OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik heb het ook nooit als Taboe gezien, en heb eigenlijk ook nooit echt wat achterwege gelaten
Ik ben gehecht maar vond het niet echt heel pijnlijk, was meer irritant omdat het en jeukte en afentoe prikte...
Tja ik had wel wat ontlasting tijdens het persen, maar kon ook die hele dag niet naar de wc, dat lukte gewoon niet, dus ja dan is de kans aanwezig dat er wat meekomt, en op zo een moment schaam je je er ook niet voor.
Het hoofdje wat dan staat, heb ik ook niet als vervelend gevonden, maar kwam denk ik doordat toen het hoofdje stond er vrijwel meteen daarna weer een wee aan kwam zetten...
de persweeen alleen voelde ik niet, dus ik ging gewoon blind af op de aanwijzingen van de verpleegkundige en de gyn.
Ik ben gehecht maar vond het niet echt heel pijnlijk, was meer irritant omdat het en jeukte en afentoe prikte...
Tja ik had wel wat ontlasting tijdens het persen, maar kon ook die hele dag niet naar de wc, dat lukte gewoon niet, dus ja dan is de kans aanwezig dat er wat meekomt, en op zo een moment schaam je je er ook niet voor.
Het hoofdje wat dan staat, heb ik ook niet als vervelend gevonden, maar kwam denk ik doordat toen het hoofdje stond er vrijwel meteen daarna weer een wee aan kwam zetten...
de persweeen alleen voelde ik niet, dus ik ging gewoon blind af op de aanwijzingen van de verpleegkundige en de gyn.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
quote:Op zondag 18 november 2007 20:17 schreef Nijna het volgende:
Van de knip (zonder verdoving) niks gevoeld, maar toen ze zei dat ze zou gaan knippen moest ik wel gelijk denken aan iets wat ik volgens mij hier las, dat het zou klinken als knippen in een stuk kipfilet ofzoiets.
Het enige wat ik echt van m'n moeder heb meegekregen over bevallingen is dat ze nu (bijna 30 jaar na dato) nog steeds dat afschuwelijke geluid hoort en er kippenvel ( 
) van krijgt.Hier trouwens geen knip, wel flink gescheurd, maar het hechten en de uitdrijving vond ik echt een lachertje vergeleken met de helse pijnen van de weeënstorm (van ruim 1 naar 10 cm in 1.5 uur, dat was ook niet echt de bedoeling ofzo). . Toen ik mocht persen heb ik volgens mij ook gepoept, vantevoren dacht ik dat ik dat echt vreselijk zou vinden, maar op het moment zelf was ik zo out of it dat het me geen ruk kon schelen.. ik kon alleen maar denken: dat 'ding' moet eruit, nu!
En ik vertel mijn verhaal altijd heel summier aan mensen, omdat ik a. lang niet alles bewust heb meegemaakt, b. het veel te pijnlijk/confronterend vind om er over te vertellen en c. ik mezelf schaam voor m'n eigen gedrag (gillen/vloeken) tijdens de bevalling, ook al weet ik dat ik er niets aan kon doen en het echt niet zo abnormaal was. Dus ja, irl toch wel wat taboes, het is makkelijker om het er hier over te hebben
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Op zich merk ik niet veel van een taboe op de bevalling. 1 persoon heeft mij uitdrukkelijk gevraagd geen details te geven, voor de rest keek niemand raar op van mijn verhalen. Al heb ik wel verschillende versies, de openhartige, de korte, de zakelijke enz. Niet iedereen hoeft te weten hoeveel hechtingen ik waar had en hoe het er nu uit ziet! 
Jullie wel natuurlijk! 
Wel vind ik trouwens dat er een taboe is op verhalen over zwangerschap die niet positief zijn. Als ik vertel dat ik met de volgende kern woorden op mijn zwangerschap terug kijk: angst, pijn, verdriet, verveling en eenzaamheid dan krijg ik afwijzende reacties. Dat willen mensen niet horen, het mag alleen maar "haleluja, het was zo'n roze wolk" zijn.
Jullie wel natuurlijk! Wel vind ik trouwens dat er een taboe is op verhalen over zwangerschap die niet positief zijn. Als ik vertel dat ik met de volgende kern woorden op mijn zwangerschap terug kijk: angst, pijn, verdriet, verveling en eenzaamheid dan krijg ik afwijzende reacties. Dat willen mensen niet horen, het mag alleen maar "haleluja, het was zo'n roze wolk" zijn.
Cattie ik ben het met je laatste alinea helemaal eens.
Hoe vaak hier niet gezegd is maar je hebt er toch iets moois voor terug
daar gaat het helemaal niet om en daarom geef ik altijd maar als antwoord van het was lastig en als ze dan doorvragen dat wordt ik wat mededeelzamer.
Over het erover hebben dat heeft hier trouwens wel gewerkt. Mijn bevalling was zo niet goed gegaan dat wij ook helemaal geen duidelijk beeld meer hadden en daarom heeft een mw de gegevens opgevraagd bij het zh en bij de vk en naar aanleiding daarvan hebben wij twee keer een consult bij haar gehad en dat heeft mij zeker geholpen om op maandagavond in elk geval voor half twee in slaap te vallen. De eerste drie maanden heb ik iedere maandagavond wakker gelegen en de bevallingsflarden herbeleefd tot 1.27 (geboortetijd) en daarna viel ik meteen in slaap. Uiteindelijk hebben wij daar hulp voor gezocht en nu we de rapporten thuis hebben en daar duidelijk een plekje voor hebben gevonden slaap ik weer prima op de maandagen. En het rare was dat het ook altijd op maandag was dus echt de geboortedag/nacht. Je brein kan heel raar doen...
Hoe vaak hier niet gezegd is maar je hebt er toch iets moois voor terug
daar gaat het helemaal niet om en daarom geef ik altijd maar als antwoord van het was lastig en als ze dan doorvragen dat wordt ik wat mededeelzamer. Over het erover hebben dat heeft hier trouwens wel gewerkt. Mijn bevalling was zo niet goed gegaan dat wij ook helemaal geen duidelijk beeld meer hadden en daarom heeft een mw de gegevens opgevraagd bij het zh en bij de vk en naar aanleiding daarvan hebben wij twee keer een consult bij haar gehad en dat heeft mij zeker geholpen om op maandagavond in elk geval voor half twee in slaap te vallen. De eerste drie maanden heb ik iedere maandagavond wakker gelegen en de bevallingsflarden herbeleefd tot 1.27 (geboortetijd) en daarna viel ik meteen in slaap. Uiteindelijk hebben wij daar hulp voor gezocht en nu we de rapporten thuis hebben en daar duidelijk een plekje voor hebben gevonden slaap ik weer prima op de maandagen. En het rare was dat het ook altijd op maandag was dus echt de geboortedag/nacht. Je brein kan heel raar doen...
Iedere dag is het begin van een nieuwe morgen...
Ik vind dat echt zoooo lekker ruikenquote:Op zondag 18 november 2007 23:06 schreef Iksje het volgende:
het navloeien en de weeïge geur ervan,
*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)quote:Op maandag 19 november 2007 20:12 schreef cattie het volgende:
Wel vind ik trouwens dat er een taboe is op verhalen over zwangerschap die niet positief zijn. Als ik vertel dat ik met de volgende kern woorden op mijn zwangerschap terug kijk: angst, pijn, verdriet, verveling en eenzaamheid dan krijg ik afwijzende reacties. Dat willen mensen niet horen, het mag alleen maar "haleluja, het was zo'n roze wolk" zijn.
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
quote:Op woensdag 21 november 2007 14:26 schreef anneja het volgende:
[..]
Ik vind dat echt zoooo lekker ruiken
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh, om dat soort opmerkingen kan ik zo pissig worden... Alsof ik, door te zeggen dat de zwangerschap en bevalling zwaar waren, ondankbaar ben. Ik ben heel blij dat ik makkelijk zwanger werd en dat ik een kind heb gekregen, maar daarom hoef ik nog niet alles in de zwangerschap en de bevalling leuk te vinden.quote:Op donderdag 22 november 2007 11:35 schreef DaviniaHR het volgende:
[..]
*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.
Ik snap dat vrouwen die niet of moelijk zwanger worden het pijnlijk vinden als anderen wel zwanger zijn, maar daarom hoef ik nog niet constant te zeggen dat de zwangerschap en bevalling geweldig waren.
Dat soort vrouwen zijn sowieso al vaak hun grip op de realiteit een beetje kwijt (disclaimer: niet allemaal dus).
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam 
). Ik moest blij zijn dat ik zwanger kon worden en er van genieten. Dus je bedenkt je wel 2 keer voordat je weer zoiets zegt. Ik wil heel graag ooit een 2de maar het zwanger zijn houdt me meer tegen dan de bevalling.
). Ik moest blij zijn dat ik zwanger kon worden en er van genieten. Dus je bedenkt je wel 2 keer voordat je weer zoiets zegt. Ik wil heel graag ooit een 2de maar het zwanger zijn houdt me meer tegen dan de bevalling.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Ik ben een vrouw die moeilijk zwanger wordt en nu godzijdank zwanger ben van onze 2e maar ik vindt het zeker niet allemaal lief, leuk en aardig. Ik heb zeker de eerste 12 weken gedacht "waar ben ik aan begonnen" en "wou ik hierom zwanger worden" maar hing dan ook zeker 2 keer per dag over de pot. En nu op het eind ben ik het meer dan zat
Ja precies. De eerste helft van de zwangerschap hield ik niks binnen. Met 20 weken hbe ik een leuke zwangerschap gehad. DAt was een paar weken en toen was ik het zoo zat. Het was warm en ik zat maar thuis. Nee zwanger zijn is echt niet mijn ding.quote:Op donderdag 22 november 2007 13:51 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik ben een vrouw die moeilijk zwanger wordt en nu godzijdank zwanger ben van onze 2e maar ik vindt het zeker niet allemaal lief, leuk en aardig. Ik heb zeker de eerste 12 weken gedacht "waar ben ik aan begonnen" en "wou ik hierom zwanger worden" maar hing dan ook zeker 2 keer per dag over de pot. En nu op het eind ben ik het meer dan zat
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Hmm, ik ben weer erg veel bezig met herinneren en terughalen van de bevalling merk ik
Zo komen er af en toe weer "nieuwe" dingen bovendrijven, net als het volgende.
Niet zozeer een taboe, meer iets dat nooit iemand verteld heeft terwijl al vanaf week 20 bekend was dat ik een zoon zou krijgen.
Attentie voor alle zoon-dragende dames: niet schrikken als je je net geboren kleintje bewondert, controleert of het echt een jongetje is, en ontdekt dat zijn zakje echt enorm groot en opgezwollen is!
Is heel normaal, komt van de hormonen van de mama, en zal na een paar dagen weer tot "normaal" formaat slinken. Nu ik erover nadenk hoor ik er verder niemand over, terwijl er toch voldoende jongens geboren worden denk ik zo. Bij deze dus de waarschuwing
Zo komen er af en toe weer "nieuwe" dingen bovendrijven, net als het volgende.
Niet zozeer een taboe, meer iets dat nooit iemand verteld heeft terwijl al vanaf week 20 bekend was dat ik een zoon zou krijgen.
Attentie voor alle zoon-dragende dames: niet schrikken als je je net geboren kleintje bewondert, controleert of het echt een jongetje is, en ontdekt dat zijn zakje echt enorm groot en opgezwollen is!
Is heel normaal, komt van de hormonen van de mama, en zal na een paar dagen weer tot "normaal" formaat slinken. Nu ik erover nadenk hoor ik er verder niemand over, terwijl er toch voldoende jongens geboren worden denk ik zo. Bij deze dus de waarschuwing
.... met gevoel voor drama....
Ik vind het heel bijzonder zwanger zijn maar ik zit echt niet 24/7 op een roze wolk hoor. Alle ongemakken die er bij komen kijken. Mijn eerste zwangerschap had ik bijna nergens last van, deze zwangerschap heb ik last van alles waar je maar zo ongeveer last van kan hebben. Van het jojo humeur, het verliefd zijn op de porseleinen pot, maagzuur dat je strot lekker weg brand en een dikke buik die meer dan in de weg zit.
wat dat betreft, na de zwangerschap van miesje riep ik ook van ik wil geen 2de, die bevalling maakt me niet zo uit, maar die zwangerschap kan me gestolen worden, maar goed gezien mijn dikke buik ben ik daar toch anders over gaan denkenquote:Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam
. en tuurlijk kan het aan de ene kant begrijpen dat mensen zoiets hebben van je moet blij zijn aan de andere kant verandert het helemaal niks aan het feit dat je van normaal mens, naar een of ander waggelend, dik, hormonaal monster verandert (en nu heb ik het puur over mezelf), om nog maar te spreken van de misselijkheid, krampen, weeen, etc etc.
dat is idd een dooddoener.quote:Op donderdag 22 november 2007 11:35 schreef DaviniaHR het volgende:
[..]
*Advocaat van de duivel speelt* (Hoe krijg je dit rood?)
Jamaar, jamaar, je moet de hele tijd blij zijn, want je KAN tenminste zwanger worden!
Een vriendin heeft letterlijk tegen me gezegd: "Iedere dag van je zwangerschap is toch bijzonder?"
Dat is het verneukeratieve (excusez-le-mot) aan zwangerschap. Er zijn hele volksstammen die niet spontaan zwanger kunnen worden, waarbij de omstandigheden zodanig zijn dat ze niet zwanger willen worden, etc. en voor hen is "zwanger zijn" een schier onbereikbaar doel. als je dan met je dikke buik gaat lopen klagen over de (al dan niet standaard) kwaaltjes, tja dan ben je een ondankbaar wicht. want het is je toch maar gegeven dat leven in je buik...
Idem met de bevalling. Dat het pijn doet is bekend. Meer willen we eigenlijk niet weten. Zeker geen uitgescheurde, ingknipte dozen, horrorbevallingen etc. Het moet soepeltjes zijn gegaan, alles gaat goed nu, meer willen we eigenlijk niet weten. Is met alles zo, ook met ziekte. "Gaat het goed?" Dan dien je te zeggen, " gaat wel" , want als je dan eerlijk antwoord geeft, dan ben je een zeurkous. Mat dat is een beetje off-topic.
je gaat niet tegen iemand waarvan je weet dat zij al tijden bezig is zwanger te raken, een uitgebreide klaagsessie houden over relatieve onbenulligheden die zich tijdens jouw zwangerschap voordoen, af en toe eens een ongemak te berde brengen moet echter kunnen, vind ik, je kan niet 9 maanden lang dan ieder woordje wegen op mogelijk kwetsend... en a priori rekening houden met de mogelijkheid dat degene die (mee)luistert, leest het ms niet zo prettig vindt is ook onbegonnen werk.
er valt altijd wel te relativeren, je teen flink stoten en dan het halve huis bij elkaar vloeken en dan komt er een Heather Mills aankakken die zegt dat je blij moet zijn dát je tenminste nog een teen hebt om te stoten, ja dikke buik, geen bier
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Mijn zus heeft dat ook idd. Het gezeur ben ik af en toe ook goed zat en dan denk ik ook wees blij dat je zwanger kan worden. Maar goed aan de andere kant denk ik, dit is de manier waarop zij het ervaart, dus dat zal dan wel zo zijnquote:Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam
Ze had ook een keer op hyves een blog erover geschreven en daar had dus ook iemand op gereageerd dat ze het achterlijk vond dat mijn zus er zo over dacht. Want zij was al 16 jaar ongewenst kinderloos en mijn zus moest niet zo zeuren en blij zijn dat ze zwanger was.
Ik heb ook zo'n mental image for lifequote:Op zondag 18 november 2007 15:10 schreef Faja-Lobi het volgende:
[..]
Mijn man heeft alles gezien en ook de navelstreng door mogen en willen knippen maar ik heb nog nooit een neger zo wit zien weg trekken als toen de knip werd gezet. De verloskundige zei nog tegen mijn man "u kunt beter even niet kijken" en wat doet ie; kijken. Volgens mij heeft hij een mental image for life van dat beeld.
Ik was erbij toen Fleur van Chacama geboren werd, stond met mijn neus erboven toen ze gingen knippen... Heb me met twee handen aan het bed vastgehouden en ik geloof dat ik witter was dan de lakens
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Dat je zelf nog durfde/wilde, Sjeen
En klagen nadat je IVF hebt gehad schijnt helemaal niet te mogen Ook niet als je met 20 weken amper je huis uit komt en met 30-weken verplichte rust krijgt voorgeschreven omdat je 's nachts niet slaapt vanwege de pijnlijke krampen die wel weeen lijken (maar het niet zijn)..
En klagen nadat je IVF hebt gehad schijnt helemaal niet te mogen
Ook niet als je met 20 weken amper je huis uit komt en met 30-weken verplichte rust krijgt voorgeschreven omdat je 's nachts niet slaapt vanwege de pijnlijke krampen die wel weeen lijken (maar het niet zijn)..
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Ik vraag me trouwens af of de mensen die zeggen dat je niet mag klagen, zelf ook niet hartstochtelijk zouden klagen als ze zelf zwanger zijn 
Tja, het moge duidelijk zijn dat ik niet als een fijne zwangerschap ervaar, ook al ben ik misschien wel blij dat ik zwanger ben. Nouja, als anderen daar problemen mee hebben, sterkte ermee, ik heb al genoeg problemen van mezelf
Tja, het moge duidelijk zijn dat ik niet als een fijne zwangerschap ervaar, ook al ben ik misschien wel blij dat ik zwanger ben. Nouja, als anderen daar problemen mee hebben, sterkte ermee, ik heb al genoeg problemen van mezelf
Ik heb nooit gezegd dat het niet mag, maar ik heb in al die jaren OUD wel een ontieglijke berg gezeik langs zien komen waar ik me weleens bij op mijn hoofd gekrabt heb...quote:Op donderdag 22 november 2007 17:47 schreef Pruk het volgende:
Ik vraag me trouwens af of de mensen die zeggen dat je niet mag klagen, zelf ook niet hartstochtelijk zouden klagen als ze zelf zwanger zijn
En nee... ik heb zelf niet geklaagd.
Ook niet zo heel moeilijk als je vrijwel nergens last van hebt, maar toch. Lekker niks mee doen dan toch?quote:Tja, het moge duidelijk zijn dat ik niet als een fijne zwangerschap ervaar, ook al ben ik misschien wel blij dat ik zwanger ben. Nouja, als anderen daar problemen mee hebben, sterkte ermee, ik heb al genoeg problemen van mezelf
*algemene reactie...
Ik kan me van alle kanten alle gevoelens prima voorstellen.
Als je er tegenaan zit te kijken terwijl je zelf zo graag wil komt alle veel gezeur als 'gezeur' over, terwijl als je het ervaart zal het best heel vreselijk zijn en heb je ook het volste recht om daar eens over te klagen.
Beetje begrip over en weer en er is niks aan de hand.
Als ik zie hoe meelevend men altijd weer is in het 'dit wil je nooit meer horen' topic terwijl men aan de andere kant toch ook wel vaak vindt dat ze zich niks van anderen aan hoeven te trekken...
***
Nja een tijd terug was er iemand in het moeilijk zwanger worden topic die echt al tijden bezig was en zo graag wilde en toen was het eenmaal zo ver en toen volgde in het zwangertopic echt alleen maar klaagposts. Niet dat zij nooit zou mogen klagen omdat ze blij moet zijn dat, maar ik persoonlijk vond het storend om nooit eens iets positiefs te lezen, alleen maar een hoop ellende met de nodige smileys. Dus het is ook maar net hoe je het compenseert denk ik.
Er zit een verschil in klagen en klagen, ik ken iemand in mij naaste omgeving die tegelijkertijd als ik zwanger was, dat mens klaagde alleen maar, heb haar nooit iets positiefs horen zeggen over haar zwangerschap.
En dat terwijl haar zwangerschap gewoon normaal was, gewoon de normale kwaaltjes, niet eens veel misselijk enz.
Ik had net het tegenovergestelde bij Demi's zwangerschap, ik heb echt op een rose wolk geleefd maar kon ook echt nog alles.
Nu is het iets anders, ben nu 10 weken en iedere dag minimaal 3x de wc innig aan het omhelsen, maar ik voel me nu wel al beter als in het begin dus ik kruip weer langzaam die roze wolk op.
En dat terwijl haar zwangerschap gewoon normaal was, gewoon de normale kwaaltjes, niet eens veel misselijk enz.
Ik had net het tegenovergestelde bij Demi's zwangerschap, ik heb echt op een rose wolk geleefd maar kon ook echt nog alles.
Nu is het iets anders, ben nu 10 weken en iedere dag minimaal 3x de wc innig aan het omhelsen, maar ik voel me nu wel al beter als in het begin dus ik kruip weer langzaam die roze wolk op.
Be-la-che-lijk.quote:Op donderdag 22 november 2007 13:49 schreef MeNicole het volgende:
Ik vond zwanger zijn ook helemaal niks. Ik weet nog dat ik dat hier een keertje neer had gezet en dat er genoeg waren die daarover vielen (en ook iemand die er later weer op terug kwam
Net wat Vief zegt, dat soort vrouwen spoort niet.
quote:Op donderdag 22 november 2007 13:01 schreef Vivi het volgende:
Dat soort vrouwen zijn sowieso al vaak hun grip op de realiteit een beetje kwijt (disclaimer: niet allemaal dus).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar even serieus, het stoorde mij toen idd dat je zo negatief deed over zwanger zijn. Ik was net een paar weken op weg en helemaal klachtenloos op een roze wolk aan het zweven. Wist ík veel.
Ik heb wél een slag om de arm gehouden he, toen ook al!
Een kind koop je nu eenmaal niet bij de Wehkamp.
Ik heb wél een slag om de arm gehouden he, toen ook al!
Een kind koop je nu eenmaal niet bij de Wehkamp.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Uhm ik droomde tijdens het medische molen proces toch echt dat ik een kind kon uitzoeken bij de mediamarkt, hele schappen vol met allerlei kindertjesquote:Op vrijdag 23 november 2007 13:06 schreef Moonah het volgende:
Een kind koop je nu eenmaal niet bij de Wehkamp.
Een goeie vriendin van mij had dus ook een collega die in de MM zat, en ze waren een keer op een bedrijfsuitje, uit eten geloof ik, en toen zei mijn vriendin "Jeetje, wat is het hier wárm zeg, volgens mij heb ik een opvlieger ofzo!!"(en ze was toen niet eens zwanger). Collega meteen helemaal over de zeik "Boehoeh, je hebt het over je hormónen" en dat was dus heel erg want mijn vriendin had er nog nooit over nagedacht dat dat allemaal zo vanzelfsprekend was enzo. En voor haar niet dus.
Nou, ik zou er heel snel klaar mee zijn
Mijn vriendin is dus echt een heel lief en zacht typje maar die had ook zoiets van "Nu moet je ophouden hoor! "
En terecht.
Nou, ik zou er heel snel klaar mee zijn
Mijn vriendin is dus echt een heel lief en zacht typje maar die had ook zoiets van "Nu moet je ophouden hoor! "
En terecht.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Tja, toen ik in het ziekenhuis lag en tegen de vrouw op de kamer zei dat ik het wel mee vond vallen allemaal(ben gezegend geweest met een hele vlotte en makkelijke bevalling) werd ik niet geloofd, ze zei dat ik maar gewoon moest zeggen hoe het echt was.quote:Op vrijdag 16 november 2007 15:52 schreef YPPY het volgende:
*niet geschikt voor zwangeren*
Vertellen jullie wel echt hoe het was? Of ben je dan bang anderen bang te maken? Maar zou je echt geen kinderen willen, omdat de bevalling erbij komt? En voor de zwangeren die toch hebben gelezen: willen jullie wel weten hoe het zit, of niet?
Maar het viel echt wel mee, ik had echt wel horrorverhalen gehoort en had me voorbereid op een minder prettige ervaring die het waard zou zijn door die kleine plurk, maar het viel me reuze mee.
Niet zo gek, want vanaf het beginnen van persen tot geboorte was een klein kwartiertje, geen uitputting en andere nare zaken.
Alleen heel even schrik toen de hartslag ietsje daalde en de gynacoloog ging knippen(kleine was een maand te vroeg, dan zijn ze heel erg voorzichtig).
Alleen daarna was naar, ben ingeknipt geweest, de verdoving was net een beetje verkeerd gezet, dus daar zat een bloeduitstorting in de vorm van een halve maan daar beneden(een cm of 4/5 lang)
Dat was niet zo heel leuk zeg maar, dat deed dus echt heel erg pijn, zitten was een ramp, zo'n rond kussentje gekregen van mijn schoonvader om op te zitten, maar zelfs daarmee was het amper te doen.
Toen kregen we de blije doos binnen, mijn man over de grond rollen van de lach en zo was de bijnaam de blije doos geboren voor mijn arme geschonden onderlijf
Het lastigste was dat hij een week in het ziekenhuis moest blijven en ik dus die bloeduitstorting had waardoor bewegen niet echt heel prettig was, uiteindelijk, na 3 dagen, moest ik van het ziekenhuis een dagje thuisblijven, manlief wel naar de kleine, ik thuis huilen omdat ik niet kon en mocht.
Maar na een dag of 5 begon da toch wel over te gaan en verder nooit ergens last van gehad.
De bevalling zelf vond ik dus helemaal niet zwaar, niet naar pijnlijk of wat dan ook, ok, lekker is het ook niet, maar geen enkel probleem verder, daarvoor zou ik het zeker niet laten
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Oei, misschien ben ik wel zo'n onbegrijpend type voor klachten tijdens zwangerschap enzo.
Ik heb dat echt als een roze wolk ervaren, tuurlijk heb je wel dingetjes, maar die horen erbij, heb daar nooit over geklaagd, wel hier en daar gelachen.
Zoals rondlopen met een dikke buik en dat het kind zich ineens naar voren draait, dat kan je aardig uit balans halen als dat wild gaat(had pijnlijke ribben van al dat gedans in me ).
Heb het dan ook niet zo op zeuren en klagen, heb het wel meegemaakt in mijn naaste omgeving dat iemand zo verschrikkelijk klaagde de hele tijd, ik snapte daar dus niets van, 2 miskramen gehad, eindelijk lukt en blijft het en dan gaa klagen ipv genieten, ik kan daar niet bij.
Dat je een keer wat zegt van goh dat is toch best wel vervelend ok, maar alleen maar miepen en vooral niet kijken naar al dat mooie, ik snap het echt niet.
Ik heb dat echt als een roze wolk ervaren, tuurlijk heb je wel dingetjes, maar die horen erbij, heb daar nooit over geklaagd, wel hier en daar gelachen.
Zoals rondlopen met een dikke buik en dat het kind zich ineens naar voren draait, dat kan je aardig uit balans halen als dat wild gaat(had pijnlijke ribben van al dat gedans in me
).Heb het dan ook niet zo op zeuren en klagen, heb het wel meegemaakt in mijn naaste omgeving dat iemand zo verschrikkelijk klaagde de hele tijd, ik snapte daar dus niets van, 2 miskramen gehad, eindelijk lukt en blijft het en dan gaa klagen ipv genieten, ik kan daar niet bij.
Dat je een keer wat zegt van goh dat is toch best wel vervelend ok, maar alleen maar miepen en vooral niet kijken naar al dat mooie, ik snap het echt niet.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik klaag me momenteel een slag in de rondte!!
ALLES doet pijn... Gaan verzitten/verliggen, hoesten, lachen, gewoon ademhalen... Is het niet hier, dan wel daar... Messcherpe pijnscheuten op plekken waar ik met alle liefde van de wereld geen messen voor wil stellen en een buik die als skippybal gebruikt wordt!!
verder meer als chagerijnig, doodmoe ( want pijn=niet slapen)
En er gewoon genoeg van hebben!!
Maar toch... als dat kleintje, na 10 tellen rust, weer even gaat draaien... T blijft mooi!!
Maar....oei... strax, die weeenstorm (waarschijnlijk...)
IK WIL NIET MEER!!
ALLES doet pijn... Gaan verzitten/verliggen, hoesten, lachen, gewoon ademhalen... Is het niet hier, dan wel daar... Messcherpe pijnscheuten op plekken waar ik met alle liefde van de wereld geen messen voor wil stellen en een buik die als skippybal gebruikt wordt!!
verder meer als chagerijnig, doodmoe ( want pijn=niet slapen)
En er gewoon genoeg van hebben!!
Maar toch... als dat kleintje, na 10 tellen rust, weer even gaat draaien... T blijft mooi!!
Maar....oei... strax, die weeenstorm (waarschijnlijk...)
IK WIL NIET MEER!!
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik wilde graag hier posten, maar dat is niet echt meer nodig, gleuf ik. .
.
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Echt geen aanvullingen meer?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Nu is het heel flauw om met linkjes te gooien, maar die topics zijn zó leuk. (en waar!)
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
PapaBoe krijgt voorlichting (deel 2)
PapaBoe krijgt voorlichting deel 3
Pak wat te drinken en ga even lezen. Toffe topics..
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
PapaBoe krijgt voorlichting (deel 2)
PapaBoe krijgt voorlichting deel 3
Pak wat te drinken en ga even lezen. Toffe topics.
.
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Beetje in het verlengde hier van, zeg maar: Mijn kut.
Never in the entire history of calming down did anyone ever calm down after being told to calm down.
BBD...quote:Op maandag 26 november 2007 22:06 schreef MUUS het volgende:
Nu is het heel flauw om met linkjes te gooien, maar die topics zijn zó leuk. (en waar!)
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
PapaBoe krijgt voorlichting (deel 2)
PapaBoe krijgt voorlichting deel 3
Pak wat te drinken en ga even lezen. Toffe topics.
http://www.youtube.com/watch?v=RQpSGa8Z-VQ
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
http://www.youtube.com/watch?v=yJ2UROhv-PI
MPS, iedere dag van de week een ander profiel,
http://www.youtube.com/watch?v=AiJft-VnxEg
Ik vond de zwangerschap niet leuk kwam omdat er veel te veel andere dingen dat geluksgevoel overschaduwde en ik alle kwaaltjes die je kon krijgen ook kreeg.
Over het dan niet mogen klagen en dames die moeite hebben met zwanger raken wil ik het volgende zeggen, je weet vaak niet van mensen dat ze al geruime tijd bezig zijn.. dus dan kan je er geen rekening mee houden.
Dat hoor je dan vaak pas achteraf, al voel je soms de jaloerse blikken wel als je op een feestje binnenkomt.
Ik ben tijdens een weekend weg met een groep vrienden gewoon 2 dagen totaal genegeerd door een vriendin, ze kon niet tegen mijn dikke buik te confronterend denk ik de hele zwangerschap heb ik haar amper gezien alleen op feestjes, ik ben er toen niet over begonnen maar vermoede wel het e.e.a. maar durfde niet zomaar er naar te vragen, want wat als het niet zo is.... pijnlijk nietwaar?
Dit heb ik dus allemaal pas maanden later van haar zelf bevestigd gekregen nu het ze eindelijk is gelukt met IVF.
Over het dan niet mogen klagen en dames die moeite hebben met zwanger raken wil ik het volgende zeggen, je weet vaak niet van mensen dat ze al geruime tijd bezig zijn.. dus dan kan je er geen rekening mee houden.
Dat hoor je dan vaak pas achteraf, al voel je soms de jaloerse blikken wel als je op een feestje binnenkomt.
Ik ben tijdens een weekend weg met een groep vrienden gewoon 2 dagen totaal genegeerd door een vriendin, ze kon niet tegen mijn dikke buik te confronterend denk ik de hele zwangerschap heb ik haar amper gezien alleen op feestjes, ik ben er toen niet over begonnen maar vermoede wel het e.e.a. maar durfde niet zomaar er naar te vragen, want wat als het niet zo is.... pijnlijk nietwaar?
Dit heb ik dus allemaal pas maanden later van haar zelf bevestigd gekregen nu het ze eindelijk is gelukt met IVF.
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje triest als je je frustraties over het niet zwanger kunnen worden afreageert op zwangeren in je omgeving. Ik doe toch ook niet naar tegen alle mensen met veel geld omdat ik zou willen dat ik ook veel geld had?
Ik doe toch ook niet naar tegen alle mensen met veel geld omdat ik zou willen dat ik ook veel geld had?
Tja Isegrim ze had het zelf ook niet in de gaten (zegt ze), ze vond zichzelf nogal nuchter tijdens de hele mallemolen.... maar ja ik en mijn man pikten het op, mijn man heeft het wel met haar partner besproken toen der tijd en zo kwamen we te weten dat ze al een tijdje bezig waren.
Maar ja leuk is anders als je zelfs gonst van de hormonen, kotsend het weekendje doorbrengt en dan blijkt iemand zo jaloers te zijn dat ze je dikker wordende buik niet kan zien.
De vriendschap heeft hier wel een deukje van opgelopen... ze heeft zich tijdens mijn zwangerschap amper laten zien en ik kon op een gegeven ogenblik amper lopen dus ik was van visite van anderen afhankelijk ik zat letterlijk met de benen omhoog op de bank gepint.
Nu zij zwanger is via IVF ben ik dol gelukkig voor hen, jammer dat ze dat niet voor ons kon zijn.
Maar ik ben er wel over heen hoor, het waren vooral andere dingen die de zwangerschap niet leuk maakten probs met mijn ouders (scheiding) vooral.
Maar ja leuk is anders als je zelfs gonst van de hormonen, kotsend het weekendje doorbrengt en dan blijkt iemand zo jaloers te zijn dat ze je dikker wordende buik niet kan zien.
De vriendschap heeft hier wel een deukje van opgelopen... ze heeft zich tijdens mijn zwangerschap amper laten zien en ik kon op een gegeven ogenblik amper lopen dus ik was van visite van anderen afhankelijk ik zat letterlijk met de benen omhoog op de bank gepint.
Nu zij zwanger is via IVF ben ik dol gelukkig voor hen, jammer dat ze dat niet voor ons kon zijn.
Maar ik ben er wel over heen hoor, het waren vooral andere dingen die de zwangerschap niet leuk maakten probs met mijn ouders (scheiding) vooral.
marlieske, ik ken jullie vriendschap natuurlijk niet maar zo op 't verhaal afgaande vind ik dat jij er ook wel naar had kunnen vragen toen je dat vreemde gedrag van haar zo opmerkte. dan was het misschien wat beter bespreekbaar geweest en was die deuk minder diep geworden.
Ja, dat dacht ik dus ook maar ik wist niet goed hoe ik het moest zeggen.
Ik geloof dat ik toch wel naar haar toegestapt zou zijn met iets van 'Ik kan er helemaal naast zitten, maar ik krijg het idee dat je het moeilijk hebt met mijn zwangerschap, wil je daar mss over praten, of heb je liever dat ik weg ga' oid.
Maar goed, dat hangt idd ook een beetje van die vriendschap af idd.
Ik geloof dat ik toch wel naar haar toegestapt zou zijn met iets van 'Ik kan er helemaal naast zitten, maar ik krijg het idee dat je het moeilijk hebt met mijn zwangerschap, wil je daar mss over praten, of heb je liever dat ik weg ga' oid.
Maar goed, dat hangt idd ook een beetje van die vriendschap af idd.
***
Weet je wat nu zo fijn zou zijn, dat je straks samen kunt kletsen over de zwangerschappen, de bevallingen enz enzquote:Op dinsdag 27 november 2007 23:17 schreef marlieske het volgende:
Tja Isegrim ze had het zelf ook niet in de gaten (zegt ze), ze vond zichzelf nogal nuchter tijdens de hele mallemolen.... maar ja ik en mijn man pikten het op, mijn man heeft het wel met haar partner besproken toen der tijd en zo kwamen we te weten dat ze al een tijdje bezig waren.
Maar ja leuk is anders als je zelfs gonst van de hormonen, kotsend het weekendje doorbrengt en dan blijkt iemand zo jaloers te zijn dat ze je dikker wordende buik niet kan zien.
De vriendschap heeft hier wel een deukje van opgelopen... ze heeft zich tijdens mijn zwangerschap amper laten zien en ik kon op een gegeven ogenblik amper lopen dus ik was van visite van anderen afhankelijk ik zat letterlijk met de benen omhoog op de bank gepint.
Nu zij zwanger is via IVF ben ik dol gelukkig voor hen, jammer dat ze dat niet voor ons kon zijn.
Maar ik ben er wel over heen hoor, het waren vooral andere dingen die de zwangerschap niet leuk maakten probs met mijn ouders (scheiding) vooral.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Tja Bixister dat wilde ik ook wel ik ben namelijk vrij open maar ik weet dat als zij ergens mee zit het liever met sommige mensen niet bespreekt, als zij iets met iemand wil bespreken dat komt ze daar zelf mee, moet je daar tegen in gaan?
Achteraf is zij blij dat ik er niet over begonnen ben, dan bleven gesprekken nog leuk en was niet altijd het niet willen lukken het onderwerp.
En daarbij had ik op dat moment probleem gevallen genoeg, een verpeste trouwerij verwerken door een plotse breuk tussen mijn ouders, een vader die eerst probeerde mijn moeder te wurgen, en toen een zelfmoordpoging deed (recht voor ons huwelijk). Een moeder die op straat kwam te staan en waar dingen voor geregeld moesten worden, een baas die me niet part time terug wilde dus advocaten gedoe.
Ik had ff genoeg aan mijn eigen shit zeg maar gerust.
Gemeld via telefoon dat we in verwachting waren en er kon geen gefeliciteerd vanaf.
Trouwens al die maanden niets van mijn pa gehoord en nu nog niet, we hebben een geboortekaartje gestuurd en ik wacht nog steeds op reactie.
Mij pa zit dus in de peno pauze zoals ik dat nu maar noem, en het contact dat we wel hebben gehad was moeilijk, helaas wil hij geen psych ofzo erbij. Dus ik zie geen oplossing. Want er is geen zinnig woord mee te wisselen.
Mijn zwangerschap was dus gewoon k met peren en enorm emotioneel, zeker na de geboorte van Isa.
Ik begrijp namelijk niet dat hij zijn eigen kind niet wil zien.
Achteraf is zij blij dat ik er niet over begonnen ben, dan bleven gesprekken nog leuk en was niet altijd het niet willen lukken het onderwerp.
En daarbij had ik op dat moment probleem gevallen genoeg, een verpeste trouwerij verwerken door een plotse breuk tussen mijn ouders, een vader die eerst probeerde mijn moeder te wurgen, en toen een zelfmoordpoging deed (recht voor ons huwelijk). Een moeder die op straat kwam te staan en waar dingen voor geregeld moesten worden, een baas die me niet part time terug wilde dus advocaten gedoe.
Ik had ff genoeg aan mijn eigen shit zeg maar gerust.
Gemeld via telefoon dat we in verwachting waren en er kon geen gefeliciteerd vanaf.
Trouwens al die maanden niets van mijn pa gehoord en nu nog niet, we hebben een geboortekaartje gestuurd en ik wacht nog steeds op reactie.
Mij pa zit dus in de peno pauze zoals ik dat nu maar noem, en het contact dat we wel hebben gehad was moeilijk, helaas wil hij geen psych ofzo erbij. Dus ik zie geen oplossing. Want er is geen zinnig woord mee te wisselen.
Mijn zwangerschap was dus gewoon k met peren en enorm emotioneel, zeker na de geboorte van Isa.
Ik begrijp namelijk niet dat hij zijn eigen kind niet wil zien.
begrijpelijk hoor! en 't was ook een wat bemoeizuchtige opmerking van me. jij kent haar uiteraard beter dan ik, het leek alleen in je verhaal alsof het te pijnlijk was om over te beginnen, terwijl de situatie zoals jij 'm schetst in mijn ogen nog veel pijnlijker was voor de vriendschap. en je eigen verhaal, pfoeh, erg heftig. logisch dat dat je in die tijd nogal in beslag nam.
Als zij idd nu zegt dat ze blij is dat je het niet gedaan hebt, heb je dat goed ingeschat toen.
Het blijven toch moeilijke dingen, je weet gewoon niet waar een ander behoefte aan heeft.
Het blijven toch moeilijke dingen, je weet gewoon niet waar een ander behoefte aan heeft.
***
Mss beetje off-topic, maar als het een echte/goede vriendin was geweest, had ze jou gesteund met je andere perikelen (:X wat heftig, zeg!) ipv zich terug te trekken omdat je buik (te) confronterend was...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Tja ws heeft zij gedacht ooh nu is ze zwanger dus goed nieuws, de rest heeft Marlies nu wel verwerkt en vergeten. Ik weet niet wat ze heeft gedacht maar mede daardoor is de vriendschap grotendeels bekoelt, de keren dat we elkaar nu zien is vooral op feestjes enz en dat terwijl we eerst de deur bij elkaar plat liepen.quote:Op woensdag 28 november 2007 10:22 schreef DaviniaHR het volgende:
Mss beetje off-topic, maar als het een echte/goede vriendin was geweest, had ze jou gesteund met je andere perikelen (:X wat heftig, zeg!) ipv zich terug te trekken omdat je buik (te) confronterend was...
Ze zeggen wel eens dat je in moeilijke tijden je echte vrienden leert kennen en ja die bewering is juist.
Zoiets verwerk je niet in krap 2 maanden tijd, 2 weken voor ons trouwen gingen mijn ouders uit elkaar en nog geen 2 maanden na het trouwen was ik al zwanger.
Achter af gezien veel te veel emoties en gebeurtenissen in te korte tijd, te veel hooi op mijn vork, maar ik ben blij met het resultaat zou Isa geen dag meer willen missen het was al het huilen en druk maken waard.
Ik heb dus niet onbekommerd kunnen genieten van deze zwangerschap en hoop dus echt als het ons nog eens gegund is dat ons leven dan in een wat rustiger vaarwater is gekomen en dat ik dan echt kan en mag gaan genieten van die speciale tijd.
Ik heb er een goede les uit kunnen leren.
Maar weet je wat het is.....
Hoe kut en belabbert het ook gaat en hoe uitgescheurd en ingeknipt je ook bent, hoeveel je ook last hebt van naweeeen of pijnlijke hechtingen, hoe ellendig het ook allemaal is. Je krijgt er zo iets moois voor terug. En het blijft steeds mooier worden en dat is alle ellende dubbel en dwars waard
Hoe kut
en belabbert het ook gaat en hoe uitgescheurd en ingeknipt je ook bent, hoeveel je ook last hebt van naweeeen of pijnlijke hechtingen, hoe ellendig het ook allemaal is. Je krijgt er zo iets moois voor terug. En het blijft steeds mooier worden en dat is alle ellende dubbel en dwars waard
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Dan ga ik mee een beetje off-topic....quote:Op woensdag 28 november 2007 10:22 schreef DaviniaHR het volgende:
Mss beetje off-topic, maar als het een echte/goede vriendin was geweest, had ze jou gesteund met je andere perikelen (:X wat heftig, zeg!) ipv zich terug te trekken omdat je buik (te) confronterend was...
Ik ga niet oordelen over die vriendschap en wie wanneer zou hebben moeten steunen. Ik wil wel even zeggen dat ik denk dat er wordt onderschat hoe ontzettend kloten jaloezie kan voelen. Ik ben pas laat zwanger geraakt. Niet om medische, maar relationele gedoetjes. Maakt de jaloezie niet minder.
Toen mijn bloedeigen, geweldige zus zwanger raakte kon ik ook niet blij zijn voor hen. Nou ja, ik was wel blij, maar het deed me ook pijn. Ik wilde zelf ook zó ontzettend graag. Daarna werden drie collega's zwanger, huppa, pats in je gezicht. Ik heb ervoor gekozen om het eerlijk uit te spreken naar de zwangeren. Dat ik het hen uiteraard wel gunde, maar dat ik het zelf niet trok en me daarom zoveel mogelijk afzijdig hield van hun zwangerschapsverhalen. Gelukkig was daar begrip voor.
Maar echt, de pijn die je kunt voelen, vergis je daar niet in.
Je hebt wel gelijk MeNicole. Maar ik denk dat juíst ook dit soort opmerkingen het taboe in stand houden... Wat dat betreft vind ik dit topic een verademing. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Soms valt eea gewoon keihard tegen en is het allemaal kut.quote:Op woensdag 28 november 2007 12:53 schreef MeNicole het volgende:
Maar weet je wat het is.....
Hoe kut
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ok, ik ga ook nog even mee. Sorry Yppy.quote:Op woensdag 28 november 2007 14:07 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dan ga ik mee een beetje off-topic....
Ik ga niet oordelen over die vriendschap en wie wanneer zou hebben moeten steunen. Ik wil wel even zeggen dat ik denk dat er wordt onderschat hoe ontzettend kloten jaloezie kan voelen. Ik ben pas laat zwanger geraakt. Niet om medische, maar relationele gedoetjes. Maakt de jaloezie niet minder.
Toen mijn bloedeigen, geweldige zus zwanger raakte kon ik ook niet blij zijn voor hen. Nou ja, ik was wel blij, maar het deed me ook pijn. Ik wilde zelf ook zó ontzettend graag. Daarna werden drie collega's zwanger, huppa, pats in je gezicht. Ik heb ervoor gekozen om het eerlijk uit te spreken naar de zwangeren. Dat ik het hen uiteraard wel gunde, maar dat ik het zelf niet trok en me daarom zoveel mogelijk afzijdig hield van hun zwangerschapsverhalen. Gelukkig was daar begrip voor.
Maar echt, de pijn die je kunt voelen, vergis je daar niet in.
En ga het vooral niet lopen vergelijken!
Alle dingen die jij mee hebt gemaakt zijn vreselijk, maar dat neemt toch nog steeds niet weg dat zij met dat hele grote verdriet van nog ongewenst kinderloos zijn zat? Of had ze dat moeten vergeten omdat jouw verdriet groter was?
Heel eerlijk gezegd durf ik wel te zeggen wat ik wrsch gedacht zou hebben in haar situatie 'maar ondanks alles is ze mooi wel zwanger, en ik niet'. En dat heeft dan verder niets te maken met de ander het niet gunnen maar gewoon puur met zelf zo heel graag willen.
Zoals ik het zo lees hadden jullie geen van beiden op dat moment ruimte voor de problemen van een ander. Jammer dat het zo gelopen is, maar als je het echt graag anders had gewild had dat gekund denk ik, van beide zijden uit.
***
En toch heb ik naar hoogzwangere een beetje ontwijkend geantwoord toen ze me vroeg hoe 'het nu was; bevallen'. Ik heb iets vaags gezegd (kan ook nog zijn dat de morfine nog niet helemaal uit mijn lijf was 
, daar wil vanaf wezen) als: Ja, je bevalt....je doet het. Ik durfde haar voor haar bevalling niet te zeggen dat je als moeder ook de lamp uit kunt doen als dingen niet gaan zoals het hoort. Ik ben maar meer uitgegaan van mezelf. Ik had dat ook niet willen horen.
Mijn bevalling zou ik overigens zo opnieuw willen doen, ondanks een klein scheurtje, maar de horror erna was niet bepaald een ervaring die graag opgedaan heb. Ik kan de bevalling daar gelukkig van scheiden itt mijn man. Die wil nooooooit meer een bevalling meemaken en dan druk ik me nog zacht uit.
Moonah, heel helder je uitleg over dat nare gevoel van jaloezie. Helaas word dit wel eens vergeleken met 'misgunnen' en dat is het dus absoluut niet. Je wilt zelf ook zo graag.
, daar wil vanaf wezen) als: Ja, je bevalt....je doet het. Ik durfde haar voor haar bevalling niet te zeggen dat je als moeder ook de lamp uit kunt doen als dingen niet gaan zoals het hoort. Ik ben maar meer uitgegaan van mezelf. Ik had dat ook niet willen horen. Mijn bevalling zou ik overigens zo opnieuw willen doen, ondanks een klein scheurtje, maar de horror erna was niet bepaald een ervaring die graag opgedaan heb. Ik kan de bevalling daar gelukkig van scheiden itt mijn man. Die wil nooooooit meer een bevalling meemaken en dan druk ik me nog zacht uit.
Moonah, heel helder je uitleg over dat nare gevoel van jaloezie. Helaas word dit wel eens vergeleken met 'misgunnen' en dat is het dus absoluut niet. Je wilt zelf ook zo graag.
"Jaloers zijn" kan wel een hoop stuk maken...
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ik ook hoor. Ik ben zelfs zo iemand die dat allemaal ook niet hoeft te weten allemaal. Dat kan natuurlijk ook nog. Ik ga er altijd maar vanuit dat als iemand echt dingen wil weten, ze die vragen dan wel stellen.quote:Op woensdag 28 november 2007 14:29 schreef Smirre het volgende:
En toch heb ik naar hoogzwangere een beetje ontwijkend geantwoord toen ze me vroeg hoe 'het nu was; bevallen'.
Wat ik zelf erg vond, niet direct iets lichamelijks overigens maar misschien ook wel, is dat ik mijn kind niet direct herkende. En dat had echt nooit iemand me verteld, dat zoiets kon. En ook dat er toen mensen (in mijn ogen) onredelijk en negatief op reageerden. Dat vind ik nog steeds echt pijnlijk en naar. Terwijl ik hier ook best van zulke dingen heb gelezen. Zo heel gek of afwijkend gedrag is het niet.
En ik krijg maar te horen, dat voel je niet, dat hoor je niet!quote:Op zondag 18 november 2007 15:30 schreef milagro het volgende:
[..]
dat lijkt me ook naar, ik zei nog zo NIET kijken!!!
wij hebben het enkel van "horen"... dat knerpende geluid van de knip
Maar ik kan me dat geluid heel goed voorstellen! Alsof je door stug rauw vlees knipt, wat het natuurlijk ook is.
Inknippen of uitscheuren is alleen nog mijn grootste angst, voor de rest kan ik het wel hendelen volgens mij.
(Heb al flink geoefent door zelf dierlijke bevallingen mee te maken of te begeleiden, en qua pijn heb ik al voorproefjes gehad middels weeen-achtige buikpijnen door colitus ulcerose/spastische darm als na 2 weken weer de stoelgang op gang komt, ik heb geleerd met die pijn om te gaan door erdoor heen te ademen en proberen te ontspannen).
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Bedoel je dat het soms leek alsof je je kindje gekregen had ipv ervan bevallen was? Ik had het soms ook moeilijk om dat kleine wezentje in mijn buik te linken aan de baby die hier ligt te kirren/huilen/spelen/...quote:Op woensdag 28 november 2007 15:28 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik ook hoor. Ik ben zelfs zo iemand die dat allemaal ook niet hoeft te weten allemaal. Dat kan natuurlijk ook nog. Ik ga er altijd maar vanuit dat als iemand echt dingen wil weten, ze die vragen dan wel stellen.
Wat ik zelf erg vond, niet direct iets lichamelijks overigens maar misschien ook wel, is dat ik mijn kind niet direct herkende. En dat had echt nooit iemand me verteld, dat zoiets kon. En ook dat er toen mensen (in mijn ogen) onredelijk en negatief op reageerden. Dat vind ik nog steeds echt pijnlijk en naar. Terwijl ik hier ook best van zulke dingen heb gelezen. Zo heel gek of afwijkend gedrag is het niet.
Ze gedragen zich ook zo anders buiten de buik dan daarbinnen hè
Euh zoiets, ik kan het ook niet zo goed uitleggen. Het was ook niet direct een heel negatief gevoel hoor. Maar ik herkende haar fysiek niet direct als mijn kind. Gek eigenlijk, want Jolie leek wel een kopie van het kindje dat ik kende van foto's van mezelf als baby. Maar toch voelde het heel onwennig toen. Dat dit kindje, mijn dochter was.quote:Op woensdag 28 november 2007 15:33 schreef Iksje het volgende:
[..]
Bedoel je dat het soms leek alsof je je kindje gekregen had ipv ervan bevallen was? Ik had het soms ook moeilijk om dat kleine wezentje in mijn buik te linken aan de baby die hier ligt te kirren/huilen/spelen/...
Ze gedragen zich ook zo anders buiten de buik dan daarbinnen hè
Als ik het vertelde aan mensen dan moesten ze lachen of dan zeiden ze dat trekt wel bij, ze zien er zo gekreukt uit na de geboorte. Maar ik bedoelde helemaal niet dat ze er gek uitzag ofzo. Helemaal niet. Het was een prachtige baby. Het duurde alleen wel een paar dagen voordat ik haar een keer bekeek en dacht, ja dat is Jolie.
Eigenlijk vind ik dat juist heel logisch... Ik bedoel, je moet je kindje leren kennen. Je hebt het dan wel zelf een naam gegeven, maar die naam en het kindje moeten als het ware naar elkaar toegroeien. Ik had bij Isa ook niet meteen zoiets van 'Dat is nou Isa, mijn kindje...'quote:Op woensdag 28 november 2007 15:43 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Euh zoiets, ik kan het ook niet zo goed uitleggen. Het was ook niet direct een heel negatief gevoel hoor. Maar ik herkende haar fysiek niet direct als mijn kind. Gek eigenlijk, want Jolie leek wel een kopie van het kindje dat ik kende van foto's van mezelf als baby. Maar toch voelde het heel onwennig toen. Dat dit kindje, mijn dochter was.
Als ik het vertelde aan mensen dan moesten ze lachen of dan zeiden ze dat trekt wel bij, ze zien er zo gekreukt uit na de geboorte. Maar ik bedoelde helemaal niet dat ze er gek uitzag ofzo. Helemaal niet. Het was een prachtige baby. Het duurde alleen wel een paar dagen voordat ik haar een keer bekeek en dacht, ja dat is Jolie.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Heerlijk topic 
Vreemd genoeg best wel fijn om dit soort dingen te lezen inplaats van al die roze wolk verhalen.
Vond het al vrij verdacht dat de meeste zeggen van "ow maar zodra je kindje op je borst ligt vergeet je ALLE pijn"
Yeah right!! Je hele dingdong is opengetrokken
Dat je happy en blij bent ok maar lijkt mij toch echt dat het pijn doet en blijft doen een tijd
Vreemd genoeg best wel fijn om dit soort dingen te lezen inplaats van al die roze wolk verhalen.
Vond het al vrij verdacht dat de meeste zeggen van "ow maar zodra je kindje op je borst ligt vergeet je ALLE pijn"
Yeah right!! Je hele dingdong is opengetrokken
Dat je happy en blij bent ok maar lijkt mij toch echt dat het pijn doet en blijft doen een tijd
Nou dat ligt er maar net aan hoe beide partijen ermee omgaan.quote:Op woensdag 28 november 2007 15:12 schreef Ticootje het volgende:
"Jaloers zijn" kan wel een hoop stuk maken...
Ik ben stik- en stikjaloers geweest. Ik zag er groen van.
Toch is de band met mijn zus, maar ook de relatie die ik heb met mijn collega's er absoluut niet minder om geworden.
Mss moet daar het taboe ook maar eens vanaf, dat je niet jaloers zou mogen zijn. Het is net wat Smirre zegt, jaloezie is totaal iets anders dan misgunnen.
Ik heb ook opgepast met het vertellen over mijn bevalling aan zwangere vriendinnen.
ik had nl zélf meegemaakt dat een vriendin mij vlak voor mijn bevalling in geuren en kleuren over haar 9ponder die met de schouders vast bleef zitten vertelde..
Ik zei nog dat ik geen behoefte had aan bevallingsverhalen, maar blijkbaar moest ze het nogal nodig kwijt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik had dat ook hoor, dat ik mijn kindje moest leren kennen. Na de bevalling moest ik een nacht in het ziekenhuis blijven (leuk joh, 's nachts bevallen). 's Ochtends werden de kindjes in hun wiegjes van de babyzaal naar de "moederzaal" gereden. Ik zag het wiegje van mijn dochter aankomen. Ik dacht: volgens mij is dát mijn kindje. Maar 100% zeker was ik niet .
Maar gelukkig had ik goed gegokt.
Toen ze dichtbij kwam wist ik het wel zeker, maar zo van een meter of 5 afstand, in een doorzichtig ziekenhuiswiegje, met een mutsje op, wist ik het niet helemaal zeker.
Stom he.
Pas na een paar dagen, thuis, had ik echt zoiets van: dit is MIJN dochter.
.Maar gelukkig had ik goed gegokt
. Toen ze dichtbij kwam wist ik het wel zeker, maar zo van een meter of 5 afstand, in een doorzichtig ziekenhuiswiegje, met een mutsje op, wist ik het niet helemaal zeker.
Stom he
.Pas na een paar dagen, thuis, had ik echt zoiets van: dit is MIJN dochter
.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
* Webkim concludeert: er zijn dus topics die ik tot NA de bevalling zou moeten bewaren.
* en weg *
* en weg *
Hardloper.
IG @webkim
IG @webkim
quote:Op woensdag 28 november 2007 17:49 schreef Webkim het volgende:
* Webkim concludeert: er zijn dus topics die ik tot NA de bevalling zou moeten bewaren.
* en weg *
En Llellewella, als je bang bent voor het geluid vamn de knip, gewoon schreeuwen bij de bewuste wee. ik heb niets gehoord of gevoeld ervan.
Hier heeft het ook echt wel geduurd tot ik eli echt zag als mn eigen kind. was na 2 wk (3?) bij de kapper (had afspraak staan, maar toen kwam eli
) en hoorde een kind kirren... och, jee, das de mijne! 
en op zich had ik wel het idee dat ik alles vergeten was zodra hij eruit was, maar dat kwam meer doordat ik totaal van de wereld was van de hormonen, dus ja. dan denk je ook niet meer aan de pijn, want dan denk je uberhaupt niet...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ow dit had ik ook bij de oudste. Vond dat zo erg! Dat ik niet meteen een band voelde, of hem niet herkende als de mijne...quote:Op woensdag 28 november 2007 15:28 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Wat ik zelf erg vond, niet direct iets lichamelijks overigens maar misschien ook wel, is dat ik mijn kind niet direct herkende. En dat had echt nooit iemand me verteld, dat zoiets kon. En ook dat er toen mensen (in mijn ogen) onredelijk en negatief op reageerden. Dat vind ik nog steeds echt pijnlijk en naar. Terwijl ik hier ook best van zulke dingen heb gelezen. Zo heel gek of afwijkend gedrag is het niet.
het is lastig uit te leggen, want ik vond (en vind) m prachtig. Had ook echt het gevoel: die van mij is het mooiste van zaal.
Maar dat herkennen, het gevoel dat het "eigen" is, dat duurde een poosje. En dat was jammer dat ik dat niet echt wist. Ik voelde me echt een slechte moeder daardoor.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Oh dat inknippen....na 48 uur weeen te hebben gehad ging het hartje van mn kindje achteruit. Ze kwamen toen met een vacuumpomp en knipgerei. Toen ik dat zag begon ik te schreeuwen dat ik het echt niet wilde. Die pomp dan wel maar geen geknip in mij. De arts kwam erbij en zei dat het alleen kon als ik alleen ging persen als ze zeiden dat ik moest persen. En dat de kans op inscheuren heel groot was omdat het moeilijk was op te brengen. Maar het is me gelukt! En daar was ik zoooo blij mee. Lijkt me heel naar.
Idd, dat is toch niet raar? Iedere nieuwe persoon die je ontmoet is de eerste periode vreemd.quote:Op woensdag 28 november 2007 17:24 schreef Isegrim het volgende:
Die baby's lijken ook allemaal op elkaar, dus zo vreemd vind ik 't niet.
En dat je het kind al 9 mnd hebt gedragen doet er niks aan af. Je kan het toch immers niet zien?
En dat er door de zwangerschap al een band zou ontstaan tussen moeder en kind lijkt me dikke onzin. En inderdaad, baby's lijken op elkaar.
Nou ik vind niet alle baby's op elkaar lijken. Ik herkende mijn kind dan ook wel. Maar ik vond het wel heel vreemd om haar bij haar naam te noemen. Dat ik iedere keer een soort moest lachen in mezelf omdat het nog niet helemaal 'klopte'.
Dat heb ook overigens ook gehad bij elke huisdier die ik nieuw en benaamd had.
Dat heb ook overigens ook gehad bij elke huisdier die ik nieuw en benaamd had.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
quote:Op woensdag 28 november 2007 20:12 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
....
Maar dat herkennen, het gevoel dat het "eigen" is, dat duurde een poosje. En dat was jammer dat ik dat niet echt wist. Ik voelde me echt een slechte moeder daardoor.
Heb me ook een slechte moeder gevoeld daardoor.
Ik herkende hem ook wel, maar het was nog niet 'eigen', niet 'mijn kind' ofzo, dat gevoel had ik pas na een paar dagen. Tja, het krijgen van een kind is ook echt een enorme verandering / aanvulling in je leven, het besef dat dat is gebeurd en niet meer weg zal gaan komt volgens mij bij iedereen pas later. Die eerste paar uur / dagen leef je in een totale roes, op de automatische piloot ofzo. Of nou ja, dat had ik dusquote:Op woensdag 28 november 2007 20:47 schreef Igraine het volgende:
Nou ik vind niet alle baby's op elkaar lijken. Ik herkende mijn kind dan ook wel. Maar ik vond het wel heel vreemd om haar bij haar naam te noemen. Dat ik iedere keer een soort moest lachen in mezelf omdat het nog niet helemaal 'klopte'.
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Das waarschijnlijk niet de handigste reactie nee maar ik geloof niet dat vrouwen die wel zwanger zijn en/of kinderen hebben kunnen snappen hoe enorm emotioneel het kan zijn voor een vrouw om steeds geconfronteerd te worden met zwangere vrouwen, om steeds maar blij te zijn voor anderen terwijl je zelf..... Op een gegeven moment komt er namelijk een tijd dat iederéén wel zwanger lijkt en als het bij jou dan niet gebeurt, om wat voor reden dan ook, is dat verschrikkelijk moeilijk..quote:Op woensdag 28 november 2007 10:22 schreef DaviniaHR het volgende:
.... ipv zich terug te trekken omdat je buik (te) confronterend was...
kortom, ik vind echt dat je erg kort door de bocht reageert.
Het is, zo ervaar ik kinderloze door omstandigheden, namelijk géén groene jaloezie...... maar vooral verdriet wat op een minder handige manier wordt vormgegeven...
En nee, ik ben er niet zo een, ik kan er wel mee omgaan (bij tijd en wijlen beter dan andere keren hoor) en van genieten en ervaar desondanks ook veel verdriet hoor vergis je niet... Je kan er niet omheen dat je soms een "godver zij wel, waarom klaagt ze toch?" gevoel kan krijgen soms ook al besef je donders goed dat zwanger zijn geen 24/7 roze wolk is...
[ Bericht 4% gewijzigd door DarkElf op 14-12-2007 08:18:33 ]
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Gewoon even een voor die hele lieve, verstandige DE.
* krijg tranen in mijn ogen liefie...
voor die hele lieve, verstandige DE. * krijg tranen in mijn ogen liefie...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vind dat je het heel mooi onder woorden brengt DarkElf. Mijn zwangerschap is ook in een familie waar veel miskramen, voldragen overleden baby's geboren worden, met 7 maanden het ineens niet meer doen of helemaal in de mmm zitten en dan na 8 pogingen het gewoon niet meer lukken wil en zwangerschappen die standaard na 6 weken afbreken en toch was het geen beladen zwangerschap. Ieder stel had wel zijn eigen manier van reageren, Ze kwamen niet/oppervlakkig of juist vaker. Net na hun gemoedsrust en wij hebben daarop ook niet aangedrongen. Mijn jongste tante huilde tranen met tuiten van geluk voor ons en die kwam toen ze geboren was meteen langs en heeft een uur zitten huilen en kijken en knuffelen en dergelijke maar een andere tante heeft haar met haar eerste verjaardag voor het eerst op kunnen pakken en dus toen pas een eerste foto van haar gemaakt met Kaith. Ik/wij vinden met zo'n beladen babygeschiedenis in de fam. moet je de mensen in hun waarde laten en ze komen vanzelf wel op hun manier.
Overigens weet ik wel hoe emotioneel het kan zijn maar je kan nooit recht in iemands hart kijken over hoe het er werkelijk voor staat.
Overigens weet ik wel hoe emotioneel het kan zijn maar je kan nooit recht in iemands hart kijken over hoe het er werkelijk voor staat.
Iedere dag is het begin van een nieuwe morgen...
DE, je hebt uiteraard gelijk dat ik niet zo snel moet oordelen, maar ik krijg jeuk van mensen die er alleenmaar zijn als er leuke dingen zijn, en geen gehoor geven als het even wat minder gaat. das al
Natuurlijk is dit ingewikkelder dan dat, want het komt ook voor de ander heel dichtbij.
Er staat ook niet of die vriendin Marlieske wel op andere manieren heeft proberen te stuenen, weet dus niet. Maar gewoon wegblijven, krijg ik jeuk van.
Natuurlijk is dit ingewikkelder dan dat, want het komt ook voor de ander heel dichtbij.
Er staat ook niet of die vriendin Marlieske wel op andere manieren heeft proberen te stuenen, weet dus niet. Maar gewoon wegblijven, krijg ik jeuk van.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Die band was er hier al echt wel hoor, alleen is het even wat anders datgene dat je hebt leren kennen(nou ja leren kennen, euhhh, dat zo gewoon is geworden en zo bij je hoort) ineens buiten je te zien.quote:Op woensdag 28 november 2007 20:32 schreef cinnamongirl het volgende:
En dat er door de zwangerschap al een band zou ontstaan tussen moeder en kind lijkt me dikke onzin.
Het is alsof je hart armen en benen heeft gekregen...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik had een band met het kindje in mijn buik maar de band met Ronja moest echt heel erg groeien. Dat kindje in mijn buik heb ik ook echt gemist, heel vreemd.
Ik had juist helemaal niet, terwijl ik dat wel verwacht had. Op het moment dat Freek boven het doek in de OK gehouden werd dacht ik; "Oh, ben jij het? Natuurlijk ben jij het, jou ken ik!".
Het leest idioter dan dat het was, maar zo voelde het echt .
Het leest idioter dan dat het was
, maar zo voelde het echt .
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Nee en nee. Totaal met je oneens.quote:Op woensdag 28 november 2007 20:32 schreef cinnamongirl het volgende:
[..]
En dat er door de zwangerschap al een band zou ontstaan tussen moeder en kind lijkt me dikke onzin. En inderdaad, baby's lijken op elkaar.
Ik heb hetzelfde als jij ervaren Leah
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat heb ik ook wel gemist ja, dat leven in je buik, zo'n ukkepuk geeft toch een hoop gedoe daarbinnen, je raakt eraan gewend die bolle buik te voelen, die beweging erin.quote:Op vrijdag 14 december 2007 17:56 schreef owlet het volgende:
Ik had een band met het kindje in mijn buik maar de band met Ronja moest echt heel erg groeien. Dat kindje in mijn buik heb ik ook echt gemist, heel vreemd.
Dat is heel raar als dat leeg is, is wel even wennen...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
idd, de eerste nacht lag ik op mijn rug, dus ik denk ik ga op mijn linkerzij liggen, dan gaat de baby lekker schoppen. oh, nee hij is eruit Was heel vreemd om hem te zien bewegen en niet te voelen.
al was het wel een soort schok toen er een echte baby uit kwam. het is toch zo abstract in de buik, nu lag er een echt grijs wezentje. vond het heel raar.
Was heel vreemd om hem te zien bewegen en niet te voelen.al was het wel een soort schok toen er een echte baby uit kwam. het is toch zo abstract in de buik, nu lag er een echt grijs wezentje. vond het heel raar.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Nu je het zegt, dat had ik ook een beetje. En nog steeds 'voel' ik niet echt een link tussen het meiske wat ik in mijn buik dacht te hebben en het jongetje wat er uitkwamquote:Op vrijdag 14 december 2007 17:56 schreef owlet het volgende:
Ik had een band met het kindje in mijn buik maar de band met Ronja moest echt heel erg groeien. Dat kindje in mijn buik heb ik ook echt gemist, heel vreemd.
Ik had heel erg toen ik vlak na de bevalling onder de douche stond, ik na mijn buik keek. Die was niet meer mooi, niet meer zwanger, nu was ie gewoon weer dik. Gelukkig trok dit wel snel weer weg.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Ik had dat helemaal niet de herkenning. Wat mij betreft konden het ook 2 andere kinderen zijn. Eerste paar dagen had ik continu het idee dat ik op visite ging....
Toen ze allebei gecontroleerd waren door de kinderarts en iets later met z'n 2- en in 1 couveuse bij me werden gebracht. toen had ik eigenlijk zoiets van : " allejezus wat klein/kwetsbaar, sluit maar snel aan op allerlei apparatuur, ik kom zo wel kijken "....
Toen ze allebei gecontroleerd waren door de kinderarts en iets later met z'n 2- en in 1 couveuse bij me werden gebracht. toen had ik eigenlijk zoiets van : " allejezus wat klein/kwetsbaar, sluit maar snel aan op allerlei apparatuur, ik kom zo wel kijken "....
Ik heb echt dagen gestaart naar die kleine ex bewoner van mijn buik, zoiets geweldig prachtigs, we konden elkaar al heel goed, zo voelde het, heel vreemd, elkaar zo goed kennen en toch vreemden voor elkaar zijn.
Het enige wat ik moeilijk vond was hem achterlaten in het ziekenhuis toen hij de couveuse in moest.
Dat had meer te maken met hoe het liep dan dat het gewoon zo was, eerst kregen we te horen dat hij gelijk mee naar huis mocht, toen moest hij een nachtje blijven en 2 dagen later kreeg hij een sonde in, dat was fiks slikken.
Maar het was alleen maar voor de zekerheid, niet dat die kleine plurk het ermee eens was, die had helemaal niets met dat ding in zich, dus rukte het er net zo hard weer uit en toen hebben ze het maar zo gelaten.
Maar wat gelijk mee naar huis mocht bij het eerste plan kwam pas een week later thuis, daarna nog 1 dag hulp gehad en toen moesten we het zelf rooien, ik blij, want na al dat ziekenhuis geren ben je best toe aan wat rust, lekker op jezelf zijn zonder verzorgend personeel om je heen.
Het enige wat ik moeilijk vond was hem achterlaten in het ziekenhuis toen hij de couveuse in moest.
Dat had meer te maken met hoe het liep dan dat het gewoon zo was, eerst kregen we te horen dat hij gelijk mee naar huis mocht, toen moest hij een nachtje blijven en 2 dagen later kreeg hij een sonde in, dat was fiks slikken.
Maar het was alleen maar voor de zekerheid, niet dat die kleine plurk het ermee eens was, die had helemaal niets met dat ding in zich, dus rukte het er net zo hard weer uit en toen hebben ze het maar zo gelaten.
Maar wat gelijk mee naar huis mocht bij het eerste plan kwam pas een week later thuis, daarna nog 1 dag hulp gehad en toen moesten we het zelf rooien, ik blij, want na al dat ziekenhuis geren ben je best toe aan wat rust, lekker op jezelf zijn zonder verzorgend personeel om je heen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Zo mee eens, ik keek de kraamhulp de deur uit en toen ik lag te slapen regelde de vk nog ff 2 dagen extra hulp die ik eigenlijk niet wilde....quote:Op dinsdag 18 december 2007 17:14 schreef erodome het volgende:daarna nog 1 dag hulp gehad en toen moesten we het zelf rooien, ik blij, want na al dat ziekenhuis geren ben je best toe aan wat rust, lekker op jezelf zijn zonder verzorgend personeel om je heen.
|
|
