Depressief door de hormonen

sugar. Goed, hoor. En fijn dat je het laat weten. Mooi om te lezen dat je zo hebt kunnen genieten en dat het goed is gegaan. Een moedige vrouw. Dat ben je zeker!!

Sugar ik vind het verhaal van de V&D heel goed klinken hoor. En dan je zorgen maken dat je een slechte moeder bent, echt niet! . Heel knap dat je doorzet en toch dingen gaat doen. Twee van die kleintjes is zwaar. Hoe vaak heb ik niet bij de tram gestaan met een oppaskindje van twee plus eentje in zo'n mega kinderwagen en dan die treden op moeten. Daar zakt de moed af en toe van in je schoenen.
Extra bewondering dat je inziet dat er op uit gaan zorgt dat je wat minder in de depri gevoelens blijft hangen. En trouwens ook bewondering dat je het hier zo open en eerlijk verteld.

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 21:00 schreef Tinkepink het volgende:
Mijn man en ik hadden kort na de geboorte besloten op vakantie te gaan. We hebben een huis gehuurd in de buurt van het strand en thuis de boel de boel gelaten. Gewoon lekker met z'n viertjes wennen aan elkaar en proberen tot rust te komen. Het heeft ons goed gedaan, als was het dan geen gewone relaxte vakantie. Als jullie de mogelijkheid hebben kan ik je zoiets alleen maar aanraden.

We gaan komende maandag een midweekje weg. Stond al gepland voor Storm's geboorte en we laten het gewoon doorgaan. Hopelijk pakt het net zo goed uit als destijds bij jullie.

Wat lief ook dat die mevrouw tegen je zei dat je moedig was Sugar, dat kon je precies goed gebruiken denk ik. Goed dat je erop uit gaat! En wat knap dat je zo relaxed bleef. Zo'n midweekje weg is ook alleen maar goed denk ik. Alvast een heel fijne vakantie gewenst.

Wat fijn om al je verhalen te lezen Sugar.
Ik hoorde laatst ook iemand die juist door structuur en dingen 'doen' steeds meer grip kreeg.
Hopenlijk werkt het voor jou ook.

En een midweek weg. Fijn! Hopenlijk geeft het jullie tijd en rust.

dat dingen doen helpt vind ik heel begrijpelijk, maar je moet 't wel kunnen opbrengen. dus: heel dapper dat je er de puf voor vond/bij elkaar wist te rapen. en fijn dat jullie er ook echt lol aan beleefd hebben. die midweek lijkt me ook een goed plan, heerlijk, en zal allicht ook weer een beetje helpen. kan je man een beetje overweg met de situatie?

ik vind het wel herkenbaar hoor evengoed. ik moet mezelf ook dwingen om eruit te gaan, zag daar zo tegenop met 2 kinderen. heb dat nog steeds wel. ben niet zo'n supermoeke denk ik dan. maar als je het gaat doen blijkt het te gaan. super dus van je!

Hier nog zo'n "ik moet me dwingen om" mama. Daarom extra veel bewondering voor je uitstapje Sugar!

Ik ben trots op je Sugar. Echt heel trots!

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 20:46 schreef Sugar het volgende:
Ik had alle vertrouwen in Maria, in Storm en in mezelf.

Bravooo! Wat heerlijk Sugar!
Dat moment wordt je nooit meer afgepakt. Probeer het je voor de geest te halen op momenten dat het even níet lekker gaat.

Sugar wat goed!

Sugartje? Hoe is het nu met je? Kom eens vertellen! _{Als je wil uiteraard. (}

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 21:12 schreef Sugar het volgende:

[..]

We gaan komende maandag een midweekje weg. Stond al gepland voor Storm's geboorte en we laten het gewoon doorgaan. Hopelijk pakt het net zo goed uit als destijds bij jullie.

Sugar is dus waarschijnlijk voor vrijdag niet terug. Hopelijk sta je hier zaterdag te stuiteren omdat het zo leuk was Sugar

Oh ja... Duh...

Think BE, think!

quote:

Op woensdag 11 oktober 2006 14:01 schreef Brighteyes het volgende:
Oh ja... Duh...

Think BE, think!

Je blijft een top modje hoor

Lief!

We zijn inderdaad vandaag teruggekomen van de 'vakantie'.
Het was een heel moeizame week, met 1 echt goede dag en vooral ook veel zware momenten (voor het hele gezin). Vandaag gaat het weer heel slecht, ik vind het zelf vreselijk en weet soms echt niet of het goed gaat komen en wanneer dan. Ik wil zo graag die knop vinden bij mezelf waardoor alles weer een béétje leuk wordt. Echt, als die knop er zou zijn dan ramde ik er meteen heel hard op. De situatie waarin we nu allemaal zitten is zo negatief, zo futloos, zo besluiteloos en zo verdrietig. Hoeveel wandelingen heb ik al niet gemaakt terwijl de tranen over mijn wangen stroomden?

Maar: ik vecht wel en probeer echt steeds toch dingen te verzinnen die misschien even helpen. Ik merk gewoon zelfs door mijn neerslachtigheid heen wat ons mensen drijft: de wil te overleven (al klinkt dat vreselijk overdreven in mijn situatie. Ik heb tenslotte eten en drinken, dak boven mijn hoofd enzovoorts.) Dus hier volgen de plannen (niet geheel uit mijzelf gekomen, want daarvoor veel te weinig daadkracht nu, maar a la) om zo vlug mogelijk weer mezelf terug te vinden en vooral ook de lol in het leven:

de dagen en momenten met Storm of allebei de kindjes juist opzoeken en niet mijden (doe ik nu). _{Want als ik ze allebei heb, dan kan ik het ook en sleept het me meteen door de dag heen. Sterker nog, als ik dan een leuke (halve) dag heb, ben ik trots op mezelf én voel ik me eindelijk weer iets beter over mezelf.}

sporten morgen

maandag bij dokter doorverwijzing voor diëtiste vragen

alles plannen op papier

alles delen met mijn man (vooral ook alle dingen die ik eigenlijk ook wilde doen of moest doen, maar nu alleen in hoofd laat, waardoor hij niet eens kán helpen, maar ik wel de hele dag tegen alles opzie en aanhik)

elke dag iets leuks voor mezelf doen (Maar wat? Ik vind niks leuk... Daarover dus nog denken ofzo.)

Hopelijk werkt het. Met name punt 1 is belangrijk, want ik moet toch 3 dagen met de kindjes rooien elke week. Nu wel veel hulp van (schoon)ouders, maar misschien werkt het wel veel beter als ik die dingen weer zelf doe en dus én iets heb om voor te leven én iets heb wat ik kán en controleer.

sugar, het gaat je wel lukken hoor!
je hebt 2 prachtige kinderen op de wereld gezet, als je dat kan kan je alles

super dat er plannen zijn, je kan weer een stapje verder nu.
fijn dat je inderdaad nu 'dingen' hebt om naar toe te werken, het zal heus niet 1,2,3 gaan, maar dat hóeft ook niet!
neem er de tijd voor, en probeer van de kleine dingen weer te genieten.
je staat er niet alleen voor

Sugar, ik vind het echt dapper van je hoe je er mee omgaat, dat je ondanks het diepe dal toch naar die 'ratio' in jezelf luistert. Zoals al zo vaak gezegd, het kost veel tijd en werk, maar met hulp van je omgeving kan je het echt! Dit gevoel kan zo diep en groot en allesoverweldigend zijn, maar toch weet je jezelf steeds weer (ook al is het dan even) terug te vinden en die momenten zullen steeds vaker komen.
Sterkte!

Sugar, wat klinkt het allemaal rot en toch klink je zo sterk. Dingen op papier zetten en delen met anderen is al een hele goede stap. En nu is het een kwestie van tijd denk ik en wordt het langzaam maar zeker zoals het zijn moet. Ik denk aan je

Sugar.

Ik zei het van de week nog tegen iemand anders:
Ooit schijnt het zonnetje weer regelmatig, heel veel sterkte voor de tussentijd!

och lieve sugar, wat ga jij door een hel momenteel zeg... ik denk veel aan je. herken ook wel dingen, maar niet zo erg dan zeg maar. Ik vind je ook een moedige vrouw en ik wens je heel veel sterkte met je plannen, maar eis niet te veel van jezelf tegelijk he!

Sugar Weet verder ff niks te zeggen.

Ach Sugar wat is het toch allemaal rot en ik gun je zoveel zonneschijn. Aarzel niet om toch nog aan medicijnen te denken hoor, als je daarmee sneller die knop kunt vinden is het toch meegenomen? Dat is geen falen maar gewoon een tekort in je lichaam oplossen.
Nog een klein tipje wat ik ooit kreeg, probeer op een lijstje de momenten bij te houden dat je wel een lach op je gezicht hebt gehad, of dat je je fijn voelde. Zo krijg je een beetje inzicht in het feit dat het niet alleen maar donker en naar is maar dat er ook nog mooie momenten zijn. Het heeft mij toen best wel geholpen omdat alles onder een sluier van triestigheid leek te liggen, en ineens zag ik dat ook nog wel kon lachen.
Misschien heb je hier ook iets aan?
Je hebt een goed actieplan gemaakt Sugar en ik vind je heel erg dapper

Sugar, dingen klinken herkenbaar (alleen ik heb geen kindjes).
Dingen plannen kan je houvast geven, maar wat belana ook zegt: eis niet teveel van jezelf tegelijk.

Hopelijk wordt alles gauw weer wat minder zwaar voor je, sterkte Sugar

Sugar, je actieplan klinkt goed
Ik hoop dat je je er snel ook beter door gaat voelen

Sugar, heel veel sterkte! Je komt heel dapper over, goed dat je zo open kunt zijn!

De tip van Lois zou ik zeker doen.
Koop een heel mooi boekje waarin je alle positieve dingen opschrijf. Neem een moment helemaal voor jezelf (als je 2 schatten op bed liggen en ook echt slapen en je dus ook echt rust hebt)
Zet jou muziekje op, wierookje als je ervan houd, bakkie thee. En schrijven maar.
Knip dingen uit die jou positieve gevoelens weer geven, teken ze schilder ze of wat dan ook.
Maak er jou boekje van.

Ik vind je echt heel dapper en knap en moedig en mooi

Sjoeg, ik stuur een paar zonnestraaltjes je kant op. Je bent op de goede weg en ooit verdwijnen die wolken, echt waar

Jee Sugar, vreselijk he als je je zo voelt. Ik ben ook vrij ver geweest met pds. En ik kan me nog wel herinneren hoe vreselijk rot ik me af en toe voelde. Sterkte meid.

Lieve Sugar heel veel liefs. Je bent hard aan het vechten en ik wens je dan ook veel kracht en zonnenschijn toe. Ik sluit me aan bij Lois en Jessie. Schrijven helpt.

Even een uit Amerika om te laten weten dat ik aan je denk Sugar. Hou vol.

Sugar heel veel sterkte meid

Sugar, hou vol meid. En neem alle hulp aan die je kunt krijgen om de zaak weer op de rit te krijgen. Het is goed om zoveel mogelijk mensen te laten delen in jouw plan van aanpak, zodat ze je gericht kunnen helpen.

Dankjulliewel allemaal.

Het sporten heeft me goed gedaan en het idee van het actieplan doet me ook goed verder. Jullie tips zijn fijn, ze sterken me.

Sugar je bent echt ongeloofelijk sterk, dit kan ons allemaal gebeuren, hou vol meid...

Dadelijk weer naar de huisarts, ben benieuwd wat de hb-uitslag en de uitslag van de schildklier is.
En we zullen ook wel bespreken of AD nodig zijn.

Voel me er erg gemixt over.

Ingrid, hoe is het nu met jou? En de andere mensen die een tijd terug hier aangaven zich zo rot te voelen? Ik wil echt niet dit topic opeisen en zou meer verhalen juist prettig vinden.

Spannend voor je Sugar. Ik vind het erg dapper dat je actie ondernomen hebt en hier zo open post.

Ik herken(de) een aantal dingen uit dit topic en schrok daar nogal van. Maar ik zit natuurlijk nog maar heel kort na de bevalling en midden in de hormonen. niet gedacht dat het zo'n impact kon hebben zeg. Heb me al een aantal keren afgevraagd of ik hier zou posten, want ik geloof niet dat ik depressief ben. Heb me wel een flink aantal keren goed neerslachtig gevoeld, maar dat was meestal ook wel te herleiden. Maar ik heb tot eergisteren elke dag gehuild en vond dat best laat voor kraamtranen.
Gisteren en vandaag nog niet, dus ik heb wat meer vertrouwen dat het een fase is/was.

Maar nogmaals, heel goed dat men hier het beruchte ei kwijt kan en dat er zo goed en ondersteunend gereageerd wordt!

Lieve Sugg hoe is het gegaan bij de dokter???

quote:

Op maandag 16 oktober 2006 21:14 schreef Rottdog het volgende:
Lieve Sugg hoe is het gegaan bij de dokter???

PM girl, pas je wel een beetje op? probeer zo veel mogelijk nog te slapen, dat is heel belangrijk, ook voor je bv trouwens, maar ook voor jou!

PM-girl, ik hoop dat het inderdaad vanaf nu beter met je gaat. Dat zou mooi zijn, ik wens het je toe!

De dokter en ik hadden weer een oké gesprek gisteren. We wachten nog 2-3 weken af wat de psych en het wegtrekken van de hormonen met me doen (positief hopelijk). Als dat niet voldoende stijgende lijn geeft, dan bespreken we verder wat antidepressiva kunnen doen. Nu nog niet (gelukkig).

Ik mag met toestemming van de huisarts contact opnemen met de PPD-deskundige (van het boek) om eventueel via haar de behandeling te starten. dat houdt volgens mij vooral in dat ik bepaalde medicatie (hormonenkuur misschien) zou krijgen en elke dag contact zou hebben met die vrouw, via mail. Ik denk er nog even over na of ik dat wil en "nodig" vind.

Gistermiddag ging het namelijk weer best goed met me en dan ben ik ervan overtuigd dat het me lukt zonder nog meer nieuwe hulpmiddelen (AD, PPD-deskundige, of wat dan ook). Wel heel belangrijk zijn kleine, stomme dingen rondom structuur en zekerheid, merk ik.
Zo heb ik besloten dat het nodig is elke avond vast kleren klaar te leggen voor mezelf. Dan is het 's ochtends snel aangetrokken en kan het niet al meteen een erg drama worden omdat ik me kut voel doordat ik niks heb dat staat. Daar kan ik echt radeloos onzeker en verdrietig van worden, heel stom. Dan begint de dag dus slecht en om dat te voorkomen, leg ik het nu 's avonds klaar. Die zekerheid is nodig. Net als "afspreken" met mezelf wat ik ga doen, elke dag in brokjes verdelen en opschrijven wat de plannen zijn.

En verder dit soort dingetjes:
·Elke keer als Storm wakker wordt, hem met veel vrolijkheid pakken. Bewust of niet, maar het moet op goede manier en dus positief en vrolijk en knuffelen. Doen gewoon.
·Elke keer als ik stress voel: uitspreken naar mijn man, mijn moeder of wie erbij is
·Elke keer als ik stress voel: rationeel bekijken en benaderen

Ik denk dat ik toch die PPD-deskundige wel ga mailen en met haar dat traject inga. Het is misschien gewoon nodig. Naast deze dingen dus, die ik zelf kan.

quote:

Op dinsdag 17 oktober 2006 13:33 schreef Sugar het volgende:
Ik denk dat ik toch die PPD-deskundige wel ga mailen en met haar dat traject inga. Het is misschien gewoon nodig. Naast deze dingen dus, die ik zelf kan.

Ik vind dat helemaal niet zo'n gek idee Sjoeg. Dan kan je het doen wanneer je zelf wil. Mailen dus.

Dikke kus

Yup, dat heb ik ook hoor Sugar. Als ik niets plan, doe ik ook niets en als ik het even doorzet kom ik zelfs mijn bed niet of nauwelijks uit. Als ik eenmaal opgestaan ben en bezig ben dan wordt het een veel leukere dag. Het is belangrijk om te beseffen dat het niet vanzelf gaat, je moet het zelf doen (helaas). Ik denk dat je goede stappen maakt. Ik vind dat klaarleggen van je kleren een erg goede oplossing, misschien ook wel wat voor hier.

ziet er goed uit sugar, weer goeie plannen. deels ook wel weer herkenning, in de zin dat ik nu ook veel meer structuur en orde nodig heb met 2 kindjes. en soms lukt dat niet idd en das heel frustrerend, dus goed van je hoe je dat aanpakt en dat je je bewust bent hoe het werkt.
dikke kus weer

Nou, precies wat ik dacht Sjak. Hier is een rommeldag in huis ook niet leuk en suf en moeilijk. Terwijl ik veel meer energie heb en vrolijker ben als we dingen doen.

Sugar, ik vind het knap dat je zo goed kunt omschrijven waar je aan je gevoel kunt werken. Ik hoop echt dat die dingetjes helpen. Succes. (Met een dikke knuffel.)

Hier wordt er ook stevig aan je gedacht Sugar!
Je klinkt heel rationeel op het moment. (Wel een beetje alsof je je gevoel even helemaal wegcijfert en dan hoopt dat het op die manier verdwijnt. Maar mss is dat ook juist wat je wilt) Maar misschien is dat vnl omdat ik een soort van actieplan lees hoe je het wilt gaan doen
Enne.. ik sluit me (opnieuw) weer helemaal aan bij Belana. Structuur en planning zijn hier ook echt nodig! (Hier werkt dat dus ook het beste wil IK ook rust en regelmaat voor mezelf hebben.)
Stomme hormomen ook
Dikke voor jou, voor Sebas en voor je kinderen

[ Bericht 18% gewijzigd door kozakken op 17-10-2006 14:24:32 ]

quote:

Op maandag 16 oktober 2006 10:16 schreef Sugar het volgende:
Dadelijk weer naar de huisarts, ben benieuwd wat de hb-uitslag en de uitslag van de schildklier is.
En we zullen ook wel bespreken of AD nodig zijn.

Voel me er erg gemixt over.

Ingrid, hoe is het nu met jou? En de andere mensen die een tijd terug hier aangaven zich zo rot te voelen? Ik wil echt niet dit topic opeisen en zou meer verhalen juist prettig vinden.

Sugar

Hier gaat het redelijk. Heb nu voor een maand hogere dosis ad medicijnen(tryptizol). Deze helpen ook bij het slapen, ik sliep erg slecht. Hopelijk slaan ze snel aan.

En over ca 2 weken maatschappelijk werk. Dan krijg ik eerst een uitgebreid intakegesprek en daarna de gewone gesprekken. Om uit te vinden waar het vandaan komt en hoe op te lossen zeg maar. En ik wil vragen of ik een assertiviteitscursus of faalangstcursus kan doen. Heb ik wel vaker geprobeerd, maar er was telkens geen geschikte groep.

Het lijkt me leuk vrijwillgerswerk bij de 2ehands kinderkledingzaak in de wijk te doen. Maar dat durf ik nu nog niet.

Jeetje Sugar, wat een toestand, wat ongemakkelijk! Ik kijk niet veel in dit topic, en wist eigenlijk niet dat je je zo voelde. Wat naar zeg... Ik vind je aanpak zeer doordacht en goed, en ook goed van je dat je er over kan praten! Ik hoop voor jullie dat je je snel beter gaat voelen. Het beste lieverd!

quote:

Op maandag 16 oktober 2006 11:56 schreef PM-girl het volgende:
Ik herken(de) een aantal dingen uit dit topic en schrok daar nogal van. Maar ik zit natuurlijk nog maar heel kort na de bevalling en midden in de hormonen. niet gedacht dat het zo'n impact kon hebben zeg. Heb me al een aantal keren afgevraagd of ik hier zou posten, want ik geloof niet dat ik depressief ben. Heb me wel een flink aantal keren goed neerslachtig gevoeld, maar dat was meestal ook wel te herleiden. Maar ik heb tot eergisteren elke dag gehuild en vond dat best laat voor kraamtranen.
Gisteren en vandaag nog niet, dus ik heb wat meer vertrouwen dat het een fase is/was.

Ik herken hier ook (misschien te) veel uit het topic. Maar gelukkig kan ik er voor mezelf wat rust in vinden door het op 'de hormonen' te schuiven.
Veel huilen, je heel klein voelen, je afvragen waar je het allemaal voor doet, ruzie over de stomste dingen, jezelf niet mooi/vrouwelijk voelen, de deur niet uit willen, zelfs boos worden op je kindje.. Hier komt het ook allemaal voorbij PM-girl
Het is niet niks, een kindje op de wereld zetten! Het vergt nogal wat van je lichaam en geest.