Ik begrijp zeker wat je bedoelt, YPPY. Als ik heel droogjes zeg dat ik geknipt en gescheurd ben, kijken ze me aan alsof ze dat niet wilden weten, zo van
Tsja, dan moet je niet vragen! Ze vragen je tijdens de zwangerschap ook van alles wat eigenlijk superpersoonlijk is of kan zijn, en als je dan een eerlijk/semi-volledig antwoord geeft, willen ze het eigenlijk niet horen.
Ach, geen boodschap aan.
Als ze vragen of je bv geeft, verwachten ze een simpele ja of nee, verder niets. ze zijn helemaal niet geinteresseerd in je opstartperikelen. ik denk dat mensen gewoon niet doorhebben wat ze nou eigenlijk vragen. zwangerschap, geboorte, kraamweek is zo ontzettend lichamelijk, het komt al gauw dichtbij. en tsja, sommige dingen wil je ook niet weten, denk ik wel eens...
Maar ik moet wel zeggen, toen Eli op mijn buik werd gelegd, had ik (toen ik eenmaal weer twee woorden achter elkaar kon rijgen) wel zoiets van "het resultaat is het meer dan zeker waard!" ja, ik weet niet zeker hoe ontzettend pijn die uitdrijving deed, maar daar denk je dan niet meer aan, je hebt een kind op je buik, het is gedaan. bevalling is klaar (nou ja, placenta nog) je hoeft de komende tijd niet meer te bevallen of vergelijkbare pijnen te doorstaan, en dat maakt ook veel goed.
En voor het hechten hebben ze me wel volledig platgespoten en gesprayed van onder. Vond het wel mooi geweest
Als ze nu vragen hoe het gaat, zegt ik "goed". Niet "als ik langer dan 20 minuten sta zoinder bekkenbodemoefeningen te doen, krijg ik pijn van onder". is dat een taboe? denk het niet. gaat ze gewoon niet aan.