abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_77430261
Weet jij nog andere bits, dan binaire?

Grapje - maar het gaat hier inderdaad om de hoeveelheid informatie, gemeten in bits. Let trouwens wel op dat bij het scannen/overtypen van dat artikel, men blijkbaar de exponenten niet correct heeft overgenomen.

Het gaat hier dus om 10^66 bits (tien tot de macht 66, een 1 met 66 nullen), elders staat ook 10-33 waar natuurlijk 10^-33 bedoeld wordt...
quote:
Op vrijdag 29 januari 2010 19:31 schreef Onverlaatje het volgende:
http://community.livejournal.com/ref_sciam/1190.html
"The entropy of a black hole one centimeter in diameter would be about 1066 bits, roughly equal to the thermodynamic entropy of a cube of water 10 billion kilometers on a side."
Wat zijn dit voor bits? Binaire bits?
pi_77437606
Toch nog ff over die dimensies:

F = G . M/r . M/r

Als ik deze formule "entropisch" benader dan krijgen we (zie paar posts terug):

F = (kb2 K2) / ( c h)

M = (kb K) / c2)

r = (c h) / (kb K)

G = (h c5) / (kb2 K2)

Als je dan deze formules in F=Ma invult dan krijg je:

F = (kb2 K2) / ( c h)

M = (kb K) / c2)

Dus:
a = (kb K c) / h

en dat is exact de Unruh formule (T=K en hbar= h/(2Pi))

Daardoor aangemoedigt meteen op zoek naar de mogelijke betekenis van die K (dus Temperatuur) zoals die in de verschillende componenten voorkomt:

Massa = M = (kb K) / c2)

Houdt in dat de Massa toeneemt als T stijgt en afneemt als T daalt (en dat is al aangetoond)

Lengte = r = (c h) / (kb K)

Houdt in dat de lengte toeneemt als T daalt. Dus hoe kouder, des te langer ie wordt (<- rare zin, meestal is het namelijk andersom... Parafernalia gaat ligt vast alweer dubbel ). En dus hoe warmer, des te korter de straal wordt. Da's best vreemd, maar klopt toch aardig met bijv. de Big Bang. Op het heetste punt is de straal immers gereduceerd tot nul. Voor een koud zwart gat krijg je de situatie dat de straal het langste wordt. Dat is ook wel logisch want de zwaartekracht van een zwart gat heeft de grootste reikwijdte.

Dus de Temperatuur van een massa kromt de ruimte ?! Op zich zou je kunnen redeneren dat alles wat beweegt, per definitie ruimte nodig heeft. En Temperatuur is een maat voor gemiddelde energie in beweging.

Gravitatieconstante =G = (h c5) / (kb2 K2)

Als je deze formule decomponeert staat er: (h c) * 1/(M1) * 1/(M2). Dus G heeft een constante component hc en een variabele component die afhangt van massa's.

Als laatste ook nog ff de tijd als bonus:

Seconde = s = h / (k K)

Dus als de Temperatuur stijgt, dan is een seconde korter en gaat de tijd sneller (en verloopt dus razendsnel net na de Big Bang). Als de Temperatuur echter daalt, dan gaat de tijd steeds langzamer lopen, secondes worden immers langer. In een zwart gat staat de tijd dan bijna stil. Opnieuw een duidelijk bewijs dat het absolute nulpunt van 0K alleen maar benaderd kan worden.

Ah. Ik begin nu duidelijk een beetje op Temperatuur te komen

[ Bericht 0% gewijzigd door Agno op 30-01-2010 01:49:14 ]
pi_77438971
quote:
Op vrijdag 29 januari 2010 21:07 schreef Arachnid het volgende:
Weet jij nog andere bits, dan binaire?
Grapje - maar het gaat hier inderdaad om de hoeveelheid informatie, gemeten in bits. Let trouwens wel op dat bij het scannen/overtypen van dat artikel, men blijkbaar de exponenten niet correct heeft overgenomen.
Het gaat hier dus om 10^66 bits (tien tot de macht 66, een 1 met 66 nullen), elders staat ook 10-33 waar natuurlijk 10^-33 bedoeld wordt...

[..]
Bits is dan niet binair, of ternair, ofc wat dan ook, dat zouden dan afzonderlijke dingen zijn, 10^66 naast elkaar. Maar dat is geen efficiente schrijfwijze. En binair is 2^x. Waarom 2 als basis van de exponenten? Waarom niet 3^x, of 4^x, of (pi)^x of x^(pi) of x^y^z ?
Volgens de kerk van Agno streeft de natuur een efficiente schrijfwijze na, binair zou al wat efficienter zijn, maar ternair is nog efficienter etc. Zou de natuur zelf een mooie basis uitkiezen? Of zou het zelfs een soort van algebraische basis kunnen zijn, waarbij twee interacterende systemen kunnen beraadslagen wat hun gemeenschappelijke basis voortaan gaat zijn zodat de bits er mooi in passen?
  zaterdag 30 januari 2010 @ 01:15:06 #154
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_77439094
Eindelijk kan ik ook wat nuttigs zeggen (hopelijk) in deze topic. Ik heb een keer een artikel gelezen waarin beargumenteerd dat e als basis (radix) van je talstelsel het efficiënst is (als je dus ook irrationale basis toelaat). Ik zal eens zoeken of ik dat artikel kan vinden met een juiste definitie wat ze onder efficiënt verstaan (een soort afweging tussen lengte van de getallen en het aantal cijfers was het).
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
  zaterdag 30 januari 2010 @ 01:24:55 #155
147503 Iblis
aequat omnis cinis
pi_77439366
Third Base. Geen PDF helaas.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
pi_77439797
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 01:24 schreef Iblis het volgende:
Third Base. Geen PDF helaas.
Dan nog is het onwaarschijnlijk dat het een positional numbering system is, als alles 'automatisch' in het telraam geschoven dient te worden. Weet de natuur wel dat je bij x opnieuw dient te tellen..
De inca's telden met knopen. Misschien telt de natuur met vertakkingen, hoekpunten, vouwen of golven of fractal? Alleen hoeveel digits zitten er in een iteratie? Dan lijkt het me waarschijnlijk dat een iteratie niet altijd evenveel digits telt, maar dat dit ook nog eens verschilt (bijvoorbeeld t.o.v. van hoever je van de kern van een bolvorm afzit). Dan is zelfs de basis variabel.

[ Bericht 9% gewijzigd door Onverlaatje op 31-01-2010 02:28:01 ]
pi_77440033
'Bits' is een afkorting van 'binary digits', dus altijd binair.

Het doet er verder niet toe hoe die 10^66 geschreven zijn. Het is het *aantal bits* dat, in het gegeven voorbeeld, het denkbeeldige zwarte gat met een diameter van 1 cm volledig beschrijft: 1/4 * de oppervlakte van het zwarte gat, gemeten in planck areas (van 10^-66 vierkante centimeters).

Het opmerkelijke hieraan is:

1) blijkbaar is de maximale hoeveelheid informatie in een gegeven deel van de ruimte NIET evenredig met het volume (wat je zou verwachten), maar met het OPPERVLAK om die ruimte. Vandaar dat men over 'holography' spreekt, want het is dus zo dat *alle* informatie over die drie-dimensionale ruimte op het twee-dimensionale ('omhullende') oppervlak gecodeerd is.

2) er is blijkbaar een absoluut maximum aan de hoeveelheid informatie over een bepaald stukje ruimte - wat er ook gebeurt, er kan nooit meer info in. Die maximale informatie-dichtheid is wat een zwart gat is: een volledig met informatie verzadigd stukje ruimte.

Als je dus iets in een zwart gat zou gooien, en je wil dat er geen entropie verloren gaat (dat zou niet moeten kunnen volgens de 2e wet van de thermodynamica), dan is de enige mogelijkheid dat het OPPERVLAK van het zwarte gat toeneemt.

En... omdat het volume van een zwart gat met de 3e macht toeneemt (als de straal groeit), maar het oppervlak met de 2e macht, zal de dichtheid van een zwart gat 'toenemen' met 1/r - hoe groter de straal hoe lager de dichtheid van een zwart gat. Heel grote zwarte gaten zijn dan ook grappig genoeg heel 'luchtig' (lage dichtheid)....

quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 01:11 schreef Onverlaatje het volgende:

[..]

Bits is dan niet binair, of ternair, ofc wat dan ook, dat zouden dan afzonderlijke dingen zijn, 10^66 naast elkaar. Maar dat is geen efficiente schrijfwijze. En binair is 2^x. Waarom 2 als basis van de exponenten? Waarom niet 3^x, of 4^x, of (pi)^x of x^(pi) of x^y^z ?
Volgens de kerk van Agno streeft de natuur een efficiente schrijfwijze na, binair zou al wat efficienter zijn, maar ternair is nog efficienter etc. Zou de natuur zelf een mooie basis uitkiezen? Of zou het zelfs een soort van algebraische basis kunnen zijn, waarbij twee interacterende systemen kunnen beraadslagen wat hun gemeenschappelijke basis voortaan gaat zijn zodat de bits er mooi in passen?
pi_77440098
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 02:02 schreef Arachnid het volgende:
'Bits' is een afkorting van 'binary digits', dus altijd binair.

Het doet er verder niet toe hoe die 10^66 geschreven zijn. Het is het *aantal bits* dat, in het gegeven voorbeeld, het denkbeeldige zwarte gat met een diameter van 1 cm volledig beschrijft: 1/4 * de oppervlakte van het zwarte gat, gemeten in planck areas (van 10^-66 vierkante centimeters).

Het opmerkelijke hieraan is:

1) blijkbaar is de maximale hoeveelheid informatie in een gegeven deel van de ruimte NIET evenredig met het volume (wat je zou verwachten), maar met het OPPERVLAK om die ruimte. Vandaar dat men over 'holography' spreekt, want het is dus zo dat *alle* informatie over die drie-dimensionale ruimte op het twee-dimensionale ('omhullende') oppervlak gecodeerd is.

2) er is blijkbaar een absoluut maximum aan de hoeveelheid informatie over een bepaald stukje ruimte - wat er ook gebeurt, er kan nooit meer info in. Die maximale informatie-dichtheid is wat een zwart gat is: een volledig met informatie verzadigd stukje ruimte.

Als je dus iets in een zwart gat zou gooien, en je wil dat er geen entropie verloren gaat (dat zou niet moeten kunnen volgens de 2e wet van de thermodynamica), dan is de enige mogelijkheid dat het OPPERVLAK van het zwarte gat toeneemt.

En... omdat het volume van een zwart gat met de 3e macht toeneemt (als de straal groeit), maar het oppervlak met de 2e macht, zal de dichtheid van een zwart gat 'toenemen' met 1/r - hoe groter de straal hoe lager de dichtheid van een zwart gat. Heel grote zwarte gaten zijn dan ook grappig genoeg heel 'luchtig' (lage dichtheid)....


[..]


Nou ja goed hier zat ik dus mee, dan is 'digit' de eenheid i.p.v. 'bit' die men moet gebruiken in dergelijke verhalen toch?
Ik kan me niet goed voorstellen waarom de natuur base2 zou moeten zijn.
Of wacht, slaats bits dan op binary digits van het 2d vlak waarmee een oppervlak beschreven kan worden? Waarom zou je dat alleen met binary digits kunnen beschrijven?
pi_77440414
Er staat nergens dat je het alleen met binary digits zou kunnen beschrijven...

Het aantal bits (1 bit per oppervlakte van 4 planck areas, en een planck area is dus 10^-66 cm.) is alleen maar een maat voor de hoeveelheid informatie over die ruimte. Als je wil, kan je het met alle plezier uitdrukken in base 3, of base 10, whatever.

Bijvoorbeeld kan je zeggen dat een zwart gat van 1 cm. diameter, een hoeveelheid informatie kan bevatten gelijk aan 10^66 / 16 hexadecimale getallen... er worden hier alleen bits genoemd omdat dit een gangbare maat is voor informatie. Je had net zo goed die hoeveelheid als 10^66 / 256 bytes kunnen omschrijven.

Het zegt dus NIETS over de manier waarop de informatie is 'opgeslagen' op dat oppervlak. Wat we wel weten is dat er per 'bit' blijkbaar zo'n vier planck areas gebruikt worden.

Overigens, staar je s.v.p. niet blind op dat getalstelsel verhaal.

De ESSENTIE is dat de hoeveelheid informatie toeneemt met het OPPERVLAK (dus 2e macht), terwijl iedereen zou denken dat het VOLUME (3e macht) bepalend is voor de hoeveelheid informatie in een blokje ruimte........
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 02:07 schreef Onverlaatje het volgende:

[..]

Nou ja goed hier zat ik dus mee, dan is 'digit' de eenheid i.p.v. 'bit' die men moet gebruiken in dergelijke verhalen toch?
Ik kan me niet goed voorstellen waarom de natuur base2 zou moeten zijn.
Of wacht, slaats bits dan op binary digits van het 2d vlak waarmee een oppervlak beschreven kan worden? Waarom zou je dat alleen met binary digits kunnen beschrijven?
pi_77440494
... en dat is dus heel raar.

Zo raar, dat je je af kan vragen of onze gebruikelijke opvatting, dat we in een 3-dimensionaal universum leven, wel klopt. Want blijkbaar is de informatie over dat universum volledig 2-dimensionaal.

Een mogelijkheid is dus dat die 3e dimensie maar een illusie is - het universum bestaat uit 2 dimensies (bijvoorbeeld op een bol), en wij ervaren iets anders (de dikte van een string? who knows) als die 3e dimensie....
pi_77440758
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 02:40 schreef Arachnid het volgende:
... en dat is dus heel raar.

Zo raar, dat je je af kan vragen of onze gebruikelijke opvatting, dat we in een 3-dimensionaal universum leven, wel klopt. Want blijkbaar is de informatie over dat universum volledig 2-dimensionaal.

Een mogelijkheid is dus dat die 3e dimensie maar een illusie is - het universum bestaat uit 2 dimensies (bijvoorbeeld op een bol), en wij ervaren iets anders (de dikte van een string? who knows) als die 3e dimensie....
Nou, wat misschien een misvatting kan zijn is dat men denkt dat een zwart gat een begrensde bolvorm heeft. Het lijkt dan wel een bolachtige vorm, maar waar begint de bol?
Als ik het geometrisch bekijkt, dan zie ik een 3d grid, wat van de buitenkant naar het midden toe gaat vervormen naar een bolvorm toe, maar het aantal lijntjes neemt ook net zo hard toe. Je zou dus in kunnen zoomen op het midden waarbij er wel steeds meer dichterbij komt, maar je nooit bij het geometrisch einde komt van wat je in kan zoomen.
pi_77440884
Ook dat doet er uiteindelijk niet toe - de essentie is dat de entropie (informatie) van een zwart gat evenredig is met het *oppervlak* van de horizon, en niet met het *volume*, wat de vorm ook mag zijn. Zelfs als dat zwarte gat de vorm van een dobbelsteen zou hebben.

Overigens zijn zwarte gaten verder (gek genoeg) heel simpele objecten, er zijn maar drie verschillen:

- massa (uiteraard)
- lading
- hoekmoment

De vorm komt hier niet in voor .

Dit is het zogenaamde 'no hair theorem' - zwarte gaten hebben geen 'haar', geen details maar zijn volledig uitwisselbaar gegeven deze bovenstaande drie variabelen.

Intuïtief kan je je dit voorstellen als dat alle bits in dat ding op 'aan' staan - en dus zijn zwarte gaten verder volledig uitwisselbaar.
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 03:03 schreef Onverlaatje het volgende:

[..]

Nou, wat misschien een misvatting kan zijn is dat men denkt dat een zwart gat een begrensde bolvorm heeft. Het lijkt dan wel een bolachtige vorm, maar waar begint de bol?
Als ik het geometrisch bekijkt, dan zie ik een 3d grid, wat van de buitenkant naar het midden toe gaat vervormen naar een bolvorm toe, maar het aantal lijntjes neemt ook net zo hard toe. Je zou dus in kunnen zoomen op het midden waarbij er wel steeds meer dichterbij komt, maar je nooit bij het geometrisch einde komt van wat je in kan zoomen.
pi_77440965
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 03:17 schreef Arachnid het volgende:
Ook dat doet er uiteindelijk niet toe - de essentie is dat de entropie (informatie) van een zwart gat evenredig is met het *oppervlak* van de horizon, en niet met het *volume*, wat de vorm ook mag zijn.
Ja de event horizon groeit natuurlijk mee met de dichtheid van het grensgebied van de ruimtetijdimplosie. Maar 'volume' is letterlijk een erg rekbaar begrip in een zwart gat. Dat kan je niet als 'normale' xyz beschouwen ten opzichte van de rest van de ruimtetijd eromheen.
pi_77441015
......... maar dat geeft aanleiding tot een paradox.

Want waar blijft dan die informatie (entropie), die in een zwart gat gegooid wordt, en die volgens de thermodynamica niet verloren kan gaan? Dat is de beroemde 'black hole information paradox' die onderwerp was van een langlopende weddenschap tussen Hawking/Thorne enerzijds en Preskill/'t Hooft/Susskind anderzijds.

In 2005 heeft Hawking zijn ''ongelijk" publiekelijk toegegeven, en heeft hij Preskill een honkbal-encyclopedie kado gedaan, met de woorden dat "alle gewenste informatie (over honkbal) op ieder moment hieruit gehaald kan worden"

Lees en huiver: http://en.wikipedia.org/wiki/Black_hole_information_loss_paradox

En nu ga ik lekker slapen! Cheers!
pi_77444986
quote:
Op vrijdag 29 januari 2010 18:46 schreef Parafernalia het volgende:

[..]

Haha nee, ik vond 'm enorm grappig. Allemaal ingewikkelde formules waar ik de ballen van begrijp, en Professor Haushofer die vroeg wat K is..

K=Kelvin...ja duh
Het is ook niet zo moeilijk in te zien wat die eenheid is, maar de eenheid is natuurlijk niet gelijk aan de constante zelf. Ik kan je de waarde van G geven, en de eenheid ervan, maar dat is wat anders dan zeggen dat G als koppelingsconstante opduikt in bijvoorbeeld de algemene relativiteitstheorie. Net zo met bijvoorbeeld c of h. Die hebben allemaal fysische betekenis; h is bijvoorbeeld een maat voor een minimale actie, en c een maat voor een maximale snelheid.

In Agno's uitdrukking zie je een relatie tussen allemaal bekende constantes, met plotseling één of andere K met als eenheid Kelvin. Dan is de logische vraag: wat is die K?

Het punt is ook natuurlijk dat je zo op willekeurige wijze constantes aan elkaar kunt relateren zolang je de juiste eenheden maar uitzoekt.
pi_77452031
Even alle formules in een plaatje samengevat.

Dus:

ALS we aannemen dat zwaartekracht Fz een entropische kracht Fe is, dan heeft dat gevolgen voor de dimensies waarin je de bekende zwaartekrachtsformules (F=ma en F = G M1*M2/r2) moet formuleren. De crux zit em in het definiëren van Fe door te stellen dat Fdx = TdS. Die dS = k ln (Omega) en heeft dus k als dimensie (Omega is dimensieloos) en voor T vullen we dan K (Kelvin) in.

Het grappige is dan je de Unruh formule gewoon ziet ontstaan als je de a (=versnelling) afleidt.



Wat zijn dan de consequenties van deze aanname?

* Massa (M) is evenredig met de Temperatuur
* Afstand (m) en tijd (s) zijn beiden omgekeerd evenredig met de Temperatuur
* De gravitatieconstante (G) is ongekeerd kwadratisch evenredig met de Temperatuur

Dan kan je gaan kijken wat dit in de extreme situaties zou betekenen, dus voor het Big Bang punt (T= hoogste ooit) en voor een Zwart Gat (T=laagste mogelijk). Dat blijkt heel aardig te kloppen met de bekende ART voorspellingen, alleen het vreemde is dat voor een Zwart Gat, de massa in entropische termen tot nul nadert. Je zou natuurlijk kunnen redeneren dat als T nul nadert, de massa ook maximaal is samengepakt tot enkel rustmassa (dus niets beweegt er meer en kinetische energie is nul). Het zwarte gat nadert dus zijn einde en slokt niets meer op. Het kan alleen nog maar verdampen. Ook Fe (dus zwaartekracht) nadert tot nul als T nadert tot nul, hetgeen voorspelt dat er bij T=0 geen extra massa meer aangetrokken worden en het zwarte gat dus haast wel moet gaan verdampen (via Hawking-straling).

Maar wat betekent dit dan voor de tussenvormen zoals de zon, aarde en maan? De consequentie van dit alles is dat het streven naar een optimale energieverdeling over de ruimte (gemeten in locale temperaturen) zorgt voor de ruimte-tijd kromming. Dus niet zozeer de massa van de planeten, naar veel meer hun temperatuur zorgt voor de kromming. Je zou zelfs nog verder kunnen gaan en stellen dat het temperatuurverschil tussen twee planeten en de ruimte daartussen (vacuum) alle drie de ruimte tijd doen golven (dus het vacuum rekt de tijd en ruimte uit en de (altijd warmere) planeten doen die ruimte-tijd juist krimpen. Dat is het spanningsveld dat veroorzaakt wordt door ongewenste temperatuurverschillen (=niet mooi verdeelde bewegingsenergie). De natuur eist een mooiere verdeling dan wat ze nu ziet. Dat kan mooier. Dus eigenlijk geen wonder dat ze de zaak dan krom trekt (als warme planeten zich uit zichzelf niet netjes 'goedschiks' mooi gaan verdelen over de ruimte, dan gaan we dus gewoon 'kwaadschiks' de ruimte-tijd maar aanpassen). Zo zouden dus de geodeten uit de ART kunnen ontstaan en verklaren waarom massa's elkaar lijken aan te trekken).

Op zich vind ik het wel een mooie gedachte. De natuurlijke voorkeur voor evenwicht die geleid heeft tot een vreedzame coëxistentie van enerzijds de drie fundamentele materie 'bij elkaar houdt' krachten (EM, sterk en zwak) en anderzijds de ruimte-tijd kromming (zwaartekracht) om de boel in het meest acceptabele evenwicht te houden. Toch vertrouw ik die Zwakke kernkracht niet, omdat deze kracht voor o.a. het verval van neutronen zorgdraagt (is hogere staat van entropie), lijkt ie meer op een handlanger van moeder natuur. Een soort 'mol' of Trojaans paard dat zich op sluwe wijze vermomd heeft als fundamentele kracht.

Best grappig eigenlijk, dat je door een entropische benadering, op ongeveer dezelfde conclusies uitkomt als bij het aannemen van versnelde inertiaalstelsels in de ART. Zou dat toevallig zijn ?

[ Bericht 2% gewijzigd door Agno op 30-01-2010 20:30:55 ]
pi_77460365
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 16:26 schreef Agno het volgende:
Wat zijn dan de consequenties van deze aanname?

* Massa (M) is evenredig met de Temperatuur
* Afstand (m) en tijd (s) zijn beiden omgekeerd evenredig met de Temperatuur
* De gravitatieconstante (G) is ongekeerd kwadratisch evenredig met de Temperatuur

Dan kan je gaan kijken wat dit in de extreme situaties zou betekenen, dus voor het Big Bang punt (T= hoogste ooit) en voor een Zwart Gat (T=laagste mogelijk). Dat blijkt heel aardig te kloppen met de bekende ART voorspellingen, alleen het vreemde is dat voor een Zwart Gat, de massa in entropische termen tot nul nadert. Je zou natuurlijk kunnen redeneren dat als T nul nadert, de massa ook maximaal is samengepakt tot enkel rustmassa (dus niets beweegt er meer en kinetische energie is nul). Het zwarte gat nadert dus zijn einde en slokt niets meer op. Het kan alleen nog maar verdampen. Ook Fe (dus zwaartekracht) nadert tot nul als T nadert tot nul, hetgeen voorspelt dat er bij T=0 geen extra massa meer aangetrokken worden en het zwarte gat dus haast wel moet gaan verdampen (via Hawking-straling).
Betekent dit dat de aantrekkingskracht van een zwart gat niet de materie is wat tot rust is gekomen rond de kern van een zwart gat (als je die ooit kan vinden), maar uitgaat van de instortende materie daaromheen?
En wat zou dit betekenen voor de zon? Een warme, maar voor een groot deel een ijle plasmabol. Zit er dan minder materie in dan we denken, of heeft het een ander brandproces dan we denken? Zou Jupiter veel meer massa krijgen als je deze opeens op zou warmen? Heeft een nucleaire explosie een meetbare zwaartekracht? En als ik met een omgebouwde magnetron veel hitte zou focussen op een heel klein puntje boven me, zou daar de ruimtetijd compact zijn waardoor ik opstijg? De vraag is eigenlijk, hoe moet ik temperatuur zien en in welke mate en vooral op welke schaal speelt de invloed hiervan zich af? Is deze invloed overal gelijk? Werkt het door in alle schalen?
quote:
Maar wat betekent dit dan voor de tussenvormen zoals de zon, aarde en maan? De consequentie van dit alles is dat het streven naar een optimale energieverdeling over de ruimte (gemeten in locale temperaturen) zorgt voor de ruimte-tijd kromming. Dus niet zozeer de massa van de planeten, naar veel meer hun temperatuur zorgt voor de kromming. Je zou zelfs nog verder kunnen gaan en stellen dat het temperatuurverschil tussen twee planeten en de ruimte daartussen (vacuum) alle drie de ruimte tijd doen golven (dus het vacuum rekt de tijd en ruimte uit en de (altijd warmere) planeten doen die ruimte-tijd juist krimpen. Dat is het spanningsveld dat veroorzaakt wordt door ongewenste temperatuurverschillen (=niet mooi verdeelde bewegingsenergie). De natuur eist een mooiere verdeling dan wat ze nu ziet. Dat kan mooier. Dus eigenlijk geen wonder dat ze de zaak dan krom trekt (als warme planeten zich uit zichzelf niet netjes 'goedschiks' mooi gaan verdelen over de ruimte, dan gaan we dus gewoon 'kwaadschiks' de ruimte-tijd maar aanpassen). Zo zouden dus de geodeten uit de ART kunnen ontstaan en verklaren waarom massa's elkaar lijken aan te trekken).
Dit klinkt goed, er moet een voortdurende oscillatie zijn van ruimtetijd (ook als objecten in rust zijn) om objecten aangetrokken te laten blijven. Hoe deze oscillatie precies het relatieve perspectief volgt voor een punt in de ruimtetijd, zou dan nog uitgewerkt dienen te worden. Dit relatieve perspectief is dus iets anders dan wat wij om ons heen zien, omdat wij behalve de ruimtetijd zelf vervormen, de ruimtetijd ook onszelf vervormd.
Je kan het zien als het volgen van geodeten in ruimtetijd, je kan het ook zien als het volgen van een rechte lijn door referentie ruimte rond een punt waarlangs de ruimtetijd langs een punt vervormt (misschien rekent dit makkelijker). Dit perspectief zou ook een vergelijking met een aantal parameters moeten hebben, hoe snel vervormt het, afhankelijk waarvan.

[ Bericht 0% gewijzigd door Onverlaatje op 31-01-2010 00:08:45 ]
pi_77467904
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 20:51 schreef Onverlaatje het volgende:

[..]

Betekent dit dat de aantrekkingskracht van een zwart gat niet de materie is wat tot rust is gekomen rond de kern van een zwart gat (als je die ooit kan vinden), maar uitgaat van de instortende materie daaromheen?
En wat zou dit betekenen voor de zon? Een warme, maar voor een groot deel een ijle plasmabol. Zit er dan minder materie in dan we denken, of heeft het een ander brandproces dan we denken? Zou Jupiter veel meer massa krijgen als je deze opeens op zou warmen? Heeft een nucleaire explosie een meetbare zwaartekracht? En als ik met een omgebouwde magnetron veel hitte zou focussen op een heel klein puntje boven me, zou daar de ruimtetijd compact zijn waardoor ik opstijg? De vraag is eigenlijk, hoe moet ik temperatuur zien en in welke mate en vooral op welke schaal speelt de invloed hiervan zich af? Is deze invloed overal gelijk? Werkt het door in alle schalen?
[..]

Dit klinkt goed, er moet een constante oscillatie zijn van ruimtetijd (ook als objecten in rust zijn) om objecten aangetrokken te laten blijven. Hoe deze oscillatie precies het relatieve perspectief volgt voor een punt in de ruimtetijd, zou dan nog uitgewerkt dienen te worden. Dit relatieve perspectief is dus iets anders dan wat wij om ons heen zien, omdat wij behalve de ruimtetijd zelf vervormen, de ruimtetijd ook onszelf vervormd.
Je kan het zien als het volgen van geodeten in ruimtetijd, je kan het ook zien als het volgen van een rechte lijn door referentie ruimte rond een punt waarlangs de ruimtetijd langs een punt vervormt (misschien rekent dit makkelijker). Dit perspectief zou ook een vergelijking met een aantal parameters moeten hebben, hoe snel vervormt het, afhankelijk waarvan.
Dat zijn een paar van de vele vragen/voorspellingen die zo'n entropische hypothese zou moeten doorstaan. En dat kan betekenen dat er helemaal niets van blijkt te kloppen of dat de theorie erdoor wordt bevestigd.

Er lijkt inderdaad een verschil te zijn tussen "massa in beweging" en "massa in rust". Ik neig naar de volgende verklaring (in lijn met de eerdere posts):

"Massa in rust" = "strakgespannen elastiekje" = hoge entropische kracht = Zwaartekrachtpotentie

"Massa in beweging" = "elastiekje wordt periodiek losgelaten en gespannen net zo lang totdat het elastiekje helemaal verrot is en in atomen uit elkaar valt" = Zwaartekrachtsgolf

Alleen massa in beweging heeft immers (per definitie) een Temperatuur. Dus twee rotsblokken kunnen ogenschijnlijk volkomen in rust zijn, maar dat zijn ze natuurlijk niet. Er vibreren allerlei atomen binnen dat graniet en dat telt voor beweging (dus heeft een rots ook een temperatuur). En alleen voor massa in beweging heeft het dus zin om een ruimte-tijd te bedenken (om bij te houden waar en wanneer de massa op een bepaalde plek is). Als het gaat om individuele atomen en elementaire deeltjes zou je kunnen denken dat per definitie "rust" niet kan bestaan vanwege de onzekerheidsrelatie (het deeltje heeft een kans om ergens te zijn).

Maar goed,

Voor een zwart gat betekent dit, dat de zich opeenstapelende massa er uiteindelijk toe leidt, dat zelfs alle atomen (bijna) stoppen met trillen. Dan nadert de temperatuur dus tot nul. Dan stopt dus ook de zwaartekracht (!) al wordt wel het gravitatiepotentieel enorm (entropie van die massa is dan op het laagst haalbare/wenselijke niveau in het heelal). Dus een zwart gat wordt dan een heel strak aangespannen elastiek, dat aan de horizon toch een heel klein beetje (Hawking) straling eruit perst (en dus entropie genereert, misschien komt dat wel door dat elastiek als enige tegenkracht voor de Grote Drie). Om op jouw punt specifiek in te gaan: gedurende de opbouw van het zwarte gat (invallende objecten) is de temperatuur nog niet nul, dus is er nog zwaartekracht, al neemt die af naarmate het zwarte gat meer verzadigd raakt (althans als deze theorie klopt). Licht kan niet ontsnappen, dus ook E=mc2 werkt ff niet meer (althans je kunt massa niet langer in energie omzetten).

De vorm van de "massa in beweging" maakt volgens mij niet uit, of het nu vast, vloeibaar, gas of een plasma is. Alleen de temperatuur is anders en dat heeft weer te maken met de warmte (of tril-capaciteit) van een massa. In een gas of plasma hebben de atomen (of zelfs protonen, neutronen en electronen) veel meer vrijheidsgraden en kunnen daarom tot grotere hitte's worden opgestookt. In de zon is er dus vanwege gas/plasma veel meer "massa intens in beweging" dan bij de meer gestolde aarde. In zekere zin zou moeder natuur die streeft naar hogere entropie, dus het meest blij moeten zijn met al die hete zonnen. Daar wordt tenminste energie verspreid en zelfs de atoomkernen worden niet gespaard. Heerlijk veel E met snelheid c2 uit de massa converteren. Da's pas entropie produceren! Volgens de entropische theorie zou Jupiter dus inderdaad een hogere "massa in beweging" krijgen als je er warmte in zou pompen en de zwaartekracht zou daardoor ook sterker worden.

Over die constante oscillatie van de ruimte-tijd die nodig is om zelfs objecten in rust nog elkaar te laten aantrekken; je zou simpelweg kunnen stellen dat ruimte-tijd alleen maar bestaat (en nodig is) voor massa in beweging (kijk maar wat er gebeurt met een zwart gat, massa in totale rust dan is t=0 en m=0). Massa in absolute rust komt dus gewoon niet voor, anders dan bijna in zwarte gaten of wellicht in het begin/eindstadium van het heelal. Al het overige werkt volgens het adagium: "Panta Rhei" of op z'n Agno's: Movero ergo Attractum => "ik beweeg, dus ik trek aan"!

Nu nog een slimme test bedenken die deze theorie falsificeert of ondersteunt (en ik vrees de immer scherpe blik van Haushofer... ).
pi_77468880
quote:
"Massa in rust" = "strakgespannen elastiekje" = hoge entropische kracht = Zwaartekrachtpotentie
En als alle ruimtetijd aan het einde der tijden verzwolgen is in een relatief aan de ruimtetijd geexpandeerd en gefuseerd megazwartgat zijn dat een heleboel strakgespannen elastiekjes op een klein oppervlak.
  zondag 31 januari 2010 @ 02:00:47 #170
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_77469123
quote:
Op vrijdag 29 januari 2010 19:18 schreef Agno het volgende:

[..]

Para,

Nu ik er van een afstandje naar kijk, zie ik er opeens ook de humor van in

Raar is dat eigenlijk, dat zelfs bij humor de manier waarop de waarnemer kijkt, de grappigheid van het waargenomene bepaalt.
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
  zondag 31 januari 2010 @ 02:06:17 #171
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_77469196
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 12:15 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Het is ook niet zo moeilijk in te zien wat die eenheid is, maar de eenheid is natuurlijk niet gelijk aan de constante zelf. Ik kan je de waarde van G geven, en de eenheid ervan, maar dat is wat anders dan zeggen dat G als koppelingsconstante opduikt in bijvoorbeeld de algemene relativiteitstheorie. Net zo met bijvoorbeeld c of h. Die hebben allemaal fysische betekenis; h is bijvoorbeeld een maat voor een minimale actie, en c een maat voor een maximale snelheid.

In Agno's uitdrukking zie je een relatie tussen allemaal bekende constantes, met plotseling één of andere K met als eenheid Kelvin. Dan is de logische vraag: wat is die K?

Het punt is ook natuurlijk dat je zo op willekeurige wijze constantes aan elkaar kunt relateren zolang je de juiste eenheden maar uitzoekt.
Dat snap ik ook wel, alleen Agno begreep 't effe niet...
Als ik je goed begrijp...
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_77482147
En toch.

De ruimte (meter) en tijd (sec) laten een duidelijke afhankelijkheid zien van Temperatuur. Daar hoef je nog niet eens een entropische kracht voor de veronderstellen, het volgt ook al uit de dimensies van de fundamentele constantes (zeker als je kb gebruikt).

De ruimte-tijd wordt meestal weergegeven in een Minkowski diagram met tijd op de y-as en ruimte op de x-as. De functie x=y is dan de rechte gele lijn. De formule is: x(t) = c.t (als t =1 seconde is dan is x = c kilometer).

Maar het specifieke plaatje gaat uit van de snelheid van het licht in een vacuum (tegen de 0K aan, en dat ook overal in de ruimte-tijd hetzelfde). Dat klopt natuurlijk niet er kunnen vele "hot events" plaatsvinden in deze metriek. Als het namelijk lokaal warmer is (bijv. een planeet), dan kromt de ruimte-tijd ook lokaal en wordt het licht afgebogen. Niets kan sneller dan het licht, dus er is een no-go zone voor 'hot events' onder de lijn y=x. Dat klopt ook vanuit temperatuur perspectief, want je kunt ook niet beneden 0K komen.

Aangezien temperatuur en versnelling (via Unruh) ook direct gekoppeld zijn, zou het misschien zo kunnen zijn dat zowel de ART (met bewegende intertiaal stelsels) als de entropische benadering, beiden tot een duale verklaring van de krommende geodeten leiden? Met dit verschil, dat temperatuurverschillen een directe fysische grondslag hebben (gemiddelde energie in beweging), terwijl de ART meer leunt op het wiskundige gedachtenexperiment van versnelde waarnemers (zelf bewegende 'massa kijkers').

pi_77578767
quote:
Op zaterdag 30 januari 2010 02:40 schreef Arachnid het volgende:
... en dat is dus heel raar.

Zo raar, dat je je af kan vragen of onze gebruikelijke opvatting, dat we in een 3-dimensionaal universum leven, wel klopt. Want blijkbaar is de informatie over dat universum volledig 2-dimensionaal.

Een mogelijkheid is dus dat die 3e dimensie maar een illusie is - het universum bestaat uit 2 dimensies (bijvoorbeeld op een bol), en wij ervaren iets anders (de dikte van een string? who knows) als die 3e dimensie....
Ik zat hier nog over te denken. Wat ook kan is dat een 1d deeltje in 2d kan bewegen en dit 2d deeltje zich manifesteert in een 3d wereld en dat we gemaakt zijn van dit soort deeltjes. Een projectie van zo'n 1d in 2d deeltje is in 3d een bol, terwijl het 2d deeltje in alle 3d richtingen uitgesmeerd is. Waardoor het lijkt dat de informatie in de volume van een bol past op het oppervlak van de bol, immers het is dan de optelsom van 1d lijnen van uit het midden van een bol. Als elk deeltje op dit 2d vlak ligt, betekent het dat ook de projectie van het 2d vlak terug te vinden is rond elk 2d deeltje in een 3d ruimte. Dit zou verklaren waarom straling alle 3d kanten lijkt uit te gaan rondom een 2d deeltje. Waar in 2d concentrische ringen ontstaan vanuit het midden naar buiten toe, manifesteert dit zich als een golfbeweging alle richtingen op in 3d, waarbij de golf enigszins uitgesmeerd lijkt, omdat er intensiteitverschillen in 3d ontstaan omdat het het 2d vlak volgt.

[ Bericht 4% gewijzigd door Onverlaatje op 03-02-2010 05:00:38 ]
  woensdag 3 februari 2010 @ 02:41:18 #174
145090 HenkBenzinetank
Toegevoegde waarde
pi_77579414
ontzettende alfa tvp
pi_77587233
quote:
Op zondag 31 januari 2010 17:20 schreef Agno het volgende:
En toch.

De ruimte (meter) en tijd (sec) laten een duidelijke afhankelijkheid zien van Temperatuur. Daar hoef je nog niet eens een entropische kracht voor de veronderstellen, het volgt ook al uit de dimensies van de fundamentele constantes (zeker als je kb gebruikt).
Hoe dan? En wat bedoel je met "duidelijke afhankelijkheid"?
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')