W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Na een nachtje 'mulling it over and over' zag ik opeens hoe thermodynamica, zwaartekracht en ruimte-tijd samenhangen. Eigenlijk is het precies wat Einstein al deed met zijn relativiteit.
De lens van de waarnemer bepaalt de zwaartekracht. Deze lens IS de ruimte-tijd. En je kunt vrij kiezen of je alleen de ruimte kiest (inertiaal) of ook de tijd (non inertiaal). De waarnemer maakt de keuzes en dat bepaalt wat je ziet. Dat is ook precies wat de thermodynamica doet. Je kiest een begrensd systeem en bestudeert dan wat daarbinnen gebeurt.
Dan wordt het plaatje opeens heel eenvoudig. Dus:
Kijk je alleen naar de aarde, dan zorgt het foto-entropische effect voor F=ma.
Kijk je naar de aarde en maan als systeem, dan zie je dan zie twee warme massas, met daartussen een ijskoud vacuum. Dat is een thermodynamisch systeem en de entropische kracht (osmose) wil de warmte zo mooi mogelijk verdelen. Warmte wil immers naar kou en dus trekken de massa's naar elkaar toe.
Ga je jezelf ook nog eens versnellen en kijk je dan naar de massa, dan zie je opeens de kromming van de ruimte-tijd bij hele hoge snelheden. Wat we dus alleen nog nodig hebben is een soort 'relativistische thermodynamica' om de oorzaak van die kromming te achterhalen.
Over thermodynamische systemen gesproken... nu eerst even
!
De lens van de waarnemer bepaalt de zwaartekracht. Deze lens IS de ruimte-tijd. En je kunt vrij kiezen of je alleen de ruimte kiest (inertiaal) of ook de tijd (non inertiaal). De waarnemer maakt de keuzes en dat bepaalt wat je ziet. Dat is ook precies wat de thermodynamica doet. Je kiest een begrensd systeem en bestudeert dan wat daarbinnen gebeurt.
Dan wordt het plaatje opeens heel eenvoudig. Dus:
Kijk je alleen naar de aarde, dan zorgt het foto-entropische effect voor F=ma.
Kijk je naar de aarde en maan als systeem, dan zie je dan zie twee warme massas, met daartussen een ijskoud vacuum. Dat is een thermodynamisch systeem en de entropische kracht (osmose) wil de warmte zo mooi mogelijk verdelen. Warmte wil immers naar kou en dus trekken de massa's naar elkaar toe.
Ga je jezelf ook nog eens versnellen en kijk je dan naar de massa, dan zie je opeens de kromming van de ruimte-tijd bij hele hoge snelheden. Wat we dus alleen nog nodig hebben is een soort 'relativistische thermodynamica' om de oorzaak van die kromming te achterhalen.
Over thermodynamische systemen gesproken... nu eerst even
!
Maar wat nu als twee objecten geen warmte hebben om uit te wisselen? Stoppen ze dan rondjes om elkaar te draaien? Ik kan me dat niet goed voorstellen. Of misschien dien je 'warmte' anders uit te leggen.quote:Op zondag 24 januari 2010 12:13 schreef Agno het volgende:
Over thermodynamische systemen gesproken... nu eerst even
Wat ik me wel zou kunnen voorstellen is dat er oscillatie zou zijn in ruimtetijd wat een gelijkmatige verdeling bevordert, net als het naar achteren toe golven van optrekkende auto's die in de file staan. Ik kan me voorstellen dat ruimtetijd evenredig verdeeld wilt zijn. Stel er staat een object stil in gelijkmatig verdeelde ruimtetijd en er komt een ander object dichterbij, wat de evenredige verdeling van ruimtetijd verstoort. Net als dat als je je vinger in een stilstaande waterplas houdt ontstaan er oscillatieringen van je vinger af. Als ruimtetijd rond een bepaald punt op het object compacter wordt omdat er andere compacte ruimtetijd erin duwt, gaat er oscillatie vanuit dat punt door dat ruimtetijdveld, waarbij de ruimtetijd collectief opschuift. Dit collectieve opschuiven kan mijns inziens al de oorzaak zijn dat objecten met massa door oscillerende ruimtetijd naar elkaar geduwd worden.
Stel je voor dat de file van auto's de massa is waar oscillatie doorheen gaat. Dienen de auto's (of de materie in de massa) ook echt onderling te bewegen om gezamenlijk als file een kant op te gaan, zoals wij het ons voorstellen, een optrekkende golf naar achteren van auto's die stuk voor stuk een plaatsje opschuiven? Nee. Zij vervormen als een geheel met de oscillatie van de ruimtetijd mee, daarbij als geheel telkens een stukje opschuivend. Als je er als waarnemer vlak naast zou staan zou je het niet zien, want als waarnemer vervorm je ook mee.
De lens van vervormde ruimtetijd vormt het pad waarlangs materie in oscillerende ruimtetijd mee oscilleert?quote:De lens van de waarnemer bepaalt de zwaartekracht. Deze lens IS de ruimte-tijd.
Alle massa's hebben toch een bepaalde warmte die hoger ligt dan het vacuum? Temperatuur is de gemiddelde kinetische energie in een object. En dat zit in alle massa's. Wellicht op zwarte gaten na dan, maar zelfs die hebben een temperatuur. Zodra een massa helemaal uit elkaar gedonderd is en er pure energie overbijft, dan stopt het draaien definitief en is de cirkel rond (<- wat een tegenspraak in deze zinquote:Op zondag 24 januari 2010 15:20 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
Maar wat nu als twee objecten geen warmte hebben om uit te wisselen? Stoppen ze dan rondjes om elkaar te draaien? Ik kan me dat niet goed voorstellen. Of misschien dien je 'warmte' anders uit te leggen.
Wat ik me wel zou kunnen voorstellen is dat er oscillatie zou zijn in ruimtetijd wat een gelijkmatige verdeling bevordert, net als het naar achteren toe golven van optrekkende auto's die in de file staan. Ik kan me voorstellen dat ruimtetijd evenredig verdeeld wilt zijn. Stel er staat een object stil in gelijkmatig verdeelde ruimtetijd en er komt een ander object dichterbij, wat de evenredige verdeling van ruimtetijd verstoort. Net als dat als je je vinger in een stilstaande waterplas houdt ontstaan er oscillatieringen van je vinger af. Als ruimtetijd rond een bepaald punt op het object compacter wordt omdat er andere compacte ruimtetijd erin duwt, gaat er oscillatie vanuit dat punt door dat ruimtetijdveld, waarbij de ruimtetijd collectief opschuift. Dit collectieve opschuiven kan mijns inziens al de oorzaak zijn dat objecten met massa door oscillerende ruimtetijd naar elkaar geduwd worden.
). Er zit natuurlijk wel een ander probleem aan dat Osmose effect. Als ik mijn systeemruimte namelijk iets groter kies, dan zitten opeens beide planeten bijv. in de rechter onderhoek (rest vacuum). De entropische kracht zou dan beide planeten op ongeveer gelijke afstand van elkaar willen brengen om zodoende de energie mooi te spreiden en dat betekent dan dat beide planeten eerst van elkaar af moeten bewegen (da's het tegenovergestelde van zwaartekracht. De keuze van je systeemgrenzen (ofwel je lens), is van invloed op de effecten die je ziet.
Daarom is die kromming van de ruimte-tijd (ofwel het krommen van de lens) waarschijnlijk de beste verklaring. De neiging tot evenredige verdeling van ruimte-tijd en het bestaan van oscillaties daarin is een hele mooie gedachte.
Dat klinkt als zwaartekrachtsgolven die de ruimte-tijd doen rimpelen. En die worden voorspelt door de ART (als ik het goed begrijp probeert men deze kromming te meten door twee hele nauwkeurig laserstralen loodrecht op elkaar te laten schijnen om daarmee de kromming daadwerkelijk te meten).quote:Op zondag 24 januari 2010 18:08 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
De lens van vervormde ruimtetijd vormt het pad waarlangs materie in oscillerende ruimtetijd mee oscilleert?
P.S.
Leuk dat je zo actief meedenkt (ook als we op een compleet dood spoor mochten zitten)
Even een gewaagde theorie.
Wat als de ruimte-tijd nu eens een functie is van de entropische kracht. En wel als volgt.
* De grootte van de entropische kracht wordt bijgehouden door het Higgs-boson (som van alle rustmassa's per elementair deeltje vermenigvuldigt met het aantal van die deeltjes)
* De verdeling van deze massa's over de ruimte en op bepaalde tijdstippen (massa's bewegen immers) wordt bijgehouden door de ruimte-tijd (in bits).
Als de ruimte-tijd een functie is van de entropische kracht , dan krijg je het volgende (op basis van het foto-entropische effect):
1. Entropie maximaal, massa=0, entropische kracht nul, ruimte-tijd nul.
2. Entropie minimaal tov maximum, massa is maximaal, entropische kracht maximaal, ruimte-tijd bits maximaal.
Voorbeelden:
* Big bang punt: Entropie maximaal, massa = 0, entropische kracht nul, ruimte-tijd bits nul (alles is "1").
* Elementair deeltje met massa: massa deeltje =entropische kracht, ruimte-tijd in kansen (onzekerheidsprincipe, quantum "bits").
* Aarde: massa aarde = entropische kracht z, ruimte-tijd = x,y bits
* Zwart gat: massa zwart gat = entropische kracht maximaal, ruimte-tijd bits maximaal
* ("vals") vacuum: massa = entropische kracht -> 0, ruimte-tijd bits is minimaal (alles is '0')
Dus:
Massa = energie die niet optimaal gedistribueerd is.
Entropische kracht = f (Massa)
Ruimte tijd = f(Entropische kracht)
* Tijd = Snelheid van de entropieproductie van een massa
* Op punt x,y,z.
Dan kun je hele leuke sommen gaan maken.
Wat betekent dit bijv. voor een zwart gat?
0. De entropische kracht is het grootst mogelijk op dit massa punt, x, y, z.
1. Tijd staat bijna stil want dS/S is vrijwel nul (zwarte gaten verdampen heel langzaam)
2. Het holografische scherm van de horizon beschrijft slechts een 2D object (want entropie schaalt hier met het oppervlak van de horizon ipv met het volume). De z-as is helemaal verdwenen.
Wat betekent dit voor de aarde?
0. Een reperterende entropische kracht wordt telkens weer gecreëerd door het foto-entropische effect (soort entropie fabriekjes)
1. Tijd wordt bepaald door de verhouding dS/S (en die verloopt zoals wij die kennen).
2. Het 2D holografische scherm van de horizon beschrijft een 3D object.
[ Bericht 5% gewijzigd door Agno op 25-01-2010 01:16:02 ]
Wat als de ruimte-tijd nu eens een functie is van de entropische kracht. En wel als volgt.
* De grootte van de entropische kracht wordt bijgehouden door het Higgs-boson (som van alle rustmassa's per elementair deeltje vermenigvuldigt met het aantal van die deeltjes)
* De verdeling van deze massa's over de ruimte en op bepaalde tijdstippen (massa's bewegen immers) wordt bijgehouden door de ruimte-tijd (in bits).
Als de ruimte-tijd een functie is van de entropische kracht , dan krijg je het volgende (op basis van het foto-entropische effect):
1. Entropie maximaal, massa=0, entropische kracht nul, ruimte-tijd nul.
2. Entropie minimaal tov maximum, massa is maximaal, entropische kracht maximaal, ruimte-tijd bits maximaal.
Voorbeelden:
* Big bang punt: Entropie maximaal, massa = 0, entropische kracht nul, ruimte-tijd bits nul (alles is "1").
* Elementair deeltje met massa: massa deeltje =entropische kracht, ruimte-tijd in kansen (onzekerheidsprincipe, quantum "bits").
* Aarde: massa aarde = entropische kracht z, ruimte-tijd = x,y bits
* Zwart gat: massa zwart gat = entropische kracht maximaal, ruimte-tijd bits maximaal
* ("vals") vacuum: massa = entropische kracht -> 0, ruimte-tijd bits is minimaal (alles is '0')
Dus:
Massa = energie die niet optimaal gedistribueerd is.
Entropische kracht = f (Massa)
Ruimte tijd = f(Entropische kracht)
* Tijd = Snelheid van de entropieproductie van een massa
* Op punt x,y,z.
Dan kun je hele leuke sommen gaan maken.
Wat betekent dit bijv. voor een zwart gat?
0. De entropische kracht is het grootst mogelijk op dit massa punt, x, y, z.
1. Tijd staat bijna stil want dS/S is vrijwel nul (zwarte gaten verdampen heel langzaam)
2. Het holografische scherm van de horizon beschrijft slechts een 2D object (want entropie schaalt hier met het oppervlak van de horizon ipv met het volume). De z-as is helemaal verdwenen.
Wat betekent dit voor de aarde?
0. Een reperterende entropische kracht wordt telkens weer gecreëerd door het foto-entropische effect (soort entropie fabriekjes)
1. Tijd wordt bepaald door de verhouding dS/S (en die verloopt zoals wij die kennen).
2. Het 2D holografische scherm van de horizon beschrijft een 3D object.
[ Bericht 5% gewijzigd door Agno op 25-01-2010 01:16:02 ]
Even de redenatie in een post samenvatten:
* Massa is "omheinde" pure energie. De omheining zorgt ervoor dat deze energie niet in haar geprefereerde staat kan komen (bijv. een singulariteit als de big bang).
* Massa is dus een maat voor de verminderde entropie tov de voorkeurstaat.
* Het verschil tussen de voorkeurstaat en de massa is een entropische kracht.
* Elemenaire deeltjes zelf hebben dus ook massa, of ze nu wel of niet met massaloze lijm als 'fotonen' en 'gluonen' verbonden zijn.
Nog even over de Bosonen.
* Er zijn twee massaloze "lijm" bosonen. Dat zijn gluonen voor quarks en fotonen voor atomen (protonen, neutronen en electronen)
* Er zijn twee "Boekhouder" bosonen. Het Higgs Boson houdt de rust massa van deeltjes bij en het W/Z Boson de hoeveelheid 'lijm' (alhoewel dat laatste statement erg speculatief is natuurlijk, maar dat is verder niet zo belangrijk voor de theorie. Het gaat ff om de massa
).
Dit is de gereedschapskist. Alles is echter in rust. Dus: let's get moving!
Als je wilt bewegen dan heb je ruimte en tijd nodig. Als je namelijk ruimte-tijd hebt kun je door interactie van deeltjes op ieder niveau de locale entropie nog verder verlagen dan de rustmassa's. Alle informatie over waar de massa zich bevindt in de ruimte-tijd moet je ook opslaan in de ruimte-tijd. Daarvoor gebruiken we holografische schermen in die ruimte-tijd.
Hoe gaat die entropieverlaging (dus zwaartekracht van micro tot macro niveau allemaal hebben ze precies dezelfde formule S= kb ln (Omega) en de kracht Fs = kb ln (Omegaideaal / Omegamassa)?
Kwantumniveau: (Von Neumann entropie)
- Als eerste ontstaat Fs door de creatie van deeltjes. Alle deeltjes hebben een anti-deeltje. Beiden hebben precies dezelfde massa (dat moet ook wel want ze zijn even ver verwijderd van het ideaal punt). Als ze elkaar tegenkomen annihileren ze meteen tot pure energie (dus de hoogstmogelijke entropie en de entropische kracht verdwijnt meteen). Als beide deeltjes overleven (en dat is wel eens gebeurd in een ver verleden, anders kon ik dit niet typen...) dan is de entropische kracht de som van de massa's van beide deeltjes (zit daar misschien die ontbrekende donkere massa?).
- Sommige deeltjes raken "entangled" en correleren met elkaar op afstand. Dat verlaagt de entropie (want het aantal bereikbare microstates wordt immers lager).
- Het "Gluon-entropische effect" bundelt quarks tot protonen en neutronen en verlaagt daarmee de entropie.
Atomair/moleculair niveau: (Gibbs entropie)
- Het "Foto-entropische effect" omschrijft het feit dat fotonen de individuele atomen naar elkaar toetrekken. Aangezien 95% van de materie die wij kennen uit atomen bestaat is dit de dominerende entropische kracht. Deze kracht is repeterend, dus het entropische elastiekje wordt telkens aangespannen en weer losgelaten waardoor er continue entropie wordt geproduceerd (dus uiteindelijk verdampt alle materie en wordt mooi egaal verspreid over de ruimte).
- Wetten van de thermodynamica op moleculair niveau. Bijv. gasmoleculen die in een systeem streven naar de hoogste staat van entropie met Osmose als een zichtbare 'entropische kracht'.
Zichtbare massa's tot aan planetair niveau toe (Shannon entropie)
- Grotere massa's produceren entropie en zijn in een open system nooit helemaal in thermodynamisch evenwicht.
- Alle 3D massa's kunnen worden beschreven door holografische 2D schermen gevuld met bits. Op deze schermen worden alle bits opgeslagen die een massa tot in detail in 3D beschrijven.
- De hoeveelheid bits die je kunt opslaan op het scherm is echter beperkt omdat de kleinste ruimte om een bit in op te slaan het Planck oppervlak is (of zelfs 4 keer dat oppervlak?).
- De grootte van het benodigde oppervlak (je schrijfblok) schaalt dus met de hoeveelheid massa (=entropische kracht dus kan entropie produceren door beweging van fotonen).
- Neem aan dat alle bits op de oppervlakte van een bol zijn geplaatst die op afstand r staat van de massa die het beschrijft.
- Omdat de massa netto entropie produceert (over tijd), is er steeds meer informatie nodig om de massa te beschrijven. De bol rekt dus uit en straal r wordt groter met de tijd.
- In een zwart gat is de massa zo groot en de entropie dermate klein, dat je een relatief klein bolletje nodig hebt om deze nog te kunnen beschrijven. Dit schermpje dijt heeeeeeel langzaam uit.
- Als twee van die bollen elkaar tegenkomen, dan wordt de Grote Boekhouder natuurlijk gek. Die twee bollen met informatie op hun oppervlakte, moeten wel versmelten tot een systeem van informatie, want anders zou er een onontwarbare knoop van informatie ontstaan op het punt waar ze elkaar raken. En dat samenwerken van de bits moet dan wel gebeuren op de meest efficiente wijze (net zoals energie op de meest efficiente wijze over de ruimte verdeeld wil worden). Dus dan ontstaat er een figuur van bits zoals je dat ook ziet bij het samensmelten van cellen of waterdruppels die elkaar tegenkomen. Dat is dan de zwaartekracht. En die vorm van de ruimte-tijd lijkt ook op de geodeten uit de ART (kromming van de ruimtetijd).
Daarom is het (stoute) vermoeden dat de ruimte-tijd een functie zou kunnen zijn van deze entropische kracht. De Grote Boekhouder probeert zo efficient mogelijk met de ruimte-tijd om te gaan om massa's te beschrijven in bits. Ruimte is dan een functie van de entropie van de massa (als 'snapshot') en tijd is de relatieve productie van entropie ten opzichte daarvan (dus dS/S).
Niets in onze waarneembare ruimte-tijd kan dus sneller dan het licht omdat de entropieproductie in massa's afhangt van het foto-entropische effect. Daarin is het foton de hoofdrolspeler en die kan nu eenmaal niet sneller dan het licht. Wellicht dat op kwantumniveau het wel kan (instantaan bij verstrengelde deeltjes en misschien zelfs wel sneller via tachyonen).
En de Temperatuur?
Hoe lager het warmtebad om de vrijkomende entropische kracht te voeden, des te minder entropie er geproduceerd kan worden (zie zwart gat, temperatuur is bijna nul, dus nauwelijks nog entropieproductie).
Consequentie?
De gravitatie constante G moet volledig uit te drukken zijn in meer fundamentele constanten zoals kb en hbar.
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 26-01-2010 09:53:52 ]
* Massa is "omheinde" pure energie. De omheining zorgt ervoor dat deze energie niet in haar geprefereerde staat kan komen (bijv. een singulariteit als de big bang).
* Massa is dus een maat voor de verminderde entropie tov de voorkeurstaat.
* Het verschil tussen de voorkeurstaat en de massa is een entropische kracht.
* Elemenaire deeltjes zelf hebben dus ook massa, of ze nu wel of niet met massaloze lijm als 'fotonen' en 'gluonen' verbonden zijn.
Nog even over de Bosonen.
* Er zijn twee massaloze "lijm" bosonen. Dat zijn gluonen voor quarks en fotonen voor atomen (protonen, neutronen en electronen)
* Er zijn twee "Boekhouder" bosonen. Het Higgs Boson houdt de rust massa van deeltjes bij en het W/Z Boson de hoeveelheid 'lijm' (alhoewel dat laatste statement erg speculatief is natuurlijk, maar dat is verder niet zo belangrijk voor de theorie. Het gaat ff om de massa
).Dit is de gereedschapskist. Alles is echter in rust. Dus: let's get moving!
Als je wilt bewegen dan heb je ruimte en tijd nodig. Als je namelijk ruimte-tijd hebt kun je door interactie van deeltjes op ieder niveau de locale entropie nog verder verlagen dan de rustmassa's. Alle informatie over waar de massa zich bevindt in de ruimte-tijd moet je ook opslaan in de ruimte-tijd. Daarvoor gebruiken we holografische schermen in die ruimte-tijd.
Hoe gaat die entropieverlaging (dus zwaartekracht van micro tot macro niveau allemaal hebben ze precies dezelfde formule S= kb ln (Omega) en de kracht Fs = kb ln (Omegaideaal / Omegamassa)?
Kwantumniveau: (Von Neumann entropie)
- Als eerste ontstaat Fs door de creatie van deeltjes. Alle deeltjes hebben een anti-deeltje. Beiden hebben precies dezelfde massa (dat moet ook wel want ze zijn even ver verwijderd van het ideaal punt). Als ze elkaar tegenkomen annihileren ze meteen tot pure energie (dus de hoogstmogelijke entropie en de entropische kracht verdwijnt meteen). Als beide deeltjes overleven (en dat is wel eens gebeurd in een ver verleden, anders kon ik dit niet typen...) dan is de entropische kracht de som van de massa's van beide deeltjes (zit daar misschien die ontbrekende donkere massa?).
- Sommige deeltjes raken "entangled" en correleren met elkaar op afstand. Dat verlaagt de entropie (want het aantal bereikbare microstates wordt immers lager).
- Het "Gluon-entropische effect" bundelt quarks tot protonen en neutronen en verlaagt daarmee de entropie.
Atomair/moleculair niveau: (Gibbs entropie)
- Het "Foto-entropische effect" omschrijft het feit dat fotonen de individuele atomen naar elkaar toetrekken. Aangezien 95% van de materie die wij kennen uit atomen bestaat is dit de dominerende entropische kracht. Deze kracht is repeterend, dus het entropische elastiekje wordt telkens aangespannen en weer losgelaten waardoor er continue entropie wordt geproduceerd (dus uiteindelijk verdampt alle materie en wordt mooi egaal verspreid over de ruimte).
- Wetten van de thermodynamica op moleculair niveau. Bijv. gasmoleculen die in een systeem streven naar de hoogste staat van entropie met Osmose als een zichtbare 'entropische kracht'.
Zichtbare massa's tot aan planetair niveau toe (Shannon entropie)
- Grotere massa's produceren entropie en zijn in een open system nooit helemaal in thermodynamisch evenwicht.
- Alle 3D massa's kunnen worden beschreven door holografische 2D schermen gevuld met bits. Op deze schermen worden alle bits opgeslagen die een massa tot in detail in 3D beschrijven.
- De hoeveelheid bits die je kunt opslaan op het scherm is echter beperkt omdat de kleinste ruimte om een bit in op te slaan het Planck oppervlak is (of zelfs 4 keer dat oppervlak?).
- De grootte van het benodigde oppervlak (je schrijfblok) schaalt dus met de hoeveelheid massa (=entropische kracht dus kan entropie produceren door beweging van fotonen).
- Neem aan dat alle bits op de oppervlakte van een bol zijn geplaatst die op afstand r staat van de massa die het beschrijft.
- Omdat de massa netto entropie produceert (over tijd), is er steeds meer informatie nodig om de massa te beschrijven. De bol rekt dus uit en straal r wordt groter met de tijd.
- In een zwart gat is de massa zo groot en de entropie dermate klein, dat je een relatief klein bolletje nodig hebt om deze nog te kunnen beschrijven. Dit schermpje dijt heeeeeeel langzaam uit.
- Als twee van die bollen elkaar tegenkomen, dan wordt de Grote Boekhouder natuurlijk gek. Die twee bollen met informatie op hun oppervlakte, moeten wel versmelten tot een systeem van informatie, want anders zou er een onontwarbare knoop van informatie ontstaan op het punt waar ze elkaar raken. En dat samenwerken van de bits moet dan wel gebeuren op de meest efficiente wijze (net zoals energie op de meest efficiente wijze over de ruimte verdeeld wil worden). Dus dan ontstaat er een figuur van bits zoals je dat ook ziet bij het samensmelten van cellen of waterdruppels die elkaar tegenkomen. Dat is dan de zwaartekracht. En die vorm van de ruimte-tijd lijkt ook op de geodeten uit de ART (kromming van de ruimtetijd).
Daarom is het (stoute) vermoeden dat de ruimte-tijd een functie zou kunnen zijn van deze entropische kracht. De Grote Boekhouder probeert zo efficient mogelijk met de ruimte-tijd om te gaan om massa's te beschrijven in bits. Ruimte is dan een functie van de entropie van de massa (als 'snapshot') en tijd is de relatieve productie van entropie ten opzichte daarvan (dus dS/S).
Niets in onze waarneembare ruimte-tijd kan dus sneller dan het licht omdat de entropieproductie in massa's afhangt van het foto-entropische effect. Daarin is het foton de hoofdrolspeler en die kan nu eenmaal niet sneller dan het licht. Wellicht dat op kwantumniveau het wel kan (instantaan bij verstrengelde deeltjes en misschien zelfs wel sneller via tachyonen).
En de Temperatuur?
Hoe lager het warmtebad om de vrijkomende entropische kracht te voeden, des te minder entropie er geproduceerd kan worden (zie zwart gat, temperatuur is bijna nul, dus nauwelijks nog entropieproductie).
Consequentie?
De gravitatie constante G moet volledig uit te drukken zijn in meer fundamentele constanten zoals kb en hbar.
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 26-01-2010 09:53:52 ]
Waarom ga je niet eens werken aan een publicatie Agno 
. Volgens mij wordt het plaatje van wat je in je hoofd hebt steeds duidelijker... Je laat iig zien dat je creatief bent en verstand van zaken hebt . Tijd om je alfa baan te laten vallen 
. Volgens mij wordt het plaatje van wat je in je hoofd hebt steeds duidelijker... Je laat iig zien dat je creatief bent en verstand van zaken hebt . Tijd om je alfa baan te laten vallen
Have fun...
Agno, kan je een voorzichtige gok doen wat precies de oscillatie veroorzaakt waardoor de ruimtetijd gelijkmatig verdeeld wordt en op welke schaal dit afspeelt? Naar mijn idee is een constante oscillatie nodig zodat twee objecten die stil staan in de ruimte (en ook jij op je stoel) blijven interacteren zodat met het door de oscillatie verdelen van de ruimtetijd de materie langs het voor elk punt afzonderlijke perspectief daarin mee wordt verdeeld, afhankelijk van de daarbij behorende parameters (overigens ben ik deze perspectief vergelijking+parameters nog niet tegengekomen). Misschien kan ook zo verklaart worden waarom de oscillatie naar verloop van lange tijd minder wordt waardoor een van de parameters van het perspectief zou kunnen veranderen waardoor het zwaartekrachteffect afneemt waardoor de expansie van het universum versnelt en we aan het einde van de levensduur van dit universum ingehaald worden door (zoals het voor ons lijkt, je kan ook zeggen dat de totale ruimtetijd in het universum wordt samengedrukt t.o.v. niet-ruimtetijd) expanderende zwartegaten.
Daarnaast kunnen we als we de ruimtetijdoscillatie en ruimtetijdperspectiefparameters beter begrijpen kunnen nadenken hoe we zelf dit perspectief kunnen beinvloeden. Dat zou de mensheid een stap verder brengen.
Daarnaast kunnen we als we de ruimtetijdoscillatie en ruimtetijdperspectiefparameters beter begrijpen kunnen nadenken hoe we zelf dit perspectief kunnen beinvloeden. Dat zou de mensheid een stap verder brengen.
De oscillatie waar ik iig op doelde was de oscillatie tussen Big Bang (Singularity van alleen energie, geen deeltjes) via het huidige ruimte-tijds pad naar een soort van uitvloeiing van materie/energie over de beschikbare ruimte. Op een gegeven moment (10^100+ jaar??) is dit homogeen verdeeld (uitdijing universum speelt hierbij een rol) en zullen ook de deeltjes overgaan naar een vorm van energie.
Op het moment dat het laatste fysieke deeltje terugvalt in energie wordt het andere uiterste bereikt. Dit uiterste is wellicht ook een soort van singularity te noemen waarna de hele cyclus, waarvan wij de Big bang het 'begin' genoemd hebben, opnieuw start.
Het 'nu' zou dan dus een momentopname zijn in de periode van oscilatie van Singularity 1 naar Singularity 2.
Voila, de eeuwige cyclus van alles dat is, was en zal zijn... (
)
Dit filosofische beeld is wel moeilijk te beschrijven zeg... Het verhaal van Agno vind ik wel een beetje passen in het 'hoe' (het technische model) van dit proces.
Volgen jullie het nog
? Ik ben het nog verder aan het ontwikkelen , dus shoot 
Op het moment dat het laatste fysieke deeltje terugvalt in energie wordt het andere uiterste bereikt. Dit uiterste is wellicht ook een soort van singularity te noemen waarna de hele cyclus, waarvan wij de Big bang het 'begin' genoemd hebben, opnieuw start.
Het 'nu' zou dan dus een momentopname zijn in de periode van oscilatie van Singularity 1 naar Singularity 2.
Voila, de eeuwige cyclus van alles dat is, was en zal zijn... (
) Dit filosofische beeld is wel moeilijk te beschrijven zeg... Het verhaal van Agno vind ik wel een beetje passen in het 'hoe' (het technische model) van dit proces.
Volgen jullie het nog
? Ik ben het nog verder aan het ontwikkelen , dus shoot
Have fun...
De oscillatie waar ik op doelde was m.b.t. zwaartekracht zoals we die om ons heen zien. Ik vermoed op een zeer kleine schaal, met zeer korte tijd waarin een oscillatie afspeelt. Overigens volgt de oscillatie zelf ook het perspectief van de ruimtetijdlens, verschillend, per punt in de oscillatie. Het waarnemen van dergelijke oscillatie zal erg lastig zijn omdat de waarneemapparatuur ook mee oscilleert.
Ik heb niet alles doorgenomen, omdat ik daar op dit moment simpelweg de tijd niet voor heb. Maar dit is een sterke uitspraak. Op basis van dimensie-analyse kun je kijken hoe je dit zou moeten doen. De eenheid [ ] van G is bijvoorbeeld [G] = Nm2/kg2, de eenheid van h is [h]=Js, en [k] = J/K.quote:Op dinsdag 26 januari 2010 00:46 schreef Agno het volgende:
Consequentie?
De gravitatie constante G moet volledig uit te drukken zijn in meer fundamentele constanten zoals kb en hbar.
Dus,
[G] = Nm2/kg2
[c] = m/s
h]=Js
[k] = J/K
etc.
Uit de eerste drie kun je de Plankgrootheden lengte, massa, lading etc. halen.
Ik zou zelf niet weten wat voor verband hiertussen zou moeten zitten
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Het "Zwaard van Haushofer" hing natuurlijk al een tijdje boven mijn hoofd, maar erg jammer dat je weinig tijd hebt. Word zelf ook verscheurd tussen alfa plichten en beta interesse op dit momentquote:Op dinsdag 26 januari 2010 17:14 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Ik heb niet alles doorgenomen, omdat ik daar op dit moment simpelweg de tijd niet voor heb. Maar dit is een sterke uitspraak. Op basis van dimensie-analyse kun je kijken hoe je dit zou moeten doen. De eenheid [ ] van G is bijvoorbeeld [G] = Nm2/kg2, de eenheid van h is [h]=Js, en [k] = J/K.
Dus,
[G] = Nm2/kg2
[c] = m/s
h]=Js
[k] = J/K
etc.
Uit de eerste drie kun je de Plankgrootheden lengte, massa, lading etc. halen.
Ik zou zelf niet weten wat voor verband hiertussen zou moeten zitten
Qua dimensies zat ik aan het volgende te denken. De truc is om ook de temperatuur (in K=Kelvin) op te nemen aangezien ik veronderstel dat de zwaartekracht als entropische kracht ook afhangt van de temperatuur:
F = G . M/r . M/r
F = kg m / s2
M = kg
r = m
dus G = m3/ (kg s2)
Nu met entropische krachten:
TdS = Fdx (F=kracht die nodig is om een massa met energie TdS over x meter (m) te verplaatsen)
F = T dS (kb ln (Omegaideaal / Omegamassa) / m = kb K/ m = kg m / s2 = Newton
E = T dS = T (kb ln(Omegaideaal / Omegamassa)
M = E / c2 = (kb K) / c2 = kg
r = (c h) / (kb K) = m
Dus:
F = (kb2 K2) / ( c h) (meter m ff invullen, zie definitie bij r)
M = (kb K) / c2)
r = (c h) / (kb K)
Dus G = (h c5) / (kb2 K2)
Et voila
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 26-01-2010 21:10:13 ]
Wat is K?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Ik snap dat de eenheid Kelvin is (heb het niet nagerekend maar ik geloof jequote:
), maar wat is de waarde van K? Deze wordt volledig vastgelegd door de andere constantes, dus die kun je zo uitrekenen. Maar dan heb je een nieuwe constante erbij. Wat is de fysische betekenis van deze constante?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Da's een lastige vraag. Mijn redenatie is als volgt:quote:Op dinsdag 26 januari 2010 23:42 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Ik snap dat de eenheid Kelvin is (heb het niet nagerekend maar ik geloof je
Massa is energie die uit een hogere entropiestaat gehouden wordt. Die opgesloten energie (I blame the photons), wil terug naar de ideaal beging situatie die ik Omegaideaal noem. De massa zelf bezit een lagere entropie Omegamassa en dus ontstaat er een entropische kracht.
Je kunt die kracht ook op atomair niveau beschouwen en dan zijn het dus de fotonen die atomen binnen een massa naar elkaar toetrekken (dus verder verwijderen uit de hoogst bereikbare entropie binnen die massa (net zoals gas moleculen dat prefereren in een gesloten systeem). Dat geeft dus mini entropische krachten en de som daarvan over de massa, verdenk ik van het veroozaken van inertie (dit noemde ik eerder het foto-entropische effect).
Nu de temperatuur.
Een entropische kracht kan alleen maar in arbeid omgezet worden als hij gevoed wordt met warmte uit een warmtebad (de tijdelijke verplaatsing van atomen heeft de temperatuur immers lokaal verlaagd). Deze dQ die uit het warmtebad gesnoept wordt, induceert echter altijd een netto productie van entropie. Dus het volgende foton dat atomen opnieuw naar elkaar trekt en daarmee een entropische kracht veroorzaakt, produceert opnieuw entropie. Gewoon een pompje dus en zou een indicatie voor een golfverschijnsel kunnen veroorzaken (een entropie productie golf).
Als de temperatuur van het warmtebad zelf echter daalt, dan wordt het steeds lastiger om die entropische kracht nog in arbeid om te zetten (en alhoewel het warmtebad ongelimiteerd lijkt, is gedurende de geschiedenis van het heelal de temperatuur van het badwater al behoorlijk gedaald. Dus: als entropische krachten verantwoordelijk zijn voor zwaartekracht, dan zou je verwachten dat de zwaartekracht in de jonge jaren van het heelal sterker was dan tegenwoordig en dat ie telkens verder afneemt.
De temperatuur gebruik ik (denk ik) door elkaar in de formule. Enerzijds is het de temperatuur van de massa (en dan moet je een evenwicht veronderstellen, anders is de temperatuur niet eens gedefiniëerd) en die schakel ik in om de energie te bepalen (en te delen door c^2 om weer op de massa te eindigen).
Anderzijds is de temperatuurfactor in de dimensies van de kracht (F) vermoed ik, de dQ die gebruikt wordt uit het warmtebad.
Overigens is het grappig om te zien dat de berekening van de entropische kracht (ln Omegaideaal/Omegamassa) gewoon hele kleine getallen oplevert, terwijl k in de orde groote 1E-23 zit. Dat levert dus een heel klein getal op en wellicht is het daarom beter om Energie uit de equipartiefunctie af te leiden met T=1/2 kbNmassa. Nu mis ik een hele grote factor om op bijv. 1 kg massa uit te komen.
Ben wel benieuwd hoe je die K uit andere constanten kan berekenen. Kon dat zo gauw nergens vinden.
Dimensioneel klopt het in elk geval. Je kunt dan de constante K toch eenvoudig uitrekenen viaquote:
K2 = hc5 / (Gk2)
?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Tuurlijk. Maar ik wilde die G hebben en afleiden uit de basiseenheden. Dat gaat alleen als ik K toevoeg aan k, h en c.quote:Op woensdag 27 januari 2010 11:50 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Dimensioneel klopt het in elk geval. Je kunt dan de constante K toch eenvoudig uitrekenen via
K2 = hc5 / (Gk2)
?
http://www.zie.nl/video/N(...)ri-2010/m1czpp3f6cev
holographic horizon? Ik snap er nog steeds geen reet van, bits van informatie op een bol die leiden tot zwaartekracht in die bol?? Leven we soms in een soort Matrix film gegenereerd door een soort computer
[ Bericht 6% gewijzigd door Demophon op 27-01-2010 17:31:48 ]
holographic horizon? Ik snap er nog steeds geen reet van, bits van informatie op een bol die leiden tot zwaartekracht in die bol?? Leven we soms in een soort Matrix film gegenereerd door een soort computer
[ Bericht 6% gewijzigd door Demophon op 27-01-2010 17:31:48 ]
"All great truths begin as blasphemies" - George Bernard Shaw, Ierse vrijdenker (1856 - 1950)
"Religion is regarded by common people as true, by the wise as false, and by rulers as useful" - Lucius Annaeus Seneca, Romeinse filosoof (4 BC - 65 AD)
"Religion is regarded by common people as true, by the wise as false, and by rulers as useful" - Lucius Annaeus Seneca, Romeinse filosoof (4 BC - 65 AD)
Ik ben inmiddels aan het proberen publicaties te vinden.
Je zou toch zeggen dat holografie over optische zaken gaat en hiermee een mooie vergelijking voor een optelsom van van verschillende zwaartekrachtlensperspectieven gemaakt kan worden.
Deze publicatie:
http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1001/1001.0785v1.pdf
gaat verder op holografische principes door er fysische vergelijkingen van af te leiden.
Weet iemand bij welke publicaties ik het beste kan beginnen om het holografische principe zelf te leren begrijpen?
Je zou toch zeggen dat holografie over optische zaken gaat en hiermee een mooie vergelijking voor een optelsom van van verschillende zwaartekrachtlensperspectieven gemaakt kan worden.
Deze publicatie:
http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1001/1001.0785v1.pdf
gaat verder op holografische principes door er fysische vergelijkingen van af te leiden.
Weet iemand bij welke publicaties ik het beste kan beginnen om het holografische principe zelf te leren begrijpen?
Dat ligt aan je voorkennis. De meeste teksten hierover zijn nogal technisch
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Technische Informatica. Verder ben ik nu een eigen bit fraction processor aan het bouwen waarvoor ik alle algoritmen zelf heb moeten vinden en her en der de exponent rekenregels van mijn wiskundeboek wat heb moeten uitbreiden. Als het over bits gaat kan je bij mij aankloppen.quote:Op woensdag 27 januari 2010 17:05 schreef Haushofer het volgende:
Dat ligt aan je voorkennis. De meeste teksten hierover zijn nogal technisch
Om in elk geval de motivatie achter het holografische principe te begrijpen heb je wat kennis over thermodynamica van zwarte gaten nodig. Dit betekent algemene relativiteit.quote:Op woensdag 27 januari 2010 17:11 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
Technische Informatica. Verder ben ik nu een eigen bit fraction processor aan het bouwen waarvoor ik alle algoritmen zelf heb moeten vinden en her en der de exponent rekenregels van mijn wiskundeboek wat heb moeten uitbreiden. Als het over bits gaat kan je bij mij aankloppen.
Ik denk dat je eigenlijk weinig kennis over bits nodig hebt om Verlinde's paper te begrijpen, het is vooral fysica.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Misschien heb je hier wat aan;quote:Op woensdag 27 januari 2010 17:31 schreef Onverlaatje het volgende:
Ik heb in elk geval geen gebrek aan voorstellingsvermogen.
http://www.uctv.tv/search-details.aspx?showID=11140
Er zijn vele artikelen over het holografisch principe te vinden.
Enigszins leesbaar en behoorlijk compleet is het overzichtsartikel van Raphael Bousso van UCSB: http://arxiv.org/abs/hep-th/0203101 - je kan daar de PDF downloaden.
De referenties aan het einde van het artikel bevat een complete lijst met de oorspronkelijke artikelen van Bekenstein, Gerard 't Hooft en Lenny Susskind, die aan de wieg gestaan hebben van dit concept. Het niveau van dit artikel is ongeveer 'undergraduate', dus als je goed in je wiskunde zit moet je hier wel uit kunnen komen. Het helpt overigens wel als je eerst bekend bent met het begrip 'entropie'...
Er staat trouwens ook een prima college van Bousso on-line op:
Hou er wel rekening mee dat het idee van 'holography' betrekking heeft op de fysica van zwarte gaten en hun entropie - in hoeverre het concept ook op gaat voor andere 'causal horizons' is nog enigszins discutabel.
Have fun!
Enigszins leesbaar en behoorlijk compleet is het overzichtsartikel van Raphael Bousso van UCSB: http://arxiv.org/abs/hep-th/0203101 - je kan daar de PDF downloaden.
De referenties aan het einde van het artikel bevat een complete lijst met de oorspronkelijke artikelen van Bekenstein, Gerard 't Hooft en Lenny Susskind, die aan de wieg gestaan hebben van dit concept. Het niveau van dit artikel is ongeveer 'undergraduate', dus als je goed in je wiskunde zit moet je hier wel uit kunnen komen. Het helpt overigens wel als je eerst bekend bent met het begrip 'entropie'...
Er staat trouwens ook een prima college van Bousso on-line op:
Hou er wel rekening mee dat het idee van 'holography' betrekking heeft op de fysica van zwarte gaten en hun entropie - in hoeverre het concept ook op gaat voor andere 'causal horizons' is nog enigszins discutabel.
Have fun!
quote:Op woensdag 27 januari 2010 16:49 schreef Onverlaatje het volgende:
Ik ben inmiddels aan het proberen publicaties te vinden.
Je zou toch zeggen dat holografie over optische zaken gaat en hiermee een mooie vergelijking voor een optelsom van van verschillende zwaartekrachtlensperspectieven gemaakt kan worden.
Deze publicatie:
http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1001/1001.0785v1.pdf
gaat verder op holografische principes door er fysische vergelijkingen van af te leiden.
Weet iemand bij welke publicaties ik het beste kan beginnen om het holografische principe zelf te leren begrijpen?
Ook zeer de moeite waard als een beknopte introductie, is het artikel uit Scientific American van Jacob Bekenstein:
http://community.livejournal.com/ref_sciam/1190.html
http://community.livejournal.com/ref_sciam/1190.html
Aanbeveler :
http://www.youtube.com/user/MIT
En dan vooral hun lessen over Thermodynamica en Zwarte Gaten.
MIT rules ... erg fijn dat het allemaal online staat.
http://www.youtube.com/user/MIT
En dan vooral hun lessen over Thermodynamica en Zwarte Gaten.
MIT rules ... erg fijn dat het allemaal online staat.
Calm down, please!
Ga hier in natuurlijk in cirkels en kom nooit op G uit zonder een K, kg, m e.d. in te voeren. Misschien lukt het met bits.quote:Op woensdag 27 januari 2010 11:53 schreef Agno het volgende:
[..]
Tuurlijk. Maar ik wilde die G hebben en afleiden uit de basiseenheden. Dat gaat alleen als ik K toevoeg aan k, h en c.
Dus:
Hoe kan een entropische kracht de massa (dus traagheid in F=ma) veranderen?
Om de massa te berekenen moet je alle vormen van energie (kinetische en potentiele energie) optellen. Dus een doos met daarin een aangespannen elastiekje, heeft een (iets) grotere massa dan een doos met een slap hangend elastiekje. Dit verschil is reëel, maar helaas veel te klein om te meten (net zoals bij zwaartekracht zelf).
Als je echter aanneemt dat fotonen ook atomen uit hun voorkeurspositie kunnen trekken (het foto- entropische effect), dan zou de som van al die lokale mini entropische krachten, de hoeveelheid potentiele energie en daarmee de massa dus moeten vergroten (het zijn kleine gespannen elastiekjes). Als we dan de massa zien als open systeem, gaan er continue fotonen in en uit en wordt de kracht pulserend (i.e. een golf). Natuurlijk wordt er wel telkens extra entropie "geproduceerd" gedurende het opbouwen en omzetten van die entropische krachtjes.
Ook is het zo dat een gesloten, geïsoleerd systeem een hogere massa heeft als de temperatuur 80°C is dan wanneer het 20°C is. Maar ook dit verschil is uitermate klein om op te vallen. Zeker als je het systeem laat interacteren met z'n omgeving, valt er niets meer te meten.
Entropische krachten bij 80°C zijn echter ook sterker (je hebt warmte nodig om die kracht in arbeid (+entropie) om te zetten) dan bij 20°C, want dan is er immers in dat gesloten systeem minder warmtevoeding voor de krachten beschikbaar).
Zwaartekracht is ook nauwelijks meetbaar, dus waarom zou het niet de som kunnen zijn van alle microscopische entropische krachten in een massa?
Maar dan zou je dus ook een formule moeten kunnen bedenken waarin de Gravitatie constante (G) uit de kracht (F in Newton), de massa's (M in kg) en de straal (r in meter) afgeleid kan worden. Dus moet je naar de dimensies kijken en mijn eerste poging faalde hopeloos door een cirkelredenering.
Dus moet de massa wellicht anders gedefinieerd worden en dat kan waarschijnlijk alleen maar met dimensieloze bits op een holografisch scherm dat als een bol om de massa gevouwen is. Dan zou je als volgt kunnen redeneren (zie plaatje):
Een gesloten thermodynamisch systeem met twee atomen is in thermodynamisch evenwicht. Deze situatie wordt beschreven door de bits op de oppervlakte van een denkbeeldige bol. De straal van de bol wordt bepaald door de minimale oppervlakte die nodig is om alle bits op te slaan.
Dan laat Agno's devil een foton naar binnen. Dit foton wordt geabsorbeerd door het eerste atoom en weer uitgespuugd naar het tweede atoom. Dit gaat een tijdje heen en weer waardoor de atomen naar elkaar toe bewegen en er een entropische kracht wordt opgebouwd. Daarna laat Agno's devil het foton snel weer naar buiten. De entropische kracht doet de atomen weer terugveren naar de evenwichtspositie, maar de entropie is netto toegenomen (dS) in de eindsituatie. Dus zijn er meer bits nodig om deze massa nog te beschrijven. Daarom moet dus ook de straal van de bol met daarop het holografische scherm toenemen (of heeft de entropie van het openen van Agno's devil deurtje er ook nog mee te maken...?).
Thermisch evenwicht van twee atomen?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Kan iemand mij als leek dit begrijpend uitleggen? Ik snap er werkelijk geen reet van. Wat wordt er in hemelsnaam bedoelt met digitale bits op een bol oppervlak bij deze theorie??? Ik krijg het idee van deze holografie theorie dat we allemaal in de film "The matrix" zitten; dit kan toch niet de juiste verklaring zijn 
"All great truths begin as blasphemies" - George Bernard Shaw, Ierse vrijdenker (1856 - 1950)
"Religion is regarded by common people as true, by the wise as false, and by rulers as useful" - Lucius Annaeus Seneca, Romeinse filosoof (4 BC - 65 AD)
"Religion is regarded by common people as true, by the wise as false, and by rulers as useful" - Lucius Annaeus Seneca, Romeinse filosoof (4 BC - 65 AD)
Dat is inderdaad slordig taalgebruik. Wat ik bedoel is dat het aantal mogelijke toestanden waarin twee atomen zich in dat systeem kunnen bevinden, bij eenzelfde temperatuur en/of energie, verminderd wordt zodra deze atomen door een foton aan elkaar "gelijmd" worden. Zo'n paartje vermindert het aantal micro states.quote:Op donderdag 28 januari 2010 00:01 schreef Haushofer het volgende:
Thermisch evenwicht van twee atomen?
Ofwel in een plaatje:
Natuurlijk is het wel zo dat er tijdelijk extra energie toegevoegd wordt (het foton), maar dat verdwijnt in precies dezelfde staat weer uit het systeem. Toch is er dan entropie geproduceerd bij een gelijkblijvende hoeveelheid energie.
[ Bericht 13% gewijzigd door Agno op 28-01-2010 00:39:07 ]
Dus als de ruimte-tijd een opslagplaats is voor al die holografische informatie die ons heelal beschrijft, dan zou die ruimte natuurlijk de maximaal mogelijke compressie opzoeken. Wat gebeurt er dan als twee holografische schermen elkaar raken? Als de natuur streeft naar het minimaliseren van het aantal benodigde bits voor het beschrijven van de werkelijkheid in de huidige toestand, dan zou je kunnen redeneren dat de opslag op een bol niet langer het meest efficiente is (zeker als ze elkaar gaan raken!) en dat een gezamelijke beschrijving veel slimmer is. Dus misschien (en volgens mij zat Erik Verlinde hier aan te denken, kan zwaartekracht ontstaan door informatiedichtheden tussen massa die verschillen met de dichtheid in de ruimte daarom heen.
Zeker als beide massa's elkaar tot op 1 bit naderen (waarschijnlijk een nul, vanwege het vacuum) dan krijg je ambivalentie omdat je niet meer kan bepalen bij welke massa dat bit hoort.
Zeker als beide massa's elkaar tot op 1 bit naderen (waarschijnlijk een nul, vanwege het vacuum) dan krijg je ambivalentie omdat je niet meer kan bepalen bij welke massa dat bit hoort.
From the horse's mouthquote:Op donderdag 28 januari 2010 00:04 schreef Demophon het volgende:
Kan iemand mij als leek dit begrijpend uitleggen? Ik snap er werkelijk geen reet van. Wat wordt er in hemelsnaam bedoelt met digitale bits op een bol oppervlak bij deze theorie??? Ik krijg het idee van deze holografie theorie dat we allemaal in de film "The matrix" zitten; dit kan toch niet de juiste verklaring zijn
http://www.wetenschap24.n(...)rtekrachttheorie.htm
Nu is het niet zo dat we nu allemaal uit bits zouden bestaan.quote:Op donderdag 28 januari 2010 00:04 schreef Demophon het volgende:
Kan iemand mij als leek dit begrijpend uitleggen? Ik snap er werkelijk geen reet van. Wat wordt er in hemelsnaam bedoelt met digitale bits op een bol oppervlak bij deze theorie??? Ik krijg het idee van deze holografie theorie dat we allemaal in de film "The matrix" zitten; dit kan toch niet de juiste verklaring zijn
Je kan een model maken van de wereld om je heen met fysische vergelijkingen en bits kunnen daarin alles beschrijven wat je wilt.
Behalve rationele getallen, kan je met bits ook multidimensionele matrices van breuken en algebra beschrijven en statistiek bedrijven.
Het is maar net wat je als basis van je bitstelsel gebruikt. Alleen, je dient om te kunnen rekenen in exotische bitstelsels voor elk eigen algoritmen te vinden om juiste uitkomsten te krijgen.
Dat las ik al eerder van je inderdaad. Dus atomen die elektromagnetisch interacteren hebben minder mogelijke configuraties als vrije atomen. Daar zou ik over moeten nadenken.quote:Op donderdag 28 januari 2010 00:13 schreef Agno het volgende:
[..]
Dat is inderdaad slordig taalgebruik. Wat ik bedoel is dat het aantal mogelijke toestanden waarin twee atomen zich in dat systeem kunnen bevinden, bij eenzelfde temperatuur en/of energie, verminderd wordt zodra deze atomen door een foton aan elkaar "gelijmd" worden. Zo'n paartje vermindert het aantal micro states.
Ofwel in een plaatje:
[ link | afbeelding ]
Natuurlijk is het wel zo dat er tijdelijk extra energie toegevoegd wordt (het foton), maar dat verdwijnt in precies dezelfde staat weer uit het systeem. Toch is er dan entropie geproduceerd bij een gelijkblijvende hoeveelheid energie.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Het artikel is overigens al 10 keer geciteerd .
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
En is dit al 'significant' veel te noemen voor zo'n publicatie?quote:Op donderdag 28 januari 2010 21:53 schreef Haushofer het volgende:
Het artikel is overigens al 10 keer geciteerd .
P.S.
Deze link over entropische krachten 'tweete' Erik Verlinde via zijn twitter.
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Ideal_chain
Het punt is natuurlijk dat je die extra K nodig hebt om constantes aan elkaar te relateren. Die kun je vervolgens eenvoudig uitrekenen, maar de vraag is dan: wat is de fysische betekenis van die K? En in hoeverre verklaar je er iets mee?quote:Op donderdag 28 januari 2010 22:35 schreef Agno het volgende:
[..]
And your point is?
Val je over het feit dat K opeens voorkomt tussen de constanten?
Dat is ook een vraag die ik vooral in het begin bij Verlinde's paper had. Het is natuurlijk aardig dat je zo Newton en dergelijke kunt "afleiden", maar is het een aardige mix van formule's of steekt er echt iets achter? Ik ben er nog steeds niet over uit
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Hoe significant het is weet ik niet, maar het wordt in elk geval opgepikt.quote:Op donderdag 28 januari 2010 22:38 schreef Agno het volgende:
[..]
En is dit al 'significant' veel te noemen voor zo'n publicatie?
P.S.
Deze link over entropische krachten 'tweete' Erik Verlinde via zijn twitter.
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Ideal_chain
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Eigenlijk ga ik nog een stapje verder dan dat...quote:Op donderdag 28 januari 2010 17:37 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Dat las ik al eerder van je inderdaad. Dus atomen die elektromagnetisch interacteren hebben minder mogelijke configuraties als vrije atomen. Daar zou ik over moeten nadenken.
Mijn stelling is dat alle energie, die gebundeld is in wat wij 'massa' noemen, het aantal mogelijk bereikbare micro-states van de totale Energie in het universum verlaagd heeft. En dat het eigenlijk al fout gegaan is toen een vroeg deeltje op een goeie dag zijn anti-deeltje is kwijtgeraakt. Dus alle vormen van bundeling/binding van energie, of dat nu door een 'gemiste' annihilatie plaatsvindt, door quantum 'verstrengeling', door gluonen om quarks tot protonen/neutronen te lijmen of door fotonen om electronen aan protonen te binden, het is allemaal energie die niet optimaal verdeeld is.
Er is een groter aantal micro-states te bereiken (dus een hogere entropie) en dat is waar alle energie het liefst zo egaal mogelijk over verdeeld wil worden. Met zoveel mogelijk bewegingsvrijheid. Dat spanningsveld levert dan een entropische kracht op die zich overal om ons heen manifesteert en dat zou dan zwaartekracht kunnen zijn.
quote:Op donderdag 28 januari 2010 22:51 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Het punt is natuurlijk dat je die extra K nodig hebt om constantes aan elkaar te relateren. Die kun je vervolgens eenvoudig uitrekenen, maar de vraag is dan: wat is de fysische betekenis van die K? En in hoeverre verklaar je er iets mee?
Dat is ook een vraag die ik vooral in het begin bij Verlinde's paper had. Het is natuurlijk aardig dat je zo Newton en dergelijke kunt "afleiden", maar is het een aardige mix van formule's of steekt er echt iets achter? Ik ben er nog steeds niet over uit
Lumo Motl is er volgens mij al wel over uit. Hij heeft een scherp stuk op de reference frame geschreven over een twee spleten experiment (met één neutron) waarmee in de jaren 70 al het zwaartekrachtsveld zou zijn aangetoond. Toch sluit dat experiment nog altijd niet uit dat het wel degelijk om een entropische kracht zou kunnen gaan (entropie werkt net zo goed op kwantum niveau).
Haha nee, ik vond 'm enorm grappig. Allemaal ingewikkelde formules waar ik de ballen van begrijp, en Professor Haushofer die vroeg wat K is..quote:Op donderdag 28 januari 2010 22:35 schreef Agno het volgende:
[..]
And your point is?
Val je over het feit dat K opeens voorkomt tussen de constanten?
K=Kelvin...ja duh
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Para,quote:Op vrijdag 29 januari 2010 18:46 schreef Parafernalia het volgende:
[..]
Haha nee, ik vond 'm enorm grappig. Allemaal ingewikkelde formules waar ik de ballen van begrijp, en Professor Haushofer die vroeg wat K is..
K=Kelvin...ja duh
Nu ik er van een afstandje naar kijk, zie ik er opeens ook de humor van in
Raar is dat eigenlijk, dat zelfs bij humor de manier waarop de waarnemer kijkt, de grappigheid van het waargenomene bepaalt.
http://community.livejournal.com/ref_sciam/1190.html
"The entropy of a black hole one centimeter in diameter would be about 1066 bits, roughly equal to the thermodynamic entropy of a cube of water 10 billion kilometers on a side."
Wat zijn dit voor bits? Binaire bits?
"The entropy of a black hole one centimeter in diameter would be about 1066 bits, roughly equal to the thermodynamic entropy of a cube of water 10 billion kilometers on a side."
Wat zijn dit voor bits? Binaire bits?
Weet jij nog andere bits, dan binaire? 
Grapje - maar het gaat hier inderdaad om de hoeveelheid informatie, gemeten in bits. Let trouwens wel op dat bij het scannen/overtypen van dat artikel, men blijkbaar de exponenten niet correct heeft overgenomen.
Het gaat hier dus om 10^66 bits (tien tot de macht 66, een 1 met 66 nullen), elders staat ook 10-33 waar natuurlijk 10^-33 bedoeld wordt...
Grapje - maar het gaat hier inderdaad om de hoeveelheid informatie, gemeten in bits. Let trouwens wel op dat bij het scannen/overtypen van dat artikel, men blijkbaar de exponenten niet correct heeft overgenomen.
Het gaat hier dus om 10^66 bits (tien tot de macht 66, een 1 met 66 nullen), elders staat ook 10-33 waar natuurlijk 10^-33 bedoeld wordt...
quote:Op vrijdag 29 januari 2010 19:31 schreef Onverlaatje het volgende:
http://community.livejournal.com/ref_sciam/1190.html
"The entropy of a black hole one centimeter in diameter would be about 1066 bits, roughly equal to the thermodynamic entropy of a cube of water 10 billion kilometers on a side."
Wat zijn dit voor bits? Binaire bits?
Toch nog ff over die dimensies:
F = G . M/r . M/r
Als ik deze formule "entropisch" benader dan krijgen we (zie paar posts terug):
F = (kb2 K2) / ( c h)
M = (kb K) / c2)
r = (c h) / (kb K)
G = (h c5) / (kb2 K2)
Als je dan deze formules in F=Ma invult dan krijg je:
F = (kb2 K2) / ( c h)
M = (kb K) / c2)
Dus:
a = (kb K c) / h
en dat is exact de Unruh formule (T=K en hbar= h/(2Pi))
Daardoor aangemoedigt meteen op zoek naar de mogelijke betekenis van die K (dus Temperatuur) zoals die in de verschillende componenten voorkomt:
Massa = M = (kb K) / c2)
Houdt in dat de Massa toeneemt als T stijgt en afneemt als T daalt (en dat is al aangetoond)
Lengte = r = (c h) / (kb K)
Houdt in dat de lengte toeneemt als T daalt. Dus hoe kouder, des te langer ie wordt (<- rare zin, meestal is het namelijk andersom... Parafernalia gaat ligt vast alweer dubbel). En dus hoe warmer, des te korter de straal wordt. Da's best vreemd, maar klopt toch aardig met bijv. de Big Bang. Op het heetste punt is de straal immers gereduceerd tot nul. Voor een koud zwart gat krijg je de situatie dat de straal het langste wordt. Dat is ook wel logisch want de zwaartekracht van een zwart gat heeft de grootste reikwijdte.
Dus de Temperatuur van een massa kromt de ruimte ?! Op zich zou je kunnen redeneren dat alles wat beweegt, per definitie ruimte nodig heeft. En Temperatuur is een maat voor gemiddelde energie in beweging.
Gravitatieconstante =G = (h c5) / (kb2 K2)
Als je deze formule decomponeert staat er: (h c) * 1/(M1) * 1/(M2). Dus G heeft een constante component hc en een variabele component die afhangt van massa's.
Als laatste ook nog ff de tijd als bonus:
Seconde = s = h / (k K)
Dus als de Temperatuur stijgt, dan is een seconde korter en gaat de tijd sneller (en verloopt dus razendsnel net na de Big Bang). Als de Temperatuur echter daalt, dan gaat de tijd steeds langzamer lopen, secondes worden immers langer. In een zwart gat staat de tijd dan bijna stil. Opnieuw een duidelijk bewijs dat het absolute nulpunt van 0K alleen maar benaderd kan worden.
Ah. Ik begin nu duidelijk een beetje op Temperatuur te komen
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 30-01-2010 01:49:14 ]
F = G . M/r . M/r
Als ik deze formule "entropisch" benader dan krijgen we (zie paar posts terug):
F = (kb2 K2) / ( c h)
M = (kb K) / c2)
r = (c h) / (kb K)
G = (h c5) / (kb2 K2)
Als je dan deze formules in F=Ma invult dan krijg je:
F = (kb2 K2) / ( c h)
M = (kb K) / c2)
Dus:
a = (kb K c) / h
en dat is exact de Unruh formule (T=K en hbar= h/(2Pi))
Daardoor aangemoedigt meteen op zoek naar de mogelijke betekenis van die K (dus Temperatuur) zoals die in de verschillende componenten voorkomt:
Massa = M = (kb K) / c2)
Houdt in dat de Massa toeneemt als T stijgt en afneemt als T daalt (en dat is al aangetoond)
Lengte = r = (c h) / (kb K)
Houdt in dat de lengte toeneemt als T daalt. Dus hoe kouder, des te langer ie wordt (<- rare zin, meestal is het namelijk andersom... Parafernalia gaat ligt vast alweer dubbel
). En dus hoe warmer, des te korter de straal wordt. Da's best vreemd, maar klopt toch aardig met bijv. de Big Bang. Op het heetste punt is de straal immers gereduceerd tot nul. Voor een koud zwart gat krijg je de situatie dat de straal het langste wordt. Dat is ook wel logisch want de zwaartekracht van een zwart gat heeft de grootste reikwijdte. Dus de Temperatuur van een massa kromt de ruimte ?! Op zich zou je kunnen redeneren dat alles wat beweegt, per definitie ruimte nodig heeft. En Temperatuur is een maat voor gemiddelde energie in beweging.
Gravitatieconstante =G = (h c5) / (kb2 K2)
Als je deze formule decomponeert staat er: (h c) * 1/(M1) * 1/(M2). Dus G heeft een constante component hc en een variabele component die afhangt van massa's.
Als laatste ook nog ff de tijd als bonus:
Seconde = s = h / (k K)
Dus als de Temperatuur stijgt, dan is een seconde korter en gaat de tijd sneller (en verloopt dus razendsnel net na de Big Bang). Als de Temperatuur echter daalt, dan gaat de tijd steeds langzamer lopen, secondes worden immers langer. In een zwart gat staat de tijd dan bijna stil. Opnieuw een duidelijk bewijs dat het absolute nulpunt van 0K alleen maar benaderd kan worden.
Ah. Ik begin nu duidelijk een beetje op Temperatuur te komen
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 30-01-2010 01:49:14 ]
Bits is dan niet binair, of ternair, ofc wat dan ook, dat zouden dan afzonderlijke dingen zijn, 10^66 naast elkaar. Maar dat is geen efficiente schrijfwijze. En binair is 2^x. Waarom 2 als basis van de exponenten? Waarom niet 3^x, of 4^x, of (pi)^x of x^(pi) of x^y^z ?quote:Op vrijdag 29 januari 2010 21:07 schreef Arachnid het volgende:
Weet jij nog andere bits, dan binaire?
Grapje - maar het gaat hier inderdaad om de hoeveelheid informatie, gemeten in bits. Let trouwens wel op dat bij het scannen/overtypen van dat artikel, men blijkbaar de exponenten niet correct heeft overgenomen.
Het gaat hier dus om 10^66 bits (tien tot de macht 66, een 1 met 66 nullen), elders staat ook 10-33 waar natuurlijk 10^-33 bedoeld wordt...
[..]
Volgens de kerk van Agno streeft de natuur een efficiente schrijfwijze na, binair zou al wat efficienter zijn, maar ternair is nog efficienter etc. Zou de natuur zelf een mooie basis uitkiezen? Of zou het zelfs een soort van algebraische basis kunnen zijn, waarbij twee interacterende systemen kunnen beraadslagen wat hun gemeenschappelijke basis voortaan gaat zijn zodat de bits er mooi in passen?
Eindelijk kan ik ook wat nuttigs zeggen (hopelijk) in deze topic. Ik heb een keer een artikel gelezen waarin beargumenteerd dat e als basis (radix) van je talstelsel het efficiënst is (als je dus ook irrationale basis toelaat). Ik zal eens zoeken of ik dat artikel kan vinden met een juiste definitie wat ze onder efficiënt verstaan (een soort afweging tussen lengte van de getallen en het aantal cijfers was het).
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Third Base. Geen PDF helaas.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Dan nog is het onwaarschijnlijk dat het een positional numbering system is, als alles 'automatisch' in het telraam geschoven dient te worden. Weet de natuur wel dat je bij x opnieuw dient te tellen..quote:
De inca's telden met knopen. Misschien telt de natuur met vertakkingen, hoekpunten, vouwen of golven of fractal? Alleen hoeveel digits zitten er in een iteratie? Dan lijkt het me waarschijnlijk dat een iteratie niet altijd evenveel digits telt, maar dat dit ook nog eens verschilt (bijvoorbeeld t.o.v. van hoever je van de kern van een bolvorm afzit). Dan is zelfs de basis variabel.
[ Bericht 9% gewijzigd door Onverlaatje op 31-01-2010 02:28:01 ]
'Bits' is een afkorting van 'binary digits', dus altijd binair.
Het doet er verder niet toe hoe die 10^66 geschreven zijn. Het is het *aantal bits* dat, in het gegeven voorbeeld, het denkbeeldige zwarte gat met een diameter van 1 cm volledig beschrijft: 1/4 * de oppervlakte van het zwarte gat, gemeten in planck areas (van 10^-66 vierkante centimeters).
Het opmerkelijke hieraan is:
1) blijkbaar is de maximale hoeveelheid informatie in een gegeven deel van de ruimte NIET evenredig met het volume (wat je zou verwachten), maar met het OPPERVLAK om die ruimte. Vandaar dat men over 'holography' spreekt, want het is dus zo dat *alle* informatie over die drie-dimensionale ruimte op het twee-dimensionale ('omhullende') oppervlak gecodeerd is.
2) er is blijkbaar een absoluut maximum aan de hoeveelheid informatie over een bepaald stukje ruimte - wat er ook gebeurt, er kan nooit meer info in. Die maximale informatie-dichtheid is wat een zwart gat is: een volledig met informatie verzadigd stukje ruimte.
Als je dus iets in een zwart gat zou gooien, en je wil dat er geen entropie verloren gaat (dat zou niet moeten kunnen volgens de 2e wet van de thermodynamica), dan is de enige mogelijkheid dat het OPPERVLAK van het zwarte gat toeneemt.
En... omdat het volume van een zwart gat met de 3e macht toeneemt (als de straal groeit), maar het oppervlak met de 2e macht, zal de dichtheid van een zwart gat 'toenemen' met 1/r - hoe groter de straal hoe lager de dichtheid van een zwart gat. Heel grote zwarte gaten zijn dan ook grappig genoeg heel 'luchtig' (lage dichtheid)....
Het doet er verder niet toe hoe die 10^66 geschreven zijn. Het is het *aantal bits* dat, in het gegeven voorbeeld, het denkbeeldige zwarte gat met een diameter van 1 cm volledig beschrijft: 1/4 * de oppervlakte van het zwarte gat, gemeten in planck areas (van 10^-66 vierkante centimeters).
Het opmerkelijke hieraan is:
1) blijkbaar is de maximale hoeveelheid informatie in een gegeven deel van de ruimte NIET evenredig met het volume (wat je zou verwachten), maar met het OPPERVLAK om die ruimte. Vandaar dat men over 'holography' spreekt, want het is dus zo dat *alle* informatie over die drie-dimensionale ruimte op het twee-dimensionale ('omhullende') oppervlak gecodeerd is.
2) er is blijkbaar een absoluut maximum aan de hoeveelheid informatie over een bepaald stukje ruimte - wat er ook gebeurt, er kan nooit meer info in. Die maximale informatie-dichtheid is wat een zwart gat is: een volledig met informatie verzadigd stukje ruimte.
Als je dus iets in een zwart gat zou gooien, en je wil dat er geen entropie verloren gaat (dat zou niet moeten kunnen volgens de 2e wet van de thermodynamica), dan is de enige mogelijkheid dat het OPPERVLAK van het zwarte gat toeneemt.
En... omdat het volume van een zwart gat met de 3e macht toeneemt (als de straal groeit), maar het oppervlak met de 2e macht, zal de dichtheid van een zwart gat 'toenemen' met 1/r - hoe groter de straal hoe lager de dichtheid van een zwart gat. Heel grote zwarte gaten zijn dan ook grappig genoeg heel 'luchtig' (lage dichtheid)....
quote:Op zaterdag 30 januari 2010 01:11 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
Bits is dan niet binair, of ternair, ofc wat dan ook, dat zouden dan afzonderlijke dingen zijn, 10^66 naast elkaar. Maar dat is geen efficiente schrijfwijze. En binair is 2^x. Waarom 2 als basis van de exponenten? Waarom niet 3^x, of 4^x, of (pi)^x of x^(pi) of x^y^z ?
Volgens de kerk van Agno streeft de natuur een efficiente schrijfwijze na, binair zou al wat efficienter zijn, maar ternair is nog efficienter etc. Zou de natuur zelf een mooie basis uitkiezen? Of zou het zelfs een soort van algebraische basis kunnen zijn, waarbij twee interacterende systemen kunnen beraadslagen wat hun gemeenschappelijke basis voortaan gaat zijn zodat de bits er mooi in passen?
Nou ja goed hier zat ik dus mee, dan is 'digit' de eenheid i.p.v. 'bit' die men moet gebruiken in dergelijke verhalen toch?quote:Op zaterdag 30 januari 2010 02:02 schreef Arachnid het volgende:
'Bits' is een afkorting van 'binary digits', dus altijd binair.
Het doet er verder niet toe hoe die 10^66 geschreven zijn. Het is het *aantal bits* dat, in het gegeven voorbeeld, het denkbeeldige zwarte gat met een diameter van 1 cm volledig beschrijft: 1/4 * de oppervlakte van het zwarte gat, gemeten in planck areas (van 10^-66 vierkante centimeters).
Het opmerkelijke hieraan is:
1) blijkbaar is de maximale hoeveelheid informatie in een gegeven deel van de ruimte NIET evenredig met het volume (wat je zou verwachten), maar met het OPPERVLAK om die ruimte. Vandaar dat men over 'holography' spreekt, want het is dus zo dat *alle* informatie over die drie-dimensionale ruimte op het twee-dimensionale ('omhullende') oppervlak gecodeerd is.
2) er is blijkbaar een absoluut maximum aan de hoeveelheid informatie over een bepaald stukje ruimte - wat er ook gebeurt, er kan nooit meer info in. Die maximale informatie-dichtheid is wat een zwart gat is: een volledig met informatie verzadigd stukje ruimte.
Als je dus iets in een zwart gat zou gooien, en je wil dat er geen entropie verloren gaat (dat zou niet moeten kunnen volgens de 2e wet van de thermodynamica), dan is de enige mogelijkheid dat het OPPERVLAK van het zwarte gat toeneemt.
En... omdat het volume van een zwart gat met de 3e macht toeneemt (als de straal groeit), maar het oppervlak met de 2e macht, zal de dichtheid van een zwart gat 'toenemen' met 1/r - hoe groter de straal hoe lager de dichtheid van een zwart gat. Heel grote zwarte gaten zijn dan ook grappig genoeg heel 'luchtig' (lage dichtheid)....
[..]
Ik kan me niet goed voorstellen waarom de natuur base2 zou moeten zijn.
Of wacht, slaats bits dan op binary digits van het 2d vlak waarmee een oppervlak beschreven kan worden? Waarom zou je dat alleen met binary digits kunnen beschrijven?
Er staat nergens dat je het alleen met binary digits zou kunnen beschrijven...
Het aantal bits (1 bit per oppervlakte van 4 planck areas, en een planck area is dus 10^-66 cm.) is alleen maar een maat voor de hoeveelheid informatie over die ruimte. Als je wil, kan je het met alle plezier uitdrukken in base 3, of base 10, whatever.
Bijvoorbeeld kan je zeggen dat een zwart gat van 1 cm. diameter, een hoeveelheid informatie kan bevatten gelijk aan 10^66 / 16 hexadecimale getallen... er worden hier alleen bits genoemd omdat dit een gangbare maat is voor informatie. Je had net zo goed die hoeveelheid als 10^66 / 256 bytes kunnen omschrijven.
Het zegt dus NIETS over de manier waarop de informatie is 'opgeslagen' op dat oppervlak. Wat we wel weten is dat er per 'bit' blijkbaar zo'n vier planck areas gebruikt worden.
Overigens, staar je s.v.p. niet blind op dat getalstelsel verhaal.
De ESSENTIE is dat de hoeveelheid informatie toeneemt met het OPPERVLAK (dus 2e macht), terwijl iedereen zou denken dat het VOLUME (3e macht) bepalend is voor de hoeveelheid informatie in een blokje ruimte........
Het aantal bits (1 bit per oppervlakte van 4 planck areas, en een planck area is dus 10^-66 cm.) is alleen maar een maat voor de hoeveelheid informatie over die ruimte. Als je wil, kan je het met alle plezier uitdrukken in base 3, of base 10, whatever.
Bijvoorbeeld kan je zeggen dat een zwart gat van 1 cm. diameter, een hoeveelheid informatie kan bevatten gelijk aan 10^66 / 16 hexadecimale getallen... er worden hier alleen bits genoemd omdat dit een gangbare maat is voor informatie. Je had net zo goed die hoeveelheid als 10^66 / 256 bytes kunnen omschrijven.
Het zegt dus NIETS over de manier waarop de informatie is 'opgeslagen' op dat oppervlak. Wat we wel weten is dat er per 'bit' blijkbaar zo'n vier planck areas gebruikt worden.
Overigens, staar je s.v.p. niet blind op dat getalstelsel verhaal.
De ESSENTIE is dat de hoeveelheid informatie toeneemt met het OPPERVLAK (dus 2e macht), terwijl iedereen zou denken dat het VOLUME (3e macht) bepalend is voor de hoeveelheid informatie in een blokje ruimte........
quote:Op zaterdag 30 januari 2010 02:07 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
Nou ja goed hier zat ik dus mee, dan is 'digit' de eenheid i.p.v. 'bit' die men moet gebruiken in dergelijke verhalen toch?
Ik kan me niet goed voorstellen waarom de natuur base2 zou moeten zijn.
Of wacht, slaats bits dan op binary digits van het 2d vlak waarmee een oppervlak beschreven kan worden? Waarom zou je dat alleen met binary digits kunnen beschrijven?
... en dat is dus heel raar.
Zo raar, dat je je af kan vragen of onze gebruikelijke opvatting, dat we in een 3-dimensionaal universum leven, wel klopt. Want blijkbaar is de informatie over dat universum volledig 2-dimensionaal.
Een mogelijkheid is dus dat die 3e dimensie maar een illusie is - het universum bestaat uit 2 dimensies (bijvoorbeeld op een bol), en wij ervaren iets anders (de dikte van een string? who knows) als die 3e dimensie....
Zo raar, dat je je af kan vragen of onze gebruikelijke opvatting, dat we in een 3-dimensionaal universum leven, wel klopt. Want blijkbaar is de informatie over dat universum volledig 2-dimensionaal.
Een mogelijkheid is dus dat die 3e dimensie maar een illusie is - het universum bestaat uit 2 dimensies (bijvoorbeeld op een bol), en wij ervaren iets anders (de dikte van een string? who knows) als die 3e dimensie....
Nou, wat misschien een misvatting kan zijn is dat men denkt dat een zwart gat een begrensde bolvorm heeft. Het lijkt dan wel een bolachtige vorm, maar waar begint de bol?quote:Op zaterdag 30 januari 2010 02:40 schreef Arachnid het volgende:
... en dat is dus heel raar.
Zo raar, dat je je af kan vragen of onze gebruikelijke opvatting, dat we in een 3-dimensionaal universum leven, wel klopt. Want blijkbaar is de informatie over dat universum volledig 2-dimensionaal.
Een mogelijkheid is dus dat die 3e dimensie maar een illusie is - het universum bestaat uit 2 dimensies (bijvoorbeeld op een bol), en wij ervaren iets anders (de dikte van een string? who knows) als die 3e dimensie....
Als ik het geometrisch bekijkt, dan zie ik een 3d grid, wat van de buitenkant naar het midden toe gaat vervormen naar een bolvorm toe, maar het aantal lijntjes neemt ook net zo hard toe. Je zou dus in kunnen zoomen op het midden waarbij er wel steeds meer dichterbij komt, maar je nooit bij het geometrisch einde komt van wat je in kan zoomen.
Ook dat doet er uiteindelijk niet toe - de essentie is dat de entropie (informatie) van een zwart gat evenredig is met het *oppervlak* van de horizon, en niet met het *volume*, wat de vorm ook mag zijn. Zelfs als dat zwarte gat de vorm van een dobbelsteen zou hebben. 
Overigens zijn zwarte gaten verder (gek genoeg) heel simpele objecten, er zijn maar drie verschillen:
- massa (uiteraard)
- lading
- hoekmoment
De vorm komt hier niet in voor .
Dit is het zogenaamde 'no hair theorem' - zwarte gaten hebben geen 'haar', geen details maar zijn volledig uitwisselbaar gegeven deze bovenstaande drie variabelen.
Intuïtief kan je je dit voorstellen als dat alle bits in dat ding op 'aan' staan - en dus zijn zwarte gaten verder volledig uitwisselbaar.
Overigens zijn zwarte gaten verder (gek genoeg) heel simpele objecten, er zijn maar drie verschillen:
- massa (uiteraard)
- lading
- hoekmoment
De vorm komt hier niet in voor
.Dit is het zogenaamde 'no hair theorem' - zwarte gaten hebben geen 'haar', geen details maar zijn volledig uitwisselbaar gegeven deze bovenstaande drie variabelen.
Intuïtief kan je je dit voorstellen als dat alle bits in dat ding op 'aan' staan - en dus zijn zwarte gaten verder volledig uitwisselbaar.
quote:Op zaterdag 30 januari 2010 03:03 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
Nou, wat misschien een misvatting kan zijn is dat men denkt dat een zwart gat een begrensde bolvorm heeft. Het lijkt dan wel een bolachtige vorm, maar waar begint de bol?
Als ik het geometrisch bekijkt, dan zie ik een 3d grid, wat van de buitenkant naar het midden toe gaat vervormen naar een bolvorm toe, maar het aantal lijntjes neemt ook net zo hard toe. Je zou dus in kunnen zoomen op het midden waarbij er wel steeds meer dichterbij komt, maar je nooit bij het geometrisch einde komt van wat je in kan zoomen.
Ja de event horizon groeit natuurlijk mee met de dichtheid van het grensgebied van de ruimtetijdimplosie. Maar 'volume' is letterlijk een erg rekbaar begrip in een zwart gat. Dat kan je niet als 'normale' xyz beschouwen ten opzichte van de rest van de ruimtetijd eromheen.quote:Op zaterdag 30 januari 2010 03:17 schreef Arachnid het volgende:
Ook dat doet er uiteindelijk niet toe - de essentie is dat de entropie (informatie) van een zwart gat evenredig is met het *oppervlak* van de horizon, en niet met het *volume*, wat de vorm ook mag zijn.
......... maar dat geeft aanleiding tot een paradox.
Want waar blijft dan die informatie (entropie), die in een zwart gat gegooid wordt, en die volgens de thermodynamica niet verloren kan gaan? Dat is de beroemde 'black hole information paradox' die onderwerp was van een langlopende weddenschap tussen Hawking/Thorne enerzijds en Preskill/'t Hooft/Susskind anderzijds.
In 2005 heeft Hawking zijn ''ongelijk" publiekelijk toegegeven, en heeft hij Preskill een honkbal-encyclopedie kado gedaan, met de woorden dat "alle gewenste informatie (over honkbal) op ieder moment hieruit gehaald kan worden"
Lees en huiver: http://en.wikipedia.org/wiki/Black_hole_information_loss_paradox
En nu ga ik lekker slapen! Cheers!
Want waar blijft dan die informatie (entropie), die in een zwart gat gegooid wordt, en die volgens de thermodynamica niet verloren kan gaan? Dat is de beroemde 'black hole information paradox' die onderwerp was van een langlopende weddenschap tussen Hawking/Thorne enerzijds en Preskill/'t Hooft/Susskind anderzijds.
In 2005 heeft Hawking zijn ''ongelijk" publiekelijk toegegeven, en heeft hij Preskill een honkbal-encyclopedie kado gedaan, met de woorden dat "alle gewenste informatie (over honkbal) op ieder moment hieruit gehaald kan worden"
Lees en huiver: http://en.wikipedia.org/wiki/Black_hole_information_loss_paradox
En nu ga ik lekker slapen! Cheers!
Het is ook niet zo moeilijk in te zien wat die eenheid is, maar de eenheid is natuurlijk niet gelijk aan de constante zelf. Ik kan je de waarde van G geven, en de eenheid ervan, maar dat is wat anders dan zeggen dat G als koppelingsconstante opduikt in bijvoorbeeld de algemene relativiteitstheorie. Net zo met bijvoorbeeld c of h. Die hebben allemaal fysische betekenis; h is bijvoorbeeld een maat voor een minimale actie, en c een maat voor een maximale snelheid.quote:Op vrijdag 29 januari 2010 18:46 schreef Parafernalia het volgende:
[..]
Haha nee, ik vond 'm enorm grappig. Allemaal ingewikkelde formules waar ik de ballen van begrijp, en Professor Haushofer die vroeg wat K is..
K=Kelvin...ja duh
In Agno's uitdrukking zie je een relatie tussen allemaal bekende constantes, met plotseling één of andere K met als eenheid Kelvin. Dan is de logische vraag: wat is die K?
Het punt is ook natuurlijk dat je zo op willekeurige wijze constantes aan elkaar kunt relateren zolang je de juiste eenheden maar uitzoekt.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Even alle formules in een plaatje samengevat.
Dus:
ALS we aannemen dat zwaartekracht Fz een entropische kracht Fe is, dan heeft dat gevolgen voor de dimensies waarin je de bekende zwaartekrachtsformules (F=ma en F = G M1*M2/r2) moet formuleren. De crux zit em in het definiëren van Fe door te stellen dat Fdx = TdS. Die dS = k ln (Omega) en heeft dus k als dimensie (Omega is dimensieloos) en voor T vullen we dan K (Kelvin) in.
Het grappige is dan je de Unruh formule gewoon ziet ontstaan als je de a (=versnelling) afleidt.
Wat zijn dan de consequenties van deze aanname?
* Massa (M) is evenredig met de Temperatuur
* Afstand (m) en tijd (s) zijn beiden omgekeerd evenredig met de Temperatuur
* De gravitatieconstante (G) is ongekeerd kwadratisch evenredig met de Temperatuur
Dan kan je gaan kijken wat dit in de extreme situaties zou betekenen, dus voor het Big Bang punt (T= hoogste ooit) en voor een Zwart Gat (T=laagste mogelijk). Dat blijkt heel aardig te kloppen met de bekende ART voorspellingen, alleen het vreemde is dat voor een Zwart Gat, de massa in entropische termen tot nul nadert. Je zou natuurlijk kunnen redeneren dat als T nul nadert, de massa ook maximaal is samengepakt tot enkel rustmassa (dus niets beweegt er meer en kinetische energie is nul). Het zwarte gat nadert dus zijn einde en slokt niets meer op. Het kan alleen nog maar verdampen. Ook Fe (dus zwaartekracht) nadert tot nul als T nadert tot nul, hetgeen voorspelt dat er bij T=0 geen extra massa meer aangetrokken worden en het zwarte gat dus haast wel moet gaan verdampen (via Hawking-straling).
Maar wat betekent dit dan voor de tussenvormen zoals de zon, aarde en maan? De consequentie van dit alles is dat het streven naar een optimale energieverdeling over de ruimte (gemeten in locale temperaturen) zorgt voor de ruimte-tijd kromming. Dus niet zozeer de massa van de planeten, naar veel meer hun temperatuur zorgt voor de kromming. Je zou zelfs nog verder kunnen gaan en stellen dat het temperatuurverschil tussen twee planeten en de ruimte daartussen (vacuum) alle drie de ruimte tijd doen golven (dus het vacuum rekt de tijd en ruimte uit en de (altijd warmere) planeten doen die ruimte-tijd juist krimpen. Dat is het spanningsveld dat veroorzaakt wordt door ongewenste temperatuurverschillen (=niet mooi verdeelde bewegingsenergie). De natuur eist een mooiere verdeling dan wat ze nu ziet. Dat kan mooier. Dus eigenlijk geen wonder dat ze de zaak dan krom trekt (als warme planeten zich uit zichzelf niet netjes 'goedschiks' mooi gaan verdelen over de ruimte, dan gaan we dus gewoon 'kwaadschiks' de ruimte-tijd maar aanpassen). Zo zouden dus de geodeten uit de ART kunnen ontstaan en verklaren waarom massa's elkaar lijken aan te trekken).
Op zich vind ik het wel een mooie gedachte. De natuurlijke voorkeur voor evenwicht die geleid heeft tot een vreedzame coëxistentie van enerzijds de drie fundamentele materie 'bij elkaar houdt' krachten (EM, sterk en zwak) en anderzijds de ruimte-tijd kromming (zwaartekracht) om de boel in het meest acceptabele evenwicht te houden. Toch vertrouw ik die Zwakke kernkracht niet, omdat deze kracht voor o.a. het verval van neutronen zorgdraagt (is hogere staat van entropie), lijkt ie meer op een handlanger van moeder natuur. Een soort 'mol' of Trojaans paard dat zich op sluwe wijze vermomd heeft als fundamentele kracht.
Best grappig eigenlijk, dat je door een entropische benadering, op ongeveer dezelfde conclusies uitkomt als bij het aannemen van versnelde inertiaalstelsels in de ART. Zou dat toevallig zijn ?
[ Bericht 2% gewijzigd door Agno op 30-01-2010 20:30:55 ]
Dus:
ALS we aannemen dat zwaartekracht Fz een entropische kracht Fe is, dan heeft dat gevolgen voor de dimensies waarin je de bekende zwaartekrachtsformules (F=ma en F = G M1*M2/r2) moet formuleren. De crux zit em in het definiëren van Fe door te stellen dat Fdx = TdS. Die dS = k ln (Omega) en heeft dus k als dimensie (Omega is dimensieloos) en voor T vullen we dan K (Kelvin) in.
Het grappige is dan je de Unruh formule gewoon ziet ontstaan als je de a (=versnelling) afleidt.
Wat zijn dan de consequenties van deze aanname?
* Massa (M) is evenredig met de Temperatuur
* Afstand (m) en tijd (s) zijn beiden omgekeerd evenredig met de Temperatuur
* De gravitatieconstante (G) is ongekeerd kwadratisch evenredig met de Temperatuur
Dan kan je gaan kijken wat dit in de extreme situaties zou betekenen, dus voor het Big Bang punt (T= hoogste ooit) en voor een Zwart Gat (T=laagste mogelijk). Dat blijkt heel aardig te kloppen met de bekende ART voorspellingen, alleen het vreemde is dat voor een Zwart Gat, de massa in entropische termen tot nul nadert. Je zou natuurlijk kunnen redeneren dat als T nul nadert, de massa ook maximaal is samengepakt tot enkel rustmassa (dus niets beweegt er meer en kinetische energie is nul). Het zwarte gat nadert dus zijn einde en slokt niets meer op. Het kan alleen nog maar verdampen. Ook Fe (dus zwaartekracht) nadert tot nul als T nadert tot nul, hetgeen voorspelt dat er bij T=0 geen extra massa meer aangetrokken worden en het zwarte gat dus haast wel moet gaan verdampen (via Hawking-straling).
Maar wat betekent dit dan voor de tussenvormen zoals de zon, aarde en maan? De consequentie van dit alles is dat het streven naar een optimale energieverdeling over de ruimte (gemeten in locale temperaturen) zorgt voor de ruimte-tijd kromming. Dus niet zozeer de massa van de planeten, naar veel meer hun temperatuur zorgt voor de kromming. Je zou zelfs nog verder kunnen gaan en stellen dat het temperatuurverschil tussen twee planeten en de ruimte daartussen (vacuum) alle drie de ruimte tijd doen golven (dus het vacuum rekt de tijd en ruimte uit en de (altijd warmere) planeten doen die ruimte-tijd juist krimpen. Dat is het spanningsveld dat veroorzaakt wordt door ongewenste temperatuurverschillen (=niet mooi verdeelde bewegingsenergie). De natuur eist een mooiere verdeling dan wat ze nu ziet. Dat kan mooier. Dus eigenlijk geen wonder dat ze de zaak dan krom trekt (als warme planeten zich uit zichzelf niet netjes 'goedschiks' mooi gaan verdelen over de ruimte, dan gaan we dus gewoon 'kwaadschiks' de ruimte-tijd maar aanpassen). Zo zouden dus de geodeten uit de ART kunnen ontstaan en verklaren waarom massa's elkaar lijken aan te trekken).
Op zich vind ik het wel een mooie gedachte. De natuurlijke voorkeur voor evenwicht die geleid heeft tot een vreedzame coëxistentie van enerzijds de drie fundamentele materie 'bij elkaar houdt' krachten (EM, sterk en zwak) en anderzijds de ruimte-tijd kromming (zwaartekracht) om de boel in het meest acceptabele evenwicht te houden. Toch vertrouw ik die Zwakke kernkracht niet, omdat deze kracht voor o.a. het verval van neutronen zorgdraagt (is hogere staat van entropie), lijkt ie meer op een handlanger van moeder natuur. Een soort 'mol' of Trojaans paard dat zich op sluwe wijze vermomd heeft als fundamentele kracht.
Best grappig eigenlijk, dat je door een entropische benadering, op ongeveer dezelfde conclusies uitkomt als bij het aannemen van versnelde inertiaalstelsels in de ART. Zou dat toevallig zijn ?
[ Bericht 2% gewijzigd door Agno op 30-01-2010 20:30:55 ]
Betekent dit dat de aantrekkingskracht van een zwart gat niet de materie is wat tot rust is gekomen rond de kern van een zwart gat (als je die ooit kan vinden), maar uitgaat van de instortende materie daaromheen?quote:Op zaterdag 30 januari 2010 16:26 schreef Agno het volgende:
Wat zijn dan de consequenties van deze aanname?
* Massa (M) is evenredig met de Temperatuur
* Afstand (m) en tijd (s) zijn beiden omgekeerd evenredig met de Temperatuur
* De gravitatieconstante (G) is ongekeerd kwadratisch evenredig met de Temperatuur
Dan kan je gaan kijken wat dit in de extreme situaties zou betekenen, dus voor het Big Bang punt (T= hoogste ooit) en voor een Zwart Gat (T=laagste mogelijk). Dat blijkt heel aardig te kloppen met de bekende ART voorspellingen, alleen het vreemde is dat voor een Zwart Gat, de massa in entropische termen tot nul nadert. Je zou natuurlijk kunnen redeneren dat als T nul nadert, de massa ook maximaal is samengepakt tot enkel rustmassa (dus niets beweegt er meer en kinetische energie is nul). Het zwarte gat nadert dus zijn einde en slokt niets meer op. Het kan alleen nog maar verdampen. Ook Fe (dus zwaartekracht) nadert tot nul als T nadert tot nul, hetgeen voorspelt dat er bij T=0 geen extra massa meer aangetrokken worden en het zwarte gat dus haast wel moet gaan verdampen (via Hawking-straling).
En wat zou dit betekenen voor de zon? Een warme, maar voor een groot deel een ijle plasmabol. Zit er dan minder materie in dan we denken, of heeft het een ander brandproces dan we denken? Zou Jupiter veel meer massa krijgen als je deze opeens op zou warmen? Heeft een nucleaire explosie een meetbare zwaartekracht? En als ik met een omgebouwde magnetron veel hitte zou focussen op een heel klein puntje boven me, zou daar de ruimtetijd compact zijn waardoor ik opstijg? De vraag is eigenlijk, hoe moet ik temperatuur zien en in welke mate en vooral op welke schaal speelt de invloed hiervan zich af? Is deze invloed overal gelijk? Werkt het door in alle schalen?
Dit klinkt goed, er moet een voortdurende oscillatie zijn van ruimtetijd (ook als objecten in rust zijn) om objecten aangetrokken te laten blijven. Hoe deze oscillatie precies het relatieve perspectief volgt voor een punt in de ruimtetijd, zou dan nog uitgewerkt dienen te worden. Dit relatieve perspectief is dus iets anders dan wat wij om ons heen zien, omdat wij behalve de ruimtetijd zelf vervormen, de ruimtetijd ook onszelf vervormd.quote:Maar wat betekent dit dan voor de tussenvormen zoals de zon, aarde en maan? De consequentie van dit alles is dat het streven naar een optimale energieverdeling over de ruimte (gemeten in locale temperaturen) zorgt voor de ruimte-tijd kromming. Dus niet zozeer de massa van de planeten, naar veel meer hun temperatuur zorgt voor de kromming. Je zou zelfs nog verder kunnen gaan en stellen dat het temperatuurverschil tussen twee planeten en de ruimte daartussen (vacuum) alle drie de ruimte tijd doen golven (dus het vacuum rekt de tijd en ruimte uit en de (altijd warmere) planeten doen die ruimte-tijd juist krimpen. Dat is het spanningsveld dat veroorzaakt wordt door ongewenste temperatuurverschillen (=niet mooi verdeelde bewegingsenergie). De natuur eist een mooiere verdeling dan wat ze nu ziet. Dat kan mooier. Dus eigenlijk geen wonder dat ze de zaak dan krom trekt (als warme planeten zich uit zichzelf niet netjes 'goedschiks' mooi gaan verdelen over de ruimte, dan gaan we dus gewoon 'kwaadschiks' de ruimte-tijd maar aanpassen). Zo zouden dus de geodeten uit de ART kunnen ontstaan en verklaren waarom massa's elkaar lijken aan te trekken).
Je kan het zien als het volgen van geodeten in ruimtetijd, je kan het ook zien als het volgen van een rechte lijn door referentie ruimte rond een punt waarlangs de ruimtetijd langs een punt vervormt (misschien rekent dit makkelijker). Dit perspectief zou ook een vergelijking met een aantal parameters moeten hebben, hoe snel vervormt het, afhankelijk waarvan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Onverlaatje op 31-01-2010 00:08:45 ]
Dat zijn een paar van de vele vragen/voorspellingen die zo'n entropische hypothese zou moeten doorstaan. En dat kan betekenen dat er helemaal niets van blijkt te kloppen of dat de theorie erdoor wordt bevestigd.quote:Op zaterdag 30 januari 2010 20:51 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
Betekent dit dat de aantrekkingskracht van een zwart gat niet de materie is wat tot rust is gekomen rond de kern van een zwart gat (als je die ooit kan vinden), maar uitgaat van de instortende materie daaromheen?
En wat zou dit betekenen voor de zon? Een warme, maar voor een groot deel een ijle plasmabol. Zit er dan minder materie in dan we denken, of heeft het een ander brandproces dan we denken? Zou Jupiter veel meer massa krijgen als je deze opeens op zou warmen? Heeft een nucleaire explosie een meetbare zwaartekracht? En als ik met een omgebouwde magnetron veel hitte zou focussen op een heel klein puntje boven me, zou daar de ruimtetijd compact zijn waardoor ik opstijg? De vraag is eigenlijk, hoe moet ik temperatuur zien en in welke mate en vooral op welke schaal speelt de invloed hiervan zich af? Is deze invloed overal gelijk? Werkt het door in alle schalen?
[..]
Dit klinkt goed, er moet een constante oscillatie zijn van ruimtetijd (ook als objecten in rust zijn) om objecten aangetrokken te laten blijven. Hoe deze oscillatie precies het relatieve perspectief volgt voor een punt in de ruimtetijd, zou dan nog uitgewerkt dienen te worden. Dit relatieve perspectief is dus iets anders dan wat wij om ons heen zien, omdat wij behalve de ruimtetijd zelf vervormen, de ruimtetijd ook onszelf vervormd.
Je kan het zien als het volgen van geodeten in ruimtetijd, je kan het ook zien als het volgen van een rechte lijn door referentie ruimte rond een punt waarlangs de ruimtetijd langs een punt vervormt (misschien rekent dit makkelijker). Dit perspectief zou ook een vergelijking met een aantal parameters moeten hebben, hoe snel vervormt het, afhankelijk waarvan.
Er lijkt inderdaad een verschil te zijn tussen "massa in beweging" en "massa in rust". Ik neig naar de volgende verklaring (in lijn met de eerdere posts):
"Massa in rust" = "strakgespannen elastiekje" = hoge entropische kracht = Zwaartekrachtpotentie
"Massa in beweging" = "elastiekje wordt periodiek losgelaten en gespannen net zo lang totdat het elastiekje helemaal verrot is en in atomen uit elkaar valt" = Zwaartekrachtsgolf
Alleen massa in beweging heeft immers (per definitie) een Temperatuur. Dus twee rotsblokken kunnen ogenschijnlijk volkomen in rust zijn, maar dat zijn ze natuurlijk niet. Er vibreren allerlei atomen binnen dat graniet en dat telt voor beweging (dus heeft een rots ook een temperatuur). En alleen voor massa in beweging heeft het dus zin om een ruimte-tijd te bedenken (om bij te houden waar en wanneer de massa op een bepaalde plek is). Als het gaat om individuele atomen en elementaire deeltjes zou je kunnen denken dat per definitie "rust" niet kan bestaan vanwege de onzekerheidsrelatie (het deeltje heeft een kans om ergens te zijn).
Maar goed,
Voor een zwart gat betekent dit, dat de zich opeenstapelende massa er uiteindelijk toe leidt, dat zelfs alle atomen (bijna) stoppen met trillen. Dan nadert de temperatuur dus tot nul. Dan stopt dus ook de zwaartekracht (!) al wordt wel het gravitatiepotentieel enorm (entropie van die massa is dan op het laagst haalbare/wenselijke niveau in het heelal). Dus een zwart gat wordt dan een heel strak aangespannen elastiek, dat aan de horizon toch een heel klein beetje (Hawking) straling eruit perst (en dus entropie genereert, misschien komt dat wel door dat elastiek als enige tegenkracht voor de Grote Drie). Om op jouw punt specifiek in te gaan: gedurende de opbouw van het zwarte gat (invallende objecten) is de temperatuur nog niet nul, dus is er nog zwaartekracht, al neemt die af naarmate het zwarte gat meer verzadigd raakt (althans als deze theorie klopt). Licht kan niet ontsnappen, dus ook E=mc2 werkt ff niet meer (althans je kunt massa niet langer in energie omzetten).
De vorm van de "massa in beweging" maakt volgens mij niet uit, of het nu vast, vloeibaar, gas of een plasma is. Alleen de temperatuur is anders en dat heeft weer te maken met de warmte (of tril-capaciteit) van een massa. In een gas of plasma hebben de atomen (of zelfs protonen, neutronen en electronen) veel meer vrijheidsgraden en kunnen daarom tot grotere hitte's worden opgestookt. In de zon is er dus vanwege gas/plasma veel meer "massa intens in beweging" dan bij de meer gestolde aarde. In zekere zin zou moeder natuur die streeft naar hogere entropie, dus het meest blij moeten zijn met al die hete zonnen. Daar wordt tenminste energie verspreid en zelfs de atoomkernen worden niet gespaard. Heerlijk veel E met snelheid c2 uit de massa converteren. Da's pas entropie produceren! Volgens de entropische theorie zou Jupiter dus inderdaad een hogere "massa in beweging" krijgen als je er warmte in zou pompen en de zwaartekracht zou daardoor ook sterker worden.
Over die constante oscillatie van de ruimte-tijd die nodig is om zelfs objecten in rust nog elkaar te laten aantrekken; je zou simpelweg kunnen stellen dat ruimte-tijd alleen maar bestaat (en nodig is) voor massa in beweging (kijk maar wat er gebeurt met een zwart gat, massa in totale rust dan is t=0 en m=0). Massa in absolute rust komt dus gewoon niet voor, anders dan bijna in zwarte gaten of wellicht in het begin/eindstadium van het heelal. Al het overige werkt volgens het adagium: "Panta Rhei" of op z'n Agno's: Movero ergo Attractum => "ik beweeg, dus ik trek aan"!
Nu nog een slimme test bedenken die deze theorie falsificeert of ondersteunt (en ik vrees de immer scherpe blik van Haushofer...
).
En als alle ruimtetijd aan het einde der tijden verzwolgen is in een relatief aan de ruimtetijd geexpandeerd en gefuseerd megazwartgat zijn dat een heleboel strakgespannen elastiekjes op een klein oppervlak.quote:"Massa in rust" = "strakgespannen elastiekje" = hoge entropische kracht = Zwaartekrachtpotentie
quote:Op vrijdag 29 januari 2010 19:18 schreef Agno het volgende:
[..]
Para,
Nu ik er van een afstandje naar kijk, zie ik er opeens ook de humor van in
Raar is dat eigenlijk, dat zelfs bij humor de manier waarop de waarnemer kijkt, de grappigheid van het waargenomene bepaalt.
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Dat snap ik ook wel, alleen Agno begreep 't effe niet...quote:Op zaterdag 30 januari 2010 12:15 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Het is ook niet zo moeilijk in te zien wat die eenheid is, maar de eenheid is natuurlijk niet gelijk aan de constante zelf. Ik kan je de waarde van G geven, en de eenheid ervan, maar dat is wat anders dan zeggen dat G als koppelingsconstante opduikt in bijvoorbeeld de algemene relativiteitstheorie. Net zo met bijvoorbeeld c of h. Die hebben allemaal fysische betekenis; h is bijvoorbeeld een maat voor een minimale actie, en c een maat voor een maximale snelheid.
In Agno's uitdrukking zie je een relatie tussen allemaal bekende constantes, met plotseling één of andere K met als eenheid Kelvin. Dan is de logische vraag: wat is die K?
Het punt is ook natuurlijk dat je zo op willekeurige wijze constantes aan elkaar kunt relateren zolang je de juiste eenheden maar uitzoekt.
Als ik je goed begrijp...
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
En toch.
De ruimte (meter) en tijd (sec) laten een duidelijke afhankelijkheid zien van Temperatuur. Daar hoef je nog niet eens een entropische kracht voor de veronderstellen, het volgt ook al uit de dimensies van de fundamentele constantes (zeker als je kb gebruikt).
De ruimte-tijd wordt meestal weergegeven in een Minkowski diagram met tijd op de y-as en ruimte op de x-as. De functie x=y is dan de rechte gele lijn. De formule is: x(t) = c.t (als t =1 seconde is dan is x = c kilometer).
Maar het specifieke plaatje gaat uit van de snelheid van het licht in een vacuum (tegen de 0K aan, en dat ook overal in de ruimte-tijd hetzelfde). Dat klopt natuurlijk niet er kunnen vele "hot events" plaatsvinden in deze metriek. Als het namelijk lokaal warmer is (bijv. een planeet), dan kromt de ruimte-tijd ook lokaal en wordt het licht afgebogen. Niets kan sneller dan het licht, dus er is een no-go zone voor 'hot events' onder de lijn y=x. Dat klopt ook vanuit temperatuur perspectief, want je kunt ook niet beneden 0K komen.
Aangezien temperatuur en versnelling (via Unruh) ook direct gekoppeld zijn, zou het misschien zo kunnen zijn dat zowel de ART (met bewegende intertiaal stelsels) als de entropische benadering, beiden tot een duale verklaring van de krommende geodeten leiden? Met dit verschil, dat temperatuurverschillen een directe fysische grondslag hebben (gemiddelde energie in beweging), terwijl de ART meer leunt op het wiskundige gedachtenexperiment van versnelde waarnemers (zelf bewegende 'massa kijkers').
De ruimte (meter) en tijd (sec) laten een duidelijke afhankelijkheid zien van Temperatuur. Daar hoef je nog niet eens een entropische kracht voor de veronderstellen, het volgt ook al uit de dimensies van de fundamentele constantes (zeker als je kb gebruikt).
De ruimte-tijd wordt meestal weergegeven in een Minkowski diagram met tijd op de y-as en ruimte op de x-as. De functie x=y is dan de rechte gele lijn. De formule is: x(t) = c.t (als t =1 seconde is dan is x = c kilometer).
Maar het specifieke plaatje gaat uit van de snelheid van het licht in een vacuum (tegen de 0K aan, en dat ook overal in de ruimte-tijd hetzelfde). Dat klopt natuurlijk niet er kunnen vele "hot events" plaatsvinden in deze metriek. Als het namelijk lokaal warmer is (bijv. een planeet), dan kromt de ruimte-tijd ook lokaal en wordt het licht afgebogen. Niets kan sneller dan het licht, dus er is een no-go zone voor 'hot events' onder de lijn y=x. Dat klopt ook vanuit temperatuur perspectief, want je kunt ook niet beneden 0K komen.
Aangezien temperatuur en versnelling (via Unruh) ook direct gekoppeld zijn, zou het misschien zo kunnen zijn dat zowel de ART (met bewegende intertiaal stelsels) als de entropische benadering, beiden tot een duale verklaring van de krommende geodeten leiden? Met dit verschil, dat temperatuurverschillen een directe fysische grondslag hebben (gemiddelde energie in beweging), terwijl de ART meer leunt op het wiskundige gedachtenexperiment van versnelde waarnemers (zelf bewegende 'massa kijkers').
Ik zat hier nog over te denken. Wat ook kan is dat een 1d deeltje in 2d kan bewegen en dit 2d deeltje zich manifesteert in een 3d wereld en dat we gemaakt zijn van dit soort deeltjes. Een projectie van zo'n 1d in 2d deeltje is in 3d een bol, terwijl het 2d deeltje in alle 3d richtingen uitgesmeerd is. Waardoor het lijkt dat de informatie in de volume van een bol past op het oppervlak van de bol, immers het is dan de optelsom van 1d lijnen van uit het midden van een bol. Als elk deeltje op dit 2d vlak ligt, betekent het dat ook de projectie van het 2d vlak terug te vinden is rond elk 2d deeltje in een 3d ruimte. Dit zou verklaren waarom straling alle 3d kanten lijkt uit te gaan rondom een 2d deeltje. Waar in 2d concentrische ringen ontstaan vanuit het midden naar buiten toe, manifesteert dit zich als een golfbeweging alle richtingen op in 3d, waarbij de golf enigszins uitgesmeerd lijkt, omdat er intensiteitverschillen in 3d ontstaan omdat het het 2d vlak volgt.quote:Op zaterdag 30 januari 2010 02:40 schreef Arachnid het volgende:
... en dat is dus heel raar.
Zo raar, dat je je af kan vragen of onze gebruikelijke opvatting, dat we in een 3-dimensionaal universum leven, wel klopt. Want blijkbaar is de informatie over dat universum volledig 2-dimensionaal.
Een mogelijkheid is dus dat die 3e dimensie maar een illusie is - het universum bestaat uit 2 dimensies (bijvoorbeeld op een bol), en wij ervaren iets anders (de dikte van een string? who knows) als die 3e dimensie....
[ Bericht 4% gewijzigd door Onverlaatje op 03-02-2010 05:00:38 ]
Hoe dan? En wat bedoel je met "duidelijke afhankelijkheid"?quote:Op zondag 31 januari 2010 17:20 schreef Agno het volgende:
En toch.
De ruimte (meter) en tijd (sec) laten een duidelijke afhankelijkheid zien van Temperatuur. Daar hoef je nog niet eens een entropische kracht voor de veronderstellen, het volgt ook al uit de dimensies van de fundamentele constantes (zeker als je kb gebruikt).
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Nergens in de natuur gaat een toestand direct van aan naar uit, of van laag naar hoog, er is altijd een transitie. Als er ergens een overgang zou zijn van dimensie 1, naar 2 en naar 3 dan zal er ook een transitie zijn, waarbij de transitie zelf ook afhankelijkheden heeft van welke configuratie het vandaan komt en naar welke configuratie het toe gaat. Aan welke krachten zouden we dit kunnen koppelen?
Het lijkt mij dat alles in een zo laag mogelijke dimensie wilt zijn.
Een noodzakelijke overgang naar een hogere dimensie zou een verdeling van de beschikbare energie betekenen. Maar meer dan wat nodig is voor de verdeling van het lokale overschot aan energie zal het niet doen. Daarom zie je dit alleen op klein niveau gebeuren. Als het de kans krijgt zal de energieconfiguratie weer naar een lagere dimensie gaan.
[ Bericht 17% gewijzigd door Onverlaatje op 03-02-2010 16:39:50 ]
Het lijkt mij dat alles in een zo laag mogelijke dimensie wilt zijn.
Een noodzakelijke overgang naar een hogere dimensie zou een verdeling van de beschikbare energie betekenen. Maar meer dan wat nodig is voor de verdeling van het lokale overschot aan energie zal het niet doen. Daarom zie je dit alleen op klein niveau gebeuren. Als het de kans krijgt zal de energieconfiguratie weer naar een lagere dimensie gaan.
[ Bericht 17% gewijzigd door Onverlaatje op 03-02-2010 16:39:50 ]
Als zwaartekracht op den duur minder zou worden als de temperatuur afneemt, worden de atomen zelf dan ook groter, of gaan deeltjes simpelweg minder snel om elkaar draaien? Of zou alleen het dimensietransitiespanningsveld afnemen (waardoor er minder 'ruimtetijd' is)?
ik verzin de termen waar je bijstaat
ik verzin de termen waar je bijstaat
En als materie voorbij de event horizon in een zwart gat getrokken wordt, zou het me niet verbazen als soms in deze chaos onze 3 dimensies niet genoeg zijn om alle energie goed te verdelen en dat er tijdelijk wat hogere dimensies gebruikt worden voordat het terugconverteert.
[ Bericht 1% gewijzigd door Onverlaatje op 03-02-2010 19:32:33 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Onverlaatje op 03-02-2010 19:32:33 ]
Wordt verscheurd tussen alfa-taken en beta-enthousiasme. De eerste nemen helaas weer de overhand.quote:Op woensdag 3 februari 2010 12:55 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Hoe dan? En wat bedoel je met "duidelijke afhankelijkheid"?
Zoals waarschijnlijk wel blijkt uit de wilde ideëen en snelle conclusies die ik beschreven heb in deze thread, schieten mijn gedachten alle kanten op. En dat terwijl de pure beta-wetenschappen nu juist een enorme accuratesse en geduld vereisen. Elke stap in een logische afleiding moet immers kloppen en ook voor anderen verifieerbaar zijn. Ook bespeurde ik na enige introspectie de sterke neiging tot selectieve perceptie met name gevoed door de angst om het 'kind niet meteen met het badwater weg te spoelen'. Als een nieuw feit niet lekker strookte met de hypothese, dan redeneren we dit er toch gewoon in of we drukken even snel op de ''ignore" toets.
Maar... wat is dat speculeren over iets waar je eigenlijk niets van weet toch enorm verslavend.
Ben door vele sinusgolven van "himmelhoch jauchzend" en "zum Tode betrübt" gegaan. Vind het oprecht jammer dat ik geen tijd heb om alsnog echt natuurkunde te leren.Maar goed. Dat zijn enkel enige reflecties boven een glaasje wijn.
Toch nog een poging om wat preciezer samen te vatten hoe ik aan de temperatuurafhankelijkheid van de ruimtetijd gekomen ben.
Ik heb de volgende aannames gebruikt:
1. Zwaartekracht is een entropische kracht (n.a.v. Verlinde's hypothese)
2. Die entropische kracht kan alleen ontstaan in samenwerking met de andere krachten.
3. Aangezien de EM kracht in ons universum domineert, maak ik het foton tot 'the main suspect'
4. Een foton zou bijv. een systeem van atomen in een lagere staat van entropie kunnen brengen dan in het geval van ongebonden atomen.
5. De zwaartekrachtsterm G wil ik (net zoals Verlinde dat doet) opbouwen uit enkel de fundamentele constantes (in zijn geval het Planck oppervlak). Ik poneer dat G dus een diepere afleiding kent.
6. Daarom probeer ik om Newton's zwaartekracht formules in zoveel mogelijk fundamentele constantes weer te geven, maar wel zodanig dat de dimensies in m, kg, s blijven kloppen.
1) De fundamentele constantes neem ik als input en hun dimensies zijn als volgt:
kb = m2 kg / (s2 K)
h = m2 kg / s
c = m / s.
2) Dan neem ik de dimensies van Netwon's formules:
F = G . M/r . M/r
F = kg m / s2
M = kg
r = m
G = m3 / (kg s2)
3) Dan plaats ik de fundamentele constantes op correcte wijze het Newton keurslijf
Dit doe ik echter niet zomaar willekeurig, maar neem als uitgangspunt dat, ALS zwaartekracht een entropische kracht is, ik op z'n minst een kb verwacht in de kracht (omdat een entropische kracht een delta S (entropie) moet incorporeren en die heeft kb als dimensie. Ook gebruik ik de formule E=mc2 om de 'entropische' energie dS T te herleiden tot de massa.
Met deze twee uitgangspunten is het aantal vrijheidsgraden om te spelen met fundamentele constantes opeens enorm beperkt. Ook wordt de temperatuur T (in K Kelvin) automatisch in de formule geïntroduceerd (en die kan niet verder in constantes versimpeld worden).
Fe = dS T / dx (F=kracht die nodig is om een massa met energie T dS over x meter (m) te verplaatsen)
Fe = T dS (kb ln (Omegaideaal / Omegamassa) / m = kb T/ m = kg m / s2 = Newton
E = T dS = T (kb ln(Omegaideaal / Omegamassa)
M = E / c2 = (kb T) / c2 = kg
Ik kan geen andere kloppende combinatie vinden dan:
Fe = (kb2 T2) / ( c h) = Newton (check)
M = (kb T) / c2) = kg (check)
r = (c h) / (kb T) = m (check)
G = (h c5) / (kb2 K2) = m3 / (kg s2) (check)
4) Is er een verificatie mogelijk?
Fe = M.a
Fe = (kb2 T2) / ( c h) = Newton
M = (kb T) / c2) = kg
Daaruit kan alleen maar volgen:
a = (k c T) / h = Unruh = (h-bar is h/2pi) (check)
Da's toevallig. Dus als ik toevallig Unruh als uitgangspunt had genomen, dan was ik via een omgekeerde redenatie ook op een kracht uitgekomen die geformuleerd wordt in precies deze constantes.
Let wel: dit is allemaal gebaseerd op de aanname dat Unruh klopt (niet aangetoond) en dat zwaartekracht inderdaad een entropische kracht is (slechts veronderstelling).
Daarna ging ik verder kijken of er wellicht andere fysische eigenschappen uit deze constantes af te leiden zijn. Als je bijvoorbeeld kijk naar de constantes voor de straal r (meter) dan staat daar:
r = (c h) / (kb T) = m
Dan kun je alleen maar concluderen dat een meter een aantal keren c, h en k moet zijn bij een bepaalde T. Als echter de T daalt dan wordt de afstand langer. Waarschijnlijk is dat net zoals de (nu) temperatuurafhankelijk massa in kg, nauwelijks meetbaar en werkt het alleen bij hele hoge en hele lage temperaturen.
Uit de r formule (in meters) kun je heel eenvoudig de formule voor tijd (t) afleiden door deze te delen door c:
t = h / (k T) = seconde. Daarmee zie je dat de tijd op dezelfde wijze als de afstand, omgekeerd evenredig is met de temperatuur (waarschijnlijk net zo moeilijk meetbaar en alleen zichtbaar bij extreme temperaturen).
Omdat de ruimtetijd alleen meetbaar beïnvloed wordt in extreme situaties, ben ik gaan kijken wat dit dan zou betekenen voor het Big Bang punt (T= hoogste ooit) en voor een Zwart Gat (T=laagste mogelijk).
Voor de Big Bang betekent dit dat de ruimte-tijd tot nul nadert en voor een zwart gat betekent dat deze naar oneindig gaat. Beiden lijken we logisch. In een zwart gat gaat de tijd immers steeds langzamer lopen.
Dan is er ook nog de "vernieuwde" Gravitatieconstante:
G = (h c5) / (kb2 T2)
Als je deze formule decomponeert staat er: (h c) * 1/(M) * 1/(M). Dus de nieuwe G heeft een constante component (h c) en een variabele component die afhangt van het omgekeerde van de massa's.
En als laatste de kracht Fe
Fe = (kb2 T2) / ( c h) = (k T)/h * (k T)/c = Frequentie (Hz) * Impuls (m kg / s)
Geen idee wat dit verder fysisch kan betekenen.
Here's the challenge:
Gegeven de premissen, vind een andere combinatie van fundamentele constanten die qua dimensies precies in de formule's van Newton passen.
Beter dat we ervan mogen meegenieten dan dat een mogelijk interessant idee in een la verdwijnt omdat het uitwerken van een idee naar pure beta-wetenschappen een enorme accuratesse en geduld vereisen.quote:Zoals waarschijnlijk wel blijkt uit de wilde ideëen en snelle conclusies die ik beschreven heb in deze thread, schieten mijn gedachten alle kanten op.
Da's waar Onverlaatje. Toch kunnen wilde ideëen ook als beledigend worden opgevat en zelfs irritatie/agressie oproepen bij specialisten die er echt voor geleerd hebben. Er moet immers ook een heel verfijnd en zorgvuldig opgebouwd kennisbolwerk beschermd worden. Kijk ook maar eens hoe Lubo Motl zijn irritatie nauwelijks meer kan verbergen in zijn laatste blog entry over entropie http://motls.blogspot.com/. Hij is overduidelijk geen fan van Verlinde's theorie.quote:Op woensdag 3 februari 2010 21:08 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
Beter dat we ervan mogen meegenieten dan dat een mogelijk interessant idee in een la verdwijnt omdat het uitwerken van een idee naar pure beta-wetenschappen een enorme accuratesse en geduld vereisen.
En daarbij komt ook nog dat niet alle natuurkundigen/wiskundigen even geduldig en tolerant blijven wanneer er complete nonsense geproduceerd wordt (en daarbij refereer ik zeker niet aan de Haushofers van deze wereld. Heb inmiddels vele van zijn heldere en compleet taalfoutloze epistels uitgeprint. Veel makkelijker dan dat rare tvp-en dat je hier soms ziet).
Van't Hooft heeft er ook wel eens iets over geschreven. Ging met name over de niet aflatende stroom van amateurbijdragen die hij wekelijks ontvangt. Hij was allang gestopt met het beantwoorden ervan, maar kon het af en toe, onder het adagium van 'de beste manier van leren is onderwijzen', toch weer niet laten er een paar bij de kop te nemen.
Maar goed.
Vanavond is er weer Higgs op TV!
(<- pun intended!)
Ik dacht dat belediging, irritatie en agressie bij religie hoorden en niet bij wetenschap. Je kan een wild idee hebben, alleen als gelijk al vaststaat dat het een onlogisch, onzinnig idee is is het de moeite niet waard om er mensen mee te vermoeien. Zolang dit niet vaststaat, laat de wilde ideeen maar komen. Wat maakt het uit. Net als jij heb ik geen hele dagen de tijd om alle ideeen die ik dagelijks krijg van a tot z uit te werken alvorens ik ze kan presenteren aan de wereld. Sterker nog, liever dat iemand al gelijk zegt dat het onzin is voordat ik hele dagen door een idee bevangen word wat me niet loslaat en er tijd en geld in ga stoppen. Daarnaast zijn er zat mensen die het leuk vinden te lezen wat andere verzinnen om hun wereldbeeld compleet te maken. En als ik door een wat later blijkt halfbakken idee wat ik heb iemand anders een nog beter idee geef, is naar mijn idee het doel van dit forum bereikt. Waar anders voor zitten we hier te typen?quote:Toch kunnen wilde ideëen ook als beledigend worden opgevat en zelfs irritatie/agressie oproepen bij specialisten die er echt voor geleerd hebben.
Mensen die niet geduldig en tolerant kunnen blijven mogen mooi hun mond houden, dat zijn geen beschaafde mensen. Liever dat ze netjes vertellen wat er onzinnig is en waarom zij wel gelijk hebben. Als ze daar geen geduld voor kunnen opbrengen, laat ze het dan bij de officiele publicaties houden. De geschiedenis zal hen heus niet vergeten.
En dhr. Het Hooft kennende vind hij het best amusant om de meest bijzondere crackpot theories te verzamelen.
Het is toch ook gewoon leuk om te lezen wat andere mensen voor hersenspinsels hebben? Anders zou het zijn als je pseudowetenschap gaat bedrijven zonder objectief te blijven en dit als waarheid zou gaan verkopen. Maar ik denk dat iedereen wel doorheeft dat krabbels op een schoolbord door iedereen geschreven kan zijn en zelfs als bekend is wie het geschreven heeft dat dat nog niet betekent dat daar de waarheid staat.
Die temperatuurafhankelijkheid van de ruimte-tijd blijft me toch bezighouden (of het nu wel of niet correct is afgeleid).
Temperatuur is natuurlijk ook een maat voor energie en wel de gemiddelde kinetische energie per partikel in een gesloten systeem.
Nog wat verder gelezen over de SI-definities van tijd (s) en ruimte (m).
Provocerende stelling over de tijd (seconde):
"Het is onmogelijk om een fysische definitie van een seconde te geven zonder de temperatuur constant te houden (in de SI eenheid is deze naar 0K geëxtrapoleerd)"
Als dit waar is, kun je niet anders concluderen dan dat de tijd dus temperatuur (=bewegende energie) afhankelijk moet zijn.
Temperatuur is natuurlijk ook een maat voor energie en wel de gemiddelde kinetische energie per partikel in een gesloten systeem.
Nog wat verder gelezen over de SI-definities van tijd (s) en ruimte (m).
Provocerende stelling over de tijd (seconde):
"Het is onmogelijk om een fysische definitie van een seconde te geven zonder de temperatuur constant te houden (in de SI eenheid is deze naar 0K geëxtrapoleerd)"
Als dit waar is, kun je niet anders concluderen dan dat de tijd dus temperatuur (=bewegende energie) afhankelijk moet zijn.
sterker nog, als je door redeneert, zou je kunnen zeggen dat tijd een direct gevolg is van de toename van entropie. Denk er maar eens over na
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
Twitch.tv/bensel15
Bensel,quote:Op zaterdag 6 februari 2010 15:56 schreef Bensel het volgende:
sterker nog, als je door redeneert, zou je kunnen zeggen dat tijd een direct gevolg is van de toename van entropie. Denk er maar eens over na
Dat vermoeden heb ik in een eerdere post in deze thread ook al eens geopperd. Lokale tijd als de netto lokale productie van entropie geïnduceerd door bewegende energie (massa's).
Als je naar mijn uitdrukking van seconde in fundamentele constanten en T kijkt:
s = h /(k T)
dan zie je zowel de Temperatuur (een toestandsvariabele) als de (verandering in) entropie (k ln (Omega)) terugkomen. Simpelweg staat er dat een seconde afhankelijk is van de verandering in gemiddelde kinetische energie tussen twee gebeurtenissen per de constante van Planck.
Dus als de entropieproductie tussen twee lokale toestanden sterk toeneemt, dan wordt een seconde korter en gaat de tijd sneller. Als de entropieproductie echter heel klein is (neem een zwart gat met alleen Hawking straling) dan wordt de seconde langer en staat de tijd (bijna stil).
Maar de entropie kan natuurlijk ook afnemen in een gesloten lokaal systeem (neem een mens of een ijskast) dus zou de tijd negatief kunnen worden. Dus niet. Hier worden we namelijk echter weer gered door het feit dat de totale entropie in het universum zelfs dan nog blijft toenemen (bijv. in onze directe omgeving omdat we in en uit ademen, voedsel nemen, de ijskast pomp warmte produceert, etc.).
Dus als je puur lokaal kijkt en een paar atomen tot net boven 0K afkoelt (dus veel entropie in de omgeving produceert, dat volgens de formule de lokale daling van de entropie gepaard altijd gepaard gaat met een evengrootte daling van de lokale temperatuur. Ergo: dS T (min x min) blijft altijd een positieve term. Dus als er warmte ontrokken wordt dalen altijd de T en de S. Bij ~0K duurt de lokale seconde dan heel lang en staat de tijd bijna stil.
Daarom blijf ik dat idee van Verlinde aantrekkelijk vinden. Iedere willekeurige massa (voornamelijk bijeengehouden door EM krachten) is immers in een lagere staat van entropie dan 'gewenst'. Dit betekent dat er om die massa in stand te houden, er een hogere productie van entropie in de omgeving van die massa moet plaatsvinden. Daardoor krijg je dus verschillen in entropiedichtheid (die afhankelijk zijn van de temperatuur) in de ruimte tussen massa's. Deze entropiedichtheidsverschillen uitten zich in een gekromde ruimte-tijd met geodeten die beide massa's gedwongen worden om te volgen. Dus geen gedachtenexperiment van versnelde waarnemers, maar een pure fysische grondslag. Ruimte-tijd die vervormt wordt door kinetische energie in massa's (dS T).
Het blijft een intrigerende gedachte. Wie haalt em eens goed onderuit?
Las in een boek over thermodynamica (Four laws, Peter Atkins) dat het eigenlijk veel natuurlijker was geweest om de β uit de Bolzmanndistributie e -βE te nemen als indicatie voor temperatuur. Deze distributie laat zien hoe een bepaalde hoeveelheid energie in een systeem zich verdeelt over het aantal beschikbare vrijheidsgraden/microtoestanden.
Helaas waren er in die tijd al schalen in gebruik (met F, C, K eenheden) en de kleine kb blijkt gewoon een conversiefactor te zijn tussen de Temperatuur zoals wij die willen meten en die β (= 1 / (k T)).
Die β relateert ook twee systemen aan elkaar, die beiden (nog) in thermodynamisch evenwicht zijn en met elkaar in verbinding worden gebracht. En wel als volgt:
β = dlnΩ / dE
Dus de verhouding tussen de verandering die ontstaat in de energie en het aantal vrijheidsgraden, als beide systemen E1 met Ω1 en E2 met Ω2 met elkaar gaan communiceren en daarbij streven naar de maximale entropie.
Voor mijn gewaagde stelling dat ruimte/tijd gekromd wordt door de 1/(kT) kan ik deze ook dus schrijven als:
tijd = s = h β = h dlnΩ / dE
afstand = m = c h β = c h dlnΩ / dE
Voor E1 met Ω1 zouden we dan een warme massa (planeet, ster) en voor E2 met Ω2 het vacuum kunnen nemen. De interactie tussen beiden leidt dan tot een bepaalde beta die de ruimtetijd kromt.
Deze Boltzmanndistributie en de β worden overigens niet alleen gebruikt om de energieverdeling over de beschikbare vrijheidsgraden te beschrijven, maar hij blijkt ook keurig de deeltjesdichtheid op verschillende hoogtes in een zwaartekrachtveld te voorspellen. Zou het niet andersom kunnen zijn, namelijk dat die beta de ruimtetijd komt en dat daardoor die verschillende deeltjesdichtheden er wel uit moeten rollen ?
Dit is dan zeg maar de beta-versie van een entropische zwaartekrachtstheorie...
Helaas waren er in die tijd al schalen in gebruik (met F, C, K eenheden) en de kleine kb blijkt gewoon een conversiefactor te zijn tussen de Temperatuur zoals wij die willen meten en die β (= 1 / (k T)).
Die β relateert ook twee systemen aan elkaar, die beiden (nog) in thermodynamisch evenwicht zijn en met elkaar in verbinding worden gebracht. En wel als volgt:
β = dlnΩ / dE
Dus de verhouding tussen de verandering die ontstaat in de energie en het aantal vrijheidsgraden, als beide systemen E1 met Ω1 en E2 met Ω2 met elkaar gaan communiceren en daarbij streven naar de maximale entropie.
Voor mijn gewaagde stelling dat ruimte/tijd gekromd wordt door de 1/(kT) kan ik deze ook dus schrijven als:
tijd = s = h β = h dlnΩ / dE
afstand = m = c h β = c h dlnΩ / dE
Voor E1 met Ω1 zouden we dan een warme massa (planeet, ster) en voor E2 met Ω2 het vacuum kunnen nemen. De interactie tussen beiden leidt dan tot een bepaalde beta die de ruimtetijd kromt.
Deze Boltzmanndistributie en de β worden overigens niet alleen gebruikt om de energieverdeling over de beschikbare vrijheidsgraden te beschrijven, maar hij blijkt ook keurig de deeltjesdichtheid op verschillende hoogtes in een zwaartekrachtveld te voorspellen. Zou het niet andersom kunnen zijn, namelijk dat die beta de ruimtetijd komt en dat daardoor die verschillende deeltjesdichtheden er wel uit moeten rollen ?
Dit is dan zeg maar de beta-versie van een entropische zwaartekrachtstheorie...
Alles is de laatste tijd entropisch en veel artikelen die inhaken op Verlinde vind ik niet erg indrukwekkend, maar dit artikeltje,
Entropic accelerating universe
van onder andere George Smoot is toch wel interessant
Entropic accelerating universe
van onder andere George Smoot is toch wel interessant
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Zeer interessant. En tot nu toe heb ik nog geen blog kunnen vinden (zelfs niet Lubos Motl) die er een gat in heeft kunnen (of durven, want Smoot...) schieten.quote:Op donderdag 25 februari 2010 13:19 schreef Haushofer het volgende:
Alles is de laatste tijd entropisch en veel artikelen die inhaken op Verlinde vind ik niet erg indrukwekkend, maar dit artikeltje,
Entropic accelerating universe
van onder andere George Smoot is toch wel interessant
Gelijk even teruggegaan naar de dimensieformules die ik hierboven postte om te kijken of de formule voor de entropische kracht Fe = - c4/G er in past (dat minteken is even niet belangrijk, de F is eigenlijk -F).
Mijn vermoeden blijft dat G eigenlijk geen constante is, maar afhankelijk is van de temperatuur (T). Dit vermoeden kan ik nu wat harder maken, want:
F = M.a (F is de entropische kracht die leidt tot de versnelde uitdijing van het heelal)
Neem aan:
F = c4/G (=Smoot formule)
E = T dS = T (kb ln(Omegahoog / Omegalaag)
M = E / c2 = (kb T) / c2 (=Einstein formule)
a = (k c T) / h (=Unruh formule)
Aannemende dat de Smoot cum suis afleiding klopt, dan geldt dus:
c4/G = (kb T) / c2) * (k c T) / h
Dan kun je G opeens in de constantes en een variabele T uitdrukken en die wordt dan:
G = (h c5) / (kb2 T2])
En dat is exact de uitkomst van mijn eerdere afleiding (maar dan uit F = G * M1* M2/ r2).
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 27-02-2010 13:24:10 ]
P.S.
Dat lineaire verband tussen de versnelde uitdijing en de radius is wat Oud_Student in de thread over "versnelde uitdijing heelal" ook voorstelde (maar dan op basis van een gextrapoleerd Casimir effect). Wellicht schaalt deze macro-lineairiteit wel helemaal tot de allerkleinste radius op Casimir effect niveau.quote:(...)If we chose to put the information screens at smaller radii, then we would have found a
proportionally smaller pressure, and an acceleration that decreases linearly with the radius,
in accordance with our expected Hubble law. Thus, the acceleration of the universe simply
arises as a natural consequence of the entropy of the universe, via the holographic principle(...)
Dit is wel erg interessante materie. Als dit wordt geverifieerd dan is dit toch een baanbrekende conclusie...quote:Op zaterdag 27 februari 2010 13:23 schreef Agno het volgende:
P.S.
(...)If we chose to put the information screens at smaller radii, then we would have found a
proportionally smaller pressure, and an acceleration that decreases linearly with the radius,
in accordance with our expected Hubble law. Thus, the acceleration of the universe simply
arises as a natural consequence of the entropy of the universe, via the holographic principle(...)
Dat lineaire verband tussen de versnelde uitdijing en de radius is wat Oud_Student in de thread over "versnelde uitdijing heelal" ook voorstelde (maar dan op basis van een gextrapoleerd Casimir effect). Wellicht schaalt deze macro-lineairiteit wel helemaal tot de allerkleinste radius op Casimir effect niveau.
Have fun...
Ja Ten eerste zou je het entropische effect wellicht in het spectrum van de CMB kunnen zien, wat de theorie falsifieerbaar maakt en niet slechts "bekende fysica in een nieuw jasje stoppen". Daarbij zou het natuurlijk fantastisch zijn als we het CC-probleem zo op kunnen lossen.
We bespreken binnenkort dit artikel met de vakgroep, ben benieuwd wat iedereen er over te zeggen heeft
Ten eerste zou je het entropische effect wellicht in het spectrum van de CMB kunnen zien, wat de theorie falsifieerbaar maakt en niet slechts "bekende fysica in een nieuw jasje stoppen". Daarbij zou het natuurlijk fantastisch zijn als we het CC-probleem zo op kunnen lossen. We bespreken binnenkort dit artikel met de vakgroep, ben benieuwd wat iedereen er over te zeggen heeft
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Heb het artikel dit weekend gelezen en we hebben het net besproken. De eindconclusie was eigenlijk dat of we missen enkele cruciale punten, of het is grotendeels hutjemutje redenatie. Sowieso is het artikel zo speculatief en zonder concrete berekeningen geschreven, dat het overkomt als een 5-minutes-of-fame artikeltje, wat zeer opmerkelijk is voor een Nobelprijswinnaar.quote:Op zaterdag 27 februari 2010 13:12 schreef Agno het volgende:
[..]
Zeer interessant. En tot nu toe heb ik nog geen blog kunnen vinden (zelfs niet Lubos Motl) die er een gat in heeft kunnen (of durven, want Smoot...) schieten.
Erg jammer dat de auteurs niet de moeite hebben genomen om hun cruciale uitspraken ook maar enigszins te onderbouwen. Het lijkt ook verdacht veel op een cirkelredenatie.
Nog steeds interessant, maar erg zwak geschreven als je het mij vraagt.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Lubos Motl heeft er nu ook naar gekeken en ondanks zijn scherpe kritiek op Verlinde, is ie nu opeens een stuk genuanceerder in zijn oordeel (en zelfs gematigd positief).
(...)At any rate, after the first glimpse, I find the idea fascinating and not "obviously" wrong. Of course, this may change sooner or later as more data and more accurate analyses and tests arrive or emerge.(...)
(...)At any rate, after the first glimpse, I find the idea fascinating and not "obviously" wrong. Of course, this may change sooner or later as more data and more accurate analyses and tests arrive or emerge.(...)
P.S.quote:Op dinsdag 2 maart 2010 12:10 schreef Agno het volgende:
Lubos Motl heeft er nu ook naar gekeken en ondanks zijn scherpe kritiek op Verlinde, is ie nu opeens een stuk genuanceerder in zijn oordeel (en zelfs gematigd positief).
(...)At any rate, after the first glimpse, I find the idea fascinating and not "obviously" wrong. Of course, this may change sooner or later as more data and more accurate analyses and tests arrive or emerge.(...)
Realiseer me nu opeens dat George Smoot degene is die meewerkt aan de Big Bang Theory (heb alle afleveringen...). Hij schrijft ook de natuurkundige teksten voor Sheldon en zorgt voor de (kloppende) formules op de whiteboards.
Ja, Smoot is een een Nobel-laureaat en een vrij grote naam in de kosmologie. Ben benieuwd wat iemand als Motl er van vindt
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Kennelijk snapt Motl wel wat de auteurs doen, want zaken die voor mij niet bepaald duidelijk waren stipt hij niet aan. Ten eerste begrijp ik niet helemaal hoe randtermen in je actie opeens in je bewegingsvergelijkingen komen; de auteurs nemen kennelijk de kosmische horizon in hun actie, maar hoe daaruit hun termen en de genoemde externe kromming uitkomt is me een raadsel.
Ook vind ik de redenatie wat vreemd; we hebben een versneld universum, dat zorgt via het "inverse Unruh effect" voor een entropie, en die entropie zorgt voor het waargenomen versnelde uitdijen van het universum! Dat klinkt als een cirkelredenatie.
Ook vind ik de redenatie wat vreemd; we hebben een versneld universum, dat zorgt via het "inverse Unruh effect" voor een entropie, en die entropie zorgt voor het waargenomen versnelde uitdijen van het universum! Dat klinkt als een cirkelredenatie.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Haushofer,quote:Op dinsdag 2 maart 2010 13:47 schreef Haushofer het volgende:
Ook vind ik de redenatie wat vreemd; we hebben een versneld universum, dat zorgt via het "inverse Unruh effect" voor een entropie, en die entropie zorgt voor het waargenomen versnelde uitdijen van het universum! Dat klinkt als een cirkelredenatie.
Die cirkelredenering las ik anders. Ze nemen op basis van empirie (de Supernova 1 en 2 studies uit 1998 en latere confirmatie) aan dat het heelal versneld uidijt en dat we dit dus theoretisch moeten verklaren.
De Unruh-formule komt volgens mij gewoon uit de ART en die kun je omkeren door aan te nemen dat een horizon met een temperatuur dus ook moet versnellen (voor een waarnemer op afstand). Een horizon met een temperatuur heeft echter ook per definitie een entropie. Dus zowel versnelling als entropie worden beiden uit een waargenomen temperatuur afgeleid en daarna aan elkaar gecorreleerd. Voeg de straal toe en er onstaat een verband tussen straal, versnelling en entropie.
Toch weer die temperatuur die een grote rol speelt...
Nee. De Unruh formule komt uit de kwantumveldentheorie.quote:Op dinsdag 2 maart 2010 19:21 schreef Agno het volgende:
De Unruh-formule komt volgens mij gewoon uit de ART...
Wat je kort door de bocht doet is het volgende: je neemt bijvoorbeeld een scalair veld, kwantiseert het en deelt het veld op in creatie- en annihilatie operatoren. Zo heb je een negatieve-frequentie gedeelte van je veld, en een positieve frequentie gedeelte. Vervolgens ga je naar gekromde coordinaten; je schrijft simpelweg de coordinaten van een versnelde waarnemer op. Je zult zien dat in het algemeen de opsplitsing in positieve en negatieve frequentie hierdoor anders wordt, en dat je hierdoor een ander vacuum krijgt. Vervolgens kun je op verschillende manieren (bv via analytische continuatie) hier een temperatuur aan slingeren.
Ik zal het nog es doornemen, maar het komt op mij over als een cirkelredenatie, zoals het er nu staat.quote:en die kun je omkeren door aan te nemen dat een horizon met een temperatuur dus ook moet versnellen (voor een waarnemer op afstand). Een horizon met een temperatuur heeft echter ook per definitie een entropie. Dus zowel versnelling als entropie worden beiden uit een waargenomen temperatuur afgeleid en daarna aan elkaar gecorreleerd. Voeg de straal toe en er onstaat een verband tussen straal, versnelling en entropie.
Toch weer die temperatuur die een grote rol speelt...
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Nu is er ook al een 'entropic woman'...
http://prime-spot.de/Physics/notes6.pdf
Sabine Hossenfelder draait Erik Verlinde om.
Zij toont namelijk aan dat een thermodynamische beschrijving van zwaartekracht logisch afgeleid kan worden uit de wetten van Newton. Dit in tegenstelling tot Verlinde (alhoewel de twee corresponderen) die via een meer complexe weg de wetten van Newton uit 'first principles', thermodynamica en holografie probeerde af te leiden.
Hij heeft intussen wel aardig wat losgemaakt met zijn artikel.
http://prime-spot.de/Physics/notes6.pdf
Sabine Hossenfelder draait Erik Verlinde om.
Zij toont namelijk aan dat een thermodynamische beschrijving van zwaartekracht logisch afgeleid kan worden uit de wetten van Newton. Dit in tegenstelling tot Verlinde (alhoewel de twee corresponderen) die via een meer complexe weg de wetten van Newton uit 'first principles', thermodynamica en holografie probeerde af te leiden.
Hij heeft intussen wel aardig wat losgemaakt met zijn artikel.
George Smoot houdt volgende week een seminar op het Institute for the early Universe.
Verrassend om te zien dat ie niet alleen ingaat op een entropische verklaring voor de versnelde expansie van het heelal maar nu ook op zwaartekracht als niet-fundamentele emergente entropische kracht. Het lijkt er dus op dat ie volledig in het Verlinde kamp zit.
(...)
[Seminar] [03/11 4:00 pm]Prof. George F. Smoot(IEU, LBNL Berkeley) Entropic Accelerating Universe
Name : admin Hit : 17
Title: Entropic Accelerating Universe
Speaker: Prof. George F. Smoot(IEU, LBNL Berkeley)
Date & Time: 4:00 PM, 11(Thu) March, 2010
Place: International Education Building(국제교육관) B-106
Abstract: It is a major aspect to the Universe that it has undergone two periods of acceleration in its history. The first is entitled Inflation and the second generically described as Dark Energy (or late time acceleration of the Universe). With my colleagues Damien Easson and Paul Frampton, I propose a conceptual approach to explain these accelerating phases using the concept of holography made concrete through entropy to show that in each of these cases there can be an extended period of acceleration. The other stimulating concept for this work has been that gravity is not a fundamental force but is emergent along with space-time as a result of entropic considerations and in turn that means that Dark Energy and the Inflaton are also emergent phenomenon. This is explained in some detail in arXiv:1002.4278 and arXiv:1002.4XXX.
Some discussion of the main points will be included.
(...)
Verrassend om te zien dat ie niet alleen ingaat op een entropische verklaring voor de versnelde expansie van het heelal maar nu ook op zwaartekracht als niet-fundamentele emergente entropische kracht. Het lijkt er dus op dat ie volledig in het Verlinde kamp zit.
(...)
[Seminar] [03/11 4:00 pm]Prof. George F. Smoot(IEU, LBNL Berkeley) Entropic Accelerating Universe
Name : admin Hit : 17
Title: Entropic Accelerating Universe
Speaker: Prof. George F. Smoot(IEU, LBNL Berkeley)
Date & Time: 4:00 PM, 11(Thu) March, 2010
Place: International Education Building(국제교육관) B-106
Abstract: It is a major aspect to the Universe that it has undergone two periods of acceleration in its history. The first is entitled Inflation and the second generically described as Dark Energy (or late time acceleration of the Universe). With my colleagues Damien Easson and Paul Frampton, I propose a conceptual approach to explain these accelerating phases using the concept of holography made concrete through entropy to show that in each of these cases there can be an extended period of acceleration. The other stimulating concept for this work has been that gravity is not a fundamental force but is emergent along with space-time as a result of entropic considerations and in turn that means that Dark Energy and the Inflaton are also emergent phenomenon. This is explained in some detail in arXiv:1002.4278 and arXiv:1002.4XXX.
Some discussion of the main points will be included.
(...)
|
|
