KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Officiële landstaal: Japans
Hoofdstad: Tokio
Regeringsvorm: Parlementaire monarchie (Keizerrijk)
Religie: Shintoïsme, boeddhisme
Oppervlakte: 377.873 km² [1] (0,8% water)
Inwoners: 127.078.679 (2009)
Een vervolg op Japan, maar dan niet in Tokyo , deel 1.
Het nieuwe jaar is begonnen, met nieuwe kansen. We hebben Oud & Nieuw dit jaar in Tokyo Kyoto (al die annagrammen ook..) gevierd, en daar heb ik zelfs een filmpje van:
Die dametjes zaten al de hele tijd opzichtig mijn kant op te kijken - sorry, maar ik ben veeeeels te oud voor jullie. Toch wel grappig.
Binnenkort meer.
[ Bericht 10% gewijzigd door popolon op 14-12-2010 16:46:06 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Tokyo of Kyoto?quote:Op woensdag 20 januari 2010 18:06 schreef Lyrebird het volgende:
Het nieuwe jaar is begonnen, met nieuwe kansen. We hebben Oud & Nieuw dit jaar in Tokyo gevierd, en daar heb ik zelfs een filmpje van:
TVP
Uhoh..quote:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik was al met smart aan het wachten op deel 2 van deze erg leuke thread.
Ik zou niet te veel van die schreeuwende japanse meisjes om me heen moeten hebben, wat een geluid komt daar uit.
Ik zou niet te veel van die schreeuwende japanse meisjes om me heen moeten hebben, wat een geluid komt daar uit.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Ik woon ook in Japan-maar-dan-niet-Tokyo, maar ben niet zo goed als jij in het opschrijven van mijn ervaringen... Vind het wel leuk om dit topic te blijven volgen: TVP.
zat al te wachten op een deel 2 
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
me tooquote:Op vrijdag 22 januari 2010 14:42 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
quote:Op donderdag 21 januari 2010 09:33 schreef Plantenpot het volgende:
Interessant topic, heb de vorige ook helemaal door gelezen, leuke verhalen.
TVP
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Idem,quote:Op vrijdag 22 januari 2010 14:42 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
moest ff op mute klikke toen de jap girls langskwamen
Heeft iemand voor mij een linkje met de voorgeschiedenis van dit topic zodat ik een beetje bij benquote:
over wie het gaat en waar? Bedankt alvast.
75 topics = FIN
Lees gewoon al de posts van lyrebird, das beter dan een samenvattingquote:Op vrijdag 12 februari 2010 15:23 schreef FP128 het volgende:
[..]
Heeft iemand voor mij een linkje met de voorgeschiedenis van dit topic zodat ik een beetje bij ben
over wie het gaat en waar? Bedankt alvast.
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
Ik vraag me af of het nog steeds gebruikelijk is dat men in Japan per dag minimaal 2 uur overwerkt en vrijwel geen vakantie heeft. Ik heb gehoord dat het erg aan het veranderen is en de 40-urige werkweek zoals wij die kennen veel gebruikelijker wordt en men minimaal 1 dag per maand vrij heeft, bovenop de normale vakantiedagen (wat uitkomt op meer vakantie dan wij hier in Nederland).
Ik wil graag naar Japan maar werk is toch een struikelpunt. Als je er dan bent en je vervolgens 80% van je tijd voor een ander bezig bent, tja...
Ik wil graag naar Japan maar werk is toch een struikelpunt. Als je er dan bent en je vervolgens 80% van je tijd voor een ander bezig bent, tja...
Je bedoelt de link die ook in de OP staatquote:Op vrijdag 12 februari 2010 15:23 schreef FP128 het volgende:
[..]
Heeft iemand voor mij een linkje met de voorgeschiedenis van dit topic zodat ik een beetje bij ben
over wie het gaat en waar? Bedankt alvast.
Japan, maar dan niet in Tokyo
Engelse les
Met mijn kennis van het Japans schiet het nog steeds niet zo op. Ik weet niet wat het is, misschien is het de leeftijd. Een Franse collega van me, die op een andere Japanse universiteit werkt, heeft hetzelfde probleem. De motivatie om Japans te leren ontbreekt een beetje. Ik dacht dit probleem eerder op te lossen door met een Japanse dame bevriend te raken, maar helaas, ze bleek Zuid-Koreaans te zijn en heel behoorlijk Engels te spreken. Schiet ook niet op.
Ondertussen gaat het leven wel verder. Alle vergaderingen zijn nog steeds in het Japans, maar ook de voordrachten. Gisteren waren er 5 voordrachten van studenten die hun MS opleiding afsloten, en dat ging allemaal in het Japans. Ik kan de plaatjes wel volgen, het Katakana ook, maar voor de rest blijft het puzzelen. Het belangrijkste woord in het Hiragana bij zo'n voordracht is まとめ, dat "conclusie" betekent. Is het jullie wel eens opgevallen dat mensen gaan verzitten als de powerpointslide met de conclusies in beeld komt? Net alsof er een zucht van verlichting door de zaal heen gaat. Ook in Japan is dat het geval.
Ondanks dit geploeter is het niet zo geweldig dat een hoogstaande universiteit als de mijne de communicatie volledig in het Japans doet. Zo worden proefschriften in het Japans geschreven, wat een beetje vooroorlogs is. Ergens wel begrijpelijk, omdat de meeste hoogleraren aardig Engels spreken, maar toch wel moeite hebben om foutloos in het Engels te schrijven. Dan ziet 't er natuurlijk een beetje amateuristisch uit, zo'n proefschrift. Maar als ze allemaal naar het Engels overschakelen, dan wordt het wel wat gemakkelijker voor de minderbedeelden zoals ik, als het om kennis van de Japanse taal gaat.
Vanaf oktober wordt er van mij verwacht dat ik les ga geven aan de jongere studenten (undergraduates). Het onderwerp is optica, en het vak wordt in het Engels gegeven. Ik had er zelf om gevraagd, omdat een CV zonder leservaring het gewoon minder goed doet dan een CV met leservaring. Daar kunnen dan patenten en publicaties tegenover staan; feit is dat lesgeven een goede ervaring is. Om mezelf een beetje voor te bereiden, begin ik vanaf volgende week een volledig vrijwillige Engelse les. Eens kijken hoe veel ze daadwerkelijk begrijpen, als ik iets in het Engels uitleg. Het doel voor hen is dat ze op het einde een voordracht in het Engels kunnen geven. Je ziet het, het mes snijdt aan twee kanten.
Een paar jaar geleden heb ik een aantal lessen gevolgd in "inquiry-based teaching". Dat is een vorm van lesgeven, waarin de student wordt geacht zelf vragen te stellen, die ze dan zelf oplossen. Dat klinkt een beetje touchy-feely, wat het ook is, maar het sterke aan deze vorm van onderwijs is dat de student actief met de stof bezig is, ipv dat ze passief achterover leunen, terwijl de leraar loopt te blaten. In deze Engelse les zullen er een aantal elementen geleend worden uit het inquiry based lesgeven. Wat me erg leuk lijkt, is om ze in groepjes een vijf minuten durend filmpje te laten maken (ze hebben allemaal een telefoon met een ingebouwde camera), dat helemaal in het Engels gedaan moet worden. Dat mag anime zijn, of soap achtig, zo lang het maar in het Engels gaat. Wat hier leuk aan is, is dat hun eigen vrienden deze fimpjes, in het Engels, van commentaar mogen voorzien. Want die flimpjes laten we natuurlijk in de klas zien. Niet alleen staat dat garant voor epic fails, wat Japanners erg grappig vinden, op die manier zijn ze erg actief in het Engels bezig.
Het zou ook leuk zijn als ik ze creatief bezig kon krijgen op het schrijversvlak. Als er iemand nog een tip heeft over een onderwerp waar ze leuk over zouden kunnen schrijven, dan hoor ik het graag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-02-2010 11:05:40 ]
Met mijn kennis van het Japans schiet het nog steeds niet zo op. Ik weet niet wat het is, misschien is het de leeftijd. Een Franse collega van me, die op een andere Japanse universiteit werkt, heeft hetzelfde probleem. De motivatie om Japans te leren ontbreekt een beetje. Ik dacht dit probleem eerder op te lossen door met een Japanse dame bevriend te raken, maar helaas, ze bleek Zuid-Koreaans te zijn en heel behoorlijk Engels te spreken. Schiet ook niet op.
Ondertussen gaat het leven wel verder. Alle vergaderingen zijn nog steeds in het Japans, maar ook de voordrachten. Gisteren waren er 5 voordrachten van studenten die hun MS opleiding afsloten, en dat ging allemaal in het Japans. Ik kan de plaatjes wel volgen, het Katakana ook, maar voor de rest blijft het puzzelen. Het belangrijkste woord in het Hiragana bij zo'n voordracht is まとめ, dat "conclusie" betekent. Is het jullie wel eens opgevallen dat mensen gaan verzitten als de powerpointslide met de conclusies in beeld komt? Net alsof er een zucht van verlichting door de zaal heen gaat. Ook in Japan is dat het geval.
Ondanks dit geploeter is het niet zo geweldig dat een hoogstaande universiteit als de mijne de communicatie volledig in het Japans doet. Zo worden proefschriften in het Japans geschreven, wat een beetje vooroorlogs is. Ergens wel begrijpelijk, omdat de meeste hoogleraren aardig Engels spreken, maar toch wel moeite hebben om foutloos in het Engels te schrijven. Dan ziet 't er natuurlijk een beetje amateuristisch uit, zo'n proefschrift. Maar als ze allemaal naar het Engels overschakelen, dan wordt het wel wat gemakkelijker voor de minderbedeelden zoals ik, als het om kennis van de Japanse taal gaat.
Vanaf oktober wordt er van mij verwacht dat ik les ga geven aan de jongere studenten (undergraduates). Het onderwerp is optica, en het vak wordt in het Engels gegeven. Ik had er zelf om gevraagd, omdat een CV zonder leservaring het gewoon minder goed doet dan een CV met leservaring. Daar kunnen dan patenten en publicaties tegenover staan; feit is dat lesgeven een goede ervaring is. Om mezelf een beetje voor te bereiden, begin ik vanaf volgende week een volledig vrijwillige Engelse les. Eens kijken hoe veel ze daadwerkelijk begrijpen, als ik iets in het Engels uitleg. Het doel voor hen is dat ze op het einde een voordracht in het Engels kunnen geven. Je ziet het, het mes snijdt aan twee kanten.
Een paar jaar geleden heb ik een aantal lessen gevolgd in "inquiry-based teaching". Dat is een vorm van lesgeven, waarin de student wordt geacht zelf vragen te stellen, die ze dan zelf oplossen. Dat klinkt een beetje touchy-feely, wat het ook is, maar het sterke aan deze vorm van onderwijs is dat de student actief met de stof bezig is, ipv dat ze passief achterover leunen, terwijl de leraar loopt te blaten. In deze Engelse les zullen er een aantal elementen geleend worden uit het inquiry based lesgeven. Wat me erg leuk lijkt, is om ze in groepjes een vijf minuten durend filmpje te laten maken (ze hebben allemaal een telefoon met een ingebouwde camera), dat helemaal in het Engels gedaan moet worden. Dat mag anime zijn, of soap achtig, zo lang het maar in het Engels gaat. Wat hier leuk aan is, is dat hun eigen vrienden deze fimpjes, in het Engels, van commentaar mogen voorzien. Want die flimpjes laten we natuurlijk in de klas zien. Niet alleen staat dat garant voor epic fails, wat Japanners erg grappig vinden, op die manier zijn ze erg actief in het Engels bezig.
Het zou ook leuk zijn als ik ze creatief bezig kon krijgen op het schrijversvlak. Als er iemand nog een tip heeft over een onderwerp waar ze leuk over zouden kunnen schrijven, dan hoor ik het graag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-02-2010 11:05:40 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat mijzelf enorm indrukwekkend lijkt is als je in het Japans kunt duidelijk maken wat hun opdracht is. En dan vooral onder het motto "als ik mij in het japans kan duidelijk maken, dan jullie ook in het Engels". Wellicht misschien iets teveel gevraagd, maar ik vind het altijd fantastisch als er een buitenlandse docent in het Nederlands je wel even verteld wat je moet doen of ie nou een accent heeft of niet.
Het idee met de epic fails lijkt me verder een prima plan, alleen ik weet niet zo zeer hoe de leerlingen zelf staan over de meer "vriendelijke docent" approach. Die schijnt soms nogal te verschillen dan met hier in NL.
Ik weet niet echt precies wat het domein is qua onderwerpen, maar als je komt met het idee dat ze in het Engels een voordracht moeten geven, wellicht iets doen als "leg optica uit in het Engels in je eigen woorden".
Het idee met de epic fails lijkt me verder een prima plan, alleen ik weet niet zo zeer hoe de leerlingen zelf staan over de meer "vriendelijke docent" approach. Die schijnt soms nogal te verschillen dan met hier in NL.
Ik weet niet echt precies wat het domein is qua onderwerpen, maar als je komt met het idee dat ze in het Engels een voordracht moeten geven, wellicht iets doen als "leg optica uit in het Engels in je eigen woorden".
Ik heb met een variant van "inquiry-based teaching" gewerkt, probleem gestuurd onderwijs. Je krijgt een probleem voorgelegd en jij dient die op te lossen met een aantal medestudenten. Ik vond het een erg prettige en leerzame methode maar er zijn wel een aantal risico's. Problemen in de samenwerking (afspraken worden niet nagekomen), iedere student begrijpt slechts een klein gedeelte van de stof vanwege de verdeling van het werk etc. Ik was er erg tevreden over de resultaten, medestudenten wat minder omdat zij zich ook daadwerkelijk beperkte tot datgene wat was afgesproken en zij zodoende niet de volledige stof meester waren.( Daarbij kregen we soms een casus die in 3 sec op te lossen was door google te raadplegen.)
Wat wellicht een leuk onderwerp is, immigratiebeleid, internationale handel (vrijhandelszone a la EU), stereotypes, japanse folklore (dan steek jij er ook nog wat van op )
Anders is budo een redelijk makkelijk onderwerp daar de meeste japanners wel een budo hebben beoefend en ze zo makkelijk en ontspannen kunnen beginnen met een onderwerp waar ze al meer vanaf weten en waarbij veel japanse termen blijven bestaan wanneer men het hierover in het engels heeft.
Er zijn ook redelijk wat sites waar je penpals kan vinden, wellicht ook een leuke optie om mensen engels te laten schrijven en wat info te laten uitwisselen of japan en andere landen/culturen.
Succes
Wat wellicht een leuk onderwerp is, immigratiebeleid, internationale handel (vrijhandelszone a la EU), stereotypes, japanse folklore (dan steek jij er ook nog wat van op
)Anders is budo een redelijk makkelijk onderwerp daar de meeste japanners wel een budo hebben beoefend en ze zo makkelijk en ontspannen kunnen beginnen met een onderwerp waar ze al meer vanaf weten en waarbij veel japanse termen blijven bestaan wanneer men het hierover in het engels heeft.
Er zijn ook redelijk wat sites waar je penpals kan vinden, wellicht ook een leuke optie om mensen engels te laten schrijven en wat info te laten uitwisselen of japan en andere landen/culturen.
Succes
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Wat eten we vanavond?
Naar aanleiding van dit topic is het misschien wel leuk om te laten zien met wat voor een dillema's je zit, als je in een Japanse supermarkt staat. Als je de taal immers niet machtig bent, dan snap je niet altijd wat je koopt.
Een paar voorbeeldjes. Is dit iets om te eten, of niet? En is het lekker?
Om met dat laatste beginnen: ik had een hele doos van die rollen gekocht, en wist eigenlijk niet wat ik proefde. Was het nou kaas, of was het vis? Of toch kaas? Hmm, misschien wel vis. Nee, toch kaas. Tja, daar kun je dan een hele avond over doen.
Prijsvraag: wie heeft ze allemaal het eerste goed? Niet cheaten natuurlijk: Nederlandse Japanners mogen niet meedoen.
Overigens heb ik geen flauw benul wat er in de twee zakjes zit. Die heb ik zelf gekocht, en nog niet open gemaakt. Daar horen jullie binnekort meer over.
Naar aanleiding van dit topic is het misschien wel leuk om te laten zien met wat voor een dillema's je zit, als je in een Japanse supermarkt staat. Als je de taal immers niet machtig bent, dan snap je niet altijd wat je koopt.
Een paar voorbeeldjes. Is dit iets om te eten, of niet? En is het lekker?
Om met dat laatste beginnen: ik had een hele doos van die rollen gekocht, en wist eigenlijk niet wat ik proefde. Was het nou kaas, of was het vis? Of toch kaas? Hmm, misschien wel vis. Nee, toch kaas. Tja, daar kun je dan een hele avond over doen.
Prijsvraag: wie heeft ze allemaal het eerste goed? Niet cheaten natuurlijk: Nederlandse Japanners mogen niet meedoen.
Overigens heb ik geen flauw benul wat er in de twee zakjes zit. Die heb ik zelf gekocht, en nog niet open gemaakt. Daar horen jullie binnekort meer over.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
De bovenste: Oplosthee in bruistabletvorm in 4 smaken? Maar aangezien het zo'n zeep-achtige tablet is zou het me ook niets verbazen als het een wasmiddel is in 4 smaken.
De middelste: Lijkt me de vis-versie van beef-jerky, ofwel gedroogde vis.
De middelste: Lijkt me de vis-versie van beef-jerky, ofwel gedroogde vis.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Eerste denk ik aan zeep, ik zie nergens het teken voor thee of cha.
Als ik me nog enigszins wat kanji herinner dan staat er in het groot iets als medicijn gebruik en stop in bad en los op. Bovendien op het blauw plaatje links staat skincare op zijn japans. Kortom badwaspoeder / zeep, en heel specifiek: dermatologische zeep (erboven staat, ff opgezocht deze term: carbon dioxide gas).
Het 2e doet me denken aan crackers (linkerplaatje is moeilijk te zien). Ik zie ook niks dat me aan iets doet herinneren. En verder geen idee wat er eigenlijk allemaal op de verpakking wordt gezegd. Kortom ik denk crackers/rijst koekjes.
Derde, doet me denken aan soort kaneelstokjes, kaas. Geen idee wat het is en om een of ander reden krijg ik ook het gevoel dat dit juist voor vogels is bedoeld. Naja het zij zo.
[ Bericht 2% gewijzigd door koffiegast op 18-02-2010 18:55:23 ]
Als ik me nog enigszins wat kanji herinner dan staat er in het groot iets als medicijn gebruik en stop in bad en los op. Bovendien op het blauw plaatje links staat skincare op zijn japans. Kortom badwaspoeder / zeep, en heel specifiek: dermatologische zeep (erboven staat, ff opgezocht deze term: carbon dioxide gas).
Het 2e doet me denken aan crackers (linkerplaatje is moeilijk te zien). Ik zie ook niks dat me aan iets doet herinneren. En verder geen idee wat er eigenlijk allemaal op de verpakking wordt gezegd. Kortom ik denk crackers/rijst koekjes.
Derde, doet me denken aan soort kaneelstokjes, kaas. Geen idee wat het is en om een of ander reden krijg ik ook het gevoel dat dit juist voor vogels is bedoeld. Naja het zij zo.
[ Bericht 2% gewijzigd door koffiegast op 18-02-2010 18:55:23 ]
Tja, ik ken het teken voor Thee of Cha niet, dus je hebt een streepje voor. Maar die bruistablet doet met toch inderdaad aan een zeep-gerelateerd product. Misschien een wasmiddel voor kleding, die je in tabletvorm in je wasmachine mikt.... in 4 geuren.quote:Op donderdag 18 februari 2010 18:43 schreef koffiegast het volgende:
Eerste denk ik aan zeep, ik zie nergens het teken voor thee of cha.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Het teken voor thee lijkt veel op het eerste grootste teken (wat geneesmiddel/medicine/kusuri(jp) is btw), alleen dan onder het bovenste gedeelte heb je een dakje met een kruisje en 2 slierten ernaast onder dat dakje.quote:Op donderdag 18 februari 2010 19:00 schreef maartena het volgende:
[..]
Tja, ik ken het teken voor Thee of Cha niet, dus je hebt een streepje voor. Maar die bruistablet doet met toch inderdaad aan een zeep-gerelateerd product. Misschien een wasmiddel voor kleding, die je in tabletvorm in je wasmachine mikt.... in 4 geuren.
Het teken rechts van kusuri staat voor gebruik/utilize/use en wordt vaak in combinatie met een ander teken bedoeld als "gebruikt voor TEKENdateerstkwam", dus "gebruik voor medische doeleinde". Daaronder staan 3 tekens, in de volgorde van: instoppen of enteren, badden (to bathe) en drug/medicine/substantie (deed mij eerst denken aan het teken voor oplossen, maar toch ff opgezocht voor zekerheid).
[ Bericht 6% gewijzigd door koffiegast op 18-02-2010 19:48:42 ]
Engelse les, deel II
Bedankt voor de tips die jullie hierboven gegeven hebben, ik ga er zeker gebruik van maken.
Stap 1 bestond uit het sturen van een e-mail. In het Engels schreef ik aan de studenten dat ze welkom waren bij deze vrijwillige les, waarin ik ze met behulp van wat Engelse (wetenschappelijke) artikelen en oefeningen zou voorbereiden op het geven van een presentatie op het Engels. Ik had bij de secretaresse geinformeerd wanneer ik het beste les kon geven, op welke dag en welk uur, en welk lokaal er vrij zou zijn. Dat was komende woensdag van half twee tot vier. Nou hebben we behoorlijk wat studenten en postdocs, en in mijn dromen zag ik het lokaal al uitpuilen van de studenten. Nee, niet echt, maar ik hield er toch echt rekening mee dat het storm zou gaan lopen.
De score na 1 ochtend: 2 e-mails met aanmeldingen (uit een groep van 40). 5%, niet slecht, maar echt geweldig is het natuurlijk ook niet. Dat maakte me toch wel een beetje nerveus. Gelukkig hadden we net vandaag de officiele opening van ons nieuwe gebouw (daarover misschien later meer), waardoor ik met wat studenten in contact kwam. Een voor een vroegen ze me of ze zich op konden geven voor mijn klas. Tja, ik was vergeten dat Japanners hartstikke schuchter (kunnen) zijn. De score staat nu op 8, en toen ik terug kwam van de opening, hadden zich nog eens 4 man aangemeld. Dat kunnen overigens 4 studenten zijn die zich al eerder persoonlijk hebben aangemeld; Japanse namen onthouden, daar ben ik heel erg slecht in.
So far so good. Hmmm, Japanse whisky is zo slecht nog niet.
Bedankt voor de tips die jullie hierboven gegeven hebben, ik ga er zeker gebruik van maken.
Stap 1 bestond uit het sturen van een e-mail. In het Engels schreef ik aan de studenten dat ze welkom waren bij deze vrijwillige les, waarin ik ze met behulp van wat Engelse (wetenschappelijke) artikelen en oefeningen zou voorbereiden op het geven van een presentatie op het Engels. Ik had bij de secretaresse geinformeerd wanneer ik het beste les kon geven, op welke dag en welk uur, en welk lokaal er vrij zou zijn. Dat was komende woensdag van half twee tot vier. Nou hebben we behoorlijk wat studenten en postdocs, en in mijn dromen zag ik het lokaal al uitpuilen van de studenten. Nee, niet echt, maar ik hield er toch echt rekening mee dat het storm zou gaan lopen.
De score na 1 ochtend: 2 e-mails met aanmeldingen (uit een groep van 40). 5%, niet slecht, maar echt geweldig is het natuurlijk ook niet. Dat maakte me toch wel een beetje nerveus. Gelukkig hadden we net vandaag de officiele opening van ons nieuwe gebouw (daarover misschien later meer), waardoor ik met wat studenten in contact kwam. Een voor een vroegen ze me of ze zich op konden geven voor mijn klas. Tja, ik was vergeten dat Japanners hartstikke schuchter (kunnen) zijn. De score staat nu op 8, en toen ik terug kwam van de opening, hadden zich nog eens 4 man aangemeld. Dat kunnen overigens 4 studenten zijn die zich al eerder persoonlijk hebben aangemeld; Japanse namen onthouden, daar ben ik heel erg slecht in.
So far so good. Hmmm, Japanse whisky is zo slecht nog niet.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Maar wat zit er nu in al die verpakkingen? 
Nu moet je ons niet laten zitten en de oplossing geven
Nu moet je ons niet laten zitten en de oplossing geven
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Ah, ok, ik zat te wachten op meer antwoorden, maar hier zijn ze dan:quote:Op vrijdag 19 februari 2010 15:41 schreef maartena het volgende:
Maar wat zit er nu in al die verpakkingen?
Nu moet je ons niet laten zitten en de oplossing geven
1) Een family pack (hoe zeg je dat in goed Nederlands?) badzout. Het zijn 20 oplostabletten, met 4 verschillende geuren. Smaak is allemaal hartstikke zout, dus als theevervanger is het niet aan te raden.
2) Twee zakjes met gedroogde vis, die hier als snack worden gegeten. Kost 100 yen ($1) in de supermarkt, per zakje. Het linkerpakje heeft een droge zoet/zoute, vissig substantie. Best aardig eigenlijk, alhoewel het een beetje aan kattenvoer doet denken. De rechtse moet ik nog uitoroberen.
3) Dit zijn rollen Chikuwa. Een cake van vis, suiker, zout en msg. Daardoor is het lastig in te schatten of je met vis, of met kaas te maken hebt. Of met vis.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Engelse les, deel III
De eerste les zit er op! Het was nog wel even zweten, de afgelopen dagen. Het nieuws dat ik Engelse les zou geven, met als doel om de presentatiecapaciteiten van de studenten te verbeteren, was uitgelekt naar andere departementen, en blijkbaar waren er nogal wat hoogleraren die maar al te graag aan deze gratis cursus mee hadden willen doen. Ze voelden zich een beetje buitengesloten. Van ons eigen departement hadden zich naast studenten ook nog 1 postdoc en 1 hoogleraar aangemeld, en tot mijn verbazing zat er plots ook een hele groep van chemie, 7 man, pardon vrouw sterk, in de klas. Van die giebeldametjes. Die hielden zich gelukkig erg rustig, alhoewel dat wel eens zou kunnen veranderen.
Ik had de klas dus op z'n inquiry-based opgezet. Eerst uitgelegd wat mijn doel van deze lessen was (het Engels van studenten zo verbeteren, dat ze hun presentaties in het Engels konden geven), en daarna hoe ik, maar vooral ook zijzelf, dat ging(en) doen. Door te oefenen! Mijn eigen Engels was zo verschrikkelijk slecht na 6 jaar VWO, dat ik een onvoldoende kreeg voor mijn boekenlijst/schoolonderzoek, omdat mijn Engelse leraar dacht dat ik de boeken niet had gelezen. Die had ik wel gelezen, maar ik kon 'm niks in het Engels vertellen, dus ja, dan houdt 't snel op. In mijn Philipsjaren moest ik wel Engels spreken, omdat een aantal collega's geen Nederlands sprak, en na een jaar Amerika spreekt (bijna) iedereen vloeiend Amerikaans Engels. Ik ook. Maar ook jarenlang BBC kijken, Beavis & Butthead nadoen en op buitenlands fora lurken heeft zijn steentje bijgedragen. Dus Japanse studenten, jullie kunnen het ook! Daar werd een beetje glazig op gereageerd, je kon duidelijk merken dat ze het niet helemaal begrepen hadden. Een wakarimaskaaa? van mij was genoeg om het zaakje een beetje op te schudden. Een paar schuchtere vragen, meer voorbeelden van mij. Bottom line: blijven oefenen! Nadat ik de voorbeelden had gegeven, waren zij aan zet.
In vijf groepjes van vijf heb ik ze toen gevraagd om zich voor te bereiden op twee vragen van hun medestudenten, die niet aanwezig waren:
0) stel je voor aan elkaar, in het Engels
1) wat is het doel van deze lessen?
2) hoe gaan we dat aanpakken?
Nou maakt het mij weinig uit of ze hun medestudenten antwoord kunnen geven in het Engels, maar het doel van deze oefening was dat iedereen begreep wat er verwacht kan worden van deze cursus.
Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt, dus heel onwennig zijn er toen groepjes gevormd. Gelukkig zat er 1 hoogleraar bij, die het vormen van groepen heel voortvarend aanpakte (ik mis het natuurlijke leiderschap om dat soort dingen te doen). De groepjes waarin iemand zat die mij goed had begrepen, hadden minder problemen dan de groepjes die er geen hout van snapten. Die heb ik alsnog op weg geholpen. Het kostte ze behoorlijk wat moeite om deze vragen te doorgronden. De volgende keer dit soort cruciale vragen ook in het Japans vertalen?
Daarna moest ieder groepje 1 persoon afvaardigen, die voor de klas het antwoord van hun groepje, op vragen 1 en 2, voor zou dragen. Dat ging heel erg redelijk, eigenlijk bijna vlekkenloos. Applaus applaus. Dat vonden ze toch wel mooi. Dit waren overigens bijna zonder uitzondering de groepsleden die het beste Engels spraken, maar die hoeven volgende week niet.
Daarna heb ik ze nog een stukje tekst meegegeven als huiswerk, met de opdracht om er een review over te schrijven. Vond je het stuk leuk, ja/nee en waarom. Op die manier hoop ik inzicht te krijgen in hoe goed ze kunnen schrijven.
Het commentaar van de hoogleraar in deze les was lovend: hij vertelde me dat Japanse studenten nooit in een les met elkaar in discussie gaan, dus dit was volledig nieuw, maar zag wel in dat dit een efficiente manier was om ze aan de praat te krijgen.
Voor de volgende les staat op het programma dat ze een groepslid aan de rest van de groep moeten introduceren: This is Suzuki-san, sorry, Mr. Suzuki. He works in Lyrebird's lab on lasers and was born in Tokyo. He plays guitar, blah blah blah. Zoiets. Ik kijk er naar uit, en het klinkt misschien raar, maar na vandaag denk ik dat de studenten dat ook doen.
Het feit dat er nu 7 bloedmooie (nou ja, niet overdrijven) vrouwen in een klas zitten, in een faculteit waar 99% man is, zal er misschien bij helpen. Alhoewel, met die Japanners weet je het nooit. Zo ben ik wel eens met een groep van onze studenten door ons winkelcentrum heengelopen, waarbij we langs een groepje langgewimperde dames struinden, zij uitgedost in hoge hakken, korte rokjes en wolken verrukkelijke parfum, en ik hoorde geen kick of zag die jongens niet eens omkijken. Soms denk ik wel eens dat ze echt alleen in lasers geintereseerd zijn.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 24-02-2010 13:33:19 ]
De eerste les zit er op! Het was nog wel even zweten, de afgelopen dagen. Het nieuws dat ik Engelse les zou geven, met als doel om de presentatiecapaciteiten van de studenten te verbeteren, was uitgelekt naar andere departementen, en blijkbaar waren er nogal wat hoogleraren die maar al te graag aan deze gratis cursus mee hadden willen doen. Ze voelden zich een beetje buitengesloten. Van ons eigen departement hadden zich naast studenten ook nog 1 postdoc en 1 hoogleraar aangemeld, en tot mijn verbazing zat er plots ook een hele groep van chemie, 7 man, pardon vrouw sterk, in de klas. Van die giebeldametjes. Die hielden zich gelukkig erg rustig, alhoewel dat wel eens zou kunnen veranderen.
Ik had de klas dus op z'n inquiry-based opgezet. Eerst uitgelegd wat mijn doel van deze lessen was (het Engels van studenten zo verbeteren, dat ze hun presentaties in het Engels konden geven), en daarna hoe ik, maar vooral ook zijzelf, dat ging(en) doen. Door te oefenen! Mijn eigen Engels was zo verschrikkelijk slecht na 6 jaar VWO, dat ik een onvoldoende kreeg voor mijn boekenlijst/schoolonderzoek, omdat mijn Engelse leraar dacht dat ik de boeken niet had gelezen. Die had ik wel gelezen, maar ik kon 'm niks in het Engels vertellen, dus ja, dan houdt 't snel op. In mijn Philipsjaren moest ik wel Engels spreken, omdat een aantal collega's geen Nederlands sprak, en na een jaar Amerika spreekt (bijna) iedereen vloeiend Amerikaans Engels. Ik ook. Maar ook jarenlang BBC kijken, Beavis & Butthead nadoen en op buitenlands fora lurken heeft zijn steentje bijgedragen. Dus Japanse studenten, jullie kunnen het ook! Daar werd een beetje glazig op gereageerd, je kon duidelijk merken dat ze het niet helemaal begrepen hadden. Een wakarimaskaaa? van mij was genoeg om het zaakje een beetje op te schudden. Een paar schuchtere vragen, meer voorbeelden van mij. Bottom line: blijven oefenen! Nadat ik de voorbeelden had gegeven, waren zij aan zet.
In vijf groepjes van vijf heb ik ze toen gevraagd om zich voor te bereiden op twee vragen van hun medestudenten, die niet aanwezig waren:
0) stel je voor aan elkaar, in het Engels
1) wat is het doel van deze lessen?
2) hoe gaan we dat aanpakken?
Nou maakt het mij weinig uit of ze hun medestudenten antwoord kunnen geven in het Engels, maar het doel van deze oefening was dat iedereen begreep wat er verwacht kan worden van deze cursus.
Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt, dus heel onwennig zijn er toen groepjes gevormd. Gelukkig zat er 1 hoogleraar bij, die het vormen van groepen heel voortvarend aanpakte (ik mis het natuurlijke leiderschap om dat soort dingen te doen). De groepjes waarin iemand zat die mij goed had begrepen, hadden minder problemen dan de groepjes die er geen hout van snapten. Die heb ik alsnog op weg geholpen. Het kostte ze behoorlijk wat moeite om deze vragen te doorgronden. De volgende keer dit soort cruciale vragen ook in het Japans vertalen?
Daarna moest ieder groepje 1 persoon afvaardigen, die voor de klas het antwoord van hun groepje, op vragen 1 en 2, voor zou dragen. Dat ging heel erg redelijk, eigenlijk bijna vlekkenloos. Applaus applaus. Dat vonden ze toch wel mooi. Dit waren overigens bijna zonder uitzondering de groepsleden die het beste Engels spraken, maar die hoeven volgende week niet.
Daarna heb ik ze nog een stukje tekst meegegeven als huiswerk, met de opdracht om er een review over te schrijven. Vond je het stuk leuk, ja/nee en waarom. Op die manier hoop ik inzicht te krijgen in hoe goed ze kunnen schrijven.
Het commentaar van de hoogleraar in deze les was lovend: hij vertelde me dat Japanse studenten nooit in een les met elkaar in discussie gaan, dus dit was volledig nieuw, maar zag wel in dat dit een efficiente manier was om ze aan de praat te krijgen.
Voor de volgende les staat op het programma dat ze een groepslid aan de rest van de groep moeten introduceren: This is Suzuki-san, sorry, Mr. Suzuki. He works in Lyrebird's lab on lasers and was born in Tokyo. He plays guitar, blah blah blah. Zoiets. Ik kijk er naar uit, en het klinkt misschien raar, maar na vandaag denk ik dat de studenten dat ook doen.
Het feit dat er nu 7 bloedmooie (nou ja, niet overdrijven) vrouwen in een klas zitten, in een faculteit waar 99% man is, zal er misschien bij helpen. Alhoewel, met die Japanners weet je het nooit. Zo ben ik wel eens met een groep van onze studenten door ons winkelcentrum heengelopen, waarbij we langs een groepje langgewimperde dames struinden, zij uitgedost in hoge hakken, korte rokjes en wolken verrukkelijke parfum, en ik hoorde geen kick of zag die jongens niet eens omkijken. Soms denk ik wel eens dat ze echt alleen in lasers geintereseerd zijn.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 24-02-2010 13:33:19 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Cool om te lezen
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Mogelijk keken ze niet om, omdat ze het zo vaak zien? Of misschien omdat ze weten dat de meeste verder niet veel anders dan huisvrouw doen? Of misschien gaat hun passie voor hun werk wel idd zo ver.
Ben benieuwd naar de volgende keer
Ben benieuwd naar de volgende keer
Fijn dat de les goed is gegaan!
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Dragen ze daar ook broekjes die korter zijn dan de gemiddelde boxershort voor mannen of valt dat mee in Japan?
Want hier blijf ik er mij over verbazen.
Want hier blijf ik er mij over verbazen.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Dat filmpje in de OP. xD
"Being a procrastinating, instigating, exasperating chameleon is a damn tiring job!"
quote:Op woensdag 24 februari 2010 11:41 schreef Lyrebird het volgende:
Soms denk ik wel eens dat ze echt alleen in lasers geintereseerd zijn.
Ik weet niet of ik daar nou zoveel zin in zou hebben, in een land wonen waar je met niemand kunt praten. 't Is in het begin natuurlijk spannend en avontuurlijk, maar na een tijdje gaat het je toch de keel uithangen, vermoed ik.
1 jaar in Japan, maar dan niet in Tokyo
Het is hier nu echt lente!
Afgelopen week weer Engelse les gegeven, dit was de 3e keer, en je kunt merken dat ze de smaak te pakken hebben gekregen. Alle oefeningen die ik tijdens de les geef, worden goed uitgevoerd. Iedereen doet mee en ze hebben er nog plezier in ook. Deze keer stond het houden van een telefoongesprek in het Engels en een ontmoeting in het buitenland op het programma. In een oefening moest een student een Amerikaanse leverancier spelen, een andere student de telefonist/telefoniste en de derde was de Japanse student hier in Japan. Ik had zelf wat situaties bedacht, die ze verder zelf in moesten vullen. In een geval moest de Japanse student de leverancier in de VS bellen, waarbij tegen de Amerikaanse ingenieur geklaagd moest worden dat het apparaat van zijn bedrijf, niet werkte. De opdracht was om te laten merken dat de student kwaad was. Dat ging heel erg aardig, alhoewel de studenten die de rol van Amerikaan moesten invullen, daar wel wat moeite mee hadden. Het Amerikaanse "How are you today?" was wel heel erg magertjes. En blijkbaar was de enige reden om echt kwaad te kunnen zijn, die ze hier konden bedenken, dat het apparaat in de fik was gevlogen, waardoor de student zware brandwonden had. En er wordt wat afgelachen. Dat is niet zo vanzelfsprekend. Japanners zijn bloedserieus, en om ze zo gemakkelijk te zien lachen, is heel apart. Sommige studenten hadden moeite met het idee dat zij zelf de leverancier moesten bellen. Normaal zou hun professor dat doen. In een andere oefening ging het om een persoonlijke ontmoeting op een conferentie, waarbij hun professor hen voorstelde aan een Europese onderzoeker, waarna zij aan die onderzoeker een vraag moesten stellen. Ook dat was erg vreemd, omdat in het echt de Japanse professor die vraag zou stellen. Ook dat is een onderdeel van deze cursus, om de Japanse studenten bekend te maken met het idee dat ze zich minder verlegen kunnen gedragen.
Ondertussen bestaat mijn lab uit een onderzoeker (ik) en een MS student. In Nederland en de VS heb ik ook nog wel eens met studenten samengewerkt, maar Japanse studenten zijn van een heel ander slag. Die doen wat ze wordt opgedragen, en zijn niet tevreden totdat het perfect is. Daar hoef je als mentor niet strak bovenop te zitten. Hangt natuurlijk wel een beetje van de student af - er lopen er hier nogal wat rond die de kwaliteiten missen om een goede ingenieur te worden - maar ik mag niet klagen. Deze week moest hij - voor het eerst in zijn leven - een voordracht houden, en dat ging zo vloeiend, dat het wel leek alsof hij dat 100 keer had gedaan. In mijn eerste twee maanden hier sprak ik geregeld met een Tjechische student van een andere universiteit. Hij legde mij uit dat de Japanners nog steeds de Samurai mentaliteit hebben. Ik kon me daar weinig bij voorstellen, maar nu ik van dicht bij mee kan maken hoe Japanners zich op bepaalde taken voorbereiden, snap ik waar hij het over heeft. Een erg professionele houding, gecombineerd met een perfecte beheersing van skills en een inzet van meer dan 100%. Waar vind je dat nog in de wereld?
Meer goed nieuws. De afgelopen week ben ik bij onze industriele partner geweest. Het lijkt er heel voorzichtig op dat het idee dat ik een half jaar geleden bedacht had, een heel erg goed idee is. Een schot in de roos. Ik verwacht dan ook dat het binnenkort heel erg druk gaat worden, en dat we een product op de markt kunnen brengen, dat voor de volle 100% aan mijn denkraam ontsproten is. Het leuke is dat dit allemaal niet voor niets gebeurt. Ik heb indertijd een patent geschreven, dus er zitten royalties aan vast. Geen flauw idee hoe stevig dat patent is, dat ga ik deze week eens uitpluizen, maar het zou wel eens om heel veel royalties kunnen gaan.
Soms word je geconfronteerd met een Golden Opportunity, en dan is het zaak daar volledig gebruik van te maken, met als gevolg dat andere zaken op een lager pitje komen te staan. Dit is zo'n kans. KAA, NWS en POL waren de afgelopen jaren een leuke afleiding, maar de laatste maanden is er zo veel veranderd, dat die afleiding nu niet meer zo wenselijk is, en dat het tijd wordt om JMDNIT (voorlopig) te stoppen. Misschien dat ik er nog eens een boekje over schrijf.
Terugkijkend op dit eerste jaar in Japan is de conclusie dat het in het begin echt niet gemakkelijk was. En eigenlijk is daar niet veel aan veranderd. De cultuur hier is lastig te doorgronden, en het feit dat de taal zo anders is, en niet zo gemakkelijk aan te leren, maakt het leven hier niet eenvoudig. Maar voor succes moet je je aanpassen. Ik heb vroeger nogal wat concerten bezocht, en in een moshpit kun je het gemakkelijkste overleven als je blijft springen, als je flexibel bent. Blijf je staan, dan krijg je het moeilijk. Een andere vergelijking die ik heel bruikbaar vind, is dat je niet naar American Football moet kijken met het idee dat je naar voetballen zit te kijken. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun voor- en nadelen hebben. Maar het zijn twee schitterende sporten - rugby kan trouwens nog mooier zijn - en als je er oog voor hebt, dan kun je van alledrie deze sporten genieten. Hetzelfde geldt voor het leven hier. Heb oog voor wat er mooi is aan dit land en de mensen, en je kan met volle teugen genieten. Maar ga niet sikkeneuren omdat het hier bijvoorbeeld in de winter verschrikkelijk koud in huis is, omdat Japanners hun huizen niet isoleren en nog nooit van een centrale verwarming hebben gehoord. Voor je het weet is het lente.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 14-03-2010 08:11:07 ]
Het is hier nu echt lente!
Afgelopen week weer Engelse les gegeven, dit was de 3e keer, en je kunt merken dat ze de smaak te pakken hebben gekregen. Alle oefeningen die ik tijdens de les geef, worden goed uitgevoerd. Iedereen doet mee en ze hebben er nog plezier in ook. Deze keer stond het houden van een telefoongesprek in het Engels en een ontmoeting in het buitenland op het programma. In een oefening moest een student een Amerikaanse leverancier spelen, een andere student de telefonist/telefoniste en de derde was de Japanse student hier in Japan. Ik had zelf wat situaties bedacht, die ze verder zelf in moesten vullen. In een geval moest de Japanse student de leverancier in de VS bellen, waarbij tegen de Amerikaanse ingenieur geklaagd moest worden dat het apparaat van zijn bedrijf, niet werkte. De opdracht was om te laten merken dat de student kwaad was. Dat ging heel erg aardig, alhoewel de studenten die de rol van Amerikaan moesten invullen, daar wel wat moeite mee hadden. Het Amerikaanse "How are you today?" was wel heel erg magertjes. En blijkbaar was de enige reden om echt kwaad te kunnen zijn, die ze hier konden bedenken, dat het apparaat in de fik was gevlogen, waardoor de student zware brandwonden had. En er wordt wat afgelachen. Dat is niet zo vanzelfsprekend. Japanners zijn bloedserieus, en om ze zo gemakkelijk te zien lachen, is heel apart. Sommige studenten hadden moeite met het idee dat zij zelf de leverancier moesten bellen. Normaal zou hun professor dat doen. In een andere oefening ging het om een persoonlijke ontmoeting op een conferentie, waarbij hun professor hen voorstelde aan een Europese onderzoeker, waarna zij aan die onderzoeker een vraag moesten stellen. Ook dat was erg vreemd, omdat in het echt de Japanse professor die vraag zou stellen. Ook dat is een onderdeel van deze cursus, om de Japanse studenten bekend te maken met het idee dat ze zich minder verlegen kunnen gedragen.
Ondertussen bestaat mijn lab uit een onderzoeker (ik) en een MS student. In Nederland en de VS heb ik ook nog wel eens met studenten samengewerkt, maar Japanse studenten zijn van een heel ander slag. Die doen wat ze wordt opgedragen, en zijn niet tevreden totdat het perfect is. Daar hoef je als mentor niet strak bovenop te zitten. Hangt natuurlijk wel een beetje van de student af - er lopen er hier nogal wat rond die de kwaliteiten missen om een goede ingenieur te worden - maar ik mag niet klagen. Deze week moest hij - voor het eerst in zijn leven - een voordracht houden, en dat ging zo vloeiend, dat het wel leek alsof hij dat 100 keer had gedaan. In mijn eerste twee maanden hier sprak ik geregeld met een Tjechische student van een andere universiteit. Hij legde mij uit dat de Japanners nog steeds de Samurai mentaliteit hebben. Ik kon me daar weinig bij voorstellen, maar nu ik van dicht bij mee kan maken hoe Japanners zich op bepaalde taken voorbereiden, snap ik waar hij het over heeft. Een erg professionele houding, gecombineerd met een perfecte beheersing van skills en een inzet van meer dan 100%. Waar vind je dat nog in de wereld?
Meer goed nieuws. De afgelopen week ben ik bij onze industriele partner geweest. Het lijkt er heel voorzichtig op dat het idee dat ik een half jaar geleden bedacht had, een heel erg goed idee is. Een schot in de roos. Ik verwacht dan ook dat het binnenkort heel erg druk gaat worden, en dat we een product op de markt kunnen brengen, dat voor de volle 100% aan mijn denkraam ontsproten is. Het leuke is dat dit allemaal niet voor niets gebeurt. Ik heb indertijd een patent geschreven, dus er zitten royalties aan vast. Geen flauw idee hoe stevig dat patent is, dat ga ik deze week eens uitpluizen, maar het zou wel eens om heel veel royalties kunnen gaan.
Soms word je geconfronteerd met een Golden Opportunity, en dan is het zaak daar volledig gebruik van te maken, met als gevolg dat andere zaken op een lager pitje komen te staan. Dit is zo'n kans. KAA, NWS en POL waren de afgelopen jaren een leuke afleiding, maar de laatste maanden is er zo veel veranderd, dat die afleiding nu niet meer zo wenselijk is, en dat het tijd wordt om JMDNIT (voorlopig) te stoppen. Misschien dat ik er nog eens een boekje over schrijf.
Terugkijkend op dit eerste jaar in Japan is de conclusie dat het in het begin echt niet gemakkelijk was. En eigenlijk is daar niet veel aan veranderd. De cultuur hier is lastig te doorgronden, en het feit dat de taal zo anders is, en niet zo gemakkelijk aan te leren, maakt het leven hier niet eenvoudig. Maar voor succes moet je je aanpassen. Ik heb vroeger nogal wat concerten bezocht, en in een moshpit kun je het gemakkelijkste overleven als je blijft springen, als je flexibel bent. Blijf je staan, dan krijg je het moeilijk. Een andere vergelijking die ik heel bruikbaar vind, is dat je niet naar American Football moet kijken met het idee dat je naar voetballen zit te kijken. Het zijn twee verschillende sporten, die allebei hun voor- en nadelen hebben. Maar het zijn twee schitterende sporten - rugby kan trouwens nog mooier zijn - en als je er oog voor hebt, dan kun je van alledrie deze sporten genieten. Hetzelfde geldt voor het leven hier. Heb oog voor wat er mooi is aan dit land en de mensen, en je kan met volle teugen genieten. Maar ga niet sikkeneuren omdat het hier bijvoorbeeld in de winter verschrikkelijk koud in huis is, omdat Japanners hun huizen niet isoleren en nog nooit van een centrale verwarming hebben gehoord. Voor je het weet is het lente.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 14-03-2010 08:11:07 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
aaahh sip -
niet stoppen !
please...
en natuurlijk veel succes met de opportunities.
[ Bericht 33% gewijzigd door AnneX op 14-03-2010 16:58:23 ]
niet stoppen !
please...
en natuurlijk veel succes met de opportunities.
[ Bericht 33% gewijzigd door AnneX op 14-03-2010 16:58:23 ]
Slotje!quote:Op zondag 14 maart 2010 07:57 schreef Lyrebird het volgende:
dat het tijd wordt om JMDNIT (voorlopig) te stoppen
Succes met je golden opportunity
Jammer dat je ermee stopt, maar goed, veel succes met die gouden kans van je!
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
Weet je Lyrebird... vooruitlopend op je boekje ... kun je toch zo af en toe nog eens column (regelmatig) plaatsen ?
Hoef je niet op te lepelen van langer geleden en vers uit je mind en dan heb je t.z.t. stof om een boekje van te maken... bijvoorbeeld.
En wij genieten van je ervaringen verweg.
* schrijft een provinciaaltje.
btw. heb je iets gemerkt van de aardbeving?
[ Bericht 4% gewijzigd door AnneX op 14-03-2010 17:53:28 ]
Hoef je niet op te lepelen van langer geleden en vers uit je mind en dan heb je t.z.t. stof om een boekje van te maken... bijvoorbeeld.
En wij genieten van je ervaringen verweg.
* schrijft een provinciaaltje.
btw. heb je iets gemerkt van de aardbeving?
[ Bericht 4% gewijzigd door AnneX op 14-03-2010 17:53:28 ]
Jammer dat je stopt 
. Heel veel succes in je tweede jaar Japan, maar niet in Tokyo.
. Heel veel succes in je tweede jaar Japan, maar niet in Tokyo.
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Dat is erg goed nieuws, ik hoop dat het realiseren van het product lukt. Extra inkomsten kunnen nooit kwaad in Japan waar het leven redelijk duur kan zijn heb ik begrepen.
Erg jammer dat dit ook de (hopelijk tijdelijke) stop van JMDNIT moet betekenen. Ik hoop dat je de tijd weet te vinden om ons af en toe te updaten. Ik ben ook erg benieuwd naar het uiteindelijke product.
頑張ってください
Erg jammer dat dit ook de (hopelijk tijdelijke) stop van JMDNIT moet betekenen. Ik hoop dat je de tijd weet te vinden om ons af en toe te updaten. Ik ben ook erg benieuwd naar het uiteindelijke product.
頑張ってください
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Goed punt, en de boog kan niet altijd gespannen zijn.quote:Op zondag 14 maart 2010 17:47 schreef AnneX het volgende:
Weet je Lyrebird... vooruitlopend op je boekje ... kun je toch zo af en toe nog eens column (regelmatig) plaatsen ?
Hoef je niet op te lepelen van langer geleden en vers uit je mind en dan heb je t.z.t. stof om een boekje van te maken... bijvoorbeeld.
En wij genieten van je ervaringen verweg.
Soep
Als mensen gaan associeren bij het woord "Japan", dan hoor je vaak "sushi" en "lekker eten". Als je goed zoekt, dan kun je inderdaad lekker eten, maar als je tussen studenten zit, dan komt er niet veel van dat zoeken, en kan het gebeuren dat je drie keer per dag soep eet.
Soep, ze zijn er gek van. De afgelopen twee dagen ben ik met de studenten op stap geweest, naar een retreat van onze universiteit in de bergen. De universiteit heeft er een gebouwtje staan, met een grote keuken, stapelbedden en natuurlijke stoombaden.
Effe tussendoor: die stoombaden he. Het is best apart om in je blote kont in zo'n stoombad te gaan zitten, maar dat water is vaak godgloeiens heet. Ik heb het niet zo op heet water, maar ik ben wel een bikkel, dus kiezen op elkaar en dat water in. Maar lekker is anders. Een ander probleem is dat andere Japanners ook gebruik van zo'n bad maken, vaak tegelijkertijd, en met name als je na de spits in zo'n bad terecht komt, dan is het een behoorlijk grauw soepje waar van alles in drijft waar je niet te lang over na moet denken.
Op weg naar deze afgelegen plek gingen we 's middags in een restaurant lunchen. Iedereen aan de soba of udon. Dat zijn twee spaghetti variaties die worden geserveerd in een bouillon met verschillende toppings. Ik kies dan meestal udon; de meeste studenten kiezen soba. Soba is een ietswat grijzige spaghetti, en udon is net zo wit als spaghetti, maar dan veel dikker. Dikke slierten. Op zich best te eten hoor, maar net zoals met veel andere gerechten in Japan heb je na een kop soba snel weer honger.
Ik keek dan ook uit naar het dinee. We zaten na de lezingen al vroeg aan het bier, en om zeven uur zouden we gaan eten. In het vorige topic schreef ik over eenzelfde gebeurtenis, maar dat was afgelopen zomer, toen we buiten eten konden koken. Ook nu hadden een aantal studenten voorbereidingen gemaakt. Op het menu stond, jawel drie keer raden, soep. Geen gewone soep, dat moet ik ze nageven, maar nabe. Amy Chavez heeft er eerder een briljant stuk over geschreven:
Making nabe entails cooking veggies and meat in a boiling stock made from seaweed or fish. Typical nabe ingredients are leeks, cabbage, mushrooms, tofu and fish, thrown into an earthenware pot and set out on the table so everyone can pick and choose from the pot. Ingredients are continually added as more space in the pot is freed up. Nabe is not limited to these ingredients, however. Practically anything can go into a pot of nabe, including a whole fugu, cow colons and old baseballs. If it wasn't edible before it went in, it will be after.
Daar is weinig van gelogen. Ik eet geen vlees, iets dat Japanners erg gek vinden, maar heb ondertussen een groepje Japanners om me heen verzameld die maar al te graag meedoen met het niet eten van vlees, als dat een optie is. Dus voor ons hadden ze een nabe gemaakt waarin geen vlees zat. In onze schaal zat kabeljauw, groene kool, zeewier, shi-take champions en kleine paddestoelen met lange stelen, tofu en oesters. Bijna hetzelfde recept als dat Amy Chavez hierboven geeft.
Tja, dan heb ik dus een uur later weer honger. Gelukkig hadden ze voor voldoende snacks bij het bier en de sake gezorgd. Jammer genoeg iets te weinig whisky. Dat moet de volgende keer beter.
Net als de vorige keer werd er met z'n allen opgeruimd, waarna we rond een uur of elf naar bed gingen. De studenten sliepen met z'n zessen of achten in een kamer met stapelbedden. Wij als hoogleraren hadden het wat luxer, dacht ik, met vier man op een kamer. Helaas heb ik twee wat oudere collega's die allebei notoire snurkers zijn, dus van slapen kwam niet zo veel terecht. Het hielp ook al niet dat ik geen "normaal" kussen had, maar zo'n typisch Japans geval, dat gevuld is met knikkers. Of zijn het noten? Kijk, in het geval dat ik word geconfronteerd met snurkende collega's, gebruik ik meestal een kussen op mijn hoofd, in plaats van onder mijn hoofd. De geluidsisolatie van die zak knikkers was nog verbazend goed, maar een verenkussen, of beter twee, had voor een betere nachtrust gezorgd.
De studenten hadden zo te horen ook problemen met die zak knikkers, want een aantal had besloten om het feest op de gang voort te zetten tot een uur of zes 's ochtends. Toch zagen ze er allemaal behoorlijk fris uit bij het ontbijt. De meeste studenten natuurlijk aan de soep; ik hield het bij broodjes.
Nog een lezing en toen terug naar huis. Onderweg zouden we met z'n allen gaan eten. Eens kijken, wat zou het dit keer worden. Yep, soba en udon.
Ergens is het wel begrijpelijk. Soba is relatief goedkoop en onze studenten hebben het niet breed. Maar ik heb een uur later weer honger... eens kijken ik nog ergens een reep chocola heb liggen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Blijft leuk om te lezen Lyrebird! keep up the good work!!!
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Deflatie
In Japan hebben ze al een aantal jaren last van deflatie. Dat betekent dat goederen en diensten goedkoper worden. Prima voor de consument natuurlijk, maar het nodigt wel uit tot het uitstellen van aankopen, waardoor de economie steeds stroever gaat draaien. Maar op zich wel geinig, want de prijzen blijven maar dalen. Maar de lonen ook! Ergens anders in de wereld kan ik het me niet voorstellen dat werknemers zo'n ingreep over zich heen laten gaan, maar in Japan wordt zo'n loonsverlaging geslikt. Ook de buitenlandse studenten zagen hun toelage de afgelopen drie jaar flink gekort worden, alhoewel deze dit jaar "slechts" bevroren werd. Ook mijn loon is dit jaar bevroren, wat dankzij de deflatie dus gezien zou kunnen worden als een loonsverhoging. Dat doe ik niet. Het is gewoon k met p.
Sakura
De beroemde Sakura (桜 of 櫻 of さくら), oftewel de cherry blossom, kersenbloesems zijn te zien! Vorig jaar ben ik de week nadat ze in bloei stonden aangekomen, en heb dit fenomeen gemist. Wel spectaculair hoor. De hele winter zijn het kale bomen, en nu in de lente staan ze in bloei.
U wilt hier links parkeren. Mag dat?
Voor de Japanners is dit een mooie gelegenheid om met z'n allen naar buiten te gaan, en in het gras te gaan zitten (tweede foto), en sake te drinken. Nee, die kinderen drinken geen sake. De foto's zijn bij onze universiteit genomen. Aan de linkerkant in de tweede foto zie je misschien nog net een tentje dat de plaatselijke middenstand heeft opgezet om bananen met chocolade, sake en koekjes te verkopen. Het loopt niet zo lekker daar: ze hebben de voorkant richting de straat gezet, wat het wat lastig maakt voor de voetgangers daar om te zien wat ze nou verkopen. De automobilisten hebben wel goed zicht, maar die kunnen daar dan weer niet parkeren. Een beetje on-Japans.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 08-04-2010 10:05:59 ]
In Japan hebben ze al een aantal jaren last van deflatie. Dat betekent dat goederen en diensten goedkoper worden. Prima voor de consument natuurlijk, maar het nodigt wel uit tot het uitstellen van aankopen, waardoor de economie steeds stroever gaat draaien. Maar op zich wel geinig, want de prijzen blijven maar dalen. Maar de lonen ook! Ergens anders in de wereld kan ik het me niet voorstellen dat werknemers zo'n ingreep over zich heen laten gaan, maar in Japan wordt zo'n loonsverlaging geslikt. Ook de buitenlandse studenten zagen hun toelage de afgelopen drie jaar flink gekort worden, alhoewel deze dit jaar "slechts" bevroren werd. Ook mijn loon is dit jaar bevroren, wat dankzij de deflatie dus gezien zou kunnen worden als een loonsverhoging. Dat doe ik niet. Het is gewoon k met p.
Sakura
De beroemde Sakura (桜 of 櫻 of さくら), oftewel de cherry blossom, kersenbloesems zijn te zien! Vorig jaar ben ik de week nadat ze in bloei stonden aangekomen, en heb dit fenomeen gemist. Wel spectaculair hoor. De hele winter zijn het kale bomen, en nu in de lente staan ze in bloei.
U wilt hier links parkeren. Mag dat?
Voor de Japanners is dit een mooie gelegenheid om met z'n allen naar buiten te gaan, en in het gras te gaan zitten (tweede foto), en sake te drinken. Nee, die kinderen drinken geen sake. De foto's zijn bij onze universiteit genomen. Aan de linkerkant in de tweede foto zie je misschien nog net een tentje dat de plaatselijke middenstand heeft opgezet om bananen met chocolade, sake en koekjes te verkopen. Het loopt niet zo lekker daar: ze hebben de voorkant richting de straat gezet, wat het wat lastig maakt voor de voetgangers daar om te zien wat ze nou verkopen. De automobilisten hebben wel goed zicht, maar die kunnen daar dan weer niet parkeren. Een beetje on-Japans.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 08-04-2010 10:05:59 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hallooo japanners buiten tokio!
Ik heb even een klein vraagje: Een kennis van mij zit op dit moment in Osaka en ze heeft ook wel eens zin in gewoon normaal westers eten(maar geen pasta en pizza), bestaat er in Osaka ook ergens een internationale of westerse supermarkt oid waar je bijvoorbeeld normale crackers kan kopen ofzo
Alvast bedankt
Ik heb even een klein vraagje: Een kennis van mij zit op dit moment in Osaka en ze heeft ook wel eens zin in gewoon normaal westers eten(maar geen pasta en pizza), bestaat er in Osaka ook ergens een internationale of westerse supermarkt oid waar je bijvoorbeeld normale crackers kan kopen ofzo
Alvast bedankt
Hoesten
Eerder gepost in het POL forum.
Eerder gepost in het POL forum.
quote:Ik woon nu (al meer dan een jaar) in Japan, en ik ken geen ander land waar zo veel zaken "automatisch" afgedwongen worden. In dit land lopen bijvoorbeeld heel veel mensen met een mondkapje rond. Dat ziet er echt heel idioot uit. Als Westerling zou je misschien denken dat ze dat doen om zichzelf te beschermen tegen uitlaatgassen, SARS en stof. Maar nee, dat doen ze om andere mensen te beschermen tegen ziektekiemen. Dit heeft een keerzijde: mensen die lekker vrijzinnig rond lopen te hoesten zonder mondkapje worden daar wel op aangekeken. Behoorlijk idiote situatie, niet? Maar daar waar ik normaal een keer of vier per jaar snipverkouden ben, heb ik het afgelopen jaar geen enkele verkoudheid gehad. Voor de goede orde, ik droeg dus zelf geen kapje. Een maand geleden ben ik naar de VS geweest, en kwam terug met een afgrijselijke verkoudheid. Zou het dan toch aan die kapjes liggen?
Met die verkoudheid in mijn hoofd heb ik heel lang gewikt en gewogen, maar ben uiteindelijk met een mondkapje (praktijk)les gaan geven. Ik heb me dus aangepast aan een rare Japanse regel, die niet door de overheid is opgedrongen, maar die de "(goede) burgers om mij heen" samen met elkaar hebben afgesproken. Zou jij hetzelde doen?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik weet niet of ik mee zou gaan in de gewoonte.. Het idee klinkt nobel, maar weet niet of wij het ook zouden doen. Ben er denk ik te nuchter voor.quote:
Hoesten
Eerder gepost in het POL forum.
[..]
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Ik kan het denk ik wel waarderen als die kuchende collega die over m'n schouder mee kijkt en z'n ziektekiemen met een behoorlijke snelheid tegen m'n beeldscherm kwakt een mondkapje zou dragen.
Zelf zou ik dat ook wel doen toch als het "normaal" zou worden gevonden.
Goed topic trouwens, ik wil heel graag een keer naar Japan reizen en dit is geweldig leesvoer!
Zelf zou ik dat ook wel doen toch als het "normaal" zou worden gevonden.
Goed topic trouwens, ik wil heel graag een keer naar Japan reizen en dit is geweldig leesvoer!
PSN: Cidolfas - FFXIV: Cidolfas Windu
Oeh, Japan is leuk.
Heb zelf een jaar als uitwisselingsstudent in Okinawa gewoond, geweldige ervaring.
Edit: Haha ik herken dat uit de film van de TS zo erg, had ik ook constant omdat ik blond ben.
Heb zelf een jaar als uitwisselingsstudent in Okinawa gewoond, geweldige ervaring.
Edit: Haha ik herken dat uit de film van de TS zo erg, had ik ook constant omdat ik blond ben.
Leuk topic,met plezier tot dusver gelezen en hoop nog heel veel te kunnen
opsteken van jouw ervaringen.
Ga zo door TS!
opsteken van jouw ervaringen.
Ga zo door TS!
75 topics = FIN
Beetje laat misschien, maar in zgn depachika kan je vaak Westers spul kopen, zoals normale kaas en bruin brood. Je kan ze vinden in de kelder van grote warenhuizen, zoals bijv. Takashimaya en Loft.quote:Op donderdag 8 april 2010 17:56 schreef FretVeensma het volgende:
Hallooo japanners buiten tokio!
Ik heb even een klein vraagje: Een kennis van mij zit op dit moment in Osaka en ze heeft ook wel eens zin in gewoon normaal westers eten(maar geen pasta en pizza), bestaat er in Osaka ook ergens een internationale of westerse supermarkt oid waar je bijvoorbeeld normale crackers kan kopen ofzo
Alvast bedankt
Cheeex with deeeex: hoeiboei! -Sandstorm- schreef: Koop je toch een spiraal, kut. Biogarde schreef: Moet het topic weer open? Foto's van je kut en tieten naar -mailadres weg-
Je hebt een restaurant "Oude kaas"genaamd. Daar kan je Nederlands eten.quote:Op donderdag 8 april 2010 17:56 schreef FretVeensma het volgende:
Hallooo japanners buiten tokio!
Ik heb even een klein vraagje: Een kennis van mij zit op dit moment in Osaka en ze heeft ook wel eens zin in gewoon normaal westers eten(maar geen pasta en pizza), bestaat er in Osaka ook ergens een internationale of westerse supermarkt oid waar je bijvoorbeeld normale crackers kan kopen ofzo
Alvast bedankt
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
De beste vakbond
Japanners werken hard. Erg hard. Als ik met mijn collega's van een andere universiteit hier in Japan samenwerk, dan beginnen we om half tien 's ochtends, en dan gaan we tot een uur of 11 's avonds door. Een half uur voor lunch, en hoe ze het volhouden zonder avondeten, geen flauw idee, maar ze doen het zo.
Bij mij in de supermarkt werkt een heel oud kromgebogen vrouwtje. Die werkt als een bezetene, ondanks het feit dat haar handen krom zijn. Iedere dag weer. In het weekend staat ze bij een andere supermarkt, die wat dichter bij mijn werk ligt.
Het is een houding waar "den Nederlander", vooral zij die onterecht de WAO in zijn gesodemietert, een puntje aan kunnen zuigen. Niet lullen maar poetsen. In Japan zie je heel weinig buitenlanders. Het werk "dat wij niet willen doen" wordt door Japanners gedaan.
Kortom: de Japanners weten van aanpakken. Voor een vakbond lijkt er dan ook geen ruimte te zijn.
Wat mij - en eerder met mij een Franse collega die ik hiervoor de credits moet geven - opvalt, is dat er een groep in Japan is, die wel een erg goede vakbond heeft. Het zijn de pinautomaten. Dit klinkt belachelijk, maar het is waar. Mensen werken zonder problemen langer dan 12 uur op een dag, maar o wee als de heilige pinautomaat na zessen haar bek open moet trekken. In sommige gebieden gebeurt dat dus gewoon niet en is de flappentap gesloten na vijf of zes uur, en bij ons in de buurt moet je dan een boete van 105 yen betalen. Ik vraag me af of de lasrobots bij Toyota ook zo'n gunstige CAO hebben.
Japanners werken hard. Erg hard. Als ik met mijn collega's van een andere universiteit hier in Japan samenwerk, dan beginnen we om half tien 's ochtends, en dan gaan we tot een uur of 11 's avonds door. Een half uur voor lunch, en hoe ze het volhouden zonder avondeten, geen flauw idee, maar ze doen het zo.
Bij mij in de supermarkt werkt een heel oud kromgebogen vrouwtje. Die werkt als een bezetene, ondanks het feit dat haar handen krom zijn. Iedere dag weer. In het weekend staat ze bij een andere supermarkt, die wat dichter bij mijn werk ligt.
Het is een houding waar "den Nederlander", vooral zij die onterecht de WAO in zijn gesodemietert, een puntje aan kunnen zuigen. Niet lullen maar poetsen. In Japan zie je heel weinig buitenlanders. Het werk "dat wij niet willen doen" wordt door Japanners gedaan.
Kortom: de Japanners weten van aanpakken. Voor een vakbond lijkt er dan ook geen ruimte te zijn.
Wat mij - en eerder met mij een Franse collega die ik hiervoor de credits moet geven - opvalt, is dat er een groep in Japan is, die wel een erg goede vakbond heeft. Het zijn de pinautomaten. Dit klinkt belachelijk, maar het is waar. Mensen werken zonder problemen langer dan 12 uur op een dag, maar o wee als de heilige pinautomaat na zessen haar bek open moet trekken. In sommige gebieden gebeurt dat dus gewoon niet en is de flappentap gesloten na vijf of zes uur, en bij ons in de buurt moet je dan een boete van 105 yen betalen. Ik vraag me af of de lasrobots bij Toyota ook zo'n gunstige CAO hebben.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik ga mogelijk voor een niet-Japanse organisatie uitgezonden worden naar Japan. Ben er al een paar keer op vakantie geweest, spreek voldoende Japans om me daar te redden zonder Engels, dus ik kom vast even hoi zeggen
"We aren't people, we are text." - Japanman Sakyusan -
Zou Japan al wat betaalbaarder geworden zijn voor de gewone toerist? Ik zou zo een weekje Tokyo willen gaan doen maar heb geen idee wat ik aan eten en hotel kwijt ben, iemand? 
Wij betalen voor een hotel in Tokyo meestal tussen de 7000 en 10000 yen. Dat is goedkoper dan wat je in het Mid-Westen van de VS of in de meeste Europese steden betaalt. Maar de kamertjes zijn wel erg klein.quote:Op zondag 13 juni 2010 12:37 schreef erik666 het volgende:
Zou Japan al wat betaalbaarder geworden zijn voor de gewone toerist? Ik zou zo een weekje Tokyo willen gaan doen maar heb geen idee wat ik aan eten en hotel kwijt ben, iemand?
Eten kun je voor minder dan 1000-1500 yen, eten is relatief goedkoop in Japan.
Reizen is erg duur. Kleine stukjes met de trein kosten relatief veel geld.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
oi, hoe word eigenlijk het WK in Japan beleeft? Is men net zo 'gek'als wij hier met gekleurde straten ed?
Yvonne schreef op maandag 31 oktober 2011 @
13:59:43 in DEF SC #282 aan AchJa & Co
Vanaf hier en nu stopt het in DEF én op FOK!
Ik wil hier een normale SC zonder gebitch!
13:59:43 in DEF SC #282 aan AchJa & Co
Vanaf hier en nu stopt het in DEF én op FOK!
Ik wil hier een normale SC zonder gebitch!
Nope. Wat me wel opvalt, was dat het vannavond op het werk - de wedstrijd begon hier om 11 uur 's avonds - niet druk was. Slechts een student, terwijl er normaal rond die tijd 20 rondlopen. Verder was het op straat uitgestorven. Dus voetbal kijken dat doen ze wel, maar het WK zo uitbundig beleven zoals wij doen, nou nee.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wacht, ze werken tot 11 uur 's avonds in japan?quote:
Nope. Wat me wel opvalt, was dat het vannavond op het werk - de wedstrijd begon hier om 11 uur 's avonds - niet druk was. Slechts een student, terwijl er normaal rond die tijd 20 rondlopen. Verder was het op straat uitgestorven. Dus voetbal kijken dat doen ze wel, maar het WK zo uitbundig beleven zoals wij doen, nou nee.
Hoe gaat het overigens verder met hetgene waar je aan werkt, wat zo belangrijk was dat je minder tijd had voor dit topic?
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
Vaak gaat het hier door tot drie uur 's ochtends. En dan staan ze om tien uur al weer op de stoep.quote:Op woensdag 30 juni 2010 03:13 schreef AlchemistOfSorrows het volgende:
[..]
Wacht, ze werken tot 11 uur 's avonds in japan?
Het ontwerp is helemaal af, ik heb een printout boven m'n bureau hangen die gemaakt is in SolidWorks. Alle componenten zijn besteld - waardoor ik de afgelopen weken wat meer tijd had - en de eerste dozen zijn vanochtend binnen gekomen; de rest komt begin volgende week. Ik hoop vandaag nog een stuk aluminium te krijgen, waarmee ze in de werkplaats drie componenten kunnen draaien en dan is alles binnen.quote:Hoe gaat het overigens verder met hetgene waar je aan werkt, wat zo belangrijk was dat je minder tijd had voor dit topic?
Volgende week ga ik het zaakje in elkaar zetten. Het hele apparaat zou in principe in een halve dag werkend moeten zijn - jawel, een goed design werpt later zijn vruchten af; in de VS heb ik meer dan een jaar nodig gehad om eenzelfde soort opstelling draaiende te krijgen - en dan kunnen we gaan testen!
Doel 1 is om een artikel te publiceren. Het artikel is al geschreven, maar er moeten nog wat plaatjes in die met het apparaat zijn gemaakt, plus een analyse van de resultaten. Die resultaten moeten laten zien dat mijn ontwerp revolutionair beter is dan bestaande ontwerpen.
Er is al een patent aangevraagd voor de methode in Japan, en we hebben afgelopen week geld gekregen van de provincie om de methode in de rest van de wereld te patenteren.
Zodra het apparaat voldoet aan de specificaties ga ik terug naar de geldschieter voor dit project, om te vragen of zij tevreden zijn met het resultaat. Indien ja, dan gaan we een aantal apparaten maken, die in praktijken in de VS, Europa en Japan worden gezet voor oogonderzoek. Op die manier hoop ik nog een paar publicaties binnen te slepen.
Daarna moet dan ook onderhandeld worden over royalties. En als het een beetje loopt, dan hoef ik de rest van m'n leven niet meer te werken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Netjes! Das altijd prettig he!quote:
[..]
Vaak gaat het hier door tot drie uur 's ochtends. En dan staan ze om tien uur al weer op de stoep.
[..]
Het ontwerp is helemaal af, ik heb een printout boven m'n bureau hangen die gemaakt is in SolidWorks. Alle componenten zijn besteld - waardoor ik de afgelopen weken wat meer tijd had - en de eerste dozen zijn vanochtend binnen gekomen; de rest komt begin volgende week. Ik hoop vandaag nog een stuk aluminium te krijgen, waarmee ze in de werkplaats drie componenten kunnen draaien en dan is alles binnen.
Volgende week ga ik het zaakje in elkaar zetten. Het hele apparaat zou in principe in een halve dag werkend moeten zijn - jawel, een goed design werpt later zijn vruchten af; in de VS heb ik meer dan een jaar nodig gehad om eenzelfde soort opstelling draaiende te krijgen - en dan kunnen we gaan testen!
Doel 1 is om een artikel te publiceren. Het artikel is al geschreven, maar er moeten nog wat plaatjes in die met het apparaat zijn gemaakt, plus een analyse van de resultaten. Die resultaten moeten laten zien dat mijn ontwerp revolutionair beter is dan bestaande ontwerpen.
Er is al een patent aangevraagd voor de methode in Japan, en we hebben afgelopen week geld gekregen van de provincie om de methode in de rest van de wereld te patenteren.
Zodra het apparaat voldoet aan de specificaties ga ik terug naar de geldschieter voor dit project, om te vragen of zij tevreden zijn met het resultaat. Indien ja, dan gaan we een aantal apparaten maken, die in praktijken in de VS, Europa en Japan worden gezet voor oogonderzoek. Op die manier hoop ik nog een paar publicaties binnen te slepen.
Daarna moet dan ook onderhandeld worden over royalties. En als het een beetje loopt, dan hoef ik de rest van m'n leven niet meer te werken.
das einzige erleuchtenden an religion ist ein brennende tempel bei nacht
Giechelende Japanse meisjes
Lyrebird heeft al enige tijd een Koreaans vriendinnetje, en die had bedacht dat het wel leuk zou zijn om in een Japanse foto/sticker machine, oftewel een purikura machine, wat foto's te maken.
Hmm, ik leer net dat je zo'n apparaat al voor iets meer dan 2000 euro kan kopen. Refurbished, dat wel, maar dat is toch hartstikke leuk voor op zolder?
Dit komt er dan uit:
Nee, dat zijn niet onze foto's (Lyrebird is een man), maar die van ons leken er erg veel op. Met veel roze en zo. Gelukkig kan mijn vriendin Japans lezen, want het is effe zoeken hoor, in zo'n apparaat, waar je nou precies naar binnen moet en waar je aan de foto's kan sleutelen. Als je al door de meute heen komt! Want wij waren de enige 30+ers in de zaak waar die Purikura machines stonden; de rest bestond uit ~14-20 jarige Japanse meisjes die zich aan het opmaken waren en liepen te giechelen rondom de apparaten. Dat er dan ook nog eens een rare lange Amerikaan (iedere blanke is een Amerikaan in Japan) langsloopt, is op zo'n moment voor hun een extra bron van vermaak.
Afijn, 400 yen (~ 4 euro) betaald. Snel het fotohok in, om daar in verschillende poses op de foto te worden gezet. Het duurde even voordat ik door had hoe het allemaal werkte, dus op de eerste foto's keek ik nogal glazig. Maar die foto's kun je gelukkig later deleten. Nadat de foto's genomen waren, gingen we door naar het volgende hokje, waar je met behulp van twee pennen op het scherm allerlei versieringen aan kunt brengen. De meisjes op het voorbeeld hierboven hebben hun eigen namen bij hun gezichten geschreven, wij hielden het op afkortingen. Daarnaast kun je dan allerlei versieringen aanbrengen. Veel harten en zo, dus het was maar goed dat wij zo in love zijn, want anders waren die versieringen verschrikkelijk misplaatst geweest.
Nou was dit avontuur op zichzelf al heel erg grappig, maar nog grappiger was het dat het apparaat zelf extra dikke oogwimpers aanbrengt. Japanse vrouwen zijn helemaal gek van gigantische wimpers, en als je op een vrijdagavond door de stad loopt, dan lopen er erg veel vrouwen met van die nepwimpers rond.
Bij mijn vriendin paste dat wel, die vette oogwimpers, maar op mijn gezicht zag het er nogal vreemd uit.
Uiteindelijk rollen er dan twee stickervelletjes uit het apparaat, precies zoals dat je die hierboven ziet, maar dan natuurlijk met je eigen gezicht en ontwerp. Mijn vriendin heeft toen haar i-Phone volgeplakt met fotootjes, en vroeg of ik niet hetzelfde wilde doen. Ik zag mezelf in een vergadering al mijn i-Phone tevoorschijn halen... Dat kan natuurlijk goed uitpakken, maar ik heb uiteindelijk het risico niet genomen. Ze zitten nu op onze koelkast geplakt.
------
Ok, het wordt binnenkort weer druk, dus dit was voorlopig de laatste bijdrage. Zodra de royalties binnenstromen, horen jullie weer van mij.
Lyrebird heeft al enige tijd een Koreaans vriendinnetje, en die had bedacht dat het wel leuk zou zijn om in een Japanse foto/sticker machine, oftewel een purikura machine, wat foto's te maken.
Hmm, ik leer net dat je zo'n apparaat al voor iets meer dan 2000 euro kan kopen. Refurbished, dat wel, maar dat is toch hartstikke leuk voor op zolder?
Dit komt er dan uit:
Nee, dat zijn niet onze foto's (Lyrebird is een man), maar die van ons leken er erg veel op. Met veel roze en zo. Gelukkig kan mijn vriendin Japans lezen, want het is effe zoeken hoor, in zo'n apparaat, waar je nou precies naar binnen moet en waar je aan de foto's kan sleutelen. Als je al door de meute heen komt! Want wij waren de enige 30+ers in de zaak waar die Purikura machines stonden; de rest bestond uit ~14-20 jarige Japanse meisjes die zich aan het opmaken waren en liepen te giechelen rondom de apparaten. Dat er dan ook nog eens een rare lange Amerikaan (iedere blanke is een Amerikaan in Japan) langsloopt, is op zo'n moment voor hun een extra bron van vermaak.
Afijn, 400 yen (~ 4 euro) betaald. Snel het fotohok in, om daar in verschillende poses op de foto te worden gezet. Het duurde even voordat ik door had hoe het allemaal werkte, dus op de eerste foto's keek ik nogal glazig. Maar die foto's kun je gelukkig later deleten. Nadat de foto's genomen waren, gingen we door naar het volgende hokje, waar je met behulp van twee pennen op het scherm allerlei versieringen aan kunt brengen. De meisjes op het voorbeeld hierboven hebben hun eigen namen bij hun gezichten geschreven, wij hielden het op afkortingen. Daarnaast kun je dan allerlei versieringen aanbrengen. Veel harten en zo, dus het was maar goed dat wij zo in love zijn, want anders waren die versieringen verschrikkelijk misplaatst geweest.
Nou was dit avontuur op zichzelf al heel erg grappig, maar nog grappiger was het dat het apparaat zelf extra dikke oogwimpers aanbrengt. Japanse vrouwen zijn helemaal gek van gigantische wimpers, en als je op een vrijdagavond door de stad loopt, dan lopen er erg veel vrouwen met van die nepwimpers rond.
Bij mijn vriendin paste dat wel, die vette oogwimpers, maar op mijn gezicht zag het er nogal vreemd uit.
Uiteindelijk rollen er dan twee stickervelletjes uit het apparaat, precies zoals dat je die hierboven ziet, maar dan natuurlijk met je eigen gezicht en ontwerp. Mijn vriendin heeft toen haar i-Phone volgeplakt met fotootjes, en vroeg of ik niet hetzelfde wilde doen. Ik zag mezelf in een vergadering al mijn i-Phone tevoorschijn halen... Dat kan natuurlijk goed uitpakken, maar ik heb uiteindelijk het risico niet genomen. Ze zitten nu op onze koelkast geplakt.
------
Ok, het wordt binnenkort weer druk, dus dit was voorlopig de laatste bijdrage. Zodra de royalties binnenstromen, horen jullie weer van mij.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk verhaal!quote:Op maandag 5 juli 2010 16:42 schreef Lyrebird het volgende:
Giechelende Japanse meisjes
Lyrebird heeft al enige tijd een Koreaans vriendinnetje, en die had bedacht dat het wel leuk zou zijn om in een Japanse foto/sticker machine, oftewel een purikura machine, wat foto's te maken.
[ afbeelding ]
Hmm, ik leer net dat je zo'n apparaat al voor iets meer dan 2000 euro kan kopen. Refurbished, dat wel, maar dat is toch hartstikke leuk voor op zolder?
Dit komt er dan uit:
[ afbeelding ]
Nee, dat zijn niet onze foto's (Lyrebird is een man), maar die van ons leken er erg veel op. Met veel roze en zo. Gelukkig kan mijn vriendin Japans lezen, want het is effe zoeken hoor, in zo'n apparaat, waar je nou precies naar binnen moet en waar je aan de foto's kan sleutelen. Als je al door de meute heen komt! Want wij waren de enige 30+ers in de zaak waar die Purikura machines stonden; de rest bestond uit ~14-20 jarige Japanse meisjes die zich aan het opmaken waren en liepen te giechelen rondom de apparaten. Dat er dan ook nog eens een rare lange Amerikaan (iedere blanke is een Amerikaan in Japan) langsloopt, is op zo'n moment voor hun een extra bron van vermaak.
Afijn, 400 yen (~ 4 euro) betaald. Snel het fotohok in, om daar in verschillende poses op de foto te worden gezet. Het duurde even voordat ik door had hoe het allemaal werkte, dus op de eerste foto's keek ik nogal glazig. Maar die foto's kun je gelukkig later deleten. Nadat de foto's genomen waren, gingen we door naar het volgende hokje, waar je met behulp van twee pennen op het scherm allerlei versieringen aan kunt brengen. De meisjes op het voorbeeld hierboven hebben hun eigen namen bij hun gezichten geschreven, wij hielden het op afkortingen. Daarnaast kun je dan allerlei versieringen aanbrengen. Veel harten en zo, dus het was maar goed dat wij zo in love zijn, want anders waren die versieringen verschrikkelijk misplaatst geweest.
Nou was dit avontuur op zichzelf al heel erg grappig, maar nog grappiger was het dat het apparaat zelf extra dikke oogwimpers aanbrengt. Japanse vrouwen zijn helemaal gek van gigantische wimpers, en als je op een vrijdagavond door de stad loopt, dan lopen er erg veel vrouwen met van die nepwimpers rond.
[ afbeelding ]
Bij mijn vriendin paste dat wel, die vette oogwimpers, maar op mijn gezicht zag het er nogal vreemd uit.
Uiteindelijk rollen er dan twee stickervelletjes uit het apparaat, precies zoals dat je die hierboven ziet, maar dan natuurlijk met je eigen gezicht en ontwerp. Mijn vriendin heeft toen haar i-Phone volgeplakt met fotootjes, en vroeg of ik niet hetzelfde wilde doen. Ik zag mezelf in een vergadering al mijn i-Phone tevoorschijn halen... Dat kan natuurlijk goed uitpakken, maar ik heb uiteindelijk het risico niet genomen. Ze zitten nu op onze koelkast geplakt.
------
Ok, het wordt binnenkort weer druk, dus dit was voorlopig de laatste bijdrage. Zodra de royalties binnenstromen, horen jullie weer van mij.
En goed om te horen dat je nu een vriendin hebt daar in de buurt.
Heb je ook nog eens wat anders te doen op rustige dagen.
Scientists need love too
Het blijft leuk om de (af en toe niet zo) dagelijkse beslommeringen te lezen van een Nederlander in Japan, vooral wanneer zich dit afspeelt in één van de kleinere steden (lees: niet Tokyo o.i.d.). Ik heb gisteren een goede daad verricht door een groepje verdwaalde japanse toeristen met engels, zeer gebrekkig japans en de universele taal der handen en voeten de juiste weg te wijzen. Tot noch toe niets over in de krant gelezen dus zal -neem ik aan- goed afgelopen zijn.
Nu weet ik dat ik je al een tijd niet meer in NL woont, ik kan het niet laten om te vertellen dat de afgelopen twee weken op 1 dag na qua weer fantastisch waren. Juist die ene dag dat we last hadden van regen werd gestart met de tour in R’dam. Het weer samen met de oranje gekte maakt voor zwoele zomeravonden en vrolijke mensen. Wat een oranje stropdas al niet doet met mensen…………
Hoe gaat het met de Engelse lessen die geeft? Of zijn deze tijdelijk “on hold” gezet i.v.m. je project/publicatie?
Succes met de liefde en je project. Met liefde refereer ik uiteraard aan je vriendin
(met werkdagen tot 11 uur kan het niet anders dat je werk ook je liefde is ).
Het blijft leuk om de (af en toe niet zo) dagelijkse beslommeringen te lezen van een Nederlander in Japan, vooral wanneer zich dit afspeelt in één van de kleinere steden (lees: niet Tokyo o.i.d.). Ik heb gisteren een goede daad verricht door een groepje verdwaalde japanse toeristen met engels, zeer gebrekkig japans en de universele taal der handen en voeten de juiste weg te wijzen. Tot noch toe niets over in de krant gelezen dus zal -neem ik aan- goed afgelopen zijn.
Nu weet ik dat ik je al een tijd niet meer in NL woont, ik kan het niet laten om te vertellen dat de afgelopen twee weken op 1 dag na qua weer fantastisch waren. Juist die ene dag dat we last hadden van regen werd gestart met de tour in R’dam. Het weer samen met de oranje gekte maakt voor zwoele zomeravonden en vrolijke mensen. Wat een oranje stropdas al niet doet met mensen…………
Hoe gaat het met de Engelse lessen die geeft? Of zijn deze tijdelijk “on hold” gezet i.v.m. je project/publicatie?
Succes met de liefde en je project. Met liefde refereer ik uiteraard aan je vriendin
(met werkdagen tot 11 uur kan het niet anders dat je werk ook je liefde is
).
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Die foto's zijn leuk!! Ga ik ook doen de volgende keer dat ik Japan ben.
Zwarte Piet is uit!
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
https://www.youtube.com/w(...)bedded&v=OV3xp5ZXSYA
Lyrebird of iemand anders, wat ik me nou afvroeg hoe is het uitgaansleven in Japan?
Vooral in Tokyo of andere groten steden, maar zo ook de gene waar jij zelf zit.
Vooral in Tokyo of andere groten steden, maar zo ook de gene waar jij zelf zit.
In mijn ervaring houden Japanners het meest van feestjes waarbij je 2 uur onbeperkt kan drinken en eten (nomihoudai en tabehoudai). Dit vindt plaats in izakaya's. Dit zijn restaurants waarbij je allerlei kleine gerechten kunt bestellen die door iedereen aan tafel gedeeld worden. Maar het gaat meer om het drinken dan om het eten in izakaya's. Na twee uur onbeperkt drinken gaan ze dan naar karaoke. Het groepje waarmee je uit bent huurt een kamer, waar je met z'n allen kunt zingen. Hier kun je ook weer onbeperkt drinken voor een bepaalde tijd bij bestellen.
Er zijn ook gewoon clubs/barren etc. In de stad waar ik woon (Oita) zijn dat vooral tenten met Japanse hip-hop muziek. Ik ben 1x uit geweest in Tokyo en dat was erg gaaf. Ik ben vergeten hoe de club heette maar de DJ's waren erg goed en de aandacht die je als westerling van 1m87 van de Japanse meisjes krijgt is ook niet vervelend ;-)
Er zijn ook gewoon clubs/barren etc. In de stad waar ik woon (Oita) zijn dat vooral tenten met Japanse hip-hop muziek. Ik ben 1x uit geweest in Tokyo en dat was erg gaaf. Ik ben vergeten hoe de club heette maar de DJ's waren erg goed en de aandacht die je als westerling van 1m87 van de Japanse meisjes krijgt is ook niet vervelend ;-)
Aait den, vooral beter van die meisjes:Pquote:Op donderdag 29 juli 2010 06:59 schreef captaintokyo het volgende:
In mijn ervaring houden Japanners het meest van feestjes waarbij je 2 uur onbeperkt kan drinken en eten (nomihoudai en tabehoudai). Dit vindt plaats in izakaya's. Dit zijn restaurants waarbij je allerlei kleine gerechten kunt bestellen die door iedereen aan tafel gedeeld worden. Maar het gaat meer om het drinken dan om het eten in izakaya's. Na twee uur onbeperkt drinken gaan ze dan naar karaoke. Het groepje waarmee je uit bent huurt een kamer, waar je met z'n allen kunt zingen. Hier kun je ook weer onbeperkt drinken voor een bepaalde tijd bij bestellen.
Er zijn ook gewoon clubs/barren etc. In de stad waar ik woon (Oita) zijn dat vooral tenten met Japanse hip-hop muziek. Ik ben 1x uit geweest in Tokyo en dat was erg gaaf. Ik ben vergeten hoe de club heette maar de DJ's waren erg goed en de aandacht die je als westerling van 1m87 van de Japanse meisjes krijgt is ook niet vervelend ;-)
Zijn ze easy?
Tevens bedankt voor de uitleg.
Het schijnt dat je als buitenlander makkelijk een Japans meisje kunt "scoren" in bepaalde clubs. Maar die ene keer dat ik uit was in Tokyo waren ze wel geïnteresseerd (en ik ook in hun), maar aangezien de meesten erg belabberd Engels spreken en ik toen nog geen woord Japans is er uiteindelijk niets gebeurd. Het viel me toen op dat je geen zoenende stelletjes ziet zoals in Nederlandse discotheken.
Je gaat naar Japan binnenkort begrijp ik?
Je gaat naar Japan binnenkort begrijp ik?
ik ging met een groepje westerlingen naar club vuenos in shibuya en binnen 10 minuten stonden er 2 te kussen met japanse meisjes..
ik denk dat het een kwestie van overdonderen was, en nieuwschierigheid, niet lang daarna waren die meisjes nergens meer te bekennen.
in het openbaar wordt er nauwelijks intiem gedaan in japan, met uitzondering van zo'n club dus, na veel drank.
verder zijn japanse vrouwen zeker wel geinteresseerd, maar pak het een beetje subtiel aan, ze zomaar een kus geven is echt iets waar ze zich voor schamen tegenover andere japanners. of zoek een donker hoekje op ofzo.
samen dansen kan wel, jij acher haar, gezicht riching dj. en dat mag dan weer wel behoorlijk plat. na afloop kan je proberen haar mee te krijgen naar een love hotel, waarvan er velen zijn in uitgaansgebieden, speciaal voor dat doel.
ik denk dat het een kwestie van overdonderen was, en nieuwschierigheid, niet lang daarna waren die meisjes nergens meer te bekennen.
in het openbaar wordt er nauwelijks intiem gedaan in japan, met uitzondering van zo'n club dus, na veel drank.
verder zijn japanse vrouwen zeker wel geinteresseerd, maar pak het een beetje subtiel aan, ze zomaar een kus geven is echt iets waar ze zich voor schamen tegenover andere japanners. of zoek een donker hoekje op ofzo.
samen dansen kan wel, jij acher haar, gezicht riching dj. en dat mag dan weer wel behoorlijk plat. na afloop kan je proberen haar mee te krijgen naar een love hotel, waarvan er velen zijn in uitgaansgebieden, speciaal voor dat doel.
Een van mijn ervaringen hier, rond Kerst: Japan, maar dan niet in Tokyoquote:Op donderdag 29 juli 2010 04:39 schreef Forgottenone het volgende:
Lyrebird of iemand anders, wat ik me nou afvroeg hoe is het uitgaansleven in Japan?
Vooral in Tokyo of andere groten steden, maar zo ook de gene waar jij zelf zit.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hmm. Japan is zojuist op het wensenlijstje gezet
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Nee maar heb wel toekomst plannen om een jaar daar te verblijven, net zoals dat ik naar de VS wil en andere plekken, puur om de wereld te zien in plaats vanachter een computerscherm.quote:Op donderdag 29 juli 2010 12:53 schreef captaintokyo het volgende:
Het schijnt dat je als buitenlander makkelijk een Japans meisje kunt "scoren" in bepaalde clubs. Maar die ene keer dat ik uit was in Tokyo waren ze wel geïnteresseerd (en ik ook in hun), maar aangezien de meesten erg belabberd Engels spreken en ik toen nog geen woord Japans is er uiteindelijk niets gebeurd. Het viel me toen op dat je geen zoenende stelletjes ziet zoals in Nederlandse discotheken.
Je gaat naar Japan binnenkort begrijp ik?
Alleen die taal barrière lijkt me nogal moeilijk.
Leuke foto's op tumblr, Captain Tokyo. Welk bier vind je het lekkerst?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Zelfs hier heb je al moeite met de taal...quote:
[..]
Nee maar heb wel toekomst plannen om een jaar daar te verblijven, net zoals dat ik naar de VS wil en andere plekken, puur om de wereld te zien in plaats vanachter een computerscherm.
Alleen die taal barrière lijkt me nogal moeilijk.
Leer spaties gebruiken!
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Op donderdag 16 december 2010 20:05 schreef craftyvirus het volgende:
Bootje84 is een westlander waar ik respect voor heb :@ :P
Dank je. Ik heb die pagina al een tijd niet meer bijgewerkt. Misschien binnenkort eens nieuwe foto's erop zetten. Eerlijk gezegd proef ik niet veel verschil tussen alle bieren uit blik, dus ik koop altijd de goedkoopste (Nodogoshi of Kin-mugi).quote:Op vrijdag 30 juli 2010 06:53 schreef Lyrebird het volgende:
Leuke foto's op tumblr, Captain Tokyo. Welk bier vind je het lekkerst?
Erg leuk geschreven Lyrebird.
Doctor Doom, A Man Of Science Doesn't Believe In Jesus, Why The Fuck Do You!?!
Coco Farm & Winery
Mijn vriendin die lesgeeft aan moeilijk opvoedbare kinderen, studeert binnenkort af in het vakgebied special education. Op die manier ben ik in aanraking gekomen met haar vakgroep, en met de kinderen waaraan zij zo nu en dan lesgeeft. Vorige week ben ik samen met haar en de kinderen gaan sporten. Voor een ingenieur/wetenschapper betekent dat even een tandje terugschakelen, maar ook weer een tandje bijschakelen, want die kinderen leven in een hele andere wereld. De groep bestaat uit autisten, kinderen met Down syndroom en kinderen met een heel laag IQ. Samen met mijn vriendin paste ik die dag op een middelbare scholier met autisme. Dat kan mijn vriendin natuurlijk heel gemakkelijk zelf af, maar omdat ik geen flauw benul heb hoe je met dat soort kinderen om moet gaan, hadden ze mij geen kind toegewezen. Daar dachten de kinderen heel anders over. Nou ben ik voor de Japanners een bezienswaardigheid, en dan met name voor kinderen (zie eerder verhaal); kinderen met leerproblemen vormen geen uitzondering. Binnen de kortste keren had ik een klein kereltje met Down syndroom aan mijn shirt hangen, die heel graag met mij wilde voetballen. Voor je het weet hebben ze je hart gestolen.
Gisteren zijn we met de studenten en professoren naar de Coco Farm & Winery geweest. Die ligt in Tochigi, onze provincie, maar het was wel een pokke eind rijden. Het wegenstelsel in Japan is MI broodnodig aan vernieuwing toe, want om de km hebben ze wel een stoplicht staan. Nauwe weggetjes, het schiet niet op. Anyway, bij die boerderij worden door meer dan 100 autisten en mensen met laag IQ druiven, paddestoelen en andere producten verbouwd. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe de stafleden met die mensen omgingen, en hoe ze hen aan het werk hielpen. Want werk geeft immers voldoening! We bezochten de paddestoelenkwekerij, waar op dood hout shi-take paddestoelen worden verbouwd, en de wijnranken en wijnkelder. Ze maken daar nogal wat wijn, die erg goed is en zelfs op een G7 summit in 2000 gebruikt is door de Japanse premier om te toasten. Die wijn mochten we zelf ook proeven, erg lekker, met name de koele witte wijn, want het was buiten zo'n 35 graden. Af en toe de wijnkelder in duiken hielp ook om koel te blijven.
Daar waar de Japanse studenten eigenlijk werden genegeerd door de werknemers van de boerderij, hadden ze speciale aandacht voor mij. Het komt waarschijnlijk niet vaak voor dat er niet-Aziaten langs komen, en net als bij de kinderen heb ik blijkbaar een exotische aantrekkingskracht. Waar we ook kwamen, altijd was er wel iemand die naar me toe kwam om even een handje te geven. Wel speciaal, omdat Japanners erg zuinig zijn met het geven van handen. Een van de werknemers sprak zelfs een paar woorden Engels en wilde graag weten waar ik vandaan kwam. De Japanse studenten vonden het erg grappig als er weer eens iemand naar mij toekwam, maar volgens mij waren ze gewoon jaloers.
Wat foto's:
Shi-take paddestoelen op dood hout.
Wijnmakerij en de studenten SE.
De wijnmakerij, gezien vanaf de helling waar de druiven worden geteeld.
Mijn vriendin die lesgeeft aan moeilijk opvoedbare kinderen, studeert binnenkort af in het vakgebied special education. Op die manier ben ik in aanraking gekomen met haar vakgroep, en met de kinderen waaraan zij zo nu en dan lesgeeft. Vorige week ben ik samen met haar en de kinderen gaan sporten. Voor een ingenieur/wetenschapper betekent dat even een tandje terugschakelen, maar ook weer een tandje bijschakelen, want die kinderen leven in een hele andere wereld. De groep bestaat uit autisten, kinderen met Down syndroom en kinderen met een heel laag IQ. Samen met mijn vriendin paste ik die dag op een middelbare scholier met autisme. Dat kan mijn vriendin natuurlijk heel gemakkelijk zelf af, maar omdat ik geen flauw benul heb hoe je met dat soort kinderen om moet gaan, hadden ze mij geen kind toegewezen. Daar dachten de kinderen heel anders over. Nou ben ik voor de Japanners een bezienswaardigheid, en dan met name voor kinderen (zie eerder verhaal); kinderen met leerproblemen vormen geen uitzondering. Binnen de kortste keren had ik een klein kereltje met Down syndroom aan mijn shirt hangen, die heel graag met mij wilde voetballen. Voor je het weet hebben ze je hart gestolen.
Gisteren zijn we met de studenten en professoren naar de Coco Farm & Winery geweest. Die ligt in Tochigi, onze provincie, maar het was wel een pokke eind rijden. Het wegenstelsel in Japan is MI broodnodig aan vernieuwing toe, want om de km hebben ze wel een stoplicht staan. Nauwe weggetjes, het schiet niet op. Anyway, bij die boerderij worden door meer dan 100 autisten en mensen met laag IQ druiven, paddestoelen en andere producten verbouwd. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe de stafleden met die mensen omgingen, en hoe ze hen aan het werk hielpen. Want werk geeft immers voldoening! We bezochten de paddestoelenkwekerij, waar op dood hout shi-take paddestoelen worden verbouwd, en de wijnranken en wijnkelder. Ze maken daar nogal wat wijn, die erg goed is en zelfs op een G7 summit in 2000 gebruikt is door de Japanse premier om te toasten. Die wijn mochten we zelf ook proeven, erg lekker, met name de koele witte wijn, want het was buiten zo'n 35 graden. Af en toe de wijnkelder in duiken hielp ook om koel te blijven.
Daar waar de Japanse studenten eigenlijk werden genegeerd door de werknemers van de boerderij, hadden ze speciale aandacht voor mij. Het komt waarschijnlijk niet vaak voor dat er niet-Aziaten langs komen, en net als bij de kinderen heb ik blijkbaar een exotische aantrekkingskracht. Waar we ook kwamen, altijd was er wel iemand die naar me toe kwam om even een handje te geven. Wel speciaal, omdat Japanners erg zuinig zijn met het geven van handen. Een van de werknemers sprak zelfs een paar woorden Engels en wilde graag weten waar ik vandaan kwam. De Japanse studenten vonden het erg grappig als er weer eens iemand naar mij toekwam, maar volgens mij waren ze gewoon jaloers.
Wat foto's:
Shi-take paddestoelen op dood hout.
Wijnmakerij en de studenten SE.
De wijnmakerij, gezien vanaf de helling waar de druiven worden geteeld.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
ik wil ook naar Japan
maar jammer genoeg is de zomervakantie voorbij en begint het studeren
misschien over vier jaar of ik kan iets regelen met de studie
maar jammer genoeg is de zomervakantie voorbij en begint het studeren
misschien over vier jaar of ik kan iets regelen met de studie
het is patat
Dilemma
Alhoewel het poepdruk is, met vijf projecten en een onderbemand lab, vordert het werk gestaag en mag ik niet klagen over de resultaten die we tot nu toe behaald hebben. Daarnaast gaat mijn cursus (zelf ontworpen - "Computer aided design for optical engineering") in oktober beginnen. Tot nu toe heb ik me voor bijna 100% op onderzoek kunnen richten, en zo nu en dan een Engelse les gegeven, maar binnenkort als de lessen beginnen, mag ik mezelf sensei noemen. Niet dat ik dat doe, want het komt nogal dom en hooghartig over, maar toch. Weer een mijlpaal bereikt!
Er lijkt ook wat flexibiliteit in het importeren van optische componenten te komen. Eerder was dat een bron van ergernis, omdat Japanse importeurs de prijzen van Amerikaanse (optische) componenten voorzien van een 50% toeslag. Via onze industriele partner, die ook een kantoor in de VS heeft, ben ik al aan een aantal dure Amerikaanse componenten zonder toeslag gekomen, en dat drukt de kosten aanzienlijk.
Mijn belangrijkste project is in een eindfase gekomen, het ziet er allemaal pico bello uit, alhoewel er net een stop is doorgeslagen in een driver, en ik op een vervangende stop zit te wachten. Oh, een stop (fuse) is in het Japans geen fuse of フセ, maar ヒューズ of hiuzu. Japanners hebben nogal wat problemen met een (harde) f, dus dat hebben ze blijkbaar zo opgelost.
Kortom, met inzet en hard werken komen we er wel.
Sociaal gezien - zie ook mijn laatste bijdragen hier - gaat het ook van een leien dakje, dus wat willen we nog meer?
Een groot probleem is het vinden van balans. Dit is een Japans probleem, omdat iedereen zich hier uit de naad werkt, en te weinig tijd neemt om gas terug te nemen en van het leven te genieten. Dat laatste is overigens niet eenvoudig. Het is hier van de zomer zo bloedheet, zodat van de natuur genieten onmogelijk is, omdat het simpelweg afzien is zodra je buiten komt. Het wordt dan heel verleidelijk om ieder weekend in een air-conditioned lab te werken, wat ik dan ook de afgelopen weken gedaan heb. Prima voor de productiviteit op korte termijn, maar desastreus voor de lange termijn. Het wordt dan namelijk steeds lastiger om problemen op te lossen, de creativiteit is er niet meer om nieuwe ideeen te genereren (op zich komt me dat wel goed uit - ik heb te veel ideeen voor een lab met zo weinig personeel), en na een tijdje raakte ik dan ook behoorlijk gefrustreerd, omdat ondanks veel inzet weinig progressie werd geboekt.
Toen begon het ook langzaam te dagen: ik werk me uit de naad met een relatief klein budget, terwijl Amerikaanse collega's een veel groter startup budget hebben, gemakkelijker aan onderzoeksgeld kunnen komen, geen problemen met de taal hebben, lekker weer hebben en niet in een klein flatje wonen! Een voordeel dat deze universiteit heeft tov veel Amerikaanse universiteiten, is dat we een grote groep MS studenten in fotonica (optische technologie) hebben. In de VS is het heel moeilijk om aan dat soort krachten komen. Dit was voor mij dus een van de redenen om hier - ondanks mindere kanten zoals het niet begrijpen van de taal - te beginnen. Maar wat blijkt, die lui zijn nogal wat tijd kwijt aan hun opleiding, en hebben daardoor niet zo veel tijd om in het lab iets te doen. Wat dat betreft zijn promovendi veel effectiever, maar Japanners willen geen PhD doen, omdat ze daarmee onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt worden. Dat is minder.
Japan is een echt SIRE land. De mensen zijn hier zo vriendelijk, er is op het werk eigenlijk nooit een conflict, je hoeft nooit aan je buren te vragen of ze het wat zachter aan kunnen doen, je hoeft je geen zorgen te maken dat de spullen onder je kont worden weggejat. Mensen denken echt aan elkaar als ze iets doen. Als je bijvoorbeeld op het fietspad rijdt, dan gebeurt het wel eens dat er een auto uit een zijstraat komt, waarbij de bestuurder om de hoek probeert te kijken om te zien of de kust vrij is. Als je daar dan met je fietsje aankomt, dan staat zo'n auto in de weg. Japanners zullen bijna altijd een paar meter achteruit rijden, zodat je ongehinderd door kunt rijden. Geef je ze een klein knikje, knikken ze terug. Ik waardeer zo'n gebaar wel. Het kost weinig en het maakt het leven een stuk aangenamer.
Hoe anders zal dat in de VS zijn. Ik ga me toch nadrukkelijker orienteren op functies in de VS. Van de ene kant blijf ik graag in dit vriendelijke paradijs, waar iedereen z'n best doet om er iets van te maken. Maar soms krijg ik het gevoel dat ik wel heel erg m'n best moet doen, en dat het ook anders kan, zodat ik wat meer tijd krijg om van het leven te genieten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-08-2010 15:37:06 ]
Alhoewel het poepdruk is, met vijf projecten en een onderbemand lab, vordert het werk gestaag en mag ik niet klagen over de resultaten die we tot nu toe behaald hebben. Daarnaast gaat mijn cursus (zelf ontworpen - "Computer aided design for optical engineering") in oktober beginnen. Tot nu toe heb ik me voor bijna 100% op onderzoek kunnen richten, en zo nu en dan een Engelse les gegeven, maar binnenkort als de lessen beginnen, mag ik mezelf sensei noemen. Niet dat ik dat doe, want het komt nogal dom en hooghartig over, maar toch. Weer een mijlpaal bereikt!
Er lijkt ook wat flexibiliteit in het importeren van optische componenten te komen. Eerder was dat een bron van ergernis, omdat Japanse importeurs de prijzen van Amerikaanse (optische) componenten voorzien van een 50% toeslag. Via onze industriele partner, die ook een kantoor in de VS heeft, ben ik al aan een aantal dure Amerikaanse componenten zonder toeslag gekomen, en dat drukt de kosten aanzienlijk.
Mijn belangrijkste project is in een eindfase gekomen, het ziet er allemaal pico bello uit, alhoewel er net een stop is doorgeslagen in een driver, en ik op een vervangende stop zit te wachten. Oh, een stop (fuse) is in het Japans geen fuse of フセ, maar ヒューズ of hiuzu. Japanners hebben nogal wat problemen met een (harde) f, dus dat hebben ze blijkbaar zo opgelost.
Kortom, met inzet en hard werken komen we er wel.
Sociaal gezien - zie ook mijn laatste bijdragen hier - gaat het ook van een leien dakje, dus wat willen we nog meer?
Een groot probleem is het vinden van balans. Dit is een Japans probleem, omdat iedereen zich hier uit de naad werkt, en te weinig tijd neemt om gas terug te nemen en van het leven te genieten. Dat laatste is overigens niet eenvoudig. Het is hier van de zomer zo bloedheet, zodat van de natuur genieten onmogelijk is, omdat het simpelweg afzien is zodra je buiten komt. Het wordt dan heel verleidelijk om ieder weekend in een air-conditioned lab te werken, wat ik dan ook de afgelopen weken gedaan heb. Prima voor de productiviteit op korte termijn, maar desastreus voor de lange termijn. Het wordt dan namelijk steeds lastiger om problemen op te lossen, de creativiteit is er niet meer om nieuwe ideeen te genereren (op zich komt me dat wel goed uit - ik heb te veel ideeen voor een lab met zo weinig personeel), en na een tijdje raakte ik dan ook behoorlijk gefrustreerd, omdat ondanks veel inzet weinig progressie werd geboekt.
Toen begon het ook langzaam te dagen: ik werk me uit de naad met een relatief klein budget, terwijl Amerikaanse collega's een veel groter startup budget hebben, gemakkelijker aan onderzoeksgeld kunnen komen, geen problemen met de taal hebben, lekker weer hebben en niet in een klein flatje wonen! Een voordeel dat deze universiteit heeft tov veel Amerikaanse universiteiten, is dat we een grote groep MS studenten in fotonica (optische technologie) hebben. In de VS is het heel moeilijk om aan dat soort krachten komen. Dit was voor mij dus een van de redenen om hier - ondanks mindere kanten zoals het niet begrijpen van de taal - te beginnen. Maar wat blijkt, die lui zijn nogal wat tijd kwijt aan hun opleiding, en hebben daardoor niet zo veel tijd om in het lab iets te doen. Wat dat betreft zijn promovendi veel effectiever, maar Japanners willen geen PhD doen, omdat ze daarmee onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt worden. Dat is minder.
Japan is een echt SIRE land. De mensen zijn hier zo vriendelijk, er is op het werk eigenlijk nooit een conflict, je hoeft nooit aan je buren te vragen of ze het wat zachter aan kunnen doen, je hoeft je geen zorgen te maken dat de spullen onder je kont worden weggejat. Mensen denken echt aan elkaar als ze iets doen. Als je bijvoorbeeld op het fietspad rijdt, dan gebeurt het wel eens dat er een auto uit een zijstraat komt, waarbij de bestuurder om de hoek probeert te kijken om te zien of de kust vrij is. Als je daar dan met je fietsje aankomt, dan staat zo'n auto in de weg. Japanners zullen bijna altijd een paar meter achteruit rijden, zodat je ongehinderd door kunt rijden. Geef je ze een klein knikje, knikken ze terug. Ik waardeer zo'n gebaar wel. Het kost weinig en het maakt het leven een stuk aangenamer.
Hoe anders zal dat in de VS zijn. Ik ga me toch nadrukkelijker orienteren op functies in de VS. Van de ene kant blijf ik graag in dit vriendelijke paradijs, waar iedereen z'n best doet om er iets van te maken. Maar soms krijg ik het gevoel dat ik wel heel erg m'n best moet doen, en dat het ook anders kan, zodat ik wat meer tijd krijg om van het leven te genieten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 25-08-2010 15:37:06 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Is werken op jouw niveau niet altijd een zoeken en vinden van balans ? en onafhankelijk van de lokatie op de wereldbol.
Ambitie - werkdruk - presteren - onderscheiden is een continu proces.
Dat herinner ik mij van de promovendi ( en hun familylife ) op een (medisch) onderzoekslab. van lang geleden.
De leider/professor van het lab. was er trots !!! op dat hij met zijn vrouw naar de schouwburg ging en ondertussen allerlei strategie en vraagspelletjes in zijn hoofd deed.
Vond ik niet gezond en hij was er trots op.
Kun je in het weekend ms. airco relaxed gaan fitnessen? als het zo warm is.
Als herstel van balans tussen lichaam en geest.
Ambitie - werkdruk - presteren - onderscheiden is een continu proces.
Dat herinner ik mij van de promovendi ( en hun familylife ) op een (medisch) onderzoekslab. van lang geleden.
De leider/professor van het lab. was er trots !!! op dat hij met zijn vrouw naar de schouwburg ging en ondertussen allerlei strategie en vraagspelletjes in zijn hoofd deed.
Vond ik niet gezond en hij was er trots op.
Kun je in het weekend ms. airco relaxed gaan fitnessen? als het zo warm is.
Als herstel van balans tussen lichaam en geest.
Klopt. We zijn eigen baas en het werk is per definitie nooit af, en dan wordt het vaak lastig om het werk lost te laten. Daarnaast vraagt deze baan om iets extra's; 100% inzet is niet voldoende. Dat kun je compenseren door nog harder te werken, of met een talent dat anderen niet hebben. De competitie is groot en de druk om te presteren neemt alleen maar toe, vooral als je wat meer ervaring hebt. Meer ideeen, meer onderzoeksgeld, meer mensen in het lab, meer iedeen, meer onderzoeksgeld, etc. Dat wordt dan een spiraal zonder einde en voor je het weet heb je meer dan vijftien mensen in je lab werken en ben je vierentwintig uur per dag met je werk bezig. Bijna al mijn oudere en meer ervaren collega's hebben dat probleem.quote:Op woensdag 25 augustus 2010 14:57 schreef AnneX het volgende:
Is werken op jouw niveau niet altijd een zoeken en vinden van balans ?
Ik heb dat vorig jaar eens geprobeerd. In ons winkelcentrum kun je voor zo'n 8500 yen (~60 euro) per maand fitnessen. Probleem is dat het - ondanks de stevige prijs - poepdruk is. Nou ben ik soieso niet erg gecharmeerd van gewichten en van het rennen op loopbanden, maar zwemmen en voetballen doe ik graag. Maar het was er gewoon veel te druk. Je kon er over de hoofden lopen.quote:Kun je in het weekend ms. airco relaxed gaan fitnessen? als het zo warm is.
Als herstel van balans tussen lichaam en geest.
Gelukkig heeft onze universiteitscampus een zwembad, en de afgelopen twee (vakantiemaanden) hebben we tussen de middag in een erg leeg bad kunnen zwemmen. Heerlijk! 's Avonds ren ik vaak, maar dat valt met de klamme hitte (ook rond 11 uur is het vaak nog 30 graden, ook nu nog) niet mee. In oktober hoop ik weer met de halve marathon mee te doen. Mijn record zal ik niet meer verbreken, maar sneller dan afgelopen jaar (langer dan 1:50) moet toch lukken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hier zat 'ie dus. Deel 2 over het hoofd gezien.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Aan Lyrebird,
Aan welke universiteit ben jij verbonden? Overigens heb je het misschien wel vermeld tussen je eerdere posts maar ik geef eerlijk toe niet alles gelezen te hebben. Echter, ik studeer zelf ook in Japan (Rikkyo, 立教大学) dus vandaar mijn interesse.
Lukt het overigens al met Japans?
Groet
Aan welke universiteit ben jij verbonden? Overigens heb je het misschien wel vermeld tussen je eerdere posts maar ik geef eerlijk toe niet alles gelezen te hebben. Echter, ik studeer zelf ook in Japan (Rikkyo, 立教大学) dus vandaar mijn interesse.
Lukt het overigens al met Japans?
Groet
Het is net Nederlandquote:Op woensdag 25 augustus 2010 14:34 schreef Lyrebird het volgende:
maar Japanners willen geen PhD doen, omdat ze daarmee onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt worden. Dat is minder.
. Bij ons had ik het gevoel dat de meesten wel graag een PhD wilden doen, maar dat dat eigenlijk alleen mogelijk was met een JSPS beurs (anders kwam je niet rond), en dat het bij ons in het lab sowieso niet zo mogelijk was, omdat er al een PhD student zat en dat de gedoodverfde opvolger in de hierarchie van de professor zou worden. Dat heeft dan natuurlijk wel een beetje met je opmerking te maken--als je als PhD door de hierarchische structuur nooit kans hebt om professor te worden, dan moet je het wel in het bedrijfsleven zoeken.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Op verzoek: een Japanse reportage van het leven van een Nederlandse expat in Japanquote:Op dinsdag 7 september 2010 21:44 schreef maartena het volgende:
FOK! goes Japanese!
Nou Lyrebird, we verwachten deze week natuurlijk wel veel reportages uit Japan
Ik werd vanochtend wakker omdat het te koud was. De afgelopen vier maanden werd ik iedere ochtend wakker vanwege de vochtige hitte, maar vanochtend was het 24 graden, en daar had ik niet op gerekend. Mijn appartement is niet goed geisoleerd, wat praktisch betekent dat het binnen vaak net zo warm/koud is als buiten. Van de zomer is het dus meestal rond de 30 binnen. Ik heb wel airco, maar dan alleen in de woonkamer, dus op de slaapkamer staat er een ventilator om verkoeling te bieden. Werkt dat? Mwah...
Snel met het fietsje naar het werk, waar ik een van mijn studenten tegenkwam, die direct in het Engels over het weer begon. Dat het regende, en dat het koud was. Erg on-Japans want Japanners praten alleen als het echt nodig is. Hij eindigde de discussie met small talk, hehe. Ik geef nu al een tijdje English conversation classes. Eerst voor een groepje studenten dat we op stage naar het buitenland sturen, en nu voor de rest van de groep. Onze faculteit vindt het erg belangrijk dat studenten internationale ervaring opdoen, omdat het lezen, spreken en schrijven in het Engels erg belangrijk is in de wetenschappelijke wereld. Daarnaast is zo'n uitwisseling een goede ervaring, het geeft ze een kijk op een andere cultuur. De student in kwestie gaat binnenkort op stage in Arizona, op kosten van de universiteit. Tijdens een van de lessen had ik ze bekend gemaakt met het begrip small talk (over koetjes en kalfjes praten). Met name in de VS niet onbelangrijk om te kunnen, omdat Amerikanen vaak ongemakkelijk worden van stilte. Verder is het een goede oefening om ontspannen over niks te praten. Hij had het goed opgepikt!
De studenten hebben er wel plezier in, dat kan ik wel merken, maar ze gaan maar heel langzaam vooruit. Voor de oefeningen die we doen, deel ik de klas in groepjes in, en vooral als er een groepje bijzit waarbij niemand snapt waar ik het over heb, wordt het moeilijk, want dan zit zo'n heel groepje me glazig aan te kijken. Dat komt gelukkig niet zo vaak voor, en ik probeer zo veel mogelijk mensen die zowel Engels als Japans beheersen bij de cursus te betrekken. Vanaf de lente werkt er een Fin in mijn lab, die op Japanse cursus is geweest, en hij is een aanwinst voor de lessen (ook voor het lab, maar dat terzijde). Daarnaast hebben we nog een Indier die op Japanse cursus is geweest en een Japanse secretaresse die Engels spreekt. Ik heb ook een Japanse student in het lab werken, en zijn Engels is verrassend goed. Met z'n vieren lukt het meestal wel. De oefeningen gaan over praktische situaties, zoals hoe je je voor moet stellen in het Engels, hoe je iemand anders kunt introduceren of hoe je op de juiste manier naar iemand kunt vragen als je in het Engels iemand aan de telefoon probeert te krijgen. Uiteindelijk hoop ik ze een Engels filmpje te laten maken, en een vijf minuten lange voordracht te laten geven. Maar zo ver zijn we nog niet.
Deze lessen geef ik illegaal. Een maand geleden is mijn CV naar de raad van professoren gestuurd, om goedkeuring te krijgen voor het geven van lessen. Afgewezen. Erg Japans, al dat papierwerk. Morgen hoor ik waarom. Het is wel belangrijk dat ik die bevoegdheid krijg, want vanaf oktober beginnen we met een nieuwe module, en wel om computer gestuurd optisch/mechanisch te ontwerpen. Daar hadden ze hier eigenlijk nog nooit van gehoord, en omdat zo'n beetje ieder optisch lab op die manier werkt, leek het me wel verstandig om de studenten daar mee bekend te maken. Wat houdt dat in? Eerst wordt een optisch ontwerp in Zemax of Code V gemaakt (als dit je wat zegt), daarna wordt dat ontwerp in een ander pakket, SolidWorks, geimporteerd, om zo het mechanisch ontwerp te kunnen maken. Uiteindelijk wordt dan met behulp van Labview of Python de interface tussen het apparaat en de computer geschreven. Dat is het idee, en dan hoop ik ze ook nog bekend te maken met zaken als project management, patenrecht en interactie met de klant. Ik geloof sterk in "leren door te doen", en het idee is dat de studenten een (goedkope) telescoop bouwen, of een instrument voor oogonderzoek. Of iets anders, ze mogen het zelf verzinnen.
Lunchtijd. Wat zal het vandaag worden? Zeewier, rijst en vis? Of vis, rijst en zeewier?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Skoshi. Ik heb er een jaar lang niets aan gedaan, omdat ik er te gefrustreerd door raakte en te druk was (wat een belabberd excuus) met andere zaken. Maar ben nu weer een aantal weken bezig. Half uurtje per dag.quote:Op dinsdag 7 september 2010 21:56 schreef Flownage het volgende:
Lukt het overigens al met Japans?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Sloffen
Het is Japanweek in FOK, en daarom heb ik besloten om een special te schrijven. Deze gaat over sloffen.
Het doel van mijn eerste reis naar Japan was een sollicitatiegesprek bij een universiteit. Ik had me nooit in het land verdiept, had er eigenlijk helemaal niets mee (ben nogal verliefd op de VS) en ging er naar toe omdat het een goedkope manier was om het land eens een keer te zien. In mijn eerste nacht werd ik gewekt door een zware aardbeving, de zwaarste in de Ibaraki provincie (waar ik toen was) in meer dan 2 jaar tijd. Wel stoer, maar heeft verder niets met dit verhaal te maken. De volgende dag ging ik op sollicitatiegesprek en daar had ik mijn beste pak voor aangetrokken.
Het eerste wat je moet doen als je bij onze universiteit binnenkomt, is je schoenen verwisselen voor een paar sloffen. Meestal zijn dat van die slappe gevallen, waar je echt op loopt te sloffen. Voorbeeldje:
Die van onze universiteit waren turkoise blauw, en ik had een sjiek zwart pak aan, dus dat zag er echt niet uit. Ik dacht daar gaat m'n sollicitatiegesprek, maar het is uiteindelijk allemaal goed afgelopen. De details zijn blijkbaar niet zo belangrijk.
Die sloffen, daar word je hier in het begin een beetje flauw van. Want iedere keer als je een gebouw binnen komt, dan moet je je schoenen uit doen en sloffen aandoen. Als je ergens bent, en je moet er naar de WC, dan moet je ook nog eens je binnensloffen verwisselen voor WC sloffen. Alsof het al niet lastig genoeg is.
De laatste paar dagen moet ik geregeld naar een ander gebouw op onze campus, en iedere keer betekent dat sloffen uit, schoenen aan, naar ander gebouw, schoenen uit, sloffen aan, blahblahblah, sloffen uit, schoenen aan, naar ons gebouw, schoenen uit sloffen aan.
In ons eigen gebouw hebben we ook een locker room (kastjeskamer) waar je je schoenen en sloffen netjes op kunt slaan. Hier beneden is een animated gif van dat proces, zodat je het een beetje kunt volgen. Boven in zo'n locker worden de sloffen geparkeerd, en beneden de schoenen. Gisteren regende het nogal, er was een typhoon, vandaar dat mijn schoenen er zo uitzien. Voor de goede orde, mijn schoenen zijn die stoffige koffiecremig gekleurde gevallen, en mijn "sloffen" zijn die zwarte plastic gevallen, die je hier voor 500 yen op de hoek kunt krijgen.
Oh, en gedurende het aan- en uittrekken van sloffen en schoenen fungeert de bovenkant van de "sloffen- en schoenenkast" als een prima ondergrond voor vieze schoenen. Die bovenkant ziet er binnen de kortste keren niet uit. Soieso is het natuurlijk een ontzettend goor proces. Gelukkig heb ik m'n eigen sloffen, maar bij de meeste gebouwen mag je de openbare sloffen aantrekken. Foot fungus heaven. Yuk.
Japanners zijn echt meesters in het snel aan- en uitdoen van sloffen en schoenen. Ik was eens bij een bedrijf op bezoek, en mocht daar in de keuken snuffelen. Dat betekende dat we in een half uur vijf afdelingen bezochten, waarbij we op iedere afdeling van schoenen en sloffen moesten wisselen. Mijn begeleider schopte zijn schoenen binnen een paar ms uit en zat binnen een oogwenk in z'n sloffen. Zat ik nog met m'n veters te hannessen. Instappers zijn voor zo'n bezoek ideaal.
Wat ook lastig is, is dat ik als Nederlander vrij grote voeten heb. In de meeste gebouwen loop ik dus op sloffen die vijf maten te klein zijn. Na een dag op kleine slofjes gelopen te hebben, krijg ik pijn in mijn voeten. In de universiteit van Tsukuba, waar wij mee samenwerken, heb ik dan ook m'n eigen paar sloffen geparkeerd staan. Maat 44, dat helpt.
[ Bericht 4% gewijzigd door Lyrebird op 09-09-2010 09:41:58 ]
Het is Japanweek in FOK, en daarom heb ik besloten om een special te schrijven. Deze gaat over sloffen.
Het doel van mijn eerste reis naar Japan was een sollicitatiegesprek bij een universiteit. Ik had me nooit in het land verdiept, had er eigenlijk helemaal niets mee (ben nogal verliefd op de VS) en ging er naar toe omdat het een goedkope manier was om het land eens een keer te zien. In mijn eerste nacht werd ik gewekt door een zware aardbeving, de zwaarste in de Ibaraki provincie (waar ik toen was) in meer dan 2 jaar tijd. Wel stoer, maar heeft verder niets met dit verhaal te maken. De volgende dag ging ik op sollicitatiegesprek en daar had ik mijn beste pak voor aangetrokken.
Het eerste wat je moet doen als je bij onze universiteit binnenkomt, is je schoenen verwisselen voor een paar sloffen. Meestal zijn dat van die slappe gevallen, waar je echt op loopt te sloffen. Voorbeeldje:
Die van onze universiteit waren turkoise blauw, en ik had een sjiek zwart pak aan, dus dat zag er echt niet uit. Ik dacht daar gaat m'n sollicitatiegesprek, maar het is uiteindelijk allemaal goed afgelopen. De details zijn blijkbaar niet zo belangrijk.
Die sloffen, daar word je hier in het begin een beetje flauw van. Want iedere keer als je een gebouw binnen komt, dan moet je je schoenen uit doen en sloffen aandoen. Als je ergens bent, en je moet er naar de WC, dan moet je ook nog eens je binnensloffen verwisselen voor WC sloffen. Alsof het al niet lastig genoeg is.
De laatste paar dagen moet ik geregeld naar een ander gebouw op onze campus, en iedere keer betekent dat sloffen uit, schoenen aan, naar ander gebouw, schoenen uit, sloffen aan, blahblahblah, sloffen uit, schoenen aan, naar ons gebouw, schoenen uit sloffen aan.
In ons eigen gebouw hebben we ook een locker room (kastjeskamer) waar je je schoenen en sloffen netjes op kunt slaan. Hier beneden is een animated gif van dat proces, zodat je het een beetje kunt volgen. Boven in zo'n locker worden de sloffen geparkeerd, en beneden de schoenen. Gisteren regende het nogal, er was een typhoon, vandaar dat mijn schoenen er zo uitzien. Voor de goede orde, mijn schoenen zijn die stoffige koffiecremig gekleurde gevallen, en mijn "sloffen" zijn die zwarte plastic gevallen, die je hier voor 500 yen op de hoek kunt krijgen.
Oh, en gedurende het aan- en uittrekken van sloffen en schoenen fungeert de bovenkant van de "sloffen- en schoenenkast" als een prima ondergrond voor vieze schoenen. Die bovenkant ziet er binnen de kortste keren niet uit. Soieso is het natuurlijk een ontzettend goor proces. Gelukkig heb ik m'n eigen sloffen, maar bij de meeste gebouwen mag je de openbare sloffen aantrekken. Foot fungus heaven. Yuk.
Japanners zijn echt meesters in het snel aan- en uitdoen van sloffen en schoenen. Ik was eens bij een bedrijf op bezoek, en mocht daar in de keuken snuffelen. Dat betekende dat we in een half uur vijf afdelingen bezochten, waarbij we op iedere afdeling van schoenen en sloffen moesten wisselen. Mijn begeleider schopte zijn schoenen binnen een paar ms uit en zat binnen een oogwenk in z'n sloffen. Zat ik nog met m'n veters te hannessen. Instappers zijn voor zo'n bezoek ideaal.
Wat ook lastig is, is dat ik als Nederlander vrij grote voeten heb. In de meeste gebouwen loop ik dus op sloffen die vijf maten te klein zijn. Na een dag op kleine slofjes gelopen te hebben, krijg ik pijn in mijn voeten. In de universiteit van Tsukuba, waar wij mee samenwerken, heb ik dan ook m'n eigen paar sloffen geparkeerd staan. Maat 44, dat helpt.
[ Bericht 4% gewijzigd door Lyrebird op 09-09-2010 09:41:58 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk dat stukje over die sloffen. En thuis bij de Japanners, moet je dan ook sloffen aan?? Zal wel, het is inderdaad vies om met je schoenen, waar je mee buiten door van alles en nog wat loopt, weer binnen over de vloer te lopen.
vloer te lopen.
Sloffen aan, uit, aan ..... 't Blijft een apart volkje. Wel interessant.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Dat van die sloffen.... geweldig! Zo leer je nog eens wat over andere culturen. Inderdaad zoals Popo al zegt..... Rare jongens, die Japanners!
Proud to be American. Hier woon ik.
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
"Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin
Niet echt, maar voor Japanse maatstaven wel. Als ik bijvoorbeeld ga skieen dan is het altijd maar afwachten of ze nog wel genoeg ski boots hebben in mijn maat.quote:
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
