Hier ben ik Beefcake, eerst moest Sasha slapen.
Zie ook het antwoord op de vraag van Stout verderop. Goed, ik ben dus BE. Veel van jullie kennen mijn echte naam wel, wie hem wil weten PM't maar. Ik zet hem liever niet open en bloot online wegens een veel te hoge vindbaarheid op google dan.

Ik ben getrouwd met F. (stinkie voor de FOK!kers), mama van Sasha en zwanger van ons tweede kindje.
We wonen in Zuid-Holland en ik werk in Den Haag. Al bijna 11 jaar bij dezelfde organisatie waar ik me bezig hou met het jaarlijkse congress. Elk jaar in een ander land, dus ik zie vrij veel van de wereld.
In de zomer doe ik aan softbal, in de winter hou ik het bij baantjes zwemmen. Verder lees ik graag, maar op dit moment komt daar niet veel van terecht, alleen in de trein en in bed, maar vaak slaap ik dan al na een halve bladzijde. Bij vlagen zit ik non-stop achter de naaimachine, maar nu staat hij al een hele tijd stof te happen. Ooit was ik gek op beeldhouwen en boetseren, maar ook dat komt er niet meer van. En ik mag natuurlijk mijn saxofoon niet vergeten. Hij hangt inmiddels al weer 3 jaar aan de muur geschroefd en afgezien van mss nog eens een reunie avondje van de band denk ik niet dat hij er nog vanaf komt.
Mooi bruggetje naar muziek op deze manier. Ik heb dus 5 jaar in een ska-band gespeeld en het is dus ook niet verwonderlijk dat ik een groot ska-fan ben. Mijn favoriete band is toch wel Save Ferris. Verder gaat mijn collectie van Mr. Review tot de Beatbusters en van Madness tot de Bouncers.
Op dit moment luister ik overigens voornamelijk naar de radio, en dan, vast heel erg in de ogen van sommigen, gewoon heerlijk makkelijk radio 538, en op momenten dat ik dat niet trek schakel ik over naar Radio Veronica, heerlijk 80's en 90's muziek.

Ik ben niet een superfilmliefhebber. Ik heb een lijstje met van die favorieten waar je me altijd voor kan bellen en daar vallen dan onder Pretty Woman, Dirty Dancing, Love Actually etc. etc. maar even zo goed vond ik Antonia bijvoorbeeld prachtig.
Ik ben ook niet superverslaafd aan tv-series hoewel... tijdens ER mag F. zelfs niet ademhalen en bijv. de Carnivale heb ik ook absoluut in trance gekeken. Verder kan ik iedereen Six feet under aanraden.

Je mag me 's nachts wakker maken voor vers witbrood met oude kaas. Of pure hageslag. Mag ook.

Een van mijn favoriete quotes is van een collega die op een gegeven moment, toen zijn PC weer eens aan het bokken was, verzuchtte: Sometimes I hate anything that cannot be made out of wood.
De vraag van Stout:
Ja, straks 2 kindjes! Ik kan me er nog helemaal geen voorstelling van maken en herken nu, achteraf, de verhalen van anderen die zich afvroegen of nummer 1 dan niet ondergesneeuwd gaat raken. Ik kijk er wel naar uit. Zo'n klein frummelke. Zien hoe Sasha op hem of haar gaat reageren etc. etc.
Vwb mijn werk verandert er op zich niet veel, ik blijf de 2,5 dag werken die ik nu werk, dat zou gewoon moeten kunnen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik iig Sasha met een gerust hart achterlaat op de creche, het is zo'n allemansvriendje. Hopelijk is de baby dat straks ook weer.
Lastig is het wel als ik echt weg moet op reis. Naast enig regelwerk om de kindjes onder de pannen te krijgen is er voornameljik het missen. De eerste keer dat ik weg moest vorig jaar heb ik echt tranen met tuiten gehuild op Schiphol. Hoe mooi het land ook, hoe tof de ervaring, ik kijk erg uit naar een tijd waarin ik niet meer weg zal hoeven, hoe gek dat ook voor anderen mss zal klinken.
En ja, dan is er nog het hele grote dillemma mocht de baby echt middenin augustus geboren worden... dan is er een goede kans dat ik er bijv. op de eerste verjaardag niet bij ben, omdat ik dan voor mijn werk weg ben... *slik*
En over de toekomst met 2 kindjes. Ik hoop nog steeds echt dat het me gaat lukken om in de uitvaart aan de slag te gaan, maar dat zal wel het eea aan aanpassing in ons gezin betekenen. Het is een 24 uurs beroep met flink wat onzekerheden. Als er om half 5 een familie belt kan ik niet zomaar zeggen 'ik kan niet hoor, ik moet mijn kinderen halen' maar tegelijkertijd kan ik ze ook niet zomaar op de chreche laten dan.
Part time werk is vrijwel niet te vinden in de branche, dus dit is echt pas voor als ze allebei op de lagere school zitten. Nog een jaartje of 4-5 blijven zitten waar ik zit dus.

Oh, en dan vergeet ik het nog. Tegenwoordig ben ik het meest online als ik op mijn werk zit of 's avonds, want de pc staat in principe uit als Sasha wakker is. .Want staat hij aan, dan zit ik erachter.

En ik ben hier echt al veel te veel.

Hij ligt nu lekker te slapen, wat mij de tijd gaf om dit stuk te schrijven.

En dan nu (want ik heb al weer veel te veel geschreven) de volgende:
Just MeJouw kinderen zijn al een flink stuk ouder dan de gemiddelde OUD-kindjes. Jij loopt dus een stukkie op ons voor. Sommigen van ons zijn er al iets verder in, anderen zijn letterlijk nog met hun kindjes vergroeid.
Hoe was voor jou de overgang van afhankelijk naar onafhankelijk?
Ik snap wel dat dat niet van het ene op het andere moment is gegaan, maar heb je het er moeilijk mee gehad? Heb je je 'rol' in hun leven echt moeten herdefinieren? En mss je eigen rol in het dagelijks leven ook wel?
Zijn er dingen waarvan je denkt 'als ik het over mocht doen, zou ik dát anders doen?'
Het is wel heel lang geworden.
Maar ik had ook nog wel 2 keer zo uitgebreid zijn. Zoals mijn trouwe raadgeefster gisteren tegen me zei: Geef ze gewoon het linkje naar je postgeschiedenis joh, alles staat er toch al?
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 13-02-2009 13:21:26 ]