Jaarlijstjes 2008!

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 14:16 schreef Z het volgende:
Wie?

De zanger van Porcupine Tree.

Rateyourmusic is wat dat betreft ook totaal geen goede graadmeter. De albumlijsten worden daar altijd buitenproportioneel in de greep gehouden door liefhebbers van metal en progrock.

Toplijsten van afgelopen (halve)decennium op rateyourmusic zijn sowieso lachwekkend. Als je alleen al kijkt naar hoeveel #1's 2008 heeft gehad, van Amon Amarth tot Scar Symmetry . Man, alleen om de covers verdienen ze het al niet.

Sowieso. Een hoop mensen geeft gewoon lage waardering aan albums die ze niet kennen maar waarvan ze de artiest niet mogen. Bv Britney Spears heeft honderden 1/2 ster waarderingen. Tja, hou je toch niet tegen.

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 14:42 schreef emokid het volgende:
Als je alleen al kijkt naar hoeveel #1's 2008 heeft gehad, van Amon Amarth tot Scar Symmetry .

http://rateyourmusic.com/charts/top/album/2009

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 14:47 schreef ranja het volgende:
Sowieso. Een hoop mensen geeft gewoon lage waardering aan albums die ze niet kennen maar waarvan ze de artiest niet mogen. Bv Britney Spears heeft honderden 1/2 ster waarderingen. Tja, hou je toch niet tegen.

Case in point: deze plaat is nog niet eens uit, en heeft toch al 24 ratings. Toch knap.
http://rateyourmusic.com/(...)able_truth__part_2_/

quote:

Op woensdag 10 december 2008 21:58 schreef FictionalFenna het volgende:
Ik ga even kijken welke albums ik alweer beluisterd heb dit jaar. Extrawelt is me volledig ontgaan!

Ik ga in dit topic ook maar vooral lezen welke albums ik gemist heb. En binnenkort even een lijstje samenstellen.

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 14:38 schreef Grobbel het volgende:

[..]

De zanger van Porcupine Tree.

Rateyourmusic is wat dat betreft ook totaal geen goede graadmeter. De albumlijsten worden daar altijd buitenproportioneel in de greep gehouden door liefhebbers van metal en progrock.

Tja voor ieder wat wils, dan kijk je er toch niet? Misschien is er voor jou een rapsite?

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 15:19 schreef Longmen het volgende:

[..]

Tja voor ieder wat wils, dan kijk je er toch niet? Misschien is er voor jou een rapsite?

Oei, briljante comback!
Als de site nu 'rateyourmetal' had geheten had je een punt gehad, maar in de huidige vorm heeft weinig met 'voor ieder wat wils' te maken. Ik vind rateyourmusic een fantastische site, alleen de jaarlijsten moet je daar nu eenmaal met een flinke korrel zout nemen. Gelukkig bestaan er ook filters om alle metalplaten uit de lijst te weren. Zo ziet de jaarlijst eruit zonder metal en progressive rock:

http://rateyourmusic.com/customchart?page=1&chart_type=top&type=album&year=2008&genre_include=0&genres=metal%2C+progressive+rock&include_child_genres=t&include=both&limit=none&countries=

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 15:29 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Oei, briljante comback!
Als de site nu 'rateyourmetal' had geheten had je een punt gehad, maar in de huidige vorm heeft weinig met 'voor ieder wat wils' te maken. Ik vind rateyourmusic een fantastische site, alleen de jaarlijsten moet je daar nu eenmaal met een flinke korrel zout nemen. Gelukkig bestaan er ook filters om alle metalplaten uit de lijst te weren. Zo ziet de jaarlijst eruit zonder metal en progressive rock:

http://rateyourmusic.com/customchart?page=1&chart_type=top&type=album&year=2008&genre_include=0&genres=metal%2C+progressive+rock&include_child_genres=t&include=both&limit=none&countries=

Geef het beestje een naampje. Progrock is ook DE enige muziek
Elke site moet je met een korrel zout nemen vind ik. Alhoewel musicmeter.nl wel aardig is, vind ik.

Grobbel, waarom moet je die met een korrel zout nemen? Alleen omdat er niks van jouw gading bij staat zeker.

Musicmeter, rateyourmusic voor extreme Coldplay en Radiohead fans. Bah wat een stomme site. Dat customchart op rym is een hele uitvinding trouwens.

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 14:38 schreef Grobbel het volgende:

[..]

De zanger van Porcupine Tree.

Rateyourmusic is wat dat betreft ook totaal geen goede graadmeter. De albumlijsten worden daar altijd buitenproportioneel in de greep gehouden door liefhebbers van metal en progrock.

Zoals ze hier buitenproportioneel in de greep worden gehouden door Indie-Nerds?

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 15:35 schreef pfaf het volgende:

[..]

LE-ZEN.

Doe ik en ik lees nergens een goed argument. Als er een lijstje van Oor staat vinden jullie het allemaal representatief maar zodra er metal of prog wordt genoemd is het allemaal niet objectief meer en stemmen er alleen maar metal liefhebbers.

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 15:34 schreef trebremmit het volgende:
Grobbel, waarom moet je die met een korrel zout nemen? Alleen omdat er niks van jouw gading bij staat zeker.

pfafs antwoord is duidelijker, maar één belangrijke reden is dat de manier van berekening bij RYM-lijsten niet echt logisch is. Zie de huidige lijst maar:

#3: Esoteric - The Maniacal Vale
Avg rating: 3.55 | Ratings: 377 | Reviews (total): 81
#5: TV on the Radio - Dear Science
Avg rating: 3.80 | Ratings: 1,317 | Reviews (total): 154
#7: Deerhunter - Microcastle / Weird Era Cont.
Avg rating: 3.80 | Ratings: 883 | Reviews (total): 140
#9: Fleet Foxes - Fleet Foxes
Avg rating: 3.77 | Ratings: 1,721 | Reviews (total): 191

Esoteric heeft én minder stemmen, én een significant lager gemiddelde dan het grootste deel van de top 50. Maar hoe komt die plaat dan in godsnaam op #3? Precies wat ik al eerder zei, door een buitenproportioneel grote groep fanatieke metalstemmers. Hoe vaker je namelijk stemt op RYM, des te sterker 'sterker' je stem gaat meetellen - wat het gevolg is dat de grote hoeveelheid 5 sterren-stemmers bij Esoteric ervoor zorgen dat die plaat veel hoger komt te staan dan platen met een significant hoger gemiddelde.Of, in omgekeerde richting, dat een veelstemmer die een halve ster geeft aan Fleet Foxes of TV on the Radio een veel grotere invloed uitoefent op de berekeningsscore dan een 'zondagsstemmer' die het vijf sterren geeft.
Het is een redelijk krom systeem dat de baggerstemmers (met opzet heel vaak extreem laag of heel hoog stemmen) alleen maar aanmoedigt, wat de lijst wat mij betreft een weinig betrouwbare graadmeter maakt.

Vandaar, dus.

[ Bericht 2% gewijzigd door Grobbel op 16-12-2008 15:54:57 ]

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 15:43 schreef trebremmit het volgende:
Als er een lijstje van Oor staat vinden jullie het allemaal representatief

Kijk Grobbel legt het netjes uit daar kun jij nog wat van leren Pfaf. En dat is inderdaad een raar systeem.

Binnenkort trebemmit en Longmen ook op Rateyoumusic?

quote:

Op maandag 15 december 2008 20:44 schreef Peter88Online het volgende:

[..]

Dan vraag ik me af of je die plaat wel kent. Want die plaat gaat helemaal niet over Bambi Woods (slechts 1 song op het album), maar gaat over Amerika.

Da's de dekmantel...


Alpeko, een behoorlijk IJslandse / Scandi / Koude landen lijst dit jaar!!! Vertel eens iets meer over die nummer 1 en 2 indien mogelijk.

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 16:34 schreef ranja het volgende:
Binnenkort trebemmit en Longmen ook op Rateyoumusic?

eh nee waarom? Ik kan me verder wel vinden in de meningen hier hoor. Zoals ik al aangaf: wienig sites zijn representatief omdat het een soort publiek aantrekt. Maar het laatste waar je over kan discussieren is smaak en laat dat nu muziek zijn.

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 17:19 schreef methodmich het volgende:
Alpeko, een behoorlijk IJslandse / Scandi / Koude landen lijst dit jaar!!! Vertel eens iets meer over die nummer 1 en 2 indien mogelijk.

Er staan maar 3 Scandinavische acts in. Nummer 1 komt uit het zonovergoten Texas. Zowel nummer 1 en 2 zijn instrumentale albums. De eerste blinkt uit in melancholische composities van gitaar, strijkers (viool en cello), piano en een vleugje hoop. Ik ken mensen die ervan van mijn balkon zouden springen Post-rockachtig maar dan met opvallend korte composities voor dit genre; ca. 4min. per track. Eén van de betere tracks:

Johann Johannsson maakt ijskoude neo-klassieke muziek; complete strijkorkesten, koren, kerkorgels, klarinet, piano en een mespuntje electronica. Dat leidt dan in wonderschone composities van in het geval van de openings- en slottrack meer dan 13 minuten waar je echt de tijd voor moet kunnen nemen. Een voorproefje: http://www.johannjohannsson.com/discography/Fordlandia.mp3

Ik vermoed dat beide niet echt in jouw straatje passen. Dat geldt denk ik voor mijn gehele top 10 afgezien van Fleet Foxes en Conor Oberst. Ik vermoed alleen niet dat die in jouw top 10 zullen staan.

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 15:50 schreef pfaf het volgende:

[..]

Ik kan ook niet wachten tot de OOR-lijst weer tot op de grond afgemaakt gaat worden.

Ik kon me erg terugvinden in de OOR-lijst, veel albums vond ik ook heel goed (maar ik vond hun albums van mislukte albums wat minder). Maar ik weet van mezelf dat ik gewoon een erg beperkte smaak heb. Ik hou niet van metal of dat soort achtige bands, en ook niet van de doorsnee hiphop. Mijn muziek wordt vaak gekwalificeerd als alternatief en indie en dat is OOR dus ook wel. Laten we dus elk lijstje met een korreltje zout nemen.

En wat er wordt gezegd over RYM, daar kan ik me helemaal in vinden. Ik boycot die website, want ik word ziek van metalfans en progrockfans. Dat zijn van die sociaalgestoorde fundamentalisten die alles maar wat een beetje anders is al bij voorbaat afschrijven en dus nooit uit hun tunnel komen. Tot mijn zestiende was ik ook zo'n typje, toen viel ik ook alleen maar voor de bands met altijd dezelfde soort namen en covers (nooit iets vrolijks). Maarja, toen ging ik eens verder kijken dan mijn neus lang was en sindsdien hou ik niet meer van metal.

1.Nada Surf – Lucky
Op het moment dat ik dit album eens goed ter handen had genomen wist ik direct al dat dit de grootste kanshebber zou worden om in mijn persoonlijke lijst op nummer 1 te komen. Het gehele album is ontzettend goed met vrolijke, gevoelige en nummers die je verdrietig kunnen maken. Een afwisselend album wat je eigenlijk in elk album zou willen. En ik denk dat ze het mooiste intieme nummer van de afgelopen tien jaar hebben gemaakt: “are you lightning?”. Zoiets verdiend gewoon een prijs.
Kortom, een en al lof voor een band dat al jaren bezig is.



2.My Morning Jacket - Evil Urges
Een totale bevreemding voor een boel mensen, wat mij betreft een logische stap na hun album Z. Evil Urges mag dan een boel fouten hebben en is wat mij betreft eerder een overgangs album naar een andere fase als je het vergelijkt met hun oudere werk. Prince-neigingen, minder samenzang en meer vlotter gemixt. Gelukkig hoor je ook nog een boel van hun roots terug (sec walkin, thank you..) ..Toch maakt dit de nummer twee mijn lijst, vanwege de viertal nummers van de 14 die het gehele album kunnen dragen. Dan moeten het of hele sterke nummers zijn of de nummers er tussen bouwen de boel op. Dat laatste is het geval.



3.The Young Knives – Superabundance
Nerveuze rock. En daarbij hebben ze het beste nummer afgeleverd van dit jaar; 'counters'. Qua compositie klopt alles daar. Hele energieke muziek wat ik niet eerder ben tegen gekomen. Voorheen vond ik ze irritant maar met dit album ben ik omgekeerd en kan ik vreemd genoeg ook genieten van hun vorig album.



4.Calexico - Carried to Dust
Sfeervolle rustiek. Als ik anderen moet geloven schijnt dit toch een van de wat mindere albums te zijn, maar aangezien dit mijn eerste aanraking met hun is bekijk ik het wat minder gekleurd. Een constante spanning met een heel lekkere zang er tussendoor. Verschillende stijlen er tussendoor... prachtig gewoon.


5.Black Mountain - In The Future
Hun vorig album was Magnus Opus maar goed, dit liegt er ook niet om. Hier wordt gewoon een lesje gelezen in wat psychedelische rock is. Niets meer en niets minder.



6.Portugal The Man – Censored Colors
Wat was ik verrast toen ik dit album ter ore nam. Ontzettend irritante geluiden en herhalingen die bevallen. 'The sounds of animals fighting' heeft dat ook dit jaar goed gedaan maar deze band pakt toch beter op en voegt er een aantal tandjes aan toe. De samenzang, hoge knijpende stem die mij doet denken aan de zanger van de blood brothers. Ohja.. orgeltjes enzo..die zijn altijd leuk.


7.Elbow – Seldom Seen Kid
Komt weer een beetje terug op de plek waar het zou moeten zijn. Maakt derhalve wel een ontzettende uitglijers met als beste voorbeeld het nummer 'on a day like this' waar de geloofwaardigheid ineens van het album wegvalt. Te jammer voor woorden.


8.Fleet Foxes – Fleet Foxes
Wel een hype, dat zeker. En of ze het volgende album nog beter kunnen is nog maar de vraag. Maar door hun hymnes komen ze een beetje in de buurt van My Morning Jacket. Een tweede verassing in de top tien. Benadert MMJ de zomer en herfst goed, FF doet die winterse aanpak voldoende.



9.The Sound of Animals Fighting - The Ocean and The Sun
Oceansize meets the Nurse (oceansizenummer) meets Pretty Girls Make graves. Er had wat mij betreft nog meer afwisseling in schreeuw en zang gekund en wat epischer. Maar goed, desalniettemin hoop ik dat er ook nog een volgend album komt die gewoon de nummer 1 kan halen. Af en toe laat men wat steken vallen. Bij My Morning Jacket is dat niet zo erg, hier wel omdat de nummers vooral een lange adem zijn. En die steken zijn dan vooral de afwisseling.



10.Vampire Weekend – Vampire Weekend

Tralalala. Bands die compacte vlotte nummers maken zijn fijn om naar te luisteren. De meesten vergeet je ook zomaar en dat geeft niet. Dit zal ook wel zo'n band zijn die wat mooie nummers maakt van af en toe slechts twee minuutjes. En wat maakt dat uit? Lekkere hoge gitaarrifles en fraaie zang waardoor je de repeat knop in gedrukt moet houden.


11.The Raconteurs - Consolers Of The Lonely
12.M83 - Saturdays = Youth
13.The Rosebuds – Life Like
14.Shearwater – Rook
15.The Walkmen – You & Me
16.British Sea Power - Do You Like Rock Music?
17.TV on the Radio – Dear Science
18.Woven Hand - Ten Stones
19.Late of the Pier - Fantasy Black Channel
20.Does It Offend You, Yeah? - You Have No Idea What You're Getting Yourself Into
21.Bon Iver – For Emma, Forever Ago
22.dEUS - Vantage Point
23.Madrugada – Madrugada
24.Portishead – Third
25.Bloc Party – Intimacy
26.Conor Oberst – Conor Oberst


27.Nick Cave & The Bad Seeds - Dig, Lazarus, Dig!!!
28.Tindersticks - The Hungry Saw
29.Death Cab For Cutie – Narrow Stairs
30.Gnarls Barkley - The Odd Couple
31.Mercury Rev - Snowflake Midnight
32.She & Him - Volume One
33.T.Raumschmiere – I Tank U
34.MGMT – Oracular Spectacular
35.Weezer – Weezer
36.Women – Women
37.The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement
38.Junkie XL - Booming back at you
39.Razorlight – Slipway Fires
40.AC/DC – Black Ice
41.The Verve – Forth
42.Goldfrapp - Seventh Tree
43.Sons and Daughters - This Gift
44.The Secret Machines – Secret Machines
45.Face Tomorrow – In The Dark
46.Kaiser Chiefs – Off With Their Heads
47.Cansei de Ser Sexy – Donkey
48.Hot Chip - Made in the Dark
49.Anathema – Hindsight
50.Foals – Antidote

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 23:31 schreef Heathen. het volgende:
[ afbeelding ]
1.Nada Surf – Lucky
Op het moment dat ik dit album eens goed ter handen had genomen wist ik direct al dat dit de grootste kanshebber zou worden om in mijn persoonlijke lijst op nummer 1 te komen. Het gehele album is ontzettend goed met vrolijke, gevoelige en nummers die je verdrietig kunnen maken. Een afwisselend album wat je eigenlijk in elk album zou willen. En ik denk dat ze het mooiste intieme nummer van de afgelopen tien jaar hebben gemaakt: “are you lightning?”. Zoiets verdiend gewoon een prijs.
Kortom, een en al lof voor een band dat al jaren bezig is.


[ afbeelding ]
2.My Morning Jacket - Evil Urges
Een totale bevreemding voor een boel mensen, wat mij betreft een logische stap na hun album Z. Evil Urges mag dan een boel fouten hebben en is wat mij betreft eerder een overgangs album naar een andere fase als je het vergelijkt met hun oudere werk. Prince-neigingen, minder samenzang en meer vlotter gemixt. Gelukkig hoor je ook nog een boel van hun roots terug (sec walkin, thank you..) ..Toch maakt dit de nummer twee mijn lijst, vanwege de viertal nummers van de 14 die het gehele album kunnen dragen. Dan moeten het of hele sterke nummers zijn of de nummers er tussen bouwen de boel op. Dat laatste is het geval.


[ afbeelding ]
3.The Young Knives – Superabundance
Nerveuze rock. En daarbij hebben ze het beste nummer afgeleverd van dit jaar; 'counters'. Qua compositie klopt alles daar. Hele energieke muziek wat ik niet eerder ben tegen gekomen. Voorheen vond ik ze irritant maar met dit album ben ik omgekeerd en kan ik vreemd genoeg ook genieten van hun vorig album.


[ afbeelding ]
4.Calexico - Carried to Dust
Sfeervolle rustiek. Als ik anderen moet geloven schijnt dit toch een van de wat mindere albums te zijn, maar aangezien dit mijn eerste aanraking met hun is bekijk ik het wat minder gekleurd. Een constante spanning met een heel lekkere zang er tussendoor. Verschillende stijlen er tussendoor... prachtig gewoon.

[ afbeelding ]
5.Black Mountain - In The Future
Hun vorig album was Magnus Opus maar goed, dit liegt er ook niet om. Hier wordt gewoon een lesje gelezen in wat psychedelische rock is. Niets meer en niets minder.


[ afbeelding ]
6.Portugal The Man – Censored Colors
Wat was ik verrast toen ik dit album ter ore nam. Ontzettend irritante geluiden en herhalingen die bevallen. 'The sounds of animals fighting' heeft dat ook dit jaar goed gedaan maar deze band pakt toch beter op en voegt er een aantal tandjes aan toe. De samenzang, hoge knijpende stem die mij doet denken aan de zanger van de blood brothers. Ohja.. orgeltjes enzo..die zijn altijd leuk.

[ afbeelding ]
7.Elbow – Seldom Seen Kid
Komt weer een beetje terug op de plek waar het zou moeten zijn. Maakt derhalve wel een ontzettende uitglijers met als beste voorbeeld het nummer 'on a day like this' waar de geloofwaardigheid ineens van het album wegvalt. Te jammer voor woorden.

[ afbeelding ]
8.Fleet Foxes – Fleet Foxes
Wel een hype, dat zeker. En of ze het volgende album nog beter kunnen is nog maar de vraag. Maar door hun hymnes komen ze een beetje in de buurt van My Morning Jacket. Een tweede verassing in de top tien. Benadert MMJ de zomer en herfst goed, FF doet die winterse aanpak voldoende.


[ afbeelding ]
9.The Sound of Animals Fighting - The Ocean and The Sun
Oceansize meets the Nurse (oceansizenummer) meets Pretty Girls Make graves. Er had wat mij betreft nog meer afwisseling in schreeuw en zang gekund en wat epischer. Maar goed, desalniettemin hoop ik dat er ook nog een volgend album komt die gewoon de nummer 1 kan halen. Af en toe laat men wat steken vallen. Bij My Morning Jacket is dat niet zo erg, hier wel omdat de nummers vooral een lange adem zijn. En die steken zijn dan vooral de afwisseling.


[ afbeelding ]
10.Vampire Weekend – Vampire Weekend

Tralalala. Bands die compacte vlotte nummers maken zijn fijn om naar te luisteren. De meesten vergeet je ook zomaar en dat geeft niet. Dit zal ook wel zo'n band zijn die wat mooie nummers maakt van af en toe slechts twee minuutjes. En wat maakt dat uit? Lekkere hoge gitaarrifles en fraaie zang waardoor je de repeat knop in gedrukt moet houden.


11.The Raconteurs - Consolers Of The Lonely
12.M83 - Saturdays = Youth
13.The Rosebuds – Life Like
14.Shearwater – Rook
15.The Walkmen – You & Me
16.British Sea Power - Do You Like Rock Music?
17.TV on the Radio – Dear Science
18.Woven Hand - Ten Stones
19.Late of the Pier - Fantasy Black Channel
20.Does It Offend You, Yeah? - You Have No Idea What You're Getting Yourself Into
21.Bon Iver – For Emma, Forever Ago
22.dEUS - Vantage Point
23.Madrugada – Madrugada
24.Portishead – Third
25.Bloc Party – Intimacy
26.Conor Oberst – Conor Oberst


27.Nick Cave & The Bad Seeds - Dig, Lazarus, Dig!!!
28.Tindersticks - The Hungry Saw
29.Death Cab For Cutie – Narrow Stairs
30.Gnarls Barkley - The Odd Couple
31.Mercury Rev - Snowflake Midnight
32.She & Him - Volume One
33.T.Raumschmiere – I Tank U
34.MGMT – Oracular Spectacular
35.Weezer – Weezer
36.Women – Women
37.The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement
38.Junkie XL - Booming back at you
39.Razorlight – Slipway Fires
40.AC/DC – Black Ice
41.The Verve – Forth
42.Goldfrapp - Seventh Tree
43.Sons and Daughters - This Gift
44.The Secret Machines – Secret Machines
45.Face Tomorrow – In The Dark
46.Kaiser Chiefs – Off With Their Heads
47.Cansei de Ser Sexy – Donkey
48.Hot Chip - Made in the Dark
49.Anathema – Hindsight
50.Foals – Antidote

RESPECT: een hele top 50 zeg... Ik kan me in de meeste wel vinden. Vampire Weekend is ook echt geweldig ja, maar het was een twijfelgeval van mij, omdat ik twijfel over de duurzaamheid van het album. Die clip van A-Punk is echt te goed! En British Sea Power, ik was al weer helemaal vergeten dat hun album pas in dat jaar verscheen. Ik had het gevoel alsof dat van vorig jaar was, hetzelfde heb ik met Gnarls Barkley en Hot Chip... Wat gaat de tijd toch snel..

dEUS helemaal vergeten of was dat 2007?

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 14:38 schreef Grobbel het volgende:

[..]

De zanger van Porcupine Tree.

Rateyourmusic is wat dat betreft ook totaal geen goede graadmeter. De albumlijsten worden daar altijd buitenproportioneel in de greep gehouden door liefhebbers van metal en progrock.

Hadden die een zanger dan? .

Het valt me ook altijd op dat progrock mensen áltijd '5 sterren' aan albums geven .

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 15:33 schreef Longmen het volgende:

[..]

Geef het beestje een naampje. Progrock is ook DE enige muziek
Elke site moet je met een korrel zout nemen vind ik. Alhoewel musicmeter.nl wel aardig is, vind ik.

Niemand kan om Allmusic heen

quote:

Op woensdag 17 december 2008 09:12 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Hadden die een zanger dan? .

Het valt me ook altijd op dat progrock mensen áltijd '5 sterren' aan albums geven .

hap hap: dat is dus niet zo ga maar eens kijken.

quote:

Op woensdag 17 december 2008 09:17 schreef Longmen het volgende:

[..]

hap hap: dat is dus niet zo ga maar eens kijken.

Hap hap voor jou, ik ben zelf ook een progrocker

1. Cult Of Luna - Eternal Kingdom
2. Made Out Of Babies - The Ruiner
3. Earth - The Bees Made Honey In The Lion's Skull
4. Bohren & Der Club Of Gore - Dolores
5. Mogwai - The Hawk Is Howling
6. Kiss The Anus Of A Black Cat - The Nebulous Dream
7. Amenra - Mass IIII
8. Enslaved - Vertebrae
9. This Will Destroy You - This Will Destroy You
10. A Storm Of Light - And We Wept The Black Ocean Within

01. Joan as Police Woman - To Survive
02. Elbow - The Seldom Seen Kid
03. Blood Red Shoes - Box of Secrets
04. Nina Kinert - Pets & Friends
05. Ane Brun - Changing of the Seasons
06. Goldfrapp - Seventh Tree
07. Al Green - Lay It Down
08. R.E.M. - Accelerate
09. Nick Cave & The Bad Seeds - Dig, Lazarus, Dig!!!
10. The Black Keys - Attack & Release

11. Raphael Saadiq - The Way I See It
12. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Sunday at Devil Dirt
13. Voicst - A Tale of Two Devils
14. Get Well Soon - Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon
15. Los Campesinos! - Hold on Now, Youngster...
16. Beck - Modern Guilt
17. dEUS - Vantage Point
18. Fleet Foxes - Fleet Foxes
19. Oasis - Dig Out Your Soul
20. Zita Swoon - Big Blueville

[ Bericht 3% gewijzigd door F-Snake op 17-12-2008 13:48:06 ]

Zou het leuk vinden als mensen ook hun motivatie weergeven. Die plaat van Johann Johannsson is idd prachtig heerlijk op de ipod, gaat ook hoog in mijn lijst eindigen, heb hem gisteren besteld hopelijk deze week nog in huis.

quote:

Op woensdag 17 december 2008 21:25 schreef GeorgKacher het volgende:
Zou het leuk vinden als mensen ook hun motivatie weergeven. Die plaat van Johann Johannsson is idd prachtig heerlijk op de ipod, gaat ook hoog in mijn lijst eindigen, heb hem gisteren besteld hopelijk deze week nog in huis.

Mijn lijstje staat hier al boven, maar nog even wat toelichting dan:

Joan as Police Woman is mijn absolute en onbetwiste nummer 1, omdat ze (wederom) een album heeft gemaakt waarop ze haar eenzaamheid en andere emoties zo prachtig en ingetogen weet te uiten via haar dan weer breekbare, dan weer stoere stem en haar piano; het wordt nooit zeikerig, ze weet de luisteraar telkens weer te raken. Soms klinken er heel subtiel duistere geluiden of dissonante akkoordjes en daarna laat ze je weer ademen. Een album als een melancholische reis.

Elbow op 2 omdat ze het zoveelste sterke album hebben afgeleverd. Ze krijgen in Engeland telkens weer meer waardering en dat is wat mij betreft terecht. Alleen al vanwege een nummer als The loneliness of a tower crane driver; wat geniaal opgebouwd en tevens een van de mooiste songtitels ooit.

Blood Red Shoes op 3. Ik lees hier dat ze een hype waren, maar daar houd ik me nooit zo mee bezig. Gewoon een album met een ouderwets vette rocksound en heerlijk gitaargeweld. Hard opzetten.

Nina Kinart op 4. Wat een betoverende, liefelijke stem. Maar laat je niet bedriegen, want soms zingt ze ook afschuwelijke dingen Mooie pianoklanken ook weer op dit album. Van nummers als Beast en A-worn out word je stil; ze klinken engelachtig. En wat een geweldig luguber verhaal op I shot my man. Nina vliegt nooit uit de bocht en blijft voldoende ingetogen, net als mevrouw Wasser en daarom staat ze boven Ane Brun. Ik vind het bijna jammer dat Giel Beelen haar ook heeft ontdekt en haar aan het verpoppen is...

Ane Brun, toch wel de nummer 1 vrouwelijke singer/songwriter van dit moment. Ik vond haar eerste twee albums beter, want die hadden veel meer een pure sound, een sound die je naar Scandinavië bracht. Toch zeker een goed genoeg album voor nummer 5, want ze heeft er een spannend experiment van gemaakt met drukke marimba's en dergelijke. Op nummers als Changing of the seasons en Linger with pleasure, hoor je Ane zoals ze echt is; in contact met haar roots.

De rest heeft geen toelichting nodig

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 20:59 schreef alpeko het volgende:

[..]

Er staan maar 3 Scandinavische acts in. Nummer 1 komt uit het zonovergoten Texas. Zowel nummer 1 en 2 zijn instrumentale albums. De eerste blinkt uit in melancholische composities van gitaar, strijkers (viool en cello), piano en een vleugje hoop. Ik ken mensen die ervan van mijn balkon zouden springen Post-rockachtig maar dan met opvallend korte composities voor dit genre; ca. 4min. per track. Eén van de betere tracks:

Balmorhea - "San Solomon (Reprise)" Live

Johann Johannsson maakt ijskoude neo-klassieke muziek; complete strijkorkesten, koren, kerkorgels, klarinet, piano en een mespuntje electronica. Dat leidt dan in wonderschone composities van in het geval van de openings- en slottrack meer dan 13 minuten waar je echt de tijd voor moet kunnen nemen. Een voorproefje: http://www.johannjohannsson.com/discography/Fordlandia.mp3

Ik vermoed dat beide niet echt in jouw straatje passen. Dat geldt denk ik voor mijn gehele top 10 afgezien van Fleet Foxes en Conor Oberst. Ik vermoed alleen niet dat die in jouw top 10 zullen staan.

Hmm, je inschattingen zijn juist inderdaad. Al speelt Oberst wel top 20 denk ik.

En die mensen die van het balkon springen, die kan je dan beter niet blootstellen aan deze plaat.

quote:

Op donderdag 18 december 2008 19:16 schreef methodmich het volgende:
Hmm, je inschattingen zijn juist inderdaad. Al speelt Oberst wel top 20 denk ik.

Je bent zo voorspelbaar

Mijn lijst van 2008. Er zullen de komende weken nog wel wat dingen veranderen maar voor dit moment:


1 The Black Angels - Directions to See a Ghost
Vernoemd naar een nummer van de Velvet Underground, en dat hoor je ook. De invloed bedoel ik. Toen ik dit voor het eerst hoorde zette ik het meteen op 1 in de jaarlijst en daar is het niet weer afgekomen. Heerlijk.


2 Kay Hanley - Weaponize
Zangeres van Letters to Cleo met nog maar haar 2e volwaardige solo album. En wat voor een. Liet ze op haar solo debuut een wat ander geluid horen, nu is het weer terug naar de uptempo pop/rock waar LTC ook bekend om is. Eén minpuntje, de rap in het laatste nummer.


3 AC Berkheimer - In a Series of Long Days
Nederlands trots, gezien op Metropolis, meteen de cd gekocht en goed bevonden. Zoals in een recensie stond "als deze band uit de UK kwam dan waren ze al Heel Groot". Zeker wie The Nightblooms nog kent en destijds goed vond, deze zeker uitproberen. Maar ook verplichte kost voor liefhebbers van Bettie Serveert.


4 Juliana Hatfield - How to Walk Away
Juliana Hatfield staat altijd hoog in mijn jaarlijsten. Hoe hoog ze komt hangt vaak meer van de concurentie af (veel/weinig) dan van haarzelf. Dit album staat op 4. Wat zegt dat dan? Niet zoveel. Dit is een van Juliana's betere dus heeft ze het de concurentie extra moeilijk gemaakt. Iets ingetogener dan een hoop andere van haar albums maar dat is geen nadeel, vergelijkbaar met haar album uit 2000 Beautiful Creature.


5 Marike Jager - Celia Trigger
Hoge verwachtingen en volledig waargemaakt. Niet alleen op plaat gegroeid, ook op het podium. Als ik het optreden in De Helling vergelijk met dat half verlegen meisje dat op Lowlands zich onder haar hoedje verborg... Erg sterk album, mooi gezongen, goed gespeeld.


6 Roosbeef - Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten
Hele hoge verwachtingen hiervan en voor het grootste deel waargemaakt. De zangstijl, daar hou je van of je haat het, ik hou er van, dat is duidelijk. Jammer van die vent die in het 1e nummer op een zeer irritante maniet denkt te moeten meezingen.


7 Ladytron - Velocifero
De nieuwe Ladytron past naadloos achter hun vorige aan. Maar waarom staat die vorige dan in m'n top 50 allertijden en komt deze in het jaaroverzicht niet hoger dan 7? Tja. Misschien pakt het iets minder, staan er iets minder 'hits' op. Geen idee.


8 Manu - Rendez-vous
De hoogst genoteerde afgevaardigde uit Frankrijk én 1 van de leukste hoezen. Een trio met zangeres, leuke (power)pop/rock. Goed voorbeeld van waarom ik zoveel Franse muziek luister tegenwoordig.


9 Laura Marling - Alas I Cannot Swim
Geheel onvoorbereid op Lowlands gezien. Ok, ik wist dat het een meisje met gitaar was. Maar dat is nog geen garantie voor succes (echt niet). Het optreden echter was heel goed, wel een stuk folkier dan ik gewend ben. Na thuiskomst merkte ik dat ik steeds zin had muziek van haar te draaien. Snel de cd gekocht dus.


10 Portishead - Third
Een nieuwe Portishead, lang verwacht, daarna niet meer verwacht en daarna toch nog gekomen. En hij is goed. Niet beter dan verwacht, maar wel net zo goed. Dat het album toch 'maar' op 10 staat zegt meer over de rest. Hoewel je nooit weet of het over 2 jaar niet heel anders is.
11 Ladyhawke - Ladyhawke
Een aantal nummers van dit album zouden zo van Ladytron kunnen zijn, een aantal andere van The Sounds of andere springbandjes. En ja, ook een paar die meer doen denken aan de Miami Vice soundtrack. De combinatie maakt het een erg fijn makkelijk in het gehoor liggend retro album.
12 Little - Little
Een Vietnamese mevrouw uit Frankrijk, heerlijke ontwapenende en zomerse pop. Heerlijk.
13 Emma Daumas - Le chemin de la maison
Emma Daumas is een Franse dame die uit de Franse versie van een tv programma afkomstig is. Popstars, x-factor, whatever. Waarom kan Nederland niet zulke talenten leveren? Dit is inmiddels haar 3e album. Een groot verschil met haar vorige die echte powerpop bevatte, dit is meer van alles wat, maar vooral goed.
14 Blood Red Shoes - Box of Secrets
Dit album had ik in December vorig jaar als mijn nummer 1 voorspeld. Niet uitgekomen. Waarom niet? De singles zijn briljant maar de rest, tja, daar staan teveel opvullers bij.
15 Lili Cros - La fille aux papillons
Nog een Franse mevrouw. Wat valt er over te zeggen, gewoon ook lekkere pop/rock.
16 Gram - Four-letter Word
Ex-zangeres van Seedling, heeft ook nog een poosje met About samengewerkt en nu haar 1e solo album. Soms hoor je nog wat scherpe randjes van Seedling, vaker is het 'gewoon' singer/songwriter. Haar stem is dan niet zo bijzonder als Marike of Roos dus komt ze toch wat lager in de lijst.
17 Gomer Pyle - Idiots Savants
Nederlands stoner rock band. 7 nummers in een uur. Dan weet je het wel, lekkere lange nummers woestijnrock.
18 M83 - Saturdays = Youth
Dit is een lastig te boordelen album. Het vliegt ook van hoog naar laag en weer terug in de lijst. Er staan een aantal geweldige nummers op (met name 3 en 4) en een aantal wel bijzondere maar ook 'moet je zin in hebben' nummers. Dus ja. Nummer 18 dan maar.
19 Manda Rin - My DNA
Ex-zangeres van Bis (en Data Panik en The Kitchen) doet precies wat je van haar verwacht. Electro pop, aanstekelijk maar toch heel anders dan bv Ladtreon en Ladyhawke.
20 Colour Haze - All
Stonerrock met een krautrandje, hun zoveelste album van redelijk constante kwaliteit. Vooral als dat kenmerkende gitaargeluid er bij komt, helemaal goed. Maar live nog beter.
21 The Duke Spirit - Neptune
Een van de meest doorsnee albums in deze lijst, gewoon een lekkere gitaarband-met-zangeres plaat. Niks meer maar zeker ook niet minder.
22 Cranes - Cranes
Een nieuwe Cranes, iets minder onverwacht en veelbelovend als de nieuwe Portishead, maar toch, wie zat hier nog op te wachten? Nou, ik wel. En het is ook een goed album, maar haalt het niet bij de vroegere. Meer een album van momenten.
23 Girlschool - Legacy
Ik kan hier hetzelfde bij zetten als bij de Cranes. Absoluut hoogtepunt is het nummer waarbij Lemmy zingt, dan klinkt de 'oude' Girlschool nog even lekker rockend.
24 Elsa - Elsa Lunghini
Deze franse dame heeft wat meer ballads dan ik gemiddeld genomen goed vind, maar met haar stem kan ze het hebben.
25 The B-52's - Funplex
Nog een nieuw album van een oude band. Een stuk electronischer dan vroeger, maar qua zang en plezier is er weinig veranderd. Gewoon lekker fun dus.
26 No Age - Nouns
Op Lowlands was dit een van de hoogtepunten. En dan het album. Op 26, valt dat dan tegen? Niet echt, maar om een of andere reden komen dit soort herrie plaatjes niet meer zo hoog bij mij.
27 t.A.T.u. - Веселые улыбки (Happy Smiles)
Ja, dit is dezelfde Tatu als van All the Things She Said en het songfestival. Hun 3e album alweer, en eigenlijk verandert er niet zoveel per album. Op dit album 2 of 3 engelstalige nummers, de rest in het russisch. Verder een hoop dansbare bombast. Of bombastische dansmuziek.
28 Les Shades - Le meurtre de Vénus
De Franse Beatles met een Tricatel sausje. Goed resultaat.
29 Jeremy's - O Yeah Aha Oh
Lekker uptempo punkpop album.
30 Vivian Girls - Vivian Girls
Men neme 60% Shop Assistants, 35% Flatmates en 5% Darling Buds, even mixen en je hebt The Vivian Girls. En toch blijft het niet echt hangen. Prima plaatje, maar geen topper.

geen commentaar:
31 Ida Maria - Fortress Round My Heart
32 Zoë Avril - Zoë Avril
33 Mademoiselle K - Jamais la paix
34 The Subways - All or Nothing
35 The Breeders - Mountain Battles
36 Lawn - Silver
37 Marie Mai - Dangereuse attraction
38 The Cuties - Ah-Ah-Aah
39 Loane - Jamais seule
40 Good Things End - Out of Nowhere

[ Bericht 0% gewijzigd door ranja op 19-12-2008 16:08:22 ]

quote:

Op donderdag 18 december 2008 20:42 schreef pfaf het volgende:
Dat Kay met een nieuw album komt had je sowieso wel even in de Indie-Central mogen melden.

Dat stond wel in mijn 'gitaarbands met zangeres' topic, moet je daar wat vaker kijken
Daar stond het 5 augustus al

[ Bericht 7% gewijzigd door ranja op 18-12-2008 20:58:53 ]

Lekker oppervlakkig jaarlijstje!

1. Hot Chip – Made in the Dark omdat je ze eigenlijk live moet zien en omdat het van cd toch ook wel weer lekker is, effe geluid wat harder
2. Elbow – The Seldom Seen Kid Blijft een topband met een mooi, vol geluid.
3. Kings of Leon – Only by the Night Omdat het me zo verbaasde na hun eerdere krijsalbums.
4. Black Keys, the – Attack & Release
5. Ane Brun – Changing of the Seasons
6. Neil Diamond – Home Before Dark
7. R.E.M. - Accelerate
8. Nick Cave & The Bad Seeds – Dig, Lazarus, Dig!!!
9. Raconteurs, the – Consolers of the Lonely
10. Woven Hand – Ten Stones

11. British Sea Power – Do You Like Rock Music?
12. Zutons, The – You can do Anything
13. Brian Eno & David Byrne – Everything That Happens, Will Happen Today
14. MGMT – Oracular Spectacular
15. Cansei de Ser Sexy – Donkey
16. Drive-by Truckers – Brighter Than Creations Dark
17. Coldplay – Viva la Vida Or Death And All Of His Friends
18. Ladyhawke – Ladyhawke
19. Black Mountain – In the Future
20. Calexico – Carried to Dust

1. Los Campesinos! – Hold on Now, Youngster!
Band van het jaar! Zonder twijfel! Vrolijk, schreeuwerig en heel erg goed!
Ook de optredens die ik heb meegemaakt waren één groot feest!
2. Los Campesinos! – We Are Beatiful, We Are Doomed
Iets minder dansbaar misschien, maar nog steeds geniaal!
3. The Acorn – Glory Hope Mountain
Erg mooie folk! US-release is van 2008, dus hij mag lekker wel in het lijstje!
4. Born Ruffians – Red Yellow & Blue
Fijn album! Vrolijke liedjes! Album dat je makkelijk op repeat zet.
5. No Age – Nouns
Sterk debuut! Goed spul!

6. Noah and the Whale – Peaceful, the World Lays Me Down
7. Vampire Weekend – Vampire Weekend
8. Conor Oberst – Conor Oberst
9. Elbow – Seldom Seen Kid
10. MGMT – Oracular Spectacular

http://rogerv.hyves.nl/bl(...)laten_van_2008/LtyP/

Ik vind wat grabs ya van triggerfinger ook best goed eigenlijk.

Ha ranja, leuke lijst weer met de nodige dames. We gaan er één dubbelen. Mijn top 72 zal morgen komen denk ik.

De lijst van 3voor12 voor de liefhebbers:
http://3voor12.vpro.nl/programmas/afleveringen/41080855

-=-=- Mijn top 25 albums van 2008 -=-=-


01. Shearwater - Rook
Over mijn nummer één hoefde ik niet lang na te denken. Wat is deze plaat mooi en betoverend. Vanaf de eerste tellen grijpt de muziek je vast, om je pas na de laatste noot weer los te laten. Frontman Jonathan Meiburg wint het wat mij betreft dit jaar ruimschoots van zijn voormalige collega's van Okkervil River.

02. Elbow - The Seldom Seen Kid
Het laatste album van Elbow is ook meteen hun beste. Het is opvallend afwisselend, en de stem van zanger Guy Garvey ging nog nooit zó door merg en been. Bij elke luisterbeurt geeft de plaat weer nieuwe geheimen prijs en afsluiter "Friend of Ours".. die moet je gewoon een keer gehoord hebben.

03. dEUS - Vantage Point
Als je je er gewoon bij neerlegt dat dEUS geen tweede "In a Bar..." meer gaat maken kun je volop genieten van dit album. Je kunt goed horen dat alle bandleden hun zegje hebben kunnen doen over de composities, wat een mooi geheel oplevert. Bovendien komen de songwriter-talenten van Tom Barman nu eens goed bovendrijven. Het repertoire van dEUS heeft er weer wat klassiekers bij, waaronder het magistrale "Slow".

04. Madrugada - Madrugada
Het was een tragisch jaar voor Madrugada, vanwege het plotselinge overlijden van gitarist Robert Burås. Naast het persoonlijke verlies betekende het ook het einde van de band. De overgebleven leden besloten het laatste album af te maken, en een beter eerbetoon bestaat er niet. Het lijkt wel een best-of, zo hoog is het niveau van de songs. Afsluiter "Our Time Won't Live That Long" (gezongen door Burås) is luguber en ontroerend tegelijk.

05. Calexico - Carried to Dust
Een stuk beter dan voorganger "Garden Ruin", mede doordat er weer volop Calexico-tex-mex te horen is. Bijna elke song zorgt ervoor dat je alles neerlegt en geboeid blijft luisteren naar alle laagjes die ze erin gestopt hebben. En als je je ogen dichtdoet waan je je af en toe in een broeierige bar, ergens in de woestijn.

06. R.E.M. - Accelerate
Na drie (ook niet slechte) albums die voornamelijk pop-georienteerd waren is deze rocker een welkome afwisseling. Sterker nog, in sommige songs is weer de R.E.M. te horen uit de tijd van voordat drummer Bill Berry de band verliet (Automatic for the People, New Adventures in Hi-Fi). Met een song als "Until the Day Is Done" kan een album al eigenlijk niet meer stuk.

07. Nick Cave & the Bad Seeds - DIG, LAZARUS, DIG!!!
Je moet er echt voor gaan zitten, dit album. De magie zit hem namelijk in de teksten, de muzikale uitspattingen en natuurlijk Nick Cave himself, die af en toe de woorden door de speakers in je gezicht lijkt te spugen.

08. Sigur Rós - Með suð í eyrum við spilum endalaust
Voor Sigur Rós begrippen was het vorige album "Takk..." wel "oké". Op dit nieuwe album lijken ze echter weer helemaal terug in vorm. Misschien komt het doordat de band er vol voor gaat om eens een andere weg in te slaan: songs met een kop en een staart. Maar dan wel met de typische Sigur Rós-sfeer, natuurlijk.

09. Conor Oberst - Conor Oberst
Conor Oberst besloot het album uit te brengen onder zijn eigen naam, omdat hij het opnam zonder zijn vaste Bright Eyes-maatjes. Niet dat dit een heel ander geluid oplevert, overigens. Wel is er zoals altijd weer een hoop te genieten op deze CD.

10. Mick Flannery - White Lies
De verrassing van het jaar. Denk: Stephen Fretwell meets Ryan Adams. Klinkt als een erg goede combinatie en dat is het ook. Een dijk van een stem en een album vol eerlijke liedjes.

11. Peter Broderick - Home
Op "Docile" speelde dit lid van Efterklang al een album vol met zijn piano. Op dit nieuwe album greep hij naar het instrument waar hij naar eigen zeggen ook veel binding mee heeft: de akoestische gitaar. Hij ontpopt zich hier echter ook nog eens als een singer/songwriter die over een mooie stem beschikt. En die prachtige, sferische songs dekken de lading. Ideaal dus voor thuis, als het buiten sneeuwt.

12. Claw Boys Claw - Pajama Day
Een reunie kun je het niet noemen (de band is immers nooit écht weggeweest), maar dit album zet Claw Boys Claw wel weer op de kaart van de hedendaagse Nederlandse muziek. Een vleugje Nick Cave, een scheutje Mark Lanegan.. Wie durft er nog te beweren dat er geen spannende muziek uit eigen land komt?

13. William Fitzsimmons - The Sparrow and the Crow
De zoveelste Zanger-met-baard dit jaar. Maar wat voor één, dit album klinkt als een soort kruising tussen Iron & Wine en Sufjan Stevens. Af en toe dus een beetje té braaf, maar meestal kun je er alleen maar ademloos naar luisteren.

14. Martha Wainwright - I Know You're Married But I've Got Feelings Too
De bijtende teksten, de mooie melodieën en de stem van Martha die je bij elk woord naar de keel grijpt, ze zijn allemaal aanwezig. Maar helaas zijn er vergeleken met het debuut ditmaal een hoop toeters en bellen uit de kast getrokken, wat een deel van de betovering verbreekt.

15. Jóhann Jóhannsson - Fordlandia
Piano, strijkers en hier en daar een bliepje. Meer heeft deze IJslander niet nodig om je mee te slepen in zijn prachtige muzikale wereld. En meer woorden moet je er ook niet aan vuil maken.

16. Johnny Berlin - Find What You Love and Let It Kill You
Het Belgische Johnny Berlin verraste dit jaar in eigen land met deze goede plaat. De bandleden zijn nog jong, maar kennen duidelijk hun klassiekers (The Cure, Joy Division). De song "Echoes" heeft mij het nut van een repeat-knop na lange tijd weer eens duidelijk gemaakt.

17. Headphone - Ghostwriter
Hoewel de band zelf graag benadrukt dat ze een eigen geluid hebben kan er toch niet ontkend worden dat het op dit album lijkt alsof Soulwax en Radiohead in een blender zijn gestopt. Maar ik snap het ook wel, deze Belgische band heeft té veel kwaliteit om ze constant te blijven vergelijken met hun voorbeelden.

18. Okkervil River - The Stand-Ins
Okkervil River heeft ook dit jaar weer een puik album afgeleverd, hoewel mij toch telkens het gevoel bekruipt dat ik hem niet zo goed vind als "The Stage Names" (2007). Ik kan er niet precies de vinger op leggen, misschien vind ik het toontje van het album net wat te pretentieus.

19. Hallo Venray - Leather On My Soul
Hallo Venray trakteerde ons dit jaar op een dubbelalbum, hoewel het eigenlijk twee keer dezelfde plaat is. Op de eerste CD worden de songs uitgevoerd in een elektrische versie (gevalletje versterker op '11' en gaan) en op CD2 gaat de stekker eruit en komen de akoestische gitaren tevoorschijn. In beide settings voelt Hallo Venray zich kennelijk thuis, en een voorkeur heb ik dan ook niet echt.

20. Ane Brun - Changing of the Seasons / Sketches
Een dubbele notering voor Ane Brun, aangezien Sketches in feite dezelfde songs bevat als Changing of the Seasons, maar dan als demoversies. Sketches vind ik nét de beste van de twee, omdat Ane zonder al te veel poespas (alleen met gitaar) toch het beste tot haar recht komt. De song "My Star" is één van de mooiste van het jaar.

21. Blaudzun - Blaudzun
Deze Nederlandse troubadour heeft een prachtige stem én prachtige liedjes. Instrumentaal is het ook mooi ingevuld, maar af en toe mis ik toch wat spanning en scherpe randjes. Dat had deze CD naar een nog hoger plan kunnen tillen.

22. Death Cab For Cutie - Narrow Stairs
DCFC gaat weer iets meer op de indietour op dit album, vergeleken met de toch wel toegankelijke voorganger "Plans". Een single uitbrengen van acht en een halve minuut lang ("I Will Possess Your Heart") is al behoorlijk lef hebben. En de cello's aan het einde van "No Sunlight" zorgen altijd weer voor kippenvel.

23. Mates of State - Re-Arrange Us
Vrolijke man-vrouw pop in de stijl van o.a. The Hush Sound. Catchy melodieën, harmonische koortjes, echtpaar Kori Gardner en Jason Hammel hebben het er allemaal ingestopt.

24. Girls in Hawaii - Plan Your Escape
Melodische indiesongs met een Belgische twist, ik denk dat je zo het beste dit album kunt beschrijven. Live is de band nog beter, maar van deze songs valt toch genoeg te genieten.

25. Chop Wood - Chop Wood
De "In a Cabin With..." serie van Maarten Besseling, waarbij muzikanten op een bijzondere lokatie in korte tijd aan een album werken, levert van tijd tot tijd interessante dingen op. Zoals deze "Chop Wood" van Odilo Girod, in het dagelijks leven zanger van Coparck (opgenomen in Berlijn).

Niet in de lijst:
Zita Swoon - Big Blueville (niet nieuw)
Antony & the Johnsons - Another world (EP)
Bon Iver - For Emma, Forever Ago (te nieuw)

Teleurstelling van het jaar:
Guillemots - Red

[ Bericht 1% gewijzigd door BUG80 op 19-12-2008 21:21:11 ]

Ik vraag me af: Kennen zo weinig mensen het nieuwe album van Ray Lamontagne of vindt men hier op Fok! er gewoon weinig aan?

Wie?

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 20:59 schreef Z het volgende:
Wie?

Toch?

Ah!

quote:

Op vrijdag 19 december 2008 20:53 schreef peaceman het volgende:
Ik vraag me af: Kennen zo weinig mensen het nieuwe album van Ray Lamontagne of vindt men hier op Fok! er gewoon weinig aan?

Heb hem er al in staan, maar vindt hem wel minder mooi dan de vorige twee. Het is mij allemaal te vrolijk.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 09:14 schreef GeorgKacher het volgende:

[..]

Heb hem er al in staan, maar vindt hem wel minder mooi dan de vorige twee. Het is mij allemaal te vrolijk.

Het is inderdaad een vrolijkere plaat dan de andere twee, maar top zeker een top 10-er voor dit jaar, aangezien er toch niet heel veel juweeltjes uit zijn gebracht.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 09:16 schreef peaceman het volgende:

[..]

Het is inderdaad een vrolijkere plaat dan de andere twee, maar top zeker een top 10-er voor dit jaar, aangezien er toch niet heel veel juweeltjes uit zijn gebracht.

Dan moet je beter zoeken Ik vind bijv. die plaat van Dafnis Prieto duizend keer beter dan Ray Lamontagne. Maar die is alleen te krijgen bij CDbaby en dus kent niemand het. Zelfde geldt voor Rue Royale wat integenstelling tot Prieto in het zelfde straatje past als Lamontagne.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 09:23 schreef GeorgKacher het volgende:

[..]

Dan moet je beter zoeken Ik vind bijv. die plaat van Dafnis Prieto duizend keer beter dan Ray Lamontagne. Maar die is alleen te krijgen bij CDbaby en dus kent niemand het. Zelfde geldt voor Rue Royale wat integenstelling tot Prieto in het zelfde straatje past als Lamontagne.

1000x nog wel... dan moet ie wel heel goed zijn! Ik zal t eens opzoeken

quote:

Op donderdag 11 december 2008 12:32 schreef De-oneven-2 het volgende:

_{Geen Portishead? Geen TV on the Radio? Geen Hercules and Love Affair?}

Kijk, hier hebben ze het wél begrepen.
_{En 'Blind' is inderdaad zonder twijfel de beste single van het jaar.}

Mooi lijstje Bug80

Mijn lijstje komt ergens tussen kerst en oudjaar, waarschijnlijk.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 12:13 schreef De-oneven-2 het volgende:

[..]

Kijk, hier hebben ze het wél begrepen.
_{En 'Blind' is inderdaad zonder twijfel de beste single van het jaar.}

Eens. Luister alle top 50 albums, dan kan niemand ook meer stellen dat 2008 een slecht jaar was.

Nou, hier dan al mijn in 2008 aangeschafte albums op volgorde gezet, met omschrijving / motivatie.


72. QUINN WALKER – Laughter’s An Asshole / Lion Land
Breed uitgesponnen dubbelaar van een zanger die het best in de freakfolk-scene ingedeeld kan worden. Helaas veel te volgepropt, waardoor het zoeken is naar de enkele parels tussen de veelal onopvallende songs. Walker is een bijzonder talent, dat soms aan Devendra Banhart doet denken, maar had wellicht hogere ogen gegooid met een enkel album waarop de beste songs van deze twee platen hadden gestaan.

71. PANTALEIMON – Merry Oceans
Andria Degens werkte met diverse artiesten van naam, waarbij ze voornamelijk achtergrondzangeres was. Haar heldere vocalen dragen deze collectie folksongs, maar kabbelen uiteindelijk net iets teveel voort om echt een blijvende indruk te maken. Daar verandert ook de hulp van gerenommeerde gasten als Baby Dee, Isobel Campbell en John Contreras niets aan.

70. TIM VANHAMEL – Welcome To The Blue House
De man die bekend werd met Millionaire ging solo. Zijn leven was drastisch veranderd na het stuklopen van zijn relatie en dat had zijn weerslag op zijn muzikale koers. Waar Millionaire nog weleens over de top ging met beukende rocksongs, daar is Welcome To The Blue House vooral een ingetogen werkstuk. Vanhamel ontdekt zijn popkant, maar de liedjes blijven wat te oppervlakkig gezien de thematiek.

69. GENERAL MINDY – Delusions Of Grandeur
Weer een nieuwe band uit België en opnieuw klinken ze op de beste momenten interessant. Dan maakt General Mindy fijne popparels in de lijn van pakweg Sukilove. Niet verwonderlijk dus dat Pascal Deweze hielp met het produceren van de plaat. Zanger Johan Verckist en zijn mannen kunnen echter niet op alle nummers evenveel boeien en zijn dus vooral nog een belofte voor de toekomst.

68. THE IDEAL HUSBAND – No Bye No Aloha
Sandrine Collard, ex van de hier ook op enkele songs opduikende Daan, maakte samen met Louise Peterhoff een tijdloos plaatje vol folky luisterpop. De dames klinken als ze samen zingen heel soms als CocoRosie, maar vaker doet Peterhoff een geslaagde gooi naar een plaatsje op een zuchtmeisjesplaat van Guuz Hoogaerts. Dankzij de inzet van lapsteel en ukelele krijgen de niets aan de hand liedjes van deze dames een fijn ouderwets tintje.

67. COLIN MELOY – Sings Live!
De zanger van Decemberists doet het in zijn uppie en doet dat akoestisch. Het levert een plaat op waarop enkele bekende songs van zijn band in een uitgekleed jasje nog steeds prima klinken. Toch mis je af en toe de theatrale bombast van de band en zijn de songs natuurlijk stuk voor stuk al bekend. Dit maakt van Sings Live! een fijne plaat, maar doet ook weer verlangen naar nieuwe nummers.

66. GIRLS IN HAWAII – Plan Your Escape
Aan het begin van het jaar ontstond een korte storm aan media-aandacht voor deze Walen. Moet gezegd dat Plan Your Escape ook de nodige sterke songs bevat, maar een echte aanval op de heerschappij van Vlaanderen in muziekland België doet Girls In Hawaii ook met deze plaat nog niet. Desondanks is de eigenzinnigheid van de groep te prijzen en schuwen zij het avontuur ook niet.

65. STEPHEN MALKMUS & THE JICKS – Real Emotional Trash
Malkmus kan het nog steeds, zo bewees hij met deze plaat. Enkele fijne rocksongs glijden voorbij, terwijl men ook lekker lang door durft te gaan als ware men bezig met een jamsessie. En toch, van Malkmus verwacht je altijd net iets meer dan van ieder ander. Zijn werk met Pavement benadert hij ook met deze plaat weer niet, al is dat ook niet zo vreemd. Nu is het een aardige plaat geworden, waar Malkmus een topper in zich heeft.

64. THE RHYTHM CHIEFS – Ships Of Wonder
Drie jonge Dordtenaren zetten een opvallend volwassen geluid neer op deze plaat. De heren putten uit blues, folk, country en zelfs een beetje jazz. Toch is het vooral de blues die deze jonge mannen laten klinken, zonder zich daarbij te verliezen in onnodig uit de band gieren. Zanger Dusty Ciggaar moet qua zang nog wat groeien, maar zijn gitaarspel vergoedt veel. Belofte voor de toekomst!

63. TIMESBOLD – Ill Seen Ill Sung
Jason Merritt en zijn bandgenoten zijn terug, maar toch stelt dit album enigszins teleur. De snijd-je-polsen-door americana van de voorgaande platen is her en der nog aanwezig, maar heeft ook plaats gemaakt voor iets meer vrolijkheid en een wat modernere muzikale aanpak. Dat is wat mij betreft geen verbetering. Nog altijd zijn er mooie en ontroerende songs, maar ze zijn simpelweg minder talrijk dan je hoopt bij een Timesbold-plaat.

62. THE GUTTER TWINS – Saturnalia
Nog zo’n plaat die de hoge verwachtingen niet helemaal kan waarmaken. Van de samenwerking tussen Greg Dulli en Mark Lanegan was veel verwacht, zeker gezien de enkele songs die men eerder al samen op plaat zette. Uiteindelijk bevat Saturnalia het nodige sterke materiaal, maar over de hele linie is dit absoluut niet die wereldplaat die het had moeten worden. Gewoon een leuk samenwerkingsverband.

61. SUGARPLUM FAIRY – The Wild One
Deze Zweden putten uit de jaren zestig, waar ze vooral Beatles en Stones als voorbeelden hebben. Af en toe lijkt het wel schaamteloos kopiëren wat de band rond de broers Norén laat horen. Waarbij de songs meestal altijd wel catchy zijn en voor een glimlach op het gezicht zorgen. Beter goed gejat dan slecht verzonnen. Helaas voor de mannen is de enige cover, Bus Stop van Hollies, wel gelijk de beste compositie.

60. ELLIOTT BROOD – Mountain Meadows
Elliott Brood is geen man, maar een band. Ze maken americana met een donker randje. Alsof Nick Cave een murder ballad komt zingen met muzikale begeleiding van pakweg Sixteen Horsepower. De schuurpapieren stem van zanger Marc Sasso kleurt perfect tussen de af en toe heftig klinkende gitaren en de lieflijk, dan wel gejaagd tokkelende banjo’s. Opvallende plaat.

59. CARLA BRUNI – Comme Si De Rien N’Était
De Franse presidentsvrouw komt hier met een heerlijke zuchtplaat. De melodieuze omlijsting past goed bij de ijl gezongen slaapkamersongs van Bruni, die op bepaalde momenten zeer positief weet te verrassen en bewijst ook platen te kunnen maken zonder op haar naam te teren. Helaas is dat niet overal het geval en staan er ook een paar nummers op die je snel weer vergeet.

58. THE COURTEENERS – St. Jude
De band rond zanger Liam Fray, gezegend met een fijne stem, zoekt het in een soort authentieke Britpop. Denk The Smiths, met wie het de voorliefde voor donkere en her en der absurde teksten deelt, maar dan met alle ingrediënten van de moderne tijd. Songs over de liefde, maar ook over profielensites op internet. Op de sterkste momenten laat deze band horen een belofte te zijn, maar de jonkies zijn er nog lang niet.

57. THE DODOS – Visiter
Opvallende plaat, waarop het ritme een belangrijke rol speelt. De drums van Logan Kroeber ondersteunen het gitaarspel en de zang van Meric Long. Een plaat die je de tijd moet geven om mooie dingen te ontdekken. Uiteindelijk verdrinkt men toch iets te vaak in uitgesponnen werkjes waarin het goed zoeken is naar het liedje. Als je dat liedje echter wel vindt, dan is het dikwijls ook direct een pareltje.

56. ADAM GREEN – Sixes & Sevens
De droogkomische zanger met de donkere stem is weer terug. Helaas is dit album niet zo sterk als zijn eerdere werk en missen we de echte toppers. De plaat duurt voor Green-begrippen ook lang en biedt ruimte voor nieuwigheden, maar juist die moderne snufjes zijn niets voor Green. Hij moet gewoon zijn ouderwetse Lee Hazlewood-achtige nummers maken en dan scoort hij hoger dan, jawel, de zesjes en zevens van dit album.

55. GALLON DRUNK – The Rotten Mile
Fans van Nick Cave die er van balen dat de Australiër steeds verder afdrijft van de muziek van The Birthday Party en de begindagen van The Bad Seeds is er Gallon Drunk. Frontman James Johnston werd niet voor niets al door Cave toegevoegd aan The Bad Seeds. Met zijn eigen band maakt Johnston een donker album, dat bij tijd en wijle lekker smerig klinkt, maar ook altijd een melodieus tintje houdt.

54. ARNO – Covers Cocktail
Coveren was in 2008 best wel populair. Diverse artiesten maakten een album waarop andermans werk werd vertolkt. Zo ook de Belg Arno Hintjens, die met zijn eigen rauwe stem twintig nummers bij de kladden grijpt en ze in de beste gevallen volledig naar zijn hand zet. Arno doet bijvoorbeeld Melanie, Beatles, Stones, Kinks, Abba, Queen, Bowie en Gainsbourg. Elke song is echter onmiskenbaar Arno en dat is knap.

53. ZITA SWOON – Big Blueville
Big Blueville is eigenlijk het album Big City, waarmee de band rond Stef Kamil Carlens vorig jaar hoge ogen gooide, maar dan speciaal voor de Franse markt. Dat betekent dat het Franstalige werk ruim vertegenwoordigd is. Enkele songs kregen een nieuwe bewerking, terwijl van de nieuwe nummers met name Josieanna een hoogtepunt is. Omdat het echter veelal ouder werk is niet opnieuw een topnotering, ondanks de kwaliteit.

52. THE MOUNTAIN GOATS – Heretic Pride
John Darnielle heeft weer een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan zijn rijke oeuvre. Heretic Pride is echter minder sterk dan zijn eerdere werk, hoewel hij bij vlagen weer heerlijk bijtend en boos klinkt. Desondanks weten The Mountain Goats niet opnieuw een plaat lang te overtuigen, zoals bijvoorbeeld met meesterwerk Tallahassee wel lukte. Darnielle kan beter, vandaar geen topnotering.

51. DR. DOG – Fate
Dr. Dog had een sixtiesband kunnen zijn. Net als bijvoorbeeld The Bees maken ze zorgeloze en vrij zonnige sixtiespop, waarop Beatles en Beach Boys doorklinken. Door de soms wat rauwe zang knipoogt Dr. Dog op dit album af en toe ook naar Small Faces of, wat eigentijdser, Gomez. Een sympathiek album voor liefhebbers van de jaren zestig, dat echter niet in de buurt komt van de geniale voorbeelden.

50. THE SPINTO BAND – Moonwink
The Spinto Band is zo’n band die al jaren niet echt groot kan worden, maar wel altijd aardige albums maakt. Moonwink is een nieuw voorbeeld van de mogelijkheden die de band rond de soms lekker onvast zingende Nick Krill heeft. Op de beste momenten klinkt men als een natuurlijke opvolger van Pavement, op andere momenten verliest men zich in teveel onnodige opsmuk en raak je de aandacht wat kwijt.

49. BLAUDZUN – Self Titled
Blaudzun is het pseudoniem van Johannes Sigmund, een Nederlandse singer / songwriter. Hij vernoemde zich naar een Deense wielrenner en beklimt hier regelmatig hoge pieken. Zijn zang doet dan denken aan pakweg Starsailor, Thom Yorke en de onvermijdelijke Jeff Buckley. Op zijn naar zichzelf vernoemde debuut staan elf melancholische en verstilde liedjes. Een zeer mooie luisterplaat van eigen bodem.

48. MARTINA TOPLEY-BIRD – The Blue God
Het voormalig liefje van Tricky laat zich op deze soloplaat horen als een door het leven gerijpte vrouw. Ze brengt een collectie uiterst dansbare songs, waarop de thematiek veelal donker is. Haar soepele stem kronkelt zich langs de producties van Danger Mouse. Geschikt voor zowel disco als buitenfeesten op exotische locaties, maar bovenal een mooi statement van een bijna vergeten zangeres.

47. THINGUMA*JIGSAW – (awakeinwhitechapel)
Bijzondere plaat van een Noors duo, man en vrouw. Niet alleen de bandnaam en de aparte spelling van de albumtitel bewijzen dat, ook de muziek doet dit. Geïnspireerd door de wijk waar Jack the Ripper zeker vijf vrouwen vermoord zou hebben brengen ze freakfolk van het zuiverste soort. Met de haast valse zang van de zangeres, een nummer in een verzonnen taal en de opmerkelijke instrumentatie is dit een plaat die je haat of omarmt.

46. MALCOLM MIDDLETON – Sleight Of Heart
Malcolm Middleton maakt een tussendoortje met restmateriaal van het eerder verschenen A Brighter Beat. Stiekem zijn deze songs echter sterker dan dat voorgaande album. Met zijn zware Schotse accent brengt de eeuwige droefsnoet wederom enkele klassiekers over eenzaamheid en mislukte liefdes, covert hij Madonna en klinkt hij zelfs lichtvoetig in Marguerita Red. Knap tussendoortje!

45. BECK – Modern Guilt
Tja, je zou maar Beck zijn. Wat moet je dan nog doen om te verrassen? Je hebt immers zo ongeveer alles al gedaan, van stoeien met elektronica en hiphop tot onvervalste folk tot uiterst dansbare discomuziek. Dan besluit je dus maar om alles op een hoop te gooien, hoewel Modern Guilt toch redelijk gelijkmatig is qua sound. Zeker geen slechte songs en Beck klinkt geïnspireerd, maar we hebben hem sterker gehoord.

44. LIAM FINN – I’ll Be Lightning
De zoon van Crowded House-frontman Neil Finn heeft de stembanden van zijn vader geërfd. Excelsior besloot om deze plaat in Nederland te distribueren en dat was een terechte beslissing. Finn laat namelijk veertien nummers lang horen fijne gitaarpop te kunnen maken, die knipoogt naar het werk van pa, maar even zo goed een eigen geluid heeft als hij wat elektronische invloeden of een portie rock invoegt.

43. NICK CAVE & THE BAD SEEDS – Dig, Lazarus, Dig!!!
Ook Nick Cave ontkomt niet aan het gegeven waar ook Beck en Stephen Malkmus mee kampten. Wie een dergelijk rijke discografie achter zijn naam heeft staan, moet wel met een echte topplaat komen om veel indruk te maken. Wel, die topplaat heeft Cave dus niet gemaakt. Opnieuw staan er enkele meesterlijke songs op die andere artiesten nooit zullen maken, maar zijn beste werk benadert hij over de hele linie geen moment.

42. ROB JUNGKLAS – Gully
Pas op! Rob Jungklas is namelijk nog altijd bezig zijn demonen te verdrijven en doet dat op Gully wederom indrukwekkend. Zijn donkere stem past prima bij de af en toe stevige begeleiding, maar Jungklas neemt op de juiste momenten gas terug. Hij vecht met alles en iedereen, zowel God als de duivel en hij wint nooit. Deze diepe ellende levert echter wel opnieuw een mooie en beklemmende plaat op.

41. dEUS – Vantage Point
Grote namen-syndroom deel zoveel. Ook dEUS ontkomt niet aan een vergelijking met het geniaal gestoorde en alle kanten opspringende eerdere werk en dan valt Vantage Point dus tegen. Wel een betere plaat dan voorganger Pocket Revolution en af en toe mooie nieuwe invloeden, maar de echte brille lijkt er vanaf. Tom Barman maakt nu gewoon mooie nummers en niet meer de songs die je van je stoel deden glijden.

40. DEREK MEINS – The Famous Poet Derek Meins
Voormalig Eastern Lane-bandlid Derek Meins gaat nu solo. Hij doet dat op opmerkelijke wijze, want hij presenteert zich als een soort dichter die aan de slag gaat met allerlei instrumenten en in amper een half uur een paar prima vondsten laat horen. Gesproken nummers over seks, uitgaan, drinken en alle ongemakken van de eenentwintigste eeuw komen voorbij, maar even makkelijk brengt hij zeemanskoortjes en een banjo.

39. CAT POWER – Jukebox
Oh ja, coveren was in 2008 populair. Ook Cat Power deed het. De zangeres laat in haar vertolkingen van andermans én eigen werk horen hoezeer ze zich ontwikkeld heeft van intens zingende vertwijfelde jonge vrouw tot een zekere jonge vrouw die durft te laten horen hoe mooi ze kan zingen. Toch twijfel ik of haar intense versie van Metal Heart op Moon Pix nu mooier vindt of de op deze plaat meer bijgeschaafde versie.

38. SHEARWATER – Rook
Wat was Palo Santo toch een mooie plaat en wat liet Jonathan Meiburg daar toch horen hoe goed hij songs kon schrijven. Nou, dat doet hij op Rook nog steeds, maar het geheel is toch net wat minder aangrijpend dan de voorganger. Toch slaagt Meiburg er met zijn band in om op de beste momenten betoverend mooi uit de hoek te komen. Wederom een geslaagd album dus, maar dat definitieve meesterwerk laat nog op zich wachten.

37. CHOP WOOD – In A Cabin With…
Mooi project, waaraan nu dus Coparck-zanger Odilo Girod meedeed. Opgesloten in een bepaalde ruimte, in dit geval het Berlijnse kunsthuis Tacheles, maakte hij een collectie van dertien songs. Die klinken grotendeels net zo warm als Coparck, mede door de uit duizenden herkenbare getergde stem van Girod, maar laten in alle eenvoud ook regelmatig nieuwe invloeden horen.

36. BODIES OF WATER – A Certain Feeling
Ha, dit zijn liefhebbers van Arcade Fire. Maar ook van The Mamas And The Papas! Dit viertal uit Californië, twee mannen en twee vrouwen, laat meerstemmige nummers horen die soms wat neigen naar de jaren zeventig, maar her en der ook de opwekkende kracht hebben van bijvoorbeeld The Polyphonic Spree. Of een op hol geslagen Low, zo u wilt. De harmonieuze zang is de grootste kracht van dit leuke album.

35. ARMS – Kids Aflame
Todd Goldstein is de man die bijna in zijn eentje Arms vormt, al heeft hij wel hulp van een drummer, bassist en een zangeres ingeroepen. Goldstein houdt van The Smiths, zoveel is duidelijk bij beluistering van Kids Aflame, dat dertien interessante liedjes bevat. De teksten knipogen regelmatig naar Morrissey, zeker in de nummers waarin Goldstein zich volmaakt gelukkig ongelukkig toont.

34. BONNIE ‘PRINCE’ BILLY – Lie Down In The Light
Will Oldham doet iets complete anders. De treurwilg van weleer klinkt in diverse nummers namelijk vrolijk. Dat pakt best goed uit, want zijn verzameling americana klinkt lekker ontspannen. Het album is ook minder lo-fi opgenomen, zodat opvalt dat Oldham behoorlijk goed zingt en er een bepaalde intimiteit vanaf spat. Geslaagde plaat dus, na enkele mindere worpen, maar zijn oudere en treurigere werk blijft toch net iets interessanter.

33. KAWADA – Shaving Your Beard On A Nice White Cloud
Met een dergelijke albumtitel kan je bijna alleen maar te maken hebben met Belgen. En ja, dat is ook zo. Frontman Joeri Cnapelinckx kreeg voor dit debuut de zegen van producer Pascal Deweze. Dat is terecht, want de nummers van Kawada klinken prima. Dan weer lekkere gitaarpop als de oude Soulwax of dEUS, dan weer intiem van achter de piano en ook de radiovriendelijkheid van een Sukilove ligt op de loer. Goed debuut!

32. AIDAN JOHN MOFFAT – I Can Hear Your Heart
De brombeer van Arab Strap doet aan spoken word. Moffat vertelt namelijk vooral op deze plaat. Uiteraard beschrijft hij weer tot in detail hoe het Schotse nachtleven aan hem voorbij trekt, inclusief de al dan niet geslaagde seks en de altijd maar weer terugkerende katers. Zijn intens trieste versie van Hungry Heart van Bruce Springsteen is indrukwekkend. Rock & roll kan ook zonder gitaren en zang, zo blijkt.

31. JOAN AS POLICE WOMAN – To Survive
Jammer. Joan Wasser maakte in 2006 met Real Life bijna de beste plaat van het jaar. To Survive had een waardig opvolger kunnen worden. Wasser verwerkt de dood van haar moeder, maar opvallend genoeg klinkt ze emotioneel minder diepgaand dan op het debuut en blijven sommige nummers zelfs wat op de vlakte. Nog altijd een goede plaat, maar er had meer ingezeten.

30. XIU XIU – Women As Lovers
Jamie Stewart gaat weer lekker tekeer op dit album. Zijn bijna angstige zang, zijn af en toe ronduit bizarre teksten en de af en toe manische uitspattingen, ze zijn er allemaal weer. Toch gaat Xiu Xiu minder vaak uit de bocht en vermoordt het daarmee de eigen liedjes minder. Sterker nog, je hoort de meeste songs nu eens zoals ze bedoeld zouden zijn. Met bizarre Queen & Bowie-cover Under Pressure als opmerkelijk hoogtepunt.

29. FLEET FOXES – Self Titled
Wat moet er nog gezegd worden over deze band? Ze maken een album dat teruggrijpt op de jaren zestig en zeventig, waarbij vooral de harmoniezang een sterke factor is. Dit levert soms uiterst interessante, dromerige songs op. Te vaak bekruipt je echter ook het gevoel dat je het allemaal al eens gehoord hebt en dan ook nog eens beter. Desondanks een sterk album dat de aandacht best wel verdient.

28. THE KEVIN COSTNERS – Come On In
Nederlandse band die mag debuteren op Excelsior. Met Joris van der Meulen en Bouke Zoete als componistentandem maakt The Kevin Costners een plaat die ook prima op dit label past. Fijne gitaarpop met af en toe een zonnig sfeertje. Sterke songs als You Will en Laid Me Loved Me laten horen dat deze band net als Kevin Costner in Robin Hood deed zijn pijlen recht naar het muziekhart wil afvuren.

27. RUBY THROAT – The Ventriloquist
Ah, Katie Jane Garside! De dame met de indrukwekkende stem is terug en nam samen met Chris Whittingham onder de naam Ruby Throat dit album op. Hierop laat Garside op een manier die doet denken aan Sandy Dillon horen wat haar allemaal dwars zit. Hoog zingend, maar vaak genoeg kreunend, piepend of krijsend maakt ze de luisteraar deel van haar beklemmende wereld. Interessante plaat.

26. ADEM – Takes
Had ik al gesteld dat coverplaten in 2008 in de mode waren? Wel, dit is de meest geslaagde wat mij betreft. Adem Ilhan bracht zelf ook al enkele interessante albums uit, waarop hij soms prachtig vals zingend als een soort Beck of Sparklehorse klonk. Hier eert hij diverse artiesten op eigenzinnige wijze en kiest hij met bijvoorbeeld PJ Harvey, Yo La Tengo, Pinback, Low, dEUS, Björk en Aphex Twin ook geen alledaagse artiesten uit om te coveren.

25. BABY DEE – Safe Inside The Day
De transgender Baby Dee brengt hier met hulp van bekende muzikanten als Matt Sweeney, John Contreras, Andrew WK en Will Oldham een collectie veelal van achter de piano gebrachte songs. Hierop brengt ze een aantal gedragen songs, waar haar af en toe zwaar aangezette zang voor een theatraal randje zorgt. Dit levert een interessant, maar bepaald niet alledaags album op.

24. MARTHA WAINWRIGHT – I Know You’re Married But I’ve Got Feelings Too
Een beetje hetzelfde verhaal als bij Joan As Police Woman. Martha Wainwright verbaasde met haar ijzersterke debuutplaat uit 2005. Daarop klonk zij als een zelfbewuste vrouw, die met een geheel eigen zangstijl haar nummers voortstuwde. Dat doet ze nu nog steeds, maar zo intens als op haar titelloze debuut klinkt ze na de sterke openingsfase van dit album niet meer.

23. ANGUS & JULIA STONE – A Book Like This
Een schitterend vormgegeven album van een Australische broer en zus. Ze maken een soort folk met een hippierandje. De wat loom en soms haast fluisterzacht zingende Angus en zijn met een doordringende en schelle stem gezegende zus Julia brengen hier een fijne collectie songs, die tijdloos en catchy klinkt. Soms iets te veel op het gemoed spelend, maar wel uiterst doeltreffend.

22. GORKI – Voor Rijpere Jeugd
Luc De Vos en zijn band doen opnieuw waar ze goed in zijn. Tijdloze gitaarpop maken met teksten die altijd wat weemoedig zijn en daardoor aangrijpend zijn. Gorki doet dus niets nieuws, maar dat hoeft ook niet. Wederom staan er een paar nummers op die zo kunnen worden toegevoegd aan de toppers uit het eigen oeuvre en wederom is een glimlach weer verzekerd door de fraaie zinnen van De Vos. Net als een traan overigens.

21. SIGUR RÓS – Med Sud I Eyrum Vid Spilum Endalaust
En daar is een nieuw hoofdstuk in het almaar groter wordende oeuvre van de IJslandse band, die een voorkeur heeft voor lang uitgesponnen dromerige songs, waarin onverstaanbaar ijle zang zich over haast klassiek aandoende muziek vlijt. Tot zover niets nieuws, maar toch is er iets veranderd. Sigur Rós maakt namelijk ook kortere en bondige songs en er klinkt zelfs Engels. Nog altijd meer kunst dan pop, maar ze zetten wel een stap in de richting van laatstgenoemde.

20. MARK OLSON & GARY LOURIS – Ready For The Flood
Ooit vormden ze samen de kern van The Jayhawks, die meesterlijke alt countryband. Het was de beste periode van die groep. Olson gaf er als eerste de brui aan, ging aan het werk met partner Victoria Williams, terwijl Louris nog even verder ging met een meer op pop gerichte Jayhawks. Nu zijn ze weer samen en brengen ze een verzameling melodieuze songs, waarop hun stemmen nog altijd prachtig samen kleuren. Dit smaakt naar een vervolg!

19. CONOR OBERST – Self Titled
Oberst zit niet bepaald stil. Na het vorig jaar onder de naam Bright Eyes verschenen Cassadaga is daar nu een album onder zijn eigen naam. De getalenteerde singer / songwriter zet weer enkele fantastische songs op plaat, waarbij hij de lijn van vorige albums, namelijk steeds luistervriendelijker en met minder uitschieters van de stem, moeiteloos voortzet. Bevat enkele pareltjes, maar ook enkele mindere nummers.

18. GRAM – Four-letter Word
Marg van Eenbergen is Gram. Simpel trucje, draai haar voornaam maar om. Na haar tijd in het helaas ter ziele gegane Seedling is er nu dus deze soloplaat. Die doet soms nog aan haar vorige band denken, maar laat ook nieuwe invloeden, met name qua elektronica, horen. Haar fijne zangstem, die je zo mooi bij de strot kan grijpen, doet vervolgens de rest voor dit sterke staaltje. Maar toch, ik mis die viool van Susanne Linssen nog steeds.

17. DESTROYER – Trouble In Dreams
“Blue flower, blue flame, a woman by another name, is not a woman”. Dat kan niet anders dan van Dan Bejar zijn, ook bekend van zijn werk met The New Pornographers en Swan Lake. In de band Destroyer deelt Bejar de lakens uit en heeft hij alle ruimte om zijn bijzondere teksten van een fraaie begeleiding te voorzien, die vooral in de categorie gitaarpop met een folkrandje valt. Bijzondere plaat.

16. PORT O’BRIEN – All We Could Do Was Sing
Van Pierszalowski en zijn geliefde Cambria Goodwin komen uit Alaska. En daar is, met alle respect, geen zak te doen. Logisch dus dat ze besloten een band op te richten. Port O’Brien doet aan indie met ruimte voor invloeden uit country en folk. De belevenissen van Pierszalowski in Alaska komen aan bod in songs die beurtelings ingetogen, haast schuchter, of zeer uitbundig klinken.

15. OF MONTREAL – Skeletal Lamping
Kevin Barnes leeft zich volledig uit op Skeletal Lamping. Als een jukebox schieten de vijftien songs voorbij, volgepropt met allerlei ideeën. Daardoor zijn de nummers lang, zijn de stijlwisselingen bruusk, soms te, en weet je soms niet meer waar je nu eigenlijk naar zit te luisteren. Barnes glorieert met zijn teksten over seks, depressies en relaties. Vooral sterk wanneer je de plaat in zijn geheel beluistert, want het geheel is hier duidelijk meer dan het som der delen. Komt ook omdat er zo veel delen zijn.

14. BON IVER – For Emma, Forever Ago
Justin Vernon sloot zich naar verluidt op in een hutje in Wisconsin bij het opnemen van deze plaat. Zou best kunnen, als je de beklemmende manier waarop hij zijn songs brengt hoort. Er straalt een bepaalde eenzaamheid vanaf en een hoop liefdesverdriet. De één verdrinkt het, de ander verdringt het en Vernon besloot er over te gaan zingen. Fascinerende plaat, met veelal slechts een stem en een gitaar als hoofdingrediënten.

13. PAULUSMA – iRecord
Jelle Paulusma gaat bepaald niet verder waar Daryll-Ann, één van de beste gitaarpopbands die ons land ooit kende, ophield. Dat bleek al op voorganger Here We Are, maar wordt op iRecord pas echt duidelijk. Paulusma rockt, zoekt gewaagde muzikale invalshoeken, zingt soms gewoon ouderwets als in Daryll-Ann en boeit eigenlijk in elke song. Eigenzinnige plaat.

12. ANDRÉ MANUEL & DE KETTERSE FANFARE – Op Verzoek Van De Goden
André Manuel neemt hier met een nieuwe band een aantal songs op die we al kenden van Krang. De Ketterse Fanfare zorgt voor een meer rockende begeleiding, waarin Manuel zich prima staande houdt. IJzersterke nummers als Hol, Junkie, Soogdier, Drinkebroer, Dorst, Kraaien en Krang blijven ook in deze setting ruimschoots overeind. Zijn interessante teksten maken het af, waarmee de opvallendste Nederlandstalige plaat van 2008 voor André Manuel is.

11. AMANDA PALMER – Who Killed Amanda Palmer?
Niet als Dresden Dolls, maar als zichzelf brengt Amanda Palmer een album dat nog altijd de nodige theatrale bombast kent. Geholpen door Ben Folds klinkt Palmer zelfbewust en zitten vrijwel alle songs prima in elkaar. Opgebouwd van achter de piano laat ze weer het nodige horen, waarbij veel niet is wat het lijkt. Zo gaat Oasis over een treurige abortus, maar is het refreintje vrolijker dan welke song ook. Intrigerend werkstuk!

10. OTIS GIBBS – Grandpa Walked A Picketline
Otis Gibbs is dit jaar de man die dé countryplaat van het jaar maakte. Met zijn pakkende verhalen, die naar Billy Bragg neigen, weet hij de luisteraar altijd te boeien. Zijn schurende stem, die je aan Tom Waits doet denken, maakt het af. “Here lies a good man, in a world that has few”, klinkt het in Bury Me On A Rainy Day. Otis Gibbs is een heuse ontdekking, die een weergaloze plaat maakt over pijn, ellende en hoop.

9. GET WELL SOON – Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon
De Duitser Konstantin Gropper doet aan indie. Met hulp van diverse bevriende muzikanten maakt hij deze interessante plaat, die bol staat van de ingenieuze liedjes. Radiohead toen die band nog niet bevlogen was door bliepjes, Nick Cave-achtige refreinen, rijk georkestreerde openingen, idioot lange songtitels en een cover van Underworlds Born Slippy zetten deze Duitser op de kaart.

8. SCOTT MATTHEW – Self Titled
De bebaarde singer / songwriter Scott Matthew staart je vanaf de plaathoes enigszins wereldvreemd aan. Zijn songs klinken ook zo, alsof Matthew ergens in een kamer is opgesloten en nooit meer iets gehoord van de veranderende wereld om zich heen. Zijn collectieve tijdloze, met huilerige fluisterzang gebrachte songs zijn aangrijpend mooi. De soundtrack van cultfilm Shortbus profiteerde er al dankbaar van.

7. RACHEL UNTHANK & THE WINTERSET – The Bairns
De Engelse zussen Rachel en Becky Unthank delen een voorliefde voor aloude Engelse folk. Het is ook precies dat wat ze hier op plaat zetten, zonder de moderne snufjes of vreemde effecten die er free- of freakfolk van zouden maken. De warme toetsen van Belinda O’Hooley geven de schitterende songs van de zussen extra cachet. Zo had CocoRosie geklonken als zij in de middeleeuwen waren geboren.

6. BENJI HUGHES – A Love Extreme
Benji Hughes staart je aan vanaf de hoes en hij ziet er enigszins apart uit. Zonnebril met roodkleurende glazen, lang haar, baard. Bepaald niet iemand waar je dit soort muziek van verwacht. Want Hughes brengt op deze dubbelaar, die samen overigens maar net boven het uur klokt, een collectie songs die doen denken aan Beck, Eels en Adam Green. Waarbij hij ook niet schroomt om de liefde te verklaren aan diverse dames.

5. JOLIE HOLLAND – The Living And The Dead
Ja, Jolie Holland haalt haar invloeden nog altijd uit country, jazz, folk en blues. En soms lijkt ze qua stijl wel iets op Lucinda Williams op deze plaat. Maar bovenal is Jolie Holland compleet zichzelf. De manier waarop haar stem buigt, de songs inkleurt en zeggingskracht meegeeft is indrukwekkend. Alleen al de eerste zangregels op de plaat zijn prachtig mooi. Dat niveau houdt ze, met hulp van M. Ward en Marc Ribot, een plaat lang vast.

4. PORTUGAL. THE MAN – Censored Colors
2008 was niet alleen het jaar van de coveralbums, maar ook het jaar van de bands uit Alaska. Want na Port O’Brien is hier Portugal. The Man. Op Censored Colors gaat de band muzikaal gezien diverse kanten op, met de zang van John Baldwin Gourley als verbindend element. Koortjes, psychedelica, dromerige stukken, wereldmuziek, er zit van alles in. Sensationele luistertrip!

3. DEVOTCHKA – A Mad & Faithful Telling
Devotchka doet op deze plaat wat er al een tijd in zat, namelijk de perfecte mix vinden tussen de invloeden uit de Balkan en de meer westerse rockmuziek. De door merg en beende gaande zang van Nick Urata, die het van diep uit zijn binnenste laat komen, geeft de plaat een gedragen en weemoedige sfeer. Ondertussen glorieert de band met fantastische songs, waarin ruimte is voor zowel de lach als de traan.

2. RON SEXSMITH – Exit Strategy Of The Soul
Sexsmith werkte de laatste jaren verder aan zijn steeds groter groeiende discografie. Daarin werd zijn naam langzamerhand synoniem voor kwalitatief hoogwaardige en melodieuze muziek, waarin altijd een nostalgisch en weemoedig tintje zat. Op zijn best was hij op zijn vroegste werk. Op Exit Strategy Of The Soul is er iets nieuws. Want Sexsmith werkt meer met de piano en krijgt hulp van latino-vrienden. Uiterst fraai album!

1. THE KILLS – Midnight Boom
Jamie “Hotel” Hince en Alison “VV” Mosshart doen het. Ze maken eindelijk die van begin tot einde opwindende plaat, vol rauwe en energieke songs en zelfs een Velvet Underground-achtig rustpuntje tegen het einde. De samenzang is dik in orde, Mosshart klinkt op nummers als Tape Song en Last Day Of Magic opwinder dan ooit en de plaat is één grote adrenalinestoot. Flauw met zo’n bandnaam, maar toch: moordplaat!

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 19:45 schreef methodmich het volgende:
16. PORT O’BRIEN – All We Could Do Was Sing
Van Pierszalowski en zijn geliefde Cambria Goodwin komen uit Alaska. En daar is, met alle respect, geen zak te doen. Logisch dus dat ze besloten een band op te richten. Port O’Brien doet aan indie met ruimte voor invloeden uit country en folk. De belevenissen van Pierszalowski in Alaska komen aan bod in songs die beurtelings ingetogen, haast schuchter, of zeer uitbundig klinken.

Zo mooi

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 19:48 schreef pfaf het volgende:
Mooie lijst! Opmerkelijk top10 wel trouwens.

Omdat er platen staan die je er niet had verwacht of ken je ze niet allemaal?

Overigens is de top 10 natuurlijk heel droog gezien "de jaarlijst" zoals je die bij platenzaken en dergelijke zou inleveren.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 19:45 schreef methodmich het volgende:
27. RUBY THROAT – The Ventriloquist
Ah, Katie Jane Garside! De dame met de indrukwekkende stem is terug en nam samen met Chris Whittingham onder de naam Ruby Throat dit album op. Hierop laat Garside op een manier die doet denken aan Sandy Dillon horen wat haar allemaal dwars zit. Hoog zingend, maar vaak genoeg kreunend, piepend of krijsend maakt ze de luisteraar deel van haar beklemmende wereld. Interessante plaat.

Die stond bij mij op 7 van 2007 Erg goed album inderdaad al gaat er niets boven Queen Adreena.

quote:

1. THE KILLS – Midnight Boom
Jamie “Hotel” Hince en Alison “VV” Mosshart doen het. Ze maken eindelijk die van begin tot einde opwindende plaat,

Vind je? Hm. Ik vind No Wow een stuk spannender dan deze. Nou heb ik 'm niet zo vaak gehoord, heb 'm zelf ook niet, maar ik heb wel het idee dat ze wat veranderd zijn en wat softer zijn geworden.

Ik mis toch echt die van Ray Lamontagne en Lambchop in jouw lijst methodmich. Heb je die niet gekocht?

Nee, ik ben niet zo van Ray Lamontagne.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 20:00 schreef ranja het volgende:

[..]

Die stond bij mij op 7 van 2007 Erg goed album inderdaad al gaat er niets boven Queen Adreena.
[..]

Opvallend trouwens ranja, had jij Ruby Throat in 2007 als download of liep de Nederlandse markt een jaar achter?

quote:

Vind je? Hm. Ik vind No Wow een stuk spannender dan deze. Nou heb ik 'm niet zo vaak gehoord, heb 'm zelf ook niet, maar ik heb wel het idee dat ze wat veranderd zijn en wat softer zijn geworden.

Misschien spreekt me dat me juist meer aan, het zijn nu meer liedjes vind ik en ik vind dat VV beter zingt dan ooit.

En ook niet van Lambchop?

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 20:18 schreef methodmich het volgende:
Opvallend trouwens ranja, had jij Ruby Throat in 2007 als download of liep de Nederlandse markt een jaar achter?

Ik heb een ltd edition, alleen via hun website verkocht en in notime uitverkocht. Een commerciele release (nou ja, voor zover van toepassing) was inderdaad pas in 2008: http://rateyourmusic.com/(...)t/the_ventriloquist/
Ik heb wel in 2008 een dvd met een aantal nummers van Ruby Throat gekocht, via hun franse fanclub, half officieel dus.

Mooi lijst, Methodmich (al mis ik er wel een paar, maar die zul je wel niet gehoord hebben )

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 20:00 schreef ranja het volgende:

[..]

Die stond bij mij op 7 van 2007 Erg goed album inderdaad al gaat er niets boven Queen Adreena.
[..]

Vind je? Hm. Ik vind No Wow een stuk spannender dan deze. Nou heb ik 'm niet zo vaak gehoord, heb 'm zelf ook niet, maar ik heb wel het idee dat ze wat veranderd zijn en wat softer zijn geworden.

Ben ik met je eens. No Wow was imo veel rauwer en beter daardoor.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 20:22 schreef peaceman het volgende:
En ook niet van Lambchop?

Ook niet zo inderdaad.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 13:10 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Mooi lijstje Bug80

Thanks!

Die van jou mag er ook zijn, Methodmich. Doet me er bovendien aan herinneren dat ik Kawada nog moest halen.

1. Elbow - The Seldom Seen Kid - Elk nummer heeft iets speciaals, en ze zijn bijna allemaal even goed.
2. The Last Shadow Puppets - The Age of the Understatement - Ondanks een paar zwakkere nummers erg goed. De sterkere nummers compenseren de zwakkere namelijk ruimschoots.
3. Triggerfinger - What Grabs Ya? - Gewoon gitaarmuziek in optima forma.
4. Oasis - Dig Out Your Soul - Gevarieerd, hard, zacht. Erg goed luisterbaar, en hij verveelt niet snel.
5. dEUS - Vantage Point - De minste van dEUS, maar zelfs een minder album van dEUS is nog gewoon erg goed.
6. Blood Red Shoes - Box of Secrets - Vrij standaard muziek, maar wel erg leuke standaard muziek.
7. The Raconteurs - Consolers of the Lonely
8. TV on the Radio - Dear Science
9. The Black Keys - Attack & Release
10. Kings of Leon - Only by the Night - Ondanks de matige reacties heb ik me hier prima mee vermaakt. Ik hoor niet wat er nou zo matig aan zou moeten zijn.

[ Bericht 44% gewijzigd door TC03 op 21-12-2008 03:21:53 ]

quote:

Op zondag 21 december 2008 01:01 schreef BUG80 het volgende:

[..]

Thanks!

Die van jou mag er ook zijn, Methodmich. Doet me er bovendien aan herinneren dat ik Kawada nog moest halen.

Kawada is inderdaad leuk. Moet wel te halen zijn bij PP en Ed denk ik!

Dit is de top 10 zoals ik hem ook bij Velvet hier in Dordt heb ingeleverd. Op papier.

1. The Samuel Jackson Five - Goodbye Melody Mountain
Met het album Easily Misunderstood toch wel gegroeid naar één van m'n favoriete bands. Het nieuwe album klinkt iets anders... en toch ook niet. Wat minder "harde" en wat meer "jazzy" stukjes. En wederom weer erg mooi en goed. Uit Noorwegen!

2. Ef - I am responsible
Begin dit jaar ontdekt tijdens een concert. Ik ging hoofdzakelijk voor This Will Destroy You en kende Ef eigenlijk alleen van naam. Live was het geweldig. Aan het eind van het concert toen maar 2 CD's gehaald, waaronder deze. Mooie post-rock. Uit Zweden!

3. Motorpsycho - Lucid little moments
Dit is mijn kennismakingsplaat met Motorpsycho. Ik moet wel in een langdradige stemming zijn geweest dit jaar, want dit is al het 3e album in mijn top tien met lange nummers . Wederom uit Noorwegen. Wat een Scandinavisch gedoe.

4. Deerhunter - Microcastle
Ik kende de band niet en ben eens bij de muziekboer dit album gaan luisteren. Daar vond ik hem al mooi en dit is thuis alleen maar gegroeid. Lekker om bij te gaan liggen met je ogen dicht. En zo.

5. The Presets - Apocalypso
Electro gedoe uit Australië. Beams vond ik al een tof album, Apocalypso vind ik even tof, zo niet, misschien wel toffer. Het knalt allemaal wel lekker door.

6. Fucked Up - The chemistry of common life
Om maar eens wat hardcore in de top 10 te zetten.

7. Mogwai - The hawk is howling
Zo'n album waarbij ik dacht "Hm, klinkt goed." en het alsmaar beter ben gaan vinden.

8. Cult Of Luna - Eternal kingdom
Salvation blijft m'n favoriete Cult Of Luna album. Deze mag er ook wezen. Goed spul uit wederom Scandinavië.

9. Sam Sparro - Sam Sparro
Lekkere stem, lekkere muziek, lekkere nummers.

10. These Arms Are Snakes - Tail swallower and dove
Tja, TAAS is ook wel één van m'n favoriete bandjes. Dit album vind ik toffer dan Easter, maar haalt het niet bij Oxeneers of de eerste EP.

Al met al dus een vrij Scandinavisch/post-rockerig jaartje.

Uitstekende nummer 1 methodmitch! Overduidelijk de beste van The Kills. Komt waarschijnlijk ook bij mij op 1 (in een overigens kortere en muzikaal heel andere lijst), anders op 2.

_{Tvp voor later..}

quote:

Op zondag 21 december 2008 18:00 schreef OMG het volgende:
Dit is de top 10 zoals ik hem ook bij Velvet hier in Dordt heb ingeleverd. Op papier.

1. The Samuel Jackson Five - Goodbye Melody Mountain

Hé verdomd. Die heb ik dan toch weer gemist.

quote:

Al met al dus een vrij Scandinavisch/post-rockerig jaartje.

Ik vind het sowieso wel fijn dat je tegenwoordig je deur niet meer uit hoeft om rock-albums te kopen

Het was voor mij dit jaar vooral het jaar van de vele teleurstellingen. Ik had hoge verwachtingen van onder andere Bloc Party, Bromheads Jacket, The Killers, The Kooks, CSS, IForward Russia en Razorlight. Geen van deze albums kon me echt bekoren.

Albums die wel de moeite waard waren:

1. Elbow - The seldom seen kid
2. The Raconteurs - Consoler of the lonely
3. Conor Oberst - Conor Oberst
4. Blood Red Shoes - Box of Secrets
5. Late of the Pier – Fantasy Black Channel
6. The Streets - Everything Is Borrowed
7. Los Campesinos! – Hold on Now, Youngsters!
8. Last Shadow Puppets - The Age of the Understatement
9. Sigur Ros - Með suð í eyrum við spilum endalaust
10. Vampire weekend - Vampire weekend

Maar gelukkig ontdek ik altijd alles een paar maanden later, dus ik ga weer de andere lijstjes doorspitten.

Het blijft toch één van de leukste topics dit. Ik zal zeer binnenkort ook mijn lijstje eens in elkaar gaan schuiven ...

Erg mooie lijsten hier al en genoeg gemiste pareltjes om de kerstvakantie mee door te komen zie ik al

Van de 200+ gekochte albums en verkregen reviewplaten dit jaar een top 25, en dan zijn er nog zoveel lekkere platen die erna komen. Kortom, een zeer geslaagd muziekjaar!

01. Port O'Brien - All We Could Do Was Sing
Een plaat waardoor je je meteen in het kale, koude Alaska waant. Een onthaastend, stemmig, hartverscheurend en atmosferisch geluidsdecor om te koesteren en keer op keer van te genieten! Rillingen...

02. Amanda Palmer - Who Killed Amanda Palmer?
Dresden Doll Amanda liet zien dat ze solo eigenlijk nog beter is dan voorheen. Een gedreven plaat om je vingers bij af te likken, vol aanstekelijke en gedreven nummers die de ziel en humor van Amanda Palmer blootleggen.

03. Damien Jurado - Caught In The Trees
Een singer-songwriter die al jaren aan de weg timmert en met dit juweeltje een verpletterende indruk achterliet. Een songsmid die melodische, puntige, pakkende en fijnzinnige folkrockliederen smeedt.

04. Justice - Live A Cross The Universe
Justice live is een slagveld, Justice live is chaos, Justice live is een adrenalinekick, Justice live is snoeihard, Justice live is freaky, Justice live is fucking goed!

05. The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement
Alex Turner is een soort nieuwe Lennon en McCartney in één en op deze plaat verdient Miles Kane ook zijn sporen. Prachtige composities die teruggrijpen naar het verleden en vol zitten met sublieme details en overgangen.

06. The Raconteurs - Consolers Of The Lonely
Jack White wordt alleen maar beter zo lijkt het! Deze puike en vuige rockplaat laveert tussen grillig, intens en verslavend. Luister maar eens naar 'Carolina Drama' en je bent verkocht.

07. Blaudzun - Blaudzun
Een ware sensatie in Nederlands singer-songwriterland! Deze man roept kippenvel en pure emoties op met zijn ingetogen en zielsnijdende liederen. Prachtige melodietjes en overgangen!

08. Black Mountain - In The Future
Nu Wolfmother niet meer is, neemt Black Mountain het vaandel van Led Zep-a-likes over. Snedige bluesrock in epische proporties die je meenemen naar de jaren zeventig

09. Calexico - Carried To Dust
Na 'Feast Of Wire' de beste plaat van deze band. Americana-folk met een sausje dat als een toverbal werkt, zoveel kleuren en smaken. Maar allen prachtig!

10. Headphone - Ghostwriter
Kort maar krachtig: de Belgische Radiohead

11. Fleet Foxes - Fleet Foxes
Harmonie en samenzang waardoor de hemel niet ver weg lijkt.

12. Micah P. Hinson - And the Red Empire Orchestra
Country/Americana met een indierandje waar je niet geheel je vinger op kan leggen. En die zware stem is wonderschoon.

13. Portishead - Third
Experimenteel, maar toch weer intrigerend. Hetzelfde kunstje zou saai geweest zijn. Dit bewijst dat de inspiratie gewoon door broedt in de hersenpannen van Portishead. En wat een verlichting om Beth na al die jaren weer te horen (ook live)!

14. Claw Boys Claw - Pajama Day
Geen jaren tachtig-werkje maar duistere, trage en filmische songs waarmee ze hun 'comeback' dubbel en dwars mee rechtvaardigen.

15. Bon Iver - For Emma, Forever Ago
"Een goede winter", dat is het zeker. Vooral met een overvloed aan stemmige indie die perfect naast een fles whisky past. En Bon Iver mag naast een 15 y.o. islay single malt

16. dEUS - Vantage Point
Eindelijk weer eens een echt strak en interessant project van de Belgen dat zich kan meten met het werk uit de vorige eeuw. Prachtplaat!

17. The Uglysuit - The Uglysuit
Gevarieerd gerecht met gekruide folk, frisse roots en een vleugje indie.

18. Elbow - The Seldom Seen Kid
Wat voor Bon Iver geldt, geldt ook voor Elbow. Magistrale plaat waarop de aangetrokken spanningsbogen nauwelijks te tellen zijn en ook een fles drank niet misstaat.

19. Triggerfinger - What Grabs Ya?
Echte rock: vies, ruig, vuig, blues, snorren, drank, vrouwen etc...alle clichés uit de kast, maar godskolere wat een plaat!

20. Blood Red Shoes - Box Of Sectrets
De nieuwe White Stripes? Althans een goede poging en een album dat zeer beklijfd. Puntig en doeltreffend.

21. Tindersticks - Hungry Saw
Donker, macaber en roerend zoals we gewend zijn van ze. Hungry Saw is één van hun beste werken!

22. Sigur Rós - Með Suð Í Eyrum Við Spilum Endalaust
Soundscapes zoals eigenlijk alleen Sigur Rós ze kan maken. Balancerend tussen speels & fris en berustend & filmisch.

23. The Walkmen - You & Me
Goede New Yorkse indierock van de oude stempel die incidenteel door je ziel kan snijden, maar je vervolgens weer even helemaal wakker trapt.

24. Madrugada - Madrugada
De stem van Sivert blijft één van de mooiste die ik ken. Alsof God de mensen zelf toespreekt. Diep, laag, zuiver en bezwerend. Tel daar de prima rock bij op en je hebt een topband die al jaren goede platen produceert, dit jaar was het niet anders. Zelfs niet na hun grote verlies.

25. Woven Hand - Ten Stones
David Eugene Edwards blijft zijn ding doen. Ditmaal is de toonzetting echter nog grauwer en wordt de schemering wel erg vroeg ingezet. Niet voor suïcidaaltjes, maar oh zo heerlijk voor de wintermaanden.


En nog de 25 persoonlijk meest bevredigende concerten van dit jaar:

01. Sigur Rós - Lowlands
Anderhalf uur leefde je in een sprookjeswereld waarin je volledig voldaan en extatisch werd ontvangen door de zielbalsemende klanken van de Ijslandse band. Pure magie!

02. Portishead - HMH
Na jaren afwezigheid was daar eindelijk weer die overheerlijke stem van Beth Gibbons die door je ziel heen snijdt. Een intens, bezeten en behaaglijk klankenbad om in te verdrinken.

03. The Last Shadow Puppets - Paradiso
Niet alleen het album is magistraal, ook het optreden was een genot. De toevoeging van een heus orkest zorgde ervoor dat het kippenvel nog hoger kwam die avond. Hoge verwachtingen waargemaakt.

04. Amanda Palmer - Tivoli De Helling
De theatrale Amanda weet precies hoe ze een publiek moet bespelen, niet alleen met materiaal van haar prachtige solo-album maar ook met een poppenkast, een lach, een schreeuw en een verhaal.

05. Justice - Pinkpop
Tsja, Justice live is een slagveld, Justice live is chaos, Justice live is een adrenalinekick, Justice live is snoeihard, Justice live is freaky, Justice live is fucking goed!

06. dEUS - Melkweg
Deze zuiderburen staan bijna altijd garant voor een goede show, maar hier klopte bijna alles. Strak, intens, goede setlist met veel nieuw materiaal en een duister sfeertje. dEUS live gaat nooit vervelen!

07. Santana - Bospop
Een levende legende in de muziekwereld die 'het' nog steeds heeft. De boodschap van 'God' wordt er momenteel iets teveel door heen gewoven, maar het neemt niet weg dat deze man en zijn kompanen er live nog steeds een feestje van kunnen bouwen. Ook speciaal omdat ik met mijn pa naar dit concert ging.

08. Rage Against The Machine - Pinkpop
Adrenaline en testosteron vliegen door je lichaam tijdens het RATM-geweld. Killing In The Name en andere klassiekers werken als olie op het vuur. Nog harder, nog meer, nog bezetener.

09. Triggerfinger - Ekko
Net als het album, rock van de bovenste plank. Opstarten en vlammen maar

10. Pendulum Live - Lowlands
Gruwelijk harde set met band, pompende beats, energieke electro en grimmige distortionmuren...badend in het zweet en bekaf de tent weer uit.

en de rest even zonder commentaar
11. N*E*R*D - Lowlands

12. Newton Faulkner - Tivoli

13. Metallica - Pinkpop

14. Foo Fighters - Pinkpop

15. Lenny Kravitz - HMH

16. The Gutter Twins - Lowlands

17. Buddy Guy - Bospop

18. Duffy - Paradiso

19. Porcupine Tree - Pinkpop

20. Blood Red Shoes - Pinkpop

21. Mogwai - deBeschaving

22. KT Tunstall - Paradiso

23. Presidents of the USA - Tivoli

24. Black Mountain - Melkweg

25. Hooverphonic - Tivoli

Eindelijk Consolers of the Lonely in een lijstje.

quote:

Op maandag 22 december 2008 17:18 schreef Panic_A het volgende:
Maar gelukkig ontdek ik altijd alles een paar maanden later, dus ik ga weer de andere lijstjes doorspitten.

En de eerste dient zich al aan, dank u wel Pink_Floyd voor Port O'Brien. Die kan zo in mijn jaarlijstje.

Na het vluchtig beluisteren van zo’n 300/400 albums en het aandachtig luisteren van zo’n 100 hiervan (ik zit dagelijks 1,5 uur op de fiets, dus heb er tijd genoeg voor ) heb ik de keuze gemaakt voor mijn top-20.

Alle hypes heb ik doorgespit en veel ervan, zoals Fleet Foxes, vond ik overgewaardeerd. Ik zal uitleggen waarom. Ik ben een liefhebber van albums die continu de aandacht vasthouden en minimaal verslappen. Op veel albums staan goede nummers, maar weinig albums vind ik als geheel goed. Met andere woorden, het kan zomaar zijn dat de top-10 van mijn beste nummers van dit jaar van veel albums komen die niet in deze top-20 voor komen.

Hier mijn 'Album Top-20' van 2008:


01. Elbow - The Seldom Seen Kid
Top cd met alleen maar hoogtepunten. Instant klassieker naar mijn bescheiden mening.


02. The Miserable Rich - 12 Ways To Count
Viool, chello en gitaar. Eenvoudig gecomponeerde muziek vol gevoel. Uitermate geschikt voor liefhebbers van Sufjan Stevens en Andrew Bird.


03. Cloud Cult - Feel Good Ghosts
Een beetje vreemd, maar wel lekker. Dit album klinkt zoals de cover er uitziet. Zeer verfrissend en vernieuwend album met enkele zeer sterke nummers. Had bij mij enkele luisterbeurten nodig om te ‘settelen’, maar dat is - zo blijkt maar weer – een goede indicatie van de houdbaarheid.


04. Madrugada -Madrugada
Misschien niet het beste album van Madrugada, maar wel een die dit jaar een stevige positie inneemt in mijn top-20. De dood van Burås zorgt er misschien – direct of indirect – voor dat dit album het meest intense werk is van de band.


05. The Features - Some Kind of Salvation
Weinigen kennen dit steengoede album. Een album dat bij de eerste luisterbeurt al goed zit. Het album staat bol van de dynamieke en verassende nummers, van begin tot eind. Ik ben geen fan van radiorock á la The Fratellis of The Killers, maar dit album ligt me erg goed. Een genot dat het niet door de radio is opgepikt.


06. Jeremy Messersmith - The Silver City
Het mierzoet openingsnummer “Welcome to Suburbia” opent de deur naar het moois dat er achter ligt. Een goed verhaal, een lekkere stem en een folky inslag maakt dit album tot een van de ontdekkingen van 2008. Wederom verplichte kost voor de fans van Sufjan Stevens.


07. Vampire Weekend - Vampire Weekend
Een hoge notering dankzij de originaliteit, de energie en het fungehalte. Dit lijkt me typisch een band die een geweldig debutalbum maakt en daarna verdwijnt in de vergetelheid. Laten we het niet hopen.


08. Shearwater - Rook
De eerste 10 minuten van dit album zijn geweldig. Dat het daarna gewoon goed is, zorgt dat dit album niet op nummer 1 is beland. Het nummer Rooks staat in de top-10 van de beste nummers die ik de afgelopen 5 jaar heb gehoord.

09. James Yorkston - When the Haar Rolls In Domino
En dan dit album van de Engelse Yorkston. Indie/folk, leuke nummers, goede arrangementen. Heeft een tijdje nodig om te bezinken, maar het album is de tijd zeker waardig. Een raadsel waarom dit album niet is opgepikt en Fleet Foxes wel.


10. Bjorn Norestig - Hello Inside
Lekkere ‘glammy’ cd van deze nog onbekende zanger uit Zweden. Een cd vol met eersteklas ‘nietsaandehandnummers’ van hoge kwaliteit. Zijn wat schelle stem moet je liggen - maar als dat het geval is - is dit een toppertje!


11. The Disciplines - Smoking Kills
De volgende band is opnieuw een Scandinavische, deze keer uit Noorwegen. Dit album vol uptempo rock doet commerciëler aan dan het geval is. Onbekend in de rest van Europa, maar ik kan me niet voorstellen dat dit nog lang het geval zal zijn. De nummers zijn namelijk erg catchy en hit-pretentieus.


12. Death Cab for Cutie - Narrow Stairs
Deze kon natuurlijk niet ontbreken in mijn lijst. Al vele jaren volg ik het werk van Ben Gibbard en zijn band op de voet. Het niveau van het oudere werk wordt niet gehaald, maar dit album is desondanks erg goed en staat vol leuke nummers. De eigen sound van DCfC is nog volop aanwezig en de wil om te ontdekken ook, bijvoorbeeld te merken aan het nummer ‘I Will Possess Your Heart’.


13. The Raconteurs - Consolers Of The Lonely
Een tikkie minder dan het debutalbum, dat bij mij op nummer 5 stond in 2007. De solo-albums van Brendan Benson heb ik al jaren in bezit en zijn kwalitatief erg goed. De catchyness en intelligentie van Benson gecombineerd met de energie en originaliteit van White blijken opnieuw een prima combinatie voor een sterk album.


14. Birdmonster - From The Mountain To The Sea
Tussen de uptempo albums, staat deze. Bob Dylan verhalen gehuld in een lieflijk en onschuldig jasje. Niet verassend of hitgevoelig, wel vol overtuiging.


15. Travis - Ode To J Smith
Travis is een van de beter britrockgroepen uit de late jaren ’90. In mijn ogen wat ondergewaardeerd en bijvoorbeeld veel beter dan Oasis. Dit album haalt het niet bij de oudere albums, maar dankzij de nieuwe richting en enkele sterke nummers, heeft dit album toch een plekje in mijn top-20 veroverd.


16. Phantom Planet - Raise The Dead
Ze bestaan al een tijdje, maar vorige albums konden me niet bekoren. Met deze is het anders. Een typisch Engelse sound gecombineerd met leuke melodieën. Ook bespeur ik hier en daar wat Radiohead invloeden.


17. Matt Costa - Unfamiliar Faces
Lekkere pretentieloze pop/rock zonder ook maar enig scherp kantje of randje. Niemand vindt het slecht, maar niemand ook geweldig goed. Ik vind het gewoon een lekker pop-plaatje die je vrolijk stemt waar nodig. Muziek is er niet alleen om analytisch naar te luisteren, maar ook om je ‘dom’ te vermaken.


18. City And Colour - Bring Me Your Love
Gevoelige, maar sterke plaat van de leadman van Alexisonfire. Prima bij een glas wijn op de donkere avonden voor kerst.


19. Cocoanut Groove - Madeleine Street
Pas net ‘ontdekt’ en als het jaar wat langer had geduurd, had dit album misschien hoger gestaan. John Lennon meets Belle&Sebastian, dat zegt voldoende. Een goede sound gecombineerd met een originele inslag maakt dit album het luisteren zeker waard. En, jawel, alweer van een Zweedse artiest.


20. Islands - Arm's Way
Leuk, vlot album. Minder origineel dan een Vampire Weekend, maar met minstens zo’n hoog fungehalte.

[ Bericht 1% gewijzigd door Moody op 23-12-2008 22:17:25 ]

01. Ratatat - LP3



02. The Boats - Faulty Toned Radio



03. Tape - Luminarium



04. Flying Lotus - Los Angeles
05. Max Richter - 24 Postcards In Full Colour
06. Peter Broderick - Home
07. Kangding Ray - Automne Fold
08. 2562 - Aerial
09. Lone - Lemurian
10. Deadbeat - Roots And Wire

quote:

Op maandag 22 december 2008 22:17 schreef teknomist het volgende:
05. Max Richter - 24 Postcards In Full Colour

Tof! Al vond ik deze plaat wat minder dan pakweg 'The Blue Notebooks'. Leuk concept (24 ringtones), maar als album vond ik het niet zo bevredigend als zijn normale albumwerk. Daar zijn de nummers toch iets te kort voor.

quote:

Op maandag 22 december 2008 22:17 schreef teknomist het volgende:
03. Tape - Luminarium

Wat een heldenhoes, alleen daarom ga ik hem gelijk even tjekken!

quote:

Op dinsdag 23 december 2008 11:17 schreef kciR het volgende:

[..]

Wat een heldenhoes, alleen daarom ga ik hem gelijk even tjekken!

Het is ook hele mooie muziek.

Mooie lijst Moody maar jammer dat je The Gaslight Anthem al zo snel uitgekotst had

quote:

Op maandag 22 december 2008 22:06 schreef Moody het volgende:
...
03. Cloud Cult - Feel Good Ghosts
.....

Leuke lijst, staat het een en ander in wat ik zeker nog zal checken (ik heb niet de tijd gehad om 300 nieuwe
albums te luisteren dit jaar.....)


Oja, en we hebben dezelfde nummer 19


_{en plaatjes van rateyourmusic doen het niet!}

Jeetje, komen ineens wat lijstjes binnen zeg! Staan interessante tussen om te checken...

Maar hoe kunnen jullie in GODSNAAM 300 albums gekocht en/of geluisterd hebben in een jaar? :/ Als ik alleen al naar downloads kijk en daar nog mijn gekochte cd's bij optel kom ik misschien net aan 50 a 100 nieuwe albums, en ik luister al zeg ik het zelf best wel veel muziek..

quote:

Op dinsdag 23 december 2008 11:48 schreef Norrage het volgende:
Jeetje, komen ineens wat lijstjes binnen zeg! Staan interessante tussen om te checken...

Maar hoe kunnen jullie in GODSNAAM 300 albums gekocht en/of geluisterd hebben in een jaar? :/ Als ik alleen al naar downloads kijk en daar nog mijn gekochte cd's bij optel kom ik misschien net aan 50 a 100 nieuwe albums, en ik luister al zeg ik het zelf best wel veel muziek..

Ik kom misschien ook aan 50 albums en dan ben ik er relatief druk mee. Maar ja, ik heb ook een fulltimebaan en andere hobby's dan muziek en een sociaal leven. Misschien is dat het verschil.

quote:

Op dinsdag 23 december 2008 12:01 schreef pfaf het volgende:

[..]

Afstuderen is de clue! De ganse dag met een koptelefoon muziek luisteren. Dan is het niet zo lastig om 1 a 2 nieuwe albums per dag te proberen én andere albums te blijven luisteren.

Kon dat maar op mijn werk.
Hier is het de gehele dag 100% NL.

Werk je bij Verdonk ofzo?