Thuis of in het ziekenhuis? Wat heeft je voorkeur?

Ik ben thuis bevallen en vond dat echt perfect. Lekker met z'n tweetjes, in je eigen bed en na de bevalling onder je eigen douche. Mocht ik ooit weer zwanger worden (wat ik ernstig betwijfel ) dan zou ik zeker op dezelfde manier willen bevallen. Het gevoel met z'n tweetjes op een soort eilandje te zitten waar iets heel bijzonders gebeurd en waar niemand iets vanaf weet is wel zo speciaal

Ik wilde bij allebei thuis bevallen en bij allebei ben ik uiteindelijk in het ziekenhuis beland .
Bij Joey was de standaart nachtmerrie "met persweeen in de ambulance naar het ziekenhuis".
Maar toch koos ik bij Samara weer voor thuis.

Ik vond het veel ontspannender bij joey dan bij Samara (ingeleid en dus gepland in het ziekenhuis).

Je eigen muziek, lekker drinken pakken als en wanneer je dat wilt, even lekker douchen als je daar behoefte aan hebt, lekker even de tv aan als je dat wilt, etc.

Ik zou het liefste thuis willen bevallen.. Alleen het ambulance-personeel hier in de regio zorgt er voor dat ik naar het ziekenhuis 'moet'..
Zij willen geen barende vrouwen op de rot-draai van onze trap mee naar beneden nemen in geval van nood.

Nou zijn de twee voorgaande keren prima bevallen in het zkh, dus nr. 3 zal ook wel gaan (ik hoop tenminste dat ik het redt, bij Tijn ging het laatste uur zo verschrikkelijk snel.. bleek ook wel, bij binnenkomst in het ziekenhuis kon ik meteen vol aan de bak en 20 min. later was Tijn er )

Voor de zekerheid zal ik er maar voor zorgen dat thuis ook alles klaar is voor een evt. bevalling

Ik had ook altijd het idee van thuis bevallen, zeker als ik jouw post nog eens lees, m@x.

Echter, ik hoorde van een kennis die ook in Amsterdam in een oud pand woont en die ook thuis bevallen was. Na de bevalling waren er complicaties. Ze wonen ook in zo'n mooi, oud pandje enzo, maar nu moest ze dus met spoed horizontaal naar het ziekenhuis. Brancards passen niet in die schattige trappenhuizen, dus moest de brandweer eraan te pas komen om haar naar buiten te halen om vervoerd te kunnen worden.

Dat scenario lijkt me zo ontzettend vreselijk! Er hoeft natuurlijk niets te gebeuren, maar als er iets gebeurd, kan ik ook niet via het trappenhuis met de brancard in ons nieuwe huis. Dus, mocht ik zwanger worden, heb ik na dit verhaal besloten om toch maar sowieso in het ziekenhuis te bevallen.

ik heb beide een keer meegemaakt : de 1e x in het ziekenhuis..veilig idee alles bij de hand en de volgende dag lekker met z'n 3tjes naar huis en de 2e x was een thuisbevalling en ik dacht dat het echt een enorme bende zou worden maar alles word heel snel opgeruimd en.... je hebt echt 1 op 1 begeleiding iedereen die daar is is er ook echt alleen voor jou en jou baby dat beviel ook wel goed
nu gaan we weer voor een thuisbevalling maar het blijft altijd afwachten

Ik sta volledig in tweestrijd.
Altijd was ik voor een knusse thuisbevalling, precies om de redenen die m@x aangeeft.
De thuisbevallingen waar ik bij ben geweest waren ook veel prettiger van sfeer dan de ziekenhuisbevallingen waar ik bij was, maar dat is een erg gekleurd beeld want ik ben alleen maar bij ziekenhuisbevallingen geweest die wegens niet vlotten van thuis naar het ziekenhuis verplaatst werden. Dat waren grote verloskamers met de kraamvrouw in de beugels, vacuüminstallaties en een handvol personeel aan het bed.

En toen werd ik zelf zo'n vrouw in de beugels en ik heb het als heerlijk ervaren. Heerlijk, die ruggenprik na de uren niet vorderende bevalling.
Dat nachtje niet in het eigen bed vond ik júist lekker, omdat ik thuis zo moeilijk rust kan nemen.

Ik heb heel sterk het gevoel dat ik helemaal geen zin heb in een tweede bevalling. Ik kan me de wanhoop nog zo goed voor de geest halen, dat wil ik niet nog een keer. Geef mij maar vlot een ruggeprik, die bevalling is maar een klein stukje waar ik het liefst met zo min mogelijk nare herinneringen doorheen ga.

Maar aan de andere kant zie ik ook dat dat wat naar was bij de bevalling en de kraamtijd vooral het onbekende was. Ik weet zeker dat het anders was geweest als ik rustiger en minder bang was geweest.
Als ik wat meer vertrouwen in mijn lichaam had gehad, wat minder eigenwijs was geweest en gewoon in bed was gebleven en me niet zo druk had gemaakt om al die kleine dingetjes.

Dus.
Ik weet het niet. Ik hou het maar op thuis beginnen maar met goede afspraken over tijdig naar het ziekenhuis voor pijnbestrijding gaan als ik dat wil.

Overigens ben ik het niet eens met de post van LadyBos. Ik denk dat een thuisbevalling niet onveiliger is dan een ziekenhuisbevalling. Lees het bevallingsverhalentopic maar eens door, dan staan er net zoveel horrorverhalen die zich volledig in het ziekenhuis afspelen.
Het is ook niet gek dat er een x aantal vrouwen toch nog naar het ziekenhuis moet. Dat is juist wat een thuisbevalling veilig maakt: de protocollen rondom het op tijd naar het ziekenhuis gaan.

Ikke ook veel liever thuis. Ik had eigenlijk helemaal geen reden om het niet thuis te doen. Ik vond het gewoon heerlijk dat ik mijn eigen ding kon blijven doen. Beetje internetten, lekker onder je eigen douche, uurtje in de babykamer zitten wegdromen dat je het daar allemaal voor doet.
En toen Mikael geboren was kon ie meteen in zijn eigen bed. Zijn bedje die al zo lang leeg was geweest eindelijk gevuld met waar ie voor bestemd was. En kon ik lekker onder de douche en in mijn eigen schoon opgemaakte bed liggen. Met mijn eigen kussen en geuren. Dat vond ik heel lekker. Dat je hele leven verandert was maar je geur, dat blijft. En ik vond het ook gewoon leuk met ons hondje erbij enzo.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:08 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb dus idd m@x' post in mijn hoofd als mijn ideale plaatje. Dat knusse, beetje gedimd licht en na afloop gewoon al heerlijk thuis zijn saampjes ipv mss ik en de baby voor 1 nachtje in het ziekenhuis en stinki in z'n uppie thuis.
Mocht dat nou om wat voor reden uiteindelijk alsnog nodig zijn, wil ik toch in eerste instantie proberen dat thuisplaatje te krijgen.

E.T., is een bed in de woonkamer geen optie voor jullie?

Je vergeet de blinde paniek als de kraamhulp eenmaal weg is. Oh shit, we zijn alleen thuis met een baby. Wat moeten we ermee

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:25 schreef Brighteyes het volgende:

[..]



Maar ik ben dan weer zo arrogant om te denken dat dat allemaal wel gaat lukken. Ze moeten alleen nog even vertellen hoeveel hij mag/moet drinken, maar de rest... En ja... jullie mogen me quoten over een paar weken.

Dat zullen we zeker doen

Ik wilde de vorige keer al thuis bevallen en mocht het ook tot de opname in het ziekehuis voor de inleiding. Zo blij ben ik geweest dat ik die kans in ieder geval had gekregen. Deze keer wil ik graag thuis, of het gebeurd is een tweede, maar thuis mijn eigen sfeer heeft de voorkeur. Ziekenhuisbevalling en het aantal mensen aan mijn bed vond ik gelukkig wel meevallen maar steeds meer dingen gaan me tegen staan uit de bevalling van Merlijn, steeds meer vraagtekens komen naar voren, de nacht verblijven in het ziekenhuis heb ik als heel negatief ervaren . Bij de vk heb ik in iedergeval nog het gevoel dat ze er meer voor mij zijn en beter op de hoogte zijn van de geschiedenis in de familie etc. ivm met snelle ontsluiting zonder al teveel weeën. In het ziekehuis werd er eigenlijk geen rekening meegehouden. Wat zorgde voor een hele snelle ontsluiting.

Ik koos voor de tussenoplossing, ik wilde in het kraamhotel bevallen.

Thuis bevallen was voor mij geen optie; we woonden in een vrij gehorige flat met aan alle kanten buren en onze slaapkamer pal aan de galerij. Voor mij geen ontspannen uitgangspunt om te gaan bevallen.

Het kraamhotel is in het oude ziekenhuis in onze woonplaats, eigenlijk een uitgekleed ziekenhuis . Maar daar had je dan je eigen huiselijk ingerichte verloskamer. Tevens zat er beneden in het ziekenhuis nog een EHBO post mét arts en waren dingen als een couveuse nog steeds aanwezig.
En je hoefde niet extra te betalen voor een bevalling in het kraamhotel, wat voor een bevalling zonder medische indicatie in het ziekenhuis wel het geval was.

Uiteindelijk liep het anders; omdat in het kraamhotel bleek dat onze dochter in het vruchtwater had gepoept, moesten we alsnog naar het échte ziekenhuis in een plaats 10 km verderop .
Dat was wel heftig, met 6 cm ontsluiting en weeën zonder pauze naast de verloskundige in de auto .
De geboorte vond dus plaats in het ziekenhuis. Wat ik heeeeel prettig vond, was dat, ondanks dat ik werd overgedragen aan een gyn, mijn verloskundige bij mij bleef. Zij heeft me heel goed gesteund en de co-assistent zowat aan haar haren naar mij toegesleurd toen ik na zo'n 10 minuten ziekenhuis riep dat ik moest persen (terwijl de assistent had gezegd dat ze over een halfuurtje wel weer zou komen kijken).

Als ik ooit weer zou bevallen (wat er niet in zit)zou ik weer kiezen voor het kraamhotel. De huiselijke sfeer in combinatie met nét dat kleine beetje extra medische zorg dat daar aanwezig is, geeft mij het beste gevoel.

Maar helaas mis ik de optie Kraamhotel in de poll

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:38 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb nog zitten denken aan 'anders, ...' maar ik kon niks anders bedenken. Sorry!

Haha geeft niks hoor .
Ik stem gewoon lekker niet mee .

Ik heb ziekenhuis gestemd. Vooraf had ik ook het ideale plaatje in mijn hoofd, een beetje zoals Max al beschreef. Beide keren ben ik echter met indicatie in het ziekenhuis beland.
De eerste keer, waarbij ik op natuurlijke manier bevallen ben, heb ik bewust meegemaakt. Toen de weeen eenmaal waren begonnen maakte het me ook niet meer uit waar ik was, thuis of in het ziekenhuis. Ik was volledig op Jeroen gefocussed, die hielp mij door de weeen heen ademen. Het was een kleine circel, de band tussen Jeroen en mij, en wie er om heen stond maakte mij niet meer uit.
De omgeving was niet belangrijk meer, het belangrijkste was dat die baby eruit kwam. Naderhand vond ik het wel erg jammer dat we nog een nachtje moesten blijven, maar aan de andere kant had dat ook wel weer iets heel intiems. Ik en Eva, samen op een kamer, de hele wereld in slaap en wij lagen dicht tegenelkaar aan, elkaar alleen maar aan te kijken.

Ik ben 2 keer thuis bevallen en dat was precies wat ik wilde. Het voelt voor mij heel natuurlijk aan om het in m`n eigen omgeving te doen. Bij de eerste heb ik een uur op de wcpot gezeten omdat ik me daar z lekker schrap kon zetten tegen de muren en bij de tweede heb ik tot een kwartier voor de uiteindelijke geboorte in bad gelegen.
Dit keer wil ik zeker weer thuis bevallen

Ik ben bevallen in het ziekenhuis, was ik sowieso van plan en ik denk dat ik een eventueel volgende keer ook weer voor het ziekenhuis zou kiezen.

Ik kan niet kiezen!

Voor de bevalling dacht ik het ziekenhuis, voornamelijk ivm angsten over dat er tóch iets mis zou zijn. Maar volgens mij kan je pas echt kiezen als het zover is, ik weigerde namelijk te gaan toen het mocht Niet dat ik toen ineens thuis wilde bevallen, maar ik piekerde er niet over me te verplaatsen.
Helaas moest het daarna ivm medische redenen en vond ik het wel weer ok, in het ziekenhuis bevallen en blijven.
Ik zou ook echt niet weten wat ik bij een tweede zou willen, hetzelfde liedje wordt het waarschijnlijk!

Nou, ik ben in het ziekenhuis bevallen. Te vroeg en spoed spoed spoed,. Het was een regelrechte nachtmerrie. Niet alleen de bevalling, maar ook het verblijf in het ziekenhuis.

Verschrikkelijk.

Er komt geen 2e hier, maar al kwam die wel, als je een ks ooit hebt gehad moet je daarna altijd in het ziekenhuis bevallen. Vreselijk, alleen daarom al komt er geen 2e.

Nu besef ik wel dat mijn situatie niet een keus was die ik heb kunnen maken (al zou ik sowieso nooit voor het ziekenhuis kiezen), maar ik kan nóg janken als ik bedenk dat ik, als alles goed was gegaan, gewoon thuis had kunnen bevallen. Ik wou thuis zijn.

Geen twijfel mogelijk.
Ziekenhuis hier.
Zit natuurlijk ook een beetje ingeburgerd aangezien ik in België woon, maar ik zou het absoluut niet anders willen.

Ik had het helemaal in mijn hoofd, heerlijk thuis bevallen in mijn eigen vertrouwde omgeving. Ik zag mijzelf al á la Beatrijs met een washandje in mijn mond over de bank hangen
Toen ik overgedragen werd aan de gyn vanwege suiker was mijn teleurstelling dan ook groot. Gelukkig was ik al op bezoek geweest op de kraamafdeling en wist ik waar ik terecht zou komen.
Ik heb het bevallen in het ziekenhuis als positief ervaren, vooral dat de pijnstilling bij de hand was!Wel heb ik wat kanttekeningen en dingen die ik een volgende keer anders zou willen.

Mike mocht de eerste nacht gewoon bij mij op de kamer op een slaapbankje slapen en Emma lag in een bakje naast mijn bed.

Een volgende keer zal ik waarschijnlijk weer in het ziekenhuis moeten bevallen maar ik denk dat ik er anders zelf voor zou kiezen.

Bij Mara was ik er van overtuigd dat ik een thuis bevalling zou doen. Dus ook geen koffertje enz hoe dom he ja ik weet het.
Maar ik zag het helemaal voor me. Heerlijk saampjes wat tv kijken, muziek luisteren en in bed liggen. Maar men wat was het een hel.
Na 30 uur weeen en nog maar 3 cm ontsluiting dankte ik god op mijn blote knietjes dat ik naar het zh mocht want dit was niet leuk.
Manlief snel wat spullen bij elkaar geplukt en op weg.

Daar was het allemaal beter geregeld ook qua personeel enz. Dat is super bevallen ook al duurde het lang, was het pijnlijk enz.

Nu bij de tweede ga ik toch weer voor een thuis bevalling. Wat bijna niet doorging omdat mijn ijzer veel te laag was. Maar nu was hij prima de natuur had zelf zijn werk gedaan om het op peil te krijgen.
En nu gaan we dus weer voor thuis.

Maar....
Wij wonen dus in zo een oudpand waardoor je dus niet via een brancard van de boven naar de eerste etage getild kan worden. Dus moet ik of in het zh bevallen, of boven met het risico dat ik uit huis getakeld moet worden en nee dat vind of lijkt me verschrikkelijk. Dus onze keus is geworden of de eettafel incl matras of een bed in de woonkamer.
Dan kan ik gewoon weg als dat nodig is. Gaat alles soepel kan ik weer naar boven toe. En ik wil zo graag mijn grote kleine meisje bij me houden zolang als ik dat trek en dat kan in een zh niet.

Dus voor ons heeft de voorkeur thuis.

Ik weet het niet. Het plan was om thuis te bevallen, maar ik moest naar het ziekenhuis ivm groen vruchtwater. Toen had ik nog geen weeen, dus dat was niet erg. Het 'vastgebonden' in bed liggen vond ik wel vervelend. Handig was weer het stoeltje in de douche, zodat ik kon zitten. De nacht was verschrikkelijk. De verpleegster wilde niet helpen Anna goed aan te leggen, Anna ging uiteindelijk naar de babyzaal terwijl ik de energie niet had om te protesteren en de basis voor de bv problemen is die nacht gelegd. De volgende keer blijf ik dus misschien toch liever thuis. Kraamhulp ruimt de zooi toch wel op.

Ik wilde van mijn dochter dolgraag thuisbevallen. Had thuis ook alles op orde daarvoor.
Helaas had ze niet de intentie om eruit te komen en was ik genoodzaakt in het ziekenhuis te bevallen mbv een inleiding.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:08 schreef Brighteyes het volgende:

E.T., is een bed in de woonkamer geen optie voor jullie?

een bed in de woonkamer vind ik dan weer helemaal niks... (en waar haal ik dat vandaan en waar laat ik dat enzo..)

Over dat gedimde licht.. Je kunt ook overdag bevallen he? Ik had twee keer de zon in de kamer

(Nou moet ik wel zeggen dat ze hier in het zkh wel goed aanpakken (voor mij dan). Ze lieten ons lekker met rust, gewoon Jeroen en ik.. af en toe een verpleegkundige d'r hoofd om de hoek of ik wat nodig had en tegen de tijd dat het serieus werd, werd ik naar de verloskamer gereden en geinstalleerd. Ze steunden me waar nodig en voelden haarfijn aan wat ik wel of niet wilde. En verder was alleen mijn eigen vk er bij. Prima geregeld dus )

Ziekenhuis, geen twijfel mogelijk. Ook als het 1 baby was geweest. Ik moet er niet aan denken dat je hals over kop (wel of geen paniek) toch naar het zkh moet. Tanden trekken doe je toch ook niet thuis ? Daarvoor ga je ook naar de tandarts.

In het zkh lieten ze ons ook met 4- en alleen. Even geen personeel. Lampen gingen soort van uit ( of was dat mijn lampje... ?). We hebben in alle rust familie kunnen bellen. Beschuit met muisjes gegeten met z'n 2-en etc etc. Ik heb in totaal 10 dagen in Bronovo gelegen (mocht zelf naar huis na 2 dagen, maar mocht blijven ivm Pien en Floor). Ik heb dat alles zeer prettig en rustig ervaren.

* KP moet misschien bevallingsverhaal eens gaan schrijven *

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 21:11 schreef Brighteyes het volgende:
Oh ja... *krak* Daar gaat mijn droombeeld...
[sub]De gordijnen zullen hier toch wel rap dicht moeten hoor... iets te veel kans op inkijk.

in het kader van realistische verhalen

Bij Tijn weet ik dat trouwens allemaal niet meer.. dat ging zo verrekte snel.. Dat was binnenkomen, toucheren en persen. 8.10 was ik in het ziekenhuis 8.35 was Tijn geboren. Moest toen alleen nog lang wachten op de uitslag van Tijn z'n bloed (ik ben rhesus negatief), anders was ik om 9.30 weer thuis geweest

Nah, ik zou het eigenlijk niet weten. Thuis bevallen is nooit een optie geweest omdat ik vanaf het begin van mijn zwangerschap een medische indicatie had (dat wist ik ok al van tevoren). Qua pijnstilling was het uiteindelijk ook wel erg fijn dat ik al in het zkh was.
Maar man man, wat vond ik het er verschrikkelijk. Sommige verpleegkundigen en arts-assistenten waren zó bot., of onpersoonlijk. Dan lijkt het me veel prettiger om met je eigen vertrouwde VK te bevallen. Iemand met ervaring. Die dag in dag uit al jarenlang honderden vrouwen heeft begeleid. Iemand die weet wat ze doet, op wie je kunt vertrouwen, aan wie je iets hebt.
Want dat mutsje dat mij tijdens de 2,5 uur persen begeleidde... Mijn hemel, ik heb werkelijk níets aan haar gehad. Ze heeft me veel te lang laten aanklooien. Ik denk achteraf werkelijk dat zij nog maar nauwelijks ervaring had. Tja, dat risico loop je dus in een opleidingsziekenhuis.

Ik ben in het ziekenhuis bevallen, dat had ik sowieso al geregeld maar het had uiteindelijk ook gemoeten als ik voor een thuisbevalling had gekozen. Het gaf mij in eerste instantie een veiliger gevoel, dat mocht er wat misgaan dat je alles meteen bij de hand zou hebben...achteraf ben ik dolblij dat ik al in het ziekenhuis was, want anders hadden ze me op een moment in de bevalling nog moeten vervoeren waarbij ik er niet aan had moeten denken. Ik kon toen alleen maar op handen en knieen zitten en mijn hoofd 180 graden laten ronddraaien namelijk. Knappe jongen die mij in een auto had weten te krijgen

En ik vond het heerlijk hoor, zo'n nachtje lekker bijkomen in het ziekenhuis (ze waren ook ontzettend lief daar) en 2 dagen later naar huis en alles was netjes daar, zou het bij een volgende weer zo doen (op de bevalling zelf na dan ).

Oh ja, en ik vind het eigenlijk supermooi, toen ik na de bevalling met Dean naast me in zijn bedje op de kamer lag..Stan was naar huis, en ik klaarwakker van de adrenaline en helemaal alleen saampjes met mijn kindje

Ik heb voor thuis gekozen.

Mijn ervaring in het ziekenhuis is ook best prettig. Maar ik heb toch echt wel heel prettige herinneringen aan de thuis bevalling met Chantel. Manlief die Chantel voor de helft op heeft gevangen en de rest het ambulance personeel. ik voelde mijn eigen zo op mijn gemak en dat zou ik iedereen wel gunnen.

Ik voel mijn eigen een gevangene in een ziekenhuis, wat een nadeel is en waar ik mijn eigen heel onprettig bij voel. Ik kom ook niet echt tot rust in het ziekenhuis. Ik moest na haar geboorte wel gelijk naar het ziekenhuis vanwege een breuk in de placenta en teveel bloedverlies. En toen ik s'avonds weer thuis was deed ik gelijk alweer veel te veel. Deze keer moet ik echt op mijn handen gaan zitten van mijzelf.

Maar om een lang verhaal kort te maken, is de indicatie ziekenhuis bevalling, dus het zal daar wel op uitlopen helaas. Al zal ik mijn uiterste best doen om er zo snel mogelijk weer uit te zijn.

Moonah wat jammer dat je zo'n negatieve ervaring had met het ziekenhuispersoneel, bij mij was dat dus totaal tegenovergesteld!

Ik ben in het ziekenhuis bevallen, en had geen keus, die is namelijk voor me gemaakt door de gyn. Hoge bloeddruk in de zwangerschap maakte dat ik in het ziekenhuis moest bevallen. Uiteindelijk ben ik ingeleid omdat de bloeddruk te hoog werd en ik sterretjes begon te zien.
Maar het is me prima "bevallen" ! Heel fijn dat ik op een gegeven moment een shotje in mijn been kreeg, en een uur later was er al volledige ontsluiting.
Ook het nachtje in het ziekenhuis is me niet slecht bevallen, aan de ene kant vond ik het niet leuk om met anderen op zaal te liggen, 1 van de andere baby's huilde de hele nacht (was met de pomp gehaald, arme ziel had hoofdpijn) aan de andere kant, ik had Meike eerst naast me liggen in zo'n bakje, maar ik kon niet slapen, heb haar eruit gehaald en de rest van de nacht naar haar gekeken terwijl ze in mijn armen lag. En dat is me zo dierbaar, die momentjes dat ik haar helemaal voor mezelf had.

Een evt volgende keer, hopelijk mag die er ooit komen (voorlopig niet hoor) moet ik weer in het ziekenhuis bevallen.... Bij de bevalling van Meike is de placenta niet volledig "geboren" , heb nog een curretage ondergaan 8 wk na de bevalling. De kans dat het weer gebeurt, of dat de placenta helemaal niet komt, is vergroot, 20% meer kans als een ander helaas.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 21:22 schreef Moonah het volgende:
Nah, ik zou het eigenlijk niet weten. Thuis bevallen is nooit een optie geweest omdat ik vanaf het begin van mijn zwangerschap een medische indicatie had (dat wist ik ok al van tevoren). Qua pijnstilling was het uiteindelijk ook wel erg fijn dat ik al in het zkh was.
Maar man man, wat vond ik het er verschrikkelijk. Sommige verpleegkundigen en arts-assistenten waren zó bot., of onpersoonlijk. Dan lijkt het me veel prettiger om met je eigen vertrouwde VK te bevallen. Iemand met ervaring. Die dag in dag uit al jarenlang honderden vrouwen heeft begeleid. Iemand die weet wat ze doet, op wie je kunt vertrouwen, aan wie je iets hebt.
Want dat mutsje dat mij tijdens de 2,5 uur persen begeleidde... Mijn hemel, ik heb werkelijk níets aan haar gehad. Ze heeft me veel te lang laten aanklooien. Ik denk achteraf werkelijk dat zij nog maar nauwelijks ervaring had. Tja, dat risico loop je dus in een opleidingsziekenhuis.

Daarom ben ik ook heel blij dat mijn eigen VK bij me bleef bij de bevalling. Bij binnenkomst in het ziekenhuis werd ik getoucheerd en had ik 8 cm ontsluiting. De co-assistent zei dat ze na een halfuur, drie kwartier wel terug zou komen. Maar na 10 minuten wist ik dat ik moest persen, dat het zover was. Mijn VK zag aan mijn buik dat het inderdaad zover was (hoe ze dat kon zien, geen idee, maar goed ). Ze vroeg aan een verpleegster die ronddrentelde of ze de co-assistent wilde halen. Mutsje verpleegster zei: die komt straks weer terug.
Na nog een perswee van mij: Haal nu de co-assistent maar op! Mutsje weer: die is nu bij een andere mevrouw, ze komt echt zó terug!
Mijn VK: Je gaat haar NU halen, want mevrouw gaat NU persen! .
Mutsje ging zuchtend de co-assistent halen. Co assistent kwam zuchtend binnen, toucheerde me zuchtend en zei toen verbaasd dat ik op het andere bed moest gaan liggen want ik kon inderdaad gaan persen.

Dus dat is inderdaad wel jammer geweest. Mijn VK voelde mij heel goed aan, in het ziekenhuis word je toch onpersoonlijker en wat minder geinteresseerd behandeld, is mijn ervaring.
Dit gold in mijn geval niet voor al het personeel (na de bevalling kwamen er twee andere verpleegsters en die waren dus ontzettend lief), maar het gebeurt dus wel.

quote:

[b]Op vrijdag 16 november 2007 21:33 ik had Meike eerst naast me liggen in zo'n bakje, maar ik kon niet slapen, heb haar eruit gehaald en de rest van de nacht naar haar gekeken terwijl ze in mijn armen lag. En dat is me zo dierbaar, die momentjes dat ik haar helemaal voor mezelf had.

Dit dus!

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:23 schreef m@x het volgende:

[..]

Je vergeet de blinde paniek als de kraamhulp eenmaal weg is. Oh shit, we zijn alleen thuis met een baby. Wat moeten we ermee

Heb ik helemaal niet gehad...

Ik vond het thuis erg prettig, van A ben ik 'savonds bevallen en ik kon gelijk lekker gaan slapen in mijn eigen bedje(na het douchen), K is 'smorgens geboren en ik had redelijk geslapen, ik vond het heerlijk dat A meteen haar kleine zusje kon zien, ze had gewoon de hele nacht door geslapen in het kamertje naast onze slaapkamer.
Zo fijn dat ze er meteen bij was...

Ik heb nooit in het ziekehuis gelegen, vind het ook een eng idee, dus ik was ws meer gespannen geweest als ik naar het zkh had gemoeten.

Dus ik ben heel blij dat alles goed gegaan is en het niet nodig was

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 21:50 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Maar dat zie ik dus vooral voor thuis voor me. Omdat je in het ziekenhuis toch al snel met bemoeienis van anderen te maken hebt. Althans... zo zit dat in mijn hoofd.

Midden in de nacht als iedereen slaapt heb je geen bemoeienis hoor, tenzij je de verpleegster belt

Maar goed, ik geef alleen maar aan dat mijn ervaring dus heel positief was, ben heel tevreden over het ziekenhuis en hoe ze mij hebben behandeld

Oh en blinde paniek toen de kraamhulp weg was? Ik was blij dat ze was opgerot, heb haar een paar dagen eerder gedelete zelfs dan dat de bedoeling was.

Ik heb thuis gestemd.
Ik ben uiteindelijk 2 keer in het ziekenhuis beland. de eerste keer door niet vorderende ontsluiting vanwege een aangezichtsbevalling (Liam lag met zijn gezichtje naar boven) en Ezra had in het vruchtwater gepoept.
Ik vind het jammer dat ik niet thuis heb kunnen bevallen, maar het ziekenhuis was wel ok verder. moet er bij vermelden dat bij ezra mijn eigen verloskundige mijn bevalling heeft af gemaakt. het was zo druk dat haar dat gevraagd werd en dat vond ik enorm fijn. Ik vond het bij Liam toen heel erg dat mijn eigen verloskundige weg moest.
Ik vond het iig heerlijk om in mijn eigen omgeving te kunnen rond dolen, lopen, kreunen, douchen, zeuren, huilen, wegkruipen. Mijn eigen wc, mijn eigen douche, bad. veilig, zo voelde dat.
Maar wij wonen 5 minuten rijden van het ziekenhuis hier en dat voelt ook veilig
Er komt geen derde, maar als dat wel zo zou zijn, zou ik weer van een thuisbevalling uitgaan

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 21:56 schreef Brighteyes het volgende:
Dat is idd wel fijn om te lezen. Dat dat dus idd wel ook gewoon kan in het ziekenhuis.

Ik had ook een kamer alleen, dat scheelt wrs wel .

Ik ga voor het ziekenhuis. Aangezien wij een maisonette woning hebben met de slaapkamer beneden, wil ik niet het risico lopen dat ik die trap nog op moet als ik al krom lig van ellende. En het is een veilig idee, zoals hierboven al genoemd. En wellicht kan ik straks niet eens kiezen, maar krijg ik gelijk een medische indicatie om in het ziekenhuis te bevallen. Dus wat mij betreft een goed idee .

Ik ben de eerste keer in het ziekenhuis bevallen. We woonden tijdelijk bij mijn ouders in huis omdat onze woning nog niet was opgeleverd en dat duurde langer dan verwacht (half jaar langer). Om die reden kon ik niet thuis bevallen, iets wat ik wel graag wou. Mijn ouders zagen het niet zo zitten en ik denk dat dat ook komt door hoe mijn moeder der bevalling(en) is/zijn gegaan (ze laat er nooit veel over los). Dus we zijn uitgeweken naar het ziekenhuis maar ik heb dat totaal niet als erg ervaren. We waren daar om even na half 10 's ochtends, schitterend sub tropisch weer was het (hitte golf) en we waren om 00.00 die zelfde avond thuis met onze dochter. Tussen de weeen door zijn we super verzorgt door de verpleging en ik vond dat ze ook erg goed voor mijn man zorgde (eten en drinken). Kortom totaal niet tegen gevallen. En toch nu ik mijn eigen woonruimte heb wil ik het thuis proberen deze keer. Mits het tijdens de weeen niet goed gaat met het kindje of dat het dagen duurt voor de kleine zin heeft om er uit te komen wil ik echt heel graag thuis bevallen. Alles is in ieder geval in huis. Het lijkt me gewoon een stuk knusser dan in het ziekenhuis maar misschien slaat ook wel tijdens de weeen de paniek toe omdat het met onze dochter zo slecht ging op het einde en ze moet spoed er uit moest (knip incl duwen op buik). Ze was behoorlijk blauw en dat ze niet gelijk huilde is iets wat ik zeker de eerste maanden regelmatig voorbij zag komen in mijn dromen nog. We zullen wel zien hoe het loopt deze keer, denk dat je je toch nergens op vast moet pinnen.

ik ben bij miesje thuis bevallen, en wil met deze ook weer thuis bevallen.

Ik vond het bijvoorbeeld heerlijk dat ik om 3 uur s'nachts lekker buiten kon gaan staan, zonder iemand om me heen. Ook het feit dat ik na de bevalling en douchen heerlijk met miesje en manlief in mijn eigen schoon opgemaakte bedje kon kruipen, de kraamzorg lekker beneden en heerlijk 4 uur met zijn 3 en alleen zijn.

maar achteraf, miesje was onderkoelt (35,6) omdat de verloskundige niet wou komen, mischien was er in het ziekenhuis meteen iemand gekomen, maar mischien ook niet. maar al met al gaat mijn voorkeur gewoon uit naar thuisbevallen.

Vergeet niet dat als het een 'gewone' verschoven thuisbevaling is, je echt na een uur (of 2 uur) gewoon weer buiten staat met je vrachtje in de maxi-cosi

Lig je alsnog gewoon met je bundeltje in je eigen bed

Ik kon niet meer naar huis, omdat er geen kraamhulp meer zou komen. Dat durfden we niet aan. Bij een tweede zou ik het wel durven.

Ziekenhuis, zonder twijfel.

Toen ik zwanger was van de 1e was bevallen in het ziekenhuis mijn ergste angst. Het onbekende ^{(was alleen nog maar voor een lui oogje eens in het ziekenhuis geweest als kind en 'slechts op bezoek')} , het idee dat je dan dichter bij een kunstverlossing of keizersnee was en bovenal de angst dat je zou moeten blijven -al was het maar voor een nacht!
Toen op ouderjaarsavond mijn vliezen braken en babylief in het water gepoept had, moest ik wel. Ik werd ingeleid en door de banden om mijn buik waarmee ze continu de hartslag van de baby en weeenactiviteit konden meten, bleek dat mijn 1e het slecht had door mijn weeen. Gelukkig had ik vlot volledige ontsluiting en kon ik naar de verloskamer. Daar tot 2 keer toe het zuurstof in het bloed van mijn 1e gemeten en het bleek dat Randy het ECHT slecht had daarbinnen. Ik kreeg nog 1 kans voor het een keizersnee zou worden, maar liefst 3 knippen en hulp van een vacuumpomp, maar ik had daarna wel een gezond kindje. Er ontstond nog wat paniek rond de placenta, want die wilde maar niet komen. Na bijna een uur (de maximale tijd die er voor staat, kwam die gelukkig alsnog. ^{Acheraf bleek dat er wel een miniscuul klein stukje was blijven zitten, waardoor ik na 5 weken alsnog gecurreteerd moest worden.} Het was pas toen dat ik besefte hoeveel er mis kon gaan tijdens een bevalling en ik was blij dat ik in het ziekenhuis was bevallen. Het was gemoedelijk en gezellig in het ziekenhuis, en terwijl het vuurwerk buiten werd afgeschoten, werd ik nog (een uur lang!) gehecht. Ik bleef 1 nachtje en mocht daarna naar huis.

2e zwangerschap verliep moeilijk door veel heftige bloedingen, waardoor ik telkens weer in het ziekenhuis belandde. Daar kwamen ze erachter dat ik ook zwangerschapscholestase had, iets waar ik achteraf bij de 1e ook al last van had gehad, maar nooit (h)erkend was door mijn eigen vlos. Bij de 1e bloeding met 30 weken reageerde ze telefonisch met "Oh, een gesprongen bloedvaatje zonder te vragen hoeveel bloed en hoeveel weken ik was. Het vertrouwen in mijn vlos was tot het nulpunt gedaald. De laatste keer dat ik in het ziekenhuis belandde was ik 36 weken zwanger en zou ik daarna er niet meer uit komen totdat ik een kindje kreeg. Ik was blij toe inmiddels, want ik was als de dood het kindje te verliezen. Toen (eindelijk) de vliezen braken en ook kindje 2 in het water gepoept bleek te hebben, werd ik weer ingeleid. Omdat ik de 1e keer binnen 3 uur bevallen was, mocht ik deze keer meteen naar de verloskamer, het was toch niet druk op dat moment. Tinka werd binnen 2 uur geboren, maar ik verging van de pijn erna en verloor golven met bloed (uiteindelijk 2 liter) en een incomplete placenta. Dus met spoed naar de OK waar ik manueel gecurreteerd werd. Ik heb kantje gelegen en heb daarna ook een maximale bloedtransfusie gehad. Toch mocht ik de volgende dag alweer met een gezonde baby naar huis.

Ik ben nu weer zwanger. Vanwege 2 keer problemen met de placenta heb ik medische indicatie en wordt meteen als het kindje er is naar de OK gereden. Mijn vlos begeleid de zwangerschap en als alles op rolletjes loopt ook de bevalling maar wel in het ziekenhuis. Omdat ik haar destijds heb aangesproken op de door hun gemaakte fouten, is ze nu zeer meegaand in mijn wensen en staat ze overal achter. Ik wil met de 1e wee naar het ziekenhuis (het is een half uur rijden en ik beval dus nogal snel) en ik krijg meteen een infuus in zodat ik meteen door kan naar de OK. Doordat mijn vlos samenwerkt met 5 collega's hoop ik in Godsnaam dat ze alles goed doorspreken daar en dat iedereen van mijn situatie op de hoogte is, zodat dit ook als gepland verloopt. Stiekem hoop ik erop dat het kindje weer in het water heeft gepoept zodat ik gewoon weer overgedragen word aan het ziekenhuis VOOR de bevalling. En ik denk dat ik daar tegen het eind van de zwangerschap ook nog wel om ga zeuren. Maar dat zien we t.z.t. wel.

Ik MOET dus in het ziekenhuis bevallen, maar ik zou ook niet anders willen. Veiligheid voor mij EN het kindje voorop.

Mijn plan was om gewoon lekker thuis te bevallen.. En dat is toch het ziekenhuis geworden.. En daar ben ik heel erg blij mee.
Ik ben naar het ziekenhuis gegaan voor pijnstilling. Dat was niet meer mogelijk omdat ik in het ziekenhuis al teveel cm had. Maar de - vacuumextractie, knip, totaalruptuur, hechtingen op OK, kindje wat gelig werd, kindje dat 10% gewicht verloor, kindje dat niet genoeg bv dronk - maakte dat ik toch wel blij was dat de hele bevalling in het ziekenhuis is gebeurd, en ik daar nog een paar daagjes kon blijven met 24/7 zorg..
Anders had ik tijdens de persweeen naar het ZKH gemogen met spoed, of daarna om te hechten, of later met Chris voor opname.
Nu had ik alle zorg in de buurt die voor Chris en mij nodig waren tijdens en na de bevalling. Ze hebben Chris ook vlot opgenomen op de neonatologie toen het achteruitging, daardoor heeft hij er maar 1,5 dagen gelegen. Als we thuis waren geweest hadden we vast later een opname gehad, en misschien ook wel een langere opname.

Of ik de volgende weer thuis zou doen, of in het zkh dat weet ik niet. Dit was een snelle bevalling (in 5 kwartier van 4->8 cm, 8-10 in half uur, persen een driekwartier/uur), van een eerste kind, wat redelijk zwaar (8pond) was, terwijl ik mijn ademhaling niet echt onder controle had. Ik denk dat ik wel weer gewoon thuis begin. Maar als mijn ademhaling weer prut wordt, zou ik toch wel naar het ziekenhuis willen/moeten voor pijnstilling. Of als de baby nog groter zou zijn, dan lijkt het me ook wel veiliger.
Maar op dit moment zeg ik toch thuis beginnen en de optie ziekenhuis openhouden om dan te besluiten

Hier kunnen we ook nog naar het kraamcentrum, maar dat lijkt me dan weer niks. Ok, dan kun je binnendoor naar het zkh, maar je moet ook 2 uur na de bevalling weer naar huis. Dan zit je daar met je vers geboren baby en gebroken muts in de auto te hobbelen. We wonen ook niet zover van het zkh, dus dat is niks voor mij

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 22:25 schreef E.T. het volgende:
Vergeet niet dat als het een 'gewone' verschoven thuisbevaling is, je echt na een uur (of 2 uur) gewoon weer buiten staat met je vrachtje in de maxi-cosi

Lig je alsnog gewoon met je bundeltje in je eigen bed

Dat ligt maar net aan het ziekenhuis. In Harderwijk bijvoorbeeld blijf je standaard tot de ochtend als je 's nachts binnen komt om te bevallen. 's Ochtends wordt je kindje gecontroleerd door een van de kinderartsen en als alles goed is wordt je pas ontslagen.

Mooi om ook verhalen te lezen hoe het wel goed kan gaan in het ziekenhuis. Hier heerst nu erg het wat, als gevoel bij mij. Wat als ik Merlijn niet naar babykamer had laten brengen, was de bv dan wel goed gelopen, hadden ze hem dan kv gegeven en zouden ze hem dan niet in bad gedaan hebben? Heb er op het moment, ook al kan ik er niets aan veranderen, zo een spijt van dat ik hem toen weg hem laten halen. Ik lag met 3 andere dames waarvan de kindjes in de couveuse of ergens anders lagen en ik was nog steeds behoorlijk ziek van de buikgriep die ik had gehad dat ik hem dus heb weg laten halen en pas de volgende ochtend laat weer terug zag toen ik eindelijk aan de verpleegster durfde te vragen waar mijn kindje was. Hoe labiel kun je zijn, als pas bevallen vrouw.

Zit nu wel erg te huilen , de hormonen hebben duidelijk even overspel hier.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 22:57 schreef beefcake het volgende:

[..]

Dat ligt maar net aan het ziekenhuis. In Harderwijk bijvoorbeeld blijf je standaard tot de ochtend als je 's nachts binnen komt om te bevallen. 's Ochtends wordt je kindje gecontroleerd door een van de kinderartsen en als alles goed is wordt je pas ontslagen.

hier komt er geen kinderarts aan te pas, dus dat scheelt idd

(geen idee trouwens hoe ze het doen als je om drie uur 's nachts bevalt trouwens..

En ik heb geen idee hoe het gaat als je bij ons overdag bevalt! Ik heb twee nachtkindjes

Om 5 uur was Anna 'al' geboren, maar hechten, douchen enzo zorgde dat ik pas na 7 uur thuis zou zijn en de kraamhulpen werken bij ons maximaal tot 8 uur. Anna moest 's ochtends ook langs de kinderarts, maar volgens mij was dat niet gebeurd als we gewoon 's avonds al waren gegaan.

Ik lag met een andere moeder op de kamer en 's ochtends, toen de kinderarts kwam controleren ging ik mee daarheen (ik liet echt Anna niet meer alleen, dus daar waggelde ik ) en toen zag ik dat haar dochter in bad ging. Het eerste badje en mama was er niet bij. Ik vond dat echt erg.

Hebben ze met Merlijn ook gedaan, omdat hij zo zielig was haden ze hem 's nachts in bad gedaan. Au wat deed dat pijn toen ik het tussen neus en lippen te horen kreeg.

Mara is om 5.35 geboren en om half 10 lag ik heerlijk in mijn eigen bedje met een lief hoopje mens boven op me.

De eerste dag heb ik een half uur kraamzorg gehad. En de rest van de dag waren we met zijn drieen. Eng maar heel intiem zo saampjes.

E.T een bed huren kan je bij de thuiszorgwinkel en dat schijnen kleine opvouwbare bedden te zijn. Die je ergens in een hoek kan zetten en uitklappen als het nodig is.

Quinten ging pas voor het eerst in bad op de dag dat we naar huis mochten (de derde dag) en ik was er bij. Bij Dylan ook trouwens, die ging wel de eerste dag al in bad. Ze vroegen aan iedere moeder ten eerste of het kindje in bad mocht en ten tweede of ze erbij wilden zijn. Ik begrijp wel uit verhalen van anderen hier dat mijn ziekenhuis een hele sympathieke is

hier doen ze ook aan 'verplaatste thuisbevallingen' en ik was er erg blij mee. ik wilde toch al graag het veilige gevoel van al in het ziekenhuis zijn, en had door deze constructie toch de vrijheid en redelijk veel privacy die meer bij thuisbevallen horen. ik heb dus ook gestemd voor 'ziekenhuis', al ben ik zeker niet voor al te snelle pijnbestrijding. ik geloof ook echt wel dat thuis voor veel mensen veel beter 'werkt' qua ontsluiting, maar voor mij woog het gevoel in/dichtbij veilige handen te zijn zwaarwegender. het leek me altijd zo naar om op zo'n laat moment nog vervoerd te moeten worden. beide keren hadden mijn kinderen in 't vruchtwater gepoept trouwens, dus beide keren had ik anders alsnog naar 't ziekenhuis gemoeten.

even ter nuancering van mijn posts.. niet iedereen zal mijn achtergrond kennen. Ik was zeer zeer pro-thuis bevallen. Heb hemel en aarde bewogen om thuis te mogen bevallen, want ik had een medische indicatie en men zag het niet zitten. Uiteindelijk toestemming gekregen, thuis begonnen, na niet vorderende ontsluiting toch naar ziekenhuis moeten gaan, uiteindelijk kind bijna verloren aan een hartstilstand, is er met veel geweld uitgerukt want tijd voor een KS was er niet meer, vervolgens zelf bijna doodgebloed. Dus niet bepaald een standaard bevalling. Ik snap ook wel dat 'iedereen' liever thuis bevalt. Als alles goed gaat wil je dat allemaal. Alleen kun je nooit van te voren weten of het allemaal goed zal gaan. Ik ben verschrikkelijk geschrokken van hoe mijn bevalling is verlopen, en dank mijn leven en dat van mijn dochter aan de acuratesse van de gyneacoloog. Thuis was het helemaal verkeerd afgelopen, want behalve de niet-vorderende ontsluiting was er eigenlijk geen enkele indicatie dat dit zo fout zou gaan. En tuurlijk, mijn geval is een uitzondering. Maar ik hoor toch net even te veel van die 'uitzonderingen' om te geloven dat het écht maar zo sporadisch voorkomt dat er iets (bijna) fout gaat. En dus vind ik dat het voor de veiligheid, uit voorzorg, thuishoort in een ziekenhuis. In een huiselijke, veilige sfeer, maar wel met medische hulp stand-by INDIEN NODIG. En pijnbestrijding 24 uur van de dag AANWEZIG en beschikbaar INDIEN NODIG. En dan jammer voor al die bevallingen die achteraf prima gingen en dus ook best thuis hadden gekund. Want dat ene kindje of die ene moeder die het niet overleeft omdat er niet op tijd hulp bij is, is me dat wel waard. Daarom pleit ik voor een ziekenhuisbevalling.

Aan de ene kant twijfel ik of ik dit wel moet posten. Mijn verhaal is een uitzondering, dat besef ik heel goed en ik wil ook niemand bang maken (zeker geen zwangere vrouwen). Maar juist door het onderwerp uit het andere topic vind ik dat het taboe doorbroken moet worden van 'bevallen is veilig' . Bevallen kan in het grootste deel van de gevallen heel veilig zijn. Maar heel soms gaat het erg mis en dan heb je het wel over mensenlevens. En nogmaals, dit komt dus van iemand die voor de bevalling heel erg tégen alle medische ingrepen was, iemand die helemaal voor 'natuurlijk bevallen' ging, onderwaterbevalling, lalala. Maar nu kijk ik er wel even heel anders tegenaan. Ik kan me voorstellen als je bevalling wel gewoon goed is gegaan, dat je er dan nog steeds over denkt zoals ik voor mijn bevalling. Maar wat mammietje ook aangeeft, als het misgaat dan besef je pas hoe veel er mis kan gaan en wat er op het spel staat. Het leven van jezelf en van je kind. Dan maar wat minder gezellig denk ik dan...

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:26 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Maar vergeet niet dat je dat bed dan mss wel 4-5 weken in je woonkamer hebt staan en dat dat niet heel goedkoop is. Als je ziek bent vergoed de verzekering dat, zo voor een bevallingswachttijd niet.

Ik had dat dus wel gedaan en het was hier echt geen opklapbaar bed maar gewoon een soort ziekenhuisbed, hij heeft hier dus bijna 8 weken in de woonkamer gestaan

Hier in het zkh doen ze de baby's pas de volgende dag in bad. Ik lag nog plat, maar ze hebben in elke kamer een badje, dus kon wel meekijken. En paps stond er met de neus bovenop... Dus als je dezelfde dag naar huis kan, dan krijg je de baby "vies" mee. Standaard is het na 2 uur, of 's nachts de volgende ochtend.

En de kinderarts kwam, toen ik was opgenomen, op de kamer de controles doen. Dus je kindje was van 6 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds bij je op de kamer. En 's nachts werden de kleintjes gebracht voor de voedingen.
Voor de eerste nacht waren er 1 persoonskamers, daarna 3 persoonskamers, en uiteindelijk belandde ik op de "moeders-van-kindjes-die-beneden-liggen"-kamer. Toen was het wel gebeurd met het hele dagen baby zien, maar we mochten wel komen voeden als je het van te voren doorgaf, en ook badderen op de neonatologie. Was ook wel lekker nog even 2 nachtjes doorslapen voordat we naar huisgingen, alleen jammer van de bv..

Het bed hier heeft maar 4 weken beneden gestaan. Met 37 weken neergezet en ook meteen in blijven slapen, sliep veel beter dan bij Magneet in bed, zo had ik tenminste de ruimte . En een paar dagen na de bevalling weer opgeruimd. Het bed hier was gewoon mijn oude eenpersoonsbed van toen ik thuiswoonde.

maar da's toch hartstikke ongezellig randa? lijkt mij echt niet leuk, juist die spannende laatste weken, om niet bij elkaar te slapen.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:39 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Hmmm... dat lijkt me ook niet echt tof.
En kostte je dat niet een rib uit je lijf?

Ik ben lid van de thuiszorg en volgens mij was ik uiteindelijk rond de 70 euro kwijt.
Maar dan zou ik de rekening eens op moeten zoeken.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:51 schreef bixister het volgende:
maar da's toch hartstikke ongezellig randa? lijkt mij echt niet leuk, juist die spannende laatste weken, om niet bij elkaar te slapen.

Moet je wèl kunnen slapen . Die van mij snurkt, erg. Daar kon ik dus (ik werd echt slapeloos, nog voor de test ), helemaal gèk van worden.

Dus niks niet gezellig hier, Hub in de logeerkamer, en ik nog niet slapen .

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 20:18 schreef nebelung het volgende:
Nou, ik ben in het ziekenhuis bevallen. Te vroeg en spoed spoed spoed,. Het was een regelrechte nachtmerrie. Niet alleen de bevalling, maar ook het verblijf in het ziekenhuis.

Verschrikkelijk.

Er komt geen 2e hier, maar al kwam die wel, als je een ks ooit hebt gehad moet je daarna altijd in het ziekenhuis bevallen. Vreselijk, alleen daarom al komt er geen 2e.

Nu besef ik wel dat mijn situatie niet een keus was die ik heb kunnen maken (al zou ik sowieso nooit voor het ziekenhuis kiezen), maar ik kan nóg janken als ik bedenk dat ik, als alles goed was gegaan, gewoon thuis had kunnen bevallen. Ik wou thuis zijn.

Zo pijnlijk herkenbaar! (Ik jank een potje met je mee, nebelung)
Een deel van mijn nachtmerrie was dat de sonde die in mijn dochters hoofdje was gedraaid opeens niks meer doorgaf, en er mede daarom besloten werd tot een keizersnede.
Dat van dat verplicht weer bevallen in het ziekenhuis nadat je al eens een ks hebt gehad ga ik echt uitzoeken. Want mijn vertrouwen in ziekenhuis, personeel en apparatuur is niet heel erg groot

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:29 schreef Ladybos het volgende:
Verhaal

Ik heb gekozen voor thuis

Zoals ik al in dat andere topic schreef is mijn eerste thuis geboren. Ik heb daarna bijna zelf het loodje gelegd met net zo'n nabloeding als jij. Heb 10 dagen in het ziekenhuis gelegen (helaas) en 4 x twee units packed cells gekregen, verspreid over die 10 dagen. De details over mijn zware bevalling en de tijd daarna zal ik je besparen, maar die waren aardig heftig.

Toch zou ik het liefste thuis bevallen. Ik zie bij mensen zonder serieuze medische indicatie absoluut het voordeel van een medisch begeleide bevalling niet, (muv de gemoedsrust voor de moeder, maar dat is dan ook het enige!!). En die uitzonderingen zijn juist helaas geen uitzonderingen meer tegenwoordig, maar dat komt omdat een zwangerschap en bevalling tegenwoordig niet meer als iets natuurlijks wordt gezien, maar als een ziekte, je bent tegenwoordig patient, in plaats van gewoon zwanger.

En omdat de medische wetenschap steeds meer kan op het gebied van obstetrie en fertiliteit, blijven er tegenwoordig ook zwangerschappen in stand die een jaar of 30 / 40 geleden allang in het boekje miskraam zouden zijn bijgeschreven, met andere woorden, op een natuurlijke manier afgestoten zouden zijn. Logisch dat er daardoor in deze tijd steeds meer bevallingen gecompliceerd verlopen. Ik zou zelfs zeggen dat er sprake is van een vicieuze cirkel.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:26 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Maar vergeet niet dat je dat bed dan mss wel 4-5 weken in je woonkamer hebt staan en dat dat niet heel goedkoop is. Als je ziek bent vergoed de verzekering dat, zo voor een bevallingswachttijd niet.

een bed is 22,- per week met matras zonder 15,- per week (goedkoper dan bv een zh bevalling. En ingeklapt gewoon een soort stretcher. hier zou hij alleen voor de bevalling zijn meteen na het douchen ga ik mijn eigen bed in.

Ik sliep gedurende de hele zwangschap van Merlijn al veel beneden, de hele nacht au en draaien daar hield ik Magneet wakker mee. Ik vond het prima, laptop naast het bed, TV aan en lekker doen waar ik zin in had. Moet wel zeggen dat ik gezelschap had van 3 katten. Zou het zo weer doen, was blij dat ik zelf eigenlijk weer kon slapen.

Een bed in de woonkamer lijkt mij persoonlijk niks, lijkt me ook niet goed voor het verloop

Ladybos.. even ter relativering: je zegt dat 't diverse keren in je omgeving niet helemaal goed ging .. Maar hoevaak in de afgelopen tien jaar is het nou echt daadwerkelijk mis gegaan doordat de moeder niet of niet op tijd in het ziekenhuis was? Hoeveel moeder zijn er bij een bevalling overleden? Hoeveel kinderen zijn overleden puur en alleen door de bevalling?
Dus ook al gaan er veel mensen alsnog naar het ziekenhuis bij een thuisbevalling, nog steeds gaat het in 99 van de 100 gevallen goed. Om dan bij voorbaat al iedereen naar een ziekenhuis te laten gaan vind ik persoonlijk dan overdreven.

Volgens mijn gyn eindigt de helft van alle eerste bevallingen in het zkh.

quote:

Op zaterdag 17 november 2007 08:29 schreef Moonah het volgende:
Volgens mijn gyn eindigt de helft van alle eerste bevallingen in het zkh.

Mijn vk zegt dat ook idd

Bij mij speelde in de keuze voor het kraamhotel ook mee dat de verwachting was dat mijn dochter heel klein zou zijn. De schatting was 2500 gram en dan zit je op de grens voor een couveuse. Ik mocht wel thuis bevallen, maar in het kraamhotel waren couveuses en eventueel artsen aanwezig en dat gaf mij wel een gerust gevoel.

Ik moest de nacht ook in ziekenhuis blijven, ik beviel om 0:08 uur en als je na 22:00 bevalt, moest je in het ziekenhuis blijven.
Mijn dochter moest naar de babykamer omdat ik met 2 andere moeders op zaal lag. (Die overigens KEIhard snurkten .
En wat ik heeeel slecht vond ik het ziekenhuis, was dat ze mijn dochter 's nachts niet brachten voor bv, terwijl dit wel van tevoren was aangegeven. Volgens hun sliep ik nét op het moment dat ze haar wilden brengen en toen hebben ze haar een flesje gegeven. Dat is grote bullshit, want ik heb de hele nacht geen oog dichtgedaan.
Ik heb dus een slechte BV start gehad en het na 2 dagen opgegeven. Toen was het namelijk: of ze gaat NU drinken, of ze gaat naar het ziekenhuis, omdat ze weinig woog en zichzelf niet op temperatuur kon houden.
Toen was de keus snel gemaakt. Ze kreeg een flesje en dat ging er prima in.

Ik heb niet gestemd. Op zich lijkt een thuisbevalling me prettiger, vooral omdat er dan inderdaad niet veel aan je bed gebeurd. Ik heb een medische indicatie, maar anders zou ik nu ook in het ziekenhuis gaan bevallen. Waarom? Omdat het eng vindt om thuis te bevallen.
Nu ik het ziekenhuis ken, gehoord heb hoe de verloskamers eruit zien en ik ze nog mag gaan bekijken, vind ik het ook niet zo heel erg. Maar ik weet ook dat als ik nog in Twente zou zitten, dat ik daar wel wat anders over zou denken, want de verhalen over Enschede en Hengelo wat betreft bevallen klinken toch heel wat anders dan Nieuwegein.

Ik hoop in ieder geval dat ik een beetje mijn eigen gang mag gaan en dat als dat niet kan, dat me dan goed uitgelegd wordt waarom niet.

quote:

Op zaterdag 17 november 2007 10:16 schreef Pruk het volgende:
Ik heb niet gestemd. Op zich lijkt een thuisbevalling me prettiger, vooral omdat er dan inderdaad niet veel aan je bed gebeurd. Ik heb een medische indicatie, maar anders zou ik nu ook in het ziekenhuis gaan bevallen. Waarom? Omdat het eng vindt om thuis te bevallen.
Nu ik het ziekenhuis ken, gehoord heb hoe de verloskamers eruit zien en ik ze nog mag gaan bekijken, vind ik het ook niet zo heel erg. Maar ik weet ook dat als ik nog in Twente zou zitten, dat ik daar wel wat anders over zou denken, want de verhalen over Enschede en Hengelo wat betreft bevallen klinken toch heel wat anders dan Nieuwegein.

Ik hoop in ieder geval dat ik een beetje mijn eigen gang mag gaan en dat als dat niet kan, dat me dan goed uitgelegd wordt waarom niet.

Mijn ziekenhuisverhaal betreft het ziekenhuis in Enschede .
Het ziekenhuisgedeelte vond ik niet fantastisch, vandaar dat ik de volgende keer weer in eerste instantie voor het kraamhotel (Oldenzaal) zou kiezen .

quote:

Op zaterdag 17 november 2007 08:29 schreef Moonah het volgende:
Volgens mijn gyn eindigt de helft van alle eerste bevallingen in het zkh.

dat zegt denk ik iedere vk en het is natuurlijk ook zo, maar dan nog zou dat voor mij geen reden zijn dan maar meteen naar het ziekenhuis te gaan

Ik denk dat het in ziekenhuizen prima kan gaan, maar ook niet altijd. die medische zorg is niet altijd maar voorhanden. ze hebben het druk, er liggen er nog 5 te bevallen.
Thuis heb je je eigen vk met op het eind, je eigen kraamverzorgster. prive zorg ten top!

Ik denk gewoon dat iedereen zijn eigen gevoel hierin moet volgen. voel je je veiliger in het ziekenhuis, omdat alle medische zorge voor handen is? doe dat dan!
Liever thuis in eigen ongeving? doen!

In het ziekenhuis. belsen vond dat ook prettig. Gewoon alle hulp is bij de hand, mocht er iets zijn. De eerste keer is het in elk geval 'bevallen'

Thuis!
Ik heb het als heerlijk ervaren. Ik had van tevoren niet gedacht dat het zou lukken (geen idee waarom, misschien omdat mijn moeder bij al haar bevallingen ingeleid werd).
Het was echt fijn, we hadden een (logeer)bed in de woonkamer, ik heb van tevoren wel twijfels gehad over dat woonkamer gedoe, maar heb er totaal geen last van gehad met de bevalling. Ik ben om 3:50 bevallen en de kraamhulp ging pas weg toen alle was weggewerkt was, ik in een schoon bed lag, gedouched was enz.
Ik wil het bij de volgende absoluut weer.

Ik ben 2x in het ziekenhuis bevallen. Van te voren al bedacht dat dat beter was omdat het bij eventuele complicaties wel heel lastig zou zijn mij van de boot te halen. Het leek me ook niet zo'n prettig idee om dan door de brandweer uit de boot getakeld te worden.

De eerste keer werd ik ingeleid dus had ik eigenlijk helemaal geen keus meer. Ik vond het erg prettig in het ziekenhuis. Ik kreeg gelijk een eigen kamer waar ik ook bevallen ben. Het personeel was super.
De hele bevalling ging zo ontzettend snel dat ik rondlopen of douchen of dat soort dingen niet gemist heb.
5 uurtje later mocht ik al naar huis en we hebben de eerste nacht dan ook met z'n drietjes in ons eigen bed doorgebracht.

De tweede keer besloten we ook voor het ziekenhuis te kiezen. De bevalling is toen spontaan gestart en het ging zo snel dat ik een half uurtje na binnenkomst in het ziekenhuis mijn baby al vast had. Deze keer ben ik bevallen met mijn eigen verloskundige en een verpleegster erbij. Verder niemand.
We moesten wel een nachtje blijven ivm het gewicht van Lis maar de volgende ochtend lag ik dan ook alweer in mijn eigen bed.

Ik vond het beide keren erg prettig gaan.

Mocht je niet douchen in het zkh, Snoopy? Ik heb wel gedoucht, maar dat veroorzaakte bij mij alleen maar een korte weeënstorm en veel pijn en misselijkheid. Had ik dus best willen missen

Ik heb gestemd voor zkh.
Idd veiliger dat alles indien nodig voorhanden is. Vantevoren zijn we ook bij zo'n voorlichtingsavond geweest, waar ze alles lieten zien. Bij mij is de vlos er de hele tijd bij geweest (volgens mij. weet niet meer zeker ). Nou ja, 5 kwartier nadat we aankwamen in het zkh was eli er, dus het zal wel.
En ik had uiteindelijk een medische indicatie, groen vruchtwater. en net als iemand anders (ben te lui om terug te lezen) knip en duwen op de buik. Uiteindelijk heeft eli er helemaal geen last van gehad, maar dat wist je vantevoren niet. we wisten alleen dat de hartslag niet herstelde tijdens een wee, bleef rond 60 hangen.

Uiteindelijk gaat het er vooral om waar je je het prettigst bij voelt, daar gaat de bevalling het beste. ik vond het prettig om al in het zkh te zijn, om vantevoren al te bedenken dat we daar heen zouden gaan, want an zit het al in je hoofd dat je gaat verplaatsen. als je halverwege "verplicht" weg moet, terijwl je je daar niet op hebt ingesteld, lijkt me dat redelijk naar.
Maar ik vind zeker niet dat bevallingen standaard in het zkh moeten. als een vrouw zich er niet prettig bij voelt om in het zkh te bevallen, dan werk je de boel alleenmaar tegen, en dan schiet je volledig je doel voorbij.

(En bij ons dimden ze het licht ook toen ik ging persen. vond ik heel attent van ze. geen seconde aan gedacht. ben dus erg te spreken over de verzorging in het zkh. ja, er komen veel mensen binnen, maar een bevalling is niet charmant, en het kind moet er toch uit, dus als er meer mensen bij zijn dan alleen je man en je vlos, boeien! of het nu de vlos van het zkh is die je niet kent, of de kraam die je niet kent, maakt dan ook echt niet uit. vind ik)

quote:

Op zaterdag 17 november 2007 10:24 schreef MaLo het volgende:

[..]

Mijn ziekenhuisverhaal betreft het ziekenhuis in Enschede .
Het ziekenhuisgedeelte vond ik niet fantastisch, vandaar dat ik de volgende keer weer in eerste instantie voor het kraamhotel (Oldenzaal) zou kiezen .

Jouw verhaal in combinatie met jouw ondertitel gaf mij al genoeg informatie

quote:

Op zaterdag 17 november 2007 10:43 schreef Belana het volgende:

[..]
Thuis heb je je eigen vk met op het eind, je eigen kraamverzorgster. prive zorg ten top!

Terwijl haar pieper nog tig keer gaat waarna ze haar collega moet bellen om een andere bevalling over te nemen

Ziekenhuis.
Nou mocht ik ook niet thuis bevallen in verband met een medische indicatie, maar ik wilde ook niet thuis bevallen. Om veel redenen, waaronder een veiliger gevoel in het ziekenhuis, maar vooral omdat ik pijn en emoties nogal aan plaatsen koppel en bang was dat ik na de bevalling mijn slaapkamer als een nare plaats zou gaan zien.
Uiteindelijk ben ik heel blij dat ik in het ziekenhuis bevallen ben. De sfeer was goed, fijn personeel, absoluut niet veel (verschillende) mensen aan mijn bed en men heeft tijdig en goed ingegrepen. Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als ik thuis had willen bevallen. Tijdens het persen bleek dat ik het niet zonder hulp kon en om dan nog naar het ziekenhuis te moeten, zou ik niet zien zitten.
En na een nachtje met Ive op de kamer in het ziekenhuis te hebben geslapen, gingen we de volgende dag heerlijk terug naar ons huis. Wat nog net zo veilig en vertrouwd voelde als voorheen.
Het ziekenhuis waar ik ben bevallen staat in de top drie qua beste kraamafdelingen en die plek verdient het dubbel en dwars wat mij betreft!

Ik had er eigenlijk helemaal niet bij nagedacht dat het tijdens de bevalling ook niet zou lukken en dat je dan alsnog naar het ziekenhuis zou moeten. Toen tijdens de bevalling mijn vlos tegen de stagiaire zei dat Mikael met zijn hoofdje raar lag ging er wel ff door me heen: Oh kut ja dat kan natuurlijk ook nog als ik maar niet naar het ziekenhuis hoef Maar "gelukkig" kon de vlos er met der hand in

Thuis heeft absoluut mijn voorkeur. Bij Tomas moest ik naar het ZH omdat ik de 42 weken gepasseerd was maar daar was ik ook helemaal niet blij mee. En uiteindelijk ging de bevalling zo hard dat ik met persweeen in de auto zat en m'n man met idiote snelheden door de aangrenzende dorpen scheurde om maar op tijd in het ZH te komen. En dan kom je daar met de mededeling dat je persweeen hebt (nou ja, toen we uiteindelijk op de afdeling kwamen was er niemand te zien..en ik kreeg net een wee dus alles wat ik uit kon brengen was: HELP!) en dan zeggen ze: gaat u maar even lekker hier liggen, kunt u zelf uw schoenen uittrekken?

Ik voelde me daar gewoon niet op mijn gemak en iedere keer had ik weer andere mensen aan m'n bed ivm. wisseling van diensten etc. Dan liever 'gewoon' thuis en daar ga ik voor de 2e dus ook voor. En nu maar hopen dat dat dit keer wel lukt.

Ik (als vader) zie totaal geen nut in een thuisbevalling en mijn vrouw zou er ook niet aan moeten denken om thuis te bevallen.

Moet er wel aan toevoegen dat thuis bevallen in Noorwegen eigenlijk geen optie is (het aantal thuisbevallingen zelfs is kleiner dan het aantal bevallingen onder transport!), iedereen moet gewoon per definitie naar het ziekenhuis. Prima regeling wat mij betreft.

quote:

Op zondag 18 november 2007 10:17 schreef Fogel het volgende:
Ik (als vader) zie totaal geen nut in een thuisbevalling en mijn vrouw zou er ook niet aan moeten denken om thuis te bevallen.

Moet er wel aan toevoegen dat thuis bevallen in Noorwegen eigenlijk geen optie is (het aantal thuisbevallingen zelfs is kleiner dan het aantal bevallingen onder transport!), iedereen moet gewoon per definitie naar het ziekenhuis. Prima regeling wat mij betreft.

Nederland is volgens ons het enige land waar thuisbevallingen normaal zijn.
In Noorwegen zal er ook niet overal een ziekenhuis in de buurt zijn

quote:

Op zondag 18 november 2007 10:34 schreef Paradijsvogeltje het volgende:

[..]

Nederland is volgens ons het enige land waar thuisbevallingen normaal zijn.
In Noorwegen zal er ook niet overal een ziekenhuis in de buurt zijn

Klopt, maar ook in steden met meerdere ziekenhuizen zijn thuisbevallingen niet normaal.

De meeste plekken hebben wel een ziekenhuis redelijk dichtbij (binnen 50 km), dus thuis bevallen zou wel te doen zijn. Maar bijvoorbeeld op Spitsbergen, waar het ziekenhuis geen afdeling heeft voor bevallingen, worden zwangere vrouwen 6-8 weken voor de bevalling per vliegtuig naar Tromsø gebracht zodat ze daar op de bevalling kunnen wachten met ziekenhuis binnen bereik.

Ik vind thuisbevallen eerlijk gezegd onverantwoord. Sorry dat ik het zo cru zeg. Het kan natuurlijk goed gaan, en je hoopt het natuurlijk niet, maar het kan óók niet goed gaan en dan is het vaak toch een kwestie van seconden. Dat vind ik toch prevaleren boven "meer of minder gezellig". Een kind met zuurstoftekort of erger doordat je er niet snel genoeg iets aan kon doen is nog veel ongezelliger. (oke, worst case scenario, maar het kán, ik zou het risico niet willen nemen) .

En idd, met persweeen alsnog worden vervoerd lijkt me echt een hel

Ik wilde het liefst thuis bevallen, moest halverwege naar het ziekenhuis. Het naarste vond ik dat ik met rugweeen op mijn rug moest liggen met een band om voor hartfilm oid. En pas daarna een pijnstillende prik. Duurde al met al best lang voordat ik die kreeg. Naar mijn idee hielp het niet, kreeg alleen maar meer pijn. Maar achteraf gezien heeft het wel de ontsluiting versneld. Ik kreeg ook een knip en er werd op mijn buik mee geduwd. Dit omdat de hartslag van Kim erg omlaag schoot.
Het is me wel goed bevallen in het ziekenhuis. Niet tig lui aan bed gehad. Leuke vlos en hulp.

Als er ooit nog een 2e komt, wil ik toch graag thuis bevallen.

Ohja, over zo'n bed huren bij thuiszorg. Dat je moet betalen is dan zeker vanaf een aantal dagen/weken. Want wij hebben ook weleens zo'n bed gehad en we zijn lid en hoefden niks te betalen.

quote:

Op zondag 18 november 2007 10:42 schreef Fogel het volgende:

[..]

Klopt, maar ook in steden met meerdere ziekenhuizen zijn thuisbevallingen niet normaal.

De meeste plekken hebben wel een ziekenhuis redelijk dichtbij (binnen 50 km), dus thuis bevallen zou wel te doen zijn. Maar bijvoorbeeld op Spitsbergen, waar het ziekenhuis geen afdeling heeft voor bevallingen, worden zwangere vrouwen 6-8 weken voor de bevalling per vliegtuig naar Tromsø gebracht zodat ze daar op de bevalling kunnen wachten met ziekenhuis binnen bereik.

Wie betaalt dat? De kosten om te vliegen en de rest van kosten? Het is waarschijnlijk goedkoper om daar een afdeling gyneacologie op te zetten, dan om dit met elke vrouw te doen.

Ik heb ook thuis gestemd, eigenlijk om de reden van BE.

quote:

Op zondag 18 november 2007 10:42 schreef Vivi het volgende:
Ik vind thuisbevallen eerlijk gezegd onverantwoord. Sorry dat ik het zo cru zeg. Het kan natuurlijk goed gaan, en je hoopt het natuurlijk niet, maar het kan óók niet goed gaan en dan is het vaak toch een kwestie van seconden. Dat vind ik toch prevaleren boven "meer of minder gezellig". Een kind met zuurstoftekort of erger doordat je er niet snel genoeg iets aan kon doen is nog veel ongezelliger. (oke, worst case scenario, maar het kán, ik zou het risico niet willen nemen) .

En idd, met persweeen alsnog worden vervoerd lijkt me echt een hel

een kantje-boord situatie heeft zich bij mn zus voorgedaan bij een thuisbevalling
en achteraf hadden ze het in het ziekenhuis niet beter kunnen doen
ik snap wel waar je reactie vandaan komt van het onverantwoord thuisbevallen maar laten we de kennis en kunde van de verloskundige niet uitvlakken
het ziekenhuis klinkt zo "veilig"omdat ze allerlei apparatuur hebben staan e.d. maar de personen om die apparaten te bedienen moeten vaak opgeroepen worden en daardoor heb je ongeveer een even lange wachttijd als dat je zelf richting ziekenhuis rijdt
zo heel verhaal maar dit was ongeveer wat de verloskundige tegen mij vertelde ..2x

Absoluut thuis. Ik vond het heeeeeerlijk!!
Ben wel 5x onder de douche gegaan volgens mij en kon lekker in mijn blootje door het huis lopen.
Bij nummer 2 blijf ik weer lekker thuis
Ik woon in een apartement met 2 trappen. Het is hier behoorlijk gehorig maar daar heb ik geen moment bij stil gestaan. _{totdat ik de buuf sprak en die zei dat ze maar eerder naar het werk was gegaan omdat ze me gehoord had en haar dochter ook rond die tijd uitgerekend was...}
Daarnaast zei de verloskundige destijds tegen mij dat ze bij mij geen reden zag waarom ik naar het zh zou moeten gaan.
Had ik wel naar het zh gemoeten, dan was het 10 minuten rijden geweest.

[ Bericht 48% gewijzigd door Vicky op 18-11-2007 14:39:42 ]

quote:

Op zondag 18 november 2007 14:27 schreef donnahvh het volgende:

[..]

het ziekenhuis klinkt zo "veilig"omdat ze allerlei apparatuur hebben staan e.d. maar de personen om die apparaten te bedienen moeten vaak opgeroepen worden en daardoor heb je ongeveer een even lange wachttijd als dat je zelf richting ziekenhuis rijdt
zo heel verhaal maar dit was ongeveer wat de verloskundige tegen mij vertelde ..2x

Precies ja, hoe vaak husby niet moest zoeken om iemand erbij te krijgen bij mijn eerste bevalling. En dan duurde het vaak nog heel lang eerdat ze kwamen. Het was ongelovelijk druk rond die tijd. En er was ook veel te weinig communicatie, weer omdat ze het zo druk hadden. Ik denk dat als je een verloskundige bij je bed hebt thuis, dat gewoon echt veel prettiger is.

En dan als je in het ziekenhuis ligt en je roept iemand op om te komen voor het een en ander, dan moet je nog heel lang wachten. En dan het laatste punt, hier lig je vaak in een kamer met meerdere vrouwen en babies. Probeer dan maar eens te gaan slapen, er ligt er altijd wel eentje te huilen. Mij lukte dat niet, en ik kwam dan ook doodmoe thuis na een paar dagen ziekenhuis. En dan hebben wij dus ook geen kraamzorg he, dat mag manlief komen doen.

Het ziekenhuis ligt hier ook niet ver vandaan. In nood maar 5 a 10 minuten rijden.
Ladybos, jouw verhaal is gelukkig een goede afloop. Ik kan me voorstellen dat je je kapot geschrokken bent.

quote:

Op zondag 18 november 2007 11:41 schreef Paradijsvogeltje het volgende:

[..]

Wie betaalt dat? De kosten om te vliegen en de rest van kosten? Het is waarschijnlijk goedkoper om daar een afdeling gyneacologie op te zetten, dan om dit met elke vrouw te doen.

De staat. En voor zo'n 2000 inwoners waarvan er misschien 2 per jaar bevallen is het niet echt de moeite waard.