KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Ik zit nu in Californie, en de komende maand blijf ik in de VS, dus voorlopig geen updates vanuit Japan.quote:Op zaterdag 12 september 2009 03:49 schreef ShinobizWinter het volgende:
ha! erg leuk om je ervaringen te lezen! keep 'em coming!
(tvp)
Nog even iets over leeftijd.
Japanners hebben erg veel moeite om mijn leeftijd te schatten. Ze zitten er gemakklijk een jaar of 10 naast. De eerste of tweede vraag die ik meestal van (aantrekkelijke) Japanse dames krijg, is hoe oud ik ben (36). Een leeftijdsverschil van 10 of 15 jaar doet ze ogenschijnlijk niets; ik krijg de indruk dat ze me jonger schatten dan ik daadwerkelijk ben.
Maar soms ook ouder. Er was een oproep voor onderzoeksvoorstellen voor jonge onderzoekers (jonger dan 39 jaar). Dus vroeg ik aan de directeur van ons instituut of ik niet beter zo'n grant kon aanvragen, dan een standaard grant, waarop hij verbaasd naar mijn leeftijd vroeg.
Ergens maar goed dat de dames mij jonger schatten, en de wetenschappers mij ouder - beter dan andersom - maar het is wel opvallend.
Iemand dezelfde ervaring?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Volgens mij is het algemeen bekend dat het moeilijker is mensen met een andere nationaliteit cq ras op leeftijd goed in te kunnen schatten. 
[ Bericht 1% gewijzigd door neo2000 op 12-09-2009 18:47:18 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door neo2000 op 12-09-2009 18:47:18 ]
Common sense is my super power. What's yours?
Has anyone really been far even as decided to use even go want to do look more like?
Has anyone really been far even as decided to use even go want to do look more like?
Oh, dat is wel jammer. Kom ik net je topic tegen en dan geen updates meer uit Japanquote:Op zaterdag 12 september 2009 15:59 schreef Lyrebird het volgende:
Ik zit nu in Californie, en de komende maand blijf ik in de VS, dus voorlopig geen updates vanuit Japan.
. Maar ja, ik wens je wel veel succes in the states .
Ook als je geen zicht op je tas meer hebt in een volle Mac? Hier durf ik dat echt niet.quote:Op zaterdag 12 september 2009 15:16 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
dat durf ik in NL ook gewoon
Snif!! We gaan je verhalen zeker missen!quote:Op zaterdag 12 september 2009 15:59 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik zit nu in Californie, en de komende maand blijf ik in de VS, dus voorlopig geen updates vanuit Japan.
Over een maandje keer je weer terug daar?
FR
Natuurlijk! Kijk er ook eigenlijk weer best naar uit: langzamerhand begin ik gevoel te krijgen voor de Japanse manier van leven. Het is net als met sport kijken. Kijk niet naar rugby met het idee dat je naar voetbal zit te kijken. Of naar crickett als je honkbal verwacht. Als je die nieuwe sport eenmaal door hebt, dan snap je pas hoe mooi de sport is. Hetzelfde geldt voor een land.quote:Op zondag 13 september 2009 04:09 schreef Bora-Bora het volgende:
Over een maandje keer je weer terug daar?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Interessante vergelijking, en je hebt er helemaal gelijk in! Het is een soort instelling die je je eigen moet maken, en dat maakt het je mogelijk om een totaal "vreemd" land dat ver van je af staat, ook te gaan waarderen.quote:Op zondag 13 september 2009 06:51 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Natuurlijk! Kijk er ook eigenlijk weer best naar uit: langzamerhand begin ik gevoel te krijgen voor de Japanse manier van leven. Het is net als met sport kijken. Kijk niet naar rugby met het idee dat je naar voetbal zit te kijken. Of naar crickett als je honkbal verwacht. Als je die nieuwe sport eenmaal door hebt, dan snap je pas hoe mooi de sport is. Hetzelfde geldt voor een land.
FR
This made my day
Just keep pushing until it breaks
Een stukje geschiedenis. De hoeveelheid geld die ik heb om onderzoek te doen, is aan de beperkte kant. Zeker in vergelijking met een gemiddelde Amerikaanse universiteit waren ze hier niet scheutig, maar daar waren meerdere oorzaken voor. Het goede nieuws is dat er volgend jaar - dat fiscaal gezien in april begint - meer geld is. Maar je moet toch roeien met de riemen die je hebt, en in dit geval betekent dat ieder dubbeltje omdraaien en kijken of er niet goedkoper ingekocht kan worden.
In mijn lab gebruik ik veel optische en elektronische componenten van Amerikaanse makelij. Deels komt dat omdat ik bekend ben met die apparatuur, deels omdat het materiaal de beste prijs/kwaliteitsverhouding heeft. In Amerika dan. Hier in Japan rekenen de Japanse importeurs een toeslag van tussen de 50% en 100% van de cataloguswaarde in de VS. Als een van de weinige "Japanners" ben ik bekend met die prijzen, dus ik schrok me een hoedje toen ik zag hoe veel ik voor een electro optic modulator of een optische isolator moest betalen. Je mag wel zeggen dat ik daar knap pissig van werd. Helaas was en is mijn Japans nog steeds aan de bedroevende kant, dus ik kon de importeur de huid niet volschelden. Maar, bij de pakken neerzitten heeft ook geen zin, dus had ik een slim plan bedacht.
In plaats van via de officiele importeur te gaan, zou ik de goederen parallel gaan importeren. Dat gaat niet zo maar, want Amerikaanse leveranciers leveren niet aan Japanse universiteiten, omdat ze een exclusief contract hebben met de Japanse importeur. Nou ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen. In de VS kun je via internet een postbus huren, die al je bestelde spulletjes doorstuurt naar welk adres ook in de wereld. Je betaalt huur van de postbus + de kosten van transport, en dat kan via een wire transfer vanuit Japan. Als je een order via internet of via de telefoon plaatst, en je geeft dat Amerikaanse adres op, dan is er niets aan de hand. Nog beter, de meeste van deze forwarding services hebben een eigen credit card, zodat je niet eens zelf een credit card nodig hebt. Volgens mijn berekeningen zou de importeurstoeslag van 50%-100% terug kunnen worden gebracht naar 5%, en daar zat importbelasting bij inbegrepen. Alleen al voor mijn lab zou dat op jaarbasis tienduizenden dollars kunnen schelen.
Het bovenstaande verhaal had ik dus aan mijn administratie voorgelegd, die daar helemaal niets in zag. Ik zou immers misbruik van het systeem kunnen maken. Dat schoot bij mij in het verkeerde keelgat, alsof de importeurs geen misbruik van het systeem aan het maken waren! Uiteindelijk via de baas van ons instituut een Japanse contactpersoon in de VS gevonden, die me uit de brand kon helpen. Hij zou de order plaatsen voor een apparaat, deze na ontvangst doorsturen en wij zouden de totale kosten + een kleine vergoeding terugbetalen. Dat ging als een speer. Binnen no time had ik het apparaat binnen. Een seintje gegeven aan de administratie dat het apparaat binnen was en of ze de goede man in de VS konden betalen.
Een maand later krijg ik een mailtje van de Amerikaanse Japanner met de mededeling dat hij nog steeds geen geld had ontvangen. Ik zat op dat moment in de VS, dus het was een beetje lastig om ruzie te gaan maken met mijn adminstratie, maar ze toch nog maar eens dringend maar vriendelijk verzocht om het geld zo spoedig over te boeken, en ook gevraagd waarom dat nog niet gebeurd was. Blijkbaar hadden ze niet gehoord dat ik het apparaat al ontvangen had. Jaja. Na twee weken kreeg ik nog een e-mail van de Amerikaanse Japanner, met de mededeling dat hij het geld nog steeds niet had ontvangen. Toen brak dus mijn klomp. Ik was net terug in Japan en heb een hartig gesprek met de administratie gehad. Hun antwoord: ze vonden het heel erg vervelend, maar het was een ongebruikelijke transactie, en daarom had het langer geduurd. Deze boodschap stuurde ik door naar de Amerikaanse Japanner, die mij toen terugschreef dat ik nu aan den lijve had ondervonden dat Japanners niet goed zijn in "ongebruikelijke transacties". Zaken waar ze mee bekend zijn, verlopen soepeltjes; al het andere kan voor grote problemen zorgen.
Vanochtend kreeg ik het bericht dat het geld in de VS was aangekomen. In de e-mail van de Amerikaanse Japanner stond nog iets dat me echt een hart onder de riem stak. Het volgende stukje is een vertaling:
Lyrebird,
Hartelijk dank voor je medewerking om het geld overgeboekt te krijgen. Ik neem aan dat het niet eenvoudig was.
Japan was gedurende de Edo periode een samenleving die was afgesloten van de buitenwereld, door de Japanners aangeduidt als "Sakoku". De meeste mensen waren daar tevreden mee. Pas nadat vier oorlogschepen van de Amerikaanse Admiraal Perry in Japan aankwamen, waartegen de Shogun niets uit konden richten, werd Japan gedwongen om zichzelf open te stellen tot de rest van de wereld, en het Shogun systeem te veranderen.
Lyrebird, wat je nu aan het doen bent, is vergelijkbaar met hetgeen Admiraal Perry 200 jaar geleden deed, maar dan zonder oorlogschepen. De overheid en ambtenaren ("Yakusho" en "Yakunin" of "Kanryo") staan bekend als uitermate conservatief met als lijfspreuk "If it works, don't fix it!"
Ik heb jouw idee aan een kennis in de Japanse import/export business voorgelegd, en hij vertelde me dat wat je nu aan het doen bent, nog nooit eerder geprobeerd is bij een Japanse overheidsinstelling. Ik denk dat mijn kennis en andere importeurs, maar ook andere wetenschappers met kleine budgetten halsreikend uitkijken naar de uitkomst van je plan.
BTW, vraag aan de directeur van je instituut om je wat meer wegwijs te maken in de cultuur van het overleven in de Japanse overheidsbureaucratie. Mvgr, de Japanse Amerikaan.
Ergens kan ik me wel inleven in de positie van mijn administratie. Als ze iets doen dat als illegaal wordt gezien door geldschieters, dan kunnen ze het voor onze groep, maar ook voor de hele universiteit verknallen. Daar wordt echt niet moeilijk over gedaan; je onderzoeksgeld kan van de ene op de andere dag opgeeist worden. Het plan is nu om een in het Japans vertaalde brief naar de belangrijkste Japanse grant agencies, het Japanse NWO te sturen, met de vraag of ze een oordeel kunnen vellen over de bedachte constructie. Indien positief moet dat een goed breekijzer zijn om mijn administratie te overtuigen. De brief ligt nu bij een Japanse collega die goed Engels spreekt; ik heb hem gevraagd voor een vertaling.
Waar ik een beetje benauwd voor ben, is dat die ambtenaren bij het Japanse NWO net zo halstarrig zijn. Een bezoek zou denk ik beter uitpakken, maar hoe krijg ik mezelf daar uitgenodigd? Tips zijn welkom.
Just keep pushing until it breaks
Een stukje geschiedenis. De hoeveelheid geld die ik heb om onderzoek te doen, is aan de beperkte kant. Zeker in vergelijking met een gemiddelde Amerikaanse universiteit waren ze hier niet scheutig, maar daar waren meerdere oorzaken voor. Het goede nieuws is dat er volgend jaar - dat fiscaal gezien in april begint - meer geld is. Maar je moet toch roeien met de riemen die je hebt, en in dit geval betekent dat ieder dubbeltje omdraaien en kijken of er niet goedkoper ingekocht kan worden.
In mijn lab gebruik ik veel optische en elektronische componenten van Amerikaanse makelij. Deels komt dat omdat ik bekend ben met die apparatuur, deels omdat het materiaal de beste prijs/kwaliteitsverhouding heeft. In Amerika dan. Hier in Japan rekenen de Japanse importeurs een toeslag van tussen de 50% en 100% van de cataloguswaarde in de VS. Als een van de weinige "Japanners" ben ik bekend met die prijzen, dus ik schrok me een hoedje toen ik zag hoe veel ik voor een electro optic modulator of een optische isolator moest betalen. Je mag wel zeggen dat ik daar knap pissig van werd. Helaas was en is mijn Japans nog steeds aan de bedroevende kant, dus ik kon de importeur de huid niet volschelden. Maar, bij de pakken neerzitten heeft ook geen zin, dus had ik een slim plan bedacht.
In plaats van via de officiele importeur te gaan, zou ik de goederen parallel gaan importeren. Dat gaat niet zo maar, want Amerikaanse leveranciers leveren niet aan Japanse universiteiten, omdat ze een exclusief contract hebben met de Japanse importeur. Nou ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen. In de VS kun je via internet een postbus huren, die al je bestelde spulletjes doorstuurt naar welk adres ook in de wereld. Je betaalt huur van de postbus + de kosten van transport, en dat kan via een wire transfer vanuit Japan. Als je een order via internet of via de telefoon plaatst, en je geeft dat Amerikaanse adres op, dan is er niets aan de hand. Nog beter, de meeste van deze forwarding services hebben een eigen credit card, zodat je niet eens zelf een credit card nodig hebt. Volgens mijn berekeningen zou de importeurstoeslag van 50%-100% terug kunnen worden gebracht naar 5%, en daar zat importbelasting bij inbegrepen. Alleen al voor mijn lab zou dat op jaarbasis tienduizenden dollars kunnen schelen.
Het bovenstaande verhaal had ik dus aan mijn administratie voorgelegd, die daar helemaal niets in zag. Ik zou immers misbruik van het systeem kunnen maken. Dat schoot bij mij in het verkeerde keelgat, alsof de importeurs geen misbruik van het systeem aan het maken waren! Uiteindelijk via de baas van ons instituut een Japanse contactpersoon in de VS gevonden, die me uit de brand kon helpen. Hij zou de order plaatsen voor een apparaat, deze na ontvangst doorsturen en wij zouden de totale kosten + een kleine vergoeding terugbetalen. Dat ging als een speer. Binnen no time had ik het apparaat binnen. Een seintje gegeven aan de administratie dat het apparaat binnen was en of ze de goede man in de VS konden betalen.
Een maand later krijg ik een mailtje van de Amerikaanse Japanner met de mededeling dat hij nog steeds geen geld had ontvangen. Ik zat op dat moment in de VS, dus het was een beetje lastig om ruzie te gaan maken met mijn adminstratie, maar ze toch nog maar eens dringend maar vriendelijk verzocht om het geld zo spoedig over te boeken, en ook gevraagd waarom dat nog niet gebeurd was. Blijkbaar hadden ze niet gehoord dat ik het apparaat al ontvangen had. Jaja. Na twee weken kreeg ik nog een e-mail van de Amerikaanse Japanner, met de mededeling dat hij het geld nog steeds niet had ontvangen. Toen brak dus mijn klomp. Ik was net terug in Japan en heb een hartig gesprek met de administratie gehad. Hun antwoord: ze vonden het heel erg vervelend, maar het was een ongebruikelijke transactie, en daarom had het langer geduurd. Deze boodschap stuurde ik door naar de Amerikaanse Japanner, die mij toen terugschreef dat ik nu aan den lijve had ondervonden dat Japanners niet goed zijn in "ongebruikelijke transacties". Zaken waar ze mee bekend zijn, verlopen soepeltjes; al het andere kan voor grote problemen zorgen.
Vanochtend kreeg ik het bericht dat het geld in de VS was aangekomen. In de e-mail van de Amerikaanse Japanner stond nog iets dat me echt een hart onder de riem stak. Het volgende stukje is een vertaling:
Lyrebird,
Hartelijk dank voor je medewerking om het geld overgeboekt te krijgen. Ik neem aan dat het niet eenvoudig was.
Japan was gedurende de Edo periode een samenleving die was afgesloten van de buitenwereld, door de Japanners aangeduidt als "Sakoku". De meeste mensen waren daar tevreden mee. Pas nadat vier oorlogschepen van de Amerikaanse Admiraal Perry in Japan aankwamen, waartegen de Shogun niets uit konden richten, werd Japan gedwongen om zichzelf open te stellen tot de rest van de wereld, en het Shogun systeem te veranderen.
Lyrebird, wat je nu aan het doen bent, is vergelijkbaar met hetgeen Admiraal Perry 200 jaar geleden deed, maar dan zonder oorlogschepen. De overheid en ambtenaren ("Yakusho" en "Yakunin" of "Kanryo") staan bekend als uitermate conservatief met als lijfspreuk "If it works, don't fix it!"
Ik heb jouw idee aan een kennis in de Japanse import/export business voorgelegd, en hij vertelde me dat wat je nu aan het doen bent, nog nooit eerder geprobeerd is bij een Japanse overheidsinstelling. Ik denk dat mijn kennis en andere importeurs, maar ook andere wetenschappers met kleine budgetten halsreikend uitkijken naar de uitkomst van je plan.
BTW, vraag aan de directeur van je instituut om je wat meer wegwijs te maken in de cultuur van het overleven in de Japanse overheidsbureaucratie. Mvgr, de Japanse Amerikaan.
Ergens kan ik me wel inleven in de positie van mijn administratie. Als ze iets doen dat als illegaal wordt gezien door geldschieters, dan kunnen ze het voor onze groep, maar ook voor de hele universiteit verknallen. Daar wordt echt niet moeilijk over gedaan; je onderzoeksgeld kan van de ene op de andere dag opgeeist worden. Het plan is nu om een in het Japans vertaalde brief naar de belangrijkste Japanse grant agencies, het Japanse NWO te sturen, met de vraag of ze een oordeel kunnen vellen over de bedachte constructie. Indien positief moet dat een goed breekijzer zijn om mijn administratie te overtuigen. De brief ligt nu bij een Japanse collega die goed Engels spreekt; ik heb hem gevraagd voor een vertaling.
Waar ik een beetje benauwd voor ben, is dat die ambtenaren bij het Japanse NWO net zo halstarrig zijn. Een bezoek zou denk ik beter uitpakken, maar hoe krijg ik mezelf daar uitgenodigd? Tips zijn welkom.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk verhaal!
Kun je invloedrijke mensen - die misschien ook weer een link hebben met Japanse NWO - interesseren voor je manier van werken? En dan via hen een uitnodiging lospeuteren en tegelijkertijd al steun hebben voor je ideeën? Of is dat een te Nederlandse manier van werken?
Kun je invloedrijke mensen - die misschien ook weer een link hebben met Japanse NWO - interesseren voor je manier van werken? En dan via hen een uitnodiging lospeuteren en tegelijkertijd al steun hebben voor je ideeën? Of is dat een te Nederlandse manier van werken?
Er zijn nogal wat wetenschappers die hetzelfde probleem als ik hebben: weinig geld om goed onderzoek te doen. Als ik hun naam onder die brief krijg, en dan vooral van invloedrijke professoren, dan moet dat een goede stap in de richting zijn. Misschien is het nog beter om - zoals je hier voorstelt - bijvoorbeeld politici achter het plan te krijgen, maar dan zal ik me eerst eens in de Japanse politiek moeten verdiepen.quote:Op zaterdag 17 oktober 2009 08:08 schreef femmeChantal het volgende:
Leuk verhaal!
Kun je invloedrijke mensen - die misschien ook weer een link hebben met Japanse NWO - interesseren voor je manier van werken? En dan via hen een uitnodiging lospeuteren en tegelijkertijd al steun hebben voor je ideeën? Of is dat een te Nederlandse manier van werken?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Enkel lof voor je plan. Nu maar hopen dat ze even de 'spijker die uitsteekt terug te rammen'-lijfspreuk weet te vermijden.
Dat kon in Nederland vroeger ook. Overigens kun je in Japan ongebruikt én gebruikt ondergoed uit de automaat halen.quote:Op maandag 4 mei 2009 21:22 schreef maartena het volgende:
In Japan schijn je inderdaad echt ALLES uit automaten te kunnen kopen, tot aan ondergoed/BH's etc aan toe.
Ik blijf dit topic ook volgen
Tegenwoordig moet je Dr. Ir. zijn om een beetje correct Nederlands te kunnen neerpleuren.
Abusing semicolons since 1987.
Abusing semicolons since 1987.
De term invloedrijk was meer algemeen bedoeld. Soms zijn er, zoals je al schrijft, ook invloedrijke wetenschappers die je kunnen helpen. Succes ermee!quote:Op zaterdag 17 oktober 2009 08:32 schreef Lyrebird het volgende:
Misschien is het nog beter om - zoals je hier voorstelt - bijvoorbeeld politici achter het plan te krijgen, maar dan zal ik me eerst eens in de Japanse politiek moeten verdiepen.
Iemand bekend met Fukuoka? Ik ben er afgelopen kerst geweest, die hotsprings zijn zalig, maar wel ziek geworden (vd sushi of de hotsprings?). Fukuoka vond ik verder erg leuk en naar het schijnt is Tokyo nog leuker, dus ik ben van plan om daar met kerst 2009 naartoe te gaan.
We hebben ook kantoren in Japan zitten en dat biedt mogelijkheden qua werk, alleen merk ik dat je met Engels niet ver komt in Japan. Nu spreek ik de Chinese taal na 4 jaar Shanghai, maar vraag me af of het net zo makkelijk is om de Japanse taal te leren (spreken)?
We hebben ook kantoren in Japan zitten en dat biedt mogelijkheden qua werk, alleen merk ik dat je met Engels niet ver komt in Japan. Nu spreek ik de Chinese taal na 4 jaar Shanghai, maar vraag me af of het net zo makkelijk is om de Japanse taal te leren (spreken)?
No bad soldiers under a good leader
Ik spreek nu net voldoende Japans om niet als een volslagen idioot over te komen, maar het is nog steeds behelpen. De taal is op zich niet zo moeilijk: als je een beetje gediciplineerd bent, dan kun je volgens mij binnen een jaar het spreken onder de knie krijgen.quote:Op maandag 19 oktober 2009 08:56 schreef Rbhp het volgende:
Nu spreek ik de Chinese taal na 4 jaar Shanghai, maar vraag me af of het net zo makkelijk is om de Japanse taal te leren (spreken)?
Ben afgelopen week tegen een leuke dame aangelopen die haar Engels graag wil bijspijkeren. Ik moet nog wat aan m'n Japans schaven, dus dit kan een goede uitwisseling zijn.
Tokyo is geweldig!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Oh, een soort van liquid language exchange? Heb ik ook geprobeerd in China, maar die vrouwen willen uiteindelijk maar 1 ding, samen ontbijten in de ochtend. Dus mee gestopt.quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:37 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik spreek nu net voldoende Japans om niet als een volslagen idioot over te komen, maar het is nog steeds behelpen. De taal is op zich niet zo moeilijk: als je een beetje gediciplineerd bent, dan kun je volgens mij binnen een jaar het spreken onder de knie krijgen.
Ben afgelopen week tegen een leuke dame aangelopen die haar Engels graag wil bijspijkeren. Ik moet nog wat aan m'n Japans schaven, dus dit kan een goede uitwisseling zijn.
Tokyo is geweldig!
Is de taal te leren 'on the job'? Of moet je eerst een flink stuk theorie doen voordat je uberhaupt het kan toepassen?
No bad soldiers under a good leader
quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:47 schreef Rbhp het volgende:
[..]
Oh, een soort van liquid language exchange? Heb ik ook geprobeerd in China, maar die vrouwen willen uiteindelijk maar 1 ding, samen ontbijten in de ochtend. Dus mee gestopt.
same here, same here, met het verschil dat het samen ontbijten - mits met de juiste vrouw - een van de redenen was om naar Japan uit te wijken.Ik spreek Japans op hetzelfde niveau als dat ik Frans sprak na 1 jaar Frans te hebben gehad op het VWO. Ik hoor te weinig Japans (ik zit vaak opgesloten in m'n eigen kantoor) om het echt on the job te leren. De studenten zijn na een erg schuchtere en nerveuze start wat losser geworden, en hebben nu minder moeite met het Engels. Met uitzondering van een lezingensessie per week, die volledig in het Japans gaat, kan ik me redden met het weinige Japans dat ik ken.quote:Is de taal te leren 'on the job'? Of moet je eerst een flink stuk theorie doen voordat je uberhaupt het kan toepassen?
Ik heb twee CDs van de Rosetta Stone gedaan, en probeer nu met het boek Genki de theorie wat beter te begrijpen. Dat boek kan ik aanraden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Thanks Lyrebird!
Misschien dat ik dat boek ook maar ga aanschaffen, want interesse in de Japanse taal heb ik zowieso.
Edit: over leeftijden inschatten. Kan jij dat bij Japanse vrouwen? Ik vind dat zo moeilijk bij Chinese vrouwen. Ik schat ze meestal jonger in (wat natuurlijk leuk is voor ze).
Misschien dat ik dat boek ook maar ga aanschaffen, want interesse in de Japanse taal heb ik zowieso.
Edit: over leeftijden inschatten. Kan jij dat bij Japanse vrouwen? Ik vind dat zo moeilijk bij Chinese vrouwen. Ik schat ze meestal jonger in (wat natuurlijk leuk is voor ze).
No bad soldiers under a good leader
Nee, sommige Japanse vrouwen van 38 (er is zo'n beroemde actrice..) zien eruit als 20. Pas na hun veertigste begin je te zien dat ze oud worden.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ik zie het probleem niet........ tenzij je een vriendin/vrouw hebt.quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:47 schreef Rbhp het volgende:
[..]
Oh, een soort van liquid language exchange? Heb ik ook geprobeerd in China, maar die vrouwen willen uiteindelijk maar 1 ding, samen ontbijten in de ochtend. Dus mee gestopt.
Ik heb een beginnerscursus japans gedaan (japans is net wiskunde erg fijn), en hoop eigenlijk in feb met een vervolg cursus te beginnen. Wij werkten met Japanese for Busy people (erg fijn boek), Rosseta stone is ook fijn maar waar ik erg veel aan heb gehad is ReadWrite Hiragana/katakana/kanji.
Ik was eerst van plan om Japans in Leiden erbij te doen, maar ze schijnen wat stricter te zijn geworden dus concentreer ik me maar gewoon op rechten.
LyreBird, erg goed idee om proxy buying te gebruiken. Hier in Nederland zijn er ook nogal altijd veel bedrijven die misbruik maken van hun positie als importeur. Overigens zijn er wel meer Amerikaanse bedrijven die gaan zaken willen doen met niet Amerikanen. Met auto onderdelen soms ook het probleem tegengekomen dat men niet eens een creditcard accepteer die niet op een adres in de VS geregistreerd staat. Heel veel succes maar ik denk wel dat je het beter stil kan houden aangezien de importeur/exporteur niet blij zullen zijn dat je hun afspraak ondermijnt.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Vraag me af hoe lang het zal duren voordat de Yakuza bij mij op de stoep staan.quote:Op maandag 19 oktober 2009 11:47 schreef ArcticBlizzard het volgende:
Heel veel succes maar ik denk wel dat je het beter stil kan houden aangezien de importeur/exporteur niet blij zullen zijn dat je hun afspraak ondermijnt.
De eerste stap is overigens gezet. Op mijn universiteit bestaat er (nu nog) geen mogelijkheid om zaken op een credit card te kopen. Een collega op een andere Japanse universiteit heeft die mogelijkheid wel, voor kleine aankopen, en kan daarmee op bijvoorbeeld Amazon natuurkundeboeken kopen die niet in Japan te koop zijn. Hij gaat nu proberen om daarmee een order te plaatsen bij een Amerikaanse leverancier, voor een relatief kleine aankoop, om deze dan via de forwarding service door te laten sturen naar Japan. Als dit gaat lukken, dan hebben we alleen maar een credit card en een flinke limiet nodig om het zaakje aan het rollen te krijgen. Als dat niet lukt dan hebben we in ieder geval een bewijs dat het kan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Haha, dat zal niet snel gebeuren (hoop ik, ik weet er eerlijk gezegd helemaal niets vanaf). Bij het Htforum hebben ze een keer problemen gehad omdat de importeur er lucht van kreeg dat spullen via het grijze circuit binnen kwamen (inkoopactie voor spullen uit de VS). Die er toen vervolgens een stokje voor heeft weten te steken via de fabrikant/exporteur in de VS.quote:Op maandag 19 oktober 2009 13:40 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Vraag me af hoe lang het zal duren voordat de Yakuza bij mij op de stoep staan.
Toevallig weet ik ook nog van een ander conflict tussen een japans en amerikaans bedrijf waarbij afspraken waren gemaakt dat het japanse bedrijf alleen aan het amerikaanse bedrijf zou leveren. Desondanks werd er van een aantal constructies gebruik gemaakt waardoor de goederen toch te krijgen waren in de VS zonder dat het via het amerikaanse bedrijf verliep. ER is een Rechtzaak geweest met als gevolg dat het japanse bedrijf helemaal geen zaken meer mag doen buiten japan. Voor mij reden genoeg om over een jaar of 2 naar japan af te reizen om het persoonlijk te bestellen en op te halen.
In hoop dat het je lukt, zou erg fijn zijn als het geld wat je tot je beschikking hebt ook daadwerkelijk aan research kunt uitgeven ipv winstmarge voor de importeur.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Gelukkig kunnen de Japanners en Amerikanen hier niet meelezen, maar ik snap dat het verstandig is om dit soort zaken niet aan de grote klok te hangen. Wat voor deze constructie pleit, is dat het Amerikaanse bedrijf te maken heeft met een Amerikaanse afnemer, en niet weet dat ze te maken hebben met een Japanse universiteit.
BTW, iedereen die hier meeleest en een beetje handelsgeest heeft, snapt dat er een goede boterham te verdienen valt. Het is dat ik onderzoek doen leuker vind dan geld verdienen, want anders had ik m'n baan opgegeven en was ik een parallel import business begonnen. Vandelay imports.
BTW, iedereen die hier meeleest en een beetje handelsgeest heeft, snapt dat er een goede boterham te verdienen valt. Het is dat ik onderzoek doen leuker vind dan geld verdienen, want anders had ik m'n baan opgegeven en was ik een parallel import business begonnen. Vandelay imports.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat lijkt me wel. Het is me een raadsel waarom dit wordt toegestaan.quote:Op maandag 19 oktober 2009 14:31 schreef koffiegast het volgende:
Klinkt als monopolie op bepaalde producten voor mij?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hoe makkelijk is dat om als buitenlander een onderneming op te zetten in Japan? Heb je een Japanse partner nodig voor de registratie van je business?
No bad soldiers under a good leader
Ik heb er naar geinformeerd, maar werd er niet veel wijzer van. Het is in ieder geval niet zo gemakkelijk als in de VS of Nederland. Het grootste probleem is de taal. Je zult Japans moeten kunnen lezen en formulieren in moeten vullen. Heel VEEL formulieren. Een Japanse werknemer met de juiste papieren zou in principe genoeg moeten zijn om het bedrijf op te starten.quote:Op maandag 19 oktober 2009 14:54 schreef Rbhp het volgende:
Hoe makkelijk is dat om als buitenlander een onderneming op te zetten in Japan? Heb je een Japanse partner nodig voor de registratie van je business?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ach de Amerikanen hechten nu eenmaal erg veel waarde aan een contract, vandaar dat dat ook altijd verschrikkelijke boekwerken zijn (want alles moet erin staan). In Nederland hebben we "redelijkheid en billijkheid" als laatste redmiddel evenaals een scala aan europese wetgeving. Over het algemeen gebruiken we ons gezond verstand (in California heb je tegenwoordig ook de common sense law). Zo nu heb ik even alle Amerikanen over 1 kam geschorenquote:Op maandag 19 oktober 2009 14:31 schreef koffiegast het volgende:
Klinkt als monopolie op bepaalde producten voor mij?
Het punt is dat er genoeg alternatieven zijn, al zijn ze van mindere kwaliteit. Helaas is nu juist die kwaliteit/balans zo verschrikkelijk belangrijk.
Overigens vind ik het nog steeds een heel raar verhaal aangezien de Amerikaanse rechtbank m.i. niet de jurisdictie heeft om een japans bedrijf te verbieden zaken te doen in europa. Het zal ongetwijfel met het contract te maken hebben wat tussen die twee partijen is gesloten.
Ik zal de thread niet veder hijacken
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Kan je verhaal alleen maar beamen. Heb er 8 jaar gewoond, dus ik weet hoe gek Amerikanen zijn op contracten. Overigens, zonder contract zijn ze niet te vertrouwen. Dat is het mooie van Japan, als mensen iets beloven, dan doen ze het ook.quote:Op maandag 19 oktober 2009 15:08 schreef ArcticBlizzard het volgende:
Zo nu heb ik even alle Amerikanen over 1 kam geschoren
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
"Culinair" Experiment
Het enige wat ik inkoop voor een vertrek uit Nederland is drop, of iets dat er op lijkt, zoals de beruchte Napoleon "Echte zwart wit kogels".
Nou is drop al behoorlijk lastig te pruimen voor buitenlanders, maar deze zwart wit kogels zijn een constante bron van (leed)vermaak. In de VS had ik op het werk altijd een schaal met deze snoepjes staan, en menig bezoeker kon de uitnodiging niet afslaan, zelfs niet als ik ze vertelde dat de smaak "ongebruikelijk" was. De zwart wit kogels zijn van buiten anijsachtigzoet, met verder een niet al te afschrikwekkende smaak. Dat verandert zodra de snoeper de binnenkant van de kogel heeft bereikt, waar een kleine hoeveelheid salmiakzout aanwezig is. Dat zout heeft een erg sterke smaak. Muv een collega konden al mijn andere collega's de snoepjes niet waarderen. Ze spuugden een voor een hun "lekkernij' uit zodra ze bij het zout kwamen. Lyrebird, that's fucking cat pee!!
Hoe anders gaat zoiets in Japan. Een van de studenten was op stage in Finland geweest en hij had de andere studenten bekend gemaakt met de drop die hij uit Finland had meegenomen, wat geen onverdeeld succes bleek te zijn. Ze konden de smaak niet waarderen. Toen ik ze vertelde dat ik zwart wit kogels had, die nog veel viezer waren, konden ze eigenlijk niet wachten. Zwart wit kogels uitgedeeld. Neuh, dat was helemaal niet zo vies. Effe doorgeouwehoerd over sauna's en vodka in Finland, totdat de eerste student de salmiak bereikt had. Het is jammer dat ik geen videocamera bij had, want het was een schitterend schouwspel. NAN des??, wat MI redelijke vertaald kan worden met WTF??. Een student stond met open mond te knipperen, tranen in z'n ogen en contactlenzen die zwaar aan het schuiven waren. De andere kon alleen maar lachen met een vertrokken gezicht, terwijl de derde onverstoorbaar achter z'n computer bleef zitten met een i-pod in z'n hoofd. In tegenstelling tot mijn Amerikaanse vrienden spuugden ze de zwart wit kogels niet uit, wat me wel verbaasde. Misschien waren ze er wat beter op voorbereid, misschien is het Japans om je niet te laten kennen. Maar het was duidelijk dat de smaak niet gewaardeerd werd. Toen deze storm over was, begon de derde student te kermen. Hij was zo verdiept in z'n programmatuur, dat hij niet doorhad wat er gaande was, en had wat later de salmiak bereikt.
Dit schouwspel bracht een andere herinnering omhoog. Nadat mijn Amerikaanse collega's de zwart wit kogels hadden geproefd, hadden ze een hele fles met zogenaamde Atomic Fireballs gekocht.
Atomic Fireballs zijn keiharde snoepjes die zoet beginnen, met een aantal heel erg scherpe, naar kaneel smakende lagen onder het oppervlak. Wij hadden een keer een Japanse delegatie van een man of 10 op bezoek, die we op Fireballs hadden getracteerd (NB, dat was niet mijn idee, die Fireballs zijn echt heftig). Nadat ze aan de Fireballs waren begonnen, kwam mijn baas binnen, die een lang verhaal tegen ze af begon te steken. De Japanners gaven geen kik, maar toen ik ze een half jaar geleden hier in Japan bezocht, hadden ze een doos met Atomic Fireballs staan, en werd er in geuren en kleuren verteld hoe ze daar hadden geleden, terwijl mijn baas maar bleef doorouwehoeren. Na van de schok bekomen te zijn, vonden ze de snoepjes wel ok, en hadden ze zelfs een doos besteld.
Dit experiment vertelt ook iets over de verschillende volkeren. Daar waar Amerikanen weinig van het onbekende moeten hebben en niet zullen lijden voor een nieuwe ervaring, bijten Japanners zich door de zure appel heen.
Over zure appel gesproken. De volgende keer dat ik in de VS ben, moet ik niet vergeten om wat Warheads te kopen:
Warheads zijn zo verschrikkelijk zuur, dat het water nu al in m'n mond staat als ik er aan denk.
Het enige wat ik inkoop voor een vertrek uit Nederland is drop, of iets dat er op lijkt, zoals de beruchte Napoleon "Echte zwart wit kogels".
Nou is drop al behoorlijk lastig te pruimen voor buitenlanders, maar deze zwart wit kogels zijn een constante bron van (leed)vermaak. In de VS had ik op het werk altijd een schaal met deze snoepjes staan, en menig bezoeker kon de uitnodiging niet afslaan, zelfs niet als ik ze vertelde dat de smaak "ongebruikelijk" was. De zwart wit kogels zijn van buiten anijsachtigzoet, met verder een niet al te afschrikwekkende smaak. Dat verandert zodra de snoeper de binnenkant van de kogel heeft bereikt, waar een kleine hoeveelheid salmiakzout aanwezig is. Dat zout heeft een erg sterke smaak. Muv een collega konden al mijn andere collega's de snoepjes niet waarderen. Ze spuugden een voor een hun "lekkernij' uit zodra ze bij het zout kwamen. Lyrebird, that's fucking cat pee!!
Hoe anders gaat zoiets in Japan. Een van de studenten was op stage in Finland geweest en hij had de andere studenten bekend gemaakt met de drop die hij uit Finland had meegenomen, wat geen onverdeeld succes bleek te zijn. Ze konden de smaak niet waarderen. Toen ik ze vertelde dat ik zwart wit kogels had, die nog veel viezer waren, konden ze eigenlijk niet wachten. Zwart wit kogels uitgedeeld. Neuh, dat was helemaal niet zo vies. Effe doorgeouwehoerd over sauna's en vodka in Finland, totdat de eerste student de salmiak bereikt had. Het is jammer dat ik geen videocamera bij had, want het was een schitterend schouwspel. NAN des??, wat MI redelijke vertaald kan worden met WTF??. Een student stond met open mond te knipperen, tranen in z'n ogen en contactlenzen die zwaar aan het schuiven waren. De andere kon alleen maar lachen met een vertrokken gezicht, terwijl de derde onverstoorbaar achter z'n computer bleef zitten met een i-pod in z'n hoofd. In tegenstelling tot mijn Amerikaanse vrienden spuugden ze de zwart wit kogels niet uit, wat me wel verbaasde. Misschien waren ze er wat beter op voorbereid, misschien is het Japans om je niet te laten kennen. Maar het was duidelijk dat de smaak niet gewaardeerd werd. Toen deze storm over was, begon de derde student te kermen. Hij was zo verdiept in z'n programmatuur, dat hij niet doorhad wat er gaande was, en had wat later de salmiak bereikt.
Dit schouwspel bracht een andere herinnering omhoog. Nadat mijn Amerikaanse collega's de zwart wit kogels hadden geproefd, hadden ze een hele fles met zogenaamde Atomic Fireballs gekocht.
Atomic Fireballs zijn keiharde snoepjes die zoet beginnen, met een aantal heel erg scherpe, naar kaneel smakende lagen onder het oppervlak. Wij hadden een keer een Japanse delegatie van een man of 10 op bezoek, die we op Fireballs hadden getracteerd (NB, dat was niet mijn idee, die Fireballs zijn echt heftig). Nadat ze aan de Fireballs waren begonnen, kwam mijn baas binnen, die een lang verhaal tegen ze af begon te steken. De Japanners gaven geen kik, maar toen ik ze een half jaar geleden hier in Japan bezocht, hadden ze een doos met Atomic Fireballs staan, en werd er in geuren en kleuren verteld hoe ze daar hadden geleden, terwijl mijn baas maar bleef doorouwehoeren. Na van de schok bekomen te zijn, vonden ze de snoepjes wel ok, en hadden ze zelfs een doos besteld.
Dit experiment vertelt ook iets over de verschillende volkeren. Daar waar Amerikanen weinig van het onbekende moeten hebben en niet zullen lijden voor een nieuwe ervaring, bijten Japanners zich door de zure appel heen.
Over zure appel gesproken. De volgende keer dat ik in de VS ben, moet ik niet vergeten om wat Warheads te kopen:
Warheads zijn zo verschrikkelijk zuur, dat het water nu al in m'n mond staat als ik er aan denk.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Haha, misschien heeft het er ook mee te maken dat vrijwel alle humor in Japan om fysieke leedvermaak gaat. Helemaal in genante settings. Van wat ik me althans herinner van Japanse tv, dat ze echt helemaal in een scheur liggen als er iemand struikelt, waar wij dan zoiets hebben van 
.
.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Hahaha Lyrebird, geweldig! En ik ga absoluut even copy cat spelen en hetzelfde doen hier in China.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
No bad soldiers under a good leader
Het is een tijd geleden, maar ik denk dat je gelijk hebt en dat wij ze vroeger ook hadden. Maar waren ze ook zooo verschrikkelijk scherp? Denk je dat die Fireballs gaan werken in China? Daar zijn ze toch wel gewend, als het om scherp eten gaat, of niet?quote:Op dinsdag 20 oktober 2009 09:28 schreef Rbhp het volgende:
Hahaha Lyrebird, geweldig! En ik ga absoluut even copy cat spelen en hetzelfde doen hier in China.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik denk dat ze die fireballs inderdaad wel lekker vinden. Ze houden hier van zoet en pittig. Maar als muntdrop al slecht valt. Dan zijn die Napoleons al helemaal een martelgang. Ik vind dat salmiakzout ook vrij smerig trouwens.
Maar hele grappig actie.
Maar hele grappig actie.
No bad soldiers under a good leader
Jaw breakers/Mouth busters volgens mij?quote:Op dinsdag 20 oktober 2009 09:28 schreef Rbhp het volgende:
Hahaha Lyrebird, geweldig! En ik ga absoluut even copy cat spelen en hetzelfde doen hier in China.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
Ik heb een keer iemand hier in Ierland zo'n salmiak kogel gegeven, met vergelijkbaar effect. "Oh, dit ken ik, best lekker." Maar zodra de salmiak vrijkwam begon 'ie naar een dokter te roepen.
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Klopt, een Japanse vertrouwenspersoon of een Japans partner.quote:Op maandag 19 oktober 2009 14:59 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik heb er naar geinformeerd, maar werd er niet veel wijzer van. Het is in ieder geval niet zo gemakkelijk als in de VS of Nederland. Het grootste probleem is de taal. Je zult Japans moeten kunnen lezen en formulieren in moeten vullen. Heel VEEL formulieren. Een Japanse werknemer met de juiste papieren zou in principe genoeg moeten zijn om het bedrijf op te starten.
Er is hier in Tokyo een Nederlander die een bar en een importbedrijf heeft. Hij importeert Nederlandse fietstassen hierheen. Schijnt redelijk te lopen.
なんだっけ
Haha die snoepjes
ik had paar jaar geleden al gelezen dat ze totaal niet gewend zijn aan voedsel dat zo zout is (ofzoiets).
Kan me het alleen maar inbeelden, hier is men ook meestal niet echt liefhebber van zoiets als napoleon of kogels
ik had paar jaar geleden al gelezen dat ze totaal niet gewend zijn aan voedsel dat zo zout is (ofzoiets).
Kan me het alleen maar inbeelden, hier is men ook meestal niet echt liefhebber van zoiets als napoleon of kogels
Leuk en interessant topic Lyrebird!
Nu ik zelf in 't buitenland woon en werk (Cambridge, MA) is het toch wel leuk om dit soort ervaring topics te lezen, het zwart wit kogel experiment ga ik zeker nog een keer op kantoor uitproberen
!
Enige jalozie is hier wel, hoop ook ooit ergens in een Aziatisch land te mogen werken (liefst bij een academische instelling voor onderzoek)
Nu ik zelf in 't buitenland woon en werk (Cambridge, MA) is het toch wel leuk om dit soort ervaring topics te lezen, het zwart wit kogel experiment ga ik zeker nog een keer op kantoor uitproberen
!Enige jalozie is hier wel, hoop ook ooit ergens in een Aziatisch land te mogen werken (liefst bij een academische instelling voor onderzoek)
Daar heb ik ook nog eens gewoond. Tussen Harvard en Porter Square. Spelen die ouwe rockers nog steeds op vrijdag en zaterdagavond op Harvard Square, vlak bij de T? Je ziet het, we kunnen overal terecht!quote:Op zondag 25 oktober 2009 04:04 schreef Falcon4ever het volgende:
Leuk en interessant topic Lyrebird!
Nu ik zelf in 't buitenland woon en werk (Cambridge, MA) is het toch wel leuk om dit soort ervaring topics te lezen, het zwart wit kogel experiment ga ik zeker nog een keer op kantoor uitproberen
Enige jalozie is hier wel, hoop ook ooit ergens in een Aziatisch land te mogen werken (liefst bij een academische instelling voor onderzoek)
Mijn optimisme wat betreft het verkrijgen van onderzoeksgeld in Japan is een beetje teruggelopen. Mijn grant had een uitermate goede beoordeling gekregen, maar was aan de veilige kant geschreven; ze hadden graag meer risico gezien. Daarnaast werd slechts 4% van de aanvragen gehonoreerd. Waar heb ik dat eerder gehoord? Weer misgeschoten. Mijn verdriet afgelopen vrijdag bij een internationale party hier op de universiteitscampus weggedronken. Japanse studentes zijn een beetje schuchter, maar dat verandert als ze een slok op hebben. Die dames zijn niet te houden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik woon nu zelf in Somerville en als ik dan tussen Porter Square en Harvard Square reis met de T dan spelen daar inderdaad nog leuke muzikanten! Zaterdag avond speelt er meestal iemand (voor de au bon pain) op Harvard Square best wel leuke rock muziekquote:Op zondag 25 oktober 2009 06:28 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Daar heb ik ook nog eens gewoond. Tussen Harvard en Porter Square. Spelen die ouwe rockers nog steeds op vrijdag en zaterdagavond op Harvard Square, vlak bij de T? Je ziet het, we kunnen overal terecht!
!Lucky you ;D... hoewel ik ook niet hoef te klagen hoor... zo veel leuke Aziatische dames hier op de Harvard campusquote:Mijn verdriet afgelopen vrijdag bij een internationale party hier op de universiteitscampus weggedronken. Japanse studentes zijn een beetje schuchter, maar dat verandert als ze een slok op hebben. Die dames zijn niet te houden.
Open source ellende
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hebben ze bij jullei dan geen abbo op die dingen.quote:Op maandag 26 oktober 2009 16:46 schreef Lyrebird het volgende:
Open source ellende
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Hier op de TU vindt ik dan weer dat ze te ver zijn doorgeslagen.
10 verschillende mathprogramma`s (van matlab tot maple tot ...)
Verschillende soorten
spss Alles maar dan ook echt alles van microsoft.
alles van autodesk (en concurrerende programma`s daar weer van).
En volgens mij wordt maar de helft er van gebruikt.
PS is het trouwens niet mogelijk om voor eventjes een illegale versie te downloaden en daarna een request te doen om de sofware aan te schaffen
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Bureaucratie is akelig, zo erg als je hier beschrijft heb ik gelukkig zelf nog niet meegemaakt (Noren houden ook van regels maken en naleven, maar er is plek om de regels te buigen).
I'm surrounded by morons!
TRV plannen/geboekt 2026: Peru, België, Nederland, St. Maarten
TRV plannen/geboekt 2025:Zuid-Amerika, Nederland, Chicago, Washington, Nederland, Kroatië, Slovenië, Parijs/Brussel/Nijmegen/Kopenhagen, Griekenland, Nederland, Oslo
TRV 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Noord-Noorwegen, Nederland, Atlanta
TRV plannen/geboekt 2026: Peru, België, Nederland, St. Maarten
TRV plannen/geboekt 2025:Zuid-Amerika, Nederland, Chicago, Washington, Nederland, Kroatië, Slovenië, Parijs/Brussel/Nijmegen/Kopenhagen, Griekenland, Nederland, Oslo
TRV 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Noord-Noorwegen, Nederland, Atlanta
In Thailand (en dus ook Laos) zijn ze juist helemaal doorgeslagen de andere kant op.quote:Op maandag 26 oktober 2009 16:46 schreef Lyrebird het volgende:
Open source ellende
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Op werkelijk alles staat illegale software.
En dan koop je een nieuwe laptop met officiele oem Windows in Bangkok .....ik kon nog net voorkomen dat de nieuwe laptop door de winkel mee naar achter werd genomen om een andere (illegale) versie van Windows op te zetten! Compleet met Office en een heleboel andere meuk, dat dan weer wel.
Maarja ik heb mijn assistant-manager (aka tech-guy) al een paar keer een waarschuwing moeten geven. Voor al die illegale shit moeten ook illegale cracks gedownload worden die bol staan met virussen. Niet lachen als dat op je server terecht komt en je bedrijfs-kritieke app er dan door vernacheld wordt.
Helaas is de instelling van de meeste bedrijven hier dat IT zo goedkoop mogelijk moet zijn. Dat er dan een virusje hier en daar op je pc staat..tja...
Daarom maak ik ook gebruik van open-source. Niet omdat ik zonodig met linux wil werken maar omdat ik dan zeker ben dat ik zonder illegale, vol met virus zittende software zit die niet te de-installeren valt.
Helaas werkt inderdaad niet alle open-source even goed zodat ik ook illegale meuk draai (lees Windows 7
)
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Misschien is dat al gevraagd, maar hoe heb je die baan gekregen?
Cheeex with deeeex: hoeiboei! -Sandstorm- schreef: Koop je toch een spiraal, kut. Biogarde schreef: Moet het topic weer open? Foto's van je kut en tieten naar -mailadres weg-
* LintuxCx zit nu in Japan, maar dan niet in Tokyo
Gaaf land, en leuke mensen!
Gaaf land, en leuke mensen!
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Het wereldje waarin ik werk is erg klein, dus iedereen kent elkaar. Zo ook een groep Japanners. Zij hebben me indertijd uitgenodigd om hier te komen werken. Het is allemaal een beetje anders aan het lopen dan verwacht, maar het ziet er nu naar uit dat m'n onderzoek het komend jaar gefinancierd is, door een grote industriele partner, dus het feest kan beginnen!quote:Op dinsdag 10 november 2009 17:07 schreef Dickbride het volgende:
Misschien is dat al gevraagd, maar hoe heb je die baan gekregen?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Heb je dezelfde ervaring als ik, of zit je voor korte tijd in Japan?quote:Op woensdag 11 november 2009 00:14 schreef LintuxCx het volgende:
* LintuxCx zit nu in Japan, maar dan niet in Tokyo
Gaaf land, en leuke mensen!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Je blijft toch wel dus? Ik dacht dat je het alweer een beetje zat was?quote:Op woensdag 11 november 2009 03:07 schreef Lyrebird het volgende:
Het wereldje waarin ik werk is erg klein, dus iedereen kent elkaar. Zo ook een groep Japanners. Zij hebben me indertijd uitgenodigd om hier te komen werken. Het is allemaal een beetje anders aan het lopen dan verwacht, maar het ziet er nu naar uit dat m'n onderzoek het komend jaar gefinancierd is, door een grote industriele partner, dus het feest kan beginnen!
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Het leven is behoorlijk frustrerend, maar als het gemakkelijk was, dan deed iedereen het. Het is een kwestie van doordouwen. Zo had ik vandaag problemen met een aanvraag voor een credit card. Die was afgekeurd, "vanwege de regels". Welke regels zijn dat dan? Alsof je tegen een hele lieve vriendelijke muur aan het praten bent! Binnenkort maar eens met mijn bank gaan praten.quote:Op woensdag 11 november 2009 09:03 schreef speknek het volgende:
[..]
Je blijft toch wel dus? Ik dacht dat je het alweer een beetje zat was?
Ook leuk: mijn universiteit heeft me bevolen om een nieuwe mileage account te openen bij JAL, omdat ik mijn vliegmiles niet voor privegebruik mag gebruiken. Ergens snap ik dat wel, maar andersom kraait er niemand naar als ik onbetaald overuren draai.
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
Ik zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Met die dingen wordt overigens heftig gesjoemeld in Japan. We hebben het hele land doorkruist op kosten van de universiteit onder het mom werkbezoek, op voorwaarde dat we even een gesprekje aanknoopten met een bevriende professor aldaar. Het schijnt ook dat je een vast budget hebt voor het bezoeken van een conferentie of andere universiteit, en dat het dus gebruikelijk is onder professoren om het goedkoopst mogelijke hotel te zoeken bij een goed bereikbare conferentie, en het verschil in hun eigen zak te steken.
Althans, zo was het drie jaar geleden, weet niet of dat nog steeds kan..
Althans, zo was het drie jaar geleden, weet niet of dat nog steeds kan.
Ja nergensquote:Ik zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Yep, nog steeds zo. Was van de zomer twee weken in Europa en heb toen een flink aantal landen bezocht. Het was allemaal voor het werk en ik heb er veel van opgestoken. Het grootste deel van de trip was betaald door de instituten/universiteiten die ik bezocht, maar na terugkomst vond ik een flinke som geld in mijn bankrekenening. Bleek dat ik voor iedere dag dat ik op reis was geweest een onkostenvergoeding had gekregen. Bij m'n laatste trip naar de VS was ik een maand weg. Toen heb ik maar aangegeven dat ik geen onkostenvergoeding wilde hebben. Het geld komt allemaal uit m'n eigen budget, en ik kan het wel beter gebruiken in het lab.quote:Op woensdag 11 november 2009 10:05 schreef speknek het volgende:
Althans, zo was het drie jaar geleden, weet niet of dat nog steeds kan.
Heb jij in Japan een credit card aangevraagd?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nee helaas, we hadden zelfs geen (werkende) debit card, maar alleen zo'n ouderwetsch bankboekje, en formuliertjes om je geld eraf te halen.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Hihi, multi-interpretabel.quote:Op woensdag 11 november 2009 09:43 schreef Lyrebird het volgende:
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Je vroeg het niet aan mij, maar... ik heb gewoon zonder problemen een credit card gekregen in Japan. Bij welke bank zit je? Ik heb bij SMBC een rekening geopend en kreeg een pasje dat zowel cash-card is (om gewoon te pinnen) als credit card.quote:Op woensdag 11 november 2009 10:12 schreef Lyrebird het volgende:
Heb jij in Japan een credit card aangevraagd?
Ik zit bij Ashigin bank. Ik heb een pinpas met chip voor ATMs, en een spaarbankboekje, maar geen creditcard.quote:Op woensdag 11 november 2009 10:18 schreef captaintokyo het volgende:
[..]
Je vroeg het niet aan mij, maar... ik heb gewoon zonder problemen een credit card gekregen in Japan. Bij welke bank zit je? Ik heb bij SMBC een rekening geopend en kreeg een pasje dat zowel cash-card is (om gewoon te pinnen) als credit card.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hehe, wat betreft de dames hier: dat gaat bijna automatisch. Heel anders dan in de VS.quote:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
SMBC bood zelfs mij, een student voor een jaar hier, een credit card aan toen ik mijn rekening opende een maand terug.
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Ik zal eens bij SMBC gaan informeren. Ben soieso niet echt te spreken over mijn bank; de tarieven zijn veel te hoog.quote:Op woensdag 11 november 2009 10:29 schreef RipCore het volgende:
SMBC bood zelfs mij, een student voor een jaar hier, een credit card aan toen ik mijn rekening opende een maand terug.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Korte tijd, helaas. Twee weken maar en ik zit al in de tweede week.quote:Op woensdag 11 november 2009 03:08 schreef Lyrebird het volgende:
Heb je dezelfde ervaring als ik, of zit je voor korte tijd in Japan?
Eerst een paar dagen Tokyo en toen de Nozomi naar Hiroshima gepakt. Daar zit ik nu op een conferentie vol bebaard en langharig open source en open standaarden tuig.
Wel grappig, want de stad is haast in teken van de conferentie (met maar net >1k bezoekers). Ze hebben de kerstverlichting speciaal voor ons een maand eerder neergezet, borden op het centraal station en extra experimenten met techniek in het openbaar vervoer.
'k Vond het wel apart dat het OV hier een stuk minder modern was qua bijvoorbeeld ticket/betaling dan in Tokyo. De Suica in Tokyo werkte echt geweldig, en hier moest ik contant betalen aan de chauffeur van de tram. Er staat een automaat naast hem, maar dat is alleen een automatische geldwisselaar.
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Nou, die kerstverlichting is hier (Tokyo) al overal te zien, denk niet dat ze het speciaal voor jullie hebben gedaan. Ze hebben hier geen Sinterklaas ( ), dus ik denk dat ze het gewoon eerder uit de kast trekken..
Ze hebben hier geen Sinterklaas ( ), dus ik denk dat ze het gewoon eerder uit de kast trekken..
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
-
[ Bericht 99% gewijzigd door RipCore op 11-11-2009 14:34:42 (Edit en quote zijn twee verschillende buttons.....) ]
[ Bericht 99% gewijzigd door RipCore op 11-11-2009 14:34:42 (Edit en quote zijn twee verschillende buttons.....) ]
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Ja, Tokyo was redelijk kerstig, heb al wat zeer storende kerstmuziek gehoord daar in winkels en restaurants.quote:Op woensdag 11 november 2009 14:33 schreef RipCore het volgende:
Nou, die kerstverlichting is hier (Tokyo) al overal te zien, denk niet dat ze het speciaal voor jullie hebben gedaan.
Maar de kerstverlichting hier, da's een hele straat vol met lichtgevende decoratie, die normaal een paar weken later uit de kast gehaald wordt. Het heeft zelfs een website: http://www.dreamination.com/
Net Hiroshima Beef gegeten. Het wordt vergeleken met Kobe Beef maar dan iets minder duur. Geen idee of die koeien ook elke dag een biertje krijgen.
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Ik wil mijn goedheiligman!quote:Op woensdag 11 november 2009 16:03 schreef LintuxCx het volgende:
[..]
Ja, Tokyo was redelijk kerstig, heb al wat zeer storende kerstmuziek gehoord daar in winkels en restaurants.
Maar de kerstverlichting hier, da's een hele straat vol met lichtgevende decoratie, die normaal een paar weken later uit de kast gehaald wordt. Het heeft zelfs een website: http://www.dreamination.com/
Net Hiroshima Beef gegeten. Het wordt vergeleken met Kobe Beef maar dan iets minder duur. Geen idee of die koeien ook elke dag een biertje krijgen.
Of iig niet kerstmeuk rond eind oktober... Ruim 2 maanden van tevoren.. Behalve als het speciaal voor mij is opgehangen zoals bij jou.. Ik ben trouwens te arm voor Kobe beef, het meest exotische/elitaire wat ik hier heb gegeten, was walvis. Nog geen 150gr voor 17¤.. Ik wil mijn rib terug!
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Hiroshima Beef is ook niet zo duur als Kobe Beef hoor. Maar was ook al zeer goed te eten.
En mjah, liever kerstversiering begin november dan halverwege augustus al pepernoten in de winkel. Dat is pas vroeg.
[/offtopic]
En mjah, liever kerstversiering begin november dan halverwege augustus al pepernoten in de winkel. Dat is pas vroeg.
[/offtopic]
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Mannen met helmen
Als klein jongetje heb ik de James Bond film You only live twice gezien. Die film had het allemaal: geweldige gadgets, een echte snodaard, Blofeld, en een exotische omgeving, Japan. De film heeft zijn eigen parodie in de vorm van Austin Powers gekregen.
Wat ik indertijd wel apart vond aan de slechterikken, was dat ze allemaal hetzelfde gekleed waren, op dezeflde manier liepen, en helmen droegen. Die helmen kun je in de laatste paar seconden (rond 2:57) zien in deze trailer:
Tijdens de verhuizing van ons instituut, afgelopen week, moest ik aan deze film denken. Als er in Japan namelijk iets gedaan moet worden, dan wordt er een blik met mannen met helmen opengetrokken, die dan aan de weg gaan werken, takken van bomen afknippen of helpen verhuizen.
In de optika maken we gebruik van hele zware optische tafels, omdat onze opstellingen stabiel moeten zijn. Die tafels die verhuis je niet zo maar. In Massachusetts heb ik wel eens een verhuizing van vijf van die tafels gemanaged, en daar kwamen toen drie stevige kerels voor opdagen. Zwaar Massachusetts accent, broeken die bij het buigen afzakken tot bedenkelijke diepte, je kent het wel. Lui die elkaar constant af lopen te zeiken, en die je echt op hun vingers moet kijken, want anders zetten ze de tafels verkeerd in elkaar.
Zo niet in Japan. Daar hebben ze soieso geen opzichter nodig, dat gebeurt allemaal vanzelf. 's morgens vroeg kwam er een grote kraanwagen aangereden, met wel tien mannen met helmen, en allemaal dezelfde grijze pakken. Geen stevige mannen, maar dunne pezige kereltjes. Eerst netjes overal de vloerbedekking afgedekt met een dik blauw zeil, en daarna werden de tafels verplaatst van drie oude gebouwen naar een nieuw gebouw. Die tafels werden uit de oude gebouwen getakeld, en weer in het nieuwe gebouw getakeld. Echt indrukwekkend, hoe vlotjes dat allemaal verliep. Kortom: lof voor de mannen met helmen!
Het enge aan tien mannen met helmen is wel dat ze er allemaal hetzelfde uitzien, en allemaal hetzelfde werk doen, net zoals in de James Bond film. Vroeger werd wel eens gezegd dat Japanners heel goed zijn in het copieren van producten, maar het valt me op dat ze ook heel goed in het copieren van elkaar zijn.
Een Koreaanse vriendin van me geeft les aan Japanse kinderen, en vertelde me dat alle kinderen op precies dezelfde manier hardop lezen, als ze tijdens de les samen een boek lezen. Een eigen stijl, dat kennen ze hier blijkbaar niet. In het zwembad waar ik wel eens baantjes trek, was een klas van dertig lage schoolkinderen ook aan het oefenen. Die kinderen zwommen alle dertig op precies dezelfde manier vrije slag! Wat me namelijk opviel, was dat ze dat alle dertig met de verkeerde techniek deden. Nu maar hopen dat ze in hun vrije uurtjes een beetje aan hun techniek werken, maar ik vrees het ergste.
Als klein jongetje heb ik de James Bond film You only live twice gezien. Die film had het allemaal: geweldige gadgets, een echte snodaard, Blofeld, en een exotische omgeving, Japan. De film heeft zijn eigen parodie in de vorm van Austin Powers gekregen.
Wat ik indertijd wel apart vond aan de slechterikken, was dat ze allemaal hetzelfde gekleed waren, op dezeflde manier liepen, en helmen droegen. Die helmen kun je in de laatste paar seconden (rond 2:57) zien in deze trailer:
Tijdens de verhuizing van ons instituut, afgelopen week, moest ik aan deze film denken. Als er in Japan namelijk iets gedaan moet worden, dan wordt er een blik met mannen met helmen opengetrokken, die dan aan de weg gaan werken, takken van bomen afknippen of helpen verhuizen.
In de optika maken we gebruik van hele zware optische tafels, omdat onze opstellingen stabiel moeten zijn. Die tafels die verhuis je niet zo maar. In Massachusetts heb ik wel eens een verhuizing van vijf van die tafels gemanaged, en daar kwamen toen drie stevige kerels voor opdagen. Zwaar Massachusetts accent, broeken die bij het buigen afzakken tot bedenkelijke diepte, je kent het wel. Lui die elkaar constant af lopen te zeiken, en die je echt op hun vingers moet kijken, want anders zetten ze de tafels verkeerd in elkaar.
Zo niet in Japan. Daar hebben ze soieso geen opzichter nodig, dat gebeurt allemaal vanzelf. 's morgens vroeg kwam er een grote kraanwagen aangereden, met wel tien mannen met helmen, en allemaal dezelfde grijze pakken. Geen stevige mannen, maar dunne pezige kereltjes. Eerst netjes overal de vloerbedekking afgedekt met een dik blauw zeil, en daarna werden de tafels verplaatst van drie oude gebouwen naar een nieuw gebouw. Die tafels werden uit de oude gebouwen getakeld, en weer in het nieuwe gebouw getakeld. Echt indrukwekkend, hoe vlotjes dat allemaal verliep. Kortom: lof voor de mannen met helmen!
Het enge aan tien mannen met helmen is wel dat ze er allemaal hetzelfde uitzien, en allemaal hetzelfde werk doen, net zoals in de James Bond film. Vroeger werd wel eens gezegd dat Japanners heel goed zijn in het copieren van producten, maar het valt me op dat ze ook heel goed in het copieren van elkaar zijn.
Een Koreaanse vriendin van me geeft les aan Japanse kinderen, en vertelde me dat alle kinderen op precies dezelfde manier hardop lezen, als ze tijdens de les samen een boek lezen. Een eigen stijl, dat kennen ze hier blijkbaar niet. In het zwembad waar ik wel eens baantjes trek, was een klas van dertig lage schoolkinderen ook aan het oefenen. Die kinderen zwommen alle dertig op precies dezelfde manier vrije slag! Wat me namelijk opviel, was dat ze dat alle dertig met de verkeerde techniek deden. Nu maar hopen dat ze in hun vrije uurtjes een beetje aan hun techniek werken, maar ik vrees het ergste.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
In Japan wordt je toch ook geacht allemaal precies hetzelfde te denken? In de zin: Wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt....
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Stereotype alert!
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Lijkt me toch geweldig om te zien... hier zou men je zowat dwingen een eigen stijl te ontwikkelen al dan niet je manen te stoppen met naäapen
Gaaf hoor!quote:Op woensdag 11 november 2009 09:43 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Het leven is behoorlijk frustrerend, maar als het gemakkelijk was, dan deed iedereen het. Het is een kwestie van doordouwen. Zo had ik vandaag problemen met een aanvraag voor een credit card. Die was afgekeurd, "vanwege de regels". Welke regels zijn dat dan? Alsof je tegen een hele lieve vriendelijke muur aan het praten bent! Binnenkort maar eens met mijn bank gaan praten.
Ook leuk: mijn universiteit heeft me bevolen om een nieuwe mileage account te openen bij JAL, omdat ik mijn vliegmiles niet voor privegebruik mag gebruiken. Ergens snap ik dat wel, maar andersom kraait er niemand naar als ik onbetaald overuren draai.
Het werk bevalt echter prima, en over mijn sociale leven mag ik ook niet klagen. In het begin was dat wel anders, maar zoals gezegd: kwestie van doordouwen.
Ik zie dit avontuur als een flinke springplank. Waar in Nederland of de VS krijg je nu de kans om tenured 100% van je tijd aan onderzoek te besteden, terwijl je de beschikking hebt over goede promovendi?
Geniet er maar van!
En erg geinig ook, je post over (zeg maar) 'het Japanse stereotype'! Interessante illustratie van je dagelijks leven daar.
FR
Een duur dinee zegt alles, blijkbaar...
Een paar maanden geleden heb ik samen met een industriele partner een onderzoeksvoorstel geschreven voor een nieuw product. Dat onderzoek is toen ingediend bij het Japanse ministerie van onderwijs en wetenschappen, of zo, en heeft het uiteindelijk niet gehaald. Slechts 4% van de voorstellen kregen subsidie toegewezen, dus in zo'n geval heb je meer nodig dan alleen een goed voorstel. Althans, dat is wat ik mezelf blijf vertellen. Niet getreurd, de industriele partner was behoorlijk in zijn nopjes met het onafhankelijke reviewrapport voor mijn voorstel, en gaf aan wel interesse te hebben om het onderzoek te financieren.
Dus ik ging zo'n twee maanden geleden vol goede moed bij hen op bezoek, maar daar kwam niet zo veel uit. Een maand geleden nog maar eens op bezoek gegaan, nu met een ander voorstel, en gedreigd om naar de concurrent te gaan als er niets met het voorstel gedaan werd. Daar werd geschokt op gereageerd, want men zag echt wel wat in het voorstel, maar ze wilden eerst intern overleggen.
Uiteindelijk kreeg ik via via te horen dat ze mijn onderzoek zouden gaan financieren. Vorige week zou het dan zo ver zijn: niet alleen de CTO, maar ook de vice president en misschien zelfs de president van het bedrijf (toch 5000 man groot) zouden aanwezig zijn bij een vergadering waar van onze kant het hoofd van ons instituut, onze industriele coordinator en ik aanwezig zouden zijn. Na de vergadering zouden we dan ergens gaan eten. Ik had m'n beste pak aangetrokken en een nieuwe stropdas gekocht. Toch best spannend, zo'n meeting. De vergadering begon wel raar. Er werden een aantal details besproken, wel belangrijk, maar nou niet echt wereldschokkend, en ik gaf aan dat ik een Amerikaans patentvoorstel had, dat ik graag naar Japan zou halen. Daar moesten ze even over nadenken en daar zouden ze dan na twee weken op terugkomen. Maar ergens had ik verwacht over een contract te praten, of een contract te zien, of een contract te tekenen. Of dat we ten minste over geld zouden praten. 10 miljoen yen, 20 miljoen yen, 30 miljoen yen? Niets van dat alles. Na een uur vergaderen werd aangegeven dat de taxi stond te wachten, want we moesten naar het restaurant.
WTF...
Of zoals ze dat hier dan zeggen, nan de??...
Ik kan niet zeggen dat ik met een tevreden gevoel in de taxi stapte. Afijn, het was een hele rit naar het centrum van Tokyo, waar we samen met de CTO en vice president (de president had het te druk) in een peper, maar dan ook peperduur restaurant gingen eten. Ik wilde niet weten hoe hoog de rekening was, maar moest onwillekeurig wel denken aan hoe veel lenzen en lasers ik ipv dit etentje had kunnen kopen, als ze mijn onderzoek gefinancierd hadden (bij nader inzien slaat die vergelijking nergens op, want lenzen en lasers zijn absurd duur, daar kun je echt heeeel erg goed voor eten en drinken). Het eten (en drinken) was uitmuntend, echt genieten. Maar ja, geen contract. Ze zouden over een week of twee dan bij ons langs komen, om de details mbt het Amerikaanse patent uit te werken.
Vandaag toch nog maar eens met de industriele coordinator overlegd: wat willen ze nou precies, waarom werd er niet over een contract gesproken? Welnu Lyrebird, zo legde hij uit, het feit dat ze met jou naar een heeel erg duur restaurant zijn gegaan, en daarvoor betaald hebben, betekent dat ze verder met je willen, daar is geen contract voor nodig. Dat geld voor je onderzoek komt er wel, er zal tzt ook een contract getekend worden, maar maak je verder geen zorgen. Het zit wel goed.
Moraal van dit verhaal: verwacht als je naar Japan gaat niet met Amerikanen of Europeanen van doen te hebben. Accepteer hun manier van zaken doen. Of zoals ik het al eens in een ander topic verwoord heb: als je voor de eerste keer American Football kijkt, kijk daar dan niet naar alsof je naar voetbal zit te kijken, waarbij je corners en buitenspel verwacht, ipv interference en touchdowns. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun eigen charmes hebben. Het duurt even om dat te herkennen en te erkennen, maar dan ben je wel een ervaring rijker.
Een paar maanden geleden heb ik samen met een industriele partner een onderzoeksvoorstel geschreven voor een nieuw product. Dat onderzoek is toen ingediend bij het Japanse ministerie van onderwijs en wetenschappen, of zo, en heeft het uiteindelijk niet gehaald. Slechts 4% van de voorstellen kregen subsidie toegewezen, dus in zo'n geval heb je meer nodig dan alleen een goed voorstel. Althans, dat is wat ik mezelf blijf vertellen. Niet getreurd, de industriele partner was behoorlijk in zijn nopjes met het onafhankelijke reviewrapport voor mijn voorstel, en gaf aan wel interesse te hebben om het onderzoek te financieren.
Dus ik ging zo'n twee maanden geleden vol goede moed bij hen op bezoek, maar daar kwam niet zo veel uit. Een maand geleden nog maar eens op bezoek gegaan, nu met een ander voorstel, en gedreigd om naar de concurrent te gaan als er niets met het voorstel gedaan werd. Daar werd geschokt op gereageerd, want men zag echt wel wat in het voorstel, maar ze wilden eerst intern overleggen.
Uiteindelijk kreeg ik via via te horen dat ze mijn onderzoek zouden gaan financieren. Vorige week zou het dan zo ver zijn: niet alleen de CTO, maar ook de vice president en misschien zelfs de president van het bedrijf (toch 5000 man groot) zouden aanwezig zijn bij een vergadering waar van onze kant het hoofd van ons instituut, onze industriele coordinator en ik aanwezig zouden zijn. Na de vergadering zouden we dan ergens gaan eten. Ik had m'n beste pak aangetrokken en een nieuwe stropdas gekocht. Toch best spannend, zo'n meeting. De vergadering begon wel raar. Er werden een aantal details besproken, wel belangrijk, maar nou niet echt wereldschokkend, en ik gaf aan dat ik een Amerikaans patentvoorstel had, dat ik graag naar Japan zou halen. Daar moesten ze even over nadenken en daar zouden ze dan na twee weken op terugkomen. Maar ergens had ik verwacht over een contract te praten, of een contract te zien, of een contract te tekenen. Of dat we ten minste over geld zouden praten. 10 miljoen yen, 20 miljoen yen, 30 miljoen yen? Niets van dat alles. Na een uur vergaderen werd aangegeven dat de taxi stond te wachten, want we moesten naar het restaurant.
WTF...
Of zoals ze dat hier dan zeggen, nan de??...
Ik kan niet zeggen dat ik met een tevreden gevoel in de taxi stapte. Afijn, het was een hele rit naar het centrum van Tokyo, waar we samen met de CTO en vice president (de president had het te druk) in een peper, maar dan ook peperduur restaurant gingen eten. Ik wilde niet weten hoe hoog de rekening was, maar moest onwillekeurig wel denken aan hoe veel lenzen en lasers ik ipv dit etentje had kunnen kopen, als ze mijn onderzoek gefinancierd hadden (bij nader inzien slaat die vergelijking nergens op, want lenzen en lasers zijn absurd duur, daar kun je echt heeeel erg goed voor eten en drinken). Het eten (en drinken) was uitmuntend, echt genieten. Maar ja, geen contract. Ze zouden over een week of twee dan bij ons langs komen, om de details mbt het Amerikaanse patent uit te werken.
Vandaag toch nog maar eens met de industriele coordinator overlegd: wat willen ze nou precies, waarom werd er niet over een contract gesproken? Welnu Lyrebird, zo legde hij uit, het feit dat ze met jou naar een heeel erg duur restaurant zijn gegaan, en daarvoor betaald hebben, betekent dat ze verder met je willen, daar is geen contract voor nodig. Dat geld voor je onderzoek komt er wel, er zal tzt ook een contract getekend worden, maar maak je verder geen zorgen. Het zit wel goed.
Moraal van dit verhaal: verwacht als je naar Japan gaat niet met Amerikanen of Europeanen van doen te hebben. Accepteer hun manier van zaken doen. Of zoals ik het al eens in een ander topic verwoord heb: als je voor de eerste keer American Football kijkt, kijk daar dan niet naar alsof je naar voetbal zit te kijken, waarbij je corners en buitenspel verwacht, ipv interference en touchdowns. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun eigen charmes hebben. Het duurt even om dat te herkennen en te erkennen, maar dan ben je wel een ervaring rijker.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat een leuk topic, ga hem helemaal doorlezen.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Wat ik van Japan weet is dat zaken doen erg een kwestie is van de relatie, en dat beslissingen wel even kunnen duren. even in een vergadering zo een besluit nemen is not done. Voor de rest is het echt verschrikkelijk belangrijk vreselijk beleeft te zijn, het protocol erg goed te volgen en de sociale regels te kennen.
Zo heeft Philips destijds Sony vreselijk tegen de haren ingestreken toen ze samen gingen met de Compact Disk en daar een samenwerking op te zetten, maar Sony niets te vertellen over digitaal filteren. Toen de eerste CD spelers op de markt kwamen had Philips digitale filters en Sony analoog. Dat heeft de relatie geen goed gedaan zo te zeggen.
Zo heeft Philips destijds Sony vreselijk tegen de haren ingestreken toen ze samen gingen met de Compact Disk en daar een samenwerking op te zetten, maar Sony niets te vertellen over digitaal filteren. Toen de eerste CD spelers op de markt kwamen had Philips digitale filters en Sony analoog. Dat heeft de relatie geen goed gedaan zo te zeggen.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Ik ben van nature best beleefd en vriendelijk, maar het druipt er niet van af. Gelijke tred houden met de Japanners is onmogelijk. Geduld is ook niet mijn sterkste kant, en de taal maakt het soms ook erg lastig. Om een (beetje off-topic maar toch on-topic) voorbeeld te geven: ik ben een keer in een zwembad gesprongen, terwijl alle Japanners (vijf man) aan de kant aan het uitrusten waren. Ik kwam er immers om te zwemmen. Toen ik met mijn hoofd boven water kwam, stond de badmeester aan de kant en legde me (blijikbaar) uit dat ik niet in het water mocht zwemmen, omdat ze het water aan het controleren waren. Ik had het bord met - in het Japans - "nu niet zwemmen" of zo wel gezien, maar niet begrepen dat er "nu niet zwemmen" op stond. Op zo'n moment zou ik door de grond willen zakken, want zoiets zou me in Nederland of de VS echt nooit overkomen. Daar kan ik me behoorlijk aan mensen ergeren die (doelbewust) de regels overtreden.quote:Op zaterdag 12 december 2009 19:38 schreef Pietverdriet het volgende:
Voor de rest is het echt verschrikkelijk belangrijk vreselijk beleeft te zijn, het protocol erg goed te volgen en de sociale regels te kennen.
Van de andere kant: Japanners weten dat ze niet met Japanners van doen hebben., en accepteren een heleboel. Meer dan Nederlanders!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dit is waar vele buitenlanders de mist in gaan met het zakendoen met de Aziaten. Als je tijd had om wat in hun zakencultuur in te lezen, dan had je veel van dit soort ergenissen kunnen voorkomen. Ikzelf ben hier zeer weinig problemen tegen gekomen.quote:Op dinsdag 8 december 2009 14:38 schreef Lyrebird het volgende:
Een duur dinee zegt alles, blijkbaar...
Wel interessante stukjes om te lezen.
なんだっけ
Het blijft leuk om over je belevenissen te lezen.
Staan de dagen nog steeds allemaal in teken van je onderzoek of ben je ook aan sightseeing begonnen en/of sport?
Staan de dagen nog steeds allemaal in teken van je onderzoek of ben je ook aan sightseeing begonnen en/of sport?
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Achteraf gezien, realiseerde ik me dat ik wel eens over dit soort zaken gelezen had. Maar "in het echt" voelt het toch anders aan. Ik bedoel, ik wist dat ik geduldig moest zijn, en ik was zeker wel op de hoogte van hun overlegcultuur. Die cultuur maak ik in het dagelijks leven ook mee. Als ik bijvoorbeeld een brief ontvang in het Japans, en ik ga daarmee naar de studenten voor een vertaling, dan verloopt dat bijna altijd volgens het volgende protocol:quote:Op zondag 13 december 2009 15:11 schreef Crashcat het volgende:
[..]
Dit is waar vele buitenlanders de mist in gaan met het zakendoen met de Aziaten. Als je tijd had om wat in hun zakencultuur in te lezen, dan had je veel van dit soort ergenissen kunnen voorkomen. Ikzelf ben hier zeer weinig problemen tegen gekomen.
Wel interessante stukjes om te lezen.
* 1 student pakt het briefje. Fronst zijn wenkbrouwen. "Tjotto matte kudasai (effe wachten, aub)"
* Loopt naar drie andere studenten. Laat hun het briefje lezen. Overleg volgt.
* Alle vier de studenten knikken nu instemmend
* De eerste student komt terug met het briefje en legt me in het Engels uit wat er op het briefje staat
Dus ondanks dat ik iedere dag met die cultuur geconfronteerd word, had ik niet verwacht dat er op zo'n hoog niveau binnen een bedrijf op dezelfde manier wordt gewerkt. Als er voor mijn project, dat echt niets voorstelt voor een bedrijf van dit caliber, zoveel overlegt moet worden, dan snap ik niet dat ze tijd hebben voor belangrijke zaken. Of misschien verklaart dit waarom Japanners zo verschrikkelijk lang werken, iedere dag.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
quote:Op maandag 14 december 2009 03:18 schreef Lyrebird het volgende:
Of misschien verklaart dit waarom Japanners zo verschrikkelijk lang werken, iedere dag.
Dat is op zich een leuke conclusie, waar of niet.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Ooh..leuk om te weten..quote:Op zaterdag 12 december 2009 19:38 schreef Pietverdriet het volgende:
Wat ik van Japan weet is dat zaken doen erg een kwestie is van de relatie, en dat beslissingen wel even kunnen duren. even in een vergadering zo een besluit nemen is not done. Voor de rest is het echt verschrikkelijk belangrijk vreselijk beleeft te zijn, het protocol erg goed te volgen en de sociale regels te kennen.
Zo heeft Philips destijds Sony vreselijk tegen de haren ingestreken toen ze samen gingen met de Compact Disk en daar een samenwerking op te zetten, maar Sony niets te vertellen over digitaal filteren. Toen de eerste CD spelers op de markt kwamen had Philips digitale filters en Sony analoog. Dat heeft de relatie geen goed gedaan zo te zeggen.
Dachte dat het om rechten ging...
TVP
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
In the city you must fight to survive. Double the action, triple the excitement. About me
Nou ja, hier gaat dat wel een stuk erger hoor..quote:
[..]
Ik ben van nature best beleefd en vriendelijk, maar het druipt er niet van af. Gelijke tred houden met de Japanners is onmogelijk. Geduld is ook niet mijn sterkste kant, en de taal maakt het soms ook erg lastig. Om een (beetje off-topic maar toch on-topic) voorbeeld te geven: ik ben een keer in een zwembad gesprongen, terwijl alle Japanners (vijf man) aan de kant aan het uitrusten waren. Ik kwam er immers om te zwemmen. Toen ik met mijn hoofd boven water kwam, stond de badmeester aan de kant en legde me (blijikbaar) uit dat ik niet in het water mocht zwemmen, omdat ze het water aan het controleren waren. Ik had het bord met - in het Japans - "nu niet zwemmen" of zo wel gezien, maar niet begrepen dat er "nu niet zwemmen" op stond. Op zo'n moment zou ik door de grond willen zakken, want zoiets zou me in Nederland of de VS echt nooit overkomen. Daar kan ik me behoorlijk aan mensen ergeren die (doelbewust) de regels overtreden.
Van de andere kant: Japanners weten dat ze niet met Japanners van doen hebben., en accepteren een heleboel. Meer dan Nederlanders!
Als je wat toelaat hier, net zoals Japanners je behandelt, dan is zowat je huis leeg! Even iets anders, wordt helemaal gek van dat mijn geld maar steeds gecheckt word hier in Nederland als je iets koopt, zoiets zal je dus in Japan weinig meemaken!
Er zijn hier veel (oude) topics hierover in FOK! succes met lezen..quote:
TVP
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
maar in japan hebben ze dan ook geen bulgaarse drukkerijen die en masse geld namakenquote:Op maandag 14 december 2009 04:16 schreef JoeThePlumber het volgende:
[..]
Nou ja, hier gaat dat wel een stuk erger hoor..
Even iets anders, wordt helemaal gek van dat mijn geld maar steeds gecheckt word hier in Nederland als je iets koopt, zoiets zal je dus in Japan weinig meemaken!
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Ik heb me met alleen Engels en "Arigato gazaimas" overigens uitstekend gered daar. Maar dat was alleen in Tokyo en Hiroshima.quote:Op maandag 14 december 2009 04:12 schreef LittleTortillaBoy het volgende:
Zit er over te denken een paar weken vakantie in Japan te spenderen. Dat wordt dus toch eerst wat woorden Japans leren. Ik wist dat ze niet goed waren in Engels maar dat er zo weinig Japanners Engels kennen wist ik niet.
Voedsel bestellen lukt sowieso altijd wel, want de plaatjes op de menu's hoef je geen enkele taal voor te spreken. En als je moet betalen laten ze je het te betalen bedrag op een rekenmachine zien. Ik dacht eerst dat ze dat alleen voor buitenlanders doen, maar later zag ik het ook voor een Japanner gedaan worden volgens mij.
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Koppijn?
De afgelopen week hadden we de het eindejaarsfeest voor alle werknemers van ons instituut, in een restaurant in het centrum van onze stad. Dat koste 5000 Yen (39 euro), waarna er heel veel verschillende heerlijke gerechten op tafel werden gezet. Verschillende soorten krab, sushi, vlees, groenten en nabe. Bier erbij, later nog wat sake. Nou woon ik al een tijdje in Japan, maar echt bekend met deze manier van feesten was ik nog niet. Want het ging er erg beschaafd aan toe, met zelfs een aantal professoren aan een mineraalwatertje, en geen overdreven geschrans of gezuip. Dan pas ik mij moeiteloos aan.
Gisteren deden we het dunnetjes over met de studenten. Die hadden een andere tent gevonden waar we slechts 3500 Yen (27 euro) hoefden te betalen. Dat begon beschaafd, maar het werd gaandeweg steeds luidruchtiger. Waar had ik dat eerder gezien, o ja, tijdens mijn welkomsfeest. Luidruchtig, maar vrolijk. Zelfs nadat de eerste student z'n maaltijd onder tafel uit had gekotst en door drie andere studenten naar het toilet moest worden gedragen, bleef het gezellig. Ik had toen al een tijdje (pas??) door dat er in dit format geen limiet was aan de hoeveelheid alcohol die er genuttigd kon worden. All you can drink! Met al die zuinige professoren had ik dat over het hoofd gezien.
Na het feest zijn we met een tiental studenten verder gegaan naar een andere gelegenheid, waar we aan de whiskey gingen. Er waren wel twee studenten die wat witjes zagen, maar die hadden aan het begin van de avond ook heel erg rap sterke drank naar binnen geslagen. Afijn, toen ik later op mijn fietsje stapte, stond een van die twee jongens een paaltje te voorzien van een whiskey coating. "Are you ok?" "Yeah, not so bad now, but I have job interview tomorrow". In deze barre economische tijden ligt er een enorme druk op die jongens, omdat zij voor hun ouders moeten zorgen. Van deze student wist ik dat zijn moeder blind was, wat het allemaal nog lastiger maakte. Het zijn stuk voor stuk harde werkers hier, niet altijd even efficient, maar wel constant bezig. En vaak met passie. Op zo'n moment heb ik het wel met ze te doen. Dan hebben wij Nederlanders het een stuk gemakkelijker.
Ik ben net even gaan informeren hoe z'n solicitatie was verlopen, maar hij was er (nog) niet. Ik zag wel vier studenten die met hun hoofd op tafel lagen te slapen. Of rechtop voor de computer, met gesloten ogen. Ze moeten nog veel leren.
De afgelopen week hadden we de het eindejaarsfeest voor alle werknemers van ons instituut, in een restaurant in het centrum van onze stad. Dat koste 5000 Yen (39 euro), waarna er heel veel verschillende heerlijke gerechten op tafel werden gezet. Verschillende soorten krab, sushi, vlees, groenten en nabe. Bier erbij, later nog wat sake. Nou woon ik al een tijdje in Japan, maar echt bekend met deze manier van feesten was ik nog niet. Want het ging er erg beschaafd aan toe, met zelfs een aantal professoren aan een mineraalwatertje, en geen overdreven geschrans of gezuip. Dan pas ik mij moeiteloos aan.
Gisteren deden we het dunnetjes over met de studenten. Die hadden een andere tent gevonden waar we slechts 3500 Yen (27 euro) hoefden te betalen. Dat begon beschaafd, maar het werd gaandeweg steeds luidruchtiger. Waar had ik dat eerder gezien, o ja, tijdens mijn welkomsfeest. Luidruchtig, maar vrolijk. Zelfs nadat de eerste student z'n maaltijd onder tafel uit had gekotst en door drie andere studenten naar het toilet moest worden gedragen, bleef het gezellig. Ik had toen al een tijdje (pas??) door dat er in dit format geen limiet was aan de hoeveelheid alcohol die er genuttigd kon worden. All you can drink! Met al die zuinige professoren had ik dat over het hoofd gezien.
Na het feest zijn we met een tiental studenten verder gegaan naar een andere gelegenheid, waar we aan de whiskey gingen. Er waren wel twee studenten die wat witjes zagen, maar die hadden aan het begin van de avond ook heel erg rap sterke drank naar binnen geslagen. Afijn, toen ik later op mijn fietsje stapte, stond een van die twee jongens een paaltje te voorzien van een whiskey coating. "Are you ok?" "Yeah, not so bad now, but I have job interview tomorrow". In deze barre economische tijden ligt er een enorme druk op die jongens, omdat zij voor hun ouders moeten zorgen. Van deze student wist ik dat zijn moeder blind was, wat het allemaal nog lastiger maakte. Het zijn stuk voor stuk harde werkers hier, niet altijd even efficient, maar wel constant bezig. En vaak met passie. Op zo'n moment heb ik het wel met ze te doen. Dan hebben wij Nederlanders het een stuk gemakkelijker.
Ik ben net even gaan informeren hoe z'n solicitatie was verlopen, maar hij was er (nog) niet. Ik zag wel vier studenten die met hun hoofd op tafel lagen te slapen. Of rechtop voor de computer, met gesloten ogen. Ze moeten nog veel leren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Is het dus waar dat Japanners slecht tegen alcohol kunnen of kunnen de studenten geen maat houden?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Japanners hebben er meer moeite mee dan de gemiddelde Nederlander, deels ook omdat het van die magere pezige kereltjes zijn. Ik heb eens een dikkere Japanner een hele fles soju naar binnen zien werken, en daar kon je niet aan merken dat ie ook maar iets gedronken had. De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.quote:Op vrijdag 18 december 2009 10:22 schreef Pietverdriet het volgende:
Is het dus waar dat Japanners slecht tegen alcohol kunnen of kunnen de studenten geen maat houden?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuke verhalen Lyrebird, je hebt een prettige en leuke manier van schrijven.
Maar dat komt volgens mij wel op meer plekken voor in de wereld. Ik heb ook wel eens een uur in de struiken gelegen na een avond uit. Nu niet meer, omdat ik beheerster drink.quote:Op vrijdag 18 december 2009 10:37 schreef Lyrebird het volgende:
De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.
Bedankt Bolkesteijn! Leuk ook om te zien dat er hier een publiek voor is.quote:Op vrijdag 18 december 2009 11:46 schreef Bolkesteijn het volgende:
Leuke verhalen Lyrebird, je hebt een prettige en leuke manier van schrijven.
Klopt, en zoals ik eerder al eerder opmerkte, ze moeten nog veel leren.quote:Maar dat komt volgens mij wel op meer plekken voor in de wereld. Ik heb ook wel eens een uur in de struiken gelegen na een avond uit. Nu niet meer, omdat ik beheerster drink.
Om daar nog even op terug te komen, heel Japans: we kregen vandaag een e-mail van de onverlaat die gisteren zijn maaltijd onder tafel was kwijtgeraakt en die door drie man naar de toiletten moest worden gebracht. Hij had enorm veel spijt van zijn onverantwoorde gedrag en we konden er gerust op zijn dat het niet nog eens zou gebeuren. Het blijft een apart volk, die Japanners.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
zover ik ooit mee gekregen heb, missen aziaten ook een specifiek enzym wat alcohol beter afbreektquote:Op vrijdag 18 december 2009 10:37 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Japanners hebben er meer moeite mee dan de gemiddelde Nederlander, deels ook omdat het van die magere pezige kereltjes zijn. Ik heb eens een dikkere Japanner een hele fles soju naar binnen zien werken, en daar kon je niet aan merken dat ie ook maar iets gedronken had. De jongeren hebben idd wel eens moeite met maat houden.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
D'r zijn idd Japanners die dat hebben. Die krijgen een enorm rood hoofd na een of twee glazen en beginnen dan heel glazig te kijken. Maar het is zeker geen enzym dat alle Japanners missen.quote:Op vrijdag 18 december 2009 16:30 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
[..]
zover ik ooit mee gekregen heb, missen aziaten ook een specifiek enzym wat alcohol beter afbreekt
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Shibuya at night = vomit galore and everybody is invited... and partakes!quote:Op vrijdag 18 december 2009 10:22 schreef Pietverdriet het volgende:
Is het dus waar dat Japanners slecht tegen alcohol kunnen of kunnen de studenten geen maat houden?
Dus niet alleen studenten... Ugh.
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
ff een TVP, lijkt me vet om naar japan te gaan om daar mee te maken hoe ze daar leven, en natuurlijk de cultuur
Hoe vieren ze er eigenlijk Oud&Nieuw en kerst?
Hoe vieren ze er eigenlijk Oud&Nieuw en kerst?
I'm not lost, it's just I've no idea where I am
Kerst is behoorlijk Amerikaans, Oud & Nieuw een beetje Nederlands. Van mijn collega's hoorde ik dat zij heel erg veel gegeten hebben, waarbij grote hoeveelheden alcohol werden gedronken, terwijl ze televisie keken. Twee van mijn collega's kwamen aanmerkelijk dikker terug van hun vakantie. Vuurwerk, daar doen ze met Oud & Nieuw niet aan. Daarnaast vieren Japanners Oud & Nieuw ook op traditioneel Japanse wijze, door naar de tempel te gaan.quote:Op woensdag 13 januari 2010 13:26 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
ff een TVP, lijkt me vet om naar japan te gaan om daar mee te maken hoe ze daar leven, en natuurlijk de cultuur
Hoe vieren ze er eigenlijk Oud&Nieuw en kerst?
Wij hebben Oud & Nieuw dit jaar in Kyoto doorgebracht. Kyoto staat vol met tempels, en we konden dus van dichtbij zien hoe Japanners naar een tempel gaan met Oud & Nieuw. Om te beginnen gaat het om heel veel Japanners. Er moge dan wel veel tempels in Kyoto zijn, er zijn natuurlijk nog veel meer Japanners. En die willen allemaal die tempel in, om een nieuwe motorfiets of een mooi gebit te wensen. Dat doe je door muntjes in een bak te gooien, twee keer met je handen te klappen, te buigen en nog een keer met je handen te klappen. De volgorde heb ik misschien niet goed onthouden; afijn, als de beurskoersen aan het einde van het jaar niet hoger staan, dan weten jullie waar het aan gelegen heeft.
Maareh, al die Japanners willen dus na twaalf uur die tempel in, om voor het eerst in het jaar de tempel bezocht te hebben. Daar trekken ze drie dagen voor uit, en wij waren zo stom om in die drie dagen tempels te bezoeken, die natuurlijk allemaal stampvol zaten. Je kunt trouwens ook een soort van lotje trekken (moet je wel voor betalen), wat je toekomst voorspelt. Ook opvallend: alle dames zijn heel leuk gekleed, sommige dames in traditionele klederdracht, dus ook aan het oog is gedacht. We zagen ook een paar dames in hele korte rokjes/broekjes, zonder panties, terwijl het toch bijna vroor. Vraag me niet hoe ze dat volhouden.
Tijdens het wachten voor de tempel hebben wij ons ook te goed gedaan aan goedkope (warme) sake, cake en soep. In Kyoto was het behoorlijk koud, dus die warme sake kwam wel van pas. Bij dit soort gelegenheden kun je altijd bij kraampjes eten kopen. Japanners doen dat massaal.
Dat brengt me op een interessante observatie. Vaak komt het voor in Japan dat je ergens naar toe gaat, naar bijvoorbeeld een "braderie", of zo'n enorme tempel, en op weg naar die tempel zie je niet echt veel mensen, auto's of bussen. Maar als je dan eenmaal op het terrein aankomt, dan ziet het er zwart van de mensen. Waar komen ze allemaal vandaan, hoe zijn ze daar gekomen?? Net alsof ze ter plaatse een blik Japanners hebben opengetrokken voor de toeristen. Vreemd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 14-01-2010 03:29:15 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ze zijn er lang voordat jij aankomt en gaan pas weg als het sluit.
Ik was op in een tempel (die met die 1000 armen oid), rond sluitingstijd, goddamn, wat een drukte bij de uitgang.
Ik was op in een tempel (die met die 1000 armen oid), rond sluitingstijd, goddamn, wat een drukte bij de uitgang.
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
Dat is idd een (groot) deel van de verklaring. Wat ook speelt denk ik, is dat Japanners zo gediciplineerd en ordelijk zijn. Ze verplaatsen zich efficient.quote:Op donderdag 14 januari 2010 03:21 schreef RipCore het volgende:
Ze zijn er lang voordat jij aankomt en gaan pas weg als het sluit.
Ik was op in een tempel (die met die 1000 armen oid), rond sluitingstijd, goddamn, wat een drukte bij de uitgang.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
