Zelf een 'literaire thriller' schrijven

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:13 schreef wallofdolls het volgende:
Zo, las je echt alles? Althans, alles wat van belang was? Dat is wel stoer.
[..]

Hmmm, ik weet het niet hoor. Ik bedoel. Ja, ze kunnen allemaal schrijven, maar ik vind het ook wel interessant dat je als een Remco Campert of een A.F.Th. een zodanige stijl aan kan houden dat je van elke nutteloze scheet nog een prachtverhaal kunt maken. Ik bedoel, wie is er nou helemaal geinteresseerd in 1000 pagina's jeugd van Albert Egberts (of A.F.Th zelf?) ? Niemand toch? En tóch boeit het. Dát vind ik razendknap. Niet per definitie t verhaal

Maar dat zijn ook de echte Goden Die hebben geen plot nodig om een meeslepend en fascinerend boek te schrijven. (En dat is dan ook weer een kwestie van smaak, natuurlijk, want ik hou niet van A.F.Th., juist omdat hij zo epateert met zijn stijl; hij weet te goed van zichzelf dat hij prachtige flikflaks en dubbelgeschoefde salto's kan maken, en dus maakt hij die voortdurend. Mij te kunstmatig. Ik word er heel erg moe van )

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:17 schreef Verbal het volgende:

[..]

Waarom niet? Je had het zelf al bedacht voor je las dat zoiets echt was gebeurd. Andere namen, ander land. Lijkt mij geen probleem.

Ja, ik had alles al bedacht, behalve dat spectaculaire motief. En je hebt gelijk: ik jat het gewoon Dit is te mooi om te laten liggen, al brengt het wel enige locatieproblemen met zich mee. Het waargebeurde verhaal speelt zich af in Italië. Het motief hangt nauw samen met de Italiaanse wetgeving. Ik zal dus in het Nederlandse wetboek moeten duiken. En als ik het niet kan omzetten naar Nederland, geef er ik wel een draai aan, zodat een deel van het boek zich in Italië afspeelt.

quote:

Maar dát brengt mij weer op het volgende. Mijn verhaal speelt zich af in een gemeente die echt bestaat, met lokaties die echt bestaan. In hoeverre kun je dáár gebruik van maken? Of moet ik een parallel universum creëren, wat volgens mij juist de lol eruit haalt?

Laat ik een fictief voorbeeld aanhalen: stel er komt een site in mijn verhaal voor als FOK!. Zou ik daar gebruik van kunnen maken, of moet ik een nepsite, die verder precies hetzelfde is, opvoeren met de naam SUK!?

Of een omroep. Moet ik wérkelijk een omroep bedenken waarvan iedereen die het leest weet dat die niet bestaat?

V.

Ik heb net een roman gelezen van een Belg, Ivo Victoria, getiteld Hoe ik nooit de ronde van Frankrijk voor min-12-jarige won (en dat het me spijt), en daarin speelt het geboortedorp van de schrijver een grote rol. Het is gewoon het bestaande dorp, met alle details. Dat kun je prima gebruiken. Couleur locale, hè?

Over het gebruik van Fok! durf ik geen uitspraken te doen, ik heb zelf een minder positieve ervaring met die kwestie Maar je kunt het altijd aan Danny vragen Dat heb ik toen niet gedaan

Omroepen, tijdschriften, bekende Nederlanders - die kun je allemaal onder hun bestaande naam opvoeren, mits je Ron Brandster niet naar de hoeren laat gaan, that is, want dan moet je - net als Joost Zwagerman destijds - rectificeren. Aan de andere kant: het levert wel extra publiciteit op in de roddelblaadjes

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:35 schreef Verbal het volgende:

[..]

Ahh, was jíj dat?

V.

Dat was ik in een vorig leven Nu doe ik alles onder de supervisie van de leidinggevenden van Fok! en ben ik de transparantie zelve

quote:

Op maandag 14 december 2009 14:27 schreef Vivi het volgende:
Even totaal off topic, maar ik heb laatst een boek gelezen van de vrouw van A.F.Th., ik was er heel benieuwd naar eigenlijk, wat de vrouw van zo iemand nu zou maken.

Het ging van ongeloof (Het zal toch nog wel beter worden toch?) naar totale deceptie. Serieus, ik begrijp, qua schrijfels dan he, gewoon niet dat je met zo iemand getrouwd kan zijn, als A.F.Th. zijnde .

Hoofdpersonen die elkaar voortdurend bij de voornaam aanspreken, bij elke zin zo ongeveer, was wel een van de minst irritante dingen. Kan je nagaan.

O ja, over dat boek heb ik wel eens iets gehoord/gelezen! Hoe kwam jij eraan? En waar ging het ook alweer over? Ik was er ook wel benieuwd naar, maar na de slechte recensies heb ik er toch vanaf gezien. Het klonk inderdaad rampzalig. Toch is het wel heel dapper van die vrouw (Mirjam Nogwat, toch?), om als echtgenote van A.F.Th. het risico te nemen om finaal te worden afgebrand, en dat is extra pijnlijk als je in dat 'wereldje' zit en je dus niet, zoals een anonieme debutant, een halfjaar met de gordijnen dicht in bed kunt gaan liggen na zo'n publieke afgang.

Dan heeft Jessica Durlacher het beter voor elkaar, met Leon de Winter als sparringpartner. Ik denk ook dat hij haar wel helpt met de structuur; ze schrijven allebei heel plotgedreven, spannende boeken die zijn opgebouwd als Amerikaanse speelfilms. Ik zou ook wel een Leon de Winter willen

Ik geloof dat de vrouw van A.F.Th wel een goede journalist is (of was, want ik weet niet hoe het haar is vergaan na deze deuk in het zelfvertrouwen.) En wat ik dan ook wel raar vind, is dat A.F.Th. zich kennelijk niet met haar boek heeft bemoeid, want hij had de ergste rampspoed wel kunnen voorkomen, lijkt me. Misschien wilde zij dat zelf wel niet, kan natuurlijk ook. Maar ik ben dan zo slecht om te denken: 'Hij heeft haar vast opzettelijk laten spartelen, zodat het na één boek ook meteen over zou zijn.' (Een hoogleraar literatuur heeft laatst tegen een vriendin van mij gezegd dat zijn vrouw een boek had geschreven dat 'onleesbaar' was Hij was wel geschrokken van de persoonlijke onthullingen, maar los daarvan had hij toch gewoon gezegd: 'Nee liefje, je kunt niet schrijven. Dit is zielig.' En dan daarna weer gezellig samen op vakantie Maar goed, die vrouw heeft het boek toch maar weggegooid.)

quote:

Op maandag 14 december 2009 22:13 schreef Vivi het volgende:
; Nu ja, ik zou niet anders verwachten van mijn partner dan dat hij me de killing truth zou voorschotelen. Andersom lijkt het me een totale afknapper als blijkt dat je partner niet in staat is zelf de grenzen te zien aan zijn of haar capaciteiten. Hoewel dat misschien onder de noemer "schattig" weggeschreven kan worden?Ik kan bijvoorbeeld een enorme deuk in de affectie naar mijn partner oplopen als blijkt dat hij niet alleen op mij valt, maar tegelijkertijd op een in mijn ogen totaal niet aantrekkelijk/slim/intrigerend persoon. .

Ja, precies Toch is het wel vreemd, want deze vrouw is vervolgens literair redacteur geworden bij een gerenommeerde uitgeverij, en dat schijnt ze geweldig te doen. Die scheidslijn is heel dun. Als je heel veel leest (en beoordeelt), krijg je snel het idee dat je dat zelf ook wel kunt. (En daar herken ik wel iets in, eerlijk gezegd )

quote:

Het boek ging over een of ander stel dat een baby verwachtte en een benedenbuurman die verwikkeld was in een vaag soort Voodoo-gedokter. Daartussendoor een hoop geneuzel over het oorlogsverleden van Battikwa ( ). Die naam weet ik nog doordat ie zo ongeveer aan het begin van iedere zin in elke dialoog stond.

En hoe ik eraan kwam? Volgens mij uit een of ander illuster 2e hands boekenwinkeltje.

O ja, die Voodoo-plot, ik herinner het me weer En dat was meteen de reden waarom ik het maar niet heb geprobeerd.

Wat betreft de ontwikkelingen:

Gisteren en vandaag heb ik 3 gesprekken gehad, morgen nog één. Het is spannend De dingen lopen altijd anders dan je denkt, dat wist ik van tevoren, maar ik moet heel goed nadenken en afwegen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Volgens mij is het toverwoord: intuïtie

quote:

Op dinsdag 15 december 2009 19:25 schreef p-etr-a het volgende:
Hebben ze al iets laten doorschemeren over hun intenties?

Ja, zie spoiler. De intentie van alle uitgeverijen die ik heb bezocht is dat ze het boek in principe willen uitgeven, maar de één wil meer betalen, de ander wil het liefst meteen een tweede boek opnemen in het contract ('wij geven geen boeken uit, wij geven schrijvers uit'), en de volgende wil weer iets anders. Het is allemaal een beetje gelul in de ruimte, want uiteindelijk wil iedereen hetzelfde: een goede samenwerking en een goed boek. Maar dat is nu eenmaal de gok die beide partijen nemen. Dus die gesprekken zijn voor hen interessant omdat ze kunnen beoordelen hoe zeker ik ben van mijn zaak/hoe gedisciplineerd ik schrijf/hoe goed dit boek in mijn hoofd zit - kortom: hebben ze straks een kat in de zak of is het serieus? En voor mij is het interessant om die mensen te ontmoeten, want met hen ga ik straks misschien heel intensief aan mijn boek werken, en dan is het belangrijk dat er vertrouwen kan ontstaan.

quote:

Op dinsdag 15 december 2009 19:27 schreef wonderer het volgende:
Sebes verdient er sowieso lekker aan volgens mij.

Nou ja, in de boekenwereld gaat sowieso niet zo veel geld om, tenminste niet in de 'literatuur'. Bij nonfictie en thrillers ligt dat misschien weer anders. Maar ik ben helemaal niet geïnteresseerd in geld, tenminste niet in dit stadium. Je kiest voor een agent omdat je op die manier kansen krijgt (of hoopt te krijgen) waarvoor je zijn contacten nodig hebt. Ik heb die contacten niet. Ik kan mijn synopsis wel gaan opsturen aan uitgeverijen, maar daar hoor ik nooit meer iets op. Die mensen hebben echt wel iets beters te doen. Daar betaal ik dus voor, want nu lag mijn synopsis meteen bij een aantal uitgeverijen, en omdat er een agent achter zit (die druk uitoefent, die weet waar de kansen liggen), zit je de week erna al aan tafel met de geïnteresseerde uitgevers en doe je dus zaken. Ik vind dat een eerlijke deal, want als ik het allemaal zelf had moeten organiseren, was ik ongeveer een jaar bezig geweest. Dat kost uiteindelijk veel meer geld

quote:

Klopt het trouwens dat je voor de rest van je carriere aan hem vast zit?

Nee, je zit nooit ergens voor de rest van je carrière of je leven aan vast. Elk contract heeft een opzegtermijn. Het is alleen wel een vertrouwenskwestie. Je bouwt een band op met elkaar, in het ideale geval, en dan hebben beide partijen er voordeel van. Het is lullig om dan na een eerste deal te zeggen: 'Goh zeg, enorm bedankt voor de geweldige introductie, maar verder kan ik het zelf wel af.'

quote:

Op woensdag 16 december 2009 00:43 schreef wonderer het volgende:
Ik meende dat ik ergens las of van iemand begreep dat ie op je volgende boeken ook verdient. Hoe dat precies zit, weet ik ook niet, ik vraag het dus maar even na

En ja, lullig of niet, dat is wel zakendoen. Ik zou me in ieder geval geen dingen door de neus laten boren omdat het "lullig" is. Denk eerlijk gezegd ook niet dat een uitgever met wie je een goede band hebt opgebouwd een boek met weinig potentie gaat uitgeven omdat het anders lullig voor jou is...

Maar loyaliteit is wel belangrijk als je goed wilt samenwerken. Een uitgever is ook terecht boos als jij na een bestseller vertrekt omdat je elders een betere deal kunt krijgen, want hij heeft erin geïnvesteerd toen alles nog onzeker was. Het gebeurt natuurlijk wel, maar lullig blijft het. (Daarom is een goede redacteur zo belangrijk. Iemand die jou echt helpt om je boeken beter te maken, wil je nooit kwijt.)

quote:

Op woensdag 16 december 2009 22:47 schreef p-etr-a het volgende:
Loyaliteit aan een uitgeverij (of een agent, zoals in dit geval gekozen) is een lastige kwestie. Kun je ervoor instaan dat je nooit naar een ander gaat? Nee, dat kan niet. Als het aanbod maar aantrekkelijk genoeg is, de overstap aantrekkelijk genoeg, ga je toch wel. Daarom is het zo fijn dat je nu al de keuze mag maken. De meeste schrijvers hebben het niet voor het uitkiezen: groot of klein, boekcontract of auteurscontract, wat voor redactie, hoeveel publiciteit, noem maar op. Die zijn al blij als er één hapt en voelen zich alsnog bezwaard om eventueel over te stappen. Doordat je nu al een weloverwogen keuze maakt, kom je hopelijk bij een uitgeverij terecht die voor jou goed is.

Ja, dat is waar. Dat ik de keuze heb, heeft veel te maken met mijn contacten. Gisteren was ik bij een uitgeverij en daar zat een vrouw voor wie ik blijkbaar ooit een kort verhaal schreef (voor een bundel). Ik was het vergeten, maar zij wist het nog. Eergisteren sprak ik bij een uitgeverij met twee mensen: de uitgever ken ik goed (we hebben voor hetzelfe blad geschreven), en met de redacteur heb ik in een literaire jury gezeten. Enzovoort. Klein wereldje, dus. Daarom gaat het gemakkelijker, het is niet zo dat ik een briljant manuscript heb geschreven, hoor

quote:

Het lijkt me overigens vreemd om met uitgeverijen te praten over een boek dat nog niet af is. Willen ze ook weten waar het heen gaat, of is het enige wat telt dat het érgens heen gaat?

Jawel, dat is wel belangrijk. Ook in dit geval is het een voordeel dat ik al twee romans heb geschreven; ik heb in elk geval bewezen dat ik een boek kan voltooien. Maar dan nog. Overigens heb ik in mijn synopsis het hele verhaal uitgeschreven, inclusief de ontknoping, dus ik kom wel binnen met een plan. Maar elke uitgeverij verbindt andere voorwaarden aan een eventuele samenwerking, juist omdat het gaat om een boek dat nog geschreven moet worden.

Nog wat ontwikkelingen...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 17 december 2009 19:01 schreef wonderer het volgende:
Wat een luxeprobleem

Ik zou in deze economie toch wel voor stabiel gaan, maar dat moet jij natuurlijk helemaal zelf weten.

Ik weet het nog niet. Maar het is inderdaad een luxeprobleem, en het ziet er intussen alweer heel anders uit, geloof ik

Het is rond

Mijn boek verschijnt in het najaar bij uitgeverij J.M. Meulenhoff. De uitgever is blij en ik ben blij, dus dat is mooi. Het was nog een moeilijke beslissing, omdat ik de afgelopen week steeds twijfelde over van alles. In eerste instantie neigde ik naar de uitgever die zich het meest kritisch en afhoudend opstelde - ik dacht: het geld (voorschot) is onbelangrijk, want met behulp van deze man schrijf ik het beste boek. Dat denk ik trouwens nog steeds, dus het deed pijn om er toch vanaf te zien, maar het probleem was dat ik in de praktijk niet te maken zou krijgen met deze strenge criticus, maar met zijn minder begaafde hulpje. Toen gingen dus andere dingen tellen. Uiteindelijk bleven er 2 uitgeverijen over, de één commercieel en flitsend, de andere literair en serieus. Zij wilden allebei veel betalen, en het voorschot woog zwaar mee omdat daaruit hun vertrouwen blijkt: hoe meer ze betalen, hoe groter hun risico, hoe harder ze straks hun best zullen doen voor dit boek. Het voorschot wordt straks afgetrokken van mijn royalty's en is dus (voor mij) eigenlijk denkbeeldig geld. Ik heb uiteindelijk gekozen voor de meer literaire uitgeverij, vooral omdat de uitgever zo dolenthousiast was, en dat is natuurlijk heel fijn.

Gelukkig is het nu vakantie - ik denk nog even niet na over de consequenties van deze stap. Want nu wordt het serieus Ik heb beloofd de eerste versie in mei in te leveren

In principe moet dat lukken. Ik zeg met nadruk in principe, want als ik er nu aan denk, krijg ik een acute hartverzakking. Het wordt hoe dan ook ongelooflijk hard werken. Maar het voordeel is wel dat ik nu een contract heb, een voorschot, een deadline, zelfs de titel is al goedgekeurd, kortom: aan alle randvoorwaarden is voldaan, dit is precies wat ik hoopte te bereiken. Helaas zijn het alleen maar randvoorwaarden, het zware werk moet ik toch echt zelf gaan verzetten

Mijn brein is geblokkeerd, op dit moment. Dat heb ik altijd tijdens de vakantie, dus ik maak me nog geen zorgen. Straks ga ik nadenken. Volgende week of zo. De paniek bezweren. Mezelf moed inspreken, en als een mantra herhalen dat het in principe mogelijk is om binnen vijf maanden dat boek te schrijven. Ik heb in één maand 12.000 woorden geschreven (en het verhaal uitgedacht), het ligt dus voor de hand dat ik, als ik in datzelfde tempo doorwerk, in mei op de proppen moet kunnen komen met een manuscript van 60.000 tot 75.000 woorden. Dat is een boek. In elk geval is het een eerste versie, en daaraan kan ik dan nog drie maanden schaven en timmeren.

Ik vind het wel ontzettend spannend Ik heb steeds gedacht dat het goed was om de druk op te voeren, maar nu komt het er wel ineens op aan: ben ik écht tegen die druk bestand? Geen idee. Is mijn romanidee écht sterk genoeg om zo snel door te kunnen schrijven? Geen idee. Is mijn leven wel strak genoeg georganiseerd om ruimte te hebben voor dit project? Ik betwijfel het.

Hoe dan ook, ik sluit me de komende maanden gewoon op, ik heb nu een excuus. Intussen denk ik heel nadrukkelijk niet aan het eerstvolgende hoofdstuk dat ik straks moet gaan schrijven, want ik heb geen idee waarover dat moet gaan Tegelijkertijd is dát nu juist het goede van dit experiment: ik zal er, als het eenmaal zo ver is, vast wél een idee over hebben. Het moet, het moet. Sowieso is het me de afgelopen tijd opgevallen dat de écht moeilijke beslissingen - over het verhaal, of over een scène - zo gemakkelijk op de lange baan worden geschoven, tenminste door mij, en het is heel productief gebleken om nu eens níet weg te kunnen duiken achter een smoesje: 'Dat bekijk ik later wel.'

Ik ben ervaringsdeskundige op het gebied van de smoesjes, ik heb me jaren verschuild achter mijn drukke leven, de hectiek van alledag, het werk dat telkens tussendoor kwam en dat me het schrijven onmogelijk maakte, het huishouden, sporten, sociale verplichtingen, en hoewel dat eigenlijk niet eens smoesjes zijn - het is heel druk, dat weet iedereen met een leven - is het ook wel eens goed om één keer een serieuze poging te wagen. Ik ken iets teveel mensen die 'eigenlijk' nog wel eens een boek willen schrijven, maar ja... druk-druk-druk hè, en die 'eigenlijk' een heel goed idee hebben voor dat boek, maar ach... de dagelijkse ratrace hè, en die 'ooit' een sabattical willen nemen om te doen wat ze écht graag willen, maar jee... de vaste baan hè. Zo gaat het. Zo ging het bij mij ook.

Ik heb mijn werk opgezegd tot 1 februari. Nu heb ik een goede reden om die pauze te verlengen tot mei. Als dat mogelijk is, natuurlijk. En als het niet mogelijk is, dan... zie ik wel verder. Voor mij is dit boekcontract nu belangrijker en bindender dan al het andere. Alles is nu omgekeerd. Zónder boekcontract lag het voor de hand dat al mijn officiële 'werk' voorrang kreeg op het schrijven, maar vanaf 1 januari ís het schrijven mijn officiële werk. Dat is voor het eerst. Ik ben benieuwd hoe het bevalt. (Iemand zei laatst tegen me: 'Ik hoop dat het je creatieve proces niet verstoort.' Maar volgens mij heb ik niet zo'n last van een creatief proces, in elk geval ben ik niet bekend met het fenomeen 'inspiratie' dat je plotseling overvalt, meestal op het ongelukkigste moment (op 1 kilometer onder de zeespiegel, tijdens de duikles, als je geen opschrijfboekje bij je hebt), ik houd van de journalistieke aanpak: zitten en beginnen. Dat is het hele creatieve proces).

Kortom, ik heb eindelijk eens een écht Goed Voornemen voor het nieuwe jaar

quote:

Op woensdag 23 december 2009 02:13 schreef dvr het volgende:
Gefeliciteerd!!

Dank je, dvr
Ik zal de door jou aangedragen werktitel, 'Het spiegelpaleis', in mijn achterhoofd houden voor het geval dát. (Die titel bestaat al, en dat boek is nota bene geschreven door iemand die ik ken )

quote:

Op woensdag 23 december 2009 03:21 schreef wonderer het volgende:
Wow, drie maanden om te herschrijven... Sterkte Je kunt er best 25000 woorden per maand uitpersen, maar om daarna elk woord op de juiste plek te krijgen...

Wat grappig... jij vindt 3 maanden herschrijven dus weinig? Ik maak me eerder zorgen om die 5 maanden schrijven. Dat heeft waarschijnlijk te maken met twee heel verschillende werkwijzen. Jij bent vast iemand die heel snel en uit de losse pols een eerste versie schrijft, om daarna pas serieus naar de zinnen te kijken? Ik schrijf nooit écht snel, het idee van een 'eerste versie' is dan ook een beetje onzin, ben ik bang. Mijn vorige boek (dagboek/Nadine) telde oorspronkelijk zo'n 150.000 woorden, die heb ik binnen 2 maanden teruggebracht naar 100.000, maar ik heb toen vooral lezersreacties en losse rotzooi geschrapt. Het 'hart' van dat topic - de roman, dus - was zo goed als panklaar.

Hoe doe jij dat dan? En de andere schrijvers hier?

quote:

Ik wens je echt heel veel succes en als het lukt, lees ik graag (en vast velen met mij) je voortgang en alles. Een koper heb je in ieder geval vast

Dank _{Misschien open ik wel een keer een topic over de voortgang}

quote:

Overigens is dat voorschot natuurlijk niet denkbeeldig geld: dat zit in je zak. Als er straks om de een of andere reden weinig boeken verkocht worden, heb jij dat wel binnen en dat hoef je niet terug te betalen. Juist daarom is het een blijk van vertrouwen; de uitgever gaat ervanuit dat dat voorschot zichzelf terugverdient door de verkopen, anders gaan ze mooi het schip in.

Dat is waar. Toch zou ik me op de een of andere manier bezwaard voelen als ik het geld uitgaf, hoewel het uiteraard vooral bedoeld is om van te leven tijdens het schrijven, maar toch... eerst wil ik graag mijn belofte inlossen en dat boek inleveren

quote:

Op woensdag 23 december 2009 10:01 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Kan iemand dit ondertitelen?


Nadine, ik begrijp dat je je nu dus in elk geval tot mei helemaal op je boek kunt storten.
Het moet zeker mogelijk zijn om de komende vier maanden je boek af te maken, vooral ook denk ik omdat je dit nu echt als je werk kan beschouwen.
Heb je een structuur in je dag, dat je jezelf dwingt om op bepaalde tijden te schrijven?

Mijn dagritme wordt vooral bepaald door mijn kinderen: 7 uur gaat de wekker Het liefst schrijf ik 's nachts, maar dat is uiteindelijk niet vol te houden op 3 uur slaap per nacht, hoewel ik dat meestal wel weer rechttrek door overdag een paar uur te slapen. Ik heb de eerste 4 hoofdstukken grotendeels 's nachts geschreven: geen telefoon, geen mails, geen geluiden, dat scheelt zo enorm veel tijd en concentratie. Toch wil ik proberen de komende maanden een dagritme aan te houden. Dat is gezonder. Volgens mij worden nachtwerkers niet oud en zo voelt het inderdaad ook, de volgende dag - als zware roofbouw. Vroeger naar bed, dus En de stekker van de telefoon eruit, dat helpt ook

quote:

Op woensdag 23 december 2009 11:08 schreef Biancavia het volgende:
Oké, ik wist niet dat je kinderen hebt.
Dat beperkt de oneindige tijd voor het schrijven natuurlijk nogal.

Inderdaad _{Ik heb er 3}

Maar je kunt van elk nadeel een voordeel maken Ik las een tijdje geleden het hardloopboek van Haruki Murakami, en daarin legt hij uit hoe hij op zeker moment de beslissing nam om zijn werk (hij was nachtclubeigenaar) op te geven om het schrijverschap een kans te geven. Hij is toen meteen vanuit de stad naar het platteland verhuisd, onder het motto: 'Hoe minder vrienden en afleiding, hoe beter.' Daar zit absoluut iets in. Want tijd om te schrijven is tijd die je moet bevechten - vrienden zullen altijd denken dat jij, omdat je toevallig thuis een beetje leuk bezig bent met de computer, alle tijd hebt om koffie te drinken op hun snipperdagen Want zij hebben wél een echte baan.

Hoe dan ook, Murakami heeft zichzelf toen een zeer strikt dagritme opgelegd: om 9 uur 's avonds naar bed, om 4 uur opstaan. En nooit naar feestjes. Geen sociale contacten - dat was het offer dat hij wilde brengen voor zijn schrijverschap. Mooi, hoor. Maar ook een beetje... Japans, in de zin van: hypergedisciplineerd en rigide. Toch denk ik wel dat bepaalde 'offers' erbij horen, zeker als je naast het schrijven een gezin hebt, zoals ik, en dat gezin is voor mij uiteindelijk belangrijker dan een boek. Maar ideaal is natuurlijk de combinatie. Het is alleen moeilijk om dat allemaal goed te organiseren

quote:

Op woensdag 23 december 2009 12:07 schreef Biancavia het volgende:
Ja, ik zat er een tijdje terug nog aan te denken om een maand in m'n eentje in een huisje op Terschelling te gaan zitten, maar dat is nogal drastisch.

Nu heb ik de vrijdag als 'mijn' schrijfdag ingepland, dan werk ik niet, spreek ik niets af en ik zorg dat ik geen boodschappen enzo hoef te doen. Dit doe ik nu sinds een maand, hoewel in de praktijk blijkt dat ik tussendoor toch vaak een uurtje pak om te schrijven, en op vrijdag ook andere dingen doe.
Maar het helpt wel, want op vrijdag moet ik van mezelf steeds het quotum van 5000 woorden per week gehaald hebben, en dat is een goede stok achter de deur. Tot nu toe loop ik aardig op schema.

Véél, 5000 woorden per week In de praktijk ga ik dat niet halen, denk ik. Met 4000 zou ik heel blij zijn, maar 3000 is ook goed. Waar gaat jouw boek over, of wil je dat niet vertellen? Heb je een schema? Een synopsis? Of schrijf je 'op gevoel'?

quote:

Verder wil ik het ook gelijk allemaal goed opschrijven, hoewel ik nu merk dat dat bij een verhaal in 'boeklengte' een stuk moeilijker is dan bij een kort verhaal. Als ik een kort verhaal heb geschreven verander ik vrijwel niets meer aan de eerste versie, alleen hier en daar een zinsconstructie of een bijvoeglijk naamwoord.

Ik ben niet zo van het 'gewoon doortypen en het geeft niet als het bagger is'.
Het geeft wel als het bagger is, want dat vind ik verspilde moeite. Dan ga ik liever wat anders doen en bedenken hoe ik het verder wil laten gaan.
Niet dat alles wat ik schrijf nu in één keer helemaal goed is, er moet nog heel veel aan gebeuren, maar de basis is er.

Ja, dit is ook precies mijn manier. Zo perfectionistisch en precies mogelijk. Het gaat uiteindelijk om de zinnen, anders kun je net zo goed een lange synopsis schrijven, dan staat alle informatie er ook in en ben je lekker snel klaar (Dat wil ik trouwens nog wel gaan doen: een lange synopsis schrijven van ongeveer 25 pagina's, waarin het hele verhaal wordt verteld door een 'alwetende verteller' (ik dus), zodat ik tijdens het schrijven van het boek (dat wordt verteld vanuit een 'ik'-figuur die heel ver van mij afstaat) precies weet welke informatie wáár moet worden onthuld, zeg maar. Want dat zijn dingen die ik vaak pas achteraf zie: o shit, dat had ik al veel eerder moeten uitleggen, of juist veel later).

quote:

Op woensdag 23 december 2009 12:12 schreef p-etr-a het volgende:
Ik wil alleen even zeggen:

succes!

en dat ik je blijf volgen.

Dank je wel

quote:

Op woensdag 23 december 2009 13:34 schreef Biancavia het volgende:

[..]

5000 is ook heel veel, maar momenteel heb ik wat meer vrije tijd, dus daar moet ik gebruik van maken. En ik heb dan ook geen kinderen.
Vanaf februari ga ik weer wat meer werken, dus vandaar.

Wat ik aan het schrijven ben is denk ik een soort psychologische thriller. Maar ik probeer er ook een beetje humor in te gooien.
Ik heb geen synopsis of schema, ik weet zelf nog niet eens goed hoe het af gaat lopen! Tijdens het schrijven gebeuren er allerlei dingen die ik vantevoren nog helemaal niet wist, en dat vind ik wel leuk.

Ik was eerst met iets anders bezig, daar had ik wel een heel schema voor gemaakt, maar het was echt veel te ingewikkeld en het schrijven ging ontzettend moeizaam. Dat heb ik dus even terzijde geschoven, hoewel ik het nog wel ooit uit wil gaan schrijven, maar dat komt misschien ooit nog wel als ik meer ervaring heb.
Bij het verhaal waar ik nu mee bezig ben heb ik het gevoel alsof dat het 'vanzelf' gaat en dat is echt tof!

Ik lees net dat je inmiddels 27.000 woorden hebt geschreven, dus met de discipline zit het bij jou wel goed
Zelf kan ik niet meer zonder schema schrijven, denk ik. Maar ik vind het wel bewonderenswaardig. Ik heb mijn eerste roman ook 'op de tast' geschreven, zo voelde het tenminste, en dat heeft me toen ongelooflijk veel hoofdbrekens gekost.

Ik doe intussen helemaal niks Behalve champagne drinken en heel veel eten En plannen maken voor een geheel nieuwe inrichting voor de woonkamer, die ik morgen wil gaan schilderen (rood), terwijl ik ergens wel weet dat ik beter kan gaan schrijven, of anders lezen, maar ik heb het gepresteerd om gisteren een boek open te slaan op de titelpagina, en daarbij is het gebleven Totale inertie. Misschien is dat wel goed - het hoofd leegmaken... ik zie het maar als een eerste stap in de richting van een grootse en meeslepende schrijfmarathon

quote:

Op woensdag 23 december 2009 17:16 schreef wonderer het volgende:
Van mijn eerste versie bleef bij mijn debuut en nu bij mijn tweede boek ongeveer 80% over, de rest is herschreven of geschrapt. Ik weet niet of dat helemaal eerlijk is omdat de opbouw iets verschilt van een roman, maar ik schrijf vrij makkelijk. Toch vind ik dat het herschrijven meer tijd kost, omdat het elke keer dat je door het manuscript heengaat, het definitiever wordt en dan moet het echt goed. Verder waren beide manuscripten 102k woorden dus daar ga je ook niet even in een uurtje doorheen.

Ja, ik denk er hetzelfde over: herschrijven is het echte werk. Schrappen, vooral. Vaak zijn het de passages waar ik uren op heb zitten zwoegen die ik uiteindelijk moet weggooien

quote:

Ik heb een eerste versie van een fantasyroman liggen, mijn eerste echte manuscript met een overkoepelend plot en dergelijke. Die eerste versie is ongeveer 75k woorden en die heb ik in iets meer dan twee maanden geschreven. Maar daar moet nog wel veel aan gebeuren, omdat ik echt niet wist waar ik heen ging en ik een beperkte tijd had (was tijdens een marathon op een forum) en niet alles uit kon werken wat ik uit wilde werken. Dat is echt een eerste versie, inclusief typefouten. Ik denk dat daarvan uiteindelijk iets van 60% overeind blijft. Maar dat weet ik pas als ik het ga afmaken, over een jaar of drie.

Wow, 75.000 woorden in twee maanden
Dat geeft moed
Zo heb ik ook moed geput uit het interview dat ik laatst las in Het Parool met de nieuwe, bejubelde debutante Franca Treur (Een dorsvloer vol confetti - zij schijnt de nieuwe Jan Siebelink/Maarten 't Hart te zijn, alleen is zij vrouw en 32 jaar). Ze vertelde dat ze in februari 2009 begon met schrijven, en het manuscript was op 1 september klaar. Dat zijn 7 maanden. Ik heb ongeveer 8 maanden: 1 januari - 1 september.

quote:

Op woensdag 6 januari 2010 12:06 schreef Biancavia het volgende:
En ben je al aan het knallen?

Knallen zou ik het niet noemen

Ik lees. Het mooiste van schrijven is dat je ongestoord mag lezen, en dat het dan ook werk is Ik maak aantekeningen en ik kijk naar de besneeuwde gracht. En ik vraag me af wanneer ik weer echt ga schrijven. Ik mag me niet haasten, heb ik besloten.

De 19e ga ik het contract ondertekenen, en dit gaat 'feestelijk' gebeuren, naar het schijnt. Ik zal dus snel een mooie jurk kopen O nee, want één ander voordeel van schrijven is dat je erbij mag lopen als een zwever. Ik heb wel een oude bontjas aan, van mijn schoonmoeder, want tijdens het lezen zit ik stil en het is een beetje koud.

quote:

Op donderdag 7 januari 2010 12:08 schreef dvr het volgende:
Wat heb je onder die bontjas aan, Nadine?

Typisch geval van intertekstualiteit

Ik schrijf nu een heel ander boek, dvr. Een serieus boek met verwijzingen en dubble lagen, waarin mensen keurig zijn aangekleed onder hun bontjas

En dan nu een vraag van een heel andere orde: heeft iemand ervaring met het schrijven van liedteksten danwel songteksten? Tips? Hoe je zoiets aanpakt? En moet je er muzikaal voor zijn, of kun je ook liedjes schrijven zonder enig benul van noten?

Via mijn buurman ben ik in contact gebracht met de manager van een 'geweldige, goed uitziende kerel die Nederlandstalige songs gaat zingen voorzien van teksten met diepgang'. De teksten met diepgang moeten uit mijn koker gaan komen, is het idee. Die kans laat ik niet a priori liggen, uiteraard. Ik heb de geweldige, goed uitziende kerel net even gegoogled en hij ziet er inderdaad geweldig goed uit. Hij is, bij nadere beschouwing, ook niet helemaal onbekend - wel voor mij, maar in de muziekwereld lijkt deze zanger me wel een soort van bekend. Dus nu begin ik me zorgen te maken. Ik heb nog nooit een liedje geschreven, niet eens een gedicht Hoe pak ik dit aan? Hoe werkt zoiets, tussen zangers en tekstschrijvers? Ik vind het niet erg om te zeggen dat ik nieuw ben in de wereld van de popmuziek, maar een béétje een idee wil ik er wel van hebben. Iemand..?

quote:

Op donderdag 7 januari 2010 23:42 schreef Pietverdriet het volgende:
Zag vandaag een oud interview met Forsyth, de doet nooit langer dan 40 dagen over het schrijven van een boek.
Hij is wel veel en veel meer tijd bezig met research. Goed, dat kan hij zich natuurlijk ook veroorloven.
Hij zei ook dat je een boek moet schrijven met de bedoeling dat het goed verkoopt, was als journalist ontslagen en had het geld nodig, dus schreef zijn eerste boek.

Zelfs als het slechte boeken zijn - ik ken zijn werk niet - vind ik het knap. Ik vermoed dat deze Forsyth heel analytisch denkt. Ik zou het ook wel willen kunnen: het hele verhaal doorzien voordat je begint met schrijven. Het is ook een gave, denk ik: precies het ritme aanvoelen van een verhaal. Ik heb volgens mij ooit gelezen dat Stendhal La chartreuse de Parme in zes weken heeft geschreven, en dat is een meesterwerk.

De twee boeken zijn uit

De score: 40 bladzijden met aantekeningen. Wat ga ik daarmee doen? Weet ik nog niet. Ik heb nog een stapel artikelen liggen, die wil ik ook nog lezen. Ik lees zulke leuke dingen, bijvoorbeeld (uit een artikel dat ik van internet heb uitgeprint) over een aristocratische familie waarvan de vader, ene Lord B., homoseksuele betrekkingen onderhoudt met bijna al zijn mannelijke bediendes. Hij is keurig getrouwd. Het (waar gebeurde) verhaal speelt ergens rond 1930. Iedereen knijpt een oogje toe, zijn vrouw in het bijzonder: alles voor de buitenwereld, en voor de schone schijn. Maar de Lord wordt steeds onvoorzichtiger, en op een bepaald moment weet heel Londen van zijn dubbelleven. En aangezien hij een politieke functie bekleedt, contacten heeft met de koning en in die zin dus een voorbeeldfunctie moet vervullen, wordt hij geëxileerd: hij moet het land uit en mag nooit meer terugkomen. Een groot schandaal, uiteraard. In mijn boek speelt een soortgelijk schandaal, maar dan in deze tijd, met andere personages. Hoe dan ook, Lord B. komt lange tijd weg met zijn dubbelleven. Op een avond geeft hij een diner. Een verbaasde dame fluistert haar buurman toe: "Did I hear Lord B. say to his servant: 'Je t'adore?"
Daarop antwoordt de buurman (die in het complot zit): "No, he just said: 'Shut the door.'"



Ik denk na over een Nederlandse variant, ik kom niet verder dan iets met 'Chérie' en 'sherry'. (In mijn verhaal valt de vader gewoon op vrouwen, maar de vrouw in kwestie is wel iemand die voor hem werkt, toevallig - en dat is echt heel toevallig - een kindermeisje, dat al vrij snel in het verhaal komt te overlijden, dus ik ben niet bezig aan een rewrite van het dagboek, hooguit hergebruik ik bepaalde ingrediënten - maar hoe dan ook: er moet iets leuks te verzinnen zijn. Iemand een idee?

quote:

Op zondag 10 januari 2010 03:32 schreef wonderer het volgende:
Alleen het kindermeisje neuken is toch niet echt voer voor een schandaal? Zeker niet tegenwoordig. Beetje tam. Waarom de moeder niet?

Nee, de zaak zit ingewikkelder in elkaar dan dat Dit is een klein lijntje waarmee de plot op gang wordt gebracht.

quote:

Doe es een link naar dat artikel over Lord B, ik ben geinteresseerd

http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/books/book_extracts/article6788504.ece?print=yes&randnum=1151003209000

Eén van die boeken die ik heb gelezen (herlezen) was dus Brideshead revisited

quote:

Op zondag 10 januari 2010 06:07 schreef wonderer het volgende:
Nice, dank je wel.

Voor mij lijkt het alweer heel lang geleden dat ik research aan het doen was, maar da's nog geen jaar terug.

April begint het voor mij weer Dan ga ik ook een plot wat beter uitschrijven want alles moet feitelijk wel kloppen, voor ik dubbel werk ga doen (zoals nu ). Dus als je tzt nog wat tips hebt, graag

Dat hangt af van je onderwerp Eén tip heb ik sowieso: Vanity Fair. Ik koop het blad meestal los, maar ze hebben ook een goede site waarop je ongelooflijk veel fascinerende artikelen kunt vinden. Allemaal echt gebeurd, maar het is veel gekker dan fictie.

Ik houd me ook aanbevolen voor goede tips

quote:

Op zondag 10 januari 2010 06:27 schreef dvr het volgende:

[..]

Die van "je t'adore" en "shut the door" heb ik vaker gehoord, ik geloof niet dat het Nederlands een equivalent heeft. Moet het verkeerd gehoord kunnen worden, of volstaat een dubbele betekenis die verkeerd opgevat kan worden? In dat laatste geval kun je allicht iets doen met een lekker kippetje, groen blaadje, pruimen-op-sap, blank borstvlees, aan een lekker sneetje likken of 'gek op worst'. Of iets als:

Vader, overbuigend naar kindermeisje: "ik ga zo je kontje lekker neuken"
Moeder: "Waaat?!"
Vader: "of ze het hondje even in de keuken zet, schat".

Maar ik zal wat verder peinzen.

Dus nu moet ik er ook een hondje in schrijven?

quote:

Op dinsdag 12 januari 2010 11:20 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Leuk toch?

Mijn hele verhaal draait om een hondje.

Hoe gaat het ermee, nog steeds full speed vooruit? En als je het straks af hebt, wat ga je er dan mee doen?

Ik zit nog steeds in de research-fase, dat klinkt interessant maar het komt erop neer dat ik eerst een heleboel stukken uitprint, vooral recensies, en daarna ga ik op de bank liggen om aantekeningen te maken. Het voelt niet echt als werken. Maar ik houd mezelf kranig voor dat ik straks, als het echte schrijven begint, een solide basis heb gelegd voor het verhaal Dat is ook wel zo, denk ik. Ondanks de vele boeken en artikelen die ik lees, blijf ik bij mijn eigen idee - ik kom er steeds dichterbij, lijkt het wel.

Het is trouwens ook uitstel Ik heb last van koudwatervrees, zoals altijd. Het voelt nu alsof ik nog nooit een letter heb geschreven; ik zal straks heel verbaasd zijn als blijkt dat ik nog een paar zinnen achter elkaar kan zetten. Raar is dat: zodra het serieus wordt, écht serieus, heeft dat een verlammende werking op me. Meestal duurt het een paar weken. En het is heel moeilijk om te bepalen wanneer ik écht ga beginnen. Morgen? Volgende week? Pas als ik er een nacht nauwelijks van heb geslapen, begint het. En ik slaap vooralsnog als een roos

Het contract is binnen, ter beoordeling. Twee contracten, want het gaat om twee romans, waarvan de eerste is getiteld 'Villa Betty' (dat is het boek waaraan ik nu werk), en het tweede heet 'Boek 2'. Ik heb heel weinig geduld met dit soort dingen, maar gelukkig heb ik nu een agent (die er ook aan verdient, en die het dus vast heel secuur zal doorlezen) dus ik werp een snelle blik en zal nu even kijken naar het percentage dat ik krijg (daar hadden jullie het laatst over)...

Oh wacht, ik lees iets interessants: het boek moet binnen 18 maanden klaar zijn, dat is een meevaller - ik stort weer neer op de bank met mijn research-materiaal

Ja, daar heb ik het:

Tot 4.000 ex krijgt de auteur 10% (van het verkoopbedrag)
Daarna tot 10.000 ex 12,5%
Daarna tot 100.000 ex 15%
Bij meer dan 100.000 ex wordt het 17,5%, tenzij het gaat om een herdruk van 1500 of minder exemplaren, dan blijft het 15%.

Vervolgens zijn er nog andere royaltyregelingen voor 'mid priced' uitgaven en pockets, maar de rest van het contract (9 pagina's) sla ik even over. Het voorschot wordt ook vermeld

Uit mijn hoofd doe ik nu een kleine berekening... wanneer speelde een uitgeverij ook alweer quitte met een roman...? Bij 1000 verkochte exemplaren, dacht ik. Op basis van die 10% royalty's voor de schrijver, bedoel ik, dan is een uitgeverij met 1000 verkochte ex. uit de rode cijfers. Gemiddeld wordt er van een roman een oplage van 3000 ex gedrukt (bij dichtbundels zijn het er minder, bij debuten ook, en bij bekende schrijvers zijn het er uiteraard meer, maar gemiddeld komt het daar wel op neer). Die 2000 niet-verkochte exemplaren kan de uitgeverij zich dus veroorloven. Tenzij ze een serieus voorschot hebben gegeven

Hmmm... misschien komt die slapeloze nacht toch eerder dan verwacht. Ik begin het wel leuk te vinden, nu. Volgende week ga ik op de uitgeverij tekenen