quote:FajaOp donderdag 22 januari 2009 14:47 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik zag in het krantje van de creche een estafette staan waarin 1 ouder een aantal vragen krijgt voorgeschoteld en deze kan dan de estafette door spelen aan een andere ouder, een die je zelf kiest.
Het leek mij een leuk idee om hier op FOK ook zo een estafette te beginnen.
Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
waar je (ongeveer) vandaan komt,
wat je zoal doet in het dagelijkse leven,
wat zijn je hobbies,
je grootste passies,
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,
welke film is je-van-het,
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken,
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
etc etc
en last but not least, stel een (persoonlijke) vraag aan de volgende van de estafette.
Zal ik maar zelf beginnen, mijn naam is dus niet Faja in het echt, maar begint met de letter P. Ik kom uit het westelijk gebied, in het dagelijks leven zit ik 3 dagen per week op kantoor, de andere dagen ben ik thuis en doe ik voornamelijk huishoudelijke taken. Ik ben natuurlijk ook mama, alle dagen van de week. Mijn hobbies, zijn fotograferen, een boek lezen, uit eten gaan, een goede film kijken, bij familie en vrienden langs gaan. Ik ben momenteel bezig in het boek Ciske de Rat en Salamina's dochter. Het mooiste boek blijft voor mij toch echt Nevelen van Avalon. De beste film tot nu toe is voor mij toch echt Kill Bill (1 en 2), ben een echte Tarantino fan. Je kan me 's nachts wakker maken voor een broodje pom, dat is een zoet-zuur Surinaams gerecht wat onwijs lekker is met wat zuur en peper. Leukste uitspraak die ik voorbij zag komen de laatste tijd is die van de dochter van Luchtbel over een paarse hamster.
Ik wil graag het stokje door geven aan Maneki. Hoe vind je het om na je zoons een dochter te hebben? Is het een wereld van verschil? En wat maakt FOK voor jou zo bijzonder?
Maneki
Spuug
bix
Sugar
Marie
Rewimo
pinquit
Huup
Swets
Lois
Macka
PM-girl
KP
Troel
p_iglet
Belana Of naar beneden scrollen
livelink
MeNicole
Kersjes
Sjak
Moussy
Stout
Brighteyes
just me
[ Bericht 7% gewijzigd door Lois op 13-02-2009 20:59:29 ]
quote:Ow er zijn er weer eens vijfOp vrijdag 6 februari 2009 23:00 schreef Belana het volgende:
Nou, ik ben Belana, ook wel B’tje voor sommigen, in het echte leven Brenda. Getrouwd sinds 5,5 jaar met Nick, die ik heb leren kennen op het werk; dezelfde effectenbank als waar Lois werkt, moeder van 2 prachtige zoons!
Lois is ook degene die mij hier gebracht heeft, als oermoeder van OUD en mijn beste vriendin sinds mijn 9e. Ik woonde in Amsterdam naast haar tante en toen die tante een kindje kreeg kwam Lois logeren en leerden wij elkaar kennen. Lois jatte mijn adres uit een barbapappa boekje wat ik aan het bewuste nichtje had gegeven en zo ontstond er een liefde voor het leven
Sinds ruim 24 jaar woon ik in Hoorn en daar ga ik nooit meer weg denk ik. Een prachtig oud stadje aan het IJsselmeer, komt het zien!
Vaak al verteld her en der, laatst nog eens foto’s van geplaatst, mijn glory days zijn mijn dagen als punker, zo tussen mijn 16e en 22e. Hanekam, zwarte make-up, studs, veel panty’s met gaten, harde muziek, veel uit gaan naar bandjes, jongerencentra, kraakpanden en daarnaast de KVS.
De Kinder Vakantie Spelen
11 jaar lang heb ik me zomers vermaakt in het Dijkgatsbos, met de kinderen, met de andere vrijwilligers, als coördinator, als kok, als administratieve kracht, als bestuurslid.
Tot ik te oud werd voor die shit
Ik lees veel en graag. Net “ duizend schitterende zonnen” uit gelezen en gehuild. Eigenlijk een uitstapje, want ik lees vooral “ literaire thrillers” en dan vooral van Scandinavische schrijvers als Kjell Ola Dahl, Arnaldur Indridason, Henning Mankell. Boeken zijn een passie! Je kunnen verliezen in het verhaal, geweldig!
Een van de mooiste films vind ik om die reden “ The shawshank redemption” , een bijzonder letterlijke vertaling van het gelijknamige boek, ik moest huilen toen de laatste zinnen in de film, exact de laatste zinnen van het boek waren.
Verder zijn mijn vriendschappen mijn passie. Ik ken een flink aantal mensen al heel lang en dat vind ik een geschenk. Ik ga graag bij vrienden langs, of samen uit eten. Samen zijn en die band voelen met mensen, goeie gesprekken voeren of soms gewoon over niks praten. Dat is mooi! Soms moeilijk te combineren met kleine kinderen en daar heb ik het best wel eens moeilijk mee, maar het hoort erbij en ik heb het inmiddels aardig leren combineren.
Wat ik zou doen met al mijn tijd als ik niet meer zou fokken?
Ik denk dat ik niet meer zoveel Fok! als in de tijd dat ik zwanger was van Ezra en hier de meeste posts had in dat jaarIk heb het idee dat het tegenwoordig wel mee valt, ik kan zelfs alle dingen die ik zou willen volgen niet meer volgen, juist omdat ik meer buiten Fok! Om doe zeg maar
Ik luister vooral naar Prince, maar ook Acda en de Munnik, Damien Rice, Leonard Cohen, Nick Cave, Rage, Korn, Mozart.
Mijn vraag is voor Livelink. Livelink, zou je, als je het overnieuw kon doen, weer aan kinderen beginnen? Ik vraag dit omdat ik bij jou wel vaak dezelfde dingen terug zie als bij mezelf en ik mezelf de vraag ook wel eens gesteld heb. En ik vraag jou, omdat ik benieuwd naar je ben, ik vind je namelijk een bijzondere, bijzonder lieve vrouw!
Wederom een hele lap tekst, maar heej, dat komt er van
(Ik was bezig met het overzichtje van de namen alvast in een nieuw topic omdat ie bijna dicht zit, maar da's natuurlijk weer niet slim)
[ Bericht 62% gewijzigd door BE op 12-02-2009 11:55:47 ]
Echt leuke verhaaltjes worden er gepost
Die linkjes naar de verhalen zijn ook erg handig!!!
Helemaal nu het lijstje met stukjes erin staat Belana, waarom ben je nu "te oud" voor de kindervakantiespelen?
Lijkt me onwijs leuk om te doen inderdaad!
quote:Op zaterdag 7 februari 2009 08:34 schreef Swetsenegger het volgende:
I hope I will make it across the border,
I hope to see my friend and shake his hand,
I hope the pacific is as blue as it has been in my dreams,
I hope...
zo mooi.... kippevel!rewimo, als vrijwilliger ben je daar van zaterdag tot zaterdag, je maakt in een gropeje het programma voor jou groep kinderen, knutselt een hoop en daarnaast ben je 's avonds veel feest aan het vieren tot in de vroege uurtjes. Toen ik 17 was en mee ging doen trok ik dat makkelijk. soms zelfs zonder slaap. Maar eenmaal 27 ging dat niet meer werken en lag ik er om 1 uur al in soms
Bovendien is de gemiddelde leeftijd van de vrijwilliger een jaar of 18 denk ik en ik paste er zo langzamerhand niet meer tussen )Mijn ouders komen allebei uit Zuid-Limburg, maar zelf ben ik in de provincie Utrecht geboren en ik woon en werk nu ook in de provincie Utrecht. Ik heb ook in Utrecht gestudeerd, dus ik ben behoorlijk honkvast.
Ik heb ontwikkelingspsychologie gestudeerd en ben afgestudeerd bij de vakgroep 'Taal en Denken', waarbij ik onderzoek heb gedaan naar hoe kinderen taal verwerven en wat de rol van de ouders hierbij is. Het onderzoek is na mij verder gegaan, maar ik helaas niet....
Na mijn afstuderen lukte het me niet om een onderzoeksbaan te krijgen en ben ik her en der gaan werken via uitzendbureaus en veel jaarcontracten. Dat paste op zich wel bij mij, ik vind het moeilijk om me vast te leggen. Nu werk ik al bijna 2 jaar op een afdeling Data & Research van een vereniging. Leuk werk en werk is voor mij ook heel belangrijk.
Lezen doe ik graag en ik hou het liefst van die echte familiekronieken. Lekker dikke pillen, waar je het wel en wee van een familie generaties lang volgt. Op dit moment heb ik Het lot van de familie Meijer van Charles Lewinsky op mijn nachtkast liggen, maar ik moet er nog aan beginnen. Met zijn 671 bladzijden is die te groot en te zwaar om in de bus mee te sjouwen en ook te dik om in bad te lezen en dat zijn eigenlijk mijn leesmomenten. Ik verheug me er wel al heel erg op.
Mijn favoriete film valt eigenlijk ook in dit genre en dat is Gone with the wind. Het boek heb ik ook al stukgelezen en de film verveelt ook niet.
Je kunt me 's nachts wakker maken voor dropjes. Dat vind ik echt heel lekker en dat is me ook aan te zien, helaas
Wat betreft de vraag van Belana of ik weer aan kinderen zou beginnen, mocht ik het overdoen. Een onmogelijke vraag natuurlijk
. Het is geen geheim dat ik geen oermoeder ben, daarentegen is mijn partner wel echt een oervader, dus in die zin voel ik me niet schuldig ten opzichte van de kinderen. Ik heb heel lang getwijfeld over kinderen. Zware gesprekken gehad omdat hij wel graag kinderen wilde en ik niet. We hebben serieus besproken om om die reden uit elkaar te gaan, maar uiteindelijk heb ik het min of meer laten gebeuren. Ik was de pil zat en ben daarom gestopt en we hebben met de condooms kennelijk lopen rommelen, want in no time was ik zwanger. Achteraf was dat ook echt de enige manier voor mij om zwanger te raken, want ik had de keuze nooit bewust kunnen maken. Na de eerste hebben we wel bewust gekozen om ook voor een tweede te gaan. Het hebben van kinderen heeft mij zeker niet gelukkiger gemaakt, maar ook niet ongelukkiger. Ik ben veranderd. Ik sta het liefst aan de zijlijn alles te observeren, zonder me echt ergens mee te bemoeien, maar dat kan niet meer als je kinderen hebt. En dat is soms moeilijk en soms ook juist goed. Zo lurk ik al vanaf begin af aan mee op Fok, maar heb me pas geregistreerd nadat Katja geboren was. Nou, ik hoop dat ik daarmee toch een bevredigend antwoord heb gegeven op je vraag, Belana.
Nu geef ik het stokje door aan MeNicole. Gezien mijn eigen worsteling met de keuze wel of geen kinderen, ben ik altijd verbaasd als mensen juist wel heel snel en heel makkelijk de keuze voor kinderen maken. En gezien het feit dat je niet lang na de scheiding weer zwanger was, moet jij vrij vlot de beslissing hebben genomen om met je nieuwe partner ook aan kinderen te beginnen. Ik ben benieuwd hoe je tot die beslissing bent gekomen en of je daar twijfels bij hebt of hebt gehad.
En wat gaat het hard!
Mooi stukje Livelink!
En wat een mooie en interessante (levens)verhalen allemaal
En Belana punk?
Wauw!Die ene keer dat ik je heel even heb gezien vond ik je juist overkomen als een degelijke, stoere en indrukwekkende mevrouw. You've come a long way!
ik wist helemaal niet dat je ook ontwikkelingspsychologie gestudeerd hebt trouwens, en zelfs ook de onderzoekskant! heel oprecht. ik denk dat je mijn vraag juist heel goed begrepen hebt kersjes, dankjewel
" degelijk, stoer en indrukwekkend" zijn geen dingen om je voor te schamen nog even dan:
[ Bericht 8% gewijzigd door Belana op 07-02-2009 12:28:15 ]
Mooi stuk livelink. Mooi om zoveel eerlijkheid te mogen lezen. Knap hoor
je gebrek aan oermoedergevoelens was mij nog niet opgevallen verder 
quote:Jij bent er een stuk verder in gekomen. Dat dat mij niet gelukt is, vind ik op zich niet heel erg, maar soms toch nog wel jammer.Op zaterdag 7 februari 2009 12:05 schreef bixister het volgende:
knap stuk livelink.
Belana, die foto's
Ik vind dat echt geweldig. Hoe is het de rest van de scene vergaan, heb je dat nog een beetje gevolgd?
maar allemaal nog steeds maatschappelijk betrokken op de 1 of andere manier Leuk om ook eens een andere kant van de Fokkers te lezen!
quote:Mee eens!
En als je jongens later door mama's oude fotoboeken bladeren (of doen alleen meisjes dat???) dan gaan ze dat vast zo tof vinden om te zien
quote:Toen ik het wilde melden was het topic ook al dicht (en had mrien ook al het uitzoekwerk gedaan).Op zaterdag 7 februari 2009 09:55 schreef miss_sly het volgende:
Ik had geen linkjes, want dat zou nog gedaan worden...maakt verder niet uit hoor, maar zeg dat dan even in het topic dat je daarmee bezig bent, Troel. Dan steek ik er de volgende keer geen moeite in.
Ik was vroeger ook punk (of tenminste, ik deed een poging, maar was eigenlijk te braaf). Veel van mijn behandekamde vrienden uit die tijd zijn inmiddels ook brave huisvaders quote:Ja, laat maar joh. Vanochtend was ik geirriteerd en nu zie ik niet eens meer waarom dat zo was. Gooi het maar op de hormonen ofzoOp zaterdag 7 februari 2009 16:14 schreef Troel het volgende:
[..]
Toen ik het wilde melden was het topic ook al dicht (en had mrien ook al het uitzoekwerk gedaan).
Mooi OP
quote:ach, ik ben nu ook niet bepaald een toonbeeld van succes in de onderzoekswereld hoor!Op zaterdag 7 februari 2009 13:13 schreef livelink het volgende:
Jij bent er een stuk verder in gekomen. Dat dat mij niet gelukt is, vind ik op zich niet heel erg, maar soms toch nog wel jammer.
en ik twijfel wel eens of dit nu de beste weg was. maar ja, je kunt 't toch niet overdoen.quote:Ik denk dat dat wel meevalt hoorOp zaterdag 7 februari 2009 22:12 schreef Swetsenegger het volgende:
Overigens begin ik me langzamerhand wel een underachiever te voelen in dit topic van wo geschoolden.
Niet iedereen die zegt dat iets gestudeerd heeft, heeft ook daadwerkelijk zijn studie afgemaakt (en dan heb ik het niet alleen over mezelf )quote:schat, ik heb ook alleen maar MBO hoor
Overigens begin ik me langzamerhand wel een underachiever te voelen in dit topic van wo geschoolden.
en een propedeusje van de sociale academie, maar die is niks waard ik heb er trouwens ook niks over gezegd omdat ik dat helemaal niet belangrijk vind [ Bericht 9% gewijzigd door Belana op 07-02-2009 22:47:37 ]
quote:Hier nog zo een die aan een wo begonnen is maar het einde niet nog niet eens in zicht heeft gehad
[..]
Ik denk dat dat wel meevalt hoor
Maar ik heb er wél een leuke beker aan over gehouden En iedere maand een acceptgiro van de IB-Groep.quote:Precies.Op zaterdag 7 februari 2009 22:26 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik denk dat dat wel meevalt hoor
Ik heb mijn studie Nederlands in het derde jaar afgebroken (na een studie Rechten die ik na een half jaar al bekeken had ), daarna nog wel een jaar Schoevers gedaan (opleiding directiesecretaresse) om toch maar een opleiding afgerond te hebben. Paste ook zo enorm bij mij, secretaresse zijn (not! ).Alleen is dat hier een 10 jarenplan ipv 6
Ben benieuwd naar het stukje van MeNicole,ben daar ook wel nieuwsgierig naar. quote:Op zaterdag 7 februari 2009 22:55 schreef beefcake het volgende:
[..]
Hier nog zo een die aan een wo begonnen is maar het einde niet nog niet eens in zicht heeft gehad
En verder lees ik weer graag mee hier, de reacties van Belana, Troel, livelink en p_iglet hebben alvast de goede toon gezet!
Maar ik vind het een leuke vraag die ik niet verkeerd opvat en waar ik graag antwoord op wil geven!!
Over 2008 sta je inderdaad bij lange na niet meer eerste. Om precies te zijn 15e.
quote:Op maandag 12 januari 2009 21:52 schreef JortK het volgende:
[
Top 50 posters in OUD
Plaats / aantal / gebruiker
001. 6194 Brighteyes
002. 4211 bixister
003. 3496 snoopy
004. 3486 Ticootje
005. 3339 RockabeIIa
006. 3232 Troel
007. 3211 Maneki.Neko
008. 2842 Ynske
009. 2542 PM-girl
010. 2497 miss_sly
011. 2439 Reinhilde
012. 2328 Vivi
013. 2265 Webkim
014. 2224 Lois
015. 2150 Belana
016. 2137 owlet
017. 2134 huuphuup
018. 2095 E.T.
019. 2085 Nijna
020. 1864 Stiemie
021. 1841 Moonah
021. 1841 moussy
023. 1723 YPPY
024. 1718 _Ingrid_
025. 1685 freecell
026. 1666 p_iglet
027. 1656 k_i_m
028. 1625 Vicky
029. 1609 cattie
030. 1595 Fuente
031. 1569 Diaan73
032. 1522 Kersjes
033. 1520 texelonia
034. 1494 Jelief
035. 1458 DJMO
036. 1452 chacama
037. 1410 Lishe
038. 1408 debuurvrouw
039. 1370 Macka66
040. 1330 Sugar
041. 1263 sjak
042. 1254 DaviniaHR
043. 1253 _Bar_
044. 1230 Rewimo
045. 1211 pinquit
046. 1198 Deepfreeze
047. 1178 XXXKarinXXX
048. 1133 Bla_Bla_Bla
049. 1106 vamperotica
050. 1071 Memmel
quote:Nee, dan heb je geen gemiddelde van 3,5 post per dag of meer!Op zondag 8 februari 2009 17:21 schreef LovelyLady het volgende:
Ksta der nie eens in
Ik vind het echt een hele leuke reeks. Wat een leuke en diverse mensen komen er in OUD!
Ik ben dus Nicole ondertussen 28 jaar jong. Ik kom uit het Oosten van het land. Daar woon ik samen met R, Mikael en onze hond Jimmy.
Ik heb ooit lang geleden de opleiding SPW gevolgd. Toen ik klaar was met die opleiding kon ik als vakantie kracht in een metaalgietrsfabriek beginnen. Daar ben ik uiteindelijk 4 jaar blijven plakken. Toen ik daar weg moest ben ik iets in mijn eigen richting gaan zoeken maar ik vond steeds dat ik te weinig verdiende
Via Kevin kwam ik toen bij de IKEA.In het dagelijkse leven werk ik dus bij IKEA. Normaal werk ik bij goodsflow maar nu door mijn zwangerschap tijdelijk wat anders. Maar normaal dus goodsflow. Klinkt heel duur maar tis gewoon vakkenvullen op grote schaal
Dat is dan voor openingstijd van de winkel dus lekker op tijd. Gelukkig maar voor 3 dagen en dan heb ik de rest van de dag natuurlijk voor Mikael en mezelf. Nu heb ik dus tot na mijn zwangerschapsverlof ander werk. Nu ben ik vooral bij de HR bezig om dingen te doen wat steeds blijft liggen. Heel wat anders maar ook wel heel erg leuk. Mijn hobbies. Hmm die heb ik niet. Ik gun mezelf daar ook geen tijd voor. Ik vind mijn tijd met Mikael te kostbaar aangezien ie ook een deel van de week bij zijn vader is. De dagen dat Mikael weg is ben ik druk in huis dus dan ook weinig tijd.
Lezen en films kijken doe ik sonds Mikael geboren is eigenlijk niet meer. Wel altijd nog steeds de Harry Potter boeken en films. Ben een tijd terug in laatste Potter boek begonnen maar dat schiet nog niet echt op. Ben altijd blij dat ik in bed lig dus ver kom ik nooit
Waar kun je me 's nachts voor wakker maken. Eigenlijk liever nergens voor. Als ik weinig slaap krijg word ik ziek. En aangezien Mikael de laatste tijd ook nogal eens weer wakker word is elk uurtje slaap me dierbaar. Maar als het echt moet doe me dan maar een Big Mac zonder kaas
Heel ongezond maar zoooo lekker. Qau leukste uitspraken blijf ik toch bij mijn zoon. Elke dag moet ik weer zo lachen om wat ie allemaal zegt of heeft bedacht. De laatste was van een paar weken terug. Ik lag met blote buik op de bank. R die onder de douche weg kwam ging in alleen broek naast me liggen. Mikael komt naar mij toe en kriebelt mijn buik: Mama jou buik word dik, komt dat omdat de baby groeit? Mama natuurlijk helemaal trost dat hij dat kon zien. Loopt ie naar R, : Jou buik word ook heel dik, groeit jou baby ook? R vond het helemaal niet grappig maar mij kon je opvegen. En het is natuurlijk ook altijd heel erg leuk om te horen dat ie tijdens het spelen zegt: Mama ik hou van jou
En heb nog een leuke uitspraak van mijn oude buurjongentje. Ventje was een jar of 7 toen. Ik werd 18 en kreeg als gein van mijn nicht een viberator. Dus dat ding ging de hele kamer rond. Toen ie voor de neus van mijn buurjochie langs ging zegt ie: He mama die heb jij ook. Dan lig je altijd in bed en doe je hmmmmmm!!
De buurvrouw kon wel door de grond zakken en de rest van de visite kwam de hele avond niet meer bij. Tis zo'n uitspraak die elke verjaardag weer naar boven komt.Dan de vraag van Livelink.
De keus waarom zo snel weer kinderen?
Eigenlijk was dit een samenloop van omstandigheden. Ik kende R van mijn werk. Voordat we iets met elkaar kregen wist ik dat hij nooit kinderen wilde. Voor mij was het toen een makkelijk keuze om verder geen aandacht aan hem te besteden want ik had natuurlijk Mikael al. Maar ja er kwam toch meer uit de vriendschap dan we beide verwacht hadden. Omdat hij redelijk bij mij uit de buurt woonde en 2 banen had waarvan 1 dicht bij mij in de buurt gingen we ook al snel samenwonen. Na een tijdje kwam tijdens een gewoon gesprek kinderen nog eens ter sprake. Ik wist inmiddels dat het bij hem allemaal niet zo werkte als de bedoeling was en dat ie daarom altijd zei dat ie geen kinderen wilde. Op die manier beschermde hij zichzelf voor het geval het echt nooit zou gaan lukken. Ik wilde er echter wel meer van weten en zo kwamen we in het ziekenhuis terecht. Ik was in die tijd ook gestopt met de pil omdat ik er altijd chaggie van was en omdat we beide zoiets hadden van, de dokter had vroeger gezegd dat spontaan zwanger worden er niet in zat dus we zien het allemaal wel. Toen we de uitslag van het onderzoek kregen bleek idd dat het spontaan zwanger worden zo goed als nihil was. Het was wel even een klap maar ja verder wilde we er ook nog niks mee doen. We waren nog maar zo kort bij elkaar en ik wilde al het ziekenhuis gedoe nog niet. Ik had er al 1 en daar ben ik blij mee. Misschien dat ik over een aantal jaar ver genoeg was om het allemaal via het ziekenhuis te laten doen maar op dat moment nog niet. Gelukkig dacht moeder natuur er anders over. De volgende dag hadden we namelijk een positieve test
Iets wat niet mogelijk was volgens de artsen was zomaar gebeurd. De artsen wilde toch ondertussen nog een keer alles nakijken en weer kwam daar uit dat het onmogelijk was. Dus tja daar sta je dan. Zwanger en al. Maar juist daarom ben ik (en R uiteraard nog meer) er zo blij mee. Het kindje dat eigenlijk niet had kunnen komen Wil er ook nog even aan toevoegen dat ik idd van mensen die me niet zo heel goed kennen deze vraag vaak te horen krijg. Maar de mensen die me echt goed kennen weten dat ik zoiets belangrijks als dit niet zomaar tussen neus en lippen door even ga beslissen. Die weten dat er goed over nagedacht is en dat ik zeker ben van mijn zaak om zoiets te doen.
En nu mijn vraag voor Kersjes. Heb je omdat je deze zwangerschap zo ziek bent wel eens gedacht: Waar ben ik aan begonnen? Gewoon omdat je de kleine man zo vaak dan weg moet doen en dat je dan zoveel mist?
Ik stel deze vraag omdat we zo'n beetje allebei hetzelfde hadden. 2 Keer in het ziekenhuis. Elke keer weer iemand zoeken die voor mijn zoon kon zorgen omdat ik dat zelf niet kon. Ik heb me namelijk geregeld afgevraagd waarom ik dit toch allemaal nog een keer weer wilde. Daarom mijn vraag aan jou dus
[ Bericht 1% gewijzigd door MeNicole op 09-02-2009 08:05:27 ]
quote:Ja tis eigenlijk wel een wonder. Al is het moeilijk zo te zien omdat we nog niet eens er echt echt voor gingen zeg maar. We waren meer bezigmet de gedachten als het komt dan komt het, komt het niet dan is het ook prima.Op maandag 9 februari 2009 09:40 schreef livelink het volgende:
Dus jouw zwangerschap was ook eigenlijk een soortement wonder, MeNicole? Leuk om je iets beter te leren kennen.
Kan je nu ook extra genieten van de zwangerschap of maak je je een hoop zorgen omdat het juist een wonder is?quote:Ik maak me wel meer zorgen dan bij Mikael. Maar dat is niet omdat dit een wonder is. Maar gewoon omdat ik nu weet wat ik kan gaan missen als er iets gigantisch fout gaat!!Op maandag 9 februari 2009 10:38 schreef LovelyLady het volgende:
Wat een bijzonder stuk MeNicole, en wat een wondertje
. Zonder Kane en jou was er geen Djulian quote:Mwah, het CIV had vast wel eind jaren 80 een camera op je staan in Vak-SOp zaterdag 7 februari 2009 22:11 schreef Swetsenegger het volgende:
Gelukkig zijn er geen foto's van mij bewaard gebeleven in m'n groene bomber met een matje tot halverwege m'n rug en een goudkleurig Rayban
quote:de foto's bestaan ook wel, maar ik weiger ze in te scannen
[..]
Mwah, het CIV had vast wel eind jaren 80 een camera op je staan in Vak-S
doe es als Swets weg is?
Nee, ik ben niet in de war dus.
[ Bericht 17% gewijzigd door BE op 09-02-2009 20:57:37 ]
Wat heb jij een leuk onderzoek gedaan! Super zeg!quote:Nee je bent idd niet in de war. We hadden die maand dat ik zwanger werd zelf ovulatitietesten gebruikt. Maar ik had daar ook al geregeld gepost dat het er waarschijnlijk toch niet in zat maar wel graag daar widle blijven omdat we toch wel wachtende waren.Op maandag 9 februari 2009 20:38 schreef Brighteyes het volgende:
Maar MeNicole... jullie waren toch wel echt bewust bezig? Althans, je postte toch wel al een tijdje mee in het 2e streepjestopic? Of ben ik nou in de war?
Nee, ik ben niet in de war dus.
quote:ik heb er ook geen foto's van helaas
Aaaah E.T. toeeeee?
doe es als Swets weg is?
quote:waarom heb ik die nog nooit gezien dan????Op maandag 9 februari 2009 20:00 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
de foto's bestaan ook wel, maar ik weiger ze in te scannen
quote:Wanneer kwamen we ook al weer naar jou toe?
[..]
waarom heb ik die nog nooit gezien dan????
quote:Heeft ma je nog nooit het bakkie laten zien??
[..]
waarom heb ik die nog nooit gezien dan????
Ik ben 29 jaar geleden geboren en getogen in Purmerend en vlak voor mijn 12e verjaardag met mijn ouders en jonger zusje naar Amstelveen verhuisd. Als Joodse Israëliërs vonden ze dat we wat meer in touch mochten komen met de Joodse cultuur, dus ging ik naar een Joodse middelbare school een dito jeugdbeweging en raakte in no time mijn Amsterdamse accent kwijt
Op mijn 14e begon ik te rebelleren, zakte van VWO af naar HAVO, ontdekte de sex, drugs & rock ‘n roll om uiteindelijk direct in de MAVO eindexamenklas terecht te komen. Hoewel ik vaker af- dan aanwezig was en er geen enkele moeite voor deed slaagde ik in 1 keer. Daarna nog 2 keer HAVO geprobeerd om na een paar weken weer af te haken en toen toch nog mijn MBO-diploma voor onderwijsassistente behaald. Begonnen aan een HBO-opleiding IDEE (International Degree in English and Education), maar vroegtijdig afgehaakt omdat juist datgene dat me zo trok aan de opleiding (half jaar in NL studeren, half jaar aan de universiteit in Glasgow) me steeds meer ging tegenstaan.
Bovendien had ik inmiddels een relatie met M. en ik wilde dat “het echte leven” zou beginnen. Aan het werk dus, als balieassistente bij verschillende tandartspraktijken en privé-klinieken.
Inmiddels al 8 jaar zeer gelukkig met M. en toen ik 7 maanden zwanger was zijn we in het geniep getrouwd. Op een woensdagmorgen om 9 uur, samen met zijn zus + man. Zij kochten een huis, wij kregen een kind, we waren elkaars getuige... everybody happy! Hah, niet dus, er zijn heel wat tranen gevallen bij de moeders toen we het een half jaar later vertelden...
Tegenwoordig ben ik al 4,5 jaar werkzaam in een kliniek voor medische en esthetische behandelingen dat ik destijds samen met de directeur, waarmee ik eerder samen gewerkt heb, heb opgezet. Sinds ik moeder ben geworden en PT (3 dagen) ben gaan werken zijn mijn taken en verantwoordelijkheden uiteraard veranderd. Ik doe nu vooral consulten, hou me bezig met voorlichting aan cliënten, schrijf teksten voor het drukwerk, doe wat marketing, soms receptie indien nodig… Erg afwisselend dus.
Ik ben dol op eten! Normaal gesproken dan, de afgelopen tijd maakt alleen de gedachte aan voedsel me vaak al misselijk.
Lezen doe ik tegenwoordig niet zo veel meer. Dan weer 2 maanden niet, en dan ineens 4 boeken in 1 week tijd. Het laatste boek dat ik gelezen heb is (de biografie van) “Anna Boom” van Judith Koelemeijer en die heeft behoorlijk indruk gemaakt.
Mijn grootste passie? Da’s uiteraard mijn zoon Devin!
Het moederschap heeft mijn leven op zijn kop gezet op vele positieve manieren.
Mijn volwassen leven is volkomen veranderd vanaf het moment dat ik zwanger bleek. Jarenlang was het belangrijkste in mijn leven muziek (grunge, metalcore, hardcore, punk, ska en verschillende stromingen daarbinnen) het zoveel mogelijk bezoeken van concerten, festivals, het socializen en alles wat daarbij komt kijken... Nu is dat voorbij en om eerlijk te zeggen mis ik het ook niet. Ik haal mijn voldoening nu elders, uit knuffels van mijn zoon, het samen met hem een boekje lezen, liedjes zingen… het mama zijn in het algemeen eigenlijk
Om MeNicole’s vraag te beantwoorden:
Nadat ik op mijn 17e een zwangerschap noodgedwongen heb moeten laten afbreken wegens "verkeerde timing" ontwaakte er iets in mij. Een moederinstinct dat zo ongelooflijk sterk was! Toen M. er eindelijk ook klaar voor was en ik zwanger raakte was ik zielsgelukkig. Dit is waar ik zo naar verlangde! De teleurstelling was groot toen ik vrij snel al van de roze wolk viel en de gehele zwangerschap ziek, zwak, misselijk en (mede daarom) verdrietig bleef. Maar het uiteindelijke resultaat, mijn prachtige zoon, is alles natuurlijk meer dan waard geweest
En toen begon ik weer te rammelen, steeds sterker, en overwonnen mijn verlangens naar een 2e kindje uiteindelijk de angst voor een nieuwe zwangerschap. Jammer genoeg lijkt het dit keer zelfs slechter te gaan dan vorige keer... Daar heb ik het soms best moeilijk mee, had zo graag ook eens fijn en vrolijk zwanger willen zijn, maar het is helaas niet anders. Voor Devin is alles prima geregeld, de oma's springen bij indien nodig, maar ik vind het moeilijk dat ik bijna geen leuke dingen meer met hem kan doen omdat ik daar fysiek niet toe in staat ben. Ik heb geen spijt dat ik weer zwanger ben, een 2e kindje is zo verschrikkelijk welkom, maar ik acht de kans minimaal dat er hierna nog meer kinderen zullen komen.Het stokje geef ik graag door aan Sjak. Misschien een te persoonlijke vraag, maar het is wel iets waar ik benieuwd naar ben. Ik ben destijds erg geschrokken van die dramatische nasleep na de geboorte van Stijn, ik denk wij allemaal wel. Hoezeer hebben die enge gebeurtenissen het (dagelijks) leven van jou en je gezin beïnvloed?
Pfff, het is een hele lap tekst geworden zie ik
je laat me de laatste tijd veel traantjes wegpinken
Mooi om te lezen, van allemaal
achter jou had ik ook geen grunger gezocht die ene keer dat we elkaar gezien hebben grappig is dat toch. Ik heb bewondering voor je weloverwogen keuzes!Mooi beschreven!
Dank je voor het stokje Kersjes. Ik ga ervoor zitten en hoop zo snel mogelijk weer mezelf te laten horen hier.
Kers, de ouwe grunger!
Werk
Ik werk veel, heb maar liefst drie banen. Het hoofddeel van mij werk bestaat uit het opleiden van anesthesiemedewerkers in de theorie. Dat betekent lessen geven, toetsen afnemen en studiebegeleiding. Maar ook alle zaken eromheen. We zijn nu bezig met een grote onderwijsvernieuwing waarbij we alles bijna hebben afgerond. We kunnen dus gaan beginnen aan de evaluaties. Daarnaast werkte ik altijd 1 dag per week in de praktijk. Als anesthesiemedewerker ben je samen met de anesthesioloog verantwoordelijk voor de narcose. We brengen de patient in slaap en zorgen dat deze weer wakker wordt. Mooi en interessant werk. Dat doe ik momenteel niet, ik mag me nu op de OK bezig houden met kwaliteitsverbetering tot ik weer helemaal beter ben.
Tenslotte ben ik redacteur bij een medisch tijdschrift. Dat doe ik in mijn vrije tijd. Ik zoek schrijvers, begeleid schrijvers bij het maken van artikelen, redigeer en corrigeer en zo af en toe schrijf ik zelf ook wat.
Hobbies
Hierdoor heb ik niet zoveel tijd voor echte hobbies. Alhoewel ik sinds januari drie keer in de week sport. Maar dat is niet mijn hobby, dat is noodzaak. Ik kijk in mijn vrije tijd graag films. Graag de populaire soort omdat ik niet altijd zin heb om na te denken. Dat doe ik op mijn werk al genoeg. De laatste film die ik gezien heb was Wanted, geen aanrader overigens. Verder ken ik uiteraard het hele repertoire van Dora en de Teletubbies uit mijn hoofd.
Muziek
Ik ben vroeger een echte mellow houser geweest. Ik was kind aan huis in de Roxy. Mede door de Roxy heb ik goede herinneringen aan Faithless. Die draai ik ook nu nog graag. Verder vind ik de muziek van Moby mooi. Door Schanulleke kwam ik in aanraking met Jazz, dat ga ik steeds meer waarderen en de laatste tijd ben ik mezelf aan het aanleren om klassiek te luisteren. Ik vind dat wel mooi maar ook erg moeilijk.
Boeken
Ik las altijd graag en veel. Hier heb ik de laatste jaren geen tijd voor gehad en ook de concentratie niet. Ik mis dat vreselijk een reden waarom ik me aangesloten heb bij de fleesclub
Uitspraak
Een uitspraak waar ik enorm om gelachen heb en nog steeds om kan lachen is de volgende: “Wat doet u nu zuster”. De situatie was te absurd en ik wil daar op een openbaar forum niet teveel over zeggen. Vraag het me maar tijdens een meeting. Het is absoluut één van de meest genante momenten in mijn leven.
Eten’s Nacht mag je me niet wakker maken!!! Ik heb mijn rust nog zo hard nodig. Ik houd wel erg van lekker eten. Ik vind het leuk om uit eten te gaan. Daar heb ik dan ook best wel wat voor over maar mijn eisen zijn ook best hoog. Je moet de liefde van de kok proeven :p
De vraag
De nasleep na de geboorte van Stijn. Ja, wat een heftige periode was dat. Na tien weken kwam ik ineens doodziek in het ziekenhuis te liggen.
Pas nu begin ik een beetje de impact te zien die het op me heeft. Ik kan soms nog heel erg bang worden als ik terugdenk aan die dag dat ik opgenomen werd. De angst omdat ze niet wisten wat er was. Maar vooral de snelheid waarmee het ging en de pijn waarmee het gepaard ging. Die pijn kan ik nog zo terughalen. Vooral die pijn in/ bij mijn nieren.
Daarnaast ben ik ook op zijn tijd heel boos. Niet eens om het feit dat ik zoveel pech had maar dat er weer niet goed naar me geluisterd is na mijn bevalling. Ik knapte maar niet op, dat hoorde erbij. Ineens ging mijn hart raar doen, dat kon geen kwaad. Ik had zo’n hoofdpijn, dat kon niet. En daar kan ik nog niet mee dealen. Ik weet ook niet of ik daar wat mee moet.
Ik begin dingen nu te plaatsen en te overzien en de emoties eraan vast te koppelen. Het wordt een geheel . Ik zie steeds beter dat ik echt zo vreselijk ziek was. Ook toen ik al thuis was. Op dat moment dacht ik gewoon de maand erna weer aan het werk te kunnen zoals ik afgesproken had. Inmiddels zijn we bijna 8 maanden verder en ik ben er nog niet. En dat is gewoon puur fysiek. Mijn oude werk op een operatiekamer kan ik nog niet doen. Ik kan niet snel op staan en een reanimatie kan ik zelfs in een oefensituatie niet doen, dan worden mijn handen blauw. Dit komt omdat door de bacterie mijn weefsels erg aangetast zijn. Ik heb dus overal in mijn lijf zwakke plekken zitten. Dat uit zich voor een deel in het snel hebben van blauwe plekken, een cyste op mijn knie en gewrichten die soms op slot schieten. Gelukkig komt het goed, vooral de pezen zijn nu weer aan het aangroeien, wat trouwens ook best pijn doet. Maar de prognose over de lange termijn is goed. Het enige wat ik er echt nog aan over ga houden is een hartklepafwijking. Maar daar valt prima mee te leven.
Het jammere is dat dit niet alleen invloed heeft op mijn werk. Maar ook thuis. Ik kan Jetske en Stijn niet zo makkelijk optillen. Na het werk ben ik erg moe. En daardoor op zijn tijd niet de meest gezellige mama en vooral echtgenote.
En dat terwijl ik zo enorm trots op Schanulleke ben. Hij heeft het zo goed gedaan met Jetske en Stijn. Ik heb daar soms wel het gevoel bij dat ik hun in de steek heb gelaten. Stijn lag toen ook in het ziekenhuis en ineens was ik er niet meer bij. Ik was Schanulleke zijn tolk voor de medische wereld. Zijn radeloosheid van toen doet mij soms nog het meest pijn. Als ik eraan denk dat hij momenten heeft gedacht dat hij zowel mij als Stijn kwijt ging raken dan moet ik huilen.
Het schuldgevoel is ook naar Jetske toe heftig geweest. Zij heeft na die tijd erg veel moeite gehad met afscheid nemen. Ik neem dat de verpleegkundigen in het ziekenhuis ook kwalijk. De eerste keer dat ze bij mij mocht komen werd ik voor haar ogen weggereden
Ze mocht me niet eens een kus geven! Daarna mocht ik ze ook niet veel zien. Totaal een andere wereld op die afdeling waar ik lag. Nu het gelukkig weer heel goed met haar gaat kan ik ook dat schuldgevoel wat loslaten. Maar er hoeft maar dit te gebeuren of het is er weer. Maar aan de andere kant verbaas ik me toch ook weer hoor. Over de flexibiliteit van mijn lijf en de kracht van mijn geest. Want ik ben er nog en ik blijf ook nog wel. Het is voor mij de tweede keer dat ik de dood in ogen heb gekeken en tot nu toe win ik
Mijn vraag aan.....
Als eerste komt Catootje op. Ik wil vragen: Waar ben je??? Maar de kans is groot dat we toch geen antwoord krijgen dus ik kies iemand anders.
Moussy Hoe heeft de situatie met Mink jou veranderd? Is het iets wat nog steeds elke dag terugkomt? Wat ga je Renee en Cas hierover mee geven?
en nu ik, morgen zal ik op mijn gemakje mijn reactie op dit stokje geven wat is 't toch eng geweest. 
en dat je er nog zoveel last van hebt zeg... dat wist ik eigenlijk niet zo goed.ook de andere stukken vond ik weer zeer de moeite waard.
Heftig hoor. Ik zit hier nu helemaal met rode konen.
En dan nu toch alweer zo hard bezig. Ik vind het echt knap.
ik heb de hele nasleep gemist geloof ik, maar wat een verhaal zeg... brrr. Ben je dan niet te bitter geworden om in een ziekenhuis te werken, nadat men er zo met jou om is gegaan? Kan me voorstellen dat de hele omgeving meteen een stuk minder prettig voelt Ik vond het een ontzettend mooi, open stukje.
Mooi geschreven.
De keren dat ik je heb ontmoet vond ik je al zo'n bijzondere en sterke vrouw. Gevoelig, maar ook nuchter. Wijs en bedachtzaam (nou ja, weet niet zo goed hoe het te zeggen, maar ik bedoel iig niet-impulsief). Nu ik dit stuk van je heb gelezen is mijn respect voor je alleen maar gegroeid.
Zó knap hoe je en jullie je er doorheen slaan.
Andere dames en heer, erg leuk om te lezen allemaal. Zo leer ik iedereen iets beter kennen dan het oppervlakkige wat je al gauw hebt met een online clubje.
Ik ben zo blij voor jullie dat het goed komt op den duur.
Ik raakte helemaal ontroerd bij je gevoelens de rest van je gezin, wat een impact.....
quote:Hetzelfde hier. Sjak ik vind je een hele moedige vrouwOp donderdag 12 februari 2009 08:38 schreef Brighteyes het volgende:
Jeetje, ik wist ook niet dat het nu nog steeds zo'n enorme impact heeft zeg...
Mooi geschreven.
Door een vader bij de marine heb ik in mijn kindertijd in meerdere plaatsen gewoond maar ik ben geboren op Wieringen, in Den Oever en diep in mijn hart wil ik daar naar terug, ook al heb ik er maar tot mijn 4de gewoond. Nu woon ik al heel wat jaartjes in een klein dorp onder Den Helder, de marinestad waar we uiteindelijk geland zijn. Als puber heb ik behoorlijk moeten survivalen, maar eigenlijk ben ik er toch nog wel goed uitgekomen. Met een diploma voor de verzorging op zak ging ik aan het werk, het gekke alleen is dat ik niet zo heel erg lang in de verzorging heb gewerkt. En nu, nu werk ik in een gevangenis, en daar vermaak ik me prima! In de tussentijd ben ik getrouwd met Peter en hebben we nog wat kindertjes gebouwd.
Je moet me niet ’s nachts wakker maken, zelfs niet voor een stevige horrorfilm waar ik alles voor opzij zet en al helemaal niet voor eten! Ik ben iemand met een flink ochtendhumeur en die start zodra ik mijn ogen open doe van uit een diepe slaap.
Een passie heb ik niet echt, ik kan me ergens volledig op storten en als dat klaar is, dan is dat ook klaar. Nu ben ik bezig met een aantal cursussen te gelijk en als ik straks helemaal klaar ben mag ik me inzetten als (toneel)grimeur. Daarom zit ik nu ook voornamelijk met mijn neus in de grime boeken dan wat anders. Toevallig heb ik de eerste opdracht al binnen en heb ik een tweede af moeten slaan, omdat ik echt niet kon, jammer wel, maar mijn kinderen gaan voor, zoals met alles.
Ik had nooit gedacht dat ik kinderen wilde, ik zag mezelf niet als moeder, ik ben altijd een flierefluiter geweest tot dus de eerste kwam. René, de oudste van 9, kwam als een gelukje aanwaaien en als dat niet was geweest denk ik niet dat ik nu al kinderen had gehad. En moet je nu zien, ik ben 32 en heb kinderen rondlopen waarvoor ik door het vuur ga, nooit verwacht, vooral niet omdat ik zelf niet zo’n zorgeloze jeugd heb gehad, mede daarom had ik het idee geen moeder te willen of kunnen zijn. Na René wilde we nog heel graag een kindje er bij, helaas ging dat niet helemaal zoals het de bedoeling was. De eerste zwangerschap liep uit op een Molazwangerschap en daarna mocht ik ruim een jaar lang niet zwanger worden. Toen we door mochten voor een volgend kindje was ik redelijk snel zwanger, maar ook dat verliep niet zo goed, dat liep uit op een klassieke miskraam.. en toen.. snel zwanger daarna, toen kwam er een Mink. Een gehandicapt jongetje wat ons leven volledig op zijn kop heeft gezet. Of zoals er mensen zijn, wij hebben het op ons kop láten zetten, doordat wij er bewust voor hadden gekozen om het kindje op de wereld te zetten. Tijdens de zwangerschap werd ontdekt dat het jongetje een open ruggetje had, maar hoe groot en hoe ernstig heeft nooit iemand mij kunnen vertellen. Wij konden daar mee leven en we hadden het idee dat we ook een gehandicapt kind een leuk leven konden geven. Helaas hebben we de kans nooit gehad om dat te ‘proberen’ omdat Mink 20 uur na zijn geboorte is overleden. Uiteindelijk heeft zijn overlijden niets met zijn open rug te maken gehad, maar met een klepje in de urineleider waardoor zijn longen niet goed konden ontwikkelen. Kort uitgelegd, een baby laat vruchtwater door de longen stromen om deze te kunnen ontwikkelen en bij ons ging dat niet, omdat ik weinig vruchtwater aanmaakte en hij het niet meer uit kon plassen.
Daarna waren we de weg kwijt op het gebied van kinderen, nog 1 of niet, we besloten het zo te laten. Peter zou voor knippies gaan en in de tussentijd zou ik aan de pil gaan.. alleen ik werd maar niet ongesteld.. en daar kwam ons 2de ‘gelukje’ Cas. Dood en dood eng vond ik het, maar toch waren we er ook blij mee. Gelukkig bleek bij hem alles goed te zijn en hebben we nu een gezonde knul van 5.
Maar de vraag van Sjak, de situatie met Mink heeft mij harder gemaakt. Maar het harder geworden vind ik erg lastig om uit te leggen, ik ben niet hard voor kinderen, juist een softie, maar voor volwassenen, vrienden, familie, staat mijn kop je niet aan, of hoe ik leef en mijn dingen doe?! Jammer dan, jouw probleem en maak niet van jouw probleem mijn probleem. Voorheen wilde ik er nog moeite voor doen, nu niet meer. Wij hebben heel veel commentaar gehad op het doorzetten van de zwangerschap, zelfs van een vriend waar ik al 12 jaar bevriend mee was en die hoefde en wilde ik absoluut niet meer zien, op die manier dus. Ik wil gewoon in mijn waarde gelaten worden, net zoals ik dat bij ieder ander probeer te doen. Ik weet wat missen is en zulke mensen mis ik echt niet. Zo vind ik Kerst echt ronduit kut, of familieaangelegenheden, ik mis iemand, zal me nooit compleet voelen, misschien ooit, maar nu 6 jaar verder nog steeds niet. Ik verdrink niet in het gemis van Mink, maar het knabbelt, borrelt gewoon, of ik nou wil of niet. En anders helpen de kinderen ons wel herinneren
Wij gaan er heel open mee om, beide weten bijvoorbeeld ook dat hij gecremeerd is, ik heb dus ook uitgelegd wat cremeren is en dat kon Cas van de week ook op een aparte manier aan de schoolarts vertellen. Zij vroeg of er nog andere broertjes en zusjes waren, dus Cas vertelt; René en die zit nu ook in de klas, en Mink, maar die is in de fik gestoken! Even lastig, maar achteraf moet ik er wel om lachen. René vraagt nog veel, ze was 3, ze kan zich er ook dingen van herinneren en op alles wat ze vraagt krijgt ze gewoon een eerlijk antwoord en zo weet Cas er dus ook van, eigenlijk weet hij niet beter denk ik. Mink komt dus nog bijna iedere dag in een gesprekje voor, op zich is dat wel fijn, dat hij ondanks zijn 20 uurtjes niet vergeten wordt. Onbewust heb ik René in ieder geval meegegeven dat een kindje niet altijd zonder slag of stoot ter wereld komt, als ze hoort dat er een babietje geboren is vraagt ze of het gezond is. Er zijn ook momenten dat ik bang ben dat ze er een soort van trauma aan opgelopen heeft, een kind van 9 hoort dat helemaal niet te vragen, maar zou eigenlijk meteen aan flesjes en tuttelen moeten denken. Maar ja, soms heb je het niet voor het kiezen het overkwam ons drietjes gewoon. Ik probeer dus vooral mee te geven dat ze met al hun problemen bij ons terecht kunnen, vooral met verdrietjes, groot of klein, dat ze álles aan me kunnen vragen, en dat ik overal een antwoord op zal geven en ik zal ze vooral proberen mee te geven dat ze iedereen in hun waarden moeten laten, ook al denken ze er zelf ergens anders over, een mening mag je hebben, maar hoef je niet altijd te uiten en zeker niet op te leggen, omdat het echt verschrikkelijk veel pijn kan doen.
Ik hoop dat ik zo je vragen beantwoord heb..
Mijn vraag is voor Stout... ik weet dat jij en je man gewisseld hebben van fulltime huisvrouw zijn naar fulltime werken in het onderwijs en je man is fulltime huisman geworden. Hoe zijn jullie tot deze toch wel aparte beslissing gekomen en bevalt het jullie nog?
Wat een verdrietig verhaal... Ik vind het heel mooi hoe je Mink weet te 'integreren' in je gezin, dat ie nog zo vaak genoemd wordt En die 'fuck de wereld, wij leven ons leven' is heel goed te merken vind ik. Niet dat je echt als dag en nacht veranderd bent, maar zelfs hier is dat idd wel te merken geweest.
quote:Ik bedenk me net dat ik dat de kinderen ook nog meegeef, als voorbeeld heb ik Cas met zijn roze hanekam, de jongetjes uit de klas hebben lang haar, of een tondeuse koppie, Cas wilde persé een hanekam en ook al kreeg hij de eerste dag commentaar, hij heeft er schijt aan, want hij vind het mooi. En ik vind het weer mooi dat hij die houding heeft. René wat minder, maar Cas heeft dat dus heel sterk.Op donderdag 12 februari 2009 11:02 schreef Brighteyes het volgende:
Mooi beschreven Moussy!
En die 'fuck de wereld, wij leven ons leven' is heel goed te merken vind ik. Niet dat je echt als dag en nacht veranderd bent, maar zelfs hier is dat idd wel te merken geweest.
Ik heb het stokje goed overgedragen, zie ik. Wat een prachtig en open verhaal heb je opgeschreven moussy!
quote:Inderdaad! Al vind ik wel dat je de laatste tijd weer wat softer wordtOp donderdag 12 februari 2009 11:02 schreef Brighteyes het volgende:
En die 'fuck de wereld, wij leven ons leven' is heel goed te merken vind ik. Niet dat je echt als dag en nacht veranderd bent, maar zelfs hier is dat idd wel te merken geweest.
Je komt wat rustiger over, dat vind ik ook wel fijn om te zien.Mooi hoe je alles omschreven hebt.. Bij het stukje waar je schrijft over Jetske, die haar moeder weg zag rijden, brak mijn moederhart een beetje. Wat een naar gevoel moet je gehad hebben op dat moment!
En Moussy, ik vind je echt een tof wijf!
Wat een mooie levensinstelling heb je toch! Soms zou ik willen dat ik daar een beetje van had..Wow, ik mag ! Wat een eer !
Op Fok kom ik al heel wat jaren, de een keer meer dan de andere maar dat heeft alles te maken met de vraag van Moussy, dus daarop later antwoord.
In real life heet ik Suus, ben ik alweer 39 jaar en gelukkig gescheiden en mama van 2 heerlijk mannen van 11 en bijna 13
Mijn nick Stout is geboren nadat Suus en Suuss al vol waren en ik gewoon ballorig was. Ach ik doe het er mee..
In het dagelijks leven woon ik in de kop van Noord-Holland al ben ik een geboren en getogen Emmeloorder.
Werk : Al weer heel wat jaren werk ik als docent in het VMBO, Ik geef les aan pubers van 14-17 jaar, de leukste groep dus ! Het is behoorlijk vermoeiend en je moet echt bij de les blijven. Voordeel is wel dat ik alvast voorbereid ben op mijn eigen kids. Ik geef trouwens Zorg en Welzijn, voor wie zelf op de huishoudschool heeft gezeten : huishoudkunde en gezondheidskunde in een nieuw jasje. Het waarom kun je lezen bij het beantwoorden van de vraag van Moussy
Hobbies : ooh ik wil zo veel maar lang niet alles kan en lukt. Ik lees graag, kook graag (en dat kon je aan mij zien) vind breien en borduren leuk maar ik hou ook van computeren (met name chatten, spelletjes en Fok-ken) en vind schrijven leuk en zou daar nog wel eens wat mee willen doen. Helaas heb ik daar de tijd nog niet voor gevonden. (hoewel ik die nu optimaal heb, maar me niet kan concentreren) Ook mijn kids horen tot mijn hobbies, lekker van ze genieten is geweldig ! Lekker wandelen, fietsen, in de tuin rommelen of gewoon samen thee drinken, dat is genieten ! Mamma zijn zit in mijn bloed. Met de komst van de kinderen is mijn liefste wens vervult. Kletsen met vriendinnen vind ik heerlijk, al mis ik mijn beste vriendin vreselijk (ze is in 2005 overleden)
Muziek : ik ben gek op MWS of te wel Michael W Smith, een Amerikaanse gospel zanger die echt met zijn nummers mij hart raakt. Wie heel diep in mijn hart zit is SYB... hij is al sinds 1992 aanwezig in mijn cd-speler en ik geniet van zijn stem, teksten, muziek (en ook zijn koppie) Wat hij doet beluister ik, maar zijn project Spanner vond ik niets... Motel Westcoast is wel weer gaaf ! En zijn nieuwe CD super ! En nu BOB, ook dat is genieten en natuurlijk de KAST
Maar andere Nederlands talige muziek vind ik ook leuk, de 3Js toch wel het meest en dan vooral het nummer Watermensen vind ik erg mooi (zal wel komen omdat ik 3,5 meter onder de zeespiegel geboren ben) Samen met mijn jongste zoon luister ik naar Koormuziek, vooral DeKor en Lacorda.
Het boek dat al sinds sinterklaas op mijn nachtkastje ligt is 'de levensgevaarlijke reis van het Bedendict genootschap ' Ongetwijfeld een prachtig boek maar lezen lukt even niet en wie mij kent weet ook dat lezen en Susan bij elkaar horen (dus ook dat er nu iets goed fout is) Normaal gesproken lees ik alles wat los en vast zit, maar nu dus ff niet (ja, de krant) (edit inmiddels wel uit, een keer of 4)
Mijn grootste passies zitten nu op school : de kids. Voor hen ga ik net als elke andere moeder door het vuur en je moet het niet wagen aan ze te komen. Beide heren hebben een ontwikkelingsvoorsprong wat opvoeden niet altijd even makkelijk maakt, maar zeker een uitdaging die wij van harte aangaan met de kids, onszelf en de scholen. De toekomst ? Die komt vanzelf !
Een andere passie is de EHBO, ik vind het erg leuk om andere daarin les te geven en te leren hoe je een ander kunt helpen zonder het leed te verergeren of iemand te kort te doen.
Me 'snachts wakker maken ? Dat mag, ik slaap bere slecht dus de kans is groot dat me me al ds-end in bed aantreft. Doe me dan maar een lekker bak nasi (van mijn moeder) of een flink bord stamppot. Ach ik eet vrijwel alles dus als je me toch wakker maakt...
Dan nu de vraag van Moussy :
Het klopte inderdaad, mijn man was huisman en ik werk fulltime, sinds 2003 zijn de rollen op deze manier verdeeld. Het waarom is een te lang verhaal voor hier maar kort gezegd konden we kiezen tussen en man die elke dag van 4,30-19,30 weg zou zijn en een vrouw die werkt van 7,30-16,00 en ook nog eens om de hoek. Die keus was dus niet zo moeilijk, maar wel een zware. We doen het nu alweer heel wat jaren zo maar het zal wel gaan veranderen, ik merk namelijk dat het fulltime werken me vreselijk veel energie kost en dan met name de (onzinnige) vergaderingen, het vele voorbereiden en de pubers die er ook niet makkelijker op worden. Het lijkt wel alsof elke puber van tegenwoordig problemen heeft die onoplosbaar blijken te zijn. Waarom het onderwijs is eigenlijk ook de vraag : dat wilde ik als kind al. Het overbrengen van informatie naar anderen vind ik zo wie zo erg leuk en als je er dan ook nog je beroep van kunt maken is het helemaal leuk. Helaas vind ik het onderwijs in de loop van de jaren (nu 12 jaar) flink verandert en niet altijd even leuk. Ik zou bijv graag mijn EHBO passie (oja nog ff toevoegen) wat meer ruimte geven en daarin part-time aan de slag willen. Ach, ik ben pas 39, als het goed is heb ik nog heel wat jaren voor me om de dromen die ik droom te verwezelijken.
En dan nu mijn vraag aan BRIGHTEYES: Jij bent een van de actiefste (zwangere) fokkers. Straks een 2e kindje...ik ben benieuwd hoe je leven er uit gaat zien als nummer 2 er is... Hoe past Fok daarin ? Hoe zie je je toekomst als mama van 2 pukkies ? En hoe ga je dit combineren met je werk ? Ik weet dat je het moeilijk vind dat je er niet altijd voor je kids kunt zijn, dat herken ik wel (zie boven) en ben heel benieuwd hoe jij er mee omgaat.
[ Bericht 11% gewijzigd door Lois op 06-05-2012 23:16:20 ]
Ik vergeet nooit meer de tijd dat je vriendin overleed. Het was de week waarin Sara geboren werd, en het heeft me destijds enorm geraakt.
Wat een fijne rolverdeling hebben jullie! Ik kan me wel indenken dat het voor jou zo best pittig is. Als jullie het gaat veranderen, gaat je man dan weer werken? En jij dan parttime ofzo?
quote:Ik ben uiteindelijk opgenomen met het Toxic Shock Syndroom. Dit wordt veroorzaakt door de vleesetende bacterie (om het even spannend te makenOp donderdag 12 februari 2009 08:09 schreef miss_sly het volgende:
Jeetje sjak, ik had wel een beetje opgepikt dat je 'een beetje ziek' was na de bevalling, maar niet dat je zo ziek was. Mag ik vragen wat er dan precies was en wat het voor bacterie is die zo'n invloed op je lichaam heeft?
) de streptokok A. Het is wel een bekende na de zwangerschap (vroeger stond het bekend als Kraamvrouwenkoorts). Maar 10 weken na een bevalling is wat vreemder.Jammer van je overspannen zijn, maar het lijkt me dan ook echt een hele pittige groep waar je voor staat.
Ik bedoel, alle vooroordelen ten spijt, ik kan niet goed inschatten of ze nou echt allemaal kloppen, maar het lijkt me toch wel aardig 'bewezen' dat een groep VMBO'ers net even wat meer energie vergen dan een groep VWO'ers. Of althans, mss zeg ik het niet goed, een ander soort energie dan zeg maar.
Anyway... mooi verhaal.
En nu ikzelf het stokje heb gekregen kan ik er mooi ook weer even wat vertraging in werken. Ik ga dus niet al vandaag reageren, wrsch morgen of overmorgen.
Ik vind alle verhalen zo prachtig dat ik het eigenlijk bijna zonde vind dat ze elkaar zo snel opvolgen. Zo krijgt het bij mij iig nauwelijks de kans om in te zinken. Ik lees sommige verhalen soms nog wel een 2e of 3e keer en dan blijkt dat ik alsnog dingen gemist heb.
Knoop in mijn maag van het idee alleen al.
Ik vind iedereen zo mooi uitgebreid schrijven, volgens mij heb ik niet zoveel te vertellen, ondanks mijn oeverloze gelul altijd. [ Bericht 0% gewijzigd door BE op 12-02-2009 11:51:34 ]
Peet zou gillend gek worden als huisvader Swets!! Ik heb gewoon 60 jaar levenservaring
Ik voel me denk ik de laatste anderhalf, twee jaar ook wel rustiger, Cas naar school, ik kan wat meer mijn eigen ding doen dan voornamelijk moederen, wat ik ook heerlijk vind hoor, maar als ik de deur uit stap naar cursus of werk vind ik ook toch wel héél erg fijn. Ik heb mn draai eindelijk gevonden na alle ellende
Ik vind het ook allemaal mooie en zeker ook ontroerende verhalen. Soms lees ik ze met een brok in mijn keel!
de Nickname's veranderen in echte mensen... Heel mooi!
Geweldig dat je niet zo'n pleaser bent! Stout, ook leuk om over jou te lezen, ik kende je eigenlijk alleen maar van nick. Bij ons ook een huisman en een kostwinnende vrouw.
Sterkte met je herstel.
quote:Het hoeft toch niet volgende week af te zijn?
BE, maar er moeten nog een hoop mensen he! Niet te lang wachten dus.
Ik vind het ook allemaal mooie en zeker ook ontroerende verhalen. Soms lees ik ze met een brok in mijn keel!
En ik weet nog niet aan wie ik het stokje door moet geven en wat ik die dan moet vragen. Dat maakt het ook lastig.
moussy
ik heb je verhaal toentertijd mee gelezen. ik postte nog niet, of misschien heel soms, maar het is iets wat me altijd bij blijft. van mijn moeder weet ik dat je kindje altijd bij je blijft en het verdriet ook, hoewel het misschien een plekje krijgt. Mooi zoals je ermee om gaat naar de kinderen stout, leuk ook, want ik kende jou nog niet zo goed. je nickname ken ik wel al heel lang, nu weet ik waarom je er even zo veel bent. sterkte joh! denk aan jezelf!
[ Bericht 32% gewijzigd door Belana op 12-02-2009 13:49:01 ]
Maar gelukkig weer helemaal bijgelezen. Sjak, je verhaal raakt me diep. Jij verwoordt wat mijn kind heeft gevoeld en waar hij de woorden niet voor had omdat hij te klein was. Als ik al merk wat voor impact het op mij heeft (gehad) kan ik me haast niet voorstellen hoe dat voor jullie moet zijn geweest. Maar je klinkt echt sterk en nuchter.Moussy en Stout ook al van die mooie openhartige verhalen. Ook ik ga ze nog een keer doorlezen. Ik vind het echt prachtige verhalen en een mooi kijkje naar de persoon achter de nick!
Uhm, oh ik vergeet Kers helemaal! Verrassend dat je Grunge-te en wat een gedoe is het toch met je zwangerschappen. Ik vind je echt sterk klinken. Knap hoor, ik zou er denk ik de moed niet voor hebben. Al moet je waarschijnlijk wel.
Echt een gaaf topic dit.
quote:Had je me als getroubleerde tiener moeten zienOp woensdag 11 februari 2009 06:42 schreef Belana het volgende:
achter jou had ik ook geen grunger gezocht die ene keer dat we elkaar gezien hebben
3 jaar terug hebben M. en ik ons een hele druilerige zondag op Youtube uitstekend vermaakt met oude filmpjes en clips van Alice in Chains, Soundgarden, Nirvana, Pearl Jam... Ik kon alle teksten nog letterlijk meebleren
Sjak, bedankt voor je openhartige antwoord. Ik kreeg er helemaal de bibbers van
Wat een supervrouw, sterker dan de dood
En om je vraag te beantwoorden:
Ik weet niet of ik het nu anders zou doen. Misschien wel de familie inlichten van te voren, maar ik had ze er niet bij gehoeven. De dag voor het trouwen werd ik (toch nog!) ontslagen uit het ziekenhuis, was nog helemaal groggy, duizelig en zat onder de blauwe plekken. Een grote bruiloft met jurk, taart, VEEL champagne, feest... had me ergens wel fantastsich geleken, maar niet haalbaar. Op mijn ouders+zusje na heb ik verder geen familie in NL en om nou 2x te trouwen
Misschien ooit, als we eindelijk die verdomde jackpot nou eens winnen Moussy, ik ken je niet zo, kom je hier in OUD haast nooit tegen, maar je verhaal heeft me diep geraakt. Wat een heftige dingen heb je allemaal mee moeten maken
Stout, jou "ken" ik eigenlijk ook niet, maar na je stukje gelezen te hebben heb ik toch het gevoel van wel! Een beetje dan...
) maar "alive" en " smells like teen spirit" zitten goed in het geheugen gegrifd woeiiiii!!quote:Nog meer sappige details verzwegen Belaan?Op donderdag 12 februari 2009 14:04 schreef Belana het volgende:
met mijn 1e man (ja ben nog een keer getrouwd geweest, je kunt niet alles opschrijven
quote:ow geloof me, dat is een heeeeeel sappig verhaalOp donderdag 12 februari 2009 14:11 schreef Moonah het volgende:
[..]
Nog meer sappige details verzwegen Belaan?
maar dat laten we maar even zo . Ik hou daarvan, van al die dingen . Mooi! quote:We krijgen binnenkort een sappige verhalen meetOp donderdag 12 februari 2009 14:13 schreef Belana het volgende:
[..]
ow geloof me, dat is een heeeeeel sappig verhaal
quote:fotoboeken mee, vooral die van SwetsOp donderdag 12 februari 2009 15:01 schreef sjak het volgende:
[..]
We krijgen binnenkort een sappige verhalen meet
Ga zo door quote:Zelfs mijn vrouw weet niet van het bestaan van foto's met bomberjack, rayban, strakke spijkerbroek en matje
[..]
fotoboeken mee, vooral die van Swets
quote:En nee, je gaat je moeder niet op het lumineuze idee brengen om ze te laten zien..Op donderdag 12 februari 2009 15:50 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Zelfs mijn vrouw weet niet van het bestaan van foto's met bomberjack, rayban, strakke spijkerbroek en matje
Dan ben ik de komende 6 jaar foto's aan het bekijken en 30 keer dezelfde verhalen aanhoren
quote:Je zou bijna denken dat ze geinstrueerd is....
[..]
En nee, je gaat je moeder niet op het lumineuze idee brengen om ze te laten zien..
Dan ben ik de komende 6 jaar foto's aan het bekijken en 30 keer dezelfde verhalen aanhoren
quote:dat matje dat doet het um!Op donderdag 12 februari 2009 15:50 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Zelfs mijn vrouw weet niet van het bestaan van foto's met bomberjack, rayban, strakke spijkerbroek en matje
quote:
Mijn tekst!Een kennis van F. draagt ze nog steeds. Inclusief fout Danny Christian kapsel. Ik kan altijd meteen zien wat voor dag het is, rechts of links.
Sjak, ik moest een traantje laten bij het stukje dat ze je voor Jetske's ogen wegreden..
quote:Op donderdag 12 februari 2009 16:03 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Een kennis van F. draagt ze nog steeds. Inclusief fout Danny Christian kapsel. Ik kan altijd meteen zien wat voor dag het is, rechts of links.
Brrrr
telefoonfoto van bestaande foto
Saskia zit naast me en ik vraag of ze weet wie dat is, maar ze ziet echt niet dat het papa is
deze is wel heel braaf hoorquote:Helemaal mee eens! Ik heb gisteren pas dit topic gevonden dus ik moet nog een hoop lezen!Op donderdag 12 februari 2009 13:24 schreef cattie het volgende:
Ik vind het zo mooi om eens het hele verhaal te lezen. Vaak pak je toch overal wel stukjes op van iemand, maar nu staat het bij elkaar en is het plaatje duidelijker en completer. Ik ben benieuwd naar alle verhalen die nog gaan volgen!
Ik draag die extra 50 kilo met stijl
quote:Je haar is niet veranderd
[ afbeelding ]
Ik draag die extra 50 kilo met stijl
Gaaf man! Zo'n foto van vroegah!
geloof me, dat geldt voor bijna iedereen, ik ben ook 10 kilo zwaarder, nick zeker ook wel. we worden oud, maar we zijn gelukkig toch?
ik ben 20 kilo lichter dan 10 jaar geleden Swets, hoe gaat het afvallen?
quote:9 jaar geleden was ik 14
er gebeurt een hoop in 9 jaar he
geloof me, dat geldt voor bijna iedereen, ik ben ook 10 kilo zwaarder, nick zeker ook wel. we worden oud, maar we zijn gelukkig toch?
* Vlindur is nu minstens 20 kilo zwaarder
quote:*vingers in oren* NANAAAAAAAAAAANANAAAAAAAAANA
Bij moussy's verhaal zie ik weer de foto van René en Mink voor me, die vergeet ik echt nooit meer
en toch ook Stout, wij doen ook tijdelijk huisman hier
dus leuk om te lezen!Dit is echt een topic met een gouden randje
quote:Ha! Zo leerde ik je kennen inderdaad!
Ik heb nog wel een foto van 9 jaar geleden gevonden
quote:Ik ben een 50 kilo lichter dan toen. MinstensOp donderdag 12 februari 2009 16:18 schreef Belana het volgende:
er gebeurt een hoop in 9 jaar he
geloof me, dat geldt voor bijna iedereen, ik ben ook 10 kilo zwaarder, nick zeker ook wel. we worden oud, maar we zijn gelukkig toch?
Echt een hele goede zet dit topic
quote:die muziek komt hier nog elke dag voorij en ik ben 25Op donderdag 12 februari 2009 13:52 schreef Kersjes het volgende:
[..]
Had je me als getroubleerde tiener moeten zien
3 jaar terug hebben M. en ik ons een hele druilerige zondag op Youtube uitstekend vermaakt met oude filmpjes en clips van Alice in Chains, Soundgarden, Nirvana, Pearl Jam... Ik kon alle teksten nog letterlijk meebleren
Sjak, bedankt voor je openhartige antwoord. Ik kreeg er helemaal de bibbers van
Wat een supervrouw, sterker dan de dood
En om je vraag te beantwoorden:
Ik weet niet of ik het nu anders zou doen. Misschien wel de familie inlichten van te voren, maar ik had ze er niet bij gehoeven. De dag voor het trouwen werd ik (toch nog!) ontslagen uit het ziekenhuis, was nog helemaal groggy, duizelig en zat onder de blauwe plekken. Een grote bruiloft met jurk, taart, VEEL champagne, feest... had me ergens wel fantastsich geleken, maar niet haalbaar. Op mijn ouders+zusje na heb ik verder geen familie in NL en om nou 2x te trouwen
Moussy, ik ken je niet zo, kom je hier in OUD haast nooit tegen, maar je verhaal heeft me diep geraakt. Wat een heftige dingen heb je allemaal mee moeten maken
Stout, jou "ken" ik eigenlijk ook niet, maar na je stukje gelezen te hebben heb ik toch het gevoel van wel! Een beetje dan...
quote:Daar vind ik jou ook echt een type voor als die foto's van jou zie, Dakota. positief bedoeld hoorOp donderdag 12 februari 2009 21:54 schreef Dakota het volgende:
[..]
die muziek komt hier nog elke dag voorij en ik ben 25
quote:Jeetje, heftig allemaal. Dat moet echt een zware tijd voor jullie hele gezin zijn geweest.
[..]
Ik ben uiteindelijk opgenomen met het Toxic Shock Syndroom. Dit wordt veroorzaakt door de vleesetende bacterie (om het even spannend te maken
quote:Ik heb Pearl Jam pas een jaar of 4 geleden ontdekt
Nirvana en Pearl Jam, toen was ik een jaar of 21, was voor mij alweer een beetje einde punktijd, maar ik kwam toen wel veel in de kroeg met mijn 1e man (ja ben nog een keer getrouwd geweest, je kunt niet alles opschrijven
En toen was ik ook zo hooked dat ik op vakantie aan de Oostkust van de VS en Canada kaartjes had geregeld voor een concert van Pearl Jam in Toronto. Dat was zo een tof concert Ik was (bijna) 17 en verliefd op ShaoliN en hij bleek ook verliefd op mij en toen zoenden we op koninginnedag
Brighteyes ben je er al uit?
quote:Hier precies hetzelfdeOp donderdag 12 februari 2009 21:54 schreef Dakota het volgende:
[..]
die muziek komt hier nog elke dag voorij en ik ben 25
Zijn ineens zoveel erbij gekomen.
quote:vooral pearl jam
quote:Jezus christus ik word oudOp vrijdag 13 februari 2009 10:41 schreef beefcake het volgende:
Ah ja, 9 jaar geleden...
Ik was (bijna) 17
quote:Maar ook wijs toch?
Of weegt dat niet tegen elkaar op?
quote:Die hoop ik nog wel een keer live te zien!
Maar eerst ws dit jaar weer naar Rock am Ring
Goed, ik ben dus BE. Veel van jullie kennen mijn echte naam wel, wie hem wil weten PM't maar. Ik zet hem liever niet open en bloot online wegens een veel te hoge vindbaarheid op google dan.
Ik ben getrouwd met F. (stinkie voor de FOK!kers), mama van Sasha en zwanger van ons tweede kindje.
We wonen in Zuid-Holland en ik werk in Den Haag. Al bijna 11 jaar bij dezelfde organisatie waar ik me bezig hou met het jaarlijkse congress. Elk jaar in een ander land, dus ik zie vrij veel van de wereld.
In de zomer doe ik aan softbal, in de winter hou ik het bij baantjes zwemmen. Verder lees ik graag, maar op dit moment komt daar niet veel van terecht, alleen in de trein en in bed, maar vaak slaap ik dan al na een halve bladzijde. Bij vlagen zit ik non-stop achter de naaimachine, maar nu staat hij al een hele tijd stof te happen. Ooit was ik gek op beeldhouwen en boetseren, maar ook dat komt er niet meer van. En ik mag natuurlijk mijn saxofoon niet vergeten. Hij hangt inmiddels al weer 3 jaar aan de muur geschroefd en afgezien van mss nog eens een reunie avondje van de band denk ik niet dat hij er nog vanaf komt.
Mooi bruggetje naar muziek op deze manier. Ik heb dus 5 jaar in een ska-band gespeeld en het is dus ook niet verwonderlijk dat ik een groot ska-fan ben. Mijn favoriete band is toch wel Save Ferris. Verder gaat mijn collectie van Mr. Review tot de Beatbusters en van Madness tot de Bouncers.
Op dit moment luister ik overigens voornamelijk naar de radio, en dan, vast heel erg in de ogen van sommigen, gewoon heerlijk makkelijk radio 538, en op momenten dat ik dat niet trek schakel ik over naar Radio Veronica, heerlijk 80's en 90's muziek.
Ik ben niet een superfilmliefhebber. Ik heb een lijstje met van die favorieten waar je me altijd voor kan bellen en daar vallen dan onder Pretty Woman, Dirty Dancing, Love Actually etc. etc. maar even zo goed vond ik Antonia bijvoorbeeld prachtig.
Ik ben ook niet superverslaafd aan tv-series hoewel... tijdens ER mag F. zelfs niet ademhalen en bijv. de Carnivale heb ik ook absoluut in trance gekeken. Verder kan ik iedereen Six feet under aanraden.
Je mag me 's nachts wakker maken voor vers witbrood met oude kaas. Of pure hageslag. Mag ook.
Een van mijn favoriete quotes is van een collega die op een gegeven moment, toen zijn PC weer eens aan het bokken was, verzuchtte: Sometimes I hate anything that cannot be made out of wood.
De vraag van Stout:
Ja, straks 2 kindjes! Ik kan me er nog helemaal geen voorstelling van maken en herken nu, achteraf, de verhalen van anderen die zich afvroegen of nummer 1 dan niet ondergesneeuwd gaat raken. Ik kijk er wel naar uit. Zo'n klein frummelke. Zien hoe Sasha op hem of haar gaat reageren etc. etc.
Vwb mijn werk verandert er op zich niet veel, ik blijf de 2,5 dag werken die ik nu werk, dat zou gewoon moeten kunnen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik iig Sasha met een gerust hart achterlaat op de creche, het is zo'n allemansvriendje. Hopelijk is de baby dat straks ook weer.
Lastig is het wel als ik echt weg moet op reis. Naast enig regelwerk om de kindjes onder de pannen te krijgen is er voornameljik het missen. De eerste keer dat ik weg moest vorig jaar heb ik echt tranen met tuiten gehuild op Schiphol. Hoe mooi het land ook, hoe tof de ervaring, ik kijk erg uit naar een tijd waarin ik niet meer weg zal hoeven, hoe gek dat ook voor anderen mss zal klinken.
En ja, dan is er nog het hele grote dillemma mocht de baby echt middenin augustus geboren worden... dan is er een goede kans dat ik er bijv. op de eerste verjaardag niet bij ben, omdat ik dan voor mijn werk weg ben... *slik*
En over de toekomst met 2 kindjes. Ik hoop nog steeds echt dat het me gaat lukken om in de uitvaart aan de slag te gaan, maar dat zal wel het eea aan aanpassing in ons gezin betekenen. Het is een 24 uurs beroep met flink wat onzekerheden. Als er om half 5 een familie belt kan ik niet zomaar zeggen 'ik kan niet hoor, ik moet mijn kinderen halen' maar tegelijkertijd kan ik ze ook niet zomaar op de chreche laten dan.
Part time werk is vrijwel niet te vinden in de branche, dus dit is echt pas voor als ze allebei op de lagere school zitten. Nog een jaartje of 4-5 blijven zitten waar ik zit dus.
Oh, en dan vergeet ik het nog. Tegenwoordig ben ik het meest online als ik op mijn werk zit of 's avonds, want de pc staat in principe uit als Sasha wakker is. .Want staat hij aan, dan zit ik erachter.
En ik ben hier echt al veel te veel.
Hij ligt nu lekker te slapen, wat mij de tijd gaf om dit stuk te schrijven. En dan nu (want ik heb al weer veel te veel geschreven) de volgende: Just Me
Jouw kinderen zijn al een flink stuk ouder dan de gemiddelde OUD-kindjes. Jij loopt dus een stukkie op ons voor. Sommigen van ons zijn er al iets verder in, anderen zijn letterlijk nog met hun kindjes vergroeid.
Hoe was voor jou de overgang van afhankelijk naar onafhankelijk?
Ik snap wel dat dat niet van het ene op het andere moment is gegaan, maar heb je het er moeilijk mee gehad? Heb je je 'rol' in hun leven echt moeten herdefinieren? En mss je eigen rol in het dagelijks leven ook wel?
Zijn er dingen waarvan je denkt 'als ik het over mocht doen, zou ik dát anders doen?'
Het is wel heel lang geworden.
Maar ik had ook nog wel 2 keer zo uitgebreid zijn. Zoals mijn trouwe raadgeefster gisteren tegen me zei: Geef ze gewoon het linkje naar je postgeschiedenis joh, alles staat er toch al? [ Bericht 3% gewijzigd door BE op 13-02-2009 13:21:26 ]
Swets je ziet er goed uit hoor op beide foto´s en 9 jaar terug... toen was ik 20, de jaren gaan te snel.
* just me gaat er eens heel rustig zitten denken en komt er later in de middag op terug
quote:
Goeie samenvatting, BE!
quote:Nou, inderdaad, niks nieuws gelezenZoals mijn trouwe raadgeefster gisteren tegen me zei: Geef ze gewoon het linkje naar je postgeschiedenis joh, alles staat er toch al?
En Save Ferris is tof.
Ik ben dus just me, en loop op fok rond sinds november 1999, in het echte leven loop ik heel wat langer rond!
Ik werk sinds 8 jaar als administratief medewerker op een basisschool en het werk bevalt me uitstekend omdat ik eigenlijk de spin in het web ben, ik van veel zaken op de hoogte ben en op een andere manier met de kinderen om kan gaan dan de leerkrachten. Het is een part time baan omdat er binnen het onderwijs te weinig geld is om aan administratieve krachten uit te geven. Veel van mijn werk wordt op andere scholen door een adjunct directeur gedaan en dat is eigenlijk zonde van hun (duurdere tijd). Voordeel van deze baan is veel vakanties, nadeel van deze baan is weinig salaris zodat je niet echt veel op vakantie kunt gaan!
In mijn vrije tijd ben ik veel op het voetbalveld te vinden en heb ik binnen dat voetbalwereldje diverse functies bekleed, van secretaris jeugd tot elftalbegeleider van het 1e en nu ben ik secretaris van de senioren. Ik heb 8 jeugdkampen voor onze eigen jeugd georganiseerd en dat heeft me behalve veel slapeloze nachten ook bijzondere vriendschappen opgeleverd. Het werk als secretaris kost ook veel tijd en meestal besteed ik mijn "vrije"vrijdag aan voetbalzaken en ik heb ook nog een huis schoon te maken, de was te doen etc. etc. Het huishoudelijke werk komt voor het allergrootste gedeelte op mijn schouders neer omdat mijn vriend bezig is met een voetbaltrainersopleiding en dat kan in een slechte week betekenen dat hij daar 5 avonden voor van huis is. 3 avonden cursus, 2 avonden stage lopen en dan nog op zondag weer stagelopen! Het is erg veel, ook voor mij maar als hij zijn diploma TC2 heeft gehaald gaat het, zegt hij, rustiger worden.
Ik ben zo'n 22 jaar getrouwd geweest met F. de vader van mijn kinderen, Langzaam maar zeker was mijn liefde voor hem op aan het raken en we zijn samen (na een weg van proberen, praten, therapie e.d. ) tot de conclusie gekomen dat het beter was om uit elkaar te gaan. Het is geen makkelijke tijd geweest, eerst kom je erachter dat hij toch niet de ware is en dat de pijnlijke taak om het samen aan de kinderen te vertellen. Zij hadden niet in de gaten wat er speelde en zij hadden er niet om gevraagd dat hun ouders zouden gaan scheiden. Het is goed gekomen, de kinderen hebben gelukkig nog regelmatig contact met hun vader en als er iets met de kinderen is hebben wij daar telefonisch contact over en als het nodig is mag Merel (haar naam hier op fok) mijn auto lenen om naar haar vader te gaan. Ik denk dat hij en ik mogen zeggen dat we dat in ieder geval goed hebben gedaan
De kinderen hebben nooit hoeven te kiezen tussen papa en mama, de kinderen konden gewoon zeggen we gaan naar papa toe en bij het afstuderen van onze dochter was hij er ook met zijn huidige vrouw en ook dat ging goed. Ik moet er niet aan denken dat het anders zou moeten!
Tijdens mijn scheiding is fok een belangrijke plaats voor mij geworden, er waren mensen waar ik bij terecht kon, waar ik mocht komen logeren en waar ik of niets hoefde te zeggen of lekker kon ouwehoeren. Grappig dat het mensen waren die toch vele jaren jonger waren dan ik ben en ik koester die tijd met veel warme herinneringen en wil die mensen nogmaals bedanken!! Eigenlijk heel apart dat op een forum vaak leeftijden vervagen maar.. ik ben altijd heel eerlijk over mijn leeftijd geweest! Ik heb uren zitten chatten en kan me nog herinneren dat sommige fokkers net bij elkaar kwamen en dat werd dan vaak even in een privé kanaal gezegd, Swets die verliefd werd op ET, Jarno die verliefd werd op Yppy, Digger en Tara met hun nachtelijke gesprekken en Gao die dan 's nachts ook vaak om een hoekje op de chat kwam kijken. De ontploffing in Enschede waarbij Digger ongeveer life verslag gaf, ik kan er nog rillingen van krijgen. Het was een warme hechte groep.
Mijn kinderen, Merel nu 27, Just Junior nu 24, kinderen waar ik waanzinnig trots op ben, gewoon omdat het de mooie (ook van binnen dus) kinderen zijn zoals ze zijn. Ze staan met beide benen stevig op de grond, Merel die haar studie heeft afgerond en een hele andere weg is ingeslagen, die een tijd met Armageddon heeft samengewoond en toen de stap heeft durven te nemen om toch weer zelfstandig te gaan wonen en per 1 maart aan een uitdagende nieuwe baan gaat beginnen. Een dochter waar ik trots op ben omdat zij is zoals ze is! Een dochter die regelmatig met haar moeder samen naar het voetballen staat te kijken, gewoon voor de gezelligheid, of die langs komt om een hapje te eten en wat te kletsen, een dochter die nog steeds contact heeft met vriendinnen uit de brugklas., een dochter die is ingesprongen toen ik op jeugdkamp opeens leiding tekort kwam !
JustJunior die een jaar met zijn studie is gestopt om in de El Cid commissie te gaan om de ontvangstweek van de nieuwe 1e jaars in Leiden voor te bereiden, hoe trots was ik om hem daar te zien staan om al die nieuwe studenten toe te spreken, was dat mijn zoon, dat mannetje dat vroeger zo'n gesloten mannetje was? Wat is hij uitgegroeid tot een volwassen man, een kerel om trots op te zijn, maar ook een zoon die zorgzaam is, een zoon die regelmatig thuis komt eten en dan toch even een knuffel geeft of even bij me komt liggen op de bank, een zoon die hier komt logeren als er een verstandskies getrokken is, een zoon met wie je gesprekken hebt over zijn studie en zijn toekomstplannen en hoe hij tzt van plan is om aan de vader van zijn vriendin haar hand te vragen!
De overgang van het afhankelijke naar het onafhankelijke is geleidelijk gegaan, Merel was de eerste die op kamers ging wonen en ik vind dat niet leuk, helemaal niet leuk, het was net na de scheiding en ik wilde "bij elkaar blijven"; maar zij heeft recht op haar eigen leven en ze bouwde in Leiden een nieuw eigen leven op maar het contact met thuis is gebleven, wel minder, anders, maar is was wel goed contact. Ik denk dat het maar goed is dat ik niet alles weet!
JustJunior ging ooit op een 2e kerstdag verhuizen, ook naar Leiden, en wat hebben we een ruzie gemaakt omdat die stomme Billy kast niet goed in elkaar te zetten was maar daar ging het natuurlijk niet om. Mijn laatste vloog uit en dat wilde ik niet, ik wilde niet alleen zijn maar, maar zoals hij zei mama ik ben er aan toe om op mezelf te gaan wonen en natuurlijk wilde ik dat niet begrijpen maar natuurlijk had hij wel gelijk, ook hij had, net zoals Merel, recht op een eigen leven. Kinderen zijn je kinderen en ik heb me, zeker tijdens en na de scheiding, voorgehouden dat het niet mijn vrienden zijn, dat ik ze niet moest lastig vallen met mijn "grote mensen" problemen. Ik denk, eigenlijk weet ik het zeker, dat dat voor ons goed is geweest.
En dan zit je thuis en dan heb je niemand meer om voor te koken, om samen mee te eten, om die voetbalwas voor te doen, niemand meer om voor te zorgen en dan moet je toch voor jezelf zorgen en ervoor zorgen dat je wel eet, dat je goed eet en dat soort dingen. En dan zit je op 1e kerstdag alleen thuis omdat de kinderen die keer naar hun vader gingen om daar met kerstmis te eten.. wat voelde ik me ontzettend alleen en eenzaam ondanks het feit dat er mensen waren die zeiden dat ik bij hun mocht komen eten.
En dan nu, vrijdag 13 februari 2009, zit ik dit hele verhaal op te schrijven en kan ik terugkijken naar een stukje van mijn leven en kan ik zeggen dat ik als ik iets over mocht doen dat zou ik ik tijdens mijn huwelijk meer voor mezelf zijn opgekomen, dat ik meer had moeten zeggen wat me dwarszat, dat ik meer mijn eigen dingen had moeten blijven doen dat ik me minder afhankelijk had moeten opstellen maar dat ik in mijn huidige relatie, waar ik nu 2 jaar mee samenwoon, wel durf te zeggen wat me dwarszit, dat ik het wel durf te zeggen dat ik dingen liever anders zou willen hebben.
Een mens is dus nooit te oud om te leren!!
Dan zou ik nu graag het stokje willen doorgeven aan Yvonne en haar vragen hoe haar leven eruit gezien zou hebben zonder FOK, of ze het gevoel heeft haar gezin "te kort"; gedaan te hebben omdat ze erg veel tijd in dit forum gestoken heeft of dat haar leven en haar gezin op de een of andere manier verrijkt heeft door de vele contacten die ze op fok heeft opgedaan. Ook zou ik graag willen weten of zij nog wel eens terugdenkt aan de wilde feesten die ter gelegenheid van de verjaardag van Mr Orange en Iteejer waarna er weer eens massaal geband moest worden en of er hoeveel mensen het ontgroenen (eieren gooien midden in de nacht en kerstversiering jatten) meegemaakt hebben,en dan een misschien wel té persoonlijke vraag hoe het is om zo'n bijzonder kind als Detlev te hebben.
) En je hebt ook een Merel
Ik hoop dat ik met mijn zoon net zo'n band hou als jij met jouw kinderen hebt!
als je het stokje gaat doorgeven, is het wel zo netjes als je even een PM stuurt aan de betreffende user om diegene in te lichten en/of te vragen of ze dat wel leuk vinden. Zo voorkom je dat het topic stil komt te liggen.
en tja.. die oude tijd.. Wat hadden we het leuk
[ Bericht 1% gewijzigd door E.T. op 13-02-2009 20:12:52 (;)) ]
zo zie ik het hoor maar misschien dat Merel en JustJunior er anders over denken
Morgen na m'n werk kan dat?
*krijgt nog meer respect voor justme*
quote:Doe je ook X-factor kijken nu dan?Op vrijdag 13 februari 2009 20:45 schreef yvonne het volgende:
Oei, jemig, ben vereerd, hier moet ik even voor gaan zitten.
Morgen na m'n werk kan dat?
Just me, ik ga dingen van je onthouden en in praktijk brengen.
Tof dat je mee doet!quote:Dan komt er nu een "Kip en het ei" verhaal.Op vrijdag 13 februari 2009 19:42 schreef just me het volgende:
Dan zou ik nu graag het stokje willen doorgeven aan Yvonne
Hoop dat je jezelf niet te veel bekritiseert ivm je zoals je het zelf omschrijft "niet altijd de even meest gezelige echtgenote te zijn." want de andere partij in deze heeft altijd nog meer begrip dan dat je jezelf kunt voorstellen. En bovendien, wat had hij zonder je gemoeten?
Denk dat als je er over een jaar of 2 op terug kijkt het je band onderling en ook je eigen wil en doorzettingsvermogen alleen maar gesterkt zal hebben.
quote:Ik ken weinig positieve scheidings verhalen, maar jij bent de uitzondering welke ik kenOp vrijdag 13 februari 2009 19:42 schreef just me het volgende:
Ik moet er niet aan denken dat het anders zou moeten!
Respect darvoor hoor.
quote:Er gaat geen moederdag of songfestival voorbij of ik herinner me de dag en het moment als de dag van gisteren.De ontploffing in Enschede waarbij Digger ongeveer life verslag gaf, ik kan er nog rillingen van krijgen.
Brighteyes, ik vind jou echt een geweldige moeder. Zo relaxed en ook al je aandacht voor Sasha als hij wakker is. Echt, ik word altijd blij als ik jou over Sasha hoor.
JustMe, het lijkt me ook erg leuk om je kinderen hun weg te zien zoeken en vinden in de maatschappij. Toch weer een hele nieuwe fase, waar ik me best op kan verheugen, ook al duurt het dan nog heel lang. En fijn dat je nu zo goed voor jezelf kunt kiezen in je nieuwe relatie. Leuk om meer van je te weten.
Ik ben dolblij dat m'n ouders gescheiden zijn en vooral dat ze nu weer gelukkig zijn met nieuwe partners. De periode van de scheiding was natuurlijk wel vervelend, misschien ook juist wel omdat m'n broertje en ik oud genoeg waren om alles heel bewust mee te krijgen. Uit huis gaan is ook moeilijk als je weet dat je een verdrietige moeder achterlaat. Maar uiteindelijk is iedereen er alleen maar beter van geworden
Livelink, lief!
Ik moet ervan blozen. Wat jij trouwens zegt over eerder willen registreren, ik lees vanaf het begin mee, heb me later geregistreerd, nog wel vroeg, maar toen postte ik nog niet veel mee en ik denk dus ook bij de post van JM 'wat jammer dat ik toen nog niet zo actief was, dat moet zo'n toffe tijd geweest zijn met kleinschalige meets enzo.
'quote:Dat laatste dus ja. En rond de jaarwisseling loop ik ook altijd met kriebels.Op vrijdag 13 februari 2009 21:39 schreef DIGGER het volgende:
[..]
Ik ken weinig positieve scheidings verhalen, maar jij bent de uitzondering welke ik ken
Respect darvoor hoor.
[..]
Er gaat geen moederdag of songfestival voorbij of ik herinner me de dag en het moment als de dag van gisteren.
En zo vroeg als Bert zijn jullie lekker allemaal toch niet
maar al héél snel niet meer kleinschalig hoor. BE ook een mooi verhaal! ik wist 't meeste al wel maar toch leuk om alles zo bij elkaar te lezen.
wat een mooi ontroerend verhaal JustMe
Vooral op de chat, wat Just Me zegt. Dat heeft me echt door mijn stage en afstuderen heen geholpen. En dat E.T. zich verklapte dat ze met Swets ging daten en dat J. en ik op de chat waren tijdens ons eerste afspraakje en dat Emel lekker lomp vroeg of we al hadden gezoend. En een dag later felicitaties en J. die in eerste instantie niet werd geloofd. Later reageer ik nog wel op de rest, maar dat was zo'n leuke en fijne tijd.
Bedankt voor het herinneren JM. just me : respect voor je beslissing, gelukkig vliegen mijn kids nog niet uit maar kan me goed voorstellen dat je daar nog helemaal niet aan toe was/bent !
quote:Nee geen fokker Bixie, het is iemand die ik vanuit mijn voetbalclub ken, sterker nog, in de tijd dat ik me nog eenzaam en verdrietig voelde heeft Merel gezegd "geen zorgen mam, je leert wel iemand op Concordia kennen" ik heb even moeten wachten maar ja dan krijg je ook watOp vrijdag 13 februari 2009 21:57 schreef bixister het volgende:
ik vind 't ook leuk om te lezen dat je weer een nieuwe relatie hebt justme. dat wist ik niet, en al 2 jaar samenwonend zelfs! is 't een fok!ker??
Maar het samenwonen en het weer "samen zijn" is heerlijk!!quote:Op vrijdag 13 februari 2009 21:54 schreef Merel het volgende:
Mag ik ook nog wat zeggen?
Ik ben dolblij dat m'n ouders gescheiden zijn en vooral dat ze nu weer gelukkig zijn met nieuwe partners. De periode van de scheiding was natuurlijk wel vervelend, misschien ook juist wel omdat m'n broertje en ik oud genoeg waren om alles heel bewust mee te krijgen. Uit huis gaan is ook moeilijk als je weet dat je een verdrietige moeder achterlaat. Maar uiteindelijk is iedereen er alleen maar beter van geworden
lief meis Ik had je broer ook een mailtje gestuurd over dit topic en kreeg dit als antwoord van hem:
Wow, mooi hoor :-) Nee, je hebt niets verkeerd gezegd. Vond het heel leuk om te lezen!
en zo leuk zoals het voor velen hier weer herinneringen boven haalt ook
Ik ben er alleen zijdelings " bij geweest" door de verhalen van Lois destijds, ik kan me heel goed voorstellen hoe bijzonder dat was en de reacties van merel en justjunior zijn ook
fijn om zo'n goeie band met je kinderen te hebben, dat hoop ik ook voor later!en ik ben benieuwd naar yvonne's verhaal
Mijn ouders zijn ook "positief gescheiden" en daar ben ik ook blij om, geen geruzie en zo. Het kan ook héél anders...
), maar wat een bijzonder verhaal schrijf je hier Zoveel liefde voor je kinderen.. en dan lees ik ook nog zoveel liefde van hen terug! Mooi!Ik hoop zó dat mijn kinderen later ook zulke fijne mensen zijn!
Mooie verhalen en bijzonder om hier te lezen...
quote:precies dát wat jij zegt
Just me, je bent me nooit zo opgevallen op het forum (en op zich is dat een goed teken
Ik hoop zó dat mijn kinderen later ook zulke fijne mensen zijn!
respect hoor !!
en dat meen ik zo ontzettend oprecht!!!!!
[ Bericht 38% gewijzigd door Lois op 14-02-2009 20:07:49 ]
Dank je wel voor je openhartigheid
meiden dank je wel voor het kijkje in jullie leven
[ Bericht 65% gewijzigd door Lois op 14-02-2009 20:08:23 ]
En ik ben benieuwd naar je verhaal shmoopy!
Boeiend om je verhaal en leven zo eens in een verhaal te lezen
Ben trouwens blij dat je zo uitgebreid over Detlev spreekt, had daar al een tijd niets meer over gehoord/gelezen
Respect voor jou en het gegeven dat je bent blijven geloven in dat wat jij dacht en vond wat goed en het beste was.
JustMe, mooi om over je te lezen. Voor mij ben je geen onbekende naam, ik vind het altijd leuk als je weer eens iets in OUD post. Een beetje 'een oude rot in het vak'.
BE, hehe, eindelijk weten we wat meer over jou.
Ik ben benieuwd naar Shmoopjes verhaal. Ook al zijn we elkaar 'uit het oog verloren', ge bent nog steeds een goei vrouwke hoor. Toch
. ) niet erg uitgebreid op FOK heeft gegooid. .Ik vind het echt heel speciaal om zulke openhartige, mooie, verdrietige, lieve dingen te lezen. Wow.
Maakt het erg afwisselend en leuk hier
mooi verhaal, OUDje! ik wist ook nog veel niet van je zeg. en vanwaar toch die angst om voor een slechte moeder uitgemaakt te worden? ik vind je een kei van een moeder! (en ook al laaang voor ik dit stuk las hoor.
). ) als van Yvonne. Godallemachtig wat heb jij moeten vechten voor je kind. Goed gedaan, en herkenbaar.Ik heb me ook pas laat geregistreerd, maar ik woonde in de tijd van jullie chatperiode bij mijn broertje in huis, dus het is voor mij wel een beetje alsof ik ook bij was
.En ook ik ben in mijn bv tijd er door JustMe doorheen gesleept, Livelink
.quote:Nu ben ik wel nieuwsgierig naar de nick van je broertje!
Ik heb me ook pas laat geregistreerd, maar ik woonde in de tijd van jullie chatperiode bij mijn broertje in huis, dus het is voor mij wel een beetje alsof ik ook bij was
Ik heb ook weer genoten van de verhalen, allemaal indrukwekkend op hun eigen manier
quote:
Demn nu voel ik me echt een n00b quote:Kijk, dat wist ik dan ook wel weer ja
quote:En nu niet meer
[..]
quote:Ja dat weet ik nu ook inmiddels weer, want ik wist het al, was het gewoon helemaal vergeten
Het is geen geheim toch, Leahs broertje is Havoc.
.quote:Ik wist het niet.Op zondag 15 februari 2009 10:06 schreef Lois het volgende:
Het is geen geheim toch, Leahs broertje is Havoc.
Vinden jullie het goed als mijn verhaaltje morgen komt, het is vandaag een beetje een drukke zondag.
shmoopy, tuurlijk. wij wachten geduldig af
Ook weer hele bijzondere verhalen van just me en Yvonne. Wat is dit toch een geweldig topic
quote:Met ik denk je langste post ooit (zonder enige vorm van copy/paste) denk ik een bewijs van de inhoud van je hart.Op zaterdag 14 februari 2009 18:38 schreef yvonne het volgende:
M’n zinnen zullen wel rammelen her en der, maar ik heb dit in een ruk getikt en zet het zo neer, als ik ga nalezen ga ik dingen schrappen en nu, dit, komt recht uit mn hart.
Het verhaal van voor 99 kende ik niet, maar getuigt wel van een echte "hands on" mentaliteit en ik denk dat dat ook het grondbeginsel is waarom je iedereen zo in zijn/haar waarde kunt laten, ongeacht afkomst/sociale status etc.
Wat een openhartige levensverhalen.
En echt, ik hoop zo dat ook ik later zo'n goede band kan hebben met mijn jongens. En ook om justme (volgens mij "ken"ik jou van de verschillende BB's) en Yvonne beter te leren kennen.
Echt een geweldig topic vind ik dit!
!