Het OUD Estafette Topic deel 6

Ow, Loena, wat ben je toch een moedige/geweldige/fantastische vrouw! Ik zou willen dat jij m'n moeder was!

Hmm... je verhaal staat hier nog niet....

Gastmod _{en gooi je verhaal dan nog eens hierheen....}

Mooi Loena, echt een mooi, open verhaal

_{geef het stokje door aan je man, en vraag hoe hij zijn periode in OUD heeft ervaren , had er zelf spijt van dat ik die vraag niet heb gesteld}

Mooie namen hebben je jullie mannen, Loena en 5!
*inspiratie opdoet*

(ik had je verhaal er heel brutaal al ingeplakt )

Leuk verhaal Loena! En idd wat Lois zegt. geef je stokje door aan Five. Wel leuk weer een man in het topic erbij.

Weer mooie verhalen

Heerlijk verhaal Loena!!

leuk verhaal loena, en ik ben benieuwd naar five's verhaal

leest lekker weg Loena

Leuk verhaal Loena!

Deel 6 alweer!
Leuk verhaal Loena!

Ik merk dat ik was lang van stof ben.....

Vanavond maar eens flink schrappen

Ach nee joh! Pleurt em er es in!

Loena, leuk dat je hebt geschreven. En fijn om alles te lezen

M@x, jouw verhaal vind ik ook heel speciaal

Eerst posten en dan pas schrappen

Ik ben nog maar op de helft en ik zit al op een A4'tje, lettergrootte 10

*kus*
*kroel*
*rommelrommel*

ow dem te vroeg

Okay, laat maar.... 't is de schuld van Lois....

Loena, mooi verhaal Ik ken je verder helemaal niet, maar toch leuk om te lezen. Goed geschreven ook, zoals Bar al zegt, leest lekker weg

Leuk verhaal Loena, en origineel om het stokje aan je man door te geven. Ik ben benieuwd naar zijn verhaal!

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 15:25 schreef Igraine het volgende:
Leuk verhaal Loena, en origineel om het stokje aan je man door te geven. Ik ben benieuwd naar zijn verhaal!

Leuk weer wat van je te horen Loena Ik ben benieuwd naar het stokje van Five.

Het gaat wel heel hard hier zeg! Ik kan het nauwelijks bijlezen

Leuk verhaal Loena!

Leuk verhaal Loena !! Dankje voor je kijkje in je leven !

Ook al weer een bijzonder verhaal, Loena. Wat een schooldrama, trouwens. Fijn dat je moeder op de juiste manier heeft ingegrepen. Ik hoop dat je weer een mooie nieuwe uitdaging vindt naast de uitdaging van de omgang met je mannen.

Loena, wat een leuk verhaal! En je klinkt zo heerlijk gelukkig

Heerlijk verhaal, Loena! Fijn dat je moeder je dwong te doen wat goed voor je was en nog fijner dat je voor jezelf zo goed voelt en kiest wat je wil! Echt, dat bewonder ik!

Loena! Ik heb genoten van je verhaal

Grrr, ik lig weer achter met lezen.

Loena, wat grappig dat jij eigenlijk wel een meid gewild zou hebben. Of grappig, verrassend eigenlijk.
Ik zag jou echt als een jongensmoeder.
Leuk om je zachtere kant hier te lezen. En de poorten zijn herkenbaar.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 11:45 schreef Lois het volgende:

_{geef het stokje door aan je man, en vraag hoe hij zijn periode in OUD heeft ervaren , had er zelf spijt van dat ik die vraag niet heb gesteld}

Da's wel een aardig idee ja, hoor je het verhaal van 2 kanten

Het is een koude winter, begin 1976. De ouders van F_H kruipen in bed en in die ongeïsoleerde huizen op Rotterdam-Zuid zitten de bloemen op de ramen. Ergo: negen maanden later wordt op 25 oktober Danny geboren.

Ik heb een broer die 11 jaar ouder is en een zus die vier jaar jonger is. Ik zit op school in de Millinxstraat in Rotterdam en ik ben het enige Nederlandse kind in de klas op één meisje na. Eigenlijk heb ik in Rotterdam een fijne jeugd; speeltuin naast de deur en elke dag na school spelen tot de zon onder ging.

Toen ik 10 was, deden mijn ouders wat half Rotterdam-Zuid deed: verhuizen naar Spijkenisse (destijds een groeikern met voornamelijk wijken uit de jaren 80 en een nieuwbouwwijk, waar wij gingen wonen). Een ramp voor een jongen in groep 7 van de lagere school, maar al snel heb ik op m'n nieuwe school genoeg vriendjes en vriendinnetjes. Ook hier weer elke dag lekker voetballen op het 'veldje'.

Op de middelbare school kom ik in de klas met een aantal vroegere klasgenootjes, maar ook met een meisje -laten we haar Lon noemen- waar ik totaal niet mee overweg kan. Dat is wederzijds; ik vind haar een lange roodharige tang en zij mij een eigenwijs ettertje. In die tijd zijn meisjes niet zo belangrijk: voetballen, dat was het. 'Buitenspelen', zoals Lon het later zou noemen. Op school deed ik niet zo veel: een zes was immers ook voldoende en daar hoefde ik nooit zoveel voor te doen. Tot de derde klas, want daar werd de schifting gemaakt tussen HAVO en VWO. Even hard er tegenaan en zo kwam ik in klas 4V, waar ik weer bij Lon in de klas kwam. Ik, destijds een kale gabber ( , meelopen FTW ) was blijkbaar geliefd bij meisjes, al had ik daar (en nog steeds trouwens....) geen idee van: ik merkte dat nooit. Een oud vriendinnetje van de lagere school vertelde dat Lon me wel leuk vond. Toen ik jarig was, kwam Lon me feliciteren voor de wiskundeles. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat ik eerst alleen maar borsten voorbij zag komen en daarna twee getuite roodgestifte lippen. 'Gefeliciteerd!'
Een week later sleurde ik haar mee naar de tafeltennistafel en daar vroeg ik haar ouderwets verkering ( !). We zoenden daar voor het eerst.

Ik freewheelde door het VWO heen en na het VWO werd het tijd om te kiezen wat ik wilde. Ik solliciteerde bij (Moret) Ernst & Young, zodat ik kon beginnen met het NIVRA. (registeraccountancy) Een tienjarige studie waarbij je tegelijkertijd werkte en studeerde. Dat was vooral: snelle pakken, Nyenrode en veel, heel veel cijfertjes controleren. Binnen een maandje of wat had ik het wel gezien.... dit was niets voor mij.

Ik besloot tijdelijk te gaan werken en het volgende jaar HEAO CE te gaan doen. In de tussentijd is het even uit geweest met Lon, maar inmiddels waren we weer samen.

Een paar jaar later hield Lon, die inmiddels de opleiding tot pleeg deed, het thuis niet meer uit, dus moesten (ja...moesten....) we gaan samenwonen. Spijkenisse-Noord. Flatje. Vier kamers. Gruwelijke buurt, dacht ik vooraf. Buitenlanders, uitkeringstrekkers en tuig. En daar gingen wij wonen. Achteraf gezien is dat allemaal erg meegevallen. We woonden er lekker; vlakbij het park en erg rustig. Lon heeft destijds eens laten vallen dat ze graag traditioneel ten huwelijk gevraagd wilde worden. Ik besloot op een dag de daad bij het woord te voegen. Op m´n knieën. Het enige dat niet traditioneel was: we waren beiden naakt, want we hadden net staan douchen .

Op een dag kwam ik thuis van m'n bijbaantje en Lon zat in de stoel te wachten. Lijkwit. 'Wat is er?', vroeg ik. Ze meldde dat ze een zwangerschapstest gedaan had en liet me de test zien.
Ik heb vijf minuten hard staan vloeken....... Dit zou mij nooit overkomen, toch? Wel dus.

Na die vijf minuten hebben we besloten dat 'het nu eenmaal zo was' en dat we er dan maar het beste van gingen maken. Ik besloot te gaan werken en m'n studie later in de avonduren op te pikken.
Op de dag dat die club uit onze hoofdstad 100 jaar bestond, werd Connor geboren. Ineens was 'wij' niet alleen Lon en ik, maar 'Lon, ik en Connor'. Toen 'ie daar dampend (ons tokkieflatje was niet geïsoleerd en had alleen een moederhaard) op Lon d'r buik lag, moest ik wel even slikken. 'Shit....dit is wel even echt, ineens....'

Connor was een lekker rustig kind: veel slapen en hij vond alles best. We verhuisden met veel moeite (we moesten de woningbouwvereniging echt overtuigen, budgettair kwam het nét niet uit, wat hen betreft) naar een echte eengezinswoning. Groot en met een tuin! Hier kregen we op Oudjaarsdag 2002 Ewen. Een lekker jong en de overgang van 1 naar 2 kinderen was gelukkig een stuk minder groot dat van 0 naar 1 kind.

Anderhalf jaar na de geboorte van Ewen, konden we het vroegere ouderlijk huis van Loena kopen. Onze eerste koopwoning, waar we nu nog steeds wonen. In dit huis, in hetzelfde huis als waar Loena opgegroeid is, is Kian geboren. (de verloskundige die alle drie onze kinderen gehaald heeft, is dezelfde die Loena destijds gehaald had. )

Het gezin was compleet, écht niet meer, wat mij betreft. Vorig jaar heb ik er dan ook een spreekwoordelijke knoop in laten leggen . Normaal is 31 jaar daarvoor best vroeg, maar met drie kinderen is het echt wel klaar.

In m'n werk ben ik tijdens de zwangerschap van Connor begonnen met werken in de advertentie-aquisitie/uitgeefwereld. Een leuk jong bedrijf, maar na drie jaar failliet gegaan. Toen ben ik begonnen in de financiële dienstverlening. Eerst bij Aegon, maar na een half jaar ben ik overgestapt naar ING (eerst RVS, daarna Postbank). Omdat ik het telkens na een halfjaartje wel weer gezien had, liep het gewoon niet lekker. Ik wist niet meer wat ik wilde en maakte me eigenlijk ook nog eens zorgen om m'n omgeving: ik wilde weg uit Nederland – in elk geval uit Spijkenisse e.o. Ook had ik niet bereikt wat ik wilde bereiken of beter: ik had bereikt wat ik niét wilde bereiken. Wat het wél was, wist ik niet. Ik moest weg bij ING en dat is niet op een prettige manier gegaan. Ik had nooit echte tegenslagen gekend en toen ben ik gaan nadenken en heel hard op de grond gestuiterd. Ik zag het echt niet meer zitten. Noem het overspannen of wat dan ook. Het voelde als het spreekwoordelijke zwarte gat. Ik wilde gewoon weg van waar ik in zat, maar wist niet waarheen. Terugkijkend was dat bij alles zo geweest: school (NIVRA, niet leuk; HEAO, eigenlijk ook niet uitdagend genoeg), werk (saai), huis (na een jaartje steeds wel op uitgekeken).

Lon is destijds altijd bij me blijven staan en dat ondanks de eikel (understatement) die ik toen was. Ze vertrouwde me in alle stappen die ik nam en blijkbaar was ik helemaal niet zo te vertrouwen. Ik ben er toen ook achter gekomen dat ik hoogbegaafd was, met alle positieve, maar zeker ook negatieve kanten die daarbij horen. Veel dingen vielen op z'n plek en ik ben me gaan verdiepen in het hele HB-gebeuren. De sleutel voor mij is: hóe het te gebruiken zodat het vóór me werkt in plaats van tegen me. Dat is nog weleens lastig.

Ik ben vorig jaar begonnen met een fantastische baan in het spreekwoordelijke hol van de leeuw (A'dam): teamleider van een backoffice op een financieel advieskantoor dat zich richt op academisch opgeleiden. Het idee was om het vorm te geven, zoals dat moest en vooral uit te breiden. Professionalisering zoals dat heet. Omdat ik eigenlijk alles wel weet van financiële dienstverlening en wat adviseurs daarvoor nodig hebben aan ondersteuning (ik ben het immers zelf geweest), kon ik me uitleven. Het kostte me een hoop moeite (twee uur reizen héén en ook weer een keertje terug...), maar ik zat eindelijk op m'n plek. Afwisseling, werk op niveau én er was veel mogelijk, financieel gezien. We zaten in februari met m'n team nog in Milaan, plannen te maken voor het komende jaar, toen langzaam duidelijk werd gemaakt dat het Duitse (zelfs nu nog steeds niet te vertrouwen, die Moffen ) moederbedrijf de stekker eruit gaat trekken. Mijn contract loopt volgende week af en ondanks alle plannen én het feit dat het managementteam er al over had gesproken wordt dat dus niet verlengd. Bruut weggestreept. Ik weet dus nog niet wat ik volgende week ga doen. Ik ben in elk geval druk bezig en op zoek.

Heb ik eigenlijk hobbies? Ja! Ik ben sinds een halfjaar aan het judoën en dat is echt geweldig. De filosofie achter deze sport (dat géén vechtsport is) is geweldig en past bij hoe ik in het leven sta: hard, maar eerlijk en vooral veel samenwerken met vertrouwen op/in elkaar. Ook heb ik sinds deze week mijn motorrijbewijs en dat ben ik echt fantastisch gaan vinden. Ik wil dan ook zo snel mogelijk een motor. Lon wil erg graag achterop en ik wil lekker met 'r gaan rijden door de polder. Ook fotografie is een leuk tijdverdrijf voor me geworden. En zelfs klussen doe ik tegenwoordig (ik heb de badkamer gesloopt, uitgebouwd en ik ben inmiddels tussen het werken door, op de helft )
Verder ben ik een hoop tijd kwijt aan FOK! Ik mod alweer een jaar of 4 op [WGR] en daar kan ik ook een hoop kwijt. Van het vakgebied Recht weet ik veel, net zoals Geld. Op dat laatste gebied heb ik zo'n beetje behaald aan diploma's/papieren wat er te halen is, op een half FFP-papiertje na. (dat ga ik in juni afmaken, heb ik ook eindelijk een titel )

Ik wil nog steeds erg graag eens voor mezelf beginnen, maar daar moet echt een flinke financiële buffer tegenover staan. Ideeën genoeg, maar we zijn een team en we moeten er dus beiden volledig achter staan. Ik moet ook de rust vinden, om dingen echt rustig aan te pakken: ik schiet soms van hot naar her. Ik wil nog steeds een mooi boek schrijven en eigenlijk zou ik politiek ook iets willen doen. Zucht. Teveel. Niet doen. Eerst de écht belangrijke dingen.

Qua muziek ben ik vooral rock- of metalgeörienteerd: Pearl Jam (heeft alles van rustig tot bijna punkachtige nummers) en TOOL (ge-ni-aal) zijn twee van mijn favoriete bands. MUSE, RATM, Stone Temple Pilots, de Peppers en meer van dat soort bands kan ik ook erg waarderen. Festivals zijn ook geweldig om te bezoeken, maar dat is niet altijd mogelijk. Werchter vind ik fantastisch, Pinkpop vond ik een flink stuk minder, moet ik zeggen.

Vader zijn is soms best moeilijk. We hebben er drie en alle drie zijn ze totaal verschillend, met elk hun eigen gebruiksaanwijzing. Dat maakt het wat mij betreft wel fantastisch en bovenal zijn ze gewoon leuk. Het worden echte mensjes en pas nu Kian 4 is, heb ik echt met alle drie wat. Het is bovenal nooit meer écht rustig in huis en dat went eigenlijk nooit. Na een uur of negen 's avonds is de ergste storm meestal wel geluwd: dan liggen ze allemaal op bed. Hebben wij tenminste tijd voor de echt belangrijke dingen in het leven.

En dan nu eindelijk de vraag van Loena/Lois:

Hoe je je mod-periode in [OUD] ervaren?
Hmm... Niet leuk, om eerlijk te zijn. Het was wel apart om de eerste (en tot nog toe enige) mannelijke mod te zijn, maar dat was uiteraard niet de reden dat ik het heb willen doen. Maar ik ben (blijkbaar) te weinig invoelend voor de [OUD]ers. Ik pas beter bij een forum als [WGR]. Dat hebben we de afgelopen jaren uitgebouwd tot één van de beter lopende fora op FOK! en daar loopt alles eigenlijk op de spreekwoordelijke rolletjes.

De dames doen het hier verder prima, volgens mij.

[OUD] is ook gewoon anders geworden in de loop van de tijd, althans; voor mij. Da's geen waardeoordeel, overigens, maar een eigen constatering. Ik lees er minder en minder, puur omdat ik de 'baby-tijd' voorbij ben en dat nog steeds voor het grootste deel is waar [OUD] voor staat. Dit soort topics vind ik interessanter, maar het had bij wijze van spreken net zo goed in [GC] kunnen staan.


Over de volgende vraag en spreker moet ik nog even nadenken. Mocht iemand een leuke suggestie qua naam hebben, dan hoor ik dat graag. De vraag bedenk ik er dan zelf wel bij. (tenzij je zelf iets leuks weet )

Sorry voor het vreselijk lange verhaal

Mooi Five, zo openhartig heb ik je nog niet eerder meegemaakt

Ik weet van mijn man dat hij enorm veel last krijgt van een soort oer "ik moet de kost verdienen want gezin thuis" gevoel als hij zijn baan raakt door bezuinigingen e.d. Heb jij daar ook last van?

De echt belangrijke dingen in het leven
Maar eh, mooi verhaal, voor een relatieve newbie in oud allemaal nieuws natuurlijk Ik vind het vooral mooi hoe verliefd en bewonderend je over je vrouw praat Of tenminste, dat straalt er vanaf. Mooi hoor

five, goeie muzieksmaak! enne, wow! I'm impressed! serieus!

Goh, door je verhaal lijk je ineens een stuk meer likeable.
Je hebt dezelfde voornaam als mijn broer en die is ook RVS-adviseur geweest _{en helemaal into martial arts} En ik heb zelf ook bij de ING gezeten. Goh grappig wat je zo van mensen te weten komt.

Tof verhaal! Maar wat balen van je baan joh!

Gheghe, op Five's verhaal past maar één reactie he....

" "



Tnx voor je verhaal en succes met het vinden van rust. _{en momenteel mss belangrijker: een baan.}

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 21:48 schreef Lois het volgende:


Ik weet van mijn man dat hij enorm veel last krijgt van een soort oer "ik moet de kost verdienen want gezin thuis" gevoel als hij zijn baan raakt door bezuinigingen e.d. Heb jij daar ook last van?

Dat deels, ja. Maar het is ook gewoon zo dat dat een beetje 'de afspraak' hier was. Lon wilde zelf graag vaker bij de kinderen zijn. Dat komt niet zozeer door een traditioneel rollenpatroon, maar gewoon hoe ze het wilde.

Aan de andere kant: elke wisseling van situatie heeft tot nog toe alleen maar (uiteindelijk) positieve kanten gehad. (zeker financieel, maar bovenal: het werk), dus daar gaan we nu ook weer vanuit.

Lon en Danny *stil* *mooi*

_{Hoe laat moet ik morgen de rose opentrekken?}

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 22:16 schreef m@x het volgende:
Lon en Danny *stil* *mooi*

Wij vinden jou ook lief hoor


Ow... dank dames... Loena krijgt het hier een beetje hoog in de bol
Ze is ineens aan het delegeren geslagen.....

Oh trouwens, dat vergeet ik nog, ik vind Lonneke dus echt een hele leuke naam. Zou hier zomaar op een namenlijstje kunnen staan.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 22:16 schreef m@x het volgende:


_{Hoe laat moet ik morgen de rose opentrekken?}

Het koninginnetje hier prevelt: 'Doe maar drie uur....'

quote:

Op vrijdag 27 maart 2009 22:25 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Het koninginnetje hier prevelt: 'Doe maar drie uur....'

Geef maar aan het koninginnetje door dat dat geregeld kan worden

quote:

Op maandag 2 maart 2009 14:23 schreef Five_Horizons het volgende:
Ik kende een groot deel van je verhaal al, maar stoer dat je voor jezelf bent begonnen (dat wist ik niet)! Ik durf dat (nog) niet

Nou, nu 'moet' je wel!
Balen van je baan, maar wie weet wat het je gaat brengen.