OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
*niet geschikt voor zwangeren*
Dat regeltje hierboven bedoel ik eigenlijk al. Om de 1 of andere reden 'hoor' je niet te vertellen hoe het echt is. Je mag zeggen dat de bevalling pijn doet, maar in dezelfde zin hoort "maar het was het waard". Eerlijk zijn over bloed, naweeen, hechtingen, viezigheid, wordt je niet in dank afgenomen. Ik was echt blij dat ik hier wel had gelezen hoe het kan gaan. Daardoor schrok ik niet van een kraamverband meer of minder, een verloren lever
en 10 keer op een dag onder de douche staan. Elke bevalling is natuurlijk anders, maar waarom mag je niet gewoon zeggen hoe het echt is gegaan. Niet in detail, maar ook niet in de grote lijnen. Als ik vertelde dat ik zoveel naweeen had (moest ervan puffen), dan werd ik al vreemd aangekeken. En dat leek me geen 'vieze praat'.
Vertellen jullie wel echt hoe het was? Of ben je dan bang anderen bang te maken? Maar zou je echt geen kinderen willen, omdat de bevalling erbij komt? En voor de zwangeren die toch hebben gelezen: willen jullie wel weten hoe het zit, of niet?
Dat regeltje hierboven bedoel ik eigenlijk al. Om de 1 of andere reden 'hoor' je niet te vertellen hoe het echt is. Je mag zeggen dat de bevalling pijn doet, maar in dezelfde zin hoort "maar het was het waard". Eerlijk zijn over bloed, naweeen, hechtingen, viezigheid, wordt je niet in dank afgenomen. Ik was echt blij dat ik hier wel had gelezen hoe het kan gaan. Daardoor schrok ik niet van een kraamverband meer of minder, een verloren lever
en 10 keer op een dag onder de douche staan. Elke bevalling is natuurlijk anders, maar waarom mag je niet gewoon zeggen hoe het echt is gegaan. Niet in detail, maar ook niet in de grote lijnen. Als ik vertelde dat ik zoveel naweeen had (moest ervan puffen), dan werd ik al vreemd aangekeken. En dat leek me geen 'vieze praat'.Vertellen jullie wel echt hoe het was? Of ben je dan bang anderen bang te maken? Maar zou je echt geen kinderen willen, omdat de bevalling erbij komt? En voor de zwangeren die toch hebben gelezen: willen jullie wel weten hoe het zit, of niet?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik heb het altijd gewoon verteld, precies zo vreselijk als het was (de eerste keer) en over de 2e keer dat ik zo bang was dankzij de eerste keer. maar ik moet zeggen dat ik allemaal moeders in mijn omgeving heb die ook wel wisten hoe het zat 
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik heb dus maar 1 vriendin met een kind. De rest van mijn vrienden zijn allemaal kinderloos. Wel grappig is dat 1 iemand het juist wel fijn vindt dat ik eerlijk ben. Tot op bepaalde hoogte dan.
Op mijn werk kreeg ik wel wat vragen, maar de mensen daar komen uit de generatie dat je helemaal niet over je bevalling mag praten, dus de mededeling dat ik groen vruchtwater had, is voor hen al genoeg.
Op mijn werk kreeg ik wel wat vragen, maar de mensen daar komen uit de generatie dat je helemaal niet over je bevalling mag praten, dus de mededeling dat ik groen vruchtwater had, is voor hen al genoeg.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik ben er zelf altijd heel eerlijk in. Maar ja.. als ik vertelde dat ik met IVF/ICSI bezig was werd ik ook al meewarig aangekeken.. Veel mensen willen dat ook niet weten ofzo.. ook taboe 
Verder had ik wel boeken gelezen (Veilig zwanger en veilig bevallen) waar geen roze bril wordt opgehouden en toch wel veel ook gehoord van moeders in mijn omgeving.
Ik ben in zulke dingen redelijk taboe-loos geloof ik
Verder had ik wel boeken gelezen (Veilig zwanger en veilig bevallen) waar geen roze bril wordt opgehouden en toch wel veel ook gehoord van moeders in mijn omgeving.
Ik ben in zulke dingen redelijk taboe-loos geloof ik
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Zo dubbel: Toen ik nog zwanger was kreeg ik aldoor ongevraagd advies naar mijn hoofd geslingerd, vooral over kwaaltjes. Maar toen ik eenmaal bevallen was, en dacht de openhartige trend te kunnen voortzetten, werd er wel heel snel overgegaan op een ander onderwerp als ik het had over bijvoorbeeld katheters, lekkende borsten en ontstoken hechtingen 
Ja, je vraagt zelf toch hoe de bevalling gegaan is en hoe het met me gaat?
Eigenlijk, bedenk ik me nu, hou ik sommige dingen ook een beetje in de taboe-sfeer. Er zijn foto's gemaakt die niemand verder hoeft te zien, en de echt onsmakelijke details van 2 uur persen hou ik over het algemeen ook voor me
Ja, je vraagt zelf toch hoe de bevalling gegaan is en hoe het met me gaat?
Eigenlijk, bedenk ik me nu, hou ik sommige dingen ook een beetje in de taboe-sfeer. Er zijn foto's gemaakt die niemand verder hoeft te zien, en de echt onsmakelijke details van 2 uur persen hou ik over het algemeen ook voor me
.... met gevoel voor drama....
Ik ben er zelf wel heel eerlijk in als mensen het willen weten ja. Voor mijn bevalling wist ik ook niet dat al die pakken kraamverband uit het kraampakket ook echt nodig zouden zijn. Dat je "alle pijn direct zou vergeten zodra je kindje op je buik gelegd werd" leek me van te voren ook al sterk en dat was ook gewoon niet zo. Ik weet nog goed hoe het voelde en dat het geen pretje was.
Aan de andere kant moet ik zeggen dat het ook wel heel vaak verkeerd begrepen wordt. Als ik vertel dan mijn bevalling 1 uur en 3 kwartier duurde vanaf de eerste wee..dan hebben mensen zoiets van "oh wat heerlijk meid!". Terwijl zo'n spoedbevalling dus ook niet alles is. Natuurlijk, als ik de keuze heb tussen 3 dagen lang weeen en alsnog naar het ZH voor een bevalling met vacuumpomp en dit, dan liever zo snel. Maar de nadelen ervan, dat begrijpen/zien mensen vaak niet en daardoor praat ik er ook niet vaak over omdat mensen vaak zoiets hebben van "jij mag niet klagen over je bevalling want je was zo klaar". Dus dan hou ik mijn mond maar.
Aan de andere kant moet ik zeggen dat het ook wel heel vaak verkeerd begrepen wordt. Als ik vertel dan mijn bevalling 1 uur en 3 kwartier duurde vanaf de eerste wee..dan hebben mensen zoiets van "oh wat heerlijk meid!". Terwijl zo'n spoedbevalling dus ook niet alles is. Natuurlijk, als ik de keuze heb tussen 3 dagen lang weeen en alsnog naar het ZH voor een bevalling met vacuumpomp en dit, dan liever zo snel. Maar de nadelen ervan, dat begrijpen/zien mensen vaak niet en daardoor praat ik er ook niet vaak over omdat mensen vaak zoiets hebben van "jij mag niet klagen over je bevalling want je was zo klaar". Dus dan hou ik mijn mond maar.
She said you can paint your sky any colour
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
Ik ben er altijd heel eerlijk over al ben ik onderhand al weer veel vergeten. Bevallen is geen pretje. Bevallen is hard werken en het doet pijn! En ja het is mooi als je kind dan op je buik ligt maar dat het pijn deed wist ik nog wel hoor!
Ow en ook over de borstvoeding,dat was niet leuk de eerste weken
Ow en ook over de borstvoeding,dat was niet leuk de eerste weken
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Dat heb ik ook wel TearSong, ik ben blij met hoe het gegaan is (het kan zoveel langer en pijnlijker), maar het schijnt dan verboden te zijn te zeggen dat de naweeen echt heel erg waren, dat het hechten verschrikkelijk was en dat ik weken lang niet op een stoel kon zitten. Maar zeggen dat je alles meteen vergeten bent, mag wel. Nou, ik weet het nog goed, het was niet leuk.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik begrijp zeker wat je bedoelt, YPPY. Als ik heel droogjes zeg dat ik geknipt en gescheurd ben, kijken ze me aan alsof ze dat niet wilden weten, zo van 
Tsja, dan moet je niet vragen! Ze vragen je tijdens de zwangerschap ook van alles wat eigenlijk superpersoonlijk is of kan zijn, en als je dan een eerlijk/semi-volledig antwoord geeft, willen ze het eigenlijk niet horen. 
Ach, geen boodschap aan.
Als ze vragen of je bv geeft, verwachten ze een simpele ja of nee, verder niets. ze zijn helemaal niet geinteresseerd in je opstartperikelen. ik denk dat mensen gewoon niet doorhebben wat ze nou eigenlijk vragen. zwangerschap, geboorte, kraamweek is zo ontzettend lichamelijk, het komt al gauw dichtbij. en tsja, sommige dingen wil je ook niet weten, denk ik wel eens...
Maar ik moet wel zeggen, toen Eli op mijn buik werd gelegd, had ik (toen ik eenmaal weer twee woorden achter elkaar kon rijgen) wel zoiets van "het resultaat is het meer dan zeker waard!" ja, ik weet niet zeker hoe ontzettend pijn die uitdrijving deed, maar daar denk je dan niet meer aan, je hebt een kind op je buik, het is gedaan. bevalling is klaar (nou ja, placenta nog) je hoeft de komende tijd niet meer te bevallen of vergelijkbare pijnen te doorstaan, en dat maakt ook veel goed.
En voor het hechten hebben ze me wel volledig platgespoten en gesprayed van onder. Vond het wel mooi geweest
Als ze nu vragen hoe het gaat, zegt ik "goed". Niet "als ik langer dan 20 minuten sta zoinder bekkenbodemoefeningen te doen, krijg ik pijn van onder". is dat een taboe? denk het niet. gaat ze gewoon niet aan.
Tsja, dan moet je niet vragen! Ze vragen je tijdens de zwangerschap ook van alles wat eigenlijk superpersoonlijk is of kan zijn, en als je dan een eerlijk/semi-volledig antwoord geeft, willen ze het eigenlijk niet horen. Ach, geen boodschap aan.Als ze vragen of je bv geeft, verwachten ze een simpele ja of nee, verder niets. ze zijn helemaal niet geinteresseerd in je opstartperikelen. ik denk dat mensen gewoon niet doorhebben wat ze nou eigenlijk vragen. zwangerschap, geboorte, kraamweek is zo ontzettend lichamelijk, het komt al gauw dichtbij. en tsja, sommige dingen wil je ook niet weten, denk ik wel eens...
Maar ik moet wel zeggen, toen Eli op mijn buik werd gelegd, had ik (toen ik eenmaal weer twee woorden achter elkaar kon rijgen) wel zoiets van "het resultaat is het meer dan zeker waard!" ja, ik weet niet zeker hoe ontzettend pijn die uitdrijving deed, maar daar denk je dan niet meer aan, je hebt een kind op je buik, het is gedaan. bevalling is klaar (nou ja, placenta nog) je hoeft de komende tijd niet meer te bevallen of vergelijkbare pijnen te doorstaan, en dat maakt ook veel goed.
En voor het hechten hebben ze me wel volledig platgespoten en gesprayed van onder. Vond het wel mooi geweest
Als ze nu vragen hoe het gaat, zegt ik "goed". Niet "als ik langer dan 20 minuten sta zoinder bekkenbodemoefeningen te doen, krijg ik pijn van onder". is dat een taboe? denk het niet. gaat ze gewoon niet aan.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Om eerlijk te zijn heb ik zelf het meeste moeite met de zin "het was het waard." Zeker op Fok! heb ik het gevoel dat je niet gewoon eerlijk mag zijn over zwanger zijn, de bevalling en kinderen.
Je moet je hier altijd rechtvaardigen als je een minder positief aspect van kinderen en alles eromheen wilt aanstippen. Altijd even zeggen dat je toch echt heel blij ben met je kinderen en ze toch echt niet wilt missen. Dat is natuurlijk ook wel zo, maar soms even niet
Je moet je hier altijd rechtvaardigen als je een minder positief aspect van kinderen en alles eromheen wilt aanstippen. Altijd even zeggen dat je toch echt heel blij ben met je kinderen en ze toch echt niet wilt missen. Dat is natuurlijk ook wel zo, maar soms even niet
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ik merk helemaal niet in mijn omgeving dat er een taboe op rust. Als het goed is, is het ook de moeite waard toch? Waarom zou je dat er dan niet bij zeggen? Met vriendinnen en familie die kinderen hebben gebaard (ikzelf nog niet) heb ik er ook altijd gewoon echt eerlijke gesprekken over hoor. Mijn zus is bijna overleden tijdens haar bevalling ( 
!) en daar wordt ook altijd eerlijk over gesproken. Dat taboe, daar geloof ik niet zo in.
!) en daar wordt ook altijd eerlijk over gesproken. Dat taboe, daar geloof ik niet zo in.
Ik ben idd dolblij dat ik hier (en in de topics van MUUS en Yvonne) heb meegekregen dat het toch wel een stuk minder romantisch is als het allemaal lijkt.
Dat het bevallen zelf zeer doet en dat je uit kan scheuren weet iedereen wel, maar over bloedingen en aambeien en weetikveel hoor je nooit wat.
Ik heb van mijn vriendinnen ook geen details gehad (behalve dan die lever ), heb er overigens ook niet zo specifiek naar gevraagd, maar idd lijkt het wel alsof je dat soort dingen voor jezelf moet houden terwijl je wel je gang mag gaan over dagen misselijk etc. etc.
Ik ben iig blij dat ik voorbereid ben.
Dat het bevallen zelf zeer doet en dat je uit kan scheuren weet iedereen wel, maar over bloedingen en aambeien en weetikveel hoor je nooit wat.
Ik heb van mijn vriendinnen ook geen details gehad (behalve dan die lever
), heb er overigens ook niet zo specifiek naar gevraagd, maar idd lijkt het wel alsof je dat soort dingen voor jezelf moet houden terwijl je wel je gang mag gaan over dagen misselijk etc. etc. Ik ben iig blij dat ik voorbereid ben.
***
ik weet nog dat de assistente die mij hechtte een heel verhaal begon over hoe ze die spray altijd zo naar banaan vond ruikenquote:Op vrijdag 16 november 2007 16:34 schreef DaviniaHR het volgende:
En voor het hechten hebben ze me wel volledig platgespoten en gesprayed van onder. Vond het wel mooi geweest
Vervolgens begon ze tijdens het hechten de verpakking te lezen om me heel enthousiast mee te delen dat ze inderdaad gelijk had omdat er op de doos stond dat er een bananengeurtje aan zat En alles wat ik dacht was: hou even op met dat bananenverhaal doos...ik lig van onderen open en het interesseert me echt niks of je daar een bananen, kiwi of aardbeiverdovingsspray spuit..hecht maar gewoon!
(ik dacht altijd dat je weinig zou merken van het hechten omdat je dan een kindje op je buik had liggen etc...maar toevallig hadden ze Tomas net meegenomen om te wegen en temperaturen
)
She said you can paint your sky any colour
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
Dat heb ik ook BE. Zo blij dat ik hier meer had gelezen. Dan komt het zoveel minder als een verrassing.
Voor het hechten kreeg ik twee prikken op meer dan 9 hechtingen. (toen was de vk de tel kwijt) Als ik eraan terugdenk, was dat het ergste stuk van de bevalling. J. zat met Anna in zijn armen. Zei "je mag zo naar je mama" en daar kwam weer een hechting "je mag zo naar je mama", volgende hechting... En ik maar knijpen in de hand van de kraamhulp.
Hoe weet je dat die gesprekken eerlijk waren Burdie? Niet om jou te beledigen hoor, maar misschien wilden de anderen je wel beschermen.
Voor het hechten kreeg ik twee prikken op meer dan 9 hechtingen. (toen was de vk de tel kwijt) Als ik eraan terugdenk, was dat het ergste stuk van de bevalling. J. zat met Anna in zijn armen. Zei "je mag zo naar je mama" en daar kwam weer een hechting "je mag zo naar je mama", volgende hechting... En ik maar knijpen in de hand van de kraamhulp.
Hoe weet je dat die gesprekken eerlijk waren Burdie? Niet om jou te beledigen hoor, maar misschien wilden de anderen je wel beschermen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik vind het niet erg om te horen van anderen hoe het is. Maar het blijft wel heel persoonlijk hoe je zoiets ervaard. Ik heb totaal geen idee wat me te wachten staat. Dat het pijn gaat doen is me wel duidelijk, en dat het uren kan duren ook. Maar het is gewoon nergen mee te vergelijken... Ik kan niet zeggen van goh, het zal wel op **** lijken. Ik heb nog nooit iets gebroken, ik ben nog nooit geopereerd. Het ergste wat ik tot nu toe heb is een punctie voor de ivf, dat vond ik vreselijk. En ik denk dat de bevalling erger is dan een punctie.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
ik vond die hechtingen (en dan had ik er gelukkig maar 3) wel verrot zeer doen anders 
Ik vond 't een heel gemene, scherpe pijn. Dan denk je dat je klaar bent en dan krijg je dat nog erachteraan
Ik vond 't een heel gemene, scherpe pijn. Dan denk je dat je klaar bent en dan krijg je dat nog erachteraan
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Wel, Ticootje, hoe het voelt:
de ontsluitingsweeen vond ik vergelijkbaar met menstruatiekrampen, alleen je baarmoeder komt tot aan je ribben, dus is eea wat uitgebreider, en (veel) krachtiger, dan bij een menstruatie. Het "type" pijn is hetzelfde. zo beetje dof, zeg maar.
de uitdrijving voelt vergelijkbaar met keiharde ontlasting met aambeien, alleen dan een stuk groter en een ander gat
Helpt dit?
de ontsluitingsweeen vond ik vergelijkbaar met menstruatiekrampen, alleen je baarmoeder komt tot aan je ribben, dus is eea wat uitgebreider, en (veel) krachtiger, dan bij een menstruatie. Het "type" pijn is hetzelfde. zo beetje dof, zeg maar.
de uitdrijving voelt vergelijkbaar met keiharde ontlasting met aambeien, alleen dan een stuk groter en een ander gat
Helpt dit?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Dan gevoel had ik met die naweeen...
Had echt zoiets van !@!$%!!%!#$ dat hadden ze van te voren niet gezegd.
Bloeden, stolsels, kraamverbanden, hechtingen etc, wist ik van te voren.
Maar nog 3 dagen lang af en toe naweeen weg moeten puffen had ik niet verwacht.
Had wel gelezen dat je die kon hebben na een snelle bevalling.
Maar na een bevalling van 20 uur waarvan 5/6 uur persweeen had ik er toch niet op gerekend
Had echt zoiets van !@!$%!!%!#$ dat hadden ze van te voren niet gezegd.
Bloeden, stolsels, kraamverbanden, hechtingen etc, wist ik van te voren.
Maar nog 3 dagen lang af en toe naweeen weg moeten puffen had ik niet verwacht.
Had wel gelezen dat je die kon hebben na een snelle bevalling.
Maar na een bevalling van 20 uur waarvan 5/6 uur persweeen had ik er toch niet op gerekend
Whahahaha Davinia lekker omschreven zo
Ik vond ontsluitings en zeker persweeen ook echt niet vergelijkbare pijn met menstruatiekrampen.
Had echt het gevoel dat mijn lijf de hele bevalling een eigen leven lijdde...
Ik vond ontsluitings en zeker persweeen ook echt niet vergelijkbare pijn met menstruatiekrampen.
Had echt het gevoel dat mijn lijf de hele bevalling een eigen leven lijdde...
Oh, en noem mij gestoord, maar juist door dit soort verhalen krijg ik echt een soort van 'ik kan niet wachten' gevoel over me. 
Ik ben gewoon zo ontzettend benieuwd hoe het zal zijn, wanneer het begint, hoe ik het ervaar, hoe stinkie het ervaart, hoe lang het zal duren, hoe het erna zal zijn etc. etc.
Ik ben gewoon zo ontzettend benieuwd hoe het zal zijn, wanneer het begint, hoe ik het ervaar, hoe stinkie het ervaart, hoe lang het zal duren, hoe het erna zal zijn etc. etc.
***
ja dat vind ik ook welquote:Op vrijdag 16 november 2007 16:36 schreef Tinkepink het volgende:
Om eerlijk te zijn heb ik zelf het meeste moeite met de zin "het was het waard." Zeker op Fok! heb ik het gevoel dat je niet gewoon eerlijk mag zijn over zwanger zijn, de bevalling en kinderen.
Je moet je hier altijd rechtvaardigen als je een minder positief aspect van kinderen en alles eromheen wilt aanstippen. Altijd even zeggen dat je toch echt heel blij ben met je kinderen en ze toch echt niet wilt missen. Dat is natuurlijk ook wel zo, maar soms even niet
stormy waters...
sailin'
sailin'
Oh, dat klinkt heel suf, maar ik vind het super om te lezen hoe het nou echt gaat. Ik moet er niet aandenken dat ik na de bevalling inderdaad eeen hartverzakking krijg vanwege een bloedstolsel of de bevalling in te gaan met de illusie dat het allemaal wel meevalt enzo. Ik ben graag goed en realistisch op dingen voorbereid n hoor liever de waarheid dan dat ik straks heel naief de bevalling in ga en compleet overdonderd wordt door alles. Je kunt je beter goed voorbereiden en het ergste voorhouden, ook dat een bevalling dagen kan duren, dan kan het nooit tegenvallen. Hoop ik. Dat is natuurlijk onzin, ik denk dat 3 dagen weeen altijd wel tegenvalt.
Ik wou dat mensen wat eerlijker en opener waren over zwangerschap, bevalling en kinderen. Ik heb ooit een aflevering gezien van Oprah en daarin werd dan gesproken over de illusie van die ideale moeder en dat je je kinderen altijd maar lief, leuk en aardig moet vinden en hoe vreselijk schuldig vrouwen zich voelen als ze hun kind wel achter het behang kunnen plakken.
Ticootje ik ben meerdere malen geopereerd maar heb echt niet de illusie dat het daar oplijkt. Alhoewel ik wel een buikoperatie heb gehad toen ik een jaartje of 15 was en toen ruim twee weken krom heb gelopen dus misschien lijkt dat een ieniemienie beetje op hoe het is na een keizersnee.
Dat is natuurlijk onzin, ik denk dat 3 dagen weeen altijd wel tegenvalt.Ik wou dat mensen wat eerlijker en opener waren over zwangerschap, bevalling en kinderen. Ik heb ooit een aflevering gezien van Oprah
en daarin werd dan gesproken over de illusie van die ideale moeder en dat je je kinderen altijd maar lief, leuk en aardig moet vinden en hoe vreselijk schuldig vrouwen zich voelen als ze hun kind wel achter het behang kunnen plakken. Ticootje ik ben meerdere malen geopereerd maar heb echt niet de illusie dat het daar oplijkt. Alhoewel ik wel een buikoperatie heb gehad toen ik een jaartje of 15 was en toen ruim twee weken krom heb gelopen dus misschien lijkt dat een ieniemienie beetje op hoe het is na een keizersnee.
Er is mij ooit eens beschreven dat bevallen voelt als de ergste buikkramp die je ooit hebt gehad, en dat keer 1000. En de uitdrijving voelt als een rollade door je neus persen ;-) Wat mij verbaasd heeft achteraf, is dat er in nederland zo op gehamerd wordt dat thuisbevallen zo fijn en veilig is. Nu ik eenmaal een bevalling heb meegemaakt, vind ik dat het gewoon in het ziekenhuis thuishoort, inclusief pijnbestrijding. Een blinde darm haal je toch ook niet op de slaapkamer weg zonder verdoving.. En natuurlijk, er zijn altijd mensen waarbij de bevalling een eitje is en dan is het jammer dat het in het medische wordt getrokken. Maar ik vind het echt mensonterend dat er zo moeilijk wordt gedaan over pijnbestrijding in nederland, en dat wijt ik toch wel een beetje aan de verloskundigen-cultuur hier die graag willen dat alles zo natuurlijk mogelijk en buiten het ziekenhuis gebeurd (ja logisch anders zijn zij hun baan kwijt). Bij de 10 meiden van mijn zwangerschapsgym die allemaal thuis wilden bevallen is het in 8 gevallen nodig geweest om alsnog naar het ziekenhuis te gaan, en is het in 2 gevallen bijna niet goed afgelopen. Dat vind ik toch wel schokkend.
ik kan het me heel goed voorstellen, BE! Heb zelf eigenlijk precies hetzelfde.quote:Op vrijdag 16 november 2007 17:12 schreef Brighteyes het volgende:
Oh, en noem mij gestoord, maar juist door dit soort verhalen krijg ik echt een soort van 'ik kan niet wachten' gevoel over me.
Ik ben gewoon zo ontzettend benieuwd hoe het zal zijn, wanneer het begint, hoe ik het ervaar, hoe stinkie het ervaart, hoe lang het zal duren, hoe het erna zal zijn etc. etc.
Ik vond het van te voren fijn om te lezen hoe bevalling zijn gegaan.. Dan weet je ongeveer wat er kan gebeuren. Ik denk dat ik daardoor ook iets rustiger was bij de weeen, het uitscheuren, naar de OK gaan enzo.
Als mensen aan mij vragen hoe het ging, dan zeg eerst maar eens dat het wel pittig was. Als ze dan doorvragen, dan kregen ze het hele verhaal in stukjes.. Als mensen vreemd gaan kijken, dan rond ik het netjes af. En als ze echt geinteresseerd zijn, dan krijgen ze het hele verhaal, inclusief het aan flarden zijn* ...
Het heeft wel een paar dagen/week of 2 geduurd voordat ik zelf goed wist wat er allemaal gebeurd was, maar was er zelf heel nuchter onder, dus kon het ook (te) makkelijk vertellen.
De onsluitingsweeen hadden wel iets weg van menstruatiekrampen, Maar dan echt wel een stuk heftiger..
Persweeen waren wel heel anders.. de weeen zelf waren niet echt pijnlijk, meer een overweldigend gevoel van spieren die - op eigen houtje - op volle kracht - gaan samentrekken. Het uitdrijven was wel pijnlijk. Maar liever dat dan de ontsluitingsweeen. Dan weet je dat je er bijna bent, dus dat kan er nog wel bij.
* woorden van de gyneacoloog
Als mensen aan mij vragen hoe het ging, dan zeg eerst maar eens dat het wel pittig was. Als ze dan doorvragen, dan kregen ze het hele verhaal in stukjes.. Als mensen vreemd gaan kijken, dan rond ik het netjes af. En als ze echt geinteresseerd zijn, dan krijgen ze het hele verhaal, inclusief het aan flarden zijn* ...
Het heeft wel een paar dagen/week of 2 geduurd voordat ik zelf goed wist wat er allemaal gebeurd was, maar was er zelf heel nuchter onder, dus kon het ook (te) makkelijk vertellen.
De onsluitingsweeen hadden wel iets weg van menstruatiekrampen, Maar dan echt wel een stuk heftiger..
Persweeen waren wel heel anders.. de weeen zelf waren niet echt pijnlijk, meer een overweldigend gevoel van spieren die - op eigen houtje - op volle kracht - gaan samentrekken. Het uitdrijven was wel pijnlijk. Maar liever dat dan de ontsluitingsweeen. Dan weet je dat je er bijna bent, dus dat kan er nog wel bij.
* woorden van de gyneacoloog
Nou, ik ben het hartgrondig met je oneens, dat mag toch wel hé?quote:Op vrijdag 16 november 2007 18:17 schreef Ladybos het volgende:
Wat mij verbaasd heeft achteraf, is dat er in nederland zo op gehamerd wordt dat thuisbevallen zo fijn en veilig is. Nu ik eenmaal een bevalling heb meegemaakt, vind ik dat het gewoon in het ziekenhuis thuishoort, inclusief pijnbestrijding.
Ik ben van de eerste thuis bevallen, heerlijk op mijn manier, heb daar enorm van genoten ook. De tweede moest op medische indicatie in het ziekenhuis. Ik heb dat echt als een hel ervaren. Mocht niets doen van wat ik graag wilde, moest plat op bed met de CTG aangekoppeld omdat dat 'zo handig voor de gyn was'
Ik heb me niet gehouden aan de ziekenhuisregeltjes na een uur ellende, heb precies gedaan wat ik zelf wilde, niks CTG, luister maar met een toeter! Niks plat op bed, lekker ronddwarrelen!! Lastig voor de gyn?? Kan me niet schelen. Zolang het medisch verantwoord is doe ik wat ik wil. Als hij een bevalling heeft doorstaan praten we nog wel eens. Achteraf gezien bleek de M.I. ook al onnodig en had ik dus net zo goed weer lekker thuis kunnen bevallen, dat vond ik nog het ergste van alles.
Ik vind dat echt geen vergelijking hoor. Een natuurlijk iets als een geboorte vergelijken met een blindedarmoperatie.quote:Een blinde darm haal je toch ook niet op de slaapkamer weg zonder verdoving..
Verder ben ik het met YPPY eens. De taboes die rusten op de voorkomende minder rozewolkerige zaken tijdens een bevalling zijn nog lang niet bespreekbaar. Jammer.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Maar ElizabethR, er is wel een verschil tussen 'op medische indicatie in het zh moeten bevallen' en 'op eigen keuze'. Bij het eerste zul je nl. sneller aan de toeters en bellen gelegd worden terwijl er bij het laatste meer mogelijk is (schijnt).
***
De ontsluitingsweeen vond ik pijnlijk maar ik zat in bad grotendeels van de tijd en dat hielp me wel op de pijn op te vangen. Mijn vliezen zijn gebroken met 7 cm ontsluiting en hoe snel het toen ging, had 2 weeen achter elkaar en amper tijd om adem te halen, ging gigantisch over mijn nek van die pijn. Met 8 cm had ik persweeen en die heb ik weg moeten zuchten tot ik volledige ontsluiting had. Vanaf 9 cm ontsluiting ging de verloskundige me een handje helpen om dat randje weg te duwen (kon der wel wurgen), riep op een gegeven moment ook "ik stop er mee". En het persen vond ik een verademing na het weg puffen en duwen. Maar toen het hoofdje stond mensen lief wat deed dat pijn. Het voelde als of ik een skippybal probeerde uit te persen ipv een kind. Kreeg een knip en er stond een vrouw op mijn buik te duwen om haar er zo snel mogelijk uit te halen. Pas na 3 uur ben ik gehecht, al die tijd lag ik open van onder en alle aandacht ging naar mijn dochter die het moeilijk had. Dus toen ik eindelijk gehecht kon worden moest ik verdoofd worden van onder met naalden en spray want mevrouw is er ruim een uur mee bezig geweest. Dus je bent bond en blauw van onder, ik zag er uit als een rollade met al die hechtingen en zwellingen en dan wordt er nog rectaal gevoeld of ze daar niet een hechting in hebben gebracht. Trust me ik haatte die griet op dat moment. Maar het is al weer 3 jaar geleden en ze doet het meer dan prima mijn dochter.
Van mij mag bevalling nummer 2 ook wel beginnen, vanaf morgen mag het eindelijk!!!
Van mij mag bevalling nummer 2 ook wel beginnen, vanaf morgen mag het eindelijk!!!
Graag gedaanquote:Op vrijdag 16 november 2007 16:42 schreef Brighteyes het volgende:
Ik ben idd dolblij dat ik hier (en in de topics van MUUS en Yvonne) heb meegekregen dat het toch wel een stuk minder romantisch is als het allemaal lijkt.
Dat het bevallen zelf zeer doet en dat je uit kan scheuren weet iedereen wel, maar over bloedingen en aambeien en weetikveel hoor je nooit wat.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Oh ja, aambeien zo groot als mandarijntjes
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Toen Mikael net geboren was vertelde ik iedereen hoe het echt allemaal was. Maar naa 10 keer vertellen liet ik bepaalde delen weg. En uiteindelijk leek het alsof ik een droombevalling had gehad.
Ik vond het heel vervelend dat ik niet wist dat er niet een roze wolk was waar ik altijd over las. Ik was (en ben nog steeds) echt superblij met Mikael maar ik heb ook vaak genoeg gedacht is dat het nou? Maar dat was echt de eerste weken zeg maar. Daarna heb ik dat ook nooit meer gehad. Maar als mensen naar mijn bevalling vragen dan zeg ik dat er wel altijd bij.
Ik vond het heel vervelend dat ik niet wist dat er niet een roze wolk was waar ik altijd over las. Ik was (en ben nog steeds) echt superblij met Mikael maar ik heb ook vaak genoeg gedacht is dat het nou? Maar dat was echt de eerste weken zeg maar. Daarna heb ik dat ook nooit meer gehad. Maar als mensen naar mijn bevalling vragen dan zeg ik dat er wel altijd bij.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Daar hoor ik nou wel over... zelfs 3 jaar na dato nog.quote:Op vrijdag 16 november 2007 18:51 schreef m@x het volgende:
***
Daar had ik dan weer geen last vanquote:Op vrijdag 16 november 2007 19:08 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Daar hoor ik nou wel over... zelfs 3 jaar na dato nog.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Kwam ook weer commentaar op dat het niet "netjes" was.quote:
Maar met de beste wil van de wereld kan ik het niet "netjes" beschrijven
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Oh joh... de een omschrijft het iets plastischer dan de ander. Da's persoonlijke stijl zullen we maar zeggen.quote:Op vrijdag 16 november 2007 19:16 schreef yvonne het volgende:
[..]
Kwam ook weer commentaar op dat het niet "netjes" was.
Maar met de beste wil van de wereld kan ik het niet "netjes" beschrijven
***
Daar heb jij gelijk in, maar als ik naar mijn persoonlijke situatie van dat moment kijk had mijn medische indicatie te maken met een fluxus post partum van 2,5 liter (zwaar bloedverlies) na de eerste bevalling. NA de bevalling dus. Maar ze wilden me echt constant 'vastleggen' tijdens de ontsluiting en de reden was dat dat zo makkelijk was voor de gyn. Althans, zo werd het aan mij medegedeeld. Nou, daar heb ik voor bedankt.quote:Op vrijdag 16 november 2007 18:32 schreef Brighteyes het volgende:
Maar ElizabethR, er is wel een verschil tussen 'op medische indicatie in het zh moeten bevallen' en 'op eigen keuze'. Bij het eerste zul je nl. sneller aan de toeters en bellen gelegd worden terwijl er bij het laatste meer mogelijk is (schijnt).
En zoals gezegd, na de tweede bevalling bleek het helemaal niet nodig die M.I. Ik had amper bloedverlies. Maar goed, dat kon je natuurlijk van tevoren niet weten, dus die M.I. was wel terecht, maar mij urenlang aan banden leggen voor het gemak van de gyn gaat er bij mij niet in.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Had ik nog gemeld wat een gepuzzel het is om met je pas bevallen én ingescheurde muts, dat lekker aan het ontsteken is gegaan, in een teiltje met sunil te gaan hangen, op doktersadvies?quote:Op vrijdag 16 november 2007 19:22 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Oh joh... de een omschrijft het iets plastischer dan de ander. Da's persoonlijke stijl zullen we maar zeggen.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Dat je rondloopt met het gevoel alsof er iemand z`n duim tussen je bilspleet heeft zittenquote:Op vrijdag 16 november 2007 18:51 schreef m@x het volgende:
♫ Saartje ♫
om één of andere reden vond ik het echt walgelijk te horen dat een vriendin van mijn zus was uitgescheurd
het schijnt heel normaal te zijn, maar ik wil het écht niet horen
ik kan niet precies uitleggen wáárom ik het vies vind, maar ik denk dat het net zoiets is als vertellen dat je partner je zo heerlijk kan beffen; gewoon te intiem en iets waar je geen beeld bij wilt vormen
het schijnt heel normaal te zijn, maar ik wil het écht niet horen
ik kan niet precies uitleggen wáárom ik het vies vind, maar ik denk dat het net zoiets is als vertellen dat je partner je zo heerlijk kan beffen; gewoon te intiem en iets waar je geen beeld bij wilt vormen
Wel eens van een totaalruptuur gehoordquote:Op vrijdag 16 november 2007 19:34 schreef JoPiDo het volgende:
om één of andere reden vond ik het echt walgelijk te horen dat een vriendin van mijn zus was uitgescheurd
het schijnt heel normaal te zijn, maar ik wil het écht niet horen
ik kan niet precies uitleggen wáárom ik het vies vind, maar ik denk dat het net zoiets is als vertellen dat je partner je zo heerlijk kan beffen; gewoon te intiem en iets waar je geen beeld bij wilt vormen
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
En weet je wat helemaal erg is: Dat die zelfde partner daar waar het zo uitgescheurd was na enige tijd ook weer ligt te beffen 
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
quote:Op vrijdag 16 november 2007 19:35 schreef m@x het volgende:
[..]
Wel eens van een totaalruptuur gehoord
ja, dat was het, ik ben gaan roken toen ze gingen vertellen hoe ze het gingen hechten
hey jongens, het is een serieus topic
mijn reactie was iig redelijk serieus, om uit te leggen waarom mensen het liever niet horen
mijn reactie was iig redelijk serieus, om uit te leggen waarom mensen het liever niet horen
Als het goed is, is de boel dan wel weer geheeld en toonbaarquote:Op vrijdag 16 november 2007 19:42 schreef MeNicole het volgende:
En weet je wat helemaal erg is: Dat die zelfde partner daar waar het zo uitgescheurd was na enige tijd ook weer ligt te beffen
Tis pas vervelend als je helemaal rauw van de bevalling een inwendige echo krijgt ter controle of er geen stukjes placenta zijn achtergebleven
♫ Saartje ♫
Ja, denk je alles gehad te hebben...quote:Op vrijdag 16 november 2007 18:41 schreef Faja-Lobi het volgende:
en dan wordt er nog rectaal gevoeld ...
. Overigens heb ik het bevallen in het ziekenhuis wel als ok ervaren en zou het een volgende keer denk ik toch ook weer doen. Het bevallen zelf, het blijft een hoop geweld.
Fake it till you make it...
Oh en wat ook niemand me verteld had . ik had de nacht na de geboorte van Mikael zo ongelovelijk zin in sex
. ik had de nacht na de geboorte van Mikael zo ongelovelijk zin in sex
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Er waren 2 dingen na de bevalling die mij heel erg hebben doen schrikken. Toen waren de topics van Yvonne en Muus er nog niet, men was niet zo openhartig op het forum en ik wist gewoon nog een heleboel niet.
Het eerste was de eerste keer ontlasting na de bevalling.
Tijdens de bevalling loopt je darm vanzelf leeg, en de dagen erna doe je met elk rondje beschuit met muisjes mee. Met een beetje pech geef je ook nog bv en krijg je helemaal weinig vocht nog in je darmen en het gevolg is een enorme obstipatie. Ik wilde echt niet poepen want ik zat nog vol hechtingen, maar ik moest... ik moest echt. Zitten poepen ging helemaal niet, de hechtingen leken wel uit te scheuren. Uiteindelijk ben ik huilend, half staand nogmaals bevallen
Het 2e ding was de enorme stolsels die je kunt verliezen. Mijn kraam had al gezegd "zo groot als een vuist". Yeah right dacht ik nog, echt niet!
Nou dus wel...... en ik voelde het gewoon uit me glibberen. Godallemachtig wat ben ik geschrokken, wat was dat eng.
Het eerste was de eerste keer ontlasting na de bevalling.
Tijdens de bevalling loopt je darm vanzelf leeg, en de dagen erna doe je met elk rondje beschuit met muisjes mee. Met een beetje pech geef je ook nog bv en krijg je helemaal weinig vocht nog in je darmen en het gevolg is een enorme obstipatie. Ik wilde echt niet poepen want ik zat nog vol hechtingen, maar ik moest... ik moest echt. Zitten poepen ging helemaal niet, de hechtingen leken wel uit te scheuren. Uiteindelijk ben ik huilend, half staand nogmaals bevallen
Het 2e ding was de enorme stolsels die je kunt verliezen. Mijn kraam had al gezegd "zo groot als een vuist". Yeah right dacht ik nog, echt niet!
Nou dus wel...... en ik voelde het gewoon uit me glibberen. Godallemachtig wat ben ik geschrokken, wat was dat eng.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Wow dat vind ik wel heel bijzonder hoor. Ik had alleen maar honger, onvoorstelbare, niet te stillen honger.quote:Op vrijdag 16 november 2007 19:58 schreef MeNicole het volgende:
Oh en wat ook niemand me verteld had
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Er was eigenlijk, grotendeels dankzij Fok, niets wat ik niet wist aan feiten. Maar hoe het echt ís, vóelt, dat kun je nooit weten. Dus inderdaad hoe weeën voelen, hoe verrot het is dat de verloskundige dreigt met een klysma als je NU niet poept.
Ik heb zelf geloof ik geen blad voor de mond genomen, hier niet en irl niet, heb zelfs vol trots mijn foto's aan een paar vriendinnen laten zien (dat wilden ze wel).
Ik heb niet de ervaring dat je het niet mag vertellen, maar het ligt er wel aan aan wie. Ik vind het zelf altijd wel 'leuk' om andervrouws bevallingen te horen eigenlijk
Ik heb zelf geloof ik geen blad voor de mond genomen, hier niet en irl niet, heb zelfs vol trots mijn foto's aan een paar vriendinnen laten zien (dat wilden ze wel).
Ik heb niet de ervaring dat je het niet mag vertellen, maar het ligt er wel aan aan wie. Ik vind het zelf altijd wel 'leuk' om andervrouws bevallingen te horen eigenlijk
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
het enige wat ik eigenlijk altijd afzwak is hoe hard ik heb geschreeuwd, want dat vind ik genant
Maar verder is onze vriendenkring vrij realistisch. Ik wist al van poep bij de uitdrijving en naweeen en stolsels en zo.
Waar ik dan weer niet op voorbereid was was dat de bevalling van de derde zo anders verliep- de tweede was gewoon een kopie van de eerste maar dan in de helft van de tijd, dus onbewust was ik van iets dergelijks uitgegaan. Quod non. Ik herkende werkelijk niets en werd continu door mijn lijf op het verkeerde been gezet. Tegen de tijd dat ik me realiseerde dat ie er nu ECHT aankwam waren we nog 1 wee van de geboorte verwijderd
Oja, voelden jullie nou echt dat het kind door een eigen gat kwam? Als je mij zou vertellen dat ik hem uit mijn anus geperst heb zou ik je zo geloven, qua gevoel dan he.
Maar verder is onze vriendenkring vrij realistisch. Ik wist al van poep bij de uitdrijving en naweeen en stolsels en zo.
Waar ik dan weer niet op voorbereid was was dat de bevalling van de derde zo anders verliep- de tweede was gewoon een kopie van de eerste maar dan in de helft van de tijd, dus onbewust was ik van iets dergelijks uitgegaan. Quod non. Ik herkende werkelijk niets en werd continu door mijn lijf op het verkeerde been gezet. Tegen de tijd dat ik me realiseerde dat ie er nu ECHT aankwam waren we nog 1 wee van de geboorte verwijderd
Oja, voelden jullie nou echt dat het kind door een eigen gat kwam? Als je mij zou vertellen dat ik hem uit mijn anus geperst heb zou ik je zo geloven, qua gevoel dan he.
Oja, wat mij ook wel hielp over hoe ik dingen wist, ik ben bij de geboorte van mijn nichtje geweest!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik ben irl lang niet altijd zo open geweest over mijn bevalling. Bepaalde dingen horen bij mij en hoe ik het ervaren heb. En dat is ook voor iedereen weer anders.
Daarnaast merk ik ook dat ik in de loop der tijd ook anders over mijn beide bevallingen ben gaan denken. In de eerste plaatsen heeft de bevalling van onze tweede me meer inzicht gegeven in de bevalling van onze eerste. En hoe fijn ik dus de tweede keer thuisbevallen vond en hoe gelukkig ik bij de eerste was om in het ziekenhuis te zijn. Ook omstandigheden, eigen ervaringen en ervaringen om je heen vormen dus je meningsvorming. (ook over zoiets)
Verder heb ik nergens zoveel geleerd en openhartig gediscusieerd over bevallen en zwangerschap dan hier. IRL vind ik dat daadwerkelijk veel lastiger. Of het met in de ogen kijken of met mijn eigen gevoelens te maken heeft. Dat kan ik nog niet helemaal plaatsen. Ik heb eigenlijk de meeste kennis vooraf hier opgedaan.
Dat laatste denk ik het meeste. "hier" (als in: op dit forum) kan ik kiezen of mijn verhaal realistisch, emotioneel of juist wat onderkoeld te melden. En ik kan dan net zo goed huilen voor de pc zonder dat iemand dat door heeft. Bv. juist omdat het me zo raakt. Maar vaak wil ik me niet zo open geven voor een groot deel van mijn vrienden of kennissen.
-Daarnaast viel ongeveer de gehele bevallingspufclub van hun stoel toen ik bij de tweede pertinent opmerkte tijdens de eerste les dat ik zwanger zijn NIET leuk vond-
Daarnaast merk ik ook dat ik in de loop der tijd ook anders over mijn beide bevallingen ben gaan denken. In de eerste plaatsen heeft de bevalling van onze tweede me meer inzicht gegeven in de bevalling van onze eerste. En hoe fijn ik dus de tweede keer thuisbevallen vond en hoe gelukkig ik bij de eerste was om in het ziekenhuis te zijn. Ook omstandigheden, eigen ervaringen en ervaringen om je heen vormen dus je meningsvorming. (ook over zoiets)
Verder heb ik nergens zoveel geleerd en openhartig gediscusieerd over bevallen en zwangerschap dan hier. IRL vind ik dat daadwerkelijk veel lastiger. Of het met in de ogen kijken of met mijn eigen gevoelens te maken heeft. Dat kan ik nog niet helemaal plaatsen. Ik heb eigenlijk de meeste kennis vooraf hier opgedaan.
Dat laatste denk ik het meeste. "hier" (als in: op dit forum) kan ik kiezen of mijn verhaal realistisch, emotioneel of juist wat onderkoeld te melden. En ik kan dan net zo goed huilen voor de pc zonder dat iemand dat door heeft. Bv. juist omdat het me zo raakt. Maar vaak wil ik me niet zo open geven voor een groot deel van mijn vrienden of kennissen.
-Daarnaast viel ongeveer de gehele bevallingspufclub van hun stoel toen ik bij de tweede pertinent opmerkte tijdens de eerste les dat ik zwanger zijn NIET leuk vond
-
Van het 'eruit komen' heb ik niets (bewust) gevoeld. Ik weet alleen nog dat de vk op een perswee steeds riep "Persen! Persen! Persen!" en opeens riep ze "Rustig!". Dat vatte ik echt niet. Ik wilde boos op dat mens worden, maar ineens lang Anna op mijn buik. Het echte geboren worden heb ik dus gemist.
Ik heb 1 keer op mijn werk gezegd dat ik nergens een roze wolk heb gezien. Dat was meteen de laatste keer, toen durfde ik niet meer.
Ik heb 1 keer op mijn werk gezegd dat ik nergens een roze wolk heb gezien. Dat was meteen de laatste keer, toen durfde ik niet meer.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Maar YPPY, is het echt zo dat de bevallingsverhalen+ details taboe zijn?
Ik weet nog van "vroegah"dat er onderling veel meer over gepraat werd, bv famile/tantes enzo.
Ik weet nog van "vroegah"dat er onderling veel meer over gepraat werd, bv famile/tantes enzo.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Ja, ik weet van mijn schoonzusje dat ze om 9 uur in het ziekenhuis moest zijn, half 3 is nichtje geboren. Ergens tussendoor kreeg ze pijnstilling. Dat is het, geen idee hoe het verder was. Bij een vriendin hoorde ik pas maanden later wat er was gebeurd, omdat haar man z'n verhaal kwijt moest. Vriendinnen schrikken als ik iets zeg over pijn en bij het woord hechting kijken ze de andere kant op. Vanmiddag een topic waarin ik iets zij over smurrie, dat was al genoeg. Van mijn moeders bevallingen weet ik alleen dat zij niet zo gilde als je vaak op tv ziet, meer vertelt ze niet.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
ik ben altijd vrij eerlijk geweest over de bevalling, vooral omdat miesje er in korte tijd was, en ook omdat ik nog wat te verwerken had van het feit dat de verloskundige me niet serieus nam en mies 2 uur eerder er al had kunnen zijn. Verder laat ik eigenlijk wel altijd achterwege dat ik op een gegeven moment, thuis op mijn knieen voor een stoel hing, trappelend met mijn benen als er een wee kwam en tegen manlief gesnauwt heb, "ik wil nu een spuit wand dit trek ik nog niet 12 uur". Ook het feit dat ik toen mies er uit floepte o god god heb geroepen hou ik meestal achterwege maar meer vanwege het gekke als van het erge, over de naween, stolsels, tieten als meloenen, etc praat ik gewoon.
Eigenlijk vond ik het ergste dat het met Freek helemaal niet goed ging, en ik dat aan niemand kwijt kon, later.
Men roept dan al gauw, "Maar hee, het gaat nu goed, fijn toch?"
En, om het nu voor eens en voor al hier uit de wereld te helpen, een KS is niet "makkelijk". En net zo echt bevallen.
En it hurts like hell, net zoals een "echte" bevalling.
Duh.
Men roept dan al gauw, "Maar hee, het gaat nu goed, fijn toch?"
En, om het nu voor eens en voor al hier uit de wereld te helpen, een KS is niet "makkelijk". En net zo echt bevallen.
En it hurts like hell, net zoals een "echte" bevalling.
Duh.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
En je hebt er toch net zo veel 'zooi' van na afloop vwb vloeien enzo? Ik dacht heel vroeger altijd dat dat niet zo was, maar je hebt toch net zo goed inwendig ook die 'wond' van de placenta?
***
Volgens mij vloei je wel korter, omdat ze de baarmoeder nog even schoonmaken bij een KS. Week of vier vloeien, in mijn geval.
Overigens verloor ik ook zoiets als een lever, de dag na de KS. Dus helemaal schoon maken ze het niet
Overigens verloor ik ook zoiets als een lever, de dag na de KS
. Dus helemaal schoon maken ze het niet
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Was er maar niet zo'n taboe, dan zouden sommige mensen misschien wel twee keer nadenken voordat ze kinderen namen. 
nou, ik lieg wel eens , hoor , tegen jonge moeders in spé die met angstige ogen vragen of het echt zo'n zeer doet allemaal, en dan met trillende lip en tranen in de ogen fluisteren "ik ben zo bang, ik kan het vast niet , die pijn en en en ..." dan zeg ik dat het reuze meevalt, dat persweeén lekker zijn (zijn ze ook, vond ik) en laat lekker de ontsluitingsweeënpijn weg uit mijn relaas, en de hechtingen, en de pufoefeningen die voor geen meter hielpen en er dus ineens sterren en vogels in de kamer verschenen, en de complete kracht die je niet meer hebt, en het gevoel dat je bovenste buikspier in 2-en gescheurd wordt als ware het een stuk te stevig karton, langzaam maar zeker in 2-en , en dan als toetje de 20 hechtingen omdat je ingeknipt bent, die zo strak gezet werden, ingeregen als een korset, de arts zette nog net geen voet tussen je benen, dat je weken gelopen hebt alsof je je kind uit je rectum geperst had, nee, het valt allemaal mee, de pijn die je hebt ben je zo vergeten, en de hechtingen , ach die voel je niet na een bevalling , alles is compleet 'numb' daaronder (NIET DUS!! verdomme), dus maak je geen zorgen, het komt allemaal goed.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ja kut hee, dat deed nog het meeste pijnquote:Op vrijdag 16 november 2007 23:06 schreef milagro het volgende:
...en de hechtingen , ach die voel je niet na een bevalling , alles is compleet 'numb' daaronder (NIET DUS!! verdomme), dus maak je geen zorgen, het komt allemaal goed.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Nou ja, het is wel precies wat je zegt.. ACHTERAF kun je zeggen dat het thuis prima zou zijn gegaan, en dan is het natuurlijk veel fijner om in een huiselijke omgeving te bevallen. Maar met 2,5 liter bloedverlies bij je 1e thuisbevalling was het dus ook maar kantje boord, bij langer doorbloeden had je toch echt een probleem gehad in je fijne slaapkamertje. En dat is de reden waarom ik vind dat het gewoon in een ziekenhuis thuishoort. Noem mij 1 ander 'iets' wat zoveel bloed, pijn en gevaar voor moeder of kind meebrengt wat je wel gewoon thuis 'mag' doen? Voor een kies trekken laten we ons verdoven, maar bevallen moeten we maar gewoon kunnen zonder pijnbestrijding omdat het vroeger ook zo gingquote:Op vrijdag 16 november 2007 19:28 schreef ElizabethR het volgende:
[..]
Daar heb jij gelijk in, maar als ik naar mijn persoonlijke situatie van dat moment kijk had mijn medische indicatie te maken met een fluxus post partum van 2,5 liter (zwaar bloedverlies) na de eerste bevalling. NA de bevalling dus. Maar ze wilden me echt constant 'vastleggen' tijdens de ontsluiting en de reden was dat dat zo makkelijk was voor de gyn. Althans, zo werd het aan mij medegedeeld. Nou, daar heb ik voor bedankt.
En zoals gezegd, na de tweede bevalling bleek het helemaal niet nodig die M.I. Ik had amper bloedverlies. Maar goed, dat kon je natuurlijk van tevoren niet weten, dus die M.I. was wel terecht, maar mij urenlang aan banden leggen voor het gemak van de gyn gaat er bij mij niet in.
Als zulke verhalen ongevraagd komen, zou ik er trouwens ook bepaald niet van gediend zijn. Geen interesse, dank u vriendelijk. Maar als iemand er zelf naar vraagt en vervolgens het echte antwoord niet wil weten, dan had 'ie er niet naar moeten vragen.
Ik vind het op zich wel redelijk vaag dat mensen hierover geheimzinnig / onrealistisch doen. Waarom?
Ik vind het op zich wel redelijk vaag dat mensen hierover geheimzinnig / onrealistisch doen. Waarom?
Dat vond ik wel de grootste tegenvaller..ben je bevallen, heb je die gruwelijke pijn doorstaan en heb je eindelijk je kind.. moet die gore nageboorte er nog uit en de hechtingen er in 
♫ Saartje ♫
dan viel de bevalling dus mee, en klopt het downplayen gewoonquote:Op vrijdag 16 november 2007 23:09 schreef snoopy het volgende:
[..]
Ja kut hee, dat deed nog het meeste pijn
ik vond het gemeen zeer doen, ja, maar was zo opgelucht dat het allemaal achter de rug was, dat ik het lachend onderging, met af en toe een Oe en een Ah...
"wilt u ms de nageboorte zien"
NOU NEE, HOOR, DANK U.. een beetje vertederd naar zo'n ranzige moederkoek knipperen "oh schat, zullen we hem in de tuin begraven?" ja, heerlijk, moederkoek in de tuin, met een kat die dacht dat hij een hond was
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
mwah ja, mijn bevallingen op zich waren appeltje eitje om het zo maar te zeggen. Maar dat hechten
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Het hechten vond ik vooral zo erg omdat Anna er dus al uit was, maar niet bij me lag en het was niet 'eindig' zeg maar. Met de weeen wist ik dat het over zou zijn als de baby er uit was (dat dacht ik nog ) Met het hechten bleef het maar duren. En alleen de kraamhulp om te knijpen en een vk die zegt dat ik stil moet liggen, terwijl dat mijn dochter zover weg was, dat ik haar niet eens aan kon raken.
) Met het hechten bleef het maar duren. En alleen de kraamhulp om te knijpen en een vk die zegt dat ik stil moet liggen, terwijl dat mijn dochter zover weg was, dat ik haar niet eens aan kon raken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
of bakken en opetenquote:Op vrijdag 16 november 2007 23:14 schreef milagro het volgende:
[..]
dan viel de bevalling dus mee, en klopt het downplayen gewoon
ik vond het gemeen zeer doen, ja, maar was zo opgelucht dat het allemaal achter de rug was, dat ik het lachend onderging, met af en toe een Oe en een Ah...
"wilt u ms de nageboorte zien"
NOU NEE, HOOR, DANK U.. een beetje vertederd naar zo'n ranzige moederkoek knipperen "oh schat, zullen we hem in de tuin begraven?" ja, heerlijk, moederkoek in de tuin, met een kat die dacht dat hij een hond was
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Ik heb een foto van de moederkoek. 
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Daarna ging hij de vuilnisbak in hoor, verder niet opgegeten.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Je hebt mensen die maken er pate van en serveren het op toast. In plaats van beshuit met muisjes zeg maar 
♫ Saartje ♫
ik heb echt niks van 't hechten gevoeld. of zou ik dat allemaal vergeten zijn (verdrongen?).
ik werd tijdens m'n 1e zwangerschap ineens een vreselijke bevallings-freak. wilde alle programma's daarover zien op TV (en er liepen er nogal wat op dat moment) en verslond ook alle boeken erover. tot G's grote afgrijzen, die ging echt met koptelefoon op in de andere kamer zitten tijdens die programma's. en ik elke keer huilen bij de geboorte van weer zo'n mormeltje. hihi. gelukkig ben ik daar inmiddels aardig van genezen, maar wat ik maar wilde zeggen: ik wilde ook gewoon zo goed mogelijk voorbereid zijn op alle mogelijke scenario's. een meisje van m'n cursus zwangerschapsyoga kreeg een doodgeboren kindje, vreselijk tragisch natuurlijk. waarschijnlijk puur door nalatigheid van de vk (al is dat nooit met zekerheid aangetoond). mijn bevalling kon toen ook ieder moment gaan beginnen. mijn moeder vond 't maar niks maar ik heb dat meisje toen juist uitgebreid gebeld en gesproken en haar 't hemd van 't lijf gevraagd over hoe dat allemaal gegaan was en had kunnen gebeuren. natuurlijk deels uit medeleven maar daarnaast ook gewoon om de risico's voor mezelf zo klein mogelijk te houden.
ik heb ook nooit zo veel gemerkt van het taboe in de zin dat ik m'n verhaal niet kon doen. ik vond 't zelfs op een gegeven moment wat vervelend dat iedereen steeds maar weer het verhaal wilde horen.
en verder: je kunt je proberen op alles voor te bereiden, maar je weet inderdaad nooit echt hoe het precies zal zijn, vooral omdat het per persoon / bevalling gewoon enorm verschilt!
of zou ik dat allemaal vergeten zijn (verdrongen?). ik werd tijdens m'n 1e zwangerschap ineens een vreselijke bevallings-freak. wilde alle programma's daarover zien op TV (en er liepen er nogal wat op dat moment) en verslond ook alle boeken erover. tot G's grote afgrijzen, die ging echt met koptelefoon op in de andere kamer zitten tijdens die programma's.
en ik elke keer huilen bij de geboorte van weer zo'n mormeltje. hihi. gelukkig ben ik daar inmiddels aardig van genezen, maar wat ik maar wilde zeggen: ik wilde ook gewoon zo goed mogelijk voorbereid zijn op alle mogelijke scenario's. een meisje van m'n cursus zwangerschapsyoga kreeg een doodgeboren kindje, vreselijk tragisch natuurlijk. waarschijnlijk puur door nalatigheid van de vk (al is dat nooit met zekerheid aangetoond). mijn bevalling kon toen ook ieder moment gaan beginnen. mijn moeder vond 't maar niks maar ik heb dat meisje toen juist uitgebreid gebeld en gesproken en haar 't hemd van 't lijf gevraagd over hoe dat allemaal gegaan was en had kunnen gebeuren. natuurlijk deels uit medeleven maar daarnaast ook gewoon om de risico's voor mezelf zo klein mogelijk te houden. ik heb ook nooit zo veel gemerkt van het taboe in de zin dat ik m'n verhaal niet kon doen. ik vond 't zelfs op een gegeven moment wat vervelend dat iedereen steeds maar weer het verhaal wilde horen.
en verder: je kunt je proberen op alles voor te bereiden, maar je weet inderdaad nooit echt hoe het precies zal zijn, vooral omdat het per persoon / bevalling gewoon enorm verschilt!
M. was helemaal van plan de placenta op de voordeur te spijkeren met de mededeling "Hoera, een jongen". Weer eens wat anders als een ooievaar of geboortebord
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
ja, en dan serveren als 'brownies' zeker of zo , omdat anders niemand ze wil, en dan de gezichten als ze proeven dat het helegaar geen brownies zijn en jij dan zegt "ja, da's moederkoek, apart, hè!quote:
hoe kun je nu in godsnaam een "binding' hebben met zoiets ranzigs, dat je er een soort van ceremonie van maakt?
het begraven van de moederkoek gaf ons echt 'closure'
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
kruisigenquote:Op vrijdag 16 november 2007 23:21 schreef m@x het volgende:
M. was helemaal van plan de placenta op de voordeur te spijkeren met de mededeling "Hoera, een jongen". Weer eens wat anders als een ooievaar of geboortebord
en dan die moederkoek ineens : vergeef hen, want ze weten niet..
oh, sorry
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Had je het wel willen weten van tevoren dan? De mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Misschien kun je dat maar beter niet weten.quote:Op vrijdag 16 november 2007 23:26 schreef ChristianDior het volgende:
Niemand vertelde mij de waarheid, daar kwam ik pijnlijk zelf achter
Ik ben blij dat je weer terug bent. Heb je gemist. Het werd wel heel zoet hier hoor. en toen werden we opeens helemaal mooshy op de late avondquote:Op vrijdag 16 november 2007 23:26 schreef milagro het volgende:
[..]
kruisigen
en dan die moederkoek ineens : vergeef hen, want ze weten niet..
oh, sorry
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
ja, nu moet ik huilen, hèquote:Op vrijdag 16 november 2007 23:29 schreef m@x het volgende:
[..]
Ik ben blij dat je weer terug bent. Heb je gemist. Het werd wel heel zoet hier hoor. en toen werden we opeens helemaal mooshy op de late avond
wat lief 
zelf heb ik overigens helemaal niet zo de ervaring van een taboe, eerder dat men elkaar probeert te overtreffen, qua pijn en calamiteiten... een beetje het 'Four Yorkshire Men' van Monty Python effect, zeg maar... en volgens mij , zoals hier boven gezegd al, zit je daar als nog moeten barende voor het eerst, niet op te wachten.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik vertel het over het algemeen allemaal eerlijk, ik heb gewoon een rot zwangerschap gehad. En dan niet zo zeer de kwaaltjes maar alles wat er verder mis kan gaan ging mis, gezever in de familie een lastige baas die je wil ontslaan enz enz. dingen waar je zelf weinig aan kan veranderen.
Hoop wat tussen de oren niet lekker zat en zo een wisselwerking op je heeft, ieder kwaaltje dat je dan krijgt doet meer pijn en is vervelender.
Dikke benen+ voeten vanaf weekje 20 ik was een wandelende waterzak (bleek later minimaal 10 liter te zijn).
Kotsen tot aan week 23 ofzo nee ik vond zwanger zijn niet leuk en dat vertelde ik ook eerlijk en de meeste mensen begrepen me dan niet heb ik het idee, dat idee van de roze wolk moest je hebben..... zucht.
En dan vooral bij mensen waarbij zwanger worden niet zomaar vanzelf ging ik begrijp ze echt waar, maar hun mij niet.....
De bevalling daar in tegen daar was ik bang voor, je hebt er geen grip op dat vond ik echt eng.
Toen later bleek dat het een keizersnede zou worden vond ik het prima, als het kindje er maar goed uit zou komen dat was het enige wat nog voor mij telde, die 40 weken ellende moest niet voor niets zijn geweest.
Uiteindelijk toch een halve natuurlijke bevalling gekregen (tot aan het persen gekomen) en daar boven op de keizersnede.
En het was prima, ik vond het goed zo alleen het verblijf in het ziekenhuis was knudde ze namen mijn klachten niet serieus en melde me bepaalde dingen niet wbt mijn gezondheid en daar kan ik niet zo goed tegen.
Medicatie die ik moest krijgen kreeg ik niet, medicatie die ik niet wilde werd opgedrongen enz enz
Ik merk vooral dat veel van mijn vriendinnen die moeder zijn een beetje zwijgen over hun bevalling, erover praten dat zit er niet in, en je wilt na je bevalling gewoon je verhaal kwijt.... nou daar was dan FOK voor in mijn geval.
Overigens krijg ik ook vaak het idee dat die meiden die ik ken denken dat ik er met een keizersnede handig vanaf gekomen ben, terwijl ik toch echt liever all the way natuurlijk was bevallen ivm het herstel..... maar ja dat kon dus niet en werd ook door alle gyn's in het ziekenhuis afgeraden.
Ik heb dus niet het gevoel dat mijn lichaam gefaald heeft ofzo at ik soms van anderen hoor, maar krijg het idee dat anderen dat wel eens denken over mij.... raar of niet? Dan denk ik dat hun het idee van een ritssluiting voor ogen hebben ofzo, zou het aan mij liggen of denken mensen nog steeds zo licht over een keizersnede.
Hoop wat tussen de oren niet lekker zat en zo een wisselwerking op je heeft, ieder kwaaltje dat je dan krijgt doet meer pijn en is vervelender.
Dikke benen+ voeten vanaf weekje 20 ik was een wandelende waterzak (bleek later minimaal 10 liter te zijn).
Kotsen tot aan week 23 ofzo nee ik vond zwanger zijn niet leuk en dat vertelde ik ook eerlijk en de meeste mensen begrepen me dan niet heb ik het idee, dat idee van de roze wolk moest je hebben..... zucht.
En dan vooral bij mensen waarbij zwanger worden niet zomaar vanzelf ging ik begrijp ze echt waar, maar hun mij niet.....
De bevalling daar in tegen daar was ik bang voor, je hebt er geen grip op dat vond ik echt eng.
Toen later bleek dat het een keizersnede zou worden vond ik het prima, als het kindje er maar goed uit zou komen dat was het enige wat nog voor mij telde, die 40 weken ellende moest niet voor niets zijn geweest.
Uiteindelijk toch een halve natuurlijke bevalling gekregen (tot aan het persen gekomen) en daar boven op de keizersnede.
En het was prima, ik vond het goed zo alleen het verblijf in het ziekenhuis was knudde ze namen mijn klachten niet serieus en melde me bepaalde dingen niet wbt mijn gezondheid en daar kan ik niet zo goed tegen.
Medicatie die ik moest krijgen kreeg ik niet, medicatie die ik niet wilde werd opgedrongen enz enz
Ik merk vooral dat veel van mijn vriendinnen die moeder zijn een beetje zwijgen over hun bevalling, erover praten dat zit er niet in, en je wilt na je bevalling gewoon je verhaal kwijt.... nou daar was dan FOK voor
in mijn geval. Overigens krijg ik ook vaak het idee dat die meiden die ik ken denken dat ik er met een keizersnede handig vanaf gekomen ben, terwijl ik toch echt liever all the way natuurlijk was bevallen ivm het herstel..... maar ja dat kon dus niet en werd ook door alle gyn's in het ziekenhuis afgeraden.
Ik heb dus niet het gevoel dat mijn lichaam gefaald heeft ofzo at ik soms van anderen hoor, maar krijg het idee dat anderen dat wel eens denken over mij.... raar of niet? Dan denk ik dat hun het idee van een ritssluiting voor ogen hebben ofzo, zou het aan mij liggen of denken mensen nog steeds zo licht over een keizersnede.
Wat een geweldig topic!!!
Dit topic had ik met mijn 1ste zwangerschap moeten lezen, dan was ik achteraf niet in zo'n shock.
Gelukkig ben ik deze keer voorbereid.
Ik heb 30 uur weeën gehad, 2.5 uur persweeën, 2 mensen moesten op mijn buik meedrukken, flinke knip en bloedverlies maar waar ik absoluut niet op voorbereid was was de enorme bloedstolsels na de bevalling en dat mijn man mij moest helpen met plassen (lees po komen brengen en ook weer leeg gooien) aangezien ik door het bloedverlies heel erg slap was
[ Bericht 22% gewijzigd door KD-fotografie op 17-11-2007 00:17:21 ]
Dit topic had ik met mijn 1ste zwangerschap moeten lezen, dan was ik achteraf niet in zo'n shock.
Gelukkig ben ik deze keer voorbereid.
Ik heb 30 uur weeën gehad, 2.5 uur persweeën, 2 mensen moesten op mijn buik meedrukken, flinke knip en bloedverlies maar waar ik absoluut niet op voorbereid was was de enorme bloedstolsels na de bevalling en dat mijn man mij moest helpen met plassen (lees po komen brengen en ook weer leeg gooien) aangezien ik door het bloedverlies heel erg slap was
[ Bericht 22% gewijzigd door KD-fotografie op 17-11-2007 00:17:21 ]
ooh ja vergeten met een ks heb je dus ook na-weeen en je kan je misschien indenken hoe fijn dat is met een onderhuids gehechte jaap van zo'n 13 cm.
Dat doet pijn en dan ben je blij dat je die dag alleen op de ziekenhuis kamer ligt, wat heb ik liggen vloeken.
Bij een ks ben je trouwens gemiddeld n dag of 5 in het ziekenhuis dus heb je daar "fijn" je kraamtranen en de eerste tekenen van stuwing ..... erg florissant met ijscompressen op je tieten en maar janken en janken... goh ik schaamde me kapot achteraf.
Dat doet pijn en dan ben je blij dat je die dag alleen op de ziekenhuis kamer ligt, wat heb ik liggen vloeken.
Bij een ks ben je trouwens gemiddeld n dag of 5 in het ziekenhuis dus heb je daar "fijn" je kraamtranen en de eerste tekenen van stuwing ..... erg florissant met ijscompressen op je tieten en maar janken en janken... goh ik schaamde me kapot achteraf.
Ondanks dat ik een hele pijnlijke en lange bevalling heb gehad ben ik blij dat ik thuis ben bevallen en wil ik dat graag bij de 2de ook zo, niet omdat ik tegen pijnbestrijding ben maar om meteen thuis in mijn veilige huisje te zijn, heerlijk, daar was ik zo dolblij mee.quote:Op vrijdag 16 november 2007 18:17 schreef Ladybos het volgende:
. Nu ik eenmaal een bevalling heb meegemaakt, vind ik dat het gewoon in het ziekenhuis thuishoort, inclusief pijnbestrijding.
En ik blijf zeggen dat een natuurlijk iets als een kind krijgen natuurlijk gewoon in je eigen omgeving plaats kan vinden. Zeker als er totaal geen aanleiding is om het op een medische manier aan te pakken.quote:Op vrijdag 16 november 2007 23:13 schreef Ladybos het volgende:
[..]
Nou ja, het is wel precies wat je zegt.. ACHTERAF kun je zeggen dat het thuis prima zou zijn gegaan, en dan is het natuurlijk veel fijner om in een huiselijke omgeving te bevallen. Maar met 2,5 liter bloedverlies bij je 1e thuisbevalling was het dus ook maar kantje boord, bij langer doorbloeden had je toch echt een probleem gehad in je fijne slaapkamertje. En dat is de reden waarom ik vind dat het gewoon in een ziekenhuis thuishoort.
Inderdaad. Dat moeten we gewoon maar kunnen, omdat dat al sinds de mensheid bestaat gewoon zo kan. Het enige geluk dat ik heb gehad bij de eerste is dat ik in de 20e eeuw leefde op dat moment. Had ik 100 jaar eerder geleefd, dan was ik doodgegaan. Tja. Shit happens. Je kunt niet alle risico's altijd maar uitsluiten.quote:Noem mij 1 ander 'iets' wat zoveel bloed, pijn en gevaar voor moeder of kind meebrengt wat je wel gewoon thuis 'mag' doen? Voor een kies trekken laten we ons verdoven, maar bevallen moeten we maar gewoon kunnen zonder pijnbestrijding omdat het vroeger ook zo ging
En ik vind standaard pijnbestrijding aanbieden bij een bevalling inderdaad je reinste flauwekul. Net zoals ik de gezondheidshype aangaande voeding tijdens zwangerschappen tegenwoordig je reinste flauwekul vind.
En nu kan ik hier nog een hele verhandeling houden over de medische toestanden rondom het krijgen van kinderen die ik veel en veel te ver doorgeslagen vind tegenwoordig, aangezien baby's bij een zwangerschapsduur van 24 weken al in leven gehouden worden, koste wat kost. Of ze er als halve kasplantjes uitkomen, daar staat men niet bij stil. Vroeger ging zo'n kind gewoon dood, zowel voor kind als ouders veel humaner.
Feit vind ik ook wel dat tegenwoordig zwangere vrouwen nogal gauw als patienten behandeld worden. Nonsens!! Zwanger zijn is geen ziekte. Maar daar ging dit topic niet over.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Ik vind pijnbestrijding echt allemaal iets voor een geval van nood. Zo was mijn beste vriendin zo uitgeput na meer dan 24 uur weeen dat ze pijnbestrijding kreeg om te slapen en weer wat energie te krijgen.
Pijnbestrijding is ook niet geheel zonder risico's. Het is niet voor jan lul dat je tijdens je zwangerschap alleen paracetamol mag, het heeft ook invloed op je baby en vaak resulteerd het zelfs in een lagere APGAR-score. Ik wil echt alleen pijnbestrijding in het uiterste geval en daar zal ik nog best van terugkomen tijdens de ontsluitingsweeen.
Ik ben overigens wel blij dat die optie er is voor vrouwen die het echt nodig hebben, maar om het nou maar preventief te gebruiken bij elke bevalling.
Pijnbestrijding is ook niet geheel zonder risico's. Het is niet voor jan lul dat je tijdens je zwangerschap alleen paracetamol mag, het heeft ook invloed op je baby en vaak resulteerd het zelfs in een lagere APGAR-score. Ik wil echt alleen pijnbestrijding in het uiterste geval en daar zal ik nog best van terugkomen tijdens de ontsluitingsweeen.
Ik ben overigens wel blij dat die optie er is voor vrouwen die het echt nodig hebben, maar om het nou maar preventief te gebruiken bij elke bevalling.
Dat ken ikquote:Op vrijdag 16 november 2007 18:41 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ging gigantisch over mijn nek van die pijn.
Ook zoiets wat ik van te voren nooit gehoord had en dat me best ongerust maakte toen het bleef aanhouden. Ik zat op een gegeven moment, tijdens het persen, maar aan de limonade omdat ik die gal-smaak zo zat was.
.... met gevoel voor drama....
Je kunt dat toch afwijzen als je het niet wilt? Ik vind het belachelijk dat het niet standaard wordt aangeboden (en misschien zelfs wel wordt geweigerd als je erom vraagt?quote:Op zaterdag 17 november 2007 02:40 schreef ElizabethR het volgende:
En ik vind standaard pijnbestrijding aanbieden bij een bevalling inderdaad je reinste flauwekul.
) Ik wil zelf geen kids, dus ik zal de ellende hierboven niet meemaken (alleen al die verhalen zijn voor mij al genoeg om zeker te weten dat ik dat echt nooit wil ), maar ik vind het altijd maar vreemd dat men het in Nederland zo nodig vindt om die pijn vooral maar mee te maken. Het zal onze calvinistische achtergrond wel weer zijn. Het is immers een straf van God voor het eten van een zeker stuk fruit.
Ik werk in de kraamzorg dus ik ZIE gewoon hoe het gaat. Het schrikt me alsnog niet af hoor, om zelf te bevallen.
Ik vind het ook belangrijk om met de nieuwe moeders te praten over de horrorbevalling. Toch een stukje verwerking.
Pijnbestrijding vind IK een heel goed idee. We zijn een van de weinige westerse landen waar dat nog niet gegeven wordt. Ik vind het een beetje ouderwets. Ik zou bij mijn bevalling ook zeker pijnstilling overwegen!
Maar er wordt zo verschillend gereageerd op bevallingen. De een vond het zo fijn thuis, was ontspannen, kaarsjes aan, de ander zou de kaarsjes naar mijn hoofd smijten als ik ze aan zou doen haha.
Sommige vrouwen kijken er heel positief op terug maar er zijn ook zat vrouwen die me in tranen vertellen hoe kwaad ze zijn dat het met zoveel geweld moet. Dat pijnbestrijding nooit met ze is besproken.
Dat zou sowieso moeten veranderen; er moet meer informatie komen. Het moet standaard besproken worden. Dan kan iedereen toch zelf bepalen hoe of wat?
Net als het thuis bevallen!
Dat hóeft toch ook niet? Het mag!
Ik heb echt vreselijke medelijden met vrouwen die bevallen, je ziet ze zo lijden.. Pff ook niet makkelijk om aan het voeteneind te staan!!
Ik vind het ook belangrijk om met de nieuwe moeders te praten over de horrorbevalling. Toch een stukje verwerking.
Pijnbestrijding vind IK een heel goed idee. We zijn een van de weinige westerse landen waar dat nog niet gegeven wordt. Ik vind het een beetje ouderwets. Ik zou bij mijn bevalling ook zeker pijnstilling overwegen!
Maar er wordt zo verschillend gereageerd op bevallingen. De een vond het zo fijn thuis, was ontspannen, kaarsjes aan, de ander zou de kaarsjes naar mijn hoofd smijten als ik ze aan zou doen haha.
Sommige vrouwen kijken er heel positief op terug maar er zijn ook zat vrouwen die me in tranen vertellen hoe kwaad ze zijn dat het met zoveel geweld moet. Dat pijnbestrijding nooit met ze is besproken.
Dat zou sowieso moeten veranderen; er moet meer informatie komen. Het moet standaard besproken worden. Dan kan iedereen toch zelf bepalen hoe of wat?
Net als het thuis bevallen!
Dat hóeft toch ook niet? Het mag!
Ik heb echt vreselijke medelijden met vrouwen die bevallen, je ziet ze zo lijden.. Pff ook niet makkelijk om aan het voeteneind te staan!!
Welke topics zijn dat? Ik kan ze zo snel niet vinden.quote:Op vrijdag 16 november 2007 16:42 schreef Brighteyes het volgende:
Ik ben idd dolblij dat ik hier (en in de topics van MUUS en Yvonne) heb meegekregen dat het toch wel een stuk minder romantisch is als het allemaal lijkt.
Pfoe... Yvonne, heb jij ze toevallig gebookmarked?
Ik kan ze zo snel niet vinden. 1 ervan had iets met boebiedoe in de tt toch?
Zoeken op Yvonne als TS in Onzin werkt ook niet.
* Brighteyes zoekt verder...
Ik kan ze zo snel niet vinden. 1 ervan had iets met boebiedoe in de tt toch?
Zoeken op Yvonne als TS in Onzin werkt ook niet.
* Brighteyes zoekt verder...
***
Hebbes!
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
Althans... dat is eentje ervan. Er zijn er wel meer, maar ik weet even niet hoe ik die zou kunnen vinden.
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
Althans... dat is eentje ervan. Er zijn er wel meer, maar ik weet even niet hoe ik die zou kunnen vinden.
quote:Op maandag 22 mei 2006 16:20 schreef MUUS het volgende:
Weeën. Vloeken. Beenweeën, rugweeën, liesweeën. Vloeken.
Bevalling kan dagen duren.
De flamoes wordt paars tijdens de bevalling en dat beeld raak je nooit meer kwijt.
Inscheuren van de flamoes.
Hechten van de flamoes.
De grootste glibberkikkerbonk ooit: de placenta.
De placenta die de verloskundige onder je neus drukt terwijl ze glimlachend zegt: "Mooi hè?"
Hechtingen die gaan ontsteken zodat de flamoes in een teiltje met Biotex moet (die groene).
Stinkende onstekingen aan de baarmoeder.
Baarmoeders die verzakken.
Naweeën.
Bloed.
Heeeeeeele grote kraamverbanden. En bloed.
Pijn bij het plassen en dus moet het handje vastgehouden worden.
Niet kunnen poepen door hechtingen en dus moet het handje vastgehouden worden.
Enge kraamverzorgsters die de EO aanbidden en minstens 100 jaar oud zijn.
Krampen. Veel huilen door krampen. Vaak krampen.
Kotsen. Op je schouders. Op je buik. Op je arm. Overal. Vaak. Zure melk.
Over je heen zeiken tijdens het luiers verschonen.
Schijten in bad.
Spuitluiers. Stront overal. OVERAL. Uit broekspijpen en zelfs tot aan de nek. Overal stront.
Baby's eerste zwarte poep.
Echte dikke strontlucht zodra het eerste echte hapje is genuttigd.
Huilbaby. Huilbaby. Huilbaby. Huilbaby. En toch de volgende dag naar je werk moeten.
Inentingen, opgezwollen beentjes, armpjes en hoge koorts.
Koortstuipen.
's Nachts in het ziekenhuis zitten door vage hoge koorts en enge dingen.
Hangmoeders op het schoolplein.
Kutkinderen die komen spelen en je halve huis slopen.
Kutkinderen die komen spelen en je kind treiteren.
Hangmoeders op het schoolplein.
Hangmoeders op het schoolplein.
Merkkleding, schoolgeld (boeken!!) duur speelgoed, Nintendo, Playstation, zakgeld, Breezers, vage vrienden, drugs, sex, alcohol.
Zo, maar even chronologisch gedaan voor een beter overzicht. Als ik iets ben vergeten, kom ik nog wel even terug uiteraard.
***
In de eerste instantie heb ik altijd zoiets van 'ik maak er geen sprookje van'. En als ik dan soms reacties van mensen peil, zie ik ze schrikken. Dan zeg ik ook meestal van: 't kan erger, hoor
Ik ben niet zo subtiel, maar ik geef ook de prachtige andere kant van het verhaal.
Ik ben niet zo subtiel, maar ik geef ook de prachtige andere kant van het verhaal.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Oja, die was echt briljant idd!quote:Op zaterdag 17 november 2007 10:48 schreef Brighteyes het volgende:
Hebbes!
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
Althans... dat is eentje ervan. Er zijn er wel meer, maar ik weet even niet hoe ik die zou kunnen vinden.
[..]
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Deze zijn ook wel leuk om te lezen:
De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap...
De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... (2)
De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap...
De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... (2)
***
Hahahha wat een geweldig verhaal van Muus. Wel precies zoals het is
Alleen ben ik geen EO aanbidster lol. En ook nog geen 100 Met mij valt het nog wel mee ik ben hip en leuk en jong (proest)
Alleen ben ik geen EO aanbidster lol. En ook nog geen 100
Met mij valt het nog wel mee ik ben hip en leuk en jong (proest)
Nu was ik al aardig genezen door de levendige proza van MUUS en Yvonne, maar ik begrijp van jullie smeerlappen dat je dus gaat schijten tijdens de bevallen?
Ja daaaaaag
Ja daaaaaag
Dat koppie komt op een dusdanige manier door je bekken dat het je darmen als het ware als een tube leeg knijpt...quote:Op zaterdag 17 november 2007 11:00 schreef SHE het volgende:
Nu was ik al aardig genezen door de levendige proza van MUUS en Yvonne, maar ik begrijp van jullie smeerlappen dat je dus gaat schijten tijdens de bevallen?
Ja daaaaaag
Dat vertelden ze dan weer wel tijdens de pufles.
***
Kijk daar had ik dus nou weer geen last van. Heb wel alles wat ik vlak voor de start van de bevalling had gegeten door mijn neus er weer uitgekotst. Dat was bijna net zo pijnlijk als de bevalling zelf
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ik heb tijdens de bevalling van de eerste met een emmer op schoot op de wc gezeten. Het kwam er echt aan 2 kanten uit ja. Gelukkig was ik tijdens de bevalling verder wel leeg qua darminhoud, dus geen poeppraktijken
♫ Saartje ♫
Dus resumerend;
- kotsen
- pijn in tieten
- pijnlijke wee
- dagen bevallen
- uitscheuren
- schijten
- nageboortes
- hechtingen
- bloed, veel bloed
- slijmerige kinderen
- lelijke, slijmerige kinderen
- lelijke, slijmerige kinderen die krijsen
- lelijke, slijmerige kinderen die krijsen EN ziek worden
- geen tot weinig sex
- geen tot weinig slaap
- peuter puberteit
- puberteit
Mooi; als iemand mij 1 goede reden zou kunnen geven waarom ik mijzelf dit aan zou moeten doen..dan vernoem ik mijn eerstgeborene naar je!
- kotsen
- pijn in tieten
- pijnlijke wee
- dagen bevallen
- uitscheuren
- schijten
- nageboortes
- hechtingen
- bloed, veel bloed
- slijmerige kinderen
- lelijke, slijmerige kinderen
- lelijke, slijmerige kinderen die krijsen
- lelijke, slijmerige kinderen die krijsen EN ziek worden
- geen tot weinig sex
- geen tot weinig slaap
- peuter puberteit
- puberteit
Mooi; als iemand mij 1 goede reden zou kunnen geven waarom ik mijzelf dit aan zou moeten doen..dan vernoem ik mijn eerstgeborene naar je!
Man wat een cliché. Dat kan je vast beterquote:
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Jij gaat een jongetje krijgenquote:Op zaterdag 17 november 2007 11:31 schreef SHE het volgende:
Dus resumerend;
- kotsen
- pijn in tieten
- pijnlijke wee
- dagen bevallen
- uitscheuren
- schijten
- nageboortes
- hechtingen
- bloed, veel bloed
- slijmerige kinderen
- lelijke, slijmerige kinderen
- lelijke, slijmerige kinderen die krijsen
- lelijke, slijmerige kinderen die krijsen EN ziek worden
- geen tot weinig sex
- geen tot weinig slaap
- peuter puberteit
- puberteit
Mooi; als iemand mij 1 goede reden zou kunnen geven waarom ik mijzelf dit aan zou moeten doen..dan vernoem ik mijn eerstgeborene naar je!
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Een troost, je hebt het zelf niet in de gaten en ze zijn er een kei in om het snel weg te halen..quote:Op zaterdag 17 november 2007 11:00 schreef SHE het volgende:
Nu was ik al aardig genezen door de levendige proza van MUUS en Yvonne, maar ik begrijp van jullie smeerlappen dat je dus gaat schijten tijdens de bevallen?
Ja daaaaaag
Volgens mij zeggen alle moeders dat gewoon omdat ze niet willen afgaan voor de buitenwereld.
Je moet immers wel een griezelig idiote masochist zijn om vrijwillig deze marteling te ondergaan.
En wat krijg je er nou voor terug?
Een mormel wat op jou lijkt, en nog erger..ook op die flapdrol die bij tijd en wijlen je poes uitlikt.
Het kind schreeuwt, schijt, krijst, kotst, bloed, loopt rood aan, krijgt ademnood, dreint en tiert.
Je bent je vrijheid kwijt, in de meeste gevallen ook je figuur, je doet quasi onverschillig over een huis vol met troep en vieze luchtjes.
Je kunt niet meer spontaan zijn EN je man is je man niet meer...maar die gozer met wie je ooit nachtenlang in de kettingen hing, maar die op dat ene gruwelijke moment zo'n klein glibberig monster uit je kut heeft zien komen en natuurlijk nooit meer ECHT geil zal kunnen worden van dat gat.
Of is datgeen wat je ervoor terugkrijgt het gejengel over kleding? over het vriendje/vriendinnetje wat moet blijven slapen? de -ikdoetochwelwaarikzelfzininheb- fase ?
Ik trap er niet in hoor; je MOET haast wel zeggen dat het iets prachtigs is. Anders zou je immers gewoon voor gek versleten worden!
Je moet immers wel een griezelig idiote masochist zijn om vrijwillig deze marteling te ondergaan.
En wat krijg je er nou voor terug?
Een mormel wat op jou lijkt, en nog erger..ook op die flapdrol die bij tijd en wijlen je poes uitlikt.
Het kind schreeuwt, schijt, krijst, kotst, bloed, loopt rood aan, krijgt ademnood, dreint en tiert.
Je bent je vrijheid kwijt, in de meeste gevallen ook je figuur, je doet quasi onverschillig over een huis vol met troep en vieze luchtjes.
Je kunt niet meer spontaan zijn EN je man is je man niet meer...maar die gozer met wie je ooit nachtenlang in de kettingen hing, maar die op dat ene gruwelijke moment zo'n klein glibberig monster uit je kut heeft zien komen en natuurlijk nooit meer ECHT geil zal kunnen worden van dat gat.
Of is datgeen wat je ervoor terugkrijgt het gejengel over kleding? over het vriendje/vriendinnetje wat moet blijven slapen? de -ikdoetochwelwaarikzelfzininheb- fase ?
Ik trap er niet in hoor; je MOET haast wel zeggen dat het iets prachtigs is. Anders zou je immers gewoon voor gek versleten worden!
Zou het gewoon niet doen als ik jou was.quote:Op zaterdag 17 november 2007 11:31 schreef SHE het volgende:
Mooi; als iemand mij 1 goede reden zou kunnen geven waarom ik mijzelf dit aan zou moeten doen..dan vernoem ik mijn eerstgeborene naar je!
...en na 18 jaar gaan ze pleite en komen ze als je geluk hebt afentoe nog eens bij je langs.quote:
En dáár heb je dan een gruwelijke bevalling voor doorstaan, en je figuur, seksleven en carriere voor opgegegeven. Het is onbegrijpelijk!
Maar goed, ik ga een tikje off-topic
Het lijkt me toch dat al die gruwels van voorbijgaande aard zijn?
Ik weet niet of ik een permanente, totaal gemuteerde, verzakte, gevoelloze kut wil riskeren voor een kóter!
Om even verder te gaan op de poep tijdens de uitdrijving... Ik vond het fijn! Ja, die is gek, denk je dan!
Maar dat koppie deed zo'n zeer en de ontlasting was zacht, en dan kon ik me daarop focussen en niet op het hoofd en schuren en au-au-au! En daarbij, die mensen hebben wel vaker een drol van dichtbij gezien, worden ze echt niet warm of koud van...
En wij hebben ook een placentafoto. 2 zelfs. die mw uitlegge dat er kalkaanslag op zat ( ) en dat je daar zo goed aan kon zien dat ik een week overtijd was. ik zag alleenmaar zwart, maar dat zal aan mij hebben gelegen. en ze boden idd aan of we het wilden begraven. hebben we niet gedaan. vond het wel "thoughtful", eigenlijk.
Ik had pijnbestrijding niet nodig. Niet om nou stoer te zijn, maar gewoon geen behoefte aan. Ik was ook wel klaar binnen 12 uur (maximale telling, eerst een paar uur voorwerk dus dat telt niet), maar het ging wel prima dat huffen en puffen. ik zat toch in een soort ritme en als je wacht op pijnbestrijding, dan kom je niet in het ritme, waardoor de weeen totaan de pijnbestrijding pijnlijker worden, lijkt me. Maar dat is mijn "humble opinion".
En daarbij had ik een weeenstorm (van 6 naar 10cm in een half uur), waardoor ik zo "high" was van de oxytocine, adrenaline en endorfines, dat ik wrs niet eens de zin "ik wil pijnbestrijding" uit mijn mond had kunne krijgen, als ik het had gewild
[ Bericht 15% gewijzigd door DaviniaHR op 17-11-2007 12:45:50 ]
Maar dat koppie deed zo'n zeer en de ontlasting was zacht, en dan kon ik me daarop focussen en niet op het hoofd en schuren en au-au-au! En daarbij, die mensen hebben wel vaker een drol van dichtbij gezien, worden ze echt niet warm of koud van...
En wij hebben ook een placentafoto. 2 zelfs. die mw uitlegge dat er kalkaanslag op zat (
) en dat je daar zo goed aan kon zien dat ik een week overtijd was. ik zag alleenmaar zwart, maar dat zal aan mij hebben gelegen. en ze boden idd aan of we het wilden begraven. hebben we niet gedaan. vond het wel "thoughtful", eigenlijk.Ik had pijnbestrijding niet nodig. Niet om nou stoer te zijn, maar gewoon geen behoefte aan. Ik was ook wel klaar binnen 12 uur (maximale telling, eerst een paar uur voorwerk dus dat telt niet), maar het ging wel prima dat huffen en puffen. ik zat toch in een soort ritme en als je wacht op pijnbestrijding, dan kom je niet in het ritme, waardoor de weeen totaan de pijnbestrijding pijnlijker worden, lijkt me. Maar dat is mijn "humble opinion".
En daarbij had ik een weeenstorm (van 6 naar 10cm in een half uur), waardoor ik zo "high" was van de oxytocine, adrenaline en endorfines, dat ik wrs niet eens de zin "ik wil pijnbestrijding" uit mijn mond had kunne krijgen, als ik het had gewild
[ Bericht 15% gewijzigd door DaviniaHR op 17-11-2007 12:45:50 ]
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
M@x, door jouw verhaal over de placenta moet ik weer denken aan Ab Fab, wanneer ze dat kindje mee willen nemen
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Maar datgene wat Milagro zegt vind ik heel waar.
Het hangt toch ook van degene tegenover je af welk verhaal je verteld?
Het hangt toch ook van degene tegenover je af welk verhaal je verteld?
Zo groot heb ik ze nog niet meegemaakt, maar ik schrok me wel de apelazarus toen ik ineens bloed zag. Wat ben je dan ineens blij dat het "maar" een aambei is.quote:Op vrijdag 16 november 2007 18:51 schreef m@x het volgende:
Tja en voor de rest. Leuk zal het niet worden. Ik kan me eigenlijk alleen maar bij de andere zwangeren aansluiten: ik ben blij dat ik voorbereid ben, in hoeverre je je kan voorbereiden.
Als we in Nederland ons seksleven open en bloot mogen bespreken, mag het gevolg daarvan dan ook gewoon besproken worden? Ik lees ook rustig mee in bevallingsverhalen om alvast een idee te krijgen van de ellende tijdens en na de bevalling. Misschien ga je je dan ten onrechte druk maken, maar beter goed beslagen het ijs op hoor!
Och, dat doe ik nu al, pinda's zijn het pijnlijkstquote:Op zaterdag 17 november 2007 11:06 schreef m@x het volgende:
Kijk daar had ik dus nou weer geen last van. Heb wel alles wat ik vlak voor de start van de bevalling had gegeten door mijn neus er weer uitgekotst. Dat was bijna net zo pijnlijk als de bevalling zelf
dankje, ik ga het even lezen nu..quote:Op zaterdag 17 november 2007 10:48 schreef Brighteyes het volgende:
Hebbes!
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
Althans... dat is eentje ervan. Er zijn er wel meer, maar ik weet even niet hoe ik die zou kunnen vinden.
[..]
Geen idee, ik heb het ook wel eens gehad. Weet niet meer hoe het kwam...quote:Op zaterdag 17 november 2007 17:48 schreef liesell het volgende:
Hoe komt het dat je door je neus kotst?
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Natuurlijk, maar is de ene gruwel over, dan zijn de volgende twee al weer begonnen. En dat gaat 18 jaar lang zo door. Als je mazzel hebt.quote:Op zaterdag 17 november 2007 12:20 schreef cinnamongirl het volgende:
Het lijkt me toch dat al die gruwels van voorbijgaande aard zijn?
Why women still aren't funny.
Q.E.D: Religion replaces ignorance with stupidity.
Q.E.D: Religion replaces ignorance with stupidity.
Bij mij ligt het aan de hoek waarin je boven het toilet hangt en de rotgang waarmee de boel naar buiten komt. Als ik iets te ver voorover buig en er zit veel druk achter, dan gaat een deel mijn neus in. Kotsen is al niet fijn, maar dat is echt verschrikkelijk (duurt ook even voordat alles weer uit je neus is enzoquote:Op zaterdag 17 november 2007 17:48 schreef liesell het volgende:
Hoe komt het dat je door je neus kotst?
)
Marlieske ik denk dat mensen het over je denken omdat je er altijd maar op hamert dat een ks geen pretje is en zeker niet makkelijker dan een gewone bevalling. Dat standpunt is al een poosje duidelijk en misschien moet je eens met iemand gaan praten om het te verwerken ofzo want er is niemand die zegt dat een ks makkelijker is alleen jij denkt dat op een of andere manier dat ik/wij dat denken.
En ja ik heb 11 uur met persweeen en volledige ontsluiting gelegen (na een autorit) en een klemme baby in het geboortekanaal die niet meer voor of achteruit kon door een foutje van de gyn's dus ruilen??? Uiteindelijk subtotaal en een knip en een vacuum en door een verkeerde ruggenprik uitval was ze er en 50% een jaar naar dato incontinent. Naweeen, ontstekingsremmers, koorts en ga zo maar door!!!!
Sorry maar ik hoor je dit om de haverklap naar boven slingeren en volgens mij zit het je heel erg dwars.
Ontopic:
Gevulde met water doorgeknipte maandverbandjes op je gehavende onderkant. Alles in bed moeten doen 6 keer douchen met hulp om te kunnen plassen, linkerbeen niet meer kunnen gebruiken de eerste 15 dagen, je kind niet zelf kunnen verzorgen alleen maar bv geven omdat je bedpatient ben. En nog veel meer...
Wat ik niet wist trouwens ook niet van Fok (verder zo'n beetje alles van Fok) dat je hechtingen er onder douche uitspoelen na verloop van tijd. Schrok me de eerste keer rot...
Verder kijk er toch niet met een rotgevoel op terug omdat wij ondanks alle problemen samen zo heel rustig zijn gebleven tot aan het hechten. Daar ging het pas echt mis en daar werd mijn lief voor het eerst echt boos.
Mensen die echt heel naast me staan hebben het hele verhaal gehoord ook omdat we officieel in het klachtencircuit zijn gestapt en andere mensen krijgen en beknopte versie varierend van het was lastig tot wat meer details.
[ Bericht 4% gewijzigd door Mibos op 17-11-2007 23:14:53 ]
En ja ik heb 11 uur met persweeen en volledige ontsluiting gelegen (na een autorit) en een klemme baby in het geboortekanaal die niet meer voor of achteruit kon door een foutje van de gyn's dus ruilen??? Uiteindelijk subtotaal en een knip en een vacuum en door een verkeerde ruggenprik uitval was ze er en 50% een jaar naar dato incontinent. Naweeen, ontstekingsremmers, koorts en ga zo maar door!!!!
Sorry maar ik hoor je dit om de haverklap naar boven slingeren en volgens mij zit het je heel erg dwars.
Ontopic:
Gevulde met water doorgeknipte maandverbandjes op je gehavende onderkant. Alles in bed moeten doen 6 keer douchen met hulp om te kunnen plassen, linkerbeen niet meer kunnen gebruiken de eerste 15 dagen, je kind niet zelf kunnen verzorgen alleen maar bv geven omdat je bedpatient ben. En nog veel meer...
Wat ik niet wist trouwens ook niet van Fok (verder zo'n beetje alles van Fok) dat je hechtingen er onder douche uitspoelen na verloop van tijd. Schrok me de eerste keer rot...
Verder kijk er toch niet met een rotgevoel op terug omdat wij ondanks alle problemen samen zo heel rustig zijn gebleven tot aan het hechten. Daar ging het pas echt mis en daar werd mijn lief voor het eerst echt boos.
Mensen die echt heel naast me staan hebben het hele verhaal gehoord ook omdat we officieel in het klachtencircuit zijn gestapt en andere mensen krijgen en beknopte versie varierend van het was lastig tot wat meer details.
[ Bericht 4% gewijzigd door Mibos op 17-11-2007 23:14:53 ]
Iedere dag is het begin van een nieuwe morgen...
Ik denk ook dat het verstandig is om met iemand te praten over een bevalling. Sowieso, maar vooral als bepaalde gebeurtenissen je zo dwarszitten. Dit zeg ik niet alleen voor marlieske, ook voor eventuele anderen. Het kan namelijk echt opluchten!
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
quote:Op vrijdag 16 november 2007 23:14 schreef milagro het volgende:
[..]
"wilt u ms de nageboorte zien"
NOU NEE, HOOR, DANK U.. een beetje vertederd naar zo'n ranzige moederkoek knipperen "oh schat, zullen we hem in de tuin begraven?" ja, heerlijk, moederkoek in de tuin, met een kat die dacht dat hij een hond was
Ik heb ook bedankt, waarop de arts beteuterd zei "Maahaar het was het huisje van de beeeeeeebie!? 
". Ja en? hij heeft nu een nieuw huis.
En ze vond het al helemaal raar dat mijn vriend de navelstreng niet door hoefde te knippen geloof ik.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat zei onze vlos ook. En ik heel dom: Ja daar had hij ook niet voor gekozen he?!?quote:Op zondag 18 november 2007 11:41 schreef Vivi het volgende:
[..]
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
oh de vader van hier wilde dat niet , de navelstreng doorknippen, die zat sowieso de hele bevalling lang met zijn rug naar mijn onderlijf gekeerd"om maar geen mental image for life te krijgen van mijn doorgaans zo bevallig vooronder
wilt u de navelstreng doorknippen?
Uhm, (the what?) k ben Engels, ik spreek een beetje Netherlands "
okay...(insert "bedankt voor deze nuttige info" blik) , maar wilt u het doen?
ik wil NIET het doen! ik word dizzy, dank u wel.
zo ongeveer
"oh het hoofdje!! meneer milagro, kijk eens! het hoofdje!"
"yeah I can see it from here, thanks! " <witwegtreksmiley>
wilt u de navelstreng doorknippen?
Uhm, (the what?) k ben Engels, ik spreek een beetje Netherlands "
okay...(insert "bedankt voor deze nuttige info" blik) , maar wilt u het doen?
ik wil NIET het doen! ik word dizzy, dank u wel.
zo ongeveer
"oh het hoofdje!! meneer milagro, kijk eens! het hoofdje!"
"yeah I can see it from here, thanks! " <witwegtreksmiley>
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Idd ja! Helemaal vergeten! Sta je daar opeens met zo'n wit draadje tussen je vingersquote:Op zaterdag 17 november 2007 23:09 schreef Mibos het volgende:
Wat ik niet wist trouwens ook niet van Fok (verder zo'n beetje alles van Fok) dat je hechtingen er onder douche uitspoelen na verloop van tijd. Schrok me de eerste keer rot...
Gister weer verhaal verteld, en vriendin wilde echt alles weten. ter voorbereiding voor zichzelf, of zo. ze is nog niet zwanger, en wellicht verminderd vruhtbaar, maar toch houdt die bevalling haar erg bezig...
was wel raar om na drie mnd weer het hele verhaal te vertellen. en nog steeds krijg ik het er niet chronologisch uit.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
quote:
Nou, het scenario was exact gelijk hier hoor, minus het schattige accent dan Ook leuk: Ik gillend, na 20 uur weeen:"Stan..... DOE IETS!! ! "
Met als reactie, "Ik heb 9 maanden geleden al wat gedaan liefje, nu is het jouw beurt! "
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Helemaal mee eens, het heeft mij ook geholpen om het verhaal op een rij te krijgen.. De eerste dag waren het losse flarden, maar door het vaker te vertellen kwamen de herinneringen beter tevoorschijn en dan kan je alles ook een beter plaatsje geven.quote:Op zondag 18 november 2007 10:26 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Ik denk ook dat het verstandig is om met iemand te praten over een bevalling. Sowieso, maar vooral als bepaalde gebeurtenissen je zo dwarszitten. Dit zeg ik niet alleen voor marlieske, ook voor eventuele anderen. Het kan namelijk echt opluchten!
quote:Op zondag 18 november 2007 12:24 schreef Vivi het volgende:
Ook leuk: Ik gillend, na 20 uur weeen:"Stan..... DOE IETS!! ! "
Met als reactie, "Ik heb 9 maanden geleden al wat gedaan liefje, nu is het jouw beurt! "
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Hier geen taboe denk ik. Men wilde het hele verhaal horen, incl details.
Ik was wel blij dat ik wist van een vriendin dat je stolsels kunt verliezen ter grootte van een tennisbal. ik schrok er natuurlijk wel van. En idd die stomme hechtingen en het spoelen na/tijdens het plassen. Dat viel me wel tegen, hoelang dat nog zeer deed. Ik was ervan overtuigd dat het nooit meer goed zou komen. Gelukkig is het weel goed gekomen.
Ik was wel blij dat ik wist van een vriendin dat je stolsels kunt verliezen ter grootte van een tennisbal. ik schrok er natuurlijk wel van. En idd die stomme hechtingen en het spoelen na/tijdens het plassen. Dat viel me wel tegen, hoelang dat nog zeer deed. Ik was ervan overtuigd dat het nooit meer goed zou komen. Gelukkig is het weel goed gekomen.
Mijn man heeft alles gezien en ook de navelstreng door mogen en willen knippen maar ik heb nog nooit een neger zo wit zien weg trekken als toen de knip werd gezet. De verloskundige zei nog tegen mijn man "u kunt beter even niet kijken" en wat doet ie; kijken. Volgens mij heeft hij een mental image for life van dat beeld.quote:Op zondag 18 november 2007 11:49 schreef milagro het volgende:
oh de vader van hier wilde dat niet , de navelstreng doorknippen, die zat sowieso de hele bevalling lang met zijn rug naar mijn onderlijf gekeerd"om maar geen mental image for life te krijgen van mijn doorgaans zo bevallig vooronder
wilt u de navelstreng doorknippen?
Uhm, (the what?) k ben Engels, ik spreek een beetje Netherlands "
okay...(insert "bedankt voor deze nuttige info" blik) , maar wilt u het doen?
ik wil NIET het doen! ik word dizzy, dank u wel.
zo ongeveer
"oh het hoofdje!! meneer milagro, kijk eens! het hoofdje!"
"yeah I can see it from here, thanks! " <witwegtreksmiley>
Als ik weer een beetje bij zinnen was had ik hem alsnog vermoordquote:Op zondag 18 november 2007 12:24 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ook leuk: Ik gillend, na 20 uur weeen:"Stan..... DOE IETS!! ! "
Met als reactie, "Ik heb 9 maanden geleden al wat gedaan liefje, nu is het jouw beurt! "
Mijn wederhelft toen ik zei dat ik moest persen; 'dat kan niet, de vk heeft gezegd pas morgenochtend terug te komen om te kijken'
♫ Saartje ♫
Ik kan via googlen er zo 123 niet veel over vinden; komt het vaak voor, scheuren of inknippen en vervolgens hechten? Is het meer regel dan uitzondering, 50/50 of soms?
En hoe jonger en hoe beter de conditie hoe minder kans op scheuren of ingeknipt worden?
En hoe jonger en hoe beter de conditie hoe minder kans op scheuren of ingeknipt worden?
dat lijkt me ook naar, ik zei nog zo NIET kijken!!!quote:Op zondag 18 november 2007 15:10 schreef Faja-Lobi het volgende:
[..]
Mijn man heeft alles gezien en ook de navelstreng door mogen en willen knippen maar ik heb nog nooit een neger zo wit zien weg trekken als toen de knip werd gezet. De verloskundige zei nog tegen mijn man "u kunt beter even niet kijken" en wat doet ie; kijken. Volgens mij heeft hij een mental image for life van dat beeld.
wij hebben het enkel van "horen"... dat knerpende geluid van de knip
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Het komt heel vaak voor, dat weet ik wel. Ik denk dat je blij mag zijn als je geen scheur of knip hebt. Ik had een behoorlijk goede conditie en was redelijk jong, maar wel behoorlijk gehavend. Als je ouder bent, krijg je wel minder strepen op je buik. Het ligt er ook aan hoe snel het gaat. Als het heel snel gaat, heb je meer kans op scheuren. En ik 'luisterde' niet naar de vk toen die zei rustiger te doen en niet meer te persen. Had ik toen wel bovennatuurlijke krachten gehad om rustig te blijven, dan was ik misschien niet gescheurd.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
volgens mij ligt het vooral aan de duur van het eruit persen, de kracht vd moeder die tekort schiet na verloop van tijd, en op een bepaald moment móet het kind er echt NU uit, en vooral met prematuren wordt er dan sneller geknipt, dacht ik althansquote:Op zondag 18 november 2007 15:26 schreef liesell het volgende:
Ik kan via googlen er zo 123 niet veel over vinden; komt het vaak voor, scheuren of inknippen en vervolgens hechten? Is het meer regel dan uitzondering, 50/50 of soms?
En hoe jonger en hoe beter de conditie hoe minder kans op scheuren of ingeknipt worden?
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Het knippen ligt ook aan de arts/vk. Sommigen knippen sneller dan anderen. Kleine scheurtjes schijnen sneller te genezen dan een knip, maar dan moet het wel de goede kant op scheuren natuurlijk.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Mijn obstetrie en gynaecologie handboek zegt:
Bij 20% van de bevallingen in de eerste lijn(thuis of poliklinisch) wordt een episiotomie gemaakt, bij bevallingen in de 2 lijn(geindiceerde ziekenhuisbevalling) 50%.
Als er geen knip wordt gezet, blijft bij 56% van de barende het perineum intact, treedt bij 43% een eerste of tweede graadsruptuur op en onstaat bij slechts 0,5% een 3e graadsruptuur (totaalruptuur).
Een episiotomie beschermt niet tegen een totaal ruptuur.
Dus als je in het ziekenhuis bevalt heb je 50% kans op een knip. Zo niet heb je ongeveer 50% kans om uit te scheuren... Dus zo'n 25% kans om heel te blijven.
Als je thuis bevalt heb je 20% kans op een knip, zo niet dan ongeveer 50% kans om uit te scheuren. Dus zo'n 40% kans om heel te blijven.
Bij 20% van de bevallingen in de eerste lijn(thuis of poliklinisch) wordt een episiotomie gemaakt, bij bevallingen in de 2 lijn(geindiceerde ziekenhuisbevalling) 50%.
Als er geen knip wordt gezet, blijft bij 56% van de barende het perineum intact, treedt bij 43% een eerste of tweede graadsruptuur op en onstaat bij slechts 0,5% een 3e graadsruptuur (totaalruptuur).
Een episiotomie beschermt niet tegen een totaal ruptuur.
Dus als je in het ziekenhuis bevalt heb je 50% kans op een knip. Zo niet heb je ongeveer 50% kans om uit te scheuren... Dus zo'n 25% kans om heel te blijven.
Als je thuis bevalt heb je 20% kans op een knip, zo niet dan ongeveer 50% kans om uit te scheuren. Dus zo'n 40% kans om heel te blijven.
Ik ben geknipt na 20 minuten persen, omdat de baby het steeds zwaarder kreeg. De hartslag viel soms helemaal weg tijdens een wee.
Ik heb trouwens twee knippen gehad, de eerste was niet goed en toen kwam die schaar wéér tevoorschijn.
Mijn vriend vond dat ook het gruwelijkste moment van de hele bevalling, hahaha.
Ze hebben me trouwens flink te pakken gehad met die schaar, ze zijn 3 kwartier bezig geweest me weer dicht te naaien en ik heb twee weken zowat niet kunnen zitten. De kraamhulp merkte op dat ze nog nooit zo'n blauwe onderkant had gezien.
Over een taboe op de bevalling: mensen krijgen bij mij zoveel te horen als ze willen. Als ze naar details vragen, horen ze details. Vragen ze alleen maar hoe het was, dan vertel ik ze kort en krachtig, dat het kort maar krachtig was. (in 6 uur bevallen)
Ik heb trouwens twee knippen gehad, de eerste was niet goed en toen kwam die schaar wéér tevoorschijn
.Mijn vriend vond dat ook het gruwelijkste moment van de hele bevalling, hahaha.
Ze hebben me trouwens flink te pakken gehad met die schaar, ze zijn 3 kwartier bezig geweest me weer dicht te naaien en ik heb twee weken zowat niet kunnen zitten. De kraamhulp merkte op dat ze nog nooit zo'n blauwe onderkant had gezien
.Over een taboe op de bevalling: mensen krijgen bij mij zoveel te horen als ze willen. Als ze naar details vragen, horen ze details. Vragen ze alleen maar hoe het was, dan vertel ik ze kort en krachtig, dat het kort maar krachtig was
. (in 6 uur bevallen)
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Ik zou moeite hebben om een arts die zoiets zegt überhaupt serieus te nemen.quote:Op zondag 18 november 2007 11:41 schreef Vivi het volgende:
[..]
Dit onderschrijft wel de stelling dat er in een ziekenhuis eerder naar extra hulpmiddelen wordt gegrepenquote:Op zondag 18 november 2007 15:46 schreef p_iglet het volgende:
Dus als je in het ziekenhuis bevalt heb je 50% kans op een knip. Zo niet heb je ongeveer 50% kans om uit te scheuren... Dus zo'n 25% kans om heel te blijven.
Als je thuis bevalt heb je 20% kans op een knip, zo niet dan ongeveer 50% kans om uit te scheuren. Dus zo'n 40% kans om heel te blijven.
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Nou hebben mensen die op medische indicatie bevallen, die indicatie waarschijnlijk niet voor niets..
Voor poliklinische bevallingen met behulp van een verloskundige zijn de cijfers zoals bij thuisbevallingen.
Voor poliklinische bevallingen met behulp van een verloskundige zijn de cijfers zoals bij thuisbevallingen.
Nee toch? In het voorbeeld wordt gesproken over medische indicatie om in het ziekenhuis te bevallen, niet over mensen die "voor de fun" in het ziekenhuis bevallen. Dan is er meestal dus toch al iets meer aan de hand en lijkt het mij logisch dat er dús vaker ingegrepen wordt.quote:Op zondag 18 november 2007 16:34 schreef E.T. het volgende:
[..]
Dit onderschrijft wel de stelling dat er in een ziekenhuis eerder naar extra hulpmiddelen wordt gegrepen
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
ik had idd 'geindiceerd' over het hoofd gezien
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Ze vertelden hier trouwens wel dat ze idd scheuren verkiezen boven knippen omdat het eerste sneller zou helen, maar als ze denken dat het idd de verkeerde kant op scheurt oid, dan grijpen ze in.
***
ik heb denk ik toch liever knippen dan.
bij scheuren kiest de scheur de weg van de minste weerstand, en is dus niet te voorzien waar dat heen leidt , bij een weloverwogen knip is het dus .. weloverwogen.
even to be sure to be sure, de knip voel je dus, nu ja ik dan, helemaal niets van.
hoe dat met scheuren zit, weet ik niet
bij scheuren kiest de scheur
de weg van de minste weerstand, en is dus niet te voorzien waar dat heen leidt , bij een weloverwogen knip is het dus .. weloverwogen.even to be sure to be sure, de knip voel je dus, nu ja ik dan, helemaal niets van.
hoe dat met scheuren zit, weet ik niet
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ze doen dat vaak op het hoogtepunt van een wee...quote:Op zondag 18 november 2007 17:22 schreef Isegrim het volgende:
Hoe kun je dat nou niet voelen, als iemand een stuk uit je doos knipt?
Tel maar uit hoe zeer die krengen doen dus.
Milagro, dat was ook mijn gedachte hoor... dat knippen beter was omdat scheuren zo ongecontroleerd was.
***
je 'voelt' het wel, maar het doet geen zeerquote:Op zondag 18 november 2007 17:22 schreef Isegrim het volgende:
Hoe kun je dat nou niet voelen, als iemand een stuk uit je doos knipt?
de huid staat dan zo strak, en ze doen het in een wee, zoals gezegd al..
ik herinner me iig het geluid
en de opluchting want toen kwam meneertje er ook zó uit , met een grote gil van mij en ik was zo "rustig" aan het lijden de hele tijd, het moment van JA, dáár is ie dan echt! kwam er echt een hele AAAAAAAAAAAAAH van mij dat je denkt "ben ik dat die daar zo gilt?"
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Echt, dat ze daar nou nog niks moderners op gevonden hebben.quote:Op zondag 18 november 2007 17:25 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ze doen dat vaak op het hoogtepunt van een wee...
Tel maar uit hoe zeer die krengen doen dus.
Ik heb ook niks van die knip(pen ) gevoeld. Ook niet van het hechten trouwens. De rest echter..
) gevoeld. Ook niet van het hechten trouwens. De rest echter..
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Wat dan? Preventief operatief wijdermaken van dat gat?quote:Op zondag 18 november 2007 17:33 schreef Isegrim het volgende:
[..]
Echt, dat ze daar nou nog niks moderners op gevonden hebben.
♫ Saartje ♫
Nee, ik doelde meer op dat hele weeëngedoe en eigenlijk dat hele bevallen.quote:Op zondag 18 november 2007 17:52 schreef Maneki.Neko het volgende:
[..]
Wat dan? Preventief operatief wijdermaken van dat gat?
Je kind opkweken in een genetisch gemanipuleerde 100.000 maal vergrootte tuinboon?
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Zoiets bijvoorbeeld. Paar keer per week water geven en klaar is Kees.quote:Op zondag 18 november 2007 17:53 schreef Vivi het volgende:
Je kind opkweken in een genetisch gemanipuleerde 100.000 maal vergrootte tuinboon?
Ik werd verdoofd voor de knip. Dat was voor mij serieus het ergste moment tijdens de bevalling. Kwamen ze eraan met een werkelijk reusachtige naald .
Die ze dus tijdens een wee in mijn muts prikten, en leegspoten.
Dit was het enige moment tijdens mijn bevalling dat ik heb gegild. En hoe.
Wat deed dat ONTZETTEND pijn
Van de knip(pen) zelf heb ik verder niks gevoeld, maar het hechten na die tijd deed wel weer pijn. Lekker hoor als ze met een naald keer op keer door je muts heen prikken terwijl de verdoving niet op alle plaatsen werkte. En dat drie kwartier lang.
.Die ze dus tijdens een wee in mijn muts prikten, en leegspoten.
Dit was het enige moment tijdens mijn bevalling dat ik heb gegild. En hoe.
Wat deed dat ONTZETTEND pijn
Van de knip(pen) zelf heb ik verder niks gevoeld, maar het hechten na die tijd deed wel weer pijn. Lekker hoor als ze met een naald keer op keer door je muts heen prikken terwijl de verdoving niet op alle plaatsen werkte. En dat drie kwartier lang
.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Oef zeg, en dan ook nog dat het je ergste moment was tijdens de bevalling
en toen je eenmaal verdoofd was, was dat dan superplaatselijk voor het knipgedeelte? Meestal straalt het verder door toch, met verdovingen?
De rest voelde je nog wel ?
en toen je eenmaal verdoofd was, was dat dan superplaatselijk voor het knipgedeelte? Meestal straalt het verder door toch, met verdovingen?
De rest voelde je nog wel ?
Van het knippen heb ik niks gemerkt, maar heb een spuit voorbij zien komen. Dus vermoed dat ik verdoofd ben, heb er alleen geen prik gevoeld. En van het scheuren heb ik ook niks gemerkt. Had dus ook niet door hoe ernstig het was. Ik moest wel een half uur na de bevalling richting de OK gebracht worden om daar te hechten (omdat het goed en netjes moest gebeuren), dan heb je toch al het idee dat het serieus is. En als de gyn ook nog zegt dat je aan flarden ligt (=totaalruptuur). Dan vraag ik me soms nog af waarom ik daar niks van het gevoelt.
Maar het passeren van het hoofd was wel flink branderig. En het aanbrengen van de vacuumpomp was 3 keer behoorlijk pijnlijk. Dat is toch wel een lomp apparaat..
Maar het passeren van het hoofd was wel flink branderig. En het aanbrengen van de vacuumpomp was 3 keer behoorlijk pijnlijk. Dat is toch wel een lomp apparaat..
Dit is iets dat ik dus echt niet eerder wist; ik dacht dat inknippen/scheuren echt bij uitzondering gebeurde!
Toch wel een wrede fout van moeder natuur, het rekt wel, maar scheurt óók.
Toch wel een wrede fout van moeder natuur, het rekt wel, maar scheurt óók.
Die prik deed bij mij echt het meest zeer. Zo'n korte, felle, venijnige pijn. Een spuit in je toch al zo gevoelige muts.quote:Op zondag 18 november 2007 18:11 schreef liesell het volgende:
Oef zeg, en dan ook nog dat het je ergste moment was tijdens de bevalling
en toen je eenmaal verdoofd was, was dat dan superplaatselijk voor het knipgedeelte? Meestal straalt het verder door toch, met verdovingen?
De rest voelde je nog wel ?
Misschien klink ik nu heel zweverig, maar de rest van de pijn tijdens je bevalling, daar leef je min of meer naartoe, daar groei je naartoe (ik tenminste wel). Die prik paste daar totaal niet tussen.
Die verdoving is echt heel plaatselijk hoor, je voelt verder alles nog
, Zelfs het hechten dus, dat voelde ik op vrijwel alle plaatsen. Maar ja, er zijn ergere dingen, ik heb een goede bevalling gehad.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Ik zei het vanmiddag nog (sorry FOT mannen ), die hele bevalling etc. geloof ik wel, dat doet zeer, dat weet je, maar dat hechten na afloop lijkt mij nou echt een van de ergste dingen. Daar kan ik me nou wel al een soort van druk over maken.
), die hele bevalling etc. geloof ik wel, dat doet zeer, dat weet je, maar dat hechten na afloop lijkt mij nou echt een van de ergste dingen. Daar kan ik me nou wel al een soort van druk over maken.
***
Ik heb er helemaal niks van gevoeld hoor...dus dat kan ook
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ja hoe moet dat dan vroeger geweest zijn..
Of het gescheurde ook goed geneest zonder hechten en wat er gebeurde als er niet gescheurd werd met de baby en de moeder.
Of het gescheurde ook goed geneest zonder hechten en wat er gebeurde als er niet gescheurd werd met de baby en de moeder.
En zo heeft iedereen weer andere ervaringen .
Je kunt er vooraf echt niks van zeggen, hoe je de bevalling zult ervaren. Je moet het maar gewoon over je heen laten komen.
.Je kunt er vooraf echt niks van zeggen, hoe je de bevalling zult ervaren. Je moet het maar gewoon over je heen laten komen
.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
niet doen, want de opluchting overwint het dan, hoor... ja, het kan zeer doen, maar dat is dan meer een constatering dan een iets moeten doorstaan.. je bent zoooo blij dat je kindje er is, het gezwoeg over, eindelijk dat ledikantje gevuld gaat worden, het eindelijk allemaal echt gaat beginnen, dan kan dat er ook nog wel effe bij.quote:Op zondag 18 november 2007 18:17 schreef Brighteyes het volgende:
Ik zei het vanmiddag nog (sorry FOT mannen
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
En dan heb je zo'n kraamhulp die tijdnes het hechten vraagt of ze de kleine even over zal nemen omdat ze bang is dat je hem fijn knijpt. Afblijven is van mij
Afblijven is van mij
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Zou me er niet al te druk over maken hoor BE, ik heb er werkelijk niets van gevoeld. Eva werd uit voorzorg uit mijn handen gerukt, ze waren vast bang dat ik haar zou fijndrukken ofzo, en ik heb alleen maar met argusogen gevolgd wat ze met haar gingen doen. Ze deden de looptest, ze wogen haar, ze deden haar in bad, en van dat hele hechten heb ik niets meegekregen.quote:Op zondag 18 november 2007 18:17 schreef Brighteyes het volgende:
Ik zei het vanmiddag nog (sorry FOT mannen
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Je kunt ook nog scheuren als je al geknipt bent hoor!
Zo'n tang is immers een fors apparaat dat naar binnen gewerkt moet worden.
Zo'n tang is immers een fors apparaat dat naar binnen gewerkt moet worden.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Of je scheurt gewoon niet. Dat is natuurlijk ook nog een optie
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Idem dito met betrekking tot de vacuumpomp..quote:Op zondag 18 november 2007 18:29 schreef Moonah het volgende:
Je kunt ook nog scheuren als je al geknipt bent hoor!
Zo'n tang is immers een fors apparaat dat naar binnen gewerkt moet worden.
Maar dan vooral vooral naar binnen inscheuren, een vaginawandruptuur.
Ik belde mijn ouders terwijl ik gehecht werd. Mijn dochter werd op dat moment gewassen e.d.
"Hoi, jullie zijn <AU> opa en oma!" "Ja net 20 minuten geleden <AU>!" "Alles is <HOE LANG DUURT DIT GVD NOG >, nee alles is prima hoor!"
"Hoi, jullie zijn <AU> opa en oma!" "Ja net 20 minuten geleden <AU>!" "Alles is <HOE LANG DUURT DIT GVD NOG
>, nee alles is prima hoor!"
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Moonah! Heerlijk verkwikkend bericht! Maar gelukkig is m@x er nog!
Enneh Milagro en Lois, ik moet het ook maar gewoon 'lekker' over me heen laten komen. Voorlopig kan ik niet wachten tot het zover is, dus het valt wel mee met die zenuwen hoor.
***
Ik heb trouwens niet het idee dat er een taboe rust op bevallingsverhalen.
Mss wél op het mogelijke poepgedeelte ervan.
Ik heb erg moeten lachen over het genot dat Davinia ervoer bij het poepen tijdens haar bevalling.
En wat jij schreef Lois, over angst om te poepen na je bevalling is voor mij erg herkenbaar
Omdat ik dus ook in mijn anus was gehecht, was ik vreselijk bang om te poepen. Gevolg, ik hield het dus onbewust tegen. Krijg je obstipatie. Na een dag of wat kreeg ik laxeermiddelen. Toen ik vervolgens een keer Thies lag te voeden in bed voelde ik ineens iets vreemds. Ik wist niet precies wat er gebeurde. Ik was het gevoel en de controle over mijn sluitspier kwijt en bleek dus in bed gepoept te hebben.
Zo. Weer iets voor op het lijstje van SHE.
Mss wél op het mogelijke poepgedeelte ervan.
Ik heb erg moeten lachen over het genot dat Davinia ervoer bij het poepen tijdens haar bevalling.
En wat jij schreef Lois, over angst om te poepen na je bevalling is voor mij erg herkenbaar
Omdat ik dus ook in mijn anus was gehecht, was ik vreselijk bang om te poepen. Gevolg, ik hield het dus onbewust tegen. Krijg je obstipatie. Na een dag of wat kreeg ik laxeermiddelen. Toen ik vervolgens een keer Thies lag te voeden in bed voelde ik ineens iets vreemds. Ik wist niet precies wat er gebeurde. Ik was het gevoel en de controle over mijn sluitspier kwijt en bleek dus in bed gepoept te hebben.
Zo. Weer iets voor op het lijstje van SHE.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh ja, tnx voor de aanvulling Cattie.quote:Op zondag 18 november 2007 18:31 schreef cattie het volgende:
Maar dan vooral vooral naar binnen inscheuren, een vaginawandruptuur.
Knip, scheur tot aan de anus en scheur een centimeter of 4 naar binnen toe.
En BE, niet zeuren, je hóeft niet op dit topic te klikken hoor!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, en ter geruststelling, tóch ziet mijn doos er weer allerbeminnelijkst uit hoor.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
mooi, want ik was van tevoren echt best bang voor alles, zat een keer op een feestje effe alleen, komt een (toen voor mij) stuk oudere echtgenote van een collega naast me zitten, en toen vroeg ze de vraag die je mij nooit moet stellen als ik niet helemaal hunky dory ben "gaat het allemaal wel?" dan komen geheid dequote:Op zondag 18 november 2007 18:32 schreef Brighteyes het volgende:
Maar gelukkig is m@x er nog!
Enneh Milagro en Lois, ik moet het ook maar gewoon 'lekker' over me heen laten komen. Voorlopig kan ik niet wachten tot het zover is, dus het valt wel mee met die zenuwen hoor.
de dingen waar ik bang voor was, die vielen mee, en de onverwachte 'calamiteiten' waren dus onverwacht en overvielen me dus dusdanig dat ik er eigenlijk nauwelijks benul van had, het enige dat ik dacht en mezelf toe mantra-de was "het moet eruit, het moet eruit , het moet er NU uit" en hoe dat dan moest, maakte me niet uit, knip maar, mijn een biet, ik kan niet meer, het moet er uit!!!
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik ben bij de tweede ondanks een stortbevalling trouwens niet ingescheurd. het hoeft dus niet per se
♫ Saartje ♫
quote:Op zondag 18 november 2007 18:38 schreef Moonah het volgende:
Oh, en ter geruststelling, tóch ziet mijn doos er weer allerbeminnelijkst uit hoor.
je hebt er iedere maand een foto van gemaakt zeker, en in een "progress" album geplakt
kun je ze effe uploaden in het K & W forum
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik heb dezelfde avond nog laxeerende tabletjes gekregen. Niet zo heel sterk, dus het duurde nog 3 dagen voordat er actie was. Maar daarna bleek de dosering wel iet te hoog te zijn, incl gevolgen.. Snel maar beneden gedaan toen het kon, maar daarna nog een poos in lichtere dosering blijven gebruiken, omdat ik eigenlijk niet zonder durfde..
Elke keer als ik had gepoept ging ik meteen in bad. Had geen idee hoe ik het schoon moest krijgen na de bevalling (stomme aambeien) terwijl alles zo verschrikkelijk trok daarbeneden. Ik heb de eerste dagen dus veel in bad gezeten, een laagje water van 15 cm ofzo met wilde kastanjebadschuim erin om de hechtingen zachter te maken. Magneet is zich een keer verschrokken toen hij thuis kwam omdat hij mij niet kon vinden en ik niet ver kon zijn een paar dagen na de bevalling. Merlijn had ik lekker in zijn bedje gedaan en die sliep en ik meteen in bad gegaan om de boel lekker te verzachten.
Ik was ook én gescheurd én geknipt. De knip staat me nog het meeste bij omdat ik toen met mijn benen in die beugels lag en de vacuum klaarstond om ingebracht te worden. Stond daar de gyn met zijn mooie glimmende schaar. Het leek zo dicht bij. Omdat ik de persweeën door de ruggeprik toch niet voelde (op een klein beetje drukken na) heb ik even gewacht tot de volgende pers, even verwerken wat er zo dicht glimmend bij me stond. Ik had er verder geen moeite mee omdat ik toch nog geen pijn had. Heb ook geen verdoving bij het hechten gehad, volgens mijn hebben ze toen gewoon de ruggeprik weer even iets omhoog gedraaid.
Ach de verhalen heb ik zo vaak naverteld, nog steeds trouwens. Hier gelukkig geen taboe.
[ Bericht 2% gewijzigd door Randa_v op 18-11-2007 19:28:05 ]
Had geen idee hoe ik het schoon moest krijgen na de bevalling (stomme aambeien) terwijl alles zo verschrikkelijk trok daarbeneden. Ik heb de eerste dagen dus veel in bad gezeten, een laagje water van 15 cm ofzo met wilde kastanjebadschuim erin om de hechtingen zachter te maken. Magneet is zich een keer verschrokken toen hij thuis kwam omdat hij mij niet kon vinden en ik niet ver kon zijn een paar dagen na de bevalling. Merlijn had ik lekker in zijn bedje gedaan en die sliep en ik meteen in bad gegaan om de boel lekker te verzachten. Ik was ook én gescheurd én geknipt. De knip staat me nog het meeste bij omdat ik toen met mijn benen in die beugels lag en de vacuum klaarstond om ingebracht te worden. Stond daar de gyn met zijn mooie glimmende schaar.
Het leek zo dicht bij. Omdat ik de persweeën door de ruggeprik toch niet voelde (op een klein beetje drukken na) heb ik even gewacht tot de volgende pers, even verwerken wat er zo dicht glimmend bij me stond. Ik had er verder geen moeite mee omdat ik toch nog geen pijn had. Heb ook geen verdoving bij het hechten gehad, volgens mijn hebben ze toen gewoon de ruggeprik weer even iets omhoog gedraaid. Ach de verhalen heb ik zo vaak naverteld, nog steeds trouwens.
Hier gelukkig geen taboe.[ Bericht 2% gewijzigd door Randa_v op 18-11-2007 19:28:05 ]
Of een dozentopic starten.quote:Op zondag 18 november 2007 18:57 schreef milagro het volgende:
[..]
je hebt er iedere maand een foto van gemaakt zeker, en in een "progress" album geplakt
kun je ze effe uploaden in het K & W forum
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb de knip wel gevoeld, er was te weinig tijd om hem op een wee te doen, Demi moest er meteen uit.
En het deed wel pijn maar het was echt heel kort, dus voor ik in de gaten had dat het'zo'n pijn deed was het alweer over gelukkig, daardoor geen trauma's van een knip, aan mijn kant dan, mijn man heeft er nog steeds nachtmerries van.
En het deed wel pijn maar het was echt heel kort, dus voor ik in de gaten had dat het'zo'n pijn deed was het alweer over gelukkig, daardoor geen trauma's van een knip, aan mijn kant dan, mijn man heeft er nog steeds nachtmerries van.
Zeg, jij wilde ze toch niet zei je eerder vandaag nog?quote:
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat is er al hoorquote:
Ja, dat lijkt me nog eens leuk, van die net geknipte/uitgescheurde dozen posten daar
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
ieuw, ik heb zelf ook pas na 2 weken durven kijken.. Heel voorzichtig met een spiegeltje. Zal ik kijken, of toch maar niet, of toch maar wel, of toch maar niet, of toch maar wel, etc..
Dit topic begint toch wel wat eng te worden.. Zou bijna bang worden voor de 2e. Terwijl de ik de 1e ook over zou doen, en me dat een uitgescheurde muts heeft opgeleverd..
Dit topic begint toch wel wat eng te worden.. Zou bijna bang worden voor de 2e. Terwijl de ik de 1e ook over zou doen, en me dat een uitgescheurde muts heeft opgeleverd..
Van de knip (zonder verdoving) niks gevoeld, maar toen ze zei dat ze zou gaan knippen moest ik wel gelijk denken aan iets wat ik volgens mij hier las, dat het zou klinken als knippen in een stuk kipfilet ofzoiets.
Ik lag te luisteren, maar toen kwam die wee en heb ik denk ik mn aandacht daarop gericht, want ik heb het niet gehoord. De verdoving achteraf viel me best mee en het hechten ook wel.
Ging de verloskundige er nog even 2 over doen omdat ze niet tevreden was.
[ Bericht 2% gewijzigd door Nijna op 18-11-2007 20:22:35 ]
Ik lag te luisteren, maar toen kwam die wee en heb ik denk ik mn aandacht daarop gericht, want ik heb het niet gehoord. De verdoving achteraf viel me best mee en het hechten ook wel.
Ging de verloskundige er nog even 2 over doen omdat ze niet tevreden was
.[ Bericht 2% gewijzigd door Nijna op 18-11-2007 20:22:35 ]
Fake it till you make it...
Ik moet zeggen dat die taboes om de bevalling mij weinig doen al mag ik over een paar maanden ook bevallen. Ik had juist met de taboes weinig moeite, wel fijn als je er wel met je omgeving over kan praten. Van de placenta hebben we ook gewoon foto's gemaakt toen het werd gevraagt of we het wilde. Of ik het wilde terug zien op foto zagen we daarna wel weer.
Over de gescheurde muts, ik was zo blij met de rieten zittingen in de eetkamerstoelen die wij hebben, want net in het midden is het wat lager zat beter voor de hechtingen dan een gewone stoel. Heb ook vrij vlug gekeken hoe het daarbeneden nu uitzag, maar meer dan streepje was er toen al niet meer te zien. Heb het idee dat het er nu tijdens de zwangerschap erger uit ziet dan na de bevalling. Door de zwangerschap is het nl. helemaal dik en opgezet.
Over de gescheurde muts, ik was zo blij met de rieten zittingen in de eetkamerstoelen die wij hebben, want net in het midden is het wat lager zat beter voor de hechtingen dan een gewone stoel. Heb ook vrij vlug gekeken hoe het daarbeneden nu uitzag, maar meer dan streepje was er toen al niet meer te zien.
Heb het idee dat het er nu tijdens de zwangerschap erger uit ziet dan na de bevalling. Door de zwangerschap is het nl. helemaal dik en opgezet.
Ik heb die hele placenta niet gezien. Die was er vrij rap, volgens mij voordat Chris terug was van de onderzoekstafel (5-10 min). En daarna was het even Chris knuffelen , ouders bellen en op naar de OK..
Mis hem ook niet echt ofzo
Mis hem ook niet echt ofzo
quote:Op zondag 18 november 2007 18:32 schreef MaLo het volgende:
Ik belde mijn ouders terwijl ik gehecht werd. Mijn dochter werd op dat moment gewassen e.d.
"Hoi, jullie zijn <AU> opa en oma!" "Ja net 20 minuten geleden <AU>!" "Alles is <HOE LANG DUURT DIT GVD NOG
Sorry, maar dat is echt onwijs grappig!!
Ik heb niets gehoord of gevoeld van de knip, was ook tijdens een wee, en dat deed al zeer genoeg. Waar eli was tijdens het hechten? geen idee
miss idd die testjes en wegen en zo. weet niet meer...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Wat ik vooraf wist:
-dat het godverdoms veel pijn doet (omgeving en forum)
-dat je kan scheuren of geknipt worden (forum en korte mededeling in bevallingsverhalen van omgeving, gynaecologe sprak over 75% van de vrouwen bij een eerstgeborene)
-dat je kan poepen tijdens je bevalling (forum, taboe dus hier )
-dat je weken vloeit (forum,taboe dus hier)
-dat je aambeien krijgt tijdens je zwangerschap en dat lastig is bij het persen (omgeving)
Wat ik niet wist:
-dat je kan overgeven tijdens je bevalling (en vaak)
-dat je al leeggepoept kan zijn voor je moet beginnen persen (was ergens wel een opluchting)
-dat een knip schuin gezet wordt
-dat je ook vanbinnen kan scheuren
-dat je dagen niet meer kan poepen en het dus ook niet goed durft door die knip, zelfs als je maar een kleintje (3 hechtingen) hebt
-dat aambeien ook pas na de bevalling kunnen komen
Een bevallingsverhaal hier in mijn omgeving gaat als volgt: water gebroken, naar ziekenhuis, weëen, scheur/knip, baby na zoveel uur op de wereld. Vrij summier dus, geen details over gore smurrie en bloedverlies ed.
Ik stond altijd heel nuchter naar bevallen toe: "ja, dat doet pijn natuurlijk, maar je moet wel, dat hoort nu eenmaal bij zwanger zijn". Tot ik dus ingeleid werd en na 6 cm ontsluiting (en slechts 5u weëen) een ruggenprik kreeg. Ik was helemaal van de wereld, had geen besef meer van wie nu wel of niet in de kamer was of wat ik aan het doen was.
Gek genoeg, als ik hier verhalen lees, vind ik het zelfs jammer dat ik bevallen niet op een natuurlijke manier heb ervaren. Hoe weëen die uit zichzelf beginnen en gestaag feller worden voelen, welke houdingen helpen om een wee op te vangen, hoe een perswee voelt, hoe het zetten van het hoofdje voelt... dat soort dingen heb ik wel gemist.
De weëen kwamen vrij snel vrij stevig door, ik moest het grootste deel van de tijd aan de CTG blijven liggen, op mijn linkerzij (waardoor die weëen voor mij slechter op te vangen waren), ik heb tegen mijn voornemen in toch verdoving genomen etc... beetje jammer achteraf. Voor een tweede hoop ik dat het helemaal anders mag gaan.
Natuurlijk is de hele bevalcultuur anders hier in België: thuis bevallen is de uitzondering, over een ruggenprik wordt niet moeilijk gedaan (wordt door vroedvrouw gevraagd of je er eventueel één wilt), andere vormen van verdoving waren in mijn ziekenhuis niet mogelijk (terwijl ik hier toch enkele andere vormen van pijnbestrijding in het ziekenhuis meen gelezen te hebben), een knip is vrij standaard en je blijft doorgaans 5 dagen in het ziekenhuis (en veel vrouwen vinden dat nog leuk ook! Ik niet in elk geval, ben er dan ook korter gebleven).
En ja, als mensen vragen hoe de bevalling is gegaan, vertel ik niet meer dan het volgende: ingeleid om 8u30 's morgens, weëen kwamen op, (veel) pijn gehad en daardoor moeten overgeven, ruggeprik om 13u30 en 2u later na enkele keren persen (op aangeven van vroedvrouw, want ik voelde de weëen nauwelijks door de prik die nog doorwerkte, ook al was die al afgekoppeld) was mijn dochter er.
Ik vertel niks over het leegpoepen, de knip (tenzij het een vrouw is die zelf bevallen is en erom vraagt), de smurrie van je baby op jou (ze bleek achteraf op mij gepoept te hebben), het navloeien en de weeïge geur ervan, het loslaten van draadjes van de knip... dat is allemaal te intiem voor mij om te delen en wat heb je eraan als je zelf nog niet bevallen bent. (en zelfs dan, wat heb je eraan als je wel bevallen bent, elke vrouw ervaart het weer anders)
-dat het godverdoms veel pijn doet (omgeving en forum)
-dat je kan scheuren of geknipt worden (forum en korte mededeling in bevallingsverhalen van omgeving, gynaecologe sprak over 75% van de vrouwen bij een eerstgeborene)
-dat je kan poepen tijdens je bevalling (forum, taboe dus hier )
-dat je weken vloeit (forum,taboe dus hier)
-dat je aambeien krijgt tijdens je zwangerschap en dat lastig is bij het persen (omgeving)
Wat ik niet wist:
-dat je kan overgeven tijdens je bevalling (en vaak)
-dat je al leeggepoept kan zijn voor je moet beginnen persen (was ergens wel een opluchting)
-dat een knip schuin gezet wordt
-dat je ook vanbinnen kan scheuren
-dat je dagen niet meer kan poepen en het dus ook niet goed durft door die knip, zelfs als je maar een kleintje (3 hechtingen) hebt
-dat aambeien ook pas na de bevalling kunnen komen
Een bevallingsverhaal hier in mijn omgeving gaat als volgt: water gebroken, naar ziekenhuis, weëen, scheur/knip, baby na zoveel uur op de wereld. Vrij summier dus, geen details over gore smurrie en bloedverlies ed.
Ik stond altijd heel nuchter naar bevallen toe: "ja, dat doet pijn natuurlijk, maar je moet wel, dat hoort nu eenmaal bij zwanger zijn". Tot ik dus ingeleid werd en na 6 cm ontsluiting (en slechts 5u weëen) een ruggenprik kreeg. Ik was helemaal van de wereld, had geen besef meer van wie nu wel of niet in de kamer was of wat ik aan het doen was.
Gek genoeg, als ik hier verhalen lees, vind ik het zelfs jammer dat ik bevallen niet op een natuurlijke manier heb ervaren. Hoe weëen die uit zichzelf beginnen en gestaag feller worden voelen, welke houdingen helpen om een wee op te vangen, hoe een perswee voelt, hoe het zetten van het hoofdje voelt... dat soort dingen heb ik wel gemist.
De weëen kwamen vrij snel vrij stevig door, ik moest het grootste deel van de tijd aan de CTG blijven liggen, op mijn linkerzij (waardoor die weëen voor mij slechter op te vangen waren), ik heb tegen mijn voornemen in toch verdoving genomen etc... beetje jammer achteraf. Voor een tweede hoop ik dat het helemaal anders mag gaan.
Natuurlijk is de hele bevalcultuur anders hier in België: thuis bevallen is de uitzondering, over een ruggenprik wordt niet moeilijk gedaan (wordt door vroedvrouw gevraagd of je er eventueel één wilt), andere vormen van verdoving waren in mijn ziekenhuis niet mogelijk (terwijl ik hier toch enkele andere vormen van pijnbestrijding in het ziekenhuis meen gelezen te hebben), een knip is vrij standaard en je blijft doorgaans 5 dagen in het ziekenhuis (en veel vrouwen vinden dat nog leuk ook! Ik niet in elk geval, ben er dan ook korter gebleven).
En ja, als mensen vragen hoe de bevalling is gegaan, vertel ik niet meer dan het volgende: ingeleid om 8u30 's morgens, weëen kwamen op, (veel) pijn gehad en daardoor moeten overgeven, ruggeprik om 13u30 en 2u later na enkele keren persen (op aangeven van vroedvrouw, want ik voelde de weëen nauwelijks door de prik die nog doorwerkte, ook al was die al afgekoppeld) was mijn dochter er.
Ik vertel niks over het leegpoepen, de knip (tenzij het een vrouw is die zelf bevallen is en erom vraagt), de smurrie van je baby op jou (ze bleek achteraf op mij gepoept te hebben), het navloeien en de weeïge geur ervan, het loslaten van draadjes van de knip... dat is allemaal te intiem voor mij om te delen en wat heb je eraan als je zelf nog niet bevallen bent. (en zelfs dan, wat heb je eraan als je wel bevallen bent, elke vrouw ervaart het weer anders)
poep tijdens het persen heb ik gelukkig niet gehad, kan ook komen dat ik daarvoor 2 uur op de wc gezeten had. Van het inschreuren heb ik niks gemerkt, ben op 3 plaatsen ingescheurt, waarvan 1 in de schaamlippen (ja hoe krijg je het voro elkaar), ook hechten heb ik nauwelijks gevoelt, ze sproeide er eerst een prikkende vloeistof op, en daarna ging ze hechten, voelde wel dat ze met een naald bezig was maar voelde geen echte pijn, ook gelukkig daarna weinig last gehad. Trouwens een tipje, ga de eerste dagen niet lastig doen met een bakje water op de toilet, maar ga gewoon onder de douche, veel makkelijker en prettiger. vond trouwens de prik in me been(om placenta geboren te laten worden/ en het drukken op mijn buik ook voor de placenta) veel vervelender.
Nou ik vond het eigenlijk allemaal best meevallen. Tuurlijk bevallen is niet mijn hobby, maar na alle gruwelijke horrorverhalen was dit maar een klein horrorverhaaltje.
's Middags nog naar de kinderboerderij geweest en wezen shoppen. Donderdagavond nog op een terrasje gezeten met beginnende weeen die ik aanzag voor rugpijn. Volgens de verloskundige herken je altijd een wee, maar dat bleek dus niet zo te zijn En vrijdagmorgen na een nacht heftigere weeen toch maar de verloskundige langs laten komen (natuurlijk niet te vroeg bellen want dat is zo lullig voor haar) en toen als een speer naar het ziekenhuis omdat mijn vliezen al een paar dagen gebroken waren. Dat vond ik eigenlijk het allermoeilijkste moment omdat je zo bang bent dat er iets met de baby is. Uiteindelijk om 11 uur in het ziekenhuis aangekomen waar alles oke was met de baby en daar is ze om 21.28 geboren met de vacuumpomp. Niks geen knip en maar een miniscuul scheurtje waar ik zowel voor als na die tijd niks van heb gevoeld. Ook de twee kleine hechtinkjes niet gevoeld want toen had ik net mijn kleine meissie in mijn armen..
Wat wel erg tegenviel was dat de weeen niet sterker werden en ik dus een infuus met opwekker kreeg. Dit was echter niet helemaal goed aangesloten dus ik heb bijna 2 uur voor Piet snot zitten persen en moest uiteindelijk wat hulp van de vacuum krijgen...
[ Bericht 0% gewijzigd door Stiemie op 19-11-2007 09:45:37 ]
's Middags nog naar de kinderboerderij geweest en wezen shoppen. Donderdagavond nog op een terrasje gezeten met beginnende weeen die ik aanzag voor rugpijn. Volgens de verloskundige herken je altijd een wee, maar dat bleek dus niet zo te zijn
En vrijdagmorgen na een nacht heftigere weeen toch maar de verloskundige langs laten komen (natuurlijk niet te vroeg bellen want dat is zo lullig voor haar) en toen als een speer naar het ziekenhuis omdat mijn vliezen al een paar dagen gebroken waren. Dat vond ik eigenlijk het allermoeilijkste moment omdat je zo bang bent dat er iets met de baby is. Uiteindelijk om 11 uur in het ziekenhuis aangekomen waar alles oke was met de baby en daar is ze om 21.28 geboren met de vacuumpomp. Niks geen knip en maar een miniscuul scheurtje waar ik zowel voor als na die tijd niks van heb gevoeld. Ook de twee kleine hechtinkjes niet gevoeld want toen had ik net mijn kleine meissie in mijn armen.. Wat wel erg tegenviel was dat de weeen niet sterker werden en ik dus een infuus met opwekker kreeg. Dit was echter niet helemaal goed aangesloten dus ik heb bijna 2 uur voor Piet snot zitten persen en moest uiteindelijk wat hulp van de vacuum krijgen...
[ Bericht 0% gewijzigd door Stiemie op 19-11-2007 09:45:37 ]
Oh, was die spuit na de bevalling daarvoor? Ze zeiden al dat ik even een prikje kreeg, en er verdween een naald in mijn bovenbeen, maar ik dacht dat het misschien iets van ijzer (voor veel bloed verloren) was..quote:Op maandag 19 november 2007 09:12 schreef hestria het volgende:
vond trouwens de prik in me been(om placenta geboren te laten worden/ en het drukken op mijn buik ook voor de placenta) veel vervelender.
Heb me er niet echt mee bezig gehouden. Was blij dat Chris er was, en maakte me zorgen omdat een grijzig tintje had direct na mijn geboorte en hij in de onderzoekskamer ernaast werd geholpen.
En mijn darmen en blaas sloegen ook op hol tijdens de eerste paar cm ontsluiting. Was dus leeg tegen de tijd dat ik naar het zkh moest..
Vanuit een male-point-of-view vertel ik niet alle bloederige details.
Ik vertel meestal wel dat ik er bij was en mezelf dwong met een bemoedigende blik weer op te kijken zodra ik net meest afschuwelijke beelden 'beneden' had gezien. Op zich was het best interessant, maar het geluid van het geknip zal ik nooit meer vergeten.
Ik vertel meestal wel dat ik er bij was en mezelf dwong met een bemoedigende blik weer op te kijken zodra ik net meest afschuwelijke beelden 'beneden' had gezien. Op zich was het best interessant, maar het geluid van het geknip zal ik nooit meer vergeten.
Devil, just come on back if you ever wanna try again, because I told you once you son of a bitch, I'm the best there's ever been!
Ik heb het ook nooit als Taboe gezien, en heb eigenlijk ook nooit echt wat achterwege gelaten
Ik ben gehecht maar vond het niet echt heel pijnlijk, was meer irritant omdat het en jeukte en afentoe prikte...
Tja ik had wel wat ontlasting tijdens het persen, maar kon ook die hele dag niet naar de wc, dat lukte gewoon niet, dus ja dan is de kans aanwezig dat er wat meekomt, en op zo een moment schaam je je er ook niet voor.
Het hoofdje wat dan staat, heb ik ook niet als vervelend gevonden, maar kwam denk ik doordat toen het hoofdje stond er vrijwel meteen daarna weer een wee aan kwam zetten...
de persweeen alleen voelde ik niet, dus ik ging gewoon blind af op de aanwijzingen van de verpleegkundige en de gyn.
Ik ben gehecht maar vond het niet echt heel pijnlijk, was meer irritant omdat het en jeukte en afentoe prikte...
Tja ik had wel wat ontlasting tijdens het persen, maar kon ook die hele dag niet naar de wc, dat lukte gewoon niet, dus ja dan is de kans aanwezig dat er wat meekomt, en op zo een moment schaam je je er ook niet voor.
Het hoofdje wat dan staat, heb ik ook niet als vervelend gevonden, maar kwam denk ik doordat toen het hoofdje stond er vrijwel meteen daarna weer een wee aan kwam zetten...
de persweeen alleen voelde ik niet, dus ik ging gewoon blind af op de aanwijzingen van de verpleegkundige en de gyn.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
quote:Op zondag 18 november 2007 20:17 schreef Nijna het volgende:
Van de knip (zonder verdoving) niks gevoeld, maar toen ze zei dat ze zou gaan knippen moest ik wel gelijk denken aan iets wat ik volgens mij hier las, dat het zou klinken als knippen in een stuk kipfilet ofzoiets.
Het enige wat ik echt van m'n moeder heb meegekregen over bevallingen is dat ze nu (bijna 30 jaar na dato) nog steeds dat afschuwelijke geluid hoort en er kippenvel ( ) van krijgt.Hier trouwens geen knip, wel flink gescheurd, maar het hechten en de uitdrijving vond ik echt een lachertje vergeleken met de helse pijnen van de weeënstorm (van ruim 1 naar 10 cm in 1.5 uur, dat was ook niet echt de bedoeling ofzo). . Toen ik mocht persen heb ik volgens mij ook gepoept, vantevoren dacht ik dat ik dat echt vreselijk zou vinden, maar op het moment zelf was ik zo out of it dat het me geen ruk kon schelen.. ik kon alleen maar denken: dat 'ding' moet eruit, nu!
En ik vertel mijn verhaal altijd heel summier aan mensen, omdat ik a. lang niet alles bewust heb meegemaakt, b. het veel te pijnlijk/confronterend vind om er over te vertellen en c. ik mezelf schaam voor m'n eigen gedrag (gillen/vloeken) tijdens de bevalling, ook al weet ik dat ik er niets aan kon doen en het echt niet zo abnormaal was. Dus ja, irl toch wel wat taboes, het is makkelijker om het er hier over te hebben
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Op zich merk ik niet veel van een taboe op de bevalling. 1 persoon heeft mij uitdrukkelijk gevraagd geen details te geven, voor de rest keek niemand raar op van mijn verhalen. Al heb ik wel verschillende versies, de openhartige, de korte, de zakelijke enz. Niet iedereen hoeft te weten hoeveel hechtingen ik waar had en hoe het er nu uit ziet! Jullie wel natuurlijk!
Wel vind ik trouwens dat er een taboe is op verhalen over zwangerschap die niet positief zijn. Als ik vertel dat ik met de volgende kern woorden op mijn zwangerschap terug kijk: angst, pijn, verdriet, verveling en eenzaamheid dan krijg ik afwijzende reacties. Dat willen mensen niet horen, het mag alleen maar "haleluja, het was zo'n roze wolk" zijn.
Jullie wel natuurlijk! Wel vind ik trouwens dat er een taboe is op verhalen over zwangerschap die niet positief zijn. Als ik vertel dat ik met de volgende kern woorden op mijn zwangerschap terug kijk: angst, pijn, verdriet, verveling en eenzaamheid dan krijg ik afwijzende reacties. Dat willen mensen niet horen, het mag alleen maar "haleluja, het was zo'n roze wolk" zijn.
Cattie ik ben het met je laatste alinea helemaal eens.
Hoe vaak hier niet gezegd is maar je hebt er toch iets moois voor terug daar gaat het helemaal niet om en daarom geef ik altijd maar als antwoord van het was lastig en als ze dan doorvragen dat wordt ik wat mededeelzamer.
Over het erover hebben dat heeft hier trouwens wel gewerkt. Mijn bevalling was zo niet goed gegaan dat wij ook helemaal geen duidelijk beeld meer hadden en daarom heeft een mw de gegevens opgevraagd bij het zh en bij de vk en naar aanleiding daarvan hebben wij twee keer een consult bij haar gehad en dat heeft mij zeker geholpen om op maandagavond in elk geval voor half twee in slaap te vallen. De eerste drie maanden heb ik iedere maandagavond wakker gelegen en de bevallingsflarden herbeleefd tot 1.27 (geboortetijd) en daarna viel ik meteen in slaap. Uiteindelijk hebben wij daar hulp voor gezocht en nu we de rapporten thuis hebben en daar duidelijk een plekje voor hebben gevonden slaap ik weer prima op de maandagen. En het rare was dat het ook altijd op maandag was dus echt de geboortedag/nacht. Je brein kan heel raar doen...
Hoe vaak hier niet gezegd is maar je hebt er toch iets moois voor terug
daar gaat het helemaal niet om en daarom geef ik altijd maar als antwoord van het was lastig en als ze dan doorvragen dat wordt ik wat mededeelzamer. Over het erover hebben dat heeft hier trouwens wel gewerkt. Mijn bevalling was zo niet goed gegaan dat wij ook helemaal geen duidelijk beeld meer hadden en daarom heeft een mw de gegevens opgevraagd bij het zh en bij de vk en naar aanleiding daarvan hebben wij twee keer een consult bij haar gehad en dat heeft mij zeker geholpen om op maandagavond in elk geval voor half twee in slaap te vallen. De eerste drie maanden heb ik iedere maandagavond wakker gelegen en de bevallingsflarden herbeleefd tot 1.27 (geboortetijd) en daarna viel ik meteen in slaap. Uiteindelijk hebben wij daar hulp voor gezocht en nu we de rapporten thuis hebben en daar duidelijk een plekje voor hebben gevonden slaap ik weer prima op de maandagen. En het rare was dat het ook altijd op maandag was dus echt de geboortedag/nacht. Je brein kan heel raar doen...
Iedere dag is het begin van een nieuwe morgen...
Ik vind dat echt zoooo lekker ruikenquote:Op zondag 18 november 2007 23:06 schreef Iksje het volgende:
het navloeien en de weeïge geur ervan,
*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)quote:Op maandag 19 november 2007 20:12 schreef cattie het volgende:
Wel vind ik trouwens dat er een taboe is op verhalen over zwangerschap die niet positief zijn. Als ik vertel dat ik met de volgende kern woorden op mijn zwangerschap terug kijk: angst, pijn, verdriet, verveling en eenzaamheid dan krijg ik afwijzende reacties. Dat willen mensen niet horen, het mag alleen maar "haleluja, het was zo'n roze wolk" zijn.
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
quote:Op woensdag 21 november 2007 14:26 schreef anneja het volgende:
[..]
Ik vind dat echt zoooo lekker ruiken
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh, om dat soort opmerkingen kan ik zo pissig worden... Alsof ik, door te zeggen dat de zwangerschap en bevalling zwaar waren, ondankbaar ben. Ik ben heel blij dat ik makkelijk zwanger werd en dat ik een kind heb gekregen, maar daarom hoef ik nog niet alles in de zwangerschap en de bevalling leuk te vinden.quote:Op donderdag 22 november 2007 11:35 schreef DaviniaHR het volgende:
[..]
*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.
Ik snap dat vrouwen die niet of moelijk zwanger worden het pijnlijk vinden als anderen wel zwanger zijn, maar daarom hoef ik nog niet constant te zeggen dat de zwangerschap en bevalling geweldig waren.
Dat soort vrouwen zijn sowieso al vaak hun grip op de realiteit een beetje kwijt (disclaimer: niet allemaal dus).
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam ). Ik moest blij zijn dat ik zwanger kon worden en er van genieten. Dus je bedenkt je wel 2 keer voordat je weer zoiets zegt. Ik wil heel graag ooit een 2de maar het zwanger zijn houdt me meer tegen dan de bevalling.
). Ik moest blij zijn dat ik zwanger kon worden en er van genieten. Dus je bedenkt je wel 2 keer voordat je weer zoiets zegt. Ik wil heel graag ooit een 2de maar het zwanger zijn houdt me meer tegen dan de bevalling.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Ik ben een vrouw die moeilijk zwanger wordt en nu godzijdank zwanger ben van onze 2e maar ik vindt het zeker niet allemaal lief, leuk en aardig. Ik heb zeker de eerste 12 weken gedacht "waar ben ik aan begonnen" en "wou ik hierom zwanger worden" maar hing dan ook zeker 2 keer per dag over de pot. En nu op het eind ben ik het meer dan zat
Ja precies. De eerste helft van de zwangerschap hield ik niks binnen. Met 20 weken hbe ik een leuke zwangerschap gehad. DAt was een paar weken en toen was ik het zoo zat. Het was warm en ik zat maar thuis. Nee zwanger zijn is echt niet mijn ding.quote:Op donderdag 22 november 2007 13:51 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik ben een vrouw die moeilijk zwanger wordt en nu godzijdank zwanger ben van onze 2e maar ik vindt het zeker niet allemaal lief, leuk en aardig. Ik heb zeker de eerste 12 weken gedacht "waar ben ik aan begonnen" en "wou ik hierom zwanger worden" maar hing dan ook zeker 2 keer per dag over de pot. En nu op het eind ben ik het meer dan zat
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Hmm, ik ben weer erg veel bezig met herinneren en terughalen van de bevalling merk ik
Zo komen er af en toe weer "nieuwe" dingen bovendrijven, net als het volgende.
Niet zozeer een taboe, meer iets dat nooit iemand verteld heeft terwijl al vanaf week 20 bekend was dat ik een zoon zou krijgen.
Attentie voor alle zoon-dragende dames: niet schrikken als je je net geboren kleintje bewondert, controleert of het echt een jongetje is, en ontdekt dat zijn zakje echt enorm groot en opgezwollen is!
Is heel normaal, komt van de hormonen van de mama, en zal na een paar dagen weer tot "normaal" formaat slinken. Nu ik erover nadenk hoor ik er verder niemand over, terwijl er toch voldoende jongens geboren worden denk ik zo. Bij deze dus de waarschuwing
Zo komen er af en toe weer "nieuwe" dingen bovendrijven, net als het volgende.
Niet zozeer een taboe, meer iets dat nooit iemand verteld heeft terwijl al vanaf week 20 bekend was dat ik een zoon zou krijgen.
Attentie voor alle zoon-dragende dames: niet schrikken als je je net geboren kleintje bewondert, controleert of het echt een jongetje is, en ontdekt dat zijn zakje echt enorm groot en opgezwollen is!
Is heel normaal, komt van de hormonen van de mama, en zal na een paar dagen weer tot "normaal" formaat slinken. Nu ik erover nadenk hoor ik er verder niemand over, terwijl er toch voldoende jongens geboren worden denk ik zo. Bij deze dus de waarschuwing
.... met gevoel voor drama....
Ik vind het heel bijzonder zwanger zijn maar ik zit echt niet 24/7 op een roze wolk hoor. Alle ongemakken die er bij komen kijken. Mijn eerste zwangerschap had ik bijna nergens last van, deze zwangerschap heb ik last van alles waar je maar zo ongeveer last van kan hebben. Van het jojo humeur, het verliefd zijn op de porseleinen pot, maagzuur dat je strot lekker weg brand en een dikke buik die meer dan in de weg zit.
wat dat betreft, na de zwangerschap van miesje riep ik ook van ik wil geen 2de, die bevalling maakt me niet zo uit, maar die zwangerschap kan me gestolen worden, maar goed gezien mijn dikke buik ben ik daar toch anders over gaan denkenquote:Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam
. en tuurlijk kan het aan de ene kant begrijpen dat mensen zoiets hebben van je moet blij zijn aan de andere kant verandert het helemaal niks aan het feit dat je van normaal mens, naar een of ander waggelend, dik, hormonaal monster verandert (en nu heb ik het puur over mezelf), om nog maar te spreken van de misselijkheid, krampen, weeen, etc etc.
dat is idd een dooddoener.quote:Op donderdag 22 november 2007 11:35 schreef DaviniaHR het volgende:
[..]
*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.
je gaat niet tegen iemand waarvan je weet dat zij al tijden bezig is zwanger te raken, een uitgebreide klaagsessie houden over relatieve onbenulligheden die zich tijdens jouw zwangerschap voordoen, af en toe eens een ongemak te berde brengen moet echter kunnen, vind ik, je kan niet 9 maanden lang dan ieder woordje wegen op mogelijk kwetsend... en a priori rekening houden met de mogelijkheid dat degene die (mee)luistert, leest het ms niet zo prettig vindt is ook onbegonnen werk.
er valt altijd wel te relativeren, je teen flink stoten en dan het halve huis bij elkaar vloeken en dan komt er een Heather Mills aankakken die zegt dat je blij moet zijn dát je tenminste nog een teen hebt om te stoten, ja dikke buik, geen bier
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Mijn zus heeft dat ook idd. Het gezeur ben ik af en toe ook goed zat en dan denk ik ook wees blij dat je zwanger kan worden. Maar goed aan de andere kant denk ik, dit is de manier waarop zij het ervaart, dus dat zal dan wel zo zijnquote:Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam
Ze had ook een keer op hyves een blog erover geschreven en daar had dus ook iemand op gereageerd dat ze het achterlijk vond dat mijn zus er zo over dacht. Want zij was al 16 jaar ongewenst kinderloos en mijn zus moest niet zo zeuren en blij zijn dat ze zwanger was.
Ik heb ook zo'n mental image for lifequote:Op zondag 18 november 2007 15:10 schreef Faja-Lobi het volgende:
[..]
Mijn man heeft alles gezien en ook de navelstreng door mogen en willen knippen maar ik heb nog nooit een neger zo wit zien weg trekken als toen de knip werd gezet. De verloskundige zei nog tegen mijn man "u kunt beter even niet kijken" en wat doet ie; kijken. Volgens mij heeft hij een mental image for life van dat beeld.
Ik was erbij toen Fleur van Chacama geboren werd, stond met mijn neus erboven toen ze gingen knippen... Heb me met twee handen aan het bed vastgehouden en ik geloof dat ik witter was dan de lakens
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Dat je zelf nog durfde/wilde, Sjeen
En klagen nadat je IVF hebt gehad schijnt helemaal niet te mogen Ook niet als je met 20 weken amper je huis uit komt en met 30-weken verplichte rust krijgt voorgeschreven omdat je 's nachts niet slaapt vanwege de pijnlijke krampen die wel weeen lijken (maar het niet zijn)..
En klagen nadat je IVF hebt gehad schijnt helemaal niet te mogen
Ook niet als je met 20 weken amper je huis uit komt en met 30-weken verplichte rust krijgt voorgeschreven omdat je 's nachts niet slaapt vanwege de pijnlijke krampen die wel weeen lijken (maar het niet zijn)..
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Ik vraag me trouwens af of de mensen die zeggen dat je niet mag klagen, zelf ook niet hartstochtelijk zouden klagen als ze zelf zwanger zijn
Tja, het moge duidelijk zijn dat ik niet als een fijne zwangerschap ervaar, ook al ben ik misschien wel blij dat ik zwanger ben. Nouja, als anderen daar problemen mee hebben, sterkte ermee, ik heb al genoeg problemen van mezelf
Tja, het moge duidelijk zijn dat ik niet als een fijne zwangerschap ervaar, ook al ben ik misschien wel blij dat ik zwanger ben. Nouja, als anderen daar problemen mee hebben, sterkte ermee, ik heb al genoeg problemen van mezelf
Ik heb nooit gezegd dat het niet mag, maar ik heb in al die jaren OUD wel een ontieglijke berg gezeik langs zien komen waar ik me weleens bij op mijn hoofd gekrabt heb...quote:Op donderdag 22 november 2007 17:47 schreef Pruk het volgende:
Ik vraag me trouwens af of de mensen die zeggen dat je niet mag klagen, zelf ook niet hartstochtelijk zouden klagen als ze zelf zwanger zijn
En nee... ik heb zelf niet geklaagd.
Ook niet zo heel moeilijk als je vrijwel nergens last van hebt, maar toch. Lekker niks mee doen dan toch?quote:Tja, het moge duidelijk zijn dat ik niet als een fijne zwangerschap ervaar, ook al ben ik misschien wel blij dat ik zwanger ben. Nouja, als anderen daar problemen mee hebben, sterkte ermee, ik heb al genoeg problemen van mezelf
*algemene reactie...
Ik kan me van alle kanten alle gevoelens prima voorstellen.
Als je er tegenaan zit te kijken terwijl je zelf zo graag wil komt alle veel gezeur als 'gezeur' over, terwijl als je het ervaart zal het best heel vreselijk zijn en heb je ook het volste recht om daar eens over te klagen.
Beetje begrip over en weer en er is niks aan de hand.
Als ik zie hoe meelevend men altijd weer is in het 'dit wil je nooit meer horen' topic terwijl men aan de andere kant toch ook wel vaak vindt dat ze zich niks van anderen aan hoeven te trekken...
***
Nja een tijd terug was er iemand in het moeilijk zwanger worden topic die echt al tijden bezig was en zo graag wilde en toen was het eenmaal zo ver en toen volgde in het zwangertopic echt alleen maar klaagposts. Niet dat zij nooit zou mogen klagen omdat ze blij moet zijn dat, maar ik persoonlijk vond het storend om nooit eens iets positiefs te lezen, alleen maar een hoop ellende met de nodige smileys. Dus het is ook maar net hoe je het compenseert denk ik.
Er zit een verschil in klagen en klagen, ik ken iemand in mij naaste omgeving die tegelijkertijd als ik zwanger was, dat mens klaagde alleen maar, heb haar nooit iets positiefs horen zeggen over haar zwangerschap.
En dat terwijl haar zwangerschap gewoon normaal was, gewoon de normale kwaaltjes, niet eens veel misselijk enz.
Ik had net het tegenovergestelde bij Demi's zwangerschap, ik heb echt op een rose wolk geleefd maar kon ook echt nog alles.
Nu is het iets anders, ben nu 10 weken en iedere dag minimaal 3x de wc innig aan het omhelsen, maar ik voel me nu wel al beter als in het begin dus ik kruip weer langzaam die roze wolk op.
En dat terwijl haar zwangerschap gewoon normaal was, gewoon de normale kwaaltjes, niet eens veel misselijk enz.
Ik had net het tegenovergestelde bij Demi's zwangerschap, ik heb echt op een rose wolk geleefd maar kon ook echt nog alles.
Nu is het iets anders, ben nu 10 weken en iedere dag minimaal 3x de wc innig aan het omhelsen, maar ik voel me nu wel al beter als in het begin dus ik kruip weer langzaam die roze wolk op.
Be-la-che-lijk.quote:Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam
Net wat Vief zegt, dat soort vrouwen spoort niet.
quote:Op donderdag 22 november 2007 13:01 schreef Vivi het volgende:
Dat soort vrouwen zijn sowieso al vaak hun grip op de realiteit een beetje kwijt (disclaimer: niet allemaal dus).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar even serieus, het stoorde mij toen idd dat je zo negatief deed over zwanger zijn. Ik was net een paar weken op weg en helemaal klachtenloos op een roze wolk aan het zweven. Wist ík veel.
Ik heb wél een slag om de arm gehouden he, toen ook al!
Een kind koop je nu eenmaal niet bij de Wehkamp.
Ik heb wél een slag om de arm gehouden he, toen ook al!
Een kind koop je nu eenmaal niet bij de Wehkamp.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Uhm ik droomde tijdens het medische molen proces toch echt dat ik een kind kon uitzoeken bij de mediamarkt, hele schappen vol met allerlei kindertjesquote:Op vrijdag 23 november 2007 13:06 schreef Moonah het volgende:
Een kind koop je nu eenmaal niet bij de Wehkamp.
Een goeie vriendin van mij had dus ook een collega die in de MM zat, en ze waren een keer op een bedrijfsuitje, uit eten geloof ik, en toen zei mijn vriendin "Jeetje, wat is het hier wárm zeg, volgens mij heb ik een opvlieger ofzo!!"(en ze was toen niet eens zwanger). Collega meteen helemaal over de zeik "Boehoeh, je hebt het over je hormónen" en dat was dus heel erg want mijn vriendin had er nog nooit over nagedacht dat dat allemaal zo vanzelfsprekend was enzo. En voor haar niet dus.
Nou, ik zou er heel snel klaar mee zijn
Mijn vriendin is dus echt een heel lief en zacht typje maar die had ook zoiets van "Nu moet je ophouden hoor! "
En terecht.
Nou, ik zou er heel snel klaar mee zijn
Mijn vriendin is dus echt een heel lief en zacht typje maar die had ook zoiets van "Nu moet je ophouden hoor! "
En terecht.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Tja, toen ik in het ziekenhuis lag en tegen de vrouw op de kamer zei dat ik het wel mee vond vallen allemaal(ben gezegend geweest met een hele vlotte en makkelijke bevalling) werd ik niet geloofd, ze zei dat ik maar gewoon moest zeggen hoe het echt was.quote:Op vrijdag 16 november 2007 15:52 schreef YPPY het volgende:
*niet geschikt voor zwangeren*
Vertellen jullie wel echt hoe het was? Of ben je dan bang anderen bang te maken? Maar zou je echt geen kinderen willen, omdat de bevalling erbij komt? En voor de zwangeren die toch hebben gelezen: willen jullie wel weten hoe het zit, of niet?
Maar het viel echt wel mee, ik had echt wel horrorverhalen gehoort en had me voorbereid op een minder prettige ervaring die het waard zou zijn door die kleine plurk, maar het viel me reuze mee.
Niet zo gek, want vanaf het beginnen van persen tot geboorte was een klein kwartiertje, geen uitputting en andere nare zaken.
Alleen heel even schrik toen de hartslag ietsje daalde en de gynacoloog ging knippen(kleine was een maand te vroeg, dan zijn ze heel erg voorzichtig).
Alleen daarna was naar, ben ingeknipt geweest, de verdoving was net een beetje verkeerd gezet, dus daar zat een bloeduitstorting in de vorm van een halve maan daar beneden(een cm of 4/5 lang)
Dat was niet zo heel leuk zeg maar, dat deed dus echt heel erg pijn, zitten was een ramp, zo'n rond kussentje gekregen van mijn schoonvader om op te zitten, maar zelfs daarmee was het amper te doen.
Toen kregen we de blije doos binnen, mijn man over de grond rollen van de lach en zo was de bijnaam de blije doos geboren voor mijn arme geschonden onderlijf
Het lastigste was dat hij een week in het ziekenhuis moest blijven en ik dus die bloeduitstorting had waardoor bewegen niet echt heel prettig was, uiteindelijk, na 3 dagen, moest ik van het ziekenhuis een dagje thuisblijven, manlief wel naar de kleine, ik thuis huilen omdat ik niet kon en mocht.
Maar na een dag of 5 begon da toch wel over te gaan en verder nooit ergens last van gehad.
De bevalling zelf vond ik dus helemaal niet zwaar, niet naar pijnlijk of wat dan ook, ok, lekker is het ook niet, maar geen enkel probleem verder, daarvoor zou ik het zeker niet laten
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Oei, misschien ben ik wel zo'n onbegrijpend type voor klachten tijdens zwangerschap enzo.
Ik heb dat echt als een roze wolk ervaren, tuurlijk heb je wel dingetjes, maar die horen erbij, heb daar nooit over geklaagd, wel hier en daar gelachen.
Zoals rondlopen met een dikke buik en dat het kind zich ineens naar voren draait, dat kan je aardig uit balans halen als dat wild gaat(had pijnlijke ribben van al dat gedans in me ).
Heb het dan ook niet zo op zeuren en klagen, heb het wel meegemaakt in mijn naaste omgeving dat iemand zo verschrikkelijk klaagde de hele tijd, ik snapte daar dus niets van, 2 miskramen gehad, eindelijk lukt en blijft het en dan gaa klagen ipv genieten, ik kan daar niet bij.
Dat je een keer wat zegt van goh dat is toch best wel vervelend ok, maar alleen maar miepen en vooral niet kijken naar al dat mooie, ik snap het echt niet.
Ik heb dat echt als een roze wolk ervaren, tuurlijk heb je wel dingetjes, maar die horen erbij, heb daar nooit over geklaagd, wel hier en daar gelachen.
Zoals rondlopen met een dikke buik en dat het kind zich ineens naar voren draait, dat kan je aardig uit balans halen als dat wild gaat(had pijnlijke ribben van al dat gedans in me
).Heb het dan ook niet zo op zeuren en klagen, heb het wel meegemaakt in mijn naaste omgeving dat iemand zo verschrikkelijk klaagde de hele tijd, ik snapte daar dus niets van, 2 miskramen gehad, eindelijk lukt en blijft het en dan gaa klagen ipv genieten, ik kan daar niet bij.
Dat je een keer wat zegt van goh dat is toch best wel vervelend ok, maar alleen maar miepen en vooral niet kijken naar al dat mooie, ik snap het echt niet.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik klaag me momenteel een slag in de rondte!!
ALLES doet pijn... Gaan verzitten/verliggen, hoesten, lachen, gewoon ademhalen... Is het niet hier, dan wel daar... Messcherpe pijnscheuten op plekken waar ik met alle liefde van de wereld geen messen voor wil stellen en een buik die als skippybal gebruikt wordt!!
verder meer als chagerijnig, doodmoe ( want pijn=niet slapen)
En er gewoon genoeg van hebben!!
Maar toch... als dat kleintje, na 10 tellen rust, weer even gaat draaien... T blijft mooi!!
Maar....oei... strax, die weeenstorm (waarschijnlijk...)
IK WIL NIET MEER!!
ALLES doet pijn... Gaan verzitten/verliggen, hoesten, lachen, gewoon ademhalen... Is het niet hier, dan wel daar... Messcherpe pijnscheuten op plekken waar ik met alle liefde van de wereld geen messen voor wil stellen en een buik die als skippybal gebruikt wordt!!
verder meer als chagerijnig, doodmoe ( want pijn=niet slapen)
En er gewoon genoeg van hebben!!
Maar toch... als dat kleintje, na 10 tellen rust, weer even gaat draaien... T blijft mooi!!
Maar....oei... strax, die weeenstorm (waarschijnlijk...)
IK WIL NIET MEER!!
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik wilde graag hier posten, maar dat is niet echt meer nodig, gleuf ik. .
.
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Echt geen aanvullingen meer?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Nu is het heel flauw om met linkjes te gooien, maar die topics zijn zó leuk. (en waar!)
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
PapaBoe krijgt voorlichting (deel 2)
PapaBoe krijgt voorlichting deel 3
Pak wat te drinken en ga even lezen. Toffe topics..
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
PapaBoe krijgt voorlichting (deel 2)
PapaBoe krijgt voorlichting deel 3
Pak wat te drinken en ga even lezen. Toffe topics.
.
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Beetje in het verlengde hier van, zeg maar: Mijn kut.
Never in the entire history of calming down did anyone ever calm down after being told to calm down.
BBD...quote:Op maandag 26 november 2007 22:06 schreef MUUS het volgende:
Nu is het heel flauw om met linkjes te gooien, maar die topics zijn zó leuk. (en waar!)
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
PapaBoe krijgt voorlichting (deel 2)
PapaBoe krijgt voorlichting deel 3
Pak wat te drinken en ga even lezen. Toffe topics.
http://www.youtube.com/watch?v=RQpSGa8Z-VQ
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
Ik vond de zwangerschap niet leuk kwam omdat er veel te veel andere dingen dat geluksgevoel overschaduwde en ik alle kwaaltjes die je kon krijgen ook kreeg.
Over het dan niet mogen klagen en dames die moeite hebben met zwanger raken wil ik het volgende zeggen, je weet vaak niet van mensen dat ze al geruime tijd bezig zijn.. dus dan kan je er geen rekening mee houden.
Dat hoor je dan vaak pas achteraf, al voel je soms de jaloerse blikken wel als je op een feestje binnenkomt.
Ik ben tijdens een weekend weg met een groep vrienden gewoon 2 dagen totaal genegeerd door een vriendin, ze kon niet tegen mijn dikke buik te confronterend denk ik de hele zwangerschap heb ik haar amper gezien alleen op feestjes, ik ben er toen niet over begonnen maar vermoede wel het e.e.a. maar durfde niet zomaar er naar te vragen, want wat als het niet zo is.... pijnlijk nietwaar?
Dit heb ik dus allemaal pas maanden later van haar zelf bevestigd gekregen nu het ze eindelijk is gelukt met IVF.
Over het dan niet mogen klagen en dames die moeite hebben met zwanger raken wil ik het volgende zeggen, je weet vaak niet van mensen dat ze al geruime tijd bezig zijn.. dus dan kan je er geen rekening mee houden.
Dat hoor je dan vaak pas achteraf, al voel je soms de jaloerse blikken wel als je op een feestje binnenkomt.
Ik ben tijdens een weekend weg met een groep vrienden gewoon 2 dagen totaal genegeerd door een vriendin, ze kon niet tegen mijn dikke buik te confronterend denk ik de hele zwangerschap heb ik haar amper gezien alleen op feestjes, ik ben er toen niet over begonnen maar vermoede wel het e.e.a. maar durfde niet zomaar er naar te vragen, want wat als het niet zo is.... pijnlijk nietwaar?
Dit heb ik dus allemaal pas maanden later van haar zelf bevestigd gekregen nu het ze eindelijk is gelukt met IVF.
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje triest als je je frustraties over het niet zwanger kunnen worden afreageert op zwangeren in je omgeving. Ik doe toch ook niet naar tegen alle mensen met veel geld omdat ik zou willen dat ik ook veel geld had?
Ik doe toch ook niet naar tegen alle mensen met veel geld omdat ik zou willen dat ik ook veel geld had?
Tja Isegrim ze had het zelf ook niet in de gaten (zegt ze), ze vond zichzelf nogal nuchter tijdens de hele mallemolen.... maar ja ik en mijn man pikten het op, mijn man heeft het wel met haar partner besproken toen der tijd en zo kwamen we te weten dat ze al een tijdje bezig waren.
Maar ja leuk is anders als je zelfs gonst van de hormonen, kotsend het weekendje doorbrengt en dan blijkt iemand zo jaloers te zijn dat ze je dikker wordende buik niet kan zien.
De vriendschap heeft hier wel een deukje van opgelopen... ze heeft zich tijdens mijn zwangerschap amper laten zien en ik kon op een gegeven ogenblik amper lopen dus ik was van visite van anderen afhankelijk ik zat letterlijk met de benen omhoog op de bank gepint.
Nu zij zwanger is via IVF ben ik dol gelukkig voor hen, jammer dat ze dat niet voor ons kon zijn.
Maar ik ben er wel over heen hoor, het waren vooral andere dingen die de zwangerschap niet leuk maakten probs met mijn ouders (scheiding) vooral.
Maar ja leuk is anders als je zelfs gonst van de hormonen, kotsend het weekendje doorbrengt en dan blijkt iemand zo jaloers te zijn dat ze je dikker wordende buik niet kan zien.
De vriendschap heeft hier wel een deukje van opgelopen... ze heeft zich tijdens mijn zwangerschap amper laten zien en ik kon op een gegeven ogenblik amper lopen dus ik was van visite van anderen afhankelijk ik zat letterlijk met de benen omhoog op de bank gepint.
Nu zij zwanger is via IVF ben ik dol gelukkig voor hen, jammer dat ze dat niet voor ons kon zijn.
Maar ik ben er wel over heen hoor, het waren vooral andere dingen die de zwangerschap niet leuk maakten probs met mijn ouders (scheiding) vooral.
marlieske, ik ken jullie vriendschap natuurlijk niet maar zo op 't verhaal afgaande vind ik dat jij er ook wel naar had kunnen vragen toen je dat vreemde gedrag van haar zo opmerkte. dan was het misschien wat beter bespreekbaar geweest en was die deuk minder diep geworden.
Ja, dat dacht ik dus ook maar ik wist niet goed hoe ik het moest zeggen.
Ik geloof dat ik toch wel naar haar toegestapt zou zijn met iets van 'Ik kan er helemaal naast zitten, maar ik krijg het idee dat je het moeilijk hebt met mijn zwangerschap, wil je daar mss over praten, of heb je liever dat ik weg ga' oid.
Maar goed, dat hangt idd ook een beetje van die vriendschap af idd.
Ik geloof dat ik toch wel naar haar toegestapt zou zijn met iets van 'Ik kan er helemaal naast zitten, maar ik krijg het idee dat je het moeilijk hebt met mijn zwangerschap, wil je daar mss over praten, of heb je liever dat ik weg ga' oid.
Maar goed, dat hangt idd ook een beetje van die vriendschap af idd.
***
Weet je wat nu zo fijn zou zijn, dat je straks samen kunt kletsen over de zwangerschappen, de bevallingen enz enzquote:Op dinsdag 27 november 2007 23:17 schreef marlieske het volgende:
Tja Isegrim ze had het zelf ook niet in de gaten (zegt ze), ze vond zichzelf nogal nuchter tijdens de hele mallemolen.... maar ja ik en mijn man pikten het op, mijn man heeft het wel met haar partner besproken toen der tijd en zo kwamen we te weten dat ze al een tijdje bezig waren.
Maar ja leuk is anders als je zelfs gonst van de hormonen, kotsend het weekendje doorbrengt en dan blijkt iemand zo jaloers te zijn dat ze je dikker wordende buik niet kan zien.
De vriendschap heeft hier wel een deukje van opgelopen... ze heeft zich tijdens mijn zwangerschap amper laten zien en ik kon op een gegeven ogenblik amper lopen dus ik was van visite van anderen afhankelijk ik zat letterlijk met de benen omhoog op de bank gepint.
Nu zij zwanger is via IVF ben ik dol gelukkig voor hen, jammer dat ze dat niet voor ons kon zijn.
Maar ik ben er wel over heen hoor, het waren vooral andere dingen die de zwangerschap niet leuk maakten probs met mijn ouders (scheiding) vooral.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Tja Bixister dat wilde ik ook wel ik ben namelijk vrij open maar ik weet dat als zij ergens mee zit het liever met sommige mensen niet bespreekt, als zij iets met iemand wil bespreken dat komt ze daar zelf mee, moet je daar tegen in gaan?
Achteraf is zij blij dat ik er niet over begonnen ben, dan bleven gesprekken nog leuk en was niet altijd het niet willen lukken het onderwerp.
En daarbij had ik op dat moment probleem gevallen genoeg, een verpeste trouwerij verwerken door een plotse breuk tussen mijn ouders, een vader die eerst probeerde mijn moeder te wurgen, en toen een zelfmoordpoging deed (recht voor ons huwelijk). Een moeder die op straat kwam te staan en waar dingen voor geregeld moesten worden, een baas die me niet part time terug wilde dus advocaten gedoe.
Ik had ff genoeg aan mijn eigen shit zeg maar gerust.
Gemeld via telefoon dat we in verwachting waren en er kon geen gefeliciteerd vanaf.
Trouwens al die maanden niets van mijn pa gehoord en nu nog niet, we hebben een geboortekaartje gestuurd en ik wacht nog steeds op reactie.
Mij pa zit dus in de peno pauze zoals ik dat nu maar noem, en het contact dat we wel hebben gehad was moeilijk, helaas wil hij geen psych ofzo erbij. Dus ik zie geen oplossing. Want er is geen zinnig woord mee te wisselen.
Mijn zwangerschap was dus gewoon k met peren en enorm emotioneel, zeker na de geboorte van Isa.
Ik begrijp namelijk niet dat hij zijn eigen kind niet wil zien.
Achteraf is zij blij dat ik er niet over begonnen ben, dan bleven gesprekken nog leuk en was niet altijd het niet willen lukken het onderwerp.
En daarbij had ik op dat moment probleem gevallen genoeg, een verpeste trouwerij verwerken door een plotse breuk tussen mijn ouders, een vader die eerst probeerde mijn moeder te wurgen, en toen een zelfmoordpoging deed (recht voor ons huwelijk). Een moeder die op straat kwam te staan en waar dingen voor geregeld moesten worden, een baas die me niet part time terug wilde dus advocaten gedoe.
Ik had ff genoeg aan mijn eigen shit zeg maar gerust.
Gemeld via telefoon dat we in verwachting waren en er kon geen gefeliciteerd vanaf.
Trouwens al die maanden niets van mijn pa gehoord en nu nog niet, we hebben een geboortekaartje gestuurd en ik wacht nog steeds op reactie.
Mij pa zit dus in de peno pauze zoals ik dat nu maar noem, en het contact dat we wel hebben gehad was moeilijk, helaas wil hij geen psych ofzo erbij. Dus ik zie geen oplossing. Want er is geen zinnig woord mee te wisselen.
Mijn zwangerschap was dus gewoon k met peren en enorm emotioneel, zeker na de geboorte van Isa.
Ik begrijp namelijk niet dat hij zijn eigen kind niet wil zien.
begrijpelijk hoor! en 't was ook een wat bemoeizuchtige opmerking van me. jij kent haar uiteraard beter dan ik, het leek alleen in je verhaal alsof het te pijnlijk was om over te beginnen, terwijl de situatie zoals jij 'm schetst in mijn ogen nog veel pijnlijker was voor de vriendschap. en je eigen verhaal, pfoeh, erg heftig. logisch dat dat je in die tijd nogal in beslag nam.
Als zij idd nu zegt dat ze blij is dat je het niet gedaan hebt, heb je dat goed ingeschat toen.
Het blijven toch moeilijke dingen, je weet gewoon niet waar een ander behoefte aan heeft.
Het blijven toch moeilijke dingen, je weet gewoon niet waar een ander behoefte aan heeft.
***
Mss beetje off-topic, maar als het een echte/goede vriendin was geweest, had ze jou gesteund met je andere perikelen (:X wat heftig, zeg!) ipv zich terug te trekken omdat je buik (te) confronterend was...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Tja ws heeft zij gedacht ooh nu is ze zwanger dus goed nieuws, de rest heeft Marlies nu wel verwerkt en vergeten. Ik weet niet wat ze heeft gedacht maar mede daardoor is de vriendschap grotendeels bekoelt, de keren dat we elkaar nu zien is vooral op feestjes enz en dat terwijl we eerst de deur bij elkaar plat liepen.quote:Op woensdag 28 november 2007 10:22 schreef DaviniaHR het volgende:
Mss beetje off-topic, maar als het een echte/goede vriendin was geweest, had ze jou gesteund met je andere perikelen (:X wat heftig, zeg!) ipv zich terug te trekken omdat je buik (te) confronterend was...
Ze zeggen wel eens dat je in moeilijke tijden je echte vrienden leert kennen en ja die bewering is juist.
Zoiets verwerk je niet in krap 2 maanden tijd, 2 weken voor ons trouwen gingen mijn ouders uit elkaar en nog geen 2 maanden na het trouwen was ik al zwanger.
Achter af gezien veel te veel emoties en gebeurtenissen in te korte tijd, te veel hooi op mijn vork, maar ik ben blij met het resultaat zou Isa geen dag meer willen missen het was al het huilen en druk maken waard.
Ik heb dus niet onbekommerd kunnen genieten van deze zwangerschap en hoop dus echt als het ons nog eens gegund is dat ons leven dan in een wat rustiger vaarwater is gekomen en dat ik dan echt kan en mag gaan genieten van die speciale tijd.
Ik heb er een goede les uit kunnen leren.
Maar weet je wat het is.....
Hoe kut en belabbert het ook gaat en hoe uitgescheurd en ingeknipt je ook bent, hoeveel je ook last hebt van naweeeen of pijnlijke hechtingen, hoe ellendig het ook allemaal is. Je krijgt er zo iets moois voor terug. En het blijft steeds mooier worden en dat is alle ellende dubbel en dwars waard
Hoe kut
en belabbert het ook gaat en hoe uitgescheurd en ingeknipt je ook bent, hoeveel je ook last hebt van naweeeen of pijnlijke hechtingen, hoe ellendig het ook allemaal is. Je krijgt er zo iets moois voor terug. En het blijft steeds mooier worden en dat is alle ellende dubbel en dwars waard
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Dan ga ik mee een beetje off-topic....quote:Op woensdag 28 november 2007 10:22 schreef DaviniaHR het volgende:
Mss beetje off-topic, maar als het een echte/goede vriendin was geweest, had ze jou gesteund met je andere perikelen (:X wat heftig, zeg!) ipv zich terug te trekken omdat je buik (te) confronterend was...
Ik ga niet oordelen over die vriendschap en wie wanneer zou hebben moeten steunen. Ik wil wel even zeggen dat ik denk dat er wordt onderschat hoe ontzettend kloten jaloezie kan voelen. Ik ben pas laat zwanger geraakt. Niet om medische, maar relationele gedoetjes. Maakt de jaloezie niet minder.
Toen mijn bloedeigen, geweldige zus zwanger raakte kon ik ook niet blij zijn voor hen. Nou ja, ik was wel blij, maar het deed me ook pijn. Ik wilde zelf ook zó ontzettend graag. Daarna werden drie collega's zwanger, huppa, pats in je gezicht. Ik heb ervoor gekozen om het eerlijk uit te spreken naar de zwangeren. Dat ik het hen uiteraard wel gunde, maar dat ik het zelf niet trok en me daarom zoveel mogelijk afzijdig hield van hun zwangerschapsverhalen. Gelukkig was daar begrip voor.
Maar echt, de pijn die je kunt voelen, vergis je daar niet in.
Je hebt wel gelijk MeNicole. Maar ik denk dat juíst ook dit soort opmerkingen het taboe in stand houden... Wat dat betreft vind ik dit topic een verademing. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Soms valt eea gewoon keihard tegen en is het allemaal kut.quote:Op woensdag 28 november 2007 12:53 schreef MeNicole het volgende:
Maar weet je wat het is.....
Hoe kut
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ok, ik ga ook nog even mee. Sorry Yppy.quote:Op woensdag 28 november 2007 14:07 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dan ga ik mee een beetje off-topic....
Ik ga niet oordelen over die vriendschap en wie wanneer zou hebben moeten steunen. Ik wil wel even zeggen dat ik denk dat er wordt onderschat hoe ontzettend kloten jaloezie kan voelen. Ik ben pas laat zwanger geraakt. Niet om medische, maar relationele gedoetjes. Maakt de jaloezie niet minder.
Toen mijn bloedeigen, geweldige zus zwanger raakte kon ik ook niet blij zijn voor hen. Nou ja, ik was wel blij, maar het deed me ook pijn. Ik wilde zelf ook zó ontzettend graag. Daarna werden drie collega's zwanger, huppa, pats in je gezicht. Ik heb ervoor gekozen om het eerlijk uit te spreken naar de zwangeren. Dat ik het hen uiteraard wel gunde, maar dat ik het zelf niet trok en me daarom zoveel mogelijk afzijdig hield van hun zwangerschapsverhalen. Gelukkig was daar begrip voor.
Maar echt, de pijn die je kunt voelen, vergis je daar niet in.
En ga het vooral niet lopen vergelijken!
Alle dingen die jij mee hebt gemaakt zijn vreselijk, maar dat neemt toch nog steeds niet weg dat zij met dat hele grote verdriet van nog ongewenst kinderloos zijn zat? Of had ze dat moeten vergeten omdat jouw verdriet groter was?
Heel eerlijk gezegd durf ik wel te zeggen wat ik wrsch gedacht zou hebben in haar situatie 'maar ondanks alles is ze mooi wel zwanger, en ik niet'. En dat heeft dan verder niets te maken met de ander het niet gunnen maar gewoon puur met zelf zo heel graag willen.
Zoals ik het zo lees hadden jullie geen van beiden op dat moment ruimte voor de problemen van een ander. Jammer dat het zo gelopen is, maar als je het echt graag anders had gewild had dat gekund denk ik, van beide zijden uit.
***
En toch heb ik naar hoogzwangere een beetje ontwijkend geantwoord toen ze me vroeg hoe 'het nu was; bevallen'. Ik heb iets vaags gezegd (kan ook nog zijn dat de morfine nog niet helemaal uit mijn lijf was 
, daar wil vanaf wezen) als: Ja, je bevalt....je doet het. Ik durfde haar voor haar bevalling niet te zeggen dat je als moeder ook de lamp uit kunt doen als dingen niet gaan zoals het hoort. Ik ben maar meer uitgegaan van mezelf. Ik had dat ook niet willen horen.
Mijn bevalling zou ik overigens zo opnieuw willen doen, ondanks een klein scheurtje, maar de horror erna was niet bepaald een ervaring die graag opgedaan heb. Ik kan de bevalling daar gelukkig van scheiden itt mijn man. Die wil nooooooit meer een bevalling meemaken en dan druk ik me nog zacht uit.
Moonah, heel helder je uitleg over dat nare gevoel van jaloezie. Helaas word dit wel eens vergeleken met 'misgunnen' en dat is het dus absoluut niet. Je wilt zelf ook zo graag.
, daar wil vanaf wezen) als: Ja, je bevalt....je doet het. Ik durfde haar voor haar bevalling niet te zeggen dat je als moeder ook de lamp uit kunt doen als dingen niet gaan zoals het hoort. Ik ben maar meer uitgegaan van mezelf. Ik had dat ook niet willen horen. Mijn bevalling zou ik overigens zo opnieuw willen doen, ondanks een klein scheurtje, maar de horror erna was niet bepaald een ervaring die graag opgedaan heb. Ik kan de bevalling daar gelukkig van scheiden itt mijn man. Die wil nooooooit meer een bevalling meemaken en dan druk ik me nog zacht uit.
Moonah, heel helder je uitleg over dat nare gevoel van jaloezie. Helaas word dit wel eens vergeleken met 'misgunnen' en dat is het dus absoluut niet. Je wilt zelf ook zo graag.
"Jaloers zijn" kan wel een hoop stuk maken...
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik ook hoor. Ik ben zelfs zo iemand die dat allemaal ook niet hoeft te weten allemaal. Dat kan natuurlijk ook nog. Ik ga er altijd maar vanuit dat als iemand echt dingen wil weten, ze die vragen dan wel stellen.quote:Op woensdag 28 november 2007 14:29 schreef Smirre het volgende:
En toch heb ik naar hoogzwangere een beetje ontwijkend geantwoord toen ze me vroeg hoe 'het nu was; bevallen'.
Wat ik zelf erg vond, niet direct iets lichamelijks overigens maar misschien ook wel, is dat ik mijn kind niet direct herkende. En dat had echt nooit iemand me verteld, dat zoiets kon. En ook dat er toen mensen (in mijn ogen) onredelijk en negatief op reageerden. Dat vind ik nog steeds echt pijnlijk en naar. Terwijl ik hier ook best van zulke dingen heb gelezen. Zo heel gek of afwijkend gedrag is het niet.
En ik krijg maar te horen, dat voel je niet, dat hoor je niet!quote:Op zondag 18 november 2007 15:30 schreef milagro het volgende:
[..]
dat lijkt me ook naar, ik zei nog zo NIET kijken!!!
wij hebben het enkel van "horen"... dat knerpende geluid van de knip
Maar ik kan me dat geluid heel goed voorstellen! Alsof je door stug rauw vlees knipt, wat het natuurlijk ook is.
Inknippen of uitscheuren is alleen nog mijn grootste angst, voor de rest kan ik het wel hendelen volgens mij.
(Heb al flink geoefent door zelf dierlijke bevallingen mee te maken of te begeleiden, en qua pijn heb ik al voorproefjes gehad middels weeen-achtige buikpijnen door colitus ulcerose/spastische darm als na 2 weken weer de stoelgang op gang komt, ik heb geleerd met die pijn om te gaan door erdoor heen te ademen en proberen te ontspannen).
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Bedoel je dat het soms leek alsof je je kindje gekregen had ipv ervan bevallen was? Ik had het soms ook moeilijk om dat kleine wezentje in mijn buik te linken aan de baby die hier ligt te kirren/huilen/spelen/...quote:Op woensdag 28 november 2007 15:28 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik ook hoor. Ik ben zelfs zo iemand die dat allemaal ook niet hoeft te weten allemaal. Dat kan natuurlijk ook nog. Ik ga er altijd maar vanuit dat als iemand echt dingen wil weten, ze die vragen dan wel stellen.
Wat ik zelf erg vond, niet direct iets lichamelijks overigens maar misschien ook wel, is dat ik mijn kind niet direct herkende. En dat had echt nooit iemand me verteld, dat zoiets kon. En ook dat er toen mensen (in mijn ogen) onredelijk en negatief op reageerden. Dat vind ik nog steeds echt pijnlijk en naar. Terwijl ik hier ook best van zulke dingen heb gelezen. Zo heel gek of afwijkend gedrag is het niet.
Ze gedragen zich ook zo anders buiten de buik dan daarbinnen hè
Euh zoiets, ik kan het ook niet zo goed uitleggen. Het was ook niet direct een heel negatief gevoel hoor. Maar ik herkende haar fysiek niet direct als mijn kind. Gek eigenlijk, want Jolie leek wel een kopie van het kindje dat ik kende van foto's van mezelf als baby. Maar toch voelde het heel onwennig toen. Dat dit kindje, mijn dochter was.quote:Op woensdag 28 november 2007 15:33 schreef Iksje het volgende:
[..]
Bedoel je dat het soms leek alsof je je kindje gekregen had ipv ervan bevallen was? Ik had het soms ook moeilijk om dat kleine wezentje in mijn buik te linken aan de baby die hier ligt te kirren/huilen/spelen/...
Ze gedragen zich ook zo anders buiten de buik dan daarbinnen hè
Als ik het vertelde aan mensen dan moesten ze lachen of dan zeiden ze dat trekt wel bij, ze zien er zo gekreukt uit na de geboorte. Maar ik bedoelde helemaal niet dat ze er gek uitzag ofzo. Helemaal niet. Het was een prachtige baby. Het duurde alleen wel een paar dagen voordat ik haar een keer bekeek en dacht, ja dat is Jolie.
Eigenlijk vind ik dat juist heel logisch... Ik bedoel, je moet je kindje leren kennen. Je hebt het dan wel zelf een naam gegeven, maar die naam en het kindje moeten als het ware naar elkaar toegroeien. Ik had bij Isa ook niet meteen zoiets van 'Dat is nou Isa, mijn kindje...'quote:Op woensdag 28 november 2007 15:43 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Euh zoiets, ik kan het ook niet zo goed uitleggen. Het was ook niet direct een heel negatief gevoel hoor. Maar ik herkende haar fysiek niet direct als mijn kind. Gek eigenlijk, want Jolie leek wel een kopie van het kindje dat ik kende van foto's van mezelf als baby. Maar toch voelde het heel onwennig toen. Dat dit kindje, mijn dochter was.
Als ik het vertelde aan mensen dan moesten ze lachen of dan zeiden ze dat trekt wel bij, ze zien er zo gekreukt uit na de geboorte. Maar ik bedoelde helemaal niet dat ze er gek uitzag ofzo. Helemaal niet. Het was een prachtige baby. Het duurde alleen wel een paar dagen voordat ik haar een keer bekeek en dacht, ja dat is Jolie.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Heerlijk topic
Vreemd genoeg best wel fijn om dit soort dingen te lezen inplaats van al die roze wolk verhalen.
Vond het al vrij verdacht dat de meeste zeggen van "ow maar zodra je kindje op je borst ligt vergeet je ALLE pijn"
Yeah right!! Je hele dingdong is opengetrokken
Dat je happy en blij bent ok maar lijkt mij toch echt dat het pijn doet en blijft doen een tijd
Vreemd genoeg best wel fijn om dit soort dingen te lezen inplaats van al die roze wolk verhalen.
Vond het al vrij verdacht dat de meeste zeggen van "ow maar zodra je kindje op je borst ligt vergeet je ALLE pijn"
Yeah right!! Je hele dingdong is opengetrokken
Dat je happy en blij bent ok maar lijkt mij toch echt dat het pijn doet en blijft doen een tijd
Nou dat ligt er maar net aan hoe beide partijen ermee omgaan.quote:Op woensdag 28 november 2007 15:12 schreef Ticootje het volgende:
"Jaloers zijn" kan wel een hoop stuk maken...
Ik ben stik- en stikjaloers geweest. Ik zag er groen van.
Toch is de band met mijn zus, maar ook de relatie die ik heb met mijn collega's er absoluut niet minder om geworden.
Mss moet daar het taboe ook maar eens vanaf, dat je niet jaloers zou mogen zijn. Het is net wat Smirre zegt, jaloezie is totaal iets anders dan misgunnen.
Ik heb ook opgepast met het vertellen over mijn bevalling aan zwangere vriendinnen.
ik had nl zélf meegemaakt dat een vriendin mij vlak voor mijn bevalling in geuren en kleuren over haar 9ponder die met de schouders vast bleef zitten vertelde..
Ik zei nog dat ik geen behoefte had aan bevallingsverhalen, maar blijkbaar moest ze het nogal nodig kwijt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik had dat ook hoor, dat ik mijn kindje moest leren kennen. Na de bevalling moest ik een nacht in het ziekenhuis blijven (leuk joh, 's nachts bevallen). 's Ochtends werden de kindjes in hun wiegjes van de babyzaal naar de "moederzaal" gereden. Ik zag het wiegje van mijn dochter aankomen. Ik dacht: volgens mij is dát mijn kindje. Maar 100% zeker was ik niet .
Maar gelukkig had ik goed gegokt.
Toen ze dichtbij kwam wist ik het wel zeker, maar zo van een meter of 5 afstand, in een doorzichtig ziekenhuiswiegje, met een mutsje op, wist ik het niet helemaal zeker.
Stom he.
Pas na een paar dagen, thuis, had ik echt zoiets van: dit is MIJN dochter.
.Maar gelukkig had ik goed gegokt
. Toen ze dichtbij kwam wist ik het wel zeker, maar zo van een meter of 5 afstand, in een doorzichtig ziekenhuiswiegje, met een mutsje op, wist ik het niet helemaal zeker.
Stom he
.Pas na een paar dagen, thuis, had ik echt zoiets van: dit is MIJN dochter
.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
* Webkim concludeert: er zijn dus topics die ik tot NA de bevalling zou moeten bewaren.
* en weg *
* en weg *
Hardloper.
IG @webkim
IG @webkim
quote:Op woensdag 28 november 2007 17:49 schreef Webkim het volgende:
* Webkim concludeert: er zijn dus topics die ik tot NA de bevalling zou moeten bewaren.
* en weg *
En Llellewella, als je bang bent voor het geluid vamn de knip, gewoon schreeuwen bij de bewuste wee. ik heb niets gehoord of gevoeld ervan.
Hier heeft het ook echt wel geduurd tot ik eli echt zag als mn eigen kind. was na 2 wk (3?) bij de kapper (had afspraak staan, maar toen kwam eli
) en hoorde een kind kirren... och, jee, das de mijne! 
en op zich had ik wel het idee dat ik alles vergeten was zodra hij eruit was, maar dat kwam meer doordat ik totaal van de wereld was van de hormonen, dus ja. dan denk je ook niet meer aan de pijn, want dan denk je uberhaupt niet...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ow dit had ik ook bij de oudste. Vond dat zo erg! Dat ik niet meteen een band voelde, of hem niet herkende als de mijne...quote:Op woensdag 28 november 2007 15:28 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Wat ik zelf erg vond, niet direct iets lichamelijks overigens maar misschien ook wel, is dat ik mijn kind niet direct herkende. En dat had echt nooit iemand me verteld, dat zoiets kon. En ook dat er toen mensen (in mijn ogen) onredelijk en negatief op reageerden. Dat vind ik nog steeds echt pijnlijk en naar. Terwijl ik hier ook best van zulke dingen heb gelezen. Zo heel gek of afwijkend gedrag is het niet.
het is lastig uit te leggen, want ik vond (en vind) m prachtig. Had ook echt het gevoel: die van mij is het mooiste van zaal.
Maar dat herkennen, het gevoel dat het "eigen" is, dat duurde een poosje. En dat was jammer dat ik dat niet echt wist. Ik voelde me echt een slechte moeder daardoor.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Oh dat inknippen....na 48 uur weeen te hebben gehad ging het hartje van mn kindje achteruit. Ze kwamen toen met een vacuumpomp en knipgerei. Toen ik dat zag begon ik te schreeuwen dat ik het echt niet wilde. Die pomp dan wel maar geen geknip in mij. De arts kwam erbij en zei dat het alleen kon als ik alleen ging persen als ze zeiden dat ik moest persen. En dat de kans op inscheuren heel groot was omdat het moeilijk was op te brengen. Maar het is me gelukt! En daar was ik zoooo blij mee. Lijkt me heel naar.
Idd, dat is toch niet raar? Iedere nieuwe persoon die je ontmoet is de eerste periode vreemd.quote:Op woensdag 28 november 2007 17:24 schreef Isegrim het volgende:
Die baby's lijken ook allemaal op elkaar, dus zo vreemd vind ik 't niet.
En dat je het kind al 9 mnd hebt gedragen doet er niks aan af. Je kan het toch immers niet zien?
En dat er door de zwangerschap al een band zou ontstaan tussen moeder en kind lijkt me dikke onzin. En inderdaad, baby's lijken op elkaar.
Nou ik vind niet alle baby's op elkaar lijken. Ik herkende mijn kind dan ook wel. Maar ik vond het wel heel vreemd om haar bij haar naam te noemen. Dat ik iedere keer een soort moest lachen in mezelf omdat het nog niet helemaal 'klopte'.
Dat heb ook overigens ook gehad bij elke huisdier die ik nieuw en benaamd had.
Dat heb ook overigens ook gehad bij elke huisdier die ik nieuw en benaamd had.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
quote:Op woensdag 28 november 2007 20:12 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
....
Maar dat herkennen, het gevoel dat het "eigen" is, dat duurde een poosje. En dat was jammer dat ik dat niet echt wist. Ik voelde me echt een slechte moeder daardoor.
Heb me ook een slechte moeder gevoeld daardoor.
Ik herkende hem ook wel, maar het was nog niet 'eigen', niet 'mijn kind' ofzo, dat gevoel had ik pas na een paar dagen. Tja, het krijgen van een kind is ook echt een enorme verandering / aanvulling in je leven, het besef dat dat is gebeurd en niet meer weg zal gaan komt volgens mij bij iedereen pas later. Die eerste paar uur / dagen leef je in een totale roes, op de automatische piloot ofzo. Of nou ja, dat had ik dusquote:Op woensdag 28 november 2007 20:47 schreef Igraine het volgende:
Nou ik vind niet alle baby's op elkaar lijken. Ik herkende mijn kind dan ook wel. Maar ik vond het wel heel vreemd om haar bij haar naam te noemen. Dat ik iedere keer een soort moest lachen in mezelf omdat het nog niet helemaal 'klopte'.
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Das waarschijnlijk niet de handigste reactie nee maar ik geloof niet dat vrouwen die wel zwanger zijn en/of kinderen hebben kunnen snappen hoe enorm emotioneel het kan zijn voor een vrouw om steeds geconfronteerd te worden met zwangere vrouwen, om steeds maar blij te zijn voor anderen terwijl je zelf..... Op een gegeven moment komt er namelijk een tijd dat iederéén wel zwanger lijkt en als het bij jou dan niet gebeurt, om wat voor reden dan ook, is dat verschrikkelijk moeilijk..quote:Op woensdag 28 november 2007 10:22 schreef DaviniaHR het volgende:
.... ipv zich terug te trekken omdat je buik (te) confronterend was...
kortom, ik vind echt dat je erg kort door de bocht reageert.
Het is, zo ervaar ik kinderloze door omstandigheden, namelijk géén groene jaloezie...... maar vooral verdriet wat op een minder handige manier wordt vormgegeven...
En nee, ik ben er niet zo een, ik kan er wel mee omgaan (bij tijd en wijlen beter dan andere keren hoor) en van genieten en ervaar desondanks ook veel verdriet hoor vergis je niet... Je kan er niet omheen dat je soms een "godver zij wel, waarom klaagt ze toch?" gevoel kan krijgen soms ook al besef je donders goed dat zwanger zijn geen 24/7 roze wolk is...
[ Bericht 4% gewijzigd door DarkElf op 14-12-2007 08:18:33 ]
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Gewoon even een voor die hele lieve, verstandige DE.
* krijg tranen in mijn ogen liefie...
voor die hele lieve, verstandige DE. * krijg tranen in mijn ogen liefie...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vind dat je het heel mooi onder woorden brengt DarkElf. Mijn zwangerschap is ook in een familie waar veel miskramen, voldragen overleden baby's geboren worden, met 7 maanden het ineens niet meer doen of helemaal in de mmm zitten en dan na 8 pogingen het gewoon niet meer lukken wil en zwangerschappen die standaard na 6 weken afbreken en toch was het geen beladen zwangerschap. Ieder stel had wel zijn eigen manier van reageren, Ze kwamen niet/oppervlakkig of juist vaker. Net na hun gemoedsrust en wij hebben daarop ook niet aangedrongen. Mijn jongste tante huilde tranen met tuiten van geluk voor ons en die kwam toen ze geboren was meteen langs en heeft een uur zitten huilen en kijken en knuffelen en dergelijke maar een andere tante heeft haar met haar eerste verjaardag voor het eerst op kunnen pakken en dus toen pas een eerste foto van haar gemaakt met Kaith. Ik/wij vinden met zo'n beladen babygeschiedenis in de fam. moet je de mensen in hun waarde laten en ze komen vanzelf wel op hun manier.
Overigens weet ik wel hoe emotioneel het kan zijn maar je kan nooit recht in iemands hart kijken over hoe het er werkelijk voor staat.
Overigens weet ik wel hoe emotioneel het kan zijn maar je kan nooit recht in iemands hart kijken over hoe het er werkelijk voor staat.
Iedere dag is het begin van een nieuwe morgen...
DE, je hebt uiteraard gelijk dat ik niet zo snel moet oordelen, maar ik krijg jeuk van mensen die er alleenmaar zijn als er leuke dingen zijn, en geen gehoor geven als het even wat minder gaat. das al
Natuurlijk is dit ingewikkelder dan dat, want het komt ook voor de ander heel dichtbij.
Er staat ook niet of die vriendin Marlieske wel op andere manieren heeft proberen te stuenen, weet dus niet. Maar gewoon wegblijven, krijg ik jeuk van.
Natuurlijk is dit ingewikkelder dan dat, want het komt ook voor de ander heel dichtbij.
Er staat ook niet of die vriendin Marlieske wel op andere manieren heeft proberen te stuenen, weet dus niet. Maar gewoon wegblijven, krijg ik jeuk van.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Die band was er hier al echt wel hoor, alleen is het even wat anders datgene dat je hebt leren kennen(nou ja leren kennen, euhhh, dat zo gewoon is geworden en zo bij je hoort) ineens buiten je te zien.quote:Op woensdag 28 november 2007 20:32 schreef cinnamongirl het volgende:
En dat er door de zwangerschap al een band zou ontstaan tussen moeder en kind lijkt me dikke onzin.
Het is alsof je hart armen en benen heeft gekregen...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik had een band met het kindje in mijn buik maar de band met Ronja moest echt heel erg groeien. Dat kindje in mijn buik heb ik ook echt gemist, heel vreemd.
Ik had juist helemaal niet, terwijl ik dat wel verwacht had. Op het moment dat Freek boven het doek in de OK gehouden werd dacht ik; "Oh, ben jij het? Natuurlijk ben jij het, jou ken ik!".
Het leest idioter dan dat het was, maar zo voelde het echt .
Het leest idioter dan dat het was
, maar zo voelde het echt .
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Nee en nee. Totaal met je oneens.quote:Op woensdag 28 november 2007 20:32 schreef cinnamongirl het volgende:
[..]
En dat er door de zwangerschap al een band zou ontstaan tussen moeder en kind lijkt me dikke onzin. En inderdaad, baby's lijken op elkaar.
Ik heb hetzelfde als jij ervaren Leah
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat heb ik ook wel gemist ja, dat leven in je buik, zo'n ukkepuk geeft toch een hoop gedoe daarbinnen, je raakt eraan gewend die bolle buik te voelen, die beweging erin.quote:Op vrijdag 14 december 2007 17:56 schreef owlet het volgende:
Ik had een band met het kindje in mijn buik maar de band met Ronja moest echt heel erg groeien. Dat kindje in mijn buik heb ik ook echt gemist, heel vreemd.
Dat is heel raar als dat leeg is, is wel even wennen...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
idd, de eerste nacht lag ik op mijn rug, dus ik denk ik ga op mijn linkerzij liggen, dan gaat de baby lekker schoppen. oh, nee hij is eruit Was heel vreemd om hem te zien bewegen en niet te voelen.
al was het wel een soort schok toen er een echte baby uit kwam. het is toch zo abstract in de buik, nu lag er een echt grijs wezentje. vond het heel raar.
Was heel vreemd om hem te zien bewegen en niet te voelen.al was het wel een soort schok toen er een echte baby uit kwam. het is toch zo abstract in de buik, nu lag er een echt grijs wezentje. vond het heel raar.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Nu je het zegt, dat had ik ook een beetje. En nog steeds 'voel' ik niet echt een link tussen het meiske wat ik in mijn buik dacht te hebben en het jongetje wat er uitkwamquote:Op vrijdag 14 december 2007 17:56 schreef owlet het volgende:
Ik had een band met het kindje in mijn buik maar de band met Ronja moest echt heel erg groeien. Dat kindje in mijn buik heb ik ook echt gemist, heel vreemd.
Ik had heel erg toen ik vlak na de bevalling onder de douche stond, ik na mijn buik keek. Die was niet meer mooi, niet meer zwanger, nu was ie gewoon weer dik. Gelukkig trok dit wel snel weer weg.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Ik had dat helemaal niet de herkenning. Wat mij betreft konden het ook 2 andere kinderen zijn. Eerste paar dagen had ik continu het idee dat ik op visite ging....
Toen ze allebei gecontroleerd waren door de kinderarts en iets later met z'n 2- en in 1 couveuse bij me werden gebracht. toen had ik eigenlijk zoiets van : " allejezus wat klein/kwetsbaar, sluit maar snel aan op allerlei apparatuur, ik kom zo wel kijken "....
Toen ze allebei gecontroleerd waren door de kinderarts en iets later met z'n 2- en in 1 couveuse bij me werden gebracht. toen had ik eigenlijk zoiets van : " allejezus wat klein/kwetsbaar, sluit maar snel aan op allerlei apparatuur, ik kom zo wel kijken "....
Ik heb echt dagen gestaart naar die kleine ex bewoner van mijn buik, zoiets geweldig prachtigs, we konden elkaar al heel goed, zo voelde het, heel vreemd, elkaar zo goed kennen en toch vreemden voor elkaar zijn.
Het enige wat ik moeilijk vond was hem achterlaten in het ziekenhuis toen hij de couveuse in moest.
Dat had meer te maken met hoe het liep dan dat het gewoon zo was, eerst kregen we te horen dat hij gelijk mee naar huis mocht, toen moest hij een nachtje blijven en 2 dagen later kreeg hij een sonde in, dat was fiks slikken.
Maar het was alleen maar voor de zekerheid, niet dat die kleine plurk het ermee eens was, die had helemaal niets met dat ding in zich, dus rukte het er net zo hard weer uit en toen hebben ze het maar zo gelaten.
Maar wat gelijk mee naar huis mocht bij het eerste plan kwam pas een week later thuis, daarna nog 1 dag hulp gehad en toen moesten we het zelf rooien, ik blij, want na al dat ziekenhuis geren ben je best toe aan wat rust, lekker op jezelf zijn zonder verzorgend personeel om je heen.
Het enige wat ik moeilijk vond was hem achterlaten in het ziekenhuis toen hij de couveuse in moest.
Dat had meer te maken met hoe het liep dan dat het gewoon zo was, eerst kregen we te horen dat hij gelijk mee naar huis mocht, toen moest hij een nachtje blijven en 2 dagen later kreeg hij een sonde in, dat was fiks slikken.
Maar het was alleen maar voor de zekerheid, niet dat die kleine plurk het ermee eens was, die had helemaal niets met dat ding in zich, dus rukte het er net zo hard weer uit en toen hebben ze het maar zo gelaten.
Maar wat gelijk mee naar huis mocht bij het eerste plan kwam pas een week later thuis, daarna nog 1 dag hulp gehad en toen moesten we het zelf rooien, ik blij, want na al dat ziekenhuis geren ben je best toe aan wat rust, lekker op jezelf zijn zonder verzorgend personeel om je heen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Zo mee eens, ik keek de kraamhulp de deur uit en toen ik lag te slapen regelde de vk nog ff 2 dagen extra hulp die ik eigenlijk niet wilde....quote:Op dinsdag 18 december 2007 17:14 schreef erodome het volgende:daarna nog 1 dag hulp gehad en toen moesten we het zelf rooien, ik blij, want na al dat ziekenhuis geren ben je best toe aan wat rust, lekker op jezelf zijn zonder verzorgend personeel om je heen.
|
|
