen zien (latte stone park, de basilica, plaza de espana). En dan volg je de weg gewoon, richting Asan en Piti. Alleen even oppassen dat je geen poging doet Naval Base op te rijden, maar dat hoor je snel genoeg
Vervolgens rij je eigenlijk gewoon langs de kust. Hier en daar zijn forten en outlooks, normaal gesproken goed aangegeven.Weer heel toeristisch maar leuk is een boottochtje over de rivier, bij Talofofo, maar dat moet je vantevoren boeken (het laatste mij bekende tel. nr. is 789 3342). Dan ben je ook dichtbij Jeff's Pirates' Cove, een uitstekende plek voor lunch aan het strand en gewoon wat relaxed hangen (en mogelijk naar de kitesurfers kijken). Oh wacht, bij Talofofo kun je ook naar de watervallen. Verwacht geen Niagara
Duiken is natuurlijk een must, maar daar ben ik nooit aantoe gekomen (want binnen 5 jaar 2 zwangerschappen
), dus geen tips. Een 'dolphin watch tour' met snorkelen is een leuk alternatief. Snorkelen bij de 'Piti bomb holes' is prachtig. Ik neem aan dat ieder hotel daar wel info over heeft.Boonie stomping is leuk, maar die van komend weekend ziet er heavy uit (Boonies zijn de lokale jungle; altijd vrij laag, omdat eens in de zoveel jaar de boel weer omwaait door een typhoon). Mocht je het willen doen, neem dan vooral die handschoenen mee (even een tussenstop maken bij KMart of Ace Hardware voor tuinhandschoenen): die zijn voor het razend scherpe swordgrass.
Check of er vanavond nog altijd night market is in Chamorro Village. Toeristisch, maar best leuk. En altijd lekker eten
K-markt is vast een trip down memory lane (en up future avenue
) voor jullie wat Amerikaanse goodies betreft. Micronesia Mall in iets mindere mate, denk ik. In GPO (Guam Premium Outlets) zit Bestseller, een boekwinkel waar je waarschijnlijk de 'Guam Guide' wel kunt krijgen. Als je daar toch bent loop je bijna tegen de ijswinkel van Cold Stone aan Naja, je hebt een beginnetje, ik denk nog even verder....
[ Bericht 0% gewijzigd door Gaoxing op 15-03-2011 07:36:00 ]
Excellent - dat zijn erg bruikbare tips. Afgelegen stranden, daar houd ik wel van, en snorkelen ook.
Tot nu valt Guam me 100% mee, of misschien kan ik beter zeggen - Guam is geweldig! Ik ben een paar keer op Maui geweest, en vond het echt schitterend daar, maar ik moest niets van die kouwe kak hebben. Dat opgeklopte. Guam is een Amerikaans eiland met een bijna Japanse mentaliteit, omdat 't er stikt van de Japanners (maar dat hoef ik jou niet uit te leggen). Daardoor is iedereen hartstikke vriendelijk, en dat mag ik wel. En ik kan er auto rijden, en iedereen verstaat me!
Mijn ideaal is om 50% van mijn tijd in de VS, en de andere helft in Japan door te brengen, maar Guam heeft het allemaal. Helaas hebben ze hier geen universiteit.
Het regent nu, terwijl de zon schijnt. Mijn favoriete weer.
Tot nu valt Guam me 100% mee, of misschien kan ik beter zeggen - Guam is geweldig! Ik ben een paar keer op Maui geweest, en vond het echt schitterend daar, maar ik moest niets van die kouwe kak hebben. Dat opgeklopte. Guam is een Amerikaans eiland met een bijna Japanse mentaliteit, omdat 't er stikt van de Japanners (maar dat hoef ik jou niet uit te leggen). Daardoor is iedereen hartstikke vriendelijk, en dat mag ik wel. En ik kan er auto rijden, en iedereen verstaat me!
Mijn ideaal is om 50% van mijn tijd in de VS, en de andere helft in Japan door te brengen, maar Guam heeft het allemaal. Helaas hebben ze hier geen universiteit.
Het regent nu, terwijl de zon schijnt. Mijn favoriete weer.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat het nu mijn favoriete weer is, betekent niet dat mijn gedachten niet bij mijn vrienden en collega's in Tochigi is. Het ziet er naar uit dat een wolk hun kant op komt. Nou is de hoeveelheid straling minimaal, maar dit zal het helemaal moeilijk maken om uit te wijken naar andere plaatsen - precies waar ik het zo benauwd van kreeg.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat komt bekend voor. Toen we vorig jaar tijdens de rellen Bangkok uitgingen heb ik de eerste nacht stevige nachtmerries gehad, en kwamen we daarna ook maar heel langzaam bij. Bovendien heb ik me nog een hele tijd schuldig gevoeld omdat ik wel weg kon, en heel veel anderen niet.quote:
Dat het nu mijn favoriete weer is, betekent niet dat mijn gedachten niet bij mijn vrienden en collega's in Tochigi is.
Das wel: UoG. Alleen niet zo'n hele goedequote:
Tenzij je marine biologist bent.....Ik vergeleek het eiland vaak met een kruising tussen Azie, Amerika en Mallorca. Je weet alleen nooit welk deel je krijgt, en dat maakt het wel eens verwarrend. Echt een Japanse mentaliteit vind ik het trouwens ook weer niet, daar is het lang niet efficient voor. Maar vriendelijk wel, ja
"Hang loose" staat hoog in 't vaandel
Sterkte.. en een prima besluit om te evacueren. In het beste geval was je te voorzichtig, in het ergste en helaas steeds minder onwaarschijnlijke geval heb je je leven gered.quote:
[..]
Tips kan ik wel gebruiken - we zijn hier idd hals over kop naar toe gegaan, en hadden het eerste hotel voor maar 1 nacht geboekt. Vandaag gaan we naar een andere, en ik heb een autootje gehuurd.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
ik zou ook geëvacueerd zijn... sterkte in elk geval! Hadden ze in Guam ook niet last van die tsunami? Hoe ziet dat eiland er nu uit?
Nee, Guam had wel een typhoon warning inclusief evacuatie naar 'higher ground', maar heeft alleen maar een flinke golf van een cm of 50 gehad. De Marianen trog beschermt het eiland over het algemeen redelijk tegen tsunamis, en een groot deel van de kust bestaat uit kliffen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
En een voetbalclub staat gelijk aan een universiteitquote:
Op zondag 8 maart 2009 21:38 schreef Danny het volgende:
fuck de policy. posten die hap!
fuck de policy. posten die hap!
Ja, dat voetballen doe ik er naast, in mijn vrije tijd. Semi-prof.quote:
[..]
En een voetbalclub staat gelijk aan een universiteit
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
haha grappig dat iemand precies hetzelfde doet! Had niet gehoord dat je kinderen had, dus ga er niet vanuit dat jij het bent...
Jij bent ook voetballer in Japan? ;-)quote:
haha grappig dat iemand precies hetzelfde doet! Had niet gehoord dat je kinderen had, dus ga er niet vanuit dat jij het bent...
Een begrip dat iedereen anders interpreteerd, en waar ieder een eigen draai aan kan geven.
Nee, niet echt. We zitten nu in het 'Holiday Resort' hotel, en het stikt hier van de Amerikaanse soldaten, die ook allemaal uit Japan zijn geevacueerd. Zij weten ook nog niet wanneer ze terug gaan.
Onze terugvlucht staat gepland op 1 april, maar ik ben er nog niet zo zeker van of we dat ook daadwerkelijk gaan doen.
Ondertussen gaan we ook maar weer eens wat actiever zoeken naar banen in de VS. Dat gaat met pijn in het hart, want de banden die ik ondertussen met de Japanners heb opgebouwd zijn, ondanks de gigantische verschillen in cultuur, toch wel hecht. Ik hoop van harte dat er voor het einde van de maand wat meer duidelijkheid komt over de toekomst van die reactoren.
Onze terugvlucht staat gepland op 1 april, maar ik ben er nog niet zo zeker van of we dat ook daadwerkelijk gaan doen.
Ondertussen gaan we ook maar weer eens wat actiever zoeken naar banen in de VS. Dat gaat met pijn in het hart, want de banden die ik ondertussen met de Japanners heb opgebouwd zijn, ondanks de gigantische verschillen in cultuur, toch wel hecht. Ik hoop van harte dat er voor het einde van de maand wat meer duidelijkheid komt over de toekomst van die reactoren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Intussen zijn zowel in California als Seattle "miniscule" hoeveelheden radioactiviteit gemeten, afkomstig van die reactoren..... heel weinig, geen enkel effect op de gezondheid. Maar het geeft inderdaad wel aan dat het nog steeds een serieuze zaak is. Op 12 mijl van de reactor, zo lees ik, is 1600 maal de toegestane waarde gemeten, dus dit lijkt toch een probleem te worden.
Ik denk dat het uiteindelijk wel goed gaat komen, maar het gebied nabij de reactor zou nog wel eens jaren afgesloten kunnen blijven.
Hoever woonde jij van die kernreactoren?
Ik denk dat het uiteindelijk wel goed gaat komen, maar het gebied nabij de reactor zou nog wel eens jaren afgesloten kunnen blijven.
Hoever woonde jij van die kernreactoren?
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Iets minder dan 200 km hemelsbreed, als ik het goed heb. Ver genoeg volgens alle normen, maar niet ver genoeg om er met een gerust hart naar terug te gaan.quote:
Hoever woonde jij van die kernreactoren?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Jakkie, "om terug te gaan" ... Wat hebben jullie b.v. meegenomen?quote:
[..]
Iets minder dan 200 km hemelsbreed, als ik het goed heb. Ver genoeg volgens alle normen, maar niet ver genoeg om er met een gerust hart naar terug te gaan.
Kleding - foto's - je wetenschappelijke data of gaan jullie eenmalig terug om het op te
halen?
Sterkte met alle onzekerheid.
Mijn lessen beginnen op 6 of 7 april, en dat 15 weken lang. Ik zou dus voor die tijd wel graag terug zijn, alhoewel het best uit te leggen valt dat we voorlopig niet terugkomen vanwege de kerncentrale, en het reisadvies van de Nederlandse en Koreaanse ambassades. We hebben nog een week om de kat uit de boom te kijken.quote:
[..]
Jakkie, "om terug te gaan" ... Wat hebben jullie b.v. meegenomen?
Kleding - foto's - je wetenschappelijke data of gaan jullie eenmalig terug om het op te
halen?
Sterkte met alle onzekerheid.
Het lijkt erop dat de situatie langzaam stabiliseert, alhoewel ik gisteren hoorde dat al het water in de winkels op was. Ik moet me nog wat beter in de situatie met de kerncentrale verdiepen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
er is wat paniek omdat het leidingwater in tokyo ook al radio actief blijkt te zijn. klein beetje maar, maar toch...
Zelfs in IJsland werd een aantal dagen terug verteldquote:
Intussen zijn zowel in California als Seattle "miniscule" hoeveelheden radioactiviteit gemeten, afkomstig van die reactoren..... heel weinig, geen enkel effect op de gezondheid. Maar het geeft inderdaad wel aan dat het nog steeds een serieuze zaak is. Op 12 mijl van de reactor, zo lees ik, is 1600 maal de toegestane waarde gemeten, dus dit lijkt toch een probleem te worden.
AFC AJAX
Eerder vandaag op bnr radio werd gezegd dat de japanse overheid de neiging heeft
om de situatie te downplay-en...
What else is new.
om de situatie te downplay-en...
What else is new.
.... en we zijn weer terug (TT kan weer aangepast worden).
De weken in Guam waren hemels, maar het geld voor onze huwelijksreis raakte op, en ik kreeg ook wel weer erg veel zin om onderzoek te doen en les te geven.
De situatie in Tochigi is vergeleken met 3 weken terug verbeterd. Benzine is weer overal verkrijgbaar, de bus reed over de snelweg ipv B-wegen en de winkels zijn weer open, zonder lege schappen. Mensen zijn ook weer wat relaxter dan voorheen; toen we vertrokken hing er een spanning die nu helemaal verdwenen is. Het enige verschil dat ik tot nu toe gezien heb, is dat er minder lichten aan zijn om het electriciteitsverbruik te verlagen.
Hoe gaan we met de verhoogde radioactiviteit om? Mijn indruk is dat de situatie in Fukushima nog steeds ernstig is, maar dat deze wel onder controle is, in die zin dat het niet veel erger zal worden, voordat het beter wordt. We wonen hemelsbreed meer dan 150 km van de centrale af. Grootste "gevaar" voor ons nu is radioactieve besmetting van voedingsmiddelen. Dat valt reuze mee, maar om het thuisfront niet nodeloos ongerust te maken, hebben we wel een plan de campagne.
Wij eten thuis meestal Nederlands-Koreaans eten, dwz Koreaans dat aan de Nederlandse smaak is aangepast, dus niet Koreaans scherp, zodat je je tong niet een uur in bak ijswater hoeft te hangen nadat je een Koreaans hapje hebt genomen. Mijn vrouw (jawel ) heeft het niet zo op de Japanse keuken, en mijn schoonmoeder ook niet, dus voorheen kregen we iedere maand twee flinke dozen met groente en fruit uit mijn schoenmoeder d'r tuin en Koreaanse noodles. Die pakketten blijven komen, en dat is nu helemaal handig.
Binnenkort meer.
De weken in Guam waren hemels, maar het geld voor onze huwelijksreis raakte op, en ik kreeg ook wel weer erg veel zin om onderzoek te doen en les te geven.
De situatie in Tochigi is vergeleken met 3 weken terug verbeterd. Benzine is weer overal verkrijgbaar, de bus reed over de snelweg ipv B-wegen en de winkels zijn weer open, zonder lege schappen. Mensen zijn ook weer wat relaxter dan voorheen; toen we vertrokken hing er een spanning die nu helemaal verdwenen is. Het enige verschil dat ik tot nu toe gezien heb, is dat er minder lichten aan zijn om het electriciteitsverbruik te verlagen.
Hoe gaan we met de verhoogde radioactiviteit om? Mijn indruk is dat de situatie in Fukushima nog steeds ernstig is, maar dat deze wel onder controle is, in die zin dat het niet veel erger zal worden, voordat het beter wordt. We wonen hemelsbreed meer dan 150 km van de centrale af. Grootste "gevaar" voor ons nu is radioactieve besmetting van voedingsmiddelen. Dat valt reuze mee, maar om het thuisfront niet nodeloos ongerust te maken, hebben we wel een plan de campagne.
Wij eten thuis meestal Nederlands-Koreaans eten, dwz Koreaans dat aan de Nederlandse smaak is aangepast, dus niet Koreaans scherp, zodat je je tong niet een uur in bak ijswater hoeft te hangen nadat je een Koreaans hapje hebt genomen. Mijn vrouw (jawel
) heeft het niet zo op de Japanse keuken, en mijn schoonmoeder ook niet, dus voorheen kregen we iedere maand twee flinke dozen met groente en fruit uit mijn schoenmoeder d'r tuin en Koreaanse noodles. Die pakketten blijven komen, en dat is nu helemaal handig.Binnenkort meer.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |