quote:Op donderdag 26 juli 2007 22:05 schreef marlieske het volgende:
Ik zal beginnen bij het begin en dat was vrijdag 20 juli, de afspraak bij de gyn, de ks datum werd gepland voor 3 augustus en ik schrok me dood, want al de hele week indalings weeen en dan nog ruim 2 weken moeten wachten leek me lang om vol te kunnen houden. Een tegenvaller dus. Deze gyn was niet leuk en luisterde niet naar mijn twijfels bij haar gekozen datum.
Zaterdagnacht op zondag was ik erg onrustig maar op zich was dat niets nieuws, ik sliep al weken slecht dus tja niets aan de hand was mijn mening.
Zondag ochtend werd ik om 7.30 uur wakker met een nat gevoel tussen mijn benen, nog half in slaap sprong ik uit mijn bed waarop er een plens water op de grond viel, in mijn broek geplast die be redenatie was dus meteen uit de wereld geholpen. Snel maakte ik Michel wakker en die schrok zich lens, normaal was hij gaan mountainbiken maar vandaag was zijn fietsmaatje verhindert dus toevallig was hij thuis bij mij. Ik snel onder de douche want ik plakte en was nat en heb mezelf nog even van onderen geschoren, Michel pakte de laatste dingen in en kleedde zich aan en belde de gynaecoloog.
Rond 8.15 uur waren we in het ziekenhuis, beide redelijk ontspannen voor zover dat mogelijk was, ik had nog maar 2 lichte weeen gehad op de snelweg dus het was nog rustig.
Ik werd op een bed geholpen de ctg werd aangezet maar eerst mocht ik even gaan plassen, kreeg ik een netbroekje aan en kraamverband en zo gingen we rustig van start.
Michel belde zijn ouders die in spanje op vakantie waren, zodat ze naar huis zouden komen.
De gynaecoloog werd gebelt en het o.k. personeel opgeroepen, dat betekende dus dat ik eventjes moest wachten maar ach het was nog te hebben en weg te puffen dus we waren redelijk relaxed.
Maar toen ging het ineens sneller en sneller de weeen werden heftiger en langer en de ctg sloeg langzaam op hol, de bergen werden hoger en de pauzes korter. We gingen in sneltrein vaart een stortbevalling en de paniek sloeg toe dit moest een keizersnede worden!
Om 11.15 uur voelde ik dat ik persdrang kreeg en heb ik Michel er van overtuigd dat hij de verpleegkundige moest roepen, het weg zuchten van de pers weeen was hard werken maar Michel en de verpleegkundige hielpen me er doorheen .
En toen kwam de gynaecoloog (een andere als van de afspraak van vrijdag) binnen gestormt, ze toucheerde me en ging er toen als een speer weer van door. Later hoorde ik dat ze alles meteen gereed ging maken want ik had 10 cm ontsluiting, en de voeten staken al wat naar buiten en een normale bevalling durfde de gyn niet aan een kontje als eerste wel, maar voeten niet.
Snel werd er een kateter ingebracht, en werd ik op een bed naar een verdieping hoger gebracht. De anesthesist was er nog niet, dus weer moest ik weg puffen en zuchten. Na 5 minuten kwam de man binnen gesneld en werd de prik voorbereid dat was een enorme opluchting. Op een perswee werd de prik gezet en ik voelde er werkelijk niets van, ik volgde de adviezen goed op en dat scheelde een hoop gedoe. Even daarna was de persdrang de weeen alles was verdwenen en ik werd de o.k. ingereden en de sfeer werd weer relaxed de verpleegkundige legde alles rustig uit en stelde me op mijn gemak, wel trilde heel mijn lijf alle spanning van de weeen kwam er toch uit, raar iets dat lichaam en de geest.
Michel kwam er ook aan in zijn groene overal en blauwe mutsje, die keek inmiddels erg gespannen en hij was erg bezorgt over mijn toestand.
Ik werd van het bed op de operatietafel getild en een groot groen laken werd opgehesen, het kon beginnen. Iedereen in de ok was erg relaxed en aardig, de gyn was een erg leuk mens, en veel vlotter als de dame van vrijdag, ik voelde me dus meteen in goede handen, ze zou me wel netjes hechten werd meteen gemeld! Kee dat moeten we hebben dacht ik
Toen ging alles zo snel en ik kreeg er weinig van mee, je voelt een hoop getrek en geduw maar alleen geen pijn en niet precies waar, een erg raar gevoel. Net zoals het tintelen van een tandarts verdoving zeg maar. Na 8 minuten (of minder) werd ons meisje geboren met een duidelijke Plop! werd het hoofdje onder mijn ribben uitgehaald.
Ze ging met Michel en de kinderarts naar een tafel op de ok en werd onderzocht vanuit mijn ooghoeken kon ik haar bekijken.
Toen alles oke was, mocht ik haar goed bekijken en een knuffel geven, maar het enige dat ik echt goed kon was huilen, alle emotie kwam los. Wat was ik blij dat alles goed met haar was.
Michel stuurde ik met de kinderarts en Isa mee naar de afdeling, ik werd gehecht en bleef achter in de ok. Na 30 minuten mocht ik ook naar de afdeling en daar kon ik onze kleine meid eens goed bewonderen.
Ze was heel mooi gaaf en schoon, echt af en ze was duidelijk klaar om geboren te worden.
Toen hebben we de familie's en vrienden gebelt en verteld over de geboorte van onze kleine Isa.
In de dagen erna zijn er diverse zaken niet lekker met mij gegaan, de ruggenprik viel verkeerd en werd die zelfde avond al gestaakt, ik voelde mijn tenen en benen helemaal niet meer, dit was duidelijk niet goed.
Andere prikken tegen de pijn vielen verkeerd, mijn spieren verkrampten en ik kon niet meer uit bed komen en dat terwijl de katheter eruit moest en ik dus zelf moest gaan plassen.
Ik kreeg bloedarmoede, ik moest overgeven van middeltjes die mijn darmen moesten gaan prikkelen, en ga zo maar door.
Zwangerschapsjeuk werd niet serieus genomen door de vk in het ziekenhuis, daar is de huisarts vanmiddag voor geweest en ik heb nu pilletjes en crème, want ik kreeg gewoon blaar vorming op voeten en handen.
Op elk medicijn en prikje reageerde ik verkeerd ws door de hormonen. Gelukkig kan ik pijn best goed verdragen dus ik leefde op 8 paracetamol per dag in het ziekenhuis en veel lopen. Met de katheter werd 3 liter vocht meer als bij een gemiddelde bevallen vrouw afgetapt, en nog zit ik vol met vocht in mijn benen.
Gelukkig ging er ook veel erg goed, de wond geneest erg mooi en daar heb ik weinig last van, de gyn heeft dus woord gehouden.
Ook de verpleging was super aardig en heel behulpzaam! Dat maakte al dat gedoe met de medicijnen en prikken weer goed en dus dragelijk.
Al met al ben ik best tevreden over hoe de bevalling en het verblijf in het ziekenhuis is geweest. Ik kijk er best positief tegenaan, al is een ks echt andere koek als een normale bevalling.
Beide heb ik nu ervaren (op het persen na dan, mar dat was appeltje eitje geweest met dit kleine kindje) en ook dat vind ik wel oke, klinkt raar maar voor de verwerking is het wel oke denk ik.
Isa heeft er zelf voor gekozen nu te komen dus dat voelt heel natuurlijk aan en minder gekunsteld als een datum prikken op een kalender.
Daarbij weet ik nu ook dat mijn lijf het dus wel kan, en ook de opmerking dat een ks handig bevallen is..... onzin!!! Dat vraagt hel wat meer van je lichaam als een standaard (lees: goed verlopende) bevalling.
Jammer dat de kleine in volkomen stuit lag.... bij een onvolkomen stuit was het achteraf gezien zo geboren en was de gyn nooit met me naar de ok gesneld.
Isa kwam om 12.06 uur op zondag 22 juli 2007 ter wereld en draagt de namen Isa Maria Wilhelmina, ze weegt 2664 gram en is (gokken we, want meten mag niet ) 48 cm lang, ze is gezond en een erg tevreden kindje. Huilt alleen voor een luier en een voeding en we hopen dat ze het zo goed blijft doen.
Wel moet ze erg veel rusten en goed gaan en blijven drinken want ze is erg klein en licht.
In oktober moet ik terug naar de kinderarts voor een echo van de heupjes kijken of alles goed is, dit omdat ze zolang in stuit heeft gelegen haar billen waren ook hellemaal blauw bij de geboorte maar dat is al hellemaal weg getrokken.
Zal even wat foto's hier plaatsen, mochten jullie ook foto's van de ks zelf willen zien dan roepen jullie maar heb best mooie plaatjes
quote:Op donderdag 26 juli 2007 22:37 schreef marlieske het volgende:
Oke maar je moet wel een sterke maag hebben
Zal een linkje plaatsen naar een album : http://s146.photobucket.c(...)9/keizersnede%20isa/
Oei PM...even nadenken..quote:Op zondag 29 juli 2007 14:37 schreef PM-girl het volgende:
Mooi beschreven Marit!
En waar komt dat mutsje zo snel vandaan? Het lijkt wel alsof Ilse net geboren is, en eerst het mutsje kreeg voordat ze omhoog getild werd!!
Ah, duidelijkquote:Op zondag 29 juli 2007 15:48 schreef marit1978 het volgende:
[..]
Oei PM...even nadenken..
mijn verklaring nu is dat het komt omdat de navelstreng erg kort was en die dus eerst doorgeknipt moest worden (mocht Vin gelukkig wel doen!) voor ze echt aan mij geshowd werd .. blijkbaar had de verpl. in die tijd het mutsje er dus al op!
Ohja..het fototoestel lag nog niet eens klaar toen ze er uit kwam!
Daar hielp de vk ons aan herinneren toen Vin de schaar al in handen had
Sterkte met je jeuk, lijkt me afschuwelijk.quote:Daarbij weet ik nu ook dat mijn lijf het dus wel kan, en ook de opmerking dat een ks handig bevallen is..... onzin!!! Dat vraagt hel wat meer van je lichaam als een standaard (lees: goed verlopende) bevalling.
Vond ik ook. Maar ze wil vast alleen zeggen dat de arbeid bij haar erg meeviel.quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 09:23 schreef Moonah het volgende:
Marlieske, met alle respect hoor, maar ik vind dit toch een beetje een vreemde opmerking:
[..]
Volgens mij denkt ze dat ze beiden heeft meegemaakt omdat ze eerst tot tien cm ontsluiting gegaan is.quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 09:38 schreef Brighteyes het volgende:
Ik dacht eigenlijk meer dat ze het bedoelde richting alle meiden die zeggen 'wel even een ks te willen, lekker makkelijk'. Dat dat dus vies tegenvalt.
Althans... dat hoop ik een beetje. Want volgens mij is dat dus niet te vergelijken, en al helemaal niet als je niet beide hebt meegemaakt toch?
Dat bedoelde ik ja, heb het idee dat sommige mensen in mijn omgeving denken : "ooh lekker handig een ritssluiting" maar dat valt dus tegen.quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 09:38 schreef Brighteyes het volgende:
Ik dacht eigenlijk meer dat ze het bedoelde richting alle meiden die zeggen 'wel even een ks te willen, lekker makkelijk'. Dat dat dus vies tegenvalt.
Althans... dat hoop ik een beetje. Want volgens mij is dat dus niet te vergelijken, en al helemaal niet als je niet beide hebt meegemaakt toch?
En ik vond inderdaad de ween meevallen, tot aan de persdrang dan, waar ik helaas niets mee mocht doen alleen 30 minuten weg zuchten. (dat was wel een hele klus)quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 09:37 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Vond ik ook. Maar ze wil vast alleen zeggen dat de arbeid bij haar erg meeviel.
Ik denk dat je je dan niet kan voorstellen hoe het is als het niet zo makkelijk gaat...
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:48 schreef Freudie het volgende:
Nu dan eindelijk mijn verhaal, ik ben namelijk bijna niet thuis geweest. Allereerst de bevalling. De weeen begonnen rond een uur of 1 's nachts op 7 augustus. Na een tijdje alles bij te houden een schriftje qua tijden e.d. toch maar besloten de verloskudinge te bellen. DIe was rond half 6 bij ons. 2 cm ontsluiting, en heel vreemd, de bevestiging dat we inderdaad met het laatste stukje bezig waren. Mijn vrouw kon de weeen goed opvangen met puffen, en we besloten dat ze elk half uur zo'n 20-30 minuten lekker onder de douche ging zitten, om zo de weeen nog beter op te kunnen vangen. Dat ging goed, de weeen werden alleen wel steeds pijnlijker. De pijn schoot iedere keer in haar huipen, en ze had het gevoel dat ze overal in de fik stond.
Om 9 uur kwam de verloskundige weer, met de mededeling dat de ontsluiting 3 cm was. Dat was nogal een tegenvaller, wij gokten op een cm of 5. De weeen werden sindsdien steeds pijnlijker, en om 12 uur was daar de verloskundige weer. Helaas, nog steeds 3 cm ontsluiting. Zij wilde graag de vliezen breken, maar stelde voor om dat in het ziekenhuis te doen, want ze vond de baby te hoog liggen. Wij naar het ziekenhuis, dat gelukkige erg dichtbij ligt.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen werden we direct naar de verloskamer geleid. Daar brak de verloskundige de vliezen, en bij meting bleek dat we nu op 5 cm zaten! Maar na 2 uur weeen wegpuffen bleef de ontsluiting 5 cm, dus toen werden we overgedragen aan de gynaecoloog en die diende weeenversterkers via een infuus toe, maar ook een pijnstiller. Dit was een goede combinatie, want mijn vrouw werd suf en kon de weeen gemakkelijk opvangen.
Na een uur of 1 1/2 bleek de ontsluiting gevorderd tot 7 cm, en we kregen weer hoop. Weer anderhalf uur later kreeg mijn vrouw persdrang, maar niemand die ons had verteld wat we in dat geval moesten doen. Ik liep naar buiten om te vragen of er iemand kon komen kijken, want mijn vrouw had persdrang. Een half uur later kwam er eindelijk iemand kijken. Helaas, 8 cm ontsluiting, ze mocht nog niet persen. De verdoving begon langzaam uit te werken, en ze mocht geen nieuwe, dus dat schoot ook niet op.
Na weer een uur hield mijn vrouw het niet meer, en ging ik weer naar buiten om toch echt te zeggen dat mijn vrouw moest gaan persen. 45 minuten later kwamen de artsen binnen. Ze constateerden dat er nog steeds een randje was, maar dat ze toch maar moest gaan persen. Het was nu inmiddels een uur of half 11. Na 30 minuten heel goed persen was er nog steeds geen baby te bewonderen. De arts zei, dat de baby de verkeerde kant aan het draaien was, en dat mijn vrouw een half uurtje op haar zij moest liggen, zodat de baby de goede kant kon opdraaien. Ze mocht rustig meepersen.
Na een half uur kwamen de artsen weer, en mocht mijn vrouw weer 'gewoon' persen. Na een half uur nog steeds geen baby. De vacuümpomp 4 keer geprobeerd, maar dat mocht ook niet baten. Het werd een keizersnee. Mijn vrouw accepteerde dit zonder morren, ze wilde alleen iets heel snel tegen de pijn. Om half 1 werd mijn dochter uiteindelijk geboren via een keizersnee, op 8 augustus, 24 uur na het begin.
Er zat nogal veel vruchtwater in de longen, dus ze moest ter controle op de couveuse afdeling blijven. Bij longfoto's bleek, dat 1 van de 2 longen niet aan het borstvlies zat geplakt, en dat ze daardoor een snelle ademhaling had. Ze mocht dus niet bij mijn vrouw op de kamer, maar ze moest blijven op de couveuse afdeling. Gelukkig ging het elk uur steeds beter, en gisteren is de zuurstoftoediening gestopt, en als het goed is gaat vandaag het infuus eruit. Ze doet het geweldig, maar wat wil je, 54 cm en 4265 gram. Geen wonder dat ze niet 'normaal' eruit wou komen!
Genoeg getypt nu, tijd voor de foto's!
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:50 schreef PM-girl het volgende:
Wow, heftig zeg, Freudie! Ben benieuwd naar de foto's!
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:50 schreef Freudie het volgende:
[afbeelding]
[afbeelding]
[afbeelding]
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:51 schreef PM-girl het volgende:
Mooi wakker kindje Freudie!
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:51 schreef Freudie het volgende:
En nog even voor de dames onder jullie: Echt, mijn allerdiepste respect.
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:52 schreef Freudie het volgende:
[..]
Ja he? Gelijk na de geboorte al met de ogen open Wel leuk hoor, maar ik wil ze mee naar huis nemen! Met een beetje geluk morgen, anders maandag.
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:55 schreef livelink het volgende:
Schattig, dat beetje scheel kijken
Dat hoort echt zo bij die kleine babietjes.
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:57 schreef piglet het volgende:
Heftig hoor Freudie, maar wat een resultaat
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:59 schreef Vicky het volgende:
Freudie, wat een mooi kindje hebben jullie gebakken!!
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 10:07 schreef Moonah het volgende:
En ook het verhaal van de vrouw van Freudie is pittig zeg.
Hoe gaat het nu met haar? Je dochter ziet er prachtig uit.
Ik ben zo vrij je verhaal te copy/pasten naar Bevallingsverhalen deel 6
Tja, maar ik ben dan ook nog zo'n muts die het zielig vindt voor die verloskundige van het ziekenhuis. Ze was ook nog vrij jong en naderhand merkte ik wel dat ze het zelf ook niet zo'n jofele bevalling vond en ze heeft zich ook verontschuldigd voor haar 'strengheid' toen ik eenmaal volledige ontsluiting had (terwijl ik die harde aanpak wel nodig had hoor, want toen was ik echt helemaal onbereikbaar). Ik moet er denk ik nog even over nadenken, over 2 weken heb ik m'n follow up bij de verloskundige (ook om proberen uit te vinden waarom de bv totaal niet op gang gekomen is) en dan gaan we het er nog een keer over hebbenquote:Op zondag 26 augustus 2007 08:49 schreef Moonah het volgende:
Je VK brengt een officiele aanklacht niet voor niets ter sprake. Het kan je helpen bij de verwerking.
Achteraf zou ik denk ik helemaal niet naar het ziekenhuis zijn gegaan (dan maar liever 4 dagen weeën en hondsmoe zijn)quote:Op zondag 26 augustus 2007 13:55 schreef KD-fotografie het volgende:
Heb je zelf achteraf dat je liever geen pethidine zou hebben gekregen?
iedereen ervaart dingen natuurlijk op zijn eigen manier maar weet wel dat 30 uur rugweeën, 2.5 uur persweeën en een kraamhulp die haast op je buik moet gaat zitten om de kleine eruit te duwen gecombineerd met een knip buiten een wee om ook niet voor herhaling vatbaar is.quote:Op zondag 26 augustus 2007 19:56 schreef jellyrose het volgende:
[..]
Achteraf zou ik denk ik helemaal niet naar het ziekenhuis zijn gegaan (dan maar liever 4 dagen weeën en hondsmoe zijn)
Echt kapot??quote:Op maandag 10 september 2007 15:17 schreef Bass-Miss het volgende:
Wel euhm, dat het daar letterlijk aan flarden ligt dus. Onvoorstelbaar, maar waar...
Gelukkig geneest het ook wel snel.
Nee ik weet het, ik moet dit topic gewoon even links laten liggen.... Ik had alleen gehoopt op een klein verhaal van Lishe, vandaar dat ik dus even kwam kijken...quote:Op maandag 10 september 2007 15:24 schreef Moonah het volgende:
Ticootje, daar moet jij je helemaal niet mee bezig houden in jouw toestand...
Het is niet voor niets dat een flink aantal vrouwen nog een tijd erna onder de douche plassen zodat ze de boel gelijk schoon kunnen spoelen. Met die hechtingen dan en alles moet het natuurlijk wel schoon blijven.quote:Op maandag 10 september 2007 15:22 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Echt kapot??
Jeetje, dat lijkt mij vreselijk!
Ik heb er ook amper iets van gevoeld. Was al verdoofd voor de knip, dus van de scheur heb ik niet echt iets gevoeld. Wel dat het iets branderig voelde, maar dat is niet abnormaal voor een bevalling.quote:Op maandag 10 september 2007 15:26 schreef Bass-Miss het volgende:
'tIs dat, en geloof me, op die moment kan het je weinig schelen en bij mij deed dat niet eens veel pijn.
Stel je een geschoren doos voor met misschien wat stoppels en dat er dan een hoofdje tegenaandrukt. Voila het beeld van een ontplofte egel is gecreeerd.quote:Op maandag 10 september 2007 15:10 schreef Ticootje het volgende:
Mijn (mannelijke) collega's maken alleen maar grapjes om bevallingen. Ze hebben het dan over een ontplofte egel... is dat wat ik me moet voorstellen bij " het ligt aan flarden"?
gwennert??? whahha ik ben nog bezig met schrijven... op mijn verhaal moet je nog heel even wachten...quote:Op dinsdag 11 september 2007 20:30 schreef PM-girl het volgende:
Gwennert, klinkt toch erg heftig! Je klinkt wel heel down-to-earth met alles, gelukkig maar!
Goed gedaan hoor!
Enneh, wat ik deed met plassen is voorover buigen. Du met je ellebogen op je knieeen, dan komt de urine niet in de buurt van de wond, maar stroomt aan de voorkant er langs, zeg maar. Heb nergens last van gehad. Ja, behalve die ene keer dat ik gewoon rechtop zat...quote:28-aug 23:00u
We gaan naar bed, maar ik heb steeds terugkerende krampen. Liggend zijn normale harde buiken al minder lekker te doen dan verticaal, dus om half twee of zo verkas ik de bank. Want dan duurt het al meer dan 1,5 uur, en dat was ongeveer de limiet van voorgaande krampachtige aangelegenheden.
Onderweg naar de bank krijg ik het enorm koud. Lig te bibberen onder de deken (die we normaal alleen in de winter gebruiken) en Mich brengt me een vestje van een winterpyjama. Langzamerhand kom ik weer op temperatuur. Daarna lekker nestje gebouwd op de bank met kussens, ingepakt in deken, liggend op een dekbedhoes, omdat ik anders misschien aan de bank zou vastplakken (huid op leer en zo). PhysicsRules kwam ernaast liggen op de grond op een slaapzak. De krampen waren erg kort, en niet erg regelmatig, maar het bleef wel terug komen. Volgens Google waren dit voorweeën en zou het nog nachten kunnen duren, maar ik had al zo vaak voorwerk gehad dat ik er niet aan het getwijfeld dat dit door zou zetten. Ik denk dat ik nog wel maximaal 3 kwartier geslapen heb, want ik keek pas om kwart voor vier of zo weer op de klok. Toen duurden de krampen ook langer. PhysicsRules ronkte rustig verder, en ik wilde toch wel weten of dit nou echte (ontsluitings)weeën waren of voorweeën, dus ik ga douchen. Onderweg naar de douche krijg ik het wederom enorm koud, en heb echt superheet gedoucht. Had misschien nog mijn haartjes willen wassen, maar daar was het water te warm voor. Onder de douche gingen de krampen vrolijk verder en werden ook wat sterker. Ontsluitingsweeën dus. Heb mezelf van onder de douche vandaan getrokken en heb PhysicsRules wakker gemaakt. Het is dus echt begonnen. Dit was ongeveer om half vijf of zo. Om vijf uur zijn we de krampen gaan timen en het was iedere keer 40s om de 2 min. Officieel moet je bellen als je 2 uur lang om de vijf minuten een minuut lang weeën hebt, maar dit was zo regelmatig en onder de douche waren ze sterker geworden, dat we om half zes wel durfden te bellen.
Inmiddels zijn darmen bezig zich in hoog tempo te legen. Niet erg prettig.
Na zes uur lang puffen vond ik dat ik wel een stukje chocola had verdiend, maar de weeën zijn kennelijk toch wel zo sterk dat de chocola bijna terug komt. Dus meer dat twee happen heb ik niet gehad.
De verloskundige kwam om 6 uur of zo. Even een wee aangevoeld, ik spande mooi in (of aan), daar was ze tevreden mee. Hartje was netjes, even voelen en we hadden al 3 cm ontsluiting, dus dat was mooi. Ze heeft haar vingers nog niet teruggetrokken of er komt weer een wee. Was echt een briljante timing. Tot nu toe sta ik nog niet heel erg stil bij het feit dat we binnen pak-em-beet 12 uur een echt kind zullen hebben, maar dat zal wel komen. Nadat ze getoucheerd heeft, worden de weeën wel sterker, maar het is allemaal nog prima te doen. PhysicsRules blinkt ook uit in zijn rol als steun en toeverlaat. We hebben afgesproken dat we om 8 uur weer zouden bellen, of eerder als de vliezen zouden breken. We zetten een filmpje op “Look who's talking”. We hebben deze film allebei al zo vaak gezien dat als je daar iedere 2 minuten 40 seconden van mist, dat het helemaal niet erg is, en het doodt de tijd.
Inmiddels zweet ik me wild en ben ik begonnen aan een komkommer voor vocht en een beetje calorieën. Sinds de verloskundige heeft getoucheerd worden de weeën een stuk krachtiger.
We hebben een uurtje tot 8 uur “Look who's talking” gekeken, en toen ben ik gaan douchen. Althans, dat was de planning. PhysicsRules aait me over mijn rug terwijl ik in de badkamer sta, we strompelen naar de toilet en offeren de komkommer aan de porseleinen godin. Dit brengt het totaal aan offerandes in de zwangerschap op 2, vind ik heel netjes. Daarna gedoucht, aangekleed en naar het ziekenhuis. We gingen zo langzaam over de drempels dat we er bijna niet overheen kwamen, maar buik was zo gevoelig dat PhysicsRules niet anders mocht.
We kwamen om half tien aan in het ziekenhuis, alwaar we naar de verloskamers waggelen/scharrelen, halverwege de gang een wee opvangend. Die regelmaat is wel heel prettig, want daar kan je omheen “plannen”. Om vijf voor tien breken de vliezen. Het is werkelijk erwtensoep, een medische indicatie, dus. De baby heeft namelijk in het vruchtwater gepoept en dat kan een teken zijn van stress, en moet hij beter onder controle gehouden worden. Om vijf over tien is de verloskundige gearriveerd en constateert 6 cm ontsluiting. Prima volgens de planning dus. Opeens worden de weeën wel heel erg krachtig en komt er nog persdrang bij ook, terwijl de verloskundige twee minuten (...) ervoor had gezegd dat ik 6 cm had, dus toen zakte me de moed wel in de schoenen, 4 cm persdrang wegzuchten!!!
Vanwege het groene vruchtwater wilden ze de baby extra goed in de gaten houden, want het kan een teken zijn van stress. Dus ze sloten me (ons) aan op zo'n apparaat die de weeën meet en de hartslag van de baby. Alleen het apparaat registreerde (uitdraai op papier) tijdens een wee de hartslag van de baby niet, en dat is juist het belangrijkste moment. Je hoorde het nog wel piepen, maar op papier is het toch wel beter. Dus moesten we naar de overkant van de gang (grotere kamer, meer apparaten, etc.), alwaar er een electrode op het hoofdje van de baby werd gedaan, waarmee ze de hartslag direct konden meten. (Volgens mij was ik in die andere kamer niet ook nog aangesloten op zo'n apparaat.)
We vangen een wee op, inmiddels niet helemaal rustig meer en PhysicsRules moet me echt “helpen” en roept ook dat die schouders laag moeten blijven. Waggel, waggel de gang over, we vangen een wee op hangend aan de deurknop van de douche van de andere verloskamer, waggel waggel naar het bed, weer een wee, deze keer diende PhysicsRules als steun, en op bed klimmen. Vanwege de persdrang moest ik op een andere manier puffen, niet laag ademhalen, maar huf-huf-huf-huf-huuuufffff uitademen. Als er zo'n persdrang deel aankomt, is het niet uitademen, maar een echte oerkreun “HUF”, klonk nergens naar, maar ach.
Na een wee opvangen op het andere bed toucheert de verloskundige van het ziekenhuis, en ze zegt “Ik voel het hoofdje al, je mag gaan persen!” 4 cm ontsluiting erbij in een half uur!!
Persen was even een kunst apart, maar na een paar pogingen had ik het wel door. Een perswee voelde ik nauwelijks, zeker na het geweld wat zich ervoor had afgespeeld, dus het was even wennen. Tussen de weeën door keuvelden de verloskundigen lekker over hun lunch, maar ze hadden wel direct hun aandacht bij mij als er weer een wee kwam. De afleiding was wel prettig. De uitdrijving was niet fijn, zullen we maar zeggen. Toen het hoofdje kwam, riep ik nog naar de mensen “Trek hem er dan gewoon uit!” maar toen bleek dat je pas een paar haartjes kon zien... Aan het eind herstelde de hartslag zich niet na een wee (bleef rond de 60 hangen), dus werd er een knip gezet, en ik persen, de andere mevrouw (verloskundige van het ziekenhuis) beetje aan de onderkant meewerken en “onze verloskundige” duwde op buik en daar was het hoofdje. Daarna moest ik even stoppen met persen (wat ik volgens PhysicsRules braaf gedaan heb, want in mijn beleving kwam hij in een keer), want de navelstreng zat om zijn nekje. Het zat niet strak, dus hij kwam er ook makkelijk vanaf en een wee later was Eli er helemaal. Het eerste wat ik uitbracht was “... (we weten niet meer wat en of ik wat zei), wat hebben we NOU gedaan?!?!”Ahum...
In totaal heeft de uitdrijving een half uur geduurd. En dat terwijl dat bij het eerste kind gemiddeld een uur tot 1,5 uur duurt. Waar die kracht vandaan kwam, ik weet het niet. Maar ik ben een kind van mijn moeder, dus heel vreemd vind ik het niet.
Om de placenta makkelijker te laten komen werd er een prik gezet in mijn been, dus ik lekker miepen over een kleine prik nadat ik een kind op de wereld had gezet. Prioriteiten, he? De placenta kwam niet helemaal meteen, maar wel snel genoeg.
Eli's Apgarscores waren 9 en 10, dus helemaal prima. Omdat ook de navelstreng om zijn nekje zat, hadden ze gedacht dat de pH van zijn bloed wat lager zou zijn, dat betekent dat hij het misschien een beetje benauwd zou hebben gehad. Maar zijn pH was goed hoog, en op basis van de Apgarscore kan je ook niet zeggen dat er haast bij was aan het eind. Al met al dus een goede start.
Het hechten ging verder voorspoedig (met uitzondering van een naald die per ongeluk in mijn been ging...), maar daarna kwam het grote wachten. Er moest namelijk geluncht worden, en als de verpleegkundige zei dat ze over een minuutje terug zou komen, belden we na een half uur toch maar waar ze nou bleef. Uiteindelijk konden we om 3 uur naar huis.
Al met al was het zeker een hele bijzondere ervaring. De bijna instantane overstap van totaal in jezelf gekeerd zijn en wensen dat iedereen zijn kop dicht houdt, want je bent druk bezig, naar weer gezellig babbelen (na een tijdje wat minder gezellig babbelen, maar wel heel goed aanspreekbaar zijn) is erg bijzonder. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen het als een positieve ervaring zien. En ja, zodra de wee voorbij is ben je vergeten hoe het voelde. En zodra de baby eruit is geglibberd ben je zodanig van de wereld dat je helemaal niet meer weet hoe je net dat kind eruit hebt gekregen. Heeft Moedertje Natuur toch maar even mooi geregeld.
quote:Op zaterdag 13 oktober 2007 22:07 schreef Lishe het volgende:
Even bijzonder als de geboorte vond ik het moment dat de zussen elkaar voor het eerst zagen. Het voelde zo compleet. Lieve Luuke die eigenlijk alleen verliefd naar mij keek. Die "Lena" zei, een ballon bij had. Zo gehuild heb ik.
Oh hoe herkenbaar! Ik vond dat ook echt vreselijk.quote:Op donderdag 8 november 2007 11:01 schreef Nijna het volgende:
Een half uur en ik moet op mn rug, ik wil op mn zij, want dan kan ik die rot weeën beter opvangen. Maar het mag niet en ik lig erg ongemakkelijk.
quote:Op vrijdag 9 november 2007 00:36 schreef --Eveliene-- het volgende:
Lishe.. heb tranen in mijn ogen en een grote glimlach op mijn gezicht.
Oh, die verdomde ruggeprik...quote:Op woensdag 14 november 2007 08:15 schreef marit1978 het volgende:
ik kan het niet helpen soms te denken "GDVRRRR, waarom kreeg ik die ruggeprik niet met na zo'n 17uur weeën pas 2cm ontsluiting!?"
Ja, daar heb je écht mazzel mee gehad. Hoewel, eigenlijk hóórt het toch zo?quote:Op woensdag 14 november 2007 12:52 schreef Nijna het volgende:
Als ik dat zo lees marit en kersjes, dan heb ik enorm mazzel gehad met die ruggeprik... dat het zo snel kon!
Het zou standaard beschikbaar moeten zijn. Of vrouwen hem dan nemen of niet is aan henzelf en de dokter die zorgt voor moeder en kind en weet of het verantwoord is. En tja, met 'mensen hebben altijd... ' heb ik niet zoveel. Voortschrijdend inzicht, daar heb ik meer mee.quote:Op woensdag 14 november 2007 17:50 schreef JamesBrownie het volgende:
Hoezo HOOR je een ruggeprik te krijgen, wat een onzin, vrouwen hebben altijd al kinderen gekregen zonder en nu zou het ineens standaard moeten...
Maar als het standaard beschibaar is willen veel meer vrouwen hem veel sneller terwijl dat vaak niet eens nodig is.quote:Op woensdag 14 november 2007 18:52 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Het zou standaard beschikbaar moeten zijn. Of vrouwen hem dan nemen of niet is aan henzelf. En tja, met 'mensen hebben altijd... ' heb ik niet zoveel. Voortschrijdend inzicht, daar heb ik meer mee.
Nou en? Ik ben niet van de brigade die het 'knap' vindt als je het helemaal 'zelluf' doet. Echt niet. Als moeder zich prettiger voelt bij een ruggenprik en zo met een positief gevoel op de bevalling terugkijkt, is dat heel wat waard.quote:Op woensdag 14 november 2007 18:53 schreef MeNicole het volgende:
[..]
Maar als het standaard beschibaar is willen veel meer vrouwen hem veel sneller terwijl dat vaak niet eens nodig is.
Ik vind dat dat niks te maen heeft met zelluf doen. Met ruggeprik moet je het ook helemaal zelluf doen. Maar vrouwen kunnen meer dan ze denken en dan vind ik het zo zonde om meteen al een ruggeprik te krijgen.quote:Op woensdag 14 november 2007 18:54 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Nou en? Ik ben niet van de brigade die het 'knap' vindt als je het helemaal 'zelluf' doet. Echt niet. Als moeder zich prettiger voelt bij een ruggenprik en zo met een positief gevoel op de bevalling terugkijkt, is dat heel wat waard.
Oh, maar ik zeg ook niet dat het meteen moet. Alleen als je het wil.quote:Op woensdag 14 november 2007 19:04 schreef MeNicole het volgende:
Maar vrouwen kunnen meer dan ze denken en dan vind ik het zo zonde om meteen al een ruggeprik te krijgen.
Jij vond dat ze een punt had, dus jij hebt geluisterd. Als een vrouw vindt dat de vlos geen punt heeft en toch wil gaan en het is medisch verantwoord, dan moet dat mijns inziens gewoon kunnen. Keuzevrijheid vind ik heel belangrijk. Ik ben blij dat vrouwen die de borst niet willen geven gewoon vrij voor flesvoeding kunnen kiezen, zo moet je ook kunnen kiezen tussen ruggenprik of niet. Mag je het nodig vinden iemand van tevoren goed in te lichten over de gevolgen van d'r keuzes? Tuurlijk. Maar dat wil niet zeggen dat je de keuze al voor iemand moet maken door een ruggenprik niet beschikbaar te stellen, of geen medisch personeel aanwezig te hebben, of iemand uren te laten wachten.quote:Ik stond zelf ook op het punt om naar het ziekenhuis te gaan omdat ik het gewoon allemaal niet meer volhield. Maar de vlos zei toen: Dan moet je eerst met een rugweeen storm in de auto en tegen die tijd dat je in het ziekenhuis bent heb je 8 cm ontsluiting en krijg je alsnog niks. En je hebt kans dat je kleine er niet helemaal "wakker" van is na de geboorte. En daar vond ik toch wel dat ze ergens een punt had.
Ja dat ben ik helemaal met je eens. Ik vind ook niet dat je iemand uren kan laten wachten enzo. En ieder moet zeker zelf weten of ze het willen of niet. Maar barende vrouwen denken vaak ook niet helemaal helder meer na Das een beetje een grapjequote:Op woensdag 14 november 2007 19:19 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Oh, maar ik zeg ook niet dat het meteen moet. Alleen als je het wil.
[..]
Jij vond dat ze een punt had, dus jij hebt geluisterd. Als een vrouw vindt dat de vlos geen punt heeft en toch wil gaan en het is medisch verantwoord, dan moet dat mijns inziens gewoon kunnen. Keuzevrijheid vind ik heel belangrijk. Ik ben blij dat vrouwen die de borst niet willen geven gewoon vrij voor flesvoeding kunnen kiezen, zo moet je ook kunnen kiezen tussen ruggenprik of niet. Mag je het nodig vinden iemand van tevoren goed in te lichten over de gevolgen van d'r keuzes? Tuurlijk. Maar dat wil niet zeggen dat je de keuze al voor iemand moet maken door een ruggenprik niet beschikbaar te stellen, of geen medisch personeel aanwezig te hebben, of iemand uren te laten wachten.
Maar dat hoefd toch helemaal niet. Jij hebt het toch ook helemaal zelf gedaan.quote:Op woensdag 14 november 2007 19:22 schreef Moonah het volgende:
Weet je, juist door dit soort discussies voelen vrouwen (als ik...) zich schuldig/zwak dat ze een ruggenprik nemen. "Het is niet natuurlijk, je doet het niet zelf, iedereen kan toch een kind krijgen". Ik was ka-pot na 11 uur weeën. En ik wist dat ik nog een lange weg (8 cm) te gaan had. Mijn hemel, wat was ik blij toen ik eindelijk tijdelijk van die helse pijnen was verlost. Ik kon tenminste even op adem komen, bijtanken, uitrusten, krachten verzamelen voor wat me nog te wachten stond (2,5 uur persen... ). Ja, een vrouw (ik...) kan meer dan ze denkt, maar er zijn grenzen. Als ik de rustpauze niet had gehad, weet ik niet hoe mijn bevalling verder was verlopen.
Van de zotte toch eigenlijk dat ik me hier zit te verantwoorden? Rationeel weet ik dat het niet hoeft en ben ik het volledig eens met bv. Leah. Maar gevoelsmatig he....
Zo, en nu ga ik het resultaat van dat trauma naar bed brengen.
Dus maar geen discussies meer opwekken?quote:Op woensdag 14 november 2007 19:22 schreef Moonah het volgende:
Weet je, juist door dit soort discussies voelen vrouwen (als ik...) zich schuldig/zwak dat ze een ruggenprik nemen. "Het is niet natuurlijk, je doet het niet zelf, iedereen kan toch een kind krijgen". Ik was ka-pot na 11 uur weeën. En ik wist dat ik nog een lange weg (8 cm) te gaan had. Mijn hemel, wat was ik blij toen ik eindelijk tijdelijk van die helse pijnen was verlost. Ik kon tenminste even op adem komen, bijtanken, uitrusten, krachten verzamelen voor wat me nog te wachten stond (2,5 uur persen... ). Ja, een vrouw (ik...) kan meer dan ze denkt, maar er zijn grenzen. Als ik de rustpauze niet had gehad, weet ik niet hoe mijn bevalling verder was verlopen.
Van de zotte toch eigenlijk dat ik me hier zit te verantwoorden? Rationeel weet ik dat het niet hoeft en ben ik het volledig eens met bv. Leah. Maar gevoelsmatig he....
Zo, en nu ga ik het resultaat van dat trauma naar bed brengen.
Misschien een illusie wegnemen...quote:Op woensdag 14 november 2007 19:21 schreef MeNicole het volgende:
En misschien zal ik ooit bij een 2de wel een ruggeprik willen omdat ik nu weet hoe pijn het doet maar misschien ook wel niet omdat ik weet dat het ook weer over gaat.
Ik heb moeten persen met een net uitgezette ruggeprik en heb geperst zonder gevoel. Niet fijn en uiteindelijk een kunstverlossing omdat ik gewoon nog te verdoofd was om normaal te bevallen. Was iets te snel gegaan bij het ontsluiting krijgen. Ik heb dus total geen pijn gehad waar ik wel dankbaar voor was maar eigenlijk was het ook geen makkelijke bevalling ,voor mij was het niet zwaar maar voor Merlijn achteraf gezien wel omdat ik/ze hem er niet uitkregen, ze hebben 3 keer moeten trekken.quote:Op woensdag 14 november 2007 20:05 schreef Nijna het volgende:
[..]
Misschien een illusie wegnemen...
De ruggeprik heeft bij mij de weeën een tijdje een stuk dragelijker gemaakt, maar ik moest dus wel wachten tot het ding uitgewerkt was tot ik mee mocht/kon gaan persen. En die pijn, die heb ik echt wel gevoeld...
Maar die was niet zo ontzettend naar als die weeën toen ik niet meer wist hoe ik moest zitten/liggen/hangen/staan/... om ze op te vangen.
Oh, discussie is prima, ben het zelfs met je eens.quote:Op woensdag 14 november 2007 20:02 schreef JamesBrownie het volgende:
[..]
Dus maar geen discussies meer opwekken?
Hear hear!quote:Op woensdag 14 november 2007 19:29 schreef Leah het volgende:
Maar dat is ook meteen het vervelende, dat de heren doktoren aannemen dat een barende vrouw niet meer toerekeningsvatbaar is.
Ook dat verschilt van vrouw tot vrouw, denk ik.
Het wordt gewoon tijd dat vrouwen meer inspraak krijgen in HUN bevalling, hoe die dan ook gedaan wordt.
Dat verschilt een beetje denk ik. Iedereen is anders.quote:PV, ik was echt niet meer in staat om te bedenken dat ik professionele hulp aan mijn bed wenste!
Ja, ik weet wel hoe het "bezopen" gevoel is. Ik vond het op het moment zelf niet heel erg en ook niet eng. daarom dat ik daar dus een beetje naar neig... Alleen is het geen morfine dat ze gebruiken maar iets wat er op lijkt. Maar als het hetzelfde effect heeft dan ben ik niet zo heel bang dat ik de weg volledig kwijt ben...quote:Op donderdag 15 november 2007 11:21 schreef marit1978 het volgende:
ja Ticootje, ik heb een injectie gehad met morfine-achtig middel
gaf zeker wel verlichting, hetzij maar even!
Bijwerking was dat ik erg bezopen werd, grip op wat er gaande was was ik kwijt!
Kan voordeel zijn, maar niet als de bijwerking er nog is op het moment dat je alert moet zijn!
Ook las ik hier eens dat iemand hierdoor juist zo ver van de wereld was dat het echt angst met zich meebracht. Zéker niet fijn dus.
Ik heb toen eerste 'shot' was uitgewerkt nog een hoeveelheid gehad, maar dat gaf qua pijn geen verlichting meer. Helaas wel de bijwerkingen.
quote:Op woensdag 14 november 2007 19:10 schreef Brighteyes het volgende:
We slikken nota bene voor elk lullig hoofdpijntje karrevrachten paracetamol, maar dit zou niet kunnen?
Mee eenschquote:Op donderdag 15 november 2007 13:52 schreef Moonah het volgende:
Och, en als je er écht aan toe bent dat dat ding gezet wordt, dan maakt het je geen bal meer uit.
Anna was ook suffig de eerste dagen, de kraamhulp vroeg zelfs of de overdracht wel klopte. Ik weet niet of je dat als argument moet gebruiken. Ik denk, als het echt lang duurt en de moeder is 'radeloos' van de pijn, dat je daar dan meer naar moet kijken. Ook om te voorkomen dat de bevalling een trauma gaat worden.quote:Op donderdag 15 november 2007 17:51 schreef Bass-Miss het volgende:
Mijn grootste tegenargument is dus dat het kindje er toch wel van meekrijgt en wat suffig is en dikwijls minder goed drinkt.
Ik heb hier vaak genoeg negatieve reakties gezien.quote:Op donderdag 15 november 2007 19:35 schreef YPPY het volgende:
Volgens mij krijgt niemand hier commentaar of negatieve reacties omdat ze KV geeft. Wat een vergelijking.
Mijn bevalling duurde niet zo heel lang en het ging zonder ruggeprik, maar ik heb (toen de pijn wel heel erg was, maar nog niet verschrikkelijk heel erg zeg maar) wel gevraagd of ik een ruggeprik kon krijgen als ik zelf vond dat het niet meer ging. Dat moest ik drie keer vragen voor ik de belofte kreeg dat het kon. Alleen al dat idee was een geruststelling.
Met het hechten krijg ik meteen twee prikken, voordat ik het zelf doorhad, dat kan dan wel (daarna is er flink gehecht zonder verdoving, dus ik snap niet waarom die twee er dan zo snel in moesten).
Er zullen wel andere dingen in meespelen, maar volgens mijn moeder, die vroedvrouw is in een ziekenhuis, valt het erg op. De borstvoeding gaat ook dikwijls veel moeizamer schijnt.quote:Op donderdag 15 november 2007 19:39 schreef YPPY het volgende:
[..]
Anna was ook suffig de eerste dagen, de kraamhulp vroeg zelfs of de overdracht wel klopte. Ik weet niet of je dat als argument moet gebruiken. Ik denk, als het echt lang duurt en de moeder is 'radeloos' van de pijn, dat je daar dan meer naar moet kijken. Ook om te voorkomen dat de bevalling een trauma gaat worden.
Wat zijn er toch een misverstanden.quote:Op donderdag 15 november 2007 11:59 schreef Ticootje het volgende:
Als je nou zo'n spuit hebt gehad en het werkt niet, kan een ruggenprik dan alsnog?
---> ook een goede vraag voor de vk...
Mss niet, maar ik vind het wel een heel heldere uitleg.quote:Op woensdag 19 december 2007 15:45 schreef sjak het volgende:
En natuurlijk hoort dit allemaal niet in dit topic, sorry.
Niet echt nee, ik zit ook constant overal bovenop met mijn neus momenteel. Ademt ie nog wel, hoe is zijn temperatuur, etc. We hadden het er gisteren over, de angst dat je je kindje kan verliezen zit er flink in bij me.quote:Op zondag 23 december 2007 20:14 schreef Lois het volgende:
Faja wat een heftige bevalling, en vooral die paar dagen erna zijn erg indrukwekkend. Moeilijk hoor, dit zal je wel niet 1,2,3 kunnen vergeten.
ik was eigenlijk allang blij dat het toch door zette hoefde ik niet ingeleid te wordenquote:Op zondag 23 december 2007 17:38 schreef Moonah het volgende:
Glossy, wat naar dat die prikken bij jou averechts werkten zeg.
Bedankt voor je verhaal!
En toch vind ik dat je tijdens de bevalling heel helder bent gebleven verder, en nog heel duidelijk hebt kunnen aangeven hoe en wat. Erg mooi opgeschreven ook, leuk voor de kleine om later te lezenquote:Op zaterdag 5 januari 2008 14:53 schreef _lotje_ het volgende:
dank voor de complimenten
en dat naar binnen keren lukte ook vooral doordat mn wederhelft de hele tijd erbij was, dat zorgde voor wat ontspannings mogelijkheid.
Eerlijk van iemand anders 'geleend' hoor...quote:Op dinsdag 8 januari 2008 22:09 schreef TeenageDirtbag het volgende:
offtopic @ BE, wat heb je een mooie ava
Inderdaad een hel en vandaar dat ik ze ook helse weeen blijf noemen.quote:Op maandag 14 januari 2008 11:50 schreef Brighteyes het volgende:
Wow Ardenlyn! Die scheurkalender!
Mooi verhaal hoor, en wat een hel moeten die weeen geweest zijn!
Ik heb dat nog tegen stinkie staan vertellen idd, dat zo'n weeenstorm afgrijselijk moet zijn, maar dat dat goddank ook maar heel kort duurt.
Maar ja... hoe moet je idd weten of het 'hoort' als je het nog nooit gedaan heb.
Ik had het bij de gewone weeen al, ik dacht nog steeds met voorwerk te maken te hebben en dacht dus ook 'wat moet ik als het straks nog erger wordt'. Ik kan me je angst echt zo goed voorstellen.
Nou dat is het inderdaad. Op het moment dat het allemaal zo snel gaat en heftig dan weet je nog niet dat het maar van korte tijd is. Dus er flitsen inderdaad dingen door je hoofd als 'dit is niet normaal...hoe moet ik dit nog uren volhouden? Kunnen we niet alsnog naar het ZH voor een ruggeprik want dit hou ik noooooit vol! En dan raak je in een soort blinde paniek, dat vond ik ook heel angstig. Dus wat dat betreft zit er voor mij een hoop herkenning in het verhaal van Ardenlyn. Je houdt toch niet echt rekening met dat alles zo snel kan gaan.quote:Op maandag 14 januari 2008 11:50 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb dat nog tegen stinkie staan vertellen idd, dat zo'n weeenstorm afgrijselijk moet zijn, maar dat dat goddank ook maar heel kort duurt.
Maar ja... hoe moet je idd weten of het 'hoort' als je het nog nooit gedaan heb.
quote:Op maandag 14 januari 2008 12:54 schreef Ardenlyn het volgende:
[..]
Inderdaad een hel en vandaar dat ik ze ook helse weeen blijf noemen.
Nooit schreeuw ik om pijn maar toen heb ik mij niet ingehouden en heb alles eruit gegooid en heb hard gekrijst. Kan het gewoon niet goed uitleggen wat ik toen voelde
Angst, pijn, verdriet, paniek enz enz.
Wat voelden die persweeen fijn toen die kwamen
Nou ja je komt ongetwijfeld ook nog wel mensen tegen die zich het niet kunnen voorstellen. Tenminste, dat is mijn ervaring. Als je aangeeft dat je zo'n snelle bevalling hebt gehad dan zeggen mensen vaak dingen als 'oh dat wil ik ook wel!' 'lekker toch? ben je er snel vanaf!' Terwijl het best een angstige ervaring is en eigenlijk ook niet zo goed is.quote:Op dinsdag 15 januari 2008 09:36 schreef Ardenlyn het volgende:
Dankjewel allemaal
Ben "blij" dat er mensen zijn die de pijn en andere dingen herkennen.
Ik gun het niemand (nou jah er zijn mensen die ik het wel gun! ) maar toch voelt het fijn die herkenning.
Dat is precies zoals ik het ook omschreef na de geboorte van Sara Als een kotsreflex naar onderen toe, golvend en je kan het dus echt niet stoppen.quote:Op maandag 14 januari 2008 12:56 schreef Brighteyes het volgende:
Ik vond die persdrang ook een beetje op overgeven lijken. Het waren bij mij echt van die niet te stoppen golven. Je moet hoe dan, of je nou wil of niet.
_lotje_, ik had je verhaal even opgezocht omdat je schreef dat je kindje ook met het neusje omhoog geboren was. Wat een heftige bevalling! Ik herken vooral het stukje van dat je het gevoel probeert te vinden om goed te persen. Wanneer het kindje met het neusje omhoog ligt, drukt het hoofdje anders tegen de baarmoeder mond en gaat het persen heel anders dan bij een normale ligging.quote:Op zaterdag 5 januari 2008 12:48 schreef _lotje_ het volgende:
ik ben er even goed voor gaan zitten... dus als je zin hebt om te lezen, leef je uit
...
De hele wereld is weg, papa’s stem moedigt aan, ‘zuchten’… en daar is jouw stem!! Mijn god wat een krachtige stem!! Je ligt binnen 2 seconden op mn buik en ik hou je met al m’n armen vast zodat je niet van me af kunt vallen. Je krijst flink hard door, en ik kan je geen ongelijk geven. Aan alle kanten wordt er aan je geplukt, neusje leeg gezogen, droog geveegd… en papa is in tranen.
5.50… 22 uur later dan de allereerste wee.
Wil jij nog een keer bevallen?? Dan raad ik je die versie namelijk af...quote:Op donderdag 28 februari 2008 16:02 schreef Grijs het volgende:
Inderdaad lekker nuchter opgeschreven .
Maar ik ben stiekem ook wel benieuwd naar de gedramatiseerde versie .
Ik ga niet meer bevallen dus.... Maar ik mis wel een beetje "Ticootje" in je verhaal. Juist hoe je het ervaren hebt.quote:Op donderdag 28 februari 2008 16:52 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Wil jij nog een keer bevallen?? Dan raad ik je die versie namelijk af...
Geweldig!quote:Op donderdag 28 februari 2008 22:45 schreef Maneki.Neko het volgende:
Toen de vk wilde kijken wat ik gebakken had sloeg ik haar hand weg. Opzouten, de jongens wilden kijken wat het was.
Ik spreek je over een jaar of twee wel weerquote:Op vrijdag 29 februari 2008 10:54 schreef Ticootje het volgende:
Dit was duidelijk een eenmalig ding.
quote:Op woensdag 5 maart 2008 12:19 schreef Brighteyes het volgende:
Wauw, tranen in mijn ogen hier Renda!
quote:Op donderdag 8 mei 2008 10:53 schreef k_i_m het volgende:
Toen was mijn geduld helemaal op. Ik gilde terug "IK VROEG WELKE KANT, DOVE" . en aangezien ik verder niet op mijn zij kon liggen ben ik gewoon weer terug op mijn rug gaan liggen toen ze weg was .
Typisch is dat toch, ik had dat ook. Zo'n moment van "Doei, zoek het maar uit!". Toen werd er ook pas naar mij geluisterd.quote:Ik zeg dan ook dat ik ermee ophou, dat ze het kunnen bekijken. Dat is de eerste keer dat ze wel naar me luisteren en de gyneacoloog wordt gehaald .
quote:En dat ie kan verotten met zijn "kijk eens naar beneden".
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |