ik ga denk ik ook iets van een cursus volgen, niet me de intentie om er iets van op te steken, maar inderdaad gewoon om andere vrouwen uit de omgeving te leren kennen die ook zwanger zijn.
Nu heb ik een boekwerk van de vroedvrouw meegekregen van ongeveer 25 pagina's met ongeveer 45 verschillende "workshops"
Freudie, hoe is het met je vrouw en je dochtertje?
Gefeliciteerd nog aan de nieuwe zwangeren onder ons
Ik heb maandagnacht weer eens op de ER gelegen, dit keer van 9 tot 1 uur, en raad eens welke ER arts dienst had? Juist, het verschrikkelijke monstermens van de vorige keer. Heel raar, omdat we niet in het zelfde ziekenhuis waren.
Scott was toch niet gerust en nog zeer emotioneel over wat er vorige week was gebeurd, dus ik had net maandagochtend een afspraak gemaakt met een verloskundige in een ziekenhuis hier iets verder vandaan om te kijken hoe dat gaat en of we niet toch voor een ziekenhuisbevalling zouden willen gaan.
Ik had een VK gevonden op de site die qua filosofie (bevalling is natuurlijk en gebeurd al eeuwen zonder al te veel medische troep eromheen) met onze denk/hoop voor de bevalling.
(in het begin vooral mijn denkwijze, Scott is een echte Amerikaan in gedachtengang en het moest in het begin van hem gewoon in het ziekenhuis, plat liggen op de rug, met ruggenprik, benen in de beugels, kont op het randje van bed, een gyneacoloog die binnenkomt op het moment supreme om het kind op te vangen en dan weer verdwijnt
![]()
)
Dus een afspraak gemaakt voor dinsdagmiddag (gister toch?) om 3 uur. Ze hadden iemand die uitviel dus ik kon zo mooi even tussendoor voor een "meet&greet"
Maandagavond rond 6 uur begon het weer, ik had zo'n pijn, hele erge krampen en was zo bang op een gegeven moment om weer zo'n plas bloed te verliezen dat we rond 8 uur besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Had al een pyama en schoon ondergoed in mijn tas gedaan, want ik zag het al aankomen.
Lieve zusters checkten me in, ik meteen urineafgegeven (zag die katheter al weer aankomen) ze vroegen wat hoe en waar ik dingen voelden en zeiden "Dokter Matouzak komt zo bij je"
Wat? nee toch? Ja dus.
12 minuten later nog steeds aan de hartslagmonitoren, 20 keer plassen tussendoor en nog geen dokter of iemand anders te zien hebben we Jan (vroedvrouw voor thuisbevalling) gebeld, we wisten niet wat er ging gebeuren, en waren bang (en niet ongegrond bleek later) dat mevrouw weer allemaal dingen zou gaan doen die meer kwaad dan goed leken.
En inderdaad, toen Scott op de gang met Jan stond te bellen kwam mevrouw op hoge poten binnenstormen "maar je wilde geen bloedtest" (ik kijk haar vals aan, B+, dat wilde je toch weten, geen bijzonderheden verder) "je wilde geen eendenbek" (ik kijk haar nogmaals vals aan "achteraf maar goed ook, kijk maar naar het rapport van de echoarts die voor je neus ligt, PELVIC REST, NO SPECULUM dikgedrukt nog wel")
Ik Scott snel binnengeroepen want ik werd echt zo hellig op dat mens.
Toen ik vertelde dat de krampen heviger en pijnlijker waren dan de vorige keer haalde ze haar schouders op en zei "ja wat wil je dat ik doe"
Toen had ik het helemaal niet meer, ik had zo'n pijn en ze luisterde en zag het gewoon niet, dat ik de wc ben ingelopen om daar even uit te puffen in de hoop dat ze verdwenen zou zijn zodra ik eruit kwam. Scott maakte haar toen even heel duidelijk waar ze die speculum van haar kon steken, en dat we een verloskundige bij het bed wilden.
Uiteindelijk gaf ze toe en liep naar buiten om de vrouw te bellen met wie we dinsdag een afspraak hadden. Deze kwam vlak nadat mijn thuisvroedvrouw geariveerd was en ze hebben heel rustig gekeken, gepraat en gevoeld wat er precies aan de hand was.
De urinetest kwam terug met "zware urinewegen infectie" ja, wat? nu opeens? waar komt die dan vandaan? Het blijkt dat er vorige week ook al wat bacterien in de urinewegen zaten en dat de katheter waarschijnlijk meer kwaad dan goed heeft gedaan. Een 7 daagse antibioticakuur met een zware pijnstiller werden me voorgeschreven, de krampen waren inmiddels wat afgezakt en ik voelde me beter.
Achteraf blijkt dat de zware infectie in combinatie met te zwaar voedsel op de maag en een hele wakkere en actieve baby de baarmoeder waarschijnlijk zo hebben geiiriteerd dat deze begon samen te trekken, alhoewel niet echte weeen, maar wel even een heel duidelijk statement van "er moet nu wat gebeuren anders gaat het WEL mis"
Het is dus maar goed dat we gewoon naar het ziekenhuis zijn gegaan.
De vroedvrouw vertelde achteraf dat ze schrok van mijn conditie en mijn pijnen en dat we juist hebben gehandeld, dat is een hele opluchting. Met de baby is alles goed, daar was ik ook niet bang voor, maar die krampen
Gistermiddag hadden we een afspraak voor de "meet&greet" , alhoewel ze er dus was in het ziekenhuis maandagavond/nacht en we haar dus al wel gezien hadden vonden we het heel belangrijk om met haar te praten over hoe, wat en waar van een ziekenhuisbevalling.
Ze heeft een andere visie dan de rest van de verloskundigen in het ziekenhuis, maar wel de medische back-up (24/7 GYN/VK aanwezig) direct bij de hand. De enige reden waarom ze geen thuisbevallingen doet is omdat ze persoonlijk gewoon bang is dat als er wel wat gebeurd dat ze er niet optijd bij is, echt medisch mag ze namelijk niets doen.
We hebben een tour gekregen door het gedeelte van het ziekenhuis waar de baby's geboren worden, een echt kraamhotel met een bubbelbad in je badkamer
![]()
en ze vertelde dat haar patienten die bevallen, mits zonder complicaties meestal binnen 24 uur weer thuis zijn, dat is mooi!
We blijven dus nu in controle bij het ziekenhuis, en hebben afscheid genomen van onze oude vroedvrouw als degene die de bevalling zal begeleiden, haar taak zal vooral zijn om mij tijdens de bevalling te helpen en Scott aanwijzingen te geven over waar handen, hoe te masseren ect.
Heerlijk geslapen van gisteravond 8 uur tot vanochtend half 12, ik was kapot. Wat valt er dan een last van je af zeg, er was dus toch wat aan de hand behalve die placenta.
Nu lekker met een vruchtenyoghurt en een broodje even achter de laptop om te kijken hoe het hier gaat en zo weer mijn bed in om de rest van de middag oude films te kijken.
Rustig aan dames
Me too, was a rebellious teen once. To be honest, I still am, with the exception that I now focus on what truly makes this world go mad: government agency's and their political bullcrap instead of my parents and family