Wat heeft jullie voorkeur, thuis of in het ziekenhuis?
Poll: Thuis of in het ziekenhuis
Tussenstand:
Ook een poll maken? Klik hier
Evt. motivatie kan in een postje geplaatst worden.
Ik ga nav die post van Ladybos nl. acuut weer twijfelen 'zullen we niet toch maar gewoon gelijk...' Maar in mijn achterhoofd blijft dat ideaalbeeld van 'gezellig thuis' rondzoemen...
) dan zou ik zeker op dezelfde manier willen bevallen. Het gevoel met z'n tweetjes op een soort eilandje te zitten waar iets heel bijzonders gebeurd en waar niemand iets vanaf weet is wel zo speciaal 
.Bij Joey was de standaart nachtmerrie "met persweeen in de ambulance naar het ziekenhuis".
Maar toch koos ik bij Samara weer voor thuis.
Ik vond het veel ontspannender bij joey dan bij Samara (ingeleid en dus gepland in het ziekenhuis).
Je eigen muziek, lekker drinken pakken als en wanneer je dat wilt, even lekker douchen als je daar behoefte aan hebt, lekker even de tv aan als je dat wilt, etc.
Zij willen geen barende vrouwen op de rot-draai van onze trap mee naar beneden nemen in geval van nood.
Nou zijn de twee voorgaande keren prima bevallen in het zkh, dus nr. 3 zal ook wel gaan
(ik hoop tenminste dat ik het redt, bij Tijn ging het laatste uur zo verschrikkelijk snel.. bleek ook wel, bij binnenkomst in het ziekenhuis kon ik meteen vol aan de bak en 20 min. later was Tijn er 
)Voor de zekerheid zal ik er maar voor zorgen dat thuis ook alles klaar is voor een evt. bevalling
Echter, ik hoorde van een kennis die ook in Amsterdam in een oud pand woont en die ook thuis bevallen was. Na de bevalling waren er complicaties. Ze wonen ook in zo'n mooi, oud pandje enzo, maar nu moest ze dus met spoed horizontaal naar het ziekenhuis. Brancards passen niet in die schattige trappenhuizen, dus moest de brandweer eraan te pas komen om haar naar buiten te halen om vervoerd te kunnen worden.
Dat scenario lijkt me zo ontzettend vreselijk! Er hoeft natuurlijk niets te gebeuren, maar als er iets gebeurd, kan ik ook niet via het trappenhuis met de brancard in ons nieuwe huis. Dus, mocht ik zwanger worden, heb ik na dit verhaal besloten om toch maar sowieso in het ziekenhuis te bevallen.
nu gaan we weer voor een thuisbevalling maar het blijft altijd afwachten
Altijd was ik voor een knusse thuisbevalling, precies om de redenen die m@x aangeeft.
De thuisbevallingen waar ik bij ben geweest waren ook veel prettiger van sfeer dan de ziekenhuisbevallingen waar ik bij was, maar dat is een erg gekleurd beeld want ik ben alleen maar bij ziekenhuisbevallingen geweest die wegens niet vlotten van thuis naar het ziekenhuis verplaatst werden. Dat waren grote verloskamers met de kraamvrouw in de beugels, vacuüminstallaties en een handvol personeel aan het bed.
En toen werd ik zelf zo'n vrouw in de beugels en ik heb het als heerlijk ervaren. Heerlijk, die ruggenprik na de uren niet vorderende bevalling.
Dat nachtje niet in het eigen bed vond ik júist lekker, omdat ik thuis zo moeilijk rust kan nemen.
Ik heb heel sterk het gevoel dat ik helemaal geen zin heb in een tweede bevalling. Ik kan me de wanhoop nog zo goed voor de geest halen, dat wil ik niet nog een keer. Geef mij maar vlot een ruggeprik, die bevalling is maar een klein stukje waar ik het liefst met zo min mogelijk nare herinneringen doorheen ga.
Maar aan de andere kant zie ik ook dat dat wat naar was bij de bevalling en de kraamtijd vooral het onbekende was. Ik weet zeker dat het anders was geweest als ik rustiger en minder bang was geweest.
Als ik wat meer vertrouwen in mijn lichaam had gehad, wat minder eigenwijs was geweest en gewoon in bed was gebleven en me niet zo druk had gemaakt om al die kleine dingetjes.
Dus.
Ik weet het niet. Ik hou het maar op thuis beginnen maar met goede afspraken over tijdig naar het ziekenhuis voor pijnbestrijding gaan als ik dat wil.
Overigens ben ik het niet eens met de post van LadyBos. Ik denk dat een thuisbevalling niet onveiliger is dan een ziekenhuisbevalling. Lees het bevallingsverhalentopic maar eens door, dan staan er net zoveel horrorverhalen die zich volledig in het ziekenhuis afspelen.
Het is ook niet gek dat er een x aantal vrouwen toch nog naar het ziekenhuis moet. Dat is juist wat een thuisbevalling veilig maakt: de protocollen rondom het op tijd naar het ziekenhuis gaan.
Mocht dat nou om wat voor reden uiteindelijk alsnog nodig zijn, wil ik toch in eerste instantie proberen dat thuisplaatje te krijgen.
E.T., is een bed in de woonkamer geen optie voor jullie?
En toen Mikael geboren was kon ie meteen in zijn eigen bed. Zijn bedje die al zo lang leeg was geweest eindelijk gevuld met waar ie voor bestemd was. En kon ik lekker onder de douche en in mijn eigen schoon opgemaakte bed liggen. Met mijn eigen kussen en geuren. Dat vond ik heel lekker. Dat je hele leven verandert was maar je geur, dat blijft.
En ik vond het ook gewoon leuk met ons hondje erbij enzo. quote:Je vergeet de blinde paniek als de kraamhulp eenmaal weg is. Oh shit, we zijn alleen thuis met een baby. Wat moeten we ermeeOp vrijdag 16 november 2007 19:08 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb dus idd m@x' post in mijn hoofd als mijn ideale plaatje. Dat knusse, beetje gedimd licht en na afloop gewoon al heerlijk thuis zijn saampjes ipv mss ik en de baby voor 1 nachtje in het ziekenhuis en stinki in z'n uppie thuis.
Mocht dat nou om wat voor reden uiteindelijk alsnog nodig zijn, wil ik toch in eerste instantie proberen dat thuisplaatje te krijgen.
E.T., is een bed in de woonkamer geen optie voor jullie?
quote:Op vrijdag 16 november 2007 19:23 schreef m@x het volgende:
[..]
Je vergeet de blinde paniek als de kraamhulp eenmaal weg is. Oh shit, we zijn alleen thuis met een baby. Wat moeten we ermee
Maar ik ben dan weer zo arrogant om te denken dat dat allemaal wel gaat lukken.
Ze moeten alleen nog even vertellen hoeveel hij mag/moet drinken, maar de rest... En ja... jullie mogen me quoten over een paar weken. quote:Dat zullen we zeker doenOp vrijdag 16 november 2007 19:25 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar ik ben dan weer zo arrogant om te denken dat dat allemaal wel gaat lukken.
. Bij de vk heb ik in iedergeval nog het gevoel dat ze er meer voor mij zijn en beter op de hoogte zijn van de geschiedenis in de familie etc. ivm met snelle ontsluiting zonder al teveel weeën. In het ziekehuis werd er eigenlijk geen rekening meegehouden. Wat zorgde voor een hele snelle ontsluiting. 
Thuis bevallen was voor mij geen optie; we woonden in een vrij gehorige flat met aan alle kanten buren en onze slaapkamer pal aan de galerij. Voor mij geen ontspannen uitgangspunt om te gaan bevallen.
Het kraamhotel is in het oude ziekenhuis in onze woonplaats, eigenlijk een uitgekleed ziekenhuis
. Maar daar had je dan je eigen huiselijk ingerichte verloskamer. Tevens zat er beneden in het ziekenhuis nog een EHBO post mét arts en waren dingen als een couveuse nog steeds aanwezig. En je hoefde niet extra te betalen voor een bevalling in het kraamhotel, wat voor een bevalling zonder medische indicatie in het ziekenhuis wel het geval was.
Uiteindelijk liep het anders; omdat in het kraamhotel bleek dat onze dochter in het vruchtwater had gepoept, moesten we alsnog naar het échte ziekenhuis in een plaats 10 km verderop
.Dat was wel heftig, met 6 cm ontsluiting en weeën zonder pauze naast de verloskundige in de auto
.De geboorte vond dus plaats in het ziekenhuis. Wat ik heeeeel prettig vond, was dat, ondanks dat ik werd overgedragen aan een gyn, mijn verloskundige bij mij bleef. Zij heeft me heel goed gesteund en de co-assistent zowat aan haar haren naar mij toegesleurd toen ik na zo'n 10 minuten ziekenhuis riep dat ik moest persen (terwijl de assistent had gezegd dat ze over een halfuurtje wel weer zou komen kijken).
Als ik ooit weer zou bevallen (wat er niet in zit)zou ik weer kiezen voor het kraamhotel. De huiselijke sfeer in combinatie met nét dat kleine beetje extra medische zorg dat daar aanwezig is, geeft mij het beste gevoel.
Maar helaas mis ik de optie Kraamhotel in de poll
Ik heb nog zitten denken aan 'anders, ...' maar ik kon niks anders bedenken. Sorry!quote:Haha geeft niks hoorOp vrijdag 16 november 2007 19:38 schreef Brighteyes het volgende:
.Ik stem gewoon lekker niet mee
.De eerste keer, waarbij ik op natuurlijke manier bevallen ben, heb ik bewust meegemaakt. Toen de weeen eenmaal waren begonnen maakte het me ook niet meer uit waar ik was, thuis of in het ziekenhuis. Ik was volledig op Jeroen gefocussed, die hielp mij door de weeen heen ademen. Het was een kleine circel, de band tussen Jeroen en mij, en wie er om heen stond maakte mij niet meer uit.
De omgeving was niet belangrijk meer, het belangrijkste was dat die baby eruit kwam. Naderhand vond ik het wel erg jammer dat we nog een nachtje moesten blijven, maar aan de andere kant had dat ook wel weer iets heel intiems. Ik en Eva, samen op een kamer, de hele wereld in slaap en wij lagen dicht tegenelkaar aan, elkaar alleen maar aan te kijken.
Dit keer wil ik zeker weer thuis bevallen
Voor de bevalling dacht ik het ziekenhuis, voornamelijk ivm angsten over dat er tóch iets mis zou zijn. Maar volgens mij kan je pas echt kiezen als het zover is, ik weigerde namelijk te gaan toen het mocht
Niet dat ik toen ineens thuis wilde bevallen, maar ik piekerde er niet over me te verplaatsen.Helaas moest het daarna ivm medische redenen en vond ik het wel weer ok, in het ziekenhuis bevallen en blijven.
Ik zou ook echt niet weten wat ik bij een tweede zou willen, hetzelfde liedje wordt het waarschijnlijk!
Verschrikkelijk.
Er komt geen 2e hier, maar al kwam die wel, als je een ks ooit hebt gehad moet je daarna altijd in het ziekenhuis bevallen. Vreselijk, alleen daarom al komt er geen 2e.
Nu besef ik wel dat mijn situatie niet een keus was die ik heb kunnen maken (al zou ik sowieso nooit voor het ziekenhuis kiezen), maar ik kan nóg janken als ik bedenk dat ik, als alles goed was gegaan, gewoon thuis had kunnen bevallen. Ik wou thuis zijn.
Ziekenhuis hier.
Zit natuurlijk ook een beetje ingeburgerd aangezien ik in België woon, maar ik zou het absoluut niet anders willen.
Toen ik overgedragen werd aan de gyn vanwege suiker was mijn teleurstelling dan ook groot. Gelukkig was ik al op bezoek geweest op de kraamafdeling en wist ik waar ik terecht zou komen.
Ik heb het bevallen in het ziekenhuis als positief ervaren, vooral dat de pijnstilling bij de hand was!Wel heb ik wat kanttekeningen en dingen die ik een volgende keer anders zou willen.
Mike mocht de eerste nacht gewoon bij mij op de kamer op een slaapbankje slapen en Emma lag in een bakje naast mijn bed.
Een volgende keer zal ik waarschijnlijk weer in het ziekenhuis moeten bevallen maar ik denk dat ik er anders zelf voor zou kiezen.
Maar ik zag het helemaal voor me. Heerlijk saampjes wat tv kijken, muziek luisteren en in bed liggen. Maar men wat was het een hel.
Na 30 uur weeen en nog maar 3 cm ontsluiting dankte ik god op mijn blote knietjes dat ik naar het zh mocht want dit was niet leuk.
Manlief snel wat spullen bij elkaar geplukt en op weg.
Daar was het allemaal beter geregeld ook qua personeel enz. Dat is super bevallen ook al duurde het lang, was het pijnlijk enz.
Nu bij de tweede ga ik toch weer voor een thuis bevalling. Wat bijna niet doorging omdat mijn ijzer veel te laag was. Maar nu was hij prima de natuur had zelf zijn werk gedaan om het op peil te krijgen.
En nu gaan we dus weer voor thuis.
Maar....
Wij wonen dus in zo een oudpand waardoor je dus niet via een brancard van de boven naar de eerste etage getild kan worden. Dus moet ik of in het zh bevallen, of boven met het risico dat ik uit huis getakeld moet worden en nee dat vind of lijkt me verschrikkelijk. Dus onze keus is geworden of de eettafel incl matras of een bed in de woonkamer.
Dan kan ik gewoon weg als dat nodig is. Gaat alles soepel kan ik weer naar boven toe. En ik wil zo graag mijn grote kleine meisje bij me houden zolang als ik dat trek en dat kan in een zh niet.
Dus voor ons heeft de voorkeur thuis.
Helaas had ze niet de intentie om eruit te komen en was ik genoodzaakt in het ziekenhuis te bevallen mbv een inleiding.
quote:een bed in de woonkamer vind ik dan weer helemaal niks... (en waar haal ik dat vandaan en waar laat ik dat enzo..)Op vrijdag 16 november 2007 19:08 schreef Brighteyes het volgende:
E.T., is een bed in de woonkamer geen optie voor jullie?
Over dat gedimde licht.. Je kunt ook overdag bevallen he?
Ik had twee keer de zon in de kamer (Nou moet ik wel zeggen dat ze hier in het zkh wel goed aanpakken (voor mij dan). Ze lieten ons lekker met rust, gewoon Jeroen en ik.. af en toe een verpleegkundige d'r hoofd om de hoek of ik wat nodig had en tegen de tijd dat het serieus werd, werd ik naar de verloskamer gereden en geinstalleerd. Ze steunden me waar nodig en voelden haarfijn aan wat ik wel of niet wilde. En verder was alleen mijn eigen vk er bij. Prima geregeld dus
) *krak* Daar gaat mijn droombeeld... [sub]De gordijnen zullen hier toch wel rap dicht moeten hoor... iets te veel kans op inkijk.
In het zkh lieten ze ons ook met 4- en alleen. Even geen personeel. Lampen gingen soort van uit ( of was dat mijn lampje...
?). We hebben in alle rust familie kunnen bellen. Beschuit met muisjes gegeten met z'n 2-en etc etc. Ik heb in totaal 10 dagen in Bronovo gelegen (mocht zelf naar huis na 2 dagen, maar mocht blijven ivm Pien en Floor). Ik heb dat alles zeer prettig en rustig ervaren.* KP moet misschien bevallingsverhaal eens gaan schrijven *
quote:in het kader van realistische verhalenOp vrijdag 16 november 2007 21:11 schreef Brighteyes het volgende:
Oh ja...
[sub]De gordijnen zullen hier toch wel rap dicht moeten hoor... iets te veel kans op inkijk.
Bij Tijn weet ik dat trouwens allemaal niet meer.. dat ging zo verrekte snel.. Dat was binnenkomen, toucheren en persen. 8.10 was ik in het ziekenhuis 8.35 was Tijn geboren. Moest toen alleen nog lang wachten op de uitslag van Tijn z'n bloed (ik ben rhesus negatief), anders was ik om 9.30 weer thuis geweest
Maar man man, wat vond ik het er verschrikkelijk. Sommige verpleegkundigen en arts-assistenten waren zó bot., of onpersoonlijk. Dan lijkt het me veel prettiger om met je eigen vertrouwde VK te bevallen. Iemand met ervaring. Die dag in dag uit al jarenlang honderden vrouwen heeft begeleid. Iemand die weet wat ze doet, op wie je kunt vertrouwen, aan wie je iets hebt.
Want dat mutsje dat mij tijdens de 2,5 uur persen begeleidde... Mijn hemel, ik heb werkelijk níets aan haar gehad. Ze heeft me veel te lang laten aanklooien. Ik denk achteraf werkelijk dat zij nog maar nauwelijks ervaring had. Tja, dat risico loop je dus in een opleidingsziekenhuis.
En ik vond het heerlijk hoor, zo'n nachtje lekker bijkomen in het ziekenhuis (ze waren ook ontzettend lief daar) en 2 dagen later naar huis en alles was netjes daar, zou het bij een volgende weer zo doen (op de bevalling zelf na dan
).Oh ja, en ik vind het eigenlijk supermooi, toen ik na de bevalling met Dean naast me in zijn bedje op de kamer lag..Stan was naar huis, en ik klaarwakker van de adrenaline en helemaal alleen saampjes met mijn kindje
Mijn ervaring in het ziekenhuis is ook best prettig. Maar ik heb toch echt wel heel prettige herinneringen aan de thuis bevalling met Chantel. Manlief die Chantel voor de helft op heeft gevangen en de rest het ambulance personeel. ik voelde mijn eigen zo op mijn gemak en dat zou ik iedereen wel gunnen.
Ik voel mijn eigen een gevangene in een ziekenhuis, wat een nadeel is en waar ik mijn eigen heel onprettig bij voel. Ik kom ook niet echt tot rust in het ziekenhuis. Ik moest na haar geboorte wel gelijk naar het ziekenhuis vanwege een breuk in de placenta en teveel bloedverlies. En toen ik s'avonds weer thuis was deed ik gelijk alweer veel te veel. Deze keer moet ik echt op mijn handen gaan zitten van mijzelf.
Maar om een lang verhaal kort te maken, is de indicatie ziekenhuis bevalling, dus het zal daar wel op uitlopen helaas. Al zal ik mijn uiterste best doen om er zo snel mogelijk weer uit te zijn.
Maar het is me prima "bevallen" ! Heel fijn dat ik op een gegeven moment een shotje in mijn been kreeg, en een uur later was er al volledige ontsluiting.
Ook het nachtje in het ziekenhuis is me niet slecht bevallen, aan de ene kant vond ik het niet leuk om met anderen op zaal te liggen, 1 van de andere baby's huilde de hele nacht (was met de pomp gehaald, arme ziel had hoofdpijn) aan de andere kant, ik had Meike eerst naast me liggen in zo'n bakje, maar ik kon niet slapen, heb haar eruit gehaald en de rest van de nacht naar haar gekeken terwijl ze in mijn armen lag. En dat is me zo dierbaar, die momentjes dat ik haar helemaal voor mezelf had.
Een evt volgende keer, hopelijk mag die er ooit komen (voorlopig niet hoor) moet ik weer in het ziekenhuis bevallen.... Bij de bevalling van Meike is de placenta niet volledig "geboren" , heb nog een curretage ondergaan 8 wk na de bevalling. De kans dat het weer gebeurt, of dat de placenta helemaal niet komt, is vergroot, 20% meer kans als een ander helaas.
quote:Op vrijdag 16 november 2007 21:22 schreef Moonah het volgende:
Nah, ik zou het eigenlijk niet weten. Thuis bevallen is nooit een optie geweest omdat ik vanaf het begin van mijn zwangerschap een medische indicatie had (dat wist ik ok al van tevoren). Qua pijnstilling was het uiteindelijk ook wel erg fijn dat ik al in het zkh was.
Maar man man, wat vond ik het er verschrikkelijk. Sommige verpleegkundigen en arts-assistenten waren zó bot., of onpersoonlijk. Dan lijkt het me veel prettiger om met je eigen vertrouwde VK te bevallen. Iemand met ervaring. Die dag in dag uit al jarenlang honderden vrouwen heeft begeleid. Iemand die weet wat ze doet, op wie je kunt vertrouwen, aan wie je iets hebt.
Want dat mutsje dat mij tijdens de 2,5 uur persen begeleidde... Mijn hemel, ik heb werkelijk níets aan haar gehad. Ze heeft me veel te lang laten aanklooien. Ik denk achteraf werkelijk dat zij nog maar nauwelijks ervaring had. Tja, dat risico loop je dus in een opleidingsziekenhuis.
Daarom ben ik ook heel blij dat mijn eigen VK bij me bleef bij de bevalling. Bij binnenkomst in het ziekenhuis werd ik getoucheerd en had ik 8 cm ontsluiting. De co-assistent zei dat ze na een halfuur, drie kwartier wel terug zou komen. Maar na 10 minuten wist ik dat ik moest persen, dat het zover was. Mijn VK zag aan mijn buik dat het inderdaad zover was (hoe ze dat kon zien, geen idee, maar goed
). Ze vroeg aan een verpleegster die ronddrentelde of ze de co-assistent wilde halen. Mutsje verpleegster zei: die komt straks weer terug.Na nog een perswee van mij: Haal nu de co-assistent maar op! Mutsje weer: die is nu bij een andere mevrouw, ze komt echt zó terug!
Mijn VK: Je gaat haar NU halen, want mevrouw gaat NU persen!
.Mutsje ging zuchtend de co-assistent halen. Co assistent kwam zuchtend binnen, toucheerde me zuchtend en zei toen verbaasd dat ik op het andere bed moest gaan liggen want ik kon inderdaad gaan persen.
Dus dat is inderdaad wel jammer geweest. Mijn VK voelde mij heel goed aan, in het ziekenhuis word je toch onpersoonlijker en wat minder geinteresseerd behandeld, is mijn ervaring.
Dit gold in mijn geval niet voor al het personeel (na de bevalling kwamen er twee andere verpleegsters en die waren dus ontzettend lief), maar het gebeurt dus wel.
quote:Dit dus![b]Op vrijdag 16 november 2007 21:33 ik had Meike eerst naast me liggen in zo'n bakje, maar ik kon niet slapen, heb haar eruit gehaald en de rest van de nacht naar haar gekeken terwijl ze in mijn armen lag. En dat is me zo dierbaar, die momentjes dat ik haar helemaal voor mezelf had.
quote:Heb ik helemaal niet gehad...Op vrijdag 16 november 2007 19:23 schreef m@x het volgende:
[..]
Je vergeet de blinde paniek als de kraamhulp eenmaal weg is. Oh shit, we zijn alleen thuis met een baby. Wat moeten we ermee
Ik vond het thuis erg prettig, van A ben ik 'savonds bevallen en ik kon gelijk lekker gaan slapen in mijn eigen bedje(na het douchen), K is 'smorgens geboren en ik had redelijk geslapen, ik vond het heerlijk dat A meteen haar kleine zusje kon zien, ze had gewoon de hele nacht door geslapen in het kamertje naast onze slaapkamer.
Zo fijn dat ze er meteen bij was...
Ik heb nooit in het ziekehuis gelegen, vind het ook een eng idee, dus ik was ws meer gespannen geweest als ik naar het zkh had gemoeten.
Dus ik ben heel blij dat alles goed gegaan is en het niet nodig was
quote:Maar dat zie ik dus vooral voor thuis voor me. Omdat je in het ziekenhuis toch al snel met bemoeienis van anderen te maken hebt. Althans... zo zit dat in mijn hoofd.
quote:Midden in de nacht als iedereen slaapt heb je geen bemoeienis hoor, tenzij je de verpleegster beltOp vrijdag 16 november 2007 21:50 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar dat zie ik dus vooral voor thuis voor me. Omdat je in het ziekenhuis toch al snel met bemoeienis van anderen te maken hebt. Althans... zo zit dat in mijn hoofd.
Maar goed, ik geef alleen maar aan dat mijn ervaring dus heel positief was, ben heel tevreden over het ziekenhuis en hoe ze mij hebben behandeld
Oh en blinde paniek toen de kraamhulp weg was? Ik was blij dat ze was opgerot, heb haar een paar dagen eerder gedelete zelfs dan dat de bedoeling was.
Ik ben uiteindelijk 2 keer in het ziekenhuis beland. de eerste keer door niet vorderende ontsluiting vanwege een aangezichtsbevalling (Liam lag met zijn gezichtje naar boven) en Ezra had in het vruchtwater gepoept.
Ik vind het jammer dat ik niet thuis heb kunnen bevallen, maar het ziekenhuis was wel ok verder. moet er bij vermelden dat bij ezra mijn eigen verloskundige mijn bevalling heeft af gemaakt. het was zo druk dat haar dat gevraagd werd en dat vond ik enorm fijn. Ik vond het bij Liam toen heel erg dat mijn eigen verloskundige weg moest.
Ik vond het iig heerlijk om in mijn eigen omgeving te kunnen rond dolen, lopen, kreunen, douchen, zeuren, huilen, wegkruipen. Mijn eigen wc, mijn eigen douche, bad. veilig, zo voelde dat.
Maar wij wonen 5 minuten rijden van het ziekenhuis hier en dat voelt ook veilig
Er komt geen derde, maar als dat wel zo zou zijn, zou ik weer van een thuisbevalling uitgaan
quote:Ik had ook een kamer alleen, dat scheelt wrs welOp vrijdag 16 november 2007 21:56 schreef Brighteyes het volgende:
Dat is idd wel fijn om te lezen. Dat dat dus idd wel ook gewoon kan in het ziekenhuis.
..Ik vond het bijvoorbeeld heerlijk dat ik om 3 uur s'nachts lekker buiten kon gaan staan, zonder iemand om me heen. Ook het feit dat ik na de bevalling en douchen heerlijk met miesje en manlief in mijn eigen schoon opgemaakte bedje kon kruipen, de kraamzorg lekker beneden en heerlijk 4 uur met zijn 3 en alleen zijn.
maar achteraf, miesje was onderkoelt (35,6) omdat de verloskundige niet wou komen, mischien was er in het ziekenhuis meteen iemand gekomen, maar mischien ook niet. maar al met al gaat mijn voorkeur gewoon uit naar thuisbevallen.
vrachtje in de maxi-cosi Lig je alsnog gewoon met je bundeltje in je eigen bed
Toen ik zwanger was van de 1e was bevallen in het ziekenhuis mijn ergste angst. Het onbekende (was alleen nog maar voor een lui oogje eens in het ziekenhuis geweest als kind en 'slechts op bezoek') , het idee dat je dan dichter bij een kunstverlossing of keizersnee was en bovenal de angst dat je zou moeten blijven -al was het maar voor een nacht!
Toen op ouderjaarsavond mijn vliezen braken en babylief in het water gepoept had, moest ik wel. Ik werd ingeleid en door de banden om mijn buik waarmee ze continu de hartslag van de baby en weeenactiviteit konden meten, bleek dat mijn 1e het slecht had door mijn weeen. Gelukkig had ik vlot volledige ontsluiting en kon ik naar de verloskamer. Daar tot 2 keer toe het zuurstof in het bloed van mijn 1e gemeten en het bleek dat Randy het ECHT slecht had daarbinnen. Ik kreeg nog 1 kans voor het een keizersnee zou worden, maar liefst 3 knippen en hulp van een vacuumpomp, maar ik had daarna wel een gezond kindje. Er ontstond nog wat paniek rond de placenta, want die wilde maar niet komen. Na bijna een uur (de maximale tijd die er voor staat, kwam die gelukkig alsnog. Acheraf bleek dat er wel een miniscuul klein stukje was blijven zitten, waardoor ik na 5 weken alsnog gecurreteerd moest worden. Het was pas toen dat ik besefte hoeveel er mis kon gaan tijdens een bevalling en ik was blij dat ik in het ziekenhuis was bevallen. Het was gemoedelijk en gezellig in het ziekenhuis, en terwijl het vuurwerk buiten werd afgeschoten, werd ik nog (een uur lang!) gehecht. Ik bleef 1 nachtje en mocht daarna naar huis.
2e zwangerschap verliep moeilijk door veel heftige bloedingen, waardoor ik telkens weer in het ziekenhuis belandde. Daar kwamen ze erachter dat ik ook zwangerschapscholestase had, iets waar ik achteraf bij de 1e ook al last van had gehad, maar nooit (h)erkend was door mijn eigen vlos. Bij de 1e bloeding met 30 weken reageerde ze telefonisch met "Oh, een gesprongen bloedvaatje zonder te vragen hoeveel bloed en hoeveel weken ik was. Het vertrouwen in mijn vlos was tot het nulpunt gedaald. De laatste keer dat ik in het ziekenhuis belandde was ik 36 weken zwanger en zou ik daarna er niet meer uit komen totdat ik een kindje kreeg. Ik was blij toe inmiddels, want ik was als de dood het kindje te verliezen. Toen (eindelijk) de vliezen braken en ook kindje 2 in het water gepoept bleek te hebben, werd ik weer ingeleid. Omdat ik de 1e keer binnen 3 uur bevallen was, mocht ik deze keer meteen naar de verloskamer, het was toch niet druk op dat moment. Tinka werd binnen 2 uur geboren, maar ik verging van de pijn erna en verloor golven met bloed (uiteindelijk 2 liter) en een incomplete placenta. Dus met spoed naar de OK waar ik manueel gecurreteerd werd. Ik heb kantje gelegen en heb daarna ook een maximale bloedtransfusie gehad. Toch mocht ik de volgende dag alweer met een gezonde baby naar huis.
Ik ben nu weer zwanger. Vanwege 2 keer problemen met de placenta heb ik medische indicatie en wordt meteen als het kindje er is naar de OK gereden. Mijn vlos begeleid de zwangerschap en als alles op rolletjes loopt ook de bevalling maar wel in het ziekenhuis. Omdat ik haar destijds heb aangesproken op de door hun gemaakte fouten, is ze nu zeer meegaand in mijn wensen en staat ze overal achter. Ik wil met de 1e wee naar het ziekenhuis (het is een half uur rijden en ik beval dus nogal snel) en ik krijg meteen een infuus in zodat ik meteen door kan naar de OK. Doordat mijn vlos samenwerkt met 5 collega's hoop ik in Godsnaam dat ze alles goed doorspreken daar en dat iedereen van mijn situatie op de hoogte is, zodat dit ook als gepland verloopt. Stiekem hoop ik erop dat het kindje weer in het water heeft gepoept zodat ik gewoon weer overgedragen word aan het ziekenhuis VOOR de bevalling. En ik denk dat ik daar tegen het eind van de zwangerschap ook nog wel om ga zeuren. Maar dat zien we t.z.t. wel.
Ik MOET dus in het ziekenhuis bevallen, maar ik zou ook niet anders willen. Veiligheid voor mij EN het kindje voorop.
Ik ben naar het ziekenhuis gegaan voor pijnstilling. Dat was niet meer mogelijk omdat ik in het ziekenhuis al teveel cm had. Maar de - vacuumextractie, knip, totaalruptuur, hechtingen op OK, kindje wat gelig werd, kindje dat 10% gewicht verloor, kindje dat niet genoeg bv dronk - maakte dat ik toch wel blij was dat de hele bevalling in het ziekenhuis is gebeurd, en ik daar nog een paar daagjes kon blijven met 24/7 zorg..
Anders had ik tijdens de persweeen naar het ZKH gemogen met spoed, of daarna om te hechten, of later met Chris voor opname.
Nu had ik alle zorg in de buurt die voor Chris en mij nodig waren tijdens en na de bevalling. Ze hebben Chris ook vlot opgenomen op de neonatologie toen het achteruitging, daardoor heeft hij er maar 1,5 dagen gelegen. Als we thuis waren geweest hadden we vast later een opname gehad, en misschien ook wel een langere opname.
Of ik de volgende weer thuis zou doen, of in het zkh dat weet ik niet. Dit was een snelle bevalling (in 5 kwartier van 4->8 cm, 8-10 in half uur, persen een driekwartier/uur), van een eerste kind, wat redelijk zwaar (8pond) was, terwijl ik mijn ademhaling niet echt onder controle had. Ik denk dat ik wel weer gewoon thuis begin. Maar als mijn ademhaling weer prut wordt, zou ik toch wel naar het ziekenhuis willen/moeten voor pijnstilling. Of als de baby nog groter zou zijn, dan lijkt het me ook wel veiliger.
Maar op dit moment zeg ik toch thuis beginnen en de optie ziekenhuis openhouden om dan te besluiten
Hier kunnen we ook nog naar het kraamcentrum, maar dat lijkt me dan weer niks. Ok, dan kun je binnendoor naar het zkh, maar je moet ook 2 uur na de bevalling weer naar huis. Dan zit je daar met je vers geboren baby en gebroken muts in de auto te hobbelen. We wonen ook niet zover van het zkh, dus dat is niks voor mij
quote:Dat ligt maar net aan het ziekenhuis. In Harderwijk bijvoorbeeld blijf je standaard tot de ochtend als je 's nachts binnen komt om te bevallen. 's Ochtends wordt je kindje gecontroleerd door een van de kinderartsen en als alles goed is wordt je pas ontslagen.Op vrijdag 16 november 2007 22:25 schreef E.T. het volgende:
Vergeet niet dat als het een 'gewone' verschoven thuisbevaling is, je echt na een uur (of 2 uur) gewoon weer buiten staat met je
Lig je alsnog gewoon met je bundeltje in je eigen bed
Hoe labiel kun je zijn, als pas bevallen vrouw. Zit nu wel erg te huilen
, de hormonen hebben duidelijk even overspel hier. 
quote:hier komt er geen kinderarts aan te pas, dus dat scheelt iddOp vrijdag 16 november 2007 22:57 schreef beefcake het volgende:
[..]
Dat ligt maar net aan het ziekenhuis. In Harderwijk bijvoorbeeld blijf je standaard tot de ochtend als je 's nachts binnen komt om te bevallen. 's Ochtends wordt je kindje gecontroleerd door een van de kinderartsen en als alles goed is wordt je pas ontslagen.
(geen idee trouwens hoe ze het doen als je om drie uur 's nachts bevalt trouwens..
En ik heb geen idee hoe het gaat als je bij ons overdag bevalt! Ik heb twee nachtkindjes Ik lag met een andere moeder op de kamer en 's ochtends, toen de kinderarts kwam controleren ging ik mee daarheen (ik liet echt Anna niet meer alleen, dus daar waggelde ik
) en toen zag ik dat haar dochter in bad ging. Het eerste badje en mama was er niet bij. Ik vond dat echt erg. Au wat deed dat pijn toen ik het tussen neus en lippen te horen kreeg. De eerste dag heb ik een half uur kraamzorg gehad. En de rest van de dag waren we met zijn drieen. Eng maar heel intiem zo saampjes.
E.T een bed huren kan je bij de thuiszorgwinkel en dat schijnen kleine opvouwbare bedden te zijn. Die je ergens in een hoek kan zetten en uitklappen als het nodig is.
quote:Maar vergeet niet dat je dat bed dan mss wel 4-5 weken in je woonkamer hebt staan en dat dat niet heel goedkoop is. Als je ziek bent vergoed de verzekering dat, zo voor een bevallingswachttijd niet.Op vrijdag 16 november 2007 23:24 schreef klein_spookje het volgende:
E.T een bed huren kan je bij de thuiszorgwinkel en dat schijnen kleine opvouwbare bedden te zijn. Die je ergens in een hoek kan zetten en uitklappen als het nodig is.
Aan de ene kant twijfel ik of ik dit wel moet posten. Mijn verhaal is een uitzondering, dat besef ik heel goed en ik wil ook niemand bang maken (zeker geen zwangere vrouwen). Maar juist door het onderwerp uit het andere topic vind ik dat het taboe doorbroken moet worden van 'bevallen is veilig' . Bevallen kan in het grootste deel van de gevallen heel veilig zijn. Maar heel soms gaat het erg mis en dan heb je het wel over mensenlevens. En nogmaals, dit komt dus van iemand die voor de bevalling heel erg tégen alle medische ingrepen was, iemand die helemaal voor 'natuurlijk bevallen' ging, onderwaterbevalling, lalala. Maar nu kijk ik er wel even heel anders tegenaan. Ik kan me voorstellen als je bevalling wel gewoon goed is gegaan, dat je er dan nog steeds over denkt zoals ik voor mijn bevalling. Maar wat mammietje ook aangeeft, als het misgaat dan besef je pas hoe veel er mis kan gaan en wat er op het spel staat. Het leven van jezelf en van je kind. Dan maar wat minder gezellig denk ik dan...
quote:Ik had dat dus wel gedaan en het was hier echt geen opklapbaar bed maar gewoon een soort ziekenhuisbed, hij heeft hier dus bijna 8 weken in de woonkamer gestaanOp vrijdag 16 november 2007 23:26 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar vergeet niet dat je dat bed dan mss wel 4-5 weken in je woonkamer hebt staan en dat dat niet heel goedkoop is. Als je ziek bent vergoed de verzekering dat, zo voor een bevallingswachttijd niet.
En de kinderarts kwam, toen ik was opgenomen, op de kamer de controles doen. Dus je kindje was van 6 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds bij je op de kamer. En 's nachts werden de kleintjes gebracht voor de voedingen.
Voor de eerste nacht waren er 1 persoonskamers, daarna 3 persoonskamers, en uiteindelijk belandde ik op de "moeders-van-kindjes-die-beneden-liggen"-kamer. Toen was het wel gebeurd met het hele dagen baby zien, maar we mochten wel komen voeden als je het van te voren doorgaf, en ook badderen op de neonatologie. Was ook wel lekker nog even 2 nachtjes doorslapen voordat we naar huisgingen, alleen jammer van de bv..
. En een paar dagen na de bevalling weer opgeruimd. Het bed hier was gewoon mijn oude eenpersoonsbed van toen ik thuiswoonde. quote:Hmmm... dat lijkt me ook niet echt tof.Op vrijdag 16 november 2007 23:32 schreef senesta het volgende:
[..]
Ik had dat dus wel gedaan en het was hier echt geen opklapbaar bed maar gewoon een soort ziekenhuisbed, hij heeft hier dus bijna 8 weken in de woonkamer gestaan
En kostte je dat niet een rib uit je lijf?
quote:Ik ben lid van de thuiszorg en volgens mij was ik uiteindelijk rond de 70 euro kwijt.Op vrijdag 16 november 2007 23:39 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Hmmm... dat lijkt me ook niet echt tof.
En kostte je dat niet een rib uit je lijf?
Maar dan zou ik de rekening eens op moeten zoeken.
quote:Moet je wèl kunnen slapenOp vrijdag 16 november 2007 23:51 schreef bixister het volgende:
maar da's toch hartstikke ongezellig randa? lijkt mij echt niet leuk, juist die spannende laatste weken, om niet bij elkaar te slapen.
. Die van mij snurkt, erg. Daar kon ik dus (ik werd echt slapeloos, nog voor de test ), helemaal gèk van worden.Dus niks niet gezellig hier, Hub in de logeerkamer, en ik nog niet slapen
.quote:Zo pijnlijk herkenbaar! (Ik jank een potje met je mee, nebelung)Op vrijdag 16 november 2007 20:18 schreef nebelung het volgende:
Nou, ik ben in het ziekenhuis bevallen. Te vroeg en spoed spoed spoed,. Het was een regelrechte nachtmerrie. Niet alleen de bevalling, maar ook het verblijf in het ziekenhuis.
Verschrikkelijk.
Er komt geen 2e hier, maar al kwam die wel, als je een ks ooit hebt gehad moet je daarna altijd in het ziekenhuis bevallen. Vreselijk, alleen daarom al komt er geen 2e.
Nu besef ik wel dat mijn situatie niet een keus was die ik heb kunnen maken (al zou ik sowieso nooit voor het ziekenhuis kiezen), maar ik kan nóg janken als ik bedenk dat ik, als alles goed was gegaan, gewoon thuis had kunnen bevallen. Ik wou thuis zijn.
Een deel van mijn nachtmerrie was dat de sonde die in mijn dochters hoofdje was gedraaid opeens niks meer doorgaf, en er mede daarom besloten werd tot een keizersnede.
Dat van dat verplicht weer bevallen in het ziekenhuis nadat je al eens een ks hebt gehad ga ik echt uitzoeken. Want mijn vertrouwen in ziekenhuis, personeel en apparatuur is niet heel erg groot
quote:Ik heb gekozen voor thuisOp vrijdag 16 november 2007 23:29 schreef Ladybos het volgende:
Verhaal
Zoals ik al in dat andere topic schreef is mijn eerste thuis geboren. Ik heb daarna bijna zelf het loodje gelegd met net zo'n nabloeding als jij. Heb 10 dagen in het ziekenhuis gelegen (helaas) en 4 x twee units packed cells gekregen, verspreid over die 10 dagen. De details over mijn zware bevalling en de tijd daarna zal ik je besparen, maar die waren aardig heftig.
Toch zou ik het liefste thuis bevallen. Ik zie bij mensen zonder serieuze medische indicatie absoluut het voordeel van een medisch begeleide bevalling niet, (muv de gemoedsrust voor de moeder, maar dat is dan ook het enige!!). En die uitzonderingen zijn juist helaas geen uitzonderingen meer tegenwoordig, maar dat komt omdat een zwangerschap en bevalling tegenwoordig niet meer als iets natuurlijks wordt gezien, maar als een ziekte, je bent tegenwoordig patient, in plaats van gewoon zwanger.
En omdat de medische wetenschap steeds meer kan op het gebied van obstetrie en fertiliteit, blijven er tegenwoordig ook zwangerschappen in stand die een jaar of 30 / 40 geleden allang in het boekje miskraam zouden zijn bijgeschreven, met andere woorden, op een natuurlijke manier afgestoten zouden zijn. Logisch dat er daardoor in deze tijd steeds meer bevallingen gecompliceerd verlopen. Ik zou zelfs zeggen dat er sprake is van een vicieuze cirkel.
quote:een bed is 22,- per week met matras zonder 15,- per week (goedkoper dan bv een zh bevalling. En ingeklapt gewoon een soort stretcher. hier zou hij alleen voor de bevalling zijn meteen na het douchen ga ik mijn eigen bed in.Op vrijdag 16 november 2007 23:26 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Maar vergeet niet dat je dat bed dan mss wel 4-5 weken in je woonkamer hebt staan en dat dat niet heel goedkoop is. Als je ziek bent vergoed de verzekering dat, zo voor een bevallingswachttijd niet.
Zou het zo weer doen, was blij dat ik zelf eigenlijk weer kon slapen. Ladybos.. even ter relativering: je zegt dat 't diverse keren in je omgeving niet helemaal goed ging .. Maar hoevaak in de afgelopen tien jaar is het nou echt daadwerkelijk mis gegaan doordat de moeder niet of niet op tijd in het ziekenhuis was? Hoeveel moeder zijn er bij een bevalling overleden? Hoeveel kinderen zijn overleden puur en alleen door de bevalling?
Dus ook al gaan er veel mensen alsnog naar het ziekenhuis bij een thuisbevalling, nog steeds gaat het in 99 van de 100 gevallen goed. Om dan bij voorbaat al iedereen naar een ziekenhuis te laten gaan vind ik persoonlijk dan overdreven.
quote:Mijn vk zegt dat ook iddOp zaterdag 17 november 2007 08:29 schreef Moonah het volgende:
Volgens mijn gyn eindigt de helft van alle eerste bevallingen in het zkh.
Ik moest de nacht ook in ziekenhuis blijven, ik beviel om 0:08 uur en als je na 22:00 bevalt, moest je in het ziekenhuis blijven.
Mijn dochter moest naar de babykamer omdat ik met 2 andere moeders op zaal lag. (Die overigens KEIhard snurkten
.En wat ik heeeel slecht vond ik het ziekenhuis, was dat ze mijn dochter 's nachts niet brachten voor bv, terwijl dit wel van tevoren was aangegeven. Volgens hun sliep ik nét op het moment dat ze haar wilden brengen en toen hebben ze haar een flesje gegeven. Dat is grote bullshit, want ik heb de hele nacht geen oog dichtgedaan.
Ik heb dus een slechte BV start gehad en het na 2 dagen opgegeven. Toen was het namelijk: of ze gaat NU drinken, of ze gaat naar het ziekenhuis, omdat ze weinig woog en zichzelf niet op temperatuur kon houden.
Toen was de keus snel gemaakt. Ze kreeg een flesje en dat ging er prima in.
het eng vindt om thuis te bevallen. Nu ik het ziekenhuis ken, gehoord heb hoe de verloskamers eruit zien en ik ze nog mag gaan bekijken, vind ik het ook niet zo heel erg. Maar ik weet ook dat als ik nog in Twente zou zitten, dat ik daar wel wat anders over zou denken, want de verhalen over Enschede en Hengelo wat betreft bevallen klinken toch heel wat anders dan Nieuwegein.
Ik hoop in ieder geval dat ik een beetje mijn eigen gang mag gaan en dat als dat niet kan, dat me dan goed uitgelegd wordt waarom niet.
quote:Mijn ziekenhuisverhaal betreft het ziekenhuis in EnschedeOp zaterdag 17 november 2007 10:16 schreef Pruk het volgende:
Ik heb niet gestemd. Op zich lijkt een thuisbevalling me prettiger, vooral omdat er dan inderdaad niet veel aan je bed gebeurd. Ik heb een medische indicatie, maar anders zou ik nu ook in het ziekenhuis gaan bevallen. Waarom? Omdat
Nu ik het ziekenhuis ken, gehoord heb hoe de verloskamers eruit zien en ik ze nog mag gaan bekijken, vind ik het ook niet zo heel erg. Maar ik weet ook dat als ik nog in Twente zou zitten, dat ik daar wel wat anders over zou denken, want de verhalen over Enschede en Hengelo wat betreft bevallen klinken toch heel wat anders dan Nieuwegein.
Ik hoop in ieder geval dat ik een beetje mijn eigen gang mag gaan en dat als dat niet kan, dat me dan goed uitgelegd wordt waarom niet.
. Het ziekenhuisgedeelte vond ik niet fantastisch, vandaar dat ik de volgende keer weer in eerste instantie voor het kraamhotel (Oldenzaal) zou kiezen
.quote:dat zegt denk ik iedere vk en het is natuurlijk ook zo, maar dan nog zou dat voor mij geen reden zijn dan maar meteen naar het ziekenhuis te gaanOp zaterdag 17 november 2007 08:29 schreef Moonah het volgende:
Volgens mijn gyn eindigt de helft van alle eerste bevallingen in het zkh.
Ik denk dat het in ziekenhuizen prima kan gaan, maar ook niet altijd. die medische zorg is niet altijd maar voorhanden. ze hebben het druk, er liggen er nog 5 te bevallen.
Thuis heb je je eigen vk met op het eind, je eigen kraamverzorgster. prive zorg ten top!
Ik denk gewoon dat iedereen zijn eigen gevoel hierin moet volgen. voel je je veiliger in het ziekenhuis, omdat alle medische zorge voor handen is? doe dat dan!
Liever thuis in eigen ongeving? doen!
Ik heb het als heerlijk ervaren. Ik had van tevoren niet gedacht dat het zou lukken (geen idee waarom, misschien omdat mijn moeder bij al haar bevallingen ingeleid werd).
Het was echt fijn, we hadden een (logeer)bed in de woonkamer, ik heb van tevoren wel twijfels gehad over dat woonkamer gedoe, maar heb er totaal geen last van gehad met de bevalling. Ik ben om 3:50 bevallen en de kraamhulp ging pas weg toen alle was weggewerkt was, ik in een schoon bed lag, gedouched was enz.
Ik wil het bij de volgende absoluut weer.
De eerste keer werd ik ingeleid dus had ik eigenlijk helemaal geen keus meer. Ik vond het erg prettig in het ziekenhuis. Ik kreeg gelijk een eigen kamer waar ik ook bevallen ben. Het personeel was super.
De hele bevalling ging zo ontzettend snel dat ik rondlopen of douchen of dat soort dingen niet gemist heb.
5 uurtje later mocht ik al naar huis en we hebben de eerste nacht dan ook met z'n drietjes in ons eigen bed doorgebracht.
De tweede keer besloten we ook voor het ziekenhuis te kiezen. De bevalling is toen spontaan gestart en het ging zo snel dat ik een half uurtje na binnenkomst in het ziekenhuis mijn baby al vast had. Deze keer ben ik bevallen met mijn eigen verloskundige en een verpleegster erbij. Verder niemand.
We moesten wel een nachtje blijven ivm het gewicht van Lis maar de volgende ochtend lag ik dan ook alweer in mijn eigen bed.
Ik vond het beide keren erg prettig gaan.
Idd veiliger dat alles indien nodig voorhanden is. Vantevoren zijn we ook bij zo'n voorlichtingsavond geweest, waar ze alles lieten zien. Bij mij is de vlos er de hele tijd bij geweest (volgens mij. weet niet meer zeker
). Nou ja, 5 kwartier nadat we aankwamen in het zkh was eli er, dus het zal wel.En ik had uiteindelijk een medische indicatie, groen vruchtwater. en net als iemand anders (ben te lui om terug te lezen) knip en duwen op de buik. Uiteindelijk heeft eli er helemaal geen last van gehad, maar dat wist je vantevoren niet. we wisten alleen dat de hartslag niet herstelde tijdens een wee, bleef rond 60 hangen.
Uiteindelijk gaat het er vooral om waar je je het prettigst bij voelt, daar gaat de bevalling het beste. ik vond het prettig om al in het zkh te zijn, om vantevoren al te bedenken dat we daar heen zouden gaan, want an zit het al in je hoofd dat je gaat verplaatsen. als je halverwege "verplicht" weg moet, terijwl je je daar niet op hebt ingesteld, lijkt me dat redelijk naar.
Maar ik vind zeker niet dat bevallingen standaard in het zkh moeten. als een vrouw zich er niet prettig bij voelt om in het zkh te bevallen, dan werk je de boel alleenmaar tegen, en dan schiet je volledig je doel voorbij.
(En bij ons dimden ze het licht ook toen ik ging persen. vond ik heel attent van ze. geen seconde aan gedacht. ben dus erg te spreken over de verzorging in het zkh. ja, er komen veel mensen binnen, maar een bevalling is niet charmant, en het kind moet er toch uit, dus als er meer mensen bij zijn dan alleen je man en je vlos, boeien! of het nu de vlos van het zkh is die je niet kent, of de kraam die je niet kent, maakt dan ook echt niet uit. vind ik)
quote:Jouw verhaal in combinatie met jouw ondertitel gaf mij al genoeg informatieOp zaterdag 17 november 2007 10:24 schreef MaLo het volgende:
[..]
Mijn ziekenhuisverhaal betreft het ziekenhuis in Enschede
Het ziekenhuisgedeelte vond ik niet fantastisch, vandaar dat ik de volgende keer weer in eerste instantie voor het kraamhotel (Oldenzaal) zou kiezen
quote:Terwijl haar pieper nog tig keer gaat waarna ze haar collega moet bellen om een andere bevalling over te nemenOp zaterdag 17 november 2007 10:43 schreef Belana het volgende:
[..]
Thuis heb je je eigen vk met op het eind, je eigen kraamverzorgster. prive zorg ten top!
Nou mocht ik ook niet thuis bevallen in verband met een medische indicatie, maar ik wilde ook niet thuis bevallen. Om veel redenen, waaronder een veiliger gevoel in het ziekenhuis, maar vooral omdat ik pijn en emoties nogal aan plaatsen koppel en bang was dat ik na de bevalling mijn slaapkamer als een nare plaats zou gaan zien.
Uiteindelijk ben ik heel blij dat ik in het ziekenhuis bevallen ben. De sfeer was goed, fijn personeel, absoluut niet veel (verschillende) mensen aan mijn bed en men heeft tijdig en goed ingegrepen. Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik thuis had willen bevallen. Tijdens het persen bleek dat ik het niet zonder hulp kon en om dan nog naar het ziekenhuis te moeten, zou ik niet zien zitten.
En na een nachtje met Ive op de kamer in het ziekenhuis te hebben geslapen, gingen we de volgende dag heerlijk terug naar ons huis. Wat nog net zo veilig en vertrouwd voelde als voorheen.
Het ziekenhuis waar ik ben bevallen staat in de top drie qua beste kraamafdelingen en die plek verdient het dubbel en dwars wat mij betreft!
Maar "gelukkig" kon de vlos er met der hand in Ik voelde me daar gewoon niet op mijn gemak en iedere keer had ik weer andere mensen aan m'n bed ivm. wisseling van diensten etc. Dan liever 'gewoon' thuis en daar ga ik voor de 2e dus ook voor. En nu maar hopen dat dat dit keer wel lukt.
Moet er wel aan toevoegen dat thuis bevallen in Noorwegen eigenlijk geen optie is (het aantal thuisbevallingen zelfs is kleiner dan het aantal bevallingen onder transport!), iedereen moet gewoon per definitie naar het ziekenhuis. Prima regeling wat mij betreft.
quote:Nederland is volgens ons het enige land waar thuisbevallingen normaal zijn.Op zondag 18 november 2007 10:17 schreef Fogel het volgende:
Ik (als vader) zie totaal geen nut in een thuisbevalling en mijn vrouw zou er ook niet aan moeten denken om thuis te bevallen.
Moet er wel aan toevoegen dat thuis bevallen in Noorwegen eigenlijk geen optie is (het aantal thuisbevallingen zelfs is kleiner dan het aantal bevallingen onder transport!), iedereen moet gewoon per definitie naar het ziekenhuis. Prima regeling wat mij betreft.
In Noorwegen zal er ook niet overal een ziekenhuis in de buurt zijn
quote:Klopt, maar ook in steden met meerdere ziekenhuizen zijn thuisbevallingen niet normaal.Op zondag 18 november 2007 10:34 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Nederland is volgens ons het enige land waar thuisbevallingen normaal zijn.
In Noorwegen zal er ook niet overal een ziekenhuis in de buurt zijn
De meeste plekken hebben wel een ziekenhuis redelijk dichtbij (binnen 50 km), dus thuis bevallen zou wel te doen zijn. Maar bijvoorbeeld op Spitsbergen, waar het ziekenhuis geen afdeling heeft voor bevallingen, worden zwangere vrouwen 6-8 weken voor de bevalling per vliegtuig naar Tromsø gebracht zodat ze daar op de bevalling kunnen wachten met ziekenhuis binnen bereik.
En idd, met persweeen alsnog worden vervoerd lijkt me echt een hel
Het is me wel goed bevallen in het ziekenhuis. Niet tig lui aan bed gehad. Leuke vlos en hulp.
Als er ooit nog een 2e komt, wil ik toch graag thuis bevallen.
Ohja, over zo'n bed huren bij thuiszorg. Dat je moet betalen is dan zeker vanaf een aantal dagen/weken. Want wij hebben ook weleens zo'n bed gehad en we zijn lid en hoefden niks te betalen.
quote:Wie betaalt dat? De kosten om te vliegen en de rest van kosten? Het is waarschijnlijk goedkoper om daar een afdeling gyneacologie op te zetten, dan om dit met elke vrouw te doen.Op zondag 18 november 2007 10:42 schreef Fogel het volgende:
[..]
Klopt, maar ook in steden met meerdere ziekenhuizen zijn thuisbevallingen niet normaal.
De meeste plekken hebben wel een ziekenhuis redelijk dichtbij (binnen 50 km), dus thuis bevallen zou wel te doen zijn. Maar bijvoorbeeld op Spitsbergen, waar het ziekenhuis geen afdeling heeft voor bevallingen, worden zwangere vrouwen 6-8 weken voor de bevalling per vliegtuig naar Tromsø gebracht zodat ze daar op de bevalling kunnen wachten met ziekenhuis binnen bereik.
quote:een kantje-boord situatie heeft zich bij mn zus voorgedaan bij een thuisbevallingOp zondag 18 november 2007 10:42 schreef Vivi het volgende:
Ik vind thuisbevallen eerlijk gezegd onverantwoord. Sorry dat ik het zo cru zeg. Het kan natuurlijk goed gaan, en je hoopt het natuurlijk niet, maar het kan óók niet goed gaan en dan is het vaak toch een kwestie van seconden. Dat vind ik toch prevaleren boven "meer of minder gezellig". Een kind met zuurstoftekort of erger doordat je er niet snel genoeg iets aan kon doen is nog veel ongezelliger. (oke, worst case scenario, maar het kán, ik zou het risico niet willen nemen) .
En idd, met persweeen alsnog worden vervoerd lijkt me echt een hel
en achteraf hadden ze het in het ziekenhuis niet beter kunnen doen
ik snap wel waar je reactie vandaan komt van het onverantwoord thuisbevallen maar laten we de kennis en kunde van de verloskundige niet uitvlakken
het ziekenhuis klinkt zo "veilig"omdat ze allerlei apparatuur hebben staan e.d. maar de personen om die apparaten te bedienen moeten vaak opgeroepen worden en daardoor heb je ongeveer een even lange wachttijd als dat je zelf richting ziekenhuis rijdt
zo heel verhaal maar dit was ongeveer wat de verloskundige tegen mij vertelde ..2x
Ben wel 5x onder de douche gegaan volgens mij en kon lekker in mijn blootje door het huis lopen.
Bij nummer 2 blijf ik weer lekker thuis
Ik woon in een apartement met 2 trappen. Het is hier behoorlijk gehorig maar daar heb ik geen moment bij stil gestaan. totdat ik de buuf sprak en die zei dat ze maar eerder naar het werk was gegaan omdat ze me gehoord had en haar dochter ook rond die tijd uitgerekend was...
Daarnaast zei de verloskundige destijds tegen mij dat ze bij mij geen reden zag waarom ik naar het zh zou moeten gaan.
Had ik wel naar het zh gemoeten, dan was het 10 minuten rijden geweest.
[ Bericht 48% gewijzigd door Vicky op 18-11-2007 14:39:42 ]
quote:Precies ja, hoe vaak husby niet moest zoeken om iemand erbij te krijgen bij mijn eerste bevalling. En dan duurde het vaak nog heel lang eerdat ze kwamen. Het was ongelovelijk druk rond die tijd. En er was ook veel te weinig communicatie, weer omdat ze het zo druk hadden. Ik denk dat als je een verloskundige bij je bed hebt thuis, dat gewoon echt veel prettiger is.Op zondag 18 november 2007 14:27 schreef donnahvh het volgende:
[..]
het ziekenhuis klinkt zo "veilig"omdat ze allerlei apparatuur hebben staan e.d. maar de personen om die apparaten te bedienen moeten vaak opgeroepen worden en daardoor heb je ongeveer een even lange wachttijd als dat je zelf richting ziekenhuis rijdt
zo heel verhaal maar dit was ongeveer wat de verloskundige tegen mij vertelde ..2x
En dan als je in het ziekenhuis ligt en je roept iemand op om te komen voor het een en ander, dan moet je nog heel lang wachten. En dan het laatste punt, hier lig je vaak in een kamer met meerdere vrouwen en babies. Probeer dan maar eens te gaan slapen, er ligt er altijd wel eentje te huilen. Mij lukte dat niet, en ik kwam dan ook doodmoe thuis na een paar dagen ziekenhuis. En dan hebben wij dus ook geen kraamzorg he, dat mag manlief komen doen.
Het ziekenhuis ligt hier ook niet ver vandaan. In nood maar 5 a 10 minuten rijden.
Ladybos, jouw verhaal is gelukkig een goede afloop. Ik kan me voorstellen dat je je kapot geschrokken bent.
quote:De staat. En voor zo'n 2000 inwoners waarvan er misschien 2 per jaar bevallen is het niet echt de moeite waard.Op zondag 18 november 2007 11:41 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Wie betaalt dat? De kosten om te vliegen en de rest van kosten? Het is waarschijnlijk goedkoper om daar een afdeling gyneacologie op te zetten, dan om dit met elke vrouw te doen.
Zonder enige twijfel.
Nog afgezien van dat ik geen behoefte heb aan al die troep en zooi thuis en evt last minute naar het ziekenhuis moeten.
In het ziekenhuis is alles bij de hand. Ik kon tijdens mijn bevalling direct aan de zuurstof toen dat nodig was. Ook zaten er 2 knopjes naast het bed. 1tje voor hulp en 1tje voor NU HULP!!!! Als je op die 2e drukt dan komen ze ook echt aangevlogen.
Van wisselende personen niet echt last van gehad. Het interesseerde me geen reet wie er aan mijn bed stond eigenlijk. Was alleen niet zo gelukkig met de co-assistent die meekeek en die het liefst midden in een wee vragen stelde en dan ook acuut antwoord verwachte. Na afloop heeft die co-assistent Pepijn ook aangekleed. De foto waarop hij haar bijna doodkijkt is een prachtige
.Ik heb iig mooi kunnen zien hoe ik dat zelf anders ga doen tijdens mijn co-schap gynaecologie.
Ik kan me voorstellen dat wanneer je geen enkele reden hebt om medische problemen te verwachten en je de ruimte hebt thuis en een goede band met je verloskundige dat je dan het liefst thuis wil bevallen, maar voor mij hoeft het niet.
Vicky dat 5x onder de douche en in je blootje rondlopen (op de verloskamer) dat kan in het ziekenhuis ook hoor
wel natuurlijk bij de tweede het gemis van de eerste, die met papa en opvang thuis zat.. maar wat betreft de kraamtijd vond ik het ook fijn, ik was fysiek best op en ben sowieso al niet zo van de verplichte happen, wat kraamtijd toch is in zekere zin, en het verplegend personeel waren zo lief allemaal, nu ja bijna allemaal dan
bij nummer twee lag ik al weken vóór de bevalling in het ziekenhuis en dat was minder, met name ook door het gemis van nummer 1 en papa.
wie er aan mijn bed stond tijdens het bevallen, weet ik amper nog, op dat moment was ik me er ook nauwelijks van bewust, ik herinner me vaag een gynaecoloog die riep "kijk me eens aan, adem eens zus en zo, want je gaat sterren zien straks anders" (die zag ik al, maar goed
) , de enige die ik goed herinner was de hulpeloze papa, die wat onhandig zei " uhm push, push" ook maar omdat het van hem verwacht werd nee, ik kan werkelijk niets nadeligs melden, heb natuurlijk ook geen vergelijk, maar het gaf me daar een veilig gevoel, geen "troep en gedoe" in huis, enkel dus in het geval van nummer 2, het gemis van nummer 1.. maar dat dus met name omdat ik toen wekenlang opgenomen was al, en nog 10 dagen 'na moest blijven'
quote:Mwoh, hoe kundig een verloskundige ook mag zijn, het is geen arts. Toch wel een heel verschil imo. En de tijd die je doorbrengt met wachten is toch voor jezelf " prettiger" als je er al bent dan gestressed compleet met persweeen in een auto gepropt worden.Op zondag 18 november 2007 14:27 schreef donnahvh het volgende:
[..]
een kantje-boord situatie heeft zich bij mn zus voorgedaan bij een thuisbevalling
en achteraf hadden ze het in het ziekenhuis niet beter kunnen doen
ik snap wel waar je reactie vandaan komt van het onverantwoord thuisbevallen maar laten we de kennis en kunde van de verloskundige niet uitvlakken
het ziekenhuis klinkt zo "veilig"omdat ze allerlei apparatuur hebben staan e.d. maar de personen om die apparaten te bedienen moeten vaak opgeroepen worden en daardoor heb je ongeveer een even lange wachttijd als dat je zelf richting ziekenhuis rijdt
zo heel verhaal maar dit was ongeveer wat de verloskundige tegen mij vertelde ..2x
quote:Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Onder kantoor tijden zijn er altijd wel gynaecologen in het ziekenhuis en in bepaalde ziekenhuizen ook 's nachts. En 's nachts zijn er sowieso arts-assistenten, die ook veel bevoegdheden hebben die een verloskundige niet heeft (pijnstilling, vacuumpomp e.d.). En gynaecologen en andere specialisten moeten binnen een bepaalde straal van het ziekenhuis wonen om er snel te kunnen zijn.Op zondag 18 november 2007 14:27 schreef donnahvh het volgende:
[..]
een kantje-boord situatie heeft zich bij mn zus voorgedaan bij een thuisbevalling
en achteraf hadden ze het in het ziekenhuis niet beter kunnen doen
ik snap wel waar je reactie vandaan komt van het onverantwoord thuisbevallen maar laten we de kennis en kunde van de verloskundige niet uitvlakken
het ziekenhuis klinkt zo "veilig"omdat ze allerlei apparatuur hebben staan e.d. maar de personen om die apparaten te bedienen moeten vaak opgeroepen worden en daardoor heb je ongeveer een even lange wachttijd als dat je zelf richting ziekenhuis rijdt
zo heel verhaal maar dit was ongeveer wat de verloskundige tegen mij vertelde ..2x
Het kan dus voor komen dat je in het ziekenhuis bevalt en moet wachten op een gynaecoloog, maar die kans is m.i. niet zo groot.
quote:5 minuten afstand kan heel lang lijken hoor, als je alleen maar op je handen en knieen wilt zittenOp zondag 18 november 2007 17:55 schreef Fuente het volgende:
De afstand naar het ziekenhuis zal er misschien ook mee te maken hebben. Wij wonen op 5 minuten afstand, dus je bent er zo.
quote:Sja, zo kun je het alle kanten opdraaien. Als je aan een ctg ligt kun je ook niet op de knieen zitten, als je je in het ziekenhuis totaal niet op je gemak voelt zul je thuis veel ontspannender bevallen enz enz.Op zondag 18 november 2007 18:20 schreef Vivi het volgende:
[..]
5 minuten afstand kan heel lang lijken hoor, als je alleen maar op je handen en knieen wilt zitten
Het zal toch voor iedereen anders zijn, mijn bevalling verliep vlot en goed zonder ingrepen verder, dus vandaar dat ik zo weer thuis zou bevallen.
quote:Maar een VK heeft wel veel meer ervaring met bevallingen dan een gyn of arts-assistent.Op zondag 18 november 2007 17:48 schreef Vivi het volgende:
[..]
Mwoh, hoe kundig een verloskundige ook mag zijn, het is geen arts.
quote:Dat ligt er natuurlijk ook aan wie je treft...Op zondag 18 november 2007 18:48 schreef Moonah het volgende:
[..]
Maar een VK heeft wel veel meer ervaring met bevallingen dan een gyn of arts-assistent.
Eigenlijk is het met alles in dit topic, je weet van te voren niet hoe het loopt en je moet doen waar je je goed bij voelt. Thuis kan het geweldig zijn, maar in het ziekenhuis ook. En in het ziekenhuis kan het een hel zijn, maar thuis ook. Het is een heel persoonlijke afweging.
Voor een gyn is het geen hoofdzaak. En voor een arts-ass. al helemaal niet.
quote:Precies zoals ik er ook over denk. Ik heb mij mijn verloskundige geen moment gedacht dat ze niet bekwaam genoeg zou zijn. Overigens hebben ook verloskundigen standaard hulpmiddelen bij zich, zoals zuurstof enz enz voor als de baby in nood zit. Wanneer het tijdens de bevalling niet lekker verloopt kun je altijd alsnog naar het ziekenhuis.Op zondag 18 november 2007 19:27 schreef Moonah het volgende:
Nou, wat ik meer bedoel is dat een VK gewoon gespecialiseerd is in bevallingen.
Voor een gyn is het geen hoofdzaak. En voor een arts-ass. al helemaal niet.
Ik heb niets tegen ziekenhuisbevallingen, echt niet, maar ik denk niet dat je over het algemeen genomen thuis minder veilig bent.
Mijn arts assistent vertelde trouwens dat ze er volgens haar nu 5000 had gedaan.
quote:Dat denk ik ook.Op zondag 18 november 2007 19:47 schreef Fuente het volgende:
[..]
Precies zoals ik er ook over denk. Ik heb mij mijn verloskundige geen moment gedacht dat ze niet bekwaam genoeg zou zijn. Overigens hebben ook verloskundigen standaard hulpmiddelen bij zich, zoals zuurstof enz enz voor als de baby in nood zit. Wanneer het tijdens de bevalling niet lekker verloopt kun je altijd alsnog naar het ziekenhuis.
Ik heb niets tegen ziekenhuisbevallingen, echt niet, maar ik denk niet dat je over het algemeen genomen thuis minder veilig bent.
quote:Omdat zij eerder uitgeput zouden zijn en ook omdat ze te zwaar zijn om met een brancard naar beneden te tillen, mochten ze zelf niet meer kunnen lopen.Een BMI>35 is een medische reden om in het ziekenhuis te bevallen, maar de bevalling kan wel gewoon met de verloskundige plaatsvinden.
Ik had hier nooit eerder van gehoord
Ik wilde toch al niet thuis bevallen en had er totaal geen romantisch beeld ofzo bij, ook heb ik geen moment het huiselijke sfeertje gemist ik was te druk met andere zaken om daar echt bewust van te zijn.
Ik vind het trouwens wel prima dat er thuis bevallen kan worden, en dat mag van mij ook lekker zo blijven.
Ieder zijn ding toch ?
quote:Jawel hoor dat kan wel, heb er zelfs charmante foto's vanOp zondag 18 november 2007 18:31 schreef Fuente het volgende:
[..]
Als je aan een ctg ligt kun je ook niet op de knieen zitten, als je je in het ziekenhuis totaal niet op je gemak voelt zul je thuis veel ontspannender bevallen enz enz.
Ik kon gewoon heel de kamer door huppelen, al kwam ik niet verder als op mijn knietjes op de stoel De gyn kon gerust nog even langs de bakker voor ze naar het ziekenhuis zou komen. quote:Ik heb dat wel eens gelezen inderdaad.Het schijnt dat een deel van de verloskundigen deze 'regel' aanhouden.Op zondag 18 november 2007 22:33 schreef beefcake het volgende:
Ik kwam het volgende tegen (in een tijdschrift, weet alleen niet meer welke):
[..]
Omdat zij eerder uitgeput zouden zijn en ook omdat ze te zwaar zijn om met een brancard naar beneden te tillen, mochten ze zelf niet meer kunnen lopen.
Ik had hier nooit eerder van gehoord
Het zou ermee te maken hebben dat er ook vet op de baarmoedermond zit, waardoor de ontsluiting langzamer vordert en het dus heel moeizaam kan verlopen.
Bijn BMI is hoger dan 35, toch verliep mijn bevalling heel vlot (5 uurtjes) en heeft mijn verloskundige nooit gezegd dat ik in het ziekenhuis zou moeten bevallen. Ik ben alleen een keer geprikt op suiker tijdends mijn zwangerschap en ik heb rond de 30 weken een extra groeiecho gehad.
En, ik moest wel beneden bevallen ivm de trap inderdaad, maar dat moest mijn (zeer slanke) buurvrouw ook omdat ambulancebroeders officlee volgens mij niet meer dan 25 kilo pp mogen tillen, en ze dus liever beneden bevallen omdat het dus beter is. Overigens heb ik er geen problemen mee gehad om beneden te bevallen.
quote:Ah, dat wist ik niet! Ik heb ook een keer een CTG gehad (voor de bevalling) en toen kon het niet, maar ik zie het al helemaal voor meOp zondag 18 november 2007 22:38 schreef marlieske het volgende:
[..]
Jawel hoor dat kan wel, heb er zelfs charmante foto's van
Thnx, weer wat geleerd!Ben bij beide thuis bevallen en dat was een geweldige ervaring. Goede begeleiding en al mijn eigen spulletjes om me heen.
Aangezien ik net als velen in een oud huis woon met een te smalle trapopgang heb ik het kraambed achter in de woonkamer wegemoffeld en op de dag zelf tevoorschijn getrokken. Dit alles in overleg met de vk.
Er komt hier geen derde maar op deze manier kan ik het iedereen aanraden
Van de eerste ben ik thuis bevallen. Die bevalling ging perfect. De sfeer, ontspannen, wat voor mijn gevoel heeft bijgedragen aan een vlotte bevalling. (En natuurlijk weet ik ook wel dat je complicaties niet voorkomt door 'sfeer' maar ik hoefde me nergens voor in te houden.)
De tweede poepte in het vruchtwater, dus toch naar het ziekenhuis. Tijdens mijn zwangerschap was dat een rampscenario, nu gebeurde het gewoon. Het viel mij 100 % mee. Ik vond het wel een beetje 'gedoe'. Als ik moest plassen moest ik bellen, als ik in of uit bed wilde moest ik bellen, dus uiteindelijk maar gewoon op dat bed blijven liggen. Thuis voelde en was het vrijer.
Maar ondanks dat vond ik het niet zo erg en eng als ik verwachtte.
Maar toch, thuis vond ik het prettiger. (x100
)Ik vond dat heel erg maar toen die ruggenprik er eenmaal in zat was ik zo blij, na 3 dagen en nachten eindelijk eens wat rust. Uiteindelijk heb ik een KS gehad omdat het niet wilde opschieten.
Ik vraag me echt af hoe het gegaan was als ik thuis gebleven was zonder ruggenprik. Ik moet er niet aan denken want zonder de ruggenprik kon ik al niet meer.
Ik vond de verzorging in het ziekenhuis heel goed! Ik vond alleen de nachten zooo verschrikkelijk. Ik heb er echt om gejankt.
Dat je op dat moment gewoon niet in je eigen bed kan liggen.De eerste nacht was eigenlijk heel goed gegaan met Damian naast me. Maar toen ik 's ochtends wakker werd was Damian weg! Ik was natuurlijk in paniek, zuster erbij. Ja mevrouw, ze zijn hem even in bad aan het doen. Wat was ik boos en wat vond ik dat verschrikkelijk zeg. Sowieso dat ze je kind weghalen zonder het ook maar even te melden. En het eerste badje van je eerste kind en dan kan je er niet bij zijn!
De tweede nacht sliep Damian erg slecht en omdat ik echt wat rust nodig had, hebben ze hem bij me van de kamer af gehaald en beloofd dat hij om 7 uur weer terug zou komen. Uiteindelijk stond hij pas om 9 uur terug op de kamer, terwijl ik er al een aantal keren om gevraagd had.
Bij een volgende zal ik ook in het ziekenhuis moeten bevallen en de dagen dat ik er eventueel zal moeten blijven zullen me dan ook zeker tegenstaan. Maar aan de andere kant, daar valt van te voren wel over te praten.
Wat me trouwens wel tegenstond tijdens het bevallen was dat er zoveel verschillende mensen aan mijn bed zijn geweest. Ik weet niet precies hoeveel, maar het waren er zeker meer dan 20.
En dat tijdens de KS er schijnbaar best een aantal studenten hebben staan meekijken. Maar daar heb ik zelf eigenlijk niks van gemerkt. Ik was te ver heen door de moeheid. Al vind ik het dan nog niet netjes dat dat niet gewoon gemeld is.
Ook vond ik het niet zo prettig dat je zo weinig privacy hebt. Ik lag met 1 andere vrouw op de kamer.
Ik heb in de dagen dat ik in het ziekenhuis heb gelegen zoveel gehuild! Ik kon het gewoon ook echt niet tegenhouden, en die vrouw tegenover mij die had nergens last van. Die was de hele dag door maar vrolijk. Ik ben 's ochtends bevallen en tegen de avond begonnen de huilbuien echt. Die man van die vrouw tegenover mij was er natuurlijk ook bijna de hele dag. Na de eerste nacht komt hij 's ochtends weer binnen en komt hij naar mij toegelopen. En zegt, ach meisje, gaat het nu weer een beetje met je?
Heel lief natuurlijk, maar ik vond het niet leuk dat die mensen dat konden zien.
De dag erna natuurlijk weer hetzelfde, zo nu en dan een huilende appelsap.
Toen kwam er die ochtend ook nog iemand bloedprikken en natuurlijk precies op dat moment lag ik te huilen. Die jongen wist ook niet wat hij ermee aanmoest. Maar dat zijn niet de leuke momenten.
En dan blijkt dat die jongen er iemand bijgeroepen heeft om maar even met me te praten. Dus toen stonden er weer 2 mensen aan mijn bed terwijl ik lag te huilen.
[ Bericht 17% gewijzigd door appelsap op 19-11-2007 10:15:41 ]
Ik ben beide keren thuis bevallen, hoewel ik na de tweede bevalling direct naar het ziekenhuis moest.
Beide keren vond ik het heel prettig om thuis te zijn. Bij de eerste bevalling had ik er echt niet aan moeten denken om met (vrij krachtige) weeën naar het ziekenhuis te moeten gaan. Volgens mij was daar sowieso geen tijd voor, want toen de verloskundige (voor het eerst) kwam kijken had ik al volledige ontsluiting ('s avonds rond een uur of 10 begon het te rommelen, om 3 uur 's nachts werd ik wakker van de weeën en om 8 uur 's ochtends is mijn zoon geboren).
Bij de tweede bevalling was het vervoer naar het ziekenhuis geen enkel probleem geweest. De verloskundige kwam nu sneller (vanwege mijn snelle eerste bevalling) en met 7 cm. ontsluiting voelde ik nog nauwelijks pijn. Heb nog rustig geholpen het bed in gereedheid te brengen en heb nog een kopje thee gedronken met de verloskundige en de kraamhulp. Na de thee werden mijn vliezen gebroken en werden de weeën wel pijnlijk, maar snel genoeg daarna mocht ik persen. De bevalling ging niet heel erg soepel, doordat mijn dochter met het voorhoofd voor de uitgang lag. Na de bevalling bloedde ik nogal heftig, waardoor ik met de ambulance naar het ziekenhuis ben gebracht. De brancard wilde bij ons trouwens ook niet de trap op (was van tevoren niet bekend), dus ik moest zelf de trap af lopen. Ik ben van het bed naar de overloop gelopen en toen werd het zwart voor m'n ogen (wat ik nog even kon vertellen) en vervolgens hebben de broeders mij aan armen en benen de trap af getild. In het ziekenhuis werd ik gehecht en kreeg ik bloed toegediend en een hele hoop prikken. Mijn dochtertje werd ook naar het ziekenhuis gebracht, zodat ze bij mij kon zijn. Ook 's nachts bleef ze daar (ik gaf borstvoeding, ik weet niet of ze anders ook had mogen blijven).
Ik vond het in het ziekenhuis prima, mijn dochter bleef op mijn kamer, behalve toen ze na de voeding nog even bleef huilen en ik te moe was om daar nog wat mee te willen doen. Maar toen ik weer wakker was en om haar vroeg, kwamen ze haar gelijk weer brengen. Ze is ook in het ziekenhuis gewassen (op de kraamkamer).
Dat ik na de bevalling in het ziekenhuis lag, vond ik helemaal niet erg, het was nu eenmaal nodig en het is er prima gegaan. Toch vond ik het wel fijn dat mijn dochter thuis geboren is.
Ik moet me er nog echt op instellen dat ik dit keer in het ziekenhuis zal moeten bevallen. Ik zie er niet echt tegenop, maar vind het wel een beetje jammer. Eigenlijk weet ik niet precies waarom. Thuisbevallen heb ik niet echt als romantisch ervaren, wel als gewoon.
quote:Ik weet wel dat er tegenwoordig mensen doorverwezen worden naar de gyn als ze boven een bepaald BMI zitten, maar dat ligt (iig hier) niet op 35, want ik zit nog bij de vk.Op zondag 18 november 2007 22:33 schreef beefcake het volgende:
Ik kwam het volgende tegen (in een tijdschrift, weet alleen niet meer welke):
[..]
Omdat zij eerder uitgeput zouden zijn en ook omdat ze te zwaar zijn om met een brancard naar beneden te tillen, mochten ze zelf niet meer kunnen lopen.
Ik had hier nooit eerder van gehoord
Wel mag ik idd niet boven bevallen omdat men mij niet zou willen tillen (maar ze doen tegenwoordig al moeilijk over 80 kilo begreep ik, ach, iedereen heeft recht op arbo-regels
) en dus moet het met een bed in de woonkamer. Maar gelukkig niet daarom per sé al in het ziekenhuis.
Dus hier bevallen in het ziekenhuis, en ben er achteraf gezien ook wel blij om.
Thijs had namelijk in het vruchtwatergepoept en dus werd ik ineens aangesloten en mocht ik het bed niet meer af...
Alles is ook bij de hand dus vond het wel fijn.
Bij een eventuele volgende zwangerschap zal het dan weer in het ziekenhuis zijn, en met het oog op Thijs wel een hele geruststelling
quote:Ik ook niet... terwijl ik toch echt met een BMI van meer dan 35 de zwangerschap inging...Op zondag 18 november 2007 22:33 schreef beefcake het volgende:
Ik kwam het volgende tegen (in een tijdschrift, weet alleen niet meer welke):
[..]
Omdat zij eerder uitgeput zouden zijn en ook omdat ze te zwaar zijn om met een brancard naar beneden te tillen, mochten ze zelf niet meer kunnen lopen.
Ik had hier nooit eerder van gehoord
- Als er iets mis zou gaan, was ik alvast in het ziekenhuis. Wilde er niet aan denken hoe ze me naar beneden zouden krijgen als ik met spoed naar het ziekenhuis zou moeten
(4hoog zonder lift).- Pijnbestrijding. Voor de pijnbestrijding was ik helaas te laat (ben met 8cm ontsluiting naar het ziekenhuis gegaan). De volgende keer ga ik ook niet op de vlos wachten als ik persweeen heb
Ik vond het heerlijk om na de bevalling echt thuis te zijn, de kleine naast me in bed, manlief erbij en de ouders die helemaal trots de kleine aan het bewonderen waren.
Hopenlijk mag ik bij de 2de ook thuis bevallen.
kan hier al moeilijk mn draai vindentijdens de weeen, laat staan in zo'n "vreemd" ziekenhuis!
Als ik terugdenk aan de enorme bloedplas op de vloer van de verloskamer... dan was er van mijn roomwitte vloerbedekking niks overgebleven
.quote:Maar de bloedvlek in de verloskamer was huuuge! Hij besloeg een enorm oppervlak!Op dinsdag 20 november 2007 10:25 schreef Bass-Miss het volgende:
Daarom moet je een groot plastiek zeil in huis hebben....
En onze toenmalige slaapkamer was niet zo heel groot.
Dan was het ook nog tegen de muren opgespat (lichtgeel)
Mocht ik ooit nog een tweede kindje krijgen, dan wordt het voor ons absoluut het ziekenhuis. Het is me zo ontzettend goed 'bevallen' daar... Het personeel was heel vriendelijk en alert, er lopen lactatiekundige rond die je op weg helpen. Als ik het van de kraamzorg had moeten hebben, was de borstvoeding waarschijnlijk niet gelukt. Terwijl ik het nu zelfs voor elkaar gekregen heb terwijl Isa in eerste instantie gevoed werd met flesvoeding en gekolfde borstvoeding.
Op Ziekenhuis.
Gewoon omdat me lijkt dat alles daar bij de hand is, geen rommel thuis enzo.
Daarbij zou ik zelf en mijn broer er misschien niet zijn als we thuis waren geweest............dat werkt ook door op mijn beslissing.
De kraamhulp probeerde het een stuk beter, al had die er ook niet genoeg verstand van. En ik lees maar over 'aardig personeel' en '1-persoonskamers'. Tja, dan had ik het eventueel ook anders ervaren. Het hielp in elk geval ook niet dat ik zelf verpleegkundige ben
Kraamhulp heeft me er toen doorheen getrokken.
Ben alvast aan het rondkijken, voor ooit het geval dat... quote:Pff dat klinkt goed Sjeen, maar zo heb ik het helaas niet ervaren in het ziekenhuis.Op dinsdag 20 november 2007 13:29 schreef Sjeen het volgende:
Ik heb dan blijkbaar geluk met ons ziekenhuis... Want inderdaad, eenpersoonskamer, direct hulp bij aanleggen, 's avonds een lactatiekundige aan mijn bed met een kolfapparaat, 's morgens weer lactatiekundige die kwam kijken hoe het ging. Op Medium Care het meest geweldige lieve personeel dat voor Isa zorgde, niet in bad voordat mama bij was, alles wijzen en vooral zelf laten doen, alle hulp bij het afkoppelen van die 'stomme' monitor. Stoelen brengen, kussentjes voor in mijn rug, kamerscherm voor de privacy toen Isa nog aan monitor moest liggen. Dagelijks lactatiekundige op de afdeling die op een niet opdringerige manier hulp bood... Voor mij is de keuze eenvoudig
Ik moest bij allebei na de bevalling in het ziekenhuis blijven en ik vond het een drama
Maar goed het was nodig, vooral Samara zou thuis bevallen problemen hebben gehad en het was achteraf wel goed dat ik in het ziekenhuis was.
Bij Joey had ik een nabloeding (klungelige "verloskundige" dacht de nageboorte even los te trekken
) maar daar is mijn bevalling echt verprutst door de verloskundige.Ik had een prima thuisbevalling kunnen hebben.
quote:Heb je dat echt gehoord?Op zondag 18 november 2007 22:49 schreef YPPY het volgende:
De vk was overigens met de gyn aan het bellen (zaterdagmiddag) voor iemand die naast me aan het bevallen was. Dat ging niet zo soepel.
Mijn vriend hoorde 2 verpleegkundigen fluisteren over de reden dat ik al urenlang op de anesthesist aan het wachten was. Er was er namelijk "eentje gestopt met ademen tijdens een keizersnede".
Zo lomp om dit te bespreken in een verloskamer, mijn vriend was hier best van geschrokken (en had het natuurlijk niet aan mij verteld).
Buiten het feit dat ik ruim 6 uur heb moeten wachten op de beloofde ruggeprik, was het verder goed te doen in het ziekenhuis. Ik wilde sowieso niet thuis bevallen, daar was ik al voordat ik zwanger raakte over uit. Devin bleek, toen mijn vliezen werden gebroken, in het vruchtwater te hebben gepoept, dus we hadden sowieso naar het ZH gemoeten. Tijdens het persen werd er een echo-apparaat tevoorschijn gehaald omdat kleintje klem zat en hij werd uiteindelijk, na een flinke knip, met de vacuumpomp gehaald (die nog een paar keer was losgeschoten ook
)'s Avonds om 21:07 werd Devin geboren, om 0:30 lag ik gedoucht en wel in een ZH-bed met Devin in mijn armen afscheid te nemen van mijn vriend. Het was wel heel prettig om nog een nachtje in het ZH te blijven. Ik lag sowieso nog aan het infuus, was helemaal shaky en heb die nacht nog een paar keer overgegeven. (dat ik gelukkig zelf niet hoefde op te ruimen voor de verandering
) Voor de rest heerlijk met kleintje in mijn armen gelegen, genietend van de rust en overweldigd door liefde voor dat kleine ventje dat zo lief en blauw naar me lag te staren.
De volgende ochtend deed mijn vriend Devin samen met de verpleegkundige in bad terwijl ik zittend toekeek en foto's maakte. Ik werd losgekoppeld van het infuus en douchte zittend met de noodknop binnen handbereik. Devin werd door de kinderarts goedgekeurd en begin van de middag mochten we naar huis.
Volgende keer gewoon weer ziekenhuis.
Al hoop ik dat er dan meer anaesthesisten beschikbaar zijn
Reden dat we al in het ziekenhuis waren: een verhoogde bloeddruk over een langere tijd (Maar wij wisten dat dat witte-boorden-hoge-bloeddruk was, dus maakten we ons daar geen zorgen over)
Bevalling was trouwens overdags (na een goede nachtrust tot een uur of 5 's ochtends kwamen we rond 7 uur 's ochtends of zo in het ziekenhuis aan, om half 8 's avonds is Elise geboren en mijn vrouw is nog een nachtje gebleven met de nieuwe spruit)
quote:In het ziekenhuis waar ik bevallen ben was er 's avonds/'s nachts helemaal geen anesthesist aanwezig!Op dinsdag 20 november 2007 14:21 schreef Kersjes het volgende:
Volgende keer gewoon weer ziekenhuis.
Al hoop ik dat er dan meer anaesthesisten beschikbaar zijn
Ik heb wat dat betreft echt geluk gehad. Moest om half 9 met spoed naar het ziekenhuis omdat de anesthesist op het punt stond om naar huis te gaan! Hij heeft toen speciaal op mij gewacht.
Beetje spannend wel, het komt echt dichtbij!
quote:Op dinsdag 20 november 2007 16:25 schreef Mibos het volgende:
Gelukkig heeft Gouda tegenwoordig 24/7 anesthesie in het ziekenhuis!
Dat is wel fijn om te lezen. Mocht het nou nodig zijn dan is er iig geen gedoe met 'niet aanwezig' oid. Pfew...
Een goede vriendin van mij heeft hetzelfde gehad met de ruggenprik, vreselijke hoofdpijn en heel lang, dus het komt vaker voor dan je denkt.
een klein duitsachtig dialect meneertje die om elf uur 's avonds (17.30 de prik van hem gekregen) om de hoek kwam kjiken en vroeg van bist u nog niecht bevallen??? Nein meneer dat ziet u toch??? De prik op zich vond ik niet pijnlijk overigens.
Had ook altijd het romantische idee van thuis enzo. Bij de oudste wel thuis gebleven tot persweeen. helaas vielen de harttonen weg en herstelde dit maar matig. Met de dokter in de auto naar het ziekenhuis (6 verkeersdrempels
) Daar is zoonlief vrij snel daarna geboren. Heel klein beetje zuurstof en hij was er. een gezellige peuter van 4406 gram.Bij zoon twee mocht het wel weer gewoon thuis. Dit kind was er na 15 dagen overtijd nog niet. Deed het verder wel goed, alleen vruchtwater werd minder. Deze is toen ingeleid. Gelukkig alleen door het breken van de vliezen. binnen 1,5 uur was ie er ook. 4800 gram
Maar ook hier tijdens de laatste fase weer wegvallend hartje. De derde moest toen maar in het ziekenhuis. Omdat de verwachting was dat het weer een dikzak zou worden. Omdat de tweede zo snel ging zat ik daar eigenlijk wel een beetje over in. ergens halverwege leek me niet zo leuk. dus bij de eerste regelmatige krampjes man wakker gemaakt. Die ging op z'n dooie gemak z'n haar wassen en tanden poetsen
vond het heel bijzonder, wij samen, midden in de nacht onderweg. iedereen sliep en wij hadden het geheim van nieuw leven op komst twee uur later en weer een hartdipje verder wederom een zoon, 4575 gram.
De verloskundige zei dat het erbij hoort. Veel zware kinderen dalen niet in en schieten dan met een noodgang het geboortekanaal in. Ik was in ieder geval blij dat ik in het ziekenhuis was. De opname erna is echt helemaal niks, maar bevallen is er super. Ook fijn is dat papa even een nachtje bij kan tanken voordat de storm van visite enzo loskomt. Ik was drie keer high van de hormonen en euforie en sliep niet. Babies ook niet echt.... zo was man ook beter opgewassen tegen alles. dat is wel een groot voordeel vind ik.
ik zou het zo weer doen. Ware het niet dat 3 jongens een groot genoege uitdaging is.
sorry, iets meer tekst dan ik gedacht had
Nummer 2 kwam zo snel, dat er volgens mij geen tijd was geweest, om in de auto te stappen..
Het verbaast mij eigenlijk hoe de uitslag van de enquete is, omdat ik dacht dat er toch meer voor thuis bevallen waren...
Nou ja, fijn dat het achteraf thuis ook gewoon een goede ervaring was.
quote:Een ingeleide bevalling wel.. maar dat was het nog niet bij mij... wel gestript, maar verder niet.Op woensdag 21 november 2007 12:05 schreef Brighteyes het volgende:
He, maar een ingeleide bevalling is toch altijd onder begeleiding van een gyneacoloog dacht ik? Dus die is dan toch wel paraat?
Nou ja, fijn dat het achteraf thuis ook gewoon een goede ervaring was.
Nou ja en deze bevalling wilde ik eerst ook thuis, maar dat mag inmiddels niet meer, om bekende redenen. Dus vrees dat ik het niet meer mee mag maken, een thuisbevalling. Maar ik til er niet zo heel zwaar aan verder, als het kindje er maar uitkomt
quote:Bij Ronja stond de afspraak ook al omdat ik de 42 weken grens over dreigde te gaan maar ze kwam nog net op tijd om thuis geboren te mogen worden.Op woensdag 21 november 2007 12:05 schreef Brighteyes het volgende:
He, maar een ingeleide bevalling is toch altijd onder begeleiding van een gyneacoloog dacht ik? Dus die is dan toch wel paraat?
Nou ja, fijn dat het achteraf thuis ook gewoon een goede ervaring was.
En wat ik echt zwaar kut vind is dat de vader 's nachts als de baby er eenmaal uit is niet mag blijven. De eerste keer hebben we dat wel gedaan, gewoon met zijn tweetjes in zo'n smal ziekenhuisbed, maar de tweede keer lagen we op een vierpersoonskamer en toen mocht dat echt niet. Voor mij was dat niet zo erg want ik was volledig mobiel, maar naast me lag een vrouw die net een keizersnee had gehad en die kon dus helemaal niets zelf met de baby, naast dat ze volkomen uitgeput was en een beetje waus van de morfine. En dat babietje was ook nog heel onrustig. Op een gegeven moment trok ze het echt niet meer en toen heeft de nachtzuster de baby meegenomen, die 'zou er wel even mee gaan lopen'. Toen ik een uur later een verse kruik ging pakken voor mijn zoontje stond dat meisje daar in de kruikenkamer in haar terrariumpje te krijsen dat het echt pijn deed aan je oren en je hart, zo'n klein eenzaam wurmpje. Als de vader er gewoon bij had mogen blijven had die dan lekker met zijn dochtertje kunnen rondlopen terwijl zijn vrouw sliep.
Maar dat -de situatie als je na de geboorte in het ziekenhuis moet blijven- heeft natuurlijk niet zoveel met thuis/ziekenhuis te maken. Hoewel ik eigenlijk denk dat ik, als ik toch thuis zou zijn bevallen, niet naar het ziekenhuis was gestuurd (de tweede nacht moest ik blijven wegens ondertemperatuur van de baby, terwijl ik met zijn thuis geboren broer die zichzelf ook niet op temperatuur kon houden toch echt niet naar het ziekenhuis gestuurd ben).
quote:Ja dat snap ik wel, maar zoals ik het verhaal van tries lees hebben zij de afspraak sowieso afgezegd, niet omdat het kindje al geboren was.Op woensdag 21 november 2007 13:53 schreef owlet het volgende:
[..]
Bij Ronja stond de afspraak ook al omdat ik de 42 weken grens over dreigde te gaan maar ze kwam nog net op tijd om thuis geboren te mogen worden.
Vreemd inderdaad!quote:Best grappig die rondleidingOp dinsdag 20 november 2007 16:39 schreef Ticootje het volgende:
ik ga vrijdag kijken in het reinier de graaf...
Beetje spannend wel, het komt echt dichtbij!
Ben er met mijn zus geweest, eerst een filmpje van 20 jaar oud (want ja een nieuwe maken is duur, aldus de mevrouw).Nou ja die vrouw was niet echt de beste reclame voor het ziekenhuis iig
Mijn zus wil daar sowieso bevallen, want de mensen op de afdeling zijn wel erg aardig (ze is daar geweest toen ze dr kindje minder goed voelde enzo). En als ze daar niet bevalt moet ze in het Langeland bevallen en daar heeft ze niet zo'n goed gevoel bij.
Maar moest af en toe wel lachen daarzo bij die rondleiding
quote:Jij "poept" er hele peuters uit van maar 4+ kilo?!Op woensdag 21 november 2007 11:45 schreef debuurvrouw het volgende:
Ben drie keer bevallen in het ziekenhuis en dat is me, uhm... goed bevallen zeg maar....
Had ook altijd het romantische idee van thuis enzo. Bij de oudste wel thuis gebleven tot persweeen. helaas vielen de harttonen weg en herstelde dit maar matig. Met de dokter in de auto naar het ziekenhuis (6 verkeersdrempels
(......knip van stukje verhaal.......)
[on topic]
Ik heb een ziekenhuis en een thuis bevalling gehad.
Ik wilde al van de eerste thuis bevallen maar na 60 uur lang weeën, die an sich niet zo sterk waren om te ontsluiten maar wel net sterk genoeg om me uit m`n slaap te houden, "mocht" ik uiteindelijk uitgeput in het ziekenhuis gaan bevallen. Compleet met ruggeprik, die voor mij voelde of iemand zacht met een vinger in mn zij porde, een knip en een tang, zette ik uiteindelijk een gezond ventje op de wereld.
Ziekenhuis vond ik dus niet leuk, t`was kil en onpersoonlijk. Ik lag al vanaf een uurtje of 8.30U op zo`n "beval-tafel", dat is een plank met daarop een dun matrasje waarvan ze het voetenend weg kunnen klappen.
Toen ik voor de derde keer vroeg of ze( een zuster) me wilde helpen omdraaien omdat ik door lag te liggen snibte het "beste" mens (
) ; " ja! hoe wil je dàn liggen?! ik weet niet meer hoe je wil liggen hoor." Heb tot kwart voor vijf op die plank gelegen en ik vroeg "maar" een keertje of drie of ik draaien mocht. Poging twee om thuis te bevallen lukte wel.
"snelle" bevalling dit keer. ( voor mijn doen dan he?!
)30 uurtjes maar!!
Wel pijnlijker natuurlijk want tsja, geen ruggeprik dit keer he?!
Kwartiertje persen ook weer, en een gezond meiske van 4000 gr.
Verloskundige bedankte naderhand voor de gezelligheid.
Want ondanks de pijnlijke stukjes wee heb ik nog best gelachen ook hoor. Het was gewoon echt gezellig zo met m`n beste vriendin, 2 zussen en man erbij.
quote:Hoh, volgens mij heb ik het verkeerd geformuleerd... oudste is geboren na 10 dagen overtijd. op de twaalfde dag overtijd zou ik ingeleid worden, dus vandaar dat dat afgezegd kon worden, omdat hij er dus al was....Op woensdag 21 november 2007 14:01 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ja dat snap ik wel, maar zoals ik het verhaal van tries lees hebben zij de afspraak sowieso afgezegd, niet omdat het kindje al geboren was.
Vandaar mijn verbazing omdat inleiden vaak wel onder begeleiding van een gyn gebeurt.
Opgelost!
quote:2 keer inleiding gehad en 2 keer zonder Gyn. Gewoon ee vk in dienst van ziekenhuis. Er was echter wel een dienstdoende Gyn aanwezig, maar die heb ik niet gezien omdat het verder ok ging.Op woensdag 21 november 2007 12:05 schreef Brighteyes het volgende:
He, maar een ingeleide bevalling is toch altijd onder begeleiding van een gyneacoloog dacht ik? Dus die is dan toch wel paraat?
Nou ja, fijn dat het achteraf thuis ook gewoon een goede ervaring was.
Oh ja voor mij trouwens alleen nog maar een ziekenhuisbevalling. Reinier de Graaf heeft een super kraamafdeling
Zelfs op 2 inleidingen kan ik erg goed terugkijken.In ieder geval vind ik een ziekenhuis de ideale plek om te bevallen. De medische verzorging voor als er iets misloopt is vlakbij, er is een gynaecoloog en een kinderarts aanwezig bij de bevalling enz.
en dan: vijf dagen nog heerlijk kunnen relaxen, een hele dag door hulp van de vroedvrouwen voor de verzorging van je baby, ook aan de papa leggen ze alles uit.
genieten van het bezoek van familie en vrienden, zonder de zorg of je huis er wel proper bijligt
een aanrader!
quote:Volgens mij wordt je in Nederland er na een paar uur uitgeschopt als alles in orde is met de moeder en de baby. Niks 5 dagen relaxen...Op woensdag 21 november 2007 15:00 schreef petitlapin2 het volgende:
en dan: vijf dagen nog heerlijk kunnen relaxen, een hele dag door hulp van de vroedvrouwen voor de verzorging van je baby, ook aan de papa leggen ze alles uit.
quote:Ik heb me gewoon een zelfstandige vroedvrouw gezocht. En de controles gingen bij de gyneacoloog die zij aangeraden had, omdat hij er neutraal tegenover stond.Op woensdag 21 november 2007 15:00 schreef petitlapin2 het volgende:
ik ben twee keer bevallen in ziekenhuis, maar dat is dan ook de gewoonte in belgië. Je moet bij je gynaecoloog niet over thuisbevallingen beginnen, ze zullen het altijd ontraden.
In ieder geval vind ik een ziekenhuis de ideale plek om te bevallen. De medische verzorging voor als er iets misloopt is vlakbij, er is een gynaecoloog en een kinderarts aanwezig bij de bevalling enz.
en dan: vijf dagen nog heerlijk kunnen relaxen, een hele dag door hulp van de vroedvrouwen voor de verzorging van je baby, ook aan de papa leggen ze alles uit.
genieten van het bezoek van familie en vrienden, zonder de zorg of je huis er wel proper bijligt
een aanrader!
Uiteindelijk ben ik op het laatste toch nog naar het ziekenhuis gemoeten ivm groen vruchtwater, maar na de geboorte ben ik terug naar huis gegaan. Ik zou er niet moeten aan denken om daar de hele dag te moeten geweest zijn en daarna nog vijf dagen...
Tijdens de bevalling vertrouwde ik volledig op mijn verloskundige. Zelfs toen ze tijdens het persen zei: 'Maisje (ze is van Zuid Afrikaanse afkomst) we gaan nú naar het ziekenhuis. Er is een lichte bloeding die ik niet kan verklaren en de weeën duren niet lang genoeg, je moet teveel op eigen kracht doen.' dacht ik alleen maar: 'Als jíj het zegt ís het zo, dus bel die ambulance maar'.
Met 1 broeder vóór me, persweeën en 1 broeder áchter me ben ik de trap af gegaan en werd beneden in de huiskamer op de brancard gelegd. Eenmaal in het ziekenhuis (ambulance reed met 30km/u, vermoedelijk omdat ik aan het persen was) kreeg ik een infuus en werd de bevalling overgenomen. Het kindje werd binnen 20 minuten zonder problemen geboren.
We hadden een kamer voor ons alleen en we hebben ongestoord van het kindje kunnen genieten en de Opa en Oma kunnen ontvangen. Ik voelde me zó ontzettend gelukkig, dat het me écht niet uitmaakte of ik die eerste momenten in het ziekenhuis of thuis beleefde. Ze waren MOOI!
Over een paar maanden ga ik de 2e bevalling in en wil ik in elk geval weer thuis beginnen
Ik blijf bij mijn standpunt dat een bevalling iets natuurlijks is. Wel ga ik nu een zogenaamd 'geboorteplan' maken, waarin kleine dingetjes komen te staan die ik graag zou willen rond de bevalling. Bijv. geen kunstvoeding en het kindje niet wassen. Ik zal nooit iemand aanraden om voor het één of het ander te kiezen. Als zwangere vrouw kun je dat het beste zelf bepalen. Het is tijdens een bevalling erg belangrijk dat je je veilig en op je gemak voelt, of dat nu in het ziekenhuis is of thuis.
quote:Ik begrijp wat je bedoelt, maar vind dit geen juiste vergelijking. Een bevalling is natuurlijk, tanden trekken nietOp vrijdag 16 november 2007 21:18 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Tanden trekken doe je toch ook niet thuis ? Daarvoor ga je ook naar de tandarts.
quote:Een verloskundige heeft zuurstof bij zich. Geen reden om 'dan toch maar thuis' te bevallen, maar ik wilde het wel even als eventuele geruststelling hier vermelden.Op zondag 18 november 2007 10:42 schreef Vivi het volgende:
Een kind met zuurstoftekort of erger doordat je er niet snel genoeg iets aan kon doen is nog veel ongezelliger.
En idd, met persweeen alsnog worden vervoerd lijkt me echt een hel
Dat laatste.. och, op zich viel het wel mee
quote:jammer, in belgië is het standaard vijf dagen...Op woensdag 21 november 2007 15:06 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Volgens mij wordt je in Nederland er na een paar uur uitgeschopt als alles in orde is met de moeder en de baby. Niks 5 dagen relaxen...
ik zag er eerlijk gezegd een beetje tegenop om naar huis te gaan, vooral na de eerste, ik vond het heerlijk relax en veilig in het ziekenhuis.
thuis sloeg de stress onmiddellijk toe ...
quote:Alleen die laatste drempel voor de ingang van het ziekenhuis, he...Op woensdag 21 november 2007 15:08 schreef lcicle het volgende:
Dat laatste.. och, op zich viel het wel mee
quote:Ik zag het niet zitten om van dat bed te komen na de bevalling, maar toch maar even op mijn tanden gebeten zodat ik naar huis kon. 'tWas een spannend en wankel wandelingetje naar onze auto... Maar wat was ik blij dat ik terug thuis was.Op woensdag 21 november 2007 15:09 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
jammer, in belgië is het standaard vijf dagen...
ik zag er eerlijk gezegd een beetje tegenop om naar huis te gaan, vooral na de eerste, ik vond het heerlijk relax en veilig in het ziekenhuis.
thuis sloeg de stress onmiddellijk toe ...
quote:de rest van het pufclubje (meer vergelijk had ik niet) had allemaal kindjes tussen de 2500 en 3500 gram. Toen stak hij wel wat peuterachtig af jaOp woensdag 21 november 2007 14:26 schreef pepper_961 het volgende:
[..]
Jij "poept" er hele peuters uit van maar 4+ kilo?!
Tuurlijk wel gewoon een baby, maar viel wat groter uit dan ik iig gedacht had... quote:ach kijk, iedereen moet het doen zoals ze het zelf wil natuurlijk. De gedachte aan vroeger naar huis gaan is nooit in me opgekomen, en in mijn vriendenkring nog nooit meegemaakt. Wij doen allemaal onze vijf daagjes uit ( en bij keizersnee zes).Op woensdag 21 november 2007 15:07 schreef Bass-Miss het volgende:
Ik heb me gewoon een zelfstandige vroedvrouw gezocht. En de controles gingen bij de gyneacoloog die zij aangeraden had, omdat hij er neutraal tegenover stond.
Uiteindelijk ben ik op het laatste toch nog naar het ziekenhuis gemoeten ivm groen vruchtwater, maar na de geboorte ben ik terug naar huis gegaan. Ik zou er niet moeten aan denken om daar de hele dag te moeten geweest zijn en daarna nog vijf dagen...
Ik voelde me trouwens zoooooooooo zwak en uitgeput na mijn bevalling dat ik echt geen zin zou gehad hebben om die dag nog naar huis te gaan.
Icicle, idd ben ik hier ook begonnen met wat dingen op papier te zetten voor het geval we toch nog in het ziekenhuis belanden. Die kans is best groot zoals hier al eerder is gezegd en dan ben ik toch liever een beetje voorbereid en dan wil ik iig zorgen dat ik iets bij me heb waarin mijn wensen op papier staan. Ik kan me voorstellen dat stinkie op dat moment ook niet meer overal aan denkt.
Ik heb dat niet gedaan, maar je kan veertig uur krijgen.
quote:Dat lijkt mij dus echt verschrikkelijk, ben blij dat dat hier in Nederland niet zo is.Op woensdag 21 november 2007 15:09 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
jammer, in belgië is het standaard vijf dagen...
Nee, ik vind het heerlijk om thuis te zijn en helemaal na iets indrukwekkends als een bevalling, hoop echt dat de 2de ook thuis wordt geboren.
quote:Bij mij mompelde de gynaecoloog volgens manlief: 'persen, niet schreeuwen'Op woensdag 21 november 2007 15:51 schreef Bass-Miss het volgende:
Wat mij een beetje dwars zit om het de volgende keer thuis te doen, is dat ik zo enorm geschreeuwd heb...
quote:Er stonden ook wat dingen op mijn kaart, zoals 'niet meteen een oxytocinespuit in mijn been' en 'niet bijvoeden zonder overleg', maar het eerste deden ze bijna alsnog (ik zag ze nog net op tijd met een grote naald richting mijn been gaan) en het tweede ook (baby was even meegenomen om te temperaturen dus ik ging plassen, kom ik terug, zie ik nog net dat de nachtverpleegster een cupje leeggiet in mijn kind. Achteraf was dat helemaal niet nodig, zijn bloedsuiker was wel een pietsie laag maar nog niet zo laag dat er ingegrepen zou moeten worden. Maar het was druk en ze wilde niet de kinderarts op hoeven piepen want dat moet schijnbaar standaard als het bloedsuiker te laag wordt). En dat terwijl ik al melk had, als ze me een kolf had gegeven had ik die 20 ml waarschijnlijk wel bij elkaar gekregen.Op woensdag 21 november 2007 16:01 schreef Brighteyes het volgende:
Icicle, idd ben ik hier ook begonnen met wat dingen op papier te zetten voor het geval we toch nog in het ziekenhuis belanden.
Dus je moet alsnog blijven opletten.
Ik moest een week na de bevalling van mijn tweede naar het ziekenhuis met baarmoederontsteking en ik kreeg direct hulp bij het aanleggen, en ze wilde hem wel in bad doen voor mijn man er was en meer van dat soort dingen. Het kind was al een week oud, blijkbaar hadden ze zich niet echt ingelezen
Oh en qua gillen bij de geboorte..als het hoogzomer is en alle ramen en deuren staan open en de buren zitten buiten te eten..maakt het je niks uit hoor
De buren zijn maar binnen verder gaan eten ghehequote:In het ziekenhuis krijg je daar eerder iets over te horen.Op woensdag 21 november 2007 15:51 schreef Bass-Miss het volgende:
Wat mij een beetje dwars zit om het de volgende keer thuis te doen, is dat ik zo enorm geschreeuwd heb...
Na mijn gevloek op de badkamer, met raam open, lag er een kaartje in de bus van een echtpaar op leeftijd, met iets van; och meisje ik heb zo met je meegeleeft, het zal er nu wel zijn, gefeliciteerd
en idd René was er 
quote:Ah ok, dat wist ik niet.Op woensdag 21 november 2007 16:08 schreef Bass-Miss het volgende:
Je kan hier ook gerust kraamhulp aanvragen, hoor.
Ik heb dat niet gedaan, maar je kan veertig uur krijgen.
Dan zou ik ook in Belgie voor thuis kiezen.
quote:Bij een vriendinnetje van mij waren de buren ook aan het BBQ'en oid. Maar ze zei dat ze dat op het laatst echt niet meer in de gaten had.Op woensdag 21 november 2007 17:32 schreef Bass-Miss het volgende:
Wel lief, maar ik zou me rotschamen als ik die mensen achteraf tegen zou komen.
Stiekem ben ik toch wel blij dat het winter is.
Later toen ik eens met Sara wandelde zei ze wel, dat ze al dacht dat ik aan het bevallen was en er niet helemaal op gerekend had dat een stukje lopen de boel zo zou versnellen
quote:Maar voor hetzelfde geld geef je geen kik. Ik was helemaal in mezelf gekeerd en heb volgens J alleen op het allerlaatst toen het hoofdOp woensdag 21 november 2007 18:43 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Bij een vriendinnetje van mij waren de buren ook aan het BBQ'en oid. Maar ze zei dat ze dat op het laatst echt niet meer in de gaten had.
Stiekem ben ik toch wel blij dat het winter is.
quote:Mij maakt het niet uit hoor, in het ziekenhuis horen ze je ook als je veel herrie maakt. Mijn overbuurvrouw lag ook te bevallen toen ik van Cas lag te bevallen. Zij lag echt enorm te schreeuwen tijdens de bevalling zelf en er werd gevraagd of ze zachtjes wilde doen, omdat ik ook moest bevallen. En ik was nog niet aan persen toe en riep tegen Peet; ik wil ook!!Op woensdag 21 november 2007 17:32 schreef Bass-Miss het volgende:
Wel lief, maar ik zou me rotschamen als ik die mensen achteraf tegen zou komen.
Blijkt achteraf dat ik dus meer een gromgeluid maakte inplaats van gillen, heel mijn keel was ook schor.
quote:Dat idee had ik ook bij de oudste, maar achteraf hoorde ik van de verpleegkundige en mijn partner dat ik alleen maar heel zachtjes steeds auw auw auwauw zei.Op woensdag 21 november 2007 21:43 schreef KD-fotografie het volgende:
Voor mijn gevoel heb ik de longen uit mijn lijf geschreeuwd en volgens mijn man en verloskundige alleen even op het einde toen ze eruit kwam.
Blijkt achteraf dat ik dus meer een gromgeluid maakte inplaats van gillen, heel mijn keel was ook schor.
Beter dan mijn vriendin die volgens haar man en naar eigen zeggen keihard fuckaduck, fuck de deurkruk riep
en iedereen in haar bijzijn de huid volschold.quote:Op donderdag 22 november 2007 09:33 schreef Tan het volgende:
Beter dan mijn vriendin die volgens haar man en naar eigen zeggen keihard fuckaduck, fuck de deurkruk riep
!!! Werkelijk briljant topic dit!Voor mijn gevoel heb ik tijdens het persen, toen het hoofd kwam werkelijk het hele zkh bij elkaar geschreeuwd. "AUW AUW AUW" of "AARGH". Volgens PhysicsRules viel het reuze mee...
Bij de ontsluiting alleenmaar stilletjes gepuft en bij de persdrang heel diep ge-huft met een goede grom erdoorheen. Ik schaamde me daar wel een klein beetje voor, voor mijn gevoel klonk ik echt als een mislukte beer of zo. Maar met 0 komma niks aan tijd tussen twee weeen kon ik me er niet al te druk om maken, eigenlijk.
.Bij het persen raakte ik tegen het einde in een soort van delirium. Ik had koorts, het kind kwam er gewoon niet uit en ik begon met dubbele tong allemaal rare dingen te roepen. Dat ik er geen zin meer in had, dat er helemaal geen baby in mijn buik zat en dat ik iedereen voor de gek aan het houden was. Ik ben op een geven moment zelfs keihard de meute rondom mijn bed hysterisch gaan uitlachen, ik lag helemaal dubbel
Hoe achterlijk ze wel niet waren om te denken dat er echt, serieus waar, een baby in mijn buik zat Hier kan ik me overigens vrij weinig van herinneren, maar schijnt best eng geweest te zijn hoorde ik van mijn vriend.
Ik wist dit van tevoren en herkende mijn eigen gegrom dan ook meteen! Vreemde gewaarwording was dat.
Ik heb een keer lichtelijk geschreewd en dat was toen ze daadwerkelijk kwam. Toen schoot de pomp eraf, had een knip gehad, scheurde uit de andere kant op en ze werd met 1 wee mee geboren (terwijl ze een wee daarvoor nog helemaal bovenin lag (gyn schrok er zelf ook van) en toen ze er was had ik zo iets van nee dat kan helemaal niet...
Ik had ook het gevoel dat ik aan het gillen was maar blijkbaar valt dat voor de buitenwacht heel erg mee. Had overigens wel een buurvrouw ergens in de buurt die bij iedere wee het ziekenhuis bij elkaar schreeuwde.
quote:Dat had ik dus ook. Ik lag al lekker met mijn baby in mijn armen en hoorde vanuit de kamer naast mij het meest vreselijke gekrijs komen. Oh, wat was ik gelukkig dat ik niet meer hoefde!Op donderdag 22 november 2007 12:12 schreef Mibos het volgende:
Had overigens wel een buurvrouw ergens in de buurt die bij iedere wee het ziekenhuis bij elkaar schreeuwde.
quote:Ik heb voor mijn gevoel als een speenvarken gekrijst, gevloekt en gegild tijdens de ontsluitingsfase, maar achteraf heb ik gehoord dat het voornamelijk onverstaanbaar gebrabbel was en dat het volume eigenlijk nog best meeviel. Tussen elke wee in was ik meer bezig met me te excuseren voor het gescheld dan met ademen en tot rust komen, maar dat was alllemaal onder invloed van de pethidine - ik zat in een verschrikkelijke bad trip als het ware.Op donderdag 22 november 2007 12:12 schreef Mibos het volgende:
Ik had ook het gevoel dat ik aan het gillen was maar blijkbaar valt dat voor de buitenwacht heel erg mee.
Tijdens het persen zelf ben ik erg stil geweest en zelfs toen hij er daadwerkelijk uit kwam (oh de opluchting!!) heb ik geen geluid gemaakt, zo ver heen was ik toen. Dit weet ik trouwens alleen van horen zeggen, want in mijn hoofd lag ik daar echt wel als een soort hysterische hyena te janken. Pas tijdens het hechten kwam ik weer een beetje bij m'n positieven en besefte ik me dat het klaar was en dat Ethan er ook echt was inmiddels (en ja, ik heb het daar nog steeds moeilijk mee, ja)
Achteraf schaam ik me er niet voor, maar vind het gewoon erg jammer dat ik de bevalling zelf zo niet bewust heb meegemaakt en alleen maar in blinde paniek heb gedacht dat ik doodging. Ik ben wel blij dat ik in het ziekenhuis ben bevallen trouwens, want 1 stel buren is zwaar gelovig en ik heb wel erg vaak "fuck" "jesus fucking christ" en "godverfuckingdomme" geschreeuwd
Ik snap dat het vervelend is als je bevalling zo langs je heen is gegaan en dat was hierzo en mede door Fok en Cattie hebben wij een gesprek aangevraagd bij het mw van het ziekenhuis waar ik bevallen ben en het heeft hier enorm geholpen om het een plekje te geven. Misschien is dit een optie om er meer rust in te vinden?
En de verpleegster zei tegen mi na de bevalling, toen de arts-assistent weer naar een andere vrouw gingj: Pff jij bent de enige vannacht die opschoot, de overige moeders bljven maar bezig!
Vond ik een heel rare opmerking.
Overigens ging ik ook grommen toen ik persweeën voelde, echt een stom geluid was dat
. Maar ik vond het heerlijk dat ik mocht persen; tijdens de ontsluitingsweeen was ik helemaal in mezelf gekeerd en tijdens het persen was ik weer helemaal "bij". Tussen de weeen door lekker gekletst met mijn vlos en de verpleegster .Tijdens de bevalling heb ik niet geschreeuwd, wel een beetje gekreund en mijn excuses daarvoor aangeboden (tijdens de bevalling
) aan mijn man en het personeel, die mij uitlachten, aangezien het blijkbaar nauwelijks geluid maakte.. En sinds dat gesprek slaap ik op maandag weer voor 01.27 hihi voor die tijd beleefde ik vanaf de eerste wee tot kaith zelf wat ik wist.
quote:Heftig.Op donderdag 22 november 2007 12:00 schreef Kersjes het volgende:
Bij het persen raakte ik tegen het einde in een soort van delirium. Ik had koorts, het kind kwam er gewoon niet uit en ik begon met dubbele tong allemaal rare dingen te roepen. Dat ik er geen zin meer in had, dat er helemaal geen baby in mijn buik zat en dat ik iedereen voor de gek aan het houden was. Ik ben op een geven moment zelfs keihard de meute rondom mijn bed hysterisch gaan uitlachen, ik lag helemaal dubbel
Hier kan ik me overigens vrij weinig van herinneren, maar schijnt best eng geweest te zijn hoorde ik van mijn vriend.
Ik was ook ver heen en aan het hallicuneren, maar ik wist gelukkig nog wel dat er een echte baby in mijn buik zat.
Edit: Is wel een beetje offtopic hier realiseer ik me nu.
quote:[offtopic] ja, misschien wel - ik heb al met de verloskundige en huisarts over de bevalling gesproken, maar misschien is het toch ook goed om er evt met de vk van het zkh over te praten, maar ik weet niet of ik daar (al) aan toe ben, gek is dat eigenlijkOp donderdag 22 november 2007 12:40 schreef Mibos het volgende:
Misschien is dit een optie om er meer rust in te vinden?
[/offtopic]De ontsluitingsweeen vond ik niet zo erg die waren best goed op te vangen. Maar de voorweeen die ik had, ik heb gevloekt en getierd en gejankt, die waren af en toe gewoon echt niet op te vangen en daardoor voor mij een stuk pijnlijker dan de ontsluitingsweeen.
Tijdens de ontsluitingsweeen ben ik heel stil geweest en enkel aan het puffen geweest.
).dit topic en dat over 'taboe op de bevalling' kunnen volgens mij inmiddels ongeveer samengevoegd worden.
quote:Bijna 3 dagen en toen begon het pas echt!Op donderdag 22 november 2007 23:11 schreef bixister het volgende:
wat apart appelsap. hoe lang hebben die voorweeën dan geduurd? (en weet je zeker dat 't stiekem niet toch ontsluitingsweeën waren?
dit topic en dat over 'taboe op de bevalling' kunnen volgens mij inmiddels ongeveer samengevoegd worden.
Die voorweeen begonnen 's avonds en 's nachts waren ze toen niet meer te houden, toen is de verloskundige gekomen maar bleek dus niks te zijn.
En ben na 2,5 dagen nog even bij de verloskundige geweest om te laten controleren, toen nog steeds geen ontsluiting. Uiteindelijk was het dan ook moeilijk te geloven toen het echt begon.
quote:Heb erover gepost. Ja, was zeker ellende. Achteraf ook gewoon te laat aan de bel getrokken.Op donderdag 22 november 2007 23:38 schreef bixister het volgende:
jemig wat een ellende joh. wist ik niet eens meer. (je hebt er vast over gepost neem ik aan?).
Ik zou die avond naar het ziekenhuis gaan voor zo'n prikje in mijn been dat ik eindelijk eens zou kunnen slapen. Maar dat ging toen niet meer door. Maar, uiteindelijk is het allemaal goedgekomen.