W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Na een nachtje 'mulling it over and over' zag ik opeens hoe thermodynamica, zwaartekracht en ruimte-tijd samenhangen. Eigenlijk is het precies wat Einstein al deed met zijn relativiteit.
De lens van de waarnemer bepaalt de zwaartekracht. Deze lens IS de ruimte-tijd. En je kunt vrij kiezen of je alleen de ruimte kiest (inertiaal) of ook de tijd (non inertiaal). De waarnemer maakt de keuzes en dat bepaalt wat je ziet. Dat is ook precies wat de thermodynamica doet. Je kiest een begrensd systeem en bestudeert dan wat daarbinnen gebeurt.
Dan wordt het plaatje opeens heel eenvoudig. Dus:
Kijk je alleen naar de aarde, dan zorgt het foto-entropische effect voor F=ma.
Kijk je naar de aarde en maan als systeem, dan zie je dan zie twee warme massas, met daartussen een ijskoud vacuum. Dat is een thermodynamisch systeem en de entropische kracht (osmose) wil de warmte zo mooi mogelijk verdelen. Warmte wil immers naar kou en dus trekken de massa's naar elkaar toe.
Ga je jezelf ook nog eens versnellen en kijk je dan naar de massa, dan zie je opeens de kromming van de ruimte-tijd bij hele hoge snelheden. Wat we dus alleen nog nodig hebben is een soort 'relativistische thermodynamica' om de oorzaak van die kromming te achterhalen.
Over thermodynamische systemen gesproken... nu eerst even
!
De lens van de waarnemer bepaalt de zwaartekracht. Deze lens IS de ruimte-tijd. En je kunt vrij kiezen of je alleen de ruimte kiest (inertiaal) of ook de tijd (non inertiaal). De waarnemer maakt de keuzes en dat bepaalt wat je ziet. Dat is ook precies wat de thermodynamica doet. Je kiest een begrensd systeem en bestudeert dan wat daarbinnen gebeurt.
Dan wordt het plaatje opeens heel eenvoudig. Dus:
Kijk je alleen naar de aarde, dan zorgt het foto-entropische effect voor F=ma.
Kijk je naar de aarde en maan als systeem, dan zie je dan zie twee warme massas, met daartussen een ijskoud vacuum. Dat is een thermodynamisch systeem en de entropische kracht (osmose) wil de warmte zo mooi mogelijk verdelen. Warmte wil immers naar kou en dus trekken de massa's naar elkaar toe.
Ga je jezelf ook nog eens versnellen en kijk je dan naar de massa, dan zie je opeens de kromming van de ruimte-tijd bij hele hoge snelheden. Wat we dus alleen nog nodig hebben is een soort 'relativistische thermodynamica' om de oorzaak van die kromming te achterhalen.
Over thermodynamische systemen gesproken... nu eerst even
!
Maar wat nu als twee objecten geen warmte hebben om uit te wisselen? Stoppen ze dan rondjes om elkaar te draaien? Ik kan me dat niet goed voorstellen. Of misschien dien je 'warmte' anders uit te leggen.quote:Op zondag 24 januari 2010 12:13 schreef Agno het volgende:
Over thermodynamische systemen gesproken... nu eerst even
Wat ik me wel zou kunnen voorstellen is dat er oscillatie zou zijn in ruimtetijd wat een gelijkmatige verdeling bevordert, net als het naar achteren toe golven van optrekkende auto's die in de file staan. Ik kan me voorstellen dat ruimtetijd evenredig verdeeld wilt zijn. Stel er staat een object stil in gelijkmatig verdeelde ruimtetijd en er komt een ander object dichterbij, wat de evenredige verdeling van ruimtetijd verstoort. Net als dat als je je vinger in een stilstaande waterplas houdt ontstaan er oscillatieringen van je vinger af. Als ruimtetijd rond een bepaald punt op het object compacter wordt omdat er andere compacte ruimtetijd erin duwt, gaat er oscillatie vanuit dat punt door dat ruimtetijdveld, waarbij de ruimtetijd collectief opschuift. Dit collectieve opschuiven kan mijns inziens al de oorzaak zijn dat objecten met massa door oscillerende ruimtetijd naar elkaar geduwd worden.
Stel je voor dat de file van auto's de massa is waar oscillatie doorheen gaat. Dienen de auto's (of de materie in de massa) ook echt onderling te bewegen om gezamenlijk als file een kant op te gaan, zoals wij het ons voorstellen, een optrekkende golf naar achteren van auto's die stuk voor stuk een plaatsje opschuiven? Nee. Zij vervormen als een geheel met de oscillatie van de ruimtetijd mee, daarbij als geheel telkens een stukje opschuivend. Als je er als waarnemer vlak naast zou staan zou je het niet zien, want als waarnemer vervorm je ook mee.
De lens van vervormde ruimtetijd vormt het pad waarlangs materie in oscillerende ruimtetijd mee oscilleert?quote:De lens van de waarnemer bepaalt de zwaartekracht. Deze lens IS de ruimte-tijd.
Alle massa's hebben toch een bepaalde warmte die hoger ligt dan het vacuum? Temperatuur is de gemiddelde kinetische energie in een object. En dat zit in alle massa's. Wellicht op zwarte gaten na dan, maar zelfs die hebben een temperatuur. Zodra een massa helemaal uit elkaar gedonderd is en er pure energie overbijft, dan stopt het draaien definitief en is de cirkel rond (<- wat een tegenspraak in deze zinquote:Op zondag 24 januari 2010 15:20 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
Maar wat nu als twee objecten geen warmte hebben om uit te wisselen? Stoppen ze dan rondjes om elkaar te draaien? Ik kan me dat niet goed voorstellen. Of misschien dien je 'warmte' anders uit te leggen.
Wat ik me wel zou kunnen voorstellen is dat er oscillatie zou zijn in ruimtetijd wat een gelijkmatige verdeling bevordert, net als het naar achteren toe golven van optrekkende auto's die in de file staan. Ik kan me voorstellen dat ruimtetijd evenredig verdeeld wilt zijn. Stel er staat een object stil in gelijkmatig verdeelde ruimtetijd en er komt een ander object dichterbij, wat de evenredige verdeling van ruimtetijd verstoort. Net als dat als je je vinger in een stilstaande waterplas houdt ontstaan er oscillatieringen van je vinger af. Als ruimtetijd rond een bepaald punt op het object compacter wordt omdat er andere compacte ruimtetijd erin duwt, gaat er oscillatie vanuit dat punt door dat ruimtetijdveld, waarbij de ruimtetijd collectief opschuift. Dit collectieve opschuiven kan mijns inziens al de oorzaak zijn dat objecten met massa door oscillerende ruimtetijd naar elkaar geduwd worden.
). Er zit natuurlijk wel een ander probleem aan dat Osmose effect. Als ik mijn systeemruimte namelijk iets groter kies, dan zitten opeens beide planeten bijv. in de rechter onderhoek (rest vacuum). De entropische kracht zou dan beide planeten op ongeveer gelijke afstand van elkaar willen brengen om zodoende de energie mooi te spreiden en dat betekent dan dat beide planeten eerst van elkaar af moeten bewegen (da's het tegenovergestelde van zwaartekracht. De keuze van je systeemgrenzen (ofwel je lens), is van invloed op de effecten die je ziet.
Daarom is die kromming van de ruimte-tijd (ofwel het krommen van de lens) waarschijnlijk de beste verklaring. De neiging tot evenredige verdeling van ruimte-tijd en het bestaan van oscillaties daarin is een hele mooie gedachte.
Dat klinkt als zwaartekrachtsgolven die de ruimte-tijd doen rimpelen. En die worden voorspelt door de ART (als ik het goed begrijp probeert men deze kromming te meten door twee hele nauwkeurig laserstralen loodrecht op elkaar te laten schijnen om daarmee de kromming daadwerkelijk te meten).quote:Op zondag 24 januari 2010 18:08 schreef Onverlaatje het volgende:
[..]
De lens van vervormde ruimtetijd vormt het pad waarlangs materie in oscillerende ruimtetijd mee oscilleert?
P.S.
Leuk dat je zo actief meedenkt (ook als we op een compleet dood spoor mochten zitten)
Even een gewaagde theorie.
Wat als de ruimte-tijd nu eens een functie is van de entropische kracht. En wel als volgt.
* De grootte van de entropische kracht wordt bijgehouden door het Higgs-boson (som van alle rustmassa's per elementair deeltje vermenigvuldigt met het aantal van die deeltjes)
* De verdeling van deze massa's over de ruimte en op bepaalde tijdstippen (massa's bewegen immers) wordt bijgehouden door de ruimte-tijd (in bits).
Als de ruimte-tijd een functie is van de entropische kracht , dan krijg je het volgende (op basis van het foto-entropische effect):
1. Entropie maximaal, massa=0, entropische kracht nul, ruimte-tijd nul.
2. Entropie minimaal tov maximum, massa is maximaal, entropische kracht maximaal, ruimte-tijd bits maximaal.
Voorbeelden:
* Big bang punt: Entropie maximaal, massa = 0, entropische kracht nul, ruimte-tijd bits nul (alles is "1").
* Elementair deeltje met massa: massa deeltje =entropische kracht, ruimte-tijd in kansen (onzekerheidsprincipe, quantum "bits").
* Aarde: massa aarde = entropische kracht z, ruimte-tijd = x,y bits
* Zwart gat: massa zwart gat = entropische kracht maximaal, ruimte-tijd bits maximaal
* ("vals") vacuum: massa = entropische kracht -> 0, ruimte-tijd bits is minimaal (alles is '0')
Dus:
Massa = energie die niet optimaal gedistribueerd is.
Entropische kracht = f (Massa)
Ruimte tijd = f(Entropische kracht)
* Tijd = Snelheid van de entropieproductie van een massa
* Op punt x,y,z.
Dan kun je hele leuke sommen gaan maken.
Wat betekent dit bijv. voor een zwart gat?
0. De entropische kracht is het grootst mogelijk op dit massa punt, x, y, z.
1. Tijd staat bijna stil want dS/S is vrijwel nul (zwarte gaten verdampen heel langzaam)
2. Het holografische scherm van de horizon beschrijft slechts een 2D object (want entropie schaalt hier met het oppervlak van de horizon ipv met het volume). De z-as is helemaal verdwenen.
Wat betekent dit voor de aarde?
0. Een reperterende entropische kracht wordt telkens weer gecreëerd door het foto-entropische effect (soort entropie fabriekjes)
1. Tijd wordt bepaald door de verhouding dS/S (en die verloopt zoals wij die kennen).
2. Het 2D holografische scherm van de horizon beschrijft een 3D object.
[ Bericht 5% gewijzigd door Agno op 25-01-2010 01:16:02 ]
Wat als de ruimte-tijd nu eens een functie is van de entropische kracht. En wel als volgt.
* De grootte van de entropische kracht wordt bijgehouden door het Higgs-boson (som van alle rustmassa's per elementair deeltje vermenigvuldigt met het aantal van die deeltjes)
* De verdeling van deze massa's over de ruimte en op bepaalde tijdstippen (massa's bewegen immers) wordt bijgehouden door de ruimte-tijd (in bits).
Als de ruimte-tijd een functie is van de entropische kracht , dan krijg je het volgende (op basis van het foto-entropische effect):
1. Entropie maximaal, massa=0, entropische kracht nul, ruimte-tijd nul.
2. Entropie minimaal tov maximum, massa is maximaal, entropische kracht maximaal, ruimte-tijd bits maximaal.
Voorbeelden:
* Big bang punt: Entropie maximaal, massa = 0, entropische kracht nul, ruimte-tijd bits nul (alles is "1").
* Elementair deeltje met massa: massa deeltje =entropische kracht, ruimte-tijd in kansen (onzekerheidsprincipe, quantum "bits").
* Aarde: massa aarde = entropische kracht z, ruimte-tijd = x,y bits
* Zwart gat: massa zwart gat = entropische kracht maximaal, ruimte-tijd bits maximaal
* ("vals") vacuum: massa = entropische kracht -> 0, ruimte-tijd bits is minimaal (alles is '0')
Dus:
Massa = energie die niet optimaal gedistribueerd is.
Entropische kracht = f (Massa)
Ruimte tijd = f(Entropische kracht)
* Tijd = Snelheid van de entropieproductie van een massa
* Op punt x,y,z.
Dan kun je hele leuke sommen gaan maken.
Wat betekent dit bijv. voor een zwart gat?
0. De entropische kracht is het grootst mogelijk op dit massa punt, x, y, z.
1. Tijd staat bijna stil want dS/S is vrijwel nul (zwarte gaten verdampen heel langzaam)
2. Het holografische scherm van de horizon beschrijft slechts een 2D object (want entropie schaalt hier met het oppervlak van de horizon ipv met het volume). De z-as is helemaal verdwenen.
Wat betekent dit voor de aarde?
0. Een reperterende entropische kracht wordt telkens weer gecreëerd door het foto-entropische effect (soort entropie fabriekjes)
1. Tijd wordt bepaald door de verhouding dS/S (en die verloopt zoals wij die kennen).
2. Het 2D holografische scherm van de horizon beschrijft een 3D object.
[ Bericht 5% gewijzigd door Agno op 25-01-2010 01:16:02 ]
Even de redenatie in een post samenvatten:
* Massa is "omheinde" pure energie. De omheining zorgt ervoor dat deze energie niet in haar geprefereerde staat kan komen (bijv. een singulariteit als de big bang).
* Massa is dus een maat voor de verminderde entropie tov de voorkeurstaat.
* Het verschil tussen de voorkeurstaat en de massa is een entropische kracht.
* Elemenaire deeltjes zelf hebben dus ook massa, of ze nu wel of niet met massaloze lijm als 'fotonen' en 'gluonen' verbonden zijn.
Nog even over de Bosonen.
* Er zijn twee massaloze "lijm" bosonen. Dat zijn gluonen voor quarks en fotonen voor atomen (protonen, neutronen en electronen)
* Er zijn twee "Boekhouder" bosonen. Het Higgs Boson houdt de rust massa van deeltjes bij en het W/Z Boson de hoeveelheid 'lijm' (alhoewel dat laatste statement erg speculatief is natuurlijk, maar dat is verder niet zo belangrijk voor de theorie. Het gaat ff om de massa
).
Dit is de gereedschapskist. Alles is echter in rust. Dus: let's get moving!
Als je wilt bewegen dan heb je ruimte en tijd nodig. Als je namelijk ruimte-tijd hebt kun je door interactie van deeltjes op ieder niveau de locale entropie nog verder verlagen dan de rustmassa's. Alle informatie over waar de massa zich bevindt in de ruimte-tijd moet je ook opslaan in de ruimte-tijd. Daarvoor gebruiken we holografische schermen in die ruimte-tijd.
Hoe gaat die entropieverlaging (dus zwaartekracht van micro tot macro niveau allemaal hebben ze precies dezelfde formule S= kb ln (Omega) en de kracht Fs = kb ln (Omegaideaal / Omegamassa)?
Kwantumniveau: (Von Neumann entropie)
- Als eerste ontstaat Fs door de creatie van deeltjes. Alle deeltjes hebben een anti-deeltje. Beiden hebben precies dezelfde massa (dat moet ook wel want ze zijn even ver verwijderd van het ideaal punt). Als ze elkaar tegenkomen annihileren ze meteen tot pure energie (dus de hoogstmogelijke entropie en de entropische kracht verdwijnt meteen). Als beide deeltjes overleven (en dat is wel eens gebeurd in een ver verleden, anders kon ik dit niet typen...) dan is de entropische kracht de som van de massa's van beide deeltjes (zit daar misschien die ontbrekende donkere massa?).
- Sommige deeltjes raken "entangled" en correleren met elkaar op afstand. Dat verlaagt de entropie (want het aantal bereikbare microstates wordt immers lager).
- Het "Gluon-entropische effect" bundelt quarks tot protonen en neutronen en verlaagt daarmee de entropie.
Atomair/moleculair niveau: (Gibbs entropie)
- Het "Foto-entropische effect" omschrijft het feit dat fotonen de individuele atomen naar elkaar toetrekken. Aangezien 95% van de materie die wij kennen uit atomen bestaat is dit de dominerende entropische kracht. Deze kracht is repeterend, dus het entropische elastiekje wordt telkens aangespannen en weer losgelaten waardoor er continue entropie wordt geproduceerd (dus uiteindelijk verdampt alle materie en wordt mooi egaal verspreid over de ruimte).
- Wetten van de thermodynamica op moleculair niveau. Bijv. gasmoleculen die in een systeem streven naar de hoogste staat van entropie met Osmose als een zichtbare 'entropische kracht'.
Zichtbare massa's tot aan planetair niveau toe (Shannon entropie)
- Grotere massa's produceren entropie en zijn in een open system nooit helemaal in thermodynamisch evenwicht.
- Alle 3D massa's kunnen worden beschreven door holografische 2D schermen gevuld met bits. Op deze schermen worden alle bits opgeslagen die een massa tot in detail in 3D beschrijven.
- De hoeveelheid bits die je kunt opslaan op het scherm is echter beperkt omdat de kleinste ruimte om een bit in op te slaan het Planck oppervlak is (of zelfs 4 keer dat oppervlak?).
- De grootte van het benodigde oppervlak (je schrijfblok) schaalt dus met de hoeveelheid massa (=entropische kracht dus kan entropie produceren door beweging van fotonen).
- Neem aan dat alle bits op de oppervlakte van een bol zijn geplaatst die op afstand r staat van de massa die het beschrijft.
- Omdat de massa netto entropie produceert (over tijd), is er steeds meer informatie nodig om de massa te beschrijven. De bol rekt dus uit en straal r wordt groter met de tijd.
- In een zwart gat is de massa zo groot en de entropie dermate klein, dat je een relatief klein bolletje nodig hebt om deze nog te kunnen beschrijven. Dit schermpje dijt heeeeeeel langzaam uit.
- Als twee van die bollen elkaar tegenkomen, dan wordt de Grote Boekhouder natuurlijk gek. Die twee bollen met informatie op hun oppervlakte, moeten wel versmelten tot een systeem van informatie, want anders zou er een onontwarbare knoop van informatie ontstaan op het punt waar ze elkaar raken. En dat samenwerken van de bits moet dan wel gebeuren op de meest efficiente wijze (net zoals energie op de meest efficiente wijze over de ruimte verdeeld wil worden). Dus dan ontstaat er een figuur van bits zoals je dat ook ziet bij het samensmelten van cellen of waterdruppels die elkaar tegenkomen. Dat is dan de zwaartekracht. En die vorm van de ruimte-tijd lijkt ook op de geodeten uit de ART (kromming van de ruimtetijd).
Daarom is het (stoute) vermoeden dat de ruimte-tijd een functie zou kunnen zijn van deze entropische kracht. De Grote Boekhouder probeert zo efficient mogelijk met de ruimte-tijd om te gaan om massa's te beschrijven in bits. Ruimte is dan een functie van de entropie van de massa (als 'snapshot') en tijd is de relatieve productie van entropie ten opzichte daarvan (dus dS/S).
Niets in onze waarneembare ruimte-tijd kan dus sneller dan het licht omdat de entropieproductie in massa's afhangt van het foto-entropische effect. Daarin is het foton de hoofdrolspeler en die kan nu eenmaal niet sneller dan het licht. Wellicht dat op kwantumniveau het wel kan (instantaan bij verstrengelde deeltjes en misschien zelfs wel sneller via tachyonen).
En de Temperatuur?
Hoe lager het warmtebad om de vrijkomende entropische kracht te voeden, des te minder entropie er geproduceerd kan worden (zie zwart gat, temperatuur is bijna nul, dus nauwelijks nog entropieproductie).
Consequentie?
De gravitatie constante G moet volledig uit te drukken zijn in meer fundamentele constanten zoals kb en hbar.
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 26-01-2010 09:53:52 ]
* Massa is "omheinde" pure energie. De omheining zorgt ervoor dat deze energie niet in haar geprefereerde staat kan komen (bijv. een singulariteit als de big bang).
* Massa is dus een maat voor de verminderde entropie tov de voorkeurstaat.
* Het verschil tussen de voorkeurstaat en de massa is een entropische kracht.
* Elemenaire deeltjes zelf hebben dus ook massa, of ze nu wel of niet met massaloze lijm als 'fotonen' en 'gluonen' verbonden zijn.
Nog even over de Bosonen.
* Er zijn twee massaloze "lijm" bosonen. Dat zijn gluonen voor quarks en fotonen voor atomen (protonen, neutronen en electronen)
* Er zijn twee "Boekhouder" bosonen. Het Higgs Boson houdt de rust massa van deeltjes bij en het W/Z Boson de hoeveelheid 'lijm' (alhoewel dat laatste statement erg speculatief is natuurlijk, maar dat is verder niet zo belangrijk voor de theorie. Het gaat ff om de massa
).Dit is de gereedschapskist. Alles is echter in rust. Dus: let's get moving!
Als je wilt bewegen dan heb je ruimte en tijd nodig. Als je namelijk ruimte-tijd hebt kun je door interactie van deeltjes op ieder niveau de locale entropie nog verder verlagen dan de rustmassa's. Alle informatie over waar de massa zich bevindt in de ruimte-tijd moet je ook opslaan in de ruimte-tijd. Daarvoor gebruiken we holografische schermen in die ruimte-tijd.
Hoe gaat die entropieverlaging (dus zwaartekracht van micro tot macro niveau allemaal hebben ze precies dezelfde formule S= kb ln (Omega) en de kracht Fs = kb ln (Omegaideaal / Omegamassa)?
Kwantumniveau: (Von Neumann entropie)
- Als eerste ontstaat Fs door de creatie van deeltjes. Alle deeltjes hebben een anti-deeltje. Beiden hebben precies dezelfde massa (dat moet ook wel want ze zijn even ver verwijderd van het ideaal punt). Als ze elkaar tegenkomen annihileren ze meteen tot pure energie (dus de hoogstmogelijke entropie en de entropische kracht verdwijnt meteen). Als beide deeltjes overleven (en dat is wel eens gebeurd in een ver verleden, anders kon ik dit niet typen...) dan is de entropische kracht de som van de massa's van beide deeltjes (zit daar misschien die ontbrekende donkere massa?).
- Sommige deeltjes raken "entangled" en correleren met elkaar op afstand. Dat verlaagt de entropie (want het aantal bereikbare microstates wordt immers lager).
- Het "Gluon-entropische effect" bundelt quarks tot protonen en neutronen en verlaagt daarmee de entropie.
Atomair/moleculair niveau: (Gibbs entropie)
- Het "Foto-entropische effect" omschrijft het feit dat fotonen de individuele atomen naar elkaar toetrekken. Aangezien 95% van de materie die wij kennen uit atomen bestaat is dit de dominerende entropische kracht. Deze kracht is repeterend, dus het entropische elastiekje wordt telkens aangespannen en weer losgelaten waardoor er continue entropie wordt geproduceerd (dus uiteindelijk verdampt alle materie en wordt mooi egaal verspreid over de ruimte).
- Wetten van de thermodynamica op moleculair niveau. Bijv. gasmoleculen die in een systeem streven naar de hoogste staat van entropie met Osmose als een zichtbare 'entropische kracht'.
Zichtbare massa's tot aan planetair niveau toe (Shannon entropie)
- Grotere massa's produceren entropie en zijn in een open system nooit helemaal in thermodynamisch evenwicht.
- Alle 3D massa's kunnen worden beschreven door holografische 2D schermen gevuld met bits. Op deze schermen worden alle bits opgeslagen die een massa tot in detail in 3D beschrijven.
- De hoeveelheid bits die je kunt opslaan op het scherm is echter beperkt omdat de kleinste ruimte om een bit in op te slaan het Planck oppervlak is (of zelfs 4 keer dat oppervlak?).
- De grootte van het benodigde oppervlak (je schrijfblok) schaalt dus met de hoeveelheid massa (=entropische kracht dus kan entropie produceren door beweging van fotonen).
- Neem aan dat alle bits op de oppervlakte van een bol zijn geplaatst die op afstand r staat van de massa die het beschrijft.
- Omdat de massa netto entropie produceert (over tijd), is er steeds meer informatie nodig om de massa te beschrijven. De bol rekt dus uit en straal r wordt groter met de tijd.
- In een zwart gat is de massa zo groot en de entropie dermate klein, dat je een relatief klein bolletje nodig hebt om deze nog te kunnen beschrijven. Dit schermpje dijt heeeeeeel langzaam uit.
- Als twee van die bollen elkaar tegenkomen, dan wordt de Grote Boekhouder natuurlijk gek. Die twee bollen met informatie op hun oppervlakte, moeten wel versmelten tot een systeem van informatie, want anders zou er een onontwarbare knoop van informatie ontstaan op het punt waar ze elkaar raken. En dat samenwerken van de bits moet dan wel gebeuren op de meest efficiente wijze (net zoals energie op de meest efficiente wijze over de ruimte verdeeld wil worden). Dus dan ontstaat er een figuur van bits zoals je dat ook ziet bij het samensmelten van cellen of waterdruppels die elkaar tegenkomen. Dat is dan de zwaartekracht. En die vorm van de ruimte-tijd lijkt ook op de geodeten uit de ART (kromming van de ruimtetijd).
Daarom is het (stoute) vermoeden dat de ruimte-tijd een functie zou kunnen zijn van deze entropische kracht. De Grote Boekhouder probeert zo efficient mogelijk met de ruimte-tijd om te gaan om massa's te beschrijven in bits. Ruimte is dan een functie van de entropie van de massa (als 'snapshot') en tijd is de relatieve productie van entropie ten opzichte daarvan (dus dS/S).
Niets in onze waarneembare ruimte-tijd kan dus sneller dan het licht omdat de entropieproductie in massa's afhangt van het foto-entropische effect. Daarin is het foton de hoofdrolspeler en die kan nu eenmaal niet sneller dan het licht. Wellicht dat op kwantumniveau het wel kan (instantaan bij verstrengelde deeltjes en misschien zelfs wel sneller via tachyonen).
En de Temperatuur?
Hoe lager het warmtebad om de vrijkomende entropische kracht te voeden, des te minder entropie er geproduceerd kan worden (zie zwart gat, temperatuur is bijna nul, dus nauwelijks nog entropieproductie).
Consequentie?
De gravitatie constante G moet volledig uit te drukken zijn in meer fundamentele constanten zoals kb en hbar.
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 26-01-2010 09:53:52 ]
Waarom ga je niet eens werken aan een publicatie Agno 
. Volgens mij wordt het plaatje van wat je in je hoofd hebt steeds duidelijker... Je laat iig zien dat je creatief bent en verstand van zaken hebt . Tijd om je alfa baan te laten vallen 
. Volgens mij wordt het plaatje van wat je in je hoofd hebt steeds duidelijker... Je laat iig zien dat je creatief bent en verstand van zaken hebt . Tijd om je alfa baan te laten vallen
Have fun...
Agno, kan je een voorzichtige gok doen wat precies de oscillatie veroorzaakt waardoor de ruimtetijd gelijkmatig verdeeld wordt en op welke schaal dit afspeelt? Naar mijn idee is een constante oscillatie nodig zodat twee objecten die stil staan in de ruimte (en ook jij op je stoel) blijven interacteren zodat met het door de oscillatie verdelen van de ruimtetijd de materie langs het voor elk punt afzonderlijke perspectief daarin mee wordt verdeeld, afhankelijk van de daarbij behorende parameters (overigens ben ik deze perspectief vergelijking+parameters nog niet tegengekomen). Misschien kan ook zo verklaart worden waarom de oscillatie naar verloop van lange tijd minder wordt waardoor een van de parameters van het perspectief zou kunnen veranderen waardoor het zwaartekrachteffect afneemt waardoor de expansie van het universum versnelt en we aan het einde van de levensduur van dit universum ingehaald worden door (zoals het voor ons lijkt, je kan ook zeggen dat de totale ruimtetijd in het universum wordt samengedrukt t.o.v. niet-ruimtetijd) expanderende zwartegaten.
Daarnaast kunnen we als we de ruimtetijdoscillatie en ruimtetijdperspectiefparameters beter begrijpen kunnen nadenken hoe we zelf dit perspectief kunnen beinvloeden. Dat zou de mensheid een stap verder brengen.
Daarnaast kunnen we als we de ruimtetijdoscillatie en ruimtetijdperspectiefparameters beter begrijpen kunnen nadenken hoe we zelf dit perspectief kunnen beinvloeden. Dat zou de mensheid een stap verder brengen.
De oscillatie waar ik iig op doelde was de oscillatie tussen Big Bang (Singularity van alleen energie, geen deeltjes) via het huidige ruimte-tijds pad naar een soort van uitvloeiing van materie/energie over de beschikbare ruimte. Op een gegeven moment (10^100+ jaar??) is dit homogeen verdeeld (uitdijing universum speelt hierbij een rol) en zullen ook de deeltjes overgaan naar een vorm van energie.
Op het moment dat het laatste fysieke deeltje terugvalt in energie wordt het andere uiterste bereikt. Dit uiterste is wellicht ook een soort van singularity te noemen waarna de hele cyclus, waarvan wij de Big bang het 'begin' genoemd hebben, opnieuw start.
Het 'nu' zou dan dus een momentopname zijn in de periode van oscilatie van Singularity 1 naar Singularity 2.
Voila, de eeuwige cyclus van alles dat is, was en zal zijn... (
)
Dit filosofische beeld is wel moeilijk te beschrijven zeg... Het verhaal van Agno vind ik wel een beetje passen in het 'hoe' (het technische model) van dit proces.
Volgen jullie het nog
? Ik ben het nog verder aan het ontwikkelen , dus shoot 
Op het moment dat het laatste fysieke deeltje terugvalt in energie wordt het andere uiterste bereikt. Dit uiterste is wellicht ook een soort van singularity te noemen waarna de hele cyclus, waarvan wij de Big bang het 'begin' genoemd hebben, opnieuw start.
Het 'nu' zou dan dus een momentopname zijn in de periode van oscilatie van Singularity 1 naar Singularity 2.
Voila, de eeuwige cyclus van alles dat is, was en zal zijn... (
) Dit filosofische beeld is wel moeilijk te beschrijven zeg... Het verhaal van Agno vind ik wel een beetje passen in het 'hoe' (het technische model) van dit proces.
Volgen jullie het nog
? Ik ben het nog verder aan het ontwikkelen , dus shoot
Have fun...
De oscillatie waar ik op doelde was m.b.t. zwaartekracht zoals we die om ons heen zien. Ik vermoed op een zeer kleine schaal, met zeer korte tijd waarin een oscillatie afspeelt. Overigens volgt de oscillatie zelf ook het perspectief van de ruimtetijdlens, verschillend, per punt in de oscillatie. Het waarnemen van dergelijke oscillatie zal erg lastig zijn omdat de waarneemapparatuur ook mee oscilleert.
Ik heb niet alles doorgenomen, omdat ik daar op dit moment simpelweg de tijd niet voor heb. Maar dit is een sterke uitspraak. Op basis van dimensie-analyse kun je kijken hoe je dit zou moeten doen. De eenheid [ ] van G is bijvoorbeeld [G] = Nm2/kg2, de eenheid van h is [h]=Js, en [k] = J/K.quote:Op dinsdag 26 januari 2010 00:46 schreef Agno het volgende:
Consequentie?
De gravitatie constante G moet volledig uit te drukken zijn in meer fundamentele constanten zoals kb en hbar.
Dus,
[G] = Nm2/kg2
[c] = m/s
h]=Js
[k] = J/K
etc.
Uit de eerste drie kun je de Plankgrootheden lengte, massa, lading etc. halen.
Ik zou zelf niet weten wat voor verband hiertussen zou moeten zitten
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Het "Zwaard van Haushofer" hing natuurlijk al een tijdje boven mijn hoofd, maar erg jammer dat je weinig tijd hebt. Word zelf ook verscheurd tussen alfa plichten en beta interesse op dit momentquote:Op dinsdag 26 januari 2010 17:14 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Ik heb niet alles doorgenomen, omdat ik daar op dit moment simpelweg de tijd niet voor heb. Maar dit is een sterke uitspraak. Op basis van dimensie-analyse kun je kijken hoe je dit zou moeten doen. De eenheid [ ] van G is bijvoorbeeld [G] = Nm2/kg2, de eenheid van h is [h]=Js, en [k] = J/K.
Dus,
[G] = Nm2/kg2
[c] = m/s
h]=Js
[k] = J/K
etc.
Uit de eerste drie kun je de Plankgrootheden lengte, massa, lading etc. halen.
Ik zou zelf niet weten wat voor verband hiertussen zou moeten zitten
Qua dimensies zat ik aan het volgende te denken. De truc is om ook de temperatuur (in K=Kelvin) op te nemen aangezien ik veronderstel dat de zwaartekracht als entropische kracht ook afhangt van de temperatuur:
F = G . M/r . M/r
F = kg m / s2
M = kg
r = m
dus G = m3/ (kg s2)
Nu met entropische krachten:
TdS = Fdx (F=kracht die nodig is om een massa met energie TdS over x meter (m) te verplaatsen)
F = T dS (kb ln (Omegaideaal / Omegamassa) / m = kb K/ m = kg m / s2 = Newton
E = T dS = T (kb ln(Omegaideaal / Omegamassa)
M = E / c2 = (kb K) / c2 = kg
r = (c h) / (kb K) = m
Dus:
F = (kb2 K2) / ( c h) (meter m ff invullen, zie definitie bij r)
M = (kb K) / c2)
r = (c h) / (kb K)
Dus G = (h c5) / (kb2 K2)
Et voila
[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 26-01-2010 21:10:13 ]
Wat is K?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Ik snap dat de eenheid Kelvin is (heb het niet nagerekend maar ik geloof jequote:
), maar wat is de waarde van K? Deze wordt volledig vastgelegd door de andere constantes, dus die kun je zo uitrekenen. Maar dan heb je een nieuwe constante erbij. Wat is de fysische betekenis van deze constante?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Da's een lastige vraag. Mijn redenatie is als volgt:quote:Op dinsdag 26 januari 2010 23:42 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Ik snap dat de eenheid Kelvin is (heb het niet nagerekend maar ik geloof je
Massa is energie die uit een hogere entropiestaat gehouden wordt. Die opgesloten energie (I blame the photons), wil terug naar de ideaal beging situatie die ik Omegaideaal noem. De massa zelf bezit een lagere entropie Omegamassa en dus ontstaat er een entropische kracht.
Je kunt die kracht ook op atomair niveau beschouwen en dan zijn het dus de fotonen die atomen binnen een massa naar elkaar toetrekken (dus verder verwijderen uit de hoogst bereikbare entropie binnen die massa (net zoals gas moleculen dat prefereren in een gesloten systeem). Dat geeft dus mini entropische krachten en de som daarvan over de massa, verdenk ik van het veroozaken van inertie (dit noemde ik eerder het foto-entropische effect).
Nu de temperatuur.
Een entropische kracht kan alleen maar in arbeid omgezet worden als hij gevoed wordt met warmte uit een warmtebad (de tijdelijke verplaatsing van atomen heeft de temperatuur immers lokaal verlaagd). Deze dQ die uit het warmtebad gesnoept wordt, induceert echter altijd een netto productie van entropie. Dus het volgende foton dat atomen opnieuw naar elkaar trekt en daarmee een entropische kracht veroorzaakt, produceert opnieuw entropie. Gewoon een pompje dus en zou een indicatie voor een golfverschijnsel kunnen veroorzaken (een entropie productie golf).
Als de temperatuur van het warmtebad zelf echter daalt, dan wordt het steeds lastiger om die entropische kracht nog in arbeid om te zetten (en alhoewel het warmtebad ongelimiteerd lijkt, is gedurende de geschiedenis van het heelal de temperatuur van het badwater al behoorlijk gedaald. Dus: als entropische krachten verantwoordelijk zijn voor zwaartekracht, dan zou je verwachten dat de zwaartekracht in de jonge jaren van het heelal sterker was dan tegenwoordig en dat ie telkens verder afneemt.
De temperatuur gebruik ik (denk ik) door elkaar in de formule. Enerzijds is het de temperatuur van de massa (en dan moet je een evenwicht veronderstellen, anders is de temperatuur niet eens gedefiniëerd) en die schakel ik in om de energie te bepalen (en te delen door c^2 om weer op de massa te eindigen).
Anderzijds is de temperatuurfactor in de dimensies van de kracht (F) vermoed ik, de dQ die gebruikt wordt uit het warmtebad.
Overigens is het grappig om te zien dat de berekening van de entropische kracht (ln Omegaideaal/Omegamassa) gewoon hele kleine getallen oplevert, terwijl k in de orde groote 1E-23 zit. Dat levert dus een heel klein getal op en wellicht is het daarom beter om Energie uit de equipartiefunctie af te leiden met T=1/2 kbNmassa. Nu mis ik een hele grote factor om op bijv. 1 kg massa uit te komen.
Ben wel benieuwd hoe je die K uit andere constanten kan berekenen. Kon dat zo gauw nergens vinden.
Dimensioneel klopt het in elk geval. Je kunt dan de constante K toch eenvoudig uitrekenen viaquote:
K2 = hc5 / (Gk2)
?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Tuurlijk. Maar ik wilde die G hebben en afleiden uit de basiseenheden. Dat gaat alleen als ik K toevoeg aan k, h en c.quote:Op woensdag 27 januari 2010 11:50 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Dimensioneel klopt het in elk geval. Je kunt dan de constante K toch eenvoudig uitrekenen via
K2 = hc5 / (Gk2)
?
http://www.zie.nl/video/N(...)ri-2010/m1czpp3f6cev
holographic horizon? Ik snap er nog steeds geen reet van, bits van informatie op een bol die leiden tot zwaartekracht in die bol?? Leven we soms in een soort Matrix film gegenereerd door een soort computer
[ Bericht 6% gewijzigd door Demophon op 27-01-2010 17:31:48 ]
holographic horizon? Ik snap er nog steeds geen reet van, bits van informatie op een bol die leiden tot zwaartekracht in die bol?? Leven we soms in een soort Matrix film gegenereerd door een soort computer
[ Bericht 6% gewijzigd door Demophon op 27-01-2010 17:31:48 ]
"All great truths begin as blasphemies" - George Bernard Shaw, Ierse vrijdenker (1856 - 1950)
"Religion is regarded by common people as true, by the wise as false, and by rulers as useful" - Lucius Annaeus Seneca, Romeinse filosoof (4 BC - 65 AD)
"Religion is regarded by common people as true, by the wise as false, and by rulers as useful" - Lucius Annaeus Seneca, Romeinse filosoof (4 BC - 65 AD)
Ik ben inmiddels aan het proberen publicaties te vinden.
Je zou toch zeggen dat holografie over optische zaken gaat en hiermee een mooie vergelijking voor een optelsom van van verschillende zwaartekrachtlensperspectieven gemaakt kan worden.
Deze publicatie:
http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1001/1001.0785v1.pdf
gaat verder op holografische principes door er fysische vergelijkingen van af te leiden.
Weet iemand bij welke publicaties ik het beste kan beginnen om het holografische principe zelf te leren begrijpen?
Je zou toch zeggen dat holografie over optische zaken gaat en hiermee een mooie vergelijking voor een optelsom van van verschillende zwaartekrachtlensperspectieven gemaakt kan worden.
Deze publicatie:
http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/1001/1001.0785v1.pdf
gaat verder op holografische principes door er fysische vergelijkingen van af te leiden.
Weet iemand bij welke publicaties ik het beste kan beginnen om het holografische principe zelf te leren begrijpen?
Dat ligt aan je voorkennis. De meeste teksten hierover zijn nogal technisch
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Technische Informatica. Verder ben ik nu een eigen bit fraction processor aan het bouwen waarvoor ik alle algoritmen zelf heb moeten vinden en her en der de exponent rekenregels van mijn wiskundeboek wat heb moeten uitbreiden. Als het over bits gaat kan je bij mij aankloppen.quote:Op woensdag 27 januari 2010 17:05 schreef Haushofer het volgende:
Dat ligt aan je voorkennis. De meeste teksten hierover zijn nogal technisch
|
|
