OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.
Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.
Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.
Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.
Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen
mama van Myrddin
Kan de huisarts je niet doorverwijzen naar psycholoog/psychiater? Die hebben er waarschijnlijk meer verstand van...
Heb verder niet echt tips voor je. Heel veel sterkte!
Heb verder niet echt tips voor je. Heel veel sterkte!
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
dit is puur homoonbased, het is een "afwijking" die niet zoveel voorkomt, en niet van psychische maar van chemische aard is.
mama van Myrddin
Ja wat raar dat een huisarts hier niets mee kan. Die zou je toch gelijk door moeten sturen. Ik zou toch nog maar een keer naar de huisarts gaan. En heel snel ook!
Sterkte joh
Sterkte joh
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
lekkere huisarts...quote:Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.
Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.
Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen
als hij het niet weet moetie je gewoon doorverwijzen naar een of andere loog
Doorverwijzing vragen naar psychiater idd.. Die is ook arts, en kan evt nog medicijnen voorschrijven (sommige antidepressiva mogen evt wel gebruikt worden tijdens zwangerschap).
Sterkte!
Sterkte!
Specialist? Er zijn trouwens toch ook Nuva-ringen die niet zoveel hormonen afscheiden...
'K heb medelijden met je dat je je zo voelt
'K heb medelijden met je dat je je zo voelt
idd, ze hopen altijd dat je het iig de eerste 3 maanden uit kan zingen zonder, ivm de aanleg van bepaalde organen.quote:Op woensdag 25 januari 2006 11:07 schreef poemojn het volgende:
Doorverwijzing vragen naar psychiater idd.. Die is ook arts, en kan evt nog medicijnen voorschrijven (sommige antidepressiva mogen evt wel gebruikt worden tijdens zwangerschap).
Sterkte!
Je zou er haast een boek over schrijven!
Zijn de hormonen van een zwangerschap dan gelijk aan de hormonen die je uit een pil krijgt? Nee toch?quote:Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.
Ik zou iig aandringen op een verwijzing bij je HA, want dit slaat echt nergens op...
Balen trouwens dat dat ineens zo opkomt trouwens.quote:Op maandag 2 januari 2006 17:16 schreef Misticle_lightning het volgende:
[...]
Ben ondertussen 8 weekjes zwanger en voel me helemaal toppie.
[...]
***
En wat doet de vader van het kind hiermee?quote:Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.
Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.
Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen
zo das niet mis, enige wat in mij opkomt is indd een verwijzing vragen naar een of andere loog, die evt ook medicijnen kan geven die niet schadelijk zijn voor je kindje.
kan de huisarts trouwens niks voorschrijven om dat te onderdrukken??
of misschien heeft de apotheek wel een tip voor je wat je kan doen?? of de verloskundige of gyneacoloog.(weet niet bij wie je loopt).
veel sterkte in ieder geval en succes natuurlijk
kan de huisarts trouwens niks voorschrijven om dat te onderdrukken??
of misschien heeft de apotheek wel een tip voor je wat je kan doen?? of de verloskundige of gyneacoloog.(weet niet bij wie je loopt).
veel sterkte in ieder geval en succes natuurlijk
....partner heb ik niet, dus daar kan ik niet mee praten ik gok uhh, niksquote:Op woensdag 25 januari 2006 11:17 schreef Developersrus het volgende:
[..]
En wat doet de vader van het kind hiermee?
Hmm, je weet dat je zwanger bent. Je weet dat het 9 maanden duurt (hoewel de fase van de zwaar wisselende stemmingen maar een maand of 3 a 4 duurt). Je weet dat je depressief wordt van de hormoonwisselingen. Er valt helaas niks aan te doen volgens de huisarts.quote:Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn.
Ik denk dan bij mezelf: Het einde is te overzien. Tot die tijd moet je het uit zien te zingen. Het is niet alsof je niet weet waar het van komt.
Je moet jezelf dus gewoon als langdurig ziek beschouwen en het rustig aan doen. Net als koorts bij een griep gaat het vanzelf over en kun je niets doen dan afwachten.
Het ligt dus voornamelijk aan jouw ongeduld of je er mee om kan gaan of niet. En ongeduld kun je de baas worden door er veel over te praten.
Je hebt geen partner, maar heb je dan wel familie of vrienden waar je mee kunt praten? Fok! lijkt leuk, maar je kunt deze mensen niet vergelijken met familie of vrienden. De meeste mensen zien alleen maar een posting en niet de mens er achter. Dat is vragen om problemen.
Als je kind straks geboren is, dan is die 100% afhankelijk van jou. Als moeder zul je toch echt je eigen gevoelens opzij moeten zetten om je kind te kunnen helpen. Waarom daar niet nu al mee beginnen? Een depressie geeft je een bepaald negatief gevoel (ik kan het weten), maar je kunt er altijd nog rationeel over blijven denken. Je kunt altijd nog jezelf voorhouden dat het een vals gevoel is (of de oorzaak nou lichamelijk of geestelijk is, je depressieve gevoel is in feite vals).
Anyway, zoek in ieder geval professionele hulp, en niet die gebrekkige hulp hier in de nieuwsgroep. Ga direkt langs bij maatschappelijk werk, laat je niet tegenhouden door je vooroordelen met betrekking tot die mensen. Of laat je doorsturen naar een -loog door je huisarts. Gewoon volhouden, huisartsen zijn vaak nogal eigenwijs over hun kennis.
Edit:
Wat ik bedoel te zeggen is dat depressies onhoudbaar worden als je te veel van jezelf vergt. Verg dus minder van jezelf (en niet proberen, maar DOEN).
[ Bericht 1% gewijzigd door RetepV op 25-01-2006 12:04:24 ]
Ik ben het eens met RetepV.
Depressief zijn is zo zwaar kloten, ik weet er alles van.
Maar dit is idd een afzienbare periode (die kennlijk 'pas' vier weken duurt).
Medicatie wordt zo enorm afgeraden tijdens zwangerschap. Ik heb me er in verdiept en serieus, er is zo weinig bekend over de gevolgen voor kindjes.
Zoek een goede therapeut die je kan leren met deze gevoelens om te gaan.
Veel sterkte!!
Edit: zie nuancering verderop in dit topic.
[ Bericht 11% gewijzigd door Moonah op 25-01-2006 16:18:53 ]
Depressief zijn is zo zwaar kloten, ik weet er alles van.
Maar dit is idd een afzienbare periode (die kennlijk 'pas' vier weken duurt).
Medicatie wordt zo enorm afgeraden tijdens zwangerschap. Ik heb me er in verdiept en serieus, er is zo weinig bekend over de gevolgen voor kindjes.
Zoek een goede therapeut die je kan leren met deze gevoelens om te gaan.
Veel sterkte!!
Edit: zie nuancering verderop in dit topic.
[ Bericht 11% gewijzigd door Moonah op 25-01-2006 16:18:53 ]
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pfff....
Tuurlijk weet je dat het tijdelijkis.. Of dat je er na de zwangerschap en eventuele borstvoeding weer medicijnen tegenkan/mag slikken....
Maar daar heb je niet zo heel veel aan als je er midden in zit!!
je verstand kan het allemaal prima beredeneren, maar de rest van je niet!!!
Ik heb er zelf ongeveer de eerste drie maanden heel erg veel last van gehad... t wordt nu steeds minder, met nog wel enorme aanvallen!! En als ik me dan niet begrepen voel, ben ik tot alles in staat!!!
Tuurlijk weet je dat het tijdelijkis.. Of dat je er na de zwangerschap en eventuele borstvoeding weer medicijnen tegenkan/mag slikken....
Maar daar heb je niet zo heel veel aan als je er midden in zit!!
je verstand kan het allemaal prima beredeneren, maar de rest van je niet!!!
Ik heb er zelf ongeveer de eerste drie maanden heel erg veel last van gehad... t wordt nu steeds minder, met nog wel enorme aanvallen!! En als ik me dan niet begrepen voel, ben ik tot alles in staat!!!
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Het is ook maakkelijk praten vanaf de zijlijn.quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:12 schreef vamperotica het volgende:
pfff....
Tuurlijk weet je dat het tijdelijkis.. Of dat je er na de zwangerschap en eventuele borstvoeding weer medicijnen tegenkan/mag slikken....
Maar daar heb je niet zo heel veel aan als je er midden in zit!!
je verstand kan het allemaal prima beredeneren, maar de rest van je niet!!!
Ik heb er zelf ongeveer de eerste drie maanden heel erg veel last van gehad... t wordt nu steeds minder, met nog wel enorme aanvallen!! En als ik me dan niet begrepen voel, ben ik tot alles in staat!!!
Maar toch zal Martineke haar gevoel moeten sturen met haar ratio. Hoe moeilijk ook! En een psycholoog of therapeut kan daar heel goed bij helpen om dat te leren.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:14 schreef Moonah het volgende:
Maar toch zal Martineke Misticle_lightning haar gevoel moeten sturen met haar ratio.
Variety is the spice of life
Wat moeten er dan gezegd worden?quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:12 schreef vamperotica het volgende:
pfff....
Tuurlijk weet je dat het tijdelijkis.. Of dat je er na de zwangerschap en eventuele borstvoeding weer medicijnen tegenkan/mag slikken....
Maar daar heb je niet zo heel veel aan als je er midden in zit!!
We kunnen toch niet meer dan óns idee daarover geven?
Of is het mss meer gewenst als we hier allemaal dingen als 'Jemig wat erg zeg!' gaan posten en meer niet?
***
Wat mij helpt (ik ben niet zwanger, maar kan me af en toe zeer zeer diep in de put voelen) is het maar over me heen te laten komen. Ik ga dan in bed liggen en ben niet streng voor mezelf. beetje TV kijken, kopje thee, filmpje en vooral veel slapen.quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:12 schreef vamperotica het volgende:
t wordt nu steeds minder, met nog wel enorme aanvallen!! En als ik me dan niet begrepen voel, ben ik tot alles in staat!!!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, wat stom!quote:
Excuus aan beide dames, weet niet hoe ik ebij kom dat het martineke zou zijn...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
ik ben natuurlijk een leek, maar zo'n prikpil werkt dat niet anders dan de gewone? zoja is dat misschien een oplossing
MrSASO's ille rhyme: DA SHIZNIT 33 1/3 (y)
het is idd makkelijker vanaf de zijlijn!quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Het is ook maakkelijk praten vanaf de zijlijn.
Maar toch zal Martineke haar gevoel moeten sturen met haar ratio. Hoe moeilijk ook! En een psycholoog of therapeut kan daar heel goed bij helpen om dat te leren.
En ieder "geval" is ook weer anders!
Zwangerschapshormonen zijn sowieso rare dingen!!
Een gesprek met psycholoog of therapeut kan je idd ook erg goed helpen...
Al is het maar om je verhaal kwijt te zijn, als je dat bij niemand anders kwijt kan....
ik denk persoonlijk dat de situatie waar je inzit ook wel een beetje meehelpt aan het hele proces.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Nee hoor... kom maar op met die ideeën zou ik zeggen!quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:19 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Wat moeten er dan gezegd worden?
We kunnen toch niet meer dan óns idee daarover geven?
Of is het mss meer gewenst als we hier allemaal dingen als 'Jemig wat erg zeg!' gaan posten en meer niet?
maar ik ben TS niet...
maar het komt op mij wel een beetje makkelijk over.... Ach je weet dat het tijdelijk is...
Praat erover, zet het opzij enzo...
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Een prikpil als anticonceptie bedoel je?quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:22 schreef Baleog het volgende:
ik ben natuurlijk een leek, maar zo'n prikpil werkt dat niet anders dan de gewone? zoja is dat misschien een oplossing
beetje laat, als je al 12 weken zwanger bent1
Sorry, Misticle....Ik neem je topic een beetje over....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Zoals ik het topic lees doen mensen juist helemaal niet badinerend maar nemen ze TS en haar gevoelens serieus hoor.quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:35 schreef vamperotica het volgende:
maar het komt op mij wel een beetje makkelijk over.... Ach je weet dat het tijdelijk is...
Praat erover, zet het opzij enzo...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
dat is zo fijn aan lettertjes op papier... iedereen "hoort" ze op zijn/haar eigen manier!quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:42 schreef Moonah het volgende:
[..]
Zoals ik het topic lees doen mensen juist helemaal niet badinerend maar nemen ze TS en haar gevoelens serieus hoor.
En ik heb het ook niet over alle reacties hoor!
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
crap.. voortaan goed de openingspost lezen, had het stukje over zwangerschap niet gezienquote:Op woensdag 25 januari 2006 12:37 schreef vamperotica het volgende:
[..]
Een prikpil als anticonceptie bedoel je?
beetje laat, als je al 12 weken zwanger bent1
Sorry, Misticle....Ik neem je topic een beetje over....
MrSASO's ille rhyme: DA SHIZNIT 33 1/3 (y)
Maar ook als er geen sprake van een zwangerschap zou zijn....quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:46 schreef Baleog het volgende:
[..]
crap.. voortaan goed de openingspost lezen, had het stukje over zwangerschap niet gezien
je krijgt bij de prikpil wel in een keer een stoot hormonen ingespoten.....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
hehe, ik moet me ook niet met vrouwen problemen bemoeienquote:Op woensdag 25 januari 2006 12:52 schreef vamperotica het volgende:
[..]
Maar ook als er geen sprake van een zwangerschap zou zijn....
je krijgt bij de prikpil wel in een keer een stoot hormonen ingespoten.....
MrSASO's ille rhyme: DA SHIZNIT 33 1/3 (y)
Ach... Zo lang je ze maar niet veroorzaakt!quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:52 schreef Baleog het volgende:
[..]
hehe, ik moet me ook niet met vrouwen problemen bemoeien
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
ik doe mn bestquote:Op woensdag 25 januari 2006 12:54 schreef vamperotica het volgende:
[..]
Ach... Zo lang je ze maar niet veroorzaakt!
MrSASO's ille rhyme: DA SHIZNIT 33 1/3 (y)
!! heftig..
dat moet ook eng zijn, voor jezelf ook.. heb je wel genoeg vrienden, mensen waarmee je erover kan praten? (mensen die je probleem serieus nemen)
en verder zou ik doorzeuren bij de HA voor een verwijzing voor psychotherapie idd, want dit is niet iets waar je vanzelf vanaf komt lijkt me..
sterkte
dat moet ook eng zijn, voor jezelf ook.. heb je wel genoeg vrienden, mensen waarmee je erover kan praten? (mensen die je probleem serieus nemen)
en verder zou ik doorzeuren bij de HA voor een verwijzing voor psychotherapie idd, want dit is niet iets waar je vanzelf vanaf komt lijkt me..
sterkte
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
RepeV en iedereen die het daarmee eens is, weten jullie wel wat het inhoudt om echt echt echt klinisch depressief te zijn? Dat je de hele dag op je tong moet bijten om het niet uit te gillen van wanhoop? Even opzij zetten? Het duurt maar een paar maandjes? Je weet echt niet waar je het over hebt. Dat is allemaal rationeel gebabbel, maar het kenmerk van ernstig depressief zijn is dat je het juist niet meer KAN overzien. Dat je al je energie moet stoppen in jezelf ervan overtuigen dat je jezelf nog beter eventjes niet van kant kan maken. Natuurlijk gaat het over, maar daar kun je als patiënt echt niets mee. Sterker nog, dan voel je je alleen maar beroerder want je hebt al zo'n hekel aan jezelf. Het is heus iets anders dan je even een paar weekjes somber voelen en weinig zin hebben in de dingen.
Als ik je noodkreet zo hoor zou ik zeggen: laat je zo snel mogelijk doorverwijzen naar een psychiater of het Riagg, en laat flink weten hoe zwaar je het hebt. Ga nou niet proberen op je eigen houtje je er doorheen te modderen, daarvoor is het een veel te woelige periode. Er is ook wel medicatie die gebruikt kan worden tijdens de zwangerschap maar daar zijn artsen -begrijpelijk- nogal terughoudend mee en huisartsen beginnen daar al helemaal niet aan want dat mogen ze niet. Sterkte!
Als ik je noodkreet zo hoor zou ik zeggen: laat je zo snel mogelijk doorverwijzen naar een psychiater of het Riagg, en laat flink weten hoe zwaar je het hebt. Ga nou niet proberen op je eigen houtje je er doorheen te modderen, daarvoor is het een veel te woelige periode. Er is ook wel medicatie die gebruikt kan worden tijdens de zwangerschap maar daar zijn artsen -begrijpelijk- nogal terughoudend mee en huisartsen beginnen daar al helemaal niet aan want dat mogen ze niet. Sterkte!
mooi he, alles
Deze mening had ik gebaseerd op gesprekken met mijn huisarts, en daarna ben ik gaan zoeken op i-net naar onderzoeken.quote:Op woensdag 25 januari 2006 12:04 schreef Moonah het volgende:
Medicatie wordt zo enorm afgeraden tijdens zwangerschap. Ik heb me er in verdiept en serieus, er is zo weinig bekend over de gevolgen voor kindjes.
Zojuist was ik bij de gynaecoloog en zij denkt veel genuanceerder over psychomedicatie en zwangerschap. Die onderzoeken kunnen niet onomstotelijk uitwijzen dat medicatie 0,0 effect heeft op het ongeboren kindje. Maar zei ze, dat geldt voor veel meer zaken (op welke zaken ze eigenlijk doelde ben ik vergeten te vragen). Zij vindt dat het risico dat een (ongeboren) kind loopt met een instabiele/depressieve moeder veel groter dan wanneer de moeder medicatie zou nemen. Wel opperde ze om te beginnen voor de zwangerschap, omdat het tijdens de zwangerschap moeilijker zou zijn om de juiste dosis en de soort medicatie af te stemmen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik verwachtte Phileine al in dit topic.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
ja sorry voor mijn felle reactie, het is alleen zo dat ik zelf jarenlang tegen die opmerkingen aan ben gelopen. Ik moest me er maar overheen zetten. Mijn gevoel opzij zetten. Juist dat was de reden dat het zo uit de klauw liep.
Enfin, daar gaat dit topic natuurlijk niet over. En natuurlijk blijft medicatie tijdens de zwangerschap eng en wisselen de meningen erg (het schijnt dat zelfs paracetamol in de eerste drie maanden al merkbare invloed heeft op het ongeboren kind -niet per se schadelijk- ze weten er nog maar zo weinig van). Ik heb me ook indertijd erg verdiept. Gesproken met neurologen en gynaecologen, maar de inzichten veranderen ongeveer elke dag. Maar goed, daar gaat het topic ook niet over.
BE, in de pil zitten inderdaad bepaalde stoffen die je ook aanmaakt tijdens je zwangerschap.
Enfin, daar gaat dit topic natuurlijk niet over. En natuurlijk blijft medicatie tijdens de zwangerschap eng en wisselen de meningen erg (het schijnt dat zelfs paracetamol in de eerste drie maanden al merkbare invloed heeft op het ongeboren kind -niet per se schadelijk- ze weten er nog maar zo weinig van). Ik heb me ook indertijd erg verdiept. Gesproken met neurologen en gynaecologen, maar de inzichten veranderen ongeveer elke dag. Maar goed, daar gaat het topic ook niet over.
BE, in de pil zitten inderdaad bepaalde stoffen die je ook aanmaakt tijdens je zwangerschap.
mooi he, alles
Toevallig stond in de laatste ouders van nu (nr. 2 van 2006) ook een interview met iemand die depressief was tijdens de zwangerschap. Dat was ook iemand die vanaf het begin tot het eind van de zwangerschap depressief was. En zodra ze de baby had was het in 1x weer helemaal over.
Daarbij staat overigens ook dat depressiviteit tijdens de zwangerschap wel degelijk behandeld wordt (d.m.v. gesprekken met een psycholoog of psychiater en eventueel medicatie). Dus ja, ik zou echt een doorverwijzing vragen, eventueel met het artikel onder je arm.
Daarbij staat overigens ook dat depressiviteit tijdens de zwangerschap wel degelijk behandeld wordt (d.m.v. gesprekken met een psycholoog of psychiater en eventueel medicatie). Dus ja, ik zou echt een doorverwijzing vragen, eventueel met het artikel onder je arm.
She said you can paint your sky any colour
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
Geeft toch niets?quote:Op woensdag 25 januari 2006 16:35 schreef phileine het volgende:
ja sorry voor mijn felle reactie,
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Geef het net zo duidelijk aan bij je huisarts als dat je hier doet, neem anders iemand mee die het hem/haar duideljik maakt.quote:Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.
Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.
Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen
Ligt mensen in je omgeving in, je ouders ?
Vrienden die ook een beetje kennis hebben van hormoon/depressie zaken ?
Dit soort hormoonschommelingen kunne verschrikkelijk zijn.
Ik heb er deze zwangerschap ook behoorlijk last van, maar bij mij zijn het echt vlagen tussendoor.. dan ben ik 1 of 2 dagen volledig van slag... voel ik mij intens verdrietig, zie ik het helemaal niet zitten...
Ik weet van mijzelf dat ik het niet doe, maar soms dan ben ik mij ervan bewust dat ik zonder angst, verdriet of twijvel van het balkon zou kunnen lopen om van 4 hoog naar beneden te storten.
Ik ga er vanuit dat dit ongeveer vergelijkbaar is met dat waar jij last van hebt.
Jij zal het waarschijnlijk frequenter/aanhoudender hebben en ik kan vanaf hier niet zien in hoeverre jouw "relativeringsstemmetje" nog in tact is.
Enige advies dat ik je kan geven:
Maak het meer dan duidelijk bij de arts.
En een psycholoog is helemaal geen slecht idee !
Die kan je misschien handvaten geven hoe met dit soort opwellingen om te gaan, eventueel tips geven hoe je omgeving je kan opvangen... hoe jij je gemoedstoestand enigzins kan accepteren of omvormen.. eventueel wel medicatie (heb geen inzage in hoe dat met zwangerschap zit hoor!).... ik denk dat alleen praten al opluchtend kan werken. Er is dan in ieder geval iemand die naast je "meeloopt" en kan peilen hoe je er aan toe bent.
Deze persoon kan dan ook op tijd ingrijpen als het echt mis dreigt te gaan.
Ik wens je sterkte, balans en een gezond kindje !
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
ja ik heb een pop-upje dat automatisch meldt als er ergens in oud iets over depressies wordt gepostquote:Op woensdag 25 januari 2006 16:27 schreef Moonah het volgende:
Ik verwachtte Phileine al in dit topic.
mooi he, alles
Ja dat heb ik ook gelezen. Die mevrouw in kwestie kwam bij een speciaal team in het ziekenhuis terrecht om haar te ondersteunen. En ze had medicijnen gekregen die een angstonderdrukkend effect had. Ze weten niet of dat goed was voor de kleine maar de artsen vonden het risico te groot omdat ze bang waren dat die mevrouw zichzelf iets aan zou doen.quote:Op woensdag 25 januari 2006 16:50 schreef TearSong het volgende:
Toevallig stond in de laatste ouders van nu (nr. 2 van 2006) ook een interview met iemand die depressief was tijdens de zwangerschap. Dat was ook iemand die vanaf het begin tot het eind van de zwangerschap depressief was. En zodra ze de baby had was het in 1x weer helemaal over.
Daarbij staat overigens ook dat depressiviteit tijdens de zwangerschap wel degelijk behandeld wordt (d.m.v. gesprekken met een psycholoog of psychiater en eventueel medicatie). Dus ja, ik zou echt een doorverwijzing vragen, eventueel met het artikel onder je arm.
En inderdaad direct naar de geboorte ws het over, maar ja das nog ver weg!!
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Er staat in het artikel idd dat het ziekenhuis een speciaal protocol voor deze problemen heeft.
De mevrouw uit het verhaal is begeleid door een gynaecoloog, een psychiater, een fysiotherapeut en een psychisch verpleegkundige.
Ze heeft elke 14 dagen een afspraak, krijgt regelmatig een echo en eens in de maand een afspraak met een psychiater. Ook krijgt ze medicijnen.
De mevrouw uit het verhaal is begeleid door een gynaecoloog, een psychiater, een fysiotherapeut en een psychisch verpleegkundige.
Ze heeft elke 14 dagen een afspraak, krijgt regelmatig een echo en eens in de maand een afspraak met een psychiater. Ook krijgt ze medicijnen.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
De vader zit met zijn gat in engeland en wil er niets mee te maken hebben, die zegt ik betaal wel, ik ga verhuizen naar zuidafrikaquote:Op woensdag 25 januari 2006 11:17 schreef Developersrus het volgende:
[..]
En wat doet de vader van het kind hiermee?
mama van Myrddin
pffffffff,
Denk dat de bui weer over is. Dit heeft echt duidelijk te maken met de hormoonschommelingen. Inderdaad Mirage. Hoe jij het daar beschrijft klopt. Ik heb het dus jarenlang gehad met de pil, het mirenaspiraal etc. Toen konden de psychs er ook niets aan doen, het is een dusdanige chemische verandering waar ik gewoon heel slecht tegen kan.
De huisarts rade me aan om leuke dingen te gaan doen. Dat ben ik dus gaan doen, en dat scheeld, ben naar mijn beste vriendin gegaan die trouwens psycholoog is, en daar heb ik fijn mee kunnen babbelen.
Medicijnen zijn uit den boze omdat ik al 3 miskramen heb gehad.
Ik heb zo het vermoeden dat het zien van mijn moeder na 14 jaar, bij het overlijden van mijn vader ook nog niet helemaal is verwerkt en dat dit nu meespeeld.
overwerken doe ik ook niet meer, ik ga voor mezelf kiesen en mijn kindje, niet meer voor de slavendrijvers
Denk dat de bui weer over is. Dit heeft echt duidelijk te maken met de hormoonschommelingen. Inderdaad Mirage. Hoe jij het daar beschrijft klopt. Ik heb het dus jarenlang gehad met de pil, het mirenaspiraal etc. Toen konden de psychs er ook niets aan doen, het is een dusdanige chemische verandering waar ik gewoon heel slecht tegen kan.
De huisarts rade me aan om leuke dingen te gaan doen. Dat ben ik dus gaan doen, en dat scheeld, ben naar mijn beste vriendin gegaan die trouwens psycholoog is, en daar heb ik fijn mee kunnen babbelen.
Medicijnen zijn uit den boze omdat ik al 3 miskramen heb gehad.
Ik heb zo het vermoeden dat het zien van mijn moeder na 14 jaar, bij het overlijden van mijn vader ook nog niet helemaal is verwerkt en dat dit nu meespeeld.
overwerken doe ik ook niet meer, ik ga voor mezelf kiesen en mijn kindje, niet meer voor de slavendrijvers
mama van Myrddin
goed zo! well done! maar je MAG hulp zoeken hoor, daar zijn ze voor. En daar kijkt niemand je raar van aan, nou ja, in theorie, maar wij iig niet. Ik vind het juist een geweldige stap als je hulp zoekt.
en leuke dingen doen is ook goede tip wel. als t weer weer mooier is helpt dat ook.
en leuke dingen doen is ook goede tip wel. als t weer weer mooier is helpt dat ook.
..en laat gaan...
grin, ik heb in het verleden al een hele hoop psychs versleten, maar ze konden met niet helpen, lag aan de hormonen.
En ik heb zo enorm veel shit meegemaakt, dat ik er een paar volledig van over de zijk heb gekregen. Toen kwam ik er achter dat het niets voor me was om naar de psych te gaan. Ik ben het wel op een andere manier gaan oplossen, maar tegen plotseling opkomende hormoonaanvallen ben ik helaas niet opgewassen, dan komt de angst en de gevoelens van vroeger gewoon weer net zo hard opzetten
En ik heb zo enorm veel shit meegemaakt, dat ik er een paar volledig van over de zijk heb gekregen. Toen kwam ik er achter dat het niets voor me was om naar de psych te gaan. Ik ben het wel op een andere manier gaan oplossen, maar tegen plotseling opkomende hormoonaanvallen ben ik helaas niet opgewassen, dan komt de angst en de gevoelens van vroeger gewoon weer net zo hard opzetten
mama van Myrddin
ik heb gemerkt dat onverwerkte zaken nu opeens dubbel zo hard aankomen...
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
ja zeker wel, en ik ben 2 weken na het overlijden van mijn vader zwanger geraakt, en heb nog geen tijd gehad dat te verwerken
mama van Myrddin
Bij een zwangerschap komt er sowieso al zoveel op je af...
Zelfs als je het leven van een gelukkig sprookjesprinsesje zou hebben, krijg je veel op je dak...
Tel daar het overlijden van je vader, het werzien met je moeder, de zwangerschappen die niet doorgegaan zijn en de bijkomende angst daardoor om dit kindje, alle relationele shit enz eens bij op... Denk dat dat voor iedereen zwaar is.
Bij mezelf heb ik gemerkt dat ik deze zwangerschap heel anders ben als in de voorgaande... Ik zat al niet lekker in mn vel, om het zachtjes uit te drukken en dat uit zich door de hormonen alleen maar extra sterk....
Mompelt iets over uit rijdende auto's willen springen enzo....
Zelfs als je het leven van een gelukkig sprookjesprinsesje zou hebben, krijg je veel op je dak...
Tel daar het overlijden van je vader, het werzien met je moeder, de zwangerschappen die niet doorgegaan zijn en de bijkomende angst daardoor om dit kindje, alle relationele shit enz eens bij op... Denk dat dat voor iedereen zwaar is.
Bij mezelf heb ik gemerkt dat ik deze zwangerschap heel anders ben als in de voorgaande... Ik zat al niet lekker in mn vel, om het zachtjes uit te drukken en dat uit zich door de hormonen alleen maar extra sterk....
Mompelt iets over uit rijdende auto's willen springen enzo....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
meid ik kan je alleen maar sterkte toewensen
Depressief zijn sucks, het is zwaar en alleen jij kan daar zelf uitkomen, daar kunnen wij helaas niet bij helpen,
we kunne je op zijn tijd een knuffel en een luisterend oor aanbieden, maar de rest komt echt bij jou neer.
Ik weet er helaas ook het mijne van, gelukkig niet tijdens de zwangerschap, toen was ik zo ontzettend gelukkig met dat kleintje in mijn buik, was zo trots zo blij.
Maar meid het lukt wel, maar met hulp, het zal niet gemakkelijk zijn, maar uiteindelijk kun ook jij er weer bovenop komen
Depressief zijn sucks, het is zwaar en alleen jij kan daar zelf uitkomen, daar kunnen wij helaas niet bij helpen,
we kunne je op zijn tijd een knuffel en een luisterend oor aanbieden, maar de rest komt echt bij jou neer.
Ik weet er helaas ook het mijne van, gelukkig niet tijdens de zwangerschap, toen was ik zo ontzettend gelukkig met dat kleintje in mijn buik, was zo trots zo blij.
Maar meid het lukt wel, maar met hulp, het zal niet gemakkelijk zijn, maar uiteindelijk kun ook jij er weer bovenop komen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
mysticle, je kunt van anti-depressiva geen miskraam krijgen hoor, maar dat terzijde. Ik zou je toch aanraden om met iemand te praten. Wellicht dat je via de verloskundige iets kan regelen, een doorverwijzing naar de gyn en dat dan het balletje gaat rollen?
Zo te horen heb je het niet getroffen met je psychologen. Juist daarom wordt je hier aangeraden om een psychiater op te zoeken, die kunnen namelijk juist wèl vaak die fysieke dingen als hormonen oplossen.
Zo te horen heb je het niet getroffen met je psychologen. Juist daarom wordt je hier aangeraden om een psychiater op te zoeken, die kunnen namelijk juist wèl vaak die fysieke dingen als hormonen oplossen.
mooi he, alles
Staat mij bij dat er wel een verhoogde kans zou zijn.quote:Op woensdag 25 januari 2006 21:56 schreef phileine het volgende:
mysticle, je kunt van anti-depressiva geen miskraam krijgen hoor, maar dat terzijde.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
edit: niet doen
[ Bericht 86% gewijzigd door E.T. op 25-01-2006 22:28:42 ]
[ Bericht 86% gewijzigd door E.T. op 25-01-2006 22:28:42 ]
Martini Rosso, there's Italian Spirit in every one
Heb ik nog nooit iets van gehoord Moonah, maar ja ik weet ook niet alles (ongelofelijk maar waar)
mooi he, alles
Ik heb niet alle reacties gelezen maar wil toch even reageren. Een meisje waar ik mee gewerkt heb is vorig jaar zwanger geweest en had ook een depressie . In eerste instantie vond ik het een heel raar verhaal maar ze slikt nu per dag verschrikkelijk veel medicijnen om alles onder controle te houden.
Ik wil je niet bang maken maar ze heeft de laatste 3 maanden van haar zwangerschap op een paasafdeling gezeten ivm zelfmoordneigingen en psychoses (ze mocht vanwege haar zwangerschap geen medicijnen slikken ) Als je huisarts je niet serieus neemt zou ik toch hulp gaan vragen want het is schijnbaar een afwijking en door de hormonen raak je steeds dieper in de put.
Ik hoop dat je er iets aan hebt veel succes met de zwangerschap en de kleine straks
Ik wil je niet bang maken maar ze heeft de laatste 3 maanden van haar zwangerschap op een paasafdeling gezeten ivm zelfmoordneigingen en psychoses (ze mocht vanwege haar zwangerschap geen medicijnen slikken ) Als je huisarts je niet serieus neemt zou ik toch hulp gaan vragen want het is schijnbaar een afwijking en door de hormonen raak je steeds dieper in de put.
Ik hoop dat je er iets aan hebt veel succes met de zwangerschap en de kleine straks
Ik had tijdens mijn zwangerschappen hetzelfde probleem.
Omdat mijn moeder een post natale depressie (heet tegenwoordig geloof ik anders) hield ik daar wel rekening mee maar omdat het bij mij al tijdens de zwangerschap begon had ik het totaal niet door.
Ik wist niet dat dat bestond. Ik heb me dus ook 18 maanden klote gevoeld. Bij mijn tweede zwangerschap was het erger en had ik het gelukkig wel door wat er aan de hand was.
Ik kan het me nog goed herinneren. Ik stond in de keuken (7 hoog) en overwoog serieus om maar naar beneden te springen. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, maar alleen maar omdat ik dat mijn kindjes niet aan wilde doen.
Ik heb toen niet mijn iegen huisarts gebeld die had geen begrip voor dit soort dingen maar heb mijn moeder (zelf durfde ik niet) haar huisarts laten bellen.
Ik heb toen tijdens mijn zwangerschap en een aantal maanden erna hormonen voorgeschreven gekregen.
Progestan heette het. Gewoon progesteron dus.
Het lijkt vreemd ...hormonen slikken terwijl je je zo ellendig voelt door de hormonen maar ze kunnnen helpen om je hormoon balans weer wat gelijker te krijgen.
De hormonen in je lijf zijn altijd redelijk in balans maar een zwangerschap kan dat dus helemaal overhoop gooien (ook pilgebruik kan dit veroorzaken)
Mijn eigen huisarts en de gyn vonden het onzin. Kon me niks schelen het hielp.
In het begin wilde ik ze niet eens innemen maar ik was bereid alles te proberen en warempel het hielp.
Misschien is het een idee dit te overleggen met je dokter.
Schadelijk is het echt niet. Het is gewoon een hormoon dat je normaal ook al in je lijf hebt.
Omdat mijn moeder een post natale depressie (heet tegenwoordig geloof ik anders) hield ik daar wel rekening mee maar omdat het bij mij al tijdens de zwangerschap begon had ik het totaal niet door.
Ik wist niet dat dat bestond. Ik heb me dus ook 18 maanden klote gevoeld. Bij mijn tweede zwangerschap was het erger en had ik het gelukkig wel door wat er aan de hand was.
Ik kan het me nog goed herinneren. Ik stond in de keuken (7 hoog) en overwoog serieus om maar naar beneden te springen. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, maar alleen maar omdat ik dat mijn kindjes niet aan wilde doen.
Ik heb toen niet mijn iegen huisarts gebeld die had geen begrip voor dit soort dingen maar heb mijn moeder (zelf durfde ik niet) haar huisarts laten bellen.
Ik heb toen tijdens mijn zwangerschap en een aantal maanden erna hormonen voorgeschreven gekregen.
Progestan heette het. Gewoon progesteron dus.
Het lijkt vreemd ...hormonen slikken terwijl je je zo ellendig voelt door de hormonen maar ze kunnnen helpen om je hormoon balans weer wat gelijker te krijgen.
De hormonen in je lijf zijn altijd redelijk in balans maar een zwangerschap kan dat dus helemaal overhoop gooien (ook pilgebruik kan dit veroorzaken)
Mijn eigen huisarts en de gyn vonden het onzin. Kon me niks schelen het hielp.
In het begin wilde ik ze niet eens innemen maar ik was bereid alles te proberen en warempel het hielp.
Misschien is het een idee dit te overleggen met je dokter.
Schadelijk is het echt niet. Het is gewoon een hormoon dat je normaal ook al in je lijf hebt.
Het is ook zo moeilijk, soms.. Dat gebrek aan begrip van je omgeving...
Ik heb voor deze zwangerschap een zwangerschap af laten breken omdat ik wist dat ik het lichamelijk en geestelijk niet aankon...
mn moeder is in 1990 overleden, mn vader in 2004. Nu ben ik al die jaren goed geweest in het wegstoppen van allerlei emoties, deed dit als kind volgens mij al... Maar nu komt alles in 1 keer naar buiten. Alles wat met het overlijden te maken heeft gehad, maar ook alle andere shit.. een scheiding, andere relationele problemen.. enz...
Na het overlijden van mn vader een paar keer bij het RIAGG geweest waar ze vonden dat ik depressief was, met suicidale neigingen, een persoonlijkheidsstoornis en een stemmingsstoornis had. Tijdens de therapie kwam er naar mijn gevoel steeds een nieuw complex bij. Ik was in die tijd weer begonnen met werken en kreeg daar veel energie van. Nog geen half jaar na de abortus waarbij een spiraaltje is geplatst, bleek t spiraaltje foetsie te zijn en ik zwanger.
Nu ben ik 19 weken en loop op het randje.. Ik kan niet meer... Dacht even geleden dat het beter ging, maar val dus steeds weer terug. Mn relatie is zo goed als over, omdat ik het gevoel heb geen begrip of steun van hem te krijgen, terwijl ik verstandelijk heus wel weet en zie dat ie ook op zn tenen loopt en ook niet meer weet wat ie er mee aan moet...
Morgen ga ik de verloskundige bellen om mn verhaal voor te leggen.. Misschien weet zij raad.
Ik heb voor deze zwangerschap een zwangerschap af laten breken omdat ik wist dat ik het lichamelijk en geestelijk niet aankon...
mn moeder is in 1990 overleden, mn vader in 2004. Nu ben ik al die jaren goed geweest in het wegstoppen van allerlei emoties, deed dit als kind volgens mij al... Maar nu komt alles in 1 keer naar buiten. Alles wat met het overlijden te maken heeft gehad, maar ook alle andere shit.. een scheiding, andere relationele problemen.. enz...
Na het overlijden van mn vader een paar keer bij het RIAGG geweest waar ze vonden dat ik depressief was, met suicidale neigingen, een persoonlijkheidsstoornis en een stemmingsstoornis had. Tijdens de therapie kwam er naar mijn gevoel steeds een nieuw complex bij. Ik was in die tijd weer begonnen met werken en kreeg daar veel energie van. Nog geen half jaar na de abortus waarbij een spiraaltje is geplatst, bleek t spiraaltje foetsie te zijn en ik zwanger.
Nu ben ik 19 weken en loop op het randje.. Ik kan niet meer... Dacht even geleden dat het beter ging, maar val dus steeds weer terug. Mn relatie is zo goed als over, omdat ik het gevoel heb geen begrip of steun van hem te krijgen, terwijl ik verstandelijk heus wel weet en zie dat ie ook op zn tenen loopt en ook niet meer weet wat ie er mee aan moet...
Morgen ga ik de verloskundige bellen om mn verhaal voor te leggen.. Misschien weet zij raad.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik heb hetzelfde. Na mijn eerste zwangerschap heb ik zelfs een tijdje in het ziekenhuis gelegen omdat ik suicidaal was. Mijn 2e zwangerschap ging het beter, ook omdat ik er op voorbereid was.quote:Op woensdag 25 januari 2006 11:00 schreef Misticle_lightning het volgende:
dit is puur homoonbased, het is een "afwijking" die niet zoveel voorkomt, en niet van psychische maar van chemische aard is.
Tips van mijn kant: neem alle hulp aan die je kan krijgen en zorg voor voldoende slaap en voldoende rust momenten. Zorg goed voor jezelf.
Ik heb veel valeriaan geslikt en visolie. Daarnaast kreeg ik thuishulp wat mij ook heel erg geholpen heeft. Verder heb ik eigenlijk geen tips voor je. Ja, toch één. Ondanks wat iedereen je zal aanraden is het waarschijnlijk beter om niet te gaan borstvoeden. Ik heb het na beide zwangerschappen geprobeerd en voelde me daardoor -zover dat nog mogelijk was- nog depressiever dan tijdens de zwangerschap. Zodra ik ermee ophield verdwenen langzaam de hormonen uit mijn lichaam en voelde ik me elke dag een beetje beter.
Hoe dan ook. Veel sterkte. Ik weet waar je doorheen moet.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Fuck, nu ik dit allemaal tik krijg ik weer de tranen in mijn ogen.
Weetje wat ik achteraf het ergste vond? Het onbegrip en de vooroordelen van iedereen. Ik ging door de zwartste periode van mijn leven en kreeg alleen maar rare opmerkingen naar mijn hoofd omdat ik gewoon echt niet genieten kon van mijn zwangerschappen. Borstvoeden was ook onmogelijk en ook daar werd ik door veel mensen op aan gekeken.
Heel veel mensen vonden het echt schandalig dat ik niet fijn op een roze wolk zat 'want ik was toch zwanger? en er zijn zoveel mensen die zwanger willen worden en die het maar niet lukt.' Echt, hoe haalde ik het in mijn hoofd om depressief te worden....
Weetje wat ik achteraf het ergste vond? Het onbegrip en de vooroordelen van iedereen. Ik ging door de zwartste periode van mijn leven en kreeg alleen maar rare opmerkingen naar mijn hoofd omdat ik gewoon echt niet genieten kon van mijn zwangerschappen. Borstvoeden was ook onmogelijk en ook daar werd ik door veel mensen op aan gekeken.
Heel veel mensen vonden het echt schandalig dat ik niet fijn op een roze wolk zat 'want ik was toch zwanger? en er zijn zoveel mensen die zwanger willen worden en die het maar niet lukt.' Echt, hoe haalde ik het in mijn hoofd om depressief te worden....
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Alsof je erom gevraagd hebt Tink, zo'n depressie, wat afschuwelijk dat soort opmerkingen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Tink...
het is voor veel mensen ook niet te begrijpen.... En wat is dan makkelijker om maar commentaar te geven?
terwijl ik merk dat dat een van de dingen is die mij op dit moment het wanhoopigst maken....
De "buitenwereld" die maar vind dat je je niet moet aanstellen, dat je maar normaal moet doen...
Alsof ik ( we) de hormonen en het zwanger zijn gewoon even opzijj kan zetten....
het is voor veel mensen ook niet te begrijpen.... En wat is dan makkelijker om maar commentaar te geven?
terwijl ik merk dat dat een van de dingen is die mij op dit moment het wanhoopigst maken....
De "buitenwereld" die maar vind dat je je niet moet aanstellen, dat je maar normaal moet doen...
Alsof ik ( we) de hormonen en het zwanger zijn gewoon even opzijj kan zetten....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Dat maakt het inderdaad nog erger, het rekening houden met de buitenwereld. Misschien dat dat bij mij mijn tweede zwangerschap ook makkelijker maakte. Iedereen wist hoe ik er aan toe was en ook de artsen hielden me goed in de gaten. Ik voelde me daardoor serieus genomen en voelde me niet zo wanhopig als de 1e keer.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Hier hetzelfde. Er waren ook maar weinig mensen die me begrepen....en nog minder mensen die begrepen dat ik met met nog meer hormonen beter ging voelen.
Ze zeggen dan kom op zwanger zijn is geen ziekte. Of je het leuk vind om je zo rot te voelen.
Het allerliefste willen we toch allemaal op een grote roze wolk zitten tijdens een zwangerschap? Alleen is dat iets wat niet bij iedereen zo werkt, helaas.
Probeer ze te laten kletsen en concentreer je op de mensen die wel begrip voor je hebben. Al weet ik hoe moeilijk dat is
Ze zeggen dan kom op zwanger zijn is geen ziekte. Of je het leuk vind om je zo rot te voelen.
Het allerliefste willen we toch allemaal op een grote roze wolk zitten tijdens een zwangerschap? Alleen is dat iets wat niet bij iedereen zo werkt, helaas.
Probeer ze te laten kletsen en concentreer je op de mensen die wel begrip voor je hebben. Al weet ik hoe moeilijk dat is
pfff... ben niu weer een paar uurtjes na mn laatste "uitbarsting'... En nu vlak ik t allemaal een beetje af.... Vind dat ik me aanstel en niet zo stom moet doen... Weet dat mn gedrag nergens op slaat... Hoewel t gevoel van wanhoop nog zo levendig is.... En nu weet ik natuurlijk helemaal niet meer wat ik er zelf mee aan moet....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Wat je er zelf mee moet? Niets. Gewoon accepteren dat het zo is. Helaas heeft niet iedereen een onbezorgde zwangerschap. Sommigen krijgen BI, anderen HELLP en weer anderen worden depressief. En dan heb je natuurlijk nog de gewone zwangerschapskwaaltjesquote:Op donderdag 26 januari 2006 23:20 schreef vamperotica het volgende:
pfff... ben niu weer een paar uurtjes na mn laatste "uitbarsting'... En nu vlak ik t allemaal een beetje af.... Vind dat ik me aanstel en niet zo stom moet doen... Weet dat mn gedrag nergens op slaat... Hoewel t gevoel van wanhoop nog zo levendig is.... En nu weet ik natuurlijk helemaal niet meer wat ik er zelf mee aan moet....
Probeer er niet te veel bij stil te staan en je niet schuldig te voelen naar je omgeving toe. Neem voldoende rust (als het kan, doe dan bijvoorbeeld een middagdutje), wees lief voor je zelf en voor de rest: schijt aan de wereld. Na 18 maanden ben je er vanaf (9 maanden zwanger en ongeveer 9 maanden ontzwangeren) en dan ben je weer gewoon je eigen blije zelf.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ja... En dan kan ik beginnen met t aanpakken van de onderliggende problemen, heb ik iedereen in mn omgeving weggejaagd, geen relatie meer ( geloof iig dat die nu al zo goed als over is..) en ik vraag me af of mn 3 andere monstertjes dan nog wel bij me willen zijn!quote:Op vrijdag 27 januari 2006 09:30 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Wat je er zelf mee moet? Niets. Gewoon accepteren dat het zo is. Helaas heeft niet iedereen een onbezorgde zwangerschap. Sommigen krijgen BI, anderen HELLP en weer anderen worden depressief. En dan heb je natuurlijk nog de gewone zwangerschapskwaaltjes
Probeer er niet te veel bij stil te staan en je niet schuldig te voelen naar je omgeving toe. Neem voldoende rust (als het kan, doe dan bijvoorbeeld een middagdutje), wees lief voor je zelf en voor de rest: schijt aan de wereld. Na 18 maanden ben je er vanaf (9 maanden zwanger en ongeveer 9 maanden ontzwangeren) en dan ben je weer gewoon je eigen blije zelf.
Wel lekker rustig1
( ja.. ik heb een raar soort van humor/zelfbescherming...)
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Hi Tink en Vamp
Inderdaad, het ongeloof van de omgeving, het niet snappen dat je depressief kan zijn op het moment dat je zwanger bent. Het gaat niet eens om de zwangerschap, het gaat puur om de hormoonschommeling. Ik heb het ook als ik ongesteld ben maar dat is over het algemeen redelijk op te vangen.
Tink even een waarschuwing, valeriaan is een hele sterke menstruatie bevorderend kruid. Kijk daar aub mee uit. Net als goudsbloem, kamille en lavendel. Ik ben voor mijn slaapstoornis naar de huisarts gegaan omdat geen enkel kruid wat rustgevend is gebruikt kan worden tijdens je zwangerschap. En gezien mijn miskramen ben ik supervoorzichtig.
Ik ben serieus heel erg blij met het kindje. En dat is iets wat niemand van me af kan pakken. Wat ik nu dus doe is heel duidelijk maken aan de mensen om me heen dat ik echt heel erg last heb van mijn hormonen. Mijn beste vrienden helpen me daar wel bij, en die laten me ook gewoon effe lekker kletsen. Ik ga voor hulp naar mijn beste vriendin toe, haar vertrouw ik volledig en zij kan dingen weer een beetje relativeren als ik in een hormoon bui ben. Haar moeder heeft me volledig geadopteerd en is echt een schat. Ze stelt me gerust en ik mag altijd langskomen.
Op kantoor meld ik me gewoon ziek. Want de hele tijd op kantoor janken en suicidaal zijn is niet prettig. Ik doe wat de huisarts zei, gewoon leuke dingen gaan doen. En wat ik ook heb gemerkt. Heel veel rusten.
Vamp en Tink, allebei een hele dikke knuffel
Inderdaad, het ongeloof van de omgeving, het niet snappen dat je depressief kan zijn op het moment dat je zwanger bent. Het gaat niet eens om de zwangerschap, het gaat puur om de hormoonschommeling. Ik heb het ook als ik ongesteld ben maar dat is over het algemeen redelijk op te vangen.
Tink even een waarschuwing, valeriaan is een hele sterke menstruatie bevorderend kruid. Kijk daar aub mee uit. Net als goudsbloem, kamille en lavendel. Ik ben voor mijn slaapstoornis naar de huisarts gegaan omdat geen enkel kruid wat rustgevend is gebruikt kan worden tijdens je zwangerschap. En gezien mijn miskramen ben ik supervoorzichtig.
Ik ben serieus heel erg blij met het kindje. En dat is iets wat niemand van me af kan pakken. Wat ik nu dus doe is heel duidelijk maken aan de mensen om me heen dat ik echt heel erg last heb van mijn hormonen. Mijn beste vrienden helpen me daar wel bij, en die laten me ook gewoon effe lekker kletsen. Ik ga voor hulp naar mijn beste vriendin toe, haar vertrouw ik volledig en zij kan dingen weer een beetje relativeren als ik in een hormoon bui ben. Haar moeder heeft me volledig geadopteerd en is echt een schat. Ze stelt me gerust en ik mag altijd langskomen.
Op kantoor meld ik me gewoon ziek. Want de hele tijd op kantoor janken en suicidaal zijn is niet prettig. Ik doe wat de huisarts zei, gewoon leuke dingen gaan doen. En wat ik ook heb gemerkt. Heel veel rusten.
Vamp en Tink, allebei een hele dikke knuffel
mama van Myrddin
Dank je ML voor je tip, maar ik ben gelukkig niet zwanger meer. Heb 2 mooie, lieve en gezonde kindjes op de wereld gezet en vind het wel mooi zo.
Overigens is valeriaan mij aangeraden door zowel mijn homeopatisch arts als mijn hebamme (=duitse verloskundige, mijne werkte veel met kruidenpreparaten) als mijn vrouwenarts en was ik goed onder controle.
En net wat je zegt -ik blijf er op hameren - neem inderdaad genoeg rust.
Overigens is valeriaan mij aangeraden door zowel mijn homeopatisch arts als mijn hebamme (=duitse verloskundige, mijne werkte veel met kruidenpreparaten) als mijn vrouwenarts en was ik goed onder controle.
En net wat je zegt -ik blijf er op hameren - neem inderdaad genoeg rust.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ik zou gister eigenlijk de verloskundige gebeld hebben.... Maar ik durfde niet!
Heb geen flauw idee hoe ik duidelijk moet maken hoe ik me voel... Het zijn ook echt "aanvallen" ... De ene keer duurt het maar even en de andere keer ben ik mezelf de hele dag kwijt....
Heb geen flauw idee hoe ik duidelijk moet maken hoe ik me voel... Het zijn ook echt "aanvallen" ... De ene keer duurt het maar even en de andere keer ben ik mezelf de hele dag kwijt....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Vamperotica, wanneer heb je een afspraak met de vk? Hopelijk snel.
In de 'Ouders van nu' vond ik dit stukje:
Heb je al meerdere depressies gehad, bijvoorbeeld tijdens of na de zwangerschap? Een korte training kan je beschermen tegen een terugval. Tijdens 8 bijeenkomsten leer je je ziekmakende denkpatronen te onderzoeken en de meest hardnekkige daarvan te veranderen. Meer info: c.l.bockting@amc.uva.nl
Ik heb geen idee of iemand hier er iets aan heeft maar ik kwam het tegen. Je weet maar nooit.
In de 'Ouders van nu' vond ik dit stukje:
Heb je al meerdere depressies gehad, bijvoorbeeld tijdens of na de zwangerschap? Een korte training kan je beschermen tegen een terugval. Tijdens 8 bijeenkomsten leer je je ziekmakende denkpatronen te onderzoeken en de meest hardnekkige daarvan te veranderen. Meer info: c.l.bockting@amc.uva.nl
Ik heb geen idee of iemand hier er iets aan heeft maar ik kwam het tegen. Je weet maar nooit.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
*steuntje in de rug voor Vamperotica* Ik heb diep respect voor de moedige stappen die jullie allemaal zetten/gezet hebben om jezelf te helpen. en ook al durf je de ene dag niet, de volgende wel. je kan het!En het is NIET stom, het is SUPERSTOER als je jezelf van je weerbare kant kan laten zien. vind ik dan. zo.
..en laat gaan...
De verloskundige hoort vaker dit soort verhalen, het handige is dus dat ze na een halve zin al begrijpt waar je naartoe wil.quote:Op zaterdag 28 januari 2006 08:52 schreef vamperotica het volgende:
Ik zou gister eigenlijk de verloskundige gebeld hebben.... Maar ik durfde niet!
Heb geen flauw idee hoe ik duidelijk moet maken hoe ik me voel... Het zijn ook echt "aanvallen" ... De ene keer duurt het maar even en de andere keer ben ik mezelf de hele dag kwijt....
Gewoon op je eerst volgende afspraak ( en als die te ver weg is bel je de assistente "ik wil mijn afspraak graag naar voren schuiven omdat ik wat vragen heb) je probleem op tafel leggen.
Vertel erbij dat je niet weet hoe je het moet brengen, wat je moet zeggen.... en zeg dan gewoon "ik voel mij níet in orde... ik heb héél vervelende buien. Buien die intenser en regelmatiger zijn dan de "gemiddelde" hormonale buien die zwangeren kunnen hebben. Ik heb hulp nodig"
Ik denk zelf dat ze dan vanzelf de juiste vragen weet te stellen waarmee ze de benodigde info uit je krijgt.
Daar zijn ze als het goed is heel handig mee
Succes meid !
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
en andere print je bovenstaande berichtje gewoon uit en schuift het onder haar neus hihi.
..en laat gaan...
Bedankt voor de tip Snoopy...
Jdee....
Mirage... de verloskundige weet van mn vorige " depressieve peroide" ..... Zou t een en ander wel makkelijker moeten maken om met mn verhaal te komen...
Ben alleen bang dat als ik begin, niet meer te stoppen ben!
Jdee....
Mirage... de verloskundige weet van mn vorige " depressieve peroide" ..... Zou t een en ander wel makkelijker moeten maken om met mn verhaal te komen...
Ben alleen bang dat als ik begin, niet meer te stoppen ben!
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Ik zit tegen een post natale depressie aan.. of ik zit er al in. Heb de afgelopen 3 maanden zoveel spanningen meegemaakt en er is behoorlijk wat gebeurd. Heb me sterk weten te houden maar nu is het op. Ik heb totaal geen energie meer, zit niet lekker in me vel, zit vol met spanningen en ben gewoon hartstikke moe. Ben al bij de huisarts geweest en heb ook al een gesprek gehad met een SPV'er (sociaal psychiatrisch verpleegkundige). Heb nu een intake gesprek gehad en heb maandag een 2e gesprek.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Er is zeker heel wat gebeurd Vicky! Goed dat je hulp hebt ingeroepen. Sterkte.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Vicky, inderdaad goed dat je er wat mee doet! Dat is al een eerste en hele moeilijke stap. Heel veel sterkte.
Lekker douchen!
Heel veel sterkte Vicky, krijg je ook medicijnen om je een beetje te ondersteunen?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
sterkte Vicky
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Heb nog geen medicijnen gehad via de huisarts. Heb wel Valeriaan/Valdispert om me wat rustiger te krijgen en dan helpt wel redelijk. Heb maandag weer een nieuwe afspraak bij de spv'er.quote:Op dinsdag 31 januari 2006 19:41 schreef Lois het volgende:
Heel veel sterkte Vicky, krijg je ook medicijnen om je een beetje te ondersteunen?
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Zowel mijn gyn als arts hebben juist gezegd dat het beter was om voor de zwangerschap te stoppen met de medicatie. Ik ben dus een aantal weken voordat we onze 1e poging zouden doen gestopt met medicatie. Maar als zou blijken dat ik nog niet zonder de medicatie kan dan zou ik zonder problemen na 3 maanden zwangerschap weer mogen beginnen van beiden.quote:Op woensdag 25 januari 2006 16:26 schreef Moonah het volgende:
[..]
Wel opperde ze om te beginnen voor de zwangerschap, omdat het tijdens de zwangerschap moeilijker zou zijn om de juiste dosis en de soort medicatie af te stemmen.
O Vicky, dit is zo ongeveer mijn verhaal....quote:Op dinsdag 31 januari 2006 17:06 schreef Vicky het volgende:
Ik zit tegen een post natale depressie aan.. of ik zit er al in. Heb de afgelopen 3 maanden zoveel spanningen meegemaakt en er is behoorlijk wat gebeurd. Heb me sterk weten te houden maar nu is het op. Ik heb totaal geen energie meer, zit niet lekker in me vel, zit vol met spanningen en ben gewoon hartstikke moe. Ben al bij de huisarts geweest en heb ook al een gesprek gehad met een SPV'er (sociaal psychiatrisch verpleegkundige). Heb nu een intake gesprek gehad en heb maandag een 2e gesprek.
Ik vind het heel moeilijk om het 'toe te geven', worstel er enorm mee omdat het voor mij als een soort van falen voelt. Heb het gesprek met de SPV'er al gehad en ik ga morgen naar de psycholoog.
Ben vorige week ook met medicatie begonnen. ZO, das eruit....
[ Bericht 0% gewijzigd door Elegantly Wasted op 01-02-2006 10:07:20 (tiepvaut) ]
Do you lead, or are you led?
Are you sure that you don't care?
Are you sure that you don't care?
Ik wilde dus alleen een typ-o verzijderen....
Dit doe ik dus ook de hele tijd he.....kan me gewoon niet concentreren.
Dit doe ik dus ook de hele tijd he.....kan me gewoon niet concentreren.
Do you lead, or are you led?
Are you sure that you don't care?
Are you sure that you don't care?
Ik ben gister, na een weekend vol "uitbarstingen"bij de huisarts geweest. Tovallig was degene van de GGZ in de dokterspraktijk aanwezig en aangezien er iemand niet op was komen dagen konden mn vriend en ik gelijk terecht... deel van t verhaal gedaan en besloten om bij maatschappelijk werk in te schakelen voor sommige onderliggende problemen. Volgende week ook weer een gesprek bij het GGZ om te kijken wat er nog meer nodig is...
Het begin is er.
Het begin is er.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
EW, jij ook al. wat vreselijk moeilijk zeg lijkt me dat! Ook jou wens ik veel sterkte!
stormy waters...
sailin'
sailin'
quote:Op woensdag 1 februari 2006 10:03 schreef Elegantly Wasted het volgende:
[..]
O Vicky, dit is zo ongeveer mijn verhaal....
Ik vind het heel moeilijk om het 'toe te geven', worstel er enorm mee omdat het voor mij als een soort van falen voelt. Heb het gesprek met de SPV'er al gehad en ik ga morgen naar de psycholoog.
Ben vorige week ook met medicatie begonnen. ZO, das eruit....
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
quote:Op dinsdag 31 januari 2006 17:06 schreef Vicky het volgende:
Ik zit tegen een post natale depressie aan.. of ik zit er al in. Heb de afgelopen 3 maanden zoveel spanningen meegemaakt en er is behoorlijk wat gebeurd. Heb me sterk weten te houden maar nu is het op. Ik heb totaal geen energie meer, zit niet lekker in me vel, zit vol met spanningen en ben gewoon hartstikke moe. Ben al bij de huisarts geweest en heb ook al een gesprek gehad met een SPV'er (sociaal psychiatrisch verpleegkundige). Heb nu een intake gesprek gehad en heb maandag een 2e gesprek.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Je quote wel een beetje selectief... Edit: Maar ws bedoel je het verschil in advies wanneer weer evt te beginnen.quote:Op woensdag 1 februari 2006 08:34 schreef Xanthe het volgende:
[..]
Zowel mijn gyn als arts hebben juist gezegd dat het beter was om voor de zwangerschap te stoppen met de medicatie. Ik ben dus een aantal weken voordat we onze 1e poging zouden doen gestopt met medicatie. Maar als zou blijken dat ik nog niet zonder de medicatie kan dan zou ik zonder problemen na 3 maanden zwangerschap weer mogen beginnen van beiden.
Maar kennelijk verschillen de meningen van de diverse medici nogal.
Ik ben ook ruim voordat we het voor het echt gingen doen begonnen met afbouwen van mijn medicatie. Maar het valt me af en toe best zwaar. Toch probeer ik het zonder vol te houden, immers, zonder lijkt me hoe dan ook beter dan met.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
nou ja, aan dat hoe dan ook zit dus wel een grens: als je zonder medicijnen niet meer ('normaal') kunt functioneren kan dat schadelijker zijn dan met medicijnen. veel succes!quote:Op woensdag 1 februari 2006 11:06 schreef Moonah het volgende:
zonder lijkt me hoe dan ook beter dan met.
Ja ging me idd om het verschil van advies (gelukkig had je het door). Ik wil ook zonder blijven volhouden hoor , zelfde reden , zonder is beter dan met. Ik ben helemaal anti medicatie tijdens de zwangerschap.
De reden dat ze trouwens aangaven (vergeten erbij te zetten lees ik nu) is toch omdat men verwacht dat als het gevaar op zou leveren dit vooral in de 1e 3 maanden zo is , tijdens de aanleg van alle belangrijke organen. Daar deze rond de 3e maand gevormd zouden zijn zou het geen gevaar meer kunnen opleveren dat de medicatie nog kwaad zou kunnen daarvoor...
Maar voorlopig voel ik me redelijk goed zonder de medicatie.
De reden dat ze trouwens aangaven (vergeten erbij te zetten lees ik nu) is toch omdat men verwacht dat als het gevaar op zou leveren dit vooral in de 1e 3 maanden zo is , tijdens de aanleg van alle belangrijke organen. Daar deze rond de 3e maand gevormd zouden zijn zou het geen gevaar meer kunnen opleveren dat de medicatie nog kwaad zou kunnen daarvoor...
Maar voorlopig voel ik me redelijk goed zonder de medicatie.
voor EW
ennuhh als je msn hebt en wil kletsen.. zie mijn profiel
ennuhh als je msn hebt en wil kletsen.. zie mijn profiel
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
vicky & ew, dat is niet leuk zeg. hartstikke goed dat jullie al stappen hebben ondernomen, heel veel sterkte ermee!
Dat is dus precies de argumentatie van mjin gynaecoloog. En ik moet zeggen, dat gaf me wel 'lucht'. Mochten al die stemmingswisselingen (die ik dus al van mezelf heb, zónder zwangerschapshormonen ) té lastig worden, dan is er dus een uitweg.quote:Op woensdag 1 februari 2006 11:10 schreef bixister het volgende:
[..]
nou ja, aan dat hoe dan ook zit dus wel een grens: als je zonder medicijnen niet meer ('normaal') kunt functioneren kan dat schadelijker zijn dan met medicijnen.
Tnx.quote:veel succes!
En Xanthe, ja idd, die eerste drie maanden zijn cruciaal voor de aanleg. Maar wat mijn gyn zei zit ook wel weer wat in.
Verwarrend hoor.
Vandaar dus mijn keuze om het zekere voor het onzekere te nemen, zo lang dat te doen is.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, en zwangere dames die er middenin zitten, sterkte...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
EW heel veel sterkte Kun je ook (andere) hulp krijgen, in de vorm van iemand die de zorg voor je kinderen af en toe van je overneemt? Zodat jij een beetje kan bijtanken?
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
EW, sterkte
Vamperotica, goed dat je die stap gezet hebt
Vamperotica, goed dat je die stap gezet hebt
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
JustLurk komt EW en digger heel veel sterkte wensen
Godmother of Radio 49
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Jeetje dames ik zou bijna zeggen dat ik weet wat jullie doormaken, maar dat weet ik helemaal niet, voor iedereen is het anders.
Ik weet alleen dat ik nooit meer tegen iemand zou zeggen dat ik medicatie zou hebben. Na de geboorte van René heb ik een periode aan de prozac gezeten. Maar daar ben ik echt mee gepest (Ja, volwassenen pesten ook) tijdens een discussie of als ik een dip had of weet ik veel wat waren er mensen die doodleuk zeiden dat ik maar weer eens een handje van die pillen moest nemen. Of was het al tijd voor mn psych?! Mensen begrijpen het vaak niet en vinden je maar een aansteller. Dus eigenlijk wil ik hier alleen maar mee zeggen dat je goed voor jezelf uit "moet" maken tegen wie je wat verteld...
Ik weet alleen dat ik nooit meer tegen iemand zou zeggen dat ik medicatie zou hebben. Na de geboorte van René heb ik een periode aan de prozac gezeten. Maar daar ben ik echt mee gepest (Ja, volwassenen pesten ook) tijdens een discussie of als ik een dip had of weet ik veel wat waren er mensen die doodleuk zeiden dat ik maar weer eens een handje van die pillen moest nemen. Of was het al tijd voor mn psych?! Mensen begrijpen het vaak niet en vinden je maar een aansteller. Dus eigenlijk wil ik hier alleen maar mee zeggen dat je goed voor jezelf uit "moet" maken tegen wie je wat verteld...
Je zou er haast een boek over schrijven!
Misticle_lightning.....
Kom je er een beetje uit, met de hulp van je vriendin en dr moeder?
Kom je er een beetje uit, met de hulp van je vriendin en dr moeder?
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Vicky en EW, heel veel sterkte
En de zwangeren natuurlijk ook
En de zwangeren natuurlijk ook
Verliefd, verloofd.. een prachtige knul, getrouwd en nog een mooi ventje erbij! *O*
Mijn afvalstrijd!
Mijn afvalstrijd!
Morgen ga ik naar de huisarts, omdat ik toch denk dat er iets rotters met me is dan gewoon wat somberheid nu. Vind het vreselijk moeilijk om te beoordelen en om onder ogen te zien, maar het zij zo: ik moet er in elk geval wat mee nu.
Want het gaat niet goed, verre van dat zelfs. En mensen zeggen: ga naar de dokter, want je moet er niet mee blijven lopen en het zou toch heerlijk zijn als het weggaat? Als je je niet meer zo rot hoeft te voelen? Daarin hebben ze gelijk. Ik weet niet of het gaat helpen, of het bij mij ligt en wat het dan is, maar ik ga morgen. Hopelijk de eerste stap naar verbetering.
Vicky, hoe is het nu met jou?
Want het gaat niet goed, verre van dat zelfs. En mensen zeggen: ga naar de dokter, want je moet er niet mee blijven lopen en het zou toch heerlijk zijn als het weggaat? Als je je niet meer zo rot hoeft te voelen? Daarin hebben ze gelijk. Ik weet niet of het gaat helpen, of het bij mij ligt en wat het dan is, maar ik ga morgen. Hopelijk de eerste stap naar verbetering.
Vicky, hoe is het nu met jou?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, dus toch. Wat ontzettend jammer en balen dat het nog niet beter gaat met je.
Ik hoop voor je dat de HA je morgen kan helpen. Al is het maar een beginnetje.
Ik hoop voor je dat de HA je morgen kan helpen. Al is het maar een beginnetje.
***
Wat rot Sugar... Maar goed van je dat de stap neemt om naar de dokter te gaan, en hopelijk heb je er wat aan. Sterkte
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Verstandig dat je naar de huisarts gaat. Hopelijk is dat het begin van een betere periode. Sterkte!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
He getsie wat naar Sugar. Veel sterke, hopelijk kan de huisarts je een stapje op weg helpen. Goed dat je gaat hoor!
Hee Sjoeg, wat dapper van je dat je het onder ogen durft te zien
Heel veel succes bij de huisarts, ik ga voor je duimen!
Heel veel succes bij de huisarts, ik ga voor je duimen!
Lekker douchen!
Sugar, heel vervelend voor je, maar heel wijs dat je naar de huisarts gaat! Mijn vriendin zit ook tegen een PD aan helaas. Haar dokter wil alleen afwachten tot 3 oktober......... Ik hoop dat jij goed geholpen wordt! Sterkte ermee.
Sugar, wellicht ten overvloede, maar vraag ook even of ze je schildklierwaarden willen nakijken. Ik heb me zo ongeveer als jij gevoeld, en het bleek een schildklierontsteking te zijn. De HA vertelde mij toen dat er nog weleens ten ontrechte een PND geconstateerd wordt, terwijl het dan achteraf om een schildklierontsteking bleek te gaan.
Schijnt nog best vaak voor te komen, zo'n ontsteking na een zwangerschap.
Schijnt nog best vaak voor te komen, zo'n ontsteking na een zwangerschap.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Sugar, ik vind 't knap dat je tijdig aan de bel trekt!
Erkennen dat je een 'probleem' hebt, is vaak al een hele grote stap in de goede richting!
Erkennen dat je een 'probleem' hebt, is vaak al een hele grote stap in de goede richting!
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Sugar dat is mooi klote! Ik hoop dat er snel een oplossing is en bedenk wel dat een PND niet iets is waar je iets aan kunt doen, het is puur een lichamelijke kwestie.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Wat fijn om jullie begrip te lezen.
Lois, je maakt me aan het huilen. Ik heb dat gehoord, wat je zegt, maar ik voel me een belachelijk wijf dat helemaal niets kan alleen en al van een tweede kind totaal de weg en zichzelf kwijt is. Ik weet dat je gelijk hebt, maar ik voel me heel erg tekortschieten nu.
Lief dus dat je het zegt.
Leah, dat is heel goed, dat je me erop wijst. Neem ik mee naar de ha.
Lois, je maakt me aan het huilen. Ik heb dat gehoord, wat je zegt, maar ik voel me een belachelijk wijf dat helemaal niets kan alleen en al van een tweede kind totaal de weg en zichzelf kwijt is. Ik weet dat je gelijk hebt, maar ik voel me heel erg tekortschieten nu.
Lief dus dat je het zegt.
Leah, dat is heel goed, dat je me erop wijst. Neem ik mee naar de ha.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
oh sugar toch, je doet het juist geweldig door zo dapper meteen aan de bel te trekken! echt, petje af hoor. ontzettend balen dat het nodig is.
Sugar, wat de anderen zeggen! Omdat je het zo snel van je zelf ziet kan er eerder iets mee gedaan worden. Je bent super
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Och lieve Sugar toch, het zijn echt je hormonen die je parten spelen. Je bent ABSOLUUT geen belachelijk wijf dat niets kan. Echt heel dapper dat je nu naar de dokter gaat, en ik hoop dat hij wat voor je kan doen en je je snel weer beter gaat voelen. Die rothormonen ook.
Goed dat je afspraak gemaakt hebt. En wat het ook is en waar het ook aanligt, dat heb je toch helemaal niet zelf gewild of gedaan. Je bent nooit een belachelijk wijf. Je kan er niks aandoen. Je kunt alleen maar zoeken naar een oplossing. En al is er waarschijnlijk geen kant en klare, er komt echt wel een manier weer. Je gevoel aangeven is al heel goed, al is het maar om aan te geven dat je niet weet wat er met je aan de hand is. Je hoeft met zulke dingen niet te blijven lopen. Echt, lief vriendinnetje, hang in there
Ach Sugar toch, wat een narigheid. Veel sterkte dappere dame!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
http://home.planet.nl/~enge1746/
Deze link is van de website van Eileen Engels.
Zij is 7 jaar geleden mijn "reddende engel" geweest. Ook ik had na de geboorte van mijn dochter hele nare depressieve gevoelens. De HA propte me vol met antidepressiva. Die uiteraard niets hielpen omdat een postnatale depressie veeleal een hormonale oorzaak heeft.
Wat mij enorm hielp was een artikel in het blad Groter Groeien. Het was een artikel over Eileen. Ik heb haar nog diezelfde middag gebeld voor het boekje "dat ze over PND geschreven had. Ze heeft het (omdat ze op nog geen 5 km afstand woonde) nog diezelfde middag bij me langsgebracht.
Ik heb het in 1 keer uitgelezen en alle puzzelstukjes vielen op zn plaats!
In haar praktijk werkt ze veel met het hormoonmiddel: Duphaston. Ik ben naar mijn huisarts gegaan en gevraagd of hij mij dat middel wilde voorschrijven en dat deed hij.
En vanaf dat moment (in te nemen laatste 14 dagen van de pilstrip / cyclus) bloeide ik op en langzaamaan verdwenen mijn klachten als sneeuw voor de zon!
Sugar, lees de website eens door. Bel haar desnoods voor advies. Zij is een van de weinigen die ERVARINGSdeskundige is en heeft al zo vele vrouwen geholpen die niet meer weten waar ze het zoeken moeten omdat de HA het meestal niet achter hormonale oorzaak zoekt.
En onthoudt: Duphaston!
Sterkte!
Deze link is van de website van Eileen Engels.
Zij is 7 jaar geleden mijn "reddende engel" geweest. Ook ik had na de geboorte van mijn dochter hele nare depressieve gevoelens. De HA propte me vol met antidepressiva. Die uiteraard niets hielpen omdat een postnatale depressie veeleal een hormonale oorzaak heeft.
Wat mij enorm hielp was een artikel in het blad Groter Groeien. Het was een artikel over Eileen. Ik heb haar nog diezelfde middag gebeld voor het boekje "dat ze over PND geschreven had. Ze heeft het (omdat ze op nog geen 5 km afstand woonde) nog diezelfde middag bij me langsgebracht.
Ik heb het in 1 keer uitgelezen en alle puzzelstukjes vielen op zn plaats!
In haar praktijk werkt ze veel met het hormoonmiddel: Duphaston. Ik ben naar mijn huisarts gegaan en gevraagd of hij mij dat middel wilde voorschrijven en dat deed hij.
En vanaf dat moment (in te nemen laatste 14 dagen van de pilstrip / cyclus) bloeide ik op en langzaamaan verdwenen mijn klachten als sneeuw voor de zon!
Sugar, lees de website eens door. Bel haar desnoods voor advies. Zij is een van de weinigen die ERVARINGSdeskundige is en heeft al zo vele vrouwen geholpen die niet meer weten waar ze het zoeken moeten omdat de HA het meestal niet achter hormonale oorzaak zoekt.
En onthoudt: Duphaston!
Sterkte!
"..Wat Moet Je Niet Doen Voor Een Stoplicht?..
..De Tv In Elkaar Trappen En Kletspraat Verkopen Aan De Postbode!!.."
..De Tv In Elkaar Trappen En Kletspraat Verkopen Aan De Postbode!!.."
Poedel, ik zal het zeker gaan lezen, dankjewel.
Ik ben net terug en heb alles verteld van hoe ik me voel en voelde. Vandaag en vannacht voel ik me namelijk weer veel beter, heel gek.
Of eigenlijk logisch: ik ben sinds gistermiddag gestopt met bv, rigoureus. Ik kolf om ontstekingen te voorkomen, maar leg Storm niet meer aan. Dat geeft me meteen een stukje van mezelf terug, zo lijkt het. Daarbij natuurlijk de beslissing om naar de ha te gaan, dat geeft ook lucht en opluchting. En tot slot reageert Storm erg goed (als in: rustig!) op de fles. Hij slaapt weer, is tevreden na een voeding en huilt niet meer de hele dag.
Neemt niet weg dat ik me voor het eerst weer iets vrolijker voel vandaag en dat ik alle andere weken, dagen en momenten niets trok en niets me iets kon schelen. In de auto zitten met z'n allen en denken: als we nu een ongeluk krijgen en allemaal eraan gaan, dan soit, is dat maar zo. Rot dus.
Mijn verleden (eetprobleem) speelt ook mee en dat is natuurlijk ook niet over nu ik met de bv gestopt ben.
Ik heb de ha dat allemaal ook verteld en haar voorstel was nu om volgende week elkaar weer te zien en te bekijken hoe het dan voelt en is gegaan. Goed idee, vind ik. Kijken of ik kan genieten van Storm en of de rust van flesvoeding me goed doet.
Verder zei ze dat ik mijn rust moet nemen, ijzer goed moet blijven slikken en dat ze wil prikken op hb en schildklier (6 weken na bevalling).
(Leah, daarover begon ze dus zelf, vond ik fijn! Gaf veel vertrouwen.)
Al met al goed dat ik er even was, dubbel in gevoel nu, maar ik ben ook gewoon erg blij dat ik weer gelachen heb vandaag en steeds iets meer de wereld weer in durf ofzo.
Ik ben net terug en heb alles verteld van hoe ik me voel en voelde. Vandaag en vannacht voel ik me namelijk weer veel beter, heel gek.
Of eigenlijk logisch: ik ben sinds gistermiddag gestopt met bv, rigoureus. Ik kolf om ontstekingen te voorkomen, maar leg Storm niet meer aan. Dat geeft me meteen een stukje van mezelf terug, zo lijkt het. Daarbij natuurlijk de beslissing om naar de ha te gaan, dat geeft ook lucht en opluchting. En tot slot reageert Storm erg goed (als in: rustig!) op de fles. Hij slaapt weer, is tevreden na een voeding en huilt niet meer de hele dag.
Neemt niet weg dat ik me voor het eerst weer iets vrolijker voel vandaag en dat ik alle andere weken, dagen en momenten niets trok en niets me iets kon schelen. In de auto zitten met z'n allen en denken: als we nu een ongeluk krijgen en allemaal eraan gaan, dan soit, is dat maar zo. Rot dus.
Mijn verleden (eetprobleem) speelt ook mee en dat is natuurlijk ook niet over nu ik met de bv gestopt ben.
Ik heb de ha dat allemaal ook verteld en haar voorstel was nu om volgende week elkaar weer te zien en te bekijken hoe het dan voelt en is gegaan. Goed idee, vind ik. Kijken of ik kan genieten van Storm en of de rust van flesvoeding me goed doet.
Verder zei ze dat ik mijn rust moet nemen, ijzer goed moet blijven slikken en dat ze wil prikken op hb en schildklier (6 weken na bevalling).
(Leah, daarover begon ze dus zelf, vond ik fijn! Gaf veel vertrouwen.)
Al met al goed dat ik er even was, dubbel in gevoel nu, maar ik ben ook gewoon erg blij dat ik weer gelachen heb vandaag en steeds iets meer de wereld weer in durf ofzo.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
lieve sugar, lees het dus nu pas... meisje toch! dikke knuf voor jou! Ik hoop dat je nu een beetje bergopwaarts weer kunt gaan!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Sugar, ik vind je ongelofelijk dapper en stoer dat je zo naar je zelf durft en kunt kijken!
Gun jezelf de tijd om weer vrolijk te worden
Gun jezelf de tijd om weer vrolijk te worden
Wat fijn Sugar. Ik proef de opluchting door je verhaal heen.
Fijn dat je het tegen de ha hebt uitgesproken en dat zij je serieus neemt.
Hopelijk gaat het nu met iets meer 'rust' oa. door de fles snel een stukje beter met je.
Fijn dat je het tegen de ha hebt uitgesproken en dat zij je serieus neemt.
Hopelijk gaat het nu met iets meer 'rust' oa. door de fles snel een stukje beter met je.
***
Gats.quote:Op dinsdag 26 september 2006 12:09 schreef Sugar het volgende:
In de auto zitten met z'n allen en denken: als we nu een ongeluk krijgen en allemaal eraan gaan, dan soit, is dat maar zo. Rot dus.
Knap dat je de knoop hebt doorgehakt qua voeding.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sugar . Fijn dat de HA het zo serieus aanpakt en je dus een goed gesprek met d'r hebt gehad. Ik hoop dat de fles de nodige rust bij jou en Storm brengt en dat je inderdaad elke dag weer wat meer kunt gaan lachen en met volle teugen kan gaan genieten van je nieuwste telg.
Klinkt iig goed dat de ha je serieus heeft genomen en je in de gaten houdt (in de postieve zin dan).
Je doet het gewoon hartstikke goed zo
Je doet het gewoon hartstikke goed zo
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Wat fijn dat je er werk van hebt gemaakt Sugar.
Ik hoop dat de opluchting van je eigen lijf, rust rondom Storm en hopenlijk weer grip op 't eten krijgen, je een stukje in de goede richting kan duwen.
Plus dat het goed is dat alles ook medisch even onderzocht wordt. Dan weet je in ieder geval waar je wat dat betreft aan toe bent.
Enne.... blijven schrijven he. (of praten, of ... of.. wat maar voor je helpt)
Ik herken dat 'mezelf terug hebben' nl ook heel sterk. Alsof opeens geest en lijf weer los van elkaar waren. Geest was al gewoon weer kozakken, maar lijf niet. 'Lijf stond in dienst van' om het maar heel zwart-wit uit te drukken. Hier ook nog een restverschijnsel van m'n eetverleden
Als je wilt mag je gerust de msn aanzwengelen als je eens 1op1 wilt praten.
En nogmaals ook wat Lois al zei: Het is lichamelijk! Dit is niet iets wat je door maar sterk te zijn alleen kunt overwinnen. Kracht zit 'm nu in het toegeven dat je 'zwak' bent. Dan ben je heel sterk hoor!
Ik hoop dat de opluchting van je eigen lijf, rust rondom Storm en hopenlijk weer grip op 't eten krijgen, je een stukje in de goede richting kan duwen.
Plus dat het goed is dat alles ook medisch even onderzocht wordt. Dan weet je in ieder geval waar je wat dat betreft aan toe bent.
Enne.... blijven schrijven he. (of praten, of ... of.. wat maar voor je helpt)
Ik herken dat 'mezelf terug hebben' nl ook heel sterk. Alsof opeens geest en lijf weer los van elkaar waren. Geest was al gewoon weer kozakken, maar lijf niet. 'Lijf stond in dienst van' om het maar heel zwart-wit uit te drukken. Hier ook nog een restverschijnsel van m'n eetverleden
Als je wilt mag je gerust de msn aanzwengelen als je eens 1op1 wilt praten.
En nogmaals ook wat Lois al zei: Het is lichamelijk! Dit is niet iets wat je door maar sterk te zijn alleen kunt overwinnen. Kracht zit 'm nu in het toegeven dat je 'zwak' bent. Dan ben je heel sterk hoor!
Lieve Sugg, ik vind je een heel stoer wijf Stoer voor het gaan naar de dokter en je probleem neer te leggen, stoer dat je het hier kwam vertellen, stoer dat je voor jezelf hebt gekozen. Kortom een stoer topwijf ben je
Het gaat nu wat beter, dus ik hoop echt dat het toch niet zo erg is als het leek. Geen depressie, hóóp ik dus.
Hopelijk voelen we ons snel allemaal goed, echt goed. En kunnen we dan genieten. Nu is het nog wel overleven. Maar de laatste dagen niet meer de hele dag huilen en gevoel dat alles enorm rot is. Ik heb ook wat dingen gelezen over PPD en gelukkig zijn er ook écht dingen die ik niet herken.
Maandag ga ik weer naar de huisarts en zal ik weer proberen zo goed mogelijk met haar de situatie te beoordelen. Ik vind het moeilijk inschatten wat "gewoon ongeduld en gewone gedachten" zijn (en gewone frustratie, woede en irritatie) en wat toch niet gewoon is en dus wel iets om echt in de gaten te houden. Dat zal ik met haar wel bespreken, denk ik. Dat onderscheid is echt lastig en ook eng om niet aan te voelen wat wat is.
Iedereen heel erg bedankt voor de lieve reacties.
Hopelijk voelen we ons snel allemaal goed, echt goed. En kunnen we dan genieten. Nu is het nog wel overleven. Maar de laatste dagen niet meer de hele dag huilen en gevoel dat alles enorm rot is. Ik heb ook wat dingen gelezen over PPD en gelukkig zijn er ook écht dingen die ik niet herken.
Maandag ga ik weer naar de huisarts en zal ik weer proberen zo goed mogelijk met haar de situatie te beoordelen. Ik vind het moeilijk inschatten wat "gewoon ongeduld en gewone gedachten" zijn (en gewone frustratie, woede en irritatie) en wat toch niet gewoon is en dus wel iets om echt in de gaten te houden. Dat zal ik met haar wel bespreken, denk ik. Dat onderscheid is echt lastig en ook eng om niet aan te voelen wat wat is.
Iedereen heel erg bedankt voor de lieve reacties.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn dat je je wat beter voelt. En blijf idd goed aan die arts aangeven wat je voelt. Die kan jou helpen beslissen wat er bij hoort en wat niet!
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Ik kan niet anders dan je al het goeds toewensen Sugar. Wat heftig van dat 'auto'verhaal, vreselijk. Hoe gaat het met Sebas?
Als je niet lacht, ben je dood.
Sugar, wat fijn om te lezen dat het wat beter gaat! Want het is echt kl*te om je zo te voelen. Prettig dat de huisarts ook de vinger aan de pols houdt. Pas goed op jezelf!
Mama van 2 lieve meiden :)
Het blijft hier lastig. Ik vind het heel moeilijk terughalen hoe ik me voelde toen Maria net geboren was. Of er veel verschil was in hoe ik me voelde ten opzichte van haar en nu ten opzichte van Storm. Toen was ik ook ongeduldig soms en ook soms geirriteerd als ze weer niet wilde slapen. Nu ook, maar nu soms erger, denk ik. Met gedachten die wat verder gaan. Maar ja, wie weet had ik die gedachten toen ook? En is het toch gewoon?
Ik merk dat ik graag wil weten of het stiekem toch gewoon goed zit met mijn gevoel of niet. Waarom eigenlijk?
Mijn zus is echt een heel erg grote steun, net als mijn moeder. Ze durven dingen te vragen en me te confronteren met dingen. Ik durf aan hen weer te vragen of ze van iets zijn geschrokken, iets wat ik heb gedacht of gevoeld. Dat helpt om uit te zoeken of het iets ergers is dan gewoon een ongeduldig karakter en snel alles weer onder controle willen hebben. Mijn zus en moeder zijn er volgens mij van overtuigd dat het verder gaat dan dat. Ik zelf weet het allemaal niet.
Ik doe wel lief tegen Storm.
Ik vind het zielig als hij huilt of krampjes heeft.
Ik klets tegen hem en knuffel hem.
Maar ik weet niet of ik het allemaal dóe of allemaal vóel.
Ik merk dat ik graag wil weten of het stiekem toch gewoon goed zit met mijn gevoel of niet. Waarom eigenlijk?
Mijn zus is echt een heel erg grote steun, net als mijn moeder. Ze durven dingen te vragen en me te confronteren met dingen. Ik durf aan hen weer te vragen of ze van iets zijn geschrokken, iets wat ik heb gedacht of gevoeld. Dat helpt om uit te zoeken of het iets ergers is dan gewoon een ongeduldig karakter en snel alles weer onder controle willen hebben. Mijn zus en moeder zijn er volgens mij van overtuigd dat het verder gaat dan dat. Ik zelf weet het allemaal niet.
Ik doe wel lief tegen Storm.
Ik vind het zielig als hij huilt of krampjes heeft.
Ik klets tegen hem en knuffel hem.
Maar ik weet niet of ik het allemaal dóe of allemaal vóel.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Maar Sugar, toch lijkt het echt alsof er wat meer aan de hand is.
Mss goed om het eens echt uit te zoeken met hulp? Gewoon voor het zekere, zeg maar.
Want het feit dat je zo twijfelt en toch ook echt naar bevestiging zoekt van de normaalheid van je gevoelens zegt me toch eigenlijk dat het niet helemaal goed zit. Want dan zou je over dat soort dingen niet eens zo nadenken.
Plus dat je moeder en zus je waarschijnlijk ook wel heel goed kennen en dus ook wel kunnen inschatten of het verder gaat.
(Pas goed op jezelf, ook voor die twee kleine lieverds en Sebas )
(Enne.. niet alleen maar met je verstand leven. Ook weer bij je gevoel proberen te komen )
Mss goed om het eens echt uit te zoeken met hulp? Gewoon voor het zekere, zeg maar.
Want het feit dat je zo twijfelt en toch ook echt naar bevestiging zoekt van de normaalheid van je gevoelens zegt me toch eigenlijk dat het niet helemaal goed zit. Want dan zou je over dat soort dingen niet eens zo nadenken.
Plus dat je moeder en zus je waarschijnlijk ook wel heel goed kennen en dus ook wel kunnen inschatten of het verder gaat.
(Pas goed op jezelf, ook voor die twee kleine lieverds en Sebas )
(Enne.. niet alleen maar met je verstand leven. Ook weer bij je gevoel proberen te komen )
Sugar, ik ben het eens met Kozakken.
Vooral je laatste uitspraak vind ik veelzeggend.
En wat ontzettend knap van je dat je de confrontatie met jezelf niet uit de weg gaat, maar juist durft aan te gaan!!!
Vooral je laatste uitspraak vind ik veelzeggend.
En wat ontzettend knap van je dat je de confrontatie met jezelf niet uit de weg gaat, maar juist durft aan te gaan!!!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
*even uit lurkstand komt*quote:[b]Op zaterdag 30 september 2006 14:28 schreef
Ik doe wel lief tegen Storm.
Ik vind het zielig als hij huilt of krampjes heeft.
Ik klets tegen hem en knuffel hem.
Maar ik weet niet of ik het allemaal dóe of allemaal vóel.
Ik vind het zo naar dat het je je zo voelt Sugar, je had je zo heel erg op deze tijd verheugd........
Ik wil graag alleen reageren op deze laatste zinnetjes van je. Die herken ik heel erg van toen Jennifer net geboren was.
Pas veel later dacht ik er een verklaring voor te hebben. De geboorte van je eerste kindje heeft je "moeder" doen worden, en dat is de tweede keer toch op een of andere manier anders. Ik had het graag net zo mooi en goud en stralend en prachtig gehad, maar het was gewoon minder, en omdat het "minder" voelde, had ik wel een soort van schuldgevoel en vroeg ik me ook steeds af, van wat voel ik nu en is dat genoeg?
Ik wil helemaal niet zeggen dat het bij jou hetzelfde zal zijn, weet ook niet zo goed waarom ik het post. Ik wil je in elk geval zeggen dat ik je ijzersterk vind en hoop dat je snel weer wat lucht krijgt.
Zolang er was is, is er leven.
Lieve Sugar
Hopelijk vind je snel weer evenwicht tussen de gevoelens en de gedachtes. Het lijkt me onwijs moeilijk en ik vind het dan ook heel erg knap en stoer van je dat je doorzet en de weg naar jezelf terug wilt vinden.
Hopelijk vind je snel weer evenwicht tussen de gevoelens en de gedachtes. Het lijkt me onwijs moeilijk en ik vind het dan ook heel erg knap en stoer van je dat je doorzet en de weg naar jezelf terug wilt vinden.
Sugarquote:Op dinsdag 26 september 2006 12:09 schreef Sugar het volgende:
. In de auto zitten met z'n allen en denken: als we nu een ongeluk krijgen en allemaal eraan gaan, dan soit, is dat maar zo. Rot dus.
Dat soort gedachten herken ik.
Zo herkenbaar en zo rot die gevoelens. Knap van je dat je de stap hebt genomen om er met je huisarts over te praten. Sterkte
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Lieve Sugar, stoer dat je er eerlijk over bent geweest naar de huisarts Hopelijk geeft dat al veel lucht en rust. Of je gevoelens normaal zijn of verder gaan dan dat weet ik niet, ik weet alleen dat ik ze gelukkig nooit gehad heb, ook de twijfels niet. Wel irritatie door slaapgebrek, dat heeft iedere ouder wel eens of onmacht als je kindje huilt en je niets kunt doen, daar kun je ook onredelijk boos van worden. Maar ik denk dat de huisarts je wel goed in gaten zal houden nu. Fijn dat je je meteen al wat beter voelde door het stoppen met de borstvoeding. Dat herken ik wel heel erg ! Probeer jezelf een beetje te pamperen. Wat nieuwe kleding, nieuw make-upje, naar de kapper, lekker in bad. Gewoon lief zijn voor je lichaam, want het is toch een aanslag op je lijf, zo'n zwangerschap en bevalling. Goed eten, goed slapen (voor zover dat gaat..), niet teveel willen van jezelf en je nu nog even geen zorgen maken of het allemaal wel weer goed komt met dat lijf. Na Maria zag je er ook weer prachtig uit (en ik heb de na-buikfoto gezien !) en dat komt nu ook wel weer. Nu eerst aansterken en herstellen, en pas daarna afvallen en weer strak worden. Hebben jullie een videocamera ? Dan zou ik veel filmpjes maken van Storm. Als je je dan weer goed voelt kun je nakijken hoe het nu was, want vaak hoor je dat het nu een beetje langs je heengaat, zeker als je je rot voelt en niet zo kunt genieten van alle mooie dingetjes die er vast nu ook zijn. Dan kun je straks misschien met terugwerkende kracht er toch nog van genieten. Sterkte.
Ik weet niet of je er nog steeds mee loopt, meen wel zoiets te hebben gelezen in het moeders-topic. Maar doe iets! Ik zeg dit niet om je te kwetsen, maar Djeez toont zich ook niet als de meest stabiele vader op deze aardkloot. Dus zorg dat jezelf weer 100% wordt. Dat heeft Kim nodig. Ik schrik elke keer weer als jullie weer een 'akkefietje' hebben. Zorg voor een veilige geborgen omgeving voor Kim. Je weet het hè (en dit geldt ook voor Sugar), ookal klinkt het zo soft: Je kunt alleen van een ander houden als je eerst van jezelf houdt.quote:Op zaterdag 30 september 2006 22:46 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
Sugar
Dat soort gedachten herken ik.
(ik heb echt heel lang getwijfeld of ik dit zou posten, maar ik moet het gewoon even zeggen)
Als je niet lacht, ben je dood.
De huisarts was best helder: dit is een depressie. Of dat nu een postpartum (dus hormoongerelateerde) depressie is of een gewone depressie, die nu door de geboorte van Storm de kans krijgt om "door te breken", dat is een tweede vraag, maar nu niet de belangrijkste.
Advies: psycholoog, schildklier prikken en hb, over 2 weken terug bij ha en nu nog geen antidepressiva (volgende afspraak opnieuw bekijken). Wel mag ik nu vitamine B6 en visolie (omega 3) gaan slikken, dat is goed en kan gewoon. Ik had er al over gelezen dat dat goed kon helpen bij (postpartum) depressies.
Eerst dus maar op zoek naar een psycholoog die heel snel plek heeft en dan die twee dingen halen.
Ik ben blij met iets kunnen doen nu, want voel me erg gevangen in deze rotte sugar.
Advies: psycholoog, schildklier prikken en hb, over 2 weken terug bij ha en nu nog geen antidepressiva (volgende afspraak opnieuw bekijken). Wel mag ik nu vitamine B6 en visolie (omega 3) gaan slikken, dat is goed en kan gewoon. Ik had er al over gelezen dat dat goed kon helpen bij (postpartum) depressies.
Eerst dus maar op zoek naar een psycholoog die heel snel plek heeft en dan die twee dingen halen.
Ik ben blij met iets kunnen doen nu, want voel me erg gevangen in deze rotte sugar.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik lees nu je verhaal pas. Heel veel sterkte. hopelijk vind je snel passende hulp.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Sugar, ik denk dat je opluchting zit in het feit dat het nu een naam heeft en dat je er iets aan kunt doen. Sterkte suikervrouwtje, ookal ben je sterk genoeg.
Als je niet lacht, ben je dood.
Sugar wat rot toch allemaal. Ik hoop dat er snel een plekje is bij de psych meid!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Sugar
Toch fijn dat de ha helder was. Want waarsch. wist je dat zelf ook al wel, maar is het fijn dat een ander het nu zo benoemd heeft.
Hopenlijk vind je een psycholoog die snel plek heeft.
En net wat je zegt: nu heb je dus ook iets om mee aan de slag te gaan.
Toch fijn dat de ha helder was. Want waarsch. wist je dat zelf ook al wel, maar is het fijn dat een ander het nu zo benoemd heeft.
Hopenlijk vind je een psycholoog die snel plek heeft.
En net wat je zegt: nu heb je dus ook iets om mee aan de slag te gaan.
Sugar Soms zit ik er nog wel mee dat ik zo direct tegen je was over Storm en de BV. Dat was niet nodig en achteraf gezien al helemaal niet handig fijn dat er nu (kleine) stapjes vooruit genomen kunnen worden. Het heeft nu een naam en samen met mensen die je kunnen helpen ga je hier uit komen.
Ingrid, ik heb net als Dutchie heel lang getwijfeld hierover, maar ik denk echt dat het je goed zou doen als je bijvoorbeeld hulp zou zoeken.
Zelf door lopen modderen is niet nodig en hulp zoeken maakt je geen aansteller. Het leven is zo veel mooier als je lekker in je vel zit, zonder grote onzekerheden.
Ingrid, ik heb net als Dutchie heel lang getwijfeld hierover, maar ik denk echt dat het je goed zou doen als je bijvoorbeeld hulp zou zoeken.
Zelf door lopen modderen is niet nodig en hulp zoeken maakt je geen aansteller. Het leven is zo veel mooier als je lekker in je vel zit, zonder grote onzekerheden.
Ik hoop dat je snel iemand vindt. En het belangrijkste, dat het klikt met diegene. Want als ik je een adviesje hierin mag geven, als het niet goed voelt, zoek snel een ander. Blijf niet hangen omdat deze nu eenmaal snel plek had, of omdat je vindt dat je moet doorzetten. Wil je iets aan een psych hebben, dan is vertrouwen en je prettig voelen een essentiele voorwaarde.quote:Op maandag 2 oktober 2006 13:19 schreef Sugar het volgende:
Eerst dus maar op zoek naar een psycholoog die heel snel plek heeft
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
sugarchen, dapper hoe je 't allemaal te lijf gaat, veel sterkte ermee!
ingrid, ook heel begrijpelijk hoe het bij jou gaat, zo voortslepend/kabbelend dat je denkt dat het gewoon is en bij jou hoort, en het nemen van de stap naar de huisarts erg moeilijk wordt. ik hoop dat je je ertoe kunt zetten om nu toch ook aan de bel te trekken. jezelf / je klachten serieus nemen en er zelf actief wat aan gaan doen kan al het 'halve werk' betekenen. doen dus, nu, je kunt er alleen maar baat bij hebben denk ik. en aansluitend bij dutchie: je hebt er een heel belangrijke motivatie bij: doe het ook voor kim!
[ Bericht 0% gewijzigd door bixister op 02-10-2006 16:12:31 ]
ingrid, ook heel begrijpelijk hoe het bij jou gaat, zo voortslepend/kabbelend dat je denkt dat het gewoon is en bij jou hoort, en het nemen van de stap naar de huisarts erg moeilijk wordt. ik hoop dat je je ertoe kunt zetten om nu toch ook aan de bel te trekken. jezelf / je klachten serieus nemen en er zelf actief wat aan gaan doen kan al het 'halve werk' betekenen. doen dus, nu, je kunt er alleen maar baat bij hebben denk ik. en aansluitend bij dutchie: je hebt er een heel belangrijke motivatie bij: doe het ook voor kim!
[ Bericht 0% gewijzigd door bixister op 02-10-2006 16:12:31 ]
Sugar Ik weet wat je door maakt, zit zelf ook midden in een PND. Ik heb er ook moeite mee gehad van dingen te genieten. Bijv. onze bruiloft regelen, was maar iets wat er moest gebeuren, heb er totaal geen plezier aan beleeft en ik was ook bang dat ik totaal niet van onze trouwdag zou kunnen genieten. Daarom ben ik 3 weken na het bezoek aan de ha met anti-depressiva begonnen (hij had het direct voorgeschreven) en gelukkig heb ik wel van mijn trouwdag kunnen genieten en we hebben een lekkere rustige vakantie gehad, maar zodra ik thuis weer aan de bak moest, stortte ik weer in. Het is dus ook niet van je slikt een pilletje en het is over (wat sommige mensen wel denken), maar het heeft vooral tijd nodig. Tijd om jezelf weer te vinden.. Veel sterkte!
Verliefd, verloofd.. een prachtige knul, getrouwd en nog een mooi ventje erbij! *O*
Mijn afvalstrijd!
Mijn afvalstrijd!
Echt niet erg, hoor! Ik sprak me daarna toch net zo direct uit erover en dat maakte het voor allebei duidelijk? Geen worries dus daarover.quote:Op maandag 2 oktober 2006 14:44 schreef owlet het volgende:
Sugar Soms zit ik er nog wel mee dat ik zo direct tegen je was over Storm en de BV. Dat was niet nodig en achteraf gezien al helemaal niet handig
Jongens, allemaal bedankt voor de lieve en fijne én behulpzame reacties, ook die die ik per mail krijg. Echt heel lief en fijn is dat.
Ingrid en Wennie, en achter de schermen ook de anderen die hier misschien mee lopen, veel succes en sterkte met het zoeken en vinden van hulp en vooral met het opkrabbelen weer.
Wat ik nog wil zeggen: een PPD wil écht niet zeggen dat je je elk moment van elke dag zwaar depressief voelt of dat je je kind 'wilt' vermoorden. Godzijdank ligt het genuanceerder dan dat, maar dat beeld uit series, films en soaps leeft wel bij veel mensen. Ook bij mij, daarom wist ik eerst zeker dat ik dat niet had. Natuurlijk zijn er wel kenmerken die ook je kind betreffen, maar zo sterk actief negatief richting je kind (zoals het vaak wordt verbeeld) hoeft het dus niet te zijn. dat is volgens mij meer zo met een postnatale psychose, als ik me niet vergis.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat fijn dat je nu duidelijkheid hebt wat het is en dat er wat aan gedaan kan worden. Weet je al iets van een psycholoog?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik heb een afspraak gemaakt met de psycholoog die mijn huisarts had doorgegeven. Maar dat is pas eind oktober, dus ik bel morgen nog een andere optie. Liefst start ik wel eerder, namelijk.
En ik heb visolie en vitamine B6 gehaald en ben ermee begonnen, dus meteen wat kunnen doen met de adviezen.
Oh ja, poedel?
Ik heb met de schrijfster van het boek gemaild en mijn klachten beschreven. Ze reageerde erop met "de klachten wijzen wel in de richting van een PPD". Ongeveer dezelfde conclusie nu dus als de huisarts. bedankt nog voor de tip om haar te mailen of bellen.
[ Bericht 31% gewijzigd door Sugar op 02-10-2006 19:18:36 ]
En ik heb visolie en vitamine B6 gehaald en ben ermee begonnen, dus meteen wat kunnen doen met de adviezen.
Oh ja, poedel?
Ik heb met de schrijfster van het boek gemaild en mijn klachten beschreven. Ze reageerde erop met "de klachten wijzen wel in de richting van een PPD". Ongeveer dezelfde conclusie nu dus als de huisarts. bedankt nog voor de tip om haar te mailen of bellen.
[ Bericht 31% gewijzigd door Sugar op 02-10-2006 19:18:36 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn dat de HA iemand van de spijkers met koppen is
Sterkte!
Sterkte!
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
voor jou lieve Suiker. Ik hoop voor je dat je snel passende hulp zult vinden. Fijn dat je weet dat er wat is, zodat je er iets mee kan, rot dat het zo is natuurlijk. Denk aan je.
[ Bericht 3% gewijzigd door Luchtbel op 02-10-2006 20:45:15 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door Luchtbel op 02-10-2006 20:45:15 ]
Hee Sjoeg, wat wordt er voortvarend gehandeld! Ik ben wat dat betreft echt blij voor je
Lekker douchen!
Fijn Sugar, voor de erkenning en het feit dat er gelijk gehandeld wordt. Jammer he, zo'n wachtlijst. Nu wil je het liefst natuurlijk morgen terecht... Het zal misschien niet 1,2,3 kunnen en je bent er helaas ook niet 1,2,3 vanaf maar je bent er wel vlug bij en dat is geweldig.
Heel veel sterkte lieve Sugar
Heel veel sterkte lieve Sugar
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
helemaal mee eens. Je moet je op je gemak voelen bij een psych. Ik hoop dat je snel eentje vind. Ikzelf had de mazzel dat mijn psych voor noodgevallen altijd plek had binnen een week. Misschien kom jij die ook tegen. Ik ben zo blij dat er duidelijkheid is en ik blijf zeggen dat ik het onwijs krachtig van je vind om weer jezelf terug te willen vinden. dikkequote:Op maandag 2 oktober 2006 15:22 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik hoop dat je snel iemand vindt. En het belangrijkste, dat het klikt met diegene. Want als ik je een adviesje hierin mag geven, als het niet goed voelt, zoek snel een ander. Blijf niet hangen omdat deze nu eenmaal snel plek had, of omdat je vindt dat je moet doorzetten. Wil je iets aan een psych hebben, dan is vertrouwen en je prettig voelen een essentiele voorwaarde.
Ook hier nog ff snel. Ben naar de ha geweest. Ik ben wel depressief. Wel redelijk licht.
Ik heb nu medicijnen. amitriptyline. Dat moet ook met het slapen helpen.
Voorlopig nog niet praten met een psych oid. Eerst kijken of de medicijnen werken.
Nu ga ik Kim troosten!
Ohja, bedankt voor de reacties naar mij toe.
Ik heb nu medicijnen. amitriptyline. Dat moet ook met het slapen helpen.
Voorlopig nog niet praten met een psych oid. Eerst kijken of de medicijnen werken.
Nu ga ik Kim troosten!
Ohja, bedankt voor de reacties naar mij toe.
Hier stond een reactie op Ingrid. Aangezien het ook in het "hoe gaat het met de moeders" topic staat neem ik het even mee daar naar toe en gaan we daar ook verder.
[ Bericht 39% gewijzigd door Lois op 02-10-2006 21:19:42 ]
[ Bericht 39% gewijzigd door Lois op 02-10-2006 21:19:42 ]
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sugar wat heftig toch allemaal. Adviezen over dat het moet klikken met de psych staan er al, ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen. Het is echt heel erg fijn dat je HA zo daadkrachtig bezig is, de eerste stappen zijn al genomen.
Sterkte meid en ik hoop dat je ondanks alles wel de momenten vindt om te genieten van je kleine man en grote meid
Sterkte meid en ik hoop dat je ondanks alles wel de momenten vindt om te genieten van je kleine man en grote meid
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
Ik werd teruggebeld door een psych (ik had de voicemail ingesproken) en daar kan ik donderdag terecht! Heel fijn.
Helemaal mee eens dat het idd moet klikken, daarom wil ik ook niet echt terug naar mijn psycholoog van ooit. Voelt niet goed, dus niet opnieuw doen. Hopelijk voelt deze psycholoog snel goed en betrouwbaar.
Helemaal mee eens dat het idd moet klikken, daarom wil ik ook niet echt terug naar mijn psycholoog van ooit. Voelt niet goed, dus niet opnieuw doen. Hopelijk voelt deze psycholoog snel goed en betrouwbaar.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, fijn dat er direct actie op wordt ondernomen en dat je zo snel terecht kunt bij een psycholoog.
Ik heb er op een of andere reden echt vertrouwen in dat dit snel goed gaat komen. En ik wilde nog even terug komen op dat "ik doe het, maar ik weet niet of ik het voel". Ik was na de geboorte van Katja lichtelijk depressief (bleek later door te laag hb te komen) en ik verzorgde Katja wel gewoon uit plichtsbesef, maar ik voelde er helemaal niks bij. Op een dag was mijn moeder er en die zei tegen mij dat het haar opviel dat ik helemaal niet tegen Katja praatte. In volstrekte stilte en opperste concentratie was ik alleen maar bezig met de handelingen. Ik schrok er wel van toen ik me realiseerde dat ik inderdaad niks zei. Vanaf dat moment heb ik mezelf gedwongen om te gaan praten of zingen terwijl ik met haar bezig was en het gekke was dat het gevoel toen ook langzaam kwam. Dus juist omdat ik het deed begon ik het ook te voelen.
Ik weet niet waarom ik dit nu schrijf, maar het is voor mij in ieder geval een goed teken dat je het allemaal wel doet en het geeft me het gevoel dat jullie hier snel uit zullen komen
Ik heb er op een of andere reden echt vertrouwen in dat dit snel goed gaat komen. En ik wilde nog even terug komen op dat "ik doe het, maar ik weet niet of ik het voel". Ik was na de geboorte van Katja lichtelijk depressief (bleek later door te laag hb te komen) en ik verzorgde Katja wel gewoon uit plichtsbesef, maar ik voelde er helemaal niks bij. Op een dag was mijn moeder er en die zei tegen mij dat het haar opviel dat ik helemaal niet tegen Katja praatte. In volstrekte stilte en opperste concentratie was ik alleen maar bezig met de handelingen. Ik schrok er wel van toen ik me realiseerde dat ik inderdaad niks zei. Vanaf dat moment heb ik mezelf gedwongen om te gaan praten of zingen terwijl ik met haar bezig was en het gekke was dat het gevoel toen ook langzaam kwam. Dus juist omdat ik het deed begon ik het ook te voelen.
Ik weet niet waarom ik dit nu schrijf, maar het is voor mij in ieder geval een goed teken dat je het allemaal wel doet en het geeft me het gevoel dat jullie hier snel uit zullen komen
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Succes Sjoeg
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Succes Sugar!
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
Sugar
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ik heb aan je gedacht vandaag Sugar
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
ow lees nu pas dat je terecht kon, wat goed! ben ook benieuwd hoe het geweest is en hoop dat het klikte
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik ben er geweest, voelde niet echt een klik, maar ook niet geen klik. Gewoon nog neutraal nu.
Lastig alleen om op dat moment dingen te voelen zoals ze zijn. Op afspraak voel ik me niet zo rot als door de dagen heen en dan zit ik dus vooral heel nuchter te vertellen hoe het is. Dat voelt gek, want zo ziet ze een sterke sugar die het heeft over hoe rot alles voelt. Maar ja, dat zal wel zo horen.
Lastig alleen om op dat moment dingen te voelen zoals ze zijn. Op afspraak voel ik me niet zo rot als door de dagen heen en dan zit ik dus vooral heel nuchter te vertellen hoe het is. Dat voelt gek, want zo ziet ze een sterke sugar die het heeft over hoe rot alles voelt. Maar ja, dat zal wel zo horen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat is haar vak toch, juist die emotisch oproepen of dat wat mee doen. Helpt misschien als je wat opschrijft als je je rot voelt en dat daar doorleest. Ik kan op deze manier emoties 'terugroepen'.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
lijkt mij ook logisch sugar, dat je je daar niet meteen op je kwetsbaarst laat zien. (ik heb trouwens ook wel eens het omgekeerde gehad, dacht ik zelf 'het gaat nu eigenlijk best goed, moet ik wel gaan?' en kwam ik bij zo'n hulpverlener en die hoefde maar te vragen 'hoe gaat het met je?' en kon ik de eerste 5 minuten alleen maar huilen tot mijn eigen verbazing (en gêne)).
Dat dus.quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 08:34 schreef Belana het volgende:
daar moet zij dus doorheen prikken
En ik neem aan dat je het ook wel aan haar vertelt dat je daar als 'sterke Sugar' zit?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat wil ik idd volgende keer (over twee weken) aangeven, Moonah.
Ze is ook best jong, dat vind ik ook lastig. Ik denk dat ik me misschien met haar ga identificeren en dat ik daardoor niet zo makkelijk meer alles zal bespreken. Maar dat zal de tijd moeten uitwijzen, denk ik.
Soms voel ik me gewoon weer goed, een deel van de dag. Dan denk ik dat het over is, echt helemaal over. Ik heb ook echt het gevoel dat ik misschien wel sneller hieruit kruip dan ik dacht. Dat het misschien weer vlug beter gaat.
Ik merk bijvoorbeeld dat ik zelf ook invloed heb op hoe ik me voel. Door dingen te doen, gewoon maar te doen. Zo ben ik woensdag met beide kindjes (duowagen!) naar de stad gegaan (ruim een half uur lopen). Het kwam zo uit dat Storm in de stad een fles moest, dus ben ik bij de V en D wat gaan drinken. Daar zat ik dan, met een 2-jarig meisje op een grote stoel, met een flesje Fristi in haar hand balancerend en een huilend jongetje in de wagen. Ik op zo'n afstand bij de magnetron, dat ik geen grip had op allebei. Maar ik was totaal relaxed. Ik had alle vertrouwen in Maria, in Storm en in mezelf. Zo kon ik gek doen met Maria terwijl ik Storm de fles gaf en lukte het me om tegelijkertijd ervoor te zorgen dat ze veilig op de stoel klom en haar drinken dronk. Bij het weggaan (ja ja, met dat dienblad geklemd tussen duim en duwstang van de wagen, want natúúrlijk zet ik wel mijn eigen blad ook weg ) zei een andere moeder bewonderend tegen me: "Moedig, hoor!"
Het was ook moedig, denk ik. Die andere moeder zal in niets gezien hebben, vermoed hebben dat ik me depressief voel. Dat het niet zo lekker gaat en ik soms wanhopig ben. Voor mij fijn te weten: als ik zelf dingen blijf doen, blijf proberen, gewoon maar het huis uitga, dan lukt het me ook. En zelfs zo, dat ik er lol in kan hebben. Dat is wel een geruststelling!
Ze is ook best jong, dat vind ik ook lastig. Ik denk dat ik me misschien met haar ga identificeren en dat ik daardoor niet zo makkelijk meer alles zal bespreken. Maar dat zal de tijd moeten uitwijzen, denk ik.
Soms voel ik me gewoon weer goed, een deel van de dag. Dan denk ik dat het over is, echt helemaal over. Ik heb ook echt het gevoel dat ik misschien wel sneller hieruit kruip dan ik dacht. Dat het misschien weer vlug beter gaat.
Ik merk bijvoorbeeld dat ik zelf ook invloed heb op hoe ik me voel. Door dingen te doen, gewoon maar te doen. Zo ben ik woensdag met beide kindjes (duowagen!) naar de stad gegaan (ruim een half uur lopen). Het kwam zo uit dat Storm in de stad een fles moest, dus ben ik bij de V en D wat gaan drinken. Daar zat ik dan, met een 2-jarig meisje op een grote stoel, met een flesje Fristi in haar hand balancerend en een huilend jongetje in de wagen. Ik op zo'n afstand bij de magnetron, dat ik geen grip had op allebei. Maar ik was totaal relaxed. Ik had alle vertrouwen in Maria, in Storm en in mezelf. Zo kon ik gek doen met Maria terwijl ik Storm de fles gaf en lukte het me om tegelijkertijd ervoor te zorgen dat ze veilig op de stoel klom en haar drinken dronk. Bij het weggaan (ja ja, met dat dienblad geklemd tussen duim en duwstang van de wagen, want natúúrlijk zet ik wel mijn eigen blad ook weg ) zei een andere moeder bewonderend tegen me: "Moedig, hoor!"
Het was ook moedig, denk ik. Die andere moeder zal in niets gezien hebben, vermoed hebben dat ik me depressief voel. Dat het niet zo lekker gaat en ik soms wanhopig ben. Voor mij fijn te weten: als ik zelf dingen blijf doen, blijf proberen, gewoon maar het huis uitga, dan lukt het me ook. En zelfs zo, dat ik er lol in kan hebben. Dat is wel een geruststelling!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ach Sugie, je klinkt precies zo als ik me voelde na de geboorte van Tommie. Ik ging bijna onderdoor aan het slaapgebrek en de hormonenstorm in mijn lichaam. Wat was ik blij toen ik de knoop had doorgehakt om te stoppen met borstvoeden. En wat was het moeilijk om te genieten van mijn kleine jochie.
Maar je hebt gelijk: gewoon dingen gaan doen, proberen te genieten van kleine dingetjes. Twee stapjes naar voren en één stapje terug. Langzaam zal je je beter voelen.
Ik schopte mezelf iedere dag naar buiten om een uur te gaan wandelen, weer of geen weer. Kinderen in de duowagen en ik maar lopen. In het begin vond ik er niets aan, maar langzamerhand kreeg ik er steeds meer lol in. De kinderen werden rustig van het buiten zijn en ik viel als
wandelende ook nog een beetje af.
En weet je, na een paar weken begon ik er weer echt de lol van in te zien. Twee kleine kindjes, de droom van menige vrouw! Dan maar een rommel in huis en slapeloze nachten gaan ook eens voorbij. En werd het me echt te veel dan was er altijd nog de Teletubbies.
Mijn man en ik hadden kort na de geboorte besloten op vakantie te gaan. We hebben een huis gehuurd in de buurt van het strand en thuis de boel de boel gelaten. Gewoon lekker met z'n viertjes wennen aan elkaar en proberen tot rust te komen. Het heeft ons goed gedaan, als was het dan geen gewone relaxte vakantie. Als jullie de mogelijkheid hebben kan ik je zoiets alleen maar aanraden.
Maar wat je ook doet of besluit, het zonnetje gaat echt wel weer schijnen!
Tegenwoordig ben ik heel erg blij dat ik mijn kinderen zo snel op elkaar heb gekregen, maar het eerste jaar met twee kleine kindertjes is altijd zwaar, zelfs als je niet depressief bent. Vergeet dat niet!
[ Bericht 0% gewijzigd door Tinkepink op 06-10-2006 21:06:29 ]
Maar je hebt gelijk: gewoon dingen gaan doen, proberen te genieten van kleine dingetjes. Twee stapjes naar voren en één stapje terug. Langzaam zal je je beter voelen.
Ik schopte mezelf iedere dag naar buiten om een uur te gaan wandelen, weer of geen weer. Kinderen in de duowagen en ik maar lopen. In het begin vond ik er niets aan, maar langzamerhand kreeg ik er steeds meer lol in. De kinderen werden rustig van het buiten zijn en ik viel als
wandelende ook nog een beetje af.
En weet je, na een paar weken begon ik er weer echt de lol van in te zien. Twee kleine kindjes, de droom van menige vrouw! Dan maar een rommel in huis en slapeloze nachten gaan ook eens voorbij. En werd het me echt te veel dan was er altijd nog de Teletubbies.
Mijn man en ik hadden kort na de geboorte besloten op vakantie te gaan. We hebben een huis gehuurd in de buurt van het strand en thuis de boel de boel gelaten. Gewoon lekker met z'n viertjes wennen aan elkaar en proberen tot rust te komen. Het heeft ons goed gedaan, als was het dan geen gewone relaxte vakantie. Als jullie de mogelijkheid hebben kan ik je zoiets alleen maar aanraden.
Maar wat je ook doet of besluit, het zonnetje gaat echt wel weer schijnen!
Tegenwoordig ben ik heel erg blij dat ik mijn kinderen zo snel op elkaar heb gekregen, maar het eerste jaar met twee kleine kindertjes is altijd zwaar, zelfs als je niet depressief bent. Vergeet dat niet!
[ Bericht 0% gewijzigd door Tinkepink op 06-10-2006 21:06:29 ]
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Goed zo Sjoeg!
Een beetje wat Livelink ookal zei, jezelf oppakken om iets te doen.
Een beetje wat Livelink ookal zei, jezelf oppakken om iets te doen.
Als je niet lacht, ben je dood.
sugar. Goed, hoor. En fijn dat je het laat weten. Mooi om te lezen dat je zo hebt kunnen genieten en dat het goed is gegaan. Een moedige vrouw. Dat ben je zeker!!
Sugar ik vind het verhaal van de V&D heel goed klinken hoor. En dan je zorgen maken dat je een slechte moeder bent, echt niet! . Heel knap dat je doorzet en toch dingen gaat doen. Twee van die kleintjes is zwaar. Hoe vaak heb ik niet bij de tram gestaan met een oppaskindje van twee plus eentje in zo'n mega kinderwagen en dan die treden op moeten. Daar zakt de moed af en toe van in je schoenen.
Extra bewondering dat je inziet dat er op uit gaan zorgt dat je wat minder in de depri gevoelens blijft hangen. En trouwens ook bewondering dat je het hier zo open en eerlijk verteld.
Extra bewondering dat je inziet dat er op uit gaan zorgt dat je wat minder in de depri gevoelens blijft hangen. En trouwens ook bewondering dat je het hier zo open en eerlijk verteld.
Syllables govern the world
We gaan komende maandag een midweekje weg. Stond al gepland voor Storm's geboorte en we laten het gewoon doorgaan. Hopelijk pakt het net zo goed uit als destijds bij jullie.quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 21:00 schreef Tinkepink het volgende:
Mijn man en ik hadden kort na de geboorte besloten op vakantie te gaan. We hebben een huis gehuurd in de buurt van het strand en thuis de boel de boel gelaten. Gewoon lekker met z'n viertjes wennen aan elkaar en proberen tot rust te komen. Het heeft ons goed gedaan, als was het dan geen gewone relaxte vakantie. Als jullie de mogelijkheid hebben kan ik je zoiets alleen maar aanraden.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat fijn om al je verhalen te lezen Sugar.
Ik hoorde laatst ook iemand die juist door structuur en dingen 'doen' steeds meer grip kreeg.
Hopenlijk werkt het voor jou ook.
En een midweek weg. Fijn! Hopenlijk geeft het jullie tijd en rust.
Ik hoorde laatst ook iemand die juist door structuur en dingen 'doen' steeds meer grip kreeg.
Hopenlijk werkt het voor jou ook.
En een midweek weg. Fijn! Hopenlijk geeft het jullie tijd en rust.
dat dingen doen helpt vind ik heel begrijpelijk, maar je moet 't wel kunnen opbrengen. dus: heel dapper dat je er de puf voor vond/bij elkaar wist te rapen. en fijn dat jullie er ook echt lol aan beleefd hebben. die midweek lijkt me ook een goed plan, heerlijk, en zal allicht ook weer een beetje helpen. kan je man een beetje overweg met de situatie?
ik vind het wel herkenbaar hoor evengoed. ik moet mezelf ook dwingen om eruit te gaan, zag daar zo tegenop met 2 kinderen. heb dat nog steeds wel. ben niet zo'n supermoeke denk ik dan. maar als je het gaat doen blijkt het te gaan. super dus van je!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Bravooo! Wat heerlijk Sugar!quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 20:46 schreef Sugar het volgende:
Ik had alle vertrouwen in Maria, in Storm en in mezelf.
Dat moment wordt je nooit meer afgepakt. Probeer het je voor de geest te halen op momenten dat het even níet lekker gaat.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sugar is dus waarschijnlijk voor vrijdag niet terug. Hopelijk sta je hier zaterdag te stuiteren omdat het zo leuk was Sugarquote:Op vrijdag 6 oktober 2006 21:12 schreef Sugar het volgende:
[..]
We gaan komende maandag een midweekje weg. Stond al gepland voor Storm's geboorte en we laten het gewoon doorgaan. Hopelijk pakt het net zo goed uit als destijds bij jullie.
Syllables govern the world
We zijn inderdaad vandaag teruggekomen van de 'vakantie'.
Het was een heel moeizame week, met 1 echt goede dag en vooral ook veel zware momenten (voor het hele gezin). Vandaag gaat het weer heel slecht, ik vind het zelf vreselijk en weet soms echt niet of het goed gaat komen en wanneer dan. Ik wil zo graag die knop vinden bij mezelf waardoor alles weer een béétje leuk wordt. Echt, als die knop er zou zijn dan ramde ik er meteen heel hard op. De situatie waarin we nu allemaal zitten is zo negatief, zo futloos, zo besluiteloos en zo verdrietig. Hoeveel wandelingen heb ik al niet gemaakt terwijl de tranen over mijn wangen stroomden?
Maar: ik vecht wel en probeer echt steeds toch dingen te verzinnen die misschien even helpen. Ik merk gewoon zelfs door mijn neerslachtigheid heen wat ons mensen drijft: de wil te overleven (al klinkt dat vreselijk overdreven in mijn situatie. Ik heb tenslotte eten en drinken, dak boven mijn hoofd enzovoorts.) Dus hier volgen de plannen (niet geheel uit mijzelf gekomen, want daarvoor veel te weinig daadkracht nu, maar a la) om zo vlug mogelijk weer mezelf terug te vinden en vooral ook de lol in het leven:
de dagen en momenten met Storm of allebei de kindjes juist opzoeken en niet mijden (doe ik nu). Want als ik ze allebei heb, dan kan ik het ook en sleept het me meteen door de dag heen. Sterker nog, als ik dan een leuke (halve) dag heb, ben ik trots op mezelf én voel ik me eindelijk weer iets beter over mezelf.
sporten morgen
maandag bij dokter doorverwijzing voor diëtiste vragen
alles plannen op papier
alles delen met mijn man (vooral ook alle dingen die ik eigenlijk ook wilde doen of moest doen, maar nu alleen in hoofd laat, waardoor hij niet eens kán helpen, maar ik wel de hele dag tegen alles opzie en aanhik)
elke dag iets leuks voor mezelf doen (Maar wat? Ik vind niks leuk... Daarover dus nog denken ofzo.)
Hopelijk werkt het. Met name punt 1 is belangrijk, want ik moet toch 3 dagen met de kindjes rooien elke week. Nu wel veel hulp van (schoon)ouders, maar misschien werkt het wel veel beter als ik die dingen weer zelf doe en dus én iets heb om voor te leven én iets heb wat ik kán en controleer.
Het was een heel moeizame week, met 1 echt goede dag en vooral ook veel zware momenten (voor het hele gezin). Vandaag gaat het weer heel slecht, ik vind het zelf vreselijk en weet soms echt niet of het goed gaat komen en wanneer dan. Ik wil zo graag die knop vinden bij mezelf waardoor alles weer een béétje leuk wordt. Echt, als die knop er zou zijn dan ramde ik er meteen heel hard op. De situatie waarin we nu allemaal zitten is zo negatief, zo futloos, zo besluiteloos en zo verdrietig. Hoeveel wandelingen heb ik al niet gemaakt terwijl de tranen over mijn wangen stroomden?
Maar: ik vecht wel en probeer echt steeds toch dingen te verzinnen die misschien even helpen. Ik merk gewoon zelfs door mijn neerslachtigheid heen wat ons mensen drijft: de wil te overleven (al klinkt dat vreselijk overdreven in mijn situatie. Ik heb tenslotte eten en drinken, dak boven mijn hoofd enzovoorts.) Dus hier volgen de plannen (niet geheel uit mijzelf gekomen, want daarvoor veel te weinig daadkracht nu, maar a la) om zo vlug mogelijk weer mezelf terug te vinden en vooral ook de lol in het leven:
Hopelijk werkt het. Met name punt 1 is belangrijk, want ik moet toch 3 dagen met de kindjes rooien elke week. Nu wel veel hulp van (schoon)ouders, maar misschien werkt het wel veel beter als ik die dingen weer zelf doe en dus én iets heb om voor te leven én iets heb wat ik kán en controleer.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
sugar, het gaat je wel lukken hoor!
je hebt 2 prachtige kinderen op de wereld gezet, als je dat kan kan je alles
super dat er plannen zijn, je kan weer een stapje verder nu.
fijn dat je inderdaad nu 'dingen' hebt om naar toe te werken, het zal heus niet 1,2,3 gaan, maar dat hóeft ook niet!
neem er de tijd voor, en probeer van de kleine dingen weer te genieten.
je staat er niet alleen voor
je hebt 2 prachtige kinderen op de wereld gezet, als je dat kan kan je alles
super dat er plannen zijn, je kan weer een stapje verder nu.
fijn dat je inderdaad nu 'dingen' hebt om naar toe te werken, het zal heus niet 1,2,3 gaan, maar dat hóeft ook niet!
neem er de tijd voor, en probeer van de kleine dingen weer te genieten.
je staat er niet alleen voor
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Sugar, ik vind het echt dapper van je hoe je er mee omgaat, dat je ondanks het diepe dal toch naar die 'ratio' in jezelf luistert. Zoals al zo vaak gezegd, het kost veel tijd en werk, maar met hulp van je omgeving kan je het echt! Dit gevoel kan zo diep en groot en allesoverweldigend zijn, maar toch weet je jezelf steeds weer (ook al is het dan even) terug te vinden en die momenten zullen steeds vaker komen.
Sterkte!
Sterkte!
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Sugar, wat klinkt het allemaal rot en toch klink je zo sterk. Dingen op papier zetten en delen met anderen is al een hele goede stap. En nu is het een kwestie van tijd denk ik en wordt het langzaam maar zeker zoals het zijn moet. Ik denk aan je
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Sugar.
Ik zei het van de week nog tegen iemand anders:
Ooit schijnt het zonnetje weer regelmatig, heel veel sterkte voor de tussentijd!
Ik zei het van de week nog tegen iemand anders:
Ooit schijnt het zonnetje weer regelmatig, heel veel sterkte voor de tussentijd!
***
och lieve sugar, wat ga jij door een hel momenteel zeg... ik denk veel aan je. herken ook wel dingen, maar niet zo erg dan zeg maar. Ik vind je ook een moedige vrouw en ik wens je heel veel sterkte met je plannen, maar eis niet te veel van jezelf tegelijk he!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ach Sugar wat is het toch allemaal rot en ik gun je zoveel zonneschijn. Aarzel niet om toch nog aan medicijnen te denken hoor, als je daarmee sneller die knop kunt vinden is het toch meegenomen? Dat is geen falen maar gewoon een tekort in je lichaam oplossen.
Nog een klein tipje wat ik ooit kreeg, probeer op een lijstje de momenten bij te houden dat je wel een lach op je gezicht hebt gehad, of dat je je fijn voelde. Zo krijg je een beetje inzicht in het feit dat het niet alleen maar donker en naar is maar dat er ook nog mooie momenten zijn. Het heeft mij toen best wel geholpen omdat alles onder een sluier van triestigheid leek te liggen, en ineens zag ik dat ook nog wel kon lachen.
Misschien heb je hier ook iets aan?
Je hebt een goed actieplan gemaakt Sugar en ik vind je heel erg dapper
Nog een klein tipje wat ik ooit kreeg, probeer op een lijstje de momenten bij te houden dat je wel een lach op je gezicht hebt gehad, of dat je je fijn voelde. Zo krijg je een beetje inzicht in het feit dat het niet alleen maar donker en naar is maar dat er ook nog mooie momenten zijn. Het heeft mij toen best wel geholpen omdat alles onder een sluier van triestigheid leek te liggen, en ineens zag ik dat ook nog wel kon lachen.
Misschien heb je hier ook iets aan?
Je hebt een goed actieplan gemaakt Sugar en ik vind je heel erg dapper
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sugar, dingen klinken herkenbaar (alleen ik heb geen kindjes).
Dingen plannen kan je houvast geven, maar wat belana ook zegt: eis niet teveel van jezelf tegelijk.
Hopelijk wordt alles gauw weer wat minder zwaar voor je, sterkte Sugar
Dingen plannen kan je houvast geven, maar wat belana ook zegt: eis niet teveel van jezelf tegelijk.
Hopelijk wordt alles gauw weer wat minder zwaar voor je, sterkte Sugar
Mama van 2 lieve meiden :)
Sugar, je actieplan klinkt goed
Ik hoop dat je je er snel ook beter door gaat voelen
Ik hoop dat je je er snel ook beter door gaat voelen
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Sugar, heel veel sterkte! Je komt heel dapper over, goed dat je zo open kunt zijn!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
De tip van Lois zou ik zeker doen.
Koop een heel mooi boekje waarin je alle positieve dingen opschrijf. Neem een moment helemaal voor jezelf (als je 2 schatten op bed liggen en ook echt slapen en je dus ook echt rust hebt)
Zet jou muziekje op, wierookje als je ervan houd, bakkie thee. En schrijven maar.
Knip dingen uit die jou positieve gevoelens weer geven, teken ze schilder ze of wat dan ook.
Maak er jou boekje van.
Ik vind je echt heel dapper en knap en moedig en mooi
Koop een heel mooi boekje waarin je alle positieve dingen opschrijf. Neem een moment helemaal voor jezelf (als je 2 schatten op bed liggen en ook echt slapen en je dus ook echt rust hebt)
Zet jou muziekje op, wierookje als je ervan houd, bakkie thee. En schrijven maar.
Knip dingen uit die jou positieve gevoelens weer geven, teken ze schilder ze of wat dan ook.
Maak er jou boekje van.
Ik vind je echt heel dapper en knap en moedig en mooi
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Sjoeg, ik stuur een paar zonnestraaltjes je kant op. Je bent op de goede weg en ooit verdwijnen die wolken, echt waar
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Jee Sugar, vreselijk he als je je zo voelt. Ik ben ook vrij ver geweest met pds. En ik kan me nog wel herinneren hoe vreselijk rot ik me af en toe voelde. Sterkte meid.
Lieve Sugar heel veel liefs. Je bent hard aan het vechten en ik wens je dan ook veel kracht en zonnenschijn toe. Ik sluit me aan bij Lois en Jessie. Schrijven helpt.
Sugar, hou vol meid. En neem alle hulp aan die je kunt krijgen om de zaak weer op de rit te krijgen. Het is goed om zoveel mogelijk mensen te laten delen in jouw plan van aanpak, zodat ze je gericht kunnen helpen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dankjulliewel allemaal.
Het sporten heeft me goed gedaan en het idee van het actieplan doet me ook goed verder. Jullie tips zijn fijn, ze sterken me.
Het sporten heeft me goed gedaan en het idee van het actieplan doet me ook goed verder. Jullie tips zijn fijn, ze sterken me.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dadelijk weer naar de huisarts, ben benieuwd wat de hb-uitslag en de uitslag van de schildklier is.
En we zullen ook wel bespreken of AD nodig zijn.
Voel me er erg gemixt over.
Ingrid, hoe is het nu met jou? En de andere mensen die een tijd terug hier aangaven zich zo rot te voelen? Ik wil echt niet dit topic opeisen en zou meer verhalen juist prettig vinden.
En we zullen ook wel bespreken of AD nodig zijn.
Voel me er erg gemixt over.
Ingrid, hoe is het nu met jou? En de andere mensen die een tijd terug hier aangaven zich zo rot te voelen? Ik wil echt niet dit topic opeisen en zou meer verhalen juist prettig vinden.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Spannend voor je Sugar. Ik vind het erg dapper dat je actie ondernomen hebt en hier zo open post.
Ik herken(de) een aantal dingen uit dit topic en schrok daar nogal van. Maar ik zit natuurlijk nog maar heel kort na de bevalling en midden in de hormonen. niet gedacht dat het zo'n impact kon hebben zeg. Heb me al een aantal keren afgevraagd of ik hier zou posten, want ik geloof niet dat ik depressief ben. Heb me wel een flink aantal keren goed neerslachtig gevoeld, maar dat was meestal ook wel te herleiden. Maar ik heb tot eergisteren elke dag gehuild en vond dat best laat voor kraamtranen.
Gisteren en vandaag nog niet, dus ik heb wat meer vertrouwen dat het een fase is/was.
Maar nogmaals, heel goed dat men hier het beruchte ei kwijt kan en dat er zo goed en ondersteunend gereageerd wordt!
Ik herken(de) een aantal dingen uit dit topic en schrok daar nogal van. Maar ik zit natuurlijk nog maar heel kort na de bevalling en midden in de hormonen. niet gedacht dat het zo'n impact kon hebben zeg. Heb me al een aantal keren afgevraagd of ik hier zou posten, want ik geloof niet dat ik depressief ben. Heb me wel een flink aantal keren goed neerslachtig gevoeld, maar dat was meestal ook wel te herleiden. Maar ik heb tot eergisteren elke dag gehuild en vond dat best laat voor kraamtranen.
Gisteren en vandaag nog niet, dus ik heb wat meer vertrouwen dat het een fase is/was.
Maar nogmaals, heel goed dat men hier het beruchte ei kwijt kan en dat er zo goed en ondersteunend gereageerd wordt!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
quote:Op maandag 16 oktober 2006 21:14 schreef Rottdog het volgende:
Lieve Sugg hoe is het gegaan bij de dokter???
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
PM girl, pas je wel een beetje op? probeer zo veel mogelijk nog te slapen, dat is heel belangrijk, ook voor je bv trouwens, maar ook voor jou!
stormy waters...
sailin'
sailin'
PM-girl, ik hoop dat het inderdaad vanaf nu beter met je gaat. Dat zou mooi zijn, ik wens het je toe!
De dokter en ik hadden weer een oké gesprek gisteren. We wachten nog 2-3 weken af wat de psych en het wegtrekken van de hormonen met me doen (positief hopelijk). Als dat niet voldoende stijgende lijn geeft, dan bespreken we verder wat antidepressiva kunnen doen. Nu nog niet (gelukkig).
Ik mag met toestemming van de huisarts contact opnemen met de PPD-deskundige (van het boek) om eventueel via haar de behandeling te starten. dat houdt volgens mij vooral in dat ik bepaalde medicatie (hormonenkuur misschien) zou krijgen en elke dag contact zou hebben met die vrouw, via mail. Ik denk er nog even over na of ik dat wil en "nodig" vind.
Gistermiddag ging het namelijk weer best goed met me en dan ben ik ervan overtuigd dat het me lukt zonder nog meer nieuwe hulpmiddelen (AD, PPD-deskundige, of wat dan ook). Wel heel belangrijk zijn kleine, stomme dingen rondom structuur en zekerheid, merk ik.
Zo heb ik besloten dat het nodig is elke avond vast kleren klaar te leggen voor mezelf. Dan is het 's ochtends snel aangetrokken en kan het niet al meteen een erg drama worden omdat ik me kut voel doordat ik niks heb dat staat. Daar kan ik echt radeloos onzeker en verdrietig van worden, heel stom. Dan begint de dag dus slecht en om dat te voorkomen, leg ik het nu 's avonds klaar. Die zekerheid is nodig. Net als "afspreken" met mezelf wat ik ga doen, elke dag in brokjes verdelen en opschrijven wat de plannen zijn.
En verder dit soort dingetjes:
·Elke keer als Storm wakker wordt, hem met veel vrolijkheid pakken. Bewust of niet, maar het moet op goede manier en dus positief en vrolijk en knuffelen. Doen gewoon.
·Elke keer als ik stress voel: uitspreken naar mijn man, mijn moeder of wie erbij is
·Elke keer als ik stress voel: rationeel bekijken en benaderen
Ik denk dat ik toch die PPD-deskundige wel ga mailen en met haar dat traject inga. Het is misschien gewoon nodig. Naast deze dingen dus, die ik zelf kan.
De dokter en ik hadden weer een oké gesprek gisteren. We wachten nog 2-3 weken af wat de psych en het wegtrekken van de hormonen met me doen (positief hopelijk). Als dat niet voldoende stijgende lijn geeft, dan bespreken we verder wat antidepressiva kunnen doen. Nu nog niet (gelukkig).
Ik mag met toestemming van de huisarts contact opnemen met de PPD-deskundige (van het boek) om eventueel via haar de behandeling te starten. dat houdt volgens mij vooral in dat ik bepaalde medicatie (hormonenkuur misschien) zou krijgen en elke dag contact zou hebben met die vrouw, via mail. Ik denk er nog even over na of ik dat wil en "nodig" vind.
Gistermiddag ging het namelijk weer best goed met me en dan ben ik ervan overtuigd dat het me lukt zonder nog meer nieuwe hulpmiddelen (AD, PPD-deskundige, of wat dan ook). Wel heel belangrijk zijn kleine, stomme dingen rondom structuur en zekerheid, merk ik.
Zo heb ik besloten dat het nodig is elke avond vast kleren klaar te leggen voor mezelf. Dan is het 's ochtends snel aangetrokken en kan het niet al meteen een erg drama worden omdat ik me kut voel doordat ik niks heb dat staat. Daar kan ik echt radeloos onzeker en verdrietig van worden, heel stom. Dan begint de dag dus slecht en om dat te voorkomen, leg ik het nu 's avonds klaar. Die zekerheid is nodig. Net als "afspreken" met mezelf wat ik ga doen, elke dag in brokjes verdelen en opschrijven wat de plannen zijn.
En verder dit soort dingetjes:
·Elke keer als Storm wakker wordt, hem met veel vrolijkheid pakken. Bewust of niet, maar het moet op goede manier en dus positief en vrolijk en knuffelen. Doen gewoon.
·Elke keer als ik stress voel: uitspreken naar mijn man, mijn moeder of wie erbij is
·Elke keer als ik stress voel: rationeel bekijken en benaderen
Ik denk dat ik toch die PPD-deskundige wel ga mailen en met haar dat traject inga. Het is misschien gewoon nodig. Naast deze dingen dus, die ik zelf kan.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik vind dat helemaal niet zo'n gek idee Sjoeg. Dan kan je het doen wanneer je zelf wil. Mailen dus.quote:Op dinsdag 17 oktober 2006 13:33 schreef Sugar het volgende:
Ik denk dat ik toch die PPD-deskundige wel ga mailen en met haar dat traject inga. Het is misschien gewoon nodig. Naast deze dingen dus, die ik zelf kan.
Dikke kus
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Yup, dat heb ik ook hoor Sugar. Als ik niets plan, doe ik ook niets en als ik het even doorzet kom ik zelfs mijn bed niet of nauwelijks uit. Als ik eenmaal opgestaan ben en bezig ben dan wordt het een veel leukere dag. Het is belangrijk om te beseffen dat het niet vanzelf gaat, je moet het zelf doen (helaas). Ik denk dat je goede stappen maakt. Ik vind dat klaarleggen van je kleren een erg goede oplossing, misschien ook wel wat voor hier.
Lekker douchen!
ziet er goed uit sugar, weer goeie plannen. deels ook wel weer herkenning, in de zin dat ik nu ook veel meer structuur en orde nodig heb met 2 kindjes. en soms lukt dat niet idd en das heel frustrerend, dus goed van je hoe je dat aanpakt en dat je je bewust bent hoe het werkt.
dikke kus weer
dikke kus weer
stormy waters...
sailin'
sailin'
Nou, precies wat ik dacht Sjak. Hier is een rommeldag in huis ook niet leuk en suf en moeilijk. Terwijl ik veel meer energie heb en vrolijker ben als we dingen doen.
Sugar, ik vind het knap dat je zo goed kunt omschrijven waar je aan je gevoel kunt werken. Ik hoop echt dat die dingetjes helpen. Succes. (Met een dikke knuffel.)
Sugar, ik vind het knap dat je zo goed kunt omschrijven waar je aan je gevoel kunt werken. Ik hoop echt dat die dingetjes helpen. Succes. (Met een dikke knuffel.)
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Hier wordt er ook stevig aan je gedacht Sugar!
Je klinkt heel rationeel op het moment. (Wel een beetje alsof je je gevoel even helemaal wegcijfert en dan hoopt dat het op die manier verdwijnt. Maar mss is dat ook juist wat je wilt) Maar misschien is dat vnl omdat ik een soort van actieplan lees hoe je het wilt gaan doen
Enne.. ik sluit me (opnieuw) weer helemaal aan bij Belana. Structuur en planning zijn hier ook echt nodig! (Hier werkt dat dus ook het beste wil IK ook rust en regelmaat voor mezelf hebben.)
Stomme hormomen ook
Dikke voor jou, voor Sebas en voor je kinderen
[ Bericht 18% gewijzigd door kozakken op 17-10-2006 14:24:32 ]
Je klinkt heel rationeel op het moment. (Wel een beetje alsof je je gevoel even helemaal wegcijfert en dan hoopt dat het op die manier verdwijnt. Maar mss is dat ook juist wat je wilt) Maar misschien is dat vnl omdat ik een soort van actieplan lees hoe je het wilt gaan doen
Enne.. ik sluit me (opnieuw) weer helemaal aan bij Belana. Structuur en planning zijn hier ook echt nodig! (Hier werkt dat dus ook het beste wil IK ook rust en regelmaat voor mezelf hebben.)
Stomme hormomen ook
Dikke voor jou, voor Sebas en voor je kinderen
[ Bericht 18% gewijzigd door kozakken op 17-10-2006 14:24:32 ]
Sugarquote:Op maandag 16 oktober 2006 10:16 schreef Sugar het volgende:
Dadelijk weer naar de huisarts, ben benieuwd wat de hb-uitslag en de uitslag van de schildklier is.
En we zullen ook wel bespreken of AD nodig zijn.
Voel me er erg gemixt over.
Ingrid, hoe is het nu met jou? En de andere mensen die een tijd terug hier aangaven zich zo rot te voelen? Ik wil echt niet dit topic opeisen en zou meer verhalen juist prettig vinden.
Hier gaat het redelijk. Heb nu voor een maand hogere dosis ad medicijnen(tryptizol). Deze helpen ook bij het slapen, ik sliep erg slecht. Hopelijk slaan ze snel aan.
En over ca 2 weken maatschappelijk werk. Dan krijg ik eerst een uitgebreid intakegesprek en daarna de gewone gesprekken. Om uit te vinden waar het vandaan komt en hoe op te lossen zeg maar. En ik wil vragen of ik een assertiviteitscursus of faalangstcursus kan doen. Heb ik wel vaker geprobeerd, maar er was telkens geen geschikte groep.
Het lijkt me leuk vrijwillgerswerk bij de 2ehands kinderkledingzaak in de wijk te doen. Maar dat durf ik nu nog niet.
Jeetje Sugar, wat een toestand, wat ongemakkelijk! Ik kijk niet veel in dit topic, en wist eigenlijk niet dat je je zo voelde. Wat naar zeg... Ik vind je aanpak zeer doordacht en goed, en ook goed van je dat je er over kan praten! Ik hoop voor jullie dat je je snel beter gaat voelen. Het beste lieverd!
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Ik herken hier ook (misschien te) veel uit het topic. Maar gelukkig kan ik er voor mezelf wat rust in vinden door het op 'de hormonen' te schuiven.quote:Op maandag 16 oktober 2006 11:56 schreef PM-girl het volgende:
Ik herken(de) een aantal dingen uit dit topic en schrok daar nogal van. Maar ik zit natuurlijk nog maar heel kort na de bevalling en midden in de hormonen. niet gedacht dat het zo'n impact kon hebben zeg. Heb me al een aantal keren afgevraagd of ik hier zou posten, want ik geloof niet dat ik depressief ben. Heb me wel een flink aantal keren goed neerslachtig gevoeld, maar dat was meestal ook wel te herleiden. Maar ik heb tot eergisteren elke dag gehuild en vond dat best laat voor kraamtranen.
Gisteren en vandaag nog niet, dus ik heb wat meer vertrouwen dat het een fase is/was.
Veel huilen, je heel klein voelen, je afvragen waar je het allemaal voor doet, ruzie over de stomste dingen, jezelf niet mooi/vrouwelijk voelen, de deur niet uit willen, zelfs boos worden op je kindje.. Hier komt het ook allemaal voorbij PM-girl
Het is niet niks, een kindje op de wereld zetten! Het vergt nogal wat van je lichaam en geest.
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Structuur en regelmaat. Het blijft terugkomen. Bij alle prille moeders, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik het ook nodig heb. Ik ben blij dat ik nu een ritme heb, waar ik op kan vertrouwen. En dat is wat ik jullie ook wil wensen. Zo bouw je zekerheid in en kun je genieten van de hummels om je heen. voor alle moeders met hormonsters in hun lichaam.
Ook ik zit niet goed in mijn vel. En bepaalde gedachten hebben me van mezelf doen walgen en flink laten schrikken. Vorige week was voor mij een keer punt , nadat ik het helemaal zat was dat Merel voor de zoveelste nacht alleen maar wilde huilen en op geen enkele manier te troosten was zat ik er helemaal door. Ik ben toen ook behoorlijk geschrokken van mezelf dat ik Merel bij de armpjes pakte en van binnen voelde dat ik dr wel door elkaar kon schudden. Dat is niks voor mij... Als ik kijk naar hoe ik altijd bij Isis was , één en al geduld en nu dit? Ik voelde ook helemaal niks meer bij Merel.
De gedachte dat ik Merel dus wel iets kon aandoen heeft me ontzettend laten schrikken en doen besluiten om hulp in te schakelen en dat heb ik nu. Om de paar dagen komt er iemand van de hulpverlening bij ons over de vloer om te praten en dat doet me goed. Depressief ben ik (nog) niet en dat wil ik ook graag voorkomen. Gelukkig vind de hulpverlening dat de gedachten die ik had niet zo heel raar waren , ze kwamen voort uit onmacht en het bleef bij een gedachte. Volgens hun is het iets wat bij veel vrouwen voor komt alleen heerst er een taboe op. Nu Merel weer beter slaapt s'nachts en ik daardoor dus ook weer een beetje kan bij tanken gaat het ook al weer wat beter met me. Af en toe ontvlucht ik even het huis met Isis en dat geeft me dan weer energie om de dingen thuis aan te pakken.
De gedachte dat ik Merel dus wel iets kon aandoen heeft me ontzettend laten schrikken en doen besluiten om hulp in te schakelen en dat heb ik nu. Om de paar dagen komt er iemand van de hulpverlening bij ons over de vloer om te praten en dat doet me goed. Depressief ben ik (nog) niet en dat wil ik ook graag voorkomen. Gelukkig vind de hulpverlening dat de gedachten die ik had niet zo heel raar waren , ze kwamen voort uit onmacht en het bleef bij een gedachte. Volgens hun is het iets wat bij veel vrouwen voor komt alleen heerst er een taboe op. Nu Merel weer beter slaapt s'nachts en ik daardoor dus ook weer een beetje kan bij tanken gaat het ook al weer wat beter met me. Af en toe ontvlucht ik even het huis met Isis en dat geeft me dan weer energie om de dingen thuis aan te pakken.
Jeetje Xanthe, Ik kan me voorstellen dat je bent geschroken. Maar, wat super goed dat je meteen actie hebt genomen. En rust is zoooo belangrijk. En zoooo moeilijk aan te komen als ze nog klein zijn. Ik weet van een kennis van me die ook een moeilijke slaper hadden, dat ze op een gegeven moment gewoon met zijn 3-en hebben zitten huilen. Papa, mama en kleine. Alles eruit. En maar huilen totdat iedereen helemaal leeg was en uitgeput in slaap viel. Ook zij hebben de dag erop meteen hulp ingeschakeld.
Xanthe, echt goed dat je hulp van buitenaf gezocht hebt. Praten over je gevoel lucht misschien al zoveel op. En je bent inderdaad niet de enige. Sterkte, en hopelijk kom je snel weer aan voldoende slaap toe.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Eigenlijk is het toch heel raar dat weinig slaap zulke rare dingen met je kan doen. Dat je soms tot van alles in staat bent die je als je gewoon normaal slaapt voor "schokkend" ervaart
Maar hoop voor de dames hier dat alles snel weer beter gaat
Maar hoop voor de dames hier dat alles snel weer beter gaat
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Jeetje Xanthe, dat was ff schrikken! Goed dat je hulp gezocht hebt! Hoop dat het snel weer allemaal wat lekkerder loopt!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ik durf voorzichtig te zeggen dat het wat beter gaat!
Mezelf meer in de hand, meer gevoel voor Storm en minder neerslachtigheid.
Ik ben stiekem al best blij!
Mezelf meer in de hand, meer gevoel voor Storm en minder neerslachtigheid.
Ik ben stiekem al best blij!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik lees dit topic nu pas
Allerliefst Sugar, een hele dikke knuffel van mij en het klinkt alsof je op de goeie weg bent. Hou vol meid, je komt er wel
Allerliefst Sugar, een hele dikke knuffel van mij en het klinkt alsof je op de goeie weg bent. Hou vol meid, je komt er wel
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Sugar, wat fijn voor jullie!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Fijn Sjoeg En nu genieten jij
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Heerlijk Sugar, elke stap naar voren is er 1. Al zijn het soms babystapjes, gewoon koesteren want het is echt supergeweldig nieuws
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Lieve Sugar, goed zo!
Pas je wel op dat je je gevoelens niet kapot rationeert/naliseert/of hoe je dat ook zegt. Soms klinkt het een beetje alsof je van buitenaf naar jezelf kijkt. Probeer ook dicht bij jezelf te blijven. Hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Sjak, weet je dat ik met enige verbazing jouw laatste post heb zitten lezen? Omdat je helemaal niet zo overkwam op mij toen. Je zag er uit als een gelukkige zelfverzekerde kwieke moeder. Zat ik er dan zo naast?
Pas je goed op jezelf?
Xanthe, heel goed dat je gelijk hulp hebt gezocht. Goed dat je dit soort signalen herkent en er zelf ook van schrikt. Succes!
Pas je wel op dat je je gevoelens niet kapot rationeert/naliseert/of hoe je dat ook zegt. Soms klinkt het een beetje alsof je van buitenaf naar jezelf kijkt. Probeer ook dicht bij jezelf te blijven. Hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Sjak, weet je dat ik met enige verbazing jouw laatste post heb zitten lezen? Omdat je helemaal niet zo overkwam op mij toen. Je zag er uit als een gelukkige zelfverzekerde kwieke moeder. Zat ik er dan zo naast?
Pas je goed op jezelf?
Xanthe, heel goed dat je gelijk hulp hebt gezocht. Goed dat je dit soort signalen herkent en er zelf ook van schrikt. Succes!
Als je niet lacht, ben je dood.
Goed zo lieve Sugar. Ik vind het knap wat je allemaal doet en ik hoop dat de situatie zo blijft dat het met die dingen ook beter gaat. Steeds wat meer. En ik hoop dat als het (natuurlijk liever niet) een dag weer wat tegenvalt je een beetje terug kan denken aan het moment dat je dit schreef. Zodat je weet dat er na die rottezooi ook wat was gekomen dat weer even goed was. Er komt echt een eind aan ellende. Je bent goed op weg. Ik ben misschien niet 'hier hier' momenteel maar ik ben er wel altijd voor je hoor, echt. Je verdient het geluk en het kunnen genieten van zo'n fijn gezin dubbel en dwars.quote:Op vrijdag 20 oktober 2006 09:05 schreef Sugar het volgende:
Ik durf voorzichtig te zeggen dat het wat beter gaat!
Mezelf meer in de hand, meer gevoel voor Storm en minder neerslachtigheid.
Ik ben stiekem al best blij!
Lief dat je dat zegt! Het is ook meer iets uit het verleden. Ik ben een tijd best depressief geweest. Ik moet nu gewoon goed op mezelf passen en door de hormonen en het "verplichte" vrij zijn is dat soms wat moeilijker. Als ik veel plan gaat het goed maar dan loop ik ook de kans om mezelf voorbij te lopen. Ach, het is soms wat schipperen maar over het algemeen ben ik inderdaad een gelukkige, zelfverzekerde en kwieke mams. (alhoewel, zelfverzekerd... )quote:Op vrijdag 20 oktober 2006 20:25 schreef dutchie het volgende:
Sjak, weet je dat ik met enige verbazing jouw laatste post heb zitten lezen? Omdat je helemaal niet zo overkwam op mij toen. Je zag er uit als een gelukkige zelfverzekerde kwieke moeder. Zat ik er dan zo naast?
Pas je goed op jezelf?
Lekker douchen!
Wat goed Sugar! Heel fijn voor je!
Hier twijfel qua medicijnen. Ben er heel erg duizelig en draaierig van. Erg naar gevoel en vind het wel eng. Bv. met traplopen.
Maar voel me wel ietsjes beter.
Hier twijfel qua medicijnen. Ben er heel erg duizelig en draaierig van. Erg naar gevoel en vind het wel eng. Bv. met traplopen.
Maar voel me wel ietsjes beter.
ingrid, dat hoort bij het wennen aan die medicijnen voor zover ik weet, erg veel bijwerkingen de eerste tijd, niet meteen opgeven.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Doe ik ook niet. Denk dat ik na een maand toch wel verbetering moet ontdekken.quote:Op maandag 23 oktober 2006 06:31 schreef Belana het volgende:
ingrid, dat hoort bij het wennen aan die medicijnen voor zover ik weet, erg veel bijwerkingen de eerste tijd, niet meteen opgeven.
Dinsdag intakegesprek bij maatschappelijk werk.
Dutchie, dat is nou net wat niet gaat, wat idd wel lukt misschien als je niet depressief bent. Ik kan de dingen niet (altijd) overzien en soms is het feit dat Maria's nagels geknipt moeten worden al een Mount Everest waar ik enorm tegenop zie. Rechtlijnig structuur aanbrengen en knopen doorhakken om vooral geen knopen meer te hebben is dan het enige wat werkt. Gewoon maar eens dingen op zijn beloop laten, dat is juist zo onmogelijk. Wanneer ik dat weer kan, dan voel ik me denk ik ook weer gelukkiger.quote:Op zondag 29 oktober 2006 20:19 schreef dutchie het volgende:
En Sugar, misschien heb je hier ook wat aan: niet teveel over alles nadenken (en dus die beren zien) en gewoon maar eens de dingen op zijn beloop laten. Niet telkens denken 'ja maar', laat het gaan. Is moeilijk, maar ms helpt het naast alle andere tips. Je probeert zoveel dingen te analyseren, maar dat werkt gewoon niet altijd met kindjes. Waarschijnlijk is dit een manier om het voor jezelf te blijven behappen, maar als het dan weer anders gaat is dat weer zo'n teleurstelling.
Ik wou dat ik echt iets voor je kon, het klinkt allemaal zo zwaar.
Maar als ik dan die foto's zie van Maria en Storm dan zie ik toch echt 2 gelukkige kindjes.
De laatste dagen heb ik weer vooral de angst dat dit allemaal toch over mij gaat en dus eeuwig is. In plaats van "dit komt doordat ik depressief ben en het gaat dús over". Gelukkig steunen anderen me juist wel (overtuigend) in die laatste gedachte. Ik merk alleen dat mijn gevoel totaal geen vertrouwen heeft in het idee dat ik ooit weer iets leuk ga vinden.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik ben ook even mee verhuisd.
-laat maar, volgens mij komt dit toch niet zo over als ik het bedoel-
[ Bericht 73% gewijzigd door dutchie op 29-10-2006 21:07:57 ]
-laat maar, volgens mij komt dit toch niet zo over als ik het bedoel-
[ Bericht 73% gewijzigd door dutchie op 29-10-2006 21:07:57 ]
Als je niet lacht, ben je dood.
Ik vind het zo rot voor je, Sugar. Wat kunnen simpele dingen ontzettend zwaar zijn als je depressief bent he? Krijg je medicijnen? Antidepressiva zijn zeker geen wondermiddel hoor, maar ze kunnen net de scherpe randjes ervanaf halen. Leven wordt iets minder zwaar en je krijgt wat meer energie. Vaak lukt het dan beter om dingen wel wat meer los te laten, waardoor je je weer iets beter voelt, waardoor het weer makkelijker wordt om los te laten, etc. Zo kunnen medicijnen helpen om de negatieve spiraal om te zetten in een positieve waardoor langzaam aan je herstel kunt gaan werken.
Hoe dan ook, ik hoop dat het leven snel weer wat leuker en makkelijker voor je gaat worden.
Hoe dan ook, ik hoop dat het leven snel weer wat leuker en makkelijker voor je gaat worden.
Hoi Suggie: ik wil hier even het volgende over zeggen. ER zitten namelijk twee kanten aan de zaak. Allereerst; ja, het gaat over. Het wordt beter en je ziet straks niet meer als een berg tegen alles op. Echt niet! Ik spreek uit ervaring en ik weet dondersgoed waar je doorheen gaat. Het is gewoon een rotperiode, maar op een gegeven moment kan je echt wel weer genieten en dingen op z'n beloop laten.quote:Op zondag 29 oktober 2006 20:41 schreef Sugar het volgende:
[..]
Dutchie, dat is nou net wat niet gaat, wat idd wel lukt misschien als je niet depressief bent. Ik kan de dingen niet (altijd) overzien en soms is het feit dat Maria's nagels geknipt moeten worden al een Mount Everest waar ik enorm tegenop zie. Rechtlijnig structuur aanbrengen en knopen doorhakken om vooral geen knopen meer te hebben is dan het enige wat werkt. Gewoon maar eens dingen op zijn beloop laten, dat is juist zo onmogelijk. Wanneer ik dat weer kan, dan voel ik me denk ik ook weer gelukkiger.
De laatste dagen heb ik weer vooral de angst dat dit allemaal toch over mij gaat en dus eeuwig is. In plaats van "dit komt doordat ik depressief ben en het gaat dús over". Gelukkig steunen anderen me juist wel (overtuigend) in die laatste gedachte. Ik merk alleen dat mijn gevoel totaal geen vertrouwen heeft in het idee dat ik ooit weer iets leuk ga vinden.
Aan de andere kant is een depressie wel iets waar je toch aanleg voor moet hebben , ondanks dat je depressie misschien getriggerd wordt door je hormonen (en ook hier spreek ik helaas uit ervaring met twee postnatale depressies). Depressief word je namelijk niet zomaar. Er moet een basis voor zijn.
Als je uit dit dal geklommen bent is het misschien een goed idee om je eigen gedachtengang eens goed onder de loep te nemen. Hoe ga je om met tegenslagen, wat maakt je depressief, waar ben je gevoelig voor. En het belangrijkste, hoe kan je voorkomen dat dit je nogmaals overkomt.
Ik zal een voorbeeld geven over mezelf, zodat misschien wat duidelijker wordt wat ik bedoel. NOrmaal gesproken sta ik sterk in mijn schoenen en ben ik stabiel en positief van aard. Maar... als ik één á twee nachten niet goed slaap of te weinig tijd krijg om even tot mijzelf te komen, word ik treurig. Duurt deze situatie te lang, dan word ik depressief. Hormonen zijn bij mij nog een extra trigger.
Na de geboorte van Thomas heb ik heel bewust mijn leven anders ingericht. Vroeg naar bed, veel regelmaat en niet te veel hooi op mijn vork nemen. En het belangrijkste: schijt aan anderen. Als ik bezoek heb, ga ik toch naar bed als ik moe ben. Als ik dat niet doe, dan voel ik me de volgende dag rot. En ik heb mijn eigen grenzen leren kennen en mezelf er in geaccepteerd. En sinds ik dat doe, en goed naar mezelf luister, heb ik geen dipje meer gehad.
Beetje warrig verhaal misschien, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Sugar.
Fijn dat je weet dat structuur en geen keuzes hoeven te maken voor je werkt!
Nu dus maar even helemaal blind vertrouwen op het vertrouwen en observatievermogen van anderen Suug! Goed dat je dat doet.
Oh ja, als geheugensteuntje: Al die gedachten komen echt omdat je depressief bent. Ze gaan over! Net zo goed als dat je vroeger grip hebt leren krijgen op al die andere dingen die speelden en die over 'jou' gingen
Ik ben het hier helemaal mee eens en je verwoordt heel netjes zoals ik me al tijden voel. Gelukkig heb ik ook al snel hulp. Maar ik heb er zeker aanleg voor en weet waar het ongeveer aan ligt. Maar het is die schakel die ik om moet zetten. Hiermee wil ik de aandacht niet naar mij trekken hoor. Ik vond het gewoon erg duidelijk weer hoe het soms zit bij mij.quote:Op zondag 29 oktober 2006 21:28 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Aan de andere kant is een depressie wel iets waar je toch aanleg voor moet hebben , ondanks dat je depressie misschien getriggerd wordt door je hormonen (en ook hier spreek ik helaas uit ervaring met twee postnatale depressies). Depressief word je namelijk niet zomaar. Er moet een basis voor zijn.
Als je uit dit dal geklommen bent is het misschien een goed idee om je eigen gedachtengang eens goed onder de loep te nemen. Hoe ga je om met tegenslagen, wat maakt je depressief, waar ben je gevoelig voor. En het belangrijkste, hoe kan je voorkomen dat dit je nogmaals overkomt.
Ik zal een voorbeeld geven over mezelf, zodat misschien wat duidelijker wordt wat ik bedoel. NOrmaal gesproken sta ik sterk in mijn schoenen en ben ik stabiel en positief van aard. Maar... als ik één á twee nachten niet goed slaap of te weinig tijd krijg om even tot mijzelf te komen, word ik treurig. Duurt deze situatie te lang, dan word ik depressief. Hormonen zijn bij mij nog een extra trigger.
Na de geboorte van Thomas heb ik heel bewust mijn leven anders ingericht. Vroeg naar bed, veel regelmaat en niet te veel hooi op mijn vork nemen. En het belangrijkste: schijt aan anderen. Als ik bezoek heb, ga ik toch naar bed als ik moe ben. Als ik dat niet doe, dan voel ik me de volgende dag rot. En ik heb mijn eigen grenzen leren kennen en mezelf er in geaccepteerd. En sinds ik dat doe, en goed naar mezelf luister, heb ik geen dipje meer gehad.
Beetje warrig verhaal misschien, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik wil zeggen.
Sugar ik heb niet alles gevolgt, maar ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen en het is echt zo. Het is maar tijdelijk En je hebt het halve werk al verricht met jezelf te uiten over hoe je je voelt. Door het hier al neer te schrijven zou al kunnen werken. Dikke knuf en ik hoop echt dat je je snel wat beter gaat voelen. Dan kun je eindelijk lekker van je kindjes genieten.
Sugar nogmaals sterkte!
Ik weet niet of ik het hier of in " hoe gaat het met de moeders" neer moet zetten. Doe het dus eerst maar hier.
Ik ben gelukkig niet meer zo duizelig. En iets minder somber. Denk dat de medicijnen (ad) nu aanslaan.
Ik word er wel heel moe van. En ze zouden helpen met slapen, helaas is dat niet zo.
Morgen dus de intake bij maatschappelijk werk. Best spannend. Gelukkig past mijn moeder op.
Ik weet niet of ik het hier of in " hoe gaat het met de moeders" neer moet zetten. Doe het dus eerst maar hier.
Ik ben gelukkig niet meer zo duizelig. En iets minder somber. Denk dat de medicijnen (ad) nu aanslaan.
Ik word er wel heel moe van. En ze zouden helpen met slapen, helaas is dat niet zo.
Morgen dus de intake bij maatschappelijk werk. Best spannend. Gelukkig past mijn moeder op.
hoelang ben je nu bezig met je medicijnen ingrid?
denk dat nu inderdaad de eerste tijd van "de symptomen kunnen nu iets erger gaan worden" voorbij bent.
dat is wel heerlijk! jammer dat je er toch zo moe van wordt.
staat dat misschien ook bij de bijwerkingen? vaak zijn bijwerkingen van medicijnen bijna gelijk aan de symptomen waar je ze voor inneemt
spannend, naar de maatschappelijk werker.
succes
denk dat nu inderdaad de eerste tijd van "de symptomen kunnen nu iets erger gaan worden" voorbij bent.
dat is wel heerlijk! jammer dat je er toch zo moe van wordt.
staat dat misschien ook bij de bijwerkingen? vaak zijn bijwerkingen van medicijnen bijna gelijk aan de symptomen waar je ze voor inneemt
spannend, naar de maatschappelijk werker.
succes
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ik ben nu zo'n maand bezig. Eerst 2 weken 25mg(als het goed is) en nu zo'n 2 weken 50mg.quote:Op maandag 30 oktober 2006 20:12 schreef pinquit het volgende:
hoelang ben je nu bezig met je medicijnen ingrid?
denk dat nu inderdaad de eerste tijd van "de symptomen kunnen nu iets erger gaan worden" voorbij bent.
dat is wel heerlijk! jammer dat je er toch zo moe van wordt.
staat dat misschien ook bij de bijwerkingen? vaak zijn bijwerkingen van medicijnen bijna gelijk aan de symptomen waar je ze voor inneemt
spannend, naar de maatschappelijk werker.
succes
Bij de bijwerkingen staat wel dat je suffig kan worden. Daarom heb ik deze ook, omdat ze zouden helpen om in slaap te komen.
Vind het wel spannend morgen en hoop dat ze me kunnen helpen.
Ingrid, neem je je medicijnen 's morgens of 's avonds in? Omdat je zo moe bent, maar ze niet echt helpen voor het slapen. Misschien als je ze op een ander moment van de dag inneemt (bv 's avonds ipv 's morgens?, wellicht wel slim om zoiets even te overleggen met je huisarts of degene die het voorgeschreven heeft...). Wat slik je?
Succes bij het maatschappelijk werk!
Sugar, sterkte! Fijn dat je veel steun hebt van anderen!
Succes bij het maatschappelijk werk!
Sugar, sterkte! Fijn dat je veel steun hebt van anderen!
Mama van 2 lieve meiden :)
Tink, duidelijk verhaal juist, hoor! Dankjewel ervoor. Gelukkig laat je me hiermee niet schrikken, met dat deel "eigen invloed" hou ik ook rekening. Als ik maar weer ooit wel kan genieten van dingen en iets écht leuk vind om te doen.
Ingrid, niet slapen lijkt me slopend, daarvan heb ik gelukkig geen last. Succes morgen.
Ik had vandaag voor het eerst echt het gevoel dat de psych me misschien wel verder kan helpen. Ook voor het eerst daar mijn verdriet kunnen laten zien. Voelt nu wel alsof we iets kunnen doen eraan, misschien.
Jongens, ik vind het fijn dat jullie steeds zo prettig reageren en ook steeds weer tips of eigen verhalen hebben. Ik heb er echt wat aan, dus bedankt.
Ingrid, niet slapen lijkt me slopend, daarvan heb ik gelukkig geen last. Succes morgen.
Ik had vandaag voor het eerst echt het gevoel dat de psych me misschien wel verder kan helpen. Ook voor het eerst daar mijn verdriet kunnen laten zien. Voelt nu wel alsof we iets kunnen doen eraan, misschien.
Jongens, ik vind het fijn dat jullie steeds zo prettig reageren en ook steeds weer tips of eigen verhalen hebben. Ik heb er echt wat aan, dus bedankt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar sterkte ermee, ben trouwens blij te lezen dat je een goed gevoel krijgt bij de psych en dat je misschien samen verder kunt komen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Sugar, fijn om te lezen dat je een goed gesprek hebt gehad bij de psych. Nog even een om te laten weten dat er aan je gedacht wordt.
in contact komen met je gevoel, das zo belangrijk. (loop zelf bij een psych momenteel, dus herkenbaar... duurt ff voor je je emoties kan laten zien daar) maar ik merk aan mezelf dat dat in contact komen me goed doet. sterkte weer meid!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik neem ze 's avonds in, voor het slapen gaan.quote:Op maandag 30 oktober 2006 20:48 schreef Nijna het volgende:
Ingrid, neem je je medicijnen 's morgens of 's avonds in? Omdat je zo moe bent, maar ze niet echt helpen voor het slapen. Misschien als je ze op een ander moment van de dag inneemt (bv 's avonds ipv 's morgens?, wellicht wel slim om zoiets even te overleggen met je huisarts of degene die het voorgeschreven heeft...). Wat slik je?
Succes bij het maatschappelijk werk!
Sugar, sterkte! Fijn dat je veel steun hebt van anderen!
Het heet tryptozyl oid.
Het ging wel goed bij mw. Leuke vrouw. Kon alles goed vertellen en door haar vragen kwam er veel uit, zeg maar.
Ze denkt dat het een combi van dingen is. Gedeeltelijk hormonaal.
Ze gaan het in het team over mij hebben, om te kijken of ik bij hun op het juiste adres ben.
Iig volgende week vrijdag terugkomen.
Sugar, fijn dat je steun hebt in oa dit topic. Heb ik ook trouwens.
Mooi dat je een goed gesprek hebt gehad.
Ingrid, fijn dat je een goed gevoel had bij dat gesprek. En heel prettig dat er nu serieus gekeken gaat worden waar je de beste hulp kunt krijgen. Is toch wel een belangrijke stap hoor, vanaf nu wordt het vast stukje bij beetje elke keer iets beter.
Hou er wel rekening mee dat het echt een tijd kan duren voordat je helemaal bent ingesteld op zo'n anti-depressivum. De bijwerkingen kunnen zelfs na een maand of drie nog wat minder worden, maar die slaperigheid is helaas wel een van de bekendste en vervelendste bijwerkingen van het soort middel dat jij slikt (dat is voor mij toen de reden geweest over te stappen naar een nieuwer middel).
Niet of te weinig slapen is trouwens funest, dan kun je helemáál niet meer relativeren. Wel belangrijk om te zorgen dat dat verbetert. Je zou misschien aan je huisarts kunnen vragen of je daar misschien tijdelijk iets als oxazepam voor kunt krijgen, totdat het allemaal weer wat stabieler is. Er zijn ook wel wat truukjes die het makkelijker kunnen maken om los te laten en dus te kunnen slapen, daar weten de meeste therapeuten (en ook maatschappelijk werk) wel van. Ik kan je ook wel eea toemailen als je denkt er wat aan te hebben (phileine@gmail.com)
Sugar, klinkt goed. Stapje voor stapje he? Ik mail je binnenkort weer eens, even erg druk geweest hier maar ik volg wel steeds hoe het met je gaat.
Hou er wel rekening mee dat het echt een tijd kan duren voordat je helemaal bent ingesteld op zo'n anti-depressivum. De bijwerkingen kunnen zelfs na een maand of drie nog wat minder worden, maar die slaperigheid is helaas wel een van de bekendste en vervelendste bijwerkingen van het soort middel dat jij slikt (dat is voor mij toen de reden geweest over te stappen naar een nieuwer middel).
Niet of te weinig slapen is trouwens funest, dan kun je helemáál niet meer relativeren. Wel belangrijk om te zorgen dat dat verbetert. Je zou misschien aan je huisarts kunnen vragen of je daar misschien tijdelijk iets als oxazepam voor kunt krijgen, totdat het allemaal weer wat stabieler is. Er zijn ook wel wat truukjes die het makkelijker kunnen maken om los te laten en dus te kunnen slapen, daar weten de meeste therapeuten (en ook maatschappelijk werk) wel van. Ik kan je ook wel eea toemailen als je denkt er wat aan te hebben (phileine@gmail.com)
Sugar, klinkt goed. Stapje voor stapje he? Ik mail je binnenkort weer eens, even erg druk geweest hier maar ik volg wel steeds hoe het met je gaat.
mooi he, alles
De slapeloosheid is echt irritant. Ik kon voordat ik met de medicijnen begon, al moeilijker in slaap komen en doorslapen. Maar nu is het erger. Ik ben gewoon zowat de hele dag moe!quote:Op dinsdag 31 oktober 2006 22:21 schreef phileine het volgende:
Ingrid, fijn dat je een goed gevoel had bij dat gesprek. En heel prettig dat er nu serieus gekeken gaat worden waar je de beste hulp kunt krijgen. Is toch wel een belangrijke stap hoor, vanaf nu wordt het vast stukje bij beetje elke keer iets beter.
Hou er wel rekening mee dat het echt een tijd kan duren voordat je helemaal bent ingesteld op zo'n anti-depressivum. De bijwerkingen kunnen zelfs na een maand of drie nog wat minder worden, maar die slaperigheid is helaas wel een van de bekendste en vervelendste bijwerkingen van het soort middel dat jij slikt (dat is voor mij toen de reden geweest over te stappen naar een nieuwer middel).
Niet of te weinig slapen is trouwens funest, dan kun je helemáál niet meer relativeren. Wel belangrijk om te zorgen dat dat verbetert. Je zou misschien aan je huisarts kunnen vragen of je daar misschien tijdelijk iets als oxazepam voor kunt krijgen, totdat het allemaal weer wat stabieler is. Er zijn ook wel wat truukjes die het makkelijker kunnen maken om los te laten en dus te kunnen slapen, daar weten de meeste therapeuten (en ook maatschappelijk werk) wel van. Ik kan je ook wel eea toemailen als je denkt er wat aan te hebben (phileine@gmail.com)
Sugar, klinkt goed. Stapje voor stapje he? Ik mail je binnenkort weer eens, even erg druk geweest hier maar ik volg wel steeds hoe het met je gaat.
Ik ga toch maar naar de huisarts, want zo is het ook niks. Ik moet gewoon 's morgens bijslapen.
Ben al een paar keer bijna van de trap gevallen van vermoeidheid. En ben bang dat het straks echt gebeurd, al dan niet met Kim.
Ik ga je ff mailen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ingrid19 op 01-11-2006 12:14:48 (stond een foutje in) ]
Lijkt me wel goed om even te overleggen Ingrid, als je er zo moe van bent dat je bijna van de trap valt... brrr.
Het kan even duren voordat je effect merkt van antidepressiva en soms kan het een tijdje duren voordat je het middel hebt gevonden wat jou helpt. Ik had pas bij mn 5e middel (prozac) het idee dat het wat doet...
Voor iedereen die het nodig heeft een , zet em op hoor!
Het kan even duren voordat je effect merkt van antidepressiva en soms kan het een tijdje duren voordat je het middel hebt gevonden wat jou helpt. Ik had pas bij mn 5e middel (prozac) het idee dat het wat doet...
Voor iedereen die het nodig heeft een , zet em op hoor!
Mama van 2 lieve meiden :)
Je kunt van die medicatie ook veel levendiger en heftiger gaan dromen, maar dat trekt na een tijdje wel weer weg (of gaat wennen)
mooi he, alles
Ik had vandaag weer een afspraak met de huisarts. Die afspraak hadden we vooral gemaakt om te kunnen bekijken of medicatie nodig is. Ik vind van niet, omdat het wel al beter gaat dan eerst. Daar ben ik ook blij om. Ze vond dat een prima besluit, controleerde door allerlei vragen een beetje mijn gevoel en dat was oké.
Ze vroeg of mijn werk wel ruimte gaf en ik vertelde dat ik het daar nog helemaal niet heb aangekaart. Ik moet over 3 weken weer beginnen. Ze gaf meteen aan dat ze dat echt te vroeg vond. Volgens haar moet mijn rust, herstel en alles nu pas beginnen, nu het wat beter gaat. ze denkt dat het verstandig is om aan te geven dat ik waarschijnlijk pas eind december of begin januari weer zal werken. Mocht het dan toch meevallen, dan kan ik altijd eerder aan de slag gaan.
Ik denk dat ze wel gelijk heeft, maar ik zag ook niet echt tegen werken op. Maar misschien ga ik te snel en moet ik echt een overgangsgebied inlassen door inderdaad nog niet te gaan werken.
Ze vroeg of mijn werk wel ruimte gaf en ik vertelde dat ik het daar nog helemaal niet heb aangekaart. Ik moet over 3 weken weer beginnen. Ze gaf meteen aan dat ze dat echt te vroeg vond. Volgens haar moet mijn rust, herstel en alles nu pas beginnen, nu het wat beter gaat. ze denkt dat het verstandig is om aan te geven dat ik waarschijnlijk pas eind december of begin januari weer zal werken. Mocht het dan toch meevallen, dan kan ik altijd eerder aan de slag gaan.
Ik denk dat ze wel gelijk heeft, maar ik zag ook niet echt tegen werken op. Maar misschien ga ik te snel en moet ik echt een overgangsgebied inlassen door inderdaad nog niet te gaan werken.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
lastig sugar. maar wel goed dat je huisarts zo actief meedenkt. lijkt me op zich geen slecht idee om haar raad nu te volgen en het weer beginnen met werken nog even op te schuiven. beter zo dan dat je straks moet besluiten dat je te hard van stapel gelopen bent denk ik.
Ingrid!!!! Ik dacht al laast al toen je met dat slaperig zijn kwam. Ik heb ook een tijd een heel lage dosis triptisol geslikt (stofnaam amitriptiline) niet als ad maar als medicijn voor fibromyalgie. je wordt meestal een paar uur nadat je het ingenomen hebt slaperig en dat werkt dan weer een tijdje. Als je de pillen dus vlak na het avondeten inneemt heb je kans dat het beter werkt bij het inslapen (een paar uur later). Zo werkte het bij iig wel. Als ik ze te laat in nam was ik 's morgens nog ontzettend duf en sloom. succes meis!
[ Bericht 1% gewijzigd door Jelief op 02-11-2006 12:41:21 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Jelief op 02-11-2006 12:41:21 ]
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Fijn dat de huisarts zo meedenkt Sugar. Lastige keuze, maar misschien niet verkeerd om het werken nog een stukje op te schuiven, zeker als je zelf ook wel denkt dat de huisarts gelijk heeft...
Mama van 2 lieve meiden :)
