Depressief door de hormonen

Kan de huisarts je niet doorverwijzen naar psycholoog/psychiater? Die hebben er waarschijnlijk meer verstand van...

Heb verder niet echt tips voor je. Heel veel sterkte!

Ja wat raar dat een huisarts hier niets mee kan. Die zou je toch gelijk door moeten sturen. Ik zou toch nog maar een keer naar de huisarts gaan. En heel snel ook!
Sterkte joh

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.

Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.

Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen

lekkere huisarts...
als hij het niet weet moetie je gewoon doorverwijzen naar een of andere loog

Doorverwijzing vragen naar psychiater idd.. Die is ook arts, en kan evt nog medicijnen voorschrijven (sommige antidepressiva mogen evt wel gebruikt worden tijdens zwangerschap).
Sterkte!

Specialist? Er zijn trouwens toch ook Nuva-ringen die niet zoveel hormonen afscheiden...

'K heb medelijden met je dat je je zo voelt

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 11:07 schreef poemojn het volgende:
Doorverwijzing vragen naar psychiater idd.. Die is ook arts, en kan evt nog medicijnen voorschrijven (sommige antidepressiva mogen evt wel gebruikt worden tijdens zwangerschap).
Sterkte!

idd, ze hopen altijd dat je het iig de eerste 3 maanden uit kan zingen zonder, ivm de aanleg van bepaalde organen.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.

Zijn de hormonen van een zwangerschap dan gelijk aan de hormonen die je uit een pil krijgt? Nee toch?

Ik zou iig aandringen op een verwijzing bij je HA, want dit slaat echt nergens op...

quote:

Op maandag 2 januari 2006 17:16 schreef Misticle_lightning het volgende:
[...]
Ben ondertussen 8 weekjes zwanger en voel me helemaal toppie.
[...]

Balen trouwens dat dat ineens zo opkomt trouwens.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.

Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.

Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen

En wat doet de vader van het kind hiermee?

zo das niet mis, enige wat in mij opkomt is indd een verwijzing vragen naar een of andere loog, die evt ook medicijnen kan geven die niet schadelijk zijn voor je kindje.
kan de huisarts trouwens niks voorschrijven om dat te onderdrukken??
of misschien heeft de apotheek wel een tip voor je wat je kan doen?? of de verloskundige of gyneacoloog.(weet niet bij wie je loopt).

veel sterkte in ieder geval en succes natuurlijk

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 11:17 schreef Developersrus het volgende:

[..]

En wat doet de vader van het kind hiermee?

....partner heb ik niet, dus daar kan ik niet mee praten ik gok uhh, niks

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn.

Hmm, je weet dat je zwanger bent. Je weet dat het 9 maanden duurt (hoewel de fase van de zwaar wisselende stemmingen maar een maand of 3 a 4 duurt). Je weet dat je depressief wordt van de hormoonwisselingen. Er valt helaas niks aan te doen volgens de huisarts.

Ik denk dan bij mezelf: Het einde is te overzien. Tot die tijd moet je het uit zien te zingen. Het is niet alsof je niet weet waar het van komt.

Je moet jezelf dus gewoon als langdurig ziek beschouwen en het rustig aan doen. Net als koorts bij een griep gaat het vanzelf over en kun je niets doen dan afwachten.

Het ligt dus voornamelijk aan jouw ongeduld of je er mee om kan gaan of niet. En ongeduld kun je de baas worden door er veel over te praten.

Je hebt geen partner, maar heb je dan wel familie of vrienden waar je mee kunt praten? Fok! lijkt leuk, maar je kunt deze mensen niet vergelijken met familie of vrienden. De meeste mensen zien alleen maar een posting en niet de mens er achter. Dat is vragen om problemen.

Als je kind straks geboren is, dan is die 100% afhankelijk van jou. Als moeder zul je toch echt je eigen gevoelens opzij moeten zetten om je kind te kunnen helpen. Waarom daar niet nu al mee beginnen? Een depressie geeft je een bepaald negatief gevoel (ik kan het weten), maar je kunt er altijd nog rationeel over blijven denken. Je kunt altijd nog jezelf voorhouden dat het een vals gevoel is (of de oorzaak nou lichamelijk of geestelijk is, je depressieve gevoel is in feite vals).

Anyway, zoek in ieder geval professionele hulp, en niet die gebrekkige hulp hier in de nieuwsgroep. Ga direkt langs bij maatschappelijk werk, laat je niet tegenhouden door je vooroordelen met betrekking tot die mensen. Of laat je doorsturen naar een -loog door je huisarts. Gewoon volhouden, huisartsen zijn vaak nogal eigenwijs over hun kennis.

Edit:

Wat ik bedoel te zeggen is dat depressies onhoudbaar worden als je te veel van jezelf vergt. Verg dus minder van jezelf (en niet proberen, maar DOEN).

[ Bericht 1% gewijzigd door RetepV op 25-01-2006 12:04:24 ]

wat retepV zegt

Ik ben het eens met RetepV.
Depressief zijn is zo zwaar kloten, ik weet er alles van.
Maar dit is idd een afzienbare periode (die kennlijk 'pas' vier weken duurt).
Medicatie wordt zo enorm afgeraden tijdens zwangerschap. Ik heb me er in verdiept en serieus, er is zo weinig bekend over de gevolgen voor kindjes.
Zoek een goede therapeut die je kan leren met deze gevoelens om te gaan.
Veel sterkte!!

Edit: zie nuancering verderop in dit topic.

[ Bericht 11% gewijzigd door Moonah op 25-01-2006 16:18:53 ]

pfff....
Tuurlijk weet je dat het tijdelijkis.. Of dat je er na de zwangerschap en eventuele borstvoeding weer medicijnen tegenkan/mag slikken....
Maar daar heb je niet zo heel veel aan als je er midden in zit!!
je verstand kan het allemaal prima beredeneren, maar de rest van je niet!!!
Ik heb er zelf ongeveer de eerste drie maanden heel erg veel last van gehad... t wordt nu steeds minder, met nog wel enorme aanvallen!! En als ik me dan niet begrepen voel, ben ik tot alles in staat!!!

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:12 schreef vamperotica het volgende:
pfff....
Tuurlijk weet je dat het tijdelijkis.. Of dat je er na de zwangerschap en eventuele borstvoeding weer medicijnen tegenkan/mag slikken....
Maar daar heb je niet zo heel veel aan als je er midden in zit!!
je verstand kan het allemaal prima beredeneren, maar de rest van je niet!!!
Ik heb er zelf ongeveer de eerste drie maanden heel erg veel last van gehad... t wordt nu steeds minder, met nog wel enorme aanvallen!! En als ik me dan niet begrepen voel, ben ik tot alles in staat!!!

Het is ook maakkelijk praten vanaf de zijlijn.
Maar toch zal Martineke haar gevoel moeten sturen met haar ratio. Hoe moeilijk ook! En een psycholoog of therapeut kan daar heel goed bij helpen om dat te leren.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:14 schreef Moonah het volgende:

Maar toch zal Martineke Misticle_lightning haar gevoel moeten sturen met haar ratio.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:12 schreef vamperotica het volgende:
pfff....
Tuurlijk weet je dat het tijdelijkis.. Of dat je er na de zwangerschap en eventuele borstvoeding weer medicijnen tegenkan/mag slikken....
Maar daar heb je niet zo heel veel aan als je er midden in zit!!

Wat moeten er dan gezegd worden?
We kunnen toch niet meer dan óns idee daarover geven?

Of is het mss meer gewenst als we hier allemaal dingen als 'Jemig wat erg zeg!' gaan posten en meer niet?

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:12 schreef vamperotica het volgende:
t wordt nu steeds minder, met nog wel enorme aanvallen!! En als ik me dan niet begrepen voel, ben ik tot alles in staat!!!

Wat mij helpt (ik ben niet zwanger, maar kan me af en toe zeer zeer diep in de put voelen) is het maar over me heen te laten komen. Ik ga dan in bed liggen en ben niet streng voor mezelf. beetje TV kijken, kopje thee, filmpje en vooral veel slapen.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:17 schreef nebelung het volgende:

[..]

Oh, wat stom!

Excuus aan beide dames, weet niet hoe ik ebij kom dat het martineke zou zijn...

ik ben natuurlijk een leek, maar zo'n prikpil werkt dat niet anders dan de gewone? zoja is dat misschien een oplossing

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:14 schreef Moonah het volgende:

[..]

Het is ook maakkelijk praten vanaf de zijlijn.
Maar toch zal Martineke haar gevoel moeten sturen met haar ratio. Hoe moeilijk ook! En een psycholoog of therapeut kan daar heel goed bij helpen om dat te leren.

het is idd makkelijker vanaf de zijlijn!
En ieder "geval" is ook weer anders!
Zwangerschapshormonen zijn sowieso rare dingen!!

Een gesprek met psycholoog of therapeut kan je idd ook erg goed helpen...
Al is het maar om je verhaal kwijt te zijn, als je dat bij niemand anders kwijt kan....
ik denk persoonlijk dat de situatie waar je inzit ook wel een beetje meehelpt aan het hele proces.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:19 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Wat moeten er dan gezegd worden?
We kunnen toch niet meer dan óns idee daarover geven?

Of is het mss meer gewenst als we hier allemaal dingen als 'Jemig wat erg zeg!' gaan posten en meer niet?

Nee hoor... kom maar op met die ideeën zou ik zeggen!
_{maar ik ben TS niet...}

maar het komt op mij wel een beetje makkelijk over.... Ach je weet dat het tijdelijk is...
Praat erover, zet het opzij enzo...

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:22 schreef Baleog het volgende:
ik ben natuurlijk een leek, maar zo'n prikpil werkt dat niet anders dan de gewone? zoja is dat misschien een oplossing

Een prikpil als anticonceptie bedoel je?
beetje laat, als je al 12 weken zwanger bent1

_{Sorry, Misticle....Ik neem je topic een beetje over....}

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:35 schreef vamperotica het volgende:

maar het komt op mij wel een beetje makkelijk over.... Ach je weet dat het tijdelijk is...
Praat erover, zet het opzij enzo...

Zoals ik het topic lees doen mensen juist helemaal niet badinerend maar nemen ze TS en haar gevoelens serieus hoor.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:42 schreef Moonah het volgende:

[..]

Zoals ik het topic lees doen mensen juist helemaal niet badinerend maar nemen ze TS en haar gevoelens serieus hoor.

dat is zo fijn aan lettertjes op papier... iedereen "hoort" ze op zijn/haar eigen manier!
En ik heb het ook niet over alle reacties hoor!

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:37 schreef vamperotica het volgende:

[..]

Een prikpil als anticonceptie bedoel je?
beetje laat, als je al 12 weken zwanger bent1

_{Sorry, Misticle....Ik neem je topic een beetje over....}

crap.. voortaan goed de openingspost lezen, had het stukje over zwangerschap niet gezien

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:46 schreef Baleog het volgende:

[..]

crap.. voortaan goed de openingspost lezen, had het stukje over zwangerschap niet gezien

Maar ook als er geen sprake van een zwangerschap zou zijn....
je krijgt bij de prikpil wel in een keer een stoot hormonen ingespoten.....

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:52 schreef vamperotica het volgende:

[..]

Maar ook als er geen sprake van een zwangerschap zou zijn....
je krijgt bij de prikpil wel in een keer een stoot hormonen ingespoten.....

hehe, ik moet me ook niet met vrouwen problemen bemoeien

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:52 schreef Baleog het volgende:

[..]

hehe, ik moet me ook niet met vrouwen problemen bemoeien

Ach... Zo lang je ze maar niet veroorzaakt!

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:54 schreef vamperotica het volgende:

[..]

Ach... Zo lang je ze maar niet veroorzaakt!

ik doe mn best

!! heftig..

dat moet ook eng zijn, voor jezelf ook.. heb je wel genoeg vrienden, mensen waarmee je erover kan praten? (mensen die je probleem serieus nemen)
en verder zou ik doorzeuren bij de HA voor een verwijzing voor psychotherapie idd, want dit is niet iets waar je vanzelf vanaf komt lijkt me..

sterkte

Misschien kunnen de entiteiten die jouw katten zien je helpen.

RepeV en iedereen die het daarmee eens is, weten jullie wel wat het inhoudt om echt echt echt klinisch depressief te zijn? Dat je de hele dag op je tong moet bijten om het niet uit te gillen van wanhoop? Even opzij zetten? Het duurt maar een paar maandjes? Je weet echt niet waar je het over hebt. Dat is allemaal rationeel gebabbel, maar het kenmerk van ernstig depressief zijn is dat je het juist niet meer KAN overzien. Dat je al je energie moet stoppen in jezelf ervan overtuigen dat je jezelf nog beter eventjes niet van kant kan maken. Natuurlijk gaat het over, maar daar kun je als patiënt echt niets mee. Sterker nog, dan voel je je alleen maar beroerder want je hebt al zo'n hekel aan jezelf. Het is heus iets anders dan je even een paar weekjes somber voelen en weinig zin hebben in de dingen.

Als ik je noodkreet zo hoor zou ik zeggen: laat je zo snel mogelijk doorverwijzen naar een psychiater of het Riagg, en laat flink weten hoe zwaar je het hebt. Ga nou niet proberen op je eigen houtje je er doorheen te modderen, daarvoor is het een veel te woelige periode. Er is ook wel medicatie die gebruikt kan worden tijdens de zwangerschap maar daar zijn artsen -begrijpelijk- nogal terughoudend mee en huisartsen beginnen daar al helemaal niet aan want dat mogen ze niet. Sterkte!

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 12:04 schreef Moonah het volgende:
Medicatie wordt zo enorm afgeraden tijdens zwangerschap. Ik heb me er in verdiept en serieus, er is zo weinig bekend over de gevolgen voor kindjes.

Deze mening had ik gebaseerd op gesprekken met mijn huisarts, en daarna ben ik gaan zoeken op i-net naar onderzoeken.
Zojuist was ik bij de gynaecoloog en zij denkt veel genuanceerder over psychomedicatie en zwangerschap. Die onderzoeken kunnen niet onomstotelijk uitwijzen dat medicatie 0,0 effect heeft op het ongeboren kindje. Maar zei ze, dat geldt voor veel meer zaken (op welke zaken ze eigenlijk doelde ben ik vergeten te vragen). Zij vindt dat het risico dat een (ongeboren) kind loopt met een instabiele/depressieve moeder veel groter dan wanneer de moeder medicatie zou nemen. Wel opperde ze om te beginnen voor de zwangerschap, omdat het tijdens de zwangerschap moeilijker zou zijn om de juiste dosis en de soort medicatie af te stemmen.

Ik verwachtte Phileine al in dit topic.

ja sorry voor mijn felle reactie, het is alleen zo dat ik zelf jarenlang tegen die opmerkingen aan ben gelopen. Ik moest me er maar overheen zetten. Mijn gevoel opzij zetten. Juist dat was de reden dat het zo uit de klauw liep.

Enfin, daar gaat dit topic natuurlijk niet over. En natuurlijk blijft medicatie tijdens de zwangerschap eng en wisselen de meningen erg (het schijnt dat zelfs paracetamol in de eerste drie maanden al merkbare invloed heeft op het ongeboren kind -niet per se schadelijk- ze weten er nog maar zo weinig van). Ik heb me ook indertijd erg verdiept. Gesproken met neurologen en gynaecologen, maar de inzichten veranderen ongeveer elke dag. Maar goed, daar gaat het topic ook niet over.

BE, in de pil zitten inderdaad bepaalde stoffen die je ook aanmaakt tijdens je zwangerschap.

Toevallig stond in de laatste ouders van nu (nr. 2 van 2006) ook een interview met iemand die depressief was tijdens de zwangerschap. Dat was ook iemand die vanaf het begin tot het eind van de zwangerschap depressief was. En zodra ze de baby had was het in 1x weer helemaal over.
Daarbij staat overigens ook dat depressiviteit tijdens de zwangerschap wel degelijk behandeld wordt (d.m.v. gesprekken met een psycholoog of psychiater en eventueel medicatie). Dus ja, ik zou echt een doorverwijzing vragen, eventueel met het artikel onder je arm.

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 16:35 schreef phileine het volgende:
ja sorry voor mijn felle reactie,

Geeft toch niets?

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 10:57 schreef Misticle_lightning het volgende:
Normaal kan ik al geen pil gebruiken. Ik word er depressief en suicidaal van. Vandaar ook dat de enige vorm van voorbehoedsmiddel voor mij condooms zijn.
Echt nu ik dus zwanger ben, en mijn hormonen echt de pan uit schieten krijg ik weer diezelfde gevoelens als met het pilgebruik.

Er werd al gezegd neem vitamine B complex, gebruik visolie, maar niets helpt.
Ondertussen ben ik bijna 12 weken zwanger en het liefst zou ik op dit moment een mes in mijn polsen zetten om er van af te zijn. Sorry als het zo rot klinkt. Ik zit er echt doorheen en de huisarts weet ook niet wat ie er aan kan doen.

Is er misschien iemand die me kan helpen. Een partner heb ik niet dus daar kan ik ook niet mee praten. Ik zit er echt helemaal doorheen

Geef het net zo duidelijk aan bij je huisarts als dat je hier doet, neem anders iemand mee die het hem/haar duideljik maakt.
Ligt mensen in je omgeving in, je ouders ?
Vrienden die ook een beetje kennis hebben van hormoon/depressie zaken ?

Dit soort hormoonschommelingen kunne verschrikkelijk zijn.
Ik heb er deze zwangerschap ook behoorlijk last van, maar bij mij zijn het echt vlagen tussendoor.. dan ben ik 1 of 2 dagen volledig van slag... voel ik mij intens verdrietig, zie ik het helemaal niet zitten...
Ik weet van mijzelf dat ik het niet doe, maar soms dan ben ik mij ervan bewust dat ik zonder angst, verdriet of twijvel van het balkon zou kunnen lopen om van 4 hoog naar beneden te storten.

Ik ga er vanuit dat dit ongeveer vergelijkbaar is met dat waar jij last van hebt.
Jij zal het waarschijnlijk frequenter/aanhoudender hebben en ik kan vanaf hier niet zien in hoeverre jouw "relativeringsstemmetje" nog in tact is.

Enige advies dat ik je kan geven:
Maak het meer dan duidelijk bij de arts.
En een psycholoog is helemaal geen slecht idee !
Die kan je misschien handvaten geven hoe met dit soort opwellingen om te gaan, eventueel tips geven hoe je omgeving je kan opvangen... hoe jij je gemoedstoestand enigzins kan accepteren of omvormen.. eventueel wel medicatie (heb geen inzage in hoe dat met zwangerschap zit hoor!).... ik denk dat alleen praten al opluchtend kan werken. Er is dan in ieder geval iemand die naast je "meeloopt" en kan peilen hoe je er aan toe bent.
Deze persoon kan dan ook op tijd ingrijpen als het echt mis dreigt te gaan.


Ik wens je sterkte, balans en een gezond kindje !

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 16:27 schreef Moonah het volgende:
Ik verwachtte Phileine al in dit topic.

ja ik heb een pop-upje dat automatisch meldt als er ergens in oud iets over depressies wordt gepost

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 16:50 schreef TearSong het volgende:
Toevallig stond in de laatste ouders van nu (nr. 2 van 2006) ook een interview met iemand die depressief was tijdens de zwangerschap. Dat was ook iemand die vanaf het begin tot het eind van de zwangerschap depressief was. En zodra ze de baby had was het in 1x weer helemaal over.
Daarbij staat overigens ook dat depressiviteit tijdens de zwangerschap wel degelijk behandeld wordt (d.m.v. gesprekken met een psycholoog of psychiater en eventueel medicatie). Dus ja, ik zou echt een doorverwijzing vragen, eventueel met het artikel onder je arm.

Ja dat heb ik ook gelezen. Die mevrouw in kwestie kwam bij een speciaal team in het ziekenhuis terrecht om haar te ondersteunen. En ze had medicijnen gekregen die een angstonderdrukkend effect had. Ze weten niet of dat goed was voor de kleine maar de artsen vonden het risico te groot omdat ze bang waren dat die mevrouw zichzelf iets aan zou doen.

En inderdaad direct naar de geboorte ws het over, maar ja das nog ver weg!!

Er staat in het artikel idd dat het ziekenhuis een speciaal protocol voor deze problemen heeft.
De mevrouw uit het verhaal is begeleid door een gynaecoloog, een psychiater, een fysiotherapeut en een psychisch verpleegkundige.
Ze heeft elke 14 dagen een afspraak, krijgt regelmatig een echo en eens in de maand een afspraak met een psychiater. Ook krijgt ze medicijnen.

goed zo! well done! maar je MAG hulp zoeken hoor, daar zijn ze voor. En daar kijkt niemand je raar van aan, nou ja, in theorie, maar wij iig niet. Ik vind het juist een geweldige stap als je hulp zoekt.

en leuke dingen doen is ook goede tip wel. als t weer weer mooier is helpt dat ook.

ik heb gemerkt dat onverwerkte zaken nu opeens dubbel zo hard aankomen...