Welke film heb jij vandaag/pas gezien? Deel CXXX

heb net "Stander" (2003) gedownload en gezien..... wat een vette film zeg.

quote:

"Stander" is based on the true story of André Stander, a South African homicide/robbery police captain who became one of the most notorious bank robbers in the country. After participating in the brutal killing in a riot in the line of duty, Stander decided to defy the very system he was part of, and set off on an audacious crime spree; robbing banks during his lunch hour then returning to the scene of the crime to lead the investigation. Finally, caught by the same police force he worked with, he was jailed and, subsequently befriended Allan Heyl and Lee McCall. After a daring jailbreak, the 'Stander Gang' committed a large number of robberies, which grew increasingly bold over time. In the eyes of the public, their blatant disregard for authority made them South Africa's most popular anti-heroes. In reality, however, Stander and his gang were the most wanted men in the country.

quote:

Op maandag 18 augustus 2008 21:34 schreef joep.t het volgende:

[..]

Ik vindt een 6,5 een behoorlijk goed cijfer voor een lekker tussendoorfilmpje

Ik ook.


Together

Mooie film om te kijken, technisch niet echt geweldig. Acteerwerk niet altijd even sterk, en je kan je verwachten aan de typische nadruk op emoties waar Chinese/Aziatische producties bekend om staan. Het werkt over het algemeen goed, ookal is het verhaal vrij simpeltjes en zijn de karakters er een paar uit textbook-format.

7.2/10

[ Bericht 2% gewijzigd door Off-ShoRe op 20-08-2008 04:42:29 ]

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2008 22:05 schreef Lassekjus het volgende:

[..]

Vraagje voor jou, over het vrouwelijk schoon ben ik het met je eens. Het acteerwerk van Norah Jones echter niet. Wat een dramatische actrice is dit. Het stuk in het begin voor het restaurant is volgens mij een van de slechtst geacteerde stukjes ooit! Laat haar maar lekker blijven zingen, dat kan ze als de BESTE!

Ik zie de vraag niet echt terug in het stukje Maar ik moet zeggen dat ik me niet stoorde aan Norah Jones, ook niet aan haar acteerwerk. Hoorde al veel negatieve reacties over haar acteerwerk, misschien dat het daardoor ook wel mee viel.

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2008 12:39 schreef Atreidez het volgende:
De mensenlijke reactie, de groepsvorming, vond ik verre van sterk gedaan. Het spontaan ontstaan van een sekte, die meteen maar een paar mensen willen opofferen Dat mens had in het echt al lang een koekepan tegen d'r hoofd gehad, dat zou pas realistisch geweest zijn. Dat mensen die in het begin de tentakels zien later nog meegaan naar buiten klopt ook voor geen bal natuurlijk... Gelukkig zullen we nooit weten hoe een groep zou reageren in een dergelijk geval, zo nuchter zijn we toch nog wel? Dus dat de entertainment waarde in die zin voor jullie hoger was, is voor mij ook irrelevant

Hoe kun jij in godsnaam bepalen wat realistisch is in zo'n situatie? Ben je wel eens in het zuiden van america geweest, in die kleine dorpen daar? Daar gaat het juist om, hoe fucked up men kan reageren als je tot het uiterste van je verbeelding wordt gedreven. Maar inderdaad, ieder zijn eigen mening natuurlijk

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2008 11:16 schreef Atreidez het volgende:
The Mist
Wat een onzin.. sommige verhalen van S. King zijn echt te weird voor woorden. Kreeg net zoals bij The Happening zo'n idee van een goedkoop opgelost plot maar gelukkig waren er later nog wel wat spannende scenes maar zoiezo zijn acties van mensen raar verbeeld en is de herkomst van t gevaar totaal niet goed overgebracht, iets wat ik in deze t grootste gemis vind. Zo'n overdreven mindfucker einde ook. In het begin dacht ik nog van, trekt wel op die mist, maar aan het eind had ik meer zoiets van, wat een pest die mist.
[ afbeelding ]

Oh was die film naar een boek van Stephen King? Wist ik niet. Hoe dan ook, ik vond het wel een goeie film,eentje die ik na lange tijd weer eens behoorlijk kon pruimen. Vond het einde alleen een beetje snel afgerafeld alsof de reddingsbrigade zomaar uit het niets opdook(dat militaire convooi) Bedoel had wel iets van een flashback verwacht hoe alles zo ontstaan is. Niks van dit alles, alleen maar gesproken tekst door een (ex)beveiliger. Maar goed.


OT:




Hell Boy 2 The Golden Army

Vier jaar na zijn eerste avontuur keert Hellboy, de sjagrijnige superheld tegen wil en dank, terug.
Prins Nuada, een boosaardige heerser uit een andere wereld, wil de macht op Aarde overnemen. Vervolgens is het de taak aan de roodhuidige held met afgezaagde horens om hem tegen te houden. Vanzelfsprekend heeft die daar natuurlijk weer helemaal geen zin in.

Hellboy II is een duizelingwekkende actie-film met niet alleen de nodige humor maar ook met een stoet aan fantasiecreaturen die je van begin tot end zal blijven boeien.

9 / 10

Tropic Thunder
Deze comedy, uitgevoerd als een parodie op oorlogsfilms, was op zich een erg leuke ervaring. De verzameling acteurs en de karakters die ze neerzetten moet voor iedereen toch wel een paar ingredienten bevatten waardoor deze film de moeite waard is. Het verhaal, de opnames voor een vietnam film die nogal in de war lopen, start met een leuk gegeven maar tijdens het verloop vervaagd het en lijken alle eindjes slordig aan elkaar geknoopt te worden, maar al met al zeker de moeite ward voor de comedy fan.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 10:13 schreef HostiMeister het volgende:
Hoe kun jij in godsnaam bepalen wat realistisch is in zo'n situatie? Ben je wel eens in het zuiden van america geweest, in die kleine dorpen daar?

Ik probeer juist duidelijk te maken dat niemand kan bepalen wat realistisch is in zo'n geval, en daarom zullen de meningen over hoe het overkomt nogal uiteen lopen Neemt niet weg dat de oorzaak van de reactie er wel toe doet, want de oorzaak bepaalt hoe goed je je in het verhaal kan verplaatsen, iets wat bij mij duidelijk minder goed ging als bij anderen. Er was trouwens veels te veel groen om het in het zuiden van de VS te laten afspelen, ik weet niet of er een plaatsnaam is genoemd, maar had meer t idee dat het tegen de Canadese grens aan was?

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 10:52 schreef Atreidez het volgende:
Tropic Thunder
Deze comedy, uitgevoerd als een parodie op oorlogsfilms, was op zich een erg leuke ervaring. De verzameling acteurs en de karakters die ze neerzetten moet voor iedereen toch wel een paar ingredienten bevatten waardoor deze film de moeite waard is. Het verhaal, de opnames voor een vietnam film die nogal in de war lopen, start met een leuk gegeven maar tijdens het verloop vervaagd het en lijken alle eindjes slordig aan elkaar geknoopt te worden, maar al met al zeker de moeite ward voor de comedy fan.
[ afbeelding ]
[..]

Ik probeer juist duidelijk te maken dat niemand kan bepalen wat realistisch is in zo'n geval, en daarom zullen de meningen over hoe het overkomt nogal uiteen lopen Neemt niet weg dat de oorzaak van de reactie er wel toe doet, want de oorzaak bepaalt hoe goed je je in het verhaal kan verplaatsen, iets wat bij mij duidelijk minder goed ging als bij anderen. Er was trouwens veels te veel groen om het in het zuiden van de VS te laten afspelen, ik weet niet of er een plaatsnaam is genoemd, maar had meer t idee dat het tegen de Canadese grens aan was?

Klopt ben het helemaal met je eens, en dat van die zuidelijke dorpjes, was eigenlijk meer een aanduiding dat er in kleine kutdorpjes rare dingen kunnen leven onder de bevolking. Maar dit is het laatste wat ik er over zeg anders wordt het heel snel een dialoog die ergens anders moet plaatsvinden

Is tropic thunder al uit in de bios hier trouwens?

Gisteravond voor de 3e keer naar The Dark Knight geweest.

Nouja, je begrijpt het wel

The Life Aquatic with Steve Zissou (2004)
Ik wist niks van deze film, maar ik zag de artstyle en Bill Murray en heb deze film maar een kans gegeven. En gelukkig maar! Het eerste half uur snapte ik echt niks van het verhaal, wat gebeurd er allemaal, wat is dit voor een film?! Gelukkig besefte ik toen dat je het allemaal gewoon over je heen moet laten komen.
Wat ik daarna te zien kreeg was een geweldige drama/komedie met heerlijk droge humor ("Two albino Dolphins are swimming under the ship. They're supposedly very intelligent... although I've never seen any evidence of it.").
Bizar, grappig, ontroerend. Laat deze film over je heen komen!
8.5/10
_{(Ps. Cate Blanchett is écht knap, wow! En ze is bijna even oud als m'n moeder )}

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 11:24 schreef Edwinuss het volgende:
Gisteravond voor de 3e keer naar The Dark Knight geweest.

Nouja, je begrijpt het wel

die film moet ik ook nog maar eens kijken.. lijkt me niks meer dan een standaard actiefilmpje met een superheld en een overhypte acteur die dood is gegaan..

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 11:07 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Klopt ben het helemaal met je eens, en dat van die zuidelijke dorpjes, was eigenlijk meer een aanduiding dat er in kleine kutdorpjes rare dingen kunnen leven onder de bevolking. Maar dit is het laatste wat ik er over zeg anders wordt het heel snel een dialoog die ergens anders moet plaatsvinden

Is tropic thunder al uit in de bios hier trouwens?

nog niet maar volgens mij volgende week ofzo?

You Don't Mess With The Zohan

Erg flauwe film, maar toch wel wat grappige stukken erin.

6

The Usual Suspects

Briljante climax, enough said.

8,5

Dumb and dumberer

Prequel van de eerste succesvolle film.
We zien hoe Harry en Lloyd vrienden worden en samen in een speciale klas komen wat eigenlijk een snood plan is van de directeur en de cafetariajuf om geld dat eigenlijk voor de kinderen van de speciale klas is te stelen en daarmee naar hawai te vertrekken.
Dat is het verhaal van deze trieste komedie die aan foute grappen aan elkaar hangt.
De hoofdrolspelers hebben best komisch talent maar zijn geen Carrey of Daniels en met zo een zwak script heb je minstens komieken van dat niveau nodig.

Cijfer:3,5

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 14:19 schreef Kingside het volgende:
You Don't Mess With The Zohan

Erg flauwe film, maar toch wel wat grappige stukken erin.

6

2 ou 3 choses que je sais d'elle (Two Or Three Things I Know About Her)
Een hele aparte film van Godard. Eentje waarin de grens tussen fictie en documentaire steeds wordt opgezocht en meerdere malen overschreden. Precies zoals cinema volgens de oprichters van Cahiers Du Cinema hoorde te zijn.
De kijker wordt, ondanks de nodige afstand tussen de kijker en de film, direct bij het geheel betrokken door middel van de acteurs die regelmatig direct in de camera tegen de kijker praten.
Godard`s kijk op de almaar groeiende consumptiemaatschappij is het middelpunt van de film. En hij windt er geen doekjes om: ongeveer alle luxe producten die de mensen tegenwoordig willen kopen en waar dus geld voor nodig is, zijn niet nodig. Ze worden dan ook regelmatig absurdistisch neer gezet. Grappig om te zien maar zeker met een serieuze ondertoon.
De film heeft dus zeker een politieke toon en dat zal wellicht niet iedereen aanspreken. Maar ik vond het wederom een sterke film van de meester.

IMDB Cijfer: 7,0/10
Mijn Cijfer: 7,8/10

Iris, waarin Judi Dench een dementerende vrouw speelt, is een voorspelbare film.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 17:45 schreef Roi het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 00:03 schreef mschol het volgende:

[..]

Allemaal Entourage kijken heren!

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 08:36 schreef Hulkio het volgende:

[..]

Allemaal Entourage kijken heren!

Ze speelt ook een geweldige rol in de klassieker Wrong Turn

You Don't Mess With The Zohan - 6,5
Grappige flauwe humor, vermakelijk. Niet meer dan dat.

Taken
Ex geheim agent Liam Neeson zn dochter wordt ontvoerd door de maffia om als heroine hoer verkocht te worden. Dat is natuurlijk niet de bedoeling dus gaat Liam haar terughalen. Famke Jansen speelt echt de irritantste rol ooit geloof ik als de bezorgde moeder. Veel knokken, redelijk geloofwaardig gedaan. Wat mij wel opviel is dat Liam iedereen echt met 2 klappen neerlegd, wat helemaal aan het einde van de film behoorlijk ongeloofwaardig werd. Het verhaal is natuurlijk al zo oud als de weg naar Rome en eigenlijk hebben we alles in deze film al eens eerder gezien. Neemt niet weg dat het een redelijk vermakelijke thiller/actie film is. Bak popcorn erbij, niets aan de hand. 6/10

Dexter (S1) (2006)
Na alle positieve verhalen over Dexter, een serie over een seriemoordenaar, viel het eerste seizoen mij toch behoorlijk tegen. De eerste afleveringen zijn prima. Een goede introductie van de personages en door middel van flashbacks komen we meer over het verleden van de hoofdpersoon Dexter (een goede rol van Michael C. Hall uit Six Feet Under) te weten. Tegen het eind komt men een paar keer met een in mijn ogen behoorlijk zwakke (en ongeloofwaardige) twist in het verhaal. Het acteerwerk is wel prima, met name van Michael C Hall, mede door zijn acteerwerk ga je meeleven met een gevoelloze seriemoordenaar. Jammer dat men niet meer met het verhaal heeft gedaan, dat zat er zeker wel in! 7.0

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 15:50 schreef Opperkwal het volgende:
You Don't Mess With The Zohan - 6,5
Grappige flauwe humor, vermakelijk. Niet meer dan dat.

Deze heb ik ook gezien, te grappig gewoon, Adam Sandler

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2008 17:10 schreef Hulkio het volgende:
Dexter (S1) (2006)
Jammer dat men niet meer met het verhaal heeft gedaan, dat zat er zeker wel in! 7.0

Seizoen 2 is een stuk beter.

In 21 moeten de personages slimme figuren voorstellen, helaas vallen ze allemaal genadeloos door de mand. Het verhaal is van zo'n opzet, dat je het verloop helemaal kunt voorspellen. Daarnaast zitten er lekker veel gaten in. Maar... Kate Bosworth ziet er lekker uit, de gekke Aziaat uit Disturbia en Cooper uit Eurotrip doen mee, dus het viel allemaal wel mee.

[ Bericht 54% gewijzigd door Mainport op 22-08-2008 18:08:52 ]

What Happens in Vegas
Zoetsappige romantische komedie, vrouwenfilm eigenlijk. Aardige rollen van Ashton Kutchen en Cameron Diaz, maar verder natuurlijk totaal voorspelbaar hoe het verhaal zal gaan lopen. Duidelijke cliches die altijd in dit soort films thuishoren, maarja, dat gaat er als zoete koek in bij het grote publiek. En dan nog de muziek van Mika erbij...

IMDB: 5.7
Zelf: ook een 5.7

The sentinel
Basis actie thrillertje, met wat grote namen erin puur om het publiek te lokken naar deze emotieloze vertoning. Niet uitgewerkte subplotten en een afgeraffeld hoofdplot, acteurs die allemaal acteren alsof de president al dood is, en relaties die met zijden draadjes aan elkaar hangen. De "secret-service" is op zich wel interessant om een verhaal mee neer te zetten, maar met Sledgehammer als president was in mijn optiek de film al gedoomed te mislukken.

The Promotion
Deze film staat geclassificeerd als comedy, maar lijkt erg veel moeite te doen het er niet te dik boven op te leggen. Doug (Scott) en Richard (Reilly) vechten bij wat een doorsnee supermarkt lijkt voor een nieuwe managerspositie. Het enige onderscheid tussen de twee wordt gemaakt tijdens de film, waar Richard zich ontpopt als een nog grote looser dan Doug is, soms tot het punt dat het eigenlijk zielig was. Vandaar ook de moeite om de humor er van in te kunnen zien. De film is aardig geschoten maar kan zich nergens onderscheiden van andere films en zelfs comedy's die dat al eerder hebben gedaan.

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2008 17:40 schreef Mike het volgende:

[..]

Seizoen 2 is een stuk beter.

Ga ik daar denk ik toch maar even aan beginnen, zie net dat eind september in de VS het derde seizoen begint.

Salò o le 120 giornate di Sodoma (Salo, or the 120 Days of Sodom)
Waarschijnlijk één van de meest beruchte en meest provocerende films aller tijden. Maar ik had `m nog niet gezien. Daar kwam vanmiddag dan verandering in.

Waar te beginnen? in het boekwerk bij de dvd staat terecht dat als er één film in de geschiedenis is wiens reputatie de film zelf voorbij streeft, dat het deze is. Dat is zondermeer waar. Hetgeen waar de film om herinnerd wordt zijn natuurlijk de perversiteiten die ten toon worden gespreid. Die zijn inderdaad niet voor een zwakke maag. De hele film gaat het door tot aan het misselijk makende aan toe. Maar het heeft wel een functie, het is niet provoceren om het provoceren. Maar het geheel is veel meer dan slechts die perversiteiten, er wordt je veel meer geboden dan dat.
De film is nogal afstandelijk waardoor je niet echt mee voelt met de slachtoffers. Dat wordt in het laatste deel nog versterkt vanwege het feit dat je als kijker, door de manier van filmen, in de rol van martelaar/voyeur kruipt. Dat maakt de film er niet gemakkelijker en kijkbaarder op.

Je krijgt in de bijna 2 uur dat de film duurt heel wat te verwerken en delen zullen me nog wel lang bij blijven. Ben "blij" dat ik `m eindelijk eens gezien heb maar m`n favoriete film zal het nooit worden...

IMDB Cijfer: 6,2/10
Mijn Cijfer: 7,0/10

The Life Aquatic With Steve Zissou


Toffe film met een geweldige cast! (o.a. Bill Murray)

Star Wars: The clone wars (2008)
tja.. animated Star wars.. doet deels afbreuk aan de film maar de komst van de padawan die met anakin mee moet (en de bij behorende dialogen) maken imho een boel goed.
ik miste wel de lap rollende tekst aan het begin
ik ging iig met een tevreden gevoel weer weg

Bangkok dangerous (2008)
mja... niet spectaculair genoeg imho, afgezaagd verhaal...
uiteindelijk was het een leuke tussendoorfilm

Tijd om weer in actie te schieten!

Xingfu shiguang (2000)
Chinese film (vrijdagavond op Ned 2 uitgezonden). Zhao is in feite een nietsnut met weinig geld die erg graag wil trouwen en zich daarom bij één bepaalde gaat voordoen als een welvarende manager van een hotel. Die vrouw heeft naast een eigen (dikke en verwende) zoon ook een blinde stiefdochter die ze ontzettend benadeelt. Er wordt aan Zhao gevraagd om haar te laten werken als masseuse in dat hotel. Hierdoor moet hij samen met zijn gepensioneerde vrienden alles doen om haar te laten geloven dat zij zich werkelijk in een hotel bevindt en rijke klanten masseert.
Best goed. Je verveelt je zeker niet tijdens deze film en er zitten goeie vondsten in. Er zitten ook een aantal pijnlijke momenten in. Misschien hadden ze het gegeven wel nog iets meer kunnen uitwerken.

Tini zabutykh predkiv(1964)
Sovjetfilm en mijn eerste film van Paradzjanov, de Armeense regisseur. De film speelt zich af in de Karpaten in Oekraïne, en er wordt dan ook in het Oekraïens gesproken.
De film toont eigenlijk het leven op het platteland van die tijd, dat hard overkomt. Ivan verliest als kind zijn broer, en op de begrafenis wordt zijn vader dan nog eens gedood door iemand van een rivaliserende familie. Al snel ontwikkelt hij echter een vriendschap en later relatie met diens dochter Maritsjka.

Ik weet het niet... in tegenstelling tot bij Tarkovsky kan je hier nog steeds in grote lijnen een verhaal zien, maar heel vaak vraag je je toch weer af "Waarom zegt die dat? Wie is dat?"..
Als je geen liefhebber bent van dit soort films zou ik het niet aanraden.
Ik wist trouwens niet dat dat trompetgeschal in het begin van "Wild dances" van Ruslana niet authentiek is (je hoort het heel vaak in deze film)

What the #$*! Do We (K)now!?(2004)
Film die quantummechnia moet uitleggen aan de bevolking met allerlei interviews, animaties,....
Nu ben ik zelf ooit eens aan een cursus quantummechanica begonnen en ik moet je zeggen dat dat toch heel andere kost is dan het zweverige gedoe dat hier in voorkomt (met je gedachten kan je de werkelijkheid beïnvloeden, quantummechanica heeft met je emoties te maken,...) Soms had ik het gevoel dat het eerder over psychologie en neurologie ging dan quantummechanica.
Geen aanrader als je werkelijk wat wil opsteken over quantummechanica.

One of Our Aircraft Is Missing (Michael Powell & Emeric Pressburger, 1941)

Aardige propagandafilm van het beroemde regisseursduo Powell & Pressburger. De film steekt voornamelijk de Nederlandse burger een hart onder de riem, getuige de laatste boodschap "Nederland zal herrijzen". De film speelt zich grotendeels in Nederland af. Het Nederlands wat af en toe gesproken wordt is soms wat gebroken en het acteerwerk van de Nederlanders is nogal houterig. De film is bij tijden wel spannend en het tempo zit er wel goed in. ***½

Hellboy II: The Golden Army (Guilllermo del Toro, 2008)

Een grote verbetering ten opzichte van de eerste Hellboy film. Je merkt dat Guillermo del Toro een volwasssen filmmaker is geworden door El laberinto del fauno. Vol zelfvertrouwen zet hij de Hellboy wereld naar zijn hand. Met prachtige fantasievolle wezens die duidelijk zijn handtekening dragen bevolkt hij de wereld waarin Hellboy de orde probeert te handhaven. Dit doet hij weer met een goed gevoel voor humor. De toevoeging van Johann Krauss zorgt voor een aantal leuke scenes en Prince Nuada is een goede, spectaculaire badguy. ****

En eerder:
8-2-2008
Logan's Run (Michael Anderson, 1976)

Leuke jaren '80 science fiction film. Hij heeft de tand des tijds niet helemaal weten te doorstaan, maar is nog wel vermakelijk. Zoals wel vaker zegt ook deze science-fiction film meer over de tijd en cultuur waarin hij is gemaakt, dan over de periode die hij uit wil beelden. Alles ademt de jaren '70; de kleuren volgens een kleurcode, de muziek en de sets. De special effects zijn ook niet echt geweldig, maar alles heeft een charmante knulligheid over zich heen, waardoor dat al snel vergeven is. ***½

17-2-2008
Lars and the Real Girl (Craig Gillespie, 2007)

Best leuke off-beat comedy met een goede Ryan Gosling. Het succes van de film is de manier waarop hij de kijker en de mensen om Lars heen mee weet te krijgen in de ongeloofwaardigheid van de situatie. Behalve Ryan Gosling levert ook de support-cast prima prestaties, met name Emily Mortimer. ***½

The Assassination of Jesse James by the coward Robert Ford
Bij het lezen van deze titel denk je in eerste plaats aan een actievolle western, maar het doel van de film was totaal iets anders. Brad Pitt en Casey Affleck die de titelrollen voor hun rekening nemen zetten beide een ontzettend goeie rol neer, Brad als de mediagehypte wrede overvaller Jesse James en Casey als de schuchtere en onzekere Ford die al sinds jongs af aan een groot bewonderaar is. Ik vond de film wel wat langdradig, misschien zelfs wat eentonig, maar ik zag wel wat de bedoeling was van het gegeven. De lading zal misschien wat minder zijn voor de niet Amerikanen, omdat die het verhaal van Jesse James niet standaard meekrijgen in hun geschiedenis lessen, maar het neerzetten van de legendarische westernboef als standaard huisvader en man die in elke scene toch een bepaalde spanning op het beeld kan brengen dat je altijd op je hoede moet zijn, geeft aardig weer hoe Ford zich moet hebben gevoeld en wat zijn motief moet zijn geweest.


_{Ik hoopte op meer van dit soort beelden, maar die zijn helaas zelden te zien..}

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2008 13:11 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Lásky jedné plavovlásky (Loves of a Blonde) (1965, Tsj, Milos Forman)
Andula woont en werkt met heel veel andere vrouwen in een stadje. Er zijn zoveel vrouwen dat de man-vrouw verhouding 1 op 16 is. Om dat recht te trekken wordt er een groep reservisten geplaatst in het stadje. Maar die bestaat uit oudere, onknappe, onromantische reservisten. Niet het type waar Andula en haar vriendinnen op zitten te wachten. Maar gelukkig is er ook nog de jonge knappe pianospeler Milda. Na een zwoele nacht wordt Andula verliefd op Milda. Daarom besluit ze hem op te zoeken in zijn geboortestad. Maar daar zit hij en zijn ouders eigenlijk niet op te wachten.
De film laat voornamelijk zien imo dat meisjes naar liefde, geborgenheid, zekerheid en vertrouwen hunkeren. Terwijl mannen en jongens smiechten zijn, die die meisjes van alles wijs maken om in bed te krijgen. Andula is niet totaal naïef. Ze heeft de bedoelingen van een groepje oudere mannen tijdens een feest uitstekend door. Maar als ze dan de knappe jonge Milda tegenkomt, valt ze als een blok. Zodat ze door haar hoop dat ze eindelijk die echte liefde heeft gevonden, niet ziet dat Milda's bedoelingen niet veel anders zijn dan van de oudere mannen.
De derde akte waarin Andula op zoek gaat bij de ouders van Milda, zorgt voor wat komische taferellen.
De film is qua stijl een typisch voorbeeld van Tsjechisch New Wave. Die natuurlijk goed te vergelijken is met de meer bekende Franse New Wave films en ook met de Italiaanse neorealisten.

Heb ik nu ook bekeken. Best goed, al zat er misschien soms wat te weinig vaart in.

wall-e
best funny
meer ook niet

quote:

Op zaterdag 23 augustus 2008 11:54 schreef Atreidez het volgende:
The Promotion
Deze film staat geclassificeerd als comedy, maar lijkt erg veel moeite te doen het er niet te dik boven op te leggen. Doug (Scott) en Richard (Reilly) vechten bij wat een doorsnee supermarkt lijkt voor een nieuwe managerspositie. Het enige onderscheid tussen de twee wordt gemaakt tijdens de film, waar Richard zich ontpopt als een nog grote looser dan Doug is, soms tot het punt dat het eigenlijk zielig was. Vandaar ook de moeite om de humor er van in te kunnen zien. De film is aardig geschoten maar kan zich nergens onderscheiden van andere films en zelfs comedy's die dat al eerder hebben gedaan.
[ afbeelding ]

Ook gezien en het is me een raadsel waarom deze film is gemaakt, wat wilden ze nu vertellen? Het moet een mix van drama en komedie voorstellen, maar men wil echter niet uitgesproken kiezen voor één van die twee en men vergeet dan maar om echt dramatische of komische elementen in de film te steken. Het wordt nergens slecht of saai, maar het komt wel buitengewoon doelloos over.

batman begins

ja best leuk eigelijk!

Hellboy 2: leuke, vermakelijke film... cliche imho maar vermakelijk..

Death proof

Fantastische Tarantino over een een oude stuntman (Kurt Russel) die onschuldige meisjes meeneemt in zijn auto en de raarste toeren uithaalt die hij wel overleefd omdat zijn gedeelte "death proof" is.
In het eerste gedeelte zijn het dronken en stonede meisjes uit de bar,Maar in het tweede gedeelte zijn het ook stuntvrouwen die er niet bepaald gras over laten groeien en Russel krijgt het flink moeilijk.
Het is dan ook het tweede gedeelte waar Tarantino punten scoort,Want het eerste stuk is net iets te langdradig maar de bijna twintig minuten durende (!) climax is zo fantastisch dat het de mindere stukken meteen goedmaakt.Maar het bericht dat in de grindhouse versie er twintig minuten zijn uitgeknipt zou Death proof waarschijnlijk nog geweldiger maken!

Cijfer: 8,0

Nog maar een keer [b]Into The Wild[b] gekeken.
Naast de sublieme soundtrack van Eddie Vedder is de feel-good movie gewoon helemaal top. Totaal niets pretenderend gewoon een leuke, goede film, met een duidelijke onderliggende boodschap. Nog steeds een van de beste films van dit jaar.

Into the Wild een feel good movie? Ik moest toch echt huilen op het einde.

Whehe, vandaag voor het eerst gezien dat Vincent D'Onofrio die alien is in men in Black. Vincent D'Onofrio weet ik veel hoe vaak gezien in Law and Order en diverse films, en Men in Black vaak genoeg gezien.. maar vanavond herkende ik hem pas. Damn.

Oh, en MiB blijft een vermakelijke film.

quote:

Op zondag 24 augustus 2008 22:41 schreef Cheiron het volgende:
Whehe, vandaag voor het eerst gezien dat Vincent D'Onofrio die alien is in men in Black. Vincent D'Onofrio weet ik veel hoe vaak gezien in Law and Order en diverse films, en Men in Black vaak genoeg gezien.. maar vanavond herkende ik hem pas. Damn.

Oh, en MiB blijft een vermakelijke film.

Ook gezien, en vermakelijk idd. Beetje met schuin oog zitten kijken want heb D'Onofrio niet gespot, maar als ik die naam lees zie ik meteen die blik weer voor me

quote:

Op zondag 24 augustus 2008 22:29 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Into the Wild een feel good movie? Ik moest toch echt huilen op het einde.

ik zat met een bedroeft gevoel aan het eind..
huilen gaat me te ver

overigens m'n avond compleet gemaakt met :

Meet Dave
flauwe eddy murphie film... verre van een sterke of aan te raden film.. maar persoonlijk vond ik het te doen (mede omdat ik er toch niet voor hoefde te betalen terwijl ik toch in de bios kijk)

X-FIles
serie: nooit gezien, evenals film 1...
deze vond ik best aardig alleen niet misterieus genoeg, voor de x-files (althans.. ik had misterieuzer verwacht)


kom er net achter dat m'n pathe unlimited card er voor augustus dik uitgehaald is... 20 kaartjes gehaald (waarbij in vorige week , dus 18-08 tot 24-08, 7 kaarten zijn gehaald)

[ Bericht 22% gewijzigd door mschol op 25-08-2008 00:31:28 ]

quote:

Op zondag 24 augustus 2008 22:29 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Into the Wild een feel good movie? Ik moest toch echt huilen op het einde.

Huilen niet, maar een Feel good movie kan ik het idd niet noemen...

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 12:22 schreef mschol het volgende:

[..]

die film moet ik ook nog maar eens kijken.. lijkt me niks meer dan een standaard actiefilmpje met een superheld en een overhypte acteur die dood is gegaan..

Dat heb ik nou ook...


Anyway ik heb vandaag gezien:

The Bad Seed(1956)


Gezien alle lof over deze thriller/horror had ik zo mijn twijfels. Maar damn wat is Rhoda freaky. Een beetje theatraal misschien maar een erg sterke thriller/horror. Nergens zie je de moorden maar de suggestie is erg overtuigend.

Vergeet overigens de cheesy meet the cast op het eind. Alles wat er voor gebeurd is pretty disturbing.
"What would you give me for a baaaaasket of kisses?"

Shrooms, viel opzich niet tegen. Ik heb ze slechter gezien
http://www.imdb.com/title/tt0492486/

The Mist - zeer goede Stephen King-verfilming. De CGI was soms iets te nep, maar als intelligente horrorfilm is het geheel heel goed uitgewerkt. Het einde viel wat tegen en het was beter geweest als de regisseur het boek had aangehouden. 8.5/10

Sweeny Todd - redelijk matige musical, Depp op de automatische piloot. De aankleding is wel erg mooi en de overdreven gore maakte de moorden meer grappig dan schokkend.
De liedjes worden op een gegeven moment nogal irritant omdat het lijkt dat sommige acteurs gedwongen moesten zingen wat ook best gewone dialoog had kunnen zijn. 6/10

Brokeback Mountain.

Toch wel een mooie film Ik had dit gewoon niet van de film verwacht.

7.0

The Matrix Reloaded en The Matrix Revolutions vlak achter elkaar gekeken.

Deel twee vond ik nog wel te doen, het verhaal was nog te volgen, deel drie ging echt helemaal de verkeerde kant op met ruimteschepen en van het hele Matrix verhaal was niet zoveel meer te bekennen.

The Dark Knight
Goede film, maar ik vond het niet zo geweldig als door iedereen geroepen wordt. In het eerste deel van de film (eerste uur zoiets) vond ik het verhaal nogal moeilijk te volgen. Het tweede deel vond ik stukken beter. Goede actiefilm, maar meer ook niet wat mij betreft.

Ying xiong (Hero)
Krijger komt bij de koning met de bedoeling om hem te vermoorden, onderwijl wordt het verhaal verteld over hoe het zover is gekomen.

Mooie gevechten, mooie kostuums en mooie landschappen. De gevechten in Chinese films zijn toch wel stukken beter dan in de gemiddelde Amerikaanse actiefilm.

You dont mess with the Zohan
Ja, ik heb best gelachen om deze domme comedy. Je moet er van houden. Verder al genoeg over geschreven hier. 6/10

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 00:26 schreef Mr.Noodle het volgende:

[..]

Huilen niet, maar een Feel good movie kan ik het idd niet noemen...

Oke, tot het einde, de mensen die hij ontmoet en de dingen die hij doet zijn gewoon "niet nadenken"-stukken. Gewoon een joch wat de vrije wereld opzoekt. Ja, aan het einde wordt hij zwaar.

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 09:52 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

2 en 3 vond ik gewoon tenenkromend slecht en tast de superieuriteit van The Matrix (1) aan. Het zijn gedrochten van films.

Vandaar dus de term : Overdrijven is een vak.

Night of the Ghouls

quote:

Een oud echtpaar rijdt langs een huis dat vroeger door een gekke professor voor zijn experimenten werd gebruikt. Iedereen denkt dat het huis verlaten is, maar het echtpaar ziet een vrouw in een witte jurk door het huis lopen. Ze schrikken hier zo van dat de oude dame in shock naar het ziekenhuis afgevoerd moet worden...

Wat een armzalige film van ons aller Edward D. Wood junior. In het begin gaat het nog wel en lach je je rot. Leuk om op te merken is de wanted poster in het politiefoto, waar op de 'director himself' prijkt . Maar na een tijdje geloofde ik het wel en was het weer een en al klunzigheid. Speerpunt van deze film was het zgn. inventieve gebruik van geluid met een hoop gare effecten. Cijfer: 3,5

Robots
Dertien in dozijn-animatiefilm, die gerust overgeslagen kan worden. Cijfer: 5

Jôi-uchi: Hairyô tsuma shimatsu (Samurai Rebellion) (1967, Jap, Masaki Kobayashi)

Het is 1725 in Japan. De Tokugawa shogunate is op zijn hoogtepunt. Het land is in vrede vooral vanwege de onvoorwaardelijke trouw van ondersten aan hun meerderen.
Toshiro Mifune speelt de oude simpele trouwe samurai Isaburo Sasahara. Als vrouwe Ichi uit de gratie is gevallen bij haar man, de daimyo Matsudaira, vraagt een steward Isaburo's zoon Yogoro om met Ichi wil trouwen. Isaburo weigert dat in eerste instantie. Officieel omdat hij de eer te groot vind voor zijn familie, off-the-record omdat de familie vanwege geruchten bang is dat Ichi de naam van de familie zou schaden. De daimyo neemt echter geen nee als antwoordt en bevelt Isaburo het huwelijk te accepteren. De geruchten over Ichi blijken compleet onwaar. Ichi is een perfecte vrouw. Yogoro en zijn vader Isaburo gaan echt van haar houden. Maar dan wordt hun leven op de kop gegooid als Ichi's zoon bij de daimyo de nieuwe erfgenaam wordt. Omdat het onfatsoenlijk is dat de moeder van de erfgenaam getrouwd is met een simpele samurai wordt Ichi terug geroepen naar het hof. Yogoro wil zijn geliefde vrouw natuurlijk niet laten gaan. Isaburo ziet in zijn zoons huwelijk de aanwezigheid van liefde ziet die hij zelf heeft moeten missen in zijn huwelijk. Uiteindeiljk zou hij een keuze moeten maken tussen zijn gehoorzaamheid aan zijn daimyo of in opstand komen en zijn zoon te steunen.
Koboyashi was de rebel onder de filmmakers van Japan vlak na de Tweede Wereldoorlog. Zijn kritiek op de Japanse traditie van gehoorzaamheid aan het collectief is in deze film ook goed waarneembaar. Isaburo komt er tijdens de film achter dat vastgeroeste tradities menselijkheid in de weg kunnen staan. Als hij tegen het einde van de film verklaart dat iedereen zijn eigen leven moet leiden zoals hij wil, is dat een totale verwerping van de normen en waarden in het Japan (van die tijd). Waarin het belang en geluk van het individu altijd ondergeschikt is aan dat van het collectief, (de familie, de clan, het land). Deze film laat goed zien hoe iemand tot zo'n radicale verandering van inzicht kan komen door persoonlijke gevoelens te volgen.
Hoewel gedurende de film de spanning erin wordt gehouden door het gedurende diplomatieke spel tussen de familie en de clan, moeten we wachten tot laat in de film voordat we Isaburo's befaamde zwaardkunsten met eigen ogen mogen beschouwen. Tenzij je het splijten van een bamboepop in het begin mee rekent.
Alles wordt prachtig in beeld gebracht. Waarbij de camera standpunten altijd precies overeenkomen met de status van de personen in beeld.
De cast met Mifune op kop leveren uitstekende prestaties.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de normen en waarden van 18e eeuws Japan is dit een absolute must-see.
cijfer: 9

Pat Garrett & Billy the Kid (1973, VS, Sam Peckinpah)
_{Ik zag de 2005 Special Edition.}

Deze western van Peckinpah voelde bij mij wat poetischer aan dan andere Peckinpah films tot nu toe. Nog steeds zit er grof geweld in, maar het ziet verder allemaal iets vrediger uit.
Pat jaagt niet alleen op Billy the Kid, maar ook op zich zelf. Het neerschieten met Billy the Kid is ook een afrekening met zijn vroegere zelf. Wat helemaal duidelijk wordt doordat Garret ook zijn spiegelbeeld neerschiet in de laatste confrontatie. De film gaat imo oud vs. nieuw Amerika, de pioneers vs. gevestigde maatschappij, ongeschreven regels vs. wetten, nieuwsgierigheid en avontuurlijk vs. gesetteld, jeugd vs. volwassenheid vrijheid blijheid vs. verantwoordelijkheid en zorgen. De film laat bovendien goed zien hoe diep geworteld de vage lijn tussen goed en slecht is in de Amerikaanse ontwikkeling. Wie gisteren slecht was is vandaag goed en vice versa.
Als Dylan fan is het natuurlijk leuk om hem in een film te zien, maar zijn rol is te klein om iets zinnigs over te zeggen.
cijfer: 9

The Fifth Element (1997, Fr, Luc Besson)

Coole, bizarre scifi film. Besson weet heel goed een absurde toekomst te scheppen, die toch geloofwaardig is. Leeloo steelde mijn hart.
cijfer: 9

Baby Mama (2008, VS, Michael McCullers)

Tina Fey speelt een intelligente succesvolle carrierevrouw. Ze is echter al in haar late 30er jaren dus beginnen de eierstokken te rammelen. Amy Poehler speelt een domme white trash vrouw, die draagmoeder voor Tina's baby wordt. Tina en Amy een leuk duo dat compleet op elkaar ingespeeld is na jaren samen werken bij SNL. Maar de film slaat jammer genoeg vaker de plank mis dan raak. Het voelt allemaal wel als een heel lang gerekte sketch. Die te lang duurt voor Amy Poehler om constant in karakter te blijven. Het beste zijn de momenten waarin de spot wordt gedreven met die typische liberale inteligente organisch voedsel etende types als Tina's karakter. Dat verder een Steve Martin op automatische piloot als New Age baas alle scene's steelt zegt genoeg over de kwaliteiten van deze komedie. Blijft de vraag waarom competente mensen als Fey en Poehler zich hebben geleend voor een film met zo'n zwak script.
cijfer: 5

Harold & Kumar Escape from Guantanamo Bay (2008, VS, Jon Hurwitz & Hayden Schlossberg)

Het eerste deel was imho één van de beste tiener-stoner-komedies. Dus was ik blij dat er een vervolg zou komen. Toen de titel echter veranderde naar "Escape from Guantanamo Bay" werd ik wat huiverig. Die huivering is niet totaal onterecht gebleven. Imo horen politieke boodschappen niet thuis in een film als dit. Maar oké dat vergeven we.
Ook doordat het allemaal wat ongeloofwaardiger was en de situatie's te bizar, is de film minder dan het eerste deel.
John Cho en Karl Penn hebben gelukkig nog we de chemie van het eerste deel. Waardoor nog veel grappen geslaagd zijn. Maar het zijn vooral Neil Patrick Harris en Rob Cordrry die de show stelen. Vooral Cordrry krijgt van regisseur compleet de vrije hand om los te gaan als domme veiligheiddienstbaas.
Al met al was het nog steeds een grappige film. Maar als ik nog een keer hersenloos vermaak wil, dan stop ik toch het veel betere eerste deel weer in de dvd speler.
cijfer: 6.5

You Don't Mess with the Zohan (2008, VS, Dennis Dugan)

Alles is verkeerd aan deze Adam Sandler film, de foute typetjes met slechte accenten, de overdreven grappen, maar toch is het best grappig.
cijfer: 6

Dellamorte Dellamore (1994, It, Michele Soavi)

Voor een B zombie film was dit behoorlijk tegenvallend. Oké er zitten wat zombie's in die de held op een droge manier neerschiet zonder veel poespas eromheen. Als het daarbij gebleven was, had het een geslaagde horror komedie kunnen worden. Maar Soavi wil jammer genoeg meer met de film. Hij probeert de film een diepere filosofische laag te geven met een totaal oninteressant verhaal over de held, die steeds weer verliefd wordt op dezelfde vrouw. Vooral in het laatste half uur lijkt de film te willen veranderen in een mindfuck, maar doet dat zo slecht de verbazing groter is over de vraag of de regisseur enig idee heeft waar die heen wilt met de film dan over de vragen, die hij probeert te stellen over wat waar en onwaar is.
Cwk noemde het een hoop gebakken lucht. Dat vind ik een perfecte omschrijving voor deze film.
cijfer: 5.5

Die Nacht der lebenden Loser (Night of the Living Dorks) (2004, Dl, Mathias Dinter)

Een stel losers veranderd door een mislukt voodoo ritueel na een ongeluk in zombies. Doordat ze nu opeens heel sterk zijn, kunnen ze eindelijk weerstand bieden aan hun bullebakken. Hierdoor worden ze ook heel populair bij de rest van de school. Maar ze kunnen natuurlijk niet altijd zombie blijven. Zeker niet nu één van hen ook mensen begint te eten.
De film weet op een leuke manier het zombie genre en de high school film te mengen.
cijfer: 7

Bring Me the Head of Alfredo Garcia (1974,VS, Sam Peckinpah)

De dochter van een maffiabaas wordt ongehuwd zwanger. Nadat hij erachter gekomen is wie zijn dochter zwanger gemaakt heeft, (Alfredo Garcia dus) beloof hij een beloning van een miljoen dollars aan degene die hem het hoofd van Alfredo Garcia brengt. Een stel bounty hunters komt op hun tocht terecht in de kroeg van pianospeler Bennie. Bennie komt erachter dat zijn vriendin, Elita, één van de laatste is die Alfredo Garcia gezien heeft levend. Hij weet dat informatie over Alfredo Garcia veel geld waard is bij de bounty hunters. Daarom gaat hij samen met zijn vriendin op zoek naar het graf van Alfredo. Om zo genoeg geld te verdienen om eindelijk te kunnen ontsnappen aan zijn ellendige bestaan. Vriendin naast je, fles alcohol in je hand en gaan met die geit. Maar zo makkelijk is het natuurlijk niet.
De film wordt compleet gedragen door een voortreffelijke Warren Oates als de antiheld Bennie. Bennie is iemand, die zo laag aan wal geraakt is dat niks hem meer interesseert en kan deren. Het enige wat die nog wil is genoeg geld krijgen om een nieuw leven op te bouwen met zijn liefje. Het is een type dat regelrecht weg gelopen lijkt uit een Bukowski boek of een Tom Waits nummer. Hij is de ultieme loser, maar juist daarom zo makkelijk om met mee te leven. Peckinpah zou Peckinpah niet zijn als er niet een grote dosis geweld in de film zou zitten. En net als vaker bij Peckinpah is dat geweld smerig en grof.
In de film zit een scene waarin twee motorrijders een Bennie en zijn vriendin storen 's avonds bij een kampvuur. Ze willen Elita verkrachten. Elita laat dat toe omdat ze al zoveel ellende heeft meegemaakt dat ze weet dat weerstand zinloos is. Ze doet was ze moet doen om in leven te blijven. Dat is imo een scene die deze film goed samenvat.
cijfer: 9

The Cats of Mirikitani (2006, VS, Linda Hattendorf)

Jimmy Mirikitani is een 8o-jarige dakloze Japanse kunstenaar in de straten van New York. Documentairemaakster Linda Hattendorf besluit na dat ze hem al vaak heeft gezien een documentaire over hem te maken. . Na 9-11 neemt Linda Mirikitani in huis op. Ze komt erachter dat Mirikitani een vergeten deel van de geschiedenis met zich mee draagt. Hij heeft namelijk tijdens de WO 2 in een gevangenkamp gezeten. De VS sloot toendertijd Japanse Amerikanen op. Mirikitani heeft daar een groot trauma aan over gehouden. Als mede een hekel aan de regering van Amerika, waardoor hij ook geen uitkering meer wil. Mirikitani voelt zich ondertussen steeds meer thuis en begint langzaam het huis over te nemen van Linda. Daarom gaat ze van alles voor hem regelen, zoals een appartementje. Ook vind ze zijn doodgewaande zus.
Hattendorf breekt natuurlijk met alle regels van het documentaire maken door zich zo direct te bemoeien met haar onderwerp. Maar als je Mirikitani ziet, weet je ook dat ze moeilijk anders kon. Hij is zo aandoenlijk. Ondanks zijn koppigheid. Maar gelukkig komt die langzaam los in de documentaire. Iets waar we als kijker dankzij Linda getuigen van mogen zijn.
cijfer: 7.5

Close Encounters Of The Third Kind (Orginal Theatrical Release)
Steven Spielberg`s ultieme science-fiction meesterwerk is ruim 2 uur lang genieten.
Hij weet er niet alleen een spannende, mysterieuze actie film van te maken maar tegelijkerheid is het ook een mooie menselijke film over "de gewone man" en zijn problemen met onder andere het allerdaagse leven en de problemen met de regering.
De finale is fenomenaal te noemen en ziet er prachtig uit.
Spielberg heeft in z`n lange carriere veel geweldige films gemaakt maar tot nu toe is dit één van z`n beste.

IMDB Cijfer: 7,8/10
Mijn Cijfer: 8,5/10

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 23:13 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Jôi-uchi: Hairyô tsuma shimatsu (Samurai Rebellion) (1967, Jap, Masaki Kobayashi)
[ afbeelding ]
Het is 1725 in Japan. De Tokugawa shogunate is op zijn hoogtepunt. Het land is in vrede vooral vanwege de onvoorwaardelijke trouw van ondersten aan hun meerderen.
Toshiro Mifune speelt de oude simpele trouwe samurai Isaburo Sasahara. Als vrouwe Ichi uit de gratie is gevallen bij haar man, de daimyo Matsudaira, vraagt een steward Isaburo's zoon Yogoro om met Ichi wil trouwen. Isaburo weigert dat in eerste instantie. Officieel omdat hij de eer te groot vind voor zijn familie, off-the-record omdat de familie vanwege geruchten bang is dat Ichi de naam van de familie zou schaden. De daimyo neemt echter geen nee als antwoordt en bevelt Isaburo het huwelijk te accepteren. De geruchten over Ichi blijken compleet onwaar. Ichi is een perfecte vrouw. Yogoro en zijn vader Isaburo gaan echt van haar houden. Maar dan wordt hun leven op de kop gegooid als Ichi's zoon bij de daimyo de nieuwe erfgenaam wordt. Omdat het onfatsoenlijk is dat de moeder van de erfgenaam getrouwd is met een simpele samurai wordt Ichi terug geroepen naar het hof. Yogoro wil zijn geliefde vrouw natuurlijk niet laten gaan. Isaburo ziet in zijn zoons huwelijk de aanwezigheid van liefde ziet die hij zelf heeft moeten missen in zijn huwelijk. Uiteindeiljk zou hij een keuze moeten maken tussen zijn gehoorzaamheid aan zijn daimyo of in opstand komen en zijn zoon te steunen.
Koboyashi was de rebel onder de filmmakers van Japan vlak na de Tweede Wereldoorlog. Zijn kritiek op de Japanse traditie van gehoorzaamheid aan het collectief is in deze film ook goed waarneembaar. Isaburo komt er tijdens de film achter dat vastgeroeste tradities menselijkheid in de weg kunnen staan. Als hij tegen het einde van de film verklaart dat iedereen zijn eigen leven moet leiden zoals hij wil, is dat een totale verwerping van de normen en waarden in het Japan (van die tijd). Waarin het belang en geluk van het individu altijd ondergeschikt is aan dat van het collectief, (de familie, de clan, het land). Deze film laat goed zien hoe iemand tot zo'n radicale verandering van inzicht kan komen door persoonlijke gevoelens te volgen.
Hoewel gedurende de film de spanning erin wordt gehouden door het gedurende diplomatieke spel tussen de familie en de clan, moeten we wachten tot laat in de film voordat we Isaburo's befaamde zwaardkunsten met eigen ogen mogen beschouwen. Tenzij je het splijten van een bamboepop in het begin mee rekent.
Alles wordt prachtig in beeld gebracht. Waarbij de camera standpunten altijd precies overeenkomen met de status van de personen in beeld.
De cast met Mifune op kop leveren uitstekende prestaties.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de normen en waarden van 18e eeuws Japan is dit een absolute must-see.
cijfer: 9

Pat Garrett & Billy the Kid (1973, VS, Sam Peckinpah)
_{Ik zag de 2005 Special Edition.}
[ afbeelding ]
Deze western van Peckinpah voelde bij mij wat poetischer aan dan andere Peckinpah films tot nu toe. Nog steeds zit er grof geweld in, maar het ziet verder allemaal iets vrediger uit.
Pat jaagt niet alleen op Billy the Kid, maar ook op zich zelf. Het neerschieten met Billy the Kid is ook een afrekening met zijn vroegere zelf. Wat helemaal duidelijk wordt doordat Garret ook zijn spiegelbeeld neerschiet in de laatste confrontatie. De film gaat imo oud vs. nieuw Amerika, de pioneers vs. gevestigde maatschappij, ongeschreven regels vs. wetten, nieuwsgierigheid en avontuurlijk vs. gesetteld, jeugd vs. volwassenheid vrijheid blijheid vs. verantwoordelijkheid en zorgen. De film laat bovendien goed zien hoe diep geworteld de vage lijn tussen goed en slecht is in de Amerikaanse ontwikkeling. Wie gisteren slecht was is vandaag goed en vice versa.
Als Dylan fan is het natuurlijk leuk om hem in een film te zien, maar zijn rol is te klein om iets zinnigs over te zeggen.
cijfer: 9

The Fifth Element (1997, Fr, Luc Besson)
[ afbeelding ]
Coole, bizarre scifi film. Besson weet heel goed een absurde toekomst te scheppen, die toch geloofwaardig is. Leeloo steelde mijn hart.
cijfer: 9

Baby Mama (2008, VS, Michael McCullers)
[ afbeelding ]
Tina Fey speelt een intelligente succesvolle carrierevrouw. Ze is echter al in haar late 30er jaren dus beginnen de eierstokken te rammelen. Amy Poehler speelt een domme white trash vrouw, die draagmoeder voor Tina's baby wordt. Tina en Amy een leuk duo dat compleet op elkaar ingespeeld is na jaren samen werken bij SNL. Maar de film slaat jammer genoeg vaker de plank mis dan raak. Het voelt allemaal wel als een heel lang gerekte sketch. Die te lang duurt voor Amy Poehler om constant in karakter te blijven. Het beste zijn de momenten waarin de spot wordt gedreven met die typische liberale inteligente organisch voedsel etende types als Tina's karakter. Dat verder een Steve Martin op automatische piloot als New Age baas alle scene's steelt zegt genoeg over de kwaliteiten van deze komedie. Blijft de vraag waarom competente mensen als Fey en Poehler zich hebben geleend voor een film met zo'n zwak script.
cijfer: 5

Harold & Kumar Escape from Guantanamo Bay (2008, VS, Jon Hurwitz & Hayden Schlossberg)
[ afbeelding ]
Het eerste deel was imho één van de beste tiener-stoner-komedies. Dus was ik blij dat er een vervolg zou komen. Toen de titel echter veranderde naar "Escape from Guantanamo Bay" werd ik wat huiverig. Die huivering is niet totaal onterecht gebleven. Imo horen politieke boodschappen niet thuis in een film als dit. Maar oké dat vergeven we.
Ook doordat het allemaal wat ongeloofwaardiger was en de situatie's te bizar, is de film minder dan het eerste deel.
John Cho en Karl Penn hebben gelukkig nog we de chemie van het eerste deel. Waardoor nog veel grappen geslaagd zijn. Maar het zijn vooral Neil Patrick Harris en Rob Cordrry die de show stelen. Vooral Cordrry krijgt van regisseur compleet de vrije hand om los te gaan als domme veiligheiddienstbaas.
Al met al was het nog steeds een grappige film. Maar als ik nog een keer hersenloos vermaak wil, dan stop ik toch het veel betere eerste deel weer in de dvd speler.
cijfer: 6.5

You Don't Mess with the Zohan (2008, VS, Dennis Dugan)
[ afbeelding ]
Alles is verkeerd aan deze Adam Sandler film, de foute typetjes met slechte accenten, de overdreven grappen, maar toch is het best grappig.
cijfer: 6

Dellamorte Dellamore (1994, It, Michele Soavi)
[ afbeelding ]
Voor een B zombie film was dit behoorlijk tegenvallend. Oké er zitten wat zombie's in die de held op een droge manier neerschiet zonder veel poespas eromheen. Als het daarbij gebleven was, had het een geslaagde horror komedie kunnen worden. Maar Soavi wil jammer genoeg meer met de film. Hij probeert de film een diepere filosofische laag te geven met een totaal oninteressant verhaal over de held, die steeds weer verliefd wordt op dezelfde vrouw. Vooral in het laatste half uur lijkt de film te willen veranderen in een mindfuck, maar doet dat zo slecht de verbazing groter is over de vraag of de regisseur enig idee heeft waar die heen wilt met de film dan over de vragen, die hij probeert te stellen over wat waar en onwaar is.
Cwk noemde het een hoop gebakken lucht. Dat vind ik een perfecte omschrijving voor deze film.
cijfer: 5.5

Die Nacht der lebenden Loser (Night of the Living Dorks) (2004, Dl, Mathias Dinter)
[ afbeelding ]
Een stel losers veranderd door een mislukt voodoo ritueel na een ongeluk in zombies. Doordat ze nu opeens heel sterk zijn, kunnen ze eindelijk weerstand bieden aan hun bullebakken. Hierdoor worden ze ook heel populair bij de rest van de school. Maar ze kunnen natuurlijk niet altijd zombie blijven. Zeker niet nu één van hen ook mensen begint te eten.
De film weet op een leuke manier het zombie genre en de high school film te mengen.
cijfer: 7

Bring Me the Head of Alfredo Garcia (1974,VS, Sam Peckinpah)
[ afbeelding ]
De dochter van een maffiabaas wordt ongehuwd zwanger. Nadat hij erachter gekomen is wie zijn dochter zwanger gemaakt heeft, (Alfredo Garcia dus) beloof hij een beloning van een miljoen dollars aan degene die hem het hoofd van Alfredo Garcia brengt. Een stel bounty hunters komt op hun tocht terecht in de kroeg van pianospeler Bennie. Bennie komt erachter dat zijn vriendin, Elita, één van de laatste is die Alfredo Garcia gezien heeft levend. Hij weet dat informatie over Alfredo Garcia veel geld waard is bij de bounty hunters. Daarom gaat hij samen met zijn vriendin op zoek naar het graf van Alfredo. Om zo genoeg geld te verdienen om eindelijk te kunnen ontsnappen aan zijn ellendige bestaan. Vriendin naast je, fles alcohol in je hand en gaan met die geit. Maar zo makkelijk is het natuurlijk niet.
De film wordt compleet gedragen door een voortreffelijke Warren Oates als de antiheld Bennie. Bennie is iemand, die zo laag aan wal geraakt is dat niks hem meer interesseert en kan deren. Het enige wat die nog wil is genoeg geld krijgen om een nieuw leven op te bouwen met zijn liefje. Het is een type dat regelrecht weg gelopen lijkt uit een Bukowski boek of een Tom Waits nummer. Hij is de ultieme loser, maar juist daarom zo makkelijk om met mee te leven. Peckinpah zou Peckinpah niet zijn als er niet een grote dosis geweld in de film zou zitten. En net als vaker bij Peckinpah is dat geweld smerig en grof.
In de film zit een scene waarin twee motorrijders een Bennie en zijn vriendin storen 's avonds bij een kampvuur. Ze willen Elita verkrachten. Elita laat dat toe omdat ze al zoveel ellende heeft meegemaakt dat ze weet dat weerstand zinloos is. Ze doet was ze moet doen om in leven te blijven. Dat is imo een scene die deze film goed samenvat.
cijfer: 9

The Cats of Mirikitani (2006, VS, Linda Hattendorf)
[ afbeelding ]
Jimmy Mirikitani is een 8o-jarige dakloze Japanse kunstenaar in de straten van New York. Documentairemaakster Linda Hattendorf besluit na dat ze hem al vaak heeft gezien een documentaire over hem te maken. . Na 9-11 neemt Linda Mirikitani in huis op. Ze komt erachter dat Mirikitani een vergeten deel van de geschiedenis met zich mee draagt. Hij heeft namelijk tijdens de WO 2 in een gevangenkamp gezeten. De VS sloot toendertijd Japanse Amerikanen op. Mirikitani heeft daar een groot trauma aan over gehouden. Als mede een hekel aan de regering van Amerika, waardoor hij ook geen uitkering meer wil. Mirikitani voelt zich ondertussen steeds meer thuis en begint langzaam het huis over te nemen van Linda. Daarom gaat ze van alles voor hem regelen, zoals een appartementje. Ook vind ze zijn doodgewaande zus.
Hattendorf breekt natuurlijk met alle regels van het documentaire maken door zich zo direct te bemoeien met haar onderwerp. Maar als je Mirikitani ziet, weet je ook dat ze moeilijk anders kon. Hij is zo aandoenlijk. Ondanks zijn koppigheid. Maar gelukkig komt die langzaam los in de documentaire. Iets waar we als kijker dankzij Linda getuigen van mogen zijn.
cijfer: 7.5

dude... tijd teveel ofzo?

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 23:28 schreef mschol het volgende:

[..]

dude... tijd teveel ofzo?

dude... hoezo quote je in Godsnaam die hele lap tekst?

Dude, het is van heel de week

Die Fälscher (Stefan Ruzowitzky, 2007)

Sterk oorlogsdrama. De thema's zijn niet erg origineel te noemen. Er zijn al vele films over de concentratiekampen uit de Tweede Wereldoorlog en de gewetensstrijd tussen lijfbehoud en verzet gemaakt, maar deze werkt ze prima uit. Dat komt met name door het sterke script, wat nergens in uitleggerige dialogen verzand, maar eerder impliciet duidelijk maakt. Een voorbeeld is de mooie scene op het eind waarin de overige gevangenen refereren naar de hemelse muziek die ze af en toe konden horen. ****

Felon (Ric Roman Waugh, 2008)

Prima gevangenisfilm alleen wat te veel op geweld gericht in mijn ogen. Karakter uitdieping wordt beperkt tot een minimum. De beweegredenen worden nog wel redelijk uitgewerkt, maar veel dieper graaft het niet. De film houdt de aandacht echter wel goed vast. Jammer dat de film er ook vrij lelijk uitziet. ***½

En eerder:
21-1-2008
King of California (Mike Cahill, 2007)

Best amusante indie-comedy. De film is zich echter te veel ervan bewust een indie-comedy te zijn en voegt eigenlijk niet veel toe aan het genre. Desondanks vermaakt hij wel voor anderhalf uur. Michael Douglas zit een leuke oddball neer en Evan Rachel Wood biedt leuk wederspel. Ze kunnen echter niet verbloemen dat de film nogal leeg is en bovendien blijft hij ook niet heel lang hangen. ***½

3-2-2008
Elizabeth: The Golden Age (Shekhar Kapur, 2007)

De aankleding is weer oogverblindend mooi in dit vervolg op Elizabeth. Daarnaast bewijst Cate Blanchett voor de zoveelste keer één van de beste actrices van dit moment te zijn. Jammer dat het verhaal iets minder sterk is. De intriges zijn iets minder scherp en er zitten niet heel veel memorabele scenes in, behalve de toespraak aan de troepen, die Blanchett met veel gravitas en overtuigingskracht brengt. ***½