quote:Op donderdag 26 juli 2007 22:05 schreef marlieske het volgende:
Ik zal beginnen bij het begin en dat was vrijdag 20 juli, de afspraak bij de gyn, de ks datum werd gepland voor 3 augustus en ik schrok me dood, want al de hele week indalings weeen en dan nog ruim 2 weken moeten wachten leek me lang om vol te kunnen houden. Een tegenvaller dus. Deze gyn was niet leuk en luisterde niet naar mijn twijfels bij haar gekozen datum.
Zaterdagnacht op zondag was ik erg onrustig maar op zich was dat niets nieuws, ik sliep al weken slecht dus tja niets aan de hand was mijn mening.
Zondag ochtend werd ik om 7.30 uur wakker met een nat gevoel tussen mijn benen, nog half in slaap sprong ik uit mijn bed waarop er een plens water op de grond viel, in mijn broek geplast die be redenatie was dus meteen uit de wereld geholpen. Snel maakte ik Michel wakker en die schrok zich lens, normaal was hij gaan mountainbiken maar vandaag was zijn fietsmaatje verhindert dus toevallig was hij thuis bij mij. Ik snel onder de douche want ik plakte en was nat en heb mezelf nog even van onderen geschoren, Michel pakte de laatste dingen in en kleedde zich aan en belde de gynaecoloog.
Rond 8.15 uur waren we in het ziekenhuis, beide redelijk ontspannen voor zover dat mogelijk was, ik had nog maar 2 lichte weeen gehad op de snelweg dus het was nog rustig.
Ik werd op een bed geholpen de ctg werd aangezet maar eerst mocht ik even gaan plassen, kreeg ik een netbroekje aan en kraamverband en zo gingen we rustig van start.
Michel belde zijn ouders die in spanje op vakantie waren, zodat ze naar huis zouden komen.
De gynaecoloog werd gebelt en het o.k. personeel opgeroepen, dat betekende dus dat ik eventjes moest wachten maar ach het was nog te hebben en weg te puffen dus we waren redelijk relaxed.
Maar toen ging het ineens sneller en sneller de weeen werden heftiger en langer en de ctg sloeg langzaam op hol, de bergen werden hoger en de pauzes korter. We gingen in sneltrein vaart een stortbevalling en de paniek sloeg toe dit moest een keizersnede worden!
Om 11.15 uur voelde ik dat ik persdrang kreeg en heb ik Michel er van overtuigd dat hij de verpleegkundige moest roepen, het weg zuchten van de pers weeen was hard werken maar Michel en de verpleegkundige hielpen me er doorheen .
En toen kwam de gynaecoloog (een andere als van de afspraak van vrijdag) binnen gestormt, ze toucheerde me en ging er toen als een speer weer van door. Later hoorde ik dat ze alles meteen gereed ging maken want ik had 10 cm ontsluiting, en de voeten staken al wat naar buiten en een normale bevalling durfde de gyn niet aan een kontje als eerste wel, maar voeten niet.
Snel werd er een kateter ingebracht, en werd ik op een bed naar een verdieping hoger gebracht. De anesthesist was er nog niet, dus weer moest ik weg puffen en zuchten. Na 5 minuten kwam de man binnen gesneld en werd de prik voorbereid dat was een enorme opluchting. Op een perswee werd de prik gezet en ik voelde er werkelijk niets van, ik volgde de adviezen goed op en dat scheelde een hoop gedoe. Even daarna was de persdrang de weeen alles was verdwenen en ik werd de o.k. ingereden en de sfeer werd weer relaxed de verpleegkundige legde alles rustig uit en stelde me op mijn gemak, wel trilde heel mijn lijf alle spanning van de weeen kwam er toch uit, raar iets dat lichaam en de geest.
Michel kwam er ook aan in zijn groene overal en blauwe mutsje, die keek inmiddels erg gespannen en hij was erg bezorgt over mijn toestand.
Ik werd van het bed op de operatietafel getild en een groot groen laken werd opgehesen, het kon beginnen. Iedereen in de ok was erg relaxed en aardig, de gyn was een erg leuk mens, en veel vlotter als de dame van vrijdag, ik voelde me dus meteen in goede handen, ze zou me wel netjes hechten werd meteen gemeld! Kee dat moeten we hebben dacht ik
Toen ging alles zo snel en ik kreeg er weinig van mee, je voelt een hoop getrek en geduw maar alleen geen pijn en niet precies waar, een erg raar gevoel. Net zoals het tintelen van een tandarts verdoving zeg maar. Na 8 minuten (of minder) werd ons meisje geboren met een duidelijke Plop! werd het hoofdje onder mijn ribben uitgehaald.
Ze ging met Michel en de kinderarts naar een tafel op de ok en werd onderzocht vanuit mijn ooghoeken kon ik haar bekijken.
Toen alles oke was, mocht ik haar goed bekijken en een knuffel geven, maar het enige dat ik echt goed kon was huilen, alle emotie kwam los. Wat was ik blij dat alles goed met haar was.
Michel stuurde ik met de kinderarts en Isa mee naar de afdeling, ik werd gehecht en bleef achter in de ok. Na 30 minuten mocht ik ook naar de afdeling en daar kon ik onze kleine meid eens goed bewonderen.
Ze was heel mooi gaaf en schoon, echt af en ze was duidelijk klaar om geboren te worden.
Toen hebben we de familie's en vrienden gebelt en verteld over de geboorte van onze kleine Isa.
In de dagen erna zijn er diverse zaken niet lekker met mij gegaan, de ruggenprik viel verkeerd en werd die zelfde avond al gestaakt, ik voelde mijn tenen en benen helemaal niet meer, dit was duidelijk niet goed.
Andere prikken tegen de pijn vielen verkeerd, mijn spieren verkrampten en ik kon niet meer uit bed komen en dat terwijl de katheter eruit moest en ik dus zelf moest gaan plassen.
Ik kreeg bloedarmoede, ik moest overgeven van middeltjes die mijn darmen moesten gaan prikkelen, en ga zo maar door.
Zwangerschapsjeuk werd niet serieus genomen door de vk in het ziekenhuis, daar is de huisarts vanmiddag voor geweest en ik heb nu pilletjes en crème, want ik kreeg gewoon blaar vorming op voeten en handen.
Op elk medicijn en prikje reageerde ik verkeerd ws door de hormonen. Gelukkig kan ik pijn best goed verdragen dus ik leefde op 8 paracetamol per dag in het ziekenhuis en veel lopen. Met de katheter werd 3 liter vocht meer als bij een gemiddelde bevallen vrouw afgetapt, en nog zit ik vol met vocht in mijn benen.
Gelukkig ging er ook veel erg goed, de wond geneest erg mooi en daar heb ik weinig last van, de gyn heeft dus woord gehouden.
Ook de verpleging was super aardig en heel behulpzaam! Dat maakte al dat gedoe met de medicijnen en prikken weer goed en dus dragelijk.
Al met al ben ik best tevreden over hoe de bevalling en het verblijf in het ziekenhuis is geweest. Ik kijk er best positief tegenaan, al is een ks echt andere koek als een normale bevalling.
Beide heb ik nu ervaren (op het persen na dan, mar dat was appeltje eitje geweest met dit kleine kindje) en ook dat vind ik wel oke, klinkt raar maar voor de verwerking is het wel oke denk ik.
Isa heeft er zelf voor gekozen nu te komen dus dat voelt heel natuurlijk aan en minder gekunsteld als een datum prikken op een kalender.
Daarbij weet ik nu ook dat mijn lijf het dus wel kan, en ook de opmerking dat een ks handig bevallen is..... onzin!!! Dat vraagt hel wat meer van je lichaam als een standaard (lees: goed verlopende) bevalling.
Jammer dat de kleine in volkomen stuit lag.... bij een onvolkomen stuit was het achteraf gezien zo geboren en was de gyn nooit met me naar de ok gesneld.
Isa kwam om 12.06 uur op zondag 22 juli 2007 ter wereld en draagt de namen Isa Maria Wilhelmina, ze weegt 2664 gram en is (gokken we, want meten mag niet ) 48 cm lang, ze is gezond en een erg tevreden kindje. Huilt alleen voor een luier en een voeding en we hopen dat ze het zo goed blijft doen.
Wel moet ze erg veel rusten en goed gaan en blijven drinken want ze is erg klein en licht.
In oktober moet ik terug naar de kinderarts voor een echo van de heupjes kijken of alles goed is, dit omdat ze zolang in stuit heeft gelegen haar billen waren ook hellemaal blauw bij de geboorte maar dat is al hellemaal weg getrokken.
Zal even wat foto's hier plaatsen, mochten jullie ook foto's van de ks zelf willen zien dan roepen jullie maar heb best mooie plaatjes
quote:Op donderdag 26 juli 2007 22:37 schreef marlieske het volgende:
Oke maar je moet wel een sterke maag hebben
Zal een linkje plaatsen naar een album : http://s146.photobucket.c(...)9/keizersnede%20isa/
Oei PM...even nadenken..quote:Op zondag 29 juli 2007 14:37 schreef PM-girl het volgende:
Mooi beschreven Marit!
En waar komt dat mutsje zo snel vandaan? Het lijkt wel alsof Ilse net geboren is, en eerst het mutsje kreeg voordat ze omhoog getild werd!!
Ah, duidelijkquote:Op zondag 29 juli 2007 15:48 schreef marit1978 het volgende:
[..]
Oei PM...even nadenken..
mijn verklaring nu is dat het komt omdat de navelstreng erg kort was en die dus eerst doorgeknipt moest worden (mocht Vin gelukkig wel doen!) voor ze echt aan mij geshowd werd .. blijkbaar had de verpl. in die tijd het mutsje er dus al op!
Ohja..het fototoestel lag nog niet eens klaar toen ze er uit kwam!
Daar hielp de vk ons aan herinneren toen Vin de schaar al in handen had
Sterkte met je jeuk, lijkt me afschuwelijk.quote:Daarbij weet ik nu ook dat mijn lijf het dus wel kan, en ook de opmerking dat een ks handig bevallen is..... onzin!!! Dat vraagt hel wat meer van je lichaam als een standaard (lees: goed verlopende) bevalling.
Vond ik ook. Maar ze wil vast alleen zeggen dat de arbeid bij haar erg meeviel.quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 09:23 schreef Moonah het volgende:
Marlieske, met alle respect hoor, maar ik vind dit toch een beetje een vreemde opmerking:
[..]
Volgens mij denkt ze dat ze beiden heeft meegemaakt omdat ze eerst tot tien cm ontsluiting gegaan is.quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 09:38 schreef Brighteyes het volgende:
Ik dacht eigenlijk meer dat ze het bedoelde richting alle meiden die zeggen 'wel even een ks te willen, lekker makkelijk'. Dat dat dus vies tegenvalt.
Althans... dat hoop ik een beetje. Want volgens mij is dat dus niet te vergelijken, en al helemaal niet als je niet beide hebt meegemaakt toch?
Dat bedoelde ik ja, heb het idee dat sommige mensen in mijn omgeving denken : "ooh lekker handig een ritssluiting" maar dat valt dus tegen.quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 09:38 schreef Brighteyes het volgende:
Ik dacht eigenlijk meer dat ze het bedoelde richting alle meiden die zeggen 'wel even een ks te willen, lekker makkelijk'. Dat dat dus vies tegenvalt.
Althans... dat hoop ik een beetje. Want volgens mij is dat dus niet te vergelijken, en al helemaal niet als je niet beide hebt meegemaakt toch?
En ik vond inderdaad de ween meevallen, tot aan de persdrang dan, waar ik helaas niets mee mocht doen alleen 30 minuten weg zuchten. (dat was wel een hele klus)quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 09:37 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Vond ik ook. Maar ze wil vast alleen zeggen dat de arbeid bij haar erg meeviel.
Ik denk dat je je dan niet kan voorstellen hoe het is als het niet zo makkelijk gaat...
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:48 schreef Freudie het volgende:
Nu dan eindelijk mijn verhaal, ik ben namelijk bijna niet thuis geweest. Allereerst de bevalling. De weeen begonnen rond een uur of 1 's nachts op 7 augustus. Na een tijdje alles bij te houden een schriftje qua tijden e.d. toch maar besloten de verloskudinge te bellen. DIe was rond half 6 bij ons. 2 cm ontsluiting, en heel vreemd, de bevestiging dat we inderdaad met het laatste stukje bezig waren. Mijn vrouw kon de weeen goed opvangen met puffen, en we besloten dat ze elk half uur zo'n 20-30 minuten lekker onder de douche ging zitten, om zo de weeen nog beter op te kunnen vangen. Dat ging goed, de weeen werden alleen wel steeds pijnlijker. De pijn schoot iedere keer in haar huipen, en ze had het gevoel dat ze overal in de fik stond.
Om 9 uur kwam de verloskundige weer, met de mededeling dat de ontsluiting 3 cm was. Dat was nogal een tegenvaller, wij gokten op een cm of 5. De weeen werden sindsdien steeds pijnlijker, en om 12 uur was daar de verloskundige weer. Helaas, nog steeds 3 cm ontsluiting. Zij wilde graag de vliezen breken, maar stelde voor om dat in het ziekenhuis te doen, want ze vond de baby te hoog liggen. Wij naar het ziekenhuis, dat gelukkige erg dichtbij ligt.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen werden we direct naar de verloskamer geleid. Daar brak de verloskundige de vliezen, en bij meting bleek dat we nu op 5 cm zaten! Maar na 2 uur weeen wegpuffen bleef de ontsluiting 5 cm, dus toen werden we overgedragen aan de gynaecoloog en die diende weeenversterkers via een infuus toe, maar ook een pijnstiller. Dit was een goede combinatie, want mijn vrouw werd suf en kon de weeen gemakkelijk opvangen.
Na een uur of 1 1/2 bleek de ontsluiting gevorderd tot 7 cm, en we kregen weer hoop. Weer anderhalf uur later kreeg mijn vrouw persdrang, maar niemand die ons had verteld wat we in dat geval moesten doen. Ik liep naar buiten om te vragen of er iemand kon komen kijken, want mijn vrouw had persdrang. Een half uur later kwam er eindelijk iemand kijken. Helaas, 8 cm ontsluiting, ze mocht nog niet persen. De verdoving begon langzaam uit te werken, en ze mocht geen nieuwe, dus dat schoot ook niet op.
Na weer een uur hield mijn vrouw het niet meer, en ging ik weer naar buiten om toch echt te zeggen dat mijn vrouw moest gaan persen. 45 minuten later kwamen de artsen binnen. Ze constateerden dat er nog steeds een randje was, maar dat ze toch maar moest gaan persen. Het was nu inmiddels een uur of half 11. Na 30 minuten heel goed persen was er nog steeds geen baby te bewonderen. De arts zei, dat de baby de verkeerde kant aan het draaien was, en dat mijn vrouw een half uurtje op haar zij moest liggen, zodat de baby de goede kant kon opdraaien. Ze mocht rustig meepersen.
Na een half uur kwamen de artsen weer, en mocht mijn vrouw weer 'gewoon' persen. Na een half uur nog steeds geen baby. De vacuümpomp 4 keer geprobeerd, maar dat mocht ook niet baten. Het werd een keizersnee. Mijn vrouw accepteerde dit zonder morren, ze wilde alleen iets heel snel tegen de pijn. Om half 1 werd mijn dochter uiteindelijk geboren via een keizersnee, op 8 augustus, 24 uur na het begin.
Er zat nogal veel vruchtwater in de longen, dus ze moest ter controle op de couveuse afdeling blijven. Bij longfoto's bleek, dat 1 van de 2 longen niet aan het borstvlies zat geplakt, en dat ze daardoor een snelle ademhaling had. Ze mocht dus niet bij mijn vrouw op de kamer, maar ze moest blijven op de couveuse afdeling. Gelukkig ging het elk uur steeds beter, en gisteren is de zuurstoftoediening gestopt, en als het goed is gaat vandaag het infuus eruit. Ze doet het geweldig, maar wat wil je, 54 cm en 4265 gram. Geen wonder dat ze niet 'normaal' eruit wou komen!
Genoeg getypt nu, tijd voor de foto's!
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:50 schreef PM-girl het volgende:
Wow, heftig zeg, Freudie! Ben benieuwd naar de foto's!
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:50 schreef Freudie het volgende:
[afbeelding]
[afbeelding]
[afbeelding]
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:51 schreef PM-girl het volgende:
Mooi wakker kindje Freudie!
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:51 schreef Freudie het volgende:
En nog even voor de dames onder jullie: Echt, mijn allerdiepste respect.
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:52 schreef Freudie het volgende:
[..]
Ja he? Gelijk na de geboorte al met de ogen open Wel leuk hoor, maar ik wil ze mee naar huis nemen! Met een beetje geluk morgen, anders maandag.
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:55 schreef livelink het volgende:
Schattig, dat beetje scheel kijken
Dat hoort echt zo bij die kleine babietjes.
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:57 schreef piglet het volgende:
Heftig hoor Freudie, maar wat een resultaat
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 09:59 schreef Vicky het volgende:
Freudie, wat een mooi kindje hebben jullie gebakken!!
quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 10:07 schreef Moonah het volgende:
En ook het verhaal van de vrouw van Freudie is pittig zeg.
Hoe gaat het nu met haar? Je dochter ziet er prachtig uit.
Ik ben zo vrij je verhaal te copy/pasten naar Bevallingsverhalen deel 6
Tja, maar ik ben dan ook nog zo'n muts die het zielig vindt voor die verloskundige van het ziekenhuis. Ze was ook nog vrij jong en naderhand merkte ik wel dat ze het zelf ook niet zo'n jofele bevalling vond en ze heeft zich ook verontschuldigd voor haar 'strengheid' toen ik eenmaal volledige ontsluiting had (terwijl ik die harde aanpak wel nodig had hoor, want toen was ik echt helemaal onbereikbaar). Ik moet er denk ik nog even over nadenken, over 2 weken heb ik m'n follow up bij de verloskundige (ook om proberen uit te vinden waarom de bv totaal niet op gang gekomen is) en dan gaan we het er nog een keer over hebbenquote:Op zondag 26 augustus 2007 08:49 schreef Moonah het volgende:
Je VK brengt een officiele aanklacht niet voor niets ter sprake. Het kan je helpen bij de verwerking.
Achteraf zou ik denk ik helemaal niet naar het ziekenhuis zijn gegaan (dan maar liever 4 dagen weeën en hondsmoe zijn)quote:Op zondag 26 augustus 2007 13:55 schreef KD-fotografie het volgende:
Heb je zelf achteraf dat je liever geen pethidine zou hebben gekregen?
iedereen ervaart dingen natuurlijk op zijn eigen manier maar weet wel dat 30 uur rugweeën, 2.5 uur persweeën en een kraamhulp die haast op je buik moet gaat zitten om de kleine eruit te duwen gecombineerd met een knip buiten een wee om ook niet voor herhaling vatbaar is.quote:Op zondag 26 augustus 2007 19:56 schreef jellyrose het volgende:
[..]
Achteraf zou ik denk ik helemaal niet naar het ziekenhuis zijn gegaan (dan maar liever 4 dagen weeën en hondsmoe zijn)
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |