Taboe op de bevalling?

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:29 schreef Moonah het volgende:
Je kunt ook nog scheuren als je al geknipt bent hoor!
Zo'n tang is immers een fors apparaat dat naar binnen gewerkt moet worden.

Idem dito met betrekking tot de vacuumpomp..
Maar dan vooral vooral naar binnen inscheuren, een vaginawandruptuur.

Ik belde mijn ouders terwijl ik gehecht werd. Mijn dochter werd op dat moment gewassen e.d.

"Hoi, jullie zijn <AU> opa en oma!" "Ja net 20 minuten geleden <AU>!" "Alles is <HOE LANG DUURT DIT GVD NOG >, nee alles is prima hoor!"

Moonah! Heerlijk verkwikkend bericht!
Maar gelukkig is m@x er nog!

Enneh Milagro en Lois, ik moet het ook maar gewoon 'lekker' over me heen laten komen. Voorlopig kan ik niet wachten tot het zover is, dus het valt wel mee met die zenuwen hoor.

Ik heb trouwens niet het idee dat er een taboe rust op bevallingsverhalen.

Mss wél op het mogelijke poepgedeelte ervan.
Ik heb erg moeten lachen over het genot dat Davinia ervoer bij het poepen tijdens haar bevalling.
En wat jij schreef Lois, over angst om te poepen na je bevalling is voor mij erg herkenbaar
Omdat ik dus ook in mijn anus was gehecht, was ik vreselijk bang om te poepen. Gevolg, ik hield het dus onbewust tegen. Krijg je obstipatie. Na een dag of wat kreeg ik laxeermiddelen. Toen ik vervolgens een keer Thies lag te voeden in bed voelde ik ineens iets vreemds. Ik wist niet precies wat er gebeurde. Ik was het gevoel en de controle over mijn sluitspier kwijt en bleek dus in bed gepoept te hebben.

Zo. Weer iets voor op het lijstje van SHE.

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:31 schreef cattie het volgende:
Maar dan vooral vooral naar binnen inscheuren, een vaginawandruptuur.

Oh ja, tnx voor de aanvulling Cattie.
Knip, scheur tot aan de anus en scheur een centimeter of 4 naar binnen toe.

En BE, niet zeuren, je hóeft niet op dit topic te klikken hoor!

Oh, en ter geruststelling, tóch ziet mijn doos er weer allerbeminnelijkst uit hoor.

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:32 schreef Brighteyes het volgende:
Moonah! Heerlijk verkwikkend bericht!
Maar gelukkig is m@x er nog!

Enneh Milagro en Lois, ik moet het ook maar gewoon 'lekker' over me heen laten komen. Voorlopig kan ik niet wachten tot het zover is, dus het valt wel mee met die zenuwen hoor.

mooi, want ik was van tevoren echt best bang voor alles, zat een keer op een feestje effe alleen, komt een (toen voor mij) stuk oudere echtgenote van een collega naast me zitten, en toen vroeg ze de vraag die je mij nooit moet stellen als ik niet helemaal hunky dory ben "gaat het allemaal wel?" dan komen geheid de

de dingen waar ik bang voor was, die vielen mee, en de onverwachte 'calamiteiten' waren dus onverwacht en overvielen me dus dusdanig dat ik er eigenlijk nauwelijks benul van had, het enige dat ik dacht en mezelf toe mantra-de was "het moet eruit, het moet eruit , het moet er NU uit" en hoe dat dan moest, maakte me niet uit, knip maar, mijn een biet, ik kan niet meer, het moet er uit!!!

Ik ben bij de tweede ondanks een stortbevalling trouwens niet ingescheurd. het hoeft dus niet per se

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:38 schreef Moonah het volgende:
Oh, en ter geruststelling, tóch ziet mijn doos er weer allerbeminnelijkst uit hoor.

je hebt er iedere maand een foto van gemaakt zeker, en in een "progress" album geplakt
kun je ze effe uploaden in het K & W forum

Ik heb dezelfde avond nog laxeerende tabletjes gekregen. Niet zo heel sterk, dus het duurde nog 3 dagen voordat er actie was. Maar daarna bleek de dosering wel iet te hoog te zijn, incl gevolgen.. Snel maar beneden gedaan toen het kon, maar daarna nog een poos in lichtere dosering blijven gebruiken, omdat ik eigenlijk niet zonder durfde..

Elke keer als ik had gepoept ging ik meteen in bad. Had geen idee hoe ik het schoon moest krijgen na de bevalling (stomme aambeien) terwijl alles zo verschrikkelijk trok daarbeneden. Ik heb de eerste dagen dus veel in bad gezeten, een laagje water van 15 cm ofzo met wilde kastanjebadschuim erin om de hechtingen zachter te maken. Magneet is zich een keer verschrokken toen hij thuis kwam omdat hij mij niet kon vinden en ik niet ver kon zijn een paar dagen na de bevalling. Merlijn had ik lekker in zijn bedje gedaan en die sliep en ik meteen in bad gegaan om de boel lekker te verzachten.

Ik was ook én gescheurd én geknipt. De knip staat me nog het meeste bij omdat ik toen met mijn benen in die beugels lag en de vacuum klaarstond om ingebracht te worden. Stond daar de gyn met zijn mooie glimmende schaar. Het leek zo dicht bij. Omdat ik de persweeën door de ruggeprik toch niet voelde (op een klein beetje drukken na) heb ik even gewacht tot de volgende pers, even verwerken wat er zo dicht glimmend bij me stond. Ik had er verder geen moeite mee omdat ik toch nog geen pijn had. Heb ook geen verdoving bij het hechten gehad, volgens mijn hebben ze toen gewoon de ruggeprik weer even iets omhoog gedraaid.

Ach de verhalen heb ik zo vaak naverteld, nog steeds trouwens. Hier gelukkig geen taboe.

[ Bericht 2% gewijzigd door Randa_v op 18-11-2007 19:28:05 ]

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:57 schreef milagro het volgende:

[..]

je hebt er iedere maand een foto van gemaakt zeker, en in een "progress" album geplakt
kun je ze effe uploaden in het K & W forum

Of een dozentopic starten.

Ik heb de knip wel gevoeld, er was te weinig tijd om hem op een wee te doen, Demi moest er meteen uit.
En het deed wel pijn maar het was echt heel kort, dus voor ik in de gaten had dat het'zo'n pijn deed was het alweer over gelukkig, daardoor geen trauma's van een knip, aan mijn kant dan, mijn man heeft er nog steeds nachtmerries van.

quote:

Op zondag 18 november 2007 17:56 schreef SHE het volgende:
Kun je niet gewoon om een ks vragen?

Zeg, jij wilde ze toch niet zei je eerder vandaag nog?

quote:

Op zondag 18 november 2007 19:23 schreef Moonah het volgende:

[..]

Of een dozentopic starten.

Dat is er al hoor

_{Ja, dat lijkt me nog eens leuk, van die net geknipte/uitgescheurde dozen posten daar}

ieuw, ik heb zelf ook pas na 2 weken durven kijken.. Heel voorzichtig met een spiegeltje. Zal ik kijken, of toch maar niet, of toch maar wel, of toch maar niet, of toch maar wel, etc..

Dit topic begint toch wel wat eng te worden.. Zou bijna bang worden voor de 2e. Terwijl de ik de 1e ook over zou doen, en me dat een uitgescheurde muts heeft opgeleverd..

Van de knip (zonder verdoving) niks gevoeld, maar toen ze zei dat ze zou gaan knippen moest ik wel gelijk denken aan iets wat ik volgens mij hier las, dat het zou klinken als knippen in een stuk kipfilet ofzoiets.
Ik lag te luisteren, maar toen kwam die wee en heb ik denk ik mn aandacht daarop gericht, want ik heb het niet gehoord. De verdoving achteraf viel me best mee en het hechten ook wel.
Ging de verloskundige er nog even 2 over doen omdat ze niet tevreden was .

[ Bericht 2% gewijzigd door Nijna op 18-11-2007 20:22:35 ]

Ik moet zeggen dat die taboes om de bevalling mij weinig doen al mag ik over een paar maanden ook bevallen. Ik had juist met de taboes weinig moeite, wel fijn als je er wel met je omgeving over kan praten. Van de placenta hebben we ook gewoon foto's gemaakt toen het werd gevraagt of we het wilde. Of ik het wilde terug zien op foto zagen we daarna wel weer.

Over de gescheurde muts, ik was zo blij met de rieten zittingen in de eetkamerstoelen die wij hebben, want net in het midden is het wat lager zat beter voor de hechtingen dan een gewone stoel. Heb ook vrij vlug gekeken hoe het daarbeneden nu uitzag, maar meer dan streepje was er toen al niet meer te zien. Heb het idee dat het er nu tijdens de zwangerschap erger uit ziet dan na de bevalling. Door de zwangerschap is het nl. helemaal dik en opgezet.

Ik heb die hele placenta niet gezien. Die was er vrij rap, volgens mij voordat Chris terug was van de onderzoekstafel (5-10 min). En daarna was het even Chris knuffelen , ouders bellen en op naar de OK..
Mis hem ook niet echt ofzo

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:32 schreef MaLo het volgende:
Ik belde mijn ouders terwijl ik gehecht werd. Mijn dochter werd op dat moment gewassen e.d.

"Hoi, jullie zijn <AU> opa en oma!" "Ja net 20 minuten geleden <AU>!" "Alles is <HOE LANG DUURT DIT GVD NOG >, nee alles is prima hoor!"

Sorry, maar dat is echt onwijs grappig!!

Ik heb niets gehoord of gevoeld van de knip, was ook tijdens een wee, en dat deed al zeer genoeg. Waar eli was tijdens het hechten? geen idee miss idd die testjes en wegen en zo. weet niet meer...

Wat ik vooraf wist:
-dat het godverdoms veel pijn doet (omgeving en forum)
-dat je kan scheuren of geknipt worden (forum en korte mededeling in bevallingsverhalen van omgeving, gynaecologe sprak over 75% van de vrouwen bij een eerstgeborene)
-dat je kan poepen tijdens je bevalling (forum, taboe dus hier )
-dat je weken vloeit (forum,taboe dus hier)
-dat je aambeien krijgt tijdens je zwangerschap en dat lastig is bij het persen (omgeving)

Wat ik niet wist:
-dat je kan overgeven tijdens je bevalling (en vaak)
-dat je al leeggepoept kan zijn voor je moet beginnen persen (was ergens wel een opluchting)
-dat een knip schuin gezet wordt
-dat je ook vanbinnen kan scheuren
-dat je dagen niet meer kan poepen en het dus ook niet goed durft door die knip, zelfs als je maar een kleintje (3 hechtingen) hebt
-dat aambeien ook pas na de bevalling kunnen komen

Een bevallingsverhaal hier in mijn omgeving gaat als volgt: water gebroken, naar ziekenhuis, weëen, scheur/knip, baby na zoveel uur op de wereld. Vrij summier dus, geen details over gore smurrie en bloedverlies ed.

Ik stond altijd heel nuchter naar bevallen toe: "ja, dat doet pijn natuurlijk, maar je moet wel, dat hoort nu eenmaal bij zwanger zijn". Tot ik dus ingeleid werd en na 6 cm ontsluiting (en slechts 5u weëen) een ruggenprik kreeg. Ik was helemaal van de wereld, had geen besef meer van wie nu wel of niet in de kamer was of wat ik aan het doen was.

Gek genoeg, als ik hier verhalen lees, vind ik het zelfs jammer dat ik bevallen niet op een natuurlijke manier heb ervaren. Hoe weëen die uit zichzelf beginnen en gestaag feller worden voelen, welke houdingen helpen om een wee op te vangen, hoe een perswee voelt, hoe het zetten van het hoofdje voelt... dat soort dingen heb ik wel gemist.
De weëen kwamen vrij snel vrij stevig door, ik moest het grootste deel van de tijd aan de CTG blijven liggen, op mijn linkerzij (waardoor die weëen voor mij slechter op te vangen waren), ik heb tegen mijn voornemen in toch verdoving genomen etc... beetje jammer achteraf. Voor een tweede hoop ik dat het helemaal anders mag gaan.

Natuurlijk is de hele bevalcultuur anders hier in België: thuis bevallen is de uitzondering, over een ruggenprik wordt niet moeilijk gedaan (wordt door vroedvrouw gevraagd of je er eventueel één wilt), andere vormen van verdoving waren in mijn ziekenhuis niet mogelijk (terwijl ik hier toch enkele andere vormen van pijnbestrijding in het ziekenhuis meen gelezen te hebben), een knip is vrij standaard en je blijft doorgaans 5 dagen in het ziekenhuis (en veel vrouwen vinden dat nog leuk ook! Ik niet in elk geval, ben er dan ook korter gebleven).

En ja, als mensen vragen hoe de bevalling is gegaan, vertel ik niet meer dan het volgende: ingeleid om 8u30 's morgens, weëen kwamen op, (veel) pijn gehad en daardoor moeten overgeven, ruggeprik om 13u30 en 2u later na enkele keren persen (op aangeven van vroedvrouw, want ik voelde de weëen nauwelijks door de prik die nog doorwerkte, ook al was die al afgekoppeld) was mijn dochter er.
Ik vertel niks over het leegpoepen, de knip (tenzij het een vrouw is die zelf bevallen is en erom vraagt), de smurrie van je baby op jou (ze bleek achteraf op mij gepoept te hebben), het navloeien en de weeïge geur ervan, het loslaten van draadjes van de knip... dat is allemaal te intiem voor mij om te delen en wat heb je eraan als je zelf nog niet bevallen bent. (en zelfs dan, wat heb je eraan als je wel bevallen bent, elke vrouw ervaart het weer anders)

poep tijdens het persen heb ik gelukkig niet gehad, kan ook komen dat ik daarvoor 2 uur op de wc gezeten had. Van het inschreuren heb ik niks gemerkt, ben op 3 plaatsen ingescheurt, waarvan 1 in de schaamlippen (ja hoe krijg je het voro elkaar), ook hechten heb ik nauwelijks gevoelt, ze sproeide er eerst een prikkende vloeistof op, en daarna ging ze hechten, voelde wel dat ze met een naald bezig was maar voelde geen echte pijn, ook gelukkig daarna weinig last gehad. Trouwens een tipje, ga de eerste dagen niet lastig doen met een bakje water op de toilet, maar ga gewoon onder de douche, veel makkelijker en prettiger. vond trouwens de prik in me been(om placenta geboren te laten worden/ en het drukken op mijn buik ook voor de placenta) veel vervelender.

Nou ik vond het eigenlijk allemaal best meevallen. Tuurlijk bevallen is niet mijn hobby, maar na alle gruwelijke horrorverhalen was dit maar een klein horrorverhaaltje.

's Middags nog naar de kinderboerderij geweest en wezen shoppen. Donderdagavond nog op een terrasje gezeten met beginnende weeen die ik aanzag voor rugpijn. Volgens de verloskundige herken je altijd een wee, maar dat bleek dus niet zo te zijn En vrijdagmorgen na een nacht heftigere weeen toch maar de verloskundige langs laten komen (natuurlijk niet te vroeg bellen want dat is zo lullig voor haar) en toen als een speer naar het ziekenhuis omdat mijn vliezen al een paar dagen gebroken waren. Dat vond ik eigenlijk het allermoeilijkste moment omdat je zo bang bent dat er iets met de baby is. Uiteindelijk om 11 uur in het ziekenhuis aangekomen waar alles oke was met de baby en daar is ze om 21.28 geboren met de vacuumpomp. Niks geen knip en maar een miniscuul scheurtje waar ik zowel voor als na die tijd niks van heb gevoeld. Ook de twee kleine hechtinkjes niet gevoeld want toen had ik net mijn kleine meissie in mijn armen..

Wat wel erg tegenviel was dat de weeen niet sterker werden en ik dus een infuus met opwekker kreeg. Dit was echter niet helemaal goed aangesloten dus ik heb bijna 2 uur voor Piet snot zitten persen en moest uiteindelijk wat hulp van de vacuum krijgen...

[ Bericht 0% gewijzigd door Stiemie op 19-11-2007 09:45:37 ]

quote:

Op maandag 19 november 2007 09:12 schreef hestria het volgende:
vond trouwens de prik in me been(om placenta geboren te laten worden/ en het drukken op mijn buik ook voor de placenta) veel vervelender.

Oh, was die spuit na de bevalling daarvoor? Ze zeiden al dat ik even een prikje kreeg, en er verdween een naald in mijn bovenbeen, maar ik dacht dat het misschien iets van ijzer (voor veel bloed verloren) was..
Heb me er niet echt mee bezig gehouden. Was blij dat Chris er was, en maakte me zorgen omdat een grijzig tintje had direct na mijn geboorte en hij in de onderzoekskamer ernaast werd geholpen.

En mijn darmen en blaas sloegen ook op hol tijdens de eerste paar cm ontsluiting. Was dus leeg tegen de tijd dat ik naar het zkh moest..

Vanuit een male-point-of-view vertel ik niet alle bloederige details.
Ik vertel meestal wel dat ik er bij was en mezelf dwong met een bemoedigende blik weer op te kijken zodra ik net meest afschuwelijke beelden 'beneden' had gezien. Op zich was het best interessant, maar het geluid van het geknip zal ik nooit meer vergeten.