Bevallingsverhalen deel 6

En over zelf gedaan gesproken, er waren idd mensen die na mijn bevallingen tegen me zeiden; "Dat het toch wel jammer was dat ik het niet zelf gedaan had".

WOEST kon ik daarom worden, alsof ik een keus had. Alsof ze hier in Nederland zo vlotjes overgaan op een KS.
Als ze de moeite hadden genomen om naar me te luisteren, daardoor misschien eerder ingegrepen hadden, had mijn kind misschien een minder beroerde start gehad.

Natuurlijk moeten dingen medisch verantwoord zijn, dat lijkt me ook niet meer dan logisch, maar de betutteling van moeders hier in Nederland vind ik echt hemeltergend.

Ja ik vind het wel heel erg dat dokters voor jou gaan bepalen of je klaar bent voor een ruggeprik. Iedere vrouw heeft toch een andere pijngrens en iedere vrouw vind op een gegeven moment dat het voor haar lang genoeg heeft geduurd. En weet je wat het erge is, dat die lui wat een ruggeprik moeten geven wel gewoon aanwezig zijn. Mijn tante doet dat namelijk ook en er moet altijd iemand aanwezig zijn voor noodgevallen. Dus als ze in het ziekenhuis zeggen dat er nog niemand is zeggen ze met andere woorden gewoon dat hun vinden dat je er nog niet erg genoeg aan toe bent.

En ik doelde eigenlijk op het feit dat flessenvoeding zo goed als onbespreekbaar is voor sommige mensen en dat een ruggeprik(wat tenslotte ook iets onnatuurlijks is en beter voor je baby als je het niet doet) zonder meer geaccepteerd wordt door iedereen.
Ik kan me best voorstellen dat vrouwen het graag willen, het doet tenslotte zeer, maar het moet niet te gemakkelijk zijn en dat is met paracetamol ook.
Het is veel te gemakkelijk om te pakken en dus doet iedereen het veel te snel.
Maar goed, ik heb sowieso iets tegen medicijnen, als ik zonder ergens vanaf kan komen, doe ik dat, hoofdpijn moet wel heel erg zijn om een pilletje te pakken.

Ik had het ook niet nodig trouwens.

quote:

Op woensdag 14 november 2007 19:22 schreef Moonah het volgende:
Weet je, juist door dit soort discussies voelen vrouwen (als ik...) zich schuldig/zwak dat ze een ruggenprik nemen. "Het is niet natuurlijk, je doet het niet zelf, iedereen kan toch een kind krijgen". Ik was ka-pot na 11 uur weeën. En ik wist dat ik nog een lange weg (8 cm) te gaan had. Mijn hemel, wat was ik blij toen ik eindelijk tijdelijk van die helse pijnen was verlost. Ik kon tenminste even op adem komen, bijtanken, uitrusten, krachten verzamelen voor wat me nog te wachten stond (2,5 uur persen... ). Ja, een vrouw (ik...) kan meer dan ze denkt, maar er zijn grenzen. Als ik de rustpauze niet had gehad, weet ik niet hoe mijn bevalling verder was verlopen.

Van de zotte toch eigenlijk dat ik me hier zit te verantwoorden? Rationeel weet ik dat het niet hoeft en ben ik het volledig eens met bv. Leah. Maar gevoelsmatig he....

Zo, en nu ga ik het resultaat van dat trauma naar bed brengen.

Dus maar geen discussies meer opwekken?
Wat een onzin, ik snap sowieso niet dat je je schuldig zou gaan voelen, als jij weet dat je het goed gedaan hebt, is er toch verder gaan zak aan de hand?

Ik vind gewoon dat het niet iets moet gaan worden waar vrouwen standaard om gaan vragen, het is altijd beter om dingen zonder medicijnen te doen, maar als dat niet kan, zijn ze er.
En zo moet het ook blijven, het moet niet zo zijn dat je standaard aan de antidepressiva gaat als je niet lekker in je vel zit, of dat je standaard een pilletje pakt als je ook maar DENKT dat je hoofdpijn krijgt.
Het moet er zijn als het nodig is(ook die ruggeprik)maar ALS HET NODIG IS.
En zo moet het wat mij betreft ook blijven.

quote:

Op woensdag 14 november 2007 19:21 schreef MeNicole het volgende:
En misschien zal ik ooit bij een 2de wel een ruggeprik willen omdat ik nu weet hoe pijn het doet maar misschien ook wel niet omdat ik weet dat het ook weer over gaat.

Misschien een illusie wegnemen...
De ruggeprik heeft bij mij de weeën een tijdje een stuk dragelijker gemaakt, maar ik moest dus wel wachten tot het ding uitgewerkt was tot ik mee mocht/kon gaan persen. En die pijn, die heb ik echt wel gevoeld...
Maar die was niet zo ontzettend naar als die weeën toen ik niet meer wist hoe ik moest zitten/liggen/hangen/staan/... om ze op te vangen.

quote:

Op woensdag 14 november 2007 20:05 schreef Nijna het volgende:

[..]

Misschien een illusie wegnemen...
De ruggeprik heeft bij mij de weeën een tijdje een stuk dragelijker gemaakt, maar ik moest dus wel wachten tot het ding uitgewerkt was tot ik mee mocht/kon gaan persen. En die pijn, die heb ik echt wel gevoeld...
Maar die was niet zo ontzettend naar als die weeën toen ik niet meer wist hoe ik moest zitten/liggen/hangen/staan/... om ze op te vangen.

Ik heb moeten persen met een net uitgezette ruggeprik en heb geperst zonder gevoel. Niet fijn en uiteindelijk een kunstverlossing omdat ik gewoon nog te verdoofd was om normaal te bevallen. Was iets te snel gegaan bij het ontsluiting krijgen. Ik heb dus total geen pijn gehad waar ik wel dankbaar voor was maar eigenlijk was het ook geen makkelijke bevalling ,voor mij was het niet zwaar maar voor Merlijn achteraf gezien wel omdat ik/ze hem er niet uitkregen, ze hebben 3 keer moeten trekken.

quote:

Op woensdag 14 november 2007 20:02 schreef JamesBrownie het volgende:

[..]

Dus maar geen discussies meer opwekken?

Oh, discussie is prima, ben het zelfs met je eens.
Maar dergelijke discussies gaan vaak gepaard met (ver)oordelen, en dan voel ík me iig geroepen met te verantwoorden (ja, dat is niet nodig, weet ik).

Overigens MeNicole, ik denk dat niet alleen vrouwen met een lage pijngrens een ruggenprik krijgen. Bevallingen verschillen nu eenmaal in heftigheid en ook vrouwen met een hoge pijngrens zullen wel eens aan het eind van hun Latijn zijn.

Bij mij werd het infuus ook uitgezet om de persweeën te kunnen voelen. De pijn daarvan kan ik me niet eens meer herinneren.

Randa, ze keken of ik al mee kon persen, maar omdat ik het niet goed voelde hebben ze gewacht tot het uitgewerkt was.

Ik had denk ik gewoon pech, ik had achteraf gezien al zeker een half uur persweeën toen ze tot de ontdekking kwamen dat ik volledige onstluiting had. Het duurde 10 minuten voor de gyn zelf kwam voelen en daarna mocht ik zelf nog 50 minuten persen op een klein beetje drukgevoel. Of de situatie kritiek was dat ik moest persen en niet meer kon wachten weet ik eigenlijk niet meer. Maar zoals toen wil ik toch niet meer. Ws heb ik toch al een te snelle ontsluiting dan heeft een ruggeprik weinig zin meer. Ben ws in een uur van 3 naar 10 gegaan en niemand die het in de gaten had.

Ik begin nu het einde van de zwangerschap naderd steeds meer vragen te krijgen over bevalling van Merlijn.

Tja.... Ruggenprikken (en andere pijnbestrijding) goed dat ze er zijn... Zonder meer!!!
Maar om ze "zomaar" in het wilde weg te gaan zetten.... Zeker ben je als (barende) vrouw de enige die kan beslissen of de pijn voor jou dragelijk is en daar moet naar geluisterd worden!! Maar om een ruggeprik vragen omdat je geen zin hebt in pijn....? Dat gaat me een beetje te ver. Zeker kan ik het begrijpen als je een traumatische bevalling achter de rug hebt en bij "een volgend" beepje bang bent voor weer zo'n ervaring... Of als je uuuren helse pijnen gehad hebt en het eind is nog niet in zicht zeg maar....
Vraag me idd ook af hoe "slecht" het voor het kindje is.... Ze worden er ook wat suffig van.. Is dat alles? Is het te vergelijken met een shot morfine?

Ik kan maar niet begrijpen dat mensen zich ook maar enigszins schuldig voelen, omdat ze een ruggeprik gehad hebben. Laat staan dat je je "moet" verantwoorden. Het enig dat mij belangrijk lijkt is dat je van de voor - en nadelen op de hoogte bent en dat je daar dus achter staat.

Als een bevalling niet wil vlotten (waarom of hoe dan ook), dan kan je als eerste de moeder uitschakelen om ervoor te zorgen dat het kind gezond op de wereld komt. En daar gaat het om.

Ik wilde geen ruggenprik, al zouden ze het hebben aangeboden. Ik wilde echt alles voelen en meemaken. Misschien heb ik een hogere pijngrens, ja... Het is wel zo dat ik een paar keer op het verpleegroepknopje hebt gedrukt, omdat ik professionele steun wenste. Naast de steun van mijn lief. Ik wist allemaal niet hoe en wat en wilde bevestiging dat het goed ging en dat ik het goed deed. Maar ik vind vrouwen die een ruggenprik willen niet zwak, hoor. En je hoeft je, als vrouw, echt niet te verantwoorden.

Ik vind het raar dat mensen een ruggenprik vaak meteen met een hoge pijngrens associeren.
Zoals ik het vaak hoor, zijn de vrouwen die een ruggenprik krijgen niet de vrouwen die niet tegen de pijn kunnen. Het zijn vaak de omstandigheden waar ze in zitten. Het wil niet vlotten en ze zijn doodmoe bijvoorbeeld.
Ik vind een ruggenprik vragen omdat je geen zin hebt om de pijn te voelen ook belachelijk. Maar als een vrouw aangeeft dat het écht niet meer kan zo, om welke reden dan ook, dan hoort zij gewoon een ruggenprik te krijgen.
In mijn geval was het zo dat ik 3 dagen zulke pijnlijke voorweeen gehad heb, dat ik er niet van kon slapen en toen alsnog begon de weeen echt. Ze hebben me toen een ruggenprik aangeboden en in eerste instantie heb ik toen nee gezegd. Ben door het ziekenhuis en de verloskundige echt gepusht om hem toch maar wel te nemen. En achteraf heb ik daar echt totaal geen spijt van. Zonder had ik het gewoon niet gekund, zo moe was ik. Zeker als ik nu weet dat ik nog met 12 uur weeen in het ziekenhuis heb gelegen voor ik een KS kreeg omdat het gewoon niet wilde vlotten.
Wat ik wel lullig vind is dat ik het gevoel heb dat ik me moet verantwoorden waarom ik een ruggenprik genomen heb. Maar dat is hetzelfde als met een KS, als men daar voor kiest dan krijg je hetzelfde verhaal.

Ik vind het allebei onzin, als je een ruggeprik hebt gehad, zul je daar wel een reden voor gehad hebben, hoop ik.
Dus verantwoorden hoeft niet.
Maar er zijn landen waar de vrouwen gewoon standaard een ruggeprik krijgen en daar gaat het mis.
Voor de meeste vrouwen is het niet nodig en als het wel nodig is, tja, dan is het nodig.
Mijn bevallingen zijn allebei erg snel en zonder al te veel pijn gegaan, daar ben ik blij om.

jeetje, wat een hoop geschreven!
Appelsap, wat jij zegt klopt met hoe ik het ook wel voel hoor.
Ruggeprik hangt niet samen met hoge/lage pijngrens..maar met hele situatie.
PV, ik was echt niet meer in staat om te bedenken dat ik professionele hulp aan mijn bed wenste!
PIjn is te hanteren zolang je daar kracht voor hebt, ik had na 24uur weeën echt totaal geen kracht meer om me niet door de pijn te laten leiden. Helaas was het nacht....en belden ze de gyn. niet alleen voor mij.
(terwijl er dus daar de gyn. is die de ruggeprik kan zetten!) Tegen de tijd dat het 9uur was en hij sowieso in huis kwam was het einde godzijdank al in zicht.
Toen ik 'snachts om 12uur in het ziekenhuis aankwam met die 2cm kreeg ik trouwens wel meteen als vanzelfsprekend een morfine-achtige prik tegen de pijn. Aardig bedacht, maar ik denk achteraf toch dat ik liever gewoon de keus voorgeschoteld had gekregen!

Er heerst helaas voor mijn gevoel nog wel het sfeertje van 'zonder ruggeprik is beste'
uiteraard qua conditie voor het kindje, maar ik voel 'beste' dan ook in de mentale hoek.
Ruggeprik standaard aanbieden gaat te ver, juist vanwege de risico's en omdat het zonder ook zeker kan,
maar de drempel om indien nodig wel over te gaan tot die prik moet veel lager!
Nouja, in mijn hoofd is die drempel stuk omlaag gegaan hoor....bij nummero 2 en weer zo lang uitputtende weeën zonder duidelijke vooruitgang weet ik het wel!

In denk dat we hier in onze "moderne" kikkerlandje er in ieder geval voor moeten zorgen dat er overal 24/7 iemand beschikbaar is om een barende vrouw in moeilijkheden te helpen.. Als je na 1 wee al naar het ziekenhuis rijd, en de rest van de tijd aan een ruggeprik hangt, dat is wat overdreven en ook niet goed voor de baby. Maar als er een vrouw binnenkomt, die al uren bezig is, en waar het gewoon te veel voor wordt. Dan moet er gewoon ook iemand zijn die dat kan doen. Niet dat je dan moet wachten tot de anestesist in huis is.

Ik ben zelf ook naar het ziekenhuis gegaan voor pijnstilling. Maar omdat ze een half uur nodig hadden voordat er iemand van de verpleging naar me toe kwam (vriendlief 3 keer de gang op gestuurd) was ik al tever. Dus er hoefde geen anesthesist meer te komen.
_{maar toen het penibel werd, stonden er heeeel snel 5 man rond mijn bed gelukkig}

Ik snap alleen niet goed waarom bijna algemeen aangenomen wortdt dat een vrouw die overstapt op flesvoeding niet lang genoeg heeft geprobeerd, of niet goed genoeg haar best heeft gedaan en dat een vrouw die om een ruggeprik vraagt meteen groot gelijk krijgt...
Maar goed, dat zal ik wel zijn.
Het zijn allebei kunstgrepen waar je liever niet toe over gaat, lijkt me.

Ik vind dat het tijd wordt voor een "vers" bevallingsverhaal!

De mijne zijn al 5enhalf en 6enhalf jaar oud...

ja..verse verhalen
voor ik in ga op het hele borstvoedingsverhaal


MIJN GOD
'.... wèl groot gelijk krijgt'

herstel, dat staat er niet
laat me maar

verse verhalen !

Ik heb het niet over de reakties in het algemeen, daar weet ik niets van, ik zie alleen wat ik hier lees en er is niemand die zegt: Een ruggeprik! Dat moet je niet doen, dat is hardstikke slecht en helemaal neit natuurlijk en dat soort dingen.
Als een vrouw hier zegt dat ze KV geeft, krijgt ze WEL van alle kanten commentaar.
Dat vind ik krom.
Maar dat zal wel aan mij liggen en ik houd het dan ook maar hierbij.

Bij de eerste bevalling kreeg ik om een uur of 12:00 mijn eerste echte wee(die ik ook herkende als wee), om kwart over 4 was de VK er, ik had 2 cm ontsluiting, dus ze ging weer, om 18:00 uur had ik volledige ontsluiting en om half acht was ze er.
Tweede bevalling ongeveer hetzelfde, maar dan 'snachts, was wel fijn, want de oudste sliep lekker door en kwam 'sochtends toen ze wakker werd naar haar zusje kijken.

Ging allemaal vrij soepek eigenlijk.
Ik wist trouwens ook bij allebei de dag ervoor dat ze geboren zouden gaan worden, niet omdat ik weeen had ofzo, maar gewoon omdat ik me anders voelde, kan ik niet precies uitleggen...

quote:

PV, ik was echt niet meer in staat om te bedenken dat ik professionele hulp aan mijn bed wenste!

Dat verschilt een beetje denk ik. Iedereen is anders.

Ik bedoelde er ook niet mee dat als vrouwen veel pijn hebben, ze minder goed tegen pijn kunnen. Zoals ik al zei: mijn bevalling duurde "slechts" 8,5 uur. En ik had licht voorwerk van een dag en serieus voorwerk van ong. 2 uur. De ontsluitingsweeën kwamen daarna pas.
Ik zette ook mijn vraagtekens bij de term 'hogere pijngrens', maar dat kwam dan niet helemaal over.

Heeft er hier iemand ervaring met andere pijnstilling dan een ruggeprik. Een ruggeprik lijkt mij namelijk heel eng.. Ik neig meer naar pijnstillende injecties, maar die hebben best wat nadelen...

ja Ticootje, ik heb een injectie gehad met morfine-achtig middel
gaf zeker wel verlichting, hetzij maar even!
Bijwerking was dat ik erg bezopen werd, grip op wat er gaande was was ik kwijt!
Kan voordeel zijn, maar niet als de bijwerking er nog is op het moment dat je alert moet zijn!
Ook las ik hier eens dat iemand hierdoor juist zo ver van de wereld was dat het echt angst met zich meebracht. Zéker niet fijn dus.

Ik heb toen eerste 'shot' was uitgewerkt nog een hoeveelheid gehad, maar dat gaf qua pijn geen verlichting meer. Helaas wel de bijwerkingen.