Thuis of in het ziekenhuis? Wat heeft je voorkeur?

Ziekenhuis!!!

Zonder enige twijfel.
Nog afgezien van dat ik geen behoefte heb aan al die troep en zooi thuis en evt last minute naar het ziekenhuis moeten.

In het ziekenhuis is alles bij de hand. Ik kon tijdens mijn bevalling direct aan de zuurstof toen dat nodig was. Ook zaten er 2 knopjes naast het bed. 1tje voor hulp en 1tje voor NU HULP!!!! Als je op die 2e drukt dan komen ze ook echt aangevlogen.

Van wisselende personen niet echt last van gehad. Het interesseerde me geen reet wie er aan mijn bed stond eigenlijk. Was alleen niet zo gelukkig met de co-assistent die meekeek en die het liefst midden in een wee vragen stelde en dan ook acuut antwoord verwachte. Na afloop heeft die co-assistent Pepijn ook aangekleed. De foto waarop hij haar bijna doodkijkt is een prachtige .
Ik heb iig mooi kunnen zien hoe ik dat zelf anders ga doen tijdens mijn co-schap gynaecologie.

Ik kan me voorstellen dat wanneer je geen enkele reden hebt om medische problemen te verwachten en je de ruimte hebt thuis en een goede band met je verloskundige dat je dan het liefst thuis wil bevallen, maar voor mij hoeft het niet.

Vicky dat 5x onder de douche en in je blootje rondlopen (op de verloskamer) dat kan in het ziekenhuis ook hoor

niet echt meer een vraag voor mij, maar toch, twee keer in het ziekenhuis bevallen (medische indicatie) en dat is me uitstekend uhm bevallen dus... ook het feit dat ik moest blijven na de bevalling, omdat in beide gevallen zoonlief ook moest blijven , want dus veel te vroeg
wel natuurlijk bij de tweede het gemis van de eerste, die met papa en opvang thuis zat.. maar wat betreft de kraamtijd vond ik het ook fijn, ik was fysiek best op en ben sowieso al niet zo van de verplichte happen, wat kraamtijd toch is in zekere zin, en het verplegend personeel waren zo lief allemaal, nu ja bijna allemaal dan

bij nummer twee lag ik al weken vóór de bevalling in het ziekenhuis en dat was minder, met name ook door het gemis van nummer 1 en papa.

wie er aan mijn bed stond tijdens het bevallen, weet ik amper nog, op dat moment was ik me er ook nauwelijks van bewust, ik herinner me vaag een gynaecoloog die riep "kijk me eens aan, adem eens zus en zo, want je gaat sterren zien straks anders" (die zag ik al, maar goed ) , de enige die ik goed herinner was de hulpeloze papa, die wat onhandig zei " uhm push, push" ook maar omdat het van hem verwacht werd

nee, ik kan werkelijk niets nadeligs melden, heb natuurlijk ook geen vergelijk, maar het gaf me daar een veilig gevoel, geen "troep en gedoe" in huis, enkel dus in het geval van nummer 2, het gemis van nummer 1.. maar dat dus met name omdat ik toen wekenlang opgenomen was al, en nog 10 dagen 'na moest blijven'

quote:

Op zondag 18 november 2007 14:27 schreef donnahvh het volgende:

[..]

een kantje-boord situatie heeft zich bij mn zus voorgedaan bij een thuisbevalling
en achteraf hadden ze het in het ziekenhuis niet beter kunnen doen
ik snap wel waar je reactie vandaan komt van het onverantwoord thuisbevallen maar laten we de kennis en kunde van de verloskundige niet uitvlakken
het ziekenhuis klinkt zo "veilig"omdat ze allerlei apparatuur hebben staan e.d. maar de personen om die apparaten te bedienen moeten vaak opgeroepen worden en daardoor heb je ongeveer een even lange wachttijd als dat je zelf richting ziekenhuis rijdt
zo heel verhaal maar dit was ongeveer wat de verloskundige tegen mij vertelde ..2x

Mwoh, hoe kundig een verloskundige ook mag zijn, het is geen arts. Toch wel een heel verschil imo. En de tijd die je doorbrengt met wachten is toch voor jezelf " prettiger" als je er al bent dan gestressed compleet met persweeen in een auto gepropt worden.

De afstand naar het ziekenhuis zal er misschien ook mee te maken hebben. Wij wonen op 5 minuten afstand, dus je bent er zo.

quote:

Op zondag 18 november 2007 14:27 schreef donnahvh het volgende:

[..]

een kantje-boord situatie heeft zich bij mn zus voorgedaan bij een thuisbevalling
en achteraf hadden ze het in het ziekenhuis niet beter kunnen doen
ik snap wel waar je reactie vandaan komt van het onverantwoord thuisbevallen maar laten we de kennis en kunde van de verloskundige niet uitvlakken
het ziekenhuis klinkt zo "veilig"omdat ze allerlei apparatuur hebben staan e.d. maar de personen om die apparaten te bedienen moeten vaak opgeroepen worden en daardoor heb je ongeveer een even lange wachttijd als dat je zelf richting ziekenhuis rijdt
zo heel verhaal maar dit was ongeveer wat de verloskundige tegen mij vertelde ..2x

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Onder kantoor tijden zijn er altijd wel gynaecologen in het ziekenhuis en in bepaalde ziekenhuizen ook 's nachts. En 's nachts zijn er sowieso arts-assistenten, die ook veel bevoegdheden hebben die een verloskundige niet heeft (pijnstilling, vacuumpomp e.d.). En gynaecologen en andere specialisten moeten binnen een bepaalde straal van het ziekenhuis wonen om er snel te kunnen zijn.
Het kan dus voor komen dat je in het ziekenhuis bevalt en moet wachten op een gynaecoloog, maar die kans is m.i. niet zo groot.

quote:

Op zondag 18 november 2007 17:55 schreef Fuente het volgende:
De afstand naar het ziekenhuis zal er misschien ook mee te maken hebben. Wij wonen op 5 minuten afstand, dus je bent er zo.

5 minuten afstand kan heel lang lijken hoor, als je alleen maar op je handen en knieen wilt zitten

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:20 schreef Vivi het volgende:

[..]

5 minuten afstand kan heel lang lijken hoor, als je alleen maar op je handen en knieen wilt zitten

Sja, zo kun je het alle kanten opdraaien. Als je aan een ctg ligt kun je ook niet op de knieen zitten, als je je in het ziekenhuis totaal niet op je gemak voelt zul je thuis veel ontspannender bevallen enz enz.
Het zal toch voor iedereen anders zijn, mijn bevalling verliep vlot en goed zonder ingrepen verder, dus vandaar dat ik zo weer thuis zou bevallen.

quote:

Op zondag 18 november 2007 17:48 schreef Vivi het volgende:

[..]

Mwoh, hoe kundig een verloskundige ook mag zijn, het is geen arts.

Maar een VK heeft wel veel meer ervaring met bevallingen dan een gyn of arts-assistent.

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:48 schreef Moonah het volgende:

[..]

Maar een VK heeft wel veel meer ervaring met bevallingen dan een gyn of arts-assistent.

Dat ligt er natuurlijk ook aan wie je treft...
Eigenlijk is het met alles in dit topic, je weet van te voren niet hoe het loopt en je moet doen waar je je goed bij voelt. Thuis kan het geweldig zijn, maar in het ziekenhuis ook. En in het ziekenhuis kan het een hel zijn, maar thuis ook. Het is een heel persoonlijke afweging.

Nou, wat ik meer bedoel is dat een VK gewoon gespecialiseerd is in bevallingen.
Voor een gyn is het geen hoofdzaak. En voor een arts-ass. al helemaal niet.

quote:

Op zondag 18 november 2007 19:27 schreef Moonah het volgende:
Nou, wat ik meer bedoel is dat een VK gewoon gespecialiseerd is in bevallingen.
Voor een gyn is het geen hoofdzaak. En voor een arts-ass. al helemaal niet.

Precies zoals ik er ook over denk. Ik heb mij mijn verloskundige geen moment gedacht dat ze niet bekwaam genoeg zou zijn. Overigens hebben ook verloskundigen standaard hulpmiddelen bij zich, zoals zuurstof enz enz voor als de baby in nood zit. Wanneer het tijdens de bevalling niet lekker verloopt kun je altijd alsnog naar het ziekenhuis.
Ik heb niets tegen ziekenhuisbevallingen, echt niet, maar ik denk niet dat je over het algemeen genomen thuis minder veilig bent.

Ze zullen er over het algemeen minder doen dan een vk, dat klopt. Ik bedoelde meer dat een vk met een paar jaar ervaring er minder gedaan zal hebben dan een gyn die al 30 jaar werkt. En over het algemeen zijn het allemaal vakbekwame personen.
Mijn arts assistent vertelde trouwens dat ze er volgens haar nu 5000 had gedaan.

quote:

Op zondag 18 november 2007 19:47 schreef Fuente het volgende:

[..]

Precies zoals ik er ook over denk. Ik heb mij mijn verloskundige geen moment gedacht dat ze niet bekwaam genoeg zou zijn. Overigens hebben ook verloskundigen standaard hulpmiddelen bij zich, zoals zuurstof enz enz voor als de baby in nood zit. Wanneer het tijdens de bevalling niet lekker verloopt kun je altijd alsnog naar het ziekenhuis.
Ik heb niets tegen ziekenhuisbevallingen, echt niet, maar ik denk niet dat je over het algemeen genomen thuis minder veilig bent.

Dat denk ik ook.

Ik hoop lekker thuis te bevallen, als het ooit zover mag komen. Ik heb dan wel MS, maar dat is niet direct een aanleiding tot een medische indicatie.

Nou, zoals ik al zei ben ik in het ziekenhuis bevallen (met spoed enzo), maar dat was met een verloskundige. Ziekenhuizen hebben ook verloskundigen in dienst namelijk. Ik heb alleen een gyn gezien toen er een beslissing moest vallen over een ks. Zelfs mijn ks-litteken/wond werd na 6 weken niet gecontroleerd door een arts, maar een verpleegkundige.

Ik kwam het volgende tegen (in een tijdschrift, weet alleen niet meer welke):

quote:

Een BMI>35 is een medische reden om in het ziekenhuis te bevallen, maar de bevalling kan wel gewoon met de verloskundige plaatsvinden.

Omdat zij eerder uitgeput zouden zijn en ook omdat ze te zwaar zijn om met een brancard naar beneden te tillen, mochten ze zelf niet meer kunnen lopen.

Ik had hier nooit eerder van gehoord

Ik ben ik het ziekenhuis bevallen en dat was prima, volgende moet ook weer in het ziekenhuis onder begeleiding van een gyn. en dat vind ik ook prima, geen moeite mee.
Ik wilde toch al niet thuis bevallen en had er totaal geen romantisch beeld ofzo bij, ook heb ik geen moment het huiselijke sfeertje gemist ik was te druk met andere zaken om daar echt bewust van te zijn.

Ik vind het trouwens wel prima dat er thuis bevallen kan worden, en dat mag van mij ook lekker zo blijven.
Ieder zijn ding toch ?

quote:

Op zondag 18 november 2007 18:31 schreef Fuente het volgende:

[..]

Als je aan een ctg ligt kun je ook niet op de knieen zitten, als je je in het ziekenhuis totaal niet op je gemak voelt zul je thuis veel ontspannender bevallen enz enz.

Jawel hoor dat kan wel, heb er zelfs charmante foto's van Ik kon gewoon heel de kamer door huppelen, al kwam ik niet verder als op mijn knietjes op de stoel

In het ziekenhuis heb ik ook geen gyn gezien. Er was een ziekenhuis vk bij. Twee verschillende zelfs, vond ik allebei erg deskundig. En liever een vk, dan een gyn, dat maakt het voor mijn idee toch een stuk medischer. De vk was overigens met de gyn aan het bellen (zaterdagmiddag) voor iemand die naast me aan het bevallen was. Dat ging niet zo soepel. De gyn kon gerust nog even langs de bakker voor ze naar het ziekenhuis zou komen.

quote:

Op zondag 18 november 2007 22:33 schreef beefcake het volgende:
Ik kwam het volgende tegen (in een tijdschrift, weet alleen niet meer welke):
[..]

Omdat zij eerder uitgeput zouden zijn en ook omdat ze te zwaar zijn om met een brancard naar beneden te tillen, mochten ze zelf niet meer kunnen lopen.

Ik had hier nooit eerder van gehoord

Ik heb dat wel eens gelezen inderdaad.Het schijnt dat een deel van de verloskundigen deze 'regel' aanhouden.
Het zou ermee te maken hebben dat er ook vet op de baarmoedermond zit, waardoor de ontsluiting langzamer vordert en het dus heel moeizaam kan verlopen.
Bijn BMI is hoger dan 35, toch verliep mijn bevalling heel vlot (5 uurtjes) en heeft mijn verloskundige nooit gezegd dat ik in het ziekenhuis zou moeten bevallen. Ik ben alleen een keer geprikt op suiker tijdends mijn zwangerschap en ik heb rond de 30 weken een extra groeiecho gehad.
En, ik moest wel beneden bevallen ivm de trap inderdaad, maar dat moest mijn (zeer slanke) buurvrouw ook omdat ambulancebroeders officlee volgens mij niet meer dan 25 kilo pp mogen tillen, en ze dus liever beneden bevallen omdat het dus beter is. Overigens heb ik er geen problemen mee gehad om beneden te bevallen.

quote:

Op zondag 18 november 2007 22:38 schreef marlieske het volgende:

[..]

Jawel hoor dat kan wel, heb er zelfs charmante foto's van Ik kon gewoon heel de kamer door huppelen, al kwam ik niet verder als op mijn knietjes op de stoel

Ah, dat wist ik niet! Ik heb ook een keer een CTG gehad (voor de bevalling) en toen kon het niet, maar ik zie het al helemaal voor me Thnx, weer wat geleerd!

Thuis!!!

Ben bij beide thuis bevallen en dat was een geweldige ervaring. Goede begeleiding en al mijn eigen spulletjes om me heen.
Aangezien ik _{net als velen} in een oud huis woon met een te smalle trapopgang heb ik het kraambed achter in de woonkamer wegemoffeld en op de dag zelf tevoorschijn getrokken. Dit alles in overleg met de vk.
Er komt hier geen derde maar op deze manier kan ik het iedereen aanraden

Ik heb Thuis gestemd.

Van de eerste ben ik thuis bevallen. Die bevalling ging perfect. De sfeer, ontspannen, wat voor mijn gevoel heeft bijgedragen aan een vlotte bevalling. (En natuurlijk weet ik ook wel dat je complicaties niet voorkomt door 'sfeer' maar ik hoefde me nergens voor in te houden.)

De tweede poepte in het vruchtwater, dus toch naar het ziekenhuis. Tijdens mijn zwangerschap was dat een rampscenario, nu gebeurde het gewoon. Het viel mij 100 % mee. Ik vond het wel een beetje 'gedoe'. Als ik moest plassen moest ik bellen, als ik in of uit bed wilde moest ik bellen, dus uiteindelijk maar gewoon op dat bed blijven liggen. Thuis voelde en was het vrijer.
Maar ondanks dat vond ik het niet zo erg en eng als ik verwachtte.

Maar toch, thuis vond ik het prettiger. (x100 )

Ik wilde graag thuisbevallen, maar ben ik in het ziekenhuis beland voor pijnstilling.
Ik vond dat heel erg maar toen die ruggenprik er eenmaal in zat was ik zo blij, na 3 dagen en nachten eindelijk eens wat rust. Uiteindelijk heb ik een KS gehad omdat het niet wilde opschieten.
Ik vraag me echt af hoe het gegaan was als ik thuis gebleven was zonder ruggenprik. Ik moet er niet aan denken want zonder de ruggenprik kon ik al niet meer.

Ik vond de verzorging in het ziekenhuis heel goed! Ik vond alleen de nachten zooo verschrikkelijk. Ik heb er echt om gejankt. Dat je op dat moment gewoon niet in je eigen bed kan liggen.

De eerste nacht was eigenlijk heel goed gegaan met Damian naast me. Maar toen ik 's ochtends wakker werd was Damian weg! Ik was natuurlijk in paniek, zuster erbij. Ja mevrouw, ze zijn hem even in bad aan het doen. Wat was ik boos en wat vond ik dat verschrikkelijk zeg. Sowieso dat ze je kind weghalen zonder het ook maar even te melden. En het eerste badje van je eerste kind en dan kan je er niet bij zijn!

De tweede nacht sliep Damian erg slecht en omdat ik echt wat rust nodig had, hebben ze hem bij me van de kamer af gehaald en beloofd dat hij om 7 uur weer terug zou komen. Uiteindelijk stond hij pas om 9 uur terug op de kamer, terwijl ik er al een aantal keren om gevraagd had.

Bij een volgende zal ik ook in het ziekenhuis moeten bevallen en de dagen dat ik er eventueel zal moeten blijven zullen me dan ook zeker tegenstaan. Maar aan de andere kant, daar valt van te voren wel over te praten.

Wat me trouwens wel tegenstond tijdens het bevallen was dat er zoveel verschillende mensen aan mijn bed zijn geweest. Ik weet niet precies hoeveel, maar het waren er zeker meer dan 20.
En dat tijdens de KS er schijnbaar best een aantal studenten hebben staan meekijken. Maar daar heb ik zelf eigenlijk niks van gemerkt. Ik was te ver heen door de moeheid. Al vind ik het dan nog niet netjes dat dat niet gewoon gemeld is.

Ook vond ik het niet zo prettig dat je zo weinig privacy hebt. Ik lag met 1 andere vrouw op de kamer.
Ik heb in de dagen dat ik in het ziekenhuis heb gelegen zoveel gehuild! Ik kon het gewoon ook echt niet tegenhouden, en die vrouw tegenover mij die had nergens last van. Die was de hele dag door maar vrolijk. Ik ben 's ochtends bevallen en tegen de avond begonnen de huilbuien echt. Die man van die vrouw tegenover mij was er natuurlijk ook bijna de hele dag. Na de eerste nacht komt hij 's ochtends weer binnen en komt hij naar mij toegelopen. En zegt, ach meisje, gaat het nu weer een beetje met je?
Heel lief natuurlijk, maar ik vond het niet leuk dat die mensen dat konden zien.
De dag erna natuurlijk weer hetzelfde, zo nu en dan een huilende appelsap.
Toen kwam er die ochtend ook nog iemand bloedprikken en natuurlijk precies op dat moment lag ik te huilen. Die jongen wist ook niet wat hij ermee aanmoest. Maar dat zijn niet de leuke momenten.
En dan blijkt dat die jongen er iemand bijgeroepen heeft om maar even met me te praten. Dus toen stonden er weer 2 mensen aan mijn bed terwijl ik lag te huilen.

[ Bericht 17% gewijzigd door appelsap op 19-11-2007 10:15:41 ]

Ik zou het liefst weer thuis bevallen, maar ik heb helaas een medische indicatie, vanwege de laatste bevalling.
Ik ben beide keren thuis bevallen, hoewel ik na de tweede bevalling direct naar het ziekenhuis moest.
Beide keren vond ik het heel prettig om thuis te zijn. Bij de eerste bevalling had ik er echt niet aan moeten denken om met (vrij krachtige) weeën naar het ziekenhuis te moeten gaan. Volgens mij was daar sowieso geen tijd voor, want toen de verloskundige (voor het eerst) kwam kijken had ik al volledige ontsluiting ('s avonds rond een uur of 10 begon het te rommelen, om 3 uur 's nachts werd ik wakker van de weeën en om 8 uur 's ochtends is mijn zoon geboren).
Bij de tweede bevalling was het vervoer naar het ziekenhuis geen enkel probleem geweest. De verloskundige kwam nu sneller (vanwege mijn snelle eerste bevalling) en met 7 cm. ontsluiting voelde ik nog nauwelijks pijn. Heb nog rustig geholpen het bed in gereedheid te brengen en heb nog een kopje thee gedronken met de verloskundige en de kraamhulp. Na de thee werden mijn vliezen gebroken en werden de weeën wel pijnlijk, maar snel genoeg daarna mocht ik persen. De bevalling ging niet heel erg soepel, doordat mijn dochter met het voorhoofd voor de uitgang lag. Na de bevalling bloedde ik nogal heftig, waardoor ik met de ambulance naar het ziekenhuis ben gebracht. De brancard wilde bij ons trouwens ook niet de trap op (was van tevoren niet bekend), dus ik moest zelf de trap af lopen. Ik ben van het bed naar de overloop gelopen en toen werd het zwart voor m'n ogen (wat ik nog even kon vertellen) en vervolgens hebben de broeders mij aan armen en benen de trap af getild. In het ziekenhuis werd ik gehecht en kreeg ik bloed toegediend en een hele hoop prikken. Mijn dochtertje werd ook naar het ziekenhuis gebracht, zodat ze bij mij kon zijn. Ook 's nachts bleef ze daar (ik gaf borstvoeding, ik weet niet of ze anders ook had mogen blijven).
Ik vond het in het ziekenhuis prima, mijn dochter bleef op mijn kamer, behalve toen ze na de voeding nog even bleef huilen en ik te moe was om daar nog wat mee te willen doen. Maar toen ik weer wakker was en om haar vroeg, kwamen ze haar gelijk weer brengen. Ze is ook in het ziekenhuis gewassen (op de kraamkamer).
Dat ik na de bevalling in het ziekenhuis lag, vond ik helemaal niet erg, het was nu eenmaal nodig en het is er prima gegaan. Toch vond ik het wel fijn dat mijn dochter thuis geboren is.
Ik moet me er nog echt op instellen dat ik dit keer in het ziekenhuis zal moeten bevallen. Ik zie er niet echt tegenop, maar vind het wel een beetje jammer. Eigenlijk weet ik niet precies waarom. Thuisbevallen heb ik niet echt als romantisch ervaren, wel als gewoon.