OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Lieve Sugar, stoer dat je er eerlijk over bent geweest naar de huisarts Hopelijk geeft dat al veel lucht en rust. Of je gevoelens normaal zijn of verder gaan dan dat weet ik niet, ik weet alleen dat ik ze gelukkig nooit gehad heb, ook de twijfels niet. Wel irritatie door slaapgebrek, dat heeft iedere ouder wel eens of onmacht als je kindje huilt en je niets kunt doen, daar kun je ook onredelijk boos van worden. Maar ik denk dat de huisarts je wel goed in gaten zal houden nu. Fijn dat je je meteen al wat beter voelde door het stoppen met de borstvoeding. Dat herken ik wel heel erg ! Probeer jezelf een beetje te pamperen. Wat nieuwe kleding, nieuw make-upje, naar de kapper, lekker in bad. Gewoon lief zijn voor je lichaam, want het is toch een aanslag op je lijf, zo'n zwangerschap en bevalling. Goed eten, goed slapen (voor zover dat gaat..), niet teveel willen van jezelf en je nu nog even geen zorgen maken of het allemaal wel weer goed komt met dat lijf. Na Maria zag je er ook weer prachtig uit (en ik heb de na-buikfoto gezien !) en dat komt nu ook wel weer. Nu eerst aansterken en herstellen, en pas daarna afvallen en weer strak worden. Hebben jullie een videocamera ? Dan zou ik veel filmpjes maken van Storm. Als je je dan weer goed voelt kun je nakijken hoe het nu was, want vaak hoor je dat het nu een beetje langs je heengaat, zeker als je je rot voelt en niet zo kunt genieten van alle mooie dingetjes die er vast nu ook zijn. Dan kun je straks misschien met terugwerkende kracht er toch nog van genieten. Sterkte.
Hopelijk geeft dat al veel lucht en rust. Of je gevoelens normaal zijn of verder gaan dan dat weet ik niet, ik weet alleen dat ik ze gelukkig nooit gehad heb, ook de twijfels niet. Wel irritatie door slaapgebrek, dat heeft iedere ouder wel eens of onmacht als je kindje huilt en je niets kunt doen, daar kun je ook onredelijk boos van worden. Maar ik denk dat de huisarts je wel goed in gaten zal houden nu. Fijn dat je je meteen al wat beter voelde door het stoppen met de borstvoeding. Dat herken ik wel heel erg ! Probeer jezelf een beetje te pamperen. Wat nieuwe kleding, nieuw make-upje, naar de kapper, lekker in bad. Gewoon lief zijn voor je lichaam, want het is toch een aanslag op je lijf, zo'n zwangerschap en bevalling. Goed eten, goed slapen (voor zover dat gaat..), niet teveel willen van jezelf en je nu nog even geen zorgen maken of het allemaal wel weer goed komt met dat lijf. Na Maria zag je er ook weer prachtig uit (en ik heb de na-buikfoto gezien !) en dat komt nu ook wel weer. Nu eerst aansterken en herstellen, en pas daarna afvallen en weer strak worden. Hebben jullie een videocamera ? Dan zou ik veel filmpjes maken van Storm. Als je je dan weer goed voelt kun je nakijken hoe het nu was, want vaak hoor je dat het nu een beetje langs je heengaat, zeker als je je rot voelt en niet zo kunt genieten van alle mooie dingetjes die er vast nu ook zijn. Dan kun je straks misschien met terugwerkende kracht er toch nog van genieten. 
Ik weet niet of je er nog steeds mee loopt, meen wel zoiets te hebben gelezen in het moeders-topic. Maar doe iets! Ik zeg dit niet om je te kwetsen, maar Djeez toont zich ook niet als de meest stabiele vader op deze aardkloot. Dus zorg dat jezelf weer 100% wordt. Dat heeft Kim nodig. Ik schrik elke keer weer als jullie weer een 'akkefietje' hebben. Zorg voor een veilige geborgen omgeving voor Kim. Je weet het hè (en dit geldt ook voor Sugar), ookal klinkt het zo soft: Je kunt alleen van een ander houden als je eerst van jezelf houdt.quote:Op zaterdag 30 september 2006 22:46 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
Sugar
Dat soort gedachten herken ik.
(ik heb echt heel lang getwijfeld of ik dit zou posten, maar ik moet het gewoon even zeggen)
Als je niet lacht, ben je dood.
De huisarts was best helder: dit is een depressie. Of dat nu een postpartum (dus hormoongerelateerde) depressie is of een gewone depressie, die nu door de geboorte van Storm de kans krijgt om "door te breken", dat is een tweede vraag, maar nu niet de belangrijkste.
Advies: psycholoog, schildklier prikken en hb, over 2 weken terug bij ha en nu nog geen antidepressiva (volgende afspraak opnieuw bekijken). Wel mag ik nu vitamine B6 en visolie (omega 3) gaan slikken, dat is goed en kan gewoon. Ik had er al over gelezen dat dat goed kon helpen bij (postpartum) depressies.
Eerst dus maar op zoek naar een psycholoog die heel snel plek heeft en dan die twee dingen halen.
Ik ben blij met iets kunnen doen nu, want voel me erg gevangen in deze rotte sugar.
Advies: psycholoog, schildklier prikken en hb, over 2 weken terug bij ha en nu nog geen antidepressiva (volgende afspraak opnieuw bekijken). Wel mag ik nu vitamine B6 en visolie (omega 3) gaan slikken, dat is goed en kan gewoon. Ik had er al over gelezen dat dat goed kon helpen bij (postpartum) depressies.
Eerst dus maar op zoek naar een psycholoog die heel snel plek heeft en dan die twee dingen halen.
Ik ben blij met iets kunnen doen nu, want voel me erg gevangen in deze rotte sugar.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, ik lees nu je verhaal pas. Heel veel sterkte. hopelijk vind je snel passende hulp.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Sugar, ik denk dat je opluchting zit in het feit dat het nu een naam heeft en dat je er iets aan kunt doen. Sterkte suikervrouwtje, ookal ben je sterk genoeg.
Als je niet lacht, ben je dood.
Sugar wat rot toch allemaal. Ik hoop dat er snel een plekje is bij de psych meid!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Sugar
Toch fijn dat de ha helder was. Want waarsch. wist je dat zelf ook al wel, maar is het fijn dat een ander het nu zo benoemd heeft.
Hopenlijk vind je een psycholoog die snel plek heeft.
En net wat je zegt: nu heb je dus ook iets om mee aan de slag te gaan.
Toch fijn dat de ha helder was. Want waarsch. wist je dat zelf ook al wel, maar is het fijn dat een ander het nu zo benoemd heeft.
Hopenlijk vind je een psycholoog die snel plek heeft.
En net wat je zegt: nu heb je dus ook iets om mee aan de slag te gaan.
Sugar Soms zit ik er nog wel mee dat ik zo direct tegen je was over Storm en de BV. Dat was niet nodig en achteraf gezien al helemaal niet handig fijn dat er nu (kleine) stapjes vooruit genomen kunnen worden. Het heeft nu een naam en samen met mensen die je kunnen helpen ga je hier uit komen.
Ingrid, ik heb net als Dutchie heel lang getwijfeld hierover, maar ik denk echt dat het je goed zou doen als je bijvoorbeeld hulp zou zoeken.
Zelf door lopen modderen is niet nodig en hulp zoeken maakt je geen aansteller. Het leven is zo veel mooier als je lekker in je vel zit, zonder grote onzekerheden.
Ingrid, ik heb net als Dutchie heel lang getwijfeld hierover, maar ik denk echt dat het je goed zou doen als je bijvoorbeeld hulp zou zoeken.
Zelf door lopen modderen is niet nodig en hulp zoeken maakt je geen aansteller. Het leven is zo veel mooier als je lekker in je vel zit, zonder grote onzekerheden.
Ik hoop dat je snel iemand vindt. En het belangrijkste, dat het klikt met diegene. Want als ik je een adviesje hierin mag geven, als het niet goed voelt, zoek snel een ander. Blijf niet hangen omdat deze nu eenmaal snel plek had, of omdat je vindt dat je moet doorzetten. Wil je iets aan een psych hebben, dan is vertrouwen en je prettig voelen een essentiele voorwaarde.quote:Op maandag 2 oktober 2006 13:19 schreef Sugar het volgende:
Eerst dus maar op zoek naar een psycholoog die heel snel plek heeft
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
sugarchen, dapper hoe je 't allemaal te lijf gaat, veel sterkte ermee!
ingrid, ook heel begrijpelijk hoe het bij jou gaat, zo voortslepend/kabbelend dat je denkt dat het gewoon is en bij jou hoort, en het nemen van de stap naar de huisarts erg moeilijk wordt. ik hoop dat je je ertoe kunt zetten om nu toch ook aan de bel te trekken. jezelf / je klachten serieus nemen en er zelf actief wat aan gaan doen kan al het 'halve werk' betekenen. doen dus, nu, je kunt er alleen maar baat bij hebben denk ik. en aansluitend bij dutchie: je hebt er een heel belangrijke motivatie bij: doe het ook voor kim!
[ Bericht 0% gewijzigd door bixister op 02-10-2006 16:12:31 ]
ingrid, ook heel begrijpelijk hoe het bij jou gaat, zo voortslepend/kabbelend dat je denkt dat het gewoon is en bij jou hoort, en het nemen van de stap naar de huisarts erg moeilijk wordt. ik hoop dat je je ertoe kunt zetten om nu toch ook aan de bel te trekken. jezelf / je klachten serieus nemen en er zelf actief wat aan gaan doen kan al het 'halve werk' betekenen. doen dus, nu, je kunt er alleen maar baat bij hebben denk ik. en aansluitend bij dutchie: je hebt er een heel belangrijke motivatie bij: doe het ook voor kim!
[ Bericht 0% gewijzigd door bixister op 02-10-2006 16:12:31 ]
Meisje toch, wat moeilijk! 
Wat goed dat je hulp zoekt en ik hoop dat je snel een goede psycholoog vindt.
Sugar Ik weet wat je door maakt, zit zelf ook midden in een PND. Ik heb er ook moeite mee gehad van dingen te genieten. Bijv. onze bruiloft regelen, was maar iets wat er moest gebeuren, heb er totaal geen plezier aan beleeft en ik was ook bang dat ik totaal niet van onze trouwdag zou kunnen genieten. Daarom ben ik 3 weken na het bezoek aan de ha met anti-depressiva begonnen (hij had het direct voorgeschreven) en gelukkig heb ik wel van mijn trouwdag kunnen genieten en we hebben een lekkere rustige vakantie gehad, maar zodra ik thuis weer aan de bak moest, stortte ik weer in. Het is dus ook niet van je slikt een pilletje en het is over (wat sommige mensen wel denken), maar het heeft vooral tijd nodig. Tijd om jezelf weer te vinden.. Veel sterkte!
Verliefd, verloofd.. een prachtige knul, getrouwd en nog een mooi ventje erbij! *O*
Mijn afvalstrijd!
Mijn afvalstrijd!
Echt niet erg, hoor! Ik sprak me daarna toch net zo direct uit erover en dat maakte het voor allebei duidelijk? Geen worries dus daarover.quote:Op maandag 2 oktober 2006 14:44 schreef owlet het volgende:
Sugar Soms zit ik er nog wel mee dat ik zo direct tegen je was over Storm en de BV. Dat was niet nodig en achteraf gezien al helemaal niet handig
Jongens, allemaal bedankt voor de lieve en fijne én behulpzame reacties, ook die die ik per mail krijg. Echt heel lief en fijn is dat.
Ingrid en Wennie, en achter de schermen ook de anderen die hier misschien mee lopen, veel succes en sterkte met het zoeken en vinden van hulp en vooral met het opkrabbelen weer.
Wat ik nog wil zeggen: een PPD wil écht niet zeggen dat je je elk moment van elke dag zwaar depressief voelt of dat je je kind 'wilt' vermoorden. Godzijdank ligt het genuanceerder dan dat, maar dat beeld uit series, films en soaps leeft wel bij veel mensen. Ook bij mij, daarom wist ik eerst zeker dat ik dat niet had. Natuurlijk zijn er wel kenmerken die ook je kind betreffen, maar zo sterk actief negatief richting je kind (zoals het vaak wordt verbeeld) hoeft het dus niet te zijn. dat is volgens mij meer zo met een postnatale psychose, als ik me niet vergis.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat fijn dat je nu duidelijkheid hebt wat het is en dat er wat aan gedaan kan worden. Weet je al iets van een psycholoog?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik heb een afspraak gemaakt met de psycholoog die mijn huisarts had doorgegeven. Maar dat is pas eind oktober, dus ik bel morgen nog een andere optie. Liefst start ik wel eerder, namelijk.
En ik heb visolie en vitamine B6 gehaald en ben ermee begonnen, dus meteen wat kunnen doen met de adviezen.
Oh ja, poedel?
Ik heb met de schrijfster van het boek gemaild en mijn klachten beschreven. Ze reageerde erop met "de klachten wijzen wel in de richting van een PPD". Ongeveer dezelfde conclusie nu dus als de huisarts. bedankt nog voor de tip om haar te mailen of bellen.
[ Bericht 31% gewijzigd door Sugar op 02-10-2006 19:18:36 ]
En ik heb visolie en vitamine B6 gehaald en ben ermee begonnen, dus meteen wat kunnen doen met de adviezen.
Oh ja, poedel?
Ik heb met de schrijfster van het boek gemaild en mijn klachten beschreven. Ze reageerde erop met "de klachten wijzen wel in de richting van een PPD". Ongeveer dezelfde conclusie nu dus als de huisarts. bedankt nog voor de tip om haar te mailen of bellen.
[ Bericht 31% gewijzigd door Sugar op 02-10-2006 19:18:36 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn dat de HA iemand van de spijkers met koppen is
Sterkte!
Sterkte!
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
voor jou lieve Suiker. Ik hoop voor je dat je snel passende hulp zult vinden. Fijn dat je weet dat er wat is, zodat je er iets mee kan, rot dat het zo is natuurlijk. Denk aan je.
[ Bericht 3% gewijzigd door Luchtbel op 02-10-2006 20:45:15 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door Luchtbel op 02-10-2006 20:45:15 ]
Hee Sjoeg, wat wordt er voortvarend gehandeld! Ik ben wat dat betreft echt blij voor je
Lekker douchen!
Fijn Sugar, voor de erkenning en het feit dat er gelijk gehandeld wordt. Jammer he, zo'n wachtlijst. Nu wil je het liefst natuurlijk morgen terecht... Het zal misschien niet 1,2,3 kunnen en je bent er helaas ook niet 1,2,3 vanaf maar je bent er wel vlug bij en dat is geweldig.
Heel veel sterkte lieve Sugar
Heel veel sterkte lieve Sugar
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
helemaal mee eens. Je moet je op je gemak voelen bij een psych. Ik hoop dat je snel eentje vind. Ikzelf had de mazzel dat mijn psych voor noodgevallen altijd plek had binnen een week. Misschien kom jij die ook tegen. Ik ben zo blij dat er duidelijkheid is en ik blijf zeggen dat ik het onwijs krachtig van je vind om weer jezelf terug te willen vinden. dikkequote:Op maandag 2 oktober 2006 15:22 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik hoop dat je snel iemand vindt. En het belangrijkste, dat het klikt met diegene. Want als ik je een adviesje hierin mag geven, als het niet goed voelt, zoek snel een ander. Blijf niet hangen omdat deze nu eenmaal snel plek had, of omdat je vindt dat je moet doorzetten. Wil je iets aan een psych hebben, dan is vertrouwen en je prettig voelen een essentiele voorwaarde.
Ook hier nog ff snel. Ben naar de ha geweest. Ik ben wel depressief. Wel redelijk licht.
Ik heb nu medicijnen. amitriptyline. Dat moet ook met het slapen helpen.
Voorlopig nog niet praten met een psych oid. Eerst kijken of de medicijnen werken.
Nu ga ik Kim troosten!
Ohja, bedankt voor de reacties naar mij toe.
Ik heb nu medicijnen. amitriptyline. Dat moet ook met het slapen helpen.
Voorlopig nog niet praten met een psych oid. Eerst kijken of de medicijnen werken.
Nu ga ik Kim troosten!
Ohja, bedankt voor de reacties naar mij toe.
Hier stond een reactie op Ingrid. Aangezien het ook in het "hoe gaat het met de moeders" topic staat neem ik het even mee daar naar toe en gaan we daar ook verder.
[ Bericht 39% gewijzigd door Lois op 02-10-2006 21:19:42 ]
[ Bericht 39% gewijzigd door Lois op 02-10-2006 21:19:42 ]
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sugar wat heftig toch allemaal. Adviezen over dat het moet klikken met de psych staan er al, ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen. Het is echt heel erg fijn dat je HA zo daadkrachtig bezig is, de eerste stappen zijn al genomen.
Sterkte meid en ik hoop dat je ondanks alles wel de momenten vindt om te genieten van je kleine man en grote meid
Sterkte meid en ik hoop dat je ondanks alles wel de momenten vindt om te genieten van je kleine man en grote meid
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
Ik werd teruggebeld door een psych (ik had de voicemail ingesproken) en daar kan ik donderdag terecht! Heel fijn.
Helemaal mee eens dat het idd moet klikken, daarom wil ik ook niet echt terug naar mijn psycholoog van ooit. Voelt niet goed, dus niet opnieuw doen. Hopelijk voelt deze psycholoog snel goed en betrouwbaar.
Helemaal mee eens dat het idd moet klikken, daarom wil ik ook niet echt terug naar mijn psycholoog van ooit. Voelt niet goed, dus niet opnieuw doen. Hopelijk voelt deze psycholoog snel goed en betrouwbaar.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Sugar, fijn dat er direct actie op wordt ondernomen en dat je zo snel terecht kunt bij een psycholoog.
Ik heb er op een of andere reden echt vertrouwen in dat dit snel goed gaat komen. En ik wilde nog even terug komen op dat "ik doe het, maar ik weet niet of ik het voel". Ik was na de geboorte van Katja lichtelijk depressief (bleek later door te laag hb te komen) en ik verzorgde Katja wel gewoon uit plichtsbesef, maar ik voelde er helemaal niks bij. Op een dag was mijn moeder er en die zei tegen mij dat het haar opviel dat ik helemaal niet tegen Katja praatte. In volstrekte stilte en opperste concentratie was ik alleen maar bezig met de handelingen. Ik schrok er wel van toen ik me realiseerde dat ik inderdaad niks zei. Vanaf dat moment heb ik mezelf gedwongen om te gaan praten of zingen terwijl ik met haar bezig was en het gekke was dat het gevoel toen ook langzaam kwam. Dus juist omdat ik het deed begon ik het ook te voelen.
Ik weet niet waarom ik dit nu schrijf, maar het is voor mij in ieder geval een goed teken dat je het allemaal wel doet en het geeft me het gevoel dat jullie hier snel uit zullen komen
Ik heb er op een of andere reden echt vertrouwen in dat dit snel goed gaat komen. En ik wilde nog even terug komen op dat "ik doe het, maar ik weet niet of ik het voel". Ik was na de geboorte van Katja lichtelijk depressief (bleek later door te laag hb te komen) en ik verzorgde Katja wel gewoon uit plichtsbesef, maar ik voelde er helemaal niks bij. Op een dag was mijn moeder er en die zei tegen mij dat het haar opviel dat ik helemaal niet tegen Katja praatte. In volstrekte stilte en opperste concentratie was ik alleen maar bezig met de handelingen. Ik schrok er wel van toen ik me realiseerde dat ik inderdaad niks zei. Vanaf dat moment heb ik mezelf gedwongen om te gaan praten of zingen terwijl ik met haar bezig was en het gekke was dat het gevoel toen ook langzaam kwam. Dus juist omdat ik het deed begon ik het ook te voelen.
Ik weet niet waarom ik dit nu schrijf, maar het is voor mij in ieder geval een goed teken dat je het allemaal wel doet en het geeft me het gevoel dat jullie hier snel uit zullen komen
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Succes Sjoeg
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Succes Sugar!
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
Sugar
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ik heb aan je gedacht vandaag Sugar
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
ow lees nu pas dat je terecht kon, wat goed! ben ook benieuwd hoe het geweest is en hoop dat het klikte
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik ben er geweest, voelde niet echt een klik, maar ook niet geen klik. Gewoon nog neutraal nu.
Lastig alleen om op dat moment dingen te voelen zoals ze zijn. Op afspraak voel ik me niet zo rot als door de dagen heen en dan zit ik dus vooral heel nuchter te vertellen hoe het is. Dat voelt gek, want zo ziet ze een sterke sugar die het heeft over hoe rot alles voelt. Maar ja, dat zal wel zo horen.
Lastig alleen om op dat moment dingen te voelen zoals ze zijn. Op afspraak voel ik me niet zo rot als door de dagen heen en dan zit ik dus vooral heel nuchter te vertellen hoe het is. Dat voelt gek, want zo ziet ze een sterke sugar die het heeft over hoe rot alles voelt. Maar ja, dat zal wel zo horen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat is haar vak toch, juist die emotisch oproepen of dat wat mee doen. Helpt misschien als je wat opschrijft als je je rot voelt en dat daar doorleest. Ik kan op deze manier emoties 'terugroepen'.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
lijkt mij ook logisch sugar, dat je je daar niet meteen op je kwetsbaarst laat zien. (ik heb trouwens ook wel eens het omgekeerde gehad, dacht ik zelf 'het gaat nu eigenlijk best goed, moet ik wel gaan?' en kwam ik bij zo'n hulpverlener en die hoefde maar te vragen 'hoe gaat het met je?' en kon ik de eerste 5 minuten alleen maar huilen tot mijn eigen verbazing (en gêne)).
Dat dus.quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 08:34 schreef Belana het volgende:
daar moet zij dus doorheen prikken
En ik neem aan dat je het ook wel aan haar vertelt dat je daar als 'sterke Sugar' zit?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat wil ik idd volgende keer (over twee weken) aangeven, Moonah.
Ze is ook best jong, dat vind ik ook lastig. Ik denk dat ik me misschien met haar ga identificeren en dat ik daardoor niet zo makkelijk meer alles zal bespreken. Maar dat zal de tijd moeten uitwijzen, denk ik.
Soms voel ik me gewoon weer goed, een deel van de dag. Dan denk ik dat het over is, echt helemaal over. Ik heb ook echt het gevoel dat ik misschien wel sneller hieruit kruip dan ik dacht. Dat het misschien weer vlug beter gaat.
Ik merk bijvoorbeeld dat ik zelf ook invloed heb op hoe ik me voel. Door dingen te doen, gewoon maar te doen. Zo ben ik woensdag met beide kindjes (duowagen!) naar de stad gegaan (ruim een half uur lopen). Het kwam zo uit dat Storm in de stad een fles moest, dus ben ik bij de V en D wat gaan drinken. Daar zat ik dan, met een 2-jarig meisje op een grote stoel, met een flesje Fristi in haar hand balancerend en een huilend jongetje in de wagen. Ik op zo'n afstand bij de magnetron, dat ik geen grip had op allebei. Maar ik was totaal relaxed. Ik had alle vertrouwen in Maria, in Storm en in mezelf. Zo kon ik gek doen met Maria terwijl ik Storm de fles gaf en lukte het me om tegelijkertijd ervoor te zorgen dat ze veilig op de stoel klom en haar drinken dronk. Bij het weggaan (ja ja, met dat dienblad geklemd tussen duim en duwstang van de wagen, want natúúrlijk zet ik wel mijn eigen blad ook weg ) zei een andere moeder bewonderend tegen me: "Moedig, hoor!"
Het was ook moedig, denk ik. Die andere moeder zal in niets gezien hebben, vermoed hebben dat ik me depressief voel. Dat het niet zo lekker gaat en ik soms wanhopig ben. Voor mij fijn te weten: als ik zelf dingen blijf doen, blijf proberen, gewoon maar het huis uitga, dan lukt het me ook. En zelfs zo, dat ik er lol in kan hebben. Dat is wel een geruststelling!
Ze is ook best jong, dat vind ik ook lastig. Ik denk dat ik me misschien met haar ga identificeren en dat ik daardoor niet zo makkelijk meer alles zal bespreken. Maar dat zal de tijd moeten uitwijzen, denk ik.
Soms voel ik me gewoon weer goed, een deel van de dag. Dan denk ik dat het over is, echt helemaal over. Ik heb ook echt het gevoel dat ik misschien wel sneller hieruit kruip dan ik dacht. Dat het misschien weer vlug beter gaat.
Ik merk bijvoorbeeld dat ik zelf ook invloed heb op hoe ik me voel. Door dingen te doen, gewoon maar te doen. Zo ben ik woensdag met beide kindjes (duowagen!) naar de stad gegaan (ruim een half uur lopen). Het kwam zo uit dat Storm in de stad een fles moest, dus ben ik bij de V en D wat gaan drinken. Daar zat ik dan, met een 2-jarig meisje op een grote stoel, met een flesje Fristi in haar hand balancerend en een huilend jongetje in de wagen. Ik op zo'n afstand bij de magnetron, dat ik geen grip had op allebei. Maar ik was totaal relaxed. Ik had alle vertrouwen in Maria, in Storm en in mezelf. Zo kon ik gek doen met Maria terwijl ik Storm de fles gaf en lukte het me om tegelijkertijd ervoor te zorgen dat ze veilig op de stoel klom en haar drinken dronk. Bij het weggaan (ja ja, met dat dienblad geklemd tussen duim en duwstang van de wagen, want natúúrlijk zet ik wel mijn eigen blad ook weg ) zei een andere moeder bewonderend tegen me: "Moedig, hoor!"
) zei een andere moeder bewonderend tegen me: "Moedig, hoor!" Het was ook moedig, denk ik. Die andere moeder zal in niets gezien hebben, vermoed hebben dat ik me depressief voel. Dat het niet zo lekker gaat en ik soms wanhopig ben. Voor mij fijn te weten: als ik zelf dingen blijf doen, blijf proberen, gewoon maar het huis uitga, dan lukt het me ook. En zelfs zo, dat ik er lol in kan hebben. Dat is wel een geruststelling!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ach Sugie, je klinkt precies zo als ik me voelde na de geboorte van Tommie. Ik ging bijna onderdoor aan het slaapgebrek en de hormonenstorm in mijn lichaam. Wat was ik blij toen ik de knoop had doorgehakt om te stoppen met borstvoeden. En wat was het moeilijk om te genieten van mijn kleine jochie.
Maar je hebt gelijk: gewoon dingen gaan doen, proberen te genieten van kleine dingetjes. Twee stapjes naar voren en één stapje terug. Langzaam zal je je beter voelen.
Ik schopte mezelf iedere dag naar buiten om een uur te gaan wandelen, weer of geen weer. Kinderen in de duowagen en ik maar lopen. In het begin vond ik er niets aan, maar langzamerhand kreeg ik er steeds meer lol in. De kinderen werden rustig van het buiten zijn en ik viel als
wandelende ook nog een beetje af.
En weet je, na een paar weken begon ik er weer echt de lol van in te zien. Twee kleine kindjes, de droom van menige vrouw! Dan maar een rommel in huis en slapeloze nachten gaan ook eens voorbij. En werd het me echt te veel dan was er altijd nog de Teletubbies.
Mijn man en ik hadden kort na de geboorte besloten op vakantie te gaan. We hebben een huis gehuurd in de buurt van het strand en thuis de boel de boel gelaten. Gewoon lekker met z'n viertjes wennen aan elkaar en proberen tot rust te komen. Het heeft ons goed gedaan, als was het dan geen gewone relaxte vakantie. Als jullie de mogelijkheid hebben kan ik je zoiets alleen maar aanraden.
Maar wat je ook doet of besluit, het zonnetje gaat echt wel weer schijnen!
Tegenwoordig ben ik heel erg blij dat ik mijn kinderen zo snel op elkaar heb gekregen, maar het eerste jaar met twee kleine kindertjes is altijd zwaar, zelfs als je niet depressief bent. Vergeet dat niet!
[ Bericht 0% gewijzigd door Tinkepink op 06-10-2006 21:06:29 ]
Maar je hebt gelijk: gewoon dingen gaan doen, proberen te genieten van kleine dingetjes. Twee stapjes naar voren en één stapje terug. Langzaam zal je je beter voelen.
Ik schopte mezelf iedere dag naar buiten om een uur te gaan wandelen, weer of geen weer. Kinderen in de duowagen en ik maar lopen. In het begin vond ik er niets aan, maar langzamerhand kreeg ik er steeds meer lol in. De kinderen werden rustig van het buiten zijn en ik viel als
wandelende ook nog een beetje af.
En weet je, na een paar weken begon ik er weer echt de lol van in te zien. Twee kleine kindjes, de droom van menige vrouw! Dan maar een rommel in huis en slapeloze nachten gaan ook eens voorbij. En werd het me echt te veel dan was er altijd nog de Teletubbies.
Mijn man en ik hadden kort na de geboorte besloten op vakantie te gaan. We hebben een huis gehuurd in de buurt van het strand en thuis de boel de boel gelaten. Gewoon lekker met z'n viertjes wennen aan elkaar en proberen tot rust te komen. Het heeft ons goed gedaan, als was het dan geen gewone relaxte vakantie. Als jullie de mogelijkheid hebben kan ik je zoiets alleen maar aanraden.
Maar wat je ook doet of besluit, het zonnetje gaat echt wel weer schijnen!
Tegenwoordig ben ik heel erg blij dat ik mijn kinderen zo snel op elkaar heb gekregen, maar het eerste jaar met twee kleine kindertjes is altijd zwaar, zelfs als je niet depressief bent. Vergeet dat niet!
[ Bericht 0% gewijzigd door Tinkepink op 06-10-2006 21:06:29 ]
Geen zorgen voor de dag van morgen.
