Taboe op de bevalling?

Ik heb het ook nooit als Taboe gezien, en heb eigenlijk ook nooit echt wat achterwege gelaten

Ik ben gehecht maar vond het niet echt heel pijnlijk, was meer irritant omdat het en jeukte en afentoe prikte...
Tja ik had wel wat ontlasting tijdens het persen, maar kon ook die hele dag niet naar de wc, dat lukte gewoon niet, dus ja dan is de kans aanwezig dat er wat meekomt, en op zo een moment schaam je je er ook niet voor.

Het hoofdje wat dan staat, heb ik ook niet als vervelend gevonden, maar kwam denk ik doordat toen het hoofdje stond er vrijwel meteen daarna weer een wee aan kwam zetten...

de persweeen alleen voelde ik niet, dus ik ging gewoon blind af op de aanwijzingen van de verpleegkundige en de gyn.

quote:

Op zondag 18 november 2007 20:17 schreef Nijna het volgende:
Van de knip (zonder verdoving) niks gevoeld, maar toen ze zei dat ze zou gaan knippen moest ik wel gelijk denken aan iets wat ik volgens mij hier las, dat het zou klinken als knippen in een stuk kipfilet ofzoiets.

Het enige wat ik echt van m'n moeder heb meegekregen over bevallingen is dat ze nu (bijna 30 jaar na dato) nog steeds dat afschuwelijke geluid hoort en er kippenvel ( ) van krijgt.

Hier trouwens geen knip, wel flink gescheurd, maar het hechten en de uitdrijving vond ik echt een lachertje vergeleken met de helse pijnen van de weeënstorm _{(van ruim 1 naar 10 cm in 1.5 uur, dat was ook niet echt de bedoeling ofzo).} . Toen ik mocht persen heb ik volgens mij ook gepoept, vantevoren dacht ik dat ik dat echt vreselijk zou vinden, maar op het moment zelf was ik zo out of it dat het me geen ruk kon schelen.. ik kon alleen maar denken: dat 'ding' moet eruit, nu!

En ik vertel mijn verhaal altijd heel summier aan mensen, omdat ik a. lang niet alles bewust heb meegemaakt, b. het veel te pijnlijk/confronterend vind om er over te vertellen en c. ik mezelf schaam voor m'n eigen gedrag (gillen/vloeken) tijdens de bevalling, ook al weet ik dat ik er niets aan kon doen en het echt niet zo abnormaal was. Dus ja, irl toch wel wat taboes, het is makkelijker om het er hier over te hebben

Op zich merk ik niet veel van een taboe op de bevalling. 1 persoon heeft mij uitdrukkelijk gevraagd geen details te geven, voor de rest keek niemand raar op van mijn verhalen. Al heb ik wel verschillende versies, de openhartige, de korte, de zakelijke enz. Niet iedereen hoeft te weten hoeveel hechtingen ik waar had en hoe het er nu uit ziet! Jullie wel natuurlijk!

Wel vind ik trouwens dat er een taboe is op verhalen over zwangerschap die niet positief zijn. Als ik vertel dat ik met de volgende kern woorden op mijn zwangerschap terug kijk: angst, pijn, verdriet, verveling en eenzaamheid dan krijg ik afwijzende reacties. Dat willen mensen niet horen, het mag alleen maar "haleluja, het was zo'n roze wolk" zijn.

Cattie ik ben het met je laatste alinea helemaal eens.

Hoe vaak hier niet gezegd is maar je hebt er toch iets moois voor terug daar gaat het helemaal niet om en daarom geef ik altijd maar als antwoord van het was lastig en als ze dan doorvragen dat wordt ik wat mededeelzamer.

Over het erover hebben dat heeft hier trouwens wel gewerkt. Mijn bevalling was zo niet goed gegaan dat wij ook helemaal geen duidelijk beeld meer hadden en daarom heeft een mw de gegevens opgevraagd bij het zh en bij de vk en naar aanleiding daarvan hebben wij twee keer een consult bij haar gehad en dat heeft mij zeker geholpen om op maandagavond in elk geval voor half twee in slaap te vallen. De eerste drie maanden heb ik iedere maandagavond wakker gelegen en de bevallingsflarden herbeleefd tot 1.27 (geboortetijd) en daarna viel ik meteen in slaap. Uiteindelijk hebben wij daar hulp voor gezocht en nu we de rapporten thuis hebben en daar duidelijk een plekje voor hebben gevonden slaap ik weer prima op de maandagen. En het rare was dat het ook altijd op maandag was dus echt de geboortedag/nacht. Je brein kan heel raar doen...

quote:

Op zondag 18 november 2007 23:06 schreef Iksje het volgende:
het navloeien en de weeïge geur ervan,

Ik vind dat echt zoooo lekker ruiken

quote:

Op maandag 19 november 2007 20:12 schreef cattie het volgende:

Wel vind ik trouwens dat er een taboe is op verhalen over zwangerschap die niet positief zijn. Als ik vertel dat ik met de volgende kern woorden op mijn zwangerschap terug kijk: angst, pijn, verdriet, verveling en eenzaamheid dan krijg ik afwijzende reacties. Dat willen mensen niet horen, het mag alleen maar "haleluja, het was zo'n roze wolk" zijn.

*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. _{Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.}

quote:

Op woensdag 21 november 2007 14:26 schreef anneja het volgende:

[..]

Ik vind dat echt zoooo lekker ruiken

quote:

Op donderdag 22 november 2007 11:35 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. _{Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.}

Oh, om dat soort opmerkingen kan ik zo pissig worden... Alsof ik, door te zeggen dat de zwangerschap en bevalling zwaar waren, ondankbaar ben. Ik ben heel blij dat ik makkelijk zwanger werd en dat ik een kind heb gekregen, maar daarom hoef ik nog niet alles in de zwangerschap en de bevalling leuk te vinden.
Ik snap dat vrouwen die niet of moelijk zwanger worden het pijnlijk vinden als anderen wel zwanger zijn, maar daarom hoef ik nog niet constant te zeggen dat de zwangerschap en bevalling geweldig waren.

Dat soort vrouwen zijn sowieso al vaak hun grip op de realiteit een beetje kwijt (disclaimer: niet allemaal dus).

Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam ). Ik moest blij zijn dat ik zwanger kon worden en er van genieten. Dus je bedenkt je wel 2 keer voordat je weer zoiets zegt. Ik wil heel graag ooit een 2de maar het zwanger zijn houdt me meer tegen dan de bevalling.

Ik ben een vrouw die moeilijk zwanger wordt en nu godzijdank zwanger ben van onze 2e maar ik vindt het zeker niet allemaal lief, leuk en aardig. Ik heb zeker de eerste 12 weken gedacht "waar ben ik aan begonnen" en "wou ik hierom zwanger worden" maar hing dan ook zeker 2 keer per dag over de pot. En nu op het eind ben ik het meer dan zat

quote:

Op donderdag 22 november 2007 13:51 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik ben een vrouw die moeilijk zwanger wordt en nu godzijdank zwanger ben van onze 2e maar ik vindt het zeker niet allemaal lief, leuk en aardig. Ik heb zeker de eerste 12 weken gedacht "waar ben ik aan begonnen" en "wou ik hierom zwanger worden" maar hing dan ook zeker 2 keer per dag over de pot. En nu op het eind ben ik het meer dan zat

Ja precies. De eerste helft van de zwangerschap hield ik niks binnen. Met 20 weken hbe ik een leuke zwangerschap gehad. DAt was een paar weken en toen was ik het zoo zat. Het was warm en ik zat maar thuis. Nee zwanger zijn is echt niet mijn ding.

Hmm, ik ben weer erg veel bezig met herinneren en terughalen van de bevalling merk ik
Zo komen er af en toe weer "nieuwe" dingen bovendrijven, net als het volgende.
Niet zozeer een taboe, meer iets dat nooit iemand verteld heeft terwijl al vanaf week 20 bekend was dat ik een zoon zou krijgen.
Attentie voor alle zoon-dragende dames: niet schrikken als je je net geboren kleintje bewondert, controleert of het echt een jongetje is, en ontdekt dat zijn zakje echt enorm groot en opgezwollen is!
Is heel normaal, komt van de hormonen van de mama, en zal na een paar dagen weer tot "normaal" formaat slinken. Nu ik erover nadenk hoor ik er verder niemand over, terwijl er toch voldoende jongens geboren worden denk ik zo. Bij deze dus de waarschuwing

Ik vind het heel bijzonder zwanger zijn maar ik zit echt niet 24/7 op een roze wolk hoor. Alle ongemakken die er bij komen kijken. Mijn eerste zwangerschap had ik bijna nergens last van, deze zwangerschap heb ik last van alles waar je maar zo ongeveer last van kan hebben. Van het jojo humeur, het verliefd zijn op de porseleinen pot, maagzuur dat je strot lekker weg brand en een dikke buik die meer dan in de weg zit.

quote:

Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam ). Ik moest blij zijn dat ik zwanger kon worden en er van genieten. Dus je bedenkt je wel 2 keer voordat je weer zoiets zegt. Ik wil heel graag ooit een 2de maar het zwanger zijn houdt me meer tegen dan de bevalling.

wat dat betreft, na de zwangerschap van miesje riep ik ook van ik wil geen 2de, die bevalling maakt me niet zo uit, maar die zwangerschap kan me gestolen worden, maar goed gezien mijn dikke buik ben ik daar toch anders over gaan denken . en tuurlijk kan het aan de ene kant begrijpen dat mensen zoiets hebben van je moet blij zijn aan de andere kant verandert het helemaal niks aan het feit dat je van normaal mens, naar een of ander waggelend, dik, hormonaal monster verandert (en nu heb ik het puur over mezelf), om nog maar te spreken van de misselijkheid, krampen, weeen, etc etc.

quote:

Op donderdag 22 november 2007 11:35 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. _{Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.}

dat is idd een dooddoener.
je gaat niet tegen iemand waarvan je weet dat zij al tijden bezig is zwanger te raken, een uitgebreide klaagsessie houden over relatieve onbenulligheden die zich tijdens jouw zwangerschap voordoen, af en toe eens een ongemak te berde brengen moet echter kunnen, vind ik, je kan niet 9 maanden lang dan ieder woordje wegen op mogelijk kwetsend... en a priori rekening houden met de mogelijkheid dat degene die (mee)luistert, leest het ms niet zo prettig vindt is ook onbegonnen werk.

er valt altijd wel te relativeren, je teen flink stoten en dan het halve huis bij elkaar vloeken en dan komt er een Heather Mills aankakken die zegt dat je blij moet zijn dát je tenminste nog een teen hebt om te stoten, ja dikke buik, geen bier

quote:

Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam ). Ik moest blij zijn dat ik zwanger kon worden en er van genieten. Dus je bedenkt je wel 2 keer voordat je weer zoiets zegt. Ik wil heel graag ooit een 2de maar het zwanger zijn houdt me meer tegen dan de bevalling.

Mijn zus heeft dat ook idd. Het gezeur ben ik af en toe ook goed zat en dan denk ik ook wees blij dat je zwanger kan worden. Maar goed aan de andere kant denk ik, dit is de manier waarop zij het ervaart, dus dat zal dan wel zo zijn
Ze had ook een keer op hyves een blog erover geschreven en daar had dus ook iemand op gereageerd dat ze het achterlijk vond dat mijn zus er zo over dacht. Want zij was al 16 jaar ongewenst kinderloos en mijn zus moest niet zo zeuren en blij zijn dat ze zwanger was.

quote:

Op zondag 18 november 2007 15:10 schreef Faja-Lobi het volgende:

[..]

Mijn man heeft alles gezien en ook de navelstreng door mogen en willen knippen maar ik heb nog nooit een neger zo wit zien weg trekken als toen de knip werd gezet. De verloskundige zei nog tegen mijn man "u kunt beter even niet kijken" en wat doet ie; kijken. Volgens mij heeft hij een mental image for life van dat beeld.

Ik heb ook zo'n mental image for life

Ik was erbij toen Fleur van Chacama geboren werd, stond met mijn neus erboven toen ze gingen knippen... Heb me met twee handen aan het bed vastgehouden en ik geloof dat ik witter was dan de lakens

Dat je zelf nog durfde/wilde, Sjeen

En klagen nadat je IVF hebt gehad schijnt helemaal niet te mogen Ook niet als je met 20 weken amper je huis uit komt en met 30-weken verplichte rust krijgt voorgeschreven omdat je 's nachts niet slaapt vanwege de pijnlijke krampen die wel weeen lijken (maar het niet zijn)..

Ik vraag me trouwens af of de mensen die zeggen dat je niet mag klagen, zelf ook niet hartstochtelijk zouden klagen als ze zelf zwanger zijn

Tja, het moge duidelijk zijn dat ik niet als een fijne zwangerschap ervaar, ook al ben ik misschien wel blij dat ik zwanger ben. Nouja, als anderen daar problemen mee hebben, sterkte ermee, ik heb al genoeg problemen van mezelf

quote:

Op donderdag 22 november 2007 17:47 schreef Pruk het volgende:
Ik vraag me trouwens af of de mensen die zeggen dat je niet mag klagen, zelf ook niet hartstochtelijk zouden klagen als ze zelf zwanger zijn

Ik heb nooit gezegd dat het niet mag, maar ik heb in al die jaren OUD wel een ontieglijke berg gezeik langs zien komen waar ik me weleens bij op mijn hoofd gekrabt heb...
En nee... ik heb zelf niet geklaagd. _{Ook niet zo heel moeilijk als je vrijwel nergens last van hebt, maar toch.}

quote:

Tja, het moge duidelijk zijn dat ik niet als een fijne zwangerschap ervaar, ook al ben ik misschien wel blij dat ik zwanger ben. Nouja, als anderen daar problemen mee hebben, sterkte ermee, ik heb al genoeg problemen van mezelf

Lekker niks mee doen dan toch?

*algemene reactie...

Ik kan me van alle kanten alle gevoelens prima voorstellen.
Als je er tegenaan zit te kijken terwijl je zelf zo graag wil komt alle veel gezeur als 'gezeur' over, terwijl als je het ervaart zal het best heel vreselijk zijn en heb je ook het volste recht om daar eens over te klagen.

Beetje begrip over en weer en er is niks aan de hand.
Als ik zie hoe meelevend men altijd weer is in het 'dit wil je nooit meer horen' topic terwijl men aan de andere kant toch ook wel vaak vindt dat ze zich niks van anderen aan hoeven te trekken...

Er zit een verschil in klagen en klagen, ik ken iemand in mij naaste omgeving die tegelijkertijd als ik zwanger was, dat mens klaagde alleen maar, heb haar nooit iets positiefs horen zeggen over haar zwangerschap.
En dat terwijl haar zwangerschap gewoon normaal was, gewoon de normale kwaaltjes, niet eens veel misselijk enz.

Ik had net het tegenovergestelde bij Demi's zwangerschap, ik heb echt op een rose wolk geleefd maar kon ook echt nog alles.

Nu is het iets anders, ben nu 10 weken en iedere dag minimaal 3x de wc innig aan het omhelsen, maar ik voel me nu wel al beter als in het begin dus ik kruip weer langzaam die roze wolk op.

quote:

Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam ). Ik moest blij zijn dat ik zwanger kon worden en er van genieten. Dus je bedenkt je wel 2 keer voordat je weer zoiets zegt. Ik wil heel graag ooit een 2de maar het zwanger zijn houdt me meer tegen dan de bevalling.

Be-la-che-lijk.

Net wat Vief zegt, dat soort vrouwen spoort niet.

quote:

Op donderdag 22 november 2007 13:01 schreef Vivi het volgende:
Dat soort vrouwen zijn sowieso al vaak hun grip op de realiteit een beetje kwijt (disclaimer: niet allemaal dus).

Maar even serieus, het stoorde mij toen idd dat je zo negatief deed over zwanger zijn. Ik was net een paar weken op weg en helemaal klachtenloos op een roze wolk aan het zweven. Wist ík veel.
Ik heb wél een slag om de arm gehouden he, toen ook al!
_{Een kind koop je nu eenmaal niet bij de Wehkamp.}