Zelf een 'literaire thriller' schrijven

quote:

Op dinsdag 15 december 2009 19:25 schreef p-etr-a het volgende:
Hebben ze al iets laten doorschemeren over hun intenties?

Ja, zie spoiler. De intentie van alle uitgeverijen die ik heb bezocht is dat ze het boek in principe willen uitgeven, maar de één wil meer betalen, de ander wil het liefst meteen een tweede boek opnemen in het contract ('wij geven geen boeken uit, wij geven schrijvers uit'), en de volgende wil weer iets anders. Het is allemaal een beetje gelul in de ruimte, want uiteindelijk wil iedereen hetzelfde: een goede samenwerking en een goed boek. Maar dat is nu eenmaal de gok die beide partijen nemen. Dus die gesprekken zijn voor hen interessant omdat ze kunnen beoordelen hoe zeker ik ben van mijn zaak/hoe gedisciplineerd ik schrijf/hoe goed dit boek in mijn hoofd zit - kortom: hebben ze straks een kat in de zak of is het serieus? En voor mij is het interessant om die mensen te ontmoeten, want met hen ga ik straks misschien heel intensief aan mijn boek werken, en dan is het belangrijk dat er vertrouwen kan ontstaan.

quote:

Op dinsdag 15 december 2009 19:27 schreef wonderer het volgende:
Sebes verdient er sowieso lekker aan volgens mij.

Nou ja, in de boekenwereld gaat sowieso niet zo veel geld om, tenminste niet in de 'literatuur'. Bij nonfictie en thrillers ligt dat misschien weer anders. Maar ik ben helemaal niet geïnteresseerd in geld, tenminste niet in dit stadium. Je kiest voor een agent omdat je op die manier kansen krijgt (of hoopt te krijgen) waarvoor je zijn contacten nodig hebt. Ik heb die contacten niet. Ik kan mijn synopsis wel gaan opsturen aan uitgeverijen, maar daar hoor ik nooit meer iets op. Die mensen hebben echt wel iets beters te doen. Daar betaal ik dus voor, want nu lag mijn synopsis meteen bij een aantal uitgeverijen, en omdat er een agent achter zit (die druk uitoefent, die weet waar de kansen liggen), zit je de week erna al aan tafel met de geïnteresseerde uitgevers en doe je dus zaken. Ik vind dat een eerlijke deal, want als ik het allemaal zelf had moeten organiseren, was ik ongeveer een jaar bezig geweest. Dat kost uiteindelijk veel meer geld

quote:

Klopt het trouwens dat je voor de rest van je carriere aan hem vast zit?

Nee, je zit nooit ergens voor de rest van je carrière of je leven aan vast. Elk contract heeft een opzegtermijn. Het is alleen wel een vertrouwenskwestie. Je bouwt een band op met elkaar, in het ideale geval, en dan hebben beide partijen er voordeel van. Het is lullig om dan na een eerste deal te zeggen: 'Goh zeg, enorm bedankt voor de geweldige introductie, maar verder kan ik het zelf wel af.'

quote:

Op woensdag 16 december 2009 00:43 schreef wonderer het volgende:
Ik meende dat ik ergens las of van iemand begreep dat ie op je volgende boeken ook verdient. Hoe dat precies zit, weet ik ook niet, ik vraag het dus maar even na

En ja, lullig of niet, dat is wel zakendoen. Ik zou me in ieder geval geen dingen door de neus laten boren omdat het "lullig" is. Denk eerlijk gezegd ook niet dat een uitgever met wie je een goede band hebt opgebouwd een boek met weinig potentie gaat uitgeven omdat het anders lullig voor jou is...

Maar loyaliteit is wel belangrijk als je goed wilt samenwerken. Een uitgever is ook terecht boos als jij na een bestseller vertrekt omdat je elders een betere deal kunt krijgen, want hij heeft erin geïnvesteerd toen alles nog onzeker was. Het gebeurt natuurlijk wel, maar lullig blijft het. (Daarom is een goede redacteur zo belangrijk. Iemand die jou echt helpt om je boeken beter te maken, wil je nooit kwijt.)

quote:

Op woensdag 16 december 2009 22:47 schreef p-etr-a het volgende:
Loyaliteit aan een uitgeverij (of een agent, zoals in dit geval gekozen) is een lastige kwestie. Kun je ervoor instaan dat je nooit naar een ander gaat? Nee, dat kan niet. Als het aanbod maar aantrekkelijk genoeg is, de overstap aantrekkelijk genoeg, ga je toch wel. Daarom is het zo fijn dat je nu al de keuze mag maken. De meeste schrijvers hebben het niet voor het uitkiezen: groot of klein, boekcontract of auteurscontract, wat voor redactie, hoeveel publiciteit, noem maar op. Die zijn al blij als er één hapt en voelen zich alsnog bezwaard om eventueel over te stappen. Doordat je nu al een weloverwogen keuze maakt, kom je hopelijk bij een uitgeverij terecht die voor jou goed is.

Ja, dat is waar. Dat ik de keuze heb, heeft veel te maken met mijn contacten. Gisteren was ik bij een uitgeverij en daar zat een vrouw voor wie ik blijkbaar ooit een kort verhaal schreef (voor een bundel). Ik was het vergeten, maar zij wist het nog. Eergisteren sprak ik bij een uitgeverij met twee mensen: de uitgever ken ik goed (we hebben voor hetzelfe blad geschreven), en met de redacteur heb ik in een literaire jury gezeten. Enzovoort. Klein wereldje, dus. Daarom gaat het gemakkelijker, het is niet zo dat ik een briljant manuscript heb geschreven, hoor

quote:

Het lijkt me overigens vreemd om met uitgeverijen te praten over een boek dat nog niet af is. Willen ze ook weten waar het heen gaat, of is het enige wat telt dat het érgens heen gaat?

Jawel, dat is wel belangrijk. Ook in dit geval is het een voordeel dat ik al twee romans heb geschreven; ik heb in elk geval bewezen dat ik een boek kan voltooien. Maar dan nog. Overigens heb ik in mijn synopsis het hele verhaal uitgeschreven, inclusief de ontknoping, dus ik kom wel binnen met een plan. Maar elke uitgeverij verbindt andere voorwaarden aan een eventuele samenwerking, juist omdat het gaat om een boek dat nog geschreven moet worden.

Nog wat ontwikkelingen...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 17 december 2009 19:01 schreef wonderer het volgende:
Wat een luxeprobleem

Ik zou in deze economie toch wel voor stabiel gaan, maar dat moet jij natuurlijk helemaal zelf weten.

Ik weet het nog niet. Maar het is inderdaad een luxeprobleem, en het ziet er intussen alweer heel anders uit, geloof ik

Het is rond

Mijn boek verschijnt in het najaar bij uitgeverij J.M. Meulenhoff. De uitgever is blij en ik ben blij, dus dat is mooi. Het was nog een moeilijke beslissing, omdat ik de afgelopen week steeds twijfelde over van alles. In eerste instantie neigde ik naar de uitgever die zich het meest kritisch en afhoudend opstelde - ik dacht: het geld (voorschot) is onbelangrijk, want met behulp van deze man schrijf ik het beste boek. Dat denk ik trouwens nog steeds, dus het deed pijn om er toch vanaf te zien, maar het probleem was dat ik in de praktijk niet te maken zou krijgen met deze strenge criticus, maar met zijn minder begaafde hulpje. Toen gingen dus andere dingen tellen. Uiteindelijk bleven er 2 uitgeverijen over, de één commercieel en flitsend, de andere literair en serieus. Zij wilden allebei veel betalen, en het voorschot woog zwaar mee omdat daaruit hun vertrouwen blijkt: hoe meer ze betalen, hoe groter hun risico, hoe harder ze straks hun best zullen doen voor dit boek. Het voorschot wordt straks afgetrokken van mijn royalty's en is dus (voor mij) eigenlijk denkbeeldig geld. Ik heb uiteindelijk gekozen voor de meer literaire uitgeverij, vooral omdat de uitgever zo dolenthousiast was, en dat is natuurlijk heel fijn.

Gelukkig is het nu vakantie - ik denk nog even niet na over de consequenties van deze stap. Want nu wordt het serieus Ik heb beloofd de eerste versie in mei in te leveren

In principe moet dat lukken. Ik zeg met nadruk in principe, want als ik er nu aan denk, krijg ik een acute hartverzakking. Het wordt hoe dan ook ongelooflijk hard werken. Maar het voordeel is wel dat ik nu een contract heb, een voorschot, een deadline, zelfs de titel is al goedgekeurd, kortom: aan alle randvoorwaarden is voldaan, dit is precies wat ik hoopte te bereiken. Helaas zijn het alleen maar randvoorwaarden, het zware werk moet ik toch echt zelf gaan verzetten

Mijn brein is geblokkeerd, op dit moment. Dat heb ik altijd tijdens de vakantie, dus ik maak me nog geen zorgen. Straks ga ik nadenken. Volgende week of zo. De paniek bezweren. Mezelf moed inspreken, en als een mantra herhalen dat het in principe mogelijk is om binnen vijf maanden dat boek te schrijven. Ik heb in één maand 12.000 woorden geschreven (en het verhaal uitgedacht), het ligt dus voor de hand dat ik, als ik in datzelfde tempo doorwerk, in mei op de proppen moet kunnen komen met een manuscript van 60.000 tot 75.000 woorden. Dat is een boek. In elk geval is het een eerste versie, en daaraan kan ik dan nog drie maanden schaven en timmeren.

Ik vind het wel ontzettend spannend Ik heb steeds gedacht dat het goed was om de druk op te voeren, maar nu komt het er wel ineens op aan: ben ik écht tegen die druk bestand? Geen idee. Is mijn romanidee écht sterk genoeg om zo snel door te kunnen schrijven? Geen idee. Is mijn leven wel strak genoeg georganiseerd om ruimte te hebben voor dit project? Ik betwijfel het.

Hoe dan ook, ik sluit me de komende maanden gewoon op, ik heb nu een excuus. Intussen denk ik heel nadrukkelijk niet aan het eerstvolgende hoofdstuk dat ik straks moet gaan schrijven, want ik heb geen idee waarover dat moet gaan Tegelijkertijd is dát nu juist het goede van dit experiment: ik zal er, als het eenmaal zo ver is, vast wél een idee over hebben. Het moet, het moet. Sowieso is het me de afgelopen tijd opgevallen dat de écht moeilijke beslissingen - over het verhaal, of over een scène - zo gemakkelijk op de lange baan worden geschoven, tenminste door mij, en het is heel productief gebleken om nu eens níet weg te kunnen duiken achter een smoesje: 'Dat bekijk ik later wel.'

Ik ben ervaringsdeskundige op het gebied van de smoesjes, ik heb me jaren verschuild achter mijn drukke leven, de hectiek van alledag, het werk dat telkens tussendoor kwam en dat me het schrijven onmogelijk maakte, het huishouden, sporten, sociale verplichtingen, en hoewel dat eigenlijk niet eens smoesjes zijn - het is heel druk, dat weet iedereen met een leven - is het ook wel eens goed om één keer een serieuze poging te wagen. Ik ken iets teveel mensen die 'eigenlijk' nog wel eens een boek willen schrijven, maar ja... druk-druk-druk hè, en die 'eigenlijk' een heel goed idee hebben voor dat boek, maar ach... de dagelijkse ratrace hè, en die 'ooit' een sabattical willen nemen om te doen wat ze écht graag willen, maar jee... de vaste baan hè. Zo gaat het. Zo ging het bij mij ook.

Ik heb mijn werk opgezegd tot 1 februari. Nu heb ik een goede reden om die pauze te verlengen tot mei. Als dat mogelijk is, natuurlijk. En als het niet mogelijk is, dan... zie ik wel verder. Voor mij is dit boekcontract nu belangrijker en bindender dan al het andere. Alles is nu omgekeerd. Zónder boekcontract lag het voor de hand dat al mijn officiële 'werk' voorrang kreeg op het schrijven, maar vanaf 1 januari ís het schrijven mijn officiële werk. Dat is voor het eerst. Ik ben benieuwd hoe het bevalt. (Iemand zei laatst tegen me: 'Ik hoop dat het je creatieve proces niet verstoort.' Maar volgens mij heb ik niet zo'n last van een creatief proces, in elk geval ben ik niet bekend met het fenomeen 'inspiratie' dat je plotseling overvalt, meestal op het ongelukkigste moment (op 1 kilometer onder de zeespiegel, tijdens de duikles, als je geen opschrijfboekje bij je hebt), ik houd van de journalistieke aanpak: zitten en beginnen. Dat is het hele creatieve proces).

Kortom, ik heb eindelijk eens een écht Goed Voornemen voor het nieuwe jaar

quote:

Op woensdag 23 december 2009 02:13 schreef dvr het volgende:
Gefeliciteerd!!

Dank je, dvr
Ik zal de door jou aangedragen werktitel, 'Het spiegelpaleis', in mijn achterhoofd houden voor het geval dát. (Die titel bestaat al, en dat boek is nota bene geschreven door iemand die ik ken )

quote:

Op woensdag 23 december 2009 03:21 schreef wonderer het volgende:
Wow, drie maanden om te herschrijven... Sterkte Je kunt er best 25000 woorden per maand uitpersen, maar om daarna elk woord op de juiste plek te krijgen...

Wat grappig... jij vindt 3 maanden herschrijven dus weinig? Ik maak me eerder zorgen om die 5 maanden schrijven. Dat heeft waarschijnlijk te maken met twee heel verschillende werkwijzen. Jij bent vast iemand die heel snel en uit de losse pols een eerste versie schrijft, om daarna pas serieus naar de zinnen te kijken? Ik schrijf nooit écht snel, het idee van een 'eerste versie' is dan ook een beetje onzin, ben ik bang. Mijn vorige boek (dagboek/Nadine) telde oorspronkelijk zo'n 150.000 woorden, die heb ik binnen 2 maanden teruggebracht naar 100.000, maar ik heb toen vooral lezersreacties en losse rotzooi geschrapt. Het 'hart' van dat topic - de roman, dus - was zo goed als panklaar.

Hoe doe jij dat dan? En de andere schrijvers hier?

quote:

Ik wens je echt heel veel succes en als het lukt, lees ik graag (en vast velen met mij) je voortgang en alles. Een koper heb je in ieder geval vast

Dank _{Misschien open ik wel een keer een topic over de voortgang}

quote:

Overigens is dat voorschot natuurlijk niet denkbeeldig geld: dat zit in je zak. Als er straks om de een of andere reden weinig boeken verkocht worden, heb jij dat wel binnen en dat hoef je niet terug te betalen. Juist daarom is het een blijk van vertrouwen; de uitgever gaat ervanuit dat dat voorschot zichzelf terugverdient door de verkopen, anders gaan ze mooi het schip in.

Dat is waar. Toch zou ik me op de een of andere manier bezwaard voelen als ik het geld uitgaf, hoewel het uiteraard vooral bedoeld is om van te leven tijdens het schrijven, maar toch... eerst wil ik graag mijn belofte inlossen en dat boek inleveren

quote:

Op woensdag 23 december 2009 10:01 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Kan iemand dit ondertitelen?


Nadine, ik begrijp dat je je nu dus in elk geval tot mei helemaal op je boek kunt storten.
Het moet zeker mogelijk zijn om de komende vier maanden je boek af te maken, vooral ook denk ik omdat je dit nu echt als je werk kan beschouwen.
Heb je een structuur in je dag, dat je jezelf dwingt om op bepaalde tijden te schrijven?

Mijn dagritme wordt vooral bepaald door mijn kinderen: 7 uur gaat de wekker Het liefst schrijf ik 's nachts, maar dat is uiteindelijk niet vol te houden op 3 uur slaap per nacht, hoewel ik dat meestal wel weer rechttrek door overdag een paar uur te slapen. Ik heb de eerste 4 hoofdstukken grotendeels 's nachts geschreven: geen telefoon, geen mails, geen geluiden, dat scheelt zo enorm veel tijd en concentratie. Toch wil ik proberen de komende maanden een dagritme aan te houden. Dat is gezonder. Volgens mij worden nachtwerkers niet oud en zo voelt het inderdaad ook, de volgende dag - als zware roofbouw. Vroeger naar bed, dus En de stekker van de telefoon eruit, dat helpt ook

quote:

Op woensdag 23 december 2009 11:08 schreef Biancavia het volgende:
Oké, ik wist niet dat je kinderen hebt.
Dat beperkt de oneindige tijd voor het schrijven natuurlijk nogal.

Inderdaad _{Ik heb er 3}

Maar je kunt van elk nadeel een voordeel maken Ik las een tijdje geleden het hardloopboek van Haruki Murakami, en daarin legt hij uit hoe hij op zeker moment de beslissing nam om zijn werk (hij was nachtclubeigenaar) op te geven om het schrijverschap een kans te geven. Hij is toen meteen vanuit de stad naar het platteland verhuisd, onder het motto: 'Hoe minder vrienden en afleiding, hoe beter.' Daar zit absoluut iets in. Want tijd om te schrijven is tijd die je moet bevechten - vrienden zullen altijd denken dat jij, omdat je toevallig thuis een beetje leuk bezig bent met de computer, alle tijd hebt om koffie te drinken op hun snipperdagen Want zij hebben wél een echte baan.

Hoe dan ook, Murakami heeft zichzelf toen een zeer strikt dagritme opgelegd: om 9 uur 's avonds naar bed, om 4 uur opstaan. En nooit naar feestjes. Geen sociale contacten - dat was het offer dat hij wilde brengen voor zijn schrijverschap. Mooi, hoor. Maar ook een beetje... Japans, in de zin van: hypergedisciplineerd en rigide. Toch denk ik wel dat bepaalde 'offers' erbij horen, zeker als je naast het schrijven een gezin hebt, zoals ik, en dat gezin is voor mij uiteindelijk belangrijker dan een boek. Maar ideaal is natuurlijk de combinatie. Het is alleen moeilijk om dat allemaal goed te organiseren

quote:

Op woensdag 23 december 2009 12:07 schreef Biancavia het volgende:
Ja, ik zat er een tijdje terug nog aan te denken om een maand in m'n eentje in een huisje op Terschelling te gaan zitten, maar dat is nogal drastisch.

Nu heb ik de vrijdag als 'mijn' schrijfdag ingepland, dan werk ik niet, spreek ik niets af en ik zorg dat ik geen boodschappen enzo hoef te doen. Dit doe ik nu sinds een maand, hoewel in de praktijk blijkt dat ik tussendoor toch vaak een uurtje pak om te schrijven, en op vrijdag ook andere dingen doe.
Maar het helpt wel, want op vrijdag moet ik van mezelf steeds het quotum van 5000 woorden per week gehaald hebben, en dat is een goede stok achter de deur. Tot nu toe loop ik aardig op schema.

Véél, 5000 woorden per week In de praktijk ga ik dat niet halen, denk ik. Met 4000 zou ik heel blij zijn, maar 3000 is ook goed. Waar gaat jouw boek over, of wil je dat niet vertellen? Heb je een schema? Een synopsis? Of schrijf je 'op gevoel'?

quote:

Verder wil ik het ook gelijk allemaal goed opschrijven, hoewel ik nu merk dat dat bij een verhaal in 'boeklengte' een stuk moeilijker is dan bij een kort verhaal. Als ik een kort verhaal heb geschreven verander ik vrijwel niets meer aan de eerste versie, alleen hier en daar een zinsconstructie of een bijvoeglijk naamwoord.

Ik ben niet zo van het 'gewoon doortypen en het geeft niet als het bagger is'.
Het geeft wel als het bagger is, want dat vind ik verspilde moeite. Dan ga ik liever wat anders doen en bedenken hoe ik het verder wil laten gaan.
Niet dat alles wat ik schrijf nu in één keer helemaal goed is, er moet nog heel veel aan gebeuren, maar de basis is er.

Ja, dit is ook precies mijn manier. Zo perfectionistisch en precies mogelijk. Het gaat uiteindelijk om de zinnen, anders kun je net zo goed een lange synopsis schrijven, dan staat alle informatie er ook in en ben je lekker snel klaar (Dat wil ik trouwens nog wel gaan doen: een lange synopsis schrijven van ongeveer 25 pagina's, waarin het hele verhaal wordt verteld door een 'alwetende verteller' (ik dus), zodat ik tijdens het schrijven van het boek (dat wordt verteld vanuit een 'ik'-figuur die heel ver van mij afstaat) precies weet welke informatie wáár moet worden onthuld, zeg maar. Want dat zijn dingen die ik vaak pas achteraf zie: o shit, dat had ik al veel eerder moeten uitleggen, of juist veel later).

quote:

Op woensdag 23 december 2009 12:12 schreef p-etr-a het volgende:
Ik wil alleen even zeggen:

succes!

en dat ik je blijf volgen.

Dank je wel