Welke film heb jij vandaag/pas gezien? Deel CXXX

quote:

Op zondag 24 augustus 2008 22:29 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Into the Wild een feel good movie? Ik moest toch echt huilen op het einde.

Huilen niet, maar een Feel good movie kan ik het idd niet noemen...

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 12:22 schreef mschol het volgende:

[..]

die film moet ik ook nog maar eens kijken.. lijkt me niks meer dan een standaard actiefilmpje met een superheld en een overhypte acteur die dood is gegaan..

Dat heb ik nou ook...


Anyway ik heb vandaag gezien:

The Bad Seed(1956)


Gezien alle lof over deze thriller/horror had ik zo mijn twijfels. Maar damn wat is Rhoda freaky. Een beetje theatraal misschien maar een erg sterke thriller/horror. Nergens zie je de moorden maar de suggestie is erg overtuigend.

Vergeet overigens de cheesy meet the cast op het eind. Alles wat er voor gebeurd is pretty disturbing.
"What would you give me for a baaaaasket of kisses?"

Shrooms, viel opzich niet tegen. Ik heb ze slechter gezien
http://www.imdb.com/title/tt0492486/

The Mist - zeer goede Stephen King-verfilming. De CGI was soms iets te nep, maar als intelligente horrorfilm is het geheel heel goed uitgewerkt. Het einde viel wat tegen en het was beter geweest als de regisseur het boek had aangehouden. 8.5/10

Sweeny Todd - redelijk matige musical, Depp op de automatische piloot. De aankleding is wel erg mooi en de overdreven gore maakte de moorden meer grappig dan schokkend.
De liedjes worden op een gegeven moment nogal irritant omdat het lijkt dat sommige acteurs gedwongen moesten zingen wat ook best gewone dialoog had kunnen zijn. 6/10

Brokeback Mountain.

Toch wel een mooie film Ik had dit gewoon niet van de film verwacht.

7.0

The Matrix Reloaded en The Matrix Revolutions vlak achter elkaar gekeken.

Deel twee vond ik nog wel te doen, het verhaal was nog te volgen, deel drie ging echt helemaal de verkeerde kant op met ruimteschepen en van het hele Matrix verhaal was niet zoveel meer te bekennen.

The Dark Knight
Goede film, maar ik vond het niet zo geweldig als door iedereen geroepen wordt. In het eerste deel van de film (eerste uur zoiets) vond ik het verhaal nogal moeilijk te volgen. Het tweede deel vond ik stukken beter. Goede actiefilm, maar meer ook niet wat mij betreft.

Ying xiong (Hero)
Krijger komt bij de koning met de bedoeling om hem te vermoorden, onderwijl wordt het verhaal verteld over hoe het zover is gekomen.

Mooie gevechten, mooie kostuums en mooie landschappen. De gevechten in Chinese films zijn toch wel stukken beter dan in de gemiddelde Amerikaanse actiefilm.

You dont mess with the Zohan
Ja, ik heb best gelachen om deze domme comedy. Je moet er van houden. Verder al genoeg over geschreven hier. 6/10

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 00:26 schreef Mr.Noodle het volgende:

[..]

Huilen niet, maar een Feel good movie kan ik het idd niet noemen...

Oke, tot het einde, de mensen die hij ontmoet en de dingen die hij doet zijn gewoon "niet nadenken"-stukken. Gewoon een joch wat de vrije wereld opzoekt. Ja, aan het einde wordt hij zwaar.

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 09:52 schreef Lambiekje het volgende:

[..]

2 en 3 vond ik gewoon tenenkromend slecht en tast de superieuriteit van The Matrix (1) aan. Het zijn gedrochten van films.

Vandaar dus de term : Overdrijven is een vak.

Night of the Ghouls

quote:

Een oud echtpaar rijdt langs een huis dat vroeger door een gekke professor voor zijn experimenten werd gebruikt. Iedereen denkt dat het huis verlaten is, maar het echtpaar ziet een vrouw in een witte jurk door het huis lopen. Ze schrikken hier zo van dat de oude dame in shock naar het ziekenhuis afgevoerd moet worden...

Wat een armzalige film van ons aller Edward D. Wood junior. In het begin gaat het nog wel en lach je je rot. Leuk om op te merken is de wanted poster in het politiefoto, waar op de 'director himself' prijkt . Maar na een tijdje geloofde ik het wel en was het weer een en al klunzigheid. Speerpunt van deze film was het zgn. inventieve gebruik van geluid met een hoop gare effecten. Cijfer: 3,5

Robots
Dertien in dozijn-animatiefilm, die gerust overgeslagen kan worden. Cijfer: 5

Jôi-uchi: Hairyô tsuma shimatsu (Samurai Rebellion) (1967, Jap, Masaki Kobayashi)

Het is 1725 in Japan. De Tokugawa shogunate is op zijn hoogtepunt. Het land is in vrede vooral vanwege de onvoorwaardelijke trouw van ondersten aan hun meerderen.
Toshiro Mifune speelt de oude simpele trouwe samurai Isaburo Sasahara. Als vrouwe Ichi uit de gratie is gevallen bij haar man, de daimyo Matsudaira, vraagt een steward Isaburo's zoon Yogoro om met Ichi wil trouwen. Isaburo weigert dat in eerste instantie. Officieel omdat hij de eer te groot vind voor zijn familie, off-the-record omdat de familie vanwege geruchten bang is dat Ichi de naam van de familie zou schaden. De daimyo neemt echter geen nee als antwoordt en bevelt Isaburo het huwelijk te accepteren. De geruchten over Ichi blijken compleet onwaar. Ichi is een perfecte vrouw. Yogoro en zijn vader Isaburo gaan echt van haar houden. Maar dan wordt hun leven op de kop gegooid als Ichi's zoon bij de daimyo de nieuwe erfgenaam wordt. Omdat het onfatsoenlijk is dat de moeder van de erfgenaam getrouwd is met een simpele samurai wordt Ichi terug geroepen naar het hof. Yogoro wil zijn geliefde vrouw natuurlijk niet laten gaan. Isaburo ziet in zijn zoons huwelijk de aanwezigheid van liefde ziet die hij zelf heeft moeten missen in zijn huwelijk. Uiteindeiljk zou hij een keuze moeten maken tussen zijn gehoorzaamheid aan zijn daimyo of in opstand komen en zijn zoon te steunen.
Koboyashi was de rebel onder de filmmakers van Japan vlak na de Tweede Wereldoorlog. Zijn kritiek op de Japanse traditie van gehoorzaamheid aan het collectief is in deze film ook goed waarneembaar. Isaburo komt er tijdens de film achter dat vastgeroeste tradities menselijkheid in de weg kunnen staan. Als hij tegen het einde van de film verklaart dat iedereen zijn eigen leven moet leiden zoals hij wil, is dat een totale verwerping van de normen en waarden in het Japan (van die tijd). Waarin het belang en geluk van het individu altijd ondergeschikt is aan dat van het collectief, (de familie, de clan, het land). Deze film laat goed zien hoe iemand tot zo'n radicale verandering van inzicht kan komen door persoonlijke gevoelens te volgen.
Hoewel gedurende de film de spanning erin wordt gehouden door het gedurende diplomatieke spel tussen de familie en de clan, moeten we wachten tot laat in de film voordat we Isaburo's befaamde zwaardkunsten met eigen ogen mogen beschouwen. Tenzij je het splijten van een bamboepop in het begin mee rekent.
Alles wordt prachtig in beeld gebracht. Waarbij de camera standpunten altijd precies overeenkomen met de status van de personen in beeld.
De cast met Mifune op kop leveren uitstekende prestaties.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de normen en waarden van 18e eeuws Japan is dit een absolute must-see.
cijfer: 9

Pat Garrett & Billy the Kid (1973, VS, Sam Peckinpah)
_{Ik zag de 2005 Special Edition.}

Deze western van Peckinpah voelde bij mij wat poetischer aan dan andere Peckinpah films tot nu toe. Nog steeds zit er grof geweld in, maar het ziet verder allemaal iets vrediger uit.
Pat jaagt niet alleen op Billy the Kid, maar ook op zich zelf. Het neerschieten met Billy the Kid is ook een afrekening met zijn vroegere zelf. Wat helemaal duidelijk wordt doordat Garret ook zijn spiegelbeeld neerschiet in de laatste confrontatie. De film gaat imo oud vs. nieuw Amerika, de pioneers vs. gevestigde maatschappij, ongeschreven regels vs. wetten, nieuwsgierigheid en avontuurlijk vs. gesetteld, jeugd vs. volwassenheid vrijheid blijheid vs. verantwoordelijkheid en zorgen. De film laat bovendien goed zien hoe diep geworteld de vage lijn tussen goed en slecht is in de Amerikaanse ontwikkeling. Wie gisteren slecht was is vandaag goed en vice versa.
Als Dylan fan is het natuurlijk leuk om hem in een film te zien, maar zijn rol is te klein om iets zinnigs over te zeggen.
cijfer: 9

The Fifth Element (1997, Fr, Luc Besson)

Coole, bizarre scifi film. Besson weet heel goed een absurde toekomst te scheppen, die toch geloofwaardig is. Leeloo steelde mijn hart.
cijfer: 9

Baby Mama (2008, VS, Michael McCullers)

Tina Fey speelt een intelligente succesvolle carrierevrouw. Ze is echter al in haar late 30er jaren dus beginnen de eierstokken te rammelen. Amy Poehler speelt een domme white trash vrouw, die draagmoeder voor Tina's baby wordt. Tina en Amy een leuk duo dat compleet op elkaar ingespeeld is na jaren samen werken bij SNL. Maar de film slaat jammer genoeg vaker de plank mis dan raak. Het voelt allemaal wel als een heel lang gerekte sketch. Die te lang duurt voor Amy Poehler om constant in karakter te blijven. Het beste zijn de momenten waarin de spot wordt gedreven met die typische liberale inteligente organisch voedsel etende types als Tina's karakter. Dat verder een Steve Martin op automatische piloot als New Age baas alle scene's steelt zegt genoeg over de kwaliteiten van deze komedie. Blijft de vraag waarom competente mensen als Fey en Poehler zich hebben geleend voor een film met zo'n zwak script.
cijfer: 5

Harold & Kumar Escape from Guantanamo Bay (2008, VS, Jon Hurwitz & Hayden Schlossberg)

Het eerste deel was imho één van de beste tiener-stoner-komedies. Dus was ik blij dat er een vervolg zou komen. Toen de titel echter veranderde naar "Escape from Guantanamo Bay" werd ik wat huiverig. Die huivering is niet totaal onterecht gebleven. Imo horen politieke boodschappen niet thuis in een film als dit. Maar oké dat vergeven we.
Ook doordat het allemaal wat ongeloofwaardiger was en de situatie's te bizar, is de film minder dan het eerste deel.
John Cho en Karl Penn hebben gelukkig nog we de chemie van het eerste deel. Waardoor nog veel grappen geslaagd zijn. Maar het zijn vooral Neil Patrick Harris en Rob Cordrry die de show stelen. Vooral Cordrry krijgt van regisseur compleet de vrije hand om los te gaan als domme veiligheiddienstbaas.
Al met al was het nog steeds een grappige film. Maar als ik nog een keer hersenloos vermaak wil, dan stop ik toch het veel betere eerste deel weer in de dvd speler.
cijfer: 6.5

You Don't Mess with the Zohan (2008, VS, Dennis Dugan)

Alles is verkeerd aan deze Adam Sandler film, de foute typetjes met slechte accenten, de overdreven grappen, maar toch is het best grappig.
cijfer: 6

Dellamorte Dellamore (1994, It, Michele Soavi)

Voor een B zombie film was dit behoorlijk tegenvallend. Oké er zitten wat zombie's in die de held op een droge manier neerschiet zonder veel poespas eromheen. Als het daarbij gebleven was, had het een geslaagde horror komedie kunnen worden. Maar Soavi wil jammer genoeg meer met de film. Hij probeert de film een diepere filosofische laag te geven met een totaal oninteressant verhaal over de held, die steeds weer verliefd wordt op dezelfde vrouw. Vooral in het laatste half uur lijkt de film te willen veranderen in een mindfuck, maar doet dat zo slecht de verbazing groter is over de vraag of de regisseur enig idee heeft waar die heen wilt met de film dan over de vragen, die hij probeert te stellen over wat waar en onwaar is.
Cwk noemde het een hoop gebakken lucht. Dat vind ik een perfecte omschrijving voor deze film.
cijfer: 5.5

Die Nacht der lebenden Loser (Night of the Living Dorks) (2004, Dl, Mathias Dinter)

Een stel losers veranderd door een mislukt voodoo ritueel na een ongeluk in zombies. Doordat ze nu opeens heel sterk zijn, kunnen ze eindelijk weerstand bieden aan hun bullebakken. Hierdoor worden ze ook heel populair bij de rest van de school. Maar ze kunnen natuurlijk niet altijd zombie blijven. Zeker niet nu één van hen ook mensen begint te eten.
De film weet op een leuke manier het zombie genre en de high school film te mengen.
cijfer: 7

Bring Me the Head of Alfredo Garcia (1974,VS, Sam Peckinpah)

De dochter van een maffiabaas wordt ongehuwd zwanger. Nadat hij erachter gekomen is wie zijn dochter zwanger gemaakt heeft, (Alfredo Garcia dus) beloof hij een beloning van een miljoen dollars aan degene die hem het hoofd van Alfredo Garcia brengt. Een stel bounty hunters komt op hun tocht terecht in de kroeg van pianospeler Bennie. Bennie komt erachter dat zijn vriendin, Elita, één van de laatste is die Alfredo Garcia gezien heeft levend. Hij weet dat informatie over Alfredo Garcia veel geld waard is bij de bounty hunters. Daarom gaat hij samen met zijn vriendin op zoek naar het graf van Alfredo. Om zo genoeg geld te verdienen om eindelijk te kunnen ontsnappen aan zijn ellendige bestaan. Vriendin naast je, fles alcohol in je hand en gaan met die geit. Maar zo makkelijk is het natuurlijk niet.
De film wordt compleet gedragen door een voortreffelijke Warren Oates als de antiheld Bennie. Bennie is iemand, die zo laag aan wal geraakt is dat niks hem meer interesseert en kan deren. Het enige wat die nog wil is genoeg geld krijgen om een nieuw leven op te bouwen met zijn liefje. Het is een type dat regelrecht weg gelopen lijkt uit een Bukowski boek of een Tom Waits nummer. Hij is de ultieme loser, maar juist daarom zo makkelijk om met mee te leven. Peckinpah zou Peckinpah niet zijn als er niet een grote dosis geweld in de film zou zitten. En net als vaker bij Peckinpah is dat geweld smerig en grof.
In de film zit een scene waarin twee motorrijders een Bennie en zijn vriendin storen 's avonds bij een kampvuur. Ze willen Elita verkrachten. Elita laat dat toe omdat ze al zoveel ellende heeft meegemaakt dat ze weet dat weerstand zinloos is. Ze doet was ze moet doen om in leven te blijven. Dat is imo een scene die deze film goed samenvat.
cijfer: 9

The Cats of Mirikitani (2006, VS, Linda Hattendorf)

Jimmy Mirikitani is een 8o-jarige dakloze Japanse kunstenaar in de straten van New York. Documentairemaakster Linda Hattendorf besluit na dat ze hem al vaak heeft gezien een documentaire over hem te maken. . Na 9-11 neemt Linda Mirikitani in huis op. Ze komt erachter dat Mirikitani een vergeten deel van de geschiedenis met zich mee draagt. Hij heeft namelijk tijdens de WO 2 in een gevangenkamp gezeten. De VS sloot toendertijd Japanse Amerikanen op. Mirikitani heeft daar een groot trauma aan over gehouden. Als mede een hekel aan de regering van Amerika, waardoor hij ook geen uitkering meer wil. Mirikitani voelt zich ondertussen steeds meer thuis en begint langzaam het huis over te nemen van Linda. Daarom gaat ze van alles voor hem regelen, zoals een appartementje. Ook vind ze zijn doodgewaande zus.
Hattendorf breekt natuurlijk met alle regels van het documentaire maken door zich zo direct te bemoeien met haar onderwerp. Maar als je Mirikitani ziet, weet je ook dat ze moeilijk anders kon. Hij is zo aandoenlijk. Ondanks zijn koppigheid. Maar gelukkig komt die langzaam los in de documentaire. Iets waar we als kijker dankzij Linda getuigen van mogen zijn.
cijfer: 7.5

Close Encounters Of The Third Kind (Orginal Theatrical Release)
Steven Spielberg`s ultieme science-fiction meesterwerk is ruim 2 uur lang genieten.
Hij weet er niet alleen een spannende, mysterieuze actie film van te maken maar tegelijkerheid is het ook een mooie menselijke film over "de gewone man" en zijn problemen met onder andere het allerdaagse leven en de problemen met de regering.
De finale is fenomenaal te noemen en ziet er prachtig uit.
Spielberg heeft in z`n lange carriere veel geweldige films gemaakt maar tot nu toe is dit één van z`n beste.

IMDB Cijfer: 7,8/10
Mijn Cijfer: 8,5/10

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 23:13 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Jôi-uchi: Hairyô tsuma shimatsu (Samurai Rebellion) (1967, Jap, Masaki Kobayashi)
[ afbeelding ]
Het is 1725 in Japan. De Tokugawa shogunate is op zijn hoogtepunt. Het land is in vrede vooral vanwege de onvoorwaardelijke trouw van ondersten aan hun meerderen.
Toshiro Mifune speelt de oude simpele trouwe samurai Isaburo Sasahara. Als vrouwe Ichi uit de gratie is gevallen bij haar man, de daimyo Matsudaira, vraagt een steward Isaburo's zoon Yogoro om met Ichi wil trouwen. Isaburo weigert dat in eerste instantie. Officieel omdat hij de eer te groot vind voor zijn familie, off-the-record omdat de familie vanwege geruchten bang is dat Ichi de naam van de familie zou schaden. De daimyo neemt echter geen nee als antwoordt en bevelt Isaburo het huwelijk te accepteren. De geruchten over Ichi blijken compleet onwaar. Ichi is een perfecte vrouw. Yogoro en zijn vader Isaburo gaan echt van haar houden. Maar dan wordt hun leven op de kop gegooid als Ichi's zoon bij de daimyo de nieuwe erfgenaam wordt. Omdat het onfatsoenlijk is dat de moeder van de erfgenaam getrouwd is met een simpele samurai wordt Ichi terug geroepen naar het hof. Yogoro wil zijn geliefde vrouw natuurlijk niet laten gaan. Isaburo ziet in zijn zoons huwelijk de aanwezigheid van liefde ziet die hij zelf heeft moeten missen in zijn huwelijk. Uiteindeiljk zou hij een keuze moeten maken tussen zijn gehoorzaamheid aan zijn daimyo of in opstand komen en zijn zoon te steunen.
Koboyashi was de rebel onder de filmmakers van Japan vlak na de Tweede Wereldoorlog. Zijn kritiek op de Japanse traditie van gehoorzaamheid aan het collectief is in deze film ook goed waarneembaar. Isaburo komt er tijdens de film achter dat vastgeroeste tradities menselijkheid in de weg kunnen staan. Als hij tegen het einde van de film verklaart dat iedereen zijn eigen leven moet leiden zoals hij wil, is dat een totale verwerping van de normen en waarden in het Japan (van die tijd). Waarin het belang en geluk van het individu altijd ondergeschikt is aan dat van het collectief, (de familie, de clan, het land). Deze film laat goed zien hoe iemand tot zo'n radicale verandering van inzicht kan komen door persoonlijke gevoelens te volgen.
Hoewel gedurende de film de spanning erin wordt gehouden door het gedurende diplomatieke spel tussen de familie en de clan, moeten we wachten tot laat in de film voordat we Isaburo's befaamde zwaardkunsten met eigen ogen mogen beschouwen. Tenzij je het splijten van een bamboepop in het begin mee rekent.
Alles wordt prachtig in beeld gebracht. Waarbij de camera standpunten altijd precies overeenkomen met de status van de personen in beeld.
De cast met Mifune op kop leveren uitstekende prestaties.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de normen en waarden van 18e eeuws Japan is dit een absolute must-see.
cijfer: 9

Pat Garrett & Billy the Kid (1973, VS, Sam Peckinpah)
_{Ik zag de 2005 Special Edition.}
[ afbeelding ]
Deze western van Peckinpah voelde bij mij wat poetischer aan dan andere Peckinpah films tot nu toe. Nog steeds zit er grof geweld in, maar het ziet verder allemaal iets vrediger uit.
Pat jaagt niet alleen op Billy the Kid, maar ook op zich zelf. Het neerschieten met Billy the Kid is ook een afrekening met zijn vroegere zelf. Wat helemaal duidelijk wordt doordat Garret ook zijn spiegelbeeld neerschiet in de laatste confrontatie. De film gaat imo oud vs. nieuw Amerika, de pioneers vs. gevestigde maatschappij, ongeschreven regels vs. wetten, nieuwsgierigheid en avontuurlijk vs. gesetteld, jeugd vs. volwassenheid vrijheid blijheid vs. verantwoordelijkheid en zorgen. De film laat bovendien goed zien hoe diep geworteld de vage lijn tussen goed en slecht is in de Amerikaanse ontwikkeling. Wie gisteren slecht was is vandaag goed en vice versa.
Als Dylan fan is het natuurlijk leuk om hem in een film te zien, maar zijn rol is te klein om iets zinnigs over te zeggen.
cijfer: 9

The Fifth Element (1997, Fr, Luc Besson)
[ afbeelding ]
Coole, bizarre scifi film. Besson weet heel goed een absurde toekomst te scheppen, die toch geloofwaardig is. Leeloo steelde mijn hart.
cijfer: 9

Baby Mama (2008, VS, Michael McCullers)
[ afbeelding ]
Tina Fey speelt een intelligente succesvolle carrierevrouw. Ze is echter al in haar late 30er jaren dus beginnen de eierstokken te rammelen. Amy Poehler speelt een domme white trash vrouw, die draagmoeder voor Tina's baby wordt. Tina en Amy een leuk duo dat compleet op elkaar ingespeeld is na jaren samen werken bij SNL. Maar de film slaat jammer genoeg vaker de plank mis dan raak. Het voelt allemaal wel als een heel lang gerekte sketch. Die te lang duurt voor Amy Poehler om constant in karakter te blijven. Het beste zijn de momenten waarin de spot wordt gedreven met die typische liberale inteligente organisch voedsel etende types als Tina's karakter. Dat verder een Steve Martin op automatische piloot als New Age baas alle scene's steelt zegt genoeg over de kwaliteiten van deze komedie. Blijft de vraag waarom competente mensen als Fey en Poehler zich hebben geleend voor een film met zo'n zwak script.
cijfer: 5

Harold & Kumar Escape from Guantanamo Bay (2008, VS, Jon Hurwitz & Hayden Schlossberg)
[ afbeelding ]
Het eerste deel was imho één van de beste tiener-stoner-komedies. Dus was ik blij dat er een vervolg zou komen. Toen de titel echter veranderde naar "Escape from Guantanamo Bay" werd ik wat huiverig. Die huivering is niet totaal onterecht gebleven. Imo horen politieke boodschappen niet thuis in een film als dit. Maar oké dat vergeven we.
Ook doordat het allemaal wat ongeloofwaardiger was en de situatie's te bizar, is de film minder dan het eerste deel.
John Cho en Karl Penn hebben gelukkig nog we de chemie van het eerste deel. Waardoor nog veel grappen geslaagd zijn. Maar het zijn vooral Neil Patrick Harris en Rob Cordrry die de show stelen. Vooral Cordrry krijgt van regisseur compleet de vrije hand om los te gaan als domme veiligheiddienstbaas.
Al met al was het nog steeds een grappige film. Maar als ik nog een keer hersenloos vermaak wil, dan stop ik toch het veel betere eerste deel weer in de dvd speler.
cijfer: 6.5

You Don't Mess with the Zohan (2008, VS, Dennis Dugan)
[ afbeelding ]
Alles is verkeerd aan deze Adam Sandler film, de foute typetjes met slechte accenten, de overdreven grappen, maar toch is het best grappig.
cijfer: 6

Dellamorte Dellamore (1994, It, Michele Soavi)
[ afbeelding ]
Voor een B zombie film was dit behoorlijk tegenvallend. Oké er zitten wat zombie's in die de held op een droge manier neerschiet zonder veel poespas eromheen. Als het daarbij gebleven was, had het een geslaagde horror komedie kunnen worden. Maar Soavi wil jammer genoeg meer met de film. Hij probeert de film een diepere filosofische laag te geven met een totaal oninteressant verhaal over de held, die steeds weer verliefd wordt op dezelfde vrouw. Vooral in het laatste half uur lijkt de film te willen veranderen in een mindfuck, maar doet dat zo slecht de verbazing groter is over de vraag of de regisseur enig idee heeft waar die heen wilt met de film dan over de vragen, die hij probeert te stellen over wat waar en onwaar is.
Cwk noemde het een hoop gebakken lucht. Dat vind ik een perfecte omschrijving voor deze film.
cijfer: 5.5

Die Nacht der lebenden Loser (Night of the Living Dorks) (2004, Dl, Mathias Dinter)
[ afbeelding ]
Een stel losers veranderd door een mislukt voodoo ritueel na een ongeluk in zombies. Doordat ze nu opeens heel sterk zijn, kunnen ze eindelijk weerstand bieden aan hun bullebakken. Hierdoor worden ze ook heel populair bij de rest van de school. Maar ze kunnen natuurlijk niet altijd zombie blijven. Zeker niet nu één van hen ook mensen begint te eten.
De film weet op een leuke manier het zombie genre en de high school film te mengen.
cijfer: 7

Bring Me the Head of Alfredo Garcia (1974,VS, Sam Peckinpah)
[ afbeelding ]
De dochter van een maffiabaas wordt ongehuwd zwanger. Nadat hij erachter gekomen is wie zijn dochter zwanger gemaakt heeft, (Alfredo Garcia dus) beloof hij een beloning van een miljoen dollars aan degene die hem het hoofd van Alfredo Garcia brengt. Een stel bounty hunters komt op hun tocht terecht in de kroeg van pianospeler Bennie. Bennie komt erachter dat zijn vriendin, Elita, één van de laatste is die Alfredo Garcia gezien heeft levend. Hij weet dat informatie over Alfredo Garcia veel geld waard is bij de bounty hunters. Daarom gaat hij samen met zijn vriendin op zoek naar het graf van Alfredo. Om zo genoeg geld te verdienen om eindelijk te kunnen ontsnappen aan zijn ellendige bestaan. Vriendin naast je, fles alcohol in je hand en gaan met die geit. Maar zo makkelijk is het natuurlijk niet.
De film wordt compleet gedragen door een voortreffelijke Warren Oates als de antiheld Bennie. Bennie is iemand, die zo laag aan wal geraakt is dat niks hem meer interesseert en kan deren. Het enige wat die nog wil is genoeg geld krijgen om een nieuw leven op te bouwen met zijn liefje. Het is een type dat regelrecht weg gelopen lijkt uit een Bukowski boek of een Tom Waits nummer. Hij is de ultieme loser, maar juist daarom zo makkelijk om met mee te leven. Peckinpah zou Peckinpah niet zijn als er niet een grote dosis geweld in de film zou zitten. En net als vaker bij Peckinpah is dat geweld smerig en grof.
In de film zit een scene waarin twee motorrijders een Bennie en zijn vriendin storen 's avonds bij een kampvuur. Ze willen Elita verkrachten. Elita laat dat toe omdat ze al zoveel ellende heeft meegemaakt dat ze weet dat weerstand zinloos is. Ze doet was ze moet doen om in leven te blijven. Dat is imo een scene die deze film goed samenvat.
cijfer: 9

The Cats of Mirikitani (2006, VS, Linda Hattendorf)
[ afbeelding ]
Jimmy Mirikitani is een 8o-jarige dakloze Japanse kunstenaar in de straten van New York. Documentairemaakster Linda Hattendorf besluit na dat ze hem al vaak heeft gezien een documentaire over hem te maken. . Na 9-11 neemt Linda Mirikitani in huis op. Ze komt erachter dat Mirikitani een vergeten deel van de geschiedenis met zich mee draagt. Hij heeft namelijk tijdens de WO 2 in een gevangenkamp gezeten. De VS sloot toendertijd Japanse Amerikanen op. Mirikitani heeft daar een groot trauma aan over gehouden. Als mede een hekel aan de regering van Amerika, waardoor hij ook geen uitkering meer wil. Mirikitani voelt zich ondertussen steeds meer thuis en begint langzaam het huis over te nemen van Linda. Daarom gaat ze van alles voor hem regelen, zoals een appartementje. Ook vind ze zijn doodgewaande zus.
Hattendorf breekt natuurlijk met alle regels van het documentaire maken door zich zo direct te bemoeien met haar onderwerp. Maar als je Mirikitani ziet, weet je ook dat ze moeilijk anders kon. Hij is zo aandoenlijk. Ondanks zijn koppigheid. Maar gelukkig komt die langzaam los in de documentaire. Iets waar we als kijker dankzij Linda getuigen van mogen zijn.
cijfer: 7.5

dude... tijd teveel ofzo?

quote:

Op maandag 25 augustus 2008 23:28 schreef mschol het volgende:

[..]

dude... tijd teveel ofzo?

dude... hoezo quote je in Godsnaam die hele lap tekst?

Dude, het is van heel de week

Die Fälscher (Stefan Ruzowitzky, 2007)

Sterk oorlogsdrama. De thema's zijn niet erg origineel te noemen. Er zijn al vele films over de concentratiekampen uit de Tweede Wereldoorlog en de gewetensstrijd tussen lijfbehoud en verzet gemaakt, maar deze werkt ze prima uit. Dat komt met name door het sterke script, wat nergens in uitleggerige dialogen verzand, maar eerder impliciet duidelijk maakt. Een voorbeeld is de mooie scene op het eind waarin de overige gevangenen refereren naar de hemelse muziek die ze af en toe konden horen. ****

Felon (Ric Roman Waugh, 2008)

Prima gevangenisfilm alleen wat te veel op geweld gericht in mijn ogen. Karakter uitdieping wordt beperkt tot een minimum. De beweegredenen worden nog wel redelijk uitgewerkt, maar veel dieper graaft het niet. De film houdt de aandacht echter wel goed vast. Jammer dat de film er ook vrij lelijk uitziet. ***½

En eerder:
21-1-2008
King of California (Mike Cahill, 2007)

Best amusante indie-comedy. De film is zich echter te veel ervan bewust een indie-comedy te zijn en voegt eigenlijk niet veel toe aan het genre. Desondanks vermaakt hij wel voor anderhalf uur. Michael Douglas zit een leuke oddball neer en Evan Rachel Wood biedt leuk wederspel. Ze kunnen echter niet verbloemen dat de film nogal leeg is en bovendien blijft hij ook niet heel lang hangen. ***½

3-2-2008
Elizabeth: The Golden Age (Shekhar Kapur, 2007)

De aankleding is weer oogverblindend mooi in dit vervolg op Elizabeth. Daarnaast bewijst Cate Blanchett voor de zoveelste keer één van de beste actrices van dit moment te zijn. Jammer dat het verhaal iets minder sterk is. De intriges zijn iets minder scherp en er zitten niet heel veel memorabele scenes in, behalve de toespraak aan de troepen, die Blanchett met veel gravitas en overtuigingskracht brengt. ***½

Get rich or die tryin"

Film over het leven van 50 cent en zijn weg naar de top.
De beste man zelf kan totaal niet acteren maar de film is toch de moeite waard door de goede andere rollen van ondere terence howard en het toch heftige levensverhaal wat de hele film blijft boeien!

Cijfer: 6,5

God Tussi Great Ho (2008)

laat ik duidelijk zijn: moet je betalen dan raad ik je af er naar toe te gaan...

ik vond het acteerwerk dramatisch... (ik heb zelfs het idee dat er geplaybacked werd)
verhaal is verre van origineel (deed me direct denken aan bruce almighty meets bollywood)
nadruk zeer sterk op religie..
op sommige momenten had ik het idee in een musical te zitten i.p.v. een film..
te sloom en dus te langdradig
half vertaald/ondertitelde film
moet ik doorgaan?

heb em meer afgekeken omdat ik NIET tegen half afgekeken films kan

3/10 omdat er toch wel een redelijk mooie meid in mee deed

The godfather

Fantastische film die ik voor het eerst zag en dat was een meesterlijke ervaring!
Het hoofd van de familie corleone (Marlon Brando) is de spil van de film met fantastische scenes.
Maar eigenlijk is elk personage geweldig,Met als positieve uitschieters Pacino en Brando.
Ik had al veel over deze film gehoord maar dit overtrof elke verwachting.
ongevergetelijke momenten zoals de dood van Brando of de scene met het paard maken dit een regelrechte klassieker!

Cijfer: 9,5

The Mist (2007)
Na een storm komt er een mist op zetten in een klein plaatsje, de mensen vluchten een supermarkt in niet wetende wat er in de mist zit. Positieve punten dan maar het acteerwerk was prima, Thomas Jane deed het prima voor wat nodig was en de gelovige vrouw was ontzettend overtuigend tot aan ergernis toe. De spanning is ook ontzettend goed evenals de opbouw. De mindere punten, de ontzettend slechte SFX voor een film als dit, de ontzettend dik opgelegde ondertonen, de gelovige vrouw, het einde. Het is dat ik de spanning er goed in vond blijven hangen maar ik heb het gevoel dat het overal een stuk beter had gekunt.

De boek is beter dan de film, as usual. Een van de beste boeken van Stephen King.

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2008 21:43 schreef joep.t het volgende:
The godfather

Fantastische film die ik voor het eerst zag en dat was een meesterlijke ervaring!
Het hoofd van de familie corleone (Marlon Brando) is de spil van de film met fantastische scenes.
Maar eigenlijk is elk personage geweldig,Met als positieve uitschieters Pacino en Brando.
Ik had al veel over deze film gehoord maar dit overtrof elke verwachting.
ongevergetelijke momenten zoals de dood van Brando of de scene met het paard maken dit een regelrechte klassieker!

Cijfer: 9,5

Geweldig he, heb de film al 4/5 keer bekeken en telkens zie ik nieuwe dingen, echt geniaal idd. En dan te bedenken dat de regisseur ieder moment ontslagen kon worden

quote:

Op dinsdag 26 augustus 2008 23:00 schreef honda1990 het volgende:

[..]

Geweldig he, heb de film al 4/5 keer bekeken en telkens zie ik nieuwe dingen, echt geniaal idd. En dan te bedenken dat de regisseur ieder moment ontslagen kon worden

Dan zal ik binnenkort er ook maar eens voor gaan zitten. Ze staan allemaal een dikke 3 maanden bij mij in de kast.

The Mist, en Die Hard 4.0!

quote:

Geweldig he, heb de film al 4/5 keer bekeken en telkens zie ik nieuwe dingen, echt geniaal idd. En dan te bedenken dat de regisseur ieder moment ontslagen kon worden

Waarom dan?

Zohan

Snap helemaal als iemand zegt dat het te flauw,teveel over de top, etc is, maar ik heb er toch erg om moeten lachen, just omdat het zo over de top is. 6.5

Went the Day Well? (Alberto Cavalcanti, 1942)

Best leuke oorlogsthriller die vooral dient als propaganda. Daarnaast is het ook gewoon een vermakelijke thriller. Het is alleen een beetje jammer dat alles er redelijk braafjes aan toe gaat. Ook de momenten waarin de Duitsers als meedogenloos over moeten komen, hadden niet het gewenste effect. Dat heeft wellicht ook met de lieflijke setting te maken en de dorpse mensen. ***½

The Forbidden Kingdom (Rob Minkoff, 2008)

Best aardige poging om een kung fu film te maken binnen Hollywood. Je merkt dat de makers liefhebbers zijn voor het genre, getuige de vele verwijzingen naar klassiekers en gevechtstechnieken. Het is alleen jammer dat er een fantasie verhaaltje omheen gebouwd is wat zo uit eind jaren '80 / begin jaren '90 lijkt te komen. Verder is de film vrij braafjes, maar het feit dat we hier Jackie Chan en Jet Li voor het eerst samen in één film zien maakt toch wel wat goed. ***

What Happens in Vegas (Tom Vaughan, 2008)

De film is niet meer dan het pretendeert te zijn. De zoveelste romantische comedy die het moet hebben van de twee sterren in de hoofdrollen. Het verhaal volgt weer de platgetreden paden van het genre en het is het charisma van de hoofdrolspelers die alle cliches nog dragelijk maken. Af en toe zit er wel een rake grap bij, maar het blijft allemaal gezellig tot en met het einde toe. **½

The Happening (M. Night Shyamalan, 2008)

Zonde. Hier had zo veel meer ingezeten. Met meer aandacht voor het script en vooral beter acteerwerk. Want wat Wahlberg, Deschanel, Leguizamo en de rest laten zien is niet al te best. Lange tijd geleden dat ik zulk slecht acteerwerk heb gezien van de gehele cast. Dat de film geen complete mislukking is, is vooral te danken aan het feit dat Shyamalan altijd iets origineels bedenkt voor z'n films en niet verzandt in cliches. Ook hier is de premise en het idee achter de film best interessant. De uitwerking laat helaas te wensen over. **½

En eerder:
9-1-2008
National Treasure: Book of Secrets (Jon Turteltaub, 2008)

Het vervolg op de eerste National Treasure film uit 2004 is vooral meer van het zelfde, alleen dan met slechtere dialogen en slechter acteerwerk. De acteurs lijken er niet echt veel zin in te hebben, maar ach, het betaalt goed. Vooruit dus maar. Het verhaal sleept ons weer langs flink wat monumenten en soort van geschiedenis, maar zodra de monden op moeten slaat het de plank helemaal mis. Zelfs Helen Mirren's talenten worden compleet verprutst. **½

20-1-2008
Resurrecting the Champ (Rod Lurie, 2007)

Vrij standaard Hollywood-drama met Samuel L. Jackson als aan lager wal geraakte bokser en Josh Hartnett als de journalist die hem daar uit wil trekken. De film heeft weinig verrassingen te bieden, maar ook eigenlijk geen echt slechte punten. ***

20-1-2008
The Game Plan (Andy Fickman, 2007)

Clichematige Disney-film waarin een American Football ster opgescheept raakt met een dochtertje waarvan hij het bestaan niet af wist. Botsende levenstijlen, nieuwe verantwoordelijkheden en tegenvallende sportprestaties volgen in een dertien in een dozijn verhaaltje, wat sporadisch grappig is, maar over het algemeen nogal uitgekauwt. **

8-5-2008
27 Dresses (Anne Fletcher, 2008)

Het is dankzij Katherine Heigl dat deze standaard rom-com nog enigszins de moeite waard is. Ze heeft namelijk best een gevoel voor komische timing en daarnaast kan ze de serieuzere kanten van haar rol ook wel aan. Het script is echter nogal gezapig zoals het grootste deel van de films binnen het genre. **½

The Dark Knight gisteravond gezien, was een genot om Heath Ledger te zien acteren. Voor de rest genoeg Batmanactie en gadgets zoals we gewend zijn van Hollywoodfilms . Veel bekende acteurs, vind Michael Caine ook altijd wel leuk om te zien in films .
8/10

Hot Fuzz (Edgar Wright, 2007)
Ik ging er eigenlijk niet van uit dat deze film aan Shaun of the Dead kon tippen. Dit is echter wel gelukt, want ook Hot Fuzz is een zeer geslaagde film geworden. Het verhaal is best nog origineel gevonden en vooral het laaste gedeelte van de film doet niet onder voor de gemiddelde Bruckheimer film (qua aktie). Naast de vele verwijzingen naar andere aktiefilms bevat de film ook enkele fantastische quotes. Verder goede combinatie van subtiele grappen en platte humor. Ook de acteurs zetten allen zeer vermakelijke rollen neer en dan met name Simon Pegg en Nick Frost, die de twee hoofdrollen vertolken. Zowel Bill Nighy als Timothy Dalton hebben nog een leuke bijrol. Kortom, heerlijke film! En kom maar op met de volgende film van Edgar Wright en Simon Pegg! 7.8

Get Smart (Peter Segal, 2008)
Zeker geen briljante film maar wel behoorlijk vermakelijk. Deze aktiekomedie weet met name het hoofd boven water te houden door Steve Carell, met een ander acteur in de hoofdrol was de film waarschijnlijk een stuk minder geweest. Verder bevat de film voor een komedie enkele prima aktiescenes, waaronder een ode aan 007. Het is tevens geen straf om Anne Hathaway te zien en zowel Dwayne Johnson als Alan Arkin zetten een leuke bijrol neer. 6.8

Tropa De Elite (2007)


Regie: José Padilha
Land: Brazillië
Acteurs: Wagner Moura, Caio Junqueira en André Ramiro
Duur: 115 min
IMDb-score: 8.2/10

Synopsis:
Het verhaal gaat over de speciale Elite eenheid binnen het politiekorps van Rio de Janeiro (B.O.P.E), die er soms een controversiele manier van werken achterhoudt bij het oppakken van criminelen..

Kapitein Nascimento van B.O.P.E denkt erover te stoppen met zijn functie vanwege de risico's van zijn vak en de aankomende geboorte van zijn 1ste kind. Maar voordat hij kan stoppen moet hij naarstig op zoek naar een goede vervanger. In de tussentijd gaan 2 idealistische vrienden (Mathias en Neto) bij de militaire politie, met de gedachte om crimininelen op te sluiten en waardige eerlijke politieagenten te worden. Al snel komen ze erachter dat hun baan verre van zwart/wit is en raken ze gefrustreerd van de corruptie, bureaucratie en de incompetentie van hun eigen politie-apparaat. Na een hevige misgelopen operatie, besluiten ze zich aan te melden voor B.O.P.E. Dit is het punt waar het pad kruist van Kapitein Nascimento en de twee jongens. Wie gaat er een waardige opvolger van hem worden?



Ik moet zeggen dat ik deze film ben gaan kijken omdat ik me nog een andere goede Braziliaanse film herinnerde, City of God (Cidade de Deus). Toevallig dat één van de schrijvers voor die film ook meegewerkt heeft aan het verhaal voor deze film.

Er zitten nogal wat overeenkomsten tussen Cidade de Deus en deze film. Het gaat weer over de drugs- en geweldsproblematiek in de sloppenwijken van Rio de Janeiro. Ditmaal alleen vanuit het oogpunt van 2 idealistische jongens die gefrustreerd zijn van de corruptie binnen hun eigen politie-eenheid en een kapitein van een Speciale Elite eenheid die probeert te stoppen met zijn huidige functie.

Het is allemaal vrij ruw filmmateriaal, als in niet mooi gepolijst zoals je in Amerkaanse actiefilms weleens ziet. Maar desalniettemin toch vrij realistisch/geloofwaardig gefilmd. De actie die je van ze ziet als ze rennen door de trappetjes en kleine gangetjes van de sloppenwijken, maken het spannend en de film schuwd geen geweld, kindsoldaatjes worden afgeschoten, wat controversiele martelpraktijkjes van de Elite eenheid, etc. Op een gegeven moment heb je wel door dat het niet helemaal volgens het boekje gewerkt wordt.. maar dat ze eigenlijk gewoon een pragmatische oplossing proberen te vinden voor al het geweld. Ware het niet of het nog tot (fatale) consequenties kan leiden. Snap na het zien van de film ook waarom de politie in Brazillië liever niet had dat deze film werd uitgebracht.

Zeker wel een verassende film voor mij..

7,8/10

Mama Mia! - IMDB link


Samen met mijn moeder, tantes, nicht en vrouwelijk kennis heb ik deze film (of musical?) in de bioscoop mogen bewonderen. Het verhaal is natuurlijk zo voorspelbaar als wat, maar de liedjes op sommige moment waren dan juist weer apart en verrassend. Typische vrouwenfilm? Ja, misschien wel. Het is vrolijk, dansbaar, zingbaar en af en toe ook best lachwekkend. Ik heb in ieder geval met een glimlach gekeken.

Mijn cijfer: 7.8
IMDB cijfer: 7.0

What happens in Vegas? - IMDB link


Saaie voorspelbare romantische komedie. Niks verrassends. Niks speciaals.
Meer kan ik er eigenlijk niet van maken.

Mijn cijfer: 5
IMDB cijfer: 5.7

Children of Huang Shi (2008)
redelijk voorspelbare film met een, imho, apart stuk verhaal.
mooie landschappen, acteren kwam heel soms wat onrealistisch/slecht over
maar de hele film heb ik met plezier zitten kijken.
einde was wel wat verassend
7.5/10

Hot Fuzz net bekeken, echt een verrassend goede film Ik vond eigenlijk alles leuk Er zit ook vanalles in, flauwe humor maar ook ranzige beelden(bijv. mensen die vermoord worden) Een film die de vinger op de qlichematige zere plek legt. Vermakelijk dus! 8/10

quote:

Op woensdag 27 augustus 2008 20:12 schreef honda1990 het volgende:
Hot Fuzz net bekeken, echt een verrassend goede film Ik vond eigenlijk alles leuk Er zit ook vanalles in, flauwe humor maar ook ranzige beelden(bijv. mensen die vermoord worden) Een film die de vinger op de qlichematige zere plek legt. Vermakelijk dus! 8/10

Dat laatste stuk heb ik zo om moeten lachen

Hellboy II: The Golden Army
Wederom een comicverfilming waarvan de sequel beter is dan het origineel. Het is duidelijk dat Del Toro is gegroeid sinds dat ie 4 jaar geleden het origineel maakte. Alles is groter, mooier, vetter. Het verhaal zit goed in elkaar en Perlman is weer op en top Hellboy. De toevoeging van Krauss is cool en zorgt voor de nodige humor. Diezelfde humor vond ik trouwens het enige kleine nadeel: op een aantal momenten (en dat waren er net wat teveel) kwam het te geforceerd over waardoor het wat aan kracht inboette.
Maar verder niets dan lof. Del Toro doet het weer, het tweede avontuur van Hellboy is genieten!

IMDB Cijfer: 7,7/10
Mijn Cijfer: 8,0/10

The Merchant of Venice - IMDB Linkje

Ik heb deze film vandaag op tv gezien. Het zag er allemaal mooi uit, maar was helaas niet mijn ding. Er zijn veel dialogen (duh, Shakespeare) maar dat is niks voor mij. Door de dialogen was de film heel traag terwijl ik graag altijd wat tempo heb in een film. Heb je wel het geduld dan kan het een mooie film zijn. Een groot pluspunt van de film is Pacino. Pacino speelde meesterlijk goed.
6.8/10

quote:

Op woensdag 27 augustus 2008 20:21 schreef Edwinuss het volgende:

[..]

Dat laatste stuk heb ik zo om moeten lachen

Bij die begraafplaats?

net Ice Princess (2005) voor de 2de keer gekeken.
hij blijft aardig, geen ijzersterke film maar goed genoeg voor een avondje vermaak imho
en Michelle Trachtenberg en Hayden Panettiere in diverse schaatspakjes is ook geen straf

The life before her eyes
Wow, dat is wat je noemt een indrukwekkende film. Ook een zeer treurige film, eigenlijk van begin tot einde. Maar ook erg boeiend. Helaas was het einde voor mij na een half uurtje al geen verrassing meer, wat op zich vreemd is want meestal zie ik het einde van films niet aankomen. Jammer genoeg bij deze dus wel. Toch maakte dat de film voor mij niet minder indrukwekkend. Als je in de mood bent voor een zwaarmoedige film die je aan het denken zet, is dit absoluut een aanrader.

Cijfer: 8

quote:

Op donderdag 28 augustus 2008 00:14 schreef mschol het volgende:
net Ice Princess (2005) voor de 2de keer gekeken.
hij blijft aardig, geen ijzersterke film maar goed genoeg voor een avondje vermaak imho
en Michelle Trachtenberg en Hayden Panettiere in diverse schaatspakjes is ook geen straf

Guilty pleasure die film. Met name om Michelle Trachtenberg. God she's yummy.

anyway. Het was woensdag dus mijn wekelijkse crap avond.
De keuze was:

Emanuelle And The Last Cannibals


Joe D'Amato doet waar hij goed in is. Lekkere wijven die nogal vaak uit de kleren gaan mixen met (zeer) low budget horror.
Maar Joe zou Joe niet zijn als hij dit schijnbare recept voor een kutfilm niet zou weten op te leuken tot een zeer cheesy en sleazy geheel met foute semi porno muziek.
Tof 70's sleaze filmpje. Heb hem ook maar gelijk van ebay afgeplukt voor een zacht prijsje.

Vannacht deze drie gekeken:

Wristcutters (A Love Story).



Nice . Een 7,5. (IMDB: 7,4.)

Trainspotting blijft geweldig .



Een 9,8, één uit mijn top tien. (IMDB: 8,1.)

Ennn Bully, goede film.

(spoilerig plaatje:)

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

7,9. (IMDB: 7,0.)

[ Bericht 1% gewijzigd door Theroin. op 28-08-2008 09:10:09 ]

The Go-Getter
Gister na al enige tijd wachten en zoeken deze film gekeken. En waarom keek ik dan uit naar deze film? Nou, voornamelijk het aanbod van vrouwelijke actrices, om eerlijk te zijn. Want een film met Jena Malone, Zoeey Deschanel en Laura Tierney beloofde toch wel wat moois. En dat klopte ook, maar dan op een hele andere manier. De film heeft een lekker sfeertje, rustig, kalm, relaxed terwijl juist de dingen die zich afspelen heel actief zijn. De hoofdrolspeler, Lou Taylor Pucci (mij verder nog onbekend), zet een aardige rol neer als de jongen die na het overlijden van zijn moeder op zoek gaat naar ze halfbroer. Onderweg komt hij de raarste en leukste figuren tegen, zoals dat bij een roadtrip movie ook behoord te zijn. De film is niet duidelijk een comedy, maar er valt zeker wel te lachen op momenten, al blijft door de constante stroom van drama de film wel serieus aanvoelen. Er zit de hele film een soort filter over het beeld die het langzame en rustige sfeertje mede goed weergeeft, en samen met de soundtrack vond ik dit weer eens een waardevolle aanvulling in het prut van tegenwoordig.

The Fall (Tarsem Singh, 2006)

Wat een geweldige film! Grotendeels is dat te danken aan de vormgeving. Die is oogverblindend mooi. De locaties zijn een paar van de mooiste plekken op aarde, de kostuums hebben een surrealistische schoonheid en het kleurgebruik zorgt voor hele mooie contrasten. Het maakt de vertelling een lust voor het oog, maar de film heeft meer te bieden dan alleen visuele pracht. Centraal staat de innerlijke strijd die Roy voert tegen het verlies van zijn geliefde en de opgelopen fysieke ongemakken. Hij reflecteert die via de vertelling naar de innemelijke Alexandrie, erg goed gespeeld door Catinca Untaru, een debuterend Roemeens meisje. Een perfecte combinatie van artistieke schoonheid en toegankelijk drama. ****½


Grandma's Boy (Nicholaus Goossen, 2006)

Grappige comedy in een vrij originele setting. Over de game-industrie zijn nog niet heel vaak films gemaakt. Het nerd-grappen gehalte is dus nogal hoog en ze zijn regelmatig best grappig. Veel bizarre personages, genius-boy voorop, maar ook de zweverige baas en de dealer met z'n rare vriendjes zorgen voor leuke momenten. Niet hoogstaand, maar vermakelijker dan aardig wat soortgenoten. ***

En eerder:
6-1-2008
Help! (Richard Lester, 1965)

Rommelige Beatles-film. De film voelt meer aan als een aaneenschakeling van videoclips dan een film waarin de muziek van The Beatles verwerkt is. Het levert wisselende momenten op. Dan weer erg grappig, dan weer niet om aan te zien eigenlijk. Er is dan ook geen sprake van een plot. Als de jongen niet zulke geweldige muziek konden maken, was dit nauwelijks nog de moeite waard geweest. ***

25-4-2008
Reservation Road (Terry George, 2007)

Het grote struikelblok voor de film is de fletsheid van de personages. Van een drama mag je verwachten dat de personages goed uitgewerkt zijn, maar dat is hier helaas niet het geval. De sterke cast kan daar ook geen verandering in brengen. Hierdoor wordt echt meegaan in het drama vrijwel onmogelijk en maakt de film niet de impressie die het poogt te maken. ***

Hellboy II: The Golden Army (Guillermo del Toro, 2008)
Wanneer het genre je ligt dan heb je aan Helboy een prima film. Qua verhaal moet je niet te veel verwachten (wel een groot minpunt aan de film), maar wat betreft de aktie en humor is het allemaal dik in orde. Visueel is het natuurlijk ook goed voor elkaar aangezien de regie in handen was van Guillermo del Toro. Het acteerwerk vond ik over het algemeen genomen vrij matig, Ron Perlman is echter wel sterk als Hellboy. Het valt goed te zien dat hij zich prima vermaakt in deze rol, verder nog een leuke bijrol van Jeffrey Tambor. Al met al een vermakelijke aktiefilm, maar geen hoogvlieger. 7.0

Bangkok Dangerous - Niet echt een super film over een hitman die naar Bangkok moet gaan voor een aantal opdrachten.

Wat ik al zei, niet echt super. En Nicolas Cage lijkt op Michael Myers, Echt te eng gewoon

Requiem for a Dream (2000)

Wát een indrukwekkende film. Meestal vertoon ik niet echt emoties bij het kijken van een film, maar ik ben er (24 uur later) nog steeds aangeslagen van.

Net het eerste deel van la meglio gioventu' gezien, een indrukwekkende film. Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik van Italië hou, maar dit vind ik egt een goede film.

9/10

quote:

Op donderdag 28 augustus 2008 16:40 schreef honda1990 het volgende:
Net het eerste deel van la meglio gioventu' gezien, een indrukwekkende film. Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik van Italië hou, maar dit vind ik egt een goede film.

9/10

Het is dan ook echt een van de beste films ooit gemaakt. Voor mij althans=)

quote:

Op donderdag 28 augustus 2008 16:40 schreef honda1990 het volgende:
Net het eerste deel van la meglio gioventu' gezien, een indrukwekkende film. Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik van Italië hou, maar dit vind ik egt een goede film.

9/10

Al 2 jaar thuis liggen en nog nooit gekeken!

Ik heb net Los Amantes del Círculo Polar (1998) gekeken.



Prachtige film!!! Subtiel, hartverscheurend, indringend en surrealistisch.

De mens heeft flink wat subwerelden met eigen regels verzonnen om enige orde in onze chaotische wereld te scheppen. Religie, kunst, justitie, het schaakspel en zebrapaden, om maar wat te noemen, geven ons enig houvast. Om diezelfde reden geloven sommige mensen niet in het toeval, maar denken ze dat er werkelijk zoiets als een lotsbestemming bestaat. Het idee dat het leven zinloos is, is natuurlijk ook niet te verdragen. Soms kunnen films een beetje troost bieden. Zoals Julio Medems nieuwste film Los amantes del círculo polar, waarin zelfs het kleinste detail betekenis heeft en alles met elkaar samenhangt.
De geliefden uit de titel, Otto en Ana, weten vanaf de eerste ontmoeting dat ze bij elkaar horen. Ze zijn acht jaar oud. Zwijgend zitten ze op de achterbank van de auto terwijl hun ouders voorin verliefd op elkaar worden. Eenmaal tiener en stiefbroer en -zus zoenen ze elkaar voor het eerst boven een aardrijkskundig boek over de poolcirkel, die later in hun liefdesleven een cruciale rol zal gaan spelen. Het is een van de vele ogenschijnlijk onbelangrijke details dat later van groot belang blijkt te zijn. Het is sowieso opletten geblazen, want afwisselend wordt het perspectief van Otto en Ana op dezelfde gebeurtenissen gegeven, zodat we beide versies van hun romance kunnen vergelijken.

Jaren later is Otto zelf piloot geworden, van een postvliegtuigje dat pendelt tussen Finland en Spanje. Op een van zijn vluchten vervoert hij een pakketje dat aan hemzelf is gericht en door Ana vanuit Lapland is verstuurd. Daarbij speelt een nog groter toeval een rol: Ana heeft in Lapland de man ontmoet waarnaar Otto is vernoemd, een voormalige Duitse soldaat die door Otto's grootvader is gered. De cirkel is weer rond, zo rond als die in het echte leven waarschijnlijk nooit zal kunnen worden.
De inhoud van Los amantes del círculo polar doet denken aan Kieslowski's La double vie de Véronique. Medem heeft zijn thematiek, het toeval en het lot, zo mogelijk nog dikker aangezet, waardoor je niet het gevoel krijgt dat hij je de werkelijkheid wil laten zien. De film is eerder een bedwelmend substituut voor de werkelijkheid, een sprookje waarin alles kan gebeuren. Want het is onwaarschijnlijk dat mensen in het echte leven voor elkaar zijn voorbestemd, maar voor de duur van de film wil je daar graag in geloven.



[ Bericht 4% gewijzigd door renzell op 29-08-2008 20:46:24 ]

quote:

Op donderdag 28 augustus 2008 18:26 schreef Lassekjus het volgende:

[..]

Het is dan ook echt een van de beste films ooit gemaakt. Voor mij althans=)

Heb net deel 2 gezien, prachtig echt geweldig. Ik vind het echt een mooie film! Net niet zo bijzonder als la vita e bella, maar deze doet er echt niet veel voor onder. Geweldige film, mooi geacteerd ook.

quote:

Op donderdag 28 augustus 2008 21:57 schreef honda1990 het volgende:

[..]

Heb net deel 2 gezien, prachtig echt geweldig. Ik vind het echt een mooie film! Net niet zo bijzonder als la vita e bella, maar deze doet er echt niet veel voor onder. Geweldige film, mooi geacteerd ook.

Serieus? vond La Meglio Gioventu toch echt een stuk briljanter dan La Vita E Bella

Cría Cuervos
Alles wat je schrijft het over het verhaal doet eigenlijk afbraak aan de film. Het beste is om `m zonder te veel voorkennis te gaan kijken en het allemaal over je heen te laten komen.
Je wordt voortdurend, tot een minuut of 15 voor het einde, heen en weer geslingerd tussen fantasie en realiteit door middel van flashbacks. Dat is in het begin wel even wennen maar als je er eenmaal inzit is het echt een geweldig stukje cinema.
Ana Torrent is, net als in The Spirit Of The Beehive, zeer indrukwekkend. Mede door haar zijn er een groot aantal memorabele scenes. Meerdere keren zat ik met de tranen in m`n ogen te kijken (wat mede komt doordat ik vorig jaar iets soort gelijks als de zusjes in de film heb meegemaakt, waardoor veel dingen redelijk herkenbaar zijn). De cinematografie en het camerawerk is prachtig. Het tempo ligt wel ontzettend laag maar dit is hier geen nadeel: hierdoor kun je de film juist goed in je opnemen.
De eerste film van Carlos Saura die ik zag was gelijk een voltreffer. Cria Cuervos is een prachtige film geworden, een briljante karakterstudie van een klein meisje.
Een meesterwerk.

IMDB Cijfer: 7,9/10
Mijn Cijfer: 9,0/10

quote:

Op donderdag 28 augustus 2008 16:36 schreef Apfelsaft het volgende:
Requiem for a Dream (2000)

Wát een indrukwekkende film. Meestal vertoon ik niet echt emoties bij het kijken van een film, maar ik ben er (24 uur later) nog steeds aangeslagen van.

net gezien! Wat een goede film. Ben er ook nog een beetje van slag van..

The Fountain


Krijg geen genoeg van deze film. Prachtig verhaal, visueel een pareltje, indrukwekkende soundtrack, gewoon een bloedmooie film. Deze zou in mijn top 10 terug te vinden zijn.
IMDb score: 7.5/10
Mijn score: 9/10

Knocked Up


Deze film heeft mij een trouwe fan van de Apatow clan gemaakt. Gezellig, ontzettend grappig en misschien zelfs leerzaam Samen met Superbad toch wel de comedy van 2007.
IMDb score: 7.6/10
Mijn score: 7/10

Lost In Translation


Vandaag voor het eerst gezien. Nu probeerde ik zeer me vooral niet te laten intimideren door alle lof die deze film kreeg en heb ik gepoogd hem zo objectief mogelijk te kijken. En toch: Wat een prachtige film. Mooi, rustig gefilmd, sterke cast, aangrijpend verhaal en ook erg grappig. Ik moet hem nog wat vaker zien om een definitief oordeel te vellen, maar voorlopig ben ik verkocht.
IMDb score: 7.9/10
Mijn score: 8/10

Down Periscope

een lekkere feel good movie

http://www.imdb.com/title/tt0116130/

quote:

Op donderdag 28 augustus 2008 22:24 schreef Timo20 het volgende:

[..]

Serieus? vond La Meglio Gioventu toch echt een stuk briljanter dan La Vita E Bella
Cría Cuervos
Alles wat je schrijft het over het verhaal doet eigenlijk afbraak aan de film. Het beste is om `m zonder te veel voorkennis te gaan kijken en het allemaal over je heen te laten komen.
Je wordt voortdurend, tot een minuut of 15 voor het einde, heen en weer geslingerd tussen fantasie en realiteit door middel van flashbacks. Dat is in het begin wel even wennen maar als je er eenmaal inzit is het echt een geweldig stukje cinema.
Ana Torrent is, net als in The Spirit Of The Beehive, zeer indrukwekkend. Mede door haar zijn er een groot aantal memorabele scenes. Meerdere keren zat ik met de tranen in m`n ogen te kijken (wat mede komt doordat ik vorig jaar iets soort gelijks als de zusjes in de film heb meegemaakt, waardoor veel dingen redelijk herkenbaar zijn). De cinematografie en het camerawerk is prachtig. Het tempo ligt wel ontzettend laag maar dit is hier geen nadeel: hierdoor kun je de film juist goed in je opnemen.
De eerste film van Carlos Saura die ik zag was gelijk een voltreffer. Cria Cuervos is een prachtige film geworden, een briljante karakterstudie van een klein meisje.
Een meesterwerk.

IMDB Cijfer: 7,9/10
Mijn Cijfer: 9,0/10

Ik was een halfuur na het kijken van la vita e bella nog een beetje aangedaan. Dit was meer verspreid over de hele film. Ik zie lveb toch als 1 van de beste films aller tijden. Al kun je veel films niet met elkaar vergelijken

Heeft er iemand The Librarian al gezien, de eerste ging nog , maar gisterenavond nr 2 gezien, Indiana Jones achterna op een wel heel erg slechte manier..........