KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Heb je dezelfde ervaring als ik, of zit je voor korte tijd in Japan?quote:Op woensdag 11 november 2009 00:14 schreef LintuxCx het volgende:
* LintuxCx zit nu in Japan, maar dan niet in Tokyo
Gaaf land, en leuke mensen!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Je blijft toch wel dus? Ik dacht dat je het alweer een beetje zat was?quote:Op woensdag 11 november 2009 03:07 schreef Lyrebird het volgende:
Het wereldje waarin ik werk is erg klein, dus iedereen kent elkaar. Zo ook een groep Japanners. Zij hebben me indertijd uitgenodigd om hier te komen werken. Het is allemaal een beetje anders aan het lopen dan verwacht, maar het ziet er nu naar uit dat m'n onderzoek het komend jaar gefinancierd is, door een grote industriele partner, dus het feest kan beginnen!
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Het leven is behoorlijk frustrerend, maar als het gemakkelijk was, dan deed iedereen het. Het is een kwestie van doordouwen. Zo had ik vandaag problemen met een aanvraag voor een credit card. Die was afgekeurd, "vanwege de regels". Welke regels zijn dat dan? Alsof je tegen een hele lieve vriendelijke muur aan het praten bent! Binnenkort maar eens met mijn bank gaan praten.quote:Op woensdag 11 november 2009 09:03 schreef speknek het volgende:
[..]
Je blijft toch wel dus? Ik dacht dat je het alweer een beetje zat was?
Ook leuk: mijn universiteit heeft me bevolen om een nieuwe mileage account te openen bij JAL, omdat ik mijn vliegmiles niet voor privegebruik mag gebruiken. Ergens snap ik dat wel, maar andersom kraait er niemand naar als ik onbetaald overuren draai.
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
Ik zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Met die dingen wordt overigens heftig gesjoemeld in Japan. We hebben het hele land doorkruist op kosten van de universiteit onder het mom werkbezoek, op voorwaarde dat we even een gesprekje aanknoopten met een bevriende professor aldaar. Het schijnt ook dat je een vast budget hebt voor het bezoeken van een conferentie of andere universiteit, en dat het dus gebruikelijk is onder professoren om het goedkoopst mogelijke hotel te zoeken bij een goed bereikbare conferentie, en het verschil in hun eigen zak te steken.
Althans, zo was het drie jaar geleden, weet niet of dat nog steeds kan.
.
Althans, zo was het drie jaar geleden, weet niet of dat nog steeds kan.
Ja nergensquote:Ik zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Yep, nog steeds zo. Was van de zomer twee weken in Europa en heb toen een flink aantal landen bezocht. Het was allemaal voor het werk en ik heb er veel van opgestoken. Het grootste deel van de trip was betaald door de instituten/universiteiten die ik bezocht, maar na terugkomst vond ik een flinke som geld in mijn bankrekenening. Bleek dat ik voor iedere dag dat ik op reis was geweest een onkostenvergoeding had gekregen. Bij m'n laatste trip naar de VS was ik een maand weg. Toen heb ik maar aangegeven dat ik geen onkostenvergoeding wilde hebben. Het geld komt allemaal uit m'n eigen budget, en ik kan het wel beter gebruiken in het lab.quote:Op woensdag 11 november 2009 10:05 schreef speknek het volgende:
Althans, zo was het drie jaar geleden, weet niet of dat nog steeds kan.
Heb jij in Japan een credit card aangevraagd?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nee helaas, we hadden zelfs geen (werkende) debit card, maar alleen zo'n ouderwetsch bankboekje, en formuliertjes om je geld eraf te halen.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Hihi, multi-interpretabel.quote:Op woensdag 11 november 2009 09:43 schreef Lyrebird het volgende:
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Je vroeg het niet aan mij, maar... ik heb gewoon zonder problemen een credit card gekregen in Japan. Bij welke bank zit je? Ik heb bij SMBC een rekening geopend en kreeg een pasje dat zowel cash-card is (om gewoon te pinnen) als credit card.quote:Op woensdag 11 november 2009 10:12 schreef Lyrebird het volgende:
Heb jij in Japan een credit card aangevraagd?
Ik zit bij Ashigin bank. Ik heb een pinpas met chip voor ATMs, en een spaarbankboekje, maar geen creditcard.quote:Op woensdag 11 november 2009 10:18 schreef captaintokyo het volgende:
[..]
Je vroeg het niet aan mij, maar... ik heb gewoon zonder problemen een credit card gekregen in Japan. Bij welke bank zit je? Ik heb bij SMBC een rekening geopend en kreeg een pasje dat zowel cash-card is (om gewoon te pinnen) als credit card.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hehe, wat betreft de dames hier: dat gaat bijna automatisch. Heel anders dan in de VS.quote:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
SMBC bood zelfs mij, een student voor een jaar hier, een credit card aan toen ik mijn rekening opende een maand terug.
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Ik zal eens bij SMBC gaan informeren. Ben soieso niet echt te spreken over mijn bank; de tarieven zijn veel te hoog.quote:Op woensdag 11 november 2009 10:29 schreef RipCore het volgende:
SMBC bood zelfs mij, een student voor een jaar hier, een credit card aan toen ik mijn rekening opende een maand terug.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Korte tijd, helaas. Twee weken maar en ik zit al in de tweede week.quote:Op woensdag 11 november 2009 03:08 schreef Lyrebird het volgende:
Heb je dezelfde ervaring als ik, of zit je voor korte tijd in Japan?
Eerst een paar dagen Tokyo en toen de Nozomi naar Hiroshima gepakt. Daar zit ik nu op een conferentie vol bebaard en langharig open source en open standaarden tuig.
Wel grappig, want de stad is haast in teken van de conferentie (met maar net >1k bezoekers). Ze hebben de kerstverlichting speciaal voor ons een maand eerder neergezet, borden op het centraal station en extra experimenten met techniek in het openbaar vervoer.
'k Vond het wel apart dat het OV hier een stuk minder modern was qua bijvoorbeeld ticket/betaling dan in Tokyo. De Suica in Tokyo werkte echt geweldig, en hier moest ik contant betalen aan de chauffeur van de tram. Er staat een automaat naast hem, maar dat is alleen een automatische geldwisselaar.
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Nou, die kerstverlichting is hier (Tokyo) al overal te zien, denk niet dat ze het speciaal voor jullie hebben gedaan. Ze hebben hier geen Sinterklaas ( 
), dus ik denk dat ze het gewoon eerder uit de kast trekken..
Ze hebben hier geen Sinterklaas ( ), dus ik denk dat ze het gewoon eerder uit de kast trekken..
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
-
[ Bericht 99% gewijzigd door RipCore op 11-11-2009 14:34:42 (Edit en quote zijn twee verschillende buttons.....) ]
[ Bericht 99% gewijzigd door RipCore op 11-11-2009 14:34:42 (Edit en quote zijn twee verschillende buttons.....) ]
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Ja, Tokyo was redelijk kerstig, heb al wat zeer storende kerstmuziek gehoord daar in winkels en restaurants.quote:Op woensdag 11 november 2009 14:33 schreef RipCore het volgende:
Nou, die kerstverlichting is hier (Tokyo) al overal te zien, denk niet dat ze het speciaal voor jullie hebben gedaan.
Maar de kerstverlichting hier, da's een hele straat vol met lichtgevende decoratie, die normaal een paar weken later uit de kast gehaald wordt. Het heeft zelfs een website: http://www.dreamination.com/
Net Hiroshima Beef gegeten. Het wordt vergeleken met Kobe Beef maar dan iets minder duur. Geen idee of die koeien ook elke dag een biertje krijgen.
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Ik wil mijn goedheiligman!quote:Op woensdag 11 november 2009 16:03 schreef LintuxCx het volgende:
[..]
Ja, Tokyo was redelijk kerstig, heb al wat zeer storende kerstmuziek gehoord daar in winkels en restaurants.
Maar de kerstverlichting hier, da's een hele straat vol met lichtgevende decoratie, die normaal een paar weken later uit de kast gehaald wordt. Het heeft zelfs een website: http://www.dreamination.com/
Net Hiroshima Beef gegeten. Het wordt vergeleken met Kobe Beef maar dan iets minder duur. Geen idee of die koeien ook elke dag een biertje krijgen.
Of iig niet kerstmeuk rond eind oktober... Ruim 2 maanden van tevoren.. Behalve als het speciaal voor mij is opgehangen zoals bij jou.. Ik ben trouwens te arm voor Kobe beef, het meest exotische/elitaire wat ik hier heb gegeten, was walvis. Nog geen 150gr voor 17¤.. Ik wil mijn rib terug!
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Hiroshima Beef is ook niet zo duur als Kobe Beef hoor. Maar was ook al zeer goed te eten.
En mjah, liever kerstversiering begin november dan halverwege augustus al pepernoten in de winkel. Dat is pas vroeg.
[/offtopic]
En mjah, liever kerstversiering begin november dan halverwege augustus al pepernoten in de winkel. Dat is pas vroeg.
[/offtopic]
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Mannen met helmen
Als klein jongetje heb ik de James Bond film You only live twice gezien. Die film had het allemaal: geweldige gadgets, een echte snodaard, Blofeld, en een exotische omgeving, Japan. De film heeft zijn eigen parodie in de vorm van Austin Powers gekregen.
Wat ik indertijd wel apart vond aan de slechterikken, was dat ze allemaal hetzelfde gekleed waren, op dezeflde manier liepen, en helmen droegen. Die helmen kun je in de laatste paar seconden (rond 2:57) zien in deze trailer:
Tijdens de verhuizing van ons instituut, afgelopen week, moest ik aan deze film denken. Als er in Japan namelijk iets gedaan moet worden, dan wordt er een blik met mannen met helmen opengetrokken, die dan aan de weg gaan werken, takken van bomen afknippen of helpen verhuizen.
In de optika maken we gebruik van hele zware optische tafels, omdat onze opstellingen stabiel moeten zijn. Die tafels die verhuis je niet zo maar. In Massachusetts heb ik wel eens een verhuizing van vijf van die tafels gemanaged, en daar kwamen toen drie stevige kerels voor opdagen. Zwaar Massachusetts accent, broeken die bij het buigen afzakken tot bedenkelijke diepte, je kent het wel. Lui die elkaar constant af lopen te zeiken, en die je echt op hun vingers moet kijken, want anders zetten ze de tafels verkeerd in elkaar.
Zo niet in Japan. Daar hebben ze soieso geen opzichter nodig, dat gebeurt allemaal vanzelf. 's morgens vroeg kwam er een grote kraanwagen aangereden, met wel tien mannen met helmen, en allemaal dezelfde grijze pakken. Geen stevige mannen, maar dunne pezige kereltjes. Eerst netjes overal de vloerbedekking afgedekt met een dik blauw zeil, en daarna werden de tafels verplaatst van drie oude gebouwen naar een nieuw gebouw. Die tafels werden uit de oude gebouwen getakeld, en weer in het nieuwe gebouw getakeld. Echt indrukwekkend, hoe vlotjes dat allemaal verliep. Kortom: lof voor de mannen met helmen!
Het enge aan tien mannen met helmen is wel dat ze er allemaal hetzelfde uitzien, en allemaal hetzelfde werk doen, net zoals in de James Bond film. Vroeger werd wel eens gezegd dat Japanners heel goed zijn in het copieren van producten, maar het valt me op dat ze ook heel goed in het copieren van elkaar zijn.
Een Koreaanse vriendin van me geeft les aan Japanse kinderen, en vertelde me dat alle kinderen op precies dezelfde manier hardop lezen, als ze tijdens de les samen een boek lezen. Een eigen stijl, dat kennen ze hier blijkbaar niet. In het zwembad waar ik wel eens baantjes trek, was een klas van dertig lage schoolkinderen ook aan het oefenen. Die kinderen zwommen alle dertig op precies dezelfde manier vrije slag! Wat me namelijk opviel, was dat ze dat alle dertig met de verkeerde techniek deden. Nu maar hopen dat ze in hun vrije uurtjes een beetje aan hun techniek werken, maar ik vrees het ergste.
Als klein jongetje heb ik de James Bond film You only live twice gezien. Die film had het allemaal: geweldige gadgets, een echte snodaard, Blofeld, en een exotische omgeving, Japan. De film heeft zijn eigen parodie in de vorm van Austin Powers gekregen.
Wat ik indertijd wel apart vond aan de slechterikken, was dat ze allemaal hetzelfde gekleed waren, op dezeflde manier liepen, en helmen droegen. Die helmen kun je in de laatste paar seconden (rond 2:57) zien in deze trailer:
Tijdens de verhuizing van ons instituut, afgelopen week, moest ik aan deze film denken. Als er in Japan namelijk iets gedaan moet worden, dan wordt er een blik met mannen met helmen opengetrokken, die dan aan de weg gaan werken, takken van bomen afknippen of helpen verhuizen.
In de optika maken we gebruik van hele zware optische tafels, omdat onze opstellingen stabiel moeten zijn. Die tafels die verhuis je niet zo maar. In Massachusetts heb ik wel eens een verhuizing van vijf van die tafels gemanaged, en daar kwamen toen drie stevige kerels voor opdagen. Zwaar Massachusetts accent, broeken die bij het buigen afzakken tot bedenkelijke diepte, je kent het wel. Lui die elkaar constant af lopen te zeiken, en die je echt op hun vingers moet kijken, want anders zetten ze de tafels verkeerd in elkaar.
Zo niet in Japan. Daar hebben ze soieso geen opzichter nodig, dat gebeurt allemaal vanzelf. 's morgens vroeg kwam er een grote kraanwagen aangereden, met wel tien mannen met helmen, en allemaal dezelfde grijze pakken. Geen stevige mannen, maar dunne pezige kereltjes. Eerst netjes overal de vloerbedekking afgedekt met een dik blauw zeil, en daarna werden de tafels verplaatst van drie oude gebouwen naar een nieuw gebouw. Die tafels werden uit de oude gebouwen getakeld, en weer in het nieuwe gebouw getakeld. Echt indrukwekkend, hoe vlotjes dat allemaal verliep. Kortom: lof voor de mannen met helmen!
Het enge aan tien mannen met helmen is wel dat ze er allemaal hetzelfde uitzien, en allemaal hetzelfde werk doen, net zoals in de James Bond film. Vroeger werd wel eens gezegd dat Japanners heel goed zijn in het copieren van producten, maar het valt me op dat ze ook heel goed in het copieren van elkaar zijn.
Een Koreaanse vriendin van me geeft les aan Japanse kinderen, en vertelde me dat alle kinderen op precies dezelfde manier hardop lezen, als ze tijdens de les samen een boek lezen. Een eigen stijl, dat kennen ze hier blijkbaar niet. In het zwembad waar ik wel eens baantjes trek, was een klas van dertig lage schoolkinderen ook aan het oefenen. Die kinderen zwommen alle dertig op precies dezelfde manier vrije slag! Wat me namelijk opviel, was dat ze dat alle dertig met de verkeerde techniek deden. Nu maar hopen dat ze in hun vrije uurtjes een beetje aan hun techniek werken, maar ik vrees het ergste.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
In Japan wordt je toch ook geacht allemaal precies hetzelfde te denken? In de zin: Wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt....
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Stereotype alert!
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Lijkt me toch geweldig om te zien... hier zou men je zowat dwingen een eigen stijl te ontwikkelen al dan niet je manen te stoppen met naäapen
Gaaf hoor!quote:Op woensdag 11 november 2009 09:43 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Het leven is behoorlijk frustrerend, maar als het gemakkelijk was, dan deed iedereen het. Het is een kwestie van doordouwen. Zo had ik vandaag problemen met een aanvraag voor een credit card. Die was afgekeurd, "vanwege de regels". Welke regels zijn dat dan? Alsof je tegen een hele lieve vriendelijke muur aan het praten bent! Binnenkort maar eens met mijn bank gaan praten.
Ook leuk: mijn universiteit heeft me bevolen om een nieuwe mileage account te openen bij JAL, omdat ik mijn vliegmiles niet voor privegebruik mag gebruiken. Ergens snap ik dat wel, maar andersom kraait er niemand naar als ik onbetaald overuren draai.
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
Ik zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
Geniet er maar van!
En erg geinig ook, je post over (zeg maar) 'het Japanse stereotype'! Interessante illustratie van je dagelijks leven daar.
FR
Een duur dinee zegt alles, blijkbaar...
Een paar maanden geleden heb ik samen met een industriele partner een onderzoeksvoorstel geschreven voor een nieuw product. Dat onderzoek is toen ingediend bij het Japanse ministerie van onderwijs en wetenschappen, of zo, en heeft het uiteindelijk niet gehaald. Slechts 4% van de voorstellen kregen subsidie toegewezen, dus in zo'n geval heb je meer nodig dan alleen een goed voorstel. Althans, dat is wat ik mezelf blijf vertellen. Niet getreurd, de industriele partner was behoorlijk in zijn nopjes met het onafhankelijke reviewrapport voor mijn voorstel, en gaf aan wel interesse te hebben om het onderzoek te financieren.
Dus ik ging zo'n twee maanden geleden vol goede moed bij hen op bezoek, maar daar kwam niet zo veel uit. Een maand geleden nog maar eens op bezoek gegaan, nu met een ander voorstel, en gedreigd om naar de concurrent te gaan als er niets met het voorstel gedaan werd. Daar werd geschokt op gereageerd, want men zag echt wel wat in het voorstel, maar ze wilden eerst intern overleggen.
Uiteindelijk kreeg ik via via te horen dat ze mijn onderzoek zouden gaan financieren. Vorige week zou het dan zo ver zijn: niet alleen de CTO, maar ook de vice president en misschien zelfs de president van het bedrijf (toch 5000 man groot) zouden aanwezig zijn bij een vergadering waar van onze kant het hoofd van ons instituut, onze industriele coordinator en ik aanwezig zouden zijn. Na de vergadering zouden we dan ergens gaan eten. Ik had m'n beste pak aangetrokken en een nieuwe stropdas gekocht. Toch best spannend, zo'n meeting. De vergadering begon wel raar. Er werden een aantal details besproken, wel belangrijk, maar nou niet echt wereldschokkend, en ik gaf aan dat ik een Amerikaans patentvoorstel had, dat ik graag naar Japan zou halen. Daar moesten ze even over nadenken en daar zouden ze dan na twee weken op terugkomen. Maar ergens had ik verwacht over een contract te praten, of een contract te zien, of een contract te tekenen. Of dat we ten minste over geld zouden praten. 10 miljoen yen, 20 miljoen yen, 30 miljoen yen? Niets van dat alles. Na een uur vergaderen werd aangegeven dat de taxi stond te wachten, want we moesten naar het restaurant.
WTF...
Of zoals ze dat hier dan zeggen, nan de??...
Ik kan niet zeggen dat ik met een tevreden gevoel in de taxi stapte. Afijn, het was een hele rit naar het centrum van Tokyo, waar we samen met de CTO en vice president (de president had het te druk) in een peper, maar dan ook peperduur restaurant gingen eten. Ik wilde niet weten hoe hoog de rekening was, maar moest onwillekeurig wel denken aan hoe veel lenzen en lasers ik ipv dit etentje had kunnen kopen, als ze mijn onderzoek gefinancierd hadden (bij nader inzien slaat die vergelijking nergens op, want lenzen en lasers zijn absurd duur, daar kun je echt heeeel erg goed voor eten en drinken). Het eten (en drinken) was uitmuntend, echt genieten. Maar ja, geen contract. Ze zouden over een week of twee dan bij ons langs komen, om de details mbt het Amerikaanse patent uit te werken.
Vandaag toch nog maar eens met de industriele coordinator overlegd: wat willen ze nou precies, waarom werd er niet over een contract gesproken? Welnu Lyrebird, zo legde hij uit, het feit dat ze met jou naar een heeel erg duur restaurant zijn gegaan, en daarvoor betaald hebben, betekent dat ze verder met je willen, daar is geen contract voor nodig. Dat geld voor je onderzoek komt er wel, er zal tzt ook een contract getekend worden, maar maak je verder geen zorgen. Het zit wel goed.
Moraal van dit verhaal: verwacht als je naar Japan gaat niet met Amerikanen of Europeanen van doen te hebben. Accepteer hun manier van zaken doen. Of zoals ik het al eens in een ander topic verwoord heb: als je voor de eerste keer American Football kijkt, kijk daar dan niet naar alsof je naar voetbal zit te kijken, waarbij je corners en buitenspel verwacht, ipv interference en touchdowns. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun eigen charmes hebben. Het duurt even om dat te herkennen en te erkennen, maar dan ben je wel een ervaring rijker.
Een paar maanden geleden heb ik samen met een industriele partner een onderzoeksvoorstel geschreven voor een nieuw product. Dat onderzoek is toen ingediend bij het Japanse ministerie van onderwijs en wetenschappen, of zo, en heeft het uiteindelijk niet gehaald. Slechts 4% van de voorstellen kregen subsidie toegewezen, dus in zo'n geval heb je meer nodig dan alleen een goed voorstel. Althans, dat is wat ik mezelf blijf vertellen. Niet getreurd, de industriele partner was behoorlijk in zijn nopjes met het onafhankelijke reviewrapport voor mijn voorstel, en gaf aan wel interesse te hebben om het onderzoek te financieren.
Dus ik ging zo'n twee maanden geleden vol goede moed bij hen op bezoek, maar daar kwam niet zo veel uit. Een maand geleden nog maar eens op bezoek gegaan, nu met een ander voorstel, en gedreigd om naar de concurrent te gaan als er niets met het voorstel gedaan werd. Daar werd geschokt op gereageerd, want men zag echt wel wat in het voorstel, maar ze wilden eerst intern overleggen.
Uiteindelijk kreeg ik via via te horen dat ze mijn onderzoek zouden gaan financieren. Vorige week zou het dan zo ver zijn: niet alleen de CTO, maar ook de vice president en misschien zelfs de president van het bedrijf (toch 5000 man groot) zouden aanwezig zijn bij een vergadering waar van onze kant het hoofd van ons instituut, onze industriele coordinator en ik aanwezig zouden zijn. Na de vergadering zouden we dan ergens gaan eten. Ik had m'n beste pak aangetrokken en een nieuwe stropdas gekocht. Toch best spannend, zo'n meeting. De vergadering begon wel raar. Er werden een aantal details besproken, wel belangrijk, maar nou niet echt wereldschokkend, en ik gaf aan dat ik een Amerikaans patentvoorstel had, dat ik graag naar Japan zou halen. Daar moesten ze even over nadenken en daar zouden ze dan na twee weken op terugkomen. Maar ergens had ik verwacht over een contract te praten, of een contract te zien, of een contract te tekenen. Of dat we ten minste over geld zouden praten. 10 miljoen yen, 20 miljoen yen, 30 miljoen yen? Niets van dat alles. Na een uur vergaderen werd aangegeven dat de taxi stond te wachten, want we moesten naar het restaurant.
WTF...
Of zoals ze dat hier dan zeggen, nan de??...
Ik kan niet zeggen dat ik met een tevreden gevoel in de taxi stapte. Afijn, het was een hele rit naar het centrum van Tokyo, waar we samen met de CTO en vice president (de president had het te druk) in een peper, maar dan ook peperduur restaurant gingen eten. Ik wilde niet weten hoe hoog de rekening was, maar moest onwillekeurig wel denken aan hoe veel lenzen en lasers ik ipv dit etentje had kunnen kopen, als ze mijn onderzoek gefinancierd hadden (bij nader inzien slaat die vergelijking nergens op, want lenzen en lasers zijn absurd duur, daar kun je echt heeeel erg goed voor eten en drinken). Het eten (en drinken) was uitmuntend, echt genieten. Maar ja, geen contract. Ze zouden over een week of twee dan bij ons langs komen, om de details mbt het Amerikaanse patent uit te werken.
Vandaag toch nog maar eens met de industriele coordinator overlegd: wat willen ze nou precies, waarom werd er niet over een contract gesproken? Welnu Lyrebird, zo legde hij uit, het feit dat ze met jou naar een heeel erg duur restaurant zijn gegaan, en daarvoor betaald hebben, betekent dat ze verder met je willen, daar is geen contract voor nodig. Dat geld voor je onderzoek komt er wel, er zal tzt ook een contract getekend worden, maar maak je verder geen zorgen. Het zit wel goed.
Moraal van dit verhaal: verwacht als je naar Japan gaat niet met Amerikanen of Europeanen van doen te hebben. Accepteer hun manier van zaken doen. Of zoals ik het al eens in een ander topic verwoord heb: als je voor de eerste keer American Football kijkt, kijk daar dan niet naar alsof je naar voetbal zit te kijken, waarbij je corners en buitenspel verwacht, ipv interference en touchdowns. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun eigen charmes hebben. Het duurt even om dat te herkennen en te erkennen, maar dan ben je wel een ervaring rijker.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat een leuk topic, ga hem helemaal doorlezen.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Wat ik van Japan weet is dat zaken doen erg een kwestie is van de relatie, en dat beslissingen wel even kunnen duren. even in een vergadering zo een besluit nemen is not done. Voor de rest is het echt verschrikkelijk belangrijk vreselijk beleeft te zijn, het protocol erg goed te volgen en de sociale regels te kennen.
Zo heeft Philips destijds Sony vreselijk tegen de haren ingestreken toen ze samen gingen met de Compact Disk en daar een samenwerking op te zetten, maar Sony niets te vertellen over digitaal filteren. Toen de eerste CD spelers op de markt kwamen had Philips digitale filters en Sony analoog. Dat heeft de relatie geen goed gedaan zo te zeggen.
Zo heeft Philips destijds Sony vreselijk tegen de haren ingestreken toen ze samen gingen met de Compact Disk en daar een samenwerking op te zetten, maar Sony niets te vertellen over digitaal filteren. Toen de eerste CD spelers op de markt kwamen had Philips digitale filters en Sony analoog. Dat heeft de relatie geen goed gedaan zo te zeggen.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Ik ben van nature best beleefd en vriendelijk, maar het druipt er niet van af. Gelijke tred houden met de Japanners is onmogelijk. Geduld is ook niet mijn sterkste kant, en de taal maakt het soms ook erg lastig. Om een (beetje off-topic maar toch on-topic) voorbeeld te geven: ik ben een keer in een zwembad gesprongen, terwijl alle Japanners (vijf man) aan de kant aan het uitrusten waren. Ik kwam er immers om te zwemmen. Toen ik met mijn hoofd boven water kwam, stond de badmeester aan de kant en legde me (blijikbaar) uit dat ik niet in het water mocht zwemmen, omdat ze het water aan het controleren waren. Ik had het bord met - in het Japans - "nu niet zwemmen" of zo wel gezien, maar niet begrepen dat er "nu niet zwemmen" op stond. Op zo'n moment zou ik door de grond willen zakken, want zoiets zou me in Nederland of de VS echt nooit overkomen. Daar kan ik me behoorlijk aan mensen ergeren die (doelbewust) de regels overtreden.quote:Op zaterdag 12 december 2009 19:38 schreef Pietverdriet het volgende:
Voor de rest is het echt verschrikkelijk belangrijk vreselijk beleeft te zijn, het protocol erg goed te volgen en de sociale regels te kennen.
Van de andere kant: Japanners weten dat ze niet met Japanners van doen hebben., en accepteren een heleboel. Meer dan Nederlanders!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dit is waar vele buitenlanders de mist in gaan met het zakendoen met de Aziaten. Als je tijd had om wat in hun zakencultuur in te lezen, dan had je veel van dit soort ergenissen kunnen voorkomen. Ikzelf ben hier zeer weinig problemen tegen gekomen.quote:Op dinsdag 8 december 2009 14:38 schreef Lyrebird het volgende:
Een duur dinee zegt alles, blijkbaar...
Wel interessante stukjes om te lezen.
なんだっけ
Het blijft leuk om over je belevenissen te lezen.
Staan de dagen nog steeds allemaal in teken van je onderzoek of ben je ook aan sightseeing begonnen en/of sport?
Staan de dagen nog steeds allemaal in teken van je onderzoek of ben je ook aan sightseeing begonnen en/of sport?
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Achteraf gezien, realiseerde ik me dat ik wel eens over dit soort zaken gelezen had. Maar "in het echt" voelt het toch anders aan. Ik bedoel, ik wist dat ik geduldig moest zijn, en ik was zeker wel op de hoogte van hun overlegcultuur. Die cultuur maak ik in het dagelijks leven ook mee. Als ik bijvoorbeeld een brief ontvang in het Japans, en ik ga daarmee naar de studenten voor een vertaling, dan verloopt dat bijna altijd volgens het volgende protocol:quote:Op zondag 13 december 2009 15:11 schreef Crashcat het volgende:
[..]
Dit is waar vele buitenlanders de mist in gaan met het zakendoen met de Aziaten. Als je tijd had om wat in hun zakencultuur in te lezen, dan had je veel van dit soort ergenissen kunnen voorkomen. Ikzelf ben hier zeer weinig problemen tegen gekomen.
Wel interessante stukjes om te lezen.
* 1 student pakt het briefje. Fronst zijn wenkbrouwen. "Tjotto matte kudasai (effe wachten, aub)"
* Loopt naar drie andere studenten. Laat hun het briefje lezen. Overleg volgt.
* Alle vier de studenten knikken nu instemmend
* De eerste student komt terug met het briefje en legt me in het Engels uit wat er op het briefje staat
Dus ondanks dat ik iedere dag met die cultuur geconfronteerd word, had ik niet verwacht dat er op zo'n hoog niveau binnen een bedrijf op dezelfde manier wordt gewerkt. Als er voor mijn project, dat echt niets voorstelt voor een bedrijf van dit caliber, zoveel overlegt moet worden, dan snap ik niet dat ze tijd hebben voor belangrijke zaken. Of misschien verklaart dit waarom Japanners zo verschrikkelijk lang werken, iedere dag.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
quote:Op maandag 14 december 2009 03:18 schreef Lyrebird het volgende:
Of misschien verklaart dit waarom Japanners zo verschrikkelijk lang werken, iedere dag.
Dat is op zich een leuke conclusie, waar of niet.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Ooh..leuk om te weten..quote:Op zaterdag 12 december 2009 19:38 schreef Pietverdriet het volgende:
Wat ik van Japan weet is dat zaken doen erg een kwestie is van de relatie, en dat beslissingen wel even kunnen duren. even in een vergadering zo een besluit nemen is not done. Voor de rest is het echt verschrikkelijk belangrijk vreselijk beleeft te zijn, het protocol erg goed te volgen en de sociale regels te kennen.
Zo heeft Philips destijds Sony vreselijk tegen de haren ingestreken toen ze samen gingen met de Compact Disk en daar een samenwerking op te zetten, maar Sony niets te vertellen over digitaal filteren. Toen de eerste CD spelers op de markt kwamen had Philips digitale filters en Sony analoog. Dat heeft de relatie geen goed gedaan zo te zeggen.
Dachte dat het om rechten ging...
TVP
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
In the city you must fight to survive. Double the action, triple the excitement. About me
Nou ja, hier gaat dat wel een stuk erger hoor..quote:
[..]
Ik ben van nature best beleefd en vriendelijk, maar het druipt er niet van af. Gelijke tred houden met de Japanners is onmogelijk. Geduld is ook niet mijn sterkste kant, en de taal maakt het soms ook erg lastig. Om een (beetje off-topic maar toch on-topic) voorbeeld te geven: ik ben een keer in een zwembad gesprongen, terwijl alle Japanners (vijf man) aan de kant aan het uitrusten waren. Ik kwam er immers om te zwemmen. Toen ik met mijn hoofd boven water kwam, stond de badmeester aan de kant en legde me (blijikbaar) uit dat ik niet in het water mocht zwemmen, omdat ze het water aan het controleren waren. Ik had het bord met - in het Japans - "nu niet zwemmen" of zo wel gezien, maar niet begrepen dat er "nu niet zwemmen" op stond. Op zo'n moment zou ik door de grond willen zakken, want zoiets zou me in Nederland of de VS echt nooit overkomen. Daar kan ik me behoorlijk aan mensen ergeren die (doelbewust) de regels overtreden.
Van de andere kant: Japanners weten dat ze niet met Japanners van doen hebben., en accepteren een heleboel. Meer dan Nederlanders!
Als je wat toelaat hier, net zoals Japanners je behandelt, dan is zowat je huis leeg! Even iets anders, wordt helemaal gek van dat mijn geld maar steeds gecheckt word hier in Nederland als je iets koopt, zoiets zal je dus in Japan weinig meemaken!
Er zijn hier veel (oude) topics hierover in FOK! succes met lezen..quote:
TVP
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
maar in japan hebben ze dan ook geen bulgaarse drukkerijen die en masse geld namakenquote:Op maandag 14 december 2009 04:16 schreef JoeThePlumber het volgende:
[..]
Nou ja, hier gaat dat wel een stuk erger hoor..
Even iets anders, wordt helemaal gek van dat mijn geld maar steeds gecheckt word hier in Nederland als je iets koopt, zoiets zal je dus in Japan weinig meemaken!
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Ik heb me met alleen Engels en "Arigato gazaimas" overigens uitstekend gered daar. Maar dat was alleen in Tokyo en Hiroshima.quote:Op maandag 14 december 2009 04:12 schreef LittleTortillaBoy het volgende:
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
Voedsel bestellen lukt sowieso altijd wel, want de plaatjes op de menu's hoef je geen enkele taal voor te spreken. En als je moet betalen laten ze je het te betalen bedrag op een rekenmachine zien. Ik dacht eerst dat ze dat alleen voor buitenlanders doen, maar later zag ik het ook voor een Japanner gedaan worden volgens mij.
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Koppijn?
De afgelopen week hadden we de het eindejaarsfeest voor alle werknemers van ons instituut, in een restaurant in het centrum van onze stad. Dat koste 5000 Yen (39 euro), waarna er heel veel verschillende heerlijke gerechten op tafel werden gezet. Verschillende soorten krab, sushi, vlees, groenten en nabe. Bier erbij, later nog wat sake. Nou woon ik al een tijdje in Japan, maar echt bekend met deze manier van feesten was ik nog niet. Want het ging er erg beschaafd aan toe, met zelfs een aantal professoren aan een mineraalwatertje, en geen overdreven geschrans of gezuip. Dan pas ik mij moeiteloos aan.
Gisteren deden we het dunnetjes over met de studenten. Die hadden een andere tent gevonden waar we slechts 3500 Yen (27 euro) hoefden te betalen. Dat begon beschaafd, maar het werd gaandeweg steeds luidruchtiger. Waar had ik dat eerder gezien, o ja, tijdens mijn welkomsfeest. Luidruchtig, maar vrolijk. Zelfs nadat de eerste student z'n maaltijd onder tafel uit had gekotst en door drie andere studenten naar het toilet moest worden gedragen, bleef het gezellig. Ik had toen al een tijdje (pas??) door dat er in dit format geen limiet was aan de hoeveelheid alcohol die er genuttigd kon worden. All you can drink! Met al die zuinige professoren had ik dat over het hoofd gezien.
Na het feest zijn we met een tiental studenten verder gegaan naar een andere gelegenheid, waar we aan de whiskey gingen. Er waren wel twee studenten die wat witjes zagen, maar die hadden aan het begin van de avond ook heel erg rap sterke drank naar binnen geslagen. Afijn, toen ik later op mijn fietsje stapte, stond een van die twee jongens een paaltje te voorzien van een whiskey coating. "Are you ok?" "Yeah, not so bad now, but I have job interview tomorrow". In deze barre economische tijden ligt er een enorme druk op die jongens, omdat zij voor hun ouders moeten zorgen. Van deze student wist ik dat zijn moeder blind was, wat het allemaal nog lastiger maakte. Het zijn stuk voor stuk harde werkers hier, niet altijd even efficient, maar wel constant bezig. En vaak met passie. Op zo'n moment heb ik het wel met ze te doen. Dan hebben wij Nederlanders het een stuk gemakkelijker.
Ik ben net even gaan informeren hoe z'n solicitatie was verlopen, maar hij was er (nog) niet. Ik zag wel vier studenten die met hun hoofd op tafel lagen te slapen. Of rechtop voor de computer, met gesloten ogen. Ze moeten nog veel leren.
De afgelopen week hadden we de het eindejaarsfeest voor alle werknemers van ons instituut, in een restaurant in het centrum van onze stad. Dat koste 5000 Yen (39 euro), waarna er heel veel verschillende heerlijke gerechten op tafel werden gezet. Verschillende soorten krab, sushi, vlees, groenten en nabe. Bier erbij, later nog wat sake. Nou woon ik al een tijdje in Japan, maar echt bekend met deze manier van feesten was ik nog niet. Want het ging er erg beschaafd aan toe, met zelfs een aantal professoren aan een mineraalwatertje, en geen overdreven geschrans of gezuip. Dan pas ik mij moeiteloos aan.
Gisteren deden we het dunnetjes over met de studenten. Die hadden een andere tent gevonden waar we slechts 3500 Yen (27 euro) hoefden te betalen. Dat begon beschaafd, maar het werd gaandeweg steeds luidruchtiger. Waar had ik dat eerder gezien, o ja, tijdens mijn welkomsfeest. Luidruchtig, maar vrolijk. Zelfs nadat de eerste student z'n maaltijd onder tafel uit had gekotst en door drie andere studenten naar het toilet moest worden gedragen, bleef het gezellig. Ik had toen al een tijdje (pas??) door dat er in dit format geen limiet was aan de hoeveelheid alcohol die er genuttigd kon worden. All you can drink! Met al die zuinige professoren had ik dat over het hoofd gezien.
Na het feest zijn we met een tiental studenten verder gegaan naar een andere gelegenheid, waar we aan de whiskey gingen. Er waren wel twee studenten die wat witjes zagen, maar die hadden aan het begin van de avond ook heel erg rap sterke drank naar binnen geslagen. Afijn, toen ik later op mijn fietsje stapte, stond een van die twee jongens een paaltje te voorzien van een whiskey coating. "Are you ok?" "Yeah, not so bad now, but I have job interview tomorrow". In deze barre economische tijden ligt er een enorme druk op die jongens, omdat zij voor hun ouders moeten zorgen. Van deze student wist ik dat zijn moeder blind was, wat het allemaal nog lastiger maakte. Het zijn stuk voor stuk harde werkers hier, niet altijd even efficient, maar wel constant bezig. En vaak met passie. Op zo'n moment heb ik het wel met ze te doen. Dan hebben wij Nederlanders het een stuk gemakkelijker.
Ik ben net even gaan informeren hoe z'n solicitatie was verlopen, maar hij was er (nog) niet. Ik zag wel vier studenten die met hun hoofd op tafel lagen te slapen. Of rechtop voor de computer, met gesloten ogen. Ze moeten nog veel leren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Is het dus waar dat Japanners slecht tegen alcohol kunnen of kunnen de studenten geen maat houden?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Japanners hebben er meer moeite mee dan de gemiddelde Nederlander, deels ook omdat het van die magere pezige kereltjes zijn. Ik heb eens een dikkere Japanner een hele fles soju naar binnen zien werken, en daar kon je niet aan merken dat ie ook maar iets gedronken had. De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.quote:Op vrijdag 18 december 2009 10:22 schreef Pietverdriet het volgende:
Is het dus waar dat Japanners slecht tegen alcohol kunnen of kunnen de studenten geen maat houden?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuke verhalen Lyrebird, je hebt een prettige en leuke manier van schrijven.
Maar dat komt volgens mij wel op meer plekken voor in de wereld. Ik heb ook wel eens een uur in de struiken gelegen na een avond uit. Nu niet meer, omdat ik beheerster drink.quote:Op vrijdag 18 december 2009 10:37 schreef Lyrebird het volgende:
De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.
Bedankt Bolkesteijn! Leuk ook om te zien dat er hier een publiek voor is.quote:Op vrijdag 18 december 2009 11:46 schreef Bolkesteijn het volgende:
Leuke verhalen Lyrebird, je hebt een prettige en leuke manier van schrijven.
Klopt, en zoals ik eerder al eerder opmerkte, ze moeten nog veel leren.quote:Maar dat komt volgens mij wel op meer plekken voor in de wereld. Ik heb ook wel eens een uur in de struiken gelegen na een avond uit. Nu niet meer, omdat ik beheerster drink.
Om daar nog even op terug te komen, heel Japans: we kregen vandaag een e-mail van de onverlaat die gisteren zijn maaltijd onder tafel was kwijtgeraakt en die door drie man naar de toiletten moest worden gebracht. Hij had enorm veel spijt van zijn onverantwoorde gedrag en we konden er gerust op zijn dat het niet nog eens zou gebeuren. Het blijft een apart volk, die Japanners.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
zover ik ooit mee gekregen heb, missen aziaten ook een specifiek enzym wat alcohol beter afbreektquote:Op vrijdag 18 december 2009 10:37 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Japanners hebben er meer moeite mee dan de gemiddelde Nederlander, deels ook omdat het van die magere pezige kereltjes zijn. Ik heb eens een dikkere Japanner een hele fles soju naar binnen zien werken, en daar kon je niet aan merken dat ie ook maar iets gedronken had. De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
D'r zijn idd Japanners die dat hebben. Die krijgen een enorm rood hoofd na een of twee glazen en beginnen dan heel glazig te kijken. Maar het is zeker geen enzym dat alle Japanners missen.quote:Op vrijdag 18 december 2009 16:30 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
zover ik ooit mee gekregen heb, missen aziaten ook een specifiek enzym wat alcohol beter afbreekt
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Shibuya at night = vomit galore and everybody is invited... and partakes!quote:Op vrijdag 18 december 2009 10:22 schreef Pietverdriet het volgende:
Is het dus waar dat Japanners slecht tegen alcohol kunnen of kunnen de studenten geen maat houden?
Dus niet alleen studenten... Ugh.
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
ff een TVP, lijkt me vet om naar japan te gaan om daar mee te maken hoe ze daar leven, en natuurlijk de cultuur
Hoe vieren ze er eigenlijk Oud&Nieuw en kerst?
Hoe vieren ze er eigenlijk Oud&Nieuw en kerst?
I'm not lost, it's just I've no idea where I am
Kerst is behoorlijk Amerikaans, Oud & Nieuw een beetje Nederlands. Van mijn collega's hoorde ik dat zij heel erg veel gegeten hebben, waarbij grote hoeveelheden alcohol werden gedronken, terwijl ze televisie keken. Twee van mijn collega's kwamen aanmerkelijk dikker terug van hun vakantie. Vuurwerk, daar doen ze met Oud & Nieuw niet aan. Daarnaast vieren Japanners Oud & Nieuw ook op traditioneel Japanse wijze, door naar de tempel te gaan.quote:Op woensdag 13 januari 2010 13:26 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
ff een TVP, lijkt me vet om naar japan te gaan om daar mee te maken hoe ze daar leven, en natuurlijk de cultuur
Hoe vieren ze er eigenlijk Oud&Nieuw en kerst?
Wij hebben Oud & Nieuw dit jaar in Kyoto doorgebracht. Kyoto staat vol met tempels, en we konden dus van dichtbij zien hoe Japanners naar een tempel gaan met Oud & Nieuw. Om te beginnen gaat het om heel veel Japanners. Er moge dan wel veel tempels in Kyoto zijn, er zijn natuurlijk nog veel meer Japanners. En die willen allemaal die tempel in, om een nieuwe motorfiets of een mooi gebit te wensen. Dat doe je door muntjes in een bak te gooien, twee keer met je handen te klappen, te buigen en nog een keer met je handen te klappen. De volgorde heb ik misschien niet goed onthouden; afijn, als de beurskoersen aan het einde van het jaar niet hoger staan, dan weten jullie waar het aan gelegen heeft.
Maareh, al die Japanners willen dus na twaalf uur die tempel in, om voor het eerst in het jaar de tempel bezocht te hebben. Daar trekken ze drie dagen voor uit, en wij waren zo stom om in die drie dagen tempels te bezoeken, die natuurlijk allemaal stampvol zaten. Je kunt trouwens ook een soort van lotje trekken (moet je wel voor betalen), wat je toekomst voorspelt. Ook opvallend: alle dames zijn heel leuk gekleed, sommige dames in traditionele klederdracht, dus ook aan het oog is gedacht. We zagen ook een paar dames in hele korte rokjes/broekjes, zonder panties, terwijl het toch bijna vroor. Vraag me niet hoe ze dat volhouden.
Tijdens het wachten voor de tempel hebben wij ons ook te goed gedaan aan goedkope (warme) sake, cake en soep. In Kyoto was het behoorlijk koud, dus die warme sake kwam wel van pas. Bij dit soort gelegenheden kun je altijd bij kraampjes eten kopen. Japanners doen dat massaal.
Dat brengt me op een interessante observatie. Vaak komt het voor in Japan dat je ergens naar toe gaat, naar bijvoorbeeld een "braderie", of zo'n enorme tempel, en op weg naar die tempel zie je niet echt veel mensen, auto's of bussen. Maar als je dan eenmaal op het terrein aankomt, dan ziet het er zwart van de mensen. Waar komen ze allemaal vandaan, hoe zijn ze daar gekomen?? Net alsof ze ter plaatse een blik Japanners hebben opengetrokken voor de toeristen. Vreemd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 14-01-2010 03:29:15 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ze zijn er lang voordat jij aankomt en gaan pas weg als het sluit.
Ik was op in een tempel (die met die 1000 armen oid), rond sluitingstijd, goddamn, wat een drukte bij de uitgang.
Ik was op in een tempel (die met die 1000 armen oid), rond sluitingstijd, goddamn, wat een drukte bij de uitgang.
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Dat is idd een (groot) deel van de verklaring. Wat ook speelt denk ik, is dat Japanners zo gediciplineerd en ordelijk zijn. Ze verplaatsen zich efficient.quote:Op donderdag 14 januari 2010 03:21 schreef RipCore het volgende:
Ze zijn er lang voordat jij aankomt en gaan pas weg als het sluit.
Ik was op in een tempel (die met die 1000 armen oid), rond sluitingstijd, goddamn, wat een drukte bij de uitgang.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
