Holographic Hot Horizons

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 11:53 schreef Agno het volgende:

[..]

Tuurlijk. Maar ik wilde die G hebben en afleiden uit de basiseenheden. Dat gaat alleen als ik K toevoeg aan k, h en c.

Ga hier in natuurlijk in cirkels en kom nooit op G uit zonder een K, kg, m e.d. in te voeren. Misschien lukt het met bits.

Dus:

Hoe kan een entropische kracht de massa (dus traagheid in F=ma) veranderen?

Om de massa te berekenen moet je alle vormen van energie (kinetische en potentiele energie) optellen. Dus een doos met daarin een aangespannen elastiekje, heeft een (iets) grotere massa dan een doos met een slap hangend elastiekje. Dit verschil is reëel, maar helaas veel te klein om te meten (net zoals bij zwaartekracht zelf).

Als je echter aanneemt dat fotonen ook atomen uit hun voorkeurspositie kunnen trekken (het foto- entropische effect), dan zou de som van al die lokale mini entropische krachten, de hoeveelheid potentiele energie en daarmee de massa dus moeten vergroten (het zijn kleine gespannen elastiekjes). Als we dan de massa zien als open systeem, gaan er continue fotonen in en uit en wordt de kracht pulserend (i.e. een golf). Natuurlijk wordt er wel telkens extra entropie "geproduceerd" gedurende het opbouwen en omzetten van die entropische krachtjes.

Ook is het zo dat een gesloten, geïsoleerd systeem een hogere massa heeft als de temperatuur 80°C is dan wanneer het 20°C is. Maar ook dit verschil is uitermate klein om op te vallen. Zeker als je het systeem laat interacteren met z'n omgeving, valt er niets meer te meten.

Entropische krachten bij 80°C zijn echter ook sterker (je hebt warmte nodig om die kracht in arbeid (+entropie) om te zetten) dan bij 20°C, want dan is er immers in dat gesloten systeem minder warmtevoeding voor de krachten beschikbaar).

Zwaartekracht is ook nauwelijks meetbaar, dus waarom zou het niet de som kunnen zijn van alle microscopische entropische krachten in een massa?

Maar dan zou je dus ook een formule moeten kunnen bedenken waarin de Gravitatie constante (G) uit de kracht (F in Newton), de massa's (M in kg) en de straal (r in meter) afgeleid kan worden. Dus moet je naar de dimensies kijken en mijn eerste poging faalde hopeloos door een cirkelredenering.

Dus moet de massa wellicht anders gedefinieerd worden en dat kan waarschijnlijk alleen maar met dimensieloze bits op een holografisch scherm dat als een bol om de massa gevouwen is. Dan zou je als volgt kunnen redeneren (zie plaatje):



Een gesloten thermodynamisch systeem met twee atomen is in thermodynamisch evenwicht. Deze situatie wordt beschreven door de bits op de oppervlakte van een denkbeeldige bol. De straal van de bol wordt bepaald door de minimale oppervlakte die nodig is om alle bits op te slaan.

Dan laat Agno's devil een foton naar binnen. Dit foton wordt geabsorbeerd door het eerste atoom en weer uitgespuugd naar het tweede atoom. Dit gaat een tijdje heen en weer waardoor de atomen naar elkaar toe bewegen en er een entropische kracht wordt opgebouwd. Daarna laat Agno's devil het foton snel weer naar buiten. De entropische kracht doet de atomen weer terugveren naar de evenwichtspositie, maar de entropie is netto toegenomen (dS) in de eindsituatie. Dus zijn er meer bits nodig om deze massa nog te beschrijven. Daarom moet dus ook de straal van de bol met daarop het holografische scherm toenemen (of heeft de entropie van het openen van Agno's devil deurtje er ook nog mee te maken...?).

quote:

Op donderdag 28 januari 2010 00:01 schreef Haushofer het volgende:
Thermisch evenwicht van twee atomen?

Dat is inderdaad slordig taalgebruik. Wat ik bedoel is dat het aantal mogelijke toestanden waarin twee atomen zich in dat systeem kunnen bevinden, bij eenzelfde temperatuur en/of energie, verminderd wordt zodra deze atomen door een foton aan elkaar "gelijmd" worden. Zo'n paartje vermindert het aantal micro states.

Ofwel in een plaatje:



Natuurlijk is het wel zo dat er tijdelijk extra energie toegevoegd wordt (het foton), maar dat verdwijnt in precies dezelfde staat weer uit het systeem. Toch is er dan entropie geproduceerd bij een gelijkblijvende hoeveelheid energie.

[ Bericht 13% gewijzigd door Agno op 28-01-2010 00:39:07 ]

Dus als de ruimte-tijd een opslagplaats is voor al die holografische informatie die ons heelal beschrijft, dan zou die ruimte natuurlijk de maximaal mogelijke compressie opzoeken. Wat gebeurt er dan als twee holografische schermen elkaar raken? Als de natuur streeft naar het minimaliseren van het aantal benodigde bits voor het beschrijven van de werkelijkheid in de huidige toestand, dan zou je kunnen redeneren dat de opslag op een bol niet langer het meest efficiente is (zeker als ze elkaar gaan raken!) en dat een gezamelijke beschrijving veel slimmer is. Dus misschien (en volgens mij zat Erik Verlinde hier aan te denken, kan zwaartekracht ontstaan door informatiedichtheden tussen massa die verschillen met de dichtheid in de ruimte daarom heen.

Zeker als beide massa's elkaar tot op 1 bit naderen (waarschijnlijk een nul, vanwege het vacuum) dan krijg je ambivalentie omdat je niet meer kan bepalen bij welke massa dat bit hoort.

quote:

Op donderdag 28 januari 2010 00:04 schreef Demophon het volgende:
Kan iemand mij als leek dit begrijpend uitleggen? Ik snap er werkelijk geen reet van. Wat wordt er in hemelsnaam bedoelt met digitale bits op een bol oppervlak bij deze theorie??? Ik krijg het idee van deze holografie theorie dat we allemaal in de film "The matrix" zitten; dit kan toch niet de juiste verklaring zijn

From the horse's mouth

http://www.wetenschap24.n(...)rtekrachttheorie.htm

quote:

Op donderdag 28 januari 2010 21:41 schreef Parafernalia het volgende:
[ afbeelding ]

And your point is?

Val je over het feit dat K opeens voorkomt tussen de constanten?

quote:

Op donderdag 28 januari 2010 21:53 schreef Haushofer het volgende:
Het artikel is overigens al 10 keer geciteerd .

En is dit al 'significant' veel te noemen voor zo'n publicatie?

P.S.
Deze link over entropische krachten 'tweete' Erik Verlinde via zijn twitter.

http://en.m.wikipedia.org/wiki/Ideal_chain

quote:

Op donderdag 28 januari 2010 17:37 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Dat las ik al eerder van je inderdaad. Dus atomen die elektromagnetisch interacteren hebben minder mogelijke configuraties als vrije atomen. Daar zou ik over moeten nadenken.

Eigenlijk ga ik nog een stapje verder dan dat...

Mijn stelling is dat alle energie, die gebundeld is in wat wij 'massa' noemen, het aantal mogelijk bereikbare micro-states van de totale Energie in het universum verlaagd heeft. En dat het eigenlijk al fout gegaan is toen een vroeg deeltje op een goeie dag zijn anti-deeltje is kwijtgeraakt. Dus alle vormen van bundeling/binding van energie, of dat nu door een 'gemiste' annihilatie plaatsvindt, door quantum 'verstrengeling', door gluonen om quarks tot protonen/neutronen te lijmen of door fotonen om electronen aan protonen te binden, het is allemaal energie die niet optimaal verdeeld is.

Er is een groter aantal micro-states te bereiken (dus een hogere entropie) en dat is waar alle energie het liefst zo egaal mogelijk over verdeeld wil worden. Met zoveel mogelijk bewegingsvrijheid. Dat spanningsveld levert dan een entropische kracht op die zich overal om ons heen manifesteert en dat zou dan zwaartekracht kunnen zijn.

quote:

Op donderdag 28 januari 2010 22:51 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Het punt is natuurlijk dat je die extra K nodig hebt om constantes aan elkaar te relateren. Die kun je vervolgens eenvoudig uitrekenen, maar de vraag is dan: wat is de fysische betekenis van die K? En in hoeverre verklaar je er iets mee?

Dat is ook een vraag die ik vooral in het begin bij Verlinde's paper had. Het is natuurlijk aardig dat je zo Newton en dergelijke kunt "afleiden", maar is het een aardige mix van formule's of steekt er echt iets achter? Ik ben er nog steeds niet over uit

Lumo Motl is er volgens mij al wel over uit. Hij heeft een scherp stuk op de reference frame geschreven over een twee spleten experiment (met één neutron) waarmee in de jaren 70 al het zwaartekrachtsveld zou zijn aangetoond. Toch sluit dat experiment nog altijd niet uit dat het wel degelijk om een entropische kracht zou kunnen gaan (entropie werkt net zo goed op kwantum niveau).

quote:

Op vrijdag 29 januari 2010 18:46 schreef Parafernalia het volgende:

[..]

Haha nee, ik vond 'm enorm grappig. Allemaal ingewikkelde formules waar ik de ballen van begrijp, en Professor Haushofer die vroeg wat K is..

K=Kelvin...ja duh

Para,

Nu ik er van een afstandje naar kijk, zie ik er opeens ook de humor van in

Raar is dat eigenlijk, dat zelfs bij humor de manier waarop de waarnemer kijkt, de grappigheid van het waargenomene bepaalt.