Voor Halloween twee "horrors" gekeken, die erg op elkaar lijken qua manier van filmen.
[Rec] (2007, Sp, Jaume Balagueró & Paco Plaza)![]()
We volgen een verslaggeefster, die een reportage maakt over het werk van brandweerlieden. Heel de film wordt gezien uit de blik van de camera(man). Daardoor zit je constant midden in de aktie. In het begin is de film opzettelijke erg saai. Dan krijgen ze een oproep over iemand, die gevangen zit in haar appartement. Dan blijkt dat heel het gebouw in quarantine is geplaatst en niemand er meer uit mag. Wat dan volgt is in eerste instante vooral irriterende hysteria. Maar als het dan echt van kwaad tot erger gaat, wordt de film echt ongelovelijk spannend en eng. Zo spannend en eng dat het het saaie en irritante stuk, meer dan goed maakt. De film is het bewijs dat je geen dure sfx nodig hebt om iets engs te maken, maar zoiets simpels als een paar minuten een zwart scherm even effectief is.
cijfer: 8.5
Cloverfield (2008, VS, Matt Reeves)![]()
Deze film werkt volgens hetzelfde principe als [REC]. Ook hier volgen we de film via een camera first person-kijk. Hier is echter geen sprake van professionals, maar van amateurs, die toevallig een feestje aan het filmen waren op het moment dat een monster New York aanvalt. Beseffend hoe belangrijk videobeelden zijn, blijven ze alles film. De film geeft heel goed het idee hoe het zou zijn als onschuldige bijstander in één van die talrijke monster films, die we wel kennen. Mensen, die geen idee hebben wat er aan de hand is, zoals wij dat als kijker ook nooit krijgen. Wat weer een ongeloofwaardige saaie uitleg scheelt. Het geeft een gezicht aan wat normaal anoniem slachtoffer-vee is. Deze andere benadering van een uitgemolken genre, geeft het genre weer iets fris en vernieuwends.
De special effect zagen erg zeer indrukwekkend. Ik kreeg spijt dat ik dat deze niet in de bioscoop had gezien.
Het is ook een verademing dat men weer eens een blockbuster weet te maken die maar 73 minuten (plus tien minuten aftiteling) duurt.
cijfer: 8
Shine (1996, Aus, Scott Hicks) ![]()
Een jonge zeer getalenteerde pianist, David Helfgott, wordt door zijn overambitieuze vader ontzettend onder druk gezet om piano-wedstrijden te winnen. Als de jongen, zo getalenteerd blijkt dat hij een opleiding in de VS en later in London krijgt aangeboden, probeert de vader zoonlief met chantage bij de familie te houden. Eenmaal ontsnapt onder vaders juk vandaan, ontwikkelt David zich tot één van de grootste talenten van de befaamde Royal College of Music in Londen. Maar langzaam aan begint hij ook de draad kwijt te raken. Tot dat hij na het spelen van Rachmaninoff's 3e concerto er totaal iets knapt. Hij praat alleen nog maar in supersnelle associatie's. David wordt als volwassen man opgenomen in een kliniek. Met behulp van vrienden pakt hij langzaam de piano weer op.
Het zijn vooral de stukken met de gestoorde volwassen David, die deze film boven de middelmatige bio-pic over een getalenteerd iemand met mishandelde ouders tillen. Zowel de prestatie van Geoffrey Rush als de gestoorde volwassen David als die van Armin Mueller-Stahl als de vader zijn om van te genieten.
cijfer: 7.5
In oktober 2008 28 films gezien. De top 10:
1. Professione: reporter (The Passenger) (1975, It, Michelangelo Antonioni) 8.5
2. Underground (1995, Joe, Emir Kusturica) 8.5
3. Vargtimmen (Hour of the Wolf) (1968, Zw, Ingmar Bergman) 8.5
4. The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert (1994, Aus, Stephan Elliott) 8.5
5. Le Voyage du ballon rouge (2007, Fr, Hsiao-hsien Hou) 8.5
6. [Rec] (2007, Sp, Jaume Balagueró & Paco Plaza) 8.5
7. Unforgiven (1992, VS, Clint Eastwood) 8
8. Mrs. Miniver (1942, VS, William Wyler) 8
9. Fast Times at Ridgemont High (1982, VS, Amy Heckerling) 8
10. Cloverfield (2008, VS, Matt Reeves) 8
De flop 3:
3. Speed Racer (2008, VS, Wachowski bros) 5
2. Lo Squartatore di New York (The New York Ripper) (1982) 5
1. Prom Night (2008, VS, Nelson McCormick) 3.5
[ Bericht 1% gewijzigd door Lonewolf2003 op 01-11-2008 16:46:25 ]