ADD/ADHD - deel 13

Ik denk nu, hoe stom het ook klinkt dat ik ook de kant van ADD neig.

Op school ben ik nooit begrepen, ik was altijd te druk en had volgende de leraren nooit intresse in de les.
Dit had het gevolg dat ik in groep 8 terug werd gezet naar 7 en toen ik weer in groep 8 kwam van school gezet. Veel problemen op de middelbare school, maar gelukkig viel dat niet zo op omdat ik op zo'n sjonnie school zat waar leren dom was.
Daarna kwam ik op het ROC ben ik er 2x in de eerste vanaf gezet. Kwam ik weer op een andere ROC theater school ben ik ook weer blijven zitten. Tot ik eindelijk in de 2e kwam en een beetje rust in mijn leven vond.
Alles ging goed (beter) naar mijn gevoel. Tot ik aan het eind van het jaar moest blijven zitten of stoppen.
Ik ben dus maar gestopt omdat ik niet meer in mezelf geloof tot betrekking van school.
Maar ik heb, vooral de laatste jaren echt mijn best gedaan.

Zo erg dat ik mijn leven half heb verbeterd en toch lukt het niet om mijn volle concentratie bij de les te houden of mijn mond te houden op de momenten waar ik hem moet houden. Er schiet altijd wel iets uit mijn mond, voornamelijk grappen. Als ik iets wil vragen maar even moet luisteren naar de leraar ben ik het alweer vergeten

Ik slaap soms erg slecht, vooral als ik iets aan mijn hoofd heb ook al zijn het leuke gedachten; verjaardag, optreden etc.
Vooral als ik cafeïne drink slaan mijn gedachten op hol, kan mijn aandacht niet bij 1 gedachte houden.

Als ik me even niet lekker voel kan ik mezelf gewoon gek maken waardoor het lijkt dat ik flauw val. Terwijl als ik daarvan bij gekomen ben, besef dat het allemaal in mijn hoofd zat en mezelf gek maak.

Ik had wel vaker gehoord van ja je hebt ADHD en je bent druk etc.
Maar nu is er bij mijn neefje van 14 ADD geconstateerd. Ik heb met zijn moeder gepraat en met hem en kon mezelf er in sommige dingen echt vinden. Ook op het internet zie ik dingen terug.

Ik heb veel meer voorbeelden maar er is al tekst genoeg.

Conclusie: Ik denk dat ik neig naar ADD of ben hypochonder.
En ik denk dat ik met zo'n lap tekst niet goed zit hier

quote:

Op woensdag 3 december 2008 16:36 schreef Knoflook het volgende:
Ik denk nu, hoe stom het ook klinkt dat ik ook de kant van ADD neig.

]Op school ben ik nooit begrepen, ik was altijd te druk en had volgende de leraren nooit intresse in de les.
Dit had het gevolg dat ik in groep 8 terug werd gezet naar 7 en toen ik weer in groep 8 kwam van school gezet. Veel problemen op de middelbare school, maar gelukkig viel dat niet zo op omdat ik op zo'n sjonnie school zat waar leren dom was.
Daarna kwam ik op het ROC ben ik 2x in de eerste vanaf gezet. Kwam ik weer op een andere ROC theater school ben ik ook weer blijven zitten. Tot ik eindelijk in de 2e kwam en een beetje rust in mijn leven vond.
Alles ging goed (beter) naar mijn gevoel. Tot ik aan het eind van het jaar had blijven zitten of stoppen.
Ik ben dus maar gestopt omdat ik niet meer in mezelf geloof tot betrekking van school.
Maar ik heb, vooral de laatste jaren mijn best gedaan.

Zo erg dat ik mijn leven half heb verbeterd en toch lukt het niet om mijn volle concentratie bij de les te houden of mijn mond te houden op de momenten waar ik hem moet houden. Er schiet altijd wel iets uit mijn mond, voornamelijk grappen.

Ik slaap soms erg slecht, vooral als ik iets aan mijn hoofd heb ook al zijn het leuke gedachten; verjaardag, optreden etc.
Vooral als ik cafeïne drink slaan mijn gedachten op hol, kan mijn aandacht niet bij 1 gedachte houden.

Als ik me even niet lekker voel kan ik mezelf gewoon gek maken waardoor het lijkt dat ik flauw val. Terwijl als ik daarvan bij gekomen ben, besef dat het allemaal in mijn hoofd zat en mezelf gek maak.

Ik had wel vaker gehoord van ja je hebt ADHD en je bent druk etc.
Maar nu is er bij mijn neefje van 14 ADD geconstateerd. Ik heb met zijn moeder gepraat en met hem en kon mezelf er in sommige dingen echt vinden. Ook op het internet zie ik dingen terug.

Ik heb veel meer voorbeelden maar er is al tekst genoeg.

Conclusie: Ik denk dat ik neig naar ADD of ben hypochonder.
En ik denk dat ik met zo'n lap tekst niet goed zit hier

Ik herken wel veel van je verhaal.......ook van dat jezelf gek maken als je je niet lekker voelt, dat je dan denkt flauw te gaan vallen....Ik kan soms ook ergens helemaal van flippen en dan is dat op dat moment heel realistisch en logisch en kort erna denk ik: wat ben ik toch een aansteller......dat was nergens voor nodig!

Waarom doe je niet eens een testje op internet (Psyq bijv) of laat je je eens testen door een psycholoog. Dan weet je het zeker...

quote:

Ik kan soms ook ergens helemaal van flippen en dan is dat op dat moment heel realistisch en logisch en kort erna denk ik: wat ben ik toch een aansteller......dat was nergens voor nodig!

Precies dat ja !

En ik heb wel deze test gedaan.http://www.lilith.demon.nl/div/ad-test.html Ik kwam er via ADHD.pagina.nl
Ik kwam op 55. Niet extreem veel maar wel over de helft Aan het eind van de test las ik ook dit:

quote:

Bij de gebruikelijke diagnosering d.m.v. vragenlijsten lopen ADDers dan ook grote kans als niet-ADDer gediagnoseerd te worden omdat ze de problemen, waar ze als ADDer last van zouden moeten hebben verregaand hebben weten te compenseren waardoor ten onrechte wordt aangenomen dat die problemen er niet zijn (aan iemand met een goede prothese merk je ook weinig, maar hij is wel degelijk invalide!).

quote:

Op woensdag 3 december 2008 16:15 schreef lily het volgende:

[..]

En dit beangstigt me dan weer (als moeder)

Op zich is dit ook beangstigend en zwaar, maar als je hem leert dat hij vooral voor zichzelf moet leven en niet zich maar moet voegen naar de maatschappij, dan kan dat reuze meevallen. Ik ben altijd gepusht om in het hokje te passen waarin ik volgens mijn ouders in moest passen, maar dat ging gewoon niet, met de beste wil van de wereld. Nu probeer ik zoveel mogelijk te doen wat ik kan doen en rust te nemen wanneer ik dat nodig heb.

Als anderen dat maar niks vinden dan hebben ze pech. Zij weten niet hoe het is om in mijn schoenen te lopen. Dat onbegrip zal waarschijnlijk iets zijn waar hij vaak mee te maken zal krijgen, maar daar kan hij mee leren omgaan.

Sowieso neemt de kennis op het gebied van ADHD met de dag toe...... men begint zich steeds meer te realiseren dat dit niet zo maar " een modediagnose" is of dat het "wel meevalt" . Men begint eindelijk langzaam in te zien dat het een aandoening is die behoorlijk wat gevolgen heeft voor het leven.

quote:

Op woensdag 3 december 2008 16:47 schreef Knoflook het volgende:

[..]

Precies dat ja !

En ik heb wel deze test gedaan.http://www.lilith.demon.nl/div/ad-test.html Ik kwam er via ADHD.pagina.nl
Ik kwam op 55. Niet extreem veel maar wel over de helft Aan het eind van de test las ik ook dit:
[..]

Klopt als een bus! Het is zelfs zo dat ze bij mij in de eerste instantie dachten dat er geen ADD in het spel was, omdat ik zoveel heb weten te compenseren tot nu toe. Wat een handig hulpmiddel is, zijn de SASI en DIVA testen op PsyQ. Ik geloof dat het bij aanpak en protocollen staat op de site, daar staat ook extra uitleg over bijv het niet zien van details..... ook als je verzand in details, omdat je jezelf hebt aangeleerd heel gefoceerd te letten op details, heb je dus moeite met details zien, begrijp je? Ik heb er veel aan gehad

quote:

Op woensdag 3 december 2008 17:07 schreef lily het volgende:

[..]

Dat onbegrip van de buitenwereld is groot. Ook naar ons als ouders.
Als je vertelt dat je kind ADHD heeft zie je ze al denken; oh ja, heb je er weer een, tuurlijk...
Weer een die niet kan opvoeden; die een reden zoekt voor het "wangedrag" van haar kind.

Ik kan er wel steeds beter mee omgaan trouwens. Je moet een olifantenhuid hebben.

Graag gedaan hoor en veel sterkte! ADHD heeft níks met opvoedstijl te maken. Laat die mensen maar lullen of dom kijken..... jullie weten wel beter. Als jullie samen maar gelukkig zijn, toch? Want als je alles gaat doen om die mensen te plezieren, verzinnen ze toch wel weer wat om over te zeuren.......

quote:

Op woensdag 3 december 2008 16:53 schreef oceanpony het volgende:

[..]

Klopt als een bus! Het is zelfs zo dat ze bij mij in de eerste instantie dachten dat er geen ADD in het spel was, omdat ik zoveel heb weten te compenseren tot nu toe. Wat een handig hulpmiddel is, zijn de SASI en DIVA testen op PsyQ. Ik geloof dat het bij aanpak en protocollen staat op de site, daar staat ook extra uitleg over bijv het niet zien van details..... ook als je verzand in details, omdat je jezelf hebt aangeleerd heel gefoceerd te letten op details, heb je dus moeite met details zien, begrijp je? Ik heb er veel aan gehad

Allereerst bedankt !
En ik begrijp wel wat je bedoelt.
Ik ga nu ook naar de huisarts, om te kijken wat hij te zeggen heeft.
Als ik het beter begrijp, of als ik aan de medicatie kan ( wat mijn neefje nu ook heeft) kan ik misschien wel verder op school. En als er een diagnose gesteld is, kan ik ook de docenten tegemoet komen. Want die zouden toch weer denken dat het een smoesje is....

Als ik vanavond thuis ben ga ik even verder neuzen op het internet

quote:

Op woensdag 3 december 2008 17:07 schreef lily het volgende:

[..]

Dat onbegrip van de buitenwereld is groot. Ook naar ons als ouders.
Als je vertelt dat je kind ADHD heeft zie je ze al denken; oh ja, heb je er weer een, tuurlijk...
Weer een die niet kan opvoeden; die een reden zoekt voor het "wangedrag" van haar kind.

Ik kan er wel steeds beter mee omgaan trouwens. Je moet een olifantenhuid hebben.

Kan me goed voorstellen. Dat onbegrip is echt om gek van te worden.

Ik vertelde mijn baas een keer hoe het is voor mij om op te staan (een hel dus).
Zijn reactie: tja, iedereen heeft wel eens geen zin 's ochtends.
Ik heb hem eens een stuk van internet gegeven waarop staat hoe is het om ADD-er te
zijn en wat voor invloed dat heeft op je werk. Hij is wel begripvol en gunt me wat vrijheid,
maar echt begrijpen doet hij het natuurlijk niet.

Collega's snappen ook niet waarom ik 32 uur per week werk en niet hoef over te werken als de rest dat wel moet.
Ik kom meestal vrolijk/normaal over dus waarom zou er iets mis met me zijn, wordt er gedacht.
Dat ik op mijn vrije dag echt enorm moet uitrusten omdat ik kapot ben na 2 dagen
werken is blijkbaar niet te begrijpen.

quote:

Op woensdag 3 december 2008 16:15 schreef lily het volgende:

[..]

En dit beangstigt me dan weer (als moeder)

Mijn ouders hebben ook vaak en lang gedacht 'hoe moet dat met die jongen',
maar je wordt toch wijzer met de jaren, hoor. Als ADHD-er leer je niet snel,
maar je leert wel.
Jij bent er in ieder geval optijd bij met je zoon en kunt er op anticiperen.
Geef hem maar veel liefde, dat is altijd goed.

Nog over dat autorijden met een ADHD-er...bij mij in de auto stresst niemand als ze naast me zitten. Het is wel zo dat ik redelijk veel moeite moet doen om mn aandacht erbij te houden in de binnenstad en altijd te hard rijd.
Ik ben zelf wel bang naast anderen in de auto, dit omdat ik overal zelf de controle over wil hebben en óf me erger aan het langzame rijgedrag van anderen of bang ben dat ze dingen over het hoofd zien...

Mja...of dat nou aan de ADHD ligt....i dunno

De laatste twee dagen hard gewerkt en ben echt helemaal kapot nu Vrijdag en zaterdag vrij, ik ga denk ik alleen maar slapen

quote:

Op woensdag 3 december 2008 20:15 schreef MaJo het volgende:


De laatste twee dagen hard gewerkt en ben echt helemaal kapot nu Vrijdag en zaterdag vrij, ik ga denk ik alleen maar slapen

Mijn tip: Ga een potje zuipen zaterdag. 't Is immers Klaas enzo.

quote:

Op woensdag 3 december 2008 20:35 schreef mighty_myte het volgende:

[..]

Mijn tip: Ga een potje zuipen zaterdag. 't Is immers Klaas enzo.

Eens:)

quote:

Op woensdag 3 december 2008 20:35 schreef mighty_myte het volgende:

[..]

Mijn tip: Ga een potje zuipen zaterdag. 't Is immers Klaas enzo.

Had ik niet net aangegeven dat ik deze maand niet wil drinken?

ik heb nu 2 x 30 mg dextro-amfetamine per dag ipv 2 x 20.
De dokter zei wel dat ik geen caffeïne meer mag nemen (althans, met mate... maar echt met mate gaat niet altijd even goed dus ik probeer er nu zoveel mogelijk van weg te blijven.)

het werkt wel beter zover ik kan merken.

quote:

Op woensdag 3 december 2008 23:42 schreef MaJo het volgende:

[..]

Had ik niet net aangegeven dat ik deze maand niet wil drinken?

Weet ik veel!

quote:

Op woensdag 3 december 2008 23:50 schreef compier het volgende:
ik heb nu 2 x 30 mg dextro-amfetamine per dag ipv 2 x 20.
De dokter zei wel dat ik geen caffeïne meer mag nemen (althans, met mate... maar echt met mate gaat niet altijd even goed dus ik probeer er nu zoveel mogelijk van weg te blijven.)

het werkt wel beter zover ik kan merken.

Ik merk ook dat ik van veel cafeine leip ga doen.
Dan kan ik niet stilzitten en voel me echt hyper en niet lekker.
Geen goeie combi met ritalin.
Alleen 's ochtends een bakkie en ergens in de middag nog een.

Hmm na de test van PsyQ kreeg ik als uitslag:

quote:

Op basis van de door u gegeven antwoorden houden uw klachten mogelijk verband met ADHD. Wilt u zich bij PsyQ aanmelden voor specialistische hulp, vul dan uw postcode in om te zien of wij u kunnen helpen.

En bij elke test op het web blijk ik in ieder geval bij de club te horen.
Nu nog naar de huisarts om te kijken wat hij zegt.

Zou wel fijn zijn, eindelijk een verklaring voor mijn machteloosheid.

ben vandaag bij de psych geweest. Vanaf morgen met concerta beginnen. Omdat de eerste dosis zo goed ging en daarna niet meer, kan het zijn dat ik toch teveel last heb van het rebound-effect. Ben benieuwd. Voel me in elk geval stukken beter zonder die kortwerkende methylfenidaat. Hopelijk voel ik me met concerta beter!!!

Wat is jullie ervaring met alcohol trouwens? Ik drink normaal nooit, maar zou graag met de feestdagen een glaasje wijn/champagne drinken. Kan dat gewoon als ik 's ochtends mijn concerta inneem?? Op het potje staat: wees voorzichtig met alcohol, maar niet dat het niet mag...

Word je dan wel nog lekker loom van de alcohol of blijft dat effect achterwege als je methylfenidaat hebt gebruikt? Ik drink met de feestdagen niet zo zeer om de smaak van de alcohol zelf, maar ik word er zo lekker loom en rustig van. Dat vind ik fijn, want dan vind ik alles okee en gezellig haha

Alcohol kan idd gewoon. Niet te veel zuipen, maar een paar glazen is geen probleem.
Ik heb de ervaring dat ik met pillen erbij niet zo snel dronken word.

TVP

Ik ben mijn afspraak met de psych vergeten .
Typerend.

quote:

Op donderdag 4 december 2008 23:42 schreef 8. het volgende:
Ik ben mijn afspraak met de psych vergeten .
Typerend.

....

ben vanmorgen met concerta begonnen...... 36 mg, merk er tot nu toe nog niet veel van , moet ik eerlijk zeggen....Over een weekje moet ik terug naar de psych en dan kijken we of dit genoeg werkt of niet, zo niet, dan gaan we dextro proberen..... (of wellicht een hogere dosis concerta, maar bij de hogere dosis kortwerkende methylfenidaat reageerde ik niet goed.....)

We zullen zien...

Alcohol kan idd prima, zeker geen last van. Blijf een ADHD'er, dus ook grote hoeveelheden waren geen probleem.. Er is echter een select groepje mensen waarvoor het geen goede combi is.

ADHD-medicatie is in verre weg de meeste gevallen in wat grotere hoeveelheden overheersend, dit kan dus bij mensen in kleinere hoeveelheden voorkomen. Daardoor hebben veel mensen ook het idee dat ze makkelijker meer op kunnen.

Rebound en drinken kan wel voor wat extra hyper zorgen.

quote:

Op donderdag 4 december 2008 23:42 schreef 8. het volgende:
Ik ben mijn afspraak met de psych vergeten .
Typerend.

Dat had ik dus aan het einde van mijn 'loopbaan' bij de hulpverleners.
Was ook net het punt dat ik ging leren om met een agenda om te gaan (krijg meteen alweer flashbacks naar heel veel jaren terug, studiebegeleiding).

Daarom nu alweer een paar jaar zonder hulp. Maar op de 1 of andere manier gaat dat veel beter.
Houd ervan om op mijn bek te gaan, leert zo makkelijk.

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 13:52 schreef Guncta het volgende:

[..]

Dat had ik dus aan het einde van mijn 'loopbaan' bij de hulpverleners.
Was ook net het punt dat ik ging leren om met een agenda om te gaan (krijg meteen alweer flashbacks naar heel veel jaren terug, studiebegeleiding).

Daarom nu alweer een paar jaar zonder hulp. Maar op de 1 of andere manier gaat dat veel beter.
Houd ervan om op mijn bek te gaan, leert zo makkelijk.

Ik vergeet niet gauw de afspraak zelf, maar wel het afsprakenkaartje mee te nemen en ik zie télkens mensen over het hoofd. Iedere keer als er bijv een stagiaire of co-assistent bijzit dan vergeet ik dat die persoon aanwezig is en dan loop ik gewoon naar buiten zonder op of om te kijken als die mensen hun hand naar mij uitstrekken. Ik vergat het gisteren zelfs weer bij de psych. Moet ik toch écht op letten, dat mensen me na afloop een hand willen geven en dat ik dan niet zo maar naar buiten moet marcheren zonder daar op te letten

Probeer je nou nog steeds 'normaal' te doen, OP ?

Nog ff mee lezen:)

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 14:35 schreef Marsyas het volgende:
Probeer je nou nog steeds 'normaal' te doen, OP ?

Proberen kan, maar zijn zal ik het waarschijnlijk toch nooit Blijft lachen he, ADD?

Jezus. Ik heb vandaag een 8 gehaald bij m'n studie. Ik heb alleen nog maar 6en staan, omdat ik me er nooit echt op kon concentreren, nu dus wel. En nu.. ben ik niet blij Ik wilde hoger

Hoe triest is dat. Normaal kon het me nooit echt wat schelen als ik een 6 (of minder) had, en nu is een 8 opeens niet goed genoeg

Ik heb een monster geschapen

Bij mij ligt alcohol wat gevoeliger omdat ik hiernaast ook AD gebruik en dat combineert wat minder lekker Heb er inderdaad niet meer last van met ritalin, maar nog wel evenveel omdat ik dus AD slik

Trouwens even een vraagje. Wie roken er hier allemaal? Tot nu toe roken alle AD(H)Ders die ik ken Ik rook ook

Ik rook ook natuurlijk. Heerlijk.
Al zeg ik wel al jarenlang dat ik stop als ik 30 ben. Ben nu 27 en begin er al tegenop te zien.

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 14:58 schreef Walging het volgende:
Jezus. Ik heb vandaag een 8 gehaald bij m'n studie. Ik heb alleen nog maar 6en staan, omdat ik me er nooit echt op kon concentreren, nu dus wel. En nu.. ben ik niet blij Ik wilde hoger

Hoe triest is dat. Normaal kon het me nooit echt wat schelen als ik een 6 (of minder) had, en nu is een 8 opeens niet goed genoeg

Ik heb een monster geschapen

Doe effe normaal joh, een 8. Ik blijf erbij dat een 5.5 het beste punt is.

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 15:38 schreef mighty_myte het volgende:

[..]

Doe effe normaal joh, een 8. Ik blijf erbij dat een 5.5 het beste punt is.

Ja dat zei ik dus ook altijd

Oh en ik rook niet. Maar ik heb ook niet officieel AD(H)D, dus ik tel niet mee

Hi, OceanPony/All
Keep smiling (& splashing..)..
Het is wel precies wat 'ik' al de hele tijd beweer..
"Proberen kan", wat al impliceert dat het nooit écht zal 'lukken', al helemaal niet in de ogen van 'normale' Mensen, i.v.m. de stigmatisering, die onlosmakelijk met de 'bevrijdende' diagnose verbonden is...
Zoveel mogelijk jezelf zijn, het échte 'normaal', autostigmatisatie zeg maar, zonder anderen daarbij 'gek' te maken, is het enige haalbare alternatief, op de lange termijn. Helaas ligt de theurapeutische nadruk desalniettemin, omdat ze toch beter zouden moeten weten, op het maatschappelijk 'funtioneren, whatever that may be, alsik zo door de kranten blader...
Jij bent wat jij bent, en als 'alle' adaptaties van 1 kant moeten komen, wat toch wel het algemene beeld is, is het volkomen logisch dat het 'fout' gaat, en je weer een 'probleem' bent/vormt/hebt, een zog."ziekte"...
En van dát beeld/ idéfix moeten we écht af, dat iedereen die niet 'normaal' is/ zou zijn', 'ziek' is, en 'gestandariseerd' dient te worden om de lege plaatsen, die er, steeds meer, vallen in de 'industriële mallemolen', op te kunnen blijven vullen.
Wellicht dat ze daarom maar van de 'nood' een 'deugd' hebben gemaakt, een industrie op zichzelf..

Walging, ik kreeg vandaag mijn tentamencijfer terug en had gehoopt dat het een 8 zou zijn maa het was een 6,7. Ook hartstikke prima maar ik baal ook heel erg Maar jeetje, een 8 hebben en dan niet tevreden zijn is wel heel erg hoor

Ja ik snap wel dat je daar van baalt dan. Zeker als je echt op een 8 had gerekend natuurlijk

Ik vind 't zelf ook ontzettend stom dat ik niet tevreden ben hoor, debiel gedoe! Ik denk dat het gewoon is omdat ik eindelijk iets heb gevonden waar ik écht goed in ben en wat ik leuk vind, dan wil ik meteen briljant zijn ofzo

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 16:33 schreef Walging het volgende:
Ja ik snap wel dat je daar van baalt dan. Zeker als je echt op een 8 had gerekend natuurlijk

Ik vind 't zelf ook ontzettend stom dat ik niet tevreden ben hoor, debiel gedoe! Ik denk dat het gewoon is omdat ik eindelijk iets heb gevonden waar ik écht goed in ben en wat ik leuk vind, dan wil ik meteen briljant zijn ofzo

Wat studeer je eigenlijk? En als je een 8 haalt is dat briljant hoor! Geen zorgen dus

en ik ben wel blij met mijn cijfer, het gemiddelde was namelijk een 4,4

sowieso is het op uni best lastig om hoge cijfers te halen, vooral als je van het hbo komt. Mijn eerste cijfer vorig jaar was een 4,2 omdat ik op een hbo manier geleerd had. Inmiddels heb ik de methode te pakken en scoor ik wel goed had een keer een 8 en was daar supertrots op

voor dit vak heb ik nu een 7,2 en een 6,7 gehaald, ver boven

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 15:03 schreef MaJo het volgende:
Bij mij ligt alcohol wat gevoeliger omdat ik hiernaast ook AD gebruik en dat combineert wat minder lekker Heb er inderdaad niet meer last van met ritalin, maar nog wel evenveel omdat ik dus AD slik

Trouwens even een vraagje. Wie roken er hier allemaal? Tot nu toe roken alle AD(H)Ders die ik ken Ik rook ook

Ik rook niet maar heeft me veeeeeeeeeeeeeel en veeeeeeeeeeeeeeeeel moeite gekost om niet te beginnen enzo (opa zien sterven aan longkanker heeft wel meegeholpen) Soms heb ik nog steeds zo iets van damn misschien toch maar roken want mensen ontspannen er van en dat wil ik ook... die ontspanning... maar gaat nog steeds goed (27jaar nu)

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 16:53 schreef MaJo het volgende:

[..]

Wat studeer je eigenlijk? En als je een 8 haalt is dat briljant hoor! Geen zorgen dus

en ik ben wel blij met mijn cijfer, het gemiddelde was namelijk een 4,4

sowieso is het op uni best lastig om hoge cijfers te halen, vooral als je van het hbo komt. Mijn eerste cijfer vorig jaar was een 4,2 omdat ik op een hbo manier geleerd had. Inmiddels heb ik de methode te pakken en scoor ik wel goed had een keer een 8 en was daar supertrots op

voor dit vak heb ik nu een 7,2 en een 6,7 gehaald, ver boven

Ik studeer rechten (WO). Het zal inderdaad best zo zijn dat het eventjes heel anders is als je van het HBO komt, de manier van leren is gewoon heel verschillend. Ik spreek niet uit ervaring, maar ik ken wel wat studiegenoten die eerst HBO rechten hebben gedaan en die hadden er in het begin ook nogal wat moeite mee. Terwijl ze natuurlijk zelfs het voordeel hadden dat ze al iets van rechten afwisten, ik kwam net van het VWO dus voor mij was het allemaal abracadabra

Ook met m'n VWO had ik de methode niet meteen te pakken trouwens, ze horen je wel voor te bereiden op het WO maar ik had eigenlijk het eerste jaar geen idee wat ze nou precies van me wilden. Gelukkig begin ik er nu wel lekker in te komen

Als het gemiddelde zo laag was mag je zeker trots zijn ja! Prima cijfers

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 16:18 schreef Marsyas het volgende:
Hi, OceanPony/All
Keep smiling (& splashing..)..
Het is wel precies wat 'ik' al de hele tijd beweer..
"Proberen kan", wat al impliceert dat het nooit écht zal 'lukken', al helemaal niet in de ogen van 'normale' Mensen, i.v.m. de stigmatisering, die onlosmakelijk met de 'bevrijdende' diagnose verbonden is...
Zoveel mogelijk jezelf zijn, het échte 'normaal', autostigmatisatie zeg maar, zonder anderen daarbij 'gek' te maken, is het enige haalbare alternatief, op de lange termijn. Helaas ligt de theurapeutische nadruk desalniettemin, omdat ze toch beter zouden moeten weten, op het maatschappelijk 'funtioneren, whatever that may be, alsik zo door de kranten blader...
Jij bent wat jij bent, en als 'alle' adaptaties van 1 kant moeten komen, wat toch wel het algemene beeld is, is het volkomen logisch dat het 'fout' gaat, en je weer een 'probleem' bent/vormt/hebt, een zog."ziekte"...
En van dát beeld/ idéfix moeten we écht af, dat iedereen die niet 'normaal' is/ zou zijn', 'ziek' is, en 'gestandariseerd' dient te worden om de lege plaatsen, die er, steeds meer, vallen in de 'industriële mallemolen', op te kunnen blijven vullen.
Wellicht dat ze daarom maar van de 'nood' een 'deugd' hebben gemaakt, een industrie op zichzelf..

Hi Marsyas!!

Kon het niet meer met je eens zijn. De hulp is alleen maar gericht op het "passen in de maatschappij" en het oplossen of werkbaar maken van je "stoornis" . Niemand heeft ooit met mij gepraat over hoe ik dit allemaal ervaar.....jammer hoor. Zo voel je je niet begrepen. Wat voor mij belangrijk is, is dat ik zo veel als gaat mee kan met de stroom, maar waar dat niet kan dan gebeurt het gewoon niet. Ik heb ook nog een eigen leven en wil ook graag gelukkig zijn.......en eerlijk gezegd vind ik gelukkig zijn belangrijker dan veel geld/goede baan/aanzien/ voldoen aan wat men wil dat je doet........ maar ik zal altijd wel een beetje blijven

heb 10 jaar gerookt, maar ben er een aantal jaar geleden mee gestopt. Is wel moeilijk hoor. Vooral de laatste tijd verlang ik stiekem wel naar een sigaretje

Oja, concerta gaat al beter dan kortwerkende methylfenidaat, maar ik merk nog niet heeeel veel vooruitgang vergeleken met de situatie zonder medicatie....

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 17:45 schreef oceanpony het volgende:
heb 10 jaar gerookt, maar ben er een aantal jaar geleden mee gestopt. Is wel moeilijk hoor. Vooral de laatste tijd verlang ik stiekem wel naar een sigaretje

Oja, concerta gaat al beter dan kortwerkende methylfenidaat, maar ik merk nog niet heeeel veel vooruitgang vergeleken met de situatie zonder medicatie....

Dat heb ik ook. Ik merk dat het beter is dan Ritalin, maar het verschil zonder/met is veel minder groot met Concerta dan toen ik Ritalin gebruikte. Misschien ligt dat aan de dosis? Ik heb nu 36, 54 lijkt me wel erg drastisch eigenlijk

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 17:54 schreef Walging het volgende:

[..]

Dat heb ik ook. Ik merk dat het beter is dan Ritalin, maar het verschil zonder/met is veel minder groot met Concerta dan toen ik Ritalin gebruikte. Misschien ligt dat aan de dosis? Ik heb nu 36, 54 lijkt me wel erg drastisch eigenlijk

Ik heb ook 36 en ik merk dat het wat subtieler gaat.....Met de kortwerkende merkte ik metéén verschil. Nu eigenlijk niet. Ik kan nu geen 2 dingen tegelijk meer doen en ik ben ongeduldiger dan met de kortwerkende variant. Tot nu toe voel ik me wel beter, want dat geschommel maakte me echt helemaal mental

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 13:52 schreef Guncta het volgende:

[..]

Dat had ik dus aan het einde van mijn 'loopbaan' bij de hulpverleners.
Was ook net het punt dat ik ging leren om met een agenda om te gaan (krijg meteen alweer flashbacks naar heel veel jaren terug, studiebegeleiding).

Daarom nu alweer een paar jaar zonder hulp. Maar op de 1 of andere manier gaat dat veel beter.
Houd ervan om op mijn bek te gaan, leert zo makkelijk.

Ik mag hopen dat ik ooit een keer met een agenda om leer gaan. Het is toch eigenlijk belachelijk dat ik al faal in zoiets simpels als een agenda bijhouden.

Ik vergeet ook elke maand welke dag ik de volgende afspraak met de psych had, omdat ik ook inderdaad vergeet om zo'n kaartje mee te nemen, dus dan moet ik weer opbellen. Dat heb ik ook deze keer gedaan en nadat ze mij hadden teruggebeld wist ik eindelijk wanneer ik de afspraak had, maar nu ben ik het alsnog vergeten. Nu moet ik alweer helemaal daar naartoe gaan bellen. Doe ik maandag wel.

Op het moment voel ik me compleet verlept. De afgelopen week heb ik zo'n 2,5 uur per nacht geslapen. Behalve woensdag, want toen heb ik me verslapen, dus dat werd uiteindelijk 4 uur. 's Avonds heb ik altijd het gevoel dat ik nog allemaal dingen moet doen, en dat het te laat is als ik dan morgenochtend wakker word. Bovendien krijg ik altijd energie na het avondeten en dat gaat niet meer weg. 's Nachts heb ik ook vaak ineens zin om muziek te gaan luisteren in de tuin.

Het is hier trouwens wel heel erg druk ineens. En @ Knuffelzacht, ik heb precies hetzelfde met roken.

Ja precies. Ik werd ook gek van dat geschommel, al was bij mij de hoofdreden om naar Concerta over te stappen dat ik gewoon niet kon onthouden dat ik 3 of 4 keer per dag die zooi in moest nemen Ik voelde me ook zooo stom daardoor. Iedereen zeurde ook dat ik gewoon lui was en het niet wilde, maar ik kón er gewoon niet aan denken. Soms ging het goed, maar ik had ook dagen dat ik één pil innam 's ochtends en het de rest van de dag gewoon vergat

@ oceanpony was dat dus.

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 18:18 schreef 8. het volgende:

[..]

Ik mag hopen dat ik ooit een keer met een agenda om leer gaan. Het is toch eigenlijk belachelijk dat ik al faal in zoiets simpels als een agenda bijhouden.

Ah joh dat kan ik ook niet hoor. Plannen is echt een hel.
Misschien helpt het om een hele mooie/dure agenda te kopen, zodat je hem niet kwijtraakt en zodat je het zonde vindt om hem niet te gebruiken. Ik heb er zoeen gekocht voor 2009, ik ben benieuwd of het werkt

Ik had het eigenlijk überhaupt al opgegeven om ooit nog een agenda te gebruiken, maar ik moest het per se weer proberen van m'n psych, dus dan maar zo..

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 18:25 schreef Walging het volgende:

[..]

Ah joh dat kan ik ook niet hoor. Plannen is echt een hel.
Misschien helpt het om een hele mooie/dure agenda te kopen, zodat je hem niet kwijtraakt en zodat je het zonde vindt om hem niet te gebruiken. Ik heb er zoeen gekocht voor 2009, ik ben benieuwd of het werkt

Ik had het eigenlijk überhaupt al opgegeven om ooit nog een agenda te gebruiken, maar ik moest het per se weer proberen van m'n psych, dus dan maar zo..

Dure agenda kopen heb ik ook geprobeerd, en helpt idd wel. Maar uiteindelijk komt er altijd weer een punt waarop het niet meer lukt.

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 18:25 schreef Walging het volgende:

[..]

Ah joh dat kan ik ook niet hoor. Plannen is echt een hel.
Misschien helpt het om een hele mooie/dure agenda te kopen, zodat je hem niet kwijtraakt en zodat je het zonde vindt om hem niet te gebruiken. Ik heb er zoeen gekocht voor 2009, ik ben benieuwd of het werkt

Ik had het eigenlijk überhaupt al opgegeven om ooit nog een agenda te gebruiken, maar ik moest het per se weer proberen van m'n psych, dus dan maar zo..

ik heb nu 3 agenda's die ik door elkaar gebruik en dan schrijf ik nog steeds alles op losse briefjes die ik dan tussen de rest van mijn rommel leg Niet te vinden dus!

Ik ben normaal gesproken met dingen als medicatie niet heel vergeetachtig, maar door dat rebound effect werd ik dat wel. Ik moest er steeds aan herinnerd worden door mensen om me heen en daar werd ik erg recalcitrant van....Ik was gewoon pissed op die pillen

Merk dat nu mijn dag niet meer de hele dag in het teken van de ADD staat, na 1 dag concerta al...... zo kun je ook een beetje "vergeten" dat je het hebt........als je 4 keer per dag moet innemen, dan word je er ook steeds aan herinnerd......

Veel beter dit

Ik doe het ook anders... agenda's werken niet.. dan noteer ik het wel maar ik kijk er niet in... Ik gebruik agenda functie van telefoon en zet het er gelijk in als ik de afspraak maak samen met een alarm ruim van te voren...

Ik vergeet altijd wel mijn afspraken (tenzij ze leuk zijn als een date ofzo....) maar wordt er ruim van te voren aan herrinerd

Nu de verjaardagen onthouden... ik krijg al geen kaartjes meer omdat ik die van alles en iedereen vergeet

[ Bericht 0% gewijzigd door Knuffelzacht op 06-12-2008 06:09:54 (typo (vast 1 van de vele lol)) ]

ik ben altijd nogal sceptisch over zelfdiagnoses over internet maar ik zou toch wel eens willen weten of en hoe ADD-medicatie bij mij zou uitpakken, ik herken me er namelijk wel heel erg in

het probleem wat ik ermee zie is dat de hersenen gewoon een bepaalde permutatie hebben die bij iedereen waarschijnlijk net weer even anders is en ik, ware het niet voor de eis van de samenleving dat ik me op 1 levenswandel concentreer en langdurig activiteiten moet volhouden, nergens last van zou hebben

Ik gebruik inmiddels wel een agenda omdat ik het anders niet meer kan bijbenen. Elke week andere werktijden, tentamen, opdrachten, concerten, afspraken met de psych en coach en nog gewone afspraken Al heb ik wel de gewoonte om afspraken uit mijn hoofd te maken en als ik ze dan in mijn agenda ga zetten blijkt dat ik al een andere afspraak heb

quote:

Op zaterdag 6 december 2008 06:19 schreef DrPwn het volgende:
ik ben altijd nogal sceptisch over zelfdiagnoses over internet maar ik zou toch wel eens willen weten of en hoe ADD-medicatie bij mij zou uitpakken, ik herken me er namelijk wel heel erg in

Het probleem wat ik ermee zie is dat de hersenen gewoon een bepaalde permutatie hebben die bij iedereen waarschijnlijk net weer even anders is en ik, ware het niet voor de eis van de samenleving dat ik me op 1 levenswandel concentreer en langdurig activiteiten moet volhouden, nergens last van zou hebben

Zo, weer een gezellige, prettig leesbare ' tirade' van mij, voor de eventuele 'liefhebbers' , in het kader van: "Gebruik je compenserende vermogens om je zwaktes te compenseren, niet het omgekeerde..Je sterke maskeren om maar niet teveel op te vallen...

Hi,Dr./All
Dat "herkennen" had ik dus ook, maar dan vanuit mijn bipolairiteit/permutatie.
(Die zeker net even anders is als die van jou, i.v.m. de uniciteit..)
Vandaar mijn aanwezigheid hier, uniformiteit in (relatieve) uniciteit.
Ik begin er ook steeds meer (eigenlijk ben ik het al..) van overtuigd te raken dat de voornaamste verschillen tussen al die 'ziektes ' zitten in de amplitude, frequentie, en golflengte van de fluctuaties t.o.v. 'normaal, c.q. overheersing van neg., dan wel positieve gevolgen van die uitschieters.
Het is geen kwestie van "eerst het zoet, dan het zuur", maar zoet&zuur, tegelijk..
Voor hypergevoeligen een 'marteling', en emotionele achtbaan, die een 'normaal' iemand, die de 'botsauto'tjes' al héél wat vindt, niet 'inleefbaar' is, en DUS ook niet 'werkbaar', zowel niet als fam., collega, baas, vriend(in) etc..
Helaas maar al te vaak ook niet als behandelaar...
Ik heb er b.v. 23jr. over gedaan het 'geluk' te hebben een psychiater te treffen die (binnen 1 1/2 u..) begreep dat ik 'begrijpelijk ben', niet 'gestoord', de overheersende opvatting van "disorder", en dat het probleem de onbegrepenheid zelve is...
Hij hief mijn I.B.S. op, stelde mij in vrijheid, en gaf mij daarmee een stuk van mijn "gevoel van eigenwaarde" terug, dat ik heel lang kwijt was, voor zover ik het ooit al had...
Ook ik heb mij altijd anders gevoeld, en dus geuit, als de 'gewone' volwassenen/kinderen, en kreeg/krijg daarop, terecht ook, een abnormale, maar natuurlijk niet altijd passende/gepaste, reactie.
'Precies' wat ik nodig heb, i.i.g. beter dan het omgekeerde, wat nou 1maal té afwijkend is van mijn 'standaard'.
Ik vind , persoonlijk, het gemakkelijker te leven met de consequenties van mijn onaangepastheid, dan met die van het aanpassen. Helaas moet je de (leef)ruimte daarvoor némen, want kado krijgen doe je hem niet.
Om daarmee te kunnen beginnen zullen eerst jij, dan je fam.& vriend(inn)en etc. moeten geloven/weten dat die ruimte er überhaupt is, iets waarover de 'Hollandse hokjesgeest' je voortdurend influistert dat die er niet zou zijn.. En dat is ook waar.( "Advantages are taken, not handed out" J.Hetfield.)
En als ik het hier zo lees heeft het abnormaal zijn ook duidelijke voordelen..Je bent bovengemiddeld goed in iets , maar helaas vaak ook bovengemiddeld slecht . Het is i.i.g., (raar dus waar("paralogisch"), 'duidelijk' wát abnormaal is dankij het vage begrip 'normaal', wat abnormaal op zijn beurt 'duidelijk', weer niet is.
Een onontkoombare cirkel, waarbij jij er 'alleen maar' (zoveel mogelijk) moet zorgen dat jij degene bent die in het midden staat om hem te (kunnen) trekken. Zoniet, dan ben je zowel de stok waarmee hij getrokken wordt, als het zand waarin hij gekerfd wordt. En in verkeerde handen nooit meer dan een werktuig/instrument voor kwalijke zaken..De helft van alle 'wetenschappers' werkt voor het militair/industrieel complex, om vooral maar zeker te stellen, voor nu en een 'veilige' toekomst, dat we elkaar op zoveel mogelijk "strategisch verantwoorde" manieren kunnen "neutraliseren". Zonde van de tijd.. Daar zijn we al lang(zaam) mee bezig, maar dan "economisch verantwoord", en 'we' stellen daarmee zeker dat de ecologie geneutraliseerd wordt.
Deze absoluut, niet relatieve(!), waanzinnige situatie drijft iedereen die daar oog/hart voor heeft, en volkomen (psycho)logisch, tot respectievelijk waanzin, razernij, opstand, depressie, manie, etc. Een heftige reactie op een situatie die als heftig ervaren wordt, is normaal, ook als andere mensen die situatie niet als zodanig ervaren, sterker, je dwingen een 'niks a/d hand'-verklaring (RM) te tekenen.
Dat ik dus rook, blow, drink, snuif en slik, maar ook praat, lees/schrijf (a.k.a. zelfmedicatie), is, i.v.m. de dagelijkse stress van het 'normaal doen', de enigste manier dat ik dit 'spelletje' een beetje vol kan houden, samen met de wetenschap dat een gewoon Mens nog nooit iets bijzonders ontworpen of geschreven heeft...
In/door een zieke Wereld 'beter' gemaakt worden....En als het idee alleen al je ongelukkig maakt, ben je, op zijn best, een watje...Oorzaak en gevolg worden hier naar willekeur omgedraaid, jij 'verziekt' het voor jezelf, '100%', en niet andersom, ondanks alle 'hulp' van buitenaf. Maar het is die hulp die je maar al te vaak berooft van je betrouwbaarste bondgenoot, het vertrouwen in je eigen capaciteit jezelf te doorgronden en te 'behandelen'. Je eigen psychiater zijn, met eventueel een hulp-psych.
Het verwerven, en behouden vooral, van dat vertrouwen staat bij mij centraal in mijn strijd tegen de buitenwereld. Een onvermijdelijke strijd, uit puur zelfbehoud, psychologisch en,uiteindelijk, fysiek overleven. Op school is het dan ook nooit iets geworden, ondanks zeer goede CITO-toets. Ben op de maatschappelijke ladder nooit verder gekomen dan eenvoudige 'hand& span'-diensten leveren. Maar dat maakte mij nooit ongelukkig, mijn geest was vrij om te zwerven..
Meelezende ouders moeten zich dan ook bij voorkeur("alsof je kiezen kan") maar niet teveel zorgen (van het verkeerde type..) maken. Daar wordt het voor niemand beter op, behalve de 'industrie'...
If it does'nt kill us, it makes us stronger. And we are strong to begin with...


[ Bericht 0% gewijzigd door Marsyas op 07-12-2008 03:47:08 (beetje dronken..) ]

quote:

Op zaterdag 6 december 2008 19:13 schreef Marsyas het volgende:

[..]

Zo, weer een gezellige, prettig leesbare ' tirade' van mij, voor de eventuele 'liefhebbers' , in het kader van: "Gebruik je compenserende vermogens om je zwaktes te compenseren, niet het omgekeerde..Je sterke maskeren om maar niet teveel op te vallen...

Hi,Dr./All
Dat "herkennen" had ik dus ook, maar dan vanuit mijn bipolairiteit/permutatie.
(Die zeker net even anders is als die van jou, i.v.m. de uniciteit..)
Vandaar mijn aanwezigheid hier, uniformiteit in (relatieve) uniciteit.
Ik begin er ook steeds meer (eigenlijk ben ik het al..) van overtuigd te raken dat de voornaamste verschillen tussen al die 'ziektes ' zitten in de amplitude, frequentie, en golflengte van de fluctuaties t.o.v. 'normaal, c.q. overheersing van neg., dan wel positieve gevolgen van die uitschieters.
Het is geen kwestie van "eerst het zoet, dan het zuur", maar zoet&zuur, tegelijk..
Voor hypergevoeligen een 'marteling', en emotionele achtbaan, die een 'normaal' iemand, die de 'botsauto'tjes' al héél wat vindt, niet 'inleefbaar' is, en DUS ook niet 'werkbaar', zowel niet als fam., collega, baas, vriend(in) etc..
Helaas maar al te vaak ook niet als behandelaar...
Ik heb er b.v. 23jr. over gedaan het 'geluk' te hebben een psychiater te treffen die (binnen 1 1/2 u..) begreep dat ik 'begrijpelijk ben', niet 'gestoord', de overheersende opvatting van "disorder", en dat het probleem de onbegrepenheid zelve is...
Hij hief mijn I.B.S. op, stelde mij in vrijheid, en gaf mij daarmee een stuk van mijn "gevoel van eigenwaarde" terug, dat ik heel lang kwijt was, voor zover ik het ooit al had...
Ook ik heb mij altijd anders gevoeld, en dus geuit, als de 'gewone' volwassenen/kinderen, en kreeg/krijg daarop, terecht ook, een abnormale, maar natuurlijk niet altijd passende/gepaste, reactie.
'Precies' wat ik nodig heb, i.i.g. beter dan het omgekeerde, wat nou 1maal té afwijkend is van mijn 'standaard'.
Ik vind , persoonlijk, het gemakkelijker te leven met de consequenties van mijn onaangepastheid, dan met die van het aanpassen. Helaas moet je de (leef)ruimte daarvoor némen, want kado krijgen doe je hem niet.
Om daarmee te kunnen beginnen zullen eerst jij, dan je fam.& vriend(inn)en etc. moeten geloven/weten dat die ruimte er überhaupt is, iets waarover de 'Hollandse hokjesgeest' je voortdurend influistert dat die er niet zou zijn.. En dat is ook waar.( "Advantages are taken, not handed out" J.Hetfield.)
En als ik het hier zo lees heeft het abnormaal zijn ook duidelijke voordelen..Je bent bovengemiddeld goed in iets , maar helaas vaak ook bovengemiddeld slecht . Het is i.i.g., (raar dus waar("paralogisch"), 'duidelijk' wát abnormaal is dankij het vage begrip 'normaal', wat abnormaal op zijn beurt 'duidelijk', weer niet is.
Een onontkoombare cirkel, waarbij jij er 'alleen maar' (zoveel mogelijk) moet zorgen dat jij degene bent die in het midden staat om hem te (kunnen) trekken. Zoniet, dan ben je zowel de stok waarmee hij getrokken wordt, als het zand waarin hij gekerfd wordt. En in verkeerde handen nooit meer dan een werktuig/instrument voor kwalijke zaken..De helft van alle 'wetenschappers' werkt voor het militair/industrieel complex, om vooral maar zeker te stellen, voor nu en een 'veilige' toekomst, dat we elkaar op zoveel mogelijk "strategisch verantwoorde" manieren kunnen "neutraliseren". Zonde van de tijd.. Daar zijn we al lang(zaam) mee bezig, maar dan "economisch verantwoord", en 'we' stellen daarmee zeker dat de ecologie geneutraliseerd wordt.
Deze absoluut, niet relatieve(!), waanzinnige situatie drijft iedereen die daar oog/hart voor heeft, en volkomen (psycho)logisch, tot respectievelijk waanzin, razernij, opstand, depressie, manie, etc. Een heftige reactie op een situatie die als heftig ervaren wordt, is normaal, ook als andere mensen die situatie niet als zodanig ervaren, sterker, je dwingen een 'niks a/d hand'-verklaring (RM) te tekenen.
Dat ik dus rook, blow, drink, snuif en slik, maar ook praat, lees/schrijf (a.k.a. zelfmedicatie), is, i.v.m. de dagelijkse stress van het 'normaal doen', de enigste manier dat ik dit 'spelletje' een beetje vol kan houden, samen met de wetenschap dat een gewoon Mens nog nooit iets bijzonders ontworpen of geschreven heeft...
In/door een zieke Wereld 'beter' gemaakt worden....En als het idee alleen al je ongelukkig maakt, ben je, op zijn best, een watje...Oorzaak en gevolg worden hier naar willekeur omgedraaid, jij 'verziekt' het voor jezelf, '100%', en niet andersom, ondanks alle 'hulp' van buitenaf. Maar het is die hulp die je maar al te vaak berooft van je betrouwbaarste bondgenoot, het vertrouwen in je eigen capaciteit jezelf te doorgronden en te 'behandelen'. Je eigen psychiater zijn, met eventueel een hulp-psych.
Het verwerven, en behouden vooral, van dat vertrouwen staat bij mij centraal in mijn strijd tegen de buitenwereld. Een onvermijdelijke strijd, uit puur zelfbehoud, psychologisch en,uiteindelijk, fysiek overleven. Op school is het dan ook nooit iets geworden, ondanks zeer goede CITO-toets. Ben op de maatschappelijke ladder nooit verder gekomen dan eenvoudige 'hand& span'-diensten leveren. Maar dat maakte mij nooit ongelukkig, mijn geest was vrij om te zwerven..
Meelezende ouders moeten zich dan ook bij voorkeur("alsof je kiezen kan") maar niet teveel zorgen (van het verkeerde type..) maken. Daar wordt het voor niemand beter op, behalve de 'industrie'...
If it does'nt kill us, it makes us stronger. And we are strong to begin with...

te lang

quote:

Op zaterdag 6 december 2008 19:13 schreef Marsyas het volgende:

[..]

Zo, weer een gezellige, prettig leesbare ' tirade' van mij, voor de eventuele 'liefhebbers' , in het kader van: "Gebruik je compenserende vermogens om je zwaktes te compenseren, niet het omgekeerde..Je sterke maskeren om maar niet teveel op te vallen...

volgans mij begreep ik de essentie wel van je stuk, maar hoe zit het met de mensen die slechts een kant op een amplitude hebben, dus bijvoorbeeld alleen maar negatieve dalen beleeft...die heeft geen stok om aan te trekken...

Hi, KZ,Re/All

(in het kader van:"Makkelijk gezegt......")

Zal het 'kort' houden. . Uiteindelijk is het een kwestie van:
"Wie de schoen past, trekke hem aan" , en dan maar "roeien met de riemen die je (dan) hebt".
Een optimist is een slecht geinformeerde pessimist/realist/depressieveling..
Helaas pieken zij tot/op de base-line, normaal, niet up-niet down, en is je 'goed' voelen voor hen hetzelfde als 'tenminste niet gedeprimeerd zijn'. Geluk is relatief..
Daarbij komt ook nog het probleem dat de scheidslijn tussen pessimisme en realisme met de dag dunner wordt. Depressie is realistischer dan manie, en je uit een depressie redeneren met mooie toekomstplannen is geen optie zolang de waanzin nog regeert en je plannen torpedeert.
Ook hier draagt het 'Systeem' veel bij aan de 'besmetting' en symptomen dus, en weinig aan de 'genezing', integendeel zelfs, goede intenties ten spijt..
Depressieven zijn nuchtere realisten ("blij zijn, waarom?"), vandaar dat de 'happy pills' alleen niet genoeg zijn.
Ook de Wereld zal een 'happier place' moeten worden, daar hebben we allemaal recht op, en dus ook de plicht te zorgen dat ie dat wordt..
Probeer je frustratie, een goede 'depressie-Pokon', in woede om te zetten.
Wees boos op de Wereld, niet op/om jezelf omdat je er niet 'in leven kan'...
Dat kan niemand, in de huidige staat..Of je moet met oogkleppen op geboren zijn, a.k.a. 'normaal'.
Maar alles (ADD, ADHD, BL, BP, normaliteit, etc ) heeft nou 1maal zijn plus en min-kanten, dat hou je toch.
Maak er, ondanks eventuele tegenwerking, dus wat van. Je leeft maar 1 keer, tenslotte.

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 14:20 schreef oceanpony het volgende:

[..]

Ik vergeet niet gauw de afspraak zelf, maar wel het afsprakenkaartje mee te nemen en ik zie télkens mensen over het hoofd. Iedere keer als er bijv een stagiaire of co-assistent bijzit dan vergeet ik dat die persoon aanwezig is en dan loop ik gewoon naar buiten zonder op of om te kijken als die mensen hun hand naar mij uitstrekken. Ik vergat het gisteren zelfs weer bij de psych. Moet ik toch écht op letten, dat mensen me na afloop een hand willen geven en dat ik dan niet zo maar naar buiten moet marcheren zonder daar op te letten

Ik vind het einde van het gesprek ook altijd irritant. Al heb ik het meer met 'doei' zeggen.
Zeg dat altijd wanneer de afscheids-mars al is ingezet. Dus ik praat dan altijd met de rug naar iemand toe. Heel vaak ben ik ook al de deur uit/de hoek om,voordat ik het laatste afscheidswoordje heb gezegd.
Geen idee he dat komt. Het zal wel komen doordat het ongemakkelijkonwennig voelt.
Zal er nog eens goed over nadenken, schrijf het echter niet aan AD(H)D toe.
Ben voor de rest erg sociaal, krijg alleen dit er niet uit.

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 18:18 schreef 8. het volgende:

[..]

Ik mag hopen dat ik ooit een keer met een agenda om leer gaan. Het is toch eigenlijk belachelijk dat ik al faal in zoiets simpels als een agenda bijhouden.

Ik vergeet ook elke maand welke dag ik de volgende afspraak met de psych had, omdat ik ook inderdaad vergeet om zo'n kaartje mee te nemen, dus dan moet ik weer opbellen. Dat heb ik ook deze keer gedaan en nadat ze mij hadden teruggebeld wist ik eindelijk wanneer ik de afspraak had, maar nu ben ik het alsnog vergeten. Nu moet ik alweer helemaal daar naartoe gaan bellen. Doe ik maandag wel.

Op het moment voel ik me compleet verlept. De afgelopen week heb ik zo'n 2,5 uur per nacht geslapen. Behalve woensdag, want toen heb ik me verslapen, dus dat werd uiteindelijk 4 uur. 's Avonds heb ik altijd het gevoel dat ik nog allemaal dingen moet doen, en dat het te laat is als ik dan morgenochtend wakker word. Bovendien krijg ik altijd energie na het avondeten en dat gaat niet meer weg. 's Nachts heb ik ook vaak ineens zin om muziek te gaan luisteren in de tuin.

Het is hier trouwens wel heel erg druk ineens. En @ Knuffelzacht, ik heb precies hetzelfde met roken.

Belangrijke afspraken onthoud ik 9 van de 10 keren wel.
Voor de rest maak ik 2 do lijstjes.
Deze combi zorgt ervoor dat ik alles wel onthoud/na kom. De onbelangrijke afspraken wil ik nog wel eens vergeten,

Ook plan ik niet te veel en al helemaal niet weken vooruit.

Schrijf ook op alles wat los en vast zit. Vooral kauwgomverpakkingen en stukken krant zijn populair. Al wil ik ook wel eens op de ramen van de auto schrijven (en dan hjgen zodat er condens op de ramen komt), als ik niks anders bij de hand heb.

De buurman heeft wel eens gedacht dat ik de auto op dezelfde manier schoonmaak als mensen die hun appel poetsen. Heb gevraagd of hij dacht dat ik gek was en dat ik dat natuurlijk alleen deed bij de ramen. Beste manier om de ramen zo schoon te maken. Week later zag ik hem het zelfs proberen, piste bijna in mijn broek van het lachen. Zo leuk altijd, serieus overkomen maar dan alles behalve serieus zijn.

Vooral voor het slapen gaan moeten alle goede ideeen mijn hoofd uit, anders val ik niet in slaap.

ik plan ook niet te ver vooruit, om meerdere redenen. Sowieso ben ik vrij vergeetachtig, maar dat is niet de voornaamste reden. Ik word helemaal gestresst als er nog van alles aan zit te komen van afspraken enzo. Kan geen rust vinden als ik weet dat er nog van alles moet gebeuren. Dan zit ik tegen dat moment aan te hikken totdat het voorbij is. Daarom wil ik liever op het moment zelf besluiten , wil ik gaan ja of nee? Meestal is het antwoord dan toch ja, maar zodra mensen me gaan dwingen of me een half jaar van te voren proberen vast te pinnen op een afspraak, dan word ik helemaal gestresst. Dus doe ik dat niet meer en daar zijn mensen over het algemeen niet bij mee

Als ze me in mijn waarde zouden laten en me dat zelf zouden laten doen is de kans groter dan ik aanwezig ben wanneer ze dat willen, dan wanneer ze me gaan forceren

quote:

Op maandag 8 december 2008 13:12 schreef oceanpony het volgende:
ik plan ook niet te ver vooruit, om meerdere redenen. Sowieso ben ik vrij vergeetachtig, maar dat is niet de voornaamste reden. Ik word helemaal gestresst als er nog van alles aan zit te komen van afspraken enzo. Kan geen rust vinden als ik weet dat er nog van alles moet gebeuren. Dan zit ik tegen dat moment aan te hikken totdat het voorbij is. Daarom wil ik liever op het moment zelf besluiten , wil ik gaan ja of nee? Meestal is het antwoord dan toch ja, maar zodra mensen me gaan dwingen of me een half jaar van te voren proberen vast te pinnen op een afspraak, dan word ik helemaal gestresst. Dus doe ik dat niet meer en daar zijn mensen over het algemeen niet bij mee

Als ze me in mijn waarde zouden laten en me dat zelf zouden laten doen is de kans groter dan ik aanwezig ben wanneer ze dat willen, dan wanneer ze me gaan forceren

Hi,oceanpony/All
Correct me if i'm wrong..
Klinkt mij in de oren of jij last hebt van een bepaalde angst mensen teleur te stellen door iets te vergeten, waardoor je het je vastleggen haat, en zij bang zijn dat je weer eens iets vergeet, omdat je je niet vastlegt..
Dat jij hun bevoogding niet waardeert, zien zij als eigenwijsheid, en daarom laten zij je niet in je waarde en bevoogden je..
Tricky....

Ik heb nu dus weer het gevoel alsof ik nog allemaal dingen moet doen, waar het morgenochtend te laat voor is. Als ik nu in bed ga liggen weet ik ook zeker dat ik daardoor niet kan slapen.
Ik word doodziek van mijn slaapproblemen. Volgens mij heb ik DSPS. De "eeuwige jetlag". En dan ook nog eens dit soort gedachten die mijn slaap blokkeren.

quote:

Op dinsdag 9 december 2008 19:01 schreef Marsyas het volgende:

[..]

Hi,oceanpony/All
Correct me if i'm wrong..
Klinkt mij in de oren of jij last hebt van een bepaalde angst mensen teleur te stellen door iets te vergeten, waardoor je het je vastleggen haat, en zij bang zijn dat je weer eens iets vergeet, omdat je je niet vastlegt..
Dat jij hun bevoogding niet waardeert, zien zij als eigenwijsheid, en daarom laten zij je niet in je waarde en bevoogden je..
Tricky....

In zekere zin heb je wel gelijk ja. Het is niet per se zo dat ik bang ben mensen teleur te stellen, ik wéét dat ze vaak teleurgesteld zijn, omdat ze meer van me verwachten dan ik kan opbrengen. Dat is erg vervelend, omdat ik mijn best doe, maar het is nooit goed, begrijp je?

Dat vastleggen heeft niet zo zeer met vergeten te maken, want afspraken vergeten doe ik eigenlijk nooit. Ik kan gewoon niet veel plannen in één week of maand en ik weet nooit van te voren hoe ik me voel. De ene keer ben ik fit en rustig genoeg, de andere keer is het me echt teveel. Dan ga ik gewoon liever niet en ik vind het lullig om gemaakte afspraken af te moeten zeggen, want ik ben wel iemand die zich aan zijn woord houdt. Daarom spreek ik maar niet af of laat ik het op het moment zelf aankomen en dat kan men niet zo waarderen. Ik vind het dan jammer dat ze nog steeds blijven drammen om hun zin te krijgen zelfs als je ze alles uitlegt. Dan hebben ze nog steeds het idee dat het iets persoonlijks is ofzo.

Ik kan mijn gedachten gewoon nooit stopzetten en tegen dat doort dingen (bijv feestjes ed) zie ik altijd heel erg op en dan blijft dat vanaf de dag van de afspraak door mijn hoofd spoken totdat het moment voorbij is. Tegen de tijd dat het feest dan is ben ik helemaal ellendig van de stress. Daar heeft ook niemand wat aan en als je mij gewoon mijn gang laat gaan en me zelf laat beslissen zonder me te gaan dwingen is de kans groot dat ik er gewoon ben.....

Hi,OP/All
(Ik ga ervan uit dat je dit al weet /aanvoelt, maar dan weet je dat ik het ook weet..)

Ben bang dat ik het maar al te goed begrijp..Maar dat is dan wel puur de schuld van hun onrealistische verwachtingen, en hun oordeel of iets "goed" genoeg (normaal genoeg?) is, is dan ook 'nergens' op gebaseerd. Aan jou de taak ze ervan te overtuigen dat dit aan de orde is, een weinig benijdenswaardige, maar het is te doen..Want anders hou je de eeuwige stress van de 'onbegrepenheid' .c.q. weigering jouw afwijkendheid te accepteren, de keerzijde van de medaille die 'normaal doen' is...
Men zal moeten inzien dat de diagnose in feite een dooddoener is, een 'verzekering' dat zij 'niets' fout doen, een sussertje voor een knagend geweten, in combinatie met te weinig inlevings/aanpassings-vermogen...
Want, in het kader van:"Nobody's perfect", onschuldig aan de 'problematiek' zijn 'ze' niet...
Je zou de 'ziekte' dus, voor een deel tenminste, ook moeten zien als gevolg van puur externe factoren, die dus deel van de 'ziekte' zijn. Dit aspect is natuurlijk algemeen bekend als: "Het is de schuld van de maatschappij", en wordt algemeen gezien als een cliché, en als zodanig behandeldt, dus kennis waar men niets mee doet, althans, niet betrekt bij de uitgangspunten van een beleid, dat dan ook gericht is op symptoombestrijding.
Dat men je 'onconstantheid'/ 'onbetrouwbaarheid', in hun ogen, niet weet te plaatsen is dan ook te wijten aan hun misinterpretatie van consequent zijn..Men moet er maar aan wennen dat je niet 'normaal' bent,en leeft bij de dag, zonder daarin door te slaan, en je dus ook niet proberen te interpreteren als een 'normaal' Mens.
Zij vinden het toch ook 'heel normaal' dat jij je in hen inleeft? Laat de Mensen die die moeite niet willen nemen, en hardnekkig op het standpunt blijven staan dat jij moet 'buigen' of omgekeerd, want zo zien ze dat over het algemeen, maar links liggen, voor zover moreel mogelijk. Zij kosten je meer 'energie' dan ze ooit zullen opleveren..
Wees selectief, omdat dat niet arrogant is, maar bittere noodzaak. In principe begrijpen Mensen je meteen, of nooit (de drammers), en daarop zijn weinig uitzonderingen.. Dat persoonlijke opvatten is hun manier jou een schuldgevoel te geven, je doet immers niet 'normaal', en komt opdraven, dus stel je teleur..
Niets van aantrekken, is een verkapt compliment..En , zoals je al zei" :"Het is toch nooit goed"..
Je bent een 'free spirit', een onbegrijpelijk en dus ongrijpbaar 'fenomeen' in hun ogen.
En een Oceanpony die teveel 'splasht' dient getemd te worden, "Orde boven recht "(Goethe)
Hou je roer recht...


[ Bericht 1% gewijzigd door Marsyas op 11-12-2008 10:02:46 (correcties & addities) ]

Hallo mede-ADD'ers,

Ik ben zelf sinds deze week gediagnosticeerd, en ik heb Concerta voorgeschreven gekregen en dit werkt wel aardig.
Alleen vroeg ik me af welke verzekeraar dit vergoed voor een redelijke maandpremie.

Bij CZ krijg je bijvoorbeeld bij de Top verzekering een eigen bijdrage GVS vergoed van 250 euro, maar deze verzekering kost 22,20 per maand, dus daar schiet je niet veel mee op.
Ik zag dat je bij Aegon 4500 vergoed kreeg voor GVS Eigen bijdrage voor 10 euro per maand, maar dat lijkt me dan weer te goed om waar te zijn. Waarschijnlijk dat ze je daar dan alleen ritalin vergoeden, zoals het uit de hoofdverzekering komt...

Heeft er iemand ervaring met Concerta inclusief met Aegon of ONVZ verzekering?

Hoihoi,

Ben dan wel geen ADHD'er, maar ik leef samen met 1tje. Mn man is op zijn 7e gediagnosticeerd met ADHD. Lastige jeugd gehad met vooral veel negatieve aandacht van zijn moeder waar ie nu nog steeds moeite mee heeft. Ik verdenk zijn moeder ook van het hebben van PDD-NOS, wat ook zijn ADHD weer verklaart (aanverwante stoornissen). Met zijn vader heeft hij wel een goeie band.

We zijn inmiddels ruim 6 jaar samen (waarvan 1,5 jaar samenwonend en inmiddels een paar maanden getrouwd), maar ik heb nog steeds om de zoveel maanden even een breekpunt waarbij het me allemaal even teveel wordt. Soms zit er meer tijd tussen dat ik het ff zat ben. Meestal wegen de positieve zaken iig op tegen de negatieve.
Maar nu even niet. Ik baal er zo van dat hij zoveel dingen vergeet. Praktisch gezien ben ik gewoon verantwoordelijk voor het huishouden, hij vergeet bijna alles. Was afhalen, was vouwen, strijken, bed opmaken, hij ziet het gewoon allemaal niet. Ik snap dat dat onderdeel is van zijn ADHD, maar ik kan er soms ZO enorm gefrusteerd van raken. Dan begrijp ik het gewoon niet meer en wil ik alleen maar boos zijn op 'm. Hij probeert er al zoveel aan te doen voor mij en dat vind ik juist het moeilijke. Hij is zo lief, maar soms komt dat gewoon raar over als hij al die dingen vergeet lijkt het alsof hij op dat moment niks voor me over heeft en geen fuck doet aan onze relatie, of gewoon attent zijn met dingen.
Ik heb het er altijd wel over met 'm als ik zoiets voel, maar toch vind ik het heel lastig. Aan de ene kant moet ik gewoon accepteren dat hij dingen vergeet, dat ik dingen zal moeten oppakken die in een relatie zonder ADHD misschien anders lopen. Aan de andere kant hoop ik toch dat hij zal veranderen en dingen zal verbeteren, maar ik heb geen idee in hoeverre dat voor hem lukt en wanneer dat stopt, waar de grens ligt.

Het lijkt nu misschien alsof onze relatie alleen maar kommer en kwel is, maar dat is het echt niet Het grootste gedeelte gaat het gewoon supergoed, hebben we lol en ik hou ontzettend veel van hem. Ik zou niet zonder hem kunnen. Maar soms zit ik gewoon ff in een dipje.

Wat een lap tekst trouwens

Mijn vraag is dan wel voor jullie ADHD'ers; hoe kunnen wij jullie nou helpen om hiermee om te gaan? Met die vergeetachtigheid en dingen 'zien' zeg maar? Wat helpt jullie het beste? En in hoeverre denken jullie zelf te veranderen voor een partner, of voor jezelf?

Mja, ieder mens is natuurlijk uniek, maar ik heb zelf ook problemen met een hele hoop dingen die toch echt een hoop voor me betekenen. Ik vergeet alles, ik stel alles uit, ik raak alles kwijt. Het huishouden is een hel voor mij en ik leef altijd in de rommel. Ik ben ook een heel rommelig persoon. Dat wil niet zeggen dat het me niks kan schelen. Ik wil eigenlijk wel gewoon in een nette omgeving leven, en ik wil helemaal geen dingen vergeten, maar toch lukt het allemaal niet. En het zal nooit lukken. Over 30 jaar ben ik nog zo, en dan hoop ik niet dat mijn vrouw boos wordt als ik haar verjaardag vergeet.
Dus mja, ik denk dat je je beter moet realiseren dat het echt gewoon in hem zit en dat het niets te maken heeft met wat hij voor jou voelt.

Hi, Enfermera
IDD, wat 8 zegt..."Hét zit 'gewoon' in hem.."
Een 'normale' relatie heb je met een dito Man...
Rozen zijn, en blijven, alleen écht mét doornen..
"Het zoet én het zuur, tegelijk"...
"Elk voordeel heb ze nadeel"- J.Cruijff(BN&BP)


[ Bericht 17% gewijzigd door Marsyas op 13-12-2008 12:02:11 (PDA toetsenbord-afwijking) ]

Ja, zoiets dacht ik al. Ik zal het hem ook niet kwalijk nemen als hij mijn verjaardag oid vergeet, ik weet dat dat gewoon heel lastig voor hem is. Thanks iig voor de reacties

Behalve eten, kan ik nu ook niet meer slapen! Jeeej.
Ik houd wel lekker tijd over zo.

My thoughts exactly! Ik heb niet geslapen vannacht. Nog steeds de psychiater niet gebeld btw .

AAAHHH echt word gek... kvind iemand leuk maar ze zit niet zo lekker in haar vel dus moet haar niet te veel pushen enzo maar dat is zoooooo moeilijk om niet te veel te smsen en mailen en "foute" toespelingen te maken...

quote:

Op maandag 15 december 2008 10:40 schreef Knuffelzacht het volgende:
AAAHHH echt word gek... kvind iemand leuk maar ze zit niet zo lekker in haar vel dus moet haar niet te veel pushen enzo maar dat is zoooooo moeilijk om niet te veel te smsen en mailen en "foute" toespelingen te maken...

Ze verdient de 'waarheid..

De laatste paar dagen (weken) heb ik erg last van een opbouwende nervositeit en ruis in mijn hoofd... Gepaard met concentratieverliezen en veel onrustig zijn.

De opbouw hiervan is al een tijdje aan de gang. Eigenlijk sinds dat ik weer ben begonnen met sporten (na 10 jaar niets doen). Bij elke keer sporten (Tai Jui Jitsu), hou ik het langer vol. Met andere woorden, wordt gezonder . Momenteel gaat de stijgende lijn in mijn uithoudingsvermogen vrij sterk. Waarschijnlijk omdat ik 10 jaar niet heb gesport. Ik verwacht dat de lijn binnenkort wel weer afvlakt.

Alleen zijn de ruis en nervositeit ernstig irritant. Vrijdag was het zelfs zo ernstig dat ik maar een halve dag vrij genomen heb.

Heb besloten om maar eens een afspraak te maken met de huisarts. Kijken of ik hier wat aan kan doen. Heb nog nooit eerder zo veel last gehad

quote:

Op maandag 15 december 2008 11:31 schreef Marsyas het volgende:

[..]

Ze verdient de 'waarheid..

ze weet ook dat ik haar wel leuk vind.. ze vindt mij ook wel leuk maar ze weet niet precies wat ze op het moment wilt.. word aan alle kanten aan haar getrokken, slecht persoonlijk jaar gehad (familie omstandigheden) etc etc dus ik wil haar niet pushen enzo maar zooooo lastig

quote:

Op vrijdag 5 december 2008 14:58 schreef Walging het volgende:
Jezus. Ik heb vandaag een 8 gehaald bij m'n studie. Ik heb alleen nog maar 6en staan, omdat ik me er nooit echt op kon concentreren, nu dus wel. En nu.. ben ik niet blij Ik wilde hoger

Hoe triest is dat. Normaal kon het me nooit echt wat schelen als ik een 6 (of minder) had, en nu is een 8 opeens niet goed genoeg

Ik heb een monster geschapen

Hahahahaha dat is echt grappig hoe herkenbaar. Ik haalde ook in ene 8en en was dan absoluut niet blij meer. Sleepte een keer een 10 binnen en was er eigenlijk nog niet echt happy mee. Hardstikke leuk dat concentreren enzo, dankzij medicijnen, maar voldoening haal je dr toch zelden uit lijkt t wel

quote:

Op donderdag 11 december 2008 21:56 schreef RvLaak het volgende:
Ik heb vandaag dit topic "ontdekt" en met veel interesse gelezen. Het viel me op dat vele hier (die de diagnose hebben) aan de medicatie zitten. Is dit vrijwillig van jullie, bittere noodzaak, of voorgeschreven?

Zelf heb ik een lichte vorm van ADHD en hindert het mij niet veel in mijn leven. Echter had ik een tijdje terug veel last van concentratie stoornissen en hyperactiviteit. Ik had ooit gehoord dat een dieet wonderen zou kunnen doen. Na overleg met mijn schoonouders (hebben veel kennis van biologie) heb ik besloten om mijn dieet zodanig aan te passen dat mijn bloedsuiker veel gelijkmatiger is gedurende de dag. Dit heeft erg geholpen . Al blijf je natuurlijk wel last houden.

Hebben jullie ervaring/kennis met diëten die hielpen? Of juist niet?

Voor mij tot ik mijn diploma heb (in juni mag ik hopen) bittere noodzaak. En wss tijdens mijn studie ook. te ADHD warhoofdig om een dieet bij te kunnen houden en wie zegt dat het voor mij werkt? die gok wil ik mss gaan wagen als ik mn diploma heb, dan heb ik wat meer ruimte

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 17:39 schreef Enfermera het volgende:
Mijn vraag is dan wel voor jullie ADHD'ers; hoe kunnen wij jullie nou helpen om hiermee om te gaan? Met die vergeetachtigheid en dingen 'zien' zeg maar? Wat helpt jullie het beste? En in hoeverre denken jullie zelf te veranderen voor een partner, of voor jezelf?

Ik ben dan nog best jong, natuurlijk, net 18, maar ik kan wel en beetje antwoord geven. Ten eerste: gebruikt je man medicijnen? Vrijdag deed ik dat niet, liep thuis binnen smiddags en zag dat de keuken een rotzooi was, maar kon het niet opbrengen. Vanochtend nam ik mijn medicijnen wel, kwam vanmiddag binnen en heb even de afwasmachine leeg gehaald. Het maakt mentaal qua energie voor dit soort dingen ZO een verschil bij mij.

En daarbij: structuur. Ik woon tuurlijk nog bij papa en mama, maar standaard dek ik de tafel en ruim ik hem af. En standaard moet ik 1 keer in de 2 weken of 1 keer in de week mijn kamer opruimen. En dat zijn gewoon dingen die vaststaan en daar kan ik, ADHD of niet, gewoon niet om heen. Maak HELE duidelijke afspraken, begin mss met een paar en wijk er niet van af. Tot dat je man er aan gewend raakt.

@Marsyas: je posts zien er interessant uit enz en de reacties ook, maar ze zijn voor mij te lang om te gaan lezen voorlopig mss een andere keer!

Ik heb zelf vanaf vorig weekend (medicijnen op en toen nog niet besteld) tot en met afgelopen weekend geen medicijnen gebruikt. Want ik werd ziek en wou eventjes geen medicijnen mn lcihaam inhebben en had toch verkort rooster op school.
Zo heerlijk om weer even toch compleet jezelf te kunnen zijn en helemaal los te kunnen gaan af en toe. Maar geen schoolboek gezien en alleen maar dingen gedaan die ik leuk vond. En dat gaat dan toch weer na een tijdje in je hoofd dwars liggen. Had heel lang al niet maar zolang zonder medicijnen rondgelopen en ik was helemaal vergeten hoe leuk het kan zijn echt even helemaal vrij te zijn en jezelf te zijn, maar hoe je elke keer naar bed gaat met elke ding dat je had moeten doen amar niet hebt gedaan, en elk ding dat je hebt gedaan maar niet had moeten doen. Dr is ook weer veel geld door heen gegaan die periode
Ik heb genoten, maar het brengt me nergens weer aan. Haal dr wel weer motivatie uit, vandaag medicijnen ingenomen, en er ging toch weer even een wereldje voor me open.

quote:

Op maandag 15 december 2008 20:01 schreef Irresponsible het volgende:

[..]

Ik ben dan nog best jong, natuurlijk, net 18, maar ik kan wel en beetje antwoord geven. Ten eerste: gebruikt je man medicijnen? Vrijdag deed ik dat niet, liep thuis binnen smiddags en zag dat de keuken een rotzooi was, maar kon het niet opbrengen. Vanochtend nam ik mijn medicijnen wel, kwam vanmiddag binnen en heb even de afwasmachine leeg gehaald. Het maakt mentaal qua energie voor dit soort dingen ZO een verschil bij mij.

En daarbij: structuur. Ik woon tuurlijk nog bij papa en mama, maar standaard dek ik de tafel en ruim ik hem af. En standaard moet ik 1 keer in de 2 weken of 1 keer in de week mijn kamer opruimen. En dat zijn gewoon dingen die vaststaan en daar kan ik, ADHD of niet, gewoon niet om heen. Maak HELE duidelijke afspraken, begin mss met een paar en wijk er niet van af. Tot dat je man er aan gewend raakt.

Nee, momenteel niet. Hij heeft het vroeger een tijd gedaan (Ritalin), en een paar maanden geleden ook weer omdat hij moest leren. Maar dat heeft niet zoveel zin, je kan niet Ritalin 's avonds gaan slikken want dan slaap je niet. Hij neemt het dan voor op zijn werk, en als hij thuiskomt is het inmiddels uitgewerkt dus dan heb ik er niks meer aan zeg maar Dus dat heeft weinig zin. Maar thanks voor je advies iig
Dat heb ik inderdaad ook gemerkt ja, dat duidelijk grenzen aangeven erg goed werkt. En dat heb ik ook al gedaan. Toch blijft het soms lastig. Maar thanks.

quote:

Op maandag 15 december 2008 20:45 schreef Enfermera het volgende:

[..]

Nee, momenteel niet. Hij heeft het vroeger een tijd gedaan (Ritalin), en een paar maanden geleden ook weer omdat hij moest leren. Maar dat heeft niet zoveel zin, je kan niet Ritalin 's avonds gaan slikken want dan slaap je niet. Hij neemt het dan voor op zijn werk, en als hij thuiskomt is het inmiddels uitgewerkt dus dan heb ik er niks meer aan zeg maar Dus dat heeft weinig zin. Maar thanks voor je advies iig
Dat heb ik inderdaad ook gemerkt ja, dat duidelijk grenzen aangeven erg goed werkt. En dat heb ik ook al gedaan. Toch blijft het soms lastig. Maar thanks.

Ja, en ik kan me ook voorstellen dat hij niet de hele dag door Ritalin wil nemen, ik hoop dat ik het later ook anders aan kan pakken en niet meer de hele dag door hoef.

Jullie hebben inderdaad natuurlijk al veel geprobeerd ja, maar het belangrijkste blijft dat je soms moet gewoon denken: wat ie nu doet, is ADHD. En daar kan ie niets aan doen. En dat heeft niets met mij te maken.

Een hele goeie vriendin van mij, haar broer heeft ADHD en soms is dat moeilijk voor haar thuis. maar 90% van de situaties die zij dan beschrijft denk ik: ja, dat is gewoon, ADHD, dat heb ik ook wel eens gedaan. En als ik dat dan tegen haar zeg en zij realiseert zich dat, dan is het al weer een stukje makkelijker voor haar.
Dus ik zeg ook altidj tegen haar: blijf onthouden, het komt door de ADHD. Hij is je broer en houdt door zijn ADHD niet meer of minder van je.

Er bestaan trouwens hulpboeken he, heb ik wel eens gezien, voor partners van ADHD-ers.

quote:

Op maandag 15 december 2008 20:50 schreef Irresponsible het volgende:

[..]

Ja, en ik kan me ook voorstellen dat hij niet de hele dag door Ritalin wil nemen, ik hoop dat ik het later ook anders aan kan pakken en niet meer de hele dag door hoef.

Jullie hebben inderdaad natuurlijk al veel geprobeerd ja, maar het belangrijkste blijft dat je soms moet gewoon denken: wat ie nu doet, is ADHD. En daar kan ie niets aan doen. En dat heeft niets met mij te maken.

Een hele goeie vriendin van mij, haar broer heeft ADHD en soms is dat moeilijk voor haar thuis. maar 90% van de situaties die zij dan beschrijft denk ik: ja, dat is gewoon, ADHD, dat heb ik ook wel eens gedaan. En als ik dat dan tegen haar zeg en zij realiseert zich dat, dan is het al weer een stukje makkelijker voor haar.
Dus ik zeg ook altidj tegen haar: blijf onthouden, het komt door de ADHD. Hij is je broer en houdt door zijn ADHD niet meer of minder van je.

Er bestaan trouwens hulpboeken he, heb ik wel eens gezien, voor partners van ADHD-ers.

Ja, precies. Het is ook niet het drukke wat me ergert (soms, maar lang niet altijd), maar idd die andere ADHD-dingetjes. Het is na 6 jaar nog steeds een proces van acceptatie bij mij inderdaad. Ik moet soms nog steeds bedenken dat het zijn ADHD is en dat hij er verder vrij weinig aan kan doen. Heb je gelijk in.
Ja, dat weet ik inderdaad ook Haha.
Die heb ik zelf ook al, heeft ook wel iets geholpen. Maar verder moeten we het toch echt zelf rooien. Het gaat gewoon in golfbewegingen, ene moment ben ik superblij en later heb ik weer een dipje. Maargoed dat lijkt me normaal, heb je in relaties zonder ADHD ook.

quote:

Het gaat gewoon in golfbewegingen, ene moment ben ik superblij en later heb ik weer een dipje. Maargoed dat lijkt me normaal, heb je in relaties zonder ADHD ook.

Klinkt heel stom hoor... maar komt het ook niet door het weer? Donker, koud, nat etc etc dat je nu in een dipje zit waardoor zijn ADHD je irriteert? Neem lekker zonnebank kuurtje ofzo... dan voel je je misschien wat lekkerder in je vel zitten en irriteer je je niet zo aan je partner..

En in een gezonde relatie horen ook dipjes te zitten... lijkt me vreselijk als ik 24/ happy zou zijn met mijn partner haha imperfectie maakt perfect

quote:

Op maandag 15 december 2008 21:23 schreef Knuffelzacht het volgende:

[..]

Klinkt heel stom hoor... maar komt het ook niet door het weer? Donker, koud, nat etc etc dat je nu in een dipje zit waardoor zijn ADHD je irriteert? Neem lekker zonnebank kuurtje ofzo... dan voel je je misschien wat lekkerder in je vel zitten en irriteer je je niet zo aan je partner..

En in een gezonde relatie horen ook dipjes te zitten... lijkt me vreselijk als ik 24/ happy zou zijn met mijn partner haha imperfectie maakt perfect

Zou kunnen, maar ik denk 't niet, heb het in de zomer ook wel 's hoor. En idd, momenteel zit ik ook wat minder in mn vel dus daar komt t ook door
Daarom. Zolang de positieve punten de boventoon voeren (en dat doen ze zeker) ist goed!

ben van ritalin overgestapt naar concerta, maar dat was ook geen succes (niet meer slapen, niet meer eten en geen verbetering van de klachten), ben nu begonnen met dex-amfetamine. Het lijkt te werken, alleen krijg ik er erge dalen in mijn bloedsuikerspiegel van. .... soms word ik helemaal slap en wankel,dan MOET ik echt wat eten. Na het eten gaat het dan weer beter. Heb er nu even kort mee moeten stoppen, maar ik ga binnenkort weer verder ermee. Hopelijk blijven de resultaten verder goed, want ik lees veel verhalen van mensen bij wie het in het begin goed ging, maar dat alle klachten op een gegeven moment gewoon terugkomen of dat ze na een tijdje mat of depressief worden ervan.......hm, laten we het niet hopen...

quote:

Op maandag 15 december 2008 18:13 schreef Knuffelzacht het volgende:

[..]

ze weet ook dat ik haar wel leuk vind.. ze vindt mij ook wel leuk maar ze weet niet precies wat ze op het moment wilt.. word aan alle kanten aan haar getrokken, slecht persoonlijk jaar gehad (familie omstandigheden) etc etc dus ik wil haar niet pushen enzo maar zooooo lastig

Hi,KZ
Ik bedoelde: Wees jezelf, hou je niet in. Als ze niet met een 'intens' persoon kan leven kan je/ze daar maar beter vroeg achter komen. .Zorg dat jij, op een positieve manier, het hardst trekt. Go for it !
Maak haar jaar (toch nog) goed..

quote:

Op maandag 15 december 2008 20:03 schreef Irresponsible het volgende:
@Marsyas: je posts zien er interessant uit enz en de reacties ook, maar ze zijn voor mij te lang om te gaan lezen voorlopig mss een andere keer!

Hi, Irresponsible

Take your time, je bent nog jong

quote:

Op maandag 15 december 2008 21:38 schreef Enfermera het volgende:

[..]



Zou kunnen, maar ik denk 't niet, heb het in de zomer ook wel 's hoor. En idd, momenteel zit ik ook wat minder in mn vel dus daar komt t ook door
Daarom. Zolang de positieve punten de boventoon voeren (en dat doen ze zeker) ist goed!

Jij zou eens met mijn (borderline) ex moeten praten

@Alle 'zieken'
pls. ophouden met 'normaal' doen. Daar wordt een Mens 'doodziek' van....


[ Bericht 35% gewijzigd door Marsyas op 17-12-2008 00:39:57 ]

quote:

Op dinsdag 16 december 2008 16:23 schreef oceanpony het volgende:
ben van ritalin overgestapt naar concerta, maar dat was ook geen succes (niet meer slapen, niet meer eten en geen verbetering van de klachten), ben nu begonnen met dex-amfetamine. Het lijkt te werken, alleen krijg ik er erge dalen in mijn bloedsuikerspiegel van. .... soms word ik helemaal slap en wankel,dan MOET ik echt wat eten. Na het eten gaat het dan weer beter. Heb er nu even kort mee moeten stoppen, maar ik ga binnenkort weer verder ermee. Hopelijk blijven de resultaten verder goed, want ik lees veel verhalen van mensen bij wie het in het begin goed ging, maar dat alle klachten op een gegeven moment gewoon terugkomen of dat ze na een tijdje mat of depressief worden ervan.......hm, laten we het niet hopen...

Kortom: Fuck pillen, of jezelf..Jouw keuze, jouw probleem..Maar dat hou je toch..
Hoewel de maatschappij ons liever mat en depressief ziet, blijkbaar....
Big Brother is bang...

doe je rustig marsyas

en er zijn een heleboel mensen die wel baat hebben bij medicijnen.